[50]
WIKIPEDIAFRONTEX
”Frontex, het Europees Grens- en kustwachtagentschap werd opgericht in 2004 om de EU-lidstaten en de met Schengen geassocieerde landen bij te staan om de buitengrenzen van de ruimte van vrij verkeer van de EU te beschermen. ”
FRONTEX EUROPA.EUWAT IS FRONTEX?
https://frontex.europa.eu/language/nl/
Wat is Frontex?
Frontex, het Europees Grens- en kustwachtagentschap werd opgericht in 2004 om de EU-lidstaten en de met Schengen geassocieerde landen bij te staan om de buitengrenzen van de ruimte van vrij verkeer van de EU te beschermen. Als EU-agentschap wordt Frontex gefinancierd uit de EU-begroting en door bijdragen van met Schengen geassocieerde landen. Tegen 2020 wordt verwacht dat het agentschap zo’n 1 000 personeelsleden in dienst zal hebben. Bijna een kwart van hen is door de lidstaten gedetacheerd en zal na het beëindigen van de termijn bij Frontex weer terugkeren naar zijn of haar nationale dienst.
In 2016 is het Agentschap uitgebreid en omgevormd tot het Europees Grens- en kustwachtagentschap, waarbij het takenpakket werd verbreed van migratiebeheersing naar grensbeheer en het Agentschap meer verantwoordelijkheden kreeg bij de bestrijding van grensoverschrijdende criminaliteit. Inmiddels wordt Frontex erkend als een van de hoekstenen van de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht van de EU. Opsporing en redding gingen ook officieel deel uitmaken van zijn mandaat wanneer dergelijke situaties zich voordeden in het kader van grensbewakingsoperaties op zee.
Frontex is een operationeel agentschap dat op elk willekeurig moment meer dan 1 500 functionarissen uit de lidstaten inzet in de hele EU. Om nieuwe en snel veranderende situaties beter te kunnen volgen, is het Frontex-situatiecentrum dat verantwoordelijk is voor het monitoren van de buitengrenzen nu zeven dagen per week en 24 uur per dag actief.
Rechtsgrondslag en verantwoordingsplicht
Frontex, het Europees Grens- en kustwachtagentschap, is opgericht bij Verordening (EU) 2016/1624 van 14 september 2016 betreffende de Europese grens- en kustwacht (PB L 251 van 16.9.2016, blz. 1). Frontex is gevestigd in Warschau, Polen.
Hoewel het Europees Agentschap voor het beheer van de operationele samenwerking aan de buitengrenzen van de lidstaten van de Europese Unie is vervangen door het Europees Grens- en kustwachtagentschap, is de rechtspersoonlijkheid van het Agentschap onveranderd gebleven, evenals de naam ervan: Frontex.
Frontex staat in voortdurend contact met lidstaten en de EU-instellingen. Het Agentschap stelt alles in het werk om zijn activiteiten transparant te laten verlopen, en hiertoe neemt de uitvoerend directeur regelmatig deel aan en geeft hij uitleg tijdens hoorzittingen in het Europees Parlement en vergaderingen van de EU-Raad van ministers die verantwoordelijk zijn voor binnenlandse zaken en migratie. Op deze manier vervult Frontex zijn verantwoordingsplicht aan het Europees Parlement en de Raad als begrotingsautoriteiten.
Bovenal staat Frontex onder toezicht van een raad van bestuur die bestaat uit een vertegenwoordiger van elke lidstaat en twee vertegenwoordigers van de Commissie (zie hieronder voor nadere inlichtingen). Net als alle EU-organen, kan Frontex worden onderworpen aan audits door de Rekenkamer of aan onderzoeken door het Europees Bureau voor fraudebestrijding, OLAF.
Verdere essentiële documenten met betrekking tot de rechtsgrondslag en verantwoordingsplicht van het Agentschap zijn hier (in het Engels) beschikbaar:
Besluiten van de raad van bestuur
Notulen van de raad van bestuur
Visie, missie en waarden
Onze visie
De Europese ruimte van vrijheid, veiligheid en recht beschermen.
Onze missie
Samen met de lidstaten zorgen wij voor veilige en goed functionerende buitengrenzen die veiligheid bieden.
Onze waarden
Wij zijn professioneel
Wij beschikken over de kennis, vaardigheden en competenties die nodig zijn om onze missie op efficiënte wijze en met hoge ethische normen uit te voeren. We streven voortdurend naar topkwaliteit om onze prestaties te verbeteren.
Wij tonen respect
Wij erkennen mensen, instellingen en hun rol en tonen respect door hen als waardevol en belangrijk te behandelen.
Wij streven naar samenwerking
Samen met de relevante nationale autoriteiten van de EU-lidstaten en andere belanghebbenden beheren wij de buitengrenzen van de EU en streven we naar samenwerking met derde landen.
Zowel binnen de organisatie, als met externe belanghebbenden werken we samen om gemeenschappelijke doelen en doelstellingen te verwezenlijken.
Wij leggen verantwoording af
Wij zijn betrouwbaar als het gaat om het nakomen van onze verantwoordelijkheden en de punctualiteit en kwaliteit van onze werkzaamheden.
Wij geven om mensen
Als Europese overheidsfunctionarissen dienen wij de belangen van de burgers, omdat wij om mensen geven en in Europese waarden geloven.
De raad van bestuur
De raad van bestuur keurt de begroting goed en verifieert de uitvoering ervan, benoemt de uitvoerend en plaatsvervangend uitvoerend directeur en waarborgt de transparantie van de besluitvormingsprocedures van het Agentschap. Als wettelijke vertegenwoordiger van het Agentschap moet de uitvoerend directeur voor zijn activiteiten rechtsreeks verantwoording afleggen aan dit bestuursorgaan.
De raad van bestuur, die vijfmaal per jaar bijeenkomt, bestaat uit vertegenwoordigers van de hoofden van de grensautoriteiten van de 26 EU-lidstaten die gehouden zijn tot naleving van de bepalingen van het Schengengebied, plus twee leden van de Europese Commissie. IJsland, Liechtenstein, Noorwegen en Zwitserland, die geen lid zijn van de EU, maar wel geassocieerde landen van het Schengengebied zijn, hebben eveneens een vertegenwoordiger in de raad van bestuur, maar met beperkt stemrecht.
