ANALYSE VAN OUD AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG: ”HET NEDERLANDSE ISRAELBELEID/DE GRONDWET, ARTIKEL 94
OF DE KRUISTOCHTEN.2
Beste Lezers,
Het is mij wederom een Eer, opnieuw een belangrijk stuk van oud ambassadeur en Palestina activist drs J. J. Wijenberg op mijn website te plaatsen.
Het dateert van 3 november 2024 en is getiteld:
”HET NEDERLANDSE ISRAELBELEID
DE GRONDWET, ARTIKEL 94
OF
DE KRUISTOCHTEN. 2
Zie voor meer Informatie over drs Wijenberg
WIKIPEDIA
OF
[ZIE VOOR GEHELE TEKST BOVENSTAANDE LINK ONDER HET JAN
WIJENBERG STUK]
EN DAN NU HET STUK!
[Bevattende 48 bladzijden]
Het Nederlandse Israëlbeleid
de Grondwet, art. 94
of
de Kruistochten . 2
Jan Wijenberg
Den Haag
3 november 2024
Wat niet met geweld kan worden bereikt, kan bereikt worden met meer geweld
David ben-Gurion
De eerste premier van Israël
Bron: Nederlands Palestina Komitee,
Soemoed – Vastberadenheid,
jaargang 52,
nummer 5 (september – oktober 2024)
Nu [na het proces tegen de Duitse oorlogsmisdader Adolf Eichmann in Jeruzalem in 1961]
iedereen weet wat zij [de nazi’s en hun handlangers] ons hebben aangedaan, kunnen
wij alles doen wat wij willen en heeft niemand het recht ons te bekritiseren en
ons vertellen wat wij moeten doen.
Golda Meir
Israëlisch politica en premier
Bron: ibid
jaargang 50,
nummer 5 (september – oktober 2022)
Twee dingen zijn oneindig: het universum en menselijke stommiteit, en ik ben
niet zeker over het universum
Albert Einstein
BLADZIJDE 2
I N H O U D S O P G A V E
mededeling, samenvatting en conclusies 3
1 overwegingen 5
2 begrippen 5
3 multi polariteit 6
4 de leidraad 7
5 Hamas, Hezbollah, Iran 9
6 Palestina naar de filistijnen ? 9
7 Israël, de regio, de VS en de VN 9
8 de Verenigde Staten 13
9 het Verenigd Koninkrijk 14
10 de Bondsrepubliek Duitsland 14
11 Nederland, de advisering 14
11.1 de Raad van State 16
11.2 de Algemene Rekenkamer 17
11.3 de Nationale Ombudsman 18
11.4 het Commissariaat voor de Media 18
11.5 de Adviesraad Internationale Vraagstukken 23
12 Nederland, de Trias Politica en het ICJ 24
12.1 de Tweede Kamer 26
12.2 de regering 26
12.3 Amsterdam 27
12.4 Het openbaar ministerie en politieke gevangenen 28
12.4.1 Saleh A. 28
12.4.2 Amin abu Rashid 29
13 Nederland, het Israël beleid 30
14 la Laïcité 30
15 een Israël Tribunaal 32
16 de staat Palestina na 2023-10-07 32
Bijlage 1 das Herrenvolk 34
Bijlage 2 BRIGS 35
Bijlage 3 Onze Taal, naar de filistijnen 38
Bijlage 4 de mond gesnoerd 39
Annex A ICJ Advisory Opinion, 2004-07-09 44
Annex B ICJ Advisory Opinion, 2024-07-19 45
Annex C het Nederlandse Israël beleid 46
Annex D Joseph Lemkin, genocide 47
Annex E de Mediawet 2008, art. 2.1.2. ad a t/m ad f 48
BLADZUDE 3
m e d e d e l i n g
De onderstaande analyse consentreet zich op het vraagstuk Israël. Deze is
volledig gebaseerd op de Nederlandse Grondwet, het internationaal recht en
bewezen feiten. Alle leden van de Staten-Generaal en alle bewindvoerders in
een reeks regeringen hebben zonder enige uitzondering de eed van trouw op
de Grondwet afgelegd. Dat schept verplichtingen, zou men denken.
Men mag veronderstellen dat dit geen nieuwswaarde inhoudt. Helaas is het
tegendeel waar.
Decennialang voeren opeenvolgende regeringen een Israëlbeleid, strijdig met
de drie hierboven genoemde criteria. Dat betekent dus dat de Staten-Generaal
een structurele meerderheid met een constitutioneel strijdige koers heeft
gevaren en dat nog steeds doet.
Dat is des te opmerkelijker waar iedereen de gevolgen voor de staat Palestijna,
de Palestijnse bevolking, de VN-lidstaat Libanon en de bevolking van Libanon,
de VN-lidstaat Syrië en de bevolking, de VN-staat Iran en de Iraanse bevolking
van het Israëlische beleid kan vaststellen. Bovendien keert de overgrote
meerderheid van VN-lidstaten zich in de VN-Algemene Vergadering tegen dit
grote onrecht, en dus ook tegen het Koninkrijk der Nederlanden.
Op dit moment heeft het Internationaal Gerechtshof een vraag, gesteld door
Zuid-Afrika en andere VN-lidstaten, in beraad genomen. Binnen afzienbare tijd
zal het ICJ met een Advisory Opinion zijn oordeel geven op de vraag of Israël
genocide pleegt op de Palestijnen. Het Hof overwoog bij dat besluit dat
Israëlische genocide ‘plausibel’ is.
Op zondag 7 november 2024 wordt in Amsterdam een voetbalwedstrijd tussen
Ajax en Maccabi Tel Aviv FC gespeeld. Deze Israëlische voetbalclub is al
jarenlang berucht om de rabiate haat tegen de Palestijnen. Deze gebeurtenis
schreeuwt om problemen. Burgemeester Halsema, toch al berucht om haar
gebruik kritiek op Israël weg te zetten als ‘antisemitisme’, moet deze match
verbieden.
Deze achtergronden illustreren een groot risico dat ik persoonlijk neem, maar
erger nog, mijn geliefden lopen. Sommigen maken zich zorgen over mijn
veiligheid. Het doel van deze analyse is om de Nederlandse politieke klasse en
de media ervan te overtuigen dat de Grondwet, het internationaal recht en
bewezen feiten de onvoorwaardelijke basis van opvattingen en beleid moeten
zijn. Dat zou een welverdiende klap voor het Israëlische bewind inhouden.
Het Israëlische regime is berucht om zijn targetted assassinations van
tegenstanders in het buitenland. Zo zijn de merkwaardige omstandigheden
rond de dood van Wim Duisenberg nooit onderzocht, laat staan opgehelderd .
Ik huiver om mijn geliefden met de publicatie van deze analyse aan een
mogelijke Israëlische aanslag bloot te stellen. Mijn burgerplicht heeft
uiteindelijk toch de doorslag gegeven.
De Nederlandse overheid heeft de plicht om de rechtsstaat te beschermen en
tegen een mogelijke Israëlische aanslag op mijn geliefden. Mocht dat
onverhoopt toch gebeuren, houd ik leden van de politieke klasse – premier
Schoof, VVD-fractievoorzitter Zegerius-Yesilgöz, PVV-fractievoorzitter Wilders
en mevrouw Halsema voorop – medeplichtig. Dan zal de rechter wellicht
moeten bepalen of zij ook aansprakelijk zijn.
