In deze discussie viel mij [en u waarschijnlijk ook] het verschil in benadering op.Terwijl Wijenberg tot het eind toe rationeel bleef, argumenten naar voren bracht en trachtte in te gaan op de reacties van Grunberg, werd Grunberg allengs persoonlijker en bereikten zijn ad hominem [1] aanvallen zo’n hoogte [of moet ik zeggen: diepte], dat ik besloot de hoofdredacteuren van NRC en Volkskrant, kranten waarvoor Grunberg schrijft, hierover aan te schrijven.Na deze post ben ik dan eindelijk [hehe] zover, dat u mijn brieven doorgestuurd krijgt. Maar eerst na de laatste mail van Wijenberg in deze discussie [2], de laatste reactie van Grunberg op Wijenberg. Ik moet u bekennen lezers, dat ik zelden zo’n brutale en minderwaardige mail heb gelezen, behalve dan Grunberg’s ”Waffen SS” mail aan Wijenberg van 1 augustus [3]
Maar direct hieronder, na de noten, dus de laatste reactie van Grunberg op Wijenberg Astrid Essed
[1] WIKIPEDIAAD HOMINEM
https://en.wikipedia.org/wiki/Ad_hominem
[2]
VERHITTE DISCUSSIE TUSSEN OUD AMBASSADEUR JAN WIJENBERG EN SCHRIJVER ARNON GRUNBERG/AANLEIDING: BRIEF WIJENBERG OVER 4 MEI HERDENKING
LAATSTE MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN JAN WIJENBERG, DD 12 AUGUSTUS
REACTIE OP MAIL JAN WIJENBERG DD 11 AUGUSTUS
Van: Arnon Grunberg;
Date: wo 12 aug. 2020 om 00:30
Subject: Re: tenslotte
To: Jan Wijenberg
Heer Wijenberg,
U begrijpt niet dat iemand van gejengel om aandacht kan worden beschuldigd zonder dat daarmee zijn
vrijheid van meningsuiting met voeten wordt getreden. Dat u zelfs dat niet begrijpt lijkt me ernstig.
Waarom uw uitlatingen antisemitisch zijn heb ik u meerdere malen uitgelegd. Maar u gaat daar liever
niet op in. Of u bent niet bij machte daarop in te gaan.
Hebt u kinderen, een partner, familieleden? Wie zorgt voor u? Misschien kan ik bij hen embedded
gaan? Het lijkt me interessant om de omgeving van een ”oud-ambassadeur” met antisemitische
obsessies die hij graag antizionistische obsessies noemt nader te bestuderen.
Kunt u me in contact brengen met hen?
Ook zou ik een week of zo bij u kunnen komen wonen. Misschien is dat nog beter. Ik wilde altijd al
eens embedded gaan bij neonazi’s – maar het is misschien wel zo aardig te beginnen bij u —ik hoor
graag wanneer het schikt. We moeten niet te lang wachten. Ik wil u zeker niet reduceren tot uw
antisemitische uitlatingen, u bent veel meer dan uw antisemitische uitlatingen. Misschien kunt u me
een lijstje sturen met wat u nog meer bent. Mens natuurlijk, oud-ambassadeur, beweert u. Wat hebt u
allemaal bereikt als oud-ambassadeur? Behalve wat relletjes? Wat had u willen bereiken? Et cetera.
Misschien kunt u me een lijstje sturen met de mensen die zich om u bekommeren? Dan kan ik ook
deze mensen interviewen. Allicht zijn uw artsen bereid met uw toestemming ook met mij te spreken,
dat lijkt me nuttig voor het project.
Graag dus ook een lijstje met namen en contactgegevens van uw artsen.
Hoe dan ook heb ik van een
arts een schriftelijke verklaring nodig dat u wilsbekwaam bent anders zou een dergelijk project
immoreel zijn. Het gaat mij erom uw leven en uw opvattingen recht te doen, hoe beperkt en
antisemitisch uw uitlatingen ook moge zijn, ik wil u nogmaals graag recht doen.
Ook ben ik benieuwd naar uw ouders. Was uw vader lid van de NSB en/of van de waffen-SS? Bent u
misbruikt door uw ouders of door andere familieleden? Hebt u uw ouders of andere familieleden
misbruikt? Zo ja, in beide gevallen, hoe lang duurde het misbruik? Graag gegevens over de aard van
het misbruik. Wie waren ervan op de hoogte? Hebt uw zussen, broers, die nog leven? Kunt u mij met
hen in contact brengen? Hoe zijn uw ouders gestorven? Hebt u partners gehad? Hoeveel? Et cetera?
Contactgegevens van de partners die nog leven.
Maar graag eerst even een officiële bevestiging van de arts die u behandelt dat u handelings- en
wilsbekwaam bent en daarna zetten we dit in de steigers.
Ik zie uit naar onze ontmoeting en naar de week of tien dagen die ik bij u zal doorbrengen. En vooral
ook naar de gesprekken met de mensen in uw omgeving.
Maar graag eerst, nogmaals, dit is echt belangrijk, omdat ik voor alle betrokkenen dit project graag
correct wil uitvoeren, een verklaring van de behandelend geneesheer.
En ik wens u uiteraard veel goeds.
Vriendelijke groet,
Arnon Grunberg
Reacties uitgeschakeld voor Discussie tussen Jan Wijenberg [oud ambassadeur] en Arnon Grunberg [schrijver]/Laatste, ronduit misselijke mail van Grunberg aan Wijenberg dd 12 augustus
[Gepubliceerd met uitdrukkelijke toestemming van drs JJ Wijenberg, oud-ambassadeur]
VOORAF: Lezers, ik heb u op de hoogte gesteld van de uit de hand gelopen discussie tussen oud-ambassadeur Jan Wijenberg en schrijver Arnon Grunberg Zie voor de gehele discussie https://www.astridessed.nl/verhitte-discussie-tussen-oud-ambassadeur-jan-wijenberg-en-schrijver-arnon-grunberg-aanleiding-brief-wijenberg-over-4-mei-herdenking/ Van belang is [want dat haal ik ook aan in een op deze website te plaatsen brief aan de hoofdredacteuren van de NRC en Volkskrant] , de laatste mail, die Wijenberg aan Grunberg gestuurd heeft Die volgt hier direct onderDe laatste mail van Grunberg aan Wijenberg volgt direct na posting van deze mail op deze website Nogmaals: De lezer zal inmiddels [en dat blijkt dan weer uit deze maail en de reactie van Grunberg] het verschil in benadering gelezen/gezien hebben De zakelijke, rationele en respectvolle toon van Wijenberg en de ronduit schunnige, onder de gordel en ad hominem [1] beschuldigingen van Grunberg, nergens onderbouwd. Het schunnige optreden van Grunberg was voor mij aanleiding om de hoofdredacteuren van NRC en Volkskrant, kranten waarvoor Grunberg schrijft, aan te schrijven Zie dus de laatste mail van Wijenberg onder noot 1 Astrid Essed
LAATSTE MAIL JAN WIJENBERG DD 11 AUGUSTUS IN DE DISCUSSIE MET ARNON GRUNBERG
drs J.J. Wijenberg
Adres
Woonplaats
de heer A.Y.Y. Grünberg
aka Arnon Grunberg
via e mailadres
……….
onderwerp afronding discussie, slotopmerkingen
Den Haag, 11 augustus 2020
Geachte heer Grunberg,
In de voorgaande correspondentie heb ik mij uitsluitend met de formele, de zakelijke aspecten van
onze discussie bezig gehouden. Nu, aan het slot van onze virtuele ontmoeting, veroorloof ik mij enige
van mijn interpretaties en opvattingen vast te leggen. De kans, overigens, dat u het onderstaande zult
lezen acht ik vrijwel verwaarloosbaar.
Achtergrond
De herdenking van de bevrijding van Auschwitz en die van 4 mei jl. gaven mij aanleiding tot kritiek.
Uw argumentatie in de Nieuwe Kerk vormde slechts een klein deel van mijn betoog. Die
waarnemingen en mijn opvattingen heb ik aan de bevoegde civiele en publieke autoriteiten
aangeboden. Zoals het burgerlijk fatsoen vereist, dienen degenen waarover kritiek wordt geuit daarvan
op de hoogte te worden gesteld. Door u kopie te verlenen heb ik daaraan voldaan.
Uw reacties waren, mild uitgedrukt, verrassend. Bovendien bevestigden die mijn bezwaren tegen
bepaalde elementen in uw toespraak.
Uw niet ter zake doende, provocerende benadering had drie effecten:
– het wijzigde mijn opvatting: van indrukken naar de vaste overtuiging dat mijn analyse over uw
bijdrage hout snijdt. Kennelijk was ik niet de enige die bezwaren koesterde;
– denkt u nu werkelijk dat u zonder gevolgen iemand bij voortduring kunt kwetsen en
belachelijk maken?
– u bent kennelijk zeer onervaren in de maatschappelijke omgang met officiële instanties. U
maakte mij steeds weer, en geheel ongevraagd, duidelijk wat uw zorgelijke mentaliteit
inhoudt. U legde de bal keurig voor mij klaar. Ik hoefde alleen maar in te schieten. Wie zijn
billen brandt moet nu eenmaal op de blaren zitten.
Antisemiet
”;Iemand is een antisemiet wanneer hij of zij Joden haat omdat het Joden zijn. ”
Dat is mijn werk-
definitie. Antisemitisme is een kwaad dat altijd en fel bestreden moet worden. Het is ook strafbaar,
want ”smaad en laster”
De Israel Lobby probeert wereldwijd de definitie op te rekken: wie kritiek heeft op Israël [waar het
regime is inbegrepen] is een antisemiet. De Grondwet kent de vrijheid van meningsuiting. Voor Israël
2
en zijn regime is geen uitzondering gemaakt. Die verwatering van een nuttig begrip ondergraaft de
bestrijding van een gevaarlijk fenomeen.
