DE RUSSISCHE PRESIDENT POETIN EN DE OEKRAINSEPRESIDENT ZELENSKY
Ukrainian refugees crossing the Irpin river on an improvised path under a bridge, that was destroyed.Vadim Ghirda/Copyright 2022 The Associated Press. All rights reserved.
LEVE DE VRIJHEIDSSTRIJD VAN HET OEKRAIENSE VOLK/WEG
MET DE MACHTSSPELLETJES VAN HET KREMLIN EN DE NAVO!
REACTIE OP DE VRAAG:
WAT GAAT RUSLAND DOEN, ZODRA ZE OEKRAINE ZIJN UITGEGOOID?
ZIE REACTIE
Beste Lezers,
”Als Olifanten vechten, wordt het gras vertrapt”
Afrikaans spreekwoord
Het is maar zeer de vraag, of Rusland wel Oekraine uitgegooid wordt.
Let wel:
Ik sta vierkant achter de strijd van het Oekrainse volk, honderd procent
Iedere bezetter moet eruit, of dat nu in Oekraine is, in de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en Gaza [met Israel als bezetter], in de Westelijke Sahara [daar is Marokko de bezetter], in Noord-Ierland [waar Groot-Britannie
al eeuwenlang bezetter is] in Tibet [met China als bezetter]
En waar dan ook ter wereld, waar bezetters de Boel terroriseren
Maar hier wordt in feite een bedekte oorlog gevoerd tussen Rusland
en de Westerse NAVO landen, over de ruggen van het Oekraiense volk!
Want bet your life, dat de Oekraieners op de lange of korte termijn
een prijs moeten betalen voor die zogenaamde NAVO steun, politiek,
economisch of anderszins.
Zowel het Kremlin als de NAVO hebben in Oekraine niets te zoeken
Ollongren: ‘Zonder VS in NAVO moeten defensie-uitgaven naar 4 procent’In het geval dat Donald Trump later dit jaar opnieuw president wordt van de Verenigde Staten én er voor kiest om…
Ollongren: ‘Zonder VS in NAVO moeten defensie-uitgaven naar 4 procent’In het geval dat Donald Trump later dit jaar opnieuw president wordt van de Verenigde Staten én er voor kiest om…
Dus alles is zo zeker nog niet
En vlak Rusland’s eigen militaire potentieel niet uit!
Laten we dus niet te vroeg juichen
Zo gauw wordt de Russische Beer niet uit Oekraine gegooid
En dat zie ik eigenlijk het liefst gebeuren door het Oekraiense
volk zelf, zonder buitenlandse inmenging of zogenaamde
”hulp”
Maar dat is, erken ik, welhaast een illusie
LEVE EEN VRIJ OEKRAINE!
ASTRID ESSED
Reacties uitgeschakeld voor Reactie Astrid Essed op Quora Vraag/”Wat gaat Rusland doen zodra ze Oekraine zijn uitgegooid?”
Clustermunitie en verarmd uranium: sowieso foute boel
Hoe bruut en hoe cynisch de Westerse bewapeningspolitiek rond Oekraïne is – en hoezeer de Oekraïense staat onderdeel van dit probleem is – blijkt uit een tweetal soorten wapens die geleverd worden of gaan worden: clusterwapens en munitie waarin verarmd uranium verwerkt is.
Eerst die clusterbommen.(1) Die heten officieel ‘Dual-purpose improved conventional munitions’ oftewel DPICM’s. Het zijn clusters van explosieven, als het ware samengestelde bommen. Bij het afvuren ervan komt een granaat met daarin een heleboel kleine explosieven ergens neer, de kleine explosieven belanden overal en nergens. Een deel ervan ontploft meteen, maakt mensen dood of verwondt ze. Maar een deel komt her en der neer zonder te ontploffen – totdat bijvoorbeeld een nieuwsgierig spelend kind zo’n ding aanraakt. Feitelijk gooi je, als je een clusterbom afvuurt, dus met ladingen landmijnen. Zo’n wapen kan dan ook niet anders dan tot grote aantallen niet-militaire slachtoffers leiden, tijdens de oorlog maar mogelijk ook lang er na. Het wapen maakt van iedere poging om nog enig onderscheid aan te brengen tussen civiele en militaire doelen een aanfluiting. Er bestaat een verdrag tegen die dingen, dat ook door een aantal NAVO-landen ondertekend is.
Welnu, schande nummer een: Oekraïne blijkt clusterbommen te willen, en zelfs al eerder clusterbommen te hebben gebruikt ook. Dat is al bedenkelijk. Oekraïne wil ze inzetten tegen Russische bezettingstroepen in Oekraïne – bijvoorbeeld Donbas of de Krim gooien. Daarmee dreigt Oekraïne dus stukken land waar de ‘eigen’ bevolking woont of straks terugkeert langdurig onleefbaar maken door er als het ware ladingen landmijnen uit te laten strooien. Voorstanders van dit Oekraïense beleid zeggen: we hebben die dingen nu eenmaal nodig tegen de grote aantallen soldaten die in hun versterkingen en fortificaties ons tegenoffensief frustreren. Alsof de enige keus is: geen wapens, of anders clusterwapens gooien. Alsof er geen andere soorten munitie zijn. Maar ja, dan moeten Westerse wapenleveranciers die wel kunnen en vooral willen sturen…
Schande nummer twee is natuurlijk dat de VS zelfs maar is gaan overwegen om die ondingen te gaan leveren, en daartoe inmiddels heeft besloten. Dat ging gelukkig niet soepel. De U.S. Cluster Munitions Coalition, een samenwerkingsverband van organisaties waaronder Amnesty en Human Rights Watch hebben een protestbrief aan de president opgesteld om te vragen van de levering af te zien. En 14 Democratische senatoren drongen ook al op afwijzing van deze leverantie aan.(2) Als radicale groepen straatprotest zouden organiseren tegen specifiek dit type van wapenleveranties, dan zou ik dat heel positief vinden. Protest was te weinig en te laat om het besluit van president Biden nog tegen te houden. Het is een schandalig besluit dat juist ook voorstanders van de vrijheidsstrijd die mensen in Oekraïne voeren, horen af te wijzen. Wie echt een vrij Oekraïne wil, kan niet accepteren dat dit vrije Oekraïne eerst volgegooid wordt met nog meer mijnenvelden dan Rusland er al heeft aangebracht.
Ik weet dat er in deze stellingname tegen clusterbommen voor Oekraïne iets kan wringen. Rusland gebruikt die dingen ook, rücksichtslos. ‘Het invasieleger heeft er zeer waarschijnlijk honderden aanvallen mee uitgevoerd met vele honderden dode vrouwen, mannen en kinderen tot gevolg. Waarschijnlijk ligt het dodental nog veel hoger’, zo vat de NOS onderzoeksresultaat van Human Rights Watch samen. Oekraine heeft die dingen in een eerder stadium ook al gebruikt, met soortgelijke gevolgen maar op veel kleinere schaal (3) Oekraïense clusterwapens afkeuren en niets zeggen terwijl Rusland ze in het rond slingert klinkt niet okay. Als dat wapen inherent verkeerd is, dan is het dat in beide handen, in Russische niet minder dan in Oekraïense handen. En waar Oekraïne nog een zeker belang heeft om de clusterwapens niet al te slordig in te zetten – het zijn immers Oekraïense en geen Russische kinderen die straks erdoor verminkt dreigen te worden – daar heeft Rusland – dat het terroriseren van Oekraïense mannen, vrouwen en kinderen nu en in de toekomst tot staatsbeleid heeft – zo’n rem niet.
Maar mijn afwijzing van clusterbommen-voor-Oekraïne betekent helemaal niet automatisch dat ik de Russische clusterbommencriminaliteit onweersproken laat. Nee, ik heb Russische clusterbommen tot nu toe niet specifiek veroordeeld, omdat ik niet de elk afzonderlijk wapen onder de loep nam dat Rusland lanceerde of hanteerde. Maar ze waren natuurlijk deel van de hele Russische oorlogspolitiek, de hele invasie van en bezettingsoorlog tegen Oekraïne die ik van A tot Z vanaf het begin heel expliciet heb afgewezen. Elke bom, granaat, kogel, raket en drone die Rusland op Oekraïense doelen heeft afgevuurd, is misdadig. Dat ik niet elk wapensysteem apart heb genoemd verandert daar niets aan.
Wie Ruslands wapens tegen Oekraïne niet afwijst, maar nu wel alarm slaat over Oekraïense clusterwapens, kiest ten onrechte Ruslands kant. Wie echter Ruslands complete oorlog tegen Oekraïne afwijst, het recht van Oekraïners om zich gewapenderhand tegen de Russische aanval te verdedigen onderstreept, en Rusland een snelle nederlaag gunt in een oorlog die Rusland zelf heeft gelanceerd, die heeft het volste recht die clusterwapens voor Oekraïne af te wijzen als een principieel verkeerd soort wapen in die strijd.
Als Oekraïne morgen om gifgas of kernwapens vraagt tegen de Russische agressie, dan geldt iets dergelijks. Dan hoop ik dat niemand daar in mee gaat. Juist ook mensen die een totale mislukking van de Russische koloniale oorlog tegen Oekraïne verlangen en erkennen dat die mislukking gewapende strijd vergt horen tegen zulke dingen nee te zeggen, want vrijheid verover je niet met massavernietigingswapens. Voor clustermunitie geldt iets soortgelijks. Dat Rusland ze gebruikt, typeert de Russische oorlogvoering. Hoe minder de Oekraïense oorlogsvoering qua wapengebruik op de Russische lijkt, hoe beter – en uiteindelijk ook: hoe effectiever. Tenzij een onbewoonbaar Oekraïne tot de oorlogsdoelen van de Oekraïense verdedigingsoorlog wordt gerekend.
Nog zo’n onzalig wapenvoornemen bestaat er uit om munitie met verrijkt uranium te leveren aan Oekraïne. Groot-Brittannië heeft aangekondigd zulke munitie te gaan leveren.(4) De VS is iets soortgelijks van plan. Een slechte zaak is het.
Ik snap de gedachtegang. Die munitie is geschikt om zwaardere bepantsering te doordringen en dergelijke. Dat komt van pas nu Oekraïne tegenover de fortificaties staat die Rusland in Oekraïens bezet gebied g heeft aangelegd om het Oekraïense tegenoffensief zo moeilijk mogelijk te maken. Logisch dat Oekraïne zoekt naar methoden om door de versterkte posities en verdedigingslinies heen te breken en dergelijke. Maar net als met clusterwapens geldt: dit wapen is niet te gebruiken zonder groot gevaar, niet alleen voor de militaire tegenstander maar ook voor de bevolking waarvan de bevrijding toch een oorlogsdoel heet te zijn.
Het woord verraadt al het gevaar: verarmd uranium, dat wil zeggen radioactief materiaal. Dat komt vrij in een door deze munitie bestookt gebied. Ervaring in Irak, waar de VS op aanzienlijke schaal deze munitie heeft gebruikt, leert dat zo’n gebied gevaarlijk is omdat de radioactiviteit leidt tot meer mensen met kanker en dergelijke. ‘Sinds 1990 is het aantal malen dat leukemie voorkomt in Irak met 600 procent gestegen’ – nadat Irak in de Golfoorlog met die munitie is bestookt. ‘De meeste slachtoffers van kanker en leukemie zijn geen soldaten. Het zijn burgers. En veel van hen zijn kinderen’, aldus Jeffrey St Clair in Counterpunch. Hij voegt er aan toe dat ook in en om Sarajevo het aantal gevallen van kanker merkbaar is gestegen nadat de VS halverwege de jaren 1990 Servische posities met dit type munitie had bestookt. Naast Servische slachtoffers zijn intussen ook soldaten die als VN ‘peacekeepers’ actief waren, slachtoffer van kanker geworden, soms met de dood als gevolg.(5)
Interessant is ook de houding van wapenproducent Lockheed Martin. Die is inmiddels met de productie van de dingen gestopt en zei er bij ‘dat de beslissing was gebaseerd op “duurzaamheid” en niet om financiële redenen, aldus Branco Marcovic in Jacobin.(6) Leveranciers zelf weten kennelijk dondersgoed hoe giftig en gevaarlijk die munitie is. Het spul is ook in Afghanistan gebruikt, met soortgelijke ellende als gevolg. En zelfs het Departement voor Veteranenzaken in de VS heeft erkend dat verarmd uranium een ‘potentieel gezondheidsrisico’ is, al behandelt het claims over mogelijk daardoor veroorzaakte gezondheidsschade louter ‘op een case by case basis’…(7)
Deze munitie is niet letterlijk volledig een kernwapen. Maar het is ook weer niet helemaal geen kernwapen. Inzet ervan is een gevaar voor wie daar leeft – en voor nakomelingen van wie daar leeft. Inzet ervan maakt zulke gebieden vrijwel onbewoonbaar, gedurende lange periodes. Daarom hoort de inzet van dit wapen achterwege te blijven. Dat geldt ook voor de levering ervan, want wat niet wordt gebruikt hoeft ook niet te worden geleverd.
Hier geldt hetzelfde als voor de clustermunitie: protest tegen dit soort wapens, de levering ervan en het gebruik, is noodzakelijk. Niet omdat we willen dat Oekraïne zich niet meer kan verdedigen. Wel omdat er gewoon wapens zijn die daarvoor een onaanvaardbaar hoge prijs vergen. Wapens waarvan inzet onmogelijk is zonder mensen te treffen tegen wie het niet is gericht, zijn onaanvaardbaar.
Een geweer kun je richten, en als dat lukt wordt alleen degene op wie je richt gedood. Munitie met verarmd uranium kun je wel richten op een specifieke bunker – en dat wordt die verwoest en de mensen erin gedood. Maar tevens worden mensen in de wijde omgeving langdurig aan gevaarlijke radioactiviteit blootgesteld. Die blootstelling is geen vermijdbaar ongeluk. Die blootstelling is inherent aan het wapen zelf. Dat maakt het wapen onaanvaardbaar, ook voor wie wapengebruik ter verdediging tegen onderwerping op zichzelf aanvaardbaar kan vinden. Ik weet niet of Rusland deze wapens gebruikt, ik acht het zeer wel mogelijk, Poetin dreigde er in ieder geval mee.(8) Maar, net als bij die clusterkrengen, dat tekent dan de misdadigheid van de Russische oorlogvoering. Ik zie geen goede reden waarom we Oekraïne zouden steunen waar Oekraïne precies dat soort misdadigheid zou hanteren, en al helemaal geen reden voor radicalen, antimilitaristen en anarchisten om daarin mee te gaan.
Het is dus niet goed om gewoon te zeggen: Oekraïne verdedigt zich tegen Russische agressies, de complete wapenleveranties die vanuit NAVO-staten naar Oekraïne gaan verdienen onze steun, ongeacht de aard van de wapens zelf. Spullen waarmee je, door de aard van die spullen, enkel misdaden tegen de menselijkheid kunt plegen, zijn niet acceptabel. Dat geldt voor massavernietigingswapens. Het geldt ook voor munitie die je misschien als grensgevallen kunt beschouwen, maar dan toch duidelijk aan de verkeerde kans van die grens: clusterbommen en verarmd uranium. Niet doen dus, dit soort leveranties. En protesteren waar zoiets toch gebeurt – maar zonder daarmee het recht van Oekraïners om zich tegen Rusland te verdedigen in twijfel te trekken – inclusief het recht om zich daartoe te bewapenen ook.
“The world will not be destroyed by people who do evil but by those who watch it without doing anything”. UITSPRAAK EINSTEINhttp://www.goodreads.com/quotes/935864-the-world-will-not-be-destroyed-by-those-who-do AAN DE NEDERLANDSE EUROPARLEMENTARIERSOnderwerp: EU-Turkije deal over vluchtelingenGeachte dames en heren, Deze brief is een aanklacht.Een aanklacht tegen de zogenaamde EU-Turkije deal overde ”beheersing” van de vluchtelingenstroom, [1] waarvoor hetNederlandse parlement, medeverantwoordelijk is door zijnpolitieke toestemming, aan premier Rutte, voor de onderhandelingenmet de EU over wat is uitgemond in deze onzalige deal. [2]Ondanks het feit, dat het op voorhands op de hoogte was van hetop Nederlandse bodem ontsproten ”plan Rutte Samsom”,dat aan dit alles ten grondslag lag. [3]Daarnaast is deze brief een oproep aan u, uw uiterste, politiekeinvloed aan te wenden, deze onzalige ”EU Turkije deal” terug te draaien.WAAROM EEN ONZALIGE DEAL?Omdat deze deal een elementaire breuk is met hetrecht op vluchten, het recht op asiel en het recht op veiligheid,zoals vastgelegd in de Internationale Verdragen [4] en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens,noem betreffende artikel] [5]Deze deal, ontsproten uit het plan Rutte Samsom [6], houdt namelijk in,dat alle vluchtelingen, die vanaf Turkije naar Griekenlandvluchten, worden teruggestuurd naar Turkije. [7]In ruil daarvoor krijgt Turkije een zak geld voor de opvang vanvluchtelingen [3 miljard euro] en wordt door de EU voor elke teruggestuurdeSyrier een Syrische vluchteling uit Turkije opgenomen,met een maximum van 72. 000 mensen. [8]Die regeling geldt dus alleen voor Syrische vluchtelingen, nietvoor vluchtelingen uit andere landen zoals Afghanistan, Irak, Eritrea etc. [9]SCHENDING RECHT OP ASIELOnnodig te zeggen, dat het terugsturen van vluchtelingen naar Turkijeeen fundamentele inbreuk is op het recht op vluchten EN het rechtop asiel, zoals is vastgelegd in Internationale Verdragen en deUniversele Verklaring van de Rechten van de Mens. [10]Weliswaar staat in de EU Turkey Statement, dat ”Migrants arriving in the Greek islands will be duly registered and any application for asylum will be processed individually by the Greek authorities in accordance with the Asylum Procedures Directive, in cooperation with UNHCR.” [11].Maar dat is voor het mooie EU gezicht.Uit alle berichten, alsmede de kritiek van Amnesty Internationalblijkt, dat met het recht op asiel in het geheel GEEN rekeningzal worden gehouden. [12]Dit wordt overigens niet beter verwoord door premierRutteIk citeer het AD”Syriërs zullen niet langer hun laatste geld spenderen aan een levensgevaarlijke reis over zee als ze binnen enkele dagen toch weer terug in Turkije zijn, zo verwacht de premier. Ook de laatste vluchteling trekt die conclusie dus binnen vier weken.” [13]
SCHENDING RECHT OP VEILIGHEID/TURKIJEGEEN ”VEILIG DERDE LAND” Maar er is meer:Een ander zwaar punt van kritiek is, dat Turkije door de EU wordtbeschouwd als een ”Veilig Derde Land”, maar dat allerminstis:De criteria voor een ”Veilig Derde Land” zijn, de naam zegt het al”Veiligheid”, vertaald, dat er geen sprake is van vervolgingof onmenselijke behandeling en dat het principe van”non refoulement” [geen vluchtelingen terugsturen, wanneerer kans op vervolging of gevaar is] wordt gehandhaafd. [14] Wat Turkije betreft is daar geen sprake van:Amnesty International rapporteert, dat Turkije ”vrolijk” [toevoegingmijnerzijds] Syrische vluchtelingen terugstuurt naar oorlogsgebiedSyrie en bekritiseert voor een belangrijk deel op grond daarvande EU-Turkije deal. [15]Deze zelfde kritiek wordt gedeeld door Human Rights Watch. [16]Ook beschiet de Turkse grenspolitie vluchtende Syriers [17]en zijn vluchtelingen bestookt door de Turkse kustwacht. [18] Turkije heeft tegenover de EU aangegeven, dat vluchtelingen niet meer zullen worden teruggestuurd naar onveilige gebieden [19], maar de werkelijkheid is anders:Enkele uren nadat de EU en Turkije hun ´´vluchtelingendeal´´gesloten hadden, schond Turkije die zogenaamde ´´belofte´´al, door ongeveer dertig Afghaanse asielzoekers terug te sturennaar Afghanistan.Dit was niet alleen grof, omdat bekend is, dat Afghanistan hoogstONveilig is vanwege de voortwoedende oorlogssituatie, bovendienhadden die Afghaanse asielzoekers niet eens toegang gekregentot de asielprocedure. (20)Terecht had Amnesty felle kritiek op deze handelwijze van Turkije. (21)Turkije ´´Veilig Derde Land, vergeet het maar. (22)
SCHENDING RECHT OP HUMANE BEHANDELING/TURKIJE´S MISHANDELING VAN VLUCHTELINGEN Vluchtelingen in Turkije zijn systematisch mishandelden inhumaan behandeld, zo meldt Amnesty Internationalin zijn rapport ´´Europe´s Gatekeeper/Unlawful detentionand deportation of refugees from Turkey´´ (23)Vluchtelingen werden opgesloten, in incommunicadogehouden en mishandeld……alvorens gedwongen teworden uitgezetnaar de oorlogsgebieden, die zij juist hadden ontvlucht…..(24)Een praktijk, die Turkije nog steeds bezigt, zoals de uitzettingvan Afghanen naar ONveilig Afghanistan, enkele uren na hetsluiten van de ´´vluchtelingendeal´´ tussen Turkije ende EU, uitwijst. (25)
TENSLOTTE Uit bovenstaande, wat na te trekken is uit rapportages en persberichten van Amnesty International en Human RightsWatch (26), valt maar een conclusie te trekken:De EU Turkije vluchtelingendeal is een grove schending van het rechtop vluchten, het recht op asiel en het principe van nonrefoulement [het niet terugsturen van vluchtelingen naargevaarlijke landen/gebieden en/of gebieden met kansop vervolging]Rechten, die zijn vastgelegd in de Universele Verklaringvan de Rechten van de Mens, de Internationale Verdragenen ook in de EU Verdragen.Het is dus een schande, de EU Turkije vluchtelingendeal tehandhaven en daarom deze dringende oproep aan u, uwpolitieke invloed aan te wenden, deze deal te ontbinden.Want ieder politiek accoord, iedere politieke deal, diegesloten wordt, kan weer ontbonden worden. Toon, dat het u ernst is met het handhaven van de rechtenvan vluchtelingen!Zo niet, dan bent u, Europarlementariers, moreel en politiekmedeverantwoordelijk voor al het humanitaire leed,vluchtelingen aangedaan ten gevolge van deze misdadigeEU-Turkije deal In herinnering breng ik u de uitspraak van Einstein,waarmee ik deze brief begon: “The world will not be destroyed by people who do evil but by those who watch it without doing anything”.
Ik reken op uw medewerking
Vriendelijke groeten Astrid EssedAmsterdam
NOTEN
[1]
”Als Europa vrijdag zijn deal met Turkije rond krijgt, zal de vluchtelingenstroom over de Egeïsche Zee naar Griekenland binnen 3 à 4 weken volledig opdrogen. Daags na het verstrijken van zijn vorige deadline, ziet premier Mark Rutte opnieuw een eind aan de vluchtelingencrisis”
”2) For every Syrian being returned to Turkey from Greek islands, another Syrian will be resettled from Turkey to the EU taking into account the UN Vulnerability Criteria.
………
………..
On the EU side, resettlement under this mechanism will take place, in the first instance, by honouring the commitments taken by Member States in the conclusions of Representatives of the Governments of Member States meeting within the Council on 20 July 2015, of which 18.000 places for resettlement remain. Any further need for resettlement will be carried out through a similar voluntary arrangement up to a limit of an additional 54.000 persons. ”
Voor elke Syriër die per boot teruggaat naar Turkije neemt de EU een Syriër legaal over uit Turkije. Vandaag werd daar een maximum over afgesproken: een plafond van 72.000 mensen. ”
VOLKSKRANT
EU EN TURKIJE SLUITEN DEAL: MIGRANTEN VANAF MAANDAG
In de verklaring van de Europese Unie wordt specifiek gesproken over Syrische vluchtelingen; migranten uit bijvoorbeeld Irak of Afghanistan lijken dus buiten die deal te vallen.”
METRONIEUWSDIT STAAT ER IN DE DEAL TUSSEN TURKIJE EN DE EU8 MAART 2016
”Het concept ‘veilig derde land’ mag volgens de internationale en de Europese wetgeving enkel gebruikt worden onder bepaalde voorwaarden. Zo mag er in het derde land geen sprake zijn van vervolging of onmenselijke behandeling. Daarnaast moet het land het principe van non-refoulement respecteren, de asielaanvragen onderzoeken en bescherming bieden aan vluchtelingen volgens het Vluchtelingenverdrag van 1951.”
”Een ‘veilig derde land’ betekent volgens EU-regels dat het land asielzoekers de mogelijkheid biedt om een vluchtelingenstatus te krijgen, vluchtelingen niet naar hun land van herkomst terugstuurt en het Vluchtelingenverdrag in de praktijk naleeft. Dat wil zeggen: vluchtelingen wordt niet alleen fysieke veiligheid geboden, ze hebben ook toegang tot andere rechten die in het Vluchtelingenverdrag staan, zoals toegang tot werk, onderwijs en gezondheidszorg. In het kort: ze hebben toekomstperspectief”
´´There are two very basic conditions for what is believed to constitute a safe country of asylum: the country offers a genuine chance for effective protection, and there is no risk that that country will send them back to their country of origin or another country where they might face risks to their lives and liberties – known as the nonrefoulement obligation. Effective protection, in legal terms, means that the country complies with the rights enumerated in the Refugee Convention in practice, respects fundamental human rights, and takes steps to ensure an adequate standard of living and long-term prospects known as “durable solutions”).´´
HUMAN RIGHTS WATCH
Q & A: THE EU TURKEY DEAL ON MIGRATION AND REFUGEES
´´Turkije heeft vluchtelingen gedwongen teruggestuurd naar Syrië en veel vluchtelingen leven er in deplorabele omstandigheden zonder adequate huisvesting. Honderdduizenden vluchtelingenkinderen gaan niet naar school. Op geen enkele manier kan Turkije als ‘veilig derde land’ worden beschouwd waarop de EU gemoedelijk zijn verantwoordelijkheden kan afschuiven. ´´
´´The report Europe’s Gatekeeper documents how, since September, in parallel with EU-Turkey migration talks, the Turkish authorities have rounded up and herded scores – possibly hundreds – of refugees and asylum-seekers onto buses and transported them more than 1,000 kilometres to isolated detention centres where they have been held incommunicado. Some report being shackled for days on end, beaten and forcibly transported back to the countries they had fled.´´
AMNESTY INTERNATIONAL
TURKEY/EU RISKS COMPLICITY IN VIOLATIONS AS REFUGEES
´´Reports by Amnesty International and local groups speak of arbitrary arrests of refugees and of ill-treatment in detention in Turkey, plus denial of legal representation or aid, making it impossible for them to challenge their detention and deportation.´´
HUMAN RIGHTS WATCH
Q & A: THE EU TURKEY DEAL ON MIGRATION AND REFUGEES
Vandaag is het twintig naar geleden, dat de Verenigde Staten en haar bondgenoten de aanval openden op Irak. Dat begin van de Irak-oorlog is een passende datum om onderstaand artikel online te zetten. Ik schreef het voor het Vredes Magazine. Daar is het – ietsje anders geredigeerd maar dat maakt het extra leuk voor historici later… – inmiddels verschenen, om precies te zijn in Jaargang 16, nummer 2, tweede kwartaal van 2023, op pagina 22 en 23.
Waar is die andere wereldmacht gebleven?
Twintig jaar geleden, op 15 februari 2003, demonstreerden mensen overal ter wereld zich op voor demonstraties tegen de naderende Amerikaans-Britse aanvalsoorlog tegen Irak. De aantallen waren adembenemend. Op Wikipedia kun je het opzoeken. Rome spande de kroon, met 3 miljoen mensen. Zelfs op Antarctica was actie, van een handvol wetenschappers.
