Tag archieven: kabinetsformatie

[Artikel Peter Storm]/Richting fascisme, tenzij…..

PVV OVERWINNING/ZET DE STRIJD VOORT/REACTIE

RICHTING FASCISME, TENZIJ……

WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 14 december 2023 door egel

donderdag 14 december 2023

De formatie loopt, de fascistenmars gaat dwars door de instituties, en zal niet eens erg lang zijn ook – tenzij… Over de ernst van de toestand, het racisme van PVV-kiezers en over wat ons te doen staat – nu, en niet pas als de mars voltooid is. Deel een van een tweeluik.

Eerst nog ‘eventjes’ 22 november 2023. De verkiezingen van die dag leidden tot 37 zetels voor de PVV, de eenmanspartij van Wilders. Een dramatische overwinning voor deze fascistenclub, groter nog dan dan voorzien. Reacties erop gingen twee kanten op. Enerzijds was en is er grote en terechte bezorgdheid nu een door Wilders gedomineerd kabinet wel heel dichtbij komt. Binnen een week vonden in een reeks steden protesten tegen Wilders en diens dreigende regeringsdeelname plaats. Die zijn helaas weer snel weggeëbd. Anderzijds zien we veel te veel vergoelijking richting PVV-kiezers. Alom begrip, alom het verhaal dat we beter naar de ‘gewone mensen’ dienden te luisteren en ze tegemoet hoorden te komen in hun zorgen over ‘asielcrisis’ en ‘massa-immigratie’. Mensen waren immers ‘in de steek gelaten’ door ‘de politiek’ en vooral ook door ‘links’. Dus weken ze uit naar Wilders. Varianten van deze riedel kom je op allerlei plekken tegen, ook uit monden van mensen die beter horen te weten. Het idee is dan dat mensen boos zijn vanwege de wooncrisis, vanwege magere inkomens en hoge prijzen, vanwege zorg en onderwijs die verschralen of erger. Mensen zijn slachtoffer van het neoliberalisme. En voila, Wilders zegt dat hij op gaat komen voor gewone mensen, precies wat ‘de politiek’ – en ‘links!’ – zou hebben nagelaten. Natuurlijk stemmen mensen Wilders, dat kun je ze niet kwalijk noemen. Zo luidt deze Wilders-naar-de-mond-praterij. Het is onzin. Want het laat de sleutel tot de motivatie van PVV-kiezers weg. Die sleutel is racisme.

PVV-stemmers komen uit allerlei lagen van de bevolking. Veel PVV-stemmers deden dat een vorige keer ook al, vaak de keer daarvoor eveneens. Dit zijn geen ‘protest-stemmers’, dit zijn overtuigde Wilders-aanhangers, en ze zijn met veel te veel. Zij weten waar ze op stemmen: op iemand die al sinds 2004 politiek bedrijft door ‘de islam’ als hoofdschuldige voor willekeurig welk probleem aan te wijzen, door moslims te beschimpen, door vluchtelingen zo onwelkom mogelijk te verklaren, Marokkanen te bedreigen met deportatie en legerinzet en zo meer. Zij weten dat ze stemmen op een haatdragende fascist, en ze blijven er op stemmen. Dit zijn geen naïeve slachtoffers van een racistische demogoog. Dit zijn diens enthousiaste supporters, het zijn racisten, en ze zijn goed voor een flink deel van die 37 zetels.

Dan zijn er de mensen die van andere extreem-rechtse partijen naar de PVV zijn gegaan. Bij die partijen was aan expliciet racisme geen gebrek, we mogen aannemen dat ze dat racisme gewoon hebben meegenomen. Hun verschuiving wortelt in het beeld dat de PVV wel eens dicht in de buurt van de regeringsmacht zou kunnen komen, iets wat er voor Baudet met zijn steeds belachelijker pretenties er niet heel aannemelijk meer uitzag. Aan de racistische motivatie bij deze kiezers hoeven we ook niet te twijfelen.

