Tag archieven: Gaza Blockade

Artikel van oud ambassadeur drs J.J. Wijenberg/Iran, een existentiele dreiging voor Israel?

Gratis foto vlag van iran

IRAN, EEN EXISTENTIELE DREIGING VOOR ISRAEL?

VOORWOORD ASTRID ESSED

Beste Lezers,

Het is mij wederom een Eer, opnieuw een belangrijk stuk van oud ambassadeur en Palestina activist drs J. J. Wijenberg op mijn website te plaatsen.

Deze keer een artikel over de Vraag, of Iran werkelijk wel een dreiging

voor Israel is, zoals vaak wordt beweerd.’

Hierop heeft de heer Wijenberg, zoals we van hem gewend zijn, een

zeer verhelderende Kijk, die ik volledig kan wisselen

Zie ook onder het artikel  meer informatie over de heer Wijenberg

ASTRID ESSED

HET ARTIKEL VAN OUD AMBASSADEUR DE HEER WIJENBERG:

IRAN, EEN EXISTENTIELE DREIGING VOOR ISRAEL?

Iran, een ‘existentiële dreiging’ voor Israël?

Het helikopterincident van 19 mei 2024 lijkt een noodlottig ongeval. Gelukkig maar. Maar

toch, is Iran werkelijk een ‘existentiële dreiging’ voor Israël?

De Verenigde Staten, samen met het Verenigd Koninkrijk en Israël, en dus ook met volgzaam

Nederland, kunnen het sinds de Tweede Wereldoorlog slecht met Iran vinden.

In het overigens lezenswaardige artikel “Saoedische omhelzing voor Ahmadinejad” schreef

Carolien Roelants op 5 maart 2007 in de NRC:

 ”de president die Israël van de Midden-Oosterse kaart geveegd wil zien”

Wat beweerde de Iraanse president Ahmadinejad op 25 oktober 2005 in werkelijkheid? 

De

Iraniër Arash Norouzi, hoogleraar aan de Universiteit van Teheran: de Iraanse President zei

dat het ‘zionistische regime’ door het Westen aan de Islamitische wereld werd opgelegd als

een strategisch bruggenhoofd om de dominantie van de regio en haar rijkdommen zeker te

stellen. 

Hij benadrukte dat Palestina de frontlinie in de strijd van de Islamitische wereld met de

Amerikaanse hegemonie vormt. De uitkomst daarvan zal gevolgen hebben voor het gehele

Midden-Oosten.

De eliminering van die krachtige greep op de regio via de zionisten lijkt onvoorstelbaar.
Ahmadinejad herinnerde zijn toehoorders echter aan de ineenstorting van ogenschijnlijk
sterke regimes en noemde drie voorbeelden: de sjah, de Sovjet Unie en het Zuid-Afrikaanse
apartheidsbewind. In die context herhaalde de president de onvervulde wens van Khomeini:

”Iman ghoft een rezhim-e ishghalgar-e qods bayad az safheh-ye ruzgar mahv shavad.”

De Imam zei dat dit regime, dat Jeruzalem bezet houdt,
moet verdwijnen van de bladzijde van de tijd.

‘Bibi’ Netanyahu heeft steeds nuttige vijanden nodig. 

Driekwart eeuw gehersenspoelde,
extreem angstige, extreem agressieve Joodse Israëliërs moeten bij de les gehouden worden.
Iran is het perfecte slachtoffer. 

De gewraakte passage ‘Israël van de kaart vegen’ komt in
Ahmadinejad’s uitspraak niet voor. 

Het woord ‘naghshe’ (kaart) is in het citaat niet terug te
vinden. 

Suggesties van een actieve Iraanse rol daarbij zijn niet aanwezig. De president
citeerde de overleden Imam Khomeini: in Jeruzalem is ‘regime change’ nodig, aldus Prof.
Arash Norouzi.

Het Israëlische regime beschikt over alle ingrediënten voor zelfimplosie.

Ahmadinejads veronderstelling dat de Verenigde Staten via Israël de regio willen domineren
werd onmiddellijk bewaarheid. 

Beide regeringen vervalsten zijn uitspraak. Meer en meer is
deze valse bewering onderdeel van de westerse oorlogsretoriek.

Iran heeft, zoals alle VN-lidstaten, op grond van het Handvest, art. 51, het recht op
zelfverdediging. 

Wanneer de dreiging ook massavernietigingswapens omvat, zoals uit Israël
en wellicht de VS, dient een verantwoordelijk handelende overheid daar geloofwaardige, ook
nucleaire, tegenmaatregelen voor te treffen.

Een te beantwoorden vraag: wie in het Midden-Oosten is ‘de agressor’? 

De Islamitische
Republiek Iran is, evenmin als Israël, een heilstaat, maar ‘de’ agressor? 

 men ook van het
Iraanse regime denken mag, het komt niet als verstandig voor om Nederland – na de
soevereine staat Palestina – met ondeugdelijke argumentatie mee te slepen in een tweede
riskant Israëlisch militair avontuur, nu tegen Iran.

Wie is “de” agressor? Na 7 oktober 2023 luid en duidelijk: het politiek-zionistisch Israëlische regime.
Het geopolitieke machtsvoordeel ontslipt het westen voortvarend. Zie de stemverhoudingen
op 10 mei jl. in de VN-Algemene Vergadering (AVVN).

Van de 193 stemgerechtigde leden
stemden 143 voor versterking van de positie van waarnemer Palestina in de AVVN. 

Nog 9
(negen) lidstaten steunen Israël: Argentinië, Tsjechië, Hongarije, Israël (!), Micronesië,
Nauru, Palau, Papua Nieuw Guinea, de VS.

Nederland – recordhouder liefhebber gemengde
politieke drop – onthield zich met 24 andere VN-lidstaten van stemmen. [En dan is de
coalitie-in-wording nog niet eens aangetreden.] 

Er waren 16 ‘no-shows’.
Israël zou onze steun wellicht op termijn waard kunnen zijn, maar het politiek-zionistische regime zeker niet.
regime zeker niet.

Iran moet van de EU sancties lijst af. Nú.

Jan Wijenberg
Den Haag

AANVULLENDE INFORMATIE OVER DE HEER WIJENBERG

WIKIPEDIA

JAN WIJENBERG

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Wijenberg

ZIE OOK OP WEBSITE ASTRID ESSED

https://www.astridessed.nl/?s=Wijenberg

EN ZIE HIER EEN ARTIKEL OVER DE HEER WIJENBERG:

THE ELECTRONIC INTIFADA

FORMER DUTCH AMBASSADOR CALLS FOR SANCTIONS

IF ISRAEL REFUSES TO COMPLY WITH INTERNATIONAL LAW

https://electronicintifada.net/content/former-dutch-ambassador-calls-sanctions-if-israel-refuses-comply-international-law/6034

Some weeks ago I heard Jan Wijenberg, a retired Dutch Ambassador, speak about what the International Community could do to break with its complicity to the ongoing violations of international law and human rights by the Israeli regime. Wijenberg served over a decade as an ambassador for the Dutch government in Jemen, Tanzania and Saudi Arabia. He regularly writes to Dutch ministers and politicians to remind them of the responsibility of the international community, and specifically of the Dutch Government and the European Union, to hold Israel accountable to international law. His views are expressed in this article.

Israel is the problem

Quite often is spoken about the conflict in the Middle East between the Palestinians and Israel. If we look at the situation more closely we can observe something different. The media in Israel provide a platform for unpunished, insane calls for murdering peoples and a nation. An example is offered by Professor Arnon Sofer talking about Palestinians living in closed-off Gaza, “…those people will become even bigger animals than they are today, with the aid of an insane fundamentalist Islam… So, if we want to remain alive, we will have to kill and kill and kill. All day, every day. If we don’t kill we will cease to exist…..”1

In 2005 Ehud Barak stated on Dutch television2 that – in a secret and illegal retaliatory campaign against the Palestinian hostage takers at the Munich Olympic Winter Games – he personally had murdered thirteen innocent citizens. According to Barak this would teach the world not to fool around with Israel. Barak was and is not prosecuted for premeditated murder and could achieve the position of the country’s prime minister.

Among the settlers in the occupied Palestinian territories are opportunists and extremely violent Israeli’s who aim to occupy East Jerusalem, the Gaza Strip and the West Bank. The Palestinians must be driven out of these territories by all means possible, including murder. The government of Israel supports the settlers in full while they lay there hands on Palestinian property and act out their violence on Palestinians.

The annexation of East Jerusalem by Ehud Olmert while he was the mayor of West-Jerusalem can according to the Fourth Geneva Convention be interpreted as a war crime. After the last elections in Israel Ehud Olmert’s Kadima party won the vote and he is now the Prime Minister of Israel.

Israeli policies are driven by the Zionist ideal of creating a Jewish state, including the Palestinian territories. Israel is aiming systematically at destroying the identity of the Palestinian people. The so called “conflict in the Middle East” between Palestinians and Israel does not exist. Zionist Israel is the problem.

Rogue state

Israel is the world’s sole remaining occupying colonial power. It systematically sabotages all international efforts to end the occupation. In its capacity of occupying power Israel violates numerous obligations emanating from Security Council Resolutions and the Geneva Conventions. It also breaches the provisions of the Universal Declaration of Human Rights.

The USA applies a doctrine and the US-administration labels selected countries as ‘Rogue states’. These countries possess weapons of mass destruction illegally, suppress large populations, torture, keep people in detention on a large scale and commit murder outside their national borders. Israel has adopted as a strategy the execution of land and water grabs, the destruction of Palestinian infrastructure (including in education and health), the carrying out of extraterritorial executions, torture, and collective punishments and keeping thousands of Palestinians imprisoned indefinitely without charge or prosecution. On the basis of the definition by the USA, Israel has ever since its establishment been a monumental Rogue state and a highly active member of the Axis of Evil.

Letter to Dutch ministers

In February Wijenberg wrote to the ministers Bot, van Ardenne-van der Hoeven and Nicolaï, ministers of Foreign Affairs, Development Co-operation and State Secretary of European Affairs respectively. He reminded them that according to article 90 of the Dutch Constitution “The government nurtures the development of the international order of law”. So many previous Dutch governments violated this article when it concerns the Middle East. With referral to the Advisory Opinion of the International Court of Justice of 9 July 2004 Wijenberg calls upon the Dutch ministers to show the world that they are serious about international law, justice and democracy. A copy of the letter was sent to the prime minister Balkenende and the minister of Justice Donner. In his view the United States and the European Union – including the Netherlands – have for too long condoned Israels disrespect for international law.

In its response the ministry of Foreign Affairs replies that the Dutch government is actively engaged in an ongoing dialogue with Israel. Wijenberg questions this policy. “”Since when do we politely ask notorious violaters of international law to stop their daily terrorisation of the Palestinian civilians, with assassinations in broad daylight and theft of property, houses, land and water? Why aren’t the harshest peaceful means used to fight this?”

Cal for sanctions

In the view of Wijenberg the European Union and the Netherlands have become an instrument of Israels foreign policy by ignoring its own core values values and respect for international law and human rights. Europe can play a key role in achieving lasting peace for Israel and its neighbours. If Israel refuses to show respect for international law, heavy sanctions against Israel should be installed.

Adri Nieuwhof is an independent consultant and human rights advocate from the Netherlands.

Endnotes

[1] The Jerusalem Post, Up Front weekend supplement (21 May 2004)

[2] NOVA (15 December 2005)

END OF THE ARTICLE

Reacties uitgeschakeld voor Artikel van oud ambassadeur drs J.J. Wijenberg/Iran, een existentiele dreiging voor Israel?

Opgeslagen onder Divers

Article from Amira Hass/”If the Israeli army invades Rafah, what will be of more than 1.5 million Palestinians, who take shelter there?

Juli 2014. Het Israëlische leger bombardeert de Gazastrook.

THE DESTRUCTION OF GAZA

Reuters

THE DESTRUCTION OF GAZA

ICJ South Africa v. Israel (Genocide Convention)  CC-BY-SA-4.0

Foreword:

Dear Readers

On the request of drs J Wijenberg, former Dutch ambassador and

an important activist of the Palestinian Case, hereby I publish

the following article of another great advocate for Palestinian Rights:

AMIRA HASS:

The article is titled:

”IF THE ISRAELI ARMY INVADES RAFAH, WHAT WILL BE OF MORE

THAN 1.5 MILLION PALESTINIANS WHO TAKE SHELTER THERE?”

The article was published in the Israeli newspaper The Haaretz

SEE MORE ABOUT AMIRA HASS

https://en.wikipedia.org/wiki/Amira_Hass

And see for more information about drs J Wijenberg 

OR

https://electronicintifada.net/content/former-dutch-ambassador-calls-sanctions-if-israel-refuses-comply-international-law/6034

Read further o Readers

FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!

ASTRID ESSED

AND NOW THE AMIRA HASS ARTICLE!

IF THE ISRAELI ARMY INVADES RAFAH, WHAT WILL BE OF MORE

THAN 1.5 MILLION PALESTINIANS WHO TAKE SHELTER THERE?

AMIRA HASS

PUBLISHED IN THE HAARETZ

10 FEBRUARY 2024

https://www.haaretz.com/israel-news/2024-02-10/ty-article-magazine/.premium/if-israel-invades-rafah-what-will-be-of-over-1-5m-palestinians-who-take-shelter-there/0000018d-9360-d443-a19f-fff113ba0000

PAGE 2

Since Yahya Sinwar, his close aides and Hamas militants have never been

found in Gaza City and then not in Khan Yunis, the Israeli army is

considering expanding its ground operation into the southern Gaza city of

Rafah. 

The army is doing so because it assumes that Sinwar and his aids

are hiding in the tunnels underneath this southern region of the Gaza Strip,

presumably holding on to the Israeli hostages who are still alive.

Most of the Gaza Strip residents, some 1.4 million people, are concentrated

in Rafah. 

Tens of thousands are still fleeing into the city from Khan Yunis,

where the fighting continues. The thought that Israel will invade Rafah and

that fighting will take place between and near civilians terrifies the city's

residents and the internally displaced persons. 

The terror they feel is

augmented by the conclusion that nobody can prevent Israel from carrying

out its intention – not even the ICJ ruling that orders Israel to take all

measures to avoid acts of genocide.

Military correspondents in Israel report and assume that the army intends to

order residents of Rafah to move to a safe area. Since the war started, the

army has been waving around this evacuation or

der as evidence that it is

acting in order to prevent any harm to ”uninvolved civilians”

This safe zone, however, which was bombarded and still is bombarded by

Israel, is gradually shrinking. 

The only safe zone that truly remains, and

which the IDF is now designating for the masses of people in Rafah, is Al-

Mawasi – a southern Gaza coastal area of approximately 16 square

kilometers (about 6 square miles).

It’s still unclear by what verbal measures the IDF and its legal experts

intend to reconcile this squeezing of so many civilians with the orders

given by the ICJ.

PAGE 3

”The humanitarian zone designated by the army is around the size of Ben-

Gurion International Airport (about 6.3 square miles)” concluded Haaretz

journalists Yarden Michaeli and Avi Scharf in their report earlier this week.

The report, titled "Gazans Fled Their Homes. 

They Have Nowhere to

Return to”, revealed the vast devastation across the Gaza Strip as captured

in Satellite images.

The comparison with Ben-Gurion International Airport invites one to imagine

a density beyond anything imaginable, but Israeli TV commentators don't go

much further beyond the deep insight that the ground invasion of Rafah will

indeed, ”won’t be that simple.”

Although it’s difficult, we must imagine what awaits the Palestinians in

Rafah if the army’;s plan is carried out. 

We must do so not so much as of humanist and moral considerations, which after October 7 aren’t that relevant to the majority of the Israeli-Jewish public, but because of the military, humanitarian, and -eventually- legal and political entanglementsthat are surely expected if we go down that road.
The compression

Even if ”only” about a million Palestinians will flee for the third and fourth

time into Al-Mawasi – an area which is already full of displaced Gazans –

the density will be about 62,500 people per square kilometer (about

157,000 people per square mile).

This will happen in an open area with no skyscrapers to house the

refugees, that has no running water, no privacy, no means of living, no

hospitals or medical clinics, no solar panels to charge phones, and all while

aid organizations will have to cross through or near battle zones in order to

distribute the small amounts of food that do enter the Gaza Strip.

It seems that the only position in which this narrow area could

accommodate everyone would be if they're all standing or kneeling.

Perhaps it’ll be necessary to form special committees that will determine

sleeping arrangements in shifts: a few thousand would lie down while the

rest continue to stand awake.

The buzzing of the drones above and below,

the cries of babies born during the war and whose mothers have no milk or

not enough of it – these will be the unnerving soundtrack.

From what we saw during the IDF’s ground raids and the battles in Gaza 

City and Khan Yunis, it’s clear, that the ground operation in Rafah if it

PAGE 4

eventually unfolds, will last many weeks. Does Israel believe that the ICJ

will consider the compression of hundreds of thousands or a million

Palestinians on a small piece of land a proper ”measure”; that prevents

genocide?

About 270 thousand Palestinians lived in the Rafah district before the war.

The one-and-a-half million who are currently staying there suffer from

hunger and malnutrition; they suffer from thirst, cold, diseases and

spreading infections, from lice in their hair and skin rash; they suffer from

physical and mental exhaustion and a chronic lack of sleep.

They crowd in

schools, hospitals and mosques, in tent neighborhoods that have sprung up

in and around Rafah, and in apartments that house dozens of displaced

families.

Tens of thousands of them are wounded, including those whose limbs were

amputated due to the army's attacks or surgeries that followed. They all

have relatives and friends – children, babies and elderly parents – who

have been killed in the past four months.

The houses of most of them were destroyed or badly damaged. All their

possessions are lost. 

Their money has run out due to the high and

exorbitant food prices. 

Many escaped death only by chance, and witnessed

the dreadful sights of dead bodies. They don’;t mourn the dead yet because

the trauma continues. 

Along with displays of support and solidarity, disputes

and fights also occur. Some lose their memory and sanity from all the

suffering.

As it has done in other areas in the strip, to maintain the element of

surprise, the IDF will issue a warning about two hours before a ground

invasion into Rafah. This will give the residents a time window of a few

hours that day to evacuate the city.

Imagine this convoy of refugees and the mass panic of people fleeing

toward Al-Mawasi in the west. Think of the elders, the sick, the disabled and

the wounded who will be ”lucky” to be transported in donkey carts or

makeshift wheelbarrows and in cars that run on cooking oil.

