Nee, het was niet zo’n grote menigte als twee weken eerder. Toen stonden we met 1.000 mensen te demonstreren tegen racisme. Nu waren we met ons achten. Ja, het was wel de moeite waard. Ik kijk met oprecht grote voldoening terug op het solidariteitsprotest dat we afgelopen middag hielden, een actie op Wereld Vluchtelingen Dag waartoe landelijk was opgeroepen door Stop the War On Migrants.
We stonden op de verhoging bij de Concertzaal, op de hoek van de Bisschop Zwijssenstraat en de Schouwburgring, in Tilburg. Uiteindelijk acht mensen, voorzien van vier spandoeken. Daarop waren teksten te lezen als ‘Vluchtelingen Welkom – Geen mens is Illegaal’, ‘Sloop muren, geen mensen’, ‘Opkomen voor elkaar, wie je ook bent, waar je ook woont’. Allemaal gemaakt voor eerdere acties, maar wie wat bewaart, hoeft niet elke keer nieuwe spandoeken te realiseren.
Twee Syrische vluchtelingen hielden een praatje, vol waardering voor hoe mensen ze in Nederland hadden opgevangen en vol blijheid voor de nieuwe kansen die ze hier ervoeren, vol nadruk op het feit dat we allemaal mensen waren. Ik vertelde onder meer hoe datzelfde Nederland meehelpt met het weren van vluchtelingen, hoe bedrijven geld ‘verdienen’ aan wapens waarmee staten oorlogen voeren en mensen op de vlucht jaren, en vervolgens nogmaals geld vangen door het leveren van technologie om mensen die vluchten tegen te houden. Vervolgens stonden we daar rustig met onze spandoeken.
Dat was een leerzame, positieve ervaring. Vrijwel iedereen keek en las de spandoeken, En vrijwel iedereen vond er wat van, al deden sommige mensen erg veel moeite om niet te laten merken wat ze vonden. Ja, er kwam een vijandig iemand herhaaldelijk langs, eenmaal met middelvinger omhoog.. Er waren meer vijandige reacties. Maar we zagen ook omhoog gestoken duimen, vriendelijke blikken, eenmaal een mevrouw die even applaudisseerde, en ook een positief toeterende automobilist. Door mondkapjes en afstand was communicatie met mensen verder niet makkelijk, en aan een uitdeelflyer was niemand toe gekomen. Toch was er dus communicatie tussen voorbijgangers en actievoerders, en vrij veel van de interactie was positief.
Tegen het einde bedankte ik de aanwezigen, wees op diverse initiatieven voor wie verder wilde, waarna we nog even onderling hebben gepraat en genetwerkt – want niet alle aanwezigen kenden elkaar. Ook voor die onderlinge kennismakingen was deze kleine actie dus waardevol.
Meer van dit! Ook rond andere thema’s. Meer van dit! Meer van dit en nog beter!
Peter Storm
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Solidariteitsprotest met vluchtelingen: meer van dit!
Geachte Redactie, Een van de belangrijkste principes van goede en betrouwbare journalistiek is het recht op hoor en wederhoor, objectieve berichtgeving en volledige [voor zover mogelijk] informatie, zeker bij onderwerpen en gebeurtenissen, die bij de publieke opinie ”gevoelig” of ”controversieel” liggen, om maar moderne terminologie te gebruiken.Ik had dus mogen verwachten, dat u in uw nieuwsberichtgeving over de in Hoorn plaatsgevonden demonstratie tegen de aanwezigheid van het standbeeld van de 17e eeuwse koopman, VOC kopstuk en latere gouverneur generaal van de alle ”bezittingen van de Vereenigde Oostindische Compagnie” extra op uw tellen zou passen en het teletekstlezende publiek van goede, informatieve feiten zou voorzien.Dat is echter niet gebeurd.Ook ben ik van mening, dat u het principe ”hoor en wederhoor” niet hebt nageleefd TOELICHTING: In uw berichtgeving ” ’12 arrestaties na J.P. Coen protest” [zie onder P/S, met daaronder het notenapparaat], vermeldt u de loop van de demonstratie, noemt uitgebroken ongeregeldheden, waarvan de oorzaak gelegen was [volgens uw berichtgeving] in het feit, dat de demonstranten zich niet hadden gehouden aan de eis van de Gemeente om op een aangewezen plein te demonstreren in plaats van bij het J.P. Coen monument zelf.Nu lijkt het mij voor de hand liggend, dat als de demonstratie gericht is tegen het standbeeld van iemand en met name waarvoor diegene stond, dat deze bij het standbeeld zou moeten plaatsvinden.Ik was er niet bij, weet niet hoe de situatie ter plekke was, dus misschien was de locatie van het plein alleszins redelijk van Gemeentewege, als er inderdaad te weinig ruimte bij het Coen standbeeld was. HOOR EN WEDERHOOR En daarmee komt mijn eerste punt van kritiek:U schendt het principe ”hoor en wederhoor” in een aantal opzichten, waardoor objectieve berichtgeving uitblijft TEN EERSTE/VERLOOP DEMONSTRATIEWAT GING ER MISSTANDPUNT DEMONSTRANTEN U vertolkt weliswaar het standpunt van de Gemeente [te weinig ruimte voor de Corona anderhalve meter, andere locatie aangewezen, etc], maar nergens lees ik hier de lezing van de demonstranten en hun redenen, alsnog naar het monument te willen.Heeft de pers niet met de demonstranten gesproken, wilden zij dat zelf niet of was een interview in de hectiek van de ongeregeldheden niet mogelijk?Waren het alle demonstranten, die richting het beeld trokken of een kleine groep?Is er, eventueel, door demonstranten geklaagd over politiegeweld?Het zou, vanwege ”hoor en wederhoor” belangrijk geweest zijn als u hier iets naders over had vermeld en als u niet op de hoogte was, dan een vermelding als:”Het is niet bekend, wat de beweegredenen van de demonstranten waren, naar het standbeeld op te trekken”OF”Meer feiten over de ongeregeldheden zijn niet bekend”Dat is het eerste punt van kritiek.. ”ONS ERFGOED”/TWEEDE PUNT VAN KRITIEK De kant van de demonstranten hebt u dus niet belicht.Daarover is[was] misschien niets of weinig bekend.Maar dat geldt niet voor het volgende: U bericht in de laatste alinea over een tegendemonstratieIk citeer u:” Er was eerder op de avond ook een actie van voorstanders van het beeld, die voor ”ons erfgoed” zeiden op te komen.Daar kwamen ongeveer twintig mensen op af.” Prima, dat u dit vermeldt natuurlijk, maar waarover ik val is het feit, dat u weliswaar de beweegredenen van de tegendemonstranten ”behoud van ons erfgoed” vermeldt, maar nergens, wat nu eigenlijk het bezwaar van de demonstranten tegen dat standbeeld van J.P. Coen was. Niet alleen is hier geen hoor en wederhoor, aangezien u alleen de motieven van de tegendemonstranten vermeldt, maar voor het teletekstlezende publiek, dat zich verder niet in de materie heeft verdiept, wordt niet duidelijk wat nu de bezwaren tegen het J.P. Coen standbeeld zijn en wat voor een historische figuur die J.P. Coen dan wel was.
J.P. COEN/IN VOGELVLUCHT Hierbij enige feiten uit de carriere van VOC kopstuk J.P. Coen en dan ook direct de redenen van de protesten: Geboren in Hoorn in 1587 als zoon van Pieter Willemsz, eenkoopman [1], heeft hij ”carriere” gemaakt als koopman, boekhouder-generaal (1613), directeur-generaal (1614) en vanaf 1617 Gouverneur Generaalin dienst van de in 1602 opgerichte V.O.C. [Vereenigde OostindischeCompagnie] [2]Daarbij had hij maar een opdracht en Doel:Met alle middelen, ervoor zorgen, dat de VOC een monopolie-positie kreeg in de specerijenhandel met ”Indie” [3]Als ik schrijf: ”Met alle middelen”, heb ik het over de meestagressief militaire en barbaarse middelen, namelijk een bloedigeoorlog tegen een weerloze burgerbevolking!Tegen het ”verbod” van de VOC in om nootmuskaat te verkopen aande Portugezen en de Engelsen, dedende bewoners van de Banda eilanden dat natuurlijk toch.Daarop kwam J.P. Coen in actie:Met een expeditieleger van 2000 soldaten viel hij de Bandaeilanden aan [nootmuskaat kwam namelijk alleen daar voor] en richtteeen massamoord aan onder meer dan 15 000 Bandanezen.In feite kwam vrijwel de hele bevolking om.Zo kwam moordenaar Coen aan zijn bijnaam ”De Slachter van Banda” [4]Over zijn misdadige optreden schreef hij zelf:” ‘De inboorlingen sijn meest allen door den oorloch, armoede ende gebreck vergaen. Zeer weynich isse op de omliggende eilanden ontcomen.’ [5]Kortom: Genocide en volkerenmoord, iets, wat ook in de 17e euw niet als ”normaal” werd beschouwd.Bewijs was wel de kritiek, die het optreden van Coen van zijn eigen VOC officieren kreeg: Ik citeer uit een artikel, verschenen in Trouw: ”Een VOC-officier verbaasde zich over de gruwelijke orders die hij moest uitvoeren: “De mensen stierven zonder ook maar één geluid te laten horen, behalve één die Nederlands sprak. Die zei: ‘Heeren, heeft dan niemand van U medelijden?’ Alles wat gebeurde was zo afschuwelijk dat we erdoor verstomd waren. Alleen God weet wie gelijk heeft. Wij allen, als praktizerende Christenen, waren vervuld met afschuw over de manier waarop deze zaak werd afgehandeld en we hadden geen plezier in dergelijke aangelegenheden.” [6] Natuurlijk, u hoeft niet al die informatie te vermelden, maar geef dan tenminste aan waarom de demonstranten geen standbeeld van Coen in Hoorn willen:Die massamoord op de bevolking van de Banda eilanden, die aan meer dan 15 000 mensen het leven gekost heeft. SAMENGEVAT In uw teletekstberichtgeving hebt u zowel hoor en wederhoor niet nageleefd [lezing demonstranten van de ongeregeldheden, motieven demonstranten voor de protestactie, terwijl u wel de motieven van de tegenpartij noemde], en daarnaast liet de volledigheid van uw berichtgeving te wensen over, omdat u niets hebt vermeld over verleden en carriere van J.P. Coen. Zeker bij zo’n gevoelige kwestie had u dat beter moeten doen. Ik hoop, dat u ervan leert en een volgende keer met volledigere informatie komt.
Vriendelijke groeten Astrid EssedAmsterdam P/S
NOS TELETEKSTBERICHT:
P/S NOS TELETEKST [overgeschreven]12 ARRESTATIES NA J.P. COEN PROTEST In Hoorn zijn rellen uitgebroken na een betoging tegen het standbeeld van J.P. Coen in het centrum. De politie greep in toen een grote groep betogers naar het monument wilde gaan, wat de Gemeente had verboden.Twaalf betogers zijn aangehouden.Een van hen had tegen het standbeeld geplast. De actie ”weg met J.P. Coen was op een door de Gemeente aangewezen plein.Bij het standbeeld was niet genoeg ruimte voor een demonstratie. Er was eerder op de avond ook een actie van voorstanders van het beeld, die voor ”ons erfgoed” zeiden op te komen.Daar kwamen ongeveer twintig mensen op af. EINDE NOS TELETEKSTBERICHT
ORIGINELE NOS TELETEKSTBERICHT
https://teletekst-data.nos.nl/webplus?p=109
NOS Teletekst 109
12 arrestaties na J.P.Coen-protest
In Hoorn zijn rellen uitgebroken na
een betoging tegen het standbeeld van
J.P.Coen in het centrum.De politie
greep in toen een grote groep betogers
naar het monument wilde gaan,wat de
gemeente had verboden.Twaalf betogers
zijn aangehouden.Een van hen had tegen
het standbeeld geplast.
De actie 'Weg met J.P.Coen' was op een
door de gemeente aangewezen plein.Bij
het standbeeld was niet genoeg ruimte
voor een demonstratie.
Er was eerder op de avond ook een actie
van voorstanders van het beeld,die voor
"ons erfgoed" zeiden op te komen.Daar
kwamen ongeveer twintig mensen op af.
EINDE BERICHT NOS TELETEKST
NOTEN
[1] ”Coen werd op 8 januari 1587 in Hoorn geboren en op 11 januari 1587 gedoopt in de gereformeerde kerk in Hoorn als een zoon van Pieter Willemsz. (ca. 1561-) afkomstig uit Twisk.[1] Zijn vader was twee jaar daarvoor nog koopman in San Lucar en actief in de zouthandel.” WIKIPEDIAJAN PIETERSZOON COEN/JEUGD https://nl.wikipedia.org/wiki/ Jan_Pieterszoon_Coen#Jeugd ORIGINELE BRON WIKIPEDIAJAN PIETERSZOON COENhttps://nl.wikipedia.org/wiki/ Jan_Pieterszoon_Coen [2] WIKIPEDIAVEREENIGDE OOSTINDISCHE COMPAGNIE https://nl.wikipedia.org/wiki/ Vereenigde_Oostindische_Compag nie [3] ”De koopmanszoon Jan Pieterszoon Coen was er vooral op uit om voor de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) het monopolie op de handel met Indië te verwerven.” TROUWOPTREDEN JP COEN HAD WEL WAT MINDERGEKUND9 JULI 2011 https://www.trouw.nl/home/ optreden-jp-coen-had-wel-wat- minder-gekund~a871a84c/ ”Samen met de eerste gouverneur-generaal Pieter Both stond Jan Pieterszoon Coen een beleid voor om op agressieve wijze een monopolie te verwerven in de specerijenhandel in de Indische archipel. ” WIKIPEDIAVEREENIGDE OOSTINDISCHE COMPAGNIE/MONOPOLIE https://nl.wikipedia.org/wiki/ Vereenigde_Oostindische_Compag nie#Monopolie ORIGINELE BRON WIKIPEDIAVEREENIGDE OOSTINDISCHE COMPAGNIE https://nl.wikipedia.org/wiki/ Vereenigde_Oostindische_Compag nie [4] ”Met een expeditieleger van 2000 soldaten overrompelde hij in 1621 de Banda-eilanden, waar de bevolking tegen het verbod van de VOC in nootmuskaat bleef verkopen aan Portugezen en Engelsen. Deze veel gezochte specerij kwam destijds alleen hier voor. Wie de Banda-eilanden bezat, had het monopolie. Duizenden Bandanezen werden bij die actie op gruwelijke wijze vermoord. Het leverde hem de bijnaam “Slachter van Banda” op” WIKIPEDIAJAN PIETERSZOON COEN/GOUVERNEUR-GENERAAL VAN DEVOC https://nl.wikipedia.org/wiki/ Jan_Pieterszoon_Coen#Gouverneu r-generaal_van_de_VOC ORIGINELE BRON WIKIPEDIAJAN PIETERSZOON COEN/ https://nl.wikipedia.org/wiki/ Jan_Pieterszoon_Coen ”Hoewel de bevolking vluchtte ontkwamen slechts weinigen. Naar schatting overleefden slechts zeshonderd van de 15.000 Bandanezen de aanval. Bekend is dat de VOC tijdens deze volkerenmoord Japanse samoerai-beulen die in dienst waren van de VOC, opdracht gaven tientallen dorpshoofden te onthoofden. Jan Pieterszoon Coen, die het monopolie op de handel in nootmuskaatnoten en foelie veilig had gesteld, kreeg door deze gebeurtenis de bijnaam: Slachter van Banda.” HISTORIEKJAN PIETERSZOON COEN (1589-1629)-STICHTER VAN BATAVIA21 AUGUSTUS 2015 https://historiek.net/jan-piet erszoon-coen-1587-1629/5545/ ”Het was de tot nationale held omgebouwde massamoordenaar Coen die het VOC-beleid het meest agressief uitvoerde. Coen koos het eiland Java uit als centrale plek om van daaruit de koloniale macht uit te breiden. In 1619 liet hij de stad Jakarta platbranden om er op de rokende resten de Hollandse nederzetting Batavia te stichten. Om het monopolie op specerijen veilig te stellen zond Coen in 1622 “een strafexpeditie” naar de Banda-eilanden. De Bandanezen ontdoken namelijk de wurgcontracten met de VOC en handelden clandestien met de Portugezen. Coen liet daarop ongeveer 15.000 Bandanezen uitmoorden” DOORBRAAK/HET GEBLADERTEHOLLANDSE KOOPMANSGEEST GEEN REDEN TOTFEESTZOMER 2002 http://www.doorbraak.eu/geblad erte/10842f52.htm ”“Coen ontvolkte in 1621 de Banda-eilanden, nadat de inwoners tegen het verbod van de VOC in nootmuskaat hadden geleverd aan de Engelsen”, aldus het tekstvoorstel van het burgerinitiatief. “Duizenden Bandanezen kwamen hierbij om het leven. Honderden werden als slaaf naar Batavia gedeporteerd, waar ze alsnog werden gedood of van ellende omkwamen. Aan deze volkerenmoord ontleent Coen zijn bijnaam ‘de slachter van Banda’. De gemeente Hoorn, die het door Ferdinand Leenhoff vervaardigde standbeeld plaatste in 1893, ziet het niet langer als eerbetoon.” De massamoord op de Banda-eilanden wordt beschouwd als het grootste bloedbad uit de geschiedenis van de VOC.” DOORBRAAK.EUGEMEENTE HOORN ONTKENT KOLONIALE GENOCIDE ONDERLEIDING VAN COEN8 MAART 2012 http://www.doorbraak.eu/ gemeente-hoorn-ontkent- koloniale-genocide-onder- leiding-van-coen/ ”Na een opstand van de bevolking volgde een volkerenmoord en van de 15.000 oorspronkelijke bewoners bleven er slechts 600 over.” WIKIPEDIAVOC OP DE BANDA-EILANDEN/BANDANESE VOLKERENMOORD https://nl.wikipedia.org/wiki/ VOC_op_de_Banda-eilanden#Banda nese_volkerenmoord ORIGINELE BRON WIKIPEDIA WIKIPEDIAVOC OP DE BANDA-EILANDEN https://nl.wikipedia.org/wiki/ VOC_op_de_Banda-eilanden ”De Hollanders namen er, zelfs voor die jaren, op ongekend wrede wijze wraak. Japanse samoerai-beulen in dienst van de VOC onthoofdden een groot deel van de leiders. Van de andere vijftienduizend Bandanezen overleefde slechts een fractie de strafexpeditie.” TROUWOPTREDEN JP COEN HAD WEL WAT MINDERGEKUND9 JULI 2011 https://www.trouw.nl/home/optr eden-jp-coen-had-wel-wat-minde r-gekund~a871a84c/ ”Om de nootmuskaathandel in handen te krijgen, werd bijna de volledige inheemse bevolking uitgemoord.” NOSHOORN WIL KRITISCHER TEKST BEELDJP COEN5 JULI 2011 https://nos.nl/artikel/253649- hoorn-wil-kritischer-tekst-bee ld-jp-coen.html [5] ”Hij pleegde volkerenmoord op de Banda-eilanden door de 15 duizend inwoners bijna allen de dood in te jagen. Coen schreef zelf over het resultaat van zijn optreden: ‘De inboorlingen sijn meest allen door den oorloch, armoede ende gebreck vergaen. Zeer weynich isse op de omliggende eilanden ontcomen.’ VOLKSKRANTIEMAND ALS COEN HOOR JE NIET TE EREN12 JULI 2011 https://www.volkskrant.nl/opin ie/-iemand-als-coen-hoor-je-ni et-te-eren~a2774480/
[6]
”Een VOC-officier verbaasde zich over de gruwelijke orders die hij moest uitvoeren: “De mensen stierven zonder ook maar één geluid te laten horen, behalve één die Nederlands sprak. Die zei: ‘Heeren, heeft dan niemand van U medelijden?’ Alles wat gebeurde was zo afschuwelijk dat we erdoor verstomd waren. Alleen God weet wie gelijk heeft. Wij allen, als praktizerende Christenen, waren vervuld met afschuw over de manier waarop deze zaak werd afgehandeld en we hadden geen plezier in dergelijke aangelegenheden.
TEKST ‘Dispereert niet.’ Met die woorden sloot koningin Wilhelmina op 14 mei 1940 haar toespraak tot het Nederlandse volk af. Ze citeerde de lijfspreuk van Jan Pieterszoon Coen: “Dispereert niet, ontziet uw vijanden niet, want God is met ons.”
Het leek de juiste tekst op het juiste moment. De stichter van Batavia en gouverneur-generaal in Nederlands-Indië (1587-1629) hoorde voor de meeste Nederlanders nog gewoon thuis in het rijtje van Hollandse helden. Toch waren het eigenlijk precies de foute woorden voor dat ogenblik. Leek de manier waarop Coen in zijn tijd huishield in de Oost niet verschrikkelijk veel op het brute optreden van de Duitse bezettingsmacht? Was het zelfs niet een graadje gruwelijker? De koopmanszoon Jan Pieterszoon Coen was er vooral op uit om voor de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) het monopolie op de handel met Indië te verwerven. Hij schuwde daarbij geen enkel middel. Zelfs in eigen kring trad Coen hard en streng op. Maar berucht werd vooral zijn optreden op de Banda-eilanden, waar bewoners hun muskaatnoten ook aan de Britten leverden.
De Hollanders namen er, zelfs voor die jaren, op ongekend wrede wijze wraak. Japanse samoerai-beulen in dienst van de VOC onthoofdden een groot deel van de leiders. Van de andere vijftienduizend Bandanezen overleefde slechts een fractie de strafexpeditie. Een VOC-officier verbaasde zich over de gruwelijke orders die hij moest uitvoeren: “De mensen stierven zonder ook maar één geluid te laten horen, behalve één die Nederlands sprak. Die zei: ‘Heeren, heeft dan niemand van U medelijden?’ Alles wat gebeurde was zo afschuwelijk dat we erdoor verstomd waren. Alleen God weet wie gelijk heeft. Wij allen, als praktizerende Christenen, waren vervuld met afschuw over de manier waarop deze zaak werd afgehandeld en we hadden geen plezier in dergelijke aangelegenheden.”
Zelfs de Heeren Zeventien, de bestuurders van de VOC, lieten later weten dat het wel wat minder had gekund. Coen zelf noteerde na zijn ingrijpen tevreden: “De inboorlingen zijn meest allen door de oorlog, armoede en gebrek vergaan. Zeer weinig is er op de omliggende landen ontkomen.”
De geschiedschrijving benadrukte lang de grootheid van Coen. Al waren er criticasters.
De negentiende-eeuwse schrijver en criticus Conrad Busken Huet bijvoorbeeld: “De daden van geweld, waardoor men oudtijds zich van Banda en van zoveel andere punten in de Archipel heeft meester gemaakt, gaan zozeer de maat te buiten van hetgeen ons heden ten dage toeschijnt zelfs met de hardste en minst nauwgezette staatkunde bestaanbaar te zijn, dat de toestand van uitdroging en kwijning, waarin de Moluksche Eilanden in later tijd allengs geraakt zijn, verkieslijk moet schijnen boven de vroegere vruchtbaarheid.”
Maar de negentiende eeuw was ook de eeuw van het nationalisme. Nederlands trots ging pleinen opsieren: Oranjes, staatslieden, kunstenaars, zeehelden en ook kolonialen als Coen. Zijn beeld in Hoorn werd in 1893 onthuld.
Nieuw protest kwam met de golf van maatschappijkritiek die in de jaren zestig opkwam. Waren de in steen vereeuwigde Hollandse helden wel helden? In 1965 kreeg de jonge Relus ter Beek (later in zijn leven minister van defensie voor de PvdA) vijftig gulden boete voor het plaatsen van een kritisch bord bij het beeld van generaal Van Heutsz in diens geboorteplaats Coevorden. In 1967 was het monument voor dezelfde pacificator van Atjeh doelwit van een bomaanslag. Een jaar eerder werd een tunnel onder het Noordzeekanaal in Amsterdam nog gewoon Coentunnel genoemd.
Het beeld in Hoorn bleef sommige mensen ergeren. De aanstaande aanpassing van de tekst volgt uit een burgerinitiatief. “Zowel tijdgenoten als historici uitten kritiek op Coens bijzondere handelspolitiek”, memoreert het nieuwe bijschrift, waarna het “bijzondere” wordt uitgelegd met het voorbeeld van de Banda-eilanden.
Het beeld van Jan Pieterszoon Coen in Hoorn blijft, maar de tekst erbij gaat wel wat meer recht doen aan ’s mans schaduwzijden. Kritiek op zijn optreden was er al van tijdgenoten.
EINDE NOTEN
Reacties uitgeschakeld voor Betoging tegen standbeeld J.P. Coen in Hoorn/NOS berichtgeving/Over hoor en wederhoor
Beste lezers, Soms tovert het nieuws een brede glimlach op je gezicht!Dat overkwam mij, toen ik op verschillende nieuwsmedia las, dat standbeelden en gevels, ter ere van koloniale rovers, moordenaars, folteraars en plunderaars waren beklad. [1]Ook een standbeeld van de extreem-rechtse Islamofoob, politicus P. Fortuyn, zoals later bij lezing bleek [2] en daar sta ik ook volledig achter! [3]GOED ZO!Schurken horen niet te worden geeerd met standbeelden in de publieke ruimte!De koloniale Schurken waar het hier om ging waren de ”heren” Piet Hein [weet u wel, van de ”Zilvervloot] [4] en Witte de With [5] Waarom ze rovers, plunderaars, folteraars en moordenaars waren?Daarop ga ik in mijn onderstaande statement uitgebreid inEn leest u ook in de statements van de Helden, die de standbeelden en gevels te grazen namen vanuit anti-racistische motieven. De Actiegroep, die dit lovenswaardige Werk deed, zijn Actiegroep ”Helden van Nooit” ernaar verwijzend, dat deze lieden nooit helden geweest zijn [6] en ziehier hun statement [7] EN het statement bij het bekladden van het standbeeld van koloniale Schurk Piet Hein. [8]
MOOIE BEWEGING, STAAT NIET OP ZICHZELF Er is al eerder geageerd tegen roofzuchtige en moordzuchtige kololoniale Schurken, tegen hun standbeelden, straatnamen naar hen genoemd en zo meer [9] Ook is het buitengewoon plezierig te lezen, dat Britse activisten recentelijik het standbeeld van Edward Colston, een ouwe ellendeling, die in slaven handelde, in de haven van Bristol hebben gesmeten! [10]Goed zo, want daar horen de standbeelden van alle koloniale Schurken thuis!
SIR WINSTON CHURCHILL Mooi is ook, dat het niet bleef [zie Fortuyn!] bij koloniale Schurken uit een ver verleden!Ook is recentelijk het standbeeld van voormalig Staatsman en premier Sir Winston Churchill beklad.[11]Churchill, die ten onrechte een aureool heeft gekregen vanwege zijn rol in het verslaan van het Nazi Beest Nazi Duitsland [en dat was zijn enige ”goede” bijdrage hem uiteraard van levensbelang voor de vrijheid van de Mensheid], was in werkelijkheid niet alleen een kolonialistische racist[12] , maar is ook berucht [daar ga ik in een ander artikel op in, blijf op mijn website loeren….HAHAHA] om zijn tapijtbombardementen op Duitse steden, die BEWUST werden getarget, wat hem tot een oorlogsmisdadiger maakt. Daarnaast was echt eng zijn bijna abnormale voorliefde voor het gebruik van gifgassen op burgerdoelen. [13]JAJA Ik citeer: ””I am strongly in favour of using poisoned gas against uncivilised tribes. The moral effect should be so good that the loss of life should be reduced to a minimum. It is not necessary to use only the most deadly gasses: gasses can be used which cause great inconvenience and would spread a lively terror and yet would leave no serious permanent effects on most of those affected.” https://web.archive.org/web/20150110002152/http://www.globalresearch.ca/articles/CHU407A.html
Maar over die Churchill in een later artikel, meer ANYWAY: Goede actie dus, van Actiegroep ”Helden van Nooit”! Hieronder, na de noten, een adhesiebetuiging, die ik op Indymedia heb geplaatst. En lezers, zie uit naar een binnenkort verschijnend stuk waarin ik uitgebreider inga op deze koloniale Schurken En na dat artikel: Meer over Sir Winston Churchill, de gifgasfanaat! [14] Maar nu eerst: Adhesiebetuiging aan Helden van Nooit VEEL LEESPLEZIER!
Actiegroep ‘Helden van Nooit’ heeft vannacht verf gespoten op standbeelden en gebouwen in Rotterdam. Op de gevel van een gebouw aan de Witte de Withstraat staan rode handafdrukken. Op het standbeeld van Piet Hein in Rotterdam-Delfshaven staan de woorden ‘killer’ en ‘dief’.
De actiegroep schrijft in een verklaring dat de rode handen staan voor het koloniale geweld van Witte de With, een 17e-eeuwse zeevaarder die onder meer expedities leidde in Nederlands-Indië.
De groep is tegen de verheerlijking van de periode waarin Nederland kolonies stichtte, slaven verhandelde en kunst roofde en willen dat “onterechte helden”, zoals Piet Hein, worden verworpen. “Het standbeeld van de rovende moordenaar is een schaamteloos vertoon van koloniale nostalgie.”De rode handen zijn gespoten op het gebouw van Kunstkwartier Rotterdam. In 2017 speelde al een discussie over een naamsverandering voor het kunstcentrum, maar dat is nog niet gebeurd, is te lezen bij Rijnmond. Op het standbeeld van Pim Fortuyn werd zwarte tape aangebracht.
Minister Van Engelshoven van Cultuur noemt het bekladden van beelden “buitengewoon spijtig”. Voorafgaand aan de ministerraad zei ze dat ze geen voorstander is van het omhalen van beelden zoals dat in sommige landen gebeurt. “Dat helpt niet in het voeren van de discussie.””De geschiedenis wis je niet uit met het weghalen van een beeld”, zei Van Engelshoven verder. “We moeten juist zorgen dat die geschiedenis van ons allemaal wordt.”
Nederland is niet het enige land waar beelden en vernoemingen van mensen die verdiend hebben aan slavenhandel het moeten ontgelden. In Bristol in Engeland werd zondag het beeld van slavenhandelaar Edward Colston de haven in geduwd door demonstranten bij een antiracismeprotest.
Ook het standbeeld in Londen van Winston Churchill, Brits premier in de Tweede Wereldoorlog, was het doel van activisten toen het van de week werd beklad. Vannacht is het beeld ingepakt met platen om het te beschermen tegen actievoerders.Premier Johnson veroordeelt het bekladden van het beeld van Churchill, die in Groot-Brittannië nog altijd veel aanzien geniet. “Absurd en beschamend”, schrijft hij op Twitter, al wijst hij er wel op dat Churchill er opvattingen op na hield die vandaag de dag veroordeeld zouden worden. Zo liet de staatsman zich denigrerend uit over Mahatma Gandhi, die nu geldt als de belangrijkste leider van de Indiase onafhankelijkheidsstrijd.
Met Leefbaar Nederland (LN) en lijsttrekker Pim Fortuyn heeft de Nederlandse partijpolitiek er een stroming bij: het rechts-populisme. Het gaat om een variant van extreem-rechts die zich ideologisch nestelt tussen de VVD en kleine openlijk racistische partijen. LN stevent af op een hoop Kamerzetels en zou een machtsfactor kunnen worden waarmee gevestigde partijen terdege rekening moeten gaan houden. Een analyse van het rechts-populisme van LN.
