Onderstaand stukje schreef ik voor Konfrontatie, waar het dus al staat. Het is een reactie op een artikel dat ik daar las. Nu dus ook hier.
Rob Lubbersen houdt op de website van Konfrontatie Digitaal een pleidooi voor NAVO-ingrijpen tegen Rusland.(1) In Konfrontatie! Een magazine dat wortels heeft in een linkse beweging voor wie anti-imperialisme ooit iets betekende. Volgens Lubbersen is NAVO-interventie echter een noodzakelijk en zinnig antwoord op de bloedige Russische aanval op Oekraïne. Ik ben het daar niet mee eens, om meerdere redenen. Maar eerst moet me van het hart dat Rob Lubbersen slordig omgaat met feiten. Deels is dat een kwestie van selectiviteit. Deels is het een kwestie van echte onjuistheden.
Selectief is zijn verwijt aan NAVO-landen dat ze van te voren zeiden dat ze militair niet in zouden grijpen, waarmee Poetin als het ware groen licht kreeg. Op zichzelf is die vaststelling juist. Maar wat de auteur niet vermeldt is dat met name de VS zelf bijdroeg aan de spanning door Poetins eisen – vooral ‘Oekraïne nooit in de NAVO’ – bij voorbaat onbespreekbaar te maken. Terwijl tegelijk glashelder was dat … Oekraïne nog heel lang geen NAVO-lid zou worden. Dat de Russische veiligheidselite niet blij is met een steeds grotere NAVO steeds dichter bij Moskou, vind ik trouwens niet raar. En ook als we de NAVO-uitbreiding alleen als voorwendsel en smoes voor Poetins aanval zien, dan nog had de NAVO best wat beter zijn best kunnen doen om Poetin dat voorwendsel niet op een dienblad te komen presenteren. De Westerse weigering om serieus te praten droeg bij aan de catastrofe die Poetin vervolgens ontketende. Poetin draagt de volle verantwoordelijkheid voor zijn agressie, Lubbersens verontwaardiging is terecht! Maar dat ontheft de NAVO niet van haar verantwoordelijkheid.
Wat bijvoorbeeld ook niet hielp is de wel degelijk steeds nauwere militaire samenwerking tussen Oekraïne en NAVO-landen. De Westerse wapenstroom richting Oekraïne is bepaald niet pas op 24 februari begonnen. Zo heel erg onvoorbereid was Oekraïne helemaal niet. Dat blijkt trouwens ook wel uit het verloop van de strijd. Het enige waar het Russische leger goed in is, is het verwoesten van steden en het vermoorden van mensen. Als het op daadwerkelijk vechten aankomt, is het de Oekraïense kant die effectief is. Niet de Russische.
Lubbersen ziet dat ook, hij noemt Poetin niet voor niets een prutser. Dat maakt zijn pleidooi ook wat wonderlijk, want de kans dat Poetin deze oorlog gaat winnen als de NAVO niet actief ingrijpt lijkt me eigenlijk heel erg klein. Daarvoor is de bevolking in Oekraïne veel te vastberaden en op dit punt eensgezind, de gevechtskracht van Oekraïense strijdkrachten – leger, territoriale milities en allerlei vrijwillige eenheden – veel te groot, en het Russische leger inderdaad veel te veel een zootje dat wordt aangestuurd door prutsers. Intussen gonst het in Rusland zelf van protest, soms tot in de nieuwsstudio aan toe.
Als Poetin te lang doorgaat met zijn misdadige maar ook nog eens mislukkende oorlog, verspeelt hij niet alleen elke kans op Oekraïne, maar ook nog Rusland zelf. NAVO-ingrijpen voegt daar weinig aan toe, maar vergroot wel de kans dat Russen zich juist meer achter Poetin gaan scharen. Precies niet de kant die ik op zou willen. Ik zie Poetin liever ook vandaag dan morgen ten val gebracht worden, door een boze bevolking. Het helpt niet als de NAVO die bevolking verder in de armen van dictator Poetin drijft, met militair in grijpen of met economische oorlogsvoering die dan ‘sancties’ wordt genoemd.
Dan een enkele onjuistheid. Lubbersen beklaagt zich over dat konvooi bij Kiev dat nog steeds niet is weggevaagd. Als hij de frontberichten volgt, dan had hij kunnen weten dat dit konvooi intussen is opgesplitst en als groot konvooi dus niet meer bestaat. ‘De gelegenheid om het konvooi te vernietigen is voorbijgegaan, aangezien het zich verspreid heeft en nu deel uitmaakt van de Russische inspanning om de stad in te nemen’, Kiev dus. Lubbersen zegt dat er volkenrechtelijk er niks mis zou zijn met zo’n actie’, want de ‘wettige regering vraagt er om’. Klopt dat wel? Die Oekraïense regering vraagt om een no-fly zone. Maar een verzoek om dat konvooi te vernietigen heb ik die regering niet horen doen. Misschien heb ik hier iets gemist.
Overigens is Lubbersens pleidooi om dat konvooi weg te vagen gewoon een pleidooi voor massamoord. Hij geeft zelf toe dat het de vraag is of ‘het ze lukt’ om weg te komen als de NAVO ze die gelegenheid via een ultimatum zou geven. Het lukt ze dus waarschijnlijk niet, zo’n ultimatum is dus een wassen neus, en de Russische soldaten maken dus geen enkele kans. Mij doet de optie denken aan wat Amerikaanse luchtaanvallen deden met uit Koeweit vluchtende Iraakse militairen aan het eind van de Golfoorlog in 1991. Wil Lubbersen echt een Highway of Death 2.0?
Er is waarschijnlijk een reden dat dit konvooi zo lang daar heeft rondgehangen: onwil van de Russische soldaten om oorlog te voeren tegen Oekraïners. Van die onwil zijn steeds meer tekenen, tot en met georganiseerde weigering van eenheden om naar het front te gaan.(3) Daar ligt volgens mij ook een reden voor de brute aanpak van de Russische militaire macht. Bereidheid om daadwerkelijk te vechten ontbreekt bij heel veel Russische soldaten. Meer dan van grote afstand steden in puin schieten weet Rusland nauwelijks te presteren. Die strategie is bepaald geen teken van Russische kracht. En juist die onwillige soldaten – potentiële muiters tegen Poetins moordmachine – zouden NAVO-doelwit moeten worden?
Daarmee kom ik weer op de zin en onzin van een NAVO-ingrijpen zelf. In de eerste plaats: ook Lubbersen ziet dat de NAVO en haar leden vaak genoeg kwaad hebben aangericht. Hij noemd zelf voorbeelden, van Vietnam tot en met Nicaragua en Irak. Een club die keer op keer crimineel geweld pleegt, noem ik een criminele bende. De NAVO en haar lidstaten hebben keer op keer crimineel geweld ontketend en vormen dus een criminele bende. Lubbersen vraagt dus aan criminelen en hun bende om in te grijpen tegen een andere criminele bende, de Bende van Poetin. Volgens mij komt er uit een strijd tussen criminele bendes alleen maar een grote gangster-oorlog. Geen vrijheid en al helemaal geen vrede, maar meer dood, verwoesting en verderf.
Lubbersen heeft intussen wel degelijk gelijk in zijn volledige en felle afwijzing van Poetins agressie-oorlog. Lubbersen heeft ook volledige gelijk waar hij zoekt naar een passend antwoord daarop. Maar hij zoekt bij de NAVO op de verkeerde plek: die is deel van het oorlogsprobleem, van de context die tot oorlog heeft geleid. En zelfs al zou een NAVO-ingrijpen zoals Lubbersen dat bepleit volkenrechtelijk in orde zou zijn – wat best zou kunnen – dan heb ik toch twee bezwaren. Een: sinds wanneer houden we ons als linkse activisten vast aan wat het volkenrecht ons zegt? Het volkenrecht is deel van precies die rechtsorde waarvan krakers in 1980 al zeiden dat die de onze niet was. Dat iets juridisch toegestaan is, betekent nog niet dat het een goed en juist en rechtvaardig idee is.
Twee: een no-fly zone betekent rechtstreeks actief oorlog voeren, door NAVO-staten, aan Oekraïense zijde. Het betekent Russische vliegtuigen neerhalen. Het betekent Russische raketinstallaties beschieten, ook in Rusland zelf. Denken we nu echt dat Rusland daarvoor gaat wijken? Wat gaat de NAVO doen als Russische militairen hun raketinstallaties verdedigen en daarbij dan Amerikaanse bommenwerpers neerhalen? Wat wordt de volgende stap, als Rusland haar oorlog blijft voeren, maar nu ook rechtstreeks tegen NAVO-staten en de mensen die daar wonen? Wat heb je aan een abstract juridisch recht tot interventie, als de uitkomst ervan de dood wordt, niet alleen van enkele tienduizenden Oekraïners, maar mogelijk ook van vele tientallen miljoenen mensen in een hele reeks Midden-Europese landen en mogelijk ook elders? Wat hebben die dode mensen aan het volkenrechtelijke gelijk van Rob Lubbersen?
Ik denk dat Lubbersens pleidooi tot NAVO-ingrijpen wortelt in woede en frustratie. Ik deel die gevoelens. Kwaad op Poetins agressie, gefrustreerd omdat ik er zo weinig aan kan doen. Maar dat ik er weinig aan kan doen, is toch nog geen argument om mee te gaan met ‘oplossingen’ die de ellende nog veel groter dreigen te maken?
Sylvana Simons’ partij BIJ1 vroeg in een tweet naar aanleiding van de Oekraïne-oorlog aandacht voor “mensen van kleur, de arbeidersklasse, vrouwen en de LHBTIQA+-gemeenschap” die volgens de partij altijd “de hoogste prijs” betalen. Sander Schimmelpenninck beet de partij toe dat het nu even niet om haar “cultuuroorlogje” gaat.
Nu begrijp ik de irritatie wel, er was daarvoor net een filmpje viraal gegaan met daarin, verspreid over de straten, de uiteengereten lichamen van de slachtoffers van een Russische clusterbom. Deze mensen hadden de “hoogste prijs” betaald, en de BIJ1-tweet was dus extreem ongelukkig geformuleerd.
Maar we mogen onze blik niet afwenden van het expliciete racisme waar de Oekraïners tussen het verdedigen van hun land door blijkbaar toch tijd voor vrij weten te maken. Ook al regent het bommen, kennelijk blijft de discriminatie van zwarte en bruine mensen topprioriteit. Ze worden gediscrimineerd aan beide kanten van de grens met Polen, uit bussen en treinen geweerd, geslagen en er wordt zelfs met auto’s op ze ingereden. Ze moeten in Oekraïne blijven terwijl Oekraïners het land wel uit mogen. Zoals een Nigeriaanse student tweette: “Wie moeten hun land gaan verdedigen? Wij?” In Polen worden zwarte vluchtelingen belaagd door neonazi’s.
En dat is zeer schokkend en niet af te doen als een “cultuuroorlogje”.
19e-eeuwse koloniaal
Het geldt ook niet alleen de Polen en Oekraïners. De hele wereld lijkt door de oorlog zijn innerlijke 19e-eeuwse koloniaal te hebben hervonden. Om te beginnen met Wierd Duk, die Poetins repressieve agressie jaren- en jarenlang als een leeuw heeft verdedigd, en nu naar de moslims wijst. In De Voormalige Nazikrant concentreert hij zich op Poetins islamitische moordcommando’s in Oekraïne, Tsjetsjenen. “Geen volk dat zo wordt gevreesd”, schrijft Duk, die er een avonturenroman uit de 19e eeuw van maakt.
En moet je deze Amerikaanse journalist horen: “Dit is geen Irak of Afghanistan, maar een relatief beschaafde, Europese stad waar je dit niet zou verwachten.” Ik begrijp best dat de oorlog in Oekraïne voor westerlingen, vooral Europeanen, bedreigender schijnt dan die in Syrië (eerst bombardeerde Poetin de Syriërs, maar ik zei niks, want ik ben geen Syriër…) maar hou je racistische bek over beschaving want wat Poetin de Oekraïners aandoet, doen onze regeringen het Midden-Oosten en Afrika aan, al eeuwen. Westerlingen hebben er de barbarij gebracht.
Hondsdolheid
En ik zou de Nederlandse betrokkenheid met Oekraïense vluchtelingen hartverwarmend vinden als zelfs die niet zo openlijk racistisch was. Pas onlangs nog werd een bejaarde Nederlandse vrouw veroordeeld tot een gevangenisstraf, omdat ze een Syrische vluchteling een lift had gegeven naar het asielzoekerscentrum in Ter Apel. Gisteren zag ik de NS tweeten dat Oekraïense vluchtelingen gratis met de trein naar Nederland mogen. Oekraïense vluchtelingen worden niet eens als asielzoekers beschouwd, hebben geen visum nodig en mogen gaan en staan waar ze willen.Vandaag werd het nog gekker: niet alleen de Oekraïners worden van harte uitgenodigd, maar ook hun katten, papegaaien, hamsters en honden, ‘ondanks het hoge risico op hondsdolheid’, schrijft het AD.
Syriërs mogen dood, laat de Oekraïense honden tot ons komen. Je zou dit on-Nederlandse barmhartigheid kunnen noemen, ik zie het als het werk van een hondsdolle racist, ergens op een ministerie, die zijn racistische punt probeert te drukken. Provincialen, die afgelopen zomer nog voor een asielzoekerscentrum stonden te blèren dat alle zwarten naar Auschwitz moesten, hebben nu ontvangstcomité’s voor Oekraïense vluchtelingen want, zoals een dorpeling het verwoordt: “wij vangen graag vluchtelingen op uit onze eigen regio, met onze eigen normen en waarden en onze eigen godsdienstige basis.”
Goed dat er in Nederland tenminste één partij is die hier aandacht voor vraagt
EINDE ARTIKEL PETER BREEDVELD
Reacties uitgeschakeld voor Artikel Frontaal Naakt/[Peter Breedveld]/Cultuuroorlogje
Onderstaand artikel is al te lezen en bekijken op Doorbraak, waar je ook nog een boel foto’s en videobeelden in het stuk aantreft.En waar je hieronder de noten met nummers zijn aangegeven en onder het artikel te lezen zijn, daar zijn bij Doorbraak de noten als hyperlink in de tekst verwerkt. behalve de laatste, die staat ook daar helemaal onderaan.
Oorlog in en om Oekraïne: een drieluik
Het is oorlog in Oekraïne. Rusland is die begonnen met een militaire aanval. De Westerse mogendheden in NAVO- en EU-verband, en afzonderlijk – droegen aan de spanning bij en hebben zich tegen Rusland in de strijd gemengd, met propaganda, sancties en een snel groeiende rij wapenleveranties aan Oekraïne. Daarmee dreigt wat wel degelijk ook een vrijheidsstrijd is, steeds eenduidiger een ordinaire maar tegelijk levensgevaarlijk escalerende oorlog tussen twee imperialistische machten te worden. Dat is het al, maar die vrijheidsstrijd is er ook nog steeds! In die strijd sta ik graag aan de onderkant, die van tegen Russische agressie terugvechtende mensen in Kiev, Charkov en ook van de tegen Poetin en zijn oorlog protesterende mensen in Moskou, St. Petersburg en Minsk. In de strijd tussen Oost en West past echter slechts het vastbesloten afwijzen van beide partijen. Ter toelichting: een kritische anatomie van de Oekraïense strijd en haar context, als longread in drie hoofstukken.
1 Twee oorlogen, twee imperialistische projecten
Rusland heeft een agressie-oorlog ontketend tegen Oekraïne. Het overduidelijke doel is: daar een regering neerzetten die doet wat Poetin wil en die minstens belooft om nooit NAVO-lid te worden. Maar uit de toespraken van Poetin blijkt een diepergaand doel: hij ontkent feitelijk dat Oekraïne als zelfstandig land bestaansrecht heeft, het is wat hem betreft een deel van het grote Rusland dat weer ingelijfd moet worden bij het onder Poetins harde hand herlevende Russische rijk. Hiermee reageert hij op het verval dat dit Russische rijk onderging via het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991. Dat verval wil hij terugdraaien, en de oorlog in Oekraïne dienen we in dit licht te zien. Een imperialistische aanvalsoorlog? Jazeker. Wel degelijk. Eentje waarin Rusland maar beter een smadelijke nederlaag kan leiden, als het even kan met de ondergang van Poetins regering erbij.
Gaat daarmee het Westen, de NAVO vooral, vrijuit? Geenszins! Die NAVO, en de VS aan het hoofd ervan, draagt bij aan de spanning en heeft het Poetin nodeloos makkelijk gemaakt om zijn bedoelingen te verhullen in een defensief jasje. In Oekraïne botst niet alleen het Russische imperialisme op een vrijheidsstreven van de Oekraïense bevolking, waar de Oekraïense staat nationalistisch uitdrukking aan geeft maar die met Oekraïens staatsbelang en nationalisme bepaald niet samenvalt. Die staat gebruikt het vrijheidsstreven, door er via nationalisme zichzelf mee te versterken – ten koste van elke bevrijding die verder gat dan het verdedigen van een lijn om de kaart. Nee, wie zich tegen de Russische aanval keert hoeft zich helemaal niet voor de Oekraïense staat en haar nationalistische ambities uit te spreken. Beter van niet!
In en om Oekraïne botst het Russische imperialisme tegelijk op het Westerse imperialisme, dat in NAVO-uitbreiding haar uitdrukking vond en vindt. Maar het is zaak om het ene imperiale project niet te hanteren als excuus voor het andere. Noch ook andersom. Het betreft hier twee projecten die botsen, een botsing die momenteel gewapenderhand uitgevochten worden in Kiev, Charkov en andere plaatsen die onder Russisch vuur liggen en in toenemende mate met Westerse wapens verdedigd worden.
De strijd in Oekraïne omvat dus feitelijk twee oorlogen tegelijk: een soort vrijheidsstrijd tegen Russische overheersing enerzijds, een botsing tussen twee imperialistische kampen anderzijds. In het eerste conflict kies ik voor de onderkant, de mensen in Oekraïne die zich tegen de Russische inval verweren met alles wat ze kunnen vinden. In dat tweede conflict zeg ik: dat ze allebei mogen verliezen en verdwijnen, bij voorkeur snel.
Hoe zit dat met die twee imperialistische projecten die botsen? Het Russische project heb ik aangestipt. Het gaat hier herstel van het Russische rijk, met Oekraïne weer binnen Rusland, andere Oost-Europese landen weer in de Russische invloedssfeer, met minstens pro-Russische regeringen in het zadel, en flink wat minder democratie en vrijheid want dat brengt mensen maar op subversieve ideeën die kunnen overwaaien naar Rusland zelf. Aan dat project is niets progressiefs. Het verdient een smadelijke nederlaag, en aan die nederlaag dragen dappere mensen in Oekraïne momenteel met gevaar voor eigen leven bij. Die mensen verdienen onze steun en solidariteit. Maar die mensen verdienen het niet om als boksbeugel door het Westen te worden misbruikt, zoals momenteel in toenemende mate gebeurt.
Het Westerse imperialistische project houdt uitbreiding van de invloedssfeer in van VS, NAVO en ook EU. Het idee was en is om van het verval van het Russische rijk gebruik te maken om in Midden- en Oost-Europa een neoliberale orde te vestigen. De regio moet een zone worden waar Westerse bedrijven vrij kunnen investeren, waarin regeringen dat via neoliberaal beleid faciliteren, en waarin die regeringen een pro-Westerse buitenlandse politiek voeren. Bij dit project hoort liberale democratie: in zo’n bestel kunnen bedrijven makkelijk lobbyen bij regeringen.
