Opinie, gepost door: Joke Kaviaar op 27/02/2022 02:11:45
De manier waarop met vluchtelingen uit Oekraïne wordt omgegaan bewijst nogmaals dat het Europese, dus ook het Nederlandse, ‘asiel’beleid racistisch is. Dat geldt ook voor de berichtgeving.
Om te beginnen dit: aan de grens tussen Polen en Belarus wordt op dit moment een 180 kilometer lange muur gebouwd, vijfenhalf meter hoog, om vluchtelingen tegen te houden [1]. Aegon en Nationale Nederlanden profiteren daarvan door te beleggen in de bouwbedrijven die dat onding neerzetten [2]. Tegen die vluchtelingen wordt ook geweld gebruikt. Er zijn al veel vluchtelingen omgekomen aan de grens Polen – Belarus. Ze komen uit landen ver hiervandaan. Ze komen niet uit Europa en dat is toch wel het minimale vereiste waaraan een vluchteling moet voldoen als het aan de Europese politiek ligt. Want ze lijken niet op ons. Ze hebben een andere huidskleur, heel eng: ze zijn niet zo bleek als wij. Empathie: nul. Berichtgeving: Mwah.. Meeleven? Stuur ze toch terug naar Afrika of het Midden-Oosten, ze horen hier niet.
De ene oorlog is de andere niet. Het ene geweld is het andere niet. Zo is geweld tegen mensen uit islamitische landen bij voorbaat toegestaan. Sommige mensenlevens zijn meer waard dan andere. Voor al die politici met kilo’s boter op hun hoofd: ga het maar eens uitleggen aan de veertienjarige Tiba uit Irak, die vastzit aan de grens Polen-Belarus, die de kapotgeschoten lijken van twee schoolvriendinnetjes zag na een bombardement [3].
Hoe anders is de omgang met (potentiële) vluchtelingen uit Oekraïne! Hoe anders reageert nu Polen, en andere omringende landen, zelfs Orban van Hongarije die vluchtelingen eerder ‘gif’ heeft genoemd, op de komst van vluchtelingen uit buurland Oekraïne: van harte welkom! [4]. U kunt nog wel ergens de grens over waar we geen muur aan het neerzetten zijn. En dat geldt voor meer lidstaten van de EU. Overigens geldt dan wel: alleen mensen uit Oekraïne! Studenten uit Afrikaanse landen komen het door oorlog getroffen Oekraïne niet uit [5]. Dat begint al als Oekraïners hen ervan weerhouden om op de trein te stappen [6]. Een student die samen met anderen, roepend “We are students!” probeert de grens over te steken vanuit Oekraïne naar Polen, filmde hoe het er aan toe gaat. “They threatened to shoot us!” TW: Heftige beelden. [7]
Hier in het veilige Neederland, ver van al het oorlogsgeweld (zolang Poetin niet daadwerkelijk met atoombommen begint te gooien [8] ) , wierp ik vanmorgen een korte blik op een TV zender waar een praatprogramma gaande was van een van die rechtse omroepen waar we mee opgezadeld zijn. Er werd gesproken over het helpen van vluchtelingen uit Oekraïne. Wat dapper en wat goed! Veel sympathie was er voor burgerinitiatieven om mensen eigenhandig op te halen. Dubbele moraal? Nogal. Ik roep even in herinnering het initiatief ‘We gaan ze halen’ die mensen van Lesbos uit Griekenland op wilden halen na de brand in kamp Moria [9]. Daarvan kon natuurlijk geen sprake zijn! Het initiatief werd ronduit neergesabeld en bespot in diezelfde media die nu zoveel waardering tonen voor al wie mensen uit Oekraïne wil bevrijden. Je raadt het al: die mensen op Lesbos in die kampen komen niet uit Europa, het centrum van de wereld, het heiligdom van de Euro. Onze veilige haven, waar nu ineens een oorlog woedt!
Op diezelfde TV, en ook op internet trouwens, wordt je gebombardeerd met oorlogsbeelden, uit Oekraïne dus. Huilende mensen die hun huis hebben moeten verlaten. Kapotgeschoten gebouwen. Mensen die langs de weg lopen, ontredderd. Snel een camera en een microfoon erbij om een reportage te maken. Natuurlijk moet er aandacht zijn voor zulke ellende van mensen in oorlog. Maar net zo natuurlijk kun je met je cameraploeg in Palestina gaan filmen hoe de Israëlische bezetter hetzelfde doet, of hoe Erdogan de Koerden aanvalt. Je kunt ook in Jemen de ellende van mensen gaan filmen. In Irak. Misschien was gaan filmen toen de VS tijdens al die imperialistische oorlogen huizen van mensen plat bombardeerde ook een goed idee geweest, al is het alleen maar om te laten zien dat oorlogsgeweld niet uitsluitend het domein van Poetin is. Ik roep maar wat hoor…
Maar de slachtoffers van al die andere oorlogen zijn geen mensen waarvoor de media al te veel sympathie willen wekken: stel je voor dat de ‘eigen’ bevolking de vluchtelingen die daarvandaan komen ook bereid is te verwelkomen en zich massaal gaat verzetten tegen militarisering van de grenzen, mensonterende opvang, opsluiting en deportaties. Nee, het privilege van de empathie is er alleen voor door ‘ons’ uitgekozen, liefst witte westers ogende vluchtelingen. De media doen er met graagte aan mee de geschikte vluchtelingen uit te kiezen voor mededogen. Een BBC analist wist zijn racisme als volgt te verwoorden: “It’s very emotional for me because I see European people with blue eyes and blonde hair being killed.” [10]
En dan waren er nog de Afghaanse vluchtelingen. Nou vooruit, wie voor ‘ons’ het leven in de waagschaal heeft gesteld, mag hier komen. We maken alleen geen haast en de opvang hier is om te janken. Dat wordt goed onder de pet gehouden maar sijpelt toch naar buiten via twitter [11], waar te lezen valt: “Afghaanse families die in 1 kamp zijn gezet met grote groep alleenstaande mannen, zonder privacy, zonder basisvoorzieningen. (…) De psychische problemen nemen toe bij zowel de kinderen als de ouders. (…) Opvang in een in onbruik geraakte test/prik-tent langs de afrit van de snelweg. (…) Een Afghaanse tolk is naar een ander land vertrokken, waar hij ook voor had gewerkt, omdat hij zo teleurgesteld was over hoe hij in Nederland behandeld werd: “There so many times I was insulted by COA staff”. En dit zijn dan nog vluchtelingen waar tenminste nog naar omgekeken werd, uit schuldgevoel of plichtsbesef weliswaar. Dit zijn mensen die hierheen gehaald zijn. Het gros van de vluchtelingen die proberen Europa te bereiken verdrinkt echter in de Middellandse Zee, zit in nog veel ergere kampen aan de buitengrenzen van Europa of is een ander akelig lot beschoren. Verschil moet er zijn, zo oordelen Mark ‘Wat-zijn-we-toch-een-gaaf-land’ Rutte en zijn Europese medeplichtigen die maar blijven investeren in grensagentschap (lees: leger) Frontex en alleen mondjesmaat vluchtelingen verwelkomen als ze verwachten dat het uit te leggen valt. Tenslotte moet er rekening gehouden worden met het ‘draagvlak’ onder de bevolking die aldus het racisme met de paplepel ingegoten krijgt.
We wisten al dat ‘asielbeleid’ geen asielbeleid is. Maar het is nog erger: het is de tactiek van verdeel en heers ook nog eens toepassen op vluchtelingen onderling. Het is racisme van het allerzuiverste water. Had ik al gezegd dat al die muren en hekken en grenzen weg moeten? Overal, en voor iedereen. En ga maar rustig slapen hoor. Indien witte, westerse Neederlanders op de vlucht moeten omdat de oorlog ook hier komt, kunnen we gerust zijn. Wij hoeven het kanaal naar Engeland in elk geval niet in rubber bootjes over te steken. Ze sturen vast wel een cruiseschip om ons op te halen…
Vijftien februari is, voor wie strijdt tegen oorlog en imperialisme, een belangrijke datum om even bij stil te staan. Op 15 februari 2003 – terwijl ik dit schrijf negentien jaar geleden – vonden wereldwijd gigantische protesten tegen de snel naderende aanvalsoorlog die de VS en Groot-Brittannië aan het voorbereiden waren tegen Irak. Ook in Amsterdam waren we op straat, rond de honderdduizend demonstranten. Het was een van de grootste demonstraties sinds jaren. In Londen liepen er twee miljoen betogers. In Madrid en in Rome waren de aantallen soortgelijk. Zo indrukwekkend was het wereldwijde protest dat de New York Times stelde dat er nog maar twee supermogendheden waren: de Verenigde Staten aan de ene kant, de wereldwijde vredesbeweging aan de andere. Het leek denkbaar dat deze druk van de straat de gang naar oorlog kon afstoppen, of in ieder geval een aanloop zou zijn voor zodanig fel protest als de oorlog begon dat die oorlog er serieus door ontregeld zou raken.
We weten dat dit niet is gebeurd. De oorlog kwam op 19 maart, met zware luchtaanvallen en een invasie. Zes weken later was het regime van Saddam Hoessein weggevaagd, en de Westerse bezetting van Irak een feit. Maar daarmee bleek de oorlog pas goed begonnen, toen een guerrillastrijd de bezettingsmacht uitdaagde en raakte. Botte onderdrukking door de bezetters – het uit elkaar schieten van protest op straat, om maar eens wat te noemen – werkte dit verzet in de hand. Bloedige onderdrukkingsmaatregelen en felle gevechten volgden elkaar al snel op. Het totaal aantal doden – Iraakse burgers, Iraakse militairen, en ja, ook enkele duizenden Amerikaanse en wat Britse soldaten – liep in de vele honderdduizenden.
Rond 2011 verlieten vrijwel alle Amerikaanse militairen het land, met achterlating van een kapotgeschoten maatschappij en een corrupte autoritaire regering. Al in 2014 kwam het Amerikaanse militaire apparaat terug met luchtaanvallen en troepen op de grond, dit keer in actie tegen Daesh/IS, een ultrareactionaire, jihadistische beweging die deels ontkiemd was onder door Amerikaanse bezettingsmacht gevangen en geterroriseerde Irakezen. De VS bestreed weer eens haar eigen griezelige product.
Terug naar die vijftiende februari 2003. Ja, ik had werkelijk de hoop dat de vredesbewegingen van die tijd – waar ik destijds als actief lid van de Internationale Socialisten deel van uitmaakte – het tij naar oorlog kon keren. Ik geloofde ook dat het niet zo heel veel scheelde. En inderdaad, de Britse oorlogsdeelname was een dubbeltje op zijn kant, en de druk die het anti-oorlogsprotest uitoefende speelde daarin een rol. Oorlogsdeelname was voor Labour – de regeringspartij destijds – electoraal riskant en aan flinke delen van haar achterban onverkoopbaar, zeker als de verkoper van het wanproduct de aalgladde reactionair Tony Blair was. Maar de hang naar imperiale glorie plus de loyaliteit aan de VS won, en ook het Britse leger trok ten strijde.
Ja, Nederland deed trouwens ook meet, met een bataljon om op een deel van Irak te passen waar weinig strijd was. Zo konden Britse en Amerikaanse op soldaten zich richten op het nog vuilere werk, zonder dat de Nederlandse koloniale rol al te erg in de gaten liep. Ook in Nederland waren we dus niet sterk genoeg om oorlogsdeelname te blokkeren, of zelfs maar om de Nederlandse rol voldoende omstreden te maken.
Ik denk dat hier een les in verborgen is. De bewegingen van destijds, daarin actief gesteund door organisaties zoals die Internationale Socialisten, ging voor kwantiteit. Ze ging voor zo groot mogelijke acties. En ze poogde die acties, ook toen oorlog en bezetting een feit waren, keer op keer te herhalen, in de kennelijke hoop dat de druk zo groot zou worden dat regeringen uit de oorlogscoalitie zouden vallen en de oorlog opgegeven moest worden. Ik accepteerde helaas die aanpak en deed er actief aan mee.
Helemaal zonder effect was dat allemaal niet. In Tilburg konden een paar Internationale Socialisten, samen met activisten van het toen nog min of meer linkse Groen Links, de op dit thema erg actieven SOP en zelfs de PvdA, acht bussen vol demonstranten naar de demonstratie van 15 februari krijgen, en nog eens een keer twee of drie bussen toen de oorlog daadwerkelijk was uitgebroken en er weer landelijk protest was. Op de avond van de dag dat de oorlog was begonnen, liep het ongekende aantal van 600 demonstranten door de binnenstad van Tilburg, oog in oog met een verbouwereerde politie toen de menigte niet op de stoep van de Spoorlaan liep, maar gewoon op straat zoals dat hoort als je demonstreert. Aan inzet heeft het niet gelegen, en aan brede steun evenmin. Maar de oorlogsmakers, oorlogsstokers, de militaristen, imperialisten en hun regeringen lieten zich er niet door van de wijs brengen. En dat is eigenlijk niet zo vreemd.
Staten beginnen oorlogen met redenen. Ze beginnen grote oorlogen met grote redenen. Voor de VS waren die redenen tweeledig. In de eerste plaats wilde de VS, na de vernedering van de aanslagen van 11 september 2001, laten zien wie de baas was in de wereld. Het arme Afghanistan meteen in 2001 een bloedige aframmeling geven was daarvan het voorspel. Irak aan gruzelementen schieten was daarvan de follow-up. Het onderstrepen van die Amerikaanse overmacht was voor de VS geen kleinigheid: ze heeft die overmacht en het bijbehorende prestige nodig om haar belangen wereldwijd af te kunnen dwingen. Als mensen niet meer geloven in de bereidheid van de VS om een land in de as te leggen, wie luistert er dan nog naar Amerikaanse diplomaten als die van een land eisen om de economie te privatiseren en voor Amerikaanse multinationals open te leggen?
De tweede oorlogsreden was natuurlijk olie! Niet omdat de VS zelf geen olie heeft. Niet omdat de VS bang is dat al die SUV’s zonder komen te zitten als ze geen olie uit Irak kunnen halen. Zelfs niet omdat zonder de Iraakse olie Exxon geen winst meer kan maken. Nee. Olie is namelijk niet alleen ene gebruiksartikel, in de vorm van brand- en grondstof. Het is niet alleen lucratieve handelswaar. Het is een strategische grondstof. Wie de baas is over de olie van het Midden-Oosten, kan landen die olie nodig hebben zijn wil op leggen. De greep van de VS naar de olie van Irak was een greep naar hegemonie, want daarmee kon de VS bepalen onder welke voorwaarden landen zonder olie dat onmisbare spul konden verkrijgen. Saoedi-Arabië was al deel van de Amerikaanse invloedssfeer. Irak en Iran niet. De oorlog tegen Irak was mede bedoeld om dat te veranderen, en volgens de oorlogsplanners rond president Bush was daarna Iran aan de beurt. De oorlog tegen Afghanistan speelde en verwante rol: daar ging het mede op de greep op een gebied waar belangrijke pijpleidingen moesten komen – en de VS hadden daar graag iets over te zeggen.
Strategisch overwicht, de greep op immens belangrijke grondstoffen in een regio die ervan bulkt: dat stond er voor de VS op het spel. Andere staten deden mee om bij de VS in een goed blaadje te blijven en wat mee te graaien van dat overwicht. Het was een imperialistische oorlog om hegemonie en strategische grondstoffen. Gezien vanuit machthebbers in vooral de VS stond er nogal wat op het spel.
Welnu, is het reëel om te geloven dat machthebbers van zo’n belangrijk project afzien,. Enkel en alleen omdat de publieke opinie nee zegt? Gaat een Bush, een Blair, een Balkenende, terugkrabbelen vanwege opiniepeilingen, twee grote landelijke demonstraties, wat plaatselijke demonstraties en vervolgens eens per jaar een landelijke betoging om ons eraan te helpen herinneren dat de oorlog maar door ging? Dat is waar de strategie van de vredesbeweging op neer kwam. Ja, de Internationale Socialisten gingen verder, en ageerden ook tegen imperialisme en kolonialisme. Maar dat waren vooral woorden, in publicaties, tijdens openbare bijeenkomsten en symposia. Bijbehorende daden bleven uit. In de praktijk van de beweging overheerste de indruk dat de publieke opinie als zodanig de oorlog tegen kon houden of alsnog kon doen stoppen. Maar de tweede supermacht, die wereldwijde anti-oorlogsbeweging, bleek daartoe volstrekt niet in staat. Precies haar geloof in de kracht van een publieke opinie als machtsmiddel bleek haar grootste zwakte. En precies dat geloof, die democratische illusie, werd ook door radicaler groepen als de Internationale Socialisten, volstrekt onvoldoende bestreden. Laat staan dat we een radicaler praktijk zochten of aanmoedigden, Eerder het tegendeel: geen kleinschalige blokkades, kameraden! Laten we ons niet isoleren van De Massa’s! Ja, ook ik deed aan die flauwekul.
De vredesbeweging keerde het oorlogstij dus niet. Daar is nu niets meer aan te doen, maar imperialistische staten, groot en klein, bereiden nieuwe oorlogen voor terwijl ze met de bestaande doorgaan. De vraag hoe je zoiets stopt is daarmee actueel. Welnu, hoe stop je oorlogen? Door ze impopulair te maken en het gebrek aan steun ervan te laten zien, zoals we in 2003 deden, op zichzelf met succes? Dat kan een begin zijn, maar iet meer dan dat.
Breed protest tegen oorlog en oorlogsdreiging kan de springplank zijn voor verzet – maar dan dient er ook gesprongen te worden! Wat nu als aan het eind van 15 februari 2003 honderdduizenden mensen in tientallen hoofdsteden nu eens niet netjes naar huis waren gegaan, maar naar regeringsgebouwen, Amerikaanse en Britse ambassades waren opgetrokken om die te belegeren? Wat nu als demonstranten naar kazernes waren opgetrokken om soldaten op te roepen niet te gaan? Wat als de enkele pogingen van arbeiders om militaire transporten te blokkeren, nu eens maximaal waren ondersteund en uitgebreid? Wat nou als er systematisch was ingezet op stakingsactie in wapenfabrieken, op havenstakingen tegen troepentransporten? Wat als directe actie en sabotage tegen oorlogsvoorbereiding en oorlog vanaf het begin waren beklemtoond en op touw gezet? Wat nou als de hoofdstroom van de beweging van af het begin scherp was geweest en gezegd had: de publieke opinie is op zich geen machtsmiddel, we moeten de oorlog onuitvoerbaar helpen maken?