All the others – both sick and healthy – will have to leave on foot. They’;ll

probably have to leave behind the little that they’ve managed to collect and

take with them in previous displacements, like blankets and plastic sheets

for shelter, warm clothes, some food and basic items such as small

cookers.

This forced escape march will probably go through the ruins of some of the

buildings that Israel bombed not long ago, or the craters created on the

PAGE 5

road due to the attacks. The whole convoy will then stand still until a detour

is found. Someone is bound to trip; a cartwheel will get stuck in the mud.

And all of them – hungry and thirsty, frightened by the imminent attack or

the expected tank shelling – will continue going forward. Children will cry

and get lost. People will feel bad. 

Medical teams will struggle to reach

whoever needs care.

Only 4 kilometers (about 2.4 miles) separate Rafah from Al-Mawasi, but it’;ll

require several hours to cross. 

The people marching will be cut off from any

communication, if only because of the packed convoy and the

overcrowding. They’;ll fight over the area where they wish to set up a tent.

They’ll fight over who gets to be closest to a building or a water well. 

They’;ll

faint due to thirst and hunger.

The following image will repeat itself several times over the next few days:

A march of starving and frightened Palestinians starts fleeing in panic each

time the IDF announces another area whose residents are supposed to

evacuate, while the tanks and infantry troops advance toward them. 

The

shelling and ground troops will get closer to the hospitals that are still

functioning. Tanks will surround them, and all the patients and medical

teams will be required to evacuate to the crowded Al-Mawasi area.

The ground operation

It’;s hard to know how many of them will decide not to leave. 

As we learned

from what happened in the northern Gaza districts and Khan Yunis, a

significant number of residents prefer to stay in an area that is destined for

a ground operation. 

Among them will be tens of thousands of displaced,

sick and seriously wounded Gazans who are hospitalized, pregnant women

and others who will decide to stay in their own homes and the homes of

their relatives or in schools turned into shelters. 

The little information they

will get from the concentration area of Al-Mawasi is enough to discourage

them from joining.

IDF soldiers and commanders, however, interpret the evacuation order

differently: anyone who remains in an area designated for ground invasion

isn’t considered an innocent civilian; they aren’;t considered ”uninvolved”

Anyone who stays in their homes and goes out to fetch water from a city

facility that is still operating or from some private well, medical teams called

to treat a patient, a pregnant woman walking to a nearby hospital to give

birth – all of them, as we saw during the war and in past military campaigns,

are criminalized in the eyes of the soldiers. 

Shooting and killing them

follows the IDF’s rules of engagement.

PAGE 6

According to the army, such shootings are carried out in accordance with

international law because these individuals were warned that they must

leave. 

Even when soldiers break into houses during the fighting, Gazans,

mainly men, are at risk of death from gunfire. 

A soldier shooting someone

because they felt threatened or followed an order – it doesn’t matter. It

happened in Gaza City, and it might happen in Rafah.

Just as the aid teams aren’t authorized or are unable to reach the northern

Gaza Strip to distribute food, they won’t be able to distribute it in the fighting

areas in Rafah. 

The little food that the residents managed to save will

gradually run out.

Those who remain in their homes will be forced to choose the lesser of two

evils: either they go out and risk Israeli fire or starve at home. 

Most of them

already suffer from a severe lack of nutrients. In many families, adults are

giving up food so that their children can be fed. There’s a real danger that

many will starve to death while in their home as the fighting rages outside.

The bombings

Since the war started, the army bombarded residential buildings, open

areas and passenger cars in every location it had defined as ”safe” (that its

residents weren’;t required to leave). It doesn’t matter if the attacks target

Hamas facilities, the group’s officials or other members who were staying

with their families or have come out of hiding to visit them – civilians are

almost always killed.

The bombings didn’t stop in Rafah either. Overnight into Thursday, two

houses were bombed in the western Rafah neighborhood of Tel al-Sultan.

According to Palestinian sources, 14 people were killed, including five

children.

The sources also said that a mother and daughter were killed in an Israeli

attack on a house in northern Rafah on February 7 and that a journalist was

killed together with his mother and sister in western Rafah the day before.

Also on February 6, the sources added, six Palestinian police officers were

killed in an Israeli attack while they were securing an aid truck in eastern

Rafah.

These attacks indicate that the so-called collateral damage calculations

approved by IDF legal experts and the State Prosecutor’s Office are

extremely permissive. The number of uninvolved Palestinians that it is

”permitted”; to kill in return for hitting an army’s target is higher than in any

previous war.

PAGE 7

People in Rafah are afraid that the IDF will apply these permissive criteria

also in Al-Mawasi, and attack there as well if a target is in the area, among

the hundreds of thousands who take shelter. This is how an announced

safe haven will become a death trap for hundreds of thousands.

Reacties uitgeschakeld voor Article from Amira Hass/”If the Israeli army invades Rafah, what will be of more than 1.5 million Palestinians, who take shelter there?

Opgeslagen onder Divers

Article from Patrick Lawrence/”Israel’s place in Global Public Space/The Zionist State, like the US, can’t survive in it”

Juli 2014. Het Israëlische leger bombardeert de Gazastrook.

THE DESTRUCTION OF GAZA

Reuters

THE DESTRUCTION OF GAZA

ICJ South Africa v. Israel (Genocide Convention)  CC-BY-SA-4.0

https://scheerpost.com/2024/01/29/patrick-lawrence-the-palestinians-won-in-the-hague-so-did-the-rest-of-us/

Foreword:

Dear Readers

On the request of drs J Wijenberg, former Dutch ambassador and

an important activist of the Palestinian Case, hereby I publish

the following article of another great advocate for Palestinian Rights:

PATRICK LAWRENCE

The article is titled:

”ISRAEL’S PLACE IN GLOBAL PUBLIC SPACE

THE ZIONIST STATE, LIKE US, CAN’T SURVIVE IN IT”

See more about Patrick Lawrence down below under his article [1]

And see for more information about drs J Wijenberg 

or

https://electronicintifada.net/content/former-dutch-ambassador-calls-sanctions-if-israel-refuses-comply-international-law/6034

Read further o Readers

FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!

ASTRID ESSED

AND NOW THE PATRICK LAWRENCE ARTICLE!

ISRAEL’S PLACE IN GLOBAL PUBLIC SPACE”

The Zionist State, like the US, can’t survive in it

Patrick Lawrence

10 FEBRUARY 2024

PAGE 2

10 FEBRUARY

—At writing, it emerges that Israeli propagandists spun of whole

cloth the tales that Hamas militias engaged in “systematic” rape and sexual violence

when they breached the border between Gaza and southern Israel four months ago

this week. 

Many of these accounts were preposterously implausible, but never mind:

Many Western media reported on Hamas’s “weaponization” of sexual violence. The

phenomenon now gets its own acronym. Those who accept this stuff as credible now

take to calling it CRSV, conflict-related sexual violence.

It is enough to put you off acronyms altogether.

There have been powerful, persuasive exposés of this assembly line—Israeli

propaganda productions to Western correspondents to the eyes, ears, and minds of

their readers and viewers. Here I should single out the work of  Mondoweiss , which

covers developments in Israel and Palestine, and The Grayzone, which covers Israel,

Palestine, and a great deal more.

Let us rotate this phenomenon such that we see it

from another perspective. Let us then ask, to what extent does Israel pollute what I

will call global pubic space in the cause of its survival? Follow-on question: Can

Israel survive in global public space?

The International Court of Justice’s recent ruling on genocide in Gaza is a usefully

revealing place to begin seeking our answers.

PAGE 3

Two days before the ICJ ruled, on 26 January, that South Africa has presented

plausible evidence of Israel’s genocidal conduct in Gaza and a court case must

proceed, the Zionist government claimed it had declassified nearly three dozen

documents—cabinet minutes, internal orders, advisory notes—to suggest that its

intent all along has been to limit casualties among the Palestinians of Gaza. One of

these documents—these alleged documents, this is to say—reads in part:

The prime minister stressed time and again the need to increase significantly the

humanitarian aid in the Gaza Strip.

And from another:

It is recommended to respond favorably to the request of the U.S.A. to enable the

entry of fuel.

The Israelis allowed The New York Times to see copies of these texts—alleged copies

of alleged texts. So far as we know, no other person or organization other than the

ICJ has had access to them. The Times, as is its wont whenever it covers Israel,

reported on these alleged copies of alleged documents with wide-eyed credulity. It

never questioned their provenance or their authenticity—an omission that is easy to

understand but difficult to forgive.

Read these passages carefully. Can you imagine a circumstance in which an Israeli

minister or another government official would make such remarks in a closed-door

cabinet meeting or in an internal memorandum?

 I cannot.

I interpret this exercise in

“declassification” at the eleventh hour as crude propaganda in anticipation of The

Hague’s ruling. My prediction: We will never again hear anything about these

“documents,” references to which merit quotation marks.

Instantly after The Hague ruled against Israel, shortly after The Times’s report on the

alleged copies of the alleged minutes and memos, the apartheid regime asserted it had

evidence that a dozen employees of the U.N. Relief and Works Agency, which bears

responsibility for the welfare of Palestinians in Gaza and elsewhere across the region,

participated in the incursions into southern Israel led by Hamas militias last October

7.

The evidence this time derives—the supposed evidence supposedly derives—from

several sources. There are the cellular telephone intercepts. Here are supposed

confessions of Palestinians the Israel Defense Forces captured during or after the

PAGE 4

events of 7 October. In addition, the Israelis claim to have cross-referenced a Relief

and Works Agency staff list with a list of Hamas members it claims to have found on

a computer in the course of its ground campaign in Gaza.

Again, no Western official or Western medium has raised even the mildest question

as to the verity of Israel’s “evidence.” The Israelis have a long, sordid record of

torturing confessions from captive Palestinians.

They operate a propaganda machine

the match of any nation’s and superior to most.

These realities go unmentioned.

No

one has yet proven Israel’s allegations to be true. Nonetheless, nearly 20

nations—Among them Britain, Germany France, the Netherlands, Italy, Switzerland,

Finland, Australia, Canada, Japan—have followed the Biden regime’s lead in cutting

off aid to Relief and Works.

On Saturday The Times published a piece quoting at length the director of Relief and

Works in Gaza, Philippe Lazarini, who gives a credible account of the circumstances

in which his agency works and the procedures it follows to prevent staff from

collaborating with Hamas.

Nonetheless, at writing the agency predicts it will be

unable to operate by the end of February.

Famine, starvation, disease, chronic

dehydration:

This kind of catastrophe is now very near. As Jonathan Cook notes in an

excellent commentary published 30 January, the U.S. and those acting with it are no

longer merely complicit in Israel’s genocide: They are now participants in it.

It is important at this moment to recognize what we know and do not know about

Israel’s reaction to ICJ’s judgment. We cannot be entirely certain that the Zionist

state has submitted falsified evidence at The Hague, although this is very likely the

case.

We are very unlikely ever to know the contents of any telephone intercepts, or if

there were indeed any such intercepts.

We cannot know with certainty how Israeli

interrogators obtained the confessions of captive Palestinians, or if they indeed

obtained any confessions, or if the IDF possesses any kind of Hamas membership list,

as the Israelis claim, and if they cross-referenced it as they also claim.

I confirm my

skepticism as to all of Israel’s accounts of these matters, but it is important also to

confirm that they remain too opaque to permit us to judge them with full confidence.

But the World Court’s ruling and Israel’s preliminary response are nonetheless

transformative—clarifying as a chemical agent turns a solution with suspended solids

transparent. We know two things now, as they are perfectly clear. One, Israel, with

PAGE 5

the backing of the U.S. and the various pilot fish that follow it, has begun—or

resumed, better put—a concerted attack on the U.N., global justice, and altogether on

international public space.

Two, if this strategy tells us anything, it is that neither the Israelis nor their Western

backers have any idea what time it is on history’s clock.

They do not understand that

the international public space just mentioned is undergoing a process of restoration.

John Whitbeck, an international lawyer and commentator in Paris, put last month’s

events in their proper historical context as well as anyone.

He subsequently wrote in

his privately circulated newsletter:

More so with each passing day, it appears that our world is restructuring itself for

the long term into two new geopolitical blocs, largely if not exclusively based on

historical divisions between colonizing states and colonized states and

ethnic/cultural divisions between “white” states and “non-white” states.

On one side is a New Evil Empire (the Israeli/American one), supplemented by its

faithful and obedient servants in Europe and the settler-colonial Anglosphere.

On

the other side is a New Free World, encompassing countries with widely varying

cultures and internal governance systems which are both willing and able to stand

up to and resist domination by the New Evil Empire and, more broadly, to assert

their own freedom, sovereignty and national preferences …

Itamar Ben–Givr, Israel’s national security minister and one of its more repugnant

public figures, went on social media after the ICJ announced its decision with two

words those who know Jewish colloquialisms will easily recognize: “Hague

Schmague,” Ben–Givr posted on the message platform known as X.

Apart from this degree of crudity coming from an official of cabinet rank, there is no

surprise here. Illegal settlements, the criminal mistreatment of Palestinians, incidents

of torture, assassinations and covert operations:

The list of Israel’s transgressions of

international law is long.

It has contravened more than 30 Security Council

resolutions since the Six–Day War in 1967.

As the Israelis ignore the ICJ ruling and

proceed with their campaign to exterminate the Palestinian population of Gaza, this is

entirely of a piece with “the Jewish state’s” conduct since its founding amid the

PAGE 6

massacres and forced removals—al–Nakba, “the Catastrophe,” as Palestinians call

it—that began 76 years ago (but has never ended).

It is a forlorn hope that Israel’s leadership, psychotically extremist as it is, could

recognize that the global order is changing, that the ICJ decision reflects this, and a

new set of responses is necessary.

There is no chance of this.

The bitter truth is that

Israel, as constituted in 1948, cannot survive in international public space.

It is too

committed to Zionism, which is precisely the racist ideology the U.N. proclaimed it

to be, not quite 50 years ago, in General Assembly Council Resolution 3379.

3379. Israel is

in consequence too reliant on unending war, repression, institutionalized

discrimination, and violence to count as anything other than a failed experiment. 

Resolution 3379, revoked in 1991 under heavy U.S. pressure, should be restored in

recognition of this reality.

Rejecting the validity of global public space is a considerable part of the bond Israel

enjoys—do I mean exploits?—with the U.S.

Where do we begin enumerating

America’s genocides—with Jackson’s Native American removals, the “Trail of

Tears,” in the late–1830s? Where its flouting of international law—with  with the

annexation of Texas and the Mexican–American War, 1846–48?

Closer to our time,

matters have become more explicit. In 2002, shortly after the U.S. invaded

Afghanistan, it passed the American Service–Members Protection Act, otherwise

known as the Hague Invasion Act.

It proclaimed unilaterally that American military

personnel were immune from prosecution in courts such as the ICJ. Joe Biden, then a

senator, was an enthusiastic supporter of this bill as it made its way into law.

Quickly after the events of 7 October, the Israelis took to calling it “Israel’s 11

September,” a reference to the attacks in New York and Washington in 2001.

This is

too histrionic a notion to take seriously, in my view, except for one thing these events

have in common.

Israel and the U.S. share an obsession with total security, both

believing they were impregnable against the intrusions of others.

The Events of 7

October shocked Israel out of this illusion, just as 11 September ended it for

Americans. Both discovered, on these dates, that there is no such thing as total

security or immunity from history and the tempests that are inevitably part of it.

Two nations with “chosen people” complexes, to put the point another way, found

they were no more chosen than anyone else. It is not difficult to imagine the

PAGE 7

psychological shocks that led both to extreme, irrationally violent reactions when this

consciousness was disturbed.

And in my read, Israel is about to begin struggling with

the same bitter lesson Americans have so far declined to learn: As there is no such

thing as total security, quests for it are not merely doomed to failure but also to

destroy the people or nation seeking it.

It is useful now to consider Zionism as a variant of America’s claim to

exceptionalism. And in their responses to the judicial ruling in The Hague two weeks

ago, Israel and the U.S. have signaled they intend to continue insisting that they are

exceptions to the international community’s laws and norms.

Sadly but not

tragically—tragedy implies a cleansing, suffering that leads to knowledge—they have

read our moment wrongly. Can Zionism survive this mistake? Only with more

extreme violence. Can Israel survive the mistake of Zionism? Should it? These are

our questions now.

An earlier version of this essay appeared in Global Bridge.

END OF THE PATRICK LAWRENCE ARTICLE

[1]

MORE ABOUT PATRICK LAWRENCE!

SEE THIS ARTICLE

PATRICK LAWRENCE: THE PALESTINIANS WON IN THE HAGUE: SO

DID THE REST OF US

PATRICK LAWRENCE

29 JANUARY 2024

https://scheerpost.com/2024/01/29/patrick-lawrence-the-palestinians-won-in-the-hague-so-did-the-rest-of-us/

The non–West has spoken, it has raised its voice.

Half a dozen years ago I sat in the lobby lounge at the Algonquin Hotel in Manhattan talking at length with Richard Falk, the scholar, lawyer, U.N. rapporteur, and advocate of Palestinian rights. Inevitably, the conversation turned for a time to international law, a topic on which Falk has long been a recognized authority. Here is a little of what he said as we took our afternoon tea:

When international law is on the side of the geopolitical actors, then they are very serious about its relevance. When the American embassy was seized in Tehran after the Iranian Revolution, they talked about the flouting of international law as if that was the most sacred body of law that ever existed. International law is used very instrumentally. If you’re protecting private investment in Venezuela or Chile, then it’s barbaric not to uphold it. But if it’s blocking the pursuit of some kind of interventionist project, then it’s flaky or irrelevant to talk about it …

I thought about that exchange over the weekend, as I considered the International Court of Justice’s ruling last Friday that the apartheid state of Israel may be guilty of genocide against Gaza’s Palestinian population, as South Africa charges, and that the case Pretoria brought last month must proceed. Later Friday, the estimable Phyllis Bennis quoted Falk in a piece she wrote for In These Times. Falk called the decision the court’s “greatest moment,” and went on to explain, “It strengthens the claims of international law to be respected by all sovereign states—not just some.”

Consistency of thought: It does not get more admirable than this.

