Opinie, gepost door: Joke Kaviaar op 29/11/2023 11:12:50
Er is al heel veel over gezegd. Talloze analyses stellen de vraag en zoeken het antwoord: hoe dan? Ik vraag me af of mensen de afgelopen pak ‘m beet twintig jaar hebben opgelet.
Het was 2004 toen Rita Verdonk de scepter zwaaide over het ‘vreemdelingenbeleid’ en categorisch weigerde om het toen veel bepleitte generaal pardon toe te passen. Woorden als ‘deportatie’ en ‘kamp’ mocht je niet gebruiken om dat beleid, vormgegeven in opsluiting en deportaties, te duiden. De stemming in dit land was toen al – sinds de dood van Fortuyn – extreem rechts. Alleen, we mochten het nog niet weten. Maar duidelijk was toen al: ‘eigen volk eerst’, de slogan waarvoor Janmaat nog vervolgd werd in de jaren tachtig, was gemeengoed geworden. Nog wat omfloerst veelal, maar het was er. Het had zich verstopt in beleid door partijen die voor links doorgingen. De architect van het huidige ‘asiel’beleid was een PvdA’er: Job Cohen. Toen Verdonk plaats maakte voor PvdA’er Albayrak dachten veel mensen dat er verbetering zou komen. Maar het generaal pardon voor afgewezen vluchtelingen dat Albayrak mondjesmaat toeliet, kwam in ruil voor een dwingend sluiten van gemeentelijke noodopvang. En zo is dat jaar in jaar uit doorgegaan. Er wordt een strohalm gegeven en tegelijk een heel veld plat gemaaid en geasfalteerd. De strohalm wordt breed uitgemeten. Wees vooral dankbaar en verder je kop houden. Er is in al die jaren geen enkele bewindsvoerder op de post ‘vreemdelingenzaken’ geweest die het goed voor had met vluchtelingen. Niet in Nederland, niet in de hele EU. Fort Europa is verantwoordelijk voor duizenden doden in de Middellandse Zee en met het verleggen van de buitengrenzen naar ver buiten Europa door dealtjes met landen buiten de EU ook verantwoordelijk voor meer hekken en muren waar mensen stuk op lopen, worden opgepakt, gemarteld, beschoten, bestolen en vermoord. Er sterven mensen die gedumpt zijn in de Sahara. Hiervoor is Fort Europa verantwoordelijk. Nog maar een paar maanden terug nam Rutte samen met de Italiaanse fasciste Meloni het voortouw voor de deal met Tunesië. Dus hoezo zijn we nu verrast?
De gevestigde partijen, van ‘links’ tot rabiaat rechts, hebben jarenlang niks anders gedaan dan toegeven aan het verhulde racisme en fascisme. Niets anders deden ze dan extreem rechts gelijk geven door hun gedachtegoed in praktijk te brengen en tot beleid te maken. Zo zouden de extreem rechtse partijen niet aan de macht komen, maar zij die hun agenda stilletjes overnamen. Niet voor niets slapen vluchtelingen op straat bij Ter Apel. Dat is het gevolg van decennia van beleid om af te schrikken: kom niet hierheen, we helpen je niet. Het is beleid om opvang te sluiten zodat de boodschap ‘het zijn er teveel’ kan worden uitgelegd met verwijzing naar op straat slapende vluchtelingen. Dezelfde boodschap dient om neoliberaal diefstalbeleid op iets dat ‘woningmarkt’ heet te verhullen. We ‘worden overspoeld’! Angst voor water doet het altijd goed in dit moerasland onder de zeespiegel. Verdeel en heers werkt altijd. De vraag is: waarom hebben zoveel mensen niet door hoe dit werkt? Dringen we niet door met onze artikelen, pamfletten en demonstraties? Heeft de pers hier de hand in? Dat laatste is zeker (ook) waar. Ze praten de retoriek van de overheid na, komen hooguit als het kwaad is geschied met analyses achteraf die vooraf nuttiger waren geweest. Zo hebben de media vooraf aan de provinciale staten verkiezingen ‘Lientje’ van de Boeren Bedrog Beweging ruim baan gegeven om haar leugens te verspreiden om achteraf die leugens onderuit te halen. Mosterd na de maaltijd. Hetzelfde zagen we met de zogenaamde ‘mildheid’ van Wilders, zo kort voor de verkiezingen. Daags na de bezetting van het Atlantic Hotel in Kijkduin waar vluchtelingen gehuisvest zullen worden, gaat Wilders daar vandaag de agressieve racisten een hart onder de riem steken. Daar zal de pers komende dagen vast wel iets over te zeggen hebben: “toch niet zo mild”. Te laat! Dus: kunnen we tegen al die vuile propaganda op met onze demonstraties en manifestaties? Kunnen we die onderuit halen met acties die alleen de aandacht krijgen wanneer er mensen worden gearresteerd om vervolgens te merken dat het dan niet over de inhoud gaat? Dan moeten we het weer hebben over de middelen, de blokkades, het smeren van ketchup op de lijst van een schilderij, of de paraplu of fles op de kop van Baudet…
Een antwoord op de vraag “hoe komen we hieruit?” heb ik niet direct. Het is met alles “damned if you do – damned if you don’t” lijkt het. Maar wat we in elk geval om te beginnen kunnen doen is bouwen aan (grotere, dagelijks voelbare) solidariteit. Deze laten zien en blijken en voelen. In praktijk brengen zoals we altijd al gedaan hebben, maar nog veel meer. Solidariteit is een ding van dagelijkse praktijk. Die solidariteit is namelijk wat mensen die nu meer dan ooit het mikpunt zijn van het nu zo openlijke fascisme het eerste en het hardste nodig hebben. Dat begint met om je heen kijken en waakzaam zijn, opletten. Spring in de bres waar mensen worden aangevallen. Steun acties en demonstraties van mensen die worden aangevallen. Doe mee. Pik uitingen van racisme en fascisme niet. Niet op straat, in het OV. Niet op het familiefeestje. Niet in de winkel, in de wachtkamer van de huisarts. NO PASERAN! En vooral ook: we moeten ons niet richten op politici om het op te nemen voor groepen die tot mikpunt worden gemaakt. Zij waren namelijk de wegbereiders van dit fascisme. Weet dit: (zelf)verdediging is DIY. Het is aan ons om uitingen en daden van fascisme de voet dwars te zetten en te stoppen. Want daar schuilt nu het eerste en grootste gevaar. De fascisten komen uit hun holen gekropen omdat ze met de 37 zetels van Wilders hun gelijk bevestigd menen te zien en dat vermeende gelijk, dat komen ze halen. Dat gaat van de hufter die een vrouw de hoofddoek aftrekt tot vuurwerk en andere troep gooien naar demonstranten van KOZP. Het zijn aanvallen op demonstraties door extreem rechtse hooligans. Let wel: die tendens was ook al veel eerder zichtbaar. De herhaalde aanvallen op KOZP die reeds plaats hebben gevonden de afgelopen jaren lieten aan duidelijkheid niets te wensen over. Fascisten rond een van de laatste A12 blokkades, niet geheel toevallig die met het thema ‘Queer pride’, waren een regelrecht gevaar voor vastgeplakte demonstranten. De politie maakte er dankbaar gebruik van. Zoals altijd. Dus we moeten ons verenigen in solidariteit. En met die solidariteit voorkomen dat Wilders het PVV schip van wal kan laten steken.
Die fascisten die nu de straat op gaan kunnen rekenen op steun van Wilders en zijn eh.. ‘partij’. Als dat schip eenmaal vaart en regering heet, dan liggen alle rechten die verworven zijn, korter of langer geleden, onder vuur. Niet dat ‘rechten’ al zo vanzelfsprekend en beschermd waren trouwens. En daarmee komt nog een waarschuwing: reken er niet op dat allerlei rechtstatelijkheden en grondwetten ook maar iemand gaan beschermen. De wet, justitie en politie, belastingdienst, uitkeringsinstanties: racisme is al institutioneel. Dus: hoe beschermen we in de praktijk onszelf en diegenen die mikpunt zijn van fascisten? Door voorbereid te zijn. Dat is dagelijkse mentale voorbereiding en oplettendheid. Dat is demonstratieve aanwezigheid, en het ontwikkelen van praktische vaardigheden. Een handleiding heb ik niet, ik wil vooral de noodzaak aangeven.
Wat nodig is: laten zien waar we staan. Laat die polarisatie maar komen. Als fascisten toeslaan is er geen tijd voor nuance, voor in het midden balanceren. Dan is het tijd voor een kant kiezen. De kant van antifascisme en solidariteit. Sla Wilders het roer uit handen. Neem de bereidheid om te vechten voor die zoveel geroemde ‘gelijke rechten’ overal mee naar toe waar je komt en verspreid die in woord en daad: toen niet, nu niet, nooit meer fascisme!
Joke Kaviaar, 28 november 2023
DISCUSSIE
https://www.indymedia.nl/node/54122
Reacties uitgeschakeld voor PVV Overwinning/Zet de Strijd voort!/Reactie op stuk Joke Kaviaar
Afgelopen vrijdag, 22 april 2022, hielden rond de 25 actievoerders in Den Haag een demonstratie tegen Frontex, het EU-agentschap dat de grensbewaking rond de buitengrenzen van de Europese Unie regelt. Agentschap Fort Europa dus eigenlijk, een agentschap van muren en hekken en gewapende bewaking, een agentschap dat vluchtelingen op zee de dood in laat jagen of op land vast laat lopen in prikkeldraad en in als opvangcentra vermomde concentratiekampen. Kortom, een agentschap dat vuur en vlammen verdient, geen budgetten en personeel. Van vuur en vlammen kwam het niet. Maar een levendig protest was het wel. Ik nam deel, en vond het in meerdere opzichten leerzaam.
We verzamelden op de Koekamp, waar een van ons een korte toespraak hield. De politie was er meteen al: gezichtsbedekking van demonstranten mocht niet, iets dat ze overigens niet consequent afdwingen. Stokken aan vlaggen/spandoeken mochten ook niet, en dat dwongen ze wel af. Vroeger gold dit soort onzinverbod alleen voor stevige stokken. Wapens, zeggen ze dan. Nu waren de dunne bamboestokken ook taboe. Zo rekt de politie haar regeltjes steeds verder op in repressieve richting.
We gingen lopen. Aanvankelijk zwijgend: er werd intussen lawaai afgespeeld, ik begrijp oorlogsgeluiden, om de verschrikkingen waar vluchtelingen aan proberen te ontkomen uit te beelden. Even later zetten mensen gelukkig toch leuzen in, en zo werd het toch een levendige optocht. ‘No Borders, No Nations, Stop Deportations!’, ‘No Nations, No Border, Fight Law and Order’, ‘Say it Loud, Say it Clear – Refugees are Welcome Here!’, ook in de gezongen versie. Keer op keer ook: ‘Hey hey,. Ho ho, Frontex Has to Go!’
Ik vond dat continu afspelen van oorlogsgeluid niet zo’n geweldig idee, eerlijk gezegd. Ik snap de symbolische waarde. Maar het geluid was niet luid genoeg om buiten de stoet zodanig hoorbaar te zijn dat de boodschap overkwam. Terwijl het geluid weer wel hard genoeg was om voor veel extra prikkels te zorgen voor een demonstrant als ondergetekende. Het maakte het roepen van leuzen ook niet makkelijker. Ik denk dat het beter was geweest om dat geluid slechts af en toe af te spelen, en dan flink luider zodat het overkomt. Maar zeker niet continu, zodat het demonstreren goeddeels zonder dit lawaai kon plaatsvinden en het zelf scanderen en zingen echt alle ruimte krijgt.
