[9]
‘Van de Beek bepleit een absolute stop op de toelating van vluchtelingen, misschien met een uitzondering voor yezidi’s en christenen uit het Midden-Oosten.”
BNN VARA
JOOP
HOEVEEL KOST DAT DAN, ”ALLE GRENZEN DICHT”
HAN VAN DER HORST
28 APRIL 2017
Gebiedt de wetenschap ons om gezamenlijk de weg op te marcheren die Geert Wilders en Thierry Baudet ons wijzen?”
Op Koningsdag presenteerde het Algemeen Dagblad aan feestend Nederland een nieuwe profeet. Het is dr. Jan van de Beek, die het naar eigen zeggen in het verstikkend klimaat aan de Universiteit van Amsterdam niet meer volhield vanwege de linksigheid aldaar… Daar komt teveel moral reading voor, beweert hij: bepaalde vragen mogen niet gesteld worden omdat je anders rechts in de kaart speelt. Wierd Duk schreef het allemaal netjes op. Van de Beek bepleit een absolute stop op de toelating van vluchtelingen, misschien met een uitzondering voor yezidi’s en christenen uit het Midden-Oosten. Waarom? Het is te duur. Volgens hem leveren personen die in Nederland geboren worden, wonen, werken en overlijden in het algemeen een negatief saldo op. Gaat het om immigranten, dan moeten er meestal grote sommen bij. Per saldo is Nederland dus vanwege de immigratie armer geworden. Bovendien heeft de komst van laaggeschoolde buitenlanders, die concurrentie aangingen met autochtonen, een drukkende werking gehad op de lonen. Daardoor ontbrak voor werkgevers de prikkel om te innoveren en te automatiseren. Ook dat was heel schadelijk van Nederland.
Economische kosten Wie denkt dat Van de Beek dit alles in zijn proefschrift onomstotelijk aantoont, komt bedrogen uit. Dat gaat helemaal niet over de economische effecten van de immigratie. Na een klaagzang over het politiek correcte klimaat aan de Universiteit van Amsterdam en het Amsterdam Institute for Social Science Research (AISSR) in het bijzonder volgt een historische studie. Van de Beek schetst de trends in het onderzoek naar de immigratie in de periode 1960 – 2005. Een belangrijke conclusie is dat men huiverig was om naar de economische kosten daarvan te kijken omdat dit niet politiek correct was en tot “ongewenste” resultaten zou kunnen leiden. Van de Beek benadrukte dat nog eens in het zogenaamde lekepraatje dat hij in het kader van de promotieplechtigheid hield. U kunt dit hier vinden. Klik op “lekepraatje” links onder.
Het boek werd overigens op de markt gebracht door de Amsterdam University Press, de uitgeverij van het linkse scherpslijpersbolwerk. Van de Beek is daar ook niet ontslagen. Hij is er zelf weg gegaan.
De vraag is nu: moeten wij naar deze profeet luisteren? Gebiedt, om zo te zeggen, de wetenschap ons om gezamenlijk de weg op te marcheren die Geert Wilders en Thierry Baudet ons wijzen? Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, tenslotte.
Engel met een vlammend zwaard De grenzen van alle welvarende landen staan onder druk: inwoners uit de armere delen van de wereld zijn tamelijk massaal op weg om deel te hebben aan het goede leven in Europa, Noord-Amerika en Japan. Zij zijn daar niet welkom.
Je zou die indruk niet krijgen als je naar Jan van de Beek luistert, maar de grenzen zijn al lang en breed gesloten. Het valt niet mee om het paradijs te betreden. Er staat weliswaar geen engel met een vlammend zwaard maar de muren en versperringen die nu al grote delen van de grens tussen Mexico en de Verenigde Staten markeren, hebben dezelfde bedoeling. Dat geldt ook voor de hekken rond Ceuta en Melilla, waar Marokko en de EU elkaar ontmoeten. De rijke landen maken hun grondgebied zo ontoegankelijk als maar kan. Vuistregel: economische vluchtelingen worden geweerd, politieke kunnen na een lange, strenge en moeizame procedure worden toegelaten. Tegelijk blijken de gesloten grenzen in de praktijk wel eens poreus.. De meeste potentiële immigranten worden wel degelijk door de politiek van gesloten grenzen afgeschrikt, maar er zijn toch waaghalzen genoeg die voor de gevaarlijke tocht door woestijnen en over zeeën niet terugschrikken. Mensensmokkelaars maken er een verdienmodel van om hen verder te helpen. Dat leidt tot hartverscheurende toestanden: lekke boten op de Middellandse Zee, slavenmarkten in Libië, geïmproviseerde tentjes op de Macedonische grens.