There are many, many ways to look upon the ICJ’s ruling, many things worth saying. The very first of these is that the significance of the ICJ’s interim finding lies beyond dispute. Will the barbarities of a nation self-evidently suffering a collective psychosis now stop? No. What Dick Falk said six years ago still holds: Israel has already made clear it will ignore The Hague’s judgment. 

But what “the Jewish state” does this week or next is not for the moment our question. What are the enduring consequences of this ruling for the global order? How shall we situate the court’s judgment? Where does its importance lie? These are our questions. And Falk was right last Friday, too: The ICJ has begun the work—the long work—of restoring international law as a foundational feature of a world order worthy of the term.

Having made this point, I must immediately note the abject deflections we find in the reports of our corporate media—which, nearly to a one, urge their readers, listeners, and viewers to dismiss the ICJ’s interim finding as, borrowing from Falk, more or less flaky and irrelevant. In the second paragraph of its main story Friday, The New York Times, fairly bursting to get the point across, wrote, “The court did not rule on whether Israel was committing genocide, and it did not call on Israel to stop its campaign to crush Hamas…”

Three untruths here, straight off the top.  One, the South Africans did not ask The Hague to issue a ruling on genocide one way or the other. In the cause of expedience, to stop the savagery as quickly as possible, it asked for what it got—a swift interim judgment so the court could order Israel to stop the violence and that the larger case on genocide could proceed.

Two, a mountain has been made of the fact that the ICJ did not, in so many words, call upon Israel to cease fire in Gaza. This is preposterously misleading. Peruse the six stipulations that comprise the ruling, the first of which reads, “Israel shall take all measures within its power to prevent all acts within the scope of Genocide Convention, Article 2.” Here I defer to Raz Segal, an Israeli historian who professes at Stockton University in New Jersey. This is from a segment of Democracy Now!, distributed last Friday:

We’re already seeing headlines in The New York Times today which frame this as, “The court did not issue an order for a ceasefire”—which, in effect, it actually did, because if it ordered that Israel should cease from genocidal acts, and it ordered Israel should facilitate the entry of humanitarian aid, it actually said, “You have to cease fire because there is no [other] way of doing that.”

And three, what Israel is doing in Gaza—as any review of the daily death toll will make clear, any five minutes of video footage—can be characterized as “a military campaign to crush Hamas” only by those so abjectly committed to defending Israeli atrocities that all thought of honest reporting and writing is cast aside. 

Almost all major media have followed The Times’s lead, per usual. Among the exceptions—and I confess my surprise here—is National Public Radio. It got the no-ceasefire bit wrong, but it otherwise published a quite good, balanced report from London that included worthy material from its South Africa correspondent (unless NPR took this off the wires):

Since former President Nelson Mandela’s administration, South Africa has long supported the Palestinian cause, saying it sees echoes of apartheid in the situation between the Israelis and Palestinians.

“We, as South Africans, will not be passive bystanders and watch the crimes that were visited upon us being perpetrated elsewhere,” [South African President Cyril] Ramaphosa said Friday. He noted the ICJ affirmed South Africa’s right to take Israel to court, “even though it is not a party to the conflict in Gaza.”

But exceptions prove rules, let us not forget. For the sheer nonsense of its reporting, I have to single out—the envelope, please—the reliably egregious MSNBC. You may want to take a moment to read this twice. In its Friday evening newscast, it had it that the ICJ ruling is nicely aligned with the Biden regime’s calls to minimize civilian casualties. Further, we need to know what The Hague’s finding is not and what it does not do: It is not any kind of indictment of the Biden regime’s policy, no, and it does not make Biden and the U.S. complicit in genocide. 

It is and it does, in my view. 

The running theme in American media is that The Hague’s judgment has changed nothing. Who can be surprised? Nothing ever changes when these media are telling us about the world. America is never wrong. America never makes a mistake. America is never on the wrong side. America is always good. America never loses. 

Let us now consider what enormous changes occurred when Joan Donoghue, an American judge who currently presides at The Hague, read out the ruling.  

As the Israeli military and propaganda machines reached full throttle late last autumn, a friend sent me a video link to a film called Defamation, made in 2009 by an Israeli documentarian named Yoav Shamir. It is a strangely lighthearted but thoroughly serious treatment of how Israel drills into its people, youth and adults alike, the thought that the world, all of it, rages with anti–Semitism, that they are destined to be hated, that they must remain a people apart. My friend urged me to watch it amid the circus-like charges of anti–Semitism everywhere just then overtaking America. I found the film sad—as I do the cynical manipulation of history and memory by people who seem to think nothing of pimping their own past and the suffering of the six million. 

I watched Defamation again over the weekend. Here I transcribe a brief passage that features one Suzanne Prince and her husband, Harvey, who are active in the Los Angeles office of the American Defamation League. Shamir, who speaks from behind his camera, has asked them why the ADL makes incessant references to events that occurred many decades in the past:

S.P. To combat it [anti–Semitism] effectively you have to take responsibility for everything that happened in the past, then reach the present, and then go forward….

Y.S. Sometimes you need to give some slack to get what you want. 

S.P. No, no, absolutely not…. I bring up everything from the past…. We need to play on that guilt.

Y.S. Maybe the guilt trip we are giving them doesn’t help. Maybe we should give them some slack. 

H.P. Moderate.

S.P. The guilt of the father should not be visited upon the sons, true….

H.P. You cannot let it go down, but you can’t keep playing on it as heavily as some people do. You have to be moderate. 

This dialogue is now 15 years in the past. Until last Friday I would have said it is likely we are in for at least another 15 years of this kind of thing. We may be: The Israelis have already begun to sound the anti–Semitism bell in response to the ICJ decision. Over the weekend they accused a dozen U.N. employees—of 13,000 in Gaza—of collaborating with Hamas on October 7. I will believe this when I see evidence of it—evidence other than what the Israelis claim is evidence. The Zionist propaganda machine is now exposed. There is no air left in the tires of the Suzanne and Harvey Princes among us. At long last, the disgraceful decades of guilt-tripping is up and one can say so publicly. The Holocaust card, to put the point another way, is at last played out. 

Let us not miss the significance of this moment. As others have noted, 75 years of Israeli impunity will now draw to a close. Israel’s crimes can now be called Israel’s crimes.  Contempt for the Zionist state can now be legitimately expressed. I describe as best I can a change of consciousness, or of the rules of discourse, or both. All the rubbish condemning criticism of Israel as anti–Semitic can now be discarded for what it is. The ICJ, in the six stipulations it imposes on Israel, requires Tel Aviv to report to the court in one month of its efforts to “prevent genocide.” This is subtle, and very astute. It imposes a higher authority on the Israelis. It tells them, “You are answerable now to something other than yourselves (and, of course, the United States). You are answerable to the community of nations.”

There are many things that are for the moment unclear. If Israel ignores the court, as seems likely, and the U.N. Security Council convenes in response, what will the

Biden regime do? Veto a disciplinary resolution? Abstain? To what extent will Israel be isolated? And to what extent the U.S. with it? What about the Europeans? Will they act with some measure of autonomy in response to The Hague’s judgment? Cut off arms sales, scholarly and cultural exchanges? There are too many such questions to list. 

However such eventualities turn out, there are larger matters we must not miss. International law, as Richard Falk noted well, stands to count more now, even if the Israelis transgress it for the umpteenth time. Equally, or maybe this is a yet larger point, it is highly significant that it was South Africa that precipitated last week’s events. The South Africans have emerged over the past year or so, maybe a little more, as committed advocates of a new world order I will call post–Western. They have an enlarging identity as a non–Western power.  

We must all stand with the Palestinians, yes, however each of us is able to make this manifest. But we cannot isolate the ICJ’s ruling as a remedy for one incidence of genocide or one case of the aggression of Western power against the non–West. What happened last Friday in The Hague is best understood as a step, a big one, to ending half a millennium of genocides and violence. 

The non–West has spoken, it has raised its voice. And it will have ever more to say from here on out.

END OF THE ARTICLE

Reacties uitgeschakeld voor Article from Patrick Lawrence/”Israel’s place in Global Public Space/The Zionist State, like the US, can’t survive in it”

Opgeslagen onder Divers

Article from Electronic Intifada [2006]/Former Dutch ambassador calls for sanctions if Israel refuses to comply with International Law

Juli 2014. Het Israëlische leger bombardeert de Gazastrook.

THE DESTRUCTION OF GAZA

ELECTRONIC INTIFADA

FORMER DUTCH AMBASSADOR CALLS FOR SANCTIONS IF

ISRAEL RFEFUSES TO COMPLY WITH

INTERNATIONAL LAW

19 JUNE 2006

https://electronicintifada.net/content/former-dutch-ambassador-calls-sanctions-if-israel-refuses-comply-international-law/6034

Some weeks ago I heard Jan Wijenberg, a retired Dutch Ambassador, speak about what the International Community could do to break with its complicity to the ongoing violations of international law and human rights by the Israeli regime. Wijenberg served over a decade as an ambassador for the Dutch government in Jemen, Tanzania and Saudi Arabia. He regularly writes to Dutch ministers and politicians to remind them of the responsibility of the international community, and specifically of the Dutch Government and the European Union, to hold Israel accountable to international law. His views are expressed in this article.

Israel is the problem

Quite often is spoken about the conflict in the Middle East between the Palestinians and Israel. If we look at the situation more closely we can observe something different. The media in Israel provide a platform for unpunished, insane calls for murdering peoples and a nation. An example is offered by Professor Arnon Sofer talking about Palestinians living in closed-off Gaza, “…those people will become even bigger animals than they are today, with the aid of an insane fundamentalist Islam… So, if we want to remain alive, we will have to kill and kill and kill. All day, every day. If we don’t kill we will cease to exist…..”1

In 2005 Ehud Barak stated on Dutch television2 that – in a secret and illegal retaliatory campaign against the Palestinian hostage takers at the Munich Olympic Winter Games – he personally had murdered thirteen innocent citizens. According to Barak this would teach the world not to fool around with Israel. Barak was and is not prosecuted for premeditated murder and could achieve the position of the country’s prime minister.

Among the settlers in the occupied Palestinian territories are opportunists and extremely violent Israeli’s who aim to occupy East Jerusalem, the Gaza Strip and the West Bank. The Palestinians must be driven out of these territories by all means possible, including murder. The government of Israel supports the settlers in full while they lay there hands on Palestinian property and act out their violence on Palestinians.

The annexation of East Jerusalem by Ehud Olmert while he was the mayor of West-Jerusalem can according to the Fourth Geneva Convention be interpreted as a war crime. After the last elections in Israel Ehud Olmert’s Kadima party won the vote and he is now the Prime Minister of Israel.

Israeli policies are driven by the Zionist ideal of creating a Jewish state, including the Palestinian territories. Israel is aiming systematically at destroying the identity of the Palestinian people. The so called “conflict in the Middle East” between Palestinians and Israel does not exist. Zionist Israel is the problem.

Rogue state

Israel is the world’s sole remaining occupying colonial power. It systematically sabotages all international efforts to end the occupation. In its capacity of occupying power Israel violates numerous obligations emanating from Security Council Resolutions and the Geneva Conventions. It also breaches the provisions of the Universal Declaration of Human Rights.

The USA applies a doctrine and the US-administration labels selected countries as ‘Rogue states’. These countries possess weapons of mass destruction illegally, suppress large populations, torture, keep people in detention on a large scale and commit murder outside their national borders. Israel has adopted as a strategy the execution of land and water grabs, the destruction of Palestinian infrastructure (including in education and health), the carrying out of extraterritorial executions, torture, and collective punishments and keeping thousands of Palestinians imprisoned indefinitely without charge or prosecution. On the basis of the definition by the USA, Israel has ever since its establishment been a monumental Rogue state and a highly active member of the Axis of Evil.

Letter to Dutch ministers

In February Wijenberg wrote to the ministers Bot, van Ardenne-van der Hoeven and Nicolaï, ministers of Foreign Affairs, Development Co-operation and State Secretary of European Affairs respectively. He reminded them that according to article 90 of the Dutch Constitution “The government nurtures the development of the international order of law”. So many previous Dutch governments violated this article when it concerns the Middle East. With referral to the Advisory Opinion of the International Court of Justice of 9 July 2004 Wijenberg calls upon the Dutch ministers to show the world that they are serious about international law, justice and democracy. A copy of the letter was sent to the prime minister Balkenende and the minister of Justice Donner. In his view the United States and the European Union – including the Netherlands – have for too long condoned Israels disrespect for international law.

In its response the ministry of Foreign Affairs replies that the Dutch government is actively engaged in an ongoing dialogue with Israel. Wijenberg questions this policy. “”Since when do we politely ask notorious violaters of international law to stop their daily terrorisation of the Palestinian civilians, with assassinations in broad daylight and theft of property, houses, land and water? Why aren’t the harshest peaceful means used to fight this?”

Cal for sanctions

In the view of Wijenberg the European Union and the Netherlands have become an instrument of Israels foreign policy by ignoring its own core values values and respect for international law and human rights. Europe can play a key role in achieving lasting peace for Israel and its neighbours. If Israel refuses to show respect for international law, heavy sanctions against Israel should be installed.

Adri Nieuwhof is an independent consultant and human rights advocate from the Netherlands.

Endnotes

[1] The Jerusalem Post, Up Front weekend supplement (21 May 2004)

[2] NOVA (15 December 2005)

Reacties uitgeschakeld voor Article from Electronic Intifada [2006]/Former Dutch ambassador calls for sanctions if Israel refuses to comply with International Law

Opgeslagen onder Divers

Article from Gideon Levy in the Haaretz/AN ISRAELI INCURSION INTO GAZA’S RAFAH WILL BE AN UNPRECEDENTED HUMANITARIAN CATASTROPHE

Juli 2014. Het Israëlische leger bombardeert de Gazastrook.

THE DESTRUCTION OF GAZA

Reuters

THE DESTRUCTION OF GAZA

Foreword:

Dear Readers

On the request of drs J Wijenberg, former Dutch ambassador and

an important activist of the Palestinian Case, hereby I publish

the following article of another great activist for Palestinian human rights,

the Israeli journalist Gideon Levy

SEE ALSO

https://en.wikipedia.org/wiki/Gideon_Levy

And see for more information about drs J Wijenberg the Electronic Initfada

article down Below the Gideon Levy article 

ARTICLE FROM THE HAARETZ

GIDEON LEVY

AN ISRAELI INCURSION INTO GAZA’S RAFAH WILL BE AN

UNPRECEDENTED HUMANITARIAN CATASTROPHE

11 FEBRUARY 2024

https://www.haaretz.com/opinion/2024-02-11/ty-article-opinion/.premium/an-israeli-incursion-into-gazas-rafah-will-be-an-unprecedented-humanitarian-catastrophe/0000018d-9435-d443-a19f-fcb529aa0000

All we can do now is to request, beg, cry out: Don’t enter Rafah. An Israeli incursion into Rafah will be an attack on the world’s biggest displaced persons camp. It will drag the Israeli military into committing war crimes of a severity that even it has not yet committed. It is impossible to invade Rafah now without committing war crimes. If the Israel Defense Forces invades

Rafah, the city will become a carmel house.

Around 1,4 million displaced people are now in

Rafah, sheltering in some cases under plastic bags that have been turned into tents. The

American administration, the supposed gatekeeper of Israeli law and

PAGE 2

conscience, has conditioned the invasion of Rafah on an Israeli plan

to evacuate the city. There is not and cannot be any such plan, even if

Israel manages to come up with something. 

It is impossible to transport one million entirely destitute people,

some of whom have been displaced two or three times already, from

one safe place to another, that always turn into killing fields. It is

impossible to transport millions of people as if they were calves

meant for shipment. Even calves cannot be transported with such

cruelty.

There is also nowhere to evacuate these millions of people. In the

devastated Gaza Strip, there is nowhere left to go. If the Rafah

refugees are moved to Al-Mawasi, as the IDF will propose in its

humanitarian plan, Al-Mawasi will become the site of a humanitarian

disaster the likes of which we haven’t seen in the Strip.

Yarden Michaeli and Avi Scharf report that the entire population of the

Gaza Strip, 2.3 million people, is supposed to evacuate into an area of

16 square kilometers (6.2 square miles), about the size of Ben-Gurion

International Airport. All of Gaza in the area of the airport, just

imagine.  

Amira Hass calculated that if only one million people go to Al-Mawasi,

the population density there will be 62,500 people per square

kilometer. There is nothing in Al-Mawasi: No infrastructure, no water,

no electricity, no homes. Only sand and more sand, to absorb the

blood, the sewage, and the epidemics. The thought of this is not only

bloodcurdling, it also shows the level of dehumanization Israel has

reached in its planning.

Blood will be spilled in Al-Mawasi, as it has been spilled recently in

Rafah, the penultimate safe haven offered by Israel. The Shin Bet

security service will come up with some beat officer affiliated with

Hamas who has to be eliminated by dropping a one-ton bomb on the

new tent camp.

Twenty bystanders, most of them children, will be

killed. The military correspondents will tell us, their eyes shining,

about the wonderful work the IDF is doing in liquidating the top

command of Hamas. Total victory is near, Israelis will be sated once

again.

But even through this force-feeding, the Israeli public must wake up,

and with it the Biden administration. This is an emergency more dire

than any other during this war. The Americans must block the

invasion of Rafah with actions, not words. Only they can stop Israel. 

PAGE 3

The conscientious sector of the Israeli public seeks sources of

information other than the cakes for soldiers stations here that call

themselves news channels.

 Watch pictures of Rafah on any foreign

network – you won’t see anything in Israel – and you’ll

understand

why it can’t be evacuated.

ll understand the war crimes that are

rampant here.

On Saturday, the body of six-year-old Hind Hamada – or Rajab, in

some news outlets – was found

The girl had became famous all over

the world after the moments of terror she and her family experienced

on January 29 in the face of an Israeli tank – moments that were

recorded in a phone call with the Palestinian Red Crescent, until heraunt’s screams of terror stopped.

. Seven members of the family were

killed; only little Hind was saved, and her fate had remained a mystery

ever since.

Hind was found dead in her aunt’s burned car 

at a gas station in Khan
Yunis.

She had been wounded, covered by the seven bodies of her

relatives, and she bled to death before she could extricate herselffrom the vehicle.

Hind and her family had responded to Israel’s humanitarian call to evacuate.

Anyone who wants thousands more

Hinds should invade Rafah, whose population will be evacuated to Al-Mawasi.