Uit onderzoek blijkt dat de nieuwe partij vooral aantrekkingskracht heeft op witte 50+ mannen die eerder op de VVD stemden. LN speelt in op de groeiende groep ontevreden rechtse stemmers die zich afzetten tegen de politieke eenheidsworst van de 4 grote partijen, maar die zich niet thuis voelen bij marginale extreem-rechtse clubjes. Dat zijn immers broedplaatsen van beruchte fascisten met wie men liever niet geassocieerd wordt. Fortuyn is voor hen dan ook de juiste man op de juiste plek. Hij voldoet aan alle voorwaarden die PvdA-voorzitter Ruud Koole ooit formuleerde voor de opkomst van een Nederlandse Berlusconi: een goedgebekte, charismatische leider met een flink kapitaal en een invloedrijk dagblad, radio- of tv-programma achter zich, gesteund door een partij die zich voegt naar zijn wensen, en ook naar zijn nukken.1
Fortuyn stelt voor de LN-verkiezingscampagne 8 miljoen gulden ter beschikking, veel meer dan andere partijen in hun campagnes steken. Die miljoenen heeft hij gekregen van projectontwikkelaars en onroerend goed-handelaren. Hij mag bovendien rekenen op de steun van De Telegraaf, die steeds dolenthousiast over hem bericht. Onder de 800.000 Telegraaf-abonnees bevinden zich veel potentiële LN-stemmers.
Achterkamertjespolitiek
Het rechts-populisme heeft een aantal specifieke kenmerken en een eigen samenhangende ideologie. Dat komt bij Fortuyn en LN duidelijk naar voren. Om te beginnen vindt Fortuyn dat de economie aan het “verzieken” is door de overheidsbureaucratie, de torenhoge staatsuitgaven en een geldverslindend apparaat van luie en overbodige ambtenaren. Fortuyn zegt het kapitalisme weer “gezond” te willen maken. In zijn eerste toespraak als kersverse lijsttrekker op het LN-congres van 25 november 2001 stelde hij dat de overheidsbureaucratie met een kwart kan worden teruggebracht. In “de collectieve sector”, bij de politie, de gezondheidszorg, het onderwijs en het openbaar vervoer, dient er volgens hem een mentaliteitsverandering te komen. Er zou niet steeds meer geld ingepompt moeten worden, maar de ambtenaren zouden maar eens harder en met meer plichtsbesef moeten gaan werken. Fortuyn valt ook de verzorgingsstaat aan. De WAO bijvoorbeeld zou afgeschaft moeten worden, omdat die onbetaalbaar zou zijn geworden.
Terwijl rechtse partijen als de VVD zich goed thuis voelen in de gevestigde partijpolitiek, cultiveert het rechts-populisme daar een rancuneuze protesthouding tegen. Fortuyn loopt te hoop tegen de mateloze corruptie van een veronderstelde elite, tegen achterkamertjespolitiek en de consensus van het poldermodel. “Er is een incestueus circuit, dat de reacties vertoont van een gesloten gemeenschap: er heersen bepaalde meningen en codes, en wee je gebeente als je daar tegenin gaat.”2 Hij wil een einde maken aan het “gezapige geleuter” van “ingeslapen” politici, die deel uitmaken van een “vermolmd”, “verstikkend” en “vastgeroest” systeem.3 In zijn kritiek op “de elite” slaat Fortuyn nogal eens door naar theorieën over samenzweringen die tegen hem zouden worden opgezet, bijvoorbeeld bij de media. Nederland zou “een relatiocratie” zijn, “een ons-kent-ons land” dat hem het spreken systematisch zou beletten. Hij waant zich een outsider en een underdog.2
Rechts-populisten zeggen op te komen voor “de gewone man” en “de zwijgende meerderheid”. Die zou het slachtoffer zijn van een zichzelf verrijkende elite, die ook nog eens lukraak “gemeenschapsgelden” zou uitdelen aan werklozen en andere profiteurs van sociale voorzieningen. “De gewone man” zou bijvoorbeeld veel last hebben van “autootje pesten”. Van Fortuyn krijgt de auto alle ruimte. “De auto is gewoon een melkkoe geworden met die belachelijke bedragen die voor parkeren gevraagd worden.” Het enige milieuprobleem waar hij zich nog wel ernstige zorgen over maakt, betreft “de troep die mensen op straat gooien”.4 “De gewone man” blijkt in de praktijk eerder een bevoorrechte witte middenklasser te zijn die veel overeenkomsten vertoont met Fortuyn zelf. Die vindt Nederland “een corrupt land, net zo corrupt als Italië en Frankrijk, alleen trekken we hier geen chequeboek, maar geven we opdrachten of baantjes weg.”2
Sterke man
Waar politici van gevestigde rechtse partijen vaak een zeer burgerlijk-fatsoenlijke indruk willen wekken, hangt de rechts-populistische Fortuyn de sterke man uit die zijn achterban bespeelt via een recht voor z’n raap-imago. Hij doet zich voor als de straatvechter die in z’n eentje een einde gaat maken aan de teloorgang van de normen en waarden. Terwijl Fortuyn “de elite” politiek gekonkel verwijt, zette hij in augustus 2001 zelf de LN-top voor het blok. Als hij geen lijsttrekker mocht worden, dan zou hij een eigen partij oprichten en een heleboel potentiële stemmers van LN weglokken. Slikken of stikken dus. De LN-top ging door de knieën.
LN-voorman Jan Nagel wil breken met de “oude politieke cultuur”. Om uit alle lagen van de bevolking kiezers te kunnen aantrekken, doet LN zich anti-intellectueel voor en presenteert zich liefst als een partij zonder ideologie. “Het gaat niet langer om links of rechts in de politiek, maar om oud tegen nieuw.”5 Fortuyn leverde de partij een kant-en-klaar verkiezingsprogramma dat niet meer was dan een uittreksel van zijn talloze publicaties. Standpunten van andere LN-ers kwamen er niet in voor. De politiek van LN is de politiek van Fortuyn. LN is Fortuyn.
Rechts-populisten keren zich af van alle andere partijen en stellen zich a- of anti-politiek op. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een partij als de VVD heeft het rechts-populistische LN nauwelijks een partij-apparaat. Daar zit men ook niet op te wachten. Men geeft de partijleden sowieso weinig zeggenschap. LN drijft op een machtige partijtop, die zich via de media direct richt tot het kneedbare stemvee. LN vormt zo meer een politieke stroming dan een partij. Partijen hebben namelijk hun langste tijd gehad, verklaarde Fortuyn in zijn congrestoespraak.
Koude oorlog
Problemen zien rechts-populistische volksmenners niet alleen van boven komen, van “de elite”, maar ook van buiten, bijvoorbeeld van migranten en vluchtelingen. Fortuyn stelt zich daarbij veel harder op dan de gevestigde rechtse partijen. Al jarenlang trekt hij fel van leer tegen de multiculturele samenleving en de vermeende “islamisering van onze cultuur”. Hij wil “een koude oorlog tegen de islam”, want “moslims zijn op weg om West-Europa te veroveren”. Men moet moslims “net zo behandelen als de communisten tijdens de Koude Oorlog”. Want “de grootste bedreiging voor de wereldvrede komt van de islam, waarbij het onderscheid tussen liberale en fundamentalistische islam slechts betrekkelijk is”.6
In zijn verkiezingsprogramma stelde hij dat Nederland maximaal 10.000 vluchtelingen per jaar zou moeten toelaten. Toen dat quotum door een krappe meerderheid van LN-leden werd geschrapt, verklaarde Fortuyn: “Geen quotum kan ook nul zijn. U heeft mij gekozen, maar niet geëist dat ik mijn verstand inlever.”7 Elke vorm van interne partijdemocratie is hem vreemd. Fortuyn wil toe naar het Deense model. “Denemarken voert een zeer restrictief vluchtelingenbeleid waarbij inburgering niet een wens, maar een keiharde eis is. Ik wil niet meedoen met de asielzoekersindustrie die er in Nederland ontstaan is en waarin inmiddels al zo’n 7 miljard gulden omgaat. Het geld dat we overhouden als we hier minder buitenlanders toelaten moet naar Lubbers, dus naar de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen. Hij kan dat geld goed gebruiken om die mensen in eigen omgeving te helpen.”8 Terwijl Fortuyn zich openlijk extreem-rechts uitlaat en zegt “Dit land is vol”, stelt het LN-partijprogramma hetzelfde net iets voorzichtiger met “Nederland is niet vol, maar het is wel erg druk in ons landje”.
Een ander stokpaardje van Fortuyn vormt de vermeende hoge criminaliteit onder “buitenlanders”, die zou worden veroorzaakt door een gebrek aan voldoende Nederlander zijn. “Het wordt tijd uiterst beheerst, maar effectief en keihard terug te slaan en met name de Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse gemeenschappen zonder omwegen medeverantwoordelijk te stellen voor de misdragingen van groepen mensen uit hun gemeenschap. We hebben hier een volk en een natie te vormen om te kunnen overleven en dat betekent dat ze óf ten volle meedoen en meeleven en zich Nederlander voelen, óf teruggaan van waar ze zijn gekomen.”7 Daarom moeten “de buitenlanders” volgens Fortuyn gedwongen worden om geresocialiseerd te worden tot Nederlander. “Er moet een verplicht vak komen over Nederlandse geschiedenis, identiteit, normen en waarden.”9
Kunt u dat schrappen?
De VVD, het CDA en D66 vrezen dat Fortuyn met zijn racistische verkiezingspraatjes veel kiezers bij hen weglokt. Om dat te voorkomen gooien ze er zelf ook nog een flinke schep vluchtelingenhaat bovenop, waar ze overigens niet vies van zijn. VVD-er Van den Broek-Laman Trip bijvoorbeeld pleitte onlangs in de Eerste Kamer voor bevolkingspolitiek “omdat de hoge bevolkingsdichtheid in Nederland in de toekomst problemen met zich meebrengt”. GroenLinkser De Boer vroeg haar daarop of ze soms dacht aan de invoering van een quotum voor vluchtelingen. “Het kan zijn dat het te vol wordt”, reageerde de VVD-er. Maar die woorden nam ze meteen weer terug. “Pardon voorzitter, kunt u dat schrappen?”10
VVD-er Klein Molekamp suggereerde rond dezelfde tijd in de Tweede Kamer dat migranten de afbraak van het milieu en het gebrek aan woningen zouden veroorzaken. “Als je je ambities op milieugebied wil waarmaken, moet je de immigratiestromen beperken”, zei hij.11 Dat verband legde ook het CDA. “Voor het huisvestingsbeleid en voor de kwaliteit van de leefomgeving is het goed om een Europese quotering voor asielzoekers in te stellen, en alleen de echte vluchteling toe te laten. Daardoor kan het tekort aan huizen worden verminderd”, aldus CDA-er Rietkerk.11In zo’n klimaat kon ook D66 niet achterblijven. D66-minister Van Boxtel stelde voor om de gezinsvorming en -hereniging door migranten drastisch in te perken, tot grote vreugde van de VVD en het CDA. Die hoeven nu niet meer te wachten totdat LN in de Tweede Kamer zit, en er zich een meerderheid aftekent voor een vluchtelingenbeleid waarvoor Janmaat een gat in de lucht zou zijn gesprongen. Want met een rechtser wordend D66 dreigt daarvoor nu al een Kamermeerderheid gevonden te kunnen worden. Met dank aan de griezel Fortuyn.
Noten
1. “Een Berlusconi op het Binnenhof”, Marcel ten Hooven. In: Trouw, 27.11.2001.
2. “Hollandse taboes”, Stan de Jong. In: HP/De Tijd, 29.9.2000.
3. “Knuppel in het Haagse hoenderhok”, Addie Schulte. In: Het Parool, 24.11.2001.
4. “‘Ik ben jullie praatjes zat'”, Marcel Ham. In: Milieudefensie 11/12, nov/dec 2001.
5. “Breken met de oude politieke cultuur”, Jaco van Lambalgen en Peet Vogels. In: Leidsch Dagblad, 9.11.2001.
6. “Premier Pim”, Ad Fransen. In: HP/De Tijd, 31.8.2001.
7. “‘Geen quotum kan ook best nul zijn'”. In: Het Parool, 26.11.2001.
Pim Fortuyn heeft met zijn racistische uitspraken veel haat gezaaid. Dat bleek eens te meer uit de 10 dagen durende nationalistische orkaan die direct na zijn dood op 6 mei 2002 opstak. Alles wat links was werd bedreigd, zonder dat men daar bij machte was om te reageren. Toen de storm ging liggen, bleek er een ongekende parlementaire ruk naar rechts te hebben plaatsgevonden.
Direct na de moord op Fortuyn werd Nederland beheerst door één vraag: was de dader een vluchteling of migrant, of erger nog: een moslim? Er is de afgelopen 10 jaar door beleidsmakers, politici en opiniemakers zo’n door en door racistische en nationalistische sfeer gecreëerd dat iedereen het wist: als het geen blanke is, dan breekt de pleuris uit. De onderhuidse dreiging van racistisch geweld, die inmiddels ‘normaal’ geworden is in onze samenleving, was een avond lang voor iedereen overduidelijk voelbaar. Er hing een pogromstemming in de lucht. Er ging daarom een zucht van verlichting door kringen van migranten, vluchtelingen en linksen toen bekend werd dat de vermoedelijke dader een witte man was.
Driekleur
Pogroms bleven gelukkig nog uit, maar Nederland werd wel ondergedompeld in een 10 dagen durende krankzinnige orgie van nationalisme en aanvallen op links, die uiteindelijk uitmondde in een parlementaire ruk naar rechts. In de media, bij stille tochten, bloemenzeeën en condoleanceregisters werd steeds bezworen dat de moord “on-Nederlands” zou zijn. Overal doken de driekleuren op om de vermeende “veramerikanisering” van de politiek een halt toe te roepen. “Moordenaar van het volk”, stond gekrast onder een foto van de vermoedelijke dader, die door voorbijgangers bespuugd werd. De mensenmassa’s gingen de straat op om Nederland te beschermen, nu “de democratie” aangevallen was, en de natie haar “maagdelijkheid” en “onschuld” verloren had. Fortuyn werd postuum uitgeroepen tot “Neerlands hoop in bange dagen” en “verlosser van het vaderland” die “ons zou bevrijden uit het moeras van immigratie en criminaliteit”. “Jij gaf ons weer hoop”, stond te lezen op een spandoek bij zijn begrafenis. Fortuyn zou een “goddelijke opdracht” gehad hebben, zo werd beweerd in deze vlaag van religieus fanatisme, en nu “voor ons gestorven” zijn. “Ook deze messias is dood”, jammerde men. “Dat het niet voor niets zal zijn.” Ook de leden van de Lijst Pim Fortuyn (LPF) spraken over “het offer” dat hun leider “voor ons gebracht” had. Iemand scandeerde zelfs: “Pim is de nieuwe Jezus”, waarop de massa antwoordde: “Jaaaaa!”.
Fortuyn werd direct tot martelaar verklaard en zelfs vergeleken met John F. Kennedy, Martin Luther King, Malcolm X en Desiderius Erasmus. In zijn nagedachtenis werd de verkiezingscampagne stilgelegd. Maar de stille tochten en de begrafenis werden door LPF tot pure propagandabijeenkomsten gemaakt. Ook in de media gingen de rechts-populisten gewoon door, zonder dat iemand hen nog werkelijk wilde of durfde tegen te spreken. Sterker nog, zelfs verklaarde tegenstanders wilden in Fortuyn plotseling geen racist meer zien en begonnen te spreken over zijn “verkwikkende” ideeëngoed. Fortuyn wilde onder meer bezuinigen op onderwijs en gezondheidszorg, mensen de WAO uitgooien, milieuwetten afschaffen en de grenzen sluiten. Hij minachtte moslims en vrouwen, en zelfs een flink deel van de kandidaten op zijn eigen lijst. De man die minister Borst “erger dan Bin Laden” noemde, wilde “de puinhopen van paars” aanpakken met een nog veel rechtser beleid. Sommigen zeiden dat Fortuyn belangrijke problemen aankaartte, maar misschien niet altijd met de juiste oplossingen kwam. Maar hij problematiseerde migranten en niet het racisme, de uitkeringen en niet de armoede. Hij had het over een gebrek aan veiligheid, maar niet over solidariteit. Maar zijn problemen waren de onze niet, niet die van links. Toch noemden LPF-ers Fortuyn “een held” die “de signalen van deze tijd begreep”. Iedereen leek het er na de moord over eens: we moeten nu verder “in de geest van Pim”. Het poldermodel van paars kon de vuilnisbelt op, want waarom zou men nog langer een consensussfeer in stand houden als links zo goed als verdwenen is? De sociaal-democratie als beheersingsmodel was verleden tijd. Fortuyn heeft laten zien dat de bevolking inmiddels ook voldoende direct via de media bespeeld en beheerst kan worden.
Samenzwering
Er kwam na de moord een heksenjacht op gang tegen links en de media. Iedereen die Fortuyn ooit in de extreem-rechtse hoek had geplaatst, waar hij inderdaad thuishoorde,(1) zou hebben bijgedragen aan zijn “demonisering” en dus medeschuldig zijn aan zijn moord. Net als het begrip “politiek correct” is “demonisering” inmiddels een wapen om het bekritiseren van de hernieuwde opkomst van extreem-rechts onmogelijk te maken. Media ontvingen dreigbrieven en een aantal journalisten kreeg flinke klappen. Op diverse plekken op internet werd beweerd dat de media grotendeels in handen zouden zijn van “de joden”. In het rechts-populistische wereldbeeld leeft het idee van een grote “linkse” samenzwering van media, gevestigde politiek en gesubsidieerde buitenparlementaire actiegroepen. Het zou een samenzwering zijn tegen “het Nederlandse volk” om “criminelen en migranten” de hand boven het hoofd te houden. Fortuyn zou voor de machthebbers een gevaar hebben gevormd, en daarom zou men in “achterkamertjes” besloten hebben om hem te laten elimineren, zo werd wel gespeculeerd. “Melkert moordenaar”, was zodoende overal te horen, en: “Stop de linkse dictatuur”. Leefbaar Nederland-coryfeeën als Henk Westbroek en Fred Teeven en LPF-leiders als Mat Herben en Peter Langendam stookten dat vuurtje steeds weer op. “De kogel kwam van links” en “Links is schuldig aan de moord”, zeiden ze. “Links moet dood” en “Links gaat er aan” was ook te horen in de straten van Rotterdam. Er hing daar dagenlang een dreigende sfeer. “Wie niet mee klapt is een linkse” en “Wie links stemt is een moordenaar”. Vlak voor de verkiezingen deed advocaat Spong er nog snel een schepje bovenop door een rechtszaak aan te kondigen tegen journalisten, politici en actievoerders die Fortuyn “gedemoniseerd” zouden hebben.
Al snel werd bekend dat de mogelijke dader actief was geweest in een milieu-organisatie. Daarna kwam de Telegraaf iedere dag met nieuwe onthullingen, die aannemelijk moesten maken dat zowat de halve milieubeweging medeplichtig was aan de moord op Fortuyn en aan vele andere misdrijven. En dat zou zelfs gelden voor GroenLinks, want “Rosenmöller is ook zo’n milieu-activist”. Milieu-organisaties werden overspoeld met bedreigingen. De rechts-populisten grepen de gelegenheid aan om hun pijlen te richten op heel links en anti-racistisch actievoerend Nederland. “De volkswoede komt over extreem-links. Daar ligt het gevaar, niet bij ons”, dreigde LPF-er Langendam. Intimidaties en vernielingen waren aan de orde van dag. Justitie hielp een handje bij deze bijltjesdag en criminalisering van links door plotseling 3 activisten op te pakken die 2 maanden eerder een vanilletaart naar Fortuyn zouden hebben gegooid. Daarbij werd gesuggereerd dat ze banden zouden hebben met de dader van de aanslag.
Korreltje zout
De meeste actiegroepen besloten zich maar even stil te houden. De aangekondigde demonstratie tegen racisme op 11 mei in Rotterdam werd afgelast. Sommigen stelden verklaringen op waarin men zich distantieerde van de moord en drongen er vervolgens bij andere groepen en individuen op aan om die mede te ondertekenen. Maar met zulke verklaringen plaatst men zichzelf in een verdachtenbankje. Bovendien werken zulke verklaringen als een selectiemechanisme. Want wie niet tekent maakt zich extra verdacht. Daarbij hoeft links helemaal geen verantwoording af te leggen aan de gevestigde orde. “Fysiek geweld tegen personen behoort niet tot het repertoire van de Nederlandse actiebeweging”, zo stond in een verklaring die mede werd opgesteld door actieblad Ravage. Wie zoiets ondertekent veroordeelt zichzelf tot pacifisme en machteloosheid. Politiek geweld heet nu plotseling “on-Nederlands” te zijn, maar in werkelijkheid is het net als elders ook in Nederland altijd aanwezig in de maatschappij en de politiek. Om maar een voorbeeld te noemen: de Nederlandse staat en Europa weren en deporteren dagelijks met grof geweld vluchtelingen, en daar vallen regelmatig doden bij. En laten we ook het racistische geweld vanuit de bevolking naar aanleiding van 11 september niet vergeten. Radicaal-links kan sowieso niet pacifistisch zijn, want bij revolutionaire omwentelingen zal de staat zeker niet vanzelf haar geweldsmonopolie afstaan. En ook bij anti-fascistische acties vallen wel eens klappen. Wie zegt dat politieke moorden in principe onacceptabel zijn, die moet eens langs komen bij de jaarlijkse herdenking van de anti-fascistische verzetsstrijdster Hannie Schaft. Vertegenwoordigers van alle politieke richtingen eren dan een vrouw die in koelen bloede nazi’s neerschoot. Wat vanzelfsprekend niet wil zeggen dat de moord op Fortuyn okee was. De politieke omstandigheden zijn in Nederland momenteel niet zodanig dat moord te rechtvaardigen is. Daarbij geldt over het algemeen ook dat een politieke moord structurele misstanden nauwelijks kan wegnemen. Gelukkig waren er ook meer offensieve geluiden in verklaringen te lezen, zoals: “Wij benadrukken de noodzaak om ook na de verkiezingen door te gaan met het bij elkaar brengen van een brede en actieve beweging tegen racisme.”
Helaas is Fortuyns rechts-populisme ook in sommige actiekringen in vruchtbare aarde gevallen. Ravage gaf bijvoorbeeld al in maart te kennen blij te zijn met Fortuyn omdat hij de corrupte gevestigde politiek aanviel. Hij zou zeker geen racist zijn. Over de geplande demonstratie tegen Fortuyn van de anti-racisme organisatie Nederland Bekent Kleur schreef de redactie dan ook: “Nederland Bekent Sleur, die al jaren in een diepe vormcrisis verkeert bij gebrek aan serieus bedreigende extreem-rechtse activiteiten, grijpt de halve appel met beide handen aan. De subsidie voor 2003 is weer veilig gesteld.” (2) Na de moord beweerde Ravage-redacteur Alex van Veen dat de “controversiële uitspraken” van Fortuyn “met een korreltje zout” moesten worden genomen en dat hij dus geen racist was. “Wat bezielt clubs als de Internationale Socialisten en De Fabel van de illegaal om op een dergelijke wijze een man als Fortuyn neer te zetten? Wat voor belang hebben ze daarbij?”, vroeg hij zich af.(3) Het voor de hand liggende antwoord op deze vraag is vanzelfsprekend: de anti-fascistische strijd. Maar dat voldoet voor Van Veen kennelijk niet meer. Het lijkt erop dat ook hij in de ban is geraakt van de dezer dagen vaak geopperde samenzwering van politici, media en gesubsidieerde actievoerders. LPF-kopstuk Herben ging zelfs zover om te suggereren dat gesubsidieerde actievoerders die straks door toedoen van Fortuyn wellicht hun baantjes kwijt gaan raken, in sommige gevallen zelfs van moord niet zullen terugschrikken.
Faire manier
Van Veen vond verder dat anti-racisten Fortuyn geen racist hadden mogen noemen. Ze hadden hem op een “faire manier” moeten bestrijden en zijn vrijheid van meningsuiting moeten respecteren. Maar wanneer Fortuyn kans gezien had om zijn woorden via regeringsbeleid werkelijk in daden om te zetten, dan hadden die voor flinke groepen mensen dodelijk kunnen uitvallen. De zwaar bewaakte grenzen rond Europa zijn nu al verantwoordelijk voor duizenden doden. Wat als men zou gaan proberen ze volledig dicht te metselen, onder druk van het in heel Europa opkomende extreem-rechts? Verder had De Fabel van Van Veen ook niet mogen schrijven dat in maart in Rotterdam een derde van de kiezers bij de gemeenteraadsverkiezingen heeft gestemd op extreem-rechts, op Fortuyns Leefbaar Rotterdam dus. Ook door anderen is wel gezegd dat de Fortuyn-stemmers geen racisten zijn. “Een groot deel van de kiezers van LN zal Fortuyns racisme verafschuwen. Velen van hen zullen slechts hun stem willen laten horen over sociale problemen in Nederland”, aldus bijvoorbeeld de Internationale Socialisten. Het dogma dat “de bevolking”, “de gewone mensen” in principe “goed” zijn, en dus geen racisten, houdt grote delen van links in een wurggreep. Nadat 1,3 miljoen kiezers op de racist Fortuyn gestemd hadden, kwam daarom ook vanuit links direct weer de paternalistische uitleg van “de proteststem”. De “gewone mensen” zouden hooguit niet weten wat ze doen als ze op een racist gaan stemmen. Maar hoe kwam het dan dat Fortuyn in de opiniepeilingen steevast steeg nadat hij racistische uitspraken had gedaan, en weer daalde wanneer hij zich een tijdje minder grof uitliet over migranten en de islam?
2. “The show must go off…”, redactioneel. In: Ravage 4, 15.3.2002.
3. “Het vrije woord”, Alex van Veen. In: Ravage 7, 17.5.2002.
[4]
YOUTUBE.COMDE ZILVERVLOOT-KINDERLIEDJES VAN VROEGER https://www.youtube.com/watch?v=xEefQ78PpCo PURE KOLONIALE INDOCTRINATIEBETROF HIER DE VEROVERING OP DE SPAANSE ZILVEREN ROOFVLOOT [ZILVER, GESTOLEN VAN DE INDIANEN IN PERU] DOOR PIET HEIN ONDER DE AUSPICIEN VAN DE ROOF REPUBLIEK DER VERENIGDE NEDERLANDEN!DUS:KOLONIALISTISCHE DIEF STEELT VAN KOLONIALISTISCHE DIEF!
DE ”VEROVERING” VAN DE ”ZILVERVLOOT” WAAROM HET GAAT
”Piet Pietersz Hein was een Nederlandse sleutelfiguur in het vrijmaken van de weg voor de transatlantische mensenhandel in tot slaaf gemaakte West-Afrikanen. Een moordenaar en een dief die stal van samenlevingen in onder andere Mozambique, Goa, Java, en de Molukse Banda-eilanden, allemaal met toestemming en onder toezicht van de Nederlandse Staten-Generaal. Hein hoort niet op een voetstuk, want Hein is nooit een held geweest.”……….”Deze koloniale benadering van de geschiedenis is deel van het institutioneel racisme dat zwarte en niet-zwarte gemeenschappen van kleur tot op de dag van vandaag onderdrukt. Want wiens verleden wordt hier centraal gesteld, en wiens leed gaat hiervan ten koste? De geschiedenis dient herschreven te worden. Piet Hein is een held van nooit!” DOORBRAAK.EUVERKLARING VAN ACTIEGROEP HELDEN VAN NOOIT OVER BEKLADDING BEELD VAN PIET PIETERSZ HEIN12 JUNI 2020 https://www.doorbraak.eu/verklaring-van-actiegroep-helden-van-nooit-over-bekladding-beeld-van-piet-pietersz-hein/
Afgelopen nacht hebben wij, de activisten van het Helden van Nooit-kunstcollectief, dubieuze gedenktekens in Rotterdam bewerkt. Ook is er een statement gemaakt in Amsterdam. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Voortbordurend op de inmiddels internationale Black Lives Matter-beweging, en vertrekkende vanuit hetzelfde anti-racistische en dekoloniale perspectief, leveren wij met deze acties kritiek op de verheerlijking van het Nederlands kolonialisme en het martelaarschap van Pim Fortuyn. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ We eisen verwerping van deze onterechte ‘helden’ en we bekritiseren de collectieve herinnering aan de Nederlandse geschiedenis, want moordenaars, uitbuiters en fascistische politici zijn een monument onwaardig!
Piet Pietersz Hein was een Nederlandse sleutelfiguur in het vrijmaken van de weg voor de transatlantische mensenhandel in tot slaaf gemaakte West-Afrikanen. Een moordenaar en een dief die stal van samenlevingen in onder andere Mozambique, Goa, Java, en de Molukse Banda-eilanden, allemaal met toestemming en onder toezicht van de Nederlandse Staten-Generaal. Hein hoort niet op een voetstuk, want Hein is nooit een held geweest. In de 17e en 18e eeuw stond Hein bekend als een van de meest agressieve vechtadmiraals onder de Nederlandse zeerovers – een reputatie die hij mede te danken had aan een vergeldingsactie op de Molukse Banda-eilanden. In 1609, toen Bandanese dorpshoofden drie Europese handelaren doodden omdat de handelaren de vestiging van een fort probeerden af te dwingen, werd het gehele dorp, onder Heins bevel, door de Nederlanders uitgemoord. In 1629 beroofde Hein de Spaanse Zilvervloot van een buit die bestond uit gestolen schatten afkomstig uit Honduras, Mexico, Venezuela en Colombia. Deze geroofde rijkdom, waaronder duizenden ponden goud, zilver, parels, verfstoffen, huiden en kruiden, werd in z’n geheel meegenomen naar Amsterdam waar een enkel gestolen object tot op de dag vandaag in het bezit is van het Rijksmuseum. Maar waarom? Dieven zijn géén rechtmatige eigenaar van geroofde rijkdom. Met Heins roofgoederen bekostigde de West-Indische Compagnie (WIC) in 1630 een vloot die Pernambuco in Noord-Brazilië overviel en in bezit nam: een bezetting die de Nederlandse mensenhandel in het Atlantische gebied op gang bracht. Om de reeds aanwezige werkkampen van suikerplantages en suikermolens (opgezet door de Portugezen) te bemannen, drongen de koloniale terroristen aan op een massale toevoer van tot slaaf gemaakte dwangarbeiders. Als gevolg gaf de WIC-directie vanuit Amsterdam de dehumaniserende opdracht om bij alle WIC-handelsposten langs de West-Afrikaanse kust tot slaaf gemaakte mensen als handelswaren in te kopen. Zo werd Nederland, in de periode van 1636 tot 1648, de grootste handelaar van tot slaaf gemaakte mensen in het Atlantische gebied. De verheerlijking van de rol die Hein heeft gespeeld als zeerover en als wegbereider voor de immense Nederlandse mensenhandel in tot slaaf gemaakte West-Afrikanen, spreekt boekdelen over de eurocentrische focus van de Nederlandse canon. Het standbeeld van de rovende moordenaar is daarbij een schaamteloos vertoon van koloniale nostalgie. Deze koloniale benadering van de geschiedenis is deel van het institutioneel racisme dat zwarte en niet-zwarte gemeenschappen van kleur tot op de dag van vandaag onderdrukt. Want wiens verleden wordt hier centraal gesteld, en wiens leed gaat hiervan ten koste? De geschiedenis dient herschreven te worden. Piet Hein is een held van nooit!
”Nederland is niet het enige land waar beelden en vernoemingen van mensen die verdiend hebben aan slavenhandel het moeten ontgelden. In Bristol in Engeland werd zondag het beeld van slavenhandelaar Edward Colston de haven in geduwd door demonstranten bij een antiracismeprotest. NOSACTIEGROEP BEKLADT BEELD PIET HEIN EN GEVEL WITTE DE WITH IN ROTTERDAM https://nos.nl/artikel/2337020-actiegroep-bekladt-beeld-piet-hein-en-gevel-witte-de-with-in-rotterdam.html
Thousands of protesters massed for a second day in London, as well as cities across the UK including Bristol, Manchester, Wolverhampton, Nottingham, Glasgow and Edinburgh.