Dan zijn er de flinke aantallen voormalige VVD-stemmers die nu de stap naar de PVV hebben gezet. Dit zijn ook al geen slachtoffers van het neoliberalisme, maar horen juist tot de meest fanatieke aanjagers en profiteurs ervan. De VVD heeft altijd een snoeiharde rechtervleugel voor wie vluchtelingen vooral bestaan om er de aandacht mee af te leiden van datgene wat de VVD zelf zo graag aanricht: sociale afbraak. Mensen uit die vleugel blijven VVD stemmen als die rechts genoeg is. Mensen uit die vleugel blijven vooral in de VVD zolang ze rechts ervan geen club zien die hun rechtse voorkeuren via regeringsmacht in daden kan omzetten. Zolang de VVD weigerde een regering met de PVV zelfs maar te overwegen, bleven deze mensen bij de VVD. Maar naarmate VVD-chef Yezilgöz de deur naar de PVV tijdens de verkiezingscampagne een stukje open zetten, verdween een belangrijke reden voor dit slag VVD-ers om loyaal aan de VVD te blijven. Vandaar de overstap van velen van hen naar de PVV. Ook zij namen een al bestaand racisme mee naar een partij die daar voluit erkenning voor bood. Ook hier gaat het beeld van misleide, door het neoliberalisme getergde en door links in de steek gelaten mensen dus niet op.

Ja, en dan zijn er ook ex-kiezers van SP en PvdA, en ook voormalige niet-stemmers, met een lager inkomen en vaak praktisch opgeleid, die nu PVV zijn gaan stemmen. Laten we eens aannemen dat veel van die mensen inderdaad boos zijn over door bezuinigingsbeleid aangetaste voorzieningen, over hoge kosten van levensonderhoud, over magere inkomens, over amper betaalbare woningen waar je dan ook nog vele jaren op moet wachten. Laten we eens aannemen dat veel onvrede sociaal-economisch van aard is. Dan kun je dus twee kanten op. De linkse kant. Of de racistische kant. Je kunt die dingen ook combineren, maar dat is een tegenstrijdige en onstabiele mix. Racisme bijt linkse gelijkheidsprincipes, en andersom.

Je kunt je woede richten tegen het beleid van bezuinigingen, privatisering, commercialisering, waardoor woon corporaties die van nutsbedrijf tot op winst gerichte firma’s zijn omgevormd, een beleid van van marktwerking alom. Dan richt je je dus tegen de oorzaken: een beleid waarin winst boven mensen wordt gesteld, het neoliberalisme als ideologie en beleidsmodel, en het kapitalistische systeem waar, beleid, beleidsmodel en ideologie in wortelen. Dan ben je boos op die politici die dit beleid doordrukken. Dan ga je links stemmen en/of links doen, staken, kraken, demonstreren tegen asociaal beleid, de boel blokkeren. Dat is optie een.

Optie twee: anderen de schuld geven. Lang wachten op een woning? Dat komt omdat statushouders ‘voorrang’ krijgen en ‘meteen’ een woning krijgen toegewezen. Geen uitzicht op een baan? Dat komt omdat overal arbeidsmigranten in dienst worden genomen. Bejaarden die steeds kariger zorg krijgen in instellingen of thuis? Dat komt omdat de regering al het geld aan arme landen geeft en in asielopvang stopt. Daklozen die verkleumen in de regen? Dat komt omdat de regering meer geeft om Oekraïne dan om ‘onze eigen mensen’. Oplossing voor dit alles? Een beleid dat ‘onze eigen mensen’ de voorrang geeft die ze volgens deze nare redenering verdienen. Niet het neoliberalisme is het probleem. Al die mensen die niet tot ‘onze eigen mensen’ behoren, vormen het probleem. Het beleid dat die andere mensen ook maar enigszins ondersteunt, en de ‘eigen mensen’ niet bij voorbaat voorrang verleent, is het probleem. En elke politiek die aandringt op solidariteit en ondersteuning van alle mensen in de knel, alle mensen aan de onderkant, ongeacht herkomst, godsdienst, kleur, gender en seksualiteit – elke serieus linkse inzet – wordt als ‘woke’ weggezet en als links gevaar geduid. En wie zijn in dit verhaal ‘onze eigen mensen’? Nederlanders, witte mensen, eventueel aangevuld met enkelingen die erg hun best doen om bij de witte Nederlanders te horen – misschien wel extra hun best omdat ze er nooit zeker van kunnen zijn dat ze er morgen ook nog bij mogen horen.