END OF THE GIDEON LEVY ARTICLE

END OF THE GIDEON LEVY ARTICLE

DOWN BELOW THE GIDEON LEVY ARTICLE:

MORE ABOUT DRS J WIJENBERG

ELECTRONIC INTIFADA

FORMER DUTCH AMBASSADOR CALLS FOR SANCTIONS IF

ISRAEL RFEFUSES TO COMPLY WITH

INTERNATIONAL LAW

19 JUNE 2006

https://electronicintifada.net/content/former-dutch-ambassador-calls-sanctions-if-israel-refuses-comply-international-law/6034

Some weeks ago I heard Jan Wijenberg, a retired Dutch Ambassador, speak about what the International Community could do to break with its complicity to the ongoing violations of international law and human rights by the Israeli regime. Wijenberg served over a decade as an ambassador for the Dutch government in Jemen, Tanzania and Saudi Arabia. He regularly writes to Dutch ministers and politicians to remind them of the responsibility of the international community, and specifically of the Dutch Government and the European Union, to hold Israel accountable to international law. His views are expressed in this article.

Israel is the problem

Quite often is spoken about the conflict in the Middle East between the Palestinians and Israel. If we look at the situation more closely we can observe something different. The media in Israel provide a platform for unpunished, insane calls for murdering peoples and a nation. An example is offered by Professor Arnon Sofer talking about Palestinians living in closed-off Gaza, “…those people will become even bigger animals than they are today, with the aid of an insane fundamentalist Islam… So, if we want to remain alive, we will have to kill and kill and kill. All day, every day. If we don’t kill we will cease to exist…..”1

In 2005 Ehud Barak stated on Dutch television2 that – in a secret and illegal retaliatory campaign against the Palestinian hostage takers at the Munich Olympic Winter Games – he personally had murdered thirteen innocent citizens. According to Barak this would teach the world not to fool around with Israel. Barak was and is not prosecuted for premeditated murder and could achieve the position of the country’s prime minister.

Among the settlers in the occupied Palestinian territories are opportunists and extremely violent Israeli’s who aim to occupy East Jerusalem, the Gaza Strip and the West Bank. The Palestinians must be driven out of these territories by all means possible, including murder. The government of Israel supports the settlers in full while they lay there hands on Palestinian property and act out their violence on Palestinians.

The annexation of East Jerusalem by Ehud Olmert while he was the mayor of West-Jerusalem can according to the Fourth Geneva Convention be interpreted as a war crime. After the last elections in Israel Ehud Olmert’s Kadima party won the vote and he is now the Prime Minister of Israel.

Israeli policies are driven by the Zionist ideal of creating a Jewish state, including the Palestinian territories. Israel is aiming systematically at destroying the identity of the Palestinian people. The so called “conflict in the Middle East” between Palestinians and Israel does not exist. Zionist Israel is the problem.

Rogue state

Israel is the world’s sole remaining occupying colonial power. It systematically sabotages all international efforts to end the occupation. In its capacity of occupying power Israel violates numerous obligations emanating from Security Council Resolutions and the Geneva Conventions. It also breaches the provisions of the Universal Declaration of Human Rights.

The USA applies a doctrine and the US-administration labels selected countries as ‘Rogue states’. These countries possess weapons of mass destruction illegally, suppress large populations, torture, keep people in detention on a large scale and commit murder outside their national borders. Israel has adopted as a strategy the execution of land and water grabs, the destruction of Palestinian infrastructure (including in education and health), the carrying out of extraterritorial executions, torture, and collective punishments and keeping thousands of Palestinians imprisoned indefinitely without charge or prosecution. On the basis of the definition by the USA, Israel has ever since its establishment been a monumental Rogue state and a highly active member of the Axis of Evil.

Letter to Dutch ministers

In February Wijenberg wrote to the ministers Bot, van Ardenne-van der Hoeven and Nicolaï, ministers of Foreign Affairs, Development Co-operation and State Secretary of European Affairs respectively. He reminded them that according to article 90 of the Dutch Constitution “The government nurtures the development of the international order of law”. So many previous Dutch governments violated this article when it concerns the Middle East. With referral to the Advisory Opinion of the International Court of Justice of 9 July 2004 Wijenberg calls upon the Dutch ministers to show the world that they are serious about international law, justice and democracy. A copy of the letter was sent to the prime minister Balkenende and the minister of Justice Donner. In his view the United States and the European Union – including the Netherlands – have for too long condoned Israels disrespect for international law.

In its response the ministry of Foreign Affairs replies that the Dutch government is actively engaged in an ongoing dialogue with Israel. Wijenberg questions this policy. “”Since when do we politely ask notorious violaters of international law to stop their daily terrorisation of the Palestinian civilians, with assassinations in broad daylight and theft of property, houses, land and water? Why aren’t the harshest peaceful means used to fight this?”

Cal for sanctions

In the view of Wijenberg the European Union and the Netherlands have become an instrument of Israels foreign policy by ignoring its own core values values and respect for international law and human rights. Europe can play a key role in achieving lasting peace for Israel and its neighbours. If Israel refuses to show respect for international law, heavy sanctions against Israel should be installed.

Adri Nieuwhof is an independent consultant and human rights advocate from the Netherlands.

Endnotes

[1] The Jerusalem Post, Up Front weekend supplement (21 May 2004)

[2] NOVA (15 December 2005)

Reacties uitgeschakeld voor Article from Gideon Levy in the Haaretz/AN ISRAELI INCURSION INTO GAZA’S RAFAH WILL BE AN UNPRECEDENTED HUMANITARIAN CATASTROPHE

Opgeslagen onder Divers

Document-artikel van oud ambassadeur drs J.J. Wijenberg/HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ARTIKEL 94 EN ISRAEL

DOCUMENT-ARTIKEL VAN OUD-AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG:

HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ART 94 EN ISRAEL

VOORWOORD ASTRID ESSED

Beste Lezers,

Het is mij wederom een Eer, opnieuw een belangrijk stuk van oud ambassadeur en Palestina activist drs J. J. Wijenberg op mijn website te plaatsen.

Zie voor het eerste document, zijn Brief aan de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, noot 1

Dit belangrijke document-artikel is genaamd:

”Het VN Handvest, De Grondwet, artikel 94 en Israel”

De Inhoud [die u al gedeeltelijk kunt aflezen aan de titelkop] spreekt

voor zich en ik schaar mij er achter!

Uiteraard is dit Document op mijn website geplaatst met toestemming

van en op verzoek van de heer Wijenberg

Zie ook onder P/S meer informatie over de heer Wijenberg

ASTRID ESSED

P/S

NOOT 1

EERDER DOCUMENT VAN DRS J. J. WIJENBERG:

OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE

BEVOLKING/BRIEF VAN OUD AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG

AAN DE SECRETARIS GENERAAL VAN HET MINISTERIE VAN BUITENLANDSE ZAKEN

[OP HAAR WEBSITE GEPLAATST DOOR ASTRID ESSED OP VERZOEK VAN

EN MET TOESTEMMING VAN DE HEER WIJENBERG]

OF

https://astridessed.weebly.com/blog/over-de-israelische-genocide-op-de-palestijnse-bevolkingbrief-van-oud-ambassadeur-drs-j-j-wijenberg-aan-de-secretaris-generaal-van-het-ministerie-van-buitenlandse-zaken

AANVULLENDE INFORMATIE OVER DE HEER WIJENBERG

WIKIPEDIA

JAN WIJENBERG

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Wijenberg

ZIE OOK OP WEBSITE ASTRID ESSED

https://www.astridessed.nl/?s=Wijenberg

EN DAN HIERBIJ HET DOCUMENT-ARTIKEL VAN DRS J. J. WIJENBERG:

”HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ARTIKEL 94 EN ISRAEL

HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ART 94 EN ISRAEL

Het VN-Handvest, de Grondwet, art. 94 en Israël

Jan Wijenberg

Den Haag

2024-01-03

i n h o u d s o p g a v e

Conclusies en aanbevelingen

1. Het Handvest van de Verenigde Naties

2. Toetredingsvoorwaarden Israël tot de VN

3. De Advisory Opinion van het Internationaal Gerechtshof, 9 juli 2004

– de letter van de tekst

– en de praktijk van het Israëlische regime

4. Genocide

– de definitie

– het Russell Tribunaal, Brussel, 2014-09-24, vindt bewijs voor

aanzetten tot genocide en misdaden tegen de menselijkheid in Gaza

5. Hamas, de legitieme Palestijnse politieke partij

6. Iran, Netanyahu’s noodzakelijke vijand

7. De Grondwet, art. 94

8. De rechter, een Constitutioneel Hof of de Grondwet, art. 120 ?

9. Het Internationaal Gerechtshof en Israël

2

Conclusies en aanbevelingen

In de context van de Israëlische VN-Toetredingsvoorwaarden zijn zowel het VN-

Handvest als de Advisory Opinion van het Internationaal Gerechtshof – beide van

hogere rechtskracht dan het Nederlandse recht [de Grondwet, art. 94] – in de nationale

politiek dode letters geworden.

De doelstelling van het Israëlische regime was en is het creëren van het, onder het

internationaal recht illegale, ‘Eretz- of Groot-Israël’. De politiek-zionistische praktijk

was en is genocide op de oorspronkelijke – Palestijnse – bevolking. De aanval van

Israël op de Gazastrook na 7 oktober 2023 is dan ook één van de vele aanslagen op

het door Israël de facto bezette zuidelijk deel van de door de VN Algemene

Vergadering erkende soevereine staat Palestina.

Hamas is een legitieme Palestijnse politieke partij die streeft naar genormaliseerde

relaties met Israël conform de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 9 juli

2004. Deze is de enige geloofwaardige partner voor een duurzame vrede met Israël. In

strijd met deze uitspraak en het grondwetsartikel 94, heeft ook Nederland – onder

illegale Israëlische doelstellingen en oneigenlijke druk van het CIDI en andere

Nederlands/joodse pressiegroepen – Hamas op een lijst van ‘groeperingen met een

terroristisch oogmerk’ opgenomen. De uitval in Israël van Hamas en andere door het

Israëlische regime onderdrukte organisaties heeft tenminste drie verschillende

betekenissen: een wanhoopsdaad, een verzetsdaad en een bericht aan de

buitenwereld: wij willen jullie aandacht. De joodse opstand in Polen werd gezien as

een heldendaad. Nederlandse verzetsstrijders tegen nazi-Duitsland werden met eer

overladen en nooit vervolgd.

De letterlijke tekst in het Farsi [en de vertaling] van de uitspraak van de niet bijzonder

invloedrijke president Mahmoud Ahmadinejad zei nooit dat Iran een rol zou willen

spelen in Netanyahu’s bewering dat zijn land de Israëliërs in zee zou drijven. Israëls

premier heeft Iran voor binnenlandse doeleinden als dè grootste existentiële

bedreiging voor Israël nodig.

Waarom worden – ook door Nederland – moedige Palestijnse verzetsstrijders tegen

nazi-Israël gecriminaliseerd en wordt Hamas als een terroristische organisatie

weggezet?

Waarom gehoorzamen wij aan Netanyahu’s instructies en plaatsen wij, naast Hamas,

ook Iran op onze terroristen lijst?

Al deze ontwikkelingen tasten de rechtsstatelijkheid van Nederland aan. Wanneer het

Israëlische bewind op de politieke agenda staat, schenden talrijke parlementsleden en

bewindspersonen vrijwel achteloos en veelvuldig hun ambtseed op de Grondwet. Er

moet onmiddellijk een einde komen aan de teloorgang van de rechtsstaat Nederland.

Op 28 december 2023 bracht Zuid-Afrika de eerste aanzet naar een genocide

aanklacht tegen Israël bij het Internationaal Gerechtsfhof in.

Waar politici kwetsbaar zijn voor de verleidingen van de waan van de politieke dag, is

het Grondwetsartikel 120 – de politieke klasse keurt zijn eigen politieke keuzes – een

overbodige luxe en een groot risico.

De constitutionele toetsing door vele rechters vergt specifieke kennis en is in de

praktijk onwerkbaar. Een professioneel Constitutioneel Hof zal in de hoogst-

noodzakelijke checks and balances voorzien.

De Raad van State kan specifieke deskundigheid en een adviesfunctie opbouwen.

Deze zullen te zijner tijd aan het Constitutioneel Hof worden overgedragen.

3

1. het Handvest van de Verenigde Naties

San Francisco, 26 juni 1945

WIJ, DE VOLKEN VAN DE VERENIGDE NATIES, VASTBESLOTEN

komende geslachten te behoeden voor de gesel van de oorlog, die tweemaal in ons leven

onnoemelijk leed over de mensheid heeft gebracht, en opnieuw ons vertrouwen te

bevestigen in de fundamentele rechten van de mens, in de waardigheid en de waarde van

de menselijke persoon, in gelijke rechten voor mannen en vrouwen, alsmede voor grote en

kleine naties, en

omstandigheden te scheppen waaronder gerechtigheid, alsmede eerbied voor de uit

verdragen en andere bronnen van internationaal recht voortvloeiende verplichtingen kunnen

worden gehandhaafd, en

sociale vooruitgang en hogere levensstandaarden in grotere vrijheid te bevorderen.

EN TE DIEN EINDE

verdraagzaamheid te betrachten en in vrede met elkander te leven als goede naburen, en

onze krachten te bundelen ter handhaving van de internationale vrede en veiligheid, en door

het aanvaarden van beginselen en het invoeren van methodes te verzekeren, dat

wapengeweld niet zal worden gebruikt behalve in het algemeen belang, en gebruik te maken

van internationale instellingen van de economische en sociale vooruitgang van alle volken,

HEBBEN BESLOTEN ONZE INSPANNINGEN TE VERENIGEN OM DEZE

DOELSTELLINGEN TE VERWEZENLIJKEN.

dienovereenkomstig hebben onze onderscheiden regeringen […] overeenstemming bereikt

over dit Handvest van de Verenigde Naties en richten zij hierbij een internationale

organisatie op, die de naam zal dragen van de Verenigde Naties.

Hoofdstuk I werkt ‘de doelstellingen en beginselen’ nader uit. Hoofdstuk VI gaat nader in op

‘vreedzame regeling van geschillen’ en Hoofdstuk VII bepaalt het ‘optreden met betrekking tot

bedreiging van de vrede, verbreking van de vrede en daden van agressie’.

2. Toetredingsvoorwaarden Israël tot de VN

Israël is, met instemming van onder andere Nederland, in 1947, 1948 en 1949 verplichtingen

aangegaan. Onder de toetredingsvoorwaarden van Israël voor het lidmaatschap van de Verenigde

Naties is de erkenning van de ‘Arabische’ staat – nu bekend als de staat Palestina – opgenomen. De

Israëlische delegatie vond de belofte Palestina als staat te erkennen destijds slechts een politiek

spelletje, nodig en nuttig om de toelating van Israël tot de VN te realiseren. Israël was en is nog steeds

nalatig.

Ondanks obstructie van Israël en de Verenigde Staten, erkende de VN-Algemene Vergadering

[AVVN] uiteindelijk met een overgrote meerderheid Palestina op 29 november 2012 als staat – niet-

lid. Deze positie is te vergelijken met die als waarnemer van Vaticaanstad. Het was wel de bedoeling

dat Palestina zou doorgroeien naar het volledige VN-lidmaatschap.

Een overgrote meerderheid van de AVVN heeft Palestina inmiddels erkend. Nederland is nog steeds

nalatig in de plicht Palestina als staat te erkennen en dient deze onverwijld te honoreren. Ook heeft

ons land de taak om duidelijk te maken dat Israël eveneens de plicht heeft de staat Palestina

onmiddellijk te erkennen.

3. De Advisory Opinion van het Internationaal Gerechtshof, 9 juli 2004

Deze Advisory Opinion [AO] werd op verzoek van de VN-Algemene Vergadering uitgebracht. Deze

is, zoals ook uit het woordgebruik blijkt, volledig gebaseerd op bestaand internationaal recht. De

AVVN eiste tijdens de 10 de Buitengewone Zitting van 20 juli 2004 met een overweldigende

meerderheid [150-6-10] van Israël de naleving van de Advisory Opinion van het Internationaal

Gerechtshof.

4

de letter van de tekst

– Israël staat onder een verplichting zich vreedzaam, zonder voorafgaande voorwaarden en

zonder landruil achter de Bestandslijn van voor 1967 terug te trekken. Pas nadat deze

terugkeer heeft plaatsgevonden, kunnen de finale status onderhandelingen tussen de staat

Israël en de staat Palestina worden gevoerd. Het Internationaal Gerechtshof acht de ideologie

van Eretz- of Groot-Israël illegaal;

– Israël staat onder een verplichting de muur, voor zover gebouwd op Palestijns gebied, te

ontmantelen en de getroffenen schadeloos te stellen;

– Alle staten staan onder een verplichting om de illegale situatie als gevolg van de bouw van de

muur niet te erkennen;

– Israël staat onder een verplichting zich strikt te houden aan het internationaal humanitaire

recht zoals vastgelegd in de Vierde Geneefse Conventie;

– Staten die deze Conventie evenals Israël hebben bekrachtigd – zoals ook Nederland – staan

onder een verplichting van Israël af te dwingen dat deze zich daaraan houdt.

en de praktijk van het Israëlisch regime

Een uiterst beperkte selectie van sinds lang bekende Israëlische uitspraken:

Wij moeten terreur, moord, intimidatie, land in beslag nemen gebruiken, en alle sociale

diensten afsluiten om ons in Galilea te ontdoen van zijn Arabische bevolking.

Israel Koenig, “Het Koenig Memorandum” 1979

De Palestijnen zijn beesten die op twee benen lopen.

Menachim Begin, 1982

De Palestijnen zullen als sprinkhanen worden verpletterd …. hoofden tegen rotsblokken en

muren gebeukt.

Premier Yitzhak Shamir, 1 april 1988

Wij zullen onevenredig geweld gebruiken en grote schade en vernietiging veroorzaken. Vanuit

ons standpunt zijn dit geen burgerlijke dorpen, het zijn militaire bases. Dit is geen aanbeveling,

voor dit plan is de volmacht al verstrekt.

de Dahiya doctrine, Majoor Generaal Gadi Eisenkot, 3 oktober 2008

4. Genocide

Genocide betekent niet noodzakelijkerwijs de onmiddellijke ondergang van een

natie …. Het betekent eerder een gecoördineerd plan van verschillende acties

gericht op het vernietigen van het leven van nationale groepen, met als doel de

ondergang van diezelfde groepen. De doelen van zo’n plan zouden zijn: het

afbreken van de politieke en maatschappelijke instituten, van de cultuur, de

taal, nationale gevoelens, religie, vrijheid, waardigheid en zelfs van de levens

van de personen die tot zulke groepen behoren.