Protests were generally peaceful, with aerial footage showing thousands of demonstrators flooding the roads outside the US embassy in Vauxhall, south London, before marching towards Parliament Square and Downing Street.But there were some disturbances, leading to 12 arrests in London – the majority for public order offences and one for criminal damage. Eight officers were injured, police said.
The Metropolitan Police’s Superintendent Jo Edwards said following a “predominantly peaceful protest” in the capital, officers were faced with further “scenes of violence and disorder” which were “entirely unacceptable”.
At around 20:00 BST, bottles were thrown at police and there were clashes near Parliament.
The crowd shouted “no justice, no peace” as they moved down Whitehall and let off smoke bombs.
As darkness fell, lines of police in riot gear took up positions to contain a small group of protesters in Westminster, the BBC’s Tom Symonds said.
A police officer received a head injury and a Section 35 dispersal order was issued until 06:00 on Monday.The Prime Minister later tweeted: “People have a right to protest peacefully & while observing social distancing but they have no right to attack the police. These demonstrations have been subverted by thuggery – and they are a betrayal of the cause they purport to serve. Those responsible will be held to account.”
Colston was a member of the Royal African Company, which transported about 80,000 men, women and children from Africa to the Americas.
On his death in 1721, he bequeathed his wealth to charities and his legacy can still be seen on Bristol’s streets, memorials and buildings.After the statue was toppled, a protester was pictured with his knee on the figure’s neck – reminiscent of the video showing George Floyd, the black man who died while being restrained by a Minnesota police officer. The statue was later dragged through the streets of Bristol and thrown into the harbour. The empty plinth was used as a makeshift stage for protesters.
Home Secretary Priti Patel called the tearing down of the statue “utterly disgraceful”, adding that “it speaks to the acts of public disorder that have become a distraction from the cause people are protesting about”.
“It’s right the police follow up and make sure that justice is undertaken with those individuals that are responsible for such disorderly and lawless behaviour,” she said.
Historian Prof David Olusoga told BBC News that the statue should have been taken down long before.
He said: “Statues are about saying ‘This was a great man who did great things.’ That is not true, he [Colston] was a slave trader and a murderer.”In a statement the Mayor of Bristol Marvin Rees said he knew the removal of the statue would divide opinion but it was “important to listen to those who found the statue to represent an affront to humanity”.
In Parliament Square, the statue of Sir Winston Churchill was sprayed with graffiti, and a Black Lives Matter sign attached – an act described as “stupid and counterproductive” by foreign office minister James Cleverly.And in Warwickshire, protesters caused the closure of the M6 for around an hour following on from the demonstrations in Coventry city centre.
It comes after clashes on Saturday night between police and protesters saw missiles and fireworks aimed at police and bikes thrown by some demonstrators.
The Metropolitan Police said 14 officers were injured, including a mounted officer who came off a horse as it bolted down Whitehall.
Met Chief Dame Cressida Dick said she was “appalled” by the scenes of unrest on Saturday night, which led to 14 arrests.Ms Patel said there was “no excuse for violent behaviour” and said the protests should stop.
However, speaking on Sunday morning, shadow foreign secretary Lisa Nandy backed the demonstrations, saying people “cannot be silent in the face of racism”, but she urged protesters to take precautions and socially distance.The Labour MP told the BBC’s Andrew Marr she was “proud” of young people demanding change.
The use of chemical weapons in Syria has outraged the world. But it is easy to forget that Britain has used them – and that Winston Churchill was a powerful advocate for them
Secrecy was paramount. Britain’s imperial general staff knew there would be outrage if it became known that the government was intending to use its secret stockpile of chemical weapons. But Winston Churchill, then secretary of state for war, brushed aside their concerns. As a long-term advocate of chemical warfare, he was determined to use them against the Russian Bolsheviks. In the summer of 1919, 94 years before the devastating strike in Syria, Churchill planned and executed a sustained chemical attack on northern Russia.
The British were no strangers to the use of chemical weapons. During the third battle of Gaza in 1917, General Edmund Allenby had fired 10,000 cans of asphyxiating gas at enemy positions, to limited effect. But in the final months of the first world war, scientists at the governmental laboratories at Porton in Wiltshire developed a far more devastating weapon: the top secret “M Device”, an exploding shell containing a highly toxic gas called diphenylaminechloroarsine. The man in charge of developing it, Major General Charles Foulkes, called it “the most effective chemical weapon ever devised”.
Trials at Porton suggested that it was indeed a terrible new weapon. Uncontrollable vomiting, coughing up blood and instant, crippling fatigue were the most common reactions. The overall head of chemical warfare production, Sir Keith Price, was convinced its use would lead to the rapid collapse of the Bolshevik regime. “If you got home only once with the gas you would find no more Bolshies this side of Vologda.”The cabinet was hostile to the use of such weapons, much to Churchill’s irritation. He also wanted to use M Devices against the rebellious tribes of northern India. “I am strongly in favour of using poisoned gas against uncivilised tribes,” he declared in one secret memorandum. He criticised his colleagues for their “squeamishness”, declaring that “the objections of the India Office to the use of gas against natives are unreasonable. Gas is a more merciful weapon than [the] high explosive shell, and compels an enemy to accept a decision with less loss of life than any other agency of war.”
He ended his memo on a note of ill-placed black humour: “Why is it not fair for a British artilleryman to fire a shell which makes the said native sneeze?” he asked. “It is really too silly.”
A staggering 50,000 M Devices were shipped to Russia: British aerial attacks using them began on 27 August 1919, targeting the village of Emtsa, 120 miles south of Archangel. Bolshevik soldiers were seen fleeing in panic as the green chemical gas drifted towards them. Those caught in the cloud vomited blood, then collapsed unconscious.The attacks continued throughout September on many Bolshevik-held villages: Chunova, Vikhtova, Pocha, Chorga, Tavoigor and Zapolki. But the weapons proved less effective than Churchill had hoped, partly because of the damp autumn weather. By September, the attacks were halted then stopped. Two weeks later the remaining weapons were dumped in the White Sea. They remain on the seabed to this day in 40 fathoms of water.
HULDE!/GA ZO DOOR!/WEG MET DIE KOLONIALE MOORDENAARS! ADHESIEBETUIGING
Geachte ”Helden van Nooit”
Ik ken jullie niet en jullie mij niet, maar ik spreek van harte mijn adhesiebetuiging uit met jullie moedige acties [waarin anderen jullie zijn voorgegaan] om beelden neer te halen van koloniale machtswellustelingen, handelsgeestgekkies en vooral: slavenhandelaars en massamoordenaars. Het werd hoog tijd, dat er weer eens iets gebeurde. Ik heb jullie verklaring [onder P/S] gelezen] was onder de indruk en sta er volledig achter!
PIET HEIN/KOLONIALE VECHTJAS EN MASSAMOORDENAAR
Piet Hein, zo blijkt uit zijn levensloop, was zowel in dienst geweest van de WIC [West Indische Compagnie] als de VOC [Vereenigde Oost Indische Compagnie, in diensttreding 1607] Het bekendst is hij door het ”stelen” van het [door de Spanjaarden van de Indianen geroofde] zilver, de zogenaamde zilvervloot [1628, Slag in de Baai van Matanzas] https://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Hein_(zeevaarder)#Derde_tocht https://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Hein_(zeevaarder) Was dat nog een gevalletje ”dief steelt van dief”, al waren beiden natuurlijk koloniale dieven, die geen van beiden recht hadden op de aan de Indianen geroofde buit [uit Peru], een regelrechte massamoordenaar werd de man door zijn aandeel bij het optreden op Banda. Hein was toen in dienst van de VOC [WIC zou later volgen, in diensttreding 1623]
UITMOORDING KAMPONG LABETAKKE OP BANDA
Omdat de Bandanezen niet bereid waren op voorwaarden in te gaan van verre Europese Westerlingen, die niets in dat toenmalig deel van het latere ”Indie” te zoeken hadden, hun nootmuskaat te verhandelen, zoals de Europeanen dat wilden en zich dus niet onder druk lieten zetten, liep het uit de hand. Nadat drie ”onderhandelaars” van de Nederlandse koloniale vloot [ze kwamen uiteraard niet zonder machtsvertoon] waaraan ook Piet Hein was verbonden, waren gedood op instigatie van dorpshoofden, gingen de koloniale Schurken ongeremd los en moordden geheel de kampong Labetakke uit, in 1609. Daaraan nam deze Piet Hein deel.
HEIN WAS DUS EEN MOORDENAAR! EN MOORDENAARS HOREN NIET GEEERD TE WORDEN!
EEN ANDERE KOLONIALE BLOEDJAS, FOLTERAAR EN MOORDENAAR WITTE DE WITH:
Een al even fijne achtergrond als Piet Hein had deze Witte de With, een zogenaamde ”vlootvoogd” uit die fraaie Bloed Eeuw, de Zeventiende Eeuw, vroeger ”Gouden Eeuw” genoemd. Hij trad ook in dienst van de VOC [in 1616], en nam als zodanig ook witte mensen [uiteraard de onderlaag van de samenleving] te grazen. Zo nam hij deel aan wat Wikipedia noemde de ”scherpe ondervraging” van de muiters van de West Friesland Dat het om folteringen ging, blijkt uit deze Wikipedia zin ”In september 1616 assisteerde hij bij de scherpe ondervraging van de muiters van de West-Friesland. Er is wel gesuggereerd dat het deelnemen aan de martelingen van invloed geweest is op zijn karakter, evenals het aanschouwen van de terechtstelling, onder andere door vierendelen en radbraken, van de veroordeelden na de aankomst bij Bantam op 13 november.” https://nl.wikipedia.org/wiki/Witte_de_With#Rond_de_wereld https://nl.wikipedia.org/wiki/Witte_de_With
Leuke jongen
Maar er was meer leuks en hier komt de echte koloniale bloedjas om de hoek kijken: De man werd rond 1617 hofmeester en lijfknecht van massamoordenaar Jan Pieterszoon Coen, maakte in 1618 als korporaal het beleg van Jakatra [huidige Jakarta, hoofdstad van Indonesie] mee en nam deel aan de verwoesting van de stad. MOOI! Plunderaar en moordenaar dus! https://nl.wikipedia.org/wiki/Witte_de_With#Rond_de_wereld https://nl.wikipedia.org/wiki/Witte_de_With
ZILVERVLOOT/PIET HEIN/GANGSTERS ONTMOETEN ELKAAR!
Soort zoekt soort Blijkt hier maar weer uit! Rond 1628 nam de Schurk dienst bij de WIC en kruiste zo het pad van Piet Hein. Ook hij nam in 1628 deel aan de verovering van ”De Zilvervloot” [ Slag in de Baai van Matanzas] Verdient dus net zo’n ”heldendicht” als Piet Hein http://www.liedjeskist.nl/liedjes_a-z/z-liedjes/zilvervloot.htm
EN Voor de rest van de man een koloniale houwdegen, die in dienst van de Republiek der Verenigde Nederlanden oorlog voerde met andere koloniale bloedjassen en tegenstanders, met name Spanje.
Dus met andere woorden: Koloniale dief vecht met koloniale dief
https://www.doorbraak.eu/gebladerte/11493f97.htm
Ik kan er nog wel meer over zeggen [lees maar morgen of maandag mijn artikel op mijn website], maar denk mijn punt wel duidelijk te hebben gemaakt.
KORTOM HELDEN VAN NOOIT HEBBEN GELIJK!
DIEVEN, MOORDENAARS, FOLTERAARS EN KOLONIALE VECHTJASSEN VERDIENEN GEEN EERBETOON, MAAR PUBLIEKE MINACHTING
DUS:
TEAR DOWN THOSE COLONIALISTS.
Oja en by the way:
Dit voor RechtsGekkies
Ik juich de bekladding van het standbeeld van Sir W Churchill van harte toe!
Niet alleen was hij de architect van tapijtbombardementen op Duitse steden, waarbij BEWUST burgerdoelen werden getarget: Hij was tevens een verklaard racist/kolonialist en had een bijna abnormale obsessie met aanvallen door middel van gifgas
U gelooft mij niet?
Lees dan maar dit!
”I am strongly in favour of using poisoned gas against uncivilised tribes. The moral effect should be so good that the loss of life should be reduced to a minimum. It is not necessary to use only the most deadly gasses: gasses can be used which cause great inconvenience and would spread a lively terror and yet would leave no serious permanent effects on most of those affected.
MISDADIGERS ALS OUD KOLONIALE VECHTJASSEN ALS PIET HEIN, WITTE DE WITH, MICHIEL DE RUYTER EN JAN PIETERSZOON COEN HOREN TE WORDEN UITGEBANNEN UIT DE PUBLIEKE RUIMTE! GEEN STANDBEELDEN, MAAR THE HALL OF SHAME
Piet Pietersz Hein was een Nederlandse sleutelfiguur in het vrijmaken van de weg voor de transatlantische mensenhandel in tot slaaf gemaakte West-Afrikanen. Een moordenaar en een dief die stal van samenlevingen in onder andere Mozambique, Goa, Java, en de Molukse Banda-eilanden, allemaal met toestemming en onder toezicht van de Nederlandse Staten-Generaal. Hein hoort niet op een voetstuk, want Hein is nooit een held geweest. In de 17e en 18e eeuw stond Hein bekend als een van de meest agressieve vechtadmiraals onder de Nederlandse zeerovers – een reputatie die hij mede te danken had aan een vergeldingsactie op de Molukse Banda-eilanden. In 1609, toen Bandanese dorpshoofden drie Europese handelaren doodden omdat de handelaren de vestiging van een fort probeerden af te dwingen, werd het gehele dorp, onder Heins bevel, door de Nederlanders uitgemoord. In 1629 beroofde Hein de Spaanse Zilvervloot van een buit die bestond uit gestolen schatten afkomstig uit Honduras, Mexico, Venezuela en Colombia. Deze geroofde rijkdom, waaronder duizenden ponden goud, zilver, parels, verfstoffen, huiden en kruiden, werd in z’n geheel meegenomen naar Amsterdam waar een enkel gestolen object tot op de dag vandaag in het bezit is van het Rijksmuseum. Maar waarom? Dieven zijn géén rechtmatige eigenaar van geroofde rijkdom. Met Heins roofgoederen bekostigde de West-Indische Compagnie (WIC) in 1630 een vloot die Pernambuco in Noord-Brazilië overviel en in bezit nam: een bezetting die de Nederlandse mensenhandel in het Atlantische gebied op gang bracht. Om de reeds aanwezige werkkampen van suikerplantages en suikermolens (opgezet door de Portugezen) te bemannen, drongen de koloniale terroristen aan op een massale toevoer van tot slaaf gemaakte dwangarbeiders. Als gevolg gaf de WIC-directie vanuit Amsterdam de dehumaniserende opdracht om bij alle WIC-handelsposten langs de West-Afrikaanse kust tot slaaf gemaakte mensen als handelswaren in te kopen. Zo werd Nederland, in de periode van 1636 tot 1648, de grootste handelaar van tot slaaf gemaakte mensen in het Atlantische gebied. De verheerlijking van de rol die Hein heeft gespeeld als zeerover en als wegbereider voor de immense Nederlandse mensenhandel in tot slaaf gemaakte West-Afrikanen, spreekt boekdelen over de eurocentrische focus van de Nederlandse canon. Het standbeeld van de rovende moordenaar is daarbij een schaamteloos vertoon van koloniale nostalgie. Deze koloniale benadering van de geschiedenis is deel van het institutioneel racisme dat zwarte en niet-zwarte gemeenschappen van kleur tot op de dag van vandaag onderdrukt. Want wiens verleden wordt hier centraal gesteld, en wiens leed gaat hiervan ten koste? De geschiedenis dient herschreven te worden. Piet Hein is een held van nooit!
Helden Van Nooit op Instagram
EINDE STATEMENT ASTRID ESSED
Reacties uitgeschakeld voor Actiegroep Helden van Nooit verft standbeelden, die racisme verheerlijken/Goed zo en zet het voort!/Statement Astrid Essed
GROOTSE DEMONSTRATIE, VERACHTELIJKE POLITICIPETER STORM [Onder dit artikel mijn op de website van Peter Storm geplaatst commentaar op dit verder uitstekende stuk, waarop ik dus wel enkele kritische kanttekeningen had]
Een grote en grootse demonstratie tegen het racistische politiegeweld in de Verenigde Staten! De woede wegens de politiemoord de moord op George Floyd bracht duizenden mensen naar de Dam in Amsterdam. Ga er maar van uit dat die mensen, als ze het over institutioneel racisme hebben, daarbij niet alleen maar aan de VS denken maar het racisme in Nederland bepaald niet zijn vergeten. Degenen die deze indrukwekkende samenkomst in zo korte tijd op poten zetten, degenen die toestroomden gisteravond op de Dam: hulde! Een vuist maken tegen racisme, een vuist van solidariteit over de grenzen heen: dat was en is wat we nodig hadden, hebben en zullen hebben de komende tijd.
Het protest leidde echter tot nogal wat gefronste wenkbrauwen. Het was immers zo druk, dat onderling anderhalve meter afstand bewaren niet lukte. Met het oog op corona en besmettingsgevaar was dat onmiskenbaar riskant. Een hele treurige optocht van politici heeft daarin aanleiding gevonden om zich te beklagen en er schande van te spreken. Een stel gevaarlijke huichelaars zijn het, stuk voor stuk. Antiracisten zijn het sowieso al niet in enige serieuze betekenis van dat woord. Maar ook de strijd tegen het coronavirus hebben ze geen moment serieus genoeg genomen, dus demonstranten op dat punt de les lezen past ze helemaal niet.
Ik noem minister Grapperhaus: ‘volgens hem ging de omvang dan de manifestatie “alle perken te buiten”.’ Hij zei ook: ‘Voor alle mensen die zich de afgelopen weken wel aan de coronamaatregelen hebben gehouden en hard gewerkt hebben in deze crisis, zijn deze beelden pijnlijk om te zien.’(1) Voor alle mensen? Weet Grapperhaus zeker dat er onder die mensen niet een heleboel waren die de beelden hebben gezien omdat ze zelf deelnamen, of die ze zagen en dachten: ‘yes, wat goed’? Mensen zoals ondergetekende, die niet zijn gegaan, die zich zorgen maken over de pandemie, maar evengoed razend zijn over de moord op George Floyd en het volstrekt logisch en goed vinden dat mensen daar hoe dan ook uiting aan willen geven? Die deze antiracistische woede zelf voelen en delen, ook al waren ze zelf niet op de Dam?
Ik noem er nog twee,(2) al zijn er veel meer in deze rij van schande. CU-er Gert-Jan Segers. Die zegt weliswaar ‘de strijd tegen racisme is een rechtvaardige’, maar zegt ook: ‘het is nooit gerechtvaardigd om met jouw gedrag mensen in levensgevaar te brengen’. Mijn vraag: als de strijd tegen racisme zo rechtvaardig is, wat heeft Segers daar dan al aan bijgedragen?! Niets dat je zo te binnen schiet? Bek houden dan tot dat serieus is veranderd. Ik noem CDA-er Chris van Dam: ‘Zo veel mensen zo dicht op elkaar, dat moet je nu absoluut niet willen.’ Organisatoren wilden dat ook helemaal niet, maar de woede bracht veel meer mensen op de been dan verwacht. ‘Demonstreren is een belangrijk grondrecht, maar hou je verstand erbij.’ Ja, pannekoek, daarom droegen de meeste aanwezigen dan ook mondkapjes. Daarom deden organisatoren ook hun best om afstand houden te bevorderen.
Belangrijker: ook Van Dam blinkt wel uit door verontwaardiging wegens deze demonstratie, maar niet door een strijd tegen het racisme waar de demonstratie zich tegen richtte. Laten we niet vergeten dat het CDA van onder andere Chris van Dam Noord-Brabant gezamenlijk met de fascisten van Forum voor Democratie bestuurt. Uit de mond van kopstukken van deze collaborateursclub hoeven antiracisten geen lesjes gezondheidszorg te accepteren. Uit de mond van Dijkhoff (VVD) dus evenmin, en uit de mond van Wilders natuurlijk helemaal niet, want een fascist liegt al als die ademt. Dit slag politici gebruiken het coronariciso tegen een antiracisme-actie, niet omdat ze betere vormen zoeken voor zo’n actie maar omdat ze een smoes hebben gevonden om de actie zelf verdacht te maken.
Daarmee is echter de vraag naar coronarisico op zichzelf niet weg. Die leeft onder antiracisten ook. Wie nu alles op alles zet in de strijd tegen racisme, en in dat kader helpt zoeken naar veilige actievormen waarmee demonstranten elkaar en anderen niet in besmettingsgevaar brengen, die is goed bezig. Op Facebook zag ik de suggestie dat het beter was geweest als mensen waren gaan lopen: dat had het opeengepakt samen zijn op de Dam doorbroken, en afstand houden makkelijker gemaakt. Over zulke ideeën kun je een zinnige discussie hebben, zonder afbreuk te doen aan de antiracistische solidariteit. En de keus van sommige antiracisten om niet naar een volle Dam te komen, omdat ze niet het bloedlinke OV in wilden en besmettingsrisico’s wilden vermijden, is een legitieme keus. Dat is echter geen reden om al die mensen af te vallen voor wie de urgentie om samen uiting te geven aan hun woedende solidariteit, voorrang kreeg. Die keus was minstens zo legitiem, gezien de urgentie van de actualiteit. Dat bij verschillende mensen de afweging tussen gezondheidsrisico nemen en antiracisme tot uiting brengen anders uitviel, betekent nog niet dat die verschillende mensen geen bondgenoten zijn. Van oprechte onderlinge kritiek over middelen op basis van een gemeenschappelijk doel, worden alle antiracisten uiteindelijk scherper en dus sterker.
Maar wie komt zeiken over een antiracisme-demonstratie zonder ook maar een kik te geven als de politie – in Minneapolis of in Den Haag – een niet-wit persoon de verstikkingsdood bezorgt bij arrestatie, die is een kwaadaardige huichelaar. En ook wie zachtjes iets over die moorden heeft gemompeld, maar nu tettert en roept over deze demonstratie, heeft ieder gevoel voor verhoudingen en fatsoen allang verloren. Kritiek wegens coronagevaar kan ik serieus nemen als die van mede-antiracisten komt die aspecten van de demo wellicht minder verstandig vonden maar op andere manieren serieus werk proberen te maken van de strijd tegen racisme. Niet van mensen, politici of anderen, die geen zier gaven om Mitch Henriquez, geen zier geven om George Floyd, maar nu wel het vingertje tegen boze en betrokken antiracisten weten te heffen.
Er is meer. Al die politici die nu jammeren over onverantwoordelijke demonstranten die corona-gevaar meebrengen… – wat hebben die zelf tegen corona ondernomen? Die Grapperhaus bijvoorbeeld? Boa’s op kleine groepjes chillende jongeren loslaten, maar de broeinesten van besmetting – slachthuizen, ik noem maar iets – maandenlang ongemoeid laten. De economie, nietwaar? De rest van het verrotte assortiment politici? Het hele stel, zeer spaarzame uitzonderingen daargelaten? Met de RIVM-bureaucraten mee jammeren over tekort aan testcapaciteit, maar niet gebruik maken van de capaciteit die er wel degelijk bleek te zijn,(3) maanden wachten voordat er iets op touw gezet wordt dat een klein beetje lijkt op testbeleid, gecombineerd met serieus contactonderzoek, zodat uitbraken van corona goed geïsoleerd en ingedamd zouden (hadden…) kunnen worden, iets waar de actiegroep Containment Nu keer op keer voor heeft gepleit.(4) Volstrekt onvoldoende voorzorgsmaatregelen, volstrekt onvoldoende beschermingsmiddelen in de zorg, waardoor er in verpleeghuizen vele honderden mensen week na week na week nodeloos zijn overleden.
Vrijwel de complete Tweede Kamer stond er bij, keek er naar en knikte af en toe goedkeurend. Kritiek ging voornamelijk over details, niet over de verrotte fundamenten van een coronabeleid dat niet bezig was met het redden van mensenlevens maar met het beperken van economische schade en voorkomen van ontwrichting in de zorg. Mensen mochten dood gaan, als het sterven maar keurig in de tijd gespreid werd zodat de ICs het aan bleven kunnen. Maar zo’n ontwrichting in de zorg had met adequate voorbereiding en alert reageren helemaal niet in beeld gekomen hoeven zijn.
En deze politici durven antiracistische demonstranten de les te lezen omdat ze hun woede en hun solidariteit gezamenlijk tot uiting brengen, en met meer blijken te zijn dan verwacht? Deze verachtelijke lui durven te doen alsof demonstranten met mensenlevens speelden terwijl ze zelf maanden lang mensenleven na mensenleven na mensenleven aan het virus hebben helpen uitleveren?
Peter, ik ben het Ja en Nee met je eens [nieuwe woordspeling met de taal, HAHAHA]
PROTEST MEER DAN TERECHT/POLITICI HYPOCRIET EN ZELF AANJAGERS VAN RISICO’S MET VOLKSGEZONDHEID
Peter, natuurlijk-hoe kan het ook anders- deel ik je verontwaardiging over de zoveelste policekilling van een zwarte man middels [wat ik begrepen heb] een variant op de dodelijke nekklem EN ben ik blij, dat in de VS en nu ook in Nederland, zoveel mensen uiting hebben willen geven aan hun verontwaardiging ABOUT TIME dat dit weer loud en clear gebeurt En ik ben het helemaal met je eens, dat dat politiek rumoer over de grote menigte op de Dam om diverse redenen hypocriet is,.hetzij omdat betreffende politici zelf geen vuist maken tegen het racisme, hetzij omdat ze zelf fascisten zijn of met fascisten samenwerken, hetzij omdat hun coronabeleid of het door hen gesteunde, in een aantal opzichten niet deugt.
Ik zou daar nog aan willen toevoegen: Nu WEL verontwaardiging tonen, maar waar was die tsunami aan verontwaardiging, toen er drommen mensen waren bij die anti lockdowndemonstraties in Den Haag, toen mensen ondanks corona toch massaal naar stranden en parken gingen en zo evenzeer als deze demonstranten de volksgezondheid in gevaar brachten?
Aan de andere kant: De demonstranten hebben mijns inziens wel degelijk een groot risico genomen met de volksgezondheid en dat vind ik niet acceptabel En ook onverantwoordelijk Toegegeven: Je gaat er uit verontwaardiging en enthousiasme naar toe en dat is goed Maar als je ziet, dat het zo druk is, ga dan naar huis! En hoewel met je eens, dat veel politici boter op hun hoofd hebben, vind ik het toch goed en acceptabel, dat een aantal hun verontwaardiging hebben getoond, omdat het gedrag van die demonstranten wel degelijk gevaarlijk was.
Alleen was het mij liever geweest als zij [wat die Christen Unie voorman dan weer wel heeft gedaan] ook hadden stilgestaan bij de rechtvaardige zaak, waarvoor men de straat op was gegaan en weliswaar anderen in gevaar gebracht hebben, maar ook zichzelf
Hartelijke groeten/Astrid
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Grootse demonstratie, verachtelijke politici
KAPPEN MET JE IDIOTE GEJANK, LANDGENOTEN, JE RACISME SCHIJNT DOOR
OPMERKING VOORAF ASTRID ESSED
Ik ben het grotendeels zeker met Frontaal Naakt eens, zeker wat betreft de selectieve verontwaardiging van een aantal politici, die ik niet hoorde bij het volstromen van parken door ParkGekkies, het volstromen van stranden door StrandGekkies, idioot vol Ikea gedrag op de eerste dag dat Ikea weer openging.https://www.hartvannederland.nl/nieuws/2020/topdrukte-bij-ikea-vestigingen-op-eerste-openingsdag-sinds-coronasluiting/ Natuurlijk:De gerechtvaardigde anti racisme demonstratie op de Dam in Amsterdam op 1 juni, uit solidariteit met de politiemoord op George Floyd in de Verenigde Staten, was veel te druk en het was onverantwoordelijk [hoewel ik de solidariteit bewonder], dat demonstranten niet uit zichzelf naar huis gingen, toen ze zagen, dat het te druk was en daarover mag best wat gezegd worden, maar inderdaad, trek die verontwaardiging dan ook door naar andere locaties [waar men niet eens voor een goede zaak aanwezig was, maar volkomen ten eigen bate, mag, maar niet als je met teveel bent], waar de drukte de afgelopen weken/maanden, ook de pan uit swingde]
Tweeënhalve maand geleden, aan het begin van de coronacrisis, wees de FNV al op het besmettingsrisico dat arbeidsmigranten liepen omdat de veiligheidsmaatregelen van het RIVM kennelijk niet voor hen golden. Onder andere Imke van Gardingen hamerde er voortdurend op, maar niemand trok zich er iets van aan. Terwijl iedereen binnen moesten blijven en afstand moest houden en zijn ouders niet mocht bezoeken en opa en oma hun kleinkinderen niet mochten zien, werden Poolse arbeiders op elkaar gepakt in huizen, busjes en de magazijnen, fabrieken en slachthuizen waar ze werkten. Pas twee weken geleden begonnen overheden ertegen op te treden, hier en daar.
Er gebeurde meer opmerkelijks in die begintijd. Onze nationale trots KLM, bijvoorbeeld, bleef massa’s mensen verplaatsen van Nederland naar New York en tal van andere besmettingshaarden en terug. Zonder maskers, zonder afstand houden, passagiers stonden elkaar gewoon onder te hoesten en te niezen in overvolle vertrekhallen. Dat moet in een hoop doden hebben geresulteerd, hier én daar.
Coronapolitie
Niemand kon het iets schelen. Ik heb althans geen verontwaardigdeVVD’ers, virologen en artsen zien tweeten dat de mensen in de zorg het voor hun kiezen kregen omdat rijke mensen zo nodig moesten blijven reizen en migranten moesten worden blijven uitgebuit. Dat de parken bleven volstromen, de mensen bleven shoppen alsof dáár hun leven van afhing en iedereen elkaar bleef onderhoesten in de tuincentra en bouwmarkten, was de zelfbenoemde coronapolitie (de types met ‘BLIJF THUIS!’ en ‘NU EFFE NIET!’ in hun Twitter-naam) een doorn in het oog, maar meer dan wat tsk-tsk-reacties en hoofdgeschud kreeg je er niet mee uit de VVD. Toen op Hemelvaartsdag en ook gisteren iedereen op dezelfde stukjes strand zo’n beetje op elkaar ging liggen, waren er meer mensen die lange betogen hielden over de verneukerativiteit van het fotograferen met een telelens dan er begaan waren met het zorgpersoneel dat weer een boel zieken te verstouwen zou krijgen door dat dwangmatige geklit.
En laten we niet vergeten dat we aanzienlijk meer doden te betreuren hebben dan nodig omdat er per se moest worden gecarnavald, per se moest worden geskied in Noord-Italië en er per se nertsen moeten worden gefokt. Over de duizenden doden in de verpleeghuizen wordt veel geouwehoerd, maar nog steeds moet het verplegend personeel het daar doen zonder adequate beschermingsmiddelen.
Belerende donderpreek
Dit alles en meer om te laten zien dat de storm van verontwaardiging, die thans over Nederland raast vanwege de massale demonstratie tegen racisme op de Dam, gisteren, nogal selectief is. VVD-politici, die je niet hoorde over arbeidsmigranten, scheuren nu amechtig hun kleren en trekken hun haren uit omdat volgens hen alles voor niets is geweest, artsen schuimbekken zoals ik ze tijdens deze crisis niet eerder heb zien doen, zelfs Özcan Akyol heeft zijn zorgvuldig opgebouwde imago van rebelse schavuit in de ijskast gezet om driftig een belerende donderpreek voor het AD te tikken.