Protest is niet genoeg, verzet is nodig. Dat geldt sowieso bij grote maatschappelijke problemen, van woningnood tot en met klimaatellende. Bij grote oorlogen geldt het niet minder. Protest, hoe omvangrijk ook, oefent te weinig druk uit om oorlogen te stoppen of voortijdig te doen beëindigen. Dat zag ik als trotskist helaas volstrekt onvoldoende in rond die historische 15 februari 2003, en handelen naar dat inzicht deed ik al helemaal niet. Het is dan ook een inzicht dat veel meer past bij het anarchisme dat ik veel later herontdekte, ook in mezelf, en omarmde: niet smeken, maar zelf doen! Dat inzicht, en een bijbehorende strategie van directe actie – van staking tot en met sabotage en ontmanteling van de oorlogsmachine, uiteindelijk van staat en kapitaal zelf – kan daadwerkelijk aan oorlog en oorlogsgevaar een einde maken.
Peter Storm
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Vijftien februari, of hoe je een oorlog niet stopt
TOBUDIMEXTHE GREAT CONSTRUCTION GROUP, OPERATINGIN POLAND
BOARD OF DIRECTORSMANAGEMENT Subject:About your construction of a Wall between Poland and Belarus Demand:Stop earning blood moneyStop your cooperation with forced deportations, pushbacks andmistreatment of refugeesStop your cooperation with the violation of one of the most elementaryhuman rights!
Dear Board of DirectorsDear Management Sometimes reality seems worse than the most creepy horror movie.Not because horror movies can’t be frightening, but because they are just for amusement and not real, although made very realistic. But when you read and see actings in the real world, especiallyfrom politicians and their partners in crime, you realize that here arereal people involved, who really suffer and with them their families andother loved ones.That is the moment, that it is really freezing around me and others, who seekfor elementary justice. And you, board of directors and management, have violated the most elementary human rights by constructing a Wall between Poland and Belarus.The proof is in your own declaration, under P/S, before my notes. SHAME TO YOU! Because you know completely well the aim of this Wall:To prevent warstricken and hunted refugees to seek for a safe homeby building a Wall on the outskirts, the outer borders of the EU borders!Because that’s the aim of the Polish government [1] and you know thatfull well! ELEMENTARY RIGHTS Every human being has the right to ask for asylum, as written inthe Universal Declaration of Human Rights and article 18 ofthe EU Charter of Fundamental Rights [2], but all the Polish government did was putting an armyon her border, not only preventing refugees, trapped between Belarusand Poland to enter the EU and ask for asylum, but also treatingthem very badly [3] and using evil and forbidden practices likepushbacks [4], such as was described in an Human Rights Watch Report ””DIE HERE OR GO TO POLAND”BELARUS’ AND POLAND’S SHARED RESPONSIBILITY FOR BORDER ABUSES [5] YOUR COOPERATION WITH HUMAN RIGHTS ABUSES So I refer to illegal pushbacks of the Polish government, that doesn’t and didn”t care about the fact, that refugees nearly were freezing to death [6],that refugees actually DID die in that no mans land between Polandand Belarus [7], a government that also mistreated refugees [8] and whatis your role? Not only you are supporting the government in theie evil ways by constructingthis Wall of Death and Despair, and earning Blood Money, you even have the nerve only to care about the environmental value of the Bialowieza Forest!I quote you [SEE UNDER P/S]”We understand the emotions that surround the issue of the construction of the wall on the border between Poland and Belarus, in particular, in the Białowieża Forest section; therefore, our representatives consulted the local governments on 26 January 2022. The meeting was attended by military representatives, heads of five gminas located within the development project area, forest district representatives and the Staroste of the Hajnowski Poviat.”
And don’t get me wrong:I also care for and value the great value of the Bialowieza Forest as avery important primeval forest [9], but I value human lives more andwhen people are dying in that forest I think everyone should valuetheir lives in the first place. But you don’t care, because in your declaration [see under P/S]NOT A WORD ABOUT THE REFUGEES, WHO SUFFERED IN THEBIALOWIEZA FOREST, BECAUSE OF THE POLISH GOVERNMENT,WHICH DENIED THEM THEIR HUMAN RIGHTS! DEMAND I have referred to the great Injustice and the atrocities, done by the Polishgovernment to desperate refugees, mentioned in the Human Rights report andin a Statement of Amnesty International [10] Also I mentioned your supportive role and the Blood Money, you earn with yourconstruction of this Wall. I don’t know how many letters you have received to protest against yourpractices.I presume, not many and perhaps I am unimportant in your eyes, representingno government or great organisation. But that doesn’t matter, because each Voice counts. And trillion drops of water form an Ocean. Get back on your Path of Evil, because more protests will come. This is only the Beginning. You have chosen your Side. Change your construction of this Wall of Death, or else youwill be condemned by men or women of justice and in each case,by History.
Kind greetings Astrid EssedAmsterdamThe NetherlandsEurope P/S
On 25 January 2022, the Border Guards handed over to the contractors the construction site for the construction of the 186-kilometre wall on the border between Poland and Belarus. The contractor of the wall in the Białowieża Forest section is Budimex. The company makes every effort to ensure that works are carried out professionally and with respect for residents and the environment. Budimex will carry out works on the 100-kilometre section, and the border zone along the Białowieża Forest accounts for less than 40% of its length.
We understand the emotions that surround the issue of the construction of the wall on the border between Poland and Belarus, in particular, in the Białowieża Forest section; therefore, our representatives consulted the local governments on 26 January 2022. The meeting was attended by military representatives, heads of five gminas located within the development project area, forest district representatives and the Staroste of the Hajnowski Poviat.
During the meeting with the representatives of local governments, we confirmed that we have extensive experience in implementing projects in diverse environments. We carry out construction work, for example, in protected areas, including Natura 2000 areas in many places in Poland. The warehouses used to store our construction materials are and will be neutral for the environment. Our compliance with strict environmental standards is confirmed by numerous certificates – our construction sites have been issued with more than 100 BREEAM or LEED sustainable building certificates.
Although the contract does not require us to do so as a contractor, there will be external environmental supervision of the entire project. We understand that the Białowieża Forest is extremely valuable, and we want to work with respect for its ecosystem. The team assigned to the project has the highest level of competence to perform this task.
The works on the wall, transport and storage of raw materials will be carried out in accordance with the best construction and environmental standards. Our plan includes:
securing the soil with double and triple isolation to prevent leakage,
the use of spill kits,
covering and securing construction equipment repair points,
securing fuel tanks,
sorting and securing waste points,
preparation of separate points for hazardous waste,
fencing and monitoring of the area.
Our works will be carried out during the day, and the planned truck traffic at the construction location is several vehicles per hour. Upon completion, all roads will be restored to their original condition or will be improved.
Works on the entire project will take just six months. We are also on the list of strategic companies from a defence perspective. Therefore, we have a duty to act for the benefit of the country in the event of special situations from a security point of view. We responded in the same way to the calls for the construction of temporary hospitals or the completion of road and rail works after other general contractors had abandoned their contracts.
Our aim is to perform the contract through transparent subcontractor selection rules while respecting the interests of local communities and the environment. We make every effort to minimise the inconveniences for the residents and take into account the needs of the natural forest environment.”
Poland has started building a wall along its frontier with Belarus aimed at preventing asylum seekers from entering the country, which cuts through a protected forest and Unesco world heritage site.
The Polish border guard said the barrier would measure 186km (115 miles), almost half the length of the border shared by the two countries, reach up to 5.5 metres (18ft) and cost €353m (£293m). It will be equipped with motion detectors and thermal cameras.
Poland has accused Belarus’s president, Alexander Lukashenko, of deliberately provoking a new refugee crisis in Europe by organising the movement of people from the Middle East to Minsk and promising them a safe passage to the EU in revenge for the sanctions Brussels has imposed on his authoritarian regime.
Thousands of asylum seekers, mainly from Syria, Iraqi Kurdistan and Afghanistan, were caught attempting to cross the frontier and were violently pushed back to Belarus by Poland’s border guards, and hundreds of families were trapped in the forest between the two countries in the midst of a frigid winter.
At least 19 people have died since the beginning of the border standoff between Poland and Belarus. Most of them died of exposure to freezing temperatures.
The humanitarian emergency reached its peak in November when Belarusian authorities escorted thousands of asylum seekers to the Polish border. Dozens of refugees told the Guardian how Belarusian troops gathered groups of up to 50 people and cut the barbed wire with shears to allow them to cross.
“The construction of the barrier on the Polish-Belarusian border has started,” said a statement from the Polish border guard on Twitter. “It is the largest construction investment in the history of the border guard.”
The cost is approximately 10 times the whole budget of Poland’s migration department this year.
The news has raised human rights concerns among aid workers and charities worried that refugees fleeing conflicts and starvation will not be able to apply for asylum, and there are also environmental concerns. “This money could be used to build and launch [an] effective and humane migration, reception and asylum policy,” said a spokesperson for Ocalenie Foundation, which supports refugeesliving in Poland. “No wall in the history of the world stopped migration. Also, it would be a disaster for the nature in Białowieża area.”
The Białowieża forest world heritage site, on the border between Poland and Belarus, is an immense range of primary forest including conifers and broadleaved trees. It is home to the largest population of European bison.
Anna Alboth, of Minority Rights Group and a member of Grupa Granica, a Polish network of NGOs monitoring the situation on the border, said: “Walls are dividing, not protecting. The decision about building such a wall on the Polish-Belarusian border is not only lawless but also brings a risk of irreversible harm to the environment, in one of the most rich natural places of Poland and the whole of Europe.
“Instead of spending money on walls and private companies, it should be spending on developing a migration policy that prioritises human rights and safety of the people on the move, local people, animals and nature.”
A border guard spokesperson, Anna Michalska, told Poland’s PAP news agency that the “intention is for the damage to be as small as possible”. She said: “Tree felling will be limited to the minimum required. The wall itself will be built along the border road.” Contractors would only make use of existing roads, she said.
Last year Warsaw’s rightwing government quadrupled the presence of border guards and military personnel in the area, creating a two-mile deep militarised zone, and built a razor-wire fence, in a show of force unknown in the country since the end of the cold war. Dozens of checkpoints were placed along the perimeter of the so-called red zone, which is inaccessible to aid workers and journalists.
Last week Poland’s supreme court condemned the government for preventing reporters from accessing the area. Judges in Warsaw said the ban was incompatible with Polish law and that “there is no justification for admitting that this particular professional group represents a threat to steps taken”.
END OF THE ARTICLE
[2]
Article 14
1. Everyone has the right to seek and to enjoy in other countries asylum from persecution.
The right to asylum shall be guaranteed with due respect for the rules of the Geneva Convention of 28 July 1951 and the Protocol of 31 January 1967 relating to the status of refugees and in accordance with the Treaty on European Union and the Treaty on the Functioning of the European Union (hereinafter referred to as ‘the Treaties’).
On the outskirts of the Białowieża forest – which bestrides the border between south-east Poland and Belarus – a group of seven Iraqi Kurds make their weary way towards the Polish hamlet of Grodzisk.
The latest miles of their journey have been from Belarus – crossing back and forth twice, deported after their first and second attempts. Now a third time: through sub-zero temperatures, across the primeval forest’s marshy terrain. Among them are two children: an eight-month-old girl and a two-year-old boy. When we came upon them, they were afraid to get up off the ground and begged us not to call the police, whispering: “They’ll kill us.”
The infant was still, though not asleep. They looked like waxen figures, their faces blank, though one woman’s face was covered in bruises.
This is one group among the thousands of migrants trapped in a perilous purgatorial terrain between Belarus and Poland, as gateway to the European Union, where they seek refuge and asylum. That gate has slammed shut, claiming eight known migrant lives so far. Poland’s rightwing government has secured parliamentary authority to build a Donald Trump-style wall the length of its frontier with Belarus, and meanwhile patrols the territory with a force of some 17,000 border police reinforced by military personnel.
The Polish government argues that it is a deliberate policy by Belarus to undermine the EU’s south eastern border by encouraging refugees to pour in. The government has also established a two-mile militarised zone adjacent to the frontier, from which medical services, volunteer aid workers and reporters are banned. Crystal van Leeuwen, a medical emergency manager with Médecins Sans Frontières, told the Guardian last week that NGOs must urgently gain access to the secure zone for migrants’ claims and international protection to be respected.
The migrants are part not only of the exodus in flight from war and other tribulation where they began their journeys – across the Middle East and Africa – but also pawns in a game between Belarus and Poland. Many are lured by Belarusian travel bureaux, controlled by the authoritarian government of Alexander Lukashenko, which, as middlemen, organise trips from the Middle East to Minsk, promising passage to the EU.
The Iraqi Kurdish group is from Duhok, near the Turkish border. It is the scene of intense recent intra-Kurdish fighting, and Turkish strikes against the Kurdish PKK organisation. The mother of the children, 28-year-old Amila Abedelkader, said that the group was lured to Belarus by a travel agency that would arrange travel by plane from Istanbul to Minsk, and access to the Polish border.
Migrants are charged €15,000-€20,000 when they reach Belarus. Airport photos show their arrival wearing shorts and T-shirts, clearly unaware of the temperatures awaiting them. They are then installed in state hotels managed by the regime, from which officially assigned buses and even taxis transfer them to the Polish or Lithuanian border.
Belarusian border guards then shove them past the fence. “Some migrants we saw had their faces sliced with barbed wire,” says volunteer aid worker Katarzyna Wappa. “We have amateur films showing how the Belarusians drive the migrants forward. The border guards stand there with snarling attack dogs in full battle gear.”
Abdelkader says her group had made their first crossing into Poland in early October, but were forced back by guards. Trapped between borders, they were given nothing to drink or eat. “The Polish guards caught us and pushed us back. They said: ‘Go back to Belarus.’ And the Belarusian soldier said: ‘No, no go back to Poland.’ When the water was all finished, my brother asked Polish soldiers for some water to drink. Every day we asked about water. They say: ‘No, no.’” The guards refused to supply milk for the baby. The migrants drank rainwater or from puddles.
This was their third attempt. Whether they have since been successful is unclear.
But every morning we receive news on WhatsApp from people held in the border guards’ cells. Bulletins such as: “Yesterday a family and their sick son staying with us were taken by the police back to the border.” And: “We are so frightened of going to the border because my baby is too small. Please help us.”
Back home in the nearest town of Hajnówka, Wappa says: “We are creating a network, trying to do what we can, but it’s too much to bear. People are dying in the forest and the Polish state offers no help apart from bringing in more troops, rounding them up, and deporting them back to no man’s land. And if we reach those people, what can we give them? A flask of tea, some warm clothes, then leave them in the darkness and cold?”
In the forest last week, volunteers found Mustafa, a 46-year-old man from Morocco, taken in by a volunteer named Mila. Speaking Spanish, Mustafa told us: “As I made my way through the forest, I saw a man lying on the ground. I don’t know if he was alive or dead. I walked two nights until I could go no further. I was walking at night, trying to sleep during the day. I was in a vacuum.
“Belarusian soldiers beat people,” he continued. “They beat me in Belarus. There are gangs that stand behind the army and attack us. They beat you, take your money, and split it 50-50, part for the gangs, part for soldiers. This border is like a river of death. What are you to do? Where to go, I do not know.” Mustafa’s fate remains in the balance.
Once on the Polish side, migrants are tracked down by border guards, police, army, and territorial defence forces; in the Hajnówka region, practically every second car on the road belongs to law enforcement officers. Others have darkened windows – either protecting or smuggling the migrants.
“We’re in a parcelled-off, isolated world,” adds Kamil Syller, initiator of the Green Light project, which aims to put green lights in windows to signify homes where refugees can find help, discreetly, and not be handed over to the police.
At the Mantiuk Hospital in Hajnówka, a boy from Somalia tells how he watched his two brothers freeze to death. “It’s impossible to say where it happened,” he says.
“Apparently he’s losing contact with reality,” say the doctors. “He often asks: ‘But where am I?’” The refugees who reach the hospital receive professional medical care, yet the hospital is patrolled by border guards, and as soon as someone’s health is restored, guards take them back to the border and leave them in the forest.
Medics on the Border, a group of doctors with an ambulance, operates in the “open” areas, but are not allowed in the off-limits zone. Asked how they can be of help, they say: “We need passes to the zone,” says Jakub Sieczko, a paramedic. “But this is impossible.”Advertisement
“We have no access to the off-limits zone,” says a Polish Red Cross workerfrom the border area. “We can’t hand over aid packages ourselves.”
Syller says that the refugees are freezing, succumbing to hypothermia and shaking from fear and cold. “The children are having reactions similar to epileptic attacks. The suffering and terror here can only remind you of wartime,” he explains.
Wappa feels that she is “witnessing scenes like out of a war, but at least in a war things are clear. “This is worse, because here half the society denies what’s going on. They think it’s all a big sham, that there are politics behind it. People say of the refugees: ‘Why did they even leave home and why take their children?’”
This land is steeped in dark history of flight and deportation. And there are few reminders so cogent as in the village of Narewka, where a row of houses from before the second world war is adorned with enlarged photographs of the Jewish residents who lived here until the Holocaust.
The pictures show people posing in their finest clothes: an elderly couple, an Orthodox family, a girl in a polka-dot dress with bows in her hair, a sophisticated lady wearing a cap.
Now, past those houses in memoriam for Jews deported from here, military and police vehicles pass, carrying migrants for deportation.
END OF THE ARTICLE
[4]
PUSHBACKS ARE FORBIDDEN ACCORDING TO ARTICLE 19.EU CHARTER OF FUNDAMENTAL RIGHTS Article 18
Article 19 Protection in the event of removal, expulsion or extradition 1. Collective expulsions are prohibited. 2. No one may be removed, expelled or extradited to a State where there is a serious risk that he or she would be subjected to the death penalty, torture or other inhuman or degrading treatment or punishment.
