[16]
”‘Het ging om een verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Ook vreesde men voor een aanzuigende werking op joden in Polen en Hongarije’
GROENE AMSTERDAMERALLE GRENZEN GINGEN DICHT29 APRIL 2009
https://www.groene.nl/artikel/alle-grenzen-gingen-dicht
ZIE VOOR GEHELE ARTIKEL, NOOT 15
[17]
BETEKENIS ”AANZUIGENDE”
aan·zui·gen (zoog aan, heeft aangezogen)1door zuigen ergens heen brengen: (van wetten e.d.) een aanzuigende werking hebben steeds meer mensen trekken die er een beroep op doen
[18]
”
Wanneer wordt die ‘aanzuigende werking’ dan als argument gebruikt om asielbeleid aan te scherpen?
‘Neem het zogenoemde ‘categoriale beschermingsbeleid’. Asielzoekers hoeven, als ze uit een ‘categorisch beschermd’ land komen, niet meer aan te tonen dat zij, in geval van terugzending, individueel gevaar zouden lopen. Dat je uit een bepaald land komt [zoals lange tijd Somalië, KS] is dan al voldoende om een vergunning te krijgen. Op 19 november 2013 nam de Eerste Kamer een wetsvoorstel aan waardoor de mogelijkheid om één land te beschermen binnenkort wordt geschrapt. In de toelichting bij dit wetsvoorstel staat dat het kabinet-Balkenende IV al meende dat het voeren van een categoriaal beschermingsbeleid – gelet op het ‘risico’ van aanzuigende werking – niet langer verantwoord was.’
DE CORRESPONDENT
ZORGT EEN SOEPEL ASIELBELEID VOOR MEER
ASIELZOEKERS?
17 DECEMBER 2013
https://decorrespondent.nl/434/zorgt-een-soepel-asielbeleid-voor-meer-asielzoekers/32257918-c81263ee
Het is hét argument voor een streng asielbeleid. ‘Als we te soepel zijn, komt straks iedereen hier heen.’ Maar bestaat de zogenoemde ‘aanzuigende werking’ eigenlijk wel? Op verzoek van meerdere lezers legde ik deze vraag voor aan de migratie-experts van de Vrije Universiteit.
Zorgt een soepel asielbeleid voor meer asielzoekers?
Elke twee weken beantwoordt de vakgroep Migratierecht van de Vrije Universiteit te Amsterdam een lezersvraag Zie hier de vorige edities van deze rubriek.van De Correspondent. Deze week is dat een vraag die meerdere lezers bezig bleek te houden.
In het debat over het Nederlandse asielbeleid stellen bewindslieden en politici regelmatig dat dit beleid de instroom van asielzoekers kan beïnvloeden. Is er bewijs dat het soepeler of juist strenger maken van het asielbeleid invloed heeft op de asielinstroom?
Het antwoord komt van Marcelle Reneman, Lees hier meer over het werk van Marcelle Reneman.die aan de VU asielprocedures in verschillende Europese landen onderzoekt.
Eerst: hoe groot is de asielinstroom?
‘Dat laat deze grafiek mooi zien. In Nederland is de instroom van asielzoekers in de laatste tien jaar vrij stabiel, tussen de 10.000 en 15.000 asielaanvragen per jaar. Bron: ‘Vluchtelingen in getallen, 2013’ (Een publicatie van Vluchtelingenwerk Nederland)
Is dat veel?
In de periode 2010 tot 2012 nam Nederland tussen de 3,9 en 5 procent van het totale aantal asielverzoeken in de gehele Europese Unie voor zijn rekening. Of dat veel is, hangt van je interpretatie af. Tegenover 1.300 Nederlanders stond in 2012 één toegelaten asielzoeker. Duitsland had één asielzoeker per 1.054 inwoners te verwerken, Zweden maar liefst één asielzoeker per 217 inwoners. Het percentage asielzoekers dat uiteindelijk een vergunning krijgt, ligt in Nederland dan weer iets hoger.Zie hier een site waar de cijfers van 14 EU-landen handig zijn te vergelijken
We zien twee pieken in de jaren negentig. Hoezo?
‘De pieken en dalen in deze grafiek volgen over het algemeen vrij nauwgezet de aanwezigheid van brandhaarden in Europa. Begin jaren negentig waren dat vluchtelingen uit voormalig Joegoslavië, later waren dat de Kosovaren. Na 2013 zul je ook een toename zien, die kan worden verklaard door de toegenomen stroom Syriërs.’
En de strenge wet uit 2000?
‘Ik denk niet dat de Vreemdelingenwet 2000 Bekijk hier deze wet, die destijds door Staatssecretaris Cohen werd ingevoerdde toestroom asielzoekers heeft doen dalen. De wet is niet per se strenger dan het beleid dat we ervoor hadden. De daling heeft eerder te maken met het feit dat Nederland sinds die tijd nauwelijks meer landen in zijn geheel bestempelt als onveilig, zoals daarvoor wel het geval was. En met het feit dat er nog wel conflicten zijn, maar dat die relatief verder bij ons vandaan plaatsvinden. Niet zo dichtbij als de Balkan.’
Heeft streng of soepel asielbeleid dan wel invloed op deze cijfers?