Laten we elkaar niet voor de gek houden: dat heeft alles te maken met het feit dat het zwarte mensen zijn die de straat opgingen want wit Nederland gaat altijd apestront als zwarte mensen zich laten horen. Altijd schreeuwt iedereen dan dat nu niet het moment is, dat dit niet de manier is, dat de toon verkeerd is en de woordkeuze ook. Dan beukt de politie erop en gaat Justitie achter de organisatoren aan. Dan roept De Telegraaf de racistische hooligans, die de antiracisten met geweld hun grondrechten ontnemen, tot nationale helden uit.
Institutioneel racisme
Witte Nederlanders worden altijd heel, heel erg zenuwachtig van zoveel zwarte mensen tegelijk op straat. Het gaat ze niet om de corona, welnee, dan bleven de fitnesscentra wel gesloten want dat zijn bewezen besmettingshaarden. Dan waren de bouwmarkten en tuincentra óók gesloten geweest. Dan waren ze net zo verontwaardigd geweest over de terrassen die gisteren overvol waren en waar de anderhalvemetersamenleving ook niet gold.
Nederlanders houden gewoon niet van hun zwarte landgenoten en ze zullen altijd alles doen om het niet te hoeven hebben over het institutionele racisme in hun eigen land, over hun eigen koloniale verleden en de erfenis en nasleep daarvan, over hun eigen George Floyds. Tweederde van de Nederlandse bevolking is ook voor rassendiscriminatie door de politie. Tweederde van de Nederlanders deugt gewoon niet.
Hypocriet gejank
Ik denk niet dat er veel mensen besmet zullen zijn op de Dam. Iedereen gedroeg zich voorbeeldig en droeg een mondkapje. De demonstratie was in de open lucht, waar de kans op besmetting gering is, zeggen topvirologen. Ik denk dat we meer te duchten hebben van al die nijvere Nederlanders in de bouwmarkten en de ijzerpompers in de fitnesscentra. Een polonaise in een café is gevaarlijker.Kappen dus met je hypocriete gejank, want je racisme schijnt door. Het maakt je heel erg lelijk.
Reacties uitgeschakeld voor Artikel Frontaal Naakt[Peter Breedveld]/Kappen met je idiote gejank, landgenoten,je racisme schijnt door
O, wat is iedereen toch wakker vandaag de dag. O, wat letten we allemaal goed op. O, wat zijn we waakzaam tegen het oprukkende fascisme. Vooral als dat oprukkende fascisme handtastelijk wordt en iemand het ziekenhuis in slaat. Zoals vrijdagmiddag, 15 mei, in Almere op klaarlichte dag gebeurde.
Wacht, je hebt het gemist? Dat is eigenlijk niet zo vreemd. Afgezien van enkele locale en regionale nieuwsberichten heeft deze extreem-rechtse geweldpleging geen merkbare media-aandacht gehad. En zonder een alerte kameraad die het incident onder mijn aandacht bracht, zou het mij wellicht ook zijn ontgaan, treurig maar waar. Waar gaat het om? Wat is er gebeurd in Almere?
Een piepklein extreem-rechts groepje, genaamd Rechts in Verzet, kondigde een demonstratie aan bij een moskee in Almere. Als voorwendsel gebruikten ze het feit dat die moskee de aankondiging van het vrijdagmiddaggebed versterkt wil laten klinken. Toen de actie een feit was, werd duidelijk dat het slechts een smoesje was. Op het spandoek stond: ‘Geen moskee in onze straat’. Twee mannen hielden het spandoek vast, plus een tweetal Nederlandse vlaggen, want we moeten natuurlijk weten in welke glo0rieuze traditie deze mannen zichzelf zo graag plaatsen. Een van de mannen riep in een megafoon: ‘Geen jihad in onze straat’. Het is te zien en te horen op een artikel van Omroep Flevoland.(1)
Het protest richtte zich dus tegen de aanwezigheid van een islamitisch gebedsgebouw zelf. De kwestie van de versterkte gebedsoproep was er met de haren bijgesleept. Schoppen tegen ‘de islam’, tegen moslims in feite, daar ging het de twee spandoekvasthouders om. Het was een anti-moslim-provocatie, een uiting van racistische haat. En nee, dit is niet het moment en de plek om breed uit te gaan meten dat er ook hele rechtse moslims zijn, dat we eenzijdigheid moeten voorkomen, en aanverwante afleidingen van wat hier gebeurde.. Dit was geen ‘islam-kritiek’ of zoiets. Dit was een poging om racisme tegen de moslimgemeenschap als gemeenschap op te stoken.
Niet iedereen in ‘onze straat’ was blij met de actie. Op beelden zie je mensen van een afstand kijken, deels nieuwsgierig, deels eerder verontrust en boos. Dat waren bepaald niet allemaal sympathisanten van de twee fascisten, al waren die er vast ook. Politie en handhavers waren met een flinke groep aanwezig.
Dan loopt er vrij opeens een man richting spandoek. Een van de twee demonstranten stapt snel naar voren, geeft de aan lopende man een duw. Die ligt even later op de grond. Politie snelt t toe. Er verschijnt een ambulance, de man gaat naar het ziekenhuis. In een van de filmpjes bij het eerder aangehaalde artikel horen we dat de man een aardappelmesje gehad zou hebben. Dat verdwijnt volgens snel weer uit de berichtgeving, zonder enig bijbehorend bewijs [Correctie/aanvulling, zie (***)]. We lezen in ieder geval: ‘Volgens ooggetuigen wilde de man het spandoek kapot scheuren.’ De man had duidelijk geen zin om de fascistische provocatie voor zijn neus te dulden, een aangezien niemand anders ingreep, deed hij het maar zelf. Zo lees ik zijn optreden. Dapper gedrag. Antifascisme van de daad, in de praktijk. Hulde.
En deze man is dus tegen de grond geduwd. ‘Daarbij brak hij volgens een ooggetuige een heup’, aldus een tweede bericht van Omroep Flevoland.(2) In dat bericht lezen we eerder dat deze man’ tijdens een handgemeen ten val’ was gekomen. Er was geen serieus ‘handgemeen’. Er waren snelle stappen van de man richting spandoek, gevolgd door een uitval van een van de twee fascisten die hem dus tegen de grond werkte. Grof geweld, op klaarlichte dag, voor de neus van politie.
Kan er serieuze twijfel aan bestaan dat als de duwer een antifascist was geweest en de het ziekenhuis in geduwde man een rechtse tegenstander van links, de duwer van links ter plekke zou zijn gearresteerd met een aanklacht wegens openlijke geweldpleging op komst? Of als de duwer een man met moslim-achtergrond was geweest die een racist die snel op hem af stapte hard wegduwde, met een kapotte schouder als gevolg? Maar de fascist die de duw uitdeelde, hoefde dus niet eens mee naar het bureau. Niet dat ik arrestatie van fascisten zo cool vind: de politie is nooit serieus onze bondgenoot. Dat fascisten met geweld gewoon ongestoord kunnen wegkomen, is echter onverteerbaar.
Minstens zo onverteerbaar is de stilte die volgde. Het bovenstaande baseer ik op twee berichten van de al genoemde regionale omroep. Een kleine zoekactie online leverde nog een derde bericht op, oo vann een locale omroep, 1Almere.(3) Niets te zien bij de NOS, de Volkskrant, Nu.nl, ga zo maar door. Fascistisch geweld heeft kennelijk geen nieuwswaarde.
Dat het hier om fascistisch geweld gaat, is duidelijk, zeker als je even checkt wat voor club dat rechts in verzet is. Het betreft volgens antifascistische onderzoeksgroep Kafka ‘een handvol afgesplitste Pegida-activisten’. Pegida, je weet wel, dat enge clubje dat keer op keer ook bij moskeeën probeert hatelijke stennis te schoppen. Gangmaker is een zekere Hugo Kuijper, van wie Kafka nog zegt dat hij een tijdlang ‘ een van de actiefste leden van Pegida’ was, tussen 2015 en 2017. ‘Voor die tijd oriënteerde hij zich op het radicalere Dutch Defense League en de NVU. Na zijn afscheid bij Pegida zit Kuijper niet stil. Verkleed als Zwarte Piet voert hij actie inn een basisschool in Utrecht, bij de woning van activiste en politica Sylvana Simons en in de Amsterdamse raadszaal. Kortom, radicalere acties dan bij Pegida.’ De man staat ook op de foto bij het Kafka-artikel.(4) De man die in Almere de grove duw uitdeelde is op filmmateriaal redelijk te zien. Laat ik zeggen dat hij wel heel erg veel op deze Hugo Kuijper lijkt.
En zo heel groot is het clubje Rechts in Verzet verder niet. Een fascistenclubje is het wel, openlijk bereid om geweld te gebruiken. De spotlights op deze fascist richten kan helemaal geen kwaad, en ook ene gewaarschuwd antifascist telt voor twee. Hetgeen met onze geringe aantallen toch meer dan meegenomen is.
En waar is de reactie?! Waar is op zijn minst de boze aandacht? Niet in gevestigde media. Maar ook niet bij links. Ook in radicale, anarchistische en antifascistische kringen is het nieuws nog niet echt binnengekomen, om het maar heel voorzichtig te zeggen. Daar kunnen we maar beter zeer snel verandering in brengen, voordat ze uitgroeien tot iets nog veel en veel ernstigers dan twee agressievelingen, twee foute vlaggen,een kwaadaardig spandoek en een kwaadaardig verwondende duw.
Noten
(***) Aanvulling, 17 mei 2020, 23.41 uur: intussen vond ik via een tip van een aanwezige op FB dit artikel: ‘Bewoner Staatsliedenbuurt gewond bij demonstratie Rechts in Verzet’, Almere DEZE WEEK, 15 mei 2020, https://almeredezeweek.nl/article/details/bewoner-staatsliedenbuurt-gewond-bij-demonstratie-rechts-in-verzet Op een van de foto’s bij dat artikel zie je in de rechterarm van de aanlopende man inderdaad een heel klein mesje. Aan het algehele beeld en aan mijn conclusies verandert het allemaal niets wezenlijks, maar feiten zijn feiten.
Laat je denken niet verlammen nu extreemrechts kritiek op coronabeleid probeert te kapen. Het is juist nationalistische zelfgenoegzaamheid die ons opzadelde met een niet-werkende corona strategie in Nederland.
Overal hoor je het: “We kunnen de uitbraak niet stoppen, maar wel vertragen”. Het klinkt verantwoord. Maar het is volstrekt onvoldoende. Ik reken je voor waarom, vanuit de cijfers van de WHO en het ministerie zelf. En ik vertel je waarom Rutte’s ‘groepsimmuniteit’ de gevaarlijkste onzin is die je afgelopen maand hoorde.
Dit is best een erg lang artikel. Maar ik maak het je makkelijk. Als je geen zin hebt om veel te lezen, lees je alleen de samenvatting hieronder. Wil je liever óók precies weten hoe ik bij al die boude uitspraken kom? Tof! Ik heb het daaronder helemaal voor je uitgeschreven, inclusief zo’n 100 links naar controleerbare bronnen. Ik ben geen deskundige, de bronnen (zoals de WHO) zijn dat wel. Luister alsjeblieft naar hen. Uitgebreider kan denk ik gewoon niet, in de drie dagen waarin ik dit schreef. Ik hoop dat je er veel aan hebt.
Ha, kritiek op het corona beleid. Je bent zeker PVV’er?
Uhm, nee. Grutjes is een serieus onderzoeksjournalistiek blog wat juist erg veel schrijft over de opkomst van extreemrechts. We staan pal voor mensenrechten en worden daarom regelmatig stevig bedreigd door neonazi’s.
Het is waar: FvD en PVV verspreiden nepnieuws en kritiseren het coronabeleid uit electorale overwegingen. Angst verkoopt beter dan seks, daar leven ze van.
Maar het alternatief voor fascisme is niet: Je denken uitschakelen, noodtoestand invoeren en kritiek gelijkstellen aan landverraad. Er is wel degelijk heel serieuze kritiek op het Nederlandse beleid te leveren. Sterker nog, het is juist nationalistische zelfgenoegzaamheid die ons in de problemen bracht, en waardoor Nederland de conclusies van de WHO en de ervaringen van landen als Zuid Korea naast zich neerlegt.
Kunnen we corona vertragen, zodat de zorg niet overbelast raakt?
Nee, tenminste niet zoals Rutte het voorstelt. Om iedereen van een IC-bed te voorzien die dat nodig heeft, zonder dat de zorg overbelast raakt, zouden we de golf van besmettingen 53 jaar moeten uitstellen. Dat kan natuurlijk niet.
Het plan om (vertraagd of niet) groepsimmuniteit op te bouwen is nog veel gevaarlijkere waanzin. Blijkbaar heeft niemand het doorgerekend. Het gevolg zou minstens 200.000 doden in Nederland zijn. Dat is niet mijn mening, maar volgt simpelweg uit de cijfers van het ministerie zelf.
We moeten zeker iets doen, maar niet dit.
Wat moeten we dan wel?
Luisteren naar de deskundigen van de World Health Organisation.
Strengere maatregelen.
Maar vooral: TESTEN.
Actief besmettingen en contacten opsporen.
Elke patiënt in quarantaine tot deze gezond is.
Niet vooral steun voor grote bedrijven, maar juist voor gewone mensen, flexwerkers, ZZP’ers, ouderen en zieken.
WE MOETEN HET VIRUS NIET VERTRAGEN, MAAR STOPPEN.
OK, genoeg samenvattingen. Hier heb je mijn argumentatie:
Hoe moeten we op corona reageren? Ik ben geen arts, laat staan een viroloog. Wat ik hier ga zeggen weet ik niet met zekerheid. Zou ik mijn mond dan niet moeten houden, en luisteren naar de deskundigen? Misschien. Maar naar welke deskundigen? De RIVM of de WHO? Daar gaat dit artikel over. Net zoals met andere onderwerpen waar ik over schrijf, hoop ik dat je mijn woorden niet kritiekloos als De Waarheid aanneemt, maar wel luistert naar mijn argumenten. En wel belangrijk: ik wil je niet overtuigen van mijn mening met dit artikel (want ik ben niet deskundig) maar wel je aandacht vestigen op de gevolgen van Nederlands kabinetsbeleid, berekend met hun eigen cijfers, en vooral je aandacht vestigen op de adviezen van dè deskundigen op dit terrein, (ook erkend door het RIVM al houden ze zich er intussen niet aan): de World Health Organisation.
Vrijwel alle landen nemen op dit moment strengere maatregelen dan Nederland. Het is interessant om te speculeren waarom, maar dat ga ik hier niet al teveel doen. Wel constateer ik het volgende:
Er is een groot verschil tussen de mededelingen van het RIVM en van de WHO, al lijkt de RIVM de laatste dagen eindelijk wat meer naar de WHO te kijken. Toch nam Nederland nauwelijks maatregelen vergeleken met andere landen, zelfs nu ze al een paar keer een beetje zijn opgeschaald.
Een paar voorbeelden lees je in deze uitklaptekst
Stoppen of vertragen; isoleren of mitigatie
De Nederlandse regering zei het op 12 maart hardop, en aan alles is het te merken: het kabinet kiest voor mitigatie, dat wil zeggen vertraging van de ziekte, in plaats van voor isolatie en uitdoven. Men denkt de ziekte niet meer tegen te kunnen houden, of liever gezegd: het kabinet denkt dat de kosten voor economie en openbare orde daarvoor te groot zijn. En schijnbaar denkt men ook nog steeds dat het hier allemaal wel zal meevallen.
Daarom hoeven matig zieken zich niet te melden en blijven ze gewoon vrijwillig thuis, krijgen hun partners, kinderen en huisgenoten geen enkele beperking vergeleken met een gezond iemand zonder besmette contacten, is er geen brononderzoek, en wordt niemand gewaarschuwd voor een nieuwe besmetting. Voor wie me niet gelooft: check deze q&a van het RIVM.
De World Health Organisation is het hier fel mee oneens:
“A shift from containment to mitigation would be wrong and dangerous. This is a controllable pandemic.”
Directeur WHO, 4 dagen geleden (en niet voor het eerst): “Our message to countries continues to be: you must take a comprehensive approach. Not testing alone. Not contact tracing alone. Not quarantine alone. Not social distancing alone. Do it all.”
Eigenlijk is de enige raad die Nederland van deze lijst opvolgt, dat ze mensen aanraadt om sociale distantie in acht te nemen.
Alle maatregelen rond thuis werken, dichte scholen enz zijn daar op gericht. Matig zieken wordt slechts aangeraden om thuis te blijven, vrijwillig. Het wordt niet gecontroleerd, ze worden niet getest, niet opgespoord, ze hoeven zich niet eens te melden, laat staan dat er contacten worden getraceerd.
WHO: “Any country that looks at the experience of other countries with large epidemics and thinks “that won’t happen to us” is making a deadly mistake. It can happen to any country.”
Racisme is letterlijk ziekmakend
Een SGP’er vond dit een gepaste tweet: Moslims afbeelden als virussen, die vernietigd moeten worden met ontsmettingsmiddel. In werkelijkheid zijn er op dit moment maar 103 mensen besmet in Saoedi Arabië, tegenover naar schatting 6.000 in Nederland. Ook worden er in Saoedi Arabië en veel andere landen op grote schaal ontsmettingsmiddelen gebruikt om straten, pleinen en moskeeën mee schoon te maken, en in Nederland vrijwel niet. …Het is duidelijk wiens hoofd hier werkelijk ontsmet moet worden.
De afgelopen maand hebben we in Nederland, zeker op sociale media, veel racisme gezien toen het over corona in China ging. Mensen met een Oosters uiterlijk werden zelfs op straat bespuugd, en velen durfden niet meer naar een Chinees restaurant. Nu is de ziekte hier gebracht, niet door eten, maar door Nederlandse en Europese vakantiegangers, die dachten dat het wel mee zou vallen. China heeft de ziekte onder controle gekregen. Europa is nu de grootste besmettingshaard van de wereld.
Toch blijven allerlei mensen zeggen dat het hier wel minder erg zal worden dan in zuidelijke landen. “Nederland is niet vergelijkbaar met Italië wat betreft de overweging om scholen te sluiten. Italianen houden zich minder goed aan de hygiënemaatregelen,” zegt bijvoorbeeld GGD directeur Sjaak de Gouw.
Waarom zegt hij dat? Er lijkt geen enkele reden voor, zeker nu Italianen volledig doordrongen zijn van de ernst van de coronacrisis, terwijl dat pas bij een deel van de Nederlanders het geval is. Maar ook los van corona: in normale tijden wassen Italianen hun handen inderdaad niet erg vaak, maar nog altijd meer dan Nederlanders, die wat dat betreft nota bene het minst hygiënisch zijn van heel Europa.
De GGD directeur deed dus geen uitspraak op basis van feiten, maar van vooroordelen. Dat kan een keer gebeuren, zeker als je hoofd al omloopt. Helaas blijken misplaatste nationalistische trots en racistische vooroordelen een groot deel van ons beleid te beïnvloeden, terwijl we er geen enkele reden voor hebben.
Zo hoorden we officials afgelopen weken meerdere malen zeggen dat het in Nederland niet zo erg zal worden als in Italië, omdat onze gezondheidszorg veel beter is. Oh ja? Hier zie je het aantal IC bedden per 100.000 inwoners in Europa.
We bungelen onderaan. Zoals je ziet heeft Italië twee keer zoveel IC bedden als Nederland per inwoner. Duitsland heeft er zelfs bijna vijf keer zoveel.
Het onderzoek waar dit plaatje vandaan komt is uit 2012, maar sindsdien is het aantal bedden in Nederland nog gedaald. (bron)De reden? Jarenlange rechtse bezuinigingen, waar we nu de vruchten van gaan plukken.
‘Chinese toestanden.’ ‘Italiaanse toestanden.’
Nederland heeft twee maanden lang eigenlijk niets gedaan met de eigen bevolking. Pas op 12 en 15 maart werden de eerste serieuzere maatregelen afgekondigd. Steeds werd er schamper gedaan over Chinese dan wel Italiaanse ‘toestanden’. Daar zagen we hoe de zorg volledig onder de voet werd gelopen. Dat ging ons niet gebeuren.
Alleen: Wij hebben juist nog minder bedden en beademingsapparatuur dan Italië. We bereiden onze bevolking nog slechter voor We nemen nog altijd minder maatregelen, ondanks alle waarschuwingen.
Toch blijft een soort koloniale houding invloed hebben op onze waarneming en ideeën, waarbij we onszelf op de borst kloppen en neerbuigend doen over andere landen.
In China is het met draconische maatregelen gelukt om het virus te stoppen. Hele steden werden in isolatie geplaatst. In Hong Kong en Zuid Korea waren de maatregelen minder hard, maar wel effectief. Zuid Korea deed een aantal dingen direct, die wij pas twee en een halve week na de eerste besmetting deden, zoals alle scholen dicht gooien. Maar eigenlijk veel belangrijker: Zuid Korea test 10.000 burgers per dag. Iedereen kan zich laten testen. Besmette personen worden niet alleen direct in quarantaine geplaatst, er wordt ook precies nagegaan waar die persoon geweest is. In een gratis app kun je zien of je in de buurt komt van een plaats die ooit door een coronapatiënt is bezocht.
Ook in Hong Kong wordt enorm veel getest. Is iemand besmet? “dan wordt die meteen in een isolatiekamer van een ziekenhuis ondergebracht, en alle nauwe contacten – familieleden, maar bijvoorbeeld ook de schoonmaakster – worden in quarantaine gesteld en getest, symptomen of niet. Op een website worden de woonplaats en reisgeschiedenis van elke geïnfecteerde bekendgemaakt, tot vluchtnummer en treinwagon aan toe. Wie zijn of haar pad heeft gekruist, wordt gevraagd zich te melden en te letten op symptomen.”
Taiwan neemt dezelfde route: onmiddellijk opsporen van patiënten en alle plekken waar ze geweest zijn, gecontroleerde zelfisolatie voor iedereen die ook maar enigszins in hun buurt is geweest. Taiwan begon zelfs al met iedereen op vliegvelden te testen voor het zelfs maar zeker was of COVID-19 wel van mens op mens overgedragen kon worden.
Testen, isoleren
Deze landen stoppen het virus. Ze vertragen niet alleen, maar dammen in. Ze weten hoe, dankzij hun ervaring met SARS: Niet alleen via algemene maatregelen zoals thuiswerken, maar vooral via het opsporen en isoleren van patiënten, van de bron van de besmetting, en van iedereen die in contact met hen is geweest.
Nederland zegt dat testen op grote schaal niet kan, omdat er geen materialen zijn en het teveel tijd kost. De argumenten die daarvoor worden gebruikt gaan allemaal van een uitgebreide DNA test uit.De PCR test is inderdaad arbeidsintensief.
Maar dat kan anders. In Zuid Korea wordt an sich dezelfde PCR test gebruikt, maar in een heel andere vorm: een drive-thru-test, waarmee tienduizend burgers per dag worden getest. Deze test kost maar zes minuten per persoon. Ze zal door die snelheid misschien iets onnauwkeuriger zijn (de testmethode is dat niet, die is volgens het advies van de WHO). Maar zelfs als de Zuid-Koreaanse test misschien iets onnauwkeuriger is, lijkt dat wel een ontzettend slecht argument om grote groepen mensen hier dan maar helemaal niet meer te testen, zoals Nederland nu.
Het Nederlandse verhaal dat er te weinig testen beschikbaar zijn is gewoon niet waar. Ik kreeg eerlijk gezegd tranen in mijn ogen van blijdschap toen ik vandaag las over deze Groningse arts. Aletta coördinator en arts-microbioloog Alex Friedrich breekt met het RIVM beleid, met flink wat felheid, en gaat voor het Noorden van het land een ander beleid invoeren: wèl testen en opsporen. Hij is nota bene intussen zelf ziek geworden, maar zijn team wil doorzetten. Zijn boodschap: Wordt wakker en wees snel! (einde update)
Thermometer
In de dagelijkse praktijk van dit moment doet een heel andere, zeer onnauwkeurige test op dit moment veel meer goeds. In Aziatische en Arabische landen met ervaring met de aan COVID-19 verwante ziektes SARS en MERS, worden mensen op allerlei plekken, bijvoorbeeld op de hoek van de straat, getest met een thermometer gun, die op afstand iedereen er uit pikt met koorts. Nee, dat heb je bij ons nog niet gezien, terwijl het een zeer goedkope en effectieve maatregel is. (Ook iets wat je hier stom genoeg niet ziet: doorlopend wordt er daar van alles ontsmet, van met folie omhulde liftknoppen tot ramen in een bus, tot zelfs hele straten en stoepen.)
In Zuid Korea is door al deze maatregelen een echte extreme piek uitgebleven. Er werden ondanks een grote besmetting in een kerk slechts zo’n 8.200 mensen ziek tot nu toe, waarvan er slechts 75 overleden. Intussen genezen er al meer mensen dan dat er ziek worden. Hong Kong gaat dezelfde kant uit. In Taiwan werden tot nog toe (stand 14 maart) zelfs maar 59 mensen ziek.
Vergelijk dat eens met Nederland, waar er binnen slechts twee en een halve week naar schatting al 6.000 mensen ziek zijn. Bijna evenveel als in Zuid Korea na bijna 8 weken. Honderd keer zoveel zieken in Nederland na 2 1/2 week, als in Taiwan na 7 1/2 week.
Vreemd genoeg weigert Europa tot nu toe om iets te leren van deze landen. Want: de Europese landen, Nederland voorop, maken een volstrekt andere keuze.
NL: Geen testen. Geen opsporing.
WHO (op 12 maart): “You can’t fight a virus if you don’t know where it is. That means robust surveillance to find, isolate, test and treat every case, to break the chains of transmission.”
Nederland: Is sinds een dikke week volledig gestopt met brononderzoek. Test de meeste vermoede patiënten niet meer, alleen nog een klein deel van het zorgpersoneel, en patiënten die al ernstig ziek zijn en bij wie bepaald moet worden waar ze voor behandeld moeten worden. Er wordt niet meer geprobeerd om actief besmettingen op te sporen en daarmee verdere besmetting te voorkomen.
RIVM (op 12 maart): “Bij het indammen van een infectieziekte wordt geprobeerd om besmettingen te voorkomen door vroege opsporing van de bron en de contacten.” “Waarom stopt het brononderzoek? In deze fase van de epidemie voegt brononderzoek niet meer veel toe. Het onderzoek bij de patiënten richt zich vooral op het opsporen van kwetsbare patiënten in de samenleving. De middelen die de GGD Gemeentelijke Gezondheidsdienst kan inzetten voor het onderzoek richten zich om die reden vooral op het contactonderzoek.”
Kabinet: (Op 12 maart): “Aanpak van Covid-19 nu in de mitigatiefase.” Het woord ‘mitigatie’ betekent verzachting. Het wil zeggen: we gaan niet meer eens proberen het virus te stoppen, we gaan het alleen vertragen.
WHO op 12 maart: “The idea that countries should shift from containment to mitigation is wrong and dangerous.” WHO op 13 maart: “Do not just let this fire burn. Isolate the sick and quarantine their contacts.”
Het kabinet zegt steeds dat ze zich laat leiden door deskundigen, en de RIVM prijst de WHO, maar eigenlijk vegen ze er hun reet mee af.
Corona stoppen, of vertragen?
Zojuist gaf Rutte een verder best indrukwekkende toespraak waarin hij er heel expliciet over was. “We hebben drie opties” zei Rutte:
Vertraging / mitigatie. De piek van de verspreiding afvlakken en uit te spreiden over een langere periode. Door verspreiding te vertragen en gecontroleerd laten uitwoekeren, kan er gecontroleerde groepsimmuniteit worden opgebouwd zonder dat de zorg onderuit gaat. Het kabinet kiest voor deze optie.
Niks doen – dan krijg je ook groepsimmuniteit maar klapt de zorg in elkaar en vallen er veel meer doden. Dus geen optie.
Het virus stoppen. Maar dat zou te lang duren volgens Rutte, de maatregelen zouden teveel gevolgen hebben, en het virus kan altijd weer terugkomen.
In de toespraak gebruikte hij een paar drogreden trucjes. Toen Rutte het over zijn gekozen optie van vertragen had, zei hij bijvoorbeeld: “Met deze aanpak waarin de meeste mensen alleen lichte klachten zullen krijgen…” waarmee je op zijn minst de onbewuste boodschap afgeeft dat je bij een andere aanpak ineens zwaardere klachten zou krijgen. Dat is natuurlijk niet zo.
Ook ging Rutte er alleen bij de derde optie op in dat dit veel tijd zal kosten, “misschien wel een jaar”. Dat is meer dan een misschien wat onhandig geformuleerde boodschap die ergens iets verkeerds suggereert. Dit is gewoon echt een onwaarheid. Rutte schetst hier een valse tegenstelling.
In China, Hong Kong, Taiwan en Zuid Korea is voor de derde optie gekozen. Daar loopt het aantal besmettingen terug, of worden intussen zelfs meer mensen beter dan ziek, en worden in de meeste landen maatregelen intussen verminderd. Dat duurde geen jaar, maar in het geval van Zuid Korea bijvoorbeeld: 8 weken. Daarentegen duurt de optie waar Rutte voor kiest, juist veel langer. Hoe effectiever je bent in het vertragen van de ziekte, hoe langer je de maatregelen zult moeten volhouden.
Maar hoe lang eigenlijk?
Flattening the curve
Rutte staat niet alleen. Onze media herhalen zijn idee van vertraging in hun eigen woorden, alsof er geen andere optie is. Gister publiceerde de NOS dit filmpje:NOS op 3✔@nosop3
Waarom worden nou al die strenge maatregelen genomen? Hierom. De grafiek in deze video laat zien waarom alles op alles wordt gezet om te voorkomen dat héél veel mensen in een keer ziek worden. Als we in de coronacrisis onder deze streep blijven, blijft de boel beheersbaar.
Het is bepaald niet het enige medium wat het over flattening the curve heeft. Ook politici, artsen en talloze mensen op sociale media zeggen het: We kunnen de ziekte niet meer stoppen. “Aanpak van Covid-19 nu in de mitigatiefase.” zegt het kabinet. “De tijd van indammen is voorbij!” schrijft de Volkskrant.
Maar, zegt men, we kunnen haar wel vertragen. Ons zorgsysteem kan het niet aan als iedereen tegelijkertijd ziek wordt. Daarom moeten we zorgen dat we na elkaar ziek worden, zodat onze ziekenhuizen het aankunnen en genoeg bedden hebben. Hoe meer we ons aan sociale distantie en hygiëne voorschriften houden, hoe beter we de ziekte kunnen uitstellen.
In China was sterk zichtbaar wat de gevolgen zijn als de zorg overbelast wordt. De WHO vond daar een algemeen sterftecijfer van 3,8%. Maar in Wuhan, waar veruit de meeste gevallen waren en lang niet iedereen meer geholpen kon worden, was het sterftecijfer maar liefst 5,8%. Daarom zegt het kabinet: flattening the curve.
An sich klopt deze redenering, lijkt het. Dit lijkt het verantwoordelijke, volwassen ding om te doen! Of… toch niet?
Gevolgen van het vertragen van COVID-19
Nederland heeft op dit moment 1.200 operationele intensivecarebedden. 70% daarvan is gemiddeld bezet.
Er zijn voor coronagevallen dus 360 bedden beschikbaar. Maar helaas moeten die voor corona deels nog omgebouwd worden met een luchtsluis, omdat coronapatiënten andere patiënten niet mogen besmetten. Afgelopen week waren er volgens de voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care pas 200 bedden geschikt voor coronapatiënten. Trouwens, op 6-3 noemde het ministerie dat (volgens Venticare, opleider van IC personeel) nog voldoende, en werd er door het ministerie blijkbaar nog niet aan uitbreiding gewerkt.