Aanmodderen Politici weten geen helder antwoord op deze volksverhuizing, die niet zal stoppen zolang de welvaart nog zo ongelijk verdeeld is op de wereld. Men moddert maar wat aan. Elke aanpak blijkt halfslachtig en ook nog eens ongewenste effecten op te leveren. Een treffend voorbeeld van dit aanmodderen is de zogenaamde Turkije-deal.
Zou het economisch verstandig zijn om de grenzen werkelijk te sluiten? Donald Trump geeft het recept: bouw een muur. Europa zou in dat geval aan zijn buitengrenzen een Ijzeren Gordijn moeten optrekken en bewaken. Voor EU-haters: de landen kunnen dat natuurlijk ook afzonderlijk doen. Bovendien zal er geïnvesteerd moeten worden in een enorme, goed bewapende kustwacht om al die bootjes terug te slepen, dan wel in de grond te boren. Tegelijkertijd dienen de systemen van identiteitscontrole te worden verfijnd. De jacht op illegalen mag niet verflauwen. Daarvoor zal de burger de nodige privacy in moeten leveren. Anders wordt het niets.
Van de Beek voorspelt oorlog en chaos vlak buiten onze grenzen. Daar moeten we ons volgens hem maar zo weinig mogelijk mee bemoeien al is het misschien mogelijk om stukken grond te leasen om vluchtelingen onder te brengen. Grond leasen? Dat heeft Engeland destijds gedaan met Hong Kong. Stel dat Europa daartoe kans ziet t: dan huren wij lappen grond van een of ander corrupt regime waar dan een soort vluchtelingengazastroken ontstaan. Dat wordt onbeheersbaar als de toelating niet streng bewaakt wordt: er komt een militaire bezetting van Europese soldaten. Ook dienen we de vluchtelingen te kleden, te voeden en in bedwang te houden.
Militarisering gaat altijd ten koste van de welvaartsgroei. Daarnaast zal een en ander zeker leiden tot verslechtering van de internationale politieke relaties. Landen buiten ons fort zullen niet de neiging hebben ons op welke manier ook ter wille te zijn, bijvoorbeeld door middel van handelsverdragen. In dit verband is het belangrijk op te merken dat Europa zich niet kan voeden en ook voor energie afhankelijk is van landen buiten Europa waar ze ons zeker niet in het hart zullen sluiten met die muren, die kustwachten en dat leasen van grondgebied. Op al die gebieden zal Europa zelfvoorzienend moeten worden, wat het ook moge kosten.
Het is een utopische gedachte dat ons welvarende werelddeel zich af kan sluiten voor de gevolgen die chaos in Afrika en het Midden-Oosten te weeg brengen. Het minst ernstige gevolg is low intensity war buiten onze grenzen, die vaak genoeg toch tot militair ingrijpen zal nopen, bijvoorbeeld omdat er in Europa zelf terroristische aanslagen worden gepleegd.
Het is maar zeer de vraag of deze aanpak goedkoper zal blijken dan de huidige politiek van aanmodderen. Kostenefficiënt ziet het er op het oog niet uit. Misschien kan iemand de economische gevolgen van een grenzen dicht beleid met alle bijbehorende consequenties ook eens uitrekenen.
Lees hier het proefschrift van Jan van de Beek, Kennis, Macht en Moraal: De productie van wetenschappelijke kennis over de economische effecten van migratie naar Nederland, 1960-2005https://pure.uva.nl/ws/files/1267582/145074_20.pdf
PROEFSCHRIFT JAN VAN DE BEEK
Kennis, Macht en Moraal: De productie van wetenschappelijke kennis over de economische effecten van migratie naar Nederland, 1960-2005
[10]
EXTREEM-RECHTS WERKZEKERHEIDSPROGRAMMA, DEEL 2,
JAN VAN DE BEEK
23 OCTOBER 2024
Schoof heeft de deadline gesteld op vrijdag voor een besluit op asiel; al maanden het hoofd(pijn)thema in Den Haag. Ondertussen is er nog steeds geen ‘dragende motivering’ voor de asielnoodwet van minister van Asiel en Migratie Marjolein Faber. We bespraken het dossier met Kamerlid Kati Piri en wiskundige en cultureel antropoloog Jan van de Beek!”, aldus Bar Laat, “de nieuwe talkshow van BNNVARA” op Twitter. En zo wordt Jan van de Beek beloond voor jarenlang extreem-rechtse desinformatie verspreiden over migratie. Hij is loyaal aan de PVV, en in ruil daarvoor krijgt hij (van de media) de relevantie waar hij naar smacht.
