[67]
FASCISTENKABINET/FASCISME WORDT DAGELIJKSE KOST
ASTRID ESSED
14 JUNI 2024
[68]
PVV VRAGEN OVER GEWELDDADIGHEID GELUKSZOEKERS
Vragen van de leden Wilders en Fritsma (beiden PVV) aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie over toenemende onveiligheid door gewelddadige gelukszoekers:
1.)
Bent u bekend met het bericht ‘Botsing over azc Ter Apel’? (*)
2.)
Bent u het met ons eens dat diefstallen, intimidaties, steekpartijen, schietpartijen, en seksueel misbruik in asielzoekerscentra aantonen dat asielzoekers een gewelddadige cultuur meebrengen die niet past bij onze Nederlandse normen en waarden? Zo nee, waarom niet? (**) (***) (****) (*****)
3.)
Waarom brengt u de Nederlandse bevolking willens en wetens in gevaar?
4.)
Waarom gaat u door met het binnenhalen en in de watten leggen van gewelddadige gelukszoekers maar laat u de Nederlanders stikken en moeten zij zelf burgerwachten inzetten om de veiligheid in wijken rond asielzoekerscentra te waarborgen? (******)
5.)
Bent u bereid alle asielzoekerscentra onmiddellijk te sluiten en de duizenden gelukszoekers desnoods met behulp van het leger uit te zetten? Zo nee, waarom niet?
6.)
Bent u nu eindelijk bereid om te stoppen met het importeren van gewelddadige gelukszoekers door de grenzen dicht te gooien? Zo nee, waarom niet?
7.)
Kunt u iedere vraag afzonderlijk beantwoorden? Zo nee, waarom niet?
(*) www.dvhn.nl/nieuws/groningen/botsing-over-azc-ter-apel-12954083.html
(**) http://nos.nl/artikel/2054508-mogelijk-kindermisbruik-in-asielzoekerscentrum-bellingwolde.html
(***) http://www.telegraaf.nl/binnenland/24423277/__Weer_geweld_AZC_Winterswijk__.html
(******) http://www.dvhn.nl/nieuws/groningen/burgers-dag-en-nacht-paraat-in-ter-apel-12949063.html
[69]
NOS
HET HOOFDPIJNDOSSIER ASIEL: WAT LUKTE ER ONDER RUTTE WEL EN WAT NIET?
14 JULI 2023
Geheel onverwacht kondigde premier Rutte maandagochtend aan de politiek te verlaten. Het hoofdpijndossier immigratie en asiel betekende drie dagen eerder het einde van Ruttes vierde kabinet. Hoe kon het klappen op dit thema? Dit is het asielbeleid van de kabinetten-Rutte in vogelvlucht.
Het beleid sinds 2010, het jaar dat Rutte I aantrad, typeert zich vooral door continuïteit, zegt hoogleraar migratiegeschiedenis Marlou Schrover. In de regeerakkoorden van Rutte I tot en met IV zijn de beloftes op dit onderwerp volgens haar bijna woordelijk hetzelfde. “Het moet humaan en rechtvaardig zijn, mensen die vluchten voor oorlog vangen we natuurlijk op, maar mensen uit veilige landen moeten snel en effectief worden teruggestuurd.”
Sinds 2012, met het aantreden van Rutte II, waren het VVD-staatssecretarissen die het dossier asiel en immigratie op hun bordje kregen. Hoe gingen zij om met de crises die op hun pad kwamen en wat is er in de afgelopen elf jaar terechtgekomen van de beloftes op het gebied van asiel en immigratie?
In het najaar van 2012 kwamen de VVD en de PvdA tot een coalitieakkoord en daarmee was Rutte II een feit. Het ministerie van Immigratie en Asiel werd ontmanteld. Dat dossier viel voortaan onder de verantwoordelijkheid van de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid. In dit geval: Fred Teeven. In de eerste jaren van deze regeerperiode was asielmigratie gering. Hoogleraar Schrover: “Waar Teeven vooral tegenaan liep, was het kinderpardon.”