Vertegenwoordigers van het Verenigd Koninkrijk en de Republiek Ierland worden tevens uitgenodigd om deel te nemen aan de vergaderingen van de raad van bestuur, maar zij hebben geen stemrecht als gevolg van hun besluit (vóór de oprichting van Frontex in 2004) om slechts gedeeltelijk deel te nemen aan de Schengensamenwerking.
Belangrijkste verantwoordelijkheden
Inzet ter plaatste
Het agentschap regelt de inzet van rechtshandhavers uit de lidstaten en geassocieerde Schengenlanden, en regelt schepen, vliegtuigen en apparatuur voor grensbewaking aan de buitengrenzen wanneer extra hulp nodig is. Aanvullend op de grensbewaking zijn de operaties van Frontex ook gericht op veiligheid op zee, veiligheidscontroles, opsporings- en reddingsacties en bescherming van het milieu.
Risicoanalyse
Frontex maakt een inschatting van de risico’s voor de veiligheid aan de EU-buitengrenzen. Daarbij wordt een beeld geschetst van onderliggende trends en patronen als het gaat om irreguliere migratiestromen en grensoverschrijdende criminaliteit aan de buitengrenzen. Het agentschap deelt deze bevindingen met de EU-lidstaten en de Europese Commissie en gebruikt ze voor de planning van activiteiten in de toekomst. Alle activiteiten van Frontex stoelen op een grondige risicoanalyse.
Monitoring van de situatie
Frontex volgt continu de situatie aan de buitengrenzen van de Europese Unie. Daarbij zorgt het agentschap ook voor updates en dringende meldingen aan de lidstaten, de geassocieerde Schengenlanden, de Europese Commissie en andere agentschappen.
Kwetsbaarheidsonderzoek
Het agentschap verricht jaarlijkse evaluaties van de capaciteit en mogelijkheden van de lidstaten en geassocieerde Schengenlanden om bijzondere uitdagingen aan de buitengrenzen het hoofd te kunnen bieden, waaronder migratiestromen. Frontex zet ook verbindingsfunctionarissen in EU-lidstaten in om het agentschap een goed algemeen overzicht van grenscontroles op Europees niveau te doen behouden.
Europese samenwerking inzake kustwachttaken
Frontex ondersteunt de samenwerking van autoriteiten op het gebied van wetshandhaving, Europese agentschappen en de douane aan de zeegrenzen. Schepen en vliegtuigen die worden ingezet voor operaties verzamelen en delen ook informatie met de bevoegde diensten voor visserijcontrole, de opsporing van vervuiling op zee en de handhaving van maritieme wetgeving.
Het delen van informatie over criminaliteit
Het agentschap deelt de informatie die is verzameld aan de buitengrenzen met alle bevoegde nationale autoriteiten, Europol en andere Europese agentschappen. Daartoe behoort ook de informatie over personen die worden verdacht van betrokkenheid bij criminele activiteiten, zoals de smokkel van migranten, mensenhandel en terrorisme.
Terugkeeroperaties
Frontex speelt een steeds belangrijker rol bij de terugkeer van mensen die niet in de Europese Unie mogen blijven naar hun land van origine. Het agentschap ondersteunt lidstaten bij het coördineren en de financiering van terugkeeroperaties, maar kan deze ook op eigen initiatief opzetten. Daarvoor kan Frontex vliegtuigen charteren en tickets boeken op lijnvluchten. Het agentschap helpt daarbij ook bij het verkrijgen van de benodigde reisdocumenten voor de terugkeer en voorziet in experts, die kunnen assisteren bij de terugkeeroperaties.
Externe relaties
Samenwerking met landen buiten de EU en de Schengenzone maakt een integraal onderdeel uit van het mandaat van Frontex en is een van de strategische prioriteiten voor het agentschap. Om te zorgen voor een geïntegreerd Europees grensbeheer ontwikkelt en onderhoudt Frontex een netwerk van partnerschappen met de grensautoriteiten in niet-EU-lidstaten, met name de landen die aan de Unie grenzen, en ook in landen van herkomst en doortocht van migranten. Daarvoor zet Frontex in die landen ook verbindingsofficieren in.
Snelle interventie
Frontex kan op zeer korte termijn grens- en kustwachters en materieel inzetten in Europese lidstaten en geassocieerde Schengenlanden als deze aan hun buitengrenzen te maken krijgen met uitzonderlijke situaties. Lidstaten moeten ervoor zorgen dat zij op verzoek van het agentschap gezamenlijk tot 1 500 functionarissen snel in kunnen zetten via een pool.
Onderzoek en ontwikkeling
Frontex brengt deskundigen op het gebied van grenscontrole samen met onderzoekers en vertegenwoordigers van de industrie om ervoor te zorgen dat nieuwe technologieën voldoen aan de vraag van de autoriteiten op het gebied van grenscontrole.
Opleiding
Frontex ontwikkelt gezamenlijke normen voor de opleiding van grens- en kustwachtpersoneel in de EU en de geassocieerde Schengenlanden. Dit moet ervoor zorgen dat wanneer reizigers een Europese buitengrens passeren zij altijd te maken krijgen met dezelfde normen en praktijken voor grenscontrole. Dit zorgt er ook voor dat grens- en kustwachters uit verschillende landen efficiënt kunnen samenwerken als zij in gezamenlijke Frontex-operaties worden ingezet.
Gezamenlijke operaties
Van alle activiteiten van het agentschap zijn de gezamenlijke operaties de meest zichtbare. Frontex zet honderden grens- en kustwachters in, samen met schepen, auto’s, vliegtuigen en ander materieel, om lidstaten te hulp te schieten als zij problemen ondervinden aan de Europese buitengrenzen. Deze operaties vinden plaats aan de Europese land- en zeegrenzen maar ook in internationale luchthavens. Momenteel rekent Frontex vooral op de EU-lidstaten en geassocieerde Schengenlanden om gespecialiseerde functionarissen en materieel voor zijn operaties te leveren maar het agentschap zal steeds vaker zelf materiaal kunnen huren en aankopen. Frontex kan ook rekenen op een pool van minstens 1 500 functionarissen die binnen de vijf dagen kunnen worden ingezet bij noodgevallen aan de Europese grenzen.