Wie is Jan van de Beek? Over de levensloop van de in 1968 geboren Van de Beek is niet zo veel bekend. Volgens zijn LinkedIn studeerde hij van 1989 tot 1997 wiskunde en informatica in Utrecht, en van 1997 tot 2002 culturele antropologie in Amsterdam.
In 2010 publiceert Van de Beek zijn proefschrift “Kennis, macht en moraal”. Het gaat over hoe, naar zijn idee, het migratiebeleid in Nederland te weinig wordt bepaald door harde cijfers, en te veel door medemenselijkheid.
Meer over bevolkingspolitiek en het berekenen van de vermeende kosten van mensen
– Afrekenen met migranten en gehandicapten
– Alle partijen denken over migranten in termen van kosten en baten
– Wilders komt met ‘wetenschappelijk’ bewijs van zijn vooroordelen
– Doorbraak tegen bevolkingspolitiek
Vanaf dat moment is zijn carrière beïnvloed door de PVV. De eerste zin van het abstract van zijn proefschrift noemt de PVV bij naam. Ook zijn epiloog noemt het debat dat de PVV in 2009 heeft aangezwengeld rond de kosten van migratie. Van de Beek is voorstander van die berekening.
Naar eigen zeggen is Van de Beek vanaf het eerste moment “niet politiek correct” als het om migratie gaat. Hij beklaagt zich over de “linkse” signatuur van de UvA, en dat dat zijn academische vrijheid beknot. Dit wordt later nog relevant.
Dan over de inhoud. Het proefschrift behandelt de vraag hoe wetenschappelijke kennis is geproduceerd in de periode 1960-2005 over de economische effecten van immigratie op Nederland. Die focus op het “economische” wringt.
Want wat heeft precies te gelden als een “economisch” effect? Van de Beek noemt een aantal voorbeelden, zoals “loonontwikkeling”, “herverdeling” en “externe effecten”. Maar verder volgt er geen definitie van wat nu precies economie is en wat niet.
Dit leidt tot een vreemde splitsing. Want negatieve externe effecten worden wel meegenomen. Zo heeft Van de Beek wat te zeggen over de “negatieve externe effecten van bevolkingsgroei”, zoals verkeerscongestie. Dit noemt hij een negatief economisch gevolg van migratie.
Maar hij heeft het vervolgens niet over de bevolkingsgroei als geheel. Dat wordt schijnbaar als ‘normaal’ gezien, en pas als de bevolkingsgroei deels door migratie wordt veroorzaakt, moet het opeens worden gemeten.
Dat is een centrale kritiek op het werk: het veronderstelt dat het belangrijk is om bepaalde zaken bij migranten te meten, met het impliciete waardeoordeel dat daarbij hoort. Maar waarom dat nu precies bij migranten als groep moet worden gemeten, dat onderbouwt Van de Beek niet.
Hij heeft het ook nooit over de rol die arbeidsmigranten spelen in bijvoorbeeld de zorg. Medische zorg vereist arbeidskrachten, anders is het voor minder mensen toegankelijk. Dat soort onderzoek wordt echter niet meegenomen. Alleen de looneffecten van migratie worden meegewogen.
Bovendien staat het hele proefschrift vol met politieke taal. Retoriek omtrent een multiculturele samenleving noemt hij “propagandistisch”, hij noemt de VVD een “brede volkspartij” dankzij de “problematisering van culturele diversiteit”. Dat noemt hij “nieuw realisme”.
Een goed onderbouwd proefschrift kan overtuigen, maar de gebrekkige definities, het arbitrair onderscheid tussen economisch en sociaal, en een hoge mate aan politiek taalgebruik maken dat het meer leest als een pamflet: alsof Van de Beek zijn standpunt al had ingenomen.
Dit proefschrift heeft in het publicatiejaar weinig invloed gehad op politiek of wetenschap. Maar in 2011 noemt Joop Hartog, een van de leden van de promotiecommissie van Van de Beek, het in zijn afscheidsrede.
In zijn rede fulmineert hij tegen bevolkingsgroei: de vruchtbaarheid moet worden afgeremd, immigratie moet worden beperkt, want Nederland is “te vol”. Hij verwijst naar Van de Beek als bewijs dat de politiek niet luistert naar de “zuiver rationele argumenten” van economen.