U laat na uw stelling, als zou ik een antisemiet zijn, te onderbouwen. Omdat u de door mij
aangeleverde stukken niet leest, is mijn opvatting ter zake u ontgaan. Bovendien maakt u niet duidelijk
welke interpretatie u omarmt. Niet alleen het bedrijven van antisemitisme is strafbaar. Let beter op uw
woorden, mijnheer Grunberg, tenzij u een aanklacht van ”smaad en laster” vanwege een valse
beschuldiging op prijs zou stellen.
Consistentie
In uw argumentatie bent u zich op verschillende momenten totaal niet bewust van de innerlijke
tegenspraak. Helder en kritisch denken is een nuttige eigenschap, ook voor u die in spraak en op
schrift de openbaarheid zoekt.
Zo juicht u de vrijheid van meningsuiting in de VS ten zeerste toe, om mij die zelfde vrijheid in de
volgende zin te ontzeggen.
Mijn door u toegeschreven ”gejengel” paste aanvankelijk in mijn ziektebeeld. Psychiater Grunberg *)
was bereid mij ten behoeve van zijn therapie ”over een maand” thuis te bezoeken. Nu lees ik:”Heb ik u
niet vriendelijk verzocht te stoppen met uw gejengel om aandacht?” Dat is de openingszin van uw
laatste e mailbericht. Nu, nee, zo heb ik het niet beleefd. Er sprak uit het gebruik van die kwalificatie
eerder van satanische vreugde. Nu zich dat tegen u keert, moet u niet zeuren.
*) de zoektocht naar de BIG-registratie van dokter Grunberg heeft voorlopig niets opgeleverd. Wellicht kunt u mij nadere
aanwijzingen verschaffen.
U hebt ten stelligste ontkend dat er een verband zou bestaan tussen het lot van de Joden voor en in
WOII en hedendaags Israël. Naast de onderbouwing van het tegendeel, zoals in Haaretz gesteld, valt
ook de volgende inconsistentie op. In een niet aflatende stroom berichten en programma’s wordt van
zionistisch-Joodse zijde gehamerd op onze”;mede-schuld aan het Joodse lot” [gemakshalve het lot der
anderen negerend]. Die taktiek heeft verschillende doelstellingen, zoals ook uit de toespraak van
Koning Willem Alexander op 4 mei jl. bleek.
Een andere doelstelling is om met het aangekweekte
schuldgevoel een vrijbrief voor het Israëlische regime te creëren, een doelstelling die al decennialang
politiek en maatschappelijk succes heeft. Die steun aan een misplaatst regime zal, zo zeggen
verschillende Israëlische analysten, Israël uiteindelijk te gronde richten. De oplettende neutrale
waarnemer ziet de onmiskenbare signalen in die richting.
Deze voorbeelden illustreren uw gebrek aan analytisch vermogen, uw structureel duikgedrag, uw
laakbare wendbaarheid en, per saldo, uw consistentie.
Trumpisme
Naar de mate dat onze discussie voortschreed werd mijn indruk steeds sterker, in een aantal aspecten
lijkt u vooral een Trump in de dop:
– Trump leest, tot wanhoop van zijn staf, zijn briefings nooit. U krijgt een tekst van 39
bladzijden, vol met relevante informatie, aangeleverd. Binnen 11 minuten is uw – afwijzende –
mening al gevormd. U geeft onmiddellijk opinies, schietend van de heup, en dus meestal mis;
– de voorliefde voor New York. Die stad is best wel een leuke bestemming voor een stedentrip.
Maar om altijd omringd te zijn door geneurotiseerde workaholics – ”een obsessief-compulsieve
psychische stoornis” – is geen wenkend perspectief. Gelukkig hebben steeds meer jonge New
Yorkse Joden een gezonde afkeer tegen Netanyahu en zijn kliek ontwikkeld;
– Trump beschouwt zich als geniaal. Aanvankelijk meende u, bescheiden als u bent, psychiater
te zijn. Kort daarna werd de ambitie – voorlopig? – opgeschaald naar ”Heiland’
3
– ook u lijkt niet gewend te zijn aan tegenspraak, noch het te dulden;
– wanneer bepaalde vragen van journalisten de VS-president onwelgevallig zijn, breekt hij de
persconferentie af en loopt weg. Als u ongelijk blijkt te hebben, bent u niet meer beschikbaar
voor verder debat. U hebt op geen enkele van gestelde pertinente vragen een antwoord
gegeven, laat staan een begrijpelijk of zelfs een inhoudelijk antwoord. Met uw laatste bericht,
dat van vandaag, loopt u weer weg;
– blijkt een bepaalde gehanteerde argumentatie niet meer geschikt, dan wordt deze onmiddellijk
ingeruild voor een andere, desnoods het tegengestelde. Zie hierboven: het lot van ”;uw
gejengel”
– zoals elke VS-presidentskandidaat, werd Trump tijdens zijn verkiezingscampagne van 2016
door casino-baas Sheldon Adelson voor US$ 54 miljoen omgekocht. Vrijwel overal in
Europa, noemen wij dat corruptie. De prijs was en is de onvoorwaardelijke steun aan het
Israëlische bewind. Sinds die tijd wordt het VS Midden-Oostenbeleid op hoofdlijnen in Las
Vegas bepaald en in detail ingevuld in Jeruzalem. Uit dank voor deze dienstverlening wordt
Israël, zoals gebruikelijk, ruimschoots met Amerikaans belastinggeld gecompenseerd.
De redenen van uw fervente steun aan het Israëlische moordsyndicaat cum roversnest doen
mij vooralsnog in het duister tasten.
Voorstel
U hebt een solide reputatie opgebouwd in verslaglegging van leef- en werkomstandigheden van
bijzondere maatschappelijke groeperingen. U zult, gezien uw politieke oriëntatie, gemakkelijk toegang
tot de Israëlische autoriteiten kunnen verwerven.
Ik moedig u aan hen voor te stellen dat u, gewapend met een goede camera met microfoon, een weekje
meeloopt in het Israëlische martelcentrum voor Palestijnse kinderen. Vergeet vooral niet de rol van de
begeleidende Israëlische artsen in beeld te brengen. Gebruikelijk adviseren zij welke martelmethoden
mogen worden ingezet. Deze keuze is belangrijk. Wanneer het kind komt te overlijden – dat hoort nu
eenmaal bij het staand beleid – mogen de ingezette methodes niet zichtbaar waarneembaar zijn. Ook
bepalen deze specialisten in de gezondheidszorg tot hoe ver het martelen mag worden voortgezet.
Met veel belangstelling zal ik uw rapportage ter zake – bij voorkeur uit te zenden door de EO – volgen.
Ik zou u graag en van harte ”Het ga u goed”. toewensen. Zoals de zaken er uwerzijds nu voor staan
zou dat onrealistisch zijn, voor u persoonlijk, voor veel Joden en voor Israël. Wel wil ik u van harte
dank zeggen voor uw welwillende medewerking aan de inhoud van deze brief.
Met vriendelijke groeten,
Jan Wijenberg
oud-ambassadeur
Reacties uitgeschakeld voor Discussie tussen Jan Wijenberg [oud-ambassadeur] en Arnon Grunberg [schrijver]/Laatste mail van Wijenberg aan Grunberg, dd 11 augustus
[Deze discussie is gepubliceerd met uitdrukkelijke toestemming van drs JJ Wijenberg, oud-ambassadeur, die mij van het onderstaande discussie dossier op de hoogte heeft gebracht] VOORAF Alvorens deze discussie website/wereldkundig, eerst het volgende, beste lezers. Het zal de lezer niet zijn ontgaan, dat ik op mijn website twee artikelen van de hand van schrijver Arnon Grunberg, heb gepubliceerd. De eerste is een [op mijn website geplaatst] artikel van Grunberg, getiteld”Een slordig excuus voor haat” [1] De tweede is de 4 mei voordracht, die Grunberg jongstleden, op 4 mei 2020, in de Nieuwe Kerk gehouden heeft, op de 4 mei herdenking, Dodenherdenking. [2]Dat is geen toeval.
Nog afgezien van het feit, dat deze artikelen publicatie op mijn website verdienen, vanwege hun ijzersterke statements tegen racisme en xenofobie, heb ik ze geplaatst in het kader van een verhitte discussie, die-helaas- is ontstaan tussen Grunberg en Wijenberg, oud-ambassadeur en onverdroten verdediger van het Internationaal Recht inzake het Midden-Oostenconflict. De aanleiding tot die -zeg maar rustig uit de hand gelopen- discussie vormde een brief van Wijenberg, gericht aan premier Rutte en de voorzitter van het Nationaal 4 en 5 mei Comite over de vrijwel exclusieve aandacht voor de Joodse slachtoffers van de Nazi terreur [al krijgen de Roma steeds meer hun plaats], terwijl aan de andere slachtoffers weinig tot geen aandacht wordt geschonken, Zie onder noot 3 de brief van Wijenberg, op mijn website gepubliceerd met zijn uitdrukkelijke toestemming. HOE IS HET ZOVER GEKOMEN? Aanleiding voor de ontstane discussie tussen Grunberg en Wijenberg vormt de brief van Wijenberg.De lezer zal, al lezende, spoedig ontdekken wanneer het uit de hand liep en waarom.Wel kan ik onthullen dat Wijenberg’s terechte kritiek op bezettingsstaat Israel hierbij een rol speelde en speelt. Grunberg ontving de brief via EenVandaag op verzoek van Wijenberg [omdat hij hij in zijn brief Grunberg genoemd had, naar aanleiding van diens 4 mei voordracht, waarop Wijenberg kritiek had.[4]], Grunberg reageerde op Wijenberg, Wijenberg op hem en al spoedig brak de Hel los.
