36]
”Daarmee heeft ze sinds haar aantreden in februari 2007 in totaal zo’n 450 keer gebruik gemaakt van haar speciale bevoegdheid om in schrijnende gevallen te bepalen dat iemand in Nederland mag blijven.”
ALBAYRAK LAAT 450 AFGEWEZEN ASIELZOEKERS TOCH BLIJVEN’
2 NOVEMBER 2009
DEN HAAG – Staatssecretaris Nebahat Albayrak van Justitie heeft in het afgelopen jaar ongeveer honderd afgewezen asielzoekers toch een verblijfsvergunning gegeven.
Daarmee heeft ze sinds haar aantreden in februari 2007 in totaal zo’n 450 keer gebruik gemaakt van haar speciale bevoegdheid om in schrijnende gevallen te bepalen dat iemand in Nederland mag blijven.
Dat blijkt uit antwoorden van Albayrak aan de Tweede Kamer, die deze week met haar en minister Ernst Hirsch Ballin debatteert over de begroting van het ministerie van Justitie voor volgend jaar.
De voorganger van Albayrak, Rita Verdonk, maakte circa 1150 keer gebruik van de zogeheten discretionaire bevoegdheid waarmee het mogelijk is het oordeel van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) of de rechter te passeren.
Begrotingsdebat
Vooral rechtse oppositiepartijen zullen het begrotingsdebat naar verwachting aangrijpen om Albayrak opnieuw aan te vallen op haar asielbeleid, zeker nu het aantal asielzoekers nog steeds toeneemt.
De bewindsvrouw gaat ervan uit dat volgend jaar naar schatting 17.000 asielzoekers hier zullen aankloppen. Een jaar geleden ging haar ministerie nog uit van 10.500. Mede door de hogere instroom is het budget voor het vreemdelingenbeleid met 214 miljoen euro verhoogd.
Medewerkers
De IND krijgt extra medewerkers om de toename van het aantal asielverzoeken te verwerken. Dit jaar kan de dienst maximaal 16.000 aanvragen behandelen. Daardoor zal de wachtlijst oplopen, schrijft Albayrak aan de Kamer.
Door extra personeel in te zetten, zal volgens haar volgend jaar de benodigde capaciteit beschikbaar zijn om de 17.000 nieuwe asielaanvragen te verwerken en de wachtlijst weer af te bouwen. Naar verwachting zal de asielinstroom in 2011 afnemen tot 10.500 mensen.Door: ANP
EINDE ARTIKEL NU.NL
Kort gezegd betekent dit de ‘vrije beslissingsruimte’ van de minister om af te wijken van regels en wetten, bijvoorbeeld om humanitaire redenen. Doorgaans past de minister deze bevoegdheid in individuele gevallen discreet toe, zonder ruchtbaarheid en zonder toelichting. Dat gaat meestal goed. Minister ‘IJzeren Rita’ Verdonk (toen nog VVD) verleende tussen 2003 en 2006 tegen de 1000 keer een verblijfsvergunning, haar opvolgster Albayrak ruim 450 keer (2007-2010).”
TROUWBIJ DISCRETIONAIRE BEVOEGDHEID VANMINISTER PAST GEEN OPENHEID29 OCTOBER 2011
https://www.trouw.nl/nieuws/bij-discretionaire-bevoegdheid-van-minister-past-geen-openheid~b904cd53/
De situatie rond Mauro is schrijnend, erkende minister Gerd Leers (asiel) donderdagavond, maar niet schrijnend genoeg. Daarom wil de geplaagde CDA-bewindsman zijn discretionaire bevoegdheid niet inzetten om hem een verblijfsvergunning te geven. Wat houdt deze speciale bevoegdheid nu eigenlijk in?
Kort gezegd betekent dit de ‘vrije beslissingsruimte’ van de minister om af te wijken van regels en wetten, bijvoorbeeld om humanitaire redenen. Doorgaans past de minister deze bevoegdheid in individuele gevallen discreet toe, zonder ruchtbaarheid en zonder toelichting. Dat gaat meestal goed. Minister ‘IJzeren Rita’ Verdonk (toen nog VVD) verleende tussen 2003 en 2006 tegen de 1000 keer een verblijfsvergunning, haar opvolgster Albayrak ruim 450 keer (2007-2010).
Pas als slachtoffers of belangengroepen de publiciteit zoeken, de Tweede Kamer zich er mee bemoeid, wordt de schijnwerper op de discretionaire bevoegdheid van de beslisser gericht. Doorgaans niet in het voordeel van het ‘slachtoffer’, zoals de Turkse ‘witte illegaal’ Gümüs in 1997 ondervond, omdat overwegingen van de bewindspersoon speelbal worden van publieke en politieke tegenstellingen. Ze kunnen ook – indien op grote schaal toegepast – geïnterpreteerd worden als algemeen beleid, van toepassing voor iedereen die daar gebruik van wil maken, inclusief beroepsmogelijkheden, zo ondervond staatssecretaris Schmitz destijds tot haar schrik. Daarom houden ministers bij voorkeur hun overwegingen tegen de borst.