We liepen van ministerie naar ministerie en ander bureaucratisch doelwit. Het idee was dat we bij die diverse doelwitten op verschillende wijzen aandacht zouden vestigen op Frontex en de staatsterreur tegen vluchtelingen die onder meer daarmee wordt uitgeoefend. Het eerste doelwit was het ministerie van oorlog, lachwekkend aangeduid als ministerie van Defensie). Daar maakten we onze boodschap luidruchtig duidelijk, maar veel gebeurde daar niet. Vervolgens trokken we op naar het ministerie van Onrecht, al even lachwekkend met Justitie aangeduid. Daar zongen wij – Joke Kaviaar en ik, in de hoedanigheid van Your Local Pirates – ons lied Horror and Weep, in 2018 gemaakt naar aanleiding van de vluchtelingenkinderen in kooien in het land van toen nog Trump. Hetzelfde soort verschrikking dus als waar Frontex verantwoordelijk voor is.
Toen we verder wilden, bleek een van ons de meegebrachte vouwfiets kwijt te zijn. Gestolen? Misschien stond die nog bij de vorige tussenstop, het oorlogsministerie? Iemand ging kijken. Degene van wie de s fiets was, wilde ook even teruglopen. Dat mocht niet van de politie: geen afsplitsingen! Pas toen de eerste persoon terug was gekomen, vond de politie het okay dat de tweede persoon ging. Die was intussen gelukkig al langs de politie gesneakt, en kwam kort erna met fiets en al terug. Maar intussen had de politie de groep dus wel behandeld alsof ze gevangenen waren: eenmaal in de groep mochten we er niet zomaar uit. Een tweede geval van kwaadaardige repressie tegen een klein groepje demonstranten dat gewoon een statement van solidariteit aan het maken was. More was to come.
Derde doelwit: het gebouw ministerie van buitenlandse zaken, waar naar ik begreep ook de IND gevestigd was. Daar hielden mensen een die-in: demonstranten gingen onder witte lakens liggen, om de wegens het anti-vluchtelingenbeleid door de EU de dood in gejaagde mensen uit te beelden, Intussen werden namen of persoonsbeschrijvingen van aldus omgekomen vluchtelingen voorgelezen. Intussen hielden andere demonstranten de twee spandoeken van de demonstratie vast, een met de tekst ‘Borders Kill’, de ander met ‘Stop Pushbacks.’ Aanankelijk stonden we echter me tie s[pandoeken naar de voorbijganger toe terwijl die spandoeken het zicht op de die-in ontytrokken. Zo kreeg de actie natuurlijk amper aandacht, dus we verplaatsten de doeken naar achter de voor dood liggende demonstranten. Zo konden mensen het zien. Intussen deelden demonstranten flyers met uitleg en kritiek over Frontex uit aan mensen uit het publiek.
Dat vond ik trouwens de kracht van de hele actie: wat we deden bij de diverse doelwitten – een die-in, wat muziek, whatever – functioneerde als aandachtstrekker. De flyer functioneerde als toelichting. Het systematisch uitdelen van die flyers was wat mij betreft de essentie van wat we deden. Als drukmiddel op de diverse instanties werkt het type symbolische acties dat we deden plus ene optocht op zich niet. Als aandachtstrekker en handvat voor kritische voorlichting aan mensen die zo’n actie zien, vind ik de aanpak echter uiterst zinvol.
Dat vergt echter allemaal wel dat er publiek, omstanders, voorbijgangers zijn om flyers uit te delen. Tot aan de die-in waren die er. Maar vervolgens gingen we langs het station naar de tijdelijke locatie van de Tweedee Kamer. Dat is aan een drukke weg, maar met nauwelijks voetgangers. Dan sta je dus je ding te doen in de leegte. En de politie werd nu heel vervelend. We wilden voor het gebouw staan. Ruimte zat, en we stonden geen voetgangersstromen in de weg want voorbijgangers waren er dus amper. Maakte allemaal niet uit, de politie stond erop dat we naar de overkant gingen, op afstand van het gebouw. Dat wilden we niet, maar verwijzingen naar vrijheid van meningsuiting en vergelijkingen met hoe het Kremlin opereert tegen demonstranten maakten niet uit. We moesten gaan, anders zou de politie wel even helpen, zo maakten agenten ons duidelijk. En ja hoor, even later weden we richting overkant ‘begeleid’ en dus ook geduwd.
Ik was het zat, stelde aan een enkele mededemonstrant voor om op de weg te gaan zitten, en voegde de daad bij dat woord. Ik hoopte dat anderen dat ook zouden doen, dat gebeurde niet, wel kreeg ik van een mede-activist een blik te zien van ‘Is dat nu wel verstandig?’ Ik bleef zitten maar niet lang. Snel voelde ik een paar armen die aan me begonnen te trekken. Politie trok me vrij hardhandig weg, ik stribbelde tegen, een kameraad kwam er bij en probeerde me te helpen. Alles bij elkaar lukte het de politie niet om me achter het dranghek waar ze me kennelijk wilden hebben – en daarmee buiten de groep! – te krijgen. Agenten hielden me nog even vast, maar ik stond bij de groep die nu aan de overkant stond. Toespraakje, leuzen. Geen arrestaties. Ik zag intussen wel de omvang van de politiemacht. Meerdere politiebusjes en een politiewagen.
Op aar het laatste doelwit, een gebouw van een wapenlobby-instantie. Politie voorop, in politieauto over de stoep, is natuurlijk helemaal geen overtreding van hun eigen wetten. Langs een straat met nog steeds amper voorbijgangers. Dit deel van de route werd noodzakelijk gemaakt door de gekozen doelwitten maar was voor het uitdelen van flyers en dergelijke dus helemaal niet erg nuttig. Bij het wapenlobbybedrijf deelden actievoerders met nep-bloed besmeurde nep-aandelen uit, maar ook hier moesten we aan de overkant blijven van de politie die ons nog steeds als serieuze bedreiging van de Openbare Orde bejegende. Joke en ik deden een tweede lied, “Wapentuig Stuk’. Het kostte me moeite om er niet een derde lied, ACAB, achteraan te gooien maar verder dan de inleidende akkoorden ging ik maar niet.
Bij deze locatie sloten we de hele actie af. De balans op makend denk ik:
Een: Nuttige actie, vanwege de aandacht die we trokken met ons verhaal, rechtstreeks naar voorbijgangers toe. Zo waren we niet afhankelijk van media-aandacht, zo hanteerden we onze eigen kracht. Zo kregen de diverse activiteiten bij de doelwitten hun functie. Ik denk dat precies dit aspect bij kleinschalige acties als deze misschien nog meer nadruk zou mogen krijgen dan die veelal krijgt: rechtstreekse communicatie met mensen buiten onze eigen kringen, wiens aandacht, support en inzet we zoeken en nodig hebben om verder te komen met de strijd.
Twee: Wat een repressief circus wist de politie van Den Haag er weer van te maken! Maar waarom komen ze daar mee weg? Wat zou er gebeurd zijn als we niet met vijfentwintig mensen waren geweest, maar met honderd? Of meer? Wat zou er gebeurd zijn als er niet slechts een enkele demonstrant was gaan zitten op de weg bij het Tweede Kamergebouw, maar vijftien? Of dertig? En hoe zou het worden als we onze dingen doen op vijf locaties, niet opeenvolgend met een mars over deels lege straten, maar tegelijkertijd? Zomaar wat gedachten van een nog steeds boze, maar tevens opruiend opgewekte, demonstrant.
DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID UPDATE EN OFF THE RECORDVia dit artikel wil ik, ondanks de anti-vluchtelingenagenda vandit nieuwe kabinet Rutte IV en andere kritiekpunten, er mijn voldoeningover uitspreken, dat er, voor het eerst in de Nederlandse parlementaire geschiedenis, een zwarte minister, de heer Franc Weerwind, is toegetredentot een kabinet, het nieuwe Rutte IV.Dit is een verdere stap op de Weg naar Gelijkheid!ZIE MEER DETAILS DIRECT ONDER HET NOTENAPPARAAT
[Hoe is er beslist door de Asielverantwoordelijken?] ”Een discretionaire bevoegdheid is in het Nederlands bestuursrecht een bevoegdheid die een bestuursorgaan in meer of mindere mate de vrijheid toekent om in concrete gevallen naar eigen inzicht een besluit te nemen. Met de discretionaire bevoegdheid van een minister wordt de vrije ruimte van de minister om zelf te beslissen over een inwilliging of afwijzing van een verzoek om een verblijfsvergunning bedoeld” VERBLIJFBLOG/WOORDENBOEK/MIGRATIERECHT https://verblijfblog.nl/Woordenboek%20van%20het%20migratierecht/discretionaire-bevoegdheid/
”Als een vreemdeling volgens de regels niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning, mag de minister deze alsnog verlenen.”
Iedereen, die zich heeft ingezet voor de vluchtelingenstrijd, heeft weleensmet die discretionaire bevoegdheid te maken gekregen, die eropneerkomt, dat als alle juridische middelen zijn uitgeput en eenasielzoeker [1] dreigt te wordenuitgezet, dat als laatste redmiddel, de Staatssecretaris van Justitie ofAsiel [2], of de Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie [3], eenstreep door die uitzet beslissing kan trekken en alsnog een verblijfsvergunningkan verstrekken. Ook ondergetekende heeft regelmatig bij Ministers en/of Staatssecretarisseneen beroep gedaan op dit ”Principle of Last Hopes” en in sommigegevallen werkt het ook, omdat politieke druk, or whatever goes in the mindof a ruthless politician, toch kan uitmaken.Zoals in het geval van de naar Armenie uit te zettenkinderen Lili en Howick, die last minute van toenmalig Staatssecretaris Harberseen verblijfsvergunning kregen [4]
Maar goed, voordat we afdwalen:Die discretionaire bevoegdheid, die is er nu niet meer, ingeruild als zijis tegen een laatste Kinderpardon met wurgende, koopmansachtigevoorwaarden [5]Niet HELEMAAL opgeheven echter, want het bestaat nog wel, maar alseen LACHERTJE!Nu is dat Kinderpardon komen liggen bij….de IND,,,,dezelfdeorganisatie, die asielaanvragen beoordeelt en zo oordelend,afwijst. [6]Dus de afwijzer bepaalt, of er in dit geval een uitzonderingmogelijk is….[7]
HOE HEBBEN DE VERANTWOORDELIJKE ASIELBEWINDSLIEDEN BESLIST/IN WELKE MATE HEBBEN ZIJ GEBRUIK GEMAAKT VANHUN DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID?
Het is dus afgeschaft, die discretionaire bevoegdheid.Althans, die ligt niet meer in handen van bevoegde Asielbewindslieden. Nu leek het mij eens interessant om eens na te gaan, hoe die verschillendeStaatssecretarissen van Justitie en Ministers van Immigratie en Asiel nupersoonlijk beslist hebben, wie uiteindelijk mocht blijven en wie niet.Anders gezegd:In hoeveel gevallen zij gebruik hebben gemaakt van hun discretionnaire bevoegdheid.En in sommige gevallen verbaasden zij mij, terwijl mijn oordeel over henniet is veranderd.