Wat mij aan deze discussie zo onaangenaam heeft getroffen- is de ad hominem [5] aanvallen van Grunberg op Wijenberg, die steeds grotesker vormen aannamen. Het gaat mij hier niet om, wie gelijk heeft of niet:Grunberg of Wijenberg, daarover mag iedereen zich een mening vormen Maar blijf bij de feiten, hou het zakelijk, heb respect met elkaar.Of discussieer helemaal niet. Wijenberg blijft, in tegenstelling tot Grunberg, zakelijk, bij de feiten, toont respect. Deze discussie vermeld ik hier niet zomaar: Het vormt de basis van een briefmail, die ik heb gezonden aan de hoofdredacteuren van de NRC [de heer Moerland] en de Volkskrant [de heer Kolk], twee kranten waarvoor Grunberg schrijft. Omdat ik mijn brief aan de hoofdredacteuren met u wil delen, is het eerst noodzakelijk, kennis te nemen van de achtergronden, omdat het anders onbegrijpelijk zou zijn. Dus hierbij, onder het notenapparaat, de Discussie. Mijn brief aan de hoofdredacteuren volgt spoedig
Geachte heer Weijenberg, Ik krijg uw bericht via Een Vandaag door. Als u mijn tekst van de 4-mei-lezing naleest zult u zien dat er vrij uitvoerig aandacht wordt besteed aan andere groepen slachtoffers van de nazi’s. Bronnenonderzoek kan nooit kwaad. Vriendelijke groet, Arnon Grunberg
JAN WIJENBERG
MAIL 31 JULI 2020
Jan Wijenberg;
31 jul. 2020 19:46 (8 dagen geleden)
aan Arnon
Geachte heer Grunberg, Een Vandaag heb ik dezer dagen verzocht te bemiddelen om u en mij met elkaar in contact te brengen. Mijn bedoeling was en is om u mijn analyse toe te zenden van de Nederlandse participatie in de herdenking van de bevrijding van Auschwitz en de 4 mei herdenking van dit jaar. Ik waardeer de actie van Een Vandaag en uw initiatief, waarvoor dank.
Het komt mij verstandig voor dat wij ons contact niet bij voorbaat belasten met commentaar 'shooting from the hip'. Daarom laat ik na u op het koekje van eigen deeg te trakteren. Ik volsta met enig commentaar op uw opmerking: "[…] vrij uitvoerig aandacht wordt besteed aan andere groepen slachtoffers van de nazi’s." U onderbouwt daarmee, zelfs zonder kennis te hebben genomen van de bijlage van dit bericht, één van mijn hoofdbezwaren tegen de vele 4 mei ceremonies op de Dam. Het is aan de andere groepen slachtoffers van de nazi's [helaas met uitzondering van de verstandelijk gehandicapte slachtoffers] voorbehouden om die op de Dam te gedenken. De monopolie-houders van het verdriet van 1940 tot en met 1945 dienen eindelijk eens plaats te maken voor die anderen. De datum 4 mei 2020 was zo'n datum. Het organisatorisch comité heeft die gelegenheid volledig genegeerd. In de bijlage treft u die analyse ter kennisneming aan. Mocht u aanleiding vinden mij uw commentaar te zenden, zou ik dat zeer op prijs stellen. Met belangstelling zie ik uw reactie tegemoet. Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg
ARNON GRUNBERG/REACTIE OP JAN WIJENBERG
31 JULI
Arnon Grunberg
31 jul. 2020 20:07 (8 dagen geleden)
aan mij
Geachte heer Wijenberg, Ik heb uw bijlagen gelezen. De politiek van de staat Israël staat los van de herdenkingen van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Elke poging die twee met elkaar in verband te brengen is gecamoufleerd of minder gecamoufleerd antisemitisme. Ik raad u aan mijn tekst nog eens grondig te lezen.
Wat uit geen van de bijlagen blijkt dat u dat hebt gedaan. vriendelijke groet, Arnon Grunberg
<2020-05-15 brief aan NC 4 en 5 mei en MP, final.doc><Bijlage 1, Instrumenten van internationaal recht 1945 – 2004, aangevuld.doc><Bijlage 2, Orde op zaken, het Int. Gerechtshof spreekt.doc><Bijlage 3, Palestijnse mensenrechten organisaties, hoor- en-wederhoor.doc>
JAN WIJENBERG/MAIL 31 JULI/REACTIE OP MAIL GRUNBERG DD 31 JULI
Jan Wijenberg
31 jul. 2020 21:07 (8 dagen geleden)
aan Arnon
Geachte heer Grunberg, U raakt het juiste aspect aan. De Nederlandse overheid schendt in het Israël-beleid het internationaal recht om redenen waar u en ik boeiend over van gedachten kunnen wisselen. De vrijwel exclusieve Nederlandse nadruk op het joodse lijden tijdens de herdenkingen zijn het rechtstreeks gevolg van falend Nederlands Israël- beleid. Lees mij analyse. Ik ben immuun geworden voor obligate beschuldigingen van antisemitisme. Mocht u zich in mijn gedachtegoed willen verdiepen, dan kunt u vaststellen dat ik mij verzet tegen een uiterst misdadig Israëlisch regime. Niet voor niets gaat het Internationaal Strafhof onderzoek doen naar de meest ernstige schendingen van het internationaal recht door Israëlische politieke en militaire leiders. Een van mijn motto's is: wie de toekomst van de staat Israël ter harte neemt, bestrijdt het regime en zijn uitwassen, zoals de kolonisten en de ook in Nederland opererende Israël Lobby. Het internationaal recht is de onontbeerlijke leidraad tot vrede tussen de staat Israël en de staat Palestina. Al het andere is ruis. Mijn eerste indruk is dat u enig onderhoud in de noodzakelijke kennis van het internationaal recht ter zake behoeft. Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg
MAIL ARNON GRUNBERG DD 1 AUGUSTUS/REACTIE OP MAIL JAN WIJENBERG DD 31 JULI
Op vr 31 jul. 2020 om 20:07 schreef Arnon Grunberg
Arnon Grunberg m>
1 aug. 2020 14:01 (7 dagen geleden)
aan mij
Waarde heer Wijenberg, De politiek van de staat Israël staat los van de vraag hoe de Tweede Wereldoorlog in Nederland of elders herdacht moet worden. Zoals ook de beoordeling van de huidige politiek van de regeringen in Bolivia en Peru volledig losstaat van (onze beoordeling van) de genocide op de oorspronkelijke bevolking in die en andere landen in die contreien enkele eeuwen geleden. Ik ben van mening dat vrijheid van meningsuiting en het demonstratierecht ook voor neonazi’s en antisemieten gelden. Daarin verschilt het recht in veel Europese landen van het recht in Amerika. Ik heb tot nu toe in deze veel sympathie voor de Amerikaanse wet. Kennelijk weet u niet wie u bent, vermoedelijk dat u daarom zo om mijn aandacht verlegen zit. U hebt een hulpvraag en u meent dat ik een effectieve en goedkope hulpverlener ben. Veel hulpvragen zijn weinig anders dan dit: wie ben ik? U bent een antisemiet. Het spijt me zeer dat u net iets te laat bent geboren om lid te worden van de Waffen-SS om eigenhandig Joden in Oost-Europa te fusilleren, dat spijt u zelf kennelijk ook. Uw quasi-juridische formuleringen wijzen noch op intelligentie noch op werkelijke kennis van het recht, internationaal of niet. Ik raad u bijvoorbeeld aan het werk van Carl Schmitt te lezen. U weet ongetwijfeld wat Nietzsche zei, word wie je bent. Er zijn op het internet vinden nog wel SS-uniformen te vinden, die kunt u aantrekken en daarmee kunt u door het huis en wellicht uw tuin paraderen. Als u wordt aangevallen zal ik u als uw hulpverlener verdedigen. Noodzakelijke en alternatieve therapie neemt soms curieuze vormen aan. Het zou u ook buitengewoon helpen als u onder uw mails vanaf nu consequent Sieg Heil schrijft. Laat me over een maand weten hoe het genezingsproces verloopt.
Vriendelijke groet, en sterkte
Arnon Grunberg
REACTIE JAN WIJENBERG OP DE ”ANTIMSEMITISCHE/WAFFEN SS” MAIL VAN ARNON GRUNBERG
Jan Wijenberg 15:58 (0 minuten geleden)
aan Arnon
Geachte heer Grunberg,
Zeer veel dank voor uw verhelderend email bericht van heden.
Samen met de bijgaande brief van 2 februari 2018 van Z.E. Aviv Shir-On, destijds
ambassadeur van de Staat Israël, vormt uw laatste bijdrage een goede indruk van de
kwaliteit van uw gedachtegoed over het vraagstuk Israël en aangaande de
herdenking van 4 mei 2020.
Beide berichten vormen een prima vertrekpunt voor mijn verdere discussies met het
bestuur van de Stichting 4 en 5 mei, met de minister-president, de minister van
buitenlandse zaken, met relevante Hoge Colleges van Staat en andere instanties.
Daarnaast onderhoud ik relaties met veel joodse en niet-joodse medestanders, zij die
met mij streven naar een rechtvaardige, dus duurzame vrede tussen de Staat Israël
en de Staat Palestina op basis van het vigerend internationaal recht.
Zij zullen uw visie over mijn persoon eveneens op haar waarde weten te schatten.
Het ga u goed.
