donderdag 16 juni 2016
De man die afgelopen zondag een slachting aanrichtte in een gay bar in Orlando, werd overduidelijk gedreven die diepe, fanatieke homohaat. Dáárom vermoordde en verwondde Omar Mateen deze mensen: omdat ze intimiteit hadden of zochten met mensen van hetzelfde geslacht. Of omdat Mateen dacht dat ze deze intimiteit hadden of zochten.Dat was hun ‘doodzonde’: hun homoseksuele oriëntatie, in alle openlijkheid beleefd. Dat maakt de moord schokkend maar – in een wereld waar ‘homo’ een heel gangbaar scheldwoord is – helaas niet helemaal verrassend.
Zoals wel vaker kwam het ongeluk niet alleen. We weten inmiddels dat ook vrouwenhaat in zijn pakket zat, evenals haat tegen zwarte mensen. Dat laatste blijkt uit de identiteit van de slachtoffers in Orlando. “Negentig procent van de slachtoffers heeft een Latijns-Amerikaanse achtergrond. Meer dan de helft van de doden had Puertoricaanse wortels.” Latino’s, en zeker Puertoricanen-qua-herkomst, zijn, in een door witte suprematie doordrongen en misvormde maatschappij, niet-wit en in die zin zwart. Homohaat, vrouwenhaat en racisme vormden een moorddadige cocktail in het hoofd van Omar Mateen.
Maar het is de homohaat die er uitspringt. De schutter koos immers geen willekeurige plaats waar mensen – Latino’s in dit geval – samenkwamen. Hij koos een gay bar als plek om aan het moorden te slaan. Hij doodde mensen omdat ze homoseksueel waren, of minstens omdat hij dácht dfat ze homoseksueel waren. Dat feit wegmoffelen en er een ‘aanval op de vrijheid een ‘aanslag op Westerse waarden’ uit destilleren, kleineert de reden dat al deze mensen zijn afgemaakt, en geeft de slachtoffers daarmee nog eens een homo-verachtende trap na.
We weten over de man inmiddels iets meer. En vroegere collega: “Het waren altijd vrouwen, ras of religie die hem deden ontploffen. Hij mocht zwarte mensen absoluut niet. Dat kwam een of twee keer ter spraske, maar het waren voral vrouwen (…) Hij was wel seksueel aangetrokken tot vrouwen maar hij respecteerde ze niet.” Die homohaad van hem was eerder niet opvallend. Die is kennelijk van recenter datum, maar tevens van grote heftigheid. “Volgens zijn vader was Omar wel ‘heel boos’ toen hij onlangs zag dat twee mannen elkaar kusten in het centrum van Miami, waar zijn gezin bij was.”
Intimiteit tussen mannen maakte Omar dus buiten zichzelf van woede. Tegelijk weten we inmiddels ook dat Omar de gay bar waar hij zijn moordpartij pleegde, eerder zelf had bezocht, hetgeen naturlijk het vermoeden voedt dat hij zelf homoseksuele verlangens voelde. Maar: “studie na studie heeft laten zien dat hoe meer homofoob iemand is, hoe groter de kans dat diegene onderdrukte homoseksuele verlangens heeft”, aldus Jay Michaelson op The Daily Beast. (1) Precies in het hardhandig wegdrukken van zulke verlangens wortelt wel vaker gewelddadige anti-homoseksuele agressie.
Het is zeer goed mogelijk dat ook bij Omar Mateen zulke verdringing, zelf-ontkenning, en projectie van de ontkenning van eigen homoseksualiteit richting openlijk homoseksuele mensen, hem dreef. Dan ”hebben we niet een homo-hatende radicale Islamist maar een zichzelf hatende homoseksuele man die in Islamistische ideologie een manier vond om zijn vijandigheid jegens alles en iedereen te uiten.” Zeker is dat niet. Plausibel is het wel..
Al dit soort dingen worden in de beeldvorming inmiddels goeddeels weggeduwd door die andere vraag: Was Hij Een Moslim-Terrorist?! Alsof moordpartijen pas echt erg zijn als je er moslims de schuld van kunt geven. Alsof moorddadigheid in de Westerse wereld geïmporteerd moet worden en anders onverklaarbaar is. Niet alleen wordt hiermee de aandacht van het homo-hatelijke karakter van de aanval afgeleid. Tegelijk wordt tegenover homohaat een andere haat gepusht en gevoed, via de beeldvorming: anti-moslim-haat. Nuanceringen her en der veranderen aan die richting in het debat niets wezenlijks.
Nu is het waar dat de dader duidelijk terroristische connecties had. Hij werkte immers als beveiliger voor het bedrijf G4S . Dit bedrijf “heeft contracten met Amerikaanse immigratie-autoriteiten om mensen vast te houden en terug naar Mexico te deporteren” (…) “In Israël profiteert G$S intussen van het leveren van uitrusting en diensten in Israëlische gevangenissen waar Palestijnen op routinebasis worden gemarteld”. Dat schrijft Phyllis Bennis op Counterpunch. Als ik het bedrijf een motto kan aanraden: ‘repression is our profession’, zou een goeie zijn.
Bij dit, aan staatsterrorisme medeplichtige en van staatsterrorisme profiterende bedrijf, werkte Mateen dus negen jaar. En van dit bedrijf had hij ook een wapen. Bij het bedrijf binnenkomende klachten over het hatelijke gedrag van Mateen leidden niet tot maatregelen . Waarom ook? Waarom zou een bedrijf dat winst maakt via geweld tegen kwetsbare mensen, er grote provblemen mee hebben als één van hun personeelsleden zich agressief tegen kwetsbare mensen opstelt?
Ja, Mateen verklaarde zich op de dag van zijn aanval ook nog even tot strijder van IS, die de aanval vervolgens opgeëist heeft. Het zal best dat hij zijn afschuw jegens homo ’s gelegitimeerd heeft met aan ‘de Islam’ ontleende brtokstukken dogmatische regelgeving. Waren zijn vorouders twee generaties eerder naar de VS gekomen, dan had hij wellicht precies hetzelfde gedaan maard an met aan ‘het Christendom’ontleende dogmatiek. Maar waarom is die broodmagere connectie met ‘de islam’ zo verscrhikkelijk belangrijk? Alleen omdat machthebbers en opinieleiders hier wíllen dat deze moordpartij koste wat kost als jihadistisch terrorisme – en niet primair als anti-homoseksuele gewelddaad -wordt weggezet.
Zo blijkt de Oorlog tegen Terrorisme tegelijk dienst te doen als een wapen tegen homoseksuelen, wiens angst en leed ondergeschikt wordt gemaakt aan die oorlog, en voor die oorlog wordt misbruikt..De slachting in Orlando was primair een daad van homohaat, en als zodanig verdient de daad verafschuwing, de slachtoffers herdenking en de er in tot uiting komende haat furieuze, hardnekkige bestrijding.
Noot:
(1) van dat word “homofoob” en “homofobie” moeten we trouwens maar snel eens af. Haat is geen fobie, geen psychiatrische aandoening. Een fobie is knap lastig vor de fobische person Zelf. Maar een fobie is op zich niet verwerpelijk. Afkeer van homo ś en homoseksualiteit aanduiden als ‘fobie’ maakt homohaat tot iets veel onschuldigers dan het in werkelijkheid is. Precies hetzelfde geldt trouwens ook voor het woord ‘islamofobie’, waar in feite afkeer en haat jegens moslims wordt bedoeld.
Peter Storm