In de Benelux deden we dapper mee: 100.000 mensen in Brussel, rond de 10.000 mensen in het kleine Luxemburg en rond de 80.000 in Amsterdam. Een inderhaast de voorafgaande maanden gevormd anti-oorlogscomité in Tilburg waar ik als onderdeel van een embryonale afdeling van de Internationale Socialisten bij betrokken was – wist acht propvolle bussen met betogers naar die demonstratie te krijgen. Vrijwel iedereen was naderhand diep onder de indruk. De New York Times riep dat er nog maar twee supermogendheden waren: aan de ene kant de VS, aan de andere kant de anti-oorlogsbeweging.
De afloop was minder mooi. Ruim een later trokken VS-president Bush en de Britse premier Blair ten strijde, bombardeerden Irak, vielen het land binnen, verdreven het regime van Saddam Hoessein, haalden voor het eind van 2003 (*) Saddam zelf uit een hol in de woestijn: ‘Ladies and gentlemen – we’ve got him!’ aldus Paul Bremer, de Amerikaanse bezettingschef in Irak. Toen was echter al duidelijk dat de VS de greep over dat land niet wist te verkrijgen. Een steeds effectiever guerrilla-oorlog kostte vrijwel dagelijks Amerikaanse militairen het leven, terwijl de VS feitelijk oorlog voerden tegen de bevolking zelf, met folteringen en terreurbombardementen. Intussen voerden gewapende Soennitische groepen, waaronder de voorloper van het latere IS/Daesh, bloedige aanslagen uit tegen Sjiiten, terwijl Sjiitische milities terreur uitoefenden tegen de Soennitische bevolking. Dit was niet wat de VS hadden beoogd met hun aanvalsoorlog.
Maar het was bepaald ook niet wat die miljoenen demonstranten van 15 februari 2003 voor ogen hadden gehad. Die demonstreerden om de oorlog tegen te helpen houden, en dat was overduidelijk niet gelukt. Die tweede grote mogendheid, de vredesbeweging, had tegen de van poedel voorziene nummer een in Washington de nederlaag geleden. Ja, we zagen eruit als een machtige stroom, met onze massademonstraties. Maar de stroom droogde op, terwijl de tanks Irak door denderden, de vliegtuigen hun bommen afwierpen, de raketten het land aan gruzelementen legden en het jarenlange bloedvergieten begon. Ja, vredesdemonstranten bleven het proberen, met periodieke demonstraties, ook in Amsterdam. Maar onze aantallen slonken. George Bush en Tony Blair hadden na het voorjaar van 2003 last van het Iraakse gewapende verzet. Ze hadden hinder van een gaandeweg kritischer wordende media. Maar van een anti-oorlogsbeweging die daadwerkelijk de oorlogvoering wist te dwarsbomen, was na dat glorieuze en tragische voorjaar geen sprake meer.
Waarom? Ik heb daar – als deelnemer van destijds, als iemand die nog altijd graag (neo-)koloniale aanvalsoorlogen helpt dwarsbomen, maar ook als iemand bij wie gaandeweg een marxistische/anti-imperialistische analyse omgevormd is in een anarchistische en antikoloniale kijk op oorlogen – door de jaren heen over nagedacht. Kern van het probleem is volgens mij een diepe onderschatting van onze tegenstander, een verkeerde analyse van diens motieven, en een aanpak die deze tegenstander nauwelijks serieus in de problemen wisten te brengen. Die aanpak kende twee poten. De eerste was: de leugens van de machthebbers doorprikken. De tweede was: een zo groot mogelijk aantal mensen de straat op krijgen. Beiden lukten op zich. Geen van beiden hadden de gewenste impact.
De leugens van de machthebbers doorprikken bleek een makkie. George Bush beweerden dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens aan het ontwikkelen was. VN-inspecties leverden niet bepaald doorslaggevend bewijs. Amerikaanse veiligheidsdiensten kwamen met wilde verhalen over uraniumhandel richting Irak. Bronnen varieerden van hoogst onbetrouwbaar tot non-existent. Het verhaal dat de seculiere nationalist Saddam Hoessein nauw samen zou werken met de vrome jihadist Bin Laden – verantwoordelijk gehouden voor de aanslagen van 11 september 2001 – was onaannemelijk, niet van serieus bewijs voorzien. De twee praatjes van Bush en zijn bende – Saddam maakt massavernietigingswapens en werkt samen met de man achter 11 September – waren precies dat: praatjes, bedoeld om een oorlog mee te rechtvaardigen. So far, so good.
Minder goed was het idee dat, als we dat maar wisten aan te tonen, de machthebbers alsnog van oorlog zouden afzien. Dit noem ik de rationalistische fout: het idee dat als je machthebbers kunt laten zien dat hun aanpak niet rationeel gefundeerd is, ze er wel van zullen afzien. Maar zo werkt rationaliteit niet in kringen van topondernemers, generaals en politici. Daar geldt een andere rationaliteit: dient een oorlog onze belangen? Komen we er mee weg? De leugens waren bedoeld om ons zand in de ogen te strooien en steun voor de oorlogsplannen van het Witte Huis te genereren. Het weerleggen ervan had zin om die steun te ondermijnen. Maar wie dacht dat Bush, Blair, Cheney, Rumsfeld, Wolfowitz en hoe ze maar mogen heten, zich door het doorprikken van oorlogsleugens van de oorlog-van-hun-keuze zouden laten weerhouden, was misplaatst. Die leugens waren niet de werkelijke oorlogsreden. Als iemand als Blair met de leugens werd geconfronteerd, was de reactie: had je liever gehad dat Saddam er nog zat? Anders gezegd: dit soort mensen op leugens betrappen weerhoudt ze niet van wat ze echt willen.
Wat wilden de machthebbers in de VS dan echt? Greep op de olie van Irak. Het ging hierbij om olie als strategische grondstof, niet als gebruiksartikel of handelswaar op zich. Wie de baas was over de olievoorraden van het Midden-Oosten, kon daarmee landen die deze olie nodig hadden maar zelf niet over voorraden beschikten en ook niet de macht hadden om dat te ‘regelen’, in de houdgreep krijgen. De VS wilden die baas zijn en blijven, Irak onttrok zich aan Amerikaanse greep. Op het spel stond dus de positie van de VS als wereldmacht. Dat counter je niet door te zeggen ‘u liegt!’, en evenmin door een voorjaar vol vreedzame optochten.
Intussen had het doorprikken van Bush’ oorlogsleugens wel effect: mensen werden bezorgd en boos. Het Witte Huis en zijn vriendjes zullen de wereld toch niet met een flauwekulverhaal een bloedige oorlog in sturen? De twijfel en weerzin van de laatste maanden van 2002 vertaalden zich in de wereldwijde vredesprotesten van 15 februari 2003. Maar daar zagen we een andere misvatting opduiken: als we met heel veel mensen zeggen dat we die oorlog niet willen, dan zullen regeringen in democratische landen moeten luisteren. Demonstranten vertolkten de wil van een meerderheid, op verkiezingen wachten kan niet, de straat is nu ons parlement en zegt nee tegen de oorlog. Dit noem ik de grote democratische illusie: alsof machthebbers, ook in landen met een meerpartijensysteem en gekozen regeringen, uiteindelijk doen wat bevolkingen willen. Maar machthebbers luisteren niet naar het soort van rationele argumenten waarmee de oorlogsleugens konden worden weerlegd; die machthebbers doen wat ze zelf willen, niet wat de bevolking wil tenzij ze de bevolking mee kunnen krijgen in hun oorlogsplannen.
Het was mooi om te laten zien met hoeveel we waren op 15 februari, en nogmaals op de eerste zaterdag nadat Bush zijn aanval had gelanceerd in maart 2003. Het bleek niet genoeg, en dat was geen kwestie van aantallen. Oorlogspolitiek bleek niet vatbaar voor wat bevolkingen willen, zolang vanuit die bevolkingen geen druk opgebouwd wordt om die wil ook echt door te zetten. Bezwaar maken tegen oorlog is iets. Een oorlog blokkeren is iets anders. Dat laatste gebeurde amper. De oorlogstrein denderde vrijwel ongehinderd door.
Er stond voor machthebbers zoveel op het spel dat ze zich niet door meerderheden zouden laten weerhouden. Voor de belangen van die machthebbers hadden anti-imperialisten wel oog. Maar tot daden leidde dat niet, behalve dan tot oproepen om de volgende demo zo groot mogelijk te maken. Alsof de volgende grote – maar van jaar tot jaar kleinere – demonstratie zou weten te bereiken wat de tweede supermacht op 15 februari 2003 niet was gelukt. Dit type anti-imperialisme was, in de praktijk en onbedoeld, de linkervleugel van het kamp van de democratische illusie. Jazeker, ik ook. Zo droegen ook anti-imperialisten bij aan een zeer brede, maar uiteindelijk zeer oppervlakkig opererende, vredesbeweging. Dan kun je nog zo hard in de New York Times uitgeroepen worden tot tweede wereldmacht. Maar een wereldmacht op lemen voeten komt niet erg ver. Om oorlogen daadwerkelijk te stoppen is een andere aanpak – met een scherpere analyse, en met daadwerkelijk oorlogsverhinderende actievormen in een hoofdrol – noodzakelijk.
(*) hier stond eerst “haalden anderhalf jaar later”. Maar Saddam werd dus al in november 2003 gevangen genomen. Dank, alerte Vredes Magazine-redacteur. (toegevoegd/gewijzigd, 20 maart 2003, 14.16 uur)
Peter Storm
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Waar is die andere wereldmacht gebleven?
Reacties uitgeschakeld voor Volkskrant/De Gevaarlijke Pen van Astrid Essed/Enkele Ingezonden Stukken, gepubliceerd door de Volkskrant tussen 2002-2004 [waaronder een van de eerste kritieken op Geert Wilders]/Nog steeds actueel
OEKRAIENSE VLUCHTELINGEN, EUROPA EN CHRISTENHONDEN, SOLIDARITEIT OF TROUBLE IN PARADISE?
Dit artikel is opgedragen aan vier activisten van de Poolse actieorganisatie Grupa Granica, die een gevangenisstraf van 8 jaar boven het hoofd hangt wegens het vertonen van menselijkheid aan een familie die is gestrand tussen Polen en Belarus, aan vluchtelingen als de Oekraïners die worden genegeerd, gepushbackt en mishandeld. En niet te vergeten aan de Poolse militair Emil Czeczko, die een mogelijke massamoord op vluchtelingen en ook op vluchtelingenwerkers door Poolse grenswachten onthulde … en daarvoor misschien wel met zijn leven heeft betaald.
[Dit is geen volledig verslag der Oekraïense Tragedie, want dat zou ondoenlijk zijn. Het gaat hier slechts om enkele Zaken, die ik zeer opmerkelijk vind. En soms pijnlijk ]
HOOFDSTUK EEN
De oplettende lezer zal gemerkt hebben, dat zijn/haar ‘Wreker van het Onrecht’ opmerkelijk weinig geschreven heeft over Europa’s HOT ITEM: De Oekraïense Tragedie, het Wel en Wee van de Oekraïners sinds Rusland’s agressieoorlog aldaar [1] en alles wat daarmee samenhangt.
Okay, aanvankelijk waren daarover wel wat Astrid Essed publicaties [2], waarin op een aantal zaken de Puntjes op de I werd gezet [3] maar daarna viel het wat stil rond dit Thema.
Niet alleen omdat er wel wat meer in de wereld gebeurt dan Oekraïne, ook al heeft de oorlog van Poetin in Oekraïne grote invloed op delen van [Noord] Afrika vanwege Oekraïne’s rol als belangrijke graanleverancier [4], maar ook, omdat ik de ontwikkelingen wilde afwachten. Er gebeurde en gebeurt dagelijks zoveel op dit gebied! In dit artikel wil ik focussen op een minder belichte kant van de Oekraïense Tragedie, die uitmondde in een grote Vlucht naar het Westen van Europa, tevens een minder fraaie kant in het kader van die ”Solidariteit met Oekraïne”. Want hoe zit dat daar eigenlijk feitelijk mee. Is het wel zo, of zitten er een aantal nare Addertjes onder het Gras. Daarover gaat dit Longread artikel [maak je borst dus maar nat]. Maar eerst een overzicht en een belichting van Andere Zaken.
Poetins oorlog
We weten het inmiddels. Op 24 februari 2022 viel het Russische leger, in opdracht van Rusland’s president Poetin, Oekraine binnen. [5] Ik citeer uit de Verklaring van Vladimir Poetin, President Aller Russen: ”I am referring to the eastward expansion of NATO, which is moving its military infrastructure ever closer to the Russian border” EN ”The people’s republics of Donbass have asked Russia for help. In this context I made a decision to carry out a special military operation.” [6]
Lees het gehele Statement, dat bol staat van retoriek, waarop ik verder niet inga, onder noot 7.
Nu moet ik zeggen, wat betreft het opdringen van de NAVO richting Russische grens heeft Poetin, geopolitiek bekeken, natuurlijk wel een punt. [8] Nog los van de wens bij Staten en ook volkeren tot aansluiting bij de EU [9], is dit natuurlijk ook Westerse/NAVO machtspolitiek geweest om te profiteren van de verzwakking van Rusland na het uiteenvallen van de
Sovjet-Unie. Daarin heeft Poetin gelijk, maar dat rechtvaardigt uiteraard NIET het binnenvallen van Oekraine, een Soevereine Staat.
GOED! Of liever gezegd
SLECHT!
Wat er daarna gebeurde was te voorspellen: [Even in het kort] De EU stelde sancties in tegen Rusland [een proces dat nog doorgaat op het moment van schrijven van dit artikel] [10], er kwamen Europese en Amerikaanse wapenzendingen voor het zich [dat moet gezegd] dapper
verzettende Oekraiense leger, al zitten daarin, dat moet gezegd, nogal wat extreem-rechtse elementen. [11] Maar hoe verontrustend ook, dat maakt de strijd tegen het Russische imperialisme [niet minder gevaarlijk dan het Westerse imperialisme] er op zich niet minder heroïsch om.
Verder nu bijna klassiek de toespraken van de zo langzamerhand tot popster verheven Oekraïense president Zelensky [12] [die van geen wijken wil weten, dat moet gezegd]. Overigens, en dat moet hier nadrukkelijk gezegd, begonnen die wapenleveranties al VOOR de Russische aanval
op Oekraïne [13], wat een zeker Licht werpt op de Westerse Mogendheden.
De hele wereld tegen Rusland? Nonsens!
Naast die wapenleveranties aan dapper Oekraïne, dan ook nog twee VN Resoluties, een van de Algemene Vergadering en een VN-Veiligheidsraadsresolutie, ter veroordeling van de Russische invasie in Oekraïne. Die VN-Veiligheidsraadsresolutie werd, uiteraard, getroffen door een Veto van Rusland [14], de Algemene Vergaderingsresolutie werd wel aangenomen [15], al was het wereldwijd geen onverdeeld succes: want naast de vier [dictatoriale] landen, die Rusland bleven
steunen [Belarus oftewel Wit-Rusland, Syrië, Noord-Korea en Eritrea], waren er maar liefst 35 onthoudingen! [16] En dat waren niet de minste landen. Er waren belangrijke landen en grootmachten bij, zoals Ruslands Bondgenoot en Frenemy [in de zin van concurrent] [17] Wereldmacht China, Opkomende Economie India, Oude Bondgenoot [dus niet verwonderlijk] Cuba, maar ook Afrikaanse landen als Tanzania, Zimbabwe en Congo[18]. Wel opvallend is dat Myanmar, ook een min of meer Bondgenoot of Medestander van Poetin [19] een onverwachte move maakte en stemde voor de Rusland veroordelingsresolutie [20]
Natuurlijk, de diverse onthoudingslanden hebben alle zo hun eigen redenen, maar het EU/VS narratief, dat ”de hele wereld tegen Rusland is”, is dus een Sprookje [21]
HOOFDSTUK TWEE
DE VLUCHTELINGEN
WAT GEBEURT ER MET DE VLUCHTELINGEN?
A BLOND HAAR EN BLAUWE OGEN
Nu over de vluchtelingen, iets dat mij na aan het hart ligt. Besproken is de nare kant van de Politiek, de Invasie, het oplopende aantal oorlogsslachtoffers, de oorlogsmisdaden aan Russische, maar ook [mogelijke] aan Oekraïense kant [22], welk laatste maar weer bevestigt het Oud Afrikaanse Spreekwoord ”Als Olifanten vechten, wordt het Gras vertrapt”. [23]
Met andere woorden: De gewone mensen zijn door die oorlog en machtsspelletjes Kop van Jut, Kind van de Rekening.
Nu dus die Vluchtelingen:
Tragisch en actueel wat betreft de Oekraïners. Van hen zijn meer dan 6 miljoen mensen gevlucht
sinds de Russische invasie in de Oekraine [volgens informatie Europa Nu dd 12 mei 2022]. [24]
Meer dan twee miljoen Oekraiense vluchtelingen zijn in Polen, in Nederland waren er, geteld op 24 mei anno Domini 2022 [volgens het Dagblad van het Noorden], 64.000. [25] Dat is best een groot aantal, 6 miljoen vluchtelingen op een bevolking van ruim 44 miljoen mensen. [26]
Opvallend was het warme onthaal, dat ze door heel Europa kregen. [27] De Landelijke Actie Oekraïne leverde maar liefst 106 miljoen euro op [28] en Gastgezinnen stonden wijd en zijd klaar, ruim 25 000! [29] Dat is fijn. Ik gun iedere vluchteling een warm welkom: maar zoals bij elk Sprookje, had het Geheel ook een Schaduwzijde, namelijk een van de REDENEN, van
die plotselinge gastvrijheid jegens vluchtelingen, die weleens anders is geweest. [30]
Namelijk: Mensen, die op ons lijken, met [ook] Blond Haar en Blauwe Ogen. Zoals een journalist het verwoordde: ”“It’s very emotional for me because I see European people with blue eyes and blonde hair being killed.” [31]
Dat deugt niet.
En zeker niet als het van een journalist komt, een gildelid van de Pers, die zo’n grote invloed heeft op de Publieke Opinie [lees wat Malcolm X opmerkte over de pers….]. [32]
Maar…..er is ook een andere kant, want ik wil fair zijn tot op het bot.
Deze journalist is natuurlijk een kwaadwillige, want waarom speciaal die opwinding over ”Europeanen met blond haar en blauwe ogen” [33]
Aan de andere kant is het universeel [en dat hoeft helemaal geen racisme te zijn], dat mensen zich eerder identificeren met mensen, die op hen lijken. Dat is niet alleen in Europa zo, dat is ook zo in de rest van de wereld: Afrikaanse landen zetten graag hun grenzen open voor Afrikaanse vluchtelingen en leven erg mee [34], hoewel ze gastvrijer tegen buitenstaanders zijn dan Europa [35], en zo gaat het, wat herkenbaarheid en identificatie betreft, ook in andere delen in de wereld.
Op zich geen probleem, zolang die ”identificatie” maar niet ontaardt in de uitsluiting van andere mensen. DAN wordt het racisme en xenofobie, die – en dat is ook helaas een waarheid – lang niet alleen in Europa voorkomt, zowel wat regeringsbeleid betreft als de houding van de bevolking.
Niet alleen in Europa dus”. Want hoewel ik sprak over de vaak grotere verdraagzaamheid van Afrikaanse landen [36], is er ook een schaduwzijde.
Zo waren er enkele jaren geleden [ik noem 2008 en 2017] in Zuid-Afrika zware
xenofobische rellen tegen Afrikanen uit andere landen [37] en laten we ook de etnische zuiveringen van de Oegandese dictator Idi Amin jegens de toenmalige Indiase gemeenschap
in Oeganda niet vergeten. [38] Ik noem dit bewust om te benadrukken, dat xenofobie
een wereldwijd probleem is en niet alleen in het Westen voorkomt.
B ”ETNISCHE OEKRAIENERS” EN DE ANDEREN
Om terug te keren tot die vluchtelingen. Xenofobisch onderscheid werd gemaakt door burgers,
regeringen, de EU. Waar ”etnische” Oekraïners van overal van harte welkom werden geheten [39], was dat met anderen, die ook in Oekraïne woonden, Afrikanen, Aziaten, meest studenten, maar ook ”gewone” migranten, veel minder vanzelfsprekend. Het begon vaak al in ‘vlucht’-treinen richting Polen, waar zij discriminatie en vaak geweld ondervonden en bij de grens, waar er Poolse grenswachten waren, die hen weigerden door te laten. [40] Ook werd er gerapporteerd over Poolse hulpverleners, die weigerden Afrikaanse vluchtelingen uit Oekraïne te helpen. [41]
Gelukkig waren er ook positieve Verhalen over Oekraïners, die Afrikaanse vluchtelingen te hulp schoten bij geweld. [42] Nu waren al decennialang Poolse [en andere Oost-Europese
burgers] burgers opgestookt door media en politiek met de gebruikelijke negatieve anti-migratieretoriek [43], beïnvloed door het vaak herhaalde narratief, dat er miljoenen Afrikanen richting Europa komen.[44] Wat in de praktijk bepaald niet klopt. [45]
Ook daarom is het wel interessant om te benoemen, hoeveel Afrikaanse en andere migranten/studenten/vluchtelingen van kleur in Oekraïne woonachtig zijn [waren, door de oorlog
is zoals bekend een aantal gevlucht, ook al kon lang niet iedereen weg, zoals bekend [46]
Volgens gegevens van de Oekraïense regering waren er in 2019 80.470 buitenlandse studenten in
Oekraïne [noot One World] waarvan 20 procent uit Afrika, voornamelijk uit Nigeria, Ghana, Marokko en Egypte. [47] En dat zijn er dus bepaald geen ”miljoenen”.
Overigens heeft de Oekraïense regering het racistische geweld tegen Afrikanen en andere studenten/migranten van kleur officieel veroordeeld: ‘’Afrikanen die op zoek zijn naar evacuatie zijn onze vrienden en moeten gelijke kansen krijgen om veilig terug te keren naar hun thuisland”, aldus de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Koeleba. [48]
Maar er was natuurlijk niet alleen racisme en xenofobie aan de Pools-Oekraïense grens of in Polen zelf: Ook in Nederland bleek dat bij de opvang van Oekraïense vluchtelingen: Zo wilde de eigenaar van een Opvangboot voor Oekraïners ”alleen kinderen, vrouwen en etnische Oekraïners. [49] En uiteraard heeft de Gemeente Amsterdam daarop de samenwerking met hem opgezegd. [50]
Ondergetekende heeft de betrokken Boosdoener nog een Brief op Poten geschreven [51]
C NIET TE VERGETEN: VLUCHTELINGEN, DIE VASTZITTEN TUSSEN POLEN EN BELARUS [WIT-RUSLAND]
“Ik ken een echtpaar dat in de zone woont”, zegt Karolina. “De man is een verklikker. Hij gaat dagelijks het bos in en belt de politie als hij iemand vindt. Intussen belde zijn vrouw mij, omdat ze heimelijk een berg sokken had gebreid voor de vluchtelingen.” [52]
De groep vluchtelingen, die bij alle commotie rond de xenofobie tegenover Afrikaanse en Aziatische studenten en/of migranten, die Oekraïne proberen te verlaten, een beetje wordt ondergesneeuwd, zijn de vooral uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen, die al sinds vorig jaar 2021 [pak em beet, september, oktober] vastzitten in een niemandsland tussen Polen en Belarus [Wit-Rusland], naar Belarus ”gelokt” door dictator Loekasjenko met een valse
voorspiegeling van zaken, dat ze zo snel via Polen de EU binnen zouden kunnen komen. [53]
Dat gebeurde niet, want ze werden bij de grens tegengehouden door Poolse grenswachten, waarna een naar machtsspelletje ontstond tussen Polen/EU enerzijds en Belarus anderszijds. [54]
Ondertussen werd het winter, hulp voor de vluchtelingen kwam er niet of te weinig, hoewel het Rode Kruis, maar ook Poolse vrijwilligers hun best deden [55], vluchtelingen overleden door kou, werden mishandeld, soms neergeschoten [56], een schande voor de ”Europese Waarden”. [57]
Het opvallendste was wel de giftige EU-retoriek, die, in plaats van Polen te wijzen op het Vluchtelingenverdrag [58] en recht op asiel, Polen stijfde in deze tegen het Internationaal Recht ingaande houding, waarbij ook nog sprake was van de illegale ”pushbacks” [59], door het recht van Polen, haar grenzen te verdedigen, bekrachtigde, alsof het hier een Buitenlandse Vijand betrof! [60]
Wat stond en staat dat in schril contrast met de Ontvangst, die nu de Oekraïense vluchtelingen krijgen [61], die worden ontvangen op een manier zoals het met iedere vluchteling zou moeten gaan! Tegen de komst van de vluchtelingen, die daar in Niemandsland vastzaten [en waarschijnlijk nog zitten], wordt er een Muur gebouwd [62], Oekraïners krijgen nog net
geen Rode Loper uitgespreid. Daarom heb ik mij hard gemaakt voor deze groep geneneerden, middels brieven en artikelen. [63] Iemand moet het doen
Maar daarnaast: Lof voor de Poolse vrijwilligers, individuele Poolse burgers, initiatieven, die deze mensen hielpen. [64] EN….speciaal Hulde aan vier activisten van de actiegroep
Grupa Grania, die [ik lees een artikel van april 2022] eind maart 2022 zijn gearresteerd wegens mensenhandel, terwijl hun enige ”misdaad” was het verlenen van humanitaire hulp aan een Familie, die gestrand was tussen Polen en Belarus! [65] Hen hangt 8 jaar gevangenisstraf boven het hoofd. [66] Ik weet niet, hoe het met hen is afgelopen, maar vergeten doe ik hen niet!
Al Deze mensen maken de wereld wat lichter!
HOOFDSTUK DRIE
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN
SOLIDARITEIT JEGENS DE ENE EN DISCRIMINATIE JEGENS DE ANDERE?
DE ENE VLUCHTELING IS DE ANDERE NIET…..
Uitgebreid heb ik de revu laten passeren [zie bovenstaande] over de ongelijke behandeling/ontvangst tussen voor de Poetin-agressie vluchtende Oekraïense vluchtelingen enerzijds en Afrikaanse/Aziatische al dan niet studenten, die in Oekraïne woonachtig waren [zijn, als ze bij de grens met succes werden tegengehouden] anderszijds Ook -wat mij na aan het hart ligt, omdat er steeds minder aandacht voor is- over de ongelijke behandeling tussen Oekraïense vluchtelingen en de vluchtelingen [merendeels uit het Midden-Oosten afkomstig], die nog steeds vastzitten tussen Belarus [Wit-Rusland] en Polen en slachtoffer werden van een cynisch machtsspel.
Maar er is meer dan het racisme van Poolse autoriteiten/grenswachten/burgers etc. Er is ook nog zoiets als het minder openlijke, maar wel degelijk discriminatoir EU-Beleid. En dat, beste lezers, is gevaarlijker dan het racistisch gestunt aan de grens van een aantal [niet allemaal, laat
dat ook gezegd zijn] [67] Poolse grenswachten, omdat een door de EU uitgestippeld beleid, dat zogenaamd voor ”Westerse Waarden” [68] staat, een directe invloed heeft op de publieke opinie, omdat zo discriminatie, het maken van onderscheid tussen groepen vluchtelingen, wordt
genormaliseerd.
En waarde lezers, het EU beleid IS discriminatoir: Waarom? Begin maart besloot de EU [Europese Unie dus] om mensen, die Oekraïne ontvluchten, tijdelijke bescherming te verlenen
op basis van de Richtlijn Tijdelijke Bescherming. [69] Deze Richtlijn Tijdelijke Bescherming is bedoeld voor [ik citeer Verblijfblog] ”een situatie van massale toestroom van ontheemden uit derde landen, die niet naar hun land van oorsprong kunnen terugkeren”. [70]
Nogal wiedes, zal de oplettende lezer opmerken, ze zijn net gevlucht, natuurlijk kunnen ze niet terug.
