Politiegeweld/Strategie in de strijd/Belediging van politieagenten: waarom, wanneer en hoe

REACTIE OP ARTIKEL PETER STORM/

BELEDIGING VAN POLITIEAGENTEN: WAAROM, WAAR EN HOE/STRIJDBAARHEID DOOR RESPECT

Interessante en goede analyse, waarmee ik het grotendeels eens kan zijn
Maar niet helemaal

Peter schrijft

”Je kunt tegenwerpen: maar een agent is toch ook een mens? Een agent verdient toch ook respect als persoon? Ja, de agent is in biologische zin een menselijk wezen. Maar wie een agent beledigt, beledigt niet dat menselijk wezen, maar de rol die dat wezen uitoefent.”

Wat hier wordt geschreven, lijkt plausibel, maar kan er toch niet helemaal achterstaan
Want naar mijn mening verdient iedereen respect als persoon, ongeacht de functie, die hij/zij uitoefent

Dat staat natuurlijk los van de beeoordeling van die functie als zodanig en/of de manier, waarop
iemand die uitoefent

Daarop kom ik terug

Wat mij ook frappeert en ik persoonlijk een beetje ”op de rand” vind is, dat Peter  schrijft

”Wie dienst neemt of doet als agent, neemt en doet daarmee afstand van zijn of haar menselijkheid”

En dat is nu juist het kenmerk van alle opgebouwde ongeschreven en geschreven [mensenrechten] wetten:

Niemand kan ooit afstand doen van zijn menselijkheid
Niemand kan ooit ”gedehumaniseerd” worden

Ik weet, dat dat ook niet Peters bedoeling is dat te zeggen, maar ik zeg het zo duidelijk, omdat ik van mening
ben, dat je in welke strijd ook, nooit de menselijke maat uit het oog moet verliezen

Mensen blijven mensen en die moet je als mens benaderen, met al hun rechten als mens

En een van hun kernrechten is het recht op respect.

Natuurlijk NIET voor hun functie
Wel voor het feit, dat achter iedere functie een mens schuilgaat

Voor mij is dit simpel

Een politieman/vrouw als mens en met respect behandelen is van kracht, zolang hij/
zij dat respect ook tegenover jou toont.
Dan lijkt het mij niet relevant [en ook voor de strijd niet] om als de politieman/vrouw
correct is, dat ook niet te zijn

Wat anders natuurlijk, als het respect van de zijde van de politie wegvalt en of hij ronduit racistische
of antisemitische uitlatingen doet.

Een mooi voorbeeld geeft Gepke de Leef hierboven

Ik neem de vrijheid, hem te citeren

”Politieagent Danny R.schreeuwde in politiecel Hoofddorp tegen mij ” Wij hebben 1 Jood te weinig vermoord in WO II .. te weten jouw vader hadden wij van jou ook geen last gehad. ( van de 160 de Leef in 1940 hebben maar 12 WOII overleeft wist de politieagent) i.v.m. met zijn korte pootjes en nekkie riep ik terug .. nazi-smurf. Ik veroordeeld voor nazi II Smurf genoemd te hebben.” [1]

WELL DONE, GEPKE DE LEEF!!!!

FUNCTIE/GEWELDSUITOEFENING

Dat tonen van respect [voor de mens, niet de functie] neemt niets van iemand af
Het maakt je niet minder strijdbaar
Het maakt je niet ”softer”

Integendeel

Juist door voor je rechten systematisch op te komen en toch respect te
tonen [ik bedoel dus, beleefd te blijven] dwing je respect af

En wordt je daardoor sterker, want het maakt je moreel superieur.

Wij zijn geen van allen Mandela’s, noch zitten wij [gelukkig] in
een dictatoriale of apartheidssituatie, maar juist zijn morele kracht heeft
gemaakt, dat hij in de gevangenis kon overleven.
En niet verbitterd raakte [wat begrijpelijkerwijs had kunnen gebeuren]

Hij stond keihard voor zijn rechten [weigerde Afrikaander bewakers ”baas”
te noemen, saboteerde de dwangarbeid], maar kon in de persoonlijke benadering
weer van mens tot mens zijn

Dat leverde hem ook weer op, dat men weleens wat minder hard was in de uitoefening
van het barbaarse regime

En door die houding dwong hij respect af

Aan de andere kant ben je keihard en comprmisloos

Je protesteert tegen ieder geweldsmisbruik van de politie
Je protesteert tegen de onbestrafte politiemoorden zoals op
Rishi Chandrikasing

En je legt de rol van de politie als gewapende arm van de Staat bloot

En als de politie je echt te na komt, onderneem je, voor zover mogelijk, actie om geweld
met zelfverdediging [in de vorm, die het meest opportuun is] te beantwoorden

Maar alles op zijn tijd en op zijn plaats

Ook als je waartegen ook protesteert, wanneer de politie op dat moment verder correct is,
dan lijkt het mij vanuit normaal menselijk verkeer terecht, om ook weer correct te zijn.

EPILOOG

Het is iets, dat ik al vaker over de strijd heb opgemerkt

Alle tegenstanders, wie ze ook zijn, blijven mensen
En hebben recht op alle rechten, die via mensenrechten vallen

Ze hebben echter ook recht op vervolging, bestraffing, aan de schandpaal klinken
bij pleging van hun wandaden

Zij hebben er, voor zover van toepassing, ook ”recht” op [of liever
dat is de plicht van strijders] van hun positie als kapitalistische uitbuiters
te worden ontdaan en te worden opgenomen in een samenleving, waaraan aan
die ongelijkheid een einde is gekomen.

Maar het blijven humaniseren van de tegenstanders [dus als mens behandelen]
blijft ook naar mijn mening, een plicht in de strijd

Respect, humaniteit en een eerlijke behandeling moeten kernwaarden blijven.
En daarnaast kan dan heel goed functionneren een compromisloze
[vrijheids] strijd

Ik persoonlijk denk, dat als je met een compromisloze, maar fundamenteel
menselijke wijze de strijd ingaat, uiteindelijk die nieuwe op werkelijk
menselijke waarden bestaande maatschappij er kan komen

Maar wanneer voor een goede zaak niet of minder humane middelen
worden gebruikt, zijn wij terug bij af

Dan is alles, denk ik, voor niets geweest

Je zult begrijpen, dat dat al dan niet ”met respect” omgaan met agenten, die
ook respect tonen, is doorgetrokken naar de houding in de strijd in het algemeen

Elkaar, ook de tegenstander, als mens blijven zien

Maar WEL als een mens, dat zich, zo het zich voordoet, aan misdaden heeft
schuldig gemaakt en daarmee niet moet wegkomen

Niet door wraak
Maar door een eerlijk proces, humane straffen etc

Just a consideration for the final battle of liberation

Hartelijke groeten
Astrid

[1]

ZIE COMMENTAAR GEPKE DE LEEF