Welnu, wie gaat voor optie twee, hanteert een racistische schijnverklaring voor sociale problemen en pleit voor racistische schijnoplossingen. En dat is dus precies wat de PVV-kiezers – en masse, en stuk voor stuk – hebben gedaan: stemmen voor een racistische schijnverklaring en een racistische schijnoplossing. Want wie denkt er nu echt dat buslijnen spontaan weer terugkomen in kleine dorpen als er maar genoeg asielzoekers via beelden van ellende in Ter Apel afgeschrikt worden om naar Nederland te komen? Wie denkt er nu echt dat de personeelstekorten in zorg en OV opeens verdampen als de grenzen voor arbeidsmigranten dicht gaan en de moskee wordt gesloten? Wie denkt er nu echt dat het geld dat Wilders straks uitspaart door geen steun aan Oekraïne meer te geven, echt naar voorzieningen voor daklozen zal gaan? Maar dat dondert voor veel PVV-kiezers niet. Die is het niet om oplossingen te doen, maar om het botvieren van vooroordeel en haat.

Over de Trump-kiezers in 2016 woedde na de verkiezingen in de VS van dat jaar een soortgelijke discussie. Een scherpzinnig waarnemer zei toen over die kiezers: ‘They don’t want solutions. They want victims’. Datzelfde geldt voor PVV-kiezers veelal ook. Ze zoeken niet naar oplossingen. Ze zitten vol frustraties en rancune, ze willen zien dat anderen het nog een stuk slechter hebben dan zijzelf, dan voelen ze zich tenminste nog iets beter. Ze willen de pijn die het neoliberalisme toebrengt, zwaarder zien neerdalen om niet-witte mensen, op vluchtelingen, op arbeidsmigranten, noem maar op. Dat is de stem voor de PVV: een stem die wortelt in racistische rancune. Dat ook onder PVV-stemmers veel mensen zitten met sociaal-economische redenen te over om boos te zijn, klopt. Maar dat is niet de reden dat ze uitgerekend op Wilders stemmen. De reden dat ze op Wilders stemmen is de racistische schijnverklaring die hij voor de problemen biedt, en de vrijbrief om af te geven op migranten, vluchtelingen, arbeidsmigranten en niet-witte mensen in het algemeen. De reden is racisme.

Zijn al die mensen allemaal de laatste tijd pas racist geworden? Ik denk het niet. Ik denk dat onder heel veel mensen de linkse verklaring – problemen komen door neoliberaal beleid, door voorrang te geven aan de rijken – in dezelfde hoofden woont als de racistische verklaring waar Wilders mee leurt. Wat er is gebeurd is dat de mensen eerder, makkelijker dan voorheen de racistische verklaring naar voren laten komen in hun politieke gedrag, en de linkse optie naar achteren hebben laten glijden. Het taboe op racisme – toch al een vrij oppervlakkig werkend taboe – is bezweken. Met dank al al die opiniemakers en politici die al 25 jaar of langer racisten naar de mond praten door eindeloos ‘begrip’ te tonen, excuses te formuleren voor racisme of doodgewoon zelf openlijk de racist uithangen. Mensen die al racistisch dachten, maar ook nog geloof hechtten aan het idee dat je een vuist kon maken tegen hebzuchtige ondernemers en een sloopzuchtige overheid, zijn dat laatste geloof goeddeels kwijtgeraakt terwijl ze zich niet langer schamen voor hun racisme. Zo verhuizen mensen van een krachteloze en steeds minder linkse PvdA en SP – of vanuit de positie van niet-stemmer – naar de PVV. Dat binnen PvdA en SP het onder arbeiders al levende racisme veel te weinig tegenspel kreeg, deels zelfs gewoon erkend werd als ‘begrijpelijk’, heeft de overgang naar de PVV makkelijker gemaakt. Hoe dan ook, de stem voor de PVV is een stem voor openlijk racisme. Er een verdekte linkse stem tegen neoliberalisme in zien is een gevaarlijke mystificatie.’Begrip’ voor de motivatie van de PVV-kiezers is ‘begrip’ voor racisme, en dat is wel het laatste dat we nu nodig hebben. Links – beter: wat voor links doorgaat – is helemaal niet te antiracistisch. Wat voor links doorgaat is bij lange na niet antiracistisch genoeg.