Met vriendelijke groeten,
Jan Wijenberg
REACTIE ARNON GRUNBERG DD 9 AUGUSTUS AAN JAN WIJENBERG/OFWEL DE ”ANTISEMITISCHE SEKSWERKER MAIL
EERST JAN WIJENBERG AAN ARNON GRUNBERG
ter informatie
4 berichten
Jan Wijenberg
Aan: Arnon Grunberg
Geachte heer Grunberg,
Hierbij zend ik u kopie van de brief aan Eenvandaag die ik vandaag postte-
Met vriendelijke groeten,
Jan Wijenberg
9 augustus 2020 om 11:16
2020.08{8, aan AVROTROS EenVandaag, correspondentie Grunberg’ Wijenberg’doc
”GEPENSIONEERDE SEKSWERKER” MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN JAN WIJENBERG, DD 9 AUGUSTUS
Amon Grunberg
Aan: Jan Wijenberg
Geachte heer Wijenberg,
9 augustus 202O am12.M
Het ziet u kennelijk erg dwars dat ik in u een antisemiet heb herkend, althans iemand die antisemitische uitlatingen
doet door de herdenkiig van de moord op Europese Joden rechtstreeks in verband te brengen met de politiek van
lsraëI, en die denkt iets van het intemationale recht te begrijpen zonder kennis te hebben genomen van bijvoorbeeld
het werk van Carl Schmitt. Het uitventen van uw antisemitische onwetendheid en het jengelen om mijn aandacht zijn
kennelijk uw levensopgave. Soit. Merkwaardig toch, dat u meent mij te moqen omschrijven als Jood’ wonend in een
stad met yeel Joden, ik parafraseer,, maar dat u er niet tegen kunt te worden aangernerkt als antisemiet- Het zou van
zelfinzicht getuigen als u ophield in ontkenning te leven.
Nu geef ik toe, ik ben een Jood, maar niet zo maar een Jood. Ik ben Christus, zoals u ongetwiifeld weet anders zou u
niet zo om mijn aandacht jengelen. Zoals u eveneens vermoedelijk weet misschien hebt u de biibel wel gelezen, was
de valse Christus een vriend van hoeren en tollenaars.
Welnu de echte Christus is dat ook.
lk vermoed dat u geen oud-diplomaat bent maar een gepensioneerde sekswerker die door Christus wil worden
gezalfd en vergeven. Dat zou dat niet aflatende gejengel om aandacht verklaren.
Als u mij erkent als Heiland is uw virutente antisemitisme u vergeven. Zo ben ík.
lndien gewenst kom ik van de herfst op huisbezoek. Laat mij weten of dat nodig is- U mag opendoen in uw uniform.
Àls Heíland vergeef ik graag en veel, zeker voormalige antisemilsche sekswerkers zoals u. Misschien kunnen we
dan ook onderzoeken waar uw virulente antisemÍtisme vandaan komt, maar als u dat te veel is laten we het gewoon
bij het ritueel. u zegt; ‘Dag Heiland.’En ik antwoord:’lk vergeef je Jan.’
Vriendelijke groet,
Arnon Grunberg
REACTIE MAIL VAN JAN WIJENBERG DD 9 AUGUSTUS, OP ”GEPENSIONEERDE SEKSWERKER” MAIL VAN ARNON GRUNBERG, EVENEENS DD 9 AUGUSTUS
Geachte heer Grunberg,
lk heb kennis genomen van uw bericht van 23 minuten geleden.
Met vriendelijke groeten,
Jan Wijenberg
Jan Wijenberg
eveneens ter informatie
1 bericht
Jan Wijenberg
aan: Arnon Grunberg
Geachte heer Grunberg,
Zie de bijlagen. Bijlage 2 is u bekend en is niet toegevoegd.
Met vriendelijke groeten,
Jan Wijenberg
4 bijlagen
961 2020-08-10, bríef aan NC en tE voorstellen voor 2021, final.doc
– 37K
;1 20í 9-í í -09, jan wijenberg, Nederlandse soevereinÍteit.pdf u 2136R
q1 2020-08{3, Het verdríet dat nooit overgaat de Telegraaf, no. í.pdf
– 637K
*1 2020-08{13, Het verdriet dat nooit overgaat, De Telegraaf, n0.2.pdf
” T4oK
9 augustus 282O om12:42
REACTIE VAN ARNON GRUNBERG OP DE MAIL VAN JAN WIJENBERG DD 9 AUGUSTUS
Amon Grunberg
Aan: Jan Wijenberg
9 augustus 2020 am 12:48
Kennis nemen is niet genoeg, Jan.
Eerst Christus erkennen als Heiland dan vergeven worden en eeuwig leven. Dat is de volgorde,
En biechten.
Wanneer moet de Heiland bij Jan Wijenberg langskomen? Dan regelen we de vergiffenis en het eeuwige leven-
En kan dat gejengel om aandacht tot die tijd stoppen? Er zijn meer mensen die weinig tot niets van hun leven hebben gemaakt en die toch niet zo om aandachtt jengelen als u.
En nu Carl Schmitt gaan lezen- En de bijbel.
Als altijd
uw
Heiland
REACTIE VAN ARNON GRUNBERG DD 11 AUGUSTUS OP EERDERE MAIL VAN JAN WIJENBERG
Arnon
Grunberg
di 11 aug. 10:08 (2 dagen
geleden)
aan mij
Heer Wijenberg.
Heb ik u niet vriendelijk verzocht te stoppen met uw gejengel om aandacht?
Bent u een stalker? En is uw virulent antisemitisme slechts de dekmantel voor uw
erotische obsessie met ondergetekende?
De wetgever houdt niet zo van stalkers, en ik zit, hoe vermakelijk u ook bent, niet op
u als stalker te wachten.
vr gr
LAATSTE MAIL JAN WIJENBERG DD 11 AUGUSTUS IN DE DISCUSSIE MET ARNON GRUNBERG
drs J.J. Wijenberg
Adres
Woonplaats
de heer A.Y.Y. Grünberg
aka Arnon Grunberg
via e mailadres
……….
onderwerp afronding discussie, slotopmerkingen
Den Haag, 11 augustus 2020
Geachte heer Grunberg,
In de voorgaande correspondentie heb ik mij uitsluitend met de formele, de zakelijke aspecten van
onze discussie bezig gehouden. Nu, aan het slot van onze virtuele ontmoeting, veroorloof ik mij enige
van mijn interpretaties en opvattingen vast te leggen. De kans, overigens, dat u het onderstaande zult
lezen acht ik vrijwel verwaarloosbaar.
Achtergrond
De herdenking van de bevrijding van Auschwitz en die van 4 mei jl. gaven mij aanleiding tot kritiek.
Uw argumentatie in de Nieuwe Kerk vormde slechts een klein deel van mijn betoog. Die
waarnemingen en mijn opvattingen heb ik aan de bevoegde civiele en publieke autoriteiten
aangeboden. Zoals het burgerlijk fatsoen vereist, dienen degenen waarover kritiek wordt geuit daarvan
op de hoogte te worden gesteld. Door u kopie te verlenen heb ik daaraan voldaan.
Uw reacties waren, mild uitgedrukt, verrassend. Bovendien bevestigden die mijn bezwaren tegen
bepaalde elementen in uw toespraak.
Uw niet ter zake doende, provocerende benadering had drie effecten:
– het wijzigde mijn opvatting: van indrukken naar de vaste overtuiging dat mijn analyse over uw
bijdrage hout snijdt. Kennelijk was ik niet de enige die bezwaren koesterde;
– denkt u nu werkelijk dat u zonder gevolgen iemand bij voortduring kunt kwetsen en
belachelijk maken?
– u bent kennelijk zeer onervaren in de maatschappelijke omgang met officiële instanties. U
maakte mij steeds weer, en geheel ongevraagd, duidelijk wat uw zorgelijke mentaliteit
inhoudt. U legde de bal keurig voor mij klaar. Ik hoefde alleen maar in te schieten. Wie zijn
billen brandt moet nu eenmaal op de blaren zitten.
Antisemiet
”;Iemand is een antisemiet wanneer hij of zij Joden haat omdat het Joden zijn. ”
Dat is mijn werk-
definitie. Antisemitisme is een kwaad dat altijd en fel bestreden moet worden. Het is ook strafbaar,
want ”smaad en laster”
De Israel Lobby probeert wereldwijd de definitie op te rekken: wie kritiek heeft op Israël [waar het
regime is inbegrepen] is een antisemiet. De Grondwet kent de vrijheid van meningsuiting. Voor Israël
2
en zijn regime is geen uitzondering gemaakt. Die verwatering van een nuttig begrip ondergraaft de
bestrijding van een gevaarlijk fenomeen.
U laat na uw stelling, als zou ik een antisemiet zijn, te onderbouwen. Omdat u de door mij
aangeleverde stukken niet leest, is mijn opvatting ter zake u ontgaan. Bovendien maakt u niet duidelijk
welke interpretatie u omarmt. Niet alleen het bedrijven van antisemitisme is strafbaar. Let beter op uw
woorden, mijnheer Grunberg, tenzij u een aanklacht van ”smaad en laster” vanwege een valse
beschuldiging op prijs zou stellen.
Consistentie
In uw argumentatie bent u zich op verschillende momenten totaal niet bewust van de innerlijke
tegenspraak. Helder en kritisch denken is een nuttige eigenschap, ook voor u die in spraak en op
schrift de openbaarheid zoekt.
Zo juicht u de vrijheid van meningsuiting in de VS ten zeerste toe, om mij die zelfde vrijheid in de
volgende zin te ontzeggen.
Mijn door u toegeschreven ”gejengel” paste aanvankelijk in mijn ziektebeeld. Psychiater Grunberg *)
was bereid mij ten behoeve van zijn therapie ”over een maand” thuis te bezoeken. Nu lees ik:”Heb ik u
niet vriendelijk verzocht te stoppen met uw gejengel om aandacht?” Dat is de openingszin van uw
laatste e mailbericht. Nu, nee, zo heb ik het niet beleefd. Er sprak uit het gebruik van die kwalificatie
eerder van satanische vreugde. Nu zich dat tegen u keert, moet u niet zeuren.
*) de zoektocht naar de BIG-registratie van dokter Grunberg heeft voorlopig niets opgeleverd. Wellicht kunt u mij nadere
aanwijzingen verschaffen.
U hebt ten stelligste ontkend dat er een verband zou bestaan tussen het lot van de Joden voor en in
WOII en hedendaags Israël. Naast de onderbouwing van het tegendeel, zoals in Haaretz gesteld, valt
ook de volgende inconsistentie op. In een niet aflatende stroom berichten en programma’s wordt van
zionistisch-Joodse zijde gehamerd op onze”;mede-schuld aan het Joodse lot” [gemakshalve het lot der
anderen negerend]. Die taktiek heeft verschillende doelstellingen, zoals ook uit de toespraak van
Koning Willem Alexander op 4 mei jl. bleek.