EINDE ARTIKEL
[37]
WIKIPEDIAGERD LEERS
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerd_Leers
PARLEMENT.COMDRS. G.B.M. (GERD) LEERS
https://www.parlement.com/id/vg09llpegh1s/g_b_m_gerd_leers
Limburgs CDA-Tweede Kamerlid, gemeentebestuurder en minister. Was geruime tijd werkzaam op het snijvlak van bestuur en bedrijfsleven en kwam in 1990 tussentijds in de Tweede Kamer. Hield zich daar bezig met handelsbeleid en grote infrastructurele projecten en was een geducht tegenspeler van de verkeersministers. Kaartte in 2001 met Van Gijzel de bouwfraude aan. Vanaf 2002 een populaire burgemeester van Maastricht, die krachtig optrad tegen criminele activiteiten. Stapte in 2010 op toen een deel van de raad het vertrouwen opzegde vanwege een integriteitskwestie. Werd in oktober dat jaar vrij onverwacht minister voor Immigratie en Asiel (en sinds 16 december 2011 tevens voor Integratie) in het kabinet-Rutte I . Moest schipperen tussen verlangens van gedoogpartij PVV en de realiteit van internationale afspraken over asiel. In 2018-2020 was hij waarnemend burgemeester van Brunssum.
CDA
in de periode 1990-2012: lid Tweede Kamer, minister
4.
Hoofdfuncties/beroepen (6/15)
- – lid Tweede Kamer der Staten-Generaal, van 4 september 1990 tot 1 februari 2002
- – burgemeester van Maastricht, van 1 februari 2002 tot 1 maart 2010 (vanaf 14 januari 2010 op non-actief)
- – minister zonder portefeuille, minister voor Immigratie en Asiel, van 14 oktober 2010 tot 16 december 2011 (wijziging taakomschrijving bij KB 16 december 2011)
- – minister zonder portefeuille, minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, van 16 december 2011 tot 5 november 2012
- – mede-eigenaar GP-staffing voor government professionals, vanaf oktober 2013 (oprichter)
- – waarnemend burgemeester van Brunssum, van 1 januari 2018 tot 11 maart 2020
takenpakket (bewindspersoon)
- – Was als minister voor Immigratie en Asiel belast met belast met de behartiging van de aangelegenheden op het terrein van vreemdelingenzaken, met inbegrip van de Immigratie- en Naturalisatiedienst, het Centraal Orgaan opvang asielzoekers, de Dienst Terugkeer en Vertrek, de grensbewaking inzake vreemdelingenzaken en de Rijkswet op het Nederlanderschap
- – Was vanaf 16 december 2011 tevens belast met aangelegenheden betreffende integratie, inburgering en coördinatie integratie minderheden (Koninklijk Besluit 11.00351)
U ziet een selectie van de loopbaan. In de uitgebreide versie is de gehele loopbaan in te zien.
5.
Partijpolitieke functies
In de uitgebreide versie is een overzicht van partijpolitieke functies opgenomen.
6.
Nevenfuncties
huidige (2/5)
- – voorzitter Stichting Vrienden van de Zuid Limburgse Stoomtrein Maatschappij
- – commissaris Assemblee Sprekersbureau
vorige (2/33)
- – lid Raad van Toezicht Stichting Montesquieu, van juli 2008 tot oktober 2010
- – voorzitter onafhankelijke commissie OV-chipkaart (benoemd, niet uitgeoefend)
U ziet een selectie van de nevenfuncties. In de uitgebreide versie is een overzicht van nevenfuncties in te zien.
afgeleide functies, presidia etc.
- – ondervoorzitter vaste commissie voor Verkeer en Waterstaat (Tweede Kamer der Staten-Generaal), van 22 september 1998 tot 1 februari 2002
- – plaatsvervangend lid Presidium (Tweede Kamer der Staten-Generaal), van 9 februari 2000 tot 1 februari 2002
comités van aanbeveling, erefuncties etc.
honorary citizinship, Marshall (Missouri)
7.
Opleiding
In de uitgebreide versie is een overzicht van de opleiding(en) opgenomen.
8.
Activiteiten
als parlementariër
- – Hield zich als Tweede Kamerlid vooral bezig met economische zaken (handelsbeleid), verkeer en waterstaat en ruimtelijke ordening (met name grote infrastructurele werken). Sprak ook bij de behandeling van het wetsvoorstel herindeling Zeeland
- – Interpelleerde op 13 november 2001 de ministers Netelenbos en Jorritsma over bouwfraude en corruptie van ambtenaren (28.093)
als bewindspersoon (beleidsmatig) (2/3)
- – Bepleitte in de EU de invoering van strengere regels voor gezinsmigratie, zoals scherpere leeftijds- en inkomenseisen. In maart 2012 bleek dat er in de 27 EU-lidstaten onvoldoende steun was voor de Nederlandse wensen en in juni 2012 maakte Eurocommissaris Malmström bekend dat de regels niet zouden worden veranderd.