‘De Nijmeegse wetenschapper Carolus Grütters heeft dat onderzocht. In zijn artikel ‘De Hoogste Tijd’ Terug te lezen op de website van zijn universiteit.heeft hij de instroom van asielzoekers uit Afghanistan, Irak en Somalië vergeleken met het Nederlandse asielbeleid voor die landen. Dan moet je denken aan de invoering en afschaffing voor speciaal beschermingsbeleid. Hij concludeert dat de feitelijke invloed van specifieke beleidsmaatsregelen voor deze landen van herkomst slechts minimaal is. Het bestaan van ‘aanzuigende werking’ is volgens hem niet aangetoond.’
Waarom is dat relevant?
‘Vaak wordt gesteld dat voor asielzoekers gunstige maatregelen of omstandigheden kunnen leiden tot een hogere instroom van asielzoekers in Nederland. Denk aan beleid dat een asielvergunnning toekent aan bepaalde groepen asielzoekers, het verlenen van toegang tot voorzieningen, of toegang tot de arbeidsmarkt. Dat kun je dus niet zeggen.’
Wanneer wordt die ‘aanzuigende werking’ dan als argument gebruikt om asielbeleid aan te scherpen?
‘Neem het zogenoemde ‘categoriale beschermingsbeleid’. Asielzoekers hoeven, als ze uit een ‘categorisch beschermd’ land komen, niet meer aan te tonen dat zij, in geval van terugzending, individueel gevaar zouden lopen. Dat je uit een bepaald land komt [zoals lange tijd Somalië, KS] is dan al voldoende om een vergunning te krijgen. Op 19 november 2013 nam de Eerste Kamer een wetsvoorstel aan waardoor de mogelijkheid om één land te beschermen binnenkort wordt geschrapt. In de toelichting bij dit wetsvoorstel staat dat het kabinet-Balkenende IV al meende dat het voeren van een categoriaal beschermingsbeleid – gelet op het ‘risico’ van aanzuigende werking – niet langer verantwoord was.’
Maar die ‘aanzuigende werking’ is nog nooit aangetoond dus?
‘Die is nooit overtuigend aangetoond. Maar om dit écht vast te kunnen stellen moet je kijken naar de redenen waarom asielzoekers een bepaald land uitzoeken. Uit buitenlands onderzoek blijkt dat niet iedereen die zijn land ontvlucht zelf bepaalt naar welk land hij afreist om daar vervolgens asiel aan te vragen. Veel asielzoekers reizen met behulp van een mensensmokkelaar, Lees hier Dick Wittenbergs interview met een ‘goedaardige’ mensensmokkelaar.die een grote stem heeft in de keuze van het land van bestemming. Sommige asielzoekers Zie bijvoorbeeld p. 25 en 26 van dit onderzoek, uitgevoerd door de Britse overheid.weten zelfs niet eens naar welk land de mensensmokkelaar hen zal brengen en komen daar pas op de plaats van bestemming achter. De keuzevrijheid van asielzoekers voor het land van bestemming wordt beperkt door geografie, financiële middelen, beschikbare reisroutes, visaopties en de netwerken en de routes die door mensensmokkelaars worden gebruikt.’
Ons asielbeleid – streng of juist soepel – speelt dus geen enkele rol?
‘Het bestaan van ‘aanzuigende werking’ is nooit bevestigd, maar kan ook niet worden uitgesloten. De strekking van het meeste onderzoek hiernaar is dat het asielbeleid in het bestemmingsland slechts een kleine of zelfs een verwaarloosbare rol speelt bij de keuze van een asielzoeker. Asielzoekers blijken vaak niets of weinig te weten over het asielbeleid en de sociale voorzieningen in het land van bestemming. Het beeld van een calculerende asielzoeker die heel bewust kiest voor het land met het gunstigste asielbeleid of de beste voorzieningen, klopt in elk geval niet.’
EINDE ARTIKEL DE CORRESPONDENT
[19]
”The military allowed Ben Ali’s plane to take off, immediately after which the Tunisian airspace was closed. The presidential plane headed first to France. But after the plane was denied landing rights on French territory, it directly flew to Jeddah, Saudi Arabia. Ben Ali and his family were accepted by King Abdullah to live there under the condition that he should keep out of politics.”
WIKIPEDIA
ZINE EL ABIDINE BEN ALI/OUSTED FROM THE
PRESIDENCY
Arrest and trial[edit]
On 26 January 2011, the Tunisian government issued an international arrest warrant for Ben Ali, accusing him of taking money out of the nation illegally and illegally acquiring real estate and other assets abroad, Justice Minister Lazhar Karoui Chebbi said.[68] Videos show that the president stashed cash and jewellery in the president’s palace. The gold and jewellery will be redistributed to the people by the government.[69] The Swiss government announced that it was freezing millions of dollars held in bank accounts by his family.[70] On 28 January 2011, Interpol issued an arrest warrant for Ben Ali and his six family members, including his wife Leïla.[71]
After Ben Ali fled Tunisia following the Tunisian revolution, he and his wife were tried in absentia for his suspected involvement in some of the country’s largest businesses during his 23-year-long reign”
WIKIPEDIA
ZINE EL ABIDINE BEN ALI/ARREST AND TRIAL
ORIGINELE BRON
WIKIPEDIA
ZINE EL ABIDINE BEN ALI
[20]
” Als mensen van buiten komen-en niemand in Nederland is e r misschien op die meneer met dat gekke programma na-is er op tegen, dat je vluchtelingen opvangt, mits die aantallen beheersbaar zijn-…..””3.55-4.04
[Zie hieronder de context waarin Rutte deze opmerking gemaakt heeft]
ZOMERGASTEN IN VIJF MINUTEN-MARK RUTTE [Premier Rutte]
””Primaire eerste gevoel is:
Lazer op.