Raphael Lemkin, de Pools-joodse rechtsgeleerde die streefde naar een Genocide Conventie. Zijn definitie is van 1943

Russell Tribunaal vindt bewijs voor aanzetten tot genocide en misdaden tegen de

menselijkheid in Gaza, 2014-09-24

De spoedzitting van het Russell Tribunal on Palestine op 24 september [2014] in Brussel over

de Israëlische operatie “Protective Edge” heeft bewijs gevonden van oorlogsmisdaden, misdaden

tegen de menselijkheid, moorden, uitroeiing, vervolging en het aanzetten tot genocide.

5

De jury rapporteerde: ‘Het cumulatieve effect van de jarenlange politiek van collectieve

bestraffing in Gaza blijkt levensomstandigheden tot stand te brengen die leiden tot de incrementele

vernietiging in de Gazastrook van de Palestijnen als een groep.’

‘Het Tribunaal beklemtoont het potentieel van een regime om te evolueren van vervolging

naar genocide. Gezien de duidelijke escalatie in het fysiek en retorisch geweld in Gaza in de zomer

van 2014, benadrukt het Tribunaal de verplichting van alle staten betrokken bij de Genocide

Conventie van 1948 om actie te ondernemen in het kader van het Handvest van de Verenigde Naties

die ze geschikt zien voor de preventie en onderdrukking van daden van genocide.’

De jury aanhoorde bewijzen van ooggetuigen van de Israëlische aanvallen tijdens de Gaza-

oorlog van 2014: de journalisten Mohammed Omer, Max Blumenthal, David Sheen, Martin Lejeune,

Eran Efrati en Paul Mason, de chirurg Mads Gilbert, Mohammed Abou Arab, de genocide-expert Paul

Behrens, kolonel Desmond Travers en Ivan Karkashian van Defence for Children International.

Betreffende de misdaad van het aanzetten tot genocide ontving het Tribunaal bewijs ‘van een

opstoot van racistische retoriek en aansporing tijdens de zomer van 2014. Er is bewijs dat dergelijke

aansporing gebeurde op verschillende niveaus in de Israëlische samenleving, in zowel traditionele als

sociale media, en door zowel voetbalfans, politieagenten, mediacommentatoren, religieuze leiders,

politici en ministers.’

Het Tribunaal vond ook bewijs voor de volgende oorlogsmisdaden:

 – opzettelijke doding

– extensieve vernietiging van eigendommen zonder militair doel

– opzettelijke aanvallen tegen de burgerbevolking en burgerlijke doelen

– disproportioneel gebruik van geweld

– aanvallen tegen religieuze gebouwen en onderwijsinstellingen

– het inzetten van Palestijnen als menselijk schild

– het gebruik van wapens en projectielen en methodes van oorlogsvoering die onnodige letsels

toebrengen en willekeurig ingezet worden

– het gebruik van geweld om terreur te verspreiden onder de bevolking

Het Tribunaal stelde verder: ‘het wordt erkend dat, in een situatie waar misdaden tegen de

menselijkheid ongestraft gepleegd worden en waar direct en publiek aanzetten tot genocide manifest

aanwezig in de samenleving, het zeer denkbaar is dat individuen of de staat deze voorwaarden

gebruiken om de misdaad van genocide te plegen.’

  ‘We hebben een reële angst dat in een omgeving van straffeloosheid en het gebrek aan

sancties van ernstige en herhaalde misdaden, de lessen van Rwanda en andere massawreedheden

opnieuw in de wind geslagen worden’

Het Tribunaal roept Israël op om haar verplichtingen in het kader van het internationaal recht

na te komen en roept Palestina op om onverwijld toe te treden tot het Statuut van Rome inzake het

Internationaal Gerechtshof, volledig meewerkt aan de onderzoekscommissie van de VN-

Mensenrechtencommissie en zich volledig inzet  voor de mechanismen van het internationaal recht.

Het Tribunaal herinnert er alle staten aan om mee te werken aan het beëindigen van elke

illegale situatie voortvloeiend uit de Israëlische bezetting, belegering en misdaden in de Gazastrook.

In het licht van de verplichting om geen steun te verlenen, moeten alle staten de nodige

stappen ondernemen om voldoende druk uit te oefenen op Israël, met inbegrip van het opleggen van

sancties, het verbreken van diplomatieke betrekkingen door internationale organisaties, of bij gebrek

aan consensus, het verbreken van bilaterale relaties met Israël.

Het Tribunaal roept alle staten op aan hun plicht te vervullen ‘om gepast actie te ondernemen

tot preventie en onderdrukking van daden van genocide.’

Het Tribunaal stelde haar bevindingen voor in het Europees Parlement op donderdag. [2014-

09-25]

5. Hamas, de legitieme Palestijnse politieke partij

Hamas vestigde zich als een vrijwilligersorganisatie die de Palestijnse bevolking diensten verleende

waar de overheid gaten liet vallen: vooral gezondheidszorg, onderwijs en veiligheid. Aanvankelijk

werd deze beweging door Israël gesteund, voornamelijk om Fatah te verzwakken.

6

De organisatie groeide geleidelijk uit tot een legitieme politieke partij in de soevereine staat Palestina.

De populariteit onder de bevolking bleek in 2006. Toen won Hamas de eerlijk verlopen verkiezingen

met een absolute meerderheid. De tegenpartij, Fatah, organiseerde samen met Israël, de VS en een

aantal EU-lidstaten, een regelrechte staatsgreep. Alleen in Gaza wist Hamas zich te handhaven. Omdat

de Fatah-president al bijna 23 jaar geen nieuwe verkiezingen durft uit te schrijven, mag Hamas nog

steeds en volkomen legitiem regeringsverantwoordelijkheid opeisen.

Hamas biedt Israël, langs de lijnen van de Arabische Liga en conform het internationaal recht, 1 steeds

normalisering van de betrekkingen aan en een Hudna, in de Arabische traditie een tienjarige status

quo.

Terecht beschouwt het Israëlische regime vanuit hun misdadige optiek het capabele Hamas het

belangrijkste obstakel voor de illegale ambitie om Eretz- of Groot-Israël te realiseren.

De uitval van 7 oktober jl. van Hamas en andere organisaties op Israël was het gevolg van 17 jaar

Israëlische bezetting. De structureel slechte kwaliteit van de officiële Israëlische ‘voorlichting’ in

aanmerking nemend, dienen beweringen over misdaden die Hamas c.s. in Zuid-Israël zouden hebben

begaan onafhankelijk en zorgvuldig op het waarheidsgehalte moeten worden onderzocht.

Hamas – de enige hoop op een rechtvaardige, dus duurzame vrede – dient met onmiddellijke ingang

van de EU-terroristenlijst verwijderd te worden.

De Israëlische militaire operatie tegen de Gazastrook was jarenlang voorbereid en is een grove aanslag

op de soevereine staat Palestina. De Nederlandse politieke klasse staat, zoals nu weer blijkt, daarin

met een ruime meerderheid solide achter het Israëlische bewind. Dat een meerderheid van de

kiesgerechtigden dat ook zou vinden, is hoogst twijfelachtig.

De talrijke verkiezingsdebatten, gehouden in de aanloop van 22 november 2023, waren een duidelijke

aanwijzing dat Israël “vanwege het te gevoelige karakter van het onderwerp” vrijwel geheel door de

nationale politieke klasse werd vermeden. Nog steeds wordt in de Nederlandse media niet of

nauwelijks het woord gegeven aan de (Nederlandse) Palestijnen.

6. Iran, Netanyahu’s noodzakelijke vijand

De letterlijke tekst in het Farsi [en de vertaling] van de uitspraak van de niet bijzonder invloedrijke

president Mahmoud Ahmadinejad zei: zoals de Sjah van Perzië, de Sovjet Unie en het Apartheid Zuid-

Afrika zijn verdwenen, zal ook ‘de zionistische entiteit’ verdwijnen. Hij zei niet dat Iran daarin een rol

zou willen spelen.

Decennialang worden de joods-Israëliërs decennialang gehersenspoeld. Een ruime meerderheid is

bijgevolg extreem angstig en extreem agressief. Netanyahu wil die angst en die agressie onderhouden

en beweerde dat Iran de Israëliërs in zee wilde drijven. In zijn optiek en beleid moet Iran als de

grootste existentiële bedreiging voor Israël centraal staan en blijven.

De atoommacht Israël bedreigt de bevolking van Iran. Een verantwoordelijke overheid organiseert de

tegenmacht, bijvoorbeeld met een effectief systeem van atoomwapens.

Iran hoort niet thuis op de EU-lijst van terroristenlanden.

7. De Grondwet, art. 94

Voorrang internationale rechtsorde boven nationale wet 

Binnen het Koninkrijk geldende wettelijke voorschriften vinden geen toepassing, indien deze

toepassing niet verenigbaar is met een ieder verbindende bepalingen van verdragen en van besluiten

van volkenrechtelijke organisaties.

1 Israël staat onder een verplichting zich vreedzaam, zonder voorafgaande voorwaarden en zonder landruil

achter de Bestandslijn van voor 1967 terug te trekken. Pas nadat deze terugkeer heeft plaatsgevonden, kunnen de

finale status onderhandelingen tussen de staat Israël en de staat Palestina worden gevoerd. Het Internationaal

Gerechtshof acht de ideologie van Eretz- of Groot-Israël illegaal.

7

Die grondwettelijke bepaling is dus voor iedereen in de Nederlandse samenleving bindend. Op wie de

eed van trouw aan de Grondwet hebben afgelegd – de leden van de Staten-Generaal, de

bewindspersonen en ambassadeurs – berust een extra zware verantwoordelijkheid.

De uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 9 juli 2004 begint als volgt:

Hugo Grotius [1583-1645]: Pacta sunt servanda – overeenkomsten moeten worden nagekomen.

Hierboven onder ad 3 werd vastgesteld welke internationale bepalingen voor Nederland in relatie tot

Israël dwingend recht zijn.

De beleidsvoornemens voor het Israëlbeleid van de aantredende coalitie regering dienen de VN-

Toetredingsvoorwaarden en de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof niet alleen te

onderschrijven. Deze zijn eveneens het vertrekpunt van en de taakopdracht voor het Nederlandse

Israëlbeleid. De beleidsparagraaf en de begeleidende Memorie van Toelichting dienen de

doelstellingen en de operationele beleidsvoornemens tot in detail en kristalhelder te hebben vorm

gegeven. Er mag geen licht zitten tussen het internationaal recht en de Grondwet enerzijds en de

geoperationaliseerde beleidsvoornemens anderzijds. De regering dient elk half jaar aan het parlement

verslag te doen van de vorderingen en de vertragingen.

8. De rechter, een Constitutioneel Hof of de Grondwet, art. 120?

“Constitutionele toetsing door de rechter houdt in dat de rechter toetst (of mag toetsen) of wetten al

dan niet in overeenstemming zijn met de Grondwet. Het huidige artikel 120 van de Grondwet bepaalt

dat de rechter niet mag beoordelen of wetten en verdragen in strijd zijn met de Grondwet. Nederland

kent momenteel, anders dan bijvoorbeeld in Duitsland, Frankrijk en Scandinavische landen dus geen

constitutionele toetsing door de rechter. De constitutionele toetsing wordt in Nederland overgelaten

aan de wetgever: de wetgever, dus Tweede en Eerste Kamer en de regering, moeten er op letten dat de

wetten die zij maken niet in strijd zijn met de Grondwet.

Wel kent de Grondwet de mogelijkheid tot verdragtoetsing. Het huidige artikel 94 stelt dat

Nederlandse wetgeving niet van toepassing is als deze in strijd is met internationale verdragen. Door

deze bepaling heeft de afgelopen decennia het internationaal recht een belangrijke plaats ingenomen in

de nationale rechtsontwikkeling van de grond- en mensenrechten.

Tussen 2002 en 2018 lag er een voorstel tot Grondwetsherziening klaar om constitutionele toetsing

mogelijk te maken, maar dat haalde de eindstreep niet. *) In 2018 pleitte de Staatscommissie

parlementair stelsel in haar eindrapport voor het instellen van een constitutioneel hof. In reactie op het

advies van de staatscommissie heeft het kabinet echter besloten om hiertoe geen voorstel tot wijziging

van de Grondwet te doen. In 2022 bracht de Raad van State **) een zienswijze uit, waarin afschaffing

van het toetsingsverbod werd bepleit, echter zonder apart constitutioneel hof.”

Bron: constitutionele toetsing, De Nederlandse Grondwet, denederlandsegrondwet.nl

*) Het voorstel was een initiatief van GroenLinks. De stemming in de Tweede Kamer over de

grondwetswijziging vereiste een twee/derde meerderheid. De VVD stemde tegen. Daarmee werd de

eindstreep niet gehaald.

**) In een brief van 22 april 2022 gaf de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van

State zijn visie. Hij is tegen het instellen van een constitutioneel hof en pleit ervoor dat elke rechtelijke

instantie de mogelijkheid voor constitutionele toetsing moet krijgen.

De Russische agressie tegen Oekraïne vestigde de politieke en de juridische schijnwerpers op een al

langer bestaande tweespalt. Vrijwel onmiddellijk na de Russische inval werd deze, op grond van

deugdelijke argumentatie ontleend aan het internationaal recht, veroordeeld.

Al snel volgden wereldwijd commentaren: waarom wordt Rusland wel ter verantwoording geroepen

en Israël al zo’n 75 jaar niet? Toen was er nog geen sprake van de Israëlische aanslag na 7 oktober

2023 op de soevereine staat Palestina. Is dit meten met twee maten? Zonder enige twijfel. Tijdens de

campagne als opmaat van de verkiezingen van 22 november 2023 kwam een reeks politieke

8

vraagstukken de revue. Het bleef oorverdovend stil over de twee belangrijke, om niet te zeggen dé

belangrijkste veiligheidsvraagstukken: Rusland en Israël.

Bij gebrek aan een solide juridische traditie in vooral het internationaal recht, neemt dit manco in

Nederland de vorm van een constitutionele crisis aan. De gesignaleerd tweespalt kan de positie van het

staatshoofd aantasten. Hij is weliswaar onschendbaar, maar de verantwoordelijke demissionaire

‘ministers’ schenden achteloos en routinematig hun eed op de Grondwet. De vooruitzichten op een

grondwettelijk klemvast kabinet zijn ronduit negatief.

Het internationaal recht is een enigszins apart staand juridisch vak. In Nederland is de kennis en

ervaring ook erg dun gezaaid. Het toekennen van de constitutionele toetsing aan rechters vergt een

aanzienlijke verbetering in de algemeen voor handen zijnde kennis van die specialisatie, inclusief de

omvangrijke dimensie van het internationaal recht. Om die redenen gaat de voorkeur uit naar een

gespecialiseerd Constitutioneel Hof. De Raad van State zou kunnen voorzien in een tijdelijke

gespecialiseerde adviserende afdeling.

9. Het Internationaal Gerechtshof en Israël

Robert Herbst berichtte op 31 december 2023 in Mondoweiss: South Africa appeals to the

International Court of Justice: Stop Israel’s genocide in Gaza.

Het 17 bladzijden lang artikel is een samenvatting van het 84 pagina’s omvattende Zuid-Afrikaanse

document. Hierbij enige saillante passages uit het artikel.

“On Thursday, December 28, South Africa filed an Application Instituting Proceedings at

the International Court of Justice to commence proceedings in a legal forum against Israel for its

genocide in Gaza, and to press for “provisional measures” – a preliminary order requiring the Israel

Government and military to cease their genocidal acts in Gaza pending a full hearing by the court.

South Africa’s Application is 84 pages long and devastating – to the State of Israel, to its Jewish

political and military leaders and personnel committing the genocidal acts and speaking openly of

their genocidal intent, to those in Israel, America, and Europe standing so firmly in support of

them, and to the Jewish people in whose name Israel purports to act.

The Application lays out these genocidal acts and statements in horrifying detail, after noting the

contextual background so often missing in diplomatic and mainstream media discussion of the

Gaza war. Israel’s acts of genocide, says South Africa: […]

Israel has already issued its first broadside condemning South Africa for launching its case against

it, calling upon the ICJ “to completely reject South Africa’s baseless claims.”  The Israeli Foreign

Ministry’s statement called it a “blood libel” by a nation cooperating with a terrorist organization,

and claimed that its army directs its military efforts only against Hamas. 

Genocidal Intent

No one who reads South Africa’s Application for themselves could possibly credit Israel’s claim

above because the statements of senior Israeli officials demonstrating genocidal intent are

displayed in all their infamy – from the Prime Minister, President and Minister of Defense on down

— proving that Israel is deliberately fighting a war against the entire Palestinian population of

Gaza. Here are some of the most disgusting morsels: […]

The Application draws the only possible conclusion:  

9

The above statements by Israeli decision-makers and military officials indicate in and of themselves a clear

intent to destroy Palestinians in Gaza as a group “as such.” They also constitute clear direct and public

incitement to genocide, which has gone unchecked and unpunished. The clear inference from the acts of the

Israeli army on the ground — including from the vast number of civilians killed and injured, and the scale of

displacement, destruction and devastation wrought in Gaza — is that those genocidal statements and

directives are being implemented against the Palestinian people.  

The Application goes on to quote IDF soldiers stationed on the ground in Gaza whose observations

support that conclusion, along with similar widespread genocidal rhetoric among non-cabinet

Knesset members, Israeli media and civil society generally.  The fundamental theme is that there

are no innocents in Gaza, only 2.3 million terrorists, who must be wiped out — Dresden and

Hiroshima often cited as positive examples.

All this convincingly proves that Israel’s response to the October 7 attack was not primarily

targeted at Hamas, as Israel claims, but rather at the Gaza population as a whole, designed to

inflict maximum collective punishment on non-combatants, and to encourage, if not require, the

entire Gazan population to leave, after which they would not be permitted to return.  This huge

ethnic cleansing dwarfs that of 1948. With its intent to destroy a large part of the Palestinian group

remaining in Palestine clearly established, Israel’s acts set forth in excruciating detail in the

Application constitute genocide. 

