Leve de vrijheid voor iedereen en dank voor het luisteren.”
Ik heb hem gekend als een byzonder en zeer betrokken mens en vooral ook
een strijder voor gerechtigheid en humaniteit
Zo was hij zeer solidair met de strijd voor de fundamentele rechten op
vrijheid en humaniteit van het Palestijnse volk en heeft hij, ondanks ernstige ziekte, nog mee gedemonstreerd voor de rechten van de uitgeprocedeerde vluchtelingen
Een zeer byzonder mens, die door velen gemist zal worden
Moge hij rusten in vrede
Astrid Essed
Gegroet en bonsoir,
uit het dagboek van Cinderella, met de ditjes en de datjes uit la vie si belle et jolie.
Ach, zei Cinderella, misschien één van mijn bijna laatste toespraken want ik ben zwaar ziek geworden en vermagerd en vaak erg moe.
Maar ja, zo is het leven, het gaat goed of niet goed.
In de zomer beter met vitamine D en in de winter wat minder: de mensen hebben te weinig licht en worden depressief.
“Mes amis, mais si” zei Sidonia, “vertel eens wat uit je eigen leven Cinderella, in vogelvlucht door je leven tot nu toe.”
“Ach so, ich bin in Deutschland geboren door een Duitse moeder en een Belgische vader, die ging (en moest misschien verplicht) werken in Duitsland en leerde daar mijn moeder kennen. In Bayern, waar ook de Paus, die zeer conservatieve man, vandaan komt. Ik als klein Tiroler jongentje zat nog bij een tante in het mooie gebergte van Bayern waar niet ver vandaan der Sonnenkönig Ludwig de Tweede twee droomkastelen had die nu veel toeristen trekken. Met vader en moeder daarna naar het lelijke industriële dorp of gemeente in Wittebroek, niet ver van Antwerpen en Brussel.
Ik had veel heimwee naar Bayern en kon niet aarden in Wittebroek bij Antwerpen. Ik wou terug naar de bossen. In België in Antwerpen gewoond en dan in Brussel en in Leuven, en met vader en moeder later bij Luik (dat was een beetje leuker). Want Visé bij Maastricht is mooier met natuur dan Wittebroek bij Antwerpen. Door een platonische vriend later meegenomen naar Holland. Daar gaan werken in een verpleeghuis in Naaldwijk met werken en opleiding samen.
En dan ging het blauw van de hemel open en was ik in Amsterdam. Als verlegen conservatiefje, plichtbewust braaf de open wereld in in Amsterdam. Ik wist niet eens wat kraken was” zei Cinderella tegen Sidonia “En mijn platonische vriend uit Leuven ging toen terug naar België en ik bleef hier. Een wereld ging open.
Ik kwam in een kraakgroep. We gingen aktiekraken: het eerste pand, met een houten balk recht de voordeur in van Krasnapolsky, dat een pand leeg had staan. Dan de kraak van Herengracht 14. Tussendoor nog een pand op de Brouwersgracht, de Grote Keyzer, Wijers, NRC gebouw, Tetterode en de Uilenburg. Maar ja de krakers allemaal in het zwart zaten niet zo te wachten op gay kleur dus toen kwam ik de Rooie Flikkers tegen, zoals je de Rooie Vrouwen hebt. Mannen die mannen willen blijven en flikkers die geen travestiet willen zijn. Dus gewone schoenen, geen pruik of make-up willen maar mannen blijven die een jurk durven dragen. Weer later kwam ik body-art-artiesten tegen die in de BKR zaten. Ik als Belg kwam er niet in, maar kreeg wel subsidie en ging naar Amerika. Begonnen als Levend Kunstwerk in het Stedelijk, drie maanden op een sokkel tentoongesteld. Ik kwam bij Sonja Barend op televisie en heel het land wist dat er een Levend Kunstwerk was geboren in het Stedelijk.
Later mijn eigen beweging geworden, als aktievoerder voor de Gezonde Tomaat, de Republiek, de milieubeweging, als Greenpeace-vrijwilliger. Ook voor de mensenrechten, schone lucht in Amsterdam, voor de uitgeprocedeerde asielzoekers, bij het Stoelenproject, buddy voor zieke mensen zoals ik er nu ook één ben, en honderd andere dingen.
Ik zeg: bezig blijven, iedereen kan wat en is wat. Een lach, een vriendelijk woord… je kan zoveel betekenen voor een medemens. Dus ik besluit met te zeggen:
Leve de vrijheid voor iedereen en dank voor het luisteren.”’