Ga zelf terug naar Turkije.
Pleur op, zou ik in plat Haags zeggen.We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, daar maken zij gebruik van.
We hebben ook persvrijheid.
Deze mensen treden die persvrijheid, tredenze met voeten en laat ik het dan misschien meerals minister president zeggen:
Echt klip en klaar
Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.
Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.
We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uithumanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd
Als mensen van buiten komen-en niemand in Nederland is er, misschien op die meneer met dat gekke programma na, is er op tegen, dat je vluchtelingen opvangt, mits die aantallen beheersbaar zijn-…..”
EINDE FRAGMENT
[21][21]
”Van alle vluchtelingen wereldwijd, wordt zeker 86 procent in buurlanden van crisisgebieden opgevangen, oftewel in de regio. In sommige gevallen gaat het om straatarme landen, waar de bevolking zelf al moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Vluchtelingen vinden onderkomen in tentenkampen, leegstaande gebouwen, kleine kamertjes, bij gastgezinnen of in provisorische hutjes op straat. Daar wachten ze op betere tijden, om terug te keren naar ’thuis’.
VLUCHTELING.NLGROOTSTE DEEL VAN ALLE VLUCHTELINGENWERELDWIJD IN DE REGIO OPGEVANGEN17 MEI 2017
https://www.vluchteling.nl/nieuws/2017/5/grootste-deel-van-alle-vluchtelingen-wereldwijd-in-de-regio-opgevangen
Opvang in de regio wordt genoemd als dé oplossing voor het vluchtelingenvraagstuk. Het is reeds de realiteit voor 86% van de vluchtelingen.
Van alle vluchtelingen wereldwijd, wordt zeker 86 procent in buurlanden van crisisgebieden opgevangen, oftewel in de regio. In sommige gevallen gaat het om straatarme landen, waar de bevolking zelf al moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Vluchtelingen vinden onderkomen in tentenkampen, leegstaande gebouwen, kleine kamertjes, bij gastgezinnen of in provisorische hutjes op straat. Daar wachten ze op betere tijden, om terug te keren naar ’thuis’.
“De meeste vluchtelingen willen in de buurt blijven van waar ze vandaan komen. Het is waar je familie is, waar je de taal en de cultuur begrijpt”, aldus Tineke Ceelen, directeur Stichting Vluchteling. Zo verblijven ruim 5 miljoen Syrische vluchtelingen in de buurlanden Turkije, Libanon, Irak en Jordanië, vaak al vele jaren.
Opvang in de regio
Stichting Vluchteling biedt als noodhulporganisatie levensreddende hulp aan mensen die in hun eigen regio worden opgevangen. “Dat is wat wij doen: dáár hulp verlenen”, stelt Ceelen. Zo zorgen we onder andere voor toegang tot onderwijs, psychosociale en medische zorg in Syrië, behandelen we ondervoede kinderen in het noorden van Nigeria, bevoorraden we klinieken in Jemen, geven we cashhulp aan mensen die Mosul ontvluchten en zorgen we dat vluchtelingenkinderen in Libanon weer naar school kunnen.
Het afgelopen jaar bezocht Ceelen onder andere ontheemdenkampen in Somalië en Nigeria; ook de Syrische regio kent ze goed. Omstandigheden van opvang zijn overal anders, maar vaak met een gemene deler: van menswaardige opvang is zelden sprake met voor velen onvoldoende toegang tot onderdak, voedsel, schoon drinkwater en medische zorg.
Turkije-deal
Ook op Europees grondgebied gaat het mis: door de Turkije-deal zijn tienduizenden mannen, vrouwen en kinderen in Griekenland en de Balkan gestrand. Families die de gruweldaden van de Islamitische Staat, de bedreigingen van de Taliban of de vatenbommen van het Assad regime zijn ontvlucht, zitten al ruim een jaar in kampen en detentiecentra, waar baby’s te weinig melk krijgen, de hygiënische omstandigheden deplorabel zijn en gezinnen in de open lucht slapen.
Met crises die steeds langer duren, staat het leven van mensen in kampen letterlijk in de wacht: hun bewegingsvrijheid is beperkt, werken mag meestal niet, kinderen gaan vaak niet naar school. En dat jarenlang. In langdurige crises wonen vluchtelingen gemiddeld zo’n 20 jaar in een vluchtelingenkamp.
“Vluchtelingenkampen – maar ook opvangplekken in steden – zijn nu vaak ‘wachtkamers’, waar mensen wachten op het einde van een conflict. Je ziet er vernielde levens waar de tranen van in je ogen springen. Ik denk dat als je de opvang in de eigen regio naar een acceptabel niveau brengt, er minder mensen naar Europa zullen komen. Geef mensen dáár de kans om werk te vinden, geef kinderen de kans om er naar school te gaan, en investeer in betere opvang. Er zal dan fors geld bij moeten”, aldus Ceelen.
EINDE ARTIKEL
”,Zeker 86 procent van de vluchtelingen wordt nu al opgevangen in de eigen regio”, weet Tineke Ceelen, directeur van de Stichting Vluchteling. ,,De meeste vluchtelingen willen in de buurt blijven. Het is waar je familie is, waar je de taal en de cultuur begrijpt. Het is logisch dat je in de buurt blijft van waar je vandaan komt.”