Dit is niets anders dan het allang ontkrachte neo-malthusianisme. In malthusiaans gedachtengoed moet de bevolkingsgroei worden afgeremd om sociale problemen te voorkomen, meestal door migratie te beperken en geboortebeperking onder armen in te voeren.
Het is ook een soort cijfergoochelen. Hartog en Van de Beek nemen bepaalde “kosten” als gegeven en onveranderbaar, zoals loondaling door migratie. Andere zaken rekenen ze helemaal niet mee, zoals arbeidsproductiviteit. En migratie- en bevolkingsbeleid zijn wél veranderbaar.
Je zou ook kunnen zeggen dat het “economisch goed” is om alle gepensioneerden te executeren, aangezien zij de staatskas en de zorgpot meer kosten dan ze opbrengen. Maar dan heeft men opeens een probleem met “zuiver rationele argumenten”.
Dat is het ding met economie, statistiek en wiskunde: afhankelijk van je variabelen kan je alles beredeneren. Joop Hartog en Jan van de Beek komt het gewoon beter uit om alleen naar een hele nauwe set variabelen te kijken, en te doen alsof het objectief is omdat het getallen zijn.
Na het publiceren van het proefschrift en de malthusiaanse afscheidsrede van Joop Hartog komt Jan van de Beek even niet in de publiciteit. Tot Koningsdag 2017, als Wierd Duk (ja, die!) een stuk schrijft over migratie, en Van de Beek aan het woord laat.
In dit artikel ontpopt Van de Beek zich als een perfecte spreekbuis voor rechtse journalisten als Duk. Hij was “gecancelled” door de “linkse elite” van de UvA, omdat hij de “waarheid” sprak. Ook waarschuwt hij voor de “islamitische wereld en Afrika”.
Dit speelt in op het frame dat het in 2016 opgerichte Forum voor Democratie (FvD) aanhangt: dat er linkse indoctrinatie is op universiteiten, en dat “de waarheid” de mond wordt gesnoerd. Voor dat karretje laat Van de Beek zich graag spannen.
Datzelfde jaar verlaat Duk overigens het AD om voor de Telegraaf te gaan schrijven, omdat die krant “meer bij hem past”. Waar het AD extreem-rechtse columns toestaat, mag je bij de Telegraaf als extreem-rechtse verslaggever aan de slag. Dat bevalt meer.
Wat er allemaal niet klopt aan het stuk wordt door historicus Han van der Horst in dit stuk uitputtend omschreven, dus daar gaan we verder niet op in. Wat belangrijk is, is dat Duk deze Jan van de Beek in het landelijk debat katapulteert.
En zo komt Jan van de Beek ook in Nieuwsuur aan het woord. Hij wordt als een “expert” neergezet die onderzoek deed naar “kosten en baten van migranten”. Hij krijgt een breed platform om zijn denkbeelden tentoon te spreiden, zonder kritische noot.
Dit, terwijl Van de Beek op dat moment naast zijn proefschrift nog geen enkele publicatie op zijn naam heeft. Bovendien was zijn proefschrift een meta-onderzoek naar onderzoek, niet naar migratie zelf. Waarom wordt hij dan als een expert neergezet?
Dat komt omdat Nieuwsuur (en later ook 1Vandaag) niet zozeer op zoek zijn naar expertise, maar naar het debat. Op dat moment speelt het debat rondom de kosten van migratie, dus moeten ze iemand hebben om de rechtse kant te benadrukken.
Het probleem: er zijn weinig publicerende wetenschappers die de standpunten van FvD en PVV steunen, deels vanwege de redenen die ik hierboven heb geschetst: er bestaat niet zoiets als een “puur rationele’ berekening. Die zijn altijd politiek ingegeven.
Het gebrek aan expertise blijkt des te meer als 1Vandaag in hun artikel linkt naar de ‘analyse’ van Van de Beek: de link brengt je naar zijn persoonlijke website/blog. Zijn ‘analyses’ zijn op dat moment niet meer dan zelf gepubliceerde opiniestukken.
Maar hiermee is het hek van de dam. Het AD, Nieuwsuur én 1Vandaag noemen Van de Beek een expert, dus in de ogen van het land is hij een expert, ondanks een gebrek aan daadwerkelijke kennis en wetenschappelijke publicaties met peer-review.
En dat feest gaat door. In 2018 interviewt Wierd Duk hem als “demograaf”, en mag Van de Beek spuwen over de multiculturele samenleving. Hij spreekt over een “Afrikaans-islamitisch cluster”, dat onmogelijk zou kunnen integreren.