Een andere doelstelling is om met het aangekweekte
schuldgevoel een vrijbrief voor het Israëlische regime te creëren, een doelstelling die al decennialang
politiek en maatschappelijk succes heeft. Die steun aan een misplaatst regime zal, zo zeggen
verschillende Israëlische analysten, Israël uiteindelijk te gronde richten. De oplettende neutrale
waarnemer ziet de onmiskenbare signalen in die richting.
Deze voorbeelden illustreren uw gebrek aan analytisch vermogen, uw structureel duikgedrag, uw
laakbare wendbaarheid en, per saldo, uw consistentie.
Trumpisme
Naar de mate dat onze discussie voortschreed werd mijn indruk steeds sterker, in een aantal aspecten
lijkt u vooral een Trump in de dop:
– Trump leest, tot wanhoop van zijn staf, zijn briefings nooit. U krijgt een tekst van 39
bladzijden, vol met relevante informatie, aangeleverd. Binnen 11 minuten is uw – afwijzende –
mening al gevormd. U geeft onmiddellijk opinies, schietend van de heup, en dus meestal mis;
– de voorliefde voor New York. Die stad is best wel een leuke bestemming voor een stedentrip.
Maar om altijd omringd te zijn door geneurotiseerde workaholics – ”een obsessief-compulsieve
psychische stoornis” – is geen wenkend perspectief. Gelukkig hebben steeds meer jonge New
Yorkse Joden een gezonde afkeer tegen Netanyahu en zijn kliek ontwikkeld;
– Trump beschouwt zich als geniaal. Aanvankelijk meende u, bescheiden als u bent, psychiater
te zijn. Kort daarna werd de ambitie – voorlopig? – opgeschaald naar ”Heiland’
3
– ook u lijkt niet gewend te zijn aan tegenspraak, noch het te dulden;
– wanneer bepaalde vragen van journalisten de VS-president onwelgevallig zijn, breekt hij de
persconferentie af en loopt weg. Als u ongelijk blijkt te hebben, bent u niet meer beschikbaar
voor verder debat. U hebt op geen enkele van gestelde pertinente vragen een antwoord
gegeven, laat staan een begrijpelijk of zelfs een inhoudelijk antwoord. Met uw laatste bericht,
dat van vandaag, loopt u weer weg;
– blijkt een bepaalde gehanteerde argumentatie niet meer geschikt, dan wordt deze onmiddellijk
ingeruild voor een andere, desnoods het tegengestelde. Zie hierboven: het lot van ”;uw
gejengel”
– zoals elke VS-presidentskandidaat, werd Trump tijdens zijn verkiezingscampagne van 2016
door casino-baas Sheldon Adelson voor US$ 54 miljoen omgekocht. Vrijwel overal in
Europa, noemen wij dat corruptie. De prijs was en is de onvoorwaardelijke steun aan het
Israëlische bewind. Sinds die tijd wordt het VS Midden-Oostenbeleid op hoofdlijnen in Las
Vegas bepaald en in detail ingevuld in Jeruzalem. Uit dank voor deze dienstverlening wordt
Israël, zoals gebruikelijk, ruimschoots met Amerikaans belastinggeld gecompenseerd.
De redenen van uw fervente steun aan het Israëlische moordsyndicaat cum roversnest doen
mij vooralsnog in het duister tasten.
Voorstel
U hebt een solide reputatie opgebouwd in verslaglegging van leef- en werkomstandigheden van
bijzondere maatschappelijke groeperingen. U zult, gezien uw politieke oriëntatie, gemakkelijk toegang
tot de Israëlische autoriteiten kunnen verwerven.
Ik moedig u aan hen voor te stellen dat u, gewapend met een goede camera met microfoon, een weekje
meeloopt in het Israëlische martelcentrum voor Palestijnse kinderen. Vergeet vooral niet de rol van de
begeleidende Israëlische artsen in beeld te brengen. Gebruikelijk adviseren zij welke martelmethoden
mogen worden ingezet. Deze keuze is belangrijk. Wanneer het kind komt te overlijden – dat hoort nu
eenmaal bij het staand beleid – mogen de ingezette methodes niet zichtbaar waarneembaar zijn. Ook
bepalen deze specialisten in de gezondheidszorg tot hoe ver het martelen mag worden voortgezet.
Met veel belangstelling zal ik uw rapportage ter zake – bij voorkeur uit te zenden door de EO – volgen.
Ik zou u graag en van harte ”Het ga u goed”. toewensen. Zoals de zaken er uwerzijds nu voor staan
zou dat onrealistisch zijn, voor u persoonlijk, voor veel Joden en voor Israël. Wel wil ik u van harte
dank zeggen voor uw welwillende medewerking aan de inhoud van deze brief.
Met vriendelijke groeten,
Jan Wijenberg
oud-ambassadeur
LAATSTE MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN JAN WIJENBERG, DD 12 AUGUSTUS
REACTIE OP MAIL JAN WIJENBERG DD 11 AUGUSTUS
Van: Arnon Grunberg;
Date: wo 12 aug. 2020 om 00:30
Subject: Re: tenslotte
To: Jan Wijenberg
Heer Wijenberg,
U begrijpt niet dat iemand van gejengel om aandacht kan worden beschuldigd zonder dat daarmee zijn
vrijheid van meningsuiting met voeten wordt getreden. Dat u zelfs dat niet begrijpt lijkt me ernstig.
Waarom uw uitlatingen antisemitisch zijn heb ik u meerdere malen uitgelegd. Maar u gaat daar liever
niet op in. Of u bent niet bij machte daarop in te gaan.
Hebt u kinderen, een partner, familieleden? Wie zorgt voor u? Misschien kan ik bij hen embedded
gaan? Het lijkt me interessant om de omgeving van een ”oud-ambassadeur” met antisemitische
obsessies die hij graag antizionistische obsessies noemt nader te bestuderen.
Kunt u me in contact brengen met hen?
Ook zou ik een week of zo bij u kunnen komen wonen. Misschien is dat nog beter. Ik wilde altijd al
eens embedded gaan bij neonazi’s – maar het is misschien wel zo aardig te beginnen bij u —ik hoor
graag wanneer het schikt. We moeten niet te lang wachten. Ik wil u zeker niet reduceren tot uw
antisemitische uitlatingen, u bent veel meer dan uw antisemitische uitlatingen. Misschien kunt u me
een lijstje sturen met wat u nog meer bent. Mens natuurlijk, oud-ambassadeur, beweert u. Wat hebt u
allemaal bereikt als oud-ambassadeur? Behalve wat relletjes? Wat had u willen bereiken? Et cetera.
Misschien kunt u me een lijstje sturen met de mensen die zich om u bekommeren? Dan kan ik ook
deze mensen interviewen. Allicht zijn uw artsen bereid met uw toestemming ook met mij te spreken,
dat lijkt me nuttig voor het project.
Graag dus ook een lijstje met namen en contactgegevens van uw artsen.
Hoe dan ook heb ik van een
arts een schriftelijke verklaring nodig dat u wilsbekwaam bent anders zou een dergelijk project
immoreel zijn. Het gaat mij erom uw leven en uw opvattingen recht te doen, hoe beperkt en
antisemitisch uw uitlatingen ook moge zijn, ik wil u nogmaals graag recht doen.
Ook ben ik benieuwd naar uw ouders. Was uw vader lid van de NSB en/of van de waffen-SS? Bent u
misbruikt door uw ouders of door andere familieleden? Hebt u uw ouders of andere familieleden
misbruikt? Zo ja, in beide gevallen, hoe lang duurde het misbruik? Graag gegevens over de aard van
het misbruik. Wie waren ervan op de hoogte? Hebt uw zussen, broers, die nog leven? Kunt u mij met
hen in contact brengen? Hoe zijn uw ouders gestorven? Hebt u partners gehad? Hoeveel? Et cetera?
Contactgegevens van de partners die nog leven.
Maar graag eerst even een officiële bevestiging van de arts die u behandelt dat u handelings- en
wilsbekwaam bent en daarna zetten we dit in de steigers.
Ik zie uit naar onze ontmoeting en naar de week of tien dagen die ik bij u zal doorbrengen. En vooral
ook naar de gesprekken met de mensen in uw omgeving.
Maar graag eerst, nogmaals, dit is echt belangrijk, omdat ik voor alle betrokkenen dit project graag
correct wil uitvoeren, een verklaring van de behandelend geneesheer.
En ik wens u uiteraard veel goeds.
Vriendelijke groet,
Arnon Grunberg
EINDE DISCUSSIE ARNON GRUNBERG EN JAN WIJENBERG
Reacties uitgeschakeld voor Verhitte discussie tussen oud ambassadeur Jan Wijenberg en schrijver Arnon Grunberg/Aanleiding: Brief Wijenberg over 4 mei herdenking
OUD AMBASSADEUR JAN WIJENBERG/KRITISCHE BRIEF AAN PREMIER RUTTE EN DE VOORZITTER NATIONAAL COMITE 4 EN 5 MEI OVER DE 4 MEI HERDENKING/”HET ”VERDRIET MONOPOLIE” VAN DE JOODSE SLACHTOFFERS
[Gepubliceerd met toestemming van drs JJ Wijenberg, oud-ambassadeur]
SAMENGEVAT[QUOTE JAN WIJENBERG UIT ZIJN ONDERSTAANDE BRIEF]”Lange tijd werd ik vanaf 4 mei steeds weer verontwaardigd over de uitsluitende aandacht voor de
houders van het” verdriet-monopolie”;, de joodse slachtoffers. Later werden de Roma en de Sinti –
meestal pro forma – genoemd. Aan de overige nazi-slachtoffers wordt gebruikelijk nauwelijks
aandacht besteed:” en alle andere slachtoffers’. Onder die andere Nederlandse slachtoffers waren
zeker ook ”Jehovah;s Getuigen, vrijmetselaars, homoseksuelen, lichamelijk en geestelijk gehandicapten”
en”asocialen”. In nazi-Duitsland en nazi-Oostenrijk waren veel meer groeperingen het slachtoffer.”