- – Bracht in 2011 een beleidsbrief uit over de aanpak van illegaal verblijf. Illegale migratie en illegaal verblijf worden nadrukkelijk ontmoedigd. Illegaal verblijf door meerderjarige vreemdelingen wordt strafbaar gesteld (als overtreding) en beboet. Illegale vreemdelingen krijgen een terugkeerbesluit en worden in bewaring gesteld. Hulpverlening aan illegalen, wordt – anders dan actieve bevordering van illegaliteit – niet strafbaar. Aanpak van mensenhandel wordt een speerpunt van beleid; bestrijding van illegale tewerkstelling en huisvesting van illegalen krijgen meer aandacht. (19.637)
als bewindspersoon (wetgeving)
- – Bracht in 2011 een wet (Stb. 663) tot wijziging van de Vreemdelingenwet tot stand ter implementatie van de EG-richtlijn over gemeenschappelijke normen en procedures in de lidstaten voor de terugkeer van onderdanen van derde landen die illegaal op hun grondgebied verblijven. Voor iedere illegale vreemdeling moet een terugkeerbesluit worden uitgevaardigd. Het wetsvoorstel was in 2010 ingediend door minister Hirsch Ballin. (32.340)
- – Bracht in 2012 een wet (Stb. 430) tot wijziging van de Wet inburgering tot stand, waardoor de verantwoordelijkheid voor de inburgering bij de inburgeringsplichtige zelf komt te liggen. De inburgeringsplichtige moet voortaan de deelname en financiering van de inburgering regelen. Minder draagkrachtige nieuwkomers kunnen gebruik maken van een sociaal leenstelsel. (33.086)
U ziet een selectie van activiteiten. In de uitgebreide versie is het gehele overzicht van activiteiten in te zien.
9.
Wetenswaardigheden
algemeen (3/6)
- – Verloor in 2010 het vertrouwen van de meerderheid van de gemeenteraad van Maastricht omdat coalitiepartijen PvdA en GroenLinks en oppositiepartijen VVD en SP meenden dat er een onwerkbare situatie was ontstaan door een affaire. In 2006 had hij een nog te bouwen vakantievilla gekocht aan de Zwarte Zee in het Bulgaarse Byala (de woning was deel van een toeristisch project) van een bedrijf waarvan een Maastrichtse topambtenaar mede-eigenaar was. Het project kwam echter nauwelijks van de grond en hij probeerde daarna zijn geld veilig te stellen. Daarbij had hij in zijn functie van burgemeester contacten met Bulgaarse bestuurders en politici en zocht hij bemiddeling door de Bulgaarse ambassadeur. Het Bureau Integriteit Nederlandse Gemeenten (BING) constateerde dat hij de geldende gedragscode voor de burgemeester van Maastricht had overtreden en dat er sprake was van de schijn van belangenverstrengeling. Van bewust overtreden van de gedragscode was volgens BING echter geen sprake. Door de deal met de ambtenaar was zijn onafhankelijkheid als burgemeester in gevaar gekomen. Hij zou evenwel niet zijn positie hebben misbruikt om privévoordeel te behalen. Nog voor het in de gemeenteraad in stemming brengen van een motie van afkeuring, besloot hij zelf terug te treden.
- – Nadat hij zijn aftreden in de raad bekend had gemaakt, beloonde diezelfde raad hem met een staande ovatie.
- – Nam op 26 februari 2010 tijdens een zogenoemd ‘volksadieu’ op de markt van Maastricht afscheid van de bevolking van zijn stad. Daarbij waren duizenden inwoners aanwezig.
uit de privésfeer
- – Werd in 2004 gekozen tot beste burgemeester van Nederland
- – Zijn vader was mededirecteur en eigenaar van wasmachinefabriek ‘Victoria’ in Brunssum (familiebedrijf). Hij stierf in 1965 op 40-jarige leeftijd (Gerd was toen veertien jaar), ten gevolge van een ongeluk met een pistool waarmee haken voor het ophangen van plafonds werden afgeschoten.
- – Zijn echtgenote was lid van Provinciale Staten van Limburg en van de gemeenteraad in Maastricht. Zij was onderwijzeres en lerares Frans en is psycholoog.
U ziet een selectie van wetenswaardigheden. In de uitgebreide versie is een overzicht van wetenswaardigheden opgenomen.
10.
Familie/gezin
EINDE BERICHT PARLEMENT.COM
WIKIPEDIA
KABINET RUTTE I
[38]
”23 maart: Minister Leers weigert gebruik te maken van zijn discretionaire bevoegdheid om het Koerdische gezin Yilmaz een verblijfsvergunning te geven. In 2008 heeft hij als burgemeester van Maastricht nog brandbrieven vanwege schrijnendheid voor hen geschreven, en een gedicht bij de geboorte van het tweede kind naar het gezin gestuurd met als laatste zin: “De wonderen zijn de wereld nog niet uit!”