ADFORMATIE STRUIKELT OVER MIGRATIE: DE VOORS EN TEGENSVAN ”OPVANG IN DE REGIO16 MEI 2017
https://www.ad.nl/dossier-kabinetsformatie-mislukt/formatie-struikelt-over-migratie-de-voors-en-tegens-van-opvang-in-de-regio~ab3fbb0c/
De kabinetsformatie is geklapt op het thema migratie. GroenLinks en VVD/CDA konden geen gezamenlijk antwoord vinden op de vraag hoe en waar je vluchtelingen het best kunt opvangen. Alleen ‘opvang in de regio’, zoals de VVD wil, of ook een ruimhartig toelatingsbeleid voor vluchtelingen in Europa, een wens van GroenLinks? Tineke Ceelen (StichtingVluchteling) en docent migratierecht Martijn Stronks over voor en nadelen van opvang in de regio.
,,Zeker 86 procent van de vluchtelingen wordt nu al opgevangen in de eigen regio”, weet Tineke Ceelen, directeur van de Stichting Vluchteling. ,,De meeste vluchtelingen willen in de buurt blijven. Het is waar je familie is, waar je de taal en de cultuur begrijpt. Het is logisch dat je in de buurt blijft van waar je vandaan komt.” Zo wonen miljoenen Syrische vluchtelingen nog steeds in de buurlanden Turkije en Libanon, het zijn er heel veel meer dan er naar Europa kwamen.
Ceelen is een voorstander van opvang in de regio. ,,Dat is wat wij doen: dáár hulp verlenen.” Ze was de afgelopen maanden in vluchtelingenkampen in Somalië en Uganda en concludeerde dat als Nederland wil dat álle vluchtelingen in de eigen regio blijven, er fors geld bij zal moeten. ,,Vluchtelingenkampen zijn nu vaak wachtkamers, waar mensen wachten op het einde van een conflict. Je ziet er vernielde levens waar de tranen van in je ogen springen. Ik denk dat als je de opvang naar een acceptabel niveau brengt, er minder mensen naar Europa zullen komen. Geef mensen dáár de kans om werk te vinden, geef kinderen de kans om er naar school te gaan. Dat is nu nog vaak niet het geval.”
De term ‘opvang in de regio’ is inmiddels gekaapt door de politiek, vindt Ceelen. ,,Het wordt gebruikt als een oplossing voor de trek naar Europa. Maar wat zeker is: het is verschrikkelijk om te zien dat mensen in gammele bootjes stappen om hierheen te komen. Als iemand daar een oplossing voor vindt, ben ik de eerste die zal applaudisseren.”
‘Vluchtelingen komen toch wel, rechtsom of linksom’
,,We proberen al heel lang om migratiestromen in de hand te houden. Maar één ding is gebleken: vluchtelingen komen toch wel naar Europa, linksom of rechtsom”, zegt Martijn Stronks, universitair docent migratierecht aan de Vrije Universiteit in Amsterdam.
Ook hij stelt dat opvang in de regio nu al de belangrijkste manier is om vluchtelingen op te vangen. ,,Daar zijn de partijen het ook wel over eens, maar lastiger wordt het voor wat betreft de mensen die toch naar Europa afreizen”, stelt Stronks. ,,Het CDA wil het vluchtelingenverdrag aanpassen en meer mogelijkheden creeëren om mensen terug te sturen. GroenLinks wil juist legale routes openen voor mensen om naar Europa te komen.”
De VVD wil geld stoppen in opvang in de regio ‘zodat asielaanvragen in Europa niet meer nodig is’. Vluchtelingen van buiten Europa zouden ook geen asiel meer krijgen in Nederland. Stronks vraagt zich af hoe reeël de wensen van VVD en CDA zijn. ,,Is het wel mogelijk om het mondiale Vluchtelingenverdrag aan te passen? Bovendien moet er aanverwante Europese regelgeving worden veranderd.”
Maar ook de ‘legale routes’ die GroenLinks wil, zijn ingewikkeld. Het Europees Hof verwierp recent nog een verzoek van een Syrische vluchtelingengezin dat vanuit Libanon een ‘humanitair visum’ had aangevraagd in België. Europa hoeft niet automatisch iedereen die zich in een belabberde situatie bevindt, toegang te verlenen. Stronks: ,,GroenLinks en de VVD zitten in een patstelling. Er zal iemand fiks water bij de wijn moeten doen om er nog uit te komen.”
EINDE ARTIKEL AD
[22]
[22]
TROUWDE EU WIL AFGHANEN OPVANGEN IN DE REGIO, MAAR STUITOP EEN MUUR2 SEPTEMBER 2021
https://www.trouw.nl/buitenland/de-eu-wil-afghanen-opvangen-in-de-regio-maar-stuit-op-een-muur~bfc54100/
De EU wil een nieuwe ‘Turkije-deal’ voor de Afghanen die de Taliban ontvluchten, naar de buurlanden.
De Europese Unie zit met de handen in het haar: enerzijds eist ze dat de Taliban Afghaanse vluchtelingen veilige doorgang naar het buitenland verlenen, maar tegelijkertijd wil ze voorkomen dat die vluchtelingen naar Europa komen. De EU liet dinsdagavond weten dat alle 27 landen ‘vastberaden’ zijn samen te werken om een ‘herhaling van ongecontroleerde, illegale migratiebewegingen’ te voorkomen.