Een scheut democratie blijkt ook prima te combineren met neoliberaal beleid, dat er dan uitziet als onderdeel van de ‘vrijheid die mensen willen. Zo’n (neo-)liberaal democratisch bestel kan tevens propagandistisch benut worden in een herleving van ‘Het Vrije Westen’ tegenover het onvrije Rusland. Zo’n liberaal democratisch bestel drukt daarmee tegelijk Westerse superioriteit uit. Om de hele regio W waar het NAVO-imperiale project gestalte krijgt hoort dan een hek, want deelname aan de voordelen die het hele project biedt, dient een privilege te blijven. Het buitensluiten van vluchtelingen aan de Poolse grens, het filteren van Oekraïense vluchtelingen die wel en Nigeriaanse vluchtelingen die niet, Oekraïne uit mogen… het hoor net zo bij dat project als de mensenrechten voor wie het voorrecht heeft er te mogen wonen.
Dat mensen in dit type neoliberaal bestuurde staten vaak meer vrijheid hebben – ook om te demonstreren en te staken – dan in bijvoorbeeld Rusland, klopt. Maar die vrijheid is nergens het doel van dit beleid. Het is hooguit iets dat beleidsmakers als overheadkosten bereid zijn te tolereren binnen bepaalde grenzen. De vrijheid is ook niet de verdienste van het neoliberale model en de bijbehorende regeringen, maar van de mensen die, met gevaar voor eigen leven, voor vrijheid hebben gevochten tegen de vorige set van machthebbers in de Communistische eenpartijstaten uit de tijd toen de regio nog onder Russisch overwicht viel. Hun neoliberale opvolgers hebben die strijd voor eigen machtspolitiek benut, maar de drang tot vrijheid kwam wel degelijk van onderop. En de vrijheid is in neoliberale context altijd begrensd en voorwaardelijk: als politieke of sociale onrust bedreigend wordt voor de macht, is er de oproerpolitie, de veiligheidsdienst en eventueel ook de censuur en andere vormen van repressie. Geen staker of demonstrant in Warschau, Boedapest of ook Kiev hoeft dankjewel te zeggen tegen de ‘eigen’ regering voor de vrijheid om tegen die regering te staken of te demonstreren.
De NAVO is dus het militaire bondgenootschap waarbinnen steeds meer Oost- en Midden-Europese landen het neoliberale beleidsmodel toepasten, op een manier waarop vooral Amerikaanse economische en militaire belangen werden behartigd. Die nieuwe NAVO-landen werden klanten van Amerikaanse wapenleveranciers, en ook gebieden waar Amerikaanse en andere NAVO-troepen oefeningen konden houden en van militaire bases werden voorzien. Het was het wegvallen van Russische oppermacht in de regio die de NAVO deze kans gaf – een kans die de NAVO onder opeenvolgende presidenten gretig – en in strijd met gewekte vredesverwachtingen – aangreep.
De NAVO-uitbreiding was echter niet de oorzaak van het wegvallen van die Russische hegemonie. Het was een reactie daarop. Het is dan ook onjuist om de NAVO als agressor en Rusland als de aangevallen partij te zien. Beide kanten streefden machtsuitbreiding na. Dat de macht van Rusland rond 1991 een dieptepunt aan het bereiken was, werd niet door de NAVO-uitbreiding veroorzaakt want die was van later datum. Dat het Russische machtsverlies deels een gevolg was van het verliezen van een eerdere wedloop met ene via NAVO achter de VS geschaard Westen– een wedloop in wapens, maar daarachter in economische kracht – is waar. Maar waar twee bedrijven concurreren, waar twee rivalen een wedloop hebben,is het onzin om een daarvan de schuld toe te schuiven. Dat geldt ook als een van de rivalen duidelijk zwakker is dan de andere.
De NAVO en haar uitbreiding vormen een imperialistisch project dat niet de vrijheid dient, maar de macht en de rijkdom van de heersers in Westerse staten tot doel heeft. Dit imperialistische project is niet de oorzaak van de Oekraïne-oorlog. Maar het heeft wel bij gedragen aan de context waarin die plaats vindt. De oorlog had een aanloop waarin rivaliteit tussen Rusland enerzijds, VS en EU anderzijds, al eerder tegenover elkaar kwamen te staan – op een groot plein in Kiev. We gaan het even hebben over de naar dat plein genoemde gebeurtenissen: de Maidan Revolutie.
2 De kleuren van Maidan
Het Westerse imperialisme speelt in de voormalige deelrepublieken van de Sovjet-Unie vaak in op onvrede in landen waar ze haar invloed wil versterken ten koste van regeringen die in de weg staan, omdat ze niet neoliberaal genoeg zijn en/of teveel Russische invloed accepteren of uitdrukken. Uitbarstingen van die onvrede worden dan beïnvloed met geldstromen en politieke propagandasteun. Het resultaat is dan wat inmiddels als Kleuren-revolutie bekend staat: massademonstraties, stakingen, confrontaties met de staatsmacht, maar met op de achtergrond een setje pro-Westerse, neoliberale politici die klaarstaan om de macht over te nemen als de zittende regering onder de druk bezwijkt.
Linkse mensen maken hieromtrent nogal eens de fout om dit soort omwentelingen enkel en alleen te zien als machtsgreep van rechts, als pro-Westerse intriges, als staatsgreep. Dat is echter een miskenning van de woede die aan de demonstraties ten grondslag ligt. Die is maar al te gegrond, en richt zich dat tegen politici die echt corrupt zijn, verkiezingen die inderdaad frauduleus zijn verlopen, en onderdrukking die ook buiten de fantasie van demonstranten wel degelijk bestaat. Allerhande liberalen en (sociaal-)democraten zien in deze kleurenrevoluties alleen maar spontaan en authentiek volksprotest, uitmondend in mooie democratisering. Ook dat is eenzijdig, maar dan andersom.
De realiteit is dat de protesten vaak authentiek zijn, een uitdrukking van echte en terechte woede. Maar de richting die de beweging ingaat, aangestuurd door neoliberale politici en wel degelijk Westers regeringsgeld en geheime diensten die hun ding doen, draait er op uit dat de ene vorm van onderdrukking en uitbuiting door een andere wordt vervangen. Het gaat dan van semi-staatskapitalisme naar neoliberaal marktkapitalisme, terwijl de politie leger en veiligheidsdienst van opdrachtgever veranderen maar nauwelijks van structuur. Achteraf kun je kleurenrevoluties dan ook zien als etappes in de uitbouw van de neoliberale invloedssfeer die door VS, EU en NAVO in Midden- en Oost-Europa, de Kaukasus en Centraal-Azië van de grond is en wordt getrokken.
Maar terwijl zo’n kleurenrevolutie gaande is, ligt de uitslag niet vast. De dominantie van pro-Westerse en neoliberale politieke stromingen is niet gegarandeerd. Waar mensen serieus uitdrukking proberen te geven aan andere belangen en verlangens, waar radicalere stromingen enige impact hebben, waar sociale tegenstellingen naar voren komen en arm-tegen-rijk deel van de thematiek uitmaakt, daar kunnen deze kleurenrevoluties meer revolutie worden. In Georgië vond in 2003 een omwenteling plaats, de Rozenrevolutie. In Kirgizië vond in 2005 ook een omwenteling plaats , de Tulpenrevolutie. Allebei kleurenrevoluties, maar in Kirgizië ging het ruig toe en had de strijd een flinke neiging om aan welke greep van bovenaf dan ook te ontsnappen. In Kirgizië ontstond ook de interessante traditie om zo’n omwenteling nu en dan te herhalen, als de nieuwe president ook weer niet beviel. Dit pleit allemaal niet voor een complete regie vanuit CIA en NAVO.
Gezien het Communistische verleden, waarin machthebbers zich van rode feestkledij voorzagen en door links als icoon werden bejubeld, is het niet verwonderlijk dat onderdrukte mensen die uitdrukking aan hun woede geven, niet meteen naar linkse ideeën kijken als ze hun woede willen verwoorden en doordenken. De pro-Westerse houding in bijvoorbeeld Kiev en Minsk is niet alleen maar een product van Westerse en neoliberale propaganda. Reden temeer voor anarchisten of aanverwante linksradicalen, mensen die een links-van-onderop willen en een anti-autoritair en solidaire richting in willen, om zich wel degelijk solidair te verklaren met en deel te nemen aan het soort protestbewegingen dat mede aan de basis van dit soort kleurenrevoluties ligt. Dit maakt de kans op een werkelijk bevrijdende dynamiek iets groter. Het maakt het gevaar dat demonstranten nauwelijks andere opties hebben dan naar rechts kijken voor inspiratie, zodat neoliberaal en/of fascistisch rechts er des te eenvoudiger mee aan de haal gaat kleiner.
Hoe dingen kunnen uitpakken is uitgerekend aan Oekraïense voorbeelden te illustreren. In 2004 vonden presidentsverkiezingen plaats. Janoekovitsj – pro-Russisch , met machtsbasis onder oligarchen in het vooral Russisch-sprekende oosten van het land – claimde een overwinning die breed als frauduleus werd aangevochten. Protesten van aanhangers van de pro-Westerse Joetjenko vulden vervolgens pleinen in Kiev en elders. De druk werd zo groot dat de verkiezingen overnieuw werden gedaan, waarna Joetsjenko won. De koers werd meer pro-Westers, verder veranderde er weinig. De episode ging de geschiedenisboeken in als de Oranje revolutie, naar de campagnekleur van de oppositie rond Joetsjenko. Het was een klassieke kleurenrevolutie, met slechts beperkte kracht van onderaf, en in hoge mate geregisseerd door pro-Westerse neoliberale politici en de zakelijke en machtspolitieke belangen daar achter.
In 2010 won dezelfde Janoekovitsj alsnog de verkiezingen. Toen die echter in 2013 een verdrag dat Oekraïne meer met de EU zou verbinden, op het laatste moment niet ondertekende, waren pro-Westerse politici en activisten boos. Ze gingen de straat om – en grote aantallen mensen in Kiev en andere steden in westelijk Oekraïne sloten zich aan. Die mensen gaven daarmee uitdrukking aan frustraties die vaak veel dieper gingen dan enkel ergernis over de buitenlandse politiek van Oekraïne. Mensen kwaad over corruptie en repressie en verpaupering, veel van hen zagen bij gebrek aan zichtbare alternatieven de EU en een liberaal-democratische politiek als oplossingen. Maar ook een harder rechts nationalisme, dat anti-Russische gevoelens bespeelde en aanwakkerde, manifesteerde zich. Confrontaties met de oproerpolitie bleven niet uit, en daarin bleken vooral Oekraïense fascisten erg actief en effectief. Westerse politici juichten de protesten openlijk toe, soms zelfs vanaf het podium ten overstaan van demonstranten in Kiev zelf. Westerse druk en fascistische straatactie speelden een wezenlijke rol in de omwenteling die als Euromaidan bekend kwam te staan (Maidan was de naam van het plein waar de protestbeweging haar middelpunt vond, ongeveer zoals Tahrir in Cairo, Egypte). Maar de gebeurtenissen kunnen niet tot deze reactionaire en imperialistische dimensies gereduceerd worden. Daarvoor was het protest te breed, te diep en te divers. Ook anarchisten probeerden hun bijdrage te leveren, maar werden door rechts makkelijk gemarginaliseerd, soms hardhandig.(1)
In februari 2014 bezweek Janoekovitsj en zijn regering onder de druk. Een nieuwe regering van rechtse liberale en fascisten, kwam in het zadel. Dat was scary, maar het maakte van het land nog geen fascistische staat. Wel sloeg de nieuwe regering agressieve taal uit wat betreft de status van de Russische taal, die vooral in het oosten van het land dominant was en is. In dat dele van het land kam een opstand op gang teen de nieuwe regering. Die opstand leidde tot de oprichting van de zogeheten volksrepublieken Donetsj en Loekhansk die zich losmaakten van Oekraïne. Daarin was de gewapende invloed van de Russische staat onmiskenbaar. Poetin kon de val van haar bondgenoot Janoekovitj bepaald niet waarderen, kenschetste de Maidan-revolutie als rechtse en pro-Westerse staatsgreep, en accepteerde het nieuwe bewind feitelijk niet. Gewapende Russische steun hield de twee republieken overeind, Oekraïne accepteerde de afscheiding echter niet en viel ze aan, zonder succes, maar met veel bloedvergieten over en weer. Vanaf 2014 woedde hier oorlog. Rusland annexeerde intussen ook nog even de Krim, formeel Oekraïens territorium.
In Oekraïne zelf kwamen er herhaaldelijk verkiezingen, voor zowel parlement als president. Uit parlementsverkiezingen bleek hoe klein de steun voor fascistische partijen as: enkele procenten. En de huidige, vorig jaar gekozen president Zelinsky kan van alles worden verweten, maar een neonazi is hij niet. Dat zou ook wel vreemd zijn: de man is joods, en meerdere van zijn familieleden zijn door nazi-Duitsland in de holocaust vermoord.(2) Fascisten hebben een verontrustende invloed in Oekraïne. Maar fascisten runnen niet het land, er heerst daar geen neo-nazi-bewind maar een liberaal democratisch bestuur met een aanzienlijke speelruimte voor kritiek en protest. Die speelruimte is deels ook een erfenis van Maidan: regeerders weten wat er kan gebeuren als ze de boosheid van een getergde bevolking negeren.
Precies deze erfenis – een zelfbewuste bevolking die in actie komt om haar verlangens kenbaar te maken en meer – boezemt de machthebbers in Moskou angst in. Poetin ziet een Rode Plein-revolutie niet zitten, en zou daarom het liefst de Maidan revolutie alsnog met terugwerkende kracht de nek omdraaien. Zijn huidige aanvalsoorlog beoogt feitelijk ook dat: een einde maken aan Oekraïne als relatief vrij land, en daarmee als besmettingshaard van protest in het onvrije Rusland. Tegelijk ziet Poetin natuurlijk de pro-Westerse koers van opeenvolgende Oekraïense regeringen vanaf 2014 met lede ogen aan. De oorlog dient – net als de gewapende steun aan de twee volksrepublieken in het oosten van het land, ook om de weg naar vooral NAVO-lidmaatschap van Oekraïne hardhandig af te snijden, en het land terug te trekken in de Russische invloedssfeer.
Natuurlijk werken NAVO-staten dit tegen, met de VS voorop. De Russische eis dat Oekraïne nooit en te nimmer NAVO-land mocht worden, werd ogenblikkelijk van tafel geveegd als onbespreekbaar. Natuurlijk: principieel heeft Poetin niets te vertellen over de vraag van welk bondgenootschap Oekraïne lid mag worden. Maar de hele houding van NAVO, VS en Oekraïne getuigde nu niet bepaald van de wil om een confrontatie met diplomatieke middelen te voorkomen en een compromis te zoeken. Poetin wil de Oekraïne terug. De NAVO dwarsboomt dat – en vecht daarmee niet voor Oekraïense vrijheid maar voor de Westerse invloedssfeer. Daarmee maken zowel Rusland als het Westers bondgenootschap Oekraïne tot speelbal. Tussen beide imperialistische kampen valt niets te kiezen.
3 Tussen vrijheidsstrijd en wereldoorlog
Intussen zijn er echter de Oekraïners zelf. Hun strijd maakt slechts gedeeltelijk deel uit van de rivaliteit tussen VS en Rusland. Hun strijd is namelijk tegelijk ook een echte vrijheidsstrijd, die precies door de twee imperialistische machten – niet alleen door Rusland – dreigt worden vermalen en verbrijzeld. Over Russische agressie horen we veel. Maar hoe draagt het Westen verder tot de ellende in Oekraïne bij? Wat is het schadelijke effect van de NAVO hier?
De eerder geschetste stelselmatige uitbreiding ervan is geen legitieme oorlogsreden voor Poetin. Er bestaan geen legitieme redenen om een land binnen te vallen en te bezetten. Het heeft het hem echter wel heel veel makkelijker gemaakt om Rusland als de bedreigde partij te framen, in de ogen van de Russische bevolking maar ook ver daarbuiten. Dat een mogendheid geprikkeld reageert als er steeds dichterbij militaire bases van de tegenstander verschijnen, zou geen verbazing horen te wekken bij die tegenstander. Er gaat van NAVO-uitbreiding wel degelijk een dreigende werking richting Rusland uit, de NAVO zit daar niet om vakantie te houden.
Dat landen die zich maar kort geleden nog in de greep van het Russische imperium bevonden, zich maar wat graag de bescherming van de NAVO laten aanleunen tegen een herleving van dat imperium, speelt de NAVO in de kaart. Rusland zelf heeft met haar politiek de NAVO krediet en geloofwaardigheid verschaft, door mensen in Oost- en Midden-Europese landen tegen zich in het harnas te jagen met intimidatie en onvrijheid. De herinneringen aan Russische overheersing zijn vers, en worden op deze manier in leven gehouden ook. Maar doet dat aan de NAVO-dreiging richting Rusland weer niets af. Dat Poetin niet blij is als St Petersburg binnen schootsafstand komt te liggen van Amerikaanse militairen, ligt voor de hand.
En er is voor gewaarschuwd: vroeg of laat gaat Rusland zich schrap zetten tegen vooruitgeschoven posities van de imperialistische rivaal aan de Russische grenzen. Een resoluut Russische ‘Nee!’ tegen NAVO-lidmaatschap van Oekraïne is op zichzelf geen heel opmerkelijke houding. In die zin was Oekraïne a disaster waiting to happen, een disaster waar de NAVO aan heeft bijgedragen. Nee, daarmee is de Russische aanval niet gerechtvaardigd. Maar relevante context levert deze NAVO-politiek wel degelijk.
Dan zijn er nog de Westerse wapenleveranties die nu snel groeien.(3) Ik snap dat ze in Oekraïne nu blij zijn met elk geweer dat ze kunnen bemachtigen, uit welke hoek dan ook. Maar leveringen scheppen afhankelijkheid, en grote leveringen van essentieel militair materieel scheppen meer afhankelijkheid. Die afhankelijkheid ondermijnt elke vrijheidsstrijd. Ga het maar navragen in wat er nog van Rojava over is, in de autonome, voornamelijk door Koerden bewoonde districten in het noorden van Syrië. De leiding van de PYD, de gewapende verzetsbeweging die deze autonomie helpt verdedigen, kibbelde onlangs over de vraag of ze nu vooral op het Syrië van dictator Assad moeten leunen, of op de Verenigde Staten.(4) Autonomie en zelfbestuur vinden hun grenzen in afhankelijkheid van de gewapende macht van imperialistische mogendheden, de VS aan de ene kant, en via Assad diens sponsor Rusland aan de andere. Oekraïne belandt maar al te makkelijk in dezelfde houdgreep.