Hoe dan ook, die Richtlijn Tijdelijke Bescherming, in het leven geroepen na de burgeroorlogen in het voormalige Joegoslavie [in 2001 tot stand gekomen] [71] houdt onder andere in, dat vluchtelingen een tijdelijke verblijfsvergunning krijgen [ze hoeven dus geen asiel aan te vragen], dat ze mogen werken, onderwijs genieten, recht hebben op sociale voorzieningen en op gezinshereniging. [72]
Dat klinkt allemaal mooi en waar en blij, dat dit is toegepast op de Oekraïners, maar waarom dan niet op de massale stroom van Syrische vluchtelingen uit 2015-16, die toch ook onder deze categorie vielen? Dat vind ik discriminatoir en het niet toepassen van die Tijdelijke Richtlijn op de Syrische ontheemden viel auteurs van Verblijfblog ook op. [73]
Ook is het opvallend, met hoeveel gemak de Overheid de opvang van duizenden Oekraïners in korte tijd kon regelen en zelfs de Koning bood een logeer/woonplaats aan. [74] En dat vind ik mooi voor die Oekraïners uiteraard, maar dat de bereidheid van Gemeenten om vluchtelingen [vaak statushouders, nog steeds wachtend op een huis, maar ook ”gewone” asielzoekers] uit Ter Apel een opvang te verlenen, zo mager was [is] [75], dat er nu een ”dwangwet” in voorbereiding is om Gemeenten te verplichten, vluchtelingen op te nemen als het in Ter Apel uit de klauwen loopt. [76]
Ook heeft Vluchtelingenwerk gedreigd, naar de rechter te stappen, als de Overheid niet voor 1 augustus de vluchtelingen-Ter Apelcrisis heeft opgelost. [77] Wordt er dus met twee maten gemeten, ja of nee?
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
BARSTJES IN DIE SOLIDARITEIT
TROUBLE IN PARADISE?
Opvang in gezinnen
Onderwijs
Nou is meeleven met vluchtelingen, die moeten vluchten voor oorlog, Een Ding. Als die ”dichterbij” komen en ”gewone” mensen worden, weer een ander Ding. Activiste en schrijfster Joke Kaviaar merkte daarover op [naar aanleiding van de massale komst van Syrische vluchtelingen naar Europa/Nederland]. Zijn naam was Aylan Kurdi [78, noot Astrid Essed]
Heeft zijn dood iets veranderd? En zo ja, ten goede of ten kwade? Wat gebeurt er, als alle emotie weg is, als al die vluchtelingen in een opvangcentrum bij mensen in de buurt komen en gewone mensen blijken te zijn, sommige aardig, andere niet? Hoe snel is het medelijden dan vertrokken en heeft weer plaatsgemaakt voor wantrouwen?
[Einde citaat Joke Kaviaar] [79]
Nu viel-in dit geval- dat wantrouwen nog wel mee, voor zover ik dat kon constateren. Maar wat WEL een soms pijnlijke confrontatie was, dat na de aanvankelijke hype van de duizenden, die zich opgaven voor de opvang van Oekraïense vluchtelingen [80] al gauw de domper kwam, omdat dit in een niet onaanzienlijk aantal gevallen bar bleek tegen te vallen. [81] Nou nog los van het feit, of ze al dan niet ”aardig” waren, die Oekraïense vluchtelingen, werd het al gauw duidelijk, dat velen zich in de emotie van het moment hadden opgegeven.
Mooi misschien, maar niet verstandig, want bij de opvang van zeker oorlogsvluchtelingen komt heel wat kijken. Vaak zijn de mensen, logischerwijs, getraumatiseerd, hier vormde natuurlijk ook de taal een barrière en het is verstandig je te realiseren, wat de opvang van vluchtelingen werkelijk betekent. [82]
Dat is dus de eerste Trouble in Paradise. Een tweede is nog griezeliger, de zorgen over seksuele uitbuiting van de toch al zo kwetsbare Oekraïense vluchtelingen. [83] Ronduit kwaadaardig, evenals de economische uitbuiting [door werkgevers] [84], waarop ik nog terug kom. Maar weer herhaal ik ten overvloede: Wat een verschil in opvangbereidheid van individuen en positieve berichtgeving over Oekraïense vluchtelingen, in tegenstelling tot andere groepen. [85]
Dan zijn er natuurlijk de hobbels/aanpassingsproblemen van Oekraiense leerlingen in het Nederlandse Onderwijs. Want hoewel scholen de leerlingen en masse met open armen lijken te ontvangen [86], haalt dat niet de angel uit de problemen. De kinderen komen uit een oorlogsgebied, hebben daar familie moeten achterlaten, vaak vaders, die in het leger tegen de Russische bezetter moeten vechten [87], hebben de nodige ellende gezien/meegemaakt, wat traumatisch kan zijn[worden].
Dan is er de taalbarrière, een andere cultuur, noem maar op. Problemen, die ook wel gezien worden door medewerkers van LOWAN, een organisatie, die scholen ondersteunt bij het geven aan onderwijs aan nieuwkomers, onder wie vluchtelingen. [88]
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
OEKARIENSE LEERLINGEN CONTACT MET MEDELEERLINGEN
WEER STEEKT RACISME ZIJN LELIJKE KOP OP
Over racisme aan de Grens met Polen/Oekraïne tegen Afrikaanse studenten en studenten van kleur [uit India etc], wat zich ook uitstrekte tot onaangename ervaringen in bijvoorbeeld Polen, heb ik genoeg geschreven. Lees Hoofdstuk twee nog maar eens terug.
Maar dan nu wederwaardigheden in Nederland en met dank aan Caroline van der Plas, Tweede Kamerlid en voorvrouw van BBB [BoerBurgerBeweging], die dit in de Tweede Kamer aan de orde stelde. Ik citeer haar: ”Zo vertelde een docent van de Middelbare School mij [opmerking Astrid Essed: ”mij” is Caroline van der Plas] vorige week, dat er problemen worden ondervonden bij het onderwijzen van Oekraïense kinderen. Kinderen, die moeilijk kunnen meekomen en zelfs een aantal incidenten, van racisme. Meisjes met hoofddoekjes, die worden uitgescholden en het gooien met bananen naar leerlingen met een donkere huidskleur. ” [89]
Nu weet ik ook wel: Dat geldt niet voor alle Oekraiense kinderen, zoals Caroline van der Plas ook terecht opmerkte [90] en zoals de Marokkaans-Nederlandse rapper reeds opmerkte: ”Met elke Boot komen er wel een paar ratten mee”. [91]
Maar dit is meer: Want in Oost-Europa is extreem-rechts een ernstig Probleem [92] en het is ronduit gevaarlijk, als dit hierheen wordt geïmporteerd en wordt toegevoegd aan de in Nederland helaas hand over hand toenemende invloed van extreem-rechts. [93]
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
TROUBLE IN PARADISE? UITBUITING CHRISTENHONDEN HYPOCRISIE
En nu kom ik dan [eindelijk] toe aan de titel van dit artikel EN de reden, waarom ik die titel gekozen heb Want hoe zit het, bij alle echte/vermeende ”massale solidariteit met de Oekraïense vluchtelingen” [zie vooral de vluchtelingenhype in Hoofdstuk Twee] nu met de werkelijke, economische drijfveren? [diegenen met oprechte bedoelingen, van wie de meesten, niet te na gesproken uiteraard]. Reeds noemde ik de seksuele uitbuiting van toch al kwetsbare Oekraïense vluchtelingen. [94] Bah en ronduit misdadig.
Maar….er zitten nog meer Adders onder het Gras! Want al dat gejuich rond ”mensen, die op ons lijken” al dan niet vergezeld van de ”blond haar en blauwe ogen” kwalificaties [zie wederom Hoofdstuk Twee], al dan niet aangevuld met ”mensen, die ook van christelijken Huize zijn” [Let daarop, dames en heren], had ook – en dat had ik kunnen weten – naast de ideologische retoriek, een hardere, economische kant.
Dat werd al duidelijk door het gretige welkom, waarmee Westlandse tuinders Oekraïense vluchtelingen, die immers door de Tijdelijke Richtlijn Bescherming mogen werken [95], werden ontvangen, hetzij uitgenodigd, om in de kassen te komen werken. [96] EN… al gauw verschenen er lovende berichten, een uit het fundamentalistisch christelijke Dagblad, het Reformatorisch Dagblad [97], maar ook uit andere nieuwsmedia, over dankbare Oekraïners, die zo blij en dankbaar waren, dat ze mochten werken. [98] Nu begrijp ik dat ook wel van de kant van de Oekraïners: het leidt je af van de oorlog, de Ellende in je eigen land, de onzekerheid over het lot van je man, je ouders, andere familieleden.
Opvallend is echter WEL, dat veel Oekraïeners werkzaam zijn in horeca en land en tuinbouw. [99] En vooral in die laatste sector[met name in het Westland] is er nogal eens sprake van uitbuiting van arbeidsmigranten, vaak afkomstig uit Polen en anderen uit Midden en Oost-Europa. [100] AND GUESS WHAT? Ook bij een aantal Oekraïners ging het mis! Want de ”massale solidariteit” met ”mede-Europeanen” de Oekraïners weerhield niet, dat ook zij Kop van Jut werden.
WURG EN CHANTAGECONTRACTEN:
Aan het Licht kwam, dat Oekraïense [maar ook Poolse] werknemers werden onderworpen aan een uiterst vuile praktijk: de zogenaamde ”Wurgcontracten”. [101] Oekraïense vluchtelingen, maar ook Polen die in de Westlandse kassen aan de slag willen, komen daar veelal terecht via bemiddelaars, zoals het Poolse uitzendbureau Janpol. Een van de opvallendste clausules in het in kreupel Nederlands opgestelde contract is dat overtreding van de regels “kan leiden tot deportatie naar Oekraïne en een verbod op toegang tot EU-landen”. Met andere woorden: Oekraïners die fouten maken, worden teruggestuurd naar de oorlog. [102]
Kan het walgelijker? Vakbond CNV, die de noodklok luidde, is in het bezit van een geanonimiseerd contract, waar wordt vermeld een brutoloon van 10,48 euro per uur, het minimumloon. Aan het begin van elke maand moeten er 50 euro ‘administratiekosten’ worden afgedragen. De werknemer moet voor eigen verblijf en vervoer betalen, evenals voor werkkleding en schoenen (“als het moet”). [103]
En waar vinden dergelijke Vuile Praktijken dus plaats? Juist! In het Westland, met zijn o zo christelijke achtergrond…[104]
EPILOOG
CHRISTENHONDEN
Ik heb u meegenomen op een Reis door de Oekraïense Tragedie. De Russische aanval op de soevereiniteit van de Oekraïne, de onverzettelijkheid van het Oekraiense verzet [105] Russische [en ook Oekraïense] oorlogsmisdaden [106], het belang van Oekraïne als graanschuur, waardoor nog veel meer mensen werden getroffen en nog worden, door die oorlog. [107]
En natuurlijk: de Oekraïense vluchtelingenstroom en de massale solidariteit van West en Oost-Europa [108] waarbij ook helaas de schrijnende discriminatie tegen in Oekraïne [tot dusver] wonende Afrikaanse en Aziatische vluchtelingen [109] en dan niet te vergeten de EU-discriminatie, die opviel: Richtlijn Tijdelijke Bescherming voor Oekraïense vluchtelingen, maar destijds niet voor Syriers. [110]
De EU, die de Oekraiense vluchtelingen verdedigt [en terecht], maar de uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen, die vastzitten tussen Polen en Belarus, laat stikken. [111]
GOED
Maar niet voor niets heb ik in mijn titel de term ”Christenhonden” genoemd! Waarom? [Wie goed heeft opgelet, heeft dat al begrepen] Omdat met de mond solidariteit, vaak vanuit ”christelijke” hoek” werd beleden met Oekraïense vluchtelingen, maar kijk eens wat er in de praktijk in het zogenaamde ‘christelijke” Westland gebeurde? Uitbuiting van Oekraïense werknemers, die hun rechten niet kenden. Zie direct daarboven
Ik vraag mij af, of al die zondagse Kerkgangers onder hen, die zich schuldig maken aan die uitbuiting, zich [meestal zijn die lui erg Bijbelvast] deze Passage uit het Nieuwe Testament nog herinneren. Het staat in Mattheus 25: 35-45 en ik citeer de twee laatste gedeelten, 44 en 45.
Die laatste zinnen dus: ”Dan zullen ook dezen Hem antwoorden, zeggende: Heere wanneer hebben wij u hongerig gezien, of dorstig, of een vreemdeling, of naakt, of krank, of in de gevangenis, en hebben wij u niet gediend? ”Dan zal hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar Ik zeg u: Voor zoveel u dit aan deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.” [112]]
Hiermee sluit ik af. Van alle nare en pijnlijke aspecten uit deze Tragedie, is dit misschien nog het Pijnlijkste.
DE RUSSISCHE PRESIDENT POETIN EN DE OEKRAINSEPRESIDENT ZELENSKY
Ukrainian refugees crossing the Irpin river on an improvised path under a bridge, that was destroyed.Vadim Ghirda/Copyright 2022 The Associated Press. All rights reserved.
Een Koerdische familie uit Irak wacht met zestien leden uit drie generaties op de grenswachten. Al acht keer werden ze teruggestuurd naar Wit-Rusland, waarbij ze klappen kregen en door honden gebeten werden. Foto Wojtek Radwanski / AFP
VAAK VERGETEN IN DE OEKRAINE CRISIS
VLUCHTELINGEN UIT HET MIDDEN-OOSTEN TUSSEN POLEN EN BELARUS TUSSEN WAL EN SCHIP
ZIJ KRIJGEN GEEN WARM WELKOM, ZOALS OEKRAINSE VLUCHTELINGEN
en Eritrea], waren er maar liefst 35 onthoudingen! [16]
En dat waren niet de minste landen.
Er waren belangrijke landen en grootmachten bij, zoals
Rusland’s Bondgenoot en Frenemy [in de zin van concurrent] [17] Wereldmacht China, Opkomende Economie
India, Oude Bondgenoot [dus niet verwonderlijk] Cuba, maar
ook Afrikaanse landen als Tanzania, Zimbabwe en Congo
[18]
Wel opvallend is dat Myanmar, ook een min of meer Bondgenoot of Medestander van Poetin [19] een onverwachte move maakte en stemde voor de Rusland
veroordelingsresolutie [20]
Natuurlijk, de diverse onthoudingslanden hebben alle zo hun
eigen redenen, maar het EU/VS narratief, dat ”de hele wereld tegen Rusland is”, is dus een Sprookje [21]
HOOFDSTUK TWEEDE VLUCHTELINGENWAT GEBEURT ER MET DE VLUCHTELINGEN? ABLOND HAAR EN BLAUWE OGEN Nu over de vluchtelingen, iets dat mij na aan het hart ligt
Besproken is de nare kant van de Politiek, de Invasie, het oplopende aantal oorlogsslachtoffers, de oorlogsmisdaden aan Russische, maar ook [mogelijke]aanOekraiense kant [22], welk laatste maar weerbevestigt het Oud Afrikaanse Spreekwoord”Als Olifanten vechten, wordt het Gras vertrapt” [23]Met andere woorden:De gewone mensen zijn door die oorlog en machtsspelletjesKop van Jut, Kind van de Rekening. Nu dus die Vluchtelingen: Tragisch en actueel wat betreft de OekraienersVan hen zijn meer dan 6 miljoen mensen gevluchtsinds de Russische invasie in de Oekraine [volgensinformatie Europa Nu dd 12 mei 2022] [24]Meer dan twee miljoen Oekraiense vluchtelingen zijnin Polen, in Nederland waren er, geteld op 24 mei anno Domini[volgens het Dagblad van het Noorden], 64.000 [25]Dat is best een groot aantal, 6 miljoen vluchtelingen opeen bevolking van ruim 44 miljoen mensen [26]Opvallend was het warme onthaal, dat ze door heel Europakregen. [27]De Landelijke Actie Oekraine leverde
maar liefst 106 miljoen euro op [28] en Gastgezinnen stondenwijd en zijd klaar, ruim 25 000! [29]Dat is fijn.Ik gun iedere vluchteling een warm welkom:Maar zoals bij elk Sprookje, had het Geheel ookeen Schaduwzijde, namelijk een van de REDENEN, vandie plotselinge gastvrijheid jegens vluchtelingen, die weleensanders is geweest [30]Namelijk:Mensen, die op ons lijken, met [ook] Blond Haar en Blauwe Ogen.Zoals een journalist het verwoordde:”
“It’s very emotional for me because I see European people with blue eyes and blonde hair being killed.” [31]
Dat deugt niet.
En zeker niet als het van een journalist komt, een gildelid
van de Pers, die zo’n grote invloed heeft op de Publieke
Opinie [lees wat Malcolm X opmerkte over de pers….] [32]
Maar…..er is ook een andere kant, want ik wil fair zijn
tot op het bot.Deze journalist is natuurlijk een kwaadwillige, want waarom speciaa die opwinding over ”Europeanen met blond haar enblauwe ogen” [33]Aan de andere kant is het universeel [en dat hoeft helemaalgeen racisme te zijn], dat mensen zich eerder identificeren met mensen, die op hen lijken.Dat is niet alleen in Europa zo, dat is ook zo in de restvan de wereld:Afrikaanse landen zetten graag hun grenzen open voorAfrikaanse vluchtelingen en leven erg mee [34], hoewelze gastvrijer tegen buitenstaanders zijn dan Europa [35],en zo gaat het, wat herkenbaarheid en identificatiebetreft, ook in andere delen in de wereld. Op zich geen probleem, zolang die ”identificatie” maarniet ontaardt in de uitsluiting van andere mensen.DAN wordt het racisme en xenofobie, die- en dat is ook helaas een waarheid-lang niet alleen in Europa voorkomt,zowel wat regeringsbeleid betreft als de houding van de bevolking.Niet alleen in Europa dus”Want hoewel ik sprak over de vaak grotere verdraagzaamheid van Afrikaanse landen [36], is er ookeen schaduwzijde:Zo waren er enkele jaren geleden [ik noem 2008 en 2017] in Zuid-Afrika zwarexenofobische rellen tegen Afrikanen uit andere landen [37] enlaten we ook de etnische zuiveringen van de Oegandese dictator Idi Amin jegens de toenmalige Indiase gemeenschapin Oeganda niet vergeten. [38]Ik noem dit bewust om te benadrukken, dat xenofobieeen wereldwijd probleem is en niet alleen in het Westenvoorkomt. B”ETNISCHE OEKRAIENERS” EN DE ANDEREN Om terug te keren tot die vluchtelingenXenofobisch onderscheid werd gemaakt door burgers,regeringen, de EUWaar ”etnische” Oekraieners van overal van harte welkomwerden geheten [39], was dat met anderen, die ook in Oekraiene woonden, Afrikanen, Aziaten, meest studenten, maar ook ”gewone” migranten,
veel minder vanzelfsprekend.
Het begon vaak al in ”vlucht”treinen richting Polen, waar zij
discriminatie en vaak geweld ondervonden en bij de grens,
waar er Poolse grenswachten waren, die hen weigerden door
te laten [40]
Ook werd er gerapporteerd over Poolse hulpverleners,
die weigerden Afrikaanse vluchtelingen uit Oekraine
te helpen. [41]
Gelukkig waren er ook positieve Verhalen over Oekraieners,
die Afrikaanse vluchtelingen te hulp schoten bij geweld [42]
Nu waren al decennialang Poolse [en andere Oost-Europese
burgers] burgers opgestookt door media en politiek
met de gebruikelijke negatieve anti migratieretoriek [43], bedinvloed door het vaak herhaalde narratief, dat er
miljoenen Afrikanen richting Europa komen…..[44]
Wat in de praktijk bepaald niet klopt [45]
Ook daarom is het wel interessant om te benoemen, hoeveel
Afrikaanse en andere migranten/studenten/vluchtelingen
van kleur in Oekraine woonachtig zijn [waren, door de oorlog
is zoals bekend een aantal gevlucht, ook al kon
lang niet iedereen weg, zoals bekend [46]Volgens gegevens van de Oekraiense regering
waren er in 2019 80.470 buitenlandse studenten in
Oekraine [noot One World] waarvan 20 procent uit
Afrika, voornamelijk uit Nigeria, Ghana, Marokko en Egypte
[47]
En dat zijn er dus bepaald geen ”miljoenen”……..
Overigens heeft de Oekraiense regering het racistische
geweld tegen Afrikanen en andere studenten/migranten
van kleur officieel veroordeeld:
,,Afrikanen die op zoek zijn naar evacuatie zijn onze vrienden en moeten gelijke kansen krijgen om veilig terug te keren naar hun thuisland”, aldus de Oekraiense
minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Koeleba
[48]Maar er was natuurlijk niet alleen racisme en xenofobieaan de Pools-Oekraiense grens of in Polen zelf:Ook in Nederland bleek dat bij de opvang van Oekraiensevluchtelingen:Zo wilde de eigenaar van een Opvangboot voor Oekraieners ”alleen kinderen, vrouwen en etnische Oekraieners [49]En uiteraard heeft de Gemeente Amsterdam daarop desamenwerking met hem opgezegd [50]Ondergetekende heeft de betrokken Boosdoenernog een Brief op Poten geschreven [51]CNIET TE VERGETEN:VLUCHTELINGEN, DIE VASTZITTEN TUSSEN POLEN ENBELARUS [WIT-RUSLAND] ”
”Ik ken een echtpaar dat in de zone woont”, zegt Karolina. “De man is een verklikker. Hij gaat dagelijks het bos in en belt de politie als hij iemand vindt. Intussen belde zijn vrouw mij, omdat ze heimelijk een berg sokken had gebreid voor de vluchtelingen.” [52] De groep vluchtelingen, die bij alle commotie rond de xenofobie tegenover Afrikaanse en Aziatische studenten en/of migranten, die Oekraine proberen te verlaten, een beetje wordt ondergesneeuwd, zijn de vooral uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen, die al sinds vorig jaar 2021[pak em beet, september, october] vastzitten in een niemandsland tussen Polen en Belarus [Wit-Rusland], naar Belarus ”gelokt” door dictator Loekasjenko met een valsevoorspiegeling van zaken, dat ze zo snel via Polen de EUbinnen zouden kunnen komen [53]Dat gebeurde niet, want ze werden bij de grens tegengehouden door Poolse grenswachten, waarna een naarmachtsspelletje ontstond tussen Polen/EU enerzijds enBelarus anderszijds [54]Ondertussen werd het winter, hulp voor de vluchtelingen kwam er niet of te weinig, hoewel het Rode Kruis, maar ookPoolse vrijwilligers hun best deden [55], vluchtelingenoverleden door kou, werden mishandeld, soms neergeschoten [56], een schande voor de ”Europese Waarden” [57]Het opvallendste was wel de giftige EU retoriek, die, in plaats van Polen te wijzen op het Vluchtelingenverdrag [58] en recht op asiel, Polen stijfde in deze tegen het Internationaal Recht ingaande houding, waarbij ook nog sprake was van de illegale ”pushbacks” [59], door het recht van Polen, haar grenzen te verdedigen, bekrachtigde, alsof het hiereen Buitenlandse Vijand betrof! [60]Wat stond en staat dat in schril contrast met de Ontvangst,die nu de Oekraiense vluchtelingen krijgen [61], dieworden ontvangen op een manier zoals het met iederevluchteling zou moeten gaan!Tegen de komst van de vluchtelingen, die daar in Niemandsland vastzaten [en waarschijnlijk nog zitten], wordter een Muur gebouwd [62], Oekraieners krijgen nog netgeen Rode Loper uitgespreid.Daarom heb ik mij hard gemaakt voor deze groep geneneerden, middels brieven en artikelen [63]Iemand moet het doen Maar daarnaast:Lof voor de Poolse vrijwilligers, individuele Poolse burgers,initiatieven, die deze mensen hielpen [64]EN….speciaal Hulde aan vier activisten van de actiegroepGrupa Grania, die [ik lees een artikel van april 2022] eindmaart 2022 zijn gearresteerd wegens mensenhandel,terwijl hun enige ”misdaad” was het verlenen van humanitaire hulp aan een Familie, die gestrand wastussen Polen en Belarus! [65]Hen hangt 8 jaar gevangenisstraf boven het hoofd [66]Ik weet niet, hoe het met hen is afgelopen, maar vergetendoe ik hen niet!
Al Deze mensen maken de wereld wat lichter!
