KAFKA IN DE POLDER/OVER YESILGOZ, DIE DE WET VERZET/OVER NIET-RECHT EN WILLEKEUR TEGEN VLUCHTELINGEN
MAGNA CHARTA
(40) ………To no one will we sell, to no one deny or delay right or justice. [Nederlandse vertaling:”EN AAN NIEMAND ZULLEN WIJ WEIGEREN, RECHT TE DOENWEDERVAREN” ENGLISH TRANSLATION OF MAGNA CHARTA
”Soms zijn er veel woorden voor nodig om het Kwaad te ontmaskeren”
ONBEKEND
ARTIKELINDELING:
SURREALISME
HOOFDSTUKKEN
HOOFDSTUK I
VOORSPEL DUISTER SPEL YESILGOZ
HOOFDSTUK IIVEILIGELANDERS
HOOFDSTUK III
DE VUILE STREKEN VAN YESILGOZ/YESILGOZ
,IS STRIJDERS EN DE RECHTSSTAAT
HOOFDSTUK IV
DE VUILE STREKEN VAN YESILGOZ/
STAATSSECRETARIS VAN DER BURG EN HANDLANGERS
DE FINALE!
DE RECHTBANK!
VUILE PLANNETJES DOORKRUIST
EPILOOG
BEGIN ARTIKEL
SURREALISME
”Discriminatie, Intimidatie,Etnische profilering,
Geheime Operaties, Wetteloze Detentie
Niets is ons te dol!
LEZERS!
Hebt u het ook weleens, dat u de meest enge dingen overkomen,
totdat de Wekker gaat en alles een Nachtmerrie blijkt?
Wat een Opluchting, al tril je nog even na.
Maar het KAN veel erger,
Namelijk, dat je niet wakker wordt
Maar DENKT dat je droomt, terwijl het blijkt allemaal ECHT blijkt te zijn.
Want dan is er geen ontsnappen meer mogelijk.
Then You have to face it and fight it!
Dat geldt voor het dagelijks Leven.
Dat geldt voor het Politieke.
In deze Nachtmerrie, die ECHT is, speelt VVD leider Yesilgoz als toenmalig
[nu demissionair] Minister van Justitie een belangrijke rol in
een Duister Spel met vluchtelingen, in dit artikel de verklaarde
”Overlastgevers, ook wel aangeduid als ”Veiligelanders” [2A]
Maar alvorens hierover los te barsten, eerst eens een Terugblik op
het Groter Geheel van het Duister Spel
De manier waarop vluchtelingen worden gestigmatiseerd en er
Politiek Beleid op hen wordt losgelaten
OM NIET TE VERGETEN!
ONDERSTROMEN……
Het Grijpbare, de gerede kans op een fascistenkabinet [1] door de
Monsterzege van de fascistische PVV [2] is Eng en moet maar beter
met alle beschikbare middelen bestreden worden [3], maar Enger is
die schier Onzichtbare Onderstroom van gebeurtenissen, waarvan
wij ons niet bewust zijn, maar die ondertussen verontrustend aan de
Poten van wat er nog over is aan Rechtsstaat of Beginselen
van de Grondwet en Naleving van Internationale Verdragen [4] knagen
en deze stukje bij beetje verder doorzagen.
MET ANDERE WOORDEN:
ZAKEN, DIE ZICH VOLTREKKEN ZONDER DAT WIJ ER ONS VAN BEWUST ZIJN
HOOFDSTUK I
VOORSPEL DUISTER SPEL YESILGOZ
VLUCHTELINGEN ALS TARGETS IN DE SAMENLEVING:
Als er, afgezien van de usual suspects [moslims, Marokkanen, niet-westerse
allochtonen] [5], EEN Groep is, die de laatste jaren is getarget, zijn het
wel de vluchtelingen.
Zij, die wegens oorlog/vervolging/klimaatverandering of andere oorzaken
van ellende en ongelijkheid huis en haard hebben verlaten op zoek
naar veiligheid, rust.
De kans op een menswaardig Bestaan! [6]
Ze werden vergeleken met ”hyena’s [7], er werd gesproken over
””de verkeerde buitenlanders, die op onze welvaartsstaat parasiteren door en masse
niet te werken en onze Bijstandspotten op te eten,
die onze straten onveilig maken….” [8], etc.
Zij werden ””buitenlandse indringers uit Afrika en
het Midden-Oosten”[9] genoemd en ga zo maar door
Ook werd er gesuggereerd, dat er ”honderden miljoenen” uit Afrika
de komende jaren naar ”onze regio” zouden komen [10], wat aantoonbaar
een leugen is [11]
Om maar niet te spreken van de niet te noemen aantal voorbeelden
van onrecht door Beleid:
Vluchtelingen, die werden teruggestuurd naar onveilige situaties,
soms met gevangenschap en dood ten gevolge [12]
Vluchtelingen, die in een Sandwich-positie zaten en nog zitten:
Ze kunnen niet terug naar eigen land, vanwege de onveilige situatie,
maar mogen hier ook niet blijven [13]
De Rij Ellende is lang en treurig
Zie ook mijn website met Tag/Vluchtelingen [14]
OPVANGELLENDE
Daarbij is de opvangellende voor de vluchtelingen groot:
De schrijnende taferelen van buitenslapers bij aanmeldcentrum Ter Apel
is o.a. te wijten aan het woningprobleem:
Doordat er een tekort aan woningen is, blijven statushouders [asielzoekers
die een verblijfsvergunning hebben gekregen] [15] langer in AZC Ter
Apel [16], waardoor er daar voor nieuwe asielzoekers geen plaats is.
Ook landelijk speelt dat
Statushouders, die in asielzoekerscentra blijven zitten, omdat
er geen woningen zijn in de gemeenten, waaraan ze gekoppeld zijn.
Omdat er onvoldoende opvangplekken zijn, worden ze dan tijdelijk
weer elders opgevangen [17]
Chaos en Crisis alom, waardoor Staatssecretaris van der Burg [over hem heb ik straks meer te zeggen!] ging ”leuren” met asielzoekers bij Gemeenten om minimale opvang te regelen [18] ten einde hen opgevangen te krijgen.
Keer op keer Nul op Rekest!
De bereidheid was er vaak niet of nauwelijks [19], waardoor de
spreidingswet er uiteindelijk kwam [20] ondanks
hevig verzet van politiek rechts tot extreem-rechts. [21]
Toch hoor je bij alle tegenstand en ”weigergemeenten” [22], soms
toch ook een mooi geluid:
De Noord-Hollandse Gemeente Bergen bijvoorbeeld, blijft
vluchtelingen opvangen, spreidingswet of niet [23]
Ik citeer de Bergense burgemeester Lars Voskuil [PvdA] [24]:
””Ik vind het een morele verantwoordelijkheid om aan opvang bij te dragen. Dat andere gemeenten het niet doen, is hun eigen keuze en hangt af van de lokale en politieke situatie. Hier in Bergen merk ik dat er een breed draagvlak is onder onze inwoners.” [25]
Dat geeft de Burger dan weer moed
En wat betreft die noodopvangplekken waaraan een tekort is [26]
Daar zijn dan tot overmaat van Ramp [wat gaat er eigenlijk
WEL goed in dat treurige Vluchtelingendossier….]
de leefomstandigheden vaak onder de maat! [27]
En in de noten 28, 29 en 30 een opsomming van de soorten opvang
voor asielzoekers….
In noot 31 over de opvang van ”Veiligelanders” die in dit artikel
centraal staan.
MIGRANTEN ALS ZONDEBOK, MET ALS FOCUS ASIELZOEKERS [VLUCHTELINGEN]
Asiellende doordat de opvang spaak loopt, dus alom. nog afgezien van de schrijnende situatie
[hierboven al aangestipt] van de vluchtelingen, die tussen Wal en Schip vallen [32], wat hele levens kan vernietigen [33]
En op wie wordt dit uiteindelijk afgewenteld?
Wie krijgen de schuld?
De migranten.
En met migranten worden dan vooral asielzoekers [vluchtelingen dus]
bedoeld, terwijl zij maar 11 procent van de migratie voor hun rekening nemen [34]
De grootste groep migranten vormen de arbeidsmigranten van binnen
de EU [35], die trouwens vaak bepaald geen goede behandeling in Nederland mogen ontvangen, want uitbuiting alom! [36]
Naast die groep arbeidsmigranten binnen de EU [53 procent, 37]is er ook een flinke groep van buiten de EU [31 procent, 38], die -hoe kan het ook
anders- flink worden uitgebuit [39]
Bijna lachwekkend is de ”oplossing” van de SP voor dit uitbuitingsprobleem.
In plaats van de uitzendbureau’s en allerlei louche werkgevers aan te
pakken, wordt als het ware de schuld bij de arbeidsmigranten zelf gelegd
en pleit de SP voor stopzetting arbeidsmigratie! [40]
LACHEN, ALS HET NIET ZO TRIEST WAS…..
DEMONISERING EN UITSLUITING
Over de ”standaard” demonisering en uitsluiting van vluchtelingen hebben we het al gehad
Lees maar de noten 5 t/m 14 erop na
De PVV doet hiervoor erg haar best, maar natuurlijk dat hele ”Asielbeleid”
Net zoals destijds, in die Duistere Tijden, Joden van alles de schuld kregen [41] lijkt dat ook zo te zijn voor vluchtelingen en ”niet-westerse allochtonen”
Waarbij ook nog eens de meeste vluchtelingen niet westerse allochtonen zijn.
De Oekrainers, die dat niet zijn kregen een menswaardigere
behandeling [42], hoewel daar ook wel wat op af te dingen is! [43]
Want op de Keper Beschouwd, wit of zwart, als je als vluchteling
zonder een cent aankomt [en voor welke vluchteling geldt dat
in de meeste gevallen NIET] zit men niet ECHT op je te wachten
Ook niet op Oekraieners, in het begin misschien meer welkom,
maar op een gegeven moment al minder en minder [44]
Wat die voorkeurspositie van Oekraieners [45] betreft
Je moet dan wel geen Derdelander [46] zijn [Niet Oekraiense
vluchtelingen met een tijdelijke Oekraiense verblijfsvergunning, die ook
vanwege de oorlog uit Oekraine zijn gevlucht] , want hoewel dus
ook uit Oekraine gevlucht, gelden er dan ineens andere criteria! [47]
Daarover misschien een andere keer meer, maar zie voorlopig meer over
de precaire positie van ”Derdelanders”, noot 48
Maar daar gaat dit artikel niet over:
HOOFDSTUK IIVEILIGELANDERS
Neen, dit artikel gaat over een relatief kleine groep, meest jongemannen,
sommige minderjarig, anderen niet.
Circa 3 tot 5 procent van alle asielzoekers zijn de zogenaamde
”Veiligelanders” [49] mensen uit een door de Rijksoverheid vastgesteld ”veilig land” [50], die in Nederland asiel aanvragen en vaak vrijwel kansloos zijn,
omdat, weer volgens de Rijksoverheid, er geen sprake is van vervolging
vanwege bijvoorbeeld ras, geloof, foltering of onmenselijke behandeling [51]
Volgens de COA informatie komen de meeste ”Veiligelanders” uit
landen als Marokko, Tunesie, Georgie, Armenie en Ghana , landen dus, die op de ”Veilige landen lijst” van de Overheid staan. [52]
Nu valt er nogal wat af te dingen op die zogenaamde ”veilige landen” [53],
bovendien is het ook ten onrechte, dat Veiligelanders al in de kansloze
bak worden gegooid [54], omdat je best uit een ”veilig” verklaard
land kan komen en wel degelijk persoonlijk risico loopt [55]
OVERLAST
Om deze groep gaat het dus, 3 tot 5 procent van de asielzoekers,
die relatief vaker betrokken is bij een ”incident” [56],
waarmee overlast bedoeld wordt [57]
Overlast op straat en in de AZC’s vaak in de vorm van winkeldiefstal,
steekincidenten [vaak in de AZC’s], berovingen[58]
Ook zouden er vaak psychische problemen bij die groep zijn
en kwamen ze in hun thuisland ook al uit gezinnen
waar sprake was van geweld, drugsgebruik, zoals ook genoemd
in het Overheidsrapport ”I have nothing to lose” [59]
Vele ”Veiligelanders” zijn afkomstig uit Noord-Afrika, vooral Marokko en Tunesie [60]
SAMENGEVAT DUS:
Een relatief kleine groep, zo’n drie procent, ”Veiligelanders”, jongemannen
of minderjarigen, die vaak [niet altijd!] voor overlast zorgt, de meeste
afkomstig uit Marokko en Tunesie, vaak zelf afkomstig uit extreme
armoede en/of huiselijk geweld situaties en niet zelden kampt
met psychische problemen.
Gecompliceerder dus dan alleen ”vervelende jongeren” en daarbij nog
weinig kans makend op een verblijfsvergunning, wat ”vervelend gedrag”
in de hand kan werken, zonder het te verexcuseren.
Niet voor niets heet dat Overheidsrapport dan ook
”I have nothing to lose….” [61]
”OVERLASTGEVENDE VEILIGELANDERS” WAT TE DOEN?
Overlastgevers:
Maar uit bovenstaande blijkt, dat het niet zo simpel
is als het lijkt
Natuurlijk is het lastig voor met name de andere vluchtelingen,
en dat is de overgrote meerderheid, die niets verkeerds gedaan heeft
en op het problematische gedrag van een kleine groep wordt aangekeken [62] en een nog gemakkelijker doelwit wordt voor fascistische politici, die het haatzaaien tegen ”vreemdelingen” nog verder kunnen perfectionneren [63]
Wat moet er dan gebeuren?
Terugkeer, versnelde procedures, zoals ook Vluchtelingenwerk
voorstaat [64]
Lost het probleem niet op en is ook niet eerlijk.
Tenslotte zijn ze niet voor niets hiernaartoe gekomen,
die Veiligelanders [65]
Wat niet betekent, dat ze niet moeten worden aangesproken/aangepakt
op hinderlijk tot ernstig overlast gedrag
Maar dat gebeurt al
Alleen niet goed en rechtvaardig, zoals we zullen zien
Eigenlijk komt Vluchtelingenwerk er toch nog het
dichtst bij, als wordt opgemerkt:
”Probeer deze jonge mannen die nergens perspectief hebben te bereiken met psychische zorg en goede terugkeerbegeleiding. Hier zal naar verwachting slechts een klein deel voor open staan. Maar goede begeleiding van overlastgevende asielzoekers met uiteenlopende (psychische) problemen is zowel in het belang van henzelf als van de samenleving.” [66]
Waarmee ik het eens kan zijn is:
Goede begeleiding bij psychische problemen en daarmee
een duidelijk onderscheid maken tussen gewoon hinderlijk en strafbaar gedrag en het gedrag van mensen,
die daarop in het geheel niet of slechts gedeeltelijk zijn af te rekenen
af te tekenen vanwege psychische problemen of traumatische
achtergronden. [67]
Nu wordt vaak iedereen over een Kam geschoren
Wat die Terugkeerbegeleiding betreft
Wat is hun perspectief in het Thuisland
En zitten bij deze Groep geen mensen, die daadwerkelijk Gevaar lopen?
Vragen waarover wel wat beter mag worden nagedacht in plaats van ze allemaal over een Kam scheren.
HOE ZIT HET MET DE RECHTEN?
VERSNELDE VERSOBERING/VERSNELDE PROCEDURES
VERSOBERING:
Het is dus gecompliceerder dan een stel vervelende en criminele raddraaiers,
dat de boel bewust verziekt-een verschijnsel trouwens, dat zich bij genoeg
”legale” vaak jongere inwoners in dit land ook voordoet.
Bovendien:
Hoe zit het met hun RECHTEN
Basale, normale mensenrechten
En daarmee, waarde dames en heren, is het nogal bedenkelijk gesteld.
Zo belanden de zogenaamde ”Veiligelanders” standaard [of ze nu vervelend
gedrag hebben vertoond of niet] in de zogenaamde ”versoberde opvang”,
omdat ze ”kansarm” zijn [nauwelijks kans maken op een asielvergunning]
[68]
En wat houdt die ”versobering” in?
Ik lees op een van de websites van de Overheid:
”Zij moeten zich voortaan dagelijks melden bij het COA en worden gecontroleerd bij het naar binnen- en buitengaan. Ook krijgt deze groep asielzoekers gedurende de gehele periode in de opvang geen leefgeld meer, maar goederen in natura zoals maaltijden en toiletartikelen.”
[69]
Niet alleen lijkt het naar mijn oordeel veel op een
halve gevangenisachtige situatie, het nodigt uit tot
stelen en baldadig gedrag!
Want wat doe je als jongere, als je een dorp, bijvoorbeeld
Ter Apel in mag, maar je hebt geen geld voor een patatje
of een Cola’tje
Je gaat het stelen
Niet dat ik dat goedpraat, maar dat wordt zo wel
in de hand gewerkt.
Versobering is dus een slechte zaak:
Basale rechten komen in het geding en het is
discriminatie
DISCRIMINATIE TEGENOVER ASIEKZOEKERS,
DIE NIET UIT ”VEILIGE LANDEN” komen.
Dat is dus Fout.
VERSNELDE PROCEDURES
En dan heb je natuurlijk die versnelde asielprocedures.
De gedachte daarachter is, dat de ”Veiligelanders”
nauwelijks enige kans maken op asiel [kansarm], ze de
druk op de ”asielketen” alleen maar verhogen [70]
en daarom in een ”versnelde prodecure” worden
geplempt [71]
En dat is gevaarlijk!
Want aangetoond is al, dat niet alle ”Veiligelanders”
automatisch geen risico lopen, want een land kan
volgens een Lijst wel veilig zijn, maar individuen kunnen
wel degelijk gevaar lopen.
Ik noem een Voorbeeld, omdat het mij zo getroffen heeft,
al is dit gelukkig WEL goed afgelopen
Schrijfster van dit artikel citeert uit het Magazine One World, dat o.a.
een gesprek had met advocaat Flip Schuller [een bekende
van de schrijfster]:
”Schüller stond in 2021 een asielzoeker uit Mongolië bij, die als biseksuele trans man in zijn land van herkomst werd mishandeld en bedreigd. De asielaanvraag werd in 2019 afgewezen, omdat Mongolië op de lijst met veilige landen staat, maar de Raad van State oordeelde in hoger beroep dat de IND niet altijd de juiste, beschikbare bronnen gebruikt. De beoordeling voldeed daarmee niet aan de Europese richtlijnen en de man mocht alsnog blijven.”
[72]
Deze vluchteling, vervolgd vanwege sexuele
orientatie [73] heeft [gelukkig] geluk gehad, maar
hoeveel anderen, die echt gevaar lopen niet, enkel
en alleen omdat hun LAND op de lijst van Veilige
Landen staat?
Zo’n ”versnelde procedure” en een bij voorbaat betiteling
van ”Veilig Land” kan dus levensgevaarlijk zijn!
En weer is die ”Versnelde procedure” discriminatie
DISCRIMINATIE tegenover asielzoekers,
die NIET uit een ”Veilig Land” komen.
En uiteindelijk wordt die hele ”Versnelde procedure”
gelogenstraft door het feit, dat wel degelijk een
groep uit die ”Veilige Landen” mag blijven.
Een kleine groep weliswaar [74],
maar het gaat om mensen, niet om cijfers.
Tenminste:
Zo zou het moeten gaan…..
BELANDEN OP STRAAT
Het houdt maar niet op, maar niet verwonderlijk
als je bedenkt hoe het Koninkrijk der Nederlanden
al jarenlang met vluchtelingen omgaat [75]
Als het asielverzoek van een ”Veiligelander”
wordt afgewezen en het land van herkomst
hen weigert [wat nogal eens gebeurt] [76]
moeten ze weg uit de opvang en worden zij
zogezegd ”geklinkerd”, wat betekent,
dat je je maar op straat moet zien te redden [77]
Of ze vertrekken naar een ander land, waar ze
natuurlijk net zo kansloos zijn als in Nederland.
Eigenlijk zouden deze mensen [als Nederland tenminste
een echte rechtsstaat was] in aanmerking moeten
komen voor een Buitenschuldcriterium [78],
maar zie daar maar eens aan te komen, zeker als de
Overheid je wel kan vreten, omdat een deel van je
groep overlast veroorzaakt…….
Bovendien worden aan het verkrijgen van dat
Buitenschuldcriterium zulke waanzinnige eisen
gesteld [79], dat je volgens mij nog eerder zonder training
de Grand Canyon beklimt…..
BEHANDELING OVERLASTGEVENDE ASIELZOEKERS
Naast het [vaak terechte] gejammer over de
overlast, die wordt veroorzaakt door een kleine
groep Veiligelanders [niet alle Veiligelanders
veroorzaken natuurlijk overlast] [80], wordt
de Andere Kant vaak niet genoemd, namelijk
het gewelddadig optreden tegen Veiligelanders,
in de ”speciale opvanglocatie” , ook wel
Procesbeschikbaarheidslocaties genoemd [81]
Enge instellingen, waarover straks meer.
Welnu, wat is gebleken na onderzoek van de
Inspectie van Justitie en Veiligheid?
Dat er sprake is van gewelddadig gedrag van
medewerkers van die ”speciale opvanglocaties’
tegenover overlastgevende asielzoekers, hier dus de Veiligelanders [82]
In haar berichtgeving schrijft de Inspectie Veiligheid
en Justitie o.a.
”In het voorjaar van 2022 ontving de Inspectie JenV een melding van misstanden binnen de HTL. Op basis daarvan vroeg de Inspectie JenV informatie op en hield zij gesprekken met medewerkers, en ex-bewoners. Ook bezocht zij eind augustus onaangekondigd twee keer de locatie en keek zij onder meer camerabeelden terug. Uit dit alles kwam het beeld naar voren dat de leefomstandigheden en de veiligheid op de HTL niet op orde zijn.
Zo passen woonbegeleiders geweld toe dat niet proportioneel is. De Inspectie heeft talrijke voorbeelden gehoord van incidenten waarbij asielzoekers een klap of schop kregen. Ook in gevallen waarin de asielzoeker niet agressief was of zelfs al wegliep. Enkele woonbegeleiders zeggen dergelijke uitoefening van geweld en dwang normaal te vinden, terwijl dat alleen in gevallen van zelfverdediging, en dus als laatste redmiddel, geoorloofd is. Het is onduidelijk hoe ver de boa’s mogen gaan in het toepassen van dwang, dat laat de Inspectie nog uitzoeken.
Verder heeft de Inspectie waargenomen dat enkele medewerkers de asielzoekers uitlachen of uitschelden, een werkwijze die escalatie juist in de hand werkt. Hoofdinspecteur Inspectie JenV Hans Faber: “De asielzoekers die in de HTL zitten zijn geen makkelijke groep. Maar dat betekent niet dat medewerkers zomaar geweld mogen gebruiken om personen te corrigeren. Het is belangrijk dat de HTL-medewerkers over handvatten beschikken om hun moeilijke taak te vervullen. Dat ze bijvoorbeeld weten hoe ze om moeten gaan met mensen met een verstandelijke beperking, verslaving en psychische problemen, want dat speelt er in die groep. Dat betekent voor het personeel: extra ondersteuning, begeleiding en opleiding, zodat ze makkelijker kunnen de-escaleren.” [83]
Zie onder noot 84 de volledige brief van de Inspectie
aan Staatssecretaris van der Burg.
Volgens het laatste Bericht is nu die vervloekte
speciale opvang tijdelijk op slot door een besluit van de
Haagse Rechtbank [85], maar laten
we niet op de gebeurtenissen vooruitlopen.
HOOFDSTUK III
DE VUILE STREKEN VAN YESILGOZ/YESILGOZ
,IS STRIJDERS EN DE RECHTSSTAAT
Nog voordat Madame La Yesilgoz minister van
Justitie en Veiligheid werd en daarna VVD leider [toen
nog VVD Tweede Kamerlid] [86]
had schrijfster dezes al de degens met haar gekruist en
wel in twee met elkaar verband houdende kwesties:
In het eerste geval bleek zij geen moeite te hebben
met de in Irak opgelegde doodstraf aan IS strijders
[87] terwijl de VVD [en ook deze Dame] toch
te pas en te onpas schermen met ”Onze Waarden” [88]
Bovendien schenen zij en haar VVD handlangers te
zijn vergeten, dat de EU tegen de doodstraf is……[89]
Grappig was dan wel weer, dat de jongerenvereniging
van de VVD [JOVD] fel stemming nam tegen dit
merkwaardige doodstraf standpunt van de eigen VVD…[90]
In het tweede geval liet zij zich in haar opiniestuk
”Geen medelijden met Jihadisten”, hoogst selectief
verontwaardigd uit waarbij ze kennelijk uit het oog verloor,
dat mensenrechten iedereen gelden of zouden
moeten gelden [91]
HOOFDSTUK IV
DE VUILE STREKEN VAN YESILGOZ/
STAATSSECRETARIS VAN DER BURG EN HANDLANGERS
Dat was dus de leuke kennismaking met la Yesilgoz
en om de lezer een indruk te geven van de manier
waarop Yesilgoz omspringt met de meest vanzelfsprekende
rechten.
Het zal de lezer dan ook niet verbazen, dat zij op
ongeveer dezelfde wijze haar derriere afveegt aan
wat normaliter rechten van vluchtelingen zouden
moeten zijn [of
wat daarvan nog over is [92]
Dit in enthousiaste samenwerking met Staatssecretaris
van der Burg en andere handlangers.
DRAMATIS PERSONAE
Dilan Yesilgoz: minister van Justitie en Veiligheid
Eric van der Burg: Staatssecretaris van van Justitie
en Veiligheid [93]
Kees Loef: Nationale coordinator Overlast
Asielzoekers [94]
Dick Schoof: Secretaris-Generaal van het Ministerie van
Justitie en Veiligheid [95]
TARGETS:
Overlastgevende asielzoekers
De Eer van wat ik over deze schrijf, komt
grotendeels een NRC artikel toe, waarin een aantal
[97] en was dus al geen kleine jongen in het Veld.
Een ervaren ”fikser” wordt hij genoemd ”die al voor verschillende gemeenten (o.a. Amsterdam en Arnhem) en grote organisaties programma’s en projecten heeft opgezet op het gebied van criminaliteitspreventie en sociale veiligheid”
[Ik citeer hier de website van de Rijksoverheid] [98]
Loef kreeg in de zomer van 2022 een telefoontje van
het Ministerie van Justitie en Veiligheid ”to do the job”
rond de ”overlastgevers” en was dus in die
hoedanigheid Nationaal Coordinator.
Hij kreeg [weer volgens die zo nuttige Overheidwebsite]
een heel vrije, ruime opdracht van de minister
[Yesilgoz] en Staatssectretaris [van der Burg] [99]
Dat zou een vervolg hebben, aldus het NRC artikel
Want Yesilgoz en Van der Burg hadden meer in de
zin……
Maar om op Loef terug te komen:
Hij is dus mede-verantwoordelijk voor de inzet
van dat ”versoberingsbeleid”, hoewel dat al reeds
[eerlijk is eerlijk] op de rails was gezet onder de
voorgangster van van der Burg, Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid,
mevrouw Broekers-Knol [100]
Maar….het kan natuurlijk altijd ”beter”
Iets van de mentaliteit van Loef is in het volgende
te lezen:
”Loef: “Asielzoekers die weinig kans maken op een verblijfsvergunning krijgen daar onderdak en eten, maar geen leefgeld. En ze mogen nauwelijks de deur uit, omdat ze elke dag beschikbaar moeten zijn voor de afhandeling van hun procedure. Zo lukt het om binnen twee weken een beschikking op hun aanvraag af te geven.”
De meesten wachten die beschikking overigens niet eens af. “Die hebben na een dag of twee, drie al genoeg van die sobere opvang”, lacht Loef. “Ze hadden verwacht, zoals in de oude situatie, zo’n anderhalf jaar in de reguliere opvang te kunnen doorbrengen. En vanuit die relatief luxe positie hier in Nederland rottigheid te kunnen uithalen en vermogensdelicten te kunnen plegen. Zodra ze inzien dat dat er niet meer inzit, doen ze aan – wat ik noem – ‘zelfuitzetting’: ze verlaten de opvang en vertrekken. Verreweg de meesten gaan naar het buitenland; die zien we hier niet meer terug.”” [101
Een leuk Maatje voor Yesilgoz [102]
En let ook op dit stukje, vooral de laatste zin:
”Tegelijkertijd werkten Loef en zijn team ook hard aan verbetering van de samenwerking tussen COA, IND, DT&V en politie/AVIM (Afdeling Vreemdelingenpolitie, Identificatie en Mensenhandel) in het team dat werkt aan een snelle, slagvaardige afhandeling van de (doorgaans kansarme) asielaanvragen van de overlastplegers. Loef: “Zeg maar: een aparte procedure, onder de officiële stroom langs, om die aanvragen zo snel mogelijk af te doen.” [103]
Dit werkt Licht op wat nu volgt en het NRC artikel
ondersteunt.
Deze meneer Loef, die dus al eerder de vrije hand gekregen
had van minister van Justitie Yesilgoz en Staatssecretaris
van der Burg [104] en die niet vies is van vuile spelletjes
en het ontkrachten van de rechten van vluchtelingen [105]
kreeg van Yesilgoz opnieuw carte blanche bij
een experiment met een aanpak voor overlastgevende
asielzoekers.
Bewust werd vaag gelaten wat overlast was, er werd
gesproken over ”potentiele” overlastgevers
[mensen, die dus nog niets daadwerkelijk
hadden gedaan] en Officieren van Justitie werden
onder druk gezet asielzoekers zoveel mogelijk te
vervolgen bij lichte vergrijpen [106]
Om nog maar niet te spreken van de omstandigheden
in de zogenaamde Procesbeschikbaarheidslocaties
Hoe ging dit nou in zijn werk?
ETNISCH PROFILEREN/”POTENTIELE”
OVERLASTGEVERS
ALS DE POLITIE ZICH VERZET TEGEN ETNISCH
PROFILEREN, DAN MOET HET ERG ZIJN
De Wens van Loef, minister Yesilgoz en co was,
asielzoekers, die overlast bezorgen, zo snel
mogelijk uit het asielsysteem werken
Nu kan je daar al grote Vraagtekens bij zetten, zeker
wanneer de criteria zo ruim worden opgerekt,
dat ”overlast geven” heel ruim en vaag
wordt gedefinieerd [107]
Maar er is meer en wat dat ”meer” is, komt
grofweg neer op etnisch profileren:
Loef zelf merkt op [ik citeer NRC}
”„Noem ze Marokkanen, noem ze Noord-Afrikanen. Die bedoel ik.”
[108]
Klinkt al onheilspellend he
Maar er volgt meer:
Ik citeer NRC:
”Het plan [van Loef, toevoeging Astrid Essed]
beschrijft hoe potentiële overlastgevers meteen bij aankomst in Nederland naar een sobere opvang moeten worden gestuurd, met slechts ‘bed, bad, brood’. Waar andere asielzoekers vaak meer dan een jaar op een inwilliging van een asielverzoek wachten, moet deze groep binnen een paar dagen worden afgewezen. Als ze daartegen in beroep gaan, moeten ze naar een nóg strengere locatie, zo staat in het document dat in bezit is van NRC.”
[109]
LET WEL:
Dit gaat dus om POTENTIELE overlastgevers
[de mensen hebben dus nog niets gedaan],
die bij de grens al worden geslecteerd en een
versoberde opvang in worden gepest!
Dit heet etnische profilering! [110]
Dit heet rechtsverkrachting!
Verbazingwekkend was het, dat een Orgaan
van de Politie, de Vreemdelingenpolitie,
die
volgens dit ”Loef Plan” het Vuile Werk
moest opknappen door asielzoekers volgens
dit Plan aan de Poort zou moeten selecteren,
niet amused was en al gauw in de richting
van etnische profilering wees [111]
Volgens NRC stond er in een intern
politiedocument onder andere te lezen:
”„Hoe bepaal je de criteria van een overlastgevende vreemdeling aan de voorkant?”
„Is dat op afkomst of uiterlijk? Ligt etnisch profileren hier niet op de loer?” [112]
EN
”„Je kunt niet iemand vastzetten omdat hij uit Tunesië komt.” [113]
De chef van de Vreemdelingenpolitie zou
ook hebben geweigerd, aan dit Plan mee te werken [114]
Kun je nagaan:
Want als de Politie, die zelf bepaald niet vies is
van etnisch profileren [115] zich verzet, dan moet
het erg zijn.
En erg WAS het
Trouwens, wie zich keerde tegen de onheilspellende
Loef plannen, kreeg te horen:
”Dit is wat de minister wil” [116]
NIEUW PLAN
Dat ”etnisch profileren” Plan van Loef haalt het niet,
ook vanwege verzet bij de politie zelf [117]
Maar Loef zou Loef niet zijn, of het volgende
Loef plannetje ligt in de maak:
En dat is-zoals we van Loef mogen verwachten-een gemeen
plannetje:
Waar in het eerste plan ‘potentiële overlastgevers’ al aan de poort zouden worden geselecteerd, richt het nieuwe plan zich op asielzoekers met ‘kansarme’ aanvragen die al daadwerkelijk voor overlast hebben gezorgd. Hun asielverzoek moet ‘bovenop de stapel’ worden gelegd, zodat ze zo snel mogelijk kunnen worden afgewezen en geen recht meer op opvang hebben. [118]
En wie als ”overlastgevende asielzoeker met een kansarme aanvraag” is ”geselecteerd”, komt in de Gevangenis terecht.
OKAY, geen gevangenis in de zin van de Wet, maar het komt
er WEL op neer:
”Procesbeschikbaarheidslocatie”, heet dit Gedrocht [119]
en de mooiste manier waarop dit beschreven kan worden,
doet de NRC
LEES MEE:
”Intussen wordt in opdracht van het ministerie een metershoog hek gebouwd om een woonblok op het asielzoekerscentrum van Ter Apel. Het woonblok krijgt een nieuwe naam: ‘procesbeschikbaarheidslocatie’ – kortweg ‘PBL’. Daar worden de asielzoekers uit de pilot naartoe gestuurd, bevestigt de IND. In de PBL moeten ze vrijwel de hele dag binnen blijven. Twee blokken van één uur mogen ze dagelijks naar buiten, maar volgens de huisregels blijven ze dan wel binnen de hekken van de locatie. Als ze afspraken missen of de locatie toch verlaten, vervalt hun asielaanvraag en moeten ze het land uit.” [120]
NOU, ”mooier” kun je het niet beschrijven
Zelf schrijft de Overheid euphemistisch
”De procesbeschikbaarheidslocatie (PBL) is een pilot die opvang biedt aan de zogenoemde kansarme asielzoekers. De kans dat hun asielaanvraag wordt afgewezen is groot. In de pilot PBL biedt de overheid sobere opvang. Asielzoekers moeten continu beschikbaar zijn voor de asiel-, beroeps-, en vertrekprocedure.”
[121]
Klinkt ook naar, maar versobering op zich
was er al een hele tijd [122]
Nee, het naargeestige en griezelige hier is die de facto [Latijn voor, in feite] [123] gevangenis waar mensen
in belanden, die nog in de asielprocedure zitten
en misschien wel vervelende, maar geen ernstig strafbare feiten hebben begaan.
En zoals althans volgens het NRC artikel blijkt is,
dat de criteria voor ”overlast’ byzonder vaag
worden omschreven [124]
Wij Astrid Essed begrepen al wel, dat die vage criteria
geen toeval waren, hetgeen nog bevestigd wordt
door het NRC artikel [125]
Tegen deze vuile streken van het leuke Team Yesilgoz/van der Burg/Loef zou van de kant van
de politie, volgens NRC toch wel redelijk wat Tegenwind
geweest zijn [126]
Nogmaals:
Het moet erg gesteld zijn als de politie, zelf niet vies van
etnische profilering [127] gaat protesteren tegen
etnische profilering en discriminatie!
HONGER
En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is,
zijn de leefomstandigheden in die Procesbeschikbaar
heidslocatie ook al ten hemel schreiend:
De NRC laat de 35 jarige Syfaks, een Algerijnse asielzoeker, aan het woord:
”Je slaapt er op een matras op de grond”, vertelt deze 35-jarige Syfaks. „’s Ochtends krijg je een boterham, ’s avonds een diepvriesmaaltijd. Verder niets. Mensen worden gek van de honger. Er zijn steeds vechtpartijen, zonder dat de bewakers ingrijpen.” [128]
En verder [ik citeer NRC]
”Vier dagen hield hij het er uit. Daarna klom hij over het hek van de PBL om brood te kopen. Toen hij terugkwam, werd hij bij het hek geweigerd: locatie verlaten – asielaanvraag vervallen.” [129]
Ongelooflijk
Maar dit Muisje zal nog een staartje hebben
BLIJF LEZEN!
Natuurlijk kwam er-mede naar aanleiding van dat
onvolprezen NRC artikel, dat de hele Zaak aan het
rollen bracht-een reactie van de Yesilgoz/Van der
Burg Bende.
Lees onder noot 130
Mooie praatjes, een weinig geloofwaardig Verhaal.
Ook juristen hebben de Vuile Plannetjes van dit
Yesilgoz/Loef/Van der Burg Stel keihard
onderuitgehaald [131]
En dan lekker geheimzinnig lopen te
doen, Vuile Schurken! [132]
DE FINALE!
DE RECHTBANK!
Er is een Spreekwoord dat luidt:
”Al is de Leugen nog zo snel, de Waarheid achterhaalt
haar wel”
Dat gaat lang niet altijd op in deze Wereld van Ongelijkheid.
Maar deze keer kwam het in de buurt!
Want op 1 maart anno Domini 2024 heeft de rechtbank uitspraak gedaan in een zaak, die de 35 jarige Algerijnse asielzoeker Syfax had aangespannen tegen zijn plaatsing
in de Procesbeschikbaarheidslocatie en de uitspraak
was in het voordeel van Syfax! [133]
Het kwam erop neer, dat het besluit van het COA, Syfax
in de PBL te plaatsen, werd vernietigd.
O.a. werd er in het vonnis opgemerkt:
”De PBL bestaat uit een aantal kamers en gemeenschappelijke ruimtes. Rondom de PBL staan hekken waardoor de PBL afgesloten is van de rest van de locatie. In een PBL geldt verder een streng en sober regime; asielzoekers hebben een verplicht dag- en avondprogramma en mogen de PBL 2x een uur per dag verlaten, verder niet. De rechtbank oordeelt dat vrijheidsbeperking bij opvang van asielzoekers niet uitgesloten is. De vrijheidsbeperking die zo groot is als deze moet wel goed geregeld worden. Dat is hier niet gebeurd. Dat betekent dat de beslissing om eiser in een PBL te plaatsen vernietigd wordt. Eiser heeft recht heeft op gewone opvang totdat op zijn asielaanvraag is beslist. Het beroep is gegrond.” [134]
Zie voor verder Leesplezier, de noten 135 en 136!
De Lezer zal al begrepen hebben, dat hiermee die vervloekte
Procesbeschikbaarheidslocatie op losse schroeven komt te staan! [137]
PRACHTIG!
Want dat doorkruist zeker de Gemene Plannetjes van het Trio
Yesilgoz/Van der Burg/Loef!
Al is de Leugen nog zo snel……..
EPILOOG
Ik stop ermee!
Want ik heb genoeg gezegd over deze Drek aan
Discriminatie,Etnische Profilering, Terreur tegen Vluchtelingen
en de Verdere Fascistoisering van de Samenleving [138]
Genoeg aandacht aan besteed
GENOEG!
Wie Nu nog niet doorheeft, hoe smerig er met vluchtelingen wordt
omgegaan, hoe deze hele Samenleving is verworden tot een Openlijke
Fascistische Beerput, wil het niet zien.
En heb ik u al verhaald over de openlijke Leugens van
Yesilgoz over de nareizende vluchtelingen?
Welnu, lees dan zelf noot 139!
TOCH:
Ik vond het belangrijk, aan de Vooravond van de realisatie
van Of een Griezelig Fascistenkabinet of Iets, dat alleen maar
Uitstel van Executie is, nogmaals de Vluchtelingen in
Beeld te brengen.
Ik stop met dit artikel, dat [met plezier] heel veel tijd gekost heeft
Nearly 43,000 foreign men, women, and children linked to ISIS remain detained in inhuman or degrading conditions by regional authorities in northeast Syria, two years after they were rounded up during the fall of the Islamic State “caliphate,” often with the explicit or implicit consent of their countries of nationality, Human Rights Watch said today.
The foreign detainees have never been brought before a court, making their detention arbitrary as well as indefinite. They include 27,500 children, most in locked camps and at least 300 in squalid prisons for men, and scores of others in a locked rehabilitation center. The detainees suffer from rising levels of violence and falling levels of vital aid including medical care. In just one case, France has refused to allow a woman with advanced colon cancer to come home for treatment. One detained woman told Human Rights Watch that a guard ran over a young child in a vehicle, cracking his skull.
“Men, women, and children from around the world are entering a third year of unlawful detention in life-threatening conditions in northeast Syria while their governments look the other way,” said Letta Tayler, associate crisis and conflict director at Human Rights Watch. “Governments should be helping to fairly prosecute detainees suspected of serious crimes and free everyone else, not helping to create another Guantanamo.”
Governments that actively contribute to this abusive confinement may be complicit in the unlawful detention and collective punishment of thousands of people, most of them women and young children, Human Rights Watch said.
In February and March 2021, Human Rights Watch communicated via text, email, or phone with eight foreign women detained in camps for family members of male ISIS suspects in northeast Syria as well as relatives of five camp detainees. Human Rights Watch also spoke or emailed with members of six aid organizations and six civil society groups pressing for the detainees’ repatriations, as well as regional authorities, Western government officials, UN officials, journalists, and academics. In addition, Human Rights Watch reviewed dozens of reports, media articles, and videos about the camps and prisons.
People interviewed described increasingly desperate mothers and children struggling to maintain dignity amid harsh conditions and fears of contracting Covid-19. Three women in one camp, Roj, said that guards confiscated Qurans, threatened women for wearing niqabs, and raided tents at night. Women caught with cellphones or suspected of withholding information about crimes in the camp were sometimes beaten and jailed for days or even weeks, the women and a relative said. The regional authority, called the Autonomous Administration of Northeast Syria, denied any abuse by guards and said that some women had attacked guards with stones and sharp objects. Badran Chia Kurd, Autonomous Administration’s deputy co-chair, told Human Rights Watch that women were in most cases jailed only for “a few days” if they tried to flee.=
One relative of a detainee said that her detained family member was suicidal. A young mother wrote that daily life in the camps made her want to “scream from the top of my lungs”:
It’s mentally exhausting. … never gets better here. Always worse. … majority of the children in the camp are sick. Almost everyday something bad happens. Children trapped in burning tents and dies. … We have water tank that contains worms. The toilets are dirty so people started to build [their] own toilets.
Like all detainees who communicated with Human Rights Watch, the women asked that they not be identified by name or nationality for fear of retaliation by other detainees or camp guards.
Holding the foreigners “is a huge burden” for the cash-strapped Autonomous Administration, Chia Kurd said. “The international community, in particular the countries who have citizens in the camps and prisons, are not assuming their responsibility. This issue, if not solved, will not only affect us, but the entire world.”
Countries with nationals held in northeast Syria should answer repeated appeals by the Autonomous Administration to help them provide detainees with due process, including the right to contest the legality and necessity of their detention before a judge. All detainees held in inhuman or degrading conditions, or who are not promptly charged with a recognizable criminal offense in fair proceedings should be immediately released.
Foreign countries should also comply with the Autonomous Administration’s repeated calls for them to repatriate detainees not charged with a crime, prioritizing the most vulnerable. Repatriated children should be accompanied by their parents in keeping with the child’s right to family unity. Foreigners facing risks at home of death or torture or other ill-treatment should be transferred to a safe third country.
Upon transfer home or abroad, detainees can be provided with rehabilitation and reintegration services and as warranted, investigated and prosecuted, Human Rights Watch said. Children who lived under ISIS and any women trafficked by ISIS should be treated first and foremost as victims, and children should face prosecution and detention only in exceptional circumstances.
In the meantime, foreign governments and donors should immediately increase aid to improve camp and prison conditions in northeast Syria and press the United Nations Security Council to reauthorize vital aid operations across Syria’s northeast and northwest borders to speed the delivery of aid.
Only 25 countries are known to have repatriated any nationals from northeast Syria and most have brought home or helped return only a token few, primarily orphans or young children, in some cases without their mothers.
The UN and donors, including many home countries of the foreign detainees, are providing humanitarian aid to the detainees and others in northeast Syria. But acute shortages of clean water, food, medicine, and adequate shelter and security persist, say UN experts and others.
The United States military, which leads the US coalition against ISIS, has funded measures to bolster security and ease overcrowding for some of the prisons, according to Chia Kurd, media, and US government reports. However, the measures appear to have done little to bring the prisons in compliance with minimum detention standards. Moreover, neither the US nor other members of the international community, including countries with nationals detained in northeast Syria, have funded any measures to provide the prisoners with due process, Chia Kurd said.
The international coalition against ISIS also reportedly plans to fund construction of additional detention centers for women suspects, as well as a 500-bed “rehabilitation center” for older boys. The United Kingdom, another key coalition member, is reportedly funding a project to double the capacity of one of the prisons, in Hasakah, from 5,000 to 10,000 detainees. UK and US defense officials did not respond to requests for comment in the time provided.
“Improving horrific prison conditions does not change the fact that indefinite detention without judicial review is unlawful,” Tayler said. “Expanding prisons and locked rehabilitation centers to warehouse hundreds of children who never even chose to live under ISIS is unconscionable.”
The detainees
Backed by a US-led coalition, regional fighters called the Syrian Democratic Forces rounded up tens of thousands of ISIS suspects and family members during the fall of Baghouz, then the last ISIS stand in Syria, during a weeks-long battle that ended March 23, 2019. The Syrian Democratic Forces are still holding nearly 63,400 of the family members, nearly all of them women and children, in two locked, heavily guarded, open-air camps encircled by barbed wire. Roughly 20,000 are from Syria, 31,000 from neighboring Iraq, and nearly 12,000 others – 8,000 children and 4,000 women – are from almost 60 other countries. Conditions for the non-Iraqi foreigners, who are kept in special annexes, are particularly dire.
The Syrian Democratic Forces are also holding about 10,000 men as well as at least 700 boys of all nationalities, most ages 14 to 17 in 14, overcrowded, makeshift prisons for ISIS suspects, Chia Kurd said. Prison conditions “do not meet minimum standards,” he said, blaming scarce international aid for the abusive conditions. Human Rights Watch in 2019 and 2020 documented the inhumane conditions in some of these prisons.
Camp Conditions
In al-Hol and Roj, the locked camps for family members, more than 90 percent of children are under age 12 and more than half under 5, aid groups say. Syrians and Iraqis in the camps have relative freedom, including the ability to leave and return to the camps. During multiple visits to the two camps from 2017 to 2019, Human Rights Watch documentedconditions in the foreigners’ annexes that amounted to cruel, degrading, and inhuman treatment. Combined with the indefinite and arbitrary nature of detention, these conditions may also amount to torture when they deliberately inflict serious physical or mental harm on a detainee. Since then, detainees, family members, civil society representatives, and aid workers told Human Rights Watch, conditions have deteriorated further along with detainees’ despair.
“You can feel that people are giving up on the outside world, they are so desperate you meet a wall of hopelessness,” said Natascha Rée Mikkelsen, founder of Repatriate the Children-Denmark, who has visited the camps several times, including in February. “And the young children, some of them have diarrhea all the time and they are so skinny and so small. They just have this look like they are locked up. They have nothing to do and they know nothing about their future.”
Detainees and others interviewed by Human Rights Watch complained of contaminated water, overflowing latrines, shortages of fresh food and diapers, tents leaking or catching fire, rampant disease, insufficient medical care, and almost no schooling for children or counseling for a severely traumatized population.
While conditions are somewhat better in Roj than in the larger camp, al-Hol, detainees and family members described harsh conditions there as well. Three relatives, a civil society member and two detainees said noxious fumes from adjacent oil fields were causing asthma, deep coughs, and lung inflammations. One mother texted of being terrified by the lack of medicine for her child, by guards threatening to cut detainees’ clothes if they were not “short and colorful,” and of the desert winds that flipped over her tent at night:
Honestly I have ptsd [Post-Traumatic Stress Disorder] from the camps more than IS territory (even though I am traumatized from that lifestyle). … I would hold my daughter tight and stay alert all night watching the tent as it was about to collapse onto us at any moment. And it did actually happen many times.
In mid-March, said a Western European man whose grandchildren are in the camps, a small group of children no older than 6 crossed an internal camp fence to pick dandelions just on the other side. “The camp guards saw them, caught them, and beat them severely,” he said. “The children didn’t decide to be there, they don’t deserve to live like this in such terrible conditions.”
Two relatives described detainees waiting hours to access a shared phone that they could only use for seconds. Communication in one section for foreigners in Roj is limited to messages of less than a minute every 8 to 10 days, compounding detainees’ isolation, one relative said.
Life-Threatening Conditions
According to humanitarian groups and the UN Office of Counterterrorism, more than 700 detainees in al-Hol and Roj – at least half of them children – have died in the past two years. Several were killed by detainees in al-Hol who remain loyal to ISIS, while others died in crossfire between guards and detainees or from lack of medical care, unsanitary conditions, and accidents such as tent fires.
At least 29 people were killed in al-Hol camp alone in January and February 2021 including seven children. “The people who work there feel more and more scared of the situation, as if they have no control,” Mikkelsen said. “You have the feeling that any time you could be killed.”
In text messages relayed to Human Rights Watch, one woman in Roj described a fire breaking out in a tent housing two children whom guards left in the camp while jailing their mother for having a cellphone. The woman said it was one of three fires in Roj so far in 2021:
The 5 year old boy put the tent on fire and his 7 year old sister took him out from the burning tent. Two tent burned that day, it was terrible day cuz it took very long time to put the fire [out] since many fire extinguisher didn’t work and we didn’t know if there was more ppl trapped in the fire.
In February, 10 Frenchwomen in the camps went on a hunger strike to publicize their demand to stand trial at home. That same month, Pascale Descamps, a Frenchwoman whose 32-year-old daughter and four young grandchildren are held in Roj, began her own hunger strike to press the government to let her daughter leave to receive medical treatment for advanced colon cancer. Doctors in northeast Syria told her daughter that she needed “urgent” treatment but that the operation would be high-risk if performed locally, Descamps told Human Rights Watch. In December, the UN Committee Against Torture called on France to repatriate Descamps’ daughter for medical care but she remains in Roj. Descamps said that in intermittent audio messages, her daughter sounded desperate:
Every time my daughter talks to me, she starts crying. She tells me that she is getting worse, bleeding a lot, and getting weaker. She is like an animal in her tent, dying in front of her children. … I am not exonerating my daughter, but she has the right to a fair trial and to receive proper medical care given the seriousness of her health condition … I am also fighting for my grandchildren not to have to go through all this any longer. It is a stake in the heart to know that they see their mother so ill and to imagine that she could die there when France could repatriate her and her children. It’s like they have no rights anymore.”
Covid-19 is another threat. As of February 16, the UN had reported 8,537 cases of the virus in northeast Syria, but humanitarians warn that rates are vastly under-counted because of insufficient staff and supplies for extensive testing. At least 13 cases of Covid-19 had been reported in al-Hol and Roj as of December 2020. A greater outbreak could disproportionately harm camp and prison detainees as most are malnourished with severely limited access to medical services.
Detainees began receiving monthly handouts of masks and gloves in mid-2020 but they have to reuse them several times because of shortages, two women in Roj said.
Inhuman Prison Conditions
Despite some improvements, only one of the 14 makeshift prisons for male ISIS suspects is fit for the purpose, said a June 2020 US military report. The 10,000 men, most Syrian and Iraqi and 2,000 from other countries, are jammed into severely overcrowded cells with open latrines and poor ventilation. The prisons lack essential services including adequate medical care for festering wounds and infectious diseases including tuberculosis. Up to several hundred men have died in the prisons including one from Germany and another from the UK.
The 700 or more boys in the prisons are held separately from the men. About 400 are Syrian, 200 are Iraqi, and the rest come from several other countries, Chia Kurd said. The boys have access to outdoor courtyards, but have little access to education, recreation, and other essential services, he said.
Three well-informed sources speaking on condition of anonymity said that many of the boys in the prisons were taken from the camps where they lived with their mothers and siblings when they reached mid-adolescence and that some were as young as 12. Imprisoned Syrian boys can visit with families, but imprisoned foreign boys are not allowed visits with their mothers and siblings in the camps, Chia Kurd said. Between 100 and 110 more boys are living in a locked rehabilitation center. Services there, too, are “insufficient” due to a lack of aid, Chia Kurd said. The Autonomous Administration would like to transfer the boys in prisons to additional rehabilitation centers if foreign governments will build them, he said.
Chia Kurd said some of the boys were taken from the camps for families and elsewhere “for committing acts of violence” or for ISIS ideology, although Human Rights Watch received reports from local family support groups that at least some of the boys were taken simply because they had reached adolescence. UK-based Rights and Security International in 2020 reported that Syrian Democratic Forces forcibly disappeared dozens of boys from the camps.
The Kurdish-led coalition had prosecuted about 8,000 Syrians suspected of membership in ISIS and other armed groups in People’s Defense Courts as of early 2021, with about 4,000 more awaiting local prosecutions. The trials have been piecemeal with due process gaps and the Autonomous Administration has sought assistance from foreign governments to bring them in line with international standards. For two years, the Autonomous Administration has asked foreign governments to help it create a hybrid or international court to prosecute the detainees, Chia Kurd said. At times the regional authorities have proposed internationally supported local courts. But “the international community has not been cooperative with us,” he said.
Humanitarian Access
Medical and other supplies are scarce in the camps and prisons, in part because of difficulties aid workers face in gaining access to the region. Russia has since January 2020 used and threatened its veto power at the UN Security Council to force the closure of three of the four vital border crossings into Syria that UN agencies had used to transport medicine and other aid into the country. Turkey and Turkish-backed forces have also repeatedly cut offwater supplies to Autonomous Administration-held areas of northeast Syria, including al-Hol camp.
Representatives of four aid organizations said that these factors combined with mounting insecurity have forced many humanitarian organizations to suspend or scale back operations in northeast Syria.
Scant Repatriations
Despite the deplorable conditions, only 25 of nearly 60 home counties have repatriated any of their nationals from northeast Syria, and repatriation operations fell from 29 in 2019 to 17 in 2020 and 3 in the first 10 weeks of 2021, according to Save the Children and Human Rights Watch tallies. Kazakhstan, Kosovo, Russia, andUzbekistan have together brought home more than 1,200 of their citizens, about 85 percent of all returns. Repatriations by Western countries remain piecemeal. The UK, Australia, and Denmark have stripped citizenship of some nationals detained in northeast Syria, in some cases even when the revocation may leave them stateless.
A few countries, including Germany and Finland, have brought home some mothers with children. But others including Canada, the UK, and France have repatriated one or more children without their mothers and others, such as Sweden and Belgium, plan to do so. Systematic returns of children without their parents flout the Convention on the Rights of the Child, which states that countries should uphold the principle of family unity absent a professional assessment that separation “is necessary for the best interests of the child.” While governments obtain mothers’ written consent to take their children without them, Human Right Watch questions whether consent can be informed and voluntary for women indefinitely detained inside locked camps with no access to redress or counsel.
“If I had to choose again, I don’t know if I would have done it,” a Canadian mother in Roj said of her anguished decision to allow Canada to repatriate her 4-year-old daughter without her in March. “It’s the hardest sacrifice for a mother to make.”
Many governments contend that repatriations pose too much of a security risk. While governments have an obligation to keep people safe, security concerns do not obviate their parallel duty to uphold human rights, Human Rights Watch said. Moreover, as even the US-led coalition against ISIS argues, abandoning these detainees to indefinite confinement in dire conditions may pose a greater risk than bringing them home.
Men imprisoned as ISIS suspects in northeast Syria have repeatedly rioted and more than 100 have escaped to whereabouts unknown. With no way to leave legally, women are regularly paying traffickers to smuggle them and their children out of the locked camps, placing them at risk of being trafficked into forced labor and sexual exploitation, among other abuses, or of rejoining ISIS. Shunned by home countries, children may be vulnerable to recruitment by ISIS hardliners in the prisons and camps.
In contrast, repatriations or third-country transfers allow governments to conduct individual assessments of each returnee, monitor them as appropriate, and hold to account those who have committed serious international human rights crimes, a critical step in redress for thousands of ISIS victims.
Repatriations of the foreigners may also improve conditions for the Syrian ISIS suspects and family members whom the local authorities are also detaining in the camps and prisons. The Autonomous Administration has allowed more than 9,100 Syrians to return to their communities since 2019, including more than 2,600 under an amnesty it announced in October 2020, but thousands of others remain. As with the foreign detainees, the local authorities should release any Syrians held in degrading or inhuman conditions or without due process, and improve conditions for those who may not be able to return home because of risks that their communities may reject them or fears of returning to areas held by the government.
In January, UN Secretary-General António Guterres called repatriations by home countries, particularly of children, “an urgent and strategic counter-terrorism imperative.” The European Parliament and UNICEF have also called on member states to repatriate all children, taking into account the best interests of the child. The UN human rights commissioner, the UN counterterrorism chief, and 22 UN specialized human rights experts have called on home countries to repatriate their nationals as well. The 22 UN human rights experts noted that the “violence, exploitation, abuse and deprivation” suffered by foreign detainees in northeast Syria have resulted in deaths and in and of themselves “may well amount to torture or other cruel, inhuman or degrading treatment or punishment under international law,” with no effective remedy.
International Legal Standards
Countries have a responsibility to take steps to protect their citizens when they face serious human rights violations, including loss of life and torture. This obligation can extend to nationals in foreign countries when reasonable action by their home governments’ actions can protect them from such harm. International human rights law also provides that everyone has the right to a nationality. Governments have an international legal obligation to provide access to nationality for all children born abroad to one of their nationals who would otherwise be stateless, as soon as possible. All individuals have the rights to adequate food, water, clothing, shelter, and mental and physical health, and fair trials. All children have the right to education.
Detaining people in conditions that amount to inhuman or degrading treatment is strictly prohibited under human rights law.
The Autonomous Administration’s indefinite detention of these foreigners without due process, including their right to appear before a judge to review the legality and necessity of their confinement, is arbitrary and unlawful. The detention of ISIS suspects’ family members, particularly the children but also women who are not being investigated for any crimes, also amounts to guilt by association and collective punishment, prohibited under international law.