Voor het racisme van PVV-stemmers dus geen enkel begrip of vergoelijking! Dat voormalig linkse mensen hun vertrouwen in een linkse aanpak de laatste decennia zijn kwijtgeraakt – waarmee de ruimte voor racistische schijnverklaringen in voormalig linkse hoofden groeide – is echter wel iets dat linkse mensen zich horen aan te trekken. Dat er veel te weinig is opgetreden tegen neoliberaal beleid, bezuinigingspolitiek en het plukken van arme mensen om rijke mensen nog wat rijker te maken, klopt! Linkse partijen hebben het af laten weten, niet vanwege hun linksheid maar vanwege hun gebrek aan linksheid. Grote sociale bewegingen ter linkerzijde, zoals de gevestigde vakbonden zijn veel te meegaand en te ingekapseld. Actiegroepen, autonome initiatieven die het wel snappen, en aan de lokroep van overlegmodel en meebesturen weten te ontsnappen, zijn veel te klein en leggen te weinig gewicht in de schaal.

Racistisch rechts is zo sterk, niet omdat mensen boos zijn op een links establishment en ‘eindelijk eens gehoord willen worden’. Rechts is zo sterk omdat het er in slaagt om links verantwoordelijkheid toe te dichten voor in essentie neoliberaal beleid. Rechts komt daar mee weg omdat – en voor zo ver! – grote delen van wat door links doorgaat inderdaad mee verantwoordelijk neemt voor dat beleid. En waar links, door neoliberaal mee te besturen waar het maar kan, ook daadwerkelijk mee verantwoordelijk is, heeft dat niet-zo-linkse links het de fascisten inderdaad makkelijker gemaakt. Maar dat is dus geen linksheid maar juist gebrek aan linksheid bij wat voor links doorgaat. Dat gebrek aan linksheid dienen we uit alle macht te lijf te gaan, en zonder focus op een stembus die ons naar zetels en van daaruit naar aanpassing en meebesturen omhoog zuigt.

Wat we nodig hebben tegenover dat gebrek aan linksheid, in het noodzakelijke verzet tegen neoliberalisme, tegen het kapitalistisch systeem waar dat in wortelt, en tegen het naderende fascisme waar verkiezingsuitslag en kabinetsformatie de weg voor banen? Radicaal-linkse bewegingen, netwerken, initiatieven, actiegroepen, autonoom, van onderop werkzaam en verbonden in solidariteit. Initiatieven die de ongelijkheid, uitbuiting en onderdrukking, winstbejag en planetaire destructie actief aanvechten en bestrijden, bezuinigingsbeleid helpen dwarsbomen, milieuverwoesting helpen blokkeren, achterstelling, uitsluiting en onderdrukking aanvechten waar we die ook maar tegenkomen. Daar hoort minstens een frontale breuk met elke toegeeflijkheid jegens neoliberaal beleid bij. Die breuk beogen we niet uit naam van ‘gewone Nederlanders’, maar vanwege iedereen die last heeft van dat beleid en het systeem waar dat beleid in wortelt. Linkse strevingen zonder expliciet en serieus antiracisme zijn als linkse strevingen niet serieus te nemen. Hetzelfde geldt voor linkse bewegingen die antipatriarchale inzet verwaarlozen, en zo kunnen we doorgaan. Niemand wordt vrij als niet iedereen vrij wordt.