De Frontex-operaties die plaatsvinden in het Middellandse Zeegebied helpen Italië, Griekenland en Spanje om het hoofd te bieden aan de migratiedruk, en alle operaties helpen ook om verschillende vormen van grensoverschrijdende criminaliteit aan te pakken. Bij de operaties op zee komen ook andere taken kijken, zoals het monitoren van vervuiling en illegale visserij. Dit gebeurt in samenwerking met andere EU-agentschappen, met name Europol, het Europees Agentschap voor maritieme veiligheid (EMSA) en het Europees Bureau voor visserijcontrole (EFCA).
Wetshandhaving
Frontex speelt een essentiële rol bij de versterking van de interne veiligheid van het Schengengebied door de buitengrenzen te bewaken, door veiligheidscontroles en terugkeeroperaties uit te voeren en door samen te werken met de nationale autoriteiten en Europol.
Frontex helpt ook terrorisme te bestrijden door de lidstaten bij te staan in het verscherpen van controles aan de buitengrenzen en door hen te steunen in het opsporen van mogelijke terroristische strijders uit het buitenland. De functionarissen die Frontex inzet, worden opgeleid om personen op te sporen die in verband kunnen worden gebracht met terrorisme.
Rol van Frontex bij opsporings- en reddingsoperaties
Deelname aan opsporings- en reddingsoperaties is altijd al een prioriteit voor Frontex geweest en is vastgelegd in de EU-verordening tot oprichting van de Europese grens- en kustwacht. Frontex is verplicht technische en operationele bijstand op zee te verlenen ter ondersteuning van reddingsacties die zich kunnen voordoen tijdens grensbewakingsoperaties.
Opsporings- en reddingsactiviteiten zijn ook een specifieke doelstelling binnen het operationele plan van elke Frontex-operatie op zee.
Tussen 2015 en 2017 heeft Frontex 280 000 mensen op de Middellandse Zee helpen redden.
Grondrechten
Bij alle activiteiten van Frontex staat het respecteren en beschermen van de grondrechten centraal. Voordat ze worden ingezet, worden medewerkers van het Agentschap en nationale functionarissen die deelnemen aan Frontex-operaties, opgeleid op het gebied van grondrechten en toegang tot internationale bescherming. De verplichting om potentiële schendingen van grondrechten te vermelden, wordt in elk operationeel plan geïntegreerd.
Een grondrechtenfunctionaris is onafhankelijk in de uitvoering van al zijn/haar taken, brengt rechtstreeks verslag uit aan de raad van bestuur en werkt samen met het Adviesforum voor de grondrechten. Het Adviesforum staat de uitvoerend directeur en de raad van bestuur met onafhankelijk advies bij op het gebied van grondrechtenvraagstukken. Het bestaat uit drie vaste leden, drie internationale organisaties en negen maatschappelijke organisaties die voor een termijn van drie jaar worden geselecteerd.
Permanente leden:
- Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten (FRA)
- Europees Ondersteuningsbureau voor asielzaken (EASO)
- Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor de Vluchtelingen (UNHCR)
Internationale organisaties:
- Raad van Europa (RvE)
- Internationale Organisatie voor Migratie (IOM)
- Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE)
Maatschappelijke organisaties die thans vertegenwoordigd zijn:
- AIRE Centre
- Amnesty International European Institutions Office (AI-EIO)
- Caritas Europa
- Kerkelijke Commissie voor migranten in Europa (CCME)
- Europese Raad voor vluchtelingen en in ballingschap levenden (ECRE)
- Internationale Commissie van Juristen (ICJ)
- Jezuïtische vluchtelingendienst (JRS)
- Platform voor internationale samenwerking inzake migranten zonder verblijfsvergunning (PICUM)
- EU-kantoor van het Rode Kruis (RCEU)
Vragen met betrekking tot de gebieden die onder de bevoegdheid van het Bureau voor de grondrechten vallen, moeten worden verzonden aan FRO@frontex.europa.eu
Klachten
In overeenstemming met de verordening betreffende de Europese grens- en kustwacht, heeft het Agentschap een klachtenmechanisme opgezet, zodat iedereen die van mening is dat zijn/haar rechten op enigerlei wijze door Frontex zijn geschonden, daarvan melding kan maken.
Indien u van mening bent dat uw rechten zijn geschonden door de handelingen van een medewerker die bij een Frontex-activiteit betrokken is, kunt u een klacht indienen.
Klachten moet schriftelijk worden ingediend, maar dit kan namens u ook door iemand anders worden gedaan, bijvoorbeeld een familielid of een advocaat. Uw klacht mag in elke taal worden opgesteld.
Om een klacht in te dienen, volgt u deze link.
Transparantie en informatie
Verzoeken om informatie
Verzoeken om informatie, algemene en specifieke vragen over (het werk van) Frontex, verzoeken om gesprekken, verzoeken om statistische gegevens, of vragen over verslagen die op onze website zijn gepubliceerd, kunnen worden verstuurd naar:
Mediaverzoeken:
Openbare toegang tot documenten
Rechtskader
Het beginsel van transparantie en de rechten van individuele personen op toegang tot documenten van EU-organen zijn vastgelegd in zowel artikel 15 van het VWEU als artikel 42 van het Handvest van de grondrechten van de EU en worden uitgevoerd middels Verordening (EG) nr. 1049/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 30 mei 2001 inzake de toegang van het publiek tot documenten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie (Verordening (EG) nr. 1049/2001).
Het verband tussen Verordening (EG) nr. 1049/2001 en het Frontex-kader wordt opnieuw benadrukt in artikel 74 van de verordening betreffende de Europese grens- en kustwacht.
Het interne kader voor openbare toegang tot documenten van Frontex is vastgesteld bij Besluit nr. 25/2016 van de raad van bestuur van Frontex van 21 september 2016.
Aanvragen
Iedere EU-burger en iedere natuurlijke of rechtspersoon met verblijfplaats of statutaire zetel in de EU heeft het recht op toegang tot documenten van Frontex, mits wordt voldaan aan de voorwaarden die zijn vastgesteld in Verordening (EG) nr. 1049/2001.
Om aan te tonen dat u het recht hebt om toegang tot de documenten aan te vragen, moet u een identiteitsbewijs/bewijs van uw volmacht voor een rechtspersoon met verblijfplaats of statutaire zetel in de EU overleggen.