The arbitrary detention and lack of reintegration support for these children violates international principles for children associated with armed groups, who are to be viewed primarily as victims. UN Security Council Resolution 2396 of 2017, which is binding on all member states, emphasizes the importance of assisting women and children associated with groups such as ISIS who may themselves be victims of terrorism, including through rehabilitation and reintegration.
Resolution 2396 also calls on member states to investigate and prosecute suspects for involvement with foreign terrorist groups if appropriate. Given the absence of any fair trial proceedings for foreigners detained in northeast Syria, investigations by home countries remain the only viable option at this time to provide redress to victims for any serious crimes these detainees may have committed.
Countries with Citizens Detained in Northeast Syria
Citizens of at least 58 countries are reported to be detained in camps and prisons in northeast Syria: Afghanistan, Albania, Algeria, Australia, Austria, Azerbaijan, Belgium, Bangladesh, Bosnia and Herzegovina, Canada, China, Denmark, Egypt, Estonia, Finland, France, Georgia, Germany, Indonesia, India, Iran, Iraq, Kazakhstan, Kyrgyzstan, Lebanon, Libya, Morocco, Maldives, North Macedonia, Malaysia, Netherlands, Norway, Pakistan, Palestine, Philippines, Poland, Portugal, Romania, Russia, Saudi Arabia, Senegal, South Africa, Spain, Sudan, Somalia, Serbia, Sweden, Switzerland, Tajikistan, Trinidad and Tobago, Tunisia, Turkey, Ukraine, United Kingdom, United States, Uzbekistan, Vietnam, and Yemen.
END OF ARTICLE
Reacties uitgeschakeld voor [Human Rights Watch]/Thousands of Foreigners Unlawfully Held in NE Syria
NERGENS PLAATS, NERGENS WELKOM EN DE HAAT VAN EEN OVERHEID/Amsterdam 2019/Jaar nul, een Stad in het Oosten.
NIET WELKOM/GEEN PLAATS IN DE HERBERG
NIET WELKOM/SYRISCHE VLUCHTELINGEN
NIET WELKOM/VROUWEN VAN IS STRIJDERS EN HUN KINDEREN IN KAMPEN
NIET WELKOM/WE ARE HERE
Komt dat u bekend voor, lezers?Een Verhaal uit vervlogen dagen, toen een arme Familie op weg ging naar een stad, omdat vanwege de volkstelling door een vreemde bezetter, iedereen naar zijn geboortestad moest.Wat een va en vient moet dat geweest zijn op die stoffige wegen.De aanzienlijken konden zich draagstoelen veroorloven, de armen, zoals dit gezin, kon maar mooi per ezel reizen.Dat wil zeggen:De man trok de ezel, de vrouw, die hoogzwanger was, dat op het dier.Wat een tocht!Hoogzwanger, over stoffige en hobbelige wegen, door elkaar geschud op een ezel.Het moet die ezel -laten we daar ook eens bij stilstaan- ook niet zijn meegevallen.Hitte, stof, en voort maar.Een moeilijke tocht voor de man, die trok, de vrouw die hoogzwanger was en de ezel, die het lastdier was.En zoals wel vaker gaat als je arm bent:Toen zij uiteindelijk in hun Geboorteplaats, Bethlehem, aankwamen, was er nergens plaats.Vol natuurlijk, vanwege die verduivelde volkstelling, maar ook konden zij als armen zich geen goede slaapplaats veroorloven.Maar ja, de vrouw moest moeder worden en de medelijdende herbergier zal gezegd hebben:Er is nog een plaatsje in de stal.En zo geschiedde. Een Gezond Kind werd geboren. Ik denk weleens:Hoeveel Syrische vrouwen zijn ook zo vertrokken, hier gevlucht voor een oorlog.En hoe is dat afgelopen, met die aanstaande moeders.Hebben ze goed kunnen bevallen?Waar?Is het kind in leven gebleven?Ze waren immers op de vlucht. En hoe zit dat met die vrouwen van IS strijders, die in Syrische kampen zitten inomstandigheden waarvan Amnesty en Human Rights Watch zeggen:Dat is onmenselijk!Ik heb veel gelezen over overbevolking, slechte sanitaire omstandigheden, babysterfte.Het is geen populaire groep, nee en er zitten ongetwijfeld vrouwen bij, die zo het een en ander op hun kerfstok hebben, maar ja, daar kunnen die kinderen ook niets doen, ook al laat de ”beschaafde” Nederlandse regering ze daar lekker in hun sop gaarkoken.Ondanks oproepen van Human Rights Watch, het Rode Kruis en ook de Koerden, die met hen in hun maag zitten, om ze te repatrieren naar waar ze vandaan zijn gekomen, in dit geval Nederland.En hoe hatelijk soms ook, ook die vrouwen verdienen geen mensonwaardige omstandigheden, want mensenrechten zijn nou eenmaal niet alleen voor mensen, die we aardig vinden. EEN STAD IN HET OOSTEN, JAAR NUL/HAAT VAN EEN OVERHEID Dat was zo in het Jaar nulDat is nu nog zo, in 2019, in Amsterdam In het Jaar nul, het Jaar van de Geboorte van het Kind, dat, en hou dat goed in herinnering, lezers, uit het Oosten kwam, net als die Syriers, net als vele andere vluchtelingen, was er al haat van een Overheid.Drie wijze mannen [De Wijzen uit het Oosten], die een voorspeling over het kind kenden, hadden de stal bezocht en het Kind geschenken gegeven.Maar de puppet koning, Herodes, wist ook van de voorspelling en uit misinterpretatie en angst [dat dit Kind hem als koning zou onttronen] liet hij alle pasgeboren kinderen in Bethlehem doden.Massamoord in het Jaar nul. De ouders, gewaarschuwd in een droom, konden op tijd met het Kind ontkomen naar Egypte.Saiiaint detail: Was het in het Europa van deze tijd, zou hun vluchtverhaal vast niet zijn geloofd. AMSTERDAM 2019/HAAT VAN EEN OVERHEID Haat van de Overheid ervaren nu de mensen van We are Here:Niet uitzetbaar, maar toch geen verblijfsvergunning krijgend, zwerven ze nu al sinds 2012 door Amsterdam, zijn gedwongen pand na pand te kraken, waaruit ze weer verdreven worden, krijgen criminaliserende bagger over zich heen -dat zij inbrekers zij, dat zij chanteurs zijn, dat zij gelukszoekers zijn, dat zij ”al krakend door de stad trekken”, alsof het een hobby was, dat zij voor overlast zorgen-Ze slapen in ijskoude garages, waar geen stromend water is, moeten leven van giften van anderen en worden op geen enkele manier gesteund door de Gemeente, tenzij -o afpersing- zij bereid zijn zich in te zetten voor terugkeer naar oorlog en ellende En als er een of twee keer eentje door het lint gaat, wanhopig geworden door de onmenselijke situatie, gaat de hele [extreem] rechtser goegemeente los en besluit een laffe burgemeester, die zich ”hoedster van de vrijheid” noemt, strenge maatregelen[tot registratie aan toe] te nemen om hen het kraken onmogelijk te maken.Terwijl zij hen nog geen hap brood aanbiedt en geen enkele voorziening voor hen regelt.
HAAT VAN EEN OVERHEID Is dat wat een ”beschaafd land” doet. Is de wereld zoveel beter geworden, sinds het Jaar nul. Ik betwijfel dat. Ze zullen zich het Kerstdiner wel goed laten smaken, die [[extreem] rechtse dames en heren, die zo veroordelend klaar staan over We are Here, maar ondertussen hun medemensen, vluchtelingen in nood, laten verrekken. Dat is niet de betekenis van Kerstmis. Kerstmis is: Naast deze mensen gaan staan en solidair zijn Dat wilde ik even gezegd hebben en daarom heb ik tijd gemaakt voor deze Boodschap aan u, lezers. Om niet te vergeten waar het eigenlijk om gaat Iedereen Goede en Vrolijke Kerstdagen toegewenst en een Gezond en Strijdbaar 2020. Astrid Essed
Reacties uitgeschakeld voor Nergens plaats, nergens welkom en de haat van een Overheid/Amsterdam 2019/Jaar nul, een Stad in het Oosten
Dilan Yesilgoz, VVD Tweede Kamerlid en woordvoerder Terrorismebestrijding, Veiligheid, Politie, Rampenbestrijding en nog een aantal andere zaken [1], laat weer eens van zich horen.Deze keer in een door AD geplaatst stuk ”Geen medelijden met Jihadisten. Steun de slachtoffers in plaats van IS vrouwen” [2]Eerder kwam ze in de kwestie ”terughalen of niet” van IS vrouwen en de berechting van IS strijders in het nieuws door in de Tweede Kamer te verklaren, dat het eventueel voltrekken van de doodstraf aan IS strijders na ”berechting” in Irak voor de VVD ”acceptabel” zou zijn. [3]Ik vind het weerzinwekkend, dat loslaten van het elementaire recht op leven, dat door de EU hoog wordt gehouden [4] [Nederland is toch nog een EU land?], maar ook onder artikel 114 in de Nederlandse Grondwet is verankerd. [5]Vandaar dat ik daartegen protesteerde in de vorm van een artikel en Ingezonden Stuk , waarin ik ook de nadruk legde op de hypocrisie van de VVD. [6]Wel zwaaien met ”onze waarden” [7] wanneer dat zo uitkomt, maar wanneer het om ”onze vijanden” gaat [term, die Rutte ooit hanteerde ivm IS] [8], zijn we ineens niet thuis.Veel belangrijker dan mijn protest was de ronduit afwijzing door de Tweede Kamer [9] en vooral protesten binnen de VVD zelf.Van minister van Buitenlandse Zaken, Blok, en de JOVD, jongerenorganisatie van de VVD. [10]
ARTIKEL ‘Geen medelijden met Jihadisten.”
Alsof deze verwerpelijke stellingname van Yesilgoz [natuurlijk backed by de VVD] nog niet genoeg was, ging ze over tot het schrijven van genoemd AD artikel dus ” ”Geen medelijden met Jihadisten. Steun de slachtoffers in plaats van IS vrouwen”, waarvan ik mij bij lezing afvroeg: Zou Yesilgoz weleens gehoord hebben van de volgende belangrijke basisbegrippen in het Internationaal Recht: Gelijke rechten voor iedereen.Iedereen wordt voor onschuldig gehouden, tot schuld bewezenVerbod op collectieve straf [11] Ja, dat en nog veel meer, mevrouw Yesilgoz, ligt verankerd in de Internationale Verdragen, waarmee Nederland zo graag schermt, als het zo uitkomt. Ik heb getwijfeld, of ik aandacht zou besteden aan gevaarlijk geraaskal als in dit artikel, maar heb besloten, dat toch te doen.Want de VVD is geen achterafpartij, maar de op dit moment grootste partij in dit land, een regeringspartij, die al voor de derde keer een premier heeft afgeleverden dus behoorlijk invloedrijk.Zorgwekkend ook, hoe deze Partij, die niet vreemd is van xenofobie [12], nu al zo ver is geradicaliseerd, dat zij overweegt, een van de meest elementaire mensenrechten, het recht op leven, aan de kant te schuiven, als het zo uitkomt. [13]Dergelijke verderfelijke opvattingen kunnen zich op den duur als een olievlek verspreiden en als dit de toekomst van Nederland is, belooft dat weinig goeds. Vandaar toch maar weer de strijd aangebonden. QUOTE ATTACK Mijn felle commentaar zal worden geleverd in de vorm van een ”Quote attack” Dus iedere keer citeer ik grote delen uit de tekst van Yesilgoz, dat ik belangrijk vind, waarna mijn commentaar, van noten voorzien uiteraard, zoals de lezer van mij gewend is.
Ik besef het gevaar van het selecteren van teksten uit een artikel, waardoor er een bepaalde indruk kan ontstaan, maar aangezien ik feitelijk vrijwel de gehele tekst citeer, wordt dat gevaar daarmee ondervangen.Bovendien geef ik, zoals de lezer van mij gewend is,mevrouw Yesilgoz een eerlijke kans, door haar getranscribeerde artikel direct hieronder weer te geven, [dus nog voor het notenapparaat], waardoor iedereen de tekst kan mee of overlezen.
Nu lezers, ik begin hierbij mijn Quote Attack
Astrid Essed
QUOTE ATTACK ASTRID ESSED OP ARTIKEL DILAN YESILGOZ: ”GEEN MEDELIJDEN MET JIHADISTEN/STEUN DE SLACHTOFFERS IN PLAATS VAN IS VROUWEN”
QUOTE ATTACK 1
” GEEN MEDELIJDEN MET JIHADISTEN” Ik begin al direct met de Kop van de tekst ”Geen medelijden met Jihadisten”Wat Yesilgoz niet kan of wil begrijpen is, dat het niets met ”medelijden” of ”begrip” [een woord, dat zij in haar artikel gebruikt] te maken heeft.Je kunt afschuw hebben voor iemand’s gedachtegoed [en IS heeft er hard zijn best voor gedaan, en is daar ook in geslaagd, mensen, waaronder ondergetekende, met afschuw te laten kijken naar hun daden en ook gedachtegoed] en zijn/haar daden afkeuren en verafschuwen [me dunkt terecht in het geval van IS] [14], maar daarnaast blijven uitgaan van de in Internationale Verdragen, zoals de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens [15] voorop vastgelegde principes, dat de inherente waardigheid van ieder mens gerespecteerd moet worden en dat iedereen recht heeft op een humane behandeling, ook IS strijders of strijdsters. [16]
QUOTE ATTACK 2”STEUN DE SLACHTOFFERS IN PLAATS VAN IS VROUWEN” Ik blijf nog even bij de kop van de tekst ”Geen medelijden met Jihadisten”Want het tweede deel van de tekst luidt ”Steun de slachtoffers in plaats van IS vrouwen” Yesilogoz suggereert, dat er een tegenstelling is tussen die tweeWant, in haar wereldbeeld en dat van de VVD kennelijk, steun je OF de IS vrouwen, OF de slachtoffers [van de IS vrouwen]En dat, waarde lezers, slaat nergens op.Want als het om RECHTEN van mensen gaat, is het niet OF, OF, maar EN, ENOntegenzeggelijk zijn vele Yezidi vrouwen slachtoffers van ernstige mensenrechtenschendingen, zoals uitgebreid gedocumenteerd [17] en verdienen ze iedere hulp en steun, maar dat betekent niet, dat IS vrouwen, ook al zijn zij medeplichtig of zelfs verantwoordelijk voor deze mensenrechtenschendingen, nu ineens geen rechten, mensenrechten zouden hebben.Daarvoor haal ik graag de volgende Bijbeluitspraak aan:””want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” [18]
QUOTE ATTACK 3 CITAAT UIT TEKST YESILGOZ ”De beschrijvingen van een goed georganiseerde slavenhandel en het systematisch verkrachten van Jezidi meisjes is confronterend en misselijkmakend.In ons land lijkt vooral aandacht te zijn voor de vrouwen en mannen, die willens en wetens naar het Kalifaat zijn afgereisd om zich bij IS aan te sluiten.De vraag is, wat er moet gebeuren met de IS’ers, die ”spijt” hebben gekregen van hun deelname aan de strijd.” EINDE CITAAT YESILGOZ De documentatie en beschrijvingen van de mensenrechtenschendingen, aan Yezidis aangedaan, is inderdaad misselijkmakend, daarin heeft Yesilgoz gelijk.Ik ben het er dan ook helemaal mee eens, dat na een eerlijk proces en bewezenverklaring van het aandeel van betreffenden [IS strijders en eventueel hun vrouwen] een pittige straf moet volgen.Als er minder aandacht is voor de Yezidi slachtoffers dan de situatie van Nederlandse ISers is dat inderdaad verwerpelijk.Tot zover mee eens ECHTER:Op de laatste zin in het Yesilgoz citaat heb ik kritiek ”De vraag is, wat er moet gebeuren met de IS’ers, die ”spijt” hebben gekregen van hun deelname aan de strijd.” Het gaat er mijns inziens niet om, of IS’ers al dan geen ”spijt” hebben van hun deelname aan de strijd.Dat is niet te meten en heeft met hun elementaire rechten niets van doen.Want spijt of niet, bij bewezen verklaring van strafbare feiten dient een passende, pittige straf te volgen.Maar ook:Spijt of niet, elementaire mensenrechten blijven hetzelfde, zoals het recht op een eerlijk proces, humane behandeling en het recht op humane leefomstandigheden.Over dat laatste straks meer QUOTE ATTACK 4 CITAAT YESILGOZ ”Laten we ophouden met het bagatelliseren van de rol van IS-vrouwen.Ze zijn bewust afgereisd naar Syrie en Irak uit sympathie voor een verderfelijk gedachtegoed.Het zijn geen huisvrouwen en moeders, die slechts voor hun kinderen zorgden.” EINDE CITAAT YESILGOZ Wat ik zo gevaarlijk vind aan dit stukje is, dat Yesilgoz, zonder dat er nog een onderzoek is geweest, alle Nederlandse ”IS vrouwen”over een kam scheert.Bij voorbaat gaat ze er al vanuit, dat zij allemaal wel niet alleen hetzelfde gedachtegoed en/of motieven hadden, maar ook, dat zij allemaal veel meer gedaan hebben dan een potje koken en voor hun kinderen zorgen.Je zult er gehad hebben, die inderdaad vertrokken vanuit sympathie voor het IS gedachtegoed [waarbij indoctrinatie ook een rol kan hebben gespeeld]Je zult naievelingen gehad hebben, die je van alles kunt wijsmaken.En misschien mensen, die handelden vanuit een slechte leefsituatie[problemen in persoonlijke of werksfeer, etc]Kortom:Het is veel complexer dan Yesilgoz dat steltEr zullen er geweest zijn, die ”alleen een potje hebben gekookt” en anderen, die veel meer gedaan hebben.Dat moet onderzoek uitmaken, geen VVD demagogie, zoals gehanteerd door Yesilgoz.
QUOTE ATTACK 5 CITAAT YESILGOZ ”Ze zijn bewust afgereisd naar Syrie en Irak uit sympathie voor een verderfelijk gedachtegoed.Het zijn geen huisvrouwen en moeders, die slechts voor hun kinderen zorgden.Getuigenissen van verschillende Jezidi vrouwen, zoals Nadia Murad en Parween Alhinto, liegen er niet om.” EINDE CITAAT YESILGOZ Mijn commentaar op dit citaat sluit aan bij mijn voorafgaande Quote attack 4Natuurlijk zijn de getuigenissen van Jezidi vrouwen zoals Nadia Murad en Parween Alhinto van groot belang en niemand ontkent ook de grootschalige mensenrechtenschendingen door IS aan de Jezidis [19], maar er is geen bewijs, dat alle Nederlandse IS vrouwen daaraan hebben meegedaan.Dat Yesilgoz dit wel suggereert, is niet alleen kort door de bocht, maar gevaarlijk.
QUOTE ATTACK 6 CITAAT YESILGOZ ”Het zijn geen huisvrouwen en moeders, die slechts voor hun kinderen zorgden.Getuigenissen van verschillende Jezidi vrouwen, zoals Nadia Murad en Parween Alhinto, liegen er niet om.Ze werden jarenlang gemarteld en mishandeld door IS vrouwen. Zij rekruteerden nieuwe IS’ers, hielpen hun mannen om gevangenen te verkrachten en verheerlijkten deze vreselijke misdaden nog.Voor de VVD is er geen enkele reden om deze vrouwen een tweede kans in Nederland geven.” EINDE TEKST YESILGOZ De oplettende lezer ziet, dat ik hierbij ook een deel uit de tekst uit Quote attack 5 citeer, om de samenhang beter te laten doordringen Als ik deze tekst overlees, valt mij op, en deze keer nog duidelijker, dat alle Nederlandse IS vrouwen over een kam worden geschoren Nog even Yesilgoz ”Het zijn geen huisvrouwen en moeders, die slechts voor hun kinderen zorgden.en”Zij rekruteerden nieuwe IS’ers, hielpen hun mannen om gevangenen te verkrachten en verheerlijkten deze vreselijke misdaden nog.” EINDE CITAAT YESILGOZ Dus zonder enig nader onderzoek naar individuele daden/handelingen van de Nederlandse IS vrouwen, neemt Yesilgoz bij voorbaat aan, dat zij zich aan vreselijke misdaden hebben schuldig gemaakt. Niet alleen gevaarlijke stemmingmakerij, maar de schending van twee elementaire rechtsprincipes ”Onschuldig tot schuld bewezen” [20]Verbod op collectieve straf [21]En dat laatste haal ik uit het Yesilgoz citaat ”Voor de VVD is er geen enkele reden om deze vrouwen een tweede kans in Nederland geven.” Wat Yesilgoz dus in feite doet is [want er heeft geen feitelijk onderzoek plaatsgehad] ”de goeden onder de kwaden laten lijden”, collectieve straf dus in de volksmond Wat Yesilgoz doet, is deze vrouwen schuldig verklaren, nog voordat er een gerechtelijk onderzoek heeft plaatsgehad.Nog voordat ze door een rechter in een onafhankelijk en eerlijk proces, door middel van deugdelijke bewijsmiddelen, zijn veroordeeld Gevaarlijk en een Kamerlid, dat heeft gezworen/beloofd de Grondwet te respecteren [22], onwaardig.
QUOTE ATTACK 7 CITAAT YESILGOZ ”Dit zijn oorlogsmisdadigers, die alle mensenrechten, die zijzelf grof hebben geschonden, nu ineens zelf willen gebruiken om terug te kunnen keren naar Nederland.Die de rechtsstaat, die zij niet erkennen, nu doodleuk willen gebruiken.” EINDE CITAAT YESILGOZ Wederom:Yesilgoz neemt al op voorhand aan, dat alle Nederlandse IS vrouwen [of alle vrouwen, die naar Syrie zijn afgereisd] zich hebben schuldig gemaakt aan oorlogsmisdaden.Dat slaat natuurlijk nergens op, zolang er geen wettig en overtuigend’bewijs voor is geleverd.Ik kom hierop nog terug Even de rest van dit citaat, want dat is belangrijk, zelfs cruciaal Yesilgoz ”Dit zijn oorlogsmisdadigers, die alle mensenrechten, die zijzelf grof hebben geschonden, nu ineens zelf willen gebruiken om terug te kunnen keren naar Nederland.Die de rechtsstaat, die zij niet erkennen, nu doodleuk willen gebruiken.” EINDE CITAAT Ook al zou zelfs bewezen zijn, dat zij oorlogsmisdadigers, die mensenrechten grof geschonden hebben, betekent dat niet, dat zij geen gebruik zouden kunnen maken van de elementaire mensenrechten, die in een rechtsstaat zouden moeten worden gegarandeerd.Elementaire mensenrechten gelden voor iedereen.Weet u nog lezers?””want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” [23] QUOTE ATTACK 8 CITAAT YESILGOZ ”Ik weiger te geloven, dat zij slechts slachtoffers waren van hun echtgenoten.Laten we luisteren naar de echte slachtoffers, in plaats van deze ”bruiden” nog langer de hand boven het hoofd te houden.” EINDE CITAAT Het doet er niet toe wat Yesilgoz ”gelooft” of ”weigert te geloven”That’s up to her, maar heeft met rechtsgang niets te maken.Onderzocht zal moeten worden, wat de exacte rol geweest is van Nederlandse vrouwen, die naar Syrie zijn afgereisd.In een eerlijk en onafhankelijk proces, met deugdelijke bewijsvoering.Waarna, bij bewezenverklaring van oorlogsmisdaden, een pittige en passende straf dient te volgen. Sowieso worden trouwens ”IS vrouwen”, vervolgd wegens ”deelname aan een terroristische organisatie”, nog onafhankelijk van al dan geen gepleegde oorlogsmisdaden. [24]Hiervan zijn de gevolgen pittig, omdat de vrouwen, als ze kinderen hebben, worden geschorst van het ouderlijk gezag en de kinderen naar een pleeggezin gaan. [25]Dat is de procedure. Dus laat Yesilgoz nu niet doen, alsof die vrouwen hier in een paradijs of lusthof belanden! QUOTE ATTACK 9 CITAAT YESILGOZ ”Wat de VVD betreft, begint dat met het ontvangen van Nadia Murad en andere slachtoffers in de Tweede Kamer, zodat iedereen de gruwelijkheden, die de werkelijke slachtoffers zijn aangedaan, uit eerste hand kan horen.En wij hen kunnen beschermen, in plaats van vrouwelijke terroristen.” EINDE CITAAT YESILGOZ Niet alleen wat de VVD betreft, wat mij betreft ook!Met de ontvangst van Yezidi vrouwen door de Tweede Kamer en hen de gelegenheid geven, hun verhaal te doen, ben ik het helemaal eens, ja. En ja, Nederland moet deze vrouwen zeker beschermen.Maar dat betekent nadrukkelijk NIET, dat ook IS vrouwen geen recht op bescherming, of mensenrechten zouden hebben. Om te beginnen ben ik van mening [maar dat heb ik al reeds eerder geschreven], dat Nederland hen wel moet terughalen, ja, vanwege de mensonterende omstandigheden in Syrische kampen. [26] En verder ben ik van mening, dat deze vrouwen in Nederland berecht moeten worden.Dat worden zij sowieso wegens verdenking op deelname aan een terroristische organisatie [27], maar waar het om eventuele oorlogsmisdaden gaat, moet het onderzoek in Nederland plaatsvinden, aangezien de rechtsgang in Irak [want daar zouden zij dan terecht staan] in geen enkel opzicht beantwoordt aan de standaarden voor een eerlijk proces [28]. Zo hoort het toe te gaan in een rechtsstaat, mevrouw Yesilgoz.Mensenrechten zijn er voor iedereen, niet alleen voor de politieke vrienden van de VVD!
EPILOOG In haar artikel ”Geen medelijden met Jihadisten”, is het verbijsterend, dat VVD Tweede Kamerlid Yesilgoz al bij voorbaat ervan uitgaat, dat alle naar Syrie afgereisde Nederlandse IS vrouwen schuldig zouden zijn aan oorlogsmisdaden.Daarmee schendt zij het principe ”onschuldig tot schuld bewezen”Ook is de teneur van het artikel, dat deze vrouwen vanwege hun echte/vermeende verantwoordelijkheid voor het leed aan anderen, dan maar hun elementaire mensenrechten hebben verspeeld.Gevaarlijke en demagogische redeneringen!Als zij zich schuldig hebben gemaakt aan oorlogsmisdaden na vaststelling in een eerlijk proces, volgt er wat mij betreft een pittige straf, maar niet nadat zij, net als ieder ander, alle kansen en rechten hebben gekregen.In Nederland, want in Irak is geen eerlijke rechtsgang. [29]Bovendien:Zij zijn uit Nederland gekomen.Naar Nederland keren zij dus ook terug. [30]
ASTRID ESSED
ARTIKEL DILAN YESILGOZ, GEPUBLICEERD IN AD GEEN MEDELIJDEN MET JIHADISTEN!STEUN DE SLACHTOFFERS IN PLAATS VAN IS VROUWEN
https://www.trendsmap.com/twitter/tweet/1191974414365184000 [Tekst kan vergroot worden door een klick op de computer] Transcriptie tekst ADGEEN MEDELIJDEN MET JIHADISTEN!STEUN DE SLACHTOFFERS IN PLAATS VAN IS VROUWENDilan YesilgozTweede Kamerlid VVD Het bagatelliseren van de rol van IS vrouwen moet stoppen, stelt Dilan Yesilgoz-Zegerius. De lobby voor hun terugkeer en meer begrip is beschamend. Terwijl over de echte slachtoffers niet wordt gesproken. ”Ik bleef hem zeggen, dat het pijn deed-stop alstublieft, getuigt het 12 jarige meisje.Hij snoerde haar de mond en bond haar handen vast.Voordat hij zich aan het twaalfjarige meisje vergreep, ging hij aan de bedrand bidden.”Hij zei, dat hij volgens de Islam een ongelovige mag verkrachten.Hij zei, dat door mij te verkrachten, dichter bij God komt.De New York Times sprak met 21 vrouwen en meisjes, die uit de handen van IS strijders konden ontsnappen.De beschrijvingen van een goed georganiseerde slavenhandel en het systematisch verkrachten van Jezidi meisjes is confronterend en misselijkmakend.In ons land lijkt vooral aandacht te zijn voor de vrouwen en mannen, die willens en wetens naar het Kalifaat zijn afgereisd om zich bij IS aan te sluiten.De vraag is, wat er moet gebeuren met de IS’ers, die ”spijt” hebben gekregen van hun deelname aan de strijd.”IS bruiden” worden de vrouwen eufemistisch genoemd.Waar over de echte slachtoffers van IS, zoals de Jezidi gemeenschapn, nauwelijks wordt gesproken, lijkt iedereen zich zorgen te maken over de vraag hoe deze vrouwen moeten worden teruggehaald naar Nederland.Laten we ophouden met het bagatelliseren van de rol van IS-vrouwen.Ze zijn bewust afgereisd naar Syrie en Irak uit sympathie voor een verderfelijk gedachtegoed.Het zijn geen huisvrouwen en moeders, die slechts voor hun kinderen zorgden.Getuigenissen van verschillende Jezidi vrouwen, zoals Nadia Murad en Parween Alhinto, liegen er niet om. ‘[Tekst in artikel] ONBEGRIJPELIJK, DAT ZIJ WILLEN TERUGKEREN NAAR HET LAND, DAT ZIJ ZO VERACHTEN [EINDE TEKST IN ARTIKEL. ARTIKEL VERVOLGT”:] Ze werden jarenlang gemarteld en mishandeld door IS vrouwen.Zij rekruteerden nieuwe IS’ers, hielpen hun mannen om gevangenen te verkrachten en verheerlijkten deze vreselijke misdaden nog.Voor de VVD is er geen enkele reden om deze vrouwen een tweede kans in Nederland geven.De lobby voor repatriering en meer begrip voor IS vrouwen is wat de VVD betreft beschamend en naief.Dit zijn oorlogsmisdadigers, die alle mensenrechten, die zijzelf grof hebben geschonden, nu ineens zelf willen gebruiken om terug te kunnen keren naar Nederland.Die de rechtsstaat, die zij niet erkennen, nu doodleuk willen gebruiken.Onbegrijpelijk, dat zij zo graag willen terugkeren naar het land, dat zij bij hun volle verstand en vanuit diepgewortelde verachting hebben verlaten.Ik weiger te geloven, dat zij slechts slachtoffers waren van hun echtgenoten.Laten we luisteren naar de echte slachtoffers, in plaats van deze ”bruiden” nog langer de hand boven het hoofd te houden.Wat de VVD betreft, begint dat met het ontvangen van Nadia Murad en andere slachtoffers in de Tweede Kamer, zodat iedereen de gruwelijkheden, die de werkelijke slachtoffers zijn aangedaan, uit eerste hand kan horen.En wij hen kunnen beschermen, in plaats van vrouwelijke terroristen. DILAN YESILGOZTWEEDE KAMERLID VOOR DE VVD, WOORDVOERDER TERRORISME EN VEILIGHEID
Dilan Yesilgöz (1977) is sinds 23 maart 2017 lid van de Tweede Kamerfractie van de VVD. Zij was eigenaar/senior adviseur van Bureau DNW in Amsterdam en raadslid in de hoofdstad. Eerder was zij bestuursadviseur veiligheid en zorg van het College van B&W van Amsterdam. Mevrouw Yesilgöz is woordvoerder politie, veiligheid, rampenbestrijding, grensbewaking, cyber security, terrorismebestrijding en drugsbeleid. ZIE VOOR OVERIGE TEKST
Dilan Yesilgoz’ Tweet ”Geen medelijden met Jihadisten!Mijn opinie in het @ADnl vandaag
[Tekst kan vergroot worden door een klick op de computer] Transcriptie tekst ADGEEN MEDELIJDEN MET JIHADISTEN!STEUN DE SLACHTOFFERS IN PLAATS VAN IS VROUWENDilan YesilgozTweede Kamerlid VVD Het bagatelliseren van de rol van IS vrouwen moet stoppen, stelt Dilan Yesilgoz-Zegerius. De lobby voor hun terugkeer en meer begrip is beschamend. Terwijl over de echte slachtoffers niet wordt gesproken. ”Ik bleef hem zeggen, dat het pijn deed-stop alstublieft, getuigt het 12 jarige meisje.Hij snoerde haar de mond en bond haar handen vast.Voordat hij zich aan het twaalfjarige meisje vergreep, ging hij aan de bedrand bidden.”Hij zei, dat hij volgens de Islam een ongelovige mag verkrachten.Hij zei, dat door mij te verkrachten, dichter bij God komt.De New York Times sprak met 21 vrouwen en meisjes, die uit de handen van IS strijders konden ontsnappen.De beschrijvingen van een goed georganiseerde slavenhandel en het systematisch verkrachten van Jezidi meisjes is confronterend en misselijkmakend.In ons land lijkt vooral aandacht te zijn voor de vrouwen en mannen, die willens en wetens naar het Kalifaat zijn afgereisd om zich bij IS aan te sluiten.De vraag is, wat er moet gebeuren met de IS’ers, die ”spijt” hebben gekregen van hun deelname aan de strijd.”IS bruiden” worden de vrouwen eufemistisch genoemd.Waar over de echte slachtoffers van IS, zoals de Jezidi gemeenschapn, nauwelijks wordt gesproken, lijkt iedereen zich zorgen te maken over de vraag hoe deze vrouwen moeten worden teruggehaald naar Nederland.Laten we ophouden met het bagatelliseren van de rol van IS-vrouwen.Ze zijn bewust afgereisd naar Syrie en Irak uit sympathie voor een verderfelijk gedachtegoed.Het zijn geen huisvrouwen en moeders, die slechts voor hun kinderen zorgden.Getuigenissen van verschillende Jezidi vrouwen, zoals Nadia Murad en Parween Alhinto, liegen er niet om. ‘[Tekst in artikel] ONBEGRIJPELIJK, DAT ZIJ WILLEN TERUGKEREN NAAR HET LAND, DAT ZIJ ZO VERACHTEN [EINDE TEKST IN ARTIKEL] Ze werden jarenlang gemarteld en mishandeld door IS vrouwen.Zij rekruteerden nieuwe IS’ers, hielpen hun mannen om gevangenen te verkrachten en verheerlijkten deze vreselijke misdaden nog.Voor de VVD is er geen enkele reden om deze vrouwen een tweede kans in Nederland geven.De lobby voor repatriering en meer begrip voor IS vrouwen is wat de VVD betreft beschamend en naief.Dit zijn oorlogsmisdadigers, die alle mensenrechten, die zijzelf grof hebben geschonden, nu ineens zelf willen gebruiken om terug te kunnen keren naar Nederland.Die de rechtsstaat, die zij niet erkennen, nu doodleuk willen gebruiken.Onbegrijpelijk, dat zij zo graag willen terugkeren naar het land, dat zij bij hun volle verstand en vanuit diepgewortelde verachting hebben verlaten.Ik weiger te geloven, dat zij slechts slachtoffers waren van hun echtgenoten.Laten we luisteren naar de echte slachtoffers, in plaats van deze ”bruiden” nog langer de hand boven het hoofd te houden.Wat de VVD betreft, begint dat met het ontvangen van Nadia Murad en andere slachtoffers in de Tweede Kamer, zodat iedereen de gruwelijkheden, die de werkelijke slachtoffers zijn aangedaan, uit eerste hand kan horen.En wij hen kunnen beschermen, in plaats van vrouwelijke terroristen. DILAN YESILGOZTWEEDE KAMERLID VOOR DE VVD, WOORDVOERDER TERRORISME EN VEILIGHEID
Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_nl.pdf
””Voor een oorlog was het vanochtend opvallend rustig op straat. Geen militairen, geen sirenes en geen paniek. Gewoon: mensen op weg naar hun werk, kinderen op weg naar hun school.Oorlogstaal We zijn in oorlog, sprak premier Mark Rutte zaterdag zijn Franse collega François Hollande na, nog geen etmaal na de gruwelijke aanslagen in Parijs. ‘En Isis is onze vijand.’
[11] ”Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration, without distinction of any kind, such as race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status.” ARTIKEL 2, UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS http://hrlibrary.umn.edu/instree/b1udhr.htm
” Everyone charged with a criminal offence shall have the right to be presumed innocent until proved guilty according to law. ” ARTIKEL 14, LID 2, BUPO VERDRAG [INTERNATIONAL COVENANT ON CIVIL AND POLITICAL RIGHTS] http://hrlibrary.umn.edu/instree/b3ccpr.htm
”We also seek rights-respecting approaches toward the spouses and children of ISIS members, so they do not face collective punishment or other forms of discrimination.”
HUMAN RIGHTS WATCH
ISIS
https://www.hrw.org/tag/isis
[12]
RACISME IN DE POLITIEK/VERONTRUSTENDE UITSPRAKEN EN VOORSTELLEN VAN NEDERLANDSE POLITICI
The extremist armed group Islamic State (ISIS) has committed widespread and systematic abuses in in areas under its control in Syria, Iraq, and Libya. ISIS has also claimed responsibility for deadly attacks in nearly 20 other countries, including Afghanistan, Egypt, France, Indonesia, Tajikistan, and the United Kingdom. Human Rights Watch documents these abuses and their impact on the general population.Governments have a responsibility to take all reasonable and lawful measures to protect people’s right to life and to bring perpetrators of unlawful attacks to account. Human Rights Watch monitors actions by state security forces and international forces to ensure that their measures to counter ISIS (and other armed groups) do not violate the rights of the affected populations, including by failing to protect civilians caught in fighting, or by curtailing basic freedoms of members of civil society or ethnic, racial, or religious communities. We promote fair trials that respect due process for suspects, grant victims their day in court, and lay the groundwork for accountability. We also seek rights-respecting approaches toward the spouses and children of ISIS members, so they do not face collective punishment or other forms of discrimination
The extremist group Islamic State (also known as ISIS) has carried out systematic rape and other sexual violence against Yezidi women and girls in northern Iraq. Human Rights Watch conducted research in the town of Dohuk in January and February 2015, including interviewing 20 women and girls who escaped from ISIS, and reviewing ISIS statements about the subject.
Human Rights Watch documented a system of organized rape and sexual assault, sexual slavery, and forced marriage by ISIS forces. Such acts are war crimes and may be crimes against humanity. Many of the women and girls remain missing, but the survivors now in Iraqi Kurdistan need psychosocial support and other assistance.
“ISIS forces have committed organized rape, sexual assault, and other horrific crimes against Yezidi women and girls,” said Liesl Gerntholtz, women’s rights director at Human Rights Watch. “Those fortunate enough to have escaped need to be treated for the unimaginable trauma they endured.”
ISIS forces took several thousand Yezidi civilians into custody in northern Iraq’s Nineveh province in August 2014, according to Kurdistan officials and community leaders. Witnesses said that fighters systematically separated young women and adolescent girls from their families and other captives and moved them from one location to another inside Iraq and Syria.
The 11 women and 9 girls Human Rights Watch interviewed had escaped between September 2014 and January 2015. Half, including two 12-year-old girls, said they had been raped – some multiple times and by several ISIS fighters. Nearly all of them said they had been forced into marriage; sold, in some cases a number of times; or given as “gifts.” The women and girls also witnessed other captives being abused.
Human Rights Watch also interviewed more than a dozen international and local service providers, medical workers, Kurdish officials, community leaders, and activists who corroborated these accounts. A local doctor treating female survivors in Dohuk told Human Rights Watch that of the 105 women and girls she had examined, 70 appeared to have been raped in ISIS captivity.
All of the women and girls interviewed exhibited signs of acute emotional distress. Many remain separated from relatives and sometimes their entire families, who were either killed by ISIS or remain in ISIS captivity. Several said they had attempted suicide during their captivity or witnessed suicide attempts to avoid rape, forced marriage, or forced religious conversion.
In October 2014, ISIS acknowledged in its publication Dabiq that its fighters had given captured Yezidi women and girls to its fighters as “spoils of war.” ISIS has sought to justify sexual violence claiming that Islam permits sex with non-Muslim “slaves,” including girls, as well as beating and selling them. The statements are further evidence of a widespread practice and a systematic plan of action by ISIS, Human Rights Watch said.
ISIS commanders should immediately release all civilian detainees, reunite children with their families, and end forced marriages and religious conversions, Human Rights Watch said. They should take all necessary action to end rape and other sexual violence by ISIS fighters. International and local actors who have influence with ISIS should press the group to take these actions.
In 2014 the Kurdistan Regional Government (KRG) absorbed more than 637,000 displaced people from Nineveh province alone, and made significant efforts to provide health and other services to Yezidi women and girls who have escaped ISIS. However, there have been flaws and gaps in health care, Human Rights Watch said. Some of those interviewed said they underwent medical tests but did not know the purpose and were never told the results.
The director general for health in Dohuk told Human Rights Watch that local authorities had identified fewer than 150 women and girls who had escaped from ISIS and that only about 100 had received medical treatment. According to the KRG Directorate of Yezidi Affairs, 974 Yezidis had escaped ISIS as of March 15, 2015, including 513 women and 304 children.
The women and girls need trauma support and ongoing counselling, Human Rights Watch said. Not all had immediate access to treatment for injuries; emergency contraception; safe and legal abortion services, including sexual and reproductive health access; and psychosocial support.
KRG authorities should try to close gaps in medical care and psychosocial support for the Yezidi girls and women and ensure that doctors provide survivors with results of tests they undergo and information on the services available to them, Human Rights Watch said. The KRG should also develop a plan to assist children born from rape to ensure adequate services and protection for them and their mothers. In addition, the KRG should invest in employment skills training and livelihood schemes to help reintegrate women into daily life.
“Yezidi women and girls who escaped ISIS still face enormous challenges and continuing trauma from their experience,” Gerntholtz said. “They need urgent help and support to recover their health and move on with their lives.”
ISIS Violations of International Law
Abduction and Detention
Since ISIS attacks in and around Sinjar began on August 3, 2014, more than 736,000 Iraqis, primarily Yezidis and other religious minorities, fled their homes in Nineveh province, most to the semi-autonomous region of Iraqi Kurdistan, according to the International Organization for Migration. ISIS fighters executed hundreds of male Yezidi civilians and then abducted their relatives, the United Nations and local and international human rights organizations reported. A recent UN report stated that further investigation is needed to establish the number of those held captive or killed by ISIS, which is “estimated to be in the thousands.”
Although several hundred Yezidis have since escaped, according to KRG officials, many are still in captivity in various parts of Iraq and Syria. Escaped abductees that Human Rights Watch interviewed said ISIS is holding Yezidis in multiple locations across northern Iraq, including Mosul, Tal Afar, Tal Banat, Ba’aj, Rambusi, and Sinjar, and in areas it controls in eastern Syria, including Raqqa and Rabi’a. They said that ISIS is holding female captives, including girls, in houses, hotels, factories, farm compounds, schools, prisons, military bases, and former government offices.
Young women and girls told Human Rights Watch that ISIS fighters first separated them from men and boys and older women. The fighters moved the women and girls several times in an organized and methodical fashion to various places in Iraq and Syria. While most of the ISIS fighters appeared to be Syrian or Iraqi, survivors said that some of their abusers told them that they came from other countries in the Middle East and North Africa, including from Libya, Algeria, Saudi Arabia, and the Occupied Palestinian Territories, as well as from Europe and Central Asia.
The precise number of Yezidis still captive is unknown because of continuing fighting in Iraq and Syria and because significant numbers of Yezidis fled to areas across Iraq and neighboring countries when ISIS attacked. On March 13, 2015, the Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights stated in its report that about 3,000 people, mainly Yezidis, allegedly remain in ISIS captivity. Local officials, service providers, and community activists estimate that the number of Yezidis still held is much higher.
In September 2014, a Yezidi group provided Human Rights Watch with a database with 3,133 names and ages of Yezidis they said ISIS had kidnapped or killed, or who had been missing since the ISIS assaults of early August. The database was based on interviews with displaced Yezidis in Iraqi Kurdistan. The group said that as of late March 2015, the number of dead, abducted, and missing Yezidis had risen to 5,324.
Sexual Violence and Other Abuse
The women and girls who spoke to Human Rights Watch described repeated rape, sexual violence, and other abuse in ISIS captivity.
Jalila (all survivors’ names have been changed for their security), age 12, said that Arab men whom she recognized from her village north of Sinjar accosted her and seven family members on August 3, 2014, as they were trying to flee ISIS. The men handed the family over to ISIS fighters, who separated Jalila, her sister, sister-in-law, and infant nephew from the other family members and took them to Tal Afar. Later, the fighters took Jalila and her sister to Mosul. Thirty-five days later they separated Jalila from her sister and took her to a house in Syria that housed other abducted young Yezidi women and girls. Jalila said:
The men would come and select us. When they came, they would tell us to stand up and then examine our bodies. They would tell us to show our hair and sometimes they beat the girls if they refused. They wore dishdashas [ankle length garments], and had long beards and hair.
She said that the ISIS fighter who selected her slapped her and dragged her out of the house when she resisted. “I told him not to touch me and begged him to let me go,” she said. “I told him to take me to my mother. I was a young girl, and I asked him, ‘What do you want from me?’ He spent three days having sex with me.”
Jalila said that during her captivity, seven ISIS fighters “owned” her, and four raped her on multiple occasions: “Sometimes I was sold. Sometimes I was given as a gift. The last man was the most abusive; he used to tie my hands and legs.”
Another 12-year-old, Wafa, told Human Rights Watch that in August ISIS fighters abducted her with her family from the village of Kocho. The men took the family to a school in Tal Afar filled with other Yezidi captives, where the fighters separated her from her family. From there they took her to several locations within Iraq and then to Raqqa, in Syria. An older fighter assured Wafa that she would not be harmed but he repeatedly raped her nevertheless, she said.
“He was sleeping in the same place with me and told me not be afraid because I was like his daughter,” she said. “One day I woke up and my legs were covered in blood.” Wafa escaped three months after her abduction, but her parents, three brothers, and sister are still missing.
The women and girls who said that they had not been raped said they endured constant stress and anxiety when witnessing the suffering of other women, fearing they would be next.
Dilara, 20, said ISIS fighters took her to a wedding hall in Syria, where she saw about 60 other Yezidi female captives. ISIS fighters told the group to “forget about your relatives, from now on you will marry us, bear our children, God will convert you to Islam and you will pray.” She told Human Rights Watch she lived in constant fear that she would be dragged away like so many women and girls before her:
From 9:30 in the morning, men would come to buy girls to rape them. I saw in front of my eyes ISIS soldiers pulling hair, beating girls, and slamming the heads of anyone who resisted. They were like animals…. Once they took the girls out, they would rape them and bring them back to exchange for new girls. The girls’ ages ranged from 8 to 30 years… only 20 girls remained in the end.
Two sisters, Rana, 25, and Sara, 21, said they could do nothing to stop the abuse of their 16-year-old sister by four men over several months. The sister was allowed to visit them and told them that the first man who raped her, whom she described as a European, also beat her, handcuffed her, gave her electric shocks, and denied her food. She told them another fighter later raped her for a month and then gave her to an Algerian for another month. The last time they saw her was when a Saudi ISIS fighter took her. “We don’t know anything about her since,” Sara said. The two sisters said they were also raped multiple times by two men, one of whom said he was from Russia and the other from Kazakhstan.
Some women and girls told Human Rights Watch that ISIS fighters beat them if they resisted or defied them in any way.
Zara, 13, said that ISIS fighters accused her and two other girls of desecrating a Quran while holding the girls captive on a farm. “They punished the three of us by taking us to the garden and tying our hands with wire,” she said. “We were blindfolded and they said they would kill us if we didn’t say who had done this. They beat us for 10 minutes and they fired a bullet in the air.”
Leila, 25, managed to escape from the house where she was held captive, but because she was behind ISIS lines, she realized she was trapped and felt compelled to return. The commander, an Iraqi, asked her why she had tried to escape. She said she replied: “Because what you are doing to us is haram [forbidden] and un-Islamic.” He beat her with a cable and also punished the guard who had failed to prevent her escape attempt. The guard beat her as well. “Since then, my mental state has become very bad and I’ve had fainting spells,” she said.
Forced Marriage
Women and girls told Human Rights Watch that ISIS fighters told them they had been bought for as much as US$2,000 from other ISIS members.
In some instances, ISIS fighters forcibly married their Yezidi captives rather than buy them. Narin, 20, said that when a fighter named Abu Du’ad brought her to his home, his wife left in protest. He brought a religious judge to perform a marriage ceremony but Narin refused to participate. Abu Du’ad persisted by trying to get permission from Narin’s family and called her brother in Germany. “But [my brother] said no to the marriage and offered to pay $50,000 for my release,” Narin said. “Abu Du’ad said no.”
Nadia, 23, said she was separated from the men in her family when ISIS fighters abducted them in her village near Sinjar in August. She tried to convince the ISIS fighters that she was married to escape being raped, because she had heard that ISIS fighters preferred virgins. However, after they took her to Syria, one of the men said that he would marry her. “The other girls with me said it’s forbidden to marry married women,” Nadia said. “He replied, ‘But not if they are Yezidi women.’”
ISIS has publicly acknowledged enslaving women and children. In an article entitled “The revival of slavery before the hour” in Dabiq, the group’s online English-language magazine, ISIS said it was reviving a custom justified under Sharia (Islamic law):
After capture, the Yazidi women and children were then divided according to the sharia amongst the fighters of the Islamic State who participated in the Sinjar operations, after one fifth of the slaves were transferred to the Islamic State’s authority to be divided as khums [a tax on war spoils].
A question-and-answer document, issued by what appears to be ISIS’s Research and Fatwa Department, states:
It is permissible to buy, sell, or give as a gift female captives and slaves, for they are merely property, which can be disposed of.… It is permissible to have intercourse with the female slave who hasn’t reached puberty if she is fit for intercourse; however if she is not fit for intercourse, then it is enough to enjoy her without intercourse.… It is permissible to beat the female slave as a [form of] darb ta’deeb [disciplinary beating].
Suicide Attempts The women and girls who spoke to Human Rights Watch described their own suicide attempts or attempts of others as a way to avoid rape, forced marriage, or forced religious conversion. They described cutting their wrists with glass or razors, attempting to hang themselves, trying to electrocute themselves in bathtubs, and consuming what they thought was poison.
Rashida, 31, managed to speak to one of her brothers after her abduction by secretly using a fighter’s phone. She told her brother that ISIS fighters were forcing her to convert and then to marry. He told her he would try to help her but if he couldn’t, “I should commit suicide because it would be better than the alternative.” Rashida said:
Later that day they [ISIS fighters] made a lottery of our names and started to choose women by drawing out the names. The man who selected me, Abu Ghufran, forced me to bathe but while I was in the bathroom I tried to kill myself. I had found some poison in the house, and took it with me to the bathroom. I knew it was toxic because of its smell. I distributed it to the rest of the girls and we each mixed some with water in the bathroom and drank it. None of us died but we all got sick. Some collapsed.
Leila said she saw two girls try to kill themselves by slashing their wrists with broken glass. She also tried to commit suicide when her Libyan captors forced her to take a bath, which she knew was typically a prelude to rape:
I went into the bathroom, turned on the water, stood on a chair to take the wire connecting the light to electrocute myself but there was no electricity. After they realized what I was doing, they beat me with a long piece of wood and with their fists. My eyes were swollen shut and my arms turned blue. They handcuffed me to the sink, and cut my clothes with a knife and washed me. They took me out of the bathroom, brought in [my friend] and raped her in the room in front of me.
Leila said she was later raped. She said she tried to commit suicide again and showed Human Rights Watch the scars on her wrists where she cut herself with a razor.
Forced Conversions About half the women and girls who spoke to Human Rights Watch said the ISIS fighters pressured them to convert to Islam. Zara, 13, said she was held captive in a three-story house in Mosul with girls ages 10 to 15:
When they came to select the girls, they would pull them away. The girls would cry and faint, they would have to take them by force. They made us convert to Islam and we all had to say the shahada [Islamic creed]. They said, “You Yezidis are kufar [infidels], you must repeat these words after the leader.” They gathered us all in one place and made us repeat after him. After we said the shahada, he said you have now been converted to our religion and our religion is the correct one. We didn’t dare not say the shahada.
ISIS fighters held Noor, 16, in various places including Mosul. “The leader of this group asked us to convert to Islam and read the Quran,” she said. “We were forced to read the Quran and we started to pray slowly. We started to behave like actors.”
War Crimes and Crimes Against Humanity
Rape and other forms of sexual violence, sexual slavery, cruel treatment, and other abuses committed during an armed conflict violate the laws of war. International criminal courts have ruled that rape and other sexual violence may also amount to torture.
Those who commit serious violations of the laws of war with criminal intent are responsible for war crimes. Commanders and civilian leaders may be prosecuted for war crimes as a matter of command responsibility when they knew or should have known about the commission of war crimes and took insufficient measures to prevent them or punish those responsible.
The mass rape and other serious abuses by ISIS against Yezidi civilians may be crimes against humanity. Crimes against humanity are serious offenses, including rape, sexual slavery, enslavement, unlawful imprisonment, persecution of a religious group, and other inhumane acts intentionally causing great suffering, that are part of a widespread or systematic attack on a civilian population.
“Widespread” refers to the scale of the acts or the number of victims. “Systematic” concerns “a pattern or methodical plan.” ISIS public statements concerning enslavement, forced marriage, and abuse of captured women, as well as the organized sale of Yezidi women and girls, indicate a widespread practice and a systematic plan of action by ISIS.
Provision of Health Services
Medical Care
KRG authorities have made significant efforts to provide health and other services to Yezidi women and girls and have designated a health committee in Dohuk to coordinate the identification and referral of survivors to services. The director general for health in Dohuk, Dr. Nezhar Ismet Taib, who heads the committee, said that some families do not wish to reveal that their female relatives were abducted and this has made it difficult for the committee to identify and support those in need.
Almost all of the women and girls who spoke to Human Rights Watch said they had received medical examinations. A local doctor said the medical tests included blood tests for sexually transmitted infections and pregnancy. In some cases, medical workers provided emergency contraception and post-exposure prophylaxis for HIV, as recommended by the World Health Organization.
It is not clear that doctors have always obtained informed consent before conducting examinations. Narin, the 20-year-old woman from Sinjar, told Human Rights Watch that she was abducted on August 3 and given as a “gift” to an ISIS fighter, who tried to force her to marry him:
I wasn’t raped – [the ISIS member] didn’t touch me because I told him I was sick.… I got a forensic gynecological exam in Dohuk, which cleared me of abuse. I wasn’t comfortable during this exam, and [the doctor] didn’t explain what she was doing to me beforehand.
Those who take the medical tests do not always receive the test results. The two sisters, Rana and Sara, said that they spent five months in ISIS captivity and that ISIS fighters raped them multiples times. They said that soon after they escaped in December they received medical treatment and tests, but six weeks later, they had still not received any test results.Eighteen-year-old Arwa, from Kocho, managed to escape in December after ISIS fighters raped her. She told Human Rights Watch that she was still waiting for her test results seven weeks later.
Local authorities should ensure that health workers inform women and girls of the purpose of each test and that they consent to each procedure. The World Health Organization has provided guidelines for carrying out such tests and obtaining informed consent.
Withholding test results, whether positive or negative, can compound women’s and girls’ fears about the state of their health. Health workers should ensure that there is follow up for such women and girls, including providing test results and any further treatment and information they need.
Psychosocial Support
Psychosocial support for women and girls who escaped ISIS is a crucial service that is largely lacking in Iraqi Kurdistan. All the women and girls interviewed showed signs of trauma. Jalila, the 12-year-old raped by four ISIS fighters, said she “can’t sleep at night because I remember how they were raping me. I want to do something to forget about my psychological problems. I want to leave Iraq until things get better, I don’t want to be captured again.” She had not received professional counselling.
Sixteen-year-old Noor told Human Rights Watch that ISIS fighters abducted her on August 3 from Tal Afar and held her until September, when she escaped. An ISIS fighter raped her multiple times over a period of five days, she said. In the first two months after her return, she said she remained traumatized and cried most of the time.
Noor did manage to get psychosocial support. A local activist arranged for her to visit a psychotherapist in the hospital three or four times and visited her frequently to encourage her to get regular psychosocial counselling. Noor was undergoing regular psychosocial treatment as well as attending a handicrafts course and leaving the camp for social activities with activists from local organizations.
However, representatives of international agencies and nongovernmental groups told Human Rights Watch that there was not only a lack of available psychosocial support, but also reluctance by the community to accept such help. One activist said that he had to visit girls and their guardians repeatedly to encourage the girls to participate in psychosocial counselling before they would agree.
Several of those Human Rights Watch interviewed stated that they would like to receive psychosocial therapy. Narin, the 20-year-old from Sinjar, said:
No one has offered me one-on-one counselling of any kind. I’d be interested in receiving professional counselling to help me process my experiences if it was available.… I have trouble sleeping at night, and only sleep a few hours at a time. When I sleep, I often see my parents and siblings in front of my eyes, especially the image of my brothers being forced to kneel on the road, and my mother’s face.
International and local groups agreed that there are not enough psychosocial therapists available to the women and girls to meet the need, given the number of escaped women and girls and the prospect of more to come.
Dr. Taib told Human Rights Watch that although he was not aware of any suicides of women or girls who had escaped, many were suicidal. He said that women and girls who sought treatment with local officials were assessed by a psychologist at the same time they received medical treatment. The health team designated to help Yezidi women and girls has two psychologists and two psychosocial therapists but plans to increase the number of psychosocial therapists to ten. In addition, some groups and international agencies are providing psychosocial support. A psychosocial therapist at Jian Centre for Human Rights said she and her colleague had provided support to 20 Yezidi women and girls who had escaped.
In the short term, psychologists and social workers, particularly those who speak the local Yezidi dialect, need training on counselling methods. This should be in addition to recruiting psychosocial therapists to deal with the urgent cases. More efforts are also needed to encourage and educate people who might need the services about how the services can help them.
Pregnancy and Children Born as a Result of Rape The KRG has no comprehensive plan for addressing pregnancies or children born from rape. Dr. Taib told Human Rights Watch that the local health committee had agreed that the authorities should protect women who keep their children, including providing shelter for them and their children as well as prenatal and maternal health care. In cases where the women do not want to care for their children, personal status courts will have to make decisions about the welfare of the child.