Premier Mark Rutte benadrukte op bezoek bij de Franse president Emmanuel Macron in Parijs: “Het laatste wat je wilt is een herhaling van wat gebeurde in 2015 en 2016 met de Syrische vluchtelingencrisis”.
De opvang van de Afghanen zou ‘met name in de regio’ moeten plaatsvinden, en de EU zou bereid zijn om een miljard euro op tafel te leggen voor acute hulp. Het is dus geen toeval dat op dit moment veel Europese bewindslieden niet op hun ministerie te vinden zijn, maar in die ‘regio’.
Ontmoeting ‘op ambtelijk niveau’ met de Taliban
Woensdag vloog minister van buitenlandse zaken Sigrid Kaag naar Qatar voor een ontmoeting met haar Qatarese en Duitse ambtsgenoot. Daar is ook ‘een eerste ontmoeting op ambtelijk niveau’ geweest met vertegenwoordigers van de Taliban, aldus de minister. Het is niet bekend waar dat gesprek over ging. Daarna vloog Kaag meteen naar Pakistan, waar ze die avond besprekingen had.
Pakistan is een van de landen die de EU als mogelijke opvangplek van Afghanen ziet. Maar dat land zit niet te wachten op nieuwe vluchtelingen. Pakistan houdt de grenzen met Afghanistan grotendeels dicht, en het kleine aantal Afghaanse vluchtelingen dat door Pakistan is toegelaten wordt opgevangen door hun familieleden. Pakistan heeft sinds de laatste crisis begon geen enkele Afghaan vluchtelingenstatus toegekend.
De Pakistaanse buitenlandminister Shah Mahmood Qureshi zei dinsdag tijdens een ontmoeting met zijn Duitse collega bovendien dat zijn land geen mogelijkheden ziet voor het opnemen van vluchtelingen. Hij stelde dat Pakistan in de afgelopen decennia al meer dan 3 miljoen Afghaanse vluchtelingen heeft opgevangen en dat het land heeft geholpen bij de evacuatie van meer dan 10.000 buitenlanders uit Afghanistan. De EU moet vooral voorkomen dat Afghanistan ‘economisch instort’, aldus de minister. Zo’n instorting zou de vluchtelingencrisis alleen maar vergroten.
Oezbekistan zoekt vooral naar mogelijkheden om Afghanen weg te sturen
De noordelijke buurlanden van Afghanistan zijn nog strikter: zij willen helemaal geen Afghanen hebben. Oezbekistan heeft weliswaar in de laatste weken zo’n vierhonderd Afghanen opgenomen, maar zoekt nu vooral naar mogelijkheden om hen weg te sturen – vorige week werden 150 vluchtelingen teruggestuurd naar Afghanistan na onderhandelingen met de Taliban. Het toelaten van meer vluchtelingen lijkt dus onbespreekbaar.
Tadzjikistan wil ook niets weten van het opvangen van meer vluchtelingen en heeft dinsdag met de Amerikanen een deal gesloten om de grensbewaking juist verder op te voeren. Buurland Turkmenistan weigert ook vluchtelingen en voert daarvoor gezondheidsredenen aan: het land wil geen nieuwe coronagevallen binnenhalen.
Een ander land waar Afghanen heen zouden kunnen is Iran, maar ook dat land is niet bereid om een nieuwe vluchtelingenstroom op te vangen. Iran heeft al 780.000 Afghanen opgevangen en er zijn naar schatting nog eens 2 miljoen ongedocumenteerde Afghanen in het land. Iran zal zeker niet bereid zijn om Europa te hulp te schieten, ook niet voor geld.
Toch zijn er inmiddels veel Afghanen Iran binnengekomen de afgelopen weken, maar veel van hen zijn op doortocht naar Turkije. Dat land is momenteel bezig om een muur aan de grens te bouwen om Afghanen tegen te houden. Turkije vangt zelf al meer dan 3,6 miljoen Syrische vluchtelingen op en heeft te maken met groeiende onvrede over het vluchtelingenbeleid van de regering.
EINDE ARTIKEL TROUW”Pakistan is een van de landen die de EU als mogelijke opvangplek van Afghanen ziet. Maar dat land zit niet te wachten op nieuwe vluchtelingen. Pakistan houdt de grenzen met Afghanistan grotendeels dicht, en het kleine aantal Afghaanse vluchtelingen dat door Pakistan is toegelaten wordt opgevangen door hun familieleden. Pakistan heeft sinds de laatste crisis begon geen enkele Afghaan vluchtelingenstatus toegekend.
De Pakistaanse buitenlandminister Shah Mahmood Qureshi zei dinsdag tijdens een ontmoeting met zijn Duitse collega bovendien dat zijn land geen mogelijkheden ziet voor het opnemen van vluchtelingen. Hij stelde dat Pakistan in de afgelopen decennia al meer dan 3 miljoen Afghaanse vluchtelingen heeft opgevangen en dat het land heeft geholpen bij de evacuatie van meer dan 10.000 buitenlanders uit Afghanistan.”
TROUWDE EU WIL AFGHANEN OPVANGEN IN DE REGIO, MAAR STUITOP EEN MUUR2 SEPTEMBER 2021
https://www.trouw.nl/buitenland/de-eu-wil-afghanen-opvangen-in-de-regio-maar-stuit-op-een-muur~bfc54100/
ZIE VOOR GEHELE TEKST, HIERBOVEN
”Iran heeft al 780.000 Afghanen opgevangen en er zijn naar schatting nog eens 2 miljoen ongedocumenteerde Afghanen in het land. Iran zal zeker niet bereid zijn om Europa te hulp te schieten, ook niet voor geld.”