BLADZIJDE 4
samenvatting en conclusies
De Grondwet, art. 94, indachtig, heeft de regering het volgende beleid als bijdrage
aan het bereiken van een rechtvaardige, dus duurzame vrede in de Levant,
vastgesteld:
– het Koninkrijk der Nederlanden komt de verplichtingen, door het
Internationaal Gerechtshof op 9 juli 2004 en op 19 juli 2024 opgelegd, na;
– de voortgezette aanwezigheid van de Staat Israël in het Bezette
Palestijnse Grondgebied is onwettig;
– het Koninkrijk draagt eraan bij dat Israël zich zo spoedig mogelijk geheel,
vreedzaam en zonder voorafgaande onderhandelingen of landruil
terugtrekt achter de Groene of Bestandslijn van 1967. Wanneer dat
volledig is gebeurd, zullen de finale status onderhandelingen tussen de
staat Israël en de staat Palestina plaatsvinden;
– het Koninkrijk draagt eraan bij dat Israël zijn verplichtingen honoreert om
alle activiteiten van nieuwe nederzettingen te beëindigen en dat deze
Staat alle kolonisten uit het Bezette Palestijns Gebied evacueert;
– het Koninkrijk zet zich in internationale fora met name in voor de precieze
modaliteiten en verdere benodigde actie om de illegale aanwezigheid van
de Staat Israël in het Bezette Palestijnse Gebied zo spoedig mogelijk te
beëindigen;
– het Koninkrijk bevordert dat de Staat Israël zijn verplichting om
vergoedingen uit te keren voor de schade, aan alle betrokken natuurlijke
en wettelijke personen in het Bezette Palestijnse Gebied berokkend, ook
honoreert;
– het Koninkrijk erkent de illegale situatie die is ontstaan als gevolg van de
bouw van de muur niet;
– het Koninkrijk houdt Israël aan zijn verplichting om de muur op Palestijns
gebied te ontmantelen;
– het Koninkrijk onthoudt zich van hulp of assistentie in het handhaven van
de situatie geschapen door de voortgezette onwettige aanwezigheid van
de Staat Israël in het Bezette Palestijnse Gebied;
– het Koninkrijk draagt eraan bij dat verzekerd wordt dat Israël zich schikt
naar internationale humanitair recht zoals vervat in de Vierde Geneefse
Conventie.
Dit regeringsbeleid is de facto met terugwerkende kracht in werking getreden op 2 juli
2024, de dag dat het kabinet Schoof de ambtseed op de Grondwet aflegde.
Binnen afzienbare tijd zal het bovenstaande worden aangevuld met de in het
vooruitzicht gestelde uitspraak van het ICJ over de vraag van Zuid-Afrika, c.s. of
Israël in het Bezette Palestijnse Gebied genocide bedrijft.
1 overwegingen
BLADZIJDE 5
Dries van Agt 1 werd regelmatig verweten dat hij zijn inzichten over het vraagstuk Israël pas
na zijn pensionering, dus met verlies aan politieke macht en invloed, in de openbaarheid heeft
gebracht. Nu realiseer ik mij dat dit trage proces zich ook bij mij heeft voorgedaan. Dat
gebeurde pas rond de laatste eeuwwisseling – tegen het einde van mijn loopbaan bij het
ministerie van Buitenlandse Zaken. Tijdens mijn plaatsingen in Jemen en Saoedi-Arabië werd
ik hardhandig op de feiten gedrukt.
In de onderstaande analyse past mij past bescheidenheid en begrip voor andersdenkenden. Het
is mijn zoektocht naar onze gedeelde bijziendheid en de vraag naar de geschikte bril om beter
te kunnen waarnemen.
Een Nederlandse filosoof heeft in de recente geschiedenis een paar pakkende stelling
geformuleerd:
Je gaat het pas zien als je het door hebt
en
Elk nadeel heb z’n voordeel
Het Nederlandse Midden-Oosten beleid is, tegen de achtergronden van wat zich nu in de
Levant afspeelt en waarschijnlijk zal uitbreiden naar Iran, een van de hoofdthema’s. De
dramatische en snelle verschuivingen in de mondiale machtsverhoudingen vergen de aandacht
van spraak- en smaakmakende politici en journalisten
Het motto van Dries luidt: “een rechtvaardige, dus duurzame vrede tussen Israël en
Palestina”. Samen namen wij als leidraad: de Grondwet en het internationaal recht. In deze
onzekere tijden hebben het motto en de leidraad alleen maar aan urgentie en aan kracht
gewonnen. Wij hebben de slogan ‘De kwestie Israël/Palestina’ als onjuist en misleidend
terzijde geschoven. ‘Het vraagstuk Israël’ vonden wij – en vind ik nog steeds – de juiste
duiding.
De inhoud en de betekenis van ‘een rechtvaardige vrede’ werd door Dries van Agt ontleend
aan de Advisory Opinion [AO] van het Internationaal Gerechtshof [ICJ] van 9 juli 2004. Na
zijn door mij zeer betreurde verscheiden bracht het Hof niet toevallig twintig jaar en 10 dagen
later (19 juli 2024), een uitgebreid tweede advies uit. [Annex A en Annex B]
2 begrippen
Hoe eenvoudig ook, elke interactie, ook van mensen, kan slechts bestaan in het uitwisselen
van betekenisvolle begrippen: “Waar is het station?” Geschreven teksten rijgen een reeks van
begrippen aan elkaar. Meestal ontstaat een samenhangend inzicht waar je het mee eens kunt
zijn of afwijzen. Daar maak ik gebruik van en hoop de lezer te kunnen overtuigen. Tegelijk
hanteer ik begrippen die niet voor discussie vatbaar zijn: de nu geldende Grondwet en het
internationaal recht. De als feiten aangedragen begrippen dienen, ook na grondig onderzoek,
als aanvaardbaar overeind te blijven.
De Grondwet kent 13 gegarandeerde en gekoesterde vrijheden. Vrijwel al deze vrijheden zijn
aan één beperking gebonden:’
1 Mr. Andreas A.M. van Agt (1931-02-02— 2024-02-05) was wielrenner, jurist, hoogleraar, politicus en
diplomaat. Kort na zijn en mijn pensionering werd hij vooral vredesactivist Hij noemde mij zijn makker.
BLADZIJDE 6
……… behoudens bij of krachtens de wet ……
In het onderstaande maak ik uitgebreid gebruik van de meetlat die de vrijheid van
meningsuiting biedt. Tegelijk ben ik mij scherp bewust ook gebonden te zijn aan deze
beperking. Ik hoop en vertrouw erop dit voornemen hieronder waar te maken.
Fascisme, fascistisch en fascistoïde zijn in het verband met het vraagstuk Israël nuttige
begrippen. Toch lijden deze door onverantwoord gebruik aan slijtage. Ik heb teruggegrepen
aan de klassieke nazistische steekwoorden. Deze heb ik naast een zeer beperkte selectie
uitspraken van leidende Israëliërs gelegd. De overeenkomst is onthutsend. [Bijlage 1]
Het gebruik van het woord ‘Israël’ roept onmiddellijk een aantal vragen op. Ik onderscheid
tenminste vier betekenissen: 2
– het Israël van Hannah Arendt en Albert Einstein: de opbouw van deze staat in nauwe
samenwerking met de Palestijnen, maar zonder het politiek-zionistisch fascisme;
– het Israël van, bijvoorbeeld, Natascha van Weezel: de zionistische staat als een
cultureel thuis dat ook bescherming biedt tegen reëel antisemitisme;
– de VN-lidstaat Israël, toegelaten onder zeer specifieke voorwaarden;
– het politiek-zionistisch bewind van de staat Israël.
Het Israël van Hannah Arendt was in 1948 al vervlogen. Zij heeft Israël nooit meer willen
bezoeken. Natascha vindt het kennelijk moeilijk om haar houvast te hervinden. Zij zoekt een
uitweg in de overtuiging van Max, haar vader: uiteindelijk overwint de liefde. Hannah Arendt,
Albert Einstein en 24 Joods/Amerikaanse leiders zagen een puur fascistisch Israël, het
politiek-zionistisch Israël, ontstaan. 3 Arendt voorspelde alle aan de politiek-zionistische
ideologie en die staat verbonden rampen vrijwel geheel correct. 4
De stichting van de staat Israël vindt zijn oorsprong in de vele Europese racistische aanslagen
op Joodse gemeenschappen, culminerend in de Duitse HOLOCAUST. Echter, Arabische
volken en Iran lijden al een eeuw onder de gevolgen.