”Polish pushback practices are also in violation of article 19 of the Charter and Protocol 4 of the ECHR, which both state unequivocally that collective or mass expulsions of aliens are prohibited” HUMAN RIGHTS WATCHPOLISH LEGISLATION AND VIOLATIONOF EU LAW A CHAPTER FROM THE HUMAN RIGHTS REPORT”DIE HERE OR GO TO POLAND”BELARUS’ AND POLAND’S SHARED RESPONSIBILITY FOR BORDER ABUSES https://www.hrw.org/report/2021/11/24/die-here-or-go-poland/belarus-and-polands-shared-responsibility-border-abuses
”On the outskirts of the Białowieża forest – which bestrides the border between south-east Poland and Belarus – a group of seven Iraqi Kurds make their weary way towards the Polish hamlet of Grodzisk.
The latest miles of their journey have been from Belarus – crossing back and forth twice, deported after their first and second attempts. Now a third time: through sub-zero temperatures, across the primeval forest’s marshy terrain. Among them are two children: an eight-month-old girl and a two-year-old boy.”THE GUARDIANON THE FROZEN FRONTIERS OF EUROPE WITHTHE MIGRANTS CAUGHT IN A LETHAL GAME
”This is one group among the thousands of migrants trapped in a perilous purgatorial terrain between Belarus and Poland, as gateway to the European Union, where they seek refuge and asylum. That gate has slammed shut, claiming eight known migrant lives so far.”
THE GUARDIANON THE FROZEN FRONTIERS OF EUROPE WITHTHE MIGRANTS CAUGHT IN A LETHAL GAME
”“At least 10 people, including a one-year-old child, have died at the EU’s Eastern borders in recent weeks. Today the European Commission is bringing in measures which undermine rights and normalize the dehumanization and suffering of people at the EU’s borders.” AMNESTY INTERNATIONALEU ”EXCEPTIONAL MEASURES” NORMALIZE DEHUMANISATION OF ASYLUM SEEKERS’1 DECEMBER 2021
In response to today’s proposals from the European Commission which would allow Latvia, Lithuania and Poland to derogate from EU rules, including by holding asylum-seekers and migrants at the border for 16 weeks with minimal safeguards, Eve Geddie, Director of Amnesty International’s European Office said:
“The arrival of people at the EU’s borders with Belarus is entirely manageable with the rules as they stand. Today’s proposals will further punish people for political gain, weaken asylum protections, and undermine the EU’s standing at home and abroad. If the EU can allow a minority of member states to throw out the rule book due to the presence of a few thousand people at its border, it throws out any authority it has on human rights and the rule of law.
“The current situation at the EU’s borders with Belarus is being used by some countries as an excuse to weaken protections of asylum-seekers and push their anti-migrant agenda. Holding asylum seekers in detention for four months, without the protection standards required by international law, is normalising de facto unlawful detention at the EU’s external borders.
“Asylum rules should be upheld, not allowed to be side-stepped by countries via so-called exceptional measures. Amnesty International is alarmed that the proposal will violate people’s rights, and exacerbate the humanitarian crisis at borders while continuing to expose the EU to further internal and external manipulation and blackmailing.
“While Lukashenka’s mistreatment and instrumentalization of migrants and asylum seekers is deplorable, he is exploiting the EU’s own tendency to treat people at their borders as a threat.
“At least 10 people, including a one-year-old child, have died at the EU’s Eastern borders in recent weeks. Today the European Commission is bringing in measures which undermine rights and normalize the dehumanization and suffering of people at the EU’s borders.”
END OF STATEMENT
POLAND-BELARUS REFUGEE CRISIS/LETTER TO THE EU/EU’S HUMAN OBLIGATIONS AGAINST THE REFUGEES
DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID UPDATE EN OFF THE RECORDVia dit artikel wil ik, ondanks de anti-vluchtelingenagenda vandit nieuwe kabinet Rutte IV en andere kritiekpunten, er mijn voldoeningover uitspreken, dat er, voor het eerst in de Nederlandse parlementaire geschiedenis, een zwarte minister, de heer Franc Weerwind, is toegetredentot een kabinet, het nieuwe Rutte IV.Dit is een verdere stap op de Weg naar Gelijkheid!ZIE MEER DETAILS DIRECT ONDER HET NOTENAPPARAAT
[Hoe is er beslist door de Asielverantwoordelijken?] ”Een discretionaire bevoegdheid is in het Nederlands bestuursrecht een bevoegdheid die een bestuursorgaan in meer of mindere mate de vrijheid toekent om in concrete gevallen naar eigen inzicht een besluit te nemen. Met de discretionaire bevoegdheid van een minister wordt de vrije ruimte van de minister om zelf te beslissen over een inwilliging of afwijzing van een verzoek om een verblijfsvergunning bedoeld” VERBLIJFBLOG/WOORDENBOEK/MIGRATIERECHT https://verblijfblog.nl/Woordenboek%20van%20het%20migratierecht/discretionaire-bevoegdheid/
”Als een vreemdeling volgens de regels niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning, mag de minister deze alsnog verlenen.”
Iedereen, die zich heeft ingezet voor de vluchtelingenstrijd, heeft weleensmet die discretionaire bevoegdheid te maken gekregen, die eropneerkomt, dat als alle juridische middelen zijn uitgeput en eenasielzoeker [1] dreigt te wordenuitgezet, dat als laatste redmiddel, de Staatssecretaris van Justitie ofAsiel [2], of de Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie [3], eenstreep door die uitzet beslissing kan trekken en alsnog een verblijfsvergunningkan verstrekken. Ook ondergetekende heeft regelmatig bij Ministers en/of Staatssecretarisseneen beroep gedaan op dit ”Principle of Last Hopes” en in sommigegevallen werkt het ook, omdat politieke druk, or whatever goes in the mindof a ruthless politician, toch kan uitmaken.Zoals in het geval van de naar Armenie uit te zettenkinderen Lili en Howick, die last minute van toenmalig Staatssecretaris Harberseen verblijfsvergunning kregen [4]
Maar goed, voordat we afdwalen:Die discretionaire bevoegdheid, die is er nu niet meer, ingeruild als zijis tegen een laatste Kinderpardon met wurgende, koopmansachtigevoorwaarden [5]Niet HELEMAAL opgeheven echter, want het bestaat nog wel, maar alseen LACHERTJE!Nu is dat Kinderpardon komen liggen bij….de IND,,,,dezelfdeorganisatie, die asielaanvragen beoordeelt en zo oordelend,afwijst. [6]Dus de afwijzer bepaalt, of er in dit geval een uitzonderingmogelijk is….[7]
HOE HEBBEN DE VERANTWOORDELIJKE ASIELBEWINDSLIEDEN BESLIST/IN WELKE MATE HEBBEN ZIJ GEBRUIK GEMAAKT VANHUN DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID?
Het is dus afgeschaft, die discretionaire bevoegdheid.Althans, die ligt niet meer in handen van bevoegde Asielbewindslieden. Nu leek het mij eens interessant om eens na te gaan, hoe die verschillendeStaatssecretarissen van Justitie en Ministers van Immigratie en Asiel nupersoonlijk beslist hebben, wie uiteindelijk mocht blijven en wie niet.Anders gezegd:In hoeveel gevallen zij gebruik hebben gemaakt van hun discretionnaire bevoegdheid.En in sommige gevallen verbaasden zij mij, terwijl mijn oordeel over henniet is veranderd.
I MINISTER VERDONK, MINISTER VOOR IMMIGRATIE, INTEGRATIEEN ASIEL IN HET TWEEDE KABINET BALKENENDE [2003-2006]LET’S BEGIN WITH ”IJZEREN RITA” Laten we beginnen met de Eerste, dieondergetekende hiernoemt, minister Rita Verdonk in de kabinetten Balkenende II en III [8], vanwege haaronbuigzaamheid ook wel aangeduid met ”Ijzeren Rita” [9]Veel hebben ondergetekende en anderen, waaronder de onvergetelijkevluchtelingenwerker Wietse Potijk [10] de degens met haar gekruist,er zijn websites ontstaan vanuit verontwaardiging over haar beleid,die nu nog steeds geduchte pro vluchtelingenwebsites zijn [11]Er zijn tijdens haar bewind heel wat schandalen geweest, die er vaakmee samenhingen, hoe zij de Hand lichtte met de mensenrechten vanvluchtelingen, soms met desastreuze gevolgen. [12]Ook internationaal, onder andere van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch, was er veel kritiek op haar beleid [13]Zie hier nogmaals alle schandalen, met als dramatisch Dieptepuntde Schipholbrand. [14] Tot zover minister Verdonk, van wie dus weinig goeds te zeggen is [15],wat overigens bepaald niet betekent, dat haar opvolgers beter zijn of waren.Bepaald niet.Maar daar gaat het hier niet om. Mijn onderzoek is naar de mate waarin minister Verdonk en opvolgers gebruikgemaakt hebben van de toen nog bestaande discretionaire bevoegdheid.Gewoon, omdat het sowieso belangrijk is om dit te weten en op een rijtje te hebben..Want hoe meer facetten van het vreemdelingen/Asielbeleid in kaartworden gebracht, hoe beter.
MINISTER VERDONK/DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID Minister Verdonk, die als minister zitting heeft gehad in de kabinettenBalkenende II en III, van 27 mei 2003 tot 14 december 2006 alsMinister voor Vreemdelingenbeleid en Integratie [16], heeft maar liefst 1100 keergebruik gemaakt van haar discretionaire bevoegdheid! [17]Daarmee is zij de Grote Koploper vergeleken bij haar opvolgers.Eerlijk gezegd, dit verbaasde mij ten zeerste van Ijzeren Rita! [18] Toegegeven, er lagen nog veel achterstallige dossiers uit de periodevan Minister Nawijn [19]Toegegeven, aanvankelijk weigerde Verdonk de dossiers uit de periodeNawijn [ruim 15 000 brieven] in behandeling te nemen en werd zij door de Raadvan State teruggefloten [20], maar uiteindelijk deed ze het toch.En verleende zij dus 1100 verblijfsvergunningen per discretionairebevoegdheid. [21] II
NEBAHAT ALBAYRAK, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE INKABINET BALKENENDE IV [22 FEBRUARI 2007, 23 FEBRUARI 2010][HIRSCH BALLIN TUSSEN VERDONK EN ALBAYRAK IN] Dan nu de opvolgster van minister Verdonk, Nebahat Albayrak, Staatssecretarisvan Justitie onder het kabinet Balkenende IV, vanaf 2007-2010 [22]Niet helemaal natuurlijk, want toen minister Verdonk onder parlementairedruk aftrad als minister van Vreemdelingenzaken, nam minister van JustitieHirsch Ballin tijdelijk het dossier van haar over [23]Over zijn eventueel gebruik van de discretionaire bevoegdheid weet ikniet veel.Wel heb ik kunnen ontdekken, dat Hirsch Ballin tenminste in tweegevallen gebruik heeft gemaakt van zijn discretionaire bevoegdheid:In geval van de Congolese asielzoeker Mpanzu Bamenga, later D’66 raadslid inEindhoven en in geval van een groep van 181 Syriers, die dreigden teworden uitgezet en over wie informatie in handen was gekomen vanSyrische ambtenaren, wat een zeker gevaar kon inhouden. [24]Hirsch Ballin zou later nog opmerkelijk zijn, omdat hij zich op het CDA partijcongres uit 2010 nadrukkelijk uitsprak tegen samenwerking metde PVV en in 2020 tegen de CDA coalitie met Forum voor Democratie’met Forum voor Democratie in de Provinciale Staten Noord Brabant [25],een samenwerking, die trouwens in 2021 weer werd opgezegd. [26]Niet van belang voor dit artikel, maar het zegt wel iets over Hirsch Ballin. TERUG NAAR ALBAYRAK: NEBAHAT ALBAYRAK, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE [27] Een van de belangrijkste stappen onder haar bewind was haar uitvoeringvan de inwerkingtreding van de Generaal Pardonregeling [op 15 juni 2007] [28]Het betrof asielzoekers die vóór 1 april 2001 een asielverzoek hadden gedaan, dan wel die zich voor die datum bij de IND of Vreemdelingenpolitie hadden gemeld voor het indienen van een aanvrage. Deze asielzoekers moesten sinds 1 april 2001 ononderbroken in Nederland hebben verbleven. Criminelen en asielzoekers die hadden gelogen bij hun asielaanvrage vielen buiten de regeling. Ook gezinsleden van alsnog toegelaten vreemdelingen kregen recht op verblijf, indien zij vóór 13 december 2006 in Nederland waren gekomen en er al een gezinsverband bestond. [29]
Voor deze Generaal Pardonregeling, waarvoor reeds onderVerdonk was gepleit [30] en door haar steeds verworpen [31]was er een ware ”Generaal Pardoncrisis” geweest tussenVerdonk en de Tweede Kamer, waar je de stukken van de orenvlogen en duidelijk werd, hoe Verdonk de zaak konfrustreren, ook staatsrechtelijk.Zie noot 32 VAN VERDONK [ik kan het blijkbaar niet laten, Verdonkte noemen] NAAR ALBAYRAK Maar minder fraai [na de tenuitvoeringslegging van het GeneraalPardon, waarvoor hard was gestreden, door de Kerken en zovele anderen] [33], was de sluiting,door Albayrak, van de noodopvang uitgeprocedeerde asielzoekers [34]Natuurlijk zijn er nog veel meer akeligheden te vermeldenover het beleid van Albayrak [35], maar daar gaat het hier nietom, maar om de discretionaire bevoegdheid en de mate, waarinzij daarvan gebruik gemaakt heeft:’ WELNU:NA VERDONK IS ALBAYRAK DE GROTE KOPLOPER!Zij heeft maar liefst 450 keer gebruik gemaaktvan haar discretionaire bevoegdheid! [36]Dat dat relatief veel is, kunt u zien aan haar opvolgers.
IIIGERD LEERS, MINISTER VOOR IMMIGRATIE EN ASIEL14 OCTOBER 2010 TOT 5 NOVEMBER 2012Onder het kabinet Rutte I Een grotere huichelaar dan minister Gerd Leers onderhet kabinet Rutte I heb ik in de politiek niet vaakmeegemaakt. [37]Zo weigerde hij gebruik te maken van zijn discretionaire bevoegdheid om het Koerdische gezin Yilmaz een verblijfsvergunning te geven. In 2008 heeft hij als burgemeester van Maastricht nog brandbrieven vanwege schrijnendheid voor hen geschreven [38]Een kwaadaardiger cynisme kun je je toch niet voorstellen! Nu, deze ”benepen” Leers heeft wel heel pover gebruik gemaaktvan zijn discretionaire bevoegdheidMaar 80 keer……, waarbij hij nog de kwestie van de ”gewortelde” Angolese asielzoeker Mauro voorde kiezen kreeg en na hem aanvankelijk te hebbenwillen uitzetten, wat tot veel ophef leidde, gaf hij hem een tijdelijkstudievisum [39]Op zijn Leers.[Het nieuwe kabinet Rutte-2 werd het vervolgens in 2012 eens over een kinderpardon, waardoor Mauro in 2013 met terugwerkende kracht een verblijfsvergunning kreeg. In 2021 kreeg hij een Nederlands paspoort.]
