” Het Israëlische parlement, de Knesset, heeft een motie aangenomen tegen de oprichting van een Palestijnse staat. De motie werd ingediend door de coalitiepartijen in samenwerking met rechtse oppositiepartijen en stelt dat “de vestiging van een Palestijnse staat in het hart van Israël een existentiële bedreiging zou vormen voor de staat Israël en zijn burgers, het Israëlisch-Palestijnse conflict bestendigen en de regio destabiliseren.”
Het Israëlische parlement, de Knesset, heeft een motie aangenomen tegen de oprichting van een Palestijnse staat. De motie werd ingediend door de coalitiepartijen in samenwerking met rechtse oppositiepartijen en stelt dat “de vestiging van een Palestijnse staat in het hart van Israël een existentiële bedreiging zou vormen voor de staat Israël en zijn burgers, het Israëlisch-Palestijnse conflict bestendigen en de regio destabiliseren.”
68 parlementsleden stemden voor en negen tegen. De middenpartij Nationale Eenheid van Benny Gantz steunde de motie. De centrumlinkse oppositiepartij Yesh Atid van Lapid verliet de zitting en stemde niet mee. In de motie staat dat een Palestijnse staat binnen de kortste keren zou worden overgenomen door Hamas en daarmee “een radicale islamitische terreurbasis” zou worden.
De motie gaat lijnrecht in tegen wat de internationale gemeenschap ziet als oplossing voor het conflict, namelijk naast Israël een Palestijnse staat die de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en Gaza omvat. Deze tweestatenoplossing was al ondermijnd door het groeiende aantal Israëlische nederzettingen op de Westoever.
Gebrek aan perspectief
In februari nam de Knesset ook al een motie aan die een Palestijnse staat afwees, maar daarin ging het over het unilateraal uitroepen van zo’n staat door de Palestijnen. Nu gaat de Knesset verder: het parlement wijst de oprichting van een Palestijnse staat ook af als uitkomst van vredesonderhandelingen. “Israël gooit keihard de deur dicht”, zegt Peter Malcontent, universitair docent aan de Universiteit Utrecht en gespecialiseerd in het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Hij was “deels verbaasd” over de grote meerderheid waarmee de motie is aangenomen. Van de regeringspartijen en rechtse oppositie was al bekend dat ze tegen een Palestijnse staat zijn, maar opvallend is dat een middenpartij dit nu ook steunt, zegt hij.
De motie ziet hij vooral als klap voor gematigde Palestijnen, die hoop hielden op een onderhandelingsproces met Israël om tot een eigen staat te komen. “Ieder vooruitzicht valt weg”, zegt Malconent. Hij verwacht dan ook dat het gebrek aan perspectief op de tweestatenoplossing radicalisering onder Palestijnen in de hand werkt.
Correspondent Israël en Palestijnse gebieden Marijn Duintjer Tebbens:
“De motie onderstreept wat algemeen bekend is: dat deze regering fel tegen de oprichting van een Palestijnse staat is. Volgens de Verenigde Naties, de VS en ook de EU is een tweestatenoplossing de beste manier om de veiligheid van zowel Israëliërs als Palestijnen te garanderen.
Deze regering ziet dat anders. Dat Hamas vanuit Gaza een aanval kon voorbereiden laat volgens de regering zien dat Palestijns bestuur een directe bedreiging voor de staat Israël vormt.
In februari is er een soortgelijke motie aangenomen die oprichting van een Palestijnse staat afwees. Deze motie gaat nog verder en wijst een Palestijnse staat af zelfs als dat de uitkomst zou zijn van toekomstige vredesonderhandelingen. Al kan er dan natuurlijk altijd een nieuwe motie worden aangenomen waarin alsnog anders wordt beslist.”
De reacties van Palestijnen liegen er inderdaad niet om. Volgens Mustafa Barghouti, een Palestijnse politicus en tegenstander van Hamas, komt de motie neer op een “afwijzing van vrede met de Palestijnen”, zo schrijft hij op X.
Hussein al-Sheikh van de Palestijnse Autoriteit, die delen van de Westelijke Jordaanoever bestuurt, zegt dat de motie “de minachting [van Israël] voor het internationaal recht bevestigt”, en aantoont dat Israël van plan is de bezetting “voor altijd” voort te zetten.
De motie komt een paar dagen voor een geplande reis van de Israëlische premier Netanyahu naar Washington. Hij zal daar het Congres toespreken. Ondanks de motie is de tweestatenoplossing “niet iets wat president Biden op zal geven”, zegt een woordvoerder van het Witte Huis.
Geen consequenties
Israël bezet de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en de Gazastrook sinds de Zesdaagse Oorlog in 1967. Vrijdag doet het Internationaal Gerechtshof een uitspraak over deze bezetting, op verzoek van de Algemene Ledenvergadering van de VN. Tijdens de oorlog in Gaza heeft Israël overigens al meerdere keren uitspraken van het Hof naast zich neergelegd.
Met de afwijzing van een Palestijnse staat door de Knesset rijst de vraag wat er dan met de bezette Palestijnse gebieden en de Palestijnen die daar wonen moet gebeuren. In de motie staat daar niks over.
De ultrarechtse minister Smotrich heeft openlijk gezegd de Westoever te willen annexeren. Maar Israël zal de bijna drie miljoen Palestijnse inwoners van de Westoever niet de Israëlische nationaliteit willen geven, zegt Malcontent.
Hij verwacht weinig van de westerse bondgenoten van Israël, die de tweestatenoplossing zeggen te steunen. “Ze verbinden er geen consequenties aan als Israël niet meewerkt.”
Al weken leidt de leus From the river to the sea, Palestine will be free (Van de rivier tot de zee, Palestina zal vrij zijn) in veel landen tot verdeeldheid. Gisteravond werd bekend dat de Nederlandse voetballer Anwar El Ghazi vanwege de leus ontslagen is door zijn club FSV Mainz 05. En het Britse parlementslid Andy McDonald werd deze week geschorst door Labour, nadat hij de woorden had gebruikt in een toespraak bij een pro-Palestijnse demonstratie.
In de Tweede Kamer werd over de omstreden leus een motie aangenomen: de meerderheid besloot dat het een oproep tot geweld is. Dat leidde vervolgens weer tot het projecteren van de tekst op het Mauritshuis en tot een aanvaring in de Amsterdamse gemeenteraad, afgelopen donderdag.
Waar komt de slogan vandaan en waarom maakt die juist nu zoveel los?
De letterlijke betekenis “van de rivier tot de zee” heeft betrekking op het land van de rivier de Jordaan tot aan de Middellandse Zee, dus het hele gebied waar Israël en de Palestijnse gebieden liggen.
De leus wordt al sinds de jaren 60 gebruikt, toen de PLO van Yasser Arafat werd opgericht, ruim 20 jaar voordat Hamas bestond. De PLO is een koepel van groeperingen die streven naar een Palestijnse staat. De betekenis van de slogan wordt door verschillende partijen uiteenlopend opgevat.
Palestijns perspectief
“Voor de vroegste interpretatie van die leus moet je kijken naar de situatie van de Palestijnen in de jaren 60”, zegt Midden-Oostendeskundige Erwin van Veen van Instituut Clingendael.
Na de stichting van de staat Israël in 1948 sloegen zeker 700.000 Palestijnen op de vlucht , werden verdreven van hun land of kwamen onder Israëlisch militair gezag dan wel het autoritaire bewind van Syrië en Egypte te leven. Na de Zesdaagse Oorlog van 1967 kregen Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever, Gaza en in Oost-Jeruzalem te maken met een Israëlische militaire bezetting. “‘Palestine will be free’ in deze context weerspiegelt de wens om terug te keren naar de tijd voor 1948. Een roep om weer vrij te zijn”, aldus Van Veen.
De PLO stond aanvankelijk gewapend verzet voor, maar riep later op tot een Arabisch-Joodse staat waarin Joden en Palestijnen vreedzaam naast elkaar zouden leven. Later schaarde ze zich in de jaren 90 achter een tweestatenoplossing. Van Veen: “Als doel werd de leus, die ging over vrij leven in één staat, voor de PLO minder relevant. Hamas adopteerde vervolgens de slogan.”
De Amsterdamse burgemeester Femke Halsema zei daarover: “De leus is in 2017 opgenomen in het handvest van Hamas en wordt gebruikt door Hamas en Hezbollah. Daarmee is de leus alle onschuld kwijt en dat maakt hem voor mij onaanvaardbaar.”
Het is volgens Omar Dweik, Midden-Oostendeskundige van Tilburg University, moeilijk vast te stellen wat het doel van Hamas is als het om Israël gaat. “Zij willen een einde aan de bezetting door Israël, maar Hamas kent net als de PLO verschillende stromingen.” Zo zijn er de strijdgroepen, verantwoordelijk voor de terroristische aanslagen in Israël op 7 oktober, maar ook een meer gematigde politieke stroming, die volgens Dweik en Van Veen niet veel verschilt van de PLO.
Israëlisch perspectief
Dweik legt uit dat Israël de leus interpreteert als “de totale verwijdering van Israëliërs van het grondgebied, van de rivier tot de zee”. En die interpretatie baart Joodse en pro-Israëlische organisaties grote zorgen.
Zo schrijven de jurist Freek Vergeer en historicus Hans Wallage van het CIDI (het Centrum Informatie Documentatie Israël) in een open brief aan het Nederlands Dagblad: “Organisaties zoals Hamas en Hezbollah hebben met barbarisme en het uitroeien van Israëlische burgers getoond dat ze vinden dat er tussen de rivier en de zee geen ruimte is voor Joden. Alleen al om deze reden zou het gebruik van deze leus vermeden moeten worden.”
De Nederlandse politiek gaat mee in die interpretatie. Een meerderheid in de Tweede Kamer heeft dus uitgesproken dat de tekst een oproep is tot geweld. Partijen vinden dat de uitspraak de vernietiging van Israël propageert. “Wat je hier ziet is dat de Nederlandse politiek volledig het frame van Israël overneemt”, zegt Dweik. “Dat komt overeen met de positie die Nederland nu kiest.”
Van Veen wijst erop dat Israël zelf vergelijkbare uitspraken heeft gedaan over de Palestijnen. “Hoewel het begrijpelijk is dat de Palestijnse leus controverse oproept, is het opmerkelijk dat vergelijkbare Israëlische claims dit helemaal niet doen”, vindt Van Veen. “In zowel het handvest van de Likudpartij als in het coalitieakkoord van de regering-Netanyahu claimt Israël ook het hele gebied tussen de Jordaan en Middellandse Zee. Maar in dit geval staan alle middelen van de staat achter deze intentie.”
Beeldvorming
Dweik vindt het belangrijk om voordat je een kant kiest, je bewust te zijn van de angst die onder beide perspectieven ligt. “Palestijnen en Israëliërs zijn elkaar gaan zien als een existentiële bedreiging. Dat zit echt heel diep in de mentaliteit, vooral onder jongeren.”