Maar al die linkse initiatieven krijgen het nog zwaarder als we het fascisme niet terugslaan voordat het tijd krijgt zich nog te consolideren ook. Bezorgd zitten wachten op dat Wilders-kabinet en dan pas verder zien, is wachten op meer intimidatie, arrestaties, fascistisch straatgeweld en erger. Een totaal onverantwoorde houding, en eentje die we dienen te doorbreken waar we die houding tegenkomen. Laat ze niet regeren!

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Richting fascisme, tenzij…..

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Over de noodzakelijke val van Mark Rutte

OVER DE NOODZAKELIJKE VAL VAN MARK RUTTE

WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 3 april 2021 door ravotr

zaterdag 3 april 2021

Twee vragen dienen zich aan, na de Nacht die maar niet het Einde van Rutte wist in te luiden, althans niet ogenblikkelijk. De eerste vraag: waarom is het zo belangrijk dat Rutte ten val komt, en snel ook? Ten tweede : waarom is dat nog steeds niet gebeurd?

Het antwoord op de tweede vraag raak ik hier slechts zijdelings aan. Het korte antwoord: we duwen niet hard genoeg, als we al duwen. En het kan best zijn dat hij alsnog op korte termijn door de zijdeur verdwijnt, discreet aangemoedigd door zijn ‘geachte collega’s’. Maar dat is niet het soort val dat ik hier vooral bedoel: een vertrek dat mede wordt afgedwongen van onderop. Mij gaat het vooral om die eerste vraag: de noodzaak van Ruttes val. We dienen wat mij betreft die man en zijn kabinet uit hun regeringsgebouwen en machtsposities te verdrijven. Er staat immers nogal wat op het spel.

Waarom Rutte verjagen?

Waarom ben ik daar zo fel over? Ik hoor allerlei tegenwerpingen die, op zichzelf beschouwd, geen onzin zijn. Jazeker, Rutte en zijn kabinet kan vallen,maar daarmee wordt het ene rechtse neoliberale poppetje ingewisseld voor een ander neoliberaal rechts poppetje. ‘Der Kaiser ging, die Generale blieben’, zeiden ze in Duitsland na de val van Wilhelm II in 1919. De premier gaat, de CEO’s en grootaandeelhouders blijven, aan de machtsstructuur verandert amper iets. Rutte inwisselen voor Kaag of zelfs Klaver, het gaat het neoliberale tij niet keren. Allemaal geloven ze in marktwerking. En waar de markt ‘goed’ werkt, daar werkt de rest binnen de kortste keren steeds minder, of het nu om IC-zorg gaat, om openbaar vervoer of om huisvesting. Premierwisseling zonder systeemverandering levert niets wezenlijks op, en de verandering van systeem die we nodig hebben heeft geen premier meer nodig. Waarom dan zo aandringen op Ruttes vertrek? Goede vraag.

Een tweede tegenwerping snijdt al evenzeer hout. Rutte ten val brengen terwijl de sterkste parlementaire en buitenparlementaire oppositie van rechts en extreem-rechts komt, is niet bepaald zonder gevaar. Rutte weg na de heel stevige taal die Wilders bezigde tijdens het debat, drie keer raden wie er dan bij nieuwe verkiezingen met zetels gaat strijken. En fascistisch rechts zal niet te beroerd zijn om hun straatacties te promoten als bijdrage aan de val van Rutte. Zijn we niet beter af met Rutte nog even in het zadel, terwijl antifascisten, linkse en radicale stromingen hun positie zodanig versterken dat zij, en niet fascisten, van Ruttes mogelijke val profiteren? Zo ja, waarom dan zo aandringen op de val van Rutte? Wederom een goede vraag.

De antwoorden op beide tegenwerping zijn inhoudelijk maar vooral ook strategisch van aard. Het is niet helemaal niks waarvoor Rutte de afgelopen tijd onder vuur is genomen. Gisteren stond vooral het liegen van de man centraal, over het wel en niet noemen van Omtzigt in de formatieverkenningen, en wat hij zich wanneer wel en niet wist te herinneren. En het was allemaal niet bepaald voor het eerst.