IV FRED TEEVEN, ”FRED DE VLUCHTELINGENJAGER” Opvolger van Albayrak werd Fred Teeven, Staatssecretarisvan Justitie onder de kabinetten Rutte I en II, van 14 october 2010 tot 9 maart 2015. [40]Zijn Staatssecretarisschap viel deels samen met de nog steedslopende ”We Are Here” periode, uitgeprocedeerde vluchtelingen,afkomstig uit asielopvangcentrum Ter Apel [later zouden zichanderen bij hen aansluiten], die weliswaar uitgeprocedeerd waren, maar ook niet konden worden uitgezet naar hun landvan herkomst, hetzij omdat de ambassades niet meewerkten,hetzij vanwege de oorlogssituatie, hetzij om andere factorenbuiten hun schuld. [41]In zulke gevallen hoort de Staat [hier de Staatssecretarisvan Justitie of Minister van Vreemdelingenzaken] de tussenwal en schip geraakte vluchtelingen alsnog een verblijfsvergunning te verlenen, het zogenaamde ”buitenschuldcriterium” [42], maar dat gebeurde mooi niet!Het was Teeven, die met deze groep te doen had, die in 2012afzakte van Ter Apel naar Amsterdam, werd opgevangen inde tuin van de Diakonie, daarna aan de Notweg in Osdorp belandde, haar zwerftocht van gekraakt pand naar gekraakt pand ondernam, gesteund door Kerken en solidairemensen en tot op de dag van vandaag op een rechtvaardige oplossing wacht [43], met als laatste Dieptepunt de rechtszaken,die de ”solidaire” Groen Links Wethouder Rutger Groot-Wassinktegen hen begon….[44] Maar goed, dat is na Teeven’s tijd en niet Teeven’s schuld. Wat WEL zijn schuld/verantwoordelijkheid is, was zijn destijdsonbuigzame houding tegen de We Are Here Groep.Het was Terugkeer [wat dus meestal niet mogelijk was] enanders verrekken. [45]Laten we EVEN aannemen, dat burgemeester van der Laan[toen burgemeester van Amsterdam] nog naar een aannemelijkeoplossing zocht[46], een conclusie, die Ik nadrukkelijk NIETheb getrokken [47], dan was het in ieder geval Teeven, diehem de pas afsneed. [48]Een keiharde was hij ja, wat hem de naam ”Fred de Vluchtelingenjager” opleverde [49]Gegeven door dichteres en activiste Joke Kaviaar [50] DOLMATOV Binnen het bestek van dit artikel ga ik niet uitgebreid inop alle onrechtmatigheden van Teeven’s beleid [of van de anderedoor ondergetekende genoemde en beschreven Staatssecretarissen/Ministers, aangezien de discretionaire bevoegdheid hier Doel is], maar toch wil ik noemen zijnverantwoordelijkheid voor de tragische zelfmoord van de Russische vluchteling Alexander Dolmatov, die door ernstigfalen van de verschillende onderdelen van de ”asielketen”tot zelfmoord is gedreven in Uitzet en Detentiecentrum Rotterdam Airport [51]JA, GEDREVEN!Want uit onderzoek en berichtgeving bleek, dat Dolmatovniet alleen reeel gevaar liep bij uitzetting naar Rusland,omdat hij lid was van een oppositiepartij tegen de Russischepresident Poetin en voor zijn verzet in Rusland was gearresteerd[52], er waren om en rond zijn asielbehandeling ernstigefouten gemaakt, waardoor hij dreigde te worden uitgezet.Zo werd hij ten onrechte in vreemdelingenbewaringgeplaatst.Informatie over Dolmatov die de vreemdelingenpolitie op papier had gezet was op verschillende plekken feitelijk onjuist. Ook had zijn advocaat, Marq Wijngaarden, op tijd beroep aangetekend tegen de afwijzing van de asielaanvraag. Ook was de zorg in detentiecentrum Rotterdam een farce:Zo hadden twee verpleegkundigen een arts moeten inschakelen om de zelfmoordneigingen van Dolmatov in te schatten. [53] Ramp op ramp dus, met desastreuze gevolgen.Zo vermeldt de Inspectie Justitie en Veiligheidin haar rapport ”Het overlijden van Alexander Dolmatov”onder andere in het Voorwoord onder ”Samenvattingen,conclusies en aanbevelingen”:”In samenhang bezien komt de Inspectie VenJ tot het oordeel dat er op verschillende momenten door verschillende organisaties in de vreemdelingenketen onzorgvuldig is gehandeld. Dit geldt ook voor hen die betrokken zijn bij de aan Dolmatov na zijn inbewaringstelling geboden juridische bijstand en medische zorg.” [54] Dat is duidelijke en harde taal genoeg! Politiek was en is natuurlijk Teeven, als Staatssecretaris van Justitie,die ook nog een keihard beleid voerde, verantwoordelijk, maar tochoverleefde hij het ”Dolmatov” debat:Oppositiepartijen SP, CDA, Partij voor de Dieren, D66, ChristenUnie en GroenLinks vonden [terecht] dat de staatssecretaris moest opstappen maar een motie daartoe werd niet gesteund door een meerderheid van PvdA, VVD, SGP, PVV en 50PLUS. [55] Zo gaat dat in de politiek.Waar een gewone burger in een dergelijk gevalmooi was vervolgd voor dood door schuld [56],komt deze Asielschurk met de schrik vrij, net zoalsVerdonk en co destijds met de Schipholbrand. [57] TEEVEN/DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID Je zou denken, dat keiharde Fred de Vluchtelingenjager [58]nauwelijks gebruik gemaakt heeft van zijn discretionairebevoegdheid, maar hij weet je te verrassen!Teeven dus maakte maar liefst 300 keer gebruik van zijndiscretionaire bevoegdheid! [59]Opmerkelijk was daarbij, dat Teeven een Kameroensedorststaker een verblijfsvergunning verstrekte, volgenssommige nieuwsbronnen, omdat hij beducht geweestzou zijn voor de herhaling van het Dolmatov drama…[60] VKLAAS DIJKHOFF, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE [20 MAART 2015-4 OCTOBER 2017] Daar heb je hem dan, de opvolger van Fred Teeven ”de Vluchtelingenjager” [61]:VVD Staatssecretaris van JustitieKlaas Dijkhoff, onder het kabinet Rutte II, Staatssectretaris van 20 maart 2015 tot4 october 2017[62], ook wel ”Klaas de Overvaller” genaamd[63]Lees er het stuk van dichteres, schrijfster en activisteJoke Kaviaar maar op na [64]Of weten jullie het nog [waarschijnlijk niet, time flieswhen you have fun….], diezelfde Klaas Dijkhoff,die graag veiligheid als GUNST verleent aan mensen, die vluchten voor oorlog [65]Een RECHT [66] omgebogen tot GUNST, als wareDijkhoff een Absolute Vorst….Leuk Heerschap…..Maar goed [of slecht]:De perfiditeit van het beleid van Dijkhoff [en voorgangers/opvolgers], hoewel even aangestipt [67] is hier het punt niet:In dit stuk gaat het om de mate waarin hij en voorgangers[en opvolger Mark Harbers] gebruik hebben gemaakt vanhun discretionaire bevoegdheid:Daar gaat ie dan:Klaas Dijkhoff, ”Klaas de Overvaller” [68], maakte 240 keer gebruik van zijn discretionaire bevoegdheid. [69]Valt mij nog mee….
VIMARK HARBERS, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE VAN26 OCTOBER 2017 TOT 21 MEI 2019”MENSELIJKE” MARK…….. And last, but not least:Mark Harbers, Staatssecretaris van Justitie in kabinetRutte III [70], ”menselijke Mark” [71], de man tijdenswiens Staatssecretarisschap de discretionaire bevoegdheid zouworden afgeschaft, of beter gezegd, overgeheveld naar de IND [72]Zo ”menselijk” was Mark Harbers, dat hij een asielzoeker, Ali Mohammed Al-Showaikh, liet uitzettennaar Bahrein [73], waar hij vervolgens werd gearresteerd en volgens mensenrechtenorganisatie Amnesty International waren er sterkte aanwijzingen, dat hij was mishandeld! [74]Amnesty International merkte daarover onder andere op in een verklaring:”Hoewel algemeen bekend is hoe Bahrein omgaat met familieleden van politiek activisten besloot Nederland om Al-Showaikh uit te leveren aan Bahrein.”EN”Door Ali Mohammed al-Showaikh terug te sturen naar zijn land van herkomst maakte Nederland zich schuldig aan het non-refoulementprincipe (het verbod op terugzending naar een land waar de vluchteling vervolging te vrezen heeft of waar zijn leven of veiligheid in gevaar is). De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) had moeten weten dat Al-Showaikh in Bahrein gevaar zou lopen.” [75] Weet u nog?Dezelfde IND, die nu beschikt over de discretionaire bevoegdheid……[76]Over deze schandalige en onverkwikkelijke kwestiezijn destijds nog Kamervragen gesteld door D’66 en deChristen Unie [8 januari 2019] en later door de PvdA [7 maart2019] [77]Ook heeft ondergetekende destijds de Staatssecretaris aangeschreven [met daaraan gehecht eerdere correspondentieover een uitzetting naar Soedan] [78]Maar het ging over Harber’s discretionaire bevoegdheid.In een geruchtmakende zaak heeft hij daarvan gebruik gemaakt:In de kwestie Howick en Lili [79] En dan nu de Vraag, hoe vaak Harbers gebruik gemaakt heeft van zijn discretionaire bevoegdheid?Dat was slechts 26 keer! [80]Het feit in aanmerking genomen, dat hij al twee jaar Staatssecretaris was, voordat de discretionaire bevoegdheid hemwerd ontnomen:Dat zegt wel iets over zijn zelfverklaarde ”menselijkheid” [81]
EPILOOG Van Verdonk tot HarbersIk heb ze op een rijtje gezet, de bewindspersonen,die gebruik hebben gemaakt van hun discretionaire bevoegdheid.De een meer dan de ander.Sommigen verrasten me, van anderen [Leers/Harbers] vond ikhet liggen in de Lijn der Verwachting.Als er meer gebruik is gemaakt van die discretionaire bevoegdheid, is dat fijn voor betrokkenen natuurlijk. Maar mijn mening over die bewindslieden is niet veranderd. Want veel of weinig gebruik van die discretionaire bevoegdheid: Het beleid deugt in grond niet, zolang vluchtelingen wordengecriminaliseerd, rechteloos gemaakt en opgesloten.Zolang ook maar EEN iemand wordt uitgezet naar eenonveilig land. Ik heb gezegd. ASTRID ESSED TEKST VAN TROUW ARTIKEL, WAARUIT AANGEHAALD INBEGINZIN ARTIKELDIRECT HIERONDER DE NOTEN TROUWDE DRUK OP DE STAATSSECTRETARIS ASIELZAKEN IS TE GROOT, VINDT DE EIGEN VVD19 NOVEMBER 2018
Als een vreemdeling volgens de regels niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning, mag de minister deze alsnog verlenen. De VVD wil deze discretionaire bevoegdheid afschaffen, maar dit pleidooi vindt geen gehoor in de Tweede Kamer.
Gerd Leers, minister van vreemdelingenzaken in het eerste kabinet-Rutte, zei in 2012 in deze krant: “Neem van mij aan: gebruikmaken van je discretionaire bevoegdheid of niet, is het moeilijkste wat ik heb meegemaakt.”
De CDA’er nam de dossiers met ‘schrijnende gevallen’ in een rode map mee naar huis. Daar begon de worsteling. Verdiende dit asielgezin alsnog een verblijfsvergunning, ondanks dat de rechter anders heeft besloten? Oftewel: moest hij zijn hart laten spreken?
Alle collega’s van Leers kennen de situatie. Het is meer dan ingewikkeld, liet Klaas Dijkhoff (staatssecretaris van asielzaken tussen 2015 en 2017) destijds weten in het AD. Ook hij kreeg moeilijke dossiers mee naar huis, met de vraag of in bepaalde gevallen genade voor recht moest gaan.
Dijkhoff: “Als ik geen discretionair besluit neem, wordt dat onmenselijk gevonden. Doe ik het wel, dan is het eerlijk. Maar het is per definitie níet eerlijk. De meesten zijn wel teruggegaan en hebben zich netjes aan de regels van onze overheid gehouden. Degene die mij een brief schrijft, heeft toch jarenlang tegen de samenleving gezegd: ik negeer jullie regels (…) Het voelt voor mij nooit als iets eerlijks, om die bevoegdheid te gebruiken.”
Enorme belasting
VVD-Kamerlid Malik Azmani wil van de discretionaire bevoegdheid af. Hij vindt dat de druk op Mark Harbers, partijgenoot en huidig staatssecretaris van asielzaken, groot is. Te groot. Azmani: “Het is een enorme belasting voor bewindslieden.”
Waar dat toe kan leiden, bleek enkele maanden geleden, toen de uitgeprocedeerde Armeense kinderen Lili en Howick dreigden te worden uitgezet. Hun lot lag in handen van Harbers. Het tweetal werd onderwerp van een fel politiek en maatschappelijk debat en mocht uiteindelijk in Nederland blijven van de staatssecretaris. Op enig moment moest Harbers onderduiken vanwege bedreigingen.
Azmani wil zijn pleidooi niet ophangen aan de kwestie-Lili en Howick. Hij vindt per definitie dat het niet aan de politiek is om nog een finaal oordeel te vellen over individuele asielzoekers, nadat de rechter heeft gesproken. Het ongemak is, vindt Azmani, “dat iedereen iets vindt van een bepaalde zaak. Uiteindelijk moet de staatssecretaris daar een besluit over nemen, maar mag hij het niet uitleggen.” De worsteling van Harbers vindt achter de schermen plaats – en daar hoort deze te blijven.
Specialisten
De VVD stelt als alternatief voor dat in schrijnende gevallen de Immigratie- en Naturalisatiedienst iemand alsnog een vergunning verleent. “Daar zitten de specialisten”, zegt Azmani. Bovendien leidt de discretionaire bevoegdheid volgens hem tot willekeur. Iemand kan in de map van de staatssecretaris terechtkomen na een brief van een bezorgde burgemeester. Azmani: “Maar wat als niemand voor een asielzoeker in de bres springt? Wat als een school niet in actie komt?”
De VVD zal het voorstel vanavond toelichten, tijdens een Kamerdebat over de justitiebegroting. Op applaus hoeft Azmani niet te rekenen, ook niet binnen de eigen coalitie. D66 laat bij monde van Kamerlid Maarten Groothuizen weten: “Zolang verruiming van het kinderpardon niet serieus op tafel ligt, is afschaffen van de discretionaire bevoegdheid geen optie.” De ChristenUnie sluit zich daar bij aan. Ook het CDA verwerpt het VVD-plan. Volgens Kamerlid Madeleine van Toorenburg is deze bevoegdheid iets ‘dat wij moeten koesteren in Nederland en niet moeten bezoedelen met partijpolitiek’. Ze doet daarbij wel een oproep aan politici om zich in het openbaar niet te bemoeien met individuele asielkwesties. “Want als wij dat wel gaan doen, dan halen wij de bijzondere bevoegdheid van de bewindspersoon onderuit.”
Op Radio 1 zei Leers vandaag iets soortgelijks. Het probleem is de politiek, vindt hij, niet het instrument van de discretionaire bevoegdheid. Leers verwerpt het voorstel van Azmani: “In elk systeem komen mensen tussen de wielen”. En dan moet een bewindspersoon op het allerlaatste moment kunnen ingrijpen. EINDE ARTIKEL TROUW NOTEN NOTEN 1 T/M 10 https://www.astridessed.nl/noten-1-t-m-10-asielbewindslieden/
‘Iedereen moet toegang hebben tot het recht, ongeacht waar je vandaan komt, wat je persoonlijke situatie is of wat er in je portemonnee zit. Ik wil alle mensen in dit land het vertrouwen geven dat ze altijd kunnen rekenen op de democratische rechtsstaat.’
Franc WeerwindMinister voor Rechtsbescherming
Geboren op 22 september 1964 in Amsterdam, ongehuwd, 3 kinderen. Partij: D66.
Taken
Raad voor de Rechtspraak/Zittende magistratuur
Juridische beroepen
Rechtsbestel
Rechtsbijstand
Slachtofferhulp
Sanctiebeleid (DJI, inclusief TBS), inclusief bijbehorende wijzigingen Wetboek van Strafrecht
Justitieel jeugdbeleid
Aanpak recidive
Uitvoeringsketen strafrechtelijke beslissingen
Adoptie
Preventie (persoonsgericht en generiek)
Wet Rechterlijke Organisatie
Wet Burgerlijke Rechtsvordering
Wijziging Wetboek van Strafvordering (primair)
Wetgevingskwaliteit
Privaatrecht, inclusief personen- en familierecht
Verbod verenigingen en financiering
Faillissementswet
Algemene wet bestuursrecht
Auteursrecht/intellectuele eigendom
Kansspelen
Bescherming persoonsgegevens
Autoriteit persoonsgegevens
Dienst Justis
CJIB
Raad Strafrechttoepassing en Jeugdbescherming
Raad voor de Kinderbescherming
ANTI VLUCHTELINGENDISCOURS KABINET RUTTE IV ” Mensen die niet rechtmatig in Nederland mogen blijven, moeten terugkeren naar het land van herkomst. We zetten in op effectieve maatregelen die gericht zijn op of bijdragen aan terugkeer of vertrek van mensen die niet in Nederland mogen blijven. Dit doen wij door intensieve begeleiding via het terugkeerspoor uit te breiden, de meldplicht aan te scherpen, het onderwijs in gezinslocaties in AZC’s in te richten op onderwijs in de taal van het land van herkomst en het uitbreiden van de Landelijke Vreemdelingen Voorziening (LVV) naar een landelijk dekkend netwerk waarbij de opvang altijd gericht is op terugkeer. Zelfstandige gemeentelijke opvang is dan niet meer nodig en wordt door het Rijk niet meer gefinancierd. Als sluitstuk van een zorgvuldig proces wordt in de wet het middel van de ongewenstverklaring aangepast zodat deze ook betrekking kan hebben op uitgeprocedeerde asielzoekers die weg moeten, die weg kunnen, maar die niet meewerken aan hun terugkeer of vertrek en daarbij richten we ons in het bijzonder op diegenen die overlast veroorzaken.”
REGEERACCOORD”OMZIEN NAAR ELKAAR, VOORUITKIJKENNAAR DE TOEKOMST”COALITIEACCOORD 2021-2025VVD, D’66, CDA EN CHRISTENUNIE [ASIEL, BLADZIJDE 45]
Kritiek op ongewenstverklaring: ‘illegaliteit wordt nu strafbaar’
Vanuit Bij1, GroenLinks en Volt klinken vragen over de ongewenstverklaring die de coalitie wil invoeren voor uitgeprocedeerde asielzoekers. De partijen leggen dat uit als een strafbaarstelling van illegaliteit en GroenLinks-leider Klaver wijst Kaag erop dat oud-D66-leider Pechtold daar juist lang oppositie tegen heeft gevoerd.
“Er zijn veel mitsen en maren, maar de strafbaarstelling is weer terug”, aldus Klaver. “Het is slimmer opgeschreven, ik las er bijna overheen, maar het staat er toch echt: illegaliteit wordt strafbaar.” Kaag is het daar niet mee eens en legt uit dat het wat haar betreft een sluitstuk is van een langer proces en niet een generieke strafbaarstelling van illegaliteit.
Klaver ziet dat anders: “Het zal wel het sluitstuk zijn, maar het sluitstuk is dat illegaliteit strafbaar wordt. Als het eruitziet als een eend, zwemt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het een eend.” De leider van D66 houdt vol dat die uitleg van de ongewenstverklaring in het akkoord niet juist is.
Waar gaat de discussie over strafbaarheid van illegaliteit over?
In het coalitieakkoord staat dat mensen die illegaal in Nederland verblijven eerder een zogenoemde ongewenstverklaring krijgen. In Nederland zijn of naar Nederland komen is dan strafbaar.
Die ongewenstverklaring bestaat al, en wordt gegeven aan personen die geen verblijfsvergunning hebben en zijn veroordeeld voor een ernstig strafbaar feit (in of buiten Nederland), een gevaar zijn voor de openbare orde en veiligheid of meerdere malen de Vreemdelingenwet hebben overtreden.
De coalitie wil dit uitbreiden. Ook mensen die illegaal in Nederland verblijven en niet meewerken aan terugkeer naar hun eigen land en overlast veroorzaken, krijgen dan zo’n ongewenstverklaring. Hoe dit juridisch geregeld gaat worden is nog niet bekend.”