“Als Israël zegt dat Gazanen naar Egypte moeten vluchten, denken Palestijnen: ‘We mogen nooit meer terugkomen.’ Dat is etnische zuivering. Maar Israëliërs denken bij zo’n leus ook: ‘Ze willen ons vernietigen’.”
Hoewel dit reële gevoelens en sentimenten zijn, wijzen beide deskundigen ook op de beeldvorming die er van beide kanten achter zit. Zo lijkt er op dit moment geen existentiële dreiging te zijn voor Israël, stelt Van Veen. “De aanslag van Hamas op 7 oktober was enorm bedreigend en er zijn 1400 mensen vermoord. Tegelijkertijd is Hamas nog steeds een relatief kleine gewapende groep, die niet heel populair is onder Palestijnen.”
Hij legt uit dat Hamas wel wordt gesteund door Iran, maar dat de beweging een buitenbeentje is in vergelijking met andere organisaties waar Teheran achter staat. “Daarnaast heeft Israël een sterk leger. Pas als Iran zich erin mengt en nucleaire wapens zou hebben, is er daadwerkelijk een existentiële dreiging voor Israël.”
Toch worden de twee narratieven via sociale media breed verspreid. Zo geeft de Israëlische regering miljoenen uit aan influencers die andere jongeren overtuigen van hun verhaal. Palestijnse Instagramaccounts hebben eveneens miljoenen volgers. Dweik: “Jongeren praten niet met elkaar, ze interpreteren alleen. Deze generatie heeft nooit serieuze onderhandelingen meegemaakt of de resultaten daarvan gezien.”
Nederland
Al voor de huidige oorlog bogen het Openbaar Ministerie en het gerechtshof Amsterdam zich al eens over de slogan. Zij concludeerden allebei dat de leus niet strafbaar is. Vergeer en Wallage van het CIDI schrijven in hun brief dat de context na 7 oktober zo veranderd is, dat een rechter nu mogelijk tot een ander inzicht komt. Ook Omar Dweik denkt dat de leus soms antisemitisch opgevat kan worden. “Als je ermee bedoelt dat alle Israëliërs vernietigd moeten worden. Maar dat moet je dan per geval gaan bekijken.”
EINDE
ALJAZEERA
”FROM THE RIVER TO THE SEA”: WHAT DOES THE PALESTINIAN
Critics have called its use anti-Semitic amid Israel’s war on Gaza. But the slogan has more complex roots, say analysts.
A slogan calling for freedom from the Jordan River to the Mediterranean Sea has drawn scrutiny after pro-Palestinian demonstrators across the Western world were met with attempts to curtail its use.
From Beirut to London, from Tunis to Rome, calls for a ceasefire ending Israel’s relentless bombing of Gaza were interspersed with the slogan: “From the river to the sea, Palestine will be free.”
To the crowds waving Palestinian flags, the chant reverberating across the globe expresses the desire for freedom from oppression across the historical land of Palestine. But for Israel and its backers, who label the phrase as pro-Hamas, it is a veiled call to violence that bears an anti-Semitic charge.
The United Kingdom’s Labour Party on Monday suspended Member of Parliament Andy McDonald for using the phrase “between the river and the sea” in a speech at a pro-Palestinian rally.
Earlier this month, Home Secretary Suella Braverman described pro-Palestinian demonstrations as “hate marches” and warned that the slogan should be interpreted as an indication of a violent desire for the elimination of Israel.
The Football Association in the UK has banned players from using the slogan on their private social media accounts.
Austrian police took a similar stance, banning a pro-Palestine protest on the basis of the chant and claiming that the slogan, originally formulated by the Palestine Liberation Organization (PLO), had been adopted by the armed group Hamas. German authorities declared the slogan forbidden and indictable and called on schools in the capital, Berlin, to ban the use of keffiyehs, the Palestinian scarf.
Here is what you should know about the controversy:
What are the origins of the slogan?
Upon its creation by diaspora Palestinians in 1964 under the leadership of Yasser Arafat, the PLO called for the establishment of a single state that extend from the Jordan River to the Mediterranean Sea to encompass its historic territories.
The debate over partition predates the formation of the state of Israel in 1948. A plan put forward a year earlier by the United Nations to divide the territory into a Jewish state – occupying 62 percent of the former British mandate – and a separate Palestinian state was rejected by Arab leaders at the time.
More than 750,000 Palestinians were driven from their homes in what became known as the Nakba, or “catastrophe”.
The PLO leadership later accepted the prospect of a two-state solution, but the failure of the Oslo peace process in 1993 and of United States attempts to broker a final deal at Camp David in 2000 leading up to a second Intifada, the mass Palestinian uprising, have since resulted in a hardening of attitudes.
What does it mean?
To Palestinian and Israeli observers alike, different interpretations over the meaning of the slogan hang on the term “free”.
Nimer Sultany, a lecturer in law at the School of Oriental and African Studies (SOAS) in London, said the adjective expresses “the need for equality for all inhabitants of historic Palestine”.
“Those who support apartheid and Jewish supremacy will find the egalitarian chant objectionable,” Sultany, a Palestinian citizen of Israel, told Al Jazeera.
Freedom here refers to the fact that Palestinians have been denied the realisation of their right to self-determination since Britain granted the Jews the right to establish a national homeland in Palestine through the Balfour Declaration of 1917.
“This continues to be the crux of the problem: the ongoing denial of Palestinians to live in equality, freedom and dignity like everyone else,” Sultany said.
Tens of thousands of pro-Palestinian demonstrators marched through a rainy London on Saturday accompanied by several Jewish groups, which according to the SOAS lecturer was a sign that the slogan could not be interpreted to be anti-Semitic.
“It’s important to remember this chant is in English and it doesn’t rhyme in Arabic, it is used in demonstrations in Western countries,” he said. “The controversy has been fabricated to prevent solidarity in the West with the Palestinians.”
Pro-Israel observers, however, argue the slogan has a chilling effect. “To Jewish Israelis what this phrase says is that between the Jordan River and the Mediterranean, there will be one entity, it will be called Palestine – there will be no Jewish state – and the status of Jews in whatever entity arises will be very unclear,” Yehudah Mirsky, a Jerusalem-based rabbi and professor of Near Eastern and Judaic Studies at Brandeis University.
“It sounds much more like a threat than a promise of liberation. It doesn’t betoken a future in which Jews can have full lives and be themselves,” he said, adding that the slogan made it more difficult for left-wing Israelis to advocate for dialogue.
Mirsky argued that those who chant the slogan are “supporters of Hamas”, while Sultany claimed that pro-Palestinian protesters should not be equated to supporters of the armed group, who were the exception at the thousands-strong protests.
The controversy on Monday reached as far as the British parliament, when the Labour Party removed McDonald from office for saying: “We will not rest until we have justice. Until all people, Israelis and Palestinians, between the river and the sea, can live in peaceful liberty.”
The party claimed the British MP had uttered “deeply offensive” comments relating to the Israel-Gaza war. McDonald rebuffed the accusations, saying his words were intended as “a heartfelt plea for an end to the killings” in the region, according to local media reports.
Sultany saw the dynamic at play as “an attempt by Zionists and pro-Israeli propagandists to collapse the distinction between the existence of Israel as a state and the ideological apparatus of Jewish supremacy”. Through this distorted lens, “a call for egalitarianism and for the dismantlement of the system of apartheid becomes an existential threat”.
Israel’s use of ‘from the river to the sea’
Benjamin Netanyahu’s Likud party, which describes itself as conservative and nationalist, has been a staunch promoter of the concept of “Eretz Israel”, or the Bible-given right of the Jewish people to the land of Israel.
According to the Jewish Virtual Library, the party’s original party manifesto in 1977 stated that “between the Sea and the Jordan there will only be Israeli sovereignty”. It also argued that the establishment of a Palestinian state “jeopardises the security of the Jewish population” and “endangers the existence of the state of Israel”.
Israel’s ambassador to the UK, Tzipi Hotovely, has been among the promoters of international recognition of the Jewish historic claim to lands from the river to the sea.
The expansion of settlements in the occupied West Bank and East Jerusalem by successive Israeli governments is seen as an attempt by Israel to control the land from the Jordan River to the Mediterranean Sea, denying Palestinians’ aspiration for an independent state.
Mirsky, of Brandeis University, said that while Israeli public figures were using the biblical concept to claim political authority over all disputed territories, the issue was “hotly debated” within modern Israel.
Rather than focus on what sows division, Mirsky said “efforts should instead be directed towards finding solutions”.
“Let’s sit down and can we come up with ideas that practically will make life better for Jews and Arabs?” he said, including a new slogan that bridges the current divide.
“As outlandish as this sounds, I do think that at the end of this war, there will be a new opportunity to talk about creating a better future.”
Een vrij Palestina, ‘from the river to the sea’: daar roepen pro-Palestijnse activisten toe op. Een vrijheidskreet, vinden zij, maar de Tweede Kamer hoort er een oproep tot geweld in en wil het gebruik van de kreet strafbaar maken. De Palestijns-Amerikaanse politiek analist Yousef Munayyer vindt dat die interpretatie van de leus voortkomt uit ‘racisme en islamofobie’.
De afgelopen maanden hoorde je waarschijnlijk regelmatig de slogan From the river to the sea Palestine will be free. In steden over de hele wereld protesteerden mensen tegen het geweld van Israël in Gaza en in de andere bezette gebieden. Bij die protesten zag je de slogan waarschijnlijk op borden staan of hoorde je de menigte de leus scanderen.
Je hebt misschien ook gehoord dat de slogan antisemitisch of zelfs genocidaal wordt genoemd. Al in 2021 werd de vakbond New Yorker Union breed aangevallen om deze tweet: ‘Solidarity with Palestinians from the river to the sea who went on a 24-hour strike yesterday for dignity and liberation.’ (‘Solidariteit met de Palestijnen from the river to the sea die gisteren 24 uur in staking gingen voor waardigheid en bevrijding.’) Of het nu uit oprechte onwetendheid of kwaadwillendheid is, volgens critici van de river-to-the-sea-formulering zouden de vakbond, en anderen die de slogan gebruiken, impliciet oproepen tot de ontmanteling van de staat Israël en het zuiveren van de hele regio – van de rivier de Jordaan tot de Middellandse Zee: een gebied dat de Westelijke Jordaanoever, Gaza en heel Israël beslaat binnen de internationaal erkende grenzen van vóór 1967. Helaas is de vakbond gezwicht voor deze laster.
Vandaag de dag lijkt het gesprek steeds meer in deze richting verschoven. Dat komt deels door een algemeen intellectueel en moreel ontwaken over het onderwerp Israël/Palestina – in de media, in de academische wereld, in activistische kringen en zelfs onder bepaalde politici – maar het komt ook door de steeds gruwelijkere realiteit ter plaatse. Meer dan ooit erkennen mensen over de hele wereld dat het probleem veel verder gaat dan de bezetting van de Westelijke Jordaanoever, en dat discriminatie tegen Palestijnen aan beide zijden van de Groene Lijn2 plaatsvindt.