De dreigende uitzettingen van Mauro Manuel en Sahar Hbrahim Gel, kinderen die al jaren in Nederland woonden, hadden eerder tot grote maatschappelijke ophef geleid. “Er ontstond een gevoel van: dit kan zo niet”, zegt Schrover.
Toen al waren deze voorbeelden volgens Schrover symptomatisch voor de crisis waar ruim een decennium later kabinet Rutte IV op is gevallen. “Er waren toen al enorme achterstanden: kinderen die al vijf jaar of langer in Nederland woonden, hadden nog steeds geen uitslag over hun procedure.”
Schrover wijt dit aan het zogenoemde harmonicamodel: wanneer er een dip is in het aantal asielzoekers dat Nederland bereikt, worden medewerkers van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) en het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) herplaatst. “Wanneer het aantal weer toeneemt, moet je nieuwe mensen aannemen, opleiden en inwerken. Dat is een zware taak.” Dit probleem speelt tijdens alle kabinetten van Rutte, zegt Schrover, maar ook al in regeringen voor hem.
“Elke minister of staatssecretaris in de afgelopen decennia dacht: de afhandeling van asielprocedures moet sneller en effectiever kunnen.” Maar in periodes dat het aantal asielaanvragen afnam, zwichtten al die bewindspersonen voor bezuinigingen op de opvangstructuren, zegt Schrover. “Bij het aantreden van Rutte I was al bekend dat dit niet handig is, maar toch gebeurt het steeds.”
Nadat Teeven in maart 2015 aftreedt vanwege de bonnetjesaffaire, neemt VVD-kroonprins Klaas Dijkhoff het stokje over. Lang heeft hij niet om te wennen aan zijn nieuwe functie, want vanaf april komen er grote aantallen vluchtelingen naar Europa, mede door de aanhoudende oorlog in Syrië. Het devies van Dijkhoff: opvang in de regio.
Schrover merkt op dat het opvangen van vluchtelingen in de regio van hun herkomstland geen nieuwe ambitie was. “Al sinds Rutte I komt het terug in de regeerakkoorden.” Toch gebeurt daar iets opvallends, zegt ze. “In al die akkoorden staat: opvang in de regio moet worden versterkt, maar al vanaf het begin gaat er minder geld naartoe. In Rutte I ging het van 0,8 naar 0,7 procent van het BNP. Dat klinkt als een kleine verlaging, maar het gaat om serieuze bedragen. In 2016 daalt het naar 0,65 procent, en bovendien gaat een groot deel van dat geld nu naar het COA.”
Begin 2016 sluiten Europese landen de Turkijedeal. Het uitgangspunt: Turkije zou geld krijgen om de omstandigheden in de opvang te verbeteren, waardoor minder mensen naar Europa zouden doorreizen. Dat laatste gebeurt ook, maar volgens Schrover niet dankzij de deal. “De cijfers begonnen al te dalen voordat de deal tot stand kwam. De Turkijedeal wordt vaak gepresenteerd als een succesverhaal, maar de consensus is dat het nauwelijks iets heeft opgeleverd.”
Bovendien hebben Europese landen, Nederland incluis, zich niet volledig aan de deal gehouden, zegt Schrover. Onderdeel van de deal was namelijk dat Europese landen kansrijke asielzoekers geleidelijk van Turkije zouden overnemen, maar een aantal landen, waaronder Hongarije en Polen, werkte hier niet aan mee. “Je ziet dat daarmee de solidariteit afneemt: als zij het niet doen, doen wij het ook niet.”
In de kabinetten Rutte III en IV blijft de agenda nagenoeg hetzelfde: de instroom beperken, kansarme asielzoekers scheiden van kansrijken en mensen uit veilige landen sneller terugsturen. Na Dijkhoff zit Mark Harbers twee jaar op de post. In 2018 houdt de zaak van Lili en Howick het land bezig. Onder grote druk van coalitiepartijen CDA, D66 en ChristenUnie komt er een ruimer kinderpardon voor ‘bestaande gevallen’, maar als concessie aan de VVD wordt het kinderpardon daarna afgeschaft.