De kern van onderstaand betoog kan worden samengevat in drie begrippen: de Grondwet, het
internationaal recht en bewezen feiten. Samen vormen deze mijn leia
3 multi polariteit
Een onderzoek naar het vraagstuk Israël kan geen relevante inzichten opleveren zonder ook de
wijdere context in aanmerking te nemen. Dankzij de immense militaire macht zullen de
Verenigde Staten deze nog lange tijd een puur machtsoverwicht behouden. De strijd op het
wereldtoneel om the harts and minds of people legt een razendsnel Amerikaans verlies aan
overtuigingskracht en aanzien bloot.
De VN-Algemene Vergadering [AVVN] heeft 193 stemgerechtigde lidstaten. Tot slechts
enige jaren geleden konden de VS bij het stemmen nog rekenen op 50 à 60 medestanders.
Wanneer het om de VN-positie van de staat Palestina gaat trekt het stemgedrag recent veel
2 Egbert Talens, Een bijzondere relatie. Het conflict Israël-Palestina nader bekeken 1897-1993, Hfdst. 1,
Zionisme, 2005, Uitgeverij Aspekt
3 New York Times, 1948-12-02
4 Hannah Arendt, Het zionisme bij nader inzien,oktober 1945, Mets & Schilt, Amsterdam
BLADZIJDE 7
aandacht. Nu zijn er nog zo’n negen medestanders onder de lidstaten, inclusief de VS en
Israël. Canada, Australië en Nieuw-Zeeland zijn, zoals de VS en Israël, vaardig in het
elimineren van de oorspronkelijke volkeren.
‘Israël’ is zeker niet de enige verklaring voor de teloorgang van de statuur van de VS, maar
overduidelijk een belangrijke.
Deze ontwikkelingen en de notoire interne verdeeldheid, laten ook zien hoe zwak en
kwetsbaar de Europese Unie is.
Rusland en China bezien het wereldwijde verval in status van de VS – mogelijk versterkt door
een tweede termijn van Donald Trump – met genoegen aan en maken er het beste van. In
week 43 verzamelden de BRICS-staten, met nieuwe leden – waaronder NAVO-lid Turkije, en
tientallen andere geïnteresseerde landen.
Op 2024-10-23 om 21.30 uur berichtte Nieuwsuur – op gezag van NPO-zendgemachtigde de
NOS – dat het bezoek van de SG van de VN aan Kazan ‘niet goed is gevallen’. Collega Ed
Kronenburg meende dat António Guterres daar niets te zoeken had. Ben Bot ontkent dat. Het
is juist een goede kans om vrede te bevorderen.
Een compacte, maar relevante analyse en prognose van de mondiale ontwikkelingen trof ik in
een bijdrage van Thomas Fazi 5 aan. Hieronder citeer ik laatste alinea. [Bijlage 2]
As Russia, Iran and China gather in Kazan [Rusland] to posit their new world order, it is quite
possible that rather than auguring a new era, the meeting will be remembered as just another
step on the road to conflagration — something which, arguably, is already playing out on the
European eastern front as much as across the Middle East.
4 de leidraad
De Grondwet legt de basis voor onze rechtsorde, een stelsel van waarden, normen en
regelgeving. Maar er is ook een hinderlijke bepaling.
Artikel 1 is niet voor niets artikel 1:
Gelijke behandeling en discriminatieverbod. Allen die zich in Nederland bevinden,
worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst,
levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is
niet toegestaan.
Artikel 1 is een van de 23 Grondrechten van Hoofdstuk 1. Waar relevant worden aan deze
rechten beperkingen gesteld:
……… behoudens bij of krachtens de wet ……
In deze context trekken twee andere artikelen de aandacht.
Artikel 90:
De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde.
Artikel 94:
5 2024-10-22, Thomas Fazi, Will the Brics inherit the earth? America can’t stop multipoliarity, UNHERD
BLADZIJDE 8
Binnen het Koninkrijk geldende wettelijke voorschriften vinden geen toepassing,
indien deze toepassing niet verenigbaar is met een ieder verbindende bepalingen
van verdragen en van besluiten van volkenrechtelijke organisaties.
Eén grondwetsartikel zou allang verwijderd moeten zijn, maar veroorzaakt nu grote
problemen:
Artikel 120:
De rechter treedt niet in de beoordeling van de grondwettigheid van wetten en
verdragen.
Artikel 120 zegt in feite: ‘Dat maken wij, parlementsleden, zelf wel uit’. Die houding mag
geen politieke vrijbrief betekenen. De politieke slager keurt zijn eigen vlees. Dat vraagt om
politieke ellende. Het legt het parlement de plicht op om de Grondwet scrupuleus te
interpreteren en toe te passen.
De artikelen 90 en 94 openen de Nederlandse deuren voor het internationaal recht. Vooral
artikel 94 is binnen de casus ‘het vraagstuk Israël’ maatgevend.
Het Statuut van het Internationaal Gerechtshof [ICJ] bepaalt in Hoofdstuk IV, adviezen, in
Artikel 65, lid 1:
Het Hof kan op verzoek van elk orgaan dat door of overeenkomstig het Handvest van de
Verenigde Naties daartoe gemachtigd is, inzake elke rechtsvraag advies geven.
De daartoe gemachtigde VN-Algemene Vergadering [AVVN] verzocht het ICJ twee keer om
een advies.
De Advisory Opinion 6 van 2004-07-09 was de eerste gelegenheid voor het ICJ om zich uit te
spreken sinds de toelating van Israël tot de VN in 1946. Daarin wordt nauwkeurig
voorgeschreven aan welke vereisten Israël zich dient te houden. Pas wanneer het Israëlische
bewind dat doet zijn de voorwaarden vervuld voor finale status onderhandelingen op voet van
gelijkheid tussen de staat Israël en de staat Palestina worden gevoerd. [Annex A]
De tweede AO [2024-07-19] brengt uitgebreid en in niet mis te verstane bewoordingen de
internationaal rechtelijke rechten en plichten van VN-lidstaten, waaronder Nederland, in
kaart. [Annex B]
Ik kan mij voorstellen dat het sommige waarnemers wellicht zal verbazen dat ik het
langdurige politieke beleid niet accepteer als de kern van het vraagstuk Israël. Ik kan mij niet
voorstellen dat deze kernwaarden van onze rechtsorde en Grondwet tot debat kan of mag
leiden.
5 Hamas, Hezbollah, Iran’
6 De Franse en Engelse versies zijn juridisch geldend. Wil men toch een vertaling in het Nederlands, lijkt mij een
raadgevend oordeel accuraat.
BLADZUDE 9
Van meet af aan werd en wordt de Joodse segment in Israël gehersenspoeld. Europa en de
Arabieren zijn uit op de Tweede HOLOCAUST. Willen wij Joden overleven, dan moeten we
ons er hardhandig tegen verzetten. De verkiezingsuitslagen tonen aan dat ruim 80% voor de
zware indoctrinaties bezweken is. Benjamin [‘Bibi’, sic] Netanyahu wil de mentale druk en de
discipline handhaven. Daar heeft hij vijanden voor nodig.
De legitieme, bekwame Palestijnse politieke partij Hamas is de hardste opponent tegen Eretz-
of Groot Israël [Hfdst. 6, hieronder] en moet absoluut vernietigd worden. Joods Israël is
extreem angstig en rabiaat agressief.
Hezbollah, zoals Hamas aanvankelijk essentiële diensten verlenend waar hun overheid het liet
afweten, zag het in het begin als een geloofsopdracht om de talrijke door Israël
gevangengenomen Libanezen te bevrijden. De leiders van de beweging realiseerden zich eerst
niet dat zij ook als een van Israëls ideale vijand werden gebruikt.
Hamas en Hezbollah zijn voor het politiek-zionistisch bewind op het wereldtoneel te klein om
indruk te maken. Iran – met een tragische geschiedenis met het Angelsaksische, deels
koloniale, westen – had en heeft alle ideale kenmerken om als “het existentiële gevaar voor
Israël” te dienen. De Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad heeft nooit beweerd dat Iran
Israël van de kaart wil vegen. Dat is één van de vele leugens van Bibi Netanyahu. Zoals
gebruikelijk, boog de westerse wereld voor Bibi. De Europese Unie plaatste op aanwijzingen
van Bibi Hamas, Hezbollah en Iran op de ‘terroristen’ lijst.