Op dit moment ontleent Oekraïne haar gevechtskracht vooral nog aan de motivatie van de bevolking – van de soldaten, gewapende vrijwilligers en mensen die op andere manier helpen. De oorlog heeft een serieus element van mobilisatie vanuit en actieve deelname door die bevolking. Burgers die molotovcocktails aan het maken zijn (5) en her en der checkpoints en barricades hebben aangelegd om de invasie te helpen verslaan, (6) dat is tekenend. Een boze vrouw die in Ch ersson een militair van de Russische invasiemacht vraagt wat dat moet met dat wapen, en zegt ‘Doe deze zonnebloempitjes maar in je zak, dan zullen er zonnebloemen op je graf bloeien’.(7) Dat is tekenend. Een groepen ongewapende mensen die bij Melitopol een Russische militaire colonne de weg versperrren:(8), dat is tekenend. Een overheid die wapens wil uitdelen aan wie mee wil helpen tegen de[ invasie,(9) dat is ook tekenend. Die overheid weet wist in de eerste dagen waar ze het van moest hebben: van vrijwillige en actieve steun, juist ook van buiten het leger zelf. Overigens: mannen van 18 tot en met 60 jaar verbieden om het land te verlaten(10) is ook tekenend. De Oekraïense staat gedraagt zich daarmee – net als de Russische! – als de eigenaar van de lichamen van die mannen, om ze als instrument in de strijd te hanteren. Het vertrouwen van de regering in de bevolking kent grenzen. Hopelijk geldt dat andersom ook…
Poetin verliest momenteel vooral van een gewapende bevolking waarvan het Oekraïense leger een deel uitmaakt. Dat leger is nog niet superzwaar bewapend, het stelt vergeleken bij het Russische leger nog niet zo geweldig veel voor, maar het heeft wel gevechtservaring en het is supergemotiveerd. Van die motivatie maken trouwens, naast vrijheidslievende sentimenten ook extreem-rechtse opvattingen deel uit. Daarop wijzen is nodig, net als het wijzen op de rol van gewapende fascisten aan Oekraïense zijde. Het beruchte Azov Regiment, een gewapende nazi-militie, is onderdeel van het Oekraïense regeringsleger, (11) en dat is een buitengewoon akelig feit. Het verschaft niet alleen Rusland nodeloos propagandapunten, het is vooral ook een bedreiging voor de vrijheid zelf waar Oekraïners zelf voor vechten. Een vrijheid die maar beter alle mensen kan omvatten, niet alleen witte mensen, niet alleen maar Oekraïens-sprekende Oekraïners. Juist wie mensen in Oekraïne tegen Russische overheersing wil steunen, hoort ook iets te zeggen over deze onfrisse bondgenoten van de Oekraïense staat: weg ermee.
Wat gebeurt er als er steeds meer high-tech en ook zwaardere wapens naar Oekraïne gaan? Dan wordt het minder een strijd van een bevolking tegen een invasiemacht, en meer een doodgewone oorlog tussen twee legers van twee staten die meer op elkaar gaan lijken naarmate de actieve rol van niet-militairen naar de achtergrond verdwijnt. Dan wordt die volkssteun relatief minder belangrijk en de Westerse steun belangrijker. Dan wordt het minder een verzetsoorlog, een bevrijdingsstrijd, en meer een doodgewoon imperialistisch conflict, met Oekraïne als Westers stootblok tegen Rusland. In dat tweede conflict hebben linkse en radicale mensen niets te zoeken behalve een hartgrondig ‘No War But the Class War’, op alle mogelijke manieren onder de aandacht en in de praktijk gebracht.
Die Westerse steun klinkt soms onvoorwaardelijk, maar is dat uiteindelijk niet. Leveranciers – NAVO-landen – kunnen die weer stopzetten of daarmee dreigen als Oekraïne iets doet dat ze niet bevalt. En een zwaar bewapende Oekraïense staat hoeft zich minder aan haar eigen bevolking gelegen laten liggen naarmate ze haar kracht minder aan die bevolking en meer aan wapens leverende staten ontleent. Zo krijgen we wellicht een Oekraïne die Rusland weet te verslaan, maar waar van de vrijheid waar Oekraïense mensen nu molotovcocktails voor klaarzetten, weer niets terechtkomt.
Daar komt iets heel wezenlijks bij. Deze oorlog bedreigt ons allemaal steeds nadrukkelijker. Rusland zet maar vast de kernwapens een standje meer op scherp. Dat is doodeng. Wat er aan vooraf ging was dat echter ook, net als wat er op volgde. Duitsland dat 100 miljard euro uittrekt voor het modernisering van het militaire apparaat. Steeds scherpere sancties tegen Rusland. Die wapenleveranties die ik al noemde. Het uitsluiten van Russische deelname aan sport- en culturele evenementen. We worden mentaal gelijkgeschakeld en voorbereid op oorlog tegen Rusland. Nee, ik ben niet vergeten dat Rusland deze escalatie zelf ontketend heeft met haar aanvalsoorlog. Dat maakt het echter nog niet goed om in deze cyclus van escalatie met vol enthousiasme mee te doen en tegen Rusland op te bieden. En in oorlogstijd achter de eigen regeerders aanmarcheren is nooit een verstandig idee.
Wie vandaag populair wil zijn, doet er goed aan zich zo anti-Russisch mogelijk te uiten. Wie dat doet, draagt daarmee echter bij aan een griezelige nationale eenheid, en aan een levensgevaarlijke oorlogsstemming, een oorlogsstemming die het makkelijker maakt voor Westerse machthebbers om de restanten van voorzichtigheid te laten varen en van wapenhulp over te gaan naar een no-flyzone waar Oekraïne om vraagt – en zo daadwerkelijk en rechtstreeks slaags te raken met Russische militaire macht zodra de NAVO zo’n no-fly zone zou gaan afdwingen. Zo wordt men in Oekraïne niet vrij, zo gaan er vooral steeds meer mensen dood. Ik geloof niet dat linkse en radicale mensen – hier ook maar enige medewerking aan dienen te geven. Laten we daarentegen solidair proberen te zijn met de vrijheidsstrijd die in Oekraïne ook woedt.(12)
Vrijheid voor de Oekraïense bevolking is sowieso via escalerende NAVO-steun niet te bereiken. Demonstraties waarin oproepen voor zulke steun domineren zijn geen vredesdemonstraties maar functioneren vooral als een bijdrage aan de oorlog van NAVO-kant, en aan de grensoverschrijdende escalatie van die oorlog. En als we denken te weten dat dit zo is, dan horen we daarover in gesprek te gaan, juist ook met mensen die zich vastklampen aan schadelijke illusies in precies die Westerse steun. Dat is niet leuk, maar het is niet anders.
Noten:
1 Over de tegenstrijdigheden in de Maidan-protesten, het fascten er munt uit weten te slaan, en de moeilijke keuzes die dit voor anarchisten opleverde, zie: ‘The Ukrainian Revolution & The Future of Social Movements’., CrimethInc.,een datum vermeld bij het artikel, maar uit de link leid ik af: 17 maart 2014, https://nl.crimethinc.com/2014/03/17/feature-the-ukrainian-revolution-the-future-of-social-movements
12 Een zinnig project is bijvoorbeeld Solidarity International, https://operation-solidarity.org/ Zie de toelichting op de website van Doorbraak: Ilija Andrić,
‘Steun Operation Silidarity, een oekraiens initiatief van onderop’, Doorbraak, 26 februari 2022. De zinnen helemaal aan het einde van deze verklaring deden mijn wenkbroauwen wel fronsen. Ik citeer: ‘Wij walgen van de hypocrisie van onze machthebbers die met bloed aan hun handen andere imperialisten veroordelen. Tegelijkertijd beseffen we dat whataboutism een beproefd propagandamiddel is dat de aandacht afleidt van wat nu het belangrijkste is: en dat is solidariteit met de getroffen bevolking in Oekraïne en met degenen die strijden tegen deze imperialistische agressie.’
Mijn bovenstaande lange tekst is ontstaan als een nogal uit de hand gelopen poging tot commentaar op deze zinnen wilde leveren. Ik hoop te hebben laten zien dat wijzen op de gevaren die van de NAVO-rol uitgaan, geenszins in strijd hoeven te zijn met de noodzakelijke solidariteit met mensen die in Oekraïne, Rusland en Belarus Poetins dreigende bezettingsoorlog proberen te weerstaan en te verslaan.Eerder het tegendeel.
Peter Storm
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Oorlog in en om Oekraine: een drieluik
”Twee van zijn neven zijn vermist, twee jaar geleden opgepakt bij een van de vele controleposten van het Russische leger. ‘Bijna iedere Tsjetsjeen heeft zoiets wel meegemaakt. Het Russische leger vecht niet tegen de rebellen, maar tegen de gewone mensen. Op die manier creëren ze kamikaze-commando’s.’
Op maandag 29-3 hadden in Moskou twee zelfmoordaanslagen plaats, een op het metrostation Loebjanka en de tweede op metrostation Park Koeltoeri.
Hierbij kwamen 40 mensen om het leven.
Evident is, dat dergelijke gerichte aanvallen op burgers de ultieme schending van het fundamentele recht op leven van ieder mens zijn.
Inmiddels is bekend geworden, dat de verantwoordelijkheid is opgeeist door de Tsjetsjeense verzetsleider Dokoe Oemarov, de zogenoemde Emir van de Kaukasus. [1]
De aanslagen zouden een vergelding zijn voor een in het dorp Archty [Ingoesjetie] door Russische troepen veroorzaakt bloedbad onder Tsjetsjeense en Ingoestjeetse burgers. [2]
Ook in het recente verleden hebben aanslagen [3] plaatsgevonden, die te herleiden waren naar het Tsjetsjeense verzet. [4]
Hoewel vanuit humanitair en internationaalrechtelijk oogpunt geen enkele rechtvaardiging bestaat voor het plegen van aanslagen, is het opvallend, dat door de media weinig tot geen aandacht wordt besteed aan het jarenlange Russische militaire optreden in de Noord-Kaukasus [Tsjetsjenië en buurlanden], dat inmiddels tienduizenden burgerslachtoffers heeft geëist.
Een vuile oorlog, die tot vandaag de dag voortgang vindt
DE RUSSISCHE VUILE OORLOG IN TSJETSJENIË
ACHTERGRONDINFORMATIE:
De Tsjetsjeense bevolking is grotendeels islamitisch. Na eeuwenlange Russische overheersing, religieuze vervolging [5], degradatie tot tweederangsburgers en tijdens de Tweede Wereldoorlog aangedaan onrecht [6] was het Tsjetsjeense nationale gevoel alleen maar sterker geworden. Dit werd nog gestimuleerd tijdens de perestrojka onder president Gorbatsjov, die veel meer religievrijheid toestond, waardoor Moskeen herbouwd konden worden.
Al gauw ontstond dan ook de roep om onafhankelijkheid en het zal geen verbazing wekken, dat de daarop volgende strijd sterke religieus-islamitische componenten vertoonde, gezien de onderdrukking van de religieuze beleving in het verleden.
In de strijd in de negentiger jaren zou daarbij de orthodoxe Islam [de Tsjetsjenen waren door de eeuwen heen voornamelijk soefistisch], een steeds grotere rol gaan spelen [7]
TWEE TSJETSJEENSE OORLOGEN:
Nadat de voormalige Tsjetsjeense luchtmacht generaal, Doedajev [veteraan uit het Russische Rode Leger] in 1991 de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië had uitgeroepen en drie Russische couppogingen tegen zijn bewind waren mislukt, viel de toenmalige Russische president Jelstin in 1994 Tsjetsjenië binnen.
Om propagandistische redenen werd genoemd de toenemende uiteraard verwerpelijke discriminatie en achterstelling van de etnisch-Russische inwoners, die tegen onafhankelijkheid waren en uiteindelijk grotendeels wegvluchtten tijdens de oorlog. [8]
Hiermee begon het eerste Russische militaire ingrijpen, dat tot 1996 zou duren
Rusland slaagde er niet in Tsjetsjenië te onderwerpen en in 1996 werd een staakt het vuren getekend. [9]
Uiteraard accepteerde Rusland de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië niet en na veel onderlinge Tsjetsjeense twisten [tussen de niet-islamitische president Maschadov en de islamitische vice-president Basajev] viel Rusland in 1999 opnieuw Tsjetsjenië binnen
Directe aanleiding vormt de inval van Basajev en aanhangers in Dagestan. [10]
Ook deze in 2002 officieel beëindigde tweede Tsjetsjeense oorlog onder de toenmalige Russische president Poetin,werd gekenmerkt door grootschalige Russische mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden, die grotendeels gericht waren tegen de Tsjetsjeense burgerbevolking. Het Tsjetsjeense verzet was eveneens debet aan oorlogsmisdaden als bomaanslagen op Russische burgerdoelen [11] en foltering en executie van krijgsgevangenen.
Hoewel de oorlog officieel is beëindigd, gaan de mensenrechtenschendingen tegen de burgerbevolking echter tot de dag van vandaag door, waaraan naast Russische troepen ook regeringsgezinde Veiligheidsdiensten aan schuldig maken. [12] Als reactie daarop worden de aanslagen van het Tsjetsjeense verzet op Russische burgerdoelen voortgezet, zoals de recente dd 29-3. Honderdduizenden Tsjetsjenen zijn inmiddels het land ontvlucht, grotendeels naar buurland Ingoesjetië. [13]
Vanaf de Tweede Tsjetsjeense oorlog werd door de Russische autoriteiten steeds meer een ”tsjetsjenisering” van het gezag gepromoted. Dit hield in de benoeming van pro-Russische Tsjetsjeense leiders in Staatsfuncties. Ook werd de verantwoordelijkheid voor het neerslaan van het verzet steeds meer bij Tsjetsjeense Veiligheidstroepen gelegd. [14]
In 2003 werd als president, Akhmat Kadyrov aangesteld. Nadat hij in 2004 om het leven kwam bij een bomaanslag, werd aanvankelijk Aloe Alchanov president, waarna deze in 2007 vervangen werd door de zoon van Akhmat Kadyrov, Ramza Kadyrov, tevens leider van de beruchte Veiligheidstroepen. [15]
DE RUSSISCHE VUILE OORLOGEN IN TSJETSJENIË
INTERNATIONALE RECHTSPRINCIPES BIJ GEWAPENDE CONFLICTEN
Verplichting tot humane behandeling van gevangenen
1 – Persons hors de combat and those who do not take a direct part in hostilities are entitled to respect for their lives and their moral and physical integrity. They shall in all circumstances be protected and treated humanely without any adverse distinction.
”5 – Everyone shall be entitled to benefit from fundamental judicial guarantees. No one shall be held responsible for an act he has not committed. No one shall be subjected to physical or mental torture, corporal punishment or cruel or degrading treatment.”
Verbod militaire aanvallen op burgers en het verplichte onderscheid tussen combatanten [militairen en strijders] en non-combatanten [burgers].
”7 – Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.
Deze principes zijn eerder bekrachtigd in de Conventies van Genève en door andere Internationale Rechtsverdragen zoals het Anti-folterverdrag en de Verdragen betr de behandeling van gevangenen. Zij dienen door alle conflictpartijen te worden nageleefd
In de oorlogen in Tsjetsjenië zijn zij echter op grote schaal geschonden door de Russische troepen, met tienduizenden Tsjetsjeense en andere burgerslachtoffers ten gevolge
Ook het Tsjetsjeense verzet heeft zich aan ernstige mensenrechtenschendingen schuldig gemaakt.
A EERSTE TSETSJEENSE OORLOG:
BOMBARDEMENTEN OP GROZNY
In de Eerste Tsjetsjeense oorlog [1994-1996] vonden grootschalige Russische bombardementen op de Tsjetsjeense hoofdstad Grozny plaats, waarbij geen sprake was van het internationaalrechtelijk verplichte onderscheid tussen combatanten [militairen en strijders] en non-combatanten. Het gevolg was, dat er duizenden Tsjetsjeense burgers om het leven kwamen. Driehonderdduizend Tsjetsjenen sloegen op de vlucht. [16]
HET RUSSISCHE WILDE WESTEN
NIETS IS ONS TE DOL
”SCHOONMAAKOPERATIES” IN TSJETSJEENSE DORPEN
Berucht waren ook de zogenaamde zatjistiki [schoonmaakoperaties], waarbij dorpen werden uitgekamd op zoek naar verzetsstrijders. Hierbij maakten zowel het ”reguliere” Russische leger als Veiligheidstroepen zich schuldig aan mishandelingen, folteringen, buitengerechtelijke executies [executies zonder vorm van proces], plundering en brandstichting. [17]
WILLEKEURIGE ARRESTATIES EN MISHANDELINGEN IN KAMPEN
DE ”STRIJDERSLEEFTIJD”
Ook kwam het regelmatig voor, dat jongens en mannen tussen 15 en 60 jaar louter en alleen vanwege hun leeftijd ‘[‘strijdersleeftijd’]’ werden gearresteerd en weggevoerd naar zogenaamde ”filtratiekampen”, waar mishandelingen, folteringen, buitengerechtelijke executies en ”verdwijningen” [18] aan de orde van de dag waren. Aangezien er geen sprake was van enige bewijsbare arrestatiegrond, was hier sprake van ”collectieve straffen”, die in strijd zijn met artikel 33, 4e Conventie van Genève. [19]
B TWEEDE TSJETSJEENSE OORLOG
HET TREURSPEL HERHAALT ZICH
Ook bij de Tweede Tsjetsjeense oorlog maakte het Russische leger en Veiligheidstroepen zich schuldig aan een groot aantal mensenrechtenschendingen tegen de burgerbevolking
Intensieve bombardementen en artilleriebeschietingen in steden en dorpen eisten duizenden levens onder de burgerbevolking. Ook weer hier vonden de beruchte ”schoonmaakacties” in dorpen plaats en werden grote aantallen Tsjetsjeense burgers willekeurig gevangengenomen en overgebracht naar ”filtratiekampen, waar martelingen, buitengerechtelijke executies en verdwijningen plaatsvonden. Een berucht kamp, dat samen met andere kampen in een Human Rights Watch rapport beschreven wordt heette kamp Chernokozovo. [20]
Wat betreft die verdwijningen en andere mensenrechtenschendingen, die anno 2010 nog steeds aan de orde zijn in Tsjetsjenië, is Rusland een groot aantal keren gekapitteld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. [21]
HUISVERBRANDINGEN ALS COLLECTIEVE STRAF
Als collectieve straffen waren reeds genoemd de willekeurige arrestaties in dorpen.
Genoemd dient echter ook de huisverbrandingen van mensen, van wie verondersteld wordt, dat hun familieleden wellicht behoren tot het Tsjetsjeens verzet. Deze praktijken hebben al een groot aantal Tsjetsjeense families dakloos gemaakt. [22]
C INGOESJETIE
Ook in Ingoesjetië, waar eenzelfde strijd woedt tussen het Russische leger/ Veiligheidstroepen en aan de andere kant het verzet, worden door Rusland dezelfde praktijken toegepast: Willekeurige arrestaties, verdwijningen, folteringen, buitengerechtelijke executies. [23]
D MENSENRECHTENSCHENDINGEN EN OORLOGSMISDADEN TSJETSJEENS VERZET
Zoals reeds bekend en door mij opgemerkt, heeft het Tsjetsjeens verzet zich in de loop der jaren eveneens schuldig gemaakt aan mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden. Er is sprake van aanslagen op Russische burgerdoelen, foltering en executies van krijgsgevangenen, aanslagen op en ontvoeringen van bestuursfunctionarissen in dienst van de Tsjetsjeense regering en ontvoeringen. [24]
Hoewel dit grotendeels reactie is op de grootschalige Russische mensenrechtenschendingen, is het, afgezien van de inhumaniteit, geen rechtvaardiging.