Daarnaast schrapte Harbers de zogenoemde discretionaire bevoegdheid. Daarmee heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid de mogelijkheid om in schrijnende gevallen alsnog een verblijfsvergunning toe te kennen. Deze bevoegdheid ging in plaats daarvan naar de IND.
In mei 2019 stapte Harbers op na kritiek op een rapport, waarin ernstige misdrijven door asielzoekers waren weggemoffeld.
Na het aftreden van Harbers neemt Ankie Broekers-Knol het dossier over. Ze veroorzaakt commotie in de Kamer als ze er weken niet in slaagt met Marokko in gesprek te komen over het terugnemen van uitgeprocedeerde asielzoekers. “Broekers-Knol was de meest onsuccesvolle van alle staatssecretarissen”, oordeelt Schrover. Naast het Marokko-fiasco wijst Schrover op de problemen rondom de opvang van Afghaanse vluchtelingen na de machtsovername van de Taliban in 2021. “De situatie overviel haar, maar ze ontving ook veel kritiek over de manier waarop ze ermee omging.”
De Tweede Kamer viel onder andere over uitspraken die de staatssecretaris deed in een interview met het AD, waarin ze zei dat er mogelijk 100.000 Afghanen naar Nederland wilden komen en dat dat zou kunnen leiden tot een “braindrain” in Afghanistan.
De periode dat Broekers-Knol staatssecretaris was, stond in het teken van de coronacrisis. Doordat landen wereldwijd de grenzen sloten, nam ook migratie in alle vormen sterk af. Desondanks lukte het Broekers-Knol niet om achterstanden in asielaanvragen weg te werken. De IND moest hierdoor miljoenen aan dwangsommen betalen in 2020 en 2021. Een speciaal opgerichte taskforce slaagde er maar mondjesmaat in de achterstanden in te lopen.
Met het opheffen van de meeste coronamaatregelen in de eerste maanden van 2022, kwamen ook migratiestromen weer op gang. Daar bovenop kwam de oorlog in Oekraïne, waardoor in het eerste half jaar van 2022 ruim 60.000 Oekraïense vluchtelingen in Nederland terechtkwamen. Voor Eric van der Burg, de kersverse staatssecretaris van kabinet Rutte IV, was zijn portefeuille vrijwel direct een hoofdpijndossier.
“De oorlog in Oekraïne had niemand zien aankomen, maar dat er na corona weer meer vluchtelingen richting Europa zouden komen, kon je op je vingers natellen”, zegt Schrover.
Die zomer bereikte de crisis een hoogtepunt toen honderden asielzoekers buiten moesten slapen bij het aanmeldcentrum in Ter Apel. “Het had nooit zover mogen komen”, zei Van der Burg daarover. In september trok het kabinet in de Miljoenennota ruim 4 miljard euro uit voor asiel en migratie. Hiermee moest onder andere de capaciteit van het COA en de IND worden vergroot.
Daarnaast werkt Van der Burg al maanden aan de Spreidingswet die ervoor moet zorgen dat asielzoekers eerlijk worden verdeeld over gemeenten. Die wet had eigenlijk dit jaar al in moeten gaan, maar door discussies binnen de coalitiepartijen werd dit keer op keer uitgesteld.
Nu het kabinet is gevallen en de demissionaire bewindspersonen geen besluiten nemen over controversiële onderwerpen, is het maar zeer de vraag of de wet wel in kan gaan op de geplande datum van 1 januari 2024. Van der Burg zegt “zeker” hoop te hebben dat de Tweede Kamer zijn wet na de zomer in behandeling neemt, maar omdat het al zo’n heet hangijzer was toen het kabinet niet demissionair was, lijkt die kans erg klein.
Toch was het niet onenigheid over de Spreidingswet die de boel vorige week op scherp zette, maar een discussie over gezinshereniging. De VVD wilde maatregelen om de gezinshereniging voor oorlogsvluchtelingen te beperken, maar voor D66 en de ChristenUnie was dit onbespreekbaar.