Op 2024-10-28 viel Israël met een grote, complexe operatie Iraanse doelen aan.
6 de Palestijnen naar de filistijnen ?
De echt relevante vraag is dus: Gaan de Palestijnen naar de filistijnen? De taalkundige
toelichting in Bijlage 3 maakt duidelijk dat niet alleen de minachting voor Joden maar ook
voor Palestijnen diep in onze vaderlandse genen is doorgedrongen.
Het antwoord kwam snel en liet aan duidelijkheid en in de Nederlandse context aan
grondwettelijkheid – niets te wensen over:
Mahmoud Abbas, de president van de staat Palestina, zei in de jaarvergadering van de
Verenigde Naties op 27 september 2024 onder luid applaus:
“We will not leave. We will not leave. We will not leave.”
en
“Israel, which refuses to implement United Nations resolutions, does not deserve to be a
member in this international organization.”
7 Israël, de regio, de VS en de VN
Na een jaar werd op 2024-10-07 de uitbraak van de Israëlische slachtoffers, de Palestijnen
onder de leiding van Hamas herdacht, ook in Nederland. Deze gelegenheid werd door de
medestanders van de agressor gekaapt.
Welk beeld ontstaat wanneer het raster van Annex A en B op het opereren van gezagsdragers
wordt gelegd? Zoals altijd trok onze hoofdstad met de Dam de aandacht. Tegelijk is
Amsterdam de stad met de hoogste concentratie van Joodse Nederlanders. Moslims zijn er
ook, vrijwel zeker meer dan Joden. Dat onderschrijft het belang van de Grondwet, art. 1.
BLADZIJDE 10
Ik kan aan de twee AO’s van het ICJ met geen mogelijkheid ontlenen dat de Palestijnen op
2023-10-07 de schuldigen zouden zijn, in plaats van de slachtoffers van bijna een eeuw van
Israëlische onderdrukking. Niet zonder reden wordt de davidster door de Palestijnen en hun
medestanders ervaren zoals ik dat in en na de Tweede Wereldoorlog voelde voor het
hakenkruis.
Ik vergelijk de uitbraak van de Palestijnen uit Gaza met de Joodse opstand in het getto van
Warschau. De omstandigheden lijken sterk op elkaar en het Israëlische antwoord komt
opmerkelijk overeen met dat van nazi-Duitsland. Het advies van David ben-Gurion wordt
werkelijkheid. [Schutblad]
Alles en iedereen in de Gazastrook, Israëls grootste openlucht gevangenis – ommuurd en
afgesloten door de zee – is nu doelwit. [Bijlage 1] Dat wordt prijsschieten: bombardeer alles
plat, jaag iedereen op, schiet alles wat beweegt, maak zoveel mogelijk huizen onbewoonbaar,
verander alle ziekenzorgsystemen, alle onderwijsinstellingen en alle infrastructuur tot ruïnes
en honger hen uit. Kortom, bombardeer die ‘beesten op twee benen’ terug naar het Stenen
Tijdperk.
Nu zijn de Palestijnen op de Westoever van de rivier de Jordaan 7 en in Oost-Jeruzalem aan de
beurt.
In de onderhandelingen van 1945, 1946 en 1947 over de Israëlische toelating tot het VN-
lidmaatschap stemde de Israëlische delegatie in met alle voorwaarden, waaronder het
erkennen van de Arabische staat, nu bekend als de staat Palestina. In de wandelgangen liet
deze delegatie al blijken zich niet aan deze voorwaarden te zullen houden. De staat Israël
werd op 11 mei 1949 als VN-lidstaat toegelaten.
Het politiek-zionistische bewind heeft woord gehouden. Geen enkele van de aanvaarde
toelatingsvoorwaarden werd uitgevoerd.
Dit regime heeft sinds 1949 het vaststaand beleid openlijk uitgedragen. Tenminste één
element is onder het internationaal recht ongeldig:
– Eretz- of Groot Israël, bestaande uit huidig Israël, geheel Jeruzalem en de
Westoever van de rivier de Jordaan.
Dit was en is een flagrante inbreuk op de VN-toetredingsvoorwaarden.
Het tweede hoofdthema is evenmin geheim. Het kenmerkt bovendien de politiek zionistische
aard van dat regime:
– Groot Israël is er slechts voor de Joden. De Palestijnen hebben de keus: zij gaan
weg óf zij worden vermoord.
Na 7 oktober 2023 werd de laatste fase van het Ausradieren 8 van de Palestijnse bevolking in
gang gezet. Het Israëlische conflict met de Palestijnen is vanaf het begin rond 1945
zorgvuldig en gedetailleerd beschreven. Vanaf 1945 tot ongeveer 2022 heeft Israël ruwweg
het equivalent van Amsterdam en randgemeenten aan Palestijnen uitgeroeid en
honderdduizenden voor het leven verwond.
Het Israëlische regime is niet alleen structureel onbetrouwbaar, deze politiek-zionistische
beweging is ook loepzuiver fascistisch. [zie Bijlage 1]
7 Jonathan Ofir, New UN Special Rapporteur report warns Israel’s genocide in Gaza could be expanding to the
Westbank, 2024-10-30, Mondoweiss
8 Ik citeer een deel van de oorspronkelijke omschrijving van genocide zoals door de – in Israël vereerde – Raphael
Lemkin, de Joods/Poolse rechtsgeleerde, in 1943 werd geformuleerd. [Annex D] Deze formulering werd in 1948
sterk geamendeerd opgenomen in de Conventie ter preventie en bestraffing van de misdaad van genocide. VN-
lidstaten introduceerden teksten die de complexe, tijdrovende bewijsvoering van genocide compliceren.
BLADZIJDE 11
Vlak voor de presidentsverkiezingen van 4 november 2024 in de VS is de Biden
Administration met een sterke tegenkandidaat, Trump, zwak. Nu grijpt Bibi zijn kans.
Op dit moment heeft Israël al de feitelijke controle over geheel Palestina. De klus in Gaza –
het totaal verwoesten van alle aspecten van leefbaarheid voor mensen – nadert zijn voltooiing.
Het neutraliseren van de ‘vitale levensader’ UNRWA 9 is een regelrechte dodelijk bedoelde
aanslag op de Palestijnse bevolking. 10
In Libanon zet “De Joodse Staat” de onvoltooide taak van 2006 voort: de VN-lidstaat Libanon
zou worden terug gebombardeerd naar het Stenen Tijdperk. Toen mocht Israël van westerse
leiders grote schade aanrichten, maar niet tot het uiterste gaan.
Bibi’s hoofdprijs – de VS betrekken bij een verwoestende aanval op Iran – blijkt binnen
handbereik te liggen. Biden probeert zijn politieke baas voor het Midden-Oosten nog tot de
verkiezingen van 4 november 2024 aan het lijntje te houden. Dat machtspolitieke touwtje
trekken staat gevaarlijk onder spanning. Verdeeld Europa kijkt – zoals steeds – gebiologeerd
toe.
Israël gaat in het internationaal recht niet per ongeluk in de fout. Het regime construeerde
hoogst ‘originele’ eigen interpretaties van het internationaal recht. Het uiteindelijk doel is het
internationaal recht aanpassen aan de eigen doelstellingen. 11 Dit unilaterale systeem zou de
internationale norm moeten worden, maar is door de internationale gemeenschap nooit
aanvaard.
In het internationaal gevoerd debat over Israël komen steeds vaker twee groeperingen van
VN-lidstaten aan de orde:
– The settler/colonial project 12
versus
– The Global South.