Burgers dienen in een conflict te allen tijde te worden ontzien en krijgsgevangenen humaan behandeld. Bovendien is het volgens het Internationaal Recht niet toegestaan, het ene onrecht te beantwoorden met het andere.
EPILOOG:
Het is evident, dat de recente aanslagen op de metro in Rusland in alle opzichten verwerpelijk zijn. Echter dient nadrukkelijk gesteld te worden, dat een en ander, hoe verwerpelijk ook, de resultante is van jarenlange Russische onderdrukking en ernstige oorlogsmisdaden, die slechts als vuile oorlog tegen de Tsjetsjeense burgerbevolking en die van haar buurlanden kan worden aangeduid.
Hiervoor is helaas veel te weinig media-aandacht.
Zolang het grootschalige Russische geweld doorgaat, zal het verzet, naast de volgens Internationaal Recht gerechtvaardigde militaire aanvallen op het Russische leger, de aanslagen op Russische burgerdoelen continueren. Het is aan de EU, op Rusland politieke druk uit te oefenen, deze vuile oorlog te beëindigen.
Nadrukkelijk dient gesteld te worden, dat van aanslagen alleen sprake is bij militaire aanvallen op burgers, die verboden zijn door het Internationaal Recht
Militaire aanvallen echter op combatanten [militairen en strijders], in casu hier het Russische leger, zijn internationaalrechtelijk gelegitimeerd.
Zie ook Principe 7, Internationaal Humanitair Oorlogsrecht
”…………………………Attacks shall be directed solely against military objectives.”
Vernietiging van Moskeen en het doden van spirituele leiders tijdens de Sovjet-Unie
” In de tijden van de Sovjet-Unie, waar religie tegen de grondbeginselen van het socialisme inging, werd de islamitische cultuur met grof geweld bestreden. Moskeeën werden vernietigd en de spirituele leiders werden vermoord. ”
Hun huizen en bezittingen waren echter grotendeels ingenomen door naar Tsjetsjenië verhuisde Russen en de gerepatrieerden werden slachtoffer van grove discriminatie, hetgeen leidde tot grote spanningen tussen de Russen en de autochtone Tsjetsjenen
”Yet the Russian authorities were not worried at all about the plight of the Russian-speakers, which was included on the list of reasons for the military operation only at the last moment, in the form of a propaganda trick. For years and years no one remembered the Russians, and only when the tanks needed to be rolled in did Moscow start talking about how bad things must be for the “compatriots” in Chechnya. ”
”Als Rusland in de zomer al zijn aandacht stort op de verkiezingen, zien de rebellen hun kans. Op de avond van de inauguratie van Jeltsin, na zijn verkiezingsoverwinning, voor zijn tweede ambtstermijn, verslaan de rebellen de federale troepen bij Grozny. Met het verlies van Grozny, stuurt Jeltsin de populaire generaal Aleksandr Lebed voor onderhandeling naar Chasavjoert, hier wordt een staakt-het-vuren getekend, waarmee de eerste Tsjetsjeense oorlog ten einde komt. Wat echter niet wil zeggen dat Rusland de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië accepteert. Toch werd Tsjetsjenië de facto onafhankelijk.”
”Aangezien Basajev de rechtstreekse confrontatie met Maschadov niet aandurft, besluit hij eerst de islamitische revolutie te ontketenen in de aangrenzende republiek Dagestan, waarna hij hoopt in Tsjetsjenië te worden ontvangen als ware volksheld. Alles loopt echter anders; Basajev en zijn aanhangers worden bij hun invasie van Dagestan in augustus 1999 genadeloos verslagen door de Russen. Niet alleen de islamitische revolutie is hiermee mislukt, maar de gevolgen blijken van grotere aard als voor de tweede keer de Russische troepen naar Tsjetsjenië worden gestuurd.”
”Op 23 october 2002 viel een groep van zwaar bewapende Tsjetsjeense mannen en vrouwen net na de pauze van de Russische musical Nord Ost de zaal van het theater binnen. De aanwezigen dachten aanvankelijk nog dat het in de lucht schieten bij de show hoorde, maar ze werden daarop gedwongen op de grond te gaan liggen. De gijzelnemers van die Theatergijzeling in Moskou eisten de terugtrekking van de Russische troepen.”
De zogenaamde Kadyrovstsy, die officieel zijn opgeheven in 2006, maar de facto nog het land controleren en verantwoordelijk zijn voor het leeuwedeel aan mensenrechtenschendingen
After more than a decade of war and lawlessness, hundreds of thousands of Chechens have left Chechnya and moved to other parts of Russia, the former Soviet Union and other countries. Spontaneous outmigration peaked, not surprisingly, during the bloodiest phases of the two wars, but the overwhelming majority of these internally displaced persons or IDPs went to Ingushetia, other parts of Russia or simply safer locations within Chechnya”
”Art. 33. No protected person may be punished for an offence he or she has not personally committed. Collective penalties and likewise all measures of intimidation or of terrorism are prohibited.
”In almost all of the 115 rulings, the court concluded that Russia was responsible for extrajudicial executions, torture, and enforced disappearances, and that it had failed to investigate these crimes.”
POETIN, DE EU EN DE OEKRAINE/VAN CRIMINELEN, DIE CRIMINELEN BESTRIJDEN LEZERS! Zie onder noot 1 mijn aan een aantal Nederlandse kranten toegezondenIngezonden Stuk over de Russische aanval op de Oekraine, de EU/VS reactieen vooral de hypocrisie van de EU!Let erop, hoe de EU goochelt met begrippen als ”in strijd met hetInternationaal Recht”, ze toepast naar eigen goeddunken EN het verschilin behandeling tussen de Oekraiense vluchtelingen en de Midden-Oostenvluchtelingen, die vorig jaar zijn gestrand in het Niemandsland tussenPolen en Belarus! [1] ”Wie durft” jaWant de mening van uw Wreker van het Onrecht gaat in tegenhet gebruikelijke mainstream gebazel van de reguliere mediaover de Oekraine Tragedie, die niet verder durft te gaan dan -terechte- fellekritiek op de Russissche aanval en weigert kritisch naar de EU en de VSte kijken.Ik wel Omdat het mij onwaarschijnlijk lijkt, dat mijn stuk ook daadswerkelijkdoor kranteredacties wordt gepubliceerd, dit hier met u gedeeld ENJOYEN LEZERS:Durf kritisch te zijn, Dat is het Begin van Wijsheid
INGEZONDEN STUKTitel:DE RUSSISCHE AANVAL OP DE OEKRAINE EN DEHYPOCRISIE VAN DE EU Ingezonden Stuk
Geachte Redactie, De meeste weldenkende mensen zullen het erover eens zijn,dat de Russische aanval op Oekraine een grove schending van desoevereiniteit is en daarmee in strijd met het Internationaal Recht.Internationale veroordelingen, vooral van de kant van deEU en de Verenigde Staten, maar ook van bevriende landen [o.a. Japan, Zuid Korea] zijn dan ook op zijn plaats. Er is echter ook een andere kant aan deze zaak. In de eerste plaats de door de EU genomen economische sancties, die, hoebegrijpelijk ook, mij te ver gaan, omdat, naar is gebleken, nu reeds de gewoneRussische bevolking, die part noch deel heeft aan het oorlogsbesluit vanRusland’s president Poetin, hiervan de dupe dreigt te worden. Nog gevaarlijker is het door EU landen naar de Oekraine toegezondenwapentuig van allerlei soort, omdat dit alleen maar escalerend werkt inde richting van Rusland en we zo een oorlog in gerommelddreigen te worden, met alle desastreuze gevolgen van dien. Want de eerste reactie van Rusland op de sancties-het activeren door Poetin van de nucleaire troepen- liegt er niet om. Verder kan Poetin ook besluiten de gaskraan dicht te draaien, waardoorde gasprijzen de lucht in zullen schieten en schaarste dreigt..De EU zou dan ook moeten stoppen met dergelijke uitdagingen richting Rusland. Maar er is meer: Want met alle sympathiek lijkende EU acties uit verklaarde solidariteitmet de Oekraieners, is de EU uiterst hypocriet bezig. Want als de EU/VS zo begaan zijn met het Internationaal Recht en soevereiniteit,hoe verklaart zich dan het feit, dat dergelijke sancties nooit genomen zijntegen Israel, dat met zijn bezetting van de Palestijnse gebieden en zijnillegale nederzettingenpolitiek al jaren het Internationaal Recht schendt? En om nog dichter bij de EU/VS te blijven: Hoe zit het met de eigen schendingen van het Internationaal Recht,zoals destijds de door de EU gesteunde Brits-Amerikaanse aanval opIrak, die ook in strijd was met het Internationaal Recht? Bitter is ook de vluchtelingenkwestie: Want terwijl de EU landen de Oekraiense vluchtelingen uit allemacht helpen en van harte welkom heten [wat ook terecht is], werdenhet afgelopen jaar uit Irak en Afghanistan afkomstige vluchtelingen[ook vaak op de vlucht voor oorlog], grof door Poolse grenswachtenbij de grens tegengehouden of teruggestuurd, met de zegen van de EU,die Polen’s ”verdediging van de grenzen” toejuichte en bouwt hetzelfdePolen, dat nu de loper uitlegt voor de Oekraiense vluchtelingen, eenMuur op de grens met Belarus [Wit-Rusland] om Irakese, Afghaanse enandere Midden Oosten vluchtelingen tegen te houden.Wrang, inhumaan en ook in strijd met het Internationaal Recht.Dus prima, dat de EU/VS combinatie [verenigd in de NAVO] Oekrainesteunt en de Russische aanval veroordeelt, maar niet escaleren graagen dezelfde mensen in dezelfde omstandigheden [Oekraiense vluchtelingenversus vluchtelingen uit het Midden Oosten] gelijk behandelen.Anders zondigt de EU tegen de eigen EU Verdragen. Astrid EssedAmsterdam
Reacties uitgeschakeld voor Poetin, de EU en de Oekraine/Van Criminelen, die Criminelen bestrijden
DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID UPDATE EN OFF THE RECORDVia dit artikel wil ik, ondanks de anti-vluchtelingenagenda vandit nieuwe kabinet Rutte IV en andere kritiekpunten, er mijn voldoeningover uitspreken, dat er, voor het eerst in de Nederlandse parlementaire geschiedenis, een zwarte minister, de heer Franc Weerwind, is toegetredentot een kabinet, het nieuwe Rutte IV.Dit is een verdere stap op de Weg naar Gelijkheid!ZIE MEER DETAILS DIRECT ONDER HET NOTENAPPARAAT
[Hoe is er beslist door de Asielverantwoordelijken?] ”Een discretionaire bevoegdheid is in het Nederlands bestuursrecht een bevoegdheid die een bestuursorgaan in meer of mindere mate de vrijheid toekent om in concrete gevallen naar eigen inzicht een besluit te nemen. Met de discretionaire bevoegdheid van een minister wordt de vrije ruimte van de minister om zelf te beslissen over een inwilliging of afwijzing van een verzoek om een verblijfsvergunning bedoeld” VERBLIJFBLOG/WOORDENBOEK/MIGRATIERECHT https://verblijfblog.nl/Woordenboek%20van%20het%20migratierecht/discretionaire-bevoegdheid/
”Als een vreemdeling volgens de regels niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning, mag de minister deze alsnog verlenen.”
Iedereen, die zich heeft ingezet voor de vluchtelingenstrijd, heeft weleensmet die discretionaire bevoegdheid te maken gekregen, die eropneerkomt, dat als alle juridische middelen zijn uitgeput en eenasielzoeker [1] dreigt te wordenuitgezet, dat als laatste redmiddel, de Staatssecretaris van Justitie ofAsiel [2], of de Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie [3], eenstreep door die uitzet beslissing kan trekken en alsnog een verblijfsvergunningkan verstrekken. Ook ondergetekende heeft regelmatig bij Ministers en/of Staatssecretarisseneen beroep gedaan op dit ”Principle of Last Hopes” en in sommigegevallen werkt het ook, omdat politieke druk, or whatever goes in the mindof a ruthless politician, toch kan uitmaken.Zoals in het geval van de naar Armenie uit te zettenkinderen Lili en Howick, die last minute van toenmalig Staatssecretaris Harberseen verblijfsvergunning kregen [4]
Maar goed, voordat we afdwalen:Die discretionaire bevoegdheid, die is er nu niet meer, ingeruild als zijis tegen een laatste Kinderpardon met wurgende, koopmansachtigevoorwaarden [5]Niet HELEMAAL opgeheven echter, want het bestaat nog wel, maar alseen LACHERTJE!Nu is dat Kinderpardon komen liggen bij….de IND,,,,dezelfdeorganisatie, die asielaanvragen beoordeelt en zo oordelend,afwijst. [6]Dus de afwijzer bepaalt, of er in dit geval een uitzonderingmogelijk is….[7]
HOE HEBBEN DE VERANTWOORDELIJKE ASIELBEWINDSLIEDEN BESLIST/IN WELKE MATE HEBBEN ZIJ GEBRUIK GEMAAKT VANHUN DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID?
Het is dus afgeschaft, die discretionaire bevoegdheid.Althans, die ligt niet meer in handen van bevoegde Asielbewindslieden. Nu leek het mij eens interessant om eens na te gaan, hoe die verschillendeStaatssecretarissen van Justitie en Ministers van Immigratie en Asiel nupersoonlijk beslist hebben, wie uiteindelijk mocht blijven en wie niet.Anders gezegd:In hoeveel gevallen zij gebruik hebben gemaakt van hun discretionnaire bevoegdheid.En in sommige gevallen verbaasden zij mij, terwijl mijn oordeel over henniet is veranderd.
I MINISTER VERDONK, MINISTER VOOR IMMIGRATIE, INTEGRATIEEN ASIEL IN HET TWEEDE KABINET BALKENENDE [2003-2006]LET’S BEGIN WITH ”IJZEREN RITA” Laten we beginnen met de Eerste, dieondergetekende hiernoemt, minister Rita Verdonk in de kabinetten Balkenende II en III [8], vanwege haaronbuigzaamheid ook wel aangeduid met ”Ijzeren Rita” [9]Veel hebben ondergetekende en anderen, waaronder de onvergetelijkevluchtelingenwerker Wietse Potijk [10] de degens met haar gekruist,er zijn websites ontstaan vanuit verontwaardiging over haar beleid,die nu nog steeds geduchte pro vluchtelingenwebsites zijn [11]Er zijn tijdens haar bewind heel wat schandalen geweest, die er vaakmee samenhingen, hoe zij de Hand lichtte met de mensenrechten vanvluchtelingen, soms met desastreuze gevolgen. [12]Ook internationaal, onder andere van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch, was er veel kritiek op haar beleid [13]Zie hier nogmaals alle schandalen, met als dramatisch Dieptepuntde Schipholbrand. [14] Tot zover minister Verdonk, van wie dus weinig goeds te zeggen is [15],wat overigens bepaald niet betekent, dat haar opvolgers beter zijn of waren.Bepaald niet.Maar daar gaat het hier niet om. Mijn onderzoek is naar de mate waarin minister Verdonk en opvolgers gebruikgemaakt hebben van de toen nog bestaande discretionaire bevoegdheid.Gewoon, omdat het sowieso belangrijk is om dit te weten en op een rijtje te hebben..Want hoe meer facetten van het vreemdelingen/Asielbeleid in kaartworden gebracht, hoe beter.
MINISTER VERDONK/DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID Minister Verdonk, die als minister zitting heeft gehad in de kabinettenBalkenende II en III, van 27 mei 2003 tot 14 december 2006 alsMinister voor Vreemdelingenbeleid en Integratie [16], heeft maar liefst 1100 keergebruik gemaakt van haar discretionaire bevoegdheid! [17]Daarmee is zij de Grote Koploper vergeleken bij haar opvolgers.Eerlijk gezegd, dit verbaasde mij ten zeerste van Ijzeren Rita! [18] Toegegeven, er lagen nog veel achterstallige dossiers uit de periodevan Minister Nawijn [19]Toegegeven, aanvankelijk weigerde Verdonk de dossiers uit de periodeNawijn [ruim 15 000 brieven] in behandeling te nemen en werd zij door de Raadvan State teruggefloten [20], maar uiteindelijk deed ze het toch.En verleende zij dus 1100 verblijfsvergunningen per discretionairebevoegdheid. [21] II
NEBAHAT ALBAYRAK, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE INKABINET BALKENENDE IV [22 FEBRUARI 2007, 23 FEBRUARI 2010][HIRSCH BALLIN TUSSEN VERDONK EN ALBAYRAK IN] Dan nu de opvolgster van minister Verdonk, Nebahat Albayrak, Staatssecretarisvan Justitie onder het kabinet Balkenende IV, vanaf 2007-2010 [22]Niet helemaal natuurlijk, want toen minister Verdonk onder parlementairedruk aftrad als minister van Vreemdelingenzaken, nam minister van JustitieHirsch Ballin tijdelijk het dossier van haar over [23]Over zijn eventueel gebruik van de discretionaire bevoegdheid weet ikniet veel.Wel heb ik kunnen ontdekken, dat Hirsch Ballin tenminste in tweegevallen gebruik heeft gemaakt van zijn discretionaire bevoegdheid:In geval van de Congolese asielzoeker Mpanzu Bamenga, later D’66 raadslid inEindhoven en in geval van een groep van 181 Syriers, die dreigden teworden uitgezet en over wie informatie in handen was gekomen vanSyrische ambtenaren, wat een zeker gevaar kon inhouden. [24]Hirsch Ballin zou later nog opmerkelijk zijn, omdat hij zich op het CDA partijcongres uit 2010 nadrukkelijk uitsprak tegen samenwerking metde PVV en in 2020 tegen de CDA coalitie met Forum voor Democratie’met Forum voor Democratie in de Provinciale Staten Noord Brabant [25],een samenwerking, die trouwens in 2021 weer werd opgezegd. [26]Niet van belang voor dit artikel, maar het zegt wel iets over Hirsch Ballin. TERUG NAAR ALBAYRAK: NEBAHAT ALBAYRAK, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE [27] Een van de belangrijkste stappen onder haar bewind was haar uitvoeringvan de inwerkingtreding van de Generaal Pardonregeling [op 15 juni 2007] [28]Het betrof asielzoekers die vóór 1 april 2001 een asielverzoek hadden gedaan, dan wel die zich voor die datum bij de IND of Vreemdelingenpolitie hadden gemeld voor het indienen van een aanvrage. Deze asielzoekers moesten sinds 1 april 2001 ononderbroken in Nederland hebben verbleven. Criminelen en asielzoekers die hadden gelogen bij hun asielaanvrage vielen buiten de regeling. Ook gezinsleden van alsnog toegelaten vreemdelingen kregen recht op verblijf, indien zij vóór 13 december 2006 in Nederland waren gekomen en er al een gezinsverband bestond. [29]
Voor deze Generaal Pardonregeling, waarvoor reeds onderVerdonk was gepleit [30] en door haar steeds verworpen [31]was er een ware ”Generaal Pardoncrisis” geweest tussenVerdonk en de Tweede Kamer, waar je de stukken van de orenvlogen en duidelijk werd, hoe Verdonk de zaak konfrustreren, ook staatsrechtelijk.Zie noot 32 VAN VERDONK [ik kan het blijkbaar niet laten, Verdonkte noemen] NAAR ALBAYRAK Maar minder fraai [na de tenuitvoeringslegging van het GeneraalPardon, waarvoor hard was gestreden, door de Kerken en zovele anderen] [33], was de sluiting,door Albayrak, van de noodopvang uitgeprocedeerde asielzoekers [34]Natuurlijk zijn er nog veel meer akeligheden te vermeldenover het beleid van Albayrak [35], maar daar gaat het hier nietom, maar om de discretionaire bevoegdheid en de mate, waarinzij daarvan gebruik gemaakt heeft:’ WELNU:NA VERDONK IS ALBAYRAK DE GROTE KOPLOPER!Zij heeft maar liefst 450 keer gebruik gemaaktvan haar discretionaire bevoegdheid! [36]Dat dat relatief veel is, kunt u zien aan haar opvolgers.