Genocidal acts 

And they are truly nauseating to read, digest and contemplate.  They are summarized as

follows: “(1) killing Palestinians in Gaza, including children, in large numbers; (2) causing serious

bodily and mental harm to Palestinians in Gaza, including Palestinian children; and inflicting on

them conditions of life intended to bring about their destruction a group.  Those conditions include:

(3) expulsions from homes and mass displacement, alongside the large-scale destruction of homes

and residential areas; (4) deprivation of access to adequate food and water; (4) deprivation of

access to adequate medical care; (5) deprivation of access to adequate shelter, clothes, hygiene

and sanitation; and (6) the destruction of the life of the Palestinian people in Gaza; and (7)

imposing measures intended to prevent Palestinian births.”

I am going to try to give you a sense of the evidence South Africa’s lawyers have compiled in each

of these sections, but to really appreciate the gruesome reality of what Israel has done and

continues to do, it is worth reading them in their entirety.

[Deze onderbouwing werd in deze beknopte weergave kortheidshalve weggelaten]

The relief sought 

After its detailed recitation of the evidence of the Jewish State’s genocidal acts and intent, South

Africa asks the ICJ to declare that Israel has breached its obligations as a State Party to the

Genocide Convention by committing genocide in relation to Palestinians in Gaza; that Israel must

cease forthwith all its genocidal acts; ensure that all persons committing, conspiring, attempting,

inciting, or complicit in them are punished by Israeli or international tribunals; collect and conserve

the evidence of genocide; perform the obligations of reparation in the interest of Palestinian

victims, such as allowing the safe and dignified return of forcibly displaced or abducted

Palestinians to their homes and providing for the reconstruction of what it has destroyed in Gaza;

and offer assurances and guarantees of non-repetition of its Convention violations.

10

Request for “Provisional Measures”

In light of the “ongoing, extreme and irreparable harm being suffered by Palestinians in Gaza” and

the flagrancy of Israel’s violations of the Genocide Convention, the Application requests the

preliminary relief of “Provisional Measures” under ICJ Rules and precedent that permit such

measures when at least some of the genocidal acts alleged are “capable of falling within the

provisions” of the Convention.  South Africa argues that the mass killing, the serious bodily and

mental harm imposed, the deliberate infliction of conditions of life calculated to bring about the

destruction of Palestinians in Gaza, and the imposition of measures intended to prevent births

within the group, all qualify.  

According to South Africa, previous decisions of the ICJ in Croatia’s and Bosnia’s genocide cases

against Serbia have held that methods of physical destruction other than killing, employed to seek

the death of the members of the group, are “capable of falling within the Convention’s

provisions.”  These include deprivation of food, medical care, shelter or clothing, lack of hygiene,

systematic expulsion from homes, or exhaustion as a result of physical exertion, subjecting the

group to a subsistence diet; failing to provide for adequate medical care, and generally creating

circumstances that would lead to a slow death, such as the lack of proper food, water, shelter,

clothing and sanitation.  The facts detailed in South Africa’s Application support its contention that

Israel has employed all these methods of physical destruction and will likely continue to do so. 

If the Court agrees, it could order significant preliminary relief before the case comes on for

hearing on the merits of South Africa’s claims.

ICJ jurisdiction

This case comes to the ICJ under its “Contentious Case” jurisdiction, which permits it to entertain a

dispute between two UN member states who are also parties to a treaty containing a provision

whereby, in the event of a disagreement over the interpretation or application of the treaty, one

of them may refer the dispute to the Court. South Africa and Israel are both UN members and

parties to the Genocide Convention, Article IX of which provides that disputes between

Contracting Parties relating to its interpretation, application or fulfilment, including the

responsibility of a State for genocide, shall be submitted to the ICJ at the request of any of the

parties to the dispute. South Africa recites that it has repeatedly made clear to Israel since October

30 that its actions in Gaza constitute genocide, most formally and directly by sending a “Note

Verbale” on December 21 to the Israeli Embassy in South Africa. On November 17, South Africa

was one of five nations to refer the genocide question to the International Criminal Court.

Although Israel has not responded to the Note Verbale, its public rejection of any suggestion that

its attacks on Gaza meet the legal definition of genocide, or that Israel has violated its obligations

under the Convention, serves, under the Court’s statute and case law, to establish, in South

Africa’s view, a cognizable “dispute” over the interpretation and application of the Convention,

and the Court’s jurisdiction to hear and decide it. It appears to be a strong argument for

jurisdiction, and Israel’s initial statement, while brief and preliminary, challenged South Africa’s

claims as “baseless” on the merits but did not appear to contest the Court’s jurisdiction.

Potential outcomes and implications     

With respect to the merits, South Africa’s lawyers have made a compelling case of Israel’s

genocidal acts and intent, and for the preliminary relief sought. South Africa is not alone. The

11

Presidents or other state officials of Algeria, Bangladesh, Bolivia, Colombia, Cuba, Egypt, Honduras,

Iran, Iraq, Jordan, Libya, Malaysia, Namibia, Pakistan, Syria, Turkiye, Tunisia, and Venezuela – all

State Parties to the Genocide Convention – have, according to the Application, described or

referred to Israel’s actions as genocide. They might lend support to South Africa’s case before the

ICJ.

As a member of the UN, Israel has an obligation to comply with the judgment of the ICJ in any

“contentious case” to which it is a party. If it fails to do so, resort may be had to the Security

Council, which can decide upon measures to be taken to give effect to the judgment. Of course,

the United States has often protected Israel in the Security Council with its veto before and may

well do so again in the event of preliminary Provisional Measures or a merits judgment adverse to

Israel. To be sure, Israel ignored the Court’s 2004 non-binding advisory opinion that the separation

wall was illegal, issued under its “Advisory Proceedings” jurisdiction. But that was different from

the binding judgment that Israel may face here under the Court’s “Contentious Case” jurisdiction.

And that was a wall. Genocide just might be different, especially if the Judgment is unanimous and

as well documented and reasoned as South Africa’s Application.  

Robert Herbst

Robert Herbst is a civil rights lawyer. He is co-chair of the board of ICAHD-USA and was chapter

coordinator for Westchester Jewish Voice for Peace from 2014-2017. He has served as an

independent investigator and prosecutor for the Special Court for Sierra Leone and the Residual

Mechanism of the International Criminal Tribunal for Rwanda.

EINDE

Reacties uitgeschakeld voor Document-artikel van oud ambassadeur drs J.J. Wijenberg/HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ARTIKEL 94 EN ISRAEL

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Luchtaanvallen op Jemen: met koloniale misdaad wordt genocide gesteund

LUCHTAANVALLEN OP JEMEN: MET KOLONIALE MISDAAD

WORDT GENOCIDE GESTEUND

WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 12 januari 2024 door egel

vrijdag 12 januari 2024

De Verenigde Staten en Groot-Brittannië hebben in de nacht van 11 op 12 januari luchtaanvallen gelanceerd op Jemen. Doelwit zijn posities en bases van de Houthi-beweging. En jaweel, ‘Nederland ondersteunt’,(1) het zal weer eens niet. Het is een schandalige en misdadige escalatie, die we actief tegen horen te werken met protest en meer.

Waaar gaat het om? De Houthi’s vormen een gewapende beweging die een deel van Jemen beheerst, en van daaruit drone-aanvallen uitvoert op schepen die door de Rode Zee varen. Die drone-aanvallen zijn een uiting van woede over de Israëlische genocide in Gaza, van solidariteit met de Palestijnen die dag in dag uit door Israël gebombardeerd en uitgehongerd worden. Die Amerikaanse en Britse luchtaanvallen zijn een aanval op die solidariteit, en een onderstreping van een Westerse houding waarin transporten van goederen belangrijker wordt gevonden dan het opkomen voor mensen die doelwit zijn van genocide. Aan containers valt grot geld te ‘verdienen’, aan het redden van mensenlevens een stuk minder. Kwestie van prioriteiten. De luchtaanvallen zijn een koloniale strafexpeditie en een ondersteuning van die genocide. Protest en actief verzet tegen die luchtaanvallen zijn nodig. Snel en hard.

Over die Houthi-beweging – ook bekend onder de naam Ansar Allah – weet ik niet heel veel. Maar wel iets. Iran steunt ze, maar dat maakt ze nog niet tot Iraanse marionetten. In Jemen oefenen ze een redelijk autoritair en conservatief bewind uit in het gebied waar ze de baas zijn. Inhoudelijk is er niets links of radicaals aan de beweging te ontwaren. De solidariteit met de Palestijnen in Gaza waar de Houthi’s uitdrukking aan geven, heeft een binnenlands politieke component. De Palestijnse zaak leeft heel sterk onder de bevolking van Jemen. Dat blijkt uit soms gigantische pro-Palestijnse demonstraties in dat land. Wat de Houthi’s feitelijk doen is: die solidariteit omzetten in binnenlandse macht, door te laten zien dat ze het gewapenderhand opnemen voor de mensen in Gaza. Daarmee hoopt de beweging klaarblijkelijk haar eigen gelederen te versterken.(2) Cynische machtspolitiek ontbreekt hier dus bepaald niet. Het is dan ook nergens voor nodig om ons als anarchist of aanverwant linksradicaal persoon inhoudelijk met de Houthi’s te vereenzelvigen.

Maar laten we niet de klassieke vergissing maken hier. Laten we niet in de klassieke val trappen. De VS en Groot-Brittannië voeren hun luchtaanvallen niet uit omdat de Houthi’s autoritaire machtspolitiek bedrijven. De VS en Groot-Brittannië voeren hun luchtaanvallen uit omdat ze kapitaalstromen – goederenvervoer is daar een deel van – willen verdedigen. De VS en Groot-Brittannië helpen daarmee de genocidale Israëlische politiek. Want de druk die de Houthi’s met hun drone-aanvallen uitoefenen, is een serieuze bedreiging van de internationale scheepvaart die ook Israël nodig heeft om als maatschappij te blijven functioneren. Als allerlei scheepvaartmaatschappijen de Rode Zee gaan mijden, dan heeft zowel de VS als Israël daar last van. De Houthi’s hebben een effectief pressiemiddel ingezset tegen de genocideplegers onder Netanyahu’s leiding. Dat – en niet hun binnenlandse politiek of reactionaire ideologie – is hun misdaad in Westerse koloniale ogen.

De Houthi’s kunnen er best zonder luchtaanvallen toe worden gebracht om de drone-aanvallen te stoppen. Israël hoeft daarvoor slechts op te houden met haar aanvallen op Gaza. De VS kan dat gedaan krijgen, als de VS zou willen. De VS wil niet. De Amerikaanse president Biden hoeft maar te bellen met de Israëlische premier Netanyahu en elke leverantie van wapens aan Israël stop te zetten, en het is afgelopen met de Israëlische aanvallen op Gaza. Biden wil niet. Biden heeft liever een voortgaande genocide. Biden verkiest een escalatie en gaat samen met de Britse premier Sunak dus bommen gooien op Jemen. Het laat zien hoe ver de VS en het Verenigde Koninkrijk willen gaan om Israël de hand boven het hoofd te houden. De Westerse luchtaanvallen vinden plaats, niet vanwege wat de Houthi’s allemaal verkeerd doen maar precies vanwege wat ze – om wat voor reden dan ook – juist goed doen: de Israëlische genocide actief dwarsbomen. Dat daarmee een bondgenoot van Iran – een van de favoriete vijanden van Israël en de VS – wordt geraakt is mooi meegenomen. Misschien wel meer dan dat, en een grotere oorlog tussen de VS en Iran is bepaald niet uitgesloten.

Het is ook nodig om tegen die luchtaanvallen met de grootst mogelijke felheid te protesteren. Weg met deze luchtaanvallen, geen bommen en raketten op Jemen! En ja hoor, ook Nederland heeft intussen dus alweer steun betuigd aan deze koloniale onderneming. Weg met die Nederlandse steun! En ondertussen, dag in dag uit: Stop de genocide in Gaza, leve de Palestijnse vrijheidsstrijd!

Noten:

(1) Amerikanen en Britten vallen Houthi-doelen aan in jemenm, Nederland ondersteunt’, NOS, 12 januari 2024, https://nos.nl/artikel/2504571-amerikanen-en-britten-vallen-houthi-doelen-in-jemen-aan-nederland-ondersteunt

(2) Justin Salhani, ‘Will the Houthi red Sea attacks destabilise Yemen’s fragile peace?’ Aljazeera, 6 januari 2024, https://www.aljazeera.com/news/2024/1/6/will-the-houthi-red-sea-attacks-destabilise-yemens-fragile-peace

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Luchtaanvallen op Jemen: met koloniale misdaad wordt genocide gesteund

Opgeslagen onder Divers

OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE BEVOLKING/Brief van oud-ambassadeur drs J. J. Wijenberg aan de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken

OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE BEVOLKING/BRIEF VAN OUD AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG AAN DE SECRETARIS-GENERAAL VAN HET MINISTERIE VAN BUITENLANDSE ZAKEN

VOORWOORD ASTRID ESSED

Beste Lezers,

Het is mij een Eer, onderstaande brief van oud ambassadeur en Palestina

activist drs J. J. Wijenberg op mijn website te plaatsen.

Deze is gericht aan de heer Huijts, Secretaris-Generaal van het Ministerie

van Buitenlandse Zaken.

De Inhoud [die u al gedeeltelijk kunt aflezen aan de titelkop] spreekt

voor zich en ik schaar mij er achter!

Uiteraard is deze Brief op mijn website geplaatst met toestemming

van en op verzoek van de heer Wijenberg

Zie ook onder P/S meer informatie over de heer Wijenberg

ASTRID ESSED

P/S

WIKIPEDIA

JAN WIJENBERG

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Wijenberg

ZIE OOK OP WEBSITE ASTRID ESSED

https://www.astridessed.nl/?s=Wijenberg

EN DAN NU DE AANGEKONDIGDE BRIEF VAN DE HEER WIJENBERG!

drs J.J. Wijenberg 

s-Gravenhage

De heer P. Huijts
Secretaris-Generaal
Ministerie van Buitenlandse Zaken
Postbus 20061
2500 EB Den Haag

Verzonden per e milbericht
Samenvattend:
“Gaza today has become the moral compass of the world. If you fail to call this a
genocide, it is on you. It is a sin and a darkness you willingly embrace.”
Dr. Munther Isaac, de Palestijnse dominee vanuit Bethlehem, 25 december 2023

Onderwerp Informele Opening Ambassadeursconferentie 2024, afzeggen uitnodiging

Bijlage Jan Wijenberg, het VN-Handvest, de Grondwet, art. 94 en Israël, 2023-12-30
Den Haag, 3 januari 2024

Geachte heer Huijts, waarde collega,
Enige jaren geleden werd de Informele Opening in de Scheveningse gevangenis – aka ‘het
Oranje hotel’ en nu een museum – gehouden. Achteraf bezien lijkt het van een vooruitziende
blik te getuigen.
Wanneer de aanklachten tegen leden van het Israëlische regime en – voornamelijk – westerse
verdachten bij het VN-Strafhof op gang zijn gekomen, is deze zelfs op loopafstand van de
gevangenis bereikbaar. Maar dan schiet de capaciteit daarvan tekort. Het her integreren van
het museum binnen de gevangenis zal een voor de hand liggende oplossing zijn. Het mag niet
als uitgesloten worden geacht dat ook [voormalige] Nederlandse politici daar in afwachting
van de behandeling van hun zaak in detentie worden gehouden.
Sinds mijn pensionering in maart 2003 ontving ik een uitnodiging voor deze jaarlijkse
Informele Opening. Deze aanvaardde ik steeds in dank en maakte er graag gebruik van.
Inmiddels heb ik de bevestiging ontvangen van mijn aanmelding voor 28 januari 2024.
Zeer tot mijn spijt moet ik jouw uitnodiging afzeggen. Participatie zou, het huidige
Israëlbeleid in aanmerking nemend, strijdig zijn met mijn persoonlijke eed van trouw aan de
Grondwet, in juni 1987 afgelegd ten overstaan van H.M. Koningin Beatrix.
Hannah Arendt, Albert Einstein en 25 rabbijnen uit New York vonden de ‘Partij van de
Vrijheid’ van Menachim Begin, de voorloper van Likud en Kadima, fascistisch en
vergelijkbaar met Nazi-Duitsland van rond 1930: a political party closely akin in its
organisation, methods, political philosophy and social appeal to the Nazi and Fascist parties.
[…] until recently they openly preached the doctrine of the Fascist state. It is in its actions
[o.a. de vernietiging van het Arabische dorp Deir Yassin] that the terrorist party betrays it
real character; from its past actions we can judge what it may be expected to do in the future.
[..] [The New York Times, 2 december 1948]
Inderdaad.