Dat het kabinet op dit onderwerp is gevallen, noemt Schrover onzinnig. “Gezinshereniging van vluchtelingenmigratie gaat om ongeveer tienduizend mensen, waarvan de helft kinderen. Bovendien is het aantal kennismigranten de laatste jaren ook sterk toegenomen. Er kwamen vorig jaar 40.000 gezinsherenigers naar Nederland en 30.000 daarvan kwamen in het kader van kennismigratie. Dat is een veel grotere groep dan de nareizigers die vluchten voor oorlog.”
Het grootste probleem in het asielbeleid van de afgelopen decennia, en dus ook in de jaren voor de kabinetten Rutte, zit hem in het eerder genoemde harmonicamodel, zegt Schrover. “Het voorspellen van vluchtelingenmigratie is heel moeilijk en er zijn altijd schommelingen. Dat is onvermijdelijk. Om elke stijging in de asielcijfers een crisis te noemen, is paniekzaaiierij. Want als het een tijd wat minder is, kun je er vergif op innemen dat het een paar jaar later weer toeneemt.”
De meest logische oplossing volgens Schrover: zorgen dat er altijd een minimumaantal plekken en minimumaantal medewerkers van het COA en IND inzetbaar zijn. “Er zal altijd oorlog zijn, dus ook altijd vluchtelingenmigratie. Ga ergens in het midden zitten, dat kost onder de streep minder geld.”
EINDE
[70]
ONE WORLD
FEITEN VERSUS VERKIEZINGSPRAAT: HOE ZIT HET
ECHT MET MIGRATIE EN WERK?
31 OCTOBER 2023
De verkiezingen komen eraan, en wederom is (asiel)migratie een van de belangrijkste verkiezingsthema’s. In een driedelige serie legt OneWorld de plannen in de partijprogramma’s naast de feiten. Deel 1: werken als asielzoeker. In de podcast in dit artikel doet ook Haitham zijn verhaal: hij moest plots 3.500 euro aan het COA betalen.
‘Gelukszoekers’ die ‘massaal profiteren van onze uitkeringen’: zomaar een regel uit het verkiezingsprogramma van de derde grootste partij van Nederland, de PVV. Het is een wijdverspreid stereotype dat asielzoekers massaal in de bijstand zitten, simpelweg om te profiteren van gratis geld.
Dan de echte cijfers: medio 2022 had 45 procent van de asielzoekers die in 2014 een verblijfsvergunning kreeg, een baan, aldus het CBS. Zo’n 55 procent ontvangt een uitkering – inderdaad een relatief groot deel, maar het aantal statushouders met een baan is wel flink aan het toenemen, zegt het CBS.
Bovendien zijn er veel redenen waarom asielzoekers en statushouders moeilijk aan een baan komen in Nederland. Asielzoekers krijgen met allerlei belemmeringen te maken. Die lopen uiteen van niet mogen werken en verplichte vergunningen, tot salaris moeten inleveren en verplicht tijd besteden aan inburgeren. Veel partijen beloven daar wat aan te doen. Welke partijplannen zijn gestoeld op feiten – en welke op onderbuikgevoel?
Strenge regels
Dat statushouders – asielzoekers die een verblijfstatus hebben gekregen – zo snel mogelijk aan het werk moeten, daar zijn politieke partijen het nog wel over eens. Meer discussie is er over de vraag of ook asielzoekers van wie de procedure nog loopt, mogen werken. Momenteel gelden daar strenge regels voor – zo streng, dat de meeste asielzoekers er niet aan beginnen.
Neem de ‘24-wekeneis’: asielzoekers mogen tijdens hun procedure per jaar maximaal 24 weken – oftewel 6 maanden – per jaar betaald werken. De regel werd al vaak bekritiseerd, in 2020 door de Adviesraad Migratie, in 2021 door de landsadvocaat, en dit jaar in een adviesrapport van onderzoeksbureau Regioplan, dat verscheen in opdracht van de overheid.