HOOFDSTUK DRIE NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENSE VLUCHTELINGENSOLIDARITEIT JEGENS DE ENE EN DISCRIMINATIE JEGENS DE ANDERE?DE ENE VLUCHTELING IS DE ANDERE NIET….. Uitgebreid heb ik de revu laten passeren [zie bovenstaande]over de ongelijke behandeling/ontvangst tussen voor de Poetin agressie vluchtende Oekraiense vluchtelingen enerzijds en Afrikaanse/Aziatische al dan niet studenten,die in Oekraiene woonachtig waren [zijn, als ze bij de grensmet succes werden tegengehouden] anderszijdsOok -wat mij na aan het hart ligt, omdat er steeds minderaandacht voor is- over de ongelijke behandeling tussenOekraiense vluchtelingen en de vluchtelingen [merendeelsuit het Midden-Oosten afkomstig], die nog steeds vastzittentussen Belarus [Wit-Rusland] en Polen en slachtoffer werdenvan een cynisch machtsspel. Maar er is meer dan het racisme van Poolse autoriteiten/grenswachten/burgers etcEr is ook nog zoiets als het minder openlijke, maar weldegelijk discriminatoir EU BeleidEn dat, beste lezers, is gevaarlijker dan het racistischgestunt aan de grens van een aantal [niet allemaal, laatdat ook gezegd zijn] [67] Poolse grenswachten, omdat eendoor de EU uitgestippeld beleid, dat zogenaamd voor”Westerse Waarden” [68] staat, een directe invloed heeftop de publieke opinie, omdat zo discriminatie, het makenvan onderscheid tussen groepen vluchtelingen, wordtgenormaliseerd. En waarde lezers, het EU beleid IS discriminatoir:Waarom?Begin maart besloot de EU [Europese Unie dus] om mensen,die Oekraine ontvluchten, tijdelijke bescherming te verlenenop basis van de Richtlijn Tijdelijke Bescherming [69]Deze Richtlijn Tijdelijke Bescherming is bedoeld voor [ik citeer Verblijfblog] ”een situatie van massale toestroomvan ontheemden uit derde landen, die niet naar hun landvan oorsprong kunnen terugkeren” [70]Nogal wiedes, zal de oplettende lezer opmerken, ze zijnnet gevlucht, natuurlijk kunnen ze niet terug.Hoe dan ook, die Richtlijn Tijdelijke Bescherming, in hetleven geroepen na de burgeroorlogen in het voormalige Joegoslavie [in 2001 tot stand gekomen] [71] houdt onder andere in, dat vluchtelingen een tijdelijke verblijfsvergunningkrijgen [ze hoeven dus geen asiel aan te vragen], dat ze mogen werken, onderwijs genieten, recht hebben op socialevoorzieningen en op gezinshereniging [72] Dat klinkt allemaal mooi en waar en blij, dat dit is toegepastop de Oekraieners, maar waarom dan niet op de massalestroom van Syrische vluchtelingen uit 2015-16, die tochook onder deze categorie vielen?Dat vind ik discriminatoir en het niet toepassen van dieTijdelijke Richtlijn op de Syrische ontheemden vielauteurs van Verblijfblog ook op. [73]Ook is het opvallend, met hoeveel gemak de Overheid deopvang van duizenden Oekraieners in korte tijd kon regelen en zelfs de Koning bood een logeer/woonplaats aan [74] En dat vind ik mooi voor die Oekraieners uiteraard, maar dat de bereidheid van Gemeenten om vluchtelingen [vaak statushouders, nog steeds wachtend op een huis, maar ook”gewone” asielzoekers] uit Ter Apel een opvang te verlenen, zo mager was [is] [75], dat er nu een ”dwangwet” in voorbereiding is om Gemeentente verplichten, vluchtelingen op te nemen als het inTer Apel uit de klauwen loopt [76]Ook heeft Vluchtelingenwerk gedreigd, naar de rechter testappen, als de Overheid niet voor 1 augustus de vluchtelingen-Ter Apelcrisis heeft opgelost [77]
Wordt er dus met twee maten gemeten, ja of nee? NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DEOEKRAIENERS/BARSTJES IN DIE SOLIDARITEIT/TROUBLE IN PARADISE?Opvang in gezinnenOnderwijs Nou is meeleven met vluchtelingen, die moetenvluchten voor oorlog, Een Ding.Als de ”dichterbij” komen en ”gewone” mensenworden, weer een ander Ding.Activiste en schrijfster Joke Kaviaar merktedaarover op [naar aanleiding van de massalekomst van Syrische vluchtelingen naar Europa/Nederland]”Zijn naam was Aylan Kurdi [78, noot Astrid Essed]Heeft zijn dood iets veranderd? En zo ja, ten goede often kwade? Wat gebeurt er, als alle emotie weg is, alsal die vluchtelingen in een opvangcentrum bij mensenin de buurt komen en gewone mensen blijken te zijn,sommige aardig, andere niet? Hoe snel is het medelijden danvertrokken en heeft weer plaatsgemaakt voor wantrouwen?[Einde citaat Joke Kaviaar] [79] Nu viel-in dit geval- dat wantrouwen nog wel mee,voor zover ik dat kon constateren.Maar wat WEL een soms pijnlijke confrontatie was,dat na de aanvankelijke hype van de duizenden,die zich opgaven voor de opvang van Oekraiensevluchtelingen [80] al gauw de domper kwam, omdatdit in een niet onaanzienlijk aantal gevallen bar bleektegen te vallen [81]Nou nog los van het feit, of ze al dan niet ”aardig” waren,die Oekraiense vluchtelingen, werd het al gauw duidelijk,dat velen zich in de emotie van het moment hadden opgegeven.Mooi misschien, maar niet verstandig, want bij deopvang van zeker oorlogsvluchtelingen komt heelwat kijken.Vaak zijn de mensen, logischerwijs, getraumatiseerd,hier vormde natuurlijk ook de taal een barriere en het isverstandig je te realiseren, wat de opvang vanvluchtelingen werkelijk betekent [82]Dat is dus de eerste Trouble in ParadiseEen tweede is nog griezeliger, de zorgen over sexuele uitbuiting van de toch al zo kwetsbare Oekraiensevluchtelingen [83]Ronduit kwaadaardig, evenals de economische uitbuiting[door werkgevers] [84], waarop ik nog terug kom.Maar weer herhaal ik ten overvloede:Wat een verschil in opvangbereidheid van individuen enpositieve berichtgeving over Oekraiense vluchtelingen,in tegenstelling tot andere groepen [85] Dan zijn er natuurlijk de hobbels/aanpassingsproblemenvan Oekraiense leerlingen in het Nederlandse Onderwijs.Want hoewel scholen de leerlingen en masse metopen armen lijken te ontvangen [86], haalt dat niet de angeluit de problemen.De kinderen komen uit een oorlogsgebied, hebben daar familie moeten achterlaten, vaak vaders, die in het legertegen de Russische bezetter moeten vechten [87], hebbende nodige ellende gezien/meegemaakt, wat traumatischkan zijn[worden]Dan is er de taalbarriere, een andere cultuur, noem maar op.Problemen, die ook wel gezien worden door medewerkersvan LOWAN, een organisatie, die scholen ondersteunt bij het geven aan onderwijs aan nieuwkomers, onder wievluchtelingen [88]
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE
OEKRAIENERSOEKARIENSE LEERLINGEN/CONTACT METMEDELEERLINGENWEER STEEKT RACISME ZIJN LELIJKE KOP OP Over racisme aan de Grens met Polen/Oekraienetegen Afrikaanse studenten en studenten van kleur[uit India etc], wat zich ook uitstrekte tot onaangenameervaringen in bijvoorbeeld Polen, heb ik genoeggeschreven.Lees Hoofdstuk twee nog maar eens terug/Maar dan nu wederwaardigheden in Nederlanden met dank aan Caroline van der Plas, Tweede Kamerlid en voorvrouwvan BBB [BoerBurgerBeweging], die dit inde Tweede Kamer aan de orde stelde.Ik citeer haar:”
Zo vertelde een docent van de Middelbare School mij [opmerking Astrid Essed: ”mij” is Caroline van der Plas] vorige
week, dat er problemen worden ondervonden bij het onderwijzen
van Oekraiense kinderen.
Kinderen, die moeilijk kunnen meekomen en zelfs een aantal incidenten,
van racisme.
Meisjes met hoofddoekjes, die worden uitgescholden en het gooien met
bananen naar leerlingen met een donkere huidskleur. ” [89]
Nu weet ik ook wel:
Dat geldt niet voor alle Oekraiense kinderen, zoals Caroline
van der Plas ook terecht opmerkte [90] en zoals deMarokkaans-Nederlandse rapper reeds opmerkte”Met elke Boot komen er wel een paar ratten mee [91]Maar dit is meer:Want in Oost-Europa is extreem-rechts een ernstigProbleem [92] en het is ronduit gevaarlijk, alsdit hierheen wordt geimporteerd en wordt toegevoegd aande in Nederland helaas hand over hand toenemendeinvloed van extreem-rechts [93]NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE
OEKRAIENERS/TROUBLE IN PARADISE?/UITBUITING/
CHRISTENHONDEN/HYPOCRISIE
En nu kom ik dan [eindelijk] toe aan de titel van dit artikel
EN de reden, waarom ik die titel gekozen heb
Want hoe zit het, bij alle echte/vermeende ”massale solidariteit met de Oekraiense vluchtelingen” [zie vooral de vluchtelingenhype in Hoofdstuk Twee] nu met de werkelijke,
economische drijfveren? [diegenen met oprechte bedoelingen, van wie de meesten, niet te na gesproken
uiteraard]
Reeds noemde ik de sexuele uitbuiting van toch al kwetsbare Oekraiense vluchtelingen [94]
Bah en ronduit misdadig.
gesproken, uiteraard]Maar….er zitten nog meer Adders onder het Gras!Want al dat gejuich rond ”mensen, die op onslijken” al dan niet vergezeld van de ”blond haar en blauweogen” kwalificaties [zie wederom Hoofdstuk Twee], al dan niet aangevuld met ”mensen, die ook van christelijken Huize zijn” [Let daarop, dames en heren], had ook -en dat hadik kunnen weten- naast de ideologische retoriek, een hardere, economische kant.Dat werd al duidelijk door het gretige welkom, waarmeeWestlandse tuinders Oekraiense vluchtelingen,die immers door de Tijdelijke Richtlijn Beschermingmogen werken [95], werden ontvangen, hetzij uitgenodigd, om in de kassen te komen werken, [96] EN……Al gauw verschenen er lovende berichten, een uit het fundamentalistisch christelijke Dagblad, het Reformatorisch Dagblad [97], maar ook uit andere nieuwsmedia, over dankbare Oekraieners, die zo blij en dankbaar waren, datze mochten werken [98]Nu begrijp ik dat ook wel van de kant van de Oekraieners:Het leidt je af van de oorlog, de Ellende in je eigen land,de onzekerheid over het lot van je man, je ouders, anderefamilieleden.Opvallend is echter WEL, dat veel Oekraieners werkzaam zijn in horeca en land en tuinbouw. [99]En vooral in die laatste sector[met name in het Westland] is er nogal eens sprakevan uitbuiting van arbeidsmigranten, vaak afkomstig uitPolen en anderen uit Midden en Oost-Europa [100] AND GUESS WHAT?Ook bij een aantal Oekraieners ging het mis!Want de ”massale solidariteit” met ”mede Europeanen”de Oekraieners weerhield niet, dat ook zij Kop van Jut werden. WURG EN CHANTAGECONTRACTEN: Aan het Licht kwam, dat Oekraiense [maar ookPoolse] werknemers werden onderworpen aaneen uiterst vuile praktijk:De zogenaamde ”Wurgcontracten” [101]
Oekraïense vluchtelingen, maar ook Polen die in de Westlandse kassen aan de slag willen, komen daar veelal terecht via bemiddelaars, zoals het Poolse uitzendbureau Janpol.
Een van de opvallendste clausules in het in kreupel Nederlands opgestelde contract is dat overtreding van de regels “kan leiden tot deportatie naar Oekraïne en een verbod op toegang tot EU-landen”. Met andere woorden: Oekraïners die fouten maken, worden teruggestuurd naar de oorlog. [102]
Kan het walgelijker?
Vakbond CNV, die de noodklok luidde, is
in het bezit van een geanonimiseerd contract, waar wordt
vermeld een brutoloon van een brutoloon 10,48 euro per uur,
het minimumloon.
Aan het begin van elke maand moeten er 50 euro ‘administratiekosten’ worden afgedragen. De werknemer moet voor eigen verblijf en vervoer betalen, evenals voor werkkleding en schoenen (“als het moet”). [103]
En waar vinden dergelijke Vuile Praktijken dus plaats?
Juist!
In het Westland, met zijn o zo christelijke achtergrond……[104]
EPILOOG
CHRISTENHONDEN
Ik heb u meegenomen op een Reis door de Oekraiense Tragedie.
De Russische aanval op de soevereiniteit van de Oekraine,
de onverzettelijkheid van het Oekraiense verzet [105]
Russische [en ook Oekraiense] oorlogsmisdaden [106],
het belang van Oekraine als graanschuur, waardoor nog veel meer mensen
werden getroffen en nog worden, door die oorlog [107]
En natuurlijk:
De Oekraiense vluchtelingenstroom en de massale
solidariteit van West en Oost-Europa [108] waarbij ook
helaas de schrijnende discriminatie tegen in
Oekraine [tot dusver] wonende Afrikaanse en Aziatische
vluchtelingen [109] en dan niet te vergeten de EU discriminatie,
die opviel
Richtlijn Tijdelijke Bescherming voor Oekraiense vluchtelingen,
maar destijds niet voor Syriers. [110]
De EU, die de Oekraiense vluchtelingen verdedigt [en terecht],
maar de uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen,
die vastzitten tussen Polen en Belarus, laat stikken. [111]
GOED
Maar niet voor niets heb ik in mijn titel de term ”Christenhonden”
genoemd!
Waarom? [Wie goed heeft opgelet, heeft dat al begrepen]
Omdat met de mond solidariteit, vaak vanuit ”christelijke”
hoek” werd beleden met Oekraiense vluchtelingen,
maar kijk eens wat er in de praktijk in het zogenaamde
‘christelijke” Westland gebeurde?
Uitbuiting van Oekraiense werknemers, die hun rechten
niet kenden.
Zie direct daarboven
Ik vraag mij af, of al die zondagse Kerkgangers onder
hen, die zich schuldig maken aan die uitbuiting,
zich [meestal zijn die lui erg Bijbelvast] zich deze
Passage uit het Nieuwe Testament nog herinneren
Het staat in Mattheus 25: 35-45 en ik citeer de twee
laatste gedeelten, 44 en 45
”Die laatste zinnen dus:
”Dan zullen ook dezen Hem antwoorden, zeggende: Heere
wanneer hebben wij u hongerig gezien, of dorstig, of een vreemdeling, of naakt, of krank, of in de gevangenis, en
hebben wij u niet gediend?
”Dan zal hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar Ik zeg u:
Voor zoveel u dit aan deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.” [112]]
Hiermee sluit ik af
Van alle nare en pijnlijke aspecten uit deze Tragedie, is
On Tuesday, June 7, 2022, 07:50:49 PM GMT+2, GVA Inquiries Mailbox <inquiries@icrc.org> wrote:
Dear Astrid
Thank you for your sharing your concerns with the International Committee of the Red Cross (ICRC) and apologies for the delayed answer. We are receiving hundreds of messages and doing our best to answer all of them.
We took note of your opinions and we highly value your feedback about our work.
We work in over 100 contexts affected by armed conflict and violence. Our largest operations are in countries such as Syria, Yemen, Afghanistan, South Sudan, Somalia, and Ethiopia. In Ukraine, our work began in 2014 when the conflict started, and our presence in the country has grown since 24 February.
As you mention in your message, the horror of the crisis in Ukraine shouldn’t make the world forget that people suffering continues in other parts of the world, where millions are still relying on humanitarian assistance to access their basic needs.
We have followed the situation you mention closely and have supported the work that the National Red Cross Societies, their volunteers and other organizations are doing to help refugees. In 2021 we issued this joint press release: ICRC and IFRC on migration crisis at the borders between Belarus, Poland, Lithuania and other countries. In the statement, we expressed our alarm about the humanitarian tragedy unfolding and asked for unrestricted access for all organizations.
If you have specific questions about the situation of refugees, the United Nations Refugee Agency (UNHCR) may be able to provide more information in this regard.
I appreciate your relatively quick reaction on my recent mail [27 may 2022],
knowing your very busy time schedule.
I also appreciate your concern, following my mail on 27 may, that the attention for the humanitarian crisis in Ukraine should not overshadow your concern
for other humanitarian drama’s.
In my letter I especially mentioned the dramatic humanitarian needs of
those refugees, who are still trapped between the borders of Belarus and Poland.I quote from your mail:”
As you mention in your message, the horror of the crisis in Ukraine shouldn’t make the world forget that people suffering continues in other parts of the world, where millions are still relying on humanitarian assistance to access their basic needs. ”I had noticed that before, since I mentioned inmy mail to you the statement of mr F Rocca, presidentof the International Federation of Red Cross and Red CrescentSocieties, that there should be no difference in the receptionand protection of refugees, whether they are Ukrainians orcoming from other countries [1] And in my former mail, I’ve also referred to the Good Work, done by the American Red Cross and the Finnish Red Cross and doubtless other sections of the Red Cross regarding the refugees, trapped between Poland and Belarus [2] and I complimented you with that. As reaction on my mail to you, you referred to your Joint PressRelease of 2021, titled: ”ICRC and IFCR on migration crisisat the borders between Belarus, Lithuania and other countries” [3]I was impressed, as by the Work of the American Red Cross andthe Finnish Red Cross and I fully supported your statement,especially this part [I quote you]”
All migrants, irrespective of their legal status, should have effective access to humanitarian assistance and medical assistance, as well as to protection. Whether this is international protection, or a voluntary return to their home countries, migrants’ rights should be respected at all times and authorities should avoid separating family members and putting at risk their lives and physical integrity.” [4]
True humanity and something the EU leaders should
reflect on.
HOWEVER:
[And reason for my reaction on your answer to me]
That is NOT what I asked you for.
Since you referred to the situation in 2021 and I am
anxious to know about PRESENT the situation, the
situation in 2022, of the
refugees, trapped between Poland and Belarus [and
as I now understand, also Lithuania]
Perhaps I didn’t make that clear in my first mail to you?
Then I will do it now and repeat my questions:Based on the Statement of Amnesty Internationalon 11th of april 2022, the situation of thosetrapped between the Poland-Belarus border is direSee their statement:
POLAND/BELARUS: NEW EVIDENCE OF ABUSES HIGHLIGHTS
”HYPOCRISY” OF UNEQUAL TREATMENT OF ASYLUM SEEKERS
AND the Amnesty report ”POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS” [5]
MY QUESTIONS ABOUT THE RED CROSS INVOLVEMENT
WITH THE MENTIONED REFUGEES IN 2022:
My questions refer to the PRESENT, 2022 ICRC involvement with
the refugees, who are trapped between the Poland-Belarus border,
as mentioned in my first mail [6]
I REPEAT:
I had the impression, that on this moment, the main attention
of the International Cross goes to the Ukrainian refugees [7] and that the
trapped refugees between Poland and Belarus are somewhat forgotten.
When I am wrong, please send me the information about
your involvement in the no one land between those borders on this
moment, 2022.
When I am NOT wrong, please explain to me, why the International
Red Cross shows less attention to those refugees:
Are you being hindered in your activities, something volunteers have experienced in the past months? [8]
And if that’s so, what did you do, as an International Organisation, to
address to this situation?
Did you write to the Polish and Belarussian authorities?
Did you gave press conferences about this?
Did you try to visit the Polish detention centres, where, according to the
information of Amnesty International, the border refugees are being
mistreated and denied their right to asylum? [9]
If not, why not?
Because you are hindered in your activities?
And again the question:
If you are hindered in your activities, what did you do to protest and get access anyway, as
is your right and obligation as the International Red Cross?
Those are my questions, in short
I would appreciate your reaction, but if you are pressed with time,
the only thing I want is to recall the dire situation those refugees
are in and to urge your humanitarian involvement with them, also
now, in 2022, since their situation doesn’t seem to be more humane now.
Thank you for your involvement
Kind greetings
Astrid Essed
Amsterdam
The Netherlands
NOTES
[1]
IFRC PRESIDENT: ETHNICITY AND NATIONALITY SHOULD NOT
New York / Geneva, 16 May 2022 – President of the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) Francesco Rocca calls on states to step up to their responsibility to save lives, no matter where people are from, ahead of the first review of the Global Compact for Migration (GCM).
Mr Rocca says: “When I was in Marrakech for the adoption of the GCM I made a statement that the world’s approach to migration is painfully broken – but that the GCM can fix it. As we begin the first review of the progress made since then, I am sad to say that this has not been the case so far. Not enough changes to policies and practices to ensure safe and dignified migration have taken place, and many more lives have been lost due to that failure to act.”
On the world’s deadliest sea migration route, the central Mediterranean, the number of deaths has in fact increased since the GCM was signed. The Ocean Viking ship, operated by SOS Mediterranée with IFRC providing humanitarian services on board, saves people in distress on this route.
“We need to carry out this work as state-coordinated search and rescue is absent in the area,” says Mr Rocca. “Our teams have already saved 1,260 people in the nine months we’ve been operating.”
The Ocean Viking is one of the 330 Humanitarian Service Points (HSPs) in 45 countries that supports the ambitions of the GCM, providing assistance and protection to people on the move irrespective of status and without fear of reprisal. The Romanian Red Cross implements HSPs in Bucharest to support people fleeing Ukraine, providing information, food, water, hygiene items and financial assistance, while the Hungarian Red Cross has been operating a HSP at the Keleti railway station 24/7 to welcome people arriving from Ukraine by train with information, food, hygiene items and baby care products.
During the COVID-19 pandemic, the Colombian Red Cross Society has implemented HSPs at the border with Venezuela, offering essential services like healthcare, while Libyan Red Crescent volunteers have provided support to migrants and displaced people, operating HSPs that provided access to information, food, and other necessities, as well as restoring family links services.
At the International Migration Review Forum (IMRF), the IFRC is calling for individual and collective efforts on search and rescue; ensuring access to essential services for migrants regardless of status; scaling up support to people affected of climate related displacement; and the inclusion of migrants in all aspects of society and decision making.
“The political, public and humanitarian response to the Ukraine crisis has shown what is possible when humanity and dignity comes first, when there is global solidarity and the will to assist and protect the most vulnerable,” says Mr Rocca. “This must be extended to everyone in need, wherever they come from. Ethnicity and nationality should not be deciding factors in saving lives.”
The Red Cross is urgently providing relief efforts as thousands of people risk their lives in freezing conditions along the Belarus-Poland border. At least 10 people have died and an estimated 2,000 people are living in makeshift camps near the border between Belarus and neighboring countries Poland, Lithuania and Latvia. The International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) urges unhindered access to the border be provided to help the men, women and children risking their lives for a safer future.
Belarus Red Cross has been coordinating aid from partners since last week, distributing food, water, blankets and warm clothes. Staff and volunteers are involved in a continuous response to the situation, sorting and distributing packages, as well as helping authorities set up heating tents for women and children. Assistance was also provided for three children who were hospitalized.
“We are concerned about the increasingly serious situation on the Poland-Belarus border, after large groups of migrants arrived there on November 8. We call for access for the Red Cross and other humanitarian organizations so that all people in need, at the border and other locations, can receive medical treatment, humanitarian assistance and protection services,” said Andreas von Weissenberg, IFRC Europe’s head of Disasters, Climate and Crises.
“While Belarus Red Cross has thankfully been given some access to provide vital life-saving aid to people enduring hunger and freezing conditions, we need that access to be regular and also get access on the other side of the border. People need to be treated humanely,” von Weissenberg said.
The Polish Red Cross has been responding to this crisis for several weeks, delivering blankets, sleeping bags and clothes. Local branches are supporting migrants in provinces near the border with food, water and hygiene kits, as well as providing first aid and helping people trace family members.
Lithuanian Red Cross teams have also been supporting migrants close to the border with water, hygiene kits, footwear and clothing, as well as toys for children. In five large reception centers, volunteers provide food and other humanitarian aid, offer psychological support and legal assistance and help people reconnect with their loved ones by providing mobile phones and SIM cards.
IFRC is in the process of providing the Belarus Red Cross, Polish Red Cross and Lithuanian Red Cross with emergency funding to support the migrants with food, clothes, hygiene items, first aid and family reunification services.
“Humanitarian organizations must be granted unconditional and safe access to all people in need, irrespective of their legal status. People are crossing the border with just the clothes on their backs. They need food, medicine, hygiene items, clothing, and protective equipment against COVID-19. We must be allowed to deliver critical assistance and we want to see a peaceful, humane and rights-based solution to the situation,” von Weissenberg concluded.
The situation of migrants trying to enter the EU at the border of Poland, Lithuania and Belarus is alarming. Thousands of migrants have been stuck on the border region since early autumn. The situation of people sleeping without shelter is expected to worsen as the winter approaches.
The Belarusian, Polish and Lithuanian Red Cross organisations are helping migrants at the borders by distributing food, clean water, hygiene supplies, clothes and blankets and by offering essential health care.
The health of the people sleeping rough is at continuous risk. At least 10 people are known to have died. Among them, a 14-year-old boy who died of hypothermia.
“There are hundreds of children at the border, many of whom have been separated from their families. The are also pregnant women and disabled people among the migrants. Their situation is worsening by the hour as the crisis drags on and nights become colder,” says the Director of International Operations at the Finnish Red Cross Tiina Saarikoski.
“All states are obliged to ensure that humanitarian aid gets through to its target. People have the right to necessary protection, care and safety, regardless of whether they are granted the right to stay in the country or not.”
The International Committee of the Red Cross helps migrants establish contact with their family members.
The Finnish Red Cross maintains preparedness for large-scale migration as part of its continuous readiness. As agreed with the authorities, the Red Cross is permanently prepared to establish and maintain reception centres and temporary accommodation units at the request of the authorities.
The Finnish Red Cross has not received official requests in relation to the situation in Poland, Lithuania and Belarus.
“The most important thing right now is to deliver necessary aid to the migrants in unsafe conditions and allow humanitarian operators to provide aid,” Saarikoski emphasises.
[3]
ICRC AND IFCR ON MIGRATION CRISIS AT THE BORDERS
BETWEEN BELARUS, POLAND, LITHUANIA AND OTHER COUNTRIES
Unrestricted and safe humanitarian access urgently needed to save lives and alleviate suffering.
STATEMENT18 NOVEMBER 2021
Budapest/Geneva – November 18, 2021 — The International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) and the International Committee of the Red Cross (ICRC) are alarmed by the humanitarian tragedy unfolding at the borders between Belarus, Poland and Lithuania. At least 10 people are known to have died, including a 14-year-old boy due to hypothermia. The situation is set to worsen with the most serious winter weather yet to arrive.
IFRC has allocated more than 1 million Swiss Francs to Belarus Red Cross, Polish Red Cross and Lithuanian Red Cross, whose volunteers and staff are assisting thousands of vulnerable people with food, water, blankets and vital medical assistance. ICRC is complementing the response, providing support and additional technical expertise to Red Cross partners, notably to keep migrants in contact with their relatives and other protection-related issues.
Birgitte Ebbesen, IFRC Regional Director for Europe said, “There are extremely vulnerable people at the border, including people with disabilities, pregnant women, and hundreds of children – many of them without a parent or family member. They have been sleeping rough in freezing conditions for many days now.”
“Our volunteers have been able to provide some assistance, but many are still hungry and cold. These are mothers, sisters, sons and daughters, people whose lives matter, and they should be protected and treated with compassion and dignity.”
Martin Schüepp, ICRC Regional Director for Europe and Central Asia said: “To protect people’s lives, health and dignity, as well as ease suffering and prevent further tragedy, all Red Cross Red Crescent Movement partners and other humanitarian organisations need immediate, unrestricted access to all migrants, including at borders.”
“The ICRC is providing support and additional technical expertise to our Red Cross partners, on reuniting people with separated family members and other protection-related issues.”
All migrants, irrespective of their legal status, should have effective access to humanitarian assistance and medical assistance, as well as to protection. Whether this is international protection, or a voluntary return to their home countries, migrants’ rights should be respected at all times and authorities should avoid separating family members and putting at risk their lives and physical integrity.
[4]
”All migrants, irrespective of their legal status, should have effective access to humanitarian assistance and medical assistance, as well as to protection. Whether this is international protection, or a voluntary return to their home countries, migrants’ rights should be respected at all times and authorities should avoid separating family members and putting at risk their lives and physical integrity.”
ICRC AND IFCR ON MIGRATION CRISIS AT THE BORDERS
BETWEEN BELARUS, POLAND, LITHUANIA AND OTHER COUNTRIES
Poland/Belarus: New evidence of abuses highlights ‘hypocrisy’ of unequal treatment of asylum-seekers
Authorities violating rights of asylum-seekers, including strip searches and other degrading treatment, in overcrowded detention centres
Some people forcibly sedated during return
Pushbacks and arbitrary detention in stark contrast with welcome shown to those fleeing Ukraine
Spokespeople available
The Polish authorities have arbitrarily detained nearly two thousand asylum-seekers who crossed into the country from Belarus in 2021, and subjected many of them to abuse, including strip searches in unsanitary, overcrowded facilities, and in some cases even to forcible sedation and tasering, Amnesty International said today.
Additionally, after a hiatus during winter, more asylum-seekers are now trying to enter Poland from Belarus, where they are unable to access further funds due to international sanctions and risk harassment or apprehension by Belarusian police due their irregular immigration status. At the Polish border they face razor wire fences and repeated pushbacks by border guards sometimes up to 20-30 times.
“This violent and degrading treatment stands in stark contrast to the warm welcome Poland is offering to displaced people arriving from Ukraine. The behaviour of the Polish authorities smacks of racism and hypocrisy. Poland must urgently extend its admirable compassion for those entering the country from Ukraine to all those crossing its borders to seek safety.”
Arbitrary detention and abysmal detention conditions
Polish border guards have systematically rounded up and violently pushed back people crossing from Belarus, sometimes threatening them with guns. The vast majority of those who have been fortunate enough to avoid being pushed back to Belarus and to apply for asylum in Poland are forced into automatic detention, without a proper assessment of their individual situation and the impact detention would have on their physical and mental health. They are often held for prolonged and indefinite periods of time in overcrowded centres that offer little privacy and only limited access to sanitary facilities, doctors, psychologists, or legal assistance.
Almost all of the people Amnesty International interviewed said they were traumatized after fleeing areas of conflict and being trapped for months on the Belarusian-Polish border. They also suffered from serious psychological problems, including anxiety, insomnia, depression and frequent suicidal thoughts, undoubtedly exacerbated by their unnecessary metres. For most, psychological support was unavailable.
Retraumatized inside a military base
Many of the people who Amnesty spoke to had been in Wędrzyn detention centre, which holds up to 600 people. Overcrowding is particularly acute in this facility, where up to 24 men are detained in rooms measuring just eight square metres.
In 2021, the Polish authorities decreased the minimum required space for foreign detainees from three square meters per person to just two. The Council of Europe minimum standard for personal living space in prisons and detention centres is four square meters per person.
People held in Wędrzyn recounted how guards greeted new detainees by saying “welcome to Guantánamo”. Many of them were victims of torture in their home countries before enduring harrowing experiences both in Belarus and on the border of Poland. The detention centre in Wędrzyn forms part of an active military base. The facility’s barbed wire walls — and the persistent sound of armoured vehicles, helicopters and gunfire from military exercises in the area — only serves to retraumatize them.
In Lesznowola Detention Centre, detainees said that guards’ treatment left them feeling dehumanized. The staff called detainees by their case numbers instead of using their names and meted out excessive punishments, including isolation, for simple requests, such as asking for a towel or more food.