Where the child’s biological mother and close family relinquish or abandon the child, or are unable to provide adequate care, the authorities should ensure appropriate alternative care, with or through competent local authorities and authorized nongovernmental groups. In cases in which the child’s biological mother and close family do not relinquish the child, authorities should direct efforts first at enabling the child to remain in the mother’s care, or when appropriate, the care of other close family members unless it is not in the child’s best interests. If women do choose to raise the children, there should be a plan for providing them with assistance, including psychosocial and financial support.
Officials should ensure that information about services is available to women and girls and can be accessed confidentially.
Abortion is illegal in Iraq. Local officials told Human Rights Watch that it is not permitted in the Kurdistan region even for rape cases unless a doctor considers it a medical necessity, such as a risk to the mother’s life. The KRG should urgently clarify for healthcare providers the circumstances in which they may legally perform abortions for women and girls who have escaped from ISIS captivity, including for women and girls at risk of suicide or “honor”-related violence. The Iraqi government should also urgently consider amending the penal code to allow safe and legal abortions for women and girls who have experienced sexual violence.
In addition, KRG officials should encourage religious and community leaders to welcome children born from rape if the mothers freely choose to raise them in the Yezidi community and to provide the social support the women need.
Stigma and Reintegration
Baba Sheikh, a Yezidi religious leader, issued a statement on September 6 welcoming escaped women back into the community and stating that no one should harm them. On February 6, 2015, he reissued the appeal, saying:
These survivors remain pure Yezidis and no one may injure their Yezidi faith because they were subjected to a matter outside their control.… We therefore call on everyone to cooperate with and support these victims so that they may again live their normal lives and integrate into society.
These statements appear to have helped protect Yezidi women and girls from harm and have encouraged their families to seek treatment for them.
Ismail Ali, the KRG director general for combating violence against women in Dohuk, told Human Rights Watch that officials were not aware of any Yezidi girl or woman at risk from her family since returning, but should there be such cases, a shelter is available for them. In addition, authorities should provide programs that guarantee long-term rehabilitation and housing solutions for all women victims of violence who do not have the support of their families or who are under threat, and training for officials, local activists, and social and health workers to identify cases of women who are at risk of violence from their families. The authorities should also, in coordination with religious and community officials, raise awareness and provide education, particularly for men and boys, to prevent violence against women.
In addition, investment in skills training and livelihood schemes would help to reintegrate women into daily life. One organization is providing sewing and arts-and-crafts courses in the camps.
Many women and girls said that they wanted jobs so that they could financially assist their families. They also said that having nothing to do in the camps and being surrounded by family members who are also traumatized increased or exacerbated their own trauma.
Arwa, an 18-year-old from Kocho, said, “What I want more than anything is to work, so I can keep my mind off everything that happened.”
The Association for Crisis Assistance and Development Co-operation (WADI), a German-Iraqi nongovernmental organization, is seeking funding to build a center where Yezidi women and girls can get skills training. Women and girls who escaped ISIS told Human Rights Watch that they would use such a facility. WADI case workers have taken some of these women and girls out of the camps for social activities, which appeared to help occupy them and provide a semblance of a normal life.
In August 2014, ISIS fighters overran Yezidi towns and villages around Sinjar, in northwestern Iraq, executing many men and capturing women and girls. Their intent soon became clear in slave markets ISIS set up in Mosul and elsewhere, where they sold the women and girls to their fighters into sexual or domestic slavery.
The COI report found that the crimes against the minority Yezidis amount to genocide.
Human Rights Watch has found that the abuses against Yezidi women and girls, including abducting them and forcibly converting them to Islam and/or forcibly marrying them to ISIS members, amount to war crimes, may be crimes against humanity and may be part of a genocide against Yezidis. Women also reported that ISIS members took their children from them, physically abused their children, and forced the women and girls to pray or take Islamic names.
The commission says that ISIS still holds about 3,200 women and children, most in areas it controls in Syria. The report says that separating men and women, inflicting mental trauma, taking children away from their families and forced conversions, are among methods intended to destroy Yezidis as a people.
There has been considerable attention to the plight of Yezidi women in the media, but little discussion on how to provide justice for these terrible crimes. The commission says the UN Security Council should “refer the situation to justice, possibly to the International Criminal Court (ICC) or an ad hoc tribunal.”
The ICC has a mandate over crimes of genocide, war crimes and crimes against humanity. Iraq, like Syria, is not a party to the Rome Statute, which set up the court. Prime Minister Haider al-Abadi told Human Rights Watch in March that Iraq has no plans to join the court—out of apparent concern that the court would also be able to examine grave abuses by government security forces.
Both the Iraqi government and the semi-autonomous Kurdistan Region of Iraq (KRI), where hundreds of thousands of Yezidis have sought safety, says they have ISIS fighters in custody. In fact, the government says it has captured scores of ISIS fighters since the start of its Fallujah offensive. But to Human Rights Watch’s knowledge, no criminal justice authorities in KRI or the rest of Iraq are investigating or prosecuting ISIS members for war crimes or crimes against humanity, including crimes against Yezidis.
A “Genocide Committee” in Dohuk, a major city in Iraqi Kurdistan, which was established by the Kurdish government, is attempting to document these crimes. But its head investigator, Judge Ayman Bamerny, told Human Rights Watch the committee has no link to the Kurdistan Regional Government’s judiciary.
Similarly, in Baghdad, Judge Abd al-Sattar Bir Qadar, spokesperson for the judiciary, told Human Rights Watch in March that there have been no judicial investigations against captured ISIS members for war crimes or crimes against humanity The only exception has been a patently unfair trials, in July 2015 and February 2016, each lasting all of two hours, that convicted 24 men for the mass killing a year earlier of up to 1,700 Shia military cadets.
In March 2015, Iraq’s Council of Ministers declared ISIS crimes against Yezidis to be genocide, but Iraq has no provisions in its domestic law for war crimes, crimes against humanity, and genocide.
Yezidi victims of human rights abuses have a right to justice, not just government declarations with no consequences. Iraq should incorporate war crimes, crimes against humanity and genocide into its penal code and start investigations into credible allegations of abuses by ISIS. Iraqi authorities should also hold their own forces to account for their serious crimes. Iraq should also join the ICC, as membership could provide an impetus for Iraq to ensure accountability for the worst crimes by all sides. The US should press Iraqi authorities to make that a priority.
Countries that support Iraq’s war against ISIS, including Iran, Russia, the United States, Canada, Australia and European states should support Iraqi efforts to investigate these crimes and provide redress for its victims. They should urge Iraq to pursue impartial investigations of serious crimes by all sides, and offer Iraq technical assistance and judicial cooperation. Judicial authorities in Baghdad and Erbil told Human Rights Watch that there have been no exchanges of information in either direction with European countries that that have suspected ISIS fighters in custody.
Letting grave crimes against Yezidis and others go unpunished is a stain not only on the Iraqi government, but on all countries that have vowed to protect groups like the Yezidis against threats of extermination and that have committed themselves to supporting justice for grave abuses whenever and wherever they occur.
Last August, the world watched in horror as the extremist armed group Islamic State, also known as ISIS, attacked Iraq’s Yezidi community. Thousands fled without food or water into the nearby Sinjar mountains, but ISIS fighters waylaid many, executing men and abducting thousands of people, mainly women and children. Rumors of forced marriage and enslavement of Yezidi girls and women swirled, and were later confirmed as a trickle of women and girls – now numbering into the hundreds – escaped. Human Rights Watch researchers Samer Muscati and Rothna Begum interviewed 20 of these women and girls and shared their findings with Amy Braunschweiger.
WHO ARE THE YEZIDIS?
Samer: The Yezidis live in Iraq’s Nineveh province on land claimed by both the Kurdistan regional government and the Iraqi central government. They practice an ancient monotheistic religion, and Yezidis say they have been persecuted for hundreds of years because many consider them “heretics.” Violent attacks against Yezidis by Sunni Arab extremists escalated after the US-led invasion of Iraq in 2003. On August 14, 2007, four simultaneous truck bombings killed more than 300 Yezidis and wounded more than 700 in Sinjar district communities. Some Yezidi activists also faced intimidation and threats from Kurdistan government forces. Kurdistan authorities consider Yezidis to be Kurds and, therefore, Yezidi lands part of the Kurdistan region of Iraq. Thousands of Yezidi families have fled to Syria, Jordan, and elsewhere. Since 2003, but before the latest attack by ISIS, their numbers in Iraq had dropped from about 700,000 to 500,000. There are probably fewer now.
No one knows how many Yezidis have been killed by ISIS – they’re still uncovering mass graves. Very little information comes out of ISIS-controlled areas. Every family has been affected, has had a husband or son killed, a daughter abducted, or has had to flee. We visited informal settlements and the main camp, Khanke, near Dohuk, which houses more than 18,000 Yazidis, mainly from around the city of Sinjar, about a two-and-a-half hour drive away. The Yezidis are living in a virtual sea of displaced person tents and nearby unfinished buildings, which lack doors and heat, perched on windswept hills. The views from the hilltops are stunning on a sunny day, but there’s little to protect the people there from the cold.
In the camps you interviewed women and girls who escaped ISIS and made their way back home. What happened to them at the hands of ISIS?
Rothna: We heard stories of abuse ranging from being forced to wait on ISIS members hand and foot, to beatings, rape, electric shocks, forced marriage, and sexual slavery.
Samer: One girl said ISIS members, wanting to find out who “desecrated” their Quran, handcuffed and blindfolded her and two other girls, beat them with a cable, and then fired a gunshot into the air. Apparently, the girl told us, one of the many cats in the house had ripped the Quran.
Most of the girls we spoke with said they were transferred from one place to another, ultimately living in big houses or halls with between 5 and 60 other girls. During the course of the day, ISIS fighters would come in, pick a girl to take, and if she refused, she’d be slapped or beaten.
What happened to these girls when they returned home, especially considering the moral weight placed on their virginity?
Rothna: Virginity is a huge issue across the region. There is a stigma attached to the abducted women because they could have experienced sexual violence from the ISIS fighters – and it extends to their families. We know that in conflicts around the world, communities retaliate against women who are victims of sexual violence. Husbands leave wives, families abandon daughters. One of our biggest concerns was, would these women be treated violently after returning home?
That’s not what we found – in part thanks to the Yezidi religious leader, Baba Sheikh, who instructed the community to welcome back and not harm those who were abducted, forced to convert, or raped. Because of this, most families have welcomed back their female relatives. We didn’t interview Baba Sheikh, but we spoke with another religious leader, Baba Chawish. He welcomed us, and spoke calmly and with dignity, despite the chaos surrounding him. He told us how, over centuries, Yezidis have had to flee numerous attacks. This was just another crisis, he said, and his goal was to keep the community together as much as possible and, frankly, to survive.
The families we met just wanted to be reunited. They already had so many family members killed or abducted by ISIS, they just want their families back.
How are these girls doing?
Samer: It’s difficult for them, they’ve endured terrible abuses. For me, the hardest part was when they talked about their missing parents, or about how ISIS men separated them from their sister, and where could she be? It’s terrible to be a young girl and be abducted and endure horrific abuses, but then to also lose your family on top of that? One of the most common sentiments I heard was that their biggest wish is to be reunited with their families, as they don’t know how to be whole without them.
As a group, these were among the worst cases I have ever documented for Human Rights Watch, and that says a lot as I’ve documented a wide range of abuses for years in war-plagued Iraq – everything from torture in secret prisons to abuses against people displaced by the fighting.
One 12-year-old girl really stood out to me. Her shy disposition reminded me of my 12-year old cousin. The man who abducted her told her not to worry, that he’d treat her as he’d treat his own daughter. Then he drugged her and she woke up to see blood between her legs.
Was it difficult getting the girls to share their experiences? Samer, was the fact that you are an Iraqi Arab man an impediment?
It wasn’t helpful – many of the ISIS fighters there are Iraqi Arabs. But we worked with local activists who already knew the women and girls, which put everyone at ease. We are also extremely sensitive and careful not to re-traumatize survivors.
Had any of these girls become pregnant?
Rothna: We spoke to one who was pregnant at the time she escaped, but there are others that we heard of, and there will be more cases as more women and girls escape. Abortion is illegal in Iraq, but it’s allowed in certain circumstances, such as when a woman’s life is at risk. The law should be interpreted to cover cases of pregnancy as a result of rape. If the women choose to have the children, there should be a plan for them to keep the baby or not.
Now that they’ve returned to their community, what would you like to see for these girls?
Rothna: We want everyone who comes back to receive adequate medical and psychosocial treatment, as well as schooling for girls and employment skills training for women.
Additionally, doctors need to be better trained in examining women who have been sexually assaulted. The purpose of the examinations needs to be explained to the women and girls to get informed consent from them, and doctors should ask for consent both before and during the examination. Otherwise, the exams could be harmful and humiliating for women and girls, and make them feel like they have no control over their bodies – which is what they felt when they were abducted by ISIS.
Samer: We also found some nongovernmental organizations and journalists with no experience interviewing trauma victims documenting their stories. Some recorded their statements on video, which leads to the risk of them being identified publicly.
Rothna: One girl I spoke with, we call her “Noor,” seemed so much better adjusted than the others – despite being the only child left in her family. She smiled, joked around with us, and talked to us about her future. But she had an awful story. She was abducted at 15, and after being moved from place to place she lived in a house with other girls who were forcibly married off or sold one-by-one. She and a friend attempted suicide together – she showed me the scars on her wrists – but an ISIS member caught them and stopped them. When her friend was picked to be taken by an ISIS member, the girl begged the men to take her too, so she could stay with her friend. They agreed and took both girls to another house. There, two other men told them, “You are sold to us.” They then beat and raped them for five days until they escaped, breaking through the door while the men were away fighting.
When she first came to the camp, she looked like a ghost, people told us. She was reunited with her parents, who were traumatized after their only son, Noor’s brother, was executed in front of them. But Noor had her parents’ support. She said that she’d been to the hospital a few times, is receiving regular counseling, and is taking a sewing class. Her friend that she escaped with lives in a separate camp, and her father has taken her there to visit. Sometimes NGO activists take her out of the camp for social activities like going to the mall. She says she still has nightmares, but she’s healing. She’s going to be someone who can identify herself as a survivor, not just as a victim.
In some ways, Noor has come back to life.
Yes. And life in general is taking shape in the camps. You can see market stalls selling chewing gum, and you see the lengths people have to go to make these tents feel like home with rugs and pillows. Keeping their spaces clean. They’d survived the winter and were dealing with cold rains. It’s likely they’ll be there for months or even years to come.
Why haven’t all the girls received the same type of treatment as Noor?
Rothna: Of the 300 women and girls who have returned, only 100 have been identified by health authorities. The other 200 or so, their families likely don’t know these services are available. People need to get the word out.
The Yezidi camps are in Iraqi Kurdistan, and they are protected by Kurdistan’s forces. The local Kurdistan officials we spoke with have been trying to help get women and girls treatment and to aid those who escaped to return home safely. They told us that they want expert help in handling rape cases and trauma, and they need expert assistance and training, particularly in psychotherapy. They want to know how to help.
Torture, including rape and other forms of sexual violence, suffered by women and girls from Iraq’s Yezidi minority who were abducted by the armed group calling itself the Islamic State (IS), highlights the savagery of IS rule, said Amnesty International in a new briefing today.
Escape from hell- Torture, sexual slavery in Islamic State captivity in Iraqprovides an insight into the horrifying abuse suffered by hundreds and possibly thousands of Yezidi women and girls who have been forcibly married, “sold” or given as “gifts” to IS fighters or their supporters. Often, captives were forced to convert to Islam.
“Hundreds of Yezidi women and girls have had their lives shattered by the horrors of sexual violence and sexual slavery in IS captivity,” said Donatella Rovera, Amnesty International’s Senior Crisis Response Advisor, who spoke to more than 40 former captives in northern Iraq.
“Many of those held as sexual slaves are children – girls aged 14, 15 or even younger. IS fighters are using rape as a weapon in attacks amounting to war crimes and crimes against humanity.”
The women and girls are among thousands of Yezidis from the Sinjar region in north-west Iraq who have been targeted since August in a wave of ethnic cleansing by IS fighters bent on wiping out ethnic and religious minorities in the area.
The horrors endured in IS captivity have left these women and girls so severely traumatized that some have been driven to end their own lives. Nineteen-year-old Jilan committed suicide while being held captive in Mosul because she feared she would be raped, her brother told Amnesty International.
One of the girls who was held in the same room as Jilan and 20 others, including two girls aged 10 and 12, told Amnesty International: “One day we were given clothes that looked like dance costumes and were told to bathe and wear those clothes. Jilan killed herself in the bathroom. She cut her wrists and hanged herself. She was very beautiful; I think she knew she was going to be taken away by a man and that is why she killed herself.” The girl was among those who later escaped.
Wafa, 27, another former captive, told Amnesty International how she and her sister attempted to end their lives one night after their captor threatened them with forced marriage. They tried to strangle themselves with scarves but two girls sleeping in the same room awoke and stopped them.
“We tied the scarves around our necks and pulled away from each other as hard as we could, until I fainted… I could not speak for several days after that,” she said.
The majority of the perpetrators are Iraqi and Syrian men; many of them are IS fighters but others are believed to be supporters of the group. Several former captives said they had been held in family homes where they lived with their captors’ wives and children.
Many Yezidi survivors are doubly affected as they are also struggling to cope with the loss of dozens of their relatives who either remain in captivity or have been killed by the IS.
Randa, a 16-year-old girl from a village near Mount Sinjar was abducted with scores of her family members, including her heavily-pregnant mother. Randa was “sold” or given as a “gift” to a man twice her age who raped her. She described the impact of her ordeal to Amnesty International:
“It is so painful what they did to me and to my family. Da’esh (the IS) has ruined our lives… What will happen to my family? I don’t know if I will ever see them again.”
“The physical and psychological toll of the horrifying sexual violence these women have endured is catastrophic. Many of them have been tortured and treated as chattel. Even those who have managed to escape remain deeply traumatized,” said Donatella Rovera.
The trauma of survivors of sexual violence is further exacerbated by the stigma surrounding rape. Survivors feel that their “honour”, and that of their families, has been tarnished and fear that their standing in society will be diminished as a result.
Many survivors of sexual violence are still not receiving the full help and support they desperately need.
“The Kurdistan Regional Government, UN and other humanitarian organizations who are providing medical and other support services to survivors of sexual violence must step up their efforts. They must ensure they are swiftly and proactively reaching out to all those who may need them, and that women and girls are made aware of the support available to them,” said Donatella Rovera.
Such services should include sexual and reproductive health services as well as counselling and trauma support.
EINDE ARTIKEL
”Fighters with the armed group calling itself “Islamic State” (IS) have systematically targeted members of non-Arab and non-Sunni Muslim communities. Despite worldwide condemnation, the IS has shown no intention of putting an end to the war crimes and crimes against humanity which its fighters have been committing on a large scale, including against the Iraqi women and girls they have abducted and continue to hold captive. Any party, in Iraq or outside, with any influence over the IS should use that influence to secure the release of these captives.”
AMNESTY INTERNATIONAL/REPORT
IRAQ: ESCAPE FROM HELL: TORTURE AND SEXUAL SLAVERY IN ISLAMIC STATE CAPTIVITY IN IRAQ
‘Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration, without distinction of any kind, such as race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status.” ARTIKEL 2, UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS http://hrlibrary.umn.edu/instree/b1udhr.htm
[17] ZIE VOOR MENSENRECHTENSCHENDINGEN TEGEN YEZIDIS NOOT 14
[18] ”45 Opdat gij moogt kinderen zijn uws Vaders, Die in de hemelen is; want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” MATTHEUS 5: 45 https://www.statenvertaling.net/bijbel/matt/5.html
[19]
ZIE VOOR MENSENRECHTENSCHENDINGEN TEGEN JEZIDIS, NOOT 14
[20]
‘ Everyone charged with a criminal offence shall have the right to be presumed innocent until proved guilty according to law. ” ARTIKEL 14, LID 2, BUPO VERDRAG [INTERNATIONAL COVENANT ON CIVIL AND POLITICAL RIGHTS] http://hrlibrary.umn.edu/instree/b3ccpr.htm
Bij de aanvaarding van hun ambt leggen de leden der Staten-Generaal in de vergadering van de kamer waarin zij zijn verkozen, de volgende eden of verklaringen en beloften af:
“Ik zweer (verklaar) dat ik, om tot lid van de Staten-Generaal te worden benoemd, rechtstreeks noch middellijk, onder welke naam of welk voorwendsel ook, enige gift of gunst heb gegeven of beloofd.
Ik zweer (verklaar en beloof), dat ik, om iets in dit ambt te doen of te laten, rechtstreeks noch middellijk enig geschenk of enige belofte heb aangenomen of zal aannemen.
Ik zweer (beloof) trouw aan de Koning, aan het Statuut voor het Koninkrijk en aan de Grondwet.
Ik zweer (beloof) dat ik de plichten die mijn ambt mij oplegt getrouw zal vervullen.
Zo waarlijk helpe mij God almachtig!”
(Dat verklaar en beloof ik!”).
[23]
”45 Opdat gij moogt kinderen zijn uws Vaders, Die in de hemelen is; want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” MATTHEUS 5: 45 https://www.statenvertaling.net/bijbel/matt/5.html
Dat IS-vrouwen vanuit Turkije terug naar Nederland konden komen, was voor de Nederlandse instanties geen verrassing. Ze treffen al een tijd lang voorbereidingen om zo’n terugkeer zo goed mogelijk te regelen. Gisteren gebeurde het; Turkije zette twee IS-vrouwen en twee kinderen op het vliegtuig naar Schiphol.
Als het telefoontje uit Ankara komt, weten alle betrokkenen wat er moet gebeuren. Terwijl de vrouwen en kinderen in het vliegtuig zitten, bepaalt de kinderrechter dat de kinderen worden toegewezen aan Jeugdbescherming. De ouder wordt op dat moment geschorst van het ouderlijk gezag.
Medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming staan op Schiphol te wachten om alles in goede banen te leiden. De moeder moet na aankomst meteen afscheid nemen van haar kinderen.
Gisteravond gebeurde dit bij de 23-jarige Fatimah H. uit Tilburg. Haar kinderen van 3 en 4 werden overgedragen aan een voogd van Jeugdbescherming, terwijl zij in hechtenis werd genomen. De voogd neemt vanaf dat moment alle beslissingen.
Berecht in Nederland
De afgelopen jaren meldden zich zo’n tien Syriëgangers bij een Nederlandse diplomatieke post in Turkije. In alle gevallen werden ze door Turkije aan Nederland overgedragen, om vervolgens in Nederland te worden berecht.
Met H. is vooraf afgesproken wat haar op Schiphol te wachten staat. Haar wordt geadviseerd om aan de kinderen te laten merken dat ze het goed vindt dat ze met de Kinderbescherming meegaan. Zo is een mogelijk trauma het minst hevig voor het kind, is de gedachte.
Vanaf Schiphol rijdt gespecialiseerd personeel met de kinderen naar een opvanggezin. Dit is de eerste, tijdelijke, opvang. In de eerste drie maanden worden de kinderen vaak onderzocht; onder anderen een radicaliseringsdeskundige en een psychiater gaan met ze in gesprek. Er wordt van uitgegaan dat de kinderen getraumatiseerd zijn. De voogd van Jeugdbescherming heeft daarom veel contact met de kinderen en het opvanggezin.
Terwijl de kinderen worden opgevangen in het pleeggezin, gaat de moeder de Penitentiaire Inrichting Vught of gevangenis De Schie in Rotterdam. Daar zijn de enige zogenoemde Terroristenafdelingen van Nederland. Ze wordt daar vastgezet en extra beveiligd binnen een speciaal programma, om haar ideologisch te beperken.
Vrijdag wordt ze in Rotterdam voorgeleid aan de rechter-commissaris in Rotterdam. Die bepaalt of hij het voorarrest met 14 dagen verlengt.
Fatima H. had zich eind oktober gemeld bij de Nederlandse ambassade in Ankara. Ook de 25-jarige Xaviera S. zat op de vlucht. Zij is in in 2014 naar Syrië gereisd. Ook S. is vastgezet in een van de penitentiaire inrichtingen en wacht vervolging.
De straf die H. boven het hoofd hangt, is afhankelijk van de verdenking en het bewijsmateriaal. Het Openbaar Ministerie zegt er al zeker van te zijn dat ze na 2015, toen het kalifaat werd uitgeroepen, naar Syrië is gereisd. Ze wordt daarom verdacht van “deelname aan een terroristische organisatie”.
De straf die daar in Nederland op staat is zes jaar cel. Ook als de vrouwen zich erop beroepen dat ze alleen voor hun man en kinderen zorgden, kunnen ze bestraft worden. In eerdere zaken is dat al gebeurd. Volgens het OM hoeft een verdachte geen oorlogsmisdaden te plegen om berecht te worden. De vrouw heeft het voortbestaan van IS met haar daden verlengd, is de argumentatie. Dat is voldoende om een straf opgelegd te krijgen.
De straf van zes jaar staat los van wat iemand verder gedaan heeft. Mocht iemand bijvoorbeeld iemand hebben vermoord, dan is er een levenslange celstraf mogelijk, maar zoiets is in Nederland nog niet voorgekomen.
Komen er nog meer IS-vrouwen naar Nederland?
Zeker is dat er nog groepen IS-vrouwen en -strijders in het buitenland zitten. Ze bevinden zich met name in Syrië, Turkije en Irak. Volgens de AIVD zijn er uit Nederland de afgelopen jaren in totaal ongeveer 300 mensen met “jihadistische intentie” afgereisd naar Syrië en Irak. Een derde van hen is vrouw.
Op dit moment zitten er 95 kinderen, 35 vrouwen en 15 mannen met de Nederlandse nationaliteit in Syrische kampen. Volgens de AIVD zijn er nog 20 volwassenen en 30 kinderen in Turkije. Slechts een aantal van hen zit vast en zou dus nog kunnen worden uitgezet.Concrete plannen om deze mensen terug te laten keren zijn er nu niet. Wel bepaalde een rechter vorige week dat Nederland zich moet inspannen om 56 IS-kinderen zo snel mogelijk op te halen uit detentiekampen in het noordoosten van Syrië. Politiek is over het onderwerp veel discussie; vrijdag dient daarom een door het kabinet aangespannen hoger beroep.
[25]
”Als het telefoontje uit Ankara komt, weten alle betrokkenen wat er moet gebeuren. Terwijl de vrouwen en kinderen in het vliegtuig zitten, bepaalt de kinderrechter dat de kinderen worden toegewezen aan Jeugdbescherming. De ouder wordt op dat moment geschorst van het ouderlijk gezag.”………’Terwijl de kinderen worden opgevangen in het pleeggezin, gaat de moeder de Penitentiaire Inrichting Vught of gevangenis De Schie in Rotterdam.
Ik zie me dus gedwongen het op te nemen voor jihadisten
Het was, zo kopte het NRC, misschien wel Ahmed Aboutaleb’s ‘Ich bin ein Berliner’-moment. Aangemoedigd door duizenden demonstranten trok de Rotterdamse burgemeester op de solidariteitsbetoging met Charlie Hebdo een scheidslijn tussen ‘de Rotterdammers’– ‘niet verdeeld, maar samen’ – en de apologeten van jihadistisch geweld. Voor die laatsten had Aboutaleb, eerder die week, een andere boodschap: ‘pak je koffer, en vertrek. Er is misschien een andere plek in de wereld waar je toch je recht kan komen.’ En: ‘ja, mag ik het zo zeggen: … rot toch op.’Aboutaleb oogstte kritiek met zijn uitspraken, maar vooral ook veel lof. Voor jihadisten die de westerse waarden van ‘vrijheid’ en ‘tolerantie’ niet delen, zo betoogden veel politici en opiniemakers, is inderdaad geen plek in onze samenleving. Premier Rutte verdedigde vorige week op een lijsttrekkersdebat zelfs de stelling dat ‘uitgereisde jihadisten’ beter in Syrië of Irak kunnen sneuvelen, dan terug te keren naar Nederland.
Holle onliners? Het lijken misschien holle oneliners, maar tegelijkertijd is er wel degelijk een wet in de maak die het gemakkelijker moet maken om niet alleen jihadgangers maar ook hun helpers hier, de Nederlandse nationaliteit te ontnemen. Er is één uitzondering: voor jihadisten die niet over een dubbel, maar slechts over een Nederlands paspoort beschikken, gaat de regel niet op. Stateloosheid zou dan immers het gevolg zijn, en dat is volgens internationale wetgeving ontoelaatbaar. Toch zouden VVD, CDA en SGP ook die laatste optie serieuzer willen onderzoeken: zij bepleitten vorige week het intrekken van staatsburgerschap voor álle jihadisten – ook van diegenen, die alleen Nederlands burger zijn.
Opstelten zag juridisch weinig mogelijkheden, maar zegde toe het desondanks aan de Raad van Europa voor te leggen. Allicht dat ook andere Europese landen worstelen met dit probleem, aldus de (inmiddels ex-)minister.
Discours van bestaansrecht ontkennen Zowel politiek als juridisch schuift men zo langzaam maar zeker op naar een discours dat niet alleen afstand neemt van de plegers of bepleiters van extremistisch geweld, maar hen zelfs hun bestaansrecht als persoon in onze samenleving ontzegt. Het trekt een resoluut onderscheid tussen de burger – die deel uitmaakt van een politieke gemeenschap en aanspraak kan maken op civiele rechten – en de rechteloze buitenstaander. Natuurlijk: ook formeel burgerschap biedt geen enkele garantie tegen uitbuiting en onderdrukking op basis van ras, gender, klasse, of geloofsovertuiging – laten we ons daarover geen illusies maken.
De één gelijker dan de ander Maar een specifiek deel van de bevolking zowel discursief als juridisch hun burgerschap ontnemen, is slechts een stap verder in dezelfde dynamiek, waarbij sommigen categorisch ‘gelijker’ zijn dan anderen. Degene die daarmee zelfs tot buiten de marges van de samenleving wordt verdreven rest, om met de Italiaanse filosoof Giorgio Agamben te spreken, slechts het ‘naakte leven’: ontdaan van recht en plicht, lidmaatschap en verantwoordelijkheid, verwordt zij of hij tot een a-politiek lichaam dat in wezen vogelvrij is. Wie tot die categorie behoort kan dan dus net zo goed “oprotten”, sterven… zelfs straffeloos gedood worden.
‘Onze’ westerse samenleving Volgens Rutte volgt dat nu eenmaal uit de keuze die jihadisten zelf maken om zich te engageren met een gewapende strijd tegen ‘onze’ westerse samenleving en de daarin verankerde waarden. Bovendien, zo benadrukt hij, is een heel groot deel van “ons” het roerig met hem eens. De vraag is natuurlijk: wie zijn ‘ons’ in dit geval? Want hoorden ook de ‘Syriëgangers’ daar – in ieder geval in eerste instantie – niet evengoed bij? Per slot van rekening hebben we het vooralsnog over medeburgers.
Zou het echt zo gemakkelijk moeten zijn om met een beroep op de meerderheidsstem, of met het oog op veiligheidsrisico’s, een deel van de eigen gemeenschap ieder recht te ontzeggen? Om, bij monde van de minister-president, tegen medeburgers te zeggen: ‘ga maar dood?’
Ik heb geen enkele voeling of sympathie voor de misogyne, homofobe, en antisemitische ideeën die de IS pleegt te verspreiden – laat staan voor de brute en gewelddadige manier waarop ze dat doen. En ik geef toe dat ik niet graag zou samenleven met iemand die oprecht dit soort denkbeelden onderschrijft. Maar de werkelijkheid is wel dat ik die keuze helemaal niet heb: we praten hier wel degelijk over onze eigen buren, klasgenoten, collega’s, stadsgenoten, leerlingen, of zelfs familieleden. Het zijn misschien jihadisten, maar het zijn wel ónze jihadisten. Of ze nu één of twee paspoorten hebben; ze zijn getogen en vaak geboren in ónze stad, gingen naar ónze scholen. De onvrede of vervreemding die hen in de armen dreef van radicale imams en jihadronselaars was een onvrede met ónze samenleving. En – of we het nu leuk vinden of niet – “onze” betekent in dit geval evengoed: ‘hun’.
Platvloerse agressie gemeengoed De platvloerse agressie die inmiddels gemeengoed lijkt te zijn geworden in Den Haag, confronteert me dus met een moeilijk dilemma. Aan de ene kant zie ik geen enkele reden om het überhaupt voor jihadisten en hun sympathisanten op te nemen. Dit is niet simpelweg een onderhoudend debatje over de vrijheid van meningsuiting of de “kernwaarden” van een burgerlijke samenleving. Maar aan de andere kant: niet alleen wordt gesteld dat sommige medeburgers net zo goed kunnen sneuvelen. Tegelijkertijd wordt ook juridisch de baan bereid voor hun vogelvrijverklaring. Zodoende tekent men met holle “rot maar op”-retoriek impliciet het doodsvonnis van een – vooralsnog klein – deel van onze samenleving.Als we dat toelaten, is het ergst denkbare nog mogelijk. Ik zie me dus gedwongen het op te nemen voor jihadisten.
Reacties uitgeschakeld voor Geen medelijden met Jihadisten/Over IS vrouwen, Jezidis en mensenrechten/Quote attack op Dilan Yesilgoz
Dilan Yesilgöz (1977) is sinds 23 maart 2017 lid van de Tweede Kamerfractie van de VVD. Zij was eigenaar/senior adviseur van Bureau DNW in Amsterdam en raadslid in de hoofdstad. Eerder was zij bestuursadviseur veiligheid en zorg van het College van B&W van Amsterdam. Mevrouw Yesilgöz is woordvoerder politie, veiligheid, rampenbestrijding, grensbewaking, cyber security, terrorismebestrijding en drugsbeleid. ZIE VOOR OVERIGE TEKST
Dilan Yesilgoz’ Tweet ”Geen medelijden met Jihadisten!Mijn opinie in het @ADnl vandaag
[Tekst kan vergroot worden door een klick op de computer] Transcriptie tekst ADGEEN MEDELIJDEN MET JIHADISTEN!STEUN DE SLACHTOFFERS IN PLAATS VAN IS VROUWENDilan YesilgozTweede Kamerlid VVD Het bagatelliseren van de rol van IS vrouwen moet stoppen, stelt Dilan Yesilgoz-Zegerius. De lobby voor hun terugkeer en meer begrip is beschamend. Terwijl over de echte slachtoffers niet wordt gesproken. ”Ik bleef hem zeggen, dat het pijn deed-stop alstublieft, getuigt het 12 jarige meisje.Hij snoerde haar de mond en bond haar handen vast.Voordat hij zich aan het twaalfjarige meisje vergreep, ging hij aan de bedrand bidden.”Hij zei, dat hij volgens de Islam een ongelovige mag verkrachten.Hij zei, dat door mij te verkrachten, dichter bij God komt.De New York Times sprak met 21 vrouwen en meisjes, die uit de handen van IS strijders konden ontsnappen.De beschrijvingen van een goed georganiseerde slavenhandel en het systematisch verkrachten van Jezidi meisjes is confronterend en misselijkmakend.In ons land lijkt vooral aandacht te zijn voor de vrouwen en mannen, die willens en wetens naar het Kalifaat zijn afgereisd om zich bij IS aan te sluiten.De vraag is, wat er moet gebeuren met de IS’ers, die ”spijt” hebben gekregen van hun deelname aan de strijd.”IS bruiden” worden de vrouwen eufemistisch genoemd.Waar over de echte slachtoffers van IS, zoals de Jezidi gemeenschapn, nauwelijks wordt gesproken, lijkt iedereen zich zorgen te maken over de vraag hoe deze vrouwen moeten worden teruggehaald naar Nederland.Laten we ophouden met het bagatelliseren van de rol van IS-vrouwen.Ze zijn bewust afgereisd naar Syrie en Irak uit sympathie voor een verderfelijk gedachtegoed.Het zijn geen huisvrouwen en moeders, die slechts voor hun kinderen zorgden.Getuigenissen van verschillende Jezidi vrouwen, zoals Nadia Murad en Parween Alhinto, liegen er niet om. ‘[Tekst in artikel] ONBEGRIJPELIJK, DAT ZIJ WILLEN TERUGKEREN NAAR HET LAND, DAT ZIJ ZO VERACHTEN [EINDE TEKST IN ARTIKEL] Ze werden jarenlang gemarteld en mishandeld door IS vrouwen.Zij rekruteerden nieuwe IS’ers, hielpen hun mannen om gevangenen te verkrachten en verheerlijkten deze vreselijke misdaden nog.Voor de VVD is er geen enkele reden om deze vrouwen een tweede kans in Nederland geven.De lobby voor repatriering en meer begrip voor IS vrouwen is wat de VVD betreft beschamend en naief.Dit zijn oorlogsmisdadigers, die alle mensenrechten, die zijzelf grof hebben geschonden, nu ineens zelf willen gebruiken om terug te kunnen keren naar Nederland.Die de rechtsstaat, die zij niet erkennen, nu doodleuk willen gebruiken.Onbegrijpelijk, dat zij zo graag willen terugkeren naar het land, dat zij bij hun volle verstand en vanuit diepgewortelde verachting hebben verlaten.Ik weiger te geloven, dat zij slechts slachtoffers waren van hun echtgenoten.Laten we luisteren naar de echte slachtoffers, in plaats van deze ”bruiden” nog langer de hand boven het hoofd te houden.Wat de VVD betreft, begint dat met het ontvangen van Nadia Murad en andere slachtoffers in de Tweede Kamer, zodat iedereen de gruwelijkheden, die de werkelijke slachtoffers zijn aangedaan, uit eerste hand kan horen.En wij hen kunnen beschermen, in plaats van vrouwelijke terroristen. DILAN YESILGOZTWEEDE KAMERLID VOOR DE VVD, WOORDVOERDER TERRORISME EN VEILIGHEID
Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_nl.pdf
””Voor een oorlog was het vanochtend opvallend rustig op straat. Geen militairen, geen sirenes en geen paniek. Gewoon: mensen op weg naar hun werk, kinderen op weg naar hun school.Oorlogstaal We zijn in oorlog, sprak premier Mark Rutte zaterdag zijn Franse collega François Hollande na, nog geen etmaal na de gruwelijke aanslagen in Parijs. ‘En Isis is onze vijand.’
[11] ”Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration, without distinction of any kind, such as race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status.” ARTIKEL 2, UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS http://hrlibrary.umn.edu/instree/b1udhr.htm
” Everyone charged with a criminal offence shall have the right to be presumed innocent until proved guilty according to law. ” ARTIKEL 14, LID 2, BUPO VERDRAG [INTERNATIONAL COVENANT ON CIVIL AND POLITICAL RIGHTS] http://hrlibrary.umn.edu/instree/b3ccpr.htm
”We also seek rights-respecting approaches toward the spouses and children of ISIS members, so they do not face collective punishment or other forms of discrimination.”
HUMAN RIGHTS WATCH
ISIS
https://www.hrw.org/tag/isis
[12]
RACISME IN DE POLITIEK/VERONTRUSTENDE UITSPRAKEN EN VOORSTELLEN VAN NEDERLANDSE POLITICI
The extremist armed group Islamic State (ISIS) has committed widespread and systematic abuses in in areas under its control in Syria, Iraq, and Libya. ISIS has also claimed responsibility for deadly attacks in nearly 20 other countries, including Afghanistan, Egypt, France, Indonesia, Tajikistan, and the United Kingdom. Human Rights Watch documents these abuses and their impact on the general population.Governments have a responsibility to take all reasonable and lawful measures to protect people’s right to life and to bring perpetrators of unlawful attacks to account. Human Rights Watch monitors actions by state security forces and international forces to ensure that their measures to counter ISIS (and other armed groups) do not violate the rights of the affected populations, including by failing to protect civilians caught in fighting, or by curtailing basic freedoms of members of civil society or ethnic, racial, or religious communities. We promote fair trials that respect due process for suspects, grant victims their day in court, and lay the groundwork for accountability. We also seek rights-respecting approaches toward the spouses and children of ISIS members, so they do not face collective punishment or other forms of discrimination
The extremist group Islamic State (also known as ISIS) has carried out systematic rape and other sexual violence against Yezidi women and girls in northern Iraq. Human Rights Watch conducted research in the town of Dohuk in January and February 2015, including interviewing 20 women and girls who escaped from ISIS, and reviewing ISIS statements about the subject.
Human Rights Watch documented a system of organized rape and sexual assault, sexual slavery, and forced marriage by ISIS forces. Such acts are war crimes and may be crimes against humanity. Many of the women and girls remain missing, but the survivors now in Iraqi Kurdistan need psychosocial support and other assistance.
“ISIS forces have committed organized rape, sexual assault, and other horrific crimes against Yezidi women and girls,” said Liesl Gerntholtz, women’s rights director at Human Rights Watch. “Those fortunate enough to have escaped need to be treated for the unimaginable trauma they endured.”
ISIS forces took several thousand Yezidi civilians into custody in northern Iraq’s Nineveh province in August 2014, according to Kurdistan officials and community leaders. Witnesses said that fighters systematically separated young women and adolescent girls from their families and other captives and moved them from one location to another inside Iraq and Syria.
The 11 women and 9 girls Human Rights Watch interviewed had escaped between September 2014 and January 2015. Half, including two 12-year-old girls, said they had been raped – some multiple times and by several ISIS fighters. Nearly all of them said they had been forced into marriage; sold, in some cases a number of times; or given as “gifts.” The women and girls also witnessed other captives being abused.
Human Rights Watch also interviewed more than a dozen international and local service providers, medical workers, Kurdish officials, community leaders, and activists who corroborated these accounts. A local doctor treating female survivors in Dohuk told Human Rights Watch that of the 105 women and girls she had examined, 70 appeared to have been raped in ISIS captivity.
All of the women and girls interviewed exhibited signs of acute emotional distress. Many remain separated from relatives and sometimes their entire families, who were either killed by ISIS or remain in ISIS captivity. Several said they had attempted suicide during their captivity or witnessed suicide attempts to avoid rape, forced marriage, or forced religious conversion.
In October 2014, ISIS acknowledged in its publication Dabiq that its fighters had given captured Yezidi women and girls to its fighters as “spoils of war.” ISIS has sought to justify sexual violence claiming that Islam permits sex with non-Muslim “slaves,” including girls, as well as beating and selling them. The statements are further evidence of a widespread practice and a systematic plan of action by ISIS, Human Rights Watch said.
ISIS commanders should immediately release all civilian detainees, reunite children with their families, and end forced marriages and religious conversions, Human Rights Watch said. They should take all necessary action to end rape and other sexual violence by ISIS fighters. International and local actors who have influence with ISIS should press the group to take these actions.
In 2014 the Kurdistan Regional Government (KRG) absorbed more than 637,000 displaced people from Nineveh province alone, and made significant efforts to provide health and other services to Yezidi women and girls who have escaped ISIS. However, there have been flaws and gaps in health care, Human Rights Watch said. Some of those interviewed said they underwent medical tests but did not know the purpose and were never told the results.
The director general for health in Dohuk told Human Rights Watch that local authorities had identified fewer than 150 women and girls who had escaped from ISIS and that only about 100 had received medical treatment. According to the KRG Directorate of Yezidi Affairs, 974 Yezidis had escaped ISIS as of March 15, 2015, including 513 women and 304 children.
The women and girls need trauma support and ongoing counselling, Human Rights Watch said. Not all had immediate access to treatment for injuries; emergency contraception; safe and legal abortion services, including sexual and reproductive health access; and psychosocial support.
KRG authorities should try to close gaps in medical care and psychosocial support for the Yezidi girls and women and ensure that doctors provide survivors with results of tests they undergo and information on the services available to them, Human Rights Watch said. The KRG should also develop a plan to assist children born from rape to ensure adequate services and protection for them and their mothers. In addition, the KRG should invest in employment skills training and livelihood schemes to help reintegrate women into daily life.
“Yezidi women and girls who escaped ISIS still face enormous challenges and continuing trauma from their experience,” Gerntholtz said. “They need urgent help and support to recover their health and move on with their lives.”
ISIS Violations of International Law
Abduction and Detention
Since ISIS attacks in and around Sinjar began on August 3, 2014, more than 736,000 Iraqis, primarily Yezidis and other religious minorities, fled their homes in Nineveh province, most to the semi-autonomous region of Iraqi Kurdistan, according to the International Organization for Migration. ISIS fighters executed hundreds of male Yezidi civilians and then abducted their relatives, the United Nations and local and international human rights organizations reported. A recent UN report stated that further investigation is needed to establish the number of those held captive or killed by ISIS, which is “estimated to be in the thousands.”
Although several hundred Yezidis have since escaped, according to KRG officials, many are still in captivity in various parts of Iraq and Syria. Escaped abductees that Human Rights Watch interviewed said ISIS is holding Yezidis in multiple locations across northern Iraq, including Mosul, Tal Afar, Tal Banat, Ba’aj, Rambusi, and Sinjar, and in areas it controls in eastern Syria, including Raqqa and Rabi’a. They said that ISIS is holding female captives, including girls, in houses, hotels, factories, farm compounds, schools, prisons, military bases, and former government offices.
Young women and girls told Human Rights Watch that ISIS fighters first separated them from men and boys and older women. The fighters moved the women and girls several times in an organized and methodical fashion to various places in Iraq and Syria. While most of the ISIS fighters appeared to be Syrian or Iraqi, survivors said that some of their abusers told them that they came from other countries in the Middle East and North Africa, including from Libya, Algeria, Saudi Arabia, and the Occupied Palestinian Territories, as well as from Europe and Central Asia.
The precise number of Yezidis still captive is unknown because of continuing fighting in Iraq and Syria and because significant numbers of Yezidis fled to areas across Iraq and neighboring countries when ISIS attacked. On March 13, 2015, the Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights stated in its report that about 3,000 people, mainly Yezidis, allegedly remain in ISIS captivity. Local officials, service providers, and community activists estimate that the number of Yezidis still held is much higher.
In September 2014, a Yezidi group provided Human Rights Watch with a database with 3,133 names and ages of Yezidis they said ISIS had kidnapped or killed, or who had been missing since the ISIS assaults of early August. The database was based on interviews with displaced Yezidis in Iraqi Kurdistan. The group said that as of late March 2015, the number of dead, abducted, and missing Yezidis had risen to 5,324.
Sexual Violence and Other Abuse
The women and girls who spoke to Human Rights Watch described repeated rape, sexual violence, and other abuse in ISIS captivity.
Jalila (all survivors’ names have been changed for their security), age 12, said that Arab men whom she recognized from her village north of Sinjar accosted her and seven family members on August 3, 2014, as they were trying to flee ISIS. The men handed the family over to ISIS fighters, who separated Jalila, her sister, sister-in-law, and infant nephew from the other family members and took them to Tal Afar. Later, the fighters took Jalila and her sister to Mosul. Thirty-five days later they separated Jalila from her sister and took her to a house in Syria that housed other abducted young Yezidi women and girls. Jalila said:
The men would come and select us. When they came, they would tell us to stand up and then examine our bodies. They would tell us to show our hair and sometimes they beat the girls if they refused. They wore dishdashas [ankle length garments], and had long beards and hair.
She said that the ISIS fighter who selected her slapped her and dragged her out of the house when she resisted. “I told him not to touch me and begged him to let me go,” she said. “I told him to take me to my mother. I was a young girl, and I asked him, ‘What do you want from me?’ He spent three days having sex with me.”
Jalila said that during her captivity, seven ISIS fighters “owned” her, and four raped her on multiple occasions: “Sometimes I was sold. Sometimes I was given as a gift. The last man was the most abusive; he used to tie my hands and legs.”
Another 12-year-old, Wafa, told Human Rights Watch that in August ISIS fighters abducted her with her family from the village of Kocho. The men took the family to a school in Tal Afar filled with other Yezidi captives, where the fighters separated her from her family. From there they took her to several locations within Iraq and then to Raqqa, in Syria. An older fighter assured Wafa that she would not be harmed but he repeatedly raped her nevertheless, she said.
“He was sleeping in the same place with me and told me not be afraid because I was like his daughter,” she said. “One day I woke up and my legs were covered in blood.” Wafa escaped three months after her abduction, but her parents, three brothers, and sister are still missing.
The women and girls who said that they had not been raped said they endured constant stress and anxiety when witnessing the suffering of other women, fearing they would be next.
Dilara, 20, said ISIS fighters took her to a wedding hall in Syria, where she saw about 60 other Yezidi female captives. ISIS fighters told the group to “forget about your relatives, from now on you will marry us, bear our children, God will convert you to Islam and you will pray.” She told Human Rights Watch she lived in constant fear that she would be dragged away like so many women and girls before her:
From 9:30 in the morning, men would come to buy girls to rape them. I saw in front of my eyes ISIS soldiers pulling hair, beating girls, and slamming the heads of anyone who resisted. They were like animals…. Once they took the girls out, they would rape them and bring them back to exchange for new girls. The girls’ ages ranged from 8 to 30 years… only 20 girls remained in the end.
Two sisters, Rana, 25, and Sara, 21, said they could do nothing to stop the abuse of their 16-year-old sister by four men over several months. The sister was allowed to visit them and told them that the first man who raped her, whom she described as a European, also beat her, handcuffed her, gave her electric shocks, and denied her food. She told them another fighter later raped her for a month and then gave her to an Algerian for another month. The last time they saw her was when a Saudi ISIS fighter took her. “We don’t know anything about her since,” Sara said. The two sisters said they were also raped multiple times by two men, one of whom said he was from Russia and the other from Kazakhstan.
Some women and girls told Human Rights Watch that ISIS fighters beat them if they resisted or defied them in any way.
Zara, 13, said that ISIS fighters accused her and two other girls of desecrating a Quran while holding the girls captive on a farm. “They punished the three of us by taking us to the garden and tying our hands with wire,” she said. “We were blindfolded and they said they would kill us if we didn’t say who had done this. They beat us for 10 minutes and they fired a bullet in the air.”
Leila, 25, managed to escape from the house where she was held captive, but because she was behind ISIS lines, she realized she was trapped and felt compelled to return. The commander, an Iraqi, asked her why she had tried to escape. She said she replied: “Because what you are doing to us is haram [forbidden] and un-Islamic.” He beat her with a cable and also punished the guard who had failed to prevent her escape attempt. The guard beat her as well. “Since then, my mental state has become very bad and I’ve had fainting spells,” she said.
Forced Marriage
Women and girls told Human Rights Watch that ISIS fighters told them they had been bought for as much as US$2,000 from other ISIS members.
In some instances, ISIS fighters forcibly married their Yezidi captives rather than buy them. Narin, 20, said that when a fighter named Abu Du’ad brought her to his home, his wife left in protest. He brought a religious judge to perform a marriage ceremony but Narin refused to participate. Abu Du’ad persisted by trying to get permission from Narin’s family and called her brother in Germany. “But [my brother] said no to the marriage and offered to pay $50,000 for my release,” Narin said. “Abu Du’ad said no.”
Nadia, 23, said she was separated from the men in her family when ISIS fighters abducted them in her village near Sinjar in August. She tried to convince the ISIS fighters that she was married to escape being raped, because she had heard that ISIS fighters preferred virgins. However, after they took her to Syria, one of the men said that he would marry her. “The other girls with me said it’s forbidden to marry married women,” Nadia said. “He replied, ‘But not if they are Yezidi women.’”
ISIS has publicly acknowledged enslaving women and children. In an article entitled “The revival of slavery before the hour” in Dabiq, the group’s online English-language magazine, ISIS said it was reviving a custom justified under Sharia (Islamic law):
After capture, the Yazidi women and children were then divided according to the sharia amongst the fighters of the Islamic State who participated in the Sinjar operations, after one fifth of the slaves were transferred to the Islamic State’s authority to be divided as khums [a tax on war spoils].
A question-and-answer document, issued by what appears to be ISIS’s Research and Fatwa Department, states:
It is permissible to buy, sell, or give as a gift female captives and slaves, for they are merely property, which can be disposed of.… It is permissible to have intercourse with the female slave who hasn’t reached puberty if she is fit for intercourse; however if she is not fit for intercourse, then it is enough to enjoy her without intercourse.… It is permissible to beat the female slave as a [form of] darb ta’deeb [disciplinary beating].
Suicide Attempts The women and girls who spoke to Human Rights Watch described their own suicide attempts or attempts of others as a way to avoid rape, forced marriage, or forced religious conversion. They described cutting their wrists with glass or razors, attempting to hang themselves, trying to electrocute themselves in bathtubs, and consuming what they thought was poison.
Rashida, 31, managed to speak to one of her brothers after her abduction by secretly using a fighter’s phone. She told her brother that ISIS fighters were forcing her to convert and then to marry. He told her he would try to help her but if he couldn’t, “I should commit suicide because it would be better than the alternative.” Rashida said:
Later that day they [ISIS fighters] made a lottery of our names and started to choose women by drawing out the names. The man who selected me, Abu Ghufran, forced me to bathe but while I was in the bathroom I tried to kill myself. I had found some poison in the house, and took it with me to the bathroom. I knew it was toxic because of its smell. I distributed it to the rest of the girls and we each mixed some with water in the bathroom and drank it. None of us died but we all got sick. Some collapsed.
Leila said she saw two girls try to kill themselves by slashing their wrists with broken glass. She also tried to commit suicide when her Libyan captors forced her to take a bath, which she knew was typically a prelude to rape:
I went into the bathroom, turned on the water, stood on a chair to take the wire connecting the light to electrocute myself but there was no electricity. After they realized what I was doing, they beat me with a long piece of wood and with their fists. My eyes were swollen shut and my arms turned blue. They handcuffed me to the sink, and cut my clothes with a knife and washed me. They took me out of the bathroom, brought in [my friend] and raped her in the room in front of me.
Leila said she was later raped. She said she tried to commit suicide again and showed Human Rights Watch the scars on her wrists where she cut herself with a razor.
Forced Conversions About half the women and girls who spoke to Human Rights Watch said the ISIS fighters pressured them to convert to Islam. Zara, 13, said she was held captive in a three-story house in Mosul with girls ages 10 to 15:
When they came to select the girls, they would pull them away. The girls would cry and faint, they would have to take them by force. They made us convert to Islam and we all had to say the shahada [Islamic creed]. They said, “You Yezidis are kufar [infidels], you must repeat these words after the leader.” They gathered us all in one place and made us repeat after him. After we said the shahada, he said you have now been converted to our religion and our religion is the correct one. We didn’t dare not say the shahada.
ISIS fighters held Noor, 16, in various places including Mosul. “The leader of this group asked us to convert to Islam and read the Quran,” she said. “We were forced to read the Quran and we started to pray slowly. We started to behave like actors.”
War Crimes and Crimes Against Humanity
Rape and other forms of sexual violence, sexual slavery, cruel treatment, and other abuses committed during an armed conflict violate the laws of war. International criminal courts have ruled that rape and other sexual violence may also amount to torture.
Those who commit serious violations of the laws of war with criminal intent are responsible for war crimes. Commanders and civilian leaders may be prosecuted for war crimes as a matter of command responsibility when they knew or should have known about the commission of war crimes and took insufficient measures to prevent them or punish those responsible.
The mass rape and other serious abuses by ISIS against Yezidi civilians may be crimes against humanity. Crimes against humanity are serious offenses, including rape, sexual slavery, enslavement, unlawful imprisonment, persecution of a religious group, and other inhumane acts intentionally causing great suffering, that are part of a widespread or systematic attack on a civilian population.
“Widespread” refers to the scale of the acts or the number of victims. “Systematic” concerns “a pattern or methodical plan.” ISIS public statements concerning enslavement, forced marriage, and abuse of captured women, as well as the organized sale of Yezidi women and girls, indicate a widespread practice and a systematic plan of action by ISIS.
Provision of Health Services
Medical Care
KRG authorities have made significant efforts to provide health and other services to Yezidi women and girls and have designated a health committee in Dohuk to coordinate the identification and referral of survivors to services. The director general for health in Dohuk, Dr. Nezhar Ismet Taib, who heads the committee, said that some families do not wish to reveal that their female relatives were abducted and this has made it difficult for the committee to identify and support those in need.
Almost all of the women and girls who spoke to Human Rights Watch said they had received medical examinations. A local doctor said the medical tests included blood tests for sexually transmitted infections and pregnancy. In some cases, medical workers provided emergency contraception and post-exposure prophylaxis for HIV, as recommended by the World Health Organization.
It is not clear that doctors have always obtained informed consent before conducting examinations. Narin, the 20-year-old woman from Sinjar, told Human Rights Watch that she was abducted on August 3 and given as a “gift” to an ISIS fighter, who tried to force her to marry him:
I wasn’t raped – [the ISIS member] didn’t touch me because I told him I was sick.… I got a forensic gynecological exam in Dohuk, which cleared me of abuse. I wasn’t comfortable during this exam, and [the doctor] didn’t explain what she was doing to me beforehand.
Those who take the medical tests do not always receive the test results. The two sisters, Rana and Sara, said that they spent five months in ISIS captivity and that ISIS fighters raped them multiples times. They said that soon after they escaped in December they received medical treatment and tests, but six weeks later, they had still not received any test results.Eighteen-year-old Arwa, from Kocho, managed to escape in December after ISIS fighters raped her. She told Human Rights Watch that she was still waiting for her test results seven weeks later.
Local authorities should ensure that health workers inform women and girls of the purpose of each test and that they consent to each procedure. The World Health Organization has provided guidelines for carrying out such tests and obtaining informed consent.
Withholding test results, whether positive or negative, can compound women’s and girls’ fears about the state of their health. Health workers should ensure that there is follow up for such women and girls, including providing test results and any further treatment and information they need.
Psychosocial Support
Psychosocial support for women and girls who escaped ISIS is a crucial service that is largely lacking in Iraqi Kurdistan. All the women and girls interviewed showed signs of trauma. Jalila, the 12-year-old raped by four ISIS fighters, said she “can’t sleep at night because I remember how they were raping me. I want to do something to forget about my psychological problems. I want to leave Iraq until things get better, I don’t want to be captured again.” She had not received professional counselling.
Sixteen-year-old Noor told Human Rights Watch that ISIS fighters abducted her on August 3 from Tal Afar and held her until September, when she escaped. An ISIS fighter raped her multiple times over a period of five days, she said. In the first two months after her return, she said she remained traumatized and cried most of the time.
Noor did manage to get psychosocial support. A local activist arranged for her to visit a psychotherapist in the hospital three or four times and visited her frequently to encourage her to get regular psychosocial counselling. Noor was undergoing regular psychosocial treatment as well as attending a handicrafts course and leaving the camp for social activities with activists from local organizations.