Door de 24-wekeneis zijn asielzoekers voor werkgevers bijvoorbeeld geen ‘aantrekkelijke’ krachten. Dat zegt Maarten van Panhuis, oprichter van RefugeeConnect, dat asielzoekers aan werkgevers koppelt. “Werkgevers willen vaak best in taal en opleiding voor asielzoekers investeren, maar dat lukt niet binnen 24 weken – tegen de tijd dat ze goed meedraaien, moeten ze alweer afscheid nemen.” Van Panhuis spande eerder dit jaar samen met de 25-jarige Nigeriaanse asielzoeker Elvis (die om privacyredenen niet met achternaam genoemd wil worden) een rechtszaak aan om te eisen dat de 24-wekenregeling verdwijnt – en ze wonnen. Maar het UWV en het ministerie van SZW gingen in hoger beroep; in de tussentijd blijft de regeling van kracht.
Lieneke Slingenberg is hoogleraar migratierecht en was een van de onderzoekers achter het rapport van Regioplan. Over de logica achter de 24-wekeneis zegt zij: “De eis zou moeten voorkomen dat asielzoekers aanspraak maken op een werkloosheidsuitkering.” Daarvoor kom je pas in aanmerking na 26 weken. Maar eventuele WW-rechten vervallen sowieso als iemand na afwijzing van een asielverzoek teruggaat naar het land van herkomst, zei ook de rechter dit jaar in de zaak van Elvis en Van Panhuis. “Daarnaast dachten politici dat het hebben van een baan een reden kon zijn voor toekenning van een verblijfsvergunning, ook als je asielverzoek wordt afgewezen”, zegt Slingenberg. “Maar we hebben veel jurisprudentie onderzocht: daar zijn helemaal geen voorbeelden van.”
In het rapport van Regioplan wordt overigens ook het idee van de aanzuigende werking door asielbeleid rondom werk ontkracht. Regels over werken tijdens je asielprocedure blijken geen enkele rol te spelen in iemands keuze om naar Nederland te komen.
Volgens Panhuis van RefugeeConnect heeft het voor asielzoekers gevolgen op de lange termijn als zij tijdens hun asielprocedure niet kunnen werken. “Hoe langer iemand uit het arbeidsproces is, hoe moeilijker het is om er weer aan deel te nemen. Dus tegen de tijd dat iemand eindelijk een verblijfsvergunning krijgt, heeft diegene een nog grotere afstand tot de arbeidsmarkt.”
De termijn waarbinnen de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) een asielverzoek moet behandelen is momenteel vijftien maanden, maar die termijn wordt vaak niet gehaald. Bovendien mogen asielzoekers de eerste zes maanden überhaupt niet werken – ook dat vecht Panhuis aan. “Het idee daarachter is dat iemand dan misschien te veel acclimatiseert, maar wij zeggen: laat mensen zelf kiezen. Ik spreek veel asielzoekers die graag meteen willen werken.”
Van de tien onderzochte partijprogramma’s willen alleen CU, D66 en GL/PvdA expliciet dat de 24-wekeneis wordt afgeschaft. De VVD schrijft dat de huidige maximale werkduur moet blijven, ‘om te voorkomen dat asielzoekers rechten opbouwen waardoor ze niet meer kunnen worden afgewezen en uitgezet’: een argument dat niet wordt onderbouwd.
COA terugbetalen
Naast de 24-wekeneis is ook de verplichte tewerkstellingsvergunning (TWV) een grote belemmering voor werk, zo valt te lezen in het Regioplan-rapport. Die moeten werkgevers aanvragen als ze een asielzoeker in dienst willen nemen. Die werkvergunning is alleen vereist voor werknemers van buiten de EU. Ook hier geldt: het is voor werkgevers vooral gedoe. Het aanvragen van de vergunning is ingewikkeld, administratief veel werk, kost geld én het kan weken duren voordat de vergunning binnen is. Tussen 2017 en 2021 kreeg zo’n 4 procent van alle asielzoekers in de asielprocedure een TWV.