I MINISTER VERDONK, MINISTER VOOR IMMIGRATIE, INTEGRATIEEN ASIEL IN HET TWEEDE KABINET BALKENENDE [2003-2006]LET’S BEGIN WITH ”IJZEREN RITA” Laten we beginnen met de Eerste, dieondergetekende hiernoemt, minister Rita Verdonk in de kabinetten Balkenende II en III [8], vanwege haaronbuigzaamheid ook wel aangeduid met ”Ijzeren Rita” [9]Veel hebben ondergetekende en anderen, waaronder de onvergetelijkevluchtelingenwerker Wietse Potijk [10] de degens met haar gekruist,er zijn websites ontstaan vanuit verontwaardiging over haar beleid,die nu nog steeds geduchte pro vluchtelingenwebsites zijn [11]Er zijn tijdens haar bewind heel wat schandalen geweest, die er vaakmee samenhingen, hoe zij de Hand lichtte met de mensenrechten vanvluchtelingen, soms met desastreuze gevolgen. [12]Ook internationaal, onder andere van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch, was er veel kritiek op haar beleid [13]Zie hier nogmaals alle schandalen, met als dramatisch Dieptepuntde Schipholbrand. [14] Tot zover minister Verdonk, van wie dus weinig goeds te zeggen is [15],wat overigens bepaald niet betekent, dat haar opvolgers beter zijn of waren.Bepaald niet.Maar daar gaat het hier niet om. Mijn onderzoek is naar de mate waarin minister Verdonk en opvolgers gebruikgemaakt hebben van de toen nog bestaande discretionaire bevoegdheid.Gewoon, omdat het sowieso belangrijk is om dit te weten en op een rijtje te hebben..Want hoe meer facetten van het vreemdelingen/Asielbeleid in kaartworden gebracht, hoe beter.
MINISTER VERDONK/DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID Minister Verdonk, die als minister zitting heeft gehad in de kabinettenBalkenende II en III, van 27 mei 2003 tot 14 december 2006 alsMinister voor Vreemdelingenbeleid en Integratie [16], heeft maar liefst 1100 keergebruik gemaakt van haar discretionaire bevoegdheid! [17]Daarmee is zij de Grote Koploper vergeleken bij haar opvolgers.Eerlijk gezegd, dit verbaasde mij ten zeerste van Ijzeren Rita! [18] Toegegeven, er lagen nog veel achterstallige dossiers uit de periodevan Minister Nawijn [19]Toegegeven, aanvankelijk weigerde Verdonk de dossiers uit de periodeNawijn [ruim 15 000 brieven] in behandeling te nemen en werd zij door de Raadvan State teruggefloten [20], maar uiteindelijk deed ze het toch.En verleende zij dus 1100 verblijfsvergunningen per discretionairebevoegdheid. [21] II
NEBAHAT ALBAYRAK, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE INKABINET BALKENENDE IV [22 FEBRUARI 2007, 23 FEBRUARI 2010][HIRSCH BALLIN TUSSEN VERDONK EN ALBAYRAK IN] Dan nu de opvolgster van minister Verdonk, Nebahat Albayrak, Staatssecretarisvan Justitie onder het kabinet Balkenende IV, vanaf 2007-2010 [22]Niet helemaal natuurlijk, want toen minister Verdonk onder parlementairedruk aftrad als minister van Vreemdelingenzaken, nam minister van JustitieHirsch Ballin tijdelijk het dossier van haar over [23]Over zijn eventueel gebruik van de discretionaire bevoegdheid weet ikniet veel.Wel heb ik kunnen ontdekken, dat Hirsch Ballin tenminste in tweegevallen gebruik heeft gemaakt van zijn discretionaire bevoegdheid:In geval van de Congolese asielzoeker Mpanzu Bamenga, later D’66 raadslid inEindhoven en in geval van een groep van 181 Syriers, die dreigden teworden uitgezet en over wie informatie in handen was gekomen vanSyrische ambtenaren, wat een zeker gevaar kon inhouden. [24]Hirsch Ballin zou later nog opmerkelijk zijn, omdat hij zich op het CDA partijcongres uit 2010 nadrukkelijk uitsprak tegen samenwerking metde PVV en in 2020 tegen de CDA coalitie met Forum voor Democratie’met Forum voor Democratie in de Provinciale Staten Noord Brabant [25],een samenwerking, die trouwens in 2021 weer werd opgezegd. [26]Niet van belang voor dit artikel, maar het zegt wel iets over Hirsch Ballin. TERUG NAAR ALBAYRAK: NEBAHAT ALBAYRAK, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE [27] Een van de belangrijkste stappen onder haar bewind was haar uitvoeringvan de inwerkingtreding van de Generaal Pardonregeling [op 15 juni 2007] [28]Het betrof asielzoekers die vóór 1 april 2001 een asielverzoek hadden gedaan, dan wel die zich voor die datum bij de IND of Vreemdelingenpolitie hadden gemeld voor het indienen van een aanvrage. Deze asielzoekers moesten sinds 1 april 2001 ononderbroken in Nederland hebben verbleven. Criminelen en asielzoekers die hadden gelogen bij hun asielaanvrage vielen buiten de regeling. Ook gezinsleden van alsnog toegelaten vreemdelingen kregen recht op verblijf, indien zij vóór 13 december 2006 in Nederland waren gekomen en er al een gezinsverband bestond. [29]
Voor deze Generaal Pardonregeling, waarvoor reeds onderVerdonk was gepleit [30] en door haar steeds verworpen [31]was er een ware ”Generaal Pardoncrisis” geweest tussenVerdonk en de Tweede Kamer, waar je de stukken van de orenvlogen en duidelijk werd, hoe Verdonk de zaak konfrustreren, ook staatsrechtelijk.Zie noot 32 VAN VERDONK [ik kan het blijkbaar niet laten, Verdonkte noemen] NAAR ALBAYRAK Maar minder fraai [na de tenuitvoeringslegging van het GeneraalPardon, waarvoor hard was gestreden, door de Kerken en zovele anderen] [33], was de sluiting,door Albayrak, van de noodopvang uitgeprocedeerde asielzoekers [34]Natuurlijk zijn er nog veel meer akeligheden te vermeldenover het beleid van Albayrak [35], maar daar gaat het hier nietom, maar om de discretionaire bevoegdheid en de mate, waarinzij daarvan gebruik gemaakt heeft:’ WELNU:NA VERDONK IS ALBAYRAK DE GROTE KOPLOPER!Zij heeft maar liefst 450 keer gebruik gemaaktvan haar discretionaire bevoegdheid! [36]Dat dat relatief veel is, kunt u zien aan haar opvolgers.
IIIGERD LEERS, MINISTER VOOR IMMIGRATIE EN ASIEL14 OCTOBER 2010 TOT 5 NOVEMBER 2012Onder het kabinet Rutte I Een grotere huichelaar dan minister Gerd Leers onderhet kabinet Rutte I heb ik in de politiek niet vaakmeegemaakt. [37]Zo weigerde hij gebruik te maken van zijn discretionaire bevoegdheid om het Koerdische gezin Yilmaz een verblijfsvergunning te geven. In 2008 heeft hij als burgemeester van Maastricht nog brandbrieven vanwege schrijnendheid voor hen geschreven [38]Een kwaadaardiger cynisme kun je je toch niet voorstellen! Nu, deze ”benepen” Leers heeft wel heel pover gebruik gemaaktvan zijn discretionaire bevoegdheidMaar 80 keer……, waarbij hij nog de kwestie van de ”gewortelde” Angolese asielzoeker Mauro voorde kiezen kreeg en na hem aanvankelijk te hebbenwillen uitzetten, wat tot veel ophef leidde, gaf hij hem een tijdelijkstudievisum [39]Op zijn Leers.[Het nieuwe kabinet Rutte-2 werd het vervolgens in 2012 eens over een kinderpardon, waardoor Mauro in 2013 met terugwerkende kracht een verblijfsvergunning kreeg. In 2021 kreeg hij een Nederlands paspoort.]
IV FRED TEEVEN, ”FRED DE VLUCHTELINGENJAGER” Opvolger van Albayrak werd Fred Teeven, Staatssecretarisvan Justitie onder de kabinetten Rutte I en II, van 14 october 2010 tot 9 maart 2015. [40]Zijn Staatssecretarisschap viel deels samen met de nog steedslopende ”We Are Here” periode, uitgeprocedeerde vluchtelingen,afkomstig uit asielopvangcentrum Ter Apel [later zouden zichanderen bij hen aansluiten], die weliswaar uitgeprocedeerd waren, maar ook niet konden worden uitgezet naar hun landvan herkomst, hetzij omdat de ambassades niet meewerkten,hetzij vanwege de oorlogssituatie, hetzij om andere factorenbuiten hun schuld. [41]In zulke gevallen hoort de Staat [hier de Staatssecretarisvan Justitie of Minister van Vreemdelingenzaken] de tussenwal en schip geraakte vluchtelingen alsnog een verblijfsvergunning te verlenen, het zogenaamde ”buitenschuldcriterium” [42], maar dat gebeurde mooi niet!Het was Teeven, die met deze groep te doen had, die in 2012afzakte van Ter Apel naar Amsterdam, werd opgevangen inde tuin van de Diakonie, daarna aan de Notweg in Osdorp belandde, haar zwerftocht van gekraakt pand naar gekraakt pand ondernam, gesteund door Kerken en solidairemensen en tot op de dag van vandaag op een rechtvaardige oplossing wacht [43], met als laatste Dieptepunt de rechtszaken,die de ”solidaire” Groen Links Wethouder Rutger Groot-Wassinktegen hen begon….[44] Maar goed, dat is na Teeven’s tijd en niet Teeven’s schuld. Wat WEL zijn schuld/verantwoordelijkheid is, was zijn destijdsonbuigzame houding tegen de We Are Here Groep.Het was Terugkeer [wat dus meestal niet mogelijk was] enanders verrekken. [45]Laten we EVEN aannemen, dat burgemeester van der Laan[toen burgemeester van Amsterdam] nog naar een aannemelijkeoplossing zocht[46], een conclusie, die Ik nadrukkelijk NIETheb getrokken [47], dan was het in ieder geval Teeven, diehem de pas afsneed. [48]Een keiharde was hij ja, wat hem de naam ”Fred de Vluchtelingenjager” opleverde [49]Gegeven door dichteres en activiste Joke Kaviaar [50] DOLMATOV Binnen het bestek van dit artikel ga ik niet uitgebreid inop alle onrechtmatigheden van Teeven’s beleid [of van de anderedoor ondergetekende genoemde en beschreven Staatssecretarissen/Ministers, aangezien de discretionaire bevoegdheid hier Doel is], maar toch wil ik noemen zijnverantwoordelijkheid voor de tragische zelfmoord van de Russische vluchteling Alexander Dolmatov, die door ernstigfalen van de verschillende onderdelen van de ”asielketen”tot zelfmoord is gedreven in Uitzet en Detentiecentrum Rotterdam Airport [51]JA, GEDREVEN!Want uit onderzoek en berichtgeving bleek, dat Dolmatovniet alleen reeel gevaar liep bij uitzetting naar Rusland,omdat hij lid was van een oppositiepartij tegen de Russischepresident Poetin en voor zijn verzet in Rusland was gearresteerd[52], er waren om en rond zijn asielbehandeling ernstigefouten gemaakt, waardoor hij dreigde te worden uitgezet.Zo werd hij ten onrechte in vreemdelingenbewaringgeplaatst.Informatie over Dolmatov die de vreemdelingenpolitie op papier had gezet was op verschillende plekken feitelijk onjuist. Ook had zijn advocaat, Marq Wijngaarden, op tijd beroep aangetekend tegen de afwijzing van de asielaanvraag. Ook was de zorg in detentiecentrum