However, representatives of international agencies and nongovernmental groups told Human Rights Watch that there was not only a lack of available psychosocial support, but also reluctance by the community to accept such help. One activist said that he had to visit girls and their guardians repeatedly to encourage the girls to participate in psychosocial counselling before they would agree.
Several of those Human Rights Watch interviewed stated that they would like to receive psychosocial therapy. Narin, the 20-year-old from Sinjar, said:
No one has offered me one-on-one counselling of any kind. I’d be interested in receiving professional counselling to help me process my experiences if it was available.… I have trouble sleeping at night, and only sleep a few hours at a time. When I sleep, I often see my parents and siblings in front of my eyes, especially the image of my brothers being forced to kneel on the road, and my mother’s face.
International and local groups agreed that there are not enough psychosocial therapists available to the women and girls to meet the need, given the number of escaped women and girls and the prospect of more to come.
Dr. Taib told Human Rights Watch that although he was not aware of any suicides of women or girls who had escaped, many were suicidal. He said that women and girls who sought treatment with local officials were assessed by a psychologist at the same time they received medical treatment. The health team designated to help Yezidi women and girls has two psychologists and two psychosocial therapists but plans to increase the number of psychosocial therapists to ten. In addition, some groups and international agencies are providing psychosocial support. A psychosocial therapist at Jian Centre for Human Rights said she and her colleague had provided support to 20 Yezidi women and girls who had escaped.
In the short term, psychologists and social workers, particularly those who speak the local Yezidi dialect, need training on counselling methods. This should be in addition to recruiting psychosocial therapists to deal with the urgent cases. More efforts are also needed to encourage and educate people who might need the services about how the services can help them.
Pregnancy and Children Born as a Result of Rape The KRG has no comprehensive plan for addressing pregnancies or children born from rape. Dr. Taib told Human Rights Watch that the local health committee had agreed that the authorities should protect women who keep their children, including providing shelter for them and their children as well as prenatal and maternal health care. In cases where the women do not want to care for their children, personal status courts will have to make decisions about the welfare of the child.
Where the child’s biological mother and close family relinquish or abandon the child, or are unable to provide adequate care, the authorities should ensure appropriate alternative care, with or through competent local authorities and authorized nongovernmental groups. In cases in which the child’s biological mother and close family do not relinquish the child, authorities should direct efforts first at enabling the child to remain in the mother’s care, or when appropriate, the care of other close family members unless it is not in the child’s best interests. If women do choose to raise the children, there should be a plan for providing them with assistance, including psychosocial and financial support.
Officials should ensure that information about services is available to women and girls and can be accessed confidentially.
Abortion is illegal in Iraq. Local officials told Human Rights Watch that it is not permitted in the Kurdistan region even for rape cases unless a doctor considers it a medical necessity, such as a risk to the mother’s life. The KRG should urgently clarify for healthcare providers the circumstances in which they may legally perform abortions for women and girls who have escaped from ISIS captivity, including for women and girls at risk of suicide or “honor”-related violence. The Iraqi government should also urgently consider amending the penal code to allow safe and legal abortions for women and girls who have experienced sexual violence.
In addition, KRG officials should encourage religious and community leaders to welcome children born from rape if the mothers freely choose to raise them in the Yezidi community and to provide the social support the women need.
Stigma and Reintegration
Baba Sheikh, a Yezidi religious leader, issued a statement on September 6 welcoming escaped women back into the community and stating that no one should harm them. On February 6, 2015, he reissued the appeal, saying:
These survivors remain pure Yezidis and no one may injure their Yezidi faith because they were subjected to a matter outside their control.… We therefore call on everyone to cooperate with and support these victims so that they may again live their normal lives and integrate into society.
These statements appear to have helped protect Yezidi women and girls from harm and have encouraged their families to seek treatment for them.
Ismail Ali, the KRG director general for combating violence against women in Dohuk, told Human Rights Watch that officials were not aware of any Yezidi girl or woman at risk from her family since returning, but should there be such cases, a shelter is available for them. In addition, authorities should provide programs that guarantee long-term rehabilitation and housing solutions for all women victims of violence who do not have the support of their families or who are under threat, and training for officials, local activists, and social and health workers to identify cases of women who are at risk of violence from their families. The authorities should also, in coordination with religious and community officials, raise awareness and provide education, particularly for men and boys, to prevent violence against women.
In addition, investment in skills training and livelihood schemes would help to reintegrate women into daily life. One organization is providing sewing and arts-and-crafts courses in the camps.
Many women and girls said that they wanted jobs so that they could financially assist their families. They also said that having nothing to do in the camps and being surrounded by family members who are also traumatized increased or exacerbated their own trauma.
Arwa, an 18-year-old from Kocho, said, “What I want more than anything is to work, so I can keep my mind off everything that happened.”
The Association for Crisis Assistance and Development Co-operation (WADI), a German-Iraqi nongovernmental organization, is seeking funding to build a center where Yezidi women and girls can get skills training. Women and girls who escaped ISIS told Human Rights Watch that they would use such a facility. WADI case workers have taken some of these women and girls out of the camps for social activities, which appeared to help occupy them and provide a semblance of a normal life.
In August 2014, ISIS fighters overran Yezidi towns and villages around Sinjar, in northwestern Iraq, executing many men and capturing women and girls. Their intent soon became clear in slave markets ISIS set up in Mosul and elsewhere, where they sold the women and girls to their fighters into sexual or domestic slavery.
The COI report found that the crimes against the minority Yezidis amount to genocide.
Human Rights Watch has found that the abuses against Yezidi women and girls, including abducting them and forcibly converting them to Islam and/or forcibly marrying them to ISIS members, amount to war crimes, may be crimes against humanity and may be part of a genocide against Yezidis. Women also reported that ISIS members took their children from them, physically abused their children, and forced the women and girls to pray or take Islamic names.
The commission says that ISIS still holds about 3,200 women and children, most in areas it controls in Syria. The report says that separating men and women, inflicting mental trauma, taking children away from their families and forced conversions, are among methods intended to destroy Yezidis as a people.
There has been considerable attention to the plight of Yezidi women in the media, but little discussion on how to provide justice for these terrible crimes. The commission says the UN Security Council should “refer the situation to justice, possibly to the International Criminal Court (ICC) or an ad hoc tribunal.”
The ICC has a mandate over crimes of genocide, war crimes and crimes against humanity. Iraq, like Syria, is not a party to the Rome Statute, which set up the court. Prime Minister Haider al-Abadi told Human Rights Watch in March that Iraq has no plans to join the court—out of apparent concern that the court would also be able to examine grave abuses by government security forces.
Both the Iraqi government and the semi-autonomous Kurdistan Region of Iraq (KRI), where hundreds of thousands of Yezidis have sought safety, says they have ISIS fighters in custody. In fact, the government says it has captured scores of ISIS fighters since the start of its Fallujah offensive. But to Human Rights Watch’s knowledge, no criminal justice authorities in KRI or the rest of Iraq are investigating or prosecuting ISIS members for war crimes or crimes against humanity, including crimes against Yezidis.
A “Genocide Committee” in Dohuk, a major city in Iraqi Kurdistan, which was established by the Kurdish government, is attempting to document these crimes. But its head investigator, Judge Ayman Bamerny, told Human Rights Watch the committee has no link to the Kurdistan Regional Government’s judiciary.
Similarly, in Baghdad, Judge Abd al-Sattar Bir Qadar, spokesperson for the judiciary, told Human Rights Watch in March that there have been no judicial investigations against captured ISIS members for war crimes or crimes against humanity The only exception has been a patently unfair trials, in July 2015 and February 2016, each lasting all of two hours, that convicted 24 men for the mass killing a year earlier of up to 1,700 Shia military cadets.
In March 2015, Iraq’s Council of Ministers declared ISIS crimes against Yezidis to be genocide, but Iraq has no provisions in its domestic law for war crimes, crimes against humanity, and genocide.
Yezidi victims of human rights abuses have a right to justice, not just government declarations with no consequences. Iraq should incorporate war crimes, crimes against humanity and genocide into its penal code and start investigations into credible allegations of abuses by ISIS. Iraqi authorities should also hold their own forces to account for their serious crimes. Iraq should also join the ICC, as membership could provide an impetus for Iraq to ensure accountability for the worst crimes by all sides. The US should press Iraqi authorities to make that a priority.
Countries that support Iraq’s war against ISIS, including Iran, Russia, the United States, Canada, Australia and European states should support Iraqi efforts to investigate these crimes and provide redress for its victims. They should urge Iraq to pursue impartial investigations of serious crimes by all sides, and offer Iraq technical assistance and judicial cooperation. Judicial authorities in Baghdad and Erbil told Human Rights Watch that there have been no exchanges of information in either direction with European countries that that have suspected ISIS fighters in custody.
Letting grave crimes against Yezidis and others go unpunished is a stain not only on the Iraqi government, but on all countries that have vowed to protect groups like the Yezidis against threats of extermination and that have committed themselves to supporting justice for grave abuses whenever and wherever they occur.
Last August, the world watched in horror as the extremist armed group Islamic State, also known as ISIS, attacked Iraq’s Yezidi community. Thousands fled without food or water into the nearby Sinjar mountains, but ISIS fighters waylaid many, executing men and abducting thousands of people, mainly women and children. Rumors of forced marriage and enslavement of Yezidi girls and women swirled, and were later confirmed as a trickle of women and girls – now numbering into the hundreds – escaped. Human Rights Watch researchers Samer Muscati and Rothna Begum interviewed 20 of these women and girls and shared their findings with Amy Braunschweiger.
WHO ARE THE YEZIDIS?
Samer: The Yezidis live in Iraq’s Nineveh province on land claimed by both the Kurdistan regional government and the Iraqi central government. They practice an ancient monotheistic religion, and Yezidis say they have been persecuted for hundreds of years because many consider them “heretics.” Violent attacks against Yezidis by Sunni Arab extremists escalated after the US-led invasion of Iraq in 2003. On August 14, 2007, four simultaneous truck bombings killed more than 300 Yezidis and wounded more than 700 in Sinjar district communities. Some Yezidi activists also faced intimidation and threats from Kurdistan government forces. Kurdistan authorities consider Yezidis to be Kurds and, therefore, Yezidi lands part of the Kurdistan region of Iraq. Thousands of Yezidi families have fled to Syria, Jordan, and elsewhere. Since 2003, but before the latest attack by ISIS, their numbers in Iraq had dropped from about 700,000 to 500,000. There are probably fewer now.
No one knows how many Yezidis have been killed by ISIS – they’re still uncovering mass graves. Very little information comes out of ISIS-controlled areas. Every family has been affected, has had a husband or son killed, a daughter abducted, or has had to flee. We visited informal settlements and the main camp, Khanke, near Dohuk, which houses more than 18,000 Yazidis, mainly from around the city of Sinjar, about a two-and-a-half hour drive away. The Yezidis are living in a virtual sea of displaced person tents and nearby unfinished buildings, which lack doors and heat, perched on windswept hills. The views from the hilltops are stunning on a sunny day, but there’s little to protect the people there from the cold.
In the camps you interviewed women and girls who escaped ISIS and made their way back home. What happened to them at the hands of ISIS?
Rothna: We heard stories of abuse ranging from being forced to wait on ISIS members hand and foot, to beatings, rape, electric shocks, forced marriage, and sexual slavery.
Samer: One girl said ISIS members, wanting to find out who “desecrated” their Quran, handcuffed and blindfolded her and two other girls, beat them with a cable, and then fired a gunshot into the air. Apparently, the girl told us, one of the many cats in the house had ripped the Quran.
Most of the girls we spoke with said they were transferred from one place to another, ultimately living in big houses or halls with between 5 and 60 other girls. During the course of the day, ISIS fighters would come in, pick a girl to take, and if she refused, she’d be slapped or beaten.
What happened to these girls when they returned home, especially considering the moral weight placed on their virginity?
Rothna: Virginity is a huge issue across the region. There is a stigma attached to the abducted women because they could have experienced sexual violence from the ISIS fighters – and it extends to their families. We know that in conflicts around the world, communities retaliate against women who are victims of sexual violence. Husbands leave wives, families abandon daughters. One of our biggest concerns was, would these women be treated violently after returning home?
That’s not what we found – in part thanks to the Yezidi religious leader, Baba Sheikh, who instructed the community to welcome back and not harm those who were abducted, forced to convert, or raped. Because of this, most families have welcomed back their female relatives. We didn’t interview Baba Sheikh, but we spoke with another religious leader, Baba Chawish. He welcomed us, and spoke calmly and with dignity, despite the chaos surrounding him. He told us how, over centuries, Yezidis have had to flee numerous attacks. This was just another crisis, he said, and his goal was to keep the community together as much as possible and, frankly, to survive.
The families we met just wanted to be reunited. They already had so many family members killed or abducted by ISIS, they just want their families back.
How are these girls doing?
Samer: It’s difficult for them, they’ve endured terrible abuses. For me, the hardest part was when they talked about their missing parents, or about how ISIS men separated them from their sister, and where could she be? It’s terrible to be a young girl and be abducted and endure horrific abuses, but then to also lose your family on top of that? One of the most common sentiments I heard was that their biggest wish is to be reunited with their families, as they don’t know how to be whole without them.
As a group, these were among the worst cases I have ever documented for Human Rights Watch, and that says a lot as I’ve documented a wide range of abuses for years in war-plagued Iraq – everything from torture in secret prisons to abuses against people displaced by the fighting.
One 12-year-old girl really stood out to me. Her shy disposition reminded me of my 12-year old cousin. The man who abducted her told her not to worry, that he’d treat her as he’d treat his own daughter. Then he drugged her and she woke up to see blood between her legs.
Was it difficult getting the girls to share their experiences? Samer, was the fact that you are an Iraqi Arab man an impediment?
It wasn’t helpful – many of the ISIS fighters there are Iraqi Arabs. But we worked with local activists who already knew the women and girls, which put everyone at ease. We are also extremely sensitive and careful not to re-traumatize survivors.
Had any of these girls become pregnant?
Rothna: We spoke to one who was pregnant at the time she escaped, but there are others that we heard of, and there will be more cases as more women and girls escape. Abortion is illegal in Iraq, but it’s allowed in certain circumstances, such as when a woman’s life is at risk. The law should be interpreted to cover cases of pregnancy as a result of rape. If the women choose to have the children, there should be a plan for them to keep the baby or not.
Now that they’ve returned to their community, what would you like to see for these girls?
Rothna: We want everyone who comes back to receive adequate medical and psychosocial treatment, as well as schooling for girls and employment skills training for women.
Additionally, doctors need to be better trained in examining women who have been sexually assaulted. The purpose of the examinations needs to be explained to the women and girls to get informed consent from them, and doctors should ask for consent both before and during the examination. Otherwise, the exams could be harmful and humiliating for women and girls, and make them feel like they have no control over their bodies – which is what they felt when they were abducted by ISIS.
Samer: We also found some nongovernmental organizations and journalists with no experience interviewing trauma victims documenting their stories. Some recorded their statements on video, which leads to the risk of them being identified publicly.
Rothna: One girl I spoke with, we call her “Noor,” seemed so much better adjusted than the others – despite being the only child left in her family. She smiled, joked around with us, and talked to us about her future. But she had an awful story. She was abducted at 15, and after being moved from place to place she lived in a house with other girls who were forcibly married off or sold one-by-one. She and a friend attempted suicide together – she showed me the scars on her wrists – but an ISIS member caught them and stopped them. When her friend was picked to be taken by an ISIS member, the girl begged the men to take her too, so she could stay with her friend. They agreed and took both girls to another house. There, two other men told them, “You are sold to us.” They then beat and raped them for five days until they escaped, breaking through the door while the men were away fighting.
When she first came to the camp, she looked like a ghost, people told us. She was reunited with her parents, who were traumatized after their only son, Noor’s brother, was executed in front of them. But Noor had her parents’ support. She said that she’d been to the hospital a few times, is receiving regular counseling, and is taking a sewing class. Her friend that she escaped with lives in a separate camp, and her father has taken her there to visit. Sometimes NGO activists take her out of the camp for social activities like going to the mall. She says she still has nightmares, but she’s healing. She’s going to be someone who can identify herself as a survivor, not just as a victim.
In some ways, Noor has come back to life.
Yes. And life in general is taking shape in the camps. You can see market stalls selling chewing gum, and you see the lengths people have to go to make these tents feel like home with rugs and pillows. Keeping their spaces clean. They’d survived the winter and were dealing with cold rains. It’s likely they’ll be there for months or even years to come.
Why haven’t all the girls received the same type of treatment as Noor?
Rothna: Of the 300 women and girls who have returned, only 100 have been identified by health authorities. The other 200 or so, their families likely don’t know these services are available. People need to get the word out.
The Yezidi camps are in Iraqi Kurdistan, and they are protected by Kurdistan’s forces. The local Kurdistan officials we spoke with have been trying to help get women and girls treatment and to aid those who escaped to return home safely. They told us that they want expert help in handling rape cases and trauma, and they need expert assistance and training, particularly in psychotherapy. They want to know how to help.
Torture, including rape and other forms of sexual violence, suffered by women and girls from Iraq’s Yezidi minority who were abducted by the armed group calling itself the Islamic State (IS), highlights the savagery of IS rule, said Amnesty International in a new briefing today.
Escape from hell- Torture, sexual slavery in Islamic State captivity in Iraqprovides an insight into the horrifying abuse suffered by hundreds and possibly thousands of Yezidi women and girls who have been forcibly married, “sold” or given as “gifts” to IS fighters or their supporters. Often, captives were forced to convert to Islam.
“Hundreds of Yezidi women and girls have had their lives shattered by the horrors of sexual violence and sexual slavery in IS captivity,” said Donatella Rovera, Amnesty International’s Senior Crisis Response Advisor, who spoke to more than 40 former captives in northern Iraq.
“Many of those held as sexual slaves are children – girls aged 14, 15 or even younger. IS fighters are using rape as a weapon in attacks amounting to war crimes and crimes against humanity.”
The women and girls are among thousands of Yezidis from the Sinjar region in north-west Iraq who have been targeted since August in a wave of ethnic cleansing by IS fighters bent on wiping out ethnic and religious minorities in the area.
The horrors endured in IS captivity have left these women and girls so severely traumatized that some have been driven to end their own lives. Nineteen-year-old Jilan committed suicide while being held captive in Mosul because she feared she would be raped, her brother told Amnesty International.
One of the girls who was held in the same room as Jilan and 20 others, including two girls aged 10 and 12, told Amnesty International: “One day we were given clothes that looked like dance costumes and were told to bathe and wear those clothes. Jilan killed herself in the bathroom. She cut her wrists and hanged herself. She was very beautiful; I think she knew she was going to be taken away by a man and that is why she killed herself.” The girl was among those who later escaped.
Wafa, 27, another former captive, told Amnesty International how she and her sister attempted to end their lives one night after their captor threatened them with forced marriage. They tried to strangle themselves with scarves but two girls sleeping in the same room awoke and stopped them.
“We tied the scarves around our necks and pulled away from each other as hard as we could, until I fainted… I could not speak for several days after that,” she said.
The majority of the perpetrators are Iraqi and Syrian men; many of them are IS fighters but others are believed to be supporters of the group. Several former captives said they had been held in family homes where they lived with their captors’ wives and children.
Many Yezidi survivors are doubly affected as they are also struggling to cope with the loss of dozens of their relatives who either remain in captivity or have been killed by the IS.
Randa, a 16-year-old girl from a village near Mount Sinjar was abducted with scores of her family members, including her heavily-pregnant mother. Randa was “sold” or given as a “gift” to a man twice her age who raped her. She described the impact of her ordeal to Amnesty International:
“It is so painful what they did to me and to my family. Da’esh (the IS) has ruined our lives… What will happen to my family? I don’t know if I will ever see them again.”
“The physical and psychological toll of the horrifying sexual violence these women have endured is catastrophic. Many of them have been tortured and treated as chattel. Even those who have managed to escape remain deeply traumatized,” said Donatella Rovera.
The trauma of survivors of sexual violence is further exacerbated by the stigma surrounding rape. Survivors feel that their “honour”, and that of their families, has been tarnished and fear that their standing in society will be diminished as a result.
Many survivors of sexual violence are still not receiving the full help and support they desperately need.
“The Kurdistan Regional Government, UN and other humanitarian organizations who are providing medical and other support services to survivors of sexual violence must step up their efforts. They must ensure they are swiftly and proactively reaching out to all those who may need them, and that women and girls are made aware of the support available to them,” said Donatella Rovera.
Such services should include sexual and reproductive health services as well as counselling and trauma support.
EINDE ARTIKEL
”Fighters with the armed group calling itself “Islamic State” (IS) have systematically targeted members of non-Arab and non-Sunni Muslim communities. Despite worldwide condemnation, the IS has shown no intention of putting an end to the war crimes and crimes against humanity which its fighters have been committing on a large scale, including against the Iraqi women and girls they have abducted and continue to hold captive. Any party, in Iraq or outside, with any influence over the IS should use that influence to secure the release of these captives.”
AMNESTY INTERNATIONAL/REPORT
IRAQ: ESCAPE FROM HELL: TORTURE AND SEXUAL SLAVERY IN ISLAMIC STATE CAPTIVITY IN IRAQ
‘Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration, without distinction of any kind, such as race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status.” ARTIKEL 2, UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS http://hrlibrary.umn.edu/instree/b1udhr.htm
[17] ZIE VOOR MENSENRECHTENSCHENDINGEN TEGEN YEZIDIS NOOT 14
[18] ”45 Opdat gij moogt kinderen zijn uws Vaders, Die in de hemelen is; want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” MATTHEUS 5: 45 https://www.statenvertaling.net/bijbel/matt/5.html
[19]
ZIE VOOR MENSENRECHTENSCHENDINGEN TEGEN JEZIDIS, NOOT 14
[20]
‘ Everyone charged with a criminal offence shall have the right to be presumed innocent until proved guilty according to law. ” ARTIKEL 14, LID 2, BUPO VERDRAG [INTERNATIONAL COVENANT ON CIVIL AND POLITICAL RIGHTS] http://hrlibrary.umn.edu/instree/b3ccpr.htm
Bij de aanvaarding van hun ambt leggen de leden der Staten-Generaal in de vergadering van de kamer waarin zij zijn verkozen, de volgende eden of verklaringen en beloften af:
“Ik zweer (verklaar) dat ik, om tot lid van de Staten-Generaal te worden benoemd, rechtstreeks noch middellijk, onder welke naam of welk voorwendsel ook, enige gift of gunst heb gegeven of beloofd.
Ik zweer (verklaar en beloof), dat ik, om iets in dit ambt te doen of te laten, rechtstreeks noch middellijk enig geschenk of enige belofte heb aangenomen of zal aannemen.
Ik zweer (beloof) trouw aan de Koning, aan het Statuut voor het Koninkrijk en aan de Grondwet.
Ik zweer (beloof) dat ik de plichten die mijn ambt mij oplegt getrouw zal vervullen.
Zo waarlijk helpe mij God almachtig!”
(Dat verklaar en beloof ik!”).
[23]
”45 Opdat gij moogt kinderen zijn uws Vaders, Die in de hemelen is; want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” MATTHEUS 5: 45 https://www.statenvertaling.net/bijbel/matt/5.html
Dat IS-vrouwen vanuit Turkije terug naar Nederland konden komen, was voor de Nederlandse instanties geen verrassing. Ze treffen al een tijd lang voorbereidingen om zo’n terugkeer zo goed mogelijk te regelen. Gisteren gebeurde het; Turkije zette twee IS-vrouwen en twee kinderen op het vliegtuig naar Schiphol.
Als het telefoontje uit Ankara komt, weten alle betrokkenen wat er moet gebeuren. Terwijl de vrouwen en kinderen in het vliegtuig zitten, bepaalt de kinderrechter dat de kinderen worden toegewezen aan Jeugdbescherming. De ouder wordt op dat moment geschorst van het ouderlijk gezag.
Medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming staan op Schiphol te wachten om alles in goede banen te leiden. De moeder moet na aankomst meteen afscheid nemen van haar kinderen.
Gisteravond gebeurde dit bij de 23-jarige Fatimah H. uit Tilburg. Haar kinderen van 3 en 4 werden overgedragen aan een voogd van Jeugdbescherming, terwijl zij in hechtenis werd genomen. De voogd neemt vanaf dat moment alle beslissingen.
Berecht in Nederland
De afgelopen jaren meldden zich zo’n tien Syriëgangers bij een Nederlandse diplomatieke post in Turkije. In alle gevallen werden ze door Turkije aan Nederland overgedragen, om vervolgens in Nederland te worden berecht.
Met H. is vooraf afgesproken wat haar op Schiphol te wachten staat. Haar wordt geadviseerd om aan de kinderen te laten merken dat ze het goed vindt dat ze met de Kinderbescherming meegaan. Zo is een mogelijk trauma het minst hevig voor het kind, is de gedachte.
Vanaf Schiphol rijdt gespecialiseerd personeel met de kinderen naar een opvanggezin. Dit is de eerste, tijdelijke, opvang. In de eerste drie maanden worden de kinderen vaak onderzocht; onder anderen een radicaliseringsdeskundige en een psychiater gaan met ze in gesprek. Er wordt van uitgegaan dat de kinderen getraumatiseerd zijn. De voogd van Jeugdbescherming heeft daarom veel contact met de kinderen en het opvanggezin.
Terwijl de kinderen worden opgevangen in het pleeggezin, gaat de moeder de Penitentiaire Inrichting Vught of gevangenis De Schie in Rotterdam. Daar zijn de enige zogenoemde Terroristenafdelingen van Nederland. Ze wordt daar vastgezet en extra beveiligd binnen een speciaal programma, om haar ideologisch te beperken.
Vrijdag wordt ze in Rotterdam voorgeleid aan de rechter-commissaris in Rotterdam. Die bepaalt of hij het voorarrest met 14 dagen verlengt.
Fatima H. had zich eind oktober gemeld bij de Nederlandse ambassade in Ankara. Ook de 25-jarige Xaviera S. zat op de vlucht. Zij is in in 2014 naar Syrië gereisd. Ook S. is vastgezet in een van de penitentiaire inrichtingen en wacht vervolging.
De straf die H. boven het hoofd hangt, is afhankelijk van de verdenking en het bewijsmateriaal. Het Openbaar Ministerie zegt er al zeker van te zijn dat ze na 2015, toen het kalifaat werd uitgeroepen, naar Syrië is gereisd. Ze wordt daarom verdacht van “deelname aan een terroristische organisatie”.
De straf die daar in Nederland op staat is zes jaar cel. Ook als de vrouwen zich erop beroepen dat ze alleen voor hun man en kinderen zorgden, kunnen ze bestraft worden. In eerdere zaken is dat al gebeurd. Volgens het OM hoeft een verdachte geen oorlogsmisdaden te plegen om berecht te worden. De vrouw heeft het voortbestaan van IS met haar daden verlengd, is de argumentatie. Dat is voldoende om een straf opgelegd te krijgen.
De straf van zes jaar staat los van wat iemand verder gedaan heeft. Mocht iemand bijvoorbeeld iemand hebben vermoord, dan is er een levenslange celstraf mogelijk, maar zoiets is in Nederland nog niet voorgekomen.
Komen er nog meer IS-vrouwen naar Nederland?
Zeker is dat er nog groepen IS-vrouwen en -strijders in het buitenland zitten. Ze bevinden zich met name in Syrië, Turkije en Irak. Volgens de AIVD zijn er uit Nederland de afgelopen jaren in totaal ongeveer 300 mensen met “jihadistische intentie” afgereisd naar Syrië en Irak. Een derde van hen is vrouw.
Op dit moment zitten er 95 kinderen, 35 vrouwen en 15 mannen met de Nederlandse nationaliteit in Syrische kampen. Volgens de AIVD zijn er nog 20 volwassenen en 30 kinderen in Turkije. Slechts een aantal van hen zit vast en zou dus nog kunnen worden uitgezet.Concrete plannen om deze mensen terug te laten keren zijn er nu niet. Wel bepaalde een rechter vorige week dat Nederland zich moet inspannen om 56 IS-kinderen zo snel mogelijk op te halen uit detentiekampen in het noordoosten van Syrië. Politiek is over het onderwerp veel discussie; vrijdag dient daarom een door het kabinet aangespannen hoger beroep.
[25]
”Als het telefoontje uit Ankara komt, weten alle betrokkenen wat er moet gebeuren. Terwijl de vrouwen en kinderen in het vliegtuig zitten, bepaalt de kinderrechter dat de kinderen worden toegewezen aan Jeugdbescherming. De ouder wordt op dat moment geschorst van het ouderlijk gezag.”………’Terwijl de kinderen worden opgevangen in het pleeggezin, gaat de moeder de Penitentiaire Inrichting Vught of gevangenis De Schie in Rotterdam.
Ik zie me dus gedwongen het op te nemen voor jihadisten
Het was, zo kopte het NRC, misschien wel Ahmed Aboutaleb’s ‘Ich bin ein Berliner’-moment. Aangemoedigd door duizenden demonstranten trok de Rotterdamse burgemeester op de solidariteitsbetoging met Charlie Hebdo een scheidslijn tussen ‘de Rotterdammers’– ‘niet verdeeld, maar samen’ – en de apologeten van jihadistisch geweld. Voor die laatsten had Aboutaleb, eerder die week, een andere boodschap: ‘pak je koffer, en vertrek. Er is misschien een andere plek in de wereld waar je toch je recht kan komen.’ En: ‘ja, mag ik het zo zeggen: … rot toch op.’Aboutaleb oogstte kritiek met zijn uitspraken, maar vooral ook veel lof. Voor jihadisten die de westerse waarden van ‘vrijheid’ en ‘tolerantie’ niet delen, zo betoogden veel politici en opiniemakers, is inderdaad geen plek in onze samenleving. Premier Rutte verdedigde vorige week op een lijsttrekkersdebat zelfs de stelling dat ‘uitgereisde jihadisten’ beter in Syrië of Irak kunnen sneuvelen, dan terug te keren naar Nederland.
Holle onliners? Het lijken misschien holle oneliners, maar tegelijkertijd is er wel degelijk een wet in de maak die het gemakkelijker moet maken om niet alleen jihadgangers maar ook hun helpers hier, de Nederlandse nationaliteit te ontnemen. Er is één uitzondering: voor jihadisten die niet over een dubbel, maar slechts over een Nederlands paspoort beschikken, gaat de regel niet op. Stateloosheid zou dan immers het gevolg zijn, en dat is volgens internationale wetgeving ontoelaatbaar. Toch zouden VVD, CDA en SGP ook die laatste optie serieuzer willen onderzoeken: zij bepleitten vorige week het intrekken van staatsburgerschap voor álle jihadisten – ook van diegenen, die alleen Nederlands burger zijn.
Opstelten zag juridisch weinig mogelijkheden, maar zegde toe het desondanks aan de Raad van Europa voor te leggen. Allicht dat ook andere Europese landen worstelen met dit probleem, aldus de (inmiddels ex-)minister.
Discours van bestaansrecht ontkennen Zowel politiek als juridisch schuift men zo langzaam maar zeker op naar een discours dat niet alleen afstand neemt van de plegers of bepleiters van extremistisch geweld, maar hen zelfs hun bestaansrecht als persoon in onze samenleving ontzegt. Het trekt een resoluut onderscheid tussen de burger – die deel uitmaakt van een politieke gemeenschap en aanspraak kan maken op civiele rechten – en de rechteloze buitenstaander. Natuurlijk: ook formeel burgerschap biedt geen enkele garantie tegen uitbuiting en onderdrukking op basis van ras, gender, klasse, of geloofsovertuiging – laten we ons daarover geen illusies maken.
De één gelijker dan de ander Maar een specifiek deel van de bevolking zowel discursief als juridisch hun burgerschap ontnemen, is slechts een stap verder in dezelfde dynamiek, waarbij sommigen categorisch ‘gelijker’ zijn dan anderen. Degene die daarmee zelfs tot buiten de marges van de samenleving wordt verdreven rest, om met de Italiaanse filosoof Giorgio Agamben te spreken, slechts het ‘naakte leven’: ontdaan van recht en plicht, lidmaatschap en verantwoordelijkheid, verwordt zij of hij tot een a-politiek lichaam dat in wezen vogelvrij is. Wie tot die categorie behoort kan dan dus net zo goed “oprotten”, sterven… zelfs straffeloos gedood worden.
‘Onze’ westerse samenleving Volgens Rutte volgt dat nu eenmaal uit de keuze die jihadisten zelf maken om zich te engageren met een gewapende strijd tegen ‘onze’ westerse samenleving en de daarin verankerde waarden. Bovendien, zo benadrukt hij, is een heel groot deel van “ons” het roerig met hem eens. De vraag is natuurlijk: wie zijn ‘ons’ in dit geval? Want hoorden ook de ‘Syriëgangers’ daar – in ieder geval in eerste instantie – niet evengoed bij? Per slot van rekening hebben we het vooralsnog over medeburgers.
Zou het echt zo gemakkelijk moeten zijn om met een beroep op de meerderheidsstem, of met het oog op veiligheidsrisico’s, een deel van de eigen gemeenschap ieder recht te ontzeggen? Om, bij monde van de minister-president, tegen medeburgers te zeggen: ‘ga maar dood?’
Ik heb geen enkele voeling of sympathie voor de misogyne, homofobe, en antisemitische ideeën die de IS pleegt te verspreiden – laat staan voor de brute en gewelddadige manier waarop ze dat doen. En ik geef toe dat ik niet graag zou samenleven met iemand die oprecht dit soort denkbeelden onderschrijft. Maar de werkelijkheid is wel dat ik die keuze helemaal niet heb: we praten hier wel degelijk over onze eigen buren, klasgenoten, collega’s, stadsgenoten, leerlingen, of zelfs familieleden. Het zijn misschien jihadisten, maar het zijn wel ónze jihadisten. Of ze nu één of twee paspoorten hebben; ze zijn getogen en vaak geboren in ónze stad, gingen naar ónze scholen. De onvrede of vervreemding die hen in de armen dreef van radicale imams en jihadronselaars was een onvrede met ónze samenleving. En – of we het nu leuk vinden of niet – “onze” betekent in dit geval evengoed: ‘hun’.
Platvloerse agressie gemeengoed De platvloerse agressie die inmiddels gemeengoed lijkt te zijn geworden in Den Haag, confronteert me dus met een moeilijk dilemma. Aan de ene kant zie ik geen enkele reden om het überhaupt voor jihadisten en hun sympathisanten op te nemen. Dit is niet simpelweg een onderhoudend debatje over de vrijheid van meningsuiting of de “kernwaarden” van een burgerlijke samenleving. Maar aan de andere kant: niet alleen wordt gesteld dat sommige medeburgers net zo goed kunnen sneuvelen. Tegelijkertijd wordt ook juridisch de baan bereid voor hun vogelvrijverklaring. Zodoende tekent men met holle “rot maar op”-retoriek impliciet het doodsvonnis van een – vooralsnog klein – deel van onze samenleving.Als we dat toelaten, is het ergst denkbare nog mogelijk. Ik zie me dus gedwongen het op te nemen voor jihadisten.
Reacties uitgeschakeld voor Noten en teksten behorende bij artikel/Geen medelijden met Jihadisten/Over IS vrouwen, Jezidis en mensenrechten/Quote attack op Dilan Yesilgoz
IS STRIJDERS, VROUWEN, KINDEREN EN ”ONZE WAARDEN”/INGEZONDEN STUK
””Onze verworvenheden, met onze normen en waarden, is het alles of niets het is geen cafetaria model. Onze manier van leven, we hadden het net over homoseksualiteit, we hebben het in Nederland over man en vrouw. We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd”
YOUTUBE.COM – ZOMERGASTEN IN VIJF MINUTEN – MARK RUTTE
Beste lezers Daar is ze weer, uw Wreker van het Onrecht! Zoals de oplettende lezer weet, heb ik recentelijk de hypocrisie van de VVD aan de kaak gesteld, die middels voorman premier Rutte wel de mond vol heeft over ”onze waarden” [1], maar als uiterste middel de doodstraf voor IS strijders in Irak ”acceptabel” vindt. Zie onderstaand artikel https://www.astridessed.nl/vvd-vindt-de-doodstraf-voor-nederlandse-isers-acceptabel-waar-zijn-nu-onze-waarden-vvd/
Maar dat was mij nog niet genoeg, want ik vond het zo belangrijk, een tegengeluid [ik vermoed, dat je niet zoveel protesten als de mijne zult horen of lezen] te laten horen tegen de vanzelfsprekendheid, waarmee wordt geaccepteerd, dat mensenrechten in bepaalde situaties worden geschonden als het om politiek onwelgevallige lieden gaat, dat ik nog een Ingezonden Stuk heb gestuurd naar een aantal Nederlandse en Belgische media.
Omdat ik natuurlijk niet weet, of het ook werkelijk wordt gepubliceerd, deel ik mijn Ingezonden Stuk hier met u, onder de noten
Astrid Essed
NOTEN
[1] ……………..
Echt klip en klaar
Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.
Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.
We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd……………..
Geachte Redactie, Wat mij zo opvalt in de discussie over het al dan niet terughalen van IS vrouwen en kinderen en de resultaten van de berechting van IS strijders in Irak is, dat het humanitaire element er vrijwel aan ontbreekt.Of anders gezegd:”Onze waarden” waarop Nederlandse politici, onze premier voorop, zich zo graag laten voorstaan.Neem de problematiek van IS vrouwen en kinderen, die gedetineerd zijn in Syrische kampen.Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch en het Internationale Rode Kruis hebben na onderzoek geconstateerd, dat gedetineerde IS vrouwen vastzitten zonder vorm van aanklacht of proces [wat niet kan volgens het Internationaal Recht] en, wat nog erger is, dat de omstandigheden in die kampen, slecht tot zeer slecht zijn.Er is sprake van overbevolking, slechte gezondheidszorg, hoge kindersterfte, voedseltekort, onhygienische toestanden, gebrek aan onderwijs, geweld en andere ellende.Zeker kinderen, die part noch deel hebben aan dit conflict, horen niet in dergelijke omstandigheden te leven, maar de vrouwen ook niet.Of ze nu ergens van worden verdacht of niet, iedereen heeft recht op humane omstandigheden en een eerlijk proces, wat ze daar duidelijk niet krijgen.Als het Nederland echt ernst was met ”onze waarden”, waarom haalt de Staat die kinderen [sowieso] en die vrouwen dan niet terug en berecht ze hier, voor zover ergens van verdacht?Nog onbegrijpelijker is het, dat de VVD als uiterste middel de aan IS strijders in Irak toegekende doodstraf ”acceptabel” vindt, nog los van het feit, dat door meerdere mensenrechtenorganisaties geconstateerd is, dat in Irak van een eerlijk proces geen sprake is.Maar waren Nederland en de EU niet tegenstander van de doodstraf?Nu, via een achterdeurtje, toch instemmen met de doodstraf en je voortdurend beroepen op ”onze waarden” is hypocriet, terwijl Nederland andere landen wel de maat neemt en altijd klaar staat met het wijzende vingertje.
Astrid EssedAmsterdam
EINDE INGEZONDEN STUK
Reacties uitgeschakeld voor IS strijders, vrouwen, kinderen en ”onze waarden”/Ingezonden stuk
DE VVD, ”ONZE WAARDEN” EN DE DOODSTRAF VOOR IS STRIJDERS/DE UITPERS VOORAF Beste lezers, De oplettende lezer weet, dat ik aandacht heb geschonken aan de VVD uitspraak, bij monde van Tweede Kamerlid Dilan Yesilgoz, dat een in Irak voltrokken doodstraf voor IS strijders voor de VVD ”acceptabel” zou zijn [1]Dat gaat niet alleen in tegen het uitgesproken ‘NEE TEGEN DE DOODSTRAF”standpunt van de EU [2], hoe zit het met diezelfde VVD, die de mensen gek heeft gezeurd over ”onze waarden”? [3] STELLETJE HYPOCRIETEN!Want nu het de VVD uitkomt, is die doodstraf ineens helemaal niet zo’n issue meer.Om die hypocrisie aan de kaak te stellen, heb ik onderstaand stuk geschreven https://www.astridessed.nl/vvd-vindt-de-doodstraf-voor-nederlandse-isers-acceptabel-waar-zijn-nu-onze-waarden-vvd/
Ook komt er nog een Ingezonden Stuk over, dus hou mijn website in de gaten!
UITPERS! Leuk is, dat het gezaghebbende Belgische politieke tijdschrift ”Uitpers”, waarvoor ik in de loop der jaren al vaker heb mogen schrijven, dit stuk heeft overgenomen. Zie direct onder het notenapparaat En zie voor meer publicaties van ondergetekende in de Uitpers: http://www.uitpers.be/artikel/author/astrid-essed/
[2] ” Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE
”Onze verworvenheden, met onze normen en waarden, is het alles of niets het is geen cafetaria model. Onze manier van leven, we hadden het net over homoseksualiteit, we hebben het in Nederland over man en vrouw. We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd”
YOUTUBE.COM – ZOMERGASTEN IN VIJF MINUTEN – MARK RUTTE
” Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.”
HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE
”De Europese Unie is tegen de doodstraf in alle gevallen en in alle omstandigheden. Afschaffing van de doodstraf overal ter wereld is een van de belangrijkste doelstellingen van het mensenrechtenbeleid van de EU.”
EUROPA NU:EUROPA BENADRUKT, DAT DE DOODSTRAF WERELDWIJD AFGESCHAFT ZOU MOETEN WORDEN
” “Capital punishment is inhumane and unnecessary. Experience has also shown that it does not serve as a deterrent to crime. No legal system is flawless; any miscarriage of justice could lead to the tragic loss of an innocent life. ”
EUROPEAN UNION:JOINT DECLARATION BY TJORBJORN JAGLAND, SECRETARY GENERAL OF THE COUNCIL OF EUROPE AND CATHERINE ASHTON, EUROPEAN UNION HIGH REPRESENTATIVE FOR FOREIGN AFFAIRS AND SECURITY POLICY, ON THE EUROPEAN AND WORLD DAY AGAINST THE DEATH PENALTY, 10 OCTOBER 2012
”De EU is de grootste sponsor in de strijd tegen de doodstraf wereldwijd. Alle EU-landen hebben de doodstraf afgeschaft in overeenkomst met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.” NIEUWS EUROPEES PARLEMENT DOODSTRAF: BELANGRIJKE FEITEN OVER DE SITUATIE IN EUROPA EN DE REST VAN DE WERELD 12 MAART 2019
Mijn oude vijand, de Volkspartij voor Demonisering, o pardon, de VVD [Volkspartij voor Vrijheid en Democratie van premier Mark Rutte], is weer eens aan de gang. Daarover zo meteen. Niet zonder reden is de VVD een oude vijand: Ik noem de demonisering, waaronder gemaakte discriminerende uitspraken en gedane discriminerende voorstellen [niet compleet!] [1], de samenwerking met de fascistische PVV (Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders) [2] in een ”gedoogkabinet” [3], hun ”oorlogs” gestook na de moord op T van Gogh [4] en aanslagen in een concertzaal Parijs [5]
En ja, ik noem het maar even apart, omdat het nogal schokkend was: Premier Rutte’s ”Pleur op” uitspraak [gericht tegen een aantal Turkse jongeren, die slaags waren geraakt met de pers] in 2016 [6, zie ook hierboven] en om niet te vergeten zijn [in mijn ogen] beruchte ”Brief aan alle Nederlanders”, waarin hij uithaalde naar migranten, die volgens hem niet ”normaal” deden. [7] Maar moeten we verbaasd zijn over de uitspraken van een premier, die als Staatssecretaris van Sociale Zaken is veroordeeld wegens aanzetten tot discriminatie? [8] Ik dacht het niet!
En dan laat ik alle bezuinigingen van de rampenkabinetten Rutte [MET steun van de PvdA (Partij van de Arbeid), laten we dat niet vergeten!] maar even voor wat ze zijn, maar die zijn ook niet mals! Misschien daarover nog een andere keer. Maar eerst dit:
Doodstraf IS-strijders
Net als je denkt, dat oude Vijand VVD niet dieper kan zinken, krijgen we dit: De VVD, bij monde van Tweede Kamerlid mevrouw Dilan Yesilgoz [want ze heeft dat natuurlijk niet in haar eentje bedacht], vindt het acceptabel, dat Nederlandse IS-strijders in het uiterste geval de doodstraf krijgen, mochten ze in Irak worden berecht…[9] TSJA, DAT sloeg in als een bom. Althans bij mij.
Voordat ik hiertegen van leer trek, eerlijkheidshalve dit: Franse IS strijders, negen in totaal [tot nu toe], zijn in Irak ter dood veroordeeld, wat een gevolg kan zijn van het feit, dat Frankrijk niet geprobeerd heeft, deze mensen terug te halen. [10] Iets wat Nederland ook categorisch weigert. [11] En ik ben van mening, dat als terughalen en in het land waar ze vandaan kwamen berechten, de doodstraf kan voorkomen, dat dat moet worden aangewend.
Toch is er een verschil met tussen dat Franse geval en die VVD houding: Want de Fransen hebben verklaard [en ik neem maar even aan, dat dat ook echt zo is, hoewel ik niet uitsluit, dat het mooi gepraat voor de camera is], dat ze in ieder geval gaan proberen, die doodstraffen te voorkomen. [12]
De VVD daarentegen, niet zomaar een partij, maar REGERINGSPARTIJ, die de premier heeft aangeleverd, vindt het wel ”acceptabel”, dat eventueel die doodstraf ten uitvoer wordt gebracht! En daaruit proef ik dus geen enkele bereidheid om tot het uiterste te gaan, om die doodstraffen te voorkomen, mocht het zover komen. Integendeel.
En dat Nederland [stel, dat men dat idiote VVD standpunt overneemt, waarvan de kans op dit moment niet zo groot is] daarin dan ook direct de hand kan hebben en dus bloed aan zijn handen zou kunnen hebben, blijkt hieruit, dat Nederland eventueel met Irak IS-strijders wil berechten [13], wat sowieso al een idioot idee was, omdat men weet, dat Irak de doodstraf kent. Bovendien is de rechtsgang in Irak niet meer dan een kangaroo Court [14], met andere woorden: Beantwoordt totaal niet aan internationale standaarden betreffende een eerlijk proces.[15] Maar dat even daargelaten, want ik heb het nu over dit openlijke ”doodstraf” VVD-idee, al ga ik nog niet zover, dat ik de VVD, de Volkspartij voor de Doodstraf wil noemen!
Argumenten tegen doodstraf
EERSTE ARGUMENT: INHUMAAN EN SCHENDING VAN RECHT OP LEVEN
Ik ben een verklaard en principieel tegenstander van de doodstraf. Daarvoor zijn een aantal redenen, maar in de eerste -en de belangrijkste- een principiele, namelijk de schending van het recht op leven, zoals is vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. [16] Ik ben van mening, dat iedereen dat recht heeft, ook degenen, die tegenover anderen dat recht geschonden hebben.
Daarnaast vind ik, nog afgezien van de manier waarop de doodstraf voltrokken wordt [van barbaars tot ”humaan”tussen aanhalingstekens dan!], de doodstraf een barbaarse en wrede straf, die niet meer bij onze tijd past .
Ik kan het niet laten in dit verband de Bijbeluitspraak te citeren:”want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” [17]
TWEEDE ARGUMENT: DE ”VERGIS”DOODSTRAFWHAT IF IT IS THE WRONG PERSON?
Een ander zwaarwegend argument, dat ook voorstanders van de doodstraf aan het denken zou moeten zetten is de zogenaamde VERGISDOODSTRAF, een wettelijke vorm van ”vergismoord” eigenlijk. Ja, want wat als de verkeerde persoon is geëxecuteerd? Dan kan het Onrecht niet meer teruggedraaid worden, wat WEL kan bij gevangenisstraf uiteraard, waarbij betrokkene -terecht- nog een fikse schadevergoeding krijgt ook.
Een hypothetisch geval, ontstapt uit een horrorstory? HELEMAAL NIET! Want of het nu komt door klunzigheid van rechter, politie en/of OM, dooreen welbewuste en geslaagde poging van de werkelijke killer om iemand anders erin te luizen, agressief racisme zoals bijv. in het Zuiden van de VS, of een bewuste poging van politie/Justitie, iemand of een groep mensen erin te luizen, het komt voor en de Geschiedenis kent diverse voorbeelden waarvan ik er enkele zal noemen:
SCOTTSBORO BOYS
The Scottsboro boys, waarbij een aantal zwarte tieners werd beschuldigd, twee blanke vrouwen te hebben verkracht, een misdrijf waarop in het diep racistische Alabama de doodstraf op stond. Dankzij krachtige solidariteit van de Amerikaanse Communistische Partijen het NAACP [National Association for the Advancement of Coloured People],die aan deze zaak wereldwijd bekendheid gaven, werd de doodstraf voorkomen. Later werd overtuigend bewezen, dat zij allemaal onschuldig waren. [18] Aan het zuidelijke Amerikaanse racistische ”rechts”systeem heeft het niet gelegen, maar stel dat zij toch terechtgesteld waren.
GUILDFORD FOUR AND MAGUIRE SEVEN
Een ander staaltje van gerechtelijke dwaling met als overeenkomst met de Scottsboro boys, dat ook hier ”Justitie” de betrokkenen erin probeerde te luizen waren de cases van ”The Guildford Four” en de ”Maguire Seven” [19] In beide gevallen ging het om groepen Ieren in Engeland woonachtig,die werden beschuldigd [en veroordeeld] voor aanslagen, die door de IRA [20] waren gepleegd en waarin zij betrokkenheid zouden hebben.
In geval van de Guildford Four was er sprake van ”police coercion” [foltering dus] en hebben zij onder druk daarvan ”bekend”, bij de ”Maguire Seven” was er bewuste tegenwerking van de politie en allerlei dwalingen in de proceszaak zelf. Uiteindelijk werden alle nog in leven zijnde veroordeelden gerehabiliteerd, want overduidelijk was geworden, dat zij er niets mee te maken hadden. [21] Stel nou, dat zij ter dood gebracht waren.
Meerdere keren heb ik middels artikelen/oproepen geprotesteerd tegen de doodstraf [22]
AMNESTY INTERNATIONAL EN HUMAN RIGHTS WATCH
Maar nu een mening, die veel belangrijker is dan de mijne: Mensenrechtenorganisaties Amnesty International en Human Rights Watch, waarvan Staten en volksvertegenwoordigers zich toch iets van zouden moeten aantrekken: Beiden hanteren hetzelfde principiële standpunt als ik: Ze zijn tegen de doodstraf als zijnde een ”wrede en onmenselijke straf”. Ik citeer Amnesty International: “The death penalty is the ultimate cruel, inhuman and degrading punishment. Amnesty opposes the death penalty in all cases without exception – regardless of who is accused, the nature or circumstances of the crime, guilt or innocence or method of execution. ” [23]
Ik citeer Human Rights Watch: “The cornerstone of human rights is respect for the inherent dignity of all human beings and the inviolability of the human person. Human Rights Watch opposes capital punishment in all countries and in all circumstances because the inherent dignity of the person is inconsistent with the death penalty. This form of punishment is unique in its cruelty and finality, and it is inevitably and universally plagued with arbitrariness, prejudice, and error.” [24]
DOODSTRAF: EU ZEGT NEE!
Maar laat ik, voor Dilan Yesilgoz en haar andere VVD consorten met hun idiote ”acceptatie” van de doodstraf voor IS-strijders na berechting voor het kangaroo Court in Irak [25], dichter bij huis blijven. Bij de EU, Want wat zegt de EU over de doodstraf?
Ik citeer: Artikel 2, Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie ”Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” [26] Op de Werelddag en de Europese dag tegen de doodstraf wordt door Thorbjorn Jagland, Secretaris Generaal van de Raad van Europa en Catherine Ashton, Hoge Vertegenwoordiger van Buitenlandse Zaken en Veiligheid, de volgende verklaring afgegeven: “Capital punishment is inhumane and unnecessary. Experience has also shown that it does not serve as a deterrent to crime. No legal system is flawless; any miscarriage of justice could lead to the tragic loss of an innocent life.” [27]
Ook lees ik op de website van het Europees Parlement: ”De EU is de grootste sponsor in de strijd tegen de doodstraf wereldwijd. Alle EU-landen hebben de doodstraf afgeschaft in overeenkomst met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. De EU strijdt op verschillende manieren tegen de afschaffing van de doodstraf” [28] TSJA, dat lijkt mij “klip en klaa” om met Neerlands premier Rutte te spreken. [29] En om hem verder te citeren: “Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.” [30]
Het is dan ook hoogst vreemd, dat de VVD een doodstraf standpunt vertolkt dat lijnrecht ingaat tegen niet alleen de humanitaire waarden van mensenrechtenorganisaties, maar ook tegen EU beleid en principes. Want Nederland IS toch nog steeds lid van de EU. Of heeft er TOCH een Nexit [31] plaatsgehad zonder dat ik dat wist?
NOG EENS DILAN YESILGOZ
Toch mag ik Dilan Yesilgoz, met haar vertolking van het nare VVD doodstraf-scenario, een sprankje menselijkheid in deze kwestie niet ontzeggen: Zo heeft deze dame enige tijd geleden verklaard, dat het mogelijk moet zijn, zeer jonge kinderen van Nederlandse IS strijders terug te halen zonder hun ouders. Ik citeer een deel uit de NRC: ”Als het mogelijk is “hele kleine kinderen” zonder hun ouders naar Nederland te halen, vindt Yesilgöz: “daar kun je het over hebben omdat zij er ook niks aan kunnen doen.” Ze zegt daarbij op kinderen van vijf, zes jaar oud te doelen. ” [32] Hoewel een sprankje menselijkheid, op zich vreemd, want volgens het Internationaal Recht mogen kinderen niet worden gescheiden van hun ouders. [33]
Daarbij zijn de omstandigheden in de kampen, waarin ze verblijven, zo slecht, dat je humanitair gezien die vrouwen daar niet kunt laten, lijkt mij. [34] Ook mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch dringt aan op het terughalen van vrouwen en kinderen uit die kampen. [35]
Maar helaas, de menselijkheid van Dilan Yesilgoz leek van korte duur: Want naar aanleiding van een rechterlijke uitspraak, die stelt dat Nederland een inspanningsverplichting heeft tegenover ”IS-kinderen” [rare term], wat inhoudt, dat Nederland ze terug moet halen [36], merkte genoemde VVD-voorvrouw op [ik citeer de NOS]: “Ik hoop dat de Nederlandse staat zal doorprocederen”, zegt VVD-Kamerlid Yesilgöz. “Wij willen deze kinderen niet terug. En hun ouders al helemaal niet.” [37]
Dit harde standpunt staat haaks op de opvattingen van de Kinderombudsman, die vindt, dat de kinderen teruggehaald moeten worden, [38], wat eveneens het standpunt is van mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch. [39]
Hierbij een beschrijving, door de rechter, van de leefomstandigheden van de kinderen in de kampen [in Capital Letters, om de lezer te doordringen van de gruwelijkheid!]
RECHTER: “UIT DIVERSE BRONNEN IS OP TE MAKEN, DAT KINDEREN DAAR TE MAKEN HEBBEN MET BOMBARDEMENTEN, SEKSUEEL MISBRUIK, MARTELING,AFWEZIGHEID VAN ONDERWIJS, KINDERSTERFTE, IJZIGE KOU IN DE WINTER, OVERBEVOLKING, VERMIJDBARE ZIEKTES, INDOCTRINATIE EN EEN GEBREK AAN WATER, VOEDSEL EN SANITAIRE VOORZIENINGEN EN MEDISCHE ZORG.
ER IS DUS SPRAKE VAN EEN ERNSTIGE EN ACUTE NOODSITUATIE,WAARIN DE KINDEREN ZICH ALS SLACHTOFFER VAN HET HANDELEN VAN HUN OUDERS BEVINDEN. EN NAAR MIJN OORDEEL DIENT DE STAAT ZICH OP GROND VAN DE MAATSCHAPPELIJKE ZORGVULDIGHEID EN VOOR ZOVER HET BINNEN ZIJN MACHT LIGT HET SCHRIJNENDE LOT VAN DIE NEDERLANDSE KINDEREN AAN TE TREKKEN. EN DE STAAT MOET REDELIJKERWIJS MOGELIJKE MAATREGELEN TREFFEN OM DEZE NEDERLANDSE KINDEREN BESCHERMING TE BIEDEN. OOK AL BEVINDEN DE KINDEREN ZICH IN EEN ANDERE STAAT.” [40]
Zouden Yesilgöz en haar andere VVD partijgenoten trouwens wel eens van het Kinderrechtenverdrag gehoord hebben? [41] Het is ”klip en klaar”[42] [die houden we erin, hahaha], dat de omstandigheden in die Syrische kampen in strijd zijn met dat Kinderrechtenverdrag! [43] Enkele artikelen uit dat Verdrag om dat te verduidelijken?
Belangen van het kind:
In artikel 3, Kinderrechtenverdrag staat:
”In all actions concerning children, whether undertaken by public or private social welfare institutions, courts of law, administrative authorities or legislative bodies, the best interests of the child shall be a primary consideration”
Het behoeft geen betoog, dat de deplorabele omstandigheden in de Syrische kampen in hevige strijd zijn met de belangen van de kinderen.
In artikel 2 Kinderrechtenverdrag staat:
”State Parties shall respect and ensure the rights set forth in the present Convention to each child within their jurisdiction without discrimination of any kind, irrespective of the child’s or his or her parents’ or legal guardian’s race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national, ethnic or social origin, property, disability, birth or other status.
Geen enkel onderscheid in rechten! Die rechten gelden dus ook voor ”IS kinderen”
VERDER:
De rechter spreekt in het vonnis over bombardementen: Daarbij kunnen kinderen omkomen De rechter spreekt ook over kindersterfte:
Artikel 6, Kinderrechtenverdrag garandeert het recht op leven van ieder kind
De rechter spreekt over seksueel misbruik, waarmee kinderen kunnen worden geconfronteerd:
Artikel 19, Kinderrechtenverdrag, verbiedt dat en eist, dat de Staat het kind beschermt.
De rechter spreekt over foltering, waarmee kinderen kunnen worden geconfronteerd [spreekt over o.a. physical or mental violence, injury or abuse]:
Artikel 19, Kinderrechtenverdrag, verbiedt dat en eist, dat de Staat het kind beschermt.