De zin From the river to the sea dekt een toekomst zonder Groene Lijn als geen ander, omdat het de volledige ruimte beslaat waarin Palestijnse rechten worden ontzegd. Het is in die ruimte dat Palestijnen vrij willen leven. Het is in die ruimte dat Palestijnen zich moeten verenigen om verandering te creëren, ondanks de politieke en geografische verdeeldheid die de Israëlische overheersing heeft veroorzaakt. Het is die ruimte die Palestijnen ‘thuis’ noemen, ongeacht wat iemand anders het noemt.
Een systeem van discriminatie en apartheid
From the river to the sea is een antwoord op de versnippering van het Palestijnse land en het uit elkaar drijven van het Palestijnse volk door de Israëlische bezetting en door discriminatie. Palestijnen zijn op talloze manieren uiteengedreven door het Israëlische beleid. Er zijn Palestijnse vluchtelingen die door discriminerende Israëlische wetten niet mogen terugkeren. Er zijn Palestijnen binnen het internationaal erkende grondgebied van Israël die als tweederangsburgers leven, zonder gelijke rechten. Er zijn Palestijnen onder Israëlische militaire bezetting op de Westelijke Jordaanoever zonder staatsburgerschapsrechten. Er zijn Palestijnen in bezet Jeruzalem die in juridische onzekerheid verkeren en worden geconfronteerd met uitzetting. Er zijn Palestijnen in Gaza die onder Israëlische belegering leven. Allemaal lijden ze onder een scala van beleidsmaatregelen in een systeem van discriminatie en apartheid – een systeem dat ze alleen kunnen bestrijden door gezamenlijke oppositie.
Ze hebben allemaal het recht om vrij te leven in het land from the river to the sea. Maar omdat zionistische kolonisten profiteren van verdeeldheid, hebben ze belang bij de onjuiste weergave van het juist inclusieve en verenigende karakter van de slogan. Het is immers gemakkelijker om een verdeeld volk te domineren dan een verenigd volk in een gezamenlijke strijd voor dezelfde universele rechten. Journalist Marc Lamont Hill werd daarom ontslagen bij CNN omdat hij opriep tot Palestijnse vrijheid ‘from the river to the sea’.
Als Palestijnen ‘From the river to the sea Palestine will be free’ zeggen, beweren veel zionisten dat dit een oproep tot genocide is. Maar zoals historicus Maha Nassar opmerkt: er is nooit een ‘officieel Palestijns standpunt geweest dat oproept tot gedwongen verwijdering van Joden uit Palestina’. Die interpretatie lijkt, denkt hij, het resultaat van ‘een Israëlische mediacampagne na de oorlog van 1967, waarin ten onrechte werd beweerd dat Palestijnen Joden in zee wilden gooien’.
Racisme en islamofobie
Joodse groeperingen zoals het American Jewish Committee beweren ook dat de slogan antisemitisch is omdat militante groeperingen zoals de PLO, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina en Hamas de leus hebben overgenomen. Maar zoals Nassar schrijft, gaat de zin veel verder terug, en maakt die deel uit van een bredere oproep tot een seculiere, democratische staat in heel historisch Palestina.
De bewering dat de zin ‘from the river to the sea’ genocidaal bedoeld is, berust niet op historische feiten, maar eerder op racisme en islamofobie. Door de zin als genocidaal weg te zetten, kun je doen alsof Palestijnen niet te vertrouwen zijn, en dat als zij oproepen tot gelijkheid, ze eigenlijk ‘uitroeiing’ bedoelen. Om voortdurend geweld tegen Palestijnen te rechtvaardigen, wordt die redeneertrant gebruikt om ons af te schilderen als irrationele wilden die uit zijn op het vermoorden van Joden.
De poging om Palestijnen te verbinden met het streven naar uitroeiing wordt ook in veel andere contexten ingezet. In 2015 deed de Israëlische premier Benjamin Netanyahu bijvoorbeeld aan Holocaust-ontkenning door te beweren dat het eigenlijk een Palestijn was, en niet Hitler, die aanstuurde op de ‘Endlösung’. De toenmalige Duitse bondskanselier Angela Merkel moest de Israëlische premier helpen herinneren dat de Duitsers verantwoordelijk waren voor de Holocaust. Zionisten profiteren van de voortdurende angst dat Palestijnen hen zouden willen uitroeien: in zo’n gevaarlijke omgeving kun je aanhoudende misstanden tegen Palestijnen rechtvaardigen.
Die logica is niet voorbehouden aan Palestijnen. Ook andere gemarginaliseerde groepen worden vaak beschuldigd van onbetrouwbaarheid en van de diepgewortelde verborgen wens om de samenleving te vernietigen. Joden zouden dat stereotype goed moeten kennen, aangezien het ook een centraal kenmerk is van antisemitisme. In feite werd de ergste antisemitische aanslag in de Amerikaanse geschiedenis een paar jaar geleden gepleegd door een moordenaar die een synagoge aanviel, omdat hij dacht dat Joden de wit-christelijke gedomineerde samenleving vernietigden door bruine immigranten binnen te halen onder het mom van ‘humanitarisme’.
Dergelijke argumenten gaan voorbij aan dat waartoe Palestijnen oproepen als ze de zin in kwestie gebruiken: een staat waarin Palestijnen kunnen leven als vrije en gelijke burgers, zonder door anderen te worden gedomineerd of anderen te domineren. Wanneer we pleiten voor een vrij Palestina from the river to the sea, is het juist het bestaande systeem van overheersing dat we willen beëindigen.
From the river to the sea… hoe zit dat in Nederland?
Een nipte meerderheid van de Tweede Kamer nam deze week een motie aan om de kreet strafbaar te stellen. Volgens PVV-Kamerlid Maikel Boon roept de slogan op tot ‘geweld tegen Joden wereldwijd’. Maar experts zeggen, onder meer in de Volkskrant, dat wetten in Nederland ruimer geformuleerd worden, waardoor je nooit één specifieke slogan strafbaar kunt stellen.
Bovendien zullen rechters altijd de context meenemen in hun oordeel. Vorig jaar nog besloot het gerechtshof niet over te gaan tot vervolging van een demonstrant die de leus in 2021 op een podium had geroepen, omdat er geen sprake was van bedreiging, opruiing of aanzetten tot haat.
Toch oordeelde de Tweede Kamer eind oktober al – op aangeven van JA21-Kamerlid Joost Eerdmans – dat de uitspraak wel oproept tot geweld. Dat leidde ertoe dat voormalig Kamervoorzitter Vera Bergkamp op 31 oktober gauw de microfoon uitzette toen BIJ1-leider Sylvana Simons de zin wilde uitspreken. Kort daarvoor lukte het DENK-fractieleider Stephan van Baarle wel om de kreet in de Tweede Kamer te zeggen.
Reacties uitgeschakeld voor Noot 66/KLEUR BEKENNEN!
Dweik legt uit dat Israël de leus interpreteert als “de totale verwijdering van Israëliërs van het grondgebied, van de rivier tot de zee”. En die interpretatie baart Joodse en pro-Israëlische organisaties grote zorgen.
Zo schrijven de jurist Freek Vergeer en historicus Hans Wallage van het CIDI (het Centrum Informatie Documentatie Israël) in een open brief aan het Nederlands Dagblad: “Organisaties zoals Hamas en Hezbollah hebben met barbarisme en het uitroeien van Israëlische burgers getoond dat ze vinden dat er tussen de rivier en de zee geen ruimte is voor Joden. Alleen al om deze reden zou het gebruik van deze leus vermeden moeten worden.””
NOS
”FROM THE RIVER TO THE SEA……”‘: WAT BETEKENT HET EN WAAROM MAAKT HET ZOVEEL LOS?
”Pro-Israel observers, however, argue the slogan has a chilling effect. “To Jewish Israelis what this phrase says is that between the Jordan River and the Mediterranean, there will be one entity, it will be called Palestine – there will be no Jewish state – and the status of Jews in whatever entity arises will be very unclear,” Yehudah Mirsky, a Jerusalem-based rabbi and professor of Near Eastern and Judaic Studies at Brandeis University.
“It sounds much more like a threat than a promise of liberation. It doesn’t betoken a future in which Jews can have full lives and be themselves,” he said, adding that the slogan made it more difficult for left-wing Israelis to advocate for dialogue.
Mirsky argued that those who chant the slogan are “supporters of Hamas”, while Sultany claimed that pro-Palestinian protesters should not be equated to supporters of the armed group, who were the exception at the thousands-strong protests.”
ALJAZEERA
”FROM THE RIVER TO THE SEA”: WHAT DOES THE PALESTINIAN
Politici die de demonstratie tegen de komst van de Israëlische president Herzog tijdens de opening van het Holocaustmuseum ‘antisemitisch’ noemden, werken zelf antisemitisme in de hand. Dat schrijft Phineas Shapiro van Erev Rav, het antizionistische, Joodse collectief dat de demonstratie organiseerde. ‘Door ons te beperken in wat we mogen vinden, ontneemt men mij en andere Joden het recht om volwaardig deel te nemen aan de politiek en de maatschappij.’
De Nederlandse politiek moet zich kapot schamen. Politici van links tot rechts en van grote tot kleine partijen bevorderen antisemitisch gedachtegoed onder het mom van ‘herdenkingscultuur’. Ik heb het natuurlijk over de demonstratie van afgelopen zondag op het Waterlooplein tegen het bijwonen van de opening van het Nationale Holocaust Museum door president van Israël, Yitzhak Herzog.
Mensen vragen zich vaak af waarom de politiek zo gepolariseerd is. Voor het antwoord hoeven we maar te kijken naar hoe Den Haag reageerde op de demonstratie afgelopen zondag, geïnitieerd door Joden in solidariteit met Palestijnen. De demonstratie ging over de walgelijke keuze om het staatshoofd te verwelkomen van een land dat actief mensenrechten schendt en mogelijk genocide pleegt. Maar voor veel politici is het kennelijk te ingewikkeld om te begrijpen dat je van mening kan zijn dat het Nationale Holocaust Museum dringend nodig is, maar óók dat dit staatshoofd niet welkom zou moeten zijn in Nederland, en al helemaal niet bij de opening van dit museum.
Tijdens een debat in de Tweede Kamer over deze demonstratie vroeg Jimmy Dijk (SP) zich af wat er in onze samenleving is gebeurd dat groepen mensen zó tegenover elkaar zijn komen te staan? “Een groot deel van de mensen die demonstreren heeft echt het beste voor met de Palestijnen die in het nauw zitten. Aan de andere kant zijn er heel veel mensen die graag een fatsoenlijke opening willen van het Holocaustmuseum.” Deze tegenstelling is zozeer feitelijk onjuist dat het gevaarlijk is. De demonstranten waren er ook liever niet geweest, maar ze voelden zich gedwongen er te zijn om op te komen voor universele mensenrechten.