Rotterdam een farce:Zo hadden twee verpleegkundigen een arts moeten inschakelen om de zelfmoordneigingen van Dolmatov in te schatten. [53] Ramp op ramp dus, met desastreuze gevolgen.Zo vermeldt de Inspectie Justitie en Veiligheidin haar rapport ”Het overlijden van Alexander Dolmatov”onder andere in het Voorwoord onder ”Samenvattingen,conclusies en aanbevelingen”:”In samenhang bezien komt de Inspectie VenJ tot het oordeel dat er op verschillende momenten door verschillende organisaties in de vreemdelingenketen onzorgvuldig is gehandeld. Dit geldt ook voor hen die betrokken zijn bij de aan Dolmatov na zijn inbewaringstelling geboden juridische bijstand en medische zorg.” [54] Dat is duidelijke en harde taal genoeg! Politiek was en is natuurlijk Teeven, als Staatssecretaris van Justitie,die ook nog een keihard beleid voerde, verantwoordelijk, maar tochoverleefde hij het ”Dolmatov” debat:Oppositiepartijen SP, CDA, Partij voor de Dieren, D66, ChristenUnie en GroenLinks vonden [terecht] dat de staatssecretaris moest opstappen maar een motie daartoe werd niet gesteund door een meerderheid van PvdA, VVD, SGP, PVV en 50PLUS. [55] Zo gaat dat in de politiek.Waar een gewone burger in een dergelijk gevalmooi was vervolgd voor dood door schuld [56],komt deze Asielschurk met de schrik vrij, net zoalsVerdonk en co destijds met de Schipholbrand. [57] TEEVEN/DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID Je zou denken, dat keiharde Fred de Vluchtelingenjager [58]nauwelijks gebruik gemaakt heeft van zijn discretionairebevoegdheid, maar hij weet je te verrassen!Teeven dus maakte maar liefst 300 keer gebruik van zijndiscretionaire bevoegdheid! [59]Opmerkelijk was daarbij, dat Teeven een Kameroensedorststaker een verblijfsvergunning verstrekte, volgenssommige nieuwsbronnen, omdat hij beducht geweestzou zijn voor de herhaling van het Dolmatov drama…[60] VKLAAS DIJKHOFF, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE [20 MAART 2015-4 OCTOBER 2017] Daar heb je hem dan, de opvolger van Fred Teeven ”de Vluchtelingenjager” [61]:VVD Staatssecretaris van JustitieKlaas Dijkhoff, onder het kabinet Rutte II, Staatssectretaris van 20 maart 2015 tot4 october 2017[62], ook wel ”Klaas de Overvaller” genaamd[63]Lees er het stuk van dichteres, schrijfster en activisteJoke Kaviaar maar op na [64]Of weten jullie het nog [waarschijnlijk niet, time flieswhen you have fun….], diezelfde Klaas Dijkhoff,die graag veiligheid als GUNST verleent aan mensen, die vluchten voor oorlog [65]Een RECHT [66] omgebogen tot GUNST, als wareDijkhoff een Absolute Vorst….Leuk Heerschap…..Maar goed [of slecht]:De perfiditeit van het beleid van Dijkhoff [en voorgangers/opvolgers], hoewel even aangestipt [67] is hier het punt niet:In dit stuk gaat het om de mate waarin hij en voorgangers[en opvolger Mark Harbers] gebruik hebben gemaakt vanhun discretionaire bevoegdheid:Daar gaat ie dan:Klaas Dijkhoff, ”Klaas de Overvaller” [68], maakte 240 keer gebruik van zijn discretionaire bevoegdheid. [69]Valt mij nog mee….
VIMARK HARBERS, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE VAN26 OCTOBER 2017 TOT 21 MEI 2019”MENSELIJKE” MARK…….. And last, but not least:Mark Harbers, Staatssecretaris van Justitie in kabinetRutte III [70], ”menselijke Mark” [71], de man tijdenswiens Staatssecretarisschap de discretionaire bevoegdheid zouworden afgeschaft, of beter gezegd, overgeheveld naar de IND [72]Zo ”menselijk” was Mark Harbers, dat hij een asielzoeker, Ali Mohammed Al-Showaikh, liet uitzettennaar Bahrein [73], waar hij vervolgens werd gearresteerd en volgens mensenrechtenorganisatie Amnesty International waren er sterkte aanwijzingen, dat hij was mishandeld! [74]Amnesty International merkte daarover onder andere op in een verklaring:”Hoewel algemeen bekend is hoe Bahrein omgaat met familieleden van politiek activisten besloot Nederland om Al-Showaikh uit te leveren aan Bahrein.”EN”Door Ali Mohammed al-Showaikh terug te sturen naar zijn land van herkomst maakte Nederland zich schuldig aan het non-refoulementprincipe (het verbod op terugzending naar een land waar de vluchteling vervolging te vrezen heeft of waar zijn leven of veiligheid in gevaar is). De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) had moeten weten dat Al-Showaikh in Bahrein gevaar zou lopen.” [75] Weet u nog?Dezelfde IND, die nu beschikt over de discretionaire bevoegdheid……[76]Over deze schandalige en onverkwikkelijke kwestiezijn destijds nog Kamervragen gesteld door D’66 en deChristen Unie [8 januari 2019] en later door de PvdA [7 maart2019] [77]Ook heeft ondergetekende destijds de Staatssecretaris aangeschreven [met daaraan gehecht eerdere correspondentieover een uitzetting naar Soedan] [78]Maar het ging over Harber’s discretionaire bevoegdheid.In een geruchtmakende zaak heeft hij daarvan gebruik gemaakt:In de kwestie Howick en Lili [79] En dan nu de Vraag, hoe vaak Harbers gebruik gemaakt heeft van zijn discretionaire bevoegdheid?Dat was slechts 26 keer! [80]Het feit in aanmerking genomen, dat hij al twee jaar Staatssecretaris was, voordat de discretionaire bevoegdheid hemwerd ontnomen:Dat zegt wel iets over zijn zelfverklaarde ”menselijkheid” [81]
EPILOOG Van Verdonk tot HarbersIk heb ze op een rijtje gezet, de bewindspersonen,die gebruik hebben gemaakt van hun discretionaire bevoegdheid.De een meer dan de ander.Sommigen verrasten me, van anderen [Leers/Harbers] vond ikhet liggen in de Lijn der Verwachting.Als er meer gebruik is gemaakt van die discretionaire bevoegdheid, is dat fijn voor betrokkenen natuurlijk. Maar mijn mening over die bewindslieden is niet veranderd. Want veel of weinig gebruik van die discretionaire bevoegdheid: Het beleid deugt in grond niet, zolang vluchtelingen wordengecriminaliseerd, rechteloos gemaakt en opgesloten.Zolang ook maar EEN iemand wordt uitgezet naar eenonveilig land. Ik heb gezegd. ASTRID ESSED TEKST VAN TROUW ARTIKEL, WAARUIT AANGEHAALD INBEGINZIN ARTIKELDIRECT HIERONDER DE NOTEN TROUWDE DRUK OP DE STAATSSECTRETARIS ASIELZAKEN IS TE GROOT, VINDT DE EIGEN VVD19 NOVEMBER 2018
Als een vreemdeling volgens de regels niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning, mag de minister deze alsnog verlenen. De VVD wil deze discretionaire bevoegdheid afschaffen, maar dit pleidooi vindt geen gehoor in de Tweede Kamer.
Gerd Leers, minister van vreemdelingenzaken in het eerste kabinet-Rutte, zei in 2012 in deze krant: “Neem van mij aan: gebruikmaken van je discretionaire bevoegdheid of niet, is het moeilijkste wat ik heb meegemaakt.”
De CDA’er nam de dossiers met ‘schrijnende gevallen’ in een rode map mee naar huis. Daar begon de worsteling. Verdiende dit asielgezin alsnog een verblijfsvergunning, ondanks dat de rechter anders heeft besloten? Oftewel: moest hij zijn hart laten spreken?
Alle collega’s van Leers kennen de situatie. Het is meer dan ingewikkeld, liet Klaas Dijkhoff (staatssecretaris van asielzaken tussen 2015 en 2017) destijds weten in het AD. Ook hij kreeg moeilijke dossiers mee naar huis, met de vraag of in bepaalde gevallen genade voor recht moest gaan.
Dijkhoff: “Als ik geen discretionair besluit neem, wordt dat onmenselijk gevonden. Doe ik het wel, dan is het eerlijk. Maar het is per definitie níet eerlijk. De meesten zijn wel teruggegaan en hebben zich netjes aan de regels van onze overheid gehouden. Degene die mij een brief schrijft, heeft toch jarenlang tegen de samenleving gezegd: ik negeer jullie regels (…) Het voelt voor mij nooit als iets eerlijks, om die bevoegdheid te gebruiken.”
Enorme belasting
VVD-Kamerlid Malik Azmani wil van de discretionaire bevoegdheid af. Hij vindt dat de druk op Mark Harbers, partijgenoot en huidig staatssecretaris van asielzaken, groot is. Te groot. Azmani: “Het is een enorme belasting voor bewindslieden.”
Waar dat toe kan leiden, bleek enkele maanden geleden, toen de uitgeprocedeerde Armeense kinderen Lili en Howick dreigden te worden uitgezet. Hun lot lag in handen van Harbers. Het tweetal werd onderwerp van een fel politiek en maatschappelijk debat en mocht uiteindelijk in Nederland blijven van de staatssecretaris. Op enig moment moest Harbers onderduiken vanwege bedreigingen.
Azmani wil zijn pleidooi niet ophangen aan de kwestie-Lili en Howick. Hij vindt per definitie dat het niet aan de politiek is om nog een finaal oordeel te vellen over individuele asielzoekers, nadat de rechter heeft gesproken. Het ongemak is, vindt Azmani, “dat iedereen iets vindt van een bepaalde zaak. Uiteindelijk moet de staatssecretaris daar een besluit over nemen, maar mag hij het niet uitleggen.” De worsteling van Harbers vindt achter de schermen plaats – en daar hoort deze te blijven.
Specialisten
De VVD stelt als alternatief voor dat in schrijnende gevallen de Immigratie- en Naturalisatiedienst iemand alsnog een vergunning verleent. “Daar zitten de specialisten”, zegt Azmani. Bovendien leidt de discretionaire bevoegdheid volgens hem tot willekeur. Iemand kan in de map van de staatssecretaris terechtkomen na een brief van een bezorgde burgemeester. Azmani: “Maar wat als niemand voor een asielzoeker in de bres springt? Wat als een school niet in actie komt?”
De VVD zal het voorstel vanavond toelichten, tijdens een Kamerdebat over de justitiebegroting. Op applaus hoeft Azmani niet te rekenen, ook niet binnen de eigen coalitie. D66 laat bij monde van Kamerlid Maarten Groothuizen weten: “Zolang verruiming van het kinderpardon niet serieus op tafel ligt, is afschaffen van de discretionaire bevoegdheid geen optie.” De ChristenUnie sluit zich daar bij aan. Ook het CDA verwerpt het VVD-plan. Volgens Kamerlid Madeleine van Toorenburg is deze bevoegdheid iets ‘dat wij moeten koesteren in Nederland en niet moeten bezoedelen met partijpolitiek’. Ze doet daarbij wel een oproep aan politici om zich in het openbaar niet te bemoeien met individuele asielkwesties. “Want als wij dat wel gaan doen, dan halen wij de bijzondere bevoegdheid van de bewindspersoon onderuit.”
