De nekklem wordt niet verboden. De smerissen die Mitch Henriquez ermee vermoordden zullen ongetwijfeld net als de smerissen die Wensley Udenhout ermee vermoordden niet worden vervolgd. Dat is een vrijbrief geven voor moord. Een vrijbrief die ‘volgens de richtlijnen’ heet.
Deze beslissing werd vandaag medegedeeld door ‘een woordvoerder’ van het ministerie van onveiligheid en klassejustitie. De smerissen die zich bezorgd maakten, kunnen gerust zijn: het blijft staande praktijk dat doden die vallen door politiegeweld collateral damage mogen heten. De daders van de dood van Mitch zullen nooit een cel van binnen zien tenzij om er een arrestant weer in te mogen stoppen, desnoods met ‘gepast geweld’. Dit geldt ook voor doden door geweld gepleegd door de IBT’s in de bajesen, want ook daar wordt de nekklem gebruikt. Het had de dood van Rinus Wolters tot gevolg in de bajes van Alphen aan den Rijn. Ook andere technieken die dodelijk kunnen zijn worden getraind. Zo hoorde ik in een cel tegenover mij in het cellencomplex in Houten in april hoe er fanatiek werd getraind op het onder controle brengen en ‘fixeren’ van gevangenen: “lucht uit de longen persen!”.
Intussen vervolgt justitie ijverig mensen die uit woede en frustratie om jarenlange intimidatie en stelselmatig politieracisme en politiegeweld de straat op zijn gegaan en in gevecht zijn geraakt met de knuppelende ME. In hoog tempo worden straffen uitgedeeld, lik op stuk. Mensen worden van straat geplukt of uit huis gehaald omdat ze iets geschreven hebben op facebook en beschuldigd van bedreiging of opruiing. Het is stil geworden waar kort geleden nog fel weerstand werd geboden. Stil door het afschaffen van demonstratierecht in de Schilderswijk. Stil door de klappen die werden uitgedeeld. Stil door de mediahetze. Stil door bange mensen die zich haastig distantieerden van ‘de relschoppers’. Stil omdat mensen vonden dat ‘het niets meer te maken heeft met de dood van Mitch’ en dus maar eens afgelopen moest zijn.
Inderdaad. Het heeft niets meer te maken met de dood van Mitch dat de Schilderswijk in Den Haag op zijn kop stond. De dood van Mitch was wèl aanleiding, oorzaak, de laatste druppel die niet meer in de overvolle emmer paste. Maar de mensen die in verzet kwamen hoeven zich niet te verontschuldigen dat het ‘niet meer om Mitch’ ging. Zeggen dat het alleen maar over Mitch mag gaan, dat is voorbijgaan aan de vele moorden en mishandelingen door de smeris die nooit de aandacht kregen die de moord op Mitch nu – terecht! – kreeg. En ja, ik noem het moord omdat de smerissen weten dat wat ze doen dodelijk is. Het is moord wanneer je iemand bewusteloos slaat en wurgt en vervolgens willens en wetens medische zorg onthoudt door hem bewusteloos in een bus te laden en mee te nemen naar het politiebureau.
De emmer is overgelopen. De emmer van etnisch profileren en lastig vallen. De emmer van discriminatie en onmacht en angst. Nu is alles naar buiten gekomen wat mensen al zo lang hebben moeten slikken. Alles waar veel brave burgers die veilig in een witte vinexwijk wonen nooit last van hebben. Alles waar zo makkelijk over wordt geoordeeld vanuit de comfortabele stoel in de comfortabele woning met een comfortabele mening klaarhebben dat het zo’n schande is dat er stenen worden gegooid naar de politie.
De politie, dat zijn toch hulpverleners? Kijk maar, ze adverteren op billboards dat zij het zijn die je vriend reanimeren of je zus uit het water halen. Dat charme offensief is om te kotsen! Hoe halen ze het in hun hoofd om juist nu de held uit te hangen! Stelletje moordenaars met hun Carte Blanche die geweldsmonopolie heet! Het is volkomen terecht dat de dood van Mitch tot een explosie leidde. De explosie was bij lange na nog niet hard genoeg. De rellen hebben niet lang genoeg geduurd. Het verzet is effectief maar tijdelijk de kop in gedrukt. Je kunt maar tot op bepaalde hoogte mensen tergen en vervolgen en opjagen.
Na een aantal dagen zijn de autoriteiten erin geslaagd de brand te blussen, alleen maar omdat zij een heel machtsapparaat en mediacircus tot hun beschikking hebben. Niet omdat zij gelijk hebben. Eerst werd gesmeten met geweld en verboden, daarna met de krokodillentranen van de racistische korpschef Paul van Musscher. Dit alles om voor te wenden dat er nu serieus wordt geluisterd. Ja, er werd zelfs erkend dat racisme bij de politie voorkomt ‘zoals in iedere organisatie’ (dat maakt het acceptabel). Maar “het beeld dat het Haagse korps racistischer zou zijn dan andere, dat is gewoon niet waar.” Ofwel: er wordt erkend dat racisme in alle korpsen voorkomt. Het Haagse korps zij verexcuseerd. Welkom in Neederland.
De emmer is nog steeds vol. De emmer is op dit moment niet minder vol dan op het moment dat de barricades werden opgericht. De woede is in de hogedrukketel teruggeslagen om verder te broeien tot de volgende uitbarsting. Het deksel zal er op een dag weer vanaf schieten in de taal die autoriteiten het beste spreken: de taal van geweld. De taal die zij in wetten en bevoegdheden hebben vervat en die hen machtig maakt en alle rechten en wapens toedicht. Die taal, die zij netjes denken te spreken maar die in werkelijkheid lelijk, leugenachtig en hypocriet is. Die taal, die krijgen ze keihard terug. Eerlijk, recht toe recht aan, rauw en oncontroleerbaar. Steen voor steen. De onrust is maar pas begonnen.
Als die nekklem ooit na lang onderzoek wel wordt verboden, dan verzinnen ze wel iets anders. Iets geraffineerders. Middelen genoeg. Als smerissen en bewakers ooit voor een rechter worden gebracht, dan is het om hen vrij te pleiten zodat ze weer met een schone lei aan het werk kunnen. Nee, de rellen hebben niet lang genoeg geduurd. Niet lang genoeg om een einde te maken aan repressie. De rellen zijn nog niet opgetrokken naar het gemeentehuis waar de schijnheilige burgemeester met zijn schijnheilige korpschef bedenkt op welke manier mensen nog verder kunnen worden gecriminaliseerd om hen monddood te maken. De rellen zijn nog niet opgetrokken naar het torentje van het Binnenhof waar Rutte uitbraakt dat het ‘achterlijke gladiolen’ zijn die in de Schilderswijk de moed hadden de racistische politie van repliek te dienen door hen terug te geven wat zij zolang hebben uitgedeeld. De rellen zijn nog niet groot en massaal genoeg geweest om het Binnenhof te bestormen, de Tweede Kamer binnen te dringen.
Het is nog niet gedaan. Het is nog maar pas begonnen.
Joke Kaviaar, 15 juli 2015