Gelukkig kunnen we het aantal IC bedden nog wel wat opschalen, maar slechts beperkt – je hebt niet alleen geïsoleerde ruimte en oa. beademingsapparatuur nodig, maar ook gespecialiseerd personeel. En we hebben een noodhospitaal in Utrecht wat in dit soort gevallen kan worden geopend, maar dat heeft slechts 12 IC bedden.
Minister Bruins lijkt er eerlijk gezegd quatsch over te verkopen. Hij laat 80 ongebruikte beademingsapparaten van Defensie klaarmaken zodat ze op ic’s kunnen worden ingezet. Dat is ongetwijfeld waar. Maar daarmee zouden we plotseling op 1.100 IC bedden zitten speciaal voor corona patiënten. Dat lijkt mij een vreemde rekensom. Maar vooruit, IC afdelingen werken zich kapot om uit te breiden, dus laten we het geloven. Binnenkort “zo nodig” (dictum Bruins) 1.100 IC bedden voor corona patiënten dus.
Evengoed is het wel belangrijk om er even bij stil te staan dat het ministerie in de afgelopen maanden vooral op zijn handen lijkt te hebben gezeten. Alsof het zich niet kon voorstellen dat westerse mensen ziek kunnen worden, in al hun superioriteit. Zo kun je het toch echt wel monumentale laksheid noemen dat er nu al een tekort is aan mondkapjes. Waarom is daar geen voorraad van aangelegd in de afgelopen maanden? Fijn dat men nu in elk geval hard aan het aantal IC bedden werkt.
Naast IC bedden zijn er ook gewone ziekenhuisbedden nodig, voor mensen die wel doodziek zijn en bijvoorbeeld zuurstof nodig hebben, maar die niet aan de beademing hoeven. Nederland heeft 37.000 gewone ziekenhuisbedden, waarvan 39% beschikbaar is.
Alleen zijn die niet geschikt voor corona patiënten; ze hebben geen luchtsluis en zijn niet geschikt voor zeer besmettelijke patiënten. Ik ga iets raars doen. Ik ga even net doen alsof driekwart dat wèl is of kan worden. Inclusief luchtsluis en de hele reutemeteut. Simpelweg omdat we ergens mee moeten kunnen rekenen. Het enige wat we zeker weten, is dat er minder bedden beschikbaar zijn als ik nu laat lijken. Onthou dat. We rekenen dus met 1.100 IC bedden voor beademing, en 37.000 x 39% x 0,75 = 10.300 ‘gewone’ ziekenhuisbedden voor corona patiënten die ziekenhuiszorg behoeven.
Wat is er nodig van ziekenhuizen?
50% van de covid-19 patiënten krijgt last van kortademigheid. Sommigen ernstig. De WHO schrijft dat ongeveer één op de vijf patiënten moet worden opgenomen in het ziekenhuis. (en meestal zuurstof nodig hebben)
De voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care schreef dat er verwacht wordt dat 10% van de patiënten meer dan zuurstof nodig heeft en echt aan de beademing moet, voor een periode van twee tot drie weken.De cijfers van Nederland zijn nog te laag voor conclusies. Die van Italië helaas niet. The Lancet publiceerde net weer de cijfers: 10% van de patiënten is kritiek en moet naar de IC.
Wat is de trend? Hoeveel mensen raken besmet?
Hoe snel het gaat is moeilijk te zeggen.
Waar stopt het? Ook dat weten we niet zeker. Merkel zegt dat 70% van Duitsland besmet zal raken. Het Duitse wetenschappelijke instituut voor Volksgezondheid, en ook Belgische deskundigen zijn het met haar eens. Rutte en tot gistermiddag ook de Britse regering, gaan er van uit dat het bij max 60% al ophoudt.
Waarom?
Groepsimmuniteit
In elk door Rutte genoemd scenario zijn er twee zaken die op een gegeven moment verdere besmettingen stoppen:
Een deel van de kinderen lijkt niet bevattelijk voor corona te zijn (of er nauwelijks symptomen van te krijgen)
De mensen lijken de ziekte maar één keer te kunnen krijgen. (Let op: er zijn wel degelijk onderzochte gevallen die meermaals corona kregen, maar dat waren er niet veel, de meesten worden blijkbaar in elk geval tijdelijk immuun)
Als je de enige zieke bent tussen mensen die of immuun zijn geworden, of niet bevattelijk, dan steek je niemand meer aan. Tenminste, dat is de gok van Rutte en tot gister ook van Boris Johnson.
Er is zeer veel kritiek op deze gok. We weten al dat mensen zonder symptomen toch besmettelijk kunnen zijn. Dat geldt ook voor kinderen, zelfs al zijn ze inderdaad minder besmettelijk dan volwassenen met het virus. Het Nederlandse standpunt dat mensen nauwelijks besmettelijk zijn zonder symptomen is aantoonbaar klets. Het wetenschappelijke standpunt is juist dat je al half zo besmettelijk bent in de 48 uur voor je symptomen hebt.
Maar veel belangrijker is het volgende punt: de zogenaamde groepsimmuniteit.
„Er is geen enkele wetenschappelijke basis om te spreken over groepsimmuniteit”, stelt Italiaanse professor in microbiologie en virologie Roberto Burioni. „Het is een heel groot risico dat de Nederlandse regering neemt. We weten namelijk nog helemaal niet of er wel immuniteit voor dit virus kan ontstaan.”
Mike Galsworthy, oprichter Scientists for EU en researcher London School of Hygiene and Tropical Medicine over groepsimmuniteit: “It’s a total gamble.” “Je weet niet of die immuniteit wel zal ontstaan. Ja, inderdaad, we kunnen zien dat mensen die Covid-19 hebben gehad, immuniteit ontwikkelen. Maar we kunnen alleen maar naar 1 of 2 maanden kijken, want het is een heel nieuwe ziekte. En er zijn nou eenmaal virussen met een snelle, kortdurige immuniteit, en virussen met een langdurige immuniteit. Je kan daar dus totaal niet op rekenen. Je hebt nog niet genoeg informatie.”
William Hanage, epidemioloog, over het Britse plan wat net als het Nederlandse op groepsimmuniteit was gebaseerd: “I’m an epidemiologist. When I heard about Britain’s ‘herd immunity’ coronavirus plan, I thought it was satire!”
Groepsimmuniteit beschouwt hij als volstrekte onzin, en iets wat tot een overbelaste zorg en enorm veel doden leidt. Daarnaast zegt hij: “Hoewel het enorm belangrijk is dat zieke mensen thuisblijven zodat ze anderen niet besmetten, is het steeds duidelijker dat besmetting plaats kan vinden nog voordat je symptomen van de ziekte aantreft. We weten dat dit zo is, van modellen en van observaties. Ik heb het zelf gezien. Hoe dan ook, cijfers over sterfte, besmettings parameters en presymptomatische transmissie missen allemaal het punt. Dit virus is in staat om hele landen plat te leggen. Je zou de volgende niet moeten willen zijn na Wuhan, Iran, Italië of Spanje. Je zou in plaats daarvan een voorbeeld aan Zuid Korea moeten nemen, waar ze met een combinatie van intense testsurveillance en sociale distantie, enige mate van controle over het virus lijken te hebben gekregen. Leer van Zuid Korea, Singapore, Hong Kong en Taiwan!”
Rutte: “We kunnen de verspreiding van het virus afremmen. En tegelijkertijd groepsimmuniteit opbouwen.”
Dr Margaret Harris, World Health Organisation: “Groepsimmuniteit is een gok, omdat we niet genoeg van het virus weten. Het bestaat nog niet lang genoeg om te weten wat het met immuniteit doet!”
Een uitgebreide en voor leken begrijpelijke uitleg van waarom groepsimmuniteit niet werkt vindt je hier.
Britten: mitigatie leidt tot honderdduizenden doden
Groot Brittannië heeft niet hetzelfde beleid als Nederland. Ze deden tot nu toe minder om het virus af te remmen. Maar hun denken was wel op dezelfde leest als die van Rutte geschoeid, namelijk mitigatie (vertraging) van het virus, tot er groepsimmuniteit is bereikt.
Ik schrijf het in de verleden tijd.
Afgelopen nacht is een rapport verschenen van Imperial College COVID-19 Response Team, de Britse denktank die de regering adviseert over Covid-19. In dat rapport staat dat ze zich bij eerdere adviezen hebben verrekend, en het hele Britse beleid van groepsimmuniteit onmiddellijk verlaten moet worden. Uit het rapport:
De strategie van “mitigatie” zal “waarschijnlijk resulteren in honderdduizenden doden, en zorgsystemen (vooral intensive care units) die vele malen overstelpt en verpletterd worden.”
“We hadden verwacht dat we groepsimmuniteit konden opbouwen. We now realise it’s not possible to cope with that,” zei professor Azra Ghani, voorzitter van het Imperial maandagnacht tegen journalisten op de persbriefing.
De Britse regering heeft al grote maatregelen aangekondigd, die een duidelijke breuk zijn met het beleid van mitigatie en groepsimmuniteit.
Onberekende gevolgen berekend
Laten we nu eens even niet zo zeuren, en van de verwachtingen van Rutte en het RIVM uitgaan, gekoppeld aan de cijfers van de WHO. We hebben ze hierboven bij elkaar kunnen rapen:
Er zijn straks in Nederland 1.100 IC bedden met beademingsmachines, die geschikt en vrij zijn voor kritieke coronapatiënten.
Er zijn eigenlijk minder dan 10.300 ‘gewone’ ziekenhuisbedden voor ernstige coronapatiënten, maar we doen voor de rekensom even of ze er wel zijn.
20% van de patiënten heeft een ziekenhuisopname nodig.
10% heeft een IC opname nodig, meestal met beademing.
Het duurt 2 à 3 weken voor de patiënt het ziekenhuisbed cq IC bed verlaat, door ofwel sterfte ofwel beter worden. Omdat er in het buitenland meer bronnen zijn die het over 3 weken hebben, reken ik daar mee.
Ongeveer 2% van de besmette mensen sterft. In Italië, waar de zorg volkomen overvraagd is, sterft maar liefst 7%.
60% van de Nederlanders zal besmet raken.
We moeten zorgen dat die besmettingen zo veel mogelijk worden uitgesteld, want dan hoeven we volgens Rutte korter met maatregelen te leven, en wordt de zorg niet overbelast.
Laten we eerst eens kijken naar het aantal doden. Als de cijfers van Rutte en het RIVM over het aantal besmettingen en het sterftecijfer kloppen, en het hen lukt om de zorg niet overbelast te laten raken, gaat hun strategie tot max 209.136 doden leiden. Ik herhaal het nog maar even, 17.428.000 Nederlanders, 60% daarvan die ziek wordt, en 2% daarvan die sterven, dat zijn afgerond tweehonderdduizend gestorven Nederlanders.
Grote onbeantwoorde vraag: Hoe lang moeten we de besmettingsgolf dan uitsmeren?
Flattening the curve: Wat betekent dat? Hoe lang moeten we aan mitigatie doen, hoe lang moeten we met Rutte zijn plan in beperkingen leven, hoe lang moeten we die besmettingsgolf uitstellen, om te zorgen dat de zorg niet ook nog eens overbelast wordt en er nog meer mensen sterven?
Als 60% van Nederland ziek wordt… En als 20% van die zieken een ziekenhuisbed nodig heeft, hebben we het over 2.091.000 mensen die we moeten zien te verspreiden.
En als 10% van de zieken een IC bed nodig heeft, hebben we het over meer dan één miljoen mensen die daar aan de beademing moeten.
Het tekeningetje wat je hierboven en overal in de media ziet staan, slaat werkelijk nergens op. Niet voor niets vult niemand de cijfers in. We kunnen hier niet aan zien hoe lang we de golf moeten spreiden, hoeveel de zorg aan kan, of hoe enorm veel hoger de behoefte eigenlijk is.
Ik weet niet exact op welk moment hoeveel mensen ziek zullen worden, maar ik weet het wel in zeer grove lijn met deze cijfers. Op dit moment groeit het aantal besmettingen in Nederland met ongeveer 33% per dag. Als we niet zouden ingrijpen, groeit dat lompweg zo door tot we in de buurt van de helft komen van het aantal te verwachten zieken. Tegen die tijd vlakt de groei af. Daarna volgt een krimp van de groei, net zo lang tot de hele 60% is besmet.
Dat ziet er zo uit:
Het groene lijntje is het aantal zieken wat een bed nodig heeft en het ook krijgt. In oranje de mensen die wel een ziekenhuis nodig hebben, maar pech hebben. In wit de mensen die thuis kunnen uitzieken.
Voor mensen die de IC op moeten is het nog dramatischer. Het groene lijntje is haast niet meer te zien.
Nou, zou je zeggen: dat onderstreept alleen maar dat we de besmettingen moeten uitsmeren. Flatten the curve! Oh ja? Maar als je iedereen die het nodig heeft, heel dat oranje gebied, al die 2.091.360 ernstig zieke mensen een bed wil bezorgen, die het allemaal drie weken nodig hebben, maar je hebt maar 10.300 bedden, dan…
…kost dat bijna 12 jaar!
Voor wie er nog niet bij kan: Als 60% van onze bevolking ziek wordt, zijn dat 10.456.800 mensen. Als 20% daarvan ernstig ziek wordt en het ziekenhuis in moet, zijn dat 2.091.360 mensen. Dat moeten ze gemiddeld drie weken. Alleen: we hebben maar 10.300 bedden.
60% x 17.428.000 = 10.456.800 zieken. 20% x 10.456.800 = 2.091.360 ernstig zieken 2.091.360 / 10.300 bedden x 3 weken = 203 x 3 = 609 weken. 609 weken = 11,7 jaar.
Kijk je liever naar de IC bedden? Die zijn inderdaad veel belangrijker. Helaas zijn het er ook veel minder. Om de te verwachten 1 miljoen mensen die IC plus beademing nodig hebben, drie weken op te vangen met slechts 1.100 bedden, heb je 53 jaar nodig.
Het idee dat je door besmettingen te vertragen en door groepsimmuniteit op te bouwen, zou kunnen zorgen dat de zorg niet overbelast wordt, is TOTALE WAANZIN.
Bierviltje
De grafieken die ik hier teken zijn niet exact, noch een goed model. Citeer ze ook niet als zodanig! Het zijn schetsen op de achterkant van een bierviltje. In werkelijkheid krijg je geen mooie normaalverdeling, maar zijn er in het begin snel toenemende besmettingen, en op het eind blijft het juist lang nadruppelen. Ik weet ook niet exact hoe lang het gaat duren voor 60% van de bevolking besmet is geraakt, dat weet niemand. Of die mensen daarna lange tijd immuun zijn? Weet ook niemand. Of het een goed idee is om 60% van de bevolking besmet te laten raken? Ik weet zeker van niet! Ik gebruik cijfers van de WHO en ziekenhuizen, die ik vertrouw, maar die zeker nog zullen veranderen. En ik gebruik de cijfers en ideeën waar Rutte het over heeft, die ik niet vertrouw. Ik gebruik ze om te laten zien dat ze niet kloppen.
Mijn grafieken zijn dus bierviltjeswerk. Wel zijn mijn grafieken een stuk exacter dan de cijferloze propagandagrafiekjes die je in de media aantreft. Zelf bedacht ik al dat flatten the curve niet kon kloppen. Veel dank aan Dr. Joscha Bach (MIT/Harvard, artificial intelligence) die hetzelfde idee had en me het idee voor de grafische uitwerking gaf. Dit is hoe hij het tekende voor de situatie in de VS:
Waarheid
Het zou best kunnen dat ik ergens in mijn verhaal een kapitale fout heb gemaakt. Ik ben geen wetenschapper. Ik heb dagen doorgeschreven aan dit stuk en ben intussen uitgeput. Mocht er iets niet kloppen: ik heb niet voor niets heel veel bronnen toegevoegd, controleer me alsjeblieft. Verbeter me.
Maar in de basis van mijn boodschap zit ik er niet naast. Ik weet misschien niet zoveel, maar de mensen die ik citeer weten wèl veel. Hoewel ik veel respect heb voor het RIVM op vele onderwerpen, is de WHO vele malen meer deskundig waar het om dit onderwerp gaat. Hoewel ik me thuis voel in Nederland, denk ik niet dat Nederland meer weet dan de rest van de wereld bij elkaar. En wij weten al helemaal niet meer dan landen als Zuid Korea, Taiwan, Hong Kong, Singapore, die niet alleen covid-19, maar ook SARS al hebben weten te bedwingen.
Geen paniek
Dat is de sympathieke boodschap van het Transgalactisch Liftershandboek van Douglas Adams. Dat boek is satire, en dat is dit artikel helaas niet.
Evengoed: Raak niet in paniek alsjeblieft. Wat mijn bierviltjesberekeing aantoont, is niet dat we allemaal doodgaan. Zelfs niet dat de zorg overbelast zal raken. Het enige wat ik hier volgens mij aan heb getoond, is dat de zorg overbelast zal raken met de maatregelen van Rutte. Mitigatie en vooral die gewensdroomde groepsimmuniteit, zijn ontzettend gevaarlijk. We moeten er onmiddellijk van af.
Wat dan?
Niet flatten the curve. Stop the curve!
We hebben geen enkele keuze. We moeten gewoon luisteren naar de World Health Organisation. En naar landen als Zuid Korea.
Dat betekent: De pandemie niet laten verspreiden en uitzieken, maar stoppen. Want we hebben geen 53 jaar de tijd, en we gaan ook geen 200.000 Nederlanders laten sterven.
Dat betekent:
Een hoop maatregelen die we al hebben, maar dan steviger:
– sociale distantie – zieken in zelfisolatie – thuiswerken – wegblijven van ouderen – scholen en kroegen dicht, enz.
Een paar nieuwe maatregelen: – winkels (behalve supermarkten en drogisterijen) dicht – niet alleen maar vrijwillig in isolatie als je ziek bent, niet alleen maar vrijwillig thuis werken, maar verplicht.
Ik mag dan anarchist zijn, maar in een oorlogssituatie heb je niet altijd de luxe om eerst nog maanden te discussiëren met dombo’s die dingen niet serieus nemen en levens in gevaar brengen. Dat betekent dat je een gebeurtenis als vandaag op het journaal gewoon strafbaar stelt: We zagen nota bene een immunoloog die op het NOS journaal vertelde dat je rustig je bejaarde ouders op je kinderen kunt laten passen, en gezellig met zijn allen naar de speeltuin kan, terwijl ze binnen tien centimeter van de verslaggever liep. Dat kan gewoon drie keer niet!
Maar al zijn heftiger regels over winkels en sociale distantie belangrijk, ze zijn niet het belangrijkste. Waar het echt om gaat is dit:
TESTEN testen testen!
Iedere persoon opsporen die besmet is. Deze persoon onmiddellijk in isolatie, tot hij minstens 48 uur volledig beter is. Iedereen waar hij in de afgelopen 48 uur mee in contact is geweest, in quarantaine, inclusief huisgenoten – maar wel gescheiden van zieken.
Dan zullen er nog steeds een tijd lang heel veel mensen ziek worden. Onze regering heeft blijkbaar verzuimd om genoeg desinfecterende middelen in te slaan, al zag ze de ramp aankomen. Ze heeft verzuimd genoeg maskers in te slaan, genoeg tests, genoeg beademingsapparatuur.
Helaas heeft ze niet verzuimd om decennia lange neoliberale bezuinigingen op de zorg en allerlei andere sectoren toe te passen. De situatie van nu was nooit volledig te voorkomen geweest, maar we staan er intussen wel slechter voor dan bijna alle andere Europese landen, door onze zorg die het op normale dagen al maar amper volhoudt. En Europa staat er slechter voor dan landen als Zuid Korea, puur omdat we weigerden te luisteren.
Dat gaat niet langer. We moeten nu luisteren. We moeten zo snel mogelijk de ziekte weer smoren. Ook Zuid Korea heeft een grote uitbraak gehad voor ze er grip op kreeg; het is dus mogelijk.
Rutte heeft in één ding gelijk: Containment, de ziekte stoppen, is altijd maar tijdelijk. Zelfs als het je lukt om in een land de ziekte volledig uit te roeien, zal er na een tijdje altijd weer een besmetting plaats vinden, en moet je opnieuw beginnen met je maatregelen.
Totdat er een vaccin is. (Over anderhalf jaar)
We moeten niet vertraagd zoveel mogelijk mensen besmetten tot er een vaccin is, we moeten de ziekte tot staan brengen tot er een vaccin is.
En daarna moeten we maar eens een goed gesprek gaan voeren over een wereld die kapitaal globaliseert, KLM wil redden, maar gewone mensen precariseert.
Op DWDD lagen ze nog drie kwartier in katzwijm van de toespraak die Rutte gaf. Allemaal beaamden ze dat we een éénheid moeten vormen en dat kritiek dus eigenlijk niet meer mag.
Maar in feite gaf Rutte in zijn toespraak een valse voorstelling van zaken. Het is niet waar dat de ziekte indammen langer duurt dan mitigatie, integendeel. Het is niet waar dat je klachten minder worden als we besmetting weten uit te stellen. Het is niet waar dat wij het beter doen dan andere landen: de mensen die we vertrouwen om onze veiligheid te garanderen maken er al twee maanden een potje van. Het is niet waar dat je 60% van de bevolking kunt besmetten en dan de zorg overeind kunt houden. Het is niet waar dat uitsmeren van de besmettingscurve (over 53 jaar!) een reëele optie is om iedereen te kunnen behandelen. Het is niet waar dat 200.000 doden acceptabel is, omdat onze economie anders teveel te lijden heeft van de maatregelen. Het is niet waar dat Nederland luistert naar deskundigen. Het is niet waar dat we weten dat mensen niet besmettelijk zijn als ze geen symptomen hebben. Het is niet waar dat er met wetenschappelijke zekerheid zoiets bestaat als een groepsimmuniteit. Of mensen nadat ze ziek zijn geweest, voor langere tijd immuun zullen zijn voor covid-19, of toch niet, is een pure gok. Niemand die het weet.
Het is wel waar dat die gok honderdduizenden doden met zich mee zal brengen als we er mee doorgaan. Het is wel waar dat er een alternatief is, waarvan we een aantal maatregelen gelukkig al hebben ingevoerd. Het is wel waar dat we de ziekte moeten proberen te stoppen, zonder te zeuren over de economie. Het is wel waar dat we heel veel kunnen leren van de landen die de pech hadden dat ze eerder aan de beurt waren. Dat scheelt ons veel fouten, àls we luisteren. Het is wel waar dat dit een heel serieus ding is, wat niemand onberoerd zal laten, en waar we nog lange tijd mee te maken zullen hebben. Het is wel waar dat de meeste mensen niet heel ziek zullen worden, niet zullen sterven, niet naar het ziekenhuis hoeven. Het is wel waar dat de mensen in de zorg helden zijn. Het is wel waar dat je uit de buurt van anderen moet blijven, binnen moet blijven als dat ook maar een beetje kan, je handen vaak en lang moet wassen, niet gezellig op bezoek moet bij mensen, zeker niet bij kwetsbare ouderen. Het is wel waar dat we er voor elkaar moeten zijn. Solidair moeten zijn met elkaar. Voor elkaar moeten zorgen. Boodschappen halen voor wie dat niet kan. Steun leveren aan wie ineens geen inkomen meer heeft. Je eigen en andermans eenzaamheid kunt bestrijden door lekker gezellig te bellen of te chatten.
Ik wens ons allemaal heel veel sterkte, gezondheid, en mooie onverwachte momenten van vreugde en solidariteit.
Maar deze ziekte moet niet worden uitgesteld, ze moet tot staan worden gebracht.
Bas Grutjes, 16-3-2020
Mijn excuses voor spelfouten, tip me maar dan haal ik ze er uit, maar eerst ga ik zelf even uitrusten.
Terwijl we de slachtoffers van de nazi’s herdenken, nodigen onze grootste partijen opnieuw fascisten uit in ons bestuur
“Januari 1930 kwam in Thüringen een nieuwe regering aan de macht. Een coalitie van conservatieve boerenpartijen, liberale middenstand en de NSDAP. Het was de eerste provincie waar de nazi’s deel mochten gaan uitmaken van een bestuur.
Thüringen werd een testcase voor de landelijke partijen om te kijken of een coalitie met de nazi’s mogelijk was. Drie jaar later kwam de landelijke coalitie er: opnieuw een regering van conservatieve partijen, liberalen & nazi’s. We weten allemaal hoe dat afliep.
CDA en VVD in Brabant weigeren te leren van de geschiedenis, en maken nu precies dezelfde keuze als in 1930. Ook dit is een testcase. Als FvD zich kan beheersen en niet teveel laat zien van haar fascistische kant, dan staan VVD en CDA straks te trappelen voor een landelijke coalitie met Baudet.
Een coalitie met fascisten die wetenschap ontkennen, minderheden minderwaardig vinden, vrije pers als vijand zien & rechtsstaat willen ontmantelen. CDA en VVD zullen er vrolijk aan meedoen als ze daardoor niks hoeven te doen aan klimaat, ongelijkheid en racisme.”
Wolfe Tone, geschiedenisdocent
“Vandaag herdenken we de slachtoffers van de nazi’s
en ik weet niet meer hoe ik het heb
Wat moet ik vandaag herdenken? Met wie? Ik wil zoals elk jaar de slachtoffers van de nazi’s herdenken, en de helden die tegen hen in verzet durfden te komen.
Maar mijn gedachten dwalen af.
Op dodenherdenking wil ik me concentreren op de levens van hen die ons voor gingen. Op de beelden in mijn hoofd. Van de mensen, opéén gepakt als vee in de wagons. Van verzetsmensen die hun angst en verdriet overwonnen om te doen wat nodig was.
Van een middenveld wat fascisme omarmde als ‘gewoon ook maar een mening’, media die vonden dat je niet teveel kritiek moest leveren op een bevriend staatshoofd, centristen die vonden dat we de NSB moesten bestrijden met argumenten, en een overheid die niet optrad tegen fascisten, maar wel nog tot in 1939 joodse vluchtelingen terug naar Duitsland deporteerde. En van het enorme, ongekende geweld wat deze helpers mede mogelijk maakten. Het geweld waarvan we, zoals Arnon Grunberg net zegt, niet weg moeten kijken.
Ik wil denken aan de laatste woorden van verzetsstrijdster Sophie Scholl, voor ze door de nazi’s werd geëxecuteerd:
Hoe kunnen we verwachten dat gerechtigheid de overhand krijgt als er bijna niemand bereid is om zich individueel aan een rechtvaardige zaak over te geven? Zo’n mooie, zonnige dag, en ik moet gaan… Maar wat doet mijn dood ertoe, als door ons, duizenden wakker worden en in actie komen?
Maar mijn gedachten dwalen af.
Ik wil mijn hart vullen met erbarmen en liefde voor alle slachtoffers van fascisme, wereldwijd. Met vuur en kracht voor iedereen die racisme en autoritarisme bestrijdt. Ik wil samen met alle andere mensen die overal in ons land en daarbuiten herdenken, voelen hoe oneindig veel elk mensenleven waard is, hoe menselijke waardigheid ons vult en sterkt in het besluit: nooit meer fascisme.
Maar mijn gedachten dwalen af. Want op dit exacte ogenblik treden opnieuw fascisten toe tot ons bestuur.”
Bas Grutjes
Waakzaamheid alleen is niet genoeg
Met afgrijzen lezen we dat een partij die (ook volgens wetenschappelijk onderzoek) extreemrechtse samenzweringstheorieën verspreidt, met CDA, VVD en Lokaal Brabant het bestuur van de provincie Brabant gaat vormen.
Onacceptabel.
Dat bedoelen we letterlijk: Wij accepteren dit nieuwe leiderschap van de provincie niet.
Wij accepteren geen bevelen van extreemrechtse partijen. Wij zijn niet gehoorzaam aan extreemrechts of aan een coalitie met extreemrechts, en erkennen de autoriteit van het provinciebestuur niet meer, zolang de FvD daar deel van uitmaakt.
Burgerlijke ongehoorzaamheid
Burgerlijke ongehoorzaamheid is een democratisch en geweldloos middel van verzet. We roepen niet op tot geweld, we roepen op tot weigering. Tot gebrek aan medewerking.
Verdieping
Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Je kunt zeker kritiek hebben op het normale beleid van VVD en CDA, maar dit is toch echt van een andere orde. Hoe kunnen ze deze stap naar FvD nu toch zetten? Wij vragen het ons ook af.
Een paleisrevolutie dankzij een knokploeg op trekkers
CDA en VVD zaten al in een coalitie in de Gedeputeerde Staten van Brabant. Met GroenLinks, PvdA en D66. Maar het CDA dumpte die coalitie eind 2019, om samen met de VVD in bed te duiken met FvD. De aanleiding daarvoor was protest van captains of bio-industrie, die de pers eufemistisch “boeren” noemt. Met name het protest van Farmers Defence Force (FDF) hakte er bij het CDA in. Leden van deze actiegroep intimideerden wetenschappers, blokkeerden snelwegen en vernielden deuren en hekken, waarbij mensen in gevaar kwamen. Nadat FDF opriep tot geweld tegen politici, ging het CDA overstag en gaf toe.
Het is al lang duidelijk dat er diepe banden zijn tussen de FvD en de FDF. FvD en PVV mochten als enigen spreken op FDF bijeenkomsten, en toen de FDF het Binnenhof overviel op 17 december, bleken FvD senatoren voorkennis te hebben: ze wachtten de ‘boeren’ al op. Het is misschien niet vreemd dat sommigen de FDF de knokploeg van de FvD noemen. Of, zoals sommigen verwijzen naar de vele leden die zowel bij FDF als op de nazistische website Stormfront zitten: Strontfront.DrG@DrGAmsterdam · 25 mrt. 2020Antwoorden op @DrGAmsterdam
Enkele jaren geleden sprak Baudet bij de #IJzerwake in België. Daar verzamelen zich oude en nieuwe fascisten en regelrechte aanhangers van de SS#Baudet was daar prominent spreker.
We zien op de IJzerwake waar Thierry Baudet sprak openlijk #neonazi’s met de vlag van de SS-brigade Langemarck paraderen. Deze vochten voor Hitler aan het Oostfront Baudet moet dat gezien hebben. Hij protesteerde niet.
Er is steeds veel discussie over de FvD. Mag je ze wel extreemrechts noemen? Of zijn het zelfs fascisten? Of is de juiste benaming eerder populistisch rechts, of zelfs “een heel gewone partij.”
Ook binnen de wetenschap is er discussie over deze vraag. Een wetenschapper als professor Willem Schinkel noemt FvD fascistisch, en zegt (in onze woorden samengevat): je kunt wel zeggen dat de FvD niet exact hetzelfde is als de NSDAP of de partij van Mussolini, en dat klopt. Het CDA is nu ook niet precies hetzelfde als dat de christendemocratische partijen in de jaren ‘40 waren. De liberalen evenmin. “Politieke ideologieën zijn altijd in ontwikkeling.” De FvD is één van de uitdrukkingen van fascisme in het heden, aldus Schinkel.
Waar weinig discussie over is, is de vaststelling dat de FvD een extreemrechtse samenzweringstheorie verspreidt, namelijk dat Europa zou worden omgevolkt. Dit blijkt onder andere uit onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut, uitgevoerd in opdracht van de Anne Frank Stichting. “Het gaat bij deze ‘omvolkings’-theorie om de overtuiging dat er sprake is van een bewuste strategie om tot een vernietiging van de autochtone blanke Europese bevolking te komen.”
Baudet:
"De Europese Unie is een staat in wording. Al dat geld gaat naar de wording van die staat. Dus naar het regelen van buitenlandse politiek. Naar het opzetten van veerdiensten om immigranten vanuit Afrika over te zetten naar Europa om de nationale identiteit te verzwakken zodat er geen nationale staten meer zullen zijn."