DE BRIEF
drs J.J. Wijenberg persoonlijk
Adres
Woonplaats
mevrouw G.A. Verbeet de heer M. Rutte
voorzitter minister-president
Nationaal Comité 4 en 5 mei
Nieuwe Prinsengracht 89 Binnenhof 19
1018 VR Amsterdam 2513 AA Den Haag
onderwerp ter nagedachtenis van tante Foeksa
bijlage 1 Geselecteerde Instrumenten van dwingend Internationaal Recht, geldig voor Israël
1945 – 2004
2 Orde op zaken, het Internationaal Gerechtshof spreekt
gepresenteerd, te gebruiken tegen opponenten. In debatten met ultra-zionisten komen, zo is de
ervaring, dezelfde formuleringen regelmatig naar voren. Vaak zijn identieke zinsconstructies, zelfs
met dezelfde interpunctie, herkenbaar.
Een standaardprocedure is de opponent verwijten Israël te bekritiseren. In de wereld zijn veel ernstiger
conflicten aan de orde waar de ander zich beter aan kan wijden. Darfur was populair, maar heeft in
Zuid-Soedan zijn betekenis verloren. Tibet komt regelmatig ten tonele. Een speciale plaats wordt
ingenomen door Marokko. Bestrijdt de illegale bezetting van West-Sahara, dan doe je tenminste iets
nuttigs, is de boodschap.
3. de Nederlands-joodse gemeenschap van na 1945, de Israël Lobby
3.1 Een paar kleine Nederlandse ngo’s;s vertegenwoordigen het joodse segment dat ons staatsbestel
respecteert. Het Steuncomité Israëlische Vredes- en Mensenrechtenorganisaties [SIVMO] streeft,
zoals de naam aanduidt, naar vrede en gerechtigheid in Israël. Een Ander Joods Geluid [EAJG], onder
voorzitterschap van Jaap Hamburger, is wellicht de bekendste. Hamburger draagt in het nationale
debat regelmatig weloverwogen gedachten aan. Beide organisaties hebben echter geen of nauwelijks
waarneembare invloed op het merendeel van de Nederlands joodse gemeenschap, noch op het Israël-
beleid.
3.2 Het overgrote deel van de joodse gemeenschap heeft rond 1948 de verkeerde afslag genomen.
De gevolgen waren ingrijpend. De schade doet zich nog steeds voelen.
Hannah Arendt en medestanders voorzagen rond 1948 de opbouw van Israël in samenwerking met de
oorspronkelijke Palestijnse bevolking. Haar beweging werd weggevaagd door de stroming, onder de
leiding van David ben-Goerion, die de extreem zionistische apartheidsstaat nastreeft. Arendt
voorspelde accuraat alle aan die ideologie en die staat verbonden rampen. Zij vertrok uit Israël om
nooit terug te keren. De overgrote meerderheid van de Nederlandse joodse gemeenschap associeert
zich met het extreem zionistische regime.
De Nederlandse Israël Lobby maakt deel uit van de in de westerse wereld opererende Israel Lobby.
Het is een los/vast samenwerkingsverband van ultra-zionistische organisaties, religieus of vooral
politiek georiënteerd. Zij opereren zeer regelmatig en in wisselende samenstellingen. Het CIDI en zijn
jongerenorganisatie CiJO spelen een prominente rol. Het Nieuw Israëlitisch Weekblad [NIW],
Federatief Joods Nederland [FJN], het Centraal Joods Overleg [CJO], Likoed Nederland en de Jewish
Telegraphic Agency [JTA] zijn ook bij specifieke acties betrokken.
Van 2012 tot november 2019 moesten 38 ernstige incidenten worden gelokaliseerd. De Grondwet
garandeert dat het presenteren van opvattingen een vast recht is. Echter, aan dat recht is een grens
gesteld: “[…] behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.” Bij nadere analyse van deze
casussen kwam aan het licht dat de Nederlandse soevereiniteit wordt aangetast, de Grondwet
geschonden, strafbare feiten gepleegd en veelvuldig met geweld op critici van Israël gedreigd. Het
Israëlische regime stelde moord op BDS-leiders wereldwijd in het vooruitzicht. Dat dreigement is
geen beletsel voor steun aan het Israëlische regime. Die acties tasten de door de Grondwet
gegarandeerde vrijheden van anderen aan, terwijl de Israël Lobby van diezelfde vrijheden misbruik
maakt. De Lobby zet een vaste serie in principe legitieme onderwerpen in. Deze worden echter
omgesmeed tot wapens, bedoeld om de opponent te belasteren, het zwijgen op te leggen: de joodse
staat, antisemitisme, karaktermoord, ‘shitstorm’, halve waarheden en hele leugens.
3.3 antisemitisme
De meest veelzeggende definitie is: een antisemiet haat Joden omdat het Joden zijn.
3.3.1 Antisemitisme als agressie en gevaar zijn in de ogen van de extreme zionisten nauwelijks
belangrijk. Hasbara heeft hen ingeprent en opgedragen een geheel ander doel te dienen. Van meet af
aan wilden de zionisten in Palestina, in het latere illegale 'Groot-Israël', een numerieke meerderheid
bereiken. 8 Ben-Goerion beschouwde het Europese antisemitisme, en het opkomende nazi-regime in
8
Duitsland, als gunstige factoren voor de joodse immigratie. Deze preoccupatie leeft onverminderd
voort. Daarom moedigt Hasbara Joden in de diaspora aan om alle echte en vermeende uitingen van
antisemitisme, hoe klein en onbeduidend ook, maximaal uit te vergroten. De roep om vooral de
bescherming van Israël, de enige veilige haven voor Joden, op te zoeken, klinkt voortdurend. Daar
wordt maar mondjesmaat gehoor aan gegeven. Ondanks enige antisemitische aanslagen, geven de
meeste Joden de voorkeur aan de EU-lidstaten als woonplaats boven”dat apeland” Israël.
3.3.2 De in de westerse wereld opererende Israel Lobby promoot, tegen de wil van de auteur, maar
met succes, de definitie van antisemitisme van de International Holocaust Remembrance Alliance
[IHRA]: kritiek op Israël staat gelijk aan andere vormen van antisemitisme.
De Nederlandse tak, de Israël Lobby met het CIDI in de voorhoede, voert eveneens een niet-aflatende
campagne, een rechtstreekse inbreuk op art. 7 van de Grondwet, de vrijheid van meningsuiting, en een
aantasting van het nut van het begrip antisemitisme.
De nationale politiek lijkt niet geneigd de IHRA-definitie te vertalen in beleid of wetgeving.
Plotsklaps roepen politieke partijen en de media echter bezorgd dat het antisemitisme” ;dramatisch is
toegenomen”
De feiten zijn anders. De CIDI-cijfers wijzen voor 2019 op een beduidende toename tot rond 150
gevallen. Dat aantal verdwijnt in de afrondingsverschillen van alle vormen van discriminatie in
Nederland. [Wilders en Baudet samen zijn met hun Islam-bashen in 2019 waarschijnlijk al goed voor
eenzelfde score.]
Voor de toename is vooralsnog geen enkel bewijs geleverd. Betrouwbare cijfers bewijzen het
tegendeel. En toch hebben de Nederlandse supporters van het extreme zionistische regime weer succes
geboekt.
Zonder enig serieus onderzoek of bewijs, beweren politici en de media dat het antisemitisme in
Europa schrikbarend zou zijn toegenomen. De gemakzuchtige, goedgelovige politiek en media laten
zich bij de neus nemen.
3.4 De Boycot, Desinvesteren en Sancties [BDS] beweging is een wereldwijd initiatief van 171
Palestijnse organisaties en wordt geleid door het Palestijnse BDS National Committee. De diverse
vormen van boycots tegen Israël worden volgehouden tot Israël zijn verplichtingen onder het
internationaal recht nakomt: terugtrekking uit de bezette gebieden, het afbreken van de muur op de
Westoever, gelijke rechten voor de Palestijns/Israëlische burgers en het bevorderen van de rechten van
Palestijnse vluchtelingen op terugkeer naar hun huizen en eigendommen.
De doelstellingen zijn zonder enige twijfel ontleend aan vigerend internationaal recht. Onder dit
wereldwijd geldend recht hebben volkeren die onder een bezetting leven het recht zich tegen de
bezetter te weer te stellen, ook gewapenderhand. De BDS-beweging is inderdaad een vorm van verzet.
Het is evenwel een volstrekt legitieme, vreedzame strijd voor gerechtigheid.
De campagne is wereldwijd een groeiend succes. Ook in Nederland zetten vrijwilligers zich in voor
BDS, en dus voor de rechten van Palestina en de Palestijnen.
Het Israëlische bewind maakt zich zorgen over de effecten. Het zou een existentiële bedreiging voor
de staat Israël zijn. De regering nam besluiten aan. Het doel is wereldwijd de strijd met BDS aan te
binden. Gilad Erdan, de Likoed-minister van onder andere Strategische Zaken, verklaarde in 2016 dat
allen waar dan ook betrokken bij BDS ‘pay the price’. Likoed-minister Yisrael Kats, belast met
Transport, Geheime Diensten en Atoom Energie, riep Israël op om met de hulp van Israëlische
geheime diensten ‘targetted civil eliminations’ van BDS-leiders uit te voeren.
Honderden Nederlandse burgers riepen in reactie op deze dreigementen de Tweede Kamer in april
2016 op tot tegenmaatregelen. De Tweede Kamer reageerde niet. Wie wèl reageerden waren de Israël
Lobby, de VVD, de CU en de SGP, ongehinderd door de doodsbedreigingen – ook aan Nederlandse
onderdanen – met voortgezette steun aan de Israëlische regering.
