Source: Frontex
https://www.astridessed.nl/middellandse-zee-bootvluchtelingen-herdenking-91-mensen-die-een-jaar-geleden-omkwamen-op-zee/
HERDENKING 91 MENSEN, DIE EEN JAAR GELEDEN OMKWAMENOP ZEE
https://alarmphone.org/en/2021/02/09/herdenkingsactie-91-mensen/
Eén jaar geleden, op 9 februari 2020, om 04.09 uur ’s ochtends, werd de Alarm Phone gebeld door een groep van 91 mensen in nood op een leeglopend zwart rubber bootje vlakbij Garabulli, Libië. Ondanks de paniek wisten ze duidelijk hun GPS coördinaten door te geven. De Alarm Phone heeft vervolgens onmiddelijk contact opgenomen met de Italiaanse en Maltese autoriteiten en de zogenaamde Libische kustwacht.
Om 05.35 belden de mensen de Alarm Phone voor de laatste keer. Hierna is het niet meer gelukt contact te krijgen met de boot.
De door Italie en EU gefinancierde en getrainde zogenaamde Libische kustwacht vertelde de Alarm Phone geen enkele intentie te hebben de mensen in nood te zoeken en te redden, “omdat de detentiecentra vol zitten”.
Op dezelfde dag werd er een boot gered bij Malta, en velen hoopten dat dit de boot was die de Alarm Phone had gebeld. Het werd echter al snel duidelijk dat dit een tweede boot in nood was: een witte boot in plaats van een zwarte, met aan boord 82 mensen in plaats van 91.
Door het zwijgen van de autoriteiten over het lot van deze zwarte rubber boot, en vele andere boten in nood op de Middellandse Zee, zijn de Alarm Phone en vrienden en familie van mensen in nood vaak afhankelijk van gefragmenteerde informatie, en moeten zij proberen de weinige – maar belangrijke – details met elkaar te verbinden om te begrijpen wat er is gebeurd met mensen in nood.De dagen na 9 februari 2020 werd overduidelijk dat de 91 mensen kwijt waren. Er was geen enkel spoor van hen aan land, en niets wees erop dat ze zich nog op zee bevonden.
Een maand laten schreven wij een open brief aan de autoriteiten, waarin gevraagd werd wat er die dag is gebeurd en wat de autoriteiten ondernomen hebben om de mensen te zoeken en te redden. We kregen geen antwoord.
Tien maanden later, in december 2020, kregen we na een herhaald verzoek aan de autoriteiten antwoord van Frontex. Deze reactie was duidelijk het resultaat van toegenomen druk op de Europese grenswacht Frontex en onderzoeken naar haar deelname in push-backs naar Turkije, die internationale aandacht en veroordeling teweeg heeft gebracht.
De foto die door Frontex werd gedeeld, genomen op 9 februari 2020, laat een leeggelopen rubber bootje zien vlakbij de locatie die werd doorgegeven door de 91 mensen in nood. Er zijn echter geen lichamen te zien op de foto.
Familie en vrienden van de 91 mensen aan boord van het zwarte rubber bootje hebben het afgelopen jaar herhaaldelijk contact gezocht met de Alarm Phone en Europese autoriteiten in de zoektocht naar hun dierbaren, maar niemand kon hen antwoorden geven.
Dankzij zelforganisatie van de families, voornamelijk in Darfur, is het gelukt een lijst te maken met 62 namen en veel foto’s, die een naam, een gezicht, een glimlach geven aan een deel van de mensen die de Europese autoriteiten hebben laten verdwijnen op zee.
Zonder gevonden lichamen, en zonder duidelijke antwoorden, is het voor de families onmogelijk te weten wat het lot van hun dierbaren is geweest en onmogelijk het proces te kunnen afsluiten.
A rescue helicopter leaves after evacuating a mother and her new born baby following their rescue with other nearly 300 migrants off the coast of Libya. AFP