Het zou niet moeten uitmaken dat deze demonstratie door joodse organisaties was georganiseerd. Maar gelet op het huidige politieke tijdperk waarin identiteit het belangrijkste van al is, is het goed om te noemen. Belangrijker is dat woede en verdriet over de Shoah1 niet losstaat van het Joodse perspectief op de genocide in Gaza. Onze herdenkingscultuur is geen dood ‘iets’, het is niet alleen een herinnering aan het verleden. Onze herdenkingscultuur lééft en heeft grote invloed op ons dagelijkse perspectief op de wereld, de politiek en ons leven. Het is onze drijfveer om te strijden tegen alle vormen van onderdrukking, en te reageren als onze pijn geïnstrumentaliseerd wordt om de onderdrukking van anderen te rechtvaardigen.
Oneigenlijke tegenstelling tussen Joden en Palestijnen
Laten we heel duidelijk zijn, Joden en het Jodendom zijn niet homogeen. Wie dat beweert, voedt vooroordelen en werkt antisemitisme in de hand. Joden en Palestijnen zijn allebei diverse en kleurrijke gemeenschappen. Er zijn krachten die Joden willen reduceren tot Israël, en Palestijnen tot Hamas. Zij willen zo een oneigenlijke tegenstelling of zelfs vijandschap creëren tussen Joden en Palestijnen. Het zionisme2 is een van deze krachten. Het soort solidariteit dat afgelopen zondag zichtbaar werd, zal de grondslag vormen van de bevrijding van zowel Palestijnen als Joden uit de ketenen van het zionisme
Het zionisme is een politieke overtuiging die voortkomt uit het etno-nationalistische idee dat je mensen moet scheiden op grond van etniciteit, ras of religie. Net als alle andere vormen van etno-nationalisme staat dat haaks op universele solidariteit en humanisme, die hun wortels hebben in onder andere het jodendom en de islam. Deze waardes bevorderen multi-etnische en multireligieuze democratie. Een echte solidaire democratie biedt veel meer veiligheid aan alle mensen en identiteiten dan het etno-nationalisme. Ik ben daarom optimistisch als ik denk aan de solidariteit tussen Joden en Palestijnen van afgelopen zondag.
Maar het belang van die solidariteit wordt in politiek Den Haag niet gezien, of zelfs met opzet genegeerd. Over de demonstratie werd gesproken alsof die puur en alleen antisemitisch was. Ulysse Ellian (VVD) stelde dat ‘tachtig jaar na de Shoah dezelfde soort haat weer gebezigd wordt in Nederland’. Het is verdrietig dat Ellian solidariteit en haat met elkaar verwart. Antisemitisme is zeker een groeiend probleem in Nederland, maar speelde geen rol bij deze demonstratie, voor zover ik en andere joodse deelnemers dat konden zien en horen. Ook achteraf in de media zagen we daar geen bewijs van.
Veel gevaarlijker en antisemitisme-bevorderend is het om geen onderscheid te maken tussen antisemitisme en het antizionisme. Door ons te beperken in wat we wel en niet mogen vinden, ontneemt men mij en andere Joden het recht om volwaardig deel te nemen aan de politiek en de maatschappij – en dat vind ik antisemitisch.
Dat geldt ook voor de leus ‘from the river to the sea, Palestine will be free’ die ook Erev Rav gebruikt als oproep tot de bevrijding van Palestina. Die leus roept op tot politieke bevrijding en bevrijding van het zionisme, niet ‘tot het uitroeien van alle Joden wereldwijd’ zoals de Tweede Kamer vindt volgens de motie die op 6 februari werd aangenomen. Dat perspectief maakt mij woedend en bang, want daarmee bestendigt de Kamer de koppeling tussen het antisemitisme en antizionisme. Daarmee beperken ze wat een acceptabele politieke mening is voor Joden, ze verzwakken zo het veelzijdige Joodse leven in Nederland, en behandelen het jodendom als homogeen. Op die manier dragen ze bij aan onverschilligheid en intolerantie, en spelen ze het antisemitisme in de kaart.
En het kan niet zijn dat die politici niet weten hoe we erin staan: media rapporteerden zorgvuldig over de feiten tijdens de demonstratie en de aanleiding die Erev Rav had. Pas toen ze politici ruim baan gaven, ontstond de mythe van de ‘antisemitische demonstratie’. Op1 belde Erev Rav zelfs af en nodigde in plaats daarvan Mirjam Bikker (CU) uit die ten onrechte nog eens mocht beweren dat de demonstranten zich misdroegen. Israël-kritische Joden werden bij de beschouwingen achteraf door de media compleet genegeerd en ook dat wekt de schijn van antisemitisme.
Wie verdient bescherming?
Ingrid Michon-Derkzen (VVD) stelde dat de plechtigheid tijdens de opening een ‘absoluut dieptepunt’ werd door de demonstratie. Ze vroeg zich af in wat voor land we leven als we ‘onder het mom van een demonstratie’ toestaan dat de opening van zo’n belangrijk museum verpest wordt. Weet zij dat we met duizenden op het Waterlooplein de Kaddisj voor de rouwenden3 zeiden? In wat voor een land leven we als die solidariteit als dieptepunt wordt gezien, en niet de komst van een mogelijke oorlogsmisdader?
Als leden van de Tweede Kamer een tegenstelling nodig hebben om over de demonstratie te debatteren dan is de interpretatie van de leus ‘nooit meer is nu’ een goede. Wie verdient bescherming? Iedereen? Mirjam Bikker (CU) wil dat we ‘durven te herdenken’ maar zelf durft ze kennelijk niet voor ‘nooit weer’ op te komen. Ze wijst erop dat er momenten zijn om te zwijgen en momenten om te herdenken. Op deze en veel andere momenten denk ik aan mijn betovergrootvader, wiens naam ik draag, die in een trein is geladen en vermoord werd. Ik denk dan aan mijn overgrootmoeder die met haar 1-jarige zoon nog net kon vluchten. Hun nagedachtenis is een zegen en stimuleert mij om te werken aan het intergenerationeel project om ervoor te zorgen dat ‘nooit weer’ echt ‘nooit weer’ betekent. Op het moment dat onze herinnering aan het lijden van toen ons nú in actie laat komen, dan pas hebben we een gezonde herdenkingscultuur.
EINDE
Reacties uitgeschakeld voor Noot 69/KLEUR BEKENNEN!
Een vrij Palestina, ‘from the river to the sea’: daar roepen pro-Palestijnse activisten toe op. Een vrijheidskreet, vinden zij, maar de Tweede Kamer hoort er een oproep tot geweld in en wil het gebruik van de kreet strafbaar maken”
Affirms the legitimacy of the struggle of peoples under colonial and alien domination recognized as being entitled to the right of self-determination to restore to themselves that right by any means at their disposal;”
The importance of the universal realization of the right of peoples to self-determination and of the speedy granting of independence to colonial countries and peoples for the effective guarantee and observance of human rights
The General Assembly,
Emphasizing the importance of the universal realization of the right of peoples to self-determination and of the speedy granting of independence to colonial countries and peoples for the effective guarantee and observance of human rights,
Concerned that many peoples are still denied the right to self-determination and are still subject to colonial and alien domination,
Regretting that the obligations undertaken by States under the Charter of the United Nations and the decisions adopted by United Nations bodies have not proved sufficient to attain respect for the right of peoples to self-determination in all cases,
Recalling its resolution 2588 B (XXIV) of 15 December 1969 and resolution VIII adopted by the International Conference on Human Rights held at Teheran in 1968,
1/
Considering that it is necessary to continue the study of ways and means of ensuring international respect for the right of peoples to self-determination,
Noting the Declaration on Principles of International Law concerning Friendly Relations and Co-operation among States in accordance with the Charter of the United Nations,
2/ which elaborated the principle of self-determination of peoples,
Recalling its resolution 1514 (XV) of 14 December 1960 containing the Declaration on the Granting of Independence to Colonial Countries and Peoples,
Recalling its resolution 2621 (XXV) of 12 October 1970 on the programme of action for the full implementation of the Declaration on the Granting of Independence to Colonial Countries and Peoples,1.
Affirms the legitimacy of the struggle of peoples under colonial and alien domination recognized as being entitled to the right of self-determination to restore to themselves that right by any means at their disposal;2.
Recognizes the right of peoples under colonial and alien domination in the legitimate exercise of their right to self-determination to seek and receive all kinds of moral and material assistance, in accordance with the resolutions of the United Nations and the spirit of the Charter of the United Nations;3.
Calls upon all Governments that deny the right to self-determination of peoples under colonial and alien domination to recognize and observe that right in accordance with the relevant international instruments and the principles and spirit of the Charter;4.
Considers that the acquisition and retention of territory in contravention of the right of the people of that territory to self-determination is inadmissible and a gross violation of the Charter;5.
Condemns those Governments that deny the right to self-determination of peoples recognized as being entitled to it, especially of the peoples of southern Africa and Palestine;6.
Requests the Commission on Human Rights to study, at its twenty-seventh session, the implementation of the United Nations resolutions relating to the right of peoples under colonial and alien domination to self-determination, and to submit its conclusions and recommendations to the General Assembly, through the Economic and Social Council, as soon as possible.
1915th plenary meeting 30 November 1970.
_________________1/ Final Act, (E.68.XIV.2), p.9.2/ Resolution 2625 (XXV).
Reacties uitgeschakeld voor Noten 71 t/m 73/KLEUR BEKENNEN!
In de Limburgse hoofdstad vertrokken de demonstranten rond 16.00 uur vanaf het Stationsplein en lopen zij door de winkelstraten naar het Vrijthof, waar de deelnemers worden toegesproken. De demonstranten voeren Palestijnse vlaggen mee en borden met opschriften als ‘Free Palestine, don’t be silent’ en ‘From the River to the sea, Palestine will be free’. De deelnemers scanderen die leuzen ook”
Honderden mensen demonstreren zaterdag in verschillende steden in Nederland voor Palestina. Onder meer in Leeuwarden, Groningen en Maastricht waren veel demonstranten op de been.
In de Limburgse hoofdstad vertrokken de demonstranten rond 16.00 uur vanaf het Stationsplein en lopen zij door de winkelstraten naar het Vrijthof, waar de deelnemers worden toegesproken. De demonstranten voeren Palestijnse vlaggen mee en borden met opschriften als ‘Free Palestine, don’t be silent’ en ‘From the River to the sea, Palestine will be free’. De deelnemers scanderen die leuzen ook.
Ook in Leeuwarden zijn zo’n tweehonderd mensen afgekomen op de demonstratie, die begon op het Wilhelminaplein met verschillende toespraken en twee minuten stilte. In Groningen zouden er volgens een verslaggever ter plaatse zo’n 300 mensen bijeen zijn op de Grote Markt. In Den Haag, Den Bosch, Amsterdam, Deventer en Enschede zijn mensen vandaag ook de straat op gegaan om voor Palestina te demonstreren.
EINDE
[75]
HET PAROOL
HALSEMA BLIJFT ERBIJ: ”FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE
Burgemeester Femke Halsema blijft erbij dat ze de leus From the river to the sea, Palestine will be free onaanvaardbaar vindt, al is deze niet verboden. ‘Waarom zou je mensen diep willen kwetsen?’