Gelieve uw verzoek in te dienen als bijlage bij een e-mail in pdf-, ASICE-, ADOC-, BDOC- of EDOC-formaat, digitaal ondertekend door middel van een gekwalificeerde elektronische handtekening in overeenstemming met de eDIAS-verordening (Verordening (EU) nr. 910/2014). Kunt u geen gebruikmaken van deze vorm van identificatie, dan wordt u verzocht een ID-kaart/paspoort/verblijfsvergunning voor de EU (natuurlijke personen) in te dienen, of de registratie van uw entiteit in een EU-lidstaat vergezeld van een volmacht die u het recht geeft namens deze entiteit te handelen (rechtspersonen).
Zorg dat uw aanvraag zo nauwkeurig mogelijk is, zodat het voor Frontex duidelijk is tot welk(e) document(en) u toegang hebt aangevraagd.
Aanvragen kunnen per post of e-mail worden ingediend bij:
Transparantiebureau
Frontex
Pl. Europejski 6
00-844 Varsovia
Polonia
pad@frontex.europa.eu o frontex@frontex.europa.eu
Verwerking
- Uw aanvraag, voorzien van het vereiste bewijs dat u in aanmerking komt, wordt binnen 15 werkdagen vanaf de registratie van uw aanvraag bevestigd en verwerkt.
- In uitzonderlijke gevallen kan deze termijn met 15 werkdagen worden verlengd.
- Frontex reageert schriftelijk.
- Indien uw aanvraag volledig of gedeeltelijk wordt afgewezen, zal Frontex dit besluit onderbouwen.
- Binnen 15 werkdagen na ontvangst van de reactie waarin Frontex aangeeft de toegang geheel of gedeeltelijk te weigeren, kunt u via een confirmatief verzoek een aanvraag indienen voor heroverweging van het oorspronkelijke besluit van Frontex.
Gegevensbeschermingsverklaring
De verantwoordelijke voor de verwerking is het Transparantiebureau dat bij Besluit nr. 25/2016 van de raad van bestuur van 21 september 2016 is opgericht. Fysieke en e-mailadres: Pl. Europejski 6 (00-844 Warschau- PL); e-mail: pad@frontex.europa.eu.
De functionaris voor gegevensbescherming kan worden gecontacteerd via dataprotectionoffice@frontex.europa.eu.
Voor de naleving van Verordening (EG) nr. 1049/2001 is verwerking van de persoonsgegevens door de verwerkingsverantwoordelijke noodzakelijk.
De ontvangers van de gegevens zijn speciaal hiervoor aangewezen personeelsleden van Frontex die aanvragen voor openbare toegang tot documenten verwerken. Er vindt geen internationale gegevensoverdracht plaats. De gegevens worden opgeslagen voor een termijn van vijf jaar, vanaf het moment van het afsluiten van het bestand.
Aanvragers hebben het recht hun gegevens te raadplegen, rectificeren, beperken, er bezwaar tegen aan te tekenen en deze te wissen, evenals te verzoeken om overdracht van de gegevens. Aanvragers kunnen hun rechten uitoefenen via het Transparantiebureau en kunnen een klacht indienen bij de Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming.
De verstrekking van gegevens is een wettelijke verplichting van Verordening (EG) nr. 1049/2001. Wanneer wordt nagelaten gegevens te verstrekken, zal een aanvraag niet-ontvankelijk worden verklaard.
Er wordt geen geautomatiseerd besluitvormingsproces of profilering uitgevoerd.
Contact
Algemeen
Plac Europejski 6
00-844 Warsaw
Poland
frontex@frontex.europa.eu
(48 22) 205 95 00
Pers
Izabella Cooper + 48 667 667 292
Ewa Moncure +48 785 001 374
press@frontex.europa.eu
Documenten & Publicaties
Verordening (EU) ) Nr. 656/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 15 mei 2014 tot vaststelling van regels voor de bewaking van de zeebuitengrenzen in het kader van de operationele samenwerking gecoördineerd door het Europees Agentschap voor het beheer van de operationele samenwerking aan de buitengrenzen van de lidstaten van de Europese UnieVerordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2016 betreffende een Uniecode voor de overschrijding van de grenzen door personen (Schengengrenscode)
Richtlijn 2008/115/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 over gemeenschappelijke normen en procedures in de lidstaten voor de terugkeer van onderdanen van derde landen die illegaal op hun grondgebied verblijvenProgrammering Frontex
De Europese Code van goed administratief gedrag
VEGA Handboek: Kinderen op luchthavens
Multimedia
Video’s met Nederlandse ondertitels:
Meet the people behind Frotnex
Multipurpose Aerial Surveillance
Vega Children
EU Agencies Network
EINDE BERICHT
[51]
”Frontex, het Europees Grens- en kustwachtagentschap werd opgericht in 2004 om de EU-lidstaten en de met Schengen geassocieerde landen bij te staan om de buitengrenzen van de ruimte van vrij verkeer van de EU te beschermen”
FRONTEX EUROPA.EUWAT IS FRONTEX?
https://frontex.europa.eu/language/nl/
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 50
[52]
””In 2016 is het Agentschap uitgebreid en omgevormd tot het Europees Grens- en kustwachtagentschap, waarbij het takenpakket werd verbreed van migratiebeheersing naar grensbeheer en het Agentschap meer verantwoordelijkheden kreeg bij de bestrijding van grensoverschrijdende criminaliteit. ”
FRONTEX EUROPA.EUWAT IS FRONTEX?
https://frontex.europa.eu/language/nl/
[53]
FRONTEXPUBLICATIONSARA 2015
In 2014, detections of illegal border-crossing reached a new record, with more than 280 000 detections. The unprecedented number of migrants crossing illegally the external borders has roots in the fighting in Syria that has resulted in the worst refugee crisis since the Second World War. Indeed, most of the detections at the borders concerned migrants from Syria, who later applied for asylum within the EU.
The record number of migrants detected at the external borders of the EU had several implications for border-control authorities and EU internal security:
1) Most of these detections were reported as part of search and rescue operations in the Central Mediterranean area. In 2014, border-control authorities saved the lives of thousands of people. However, facilitators increasingly utilised unsafe boats, with the inevitable result that migrants’ lives were put at risk.