Twee partijen – D66 en GL/PvdA – willen dat de TWV wordt afgeschaft. “Dat is ook voor Oekraïners gedaan”, zegt Slingenberg. “Onder hen is de arbeidsparticipatie veel groter, en we denken dat dit ook zou gelden voor asielzoekers. Zeker in combinatie met de 24-wekeneis is de verplichte TWV een belangrijke factor.” Ook de 24-wekeneis geldt niet voor Oekraïense vluchtelingen.
Dan is er overigens nóg een regel waar werkende asielzoekers aan moeten voldoen: als zij werken tijdens hun asielprocedure, moeten zij het Centraal Orgaan Asielzoekers (COA) terugbetalen voor de kosten van de opvang vanuit de zogeheten Regeling Eigen Bijdrage (Reba). Als iemand zelf geld verdient tijdens de asielprocedure, moet diegene een bijdrage leveren voor het eigen levensonderhoud. Zeker voor gezinnen kunnen die kosten flink oplopen, tot het punt dat werken eigenlijk niet meer loont. Regioplan berekende dat een werkende asielzoeker met een niet-werkende partner en twee kinderen maandelijks maar liefst 1.178,02 euro aan het COA moet betalen. Bovendien weten asielzoekers vooraf niet precies hoeveel ze het COA moeten betalen vanwege ingewikkelde berekeningen, en het bedrag wordt vaak pas maanden later door het COA geïnd. Zo gebeurt het dat statushouders al schulden hebben bij het COA als ze aan hun inburgering beginnen.
Bijna geen enkele partij wil de Reba-regeling herzien. Alleen D66 wil ‘de mogelijkheid onderzoeken om asielzoekers een groter deel van hun salaris te laten behouden’.
‘Startbanen’ en ‘meedoenbalies’
Over maatregelen die meer gericht zijn op het klaarstomen van asielzoekers voor werk als ze eenmaal hun status hebben, bestaat onder de meeste partijen eensgezindheid. Zo vinden veel partijen dat asielzoekers al in het azc toegang tot taalles moeten hebben, evenals informatiebalies en begeleiding naar (vrijwilligers)werk, bijvoorbeeld via ‘meedoenbalies’, die nu al op veertig azc’s te vinden zijn.
Verder denkt de VVD aan ‘startbanen’, waar dit jaar al vier gemeenten mee experimenteren. Het idee van die banen is dat werk en inburgering worden gecombineerd; geen slecht idee, want experts kaarten al jaren aan dat enerzijds werken en anderzijds inburgeren voor veel statushouders te veel is. Ook GL/PvdA is een voorstander van startbanen.
Volgens Panhuis kunnen dit soort maatregelen zeker een positief effect hebben, maar zijn ze eigenlijk too little, too late. “Als je echt wil dat arbeidsparticipatie omhooggaat, moet je ook daarvóór al investeren.” Met andere woorden: haal de obstakels weg en schaf de 24-wekeneis en de verplichte TWV af.
En arbeidsmigranten dan?
Als het op arbeidsmigratie aankomt, zijn de meeste partijen het opvallend met elkaar eens – op de PVV en BBB na. Een aantal punten komt in bijna elk programma terug: meer controle over arbeidsmigratie door te kijken in welke sectoren écht werknemers nodig zijn, misstanden, uitbuiting en schijnconstructies1 aanpakken, werkgevers de verantwoordelijkheid geven om huisvesting en voorzieningen te garanderen.
De PVV en BBB hebben weinig te zeggen over dit thema; PVV wil een verplichte TWV invoeren voor arbeidsmigranten en BBB wil arbeidsmigranten op bedrijventerreinen kunnen huisvesten. PVV is voor een asielstop; BBB voor een asielquotum.