LEERS, HET VUUR EN DE DOOD
JOKE KAVIAAR
8 APRIL 2011
Woensdag 6 april 2011: Kambiz Roustayi steekt zichzelf in brand op de Dam in Amsterdam. Geshockeerde reacties alom. Niemand wil graag getuige zijn van zoiets. Het helpt mensen maar weer herinneren aan zaken waarvan ze liever niet willen weten. Tijd om de doofpot opnieuw kapot te slaan en een heel ander vuur te ontsteken.
Maar eerst dit: Leers laat onderzoek doen naar alternatieven voor vreemdelingenbewaring. Daarvoor worden mensen van verschillende organisaties die hulp bieden aan vluchtelingen en illegalen gevraagd om te komen praten. Dat daar nu iets uitkomt waar we op zitten te wachten zal niet de bedoeling zijn. De bedoeling is vooral om de indruk te wekken dat er naar kritiek wordt geluisterd. Intussen zijn de tegenstanders die zich laten verleiden om met Leers serieus rond de tafel te gaan zitten weer even zoet, en kan er een wig worden gedreven tussen de misbruikte hulporganisaties en (radicale) activisten die – terecht – niets van Leers willen weten.
Alternatieven voor vreemdelingenbewaring? Leers is er niet werkelijk mee bezig: in alle stilte wordt nog altijd aan één stuk door gewerkt aan handhaving, perfectionering en uitbreiding van de opsluitmogelijkheden, is de deportatiemachinerie in volle gang, en heeft Leers al alternatieven genoeg voorhanden om mensen het leven onmogelijk te maken, zelfs af te nemen. Alternatieven die het werkelijke en barbaarse gezicht van het beleid tonen.
Op een rijtje: de berichten en bezigheden van Leers en zijn mededaders Hillen, Donner en Teeven:
14 maart: Minister Donner meldt dat in september het detentiecentrum in Alphen weer open gaat. 1300 mensen méér kunnen weer worden opgesloten.
16 maart: Minister Leers laat trots weten dat er waardering en steun is voor de Nederlandse aanpak van het Europees immigratiebeleid.
16 maart: Minister Leers meldt dat ten behoeve van Frontex een Nederlands kustwachtvliegtuig is vertrokken naar het eiland Pantelleria bij Sicilié. Het vliegtuig gaat de daaropvolgende twee weken de Zuid-Italiaanse grens bewaken.
17 maart: Minister Leers laat weten dat hij niet van plan is het asielbeleid voor homo’s te verbeteren. Ze moeten in ‘eigen’ land maar weer de kast in. Verdonk heeft in haar tijd hetzelfde gezegd.
17 maart: Minister Hillen van defensie opent het Border Security Trainings Centre op Schiphol. De marechaussee traint daar buitenlandse grensbewakers voor Frontex.
21 maart: Minister Leers heeft uitgerekend dat er 400 ‘Sahars’ zijn, Afghaanse meisjes die terug moeten naar Afghanistan. Leers vindt Afghanistan veilig, ook al is de door Verdonk uitgezette Nezam Azimi daar door de Taliban vermoord.
23 maart: Minister Leers weigert gebruik te maken van zijn discretionaire bevoegdheid om het Koerdische gezin Yilmaz een verblijfsvergunning te geven. In 2008 heeft hij als burgemeester van Maastricht nog brandbrieven vanwege schrijnendheid voor hen geschreven, en een gedicht bij de geboorte van het tweede kind naar het gezin gestuurd met als laatste zin: “De wonderen zijn de wereld nog niet uit!”
24 maart: Volgens Leers werkt de zorg voor asielzoekers goed. Vandaar dat er zoveel mensen doodgaan in detentiecentra, op straat, en in asielzoekerscentra door gebrek aan, of het totale ontbreken van, medische zorg. Vandaar dat er zoveel mensen tandeloos rondlopen en het bij ernstige ziekten met paracetamol moeten doen.
5 april: Iraakse gezinnen zijn met kinderen en al van hun bed gelicht.
6 april: Minister Leers kondigt aan dat de Iraakse gezinnen op 7 april per chartervlucht, onder forse bewaking van de marechaussee, zullen worden gedeporteerd.
6 april: Een 36 jarige man uit Iran, Kambiz Roustayi, steekt zichzelf op de Dam in Amsterdam in brand. Later overlijdt hij aan zijn verwondingen. De man was een wanhopige afgewezen asielzoeker. ‘Tragisch’ zegt Leers. Hij had het vertrek van de man uit Nederland allicht anders gepland. Namelijk deportatie en marteling in Iran. Dat wordt in Nederland namelijk niet opgemerkt.
6 april: Een vluchtelingenboot zinkt bij Lampadusa. Met dank aan Frontex, en dus aan Nederland voor haar bijdragen aan Frontex, zoals het op 16 maart naar Italië gestuurde kustwachtvliegtuig.