8 Tom Segev, A State at Any Cost, the Life of David Ben-Gurion, translation Haim Watzman, August 2019,
Head Zeus, an Apollo Book
9 Omschrijving van Hajo Meijer, de Duits geboren, joodse Auschwitz-overlevende en anti-zionist.
9
Hidde van Koningsveld, CIDI-lid en voorzitter CiJO, ontving in New York namens minister Gilad
Erdan een speciale onderscheiding voor zijn uitmuntend werk tegen de BDS-beweging. Van
Koningsveld: “fight the hatred the BDS movement is spreading around the world. […] BDS spreads
lies about Israel that stick with ‘regular’ people on social media and the mainstream media. […].”
Hij laat zich onderscheiden voor zijn samenwerking met een overheid die zich ten doel stelt
vredelievende, het internationaal recht respecterende vrijwilligers te vermoorden. Om zijn anti-BDS
activiteiten te verdedigen presenteert hij niet verifieerbare argumenten die op gespannen voet staan
met wel aantoonbare feiten.
Nederlandse parlementariërs en bewindslieden onderscheiden zich in hun nalatigheid maatregelen te
nemen ter bescherming van de eigen, bedreigde burgers en tegen de misdadige intenties van een
vreemde mogendheid.
;”Grijp elke gelegenheid aan”
Hasbara moedigt gedreven zionisten in de diaspora aan om elk incident, hoe klein ook, zo veel
mogelijk op te blazen en in het centrum van de politieke en mediale wereld te plaatsen. Dat is om twee
redenen belangrijk. Het onderhoudt en verhoogt de schuldgevoelens van de kritiekloze niet-Joden en
zorgt voor het rookscherm waarachter het zionistische regime zijn misdadige praktijken ongehinderd
kan voortzetten.
De opzet slaagt wonderwel, ook in Nederland.
;”Negeer elke kritiek op Israël en kies de aanval”
Hasbara instrueert de doelgroepen om nooit kritische discussie over Israël en het regime aan te
gaan, laat staan zelf te entameren. Het is”;in ons aller belang”; het goede imago van Israël te
onderhouden en op te poetsen.
Ik weet uit ervaring hoe vergaderingen van organisaties die vrede tussen Israël en Palestina nastreven
kunnen worden ontregeld. Verspreid in de zaal zitten zij, de ontregelaars. De een na de ander neemt
het woord, uit beschuldigingen, verstoort de orde met te luid taalgebruik, met niet aan de orde zijnde
onderwerpen en praat hardnekkig door wanneer de voorzitter hen het woord wil ontnemen.
Hoezo, respect voor de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting [art. 7] en van vereniging en
vergadering [art. 8]?
6. Het keppeltje
Op straat, voor de vergaderzaal van de Tweede Kamer, staat een langgerekte bank. Daarop is
een tekst gebeiteld – de eerste zin van artikel 1 van de Grondwet:
Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld.
Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op
welke grond dan ook, is niet toegestaan.
Het staatshoofd is het symbool, ja zelfs de belichaming, van ons gelijkheidsideaal.
Meerdere godsdienstige stromingen hanteren kledingvoorschriften voor hun aanhangers, meestal voor
mannen of voor vrouwen. Uit respect voor hun godsdienstvrijheid passen anderen bij een bezoek aan
hun gebedshuis hun kleding gewoonlijk aan, zo ook het Koningshuis.
De betekenis van het keppeltje heeft na de Tweede Wereldoorlog een ongunstige ontwikkeling
doorgemaakt. Het was een symbool van joods geloof, voorbehouden aan mannen. Nu is het verworden
tot een politiek-zionistisch symbool, dat de bezoeker wordt opgedrongen.
Ons staatshoofd en onze regeringsleiders dienen zich, artikel 1 in gedachten, van dit misbruik verre te
houden.
10
7. Israël’s ‘ voortbestaan”
Wie hecht aan het voortbestaan van Israël als veilig joods tehuis,
bestrijdt het Israëlische regime. A-7
Een Iraanse president, Ahmed Ahmadinijad, wees er eens op dat het regime van de Iraanse
Shah, dat van de Zuid-Afrikaanse apartheid en ook dat van de Sovjet Unie zijn verdwenen. Zo, voegde
hij er aan toe, zal ook het Israëlische regime verdwijnen:
Imam ghoft een rezhim-e ishghalgar-e qods bayad az safheh-ye ruzgar mahv shavad.
In vertaling:
De Imam – Khomeini – zei dat dit regime, dat Jeruzalem bezet houdt, moet verdwijnen van de
bladzijde van de tijd.
Het Perzische woord ‘;rezhim” betekent”;regime”;: het Israëlische regime zal verdwijnen. Nergens zijn
bewijzen te vinden dat de president zou hebben gezegd dat Israël van de kaart zou worden geveegd.
Deze woorden komen in zijn verklaring ook niet voor. Hij heeft nooit beweerd dat Iran dat doel actief
zou nastreven.
De bron van deze aantijgingen en verdachtmakingen was, zoals zo vaak, Hasbara, de Israëlische
propaganda- en desinformatie-machine.
Joodse en Palestijnse Israëliërs [zij die hebben weten te ontsnappen aan de decennialange zionistische
hersenspoeling] gaan nog een stap verder. Zij voorspellen de implosie van de staat Israël. De vraag is
niet òf, maar wanneer. Als belangrijkste factoren worden genoemd:
– het politiek, budgettair, economisch en internationaal onhoudbare nederzettingenbeleid;
– de groeiende spanningen tussen de drie belangrijkste joods/Israëlische groeperingen. Deze
vinden hun oorsprong in verdere scheefgroei in politieke, sociale en economische
machtsverhoudingen. Deze kunnen tot explosie komen.
Na de implosie komt de indringende schuldvraag aan de orde: hoe heeft het toch zo ver kunnen komen
terwijl wij er met onze neus bovenop stonden? Het debat zal zich niet beperken tot Israël. Ook de
westerse wereld zal voor diezelfde vraag worden gesteld.
Als het Israël-beleid niet binnen afzienbare tijd op orde wordt gebracht, kan de Nederlandse regering
voor zeer ongemakkelijke vragen worden gesteld.
8 de Raad van State der Nederlanden
De Raad van State – opgericht 1 oktober 1531 – is onafhankelijk adviseur van regering
en parlement over wetgeving en bestuur en hoogste algemene bestuursrechter van het land.
De Raad van State is een Hoog College van Staat. De Eerste Kamer, Tweede Kamer, de
Algemene Rekenkamer en de Nationale ombudsman zijn dat ook. De Raad van State is een
instituut dat in de Grondwet is geregeld. Hij heeft een eigen taak in de democratische
rechtsstaat, die hij onafhankelijk van de regering uitvoert.
Het was toch al een sterke Buitenhof. Thom de Graaf, vice-voorzitter van de Raad van State,
sprak een zin uit die welbeschouwd nogal zorgelijk was. Hij constateerde bij de leden van de
Tweede Kamer een tekort aan "begrip en kennis van de betekenis van de Grondwet en de
verhoudingen tussen de instellingen ” Pardon? Als er 150 mensen in Nederland zijn van wie
je hoopt dat ze de Grondwet en zijn implicaties kennen, dat zijn het toch die Kamerleden.” U
roept op tot fatsoen”;, vatte Huys (iets te slordig) samen.
Arjen Fortuin, Wederopstanding van Twan Huys, 2020-05-11, NRC
EINDE BRIEF EN ADDENDA
Reacties uitgeschakeld voor Oud ambassadeur Jan Wijenberg/Kritische brief aan premier Rutte en de voorzitter van het Nationaal Comite 4 en 5 mei over 4 mei herdenking/”Het verdriet monopolie van de Joodse slachtoffers”
4 mei-voordracht 2020Arnon Grunberg NEE Vaak heb ik me afgevraagd wat het nut is van herdenken, van bijeenkomsten als deze. Herdenken wij omdat de traditie ons dat voorschrijft, of staat er meer op het spel? Verleden voorjaar tijdens een lezing over het werk van Marga Minco en de oorlog – ik weet niet of de oorlog míj achtervolgt of dat ík het ben die de oorlog achtervolgt – merkte ik op dat herdenken meer zou moeten zijn dan een ritueel, dat het een verlangen naar kennis in zich zou moeten dragen, en dat gemeenplaatsen daarom de vijand zijn van betekenisvolle herdenkingsrituelen. Ik besefte ook dat die andere gemeenplaats, dat we het verhaal over de oorlog en de Joden nu wel kennen, steeds luider is gaan klinken; een hoogmoedige gemeenplaats, die uitgaat van de gedachte dat onze kennis volmaakt is, dat we kunnen scheiden van het betrekkelijk recente verleden. Zeggen het verleden nu wel te kennen is veelal een weigering om er kennis van te nemen. En wie zijn verleden niet kent, is niet zozeer gedoemd het te herhalen, als wel is hij gedoemd niet te weten wie hij is. Niets doet mensen zozeer naar een onwrikbare identiteit verlangen als het knagende vermoeden dat ze geen idee hebben wie ze zijn. En het is vaak de onwrikbare eigen identiteit, de weigering er speels mee om te gaan die ertoe leidt dat de ander als een volstrekte vreemde en een absolute vijand wordt gezien. Na afloop van die lezing over Minco kwam een psychotherapeut naar me toe die zei dat we rituelen en gemeenplaatsen nodig hebben om niet ziek te worden van het herdenken, dat we het verleden op afstand moeten houden om er niet aan onderdoor te gaan. Zeker, maar als we helemaal niet ziek worden van die twintigste eeuw vrees ik dat er niets herdacht is en al helemaal niets begrepen.