IIIGERD LEERS, MINISTER VOOR IMMIGRATIE EN ASIEL14 OCTOBER 2010 TOT 5 NOVEMBER 2012Onder het kabinet Rutte I Een grotere huichelaar dan minister Gerd Leers onderhet kabinet Rutte I heb ik in de politiek niet vaakmeegemaakt. [37]Zo weigerde hij gebruik te maken van zijn discretionaire bevoegdheid om het Koerdische gezin Yilmaz een verblijfsvergunning te geven. In 2008 heeft hij als burgemeester van Maastricht nog brandbrieven vanwege schrijnendheid voor hen geschreven [38]Een kwaadaardiger cynisme kun je je toch niet voorstellen! Nu, deze ”benepen” Leers heeft wel heel pover gebruik gemaaktvan zijn discretionaire bevoegdheidMaar 80 keer……, waarbij hij nog de kwestie van de ”gewortelde” Angolese asielzoeker Mauro voorde kiezen kreeg en na hem aanvankelijk te hebbenwillen uitzetten, wat tot veel ophef leidde, gaf hij hem een tijdelijkstudievisum [39]Op zijn Leers.[Het nieuwe kabinet Rutte-2 werd het vervolgens in 2012 eens over een kinderpardon, waardoor Mauro in 2013 met terugwerkende kracht een verblijfsvergunning kreeg. In 2021 kreeg hij een Nederlands paspoort.]
IV FRED TEEVEN, ”FRED DE VLUCHTELINGENJAGER” Opvolger van Albayrak werd Fred Teeven, Staatssecretarisvan Justitie onder de kabinetten Rutte I en II, van 14 october 2010 tot 9 maart 2015. [40]Zijn Staatssecretarisschap viel deels samen met de nog steedslopende ”We Are Here” periode, uitgeprocedeerde vluchtelingen,afkomstig uit asielopvangcentrum Ter Apel [later zouden zichanderen bij hen aansluiten], die weliswaar uitgeprocedeerd waren, maar ook niet konden worden uitgezet naar hun landvan herkomst, hetzij omdat de ambassades niet meewerkten,hetzij vanwege de oorlogssituatie, hetzij om andere factorenbuiten hun schuld. [41]In zulke gevallen hoort de Staat [hier de Staatssecretarisvan Justitie of Minister van Vreemdelingenzaken] de tussenwal en schip geraakte vluchtelingen alsnog een verblijfsvergunning te verlenen, het zogenaamde ”buitenschuldcriterium” [42], maar dat gebeurde mooi niet!Het was Teeven, die met deze groep te doen had, die in 2012afzakte van Ter Apel naar Amsterdam, werd opgevangen inde tuin van de Diakonie, daarna aan de Notweg in Osdorp belandde, haar zwerftocht van gekraakt pand naar gekraakt pand ondernam, gesteund door Kerken en solidairemensen en tot op de dag van vandaag op een rechtvaardige oplossing wacht [43], met als laatste Dieptepunt de rechtszaken,die de ”solidaire” Groen Links Wethouder Rutger Groot-Wassinktegen hen begon….[44] Maar goed, dat is na Teeven’s tijd en niet Teeven’s schuld. Wat WEL zijn schuld/verantwoordelijkheid is, was zijn destijdsonbuigzame houding tegen de We Are Here Groep.Het was Terugkeer [wat dus meestal niet mogelijk was] enanders verrekken. [45]Laten we EVEN aannemen, dat burgemeester van der Laan[toen burgemeester van Amsterdam] nog naar een aannemelijkeoplossing zocht[46], een conclusie, die Ik nadrukkelijk NIETheb getrokken [47], dan was het in ieder geval Teeven, diehem de pas afsneed. [48]Een keiharde was hij ja, wat hem de naam ”Fred de Vluchtelingenjager” opleverde [49]Gegeven door dichteres en activiste Joke Kaviaar [50] DOLMATOV Binnen het bestek van dit artikel ga ik niet uitgebreid inop alle onrechtmatigheden van Teeven’s beleid [of van de anderedoor ondergetekende genoemde en beschreven Staatssecretarissen/Ministers, aangezien de discretionaire bevoegdheid hier Doel is], maar toch wil ik noemen zijnverantwoordelijkheid voor de tragische zelfmoord van de Russische vluchteling Alexander Dolmatov, die door ernstigfalen van de verschillende onderdelen van de ”asielketen”tot zelfmoord is gedreven in Uitzet en Detentiecentrum Rotterdam Airport [51]JA, GEDREVEN!Want uit onderzoek en berichtgeving bleek, dat Dolmatovniet alleen reeel gevaar liep bij uitzetting naar Rusland,omdat hij lid was van een oppositiepartij tegen de Russischepresident Poetin en voor zijn verzet in Rusland was gearresteerd[52], er waren om en rond zijn asielbehandeling ernstigefouten gemaakt, waardoor hij dreigde te worden uitgezet.Zo werd hij ten onrechte in vreemdelingenbewaringgeplaatst.Informatie over Dolmatov die de vreemdelingenpolitie op papier had gezet was op verschillende plekken feitelijk onjuist. Ook had zijn advocaat, Marq Wijngaarden, op tijd beroep aangetekend tegen de afwijzing van de asielaanvraag. Ook was de zorg in detentiecentrum Rotterdam een farce:Zo hadden twee verpleegkundigen een arts moeten inschakelen om de zelfmoordneigingen van Dolmatov in te schatten. [53] Ramp op ramp dus, met desastreuze gevolgen.Zo vermeldt de Inspectie Justitie en Veiligheidin haar rapport ”Het overlijden van Alexander Dolmatov”onder andere in het Voorwoord onder ”Samenvattingen,conclusies en aanbevelingen”:”In samenhang bezien komt de Inspectie VenJ tot het oordeel dat er op verschillende momenten door verschillende organisaties in de vreemdelingenketen onzorgvuldig is gehandeld. Dit geldt ook voor hen die betrokken zijn bij de aan Dolmatov na zijn inbewaringstelling geboden juridische bijstand en medische zorg.” [54] Dat is duidelijke en harde taal genoeg! Politiek was en is natuurlijk Teeven, als Staatssecretaris van Justitie,die ook nog een keihard beleid voerde, verantwoordelijk, maar tochoverleefde hij het ”Dolmatov” debat:Oppositiepartijen SP, CDA, Partij voor de Dieren, D66, ChristenUnie en GroenLinks vonden [terecht] dat de staatssecretaris moest opstappen maar een motie daartoe werd niet gesteund door een meerderheid van PvdA, VVD, SGP, PVV en 50PLUS. [55] Zo gaat dat in de politiek.Waar een gewone burger in een dergelijk gevalmooi was vervolgd voor dood door schuld [56],komt deze Asielschurk met de schrik vrij, net zoalsVerdonk en co destijds met de Schipholbrand. [57] TEEVEN/DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID Je zou denken, dat keiharde Fred de Vluchtelingenjager [58]nauwelijks gebruik gemaakt heeft van zijn discretionairebevoegdheid, maar hij weet je te verrassen!Teeven dus maakte maar liefst 300 keer gebruik van zijndiscretionaire bevoegdheid! [59]Opmerkelijk was daarbij, dat Teeven een Kameroensedorststaker een verblijfsvergunning verstrekte, volgenssommige nieuwsbronnen, omdat hij beducht geweestzou zijn voor de herhaling van het Dolmatov drama…[60] VKLAAS DIJKHOFF, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE [20 MAART 2015-4 OCTOBER 2017] Daar heb je hem dan, de opvolger van Fred Teeven ”de Vluchtelingenjager” [61]:VVD Staatssecretaris van JustitieKlaas Dijkhoff, onder het kabinet Rutte II, Staatssectretaris van 20 maart 2015 tot4 october 2017[62], ook wel ”Klaas de Overvaller” genaamd[63]Lees er het stuk van dichteres, schrijfster en activisteJoke Kaviaar maar op na [64]Of weten jullie het nog [waarschijnlijk niet, time flieswhen you have fun….], diezelfde Klaas Dijkhoff,die graag veiligheid als GUNST verleent aan mensen, die vluchten voor oorlog [65]Een RECHT [66] omgebogen tot GUNST, als wareDijkhoff een Absolute Vorst….Leuk Heerschap…..Maar goed [of slecht]:De perfiditeit van het beleid van Dijkhoff [en voorgangers/opvolgers], hoewel even aangestipt [67] is hier het punt niet:In dit stuk gaat het om de mate waarin hij en voorgangers[en opvolger Mark Harbers] gebruik hebben gemaakt vanhun discretionaire bevoegdheid:Daar gaat ie dan:Klaas Dijkhoff, ”Klaas de Overvaller” [68], maakte 240 keer gebruik van zijn discretionaire bevoegdheid. [69]Valt mij nog mee….
VIMARK HARBERS, STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE VAN26 OCTOBER 2017 TOT 21 MEI 2019”MENSELIJKE” MARK…….. And last, but not least:Mark Harbers, Staatssecretaris van Justitie in kabinetRutte III [70], ”menselijke Mark” [71], de man tijdenswiens Staatssecretarisschap de discretionaire bevoegdheid zouworden afgeschaft, of beter gezegd, overgeheveld naar de IND [72]Zo ”menselijk” was Mark Harbers, dat hij een asielzoeker, Ali Mohammed Al-Showaikh, liet uitzettennaar Bahrein [73], waar hij vervolgens werd gearresteerd en volgens mensenrechtenorganisatie Amnesty International waren er sterkte aanwijzingen, dat hij was mishandeld! [74]Amnesty International merkte daarover onder andere op in een verklaring:”Hoewel algemeen bekend is hoe Bahrein omgaat met familieleden van politiek activisten besloot Nederland om Al-Showaikh uit te leveren aan Bahrein.”EN”Door Ali Mohammed al-Showaikh terug te sturen naar zijn land van herkomst maakte Nederland zich schuldig aan het non-refoulementprincipe (het verbod op terugzending naar een land waar de vluchteling vervolging te vrezen heeft of waar zijn leven of veiligheid in gevaar is). De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) had moeten weten dat Al-Showaikh in Bahrein gevaar zou lopen.” [75] Weet u nog?Dezelfde IND, die nu beschikt over de discretionaire bevoegdheid……[76]Over deze schandalige en onverkwikkelijke kwestiezijn destijds nog Kamervragen gesteld door D’66 en deChristen Unie [8 januari 2019] en later door de PvdA [7 maart2019] [77]Ook heeft ondergetekende destijds de Staatssecretaris aangeschreven [met daaraan gehecht eerdere correspondentieover een uitzetting naar Soedan] [78]Maar het ging over Harber’s discretionaire bevoegdheid.In een geruchtmakende zaak heeft hij daarvan gebruik gemaakt:In de kwestie Howick en Lili [79] En dan nu de Vraag, hoe vaak Harbers gebruik gemaakt heeft van zijn discretionaire bevoegdheid?Dat was slechts 26 keer! [80]Het feit in aanmerking genomen, dat hij al twee jaar Staatssecretaris was, voordat de discretionaire bevoegdheid hemwerd ontnomen:Dat zegt wel iets over zijn zelfverklaarde ”menselijkheid” [81]
EPILOOG Van Verdonk tot HarbersIk heb ze op een rijtje gezet, de bewindspersonen,die gebruik hebben gemaakt van hun discretionaire bevoegdheid.De een meer dan de ander.Sommigen verrasten me, van anderen [Leers/Harbers] vond ikhet liggen in de Lijn der Verwachting.Als er meer gebruik is gemaakt van die discretionaire bevoegdheid, is dat fijn voor betrokkenen natuurlijk. Maar mijn mening over die bewindslieden is niet veranderd. Want veel of weinig gebruik van die discretionaire bevoegdheid: Het beleid deugt in grond niet, zolang vluchtelingen wordengecriminaliseerd, rechteloos gemaakt en opgesloten.Zolang ook maar EEN iemand wordt uitgezet naar eenonveilig land. Ik heb gezegd. ASTRID ESSED TEKST VAN TROUW ARTIKEL, WAARUIT AANGEHAALD INBEGINZIN ARTIKELDIRECT HIERONDER DE NOTEN TROUWDE DRUK OP DE STAATSSECTRETARIS ASIELZAKEN IS TE GROOT, VINDT DE EIGEN VVD19 NOVEMBER 2018
Als een vreemdeling volgens de regels niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning, mag de minister deze alsnog verlenen. De VVD wil deze discretionaire bevoegdheid afschaffen, maar dit pleidooi vindt geen gehoor in de Tweede Kamer.
Gerd Leers, minister van vreemdelingenzaken in het eerste kabinet-Rutte, zei in 2012 in deze krant: “Neem van mij aan: gebruikmaken van je discretionaire bevoegdheid of niet, is het moeilijkste wat ik heb meegemaakt.”
De CDA’er nam de dossiers met ‘schrijnende gevallen’ in een rode map mee naar huis. Daar begon de worsteling. Verdiende dit asielgezin alsnog een verblijfsvergunning, ondanks dat de rechter anders heeft besloten? Oftewel: moest hij zijn hart laten spreken?
Alle collega’s van Leers kennen de situatie. Het is meer dan ingewikkeld, liet Klaas Dijkhoff (staatssecretaris van asielzaken tussen 2015 en 2017) destijds weten in het AD. Ook hij kreeg moeilijke dossiers mee naar huis, met de vraag of in bepaalde gevallen genade voor recht moest gaan.
Dijkhoff: “Als ik geen discretionair besluit neem, wordt dat onmenselijk gevonden. Doe ik het wel, dan is het eerlijk. Maar het is per definitie níet eerlijk. De meesten zijn wel teruggegaan en hebben zich netjes aan de regels van onze overheid gehouden. Degene die mij een brief schrijft, heeft toch jarenlang tegen de samenleving gezegd: ik negeer jullie regels (…) Het voelt voor mij nooit als iets eerlijks, om die bevoegdheid te gebruiken.”
Enorme belasting
VVD-Kamerlid Malik Azmani wil van de discretionaire bevoegdheid af. Hij vindt dat de druk op Mark Harbers, partijgenoot en huidig staatssecretaris van asielzaken, groot is. Te groot. Azmani: “Het is een enorme belasting voor bewindslieden.”
Waar dat toe kan leiden, bleek enkele maanden geleden, toen de uitgeprocedeerde Armeense kinderen Lili en Howick dreigden te worden uitgezet. Hun lot lag in handen van Harbers. Het tweetal werd onderwerp van een fel politiek en maatschappelijk debat en mocht uiteindelijk in Nederland blijven van de staatssecretaris. Op enig moment moest Harbers onderduiken vanwege bedreigingen.
Azmani wil zijn pleidooi niet ophangen aan de kwestie-Lili en Howick. Hij vindt per definitie dat het niet aan de politiek is om nog een finaal oordeel te vellen over individuele asielzoekers, nadat de rechter heeft gesproken. Het ongemak is, vindt Azmani, “dat iedereen iets vindt van een bepaalde zaak. Uiteindelijk moet de staatssecretaris daar een besluit over nemen, maar mag hij het niet uitleggen.” De worsteling van Harbers vindt achter de schermen plaats – en daar hoort deze te blijven.
Specialisten
De VVD stelt als alternatief voor dat in schrijnende gevallen de Immigratie- en Naturalisatiedienst iemand alsnog een vergunning verleent. “Daar zitten de specialisten”, zegt Azmani. Bovendien leidt de discretionaire bevoegdheid volgens hem tot willekeur. Iemand kan in de map van de staatssecretaris terechtkomen na een brief van een bezorgde burgemeester. Azmani: “Maar wat als niemand voor een asielzoeker in de bres springt? Wat als een school niet in actie komt?”
De VVD zal het voorstel vanavond toelichten, tijdens een Kamerdebat over de justitiebegroting. Op applaus hoeft Azmani niet te rekenen, ook niet binnen de eigen coalitie. D66 laat bij monde van Kamerlid Maarten Groothuizen weten: “Zolang verruiming van het kinderpardon niet serieus op tafel ligt, is afschaffen van de discretionaire bevoegdheid geen optie.” De ChristenUnie sluit zich daar bij aan. Ook het CDA verwerpt het VVD-plan. Volgens Kamerlid Madeleine van Toorenburg is deze bevoegdheid iets ‘dat wij moeten koesteren in Nederland en niet moeten bezoedelen met partijpolitiek’. Ze doet daarbij wel een oproep aan politici om zich in het openbaar niet te bemoeien met individuele asielkwesties. “Want als wij dat wel gaan doen, dan halen wij de bijzondere bevoegdheid van de bewindspersoon onderuit.”
Op Radio 1 zei Leers vandaag iets soortgelijks. Het probleem is de politiek, vindt hij, niet het instrument van de discretionaire bevoegdheid. Leers verwerpt het voorstel van Azmani: “In elk systeem komen mensen tussen de wielen”. En dan moet een bewindspersoon op het allerlaatste moment kunnen ingrijpen. EINDE ARTIKEL TROUW NOTEN NOTEN 1 T/M 10 https://www.astridessed.nl/noten-1-t-m-10-asielbewindslieden/
‘Iedereen moet toegang hebben tot het recht, ongeacht waar je vandaan komt, wat je persoonlijke situatie is of wat er in je portemonnee zit. Ik wil alle mensen in dit land het vertrouwen geven dat ze altijd kunnen rekenen op de democratische rechtsstaat.’
Franc WeerwindMinister voor Rechtsbescherming
Geboren op 22 september 1964 in Amsterdam, ongehuwd, 3 kinderen. Partij: D66.