TROUWDE EU WIL AFGHANEN OPVANGEN IN DE REGIO, MAAR STUITOP EEN MUUR2 SEPTEMBER 2021
https://www.trouw.nl/buitenland/de-eu-wil-afghanen-opvangen-in-de-regio-maar-stuit-op-een-muur~bfc54100/
ZIE VOOR GEHELE TEKST, HIERBOVEN
[23]
EUSTATEMENT ON THE SITUATION IN AFGHANISTAN31 AUGUST 2021
https://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2021/08/31/statement-on-the-situation-in-afghanistan/
- The EU Ministers of Home Affairs met today for an extraordinary Council meeting to discuss developments in Afghanistan, more specifically in relation to potential implications in the areas of international protection, migration and security. The seriousness of the evolving situation requires a determined and concerted response to its many dimensions by the EU and the international community.
- The evacuation of our citizens and to the extent possible of Afghan nationals who have cooperated with the EU and its Member States and their families, has been conducted as a matter of priority and will be continued. In this regard, intensive work is underway to identify targeted solutions for the remaining specific cases of persons at risk in Afghanistan.
- As an immediate priority, the EU will continue to coordinate with international partners, in particular the UN and its agencies, on the stabilization of the region and to ensure that humanitarian aid reaches the vulnerable populations, in particular women and children, in Afghanistan and in neighbouring countries. To this end, the EU and its Member States will step up financial support to relevant international organisations.
- The EU will engage and strengthen its support to third countries, in particular the neighbouring and transit countries, hosting large numbers of migrants and refugees, to reinforce their capacities to provide protection, dignified and safe reception conditions and sustainable livelihood for refugees and host communities. The EU will also cooperate with those countries to prevent illegal migration from the region, reinforce border management capacity and prevent smuggling of migrants and trafficking in human beings. To this effect, the mandates of EU agencies should be used to their full extent. In particular, the European Asylum Support Office should step up its external operations for asylum capacity building. Furthermore, as part of global efforts, support could be provided in the form of resettlement on a voluntary basis, prioritising vulnerable persons, such as women and children.
- The Action Plan on Afghanistan should be prioritised and revised in light of this statement and changed circumstances to make it more operational. A Team Europe approach is needed to work with Afghanistan’s neighbours to address the impact of displacement in the region. The Council urges the Commission to assess all options for the necessary financial assistance under the Multiannual Financial Framework, in particular NDICI and asylum, migration and border management instruments.
- Based on lessons learned, the EU and its Member States stand determined to act jointly to prevent the recurrence of uncontrolled large-scale illegal migration movements faced in the past, by preparing a coordinated and orderly response. Incentives to illegal migration should be avoided. The EU should also strengthen the support to the countries in Afghanistan’s immediate neighbourhood to ensure that those in need receive adequate protection primarily in the region. The need for unified and coordinated external but also internal communication is key. Targeted information campaigns should be launched to combat the narratives used by smugglers, including in the on-line environment, which encourage people to embark on dangerous and illegal journeys towards Europe.
- The EU and its Member States will do their utmost to ensure that the situation in Afghanistan does not lead to new security threats for EU citizens. All efforts must be pursued to ensure that the Taliban regime ceases all ties and practices with international terrorism and that Afghanistan does not become once again a sanctuary for terrorists and organised crime groups. The EU will use all its available tools to closely monitor and respond to developments on the ground that might impact its security, in particular in the area of organised crime and terrorism, including its financing. Europol will provide an analysis of the criminal risks linked to the situation in Afghanistan. Exchange of information and intelligence, in line with national competences, also with third countries, and the sharing of regular threat assessments, are of utmost importance. The timely performance of security checks of persons being evacuated from Afghanistan remains crucial.
- The EU and its Member States, with the support of Frontex, remain determined to effectively protect the EU external borders and prevent unauthorized entries, and assist the most affected Member States. Appropriate security checks should be carried out, including through the full use of relevant EU databases, as well as registration in Eurodac. Furthermore, as part of our comprehensive approach to external cooperation on migration, third-country national clauses in the readmission agreements between the EU and certain transit countries should be used where the legal requirements are met.
The Council recognizes the need to support and provide adequate protection to those in need, in line with EU law and our international obligations, and to bring closer Member States’ practices in the reception and processing of Afghan asylum seekers. - The Council will closely follow the developments in the area of international protection, migration and security. It will respond to attempts to instrumentalise illegal migration for political purposes and other hybrid threats, including by developing new tools. The Council will also monitor closely the implementation of the actions mentioned above and ensure regular stocktaking in order to further improve the EU’s crisis management capacity, building upon the tools already developed. Coordination of all dimensions of this situation (humanitarian, development, international protection, migration, security, foreign policy) is crucial.
EINDE STATEMENT
AL JAZEERAEUROPE IS IS POLITICISING AFGHAN REFUGEES INSTEAD OFHELPING THEM4 SEPTEMBER 2021
https://www.aljazeera.com/opinions/2021/9/4/europe-is-policiticising-afghan-refugees-instead-of-helping-them
It is high time for the EU to come up with a migration policy that reflects its moral responsibility towards Afghans at risk.
by Andrea Mammone
Mammone is a historian at Royal Holloway, University of London and visiting fellow at the European University Institute.