Het ‘koloniale project’ duidt op drie aspecten:
– een drijvende kracht in de bezette Palestijnse gebied wordt in het Nederlands
terecht negatief benoemd als: ‘kolonisten’;
– het Koninkrijk der Nederlanden behoort, zoals het VK, België, Frankrijk, Spanje,
Italië, Portugal en Duitsland, tot voormalige koloniale heersers. De steun aan
Israël doet elders de associatie met de nestgeur van weleer oproepen;
– andere toeverlaten van Israël zijn de ‘nieuwe’ koloniën uit Europa – de VS,
Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Zoals Israël de Palestijnen, Libanezen,
Syriërs en Iraniërs mishandelt, wisten de nieuwe koloniën prima hoe om te gaan
met die zwartjes en bruintjes. 13
9 Adnan Abu Hasna, Dit is een escalatie zonder precedent, 2024-10-29, UNRWA
10 Lucia Admiraal, Israël legt VN-organisatie voor Palestijnen aan banden. 2024-10-29, de NRC
11 Dr. Lisa Hajjar, Courting conflict, The Israeli Court System in the West Bank and Gaza. University of
California Press, 2005. Na Nine/Eleven 2001 werd op advies van Israëlische adviseurs dit system in het kader
van ‘the war on terror’ door de Verenigde Staten overgenomen. Enige van de resultaten: administrative
detention, (het ontnemen aan gevangenen van rechten en juridische bescherming) illegal combattants, martelen,
Guantánamo prison (net buiten de jurisdictie van de VS, de architectuur vertoont een treffende gelijkenis met
soortgelijke Israëlische instellingen voor Palestijnen in de Bezette Palestijnse Gebieden), Abu Greich,
extraordinary renditions.
Carol Rosenberg, The 9-11 Defendants Were Captured Two Decades Ago. Why Hasn´t a Trial Started`, A new
court, a death penalty case and even the weather have contributed to the go-slow process at Guantanámo Bay.
2024/10/21, The New York Times. “Carol Rosenberg reports on the wartime prison and court on Guantánano
Bay. She has been covering the topic since the first detainees were brought to the U.S. base in 2002.”
12 In de Nederlandse taal zou dit een tautologie opleveren.
BLADZIJDE 12
Het Wereldwijde Zuiden, hoe divers in samenstelling en democratisch gehalte ook, verenigt
zich in de walging voor de ‘onbreekbare’ steun aan het politiek-zionistische bewind.
De recente uitslagen van stemmingen in de AVVN demonstreren het dramatisch verlies van
Amerikaanse politieke invloed en vooral morele statuur. Het aantal kiesgerechtigde lidstaten
is 193. Een solide meerderheid van 134 delegaties (70%) stemde voor de toelating van de
staat Palestina als volledig lid, die door de VS in de VN Veiligheidsraad [VNVR]
routinematig werd geblokkeerd. Recent steunde zelfs ons Koninkrijk de VS niet meer. Wij
onthielden ons van stemmen.
In uitzonderlijke gevallen kan de AVVN de VNVR weerstreven. Zo werden het lidmaatschap
van Apartheid Zuid-Afrika, Rwanda en nu Myanmar opgeschort. Tot nu heeft Palestina die
boot voor Israël afgehouden. Volledig VN-lidmaatschap is de facto al een realiteit, maar de
hoogste prioriteit is die status ook de jure verleend te krijgen.
In het perspectief van het internationaal recht, heeft het politiek-zionistische bewind de staat
Israël om tenminste drie redenen verzwakt en zijn voortbestaan Israël zelfs in gevaar
gebracht:
– zodra Palestina het VN-lidmaatschap krijgt dat het sinds 1948 wordt onthouden,
kan deze staat gekozen worden als tijdelijk lid van de VNVR;
– dan kan de AVVN met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid met overgrote
meerderheid het Israëlische VN-lidmaatschap opschorten. Daarmee wordt Israël
uitgesloten van 37 (zevenendertig) gespecialiseerde VN-organisaties, de meeste van
vitaal belang voor Israël;
– het ICJ op 2024-07-19: international organizations, including the United
Nations, are under an obligation not to recognize as legal the situation arising from
the unlawful presence of the State of Israel in the Occupied Palestinian Territory.
De druk op de AVVN om Israëls lidmaatschap voor de gehele VN-familie van organisaties
op te schorten klinkt steeds luider. Deze wordt versterkt door de overtuiging van het ICJ:
international organizations, including the United Nations, are under an obligation not to
recognize as legal the situation arising from the unlawful presence of the State of Israel in the
Occupied Palestinian Territory
Zoals mijn vredesfilosoof en huisdiplomaat al zei:
Je moet schieten, anders kun je niet scoren
Wie het anno 2024 niet heeft gezien, heeft het nog steeds niet door.
8 de Verenigde Staten
13 De wereldwijde machtsverhoudingen zijn verschoven. Een enkele reis naar Afrika, Azië of Amerika vergde
vanuit Europa al gauw een half jaar. Nu gaat een supersonisch projectiel sneller dan het
geluid en is eerder bij
zijn doel dan de verdediger zijn afweer in stelling kan brengen.
BLADZUDE 13
De geallieerden, waaronder de Verenigde Staten, bevrijdden mijn familie en mij in Rotterdam
in mei 1945 van het Duitse naziregime. Zij redden ons juist op tijd van een gewisse
hongerdood. Daar ben ik nog altijd dankbaar voor.
De VS waren een baken voor de internationale rechtsorde, getuige de lancering van het VN-
Handvest in San Francisco en het vestigen van het VN-Hoofdkwartier in New York. In het
kader van het vraagstuk Israël hebben de VS zich tientallen jaren opgeworpen als bemiddelaar
voor het bereiken van vrede tussen Israël en Palestina. De manifeste steun aan één der partijen
leidde tot de volgende veelvuldig gebruikte, helaas juiste kwalificatie: the USA, the dishonest
broker. Het resultaat treffen we nu dagelijks uitgebreid in de media en te vaak in de politiek
aan.
Kennelijk is het respect voor het wereldwijde internationaal recht omgekeerd evenredig met
de status van supermacht. Geleidelijk zijn de VS afgegleden naar een overmatig bewapende
supermacht zonder veel morele sturing. Gedurende de 12 maanden vanaf 2023-10-07 bedroeg
de VS-bijdragen aan militaire steun gemiddeld US$ 47 miljoen per dag (zevenenveertig
miljoen dollar per dag). Het handhaven daarvan berust niet meer op overtuigingskracht, maar
op brute macht.
De steun aan het Israëlische regime vormt één van de nagels aan de doodskist van het
politiek-zionistisch regime. Mogelijk luidt het zelfs de teloorgang van de staat Israël in. Die
steun heeft al tot immense schade aan de wereldwijde reputatie van de VS geleid en het
onontbeerlijke VN-systeem beschadigd. [Bijlage 2]
Het ICJ zal binnen afzienbare tijd vrijwel zeker concluderen dat Israël genocide bedrijft. De
steun aan de eerste in alle openbaarheid uitgevoerde volkenmoord zal als een molensteen aan
de wereldwijde standing van de VS hangen en blijven hangen.
Kennelijk wordt in het Witte Huis en op Capitol Hill in Washington DC niet onderkend dat
het bestendige beleid tot het einde van het politiek-zionistisch regime zal, en mogelijk tot de
ondergang van de staat Israël kan leiden. Dit is precies het tegendeel van wat de
Administration, Republikeins dan wel Democratisch, beoogt.
Tegelijk zijn de VS, in tegenstelling tot de gefossiliseerde Nederlandse politieke klasse, een
veerkrachtige samenleving. Jonge Joden zijn vaak seculier en gemengd getrouwd. Israël
interesseert hen niet, dan wel zien zij met afgrijzen hoe het politiek-zionisme met
medewerking van de VS het Midden-Oosten tot een woestenij van gebombardeerde steden en
een politieke ravage transformeert.
Studenten en het toenemend aantal moslims laten, ondanks krachtige repressie van
universiteitsbesturen en de politie, luidruchtig van zich horen.
De enige serieuze presidentiële kandidaat zou de onafhankelijke, dus kansloze senator uit
Vermont, Bernie Sanders, zijn. Met het motto ‘het moet erger worden, wil het beter kan
worden’, hoop ik als betrokken buitenstaander dat Donald Trump wint. Na 8 jaar ‘Make
America Better’ zullen meer Amerikanen dan nu begrijpen dat ‘radicaal anders’ niet
vanzelfsprekend ‘ beter’ is.