Nearly all those interviewed reported consistently disrespectful and verbally abusive behaviour, racist remarks and other practices that indicated psychological ill-treatment.
Men who Amnesty International interviewed uniformly complained about the manner in which body searches were conducted. When people were transferred from one detention centre to another, they were forced to undergo a strip search at each facility, even though they were in state custody at all times. In Wędrzyn, people recounted abusive searches. For example, all newly admitted foreigners are kept together in a room, required to remove all of their clothes and ordered to perform squats longer than necessary for a legitimate check.
Violent forcible returns
Amnesty International interviewed several people who were forcibly returned as well as some who avoided return and remain in detention in Poland. Many said the Polish border guards who conducted the returns coerced them into signing documents in Polish that they suspected included incriminating information in order to justify their returns. They also said that, in some cases, border guards used excessive force, such as tasers, restrained people with handcuffs, and even sedated those being returned.
Authorities attempted to forcibly return Yezda, a 30-year old Kurdish woman , with her husband and three small children. After being told that the family would be returned to Iraq, Yezda panicked and screamed and pleaded with the guards not to take them. She threatened to take her life and became extremely agitated. “I knew I could not go back to Iraq and I was ready to die in Poland. While I was crying like that, two guards restrained me and my husband, tied our hands behind our backs, and a doctor gave us an injection that made us very weak and sleepy. My head was not clear, but I could hear my children, who were in the room with us, crying and screaming.”
“We were asked to go through the airport security and the guards told us to behave on the plane. But I refused to go. I remember noticing that I didn’t even have any shoes on, as in the chaos at the camp, they slipped of my feet. My head was not clear, and I couldn’t see my husband or the children, but I remember that they forced me on the plane that was full of people. I was still crying and pleading with the police not to take us.” Yezda said that she broke her foot as she fought the guards who tried to put her on the plane. Yezda and her family were returned to Warsaw after the airline refused to take them to Iraq. They remain in a camp in Poland for now.
Volunteers and activists have been barred from accessing the border of Poland and Belarus, and some have even faced prosecution for trying to help people cross the border. In March, activists who had helped people both on Poland’s borders with Ukraine and with Belarus were detained for providing life-saving assistance to refugees and migrants on the Belarussian border, and now face potentially serious charges.
Stranded at the border
On 20 March, the Belarusian authorities reportedly evicted close to 700 refugees and migrants, including many families with young children and people suffering from severe illnesses and disabilities, from the warehouse in the Belarusian village of Bruzgi which had accommodated several thousand people in 2021.
People who were evicted from the warehouse suddenly found themselves stranded in the forest, trying to survive in sub-zero temperatures without shelter, food, water or access to medical care. Many remain in the forest and experience daily abuse from the Belarusian border guards, who use dogs and violence to force people to cross the border into Poland.
“Hundreds of people fleeing conflict in the Middle East and other parts of the world remain stranded on the border between Belarus and Poland. The Polish government must immediately stop pushbacks. They are illegal no matter how the government tries to justify them. The international community – including the EU – must demand that those trapped on Poland’s border with Belarus be afforded the same access to EU territory as any other group seeking refuge in Europe,” said Jelena Sesar.
END OF THE ARTICLE
REPORT AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS
The rapid relief effort at the border, exceptional generosity of civil society and willingness of Polish authorities to receive people fleeing from Ukraine contrast starkly with the Polish government’s hostility toward refugees and migrants who have arrived in the country via Belarus since July 2021. Hundreds of people who crossed from Belarus have been arbitrarily detained in Poland in appalling conditions and without access to a fair asylum proceeding. Many have been forcibly returned to their countries of origin, some under sedation. In addition, hundreds of people remain stranded inside Belarus and face increasingly desperate conditions.
END OF THIS PIECE
FULL REPORT
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS
Three months into the ongoing conflict in Ukraine, the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) has distributed financial assistance totalling more than 4.3 million Swiss francs to thousands of people on the move.
IFRC Head of Emergency Operations for the Ukraine response, Anne Katherine Moore, said:
“The longer the conflict continues, the greater the needs become. The cost of basic necessities, such as fresh fruit and vegetables, is rising. Increases in the cost of fuel and apartment rentals are also being reported. Millions of people have lost their jobs and their savings are dwindling. Through a new mobile app, we have been able to ramp up our support to help people facing these financial challenges.”
The new technology makes it possible for the IFRC and responding National Societies to reach people at scale and to deliver cash assistance digitally. Successfully introduced in Romania, the mobile app allows refugees to self-register for assistance online, negating the need and cost involved of having to travel to a central location.
The app will soon be expanded to Poland and Slovakia, where cash assistance is already being provided through more traditional methods such as in-person registration, as well as Ukraine and other neighbouring countries.
“This is the fastest we have ever delivered cash at this scale. It has the potential to be a game-changer for our work not just in this response, but also in future operations,” Moore continued.
Cash assistance is a dignified and efficient way to support people impacted by the conflict, allowing them to purchase items specific to their individual needs, while also supporting local economies. It is one part of our integrated and wide-ranging Red Cross and Red Crescent response to the conflict that also includes the provision of health care, first aid, psychosocial support and the distribution of basic household necessities.
Speaking about next steps, Moore said: “There is no short-term solution to the needs of the more than 14 million people who have been forced to flee their homes. We know that even if the conflict was to end tomorrow, rebuilding and recovery will take years. People have lost their homes, their livelihoods, and access to timely healthcare. The IFRC, in support of local National Red Cross Societies in the region, will be there helping people now, and in the months and years to come.”
During the past three months:
Together, we have reached more than 2.1 million people with life-saving aid within Ukraine and in surrounding countries. This is 1 in 10 people who had to flee their homes because of the conflict.
Along the travel routes within and outside Ukraine, we’ve set up 142 Humanitarian Service Points in 15 countries to provide those fleeing with a safe environment. There, they receive essential services like food, hygiene items, blankets, clothing water, first aid, psychosocial support, information, and financial assistance.
In total, we distributed 2.3 million kilograms of aid.
71,000 Red Cross and Red Crescent volunteers are responding to the crisis.
Doctors Without Borders removed its team on the Belarus-Poland border after Warsaw blocked access to migrants trying to enter the European Union. Camped in harsh conditions, several people have died on the EU’s doorstep.
Despite knowing people along the Belarus-Poland border were “in desperate need of medical and humanitarian assistance,” the medical charity Doctors Without Borders (MSF) said it withdrew its emergency response team from the region.
“Since October, MSF has repeatedly requested access to the restricted area and the border guard posts in Poland, but without success,” Frauke Ossig, the charity’s emergency coordinator for Poland and Lithuania, said on Thursday.
“We know that there are still people crossing the border and hiding in the forest, in need of support, but while we are committed to assisting people on the move wherever they may be, we have not been able to reach them in Poland,” Ossig added.
While many of the migrants received shelter in a logistics center, a number of people are reported to have died in the freezing, harsh conditions along the border.
Why can’t aid groups reach migrants and asylum-seekers?
On December 1, Poland’s Interior Ministry extended a state of emergency that prohibits all non-residents, including journalists and non-governmental aid groups, from the border area.
“People are being attacked and beaten at the hands of border guards, and yet state officials continue to allow the practice of pushing people between borders knowing that such maltreatment continues,” MSF said.
With thousands of people on the Belarusian side of the 400-kilometer (250-mile) stretch, Poland built a barbed-wire fence that it intends to replace with a permanent barrier and sent thousands of soldiers to the border, leaving the migrants stuck in camps in no man’s land and unable to apply for asylum in the European Union.
Polish border guards accused of illegal ‘pushbacks’
Polish border guards have been accused of forcibly pushing migrants and asylum-seekers back into Belarus — a move that breaches international law. At least 21 people have lost their lives in the attempt in 2021, MSF reported.
In December, the Polish civil society group Salam Lab reported that five Syrian and one Palestinian who managed to find their way outside Poland’s exclusion zone said they had been pushed back to Belarus several times by Polish authorities.
EU nations Latvia and Lithuania, which also share borders with Belarus, have also reinforced their border security and declared a state of emergency. MSF said it had not received access to migrants at the Belarusian-Lithuanian border.
Belarus denies this and has urged the EU to take in the migrants.
“The current situation is unacceptable and inhumane,” Ossig said. “People have the right to seek safety and asylum and should not be illegitimately pushed back to Belarus.”
[9]
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND/BELARUS: NEW EVIDENCE OF ABUSES HIGHLIGHTS
”HYPOCRISY” OF UNEQUAL TREATMENT OF ASYLUM SEEKERS
I appreciate your relatively quick reaction on my recent mail [27 may 2022],
knowing your very busy time schedule.
I also appreciate your concern, following my mail on 27 may, that the attention for the humanitarian crisis in Ukraine should not overshadow your concern
for other humanitarian drama’s.
In my letter I especially mentioned the dramatic humanitarian needs of
those refugees, who are still trapped between the borders of Belarus and Poland.I quote from your mail:”
As you mention in your message, the horror of the crisis in Ukraine shouldn’t make the world forget that people suffering continues in other parts of the world, where millions are still relying on humanitarian assistance to access their basic needs. ”I had noticed that before, since I mentioned inmy mail to you the statement of mr F Rocca, presidentof the International Federation of Red Cross and Red CrescentSocieties, that there should be no difference in the receptionand protection of refugees, whether they are Ukrainians orcoming from other countries [1] And in my former mail, I’ve also referred to the Good Work, done by the American Red Cross and the Finnish Red Cross and doubtless other sections of the Red Cross regarding the refugees, trapped between Poland and Belarus [2] and I complimented you with that. As reaction on my mail to you, you referred to your Joint PressRelease of 2021, titled: ”ICRC and IFCR on migration crisisat the borders between Belarus, Lithuania and other countries” [3]I was impressed, as by the Work of the American Red Cross andthe Finnish Red Cross and I fully supported your statement,especially this part [I quote you]”
All migrants, irrespective of their legal status, should have effective access to humanitarian assistance and medical assistance, as well as to protection. Whether this is international protection, or a voluntary return to their home countries, migrants’ rights should be respected at all times and authorities should avoid separating family members and putting at risk their lives and physical integrity.” [4]
True humanity and something the EU leaders should
reflect on.
HOWEVER:
[And reason for my reaction on your answer to me]
That is NOT what I asked you for.
Since you referred to the situation in 2021 and I am
anxious to know about PRESENT the situation, the
situation in 2022, of the
refugees, trapped between Poland and Belarus [and
as I now understand, also Lithuania]
Perhaps I didn’t make that clear in my first mail to you?
Then I will do it now and repeat my questions:Based on the Statement of Amnesty Internationalon 11th of april 2022, the situation of thosetrapped between the Poland-Belarus border is direSee their statement:
POLAND/BELARUS: NEW EVIDENCE OF ABUSES HIGHLIGHTS
”HYPOCRISY” OF UNEQUAL TREATMENT OF ASYLUM SEEKERS
AND the Amnesty report ”POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS” [5]
MY QUESTIONS ABOUT THE RED CROSS INVOLVEMENT
WITH THE MENTIONED REFUGEES IN 2022:
My questions refer to the PRESENT, 2022 ICRC involvement with
the refugees, who are trapped between the Poland-Belarus border,
as mentioned in my first mail [6]
I REPEAT:
I had the impression, that on this moment, the main attention
of the International Cross goes to the Ukrainian refugees [7] and that the
trapped refugees between Poland and Belarus are somewhat forgotten.
When I am wrong, please send me the information about
your involvement in the no one land between those borders on this
moment, 2022.
When I am NOT wrong, please explain to me, why the International
Red Cross shows less attention to those refugees:
Are you being hindered in your activities, something volunteers have experienced in the past months? [8]
And if that’s so, what did you do, as an International Organisation, to
address to this situation?
Did you write to the Polish and Belarussian authorities?
Did you gave press conferences about this?
Did you try to visit the Polish detention centres, where, according to the
information of Amnesty International, the border refugees are being
mistreated and denied their right to asylum? [9]
If not, why not?
Because you are hindered in your activities?
And again the question:
If you are hindered in your activities, what did you do to protest and get access anyway, as
is your right and obligation as the International Red Cross?
Those are my questions, in short
I would appreciate your reaction, but if you are pressed with time,
the only thing I want is to recall the dire situation those refugees
are in and to urge your humanitarian involvement with them, also
now, in 2022, since their situation doesn’t seem to be more humane now.
Thank you for your involvement
Kind greetings
Astrid Essed
Amsterdam
The Netherlands
NOTES
[1]
IFRC PRESIDENT: ETHNICITY AND NATIONALITY SHOULD NOT
New York / Geneva, 16 May 2022 – President of the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) Francesco Rocca calls on states to step up to their responsibility to save lives, no matter where people are from, ahead of the first review of the Global Compact for Migration (GCM).
Mr Rocca says: “When I was in Marrakech for the adoption of the GCM I made a statement that the world’s approach to migration is painfully broken – but that the GCM can fix it. As we begin the first review of the progress made since then, I am sad to say that this has not been the case so far. Not enough changes to policies and practices to ensure safe and dignified migration have taken place, and many more lives have been lost due to that failure to act.”
On the world’s deadliest sea migration route, the central Mediterranean, the number of deaths has in fact increased since the GCM was signed. The Ocean Viking ship, operated by SOS Mediterranée with IFRC providing humanitarian services on board, saves people in distress on this route.
“We need to carry out this work as state-coordinated search and rescue is absent in the area,” says Mr Rocca. “Our teams have already saved 1,260 people in the nine months we’ve been operating.”
The Ocean Viking is one of the 330 Humanitarian Service Points (HSPs) in 45 countries that supports the ambitions of the GCM, providing assistance and protection to people on the move irrespective of status and without fear of reprisal. The Romanian Red Cross implements HSPs in Bucharest to support people fleeing Ukraine, providing information, food, water, hygiene items and financial assistance, while the Hungarian Red Cross has been operating a HSP at the Keleti railway station 24/7 to welcome people arriving from Ukraine by train with information, food, hygiene items and baby care products.
During the COVID-19 pandemic, the Colombian Red Cross Society has implemented HSPs at the border with Venezuela, offering essential services like healthcare, while Libyan Red Crescent volunteers have provided support to migrants and displaced people, operating HSPs that provided access to information, food, and other necessities, as well as restoring family links services.
At the International Migration Review Forum (IMRF), the IFRC is calling for individual and collective efforts on search and rescue; ensuring access to essential services for migrants regardless of status; scaling up support to people affected of climate related displacement; and the inclusion of migrants in all aspects of society and decision making.
“The political, public and humanitarian response to the Ukraine crisis has shown what is possible when humanity and dignity comes first, when there is global solidarity and the will to assist and protect the most vulnerable,” says Mr Rocca. “This must be extended to everyone in need, wherever they come from. Ethnicity and nationality should not be deciding factors in saving lives.”
The Red Cross is urgently providing relief efforts as thousands of people risk their lives in freezing conditions along the Belarus-Poland border. At least 10 people have died and an estimated 2,000 people are living in makeshift camps near the border between Belarus and neighboring countries Poland, Lithuania and Latvia. The International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) urges unhindered access to the border be provided to help the men, women and children risking their lives for a safer future.
Belarus Red Cross has been coordinating aid from partners since last week, distributing food, water, blankets and warm clothes. Staff and volunteers are involved in a continuous response to the situation, sorting and distributing packages, as well as helping authorities set up heating tents for women and children. Assistance was also provided for three children who were hospitalized.
“We are concerned about the increasingly serious situation on the Poland-Belarus border, after large groups of migrants arrived there on November 8. We call for access for the Red Cross and other humanitarian organizations so that all people in need, at the border and other locations, can receive medical treatment, humanitarian assistance and protection services,” said Andreas von Weissenberg, IFRC Europe’s head of Disasters, Climate and Crises.
“While Belarus Red Cross has thankfully been given some access to provide vital life-saving aid to people enduring hunger and freezing conditions, we need that access to be regular and also get access on the other side of the border. People need to be treated humanely,” von Weissenberg said.
The Polish Red Cross has been responding to this crisis for several weeks, delivering blankets, sleeping bags and clothes. Local branches are supporting migrants in provinces near the border with food, water and hygiene kits, as well as providing first aid and helping people trace family members.
Lithuanian Red Cross teams have also been supporting migrants close to the border with water, hygiene kits, footwear and clothing, as well as toys for children. In five large reception centers, volunteers provide food and other humanitarian aid, offer psychological support and legal assistance and help people reconnect with their loved ones by providing mobile phones and SIM cards.
IFRC is in the process of providing the Belarus Red Cross, Polish Red Cross and Lithuanian Red Cross with emergency funding to support the migrants with food, clothes, hygiene items, first aid and family reunification services.
“Humanitarian organizations must be granted unconditional and safe access to all people in need, irrespective of their legal status. People are crossing the border with just the clothes on their backs. They need food, medicine, hygiene items, clothing, and protective equipment against COVID-19. We must be allowed to deliver critical assistance and we want to see a peaceful, humane and rights-based solution to the situation,” von Weissenberg concluded.
The situation of migrants trying to enter the EU at the border of Poland, Lithuania and Belarus is alarming. Thousands of migrants have been stuck on the border region since early autumn. The situation of people sleeping without shelter is expected to worsen as the winter approaches.
The Belarusian, Polish and Lithuanian Red Cross organisations are helping migrants at the borders by distributing food, clean water, hygiene supplies, clothes and blankets and by offering essential health care.
The health of the people sleeping rough is at continuous risk. At least 10 people are known to have died. Among them, a 14-year-old boy who died of hypothermia.
“There are hundreds of children at the border, many of whom have been separated from their families. The are also pregnant women and disabled people among the migrants. Their situation is worsening by the hour as the crisis drags on and nights become colder,” says the Director of International Operations at the Finnish Red Cross Tiina Saarikoski.
“All states are obliged to ensure that humanitarian aid gets through to its target. People have the right to necessary protection, care and safety, regardless of whether they are granted the right to stay in the country or not.”
The International Committee of the Red Cross helps migrants establish contact with their family members.
The Finnish Red Cross maintains preparedness for large-scale migration as part of its continuous readiness. As agreed with the authorities, the Red Cross is permanently prepared to establish and maintain reception centres and temporary accommodation units at the request of the authorities.
The Finnish Red Cross has not received official requests in relation to the situation in Poland, Lithuania and Belarus.
“The most important thing right now is to deliver necessary aid to the migrants in unsafe conditions and allow humanitarian operators to provide aid,” Saarikoski emphasises.
[3]
ICRC AND IFCR ON MIGRATION CRISIS AT THE BORDERS
BETWEEN BELARUS, POLAND, LITHUANIA AND OTHER COUNTRIES
Unrestricted and safe humanitarian access urgently needed to save lives and alleviate suffering.
STATEMENT18 NOVEMBER 2021
Budapest/Geneva – November 18, 2021 — The International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) and the International Committee of the Red Cross (ICRC) are alarmed by the humanitarian tragedy unfolding at the borders between Belarus, Poland and Lithuania. At least 10 people are known to have died, including a 14-year-old boy due to hypothermia. The situation is set to worsen with the most serious winter weather yet to arrive.
IFRC has allocated more than 1 million Swiss Francs to Belarus Red Cross, Polish Red Cross and Lithuanian Red Cross, whose volunteers and staff are assisting thousands of vulnerable people with food, water, blankets and vital medical assistance. ICRC is complementing the response, providing support and additional technical expertise to Red Cross partners, notably to keep migrants in contact with their relatives and other protection-related issues.
Birgitte Ebbesen, IFRC Regional Director for Europe said, “There are extremely vulnerable people at the border, including people with disabilities, pregnant women, and hundreds of children – many of them without a parent or family member. They have been sleeping rough in freezing conditions for many days now.”
“Our volunteers have been able to provide some assistance, but many are still hungry and cold. These are mothers, sisters, sons and daughters, people whose lives matter, and they should be protected and treated with compassion and dignity.”
Martin Schüepp, ICRC Regional Director for Europe and Central Asia said: “To protect people’s lives, health and dignity, as well as ease suffering and prevent further tragedy, all Red Cross Red Crescent Movement partners and other humanitarian organisations need immediate, unrestricted access to all migrants, including at borders.”
“The ICRC is providing support and additional technical expertise to our Red Cross partners, on reuniting people with separated family members and other protection-related issues.”
All migrants, irrespective of their legal status, should have effective access to humanitarian assistance and medical assistance, as well as to protection. Whether this is international protection, or a voluntary return to their home countries, migrants’ rights should be respected at all times and authorities should avoid separating family members and putting at risk their lives and physical integrity.
[4]
”All migrants, irrespective of their legal status, should have effective access to humanitarian assistance and medical assistance, as well as to protection. Whether this is international protection, or a voluntary return to their home countries, migrants’ rights should be respected at all times and authorities should avoid separating family members and putting at risk their lives and physical integrity.”
ICRC AND IFCR ON MIGRATION CRISIS AT THE BORDERS
BETWEEN BELARUS, POLAND, LITHUANIA AND OTHER COUNTRIES
Poland/Belarus: New evidence of abuses highlights ‘hypocrisy’ of unequal treatment of asylum-seekers
Authorities violating rights of asylum-seekers, including strip searches and other degrading treatment, in overcrowded detention centres
Some people forcibly sedated during return
Pushbacks and arbitrary detention in stark contrast with welcome shown to those fleeing Ukraine
Spokespeople available
The Polish authorities have arbitrarily detained nearly two thousand asylum-seekers who crossed into the country from Belarus in 2021, and subjected many of them to abuse, including strip searches in unsanitary, overcrowded facilities, and in some cases even to forcible sedation and tasering, Amnesty International said today.
Additionally, after a hiatus during winter, more asylum-seekers are now trying to enter Poland from Belarus, where they are unable to access further funds due to international sanctions and risk harassment or apprehension by Belarusian police due their irregular immigration status. At the Polish border they face razor wire fences and repeated pushbacks by border guards sometimes up to 20-30 times.
“This violent and degrading treatment stands in stark contrast to the warm welcome Poland is offering to displaced people arriving from Ukraine. The behaviour of the Polish authorities smacks of racism and hypocrisy. Poland must urgently extend its admirable compassion for those entering the country from Ukraine to all those crossing its borders to seek safety.”
Arbitrary detention and abysmal detention conditions
Polish border guards have systematically rounded up and violently pushed back people crossing from Belarus, sometimes threatening them with guns. The vast majority of those who have been fortunate enough to avoid being pushed back to Belarus and to apply for asylum in Poland are forced into automatic detention, without a proper assessment of their individual situation and the impact detention would have on their physical and mental health. They are often held for prolonged and indefinite periods of time in overcrowded centres that offer little privacy and only limited access to sanitary facilities, doctors, psychologists, or legal assistance.
Almost all of the people Amnesty International interviewed said they were traumatized after fleeing areas of conflict and being trapped for months on the Belarusian-Polish border. They also suffered from serious psychological problems, including anxiety, insomnia, depression and frequent suicidal thoughts, undoubtedly exacerbated by their unnecessary metres. For most, psychological support was unavailable.
Retraumatized inside a military base
Many of the people who Amnesty spoke to had been in Wędrzyn detention centre, which holds up to 600 people. Overcrowding is particularly acute in this facility, where up to 24 men are detained in rooms measuring just eight square metres.
In 2021, the Polish authorities decreased the minimum required space for foreign detainees from three square meters per person to just two. The Council of Europe minimum standard for personal living space in prisons and detention centres is four square meters per person.
People held in Wędrzyn recounted how guards greeted new detainees by saying “welcome to Guantánamo”. Many of them were victims of torture in their home countries before enduring harrowing experiences both in Belarus and on the border of Poland. The detention centre in Wędrzyn forms part of an active military base. The facility’s barbed wire walls — and the persistent sound of armoured vehicles, helicopters and gunfire from military exercises in the area — only serves to retraumatize them.
In Lesznowola Detention Centre, detainees said that guards’ treatment left them feeling dehumanized. The staff called detainees by their case numbers instead of using their names and meted out excessive punishments, including isolation, for simple requests, such as asking for a towel or more food.
Nearly all those interviewed reported consistently disrespectful and verbally abusive behaviour, racist remarks and other practices that indicated psychological ill-treatment.
Men who Amnesty International interviewed uniformly complained about the manner in which body searches were conducted. When people were transferred from one detention centre to another, they were forced to undergo a strip search at each facility, even though they were in state custody at all times. In Wędrzyn, people recounted abusive searches. For example, all newly admitted foreigners are kept together in a room, required to remove all of their clothes and ordered to perform squats longer than necessary for a legitimate check.
Violent forcible returns
Amnesty International interviewed several people who were forcibly returned as well as some who avoided return and remain in detention in Poland. Many said the Polish border guards who conducted the returns coerced them into signing documents in Polish that they suspected included incriminating information in order to justify their returns. They also said that, in some cases, border guards used excessive force, such as tasers, restrained people with handcuffs, and even sedated those being returned.
Authorities attempted to forcibly return Yezda, a 30-year old Kurdish woman , with her husband and three small children. After being told that the family would be returned to Iraq, Yezda panicked and screamed and pleaded with the guards not to take them. She threatened to take her life and became extremely agitated. “I knew I could not go back to Iraq and I was ready to die in Poland. While I was crying like that, two guards restrained me and my husband, tied our hands behind our backs, and a doctor gave us an injection that made us very weak and sleepy. My head was not clear, but I could hear my children, who were in the room with us, crying and screaming.”
“We were asked to go through the airport security and the guards told us to behave on the plane. But I refused to go. I remember noticing that I didn’t even have any shoes on, as in the chaos at the camp, they slipped of my feet. My head was not clear, and I couldn’t see my husband or the children, but I remember that they forced me on the plane that was full of people. I was still crying and pleading with the police not to take us.” Yezda said that she broke her foot as she fought the guards who tried to put her on the plane. Yezda and her family were returned to Warsaw after the airline refused to take them to Iraq. They remain in a camp in Poland for now.
Volunteers and activists have been barred from accessing the border of Poland and Belarus, and some have even faced prosecution for trying to help people cross the border. In March, activists who had helped people both on Poland’s borders with Ukraine and with Belarus were detained for providing life-saving assistance to refugees and migrants on the Belarussian border, and now face potentially serious charges.
Stranded at the border
On 20 March, the Belarusian authorities reportedly evicted close to 700 refugees and migrants, including many families with young children and people suffering from severe illnesses and disabilities, from the warehouse in the Belarusian village of Bruzgi which had accommodated several thousand people in 2021.
People who were evicted from the warehouse suddenly found themselves stranded in the forest, trying to survive in sub-zero temperatures without shelter, food, water or access to medical care. Many remain in the forest and experience daily abuse from the Belarusian border guards, who use dogs and violence to force people to cross the border into Poland.
“Hundreds of people fleeing conflict in the Middle East and other parts of the world remain stranded on the border between Belarus and Poland. The Polish government must immediately stop pushbacks. They are illegal no matter how the government tries to justify them. The international community – including the EU – must demand that those trapped on Poland’s border with Belarus be afforded the same access to EU territory as any other group seeking refuge in Europe,” said Jelena Sesar.
END OF THE ARTICLE
REPORT AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS
The rapid relief effort at the border, exceptional generosity of civil society and willingness of Polish authorities to receive people fleeing from Ukraine contrast starkly with the Polish government’s hostility toward refugees and migrants who have arrived in the country via Belarus since July 2021. Hundreds of people who crossed from Belarus have been arbitrarily detained in Poland in appalling conditions and without access to a fair asylum proceeding. Many have been forcibly returned to their countries of origin, some under sedation. In addition, hundreds of people remain stranded inside Belarus and face increasingly desperate conditions.
END OF THIS PIECE
FULL REPORT
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS
Three months into the ongoing conflict in Ukraine, the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) has distributed financial assistance totalling more than 4.3 million Swiss francs to thousands of people on the move.
IFRC Head of Emergency Operations for the Ukraine response, Anne Katherine Moore, said:
“The longer the conflict continues, the greater the needs become. The cost of basic necessities, such as fresh fruit and vegetables, is rising. Increases in the cost of fuel and apartment rentals are also being reported. Millions of people have lost their jobs and their savings are dwindling. Through a new mobile app, we have been able to ramp up our support to help people facing these financial challenges.”