Klaver wil visie, ‘afrekenbare doelen’ en doorrekeningen van plannen zienOok in de bijdrage van GroenLinks-leider Jesse Klaver is er opnieuw aandacht voor de plannen die de coalitie heeft voor de zorg, die hij net als veel andere oppositiepolitici uitlegt als een bezuiniging. Hij wil dat het zorghoofdstuk in het akkoord wordt aangepast. “Wat jullie nu doen, is onverantwoord. Iedereen die zegt ‘het is minder meer’: dat wordt al tien jaar gezegd.”Hij complimenteert de coalitie voor de “echt hele mooie zaken” die ook in het akkoord staan, maar zegt dat hij er meer van had verwacht. “Wat voor mij ontbreekt is visie. Ik mis de verbindingen tussen beleidsterreinen. Ik weet wel wat jullie willen gaan doen, maar ik weet niet waar jullie heen willen”, aldus Klaver. “Dit regeerakkoord is noch goed uitgewerkt, noch op hoofdlijnen. Daardoor is het vlees noch vis.”Klaver vraagt de coalitiepartijen of ze voor de presentatie van een regeringsverklaring bereid zijn om een lijst op te stellen met “afrekenbare doelen”. “Waar willen jullie heen en waar zijn jullie over drie jaar op af te rekenen?” Ook wil de leider van GroenLinks bij de regeringsverklaring doorrekeningen door de planbureaus zien van de plannen.Waar gaat de zorgdiscussie over?Zonder politieke maatregelen stijgen de zorgkosten de komende jaren ‘vanzelf’ van bijna 89 miljard euro in 2022 naar 95 miljard in 2026. Dat komt door vergrijzing en duurdere zorginnovaties. De coalitiepartijen willen die groei afremmen, met uiteindelijk 4,5 miljard euro per jaar minder uitgave in 2052. In 2026 staat de teller per saldo op 782 miljoen minder aan zorguitgaven. Die komen dan op 94,5 miljard euro per jaar in plaats van 95,3 miljard.
ÉÉN DAG GELEDENSegers (CU) wil dat er preciezer over de zorgplannen wordt gesprokenChristenUnie-leider Segers wil dat er “met meer precisie wordt gepraat over de zorg”. Dat zegt hij in reactie op Marijnissen van de SP die de zorgplannen van de coalitiepartijen in haar termijn opnieuw uitlegde als een bezuiniging.”Wat ik echt lastig vind, is om iedere keer te horen ‘er wordt bezuinigd, er wordt bezuinigd'”, zegt Segers. Hij zegt dat hij inderdaad openstaat voor een gesprek over de plekken waar in de zorg bezuinigd kan worden, zoals in de bureaucratie – “net als de SP” – maar hij wil af van de retoriek dat er in de zorg nu “met de botte bijl” wordt bezuinigd.Segers benadrukt dat er volgens het akkoord dat gisteren is gepresenteerd 9 miljard euro extra naar de zorg gaat in de komende periode.
ÉÉN DAG GELEDENWilders: akkoord is geen prestatie maar blijk van angstHet woord is na de lunchpauze het eerst aan PVV-leider Wilders. Hij herhaalt opnieuw dat miljoenen Nederlanders volgens hem Rutte niet meer vertrouwen, “en ze zullen zijn leugens en wanbeleid nooit vergeten”. Wilders vindt het coalitieakkoord geen prestatie, maar een blijk van “angst voor de kiezer die hard met hen zou afrekenen bij nieuwe verkiezingen”.Net als andere oppositiepartijen staat Wilders stil bij de plannen voor de zorg. “Men gaat 5 miljard euro structureel bezuinigen op de zorg, welke gek heeft zoiets verzonnen?”, vraagt hij zich af. “Wij hadden als PVV het tegenovergestelde verwacht, wij hadden structurele mega-investeringen verwacht. Wat zijn dit voor prioriteiten? Hebben ze dan helemaal niets geleerd van de coronacrisis?” De PVV wil dat er meer geld komt voor de zorg en wil ook dat er meer wordt gedaan voor lastenverlichting.Waar gaat de zorgdiscussie over?Zonder politieke maatregelen stijgen de zorgkosten de komende jaren ‘vanzelf’ van bijna 89 miljard euro in 2022 naar 95 miljard in 2026. Dat komt door vergrijzing en duurdere zorginnovaties. De coalitiepartijen willen die groei afremmen, met uiteindelijk 4,5 miljard euro per jaar minder uitgave in 2052. In 2026 staat de teller per saldo op 782 miljoen minder aan zorguitgaven. Die komen dan op 94,5 miljard euro per jaar in plaats van 95,3 miljard.
ÉÉN DAG GELEDENKritiek op ongewenstverklaring: ‘illegaliteit wordt nu strafbaar’Vanuit Bij1, GroenLinks en Volt klinken vragen over de ongewenstverklaring die de coalitie wil invoeren voor uitgeprocedeerde asielzoekers. De partijen leggen dat uit als een strafbaarstelling van illegaliteit en GroenLinks-leider Klaver wijst Kaag erop dat oud-D66-leider Pechtold daar juist lang oppositie tegen heeft gevoerd.”Er zijn veel mitsen en maren, maar de strafbaarstelling is weer terug”, aldus Klaver. “Het is slimmer opgeschreven, ik las er bijna overheen, maar het staat er toch echt: illegaliteit wordt strafbaar.” Kaag is het daar niet mee eens en legt uit dat het wat haar betreft een sluitstuk is van een langer proces en niet een generieke strafbaarstelling van illegaliteit.Klaver ziet dat anders: “Het zal wel het sluitstuk zijn, maar het sluitstuk is dat illegaliteit strafbaar wordt. Als het eruitziet als een eend, zwemt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het een eend.” De leider van D66 houdt vol dat die uitleg van de ongewenstverklaring in het akkoord niet juist is.Waar gaat de discussie over strafbaarheid van illegaliteit over?In het coalitieakkoord staat dat mensen die illegaal in Nederland verblijven eerder een zogenoemde ongewenstverklaring krijgen. In Nederland zijn of naar Nederland komen is dan strafbaar.Die ongewenstverklaring bestaat al, en wordt gegeven aan personen die geen verblijfsvergunning hebben en zijn veroordeeld voor een ernstig strafbaar feit (in of buiten Nederland), een gevaar zijn voor de openbare orde en veiligheid of meerdere malen de Vreemdelingenwet hebben overtreden.De coalitie wil dit uitbreiden. Ook mensen die illegaal in Nederland verblijven en niet meewerken aan terugkeer naar hun eigen land en overlast veroorzaken, krijgen dan zo’n ongewenstverklaring. Hoe dit juridisch geregeld gaat worden is nog niet bekend.
Reacties uitgeschakeld voor Discretionaire Bevoegdheid
”Ik vind, dat mensen, die vluchten voor oorlog, die moetenwe veiligheid bieden.Dat is menselijk en dat is een gunst, die ik graag verleenMaar ik wil wel af van een automatisme, dat een oorlogsvluchtelingna vijf jaar altijd mag blijven
Er zijn ook mensen bij, die onze normen en waarden niet delen,die niet zo goed bij ons passen en ik vind, dat je heel zorgvuldig moetzijn in wie je tot onze samenleving toelaat
Daarom vind ik dat oorlogsvluchtelingen drie tot vier jaarmoeten kunnen blijven en daarna, als het veilig is, terug naar huisen als het niet veilig is,. terug naar opvang in de regio
en in de periode, dat mensen hier zijn, helpen we ze, we biedenze veiligheid en onderdak, maar ook scholing, zodat ze het landvan herkomst kunnen opbouwen of in de regionale opvangeen steentje kunnen bijdragen om die beter te maken en ben jeiemand, een vluchteling, die wel onze waarden deelt en meteen alshij hier is, in die jaren, zijn best doet er wat van te maken en een steentjebij te dragen, nou dan vind ik, dan kunnen we ook mogelijkheden creeren,dat je toch mag blijven, omdat je bij ons past.Voor de rest van de vluchtelingen geldt dat het verblijf tijdelijk isen als zij weer terug zijn naar de opvang in de regio, kunnen eranderen naar Nederland komen en zo houden wij controle over wie erin Nederland mogen blijven en wie niet.
Zo zie ik het het liefst en dat is geen belofte, dat het ook gaat lukken,daar is heel veel voor nodig
Ik zou graag horen, hoe jullie erover denken, wat jullie van mijn ideeenvinden, of we het moeten uitwerken tot een plan, of dat julliemisschien wel betere plannen hebben.Ik praat hier graag over met jullie en natuurlijk ook over andee onderwerpen
en 25 juni is de eerstvolgende keer dat het kan in Veldhoven, bij Cafede Burgemeester, vanaf half acht en je gaat sowieso lachen, niet omdatik er ben, maar cabaretier Rob Scheepers is er ook en die start de avond, duswees op tijd en om ons te belonen na een avond flinke politiekediscussie, zal hij hem ook afronden en zullen we allemaal met een groteglimlach op ons gezicht naar huis kunnen.” EINDE YOUTUBE FILMPJE ZIE OOK KLAAS DIJKHOFF GAAT OPTREDEN MET CABARETIER/ROBSCHEEPERS, YOU THINK YOU ARE FUNNY?/BRIEF AANROB SCHEEPERSASTRID ESSED23 JUNI 2018 https://www.astridessed.nl/klaas-dijkhoff-gaat-optreden-met-cabaretier-rob-scheepers-you-think-you-are-funny-brief-aan-rob-scheepers/
Reacties uitgeschakeld voor [Uit Astrid Essed’s Archief]/Recht op Asiel als ”Gunst”, volgens Staatssectretaris van Justitie Klaas Dijkhoff…..
INZET VOOR VLUCHTELINGEN/WIETSE POTIJK, DE MENS IN ACTIE! LEZERS! Recentelijk heb ik een stuk geschreven, waarin ik een Tribute heb gedaanaan een in mijn ogen Groot Man en ook Goede Vriend, vluchtelingenwerker Wietse Potijk uit het Friese dorp Gorredijk, die zich onvermoeibaar heeftingezet voor de rechten van vluchtelingen. [1]Hij overleed in 2006 [2].Dat is alweer een tijd geleden en ik heb hem na zijn dood direct eenhomage gebracht [3], maar toch kon ik het niet laten het nu, in 2022, 16 jaarlater, opnieuw te doen.Ik stuitte min of meer toevallig op hem en zijn inzet bijeen het schrijven van artikel, dat binnenkort op deze website verschijnten vond en vind, dat hij niet vergeten mag worden.Maar naast die tribute [4] wilde ik er ook een meer persoonlijke noot aangeven.Om de lezer te laten zien, wat voor mens hij was.Daarom laat ik hem hier persoonlijk aan het woord, na gedoken te zijnin mijn archief betr de mailwisseling met Wietse. Zie dus hieronder wat voor mens Wietse Potijk was ASTRID ESSED
DIT IS OM NOG EVEN TE LATEN ZIEN, WAT VOOR MENSWIETSE POTIJK WAS
Astrid Essed To:dpvn23nederland@hotmail.com Sun, Oct 1, 2006 at 8:26 AMBeste Wietse, Hoe gaat het met je?Bij dezen mijn complimenten tav je uitstekende aan premier Balkenende geschreven brief! Hartelijke groeten van vriendschapEveneens de hartelijke groeten aan de andere e-mailadressanten Astrid
MINISTERIE VAN ALGEMENE ZAKEN T.a.v. Minister president dhr. Prof. J. P. Balkenende Den Haag
Onderwerp: Uitspraak Rechtbank ( Chinese jongetje Hui)
Excellentie dhr. Balkenende,
Een groot deel van de Nederlandse samenlaving is geschokt bij de uitspraak van de rechter en zeer zeker de houding van de minister van Vreemdelingenzaken nadien, mevrouw Rita Verdonk.
Ik citeer de minister in haar verklaring na de uitspraak van de rechtbank: Hierin geeft zij aan dat het de keus is van de ouder om met haar kind in de cel te verblijven, er is namelijk genoeg opvang mogelijk bij familie, vrienden of voogd. Voor twee ouders is speciale opvang voorzien voor de ouder met die met kind niet de cel in hoeft.
Excellentie Balkenende, hoe in Gods naam verwacht u dat deze ouder(s), die al zeer getraumatiseerd zijn door het gebeuren, de jaren van onzekerheid en wachten, dat zij hun kind(ren) achter laten aan de zorg van vreemden om zelf in een cel te gaan zitten, wachtend totdat zij het land worden uitgezet? Zij vertrouwen bij nu geen mens en NIEMAND meer.
Was het niet U zelf, CDA Premier van Nederland, die ooit een statement maakte dat het gezin de hoeksteen van de Nederlandse samenleving is? Hoe dan niet voor Hui en zijn moeder, een jongetje die hier n Nederland geboren is en niets anders weet de dit land en cultuur, waarin HIJ opgegreid is. Hoe rijmt u dat met wat hier gebeurd in een Nederlandse gevangenis in Zeist? Erger nog is, dat u als het CDA en toch ,( Christelijke partij), in het nastreven van Gods woord, de geloofsleer en Ideologie héél anders handeld dan dat God zelf dat van u zou verwachten én willen excellentie Balkenende. In andere woorden, in de form van barmhatigheid, humaniteit en liefde voor de medemens, zoals God zelf dat doet, geeft niet waar in de wereld of wie het is. God maakt GEEN onderscheid.
Minister Verdonk, waar weinig goeds meer van te verwachten is anders dan haar eigen Imago verbetering, wat wij bij nu al wel gewend zijn van deze minister van leugens en aduquaat handelen, vergeet of weigerd te erkennen dat deze opgesloten kinderen met hun ouders géén papieren kúnnen krijgen, Abassades niét of weigeren mee te werken, wat lang al een bewezen feit is. Het is té gemakkelijk om dan maar te zeggen, de ouder(s) weigeren mee te werken, dat de ouder(s) hun verantwoordeliijkheid niet nemen, dus sluiten we ze op. Deze mensen hébben geen andere keuze Excellentie Balkenende, wanneer begrijpt het kabinet dat nu eens een keer.
Daarnaast staat minister Verdonk te beweren (liegen) in haar verklaring dat de in gevang gehouden kinderen het volgende krijgen in detentie. Verdonk zei: ,,Vanzelfsprekend proberen we de bewaringsperiode zo kort mogelijk te houden.” Gelogen, velen zitten daar veel en veel langer, het langst tot nu toe, 187 dagen opgesloten.
Verdonk: ,,We zorgen voor onderwijs, leermiddelen, wéér gelogen, luister naar Hui zelf die zei, ik mag niet leren en naar school hier. Anders probeer eens te praten met hulpverleners die dit allemaal van dichtbij mee maken, wanneer ze op bezoek gaan bij deze mensen, kinderen, hen te steunen in deze gevangenissen. Ook Zestienhove Rotterdam, géén verschil.
Verdonk: ,,Ook zorgen we voor spelmateriaal, wéér gelogen, luister naar Hui die zei, mijn speelgoed mocht ik niet mee nemen, ik heb hier niets, alles wordt afgenomen. Ik mag niets doen en we mogen maar twee keer luchten per dag, een kortere en langere, dat begrijp ik niet goed, ik weet het verschil niet.
Mijn eigen ervaring als hulpverlener daarmee. Bij aankomst gevangenis moet je bijna uit je kleren om binnen te komen, alles wordt onderzocht en nagekeken eerst. Op kinderverjaardag bezoek, de taart werd afgenomen en meegenomen en open gesneden, vermengeld teruggekregen, met bedorven smaak, dus aardigheid eraf. Het kadeautje moest ook afgegeven worden en hebben we niet teruggezien. Verteld werd dat het eerst moest worden nagekeken. Ik vroeg me af in wat voor in Nederland helhol wij terecht waren gekomen met rondom ons geblindeerde ramen. Ooit zoiets eerder meegemaakt rijdende door de toen nog, Oost Duitse grens zone geconfronteerd bij de Gestapo, mijn zus in West Berlijn te kunnen bezoeken. En daar dacht ik toe aan. Wat een land leven wij zeg, en dan maar verkondigen, het gaat zo goed allemnaal. Daar moet je dan TROTS op zijn.
Met vriendelijke groet en hoogachting,
Dhr. W. J. Potijk Steunpunt Friesland Vluchtelingenhulp Vluchteling Coördinator Gorredijk
Reacties uitgeschakeld voor Inzet voor vluchtelingen/Wietse Potijk aan premier Balkenende/De mens in actie!
Onderstaand artikel is opgedragen aan een bijzonder mens en groot Vriend, Wietse Potijk, die helaas recentelijk, dd 20-10 is overleden. Hij was een humanitair mens in de ware zin van het Woord, die zich als vluchtelingencoordinator Friesland en zeer gewaardeerd lid van de humanitaire vluchtelingenorganisatie van Harte Pardon op bijzondere wijze inzette voor de belangenbehartiging van vluchtelingen en asielzoekers.
Niet alleen zette hij zich in grote mate in voor praktische hulpverlening, eveneens bestookte hij Tweede Kamerleden en minister Verdonk met brieven, mails en verzoeken tot de zo broodnodige humanitaire inzet tav vluchtelingen en asielzoekers. Eveneens had hij jarenlang in Canada gewoond, waar hij zich actief had ingezet voor de rechten van Indianen. Met grote verontwaardiging kon hij zich bovendien uitlaten over het onrecht, de Palestijnen en de burgerbevolking in Darfoer aangedaan. Maar ook organiseerde hij het opzetten van een speeltuin in zijn woonplaats, het Friese Gorredijk Ik draag dit artikel niet alleen aan hem op, vanwege zijn onvoorstelbare humanitaire inzet, maar tevens, omdat ik weet, dat hij het met vreugde en instemming gelezen zou hebben
En hij zou gezegd hebben ”Goed zo meisje”.
Ik en vele anderen zullen hem node missen. Moge hij rusten in vrede.
”En zij wikkelde hem in een doek en legde hem in de kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg” In een aloud verhaal wordt verteld, hoe een arm Joods echtpaar in het door de Romeinen bezette Judea [het huidige Israël en de bezette gebieden], vanwege een door de Romeinse keizer Augustus genomen maatregel tot een volkstelling, terugreisde naar hun geboorteplaats om zich te laten registreren. Aldaar gekomen moest de hoogzwangere vrouw bevallen, maar voor haar en haar verwachte kind was ”geen plaats in de herberg”. Waarschijnlijk heeft zij daarom toestemming gekregen, haar Kind in een voor een bevalling uitgesproken ongeschikte plaats als een onhygiënische stal, ter wereld te brengen.
Meestal wordt dit verhaal ons met Kerstmis gepresenteerd als een zoetelijk, sentimenteel gebeuren, waarmee de harde, nietsontziende werkelijkheid wordt gebagatelliseerd. Anno 2006 is er in Nederland nog steeds sprake van kinderen voor wie geen plaats is in de herberg, ondanks de internationale humanitaire rechtsverdragen in het algemeen en het Kinderrechtenverdrag in het bijzonder.