We brengen in de herinnering dat Rutte zich niet meer goed herinnerde dat hij op de hoogte was gesteld van een moorddadig bombardement op de Iraakse plaats Hawija door Nederlandse militairen.(1) We brengen in herinnering hoe hij de waarheid geweld aan deed over de dividendbelasting die weg moest vanwege grote bedrijven met wie niet was gesproken, of wacht, toch wel. Foutje. ‘Ik heb er simpelweg geen actieve herinnering aan.’(2) Voorbeeld valt op voorbeeld te stapelen,(3) en steeds was Rutte het eventjes kwijt tot hij het weer terug had. Ja, we weten dat politici liegen. Maar het openlijk en keer op keer de waarheid zo geweld aan doen, en er keer op keer onbeschaamd ermee wegkomen, tsja. Je kunt ook gewoon te ver gaan.

Je kunt dan de cynische optie kiezen: de ene leugenaar aan de macht of de andere, wat maakt het uit? Maar een premier die ten val komt vanwege diens leugens, dat impliceert tegelijk een waarschuwing voor diens opvolger: inderdaad, je kunt te ver gaan, en dan kom je ten val. Het gaat niet zozeer om het voorliegen van het zelf ook vol leugenaars zittende parlement. Het gaat om het voorliegen van ons allemaal. Daar ging het gisteren om: een grens stellen aan de leugenachtigheid van hogerhand. Was hij gevallen, dan had dat de startpositie van welke dan ook van Ruttes opvolger ietsje verzwakt. Er was zogezegd een precedent geschapen dan wel opnieuw bevestigd. En ja, daar hebben wij aan de onderkant iets aan, want een premier die iets minder ruimte krijgt om ons voor te liegen is een premier met iets minder speelruimte om beleid door te drukken dat ons beschadigt. Daarmee wordt zo iemand een iets minder oppermachtige vijand. Daarom dienen we liegende politici, presidenten en premiers te verdrijven. Hard, genadeloos en snel.

Tweede reden is natuurlijk zijn beleid, zijn politiek zelf! Een rigoureus en ruïneus doorgevoerd bezuinigingsbeleid, overal marktwerking maximaliseren, en intussen extreem-rechts naar de mond praten waar het gaat om vluchtelingen treiteren, migranten in de marge houden, racistische Zwarte Piet-promotie en meer. Dat laatste doet hij inmiddels een stuk minder maar daar heeft het aanhoudende straatprotest tegen zwarte Piet, en de golf van Black Lives Matter-demonstraties in lente en voorzomer van 2020 iets mee te maken. Erg van harte gaat het niet. Om het plaatje van neoliberale en racistische hardvochtigheid verder in te vullen is er de toeslagenaffaire, waarin de belastingdienst duizenden mensen via grootschalige etnische profilering tot fraudeur bestempelde en de financiële en vervolgens persoonlijke ellende in dreef. Dat deed kabinet na kabinet, en steeds heette de premier Mark Rutte.

O, en heb ik het al over corona gehad? Die vele duizenden doden en die tienduizenden zieken: heel veel ervan was te voorkomen geweest als Rutte en zijn kabinet behalve persconferenties ook een behoorlijk test- en vaccinatiebeleid op poten had gezet en het beschermen van mensen belangrijker had gevonden dan het tot iedere prijs maximaal openhouden van scholen. Rutte is daarmee mede verantwoordelijk voor massasterfte en heel veel ziekte, ellende en stress. Mag een man die voor zulke narigheid verantwoordelijk is, alsjeblieft onmiddellijk weg?! Of mag zo’n iemand met zulke misdaden gewoon wegkomen? Dat is de keus, een ander smaakje is er eigenlijk niet.