2) The very high demand for illegal crossing to the EU, fuelled by the record number of successful entries, also led to a new modus operandi. Since September 2014, the use of large cargo ships to transport migrants directly from the Turkish coast near Mersin to Italy has been reported. This is a multi-million-euro business for organised crime groups (OCG), which is likely to be replicated in other departure countries. Another worrying trend has been the increasing number of deliberate attempts to involve merchant ships in rescuing migrants. This has prompted the International Maritime Organization (IMO) to voice the concerns of the shipping industry over its involvement in rescuing irregular migrants.
3) With record numbers of migrants crossing the border illegally, resources are devoted to their immediate care, rather than screening and obtaining information on their basic characteristics such as nationality. After they are rescued, they continue their journey to other Member States and not knowing who is travelling within the EU is a vulnerability for EU internal security.
The profile of detected irregular migrants remained relatively unchanged compared to 2013, being mostly adult males. However, the proportion of women (11%) and children (15%) reflects the fact that many migrants move to the EU with the intention of claiming asylum, thereby escaping violence in their own country.
Most migrants were detected in the Central Mediterranean area, where detections totalled over 170 000. On the Eastern Mediterranean route detections totalled over 50 800. Towards the end of 2014, detections sharply increased at the Hungarian land border with Serbia, making the Western Balkan route (with 43 357 detections) the third most important irregular migration route towards the EU.
Detections of clandestine entry in vehicles in- creased strongly from 599 in 2013 to 3 052 in 2014. This rise was due to a tenfold increase in detections reported from the Bulgarian BCPs along the land border with Turkey.
In 2014, there were just over 9 400 detections of document fraud cases on entry to the EU/Schengen area from third countries, which represented a slight decrease compared to the previous year. By contrast, cases reported on intra-EU Schengen movements showed a marked increase from 7 867 in 2013 to 9 968 in 2014 (+27%). Thus, for the first time, there were more fraudulent documents detected on intra-EU/Schengen movements than during border checks on passengers arriving from third countries. This is partly due to the large number of migrants undertaking secondary movements within the EU, often with fraudulent documents obtained in the country of their entry into the EU.
The facilitation of illegal migration remains a significant threat to the EU external borders. Detections of facilitators rose from 7 252 in 2013 to 10 234 in 2014. The increase was mostly due to higher numbers reported in Spain, Italy and Bulgaria.
Member States reported more than 114 000 refusals of entry issued at the external borders of the EU, a decrease of 11% compared to 2013. The decrease is the consequence of the record high of 2013, when an exceptionally large number of Russians of Chechen origin were refused entry because they lacked a valid visa.
In 2014, there were 441 780 detections of illegal stay in the EU, which represents an increase compared to the year before. Most of the increase was due to a higher number of detected Syrians and Eritreans who later applied for asylum.
A total of 252 003 third-country nationals were subject to an obligation to leave the EU as a result of an administrative or judicial decision, which was a 12% increase compared to 2013.
In 2014, there were 161 309 third-country nationals effectively returned to countries outside the EU, which was broadly similar to the numbers returned in 2013. The UK was the Member State that conducted the largest number of returns (36 313), with steady trends to India and Pakistan. Greece reported an increase in effective returns, mostly of Albanians.
As regards the wider geopolitical context, two issues clearly stand out: the conflict in Syria and the continued volatility in North African countries, notably Libya, from where mi- grants often depart in their attempt to cross the Mediterranean Sea. The large number of displaced Syrians in the Middle East and North Africa suggests that Syria will likely remain the top country of origin for irregular migrants and asylum seekers in the EU for some time to come. In Libya, migrants are in an extremely vulnerable situation, especially those in areas affected by the fighting. Migrants in Libya also face arbitrary detention and very poor conditions of detention, marked by overcrowding, poor sanitation and exploitation.
The ongoing crisis in Ukraine will continue to be an important factor affecting population movements. However, so far it has not resulted in marked changes in illegal migration movements towards the EU. The main development along the eastern land border has been the reduction in the number of regular passengers from the Russian Federation to the EU due to the economic downturn.
Looking ahead, the likelihood of a large number of illegal border-crossings to the EU is high and so is the probability of a large number of migrants needing assistance in terms of search and rescue operations (but also the provision of international protection), in particular in the southern section of the external border, on the Eastern Mediterranean and the Central Mediterranean routes. Many migrants who cross illegally and apply for asylum are not detained and thus continue making their journey within the EU.
Most risks associated with document fraud were assessed as high. Indeed, document fraudsters not only undermine border security but also the internal security of the EU.
These risks are common to nearly all Member States, as they are associated with passenger flows and border checks, which are a specific expertise of border-control authorities. Most cases of fraud are expected to involve EU travel documents and there are indications of a shift away from the use of passports towards less sophisticated documents such as ID cards and residence permits.Overall, there is an underlying threat of terrorism-related travel movements especially due to the appeal of the Syrian conflict to both idealist and radicalised youths. The conflict in Syria has attracted hundreds of foreign fighters, including EU citizens, dual-nationality holders and other third-country nationals.
AND
FRONTEXANNUAL RISK ANALYSIS 2015
https://frontex.europa.eu/assets/Publications/Risk_Analysis/Annual_Risk_Analysis_2015.pdf
EINDE PUBLICATIONS
EUROPA.NUEUROPEES GRENSWACHTAGENTSCHAP (FRONTEX)
https://www.europa-nu.nl/id/vh6telvdgppy/europees_grenswachtagentschap_frontex#p1
Het Europees Grenswachtagentschap (Frontex) ondersteunt en coördineert de bewaking van de buitengrenzen van de Europese Unie. Lidstaten zijn in eerste instantie zelf verantwoordelijk voor de bewaking van buitengrenzen. Het agentschap vult de lidstaten waar nodig aan.
Frontex werd in 2004 opgericht en in 2016 omgevormd tot het Europees Grens- en kustwachtagentschap. De bevoegdheden van Frontex werden uitgebreid van migratiebeheersing naar grensbeheer. Taken van het agentschap zijn onder andere ondersteuning bieden bij het opleiden van grenswachters, het bestrijden van internationale criminaliteit en het beheersen van migratie op zee.
In maart 2019 kwamen de onderhandelaars van het EP en de Raad overeen dat de operationele capaciteit van Frontex geleidelijk fors wordt uitgebreid. De capaciteit moet in 2027 10.000 mensen zijn. Frontex wordt vanaf 2021 ingezet bij grenscontroles of een migratiecrisis, na toestemming van het betreffende land. De lidstaten blijven primair verantwoordelijk voor hun grensbeheer.