Asscher reageerde op hem:
"Ik luister heel goed naar het betoog van de heer Baudet. Hij geeft eigenlijk aan dat er een soort complot is. Er wordt gedaan alsof we handel willen drijven, maar in feite is men vanaf het begin af aan bezig met een Hitlerachtige fantasie om een staat op te richten."
Baudet:
"Zeker."
Asscher:
"Hij zegt daarbij dat immigranten hiernaartoe worden gehaald om onze identiteit te verzwakken. Wie zitten er volgens hem dan achter dat complot?"
Baudet:
"De mensen die een voorstander zijn van de Europese Unie."
Baudet erkende zelf dus ook dat hij in een complot gelooft. Een omvolkingscomplot, waarbij zogenaamd onze bevolking wordt vervangen door moslims. Ben jij al op je schouders getikt door een moslim die je wilde vervangen? Waar moest je toen heen? Had hij een toverstafje bij zich om je weg te toveren?
Het is enorme larie natuurlijk. In werkelijkheid bestaan “wij” uit allerlei mensen, waaronder moslims, atheïsten, christenen, boeddhisten, joden, hindoes, zwarte, witte en bruine Nederlanders, mensen zonder en met Nederlands paspoort, mensen van allerlei genders, leeftijden, rijk, arm -> Nederland is van ons allen.
Niet erg origineel
Er zijn grote verschillen tussen de nazi’s en de FvD. De allerbelangrijkste daarvan is natuurlijk dat de FvD geen georganiseerd grootschalig straatgeweld pleegt. Maar veel ideeën van de FvD zijn verre van origineel.
We horen FvD regelmatig over Omvolking. Erg origineel is dat niet. De nazi’s hadden het al over Umvolkung.
We horen FvD regelmatig over Cultuurmarxisme, wat een links complot zou zijn om de wereld te veroveren. Erg origineel is dat niet. De nazi’s hadden het al over Kulturbolschewismus.
We horen FvD regelmatig schelden op moderne kunst, popmuziek, moderne architectuur en atonale muziek, wat “ondermijning” van het volk zou zijn. Erg origineel is dat niet. De nazi’s hadden het al over Entartete Kunst.
We horen FvD regelmatig misogyne praat uitslaan over vrouwen, die niets zouden kunnen en allemaal “overmand” zouden willen worden. Baudet: “De realiteit is dat vrouwen (..) helemaal niet willen dat je hun ‘nee’, hun weerstand respecteert.” Erg origineel is dat niet. De nazi’s vonden al dat emancipatie een uitvinding was van “joodse intellectuelen”, en vrouwen vooral geschikt waren als broedmachine.
We horen FvD regelmatig over de “homeopatische verdunning” van ons volk, en zelfs over een zogenaamd verband tussen ras en intelligentie. Baudet: “Ik wil dat Europa dominant blank en cultureel blijft zoals het is.” Erg origineel is dat niet….
Wij hebben nu wel genoeg herhaling gehoord. Het verweer van extreemrechts tegen kritiek is altijd maar weer roepen dat ze gedemoniseerd worden. Maar we demoniseren niemand, in tegenstelling tot de FvD, die steeds weer mensen bang zit te maken voor vluchtelingen, moslims, vrouwen, innovatie, linkse mensen en zelfs muzikanten, die allemaal tot doel zouden hebben om Nederland kapot te maken als een “auto-immuunziekte”. Wij demoniseren niemand. We constateren slechts dat er uitspraken zijn gedaan, die overeenkomsten met elkaar bevatten. We roepen niet op tot geweld, we roepen op tot gebrek aan medewerking.
Het zou kunnen dat je zelf vindt dat er een enorm onderscheid is tussen het gedachtegoed van de FvD en extreemrechts. Dat is fijn voor je, dan zie je blijkbaar meer dan wij. We zijn dan eigenlijk wel benieuwd naar je score op deze quiz van Grutjes
Discussie: geen.
Intussen zijn het altijd juist de extreemrechtse nationalisten die als eerste hun land verraden. Zembla toonde aan dat Baudet samenwerkt met twee Russische agenten, en bewust Russische propaganda en desinformatie verspreid. Het is niet zeker waarom, maar vrij aannemelijk dat hij er voor betaald wordt. Ook maakte Baudet CDA en VVD uit voor “linkse cultuurmarxisten”, en riep dat ze er op uit zijn om Nederland “te vernietigen“.
De FvD jongeren blijken zich al jaren structureel fascistisch en racistisch uit te laten in appgroepen. Ze zingen het nazistische Horst Wessellied, maken Anne Frank belachelijk, en verheerlijken extreemrechtse terroristen als Anders Breivik en Brenton Tarrant. Het zijn geen verdwaalde incidenten: het gaat om 80 pagina’s aan fascistische teksten, waarvan een belangrijk deel uitingen bevat van bestuursleden.
Allemaal geen probleem voor de twee partijen.
Binnen de VVD is er überhaupt geen discussie geweest. Zullen we daar even bij stil staan?
Binnen het CDA was die discussie er wel. Prominenten en lokale afdelingen riepen op om het onzalige plan van samenwerking met Baudet te verlaten. Onder die druk kwam er een online ledenraadpleging, die echter zeer sturende vragen had om leden te bewegen vóór te stemmen. Zo heftig zelfs dat kritische prominenten openlijk zeggen dat het pro-FvD bestuur van het CDA haar leden als “kleuters en naïevelingen” behandelt.
Intussen doet het landelijke bestuur alsof haar neus bloedt. CDA Brabant zou geheel zelfstandig tot haar beslissingen komen, los van het landelijk bestuur. En FvD Brabant zou ook volledig los staan van fascist Baudet. Maar dat is natuurlijk onzin. FvD Brabant heeft niet eens een eigen verkiezingsprogramma. En het is een leugen dat het landelijke bestuur van CDA niets van doen zou hebben met de Brabantse coalitievorming. De nummer twee van het CDA, Madeleine van Toorenburg, woont in Rosmalen, maar verhuisde zowat tijdelijk naar het Provinciehuis om de hoek, zoveel was ze aanwezig bij de besprekingen.
En met hangen en wurgen kreeg het CDA bestuur haar zin. Een jaar lang de samenwerking met fascisten uitproberen, om te kijken of dat bevalt, en na de landelijke verkiezingen eventueel voortgezet kan worden. Gesteund door de kleinst mogelijke meerderheid.
Genoeg
CDA, VVD en Lokaal Brabant, collaboreer niet met extreemrechts. Neem afstand van de FvD. Er is geen twijfel over het feit dat deze partij zich regelmatig en structureel racistisch uit, en extreemrechtse complottheorieën verspreidt. Ze heeft geen enkel respect voor onze grondwet en mensenrechten, voor vrouwen, andersdenkenden of minderheden. Het is een gotspe om de partij te laten regeren over mensen die ze zelf verafschuwt. Zolang u deze afstand niet neemt:
Wij weigeren uw coalitie elke steun, vertrouwen of medewerking. Wij werken niet mee aan de ondermijning van democratie, rechtsstaat en mensenrechten, die uw coalitie met extreemrechts ongetwijfeld ten gevolge zal hebben – sterker nog, die ze nu al heeft, doordat u totalitair en racistisch gedachtegoed normaliseert door de FvD als normale partner te aanvaarden.
Laat er geen twijfel zijn over waar wij zelf staan:
We zweren dat we niet zullen gehoorzamen aan fascisten, of aan wie collaboreert met fascisten. Toen niet, nu niet, nooit.
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Grutjes]/Wie herdenkt ons?
Beeld Anne Claire de Breij‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’ ………..
‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op.’
Een onenightstand hoeft eigenlijk maar één ding te doen.
‘En ze doen het niet. Ze kúnnen het gewoon niet! Niet allemaal, maar: de meesten.’
Waarom kunnen ze het niet?
‘Dat weet ik niet. Want in Suriname kunnen ze het wel. Volgens mij is het daar ook echt een soort schande, als je een vrouw niet kan laten komen. Dus ze kunnen daar dingen, ze beheersen technieken, dat is amazing.
AANDE REDACTIE VAN VOLKSKRANT MAGAZINE Onderwerp: Uw interview met theatermaker en cabaretiere Nina de La Parra in Volkskrant Magazine dd 20 februari anno Domini 2020
Geachte Redactie, Ik begin met een Citaat: ”Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent. ” EINDE CITAAT Redactie, als ik kon terugreizen in de Tijd en ik had deze opmerking in de jaren 20 van de vorige Eeuw gelezen, dan was ik niet verbaasd geweest.Verontwaardigd wel, maar ik zou het nog kunnen vergeven, omdat ik dergelijke achterlijkheid en verkapt racisme wel zou vinden ”passen” gezien de westerse superioriteitsmaatstaven van die Tijd.Toch heb ik deze-excusez let mots-idiote uitspraak niet gelezen in een oud Volkskrant exemplaar uit 1920 [1] , maar in uw zogezegde hypermoderne, 21 ste eeuwse Volkskrant Magazine van 20 februari anno Donini 2020.In de 21 ste Eeuw, jaja! Het was een door uw redactie afgenomen interview met theatermaker en cararetiere Nina de La Parra, dochter van de Surinaamse filmmaker Pim de La Parra [2] en de uitspraak was van haar afkomstig.Zie onder noot 3 het gehele interview uit uw Magazine, de tekst en de weergave in de Volkskrant van 21 februari! In dit interview [bladzijde 12 t/m 19, Volkskrant Magazine] gaat Nina ”kaolo” [Surinaams scheldwoord, straks toegelicht waarom dit is toegevoegd aan haar naam] de La Parra in op haar half Surinaamse achtergrond, de relatie met haar vader en andere mannen, haar visie op het feminisme, haar theateroptredens en zo meer. Dat zou op zich onderhoudend kunnen zijn-en dat was het bij tijd en wijle ook-ware het niet, dat het was doorspekt met racistische en denigrerende opmerkingen tegenover Surinamers in het algemeen, alzo de Surinaamse samenleving.Ook getuigde het van bekrompenheid en gebrek aan werkelijke kennis van wat Suriname is en maakt. Wat mij het meest stoorde, waren de opmerkingen over de simplificatie van de Surinaamse samenleving en de vermeende overseksualisering Ik citeer Nina ”kaolo” de La Parra: ” ‘Bij mij gebeurt het nooit dat ik in Noordwest-Europa door een man wordt veroverd. Terwijl ik in Suriname één been uit het vliegtuig zet, en… nee, ik zit nog ín het vliegtuig naar Suriname en ik word al versierd. Je hoeft niets te doen. Je hoeft alleen maar rond te lopen.’ Bladzijde 16, Volkskrant Magazine
Wat gebeurt er dan, als je daar rondloopt?
‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’
En dat is niet irritant of bedreigend?
‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op.’
Bladzijde 16, Volkskrant Magazine
”
Waarom kunnen ze het niet?
‘Dat weet ik niet. Want in Suriname kunnen ze het wel. Volgens mij is het daar ook echt een soort schande, als je een vrouw niet kan laten komen. Dus ze kunnen daar dingen, ze beheersen technieken, dat is amazing. Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent.”
Bladzijde 18, Volkskrant Magazine ”’Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent. ”
Dit zijn de belangrijkste Surinaamse ”seks” citaten ZWARTE MAN ALS SEKSSYMBOOL Ik ga ervan uit, dat u als intellectueel gevormde Redactie op de hoogte bent van de racistische vooroordelen, waarbij zwarte mannen als een soort seksmachine worden afgeschilderd?Nu, men hoeft niet eens tussen de regels door te lezen om te zien, dat dit klassieke, verkapt racistische uitspraken/opvattingen/fantasieeen zijn over zwarte mannen.O, Nina de la Parra verwijst niet expliciet naar zwarte mannen, maar uit de hele context van het interview wordt WEL duidelijk, dat ze dat bedoelt!Nu moet iedereen zelf weten, waarover zij/hij fantaseert, daar treed ik niet in, maar WEL maak ik mij druk over dergelijke achterlijke uitspraken, in een zogenaamd ”kwaliteitsmagazine”We leven toch niet meer in de 19e eeuw! Natuurlijk lopen zulke mannen rond in Suriname, maar die vind je overal ter wereld, in Nederland, andere Europese landen, Azie, Afrika, Latijns-Amerika, de VS, noem ze maar op.Om dan te beweren, dat ”IEDEREEN” in Suriname geobsedeerd is door seks. is niet alleen belachelijk, maar ook verkapt klassiek racisme! Dat u dit in uw Magazine kritiekloos laat passeren, vind ik een schande!Zeker in deze Tijd!
KAOLO NINA DE LA PARRA ”‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op. Waarom duidt ik Nina de La Parra aan met ”kaolo” Nina de La Parra?Misschien niet zo netjes, maar het is ludiek bedoeld en een koekje van eigen Deeg, omdat zij er immers ook niet vies van is, met dergelijke termen te smijten.Overigens gebruikt ze de krachtterm verkeerd:”Kaolo” betekent niet ”rot op”, maar is straattaal voor zo iets als ”klootzak” of ”son of a bitch” [4] SURINAMERS ALS ”BEKROMPEN” MENSEN CITAAT NINA DE LA PARRA ”Mijn vader kon het ene moment het ene zeggen, en het volgende moment het tapijt onder je vandaan trekken door het tegenovergestelde te doen. Hij is geen typische Surinamer, daarvoor is hij te open en te ruimdenkend, te westers.” BLADZIJDE 15, VOLKSKRANT MAGAZINE Ook maak ik er bezwaar tegen, te lezen, dat Nina de La Parra haar vader niet beschouwt als een ”typische Surinamer” [whatever that may be], omdat hij te ”ruimdenkend” zou zijn, te ”westers”Niet alleen suggereert die opmerking, dat Surinamers bekrompen mensen zouden zijn, ook, dat Surinamers allemaal hetzelfde zijn.Een soort Eenheidsworst. Redactie, de ”typische” Surinamer bestaat niet, net zo mijn als de ”typische” Nederlander.En dat geldt nog sterker voor Surinamers, omdat Suriname van oudsher een multiculturele samenleving is met een grote variant aan bevolkingsgroepen [Afro Surinamers namelijk Creolen, Hindostanen, Chinezen, Europeanen, Javanen, Inheemsen, die de oorspronkelijke bevolking zijn, Afro Surinamers namelijk Marrons, Libanezen, etc] [5], religies, culturen, etc.Dat dan maar aanduiden als ”de typische Surinamer”, dat is pas bekrompen! NINA DE LA PARRA’S VERSIE VAN EEN WINTI PRIESTER ”Over mijn pogingen tot zelfheling. Dat is ook een grap, vind ik, dat ik alles heb geprobeerd in het arsenaal van de westerse neo-spiritualiteit, en dat ik dan, als witte, half-Surinaamse vrouw, uiteindelijk in een laatste wanhoopspoging, aanklop bij een wintipriester in Suriname. Zwarte magie.” BLADZIJDE 19, Volkskrant Magazine Een onjuiste voorstelling van zaken en versimpeling van complexe feiten.Ten eerste is een Winti priester niet een soort tovenaar, maar belijder van de Winti religie, een traditionele religie, door de Afrikaanse slaven naar Suriname gebracht, waarbij voorouderverering een belangrijke rol speelt. [6]En ja, zwarte magie KAN er in voorkomen, maar is niet hetzelfde als de Wintireligie!Wat zwarte magie betreft, dat wordt ook wel ”wisi”genoemd [7], in tegenstelling tot obeah, ”witte magie” [8]Als je er melding van maakt, doe het dan goed.Nina de la Parra maakt er een exotisch ratjetoe van, zonder enig respect voor de Afro Surinaamse cultureel-religieuze roots!
GEBREK AAN KENNIS Het laatste Citaat van Nina de La Parra, wat ongerijmd is, volgt hier ”
Jij bent zelf veel Surinaamser dan je eruitziet.
‘Ik zie eruit als een bakra (Hollander, red.), wat ik vroeger nog wel eens jammer vond. Ik had toen gewild dat mensen aan me konden zien dat ik half Surinaams ben. Maar ik heb het geaccepteerd. Ik ben een Nederlandse vrouw met een Nederlands paspoort, die toevallig ook half-Surinaams is.’
Kijk, dat de interviewer[ster] de opmerking maakt
” Jij bent zelf veel Surinaamser dan je eruitziet” kan ik mij voorstellen, omdat de meeste Surinamers zwart of bruin zijn en niet wit.
Maar het antwoord van Nina de La Parra getuigt van gebrek aan kennis of misschien vindt ze het zo
”exotischer”
Want de Surinaamse samenleving kent wel degelijk witte bewoners, die aldaar geboren en getogen zijn.
Deze ”Boeroes” zoals ze worden genoemd, stammen af van Nederlandse boerengezinnen, die in de 19e eeuw naar Suriname zijn geemigreerd en daar een bestaan hebben opgebouwd. [9]
Toegegeven, het is een kleine groep, maar ze bestaan en Nina de La Parra had daarop de interviewer[ster] kunnen wijzen.
Ja, Redactie, zo complex is de Surinaamse samenleving!
EPILOOG
Wat mij zo buitengewoon stoort aan de uitspraken/verwijzingen van Nina ”kaolo” de La Parra naar Surinamers en de Surinaamse samenleving is, dat ze er een raar, samengeraapt zootje van maakt:
Mensen, die niet ”ruimdenkend” zijn, die geobsedeerd zijn door seks,die ”halfnaakt” zouden rondlopen, een soort idee van de Nobele Wilde [10]
dus, doorspekt met exotische ideeen over ”Wintipriesters”, die aan ”zwarte magie” zouden doen.
Een samenraapsel van Gevaarlijke, klassiek racistische onzin!
Geen enkel respect, ik herhaal dat, voor de Afro Surinaamse cultureel-religieuze roots!
Geen enkel oog voor Suriname’s rijke traditie aan literatuur, beeldende kunst en klassieke muziek! [11]
Ja, klassieke muziek!
Iets dat u waarschijnlijk niet wist.
Aan de uitspraken van Nina de La Parra kunt u niets doen.
Maar als kwaliteitsmagazine had u haar hierover kritisch behoren te bevragen of het interview helemaal niet uitzenden/publiceren.
Hiermee hebt ook u geen respect getoond voor Surinamers in het algemeen en de Surinaamse samenleving in het byzonder.
Ik hoop, dat u hieruit lering trekt en niet meer in de fout gaat.
INTERVIEW NINA DE LA PARRA IN DE VOLKSKRANT MAGAZINE
VOLKSKRANT MAGAZINE20 FEBRUARI 2020 NR 963 PAGINA 12 NINA DE LA PARRADE VROUW ACHTER HET OVERWELDIGENDE CABARETDEBUUT PAGINA 12 THEATERMAKER NINA DE LA PARRA (33) STAAT MET EEN BEEN IN SURINAME, HET GEBOORTELAND VAN HAAR VADER, FILMMAKER PIM DE LA PARRA.OVER HAAR VERSTOORDE RELATIE MET HEM EN ANDERE MANNEN MAAKTE ZE EEN JUICHEND ONTVANGEN VOORSTELLING.”IK ZOU DEZE SHOW NOOIT DURVEN OPVOEREN IN PARAMARIBO”
FOTO NINA DE LA PARRA
PAGINA 13 MAN,MAN,MAN
FOTO NINA DE LA PARRA PAGINA 14
Op de vraag of we bij haar voorstelling in Bergeijk kunnen komen kijken,
mailt Nina de la Parra terug dat we ‘natuurlijk van harte welkom’ zijn, maar: ‘Bergeijk is NIET mijn plek’, er zijn zelfs zo weinig kaarten verkocht (23) dat de show bijna werd gecanceld. Als de Volkskrant desalniettemin graag wil zien ‘hoe de show staat als er letterlijk geen reacties komen’ – de kans is aanwezig dat de Bergeijkenaren ‘compleet verschrikt’ zullen reageren als een blonde vrouw over slavernij begint – zijn we van harte welkom.
Uiteindelijk zitten er meer dan zestig bezoekers in de zaal in Bergeijk, een toeloop die helemaal te danken is aan de vijfsterrenrecensie van haar voorstelling die een paar weken eerder in de Volkskrant stond, denkt De la Parra. Gods wegen is haar eerste cabaretsolo, al heeft ze het zelf liever over een ‘autobiografische vertelling’, omdat het laten lachen van het publiek ‘totáál niet het doel’ is.
Het gebeurt wel, met overgave. Ook in Bergeijk.
Een autobiografische vertelling dus, over haar slavenhoudende Surinaamse voorouders, over afspraakjes met mannen in smoezelige uurhotels in Paramaribo, over Desi Bouterse, over hoe haar ‘vaginabrein’ het soms overneemt van haar feminisme, een vertelling die uiteindelijk, na een overweldigende anderhalf uur, eindigt bij de kern: Nina de la Parra’s verstoorde relatie met mannen. Drie mannen in het bijzonder: haar vader, haar oudere broer – die achttien jaar geleden zelfmoord pleegde – en haar ex.
Het doel van Gods wegen was om ‘iets te bevragen wat diep in me zit’, zegt De La Parra, vijf dagen na de voorstelling in de keuken van haar woongroep in de Amsterdamse Dapperbuurt, waar ze ter ere van haar 33ste verjaardag straks veertig Surinaamse kippenpoten gaat bereiden. ‘Mijn voorstelling is een verzameling oprechte bevragingen. Dat het grappig is, is eigenlijk toevallig. Waarom wordt het niet als geëmancipeerd gezien om seks te hebben met een of andere random dude in Suriname, die geen idee heeft wat het woord ‘feminisme’ betekent? Ik vind het juist wél geëmancipeerd om daarvan te genieten. Als er niemand lacht tijdens de show, wat wel is gebeurd, vind ik dat eigenlijk óók geweldig. Je voelt heel veel dingen gebeuren, bij het publiek. Ze zien mij en verwachten iets anders. Dat het braver gaat zijn. Dat ik minder snel praat dan ik praat. Dat het liever zal zijn. Dat ik líéf ben.’
Nina de la Parra wordt in 1987 geboren in Amsterdam, als dochter van documentaire- en radiomaker Djoeke Veeninga en filmregisseur Pim de la Parra. Haar moeder woont voor haar werk, het radioprogramma Standplaats, een aantal perioden in het buitenland, en het gezin gaat mee – als Nina een baby is voor het eerst, vier maanden naar India. Daarna volgen perioden in Tanzania, Indonesië en Vietnam. Als haar ouders op haar 6de uit elkaar gaan, remigreert Pim de la Parra naar zijn geboorteland Suriname, waar Nina hem opzoekt in de vakanties. Suriname werd, en is nog steeds, haar tweede thuisland, waar ze een paar maanden per jaar woont.
Na haar middelbare school in Amsterdam studeert ze toneel in Stratford-upon-Avon, Engelse en Duitse taal en literatuur in Edinburgh, genderstudies in Berlijn en toneelregie in Essen. Ze regisseert repertoiretoneel in Duitsland en is de regieassistent van Ivo van Hove bij Toneelgroep Amsterdam, voor ze ruim twee jaar geleden, ze is dan 30, besluit haar eigen ‘bevragingen’ naar het toneel te brengen. In Gods wegen, waarmee ze in dit najaar in reprise gaat, schakelt ze soepel tussen vier talen: Nederlands, Engels, Duits en Sranantongo.
Haar eigen ‘kapotte Surinaamse familie’ is een belangrijk thema in de voorstelling. Die geschiedenis is ‘heel pijnlijk’, zegt ze, ze zou deze show nooit in Paramaribo durven opvoeren. ‘De De la Parra’s zijn van oorsprong sefardische Joden, die in Portugal werden vervolgd vanwege hun geloof en ’m toen zijn gesmeerd naar Zuid-Amerika. In Suriname werden ze, in een bizarre wending, de leiders van de plantages. Mijn opa, de vader van mijn vader, heeft er ontzettende problemen mee gehad, dat hij een directe afstammeling was van slavenhouders, van Joden die de zwarte bevolking helemaal hebben kapotgemaakt.’
‘Jullie kijken naar filth, scum, schuld’, zeg je in de voorstelling.
‘Ja. Hoewel mijn opa er zelf niks mee te maken had, heeft hij heel zijn leven met een schuldgevoel rondgelopen. Dus als ik dat soort dingen in een voorstelling ga
PAGINA 15
FOTO NINA DE LA PARRA
ontsluieren, is dat pijnlijk. Zeker als ik dan ook nog vertel dat alle rijkdom uit het verleden verloren is gegaan, dat mijn familie drogisterijen bezat, maar dat alles weg is, failliet of afgebrand, dat er eigenlijk niets meer over is. Je kunt je afvragen: is het een straf, voor het verleden? Pijnlijk.’
Jouw vader Pim heeft de westerse manier van leven vaarwel gezegd. Hij is boeddhist en leeft zonder bezittingen.
‘Ja, dat is zo. Maar zijn leven is ontzettend bepaald door het wel of niet hebben van geld. Hij was, na zijn megasucces met Blue Movie (erotische filmhit uit 1971, red.) miljonair. Maar na het floppen van Wan Pipel (1976), de film waarin hij al zijn geld had gestoken, was hij failliet. Ik ben geboren na het faillissement, het enige kind uit zijn tweede huwelijk. Ik ken mijn vader alleen post-geld. Mijn moeder heeft hem onderhouden. Hij maakte lowbudget-minimal movies en was in zijn hoofd rijk, en dan heb ik het over rijkdom aan ideeën. Hij heeft een eigen benadering van het leven. Die rijkdom draag ik ook mee, en dat is geweldig. Maar…’
Ze zucht hoorbaar. ‘Hij kon, doordat hij zo weinig geld had, vaak niet bij mij zijn. Nadat mijn ouders uit elkaar gingen is hij op mijn 8ste terug naar Suriname verhuisd. En hij kwam wel af en toe, maar ook vaak niet. Ook nu komt hij niet. Hij heeft nog nooit iets gezien van wat ik heb gemaakt.’
Hij stuurt wel trotse mails aan iedereen in zijn netwerk, over je tournee.
‘Hij is óók superbetrokken. We bellen elke week, op zondag. Geld bepaalt je leven, dat is iets wat ik heb geleerd door het hebben van een vader als mijn vader. Als je het niet hebt, vooral.’
Zou je je vader omschrijven als niet-westerse man, in hoe hij leeft?
‘Mijn vader is in geen enkele categorie te vangen. Wat je leert, als je zijn kind bent, is: omgaan met chaos, met onvoorspelbaarheid. Als kind was ik zeer gestructureerd, ik had altijd een keurig bureautje, met m’n bakje met pennen. Dat bood houvast, denk ik. Mijn vader kon het ene moment het ene zeggen, en het volgende moment het tapijt onder je vandaan trekken door het tegenovergestelde te doen. Hij is geen typische Surinamer, daarvoor is hij te open en te ruimdenkend, te westers. Mijn moeder is net zo eigenzinnig en autonoom als mijn vader, in geen enkel opzicht een burgerlijke vrouw, iemand met een verbijsterend groot hart. Bij mijn vader uit die vrijheid van denken zich in alles, ook in de manier waarop hij over seks praat. Mijn vader heeft het altijd over ‘de macht van kut’, bijvoorbeeld. ‘Wij mannen zijn maar bijgoochems, jullie hebben ons niet nodig, want de macht van kut!’ Dan ben je 7 en denk je: eh, oké, vaag. Ook zijn seksuele escapades werden besproken. ‘Met die vrouw heb ik ook nog een keer, in een hotelkamer…’ Allemaal details. Dat is mijn vader. Dát. Ik heb lang gedacht: ik hoef je crazy levenslessen niet. Maar nu merk ik dat ik best wat van die lessen heb overgenomen. Bijvoorbeeld: wees altijd je eigen baas. Die autonomie is belangrijk voor me.’
Je komt uit een kunstzinnige familie, met een regisserende vader en een halfzus, Bodil, die acteert en theater maakt. Wist je al jong dat je diezelfde kant op wilde?
‘Ik
PAGINA 16
kon me niet verzetten tegen wat er in me zat. Maar ik heb wel gedacht: ga ik dit óók doen? Ik wilde geen na-aper zijn. Bodil is theatermaker, haar man Geert Lageveen ook. Zij zijn twintig jaar ouder dan ik. Maar ook mijn moeder is een gevestigde documentaire- en programmamaker. Ik werd omringd door gevestigde namen.’
En je wilde pertinent niet naar een toneelschool in Nederland.
‘Jezus, nee! Dat bewijst maar weer dat ik nogal graag autonoom wil zijn. Ik ben in Engeland en Duitsland gaan studeren omdat ze daar de familie niet kennen.’
Wat is de rode draad is in je voorstelling?
‘Ik. De rode draad ben ik, het is verbonden met iets wat speelt, bij mij. Een spanning, die ik voel. Bij dingen. De kern van de voorstelling heb ik geschreven na een traumatische break-up, de grondwoede ligt in een hardvochtig verlies. En daardoor kwamen ook de andere verliezen uit mijn leven bovendrijven. Misschien is de rode draad dus wel: verlies. Maar een deel gaat over mijn vagina brain, en dat gaat niet over verlies, maar over feminisme en emancipatie.’
Seks zoals feministen zeggen dat seks moet zijn, is niet opwindend, zeg jij.
‘Van die mannen die vragen: doe ik het goed, doe ik het goed? Weet ík veel, dóé het gewoon! Maar het is een these, hè. Die ik in een kunstvorm giet. En omdat ik merk dat dit iets oproept bij het publiek, ga ik er lekker mee door. Ik vind het interessant, en ook grappig, dat er bepaalde feministische ideeën in ons zijn gemept, die niet stroken met verlangens op seksueel gebied. Mannen zijn trouwens óók in de war, hoor, westerse mannen. Pornografie is zo normaal geworden dat er van vrouwen in bed van alles wordt verwacht dat rechtstreeks daaruit afkomstig is. Alles moet afgeschoren worden, behalve je wenkbrauwen en hoofdhaar. Je moet duizendmiljoen standjes doen. Jongens laten je ín béd een filmpje zien: ‘Kijk, zó moet je pijpen.’ Eh, oké? Bovendien zie je, als je op straat loopt, overal beelden van halfnaakte wijven. Ik was 21 toen ik voor het eerst dacht: het stóórt me. Dat het normaal is om buiten jouw eigen lichaam, namelijk het lichaam van een vrouw, zo geseksualiseerd te zien. Ik vatte dat persoonlijk op. Tegelijkertijd kreeg ik, toen ik genderstudies studeerde in Berlijn, altijd ruzie met diehard feministische klasgenoten. ‘Jij mag niks zeggen over feminisme, want jij hebt oorbellen in en make-up op.’ Pardon? Het ging er toch juist om dat we er mogen uitzien zoals we willen? ‘Maar je doet het niet voor jezelf!’ Hoe weet jij dat?’
Hoe merk je dat westerse mannen in de war zijn?
‘Ik heb te veel dingen meegemaakt, met Noordwest-Europese mannen, waaruit blijkt dat nogal veel van die mannen de kluts kwijt zijn wat betreft hun seksualiteit. Ze weten niet meer hoe ze een vrouw moeten veroveren, dat vooral. Ze hebben de heftigste, soms verbijsterende seksuele fantasieën – nee, ik ga geen voorbeeld noemen – over macht en onderdrukking. En over die fantasieën voelen ze zich vreselijk schuldig, waardoor die fantasieën worden weggestopt en alles alleen nog maar ingewikkelder wordt.’
Wat zou de oorzaak kunnen zijn?
‘Het komt doordat je
”MANNEN, DIE VRAGEN: ”DOE IK HET GOED?