7 april: De Zaanse gemeenteraad besluit de bajesboten Zaanse Schande te laten liggen tot 7 maart 2013, in plaats van ze zoals gepland op 5 september 2011 te sluiten. Staatssecretaris Teeven heeft al laten weten dat wat hem betreft de boten er voor onbepaalde tijd blijven liggen. Extra aantal op te sluiten ‘vreemdelingen’: 576
Uit het bovenstaande rijtje, dat in slechts één maand werd opgenoteerd, kun je maar één conclusie trekken. De verantwoordelijke ministers en staatssecretarissen, feitelijk de hele bende die daar in Den Haag besloten heeft om van de kapitalistische BV Nederland één groot nationalistisch en racistisch law & order kamp te maken, zijn verantwoordelijk voor alle mensen die al door hun plannen om het leven gekomen zijn door moord, zelfmoord en vele weggemoffelde sterfgevallen waar je nooit wat van hoort.
Maar wat er met mensen gebeurt is niet van belang. Precedentwerking is bij elke beslissing, elk beleidsonderdeel het toverwoord van Leers en zijn bandietenbende. Stel je voor dat iemand aangemoedigd zou worden bij de Nederlandse grens aan te kloppen voor hulp, werk, zorg, leven. Stel je voor dat iemand zou willen blijven! Daarom wordt alweer een nieuw deportatiekamp op Schiphol gebouwd, wordt Kamp Zeist nog verder tot een fort omgetoverd, en worden nog meer mensen de dood ingejaagd. We horen dat nooit, en als we het wèl horen is er een “weloverwogen beslissing” genomen, zoals bij Nezam Azimi. Lokale politici werken aan dit alles naar hartelust mee omdat die gevangenissen zo goed zijn voor de economie en de werkgelegenheid in hun gemeente.
Te verwachten slachtoffers in de nabije toekomst, waarbij dit nog maar het topje is van de lijkenberg:
– 400 ‘Sahars’.
– 38 Irakezen waaronder 17 kinderen.
– Talloze vluchtelingen op zee, tegengehouden door Frontex.
– Vele homo’s vermoord omdat ze van Leers de kast weer in moesten.
– Het Koerdische gezin Yilmaz.
De ambassadeur van Iran heeft laten weten dat Nederland beter voor zijn migranten moet zorgen. Deze huichelaar heeft natuurlijk gelijk maar vertegenwoordigt zelf het moorddadig regime waarvoor mensen in de eerste plaats naar Nederland vluchten. In wezen zijn hij en Leers twee handen op dezelfde buik, die een mens als speelbal gebruiken voor hun criminele praktijken. Zij zijn collega’s in de krepeerpolitiek, beiden moordenaars.
Alternatieven voor vreemdelingendetentie… Zoals je leest, zijn die er genoeg. Tot wanhoop en zelfmoord drijven, van bed lichten en razendsnel deporteren, het zijn maar twee voorbeelden ervan. Snel, kostenloos, uiterst efficiënt. Moet daarover gepraat worden met minister Leers? De tijd van praten met dit soort opdrachtgevers van de georganiseerde overheidsmisdaad zou al ruimschoots voorbij moeten zijn! Het wachten is nog slechts op particulieren die de humane zelfmoordpil voor wanhopige migranten op de markt brengen om aan dit ultimum remedium ook nog geld te verdienen. Voor de rest is overal al wel een bedrijf voor te vinden die het vuile werk voor Leers wil doen. Bouwen, bewaken, vervoeren, het komt allemaal dik voor elkaar.
Nog niet zo lang geleden klaagde Leers dat door acties bedrijven afzien van medewerking aan de vrijheidsroof. Ook beweerde hij dat IND medewerkers zouden worden bedreigd. “Dan komen ze maar naar mij toe!” zei hij. Goed plan voor de verandering. Het wordt tijd dat we die uitnodiging aannemen, maar dan niet om te praten. Er valt namelijk niet te praten over de manier waarop mensen moeten worden gechanteerd, gecontroleerd, geïntimideerd, opgesloten en gedeporteerd. Er valt niet te praten met mensen die wetten en regels maken om marteling en moord de schijn van legitimiteit te geven, om hen te helpen de maskers op te houden. Wie gaat er mee op visite bij Leers?
Joke Kaviaar, 8 april 2011
EINDE ARTIKEL
[39]
”
- Gerd Leers (CDA, 2010 tot 2012): 80 keer.”
RTL NIEUWSNOG EEN MIDDEL KAN HOWICK EN LILI REDDEN6 SEPTEMBER 2018
Asielkinderen Howick en Lili kunnen ieder moment worden uitgezet. Hun laatste hoop is de discretionaire bevoegdheid van staatssecretaris Harbers. Tot nu toe heeft hij dit laatste redmiddel volgens Haagse bronnen enkele tientallen keren ingezet. Maar waarom niet voor Howick en Lili?
PvdA, SP en GroenLinks en allerlei organisaties hebben aan de VVD-staatssecretaris gevraagd of hij zijn hand over zijn hart wil strijken en zijn discretionaire bevoegdheid wil inzetten nu de tijd dringt voor Howick en Lili. Drie eerdere verzoeken werden afgewezen.
VVD-er Mark Harbers heeft sinds zijn aantreden enkele tientallen keren gebruik gemaakt van dit laatste redmiddel, blijkt uit bronnen die RTL Nieuws sprak.