1.
Basiskenmerken
| Locatie (stad) | Warschau |
|---|---|
| Locatie (land) | Polen |
| Grondslag | EG 2007/2004, (uitbreiding: (EU) 2016/1624) |
| Oprichting | 26 oktober 2004 (uitbreiding 6 oktober 2016) |
| Aard organisatie | Agentschap van de Europese Unie |
| Ondersteuning beleid | Justitie, vrijheid en veiligheid, Schengen- en visabeleid, Douanebeleid |
2.
Werkzaamheden van het Europees Grenswachtagentschap
Om tot een gemeenschappelijke bewaking van de buitengrenzen te komen is het agentschap verantwoordelijk voor:
- – De coördinatie van de operationele samenwerking tussen de lidstaten op het gebied van het beheer van de buitengrenzen.
- – Het helpen van de lidstaten bij het opleiden van nationale grenswachten, met inbegrip van de vaststelling van gemeenschappelijke opleidingsnormen.
- – Het uitvoeren van risicoanalyses.
- – Het volgen van de ontwikkelingen op het gebied van onderzoek dat relevant is voor de controle en bewaking van de buitengrenzen.
- – Het bijstaan van de lidstaten in omstandigheden die extra technische en operationele bijstand aan de buitengrenzen vergen.
- – Ondersteuning bieden aan de lidstaten bij de organisatie van gezamenlijke terugkeeroperaties.
Met ingang van mei 2010 heeft Frontex de taken overgenomen van het Centrum voor informatie en beraad inzake grensoverschrijding en immigratie (CIREFI). In dit forum onder verantwoordelijkheid van de Raad Justitie en Binnenlandse Zaken kwamen landelijke experts van de lidstaten van de EU en de andere Schengen-staten (Noorwegen, Zwitserland en Liechtenstein) vanaf 1993 maandelijks samen om informatie uit te wisselen. Door de informatiefunctie van Frontex was CIREFI overbodig geworden.
In juni 2021 bracht de Europese Rekenkamer een vernietigend rapport uit over Frontex waarin staat dat het agentschap niet in staat zou zijn de illegale immigratie en grensoverschrijdende criminaliteit aan de Europese buitengrenzen effectief te bestrijden. Ook constateerde de rekenkamer dat het huishoudboekje van Frontex niet op orde is en is er geen informatie over de werkelijke kosten van operaties. De rekenkamer beval Frontex aan zo snel mogelijk “het huis op orde” te brengen.
Uitgebreide taken Europees Grenswachtagentschap
In 2016 zijn de bevoegdheden van Frontex uitgebreid en is de organisatie omgevormd tot het Europees Grens- en kustwachtagentschap. De ‘roepnaam’ Frontex is wel behouden. Reden voor de hervorming was de stijging van het aantal migranten dat naar Europa kwam. De taken van Frontex zijn uitgebreid van alleen migratiebeheersing naar de bewaking van de EU-buitengrenzen in het algemeen.
Frontex coördineert het terugsturen van afgewezen asielzoekers en ondersteunt lidstaten bij het bewaken van de buitengrenzen van EU. Lidstaten zijn in eerste instantie zelf verantwoordelijk voor grensbewaking. Wanneer een lidstaat in een crisis weigert de hulp van het Europees Grenswachtagentschap in te roepen, krijgen andere lidstaten de mogelijkheid hun landsgrenzen te gaan controleren. Dit kan pas wanneer is vastgesteld dat de Schengenzone in gevaar is.
Alle lidstaten moeten sinds 2016 samen permanent 1500 grenswachten paraat hebben staan om in actie te kunnen komen als de bewaking van de buitengrenzen onder druk staat. Nederland levert 50 van deze grenswachten. Ook moeten de lidstaten binnen tien dagen materiaal kunnen leveren als dit nodig is, bijvoorbeeld helikopters, schepen of apparatuur om vingerafdrukken af te nemen. Diensten van het Europees Grenswachtagentschap zijn herkenbaar aan het blauwe EU-logo met gele sterren.
In 2018 kwam de Europese Commissie met nieuwe voorstellen die er op gericht zijn om de slagkracht van Frontex fors uit te breiden. In november 2019 nam de Raad deze herzieningen aan. Frontex krijgt meer personeel en technische uitrusting. Daarnaast krijgt het een ruimer mandaat om de activiteiten van de lidstaten op het gebied van met name grenstoezicht, terugkeer en samenwerking met derde landen te ondersteunen.
- COM(2018)631 – Europese grens-en kustwacht (voorstel voor een verordening)
- Brief Tweede Kamercommissie Europese Zaken over EU-migratievoorstellen 2018
Vanaf mei 2019 patrouilleert Frontex ook in Albanië. Het agentschap is hiermee voor het eerst actief in een niet-lidstaat.
Mensenrechten en het Agentschap
Sinds 2009 is Frontex juridisch gebonden aan het Handvest voor Grondrechten in de EU. Het gaat daarbij vooral om de behandeling van illegale asielzoekers en migranten die bij operaties in bewaring worden gesteld.
3.
Organisatie
De dagelijkse leiding berust bij de directeur met daarnaast een Raad van Bestuur. Een groot deel van de medewerkers is gedetacheerd vanuit de lidstaten.
Frontex opende in oktober 2010 een speciaal regiokantoor in Griekenland. Dit omdat veel van de illegale immigranten de EU binnenkomen via de landen rond de Middellandse Zee, en Griekenland in het bijzonder.
4.
Inspraak EU-lidstaten
Het Agentschap staat onder het gezag van de raad van bestuur die is samengesteld uit twee vertegenwoordigers van elke lidstaat, een vertegenwoordiger van de Europese Commissie, en hun plaatsvervangers.
Het Europees Grenswachtagentschap werkt nauw samen met andere agentschappen die verantwoordelijk zijn voor de veiligheid aan de buitengrenzen, zoals Europol, Eurojust, de Europese Politieacademie en het bureau voor fraudebestrijding OLAF.
5.
Nederland (vertegenwoordiging) en Frontex
Nederland wordt in de Raad van Bestuur van het Europees Grenswachtagentschap formeel vertegenwoordigd door de Commandant van de Koninklijke Marechaussee. In de praktijk wordt deze plek veelal waargenomen door de Directeur Operaties van de Koninklijke Marechaussee.