De burgemeester reageerde daarmee op vragen van Denkraadslid Sheher Khan en voormalig Bij1’er Jazie Veldhuyzen. Zij vroegen Halsema haar oordeel over de leus te nuanceren, die volgens hen ‘multi-interpretabel’ is. “De leus moet in de juiste context worden gezien,” zei Khan, die stelde dat de leus in overgrote mate niet wordt gebruikt als oproep tot geweld tegen Israëli’s, maar om te pleiten voor gelijkwaardigheid en vrijheid van Palestijnen.
Halsema draaide er in haar reactie niet omheen: “Wat u negeert, is dat de leus in 2017 is opgenomen in het handvest van Hamas. De leus wordt gebruikt door Hamas en Hezbollah. Daarmee is hij alle onschuld kwijt en dat maakt ’m voor mij onaanvaardbaar. Waarom zou je een slogan willen gebruiken waarvoor zoveel alternatieven zijn, terwijl je weet dat er zoveel Joodse mensen zijn die je hier diep mee kwetst?”
Ze noemde het ‘buitengewoon naïef’ dat wordt gedacht dat de leus nog ‘contextloos’ kan worden gezien na de terreuractie van Hamas begint oktober. Khan zei dat de leus al veel ouder was en dat de leus is gekaapt door Hamas en Hezbollah. “Ik heb er moeite mee dat ik in het kamp van Hamas wordt geplaatst: 99 procent scandeert dit helemaal niet als leus voor Hamas. Straks wordt Free Palestine nog te erg.”
Halsema kon zich ook daar niet in vinden en draaide de vraag om: als mensen de leus als kwetsend ervaren, waarom kunnen Khan en Veldhuyzen niet Free Palestine gebruiken? Halsema: “Waarom moet je gebruikmaken van een leus, terwijl een deel van de inwoners zich extreem bedreigd voelt? Mensen durven hun huis niet meer uit.”
Mauritshuis
Tijdens een eerder debat vroeg Halsema zich nog af of de leus strafbaar is. Ze kwam daarop terug en zei niet te weten dat er een uitspraak half augustus was gedaan door de rechter dat deze niet strafbaar was. Tegen de twee raadsleden zei ze dan ook dat ze het gewoon straffeloos mogen gebruiken zonder dat ze worden opgepakt, maar dat ze daar wel ‘grote bezwaren’ tegen heeft. “De vrijheid van meningsuiting is niet in het geding,” aldus Halsema.
De burgemeester wees ook naar de demonstraties in de coronaperiode. Verschillende actiegroepen gebruikten toen Davidsterren en hakenkruizen als vorm van protest. Bij wet is dat ook niet verboden, maar zowel Denk als Bij1 keurde het toen wel af. Halsema: “Toen was u het erg met mij eens.”
Tegen Veldhuyzen zei ze ook specifiek dat, ondanks zijn vertrek bij Bij1, ze niet begrijpt dat zijn oude partij op het Mauritshuis in Den Haag deze leus heeft geprojecteerd. “Bij1 komt altijd op voor de positie van gemarginaliseerde groepen. En dan komen ze met zo’n kwetsende leus. Waarom zou je dat doen?”
Stilte in de raad
Opvallend was ook de stilte van andere partijen tijdens de rondvraag. VVD, JA21 en Volt waren om uiteenlopende redenen afwezig, terwijl veel andere partijen ervoor kozen zich niet in het debat te mengen.
Het was alleen Rob Hofland van D66 die zei zich uit te spreken namens meerdere partijen. Hofland: “Een groot deel van de raad is erg tevreden over de manier waarop de burgemeester het juridisch en moreel verwoordt.” In de Tweede Kamer is recent een motie aangenomen die oordeelt dat de leus een oproep is tot geweld.
EINDE
[76]”
Halsema draaide er in haar reactie niet omheen: “Wat u negeert, is dat de leus in 2017 is opgenomen in het handvest van Hamas. De leus wordt gebruikt door Hamas en Hezbollah. Daarmee is hij alle onschuld kwijt en dat maakt ’m voor mij onaanvaardbaar. Waarom zou je een slogan willen gebruiken waarvoor zoveel alternatieven zijn, terwijl je weet dat er zoveel Joodse mensen zijn die je hier diep mee kwetst?””
HET PAROOL
HALSEMA BLIJFT ERBIJ: ”FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE
Het Nederlandse Openbaar Ministerie oordeelde in 2022 dat een demonstrant die de leus riep tijdens een demonstratie niet kon worden vervolgd omdat er geen strafbare feiten zouden zijn gepleegd. Dit werd in 2023 bekrachtigd door het gerechtshof van Amsterdam.[28][34]”
Beklag ex artikel 12 Wetboek van Strafvordering. Klacht over niet vervolgen ter zake van opruiing, bedreiging en aanzetten tot haat tijdens demonstratie afgewezen; naar het oordeel van het hof leveren de door beklaagde tijdens zijn speech uitgedragen boodschappen en uitingen geen strafbare feiten op. Het beklag is ongegrond.Vindplaatsen
Het hof heeft op 14 maart 2023 het klaagschrift ontvangen. Het beklag richt zich tegen de beslissing van de officier van justitie bij het arrondissementsparket Amsterdam om geen strafvervolging in te stellen tegen [beklaagde] (hierna: beklaagde) tegen wie klager aangifte heeft gedaan ter zake van opruiing, bedreiging en aanzetten tot haat.
2Het verslag van de advocaat-generaal
Bij verslag van 16 juni 2022 heeft de advocaat-generaal het hof in overweging gegeven het beklag af te wijzen.
3De voorhanden stukken
Het hof heeft kennisgenomen van:
– het klaagschrift;
– het verslag van de advocaat-generaal;
– de aangifte tegen [beklaagde] van 21 juni 2021;
– de aangifte tegen de organisatoren van de manifestatie voor Palestina van 21 juni 2021;
– de sepotbrief van 16 januari 2022;
– een proces-verbaal van bevindingen d.d. 20 augustus 2021.
4De behandeling in raadkamer
Het hof heeft klager in de gelegenheid gesteld op 23 juni 2022 het beklag toe te lichten. Klager is, bijgestaan door zijn gemachtigden dhr. [gemachtigde 1] en mevr. [gemachtigde 2], die optraden namens mr. B. Araujo Cardoso, in raadkamer verschenen.
Voorts heeft het hof beklaagde in de gelegenheid gesteld op 15 juni 2023 te worden gehoord. Beklaagde is, bijgestaan door mr. W.H. Jebbink, in raadkamer verschenen en heeft het hof verzocht de klacht af te wijzen.
De advocaat-generaal is bij de behandeling in raadkamer aanwezig geweest. In hetgeen in raadkamer naar voren is gekomen heeft deze geen aanleiding gevonden de conclusie in het verslag te herzien. In aanvulling op het verslag heeft zij over het tonen van de Shahada-vlag door demonstranten opgemerkt, dat dit niet strafbaar is.
5De beoordeling van het beklag
Klager heeft op 21 juni 2021 aangifte gedaan tegen beklaagde en de organisatie van de manifestatie voor Palestina. Beklaagde was op 22 mei 2021 aan het demonstreren op de Dam in Amsterdam. Tijdens zijn speech als coördinator van de organisatie [organisatie] zou hij boodschappen hebben uitgedragen die bedreigend en opruiend zijn jegens de staat Israël en het Joodse volk. Ook zou hij met deze uitingen hebben aangezet tot haat en hebben opgeroepen tot geweld.
Voor de weergave van de feitelijke uitgangspunten die van belang zijn voor de beoordeling verwijst het hof naar de inhoud van de sepotbrieven en het verslag.
Het beoordelingskader
Het hof heeft te beoordelen of de strafrechter die over deze zaak zou moeten oordelen – al dan niet na nader onderzoek – zou kunnen komen tot een veroordeling voor enig strafbaar feit. Daarnaast moet het hof beoordelen of er, gelet op alle omstandigheden, voldoende belang is bij het alsnog instellen van strafrechtelijke vervolging. Indien het antwoord op beide vragen bevestigend luidt, zal een bevel tot vervolging worden gegeven.
De overwegingen van het hof
Het hof komt – met het openbaar ministerie – tot het oordeel dat de uitingen van beklaagde, zoals weergegeven in het politiedossier, geen strafbare feiten opleveren. Er is geen sprake van bedreiging, opruiing of strafbaar aanzetten tot haat. Het hof sluit zich dienaangaande aan bij de juridische beoordeling van de uitingen in de sepotbrieven en het verslag van het openbaar ministerie.
Het hof is dan ook van oordeel dat er goede redenen zijn om in deze zaak geen vervolging te gelasten. Het beklag is ongegrond.
Het hof zal daarom als volgt beslissen.
6De beslissing
Het hof wijst het beklag af.
Deze beschikking, waartegen voor betrokkenen geen rechtsmiddel openstaat, is gegeven op
15 augustus 2023 door mrs. E. van Die, voorzitter, E. de Greeve en P.C. Verloop, raadsheren, in tegenwoordigheid van mr. S.S.I. Jackson, griffier, en ondertekend door de voorzitter en de griffier
EINDE
ZIE OOK
‘FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE” NIET
STRAFBAAR/UITSPRAAK GERECHTSHOF AMSTERDAM DD 15 AUGUSTUS 2023
Na het Openbaar Ministerie oordeelt ook het Gerechtshof Amsterdam dat de slogan niet antisemitisch of strafbaar is. Daarmee wordt paal en perk gesteld aan de intimiderende praktijken waarmee pro-Israël-activisten proberen de slogan uit het publieke domein te verbannen.
In mei 2021 werd in Nederland fel geprotesteerd tegen de escalatie van het Israëlische geweld tegen de Palestijnen in de bezette Palestijnse gebieden en Israël zelf. Een van de slogans waarmee dat gebeurde was From the river to the sea, Palestine will be free.
Slogan met historie
Die slogan heeft een lange geschiedenis. Het is een Palestijnse roep om vrijheid in alle delen van historisch Palestina, het gebied tussen de rivier de Jordaan en de Middellandse Zee. Na de stichting van de staat Israël in 1948 viel dat in delen uiteen en verloren de Palestijnen iedere zeggenschap over hun thuisland.
In Israël kwamen zij tot eind 1966 – de facto tot begin 1968 – onder een wurgend militair regime en in de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever onder respectievelijk Egyptisch en Jordaans bewind, terwijl de driekwart miljoen Palestijnen die tijdens de Nakba (1947-1949) door Joodse milities van huis en haard verdreven waren verspreid over de regio in vluchtelingenkampen leefden. Onder deze omstandigheden won de slogan met name sinds begin jaren zestig aan populariteit.
In de Zesdaagse Oorlog van juni 1967 bezette Israël ook de rest van historisch Palestina – een operatie die het verkocht als ‘bevrijding’ – en kwam het hele gebied onder Israëlische controle. Sindsdien leven de Palestijnen er onder uiteenlopende vormen van rechteloosheid en onderdrukking: in Israël zijn zij tweederangsburgers en op de Westoever, in Oost-Jeruzalem en in de Gazastrook leven zij onder een militaire bezetting die verschillende gezichten heeft, maar als centraal aspect dat de Palestijnen geen enkele invloed hebben op het regime dat hun levens bepaalt. De vluchtelingen worden door Israël nog altijd weerhouden van hun recht van terugkeer naar hun oorspronkelijke woonplaatsen; zij leven nog altijd in de diaspora, merendeels onder uitzichtloze omstandigheden en aangewezen op steun van de VN.