Taken
Raad voor de Rechtspraak/Zittende magistratuur
Juridische beroepen
Rechtsbestel
Rechtsbijstand
Slachtofferhulp
Sanctiebeleid (DJI, inclusief TBS), inclusief bijbehorende wijzigingen Wetboek van Strafrecht
Justitieel jeugdbeleid
Aanpak recidive
Uitvoeringsketen strafrechtelijke beslissingen
Adoptie
Preventie (persoonsgericht en generiek)
Wet Rechterlijke Organisatie
Wet Burgerlijke Rechtsvordering
Wijziging Wetboek van Strafvordering (primair)
Wetgevingskwaliteit
Privaatrecht, inclusief personen- en familierecht
Verbod verenigingen en financiering
Faillissementswet
Algemene wet bestuursrecht
Auteursrecht/intellectuele eigendom
Kansspelen
Bescherming persoonsgegevens
Autoriteit persoonsgegevens
Dienst Justis
CJIB
Raad Strafrechttoepassing en Jeugdbescherming
Raad voor de Kinderbescherming
ANTI VLUCHTELINGENDISCOURS KABINET RUTTE IV ” Mensen die niet rechtmatig in Nederland mogen blijven, moeten terugkeren naar het land van herkomst. We zetten in op effectieve maatregelen die gericht zijn op of bijdragen aan terugkeer of vertrek van mensen die niet in Nederland mogen blijven. Dit doen wij door intensieve begeleiding via het terugkeerspoor uit te breiden, de meldplicht aan te scherpen, het onderwijs in gezinslocaties in AZC’s in te richten op onderwijs in de taal van het land van herkomst en het uitbreiden van de Landelijke Vreemdelingen Voorziening (LVV) naar een landelijk dekkend netwerk waarbij de opvang altijd gericht is op terugkeer. Zelfstandige gemeentelijke opvang is dan niet meer nodig en wordt door het Rijk niet meer gefinancierd. Als sluitstuk van een zorgvuldig proces wordt in de wet het middel van de ongewenstverklaring aangepast zodat deze ook betrekking kan hebben op uitgeprocedeerde asielzoekers die weg moeten, die weg kunnen, maar die niet meewerken aan hun terugkeer of vertrek en daarbij richten we ons in het bijzonder op diegenen die overlast veroorzaken.”
REGEERACCOORD”OMZIEN NAAR ELKAAR, VOORUITKIJKENNAAR DE TOEKOMST”COALITIEACCOORD 2021-2025VVD, D’66, CDA EN CHRISTENUNIE [ASIEL, BLADZIJDE 45]
Kritiek op ongewenstverklaring: ‘illegaliteit wordt nu strafbaar’
Vanuit Bij1, GroenLinks en Volt klinken vragen over de ongewenstverklaring die de coalitie wil invoeren voor uitgeprocedeerde asielzoekers. De partijen leggen dat uit als een strafbaarstelling van illegaliteit en GroenLinks-leider Klaver wijst Kaag erop dat oud-D66-leider Pechtold daar juist lang oppositie tegen heeft gevoerd.
“Er zijn veel mitsen en maren, maar de strafbaarstelling is weer terug”, aldus Klaver. “Het is slimmer opgeschreven, ik las er bijna overheen, maar het staat er toch echt: illegaliteit wordt strafbaar.” Kaag is het daar niet mee eens en legt uit dat het wat haar betreft een sluitstuk is van een langer proces en niet een generieke strafbaarstelling van illegaliteit.
Klaver ziet dat anders: “Het zal wel het sluitstuk zijn, maar het sluitstuk is dat illegaliteit strafbaar wordt. Als het eruitziet als een eend, zwemt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het een eend.” De leider van D66 houdt vol dat die uitleg van de ongewenstverklaring in het akkoord niet juist is.
Waar gaat de discussie over strafbaarheid van illegaliteit over?
In het coalitieakkoord staat dat mensen die illegaal in Nederland verblijven eerder een zogenoemde ongewenstverklaring krijgen. In Nederland zijn of naar Nederland komen is dan strafbaar.
Die ongewenstverklaring bestaat al, en wordt gegeven aan personen die geen verblijfsvergunning hebben en zijn veroordeeld voor een ernstig strafbaar feit (in of buiten Nederland), een gevaar zijn voor de openbare orde en veiligheid of meerdere malen de Vreemdelingenwet hebben overtreden.
De coalitie wil dit uitbreiden. Ook mensen die illegaal in Nederland verblijven en niet meewerken aan terugkeer naar hun eigen land en overlast veroorzaken, krijgen dan zo’n ongewenstverklaring. Hoe dit juridisch geregeld gaat worden is nog niet bekend.”
Klaver wil visie, ‘afrekenbare doelen’ en doorrekeningen van plannen zienOok in de bijdrage van GroenLinks-leider Jesse Klaver is er opnieuw aandacht voor de plannen die de coalitie heeft voor de zorg, die hij net als veel andere oppositiepolitici uitlegt als een bezuiniging. Hij wil dat het zorghoofdstuk in het akkoord wordt aangepast. “Wat jullie nu doen, is onverantwoord. Iedereen die zegt ‘het is minder meer’: dat wordt al tien jaar gezegd.”Hij complimenteert de coalitie voor de “echt hele mooie zaken” die ook in het akkoord staan, maar zegt dat hij er meer van had verwacht. “Wat voor mij ontbreekt is visie. Ik mis de verbindingen tussen beleidsterreinen. Ik weet wel wat jullie willen gaan doen, maar ik weet niet waar jullie heen willen”, aldus Klaver. “Dit regeerakkoord is noch goed uitgewerkt, noch op hoofdlijnen. Daardoor is het vlees noch vis.”Klaver vraagt de coalitiepartijen of ze voor de presentatie van een regeringsverklaring bereid zijn om een lijst op te stellen met “afrekenbare doelen”. “Waar willen jullie heen en waar zijn jullie over drie jaar op af te rekenen?” Ook wil de leider van GroenLinks bij de regeringsverklaring doorrekeningen door de planbureaus zien van de plannen.Waar gaat de zorgdiscussie over?Zonder politieke maatregelen stijgen de zorgkosten de komende jaren ‘vanzelf’ van bijna 89 miljard euro in 2022 naar 95 miljard in 2026. Dat komt door vergrijzing en duurdere zorginnovaties. De coalitiepartijen willen die groei afremmen, met uiteindelijk 4,5 miljard euro per jaar minder uitgave in 2052. In 2026 staat de teller per saldo op 782 miljoen minder aan zorguitgaven. Die komen dan op 94,5 miljard euro per jaar in plaats van 95,3 miljard.
ÉÉN DAG GELEDENSegers (CU) wil dat er preciezer over de zorgplannen wordt gesprokenChristenUnie-leider Segers wil dat er “met meer precisie wordt gepraat over de zorg”. Dat zegt hij in reactie op Marijnissen van de SP die de zorgplannen van de coalitiepartijen in haar termijn opnieuw uitlegde als een bezuiniging.”Wat ik echt lastig vind, is om iedere keer te horen ‘er wordt bezuinigd, er wordt bezuinigd'”, zegt Segers. Hij zegt dat hij inderdaad openstaat voor een gesprek over de plekken waar in de zorg bezuinigd kan worden, zoals in de bureaucratie – “net als de SP” – maar hij wil af van de retoriek dat er in de zorg nu “met de botte bijl” wordt bezuinigd.Segers benadrukt dat er volgens het akkoord dat gisteren is gepresenteerd 9 miljard euro extra naar de zorg gaat in de komende periode.
ÉÉN DAG GELEDENWilders: akkoord is geen prestatie maar blijk van angstHet woord is na de lunchpauze het eerst aan PVV-leider Wilders. Hij herhaalt opnieuw dat miljoenen Nederlanders volgens hem Rutte niet meer vertrouwen, “en ze zullen zijn leugens en wanbeleid nooit vergeten”. Wilders vindt het coalitieakkoord geen prestatie, maar een blijk van “angst voor de kiezer die hard met hen zou afrekenen bij nieuwe verkiezingen”.Net als andere oppositiepartijen staat Wilders stil bij de plannen voor de zorg. “Men gaat 5 miljard euro structureel bezuinigen op de zorg, welke gek heeft zoiets verzonnen?”, vraagt hij zich af. “Wij hadden als PVV het tegenovergestelde verwacht, wij hadden structurele mega-investeringen verwacht. Wat zijn dit voor prioriteiten? Hebben ze dan helemaal niets geleerd van de coronacrisis?” De PVV wil dat er meer geld komt voor de zorg en wil ook dat er meer wordt gedaan voor lastenverlichting.Waar gaat de zorgdiscussie over?Zonder politieke maatregelen stijgen de zorgkosten de komende jaren ‘vanzelf’ van bijna 89 miljard euro in 2022 naar 95 miljard in 2026. Dat komt door vergrijzing en duurdere zorginnovaties. De coalitiepartijen willen die groei afremmen, met uiteindelijk 4,5 miljard euro per jaar minder uitgave in 2052. In 2026 staat de teller per saldo op 782 miljoen minder aan zorguitgaven. Die komen dan op 94,5 miljard euro per jaar in plaats van 95,3 miljard.
ÉÉN DAG GELEDENKritiek op ongewenstverklaring: ‘illegaliteit wordt nu strafbaar’Vanuit Bij1, GroenLinks en Volt klinken vragen over de ongewenstverklaring die de coalitie wil invoeren voor uitgeprocedeerde asielzoekers. De partijen leggen dat uit als een strafbaarstelling van illegaliteit en GroenLinks-leider Klaver wijst Kaag erop dat oud-D66-leider Pechtold daar juist lang oppositie tegen heeft gevoerd.”Er zijn veel mitsen en maren, maar de strafbaarstelling is weer terug”, aldus Klaver. “Het is slimmer opgeschreven, ik las er bijna overheen, maar het staat er toch echt: illegaliteit wordt strafbaar.” Kaag is het daar niet mee eens en legt uit dat het wat haar betreft een sluitstuk is van een langer proces en niet een generieke strafbaarstelling van illegaliteit.Klaver ziet dat anders: “Het zal wel het sluitstuk zijn, maar het sluitstuk is dat illegaliteit strafbaar wordt. Als het eruitziet als een eend, zwemt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het een eend.” De leider van D66 houdt vol dat die uitleg van de ongewenstverklaring in het akkoord niet juist is.Waar gaat de discussie over strafbaarheid van illegaliteit over?In het coalitieakkoord staat dat mensen die illegaal in Nederland verblijven eerder een zogenoemde ongewenstverklaring krijgen. In Nederland zijn of naar Nederland komen is dan strafbaar.Die ongewenstverklaring bestaat al, en wordt gegeven aan personen die geen verblijfsvergunning hebben en zijn veroordeeld voor een ernstig strafbaar feit (in of buiten Nederland), een gevaar zijn voor de openbare orde en veiligheid of meerdere malen de Vreemdelingenwet hebben overtreden.De coalitie wil dit uitbreiden. Ook mensen die illegaal in Nederland verblijven en niet meewerken aan terugkeer naar hun eigen land en overlast veroorzaken, krijgen dan zo’n ongewenstverklaring. Hoe dit juridisch geregeld gaat worden is nog niet bekend.
Reacties uitgeschakeld voor Discretionaire Bevoegdheid
INZET VOOR VLUCHTELINGEN/WIETSE POTIJK, DE MENS IN ACTIE! LEZERS! Recentelijk heb ik een stuk geschreven, waarin ik een Tribute heb gedaanaan een in mijn ogen Groot Man en ook Goede Vriend, vluchtelingenwerker Wietse Potijk uit het Friese dorp Gorredijk, die zich onvermoeibaar heeftingezet voor de rechten van vluchtelingen. [1]Hij overleed in 2006 [2].Dat is alweer een tijd geleden en ik heb hem na zijn dood direct eenhomage gebracht [3], maar toch kon ik het niet laten het nu, in 2022, 16 jaarlater, opnieuw te doen.Ik stuitte min of meer toevallig op hem en zijn inzet bijeen het schrijven van artikel, dat binnenkort op deze website verschijnten vond en vind, dat hij niet vergeten mag worden.Maar naast die tribute [4] wilde ik er ook een meer persoonlijke noot aangeven.Om de lezer te laten zien, wat voor mens hij was.Daarom laat ik hem hier persoonlijk aan het woord, na gedoken te zijnin mijn archief betr de mailwisseling met Wietse. Zie dus hieronder wat voor mens Wietse Potijk was ASTRID ESSED
DIT IS OM NOG EVEN TE LATEN ZIEN, WAT VOOR MENSWIETSE POTIJK WAS
Astrid Essed To:dpvn23nederland@hotmail.com Sun, Oct 1, 2006 at 8:26 AMBeste Wietse, Hoe gaat het met je?Bij dezen mijn complimenten tav je uitstekende aan premier Balkenende geschreven brief! Hartelijke groeten van vriendschapEveneens de hartelijke groeten aan de andere e-mailadressanten Astrid
MINISTERIE VAN ALGEMENE ZAKEN T.a.v. Minister president dhr. Prof. J. P. Balkenende Den Haag
Onderwerp: Uitspraak Rechtbank ( Chinese jongetje Hui)
Excellentie dhr. Balkenende,
Een groot deel van de Nederlandse samenlaving is geschokt bij de uitspraak van de rechter en zeer zeker de houding van de minister van Vreemdelingenzaken nadien, mevrouw Rita Verdonk.
Ik citeer de minister in haar verklaring na de uitspraak van de rechtbank: Hierin geeft zij aan dat het de keus is van de ouder om met haar kind in de cel te verblijven, er is namelijk genoeg opvang mogelijk bij familie, vrienden of voogd. Voor twee ouders is speciale opvang voorzien voor de ouder met die met kind niet de cel in hoeft.
Excellentie Balkenende, hoe in Gods naam verwacht u dat deze ouder(s), die al zeer getraumatiseerd zijn door het gebeuren, de jaren van onzekerheid en wachten, dat zij hun kind(ren) achter laten aan de zorg van vreemden om zelf in een cel te gaan zitten, wachtend totdat zij het land worden uitgezet? Zij vertrouwen bij nu geen mens en NIEMAND meer.
Was het niet U zelf, CDA Premier van Nederland, die ooit een statement maakte dat het gezin de hoeksteen van de Nederlandse samenleving is? Hoe dan niet voor Hui en zijn moeder, een jongetje die hier n Nederland geboren is en niets anders weet de dit land en cultuur, waarin HIJ opgegreid is. Hoe rijmt u dat met wat hier gebeurd in een Nederlandse gevangenis in Zeist? Erger nog is, dat u als het CDA en toch ,( Christelijke partij), in het nastreven van Gods woord, de geloofsleer en Ideologie héél anders handeld dan dat God zelf dat van u zou verwachten én willen excellentie Balkenende. In andere woorden, in de form van barmhatigheid, humaniteit en liefde voor de medemens, zoals God zelf dat doet, geeft niet waar in de wereld of wie het is. God maakt GEEN onderscheid.
Minister Verdonk, waar weinig goeds meer van te verwachten is anders dan haar eigen Imago verbetering, wat wij bij nu al wel gewend zijn van deze minister van leugens en aduquaat handelen, vergeet of weigerd te erkennen dat deze opgesloten kinderen met hun ouders géén papieren kúnnen krijgen, Abassades niét of weigeren mee te werken, wat lang al een bewezen feit is. Het is té gemakkelijk om dan maar te zeggen, de ouder(s) weigeren mee te werken, dat de ouder(s) hun verantwoordeliijkheid niet nemen, dus sluiten we ze op. Deze mensen hébben geen andere keuze Excellentie Balkenende, wanneer begrijpt het kabinet dat nu eens een keer.
Daarnaast staat minister Verdonk te beweren (liegen) in haar verklaring dat de in gevang gehouden kinderen het volgende krijgen in detentie. Verdonk zei: ,,Vanzelfsprekend proberen we de bewaringsperiode zo kort mogelijk te houden.” Gelogen, velen zitten daar veel en veel langer, het langst tot nu toe, 187 dagen opgesloten.
Verdonk: ,,We zorgen voor onderwijs, leermiddelen, wéér gelogen, luister naar Hui zelf die zei, ik mag niet leren en naar school hier. Anders probeer eens te praten met hulpverleners die dit allemaal van dichtbij mee maken, wanneer ze op bezoek gaan bij deze mensen, kinderen, hen te steunen in deze gevangenissen. Ook Zestienhove Rotterdam, géén verschil.
Verdonk: ,,Ook zorgen we voor spelmateriaal, wéér gelogen, luister naar Hui die zei, mijn speelgoed mocht ik niet mee nemen, ik heb hier niets, alles wordt afgenomen. Ik mag niets doen en we mogen maar twee keer luchten per dag, een kortere en langere, dat begrijp ik niet goed, ik weet het verschil niet.
Mijn eigen ervaring als hulpverlener daarmee. Bij aankomst gevangenis moet je bijna uit je kleren om binnen te komen, alles wordt onderzocht en nagekeken eerst. Op kinderverjaardag bezoek, de taart werd afgenomen en meegenomen en open gesneden, vermengeld teruggekregen, met bedorven smaak, dus aardigheid eraf. Het kadeautje moest ook afgegeven worden en hebben we niet teruggezien. Verteld werd dat het eerst moest worden nagekeken. Ik vroeg me af in wat voor in Nederland helhol wij terecht waren gekomen met rondom ons geblindeerde ramen. Ooit zoiets eerder meegemaakt rijdende door de toen nog, Oost Duitse grens zone geconfronteerd bij de Gestapo, mijn zus in West Berlijn te kunnen bezoeken. En daar dacht ik toe aan. Wat een land leven wij zeg, en dan maar verkondigen, het gaat zo goed allemnaal. Daar moet je dan TROTS op zijn.
Met vriendelijke groet en hoogachting,
Dhr. W. J. Potijk Steunpunt Friesland Vluchtelingenhulp Vluchteling Coördinator Gorredijk
Reacties uitgeschakeld voor Inzet voor vluchtelingen/Wietse Potijk aan premier Balkenende/De mens in actie!
Onderstaand artikel is opgedragen aan een bijzonder mens en groot Vriend, Wietse Potijk, die helaas recentelijk, dd 20-10 is overleden. Hij was een humanitair mens in de ware zin van het Woord, die zich als vluchtelingencoordinator Friesland en zeer gewaardeerd lid van de humanitaire vluchtelingenorganisatie van Harte Pardon op bijzondere wijze inzette voor de belangenbehartiging van vluchtelingen en asielzoekers.
Niet alleen zette hij zich in grote mate in voor praktische hulpverlening, eveneens bestookte hij Tweede Kamerleden en minister Verdonk met brieven, mails en verzoeken tot de zo broodnodige humanitaire inzet tav vluchtelingen en asielzoekers. Eveneens had hij jarenlang in Canada gewoond, waar hij zich actief had ingezet voor de rechten van Indianen. Met grote verontwaardiging kon hij zich bovendien uitlaten over het onrecht, de Palestijnen en de burgerbevolking in Darfoer aangedaan. Maar ook organiseerde hij het opzetten van een speeltuin in zijn woonplaats, het Friese Gorredijk Ik draag dit artikel niet alleen aan hem op, vanwege zijn onvoorstelbare humanitaire inzet, maar tevens, omdat ik weet, dat hij het met vreugde en instemming gelezen zou hebben
En hij zou gezegd hebben ”Goed zo meisje”.
Ik en vele anderen zullen hem node missen. Moge hij rusten in vrede.
”En zij wikkelde hem in een doek en legde hem in de kribbe, omdat voor hen geen plaats was in de herberg” In een aloud verhaal wordt verteld, hoe een arm Joods echtpaar in het door de Romeinen bezette Judea [het huidige Israël en de bezette gebieden], vanwege een door de Romeinse keizer Augustus genomen maatregel tot een volkstelling, terugreisde naar hun geboorteplaats om zich te laten registreren. Aldaar gekomen moest de hoogzwangere vrouw bevallen, maar voor haar en haar verwachte kind was ”geen plaats in de herberg”. Waarschijnlijk heeft zij daarom toestemming gekregen, haar Kind in een voor een bevalling uitgesproken ongeschikte plaats als een onhygiënische stal, ter wereld te brengen.