De rechter spreekt over gebrek aan medische zorg:
Artikel 24. Kinderrechtenverdrag garandeert voor het kind ”the highest attainable standard of health and to facilities for the treatment of illness and rehabilitation of health” en de bescherming door de Staat.
De rechter spreekt over de afwezigheid van onderwijs
Artikel 28, Kinderrechtenverdrag, garandeert het recht op onderwijs. [44]
Dat lijkt mij duidelijke taal. Klip en klaar!
De Staat is trouwens tegen het vonnis van de rechter in beroep gegaan.[45] Wist u dat, lezers? Over ”onze waarden” gesproken [46]
VVD/DOODSTRAF
Terug naar de doodstraf/module van de VVD.
TWO CUCKOO’S FLEW OUT OF THE NEST/MINISTER BLOK EN JOVD
Terug naar de doodstraf/module van de VVD. Zoals ik al schreef: Two cuckoo’s flew out of the nest [47] En ja, het is waar! Tussen de nieuwe doodstraf cultus van de VVD, tegen IS strijders wel te verstaan [op de doodstraf van regimes, die we niet lusten, blijven we natuurlijk kritiek hebben/HAHAHA], zijn er, hear hear, toch nog twee lichtpuntjes te bekennen, namelijk bij minister van Buitenlandse Zaken Blok en de jongerenorganisatie van de VVD, de JOVD.
Eerst minister Blok: Ja, deze minister heeft zich dapper betoond, door duidelijk te stellen, TEGEN die doodstraf te zijn, ook als het om IS-strijders gaat. Ik citeer Het Parool: “IS-ers verdienen een zware straf. Maar de doodstraf vind ik nooit, nergens en voor niemand acceptabel,” zei Blok vrijdag.” [48]
Hiermee maakt Blok tenminste iets goed van zijn blunders in 2018, waarin hij zich denigrerend EN onjuist uitliet, door Suriname te bestempelen als ”Failed State” [49], onzin debiteerde over volgens hem niet bestaande succesvolle multi-culturele samenlevingen en zich nog xenofoob uitliet bovendien! [50]
Niet alleen minister Blok toonde zich dapper door tegen de nieuwe doodstraf-cultus van de VVD in te gaan, ook de jongerenorganisatie van de VVD, de JOVD, bleef principieel: In een verklaring, die niet naar mijn smaak was verder [tav andere standpunten over IS-strijders, maar dat is een ander Verhaal], toonde zij zich onverbloemd tegen de doodstraf en ging dus lijnrecht in tegen de VVD/Tweede Kamer. Ik citeer: ”Maar zijdelingse ondersteuning van de doodstraf ondersteunt de JOVD niet. Nu niet, nooit niet!” [51] MOOI! At least some decent Voices in the VVD Family Tree! ”Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn.” De VVD is echt een enorme draaier!
Want Dilan Yesilgoz, met in haar verlengde de VVD, merkt enerzijds over de doodstraf op [zie website van de VVD]: ”Het is een lastig punt, onder meer omdat de Irakezen in hun rechtssysteem de doodstraf hanteren. Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn.” [52]
En anderzijds hanteert de VVD, met haar als spokeswoman, het standpunt, dat het in geval IS strijders in Irak de doodstraf krijgen, wel ”acceptabel” zou zijn? [53] Ach ja, conventiently categoriseert de VVD dat dan onder “dilemma’s”.[54] Maar je kunt niet tegelijkertijd tegen de doodstraf zijn en deze in bepaalde gevallen wel acceptabel vinden. Net zo min als je niet ”een beetje zwanger” kunt zijn. Het is het een of het ander.
WAT een hypocrieten, deze dames en heren van de VVD! Leuteren over ”onze normen en waarden” en hoe ”klip en klaar” dat allemaal is [55] Die, volgens de JOVD [jongerenorganisatie van de VVD] beweert te strijden ”voor mensenrechten” [56] Wanneer dat zo uitkomt, ja. Of als het wordt gebruikt als een stok om de allochtoon te slaan [57]
Maar de praktijk is wel anders:
Want dit is de partij, die met xenofobe en discriminerende uitspraken/voorstellen in het geheel geen moeite heeft. [58] Wiens minister van Defensie, mevrouw Hennis Plasschaert, in 2014 stappen heeft gezet om de militaire samenwerking met Israël aan te halen [59], die bezettingsmacht, die niet alleen sinds jaar en dag het land van de Palestijnen steelt in de vorm van gecontinueerde bouw van de illegale nederzettingen [60], maar zich ook herhaaldelijk schuldig gemaakt heeft, en nog maakt, aan oorlogsmisdaden en andere mensenrechtenschendingen. [61]
EN NU DUS ALS KLAP OP DE VUURPIJL! De Partij, die geen moeite heeft met de doodstraf [laten we het maar zeggen, zoals het is], als het IS-strijders aangaat. [62]
ONZE WAARDEN……………[63]
EPILOOG
””Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model. Onze manier van leven, we hadden het net over homoseksualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw. We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd”, aldus Neerlands premier Rutte. [64] ”Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn.” [65]
Maar ondanks al deze mooie woorden: Wanneer het om IS strijders gaat, zijn die ”klip en klare waarden” van meneer Rutte en die weerzin tegen de doodstraf plotseling weg en dan blijkt die ”doodstraf” ineens WEL acceptabel” te zijn. [66] Tegen de wil van de EU, EU-beleid en EU-Verdragen in! [67] Gelukkig heeft die plotselinge VVD doodstraf-cultus in de Tweede Kamer op veel weerstand gestuit. [68]
Dames en heren van de VVD, Het is Een van Tweeën: OF U bent voor de doodstraf en zegt je internationale Verdragen en EU lidmaatschap op en maakt in Nederland een ”kanguroo” samenleving OF U houdt zich aan Internationaal Recht en mensenrechten en wijst die doodstraf af! Ook als het om IS strijders gaat. Het is alles of niets. Meer smaken hebben we niet.
VVD VINDT DE DOODSTRAF VOOR NEDERLANDSE IS’ ERS ACCEPTABEL/WAAR ZIJN NU ”ONZE WAARDEN”, VVD’? ”Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebbenopgebouwd” YOUTUBE.COM ZOMERGASTEN IN VIJF MINUTENMARK RUTTE https://www.youtube.com/watch?v=Mx04YMtMDZs
” Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_nl.pdf
”De Europese Unie is tegen de doodstraf in alle gevallen en in alle omstandigheden. Afschaffing van de doodstraf overal ter wereld is een van de belangrijkste doelstellingen van het mensenrechtenbeleid van de EU.” EUROPA NU:EUROPA BENADRUKT, DAT DE DOODSTRAF WERELDWIJD AFGESCHAFT ZOU MOETEN WORDEN https://www.europa-nu.nl/id/vj3m5o102rzz/nieuws/eu_benadrukt_dat_de_doodstraf_wereldwijd ” “Capital punishment is inhumane and unnecessary. Experience has also shown that it does not serve as a deterrent to crime. No legal system is flawless; any miscarriage of justice could lead to the tragic loss of an innocent life. ”
EUROPEAN UNIONJOINT DECLARATION BY TJORBJORN JAGLAND, SECRETARY GENERAL OF THE COUNCIL OF EUROPE AND CATHERINE ASHTON, EUROPEAN UNION HIGH REPRESENTATIVE FOR FOREIGN AFFAIRS AND SECURITY POLICY, ON THE EUROPEAN AND WORLD DAY AGAINST THE DEATH PENALTY, 10 OCTOBER 2012
Mijn oude vijand, de Volkspartij voor Demonisering, o pardon, de VVD, is weer eens aan de gang.Daarover zometeen:Niet zonder reden is de VVD een oude vijand:Ik noem de demonisering, waaronder gemaakte discriminerende uitspraken en gedane discriminerende voorstellen [niet compleet!] [1], de samenwerking met de fascistische PVV [2] in een ”gedoogkabinet” [3], hun ”oorlogs” gestook na de moord op T van Gogh [4] en aanslagen in een concertzaal Parijs [5]En ja, ik noem het maar even apart, omdat het nogal schokkend was:Premier Rutte’s ”Pleur op” uitspraak [gericht tegen een aantal Turkse jongeren,die slaags waren geraakt met de pers] in 2016 [6, zie ook hierboven] en om niet te vergeten zijn [in mijn ogen] beruchte ”Brief aan alle Nederlanders”, waarin hij uithaalde naar migranten, die volgens hem niet ”normaal” deden. [7]Maar moeten we verbaasd zijn over de uitspraken van een premier, die als Staatssecretaris van Sociale Zaken is veroordeeld wegens aanzetten tot discriminatie? [8]Ik dacht het niet! En dan laat ik alle bezuinigingen van de rampenkabinetten Rutte [MET steun van de PvdA, laten we dat niet vergeten!] maar even voor wat ze zijn, maar die zijn ook niet mals!Misschien daarover nog een andere keer Maar eerst dit DOODSTRAF IS STRIJDERS Net als je denkt, dat oude Vijand VVD niet dieper kan zinken, krijgen we di:De VVD, bij monde van Tweede Kamerlid mevrouw Dilan Yesilgoz [want ze heeft dat natuurlijk niet in haar eentje bedacht], vindt het acceptabel, dat Nederlandse IS strijders in het uiterste geval de doodstraf krijgen, mochten ze in Irak worden berecht………[9]TSJA, DAT sloeg in als een bom.Althans bij mij. Voordat ik hiertegen van leer trek, eerlijkheidshalve dit:Franse IS strijders, negen in totaal [tot nu toe], zijn in Irak ter dood veroordeeld,wat een gevolg kan zijn van het feit, dat Frankrijk niet geprobeerd heeft, deze mensen terug te halen. [10]Iets wat Nederland ook categorisch weigert. [11]En ik ben van mening, dat als terughalen en in het land waar ze vandaan kwamen berechten, de doodstraf kan voorkomen, dat dat moet worden aangewend. Toch is er een verschil met tussen dat Franse geval en die VVD houding:Want de Fransen hebben verklaard [en ik neem maar even aan, dat dat ook echt zo is, hoewel ik niet uitsluit, dat het mooi gepraat voor de camera is], dat ze in ieder geval gaan proberen, die doodstraffen te voorkomen. [12] De VVD daarentegen, niet zomaar een partij, maar REGERINGSPARTIJ, die de premier heeft aangeleverd, vindt het wel ”acceptabel”, dat eventueel die doodstraf ten uitvoer wordt gebracht!En daaruit proef ik dus geen enkele bereidheid om tot het uiterste te gaan, om die doodstraffen te voorkomen, mocht het zover komen.Integendeel. En dat Nederland [stel, dat men dat idiote VVD standpunt overneemt, waarvan de kans op dit moment niet zo groot is] daarin dan ook direct de hand kan hebben en dus bloed aan zijn handen zou kunnen hebben, blijkt hieruit, dat Nederland eventueel met Irak IS strijders wil berechten [13], wat sowieso al een idioot idee was, omdat men weet, dat Irak de doodstraf kent.Bovendien is de rechtsgang in Irak niet meer dan een kangaroo Court [14], met andere woorden:Beantwoordt totaal niet aan internationale standaarden betreffende een eerlijk proces.[15] Maar dat even daargelaten, want ik heb het nu over dit openlijke ”doodstraf”VVD idee, al ga ik nog niet zover, dat ik de VVD, de Volkspartij voor de Doodstraf wil noemen!
DOODSTRAF EERSTE ARGUMENT/INHUMAAN EN SCHENDING VAN RECHT OP LEVEN Ik ben een verklaard en principieel tegenstander van de doodstraf.Daarvoor zijn een aantal redenen, maar in de eerste-en de belangrijkste- een principiele, namelijk de schending van het recht op leven, zoals is vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. [16] Ik ben van mening, dat iedereen dat recht heeft, ook degenen, die tegenover anderen dat recht geschonden hebben.Daarnaast vind ik, nog afgezien van de manier waarop de doodstraf voltrokken wordt [van barbaars tot ”humaan”tussen aanhalingstekens dan!], de doodstraf een barbaarse en wrede straf, die niet meer bij onze tijd past .
Ik kan het niet laten in dit verband de Bijbeluitspraak te citeren:”want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” [17] TWEEDE ARGUMENT:DE ”VERGIS” DOODSTRAFWHAT IF IT IS THE WRONG PERSON?
Een ander zwaarwegend argument, dat ook voorstanders van de doodstraf aan het denken zou moeten zetten is de zogenaamde VERGISDOODSTRAF
Een wettelijke vorm van ”vergismoord” eigenlijk. Ja, want wat als de verkeerde persoon is geexecuteerd?
Dan kan het Onrecht niet meer teruggedraaid worden, wat WEL kan bij gevangenisstraf uiteraard, waarbij betrokkene -terecht- nog een fikse schadevergoeding krijgt ook.
Een hypothetisch geval, ontstapt uit een horrorstory? HELEMAAL NIET!
Want of het nu komt door klunzigheid van rechter, politie en/of OM, dooreen welbewuste en geslaagde poging van de werkelijke killer om iemand anders erin te luizen, aggressief racisme zoals bijv in het Zuiden van de VS, of een bewuste poging van politie/Justitie, iemand of een groep mensen erin te luizen, het komt voor en de Geschiedenis kent diverse voorbeelden waarvan ik er enkele zal noemen:
SCOTTSBORO BOYS
The Scottsboro boys, waarbij een aantal zwarte tieners werd beschuldigd,twee blanke vrouwen te hebben verkracht, een misdrijf waarop in het diep racistische Alabama de doodstraf op stond.
Dankzij krachtige solidariteit van de Amerikaanse Communistische Partijen het NAACP [National Association for the Advancement of Coloured People],die aan deze zaak wereldwijd bekendheid gaven, werd de doodstraf voorkomen.
Later werd overtuigend bewezen, dat zij allemaal onschuldig waren. [18]
Aan het zuidelijke Amerikaanse racistische ”rechts”systeem heeft het niet gelegen, maar stel dat zij toch terechtgesteld waren…….
GUILDFORD FOUR AND MAGUIRE SEVEN
Een ander staaltje van gerechtelijke dwaling met als overeenkomst met de Scottsboro boys, dat ook hier ”Justitie” de betrokkenen erin probeerde te luizen waren de cases van ”The Guildford Four” en de ”Maguire Seven” [19]
In beide gevallen ging het om groepen Ieren in Engeland woonachtig,die werden beschuldigd [en veroordeeld] voor aanslagen, die door de IRA [20]waren gepleegd en waarin zij betrokkenheid zouden hebben.
In geval van de Guildford Four was er sprake van ”police coercion” [folteringdus] en hebben zij onder druk daarvan ”bekend”, bij de ”Maguire Seven” waser bewuste tegenwerking van de politie en allerleid dwalingen in de proceszaak zelf.
Uiteindelijk werden alle nog in leven zijnde veroordeelden gerehabiliteerd, wantoverduidelijk was geworden, dat zij er niets mee te maken hadden. [21]
Stel nou, dat zij ter dood gebracht waren…….
Meerdere keren heb ik middels artikelen/oproepen geprotesteerd tegen de doodstraf [22]
DOODSTRAF
AMNESTY INTERNATIONAL EN HUMAN RIGHTS WATCH
Maar nu een mening, die veel belangrijker is dan de mijne:
Mensenrechtenorganisaties Amnesty International en Human Rights Watch, waarvan Staten en
volksvertegenwoordigers zich toch iets van zouden moeten aantrekken:
Beiden hanteren hetzelfde principiele standpunt als ik:
Ze zijn tegen de doodstraf als zijnde een ”wrede en onmenselijke straf”
Ik citeer Amnesty International:
””The death penalty is the ultimate cruel, inhuman and degrading punishment. Amnesty opposes the death penalty in all cases without exception – regardless of who is accused, the nature or circumstances of thecrime, guilt or innocence or method of execution. ” [23]
Ik citeer Human Rights Watch
””The cornerstone of human rights is respect for the inherent dignity of all human beings and the inviolability of the human person. Human Rights Watch opposes capital punishment in all countries and in all circumstances because the inherent dignity of the person is inconsistent with the death penalty. This form of punishment is unique in its cruelty and finality, and it is inevitably and universally plagued with arbitrariness, prejudice, and error.” [24]
DOODSTRAF
EU ZEGT NEE!
Maar laat ik, voor Dilan Yesilgoz en haar andere VVD consorten met hun idiote ”acceptatie” van de doodstraf voor IS strijders na berechting voor het kangaroo Court in Irak [25], dichter bij huis blijven.
Bij de EU,
Want wat zegt de EU over de doodstraf?
Ik citeer
Artikel 2, Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie
”Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” [26]Op de Werelddag en de Europese dag tegen de doodstrafwordt door Thorbjorn Jagland, Secretaris Generaal van de Raad van Europa en Catherine Ashton, Hoge Vertegenwoordiger van Buitenlandse Zaken en Veiligheid, de volgende verklaring afgegeven: ”“Capital punishment is inhumane and unnecessary. Experience has also shown that it does not serve as a deterrent to crime. No legal system is flawless; any miscarriage of justice could lead to the tragic loss of an innocent life. ” [27] Ook lees ik op de website van het Europees Parlement ”De EU is de grootste sponsor in de strijd tegen de doodstraf wereldwijd. Alle EU-landen hebben de doodstraf afgeschaft in overeenkomst met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
De EU strijdt op verschillende manieren tegen de afschaffing van de doodstraf” [28] TSJA, dat lijkt mij ”klip en klaar” om met Neerlands premier Rutte te spreken. [29] En om hem verder te citeren”Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model. ” [30]
Het is dan ook hoogst vreemd, dat de VVD een doodstraf standpunt vertolktdat lijnrecht ingaat tegen niet alleen de humanitaire waarden van mensenrechtenorganisaties, maar ook tegen EU beleid en principes. Want Nederland IS toch nog steeds lid van de EU Of heeft er TOCH een Nexit [31] plaatsgehad zonder dat ik dat wist? NOG EENS DILAN YESILGOZ Toch mag ik Dilan Yesilgoz, met haar vertolking van het nare VVD doodstraf scenario, een sprankje menselijkheid in deze kwestie niet ontzeggen: Zo heeft deze dame enige tijd geleden verklaard, dat het mogelijk moet zijn, zeer jonge kinderen van Nederlandse IS strijders terug te halen zonder hun ouders.Ik citeer een deel uit de NRC”Als het mogelijk is „hele kleine kinderen” zonder hun ouders naar Nederland te halen, vindt Yesilgöz: „daar kun je het over hebben omdat zij er ook niks aan kunnen doen.” Ze zegt daarbij op kinderen van vijf, zes jaar oud te doelen. ” [32] Hoewel een sprankje menselijkheid, op zich vreemd, want volgens het Internationaal Recht mogen kinderen niet worden gescheiden van hun ouders. [33]’ Daarbij zijn de omstandigheden in de kampen, waarin ze verblijven, zo slecht, dat je humanitair gezien die vrouwen daar niet kunt laten, lijkt mij. [34]Ook mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch dringt aan op het terughalen van vrouwen en kinderen uit die kampen. [35] Maar helaas, de menselijkheid van Dilan Yesilgoz leek van korte duur:Want naar aanleiding van een rechterlijke uitspraak, die stelt dat Nederland een inspanningsverplichting heeft tegenover ”IS kinderen”[rare term], wat inhoudt, dat Nederland ze terug moet halen [36], merkte ‘genoemde VVD voorvrouw op [ik citeer de NOS]””Ik hoop dat de Nederlandse staat zal doorprocederen”, zegt VVD-Kamerlid Yesilgöz. “Wij willen deze kinderen niet terug. En hun ouders al helemaal niet.” [37]Dit harde standpunt staat haaks op de opvattingen van de Kinderombudsman, die vindt, dat de kinderen teruggehaald moeten worden, [38], wat eveneens het standpunt is van mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch. [39] Hierbij een beschrijving, door de rechter, van de leefomstandigheden van de kinderen in de kampen[in Capital Letters, om de lezer te doordringen van de gruwelijkheid!] RECHTER:”UIT DIVERSE BRONNEN IS OP TE MAKEN, DAT KINDEREN DAAR TE MAKEN HEBBEN MET BOMBARDEMENTEN, SEXUEEL MISBRUIK, MARTELING,AFWEZIGHEID VAN ONDERWIJS, KINDERSTERFTE,IJZIGE KOU IN DE WINTER, OVERBEVOLKING, VERMIJDBARE ZIEKTES, INDOCTRINATIE EN EEN GEBREK AAN WATER, VOEDSEL EN SANITAIRE VOORZIENINGEN EN MEDISCHE ZORG.ER IS DUS SPRAKE VAN EEN ERNSTIGE EN ACUTE NOODSITUATIE,WAARIN DE KINDEREN ZICH ALS SLACHTOFFER VAN HET HANDELEN VAN HUN OUDERS BEVINDEN.EN NAAR MIJN OORDEEL DIENT DE STAAT ZICH OP GROND VAN DEMAATSCHAPPELIJKE ZORGVULDIGHEID EN VOOR ZOVER HET BINNEN ZIJN MACHT LIGT:HET SCHRIJNENDE LOT VAN DIE NEDERLANDSE KINDEREN AAN TE TREKKEN.EN DE STAAT MOET REDELIJKERWIJS MOGELIJKE MAATREGELEN TREFFEN OM DEZE NEDERLANDSE KINDEREN BESCHERMING TE BIEDEN.OOK AL BEVINDEN DE KINDEREN ZICH IN EEN ANDERE STAAT.” [40] Zouden Yesilgöz en haar andere VVD partijgenoten trouwens weleens van het Kinderrechtenverdrag gehoord hebben? [41]Het is ”klip en klaar”[42] [die houden we erin, hahaha], dat de omstandigheden in die Syrische kampen in strijd zijn met dat Kinderrechtenverdrag! [43]Enkele artikelen uit dat Verdrag om dat te verduidelijken? Belangen van het kind: In artikel 3, Kinderrechtenverdrag staat ”In all actions concerning children, whether undertaken by public or private social welfare institutions, courts of law, administrative authorities or legislative bodies, the best interests of the child shall be a primary consideration” Het behoeft geen betoog, dat de deplorabele omstandigheden in de Syrische kampen in hevige strijd zijn met de belangen van de kinderen. In artikel 2 Kinderrechtenverdrag staat ”State Parties shall respect and ensure the rights set forth in the present Convention to each child within their jurisdiction without discrimination of any kind, irrespective of the child’s or his or her parents’ or legal guardian’s race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national, ethnic or social origin, property, disability, birth or other status. Geen enkel onderscheid in rechten!Die rechten gelden dus ook voor ”IS kinderen” VERDER: De rechter spreekt in het vonnis over bombardementen:Daarbij kunnen kinderen omkomenDe rechter spreekt ook over kindersterfte: Artikel 6, Kinderrechtenverdrag garandeert het recht op leven van ieder kind De rechter spreekt over sexueel misbruik, waarmee kinderen kunnen worden geconfronteerd: Artikel 19, Kinderrechtenverdrag, verbiedt dat en eist, dat de Staat het kind beschermt.
De rechter spreekt over foltering, waarmee kinderen kunnen worden geconfronteerd [spreekt over o.a. physical or mental violence, injury or abuse]: Artikel 19, Kinderrechtenverdrag, verbiedt dat en eist, dat de Staat het kind beschermt. De rechter spreekt over gebrek aan medische zorg: Artikel 24. Kinderrechtenverdrag garandeert voor het kind ”the highest attainable standard of health and to facilities for the treatment of illness and rehabilitation of health”en de bescherming door de Staat. De rechter spreekt over de afwezigheid van onderwijs
Artikel 28, Kinderrechtenverdrag, garandeert het recht op onderwijs. [44] Dat lijkt mij duidelijke taal.Klip en klaar!
De Staat is trouwens tegen het vonnis van de rechter in beroep gegaan…..[45]Wist u dat, lezers?Over ”onze waarden” gesproken [46]
VVD/DOODSTRAF Terug naar de doodstraf/module van de VVD. TWO CUCKOO’S FLEW OUT OF THE NEST/MINISTER BLOK EN JOVD Terug naar de doodstraf/module van de VVD. Zoals ik al schreef: Two cuckoo’s flew out of the nest [47] En ja, het is waar!Tussen de nieuwe doodstraf cultus van de VVD, tegen IS strijders wel te verstaan [op de doodstraf van regimes, die we niet lusten, blijven we natuurlijk kritiek hebben/HAHAHA], zijn er, hear hear, toch nog twee lichtpuntjes te bekennen, namelijk bij minister van Buitenlandse Zaken Blok en de jongerenorganisatie van de VVD, de JOVD. Minister Blok: Eerst minister Blok:Ja, deze minister heeft zich dapper betoond, door duidelijk te stellen, TEGEN die doodstraf te zijn, ook als het om IS strijders gaat:Ik citeer Het Parool”“IS’ers verdienen een zware straf. Maar de doodstraf vind ik nooit, nergens en voor niemand acceptabel,” zei Blok vrijdag.” [48]Hiermee maakt Blok tenminste iets goed van zijn blunders in 2018, waarin hij zich denigrerend EN onjuist uitliet, door Suriname te bestempelen als ”Failed State” [49], onzin debiteerde over volgens hem niet bestaande succesvolle multi-culturele samenlevingen en zich nog xenofoob uitliet bovendien! [50] JOVD Niet alleen minister Blok toonde zich dapper door tegen de nieuwe doodstraf cultus van de VVD in te gaan, ook de jongerenorganisatie van de VVD, de JOVD, bleef principieel:In een verklaring, die niet naar mijn smaak was verder [tav andere standpunten over IS strijders, maar dat is een ander Verhaal], toonde zij zich onverbloemd tegen de doodstraf en ging dus lijnrecht in tegen de VVD/Tweede Kamer:Ik citeer:”Maar zijdelingse ondersteuning van de doodstraf ondersteunt de JOVD niet. Nu niet, nooit niet!” [51]
MOOI!At least some decent Voices in the VVD Family Tree!
De VVD is echt een enorme draaier! Want Dilan Yesilgoz, met in haar verlengde de VVD, merkt enerzijds over de doodstraf op [zie website van de VVD]: ”Het is een lastig punt, onder meer omdat de Irakezen in hun rechtssysteem de doodstraf hanteren. Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn.” [52] En anderszijds hanteert de VVD, met haar als spokeswoman, het standpunt, dat het in geval IS strijders in Irak de doodstraf krijgen, wel ”acceptabel” zou zijn? [53]Ach ja, conventiently categoriseert de VVD dat dan onder ”dilemma’s ….[54]Maar je kunt niet tegelijkertijd tegen de doodstraf zijn en deze in bepaalde gevallen wel acceptabel vinden.Net zo min als je niet ”een beetje zwanger” kunt zijn.Het is het een of het ander.
HYPOCRISIE TEN TOP GEDREVEN! WAT een hypocrieten, deze dames en heren van de VVD!Leuteren over ”onze normen en waarden” en hoe ”klip en klaar” dat allemaal is [55]Die, volgens de JOVD [jongerenorganisatie van de VVD] beweert te strijden ”voor mensenrechten”[56]Wanneer dat zo uitkomt, ja Of als het wordt gebruikt als een stok om de allochtoon te slaan [57] Maar de praktijk is wel anders: Want dit is de partij, die met xenofobe en discriminerende uitspraken/voorstellen in het geheel geen moeite heeft [58]Wiens minister van Defensie, mevrouw Hennis Plasschaert, in 2014 stappen heeft gezet om de militaire samenwerking met Israel aan te halen [59],die bezettingsmacht, die niet alleen sinds jaar en dag het land van de Palestijnen steelt in de vorm van gecontinueerde bouw van de illegale nederzettingen [60], maar zich ook herhaaldelijk schuldig gemaakt heeft, en nog maakt, aan oorlogsmisdaden en andere mensenrechtenschendingen [61] EN NU DUS ALS KLAP OP DE VUURPIJL! De Partij, die geen moeite heeft met de doodstraf [laten we het maar zeggen, zoals het is], als het IS strijders aangaat. [62] ONZE WAARDEN……………[63]
EPILOOG ””Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd” Aldus Neerlands premier Rutte [64] ”Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn.” [65] DE VVD HYPOCRISIE IS WEER STUITEND: Maar ondanks al deze mooie woorden: Wanneer het om IS strijders gaat, zijn die ”klip en klare waarden” van meneer Rutte en die weerzin tegen de doodstraf plotseling weg en dan blijkt die ”doodstraf” ineens WEL acceptabel” te zijn. [66] Tegen de wil van de EU, EU beleid en EU Verdragen in! [67] Gelukkig heeft die plotselinge VVD doodstraf cultus in de Tweede Kamer op veel weerstand gestuit. [68]
Dames en heren van de VVD, Het is Tweeen Een
OF U bent voor de doodstraf en zegt je internationale Verdragen en EU lidmaatschap op en maakt in Nederland een ”kanguroo” samenleving OF U houdt zich aan Internationaal Recht en mensenrechten en wijst die doodstraf af! Ook als het om IS strijders gaat. Het is alles of niets. Meer smaken hebben we niet.
Astrid Essed
NOTEN
[1]
WAAROM NOEM IK DE VVD, DE VOLKSPARTIJ VOOR DEMONISERING?LEES MEE ”We voelen een groeiend ongemak wanneer mensen onze vrijheid misbruiken om hier de boel te verstieren, terwijl ze juist naar ons land zijn gekomen voor die vrijheid. Mensen die zich niet willen aanpassen, afgeven op onze gewoontes en onze waarden afwijzen. Die homo’s lastigvallen, vrouwen in korte rokjes uitjouwen of gewone Nederlanders uitmaken voor racisten. Ik begrijp heel goed dat mensen denken: als je ons land zo fundamenteel afwijst, heb ik liever dat je weggaat. Dat gevoel heb ik namelijk ook. Doe normaal of ga weg.”……..”In Nederland is het namelijk normaal dat je elkaar de hand schudt en gelijk behandelt. Het is normaal dat je van hulpverleners afblijft. Dat je leraren respecteert en mensen niet sart met vlogjes. Het is normaal dat je werkt voor je geld en het beste uit je leven probeert te halen. Elkaar helpt als het even moeilijk gaat en een arm om iemand heen slaat in zware tijden. Het is normaal dat je je inzet en niet wegloopt voor problemen. Dat je fatsoenlijk naar elkaar luistert. In plaats van elkaar te overschreeuwen als je het ergens niet mee eens bent.
De komende tijd is bepalend voor de koers van ons land. Er ligt slechts één vraag voor: wat voor land willen we zijn?
Laten we ervoor strijden dat we ons thuis blijven voelen in ons mooie land. Laten we duidelijk blijven maken wat hier normaal is en wat niet. Ik weet zeker dat we dit voor elkaar gaan krijgen. Dat we alles wat we met elkaar bereikt hebben samen overeind houden. U, ik, wij allemaal. Laten we samenwerken om dit land nóg beter te maken. Want echt, we zijn een ontzettend gaaf land. Ik zou nergens anders willen wonen. U wel?”
Pleur op, zou ik in plat Haags zeggen.We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, daar maken zij gebruik van.
We hebben ook persvrijheid.
Deze mensen treden die persvrijheid, tredenze met voeten en laat ik het dan misschien meerals minister president zeggen:
Echt klip en klaar
Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.
Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.
We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uithumanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebbenopgebouwd
Als mensen van buiten komen-en niemand in Nederland is e rmisschien op die meneer met dat gekke programma na-iser op tegen, dat je vluchtelingen opvangt, mits dieaantallen beheersbaar zijn-…..
De multiculturele samenleving, een woord dat ik haat, echt haat,het woord, dat ervan uitgaat, laat iedereen maar een beetje zijn gang gaan.
AD
VVD: CRIMINALITEIT IN PROBLEEMWIJKEN DUBBEL ZO HARD BESTRAFFEN19 SEPTEMBER 2018
EERSTE KAMERINITIATIEF-VOORSTEL BOSMAN
WET REGULERING VESTIGING NEDERLANDERS VAN ARUBA, CURACAOEN SINT-MAARTEN IN NEDERLAND [IN DE VOLKSMOND”ANTILLIANENWET” GENOEMD]
”De laatste keer dat een lid van het kabinet verregaande oorlogsretoriek hanteerde, was in 2004, vlak na de moord op Theo van Gogh. Vicepremier Gerrit Zalm (VVD) verklaarde het land ‘in oorlog met het moslimextremisme’.
”Voor een oorlog was het vanochtend opvallend rustig op straat. Geen militairen, geen sirenes en geen paniek. Gewoon: mensen op weg naar hun werk, kinderen op weg naar hun school. Oorlogstaal We zijn in oorlog, sprak premier Mark Rutte zaterdag zijn Franse collega François Hollande na, nog geen etmaal na de gruwelijke aanslagen in Parijs. ‘En Isis is onze vijand.’
”Voor een oorlog was het vanochtend opvallend rustig op straat. Geen militairen, geen sirenes en geen paniek. Gewoon: mensen op weg naar hun werk, kinderen op weg naar hun school. Oorlogstaal We zijn in oorlog, sprak premier Mark Rutte zaterdag zijn Franse collega François Hollande na, nog geen etmaal na de gruwelijke aanslagen in Parijs. ‘En Isis is onze vijand.’ Hoe verhoudt dat zich tot de oproep van de Amsterdamse driehoek van burgemeester, politie en Openbaar Ministerie? ‘Sta niet toe dat de aanslagen ons leven veranderen en ga dus gewoon naar een café, een concert of voetbalwedstrijd.’
‘Als we onze angst laten overwinnen, winnen de terroristen,’ zei burgemeester Eberhard van der Laan. ‘Want dat is hun doel: dat wij uit angst ons leven veranderen en dat er verdeeldheid ontstaat.’ Helpt het dan om te roepen dat het oorlog is? Wat is daar nog de overtreffende trap van als er onverhoopt iets op Nederlands grondgebied gebeurt? De ‘absolute oorlog’? De Derde Wereldoorlog?
Rutte dempt spanning niet Is het niet de verantwoordelijkheid van een premier om in tijden van spanningen emoties te dempen, in plaats van angst en boosheid aan te wakkeren? De verwarring in het land is al groot genoeg.
Natuurlijk wees Rutte nadrukkelijk op de bescheiden deelname van Nederland aan de oorlog in Irak en Syrië. En natuurlijk wees hij ons er ook keurig op dat het land niet in oorlog is met de islam. Maar met wie dan wel? De onzichtbare vijand die onder ons is? Terroristen die zich schuil zouden houden in de wassende stroom vluchtelingen uit het Midden-Oosten?
Oorlogsverklaring In januari werd Parijs getroffen door de aanslag op het satirische weekblad Charlie Hebdo. PVV-leider Geert Wilders was er als de kippen bij om de wereld de oorlog te verklaren.
Rutte toonde zich in een reactie op die woorden nog staatsman, wijs en onpartijdig: ‘Ik zou zo’n term nooit in de mond nemen.’ Maar inmiddels kan de PVV rekenen op een kwart van de kiezers, 38 zetels, tegenover 19 voor de VVD.
Oorlog draait om zwart en wit, om goed en fout. De slag om het grijze midden, waar gematigde krachten elkaar ontmoeten, zul je er niet mee winnen. De laatste keer dat een lid van het kabinet verregaande oorlogsretoriek hanteerde, was in 2004, vlak na de moord op Theo van Gogh. Vicepremier Gerrit Zalm (VVD) verklaarde het land ‘in oorlog met het moslimextremisme’.
Terug bij af De reacties waren niet mals. ‘Het suggereert twee volkeren die elkaar op leven en dood bestrijden,’ zei SP-leider Jan Marijnissen. En André Rouvoet van de ChristenUnie: ‘We mogen mensen niet het idee geven dat alles nu maar kan om de vijand te verslaan.’
Ahmed Aboutaleb, de Amsterdamse wethouder die tegenwoordig furore maakt als burgemeester van Rotterdam, zei: ‘Ik vind het onbegrijpelijk dat een rouwende natie dit soort woorden over zich heen krijgt.’ Nu spreekt ook hij van oorlog en kan Rutte rekenen op gelaten steun vanuit de Tweede Kamer. Ruim tien jaar na Van Gogh zijn we terug bij af: het is oorlog, gaat u rustig slapen. [6]
”Primaire eerste gevoel is:Lazer op. Ga zelf terug naar Turkije.Pleur op, zou ik in plat Haags zeggen….”………. De multiculturele samenleving, een woord dat ik haat, echt haat,het woord, dat ervan uitgaat, laat iedereen maar een beetje zijn gang gaan”
We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, daar maken zij gebruik van.
We hebben ook persvrijheid.
Deze mensen treden die persvrijheid, treden ze met voeten en laat ik het dan misschien meer als minister president zeggen:
Echt klip en klaar
Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.
Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.
We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uithumanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebbenopgebouwd
Als mensen van buiten komen-en niemand in Nederland is er misschien op die meneer met dat gekke programma na-is er op tegen, dat je vluchtelingen opvangt, mits die aantallen beheersbaar zijn-…..
De multiculturele samenleving, een woord dat ik haat, echt haat,het woord, dat ervan uitgaat, laat iedereen maar een beetje zijn gang gaan.
[7]
”We voelen een groeiend ongemak wanneer mensen onze vrijheid misbruiken om hier de boel te verstieren, terwijl ze juist naar ons land zijn gekomen voor die vrijheid. Mensen die zich niet willen aanpassen, afgeven op onze gewoontes en onze waarden afwijzen. Die homo’s lastigvallen, vrouwen in korte rokjes uitjouwen of gewone Nederlanders uitmaken voor racisten. Ik begrijp heel goed dat mensen denken: als je ons land zo fundamenteel afwijst, heb ik liever dat je weggaat. Dat gevoel heb ik namelijk ook. Doe normaal of ga weg.”
”VVD-leider Mark Rutte heeft als staatssecretaris van Sociale Zaken gemeenten aangezet tot rassendiscriminatie. Dit oordeel heeft de rechtbank van Haarlem geveld over een oproep van Rutte.
Hij vroeg begin 2003 aan gemeenten om inwoners van Somalische afkomst extra te controleren op fraude met bijstand. Een woordvoerder van het ministerie van Sociale Zaken heeft zaterdag een bericht hierover in de GPD-kranten bevestigd.” NU.NLRECHTBANK: RUTTE ZETTE AAN TOT DISCRIMINATIE19 MEI 2007 https://www.nu.nl/algemeen/1082182/rechtbank-rutte-zette-aan-tot-discriminatie.html
TEKST De VVD vindt het acceptabel dat Nederlandse IS-strijders in het uiterste geval de doodstraf krijgen, mochten ze in Irak worden berecht. Deze uitspraak van Tweede Kamerlid Dilan Yeşilgöz zorgt voor grote verbazing bij andere partijen.
De Kamer debatteerde woensdag laat op de avond over de problemen met naar Syrië uitgereisde mannen en vrouwen. De druk op de regering om de eigen onderdanen daar op te halen en hier te berechten, neemt steeds verder toe. De kans is groot dat gevangengenomen IS’ers uit kampen ontsnappen en onder de radar verdwijnen, met alle gevaren van dien.
Het kabinet weigert vooralsnog om Nederlandse IS’ers te repatriëren naar Nederland. Minister Stef Blok van buitenlandse zaken ziet liever dat deze mannen en vrouwen voor een rechtbank in Irak worden berecht. Dat is buitengewoon ingewikkeld, onder meer omdat Irak de doodstraf kent.
‘Ultieme consequentie’
VVD-Kamerlid Yeşilgöz zei woensdagavond dat de ‘ultieme consequentie’ in beeld komt voor mensen die “willens en wetens naar het kalifaat zijn vertrokken om zich in te zetten voor een strijd die echt gericht is op het vernietigen van alles waar wij hier in dit huis voor staan”. “Als zij daar vervolgens hun vreselijke misdaden begaan en de Irakezen zeggen ‘dit valt binnen ons rechtssysteem’, dan denk ik dat we het daar met elkaar over moeten hebben.”GroenLinks reageerde geschrokken. Kamerlid Niels van den Berge: “Ik vind het echt onacceptabel en ik vind dat we daar grenzen overgaan op het gebied van mensenrechten, volkenrechtelijke afspraken, die we niet over zouden moeten willen gaan.”
Ook binnen de coalitie vallen de uitlatingen van de VVD verkeerd. “Feit is dat we onze grote Europese en internationale verdragen moeten opzeggen als we dit willen doen”, zei Madeleine van Toorenburg van het CDA. Volgens D66-collega Sjoerd Sjoerdsma legt de VVD ‘een bom’ onder het kabinetsbeleid. “Als minister Blok aankomt in Saudi-Arabië, in Indonesië of in andere landen waar mensen tot de doodstraf worden veroordeeld, soms ook Nederlanders, dan kan hij nu zeggen: wij zijn altijd tegen de doodstraf. Maar als we zouden doen wat mevrouw Yeşilgöz zegt, dan zeggen die landen: “Ja, ho eens even. Toen het u goed uitkwam, was u daar wel voor. Dit zijn de wetten in ons land. Hier zijn lhbti’ers illegaal. Hier zijn atheïsten illegaal. Het zijn terroristen. Loopt u maar weer een deur verder’.” Sjoerdsma richtte zich in het debat direct tot Yesilgoz: “Trek dat standpunt alstublieft in”. Maar het VVD-Kamerlid voelde daar niks voor.
Het kabinet blijft erbij dat uit Nederland afkomstige IS-strijders die in Syrië gevangen zitten, niet worden teruggehaald naar Nederland. Dat zei minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid na het wekelijkse coalitieberaad.
ChristenUnie en D66 dringen aan op onderzoek naar het terughalen van strijders, nu ze door de gevechten in Noord-Syrië mogelijk weten te ontsnappen. Maar het kabinet is dat niet van plan. Daarmee staat de verdeeldheid in de coalitie over de kwestie op scherp.
Volgens minister Grapperhaus is het “heel onveilig” om mensen die kant op te sturen en strijders op te halen.
De minister laat zich voortdurend op de hoogte houden en heeft “persoonlijke bevestiging” van het Rode Kruis dat het nu “heel gevaarlijk is”.
“
Het is volstrekt onoverzichtelijk en alleen nog maar onveiliger geworden in het gebied.Minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid
De VVD is faliekant tegen het terughalen van strijders. Ook het CDA ziet het, gezien de chaos in het gebied, niet zitten. “We kunnen daar geen mensen heen sturen”, zegt Kamerlid Van Toorenburg.
Bij de inloop van het coalitieoverleg vanmorgen zei ChristenUnie-leider Segers de dreigende ontsnapping van IS-strijders een “directe bedreiging voor onze veiligheid en de veiligheid in de regio” te vinden. Er is volgens Segers een “nieuwe situatie” waarnaar gekeken moet worden.
D66-Kamerlid Sjoerdsma spreekt van “een kantelpunt” nu Turkije aanvallen op het gebied uitvoert.
Dag tot dag
D66-leider Jetten erkent dat het nu gevaarlijk is maar roept het kabinet op de situatie van dag tot dag te bekijken. “Waar de mogelijkheid zich voordoet moet ook worden gekeken of er in Europees verband kinderen en vrouwen kunnen worden teruggehaald.”
Volgens Grapperhaus zijn er op dit moment geen berichten over ontsnapte Nederlandse IS-strijders. Op de vraag of het kabinet niet bezorgd is dat deze mensen alsnog naar Nederland komen, zei de minister dat er al maatregelen genomen zijn. “De paspoorten van Nederlandse uit-reizigers zijn ongeldig, ze kunnen ons land legaal niet in.”
“Mochten mensen in Turkije belanden dan kan de marechaussee ze daar oppakken. We zijn voortdurend met onze EU-partners in gesprek. Maar we gaan niet naar een volstrekt onveilig en onoverzichtelijk gebied om deze mensen op te halen.”
In totaal zijn de afgelopen jaren ongeveer 300 Nederlandse jihadisten uitgereisd. Negentig van hen zijn omgekomen. Zestig personen zijn teruggekeerd naar Nederland.VRT-journalist Rudi Vranckx is in het noorden van Syrië en maakt melding van “totale chaos” bij het kamp Ain Issa. Daar worden vooral vrouwen en kinderen van IS-strijders vastgehouden. Vranckx vertelde aan Nieuwsuur dat er voor de Turkse invasie nog 700 bewakers waren en nu 60.
[12]
”Frankrijk heeft niet geprobeerd om de gevangen genomen strijders met een Franse nationaliteit terug te halen. Wel zegt Parijs al het mogelijke te doen om te voorkomen dat de Fransen in Irak daadwerkelijk ter dood worden gebracht.”
Een Iraakse rechtbank heeft opnieuw twee Fransen ter dood veroordeeld omdat ze lid zouden zijn van terreurgroep IS. Een van hen heeft verklaard dat hij in gevangenschap is gemarteld, maar artsen die hem hebben onderzocht spreken dat tegen.
Met deze nieuwe veroordelingen komt het aantal Fransen dat de afgelopen week in Irak tot de doodstraf is veroordeeld op negen. In januari werden twaalf Franse IS-strijders door de Syrische oppositie uitgeleverd aan Irak. Morgen staan nog drie Fransen terecht.
De Syrische Democratische Strijdkrachten hebben ook meer dan 1100 Iraakse strijders uitgeleverd aan Bagdad, die ervan worden verdacht dat ze aangesloten waren bij IS. Bijna 160 van hen zijn eveneens ter dood veroordeeld.
Intimidatie of marteling
In Irak zijn behalve de Fransen nog meer uit Europa afkomstige IS-leden ter dood veroordeeld, maar geen van de Europese veroordeelden is nog geëxecuteerd. Van de duizenden processen tegen mensen die worden verdacht van betrokkenheid bij IS zijn er honderden gericht tegen niet-Irakezen.
Frankrijk heeft niet geprobeerd om de gevangen genomen strijders met een Franse nationaliteit terug te halen. Wel zegt Parijs al het mogelijke te doen om te voorkomen dat de Fransen in Irak daadwerkelijk ter dood worden gebracht.
Mensenrechtenorganisaties hebben kritiek op het grote aantal terdoodveroordelingen in Irak. Ze zijn bang dat de processen niet zorgvuldig verlopen. Veroordelingen zijn vaak gebaseerd op bekentenissen die volgens de actiegroepen worden afgedwongen door intimidatie of marteling.
Nederland wil IS-strijders in Irak en elders in de regio berechten. Minister Stef Blok (Buitenlandse Zaken) kijkt samen met Irak naar de mogelijkheden, bevestigen bronnen. Den Haag wil juridische kennis bijdragen.
Blok wil ook andere landen oproepen om samen een plan te ontwikkelen voor berechting van IS-strijders in de regio, meldt NRC. Omdat Irak de doodstraf kent, verlangt de bewindsman wel de garantie dat die niet wordt toegepast.
Blok en zijn Iraakse college organiseren samen op initiatief van Nederland een bijeenkomst donderdag bij de Verenigde Naties in New York om over de kwestie te praten. Ruim twintig landen zijn uitgenodigd. Alleen in Irak gaat het om zo’n 20.000 gevangen strijders van de terreurbeweging. [14]
”A kangaroo court is a court that ignores recognized standards of law or justice, and often carries little or no official standing in the territory within which it resides.[1] The term may also apply to a court held by a legitimate judicial authority who intentionally disregards the court’s legal or ethical obligations. The defendants in such courts are often denied access to legal representation and in some cases, proper defence and the right of appeal.”
WIKIPEDIAKANGAROO COURT
https://en.wikipedia.org/wiki/Kangaroo_court
[15]
”The judiciaries of the Iraqi government and the KRG are relying on their respective counterterrorism courts to rapidly prosecute all of these ISIS suspects on charges brought under their counterterrorism laws, primarily and often exclusively on the charge of membership in ISIS, with no distinction made for the severity of the charges brought against suspects and no effort to prioritize the prosecution of the worst offenses” HUMAN RIGHTS WATCH REPORTFLAWED JUSTICEACCOUNTABILITY FOR ISIS CRIMES IN IRAQ
”Following a December 2017 Human Rights Watch report, judges in the Nineveh governorate in northern Iraq are requiring a higher evidentiary standard to detain and prosecute suspects, minimizing the court’s reliance on confessions alone, erroneous wanted lists, and unsubstantiated allegations.
“What we see in Nineveh is a significant shift in the way that prosecutions are proceeding,” said Lama Fakih, deputy Middle East and North Africa director at Human Rights Watch. “Throwing out cases with flimsy or no evidence is a step forward, but more work is needed to ensure defendants are not mistreated and get fair trials.”
HUMAN RIGHTS WATCH
IRAQ: KEY COURTS IMPROVE ISIS TRIAL PROCEDURES
But changes needed in laws, response to torture, Other Courts
Prosecutions of Islamic State (ISIS) suspects in Iraq are proceeding based on a deeply flawed and vague counterterrorism law, but the Nineveh governorate’s counterterrorism court has made improvements in recent months, Human Rights Watch said today.
Following a December 2017 Human Rights Watch report, judges in the Nineveh governorate in northern Iraq are requiring a higher evidentiary standard to detain and prosecute suspects, minimizing the court’s reliance on confessions alone, erroneous wanted lists, and unsubstantiated allegations.
“What we see in Nineveh is a significant shift in the way that prosecutions are proceeding,” said Lama Fakih, deputy Middle East and North Africa director at Human Rights Watch. “Throwing out cases with flimsy or no evidence is a step forward, but more work is needed to ensure defendants are not mistreated and get fair trials.”
On February 4, 2019, Human Rights Watch visited Nineveh’s counterterrorism court in Tal Kayf, north of Mosul. The head of the investigation court, Raed al-Maslah, said the court is processing the highest number of ISIS suspects in the country, with 9,000 cases in 2018. Of those, 2,036 cases were dropped; 3,162 remain under investigation; 2,827 were referred to trial, including 561 children; and 975 were transferred to other courts because the cases were not linked to terror charges. He did not have statistics on the outcomes.
Al-Maslah said that his court was taking action to improve overall respect of the rule of law. He said that in response to a Human Rights Watch report uncovering a prison the National Security Service (NSS) was illegally running in Mosul, he asked the NSS to transfer the several hundred prisoners to the Interior Ministry. However, he acknowledged they still held about 70 detainees.
In perhaps the biggest improvement in the court’s prosecutions, he said that since mid-2018, his court has been requiring a higher evidentiary standard to detain and prosecute suspects. He said that investigators have found a trove of ISIS documents that have facilitated the process, along with social media, phone, and text message data; fingerprints; and other forensic material.
In light of this new evidence, al-Maslah said he struck 7,000 names off wanted lists because they consisted of a first and last name but no other information. He said judges will only issue an arrest warrant based on evidence in ISIS documents, or on detailed and credible allegations from witnesses, including the suspect’s father and grandfather’s name. He said his court has issued 50,000 arrest warrants for people wanted for ISIS affiliation under this new standard.
Under the new procedures, anyone arrested typically appears before an investigative judge within 48 hours. If they maintain innocence, intelligence officers consult the accused’s local community leader and two neighbors to assess the credibility of the allegations. If the person is cleared, including based on witness testimony, the court issues a notice to remove the defendant’s name from wanted lists countrywide, reducing the possibility of rearrests.
Human Rights Watch sat in on a trial before the Nineveh counterterrorism court on February 4 and observed judges applying the new rules. Two lawyers that regularly appear at the court confirmed that the court’s operations had improved. “The court is more process-driven than before and as a result you are seeing fewer confession-based prosecutions, and fewer allegations of torture,” one said. “Also, with time the court has become much more sensitive to individuals using ISIS allegations as a form of personal revenge.”
There is some indication that these heightened evidentiary standards are being applied elsewhere. In a February 7 statement, the US-led coalition highlighted an increase in local police forces in Baghdad and Diyala using warrants and collecting evidence “to support investigations with the aim to prosecute offenders in a proper manner.” An international trial observer told Human Rights Watch that they had seen heightened evidentiary standards used in Karkh, one of two criminal courts in Baghdad.
However, Human Rights Watch researchers observed that in October 2018, in Baghdad’s second criminal court, Risafa, judges continue to process cases solely based on a defendant’s confession, with the defendant frequently alleging torture to extract the statement. This suggests that the heightened requirements are not being used consistently in proceedings across Iraq. Authorities should consider transferring cases from Baghdad to the Nineveh counterterrorism court if the suspect is believed to have committed their crime in Nineveh.
In addition, concerns about torture and reliance on coerced confessions remain with the lawyers saying that from their observations, the prevalence of torture, as well as deaths in custody, have continued.
In a trial of a man accused of ISIS membership that Human Rights Watch observed in early 2019, the defendant denied some charges he had confessed to and said that an officer had threatened to take him “back to Safina” to beat him again if he changed any part of his confession in court. Safina is a village south of Mosul where Human Rights Watch had documented torture allegations in abandoned houses in 2017 and has heard continued allegations of abuse. The judge ordered a medical examination after repeated requests from the defendant but did not ask for details or to show any marks on his body consistent with torture. Human Rights Watch has observed that judges routinely ignore torture allegations by defendants, and almost never investigate accused officers.
Iraq’s deeply flawed, vague counterterrorism law (no. 13/2005) remains a major concern, Human Rights Watch said. The law covers a wide variety of crimes including membership or support for a terrorist organization. While judicial authorities can issue lower sentences, the law stipulates the death penalty for anyone who committed, incited, planned, financed, or assisted in a terrorist act.
In one case before the Nineveh counterterrorism court in early January, a male nurse was prosecuted under the law because he provided ISIS members with medical care after ISIS took over the area. International humanitarian law prohibits prosecuting medical workers for performing medical duties compatible with medical ethics.
Because authorities are still not bringing any additional charges beyond the counterterrorism law against ISIS suspects, including from the penal code, authorities are not making efforts to solicit victim participation in the trials, including as witnesses.
Iraqi authorities should develop a coordinated strategy to prioritize the prosecution of those who committed the most serious crimes by bringing charges for the full range of crimes committed, and with a clear role for victims, Human Rights Watch said. Authorities should drop charges against those whose functions under ISIS helped protect human rights.
On February 24, Human Rights Watch also wrote to Muhammad Tahir al-Mulhim, director of the human rights office within the Prime Minister’s Advisory Council, Foreign Minister Mohamed Alhakim, and Interior Ministry Inspector General Jamal al-Asadi, asking whether the government had investigated Human Rights Watch allegations of ill-treatment of prisoners in an August 2018 report. Human Rights Watch also wrote to Chief Justice Faik Zaidan, asking what steps judges are obliged to take once a defendant alleges torture. None of those contacted has responded.
Iraq’s High Judicial Council should issue guidelines on the steps judges are obliged when a defendant alleges torture. Judges should investigate all credible allegations of torture and the security forces responsible, and order transfers of detainees to different facilities immediately after they allege torture or ill-treatment, to protect them from retaliation. Parliament should pass the draft Anti-Torture Law, which would require judges to order a medical examination of any detainee alleging torture within 24 hours of learning of the allegation.
Iraq’s foreign minister should urge parliament to ratify the Optional Protocol to the Convention Against Torture. Pending this ratification, the government should commit to setting up a National Preventative Mechanism that can inspect all detention centers in Iraq and set up effective complaint mechanisms for authorities and facilities involved in detention and interrogations. The heads of the federal intelligence agency, NSS, and the new minister of interior, once appointed, should issue statements to their chain of command on the prohibition of the use of torture and their commitment to punish perpetrators. The prime minister should publicly condemn the use of torture by all law enforcement, security and military personnel.
“The recent developments in Nineveh show that judicial authorities can better ensure that terrorism trials respect defendants’ rights.” Fakih said. “We hope to see courts elsewhere in Iraq learning from the improvements in Nineveh and introducing similar measures that can serve justice while protecting defendants from abuse.” 16]
ARTICLE 3 Everyone has the right to life, liberty and security of person. UNIVERSAL DECLARATION OF HUMAN RIGHTS
http://hrlibrary.umn.edu/instree/b1udhr.htm
[17]
”45 Opdat gij moogt kinderen zijn uws Vaders, Die in de hemelen is; want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” MATTHEUS 5: 45 https://www.statenvertaling.net/bijbel/matt/5.html
”Both groups’ convictions were eventually declared “unsafe and unsatisfactory”[1] and reversed in 1989 and 1991 respectively after they had served up to 15–16 years in prison.”
”The death penalty is the ultimate cruel, inhuman and degrading punishment. Amnesty opposes the death penalty in all cases without exception – regardless of who is accused, the nature or circumstances of thecrime, guilt or innocence or method of execution.”
We know that, together, we can end the death penalty everywhere.
Every day, people are executed and sentenced to death by the state as punishment for a variety of crimes – sometimes for acts that should not be criminalized. In some countries, it can be for drug-related offences, in others it is reserved for terrorism-related acts and murder.
Some countries execute people who were under 18 years old when the crime was committed, others use the death penalty against people with mental and intellectual disabilities and several others apply the death penalty after unfair trials – in clear violation of international law and standards. People can spend years on death row, not knowing when their time is up, or whether they will see their families one last time.
The death penalty is the ultimate cruel, inhuman and degrading punishment. Amnesty opposes the death penalty in all cases without exception – regardless of who is accused, the nature or circumstances of thecrime, guilt or innocence or method of execution.
Amnesty International holds that the death penalty breaches human rights, in particular the right to life and the right to live free from torture or cruel, inhuman or degrading treatment or punishment. Both rights are protected under the Universal Declaration of Human Rights, adopted by the UN in 1948.
Over time, the international community has adopted several instruments that ban the use of the death penalty, including the following:
• The Second Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights, aiming at the abolition of the death penalty. • Protocol No. 6 to the European Convention on Human Rights, concerning the abolition of the death penalty, and Protocol No. 13 to the European Convention on Human Rights, concerning the abolition of the death penalty in all circumstances. • The Protocol to the American Convention on Human Rights to Abolish the Death Penalty.
Although international law says that the use of the death penalty must be restricted to the the most serious crimes, meaning intentional killing, Amnesty believes that the death penalty is never the answer.
The use of the death penalty for crimes committed by people younger than 18 is prohibited under international human rights law, yet some countries still sentence to death and execute juvenile defendants. Such executions are few compared to the total number of executions recorded by Amnesty International each year.
However, their significance goes beyond their number and calls into question the commitment of the executing states to respect international law.
Since 1990 Amnesty International has documented 145 executions of child offenders in 10 countries: China, the Democratic Republic of Congo, Iran, Nigeria, Pakistan, Saudi Arabia, South Sudan, Sudan, the USA and Yemen.