Op Radio 1 zei Leers vandaag iets soortgelijks. Het probleem is de politiek, vindt hij, niet het instrument van de discretionaire bevoegdheid. Leers verwerpt het voorstel van Azmani: “In elk systeem komen mensen tussen de wielen”. En dan moet een bewindspersoon op het allerlaatste moment kunnen ingrijpen. EINDE ARTIKEL TROUW NOTEN NOTEN 1 T/M 10 https://www.astridessed.nl/noten-1-t-m-10-asielbewindslieden/
‘Iedereen moet toegang hebben tot het recht, ongeacht waar je vandaan komt, wat je persoonlijke situatie is of wat er in je portemonnee zit. Ik wil alle mensen in dit land het vertrouwen geven dat ze altijd kunnen rekenen op de democratische rechtsstaat.’
Franc WeerwindMinister voor Rechtsbescherming
Geboren op 22 september 1964 in Amsterdam, ongehuwd, 3 kinderen. Partij: D66.
Taken
Raad voor de Rechtspraak/Zittende magistratuur
Juridische beroepen
Rechtsbestel
Rechtsbijstand
Slachtofferhulp
Sanctiebeleid (DJI, inclusief TBS), inclusief bijbehorende wijzigingen Wetboek van Strafrecht
Justitieel jeugdbeleid
Aanpak recidive
Uitvoeringsketen strafrechtelijke beslissingen
Adoptie
Preventie (persoonsgericht en generiek)
Wet Rechterlijke Organisatie
Wet Burgerlijke Rechtsvordering
Wijziging Wetboek van Strafvordering (primair)
Wetgevingskwaliteit
Privaatrecht, inclusief personen- en familierecht
Verbod verenigingen en financiering
Faillissementswet
Algemene wet bestuursrecht
Auteursrecht/intellectuele eigendom
Kansspelen
Bescherming persoonsgegevens
Autoriteit persoonsgegevens
Dienst Justis
CJIB
Raad Strafrechttoepassing en Jeugdbescherming
Raad voor de Kinderbescherming
ANTI VLUCHTELINGENDISCOURS KABINET RUTTE IV ” Mensen die niet rechtmatig in Nederland mogen blijven, moeten terugkeren naar het land van herkomst. We zetten in op effectieve maatregelen die gericht zijn op of bijdragen aan terugkeer of vertrek van mensen die niet in Nederland mogen blijven. Dit doen wij door intensieve begeleiding via het terugkeerspoor uit te breiden, de meldplicht aan te scherpen, het onderwijs in gezinslocaties in AZC’s in te richten op onderwijs in de taal van het land van herkomst en het uitbreiden van de Landelijke Vreemdelingen Voorziening (LVV) naar een landelijk dekkend netwerk waarbij de opvang altijd gericht is op terugkeer. Zelfstandige gemeentelijke opvang is dan niet meer nodig en wordt door het Rijk niet meer gefinancierd. Als sluitstuk van een zorgvuldig proces wordt in de wet het middel van de ongewenstverklaring aangepast zodat deze ook betrekking kan hebben op uitgeprocedeerde asielzoekers die weg moeten, die weg kunnen, maar die niet meewerken aan hun terugkeer of vertrek en daarbij richten we ons in het bijzonder op diegenen die overlast veroorzaken.”
REGEERACCOORD”OMZIEN NAAR ELKAAR, VOORUITKIJKENNAAR DE TOEKOMST”COALITIEACCOORD 2021-2025VVD, D’66, CDA EN CHRISTENUNIE [ASIEL, BLADZIJDE 45]
Kritiek op ongewenstverklaring: ‘illegaliteit wordt nu strafbaar’
Vanuit Bij1, GroenLinks en Volt klinken vragen over de ongewenstverklaring die de coalitie wil invoeren voor uitgeprocedeerde asielzoekers. De partijen leggen dat uit als een strafbaarstelling van illegaliteit en GroenLinks-leider Klaver wijst Kaag erop dat oud-D66-leider Pechtold daar juist lang oppositie tegen heeft gevoerd.
“Er zijn veel mitsen en maren, maar de strafbaarstelling is weer terug”, aldus Klaver. “Het is slimmer opgeschreven, ik las er bijna overheen, maar het staat er toch echt: illegaliteit wordt strafbaar.” Kaag is het daar niet mee eens en legt uit dat het wat haar betreft een sluitstuk is van een langer proces en niet een generieke strafbaarstelling van illegaliteit.
Klaver ziet dat anders: “Het zal wel het sluitstuk zijn, maar het sluitstuk is dat illegaliteit strafbaar wordt. Als het eruitziet als een eend, zwemt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het een eend.” De leider van D66 houdt vol dat die uitleg van de ongewenstverklaring in het akkoord niet juist is.
Waar gaat de discussie over strafbaarheid van illegaliteit over?
In het coalitieakkoord staat dat mensen die illegaal in Nederland verblijven eerder een zogenoemde ongewenstverklaring krijgen. In Nederland zijn of naar Nederland komen is dan strafbaar.
Die ongewenstverklaring bestaat al, en wordt gegeven aan personen die geen verblijfsvergunning hebben en zijn veroordeeld voor een ernstig strafbaar feit (in of buiten Nederland), een gevaar zijn voor de openbare orde en veiligheid of meerdere malen de Vreemdelingenwet hebben overtreden.
De coalitie wil dit uitbreiden. Ook mensen die illegaal in Nederland verblijven en niet meewerken aan terugkeer naar hun eigen land en overlast veroorzaken, krijgen dan zo’n ongewenstverklaring. Hoe dit juridisch geregeld gaat worden is nog niet bekend.”
Klaver wil visie, ‘afrekenbare doelen’ en doorrekeningen van plannen zienOok in de bijdrage van GroenLinks-leider Jesse Klaver is er opnieuw aandacht voor de plannen die de coalitie heeft voor de zorg, die hij net als veel andere oppositiepolitici uitlegt als een bezuiniging. Hij wil dat het zorghoofdstuk in het akkoord wordt aangepast. “Wat jullie nu doen, is onverantwoord. Iedereen die zegt ‘het is minder meer’: dat wordt al tien jaar gezegd.”Hij complimenteert de coalitie voor de “echt hele mooie zaken” die ook in het akkoord staan, maar zegt dat hij er meer van had verwacht. “Wat voor mij ontbreekt is visie. Ik mis de verbindingen tussen beleidsterreinen. Ik weet wel wat jullie willen gaan doen, maar ik weet niet waar jullie heen willen”, aldus Klaver. “Dit regeerakkoord is noch goed uitgewerkt, noch op hoofdlijnen. Daardoor is het vlees noch vis.”Klaver vraagt de coalitiepartijen of ze voor de presentatie van een regeringsverklaring bereid zijn om een lijst op te stellen met “afrekenbare doelen”. “Waar willen jullie heen en waar zijn jullie over drie jaar op af te rekenen?” Ook wil de leider van GroenLinks bij de regeringsverklaring doorrekeningen door de planbureaus zien van de plannen.Waar gaat de zorgdiscussie over?Zonder politieke maatregelen stijgen de zorgkosten de komende jaren ‘vanzelf’ van bijna 89 miljard euro in 2022 naar 95 miljard in 2026. Dat komt door vergrijzing en duurdere zorginnovaties. De coalitiepartijen willen die groei afremmen, met uiteindelijk 4,5 miljard euro per jaar minder uitgave in 2052. In 2026 staat de teller per saldo op 782 miljoen minder aan zorguitgaven. Die komen dan op 94,5 miljard euro per jaar in plaats van 95,3 miljard.
ÉÉN DAG GELEDENSegers (CU) wil dat er preciezer over de zorgplannen wordt gesprokenChristenUnie-leider Segers wil dat er “met meer precisie wordt gepraat over de zorg”. Dat zegt hij in reactie op Marijnissen van de SP die de zorgplannen van de coalitiepartijen in haar termijn opnieuw uitlegde als een bezuiniging.”Wat ik echt lastig vind, is om iedere keer te horen ‘er wordt bezuinigd, er wordt bezuinigd'”, zegt Segers. Hij zegt dat hij inderdaad openstaat voor een gesprek over de plekken waar in de zorg bezuinigd kan worden, zoals in de bureaucratie – “net als de SP” – maar hij wil af van de retoriek dat er in de zorg nu “met de botte bijl” wordt bezuinigd.Segers benadrukt dat er volgens het akkoord dat gisteren is gepresenteerd 9 miljard euro extra naar de zorg gaat in de komende periode.
ÉÉN DAG GELEDENWilders: akkoord is geen prestatie maar blijk van angstHet woord is na de lunchpauze het eerst aan PVV-leider Wilders. Hij herhaalt opnieuw dat miljoenen Nederlanders volgens hem Rutte niet meer vertrouwen, “en ze zullen zijn leugens en wanbeleid nooit vergeten”. Wilders vindt het coalitieakkoord geen prestatie, maar een blijk van “angst voor de kiezer die hard met hen zou afrekenen bij nieuwe verkiezingen”.Net als andere oppositiepartijen staat Wilders stil bij de plannen voor de zorg. “Men gaat 5 miljard euro structureel bezuinigen op de zorg, welke gek heeft zoiets verzonnen?”, vraagt hij zich af. “Wij hadden als PVV het tegenovergestelde verwacht, wij hadden structurele mega-investeringen verwacht. Wat zijn dit voor prioriteiten? Hebben ze dan helemaal niets geleerd van de coronacrisis?” De PVV wil dat er meer geld komt voor de zorg en wil ook dat er meer wordt gedaan voor lastenverlichting.Waar gaat de zorgdiscussie over?Zonder politieke maatregelen stijgen de zorgkosten de komende jaren ‘vanzelf’ van bijna 89 miljard euro in 2022 naar 95 miljard in 2026. Dat komt door vergrijzing en duurdere zorginnovaties. De coalitiepartijen willen die groei afremmen, met uiteindelijk 4,5 miljard euro per jaar minder uitgave in 2052. In 2026 staat de teller per saldo op 782 miljoen minder aan zorguitgaven. Die komen dan op 94,5 miljard euro per jaar in plaats van 95,3 miljard.
ÉÉN DAG GELEDENKritiek op ongewenstverklaring: ‘illegaliteit wordt nu strafbaar’Vanuit Bij1, GroenLinks en Volt klinken vragen over de ongewenstverklaring die de coalitie wil invoeren voor uitgeprocedeerde asielzoekers. De partijen leggen dat uit als een strafbaarstelling van illegaliteit en GroenLinks-leider Klaver wijst Kaag erop dat oud-D66-leider Pechtold daar juist lang oppositie tegen heeft gevoerd.”Er zijn veel mitsen en maren, maar de strafbaarstelling is weer terug”, aldus Klaver. “Het is slimmer opgeschreven, ik las er bijna overheen, maar het staat er toch echt: illegaliteit wordt strafbaar.” Kaag is het daar niet mee eens en legt uit dat het wat haar betreft een sluitstuk is van een langer proces en niet een generieke strafbaarstelling van illegaliteit.Klaver ziet dat anders: “Het zal wel het sluitstuk zijn, maar het sluitstuk is dat illegaliteit strafbaar wordt. Als het eruitziet als een eend, zwemt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het een eend.” De leider van D66 houdt vol dat die uitleg van de ongewenstverklaring in het akkoord niet juist is.Waar gaat de discussie over strafbaarheid van illegaliteit over?In het coalitieakkoord staat dat mensen die illegaal in Nederland verblijven eerder een zogenoemde ongewenstverklaring krijgen. In Nederland zijn of naar Nederland komen is dan strafbaar.Die ongewenstverklaring bestaat al, en wordt gegeven aan personen die geen verblijfsvergunning hebben en zijn veroordeeld voor een ernstig strafbaar feit (in of buiten Nederland), een gevaar zijn voor de openbare orde en veiligheid of meerdere malen de Vreemdelingenwet hebben overtreden.De coalitie wil dit uitbreiden. Ook mensen die illegaal in Nederland verblijven en niet meewerken aan terugkeer naar hun eigen land en overlast veroorzaken, krijgen dan zo’n ongewenstverklaring. Hoe dit juridisch geregeld gaat worden is nog niet bekend.