Wij, Europeanen, moeten ons er ook op beraden dat beangstigende, maar nog prille
tegenstellingen tot een omvangrijke burgeroorlog kunnen leiden. De VS hebben de zwaarst,
meest uitgebreid bewapende burgerbevolking ter wereld. Een nation wide bloedbad kan ook
gevolgen in Europa doen gevoelen.
9 het Verenigd Koninkrijk
BLADZIJDE 14
Groot Brittannië is niet zo groot meer als het weleer was. Als voormalige grootmacht met een
sterke hang naar traditie kenmerkt ook het VK zich met een soevereine minachting voor het
internationaal recht.
De toekomstige leden van het parlement treden toe tot de eerste westerse
volksvertegenwoordiging. Zoals hier, leggen zij bij hun aantreden een eed van trouw af. Dat
is trouw aan het staatshoofd en niet, zoals bij ons, op de Grondwet. Je kunt nu eenmaal niet
zweren op iets dat niet bestaat: een VK-Grondwet.
Britse parlementsleden worden regelmatig door het Israëlische bewind uitgenodigd Israël te
bezoeken. Dat gaat op kosten van de Israëlische belastingbetalers – onder de Nederlandse
wetgeving ongehoord. Na ruim in de watten te zijn gelegd, sluiten zij zich aan bij de pro-
Israël groep binnen bijvoorbeeld the Conservative Party, the Labour Party en the Liberal
Democrats – een politiek gefossiliseerde pressiegroep van formaat.
Jeremy Corbyn, de voormalige Labour leider, ageert in zijn beleid tegen het vraagstuk Israël
en respecteert het internationaal recht. De Britse tak van ‘The Israel Lobby’ 14 heeft, met
medewerking van The Economist, zijn positie met succes ondergraven. 15 Per 2024 is hij een
onafhankelijk lid van het Britse Lagerhuis.
In tegenstelling tot het VK, komt het omkopen door het Israëlische politiek-zionistische
regime van Nederlandse parlementsleden, voor zover mij bekend, niet of nauwelijks voor.
Dast is ook niet nodig. De meeste van onze politici zijn hondentrouw aan Israël, een
grondwettelijk raadsel dat aan de kaak moet worden gesteld.
10 de Bondsrepubliek Duitsland
Het post WO-II trauma over het lot van de Joden in nazi-Duitsland heeft zich vertaald in de
blinde steun aan nazi-Israël, ongeacht die werkelijkheid. Nu pas dringt die realiteit in de BDR
door. Deze staat op gespannen voet met de decennialange achterstand in overheids- en
mediale beeldvorming. Deze uit zich in repressie van vredes-andersdenkenden.
Het trauma-in-de-maak is nu: van rechtstreeks schuldig aan het Joodse lot tijdens nazi-
Duitsland naar mede schuldig aan het Palestijnse lot tijdens het politiek-zionistisch bewind
van fascistisch Israël.
11 Nederland, de advisering
Ons vaderland, het Koninkrijk der Nederlanden, verkeert al jaren – zo niet decennia – in een
diepe constitutionele crisis. Nederland sleept ‘de gemeenten’ Bonaire, St. Eustatius en Saba
mee. De drie andere ‘landen’ in het Koninkrijk – Aruba, Curaçao en St. Maarten – moeten op
grond van Het Statuut ook mee op deze heilloze weg. Grotendeels is dat te wijten aan de
politieke incompetentie van een overgrote meerderheid van onze nationale politieke klasse.
Het hedendaags geweld in de Levant heeft het constitutionele vraagstuk onontkoombaar en
14 John J. Mearsheimer & Stephen M. Walt, de Israël-lobby, Uitgeverij Atlas, Amsterdam/Antwerpen. Vertaling
van The Israel Lobby and the U.S., March 2007, Farrar, Strauss & Giroux, New York.
15 Asa Winstanley, Weaponising Anti-semitism, how the Israel Lobby brought down Jeremy Corbyn, 2023, OR
Books, New York
BLADZIJDE 15
onomkeerbaar op tafel gelegd. De oplossing vergt een diepgaande herstructurering van ons
staatsbestel.
Mocht Israël verworden zijn tot een levensgevaarlijke, fascistische staat, [Bijlage 1] dan heeft
Nederland – het gehele Koninkrijk der Nederlanden meesleurend – zich decennialang
geassocieerd en gecompromitteerd met die schurkenstaat 16 en met die ideologie. En nu wordt
de rekening van dit wanbeleid gepresenteerd.
Dat is ruim gedocumenteerd en door Dries van Agt, Gretta Duisenberg en vele anderen
langdurig en indringend aan de kaak gesteld. Tevergeefs.
Daarom verwijs ik voor de moraal en de feiten naar Bijlage 1 en 2. Hieronder zal ik enige van
de gevolgen in kaart brengen. 17
[…] Een proactief en doortastend Europees Midden-Oostenbeleid is afhankelijk van
eenstemmigheid en de politieke wil om druk uit te oefenen, óók op Israël. Bij geen lidstaat
lijkt die wil meer te ontbreken dan bij Nederland. Geen lidstaat blinkt méér uit in gedoog- en
beloonbeleid jegens Israël dan Nederland. Illegaal beleid gedogen, belonen zonder dat Israël
een tegenprestatie levert. De opstelling van Nederland in EU-verband is ronduit
betreurenswaardig. […] 18
Mearsheimer en Walt […] bieden onthullende inzichten in een kernkwestie in de
internationale betrekkingen met hun stelling dat de haast blinde steun voor Israël in de
Amerikaanse politiek de vrucht is van de doelgerichte inspanningen van de ‘Israëllobby’, een
los samenhangend netwerk van joods-Amerikaanse organisaties, christelijke fundamentalisten
en neoconservatieve ideologen. De Israëllobby legt alle onuitgesproken waarheden op tafel,
helder onderbouwd en onweerlegbaar.
Bron: de stofomslag
Drie van de Hoge Commissies van Staat – de Raad van State [RvS], de Algemene
Rekenkamer [AR] en de Nationale Ombudsman [NOM] – vertonen meer continuïteit dan,
naar hun politieke aard, de beide Kamers der Staten-Generaal. In veel opzichten dragen de
RvS, de AR en de NOM bij aan de koersvastheid van ons staatsbestel. De grondwetsartikelen
90 en 94 vormen een opmerkelijke uitzondering, met name wanneer het vraagstuk Israël aan
de orde is.
Met de RvS, de AR en de NOM heb ik enige jaren een frustrerende, vrij eenzijdige
correspondentie gevoerd. Deze betreft de onderscheiden taken en rollen van deze belangrijke
nationale instituten. Kortheidshalve zal ik niet op de geschiedenis ingaan, maar de relevantie
van een voortgezette discussie belichten.
11.1 de Raad van State
16 “a rouge state”
17 Jan Wijenberg, de Nederlandse soevereiniteit, een vreemde mogendheid en de Israël Lobby, november 2019,
Den Haag;
De Mond Gesnoerd, De ondermijning van PRO-PALESTIJNS ACTIVISME in Nederland, oktober 2021,
European Legal Support Center,
18 Dries van Agt, Frans Andriessen, Laurens Jan Brinkhorst en Hans van den Broek, Erkenning Palestijnse staat
redt kans op vrede, blz. 448-451, Jaargang 65 – nr 9, 2013-09, Internationale Spectator
BLADZIJDE 16
De website van de Raad van State:
Een van de belangrijkste taken van de Raad van State is immers de bevordering van goede
constitutionele verhoudingen tussen regering en parlement.
Samen met een ondersteunende brief van Dries van Agt, heb ik in een reeks brieven de
aandacht van de vicepresident van de RvS, de heer De Graaf, gevraagd voor de Grondwet
[Hfst. 4, boven], het internationaal recht [Annex A, recent geactualiseerd en aangevuld met
Annex B] en bewezen feiten.