Several of these countries have changed their laws to exclude the practice. Iran has executed more than twice as many child offenders as the other nine countries combined. At the time of writing Iran has executed at least 97 child offenders since 1990.
Where do most executions take place?
In 2018, most known executions took place in China, Iran, Saudi Arabia, Viet Nam and Iraq – in that order.
China remains the world’s top executioner – but the true extent of the use of the death penalty in China is unknown as this data is classified as a state secret; the global figure of at least 690 recorded in 2018 excludes the thousands of executions believed to have been carried out in China.
Excluding China, 78% of all reported executions took place in just four countries – Iran, Saudi Arabia, Viet Nam and Iraq.
Executions per year
Amnesty International recorded at least 690 executions in 20 countries in 2018, down by 31% from 2017 (at least 993 executions). This figure represents the lowest number of executions that Amnesty International has recorded in the past decade.
Death sentences per year
Amnesty International recorded at least 2,531 death sentences in 54 countries in 2018, a slight decrease from the total of 2,591 reported in 2017. At least 19,336 people were known to be under sentence of death globally at the end of 2018.
Reasons to abolish the death penalty
It is irreversible and mistakes happen. Execution is the ultimate, irrevocable punishment: the risk of executing an innocent person can never be eliminated. Since 1973, for example, more than 160 prisoners sent to death row in the USA have later been exonerated or released from death row on grounds of innocence. Others have been executed despite serious doubts about their guilt.
It does not deter crime. Countries who execute commonly cite the death penalty as a way to deter people from committing crime. This claim has been repeatedly discredited, and there is no evidence that the death penalty is any more effective in reducing crime than life imprisonment.
It is often used within skewed justice systems. In many cases recorded by Amnesty International, people were executed after being convicted in grossly unfair trials, on the basis of torture-tainted evidence and with inadequate legal representation. In some countries death sentences are imposed as the mandatory punishment for certain offences, meaning that judges are not able to consider the circumstances of the crime or of the defendant before sentencing.
It is discriminatory. The weight of the death penalty is disproportionally carried by those with less advantaged socio-economic backgrounds or belonging to a racial, ethnic or religious minority. This includes having limited access to legal representation, for example, or being at greater disadvantage in their experience of the criminal justice system.
It is used as a political tool. The authorities in some countries, for example Iran and Sudan, use the death penalty to punish political opponents.
What is Amnesty doing to abolish the death penalty?
For 40 years, Amnesty has been campaigning to abolish the death penalty around the world.
The organisation’s work to oppose the death penalty takes many forms, including targeted, advocacy and campaign based projects in the Africa, Asia-Pacific, Americas and Europe and Central Asia region; strengthening national and international standards against its use, including by supporting the successful adoption of resolutions on a moratorium on the use of the death penalty by the UN General Assembly; and applying pressure on cases that face imminent execution. We also support actions and work by the abolitionist movement, at national, regional and global level.
When Amnesty started its work in 1977, only 16 countries had totally abolished the death penalty. Today, that number has risen to 106 – more than half the world’s countries. More than two-thirds are abolitionist in law or practice.
[24]
The cornerstone of human rights is respect for the inherent dignity of all human beings and the inviolability of the human person. Human Rights Watch opposes capital punishment in all countries and in all circumstances because the inherent dignity of the person is inconsistent with the death penalty. This form of punishment is unique in its cruelty and finality, and it is inevitably and universally plagued with arbitrariness, prejudice, and error.”
The cornerstone of human rights is respect for the inherent dignity of all human beings and the inviolability of the human person. Human Rights Watch opposes capital punishment in all countries and in all circumstances because the inherent dignity of the person is inconsistent with the death penalty. This form of punishment is unique in its cruelty and finality, and it is inevitably and universally plagued with arbitrariness, prejudice, and error.
October 10, 2011 is the ninth annual World Day against the Death Penalty, and this year marks 35 years since the United States reinstated capital punishment in 1976. In that time, 1,271 people have been electrocuted, shot, hanged, gassed, or put to death by lethal injection. In September, the state of Georgia executed Troy Davis despite significant doubts about his guilt. Texas executed its 475th prisoner since 1976. During that time, Texas has by far executed the largest number of people of any US state.
Those responsible for serious crimes should be fairly and appropriately brought to justice, and the victims of crimes and their families should have access to the mechanisms of justice and redress. But it is increasingly recognized around the world that the death penalty is a fundamental assault on the right to life found in the Universal Declaration of Human Rights and international human rights treaties.
Innocent people have been sentenced to death in the United States. Since 1973, 138 prisoners have been released from death rows around the country after they were shown to be innocent of the crimes for which they had been sentenced to die. Some of them were released just days before they were scheduled for execution. The inherent fallibility of all criminal justice systems assures that even when full due process of law is respected, innocent people are likely to be executed. Because an execution is irreversible, such miscarriages of justice can never be corrected.
Race, poverty, and geography are inexorably intertwined with the death penalty. Defendants whose victims were white are more likely to be sentenced to death than those whose victims were members of a minority group. Poor defendants are generally represented by government-appointed counsel, who are often overworked and underpaid for the weighty responsibility of defending a person faced with the possibility of execution. Prosecutors in certain counties are more likely to seek the death penalty than those elsewhere in the same state. The accident of geography, and no other aspect of a particular crime, can mean the difference between life and death for the defendant.
The United States stands increasingly alone among democratic countries in its continued use of the death penalty. By retaining capital punishment in a world that has largely turned its back on this barbaric practice, the US damages its reputation, causes friction with its closest neighbors and allies, and undermines its efforts to promote human rights at home and abroad.
For all of these reasons, the death penalty is becoming increasingly rare in the United States. The numbers of executions and death sentences per year have decreased by half in the last 10 years. Four states have abolished the death penalty in the past four years, raising the total number of states prohibiting capital punishment to 16, plus the District of Columbia. Death as a punishment is becoming more and more unusual because it is increasingly recognized as inherently cruel.
Human Rights Watch urges all jurisdictions in the United States to reject the death penalty, and in doing so, to reaffirm fundamental principles of human rights.[25]
‘A kangaroo court is a court that ignores recognized standards of law or justice, and often carries little or no official standing in the territory within which it resides.[1] The term may also apply to a court held by a legitimate judicial authority who intentionally disregards the court’s legal or ethical obligations. The defendants in such courts are often denied access to legal representation and in some cases, proper defence and the right of appeal.”
WIKIPEDIAKANGAROO COURT
https://en.wikipedia.org/wiki/Kangaroo_court
”The judiciaries of the Iraqi government and the KRG are relying on their respective counterterrorism courts to rapidly prosecute all of these ISIS suspects on charges brought under their counterterrorism laws, primarily and often exclusively on the charge of membership in ISIS, with no distinction made for the severity of the charges brought against suspects and no effort to prioritize the prosecution of the worst offenses” HUMAN RIGHTS WATCH REPORTFLAWED JUSTICEACCOUNTABILITY FOR ISIS CRIMES IN IRAQ
” Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_nl.pdf
[27]
‘“Capital punishment is inhumane and unnecessary. Experience has also shown that it does not serve as a deterrent to crime. No legal system is flawless; any miscarriage of justice could lead to the tragic loss of an innocent life. ”
EUROPEAN UNIONJOINT DECLARATION BY TJORBJORN JAGLAND, SECRETARY GENERAL OF THE COUNCIL OF EUROPE AND CATHERINE ASHTON, EUROPEAN UNION HIGH REPRESENTATIVE FOR FOREIGN AFFAIRS AND SECURITY POLICY, ON THE EUROPEAN AND WORLD DAY AGAINST THE DEATH PENALTY, 10 OCTOBER 2012 https://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/EN/foraff/132777.pdf
”De term nexit verwijst naar een hypothetisch scenario waarin Nederland de Europese Unie zou verlaten. Het woord is een porte-manteau van ‘Nederland’ en ‘exit’ WIKIPEDIANEXIT
De uitspraken van Dilan Yesilgöz betekenen volgens woordvoerder niet dat het VVD-standpunt om niemand terug te halen uit Syrië verandert.
Als het mogelijk is jonge kinderen van Nederlanders IS-strijders zonder hun ouders terug te halen uit Syrië, moet dit volgens VVD-Kamerlid Dilan Yesilgöz bespreekbaar zijn. Dat heeft ze maandagavond gezegd in tv-programma Pauw. Een woordvoerder van de VVD laat weten dat het standpunt van de partij, dat niemand wordt teruggehaald uit Syrië en daders in de regio worden berecht, niet verandert.
Als het mogelijk is „hele kleine kinderen” zonder hun ouders naar Nederland te halen, vindt Yesilgöz: „daar kun je het over hebben omdat zij er ook niks aan kunnen doen.” Ze zegt daarbij op kinderen van vijf, zes jaar oud te doelen. Yesilgöz gaat niet in op concrete voorwaarden waaronder dit zou moeten kunnen. Het scheiden van kinderen en hun ouders is uitgesloten omdat dat ingaat tegen internationaal recht.
Coalitie verdeeld
De coalitie is verdeeld over het terughalen van Nederlandse IS-strijders en hun kinderen uit Syrië. Eerder pleitte D66 voor gecontroleerde terugkeer van IS’ers en ook ChristenUnie, die openstaat voor het terughalen van IS-vrouwen en kinderen, vindt dat „je in nieuwe omstandigheden niet de oude antwoorden kunt blijven geven”, aldus Kamerlid Joël Voordewind (CU). CDA en VVD blijven bij het standpunt dat terugkeer onbespreekbaar is. [33] VOLGENS HET INTERNATIONAAL RECHT IS HET SCHEIDEN VAN KINDEREN VAN HUN OUDERS NIET TOEGESTAAN
” 1. States Parties shall ensure that a child shall not be separated from his or her parents against their will, except when competent authorities subject to judicial review determine, in accordance with applicable law and procedures, that such separation is necessary for the best interests of the child. Such determination may be necessary in a particular case such as one involving abuse or neglect of the child by the parents, or one where the parents are living separately and a decision must be made as to the child’s place of residence. ” ARTICLE 9CONVENTION ON THE RIGHTS OF THE CHILD http://hrlibrary.umn.edu/instree/k2crc.htm
”Ze zegt daarbij op kinderen van vijf, zes jaar oud te doelen. Yesilgöz gaat niet in op concrete voorwaarden waaronder dit zou moeten kunnen. Het scheiden van kinderen en hun ouders is uitgesloten omdat dat ingaat tegen internationaal recht.”
(Al-Hol, Northeast Syria) – The Kurdish-led Autonomous Administration for northeast Syria is holding more than 11,000 foreign women and children related to Islamic State (also known as ISIS) suspects in appalling and sometimes deadly conditions in a locked desert camp in northeast Syria, Human Rights Watch said today. At least 7,000 of the children are under 12.
During three visits to the section of al-Hol camp holding foreign women and children in June 2019, Human Rights Watch found overflowing latrines, sewage trickling into tattered tents, and residents drinking wash water from tanks containing worms. Young children with skin rashes, emaciated limbs, and swollen bellies sifted through mounds of stinking garbage under a scorching sun or lay limp on tent floors, their bodies dusted with dirt and flies. Children are dying from acute diarrhea and flu-like infections, aid groups and camp managers said.
“Foreign women and children are indefinitely locked in a dustbowl inferno in northeast Syria while their home countries look the other way,” said Letta Tayler, senior terrorism and counterterrorism researcher at Human Rights Watch. “Governments should be doing what they can to protect their citizens, not abandon them to disease and death in a foreign desert.”
At least 240 children have died en route or upon arrival to al-Hol, according to the United Nations. Authorities from the camp, which is overseen by the Autonomous Administration, do not appear to consistently record deaths, international aid group members said. The groups did not want to be identified for fear of losing access to al-Hol.
Al-Hol guards do not allow the women and children to leave the camp except when escorted out for emergencies such as surgery not available in camp hospitals.
Officials from the Autonomous Administration told Human Rights Watch they do not intend to prosecute the women and children. Asked about the legal status of the women and children, they said only in a brief written statement that when the women and children left ISIS-held areas, they were “transferred to al-Hol to work on delivering them to their countries given that they are from different nationalities.” The Autonomous Administration has repeatedly called on home countries to take back all foreigners in their custody. “We are overwhelmed,” a camp manager said.
Countries should immediately assist efforts of their citizens held in al-Hol camp to come home if they choose to do so. The Autonomous Administration, as well as home countries, should ensure that detention is only imposed according to law, on an individual basis, and with all basic rights of detainees under international law including judicial review of detention.
Donor governments, the United Nations, and humanitarian agencies should also immediately increase aid to all camp inhabitants, more than 7,000 of them children.
From June 21 to 23, Human Rights Watch interviewed 26 foreign women confined in al-Hol annex from countries including Australia, Belgium, Canada, France, the Netherlands, and Trinidad. The women included mothers who begged camp guards for news of husbands or sons whom US-backed, Kurdish-led troops, called the Syrian Democratic Forces (SDF), had separated from them when they fled ISIS-held areas over the past several months.
“Please, tell me, where are my sons? Please, let me visit them,” pleaded “Aisha,” a pregnant woman from Trinidad. The SDF took her two sons, ages 14 and 15, and their father when the family fled ISIS-held Abu Badran in January, she said.
“First they said they would bring my boys to me in a month. Then they said two more weeks. Then they said they were sick in the hospital,” Aisha said of camp officials. Like other women interviewed, Aisha did not want her real name used. “Then for the past two months, nothing.”
Conditions are dire throughout al-Hol, which holds 62,000 Syrians and Iraqis in the main camp sections, most of them also wives and children of men accused of ISIS membership. However, the worst conditions are in the annex holding the 11,000 non-Iraqi foreigners. The annex receives less aid from donors and annex inhabitants must wait for armed escorts to bring them to the camp market, hospitals, and food distribution center, which Syrian and Iraqi women and children can reach freely, aid workers said.
All but one of the foreign women interviewed by Human Rights Watch said they wanted to go home. One, from Uzbekistan, said she wanted to go to a third country because she feared persecution if repatriated. All said they are not allowed to leave the locked camp. None said she had been taken before a judge to review whether she should be detained or been contacted by a representative of her government.
“We were prisoners under al-Dawla [ISIS] and now we’re prisoners of our liberators,” said “Layla,” a 29-year-old Frenchwoman. “I’ll go to prison again back home if I have to but please, just get me out of here.”
International law allows imposing punishment for crimes only on people responsible for the crimes, after a fair trial to determine individual guilt. Imposing collective punishment on families by preventing them from leaving the camps violates the laws of war.
Unless they are lawful places of detention such as prisons, camps for displaced people should respect the free movement right to leave the camps and return. Movement restrictions are only permissible if they are provided by law and necessary to protect national security, public order, public health or morals, or the rights and freedoms of others. Any restrictions must be nondiscriminatory, proportionate, and necessary to achieve legitimate aims.
Anyone detained, including civilians initially detained in wartime as security threats, should be detained on a clear legal basis, and have the right to challenge the necessity and legality of their captivity before a court. No one should be detained in inhuman or degrading conditions. International law obligates all countries to ensure justice through fair trials for the gravest crimes, such as those by ISIS.
International law also grants everyone the right to return to their home country and obligates countries to fulfill a child’s right to acquire a nationality. This duty has been interpreted to extend to children born abroad to a country’s citizens who would otherwise be stateless.
“The conditions in al-Hol annex are untenable and unconscionable,” Tayler said. “Abandoning citizens to indefinite confinement without charge will only make the problem worse.”
More than 7,000 foreign children and 3,000 foreign women from about 50 countries are held in the al-Hol annex according to officials from the Autonomous Administration, which is led by the Kurdish Democratic Union Party (PYD). Several hundred more foreigners are held in two other camps in northeast Syria, Ain Issa, and Roj. In addition to Westerners, the foreigners include Algerians, Indonesians, Malaysians, Moroccans, Russians, Tunisians, Turks, and Uzbeks, among others. About two-thirds of the foreign children are under age 12 – with most under age 5 – and hundreds are orphans, their parents missing or dead, aid workers said. While most women and children are recent arrivals, some said they had been held at Al-Hol for over a year.
Reluctant Donors, Insufficient Access
Autonomous Administration authorities blamed the conditions in al-Hol annex on insufficient aid from foreign donors. “We feel abandoned by the international community,” Abdulkarim Omar, the administration’s co-chair for foreign affairs, told Human Rights Watch. “Taking care of these foreigners is a big, big problem for us. Countries should take back their people and rehabilitate them.”
The Autonomous Administration and SDF have already made significant sacrifices as part of the international coalition fighting ISIS, Omar said. About 12,000 SDF troops were killed and another 20,000 were injured fighting ISIS, he said, in part “so that people in Europe can sleep calmly at night.”
About three dozen aid agencies including the UN Refugee Agency and UNICEF work in al-Hol. But many donor countries are wary of supporting a camp population that may include ISIS members or sympathizers, Autonomous Administration authorities and humanitarian workers said, even though the majority of people in the camp are young children who had no choice but to live with their parents under ISIS.
“We are seeing the stigmatization of a vast section of the camp population that is perceived as affiliated with the Islamic State group,” said Fabrizio Carboni, who heads Near and Middle East operations for the International Committee of the Red Cross (ICRC). Carboni warned against a “good victim-bad victim” double standard. International standards prohibit denying essential aid, including if the denial is based on ideological or religious affiliation.
Some organizations are also concerned that their assistance could enable indefinite detention of women and children without charge. “It is one thing to assist a refugee camp and another to assist a prison,” one aid worker said.
The three field hospitals in the main camp areas are understaffed and under-resourced, the UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA) reported in July. Doctors Without Borders runs a health clinic inside the annex and the International Committee of the Red Cross (ICRC) runs a mobile clinic there, but their hours are limited due to staff shortages and security concerns.
Two-fold access problems also hinder delivery of services, aid groups said. Humanitarian agencies with agreements to work in Syria must obtain permission to access al-Hol through Damascus because the Autonomous Administration controlling the northern third of Syria, including al-Hol camp, is not an internationally recognized government. Negotiations with the Syrian government on humanitarian access are often difficult, as Human Rights Watch documented in a June report.
But even agencies that receive Syrian government permission, or that work under the radar in al-Hol without it, sometimes face delays in obtaining the Autonomous Administration authorities’ permission to deliver assistance inside the annex, aid workers said. In its July report, OCHA said that humanitarian access to the annex “remains restricted” in ways that “continue to impact and prevent delivery of services.”
Dire Health Conditions
One reason for poor conditions at al-Hol is that the camp population soared from 10,000 people in December 2018 to more than 73,000 by April, camp managers and aid groups said. During that period, a US-led military coalition routed ISIS from its last stand in Baghouz, a town in eastern Deir al-Zour governate. Many new arrivals from Deir al-Zour were severely injured, traumatized, and malnourished. Yet while conditions are dire throughout al-Hol, they are worse in the annex than in the main areas where Syrians and Iraqis are confined, camp officials and aid workers said.
During Human Rights Watch visits, al-Hol annex was filled with the sounds of children wailing and women and children coughing. A funnel-shaped dust whirl blew hot dust and debris into tents.
Many women and children had visible skin sores from leishmaniasis, a sand fly-borne parasite. Some inhabitants have been diagnosed with tuberculosis, camp managers said. Drinking water is insufficiently chlorinated and remains in short supply, aid workers said. Human Rights Watch saw children drink water from a wash-water tank that had worms coming out of the spout.
In July, OCHA reported a “sharp increase” in acute diarrhea and a “slight increase” in acute malnutrition throughout al-Hol.
Some women, including those with risky pregnancies and pre-natal complications such as anemia or high blood pressure, are giving birth in their tents without a doctor or midwife, aid workers said. One reason is that Asayish – Autonomous Administration security agents who guard the camp –sometimes delay or refuse their requests to go to a hospital, or they arrive at a hospital only to be turned away because the facility is full, they said. In an added disadvantage, women who give birth in a hospital automatically receive post-natal care and essentials such as diapers whereas women who give birth in tents must request such assistance, they said.
Three women said that a young girl had died from kidney failure in the annex the previous week.
Human Rights Watch saw several wounded children in the annex. One was a bone-thin, 12-year-old Russian boy wearing a patch over his left eye. “Shrapnel in Baghouz,” he said, adding that he had lost vision in that eye.
Another boy, a 4-year-old from Uzbekistan, sat with a blank stare as his mother pushed him across the rubble in a stroller, his right leg missing up to his mid-thigh. The boy’s leg was blown off during a US-led coalition strike in the Syrian town of Sousa in late 2018, his mother said, adding: “I have been trying to get him crutches and a prosthetic leg for four months.”
Worse Conditions for Foreigners
In addition to problems accessing essential services in the main camp areas, nearly all the women interviewed in the annex said they had scant if any means to buy fresh food for their children to supplement their rations of lentils, grains, oil, and sugar, or extra diapers. SDF troops and Asayish agents have confiscated women’s cash and other valuables and barred them from selling any possessions that they may have been able to hold onto, camp inhabitants and aid workers said.
Camp administrators allow Syrian and Iraqi women in the main camp areas to make purchases through the Hawala alternative money transfer system but the foreigners cannot, aid workers said.
Autonomous Administration authorities also bar women in the annex from using cell phones for fear they may contact ISIS members, although cell phones are allowed in sections holding Syrians and Iraqis, aid workers said. The ICRC has begun helping women send letters to family members, but many have not yet made contact and communications have been irregular for those who have.
On all three visits Human Rights Watch saw dozens of women pounding on the chain-link fence that cordons off the annex, clamoring for escorts to reach supplies or health services. Human Rights Watch saw some of the women waiting for hours, with no shade, in 40 degrees Celsius (104 degrees Fahrenheit) heat. The temperature at al-Hol has soared as high as 50 degrees Celsius (122 degrees Fahrenheit) this summer.
“I am going into labor,” shouted a visibly pregnant woman. “What about our human rights?” demanded another. By the time they reach the food distribution point, the rations are sometimes gone and they have to return the next day, the women said.
Living in Fear
Tensions run high in al-Hol, and many women said they were terrified for their safety and that of their children. Women in the camp who adhere to ISIS’ extremist ideology have threatened and set fire to tents of women and children who they consider infidels. Twice, in separate attacks in June and July, a woman stabbed a guard with a knife hidden in her abaya, camp managers and aid workers said.
Guards raid tents at night and frequently shoot in the air to keep order. On July 3, guards shot and wounded two boys, ages 12 and 10, who they said were throwing rocks at them, aid workers said. Twice while at the camp in June, Human Rights Watch heard gunshots fired.
Interviewees also consistently said they feared the Asayish security agents who frequently search tents and take away families in the middle of the night. Camp managers said that the night raids were necessary to remove women or children who were security threats, or to relocate families who feared for their safety to other areas of al-Hol or other camps.
Many women said they also feared tent fires caused by women cooking inside tents; at least one child died in a cooking fire. Others spoke of insects and snakes that crawl onto their sleeping pallets at night.
Piecemeal Repatriations
Repatriations of ISIS suspects and family members from northeast Syria, as well as from neighboring Iraq, have been piecemeal. Kazakhstan, Uzbekistan, Tajikistan, Russia, Kosovo, and Turkey have organized the return home of more than 1,250 nationals held in northeast Syria and Iraq, most of them children.
But most countries have ignored the Autonomous Administration’s calls for them to repatriate citizens or have taken back only small numbers, primarily orphans, calling them a security threat and citing complications in verifying citizenship of children lacking documents or born in areas under ISIS control.
All the women interviewed said they realized soon after arriving in Syria that they had made a mistake. They all insisted that during their life under ISIS their roles had been solely those of housewives and mothers. Human Rights Watch is not in a position to judge the veracity of these claims and it is clear that some women in the camp support – and seek to enforce – ISIS ideology. Women who have committed international crimes should be charged and those who do not face criminal charges should be freed. But children brought to or born in ISIS-controlled areas should not be punished for their parents’ poor judgment or crimes.
“My children did not choose this life,” said “Fatima,” a 27-year-old Belgian widow held in al-Hol with her four young children. Fatima said her 7-year-old daughter did not even learn to read and write under ISIS. Her 6-year-old daughter has a viral infection; unable to obtain medical care in the annex, she scrounged funds to buy rehydrating fluids and inserted an intravenous drip in her daughter’s arm with a friend.
“My children don’t even have a working toilet,” Fatima said. “When there is shooting, they cry and remember the fighting. They deserve a second chance.”
Additional Recommendations
As part of measures to assist repatriation efforts, countries should immediately take all possible steps to ensure that their citizens trapped in any areas of al-Hol or in other camps or prisons in northeast Syria have a way to request repatriation and expedite efforts to verify citizenship, particularly of children. Countries that can guarantee fair trials and humane conditions should investigate and, if appropriate, prosecute returnees responsible for international crimes such as war crimes and torture.
Children should be treated first and foremost as victims, including those recruited by ISIS, and decisions about their future should be made based on their best interests. Parents should be brought home with children unless separation is in the child’s best interest. Children should face prosecution only in exceptional circumstances.
In the meantime, Autonomous Administration camp administrators, humanitarian organizations and donor governments, including those with nationals confined to camps in northeast Syria, should improve sanitary conditions, access to food and clean water, shelter, and medical and psychosocial services for all camp inhabitants. The Autonomous Administration should increase annex inhabitants’ access to essential services in other camp areas.
The Autonomous Administration and US-led coalition fighting ISIS should facilitate contact between camp inhabitants and their families including relatives held in separate prisons or camps.
UN Secretary-General Antonio Guterres should press and assist UN agencies including the UN Refugees Agency and member states to coordinate a swift global response that upholds international human rights protections and includes repatriations and resettlements.
Statements from Women Confined in al-Hol annex
This is a nightmare I cannot wake up from. As Muslims we wanted to experience the Islamic State like Christians want to visit Jerusalem. It was so easy to get to Syria through Turkey. But then we found there was no way out. Bombs were falling everywhere and we could not afford a smuggler. In the end they [ISIS] even hid food from us. The only people they fed were their fighters. We are so broken. We are not threats to anyone. We just want our children to go to school and to stop stressing about where is the next meal coming from.
“Ayisha,” 37 weeks pregnant, from Trinidad. Mother of five children including two boys, ages 14 and 15, who were taken with her husband when the family surrendered to SDF forces in January.
From the first day I got to Syria I wanted to go home. They [ISIS] treated us like garbage. There was so much injustice. But my husband kept saying, “Forget going back. If they know we want to leave they will put us in prison or kill us.” Then my husband died two years ago. He just never came home. Since then I have been trying to find a way home. The Prophet…says the Sham [Levant] is a blessed place. But I never saw a blessing.
“Maria” from Belgium, widow, mother of two children born in Syria.
One day my husband said, “I am going, you are coming with me.” I was thinking, “Why? We are comfortable.” But as a Muslim woman you follow your husband. I just want to go back to Australia. My family says they will take me and the children back. People think we are monsters. Please tell them we are humans, just like them.
“Radhia” from Australia, widow, mother of three children born in Syria.
I thought, “Now I’ll be able to practice my religion and cover my face without being harassed the way I am at home.” I heard there was bombing and stuff but I didn’t think I’d be living under it. But then I got here [to Syria] and realized how dangerous it was. My husband became disillusioned, too. A year ago, we found a smuggler to take us out. We wanted to start over. But then Kurdish [SDF] forces took us.
“Miriam” from Canada, mother of two children born in Syria, husband in SDF-controlled prison.
I came to Syria because I was having problems at work and at home. It sounds so cliché. I was 20 when I left. I got the idea while I was conversing online with sisters [ISIS members]. I married two weeks after I arrived. They gave me a paper with three men’s names, ages, and hometowns. I chose the man from my hometown. We met and we liked each other. Then he was killed by a bullet in the head. If I have to go to prison I will. I just want to come home.
Nederland moet zich inspannen om 56 IS-kinderen zo snel mogelijk op te halen uit detentiekampen in het noordoosten van Syrië. Dat heeft de rechter geoordeeld in een kort geding dat hun 23 moeders hadden aangespannen.Volgens de rechter leven de kinderen in de overvolle kampen al-Roj en al-Hol in een acute noodsituatie, zonder dat zij daar zelf voor gekozen hebben. Daarom moet het Nederlandse beleid om de kinderen niet actief terug te halen, veranderen.
Hun moeders hebben geen recht op repatriëring, omdat zij er volgens de rechter zelf voor hebben gekozen om naar IS-gebied af te reizen. Wel houdt de rechter er rekening mee dat de autoriteiten ter plaatse de kinderen alleen samen met hun moeders laten gaan. In dat geval moet Nederland ook de moeders terughalen, zegt de rechter.
In de uitspraak benadrukt de rechter dat het hier gaat om een inspanningsverplichting voor de staat. Volgens hem kan Nederland namelijk niet worden gedwongen tot iets waar het niet toe in staat is. Wel zegt de rechter dat de overheid gebruik moet maken van Amerikaanse hulp bij de repatriëring en de bereidheid van de Syrische Koerden om de kinderen, en eventueel hun moeders, uit de kampen te laten vertrekken.
Gedeeltelijk hun zin
Volgens verslaggever Mattijs van de Wiel hebben de moeders gedeeltelijk hun zin gekregen. “De rechter is het eens met de advocaten dat de staat verantwoordelijk is voor de kinderen, en de overheid moet zich inspannen voor hun terugkeer. Maar er is geen stok achter de deur, geen dwangsom en de rechter gaat straks ook niet controleren wat de staat met deze uitspraak doet.”
André Seebregts, een van de advocaten van de moeders, is tevreden met de uitspraak. Hij zegt erop te rekenen dat Nederland inderdaad zijn best gaat doen. “Dat betekent dat als de Koerden wordt gevraagd om ze te laten gaan, dat die waarschijnlijk ‘ja’ zeggen, net als de Amerikanen. Dus onder die omstandigheden lijkt het erop dat het wel zal leiden tot het resultaat dat we willen.”De Nederlandse Staat wil de moeders en kinderen tot nu toe niet ophalen, omdat de vrouwen uit vrije wil zijn afgereisd naar IS-gebied. “Ze hebben zo bijgedragen aan het functioneren van IS en hun kinderen in een zeer gewelddadige omgeving gebracht”, zei landsadvocaat Reimer Veldhuis anderhalve week geleden tegen de rechter. Ook vindt Nederland een terughaalactie te gevaarlijk.
[37]
””Ik hoop dat de Nederlandse staat zal doorprocederen”, zegt VVD-Kamerlid Yesilgöz. “Wij willen deze kinderen niet terug. En hun ouders al helemaal niet.”
In de Tweede Kamer wordt verschillend gereageerd op de uitspraak van de rechter in de zaak die 23 IS-moeders hadden aangespannen. Daarmee blijkt opnieuw de politieke verdeeldheid over het ophalen van moeders en kinderen uit IS-gebied.
VVD en CDA vinden dat er risico’s aan de uitspraak vast zitten. Als kinderen van IS’ers naar Nederland komen, dan hebben de ouders recht op gezinshereniging met alle gevaren van dien, zeggen de partijen.
“Ik hoop dat de Nederlandse staat zal doorprocederen”, zegt VVD-Kamerlid Yesilgöz. “Wij willen deze kinderen niet terug. En hun ouders al helemaal niet.”
Het CDA vindt de misdrijven die deze vrouwen mede hebben gepleegd zwaar wegen. De vrouwen hebben hun recht op hulp verspeeld, vindt CDA-Kamerlid Van Toorenburg. “Volgens mij moeten wij ons vooral inspannen voor de slachtoffers van de genocide.”
‘Medemenselijkheid’
De andere twee regeringspartijen, D66 en ChristenUnie, staan minder afwijzend tegenover de terugkeer van IS-vrouwen en hun kinderen. D66 is voorstander van het actiever terughalen van IS-kinderen. De partij vindt dat nodig vanuit het oogpunt van “medemenselijkheid”, zegt D66-Kamerlid Sjoerdsma. “Die kinderen groeien nu op in detentiekampen, in een mini-kalifaat tussen prikkeldraad.”
Dat probleem ziet ook de ChristenUnie. “Deze uitspraak laat scherp het dilemma zien tussen de situatie van de kinderen die meegenomen zijn naar dit gebied en de moeders die er zelf voor kozen”, zegt Kamerlid Van der Graaf. D66 en ChristenUnie vinden het een risico de kinderen daar te laten radicaliseren, terwijl ze misschien ooit weer naar Nederland komen.
Volgens de uitspraak van de rechter moet Nederland zich inspannen om de kinderen terug te laten komen. Maar de Staat hoeft daarbij geen onredelijke risico’s te nemen, bijvoorbeeld door het leven van militairen op het spel te zetten. Het kabinet bestudeert de uitspraak.
[38]
ELSEVIER
KINDEROMBUDSMAN WIL IS KINDEREN TERUG/ZEGVELD DAAGT STAAT
Kort na een uitspraak die de Belgische staat verplicht om ‘kalifaatkinderen’ en hun ouders terug te halen uit Syrië, roept Kinderombudsman Margrite Kalverboer de Nederlandse regering nogmaals op hetzelfde te doen met kinderen van Nederlandse IS-strijders. Tegelijkertijd daagt advocaat Liesbeth Zegveld de Nederlandse staat voor de rechter om een bombardement in Irak.
Ik maak mij zorgen over de fysieke en emotionele veiligheid en het ontwikkelingsperspectief van de kinderen,’ schrijft Kalverboer dinsdag in een brief aan minister van Justitie en Veiligheid Ferdinand Grapperhaus (CDA). De Kinderombudsman vreest ook dat de Nederlandse samenleving gevaar loopt als de kinderen ‘na een steeds langduriger verblijf onder depriverende omstandigheden’ terugkeren. Daarom moet de minister zich volgens haar tot het uiterste inspannen voor de terugkeer van de circa 145 kinderen met minimaal één Nederlandse ouder, die momenteel in Koerdische kampen in Noord-Syrië verblijven. In april deed de Kinderombudsman een dergelijke oproep.
Kalverboer, die waarschuwt dat de omstandigheden in de kampen in de winter verslechteren, wil dat het kabinet ‘zorg draagt voor de emotionele en fysieke veiligheid (…) van de kinderen (…) alsook voor hun recht op ontwikkeling’. Ze reageert op een brief die Grapperhaus een maand geleden aan de Tweede Kamer stuurde. Daarin verduidelijkt de CDA-minister dat het kabinet niet ‘actief inzet’ op het terughalen van Syriëgangers en hun kinderen.
Allereerst wijst Grapperhaus op de eigen verantwoordelijkheid van de volwassenen die zijn uitgereisd naar IS-gebied. Zij ‘hebben willens en wetens de keuze gemaakt om zich aan te sluiten bij een terroristische groepering’. Daarmee hebben zij de kinderen die zij meenamen of die daar zijn geboren ‘in ernstig gevaar gebracht’. Daarnaast houdt volgens het kabinet het internationale Verdrag inzake de rechten van het kind geen verplichting in om de kalifaatkinderen op te halen. De minister vreest ook dat de van terreur verdachte uitreizigers bij hun gang naar een consulaat in de regio worden opgepakt en berecht door lokale autoriteiten. ‘Het is niet uitgesloten dat hierbij de doodstraf wordt opgelegd,’ schrijft Grapperhaus.
Kalverboer vindt ook de primaire verantwoordelijkheid ligt bij de naar het kalifaat vertrokken ouders, maar ze stelt dat hun kinderen geen keuze hadden en dus niet de dupe zouden mogen worden van de beslissing van hun ouders. Bovendien meent ze dat volgens het kinderrechtenverdrag de Nederlandse staat wel degelijk een verplichting heeft tot ‘het waarborgen van de ontwikkelingsbelangen van kinderen’, namelijk als ouders falen om die te beschermen.
De Kinderombudsman verwijst naar een rechterlijke uitspraak in België, anderhalve week geleden. Daar bepaalde een rechter in kort geding op basis van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens dat de Belgische regering binnen veertig dagen zes kinderen en hun moeders – twee vrouwen die bewust kozen voor een leven in IS-gebied – moet terughalen uit het Koerdische kamp Al-Hol. Volgens Adriana van Dooijeweert, voorzitter van het College voor de Rechten van de Mens, is het niet ondenkbaar dat die uitspraak een precedent schept voor Nederland. Een woordvoerder van het College zei twee weken terug tegen Elsevier Weekblad: ‘Ik kan me in elk geval voorstellen dat advocaten naar de rechter stappen om het maar eens te proberen. Het Europees Verdrag voor de rechten van de mens geldt hier immers ook.’
Zegveld sleept Nederlandse staat voor de rechter om bombardement Irak
Vandaag werd ook bekend dat advocaat Liesbeth Zegveld een rechtszaak gaat aanspannen tegen de Nederlandse staat. Ze staat de Iraakse student Mohammed Ahmed bij, wiens moeder op 26 januari 2015 omkwam tijdens een bombardement van de westerse coalitie op een konvooi taxi’s in de stad Mosul, die door IS was bezet. Ahmed, die samen met zijn moeder in de taxi zat om uit de stad te ontsnappen, raakte zelf gewond.
Omdat Zegveld niet weet of de Nederlandse luchtmacht ook was betrokken bij dit bombardement, wil ze weten welke landen daar die dag voor verantwoordelijk waren, zegt ze tegen het AD: ‘Mijn cliënt heeft op zich niets tegen de rol van de coalitie in de oorlog in zijn land, maar dan moet die coalitie wel haar verantwoordelijkheid nemen.’
Zegveld, die werkt voor het linkse en activistische ‘mensenrechtenkantoor’ Prakken d’Oliveira (zie kader rechts), staat bekend om de vele rechtszaken die ze aanspant tegen de Nederlandse staat. Zo stond ze de nabestaanden bij van de Molukse kapers die werden doodgeschoten tijdens de treinkaping bij De Punt (1977), waarin ze geen gelijk kreeg. Ook heeft ze Defensie aangeklaagd voor de rol die Nederlandse militairen speelden in Srebrenica (1995), Nederlands-Indië (1947) en de Chora-vallei in Afghanistan (2007). Zegveld eist schadevergoeding voor nabestaanden van burgerdoden die door toedoen van Nederlandse soldaten zijn gevallen.
Ook haar collega’s van kantoor Prakken d’Oliveira zijn geregeld betrokken bij zaken tegen de Nederlandse overheid. Zo maakte het advocatenkantoor drie weken geleden bekend dat zijn advocaten Tom de Boer en Tamara Buruma ‘haatimam‘ Fawad Jneiz bijstaan, die een klacht tegen Nederland indiende bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).
Minister Grapperhaus legde Fawaz Jneid voor een half jaar een gebiedsverbod op voor twee buurten in Den Haag, de Schilderswijk en Transvaal. Dit omdat de imam in zijn lezingen jongeren zou aansporen tot jihadistisch geweld. De imam vocht het gebiedsverbod aan, maar zowel de Haagse rechtbank als de Raad van State wezen zijn hoger beroep af. Hij hoopt via het EHRM alsnog zijn gelijk te halen. [39]
[40] ”UIT DIVERSE BRONNEN IS OP TE MAKEN, DAT KINDEREN DAAR TE MAKEN HEBBEN MET BOMBARDEMENTEN, SEXUEEL MISBRUIK, MARTELING,AFWEZIGHEID VAN ONDERWIJS, KINDERSTERFTE,IJZIGE KOU IN DE WINTER, OVERBEVOLKING, VERMIJDBARE ZIEKTES, INDOCTRINATIE EN EEN GEBREK AAN WATER, VOEDSEL EN SANITAIRE VOORZIENINGEN EN MEDISCHE ZORG.ER IS DUS SPRAKE VAN EEN ERNSTIGE EN ACUTE NOODSITUATIE,WAARIN DE KINDEREN ZICH ALS SLACHTOFFER VAN HET HANDELEN VAN HUN OUDERS BEVINDEN.EN NAAR MIJN OORDEEL DIENT DE STAAT ZICH OP GROND VAN DEMAATSCHAPPELIJKE ZORGVULDIGHEID EN VOOR ZOVER HET BINNEN ZIJN MACHT LIGT:HET SCHRIJNENDE LOT VAN DIE NEDERLANDSE KINDEREN AAN TE TREKKEN.EN DE STAAT MOET REDELIJKERWIJS MOGELIJKE MAATREGELEN TREFFEN OM DEZE NEDERLANDSE KINDEREN BESCHERMING TE BIEDEN.OOK AL BEVINDEN DE KINDEREN ZICH IN EEN ANDERE STAAT.”
[42] ”Echt klip en klaarOnze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebbenopgebouwd ” YOUTUBE.COM ZOMERGASTEN IN VIJF MINUTENMARK RUTTE https://www.youtube.com/watch?v=Mx04YMtMDZs
Het kabinet gaat in hoger beroep tegen de uitspraak van de Haagse rechter over het terughalen van IS-kinderen. De ministers Grapperhaus en Blok schrijven dat aan de Tweede Kamer.
De kortgedingrechter bepaalde gisteren dat Nederland zich moet inspannen om 56 kinderen van Nederlandse IS-leden zo snel mogelijk op te halen uit detentiekampen in Syrië. Hun moeders hebben geen recht op repatriëring. Maar als de autoriteiten ter plaatse de kinderen louter samen met hun moeders laten gaan, moet Nederland ook de moeders terughalen.
Internationale betrekkingen
Grapperhaus en Blok schrijven dat de uitspraak vragen oproept “over een aantal aspecten, dat mogelijk onvoldoende is meegewogen, waaronder de internationale betrekkingen”. Door in beroep te gaan wil het kabinet hier zo spoedig mogelijk duidelijkheid over.
Overigens kondigen de bewindslieden ook aan dat het kabinet zal beginnen met het nakomen van de inspanningsverplichting die de rechter heeft opgelegd. De rechter bepaalde dat het vonnis direct moet worden uitgevoerd.
Volgens advocaat Seebregts, die de IS-vrouwen bijstaat, verandert het hoger beroep dus niets aan de uitspraak van de rechter. “We zullen de vinger aan de pols houden”, zegt hij.
Verdeeld
Het kabinet heeft zich tot nu toe steeds op het standpunt gesteld dat uitreizigers in principe geen hulp krijgen bij hun terugkeer als ze niet zelf een ambassade in Turkije of Irak weten te bereiken. De regeringspartijen zijn verdeeld over de kwestie. VVD en CDA benadrukken vooral dat door de rechterlijke uitspraak mogelijk IS’ers naar Nederland komen, met alle risico’s van dien. D66 en ChristenUnie vinden het juist een risico om kinderen van IS’ers in Syrië te laten radicaliseren.
“IS’ers verdienen een zware straf. Maar de doodstraf vind ik nooit, nergens en voor niemand acceptabel,” zei Blok vrijdag. Zijn ministerie zet zich in de hele wereld in tegen deze ultieme straf. Blok zegt altijd tegen de doodstraf te zijn geweest, ook toen hij lid was van de VVD-fractie.
Nederlanders die in Irak voor IS hebben gevochten en daar berecht worden, kunnen de doodstraf krijgen. VVD’er Dilan Yeşilgöz-Zegerius wil hier “pragmatisch” mee omgaan. “Dat kan de ultieme consequentie zijn.” Binnen de coalitie staat de VVD hiermee alleen.
Blok wil dat een internationaal tribunaal buitenlandse IS’ers in Irak gaat berechten. Hij overlegt hierover met de regering in Bagdad. Groot struikelblok is de doodstraf. Irak wil verder alleen buitenlandse IS’er berechten die misdaden hebben gepleegd in Irak. [49] SURINAME HERALDUITSPRAKEN MINISTER BLOK VRUCHTEN OP RACISTISCHE TAART31 JULI 2018 https://www.srherald.com/ingezonden/2018/07/31/uitspraken-minister-blok-vruchten-op-racistische-taart/
TEKST
De aanvallen van minister Blok op Suriname als “Failed State”, de multiculturele samenleving, de “overlast gevende” Turkse bakker en zijn verwijzing naar vijandigheid jegens vreemden “diep in onze genen”, ademen gevaarlijke achterlijkheid en xenofobie.
Blok pretendeert geen “vreedzame” multi-etnische en multiculturele samenleving te kennen, waarin de oorspronkelijke bevolking nog leeft. Ik heb nieuws voor hem: het Middeleeuwse Spanje onder de Moorse heerschappij. De Surinaamse samenleving waar maar liefst tien bevolkingsgroepen vreedzaam samenleven!
Blok pretendeert, dat Suriname een “Failed State” uit elkaar gevallen Staat zonder centraal gezag is, terwijl de regering en instituties stevig overeind staan en in tegenstelling tot Blok’s beweringen, de bevolkingsroepen vreedzaam samenleven. Dit staat los van het feit, dat Suriname een militaire dictatuur geweest is en dat de hoofdverdachte van de Decembermoorden, voormalig legerbevelhebber D. Bouterse, helaas, president is.
Haat zaaiend en generaliserend beweert Blok, dat de Turkse bakker overlast gevend zou zijn zonder concreet te worden en pretendeert de mensen in Amsterdam-West en de Schilderswijk te “begrijpen”, terwijl het merendeel van die mensen vreedzaam naast hun allochtone wijkgenoten samenleeft, zoals ook uit boze ingezonden brieven blijkt.
Ook suggereert hij, dat rassenwaan “diep in onze genen” zit, alsof het een natuurverschijnsel is, terwijl het hedendaagse racisme is ontstaan met de 17e eeuwse trans-Atlantische slavenhandel.
Hoe dan ook. Met zijn racistische en ahistorische opmerkingen heeft Blok haat gezaaid in een reeds racistisch politiek klimaat. Het zou hem sieren, als hij zo snel mogelijk zou aftreden!
Astrid Essed Amsterdam
[50]
” Suriname is een ‘failed state’ en dat komt ‘door etnische opdeling’, volgens minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok. Dat blijkt uit filmbeelden die ZEMBLA in handen heeft. Blok deed de uitspraak vorige week dinsdag in Den Haag tijdens een bijeenkomst met Nederlanders die werkzaam zijn bij internationale organisaties. De bron, waarvan ZEMBLA de opnames toegespeeld kreeg, zegt dat vele toehoorders ‘geschokt’ waren over wat Blok die middag zei. De bron wenst anoniem te blijven.” BNNVARAZEMBLA MINISTER STEF BLOKSURINAME IS EEN MISLUKTE STAAT, DOORETNISCHE OPDELING18 JULI 2018 https://zembla.bnnvara.nl/nieu ws/minister-stef-blok-suriname -is-een-mislukte-staat-door-et nische-opdeling MINISTER BLOK: ”IK KEN GEEN MULTICULTURELE SAMENLEVING,DIE VREEDZAAM IS”18 JULI 2018 https://www.nu.nl/politiek/537 0869/minister-blok-ik-ken-geen -multiculturele-samenleving-vr eedzaam-is.html
”Over xenofobie ben ik, vrees ik, zeer pragmatisch.Ik heb de vraag uitgezet op mijn Ministerie, maar die doe ik hier ook.Noem mij een voorbeeld van een mulit etnische of multiculturele samenleving, waar deoorspronkelijke bevolking nog woont -en dan vallen Australie en deVerenigde Staten af, want daar is de oorspronkelijke bevolking uitgeroeid-Een multi etnische, multi culturele samenleving, waar de oorspronkelijkebevolking nog woont en waar een vreedzaam samenlevingsverband is.Ik ken hem niet” BEELDEN VAN DEZE UITSPRAAK ZIJN TE VINDEN IN ONDERSTAANDELINK BNNVARAZEMBLA MINISTER STEF BLOK: ”SURINAME IS EEN MISLUKTE STAAT, DOOR ETNISCHEOPDELING”18 JULI 2018 https://zembla.bnnvara.nl/nieu ws/minister-stef-blok-suriname -is-een-mislukte-staat-door-et nische-opdeling
In de bescherming van individuen kan de doodstraf nooit gerechtvaardigd worden. Als de VVD dat wel doet, dwaalt de partij ernstig af van het liberale pad, betogen voorzitter Rick Oudshoorn en bestuurslid Anouk van Brug van de JOVD.
In het Kamerdebat afgelopen woensdag over naar Syrië uitgereisde mannen en vrouwen gebeurde iets waar een liberaal van moet gruwen. In het Kamerdebat accepteerde de VVD, de grootste liberale partij van Nederland, dat Nederlandse Syriëgangers in aanmerking kunnen komen voor de doodstraf bij berechting in Irak. De Nederlandse regering, de VVD en de JOVD (Jongerenorganisatie Vrijheid en Democratie) hebben altijd aangegeven IS’ers te willen berechten daar waar zij de oorlogsmisdaden hebben gepleegd: het voormalig kalifaat van IS, voor deze kwestie gaat het vooral over Irak. Het berechten daar heeft veel voordelen. Er is beter bewijs en er is geen kans op het terugkeren van voormalig terroristen in de Nederlandse samenleving. Het afnemen van het Nederlanderschap ondersteunen wij dan ook van harte. Maar zijdelingse ondersteuning van de doodstraf ondersteunt de JOVD niet. Nu niet, nooit niet!
Het wordt steeds duidelijker dat de VVD steeds meer een ‘law and order’-partij wordt, die steeds minder heeft met het liberalisme. De JOVD ondersteunt natuurlijk de lijn dat berechting in de regio moet plaatsvinden, dat zorgt voor een veiliger Nederland. Maar de doodstraf accepteren als ultieme consequentie, dat is alles behalve liberaal. Zeker voor een land, en een partij, dat internationaal strijdt voor mensenrechten. De VVD geeft echter aan pragmatisch te willen zijn in de onderhandelingen met Irak over de berechting van Nederlanders en Europese IS-strijders voor de Iraakse rechtbank. En ondanks dat het liberalisme niet dogmatisch is, kent het wel grenzen. De basisgedachte van het liberalisme beschermt individuen, van het collectief. Een echte liberaal zou daarom zeggen dat de staat nooit de beschikking mag hebben over leven en dood van haar burgers.
Internationaal tribunaal
Het liberalisme staat een sterke democratie voor en onderstreept het belang van goede rechtsgang in een sterke rechtstaat. Nu poogt de VVD dit te doen door de IS-strijders buiten de deur te houden, want de vrijheid van de één gaat zover als waar de vrijheid van de ander begint. Maar in de bescherming van individuen kan de doodstraf nooit gerechtvaardigd worden. Nu was het pleidooi van Dilan Yeşilgöz in de kamer niet geheel de rechtvaardiging van de doodstraf, het schuurde er enorm dicht tegen aan. Het roept de vraag op of de kernovertuiging van vooraanstaande VVD-Kamerleden als Dilan Yeşilgöz de kernovertuiging van de VVD representeert. Als dat het geval is, dwaalt de VVD ernstig af van het liberale pad. Het liberalisme is breed interpreteerbaar, maar het is niet louter pragmatisch, het historisch besef van de VVD zou dat moeten onderstrepen. Het wordt ook wel lastig uit te leggen aan jonge liberalen als zelfs het CDA een beter begrip tentoonspreidt dan de ‘eigen’ VVD.Ook de JOVD begrijpt dat een oplossing niet eenvoudig is, en dat het terughalen van IS’ers onbespreekbaar is, maar deze weg is niet juist. Een voorstel dat nog niet ten tonele kwam is het oprichten van een internationaal tribunaal, in Irak, zonder doodstraf. Mocht de VVD dit voorstel omarmen en uitvoeren, dan begeven zij zich niet alleen op een meer rechtgeaard liberaal pad. Zij zorgen er ook voor dat berechting plaatsvindt, in Irak, maar op onze voorwaarden. Wij willen de Kamerfractie van de VVD oproepen minder grove uitspraken te doen die niet in lijn zijn met dat waar liberalen voor hebben gevochten in de loop van de geschiedenis. Durf vooruit te kijken, maar vergeet nooit het verleden.
[52] ”Het is een lastig punt, onder meer omdat de Irakezen in hun rechtssysteem de doodstraf hanteren. Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn. ”
Ons Kamerlid Dilan Yesilgöz-Zegerius wil niets weten van de terugkeer van IS-terroristen naar Nederland. Haar antwoord op de vele vragen die zij daarover kreeg.
Er is de laatste tijd veel te doen rondom IS-strijders. Moeten we ze terughalen naar Nederland? Moeten we de IS-vrouwen anders behandelen dan de IS-mannen? Hoe gaan we om met de kinderen? En hoe zorgen we dat het in Nederland veilig blijft.
Het is lastige materie, met een hoop dilemma’s. We zijn het denk ik behoorlijk snel eens over het feit dat de mannen die zich daar hebben aangesloten bij IS, en gevochten hebben tegen alles waar wij hier met elkaar voor staan, niet meer thuis horen in ons land. Laat hen vervolgd worden op de plek waar ze gevochten hebben. Daar zijn de getuigen, daar zijn de slachtoffers gevallen, daar hoort de berechting thuis.
Ik merk dat sommige mensen het al lastiger vinden als het over de vrouwen van deze IS-mannen gaat. Sterker nog, er zijn mensen die vinden dat deze vrouwen geen verantwoordelijkheid zouden dragen voor de gruweldaden die door IS zijn gepleegd. Maar de realiteit laat zien dat deze vrouwen de strijd faciliteerden of er zelfs aan deelnamen. Ook zij zijn willens en wetens afgereisd naar IS-gebied om daar mee te werken aan slavernij, verkrachtingen en andere vormen van geweld. Het zijn geen naïeve, volgzame vrouwen. Het zijn vrouwen die wat de VVD betreft net zo goed het recht verspeeld hebben om Nederlander te zijn. En ook zij moeten wat ons betreft lokaal berecht worden.
We zijn momenteel, op initiatief van minister Blok, in overleg met de Irakezen en andere Europese landen over hoe die lokale berechting eruit zou kunnen zien. Het is een lastig punt, onder meer omdat de Irakezen in hun rechtssysteem de doodstraf hanteren. Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn. Wij zullen andere landen altijd proberen te bewegen om af te zien van de doodstraf, maar wij kunnen ze niet dwingen. En uiteindelijk willen we wel echt dat ze daar berecht worden, daar waar de getuigen zijn, daar waar de slachtoffers zijn gevallen en daar waar de beste kansen zijn voor een goede dossieropbouw. Dat heeft de voorkeur boven in ons land te berechten, wat vaak in de praktijk betekent dat jihadisten na maximaal een paar jaar gevangenisstraf alweer op straat lopen. Dat is wat de VVD betreft een groot risico.
En dan zijn er nog de kinderen. Die er zelf niet voor hebben gekozen om naar IS-gebied te gaan. Die soms zelfs te klein waren om te weten wat daar speelt en waar hun ouders aan meewerken. Ik hoor regelmatig dat mensen vinden dat wij deze kinderen niet aan hun lot zouden moeten overlaten. En dat begrijp ik heel goed, ik worstel hier ook mee. Natuurlijk vinden wij dat kinderen daar, ter plekke, zorg moeten krijgen. Wij vinden echter niet dat ze terug naar Nederland zouden moeten komen. Dat heeft een aantal belangrijke redenen. Naast het feit dat het onveilig is om ze in dat gebied op te halen en we niet weten in hoeverre deze kinderen geïndoctrineerd zijn en een gevaar voor onze samenleving kunnen vormen, is er een ander groot risico. Als we deze kinderen hierheen halen, is er een levensgroot risico dat de ouders zullen volgen. Verschillende internationale wetten en verdragen verplichten ons immers om de ouders dan in het kader van gezinshereniging ook naar ons land te laten komen. De onveilige situatie die daarmee ontstaat, is iets wat de VVD wil voorkomen.Zijn dit altijd makkelijke beslissingen en standpunten? Nee. Integendeel. De dilemma’s zijn enorm. Maar het belang om het in Nederland veilig te houden staat wat mij betreft altijd voorop.
”We voelen een groeiend ongemak wanneer mensen onze vrijheid misbruiken om hier de boel te verstieren, terwijl ze juist naar ons land zijn gekomen voor die vrijheid. Mensen die zich niet willen aanpassen, afgeven op onze gewoontes en onze waarden afwijzen. Die homo’s lastigvallen, vrouwen in korte rokjes uitjouwen of gewone Nederlanders uitmaken voor racisten. Ik begrijp heel goed dat mensen denken: als je ons land zo fundamenteel afwijst, heb ik liever dat je weggaat. Dat gevoel heb ik namelijk ook. Doe normaal of ga weg.”
Minister van Defensie Hennis-Plasschaert heeft een werkbezoek gebracht aan Israël om de samenwerking op het gebied van defensie te verbeteren. Ze deed dit van 18 tot 20 mei op uitnodiging van haar Israëlische collega, Minister Moshe Ya’alom. Beide partijen tekenden bij deze gelegenheid een overeenkomst om samenwerking op het gebied van training, oefening en informatie-uitwisseling verder te intensiveren.
De minister heeft tijdens haar verblijf werkbezoeken gebracht aan het hoofdkwartier van Elbit en Israel Aerospace Industries (IAI). Elbit is een bedrijf dat afweergeschut, camerasystemen en andere high-tech ontwikkelt voor de militaire vliegtuigindustrie. Zij maken onder meer ook onderdelen voor de Duitse en de Amerikaanse luchtmacht. Samen met de IAI zijn ze betrokken bij de productie van het F-35 gevechtsvliegtuig, dat beide landen voor hun luchtmacht hebben aangeschaft.
Verder bezocht Hennis ook de Nederlandse ambassade waar ze sprak met verschillende vertegenwoordigers van de Nederlandse krijgsmacht die op missie zijn in het Midden-Oosten (UNDOF, UNTSO, USSC en MFO). Ook bracht de minister een bezoek aan het Yad-Vashem Museum in Jeruzalem, waar ze een krans legde voor de slachtoffers van de Holocaust.De ambassadeur van Nederland in Israël, Caspar Veldkamp, zei over het bezoek: “Dit bezoek markeert de goede relaties tussen beide landen, inclusief onze samenwerking op het gebied van defensie.” Tijdens een lunch nodigde minister Hennis haar Israëlische collegaminister ook nog uit om een bezoek aan Nederland te brengen.
Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal
Den Haag, 19 mei 2014
Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan de Israëlische minister van Defensie. Het bezoek past bij het kabinetsstreven naar verdieping van de bilaterale banden met Israël op diverse niveaus, zoals uiteengezet in de brief van 19 december 2013 (Kamerstuk 23 432, nr. 357).
Zoals bekend werken Nederland en Israël al langere tijd samen op defensiegebied. Ik acht het van belang nadere afspraken te maken over de status van het bezoekende personeel en over uitvoeringsaspecten, zoals de financiën. Wij hebben daartoe vandaag een gezamenlijke verklaring getekend (zie bijlage1).