Ook dit stuk is weer bar slecht en racistisch. Hij kent erfelijke kenmerken toe aan etniciteit, generaliseert gehele groepen, en trekt demografische trends tot in het oneindige door. Hij stelt simpelweg dat moslims een “conflicterend waardesysteem” hebben.
Hij wordt aangevoerd als wetenschapper, maar voor de claims die hij maakt is hij niets anders dan een extreem-rechtse opiniemaker. Alleen omdat hij één meta-onderzoek heeft gedaan voor zijn proefschrift, kan hij worden aangevoerd als “wetenschapper”.
In september 2018 mag Van van de Beek zich juist uitlaten over hoe vol Nederland is, en mag hij in debat met de directeur van een van de werkgeversorganisaties van uitzendbureaus, de ABU. Nu is hij opeens expert op “overbevolking”.
En in december 2018 mag Van de Beek zich uitlaten over EU-recht en EU-migratie, iets waar hij al helemaal geen expertise heeft. Het stempel “wetenschapper” maakt hem gewild voor rechtse media, voor wie zijn opinies gewoon goed uitkomen.
Het is in 2020 even rustig, maar in 2021 komt de doorbraak. Van de Beek schrijft dan, onder meer samen met de eerder genoemde Jan Hartog, het rapport “Grenzeloze verzorgingsstaat”, betaald door de FvD.
Zijn conclusie kunnen we raden: de verzorgingsstaat wordt onbetaalbaar als je migranten blijft toelaten. Het is geen raadsel waarom Van de Beek is uitgekozen om dit onderzoek te doen: zijn conclusie stond op voorhand vast.
In dit ‘rapport’ blijft Van de Beek bij een berekening van overheidsfinanciën. Hij beperkt zich tot de fiscale kosten en baten, die hij berekent op 17 miljard euro per jaar. Hoe komt hij bij dat getal? Dat is geheel onduidelijk.
De cijfers worden namelijk slecht tot niet onderbouwd. Er worden simpelweg cijfertjes geplakt, waardoor “niet-westerse” migranten veel geld zouden kosten, maar “westerse en Israëlische” migranten weinig zouden kosten. Welke kosten worden meegerekend is compleet onzichtbaar.
Dus het is niet eens mogelijk om te zien welke variabelen wel of niet zijn meegenomen. Naast natuurlijk weer het feit: je kan mensen niet reduceren tot cijfertjes, en je kan beleid niet baseren op dit soort ongefundeerde rapporten.
Het rapport had dan ook, buiten de PVV en FvD, weinig effect. Het leidde niet tot een Kamerdebat. Wel deed het in FvD-kringen veel stof opwaaien, maar politiek had het op de korte termijn weinig effect.
Wel leidde het weer tot veel mainstream aandacht in de media, onder andere door het Financieële Dagblad (FD). Weer mocht Jan van de Beek vertellen dat hij het vreemd vond dat hij niet met migratie mocht rekenen. Terwijl de kritiek juist was op welke cijfers hij gebruikte.
Wel eiste de Universiteit van Amsterdam (UVA) dat hun logo van het rapport af werd gehaald, aangezien de universiteit niet inhoudelijk bij het rapport betrokken was. Maar het leende wel legitimiteit aan het geschrevene, iets waar Van de Beek op dat moment bekend mee was.
Het hierboven geciteerde stuk van Leo Lucassen leidde wel tot integriteitsklachten tegen Lucassen, onder meer door Jan van de Beek, omdat Lucassen terecht had gezegd dat het ter legitimatie diende van de xenofobie van Baudet. Dat mislukte.
Het lijkt erop dat Jan van de Beek zich hier verkeken heeft op het effect, want in 2021 en 2022 schuift hij niet meer aan bij De Volkskrant, het AD, of andere kranten. Hij mag vooral langskomen bij POW-nieuws en bij Ongehoord Nederland.
Nog steeds brede media-aandacht, maar duidelijk beperkt tot het hoekje van de samenzweringstheoristen. Het onderzoek blijft terugkomen, aangezien het constant door de PVV wordt aangehaald, maar als dat gebeurt wordt het vaak gefactcheckt, zoals hieronder.
Dan blijft het vrij stil (buiten Ongehoord Nederland om), tot april 2024. Dan wordt Jan van de Beek uitgenodigd als “migratie-expert” om de formerende partijen te adviseren. Samen met Hein de Haas, wél een daadwerkelijke migratie-expert.