After decades of wars and Western occupations, Afghanistan today is a devastated country. Given the active role European countries have played in these military interventions, one would think that the fate of the Afghan citizens would be one of the main preoccupations of European societies and their politicians. Footage of desperate Afghans clinging on two aeroplanes taking off from Kabul has shocked Europeans.
But European politicians have done relatively little to help Afghans in view of their moral responsibility for their plight. France and the United Kingdom have gone only as far as proposing the creation of a United Nations-run safe zone in Kabul for those wanting to flee Taliban rule, while Ursula von der Leyen, the president of the European Commission, has said “evacuations, immediate humanitarian aid, longer-term development aid” were discussed at a G7 meeting.
But for a country like Afghanistan that is facing an imminent humanitarian catastrophe and an exodus of people seeking asylum, this is by far not enough. Worse still, some European politicians have started using the Afghan crisis as an opportunity to score political gains.
Far-right leader Nigel Farage in Britain – which waged three wars against Afghans before joining a fourth one in 2001 – was quick to resurface the Islamic “wave” trope. “You can now see a wave of people leaving Afghanistan, and we already have numbers we quite simply can’t cope with,” he said. “How do we know that the Taliban and other extremist groups aren’t using this route to get their operatives into our country?”
Matteo Salvini, leader of the far-right League and Italy’s former interior minister, echoed Farage in his August 18 tweet, saying: “Humanitarian corridors for women and children in danger, certainly yes. Doors open for thousands of men, including potential terrorists, absolutely not.”
But it is not just the far right politicising what should be a simple humanitarian disaster response. The centre-right in Europe has come up with some equally questionable statements, having been swayed by the anti-Islam and nationalist right into adopting more openly hostile, anti-immigrant rhetoric.
In an August 17 statement, French President Emmanuel Macron said France should “anticipate and protect itself from a wave of migrants” from Afghanistan. Austrian Chancellor Sebastian Kurz has gone as far as suggesting that Europe should keep Europe-bound Afghan refugees in third countries. “The people from Afghanistan should be helped in neighbouring states,” he said on August 22.
The European Union ministers of home affairs expressed similar concerns during their extraordinary meeting on the situation in Afghanistan on August 31. They made it clear that their main priority is preventing “illegal immigration”. In a statement published after the meeting, they declared that the EU and its member states “remain determined to effectively protect the EU external borders and prevent unauthorised entries” adding that the bloc should “strengthen the support to the countries in Afghanistan’s immediate neighbourhood to ensure that those in need receive adequate protection primarily in the region”.
The EU’s stance on the situation in Afghanistan, and the plight of the Afghan people, appears to be identical to that of the far right. Indeed, Georgia Meloni of the neo-fascist Brothers of Italy recently suggested that making millions of Afghans believe that they can all be moved to the West is “cynical mockery” and Europe should instead focus on helping Afghanistan’s neighbours host refugees.
Such proposals to externalise migration management and humanitarian protection through the creation of “buffer zones” or offshore reception centres are not new.
In 2016, the EU signed a deal with Turkey which saw Ankara agree to stop refugees from entering the bloc, and take back “all migrants not in need of international protection” who already crossed from Turkey into Greece, in exchange for funds allocated to the handling of the millions of refugees it hosts, among other benefits. The deal, however, did not result in these migrants and refugees finding safety and stability in Turkey. Ankara repeatedly accused Europe of not fulfilling the promises it made, and threatened to send all refugees into Europe if it does not receive further support. As a result, millions of vulnerable migrants and asylum seekers found themselves in a limbo state, uncertain of their future.
Turkey’s Foreign Minister Mevlut Cavusoglu has already made it clear that his country is not willing to agree to a similar, disastrous deal in the aftermath of the US’s exit from Afghanistan. “On the issue of Afghan migrants,” he stated on September 1, “there will be no such cooperation if [the EU’s] approach would be based on ‘We give money and you keep them there’”.
For years, the EU has also been providing support to the Libyan coastguard to enable it to intercept at sea migrants and asylum seekers headed towards Europe, and take them back to Libya – with devastating consequences. Migrants and asylum seekers intercepted by the coastguard have been taken to detention centres in Libya, where they face inhuman and degrading conditions and the risk of torture, sexual violence, extortion, and forced labour.
As stated by Human Rights Watch, and many other international NGOs and activists, the cruel, inhuman and degrading treatment of migrants and asylum seekers in Libyan detention centres violate international law. While the Libyan authorities are undoubtedly accountable for these abuses, the EU, which continues to pursue a flawed strategy to empower Libyan coastguards to intercept migrants and asylum seekers and take them back to Libya, is also complicit in these violations.
Europe should not repeat these mistakes in its response to the ongoing crisis in Afghanistan. Many EU member states have been involved in Afghanistan since 2001 and they have just left the country alongside the Americans. They are similarly responsible for the ongoing humanitarian emergency in the country – they cannot wash their hands of millions of suffering Afghans saying they are the responsibility of Washington alone.
There are many ways in which the EU can fulfil its moral responsibility towards the Afghan people swiftly and efficiently. One of these ways is through the EU Temporary Protection Directive – an exceptional measure passed in 2001 with the aim of providing “immediate and temporary protection to displaced people from non-EU countries and those unable to return to their country of origin” when “the standard asylum system is struggling to cope with demand stemming from a mass influx”.