The new technology makes it possible for the IFRC and responding National Societies to reach people at scale and to deliver cash assistance digitally. Successfully introduced in Romania, the mobile app allows refugees to self-register for assistance online, negating the need and cost involved of having to travel to a central location.
The app will soon be expanded to Poland and Slovakia, where cash assistance is already being provided through more traditional methods such as in-person registration, as well as Ukraine and other neighbouring countries.
“This is the fastest we have ever delivered cash at this scale. It has the potential to be a game-changer for our work not just in this response, but also in future operations,” Moore continued.
Cash assistance is a dignified and efficient way to support people impacted by the conflict, allowing them to purchase items specific to their individual needs, while also supporting local economies. It is one part of our integrated and wide-ranging Red Cross and Red Crescent response to the conflict that also includes the provision of health care, first aid, psychosocial support and the distribution of basic household necessities.
Speaking about next steps, Moore said: “There is no short-term solution to the needs of the more than 14 million people who have been forced to flee their homes. We know that even if the conflict was to end tomorrow, rebuilding and recovery will take years. People have lost their homes, their livelihoods, and access to timely healthcare. The IFRC, in support of local National Red Cross Societies in the region, will be there helping people now, and in the months and years to come.”
During the past three months:
Together, we have reached more than 2.1 million people with life-saving aid within Ukraine and in surrounding countries. This is 1 in 10 people who had to flee their homes because of the conflict.
Along the travel routes within and outside Ukraine, we’ve set up 142 Humanitarian Service Points in 15 countries to provide those fleeing with a safe environment. There, they receive essential services like food, hygiene items, blankets, clothing water, first aid, psychosocial support, information, and financial assistance.
In total, we distributed 2.3 million kilograms of aid.
71,000 Red Cross and Red Crescent volunteers are responding to the crisis.
Doctors Without Borders removed its team on the Belarus-Poland border after Warsaw blocked access to migrants trying to enter the European Union. Camped in harsh conditions, several people have died on the EU’s doorstep.
Despite knowing people along the Belarus-Poland border were “in desperate need of medical and humanitarian assistance,” the medical charity Doctors Without Borders (MSF) said it withdrew its emergency response team from the region.
“Since October, MSF has repeatedly requested access to the restricted area and the border guard posts in Poland, but without success,” Frauke Ossig, the charity’s emergency coordinator for Poland and Lithuania, said on Thursday.
“We know that there are still people crossing the border and hiding in the forest, in need of support, but while we are committed to assisting people on the move wherever they may be, we have not been able to reach them in Poland,” Ossig added.
While many of the migrants received shelter in a logistics center, a number of people are reported to have died in the freezing, harsh conditions along the border.
Why can’t aid groups reach migrants and asylum-seekers?
On December 1, Poland’s Interior Ministry extended a state of emergency that prohibits all non-residents, including journalists and non-governmental aid groups, from the border area.
“People are being attacked and beaten at the hands of border guards, and yet state officials continue to allow the practice of pushing people between borders knowing that such maltreatment continues,” MSF said.
With thousands of people on the Belarusian side of the 400-kilometer (250-mile) stretch, Poland built a barbed-wire fence that it intends to replace with a permanent barrier and sent thousands of soldiers to the border, leaving the migrants stuck in camps in no man’s land and unable to apply for asylum in the European Union.
Polish border guards accused of illegal ‘pushbacks’
Polish border guards have been accused of forcibly pushing migrants and asylum-seekers back into Belarus — a move that breaches international law. At least 21 people have lost their lives in the attempt in 2021, MSF reported.
In December, the Polish civil society group Salam Lab reported that five Syrian and one Palestinian who managed to find their way outside Poland’s exclusion zone said they had been pushed back to Belarus several times by Polish authorities.
EU nations Latvia and Lithuania, which also share borders with Belarus, have also reinforced their border security and declared a state of emergency. MSF said it had not received access to migrants at the Belarusian-Lithuanian border.
Belarus denies this and has urged the EU to take in the migrants.
“The current situation is unacceptable and inhumane,” Ossig said. “People have the right to seek safety and asylum and should not be illegitimately pushed back to Belarus.”
[9]
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND/BELARUS: NEW EVIDENCE OF ABUSES HIGHLIGHTS
”HYPOCRISY” OF UNEQUAL TREATMENT OF ASYLUM SEEKERS
Reacties uitgeschakeld voor Astrid Essed insists: Red Cross, please give me information about your present [2022] involvement with the refugees, trapped between Poland and Belarus
THE INTERNATIONAL RED CROSS, UKRAINIAN REFUGEES AND REFUGEES, TRAPPED BETWEEN POLAND AND BELARUS/DO YOU TREAT THEM WITH EQUAL ATTENTION, INTERNATIONAL RED CROSS?
ASTRID ESSED LETTER!
TO
THE INTERNATIONAL RED CROSS
PRESIDENT AND ASSEMBLY
Subject:
Questions about the International Red Cross attitude against
Ukrainian refugees versus refugees trapped between Belarus and
Poland
Your mission as International Red Cross
”The work of the ICRC is based on the Geneva Conventions of 1949, their Additional Protocols, its Statutes – and those of the International Red Cross and Red Crescent Movement – and the resolutions of the International Conferences of the Red Cross and Red Crescent. The ICRC is an independent, neutral organization ensuring humanitarian protection and assistance for victims of armed conflict and other situations of violence. It takes action in response to emergencies and at the same time promotes respect for international humanitarian law and its implementation in national law.
https://www.icrc.org/en/who-we-are/mandate
[When you are pressed with time, go directly to the part below:
”QUESTIONS TO THE INTERNATIONAL RED CROSS”]
Dear President
Dear members of the Assembly,
Firstly my great appreciation for your fantastic and indispensable Work
through the whole world!
Without your humanitarian involvement and the sometimes great risks
your co workers take, life would be extremely difficult, if not impossible,
for the millions of people you are helping day after day.
But even the best of organisations need critical attention and have their
flaws and that’s precisely the reason of this letter.
For in my opinion the International Red Cross attention for the Ukrainian
refugees, who have crossed the Polish Border is far more greater than the attention for the refugees, who tried to cross the Polish Border and are still trapped between the borders of Poland and Belarus.
Now I will not say, that the International Red Cross did nothing for these refugees.
On the contrary:
My great appreciation for the Good Work of the Finnish Red Cross, that
helped those people wonderfully! [1]
I also appreciate the emergency calls and involvement
of the American Red Cross, The Belarus Red Cross, the Poland Red Cross,
the Lithuanian Red Cross and the other Red Cross departments [2]
Thank you, Finnish Red Cross [which gets this letter cc also]
and thank you, the other mentioned and peerhaps not mentioned Red Cross departments !
Also a Shout out to all those anonymous Polish people,
who helped refugees! [3]
And I express my appreciation to the president of the International
Federation of Red Cross and Red Crescent Societies mr F Rocca, who
stated, that thee should be no difference in the reception and protection
of refugees, whether they are Ukrainians or coming from other countries.
I quote him:
”“The political, public and humanitarian response to the Ukraine crisis has shown what is possible when humanity and dignity comes first, when there is global solidarity and the will to assist and protect the most vulnerable,”and”
“This must be extended to everyone in need, wherever they come from. Ethnicity and nationality should not be deciding factors in saving lives.” [4]
UKRAINIAN REFUGEES VERSUS REFUGEES, TRAPPED BETWEEN
POLAND AND BELARUS
I referred to the great attention of the International Red Cross to the Ukrainian
refugees [5] and don’t get me wrong:
I appreciate that very much and I think it is of the utmost importance to stand
for these people, who were the victims of the Russian invasion and had to flee their countries under so dramatic circumstances.
I sympathise with all refugees whoever they are and where they came from
and I know the International Red Cross does the same.
And yet, according to me, sometimes things go wrong.
Too often I learn from people from the field: Volunteers who do their utmost
to help those. who are trapped between the borders of Belarus and Poland, that
the Red Cross is not, or not enough, present to help the between border refugees”:
I quote something that made great impression on me:
It’s from mrs Anna Albot, a spokeswoman for the Polish Minority
Right Group [also mentioned in cc] and member of the Grupa Granica:
Quote: [first in Dutch, then translation in English]:
”Waar is het Rode Kruis, de Internationale Organisatie voor Migratie van de VN en de VN-vluchtelingenorganisatie? Die organisaties die zelfs in oorlogsgebieden opereren? Die voedsel en water naar de gevaarlijkste criminelen brengen? Is Elina, 5, gevaarlijker of minder waard? ” [6]
In English:
”Where is the Red Cross, The International Organisation for Migration
of the UN and the UNHCR?
Those organisations which even operate in warzones?
Which bring food and water to the most dangerous criminals?
Is Elina, 5, more dangerous and worth less?
Mrs Albot also published this article in the Guardian [8 december 2021]
QUESTIONS TO THE INTERNATIONAL RED CROSS
This was in december 2021
And to my knowledge, the situation of the refugees, trapped
in the Polish-Belarussian border is yet inhuman, as is the
situation of the refugees, who reached Poland and are in
Polish detention centres in dire conditions.
See the statement of Amnesty International [7]
Now I had the impression, that on this moment, the main attention
of the International Cross goes to the Ukrainian refugees and that the
trapped refugees between Poland and Belarus are somewhat forgotten.
When I am wrong, please send me the information about
your involvement in the no one land between those borders.
When I am NOT wrong, please explain to me, why the International
Red Cross shows less attention to those refugees:
Are you being hindered in your activities, something volunteers have experienced in the past months? [8]
And if that’s so, what did you do, as an International Organisation, to
address to this situation?
Did you write to the Polish and Belarussian authorities?
Did you gave press conferences about this?
Did you try to visit the Polish detention centres, where, according to the
information of Amnesty International, the border refugees are being
mistreated and denied their right to asylum? [9]
If not, why not?
Because you are hindered in your activities?
And again the question:
If you are hindered in your activities, what did you do to protest and get access anyway, as
is your right and obligation as the International Red Cross?
And when, suppose you HAD access to the mentioned detention centres and
were not hindered in your activities, why did you give more attention
to the Ukrainian refugees then to those trapped between Belarus and
Poland.
Again, I don’t say you on purpose neglected those between borders refugees, I only had the impression more attention went to the Ukrainian refugees, who have, of course, the full right to your attention, only not more then
others.
EPILOGUE
Dear president, members of the International Red Cross, I hope you
forgive me my bold and critical questions, but they were necessary:
Like Amnesty International [10] I am very concerned about the
inhuman situation of the refugees between the border, as their reception in
Poland, that is quite different from the warm welcome
the Ukrainian refugees received, as it should be for all refugees.
You as a great humanitarian organisation can make the difference and
show the World and especially the European leaders, that all refugees
must be treated and received humanely, regardless where they came from
or what their origins are.
Do your best.
The refugees count on you!
And if you’re pressed with time and can’t answer me, no problem
All I want is that you do your humanitarian task to all refugees,
The situation of migrants trying to enter the EU at the border of Poland, Lithuania and Belarus is alarming. Thousands of migrants have been stuck on the border region since early autumn. The situation of people sleeping without shelter is expected to worsen as the winter approaches.
The Belarusian, Polish and Lithuanian Red Cross organisations are helping migrants at the borders by distributing food, clean water, hygiene supplies, clothes and blankets and by offering essential health care.
The health of the people sleeping rough is at continuous risk. At least 10 people are known to have died. Among them, a 14-year-old boy who died of hypothermia.
“There are hundreds of children at the border, many of whom have been separated from their families. The are also pregnant women and disabled people among the migrants. Their situation is worsening by the hour as the crisis drags on and nights become colder,” says the Director of International Operations at the Finnish Red Cross Tiina Saarikoski.
“All states are obliged to ensure that humanitarian aid gets through to its target. People have the right to necessary protection, care and safety, regardless of whether they are granted the right to stay in the country or not.”
The International Committee of the Red Cross helps migrants establish contact with their family members.
The Finnish Red Cross maintains preparedness for large-scale migration as part of its continuous readiness. As agreed with the authorities, the Red Cross is permanently prepared to establish and maintain reception centres and temporary accommodation units at the request of the authorities.
The Finnish Red Cross has not received official requests in relation to the situation in Poland, Lithuania and Belarus.
“The most important thing right now is to deliver necessary aid to the migrants in unsafe conditions and allow humanitarian operators to provide aid,” Saarikoski emphasises.
The Red Cross is urgently providing relief efforts as thousands of people risk their lives in freezing conditions along the Belarus-Poland border. At least 10 people have died and an estimated 2,000 people are living in makeshift camps near the border between Belarus and neighboring countries Poland, Lithuania and Latvia. The International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) urges unhindered access to the border be provided to help the men, women and children risking their lives for a safer future.
Belarus Red Cross has been coordinating aid from partners since last week, distributing food, water, blankets and warm clothes. Staff and volunteers are involved in a continuous response to the situation, sorting and distributing packages, as well as helping authorities set up heating tents for women and children. Assistance was also provided for three children who were hospitalized.
“We are concerned about the increasingly serious situation on the Poland-Belarus border, after large groups of migrants arrived there on November 8. We call for access for the Red Cross and other humanitarian organizations so that all people in need, at the border and other locations, can receive medical treatment, humanitarian assistance and protection services,” said Andreas von Weissenberg, IFRC Europe’s head of Disasters, Climate and Crises.
“While Belarus Red Cross has thankfully been given some access to provide vital life-saving aid to people enduring hunger and freezing conditions, we need that access to be regular and also get access on the other side of the border. People need to be treated humanely,” von Weissenberg said.
The Polish Red Cross has been responding to this crisis for several weeks, delivering blankets, sleeping bags and clothes. Local branches are supporting migrants in provinces near the border with food, water and hygiene kits, as well as providing first aid and helping people trace family members.
Lithuanian Red Cross teams have also been supporting migrants close to the border with water, hygiene kits, footwear and clothing, as well as toys for children. In five large reception centers, volunteers provide food and other humanitarian aid, offer psychological support and legal assistance and help people reconnect with their loved ones by providing mobile phones and SIM cards.
IFRC is in the process of providing the Belarus Red Cross, Polish Red Cross and Lithuanian Red Cross with emergency funding to support the migrants with food, clothes, hygiene items, first aid and family reunification services.
“Humanitarian organizations must be granted unconditional and safe access to all people in need, irrespective of their legal status. People are crossing the border with just the clothes on their backs. They need food, medicine, hygiene items, clothing, and protective equipment against COVID-19. We must be allowed to deliver critical assistance and we want to see a peaceful, humane and rights-based solution to the situation,” von Weissenberg concluded.
[3]
24/7 NEWS BULLETIN
IT’S HEART BREAKING: HOW POLISH VOLUNTEERS
RESCUE POVERTY STRICKEN MIGRANTS AT
THE BELARUSIAN BORDER
11 NOVEMBER 2021
https://247newsbulletin.com/politics/4802.html
While the official Warsaw refuses to let in the migrants who have accumulated on the Belarusian border, not wanting to recognize them as refugees, many Poles express a desire to help people in difficult situations.
In the Polish media, you can see lists of various NGOs that are involved in helping migrants, as well as talk about ways to help them. One of the most popular is called a financial donation, but it is also suggested to become a volunteer working with refugees. The monetary contributions are spent on humanitarian transportation, shelter, medical and legal assistance, and integration with the host society.
“You don’t have to be at the border to help refugees,” writes Gazeta Wyborcza. “We can’t do much on this issue, but here’s exactly what we can: offer a blanket, a sleeping bag or waterproof clothing.”
Among the organizations that help refugees and migrants, mention is made, for example, of Caritas Polska, which carries out humanitarian aid campaigns both in Poland and abroad. This organization operates centers for refugees and migrants in Szczecin, Kalisz and Warsaw, providing systematic assistance in the field of intercultural integration, career counseling, psychological and legal assistance, classes in community centers and educational packages. Since the beginning of the current migration crisis at the Polish-Belarusian border, Caritas Polska has been organizing humanitarian transfers to centers where foreigners arrive, providing migrants with food, detergents, hygiene items, and blankets.
Helping migrants and the Polish Red Cross collecting material gifts for aid packages for migrants. Donations are accepted at Red Cross offices throughout Poland. Currently, the most in demand are: jackets, sweaters, thick socks, warm shoes, hats, scarves, blankets and sleeping bags. At the same time, clothes and shoes must be new or used, but in good condition. High-energy products are accepted (bars, chocolate, dried fruits), as well as other food products (pies and other canned poultry, canned fish, crackers, waffles, etc.).
The Polish non-governmental humanitarian organization Grupa Granica, which monitors the situation on the Polish-Belarusian border, believes that refugees need to be rescued as soon as possible. Indeed, if the Polish border police finds injured migrants before doctors, they send them back to Belarus, explaining this step by the fact that their health condition may deteriorate at any time, and the risk of death in such conditions is great.
The Guardian tells how 15 Iraqi Kurds ended up in the forests of the Polish village of Narewka after they managed to cross the border of Belarus and the European Union. All migrants had early signs of hypothermia. One woman could hardly walk. They had no choice but to turn to volunteers for help. A team from Grupa Granica, before the border guards, found migrants who found themselves in completely extreme conditions. It was already starting to get dark, and the temperature dropped to almost zero degrees. Volunteers distributed blankets and hot tea to people.
After some time, the police arrived in the forest. Up to this point, volunteers have explained to the frozen migrants how to properly apply for asylum.
“We have about eight teams operating near the border and a total of about 40 people,” Anna Albot, a spokeswoman for the Polish Minority Rights Group and member of Grupa Granica, told The Guardian. – Whenever we receive calls from migrant families, we send a request to our teams and check who is closest to the place. People often ask for food, water, a doctor, or clothing. The other day I met a Syrian family who didn’t even have shoes. ”
Anna Chmielewska, coordinator of the Center for Assistance to Foreigners in Warsaw, noted that “it is difficult to work in the border zone for several reasons”. First, the Polish police stop the cars of the volunteers a few kilometers before the Kuznitsa checkpoint on the Polish-Belarusian border. The fact is that three kilometers from the border begins the territory on which the state of emergency is in force, so access to it is prohibited.
“We cannot get into this zone and help the people who are there,” she added. “Only local residents can do this.” According to her, volunteers only have the opportunity to contact migrants only when they can pass the border zone: “But not everyone succeeds in doing this. Winter is coming and people are not ready to stay outside in the cold day after day. We are afraid that bad weather will lead to more deaths. It’s heartbreaking for us. “
In addition, the activist said that border police officers often behave quite aggressively. “We are not doing anything illegal, but they make us feel like we are violators,” Khmelevska said. “Helping people is okay. But in the current situation we seem to be engaged in secret activities. “
According to a representative of another non-governmental Polish organization, Medycy na granicy (Doctors at the Border – MK), border guards periodically obstruct the provision of medical assistance to migrants.
On their official Facebook page, the volunteers reported that before going on another call, they found that the ambulance’s wheels had been deflated. In addition, the doctors found “people in uniform” at the service car, and an olive-colored car with registration numbers beginning with the letters denoting the off-road vehicles of the Polish army stood nearby, the report said.
The doctors added that they tried to talk to the people sitting in the car, but they left almost immediately. Then they turned to the Ministry of National Defense of Poland with a request to “urgently provide clarification regarding this shameful incident.”
The department gave a response almost immediately. “The soldiers of the Polish army have no relation to the damage to the ambulance at the border,” the ministry’s press service informed. “They have much more serious questions than the denial of fake news in the media space.”
At the same time, such situations do not lead volunteers astray. They continue to provide assistance to refugees. On their social networks, doctors posted a post in five languages – English, French, Arabic, Persian and Kurdish – with the following content: “If you or someone from your family needs any humanitarian or medical assistance on the Polish-Belarusian border, write US. We will connect you with the right people. “
Those wishing to help migrants have to face not only opposition from the authorities. After one of the theaters in the city of Legnica began collecting gifts for refugees on the Polish-Belarusian border, it was attacked by haters on the Internet. “But there are more people willing to help,” says one of the initiators of the action.
In this regard, Polish volunteers are pleased to know that activists from Germany are trying to help migrants stranded on the Polish-Belarusian border. According to the Polish Internet resource Oko.press, a group of German volunteers came to Poland to deliver parcels for refugees to local organizations, show solidarity with immigrants and protest against the actions of the Polish authorities and the inaction of German politicians.
“We have free seats on the bus,” says one of the activists Ruben Neugebauer. “We could take people who need help with us. If only the German government would agree to this … We call on the German authorities to create humanitarian corridors on the Polish-Belarusian border. This should be one of the priorities of the government that is currently being formed in Germany. “
.
Source From: MK
[4]
IFRC PRESIDENT: ETHNICITY AND NATIONALITY SHOULD NOT
New York / Geneva, 16 May 2022 – President of the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) Francesco Rocca calls on states to step up to their responsibility to save lives, no matter where people are from, ahead of the first review of the Global Compact for Migration (GCM).
Mr Rocca says: “When I was in Marrakech for the adoption of the GCM I made a statement that the world’s approach to migration is painfully broken – but that the GCM can fix it. As we begin the first review of the progress made since then, I am sad to say that this has not been the case so far. Not enough changes to policies and practices to ensure safe and dignified migration have taken place, and many more lives have been lost due to that failure to act.”
On the world’s deadliest sea migration route, the central Mediterranean, the number of deaths has in fact increased since the GCM was signed. The Ocean Viking ship, operated by SOS Mediterranée with IFRC providing humanitarian services on board, saves people in distress on this route.
“We need to carry out this work as state-coordinated search and rescue is absent in the area,” says Mr Rocca. “Our teams have already saved 1,260 people in the nine months we’ve been operating.”
The Ocean Viking is one of the 330 Humanitarian Service Points (HSPs) in 45 countries that supports the ambitions of the GCM, providing assistance and protection to people on the move irrespective of status and without fear of reprisal. The Romanian Red Cross implements HSPs in Bucharest to support people fleeing Ukraine, providing information, food, water, hygiene items and financial assistance, while the Hungarian Red Cross has been operating a HSP at the Keleti railway station 24/7 to welcome people arriving from Ukraine by train with information, food, hygiene items and baby care products.
During the COVID-19 pandemic, the Colombian Red Cross Society has implemented HSPs at the border with Venezuela, offering essential services like healthcare, while Libyan Red Crescent volunteers have provided support to migrants and displaced people, operating HSPs that provided access to information, food, and other necessities, as well as restoring family links services.
At the International Migration Review Forum (IMRF), the IFRC is calling for individual and collective efforts on search and rescue; ensuring access to essential services for migrants regardless of status; scaling up support to people affected of climate related displacement; and the inclusion of migrants in all aspects of society and decision making.
“The political, public and humanitarian response to the Ukraine crisis has shown what is possible when humanity and dignity comes first, when there is global solidarity and the will to assist and protect the most vulnerable,” says Mr Rocca. “This must be extended to everyone in need, wherever they come from. Ethnicity and nationality should not be deciding factors in saving lives.”
Three months into the ongoing conflict in Ukraine, the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) has distributed financial assistance totalling more than 4.3 million Swiss francs to thousands of people on the move.
IFRC Head of Emergency Operations for the Ukraine response, Anne Katherine Moore, said:
“The longer the conflict continues, the greater the needs become. The cost of basic necessities, such as fresh fruit and vegetables, is rising. Increases in the cost of fuel and apartment rentals are also being reported. Millions of people have lost their jobs and their savings are dwindling. Through a new mobile app, we have been able to ramp up our support to help people facing these financial challenges.”
The new technology makes it possible for the IFRC and responding National Societies to reach people at scale and to deliver cash assistance digitally. Successfully introduced in Romania, the mobile app allows refugees to self-register for assistance online, negating the need and cost involved of having to travel to a central location.
The app will soon be expanded to Poland and Slovakia, where cash assistance is already being provided through more traditional methods such as in-person registration, as well as Ukraine and other neighbouring countries.
“This is the fastest we have ever delivered cash at this scale. It has the potential to be a game-changer for our work not just in this response, but also in future operations,” Moore continued.
Cash assistance is a dignified and efficient way to support people impacted by the conflict, allowing them to purchase items specific to their individual needs, while also supporting local economies. It is one part of our integrated and wide-ranging Red Cross and Red Crescent response to the conflict that also includes the provision of health care, first aid, psychosocial support and the distribution of basic household necessities.
Speaking about next steps, Moore said: “There is no short-term solution to the needs of the more than 14 million people who have been forced to flee their homes. We know that even if the conflict was to end tomorrow, rebuilding and recovery will take years. People have lost their homes, their livelihoods, and access to timely healthcare. The IFRC, in support of local National Red Cross Societies in the region, will be there helping people now, and in the months and years to come.”
During the past three months:
Together, we have reached more than 2.1 million people with life-saving aid within Ukraine and in surrounding countries. This is 1 in 10 people who had to flee their homes because of the conflict.
Along the travel routes within and outside Ukraine, we’ve set up 142 Humanitarian Service Points in 15 countries to provide those fleeing with a safe environment. There, they receive essential services like food, hygiene items, blankets, clothing water, first aid, psychosocial support, information, and financial assistance.
In total, we distributed 2.3 million kilograms of aid.
71,000 Red Cross and Red Crescent volunteers are responding to the crisis.
Due to the conflict escalation in Ukraine, millions of people have left their homes and crossed into neighbouring countries. The Ukrainian Red Cross is helping people affected by the conflict as the security situation allows. National Societies in surrounding countries, with support from the IFRC, are assisting people leaving Ukraine with shelter, basic aid items and medical supplies. People from Ukraine will need long-term, ongoing support. Our priority is addressing the humanitarian needs of all people affected by the conflict, inside and outside Ukraine.
8 dec 2021, door Anna Albot in the Guardian. Zij is met in Narewka, Polen, vlakbij de grens met Wit-Rusland.
Het helpen van vluchtelingen die verhongeren in de ijzige grensbossen van Polen is illegaal, maar het is niet de echte misdaad
Eén gedachte gaat constant door mijn hoofd: “Ik heb kinderen thuis, ik kan niet de cel in, ik kan niet de cel in.” De politiek ligt buiten mijn bereik of dat van de slachtoffers aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland. Die gaat erom dat de vertrekkende Duitse kanselier Angela Merkel doordringt tot Alexander Loekasjenko, de president van Wit-Rusland. Het is ironisch dat deze grens meer dan 50 mediaploegen op de been heeft gebracht, maar Polen de enige plaats in de EU is waar journalisten niet vrijuit kunnen rapporteren.
Ondertussen nadert de strenge Noord-Europese winter en bevriezen mijn vingers in de donkere sneeuwnachten.
De grenssituatie laat de kloof zien tussen wat legaal is en wat moreel is. Hij beheerst de inspanningen van degenen die levens redden. Het enige wat wij, activisten in de bossen aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland, kunnen doen is water, voedsel en kleding naar wanhopige mensen brengen. Maar deze fundamentele humanitaire daad, kan alleen in het geheim worden uitgevoerd. We moeten ons verstoppen en door de bossen sluipen. De aandacht trekken van grenswachten, politie of leger zou een nieuwe pushback kunnen forceren.
We ontmoeten bange ogen, uitgeputte gezichten, lichamen kapot door de kou … Bevroren, dorstige, hongerige mensen.
Ik heb verschillende groepen tussen de bomen ontmoet: gezinnen, moeders met kinderen, vaders met gehandicapte kinderen, ouderen en mensen uit de meest kwetsbare groepen ter wereld – etnisch, religieus en LGBTQ+. Ze zochten vrijheid, maar werden sinds augustus tot nu, december, vijf, tien en zelfs vijftien keer teruggedreven naar Wit-Rusland.