Tegen deze achtergrond is de slogan onverminderd populair en relevant. Hij moet begrepen worden als verzet tegen wat from the river to the sea de facto één staat (Israël) is, waarin Palestijnen in uiteenlopende gradaties worden gediscrimineerd dan wel onderdrukt. De slogan geeft uiting aan de Palestijnse oppositie tegen dit op etnische leest geschoeide en inherent racistische onrecht.
Niet antisemitisch, niet bedreigend
Pro-Israël-activisten bevechten de roep om vrijheid en gerechtigheid sinds jaar en dag met alle mogelijke middelen. Zo ook tijdens de protesten tegen het Israëlische geweld in mei 2021. Tegen een lid van de pro-Palestijnse organisatie Samidoun die de slogan tijdens een toespraak gebruikte werd aangifte gedaan. De slogan zou antisemitisch zijn, luidde de aanklacht.
In alle sindsdien doorlopen juridische procedures kreeg de klager echter geen poot aan de grond. Uiteindelijk belandde de aanklacht op het bord van het Gerechtshof Amsterdam, dat op 15 augustus oordeelde dat de slogan niet antisemitisch, haatzaaiend, opruiend of bedreigend is en binnen de vrijheid van meningsuiting valt. De klacht is definitief ongegrond verklaard.
De slogan is niet antisemitisch, haatzaaiend, opruiend of bedreigend en valt binnen de vrijheid van meningsuiting.
De uitspraak van het hof is van grote betekenis. Niet alleen wordt de slogan erkend als een legitieme vorm van protest, ook wordt paal en perk gesteld aan de intimiderende praktijken waarmee pro-Israël-activisten proberen de slogan uit het publieke domein te verbannen.
‘Oproep tot uitroeiing Joden’
Een voorbeeld daarvan is de campagne die, eveneens in mei 2021, werd gevoerd tegen de kunstenaarswerkplaats De Ateliers en de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, nadat studenten er spandoeken met de slogan aan de gevel hadden gehangen. Een bonte stoet pro-Israël-activisten beschuldigde de akademie van steun aan ‘de vernietiging van Israël’ of, erger nog, ‘de vernietiging van de Joden’. Journalist Frits Barend zei het zo: ‘Tachtig jaar na de Holocaust roept een koninklijke instelling impliciet alsnog op tot uitroeiing van de Joden.’
Ook Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding (NCAB) Eddo Verdoner liet zich gelden. In een opiniestuk in Het Parool schreef hij dat de slogan ‘in de context van dit [Israëlisch/Palestijnse] conflict immers betekent dat Israël moet verdwijnen. Het impliceert daarmee ook dat de Joodse bevolking weg zal trekken, of erger: wordt verjaagd’.
Volgens Verdoner zouden Amsterdamse Joden ‘zich bedreigd voelen door het spandoek’. Verwijzend naar de Holocaust en het feit dat in de Tweede Wereldoorlog Duitse militairen in het huidige akademiegebouw gelegerd waren stelde hij: ‘Het delegitimeren van de Joodse staat raakt in essentie precies dezelfde snaar. “Ga daar maar weg”, stond eigenlijk op het spandoek.’ Daarmee zou Nederlandse Joden in het hypothetische geval van een tweede Holocaust een veilige haven worden ontnomen, aldus Verdoner: ‘Zoals Abel Herzberg zei: zonder Israël is elke Jood een ongedekte cheque.’
De intimidatiecampagne had succes. De leiding van de akademie boog voor de beschuldigingen, de directeur bood excuses aan en liet de spandoeken verwijderen. Aan het Piet Zwart Instituut, onderdeel van de Willem de Kooning Academie en de Hogeschool Rotterdam, deed zich een vergelijkbare campagne voor. Daar moest zelfs een afbeelding van een meloen het veld ruimen.
Hypocriet en destructief
De campagnes staan bol van de hypocrisie. De Palestijnen worden from the river to the sea gediscrimineerd dan wel onderdrukt, zij krijgen dag in dag uit te verstaan dat het hele gebied door Israël is ‘bevrijd’ en dat ‘het Joodse volk een exclusief en onvervreemdbaar recht heeft op alle delen van het land’, maar zelf mogen zij hun vrijheid en rechten niet from the river to the sea bepleiten.
Doen zij dat wel, dan krijgen ze tot in Nederland toe te horen dat juist zij het zijn die geweld prediken en uit zijn op onderdrukking en verdrijving. Zij ‘willen Israël vernietigen’ en ‘de Joodse Israëli’s verdrijven’, zo niet alle Joden ‘uitroeien’. Wat de Palestijnen zelf willen en bedoelen doet er niet toe, dat bepalen de pro-Israël-activisten wel; Palestijnen moeten hun mond houden, hun slogan moet verboden worden en debat daarover de kop ingedrukt.
Het debat over gelijke rechten in Israël/Palestina is juist noodzakelijk, althans voor wie naar vrede streeft.
De campagnes zijn niet alleen hypocriet, maar ook destructief. Het debat over gelijke rechten in Israël/Palestina is namelijk juist noodzakelijk, althans voor wie naar vrede streeft. De slogan From the river to the sea, Palestine will be free mag, nee moet gehoord worden. De tijd dat het thema kon worden geparkeerd in het vooruitzicht dat de tweestatenoplossing het ‘conflict’ zou beslechten ligt achter ons. Israël maakt er geen geheim van de Westelijke Jordaanoever niet alleen de facto, maar ook de jure te willen annexeren, daarmee zijn from the river to the sea-project voltooiend. De Palestijnen wacht uitzichtloze voortzetting van het onrecht dat hun levens al generaties domineert.
De geweldsexplosie in mei 2021, voor het eerst sinds lange tijd ook in Israël zelf, heeft de wereld ten overvloede doordrongen van het feit dat de situatie een kruitvat is dat ieder moment kan ontploffen. Geweld op enorme schaal is een reëel risico, a clear and present danger, en dat zal geen winnaar, maar alleen verliezers opleveren. Je zou verwachten dat ook de pro-Israël-activisten dat begrepen hebben. In de racistische ongelijkheid en onderdrukking die volgens hen fundamenteel zijn voor het voortbestaan van Israël ligt juist het werkelijke gevaar voor het land en zijn Joodse (en niet-Joodse) bewoners.
Debat essentieel
Dat de activisten hun verzet tegen de slogan zullen opgeven valt niet te verwachten, maar de uitspraak van de rechter ontneemt hen in ieder geval hun intimidatiewapen. De Rijksakademie van Beeldende Kunsten en het Piet Zwart Instituut zullen zich voortaan wel driemaal bedenken voor zij een spandoek verbieden.
Dat er kennelijk Joden zijn die de slogan als bedreigend ervaren is vanzelfsprekend betreurenswaardig. Dat maakt open debat ook voor hen belangrijk. Dan kunnen zij van de Palestijnen en hun medestanders zelf horen wat zij bedoelen. En zullen zij merken dat veel Joden hun angst niet delen, maar de noodzaak van debat en van beëindiging van de Israëlische overheersing onderschrijven.
Wat niet helpt is gevoelens van bedreiging te versterken door spookbeelden over de ondergang van Israël te verspreiden en te appelleren aan Holocaust-trauma’s. Er is geen tweede Jodenvervolging op komst en debat over gelijke rechten betekent niet dat ‘de joodse Israëli’s worden verjaagd’. Integendeel, dat debat is essentieel om zulk geweld te helpen voorkomen en tot een vreedzame oplossing te komen waarin de vrijheid en rechten van alle bewoners van Israël/Palestina gegarandeerd zijn, from the river to the sea.
Op dinsdag 15 augustus heeft het gerechtshof in Nederland bevestigt dat de slogan “from the river to the sea, Palestine will be free” valt onder de vrijheid van meningsuiting en niet strafbaar is. De uitspraak van de rechtbank betekent een overwinning voor de Palestijnse beweging in het algemeen, en in Nederland specifiek. Uitingen voor Palestijnse bevrijding kunnen niet zomaar bestempeld worden als antisemitisme.
De aanklacht werd in juni 2021 ingediend door een zionistische activist tegen Samidoun Nederland-lid Thomas Hofland. Zijn gebruik van de slogan “from the river to the sea, Palestine will be free,” in een speech die hij gaf tijdens de jaarlijkse Nakba-demonstratie een maand eerder, zou zogenaamd antisemitisch zijn. Het is een valse beschuldiging die met regelmaat door zionistische organisaties, media en politici wordt gebruikt tegen Palestina activisten internationaal.
Zowel de officier van justitie als de advocaat-generaal hadden de aanklacht binnen een jaar ongegrond verklaard. “Feit niet strafbaar,” concludeerden zij. Echter, de behandeling van de zaak duurde in totaal ruim twee jaar, omdat de klager telkens in beroep ging. Met deze laatste uitspraak van het hof is bevestigd dat het rechtvaardig is om op te roepen voor de bevrijding van Palestina van de rivier tot aan de zee.
Willem Jebbink, Hofland’s advocaat, zei het volgende over de uitspraak:
“Het gerechtshof is erg kort van stof geweest. Maar de uitspraak is glashelder: de frase ‘from the river to the sea, Palestine shall be free’ is niet antisemitisch. Ook niet haatzaaiend, opruiend of bedreigend. Daarmee heeft het hof de vrijheid van meningsuiting erkend. Dat is juist in het Palestina-Israëldebat van belang. Misschien wel meer dan ooit. Personen die zich tegen de aanhoudende mensenrechtenschendingen door Israël uitspreken worden vaak op lichtzinnige gronden antisemitisch genoemd. Een doorzichtige redeneertruc die slechts de functie heeft om de aandacht van de inhoud van het debat af te leiden, van wat in de bezette gebieden gebeurt.
Het is elementair dat wij in onze samenleving zonder gevaar voor criminalisering scherpe kritiek op het beleid van Israël kunnen hebben. Dat de Palestijnen als vrije en gelijkwaardige burgers in hun thuisland moeten kunnen wonen. In de geografische en historische eenheid tussen – inderdaad – de zee en de Jordaan, vrij van onderdrukking door Israël of enig Arabisch regiem of wie dan ook.”
Als Samidoun Palestijnse Gevangenen Solidariteitsnetwerk zijn we blij met het ongegrond verklaren van de aanklacht tegen ons lid. Het is een overwinning voor alle Palestijnen en Palestina activiste. En et is het resultaat van decennialang actievoeren voor de onvervreemdbare rechten van het Palestijnse volk, om Palestina te bevrijden en ernaar terug te keren.