Allerlaatste uitweg
“De discretionaire bevoegdheid is een uiterste maatregel die alleen kan worden toegepast als alle andere mogelijkheden zijn uitgeput. De staatssecretaris moet in zo’n geval de individuele omstandigheden van het geval wegen”, zegt jurist Martijn Stronks verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Hij doelt op het feit dat Harbers in zijn eentje deze beslissing maakt, zonder hulp van anderen.
“Het is een allerlaatste uitweg die niet aan wettelijke regels is gebonden. Achter de schermen zijn er wel richtlijnen waarop de afweging wordt gebaseerd, maar die worden niet openbaar gemaakt. Want bij alles wat je openbaar maakt, denkt een nieuw asielgeval: waarom krijg ik dan geen verblijfsvergunning?
Over het aantal keren dat een staatssecretaris zo’n discretionaire bevoegdheid heeft gegeven, wordt dan ook uiterst terughoudend gedaan. De Tweede Kamer krijgt één keer per jaar een overzicht, zonder dat er inhoudelijk op de gevallen wordt ingegaan.
Via het ministerie van Justitie en Veiligheid kreeg RTL Nieuws de volgende cijfers:
- De vorige staatssecretaris, VVD’er Klaas Dijkhoff (2015-2017), gebruikte de bevoegdheid 240 keer.
- Fred Teeven (2012-2015) deed het 300 keer.
- Gerd Leers (CDA, 2010 tot 2012): 80 keer.
- Rita Verdonk (VVD, 2003-2006) is van alle bewindslieden degene die de discretionaire bevoegdheid het meest gebruikte: 1100 keer. Er lagen destijds nog veel achterstallige dossiers.
Harbers te streng?
Is de huidige staatssecretaris te streng? Het ligt eraan aan wie je dat vraagt. Bij de SP vinden ze van wel. Elke politieke partij kan bij de staatssecretaris zaken indienen waarvan zij vindt dat de staatssecretaris zijn discretionaire bevoegdheid zou moeten gebruiken. “We zijn al heel streng en kritisch bij het inbrengen van asielzaken die dit middel verdienen. Van alle zaken heeft Harbers er nog geen een goedgekeurd”, laat een medewerker van de SP weten.
Volgens Stronks is het beleid lastig te beoordelen. “Je kent de zaken niet die op het bord van de staatssecretaris terechtkomen. Feit blijft dat de aantallen altijd laag liggen. Het is echt een laatste redmiddel waarvan heel weinig gebruik wordt gemaakt.”
Wakker liggen
Oud-CDA-minister Gerd Leers wil ook niet oordelen over het beleid van Harbers. Leers stelt dat er moed voor nodig is om een aanvraag af te keuren of toe te wijzen. “Je gunt het niemand om zo’n besluit te moeten nemen.” Oud-staatssecretaris Fred Teeven liet weten dat de dossiers wel eens aan hem vraten.
CDA’er Gerd Leers vervolgt: “Ik kreeg als minister allerlei aanvragen. Van gewone mensen, politici, maar ook van het koninklijk huis. Met een knoop in mijn maag nam ik vaak de beslissingen. Een besluit maak je niet in een uurtje. Ik was er soms dagen mee bezig. Lag er soms wakker van.”
‘Het moet schrijnend zijn’
“Je moet een echte eerlijke afweging maken, discreet zijn. De zaak moet een opeenstapeling van uitzonderlijk schrijnende omstandigheden hebben, voordat je kunt instemmen. Het hangt van heel veel dingen af. Het belang van kinderen is erg belangrijk, maar er spelen zo veel dingen mee.”
Of de oud-minister Howick en Lili had laten blijven als hij het kon zeggen? “Dat ga ik niet zeggen. En dat kan ik ook niet, want ik ken het hele dossier niet.”
EINDE ARTIKEL
WIKIPEDIAASIELZAAK MAURO MANUEL
EDMAURO NAM ONTSLAG EN STARTTE EIGEN BEDRIJF: ”IK BEN ALLANG NIET MEER DIE ZIELIGE ASIELZOEKER”31 DECEMBER 2021
https://www.ed.nl/eindhoven/mauro-nam-ontslag-en-startte-eigen-bedrijf-ik-ben-allang-niet-meer-die-zielige-asielzoeker~a23cbd32/
GELDROP – Eind 2011 was Nederland in de greep van de dreigende uitzetting van de toen 18-jarige asielzoeker Mauro. Zover kwam het niet: dit jaar werd hij officieel Nederlander. Tijd om eindelijk weer eens van zich te laten horen, vindt Mauro. Want het gaat goed met hem: ‘Ik ben heel trots op mezelf.’
Samen met zijn vriendin Saffira en hun dochtertje Nova Lou (4) woont Mauro (29) tegenwoordig in Geldrop. Hij is zojuist een eigen bedrijf in duurzame kleding begonnen en daar zit hij helemaal vol van. Daarover later meer. Want we ontkomen er niet aan om eerst terug te blikken op die bizarre tijd, tien jaar geleden, toen zijn lot maandenlang het nieuws beheerste.