Situatie asielzoekerskinderen in Nederland:
Het is evident, dat de humanitaire situatie van asielzoekerskinderen in Nederland direct samenhangt met de door de ouders al dan niet succesvol aangespannen procedure ter verkrijging van een verblijfsvergunning of een vluchtelingenstatus. In de praktijk echter is de kans op een succesvolle uitslag van een asielprocedure zeer gering.
a AC-procedures
Een en ander is met name te wijten aan het bestaan van de versnelde procedure, de zogenaamde AC-procedure. Volgens de door de UNHCR [VN-Vluchtelingenorganisatie]] opgestelde criteria, ontwikkeld in de zogenaamde Excom-conclusies, dient een versnelde procedure slechts te worden toegepast in apert-frauduleuze situaties. In de praktijk echter wordt deze procedure, waar slechts na twee gesprekken door de IND wordt vastgesteld of iemand al dan niet wordt toegelaten tot de uitgebreide procedure [het alternatief is uitzetting], in meer dan 60 porcent van de gevallen toegepast Het gevaar is hierbij levensgroot aanwezig, dat ook mensen uit oorlogsgebieden dmv deze versnelde procedure worden afgewezen, waarna zij kunnen worden uitgezet naar een onleefbare situatie, met alle gevolgen van dien. Ook bij reguliere procedures, hebben de door de lange wachttijd ontstane psychische spanningen bij de ouders een directe invloed op de door kinderen opgelopen spanningen ern angststoornissen.
Een zeer belangrijke bijkomende factor waarmee door zowel de IND als minister Verdonk van Vreemdelingenzaken te weinig rekening gehouden wordt is het feit, dat het merendeel van de asielzoekerskinderen in Nederland is geboren en een groot deel van de lagere school en soms ook Middelbare Schoolperiode in Nederland heeft doorgebracht. Hierdoor is, nog afgezien van de al dan niet aanwezige veiligheidssituatie in het herkomstland van de ouders, de aanpassing aldaar voor deze veelal in Nederland opgegroeide kinderen zeer problematisch, aangezien zij vaak noch de taal uit het herkomstland spreken, noch enige sociaal-emotionele affiniteit hebben met de aldaar aanwezige situatie cq culturele gebruiken.
b Het ontbreken van basisvoorzieningen in afwachting van beroep tegen afwijzing
Volgens de Nederlandse asielwetgeving kunnen asielzoekers, die in de AC-procedure zijn afgewezen, evenals trouwens asielzoekers, die een tweede asielprocedure aanspannen op grond van nieuw bewijsmateriaal, tijdens hun beroep tegen de afwijzing geen aanspraak maken op de in Nederland geldende elementaire basisvoorzieningen, waardoor iedere inkomstenbon ontbreekt. Nog afgezien van de evidente inhumaniteit is deze maatregel een flagrante schending van artikel 11 van het Internationaal Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten, dat uitdrukkelijk het recht van iedereen erkent op ”voldoende voedsel, kleding en adequate behuizing”.
Daarenboven heeft de VN-Commissie voor Sociale, Economische en Culturele Rechten gesteld, dat hiervan geen enkele groepering dient te worden uitgesloten, waarbij zij daarenboven expliciet melding heeft gemaakt van het recht van asielzoekers. Eveneens heeft zij met klem geprotesteerd tegen discriminatie van asielzoekers bij het verkrijgen van een huis
Dit recht op elementaire voorzieningen tijdens nog lopende procedures is eveneens verankerd in de de EU-richtlijn tot vaststelling minimumnormen voor de opvang van asielzoekers, artikelen 2 en 3 en als zodanig goedgekeurd door de Raad van Ministers dd 27-1-2003.
Een andere groep asielzoekers is de geheel uitgeprocedeerde groep, die de zogenaamde vierentwintig dagen brief heeft ontvangen, waarin staat, dat zij ervoor zorg moeten dragen, binnen 24 dagen het land te verlaten en anders eveneens zonder voorzieningen uit het asielzoekerscentrum worden verwijderd.
Nog afgezien echter van het eventueel te lopen humanitair risico in eigen land, staan een aantal diplomatieke vertegenwoordigingen in Nederland [met name o.a. de Afghaanse en de Chinese] erom bekend, dat zij nauwelijks of geheel niet meewerken aan de verstrekking van geldige reispapieren aan de betreffende asielzoekers. Wanneer er sprake is van een gebrek aan medewerking van de betreffende diplomatieke autoriteiten ter verstrekking van geldige reisdocumenten dient aan betrokkenen, op grond van het door minister Verdonk toegezegde ”buitenschuldcriterium”, alsnog een verblijfsvergunning te worden toegekend. In de praktijk echter wordt deze door de minister toegezegde ”buitenschuldcriterium” regeling nauwelijks toegepast.
Het is evident, dat door ouders ondervonden bovenstaande problematiek tot verkrijging van een basisinkomen en een huis, eventueel traumatische gevolgen kan hebben voor zowel de betrokken ouders als asielkinderen. Zo zijn er in de vluchtelingenhulpverlening gevallen bekend, waarbij gezinnen, die geen recht meer hadden op basisvoorzieningen, gedwongen waren, in parken te overnachten en te bedelen
Gelukkig is er een in aantal toenemende, vastberaden groep vluchtelingenbelangenbehartigers, die zich het lot van deze mensen aantrekt en via kerkelijke en individuele circuits zorgdraagt voor een vaak tijdelijke opvang van deze mensen
c Asielkinderen in detentie:
Welhaast het meest schokkende aspect acht ik de aanwezigheid van asielkinderen in detentie en uitzetcentra zoals Zestienhoven en Kamp Zeist, samen met hun ouders respectievelijk moeder, in afwachting van de uitzetting. Onlangs nog heeft de detentie van het 8 jarige Chinese jongetje Hui Chen in de media en onder het publiek veel stof doen opwaaien Aan deze detentie van Hui Chen is niet alleen een bijzondere aandacht besteed door humanitaire en vluchtelingenorganisaties, maar eveneens door een aantal zeer betrokken ouders van zijn voormalige Amsterdamse basisschool Olympia, die een demonstratie voor de vrijlating van Hui in het bijzonder, alsmede tegen de praktijk van de kinderdetentie hebben georganiseerd.
Inmiddels zijn Hui en zijn moeder dd 14-10 in vrijheid gesteld door de IND, aangezien volgens deze dienst de moeder van Hui nieuwe aan het rechtsdossier toe te voegen feitelijkheden naar voren heeft gebracht, waardoor de vreemdelingendetentie niet meer noodzakelijk zou zijn.
Kinderdetentei in sttrijd met het Internationaal Recht:
Wat ook de reden mag zijn van hun vrijlating, nog afgezien van de inhumaniteit in dezen, is de kinderdetentie in strijd met het in 1995 door Nederland geratificeerde Kinderrechtenverdrag, namelijk met de volgende artikelen:
Hierbij wil ik graag een bescheiden overzicht geven van de schending van de voornaamste artikelen:
Preambule:
Schending gelijkheidsprincipe:
In de preambule van het verdrag staat vermeld, dat in dezen geen enkel onderscheid tussen kinderen gemaakt dient te worden, noch naar afkomst, ras, religieuze overtuiging of status.
Artikelen:
1 Schending Artikel 3 betr de vooropstelling belangen van het Kind
In artikel 3, Kinderrechtenverdrag, wordt gesteld, dat de Verdragsstaten in de eerste plaats als verplichting hebben, de belangen van het Kind te realiseren. Betreffende de kinderdetentie is het evident, dat hier sprake is van fundamentele schending van de rechten van het kind.
2 Schending artikel 40,3, lid a betr de minimumleeftijd voor kinderdetentie. Hier is sprake van naar leeftijd willekeurige detentie van kinderen, die in de praktijk varieert van 1 tot 18 jaar. Zeker betreffende de detentie van vaak nog zeer jonge kinderen, is hierop geen aanvulling nodig.
3 Schending van artikel 28 betreffende het recht op onderwijs Aangezien er in de detentiecentra geen sprake van het geven van enig onderwijs, behoeft hierop a evenmin verdere toelichting te worden gegeven.
4 Schending van artikel 31, inhoudende het recht op spel en recreatie, hetgeen in de detentiecentra voor asielkinderen doorgaans praktisch niet aanwezig is. Ook al zijn er wel beperkte spelfaciliteiten aanwezig, is hierbij sprake van de schending van het fundamentele recht van ieder kind tot het in vrijheid spelen met leeftijdsgenootjes
5 Schending van artikel 37 betr het absolute verbod op marteling en een ”wrede en onmenselijke behandeling”. Het is evident, dat kinderen, die bloot staan aan bovengenoemde detentieomstandigheden, behandeld worden in strijd met de volgens het Kinderrechtenverdrag geldende verplichting tot een humane behandeling. Eveneens kunnen zij door een dergelijke behandeling traumata oplopen, waardoor er sprake kan zijn van een ”wrede en onmenselijke behandeling”.
d Uitspraak Raad van State tav het beroep op het Kinderrechtenverdrag:
Eveneens heeft de Raad van State in februari 2002 verklaard, dat het Kinderrechtenverdrag niet van toepassing is op kinderen van ouders, die op grond van de Nederlandse Vreemdelingenwet geen verblijf in Nederland werd toegestaan.
Volgens het Kinderrechtenverdrag echter, dat door Nederland is geratificeerd in 1995, heeft ieder kind recht op speciale zorg en bescherming, in het bijzonder van Staten en hun instellingen en mag daarin geen enkel onderscheid gemaakt worden naar ras, afkomst en status [zie preambule]. Ondanks deze door Nederland aangegane internationale verplichtingen volhardde de Raad van State in bovengesteld standpunt, dat zij zou herhalen in haar uitspraak dd 15-0-2005.
Hierop baseerde de Zutphense rechter zich onder andere, toen hij het hoger beroep tegen de moeder van Hui Chen tegen haar detentie en die van haar zoon afwees, waarin o.a. werd gesteld, dat de bewaring van Chen niet in strijd was met het Kinderrechtenverdrag.
Zowel de Raad van State als de Zutphense rechter hebben niet alleen een gerechtsuitspraak gedaan in strijd met het non-discriminatieprincipe, door onderscheid te maken tussen in Nederland wonende kinderen met of zonder verblijfsvergunning, daarenboven verliezen zij uit het oog, dat de internationale wetten voorrang verdienen op de bestaande Nederlandse wetgeving. Ook is er, noch bij de Zutphense rechter, noch bij de Raad van State, sprake van enige naleving van de belangen van de betreffende kinderen, aangezien Nederland zich in het Kinderrechtenverdrag heeft verplicht tot het centraal stellen van de belangen van het Kind.
e Geen kind in de cel
Het detineren van kinderen in vreemdelingenbewaring heeft in Nederland tot protest geleid, Reeds is genoemd de belangrijke protesten van de ouders van de Olympiaschool waarop Hui Chen gezeten had. Eveneens dient genoemd te worden de organisatie ”Geen kind in de cel”, die een samenwerkingsverband is van verscheidene mensenrechten, kerkelijke en vluchtelingenorganisaties, die aandacht vraagt voor de humanitaire positie van deze kinderen in het byzonder en de positie van vluchtelingen en asielzoekers in het algemeen
Epiloog:
Uit bovenstaande kan mi de conclusie getrokken worden, dat de rechten van asielzoekers in het algemeen, maar met name ook van asielzoekerskinderen, die juist als kinderen, buitengewoon kwetsbaar zijn, op ernstige wijze worden geschonden. Een en ander is eveneens het geval met de zogenaamde AMA’s [Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers], die onbegeleid naar Nederland komen. Ook over hun behandeling, met name ook in de asielprocedure, heeft de internationaal-gerenomeerde mensenrechtenorganisatie scherpe kritiek geuit.
Helaas kreeg Human Rights Watch ook van de toenmalige minister van Vreemdelingenzaken, de heer H. Nawijn als reactie, dat het Kinderrechtenverdrag niet van toepassing was op ”bepaalde migrantenkinderen”. Afgezien van het discriminatoire en het apert inhumane karakter van een dergelijke uitspraak is het duidelijk: Nederland heeft het Kinderrechtenverdrag, alsmede andere humanitaire verdragen zoals het Verdrag voor Economische, Culturele en Sociale Rechten geratificeerd en is daaraan gehouden. Wanneer Nederland werkelijk wil waarmaken, respect te hebben voor het Internationaal Recht, dient zij het na te leven.
Een belangrijk aspect daarvan is, naast het Vluchtelingenverdrag, het Anti-Folterverdrag en de Geneefse Conventies, het Kinderrechtenverdrag. Zodat er voor asielzoekerskinderen daadwerkelijk plaats ikomt in de herberg
EU richtlijn tot vaststelling minimumnormen voor de opvang van asielzoekers dd 11-3-2004 [goedgekeurd door de Raad van Ministers dd 27-1 2003: http://www.fedasil.be/home/attachment/i/2524
TRIBUTE AAN WIETSE POTIJK, VLUCHTELINGENWERKER ”Gandalf: Saruman believes it is only great power that can hold evil in check, but that is not what I have found. I found it is the small everyday deeds of ordinary folk that keep the darkness at bay. Small acts of kindness and love.” YOUTUBE.COMTHE HOBBITMITHRANDIR, WHY THE HALFLING?0.18-0.45
LEZERS Al schrijvende aan een artikel, dat binnenkort op deze website verschijnt,stuitte ik op een helaas overleden Goede Vriend en Bondgenoot van mij,de uit Friesland [het dorp Gorredijk precies gezegd] afkomstige vluchtelingenwerker Wietse Potijk, die zich in de tijd, dat minister Verdonk van Vreemdelingenzaken nog met Ijzeren Hand het asielbeleid uitvoerde [1],met hand en tand tegen haar beleid verzette, zich dag en nacht inzettevoor vluchtelingen en daarom een extra tribute verdient.Ik had al in een ouder artikel aandacht aan hem geschonken [2], maar datvind ik niet genoeg.Dus bij dezen de Tribute, die ik op de website ”Buitenlandse Partner” destijds, in 2006 heb geplaatst, het jaar, dat hij helaas, plotseling, overleed. ZIE HIERONDERHij mag niet worden vergeten!