Natuurlijk: Mark Rutte verdrijven en vervolgens Sigrid Kaag of Wopke Hoekstra of Jesse Klaver krijgen die in grote lijnen hetzelfde doen, schiet niet op. Maar juist als Rutte ten val gekomen is vanwege zijn asociale beleid – en niet alleen wegens formaliteiten, het uitlekken van een briefje en onduidelijkheid over zijn herinneringen – zit daar ook weer een waarschuwing in. Er is dan blijkbaar beleid waarmee je mensen zodanig tergt dat ze je verjagen. Dat nemen we dan maar beter wel mee in de strijd tegen een volgend kabinet, anders hebben we er weinig aan. De boodschap van de val van Rutte voor het dreigende kabinet kaag (of Wilders, of Klaver) is dan: jullie zijn gewaarschuwd.

En het fascistische gevaar dan?

Voorwaarde is dan wel dat we Rutte ten val helpen brengen op expliciet politieke, antiliberale, antiracistische, antimilitaristische (vergeet die bommen op Irak niet!), milieuvriendelijke en antiautoritaire en basis. Achter Wilders, Willem Engel en Baudet aanhollen om Rutte maar te laten vallen is geen optie. Rutte verdedigen tegen Baudet, Wilders en Engel is dat echter evenmin, want daarmee verdedigen we precies die neoliberale ‘stabiliteit’ die mensen ontevreden maakt – een onvrede waar juist Baudet des te makkelijker van profiteert als linkse en radicale mensen hem die ruimte laten.

Daarmee komen we ook aan de tweede vraag: zet de val van Rutte niet erg de deur open voor fascisten? Het is een belangrijke vraag. En het antwoord is: niet automatisch – en juist onze afzijdigheid in tijden waarin Rutte wankelt, maakt extreem-rechtse gevaar groter.

Het klopt dat de belangrijkste en sterkste oppositie tegen Ruttes kabinet al jaren voornamelijk van rechts komt. De verkiezingen spraken griezelig duidelijke taal wat dat betreft. Een PVV van 17 zetels, een JA21 van 3 zetels en een FvD dat – nadat haar fascistische karakter met ladingen apps, provocaties en giftige uitspraken glashelder was, ruim nadat allerlei spijtoptanten en ten-halve-gekeerden allang weg hadden kunnen lopen en dat deels ook hebben gedaan – toch acht zetels wist te veroveren. Acht fascistenzetels van in totaal 28 fascistenzetels. Dat is de parlementaire oppositie. De afgelopen maanden was er ook straatoppositie waar rechts een spil van vormde: de zogeheten anti-lockdownprotesten, met gangmakers als Willem Engel, met steun van de FV, en met keer op keer openlijke deelname van nazi’s zoals Ben van der Kooij. In een strijd tussen Rutte-rechts en extreem-rechts, in een situatie waarin extreem-rechts hard op de val van Rutte aanstuurt… hoe kun je daarin zelf ook op die val aan gaan dringen? Speel je daarmee de fascisten juist niet in de kaart?

Alweer: nee. In ieder geval niet automatisch. Wel als we onze argumenten weglaten. Als Wilders roept: ‘mijnheer Rutte, u staat alleen. Waarom vertrekt u niet?’ – zoals Wilders gisteren met grote en aanhoudende felheid deed – en wij zeggen alleen maar: ‘Inderdaad! Wilders zegt het tenminste!’ dan belanden we makkelijk in het Wilders-kamp. Als we echter zeggen: Wilders zegt het, dus zeggen wij het niet, dan verdedigen we niet alleen een liegende, neoliberale racistische premier. We helpen dan bovendien Wilders, die dan immers het rijk van de anti-Rutte-strijd alleen krijgt. Dan vragen we er zelf om dat Rutte-haters achter Wilders aan lopen. Dan helpen we het fascisme aan nodeloos krediet, support en ruimte.

De uitweg in dit akelige dilemma ligt in een eigen, furieus strijdbare en expliciet anti-rechtse, radicale houding. Geen verdediging van Rutte, en ook geen houding van ‘het maakt ons niet uit of hij gaat of blijft’. Felle oproepen om te vertrekken, van druk en kracht voorzien door actie op straat. Maar tegelijk: keer op keer scherp stellen waarom we hem weg willen hebben. Dat willen we dus niet alleen wegens diens leugens, maar vooral om zijn neoliberalisme, zijn racisme en de arrogantie van de macht waarmee hij dit doordrukt. En niet tevreden naar huis gaan als Rutte is verjaagd en zijn opvolger zich inwerkt om in diens voetsporen te treden.