Meestal wordt dit verhaal ons met Kerstmis gepresenteerd als een zoetelijk, sentimenteel gebeuren, waarmee de harde, nietsontziende werkelijkheid wordt gebagatelliseerd. Anno 2006 is er in Nederland nog steeds sprake van kinderen voor wie geen plaats is in de herberg, ondanks de internationale humanitaire rechtsverdragen in het algemeen en het Kinderrechtenverdrag in het bijzonder.
Situatie asielzoekerskinderen in Nederland:
Het is evident, dat de humanitaire situatie van asielzoekerskinderen in Nederland direct samenhangt met de door de ouders al dan niet succesvol aangespannen procedure ter verkrijging van een verblijfsvergunning of een vluchtelingenstatus. In de praktijk echter is de kans op een succesvolle uitslag van een asielprocedure zeer gering.
a AC-procedures
Een en ander is met name te wijten aan het bestaan van de versnelde procedure, de zogenaamde AC-procedure. Volgens de door de UNHCR [VN-Vluchtelingenorganisatie]] opgestelde criteria, ontwikkeld in de zogenaamde Excom-conclusies, dient een versnelde procedure slechts te worden toegepast in apert-frauduleuze situaties. In de praktijk echter wordt deze procedure, waar slechts na twee gesprekken door de IND wordt vastgesteld of iemand al dan niet wordt toegelaten tot de uitgebreide procedure [het alternatief is uitzetting], in meer dan 60 porcent van de gevallen toegepast Het gevaar is hierbij levensgroot aanwezig, dat ook mensen uit oorlogsgebieden dmv deze versnelde procedure worden afgewezen, waarna zij kunnen worden uitgezet naar een onleefbare situatie, met alle gevolgen van dien. Ook bij reguliere procedures, hebben de door de lange wachttijd ontstane psychische spanningen bij de ouders een directe invloed op de door kinderen opgelopen spanningen ern angststoornissen.
Een zeer belangrijke bijkomende factor waarmee door zowel de IND als minister Verdonk van Vreemdelingenzaken te weinig rekening gehouden wordt is het feit, dat het merendeel van de asielzoekerskinderen in Nederland is geboren en een groot deel van de lagere school en soms ook Middelbare Schoolperiode in Nederland heeft doorgebracht. Hierdoor is, nog afgezien van de al dan niet aanwezige veiligheidssituatie in het herkomstland van de ouders, de aanpassing aldaar voor deze veelal in Nederland opgegroeide kinderen zeer problematisch, aangezien zij vaak noch de taal uit het herkomstland spreken, noch enige sociaal-emotionele affiniteit hebben met de aldaar aanwezige situatie cq culturele gebruiken.
b Het ontbreken van basisvoorzieningen in afwachting van beroep tegen afwijzing
Volgens de Nederlandse asielwetgeving kunnen asielzoekers, die in de AC-procedure zijn afgewezen, evenals trouwens asielzoekers, die een tweede asielprocedure aanspannen op grond van nieuw bewijsmateriaal, tijdens hun beroep tegen de afwijzing geen aanspraak maken op de in Nederland geldende elementaire basisvoorzieningen, waardoor iedere inkomstenbon ontbreekt. Nog afgezien van de evidente inhumaniteit is deze maatregel een flagrante schending van artikel 11 van het Internationaal Verdrag inzake Economische, Sociale en Culturele Rechten, dat uitdrukkelijk het recht van iedereen erkent op ”voldoende voedsel, kleding en adequate behuizing”.
Daarenboven heeft de VN-Commissie voor Sociale, Economische en Culturele Rechten gesteld, dat hiervan geen enkele groepering dient te worden uitgesloten, waarbij zij daarenboven expliciet melding heeft gemaakt van het recht van asielzoekers. Eveneens heeft zij met klem geprotesteerd tegen discriminatie van asielzoekers bij het verkrijgen van een huis
Dit recht op elementaire voorzieningen tijdens nog lopende procedures is eveneens verankerd in de de EU-richtlijn tot vaststelling minimumnormen voor de opvang van asielzoekers, artikelen 2 en 3 en als zodanig goedgekeurd door de Raad van Ministers dd 27-1-2003.
Een andere groep asielzoekers is de geheel uitgeprocedeerde groep, die de zogenaamde vierentwintig dagen brief heeft ontvangen, waarin staat, dat zij ervoor zorg moeten dragen, binnen 24 dagen het land te verlaten en anders eveneens zonder voorzieningen uit het asielzoekerscentrum worden verwijderd.
Nog afgezien echter van het eventueel te lopen humanitair risico in eigen land, staan een aantal diplomatieke vertegenwoordigingen in Nederland [met name o.a. de Afghaanse en de Chinese] erom bekend, dat zij nauwelijks of geheel niet meewerken aan de verstrekking van geldige reispapieren aan de betreffende asielzoekers. Wanneer er sprake is van een gebrek aan medewerking van de betreffende diplomatieke autoriteiten ter verstrekking van geldige reisdocumenten dient aan betrokkenen, op grond van het door minister Verdonk toegezegde ”buitenschuldcriterium”, alsnog een verblijfsvergunning te worden toegekend. In de praktijk echter wordt deze door de minister toegezegde ”buitenschuldcriterium” regeling nauwelijks toegepast.
Het is evident, dat door ouders ondervonden bovenstaande problematiek tot verkrijging van een basisinkomen en een huis, eventueel traumatische gevolgen kan hebben voor zowel de betrokken ouders als asielkinderen. Zo zijn er in de vluchtelingenhulpverlening gevallen bekend, waarbij gezinnen, die geen recht meer hadden op basisvoorzieningen, gedwongen waren, in parken te overnachten en te bedelen
Gelukkig is er een in aantal toenemende, vastberaden groep vluchtelingenbelangenbehartigers, die zich het lot van deze mensen aantrekt en via kerkelijke en individuele circuits zorgdraagt voor een vaak tijdelijke opvang van deze mensen
c Asielkinderen in detentie:
Welhaast het meest schokkende aspect acht ik de aanwezigheid van asielkinderen in detentie en uitzetcentra zoals Zestienhoven en Kamp Zeist, samen met hun ouders respectievelijk moeder, in afwachting van de uitzetting. Onlangs nog heeft de detentie van het 8 jarige Chinese jongetje Hui Chen in de media en onder het publiek veel stof doen opwaaien Aan deze detentie van Hui Chen is niet alleen een bijzondere aandacht besteed door humanitaire en vluchtelingenorganisaties, maar eveneens door een aantal zeer betrokken ouders van zijn voormalige Amsterdamse basisschool Olympia, die een demonstratie voor de vrijlating van Hui in het bijzonder, alsmede tegen de praktijk van de kinderdetentie hebben georganiseerd.
Inmiddels zijn Hui en zijn moeder dd 14-10 in vrijheid gesteld door de IND, aangezien volgens deze dienst de moeder van Hui nieuwe aan het rechtsdossier toe te voegen feitelijkheden naar voren heeft gebracht, waardoor de vreemdelingendetentie niet meer noodzakelijk zou zijn.
Kinderdetentei in sttrijd met het Internationaal Recht:
Wat ook de reden mag zijn van hun vrijlating, nog afgezien van de inhumaniteit in dezen, is de kinderdetentie in strijd met het in 1995 door Nederland geratificeerde Kinderrechtenverdrag, namelijk met de volgende artikelen:
Hierbij wil ik graag een bescheiden overzicht geven van de schending van de voornaamste artikelen:
Preambule:
Schending gelijkheidsprincipe:
In de preambule van het verdrag staat vermeld, dat in dezen geen enkel onderscheid tussen kinderen gemaakt dient te worden, noch naar afkomst, ras, religieuze overtuiging of status.
Artikelen:
1 Schending Artikel 3 betr de vooropstelling belangen van het Kind
In artikel 3, Kinderrechtenverdrag, wordt gesteld, dat de Verdragsstaten in de eerste plaats als verplichting hebben, de belangen van het Kind te realiseren. Betreffende de kinderdetentie is het evident, dat hier sprake is van fundamentele schending van de rechten van het kind.
2 Schending artikel 40,3, lid a betr de minimumleeftijd voor kinderdetentie. Hier is sprake van naar leeftijd willekeurige detentie van kinderen, die in de praktijk varieert van 1 tot 18 jaar. Zeker betreffende de detentie van vaak nog zeer jonge kinderen, is hierop geen aanvulling nodig.
3 Schending van artikel 28 betreffende het recht op onderwijs Aangezien er in de detentiecentra geen sprake van het geven van enig onderwijs, behoeft hierop a evenmin verdere toelichting te worden gegeven.
4 Schending van artikel 31, inhoudende het recht op spel en recreatie, hetgeen in de detentiecentra voor asielkinderen doorgaans praktisch niet aanwezig is. Ook al zijn er wel beperkte spelfaciliteiten aanwezig, is hierbij sprake van de schending van het fundamentele recht van ieder kind tot het in vrijheid spelen met leeftijdsgenootjes
5 Schending van artikel 37 betr het absolute verbod op marteling en een ”wrede en onmenselijke behandeling”. Het is evident, dat kinderen, die bloot staan aan bovengenoemde detentieomstandigheden, behandeld worden in strijd met de volgens het Kinderrechtenverdrag geldende verplichting tot een humane behandeling. Eveneens kunnen zij door een dergelijke behandeling traumata oplopen, waardoor er sprake kan zijn van een ”wrede en onmenselijke behandeling”.
d Uitspraak Raad van State tav het beroep op het Kinderrechtenverdrag:
Eveneens heeft de Raad van State in februari 2002 verklaard, dat het Kinderrechtenverdrag niet van toepassing is op kinderen van ouders, die op grond van de Nederlandse Vreemdelingenwet geen verblijf in Nederland werd toegestaan.
Volgens het Kinderrechtenverdrag echter, dat door Nederland is geratificeerd in 1995, heeft ieder kind recht op speciale zorg en bescherming, in het bijzonder van Staten en hun instellingen en mag daarin geen enkel onderscheid gemaakt worden naar ras, afkomst en status [zie preambule]. Ondanks deze door Nederland aangegane internationale verplichtingen volhardde de Raad van State in bovengesteld standpunt, dat zij zou herhalen in haar uitspraak dd 15-0-2005.
Hierop baseerde de Zutphense rechter zich onder andere, toen hij het hoger beroep tegen de moeder van Hui Chen tegen haar detentie en die van haar zoon afwees, waarin o.a. werd gesteld, dat de bewaring van Chen niet in strijd was met het Kinderrechtenverdrag.
Zowel de Raad van State als de Zutphense rechter hebben niet alleen een gerechtsuitspraak gedaan in strijd met het non-discriminatieprincipe, door onderscheid te maken tussen in Nederland wonende kinderen met of zonder verblijfsvergunning, daarenboven verliezen zij uit het oog, dat de internationale wetten voorrang verdienen op de bestaande Nederlandse wetgeving. Ook is er, noch bij de Zutphense rechter, noch bij de Raad van State, sprake van enige naleving van de belangen van de betreffende kinderen, aangezien Nederland zich in het Kinderrechtenverdrag heeft verplicht tot het centraal stellen van de belangen van het Kind.
e Geen kind in de cel
Het detineren van kinderen in vreemdelingenbewaring heeft in Nederland tot protest geleid, Reeds is genoemd de belangrijke protesten van de ouders van de Olympiaschool waarop Hui Chen gezeten had. Eveneens dient genoemd te worden de organisatie ”Geen kind in de cel”, die een samenwerkingsverband is van verscheidene mensenrechten, kerkelijke en vluchtelingenorganisaties, die aandacht vraagt voor de humanitaire positie van deze kinderen in het byzonder en de positie van vluchtelingen en asielzoekers in het algemeen
Epiloog:
Uit bovenstaande kan mi de conclusie getrokken worden, dat de rechten van asielzoekers in het algemeen, maar met name ook van asielzoekerskinderen, die juist als kinderen, buitengewoon kwetsbaar zijn, op ernstige wijze worden geschonden. Een en ander is eveneens het geval met de zogenaamde AMA’s [Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers], die onbegeleid naar Nederland komen. Ook over hun behandeling, met name ook in de asielprocedure, heeft de internationaal-gerenomeerde mensenrechtenorganisatie scherpe kritiek geuit.
Helaas kreeg Human Rights Watch ook van de toenmalige minister van Vreemdelingenzaken, de heer H. Nawijn als reactie, dat het Kinderrechtenverdrag niet van toepassing was op ”bepaalde migrantenkinderen”. Afgezien van het discriminatoire en het apert inhumane karakter van een dergelijke uitspraak is het duidelijk: Nederland heeft het Kinderrechtenverdrag, alsmede andere humanitaire verdragen zoals het Verdrag voor Economische, Culturele en Sociale Rechten geratificeerd en is daaraan gehouden. Wanneer Nederland werkelijk wil waarmaken, respect te hebben voor het Internationaal Recht, dient zij het na te leven.
Een belangrijk aspect daarvan is, naast het Vluchtelingenverdrag, het Anti-Folterverdrag en de Geneefse Conventies, het Kinderrechtenverdrag. Zodat er voor asielzoekerskinderen daadwerkelijk plaats ikomt in de herberg
EU richtlijn tot vaststelling minimumnormen voor de opvang van asielzoekers dd 11-3-2004 [goedgekeurd door de Raad van Ministers dd 27-1 2003: http://www.fedasil.be/home/attachment/i/2524
TRIBUTE AAN WIETSE POTIJK, VLUCHTELINGENWERKER ”Gandalf: Saruman believes it is only great power that can hold evil in check, but that is not what I have found. I found it is the small everyday deeds of ordinary folk that keep the darkness at bay. Small acts of kindness and love.” YOUTUBE.COMTHE HOBBITMITHRANDIR, WHY THE HALFLING?0.18-0.45
LEZERS Al schrijvende aan een artikel, dat binnenkort op deze website verschijnt,stuitte ik op een helaas overleden Goede Vriend en Bondgenoot van mij,de uit Friesland [het dorp Gorredijk precies gezegd] afkomstige vluchtelingenwerker Wietse Potijk, die zich in de tijd, dat minister Verdonk van Vreemdelingenzaken nog met Ijzeren Hand het asielbeleid uitvoerde [1],met hand en tand tegen haar beleid verzette, zich dag en nacht inzettevoor vluchtelingen en daarom een extra tribute verdient.Ik had al in een ouder artikel aandacht aan hem geschonken [2], maar datvind ik niet genoeg.Dus bij dezen de Tribute, die ik op de website ”Buitenlandse Partner” destijds, in 2006 heb geplaatst, het jaar, dat hij helaas, plotseling, overleed. ZIE HIERONDERHij mag niet worden vergeten!
”Voor het slagen van het Kwaad Is niets anders nodig Dan dat goede mensen niets doen
Als goede mensen niets anders doen dan voor hun gezinsleden zorgen, hun sport beoefenen televisie kijken Kunnen Kwade krachte ongestoord hun rampzalige praktijken uitoefenen
De Kwade krachten worden dan niet gehinderd Door de zogenaamde zwijgende meerderheid
Martin Luther King
Geachte lezers van voorvluchtelingen,
Evenals u heb ik gisteren kennisgenomen van het zeer droeve bericht, dat Wietse Potijk, onze trouwe inzender van commentaren, artikelen en aan minister en Kamerleden gerichte brieven tegen het inhumane vreemdelingenbeleid, plotseling aan een acute hartstilstand is overleden
”Onvoorstelbaar” ging het door mij heen, toen ik het bericht las Koud en leeg voelde ik mij ineens van binnen
Wietse is niet meer
De man, die zich zo inzette voor zijn idealen Dag en nacht
Onvermoeibaar
Hoevaak heeft hij mij niet zijn beschouwingen, commentaren en brieven toegestuurd, die getuigden van een krachtige en fundamenteel-diepe woede en verdriet, dat een dergelijk beleid in Nederland mogelijk was
Dat er zo gesold werd met rechteloze mensen, wier enige ”misdaad” was, dat zij wegvluchtten voor een onleefbare en inhumane leefsituatie in eigen land, met in het gunstigse geval grote armoede als toekomstperspectief
Maar Wietse was meer
Niet alleen voor vluchtelingen zette hij zich in
In Canada had hij jarenlang deel uitgemaakt van de Overheid en zich ingezet voor de rechten van Indianen Tav het Midden-Oosten en Darfoer maakte hij zich druk om het onrecht, respectievelijk de Palestijnen en de Soedanese burgerbevolking aangedaan
Het byzondere van Wietse was, dat ieder onrecht hem aangreep, onverschillig tegenover wie en in welke situatie
Daarom kan Wietse mi de ”enkele rechtvaardige” genoemd worden, over wie in de Bijbel gesproken wordt
In het Jiddisch wordt dit zo treffend aangeduid met het simpele ”Mensch”
Ja, Wietse was een ”Mensch”
Ik heb hem leren kennen, toen ik, aarzelend nog, mijn eerste artikel schreef over het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk Direct reageerde hij enthousiast en voegde hij mij toe aan zijn zeer waardevolle e-maillijst
Maar hij was voor mij meer dan een zeer bevlogen belangenbehartiger van vluchtelingen en andere rechtelozen Meer dan een ”Mensch”
Voor mij was hij een Vriend Een woord, dat ik niet licht gebruik
”Dear friend” zo noemde hij mij Zo voelde ik het ook
Hoevaak heeft hij mij geen aanmoedigende en waarderende mails gestuurd Of zomaar bewijzen van vriendschap
Hoevaak heeft hij, vanuit zijn grote hart, niet de hulp van mij en anderen ingeroepen in zijn strijd, vanuit zijn grote hart
Geen woorden, maar daden, dat was je, Wietse
Onrecht was onrecht
Daar sprak je niet over Daar deed je iets tegen
Het Friese verzet tegen het onrecht
Zonder anderen te kort te willen doen, heeft het een byzondere plaats in mijn hart en ik mag wel zeggen, dat onder andere Wietse daarvan de spil was
Wietse, ik ga eindigen
Voor mij was je een byzonder mens, een christen in de ware betekenis van het Woord EN een humanist
Wij zouden altijd nog een keer de Indianen in Canada bezoeken, voor wie jij je zo hebt ingezet
Het heeft niet zo mogen zijn Ook heb ik je slechts per e-mail en telefonisch, maar nooit persoonlijk mogen ontmoeten
Maar dat hindert niet
Ik ben God dankbaar, dat ik je tijdens dit leven heb mogen leren kennen
Je bent nu in een andere, betere wereld, waar geen oorlog, onrecht, honger, lijden en mensenrechtenschendingen zijn
Van mensenrechtenactiviste Astrid Essed ontving ik deze bijdrage voor Wietse; Bij dezen mijn ”hommage” en afscheid van Wietse
Hij zal echter blijven voortleven in het hart van mijn gevoel
De ”Mensch” Wietse Potijk
”Voor het slagen van het Kwaad Is niets anders nodig Dan dat goede mensen niets doen
Als goede mensen niets anders doen dan voor hun gezinsleden zorgen, hun sport beoefenen televisie kijken Kunnen Kwade krachte ongestoord hun rampzalige praktijken uitoefenen
De Kwade krachten worden dan niet gehinderd Door de zogenaamde zwijgende meerderheid
Martin Luther King
Geachte lezers van voorvluchtelingen,
Evenals u heb ik gisteren kennisgenomen van het zeer droeve bericht, dat Wietse Potijk, onze trouwe inzender van commentaren, artikelen en aan minister en Kamerleden gerichte brieven tegen het inhumane vreemdelingenbeleid, plotseling aan een acute hartstilstand is overleden
”Onvoorstelbaar” ging het door mij heen, toen ik het bericht las Koud en leeg voelde ik mij ineens van binnen
Wietse is niet meer
De man, die zich zo inzette voor zijn idealen Dag en nacht
Onvermoeibaar
Hoevaak heeft hij mij niet zijn beschouwingen, commentaren en brieven toegestuurd, die getuigden van een krachtige en fundamenteel-diepe woede en verdriet, dat een dergelijk beleid in Nederland mogelijk was
Dat er zo gesold werd met rechteloze mensen, wier enige ”misdaad” was, dat zij wegvluchtten voor een onleefbare en inhumane leefsituatie in eigen land, met in het gunstigse geval grote armoede als toekomstperspectief
Maar Wietse was meer
Niet alleen voor vluchtelingen zette hij zich in
In Canada had hij jarenlang deel uitgemaakt van de Overheid en zich ingezet voor de rechten van Indianen Tav het Midden-Oosten en Darfoer maakte hij zich druk om het onrecht, respectievelijk de Palestijnen en de Soedanese burgerbevolking aangedaan
Het byzondere van Wietse was, dat ieder onrecht hem aangreep, onverschillig tegenover wie en in welke situatie
Daarom kan Wietse mi de ”enkele rechtvaardige” genoemd worden, over wie in de Bijbel gesproken wordt
In het Jiddisch wordt dit zo treffend aangeduid met het simpele ”Mensch”
Ja, Wietse was een ”Mensch”
Ik heb hem leren kennen, toen ik, aarzelend nog, mijn eerste artikel schreef over het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk Direct reageerde hij enthousiast en voegde hij mij toe aan zijn zeer waardevolle e-maillijst
Maar hij was voor mij meer dan een zeer bevlogen belangenbehartiger van vluchtelingen en andere rechtelozen Meer dan een ”Mensch”
Voor mij was hij een Vriend Een woord, dat ik niet licht gebruik
”Dear friend” zo noemde hij mij Zo voelde ik het ook
Hoevaak heeft hij mij geen aanmoedigende en waarderende mails gestuurd Of zomaar bewijzen van vriendschap
Hoevaak heeft hij, vanuit zijn grote hart, niet de hulp van mij en anderen ingeroepen in zijn strijd, vanuit zijn grote hart
Geen woorden, maar daden, dat was je, Wietse
Onrecht was onrecht
Daar sprak je niet over Daar deed je iets tegen
Het Friese verzet tegen het onrecht
Zonder anderen te kort te willen doen, heeft het een byzondere plaats in mijn hart en ik mag wel zeggen, dat onder andere Wietse daarvan de spil was
Wietse, ik ga eindigen
Voor mij was je een byzonder mens, een christen in de ware betekenis van het Woord EN een humanist
Wij zouden altijd nog een keer de Indianen in Canada bezoeken, voor wie jij je zo hebt ingezet
Het heeft niet zo mogen zijn Ook heb ik je slechts per e-mail en telefonisch, maar nooit persoonlijk mogen ontmoeten
Maar dat hindert niet
Ik ben God dankbaar, dat ik je tijdens dit leven heb mogen leren kennen
Je bent nu in een andere, betere wereld, waar geen oorlog, onrecht, honger, lijden en mensenrechtenschendingen zijn
Wietse heeft ontzettend veel gedaan voor vluchtelingen. Hij was van alle ontwikkelingen op de hoogte, we deelden over en weer tips en advies uit, en hij had veel contacten in het circuit. Een zeer uitgesproken mening, die hij regelmatig liet horen aan de politici in de Tweede Kamer, ik heb vaak brieven van hem gelezen waarin hij zich richting Den Haag hard maakte voor in zijn ogen onrechtvaardigheden en slechte uitvoer van het beleid, en ook voor persoonlijke zaken van asielzoekers. Ook heeft hij een 4 uur durend gesprek gevoerd met minister Verdonk waarin hij zich fel heeft verzet tegen de kritiek die hij kreeg over zijn aktiviteiten rondom de noodopvang voor uitgeprocedeerden die zonder voorzieningen op straat waren gezet in Friesland.