WEET IK VEL, DOE HET GEWOON!”
als man eigenlijk geen vrouw meer mág veroveren. Want als je dat doet, ben je een misogynistic bastard. We leven in een zeer politiek correcte tijd, een reactie op schuldgevoelens over het verleden. Begrijpelijk, maar dat leidt tot spanningen. Tussen mannen en vrouwen. Maar ook op andere terreinen. Ook politiek. In hoe we omgaan met het slavernijverleden, bijvoorbeeld, want dat is een debacle.’
Waarom?
‘We lijden onder een verlammend schuldgevoel. We moeten iets met ons slavernijverleden, dus allerlei instanties doen er iets mee en daarvoor worden dan potjes geld opengetrokken. Vragen stellen mag niet, en als je dat toch doet, word je een racist genoemd. Terwijl: heel veel mensen begrijpen er niks van. Net zoals er mensen zijn die niet begrijpen dat vrouwen zich nog steeds achtergesteld voelen, en er ook mensen zijn die er geen snars van begrijpen waarom het belangrijk is dat transgenders ook af en toe iets mogen zeggen. We moeten ook naar de mensen luisteren die het niet begrijpen. Met ze praten. Weet je hoeveel neonazi’s er op dit moment zijn in Duitsland? Dat is gewoon serieus creepy. En dat komt, denk ik, doordat er naar te veel mensen nooit is geluisterd. Voor je het weet lopen ze achter een engerd aan. Ik denk dat ze beter achter míj aan kunnen lopen, snap je?’
Loopt de keuken in, gaat kruidenthee zetten. ‘Bij mij gebeurt het nooit dat ik in Noordwest-Europa door een man wordt veroverd. Terwijl ik in Suriname één been uit het vliegtuig zet, en… nee, ik zit nog ín het vliegtuig naar Suriname en ik word al versierd. Je hoeft niets te doen. Je hoeft alleen maar rond te lopen.’
Wat gebeurt er dan, als je daar rondloopt?
‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’
En dat is niet irritant of bedreigend?
‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op.’
In eerste instantie zien ze jou en denken: Nederlandse stagiaire.
‘Precies. Ik ben Ilse, die stage loopt bij het academisch ziekenhuis. Stagiaires, dat is natuurlijk een ding in Paramaribo. Ik noem het altijd: de Surinaamse inburgeringscursus. Veel Nederlandse meisjes komen stage lopen in Paramaribo, vaak meisjes die niet uit grote steden komen en niet veel in contact zijn gekomen met zwarte mensen. Ze komen met bepaalde ideeën naar Suriname. Een van die ideeën is: daar zijn mannen, en die zijn héél anders dan Nederlandse mannen. Ik kan dat onderstrepen.
PAGINA 17
FOTO NINA DE LA PARRA
PAGINA 18
”DAT CONTINU JEZELF DE SCHULD GEVEN, IS IETS VROUWELIJKS”
Dat klopt. Annemien uit Medemblik kan zich in Paramaribo een absolute queen voelen. Want dat is wat Surinaamse mannen doen. Maar er is ook een naar ondertoontje. Want het is exotisme. En er is een economische component, de stagiaires staan voor rijkdom. Je moet niet vergeten wat het in zo’n arm land betekent om wit te zijn. Je bent één groot rondlopend dollarteken. De stagiaires staan voor vrijheid, in seksuele zin, ze hebben een bepaalde reputatie. Al is het maar omdat ze, anders dan Surinaamse meisjes, niet bij hun ouders in huis wonen. Die Nederlandse stagiaires laten zich door een jongen ophalen met de fiets! Dat hoef je niet bij een Surinaamse vrouw te proberen, die maakt een dikke vette tjoerie.’
Jij bent zelf veel Surinaamser dan je eruitziet.
‘Ik zie eruit als een bakra (Hollander, red.), wat ik vroeger nog wel eens jammer vond. Ik had toen gewild dat mensen aan me konden zien dat ik half Surinaams ben. Maar ik heb het geaccepteerd. Ik ben een Nederlandse vrouw met een Nederlands paspoort, die toevallig ook half-Surinaams is.’
Het gebeurt regelmatig dat er vrouwen – ja, eigenlijk altijd vrouwen – weglopen tijdens Gods wegen, en het is bijna altijd tijdens het gedeelte waarin De la Parra in dialoog gaat met haar vagina, die nogal andere wensen heeft dan haar ratio. ‘Als er vrouwen weglopen, dan vind ik dat geweldig, want dan bewijzen ze voor mij het hele punt dat ik wil maken. Dan ráákt het ze. Ik hoop dat vrouwen na afloop naar hun man gaan kijken en denken: inderdaad, hij laat me niet komen en dat is niet oké. Het feminisme heeft gefaald zolang vrouwen niet klaarkomen. Vind ik. Dat we daar nog stééds niet zijn, vind ik oprecht ongelooflijk.’
Een onenightstand hoeft eigenlijk maar één ding te doen.
‘En ze doen het niet. Ze kúnnen het gewoon niet! Niet allemaal, maar: de meesten.’
Waarom kunnen ze het niet?
‘Dat weet ik niet. Want in Suriname kunnen ze het wel. Volgens mij is het daar ook echt een soort schande, als je een vrouw niet kan laten komen. Dus ze kunnen daar dingen, ze beheersen technieken, dat is amazing. Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent. En met de andere omgang met tijd. In Noordwest-Europa proberen we de tijd naar ons doel te buigen, hem te controleren, nnnhhhgg! In Suriname, en veel andere niet-westerse landen, buigen ze de tijd niet, de tijd buigt hén. Je gaat in Suriname niet, als je met een vrouw bent, de boel afraffelen omdat je nog een andere afspraak hebt. Nee, you drop everything. Als ik denk aan de random onenightstands die ik in Nederland gehad heb, zelfs aan sommige relaties, word ik echt een beetje verdrietig – het lijkt wel alsof die mannen niks begrepen van de vrouwelijke anatomie.’
Ligt daar een rol voor vrouwen? Moeten vrouwen het niet eerlijk zeggen als het nergens op lijkt?
‘Als vrouw krijg je mee dat je aardig moet zijn. Je moet ja zeggen, het is belangrijker dat je er voor hém bent. Vrouwen worden, nog steeds, geprezen als ze over zich heen laten lopen. Dan wordt er gezegd: ‘Zij is altijd zo lief.’ Ook daarom word ik nooit versierd, omdat ik niet lief ben. Mannen zijn vaak diep ontroerd door een kwetsbaar hertje met grote ogen.’
Bestaat er überhaupt een man die aan alle eisen voldoet?
‘Nee! Heel grappig, vind ik dat. Het is leuk om te accepteren dat iemand anders, een man, nooit alles tegelijk voor je kan zijn. Dat we elkaar gevangen houden in een valse belofte. Misschien zou het ook helpen om kritischer te kijken naar onze eigen schijnheiligheid. Als ik mensen hoor zeggen (zet zeurstemmetje op): ‘Ja, maar feminisme is toch gewoon héél ver gekomen?’ Dan denk ik: really?’
Waarom dan niet?
‘Omdat ik zoveel vrouwen om me heen zichzelf zie wegcijferen voor anderen. En ik doe het zelf ook, zoals ik in mijn voorstelling vertel. Veel vrouwen barsten in tranen uit tijdens dat slotstuk. Tegen vrouwen is eeuwenlang gezegd dat ze voor anderen moeten zorgen, en we zijn nog niet zover dat vrouwen echt kunnen voelen dat ze voor zichzelf mogen leven. Ik leef ogenschijnlijk voor mezelf, maar tóch geef ik mezelf van allerlei dingen de schuld. Grote dingen. Het vertrek van mijn vader terug naar Suriname, de zelfmoord van mijn oudere broer, dat mijn ex bij me weg is gegaan. Dat continu jezelf de schuld geven is iets vrouwelijks. Het heeft te maken met de sociale en culturele verwachtingen die erin zijn geramd, en misschien ook met de biologie, dat weet ik niet, maar van mannen kun je niet zeggen dat ze zichzelf altijd wegcijferen. Ah, kijk, weer een man die zichzelf de schuld van alles geeft! Nee. Duidelijk níét het probleem van mannen.’
Je voorstelling is ontstaan uit woede over een relatiebreuk.Je toenmalige vriend verliet je tijdens een kampeervakantie in de Ardennen en liet acht maanden niets van zich horen.
‘Ik vertel je niet het hele verhaal, want ik wil het in een volgende voorstelling gebruiken. Waar het op neerkomt is dat je op een hardvochtige, compleet onverwachte manier door iemand wordt verlaten, en dat die iemand daarna niets uitlegt en van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen. Hij zei: ‘Ik heb een probleem, en dat moet ik alleen oplossen.’ Ik vroeg wat het probleem was. Dat wist hij niet. We waren aan het wildkamperen, met grote rugzakken. Ik geef je verder geen details, maar we waren negen maanden samen, we zouden voor altijd bij elkaar blijven, huis kopen, kinderen. Hij nam daarna acht maanden zijn telefoon niet op. E-mails, bellen, niets, niets, niets. Daarna hebben we één keer gebeld. Nog steeds geen uitleg.
PAGINA 19
Maar dit gaat niet om hem. Het gaat erom wat het míj heeft geleerd. Het spiegelde voor mij de onverwachte dood van mijn broer. Ik ben mijn ex dankbaar, eigenlijk, omdat het uiteindelijk deze voorstelling heeft opgeleverd. De beste kunst komt niet voort uit een gevoel van heel blij en gelukkig zijn. Voor mij komt zij voort uit de noodzaak om dat wat chaos is te ordenen.’
Val je op de verkeerde mannen?
‘Absoluut. Ik idealiseer mannen, en ik heb het talent om, steeds weer, een of andere dude uit te kiezen met grote problemen. Dat is een patroon, dat begon ik op een gegeven moment wel te zien. Crazy mannen, compleet van de pot gerukt. De laatste man viel nog wel mee, maar die woonde in Suriname, wat het lastig maakte. Ik was van plan om naar Suriname te verhuizen, maar toen werd mijn show een succes en kon dat ook eigenlijk niet meer. De keuze was: naar Suriname voor een man, of op tournee met mijn superemanciperende show? Haha. Het is ook troostrijk, dit. Het is een soort healing, voor mezelf en het publiek.’
In de voorstelling zeg je: ‘Ik ben heel geëmancipeerd, tot er een man voor me staat die me eventueel zou kunnen afwijzen.’
‘Ik heb verlatingsangst, wat vast door mijn vader komt.’
Ook van zijn vertrek terug naar Suriname gaf je jezelf de schuld?
‘Het is complexer, een diep weggestopt, onderhuids gevoel, wat ik gedurende mijn leven heb opgebouwd. Ik heb een fijne jeugd gehad, het contact tussen mijn ouders is altijd goed gebleven, ik voelde me altijd veilig. Maar toch knaagt er iets aan je, als je ergens bent en je ziet andere vaders, en die van jou is er niet bij. Ik wil het niet Oliver Twist-achtig laten klinken. Maar het is gewoon duidelijk dat ik een probleem heb met mannen. Een bepaalde obsessie. Ik zoek mannen om de leegte op te vullen die ik voel, terwijl die leegte eigenlijk met iets anders te maken heeft. Ik plaats mannen op een voetstuk.’
Hoorbare zucht. ‘Het is dus écht niet zo dat ik zeg: mijn papa was er niet en nu ben ik zielig. Totáál niet. Maar ergens is er, toch, dat kinderlijke gevoel: was ik dan niet goed genoeg om voor in Nederland te blijven? En mis
”HET FEMINISME HEEFT GEFAALD ZOLANG VROUWEN NIET KLAARKOMEN”
schien is dat gevoel pas echt ontstaan nadat op mijn 15de mijn broer overleed. Daarna is mijn vader jaren niet naar Nederland gekomen.’
Niemand wist dat je broer heel ongelukkig was. Zijn zelfdoding kwam volkomen uit het niets. Hoe kan zoiets?
‘Ik denk dat het altijd een mysterie zal blijven. Hij was 35 en niet iemand die al jaren worstelde met depressies. Hij had een aantal issues, maar die waren kort daarvoor pas ontstaan. Hij heeft in die tijd heel veel drugs gebruikt, xtc. Ik denk dat daar iets is getriggerd, een acute depressie, maar zeker weten doen we het niet. Ik had hem kort daarvoor nog gezien en het was vet gezellig. Het is gissen, naar de lijdensweg die hij, klaarblijkelijk, in zijn eentje heeft afgelegd. Zo’n leuk, warm, persoon, met zoveel vrienden, en toch heeft hij zoveel pijn gehad dat hij in staat was tot zo’n daad van zelfhaat. Zo ontzettend naar. Dat vreselijke gevoel gaat nooit meer weg. Zelfs na zoveel tijd, ik ben nu 33, het is achttien jaar geleden, gaat het nooit weg. Je moet het verdragen. Iemand van wie je heel veel hield, was heel erg ongelukkig. En jij kon daar niks aan doen.’
Had je het idee dat je hem had moeten redden?
‘Dat niet. Ik dacht meer, maar ik was dus 15: waarom hield hij niet genoeg van mij om het niet te doen? Heel egocentrisch. Wat ik me toen heb voorgenomen was: ik laat dit niet mijn leven definiëren. Ik ga geen slachtoffer zijn. Ik was nogal gedreven, als puber, en nu kwam er een nieuw soort drive bovenop. Op mijn 17de had ik het plan voor mijn studie in Engeland helemaal rond. Op mijn 19de woonde ik samen met mijn toenmalige vriend in Edinburgh en was ik daar voorzitter van de toneelclub. Ik was bezig de controle over mijn leven terug te krijgen. De opdonder kwam pas later.’
Weet je vader wat je over hem zegt in de voorstelling? Dat hij niet altijd ‘de spirituele engel’ is die anderen van hem maken, maar ook egocentrisch kan zijn?
‘Hij weet het wel ongeveer, denk ik. Al richt hij zich altijd op de logistiek – wat knap dat ik dat voor elkaar heb gekregen, met een band, en een management, en marketing. Maar uiteindelijk gaat het in de voorstelling om mij, om hoe ik omga met pijn. Over mijn pogingen tot zelfheling. Dat is ook een grap, vind ik, dat ik alles heb geprobeerd in het arsenaal van de westerse neo-spiritualiteit, en dat ik dan, als witte, half-Surinaamse vrouw, uiteindelijk in een laatste wanhoopspoging, aanklop bij een wintipriester in Suriname. Zwarte magie. En weet je, het is allemaal hetzelfde. Het maakt niet uit of het winti is, of een yogaretraite of een ayurvedische massage. Ik ben nog steeds met van alles bezig, ook al weet ik dat je het uiteindelijk zelf moet doen. Ik doe het nu ook al een tijdje zonder man. Dat is winst. De zoektocht naar mannen heeft in mijn leven zoveel ruimte ingenomen – als ik maar die man heb, dan is alles goed. Neehee! Nina, je bent echt fucked up! Dus hou er eens mee op! Ik ben me gaan afvragen of het, misschien, zou kunnen dat het feit dat mijn ex wegrent niets met mij te maken heeft. Wat als ik níét heb gefaald? Wat als het onzin is om extra pijn te voelen, omdat je denkt dat het je eigen schuld is?’
EINDE INTERVIEW NINA DE LA PARRA MET DE VOLKSKRANT MAGAZINE
Theatermaker Nina de la Parra (33) staat met één been in Suriname, het geboorteland van haar vader, filmmaker Pim de la Parra. Over haar verstoorde relatie met hem en andere mannen in haar leven maakte ze een juichend ontvangen voorstelling. ‘Ik zou deze show nooit durven opvoeren in Paramaribo.’Sara Berkeljon21 februari 2020, 14:12
Op de vraag of we bij haar voorstelling in Bergeijk kunnen komen kijken, mailt Nina de la Parra terug dat we ‘natuurlijk van harte welkom’ zijn, maar: ‘Bergeijk is NIET mijn plek’, er zijn zelfs zo weinig kaarten verkocht (23) dat de show bijna werd gecanceld. Als de Volkskrant desalniettemin graag wil zien ‘hoe de show staat als er letterlijk geen reacties komen’ – de kans is aanwezig dat de Bergeijkenaren ‘compleet verschrikt’ zullen reageren als een blonde vrouw over slavernij begint – zijn we van harte welkom.
Uiteindelijk zitten er meer dan zestig bezoekers in de zaal in Bergeijk, een toeloop die helemaal te danken is aan de vijfsterrenrecensie van haar voorstelling die een paar weken eerder in de Volkskrant stond, denkt De la Parra. Gods wegen is haar eerste cabaretsolo, al heeft ze het zelf liever over een ‘autobiografische vertelling’, omdat het laten lachen van het publiek ‘totáál niet het doel’ is.
Het gebeurt wel, met overgave. Ook in Bergeijk.
Een autobiografische vertelling dus, over haar slavenhoudende Surinaamse voorouders, over afspraakjes met mannen in smoezelige uurhotels in Paramaribo, over Desi Bouterse, over hoe haar ‘vaginabrein’ het soms overneemt van haar feminisme, een vertelling die uiteindelijk, na een overweldigende anderhalf uur, eindigt bij de kern: Nina de la Parra’s verstoorde relatie met mannen. Drie mannen in het bijzonder: haar vader, haar oudere broer – die achttien jaar geleden zelfmoord pleegde – en haar ex.
Het doel van Gods wegen was om ‘iets te bevragen wat diep in me zit’, zegt De La Parra, vijf dagen na de voorstelling in de keuken van haar woongroep in de Amsterdamse Dapperbuurt, waar ze ter ere van haar 33ste verjaardag straks veertig Surinaamse kippenpoten gaat bereiden. ‘Mijn voorstelling is een verzameling oprechte bevragingen. Dat het grappig is, is eigenlijk toevallig. Waarom wordt het niet als geëmancipeerd gezien om seks te hebben met een of andere random dude in Suriname, die geen idee heeft wat het woord ‘feminisme’ betekent? Ik vind het juist wél geëmancipeerd om daarvan te genieten. Als er niemand lacht tijdens de show, wat wel is gebeurd, vind ik dat eigenlijk óók geweldig. Je voelt heel veel dingen gebeuren, bij het publiek. Ze zien mij en verwachten iets anders. Dat het braver gaat zijn. Dat ik minder snel praat dan ik praat. Dat het liever zal zijn. Dat ik líéf ben.’
Nina de la Parra wordt in 1987 geboren in Amsterdam, als dochter van documentaire- en radiomaker Djoeke Veeninga en filmregisseur Pim de la Parra. Haar moeder woont voor haar werk, het radioprogramma Standplaats, een aantal perioden in het buitenland, en het gezin gaat mee – als Nina een baby is voor het eerst, vier maanden naar India. Daarna volgen perioden in Tanzania, Indonesië en Vietnam. Als haar ouders op haar 6de uit elkaar gaan, remigreert Pim de la Parra naar zijn geboorteland Suriname, waar Nina hem opzoekt in de vakanties. Suriname werd, en is nog steeds, haar tweede thuisland, waar ze een paar maanden per jaar woont.
Na haar middelbare school in Amsterdam studeert ze toneel in Stratford-upon-Avon, Engelse en Duitse taal en literatuur in Edinburgh, genderstudies in Berlijn en toneelregie in Essen. Ze regisseert repertoiretoneel in Duitsland en is de regieassistent van Ivo van Hove bij Toneelgroep Amsterdam, voor ze ruim twee jaar geleden, ze is dan 30, besluit haar eigen ‘bevragingen’ naar het toneel te brengen. In Gods wegen, waarmee ze in dit najaar in reprise gaat, schakelt ze soepel tussen vier talen: Nederlands, Engels, Duits en Sranantongo.
Haar eigen ‘kapotte Surinaamse familie’ is een belangrijk thema in de voorstelling. Die geschiedenis is ‘heel pijnlijk’, zegt ze, ze zou deze show nooit in Paramaribo durven opvoeren. ‘De De la Parra’s zijn van oorsprong sefardische Joden, die in Portugal werden vervolgd vanwege hun geloof en ’m toen zijn gesmeerd naar Zuid-Amerika. In Suriname werden ze, in een bizarre wending, de leiders van de plantages. Mijn opa, de vader van mijn vader, heeft er ontzettende problemen mee gehad, dat hij een directe afstammeling was van slavenhouders, van Joden die de zwarte bevolking helemaal hebben kapotgemaakt.’
‘Jullie kijken naar filth, scum, schuld’, zeg je in de voorstelling.
‘Ja. Hoewel mijn opa er zelf niks mee te maken had, heeft hij heel zijn leven met een schuldgevoel rondgelopen. Dus als ik dat soort dingen in een voorstelling ga ontsluieren, is dat pijnlijk. Zeker als ik dan ook nog vertel dat alle rijkdom uit het verleden verloren is gegaan, dat mijn familie drogisterijen bezat, maar dat alles weg is, failliet of afgebrand, dat er eigenlijk niets meer over is. Je kunt je afvragen: is het een straf, voor het verleden? Pijnlijk.’
Jouw vader Pim heeft de westerse manier van leven vaarwel gezegd. Hij is boeddhist en leeft zonder bezittingen.
‘Ja, dat is zo. Maar zijn leven is ontzettend bepaald door het wel of niet hebben van geld. Hij was, na zijn megasucces met Blue Movie (erotische filmhit uit 1971, red.) miljonair. Maar na het floppen van Wan Pipel (1976), de film waarin hij al zijn geld had gestoken, was hij failliet. Ik ben geboren na het faillissement, het enige kind uit zijn tweede huwelijk. Ik ken mijn vader alleen post-geld. Mijn moeder heeft hem onderhouden. Hij maakte lowbudget-minimal movies en was in zijn hoofd rijk, en dan heb ik het over rijkdom aan ideeën. Hij heeft een eigen benadering van het leven. Die rijkdom draag ik ook mee, en dat is geweldig. Maar…’
Ze zucht hoorbaar. ‘Hij kon, doordat hij zo weinig geld had, vaak niet bij mij zijn. Nadat mijn ouders uit elkaar gingen is hij op mijn 8ste terug naar Suriname verhuisd. En hij kwam wel af en toe, maar ook vaak niet. Ook nu komt hij niet. Hij heeft nog nooit iets gezien van wat ik heb gemaakt.’
Hij stuurt wel trotse mails aan iedereen in zijn netwerk, over je tournee.
‘Hij is óók superbetrokken. We bellen elke week, op zondag. Geld bepaalt je leven, dat is iets wat ik heb geleerd door het hebben van een vader als mijn vader. Als je het niet hebt, vooral.’
Zou je je vader omschrijven als niet-westerse man, in hoe hij leeft?
‘Mijn vader is in geen enkele categorie te vangen. Wat je leert, als je zijn kind bent, is: omgaan met chaos, met onvoorspelbaarheid. Als kind was ik zeer gestructureerd, ik had altijd een keurig bureautje, met m’n bakje met pennen. Dat bood houvast, denk ik. Mijn vader kon het ene moment het ene zeggen, en het volgende moment het tapijt onder je vandaan trekken door het tegenovergestelde te doen. Hij is geen typische Surinamer, daarvoor is hij te open en te ruimdenkend, te westers. Mijn moeder is net zo eigenzinnig en autonoom als mijn vader, in geen enkel opzicht een burgerlijke vrouw, iemand met een verbijsterend groot hart. Bij mijn vader uit die vrijheid van denken zich in alles, ook in de manier waarop hij over seks praat. Mijn vader heeft het altijd over ‘de macht van kut’, bijvoorbeeld. ‘Wij mannen zijn maar bijgoochems, jullie hebben ons niet nodig, want de macht van kut!’ Dan ben je 7 en denk je: eh, oké, vaag. Ook zijn seksuele escapades werden besproken. ‘Met die vrouw heb ik ook nog een keer, in een hotelkamer…’ Allemaal details. Dat is mijn vader. Dát. Ik heb lang gedacht: ik hoef je crazy levenslessen niet. Maar nu merk ik dat ik best wat van die lessen heb overgenomen. Bijvoorbeeld: wees altijd je eigen baas. Die autonomie is belangrijk voor me.’
Je komt uit een kunstzinnige familie, met een regisserende vader en een halfzus, Bodil, die acteert en theater maakt. Wist je al jong dat je diezelfde kant op wilde?
‘Ik kon me niet verzetten tegen wat er in me zat. Maar ik heb wel gedacht: ga ik dit óók doen? Ik wilde geen na-aper zijn. Bodil is theatermaker, haar man Geert Lageveen ook. Zij zijn twintig jaar ouder dan ik. Maar ook mijn moeder is een gevestigde documentaire- en programmamaker. Ik werd omringd door gevestigde namen.’
En je wilde pertinent niet naar een toneelschool in Nederland.
‘Jezus, nee! Dat bewijst maar weer dat ik nogal graag autonoom wil zijn. Ik ben in Engeland en Duitsland gaan studeren omdat ze daar de familie niet kennen.’
Wat is de rode draad is in je voorstelling?
‘Ik. De rode draad ben ik, het is verbonden met iets wat speelt, bij mij. Een spanning, die ik voel. Bij dingen. De kern van de voorstelling heb ik geschreven na een traumatische break-up, de grondwoede ligt in een hardvochtig verlies. En daardoor kwamen ook de andere verliezen uit mijn leven bovendrijven. Misschien is de rode draad dus wel: verlies. Maar een deel gaat over mijn vagina brain, en dat gaat niet over verlies, maar over feminisme en emancipatie.’
Seks zoals feministen zeggen dat seks moet zijn, is niet opwindend, zeg jij.
‘Van die mannen die vragen: doe ik het goed, doe ik het goed? Weet ík veel, dóé het gewoon! Maar het is een these, hè. Die ik in een kunstvorm giet. En omdat ik merk dat dit iets oproept bij het publiek, ga ik er lekker mee door. Ik vind het interessant, en ook grappig, dat er bepaalde feministische ideeën in ons zijn gemept, die niet stroken met verlangens op seksueel gebied. Mannen zijn trouwens óók in de war, hoor, westerse mannen. Pornografie is zo normaal geworden dat er van vrouwen in bed van alles wordt verwacht dat rechtstreeks daaruit afkomstig is. Alles moet afgeschoren worden, behalve je wenkbrauwen en hoofdhaar. Je moet duizendmiljoen standjes doen. Jongens laten je ín béd een filmpje zien: ‘Kijk, zó moet je pijpen.’ Eh, oké? Bovendien zie je, als je op straat loopt, overal beelden van halfnaakte wijven. Ik was 21 toen ik voor het eerst dacht: het stóórt me. Dat het normaal is om buiten jouw eigen lichaam, namelijk het lichaam van een vrouw, zo geseksualiseerd te zien. Ik vatte dat persoonlijk op. Tegelijkertijd kreeg ik, toen ik genderstudies studeerde in Berlijn, altijd ruzie met diehard feministische klasgenoten. ‘Jij mag niks zeggen over feminisme, want jij hebt oorbellen in en make-up op.’ Pardon? Het ging er toch juist om dat we er mogen uitzien zoals we willen? ‘Maar je doet het niet voor jezelf!’ Hoe weet jij dat?’
Hoe merk je dat westerse mannen in de war zijn?
‘Ik heb te veel dingen meegemaakt, met Noordwest-Europese mannen, waaruit blijkt dat nogal veel van die mannen de kluts kwijt zijn wat betreft hun seksualiteit. Ze weten niet meer hoe ze een vrouw moeten veroveren, dat vooral. Ze hebben de heftigste, soms verbijsterende seksuele fantasieën – nee, ik ga geen voorbeeld noemen – over macht en onderdrukking. En over die fantasieën voelen ze zich vreselijk schuldig, waardoor die fantasieën worden weggestopt en alles alleen nog maar ingewikkelder wordt.’
Wat zou de oorzaak kunnen zijn?
‘Het komt doordat je als man eigenlijk geen vrouw meer mág veroveren. Want als je dat doet, ben je een misogynistic bastard. We leven in een zeer politiek correcte tijd, een reactie op schuldgevoelens over het verleden. Begrijpelijk, maar dat leidt tot spanningen. Tussen mannen en vrouwen. Maar ook op andere terreinen. Ook politiek. In hoe we omgaan met het slavernijverleden, bijvoorbeeld, want dat is een debacle.’
Waarom?
‘We lijden onder een verlammend schuldgevoel. We moeten iets met ons slavernijverleden, dus allerlei instanties doen er iets mee en daarvoor worden dan potjes geld opengetrokken. Vragen stellen mag niet, en als je dat toch doet, word je een racist genoemd. Terwijl: heel veel mensen begrijpen er niks van. Net zoals er mensen zijn die niet begrijpen dat vrouwen zich nog steeds achtergesteld voelen, en er ook mensen zijn die er geen snars van begrijpen waarom het belangrijk is dat transgenders ook af en toe iets mogen zeggen. We moeten ook naar de mensen luisteren die het niet begrijpen. Met ze praten. Weet je hoeveel neonazi’s er op dit moment zijn in Duitsland? Dat is gewoon serieus creepy. En dat komt, denk ik, doordat er naar te veel mensen nooit is geluisterd. Voor je het weet lopen ze achter een engerd aan. Ik denk dat ze beter achter míj aan kunnen lopen, snap je?’
Loopt de keuken in, gaat kruidenthee zetten. ‘Bij mij gebeurt het nooit dat ik in Noordwest-Europa door een man wordt veroverd. Terwijl ik in Suriname één been uit het vliegtuig zet, en… nee, ik zit nog ín het vliegtuig naar Suriname en ik word al versierd. Je hoeft niets te doen. Je hoeft alleen maar rond te lopen.’
Wat gebeurt er dan, als je daar rondloopt?
‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’
En dat is niet irritant of bedreigend?
‘Ik vind het superleuk. En je kunt ook gewoon zeggen: kaolo, rot op.’
In eerste instantie zien ze jou en denken: Nederlandse stagiaire.
‘Precies. Ik ben Ilse, die stage loopt bij het academisch ziekenhuis. Stagiaires, dat is natuurlijk een ding in Paramaribo. Ik noem het altijd: de Surinaamse inburgeringscursus. Veel Nederlandse meisjes komen stage lopen in Paramaribo, vaak meisjes die niet uit grote steden komen en niet veel in contact zijn gekomen met zwarte mensen. Ze komen met bepaalde ideeën naar Suriname. Een van die ideeën is: daar zijn mannen, en die zijn héél anders dan Nederlandse mannen. Ik kan dat onderstrepen. Dat klopt. Annemien uit Medemblik kan zich in Paramaribo een absolute queen voelen. Want dat is wat Surinaamse mannen doen. Maar er is ook een naar ondertoontje. Want het is exotisme. En er is een economische component, de stagiaires staan voor rijkdom. Je moet niet vergeten wat het in zo’n arm land betekent om wit te zijn. Je bent één groot rondlopend dollarteken. De stagiaires staan voor vrijheid, in seksuele zin, ze hebben een bepaalde reputatie. Al is het maar omdat ze, anders dan Surinaamse meisjes, niet bij hun ouders in huis wonen. Die Nederlandse stagiaires laten zich door een jongen ophalen met de fiets! Dat hoef je niet bij een Surinaamse vrouw te proberen, die maakt een dikke vette tjoerie.’
Jij bent zelf veel Surinaamser dan je eruitziet.
‘Ik zie eruit als een bakra (Hollander, red.), wat ik vroeger nog wel eens jammer vond. Ik had toen gewild dat mensen aan me konden zien dat ik half Surinaams ben. Maar ik heb het geaccepteerd. Ik ben een Nederlandse vrouw met een Nederlands paspoort, die toevallig ook half-Surinaams is.’
Het gebeurt regelmatig dat er vrouwen – ja, eigenlijk altijd vrouwen – weglopen tijdens Gods wegen, en het is bijna altijd tijdens het gedeelte waarin De la Parra in dialoog gaat met haar vagina, die nogal andere wensen heeft dan haar ratio. ‘Als er vrouwen weglopen, dan vind ik dat geweldig, want dan bewijzen ze voor mij het hele punt dat ik wil maken. Dan ráákt het ze. Ik hoop dat vrouwen na afloop naar hun man gaan kijken en denken: inderdaad, hij laat me niet komen en dat is niet oké. Het feminisme heeft gefaald zolang vrouwen niet klaarkomen. Vind ik. Dat we daar nog stééds niet zijn, vind ik oprecht ongelooflijk.’
