De klok tikt door voor Israel, dat zich deze keer dreigt te verslikken
in haar eigen moordcampagne tegen Gaza [1], waarbij op het moment
van schrijven 1832 Palestijnse doden zijn gevallen [2], waarbij 80 procent burger.
Aan Israelische zijde drie burgerslachtoffers, van wie twee Israeli’s en een
Thaise arbeider.
Mensen zijn mensen, natuurlijk, maar het geeft wel de assymetrie
van het conflict aan.
En Netanyahu gaat door met de killing operation , zoals hij heeft aangekondigd. [3]
Uiteraard heeft dat hevige gevoelens van woede opgewekt, omgezet in
eenindrukwekkende wereldwijde internationale solidariteit. [4]
Nu is dat meestal bij moordende Israelische militaire aanvallen [5]
het geval, maar ik heb toch de indruk, dat de protesten deze keer grootser
en feller zijn.
Goed zo.
DEZE KEER ANDERS
Maar waarom zeg ik, dat er deze keer wellicht [zeker weet je dat natuurlijk
niet] een politieke verschuiving op zou kunnen treden?
Omdat naast de gebruikelijke Palestina demonstraties en de statements
van mensenrechtenorganisaties als Amnesty International [6], Human Rights
Watch [7], Btselem [8] en ook het Internationale Rode Kruis [9],
landen zich duidelijk en onmiskenbaar gaan roeren.
Vijf Zuid-Amerikaanse landen, Brazilie [lid van de belangrijke economische
BRICS groep [10], Chili, Peru, Ecuador en El Salvador, hebben hun
ambassadeurs teruggeroepen [11] en dat zit Israel niet lekker [12]
Verder lezen →
.jpg "A Roma community is subjected to forced eviction in Marseille, France, July 2013.")