Tijdens mijn nachtelijke tochten ben ik uitgerust met een grote rugzak vol thermoskannen warme soep, sokken, laarzen, jassen, handschoenen, sjaals, mutsen, pleisters, medicijnen en powerbanks. Ik loop in het donker en verschuil me achter bomen als ik helikopters hoor of de felle lichten van de politie zie. Ik hoor het geplons van de soep in de kannen op mijn rug, ik hoor mijn kortademigheid – niemand heeft me geleerd om te sluipen en onzichtbaar te zijn als een beroepsmilitair. Ik heb jarenlang voor mensenrechten gewerkt, de meeste EU-grenzen en vluchtelingenkampen bezocht, maar ik was nooit bang om takken onder mijn voeten te laten kraken of voor het ritselen van de bomen boven mijn hoofd terwijl ik me voortbeweeg.
Uit persoonlijke verhalen en bewijzen verzameld door Minority Rights Group International en collega’s van Grupa Granica, een alliantie van 14 Poolse maatschappelijke organisaties die reageren op de crisis, weten we dat er minstens 5.000 mensen in de bossen zijn geweest en dat er momenteel minstens 1.000 zijn. We hebben met iedereen contact gehad: wanhopige slachtoffers van een walgelijk machtsspel tussen staten.
Elke keer dat we reageren op een telefoontje van iemand in nood, of hun moeder die nog in Irak of Afghanistan is, of een neef in Berlijn, hangen we onze rugzakken om en gaan. Dag en nacht – lang nadat de wereld zijn interesse heeft verloren. Soms zijn we uren op zoek naar mensen. Die veranderen voor de veiligheid vaak van locatie. Soms zijn bejaarde grootmoeders of de kleine kinderen die geen energie meer hebben om te lopen, gestrand in Poolse moerassen. Nu de bossen bedekt zijn met sneeuw en mensen ons niet kunnen bellen omdat hun telefoons zijn vernietigd door het Poolse leger, gebruiken we infrarood camera’s.
We ontmoeten bange ogen, uitgeputte gezichten, lichamen kapot door de kou, wanhopig verzwakt na weken in het ijzige, natte bos. Bevroren, dorstige, hongerige mensen. Ik had geen idee wat honger betekende. Ik gaf mijn kinderen wel eens een stuk chocola als ze klaagden voor het eten. Ik heb armoedestatistieken en geschiedenisboeken gelezen. Ik wist niets van honger.
Mensen aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland hebben al weken niet gegeten. Om de paar dagen krijgen ze, als ze geld hebben, misschien een oude aardappel van een Wit-Russische soldaat na een gewelddadige pushback over het prikkeldraad. Die delen ze met de kinderen. Ze hebben dagenlang niets te drinken. Of drinken moeras- of regenwater, dat maagkrampen en een verlammende hoofdpijn veroorzaakt, waardoor ze verder verzwakken.
We wensen hen het beste aan het einde van onze ontmoeting. Voor een paar dagen voldoende voedsel en water achterlaten is onmogelijk: niemand heeft de kracht om zoveel te dragen. We kunnen geen mensen meenemen of naar een veilige plek brengen. Dat zou een strafbaar feit zijn. Maar het is geen misdaad om deze mensen langzaam dood te laten gaan…
Waar is het Rode Kruis, de Internationale Organisatie voor Migratie van de VN en de VN-vluchtelingenorganisatie? Die organisaties die zelfs in oorlogsgebieden opereren? Die voedsel en water naar de gevaarlijkste criminelen brengen? Is Elina, 5, gevaarlijker of minder waard? Ze heeft epilepsie, maar geen medicijnen. Ik ontmoette haar in het bos met negen andere Koerden, allemaal zonder laarzen. Ze hebben thuis oorlogen en luchtaanvallen overleefd, maar kunnen in het Poolse bos doodvriezen. Bij elke pushback pakken Poolse en Wit-Russische officieren alles af: geld, kleding en schoeisel.
Er was de groep van negen vrouwen uit de Democratische Republiek Congo, waarschijnlijk verhandeld. Toen ik ze de situatie uitlegde, huilden en huilden ze maar. Of de Yezidi-zussen, die zeven jaar geleden ontsnapten aan de genocide in Sinjar, Irak, maar nog steeds op zoek zijn naar een veilige plek. Of de jongens uit Jemen, die perfect Engels spreken. Of de drie homoseksuele mannen uit Iran, wanhopig om niet teruggestuurd te worden naar Wit-Russische soldaten.
We blijven contact houden. Als ze erin slagen hun telefoons te verbergen, kunnen we communiceren na een pushback. Ze delen foto’s en video’s van Wit-Russische honden. Laten me bijtwonden zien als we elkaar aan de Poolse kant ontmoeten. Zij huilen. Ze vragen om advies. Ze willen hun familie niet vertellen over hun benarde situatie, maar ze hebben iemand nodig om mee te praten.
“De vijfde pushback. Na de zesde pleeg ik zelfmoord.”
“Ik heb mijn zoon verloren, hij heeft astma. De laatste keer dat hij belde was drie dagen geleden. Weet je waar hij is?”
“Wanneer ben je hier? Heb je water? Al is het een druppel?”
Onderworpen aan een desinformatiecampagne krijgen de vluchtelingen tegenstrijdige berichten van Wit-Russische diensten, die formulieren verspreiden over de vestiging in Polen of Duitsland. Dit schept hoop op een veilige reis. Maar het echte doel is om ze aan de Poolse grens neer te zetten om druk uit te oefenen op de EU. Sommige verontrustende berichten suggereren dat migranten worden gedwongen om deel te nemen aan geweld als onderdeel van Wit-Russische pogingen om Poolse functionarissen te provoceren.
Met het risico van een escalatie van geweld willen wij, de activisten in de bossen, de wereld eraan herinneren dat vluchtelingen geen agressors zijn. Ze zijn gijzelaars van het regime van Loekasjenko, dat hen voor zijn agenda gebruikt.
Polen sturen me berichten: “Waar moet ik warme en donkere kleding naartoe sturen?” “Hoe is de situatie aan de grens? De media laten ons alleen video’s zien van het Poolse ministerie of de Wit-Russische autoriteiten.” “Ik huil als ik mijn kinderen in bed stop. Schrijf alsjeblieft iets dat kan helpen.”
Dunja Mijatović, de commissaris voor mensenrechten van de Raad van Europa, verbleef vier dagen in Polen en ging met ons mee het veld in. Ze zei: “De grootste kracht van de hulpbeweging voor vluchtelingen aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland zijn de inwoners van de naburige steden – in de noodzone en ernaast. Het is hun compassie en empathie die het leven van mensen in het bos verlengt. Hun moed en onbaatzuchtigheid. Hun goedheid redt levens.”
Anderen zien het natuurlijk anders: mensen die aan de grens helpen zijn “vijanden van de natie”, “agenten van Loekasjenko”, “schuldig aan het vernietigen van Europese waarden”, “het uitnodigen van terroristen hier”.
We maken ons schuldig aan het achterlaten van pakken water in het bos voor de dorstigen. We maken ons schuldig aan het uitdelen van soep. Aan schoenen aan koude voeten doen die niet meer konden bewegen. Als helpen illegaal is, begrijpen we dan wel wat misdaad is?
Anna Alboth is vrijwilliger bij Minority Rights Group
[7]
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND/BELARUS: NEW EVIDENCE OF ABUSES HIGHLIGHTS
”HYPOCRISY” OF UNEQUAL TREATMENT OF ASYLUM SEEKERS
Poland/Belarus: New evidence of abuses highlights ‘hypocrisy’ of unequal treatment of asylum-seekers
Authorities violating rights of asylum-seekers, including strip searches and other degrading treatment, in overcrowded detention centres
Some people forcibly sedated during return
Pushbacks and arbitrary detention in stark contrast with welcome shown to those fleeing Ukraine
Spokespeople available
The Polish authorities have arbitrarily detained nearly two thousand asylum-seekers who crossed into the country from Belarus in 2021, and subjected many of them to abuse, including strip searches in unsanitary, overcrowded facilities, and in some cases even to forcible sedation and tasering, Amnesty International said today.
Additionally, after a hiatus during winter, more asylum-seekers are now trying to enter Poland from Belarus, where they are unable to access further funds due to international sanctions and risk harassment or apprehension by Belarusian police due their irregular immigration status. At the Polish border they face razor wire fences and repeated pushbacks by border guards sometimes up to 20-30 times.
“This violent and degrading treatment stands in stark contrast to the warm welcome Poland is offering to displaced people arriving from Ukraine. The behaviour of the Polish authorities smacks of racism and hypocrisy. Poland must urgently extend its admirable compassion for those entering the country from Ukraine to all those crossing its borders to seek safety.”
Arbitrary detention and abysmal detention conditions
Polish border guards have systematically rounded up and violently pushed back people crossing from Belarus, sometimes threatening them with guns. The vast majority of those who have been fortunate enough to avoid being pushed back to Belarus and to apply for asylum in Poland are forced into automatic detention, without a proper assessment of their individual situation and the impact detention would have on their physical and mental health. They are often held for prolonged and indefinite periods of time in overcrowded centres that offer little privacy and only limited access to sanitary facilities, doctors, psychologists, or legal assistance.
Almost all of the people Amnesty International interviewed said they were traumatized after fleeing areas of conflict and being trapped for months on the Belarusian-Polish border. They also suffered from serious psychological problems, including anxiety, insomnia, depression and frequent suicidal thoughts, undoubtedly exacerbated by their unnecessary metres. For most, psychological support was unavailable.
Retraumatized inside a military base
Many of the people who Amnesty spoke to had been in Wędrzyn detention centre, which holds up to 600 people. Overcrowding is particularly acute in this facility, where up to 24 men are detained in rooms measuring just eight square metres.
In 2021, the Polish authorities decreased the minimum required space for foreign detainees from three square meters per person to just two. The Council of Europe minimum standard for personal living space in prisons and detention centres is four square meters per person.
People held in Wędrzyn recounted how guards greeted new detainees by saying “welcome to Guantánamo”. Many of them were victims of torture in their home countries before enduring harrowing experiences both in Belarus and on the border of Poland. The detention centre in Wędrzyn forms part of an active military base. The facility’s barbed wire walls — and the persistent sound of armoured vehicles, helicopters and gunfire from military exercises in the area — only serves to retraumatize them.
In Lesznowola Detention Centre, detainees said that guards’ treatment left them feeling dehumanized. The staff called detainees by their case numbers instead of using their names and meted out excessive punishments, including isolation, for simple requests, such as asking for a towel or more food.
Nearly all those interviewed reported consistently disrespectful and verbally abusive behaviour, racist remarks and other practices that indicated psychological ill-treatment.
Men who Amnesty International interviewed uniformly complained about the manner in which body searches were conducted. When people were transferred from one detention centre to another, they were forced to undergo a strip search at each facility, even though they were in state custody at all times. In Wędrzyn, people recounted abusive searches. For example, all newly admitted foreigners are kept together in a room, required to remove all of their clothes and ordered to perform squats longer than necessary for a legitimate check.
Violent forcible returns
Amnesty International interviewed several people who were forcibly returned as well as some who avoided return and remain in detention in Poland. Many said the Polish border guards who conducted the returns coerced them into signing documents in Polish that they suspected included incriminating information in order to justify their returns. They also said that, in some cases, border guards used excessive force, such as tasers, restrained people with handcuffs, and even sedated those being returned.
Authorities attempted to forcibly return Yezda, a 30-year old Kurdish woman , with her husband and three small children. After being told that the family would be returned to Iraq, Yezda panicked and screamed and pleaded with the guards not to take them. She threatened to take her life and became extremely agitated. “I knew I could not go back to Iraq and I was ready to die in Poland. While I was crying like that, two guards restrained me and my husband, tied our hands behind our backs, and a doctor gave us an injection that made us very weak and sleepy. My head was not clear, but I could hear my children, who were in the room with us, crying and screaming.”
“We were asked to go through the airport security and the guards told us to behave on the plane. But I refused to go. I remember noticing that I didn’t even have any shoes on, as in the chaos at the camp, they slipped of my feet. My head was not clear, and I couldn’t see my husband or the children, but I remember that they forced me on the plane that was full of people. I was still crying and pleading with the police not to take us.” Yezda said that she broke her foot as she fought the guards who tried to put her on the plane. Yezda and her family were returned to Warsaw after the airline refused to take them to Iraq. They remain in a camp in Poland for now.
Volunteers and activists have been barred from accessing the border of Poland and Belarus, and some have even faced prosecution for trying to help people cross the border. In March, activists who had helped people both on Poland’s borders with Ukraine and with Belarus were detained for providing life-saving assistance to refugees and migrants on the Belarussian border, and now face potentially serious charges.
Stranded at the border
On 20 March, the Belarusian authorities reportedly evicted close to 700 refugees and migrants, including many families with young children and people suffering from severe illnesses and disabilities, from the warehouse in the Belarusian village of Bruzgi which had accommodated several thousand people in 2021.
People who were evicted from the warehouse suddenly found themselves stranded in the forest, trying to survive in sub-zero temperatures without shelter, food, water or access to medical care. Many remain in the forest and experience daily abuse from the Belarusian border guards, who use dogs and violence to force people to cross the border into Poland.
“Hundreds of people fleeing conflict in the Middle East and other parts of the world remain stranded on the border between Belarus and Poland. The Polish government must immediately stop pushbacks. They are illegal no matter how the government tries to justify them. The international community – including the EU – must demand that those trapped on Poland’s border with Belarus be afforded the same access to EU territory as any other group seeking refuge in Europe,” said Jelena Sesar.
END OF THE ARTICLE
REPORT AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS
The rapid relief effort at the border, exceptional generosity of civil society and willingness of Polish authorities to receive people fleeing from Ukraine contrast starkly with the Polish government’s hostility toward refugees and migrants who have arrived in the country via Belarus since July 2021. Hundreds of people who crossed from Belarus have been arbitrarily detained in Poland in appalling conditions and without access to a fair asylum proceeding. Many have been forcibly returned to their countries of origin, some under sedation. In addition, hundreds of people remain stranded inside Belarus and face increasingly desperate conditions.
END OF THIS PIECE
FULL REPORT
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS
Doctors Without Borders removed its team on the Belarus-Poland border after Warsaw blocked access to migrants trying to enter the European Union. Camped in harsh conditions, several people have died on the EU’s doorstep.
Despite knowing people along the Belarus-Poland border were “in desperate need of medical and humanitarian assistance,” the medical charity Doctors Without Borders (MSF) said it withdrew its emergency response team from the region.
“Since October, MSF has repeatedly requested access to the restricted area and the border guard posts in Poland, but without success,” Frauke Ossig, the charity’s emergency coordinator for Poland and Lithuania, said on Thursday.
“We know that there are still people crossing the border and hiding in the forest, in need of support, but while we are committed to assisting people on the move wherever they may be, we have not been able to reach them in Poland,” Ossig added.
While many of the migrants received shelter in a logistics center, a number of people are reported to have died in the freezing, harsh conditions along the border.
Why can’t aid groups reach migrants and asylum-seekers?
On December 1, Poland’s Interior Ministry extended a state of emergency that prohibits all non-residents, including journalists and non-governmental aid groups, from the border area.
“People are being attacked and beaten at the hands of border guards, and yet state officials continue to allow the practice of pushing people between borders knowing that such maltreatment continues,” MSF said.
With thousands of people on the Belarusian side of the 400-kilometer (250-mile) stretch, Poland built a barbed-wire fence that it intends to replace with a permanent barrier and sent thousands of soldiers to the border, leaving the migrants stuck in camps in no man’s land and unable to apply for asylum in the European Union.
Polish border guards accused of illegal ‘pushbacks’
Polish border guards have been accused of forcibly pushing migrants and asylum-seekers back into Belarus — a move that breaches international law. At least 21 people have lost their lives in the attempt in 2021, MSF reported.
In December, the Polish civil society group Salam Lab reported that five Syrian and one Palestinian who managed to find their way outside Poland’s exclusion zone said they had been pushed back to Belarus several times by Polish authorities.
EU nations Latvia and Lithuania, which also share borders with Belarus, have also reinforced their border security and declared a state of emergency. MSF said it had not received access to migrants at the Belarusian-Lithuanian border.
Belarus denies this and has urged the EU to take in the migrants.
“The current situation is unacceptable and inhumane,” Ossig said. “People have the right to seek safety and asylum and should not be illegitimately pushed back to Belarus.”
[9]
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND/BELARUS: NEW EVIDENCE OF ABUSES HIGHLIGHTS
”HYPOCRISY” OF UNEQUAL TREATMENT OF ASYLUM SEEKERS
Questions about the International Red Cross attitude against
Ukrainian refugees versus refugees trapped between Belarus and
Poland
Your mission as International Red Cross
”The work of the ICRC is based on the Geneva Conventions of 1949, their Additional Protocols, its Statutes – and those of the International Red Cross and Red Crescent Movement – and the resolutions of the International Conferences of the Red Cross and Red Crescent. The ICRC is an independent, neutral organization ensuring humanitarian protection and assistance for victims of armed conflict and other situations of violence. It takes action in response to emergencies and at the same time promotes respect for international humanitarian law and its implementation in national law.
https://www.icrc.org/en/who-we-are/mandate
[When you are pressed with time, go directly to the part below:
”QUESTIONS TO THE INTERNATIONAL RED CROSS”]
Dear President
Dear members of the Assembly,
Firstly my great appreciation for your fantastic and indispensable Work
through the whole world!
Without your humanitarian involvement and the sometimes great risks
your co workers take, life would be extremely difficult, if not impossible,
for the millions of people you are helping day after day.
But even the best of organisations need critical attention and have their
flaws and that’s precisely the reason of this letter.
For in my opinion the International Red Cross attention for the Ukrainian
refugees, who have crossed the Polish Border is far more greater than the attention for the refugees, who tried to cross the Polish Border and are still trapped between the borders of Poland and Belarus.
Now I will not say, that the International Red Cross did nothing for these refugees.
On the contrary:
My great appreciation for the Good Work of the Finnish Red Cross, that
helped those people wonderfully! [1]
I also appreciate the emergency calls and involvement
of the American Red Cross, The Belarus Red Cross, the Poland Red Cross,
the Lithuanian Red Cross and the other Red Cross departments [2]
Thank you, Finnish Red Cross [which gets this letter cc also]
and thank you, the other mentioned and peerhaps not mentioned Red Cross departments !
Also a Shout out to all those anonymous Polish people,
who helped refugees! [3]
And I express my appreciation to the president of the International
Federation of Red Cross and Red Crescent Societies mr F Rocca, who
stated, that thee should be no difference in the reception and protection
of refugees, whether they are Ukrainians or coming from other countries.
I quote him:
”“The political, public and humanitarian response to the Ukraine crisis has shown what is possible when humanity and dignity comes first, when there is global solidarity and the will to assist and protect the most vulnerable,”and”
“This must be extended to everyone in need, wherever they come from. Ethnicity and nationality should not be deciding factors in saving lives.” [4]
UKRAINIAN REFUGEES VERSUS REFUGEES, TRAPPED BETWEEN
POLAND AND BELARUS
I referred to the great attention of the International Red Cross to the Ukrainian
refugees [5] and don’t get me wrong:
I appreciate that very much and I think it is of the utmost importance to stand
for these people, who were the victims of the Russian invasion and had to flee their countries under so dramatic circumstances.
I sympathise with all refugees whoever they are and where they came from
and I know the International Red Cross does the same.
And yet, according to me, sometimes things go wrong.
Too often I learn from people from the field: Volunteers who do their utmost
to help those. who are trapped between the borders of Belarus and Poland, that
the Red Cross is not, or not enough, present to help the between border refugees”:
I quote something that made great impression on me:
It’s from mrs Anna Albot, a spokeswoman for the Polish Minority
Right Group [also mentioned in cc] and member of the Grupa Granica:
Quote: [first in Dutch, then translation in English]:
”Waar is het Rode Kruis, de Internationale Organisatie voor Migratie van de VN en de VN-vluchtelingenorganisatie? Die organisaties die zelfs in oorlogsgebieden opereren? Die voedsel en water naar de gevaarlijkste criminelen brengen? Is Elina, 5, gevaarlijker of minder waard? ” [6]
In English:
”Where is the Red Cross, The International Organisation for Migration
of the UN and the UNHCR?
Those organisations which even operate in warzones?
Which bring food and water to the most dangerous criminals?
Is Elina, 5, more dangerous and worth less?
Mrs Albot also published this article in the Guardian [8 december 2021]
QUESTIONS TO THE INTERNATIONAL RED CROSS
This was in december 2021
And to my knowledge, the situation of the refugees, trapped
in the Polish-Belarussian border is yet inhuman, as is the
situation of the refugees, who reached Poland and are in
Polish detention centres in dire conditions.
See the statement of Amnesty International [7]
Now I had the impression, that on this moment, the main attention
of the International Cross goes to the Ukrainian refugees and that the
trapped refugees between Poland and Belarus are somewhat forgotten.
When I am wrong, please send me the information about
your involvement in the no one land between those borders.
When I am NOT wrong, please explain to me, why the International
Red Cross shows less attention to those refugees:
Are you being hindered in your activities, something volunteers have experienced in the past months? [8]
And if that’s so, what did you do, as an International Organisation, to
address to this situation?
Did you write to the Polish and Belarussian authorities?
Did you gave press conferences about this?
Did you try to visit the Polish detention centres, where, according to the
information of Amnesty International, the border refugees are being
mistreated and denied their right to asylum? [9]
If not, why not?
Because you are hindered in your activities?
And again the question:
If you are hindered in your activities, what did you do to protest and get access anyway, as
is your right and obligation as the International Red Cross?
And when, suppose you HAD access to the mentioned detention centres and
were not hindered in your activities, why did you give more attention
to the Ukrainian refugees then to those trapped between Belarus and
Poland.
Again, I don’t say you on purpose neglected those between borders refugees, I only had the impression more attention went to the Ukrainian refugees, who have, of course, the full right to your attention, only not more then
others.
EPILOGUE
Dear president, members of the International Red Cross, I hope you
forgive me my bold and critical questions, but they were necessary:
Like Amnesty International [10] I am very concerned about the
inhuman situation of the refugees between the border, as their reception in
Poland, that is quite different from the warm welcome
the Ukrainian refugees received, as it should be for all refugees.
You as a great humanitarian organisation can make the difference and
show the World and especially the European leaders, that all refugees
must be treated and received humanely, regardless where they came from
or what their origins are.
Do your best.
The refugees count on you!
And if you’re pressed with time and can’t answer me, no problem
All I want is that you do your humanitarian task to all refugees,
The situation of migrants trying to enter the EU at the border of Poland, Lithuania and Belarus is alarming. Thousands of migrants have been stuck on the border region since early autumn. The situation of people sleeping without shelter is expected to worsen as the winter approaches.
The Belarusian, Polish and Lithuanian Red Cross organisations are helping migrants at the borders by distributing food, clean water, hygiene supplies, clothes and blankets and by offering essential health care.
The health of the people sleeping rough is at continuous risk. At least 10 people are known to have died. Among them, a 14-year-old boy who died of hypothermia.
“There are hundreds of children at the border, many of whom have been separated from their families. The are also pregnant women and disabled people among the migrants. Their situation is worsening by the hour as the crisis drags on and nights become colder,” says the Director of International Operations at the Finnish Red Cross Tiina Saarikoski.
“All states are obliged to ensure that humanitarian aid gets through to its target. People have the right to necessary protection, care and safety, regardless of whether they are granted the right to stay in the country or not.”
The International Committee of the Red Cross helps migrants establish contact with their family members.
The Finnish Red Cross maintains preparedness for large-scale migration as part of its continuous readiness. As agreed with the authorities, the Red Cross is permanently prepared to establish and maintain reception centres and temporary accommodation units at the request of the authorities.
The Finnish Red Cross has not received official requests in relation to the situation in Poland, Lithuania and Belarus.
“The most important thing right now is to deliver necessary aid to the migrants in unsafe conditions and allow humanitarian operators to provide aid,” Saarikoski emphasises.
The Red Cross is urgently providing relief efforts as thousands of people risk their lives in freezing conditions along the Belarus-Poland border. At least 10 people have died and an estimated 2,000 people are living in makeshift camps near the border between Belarus and neighboring countries Poland, Lithuania and Latvia. The International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) urges unhindered access to the border be provided to help the men, women and children risking their lives for a safer future.
Belarus Red Cross has been coordinating aid from partners since last week, distributing food, water, blankets and warm clothes. Staff and volunteers are involved in a continuous response to the situation, sorting and distributing packages, as well as helping authorities set up heating tents for women and children. Assistance was also provided for three children who were hospitalized.
“We are concerned about the increasingly serious situation on the Poland-Belarus border, after large groups of migrants arrived there on November 8. We call for access for the Red Cross and other humanitarian organizations so that all people in need, at the border and other locations, can receive medical treatment, humanitarian assistance and protection services,” said Andreas von Weissenberg, IFRC Europe’s head of Disasters, Climate and Crises.
“While Belarus Red Cross has thankfully been given some access to provide vital life-saving aid to people enduring hunger and freezing conditions, we need that access to be regular and also get access on the other side of the border. People need to be treated humanely,” von Weissenberg said.
The Polish Red Cross has been responding to this crisis for several weeks, delivering blankets, sleeping bags and clothes. Local branches are supporting migrants in provinces near the border with food, water and hygiene kits, as well as providing first aid and helping people trace family members.
Lithuanian Red Cross teams have also been supporting migrants close to the border with water, hygiene kits, footwear and clothing, as well as toys for children. In five large reception centers, volunteers provide food and other humanitarian aid, offer psychological support and legal assistance and help people reconnect with their loved ones by providing mobile phones and SIM cards.
IFRC is in the process of providing the Belarus Red Cross, Polish Red Cross and Lithuanian Red Cross with emergency funding to support the migrants with food, clothes, hygiene items, first aid and family reunification services.
“Humanitarian organizations must be granted unconditional and safe access to all people in need, irrespective of their legal status. People are crossing the border with just the clothes on their backs. They need food, medicine, hygiene items, clothing, and protective equipment against COVID-19. We must be allowed to deliver critical assistance and we want to see a peaceful, humane and rights-based solution to the situation,” von Weissenberg concluded.
[3]
24/7 NEWS BULLETIN
IT’S HEART BREAKING: HOW POLISH VOLUNTEERS
RESCUE POVERTY STRICKEN MIGRANTS AT
THE BELARUSIAN BORDER
11 NOVEMBER 2021
https://247newsbulletin.com/politics/4802.html
While the official Warsaw refuses to let in the migrants who have accumulated on the Belarusian border, not wanting to recognize them as refugees, many Poles express a desire to help people in difficult situations.
In the Polish media, you can see lists of various NGOs that are involved in helping migrants, as well as talk about ways to help them. One of the most popular is called a financial donation, but it is also suggested to become a volunteer working with refugees. The monetary contributions are spent on humanitarian transportation, shelter, medical and legal assistance, and integration with the host society.
“You don’t have to be at the border to help refugees,” writes Gazeta Wyborcza. “We can’t do much on this issue, but here’s exactly what we can: offer a blanket, a sleeping bag or waterproof clothing.”
Among the organizations that help refugees and migrants, mention is made, for example, of Caritas Polska, which carries out humanitarian aid campaigns both in Poland and abroad. This organization operates centers for refugees and migrants in Szczecin, Kalisz and Warsaw, providing systematic assistance in the field of intercultural integration, career counseling, psychological and legal assistance, classes in community centers and educational packages. Since the beginning of the current migration crisis at the Polish-Belarusian border, Caritas Polska has been organizing humanitarian transfers to centers where foreigners arrive, providing migrants with food, detergents, hygiene items, and blankets.
Helping migrants and the Polish Red Cross collecting material gifts for aid packages for migrants. Donations are accepted at Red Cross offices throughout Poland. Currently, the most in demand are: jackets, sweaters, thick socks, warm shoes, hats, scarves, blankets and sleeping bags. At the same time, clothes and shoes must be new or used, but in good condition. High-energy products are accepted (bars, chocolate, dried fruits), as well as other food products (pies and other canned poultry, canned fish, crackers, waffles, etc.).
The Polish non-governmental humanitarian organization Grupa Granica, which monitors the situation on the Polish-Belarusian border, believes that refugees need to be rescued as soon as possible. Indeed, if the Polish border police finds injured migrants before doctors, they send them back to Belarus, explaining this step by the fact that their health condition may deteriorate at any time, and the risk of death in such conditions is great.