”Voor het slagen van het Kwaad Is niets anders nodig Dan dat goede mensen niets doen
Als goede mensen niets anders doen dan voor hun gezinsleden zorgen, hun sport beoefenen televisie kijken Kunnen Kwade krachte ongestoord hun rampzalige praktijken uitoefenen
De Kwade krachten worden dan niet gehinderd Door de zogenaamde zwijgende meerderheid
Martin Luther King
Geachte lezers van voorvluchtelingen,
Evenals u heb ik gisteren kennisgenomen van het zeer droeve bericht, dat Wietse Potijk, onze trouwe inzender van commentaren, artikelen en aan minister en Kamerleden gerichte brieven tegen het inhumane vreemdelingenbeleid, plotseling aan een acute hartstilstand is overleden
”Onvoorstelbaar” ging het door mij heen, toen ik het bericht las Koud en leeg voelde ik mij ineens van binnen
Wietse is niet meer
De man, die zich zo inzette voor zijn idealen Dag en nacht
Onvermoeibaar
Hoevaak heeft hij mij niet zijn beschouwingen, commentaren en brieven toegestuurd, die getuigden van een krachtige en fundamenteel-diepe woede en verdriet, dat een dergelijk beleid in Nederland mogelijk was
Dat er zo gesold werd met rechteloze mensen, wier enige ”misdaad” was, dat zij wegvluchtten voor een onleefbare en inhumane leefsituatie in eigen land, met in het gunstigse geval grote armoede als toekomstperspectief
Maar Wietse was meer
Niet alleen voor vluchtelingen zette hij zich in
In Canada had hij jarenlang deel uitgemaakt van de Overheid en zich ingezet voor de rechten van Indianen Tav het Midden-Oosten en Darfoer maakte hij zich druk om het onrecht, respectievelijk de Palestijnen en de Soedanese burgerbevolking aangedaan
Het byzondere van Wietse was, dat ieder onrecht hem aangreep, onverschillig tegenover wie en in welke situatie
Daarom kan Wietse mi de ”enkele rechtvaardige” genoemd worden, over wie in de Bijbel gesproken wordt
In het Jiddisch wordt dit zo treffend aangeduid met het simpele ”Mensch”
Ja, Wietse was een ”Mensch”
Ik heb hem leren kennen, toen ik, aarzelend nog, mijn eerste artikel schreef over het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk Direct reageerde hij enthousiast en voegde hij mij toe aan zijn zeer waardevolle e-maillijst
Maar hij was voor mij meer dan een zeer bevlogen belangenbehartiger van vluchtelingen en andere rechtelozen Meer dan een ”Mensch”
Voor mij was hij een Vriend Een woord, dat ik niet licht gebruik
”Dear friend” zo noemde hij mij Zo voelde ik het ook
Hoevaak heeft hij mij geen aanmoedigende en waarderende mails gestuurd Of zomaar bewijzen van vriendschap
Hoevaak heeft hij, vanuit zijn grote hart, niet de hulp van mij en anderen ingeroepen in zijn strijd, vanuit zijn grote hart
Geen woorden, maar daden, dat was je, Wietse
Onrecht was onrecht
Daar sprak je niet over Daar deed je iets tegen
Het Friese verzet tegen het onrecht
Zonder anderen te kort te willen doen, heeft het een byzondere plaats in mijn hart en ik mag wel zeggen, dat onder andere Wietse daarvan de spil was
Wietse, ik ga eindigen
Voor mij was je een byzonder mens, een christen in de ware betekenis van het Woord EN een humanist
Wij zouden altijd nog een keer de Indianen in Canada bezoeken, voor wie jij je zo hebt ingezet
Het heeft niet zo mogen zijn Ook heb ik je slechts per e-mail en telefonisch, maar nooit persoonlijk mogen ontmoeten
Maar dat hindert niet
Ik ben God dankbaar, dat ik je tijdens dit leven heb mogen leren kennen
Je bent nu in een andere, betere wereld, waar geen oorlog, onrecht, honger, lijden en mensenrechtenschendingen zijn
Van mensenrechtenactiviste Astrid Essed ontving ik deze bijdrage voor Wietse; Bij dezen mijn ”hommage” en afscheid van Wietse
Hij zal echter blijven voortleven in het hart van mijn gevoel
De ”Mensch” Wietse Potijk
”Voor het slagen van het Kwaad Is niets anders nodig Dan dat goede mensen niets doen
Als goede mensen niets anders doen dan voor hun gezinsleden zorgen, hun sport beoefenen televisie kijken Kunnen Kwade krachte ongestoord hun rampzalige praktijken uitoefenen
De Kwade krachten worden dan niet gehinderd Door de zogenaamde zwijgende meerderheid
Martin Luther King
Geachte lezers van voorvluchtelingen,
Evenals u heb ik gisteren kennisgenomen van het zeer droeve bericht, dat Wietse Potijk, onze trouwe inzender van commentaren, artikelen en aan minister en Kamerleden gerichte brieven tegen het inhumane vreemdelingenbeleid, plotseling aan een acute hartstilstand is overleden
”Onvoorstelbaar” ging het door mij heen, toen ik het bericht las Koud en leeg voelde ik mij ineens van binnen
Wietse is niet meer
De man, die zich zo inzette voor zijn idealen Dag en nacht
Onvermoeibaar
Hoevaak heeft hij mij niet zijn beschouwingen, commentaren en brieven toegestuurd, die getuigden van een krachtige en fundamenteel-diepe woede en verdriet, dat een dergelijk beleid in Nederland mogelijk was
Dat er zo gesold werd met rechteloze mensen, wier enige ”misdaad” was, dat zij wegvluchtten voor een onleefbare en inhumane leefsituatie in eigen land, met in het gunstigse geval grote armoede als toekomstperspectief
Maar Wietse was meer
Niet alleen voor vluchtelingen zette hij zich in
In Canada had hij jarenlang deel uitgemaakt van de Overheid en zich ingezet voor de rechten van Indianen Tav het Midden-Oosten en Darfoer maakte hij zich druk om het onrecht, respectievelijk de Palestijnen en de Soedanese burgerbevolking aangedaan
Het byzondere van Wietse was, dat ieder onrecht hem aangreep, onverschillig tegenover wie en in welke situatie
Daarom kan Wietse mi de ”enkele rechtvaardige” genoemd worden, over wie in de Bijbel gesproken wordt
In het Jiddisch wordt dit zo treffend aangeduid met het simpele ”Mensch”
Ja, Wietse was een ”Mensch”
Ik heb hem leren kennen, toen ik, aarzelend nog, mijn eerste artikel schreef over het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk Direct reageerde hij enthousiast en voegde hij mij toe aan zijn zeer waardevolle e-maillijst
Maar hij was voor mij meer dan een zeer bevlogen belangenbehartiger van vluchtelingen en andere rechtelozen Meer dan een ”Mensch”
Voor mij was hij een Vriend Een woord, dat ik niet licht gebruik
”Dear friend” zo noemde hij mij Zo voelde ik het ook
Hoevaak heeft hij mij geen aanmoedigende en waarderende mails gestuurd Of zomaar bewijzen van vriendschap
Hoevaak heeft hij, vanuit zijn grote hart, niet de hulp van mij en anderen ingeroepen in zijn strijd, vanuit zijn grote hart
Geen woorden, maar daden, dat was je, Wietse
Onrecht was onrecht
Daar sprak je niet over Daar deed je iets tegen
Het Friese verzet tegen het onrecht
Zonder anderen te kort te willen doen, heeft het een byzondere plaats in mijn hart en ik mag wel zeggen, dat onder andere Wietse daarvan de spil was
Wietse, ik ga eindigen
Voor mij was je een byzonder mens, een christen in de ware betekenis van het Woord EN een humanist
Wij zouden altijd nog een keer de Indianen in Canada bezoeken, voor wie jij je zo hebt ingezet
Het heeft niet zo mogen zijn Ook heb ik je slechts per e-mail en telefonisch, maar nooit persoonlijk mogen ontmoeten
Maar dat hindert niet
Ik ben God dankbaar, dat ik je tijdens dit leven heb mogen leren kennen
Je bent nu in een andere, betere wereld, waar geen oorlog, onrecht, honger, lijden en mensenrechtenschendingen zijn
Wietse heeft ontzettend veel gedaan voor vluchtelingen. Hij was van alle ontwikkelingen op de hoogte, we deelden over en weer tips en advies uit, en hij had veel contacten in het circuit. Een zeer uitgesproken mening, die hij regelmatig liet horen aan de politici in de Tweede Kamer, ik heb vaak brieven van hem gelezen waarin hij zich richting Den Haag hard maakte voor in zijn ogen onrechtvaardigheden en slechte uitvoer van het beleid, en ook voor persoonlijke zaken van asielzoekers. Ook heeft hij een 4 uur durend gesprek gevoerd met minister Verdonk waarin hij zich fel heeft verzet tegen de kritiek die hij kreeg over zijn aktiviteiten rondom de noodopvang voor uitgeprocedeerden die zonder voorzieningen op straat waren gezet in Friesland.
Gezinnen mochten niet uit elkaar gerukt worden, dat was Wietse met mij eens, hij verzamelde de verhalen van de bij hem bekende gevallen en stuurde deze door naar onze stichting, zodat ook hun verhaal in ons zwartboek “Gezinnen worden niet uit elkaar gerukt” kon worden opgenomen. Ik zal nu deze mensen op de hoogte brengen van het feit dat hij helaas niet meer bij ons is.
De begrafenis zal op 25 oktober in Gorredijk plaatsvinden. In eerste instantie had zijn familie besloten dat het een besloten aangelegenheid zou worden. Maar mensen die vanuit zijn werk voor vluchtelingen ook dicht bij hem stonden zijn ook welkom. Evt. heb ik voor hen meer gegevens over de begrafenis. (via mirjam@buitenlandsepartner.nl)
ARTIKEL 197a, WETBOEK VAN STRAFRECHT MISDRIJVEN TEGEN HET OPENBAAR GEZAGARTIKEL 197a 1 Hij, die een ander behulpzaam is bij het zich verschaffen van toegangtot of doorreis door Nederland, een andere lidstaat van de Europese Unie,IJsland, Noorwegen of een staat, die is toegetreden tot het op 15 november 2000 te New York tot stand gekomen Protocol tegen de smokkel vanmigranten over land, over de zee en in de lucht, tot aanvulling van hetop 15 november 2000 te New York tot stand gekomen Verdrag tegen transnationale georganiseerde misdaad, of hem daartoe gelegenheid, middelen of inlichtingen verschaft, terwijl hij weet of ernstige redenen heeft om tevermoeden, dat die toegang of doorreis wederrechtelijk is, wordt alsschuldig aan mensensmokkel gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogstevier jaren of geldboete van de vijfde categorie.
2 Hij, die een ander uit winstbejag behulpzaam is bij het zich verschaffenvan verblijf in Nederland, een andere lidstaat van de Europese Unie, Ijsland, Noorwegen of een staat, die is toegetreden tot het in het eerste lid genoemdeprotocol, of hem daartoe gelegenheid, middelen of inlichtingen verschaft, terwijlhij weet of ernstige redenen heeft te vermoeden, dat dit verblijf wederrechtelijk is, wordt als schuldig aan mensensmokkel gestraft met een gevangenisstraf vanten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie.
Dat is wat er in het Wetboek van Strafrecht staat over ”mensensmokkel”En dan begrijp ik al direct uit lid 1 de zinsnede ”wederrechtelijkereis” niet.Want ”wederrechtelijk”, betekent ”tegen de wet” [1]En tenzij iemand een ongewenstverklaring [2] aan zijn broekheeft, zie ik het ”wederrechtelijke” karakter van het reizennaar Nederland, een andere lidstaat van de Europese Unie,IJsland, Noorwegen, etc etc, niet in.Want garandeert Schengen niet het ”vrije vervoer van personenen goederen” door EU landen [3], wat natuurlijk ook voor niet EU vluchtelingen geldt, die er recht op hebben, asiel te kunnen aanvragen.Maar wacht even:Er staat meer:Er staat ook in het wetsartikel [achter Noorwegen]”of een staat, die is toegetreden tot het op 15 november 2000 te New York tot stand gekomen Protocol tegen de smokkel vanmigranten over land, over de zee en in de lucht” [4]En daar wringt em de schoen, want zo’n Protocol bestaat inderdaad! [5]Maar het gekke daarvan is weer, dat er dan maar direct vanuit wordt gegaan, dat er bij het ”behulpzaam zijn ”bij het zich verschaffen van toegang tot of doorreis door Nederland etc….” sprake zou zijnvan mensensmokkel.Met andere woorden, zoals hier in lid 1 van artikel 197a opgeschreven, wordt eigenlijk, zoals ik het lees met mijnniet juridische verstand, iedere hulp aan een vluchteling,die Nederland of een ander EU landwil bereiken, al bij voorbaat gecriminaliseerd.Dat dat tot rare dingen kan leiden, zal uit dit artikel blijken.
MENSENSMOKKEL, MENSENSMOKKEL Ik begin weer met een definitie van mensensmokkel:Deze keer die van Amnesty International, de Encyclopedie,onder het kopje ”Mensensmokkel en mensenhandel”: ”Mensensmokkelis het illegaal begeleiden of vervoeren van mensen naar een ander land. Mensenhandel is een bijzondere categorie van mensensmokkel gericht op uitbuiting, vooral in de seksindustrie.” [6] Kijk: Zo gesteld zijn het duidelijk strafbare handelingen, want hetgaat hier om ”handel in mensen”, wat riekt naar slavernij, naar misbruik, naar kwade intenties.Waarvan natuurlijk geen sprake hoeft te zijn, als je slechts iemandbegeleidt van A naar B, zoals in het eerste lid van artikel 197a, Wetboek van Strafrecht, wordt gesuggereerd. Zoals gesteld door Amnesty, dat is ook altijd mijn Beeld van mensensmokkel en mensenhandel geweest.Mensen tegen hun zin of onder valse voorwendsels [allerleivoorspiegelingen van ”goede banen in Europa”] vervoeren,vaak onder slechte omstandigheden, waarbij geen acht wordtgeslagen op hun veiligheid, en hen dan in de val laten lopenvan een of andere schurk van een seksbaas, of uitgebuitin illegale werkplaatsen.OF. en dat komt natuurlijk ook voor:Mensen vervoeren in mensonwaardige omstandigheden, opgoed geluk, tegen grof geld en dan maar wachten, of ze Europa aldan niet halen:Wat dan betekent:Maximale winst voor de Gewetenloze Schurken en alle risico’svoor de vluchtelingen, die op zee kunnen creperen [wat vaak gebeurt] en anders maar moeten zien. Wat dat betreft komt dan lid 2 van Artikel 197a dichter inde buurt:”2 Hij, die een ander uit winstbejag behulpzaam is bij het zich verschaffenvan verblijf in Nederland, een andere lidstaat van de Europese Unie, Ijsland, Noorwegen of een staat, die is toegetreden tot het in het eerste lid genoemdeprotocol, of hem daartoe gelegenheid, middelen of inlichtingen verschaft, terwijlhij weet of ernstige redenen heeft te vermoeden, dat dit verblijf wederrechtelijk is, wordt als schuldig aan mensensmokkel gestraft met een gevangenisstraf vanten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie.” [7] Want hier is sprake van WINSTBEJAG, niet simpel iemandvan A naar B rijden……
DE ECHTE MENSENSMOKKELAARS EN DE ZWARE EUVERANTWOORDELIJKHEID Natuurlijk zijn er gewetenloze Schurken, die vluchtelingenvervoeren in onzeewaardige rubberbootjes, die ergens in betweenop de Middellandse Zee of tussen Calais en de gehoopte bestemming, Groot-Britannie, omkieperen en kapseizen, met alleellendige gevolgen van dien, vaak vele dodelijke slachtoffers tengevolge [8]Ook vervoer in ”koelcellen” kwam en komt voor! [9]Er zijn zelfs door mensensmokkelaarstuig vluchtelingenachtergelaten in de woestijn!9 Doden tot gevolg! [10]
TUIG VERSUS TUIG/EU CRIMINELEN Dat is Een kant van het Verhaal:Gewetenloze mensensmokkelaars.Maar er is nog een andere kantWAAROM moeten mensen vaak, zeker omde Middellandse Zee over te steken, hun toevlucht nementot dergelijk Tuig? Of liever gezegd, wat is hierbij de verantwoordelijkheid van de EU?Want de EU is ook een bijna Criminele Organisatie!Wie daaraan twijfelt, verwijs ik naar de manier waarop isomgegaan met de vluchtelingen, die ten gevolge van de politiekemachtsspelletjes tussen Wit Rusland en de EU, vast kwamente zitten [en voor een deel waarschijnlijk nog zitten], tussen de grensvan Wit Rusland en Polen [11]Het is de EU, die allerlei deals sluit met landen, die hun mensenrechtensituatie niet op orde hebben, Turkije [12], en vooralook Libie, waar vluchtelingen in ”martel”detentiekampen”zitten, waar vluchtelingen als slaaf worden verkocht! [13]Deals met maar een doel:Het weren van vluchtelingen, wat min of meer openlijk wordttoegegeven. [14] Behalve allerlei onfrisse deals die de EU dus sluit, heeft ze eenander Machtig Wapen:FRONTEX!Dat Europees Agentschap, dat de ” buitengrenzen van Europa bewaakt” [15]Klinkt al dubieusWant wat doet Frontex nou eigenlijk?Op hun eigen site lees ik:”Frontex, het Europees Grens- en kustwachtagentschap werd opgericht in 2004 om de EU-lidstaten en de met Schengen geassocieerde landen bij te staan om de buitengrenzen van de ruimte van vrij verkeer van de EU te beschermen” [16]En verderop”In 2016 is het Agentschap uitgebreid en omgevormd tot het Europees Grens- en kustwachtagentschap, waarbij het takenpakket werd verbreed van migratiebeheersing naar grensbeheer en het Agentschap meer verantwoordelijkheden kreeg bij de bestrijding van grensoverschrijdende criminaliteit. ” [17] Lees door die Humbug heen en kom uit bij het werkelijke Doelvan Frontex:Vluchtelingen tegenhouden door hun vluchtroutes te frustreren.En de vernietigende rapportage van mensenrechtenorganisatie HumanRights Watch wil ik de lezer niet onthouden. [18]Want als een Agentschap ”de buitengrenzen bewaakt”[19].is er voor vluchtelingen, die naar Europa willen,maar een Alternatief:Een steeds gevaarlijkere route nemen, waardoor ze de mensensmokkelaarsin de handen vallen!Amnesty International schrijft daarover:”Ongeveer 60 procent van de asielzoekers die zich in Nederland melden blijkt door iemand (een zogenaamde reisagent) tegen betaling geholpen te zijn bij de reis, voorzien van valse papieren, enzovoort. Mensensmokkel wordt door onder anderen het Nederlands ministerie van Justitie hard bestreden. Vluchtelingenorganisaties wijzen erop dat zonder reisagenten de meeste vluchtelingen, ook zij met gegronde vrees voor vervolging, Nederland niet zouden kunnen bereiken.”[20]En dat komt voor een belangrijk deel door dat EU ontmoedigingsbeleid, dat feite ingaat tegen het recht, naareen land af te reizen en daar asiel aan te vragen! Het is duidelijk, wie hier de criminelen zijn:De mensensmokkelaars, die misbruik maken vande onmogelijke situatie waarin vluchtelingen zitten en de EU,die ze hun rechten ontzegt.TUIG ontmoet hier TUIG!
CRIMINALISERING VAN VLUCHTELINGENHELPERS Alsof dat nog niet genoeg is, worden stelselmatig vluchtelingenhelpers gecriminaliseerd! [21]Ik heb al eerder genoemd kapiteins, die vluchtelingenuit de Middellandse Zee redden, een Franse berggids, PierreMumber, die vluchtelingen wat thee en warme kleren had aangeboden:Zij werden vervolgd! [22]En zoals zo vaak in de wereld, gaat het werkelijke Tuig vrijuit.Neen sterker nog, de organen van dat Tuig timmert wettenin elkaar [23], die medemenselijken tot crimineel kan maken!
MENSENSMOKKELAARS?VEROORDEELD TOT DRIE MAANDEN VOORWAARDELIJKEGEVANGENISSTRAF VOOR HULP AAN EEN MENS IN NOOD Het Werkelijke Tuig blijft onbestraft en juist diegenen,die willen helpen, met warme thee, vluchtelingen uit de Middellandse Zee redden, riskeren vervolging, worden bestraftvoor hun menselijkheid. [24]Het laatste Treurspel, dat ik hierover gelezen heb is de zaak vaneen 72 jarige Arnhemse vrouw, die zich al jaren inzette voor vluchtelingen en die een vluchteling vanuit Frankrijk naar Aanmeld Centrum Ter Apel bracht.Niet in een rubberbootje, niet in een koelcel,niet in een overvolle vrachtwagen, maar gewoon in eennormale gezinsauto.En niet tegen een abnormaal bedrag.Maar voor nietsUit menselijkheid [25]Zij werd vervolgd [26], jaja, wegens ”mensenmokkel” [27]en gebaseerd op eerder genoemd artikel 197a, Wetboekvan Strafrecht [28], kreeg ze drie maanden voorwaardelijkegevangenisstraf.Ziehier het idiote rechtbankvonnis [29]Ik ga het hier niet analyseren.Iedereen, die solidair is met vluchtelingen en hetrecht op asiel hoog houdt, op de hoogte is van demensonwaardige omstandigheden in het vluchtelingenkamp in Duinkerken, van waaruit de vluchteling kwam [30] zal het na lezing met mij eenszijn, dat dit vonnis bureaucratisch, bot en vooral gespeend isvan iedere elementaire zin voor menselijke waarden. [31]Want wat heeft deze vrouw anders misdaan dan iemand,die in dit die overvolle vluchtelingenkamp zat, perspectief te bieden en…..naar aanmeldingscentrum Ter Apel te brengen, waar zijn asielaanvraag uiteindelijk al dan niet zou worden toegewezen! [32]DAT was de misdaad van deze vrouw!Als dat mensensmokkel is, dan breekt mijn Klomp!Toch een greep uit de idiotie EN onmenselijkheid van dat rechtbankvonnis”Verdachte heeft zichzelf evenwel in een situatie gebracht waarin zij geconfronteerd werd met de ellende in het vluchtelingenkamp in Duinkerken (verder: het kamp), maar de situatie waarin [betrokkene] , die in het kamp verbleef en voor haar een speciaal persoon was geworden, terecht was gekomen, is haar uiteindelijk toch teveel geworden.” [33]
Wat wil de rechtbank daarmee zeggen:””Dan had je maar niet naar dat vluchtelingenkamp moetengaan. Want als je je ervan had afgewend, die vluchtelingendaar had laten stikken in hun ellende, had je je het ookniet hoeven aan te trekken en had je nu geen vonnis aande broek?” EIGEN SCHULD, DIKKE BULT?
