HENNY KREEFT
In eerdere artikelen is al gesproken over de problematiek die asielzoekers tegen komen als ze in Nederland proberen asiel aan te vragen, mede gezien het zgn. ‘humane asielbeleid’ van de heer Teeven.
Voor degenen die in de detentiecentra terecht komen is er de mogelijkheid om – bij problemen – een arts te consulteren, echter vaak komt het voor dat AZC-artsen de patiënt niet willen zien en een document in het dossier steken waarop straat dat deze gezond is en uitgezet kan worden. Voor de zieke asielzoeker is er altijd nog de mogelijkheid van een vertrouwensarts. Elcke Bonsen , die samen met haar man Jack een praktijk runt, is zo’n vertrouwensarts. Op de site van Socialisme.nu van 20 juni 2013 laat Elcke schrijven: “Het is ongelooflijk wat daar gebeurt. Er is heel veel intimidatie, er is echt sprake van een inhumane behandeling. Er wordt zoveel druk op de mensen gezet. En als dat niet werkt, dan gaan de mensen de isoleercel in, om hen werkelijk te breken. En drie weken isoleercel is werkelijke marteling.”
Van vele kanten wordt gehoord dat het asielbeleid van de Nederlandse overheid rammelt, onbeschoft is, zeker niet humaan is maar vooral gericht is om de asielzoekers zo snel mogelijk het land uit te krijgen. De afgelopen week heb ik instellingen gesproken, mensen op het gemeentehuis en mensen uit de praktijk van de vertrouwensartsen en van alle kanten is te horen, dat dit beleid zo snel mogelijk gestopt moet worden en dat men er niet achter staat, maar vooral er niet achter kán staan.
Naast de problemen met het landelijk asielbeleid, komt het ook voor dat hulpverleners bedreigd worden, gedwarsboomd door de overheid, maar ook geïntimideerd; ik heb zelfs verhalen meegekregen dat hulpverleners van de weg werden gedrukt door dezelfde personen die de beveiliging regelen van de AZC’s of detentiecentra. Deze zgn. beveiligers zijn in Nederland bekend als de chauffeurs van de geldtransporten, maar staan ook bekend als de beveiligers van de Israëlische gevangenissen waar Palestijnen zonder enige vorm van rechtspraak worden opgesloten. Tevens de beveiliging regelden van de Olympische Spelen. De mensen van deze organisatie, G4S, staan bekend als hard en vaak – gehoord in gesprekken – als onrechtvaardig tegen de asielzoekers.
In een artikel over Afghaanse asielzoekers – n.a.v. het proefschrift van Fazal Babak – heb ik aangegeven dat asielzoekers die moeten wachten op de uitspraak voor hun vergunning aanvraag – volgens Fazal – iets moeten doen, onderwijs of werken. Ook Elcke Bonsen gaf aan in een interview: “Het structureel niets doen in de centra en in de AZC’s is ziekmakend. Laat de mensen iets doen. Mensen lijden aan het AZC-syndroom, ze worden wrakken. Ze mochten niets, konden niets. En nu zijn ze bang en lam geslagen. Ze zijn vrijwel niet meer te activeren, niet meer in staat om in de Nederlandse samenleving mee te draaien. De casussen die we nu tegenkomen moeten de aandacht krijgen. Tot vorig jaar wisten wij ook van niets. Mensen moeten geïnformeerd worden over dit inhumane beleid. Dan pas weten ze dat ze dit geen onderdeel willen laten zijn van onze Nederlandse samenleving!”
Tenslotte geven hulpverleners aan dat ze tegen een muur aanlopen als aangekaart wordt dat de overheid het bij het verkeerde eind heeft. Zelfs rechters luisteren niet naar hulpverleners maar naar de overheid en alleen de overheid. Het is zelfs voorgekomen dat artsen van de AZC’s en detentiecentra valse documenten schreven en ondertekenden, zonder dat de asielzoekers ooit onderzocht waren. Sterker nog, de artsen hadden de mensen nog nooit gezien, maar gaven wel aan dat de asielzoekers gezond waren. Dit werd zelfs volgehouden in de rechtszaken die de hulpverleners hadden aangespannen tegen de artsen; m.i. is dit gewoon, puur meineed. Dit soort artsen zijn niet geschikt voor de uitoefening van het vak en moeten meteen uit het vak worden gezet.
Als manager van de Stichting DIZiN (De Islamitische Zorg in Nederland) maak ik me zorgen over het humane asielbeleid van de heer Teeven en dus van de regering Rutte. Asielzoekers worden hier in Nederland als tweederangs of misschien nog lager behandeld, worden de toegang tot de primaire gezondheid onthouden, worden doodziek het land uitgesmeten (“Dan zijn wij er ieder geval van af”) en hulpverleners wordt het werk moeilijk en misschien wel onmogelijk gemaakt door intimidatie en bedreiging. De Nederlandse politiek moet dit NU oppakken voordat het te laat is; één zelfmoord in een detentiecentrum en een brand, waarbij elf illegale gedetineerden het leven lieten, is wel genoeg. Tenslotte wijs ik nog op de Open brief aan de heer Teeven van Elcke Bonsen die te vinden is via de link http://www.scribd.com/doc/142953461/Open-Brief-Aan-Staatssecretaris-Teeven)
© KhamakarPress