Reacties uitgeschakeld voor Discretionaire Bevoegdheid
INZET VOOR VLUCHTELINGEN/WIETSE POTIJK, DE MENS IN ACTIE! LEZERS! Recentelijk heb ik een stuk geschreven, waarin ik een Tribute heb gedaanaan een in mijn ogen Groot Man en ook Goede Vriend, vluchtelingenwerker Wietse Potijk uit het Friese dorp Gorredijk, die zich onvermoeibaar heeftingezet voor de rechten van vluchtelingen. [1]Hij overleed in 2006 [2].Dat is alweer een tijd geleden en ik heb hem na zijn dood direct eenhomage gebracht [3], maar toch kon ik het niet laten het nu, in 2022, 16 jaarlater, opnieuw te doen.Ik stuitte min of meer toevallig op hem en zijn inzet bijeen het schrijven van artikel, dat binnenkort op deze website verschijnten vond en vind, dat hij niet vergeten mag worden.Maar naast die tribute [4] wilde ik er ook een meer persoonlijke noot aangeven.Om de lezer te laten zien, wat voor mens hij was.Daarom laat ik hem hier persoonlijk aan het woord, na gedoken te zijnin mijn archief betr de mailwisseling met Wietse. Zie dus hieronder wat voor mens Wietse Potijk was ASTRID ESSED
DIT IS OM NOG EVEN TE LATEN ZIEN, WAT VOOR MENSWIETSE POTIJK WAS
Astrid Essed To:dpvn23nederland@hotmail.com Sun, Oct 1, 2006 at 8:26 AMBeste Wietse, Hoe gaat het met je?Bij dezen mijn complimenten tav je uitstekende aan premier Balkenende geschreven brief! Hartelijke groeten van vriendschapEveneens de hartelijke groeten aan de andere e-mailadressanten Astrid
MINISTERIE VAN ALGEMENE ZAKEN T.a.v. Minister president dhr. Prof. J. P. Balkenende Den Haag
Onderwerp: Uitspraak Rechtbank ( Chinese jongetje Hui)
Excellentie dhr. Balkenende,
Een groot deel van de Nederlandse samenlaving is geschokt bij de uitspraak van de rechter en zeer zeker de houding van de minister van Vreemdelingenzaken nadien, mevrouw Rita Verdonk.
Ik citeer de minister in haar verklaring na de uitspraak van de rechtbank: Hierin geeft zij aan dat het de keus is van de ouder om met haar kind in de cel te verblijven, er is namelijk genoeg opvang mogelijk bij familie, vrienden of voogd. Voor twee ouders is speciale opvang voorzien voor de ouder met die met kind niet de cel in hoeft.
Excellentie Balkenende, hoe in Gods naam verwacht u dat deze ouder(s), die al zeer getraumatiseerd zijn door het gebeuren, de jaren van onzekerheid en wachten, dat zij hun kind(ren) achter laten aan de zorg van vreemden om zelf in een cel te gaan zitten, wachtend totdat zij het land worden uitgezet? Zij vertrouwen bij nu geen mens en NIEMAND meer.
Was het niet U zelf, CDA Premier van Nederland, die ooit een statement maakte dat het gezin de hoeksteen van de Nederlandse samenleving is? Hoe dan niet voor Hui en zijn moeder, een jongetje die hier n Nederland geboren is en niets anders weet de dit land en cultuur, waarin HIJ opgegreid is. Hoe rijmt u dat met wat hier gebeurd in een Nederlandse gevangenis in Zeist? Erger nog is, dat u als het CDA en toch ,( Christelijke partij), in het nastreven van Gods woord, de geloofsleer en Ideologie héél anders handeld dan dat God zelf dat van u zou verwachten én willen excellentie Balkenende. In andere woorden, in de form van barmhatigheid, humaniteit en liefde voor de medemens, zoals God zelf dat doet, geeft niet waar in de wereld of wie het is. God maakt GEEN onderscheid.
Minister Verdonk, waar weinig goeds meer van te verwachten is anders dan haar eigen Imago verbetering, wat wij bij nu al wel gewend zijn van deze minister van leugens en aduquaat handelen, vergeet of weigerd te erkennen dat deze opgesloten kinderen met hun ouders géén papieren kúnnen krijgen, Abassades niét of weigeren mee te werken, wat lang al een bewezen feit is. Het is té gemakkelijk om dan maar te zeggen, de ouder(s) weigeren mee te werken, dat de ouder(s) hun verantwoordeliijkheid niet nemen, dus sluiten we ze op. Deze mensen hébben geen andere keuze Excellentie Balkenende, wanneer begrijpt het kabinet dat nu eens een keer.
Daarnaast staat minister Verdonk te beweren (liegen) in haar verklaring dat de in gevang gehouden kinderen het volgende krijgen in detentie. Verdonk zei: ,,Vanzelfsprekend proberen we de bewaringsperiode zo kort mogelijk te houden.” Gelogen, velen zitten daar veel en veel langer, het langst tot nu toe, 187 dagen opgesloten.
Verdonk: ,,We zorgen voor onderwijs, leermiddelen, wéér gelogen, luister naar Hui zelf die zei, ik mag niet leren en naar school hier. Anders probeer eens te praten met hulpverleners die dit allemaal van dichtbij mee maken, wanneer ze op bezoek gaan bij deze mensen, kinderen, hen te steunen in deze gevangenissen. Ook Zestienhove Rotterdam, géén verschil.
Verdonk: ,,Ook zorgen we voor spelmateriaal, wéér gelogen, luister naar Hui die zei, mijn speelgoed mocht ik niet mee nemen, ik heb hier niets, alles wordt afgenomen. Ik mag niets doen en we mogen maar twee keer luchten per dag, een kortere en langere, dat begrijp ik niet goed, ik weet het verschil niet.
Mijn eigen ervaring als hulpverlener daarmee. Bij aankomst gevangenis moet je bijna uit je kleren om binnen te komen, alles wordt onderzocht en nagekeken eerst. Op kinderverjaardag bezoek, de taart werd afgenomen en meegenomen en open gesneden, vermengeld teruggekregen, met bedorven smaak, dus aardigheid eraf. Het kadeautje moest ook afgegeven worden en hebben we niet teruggezien. Verteld werd dat het eerst moest worden nagekeken. Ik vroeg me af in wat voor in Nederland helhol wij terecht waren gekomen met rondom ons geblindeerde ramen. Ooit zoiets eerder meegemaakt rijdende door de toen nog, Oost Duitse grens zone geconfronteerd bij de Gestapo, mijn zus in West Berlijn te kunnen bezoeken. En daar dacht ik toe aan. Wat een land leven wij zeg, en dan maar verkondigen, het gaat zo goed allemnaal. Daar moet je dan TROTS op zijn.
Met vriendelijke groet en hoogachting,
Dhr. W. J. Potijk Steunpunt Friesland Vluchtelingenhulp Vluchteling Coördinator Gorredijk
Reacties uitgeschakeld voor Inzet voor vluchtelingen/Wietse Potijk aan premier Balkenende/De mens in actie!
Onderstaand artikel is opgedragen aan een bijzonder mens en groot Vriend, Wietse Potijk, die helaas recentelijk, dd 20-10 is overleden. Hij was een humanitair mens in de ware zin van het Woord, die zich als vluchtelingencoordinator Friesland en zeer gewaardeerd lid van de humanitaire vluchtelingenorganisatie van Harte Pardon op bijzondere wijze inzette voor de belangenbehartiging van vluchtelingen en asielzoekers.
Niet alleen zette hij zich in grote mate in voor praktische hulpverlening, eveneens bestookte hij Tweede Kamerleden en minister Verdonk met brieven, mails en verzoeken tot de zo broodnodige humanitaire inzet tav vluchtelingen en asielzoekers. Eveneens had hij jarenlang in Canada gewoond, waar hij zich actief had ingezet voor de rechten van Indianen. Met grote verontwaardiging kon hij zich bovendien uitlaten over het onrecht, de Palestijnen en de burgerbevolking in Darfoer aangedaan. Maar ook organiseerde hij het opzetten van een speeltuin in zijn woonplaats, het Friese Gorredijk Ik draag dit artikel niet alleen aan hem op, vanwege zijn onvoorstelbare humanitaire inzet, maar tevens, omdat ik weet, dat hij het met vreugde en instemming gelezen zou hebben
En hij zou gezegd hebben ”Goed zo meisje”.
Ik en vele anderen zullen hem node missen. Moge hij rusten in vrede.
”En zij wikkelde hem in een doek en legde hem in de kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg” In een aloud verhaal wordt verteld, hoe een arm Joods echtpaar in het door de Romeinen bezette Judea [het huidige Israël en de bezette gebieden], vanwege een door de Romeinse keizer Augustus genomen maatregel tot een volkstelling, terugreisde naar hun geboorteplaats om zich te laten registreren. Aldaar gekomen moest de hoogzwangere vrouw bevallen, maar voor haar en haar verwachte kind was ”geen plaats in de herberg”. Waarschijnlijk heeft zij daarom toestemming gekregen, haar Kind in een voor een bevalling uitgesproken ongeschikte plaats als een onhygiënische stal, ter wereld te brengen.
Meestal wordt dit verhaal ons met Kerstmis gepresenteerd als een zoetelijk, sentimenteel gebeuren, waarmee de harde, nietsontziende werkelijkheid wordt gebagatelliseerd. Anno 2006 is er in Nederland nog steeds sprake van kinderen voor wie geen plaats is in de herberg, ondanks de internationale humanitaire rechtsverdragen in het algemeen en het Kinderrechtenverdrag in het bijzonder.
Situatie asielzoekerskinderen in Nederland:
Het is evident, dat de humanitaire situatie van asielzoekerskinderen in Nederland direct samenhangt met de door de ouders al dan niet succesvol aangespannen procedure ter verkrijging van een verblijfsvergunning of een vluchtelingenstatus. In de praktijk echter is de kans op een succesvolle uitslag van een asielprocedure zeer gering.
a AC-procedures
Een en ander is met name te wijten aan het bestaan van de versnelde procedure, de zogenaamde AC-procedure. Volgens de door de UNHCR [VN-Vluchtelingenorganisatie]] opgestelde criteria, ontwikkeld in de zogenaamde Excom-conclusies, dient een versnelde procedure slechts te worden toegepast in apert-frauduleuze situaties. In de praktijk echter wordt deze procedure, waar slechts na twee gesprekken door de IND wordt vastgesteld of iemand al dan niet wordt toegelaten tot de uitgebreide procedure [het alternatief is uitzetting], in meer dan 60 porcent van de gevallen toegepast Het gevaar is hierbij levensgroot aanwezig, dat ook mensen uit oorlogsgebieden dmv deze versnelde procedure worden afgewezen, waarna zij kunnen worden uitgezet naar een onleefbare situatie, met alle gevolgen van dien. Ook bij reguliere procedures, hebben de door de lange wachttijd ontstane psychische spanningen bij de ouders een directe invloed op de door kinderen opgelopen spanningen ern angststoornissen.