Een onenightstand hoeft eigenlijk maar één ding te doen.
‘En ze doen het niet. Ze kúnnen het gewoon niet! Niet allemaal, maar: de meesten.’
Waarom kunnen ze het niet?
‘Dat weet ik niet. Want in Suriname kunnen ze het wel. Volgens mij is het daar ook echt een soort schande, als je een vrouw niet kan laten komen. Dus ze kunnen daar dingen, ze beheersen technieken, dat is amazing. Ja, in dat opzicht begrijp ik dat iedereen in Suriname geobsedeerd is door seks. Het heeft ook met de temperatuur te maken misschien, met het feit dat je sowieso al halfnaakt bent. En met de andere omgang met tijd. In Noordwest-Europa proberen we de tijd naar ons doel te buigen, hem te controleren, nnnhhhgg! In Suriname, en veel andere niet-westerse landen, buigen ze de tijd niet, de tijd buigt hén. Je gaat in Suriname niet, als je met een vrouw bent, de boel afraffelen omdat je nog een andere afspraak hebt. Nee, you drop everything. Als ik denk aan de random onenightstands die ik in Nederland gehad heb, zelfs aan sommige relaties, word ik echt een beetje verdrietig – het lijkt wel alsof die mannen niks begrepen van de vrouwelijke anatomie.’
Ligt daar een rol voor vrouwen? Moeten vrouwen het niet eerlijk zeggen als het nergens op lijkt?
‘Als vrouw krijg je mee dat je aardig moet zijn. Je moet ja zeggen, het is belangrijker dat je er voor hém bent. Vrouwen worden, nog steeds, geprezen als ze over zich heen laten lopen. Dan wordt er gezegd: ‘Zij is altijd zo lief.’ Ook daarom word ik nooit versierd, omdat ik niet lief ben. Mannen zijn vaak diep ontroerd door een kwetsbaar hertje met grote ogen.’
Bestaat er überhaupt een man die aan alle eisen voldoet?
‘Nee! Heel grappig, vind ik dat. Het is leuk om te accepteren dat iemand anders, een man, nooit alles tegelijk voor je kan zijn. Dat we elkaar gevangen houden in een valse belofte. Misschien zou het ook helpen om kritischer te kijken naar onze eigen schijnheiligheid. Als ik mensen hoor zeggen (zet zeurstemmetje op): ‘Ja, maar feminisme is toch gewoon héél ver gekomen?’ Dan denk ik: really?’
Waarom dan niet?
‘Omdat ik zoveel vrouwen om me heen zichzelf zie wegcijferen voor anderen. En ik doe het zelf ook, zoals ik in mijn voorstelling vertel. Veel vrouwen barsten in tranen uit tijdens dat slotstuk. Tegen vrouwen is eeuwenlang gezegd dat ze voor anderen moeten zorgen, en we zijn nog niet zover dat vrouwen echt kunnen voelen dat ze voor zichzelf mogen leven. Ik leef ogenschijnlijk voor mezelf, maar tóch geef ik mezelf van allerlei dingen de schuld. Grote dingen. Het vertrek van mijn vader terug naar Suriname, de zelfmoord van mijn oudere broer, dat mijn ex bij me weg is gegaan. Dat continu jezelf de schuld geven is iets vrouwelijks. Het heeft te maken met de sociale en culturele verwachtingen die erin zijn geramd, en misschien ook met de biologie, dat weet ik niet, maar van mannen kun je niet zeggen dat ze zichzelf altijd wegcijferen. Ah, kijk, weer een man die zichzelf de schuld van alles geeft! Nee. Duidelijk níét het probleem van mannen.’
De grondwoede van waaruit je voorstelling is ontstaan, kwam voort uit een break-up. Je toenmalige vriend verliet je tijdens een kampeervakantie in de Ardennen en liet acht maanden niets van zich horen.
‘Ik vertel je niet het hele verhaal, want ik wil het in een volgende voorstelling gebruiken. Waar het op neerkomt is dat je op een hardvochtige, compleet onverwachte manier door iemand wordt verlaten, en dat die iemand daarna niets uitlegt en van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen. Hij zei: ‘Ik heb een probleem, en dat moet ik alleen oplossen.’ Ik vroeg wat het probleem was. Dat wist hij niet. We waren aan het wildkamperen, met grote rugzakken. Ik geef je verder geen details, maar we waren negen maanden samen, we zouden voor altijd bij elkaar blijven, huis kopen, kinderen. Hij nam daarna acht maanden zijn telefoon niet op. E-mails, bellen, niets, niets, niets. Daarna hebben we één keer gebeld. Nog steeds geen uitleg. Maar dit gaat niet om hem. Het gaat erom wat het míj heeft geleerd. Het spiegelde voor mij de onverwachte dood van mijn broer. Ik ben mijn ex dankbaar, eigenlijk, omdat het uiteindelijk deze voorstelling heeft opgeleverd. De beste kunst komt niet voort uit een gevoel van heel blij en gelukkig zijn. Voor mij komt zij voort uit de noodzaak om dat wat chaos is te ordenen.’
Val je op de verkeerde mannen?
‘Absoluut. Ik idealiseer mannen, en ik heb het talent om, steeds weer, een of andere dude uit te kiezen met grote problemen. Dat is een patroon, dat begon ik op een gegeven moment wel te zien. Crazy mannen, compleet van de pot gerukt. De laatste man viel nog wel mee, maar die woonde in Suriname, wat het lastig maakte. Ik was van plan om naar Suriname te verhuizen, maar toen werd mijn show een succes en kon dat ook eigenlijk niet meer. De keuze was: naar Suriname voor een man, of op tournee met mijn superemanciperende show? Haha. Het is ook troostrijk, dit. Het is een soort healing, voor mezelf en het publiek.’
In de voorstelling zeg je: ‘Ik ben heel geëmancipeerd, tot er een man voor me staat die me eventueel zou kunnen afwijzen.’
‘Ik heb verlatingsangst, wat vast door mijn vader komt.’
Ook van zijn vertrek terug naar Suriname gaf je jezelf de schuld?
‘Het is complexer, een diep weggestopt, onderhuids gevoel, wat ik gedurende mijn leven heb opgebouwd. Ik heb een fijne jeugd gehad, het contact tussen mijn ouders is altijd goed gebleven, ik voelde me altijd veilig. Maar toch knaagt er iets aan je, als je ergens bent en je ziet andere vaders, en die van jou is er niet bij. Ik wil het niet Oliver Twist-achtig laten klinken. Maar het is gewoon duidelijk dat ik een probleem heb met mannen. Een bepaalde obsessie. Ik zoek mannen om de leegte op te vullen die ik voel, terwijl die leegte eigenlijk met iets anders te maken heeft. Ik plaats mannen op een voetstuk.’
Hoorbare zucht. ‘Het is dus écht niet zo dat ik zeg: mijn papa was er niet en nu ben ik zielig. Totáál niet. Maar ergens is er, toch, dat kinderlijke gevoel: was ik dan niet goed genoeg om voor in Nederland te blijven? En misschien is dat gevoel pas echt ontstaan nadat op mijn 15de mijn broer overleed. Daarna is mijn vader jaren niet naar Nederland gekomen.’
Niemand wist dat je broer heel ongelukkig was. Zijn zelfdoding kwam volkomen uit het niets. Hoe kan zoiets?
‘Ik denk dat het altijd een mysterie zal blijven. Hij was 35 en niet iemand die al jaren worstelde met depressies. Hij had een aantal issues, maar die waren kort daarvoor pas ontstaan. Hij heeft in die tijd heel veel drugs gebruikt, xtc. Ik denk dat daar iets is getriggerd, een acute depressie, maar zeker weten doen we het niet. Ik had hem kort daarvoor nog gezien en het was vet gezellig. Het is gissen, naar de lijdensweg die hij, klaarblijkelijk, in zijn eentje heeft afgelegd. Zo’n leuk, warm, persoon, met zoveel vrienden, en toch heeft hij zoveel pijn gehad dat hij in staat was tot zo’n daad van zelfhaat. Zo ontzettend naar. Dat vreselijke gevoel gaat nooit meer weg. Zelfs na zoveel tijd, ik ben nu 33, het is achttien jaar geleden, gaat het nooit weg. Je moet het verdragen. Iemand van wie je heel veel hield, was heel erg ongelukkig. En jij kon daar niks aan doen.’
Had je het idee dat je hem had moeten redden?
‘Dat niet. Ik dacht meer, maar ik was dus 15: waarom hield hij niet genoeg van mij om het niet te doen? Heel egocentrisch. Wat ik me toen heb voorgenomen was: ik laat dit niet mijn leven definiëren. Ik ga geen slachtoffer zijn. Ik was nogal gedreven, als puber, en nu kwam er een nieuw soort drive bovenop. Op mijn 17de had ik het plan voor mijn studie in Engeland helemaal rond. Op mijn 19de woonde ik samen met mijn toenmalige vriend in Edinburgh en was ik daar voorzitter van de toneelclub. Ik was bezig de controle over mijn leven terug te krijgen. De opdonder kwam pas later.’
Weet je vader wat je over hem zegt in de voorstelling? Dat hij niet altijd ‘de spirituele engel’ is die anderen van hem maken, maar ook egocentrisch kan zijn?
‘Hij weet het wel ongeveer, denk ik. Al richt hij zich altijd op de logistiek – wat knap dat ik dat voor elkaar heb gekregen, met een band, en een management, en marketing. Maar uiteindelijk gaat het in de voorstelling om mij, om hoe ik omga met pijn. Over mijn pogingen tot zelfheling. Dat is ook een grap, vind ik, dat ik alles heb geprobeerd in het arsenaal van de westerse neo-spiritualiteit, en dat ik dan, als witte, half-Surinaamse vrouw, uiteindelijk in een laatste wanhoopspoging, aanklop bij een wintipriester in Suriname. Zwarte magie. En weet je, het is allemaal hetzelfde. Het maakt niet uit of het winti is, of een yogaretraite of een ayurvedische massage. Ik ben nog steeds met van alles bezig, ook al weet ik dat je het uiteindelijk zelf moet doen. Ik doe het nu ook al een tijdje zonder man. Dat is winst. De zoektocht naar mannen heeft in mijn leven zoveel ruimte ingenomen – als ik maar die man heb, dan is alles goed. Neehee! Nina, je bent echt fucked up! Dus hou er eens mee op! Ik ben me gaan afvragen of het, misschien, zou kunnen dat het feit dat mijn ex wegrent niets met mij te maken heeft. Wat als ik níét heb gefaald? Wat als het onzin is om extra pijn te voelen, omdat je denkt dat het je eigen schuld is?’
CV NINA DE LA PARRA
28 januari 1987 Geboren in Amsterdam
1987-1995 woont in India, Indonesie, Tanzania en Vietnam
1995 Woont in Paramaribo bij vader
2005 Barlaeus gymnasium Amsterdam
2005-2006 Drama in Stratford-upon-Avon
2006-2015 Studies Engelse en Duitse taal en literatuur, regie in Edinburgh, Berlijn en Essen
Twintig Jaar Beeldende Kunst in Suriname, 1975-1995 is de titel van een tentoonstelling die een breed overzicht biedt van de hedendaagse Surinaamse beeldende kunst. De tentoonstelling omvat circa 135 schilderijen, beelden en werken op papier die de afgelopen twee decennia in Suriname zijn gemaakt en die representatief zijn voor de bestaande kwaliteit en variatie binnen de Surinaamse beeldende kunst.
De tentoonstelling vindt zijn oorsprong in de viering van twintig jaar Surinaamse onafhankelijkheid op 25 november 1995. Als geschenk van Nederland aan Suriname kregen de journalist Chandra van Binnendijk (Paramaribo) en de kunsthistoricus Paul Faber (Museum voor Volkenkunde, Rotterdam) – in een samenwerkingsverband tussen het Tropenmuseum en het Surinaams Museum – de opdracht een overzichtstentoonstelling over Surinaamse kunst te organiseren. “Binnen de grenzen van de vrije kunst heeft de individuele kwaliteit van het werk een doorslaggevende rol gespeeld bij de selectie (…)”, aldus de samenstellers, die in hun werk werden gesteund door een groep lokale deskundigen. De tentoonstelling was van 24 november 1995 tot februari 1996 in het Surinaams Museum in Paramaribo te zien.
Directeur van het Stedelijk Museum Amsterdam Rudi Fuchs bezocht, samen met conservator Maarten Bertheux, in februari 1996 de tentoonstelling in Suriname en besloot ter plekke deze ook in het Stedelijk Museum te tonen. Naast de oorspronkelijke keuze van 100 werken voegde Fuchs 35 werken toe, die niet per se in de periode 1975-1995 gemaakt hoefden te zijn. Hij koos deze werken uit tijdens een rondgang langs de ateliers van de deelnemende kunstenaars.
De tentoonstelling bestaat uit werk van 24 kunstenaars: Reinier Asmoredjo, Anand Binda, Carlos Blaaker, Jules Chin A Foeng, Ray Daal, Ron Flu, Glenn Fung Loy, Rudi Getrouw, Soeki Irodikromo, Paul Irodikromo, Remy Jungerman, Ruben Karsters, Rinaldo Klas, John Lie A Fo, Egbert Lieveld, Stuart Robles de Medina, Cliff San A Jong, Imro Themen, Rene Tosari, Erwin de Vries, Paul Woei, Leo Wong Loi Sing, Michael Wong Loi Sing en Sirano Zalman.
De prille kunstgeschiedenis van Suriname is er niet een van opeenvolgende stromingen, maar van persoonlijke benaderingen die gelijktijdig naast elkaar bestaan, waarbij het dominante medium de schilderkunst is. Er is een scala van stijlen en werkmethodes waar te nemen, van een ingetogen realisme tot een heftig expressionisme. Veel van de deelnemende kunstenaars hebben hun opleiding aan Nederlandse kunstacademies genoten en zijn daarna permanent of voor een bepaalde periode in Suriname werkzaam geweest. De ouderen waren op hun beurt weer actief in het kunstonderwijs in Suriname zelf. Hierdoor is de band met de westerse (Nederlandse) kunst in veel gevallen groter dan die in andere landen uit de regio, zoals Brazilie en de landen van het Caribisch gebied.
Radicale experimenten die de internationale kunstwereld de laatste decennia heeft laten zien, treffen we evenwel in Suriname niet aan; geen body art of minimal art, nauwelijks videokunst of installaties, zelfs hoegenaamd geen fotografie. Het is bovenal de schilderkunst die domineert. Dit gegeven heeft ongetwijfeld te maken met een plaatselijke kunstmarkt die nog weinig ontvankelijk is voor experimentele kunst. Daarbij is er een zeer beperkte infrastructuur van galeries en musea, is er gebrek aan materiele middelen en bestaat er slechts een klein podium voor serieuze kunstkritiek.
De uitgesproken culturele verscheidenheid van Suriname werkt door in de schilder- en beeldhouwkunst, maar niet op een eenduidige wijze. Soeki Irodikromo, bijvoorbeeld, liet zich aanvankelijk inspireren door de Indonesische Javaanse cultuur, maar de laatste jaren schildert hij expressionisti scher en hebben de Javaanse thema’s plaatsgemaakt voor een mengeling van Surinaamse elementen. Zijn overtuiging dat alleen in een dergelijk samengaan een goede toekomst voor het land verscholen gaat, vormt zijn motivatie. Deze stellingname lijkt representatief voor de benaderingswijze van zijn collega’s.
De vraag of deze kunstenaars iets maken dat Surinaamse kunst genoemd kan worden, is in de huidige situatie moeilijk te beoordelen. Hoewel de behoefte aan een nationale identiteit niet verdwenen lijkt, is geen van de kunstenaars in de tentoonstelling er op uit zijn werk in dienst te stellen van een nationale, ‘Surinaamse’ stijl. Als er iets Surinaams genoemd kan worden, is het de wederzijdse doordringing van vele verschillende cultuurelementen. Naast die van de creoolse, Hindoestaanse, Javaanse, Indiaanse en bosneger-bevolkingsgroepen van Suriname moet ook gedacht worden aan de moderne, internationale westerse cultuur. Het contact dat kunstenaars onderhouden met de buurlanden, het Caribisch gebied en Amerika, wordt steeds sterker. De gerichtheid op de Nederlandse kunst en cultuur blijft bovendien een essentiele rol spelen. Cobra en het magisch realisme van Willink hebben tot op de dag van vandaag invloed op het werk van oudere en jongere kunstenaars.
Bij klassieke muziek denk je niet meteen aan Suriname. Toch worden morgen in Amsterdam heuse Surinaamse composities uitgevoerd. Met Europese invloeden, dat wel.Wie in Suriname muzikaal was, werd naar Nederland of Duitsland gestuurd”, zegt pianist Rodrigo Robles de Medina. Samen met twee andere musici voert hij morgen stukken van tot nu toe onbekende Surinaamse componisten uit.
Talentvolle Surinaamse jongens werden in de 19de en 20ste eeuw naar Europa gestuurd om te gaan studeren. Waarna ze terug gingen naar hun vaderland Suriname. Zo begint de geschiedenis van de onbekende Surinaamse klassieke componisten waarvan geen opnames te horen zijn, waardoor hun muziek onbekend is gebleven. Totdat John Helstone een aantal jaren geleden stuitte op een enorme hoeveelheid bladmuziek op een zolder van zijn familie.
Veel van de bladmuziek was nog nooit gespeeld of opgenomen. Voor producent Sjaiesta Badloe reden om een klassiek concert te organiseren met werken van vier componisten. De partituren worden uitgevoerd door een ervaren pianotrio. Robles de Medina is enthousiast over de Surinaamse componisten. “Surinaams klassieke muziek is erg bijzonder, het is ontzettend sterk gecomponeerd. Het is een missie om dat te laten horen aan de mensen, om ze te laten zien dat Surinaams klassiek echt iets interessants is.” Het concert is geen alledaagse gebeurtenis, het Nederlands Muziekinstituut legt het concert daarom vast.
De vier componisten die worden uitgelicht zijn Eddy Vervuurt (1928-1988), Johan Victor Dalhberg (1915-1946), Theodor Neumann Cordua (1860-1914) en Lou Lichtveld (1903-1996). Lichtveld werd vooral bekend als schrijver onder het pseudoniem Martin Helberg.
Klassieke muziek van Surinaamse bodem, wat is daar nu anders aan? Volgens een van de uitvoerders, pianist Rodrigo Robles de Medina, is er een klein verschil met de ‘Europese’ klassieke muziek. “De componisten hadden veel invloeden uit Europa, dus echt Surinaams kun je de muziek ook niet noemen.”
Toch zijn er Surinaamse componisten waar de Surinaamse invloeden wel degelijk goed te horen zijn in de muziek. Volgens Rodigro Robles de Medina valt een componist daarin duidelijk op. “Eddy Vervuurt heeft meer Surinaamse invloeden in zijn composities. Een swingend orkest met slagwerken. Dat is typisch Eddy Vervuurt.”
Maar de meeste componisten schreven volgens Europese traditie. “Als men een stuk van Theodoor Neumann Cordua zou horen, dan is de reactie: ‘Dat is Schumann’. Maar Robert Schumann zou op een andere manier met de muziek omgaan, Neumann Cordua heeft iets vernieuwends.”
De uitvoerders van de klassieke partituren zijn drie talentvolle musici. Pianist Rodrigo Robles de Medina, violiste Pei Pei Zhu en Wiadislaw Warenberg die de cello bespeelt. De musici zijn via Helstone in aanraking gekomen met de Surinaamse klassieke componisten.
Rodrigo Robles de Medina heeft zelf ook bladmuziek van Surinaamse componisten. “John Helstone heeft een ontzettend groot archief, maar ik had toevallig ook wat werken van Eddy Vervuurt in mijn collectie. Toen ik dat een keer aan hem liet zien, kende hij het nog niet. Er is zoveel onbekend werk dat nog ontdekt moet worden.”
Reacties uitgeschakeld voor Het feminisme heeft gefaald zolang vrouwen niet klaarkomen/De zwarte Surinaamse man als sekssymbool volgens Nina ”kaolo” de La Parra
Ooit schreef ik een stuk waarin ik xenofobe en racistische voorstellen/uitspraken van politici [al was de lijst natuurlijk niet compleet] op een rijtje zette ZIE https://www.astridessed.nl/racisme-in-de-politiek-verontrustende-uitspraken-en-voorstellen-van-nederlandse-politici/ Nu, de onderstaande uitspraak van Groot-Wassink [wethouder Sociale Zaken, Democratisering en Diversiteit], die zich vroeger presenteerde als anti racist, past helaas ”mooi” in dat rijtje
De veelbesproken en door sommigen verfoeide linkse coalitie van Amsterdam is halverwege. Rutger Groot Wassink, GroenLinkswethouder en geestelijk vader van het college, vindt dat het allemaal nog linkser mag. ‘Ik ga niet inbinden.’
Twee jaar geleden ging Amsterdam verloren aan links, vond premier Mark Rutte. GroenLinks boekte in maart 2018 een historische overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen en was ineens de grootste partij van de stad. Lijsttrekker Rutger Groot Wassink van GroenLinks smeedde een progressieve coalitie met PvdA, D66 en SP, een samensmelting die tot in het torentje van de minister-president voor beroering zorgde.
De nieuwe lente die het progressieve gemeentebestuur beloofde, was in de ogen van politieke tegenstanders juist een gure herfst. De Tweede Kamer stemde over een motie om delen uit het collegeprogramma ongeldig te verklaren, de ‘kletsende klasse’ van tv-persoonlijkheden zoals Jack van Gelder en Gerard Joling viel Amsterdam, GroenLinks en burgemeester Femke Halsema regelmatig aan in de media.
Rechtse partijen hebben de stad uitgeroepen tot ‘openbaar gekkenhuis’, zeker toen Groot Wassink in de stad vijfhonderd opvangplekken regelde voor uitgeprocedeerde vluchtelingen en mensen met een illegale verblijfsstatus. De omschrijving ‘Pyongyang aan de Amstel’ viel, verwijzend naar het stalinistische regime in Noord-Korea.
Het is ‘evidente, virulente Amsterdamhaat’ zegt Groot Wassink, die zich van de kletsende klasse weinig aantrekt, maar zich wel verbaast over de ‘hysterie’ uit de Haagse politiek. “Ik begrijp dat partijen Amsterdam en GroenLinks gebruiken als boksbal. Is dat terecht? Nee. Is dat schadelijk? Ja.”
Heeft u dat er niet zelf naar gemaakt door naast een beeld van Domela Nieuwenhuis op de foto te gaan, of door uw gebalde vuist in de lucht te steken tijdens toespraken?
“Het kan niemand verbazen dat ik links ben. En ik kan ook best lachen om de fotomontages waarin ik sta afgebeeld als Lenin. Maar het is kwaadaardige lulkoek dat ik fan zou zijn van massamoordenaars. Het is een bredere poging van politieke tegenkrachten om dit college, en mij in het bijzonder, af te schilderen als een stel gekkies. Terwijl wij niets anders doen dan ons inzetten voor deze stad, en iedereen erin.”
Wat vindt u van het predicaat ‘kneiterlinks’ dat aan uw college is gegeven?
“Een spin die gemunt werd door voormalig VVD-wethouder Eric van der Burg. Een verschrikkelijk woord, omdat het niet klopt. Vanuit mijn perspectief is dit een centrumlinks bestuur, want D66 zit erbij. Ik zou persoonlijk best wat linkser willen gaan.”
Op welke gebieden?
“Dan zou ik het armoedebeleid nog wat aanscherpen. En het economisch beleid. Het kan geen verrassing zijn dat ik tegen de groei van Schiphol ben, terwijl het coalitieakkoord daar minder duidelijk over is.”
De plannen van dit college gaan veelal over armoede, werkloosheid, sociale huur, opvang van uitgeprocedeerde vluchtelingen. Dat zijn geen onderwerpen waar een doorsnee Amsterdammer veel van merkt.
“Ik denk dat deze Amsterdammers het heel belangrijk vinden dat ze wonen in een stad die heel sociaal en rechtvaardig is. Dat het met hen weliswaar vrij goed gaat, maar dat zij het tegelijkertijd fijn vinden dat het stadsbestuur ook aandacht heeft voor de zorg voor anderen.”
Maar deze groepen kunnen geen woning in de stad betalen en horen dat scholen overwegen hun kinderen nog maar vier dagen per week les te geven. Verdienen deze mensen niet meer bestuurlijke aandacht van u?
“Je kunt gewoon niet volhouden dat deze coalitie voor hen geen aandacht heeft. We doen ons best om betaalbare huizen te realiseren. Onze kiezers zien heus wel dat we het daar moeilijk mee hebben door landelijke wetgeving. Ik vind het ook ingewikkeld dat beleggers honderden pandjes in de stad bezitten en dat wij daar niets tegen kunnen doen. We investeren fors meer in onderwijs, en heel veel mensen vinden het prettig dat de stad autoluw wordt. Is dat een direct eigenbelang? Nee, wel een algemeen belang. Ik denk dat dit hun levensgeluk verhoogt.”
Maar zit er geen grens aan de solidariteit die u verwacht van deze Amsterdammers?
“Ik reken er niet zonder meer op, maar je kunt mij toch niet kwalijk nemen dat ik bestuurlijke accenten leg vanuit mijn eigen politieke achtergrond? Iedereen weet toch waar ik voor sta? Als ze niet op mij stemmen, dan is dat jammer. Als ik met mijn vrienden praat, dan hoor ik zorgen over de tweedeling in de stad, over discriminatie en armoede. Zijn dat dingen waar zij of hun kinderen mee te maken hebben? Heel vaak niet. Maar ze vinden het belangrijk om in een stad te wonen waar vluchtelingen niet overal de schuld van krijgen, en waar omgezien wordt naar anderen.”
Is GroenLinks inmiddels niet veel groter en gemixter geworden dan u en uw vrienden? Jonge mensen die graag naar festivals gaan en torenhoge huren moeten betalen, hebben ook op u gestemd. Wat doet u voor hen?
“Je zegt eigenlijk dat ik een bepaald type GroenLinkser ben, onderdeel van een kleine minderheid, tegenover de rest van Amsterdam. Ik bestrijd dat! Heel veel inwoners maken zich enorm druk over klimaat en segregatie. We kijken naar de noden van iedereen. Jij stapt in het beeld dat ik een extreemlinkse gekkie zou zijn en dat is onzin.”
Vergroot u die afstand niet zelf ook, door het gehamer op de zesurige werkdag voor ambtenaren, of vegetarische gemeenteborrels?
“Dat zijn kleine dingetjes. Ik blijf de zesurige werkdag een goed idee vinden dat steeds meer internationale bedrijven omarmen, omdat het goed is voor werknemers. Ik stoor mij er niet aan dat mensen zeggen dat ik links ben. Ik stoor mij eraan als daar de suggestie in zit dat ik niet heel serieus bezig ben het beste te doen voor de stad. Ik ga niet inbinden op mijn verhaal.”
Uw partij werd vorige week in de gemeenteraad beschuldigd van communistische terreur, door FvD-raadslid Annabel Nanninga. Waarom weersprak u dit niet?
“Dat was krankzinnig. Ik voel mij niet persoonlijk gekwetst als iemand mij communist noemt en ik deel zelf ook weleens uit. Maar als je mij het bestaan van de goelagkampen verwijt, heb je geen idee waar je het over hebt. Als je kijkt naar de omvang en massaliteit van deze vergelijkingen, vooral op sociale media, dan vraag je je af: waar eindigt dit? Deze vergelijkingen leiden ertoe dat sommige mensen denken dat ik een gevaarlijke malloot ben. Ik krijg weleens mailtjes van mensen die denken dat ik witte Nederlanders wil vervangen door vluchtelingen. Dat soort ideeën.”
Bent u wel eens bang geweest?
“Nee, ik heb maar één keer aangifte gedaan, toen er iets bij de post zat. Er is ook thuis weleens wat bezorgd. Vooral mijn zoon krijgt op school weleens iets over mij te horen. Maar Sylvana Simons en de burgemeester hebben het zwaarder.”
U was degene die een glas wijn ging drinken met partijgenoot Femke Halsema om haar te polsen voor het burgemeesterschap. Nu is zij burgemeester, maar vaart zij haar eigen koers. Bent u nog blij met uw keuze van toen?
“Ik vind haar een goede burgemeester en een fijn persoon, die goed is in haar rol van burgermoeder. Ze is eigenzinnig genoeg om onderwerpen te agenderen die zij belangrijk vindt, ondanks de samenstelling van de raad. Er is geen burgemeester die zo veel aandacht vraagt voor veiligheid en drugscriminaliteit en ze komt met een campagne tegen seksuele intimidatie van jonge meiden. Daar ben ik van onder de indruk.”
De burgemeester doet steeds vaker voorstellen die GroenLinks niet prettig vindt. Denk aan het inperken van de vrijheden van krakers en asielactivisten. Steekt dat?
“Daar hebben we soms best discussie over, maar ik denk dat links sommige dogma’s te lang heeft vastgehouden.”
Welke dogma’s?
“Ik kan best leven met de aanpassingen van het kraakbeleid. Wat ik doe voor ongedocumenteerden, is alleen vol te houden als je ook een oplossing vindt voor immigranten uit veilige landen, die niet in aanmerking komen voor een verblijf. Deze veiligelanders krijgen in Ter Apel een treinkaartje naar Amsterdam en komen hier naartoe om shit te veroorzaken. Wij moeten dat dan oplossen. Ik ga die veiligelanders echt niet opvangen. Daar is geen draagvlak voor in de samenleving.”
De burgemeester lijkt met haar aanpak van krakers, We Are Here en andere onderwerpen soms meer van de VVD dan van GroenLinks? Baalt u daarvan?
“Welnee joh, ze was als GroenLinkser al eigenwijs. Ze is nooit het prototype partijlid geweest, net als ik. Ik ben sociaal-economisch klassiek links en zij wat meer libertair. Toch delen we heel veel.”
Rutger Groot Wassink
Geboren: 5 juli 1974 in Doetinchem
Opleiding: geschiedenis aan de Universiteit Utrecht
2004-2011 Adviseur bij FNV
2011-2015 Werkzaam bij de Tweede Kamerfractie GroenLinks, onder meer als politiek adviseur van toenmalig fractievoorzitter Bram van Ojik
2015 adviseur patiëntenfederatie NPCF
2015-2018 Adviseur energiebesparing bij de Woonbond Politiek
2006-2014 Deelraadslid en fractievoorzitter GroenLinks in stadsdelen West en Westerpark (onderbreking van 2011 tot 2013).
2014-2018 Fractievoorzitter GroenLinks in gemeenteraad
Maart 2018 Lijsttrekker GroenLinks, winnaar gemeenteraadsverkiezingen Amsterdam2018-heden Wethouder Sociale Zaken, Democratisering en Diversiteit
Reacties uitgeschakeld voor Het anti vluchtelingen discours van Groen Links wethouder Rutger Groot-Wassink
De bekladding op het beeld van Piet Hein RIJNMOND
In Bristol rollen demonstranten het beeld van slavenhandelaar Edward Colston naar de rivier de Avon. BEELD GETTY IMAGES
Beeld Jochem Jurgens
Beeld Anne Claire de Breij‘Het begint met kijken. En dan (in Surinaams accent): ‘hé schatje, ben je aan het wandelen? Je komt uit Holland, toch? Waarom ben je hier?’ De veiligheidsman van een winkel begint een heel gesprek met je. Mannen lopen achter je aan.’ ……….. 