BLADZIJDE 2
Niet ziek worden zou weleens een symptoom kunnen zijn van wegkijken, van ontkenning. Als we ontkennen dat de ziektes van de vorige eeuw, die van het geïndustrialiseerde totalitarisme, van het tot genocide verworden antisemitisme, van het biologisch racisme, diep in onze cultuur zitten, dan weten we niet wie we zijn. En juist dan zijn wij vatbaar voor verleiders die ons komen vertellen wie wij zijn en wie wij moeten vrezen. Herdenken is altijd ook een manier om aan te geven wie je níet wenst te zijn, maar wie je toch meent te kunnen worden. Geen herdenken zonder dit angstige vermoeden, geen betekenisvol herdenken zonder gegronde vrees dat wij de toekomstige daders en hun helpers zijn. Herdenken gaat uit van de vaststelling dat het verleden niet voltooid is, van het besef dat de buik die het Derde Rijk baarde nog vruchtbaar is. Censuur en uitstoting zijn geen antwoord op die vruchtbaarheid, het is een verworvenheid dat wij in een land leven waar de overheid ons niet vertelt wat zedelijk en onzedelijk denken is. Maar dat betekent niet dat elke grens overschreden moet kunnen worden. Bepaalde taboes hebben zich geleidelijk aan na 1945 met goede redenen in onze cultuur genesteld; de taboebreuk is niet altijd een bevrijding, soms is die taboebreuk slechts een terugval. Deze herdenking is altijd ook een waarschuwing. Het verhaal van de overlevenden, van degenen die uit de concentratiekampen terugkeerden, Joden, Roma en Sinti, politieke tegenstanders, onder wie veel communisten en sociaaldemocraten, is een verhaal van uitzonderingen.De meeste slachtoffers hebben het kamp door de schoorsteen verlaten. Mijn moeder was een uitzondering; haar ouders, mijn grootouders, niet. Herdenken is tevens namens de doden spreken, en namens de doden spreken kan alleen door de ooggetuigen aan het woord te laten. Ik wil een ooggetuige aan het woord laten die zeer dicht bij de doden is geweest, Filip Müller, een Slowaakse Jood, lid van het Sonderkommando van Auschwitz-Birkenau. Het Sonderkommando bestond voornamelijk uit Joden en was belast met het uit de gaskamers halen van de lijken, het knippen van de haren van de lijken, het trekken van gouden tanden uit de lijken, het verbranden van de lijken. De meeste leden van het Sonderkommando werden na enkele maanden
BLADZIJDE 3
vermoord. Het laatste Sonderkommando in Auschwitz kwam in de herfst van 1944 in opstand, waarbij vrijwel alle leden van dat Kommando zijn vermoord. Müller schrijft in zijn memoires over enkele Joodse gezinnen die onder erbarmelijke omstandigheden ondergedoken hebben gezeten in bunkers nabij het Poolse plaatsje Sosnowiec. Door het huilen van de kinderen is de SS hen op het spoor gekomen. Ze zijn naar Auschwitz gebracht. De vrouwen en kinderen wordt gevraagd zich uit te kleden, de normale procedure. Ze worden echter niet vergast maar doodgeschoten, wat uitzonderlijk is. Müller verklaart niet waarom. Misschien waren er even niet genoeg mensen om de gaskamers mee te vullen, het Zyklon B mocht niet worden verspild. De moordmachine van de nazi’s was naast al het andere ook een economische aangelegenheid, een gigantische roofpartij waarbij het doden en wegwerken van de lijken zo efficiënt mogelijk moest gebeuren. De naakte vrouwen staan met hun kinderen voor de executiemuur. Dan schrijft Müller over een vrouw met haar kind in haar armen: ‘Ondertussen liep Voss, de beul, met zijn kleinkalibergeweer nerveus om hen heen, om bij het kind een geschikte plaats te vinden waarop hij het wapen kon richten. Toen de wanhopige moeder dat merkte wrong ze zich in alle bochten om haar kind uit het schootsveld van het dodelijke wapen te houden. Wanhopig probeerde ze elke plek op het lichaam van haar kind met haar armen en handen te bedekken. Toen knalden er opeens een paar schoten door de stilte. Het kind was van opzij in de borst getroffen. De moeder, die voelde dat het bloed van haar kind langs haar lichaam liep, verloor haar zelfbeheersing en smeet de moordenaar het kind in het gezicht, toen die de loop van zijn wapen al op haar had gericht. Oberscharführer Voss was van zijn stuk gebracht en stond daar als versteend. Toen hij het nog warme bloed in zijn gezicht voelde, liet hij zijn geweer vallen en wreef met zijn hand over zijn gezicht.’ Veelzeggend dat we de naam van de Oberscharführer nu kennen, maar de naam van die vrouw en dat kind niet weten en vermoedelijk nooit te weten zullen komen
BLADZIJDE 4
Als herdenken ook verlangen naar kennis is, dan zijn details belangrijk, kennis bestaat uit details, dan kunnen we het ons niet permitteren te zeggen dat wij bepaalde details niet wensen te horen omdat ze onze nachtrust verstoren. Aan deze vrouw die haar halfdode kind in het gezicht van Oberscharführer Voss gooide, gingen verkiezingen vooraf, ambtelijke orders, gewillige en minder gewillige helpers, van wie de meesten nooit in een concentratiekamp waren, nooit iemand gedood hebben. Waarbij het goed is te beseffen dat het niet alleen de Duitsers waren die toen de oorlog voorbij was, zeiden dat ze het niet hebben geweten, dat ze slechts orders opvolgden. De literatuurwetenschapper S. Dresden schrijft in zijn studie Vervolging, vernietiging, literatuur over een voorval waarover de schrijver K. Tzetnik, pseudoniem van Yehiel De-Nur, bericht. Een groep levende zigeunervrouwen en -kinderen wordt in een kuil gegooid in Auschwitz, omdat de crematoria overbelast zijn. Een Nederlandse gevangene krijgt het bevel kerosine over de mensen in de kuil te storten. Hij weigert en wordt daarop zelf levend in de vlammen getrapt. ‘Het Nederlandse “Nee! Nee!” klinkt de schrijver nog steeds in de oren,’ noteert Dresden. Mijn moeder arriveerde in de herfst van 1944 in Auschwitz, kort na de opstand van het Sonderkommando, waarvan ze niets heeft meegekregen. Zelf zei ze dat ze gelukkig was in Auschwitz, omdat ze daar hoop had, hoop verloor ze pas na de bevrijding toen de omvang van de catastrofe tot haar doordrong. Ze is geboren in 1927 in Berlijn, in 1939 reisde ze op het beroemd geworden schip St. Louis met haar ouders vanuit Hamburg naar Cuba, maar Cuba sloot de grenzen, Amerika sloot de grenzen, Canada sloot de grenzen, zo spoelde ze met haar ouders aan in Nederland. Mijn vader, eveneens geboren in Berlijn, in 1912, overleefde de oorlog op diverse onderduikadressen. Vaak moest hij zich voordoen als gedeserteerde Wehrmachtsoldaat om een onderduikadres te krijgen. Hij vertelde weinig, en als hij dit al deed eigenlijk per ongeluk, terloops, maar een van de mensen die
BLADZIJDE 5
hem lieten onderduiken, schijnt na de oorlog tegen hem te hebben gezegd: ‘Als we hadden geweten dat je een Jood was, was je er niet ingekomen.’ Met een familie bij wie hij in Rotterdam ondergedoken had gezeten hield hij contact. Een keer per jaar ging hij daar met mij heen. Ze hadden witte muizen in een kooitje. Dan was er nog een haringman die bij de beurs stond op het Rokin in Amsterdam. Hoewel wij in de Rivierenbuurt woonden, ging mijn vader met lijn 25 naar die haringman omdat hij hem nog uit de oorlog kende, de haringman had in het verzet gezeten. Ik ging weleens mee en hoewel ze elkaar goed moeten hebben gekend uit de oorlog zeiden ze nooit echt iets tegen elkaar, ze praatten slechts over haring. Dat was de oorlog voor mij als kind: witte muizen in een kooitje, een haringman bij de beurs, het geluk in Auschwitz. Ik had toen niet gedacht dat ik een paar decennia later als columnist voor een Nederlandse krant een reeks onbeschaamd antisemitische e-mails zou ontvangen. Ik dacht toen dat het taboe te groot was. Dat was naïef. En het is ook logisch dat als er gesproken wordt over bepaalde bevolkingsgroepen op een manier die doet denken aan de meest duistere tijd uit de twintigste eeuw, als dat gewoon is geworden, er vroeg of laat op die manier ook weer over Joden gesproken kan worden. Voor mij was het van begin af aan duidelijk: als ze het over Marokkanen hebben, dan hebben ze het over mij. ‘Ik kan niet begrijpen, niet verdragen dat men een mens beoordeelt niet naar wat hij is, maar naar de groep waar hij toevallig toe behoort,’ schreef Primo Levi in de jaren zestig aan zijn Duitse vertaler. Woorden die wij wekelijks, misschien wel dagelijks zouden moeten herhalen al was het maar om ons eraan te herinneren hoe giftig woorden kunnen zijn. Dat een Nederlander in Auschwitz kerosine over levende vrouwen en kinderen moest uitgieten begon met woorden, met toespraken van politici. Juist in deze geseculariseerde tijden rust, meen ik, een speciale verantwoordelijkheid op Kamerleden, op ministers om het goede voorbeeld te geven, om het woord géén gif te laten zijn, om altijd voor ogen te houden
BLADZIJDE 6
dat de staat noodzakelijk is maar tevens een potentieel kwaad dat met achteloze vanzelfsprekendheid mensen, bevolkingsgroepen kan vermorzelen. De vrouw die haar halfdode kind in het gezicht van Oberscharführer Voss gooide, zij waarschuwt ons. De Nederlander die ‘Nee! Nee!’ riep, weigerde kerosine over levende vrouwen en kinderen uit te gieten, toen zelf het vuur in werd getrapt, hij waarschuwt ons.
EINDE TOESPRAAK ARNON GRUNBERG
Reacties uitgeschakeld voor 4 Mei-voordracht 2020 Arnon Grunberg