Tegelijkertijd moeten we doorgaan met het verdedigen van activisten voor Palestina internationaal. In het Verenigd Koninkrijk zitten activisten van Palestine Action gevangen. In Frankrijk loopt nog steeds een zaak om Collectif Palestine Vaincra, een lidorganisatie van Samidoun, te verbieden. In Duitsland roepen zionistische politici en media op om Samidoun te verbieden. En in Nederland werden onlangs twee activisten gearresteerd vanwege hun financiële steun aan Palestijnen in vluchtelingenkampen.
Vrijheid voor alle Palestijnse gevangenen!
Vrijheid voor Palestina van de rivier tot aan de zee!
EINDE ARTIKEL
FORWARD
”FROM THE RIVER TO THE SEA” DOESN’T MEAN WHAT YOU THINK IT MEANS
This opinion piece was originally published in 2018. For an explanation of the phrase ‘from the river to the sea’ that includes both Palestinian and Jewish perspectives, please see this explainer published after Rep. Rashida Tlaib’s comments on the 2023 Israel-Hamas war.
Over the weekend, scholar and social justice activist Marc Lamont Hill apologized for ending his recent remarks at United Nations by calling for “a free Palestine from the river to the sea.” His apology came after three days of furious online attacks and criticism from many people who felt deeply hurt by his remarks.
Critics have pointed to Hamas’s use of this phrase to claim that Hill was either deliberately parroting a Hamas line that calls for Israel’s elimination, or at the very least ignorantly repeating a deeply offensive and triggering phrase.
Yet lost in all these discussions is any acknowledgement of what this phrase actually means — and has meant — to Palestinians of all political stripes and convictions. As a Palestinian American and a scholar of Palestinian history, I’m concerned by the lack of interest in how this phrase is understood by the people who invoke it.
It helps to remember the context in which Hill delivered his original remarks. He made them last Wednesday as part of the Special Meeting of the Committee on the Exercise of the Inalienable Rights of the Palestinian People, in observance of the United Nations International Day of Solidarity With the Palestinian People, which is held during the final days of November each year.
The date is important. On November 29th, 1947, the United Nations General Assembly voted to partition Palestine into a Jewish state and an Arab state. While Jews in Palestine rejoiced, the country’s Arabs bitterly opposed the partition plan.
The reason was that they saw all of Palestine — from the river to the sea — as one indivisible homeland. They invoked the story of Solomon and the baby to explain their stance. Like the real mother in the parable, who begged Solomon to refrain from splitting her baby in half, Palestinian Arabs couldn’t stand to see their beloved country split in two. And they saw the Zionists’ eager reception of the plan as an ominous sign that they intended to conquer the whole of Palestine.
Moreover, the proposed borders of the two states meant that the Jewish state would have roughly 500,000 Palestinians living in it as a minority. And while the Israeli narrative holds that those Palestinians would have been welcomed as equals in the new Jewish state, the clashes between Jews and Arabs in Palestine that followed the UN vote, particularly the attacks by Zionist militants and the subsequent forcible removal of Palestinians from their homes and lands in areas allotted to the Jewish state, led Palestinians to conclude otherwise.
As for those Palestinians who managed to remain on their lands in the new Israeli state, they were eventually granted citizenship, but it was clearly subordinate to the status of Jewish Israelis. They were subject to military rule rather than civilian law, which meant they needed permits from the military governor to travel to work and school. They also encountered widespread prejudice from Israelis who saw them as a benighted, traditional underclass in need of the state’s benevolent modernization.
END OF THE ARTICLE
Reacties uitgeschakeld voor Noten 77 t/m 80/KLEUR BEKENNEN!
”Het was onze bedoeling om ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk. Het is een standpunt dat we vanaf het begin innemen, omdat onze visie een wereld is zonder strijd, onderdrukking en uitsluiting vanwege wie je bent, van wie je houdt of hoe je je identificeert
We verduidelijken graag ons vorige bericht, dat inmiddels is gearchiveerd. Daarin stond onder andere dat ‘Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan’ op de Pride Walk. Dit heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd.
Het was onze bedoeling om ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk. Het is een standpunt dat we vanaf het begin innemen, omdat onze visie een wereld is zonder strijd, onderdrukking en uitsluiting vanwege wie je bent, van wie je houdt of hoe je je identificeert. Wij willen een wereld waarin iedereen zichzelf kan zijn en vrij kan liefhebben en leven. Dit betreft alle plaatsen in de wereld, aangezien er overal LHBTQIAP+ mensen bestaan en wij aan elkaar verbonden zijn.
We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout.
We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.
We verwelkomen iedereen die aanwezig is op de Pride Walk om steun en solidariteit te tonen aan LHBTQIAP+ mensen over de hele wereld die niet volledig zichzelf kunnen zijn, ook in Nederland. En we verwelkomen iedereen die onze boodschap tegen onderdrukkende praktijken en voor inclusie en vrijheid van alle mensen onderschrijft. En iedereen die op zoek is naar verbinding en gemeenschap.
In de aankomende periode richten we ons nu op het organiseren van een succesvolle Pride Walk, waarbij we naast elkaar kunnen protesteren, huilen en lachen. We hebben geweldige sprekers van diverse achtergronden en lagen van de bevolking die onze volledige aandacht verdienen, zoals activisten uit de organisaties Erev Nav, Homomonument en Amsterdam City Rights.
We hopen alle misverstanden te hebben opgehelderd en op jullie coulance, nu we dit drukke seizoen ingaan, om het beste van deze Queer Amsterdam-maand te maken.
Met oprechtheid, liefde en solidariteit.
EINDE
”Stichting Queer Amsterdam meldde donderdag op Instagram dat Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan bij de Pride Walk door het Amsterdamse centrum.”
De organisatie achter de Pride Walk, Queer Amsterdam, heeft zaterdag haar excuses aangeboden na een bericht donderdag dat tot enige ophef heeft geleid. Daarin stond dat bij die Pride Walk Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan.
Burgemeester Femke Halsema liet daarop weten dat er geen sprake is van een verbod op die vlag. Dat eerste bericht ‘heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd’, stelt Queer Amsterdam nu.
Stichting Queer Amsterdam meldde donderdag op Instagram dat Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan bij de Pride Walk door het Amsterdamse centrum. Ook vanuit de Amsterdamse politiek werd daar verbaasd op gereageerd. Halsema benadrukte dat een organisatie mensen die willen meelopen niet mag verbieden om zich te uiten. “Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen”, aldus de burgemeester.
In een bericht laat de organisatie weten: “We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout. We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.”
Uit de excuses wordt niet duidelijk of vlaggen wat betreft de organisatie nu wel of niet welkom zijn. Queer Amsterdam is niet bereikbaar voor een toelichting. In het bericht zegt de organisatie dat het de bedoeling was om ‘ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk’.
De Pride Walk, een optocht door de stad, is op zaterdag 20 juli.
AGAINST: Vice-President Sebutinde; Judge ad hoc Barak;
(2) Indicates the following provisional measures:
The State of Israel shall, in conformity with its obligations under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, and in view of the
worsening conditions of life faced by civilians in the Rafah Governorate:
(a) By thirteen votes to two
Immediately halt its military offensive, and any other action in the Rafah
Governorate, which may inflict on the Palestinian group in Gaza conditions of life that
could bring about its physical destruction in whole or in part;
IN FAVOUR: President Salam; Judges Abraham, Yusuf, Xue, Bhandari, Iwasawa,
Despite repeated calls on Israel from heads of state, UN officials and humanitarian NGOs to refrain from expanding its ground offensive to Rafah, Israeli troops entered the governorate on May 7. Over 1.5 million people, including 600,000 children, are at serious risk; more than 450,000 Palestinians have fled Rafah since Israel first issued unlawful “evacuation orders” there on May 6. While the Israeli army has already taken control of urban areas inside Rafah, the issuance of new “evacuation orders” on May 11 is setting the stage for further advancement of the military invasion, which will lead to the total collapse of lifesaving services. The Israeli military offensive has interrupted the access of aid to Gaza through Rafah and Kerem Shalom / Karm Abu Salem crossings.
“The Israeli military invasion of Rafah took us back to last October, when we had to stop almost all our operations. Our team had to flee Rafah, they do not know where to go. We had to close the two clinics we had opened there, where we were treating about 500 people a day. We are now setting up a new medical camp where people have fled to, but it will take a few days,” said Florence RIGAL, President of Médecins du Monde France.
“In the meantime, people are left without access to healthcare. We have been warning for months that Israel must be stopped from entering Rafah or Gaza would face an even greater humanitarian catastrophe. The inaction of third countries is seen as a lack of concern for the consequences for the exhausted civilian population. It is unacceptable and immediate action must be taken to prevent further suffering.”
Third States have the responsibility to urgently act in bringing to an end, and pursue accountability for, the Grave Breaches of IHL taking place in Gaza. The first step for Third States in upholding their own legal obligations to ensure IHL is respected is to stop the Rafah invasion, open all land crossings and lift internal barriers for humanitarian access. As the main weapon provider for Israel’s military effort, the United States bears a significant responsibility for Israel’s IHL violations. In addition to halting the transfer of high payload bombs, the US should also use all its leverage to halt the ongoing military operation in Rafah. In fact, All suppliers of arms have to respect the Human Rights Council resolution voted on April 5 calling on them to cease the sale, transfer and diversion of arms, munitions and other military equipment to Israel. All states must act now to ensure an immediate and sustained ceasefire.
The Israeli military’s “evacuation orders” are unlawful and amount to forcible transfer, a grave violation of international humanitarian law (IHL). Israel has ordered hundreds of thousands of Palestinians to flee, without providing civilians and humanitarian actors clear information nor timeframe. IHL sets clear conditions for an evacuation to be lawful: the occupying power must ensure that these displacements are temporary and that displaced persons are provided with satisfactory conditions of hygiene, health, safety and nutrition, and members of the same family must not be separated. Israeli authorities have failed to meet any of these requirements. Already burdened by multiple displacements, people in Rafah are yet again being ordered to flee amidst destroyed infrastructure and streets contaminated by unexploded ordinances. Displaced individuals are seeking refuge in the Middle Area, Khan Younis and Al Mawasi despite high levels of destruction and lack all necessities to sustain life. The concept of “humanitarian safe zones” is void as areas previously designated as such have been targeted by bombing and ground operations. While the relentless bombardment persists in Rafah, airstrikes and ground assaults are escalating in the North, leading to additional forcible displacement in the enclave.
The Israeli military ground invasion of Rafah is disrupting the humanitarian response, in breach of the UN Security Council resolutions 2720 and2728 as well as the International Court of Justice’s provisional measures ordering Israel to enable the provision of basic services and humanitarian assistance. As a result of Israel’s military activity in the northern governorates in previous months, humanitarian actors have been forced to relocate a significant portion of aid capacities in Rafah, including premises and warehouses. The Israeli offensive is now already forcing part of humanitarian staff and operations to close or to relocate again to other areas under extremely dangerous circumstances. Warehouses containing direly needed lifesaving aid in eastern Rafah remain inaccessible due to the presence of Israeli forces. Medical facilities in Rafah are shutting down one after another[1].