6.
Meer informatie
- Europese maatregelen in verband met migratie
- Asiel-en migratiebeleid
- Schengen- en visabeleid
- Douanebeleid
EINDE BERICHT EUROPA NU
[54]
GLOBALINFOONTMANTEL FRONTEX (DEFUND FRONTEX)30 AUGUSTUS 2021
https://www.globalinfo.nl/Nieuws/ontmantel-frontex-defund-frontex
Sea-Watch en 21 andere organisaties roepen met #DefundFrontex op om het budget van Frontex te heroriënteren naar de opbouw van een door de overheid geleid en gefinancierd, landelijk en civiel reddingsprogramma op zee.
Sinds 2015 zijn meer dan 18.000 mensen verdronken in de Middellandse Zee. Zij zijn het directe gevolg van het Europese beleid van afsluiting, dat zijn praktische uitvoering vindt bij het Europese agentschap voor grensbeheer Frontex. Terwijl de Middellandse Zee ’s werelds dodelijkste migratieroute is geworden, probeert de EU de status quo te handhaven door het budget voor haar agentschap voor grensbeheer voortdurend te verhogen. Tegen 2027 laat de EU het werk van Frontex 5,6 miljard euro kosten zonder ook maar één euro uit te geven aan het redden van mensenlevens.
Uit onderzoek van Sea-Watch en Frag den Staat is gebleken dat zelfs een miniem deel van de operationele begroting van Frontex voor dit jaar voldoende zou zijn om een nationaal civiel reddingsprogramma op zee op te zetten.
“De prioriteit van Frontex lijkt afschrikking en verdediging tegen migratie ten koste van alles te zijn. Het geld voor een levensreddende en mensenrechtenconforme praktijk aan de grenzen van Europa is er. Alleen de politieke wil ontbreekt”, Doreen Johann, Sea-Watch.
De EU verhindert actief legale en veilige toegangsroutes door de grenspolitie te versterken en door verdere grenscontroles uit te besteden via samenwerking met derde landen. Daarmee schaft zij de facto niet alleen het fundamentele recht op asiel af, maar draagt zij ook de directe verantwoordelijkheid voor duizenden doden aan haar grenzen. “Frontex heeft de uitbreiding van zijn bevoegdheden in de eerste plaats gebruikt om de mensenrechten verder te ondermijnen en het leven van mensen op doorreis nog meer in gevaar te brengen”, voegt Doreen Johann toe.
Frontex gebruikt zijn enorme jaarlijkse operationele begroting uitsluitend om toezichts- en coördinatietaken uit te voeren, maar negeert zijn wettelijke verplichting om mensenlevens te redden. Sea-Watch en 21 andere voorstanders roepen daarom op tot een koerswijziging die allang had moeten plaatsvinden. “De Frontex-begroting moet worden gebruikt om levens te redden, niet om grondrechten verder te schenden. De eerste stap in die richting is een nationaal, civiel reddingsprogramma op zee. We moeten mensen beschermen, geen grenzen”, besluit Doreen Johann.
ZIE OOK
DEFUND FRONTEX, BUILD A EUROPEAN SEARCH AND RESCUE PROGRAMME
EINDE ARTIKEL GLOBALINFO
FORTRESS EUROPE: DEATH BY POLICY
http://unitedagainstrefugeedeaths.eu/about-the-campaign/fortress-europe-death-by-policy/
The UNITED ‘List of Deaths’ draws since 1993 unwelcome attention to the role of our societies in protecting those who flee from war, persecution, poverty or natural disasters and highlights the serious flaws in our asylum and immigration systems that repeatedly threaten human dignity. On the way to Fortress Europe, in detention or identification camps, during deportation, or once repatriated, many refugees and migrants die.
Europe’s exclusion policies make it almost impossible to enter Europe regularly. These fatal policies have forced thousands of people to resort to irregular ways of getting to a country where they are safe and where economical survival is possible. No matter how different the circumstances of these deaths are, they can all be ultimately put down to one reason: the building of a Fortress Europe which refers to the policy of exclusion and the on-going tightening of EU asylum policies. These decisions are taken on highest political level: the Schengen Treaty, the Dublin Convention and EU border control programmes.
We face a rat race of tougher asylum policies amongst the European Member States – accompanied by common European initiatives to reduce immigration. EU migration policies are driven by targets and objectives rather than humanity.
In the face of civil war, conflict and global political and social unrest, Europe responds by adopting exclusionary practice and policies, turning a blind eye to the root causes of migration. Refugees and migrants fleeing to Europe are presented to the public opinion (and as a result perceived) as the reason of many problems in Europe. They are abused as scapegoats, thus stimulating racist ideology and offering ground to right wing populist parties. Instead of being the problem, refugees and asylum seekers are in search of a solution to the serious problems they leave behind in the countries they had to flee. Refugees are not the problem! The real problem is a general lack of vision in Europe on migration and a lack of support for the peaceful development in their home countries.
It is important to bear in mind that all these deaths are due to policies that criminalise a fundamental human right: freedom of movement. Many also violate other rights such as the right to leave and return to your country of origin, the right to seek asylum and the right to family reunification. These rights are laid out in the 1951 Geneva Convention and are not simply a set of values and principles the EU should try to uphold, but constitute international law to which each participating country is bound.
FRONTIERS OF HOPE?
The European agreement called ‘Dublin Convention’ requires asylum seekers to register in the country where they first enter the EU. In reality this tends to be the south of Europe, such as Italy, Spain and Greece. These three countries are heavily indebted and provide only minimal welfare for refugees, already struggling to provide for their inhabitants. This situation leads to the development of xenophobia, racist attacks and growing populist political movements.
Many refugees are left without protection after entering the EU but are forced to stay in the country ‘responsible’ for them. The Dublin agreement became a key tool in a regime of border controls, allowing refugees to be deported from the wealthier northern countries back to poorer countries of entry. This is just passing the buck of responsibilities. In their turn the EU-border countries are pushing back newly arrived refugees to outside EU territory. And their non-EU neighbours are financially supported to keep the refugees even further away from ‘our’ borders. These pushback actions must be stopped and responsibilities taken.