En dan begint het hele mediacircus weer van voor af aan. Jan van de Beek is opeens weer relevant, en rechtse partijen in de Haagse gemeenteraad willen hem opeens ook spreken. De relevantie is terug.
Zeker als De Telegraaf bericht dat hij als migratie-expert minister Faber en het kabinet mag adviseren over migratiezaken. Wederom: hij heeft geen expertise, hij heeft alleen een extreem-rechtse opinie. Dáárom wordt hij uitgenodigd.
Maar hiermee is het hek van de dam. De Volkskrant laat zich keurig voor het karretje spannen van Van de Beek, door te doen alsof hij “gecancelled” is vanwege het rekensommetje dat hij wil maken. In plaats van zijn ongefundeerde opinies.
Het Volkskrantstuk is bijzonder slecht, omdat het vol in het frame van Van de Beek trapt. Je kan iets niet “puur economisch” bekijken, want je moet weten welke variabelen wel en niet relevant zijn. Maar die vraag stelt Meijer niet.
Het onderliggende debat is veel beangstigender. Het impliciete (en nu steeds vaker expliciete) standpunt van Van de Beek is dat belastinginkomsten belangrijker zijn dan mensenlevens, als het om migranten gaat. Want mensenlevens, die neemt hij niet mee in zijn rekensommetjes.
Het resultaat is dat, als je Van de Beek volgt, we migranten puur moeten behandelen volgens een kosten-batenanalyse voor de Nederlandse schatkist. Iets dat natuurlijk niet hoeft bij mensen die al in Nederland wonen. Een onbegrijpelijk onderscheid.
En we zien het racisme ook terug, want: hij ziet alleen mensen uit de “islamitisch-Afrikaanse” gebieden als een “last”. Witte migranten uit Israël mogen gewoon komen, natuurlijk. Hij wil zijn rekensommetjes leidend maken, en daarin zit juist het grote gevaar.
Voor de rest geeft het artikel hem constant gelijk. Hij mag compleet leeglopen, wordt op geen enkel punt tegengesproken. Hij wordt als expert neergezet, en de ‘journalist’ zit er alleen maar bij om hem naar zijn meest extreme standpunten te leiden.
En als klap op de vuurpijl (vooralsnog) mag Jan van de Beek nu aanschuiven bij Bar Laat, en als complete non-expert meepraten over politieke zaken. Terwijl hij weinig meer is dan een columnist met een titel.
Hiermee heeft Jan van de Beek gekregen wat hij wil: hij heeft relevantie, hij heeft bekendheid. Hij kan bij WNL en De Volkskrant zijn nieuwe boek aankondigen (slechts € 23,50!) dat als warme broodjes over de extreem-rechtse toonbank zal gaan.
En daarvoor heeft hij alleen maar de machtigste partij in Nederland naar de mond hoeven praten. Wat een deal voor hem. Maar Hein de Haas moet het veld juist ruimen door extreem-rechtse aanvallen op zijn expertise.
Zo maakt Van de Beek gebruik van het extreem-rechtse werkzekerheidsprogramma voor gefaalde academici. Hij geeft zijn titel aan Wilders, die hem beloond met “politieke relevantie”. En hij mag zijn boek verkopen en daar rijk mee worden.
En de Nederlandse media laten zich voor dit karretje spannen. Zij geven Jan van de Beek de relevantie waar hij naar zoekt. Zij betalen hem het loon dat Wilders hem (direct of indirect) heeft beloofd.
Zo helpen Nederlandse media acceptabel maken wat niet acceptabel is. Door willens en wetens een platform te bieden aan extreem-rechtse opportunisten, alleen maar zodat “alle kanten” gehoord zijn. Maar dan vooral zodat extreem-rechts zich gehoord voelt.
De enige oplossing is dat Jan van de Beek en de zijne voor altijd van de buis worden verbannen. Maar ik betwijfel of het journaille dat meeneemt in haar economische berekeningen.
PS Tot nu toe hebben Van de Beek-fans vooral deze grafiek naar mij gegooid. Wat is het belang van deze cijfers voor de opvang van vluchtelingen? Om welke uitkeringen gaat het? Bijstand? Hulp bij huisvesting? Kindertoeslag? Maar Van de Beek wil vooral een narratief verkopen. En dan nog extreem goor er achteraan: koop mijn boek! Hij weet precies aan wat voor goedgelovig en haatvol publiek hij zijn centjes verdient.