Een zeer belangrijke bijkomende factor waarmee door zowel de IND als minister Verdonk van Vreemdelingenzaken te weinig rekening gehouden wordt is het feit, dat het merendeel van de asielzoekerskinderen in Nederland is geboren en een groot deel van de lagere school en soms ook Middelbare Schoolperiode in Nederland heeft doorgebracht. Hierdoor is, nog afgezien van de al dan niet aanwezige veiligheidssituatie in het herkomstland van de ouders, de aanpassing aldaar voor deze veelal in Nederland opgegroeide kinderen zeer problematisch, aangezien zij vaak noch de taal uit het herkomstland spreken, noch enige sociaal-emotionele affiniteit hebben met de aldaar aanwezige situatie cq culturele gebruiken.
b Het ontbreken van basisvoorzieningen in afwachting van beroep tegen afwijzing
Volgens de Nederlandse asielwetgeving kunnen asielzoekers, die in de AC-procedure zijn afgewezen, evenals trouwens asielzoekers, die een tweede asielprocedure aanspannen op grond van nieuw bewijsmateriaal, tijdens hun beroep tegen de afwijzing geen aanspraak maken op de in Nederland geldende elementaire basisvoorzieningen, waardoor iedere inkomstenbon ontbreekt. Nog afgezien van de evidente inhumaniteit is deze maatregel een flagrante schending van artikel 11 van het Internationaal Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten, dat uitdrukkelijk het recht van iedereen erkent op ”voldoende voedsel, kleding en adequate behuizing”.
Daarenboven heeft de VN-Commissie voor Sociale, Economische en Culturele Rechten gesteld, dat hiervan geen enkele groepering dient te worden uitgesloten, waarbij zij daarenboven expliciet melding heeft gemaakt van het recht van asielzoekers. Eveneens heeft zij met klem geprotesteerd tegen discriminatie van asielzoekers bij het verkrijgen van een huis
Dit recht op elementaire voorzieningen tijdens nog lopende procedures is eveneens verankerd in de de EU-richtlijn tot vaststelling minimumnormen voor de opvang van asielzoekers, artikelen 2 en 3 en als zodanig goedgekeurd door de Raad van Ministers dd 27-1-2003.
Een andere groep asielzoekers is de geheel uitgeprocedeerde groep, die de zogenaamde vierentwintig dagen brief heeft ontvangen, waarin staat, dat zij ervoor zorg moeten dragen, binnen 24 dagen het land te verlaten en anders eveneens zonder voorzieningen uit het asielzoekerscentrum worden verwijderd.
Nog afgezien echter van het eventueel te lopen humanitair risico in eigen land, staan een aantal diplomatieke vertegenwoordigingen in Nederland [met name o.a. de Afghaanse en de Chinese] erom bekend, dat zij nauwelijks of geheel niet meewerken aan de verstrekking van geldige reispapieren aan de betreffende asielzoekers. Wanneer er sprake is van een gebrek aan medewerking van de betreffende diplomatieke autoriteiten ter verstrekking van geldige reisdocumenten dient aan betrokkenen, op grond van het door minister Verdonk toegezegde ”buitenschuldcriterium”, alsnog een verblijfsvergunning te worden toegekend. In de praktijk echter wordt deze door de minister toegezegde ”buitenschuldcriterium” regeling nauwelijks toegepast.
Het is evident, dat door ouders ondervonden bovenstaande problematiek tot verkrijging van een basisinkomen en een huis, eventueel traumatische gevolgen kan hebben voor zowel de betrokken ouders als asielkinderen. Zo zijn er in de vluchtelingenhulpverlening gevallen bekend, waarbij gezinnen, die geen recht meer hadden op basisvoorzieningen, gedwongen waren, in parken te overnachten en te bedelen
Gelukkig is er een in aantal toenemende, vastberaden groep vluchtelingenbelangenbehartigers, die zich het lot van deze mensen aantrekt en via kerkelijke en individuele circuits zorgdraagt voor een vaak tijdelijke opvang van deze mensen
c Asielkinderen in detentie:
Welhaast het meest schokkende aspect acht ik de aanwezigheid van asielkinderen in detentie en uitzetcentra zoals Zestienhoven en Kamp Zeist, samen met hun ouders respectievelijk moeder, in afwachting van de uitzetting. Onlangs nog heeft de detentie van het 8 jarige Chinese jongetje Hui Chen in de media en onder het publiek veel stof doen opwaaien Aan deze detentie van Hui Chen is niet alleen een bijzondere aandacht besteed door humanitaire en vluchtelingenorganisaties, maar eveneens door een aantal zeer betrokken ouders van zijn voormalige Amsterdamse basisschool Olympia, die een demonstratie voor de vrijlating van Hui in het bijzonder, alsmede tegen de praktijk van de kinderdetentie hebben georganiseerd.
Inmiddels zijn Hui en zijn moeder dd 14-10 in vrijheid gesteld door de IND, aangezien volgens deze dienst de moeder van Hui nieuwe aan het rechtsdossier toe te voegen feitelijkheden naar voren heeft gebracht, waardoor de vreemdelingendetentie niet meer noodzakelijk zou zijn.
Kinderdetentei in sttrijd met het Internationaal Recht:
Wat ook de reden mag zijn van hun vrijlating, nog afgezien van de inhumaniteit in dezen, is de kinderdetentie in strijd met het in 1995 door Nederland geratificeerde Kinderrechtenverdrag, namelijk met de volgende artikelen:
Hierbij wil ik graag een bescheiden overzicht geven van de schending van de voornaamste artikelen:
Preambule:
Schending gelijkheidsprincipe:
In de preambule van het verdrag staat vermeld, dat in dezen geen enkel onderscheid tussen kinderen gemaakt dient te worden, noch naar afkomst, ras, religieuze overtuiging of status.
Artikelen:
1 Schending Artikel 3 betr de vooropstelling belangen van het Kind
In artikel 3, Kinderrechtenverdrag, wordt gesteld, dat de Verdragsstaten in de eerste plaats als verplichting hebben, de belangen van het Kind te realiseren. Betreffende de kinderdetentie is het evident, dat hier sprake is van fundamentele schending van de rechten van het kind.
2 Schending artikel 40,3, lid a betr de minimumleeftijd voor kinderdetentie. Hier is sprake van naar leeftijd willekeurige detentie van kinderen, die in de praktijk varieert van 1 tot 18 jaar. Zeker betreffende de detentie van vaak nog zeer jonge kinderen, is hierop geen aanvulling nodig.
3 Schending van artikel 28 betreffende het recht op onderwijs Aangezien er in de detentiecentra geen sprake van het geven van enig onderwijs, behoeft hierop a evenmin verdere toelichting te worden gegeven.
4 Schending van artikel 31, inhoudende het recht op spel en recreatie, hetgeen in de detentiecentra voor asielkinderen doorgaans praktisch niet aanwezig is. Ook al zijn er wel beperkte spelfaciliteiten aanwezig, is hierbij sprake van de schending van het fundamentele recht van ieder kind tot het in vrijheid spelen met leeftijdsgenootjes
5 Schending van artikel 37 betr het absolute verbod op marteling en een ”wrede en onmenselijke behandeling”. Het is evident, dat kinderen, die bloot staan aan bovengenoemde detentieomstandigheden, behandeld worden in strijd met de volgens het Kinderrechtenverdrag geldende verplichting tot een humane behandeling. Eveneens kunnen zij door een dergelijke behandeling traumata oplopen, waardoor er sprake kan zijn van een ”wrede en onmenselijke behandeling”.
d Uitspraak Raad van State tav het beroep op het Kinderrechtenverdrag:
Eveneens heeft de Raad van State in februari 2002 verklaard, dat het Kinderrechtenverdrag niet van toepassing is op kinderen van ouders, die op grond van de Nederlandse Vreemdelingenwet geen verblijf in Nederland werd toegestaan.
Volgens het Kinderrechtenverdrag echter, dat door Nederland is geratificeerd in 1995, heeft ieder kind recht op speciale zorg en bescherming, in het bijzonder van Staten en hun instellingen en mag daarin geen enkel onderscheid gemaakt worden naar ras, afkomst en status [zie preambule]. Ondanks deze door Nederland aangegane internationale verplichtingen volhardde de Raad van State in bovengesteld standpunt, dat zij zou herhalen in haar uitspraak dd 15-0-2005.
Hierop baseerde de Zutphense rechter zich onder andere, toen hij het hoger beroep tegen de moeder van Hui Chen tegen haar detentie en die van haar zoon afwees, waarin o.a. werd gesteld, dat de bewaring van Chen niet in strijd was met het Kinderrechtenverdrag.
Zowel de Raad van State als de Zutphense rechter hebben niet alleen een gerechtsuitspraak gedaan in strijd met het non-discriminatieprincipe, door onderscheid te maken tussen in Nederland wonende kinderen met of zonder verblijfsvergunning, daarenboven verliezen zij uit het oog, dat de internationale wetten voorrang verdienen op de bestaande Nederlandse wetgeving. Ook is er, noch bij de Zutphense rechter, noch bij de Raad van State, sprake van enige naleving van de belangen van de betreffende kinderen, aangezien Nederland zich in het Kinderrechtenverdrag heeft verplicht tot het centraal stellen van de belangen van het Kind.
e Geen kind in de cel
Het detineren van kinderen in vreemdelingenbewaring heeft in Nederland tot protest geleid, Reeds is genoemd de belangrijke protesten van de ouders van de Olympiaschool waarop Hui Chen gezeten had. Eveneens dient genoemd te worden de organisatie ”Geen kind in de cel”, die een samenwerkingsverband is van verscheidene mensenrechten, kerkelijke en vluchtelingenorganisaties, die aandacht vraagt voor de humanitaire positie van deze kinderen in het byzonder en de positie van vluchtelingen en asielzoekers in het algemeen
Epiloog:
Uit bovenstaande kan mi de conclusie getrokken worden, dat de rechten van asielzoekers in het algemeen, maar met name ook van asielzoekerskinderen, die juist als kinderen, buitengewoon kwetsbaar zijn, op ernstige wijze worden geschonden. Een en ander is eveneens het geval met de zogenaamde AMA’s [Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers], die onbegeleid naar Nederland komen. Ook over hun behandeling, met name ook in de asielprocedure, heeft de internationaal-gerenomeerde mensenrechtenorganisatie scherpe kritiek geuit.
Helaas kreeg Human Rights Watch ook van de toenmalige minister van Vreemdelingenzaken, de heer H. Nawijn als reactie, dat het Kinderrechtenverdrag niet van toepassing was op ”bepaalde migrantenkinderen”. Afgezien van het discriminatoire en het apert inhumane karakter van een dergelijke uitspraak is het duidelijk: Nederland heeft het Kinderrechtenverdrag, alsmede andere humanitaire verdragen zoals het Verdrag voor Economische, Culturele en Sociale Rechten geratificeerd en is daaraan gehouden. Wanneer Nederland werkelijk wil waarmaken, respect te hebben voor het Internationaal Recht, dient zij het na te leven.