Raphael Lemkin, de Pools/joodse rechtsgeleerde, formuleerde het juridische concept
genocide in 1943. 1
Het huidige Israëlische bewind doet al decennialang zijn uiterste best om dit beeld in de gure
werkelijkheid op de soevereine staat Palestina en de Palestijnen uit te voeren. Genocide werd
en wordt één-op-één door alle politiek-zionistische coalitieregeringen in praktijk gebracht.
Vanuit deze optiek is met de oorlog anno 2023/2024 van Israël tegen de Palestijnse staat en
de bevolking zijn apotheose bereikt: levend of vermoord, het verwijderen van alle Palestijnen
uit het illegale Eretz- of Groot Israël.
DAT WAS, EN IS, DE KERN – DE POLITIEK-ZIONISTISCHE DOELSTELLING
Dezer dagen trok de Turkse minister-president, Recep Tayyip Erdogan, wereldwijde aandacht
met één vraag: Is er iets dat Netanyahu doet, dat minder is dan wat Hitler deed? Zijn
antwoord was ‘Nee’. Dat klopt, Netanyahu is nog amoreler, nog cynischer dan Hitlder, zijn
voorganger. Na een dagenlange reis in een veewagon werden de Joden bij aankomst in de
waan gebracht dat zij een verfrissende collectieve douche zouden krijgen. Palestijnse
kinderen schreven en schrijven na 9 september 2023 hun naam op hun huid. Zo zullen zij na
hun vrijwel zekere dood tenminste geïdentificeerd kunnen worden. Artsen en verplegers, voor
zover nog in leven en werkzaam in overgebleven ziekenhuizen in Gaza, ontvangen veel
alleenstaande kinderen. Zij durven hen niet te zeggen dat hun beide ouders dood zijn.
Netanyahu laat voor de gehele wereld zichtbaar en schaamteloos het zwaarste, door de VS
geleverde, wapengeweld op deze weerloze kinderen los.
Zelfs voor de min of meer zorgvuldige waarnemer is dit alles bepaald geen nieuws. De
resterende vragen zijn nu of het Israëlische regime, of zelfs de staat Israël, deze misdaad zal
overleven en met hoeveel meer bloedvergieten zich dit zal voltrekken.
Mijn ontsteltenis wordt veroorzaakt door de politieke waan van de dag van onze nationale
politiek. Deze was en blijft het fascistische Israëlische regime de facto steunen, zelfs met het
sturen van stafofficieren naar de Rode Zee. Daar helpen zij één van de drie Noord-
Jemenitische mega-stammen, de Houthi’s, te bestrijden. Dit is nota bene de stam die de met
algehele vernietiging bedreigde Palestijnen met hun beperkte middelen te hulp schiet door aan
het moorddadige zionistisch-fascistische bewind in verhouding een paar speldenprikjes uit te
delen.
Zo worden wij door onze hoogste politieke leiding een oorlog met wanstaltige doeleinden in
gerommeld.
Toch zijn de criteria, de basis van onze rechtsorde, glashelder: de Grondwet, art. 90 en 94 en
in het verlengde daarvan het relevante internationaal recht, waaronder de uitspraak van 9 juli
2004 door het Internationaal Gerechtshof. Dat is niet slechts mijn opvatting. D eze criteria
zijn zonder uitzondering niet voor discussie vatbaar. Deze waarden en normen gelden ‘voor
allen die in Nederland verblijven’. Alle parlementsleden, alle bewindspersonen [en alle
(gewezen) ambassadeurs] hebben de eed van trouw op deze Grondwet afgelegd. Dat schept
verplichtingen, zou je zeggen.

1 Genocide betekent niet noodzakelijkerwijs de onmiddellijke ondergang van een natie …. Het betekent
eerder een gecoördineerd plan van verschillende acties gericht op het vernietigen van het leven van nationale
groepen, met als doel de ondergang van diezelfde groepen. De doelen van zo’n plan zouden zijn: het afbreken
van de politieke en maatschappelijke instituten, van de cultuur, de taal, nationale gevoelens, religie, vrijheid,
waardigheid en zelfs van de levens van de personen die tot zulke groepen behoren.
Raphael Lemkin, de Pools-joodse rechtsgeleerde die streefde naar een Genocide Conventie. Zijn definitie is van 1943

  De ontwikkeling van het recente kiesgedrag van de lidstaten in de VN-Algemene Vergadering
toont de minieme, snel slinkende westerse steun aan dit politiek-zionistische regime aan. De
AVVN heeft minder machtsmiddelen dan de disfunctionerende VN-Veiligheidsraad. Toch
heeft de eerst genoemde de middelen ter beschikking om het Israëlische VN-lidmaatschap in
het gehele systeem via een totale schorsing te neutraliseren.
Geobsedeerd door binnenlandse politieke perikelen, staan alle grote Tweede Kamerfracties in
verschillende gradaties achter dit pur sang fascistische, Israëlische bewind. De vraag – is de
nationale politiek in overgrote meerderheid fascistoïde of wellicht ronduit fascistisch ? – doet
er eigenlijk niet meer toe. “Waar je mee omgaat, daar wordt je mee besmet”, ook in de
nationale politiek.
De veronderstellingen dat de Raad van State over het primaat van onze rechtsorde geen of
onvoldoende valide adviezen uitbrengt en dat in de komende maanden geen ingrijpende
politieke omstandigheden aangaande Israël zullen plaatsvinden, zijn niet wereldvreemd. Dan
dreigt de staatsrechtelijk rampzalige situatie te ontstaan dat alleen het staatshoofd het in-huis-
bereide fascistische tij nog weet te keren. Op grond van zijn persoonlijke eed van trouw aan
de Grondwet, zal de Majesteit daarop gebaseerde, gedetailleerde eisen moeten stellen aan het
Israëlbeleid van de aankomende coalitieregering.
Dat zal, alweer onder gelijkblijvende omstandigheden, een nodig novum in ons rechtsbestel
inhouden. Het zal ook een eenduidige waterscheiding tussen onze rechtsorde met de huidige
politiek en de nu levende politieke mentaliteit aan het licht brengen, maar niet per sé
afwijkend zijn van wat in meerderheid onder de Nederlandse bevolking leeft.
Bij een antidemocratische mentaliteit van toekomstige coalitiepartners, heeft de Koning geen
optie dan weigeren het voorgestelde coalitiekabinet te beëdigen.
Natuurlijk begrijp ik dat mijn procedureel besluit slechts een klein inhoudelijk gebaar van
protest betekent, in de nationale context en wereldwijd. Ik hoop vurig dat deze brief en de
bijlage als een dringende oproep tot staatsrechtelijke herbezinning zullen leiden.
Ook begrijp ik dat de nationale politieke ‘klasse’ de SG van het ministerie van Buitenlandse
Zaken voor een als onmogelijk gehouden dilemma heeft geplaatst. Ambtenaren zijn
ambtsedig verplicht de politieke prioriteiten getrouw uit te voeren. Maar er is één alles
overheersend ‘mits’: mits dat politiek beleid binnen de Grondwet en het internationaal recht
is vorm gegeven. Is dat in essentie niet het geval, dan heeft de DG maar één keus. Elke van
beide opties hebben verstrekkende gevolgen:
– verdedig ik, samen met mijn ambtenaren, een politiek zionistisch-fascistisch
georiënteerde coalitieregering
of
– verdedigen wij gezamenlijk de Nederlandse rechtsorde, gebaseerd op de Grondwet en
het internationaal recht?
Waarde collega,
Het is nu crisistijd, ook bij BZ. Ik wens je een, door jouw ambtelijke collega’s onderschreven,
koersvast beleid toe. Dank voor jouw aandacht, met hartelijke en collegiale groeten,
wg
Jan Wijenberg

Reacties uitgeschakeld voor OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE BEVOLKING/Brief van oud-ambassadeur drs J. J. Wijenberg aan de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken

Opgeslagen onder Divers

Christmas Sermon from Bethlehem by reverend Munther Isaac/Christ under the rubble

Screenshot 2023 12 14 at 16 46 20 o4jic5k5rvbyznqrzndl6kx2ce.jpg  jpeg image 1500   2000 pixels    scaled  44  .png?ixlib=rails 2.1

REV. MUNTHER ISAAC: Christ Under the Rubble.

We are angry. We are broken. This should have been a time of joy; instead, we are mourning. We are fearful.

More than 20,000 killed. Thousands are still under the rubble. Close to 9,000 children killed in the most brutal ways, day after day. One-point-nine million displaced. Hundreds of thousands of homes destroyed. Gaza as we know it no longer exists. This is an annihilation. This is a genocide.

The world is watching. Churches are watching. The people of Gaza are sending live images of their own execution. Maybe the world cares. But it goes on.

We are asking here: Could this be our fate in Bethlehem? In Ramallah? In Jenin? Is this our destiny, too?

We are tormented by the silence of the world. Leaders of the so-called free lined up one after the other to give the green light for this genocide against a captive population. They gave the cover. Not only did they make sure to pay the bill in advance, they veiled the truth and context, providing the political cover. And yet another layer has been added: the theological cover, with the Western church stepping into the spotlight.

Our dear friends in South Africa taught us the concept of the “state theology,” defined as “the theological justification of the status quo with its racism, capitalism and totalitarianism.” It does so by misusing theological concepts and biblical texts for its own political purposes.

Here in Palestine, the Bible is weaponized against us — our very own sacred text. In our terminology in Palestine, we speak of the empire. Here we confront the theology of the empire, a disguise for superiority, supremacy, chosenness and entitlement. It is sometimes given a nice cover, using words like “mission” and “evangelism,” “fulfillment of prophecy,” and “spreading freedom and liberty.”

The theology of the empire becomes a powerful tool to mask oppression under the cloak of divine sanction. It speaks of land without people. It divides people into “us” and “them.” It dehumanizes and demonizes. The concept of land without people, again, even though they knew too well that the land had people — and not just any people, a very special people. Theology of the empire calls for emptying Gaza, just like it called for the ethnic cleansing in 1948, a “miracle,” or “a divine miracle,” as they called it. It calls for us Palestinians now to go to Egypt, maybe Jordan. Why not just the sea?

I think of the words of the disciples to Jesus when he was about to enter Samaria: “Lord, do you want us to command fire to come down from heaven and consume them?” they said of the Samaritans. This is the theology of the empire. This is what they’re saying about us today.

This war has confirmed to us that the world does not see us as equal. Maybe it’s the color of our skins. Maybe it is because we are on the wrong side of a political equation. Even our kinship in Christ did not shield us. So they say if it takes killing 100 Palestinians to get a single “Hamas militant,” then so be it. We are not humans in their eyes. But in God’s eyes, no one can tell us that.

The hypocrisy and racism of the Western world is transparent and appalling. They always take the word of Palestinians with suspicion and qualification. No, we’re not treated equally. Yet, on the other side, despite a clear track record of misinformation, lies, their words are almost always deemed infallible.

To our European friends: I never ever want to hear you lecture us on human rights or international law again. And I mean this. We are not white, I guess. It does not apply to us, according to your own logic.

In this war, the many Christians in the Western world made sure the empire has the theology needed. It is thus self-defense, we were told. And I continue to ask: How is the killing of 9,000 children self-defense? How is the displacement of 1.9 million Palestinians self-defense?

In the shadow of the empire, they turned the colonizer into the victim, and the colonized into the aggressor. Have we forgotten — have we forgotten that the state they talk to, that that state was built on the ruins of the towns and villages of those very same Gazans? Have they forgot that?

We are outraged by the complicity of the church. Let it be clear, friends: Silence is complicity. And empty calls for peace without a ceasefire and end to occupation, and the shallow words of empathy without direct action, all under the banner of complicity.

So here is my message: Gaza today has become the moral compass of the world. Gaza was hell before October 7th, and the world was silent. Should we be surprised at their silence now?

If you are not appalled by what is happening in Gaza, if you are not shaken to your core, there is something wrong with your humanity. And if we, as Christians, are not outraged by the genocide, by the weaponization of the Bible to justify it, there is something wrong with our Christian witness, and we are compromising the credibility of our gospel message.

If you fail to call this a genocide, it is on you. It is a sin and a darkness you willingly embrace. Some have not even called for a ceasefire. I’m talking about churches. I feel sorry for you.

We will be OK. Despite the immense blow we have endured, we, the Palestinians, will recover. We will rise. We will stand up again from the midst of destruction, as we have always done as Palestinians, although this is by far maybe the biggest blow we have received in a long time. But we will be OK.

But for those who are complicit, I feel sorry for you. Will you ever recover from this? Your charity and your words of shock after the genocide won’t make a difference. And I know these words of shocks are coming. And I know people will give generously for charity. But your words won’t make a difference. Words of regret won’t suffice for you. And let me say it: We will not accept your apology after the genocide. What has been done has been done. I want you to look at the mirror and ask, “Where was I when Gaza was going through a genocide?” …

In these last two months, the psalms of lament have become a precious companion to us. We cried out, “My God, my God, why have you forsaken Gaza? Why do you hide your face from Gaza?”

In our pain, anguish and lament, we have searched for God and found him under the rubble in Gaza. Jesus himself became the victim of the very same violence of the empire when he was in our land. He was tortured, crucified. He bled out as others watched. He was killed and cried out in pain, “My God, where are you?”

In Gaza today, God is under the rubble.

And in this Christmas season, as we search for Jesus, he is not to be found on the side of Rome, but our side of the wall. He’s in a cave, with a simple family, an occupied family. He’s vulnerable, barely and miraculously surviving a massacre himself. He’s among the refugees, among a refugee family. This is where Jesus is to be found today.

If Jesus were to be born today, he would be born under the rubble in Gaza. When we glorify pride and richness, Jesus is under the rubble. When we rely on power, might and weapons, Jesus is under the rubble. When we justify, rationalize and theologize the bombing of children, Jesus is under the rubble.

Jesus is under the rubble. This is his manger. He is at home with the marginalized, the suffering, the oppressed and the displaced. This is his manger.

And I have been looking and contemplating on this iconic image. God with us precisely in this way, this is the incarnation — messy, bloody, poverty. This is the incarnation.

And this child is our hope and inspiration. We look and see him in every child killed and pulled from under the rubble. While the world continues to reject the children of Gaza, Jesus says, “Just as you did to one of the least of these brothers and sisters of mine, you did it to me.” “You did it to me.” Jesus not only calls them his own, he is them. He is the children of Gaza.

We look at the holy family and see them in every family displaced and wandering, now homeless in despair. While the world discusses the fate of the people of Gaza as if they are unwanted boxes in a garage, God in the Christmas narrative shares their fate. He walks with them and calls them his own.

So this manger is about resilience. It’s about sumud. And the resilience of Jesus is in his meekness, is in his weakness, is in his vulnerability. The majesty of the incarnation lies in its solidarity with the marginalized. Resilience because this is very same child who rose up from the midst of pain, destruction, darkness and death to challenge empires, to speak truth to power and deliver an everlasting victory over death and darkness. This very same child accomplished this.

This is Christmas today in Palestine, and this is the Christmas message. Christmas is not about Santas. It’s not about trees and gifts and lights. My goodness, how we have twisted the meaning of Christmas. How we have commercialized Christmas. I was, by the way, in the U.S.A. last month, the first Monday after Thanksgiving, and I was amazed by the amount of Christmas decorations and lights and all the commercial goods. And I couldn’t help but think: They send us bombs, while celebrating Christmas in their lands. They sing about the prince of peace in their land, while playing the drum of war in our land.

Christmas in Bethlehem, the birthplace of Jesus, is this manger. This is our message to the world today. It is a gospel message. It is a true and authentic Christmas message about the God who did not stay silent but said his word, and his word was Jesus. Born among the occupied and marginalized, he is in solidarity with us in our pain and brokenness.

This message is our message to the world today, and it is simply this: This genocide must stop now. Why don’t we repeat it? Stop this genocide now. Can you say it with me? Stop this genocide —

CONGREGATION: Stop this genocide now.

REV. MUNTHER ISAAC: Let’s say it one more time. Stop this genocide —

CONGREGATION: Stop this genocide now.

REV. MUNTHER ISAAC: This is our call. This is our plea. This is our prayer. Hear, O God. Amen.

SOURCE:

DEMOCRACY NOW

”CHRIST IN THE RUBBLE”: WATCH PALESTINIAN

PASTOR DELIVER POWERFUL CHRISTMAS SERMON

FROM BETHLEHEM

26 DECEMBER 2023

https://www.democracynow.org/2023/12/26/christ_in_the_rubble_christmas_sermon

TEXT

In the occupied West Bank city of Bethlehem, the birthplace of Jesus, city and church leaders canceled all Christmas festivities this year to mourn the more than 20,000 Palestinians killed in Gaza. We feature the Christmas sermon, “Christ in the Rubble: A Liturgy of Lament,” delivered Saturday by Reverend Munther Isaac at the landmark Evangelical Lutheran Church in Bethlehem, which has received international attention for a nativity scene depicting the figure of baby Jesus in a keffiyeh, surrounded by rubble. “If Jesus were to be born today, he would be born under the rubble in Gaza,” preached Isaac, who condemned using theology to justify Israel’s killing of innocent civilians. “If we, as Christians, are not outraged by the genocide, by the weaponization of the Bible to justify it, there is something wrong with our Christian witness, and we are compromising the credibility of our gospel message.”


Transcript

This is a rush transcript. Copy may not be in its final form.

AMY GOODMAN: We begin today’s show in the occupied West Bank in the city of Bethlehem, the birthplace of Jesus. City and church leaders canceled all Christmas festivities in the Holy Land this year to mourn the more than 20,000 Palestinians killed in Gaza. The landmark Evangelical Lutheran Christmas Church in Bethlehem created a nativity scene with the figure of baby Jesus in a keffiyeh, surrounded by rubble.

Later in the show, we’ll be joined by the church’s pastor, the Reverend Munther Isaac, but we begin by airing his Christmas sermon, which he delivered on Saturday.

REV. MUNTHER ISAAC: Christ Under the Rubble.

We are angry. We are broken. This should have been a time of joy; instead, we are mourning. We are fearful.

More than 20,000 killed. Thousands are still under the rubble. Close to 9,000 children killed in the most brutal ways, day after day. One-point-nine million displaced. Hundreds of thousands of homes destroyed. Gaza as we know it no longer exists. This is an annihilation. This is a genocide.

The world is watching. Churches are watching. The people of Gaza are sending live images of their own execution. Maybe the world cares. But it goes on.

We are asking here: Could this be our fate in Bethlehem? In Ramallah? In Jenin? Is this our destiny, too?

We are tormented by the silence of the world. Leaders of the so-called free lined up one after the other to give the green light for this genocide against a captive population. They gave the cover. Not only did they make sure to pay the bill in advance, they veiled the truth and context, providing the political cover. And yet another layer has been added: the theological cover, with the Western church stepping into the spotlight.

Our dear friends in South Africa taught us the concept of the “state theology,” defined as “the theological justification of the status quo with its racism, capitalism and totalitarianism.” It does so by misusing theological concepts and biblical texts for its own political purposes.

Here in Palestine, the Bible is weaponized against us — our very own sacred text. In our terminology in Palestine, we speak of the empire. Here we confront the theology of the empire, a disguise for superiority, supremacy, chosenness and entitlement. It is sometimes given a nice cover, using words like “mission” and “evangelism,” “fulfillment of prophecy,” and “spreading freedom and liberty.”

The theology of the empire becomes a powerful tool to mask oppression under the cloak of divine sanction. It speaks of land without people. It divides people into “us” and “them.” It dehumanizes and demonizes. The concept of land without people, again, even though they knew too well that the land had people — and not just any people, a very special people. Theology of the empire calls for emptying Gaza, just like it called for the ethnic cleansing in 1948, a “miracle,” or “a divine miracle,” as they called it. It calls for us Palestinians now to go to Egypt, maybe Jordan. Why not just the sea?

I think of the words of the disciples to Jesus when he was about to enter Samaria: “Lord, do you want us to command fire to come down from heaven and consume them?” they said of the Samaritans. This is the theology of the empire. This is what they’re saying about us today.