The provisions within this directive, based on solidarity between the EU states, have never been triggered in the past 20 years. By triggering these provisions in the face of the crisis in Afghanistan, the EU can show the world that it is not escaping from its responsibilities and that its member states are indeed working together to uphold the self-declared core values of the bloc: human dignity, freedom, democracy, equality, rule of law and human rights.
Exporting the migration crisis to third countries and adopting anti-migrant rhetoric may provide quick political gains for European leaders. But such strategies, as seen many times in the recent past, will not pay off in the long run. Attempts to build “Fortress Europe” does not keep the EU safe and prosperous, but instead fuels ethnonationalism and hate within the bloc’s borders. Moreover, it isolates Europe from the rest of the world.
It is high time for Europe to implement a responsible migration policy that addresses its ethical responsibilities towards peoples adversely affected by its foreign policy decisions and reflects its core values. The Afghan crisis can be a great opportunity to start building a new EU that genuinely cares for the rights of all human beings.
EINDE AL JAZEERA ARTIKEL
THE IRISH TIMESIRELAND CAN RISE ABOVE SHAMEFUL EU RESPONSE TOAFGHAN REFUGEE CRISIS
https://www.irishtimes.com/opinion/ireland-can-rise-above-shameful-eu-response-to-afghan-refugee-crisis-1.4664322
We must learn the lessons of history and show generosity to Afghans
by Breda O’Brien
The European Council’s statement last Tuesday on the Afghanistan crisis is shocking. Words like “illegal migration” and “unauthorised entries” dominate.
The word “refugee” is only used twice, both times in the context of building capacity in third countries, that is, countries outside the European Union, to offer protection and safety to Afghans.
In other words, we will pay shedloads of money to keep Afghans out of EU countries. To talk of “illegal migration” in the context of the deadly debacle we have witnessed, not just since the US withdrawal began but in the months and years leading up to it, is shameful.
In fairness to Ireland, as Irish Times Europe Correspondent Naomi O’Leary reported, it was among the countries opposing language like “illegal migration”. There is a token nod to our obligations under EU and international law to provide protection for Afghans in need. Nonetheless, the whole approach is about protecting Europe and ensuring the problem stays far away. Of course, Europe cannot absorb all the Afghans who need to flee, but why is it fine for neighbouring countries to have to do so?
It is not as if this approach has worked in the past. When the Soviet Union invaded Afghanistan in 1979, it prompted a massive refugee crisis that eventually amounted to some 6 million people, mostly absorbed by Pakistan and Iran. A radical Islamic movement, called Deobandi after its 19th-century place of origin in India, had already established a network of madrassas or Islamic schools in Pakistan and Afghanistan.
Many of the boys and young men in sprawling refugee camps lacked father figures because the mujahideen stayed behind to fight the Soviets. These restless young men found education and security in these madrassas, which became vital sources of recruitment for what later became the Taliban. Meanwhile, back home, cut off from the civilising effect of their families, the mujahideen became increasingly brutal.
By failing to show generosity, we will only repeat the mistakes of history. The council’s statement used some mealy-mouthed language about how the EU “could” provide support for voluntary resettlement, particularly of vulnerable groups like women and children.
Prioritising women and children sounds good but one wonders if it is simply a reaction to what happened in Germany when Angela Merkel opened Germany’s borders to Syrian refugees in 2015. It was a genuine gesture of solidarity but the vast majority of those who came were unattached males, many of them young.
Many of them left Syria with the aim of getting their families out but Germany suspended family reunification for two years in 2017.
It is not clear how many refugees were involved in the shocking scenes on New Year’s Eve 2015-2016, but it is clear that there were large, roaming groups of males, many of them foreign, who sexually assaulted scores of women.
Whenever families are severed, the results are never good. Any response that plans to take in refugees should focus primarily on families, either by taking families immediately or by focusing on family reunification. There should first be a focus on minorities most likely to suffer, such as Shi’a and Christians, and on women, but as much as possible in the context of families.
It is true that the United States bears the heaviest weight of responsibility for the Afghans it failed to get out. There are thousands of Afghans who worked with the US, including translators and journalists, and academics at the American University of Afghanistan, all of whom risked their lives daily. They are now exposed to a brutal fate at the hands of the Taliban, while simply to be female in Afghanistan now is to be at risk.
But EU countries do not exactly have clean hands. German, Polish and Italian troops left in June and many of the Afghans who worked with them and other European countries were left behind in similarly perilous situations.
While Ireland’s response to date has been somewhat timid, it has not been disgraceful. It demonstrates some sense to focus at first on helping families of Afghan people already here, which will allegedly result in Ireland taking 500 people. But it is not enough.
Some Irish communities have demonstrated great generosity in welcoming Syrians and other refugees. While he may have been in the news in recent days for accidentally quoting Vladimir Putin approvingly rather than Merkel, in 2018 Pope Francis inspired Nola Leonard from Dunshaughlin to set up a local refugee support programme. Eight or nine people in her community made it possible for a Syrian family to settle there.
With UNHCR assistance, this has grown into the Community Sponsorship Programme, where local groups band together to welcome and provide funding and accommodation for refugees. There are now some 20 such groups in Ireland. It has been enriching for all concerned.
Ireland urgently needs to create a humanitarian admission programme for Afghan refugees and to expedite the long-stay visas already in train. Bother your local TD about it so that politicians know that there are Irish people who are ready and willing to help those forced to flee for their lives. These families and individuals are refugees, not illegal migrants.
EINDE ARTIKEL THE IRISH TIMES