woensdag 4 maart 2015
Lentes komen en lentes gaan. Soms komt er een prachtige zomer achteraan. Maar ook als lente vrijwel naadloos overgaat in gure herfst, dan staat één ding vast: er komt weer een volgende lente, met de optie van een beter vervolg. Dat geldt weerkundig gezien, maar het geldt ook voor de maatschappelijke veranderingsprocessen die we metaforisch met ‘Lente’ aanduiden, processen van protest en verzet en strijd voor een menselijker maatschappij. Zo heeft de Arabische Lente inmiddels grotendeels het veld moeten ruimen voor de gure wind van repressie en terreur door staat en staatsvormende milities als bijvoorbeeld Islamitische Staat. Maar onder deze misère borrelen nog altijd dezelfde sociale processen die in de gloriedagen van 2011 de Arabische Lente vleugels hielpen geven. Een land waar dit momenteel weer blijkt, is Oman.