The Guardian tells how 15 Iraqi Kurds ended up in the forests of the Polish village of Narewka after they managed to cross the border of Belarus and the European Union. All migrants had early signs of hypothermia. One woman could hardly walk. They had no choice but to turn to volunteers for help. A team from Grupa Granica, before the border guards, found migrants who found themselves in completely extreme conditions. It was already starting to get dark, and the temperature dropped to almost zero degrees. Volunteers distributed blankets and hot tea to people.
After some time, the police arrived in the forest. Up to this point, volunteers have explained to the frozen migrants how to properly apply for asylum.
“We have about eight teams operating near the border and a total of about 40 people,” Anna Albot, a spokeswoman for the Polish Minority Rights Group and member of Grupa Granica, told The Guardian. – Whenever we receive calls from migrant families, we send a request to our teams and check who is closest to the place. People often ask for food, water, a doctor, or clothing. The other day I met a Syrian family who didn’t even have shoes. ”
Anna Chmielewska, coordinator of the Center for Assistance to Foreigners in Warsaw, noted that “it is difficult to work in the border zone for several reasons”. First, the Polish police stop the cars of the volunteers a few kilometers before the Kuznitsa checkpoint on the Polish-Belarusian border. The fact is that three kilometers from the border begins the territory on which the state of emergency is in force, so access to it is prohibited.
“We cannot get into this zone and help the people who are there,” she added. “Only local residents can do this.” According to her, volunteers only have the opportunity to contact migrants only when they can pass the border zone: “But not everyone succeeds in doing this. Winter is coming and people are not ready to stay outside in the cold day after day. We are afraid that bad weather will lead to more deaths. It’s heartbreaking for us. “
In addition, the activist said that border police officers often behave quite aggressively. “We are not doing anything illegal, but they make us feel like we are violators,” Khmelevska said. “Helping people is okay. But in the current situation we seem to be engaged in secret activities. “
According to a representative of another non-governmental Polish organization, Medycy na granicy (Doctors at the Border – MK), border guards periodically obstruct the provision of medical assistance to migrants.
On their official Facebook page, the volunteers reported that before going on another call, they found that the ambulance’s wheels had been deflated. In addition, the doctors found “people in uniform” at the service car, and an olive-colored car with registration numbers beginning with the letters denoting the off-road vehicles of the Polish army stood nearby, the report said.
The doctors added that they tried to talk to the people sitting in the car, but they left almost immediately. Then they turned to the Ministry of National Defense of Poland with a request to “urgently provide clarification regarding this shameful incident.”
The department gave a response almost immediately. “The soldiers of the Polish army have no relation to the damage to the ambulance at the border,” the ministry’s press service informed. “They have much more serious questions than the denial of fake news in the media space.”
At the same time, such situations do not lead volunteers astray. They continue to provide assistance to refugees. On their social networks, doctors posted a post in five languages – English, French, Arabic, Persian and Kurdish – with the following content: “If you or someone from your family needs any humanitarian or medical assistance on the Polish-Belarusian border, write US. We will connect you with the right people. “
Those wishing to help migrants have to face not only opposition from the authorities. After one of the theaters in the city of Legnica began collecting gifts for refugees on the Polish-Belarusian border, it was attacked by haters on the Internet. “But there are more people willing to help,” says one of the initiators of the action.
In this regard, Polish volunteers are pleased to know that activists from Germany are trying to help migrants stranded on the Polish-Belarusian border. According to the Polish Internet resource Oko.press, a group of German volunteers came to Poland to deliver parcels for refugees to local organizations, show solidarity with immigrants and protest against the actions of the Polish authorities and the inaction of German politicians.
“We have free seats on the bus,” says one of the activists Ruben Neugebauer. “We could take people who need help with us. If only the German government would agree to this … We call on the German authorities to create humanitarian corridors on the Polish-Belarusian border. This should be one of the priorities of the government that is currently being formed in Germany. “
.
Source From: MK
[4]
IFRC PRESIDENT: ETHNICITY AND NATIONALITY SHOULD NOT
New York / Geneva, 16 May 2022 – President of the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) Francesco Rocca calls on states to step up to their responsibility to save lives, no matter where people are from, ahead of the first review of the Global Compact for Migration (GCM).
Mr Rocca says: “When I was in Marrakech for the adoption of the GCM I made a statement that the world’s approach to migration is painfully broken – but that the GCM can fix it. As we begin the first review of the progress made since then, I am sad to say that this has not been the case so far. Not enough changes to policies and practices to ensure safe and dignified migration have taken place, and many more lives have been lost due to that failure to act.”
On the world’s deadliest sea migration route, the central Mediterranean, the number of deaths has in fact increased since the GCM was signed. The Ocean Viking ship, operated by SOS Mediterranée with IFRC providing humanitarian services on board, saves people in distress on this route.
“We need to carry out this work as state-coordinated search and rescue is absent in the area,” says Mr Rocca. “Our teams have already saved 1,260 people in the nine months we’ve been operating.”
The Ocean Viking is one of the 330 Humanitarian Service Points (HSPs) in 45 countries that supports the ambitions of the GCM, providing assistance and protection to people on the move irrespective of status and without fear of reprisal. The Romanian Red Cross implements HSPs in Bucharest to support people fleeing Ukraine, providing information, food, water, hygiene items and financial assistance, while the Hungarian Red Cross has been operating a HSP at the Keleti railway station 24/7 to welcome people arriving from Ukraine by train with information, food, hygiene items and baby care products.
During the COVID-19 pandemic, the Colombian Red Cross Society has implemented HSPs at the border with Venezuela, offering essential services like healthcare, while Libyan Red Crescent volunteers have provided support to migrants and displaced people, operating HSPs that provided access to information, food, and other necessities, as well as restoring family links services.
At the International Migration Review Forum (IMRF), the IFRC is calling for individual and collective efforts on search and rescue; ensuring access to essential services for migrants regardless of status; scaling up support to people affected of climate related displacement; and the inclusion of migrants in all aspects of society and decision making.
“The political, public and humanitarian response to the Ukraine crisis has shown what is possible when humanity and dignity comes first, when there is global solidarity and the will to assist and protect the most vulnerable,” says Mr Rocca. “This must be extended to everyone in need, wherever they come from. Ethnicity and nationality should not be deciding factors in saving lives.”
Three months into the ongoing conflict in Ukraine, the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC) has distributed financial assistance totalling more than 4.3 million Swiss francs to thousands of people on the move.
IFRC Head of Emergency Operations for the Ukraine response, Anne Katherine Moore, said:
“The longer the conflict continues, the greater the needs become. The cost of basic necessities, such as fresh fruit and vegetables, is rising. Increases in the cost of fuel and apartment rentals are also being reported. Millions of people have lost their jobs and their savings are dwindling. Through a new mobile app, we have been able to ramp up our support to help people facing these financial challenges.”
The new technology makes it possible for the IFRC and responding National Societies to reach people at scale and to deliver cash assistance digitally. Successfully introduced in Romania, the mobile app allows refugees to self-register for assistance online, negating the need and cost involved of having to travel to a central location.
The app will soon be expanded to Poland and Slovakia, where cash assistance is already being provided through more traditional methods such as in-person registration, as well as Ukraine and other neighbouring countries.
“This is the fastest we have ever delivered cash at this scale. It has the potential to be a game-changer for our work not just in this response, but also in future operations,” Moore continued.
Cash assistance is a dignified and efficient way to support people impacted by the conflict, allowing them to purchase items specific to their individual needs, while also supporting local economies. It is one part of our integrated and wide-ranging Red Cross and Red Crescent response to the conflict that also includes the provision of health care, first aid, psychosocial support and the distribution of basic household necessities.
Speaking about next steps, Moore said: “There is no short-term solution to the needs of the more than 14 million people who have been forced to flee their homes. We know that even if the conflict was to end tomorrow, rebuilding and recovery will take years. People have lost their homes, their livelihoods, and access to timely healthcare. The IFRC, in support of local National Red Cross Societies in the region, will be there helping people now, and in the months and years to come.”
During the past three months:
Together, we have reached more than 2.1 million people with life-saving aid within Ukraine and in surrounding countries. This is 1 in 10 people who had to flee their homes because of the conflict.
Along the travel routes within and outside Ukraine, we’ve set up 142 Humanitarian Service Points in 15 countries to provide those fleeing with a safe environment. There, they receive essential services like food, hygiene items, blankets, clothing water, first aid, psychosocial support, information, and financial assistance.
In total, we distributed 2.3 million kilograms of aid.
71,000 Red Cross and Red Crescent volunteers are responding to the crisis.
Due to the conflict escalation in Ukraine, millions of people have left their homes and crossed into neighbouring countries. The Ukrainian Red Cross is helping people affected by the conflict as the security situation allows. National Societies in surrounding countries, with support from the IFRC, are assisting people leaving Ukraine with shelter, basic aid items and medical supplies. People from Ukraine will need long-term, ongoing support. Our priority is addressing the humanitarian needs of all people affected by the conflict, inside and outside Ukraine.
8 dec 2021, door Anna Albot in the Guardian. Zij is met in Narewka, Polen, vlakbij de grens met Wit-Rusland.
Het helpen van vluchtelingen die verhongeren in de ijzige grensbossen van Polen is illegaal, maar het is niet de echte misdaad
Eén gedachte gaat constant door mijn hoofd: “Ik heb kinderen thuis, ik kan niet de cel in, ik kan niet de cel in.” De politiek ligt buiten mijn bereik of dat van de slachtoffers aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland. Die gaat erom dat de vertrekkende Duitse kanselier Angela Merkel doordringt tot Alexander Loekasjenko, de president van Wit-Rusland. Het is ironisch dat deze grens meer dan 50 mediaploegen op de been heeft gebracht, maar Polen de enige plaats in de EU is waar journalisten niet vrijuit kunnen rapporteren.
Ondertussen nadert de strenge Noord-Europese winter en bevriezen mijn vingers in de donkere sneeuwnachten.
De grenssituatie laat de kloof zien tussen wat legaal is en wat moreel is. Hij beheerst de inspanningen van degenen die levens redden. Het enige wat wij, activisten in de bossen aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland, kunnen doen is water, voedsel en kleding naar wanhopige mensen brengen. Maar deze fundamentele humanitaire daad, kan alleen in het geheim worden uitgevoerd. We moeten ons verstoppen en door de bossen sluipen. De aandacht trekken van grenswachten, politie of leger zou een nieuwe pushback kunnen forceren.
We ontmoeten bange ogen, uitgeputte gezichten, lichamen kapot door de kou … Bevroren, dorstige, hongerige mensen.
Ik heb verschillende groepen tussen de bomen ontmoet: gezinnen, moeders met kinderen, vaders met gehandicapte kinderen, ouderen en mensen uit de meest kwetsbare groepen ter wereld – etnisch, religieus en LGBTQ+. Ze zochten vrijheid, maar werden sinds augustus tot nu, december, vijf, tien en zelfs vijftien keer teruggedreven naar Wit-Rusland.
Tijdens mijn nachtelijke tochten ben ik uitgerust met een grote rugzak vol thermoskannen warme soep, sokken, laarzen, jassen, handschoenen, sjaals, mutsen, pleisters, medicijnen en powerbanks. Ik loop in het donker en verschuil me achter bomen als ik helikopters hoor of de felle lichten van de politie zie. Ik hoor het geplons van de soep in de kannen op mijn rug, ik hoor mijn kortademigheid – niemand heeft me geleerd om te sluipen en onzichtbaar te zijn als een beroepsmilitair. Ik heb jarenlang voor mensenrechten gewerkt, de meeste EU-grenzen en vluchtelingenkampen bezocht, maar ik was nooit bang om takken onder mijn voeten te laten kraken of voor het ritselen van de bomen boven mijn hoofd terwijl ik me voortbeweeg.
Uit persoonlijke verhalen en bewijzen verzameld door Minority Rights Group International en collega’s van Grupa Granica, een alliantie van 14 Poolse maatschappelijke organisaties die reageren op de crisis, weten we dat er minstens 5.000 mensen in de bossen zijn geweest en dat er momenteel minstens 1.000 zijn. We hebben met iedereen contact gehad: wanhopige slachtoffers van een walgelijk machtsspel tussen staten.
Elke keer dat we reageren op een telefoontje van iemand in nood, of hun moeder die nog in Irak of Afghanistan is, of een neef in Berlijn, hangen we onze rugzakken om en gaan. Dag en nacht – lang nadat de wereld zijn interesse heeft verloren. Soms zijn we uren op zoek naar mensen. Die veranderen voor de veiligheid vaak van locatie. Soms zijn bejaarde grootmoeders of de kleine kinderen die geen energie meer hebben om te lopen, gestrand in Poolse moerassen. Nu de bossen bedekt zijn met sneeuw en mensen ons niet kunnen bellen omdat hun telefoons zijn vernietigd door het Poolse leger, gebruiken we infrarood camera’s.
We ontmoeten bange ogen, uitgeputte gezichten, lichamen kapot door de kou, wanhopig verzwakt na weken in het ijzige, natte bos. Bevroren, dorstige, hongerige mensen. Ik had geen idee wat honger betekende. Ik gaf mijn kinderen wel eens een stuk chocola als ze klaagden voor het eten. Ik heb armoedestatistieken en geschiedenisboeken gelezen. Ik wist niets van honger.
Mensen aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland hebben al weken niet gegeten. Om de paar dagen krijgen ze, als ze geld hebben, misschien een oude aardappel van een Wit-Russische soldaat na een gewelddadige pushback over het prikkeldraad. Die delen ze met de kinderen. Ze hebben dagenlang niets te drinken. Of drinken moeras- of regenwater, dat maagkrampen en een verlammende hoofdpijn veroorzaakt, waardoor ze verder verzwakken.
We wensen hen het beste aan het einde van onze ontmoeting. Voor een paar dagen voldoende voedsel en water achterlaten is onmogelijk: niemand heeft de kracht om zoveel te dragen. We kunnen geen mensen meenemen of naar een veilige plek brengen. Dat zou een strafbaar feit zijn. Maar het is geen misdaad om deze mensen langzaam dood te laten gaan…
Waar is het Rode Kruis, de Internationale Organisatie voor Migratie van de VN en de VN-vluchtelingenorganisatie? Die organisaties die zelfs in oorlogsgebieden opereren? Die voedsel en water naar de gevaarlijkste criminelen brengen? Is Elina, 5, gevaarlijker of minder waard? Ze heeft epilepsie, maar geen medicijnen. Ik ontmoette haar in het bos met negen andere Koerden, allemaal zonder laarzen. Ze hebben thuis oorlogen en luchtaanvallen overleefd, maar kunnen in het Poolse bos doodvriezen. Bij elke pushback pakken Poolse en Wit-Russische officieren alles af: geld, kleding en schoeisel.
Er was de groep van negen vrouwen uit de Democratische Republiek Congo, waarschijnlijk verhandeld. Toen ik ze de situatie uitlegde, huilden en huilden ze maar. Of de Yezidi-zussen, die zeven jaar geleden ontsnapten aan de genocide in Sinjar, Irak, maar nog steeds op zoek zijn naar een veilige plek. Of de jongens uit Jemen, die perfect Engels spreken. Of de drie homoseksuele mannen uit Iran, wanhopig om niet teruggestuurd te worden naar Wit-Russische soldaten.
We blijven contact houden. Als ze erin slagen hun telefoons te verbergen, kunnen we communiceren na een pushback. Ze delen foto’s en video’s van Wit-Russische honden. Laten me bijtwonden zien als we elkaar aan de Poolse kant ontmoeten. Zij huilen. Ze vragen om advies. Ze willen hun familie niet vertellen over hun benarde situatie, maar ze hebben iemand nodig om mee te praten.
“De vijfde pushback. Na de zesde pleeg ik zelfmoord.”
“Ik heb mijn zoon verloren, hij heeft astma. De laatste keer dat hij belde was drie dagen geleden. Weet je waar hij is?”
“Wanneer ben je hier? Heb je water? Al is het een druppel?”
Onderworpen aan een desinformatiecampagne krijgen de vluchtelingen tegenstrijdige berichten van Wit-Russische diensten, die formulieren verspreiden over de vestiging in Polen of Duitsland. Dit schept hoop op een veilige reis. Maar het echte doel is om ze aan de Poolse grens neer te zetten om druk uit te oefenen op de EU. Sommige verontrustende berichten suggereren dat migranten worden gedwongen om deel te nemen aan geweld als onderdeel van Wit-Russische pogingen om Poolse functionarissen te provoceren.
Met het risico van een escalatie van geweld willen wij, de activisten in de bossen, de wereld eraan herinneren dat vluchtelingen geen agressors zijn. Ze zijn gijzelaars van het regime van Loekasjenko, dat hen voor zijn agenda gebruikt.
Polen sturen me berichten: “Waar moet ik warme en donkere kleding naartoe sturen?” “Hoe is de situatie aan de grens? De media laten ons alleen video’s zien van het Poolse ministerie of de Wit-Russische autoriteiten.” “Ik huil als ik mijn kinderen in bed stop. Schrijf alsjeblieft iets dat kan helpen.”
Dunja Mijatović, de commissaris voor mensenrechten van de Raad van Europa, verbleef vier dagen in Polen en ging met ons mee het veld in. Ze zei: “De grootste kracht van de hulpbeweging voor vluchtelingen aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland zijn de inwoners van de naburige steden – in de noodzone en ernaast. Het is hun compassie en empathie die het leven van mensen in het bos verlengt. Hun moed en onbaatzuchtigheid. Hun goedheid redt levens.”
Anderen zien het natuurlijk anders: mensen die aan de grens helpen zijn “vijanden van de natie”, “agenten van Loekasjenko”, “schuldig aan het vernietigen van Europese waarden”, “het uitnodigen van terroristen hier”.
We maken ons schuldig aan het achterlaten van pakken water in het bos voor de dorstigen. We maken ons schuldig aan het uitdelen van soep. Aan schoenen aan koude voeten doen die niet meer konden bewegen. Als helpen illegaal is, begrijpen we dan wel wat misdaad is?
Anna Alboth is vrijwilliger bij Minority Rights Group
[7]
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND/BELARUS: NEW EVIDENCE OF ABUSES HIGHLIGHTS
”HYPOCRISY” OF UNEQUAL TREATMENT OF ASYLUM SEEKERS
Poland/Belarus: New evidence of abuses highlights ‘hypocrisy’ of unequal treatment of asylum-seekers
Authorities violating rights of asylum-seekers, including strip searches and other degrading treatment, in overcrowded detention centres
Some people forcibly sedated during return
Pushbacks and arbitrary detention in stark contrast with welcome shown to those fleeing Ukraine
Spokespeople available
The Polish authorities have arbitrarily detained nearly two thousand asylum-seekers who crossed into the country from Belarus in 2021, and subjected many of them to abuse, including strip searches in unsanitary, overcrowded facilities, and in some cases even to forcible sedation and tasering, Amnesty International said today.
Additionally, after a hiatus during winter, more asylum-seekers are now trying to enter Poland from Belarus, where they are unable to access further funds due to international sanctions and risk harassment or apprehension by Belarusian police due their irregular immigration status. At the Polish border they face razor wire fences and repeated pushbacks by border guards sometimes up to 20-30 times.
“This violent and degrading treatment stands in stark contrast to the warm welcome Poland is offering to displaced people arriving from Ukraine. The behaviour of the Polish authorities smacks of racism and hypocrisy. Poland must urgently extend its admirable compassion for those entering the country from Ukraine to all those crossing its borders to seek safety.”
Arbitrary detention and abysmal detention conditions
Polish border guards have systematically rounded up and violently pushed back people crossing from Belarus, sometimes threatening them with guns. The vast majority of those who have been fortunate enough to avoid being pushed back to Belarus and to apply for asylum in Poland are forced into automatic detention, without a proper assessment of their individual situation and the impact detention would have on their physical and mental health. They are often held for prolonged and indefinite periods of time in overcrowded centres that offer little privacy and only limited access to sanitary facilities, doctors, psychologists, or legal assistance.
Almost all of the people Amnesty International interviewed said they were traumatized after fleeing areas of conflict and being trapped for months on the Belarusian-Polish border. They also suffered from serious psychological problems, including anxiety, insomnia, depression and frequent suicidal thoughts, undoubtedly exacerbated by their unnecessary metres. For most, psychological support was unavailable.
Retraumatized inside a military base
Many of the people who Amnesty spoke to had been in Wędrzyn detention centre, which holds up to 600 people. Overcrowding is particularly acute in this facility, where up to 24 men are detained in rooms measuring just eight square metres.
In 2021, the Polish authorities decreased the minimum required space for foreign detainees from three square meters per person to just two. The Council of Europe minimum standard for personal living space in prisons and detention centres is four square meters per person.
People held in Wędrzyn recounted how guards greeted new detainees by saying “welcome to Guantánamo”. Many of them were victims of torture in their home countries before enduring harrowing experiences both in Belarus and on the border of Poland. The detention centre in Wędrzyn forms part of an active military base. The facility’s barbed wire walls — and the persistent sound of armoured vehicles, helicopters and gunfire from military exercises in the area — only serves to retraumatize them.
In Lesznowola Detention Centre, detainees said that guards’ treatment left them feeling dehumanized. The staff called detainees by their case numbers instead of using their names and meted out excessive punishments, including isolation, for simple requests, such as asking for a towel or more food.
Nearly all those interviewed reported consistently disrespectful and verbally abusive behaviour, racist remarks and other practices that indicated psychological ill-treatment.
Men who Amnesty International interviewed uniformly complained about the manner in which body searches were conducted. When people were transferred from one detention centre to another, they were forced to undergo a strip search at each facility, even though they were in state custody at all times. In Wędrzyn, people recounted abusive searches. For example, all newly admitted foreigners are kept together in a room, required to remove all of their clothes and ordered to perform squats longer than necessary for a legitimate check.
Violent forcible returns
Amnesty International interviewed several people who were forcibly returned as well as some who avoided return and remain in detention in Poland. Many said the Polish border guards who conducted the returns coerced them into signing documents in Polish that they suspected included incriminating information in order to justify their returns. They also said that, in some cases, border guards used excessive force, such as tasers, restrained people with handcuffs, and even sedated those being returned.
Authorities attempted to forcibly return Yezda, a 30-year old Kurdish woman , with her husband and three small children. After being told that the family would be returned to Iraq, Yezda panicked and screamed and pleaded with the guards not to take them. She threatened to take her life and became extremely agitated. “I knew I could not go back to Iraq and I was ready to die in Poland. While I was crying like that, two guards restrained me and my husband, tied our hands behind our backs, and a doctor gave us an injection that made us very weak and sleepy. My head was not clear, but I could hear my children, who were in the room with us, crying and screaming.”
“We were asked to go through the airport security and the guards told us to behave on the plane. But I refused to go. I remember noticing that I didn’t even have any shoes on, as in the chaos at the camp, they slipped of my feet. My head was not clear, and I couldn’t see my husband or the children, but I remember that they forced me on the plane that was full of people. I was still crying and pleading with the police not to take us.” Yezda said that she broke her foot as she fought the guards who tried to put her on the plane. Yezda and her family were returned to Warsaw after the airline refused to take them to Iraq. They remain in a camp in Poland for now.
Volunteers and activists have been barred from accessing the border of Poland and Belarus, and some have even faced prosecution for trying to help people cross the border. In March, activists who had helped people both on Poland’s borders with Ukraine and with Belarus were detained for providing life-saving assistance to refugees and migrants on the Belarussian border, and now face potentially serious charges.
Stranded at the border
On 20 March, the Belarusian authorities reportedly evicted close to 700 refugees and migrants, including many families with young children and people suffering from severe illnesses and disabilities, from the warehouse in the Belarusian village of Bruzgi which had accommodated several thousand people in 2021.
People who were evicted from the warehouse suddenly found themselves stranded in the forest, trying to survive in sub-zero temperatures without shelter, food, water or access to medical care. Many remain in the forest and experience daily abuse from the Belarusian border guards, who use dogs and violence to force people to cross the border into Poland.
“Hundreds of people fleeing conflict in the Middle East and other parts of the world remain stranded on the border between Belarus and Poland. The Polish government must immediately stop pushbacks. They are illegal no matter how the government tries to justify them. The international community – including the EU – must demand that those trapped on Poland’s border with Belarus be afforded the same access to EU territory as any other group seeking refuge in Europe,” said Jelena Sesar.
END OF THE ARTICLE
REPORT AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS
The rapid relief effort at the border, exceptional generosity of civil society and willingness of Polish authorities to receive people fleeing from Ukraine contrast starkly with the Polish government’s hostility toward refugees and migrants who have arrived in the country via Belarus since July 2021. Hundreds of people who crossed from Belarus have been arbitrarily detained in Poland in appalling conditions and without access to a fair asylum proceeding. Many have been forcibly returned to their countries of origin, some under sedation. In addition, hundreds of people remain stranded inside Belarus and face increasingly desperate conditions.
END OF THIS PIECE
FULL REPORT
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND: CRUELTY, NOT COMPASSION, AT EUROPE’S OTHER BORDERS
Doctors Without Borders removed its team on the Belarus-Poland border after Warsaw blocked access to migrants trying to enter the European Union. Camped in harsh conditions, several people have died on the EU’s doorstep.
Despite knowing people along the Belarus-Poland border were “in desperate need of medical and humanitarian assistance,” the medical charity Doctors Without Borders (MSF) said it withdrew its emergency response team from the region.
“Since October, MSF has repeatedly requested access to the restricted area and the border guard posts in Poland, but without success,” Frauke Ossig, the charity’s emergency coordinator for Poland and Lithuania, said on Thursday.
“We know that there are still people crossing the border and hiding in the forest, in need of support, but while we are committed to assisting people on the move wherever they may be, we have not been able to reach them in Poland,” Ossig added.
While many of the migrants received shelter in a logistics center, a number of people are reported to have died in the freezing, harsh conditions along the border.
Why can’t aid groups reach migrants and asylum-seekers?
On December 1, Poland’s Interior Ministry extended a state of emergency that prohibits all non-residents, including journalists and non-governmental aid groups, from the border area.
“People are being attacked and beaten at the hands of border guards, and yet state officials continue to allow the practice of pushing people between borders knowing that such maltreatment continues,” MSF said.
With thousands of people on the Belarusian side of the 400-kilometer (250-mile) stretch, Poland built a barbed-wire fence that it intends to replace with a permanent barrier and sent thousands of soldiers to the border, leaving the migrants stuck in camps in no man’s land and unable to apply for asylum in the European Union.
Polish border guards accused of illegal ‘pushbacks’
Polish border guards have been accused of forcibly pushing migrants and asylum-seekers back into Belarus — a move that breaches international law. At least 21 people have lost their lives in the attempt in 2021, MSF reported.
In December, the Polish civil society group Salam Lab reported that five Syrian and one Palestinian who managed to find their way outside Poland’s exclusion zone said they had been pushed back to Belarus several times by Polish authorities.
EU nations Latvia and Lithuania, which also share borders with Belarus, have also reinforced their border security and declared a state of emergency. MSF said it had not received access to migrants at the Belarusian-Lithuanian border.
Belarus denies this and has urged the EU to take in the migrants.
“The current situation is unacceptable and inhumane,” Ossig said. “People have the right to seek safety and asylum and should not be illegitimately pushed back to Belarus.”
[9]
AMNESTY INTERNATIONAL
POLAND/BELARUS: NEW EVIDENCE OF ABUSES HIGHLIGHTS
”HYPOCRISY” OF UNEQUAL TREATMENT OF ASYLUM SEEKERS
Reacties uitgeschakeld voor The International Red Cross, the Ukrainian refugees and the refugees, trapped between Poland and Belarus/Do you treat them with equal attention, Red Cross?
Ukrainians and foreign residents shout slogans during an anti-racism rally in front of the Ukrainian Parliament in Kiev.GENYA SAVILOV/AFP
Ukrainians and foreign residents shout slogans during an anti-racism rally in front of the Ukrainian Parliament in Kiev.GENYA SAVILOV/AFP
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr27.jpg)