Een paar partijen – D66, GL/PvdA, CU, CDA en NSC – zien het zo: is het niet wat tegenstrijdig dat we enerzijds alarm slaan over het aantal asielzoekers, en anderzijds arbeidsmigranten hiernaartoe halen? Wat als we juist méér tijdelijke werkvergunningen verlenen voor niet-EU burgers, en zo een legale migratieroute creëren én vakkrachten aantrekken? Experts pleiten daar al jaren voor, zegt hoogleraar migratierecht Tesseltje de Lange. Maar dat lag politiek erg gevoelig: toen een D66-Kamerlid het in 2020 voorstelde, werd hij van links tot rechts weggehoond. Nu willen dus meerdere partijen deze plannen wel verkennen.
De Lange ziet een regeling voor zich waar ook asielzoekers of ongedocumenteerde mensen aanspraak op kunnen maken; ze zouden daardoor als het ware switchen naar de status ‘arbeidsmigrant’. Onder meer Duitsland en Frankrijk experimenteren daar al mee.
Hier staan alleen de CU en GL/PvdA open voor zo’n regeling, met name voor ongedocumenteerde mensen, niet voor mensen die nog in de procedure zitten. “Maar dat is begrijpelijk, als het aan deze partijen ligt kunnen mensen in de procedure straks makkelijker werken – dan is een ‘switch’ in status minder nodig.” “Dan blijft de vraag waarom afgewezen asielzoekers er geen aanspraak op zouden kunnen maken. Dat zal vast iets te maken hebben met het idee van de aanzuigende werking, maar dat is onbewezen.”
Zie hieronder ten slotte een uitgebreidere selectie van de partijplannen over asiel en werk.
Wat zeggen de partijprogramma’s over migratie en werk?
Een selectie van de relevante partijplannen.
VVD: Maximale werkduur van asielzoekers blijft. Elke gemeente biedt startbanen aan voor nieuwkomers. Statushouders worden opgeleid voor sectoren waar personeelstekort is. Statushouders krijgen voorrang op asielzoekers bij verkrijgen BSN-nummer, zodat ze een bankrekening kunnen openen voor hun salaris.
PvdA/GL: ‘Kansrijke’ asielzoekers mogen zo snel mogelijk volledig aan het werk. Tewerkstellingsvergunning is niet meer nodig en de 24-wekeneis wordt afgeschaft. Pilots waarbij ongedocumenteerden mogen werken. Mogelijk tijdelijke werkvisa voor legale migranten, in ruil voor terugname uitgeprocedeerde asielzoekers.
NSC: Niets in het programma over arbeidsparticipatie van statushouders of asielzoekers.
BBB: Kansrijke asielzoekers die nog geen verblijfsstatus hebben, moeten betaald kunnen werken of stagelopen.
D66: 24-wekeneis afschaffen en asielzoekers mogen al vanaf 1 maand na aankomst werken. Ze krijgen vanaf dag 1 taalles in azc. Een tewerkstellingsvergunning is niet meer nodig. Mogelijkheid onderzoeken om een groter deel van het salaris te behouden.
SP: Nadat mensen duidelijkheid krijgen over hun asielaanvraag, moeten ze zo snel mogelijk Nederlands kunnen leren en worden opgenomen in de samenleving.
CDA: Kansrijke asielzoekers mogen na drie maanden werken. Er komt een strenge regeling voor ‘circulaire arbeidsmigratie’ van buiten de EU voor seizoensarbeid. Kan onderdeel zijn van migratiedeals.
PvdD: Discriminatie van migranten op gebied van werk harder aanpakken. In het azc krijgen mensen al taalcursussen, loopbaanbegeleiding en onderwijs.
CU: De 24-wekeneis wordt afgeschaft en asielzoekers mogen tijdens hun procedure eerder werken. Vanaf dag 1 krijgen ze taalles en bij een reële kans op een verblijfsvergunning wordt meteen gezocht naar werk of vrijwilligerswerk. Mogelijk tijdelijke arbeidsvergunningen voor landen waar asielzoekers vandaan komen in ruil voor terugname uitgeprocedeerde asielzoekers.