This war has confirmed to us that the world does not see us as equal. Maybe it’s the color of our skins. Maybe it is because we are on the wrong side of a political equation. Even our kinship in Christ did not shield us. So they say if it takes killing 100 Palestinians to get a single “Hamas militant,” then so be it. We are not humans in their eyes. But in God’s eyes, no one can tell us that.

The hypocrisy and racism of the Western world is transparent and appalling. They always take the word of Palestinians with suspicion and qualification. No, we’re not treated equally. Yet, on the other side, despite a clear track record of misinformation, lies, their words are almost always deemed infallible.

To our European friends: I never ever want to hear you lecture us on human rights or international law again. And I mean this. We are not white, I guess. It does not apply to us, according to your own logic.

In this war, the many Christians in the Western world made sure the empire has the theology needed. It is thus self-defense, we were told. And I continue to ask: How is the killing of 9,000 children self-defense? How is the displacement of 1.9 million Palestinians self-defense?

In the shadow of the empire, they turned the colonizer into the victim, and the colonized into the aggressor. Have we forgotten — have we forgotten that the state they talk to, that that state was built on the ruins of the towns and villages of those very same Gazans? Have they forgot that?

We are outraged by the complicity of the church. Let it be clear, friends: Silence is complicity. And empty calls for peace without a ceasefire and end to occupation, and the shallow words of empathy without direct action, all under the banner of complicity.

So here is my message: Gaza today has become the moral compass of the world. Gaza was hell before October 7th, and the world was silent. Should we be surprised at their silence now?

If you are not appalled by what is happening in Gaza, if you are not shaken to your core, there is something wrong with your humanity. And if we, as Christians, are not outraged by the genocide, by the weaponization of the Bible to justify it, there is something wrong with our Christian witness, and we are compromising the credibility of our gospel message.

If you fail to call this a genocide, it is on you. It is a sin and a darkness you willingly embrace. Some have not even called for a ceasefire. I’m talking about churches. I feel sorry for you.

We will be OK. Despite the immense blow we have endured, we, the Palestinians, will recover. We will rise. We will stand up again from the midst of destruction, as we have always done as Palestinians, although this is by far maybe the biggest blow we have received in a long time. But we will be OK.

But for those who are complicit, I feel sorry for you. Will you ever recover from this? Your charity and your words of shock after the genocide won’t make a difference. And I know these words of shocks are coming. And I know people will give generously for charity. But your words won’t make a difference. Words of regret won’t suffice for you. And let me say it: We will not accept your apology after the genocide. What has been done has been done. I want you to look at the mirror and ask, “Where was I when Gaza was going through a genocide?” …

In these last two months, the psalms of lament have become a precious companion to us. We cried out, “My God, my God, why have you forsaken Gaza? Why do you hide your face from Gaza?”

In our pain, anguish and lament, we have searched for God and found him under the rubble in Gaza. Jesus himself became the victim of the very same violence of the empire when he was in our land. He was tortured, crucified. He bled out as others watched. He was killed and cried out in pain, “My God, where are you?”

In Gaza today, God is under the rubble.

And in this Christmas season, as we search for Jesus, he is not to be found on the side of Rome, but our side of the wall. He’s in a cave, with a simple family, an occupied family. He’s vulnerable, barely and miraculously surviving a massacre himself. He’s among the refugees, among a refugee family. This is where Jesus is to be found today.

If Jesus were to be born today, he would be born under the rubble in Gaza. When we glorify pride and richness, Jesus is under the rubble. When we rely on power, might and weapons, Jesus is under the rubble. When we justify, rationalize and theologize the bombing of children, Jesus is under the rubble.

Jesus is under the rubble. This is his manger. He is at home with the marginalized, the suffering, the oppressed and the displaced. This is his manger.

And I have been looking and contemplating on this iconic image. God with us precisely in this way, this is the incarnation — messy, bloody, poverty. This is the incarnation.

And this child is our hope and inspiration. We look and see him in every child killed and pulled from under the rubble. While the world continues to reject the children of Gaza, Jesus says, “Just as you did to one of the least of these brothers and sisters of mine, you did it to me.” “You did it to me.” Jesus not only calls them his own, he is them. He is the children of Gaza.

We look at the holy family and see them in every family displaced and wandering, now homeless in despair. While the world discusses the fate of the people of Gaza as if they are unwanted boxes in a garage, God in the Christmas narrative shares their fate. He walks with them and calls them his own.

So this manger is about resilience. It’s about sumud. And the resilience of Jesus is in his meekness, is in his weakness, is in his vulnerability. The majesty of the incarnation lies in its solidarity with the marginalized. Resilience because this is very same child who rose up from the midst of pain, destruction, darkness and death to challenge empires, to speak truth to power and deliver an everlasting victory over death and darkness. This very same child accomplished this.

This is Christmas today in Palestine, and this is the Christmas message. Christmas is not about Santas. It’s not about trees and gifts and lights. My goodness, how we have twisted the meaning of Christmas. How we have commercialized Christmas. I was, by the way, in the U.S.A. last month, the first Monday after Thanksgiving, and I was amazed by the amount of Christmas decorations and lights and all the commercial goods. And I couldn’t help but think: They send us bombs, while celebrating Christmas in their lands. They sing about the prince of peace in their land, while playing the drum of war in our land.

Christmas in Bethlehem, the birthplace of Jesus, is this manger. This is our message to the world today. It is a gospel message. It is a true and authentic Christmas message about the God who did not stay silent but said his word, and his word was Jesus. Born among the occupied and marginalized, he is in solidarity with us in our pain and brokenness.

This message is our message to the world today, and it is simply this: This genocide must stop now. Why don’t we repeat it? Stop this genocide now. Can you say it with me? Stop this genocide —

CONGREGATION: Stop this genocide now.

REV. MUNTHER ISAAC: Let’s say it one more time. Stop this genocide —

CONGREGATION: Stop this genocide now.

REV. MUNTHER ISAAC: This is our call. This is our plea. This is our prayer. Hear, O God. Amen.

AMY GOODMAN: The Reverend Munther Isaac, the pastor of the Evangelical Lutheran Christmas Church in Bethlehem, delivering his Christmas sermon on Saturday. He titled it “Christ in the Rubble.” Coming up, Reverend Isaac will join us from Bethlehem in occupied West Bank. Stay with us.

[break]

AMY GOODMAN: “Song to the World,” a version of the popular Christmas song “Little Drummer Boy” sung by the Ramallah Friends School in the West Bank. The three Palestinian college students who were shot in Burlington, Vermont, last month are graduates of the Ramallah Friends School and met there in the first grade. The three students who were shot now go to Haverford, Trinity and Brown in the United States. In the video shared by the school, current students sing in Arabic with English subtitles. The school wrote, “Our hearts come together in prayer for the safety of the children in Gaza. May our shared prayers echo for peace and justice, weaving a tapestry of hope that goes beyond borders, embracing the shared humanity we all hold dear.”

Reacties uitgeschakeld voor Christmas Sermon from Bethlehem by reverend Munther Isaac/Christ under the rubble

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Als het maar niet over Gaza gaat, nietwaar?

Vuur en rook boven Gaza-Stad na een Israëlische luchtaanval AFPHTTPS://NOS.NL/COLLECTIE/13864/ARTIKEL/2381067-UREN-NA-TOESPRAAK-NETANYAHU-OPNIEUW-ISRAELISCHE-LUCHTAANVALLEN-OP-GAZA

ALS HET MAAR  NIET OVER GAZA GAAT, NIETWAAR?

WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 5 januari 2024 door egel

vrijdag 5 januari 2024

Aandacht afleiden, het onderwerp veranderen: het is een trucje dat pro-Israëlische genocide-supporters graag toepassen. Het gaat als volgt. Terwijl wij met solidariteitsacties aandacht vragen voor de genocide in Gaza, oproepen delen voor sit-ins voor Ceasefire Now en Free Palestine en dergelijke, komen Israël-fans aanzetten met berichten over wandaden en bloedbaden elders, met een uitdagend zinnetje erbij in de sfeer van ‘Wanneer worden hier nu eens sit-ins voor georganiseerd’? Ach ja. Als het maar niet over Gaza gaat, nietwaar?

De sneer is duidelijk. Wel sit-ins voor Gaza. Niet voor de Oeigoeren, de Rohinya’s, vervolgde christenen in Nigeria of wie dan ook. De mensen van de Palestina-sit-ins zijn duidelijk inconsequent en hypocriet, anders zouden ze toch voor die andere slachtoffers ook wel actie voeren? Het is een verdachtmaking, een indirecte, nogal achterbakse poging om activisten tegen Israëlische genocide en voor een vrij Palestina verdacht te maken.

De poging is nogal doorzichtig, hoongelach is een goede reactie, volledig negeren ook wel. Maar omdat het mensen toch op het verkeerde been kan zetten, omdat niet iedereen even stevig in de argumenten staat, kan het wellicht geen kwaad om de truc wat verder te ontrafelen. Dan zien we een paar dingen.

Allereerst is hier iets grappigs aan de hand. Door te suggereren dat we acties voor al die andere slachtoffers zouden moeten voeren om consequent en niet hypocriet ze zijn, erkennen degenen die dit trucje hanteren impliciet dat het op zichzelf terecht is om voor Palestijnen in Gaza op te komen! Ze stellen de andere genoemde verschrikkingen impliciet gelijk aan wat er op Gaza gebeurt. Ze beklagen zich vervolgens dat we alleen maar voor Palestijnen op komen, en niet voor de andere genoemde slachtoffers.

Ze zeggen niet ‘Vergeet de Palestijnen, doe iets voor de Rohingya’s!’ Nee, ze zeggen eigenlijk: doe ook eens iets voor die Rohinya’s. Aan het ontkennen van de verschrikking die de Palestijnen door Israël wordt aan gedaan, wagen ze zich niet. Ontkennen werkt niet, dus proberen ze de aandacht af te leiden van wat niet te ontkennen valt. Juist daarom komen ze met zo’n trucje.

Je ziet de truc in twee versies. Soms gaat het in het aangehaalde voo0rbeelden om slachtoffers die Moslim zijn, net zoals veel van de slachtoffers in Gaza. Dan is de suggestie: waarom komen jullie wel op voor Palestijnse moslims, en niet vort Moslims die het slachtoffer zijn van China of Myanmar?

Het onuitgesproken antwoord is dan de suggestie dat het solidariteitsactivisten niet zozeer om moslims gaat, maar om Israël-bashen. En waarin onderscheidt Israël zich van China en van Myanmar? Israël is een Joodse staat, exclusief Israël kritiseren voor dingen die andere staten ook doen, is langs deze weg neergezet als antisemitisme. We zullen zien dat deze vlieger helemaal niet opgaat. Maar eerst de andere versie.

De andere versie hanteert graag een voorbeeld waarin de daders moslims zijn en de slachtoffers juist niet. Voorbeeld: Nigeria, waar dorpen met christelijke bewoners doelwit zijn van bewapende groepen van wie gezegd wordt dat het moslims zijn. Dan is de hint: waarom komen jullie enkel op voor Moslims als slachtoffers, en niet voor Christenen als slachtoffers? Jullie willen zeker geen kritiek op Moslims? Hier wordt niet alleen de aandacht van Gaza afgeleid, hier wordt ook nog een lading moslim-bashen uitgekieperd. In deze versie zijn ze bij de Christen-Unie kennelijk gespecialiseerd: opkomen voor arme Christenen is daar net zo favoriet als opkomen voor arm zielig Israël.

Ik noem beide versies een truc. Niet omdat de bloedbaden naar verwezen wordt, niet bestaan. DE onderdrukking van – jazeker, genocide tegen – Rohinya’s is een feit, net als de soortgelijke immense repressie tegen Oeigoeren. Rohinya’s zijn in bloedige etnische zuiveringsoperaties door militairen en racistische milities in Myanmar verdreven. Oeigoeren zijn in enorme aantallen in kampen gestopt waar hun religieuze identiteit gericht tot doelwit wordt gemaakt in een vorm van heropvoering die genocidale dimensies heeft. Moordpartijen in Nigeria,(1) vaak maar lang niet altijd uitgevoerd door Boko Haram, een extreem-gewelddadige militie die zich ideologisch op de Islam beroept, kosten inderdaad honderden mensenlevens en ja, dat veel daarvan christenen zijn is noch onwaar, noch toevallig. Niet de feiten waar de trucjes naar verwijzen maken dat het trucjes zijn. Het zijn de bijbehorende insinuaties die dat doen.

De insinuatie is steeds dat mensen zich wel druk maken over Palestijnen in gaza, maar dat ze die andere slachtoffers van terreur zomaar negeren. Waarom voeren ze er anders geen actie voor? De insinuatie is, waar het Rohinya’s en Oeigoeren betreft, onzin. Het heeft de afgelopen jaren veroordelingen geregend van zowel de etnische zuivering van de Rohinya’s als van de gewelddadige ‘heropvoering’ van de Oeigoeren. Beiden zijn een internationaal schandaal, wat natuurlijk niet betekent dat beide groepen nu effectief worden verdedigd…

Het lot van de Oeigoeren heeft echter de aandacht van de machtigste mogendheid die er is, van de VS die er maar wat graag China mee om de oren slaat. Het lot van de Rohinya’s is onderwerp van een zitting van het internationaal gerechtshof geweest in 2019, en vervolgens is ook het Internationaal Strafhof zich over gaan buigen. In geen van beide zaken treden de VS op als hoofdsponsors van de genocidale geweld, zoals ze dat met Israël wel doet. In het geval van de Oeigoeren hoort de VS tot de critici. Dat doet ze om machtspolitieke redenen: om China in verlegenheid te brengen. Met principieel mensenrechtenbeleid heeft het niets te maken. Maar je kunt niet in alle ernst beweren dat de Oeigoeren door de wereldgemeenschap veronachtzaamd worden zoals de Palestijnen dat zijn.

Voor Rohinya’s geldt dat in zekere mate wel, afgezien van genoemde internationale gerechtelijke instanties. Maar ook hier blijft er een groot verschil. De VS is niet de belangrijkste wapenleverancier van Myanmar. De VS spreekt niet keer op keer haar veto uit in de VN-Veiligheidsraad als daar Myanmar veroordeeld wordt. Nederland levert geen F-35-onderdelen aan het Myanmarese leger. Rutte verdedigt de etnische zuivering van de Rohinya’s niet en pretendeert niet dat Myanmar het recht heeft om zichzelf tegen Rohinya’s te verdedigen. Wee hebben hier geen Centrum Informatie Documentatie Myanmar (CIDM) dat het ‘recht van Myanmar als boeddhistische staat’ loopt te verdedigen met de leugens, zoals het CIDI en haar supporters dat met Israël als joodse staat zo graag doen. Nederland en de VS vertonen simpelweg niet de mate van medeplichtigheid met het generaalsbewind van Myanmar die ze wel vertonen met de staat Israël, inclusief haar extreem-rechtse leiding, inclusief Netanyahu. Wie voor Rohinya’s opkomt hoeft niet tegen ‘Myanmarisme’ op te boksen, zoals pro-Palestijnse mensen dat wel moeten tegen tegen zionistische verdraaiingen en propaganda.

Opkomen tegen de genocide die Israël in Gaza bedrijft, gaat gepaard met verontwaardiging over de Westerse, met name de Nederlandse, medeplichtigheid: Rutte, schande, bloed aan je handen! Precies die openlijke medeplichtigheid van een regering waar we in Nederland rechtstreeks mee te maken hebben, waar we in zekere zin verantwoordelijk voor zijn – we immers betalen belasting, en we laten immers na die regering te verdrijven… – maakt het zo noodzakelijk om ons met acties uit te spreken voor de Palestijnen, en tegen een Israël dat door Nederland in haar genocide wordt gesteund. Niets van dit alles geldt op zo’n manier voor China en Myanmar. Het is dus volstrekt niet vreemd dat solidaire mensen juist voor Gaza opkomen, tegen Israël. Het is een kwestie van het nemen van een eigen solidaire verantwoordelijkheid. Met Israël-bashen vanwege de Joodse bevolking van dat land heeft dat niets te maken, met antisemitisme al evenmin. Het is een teken van deze verrotte tijden dat je zoiets zelfs nog dient te zeggen.

Eigenlijk geld voor de slachtingen in Nigeria net zoiets. Ik citeer eventjes Gert jan Segers, vroeger CU-aanvoerder. ‘En wie komt er op voor deze belaagde christenen in Nigeria?’, schreef hij op 27 december op Twitter, met een link naar een artikel dat berichtte over slachtingen waarbij 100 christenen werden vermoord.(2) Elders op zijn tijdlijn regent het verontwaardiging over Hamas en, wat indirecter, steunbetuigingen aan Israël. Het antwoord op de vraag van Segers : Wie komt er voor deze belaagde Christenen op? Op Twitter deed ik een poging tot beantwoorden. Aldus:

U. U voelt zich betrokken en bent goed op de hoogte. Daarom gaat u er ook sit-ins voor organiseren., en/of andere solidariteitsactiviteiten. Laat maar weten waar en wanneer.

Niet? Gebruik het dan ook niet voor uw doorzichtige politieke spelletjes.’(3)

Verder dan een verwijzing naar zijn steun voor een organisatie die opkomt voor vervolgde Christenen kwam Segers niet. Op een aankondiging van sit-ins of andere solidariteitsacties wacht ik nog steeds.

En ook hier snap ik het ontbreken van dit soort straatactie. Want ook hier ontbreekt de omvangrijke en evidente Nederlandse medeplichtigheid aan de bloedbaden – een medeplichtigheid die er wat betreft de Israëlische genocide tegen Palestijnen in Gaza zo overduidelijk wel is.

Noten:

(1) Zie bijvoorbeeld ‘Bloedige aanvallen teisteren Nigeria: “Hele dorpen zijn platgebrand”’, RTL Nieuws, 5 januari 2024, https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/5427689/bloedige-aanvallen-teisteren-nigeria-hele-dorpen-platgebrand

(2) Gert-Jan Segers op X, 27 december 2023, https://twitter.com/gertjansegers/status/1739967636061159524

(3) Egel op X, 27 december 2023, https://twitter.com/Ravotrinfo1/status/1740051706577363301

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Als het maar niet over Gaza gaat, nietwaar?

Opgeslagen onder Divers