STAATSVEILIGE POEZIE, OPRUIING ALS INSPIRATIEBRON?
JOKE KAVIAAR
Kijk, dat vind ik nu zo mooi van de AIVD. De poëzie in hun nieuwe
“Het links extremisme is te vergelijken met een veenbrand, die meest ondergronds smeult,
maar soms plotseling oplaait.” Prachtig! Bijzonder aardig vind ik het, dat ik niet de enige ben
die het beeld van vuur metaforisch gebruikt. Dat was met ‘Het vuur van verzet’, hun rapport
in oktober 2009, ook al zo. Die titel was destijds rechtstreeks ontleend aan mijn artikel
‘Bevrijdingsvuur’, waaruit in dat rapport ruim werd geciteerd.Maar even serieus.. Moeten we veel woorden vuil maken aan de AIVD? Het lijkt me niet.
Ze lopen hopeloos achter volgens mij, en met zulke informatie-achterstand
willen ze hun bestaansrecht bewijzen?! Ha! Eén ding klopt in elk geval wel en is
en blijft wat mij persoonlijk betreft actueel: De aivd heeft begrepen dat ik me
niet laat intimideren. Mooi. Elk woord een vonk. Elke vonk een veenbrand!Opruiing en bedreiging is het, wat ik (nog altijd) schrijf, volgens de AIVD.
Bespeur ik teleurstelling over het feit dat ik me niet heb laten intimideren
door arrestatie en veroordeling?Zolang het aanzetten tot, het dreigen met, en het organiseren en
uitvoeren van geweld tegen vluchtelingen niet net zo zorgvuldig
onder de loep wordt gehouden als mijn teksten, heeft de dienst
geen enkel recht van spreken. Datzelfde geldt voor justitie.
Ze maken deel uit van de deportatiemachine die wij vurig bestrijden.
Het feit dat de diensten aandacht besteden aan het verzet,
betekent dat het verzet impact heeft.
Door met de strijd, op vele fronten, met een verscheidenheid
aan middelen! Eensgezind en solidair, in woord en in daad, voor de vrijheid!
Joke Kaviaar, donderdag 5 september 2013