Bo Salomons
EINDE
BNN VARA
JOOP
HOOFDECONOOM CBS LEGT HAARFIJN UIT
WAAROM JAN VAN DE BEEK EEN FOPWETENSCHAPPER IS
23 OCTOBER 2024
Goede wetenschappers bekijken de wereld met een open blik. Ze staan open voor feiten en argumenten die in strijd zijn met eerdere overtuigingen. Om die reden is de door Forum voor Democratie betaalde wiskundige Jan van de Beek, die zich al jaren met het migratiedebat probeert te bemoeien, geen goede wetenschapper.
Deze week krijgt Van de Beek weer veel media-aandacht. De Volkskrant publiceerde een kritiekloos interview en ook Bar Laat nodigde hem uit. “Beste journalisten en andere twitteraars, zullen we cherrypickende charlatans niet meer opvoeren als experts?”, verzuchtte Peter Hein van Mulligen, hoofdeconoom bij het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), vervolgens op X.
Volgens Van Mulligen kunnen we beter luisteren naar migratie-expert Hein de Haas. “De Haas stelt het heel scherp: migratie is niet iets waar je voor of tegen kunt zijn, maar een fenomeen om te bestuderen. Dat maakt hem een wetenschapper. Iemand met de premisse dat migratie slecht is en daar vervolgens cijfers bij zoekt is dat niet. Een essentieel verschil.”
EINDE
”“‘Dan is er de factor culturele afstand tot het herkomstland. Als die te groot is, is dat nadelig voor integratie. Dat pakt slecht uit voor participatie op de arbeidsmarkt en leidt tot oververtegenwoordiging in criminaliteit. Wat helpt, zijn gemengde relaties.”
….
…..
”“ juist asielmigranten uit andere delen van Afrika en het Midden-Oosten, veelal moslims, hebben weerstand tegen gemengde relaties. Daar hapert de integratiemotor.”
BALONNENDOORPRIKKER
APPELS, KNOLLEN EN STATISTIEK
“Wat betreft asielmigratie: bij de vaak gehoorde opmerking dat asiel slechts 10 tot 12 procent van de totale immigratie betreft, geeft Van de Beek een bijsluiter. Van de arbeidsmigranten is na tien jaar nog maar 21 procent in Nederland, van de studiemigranten 18 procent. Bij asielmigranten is dit 55 procent, bij gezinsmigranten 59 procent. Met andere woorden: ‘De bijdrage van asiel aan de bevolkingsgroei is veel groter dan op het eerste gezicht lijkt.’ En dat is van belang om te weten, ‘want geen andere vorm van immigratie belast de samenleving en verzorgingsstaat zozeer als asiel’.” zo lees ik in een interview met de Volkskrant Jan van de Beek in de Volkskrant. Ik dacht: ‘Je hebt leugens, verdomde leugens en statistieken.’ En toen ik er wat verder indook dacht ik aan appels en peren waarmee knollen voor citroenen worden verkocht.
Bron: magickriver.org
Van wie deze uitspraak over statistiek is, is onbekend. De Amerikaanse auteur Mark Twain schreef hem toe aan de Britse premier Benjamin Disraeli, maar, als je Wikipedia mag geloven, dan is de uitdrukking: “in geen enkel werk van Disraeli te vinden en de vroegste bekende verschijningen waren jaren na zijn dood. Er zijn verschillende andere mensen genoemd als bedenkers van het citaat, en het wordt vaak toegeschreven aan Twain zelf.” Ik moest denken aan deze uitspraak bij het lezen van het interview. Een interview over zijn nieuwe boek Migratiemagneet Nederland. Mythen. Feiten. Oplossingen. Even vooraf. Ik heb het boek nog niet gelezen en baseer me alleen op zijn uitspraken de Volkskrant en gedaan bij Bar Laat van 22 oktober 2024.
“Als je onderzoek doet, moet je proberen niet links en niet rechts te zijn maar zo zuiver mogelijk je onderzoek te doen en in de spiegel te kijken wat zijn mijn vooroordelen? Waar zou je kunnen struikelen?” Aldus van de Beek bij Bar Laat. Hij wil ‘niet politiseren’. Nu is dat al een eerste spiegel waarin hij zichzelf wat vertekend waarneemt. De uitspraak over het belasten van de samenleving en de verzorgingsstaat door asielzoekers, is een politieke uitspraak. ‘Belasten’ is een waardeoordeel en waardeoordelen zijn politiserend. “We zitten op een omslagmoment. Het moet mogelijk zijn om een coalitie te smeden van flink wat EU-landen die af willen van het asielrecht in zijn huidige vorm,” in de Volkskrant, is politiseren. ‘Af willen’ van rechten is politiseren. “Je kunt wel zeggen: er wordt te weinig gebouwd, maar er is niet tegenop te bouwen. De kosten voor zorg lopen op, de onderwijskwaliteit daalt. Dat mag je best een crisis noemen.” Iets een crisis noemen is politiseren. Sterker nog, door te zeggen dat je niet wilt politiseren, politiseer je. Je politiseert omdat je als ‘neutraal en feitelijk’ bestempeld en daarmee iedereen die het anders ziet labelt als ‘bevooroordeeld en niet feitelijk’. Op dit punt is Van de Beek al ‘gestruikeld’ om zijn eigen woorden te gebruiken.