De RvS stelde: De Raad van State is een onafhankelijk en niet een politiek adviesorgaan.[…]
en dat mijn verzoek om overleg niet kan worden ingewilligd en uw brief voor kennisgeving is
aangenomen. Daarop antwoordde ik als volgt: “Zomin als voor de raad geldt, is politieke
advisering niet mijn primaire doelstelling. Ik probeer bij te dragen aan meer ‘begrip en kennis
van de rechtsstaat’, toegespitst op het vraagstuk Israël en verwante onderwerpen. Naar mij
voorkomt, wilt u dat ook aan Kamerleden aanbevelen.”
Op 2024-07-02 beloofden de beoogde mp, ministers en staatssecretarissen van het kabinet-
Schoof trouw aan de Grondwet. Eerder had ik een beroep op de vicepresident gedaan te
adviseren deze beëdiging af te gelasten. Ruim van tevoren was al bekend dat deze coalitie
zich niets zou aantrekken van de Grondwet, art. 1 en ten aanzien van Israël niets van art. 90 en
94. Deze voor de hand liggende feiten zouden moeten voorkomen dat Zijne Majesteit in een
rechtsstatelijk onmogelijke positie zou geraken. Een elders tegengeworpen argument luidde:
“De jure moet bij de eedsaflegging worden uitgegaan dat de bewindspersonen hun eed van
trouw zullen honoreren.”
Op de meest kort mogelijke termijn werd dit angstig vermoeden bewaarheid. Zoals
gewoonlijk, is ten aanzien van het dossier Israël het schenden van de ambtseed op de
Grondwet – zelfs aan enige cruciale ook Nederland bindende aanwijzingen van het
Internationaal Gerechtshof van 2024-07-19 – een feit.
De Raad van State zou kunnen besluiten de in Annex C geformuleerde elementen van het
beoogde Israëlbeleid te voorzien van een doorwrocht advies aan de regering.
Alle overige politieke controversen binnen de regerende coalitie en met de vier dragende
fractievoorzitters maar terzijde latend, zijn de gevolgen ernstig. Het Koninkrijk heeft de facto
weer de kant van het politiek-zionistische regime gekozen. Ons land is nu betrokken bij de
Israëlische genocide op de Palestijnen en misdaden tegen andere soevereine VN-lidstaten. De
beste aanwijzing is wel het vrijwel geheel verdwijnen van de Nederlandse politieke en
mediale agenda van de Advisory Opinion van 2004-07-09 en met bekwame spoed die van
2024-07-18, beide van het ICJ.
Daarmee zijn, alle mooie bewoordingen over de rechtsstaat ten spijt, ook de
grondwetsartikelen 90 en 94, dode letters geworden. “De rechtsstaat” is tot een Potemkin dorp
19 verworden. Daarin is het moeilijk wonen.
De beide Advisory Opinions van het ICJ [zie Annex A en B] zijn volledig gestoeld op
bestaand internationaal recht. Daaraan ontlenen deze Opinies de rechtskracht van
internationaal recht. De Grondwet, art. 94, stelt dat het internationaal recht hogere
19 In politics and economics, a Potemkin village is a construction (literal or figurative) whose purpose is
to provide an external façade to a situation, to make people believe that the situation is better than it actually is.
Wikipedia
BLADZIJDE 17
rechtskracht heeft dan het Nederlandse recht. Beide AO’s hebben onder de Nederlandse
Grondwet deze status zonder enige twijfel eveneens. 20
Alle parlementsleden en alle bewindspersonen hebben trouw aan de Grondwet gezworen. Dat
brengt ook voor de RvS verplichtingen met zich mee.
Juist waar het van belang is, worden deze verplichtingen genegeerd. Dat leidt ook tot het
negeren van art. 90: Nederland bevordert de ontwikkeling van het internationaal recht.
Tegelijk onderstreept art. 94 het volstrekt onaanvaardbare gevolg: het vrijwel routinematig
schenden van de ambtseed van trouw aan de Grondwet door een meerderheid van
parlementsleden, alsmede van bewindspersonen …….. en van de Raad van State. 21
Kortom, de dringend noodzakelijke bewaking van de Grondwet door de Raad van State en
van de parlementaire gebruiken ontbreekt ten ene male.
11.2 de Algemene Rekenkamer
Arno Visser, als de president de voorganger van Pieter Duisenberg [2023-09-01], en ik
hebben een geheel eenzijdige discussie gevoerd. Ik stelde in het licht van de vereisten van de
Comptabiliteitswet steeds dat Israël wel erg gemakkelijk wegkomt van alle ravage die het
decennialang aan de staat Palestina, aan de Palestijnen, aan Libanon en aan de Libanezen
heeft veroorzaakt. De financiering van wederopbouw ging en gaat niet ten laste van de
Israëlische belastingbetaler. De internationale gemeenschap, waaronder Nederland, neemt alle
herbouwkosten voor haar rekening van de vele schades veroorzaakt door de Israel Defense
Forces [IDF] in opdracht van hun overheid.
Dat is ook om andere redenen onverdedigbaar: ten eerste is dit een stimulans voor Israël om
bijna kostenvrij enorme materiele en immateriële schade toe te brengen en ten tweede dat
onder andere de Nederlandse belastingbetaler voor de kosten van het herstel moet opdraaien.
Via begrotingsmiddelen van Ontwikkelingssamenwerking werden structureel belangrijke
directe en indirecte investeringen ten behoeve van Palestina en de Palestijnen gedaan. Deze
werden en worden door Israël en de illegale kolonisten systematisch vernietigd. Op die
manier wordt via de Nederlandse departementale inkomsten- en uitgavenbegroting in de bij
wet vastgestelde bedoelingen geschaad. Natuurlijk worden de belastingbetalers ook op deze
manier in hun belangen beschadigd.
In mijn herinnering werd Israël nooit een rekening gepresenteerd voor alle Palestijnse
investeringen, gefinancierd door Nederland. Ik probeerde de heer Visser er op grond van de
Comptabiliteitswet toe te bewegen de departementen op te leggen om een lijst te
overhandigen van alle door Nederland gefinancierde Palestijnse projecten sinds 1967, of
eerder. Dan zou de AR de regering moeten opdragen deze bedragen, inclusief de
samengestelde rente vanaf de vernietiging van het geïnvesteerde kapitaal, bij Israël in
rekening te brengen, liefst in een gecoördineerde actie van EU-lidstaten.
20 In dank aan mijn leermeester, Paul de Waart.
21 De Staatkundig Gereformeerde Partij bewijst in hun Israël beleid dat de SGP-fractie geen boodschap heeft aan
hun eed op de Grondwet. Je kunt nu eenmaal jouw koekje niet opeten en het bewaren.
Mr. C.G. (Kees) van der Staaij, 25 jaar ambtsedig lid van de Tweede Kamer en van 2010 tot 2023 SGP-
fractieleider, heeft de reputatie opgebouwd van hoeder van ons staatsbestel. Per 1 juni 2024 keerde hij als
Staatsraad in de Afdeling advisering bij de Raad van State terug. Werd hij toen ondervraagd of hij over het
vraagstuk Israël de Grondwet van hogere rechtsorde acht dan de Bijbel?
BLADZIJDE 18
Ik heb bovenstaande vragen nog niet aan de nieuw aangetreden AR-president kunnen
voorleggen. Maar mijn standpunten ter zake werden met het presenteren van de tweede AO –
the legal consequences arising from Israel’s policies and practices in the Occupied
Palestinian Terrirory, including East Jerusalem 22 – op 2024-07-19 door het ICJ bevestigd.
Op grond van art. 94 is ook deze conclusie voor de Nederlandse Grondwet van een hogere
juridische gelding dan het Nederlandse recht:
The State of Israel has an obligation to make reparation for the damage caused to all natural
or legal persons concerned in the Occupied Palestinian Territory
Dit zal op termijn zonder steunmiddelen van het IMF ongetwijfeld tot het faillissement van de
staat Israël leiden. Die consequentie zal Israël onder ogen moeten zien. Het is onaanvaardbaar
dat andere staten de herstelbetalingen van deze misdaden steeds weer op zich zouden moeten
nemen.