Een belangrijk aspect daarvan is, naast het Vluchtelingenverdrag, het Anti-Folterverdrag en de Geneefse Conventies, het Kinderrechtenverdrag. Zodat er voor asielzoekerskinderen daadwerkelijk plaats ikomt in de herberg
EU richtlijn tot vaststelling minimumnormen voor de opvang van asielzoekers dd 11-3-2004 [goedgekeurd door de Raad van Ministers dd 27-1 2003: http://www.fedasil.be/home/attachment/i/2524
TRIBUTE AAN WIETSE POTIJK, VLUCHTELINGENWERKER ”Gandalf: Saruman believes it is only great power that can hold evil in check, but that is not what I have found. I found it is the small everyday deeds of ordinary folk that keep the darkness at bay. Small acts of kindness and love.” YOUTUBE.COMTHE HOBBITMITHRANDIR, WHY THE HALFLING?0.18-0.45
LEZERS Al schrijvende aan een artikel, dat binnenkort op deze website verschijnt,stuitte ik op een helaas overleden Goede Vriend en Bondgenoot van mij,de uit Friesland [het dorp Gorredijk precies gezegd] afkomstige vluchtelingenwerker Wietse Potijk, die zich in de tijd, dat minister Verdonk van Vreemdelingenzaken nog met Ijzeren Hand het asielbeleid uitvoerde [1],met hand en tand tegen haar beleid verzette, zich dag en nacht inzettevoor vluchtelingen en daarom een extra tribute verdient.Ik had al in een ouder artikel aandacht aan hem geschonken [2], maar datvind ik niet genoeg.Dus bij dezen de Tribute, die ik op de website ”Buitenlandse Partner” destijds, in 2006 heb geplaatst, het jaar, dat hij helaas, plotseling, overleed. ZIE HIERONDERHij mag niet worden vergeten!
”Voor het slagen van het Kwaad Is niets anders nodig Dan dat goede mensen niets doen
Als goede mensen niets anders doen dan voor hun gezinsleden zorgen, hun sport beoefenen televisie kijken Kunnen Kwade krachte ongestoord hun rampzalige praktijken uitoefenen
De Kwade krachten worden dan niet gehinderd Door de zogenaamde zwijgende meerderheid
Martin Luther King
Geachte lezers van voorvluchtelingen,
Evenals u heb ik gisteren kennisgenomen van het zeer droeve bericht, dat Wietse Potijk, onze trouwe inzender van commentaren, artikelen en aan minister en Kamerleden gerichte brieven tegen het inhumane vreemdelingenbeleid, plotseling aan een acute hartstilstand is overleden
”Onvoorstelbaar” ging het door mij heen, toen ik het bericht las Koud en leeg voelde ik mij ineens van binnen
Wietse is niet meer
De man, die zich zo inzette voor zijn idealen Dag en nacht
Onvermoeibaar
Hoevaak heeft hij mij niet zijn beschouwingen, commentaren en brieven toegestuurd, die getuigden van een krachtige en fundamenteel-diepe woede en verdriet, dat een dergelijk beleid in Nederland mogelijk was
Dat er zo gesold werd met rechteloze mensen, wier enige ”misdaad” was, dat zij wegvluchtten voor een onleefbare en inhumane leefsituatie in eigen land, met in het gunstigse geval grote armoede als toekomstperspectief
Maar Wietse was meer
Niet alleen voor vluchtelingen zette hij zich in
In Canada had hij jarenlang deel uitgemaakt van de Overheid en zich ingezet voor de rechten van Indianen Tav het Midden-Oosten en Darfoer maakte hij zich druk om het onrecht, respectievelijk de Palestijnen en de Soedanese burgerbevolking aangedaan
Het byzondere van Wietse was, dat ieder onrecht hem aangreep, onverschillig tegenover wie en in welke situatie
Daarom kan Wietse mi de ”enkele rechtvaardige” genoemd worden, over wie in de Bijbel gesproken wordt
In het Jiddisch wordt dit zo treffend aangeduid met het simpele ”Mensch”
Ja, Wietse was een ”Mensch”
Ik heb hem leren kennen, toen ik, aarzelend nog, mijn eerste artikel schreef over het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk Direct reageerde hij enthousiast en voegde hij mij toe aan zijn zeer waardevolle e-maillijst
Maar hij was voor mij meer dan een zeer bevlogen belangenbehartiger van vluchtelingen en andere rechtelozen Meer dan een ”Mensch”
Voor mij was hij een Vriend Een woord, dat ik niet licht gebruik
”Dear friend” zo noemde hij mij Zo voelde ik het ook
Hoevaak heeft hij mij geen aanmoedigende en waarderende mails gestuurd Of zomaar bewijzen van vriendschap
Hoevaak heeft hij, vanuit zijn grote hart, niet de hulp van mij en anderen ingeroepen in zijn strijd, vanuit zijn grote hart
Geen woorden, maar daden, dat was je, Wietse
Onrecht was onrecht
Daar sprak je niet over Daar deed je iets tegen
Het Friese verzet tegen het onrecht
Zonder anderen te kort te willen doen, heeft het een byzondere plaats in mijn hart en ik mag wel zeggen, dat onder andere Wietse daarvan de spil was
Wietse, ik ga eindigen
Voor mij was je een byzonder mens, een christen in de ware betekenis van het Woord EN een humanist
Wij zouden altijd nog een keer de Indianen in Canada bezoeken, voor wie jij je zo hebt ingezet
Het heeft niet zo mogen zijn Ook heb ik je slechts per e-mail en telefonisch, maar nooit persoonlijk mogen ontmoeten
Maar dat hindert niet
Ik ben God dankbaar, dat ik je tijdens dit leven heb mogen leren kennen
Je bent nu in een andere, betere wereld, waar geen oorlog, onrecht, honger, lijden en mensenrechtenschendingen zijn
Van mensenrechtenactiviste Astrid Essed ontving ik deze bijdrage voor Wietse; Bij dezen mijn ”hommage” en afscheid van Wietse
Hij zal echter blijven voortleven in het hart van mijn gevoel
De ”Mensch” Wietse Potijk
”Voor het slagen van het Kwaad Is niets anders nodig Dan dat goede mensen niets doen
Als goede mensen niets anders doen dan voor hun gezinsleden zorgen, hun sport beoefenen televisie kijken Kunnen Kwade krachte ongestoord hun rampzalige praktijken uitoefenen
De Kwade krachten worden dan niet gehinderd Door de zogenaamde zwijgende meerderheid
Martin Luther King
Geachte lezers van voorvluchtelingen,
Evenals u heb ik gisteren kennisgenomen van het zeer droeve bericht, dat Wietse Potijk, onze trouwe inzender van commentaren, artikelen en aan minister en Kamerleden gerichte brieven tegen het inhumane vreemdelingenbeleid, plotseling aan een acute hartstilstand is overleden
”Onvoorstelbaar” ging het door mij heen, toen ik het bericht las Koud en leeg voelde ik mij ineens van binnen
Wietse is niet meer
De man, die zich zo inzette voor zijn idealen Dag en nacht
Onvermoeibaar
Hoevaak heeft hij mij niet zijn beschouwingen, commentaren en brieven toegestuurd, die getuigden van een krachtige en fundamenteel-diepe woede en verdriet, dat een dergelijk beleid in Nederland mogelijk was
Dat er zo gesold werd met rechteloze mensen, wier enige ”misdaad” was, dat zij wegvluchtten voor een onleefbare en inhumane leefsituatie in eigen land, met in het gunstigse geval grote armoede als toekomstperspectief
Maar Wietse was meer
Niet alleen voor vluchtelingen zette hij zich in
In Canada had hij jarenlang deel uitgemaakt van de Overheid en zich ingezet voor de rechten van Indianen Tav het Midden-Oosten en Darfoer maakte hij zich druk om het onrecht, respectievelijk de Palestijnen en de Soedanese burgerbevolking aangedaan
Het byzondere van Wietse was, dat ieder onrecht hem aangreep, onverschillig tegenover wie en in welke situatie
Daarom kan Wietse mi de ”enkele rechtvaardige” genoemd worden, over wie in de Bijbel gesproken wordt
In het Jiddisch wordt dit zo treffend aangeduid met het simpele ”Mensch”
Ja, Wietse was een ”Mensch”
Ik heb hem leren kennen, toen ik, aarzelend nog, mijn eerste artikel schreef over het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk Direct reageerde hij enthousiast en voegde hij mij toe aan zijn zeer waardevolle e-maillijst
Maar hij was voor mij meer dan een zeer bevlogen belangenbehartiger van vluchtelingen en andere rechtelozen Meer dan een ”Mensch”
Voor mij was hij een Vriend Een woord, dat ik niet licht gebruik
”Dear friend” zo noemde hij mij Zo voelde ik het ook
Hoevaak heeft hij mij geen aanmoedigende en waarderende mails gestuurd Of zomaar bewijzen van vriendschap
Hoevaak heeft hij, vanuit zijn grote hart, niet de hulp van mij en anderen ingeroepen in zijn strijd, vanuit zijn grote hart
Geen woorden, maar daden, dat was je, Wietse
Onrecht was onrecht
Daar sprak je niet over Daar deed je iets tegen
Het Friese verzet tegen het onrecht
Zonder anderen te kort te willen doen, heeft het een byzondere plaats in mijn hart en ik mag wel zeggen, dat onder andere Wietse daarvan de spil was
Wietse, ik ga eindigen
Voor mij was je een byzonder mens, een christen in de ware betekenis van het Woord EN een humanist
Wij zouden altijd nog een keer de Indianen in Canada bezoeken, voor wie jij je zo hebt ingezet
Het heeft niet zo mogen zijn Ook heb ik je slechts per e-mail en telefonisch, maar nooit persoonlijk mogen ontmoeten
Maar dat hindert niet
Ik ben God dankbaar, dat ik je tijdens dit leven heb mogen leren kennen
Je bent nu in een andere, betere wereld, waar geen oorlog, onrecht, honger, lijden en mensenrechtenschendingen zijn
Wietse heeft ontzettend veel gedaan voor vluchtelingen. Hij was van alle ontwikkelingen op de hoogte, we deelden over en weer tips en advies uit, en hij had veel contacten in het circuit. Een zeer uitgesproken mening, die hij regelmatig liet horen aan de politici in de Tweede Kamer, ik heb vaak brieven van hem gelezen waarin hij zich richting Den Haag hard maakte voor in zijn ogen onrechtvaardigheden en slechte uitvoer van het beleid, en ook voor persoonlijke zaken van asielzoekers. Ook heeft hij een 4 uur durend gesprek gevoerd met minister Verdonk waarin hij zich fel heeft verzet tegen de kritiek die hij kreeg over zijn aktiviteiten rondom de noodopvang voor uitgeprocedeerden die zonder voorzieningen op straat waren gezet in Friesland.
Gezinnen mochten niet uit elkaar gerukt worden, dat was Wietse met mij eens, hij verzamelde de verhalen van de bij hem bekende gevallen en stuurde deze door naar onze stichting, zodat ook hun verhaal in ons zwartboek “Gezinnen worden niet uit elkaar gerukt” kon worden opgenomen. Ik zal nu deze mensen op de hoogte brengen van het feit dat hij helaas niet meer bij ons is.
De begrafenis zal op 25 oktober in Gorredijk plaatsvinden. In eerste instantie had zijn familie besloten dat het een besloten aangelegenheid zou worden. Maar mensen die vanuit zijn werk voor vluchtelingen ook dicht bij hem stonden zijn ook welkom. Evt. heb ik voor hen meer gegevens over de begrafenis. (via mirjam@buitenlandsepartner.nl)