SIFRA EN PUA Ik heb ooit een Bijbelverhaal gelezen, waarin twee dapperevroedvrouwen, Sifra en Pua genaamd, weigerdeneen onmenselijk bevel van een Egyptische Farao uit te voeren.[34]Ze waren dus ongehoorzaam aan de Wet Aan hen doet deze Arnhemse vrouw mij wat denken.Aan hen doen al die vluchtelingenhelpers mij denken, dievluchtelingen even een lift geven, voorzien van thee enwarme dekens, uit de zee redden, of gewoon wat menselijkheidgeven, zonder er iets voor terug te vragen. Tegen idiote wetgevingen in, die de Wet zo hebben opgerekt,dat menselijkheid strafbaar is geworden, dat wie asielzoekt, bij voorbaat al een crimineel is. Ze wisten, dat ze een zeker risico liepen, al kenden ze die idiote strafmaat niet [35] De Vraag is maar:Wat doen wij, als ons wordt gevraagd iemand, die innood is, die gewone Dienst van Menselijkheid te bewijzen? ASTRID ESSED NOTEN
Een Koerdische familie uit Irak wacht met zestien leden uit drie generaties op de grenswachten. Al acht keer werden ze teruggestuurd naar Wit-Rusland, waarbij ze klappen kregen en door honden gebeten werden. Foto Wojtek Radwanski / AFP
Voertuigen die zich nabij de grens begeven worden streng gecontroleerd. Foto Marko Djurica / Reuters
Achtergebleven spullen van migranten in de bossen. Velen van hen krijgen met geweld en intimidatie te maken. Foto Marko Djurica / Reuters
Ondertussen proberen hulporganisaties de migranten waar mogelijk te helpen. Hier sorteert een Poolse vrijwilligster gedoneerde kleding in een brandweerkazerne. Foto Kacper Pempel / Reuters
Activisten van de Poolse ngo Grupa Granica houden foto’s omhoog van gestrande migranten, met de oproep hen hulp te bieden. Foto Marko Djurica / Reuters
Oekraïense nationalisten houden borden en flares omhoog in protest tegen de komst van migranten voor de Poolse ambassade in Kiev. Foto Sergei Supinsky / AFP
Medici verzorgen een gewonde migrant, terwijl anderen verderop door de Poolse politie worden ingerekend. De Poolse premier Mateusz sprak onlangs van „een brute schending van onze oostelijke grens (…) de ergste in dertig jaar”. Foto Woitek Radwanski / AFP
Migranten drommen samen om noodpakketten te ontvangen van de Wit-Russische krijgsmacht. Foto Stringer / EPA
Een migrant draagt zijn ontvangen noodrantsoen weg van het uitdeelpunt van het Wit-Russische leger. Veel migranten verblijven in het grensgebied onder erbarmelijke omstandigheden. Foto Stringer / EPA
Poolse militairen en politieagenten staan rechts paraat langs de grens met Wit-Rusland, terwijl links migranten te zien zijn in hun geïmproviseerde kampementen.
POLAND-BELARUS BORDER CRISIS/LETTER TO THE EU/”EU’S HUMAN OBLIGATIONS AGAINST THE REFUGEES, WHO ARE TRAPPED BETWEENTHE POLAND-BELARUS BORDER”
TO MRS Y JOHANSSONEU COMMISSIONER FOR HOME AFFAIRSRelating her responsibility for Migration and Asylum Subject:The Poland Belarus crisis on migrants:Eu’s obligations regarding universal human rights
Dear Mrs Johansson,[When you are pressed with time, just read the last piece”EU’s obligations”]
I am greatly concerned about EU’s recent attitude against refugees, who are trapped in the border between Poland and BelarusFirstly the EU waited months after months and allowing Poland to close andmilitarize its borders against those refugees, thus violating their right on asylum,violating their universal human rights by letting them try to survive in the freezingcold and, to add insult to injury, pushing them back from the border, fully knowing that push-backs are against International Law. [1]As a consequence, at least thirteen refugees died. [2]Instead of immediately demanding of Poland, to refrain from violatinghuman rights and giving those refugees entrance to Poland, all the EUdid was express solidarity with Poland and also denying the refugees their right to asylum:I quote from the statement from EU president, mrs von der Leyen, from 8th november 2021:”Finally, the Commission will explore with the UN and its specialised agencies how to prevent a humanitarian crisis from unfolding and to ensure that migrants can be safely returned to their country of origin, with the support of their national authorities.” [3] That’s inhuman. In her report ”Die Here or Go to Poland”, Human Rights Watch wrote among else:”Polish authorities should immediately halt all summary returns and collective expulsions to Belarus and stop all abuse by Polish officials of migrants. The government of Poland should also immediately allow humanitarian and other civil society organizations access to the area currently restricted under the state of emergency order for the purposes of saving lives. Journalists and other monitors should also be permitted access.” [4]Poland is a EU member and should apply toEU rules, among else consolidated in the Charter’for Fundamental Rights of the EU Union [5],in which the right to asylum is granted [article 18] [6] and pushbacks are forbidden [article 18, article 19,EU Charter of Fundamental Rights] [7] As long as Poland is an EU member, Poland has to conduct according toEU rules!And it is the EU task to remember Poland of its obligations. PROPOSAL OF THE EU COMMISSION FROM1 DECEMBER 2021 Not only that has not happened, now the EU Commission did proposals in the favour of Poland.Latva and Lithuania taking ”exceptional measures”I refer to the recent Statement from 1 december 2021, calling for measures of an ”of an extraordinary and exceptional nature” [8] According to my information from Amnesty International,EU Commission proposals ”normalize dehumanisationof asylum seekers” [9] Amnesty International writes among else: ”“The arrival of people at the EU’s borders with Belarus is entirely manageable with the rules as they stand. Today’s proposals will further punish people for political gain, weaken asylum protections, and undermine the EU’s standing at home and abroad. If the EU can allow a minority of member states to throw out the rule book due to the presence of a few thousand people at its border, it throws out any authority it has on human rights and the rule of law.
“The current situation at the EU’s borders with Belarus is being used by some countries as an excuse to weaken protections of asylum-seekers and push their anti-migrant agenda. Holding asylum seekers in detention for four months, without the protection standards required by international law, is normalising de facto unlawful detention at the EU’s external borders.” [10]
That’s clear language and I have nothing to add to this
EU’S OBLIGATION
Summarizing:
During the Poland-Belarus crisis on migrants,
all the EU really did was to express solidarity
with Poland, thus encouraging Poland in it’s
unlawful policy of denying the right to asylum and
practising illegal pushbacks and, to add insult
to injury, letting vulnerable refugee freezing in the cold,
without adequate provisions.
With this the EU has violated her own rules of
humanity, right to asylum and the prohibition
of pushbacks.
So it’s time, the EU acts again in accordance with it’s own Charter and Laws and not proposing ”extraordinary
measures” [11] which violate it’s own rules.
So I call the EU to require from Poland to admit the
refugees and give them a proper asylum procedure,
according to human rights and stop pushing them back.
Of course Belarus bears responsibility too for the
existing situation [12], but that doesn’t excuse
the EU from practising their own rules of
humanitarian protection of refugees, which is formally established in the EU Law.
Return to your own Laws and Charters, EU and stop
dehumanizing refugees.
That’s all I ask.
Kind regards
Astrid Essed
Amsterdam
The Netherlands
NOTES[1]
HUMAN RIGHTSHUMAN RIGHTS WATCH REPORT”DIE HERE OR GO TO POLAND”BELARUS’ AND POLAND’S SHARED RESPONSIBILITY FORBORDER ABUSES
”I have spoken to Polish Prime Minister Mateusz Morawiecki, Lithuanian Prime Minister Ingrida Šimonytė and Latvian Prime Minister Arturs Krišjānis Kariņš to express the EU’s solidarity and discuss with them the measures the EU can take to support them in their efforts to deal with this crisis.”
”’Finally, the Commission will explore with the UN and its specialised agencies how to prevent a humanitarian crisis from unfolding and to ensure that migrants can be safely returned to their country of origin, with the support of their national authorities.”
The instrumentalisation of migrants for political purposes by Belarus is unacceptable.
The Belarusian authorities must understand that pressuring the European Union in this way through a cynical instrumentalisation of migrants will not help them succeed in their purposes.
I have spoken to Polish Prime Minister Mateusz Morawiecki, Lithuanian Prime Minister Ingrida Šimonytė and Latvian Prime Minister Arturs Krišjānis Kariņš to express the EU’s solidarity and discuss with them the measures the EU can take to support them in their efforts to deal with this crisis.
I am calling on Member States to finally approve the extended sanctions regime on the Belarusian authorities responsible for this hybrid attack.
Vice-President Schinas, in coordination with High Representative/Vice-President Borrell, will travel in the coming days to the main countries of origin and of transit to ensure that they act to prevent their own nationals from falling into the trap set by the Belarusian authorities.
The EU will in particular explore how to sanction, including through blacklisting, third country airlines that are active in human trafficking.
Finally, the Commission will explore with the UN and its specialised agencies how to prevent a humanitarian crisis from unfolding and to ensure that migrants can be safely returned to their country of origin, with the support of their national authorities.
[4]HUMAN RIGHTSHUMAN RIGHTS WATCH REPORTSUMMARY”DIE HERE OR GO TO POLAND”BELARUS’ AND POLAND’S SHARED RESPONSIBILITY FORBORDER ABUSES
Article 18 Right to asylum The right to asylum shall be guaranteed with due respect for the rules of the Geneva Convention of 28 July 1951 and the Protocol of 31 January 1967 relating to the status of refugees and in accordance with the Treaty establishing the European Community. CHARTER OF FUNDAMENTAL RIGHTS OF THE EUROPEAN UNION https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_en.pdf
[7] Article 18 Right to asylum The right to asylum shall be guaranteed with due respect for the rules of the Geneva Convention of 28 July 1951 and the Protocol of 31 January 1967 relating to the status of refugees and in accordance with the Treaty establishing the European Community. CHARTER OF FUNDAMENTAL RIGHTS OF THE EUROPEAN UNION https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_en.pdf
Article 19 Protection in the event of removal, expulsion or extradition 1. Collective expulsions are prohibited. 2. No one may be removed, expelled or extradited to a State where there is a serious risk that he or she would be subjected to the death penalty, torture or other inhuman or degrading treatment or punishment. CHARTER OF FUNDAMENTAL RIGHTS OF THE EUROPEAN UNION https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_en.pdf
”Notwithstanding any changes to Polish law, Poland’s pushbacks without due process violate EU law including the Charter of Fundamental Rights.[25] The Charter guarantees the right to asylum and standard international refugee law practice, under which any expression of intent to seek asylum should promptly be forwarded to the competent authorities for assessment based on the person’s individual grounds for seeking asylum.[26]”
Polish pushback practices are also in violation of article 19 of the Charter and Protocol 4 of the ECHR, which both state unequivocally that collective or mass expulsions of aliens are prohibited.[28]
The Commission is today putting forward a set of temporary asylum and return measures to assist Latvia, Lithuania and Poland in addressing the emergency situation at the EU’s external border with Belarus. The measures will allow these Member States to set up swift and orderly processes to manage the situation, in full respect of fundamental rights and international obligations, including the principle of non-refoulement. The proposal follows the invitation by the European Council for the Commission to propose any necessary changes to the EU’s legal framework and concrete measures underpinned by adequate financial support to ensure an immediate and appropriate response in line with EU law and international obligations, including the respect of fundamental rights. The measures, based on Article 78(3) of the Treaty on the Functioning of the European Union, will enter into force after their adoption by the Council. The European Parliament will be consulted. The measures will remain in force for a period of 6 months.
Vice-President for Promoting our European Way of Life, Margaritis Schinas, said: “In the past weeks, we have managed to bring the EU’s collective weight to bear in face of the hybrid attack directed at our Union. Collectively, the EU made clear that attempts to undermine our Union will only solidify our solidarity with one another. Today we are giving living manifestation to that solidarity: in the form of a set of temporary and exceptional measures that will equip Latvia, Lithuania and Poland with the means needed to respond to these extraordinary circumstances in a controlled and swift manner and to operate in conditions of legal certainty.”
Commissioner for Home Affairs, Ylva Johansson, said: “Although the EU’s intense efforts have brought rapid results, the situation remains delicate. Today, to protect our borders, and to protect people, we are giving flexibility and support to Member States to manage this emergency situation, without compromising on human rights. This should allow the Member States in question to fully uphold the right to asylum and align legislation with EU acquis. It’s also time limited and targeted. To make our response to hybrid threats future-proof, we activate the EU’s formidable diplomatic and legal capacity, to apply sanctions and persuade third countries to stop flights. We will soon propose a reform of the Schengen rules. Making progress now on the Pact on Migration and Asylum is essential.”
Provisional measures proposed
The measures included in this proposal are of an extraordinary and exceptional nature. They will apply for a period of 6 months, unless extended or repealed, and will apply to non-EU nationals who have irregularly entered the EU from Belarus and are at the vicinity of the border or those who present themselves at border crossing points. The main elements of the proposal are:
Emergency migration and asylum management procedure at the external borders:
The 3 Member States will have the possibility to extend the registration period for asylum applications to 4 weeks, instead of the current 3 to 10 days. The Member States may also apply the asylum procedure at the border to process all asylum claims, including the appeal, within a maximum of 16 weeks – except where adequate support for applicants with particular health issues cannot be provided. In doing so, well-founded claims and those of families and children should be prioritised.
Material reception conditions: Member States focus reception conditions on the covering of basic needs, including temporary shelter adapted to the seasonal weather conditions, food, water, clothing, adequate medical care, and assistance to vulnerable persons, in full respect of human dignity. It is important that Member States ensure close cooperation with UNHCR and relevant partner organisations to support individuals in this emergency situation.
Return procedure: Member States concerned will be able to apply simplified and quicker national procedures including for the return of people whose applications for international protection have been rejected in this context.
All procedures carried out in line with this proposal must respect fundamental rights and specific guarantees provided for by EU law, including the best interests of the child, emergency health care and needs of vulnerable people, the use of coercive measures and detention conditions.
Practical support and cooperation:
Support from EU agencies: EU agencies stand ready to help the Member States on request. The European Asylum Support Office (EASO) can help register and process applications, ensure screening of vulnerable people and support the management, design and putting in place of adequate reception. Further Frontex support is available for border control activities, including screening and return operations. Support from Europol is also available to provide intelligence to counter smuggling.
Continued cooperation: The Commission, the Member States and EU Agencies will continue their cooperation, including an obligation on the Member States to continue reporting relevant data and statistics via the EU Migration Preparedness and Crisis Management Network.
The Commission will regularly reassess the situation and may propose to the Council to prolong or repeal these provisional measures.
Next steps
Article 78(3) of the Treaty on the Functioning of the EU states that after consulting the European Parliament, the Council may adopt provisional measures for the benefit of the Member States concerned. This happens by qualified majority vote. Once agreed by the Council, in view of the urgency of the situation, this Decision should enter into force the day after its publication in the Official Journal of the EU.
Background
Since the summer, the Lukashenko regime and its supporters have initiated a hybrid attack on the EU, especially Lithuania, Poland and Latvia, which have experienced an insidious new threat in the form of the instrumentalisation of desperate people.
In October 2021, the European Council invited the Commission to propose any necessary changes to the EU’s legal framework to respond to the state-sponsored instrumentalisation of people at the EU’s external border with Belarus. Article 78(3) of the Treaty on the Functioning of the European Union (TFEU) provides for the adoption of provisional measures in emergency migratory situations at the EU’s external borders.
Today’s proposal is the latest in a series of coordinated EU actions that include: targeted measures for transport operators that facilitate or engage in smuggling; diplomatic and external action; stepping up humanitarian assistance and support for border and migration management.
This proposal is in line with the comprehensive approach set out in the New Pact on Migration and Asylum. It complements the Schengen Borders Code and the upcoming Schengen reform, in which the Commission intends to propose a permanent framework for addressing possible situations of instrumentalisation that may still confront the Union in the future.
Financing of this proposal will be accommodated within the budget of the existing EU funding instruments under the period 2014-2020 and 2021-2027 in the field of migration, asylum and border management. Where exceptionally necessary, if the situation aggravates further, the flexibility mechanisms within the Multiannual Financial Framework 2021-2027 could be used.
In response to today’s proposals from the European Commission which would allow Latvia, Lithuania and Poland to derogate from EU rules, including by holding asylum-seekers and migrants at the border for 16 weeks with minimal safeguards, Eve Geddie, Director of Amnesty International’s European Office said:
“The arrival of people at the EU’s borders with Belarus is entirely manageable with the rules as they stand. Today’s proposals will further punish people for political gain, weaken asylum protections, and undermine the EU’s standing at home and abroad. If the EU can allow a minority of member states to throw out the rule book due to the presence of a few thousand people at its border, it throws out any authority it has on human rights and the rule of law.
“The current situation at the EU’s borders with Belarus is being used by some countries as an excuse to weaken protections of asylum-seekers and push their anti-migrant agenda. Holding asylum seekers in detention for four months, without the protection standards required by international law, is normalising de facto unlawful detention at the EU’s external borders.
“Asylum rules should be upheld, not allowed to be side-stepped by countries via so-called exceptional measures. Amnesty International is alarmed that the proposal will violate people’s rights, and exacerbate the humanitarian crisis at borders while continuing to expose the EU to further internal and external manipulation and blackmailing.
“While Lukashenka’s mistreatment and instrumentalization of migrants and asylum seekers is deplorable, he is exploiting the EU’s own tendency to treat people at their borders as a threat.
“At least 10 people, including a one-year-old child, have died at the EU’s Eastern borders in recent weeks. Today the European Commission is bringing in measures which undermine rights and normalize the dehumanization and suffering of people at the EU’s borders.”
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr27.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr16.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr18.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr11.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr26.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr9.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr28.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr3.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr29.jpg)