Op dit moment betreft de defensiesamenwerking met Israël in hoofdzaak de volgende aspecten:
–Gebruikmaking van Israëlische trainingsfaciliteiten door militairen van het Korps Commandotroepen (enkele weken in 2012 en in 2014);
–Kennisuitwisseling over technische aspecten van op afstand bestuurbare vliegtuigen;
–Kennisuitwisseling over maatregelen tegen geïmproviseerde explosieven (IED’s);
–Kennisuitwisseling over cyber;
–Wederzijdse deelneming aan cursussen, trainingen en seminars.
De activiteiten stroken met het kabinetsbeleid ten aanzien van Israël en worden uitgevoerd binnen de internationaal erkende grenzen van beide landen. De belangrijkste aspecten van de samenwerking komen aan de orde in de jaarlijkse rapportage over de stand van zaken van de internationale militaire samenwerking. Zoals te doen gebruikelijk, ontvangt u een nader verslag naar aanleiding van mijn bezoek.
De Minister van Defensie,
J.A. Hennis-Plasschaert [60]
DE ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGENILLEGAAL VOLGENS ARTIKEL 49, 4E CONVENTIE VAN GENEVEEN HET HAAGS VERDRAG UIT 1907 ”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.” ARTICLE 49, FOURTH GENEVA CONVENTION https://ihl-databases.icrc.org/ihl/WebART/380-600056
VOLLEDIGE TEKST DEPORTATIONS, TRANSFERS, EVACUATIONSARTICLE 49 [ Link ]
Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive. Nevertheless, the Occupying Power may undertake total or partial evacuation of a given area if the security of the population or imperative military reasons so demand. Such evacuations may not involve the displacement of protected persons outside the bounds of the occupied territory except when for material reasons it is impossible to avoid such displacement. Persons thus evacuated shall be transferred back to their homes as soon as hostilities in the area in question have ceased. The Occupying Power undertaking such transfers or evacuations shall ensure, to the greatest practicable extent, that proper accommodation is provided to receive the protected persons, that the removals are effected in satisfactory conditions of hygiene, health, safety and nutrition, and that members of the same family are not separated. The Protecting Power shall be informed of any transfers and evacuations as soon as they have taken place. The Occupying Power shall not detain protected persons in an area particularly exposed to the dangers of war unless the security of the population or imperative military reasons so demand. The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies. THE HAGUE CONVENTION 1907 https://www.loc.gov/law/help/us-treaties/bevans/m-ust000001-0631.pdf ” De Vierde Conventie van Genève bevat bovendien het beroemde verbod op het koloniseren van bezet gebied waarop de internationale gemeenschap − Nederland inbegrepen − zich in haar veroordelingen van Israëls nederzettingenbeleid baseert.” THE RIGHTS FORUM SCHENDINGEN https://rightsforum.org/achtergronden/dossiers/internationaal-recht/kolonisatie-een-ernstige-schending/
UITBREIDING NEDERZETTINGEN
AL JAZEERAISRAEL APPROVES 2300 NEW HOMES FOR SETTLERS IN WESTBANK: NGO
“During 50 days of attacks, Israeli forces wreaked massive death and destruction on the Gaza Strip, killing close to 1,500 civilians, more than 500 of whom were children,” said Philip Luther, Amnesty International’s Middle East and North Africa Programme Director.”
AMNESTY INTERNATIONALISRAEL/OPT: TWO YEARS ON, STILL NO JUSTICE FORWAR CRIMES VICTIMS7 JULY 2016
””Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd” YOUTUBE.COM ZOMERGASTEN IN VIJF MINUTENMARK RUTTE https://www.youtube.com/watch?v=Mx04YMtMDZs
[65] ”Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn.”
‘ Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_nl.pdf
‘“Capital punishment is inhumane and unnecessary. Experience has also shown that it does not serve as a deterrent to crime. No legal system is flawless; any miscarriage of justice could lead to the tragic loss of an innocent life. ”
Regeringspartij VVD vindt het acceptabel dat Nederlandse IS-mannen en -vrouwen in Irak de doodstraf krijgen als ze daar worden berecht. Dat bleek tijdens een Kamerdebat over jihadisten.
Als Irak alleen wil meewerken aan een rechtbank voor buitenlandse IS’ers als de doodstraf mag blijven, dan wil de VVD “pragmatisch” zijn. VVD-Kamerlid Yesilgöz: “Dat is dan de ultieme consequentie.”
Regeringspartners CDA en D66 zijn het niet met de VVD eens. Zij vinden de gevolgen voor Nederland als land dat internationaal strijdt tegen de doodstraf en voor mensenrechten te groot.
“Feit is dat als we de doodstraf in dit geval zouden accepteren, we onze Europese en internationale verdragen moeten opzeggen”, zegt CDA-Kamerlid Van Toorenburg.
Struikelblokken
D66-Kamerlid Sjoerdsma denkt dat het lastiger wordt voor de minister van Buitenlandse Zaken om in het buitenland te protesteren tegen de doodstraf, bijvoorbeeld als het om lhbti’ers gaat, of Nederlandse veroordeelden.
De doodstraf is een van de grote struikelblokken voor berechting van Nederlandse en andere Europese IS’ers in Irak. Het land is niet bereid het rechtssysteem aan te passen aan de Europese maatstaven.Het Kamerdebat werd afgebroken voordat de ministers Blok en Grapperhaus konden reageren in verband met de gebeurtenissen op Schiphol. ‘ EINDE NOTEN
Reacties uitgeschakeld voor VVD vindt de doodstraf voor Nederlandse IS’ers acceptabel/Waar zijn nu ”onze waarden”, VVD?
WAAROM NOEM IK DE VVD, DE VOLKSPARTIJ VOOR DEMONISERING?LEES MEE ”We voelen een groeiend ongemak wanneer mensen onze vrijheid misbruiken om hier de boel te verstieren, terwijl ze juist naar ons land zijn gekomen voor die vrijheid. Mensen die zich niet willen aanpassen, afgeven op onze gewoontes en onze waarden afwijzen. Die homo’s lastigvallen, vrouwen in korte rokjes uitjouwen of gewone Nederlanders uitmaken voor racisten. Ik begrijp heel goed dat mensen denken: als je ons land zo fundamenteel afwijst, heb ik liever dat je weggaat. Dat gevoel heb ik namelijk ook. Doe normaal of ga weg.”……..”In Nederland is het namelijk normaal dat je elkaar de hand schudt en gelijk behandelt. Het is normaal dat je van hulpverleners afblijft. Dat je leraren respecteert en mensen niet sart met vlogjes. Het is normaal dat je werkt voor je geld en het beste uit je leven probeert te halen. Elkaar helpt als het even moeilijk gaat en een arm om iemand heen slaat in zware tijden. Het is normaal dat je je inzet en niet wegloopt voor problemen. Dat je fatsoenlijk naar elkaar luistert. In plaats van elkaar te overschreeuwen als je het ergens niet mee eens bent.
De komende tijd is bepalend voor de koers van ons land. Er ligt slechts één vraag voor: wat voor land willen we zijn?
Laten we ervoor strijden dat we ons thuis blijven voelen in ons mooie land. Laten we duidelijk blijven maken wat hier normaal is en wat niet. Ik weet zeker dat we dit voor elkaar gaan krijgen. Dat we alles wat we met elkaar bereikt hebben samen overeind houden. U, ik, wij allemaal. Laten we samenwerken om dit land nóg beter te maken. Want echt, we zijn een ontzettend gaaf land. Ik zou nergens anders willen wonen. U wel?”
Pleur op, zou ik in plat Haags zeggen.We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, daar maken zij gebruik van.
We hebben ook persvrijheid.
Deze mensen treden die persvrijheid, tredenze met voeten en laat ik het dan misschien meerals minister president zeggen:
Echt klip en klaar
Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.
Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.
We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uithumanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebbenopgebouwd
Als mensen van buiten komen-en niemand in Nederland is e rmisschien op die meneer met dat gekke programma na-iser op tegen, dat je vluchtelingen opvangt, mits dieaantallen beheersbaar zijn-…..
De multiculturele samenleving, een woord dat ik haat, echt haat,het woord, dat ervan uitgaat, laat iedereen maar een beetje zijn gang gaan.
AD
VVD: CRIMINALITEIT IN PROBLEEMWIJKEN DUBBEL ZO HARD BESTRAFFEN19 SEPTEMBER 2018
EERSTE KAMERINITIATIEF-VOORSTEL BOSMAN
WET REGULERING VESTIGING NEDERLANDERS VAN ARUBA, CURACAOEN SINT-MAARTEN IN NEDERLAND [IN DE VOLKSMOND”ANTILLIANENWET” GENOEMD]
”De laatste keer dat een lid van het kabinet verregaande oorlogsretoriek hanteerde, was in 2004, vlak na de moord op Theo van Gogh. Vicepremier Gerrit Zalm (VVD) verklaarde het land ‘in oorlog met het moslimextremisme’.
”Voor een oorlog was het vanochtend opvallend rustig op straat. Geen militairen, geen sirenes en geen paniek. Gewoon: mensen op weg naar hun werk, kinderen op weg naar hun school. Oorlogstaal We zijn in oorlog, sprak premier Mark Rutte zaterdag zijn Franse collega François Hollande na, nog geen etmaal na de gruwelijke aanslagen in Parijs. ‘En Isis is onze vijand.’
”Voor een oorlog was het vanochtend opvallend rustig op straat. Geen militairen, geen sirenes en geen paniek. Gewoon: mensen op weg naar hun werk, kinderen op weg naar hun school. Oorlogstaal We zijn in oorlog, sprak premier Mark Rutte zaterdag zijn Franse collega François Hollande na, nog geen etmaal na de gruwelijke aanslagen in Parijs. ‘En Isis is onze vijand.’ Hoe verhoudt dat zich tot de oproep van de Amsterdamse driehoek van burgemeester, politie en Openbaar Ministerie? ‘Sta niet toe dat de aanslagen ons leven veranderen en ga dus gewoon naar een café, een concert of voetbalwedstrijd.’
‘Als we onze angst laten overwinnen, winnen de terroristen,’ zei burgemeester Eberhard van der Laan. ‘Want dat is hun doel: dat wij uit angst ons leven veranderen en dat er verdeeldheid ontstaat.’ Helpt het dan om te roepen dat het oorlog is? Wat is daar nog de overtreffende trap van als er onverhoopt iets op Nederlands grondgebied gebeurt? De ‘absolute oorlog’? De Derde Wereldoorlog?
Rutte dempt spanning niet Is het niet de verantwoordelijkheid van een premier om in tijden van spanningen emoties te dempen, in plaats van angst en boosheid aan te wakkeren? De verwarring in het land is al groot genoeg.
Natuurlijk wees Rutte nadrukkelijk op de bescheiden deelname van Nederland aan de oorlog in Irak en Syrië. En natuurlijk wees hij ons er ook keurig op dat het land niet in oorlog is met de islam. Maar met wie dan wel? De onzichtbare vijand die onder ons is? Terroristen die zich schuil zouden houden in de wassende stroom vluchtelingen uit het Midden-Oosten?
Oorlogsverklaring In januari werd Parijs getroffen door de aanslag op het satirische weekblad Charlie Hebdo. PVV-leider Geert Wilders was er als de kippen bij om de wereld de oorlog te verklaren.
Rutte toonde zich in een reactie op die woorden nog staatsman, wijs en onpartijdig: ‘Ik zou zo’n term nooit in de mond nemen.’ Maar inmiddels kan de PVV rekenen op een kwart van de kiezers, 38 zetels, tegenover 19 voor de VVD.
Oorlog draait om zwart en wit, om goed en fout. De slag om het grijze midden, waar gematigde krachten elkaar ontmoeten, zul je er niet mee winnen. De laatste keer dat een lid van het kabinet verregaande oorlogsretoriek hanteerde, was in 2004, vlak na de moord op Theo van Gogh. Vicepremier Gerrit Zalm (VVD) verklaarde het land ‘in oorlog met het moslimextremisme’.
Terug bij af De reacties waren niet mals. ‘Het suggereert twee volkeren die elkaar op leven en dood bestrijden,’ zei SP-leider Jan Marijnissen. En André Rouvoet van de ChristenUnie: ‘We mogen mensen niet het idee geven dat alles nu maar kan om de vijand te verslaan.’
Ahmed Aboutaleb, de Amsterdamse wethouder die tegenwoordig furore maakt als burgemeester van Rotterdam, zei: ‘Ik vind het onbegrijpelijk dat een rouwende natie dit soort woorden over zich heen krijgt.’ Nu spreekt ook hij van oorlog en kan Rutte rekenen op gelaten steun vanuit de Tweede Kamer. Ruim tien jaar na Van Gogh zijn we terug bij af: het is oorlog, gaat u rustig slapen. [6]
”Primaire eerste gevoel is:Lazer op. Ga zelf terug naar Turkije.Pleur op, zou ik in plat Haags zeggen….”………. De multiculturele samenleving, een woord dat ik haat, echt haat,het woord, dat ervan uitgaat, laat iedereen maar een beetje zijn gang gaan”
We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, daar maken zij gebruik van.
We hebben ook persvrijheid.
Deze mensen treden die persvrijheid, treden ze met voeten en laat ik het dan misschien meer als minister president zeggen:
Echt klip en klaar
Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.
Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.
We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uithumanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebbenopgebouwd
Als mensen van buiten komen-en niemand in Nederland is er misschien op die meneer met dat gekke programma na-is er op tegen, dat je vluchtelingen opvangt, mits die aantallen beheersbaar zijn-…..
De multiculturele samenleving, een woord dat ik haat, echt haat,het woord, dat ervan uitgaat, laat iedereen maar een beetje zijn gang gaan.
[7]
”We voelen een groeiend ongemak wanneer mensen onze vrijheid misbruiken om hier de boel te verstieren, terwijl ze juist naar ons land zijn gekomen voor die vrijheid. Mensen die zich niet willen aanpassen, afgeven op onze gewoontes en onze waarden afwijzen. Die homo’s lastigvallen, vrouwen in korte rokjes uitjouwen of gewone Nederlanders uitmaken voor racisten. Ik begrijp heel goed dat mensen denken: als je ons land zo fundamenteel afwijst, heb ik liever dat je weggaat. Dat gevoel heb ik namelijk ook. Doe normaal of ga weg.”
”VVD-leider Mark Rutte heeft als staatssecretaris van Sociale Zaken gemeenten aangezet tot rassendiscriminatie. Dit oordeel heeft de rechtbank van Haarlem geveld over een oproep van Rutte.
Hij vroeg begin 2003 aan gemeenten om inwoners van Somalische afkomst extra te controleren op fraude met bijstand. Een woordvoerder van het ministerie van Sociale Zaken heeft zaterdag een bericht hierover in de GPD-kranten bevestigd.” NU.NLRECHTBANK: RUTTE ZETTE AAN TOT DISCRIMINATIE19 MEI 2007 https://www.nu.nl/algemeen/1082182/rechtbank-rutte-zette-aan-tot-discriminatie.html
TEKST De VVD vindt het acceptabel dat Nederlandse IS-strijders in het uiterste geval de doodstraf krijgen, mochten ze in Irak worden berecht. Deze uitspraak van Tweede Kamerlid Dilan Yeşilgöz zorgt voor grote verbazing bij andere partijen.
De Kamer debatteerde woensdag laat op de avond over de problemen met naar Syrië uitgereisde mannen en vrouwen. De druk op de regering om de eigen onderdanen daar op te halen en hier te berechten, neemt steeds verder toe. De kans is groot dat gevangengenomen IS’ers uit kampen ontsnappen en onder de radar verdwijnen, met alle gevaren van dien.
Het kabinet weigert vooralsnog om Nederlandse IS’ers te repatriëren naar Nederland. Minister Stef Blok van buitenlandse zaken ziet liever dat deze mannen en vrouwen voor een rechtbank in Irak worden berecht. Dat is buitengewoon ingewikkeld, onder meer omdat Irak de doodstraf kent.
‘Ultieme consequentie’
VVD-Kamerlid Yeşilgöz zei woensdagavond dat de ‘ultieme consequentie’ in beeld komt voor mensen die “willens en wetens naar het kalifaat zijn vertrokken om zich in te zetten voor een strijd die echt gericht is op het vernietigen van alles waar wij hier in dit huis voor staan”. “Als zij daar vervolgens hun vreselijke misdaden begaan en de Irakezen zeggen ‘dit valt binnen ons rechtssysteem’, dan denk ik dat we het daar met elkaar over moeten hebben.”GroenLinks reageerde geschrokken. Kamerlid Niels van den Berge: “Ik vind het echt onacceptabel en ik vind dat we daar grenzen overgaan op het gebied van mensenrechten, volkenrechtelijke afspraken, die we niet over zouden moeten willen gaan.”
Ook binnen de coalitie vallen de uitlatingen van de VVD verkeerd. “Feit is dat we onze grote Europese en internationale verdragen moeten opzeggen als we dit willen doen”, zei Madeleine van Toorenburg van het CDA. Volgens D66-collega Sjoerd Sjoerdsma legt de VVD ‘een bom’ onder het kabinetsbeleid. “Als minister Blok aankomt in Saudi-Arabië, in Indonesië of in andere landen waar mensen tot de doodstraf worden veroordeeld, soms ook Nederlanders, dan kan hij nu zeggen: wij zijn altijd tegen de doodstraf. Maar als we zouden doen wat mevrouw Yeşilgöz zegt, dan zeggen die landen: “Ja, ho eens even. Toen het u goed uitkwam, was u daar wel voor. Dit zijn de wetten in ons land. Hier zijn lhbti’ers illegaal. Hier zijn atheïsten illegaal. Het zijn terroristen. Loopt u maar weer een deur verder’.” Sjoerdsma richtte zich in het debat direct tot Yesilgoz: “Trek dat standpunt alstublieft in”. Maar het VVD-Kamerlid voelde daar niks voor.
Het kabinet blijft erbij dat uit Nederland afkomstige IS-strijders die in Syrië gevangen zitten, niet worden teruggehaald naar Nederland. Dat zei minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid na het wekelijkse coalitieberaad.
ChristenUnie en D66 dringen aan op onderzoek naar het terughalen van strijders, nu ze door de gevechten in Noord-Syrië mogelijk weten te ontsnappen. Maar het kabinet is dat niet van plan. Daarmee staat de verdeeldheid in de coalitie over de kwestie op scherp.
Volgens minister Grapperhaus is het “heel onveilig” om mensen die kant op te sturen en strijders op te halen.
De minister laat zich voortdurend op de hoogte houden en heeft “persoonlijke bevestiging” van het Rode Kruis dat het nu “heel gevaarlijk is”.
“
Het is volstrekt onoverzichtelijk en alleen nog maar onveiliger geworden in het gebied.Minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid
De VVD is faliekant tegen het terughalen van strijders. Ook het CDA ziet het, gezien de chaos in het gebied, niet zitten. “We kunnen daar geen mensen heen sturen”, zegt Kamerlid Van Toorenburg.
Bij de inloop van het coalitieoverleg vanmorgen zei ChristenUnie-leider Segers de dreigende ontsnapping van IS-strijders een “directe bedreiging voor onze veiligheid en de veiligheid in de regio” te vinden. Er is volgens Segers een “nieuwe situatie” waarnaar gekeken moet worden.
D66-Kamerlid Sjoerdsma spreekt van “een kantelpunt” nu Turkije aanvallen op het gebied uitvoert.
Dag tot dag
D66-leider Jetten erkent dat het nu gevaarlijk is maar roept het kabinet op de situatie van dag tot dag te bekijken. “Waar de mogelijkheid zich voordoet moet ook worden gekeken of er in Europees verband kinderen en vrouwen kunnen worden teruggehaald.”
Volgens Grapperhaus zijn er op dit moment geen berichten over ontsnapte Nederlandse IS-strijders. Op de vraag of het kabinet niet bezorgd is dat deze mensen alsnog naar Nederland komen, zei de minister dat er al maatregelen genomen zijn. “De paspoorten van Nederlandse uit-reizigers zijn ongeldig, ze kunnen ons land legaal niet in.”
“Mochten mensen in Turkije belanden dan kan de marechaussee ze daar oppakken. We zijn voortdurend met onze EU-partners in gesprek. Maar we gaan niet naar een volstrekt onveilig en onoverzichtelijk gebied om deze mensen op te halen.”
In totaal zijn de afgelopen jaren ongeveer 300 Nederlandse jihadisten uitgereisd. Negentig van hen zijn omgekomen. Zestig personen zijn teruggekeerd naar Nederland.VRT-journalist Rudi Vranckx is in het noorden van Syrië en maakt melding van “totale chaos” bij het kamp Ain Issa. Daar worden vooral vrouwen en kinderen van IS-strijders vastgehouden. Vranckx vertelde aan Nieuwsuur dat er voor de Turkse invasie nog 700 bewakers waren en nu 60.
[12]
”Frankrijk heeft niet geprobeerd om de gevangen genomen strijders met een Franse nationaliteit terug te halen. Wel zegt Parijs al het mogelijke te doen om te voorkomen dat de Fransen in Irak daadwerkelijk ter dood worden gebracht.”
Een Iraakse rechtbank heeft opnieuw twee Fransen ter dood veroordeeld omdat ze lid zouden zijn van terreurgroep IS. Een van hen heeft verklaard dat hij in gevangenschap is gemarteld, maar artsen die hem hebben onderzocht spreken dat tegen.
Met deze nieuwe veroordelingen komt het aantal Fransen dat de afgelopen week in Irak tot de doodstraf is veroordeeld op negen. In januari werden twaalf Franse IS-strijders door de Syrische oppositie uitgeleverd aan Irak. Morgen staan nog drie Fransen terecht.
De Syrische Democratische Strijdkrachten hebben ook meer dan 1100 Iraakse strijders uitgeleverd aan Bagdad, die ervan worden verdacht dat ze aangesloten waren bij IS. Bijna 160 van hen zijn eveneens ter dood veroordeeld.
Intimidatie of marteling
In Irak zijn behalve de Fransen nog meer uit Europa afkomstige IS-leden ter dood veroordeeld, maar geen van de Europese veroordeelden is nog geëxecuteerd. Van de duizenden processen tegen mensen die worden verdacht van betrokkenheid bij IS zijn er honderden gericht tegen niet-Irakezen.
Frankrijk heeft niet geprobeerd om de gevangen genomen strijders met een Franse nationaliteit terug te halen. Wel zegt Parijs al het mogelijke te doen om te voorkomen dat de Fransen in Irak daadwerkelijk ter dood worden gebracht.
Mensenrechtenorganisaties hebben kritiek op het grote aantal terdoodveroordelingen in Irak. Ze zijn bang dat de processen niet zorgvuldig verlopen. Veroordelingen zijn vaak gebaseerd op bekentenissen die volgens de actiegroepen worden afgedwongen door intimidatie of marteling.
Nederland wil IS-strijders in Irak en elders in de regio berechten. Minister Stef Blok (Buitenlandse Zaken) kijkt samen met Irak naar de mogelijkheden, bevestigen bronnen. Den Haag wil juridische kennis bijdragen.
Blok wil ook andere landen oproepen om samen een plan te ontwikkelen voor berechting van IS-strijders in de regio, meldt NRC. Omdat Irak de doodstraf kent, verlangt de bewindsman wel de garantie dat die niet wordt toegepast.
Blok en zijn Iraakse college organiseren samen op initiatief van Nederland een bijeenkomst donderdag bij de Verenigde Naties in New York om over de kwestie te praten. Ruim twintig landen zijn uitgenodigd. Alleen in Irak gaat het om zo’n 20.000 gevangen strijders van de terreurbeweging. [14]
”A kangaroo court is a court that ignores recognized standards of law or justice, and often carries little or no official standing in the territory within which it resides.[1] The term may also apply to a court held by a legitimate judicial authority who intentionally disregards the court’s legal or ethical obligations. The defendants in such courts are often denied access to legal representation and in some cases, proper defence and the right of appeal.”
WIKIPEDIAKANGAROO COURT
https://en.wikipedia.org/wiki/Kangaroo_court
[15]
”The judiciaries of the Iraqi government and the KRG are relying on their respective counterterrorism courts to rapidly prosecute all of these ISIS suspects on charges brought under their counterterrorism laws, primarily and often exclusively on the charge of membership in ISIS, with no distinction made for the severity of the charges brought against suspects and no effort to prioritize the prosecution of the worst offenses” HUMAN RIGHTS WATCH REPORTFLAWED JUSTICEACCOUNTABILITY FOR ISIS CRIMES IN IRAQ
”Following a December 2017 Human Rights Watch report, judges in the Nineveh governorate in northern Iraq are requiring a higher evidentiary standard to detain and prosecute suspects, minimizing the court’s reliance on confessions alone, erroneous wanted lists, and unsubstantiated allegations.
“What we see in Nineveh is a significant shift in the way that prosecutions are proceeding,” said Lama Fakih, deputy Middle East and North Africa director at Human Rights Watch. “Throwing out cases with flimsy or no evidence is a step forward, but more work is needed to ensure defendants are not mistreated and get fair trials.”
HUMAN RIGHTS WATCH
IRAQ: KEY COURTS IMPROVE ISIS TRIAL PROCEDURES
But changes needed in laws, response to torture, Other Courts
Prosecutions of Islamic State (ISIS) suspects in Iraq are proceeding based on a deeply flawed and vague counterterrorism law, but the Nineveh governorate’s counterterrorism court has made improvements in recent months, Human Rights Watch said today.
Following a December 2017 Human Rights Watch report, judges in the Nineveh governorate in northern Iraq are requiring a higher evidentiary standard to detain and prosecute suspects, minimizing the court’s reliance on confessions alone, erroneous wanted lists, and unsubstantiated allegations.
“What we see in Nineveh is a significant shift in the way that prosecutions are proceeding,” said Lama Fakih, deputy Middle East and North Africa director at Human Rights Watch. “Throwing out cases with flimsy or no evidence is a step forward, but more work is needed to ensure defendants are not mistreated and get fair trials.”
On February 4, 2019, Human Rights Watch visited Nineveh’s counterterrorism court in Tal Kayf, north of Mosul. The head of the investigation court, Raed al-Maslah, said the court is processing the highest number of ISIS suspects in the country, with 9,000 cases in 2018. Of those, 2,036 cases were dropped; 3,162 remain under investigation; 2,827 were referred to trial, including 561 children; and 975 were transferred to other courts because the cases were not linked to terror charges. He did not have statistics on the outcomes.
Al-Maslah said that his court was taking action to improve overall respect of the rule of law. He said that in response to a Human Rights Watch report uncovering a prison the National Security Service (NSS) was illegally running in Mosul, he asked the NSS to transfer the several hundred prisoners to the Interior Ministry. However, he acknowledged they still held about 70 detainees.
In perhaps the biggest improvement in the court’s prosecutions, he said that since mid-2018, his court has been requiring a higher evidentiary standard to detain and prosecute suspects. He said that investigators have found a trove of ISIS documents that have facilitated the process, along with social media, phone, and text message data; fingerprints; and other forensic material.
In light of this new evidence, al-Maslah said he struck 7,000 names off wanted lists because they consisted of a first and last name but no other information. He said judges will only issue an arrest warrant based on evidence in ISIS documents, or on detailed and credible allegations from witnesses, including the suspect’s father and grandfather’s name. He said his court has issued 50,000 arrest warrants for people wanted for ISIS affiliation under this new standard.
Under the new procedures, anyone arrested typically appears before an investigative judge within 48 hours. If they maintain innocence, intelligence officers consult the accused’s local community leader and two neighbors to assess the credibility of the allegations. If the person is cleared, including based on witness testimony, the court issues a notice to remove the defendant’s name from wanted lists countrywide, reducing the possibility of rearrests.
Human Rights Watch sat in on a trial before the Nineveh counterterrorism court on February 4 and observed judges applying the new rules. Two lawyers that regularly appear at the court confirmed that the court’s operations had improved. “The court is more process-driven than before and as a result you are seeing fewer confession-based prosecutions, and fewer allegations of torture,” one said. “Also, with time the court has become much more sensitive to individuals using ISIS allegations as a form of personal revenge.”
There is some indication that these heightened evidentiary standards are being applied elsewhere. In a February 7 statement, the US-led coalition highlighted an increase in local police forces in Baghdad and Diyala using warrants and collecting evidence “to support investigations with the aim to prosecute offenders in a proper manner.” An international trial observer told Human Rights Watch that they had seen heightened evidentiary standards used in Karkh, one of two criminal courts in Baghdad.
However, Human Rights Watch researchers observed that in October 2018, in Baghdad’s second criminal court, Risafa, judges continue to process cases solely based on a defendant’s confession, with the defendant frequently alleging torture to extract the statement. This suggests that the heightened requirements are not being used consistently in proceedings across Iraq. Authorities should consider transferring cases from Baghdad to the Nineveh counterterrorism court if the suspect is believed to have committed their crime in Nineveh.
In addition, concerns about torture and reliance on coerced confessions remain with the lawyers saying that from their observations, the prevalence of torture, as well as deaths in custody, have continued.
In a trial of a man accused of ISIS membership that Human Rights Watch observed in early 2019, the defendant denied some charges he had confessed to and said that an officer had threatened to take him “back to Safina” to beat him again if he changed any part of his confession in court. Safina is a village south of Mosul where Human Rights Watch had documented torture allegations in abandoned houses in 2017 and has heard continued allegations of abuse. The judge ordered a medical examination after repeated requests from the defendant but did not ask for details or to show any marks on his body consistent with torture. Human Rights Watch has observed that judges routinely ignore torture allegations by defendants, and almost never investigate accused officers.
Iraq’s deeply flawed, vague counterterrorism law (no. 13/2005) remains a major concern, Human Rights Watch said. The law covers a wide variety of crimes including membership or support for a terrorist organization. While judicial authorities can issue lower sentences, the law stipulates the death penalty for anyone who committed, incited, planned, financed, or assisted in a terrorist act.
In one case before the Nineveh counterterrorism court in early January, a male nurse was prosecuted under the law because he provided ISIS members with medical care after ISIS took over the area. International humanitarian law prohibits prosecuting medical workers for performing medical duties compatible with medical ethics.
Because authorities are still not bringing any additional charges beyond the counterterrorism law against ISIS suspects, including from the penal code, authorities are not making efforts to solicit victim participation in the trials, including as witnesses.
Iraqi authorities should develop a coordinated strategy to prioritize the prosecution of those who committed the most serious crimes by bringing charges for the full range of crimes committed, and with a clear role for victims, Human Rights Watch said. Authorities should drop charges against those whose functions under ISIS helped protect human rights.
On February 24, Human Rights Watch also wrote to Muhammad Tahir al-Mulhim, director of the human rights office within the Prime Minister’s Advisory Council, Foreign Minister Mohamed Alhakim, and Interior Ministry Inspector General Jamal al-Asadi, asking whether the government had investigated Human Rights Watch allegations of ill-treatment of prisoners in an August 2018 report. Human Rights Watch also wrote to Chief Justice Faik Zaidan, asking what steps judges are obliged to take once a defendant alleges torture. None of those contacted has responded.
Iraq’s High Judicial Council should issue guidelines on the steps judges are obliged when a defendant alleges torture. Judges should investigate all credible allegations of torture and the security forces responsible, and order transfers of detainees to different facilities immediately after they allege torture or ill-treatment, to protect them from retaliation. Parliament should pass the draft Anti-Torture Law, which would require judges to order a medical examination of any detainee alleging torture within 24 hours of learning of the allegation.
Iraq’s foreign minister should urge parliament to ratify the Optional Protocol to the Convention Against Torture. Pending this ratification, the government should commit to setting up a National Preventative Mechanism that can inspect all detention centers in Iraq and set up effective complaint mechanisms for authorities and facilities involved in detention and interrogations. The heads of the federal intelligence agency, NSS, and the new minister of interior, once appointed, should issue statements to their chain of command on the prohibition of the use of torture and their commitment to punish perpetrators. The prime minister should publicly condemn the use of torture by all law enforcement, security and military personnel.
“The recent developments in Nineveh show that judicial authorities can better ensure that terrorism trials respect defendants’ rights.” Fakih said. “We hope to see courts elsewhere in Iraq learning from the improvements in Nineveh and introducing similar measures that can serve justice while protecting defendants from abuse.” 16]
ARTICLE 3 Everyone has the right to life, liberty and security of person. UNIVERSAL DECLARATION OF HUMAN RIGHTS
http://hrlibrary.umn.edu/instree/b1udhr.htm
[17]
”45 Opdat gij moogt kinderen zijn uws Vaders, Die in de hemelen is; want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” MATTHEUS 5: 45 https://www.statenvertaling.net/bijbel/matt/5.html
”Both groups’ convictions were eventually declared “unsafe and unsatisfactory”[1] and reversed in 1989 and 1991 respectively after they had served up to 15–16 years in prison.”
”The death penalty is the ultimate cruel, inhuman and degrading punishment. Amnesty opposes the death penalty in all cases without exception – regardless of who is accused, the nature or circumstances of thecrime, guilt or innocence or method of execution.”
We know that, together, we can end the death penalty everywhere.
Every day, people are executed and sentenced to death by the state as punishment for a variety of crimes – sometimes for acts that should not be criminalized. In some countries, it can be for drug-related offences, in others it is reserved for terrorism-related acts and murder.
Some countries execute people who were under 18 years old when the crime was committed, others use the death penalty against people with mental and intellectual disabilities and several others apply the death penalty after unfair trials – in clear violation of international law and standards. People can spend years on death row, not knowing when their time is up, or whether they will see their families one last time.
The death penalty is the ultimate cruel, inhuman and degrading punishment. Amnesty opposes the death penalty in all cases without exception – regardless of who is accused, the nature or circumstances of thecrime, guilt or innocence or method of execution.
Amnesty International holds that the death penalty breaches human rights, in particular the right to life and the right to live free from torture or cruel, inhuman or degrading treatment or punishment. Both rights are protected under the Universal Declaration of Human Rights, adopted by the UN in 1948.
Over time, the international community has adopted several instruments that ban the use of the death penalty, including the following:
• The Second Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights, aiming at the abolition of the death penalty. • Protocol No. 6 to the European Convention on Human Rights, concerning the abolition of the death penalty, and Protocol No. 13 to the European Convention on Human Rights, concerning the abolition of the death penalty in all circumstances. • The Protocol to the American Convention on Human Rights to Abolish the Death Penalty.
Although international law says that the use of the death penalty must be restricted to the the most serious crimes, meaning intentional killing, Amnesty believes that the death penalty is never the answer.
The use of the death penalty for crimes committed by people younger than 18 is prohibited under international human rights law, yet some countries still sentence to death and execute juvenile defendants. Such executions are few compared to the total number of executions recorded by Amnesty International each year.
However, their significance goes beyond their number and calls into question the commitment of the executing states to respect international law.
Since 1990 Amnesty International has documented 145 executions of child offenders in 10 countries: China, the Democratic Republic of Congo, Iran, Nigeria, Pakistan, Saudi Arabia, South Sudan, Sudan, the USA and Yemen.
Several of these countries have changed their laws to exclude the practice. Iran has executed more than twice as many child offenders as the other nine countries combined. At the time of writing Iran has executed at least 97 child offenders since 1990.
Where do most executions take place?
In 2018, most known executions took place in China, Iran, Saudi Arabia, Viet Nam and Iraq – in that order.
China remains the world’s top executioner – but the true extent of the use of the death penalty in China is unknown as this data is classified as a state secret; the global figure of at least 690 recorded in 2018 excludes the thousands of executions believed to have been carried out in China.
Excluding China, 78% of all reported executions took place in just four countries – Iran, Saudi Arabia, Viet Nam and Iraq.
Executions per year
Amnesty International recorded at least 690 executions in 20 countries in 2018, down by 31% from 2017 (at least 993 executions). This figure represents the lowest number of executions that Amnesty International has recorded in the past decade.
Death sentences per year
Amnesty International recorded at least 2,531 death sentences in 54 countries in 2018, a slight decrease from the total of 2,591 reported in 2017. At least 19,336 people were known to be under sentence of death globally at the end of 2018.
Reasons to abolish the death penalty
It is irreversible and mistakes happen. Execution is the ultimate, irrevocable punishment: the risk of executing an innocent person can never be eliminated. Since 1973, for example, more than 160 prisoners sent to death row in the USA have later been exonerated or released from death row on grounds of innocence. Others have been executed despite serious doubts about their guilt.
It does not deter crime. Countries who execute commonly cite the death penalty as a way to deter people from committing crime. This claim has been repeatedly discredited, and there is no evidence that the death penalty is any more effective in reducing crime than life imprisonment.
It is often used within skewed justice systems. In many cases recorded by Amnesty International, people were executed after being convicted in grossly unfair trials, on the basis of torture-tainted evidence and with inadequate legal representation. In some countries death sentences are imposed as the mandatory punishment for certain offences, meaning that judges are not able to consider the circumstances of the crime or of the defendant before sentencing.
It is discriminatory. The weight of the death penalty is disproportionally carried by those with less advantaged socio-economic backgrounds or belonging to a racial, ethnic or religious minority. This includes having limited access to legal representation, for example, or being at greater disadvantage in their experience of the criminal justice system.
It is used as a political tool. The authorities in some countries, for example Iran and Sudan, use the death penalty to punish political opponents.
What is Amnesty doing to abolish the death penalty?
For 40 years, Amnesty has been campaigning to abolish the death penalty around the world.
The organisation’s work to oppose the death penalty takes many forms, including targeted, advocacy and campaign based projects in the Africa, Asia-Pacific, Americas and Europe and Central Asia region; strengthening national and international standards against its use, including by supporting the successful adoption of resolutions on a moratorium on the use of the death penalty by the UN General Assembly; and applying pressure on cases that face imminent execution. We also support actions and work by the abolitionist movement, at national, regional and global level.
When Amnesty started its work in 1977, only 16 countries had totally abolished the death penalty. Today, that number has risen to 106 – more than half the world’s countries. More than two-thirds are abolitionist in law or practice.
[24]
The cornerstone of human rights is respect for the inherent dignity of all human beings and the inviolability of the human person. Human Rights Watch opposes capital punishment in all countries and in all circumstances because the inherent dignity of the person is inconsistent with the death penalty. This form of punishment is unique in its cruelty and finality, and it is inevitably and universally plagued with arbitrariness, prejudice, and error.”
The cornerstone of human rights is respect for the inherent dignity of all human beings and the inviolability of the human person. Human Rights Watch opposes capital punishment in all countries and in all circumstances because the inherent dignity of the person is inconsistent with the death penalty. This form of punishment is unique in its cruelty and finality, and it is inevitably and universally plagued with arbitrariness, prejudice, and error.
October 10, 2011 is the ninth annual World Day against the Death Penalty, and this year marks 35 years since the United States reinstated capital punishment in 1976. In that time, 1,271 people have been electrocuted, shot, hanged, gassed, or put to death by lethal injection. In September, the state of Georgia executed Troy Davis despite significant doubts about his guilt. Texas executed its 475th prisoner since 1976. During that time, Texas has by far executed the largest number of people of any US state.
Those responsible for serious crimes should be fairly and appropriately brought to justice, and the victims of crimes and their families should have access to the mechanisms of justice and redress. But it is increasingly recognized around the world that the death penalty is a fundamental assault on the right to life found in the Universal Declaration of Human Rights and international human rights treaties.
Innocent people have been sentenced to death in the United States. Since 1973, 138 prisoners have been released from death rows around the country after they were shown to be innocent of the crimes for which they had been sentenced to die. Some of them were released just days before they were scheduled for execution. The inherent fallibility of all criminal justice systems assures that even when full due process of law is respected, innocent people are likely to be executed. Because an execution is irreversible, such miscarriages of justice can never be corrected.
Race, poverty, and geography are inexorably intertwined with the death penalty. Defendants whose victims were white are more likely to be sentenced to death than those whose victims were members of a minority group. Poor defendants are generally represented by government-appointed counsel, who are often overworked and underpaid for the weighty responsibility of defending a person faced with the possibility of execution. Prosecutors in certain counties are more likely to seek the death penalty than those elsewhere in the same state. The accident of geography, and no other aspect of a particular crime, can mean the difference between life and death for the defendant.
The United States stands increasingly alone among democratic countries in its continued use of the death penalty. By retaining capital punishment in a world that has largely turned its back on this barbaric practice, the US damages its reputation, causes friction with its closest neighbors and allies, and undermines its efforts to promote human rights at home and abroad.
For all of these reasons, the death penalty is becoming increasingly rare in the United States. The numbers of executions and death sentences per year have decreased by half in the last 10 years. Four states have abolished the death penalty in the past four years, raising the total number of states prohibiting capital punishment to 16, plus the District of Columbia. Death as a punishment is becoming more and more unusual because it is increasingly recognized as inherently cruel.
Human Rights Watch urges all jurisdictions in the United States to reject the death penalty, and in doing so, to reaffirm fundamental principles of human rights.[25]
‘A kangaroo court is a court that ignores recognized standards of law or justice, and often carries little or no official standing in the territory within which it resides.[1] The term may also apply to a court held by a legitimate judicial authority who intentionally disregards the court’s legal or ethical obligations. The defendants in such courts are often denied access to legal representation and in some cases, proper defence and the right of appeal.”
WIKIPEDIAKANGAROO COURT
https://en.wikipedia.org/wiki/Kangaroo_court
”The judiciaries of the Iraqi government and the KRG are relying on their respective counterterrorism courts to rapidly prosecute all of these ISIS suspects on charges brought under their counterterrorism laws, primarily and often exclusively on the charge of membership in ISIS, with no distinction made for the severity of the charges brought against suspects and no effort to prioritize the prosecution of the worst offenses” HUMAN RIGHTS WATCH REPORTFLAWED JUSTICEACCOUNTABILITY FOR ISIS CRIMES IN IRAQ
” Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_nl.pdf
[27]
‘“Capital punishment is inhumane and unnecessary. Experience has also shown that it does not serve as a deterrent to crime. No legal system is flawless; any miscarriage of justice could lead to the tragic loss of an innocent life. ”
EUROPEAN UNIONJOINT DECLARATION BY TJORBJORN JAGLAND, SECRETARY GENERAL OF THE COUNCIL OF EUROPE AND CATHERINE ASHTON, EUROPEAN UNION HIGH REPRESENTATIVE FOR FOREIGN AFFAIRS AND SECURITY POLICY, ON THE EUROPEAN AND WORLD DAY AGAINST THE DEATH PENALTY, 10 OCTOBER 2012 https://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/EN/foraff/132777.pdf
”De term nexit verwijst naar een hypothetisch scenario waarin Nederland de Europese Unie zou verlaten. Het woord is een porte-manteau van ‘Nederland’ en ‘exit’ WIKIPEDIANEXIT
De uitspraken van Dilan Yesilgöz betekenen volgens woordvoerder niet dat het VVD-standpunt om niemand terug te halen uit Syrië verandert.
Als het mogelijk is jonge kinderen van Nederlanders IS-strijders zonder hun ouders terug te halen uit Syrië, moet dit volgens VVD-Kamerlid Dilan Yesilgöz bespreekbaar zijn. Dat heeft ze maandagavond gezegd in tv-programma Pauw. Een woordvoerder van de VVD laat weten dat het standpunt van de partij, dat niemand wordt teruggehaald uit Syrië en daders in de regio worden berecht, niet verandert.
Als het mogelijk is „hele kleine kinderen” zonder hun ouders naar Nederland te halen, vindt Yesilgöz: „daar kun je het over hebben omdat zij er ook niks aan kunnen doen.” Ze zegt daarbij op kinderen van vijf, zes jaar oud te doelen. Yesilgöz gaat niet in op concrete voorwaarden waaronder dit zou moeten kunnen. Het scheiden van kinderen en hun ouders is uitgesloten omdat dat ingaat tegen internationaal recht.
Coalitie verdeeld
De coalitie is verdeeld over het terughalen van Nederlandse IS-strijders en hun kinderen uit Syrië. Eerder pleitte D66 voor gecontroleerde terugkeer van IS’ers en ook ChristenUnie, die openstaat voor het terughalen van IS-vrouwen en kinderen, vindt dat „je in nieuwe omstandigheden niet de oude antwoorden kunt blijven geven”, aldus Kamerlid Joël Voordewind (CU). CDA en VVD blijven bij het standpunt dat terugkeer onbespreekbaar is. [33] VOLGENS HET INTERNATIONAAL RECHT IS HET SCHEIDEN VAN KINDEREN VAN HUN OUDERS NIET TOEGESTAAN
” 1. States Parties shall ensure that a child shall not be separated from his or her parents against their will, except when competent authorities subject to judicial review determine, in accordance with applicable law and procedures, that such separation is necessary for the best interests of the child. Such determination may be necessary in a particular case such as one involving abuse or neglect of the child by the parents, or one where the parents are living separately and a decision must be made as to the child’s place of residence. ” ARTICLE 9CONVENTION ON THE RIGHTS OF THE CHILD http://hrlibrary.umn.edu/instree/k2crc.htm
”Ze zegt daarbij op kinderen van vijf, zes jaar oud te doelen. Yesilgöz gaat niet in op concrete voorwaarden waaronder dit zou moeten kunnen. Het scheiden van kinderen en hun ouders is uitgesloten omdat dat ingaat tegen internationaal recht.”
(Al-Hol, Northeast Syria) – The Kurdish-led Autonomous Administration for northeast Syria is holding more than 11,000 foreign women and children related to Islamic State (also known as ISIS) suspects in appalling and sometimes deadly conditions in a locked desert camp in northeast Syria, Human Rights Watch said today. At least 7,000 of the children are under 12.
During three visits to the section of al-Hol camp holding foreign women and children in June 2019, Human Rights Watch found overflowing latrines, sewage trickling into tattered tents, and residents drinking wash water from tanks containing worms. Young children with skin rashes, emaciated limbs, and swollen bellies sifted through mounds of stinking garbage under a scorching sun or lay limp on tent floors, their bodies dusted with dirt and flies. Children are dying from acute diarrhea and flu-like infections, aid groups and camp managers said.
“Foreign women and children are indefinitely locked in a dustbowl inferno in northeast Syria while their home countries look the other way,” said Letta Tayler, senior terrorism and counterterrorism researcher at Human Rights Watch. “Governments should be doing what they can to protect their citizens, not abandon them to disease and death in a foreign desert.”
At least 240 children have died en route or upon arrival to al-Hol, according to the United Nations. Authorities from the camp, which is overseen by the Autonomous Administration, do not appear to consistently record deaths, international aid group members said. The groups did not want to be identified for fear of losing access to al-Hol.
Al-Hol guards do not allow the women and children to leave the camp except when escorted out for emergencies such as surgery not available in camp hospitals.
Officials from the Autonomous Administration told Human Rights Watch they do not intend to prosecute the women and children. Asked about the legal status of the women and children, they said only in a brief written statement that when the women and children left ISIS-held areas, they were “transferred to al-Hol to work on delivering them to their countries given that they are from different nationalities.” The Autonomous Administration has repeatedly called on home countries to take back all foreigners in their custody. “We are overwhelmed,” a camp manager said.
Countries should immediately assist efforts of their citizens held in al-Hol camp to come home if they choose to do so. The Autonomous Administration, as well as home countries, should ensure that detention is only imposed according to law, on an individual basis, and with all basic rights of detainees under international law including judicial review of detention.
Donor governments, the United Nations, and humanitarian agencies should also immediately increase aid to all camp inhabitants, more than 7,000 of them children.
From June 21 to 23, Human Rights Watch interviewed 26 foreign women confined in al-Hol annex from countries including Australia, Belgium, Canada, France, the Netherlands, and Trinidad. The women included mothers who begged camp guards for news of husbands or sons whom US-backed, Kurdish-led troops, called the Syrian Democratic Forces (SDF), had separated from them when they fled ISIS-held areas over the past several months.
“Please, tell me, where are my sons? Please, let me visit them,” pleaded “Aisha,” a pregnant woman from Trinidad. The SDF took her two sons, ages 14 and 15, and their father when the family fled ISIS-held Abu Badran in January, she said.
“First they said they would bring my boys to me in a month. Then they said two more weeks. Then they said they were sick in the hospital,” Aisha said of camp officials. Like other women interviewed, Aisha did not want her real name used. “Then for the past two months, nothing.”
Conditions are dire throughout al-Hol, which holds 62,000 Syrians and Iraqis in the main camp sections, most of them also wives and children of men accused of ISIS membership. However, the worst conditions are in the annex holding the 11,000 non-Iraqi foreigners. The annex receives less aid from donors and annex inhabitants must wait for armed escorts to bring them to the camp market, hospitals, and food distribution center, which Syrian and Iraqi women and children can reach freely, aid workers said.
All but one of the foreign women interviewed by Human Rights Watch said they wanted to go home. One, from Uzbekistan, said she wanted to go to a third country because she feared persecution if repatriated. All said they are not allowed to leave the locked camp. None said she had been taken before a judge to review whether she should be detained or been contacted by a representative of her government.
“We were prisoners under al-Dawla [ISIS] and now we’re prisoners of our liberators,” said “Layla,” a 29-year-old Frenchwoman. “I’ll go to prison again back home if I have to but please, just get me out of here.”
International law allows imposing punishment for crimes only on people responsible for the crimes, after a fair trial to determine individual guilt. Imposing collective punishment on families by preventing them from leaving the camps violates the laws of war.
Unless they are lawful places of detention such as prisons, camps for displaced people should respect the free movement right to leave the camps and return. Movement restrictions are only permissible if they are provided by law and necessary to protect national security, public order, public health or morals, or the rights and freedoms of others. Any restrictions must be nondiscriminatory, proportionate, and necessary to achieve legitimate aims.
Anyone detained, including civilians initially detained in wartime as security threats, should be detained on a clear legal basis, and have the right to challenge the necessity and legality of their captivity before a court. No one should be detained in inhuman or degrading conditions. International law obligates all countries to ensure justice through fair trials for the gravest crimes, such as those by ISIS.
International law also grants everyone the right to return to their home country and obligates countries to fulfill a child’s right to acquire a nationality. This duty has been interpreted to extend to children born abroad to a country’s citizens who would otherwise be stateless.
“The conditions in al-Hol annex are untenable and unconscionable,” Tayler said. “Abandoning citizens to indefinite confinement without charge will only make the problem worse.”
More than 7,000 foreign children and 3,000 foreign women from about 50 countries are held in the al-Hol annex according to officials from the Autonomous Administration, which is led by the Kurdish Democratic Union Party (PYD). Several hundred more foreigners are held in two other camps in northeast Syria, Ain Issa, and Roj. In addition to Westerners, the foreigners include Algerians, Indonesians, Malaysians, Moroccans, Russians, Tunisians, Turks, and Uzbeks, among others. About two-thirds of the foreign children are under age 12 – with most under age 5 – and hundreds are orphans, their parents missing or dead, aid workers said. While most women and children are recent arrivals, some said they had been held at Al-Hol for over a year.
Reluctant Donors, Insufficient Access
Autonomous Administration authorities blamed the conditions in al-Hol annex on insufficient aid from foreign donors. “We feel abandoned by the international community,” Abdulkarim Omar, the administration’s co-chair for foreign affairs, told Human Rights Watch. “Taking care of these foreigners is a big, big problem for us. Countries should take back their people and rehabilitate them.”
The Autonomous Administration and SDF have already made significant sacrifices as part of the international coalition fighting ISIS, Omar said. About 12,000 SDF troops were killed and another 20,000 were injured fighting ISIS, he said, in part “so that people in Europe can sleep calmly at night.”
About three dozen aid agencies including the UN Refugee Agency and UNICEF work in al-Hol. But many donor countries are wary of supporting a camp population that may include ISIS members or sympathizers, Autonomous Administration authorities and humanitarian workers said, even though the majority of people in the camp are young children who had no choice but to live with their parents under ISIS.
“We are seeing the stigmatization of a vast section of the camp population that is perceived as affiliated with the Islamic State group,” said Fabrizio Carboni, who heads Near and Middle East operations for the International Committee of the Red Cross (ICRC). Carboni warned against a “good victim-bad victim” double standard. International standards prohibit denying essential aid, including if the denial is based on ideological or religious affiliation.
Some organizations are also concerned that their assistance could enable indefinite detention of women and children without charge. “It is one thing to assist a refugee camp and another to assist a prison,” one aid worker said.
The three field hospitals in the main camp areas are understaffed and under-resourced, the UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA) reported in July. Doctors Without Borders runs a health clinic inside the annex and the International Committee of the Red Cross (ICRC) runs a mobile clinic there, but their hours are limited due to staff shortages and security concerns.
Two-fold access problems also hinder delivery of services, aid groups said. Humanitarian agencies with agreements to work in Syria must obtain permission to access al-Hol through Damascus because the Autonomous Administration controlling the northern third of Syria, including al-Hol camp, is not an internationally recognized government. Negotiations with the Syrian government on humanitarian access are often difficult, as Human Rights Watch documented in a June report.
But even agencies that receive Syrian government permission, or that work under the radar in al-Hol without it, sometimes face delays in obtaining the Autonomous Administration authorities’ permission to deliver assistance inside the annex, aid workers said. In its July report, OCHA said that humanitarian access to the annex “remains restricted” in ways that “continue to impact and prevent delivery of services.”
Dire Health Conditions
One reason for poor conditions at al-Hol is that the camp population soared from 10,000 people in December 2018 to more than 73,000 by April, camp managers and aid groups said. During that period, a US-led military coalition routed ISIS from its last stand in Baghouz, a town in eastern Deir al-Zour governate. Many new arrivals from Deir al-Zour were severely injured, traumatized, and malnourished. Yet while conditions are dire throughout al-Hol, they are worse in the annex than in the main areas where Syrians and Iraqis are confined, camp officials and aid workers said.
During Human Rights Watch visits, al-Hol annex was filled with the sounds of children wailing and women and children coughing. A funnel-shaped dust whirl blew hot dust and debris into tents.
Many women and children had visible skin sores from leishmaniasis, a sand fly-borne parasite. Some inhabitants have been diagnosed with tuberculosis, camp managers said. Drinking water is insufficiently chlorinated and remains in short supply, aid workers said. Human Rights Watch saw children drink water from a wash-water tank that had worms coming out of the spout.
In July, OCHA reported a “sharp increase” in acute diarrhea and a “slight increase” in acute malnutrition throughout al-Hol.
Some women, including those with risky pregnancies and pre-natal complications such as anemia or high blood pressure, are giving birth in their tents without a doctor or midwife, aid workers said. One reason is that Asayish – Autonomous Administration security agents who guard the camp –sometimes delay or refuse their requests to go to a hospital, or they arrive at a hospital only to be turned away because the facility is full, they said. In an added disadvantage, women who give birth in a hospital automatically receive post-natal care and essentials such as diapers whereas women who give birth in tents must request such assistance, they said.
Three women said that a young girl had died from kidney failure in the annex the previous week.
Human Rights Watch saw several wounded children in the annex. One was a bone-thin, 12-year-old Russian boy wearing a patch over his left eye. “Shrapnel in Baghouz,” he said, adding that he had lost vision in that eye.
Another boy, a 4-year-old from Uzbekistan, sat with a blank stare as his mother pushed him across the rubble in a stroller, his right leg missing up to his mid-thigh. The boy’s leg was blown off during a US-led coalition strike in the Syrian town of Sousa in late 2018, his mother said, adding: “I have been trying to get him crutches and a prosthetic leg for four months.”
Worse Conditions for Foreigners
In addition to problems accessing essential services in the main camp areas, nearly all the women interviewed in the annex said they had scant if any means to buy fresh food for their children to supplement their rations of lentils, grains, oil, and sugar, or extra diapers. SDF troops and Asayish agents have confiscated women’s cash and other valuables and barred them from selling any possessions that they may have been able to hold onto, camp inhabitants and aid workers said.
Camp administrators allow Syrian and Iraqi women in the main camp areas to make purchases through the Hawala alternative money transfer system but the foreigners cannot, aid workers said.
Autonomous Administration authorities also bar women in the annex from using cell phones for fear they may contact ISIS members, although cell phones are allowed in sections holding Syrians and Iraqis, aid workers said. The ICRC has begun helping women send letters to family members, but many have not yet made contact and communications have been irregular for those who have.
On all three visits Human Rights Watch saw dozens of women pounding on the chain-link fence that cordons off the annex, clamoring for escorts to reach supplies or health services. Human Rights Watch saw some of the women waiting for hours, with no shade, in 40 degrees Celsius (104 degrees Fahrenheit) heat. The temperature at al-Hol has soared as high as 50 degrees Celsius (122 degrees Fahrenheit) this summer.
“I am going into labor,” shouted a visibly pregnant woman. “What about our human rights?” demanded another. By the time they reach the food distribution point, the rations are sometimes gone and they have to return the next day, the women said.
Living in Fear
Tensions run high in al-Hol, and many women said they were terrified for their safety and that of their children. Women in the camp who adhere to ISIS’ extremist ideology have threatened and set fire to tents of women and children who they consider infidels. Twice, in separate attacks in June and July, a woman stabbed a guard with a knife hidden in her abaya, camp managers and aid workers said.
Guards raid tents at night and frequently shoot in the air to keep order. On July 3, guards shot and wounded two boys, ages 12 and 10, who they said were throwing rocks at them, aid workers said. Twice while at the camp in June, Human Rights Watch heard gunshots fired.
Interviewees also consistently said they feared the Asayish security agents who frequently search tents and take away families in the middle of the night. Camp managers said that the night raids were necessary to remove women or children who were security threats, or to relocate families who feared for their safety to other areas of al-Hol or other camps.
Many women said they also feared tent fires caused by women cooking inside tents; at least one child died in a cooking fire. Others spoke of insects and snakes that crawl onto their sleeping pallets at night.
Piecemeal Repatriations
Repatriations of ISIS suspects and family members from northeast Syria, as well as from neighboring Iraq, have been piecemeal. Kazakhstan, Uzbekistan, Tajikistan, Russia, Kosovo, and Turkey have organized the return home of more than 1,250 nationals held in northeast Syria and Iraq, most of them children.
But most countries have ignored the Autonomous Administration’s calls for them to repatriate citizens or have taken back only small numbers, primarily orphans, calling them a security threat and citing complications in verifying citizenship of children lacking documents or born in areas under ISIS control.
All the women interviewed said they realized soon after arriving in Syria that they had made a mistake. They all insisted that during their life under ISIS their roles had been solely those of housewives and mothers. Human Rights Watch is not in a position to judge the veracity of these claims and it is clear that some women in the camp support – and seek to enforce – ISIS ideology. Women who have committed international crimes should be charged and those who do not face criminal charges should be freed. But children brought to or born in ISIS-controlled areas should not be punished for their parents’ poor judgment or crimes.