Every hour during which Israeli forces occupy the crossings of Rafah and Kerem Shalom / Karm Abu Salem condemns more Palestinians to starvation and denial of medical care. Israeli forces are completely preventing humanitarian aid and staff from using the Rafah crossing. The heavy militarization around the Kerem Shalom / Karm Abu Salem crossing resulting from the Israeli ground invasion does not provide the conditions for sustained movement of humanitarian convoys. These two crossings constitute the main critical lifeline for entry of aid into the enclave: their closures are plunging Gaza into an even larger humanitarian disaster. While the state of famine has been confirmed by the World Food Program in northern Gaza and the health system sinks deeper into collapse, stocks of critical aid provisions, including food, water, fuel and medical supplies are rapidly depleting. This already resulted in the closure of services essential to civilians’ survival[2]. The extremely limited reopening of the northern crossings or the prospect of a maritime route cannot be used as a rationale to justify diminishing access through southern land crossings.
The depletion of fuel poses a grave risk of halting humanitarian operations and basic services. The functioning of the whole humanitarian response depends on fuel, including to address priority needs of more than 1.7 million displaced persons. Urgently prioritizing the immediate entry of fuel is crucial to sustain what of Gaza’s devastated health system and humanitarian response[3].
Jamil Sawalmeh, ActionAid Palestine Country Director | occupied Palestinian territory, said:
“The only result of the ongoing ground invasion in Rafah is that more human suffering is caused. People are being forcibly pushed into the already overcrowded so-called ‘humanitarian zones,’ where many people cannot even find shelter. It is time to put maximum pressure on Israel and the international community to end the repeated forcible displacement of the people of Gaza. It is equally important to ensure the reopening of the Rafah crossing, which is the only lifeline for more than 2 million vulnerable people.”
Signatories:
ActionAid
Action Against Hunger
American Friends Service Committee (AFSC)
Amnesty International
A.M. Qattan Foundation
Anera
Churches for Middle East Peace (CMEP)
DanChurch Aid (DCA)
Humanity & Inclusion/ Handicap International (HI)
IM Swedish Development Partner
INTERSOS
Médecins du Monde International Network
Mennonite Central Committee
Mercy Corps
Norwegian Church Aid (NCA)
Norwegian People’s Aid
Oxfam
Plan International
Relief International
War Child Alliance
[1] Al Najjar hospital, the largest health facility in the governorate, ceased operations as it is located in the area seized by Israeli forces, and Al Kuwaiti hospital is likely to follow as it is now included in the zone threatened by Israeli “evacuation orders”.
[2] Eight out of the twelve bakeries of Southern Gaza, while more throughout the enclave are at risk of shutting operations down due to the lack of supplies and fuel. Medical evacuations have abruptly halted, directly condemning critical patients, including children, to death.
[3] Of particular concern, at least 10 hospitals, 8 bakeries, 28 ambulances, 23 medical points and 17 primary health care centres could stop operating if fuel is not urgently allowed in the enclave. The lives of babies in intensive care, women with complicated pregnancies and births and trauma patients are hanging in the balance. The dire lack of fuel also endangers telecommunication, which is already negatively impacting humanitarian operations in Gaza.
Reacties uitgeschakeld voor Noten 81 en 82/KLEUR BEKENNEN!
Dat Israëlische vlaggen niet welkom zijn tijdens de Pride Walk op 20 juli is volgens burgemeester Femke Halsema ‘onacceptabel’. Volgens de burgemeester mag een organisatie van een manifestatie deelnemers niet verbieden om zich te uiten.
Queer Amsterdam, de organisator van de manifestatie, deelde op social media een bericht dat Israëlische vlaggen niet welkom zijn. Op hun website staat ‘dat geen enkele vorm van zionisme getolereerd wordt’. Met die reden wordt de vlag niet toegestaan tijdens de loop.
Maar daar is de burgemeester het niet mee eens. “De Pride Walk is een manifestatie die onder het demonstratierecht valt. Die heeft de burgemeester te faciliteren en te beschermen ongeacht de inhoud. Vrijheid van demonstreren geeft echter geen recht op het opleggen van censuur aan demonstranten. Een organisatie mag mensen die willen meelopen dus niet verbieden om zich te uiten. Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen.”
Raadsvragen
VVD-fractievoorzitter Daan Wijnants liet eerder vandaag weten dat hij raadsvragen gaat stellen naar aanleiding van oproep vanuit de organisatie. “Ongelofelijk hoe openlijk antisemitisme kan zijn.” Wijnants noemde het besluit ‘schandalig en onacceptabel.’ De woordvoerder van Queer Amsterdam benadrukt dat zij ook niet achter antisemitisme staan.
EINDE BERICHT
HET PAROOL
QUEER AMSTERDAM WIL ISRAELISCHE VLAGGEN TIJDENS PROTESTMARS
Zionisten en Israëlische vlaggen zijn niet welkom bij de Pride Walk op 20 juli. Dit heeft de organisatie Queer Amsterdam laten weten via Instagram en op haar site. Halsema noemt het onacceptabel: ‘Vrijheid van demonstreren geeft geen recht op het opleggen van censuur.’
Queer Amsterdam – een van de twee organisaties van het jaarlijkse Pride Amsterdam – schrijft online dat er tijdens de protestmars en andere events van de organisatie ‘veiligheidsregels en gedragscodes’ worden gehanteerd waaraan iedereen zich heeft te houden. In de veiligheidsrichtlijnen wordt gesproken van een zerotolerancebeleid tegen elke vorm van discriminatie, waaronder zionisme.
Op Instagram kondigt de organisatie onderaan de aankondiging van de Pride Walk aan: ‘No Israeli flags allowed.’ Amsterdamse politici reageren daar verontwaardigd op. Zo noemt Daan Wijnants (VVD) het beleid schandalig. Itay Garmy (Volt) schrijft op X: ‘Het demonstreren tegen discriminatie en het steunen van de gemeenschap strookt niet met het verbieden van Israëlische vlaggen. Dit is op zichzelf een vorm van discriminatie. Het is kwetsend en niet inclusief.’ De politicus hoopt dat de organisatie het statement intrekt.
Onacceptabel
Burgmeester Halsema laat bij monde van haar woordvoerder weten: “De Pride Walk is een manifestatie die onder het demonstratierecht valt. Vrijheid van demonstreren geeft echter geen recht op het opleggen van censuur aan demonstranten. Een organisatie mag mensen die willen meelopen dus niet verbieden om zich te uiten. Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen. Dit geldt voor alle vlaggen, ook de Israëlische vlag.”
Een betrokkene van Queer Amsterdam wil telefonisch geen vragen beantwoorden, en verwijst door naar de website.
De organisatie achter de Pride Walk, Queer Amsterdam, heeft zaterdag haar excuses aangeboden na een bericht donderdag dat tot enige ophef heeft geleid. Daarin stond dat bij die Pride Walk Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan.
Burgemeester Femke Halsema liet daarop weten dat er geen sprake is van een verbod op die vlag. Dat eerste bericht ‘heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd’, stelt Queer Amsterdam nu.
Stichting Queer Amsterdam meldde donderdag op Instagram dat Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan bij de Pride Walk door het Amsterdamse centrum. Ook vanuit de Amsterdamse politiek werd daar verbaasd op gereageerd. Halsema benadrukte dat een organisatie mensen die willen meelopen niet mag verbieden om zich te uiten. “Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen”, aldus de burgemeester.
In een bericht laat de organisatie weten: “We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout. We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.”
Uit de excuses wordt niet duidelijk of vlaggen wat betreft de organisatie nu wel of niet welkom zijn. Queer Amsterdam is niet bereikbaar voor een toelichting. In het bericht zegt de organisatie dat het de bedoeling was om ‘ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk’.
De Pride Walk, een optocht door de stad, is op zaterdag 20 juli.
We would like to clarify our previous post, which has now been archived.
In the post we stated, among other things, that there are ”no Isrfaeli flags allowed”
at the Pride Walk.
That has caused understandable upheaval.
Our intention was to state our position against zionism and the practices that have
led to the current oppresion of Palestinian people.
It is a stance we have from the very beginning, because our vision is a world without
struggle, oppression and exc;lusion because of who you are, love or how you identify.
We strive for a world where everyone can be themselves and love and live freely.
This includes all places of the world, as LGBTQIAP+ people exist everywhere and our
fates are tied.
We understand that the wording in our previous post may have been confusing,
as there was no context provided.
That was an oversight due to human error.
We would like to sincerely apologise, especially if any members within our
community feel like they were not welcomed.
We welcome anyone and everyone that is at the Pride Walk to show support and solidarity
for LGBTQIAP+ people around the world that can’t fully be themselves, including in the
Netherlands. We welcome any and everyone that adheres to our message against
oppressive practices and for inclusion and liberation of all people.
And any and everyone that is looking for connection and community.
Moving forward we would like to focus on organising another succesful Pride
Walk where we can protest, cry and laugh alongside each other.
We have amazing speakers from varying backgrounds and walks pof lives that
we think deserve more of your attention, like activists from organisations like
Erev Rav, Homomonument and City Rights, who we look forward to welcoming.
We hope to have clarified any misunderstandings and that you are willing to offer us some grace as we move into this busy season to bring out the bestof this Queer Amsterdam month for you. With sincerity,love and solidarity.
We verduidelijken graag ons vorige bericht, dat inmiddels is gearchiveerd. Daarin stond onder andere dat ‘Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan’ op de Pride Walk. Dit heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd.
Het was onze bedoeling om ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk. Het is een standpunt dat we vanaf het begin innemen, omdat onze visie een wereld is zonder strijd, onderdrukking en uitsluiting vanwege wie je bent, van wie je houdt of hoe je je identificeert. Wij willen een wereld waarin iedereen zichzelf kan zijn en vrij kan liefhebben en leven. Dit betreft alle plaatsen in de wereld, aangezien er overal LHBTQIAP+ mensen bestaan en wij aan elkaar verbonden zijn.
We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout.
We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.
We verwelkomen iedereen die aanwezig is op de Pride Walk om steun en solidariteit te tonen aan LHBTQIAP+ mensen over de hele wereld die niet volledig zichzelf kunnen zijn, ook in Nederland. En we verwelkomen iedereen die onze boodschap tegen onderdrukkende praktijken en voor inclusie en vrijheid van alle mensen onderschrijft. En iedereen die op zoek is naar verbinding en gemeenschap.
In de aankomende periode richten we ons nu op het organiseren van een succesvolle Pride Walk, waarbij we naast elkaar kunnen protesteren, huilen en lachen. We hebben geweldige sprekers van diverse achtergronden en lagen van de bevolking die onze volledige aandacht verdienen, zoals activisten uit de organisaties Erev Nav, Homomonument en Amsterdam City Rights.
We hopen alle misverstanden te hebben opgehelderd en op jullie coulance, nu we dit drukke seizoen ingaan, om het beste van deze Queer Amsterdam-maand te maken.
Met oprechtheid, liefde en solidariteit.
EINDE
[85]
”We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn. ”
”Het was onze bedoeling om ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk. Het is een standpunt dat we vanaf het begin innemen, omdat onze visie een wereld is zonder strijd, onderdrukking en uitsluiting vanwege wie je bent, van wie je houdt of hoe je je identificeert
