Gisterenavond, maandag 27 juni 2016. Daar zaten we weer. In de politiebussen op de parkeerplaats van het hoofdburo in Den Haag. Maar dat is het ergste niet. Het erge is dat je er aan went. En dat je went aan repressie, en dat is precies hun bedoeling.
’s Middags meegelopen in de demonstratie om de moord door politie op Mitch Henriquez een jaar geleden te herdenken. Ze wurgden hem met z’n allen. Om een grapje tijdens een festival in het Zuiderpark. De demonstratie gisteren, tegelijk een demonstratie tegen politiegeweld, ging ook daar weer naar toe, maar niet door de door politiegeweld en politieracisme getergde Schilderswijk waar een terechte en voor herhaling vatbare opstand plaatsvond de week na die moord. Een opstand omdat de Schilderswijkers die moord herkenden. Omdat zij herkenden en erkenden dat ook aan deze moord weer het etnisch profileren, het racisme ten grondslag lag. Daarom was die opstand er. Om te zeggen: genoeg. Dit moet ophouden.
De Schilderswijk gisteren: verboden gebied. No go area. De demonstratie moest zelfs aan de achterkant van het station Hollands Spoor beginnen want anders was die geplaagde wijk teveel in zicht en andersom: de demonstratie teveel in het zicht van de door de popo geterroriseerde bewoners. Dat maakte de demonstratie niet minder strijdbaar en krachtig maar wel minder groot. Het is moeilijk aansluiten bij een onzichtbare demonstratie. En het is extra lastig als daar zoveel zwaarbewapende ME en stillen omheen staan. Precies het soort lui waar je liever met een grote boog omheen loopt in het dagelijks leven. Dat de smeris in de Schilderswijk met een charme offensief probeert de gemoederen te sussen en zichzelf probeert te nestelen als een noodzakelijk kwaad in de hoofden van de mensen doet daar niets aan af. (zie: https://afadenhaag.
De demonstratie liep door die politie omringd naar het Zuiderpark. Hey ho, hey ho! Racist police got to go! Etnisch profileren is haat provoceren! Politie schande, bloed aan je handen! Justice for Mitch!
Onder ons waren familieleden van Mitch. Ik hoop dat het voor hen een steun in de rug was. Dat wij daar met hen waren. Er was veel media aandacht voor, zodat hun eis dat recht wordt gedaan gehoord wordt. De smerissen die Mitch vermoordden hebben nog geen dag in een cel gezeten. Als het aan Van Der Steur, minister van onveiligheid en klassejustitie, ligt zal nooit meer een smeris als verdachte worden aangemerkt zelfs. Mitch zal niet de eerste en niet de laatste zijn die straffeloos door de uniformdragers wordt vermoord. Zo straffeloos blijven niet de mensen die aan dee terechte opstand meededen. Nog altijd wordt hard gewerkt aan hun vervolging en opsluiting. En niet alleen dat. De repressie die nog een opstand moet voorkomen is elke dag voelbaar.
Het Zuiderpark. De plek waar het is gebeurd. We gingen er binnen in stilte. Namens de familie was er een korte toespraak. Zij zullen niet rusten, zich er niet bij neerleggen. Er waren tranen en er waren rozen. Deze legden we bij een boom. Hier is het gebeurd. Bij die boom. Ik vraag me af hoe snel de rozen worden weggehaald. Herinnert vandaag iets nog aan de moord van een jaar geleden? Het stiltemoment zelf werd al ruw verstoord door de smeris die door de megafoon van een ME wagen schalde dat verder demonstreren verboden was. Hier en nu moest worden ontbonden en het weglopen van de plek des onheils mocht zelfs al niet meer lijken op een demonstratie. Demonsteren in de Schilderswijk, zo werd gezegd: verboden. Het wekte geen verbazing. Bijna niets wekt onze verbazing nog maar boos zijn we wel. Nee, niet boos. Witheet. Woedend. Woest. Pislink. Maar wat kun je ermee doen?
Intussen was de avond gevallen. Nog even en de aangekondigde demonstratie, in weerwil van terror burgemeester Van Aartsen van Den Haag, zou moeten beginnen: voor politieburo Heemstraat, waar Moes Saeliti zo vreselijk in elkaar is geslagen, waar de smerissen koffie drinken met de moordenaar van Rishi Chandrikasing, want die is alweer ‘gewoon’ aan het werk.
Die demonstratie heeft er niet kunnen komen. Er was een samenscholingsverbod. En een demonstratieverbod. Ik ben nog gaan kijken, samen met iemand anders, en we kwamen bij buro Heemstraat. Geen demonstrant te bekennen. Wel diezelde camerabus van de smeris die tijdens de demonstratie ’s middags ook iedereen filmde. Die controle- en identificatiepraktijken van de smeris vindt ook al niemand meer vreemd. Er is ook niets tegen te doen. Je kunt die camera’s er niet vanaf gooien want dan sta je er gekleurd op. Zwaaien dan (nee, grapje). Dan maar naar huis. Maar daar kwam niets van. Smerissen op de fiets reden ons klem. ID bewijs tonen.
Verder ben ik niet meer gekomen. Mijn gezelschap mocht doorlopen. Ik niet. Iets met de Wet Openbare Manifestaties die alleen en vooral geldt voor mensen die ze hebben willen. “Je bent gelieerd aan AFA” heette het, en “dus mag je hier niet zijn”. Ik wist niet dat mensen die volgens hun computersystemen “gelieerd zijn aan AFA” een gebiedsverbod voor de Schilderwijk hadden, ook wanneer ze niet aan het demonstreren zijn. Maar blijkbaar is dat dus zo. En wat is er mis met “gelieerd” zijn aan de Anti Fascistische Aktie? Daar kan alleen maar een fascist problemen mee hebben, dunkt me.
Joke Kaviaar, 28 juni 2016