De volledig vernederlandste Mauro, toen 18 jaar, kreeg te horen dat zijn asielvraag definitief was afgewezen. Hij moest het land verlaten. De zaak maakte hevige emoties los. De foto met de traan op zijn wang behoort tot ons collectief geheugen.
Wat zie jij als je naar die foto kijkt?
,,Een jongen die eigenlijk niet zo goed begrijpt wat er gebeurt, maar die wel veel emotie voelt. Ik liep constant met verdriet rond, maar kon me niet uiten. Soms was ik erg boos, zonder dat ik wist waar het precies vandaan kwam. Ik heb alle verdriet in een koffer gestopt en die is pas de laatste tijd opengegaan. Ik word nog steeds af en toe huilend wakker, ben nog steeds met de verwerking bezig. Dan denk ik: wow, het was allemaal wel echt heftig. Iedereen was met mij bezig, er speelden allerlei belangen een rol. Maar mensen spraken vooral óver mij en niet mét mij. Voor een tiener is het moeilijk dat te begrijpen.”
Bijna iedereen hield van Mauro.
,,Het was ook een perfect plaatje: een donkere jongen met een Limburgs accent die woont bij twee Nederlandse pleegouders. Een beeld waarbij veel mensen wel iets voelden. Ik werd gezien als een van ons.”
Word je nog vaak herkend en aangesproken?
,,Niet meer zo vaak als vroeger. Maar ik ben zelf juist wél weer meer met het verleden bezig. Dat komt volgens mij doordat ik nu zelf een kindje heb. De liefde die ik als vader aan mijn dochtertje kan geven, ik wist niet wat dat was.”
Is dat anders in een pleeggezin?
,,Ik had met Hans en Anita geweldige pleegouders. Maar die relatie was er niet vanzelf, die moesten we creëren. Ik ben in de steek gelaten door mijn ouders en op het vliegtuig naar Nederland gezet. Ik voelde me zo alleen… Via een crisispleeggezin met veel andere kinderen in Budel kwam ik bij Hans en Anita in Oostrum terecht. Zij gaven me houvast en een thuis. Het is iets anders dan een moeder-zoon-gevoel, maar je wilt dat gevoel wel vervangen zeg maar. Dat werkte gelukkig goed. Nu zijn Hans en Anita opa en oma voor Nova Lou.”
Ben jij boos op iemand, bijvoorbeeld op toenmalig CDA-minister Gerd Leers die jou wilde uitzetten?
,,Nee, ik ben niet boos op iemand in het bijzonder. Ik snap dat de minister in een lastige positie zat in een kabinet met PVV en VVD. Het gaat veel dieper dan dat. Bij mij volgde teleurstelling op teleurstelling op teleurstelling. Toen ik eindelijk was geworteld in het gezin van Hans en Anita, wilde de staat me er ineens weer uittrekken. Ik was opnieuw niet welkom. Dat doet wel iets met een kind hoor, het is een dubbele ontwrichting. Ik had gehoopt dat er wat meer naar het kind wordt gekeken.”
,,Andersom kregen Hans en Anita eerst te horen: hier, een pleegkind, kunnen jullie hem opvangen? En veel jaren later is de mededeling: en nu moeten jullie hem weer wegsturen. Dat vind ik niet eerlijk. Wat verwacht je eigenlijk van een pleeggezin?”
Heb jij Leers ooit persoonlijk gesproken?
,,Volgens mij een keer op zijn kantoor. Tien minuten of zo. Daar sta je dan als jongetje tegenover de minister. Ik klapte helemaal dicht.”
De steun vanuit het hele land moet je goed hebben gedaan.
,,Natuurlijk, het was voor mij extra bewijs dat ik echt in Nederland hoorde. Dat geeft je hoop: je staat er niet alleen voor. Daar ben ik enorm dankbaar voor. Een tijdje terug werd er een pakketje bezorgd met daarin een plakboek van een mevrouw uit Amsterdam. Ze had alle stukken uit de kranten en bladen over de zaak ingeplakt. Hier, kijk maar eens, er zit echt alles in. Heel bijzonder dat zo’n mevrouw daarmee toen zo bezig is geweest. Maar als ik nu door het boek blader, lijkt het soms net alsof ik die jongen helemaal niet ben. Alsof het om iemand anders gaat.”
Heb jij er eigenlijk begrip voor dat er niet onbeperkt mensen naar Nederland mogen komen?
,,Natuurlijk, we kunnen niet iedereen opvangen. Dat zal ook altijd tot discussie en problemen leiden. Maar ik vind dat er veel sneller duidelijkheid moet zijn, ruim voordat een asielzoeker geworteld raakt. Er moet beter worden samengewerkt door de verschillende instanties. En die moeten zich realiseren wat het betekent voor een kind als het in een situatie terechtkomt zoals ik heb meegemaakt, dat je na zo veel jaren in Nederland weer dreigt te worden weggestuurd.”