Gezinnen mochten niet uit elkaar gerukt worden, dat was Wietse met mij eens, hij verzamelde de verhalen van de bij hem bekende gevallen en stuurde deze door naar onze stichting, zodat ook hun verhaal in ons zwartboek “Gezinnen worden niet uit elkaar gerukt” kon worden opgenomen. Ik zal nu deze mensen op de hoogte brengen van het feit dat hij helaas niet meer bij ons is.
De begrafenis zal op 25 oktober in Gorredijk plaatsvinden. In eerste instantie had zijn familie besloten dat het een besloten aangelegenheid zou worden. Maar mensen die vanuit zijn werk voor vluchtelingen ook dicht bij hem stonden zijn ook welkom. Evt. heb ik voor hen meer gegevens over de begrafenis. (via mirjam@buitenlandsepartner.nl)
ARTIKEL 197a, WETBOEK VAN STRAFRECHT MISDRIJVEN TEGEN HET OPENBAAR GEZAGARTIKEL 197a 1 Hij, die een ander behulpzaam is bij het zich verschaffen van toegangtot of doorreis door Nederland, een andere lidstaat van de Europese Unie,IJsland, Noorwegen of een staat, die is toegetreden tot het op 15 november 2000 te New York tot stand gekomen Protocol tegen de smokkel vanmigranten over land, over de zee en in de lucht, tot aanvulling van hetop 15 november 2000 te New York tot stand gekomen Verdrag tegen transnationale georganiseerde misdaad, of hem daartoe gelegenheid, middelen of inlichtingen verschaft, terwijl hij weet of ernstige redenen heeft om tevermoeden, dat die toegang of doorreis wederrechtelijk is, wordt alsschuldig aan mensensmokkel gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogstevier jaren of geldboete van de vijfde categorie.
2 Hij, die een ander uit winstbejag behulpzaam is bij het zich verschaffenvan verblijf in Nederland, een andere lidstaat van de Europese Unie, Ijsland, Noorwegen of een staat, die is toegetreden tot het in het eerste lid genoemdeprotocol, of hem daartoe gelegenheid, middelen of inlichtingen verschaft, terwijlhij weet of ernstige redenen heeft te vermoeden, dat dit verblijf wederrechtelijk is, wordt als schuldig aan mensensmokkel gestraft met een gevangenisstraf vanten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie.
Dat is wat er in het Wetboek van Strafrecht staat over ”mensensmokkel”En dan begrijp ik al direct uit lid 1 de zinsnede ”wederrechtelijkereis” niet.Want ”wederrechtelijk”, betekent ”tegen de wet” [1]En tenzij iemand een ongewenstverklaring [2] aan zijn broekheeft, zie ik het ”wederrechtelijke” karakter van het reizennaar Nederland, een andere lidstaat van de Europese Unie,IJsland, Noorwegen, etc etc, niet in.Want garandeert Schengen niet het ”vrije vervoer van personenen goederen” door EU landen [3], wat natuurlijk ook voor niet EU vluchtelingen geldt, die er recht op hebben, asiel te kunnen aanvragen.Maar wacht even:Er staat meer:Er staat ook in het wetsartikel [achter Noorwegen]”of een staat, die is toegetreden tot het op 15 november 2000 te New York tot stand gekomen Protocol tegen de smokkel vanmigranten over land, over de zee en in de lucht” [4]En daar wringt em de schoen, want zo’n Protocol bestaat inderdaad! [5]Maar het gekke daarvan is weer, dat er dan maar direct vanuit wordt gegaan, dat er bij het ”behulpzaam zijn ”bij het zich verschaffen van toegang tot of doorreis door Nederland etc….” sprake zou zijnvan mensensmokkel.Met andere woorden, zoals hier in lid 1 van artikel 197a opgeschreven, wordt eigenlijk, zoals ik het lees met mijnniet juridische verstand, iedere hulp aan een vluchteling,die Nederland of een ander EU landwil bereiken, al bij voorbaat gecriminaliseerd.Dat dat tot rare dingen kan leiden, zal uit dit artikel blijken.
MENSENSMOKKEL, MENSENSMOKKEL Ik begin weer met een definitie van mensensmokkel:Deze keer die van Amnesty International, de Encyclopedie,onder het kopje ”Mensensmokkel en mensenhandel”: ”Mensensmokkelis het illegaal begeleiden of vervoeren van mensen naar een ander land. Mensenhandel is een bijzondere categorie van mensensmokkel gericht op uitbuiting, vooral in de seksindustrie.” [6] Kijk: Zo gesteld zijn het duidelijk strafbare handelingen, want hetgaat hier om ”handel in mensen”, wat riekt naar slavernij, naar misbruik, naar kwade intenties.Waarvan natuurlijk geen sprake hoeft te zijn, als je slechts iemandbegeleidt van A naar B, zoals in het eerste lid van artikel 197a, Wetboek van Strafrecht, wordt gesuggereerd. Zoals gesteld door Amnesty, dat is ook altijd mijn Beeld van mensensmokkel en mensenhandel geweest.Mensen tegen hun zin of onder valse voorwendsels [allerleivoorspiegelingen van ”goede banen in Europa”] vervoeren,vaak onder slechte omstandigheden, waarbij geen acht wordtgeslagen op hun veiligheid, en hen dan in de val laten lopenvan een of andere schurk van een seksbaas, of uitgebuitin illegale werkplaatsen.OF. en dat komt natuurlijk ook voor:Mensen vervoeren in mensonwaardige omstandigheden, opgoed geluk, tegen grof geld en dan maar wachten, of ze Europa aldan niet halen:Wat dan betekent:Maximale winst voor de Gewetenloze Schurken en alle risico’svoor de vluchtelingen, die op zee kunnen creperen [wat vaak gebeurt] en anders maar moeten zien. Wat dat betreft komt dan lid 2 van Artikel 197a dichter inde buurt:”2 Hij, die een ander uit winstbejag behulpzaam is bij het zich verschaffenvan verblijf in Nederland, een andere lidstaat van de Europese Unie, Ijsland, Noorwegen of een staat, die is toegetreden tot het in het eerste lid genoemdeprotocol, of hem daartoe gelegenheid, middelen of inlichtingen verschaft, terwijlhij weet of ernstige redenen heeft te vermoeden, dat dit verblijf wederrechtelijk is, wordt als schuldig aan mensensmokkel gestraft met een gevangenisstraf vanten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie.” [7] Want hier is sprake van WINSTBEJAG, niet simpel iemandvan A naar B rijden……
DE ECHTE MENSENSMOKKELAARS EN DE ZWARE EUVERANTWOORDELIJKHEID Natuurlijk zijn er gewetenloze Schurken, die vluchtelingenvervoeren in onzeewaardige rubberbootjes, die ergens in betweenop de Middellandse Zee of tussen Calais en de gehoopte bestemming, Groot-Britannie, omkieperen en kapseizen, met alleellendige gevolgen van dien, vaak vele dodelijke slachtoffers tengevolge [8]Ook vervoer in ”koelcellen” kwam en komt voor! [9]Er zijn zelfs door mensensmokkelaarstuig vluchtelingenachtergelaten in de woestijn!9 Doden tot gevolg! [10]
TUIG VERSUS TUIG/EU CRIMINELEN Dat is Een kant van het Verhaal:Gewetenloze mensensmokkelaars.Maar er is nog een andere kantWAAROM moeten mensen vaak, zeker omde Middellandse Zee over te steken, hun toevlucht nementot dergelijk Tuig? Of liever gezegd, wat is hierbij de verantwoordelijkheid van de EU?Want de EU is ook een bijna Criminele Organisatie!Wie daaraan twijfelt, verwijs ik naar de manier waarop isomgegaan met de vluchtelingen, die ten gevolge van de politiekemachtsspelletjes tussen Wit Rusland en de EU, vast kwamente zitten [en voor een deel waarschijnlijk nog zitten], tussen de grensvan Wit Rusland en Polen [11]Het is de EU, die allerlei deals sluit met landen, die hun mensenrechtensituatie niet op orde hebben, Turkije [12], en vooralook Libie, waar vluchtelingen in ”martel”detentiekampen”zitten, waar vluchtelingen als slaaf worden verkocht! [13]Deals met maar een doel:Het weren van vluchtelingen, wat min of meer openlijk wordttoegegeven. [14] Behalve allerlei onfrisse deals die de EU dus sluit, heeft ze eenander Machtig Wapen:FRONTEX!Dat Europees Agentschap, dat de ” buitengrenzen van Europa bewaakt” [15]Klinkt al dubieusWant wat doet Frontex nou eigenlijk?Op hun eigen site lees ik:”Frontex, het Europees Grens- en kustwachtagentschap werd opgericht in 2004 om de EU-lidstaten en de met Schengen geassocieerde landen bij te staan om de buitengrenzen van de ruimte van vrij verkeer van de EU te beschermen” [16]En verderop”In 2016 is het Agentschap uitgebreid en omgevormd tot het Europees Grens- en kustwachtagentschap, waarbij het takenpakket werd verbreed van migratiebeheersing naar grensbeheer en het Agentschap meer verantwoordelijkheden kreeg bij de bestrijding van grensoverschrijdende criminaliteit. ” [17] Lees door die Humbug heen en kom uit bij het werkelijke Doelvan Frontex:Vluchtelingen tegenhouden door hun vluchtroutes te frustreren.En de vernietigende rapportage van mensenrechtenorganisatie HumanRights Watch wil ik de lezer niet onthouden. [18]Want als een Agentschap ”de buitengrenzen bewaakt”[19].is er voor vluchtelingen, die naar Europa willen,maar een Alternatief:Een steeds gevaarlijkere route nemen, waardoor ze de mensensmokkelaarsin de handen vallen!Amnesty International schrijft daarover:”Ongeveer 60 procent van de asielzoekers die zich in Nederland melden blijkt door iemand (een zogenaamde reisagent) tegen betaling geholpen te zijn bij de reis, voorzien van valse papieren, enzovoort. Mensensmokkel wordt door onder anderen het Nederlands ministerie van Justitie hard bestreden. Vluchtelingenorganisaties wijzen erop dat zonder reisagenten de meeste vluchtelingen, ook zij met gegronde vrees voor vervolging, Nederland niet zouden kunnen bereiken.”[20]En dat komt voor een belangrijk deel door dat EU ontmoedigingsbeleid, dat feite ingaat tegen het recht, naareen land af te reizen en daar asiel aan te vragen! Het is duidelijk, wie hier de criminelen zijn:De mensensmokkelaars, die misbruik maken vande onmogelijke situatie waarin vluchtelingen zitten en de EU,die ze hun rechten ontzegt.TUIG ontmoet hier TUIG!
CRIMINALISERING VAN VLUCHTELINGENHELPERS Alsof dat nog niet genoeg is, worden stelselmatig vluchtelingenhelpers gecriminaliseerd! [21]Ik heb al eerder genoemd kapiteins, die vluchtelingenuit de Middellandse Zee redden, een Franse berggids, PierreMumber, die vluchtelingen wat thee en warme kleren had aangeboden:Zij werden vervolgd! [22]En zoals zo vaak in de wereld, gaat het werkelijke Tuig vrijuit.Neen sterker nog, de organen van dat Tuig timmert wettenin elkaar [23], die medemenselijken tot crimineel kan maken!
MENSENSMOKKELAARS?VEROORDEELD TOT DRIE MAANDEN VOORWAARDELIJKEGEVANGENISSTRAF VOOR HULP AAN EEN MENS IN NOOD Het Werkelijke Tuig blijft onbestraft en juist diegenen,die willen helpen, met warme thee, vluchtelingen uit de Middellandse Zee redden, riskeren vervolging, worden bestraftvoor hun menselijkheid. [24]Het laatste Treurspel, dat ik hierover gelezen heb is de zaak vaneen 72 jarige Arnhemse vrouw, die zich al jaren inzette voor vluchtelingen en die een vluchteling vanuit Frankrijk naar Aanmeld Centrum Ter Apel bracht.Niet in een rubberbootje, niet in een koelcel,niet in een overvolle vrachtwagen, maar gewoon in eennormale gezinsauto.En niet tegen een abnormaal bedrag.Maar voor nietsUit menselijkheid [25]Zij werd vervolgd [26], jaja, wegens ”mensenmokkel” [27]en gebaseerd op eerder genoemd artikel 197a, Wetboekvan Strafrecht [28], kreeg ze drie maanden voorwaardelijkegevangenisstraf.Ziehier het idiote rechtbankvonnis [29]Ik ga het hier niet analyseren.Iedereen, die solidair is met vluchtelingen en hetrecht op asiel hoog houdt, op de hoogte is van demensonwaardige omstandigheden in het vluchtelingenkamp in Duinkerken, van waaruit de vluchteling kwam [30] zal het na lezing met mij eenszijn, dat dit vonnis bureaucratisch, bot en vooral gespeend isvan iedere elementaire zin voor menselijke waarden. [31]Want wat heeft deze vrouw anders misdaan dan iemand,die in dit die overvolle vluchtelingenkamp zat, perspectief te bieden en…..naar aanmeldingscentrum Ter Apel te brengen, waar zijn asielaanvraag uiteindelijk al dan niet zou worden toegewezen! [32]DAT was de misdaad van deze vrouw!Als dat mensensmokkel is, dan breekt mijn Klomp!Toch een greep uit de idiotie EN onmenselijkheid van dat rechtbankvonnis”Verdachte heeft zichzelf evenwel in een situatie gebracht waarin zij geconfronteerd werd met de ellende in het vluchtelingenkamp in Duinkerken (verder: het kamp), maar de situatie waarin [betrokkene] , die in het kamp verbleef en voor haar een speciaal persoon was geworden, terecht was gekomen, is haar uiteindelijk toch teveel geworden.” [33]
Wat wil de rechtbank daarmee zeggen:””Dan had je maar niet naar dat vluchtelingenkamp moetengaan. Want als je je ervan had afgewend, die vluchtelingendaar had laten stikken in hun ellende, had je je het ookniet hoeven aan te trekken en had je nu geen vonnis aande broek?” EIGEN SCHULD, DIKKE BULT?
SIFRA EN PUA Ik heb ooit een Bijbelverhaal gelezen, waarin twee dapperevroedvrouwen, Sifra en Pua genaamd, weigerdeneen onmenselijk bevel van een Egyptische Farao uit te voeren.[34]Ze waren dus ongehoorzaam aan de Wet Aan hen doet deze Arnhemse vrouw mij wat denken.Aan hen doen al die vluchtelingenhelpers mij denken, dievluchtelingen even een lift geven, voorzien van thee enwarme dekens, uit de zee redden, of gewoon wat menselijkheidgeven, zonder er iets voor terug te vragen. Tegen idiote wetgevingen in, die de Wet zo hebben opgerekt,dat menselijkheid strafbaar is geworden, dat wie asielzoekt, bij voorbaat al een crimineel is. Ze wisten, dat ze een zeker risico liepen, al kenden ze die idiote strafmaat niet [35] De Vraag is maar:Wat doen wij, als ons wordt gevraagd iemand, die innood is, die gewone Dienst van Menselijkheid te bewijzen? ASTRID ESSED NOTEN