Het is echt zaak dat we uit de toestand breken waarin de strijd tegen Rutte welhaast een extreem-rechts monopolie is geworden. Dat doen we door een linkse en radicale strijd tegen Rutte te voeren, niet door angstig af te wachten waar de strijd tussen een rechts kabinet en een fascistische oppositie op uit draait. De toestand waarin enkel rechtse types oproepen om al dan niet van hooivorken voorzien naar het Catshuis op te trekken, dient zo snel mogelijk tot het verleden te behoren. De leegheid van de straten rond het Binnenhof de afgelopen dagen is een ernstig gevaar voor ons allemaal. De afwezigheid van furieuze strijd op straat om Rutte te doen vallen, heeft Rutte geholpen om in het zadel te blijven.

Diezelfde afwezigheid van radicale strijd heeft tegelijk de fascisten al enorm, en volstrekt onnodig, geholpen. Die afwezigheid van ons dient dan ook terstond te worden beëindigd. We hebben intussen gezien dat Ruttes neoliberale collega’s hem liever de hand boven het hoofd houden dan dat ze door Rutte te helpen vallen ook hun eigen positie onzekerder laten worden. En als Rutte ondanks deze bescherming toch ten val komt, onder rechts spervuur en ondanks onze afzijdigheid, ja, dan scoren de fascisten er mee. Wie een gehate premier verdrijft, wint populariteitspunten. Maar waarom zouden we dat de fascisten gunnen?

Jaag hem toch weg!

Rutte dient dus te worden verdreven door een veelvormige, solidaire en strijdbare beweging van onderop, zonder daarbij te vertrouwen op welke partijpolitiek dan ook. Het gaat er dan niet om hem te vervangen door een neoliberale soortgenoot of een extreem-rechtse opponent. Het gaat om een schot voor de boeg, in ieder geval tegen elke machthebber die straffeloos door denkt te kunnen gaan met neoliberaal, autoritair en racistisch beleid maar indirect tegen welke machthebber dan ook.

Winnen we zo’n gevecht, dan is er niets definitief opgelost. We zuchten dan nog steeds onder politici en bedrijfsdirecties en hun uitbuitsysteem, onder politie en propaganda om ons op onze plek te houden. Maar dan hebben we wel ruimte helpen creëren voor verdergaande verandering en strijd. Dan hebben we onszelf en elkaar flink wat goede moed bezorgd bovendien. Verliezen we dat gevecht, dan is Rutte met zijn kabinet een stap dichterbij een positie van onaantastbaarheid waarmee Nederland stapsgewijs omgevormd wordt van liberale democratie in een corrupte autocratie-in-de-maak, een Orban in de delta, een Poetin in de polder, een Trump op de terrassen, hoeveel ‘beschaafder’ Rutte zich ook uitdrukt. Voeren we die strijd niet eens, dan verliezen we bij voorbaat, op meerdere fronten tegelijk. Dat laten we toch niet gebeuren?

Noten:

1 ‘Waarom kan Rutte zich de burgerdoden in Irak niet herinneren?’ Nu.nl, 26/27 november 2019, https://www.nu.nl/politiek/6013713/waarom-kan-rutte-zich-de-burgerdoden-in-hawija-niet-herinneren.html

2 Ton F. van Dijk, ‘ het geheugen van Rutte laat zijn volk in de steek’, HP De Tijd, 7 november 2021, https://www.hpdetijd.nl/2019-11-07/het-geheugen-van-rutte-laat-zijn-volk-in-de-steek/

De NOS heeft een overzichtje. ‘ “Dat kan ik mij niet meer herinneren”’, NOS, 1 april 2021, https://nos.nl/nieuwsuur/video/2375054-dat-kan-ik-mij-niet-meer-herinneren.html

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Over de noodzakelijke val van Mark Rutte

Opgeslagen onder Divers