Je werd het symbool van een volgens velen falend asielbeleid. De wet waarmee in 2013 het kinderpardon is geregeld, werd zelfs de Mauro-wet genoemd.
,,Eerst wilde ik geen symbool zijn. Aan de andere kant is het fijn dat dankzij die wet niet alleen ik, maar ook veel andere kinderen zijn geholpen. Nu ik ouder ben, heb ik het gevoel dat ik iets kan betekenen voor vergeten kinderen, zoals ik ze noem. Dat hoeven niet per se asielzoekers te zijn, het kunnen ook kinderen zijn die opgroeien in moeilijke omstandigheden. Ik weet hoe het is en dat je bepaalde patronen kunt doorbreken. Ik ben al lang niet meer die zielige jongen. Ik ben heel trots op mezelf, op mijn gezin en ook op mijn onderneming.”
Vol passie vertelt Mauro over zijn zojuist gestarte zaak. Het is niet alleen een broodwinning, maar ook een missie: een bedrijf in slow fashion, duurzaam en verantwoord geproduceerde mode. Hij zegde zijn baan als systeembeheerder in het onderwijs ervoor op.
Hoe kwam je hierbij?
,,Vier jaar geleden werd ik vader. Het was voor mij aanleiding om bewuster en gezonder te gaan leven. Langzaam groeide in mijn hoofd het idee om een eigen bedrijf te beginnen. Ik heb mode en kleding altijd leuk gevonden. Toen ik me in die wereld ging verdiepen, stuitte ik op allerlei misstanden waarvan ik eigenlijk geen weet had. De mode-industrie zit slecht in elkaar: veel chemicaliën, CO2-uitstoot, heel veel waterverbruik en slechte arbeidsomstandigheden. Waarom zijn er zo weinig kledingmerken waar ik wél achter kan staan, dacht ik.”
Mijn merk heet Mausons, een combinatie van mijn voornaam en tweede naam Wilson. Ik ben begonnen met boxershorts, zelf ontworpen. Gemaakt uit vezels van beukenhout uit speciaal beheerde bosgebieden. Chloorvrij, geen schadelijke chemicaliën. Er wordt gebruik gemaakt van hernieuwbare energiebronnen, alle grondstoffen en bijproducten worden zoveel mogelijk hergebruikt. En de productie is honderd procent Europees. De verpakking is volledig composteerbaar. Ik wil nog toe naar het produceren van een onderbroek die óf volledig composteerbaar óf volledig recyclebaar is. Als het straks loopt, dan wil ik sokken, ondershirts en uiteindelijk ook dameskleding gaan aanbieden.”
Als beginnend ondernemer kun je nu wellicht profiteren van je naamsbekendheid.
,,Ik heb daar lang veel moeite mee gehad, met dat idee. Maar nu niet meer. Mijn verleden heeft me gevormd tot wie ik ben. Door mijn verleden heb ik doorzettingsvermogen en wilskracht ontwikkeld en dat zie je terug in mijn merk. Ik ben heel trots op mezelf. Ik had geen ander mens willen zijn.”
Best een risico om je baan op te zeggen.
,,Ik weet dat het me gaat lukken. Want het is puur, het is echt. Je kunt erover blijven dooremmeren dat die wereld niet deugt, maar je moet er gewoon zelf iets aan veranderen. Ik wil iets doen wat een positieve impact heeft. Altijd is alles voor mij bepaald. De Dienst Terugkeer en Vertrek bepaalde zelfs welke opleiding ik moest doen zodat ik na terugkeer naar Angola goede kansen zou hebben. Dit keer kies ik mijn eigen pad.”
De zaak-Mauro in het kort
Mauro Manuel werd geboren op 15 november 1992 in Luanda (Angola). Hij werd op 9-jarige leeftijd op het vliegtuig gezet en kwam uiteindelijk in Nederland terecht. Na een korte periode in Budel kreeg hij een plek in een pleeggezin in Oostrum, bij Hans Mandigers en Anita Marijanovic. Later verhuisde het gezin naar Eindhoven.
Een slepende asielprocedure liep op niks uit en in 2011 liet CDA-minister Gerd Leers van Asielzaken weten dat Mauro definitief terug moest. Dat zorgde voor enorme ophef. Veel mensen vonden het belachelijk dat een in Nederland geaarde jongen na al die jaren nog het land uit moest. Ook in de politiek zorgde de kwestie voor grote verdeeldheid. Het CDA, de partij van Leers, dreigde zelfs uiteen te vallen.
Leers vond een uitweg door Mauro een (tijdelijk) studievisum te verstrekken. Het nieuwe kabinet Rutte-2 werd het vervolgens in 2012 eens over een kinderpardon, waardoor Mauro in 2013 met terugwerkende kracht een verblijfsvergunning kreeg. In 2021 kreeg hij een Nederlands paspoort. Tegenwoordig gebruikt hij de achternaam van zijn vader, Estevão.
Sinds kort heeft hij een eigen onderneming in duurzame kleding: Mausons (www.mausons.nl).