zondag 11 november 2016
Onderstaand stuk verscheen al op Konfrontatie Digitaal, waar het intussen dus al staat. Hieronder dus ook, met medeneming van een piepkleine redactionele verbetering van een verschrijving waar ik zelf overheen had gekeken
Ruim drie maanden scheiden ons van de komende parlementsverkiezingen. Ruim drie maanden scheiden ons van het moment dat Geert Wilders de grootste fractie in de Tweede Kamer dreigt te gaan aanvoeren. Ruim drie maanden scheiden ons van het moment dat de vorming van een nieuwe regering begint, een regering die Wilders als premier dreigt te krijgen. Ruim drie maanden scheiden ons van wat dreigt uit te draaien op een parlementair-fascistische machtsgreep. Het is zaak dat we ons schrap zetten.
zondag 11 november 2016
Onderstaand stuk verscheen al op Konfrontatie Digitaal, waar het intussen dus al staat. Hieronder dus ook, met medeneming van een piepkleine redactionele verbetering van een verschrijving waar ik zelf overheen had gekeken 
Ruim drie maanden scheiden ons van de komende parlementsverkiezingen. Ruim drie maanden scheiden ons van het moment dat Geert Wilders de grootste fractie in de Tweede Kamer dreigt te gaan aanvoeren. Ruim drie maanden scheiden ons van het moment dat de vorming van een nieuwe regering begint, een regering die Wilders als premier dreigt te krijgen. Ruim drie maanden scheiden ons van wat dreigt uit te draaien op een parlementair-fascistische machtsgreep. Het is zaak dat we ons schrap zetten.
Een regering-Wilders wordt geen gewoon kabinet, niet zonder meer een aangescherpte versie van eerdere rechtse kabinetten. Het wordt geen business-as-usual. Een kabinet Wilders zal continuïteiten kennen, vooral richting grenzen-verder-op-slot. Een kabinet-Wilders zal echter tegelijk een breuk met voorafgaande regeringen betekenen. Het zal te werk gaan zonder de zalvende pogingen van Balkenende, Rutte. Kok en dergelijke om iedereen een beetje binnenboord te houden en niemand openlijk af te schrijven. Wilders belooft “schoon schip” als hij premier wordt. Hij dreigde al: “Men zal zich goed herinneren wie aan de verkeerde kant van de geschiedenis stond.” Dat is niet de taal waarmee je een coalitiekabinet lanceert. Het is geen poldertaal. Het is de taal van zuivering en burgeroorlog.
Doelwit van Wilders: moslims, en niet alleen bepaalde moslims of bepaalde geloofsopvattingen van moslims. Wilders is duidelijk. Deze bevolkingsgroep is wat Wilders betreft geen legitiem deel van de maatschappij. Het AD op 21 mei 2016: “Als het aan hem ligt, laat Nederland niemand meer toe uit een islamitisch land” – dus ook niet als de persoon zelf géén moslim is. Afkomst, niet alleen godsdienst, is het criterium.Korans in beslag nemen, hoofddoeken belasten, het zijn onderdelen van een beleid waarvan de logische uitkomst het rechteloos maken van moslims is, gevolgd door deportatie.
Dit betekent afschaffing van godsdienstvrijheid en het doorvoeren van racistisch uitsluitingsbeleid. Het is een frontale afschaffing van wat bekend staat als de liberaal-democratische rechtsstaat met haar gelijkheidsbeginsel als één van haar ideologische grondslagen. Dat zou aanhangers van die rechtsstaat – waar ik mij niet onder reken – mogen interesseren, maar niet alleen hen. Ik verdedig de rechtsstaat en de democratie niet. Ik verdedig wel de gelijkwaardigheid van mensen, en de ruimte om daar vrijelijk voor op te komen. Beiden dreigen door een fascistische machtsgreep onder de voet te worden gelopen.
Van Rutte naar Wilders is achteruitgang, zonder dat hiermee ook maar enige steun voor Rutte is beoogd. Een regering die openlijk de gelijkwaardigheid van mensen vertrapt en afschaft, verandert de context waarin we voor vrijheid en gelijkwaardigheid opkomen, grondig. Tot nu toe heeft antiracisme een dubbelzinnige legitimiteit in de democratische ideologie waar de rechtsstaat naar verwijst. Dat maakt inkapseling mogelijk, maar het betekent ook dat antiracisten enige ruimte hebben, en dat openlijk racisme relatief (relatief!) makkelijk ter discussie te stellen is. Als racisme officieel en onopgesmukt het staatsbestel gaat typeren, dan is de ruimte voor antiracistisch verzet daarmee griezelig ingedamd. Deze verandering in de staat tekent de overgang van een liberale democratie die ons niet serieus beschermt, geen echte vrijheid biedt maar ons ruimte laat om dat zelf te doen, naar een fascisme dat ons frontaal aanvalt en die ruimte finaal dreigt op te doeken.
Moslims zijn dus niet het enige doelwit van Wilders’ fascisme. Vluchtelingen zullen bruter behandeld worden dan ze al behandeld worden. Mensen van Surinaamse, Antilliaanse, Arubaanse en rechtstreeks Afrikaanse herkomst zullen de racistische Zwarte-Piet-figuur keihard in hun gezicht geduwd krijgen. Wie protesteert, staat politiegeweld te wachten. Afgelopen november zagen we massa-arrestaties van anti-Zwarte Piet-actievoerders en van mensen die wilden demonstreren tegen de criminalisering van antifascisten. Zoiets zal verbleken vergeleken bij wat soortgelijke demonstranten november 2017 te wachten staat, als Wilders dan regeert. Reken niet meer op vrijlating binnen halve of hele dag. Reken op meer en veel ernstiger gewonden, met verwondingen die niet enkel tijdens de aanhouding worden toegebracht maar ook tijdens het vasthouden van mensen. Wilders-aan-de-macht zal een rem die tot nu toe enigszins op racistisch politiegeweld staat, weghalen. Dat zullen we merken.
Wilders is duidelijk. Hij wil “Nederland terruggeven aan de Nederlanders”, twitterde hij op 9 november 2016. Dat betekent dat Nederland dus nu niet in handen van die “Nederlanders” is, dat bijvoorbeeld kiezers die anders stemmen dan PVV, of helemaal niet stemmen, of de zittende politici, geen “Nederlanders” zijn. Zij moeten opzij worden geduwd via de stembus. Als dat hem geen regering op levert maar wel de status van grootste partij, dan wil Wilders een “democratische revolte”, wat dat ook mag wezen. Er is maar één soort Nederlanders: dat van Wilders het land in handen mag hebben:zijn eigen PVV-soort. Ook hier zien we Wilders’ autoritaire ambitie. Eén partij aan de macht, de rest “aan de verkeerde kant van de geschiedenis” . Ja, Rutte zegde in 2011 toe om Nederland aan de Nederlanders terug te geven. Dat was een oprisping. Bij Wilders past het in een systematische aanpak.
Uitsluiting van moslims, vervolging van vluchtelingen, ruw opzijschuiven van alles en iedereen die het niet met de komende Grote Leider eens is: het is de ambitie van een fascist, die aan het hoofd van de regering dreigt te komen te staan. Wat dit vooruitzicht inhoudt, wat we kunnen doen om dit te voorkomen, wat ons te doen staat als dat laatste niet meer lukt, dat dient de resterende maanden tot 15 maart vooraan te staan in onze gedachten, discussies en actieplannen. Er is geen tijd te verliezen.
Peter Storm