Hij noemt iedereen die naar een ander land gaat, migrant. En zo heb je dan arbeidsmigranten, studiemigranten en asielmigranten. Het verbaast me daarom dat hij de ‘vakantiemigranten’ niet heeft meegenomen. Die groepen gaat hij vervolgens met elkaar vergelijken op ‘bijdragen aan de samenleving’ en daarop scoren de asielmigranten het slechtst. Ja, dank je de koekoek. Natuurlijk doen asielzoekers het slechter op de arbeidsmarkt dan mensen die hier naar toe worden gehaald door een werkgever en maken ze meer aanspraak op sociale voorzieningen dan mensen die hier komen studeren. Als je naar hier wordt gehaald om te werken heb je werk en als je naar hier komt om te studeren dan heb je geld om te overleven. Als vluchteling heb je dat niet. Dan begin je echt bij nul en omdat het gemiddeld bijna twee jaar duurt voordat je als statushouder ergens woont en dan pas mag beginnen met je inburgering, begin je eigenlijk diep in de min. En dus is het niet vreemd dat een veel groter deel van hen een beroep doet on sociale voorzieningen.
Natuurlijk is het percentage van de groep die asiel heeft verkregen dat na tien jaar nog hier woont, groter dan dat van degenen die hier komen voor arbeid of studie. Een studie duurt ongeveer vier jaar. Degenen die blijven hebben hier werk, een partner en waarschijnlijk allebei gevonden. Iets soortgelijks gaat ook op voor mensen die hier voor werk naartoe komen. De tijden dat je na veertig jaar trouwe dienst bij een werkgever met pensioen gaat, zijn allang voorbij. Na een jaar of vier ben je weer toe aan ‘een nieuwe uitdaging’ en die kan overal liggen. Iemand die asiel zoekt, komt hier omdat de persoon een veilig heenkomen zoekt, omdat het land van herkomst door oorlog of de politieke situatie voor de persoon te gevaarlijk is. In de landen waar het gros van de huidige vluchtelingen vandaan komen, landen als Afghanistan, Syrië en Eritrea, is nog steeds in oorlog of is de politieke situatie van dien aard dat velen hun leven er niet zeker zijn.
“‘Dan is er de factor culturele afstand tot het herkomstland. Als die te groot is, is dat nadelig voor integratie. Dat pakt slecht uit voor participatie op de arbeidsmarkt en leidt tot oververtegenwoordiging in criminaliteit. Wat helpt, zijn gemengde relaties.” En “ juist asielmigranten uit andere delen van Afrika en het Midden-Oosten, veelal moslims, hebben weerstand tegen gemengde relaties. Daar hapert de integratiemotor.” Aldus Van de Beek in de Volkskrant. Om te integreren moet de club waarin je verwacht wordt te integreren wel open staan voor je integratie. Het narratief waarvan Van de Beek hier de milde variant geeft, ze zijn ‘te verschillend’, en dat ook in steeds extremere mate door partijen als de BBB en de PVV wordt gehanteerd, draagt niet bij aan het ‘open staan’ en het zal de belangstelling voor een gemengd huwelijk onder de kant van de geboortige Nederlanders, niet echt doen toenemen. Dat narratief is een self-fulfilling prophecy.
Wat al deze groepen met elkaar gemeen hebben, is dat het mensen zijn die naar een ander land trekken. De reden voor vertrek naar dat andere land is echter zeer verschillend. Door ze op één hoop te gooien en te spreken over arbeidsmigratie, studiemigratie, asielmigratie worden onvergelijkbare groepen op één hoop gegooid en daarvan wordt de kwetsbaarste groep, de asielzoekers, het slachtoffer. Het wegpoetsen van deze verschillen is politiseren. Daar een bruinkleurig cultureel sausje over gieten is politiseren. Van de Beek vergelijkt appels met peren, verkoopt knollen voor citroenen en onderbouwt dit met statistiek.
EINDE