Unfortunately, the issue is not high on the political agenda of the mainstream politicians. Right-wing populists however are taking up the issue and campaigning against immigration. In the discourse of European politicians, ‘traffickers’ and ‘people smugglers’ are identified as being the great villains, yet the hardened borders and tightened asylum policies directly force people in illegality and create a need for facilitators helping migrants to cross borders. Traffickers are not the reason for migration.
When so many choose to take their own lives rather than returning to the situations they fled from, when migration is not just the nicer, but the only option, there is clearly a need for governments to critically assess their decision-making processes.
In January 2014, a group of 12 refugees drowned after the Greek coast guard pushed back their boat at high speed to Turkish waters. The boat capsized and the refugees were prevented by the coast guards to leave their sinking vessel (ECRE, 2014).
BORDER MANAGEMENT & EXTERNALISATION
For years European governments have tried to implement border control and militarisation policies. What can be seen is that borders are shifting towards the outer parts of Europe where tighter controls are being implemented. The ultimate aim of the ‘management of external borders’ is to stop victims of persecution, civil war and forced migration even before they reach Europe. Numerous deaths, including those that remain unknown, are a direct consequence of the reinforcement of EU borders. Further realignments and restructuring of borders just leads to refugees trying to find other ways inside, often through more dangerous routes.
The externalisation of the EU’s political borders can be seen mostly in North African countries, whose coasts are the starting point for many migrant journeys into Europe, especially to Spain, Italy and Greece.
In February 2014, a group of migrants were shot at with rubber bullets by the Moroccan and Spanish border police while they were trying to swim to the Spanish enclave Ceuta, at the Moroccan border. Police was shooting both directly at people and at the floating tools the migrants needed for swimming. 17 people were killed (No Borders, 2014).
Externalising EU policy is not the only method used, processes of “border imperialism” are also at play; countries in negotiation to become member states such as Turkey must comply with the Schengen Agreement and adopt European policies. In April 2014, Turkey and EU have signed an agreement that makes it possible to return migrants from the EU to Turkey and vice versa. Under this agreement, Turkey receives financial and technical support to help build up border police and install border surveillance equipment.
Furthermore, the EU seeks cooperation with countries like Libya and Morocco in order to prevent migrants and refugees from reaching Europe at all.
By contracting out border policing, migrants are subjected to inhumane treatment that the Human Rights Convention prohibits. Millions of euros are being spent on the construction of ‘walls’ around Europe. The budget of Frontex, the European agency set up to coordinate the external border management, is a vast 90 million euros annually.
Perhaps the analogy of “Fortress Europe” is even misleading; these territories and spaces are pliable, ignoring certain streams of migration, such as irregular migration that brings in the labour upon which the economies of many EU member states depend. ‘Illegal’ migrant workers have become a vital economic necessity, since countries are facing labour shortages and vacancies that cannot be filled by the domestic workforce.
However, no matter how hard Europe tries, it will always be incapable of ‘effectively’ shutting its doors. The more they try and the stricter laws are implemented, the higher the number of deaths. By reinforcing their exclusionist policy, they are simply pushing the most vulnerable into even more dangerous situations.
PROCESS INEFFECTIVENESS
There is a clear defect in immigration and asylum policies across Europe; the blind ambition of governments to control migration flows and meet immigration targets are not matched by resources, skills and training of the staff employed to conduct procedures. Within Europe, tens of thousands of migrants are trapped in bureaucratic systems, unable to become part of any society. When policies are shaped purely as a reaction to statistics and goals, they are both ill thought out and difficult to implement. Frequent changes to the application process, to employment and movement restrictions, and entitlement to support services and healthcare all around Europe often lead to confusion, misapplication and result in more unnecessary deaths.
In January 2013, the Russian asylum seeker Alexander Dolmatov committed suicide in a deportation centre in the Netherlands where he was placed due to a system error. For fear of being deported back to Russia, he took his own life while under state supervision (UNITED for Intercultural Action, 2013).
DETENTION
Refugees, asylum seekers and “illegal” migrants, even children, are often held in detention. Detention centres exist throughout Europe and they go under many different names. Detention can last from a few weeks to a year and longer, according to national immigration law. Although media insist in naming them “waiting zones”, “identification centres”, “accommodation centres”, “hospitium” etc., people in holding are often treated worse than criminals. In many countries these centres function as no more than basic prisons, except for the fact that due to the overcrowding and lack of a common policy, basic human rights are daily violated. Legal assistance is often denied and NGO’s and humanitarian associations are regularly denied entrance to the camps. The whole management of detention is often military-based, and due to the lack of interpreters and social workers, conflicts and misunderstandings are solved with the use of violence.
More and more frequent episodes of self-destruction practices take place: from hunger strikes, eyes- and mouth-sewing to all manners of suicide, including putting oneself on fire. These episodes rarely catch the attention of the media. The suicides, as being caused by the extremely hard conditions of detention and by the lack of social, medical and legal assistance, are directly linked to the enforcement of the exclusion policies referred to as Fortress Europe. Refugee camps and detention centres are on the edge of illegality themselves according to the international conventions on asylum, human rights and preventive detention. Governments should stop placing migrants (and their children) in detention for the ‘crime’ of travelling without documents.
In February 2014, Kahve Pouryazdan, a 49-year old Iranian, set himself on fire. He had spent 10 hopeless years in Germany, he could not leave and even though he could speak perfectly German, all doors remained closed for him. No work, no perspective. A terrible death (Karawane, 2014).
DEPORTATION
Whether due to a (mis)belief that countries in conflict are now safe places to return to or simply that the requirements to stay in the EU have not been met, deportations are a convenient way to manage immigration statistics and to cattle people around. This is only viable if we can ensure their safety and reintegration upon return. Regardless of the wisdom of authorities’ decisions, they have a duty to conduct deportation procedures in a way that prioritises safety, welfare and preserves human dignity.
The fact that governments across Europe regularly refuse asylum or issue deportation orders have enormous impacts upon the psychological and emotional state of applicants. UNITED has recorded many instances over the years where forced repatriation or failed asylum claims have resulted in deaths.
In March 2013, Khalid Shahzad, 52 years old (Pakistan), died just hours after being put on the train from a removal centre. He was released in poor health conditions and medical advice had been ignored (The Guardian, 2013).
EINDE BERICHT
[55]
OP WEBSITE ASTRID ESSEDTHIERRY BAUDET
https://www.astridessed.nl/tag/thierry-baudet/