“My children did not choose this life,” said “Fatima,” a 27-year-old Belgian widow held in al-Hol with her four young children. Fatima said her 7-year-old daughter did not even learn to read and write under ISIS. Her 6-year-old daughter has a viral infection; unable to obtain medical care in the annex, she scrounged funds to buy rehydrating fluids and inserted an intravenous drip in her daughter’s arm with a friend.
“My children don’t even have a working toilet,” Fatima said. “When there is shooting, they cry and remember the fighting. They deserve a second chance.”
Additional Recommendations
As part of measures to assist repatriation efforts, countries should immediately take all possible steps to ensure that their citizens trapped in any areas of al-Hol or in other camps or prisons in northeast Syria have a way to request repatriation and expedite efforts to verify citizenship, particularly of children. Countries that can guarantee fair trials and humane conditions should investigate and, if appropriate, prosecute returnees responsible for international crimes such as war crimes and torture.
Children should be treated first and foremost as victims, including those recruited by ISIS, and decisions about their future should be made based on their best interests. Parents should be brought home with children unless separation is in the child’s best interest. Children should face prosecution only in exceptional circumstances.
In the meantime, Autonomous Administration camp administrators, humanitarian organizations and donor governments, including those with nationals confined to camps in northeast Syria, should improve sanitary conditions, access to food and clean water, shelter, and medical and psychosocial services for all camp inhabitants. The Autonomous Administration should increase annex inhabitants’ access to essential services in other camp areas.
The Autonomous Administration and US-led coalition fighting ISIS should facilitate contact between camp inhabitants and their families including relatives held in separate prisons or camps.
UN Secretary-General Antonio Guterres should press and assist UN agencies including the UN Refugees Agency and member states to coordinate a swift global response that upholds international human rights protections and includes repatriations and resettlements.
Statements from Women Confined in al-Hol annex
This is a nightmare I cannot wake up from. As Muslims we wanted to experience the Islamic State like Christians want to visit Jerusalem. It was so easy to get to Syria through Turkey. But then we found there was no way out. Bombs were falling everywhere and we could not afford a smuggler. In the end they [ISIS] even hid food from us. The only people they fed were their fighters. We are so broken. We are not threats to anyone. We just want our children to go to school and to stop stressing about where is the next meal coming from.
“Ayisha,” 37 weeks pregnant, from Trinidad. Mother of five children including two boys, ages 14 and 15, who were taken with her husband when the family surrendered to SDF forces in January.
From the first day I got to Syria I wanted to go home. They [ISIS] treated us like garbage. There was so much injustice. But my husband kept saying, “Forget going back. If they know we want to leave they will put us in prison or kill us.” Then my husband died two years ago. He just never came home. Since then I have been trying to find a way home. The Prophet…says the Sham [Levant] is a blessed place. But I never saw a blessing.
“Maria” from Belgium, widow, mother of two children born in Syria.
One day my husband said, “I am going, you are coming with me.” I was thinking, “Why? We are comfortable.” But as a Muslim woman you follow your husband. I just want to go back to Australia. My family says they will take me and the children back. People think we are monsters. Please tell them we are humans, just like them.
“Radhia” from Australia, widow, mother of three children born in Syria.
I thought, “Now I’ll be able to practice my religion and cover my face without being harassed the way I am at home.” I heard there was bombing and stuff but I didn’t think I’d be living under it. But then I got here [to Syria] and realized how dangerous it was. My husband became disillusioned, too. A year ago, we found a smuggler to take us out. We wanted to start over. But then Kurdish [SDF] forces took us.
“Miriam” from Canada, mother of two children born in Syria, husband in SDF-controlled prison.
I came to Syria because I was having problems at work and at home. It sounds so cliché. I was 20 when I left. I got the idea while I was conversing online with sisters [ISIS members]. I married two weeks after I arrived. They gave me a paper with three men’s names, ages, and hometowns. I chose the man from my hometown. We met and we liked each other. Then he was killed by a bullet in the head. If I have to go to prison I will. I just want to come home.
Nederland moet zich inspannen om 56 IS-kinderen zo snel mogelijk op te halen uit detentiekampen in het noordoosten van Syrië. Dat heeft de rechter geoordeeld in een kort geding dat hun 23 moeders hadden aangespannen.Volgens de rechter leven de kinderen in de overvolle kampen al-Roj en al-Hol in een acute noodsituatie, zonder dat zij daar zelf voor gekozen hebben. Daarom moet het Nederlandse beleid om de kinderen niet actief terug te halen, veranderen.
Hun moeders hebben geen recht op repatriëring, omdat zij er volgens de rechter zelf voor hebben gekozen om naar IS-gebied af te reizen. Wel houdt de rechter er rekening mee dat de autoriteiten ter plaatse de kinderen alleen samen met hun moeders laten gaan. In dat geval moet Nederland ook de moeders terughalen, zegt de rechter.
In de uitspraak benadrukt de rechter dat het hier gaat om een inspanningsverplichting voor de staat. Volgens hem kan Nederland namelijk niet worden gedwongen tot iets waar het niet toe in staat is. Wel zegt de rechter dat de overheid gebruik moet maken van Amerikaanse hulp bij de repatriëring en de bereidheid van de Syrische Koerden om de kinderen, en eventueel hun moeders, uit de kampen te laten vertrekken.
Gedeeltelijk hun zin
Volgens verslaggever Mattijs van de Wiel hebben de moeders gedeeltelijk hun zin gekregen. “De rechter is het eens met de advocaten dat de staat verantwoordelijk is voor de kinderen, en de overheid moet zich inspannen voor hun terugkeer. Maar er is geen stok achter de deur, geen dwangsom en de rechter gaat straks ook niet controleren wat de staat met deze uitspraak doet.”
André Seebregts, een van de advocaten van de moeders, is tevreden met de uitspraak. Hij zegt erop te rekenen dat Nederland inderdaad zijn best gaat doen. “Dat betekent dat als de Koerden wordt gevraagd om ze te laten gaan, dat die waarschijnlijk ‘ja’ zeggen, net als de Amerikanen. Dus onder die omstandigheden lijkt het erop dat het wel zal leiden tot het resultaat dat we willen.”De Nederlandse Staat wil de moeders en kinderen tot nu toe niet ophalen, omdat de vrouwen uit vrije wil zijn afgereisd naar IS-gebied. “Ze hebben zo bijgedragen aan het functioneren van IS en hun kinderen in een zeer gewelddadige omgeving gebracht”, zei landsadvocaat Reimer Veldhuis anderhalve week geleden tegen de rechter. Ook vindt Nederland een terughaalactie te gevaarlijk.
[37]
””Ik hoop dat de Nederlandse staat zal doorprocederen”, zegt VVD-Kamerlid Yesilgöz. “Wij willen deze kinderen niet terug. En hun ouders al helemaal niet.”
In de Tweede Kamer wordt verschillend gereageerd op de uitspraak van de rechter in de zaak die 23 IS-moeders hadden aangespannen. Daarmee blijkt opnieuw de politieke verdeeldheid over het ophalen van moeders en kinderen uit IS-gebied.
VVD en CDA vinden dat er risico’s aan de uitspraak vast zitten. Als kinderen van IS’ers naar Nederland komen, dan hebben de ouders recht op gezinshereniging met alle gevaren van dien, zeggen de partijen.
“Ik hoop dat de Nederlandse staat zal doorprocederen”, zegt VVD-Kamerlid Yesilgöz. “Wij willen deze kinderen niet terug. En hun ouders al helemaal niet.”
Het CDA vindt de misdrijven die deze vrouwen mede hebben gepleegd zwaar wegen. De vrouwen hebben hun recht op hulp verspeeld, vindt CDA-Kamerlid Van Toorenburg. “Volgens mij moeten wij ons vooral inspannen voor de slachtoffers van de genocide.”
‘Medemenselijkheid’
De andere twee regeringspartijen, D66 en ChristenUnie, staan minder afwijzend tegenover de terugkeer van IS-vrouwen en hun kinderen. D66 is voorstander van het actiever terughalen van IS-kinderen. De partij vindt dat nodig vanuit het oogpunt van “medemenselijkheid”, zegt D66-Kamerlid Sjoerdsma. “Die kinderen groeien nu op in detentiekampen, in een mini-kalifaat tussen prikkeldraad.”
Dat probleem ziet ook de ChristenUnie. “Deze uitspraak laat scherp het dilemma zien tussen de situatie van de kinderen die meegenomen zijn naar dit gebied en de moeders die er zelf voor kozen”, zegt Kamerlid Van der Graaf. D66 en ChristenUnie vinden het een risico de kinderen daar te laten radicaliseren, terwijl ze misschien ooit weer naar Nederland komen.
Volgens de uitspraak van de rechter moet Nederland zich inspannen om de kinderen terug te laten komen. Maar de Staat hoeft daarbij geen onredelijke risico’s te nemen, bijvoorbeeld door het leven van militairen op het spel te zetten. Het kabinet bestudeert de uitspraak.
[38]
ELSEVIER
KINDEROMBUDSMAN WIL IS KINDEREN TERUG/ZEGVELD DAAGT STAAT
Kort na een uitspraak die de Belgische staat verplicht om ‘kalifaatkinderen’ en hun ouders terug te halen uit Syrië, roept Kinderombudsman Margrite Kalverboer de Nederlandse regering nogmaals op hetzelfde te doen met kinderen van Nederlandse IS-strijders. Tegelijkertijd daagt advocaat Liesbeth Zegveld de Nederlandse staat voor de rechter om een bombardement in Irak.
Ik maak mij zorgen over de fysieke en emotionele veiligheid en het ontwikkelingsperspectief van de kinderen,’ schrijft Kalverboer dinsdag in een brief aan minister van Justitie en Veiligheid Ferdinand Grapperhaus (CDA). De Kinderombudsman vreest ook dat de Nederlandse samenleving gevaar loopt als de kinderen ‘na een steeds langduriger verblijf onder depriverende omstandigheden’ terugkeren. Daarom moet de minister zich volgens haar tot het uiterste inspannen voor de terugkeer van de circa 145 kinderen met minimaal één Nederlandse ouder, die momenteel in Koerdische kampen in Noord-Syrië verblijven. In april deed de Kinderombudsman een dergelijke oproep.
Kalverboer, die waarschuwt dat de omstandigheden in de kampen in de winter verslechteren, wil dat het kabinet ‘zorg draagt voor de emotionele en fysieke veiligheid (…) van de kinderen (…) alsook voor hun recht op ontwikkeling’. Ze reageert op een brief die Grapperhaus een maand geleden aan de Tweede Kamer stuurde. Daarin verduidelijkt de CDA-minister dat het kabinet niet ‘actief inzet’ op het terughalen van Syriëgangers en hun kinderen.
Allereerst wijst Grapperhaus op de eigen verantwoordelijkheid van de volwassenen die zijn uitgereisd naar IS-gebied. Zij ‘hebben willens en wetens de keuze gemaakt om zich aan te sluiten bij een terroristische groepering’. Daarmee hebben zij de kinderen die zij meenamen of die daar zijn geboren ‘in ernstig gevaar gebracht’. Daarnaast houdt volgens het kabinet het internationale Verdrag inzake de rechten van het kind geen verplichting in om de kalifaatkinderen op te halen. De minister vreest ook dat de van terreur verdachte uitreizigers bij hun gang naar een consulaat in de regio worden opgepakt en berecht door lokale autoriteiten. ‘Het is niet uitgesloten dat hierbij de doodstraf wordt opgelegd,’ schrijft Grapperhaus.
Kalverboer vindt ook de primaire verantwoordelijkheid ligt bij de naar het kalifaat vertrokken ouders, maar ze stelt dat hun kinderen geen keuze hadden en dus niet de dupe zouden mogen worden van de beslissing van hun ouders. Bovendien meent ze dat volgens het kinderrechtenverdrag de Nederlandse staat wel degelijk een verplichting heeft tot ‘het waarborgen van de ontwikkelingsbelangen van kinderen’, namelijk als ouders falen om die te beschermen.
De Kinderombudsman verwijst naar een rechterlijke uitspraak in België, anderhalve week geleden. Daar bepaalde een rechter in kort geding op basis van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens dat de Belgische regering binnen veertig dagen zes kinderen en hun moeders – twee vrouwen die bewust kozen voor een leven in IS-gebied – moet terughalen uit het Koerdische kamp Al-Hol. Volgens Adriana van Dooijeweert, voorzitter van het College voor de Rechten van de Mens, is het niet ondenkbaar dat die uitspraak een precedent schept voor Nederland. Een woordvoerder van het College zei twee weken terug tegen Elsevier Weekblad: ‘Ik kan me in elk geval voorstellen dat advocaten naar de rechter stappen om het maar eens te proberen. Het Europees Verdrag voor de rechten van de mens geldt hier immers ook.’
Zegveld sleept Nederlandse staat voor de rechter om bombardement Irak
Vandaag werd ook bekend dat advocaat Liesbeth Zegveld een rechtszaak gaat aanspannen tegen de Nederlandse staat. Ze staat de Iraakse student Mohammed Ahmed bij, wiens moeder op 26 januari 2015 omkwam tijdens een bombardement van de westerse coalitie op een konvooi taxi’s in de stad Mosul, die door IS was bezet. Ahmed, die samen met zijn moeder in de taxi zat om uit de stad te ontsnappen, raakte zelf gewond.
Omdat Zegveld niet weet of de Nederlandse luchtmacht ook was betrokken bij dit bombardement, wil ze weten welke landen daar die dag voor verantwoordelijk waren, zegt ze tegen het AD: ‘Mijn cliënt heeft op zich niets tegen de rol van de coalitie in de oorlog in zijn land, maar dan moet die coalitie wel haar verantwoordelijkheid nemen.’
Zegveld, die werkt voor het linkse en activistische ‘mensenrechtenkantoor’ Prakken d’Oliveira (zie kader rechts), staat bekend om de vele rechtszaken die ze aanspant tegen de Nederlandse staat. Zo stond ze de nabestaanden bij van de Molukse kapers die werden doodgeschoten tijdens de treinkaping bij De Punt (1977), waarin ze geen gelijk kreeg. Ook heeft ze Defensie aangeklaagd voor de rol die Nederlandse militairen speelden in Srebrenica (1995), Nederlands-Indië (1947) en de Chora-vallei in Afghanistan (2007). Zegveld eist schadevergoeding voor nabestaanden van burgerdoden die door toedoen van Nederlandse soldaten zijn gevallen.
Ook haar collega’s van kantoor Prakken d’Oliveira zijn geregeld betrokken bij zaken tegen de Nederlandse overheid. Zo maakte het advocatenkantoor drie weken geleden bekend dat zijn advocaten Tom de Boer en Tamara Buruma ‘haatimam‘ Fawad Jneiz bijstaan, die een klacht tegen Nederland indiende bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).
Minister Grapperhaus legde Fawaz Jneid voor een half jaar een gebiedsverbod op voor twee buurten in Den Haag, de Schilderswijk en Transvaal. Dit omdat de imam in zijn lezingen jongeren zou aansporen tot jihadistisch geweld. De imam vocht het gebiedsverbod aan, maar zowel de Haagse rechtbank als de Raad van State wezen zijn hoger beroep af. Hij hoopt via het EHRM alsnog zijn gelijk te halen. [39]
[40] ”UIT DIVERSE BRONNEN IS OP TE MAKEN, DAT KINDEREN DAAR TE MAKEN HEBBEN MET BOMBARDEMENTEN, SEXUEEL MISBRUIK, MARTELING,AFWEZIGHEID VAN ONDERWIJS, KINDERSTERFTE,IJZIGE KOU IN DE WINTER, OVERBEVOLKING, VERMIJDBARE ZIEKTES, INDOCTRINATIE EN EEN GEBREK AAN WATER, VOEDSEL EN SANITAIRE VOORZIENINGEN EN MEDISCHE ZORG.ER IS DUS SPRAKE VAN EEN ERNSTIGE EN ACUTE NOODSITUATIE,WAARIN DE KINDEREN ZICH ALS SLACHTOFFER VAN HET HANDELEN VAN HUN OUDERS BEVINDEN.EN NAAR MIJN OORDEEL DIENT DE STAAT ZICH OP GROND VAN DEMAATSCHAPPELIJKE ZORGVULDIGHEID EN VOOR ZOVER HET BINNEN ZIJN MACHT LIGT:HET SCHRIJNENDE LOT VAN DIE NEDERLANDSE KINDEREN AAN TE TREKKEN.EN DE STAAT MOET REDELIJKERWIJS MOGELIJKE MAATREGELEN TREFFEN OM DEZE NEDERLANDSE KINDEREN BESCHERMING TE BIEDEN.OOK AL BEVINDEN DE KINDEREN ZICH IN EEN ANDERE STAAT.”
[42] ”Echt klip en klaarOnze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebbenopgebouwd ” YOUTUBE.COM ZOMERGASTEN IN VIJF MINUTENMARK RUTTE https://www.youtube.com/watch?v=Mx04YMtMDZs
Het kabinet gaat in hoger beroep tegen de uitspraak van de Haagse rechter over het terughalen van IS-kinderen. De ministers Grapperhaus en Blok schrijven dat aan de Tweede Kamer.
De kortgedingrechter bepaalde gisteren dat Nederland zich moet inspannen om 56 kinderen van Nederlandse IS-leden zo snel mogelijk op te halen uit detentiekampen in Syrië. Hun moeders hebben geen recht op repatriëring. Maar als de autoriteiten ter plaatse de kinderen louter samen met hun moeders laten gaan, moet Nederland ook de moeders terughalen.
Internationale betrekkingen
Grapperhaus en Blok schrijven dat de uitspraak vragen oproept “over een aantal aspecten, dat mogelijk onvoldoende is meegewogen, waaronder de internationale betrekkingen”. Door in beroep te gaan wil het kabinet hier zo spoedig mogelijk duidelijkheid over.
Overigens kondigen de bewindslieden ook aan dat het kabinet zal beginnen met het nakomen van de inspanningsverplichting die de rechter heeft opgelegd. De rechter bepaalde dat het vonnis direct moet worden uitgevoerd.
Volgens advocaat Seebregts, die de IS-vrouwen bijstaat, verandert het hoger beroep dus niets aan de uitspraak van de rechter. “We zullen de vinger aan de pols houden”, zegt hij.
Verdeeld
Het kabinet heeft zich tot nu toe steeds op het standpunt gesteld dat uitreizigers in principe geen hulp krijgen bij hun terugkeer als ze niet zelf een ambassade in Turkije of Irak weten te bereiken. De regeringspartijen zijn verdeeld over de kwestie. VVD en CDA benadrukken vooral dat door de rechterlijke uitspraak mogelijk IS’ers naar Nederland komen, met alle risico’s van dien. D66 en ChristenUnie vinden het juist een risico om kinderen van IS’ers in Syrië te laten radicaliseren.
“IS’ers verdienen een zware straf. Maar de doodstraf vind ik nooit, nergens en voor niemand acceptabel,” zei Blok vrijdag. Zijn ministerie zet zich in de hele wereld in tegen deze ultieme straf. Blok zegt altijd tegen de doodstraf te zijn geweest, ook toen hij lid was van de VVD-fractie.
Nederlanders die in Irak voor IS hebben gevochten en daar berecht worden, kunnen de doodstraf krijgen. VVD’er Dilan Yeşilgöz-Zegerius wil hier “pragmatisch” mee omgaan. “Dat kan de ultieme consequentie zijn.” Binnen de coalitie staat de VVD hiermee alleen.
Blok wil dat een internationaal tribunaal buitenlandse IS’ers in Irak gaat berechten. Hij overlegt hierover met de regering in Bagdad. Groot struikelblok is de doodstraf. Irak wil verder alleen buitenlandse IS’er berechten die misdaden hebben gepleegd in Irak. [49] SURINAME HERALDUITSPRAKEN MINISTER BLOK VRUCHTEN OP RACISTISCHE TAART31 JULI 2018 https://www.srherald.com/ingezonden/2018/07/31/uitspraken-minister-blok-vruchten-op-racistische-taart/
TEKST
De aanvallen van minister Blok op Suriname als “Failed State”, de multiculturele samenleving, de “overlast gevende” Turkse bakker en zijn verwijzing naar vijandigheid jegens vreemden “diep in onze genen”, ademen gevaarlijke achterlijkheid en xenofobie.
Blok pretendeert geen “vreedzame” multi-etnische en multiculturele samenleving te kennen, waarin de oorspronkelijke bevolking nog leeft. Ik heb nieuws voor hem: het Middeleeuwse Spanje onder de Moorse heerschappij. De Surinaamse samenleving waar maar liefst tien bevolkingsgroepen vreedzaam samenleven!
Blok pretendeert, dat Suriname een “Failed State” uit elkaar gevallen Staat zonder centraal gezag is, terwijl de regering en instituties stevig overeind staan en in tegenstelling tot Blok’s beweringen, de bevolkingsroepen vreedzaam samenleven. Dit staat los van het feit, dat Suriname een militaire dictatuur geweest is en dat de hoofdverdachte van de Decembermoorden, voormalig legerbevelhebber D. Bouterse, helaas, president is.
Haat zaaiend en generaliserend beweert Blok, dat de Turkse bakker overlast gevend zou zijn zonder concreet te worden en pretendeert de mensen in Amsterdam-West en de Schilderswijk te “begrijpen”, terwijl het merendeel van die mensen vreedzaam naast hun allochtone wijkgenoten samenleeft, zoals ook uit boze ingezonden brieven blijkt.
Ook suggereert hij, dat rassenwaan “diep in onze genen” zit, alsof het een natuurverschijnsel is, terwijl het hedendaagse racisme is ontstaan met de 17e eeuwse trans-Atlantische slavenhandel.
Hoe dan ook. Met zijn racistische en ahistorische opmerkingen heeft Blok haat gezaaid in een reeds racistisch politiek klimaat. Het zou hem sieren, als hij zo snel mogelijk zou aftreden!
Astrid Essed Amsterdam
[50]
” Suriname is een ‘failed state’ en dat komt ‘door etnische opdeling’, volgens minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok. Dat blijkt uit filmbeelden die ZEMBLA in handen heeft. Blok deed de uitspraak vorige week dinsdag in Den Haag tijdens een bijeenkomst met Nederlanders die werkzaam zijn bij internationale organisaties. De bron, waarvan ZEMBLA de opnames toegespeeld kreeg, zegt dat vele toehoorders ‘geschokt’ waren over wat Blok die middag zei. De bron wenst anoniem te blijven.” BNNVARAZEMBLA MINISTER STEF BLOKSURINAME IS EEN MISLUKTE STAAT, DOORETNISCHE OPDELING18 JULI 2018 https://zembla.bnnvara.nl/nieu ws/minister-stef-blok-suriname -is-een-mislukte-staat-door-et nische-opdeling MINISTER BLOK: ”IK KEN GEEN MULTICULTURELE SAMENLEVING,DIE VREEDZAAM IS”18 JULI 2018 https://www.nu.nl/politiek/537 0869/minister-blok-ik-ken-geen -multiculturele-samenleving-vr eedzaam-is.html
”Over xenofobie ben ik, vrees ik, zeer pragmatisch.Ik heb de vraag uitgezet op mijn Ministerie, maar die doe ik hier ook.Noem mij een voorbeeld van een mulit etnische of multiculturele samenleving, waar deoorspronkelijke bevolking nog woont -en dan vallen Australie en deVerenigde Staten af, want daar is de oorspronkelijke bevolking uitgeroeid-Een multi etnische, multi culturele samenleving, waar de oorspronkelijkebevolking nog woont en waar een vreedzaam samenlevingsverband is.Ik ken hem niet” BEELDEN VAN DEZE UITSPRAAK ZIJN TE VINDEN IN ONDERSTAANDELINK BNNVARAZEMBLA MINISTER STEF BLOK: ”SURINAME IS EEN MISLUKTE STAAT, DOOR ETNISCHEOPDELING”18 JULI 2018 https://zembla.bnnvara.nl/nieu ws/minister-stef-blok-suriname -is-een-mislukte-staat-door-et nische-opdeling
In de bescherming van individuen kan de doodstraf nooit gerechtvaardigd worden. Als de VVD dat wel doet, dwaalt de partij ernstig af van het liberale pad, betogen voorzitter Rick Oudshoorn en bestuurslid Anouk van Brug van de JOVD.
In het Kamerdebat afgelopen woensdag over naar Syrië uitgereisde mannen en vrouwen gebeurde iets waar een liberaal van moet gruwen. In het Kamerdebat accepteerde de VVD, de grootste liberale partij van Nederland, dat Nederlandse Syriëgangers in aanmerking kunnen komen voor de doodstraf bij berechting in Irak. De Nederlandse regering, de VVD en de JOVD (Jongerenorganisatie Vrijheid en Democratie) hebben altijd aangegeven IS’ers te willen berechten daar waar zij de oorlogsmisdaden hebben gepleegd: het voormalig kalifaat van IS, voor deze kwestie gaat het vooral over Irak. Het berechten daar heeft veel voordelen. Er is beter bewijs en er is geen kans op het terugkeren van voormalig terroristen in de Nederlandse samenleving. Het afnemen van het Nederlanderschap ondersteunen wij dan ook van harte. Maar zijdelingse ondersteuning van de doodstraf ondersteunt de JOVD niet. Nu niet, nooit niet!
Het wordt steeds duidelijker dat de VVD steeds meer een ‘law and order’-partij wordt, die steeds minder heeft met het liberalisme. De JOVD ondersteunt natuurlijk de lijn dat berechting in de regio moet plaatsvinden, dat zorgt voor een veiliger Nederland. Maar de doodstraf accepteren als ultieme consequentie, dat is alles behalve liberaal. Zeker voor een land, en een partij, dat internationaal strijdt voor mensenrechten. De VVD geeft echter aan pragmatisch te willen zijn in de onderhandelingen met Irak over de berechting van Nederlanders en Europese IS-strijders voor de Iraakse rechtbank. En ondanks dat het liberalisme niet dogmatisch is, kent het wel grenzen. De basisgedachte van het liberalisme beschermt individuen, van het collectief. Een echte liberaal zou daarom zeggen dat de staat nooit de beschikking mag hebben over leven en dood van haar burgers.
Internationaal tribunaal
Het liberalisme staat een sterke democratie voor en onderstreept het belang van goede rechtsgang in een sterke rechtstaat. Nu poogt de VVD dit te doen door de IS-strijders buiten de deur te houden, want de vrijheid van de één gaat zover als waar de vrijheid van de ander begint. Maar in de bescherming van individuen kan de doodstraf nooit gerechtvaardigd worden. Nu was het pleidooi van Dilan Yeşilgöz in de kamer niet geheel de rechtvaardiging van de doodstraf, het schuurde er enorm dicht tegen aan. Het roept de vraag op of de kernovertuiging van vooraanstaande VVD-Kamerleden als Dilan Yeşilgöz de kernovertuiging van de VVD representeert. Als dat het geval is, dwaalt de VVD ernstig af van het liberale pad. Het liberalisme is breed interpreteerbaar, maar het is niet louter pragmatisch, het historisch besef van de VVD zou dat moeten onderstrepen. Het wordt ook wel lastig uit te leggen aan jonge liberalen als zelfs het CDA een beter begrip tentoonspreidt dan de ‘eigen’ VVD.Ook de JOVD begrijpt dat een oplossing niet eenvoudig is, en dat het terughalen van IS’ers onbespreekbaar is, maar deze weg is niet juist. Een voorstel dat nog niet ten tonele kwam is het oprichten van een internationaal tribunaal, in Irak, zonder doodstraf. Mocht de VVD dit voorstel omarmen en uitvoeren, dan begeven zij zich niet alleen op een meer rechtgeaard liberaal pad. Zij zorgen er ook voor dat berechting plaatsvindt, in Irak, maar op onze voorwaarden. Wij willen de Kamerfractie van de VVD oproepen minder grove uitspraken te doen die niet in lijn zijn met dat waar liberalen voor hebben gevochten in de loop van de geschiedenis. Durf vooruit te kijken, maar vergeet nooit het verleden.
[52] ”Het is een lastig punt, onder meer omdat de Irakezen in hun rechtssysteem de doodstraf hanteren. Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn. ”
Ons Kamerlid Dilan Yesilgöz-Zegerius wil niets weten van de terugkeer van IS-terroristen naar Nederland. Haar antwoord op de vele vragen die zij daarover kreeg.
Er is de laatste tijd veel te doen rondom IS-strijders. Moeten we ze terughalen naar Nederland? Moeten we de IS-vrouwen anders behandelen dan de IS-mannen? Hoe gaan we om met de kinderen? En hoe zorgen we dat het in Nederland veilig blijft.
Het is lastige materie, met een hoop dilemma’s. We zijn het denk ik behoorlijk snel eens over het feit dat de mannen die zich daar hebben aangesloten bij IS, en gevochten hebben tegen alles waar wij hier met elkaar voor staan, niet meer thuis horen in ons land. Laat hen vervolgd worden op de plek waar ze gevochten hebben. Daar zijn de getuigen, daar zijn de slachtoffers gevallen, daar hoort de berechting thuis.
Ik merk dat sommige mensen het al lastiger vinden als het over de vrouwen van deze IS-mannen gaat. Sterker nog, er zijn mensen die vinden dat deze vrouwen geen verantwoordelijkheid zouden dragen voor de gruweldaden die door IS zijn gepleegd. Maar de realiteit laat zien dat deze vrouwen de strijd faciliteerden of er zelfs aan deelnamen. Ook zij zijn willens en wetens afgereisd naar IS-gebied om daar mee te werken aan slavernij, verkrachtingen en andere vormen van geweld. Het zijn geen naïeve, volgzame vrouwen. Het zijn vrouwen die wat de VVD betreft net zo goed het recht verspeeld hebben om Nederlander te zijn. En ook zij moeten wat ons betreft lokaal berecht worden.
We zijn momenteel, op initiatief van minister Blok, in overleg met de Irakezen en andere Europese landen over hoe die lokale berechting eruit zou kunnen zien. Het is een lastig punt, onder meer omdat de Irakezen in hun rechtssysteem de doodstraf hanteren. Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn. Wij zullen andere landen altijd proberen te bewegen om af te zien van de doodstraf, maar wij kunnen ze niet dwingen. En uiteindelijk willen we wel echt dat ze daar berecht worden, daar waar de getuigen zijn, daar waar de slachtoffers zijn gevallen en daar waar de beste kansen zijn voor een goede dossieropbouw. Dat heeft de voorkeur boven in ons land te berechten, wat vaak in de praktijk betekent dat jihadisten na maximaal een paar jaar gevangenisstraf alweer op straat lopen. Dat is wat de VVD betreft een groot risico.
En dan zijn er nog de kinderen. Die er zelf niet voor hebben gekozen om naar IS-gebied te gaan. Die soms zelfs te klein waren om te weten wat daar speelt en waar hun ouders aan meewerken. Ik hoor regelmatig dat mensen vinden dat wij deze kinderen niet aan hun lot zouden moeten overlaten. En dat begrijp ik heel goed, ik worstel hier ook mee. Natuurlijk vinden wij dat kinderen daar, ter plekke, zorg moeten krijgen. Wij vinden echter niet dat ze terug naar Nederland zouden moeten komen. Dat heeft een aantal belangrijke redenen. Naast het feit dat het onveilig is om ze in dat gebied op te halen en we niet weten in hoeverre deze kinderen geïndoctrineerd zijn en een gevaar voor onze samenleving kunnen vormen, is er een ander groot risico. Als we deze kinderen hierheen halen, is er een levensgroot risico dat de ouders zullen volgen. Verschillende internationale wetten en verdragen verplichten ons immers om de ouders dan in het kader van gezinshereniging ook naar ons land te laten komen. De onveilige situatie die daarmee ontstaat, is iets wat de VVD wil voorkomen.Zijn dit altijd makkelijke beslissingen en standpunten? Nee. Integendeel. De dilemma’s zijn enorm. Maar het belang om het in Nederland veilig te houden staat wat mij betreft altijd voorop.
”We voelen een groeiend ongemak wanneer mensen onze vrijheid misbruiken om hier de boel te verstieren, terwijl ze juist naar ons land zijn gekomen voor die vrijheid. Mensen die zich niet willen aanpassen, afgeven op onze gewoontes en onze waarden afwijzen. Die homo’s lastigvallen, vrouwen in korte rokjes uitjouwen of gewone Nederlanders uitmaken voor racisten. Ik begrijp heel goed dat mensen denken: als je ons land zo fundamenteel afwijst, heb ik liever dat je weggaat. Dat gevoel heb ik namelijk ook. Doe normaal of ga weg.”
Minister van Defensie Hennis-Plasschaert heeft een werkbezoek gebracht aan Israël om de samenwerking op het gebied van defensie te verbeteren. Ze deed dit van 18 tot 20 mei op uitnodiging van haar Israëlische collega, Minister Moshe Ya’alom. Beide partijen tekenden bij deze gelegenheid een overeenkomst om samenwerking op het gebied van training, oefening en informatie-uitwisseling verder te intensiveren.
De minister heeft tijdens haar verblijf werkbezoeken gebracht aan het hoofdkwartier van Elbit en Israel Aerospace Industries (IAI). Elbit is een bedrijf dat afweergeschut, camerasystemen en andere high-tech ontwikkelt voor de militaire vliegtuigindustrie. Zij maken onder meer ook onderdelen voor de Duitse en de Amerikaanse luchtmacht. Samen met de IAI zijn ze betrokken bij de productie van het F-35 gevechtsvliegtuig, dat beide landen voor hun luchtmacht hebben aangeschaft.
Verder bezocht Hennis ook de Nederlandse ambassade waar ze sprak met verschillende vertegenwoordigers van de Nederlandse krijgsmacht die op missie zijn in het Midden-Oosten (UNDOF, UNTSO, USSC en MFO). Ook bracht de minister een bezoek aan het Yad-Vashem Museum in Jeruzalem, waar ze een krans legde voor de slachtoffers van de Holocaust.De ambassadeur van Nederland in Israël, Caspar Veldkamp, zei over het bezoek: “Dit bezoek markeert de goede relaties tussen beide landen, inclusief onze samenwerking op het gebied van defensie.” Tijdens een lunch nodigde minister Hennis haar Israëlische collegaminister ook nog uit om een bezoek aan Nederland te brengen.
Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal
Den Haag, 19 mei 2014
Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan de Israëlische minister van Defensie. Het bezoek past bij het kabinetsstreven naar verdieping van de bilaterale banden met Israël op diverse niveaus, zoals uiteengezet in de brief van 19 december 2013 (Kamerstuk 23 432, nr. 357).
Zoals bekend werken Nederland en Israël al langere tijd samen op defensiegebied. Ik acht het van belang nadere afspraken te maken over de status van het bezoekende personeel en over uitvoeringsaspecten, zoals de financiën. Wij hebben daartoe vandaag een gezamenlijke verklaring getekend (zie bijlage1).
Op dit moment betreft de defensiesamenwerking met Israël in hoofdzaak de volgende aspecten:
–Gebruikmaking van Israëlische trainingsfaciliteiten door militairen van het Korps Commandotroepen (enkele weken in 2012 en in 2014);
–Kennisuitwisseling over technische aspecten van op afstand bestuurbare vliegtuigen;
–Kennisuitwisseling over maatregelen tegen geïmproviseerde explosieven (IED’s);
–Kennisuitwisseling over cyber;
–Wederzijdse deelneming aan cursussen, trainingen en seminars.
De activiteiten stroken met het kabinetsbeleid ten aanzien van Israël en worden uitgevoerd binnen de internationaal erkende grenzen van beide landen. De belangrijkste aspecten van de samenwerking komen aan de orde in de jaarlijkse rapportage over de stand van zaken van de internationale militaire samenwerking. Zoals te doen gebruikelijk, ontvangt u een nader verslag naar aanleiding van mijn bezoek.
De Minister van Defensie,
J.A. Hennis-Plasschaert [60]
DE ILLEGALITEIT VAN DE NEDERZETTINGENILLEGAAL VOLGENS ARTIKEL 49, 4E CONVENTIE VAN GENEVEEN HET HAAGS VERDRAG UIT 1907 ”Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive.” ARTICLE 49, FOURTH GENEVA CONVENTION https://ihl-databases.icrc.org/ihl/WebART/380-600056
VOLLEDIGE TEKST DEPORTATIONS, TRANSFERS, EVACUATIONSARTICLE 49 [ Link ]
Individual or mass forcible transfers, as well as deportations of protected persons from occupied territory to the territory of the Occupying Power or to that of any other country, occupied or not, are prohibited, regardless of their motive. Nevertheless, the Occupying Power may undertake total or partial evacuation of a given area if the security of the population or imperative military reasons so demand. Such evacuations may not involve the displacement of protected persons outside the bounds of the occupied territory except when for material reasons it is impossible to avoid such displacement. Persons thus evacuated shall be transferred back to their homes as soon as hostilities in the area in question have ceased. The Occupying Power undertaking such transfers or evacuations shall ensure, to the greatest practicable extent, that proper accommodation is provided to receive the protected persons, that the removals are effected in satisfactory conditions of hygiene, health, safety and nutrition, and that members of the same family are not separated. The Protecting Power shall be informed of any transfers and evacuations as soon as they have taken place. The Occupying Power shall not detain protected persons in an area particularly exposed to the dangers of war unless the security of the population or imperative military reasons so demand. The Occupying Power shall not deport or transfer parts of its own civilian population into the territory it occupies. THE HAGUE CONVENTION 1907 https://www.loc.gov/law/help/us-treaties/bevans/m-ust000001-0631.pdf ” De Vierde Conventie van Genève bevat bovendien het beroemde verbod op het koloniseren van bezet gebied waarop de internationale gemeenschap − Nederland inbegrepen − zich in haar veroordelingen van Israëls nederzettingenbeleid baseert.” THE RIGHTS FORUM SCHENDINGEN https://rightsforum.org/achtergronden/dossiers/internationaal-recht/kolonisatie-een-ernstige-schending/
UITBREIDING NEDERZETTINGEN
AL JAZEERAISRAEL APPROVES 2300 NEW HOMES FOR SETTLERS IN WESTBANK: NGO
“During 50 days of attacks, Israeli forces wreaked massive death and destruction on the Gaza Strip, killing close to 1,500 civilians, more than 500 of whom were children,” said Philip Luther, Amnesty International’s Middle East and North Africa Programme Director.”
AMNESTY INTERNATIONALISRAEL/OPT: TWO YEARS ON, STILL NO JUSTICE FORWAR CRIMES VICTIMS7 JULY 2016
””Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd” YOUTUBE.COM ZOMERGASTEN IN VIJF MINUTENMARK RUTTE https://www.youtube.com/watch?v=Mx04YMtMDZs
[65] ”Een straf waar wij als land, en ook als VVD, zeker geen voorstander van zijn.”
‘ Artikel 2 Recht op leven 1. Eenieder heeft recht op leven. 2. Niemand wordt tot de doodstraf veroordeeld of terechtgesteld.” HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_nl.pdf
‘“Capital punishment is inhumane and unnecessary. Experience has also shown that it does not serve as a deterrent to crime. No legal system is flawless; any miscarriage of justice could lead to the tragic loss of an innocent life. ”
Regeringspartij VVD vindt het acceptabel dat Nederlandse IS-mannen en -vrouwen in Irak de doodstraf krijgen als ze daar worden berecht. Dat bleek tijdens een Kamerdebat over jihadisten.
Als Irak alleen wil meewerken aan een rechtbank voor buitenlandse IS’ers als de doodstraf mag blijven, dan wil de VVD “pragmatisch” zijn. VVD-Kamerlid Yesilgöz: “Dat is dan de ultieme consequentie.”
Regeringspartners CDA en D66 zijn het niet met de VVD eens. Zij vinden de gevolgen voor Nederland als land dat internationaal strijdt tegen de doodstraf en voor mensenrechten te groot.
“Feit is dat als we de doodstraf in dit geval zouden accepteren, we onze Europese en internationale verdragen moeten opzeggen”, zegt CDA-Kamerlid Van Toorenburg.
Struikelblokken
D66-Kamerlid Sjoerdsma denkt dat het lastiger wordt voor de minister van Buitenlandse Zaken om in het buitenland te protesteren tegen de doodstraf, bijvoorbeeld als het om lhbti’ers gaat, of Nederlandse veroordeelden.
De doodstraf is een van de grote struikelblokken voor berechting van Nederlandse en andere Europese IS’ers in Irak. Het land is niet bereid het rechtssysteem aan te passen aan de Europese maatstaven.Het Kamerdebat werd afgebroken voordat de ministers Blok en Grapperhaus konden reageren in verband met de gebeurtenissen op Schiphol. ‘ EINDE NOTEN
Reacties uitgeschakeld voor Noten met teksten, behorend bij bovenstaand artikel ”VVD vindt doodstraf Nederlandse IS’ers acceptabel/Waar zijn nu ”onze waarden”, VVD?
(Al-Hol, Northeast Syria) – The Kurdish-led Autonomous Administration for northeast Syria is holding more than 11,000 foreign women and children related to Islamic State (also known as ISIS) suspects in appalling and sometimes deadly conditions in a locked desert camp in northeast Syria, Human Rights Watch said today. At least 7,000 of the children are under 12.
During three visits to the section of al-Hol camp holding foreign women and children in June 2019, Human Rights Watch found overflowing latrines, sewage trickling into tattered tents, and residents drinking wash water from tanks containing worms. Young children with skin rashes, emaciated limbs, and swollen bellies sifted through mounds of stinking garbage under a scorching sun or lay limp on tent floors, their bodies dusted with dirt and flies. Children are dying from acute diarrhea and flu-like infections, aid groups and camp managers said.
“Foreign women and children are indefinitely locked in a dustbowl inferno in northeast Syria while their home countries look the other way,” said Letta Tayler, senior terrorism and counterterrorism researcher at Human Rights Watch. “Governments should be doing what they can to protect their citizens, not abandon them to disease and death in a foreign desert.”
At least 240 children have died en route or upon arrival to al-Hol, according to the United Nations. Authorities from the camp, which is overseen by the Autonomous Administration, do not appear to consistently record deaths, international aid group members said. The groups did not want to be identified for fear of losing access to al-Hol.
Al-Hol guards do not allow the women and children to leave the camp except when escorted out for emergencies such as surgery not available in camp hospitals.
Officials from the Autonomous Administration told Human Rights Watch they do not intend to prosecute the women and children. Asked about the legal status of the women and children, they said only in a brief written statement that when the women and children left ISIS-held areas, they were “transferred to al-Hol to work on delivering them to their countries given that they are from different nationalities.” The Autonomous Administration has repeatedly called on home countries to take back all foreigners in their custody. “We are overwhelmed,” a camp manager said.
Countries should immediately assist efforts of their citizens held in al-Hol camp to come home if they choose to do so. The Autonomous Administration, as well as home countries, should ensure that detention is only imposed according to law, on an individual basis, and with all basic rights of detainees under international law including judicial review of detention.
Donor governments, the United Nations, and humanitarian agencies should also immediately increase aid to all camp inhabitants, more than 7,000 of them children.
From June 21 to 23, Human Rights Watch interviewed 26 foreign women confined in al-Hol annex from countries including Australia, Belgium, Canada, France, the Netherlands, and Trinidad. The women included mothers who begged camp guards for news of husbands or sons whom US-backed, Kurdish-led troops, called the Syrian Democratic Forces (SDF), had separated from them when they fled ISIS-held areas over the past several months.
“Please, tell me, where are my sons? Please, let me visit them,” pleaded “Aisha,” a pregnant woman from Trinidad. The SDF took her two sons, ages 14 and 15, and their father when the family fled ISIS-held Abu Badran in January, she said.
“First they said they would bring my boys to me in a month. Then they said two more weeks. Then they said they were sick in the hospital,” Aisha said of camp officials. Like other women interviewed, Aisha did not want her real name used. “Then for the past two months, nothing.”
Conditions are dire throughout al-Hol, which holds 62,000 Syrians and Iraqis in the main camp sections, most of them also wives and children of men accused of ISIS membership. However, the worst conditions are in the annex holding the 11,000 non-Iraqi foreigners. The annex receives less aid from donors and annex inhabitants must wait for armed escorts to bring them to the camp market, hospitals, and food distribution center, which Syrian and Iraqi women and children can reach freely, aid workers said.
All but one of the foreign women interviewed by Human Rights Watch said they wanted to go home. One, from Uzbekistan, said she wanted to go to a third country because she feared persecution if repatriated. All said they are not allowed to leave the locked camp. None said she had been taken before a judge to review whether she should be detained or been contacted by a representative of her government.
“We were prisoners under al-Dawla [ISIS] and now we’re prisoners of our liberators,” said “Layla,” a 29-year-old Frenchwoman. “I’ll go to prison again back home if I have to but please, just get me out of here.”
International law allows imposing punishment for crimes only on people responsible for the crimes, after a fair trial to determine individual guilt. Imposing collective punishment on families by preventing them from leaving the camps violates the laws of war.
Unless they are lawful places of detention such as prisons, camps for displaced people should respect the free movement right to leave the camps and return. Movement restrictions are only permissible if they are provided by law and necessary to protect national security, public order, public health or morals, or the rights and freedoms of others. Any restrictions must be nondiscriminatory, proportionate, and necessary to achieve legitimate aims.
Anyone detained, including civilians initially detained in wartime as security threats, should be detained on a clear legal basis, and have the right to challenge the necessity and legality of their captivity before a court. No one should be detained in inhuman or degrading conditions. International law obligates all countries to ensure justice through fair trials for the gravest crimes, such as those by ISIS.
International law also grants everyone the right to return to their home country and obligates countries to fulfill a child’s right to acquire a nationality. This duty has been interpreted to extend to children born abroad to a country’s citizens who would otherwise be stateless.
“The conditions in al-Hol annex are untenable and unconscionable,” Tayler said. “Abandoning citizens to indefinite confinement without charge will only make the problem worse.”
More than 7,000 foreign children and 3,000 foreign women from about 50 countries are held in the al-Hol annex according to officials from the Autonomous Administration, which is led by the Kurdish Democratic Union Party (PYD). Several hundred more foreigners are held in two other camps in northeast Syria, Ain Issa, and Roj. In addition to Westerners, the foreigners include Algerians, Indonesians, Malaysians, Moroccans, Russians, Tunisians, Turks, and Uzbeks, among others. About two-thirds of the foreign children are under age 12 – with most under age 5 – and hundreds are orphans, their parents missing or dead, aid workers said. While most women and children are recent arrivals, some said they had been held at Al-Hol for over a year.
Reluctant Donors, Insufficient Access
Autonomous Administration authorities blamed the conditions in al-Hol annex on insufficient aid from foreign donors. “We feel abandoned by the international community,” Abdulkarim Omar, the administration’s co-chair for foreign affairs, told Human Rights Watch. “Taking care of these foreigners is a big, big problem for us. Countries should take back their people and rehabilitate them.”
The Autonomous Administration and SDF have already made significant sacrifices as part of the international coalition fighting ISIS, Omar said. About 12,000 SDF troops were killed and another 20,000 were injured fighting ISIS, he said, in part “so that people in Europe can sleep calmly at night.”
About three dozen aid agencies including the UN Refugee Agency and UNICEF work in al-Hol. But many donor countries are wary of supporting a camp population that may include ISIS members or sympathizers, Autonomous Administration authorities and humanitarian workers said, even though the majority of people in the camp are young children who had no choice but to live with their parents under ISIS.
“We are seeing the stigmatization of a vast section of the camp population that is perceived as affiliated with the Islamic State group,” said Fabrizio Carboni, who heads Near and Middle East operations for the International Committee of the Red Cross (ICRC). Carboni warned against a “good victim-bad victim” double standard. International standards prohibit denying essential aid, including if the denial is based on ideological or religious affiliation.
Some organizations are also concerned that their assistance could enable indefinite detention of women and children without charge. “It is one thing to assist a refugee camp and another to assist a prison,” one aid worker said.
The three field hospitals in the main camp areas are understaffed and under-resourced, the UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA) reported in July. Doctors Without Borders runs a health clinic inside the annex and the International Committee of the Red Cross (ICRC) runs a mobile clinic there, but their hours are limited due to staff shortages and security concerns.
Two-fold access problems also hinder delivery of services, aid groups said. Humanitarian agencies with agreements to work in Syria must obtain permission to access al-Hol through Damascus because the Autonomous Administration controlling the northern third of Syria, including al-Hol camp, is not an internationally recognized government. Negotiations with the Syrian government on humanitarian access are often difficult, as Human Rights Watch documented in a June report.
But even agencies that receive Syrian government permission, or that work under the radar in al-Hol without it, sometimes face delays in obtaining the Autonomous Administration authorities’ permission to deliver assistance inside the annex, aid workers said. In its July report, OCHA said that humanitarian access to the annex “remains restricted” in ways that “continue to impact and prevent delivery of services.”
Dire Health Conditions
One reason for poor conditions at al-Hol is that the camp population soared from 10,000 people in December 2018 to more than 73,000 by April, camp managers and aid groups said. During that period, a US-led military coalition routed ISIS from its last stand in Baghouz, a town in eastern Deir al-Zour governate. Many new arrivals from Deir al-Zour were severely injured, traumatized, and malnourished. Yet while conditions are dire throughout al-Hol, they are worse in the annex than in the main areas where Syrians and Iraqis are confined, camp officials and aid workers said.
During Human Rights Watch visits, al-Hol annex was filled with the sounds of children wailing and women and children coughing. A funnel-shaped dust whirl blew hot dust and debris into tents.
Many women and children had visible skin sores from leishmaniasis, a sand fly-borne parasite. Some inhabitants have been diagnosed with tuberculosis, camp managers said. Drinking water is insufficiently chlorinated and remains in short supply, aid workers said. Human Rights Watch saw children drink water from a wash-water tank that had worms coming out of the spout.
In July, OCHA reported a “sharp increase” in acute diarrhea and a “slight increase” in acute malnutrition throughout al-Hol.
Some women, including those with risky pregnancies and pre-natal complications such as anemia or high blood pressure, are giving birth in their tents without a doctor or midwife, aid workers said. One reason is that Asayish – Autonomous Administration security agents who guard the camp –sometimes delay or refuse their requests to go to a hospital, or they arrive at a hospital only to be turned away because the facility is full, they said. In an added disadvantage, women who give birth in a hospital automatically receive post-natal care and essentials such as diapers whereas women who give birth in tents must request such assistance, they said.
Three women said that a young girl had died from kidney failure in the annex the previous week.
Human Rights Watch saw several wounded children in the annex. One was a bone-thin, 12-year-old Russian boy wearing a patch over his left eye. “Shrapnel in Baghouz,” he said, adding that he had lost vision in that eye.
Another boy, a 4-year-old from Uzbekistan, sat with a blank stare as his mother pushed him across the rubble in a stroller, his right leg missing up to his mid-thigh. The boy’s leg was blown off during a US-led coalition strike in the Syrian town of Sousa in late 2018, his mother said, adding: “I have been trying to get him crutches and a prosthetic leg for four months.”
Worse Conditions for Foreigners
In addition to problems accessing essential services in the main camp areas, nearly all the women interviewed in the annex said they had scant if any means to buy fresh food for their children to supplement their rations of lentils, grains, oil, and sugar, or extra diapers. SDF troops and Asayish agents have confiscated women’s cash and other valuables and barred them from selling any possessions that they may have been able to hold onto, camp inhabitants and aid workers said.
Camp administrators allow Syrian and Iraqi women in the main camp areas to make purchases through the Hawala alternative money transfer system but the foreigners cannot, aid workers said.
Autonomous Administration authorities also bar women in the annex from using cell phones for fear they may contact ISIS members, although cell phones are allowed in sections holding Syrians and Iraqis, aid workers said. The ICRC has begun helping women send letters to family members, but many have not yet made contact and communications have been irregular for those who have.
On all three visits Human Rights Watch saw dozens of women pounding on the chain-link fence that cordons off the annex, clamoring for escorts to reach supplies or health services. Human Rights Watch saw some of the women waiting for hours, with no shade, in 40 degrees Celsius (104 degrees Fahrenheit) heat. The temperature at al-Hol has soared as high as 50 degrees Celsius (122 degrees Fahrenheit) this summer.
“I am going into labor,” shouted a visibly pregnant woman. “What about our human rights?” demanded another. By the time they reach the food distribution point, the rations are sometimes gone and they have to return the next day, the women said.
Living in Fear
Tensions run high in al-Hol, and many women said they were terrified for their safety and that of their children. Women in the camp who adhere to ISIS’ extremist ideology have threatened and set fire to tents of women and children who they consider infidels. Twice, in separate attacks in June and July, a woman stabbed a guard with a knife hidden in her abaya, camp managers and aid workers said.
Guards raid tents at night and frequently shoot in the air to keep order. On July 3, guards shot and wounded two boys, ages 12 and 10, who they said were throwing rocks at them, aid workers said. Twice while at the camp in June, Human Rights Watch heard gunshots fired.
Interviewees also consistently said they feared the Asayish security agents who frequently search tents and take away families in the middle of the night. Camp managers said that the night raids were necessary to remove women or children who were security threats, or to relocate families who feared for their safety to other areas of al-Hol or other camps.
Many women said they also feared tent fires caused by women cooking inside tents; at least one child died in a cooking fire. Others spoke of insects and snakes that crawl onto their sleeping pallets at night.
Piecemeal Repatriations
Repatriations of ISIS suspects and family members from northeast Syria, as well as from neighboring Iraq, have been piecemeal. Kazakhstan, Uzbekistan, Tajikistan, Russia, Kosovo, and Turkey have organized the return home of more than 1,250 nationals held in northeast Syria and Iraq, most of them children.
But most countries have ignored the Autonomous Administration’s calls for them to repatriate citizens or have taken back only small numbers, primarily orphans, calling them a security threat and citing complications in verifying citizenship of children lacking documents or born in areas under ISIS control.
All the women interviewed said they realized soon after arriving in Syria that they had made a mistake. They all insisted that during their life under ISIS their roles had been solely those of housewives and mothers. Human Rights Watch is not in a position to judge the veracity of these claims and it is clear that some women in the camp support – and seek to enforce – ISIS ideology. Women who have committed international crimes should be charged and those who do not face criminal charges should be freed. But children brought to or born in ISIS-controlled areas should not be punished for their parents’ poor judgment or crimes.
“My children did not choose this life,” said “Fatima,” a 27-year-old Belgian widow held in al-Hol with her four young children. Fatima said her 7-year-old daughter did not even learn to read and write under ISIS. Her 6-year-old daughter has a viral infection; unable to obtain medical care in the annex, she scrounged funds to buy rehydrating fluids and inserted an intravenous drip in her daughter’s arm with a friend.
“My children don’t even have a working toilet,” Fatima said. “When there is shooting, they cry and remember the fighting. They deserve a second chance.”
Additional Recommendations
As part of measures to assist repatriation efforts, countries should immediately take all possible steps to ensure that their citizens trapped in any areas of al-Hol or in other camps or prisons in northeast Syria have a way to request repatriation and expedite efforts to verify citizenship, particularly of children. Countries that can guarantee fair trials and humane conditions should investigate and, if appropriate, prosecute returnees responsible for international crimes such as war crimes and torture.
Children should be treated first and foremost as victims, including those recruited by ISIS, and decisions about their future should be made based on their best interests. Parents should be brought home with children unless separation is in the child’s best interest. Children should face prosecution only in exceptional circumstances.
In the meantime, Autonomous Administration camp administrators, humanitarian organizations and donor governments, including those with nationals confined to camps in northeast Syria, should improve sanitary conditions, access to food and clean water, shelter, and medical and psychosocial services for all camp inhabitants. The Autonomous Administration should increase annex inhabitants’ access to essential services in other camp areas.
The Autonomous Administration and US-led coalition fighting ISIS should facilitate contact between camp inhabitants and their families including relatives held in separate prisons or camps.
UN Secretary-General Antonio Guterres should press and assist UN agencies including the UN Refugees Agency and member states to coordinate a swift global response that upholds international human rights protections and includes repatriations and resettlements.
Statements from Women Confined in al-Hol annex
This is a nightmare I cannot wake up from. As Muslims we wanted to experience the Islamic State like Christians want to visit Jerusalem. It was so easy to get to Syria through Turkey. But then we found there was no way out. Bombs were falling everywhere and we could not afford a smuggler. In the end they [ISIS] even hid food from us. The only people they fed were their fighters. We are so broken. We are not threats to anyone. We just want our children to go to school and to stop stressing about where is the next meal coming from.
“Ayisha,” 37 weeks pregnant, from Trinidad. Mother of five children including two boys, ages 14 and 15, who were taken with her husband when the family surrendered to SDF forces in January.
From the first day I got to Syria I wanted to go home. They [ISIS] treated us like garbage. There was so much injustice. But my husband kept saying, “Forget going back. If they know we want to leave they will put us in prison or kill us.” Then my husband died two years ago. He just never came home. Since then I have been trying to find a way home. The Prophet…says the Sham [Levant] is a blessed place. But I never saw a blessing.
“Maria” from Belgium, widow, mother of two children born in Syria.
One day my husband said, “I am going, you are coming with me.” I was thinking, “Why? We are comfortable.” But as a Muslim woman you follow your husband. I just want to go back to Australia. My family says they will take me and the children back. People think we are monsters. Please tell them we are humans, just like them.
“Radhia” from Australia, widow, mother of three children born in Syria.
I thought, “Now I’ll be able to practice my religion and cover my face without being harassed the way I am at home.” I heard there was bombing and stuff but I didn’t think I’d be living under it. But then I got here [to Syria] and realized how dangerous it was. My husband became disillusioned, too. A year ago, we found a smuggler to take us out. We wanted to start over. But then Kurdish [SDF] forces took us.
“Miriam” from Canada, mother of two children born in Syria, husband in SDF-controlled prison.
I came to Syria because I was having problems at work and at home. It sounds so cliché. I was 20 when I left. I got the idea while I was conversing online with sisters [ISIS members]. I married two weeks after I arrived. They gave me a paper with three men’s names, ages, and hometowns. I chose the man from my hometown. We met and we liked each other. Then he was killed by a bullet in the head. If I have to go to prison I will. I just want to come home.
“Hanneke” from the Netherlands, widow.
Reacties uitgeschakeld voor HUMAN RIGHTS WATCH/SYRIA: DIRE CONDITIONS FOR ISIS SUSPECTS’ FAMILIES