11.3 de Nationale Ombudsman
Mijn eerste poging om de heer Reinier van Zutphen, op grond van zijn wettelijke
bevoegdheden, gevraagd of ongevraagd meer van zich te laten horen over binnenlandse zaken
rond het vraagstuk Israël. Namens hem werd mij gewezen op de wettelijke kaders
waarbinnen de NOM kan opereren. Daarvan is kritiek op beleidsonderwerpen van de overheid
uitgesloten. Ik wees erop dat het niet mijn bedoeling was om invloed uit te oefenen op de
beleidsvorming en het beleid zelf, het ex ante proces van overheidsbeleid. De advisering over
die ontwerpen is voorbehouden aan de RvS. In de uitvoering, de ex post fase, ontspoort dit
beleid maar al te vaak. Dat is weliswaar een politiek gevoelig onderwerp, maar mijns inziens
wel degelijk binnen de wettelijke taakopdracht van de NOM. Het belang daarvan is ook van
belang waar parlementsleden en bewindspersonen bijkans achteloos hun ambtseed op de
Grondwet schenden.
Ook voor parlementariërs en bewindvoerders is de Grondwet taakstellend. Nog steeds ligt dit
non-meningsverschil ter tafel. De rechtspositionele kloof tussen de bepalingen van de
Grondwet enerzijds en de dagelijkse politieke werkelijkheid anderzijds wordt steeds groter.
11.4 het Commissariaat voor de Media
De Grondwet, art. 7 bepaalt:
1. Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te
openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
2. De wet stelt regels omtrent radio en televisie. Er is geen voorafgaand toezicht op de inhoud
van een radio- of televisieuitzending.
3. Voor het openbaren van gedachten of gevoelens door andere dan in de voorgaande leden
genoemde middelen heeft niemand voorafgaand verlof nodig wegens de inhoud daarvan,
behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. De wet kan het geven van vertoningen
toegankelijk voor personen jonger dan zestien jaar regelen ter bescherming van de goede
zeden.
4. De voorgaande leden zijn niet van toepassing op het maken van handelsreclame
22 ICJ Press Release, No. 2024/57, 19 July 2024
BLADZIJDE 19
Onder ‘de Nederlandse media’ versta ik geschreven kranten en tijdschriften en de NPO-
zendgemachtigde omroepen: hun radio- en televisiezenders. De zendgemachtigde omroepen
zijn gebonden aan de Mediawet 2008. Artikel 2.1.2 stelt belangrijke criteria. [Annex D] In
feite specificeert dit artikel het journalistieke principe van hoor-en-wederhoor. Daarom zijn
deze criteria ook relevant voor de geschreven media. De status van zendgemachtigde of
commercieel doet er niet toe.
Het Commissariaat voor de Media is aangesteld om op basis van de Mediawet waar nodig
handhavend op te treden. […]
Om de navolging van de Mediawet te controleren en waar nodig af te dwingen, beschikt het
Commissariaat over een breed palet aan toezichts- en handhavingsinstrumenten. […]
De collegevoorzitter is eindverantwoordelijk voor de aansturing van de organisatie.
In verband met het vraagstuk Israël luistert niet alleen de woordkeuze nauw, maar ook de
keuze van de kaders van het onderwerp. Daarvoor zijn vooral de volgende maatstaven van
belang:
ad b. op evenwichtige wijze een beeld van de samenleving geeft en de pluriformiteit van onder
de bevolking levende overtuigingen, opvattingen en interesses op maatschappelijk, cultureel
en levensbeschouwelijk gebied weerspiegelt;
en
ad d. onafhankelijk is van commerciële invloeden en, behoudens het bepaalde bij of krachtens
de wet, van overheidsinvloeden;
en natuurlijk ad e. voldoet aan hoge journalistieke en professionele kwaliteitseisen;
Dries van Agt en ik hebben langdurig discussie gevoerd met vier opeenvolgende voorzitters
van het Commissariaat voor de Media [CvdM]. 23 Steeds werd ons tegengeworpen:
voorafgaand toezicht is verboden. Telkens weer wierpen wij tegen dat geen sprake is van ex
ante toezicht, maar van ex post handhaving. De derde gesprekspartner, Renate Eringa-
Wensing, konden wij overtuigen van de noodzaak om art. 2.1.2 van de Mediawet te
handhaven. Zij liet een nog steeds onbekend onderzoek uitvoeren dat per medio augustus
2023 ter tafel zou komen. Haar opvolgster per 2022-09-15, mevr. Amma Asante, weigert tot
de dag van vandaag haar taak te doen.
Verschillende beroepen op politiek verantwoordelijke bewindspersonen, met name minister
Arie Slob en staatssecretaris Gunay Uslu, weigerden corrigerend op te treden.
Daarmee verwierven de NPO-zendgemachtigden de vrijbrief om dit cruciale aspect te
negeren. Zo hebben de mediale leugens zich als konijnen vermenigvuldigd.
Ter verdere onderbouwing verwijs ik
– ten eerste naar de Grondwet, de daarin gegarandeerde vrijheid van de pers, de
opgelegde grondwettelijke beperking ‘bij of behoudens de wet’ en naar art. 94;
– ten tweede vestig ik de aandacht op Annex A en B van deze aantekening;
– ten derde verwijs ik met de meeste nadruk naar het verwerpelijke journalistieke
gebruik om Hamas, Hezbollah, Libanon, Syrië en Iran niet te horen. Juist Israël
wordt door de media vaak en gedetailleerd bevraagd en belicht.
23 Mr. A.A.M. van Agt, drs. J.J. Wijenberg, het Commissariaat voor de Media, de Minister voor de media en
Israël, een uit het lood geslagen debat over scheefgegroeide informatievoorziening, 1 mei 2019 – 15 februari
2021, Nijmegen, Den Haag
BLADZIJDE 20
Bewoordingen als ‘terreuraanslag van Hamas’; ‘de Jemenitische rebellengroep Houghti’s’;
‘de terreurgroep Hezbollah’ en ‘de kernmacht Iran’ zijn vooringenomen kwalificaties die,
zonder de Mediawet 2008 in acht te nemen, over Nederland worden uitgestort. Ook wordt,
door een reeks van Nederlandse regeringen ondersteund, misleidende informatie van het
Israëlisch bewind 24 op de publieke opinie losgelaten.
Door nalatigheid in de handhaving speelt mevrouw Assante sinds 2023-10-07 een niet te
onderschatten rol in de desinformatie over het vraagstuk Israël in de meest brede zin. Zowel
de NPO-zendgemachtigden als de geschreven media dringen niet tot de essentie van het
probleem door.
Het legt het parlement de plicht op om de Grondwet scrupuleus te interpreteren en
toe te passen. Misschien moeten we de rechter maar vragen om de voorzitter te
laten gijzelen net zo lang tot zij eindelijk haar taak ter hand zal nemen.
Zoals alle andere media, zijn de geschreven media schatplichtig aan de Grondwet. Anders
gezegd: ook zij mogen profiteren van de vrijheid van meningsuiting en van het gedrukte
woord. Ook zij zijn wel gebonden aan de beperkingen die de Grondwet stelt:
……… behoudens bij of krachtens de wet ……
De media schenden niet alleen ‘de wet’, maar grootschalig de Grondwet, art. 94.
De kwaliteit van de berichtgeving over het vraagstuk Israël in geschreven media voldoet,
zoals ook van de NPO-zendgemachtigden, evenmin aan hoge journalistieke en professionele
kwaliteitseisen. Het is voor mij onmogelijk een goed dagelijks overzicht te verwerven.
Niettemin zijn de prestaties van wat vroeger kwaliteitskanten werd genoemd ver beneden de
maat van de beide Advisory Opinions van het Internationaal Gerechtshof. Zie de Grondwet,
art. 94. Daarom geef ik hierbij enige illustraties uit De Volkskrant en de NRC.
De Volkskrant
Mevrouw Elma Drayer is sinds februari 2015 een van de chroniqueurs van De Volkskrant.
Zekerheidshalve stelt De Volkskrant:
Over de auteur
Elma Drayer is schrijver en columnist van de Volkskrant. Columnisten hebben de
vrijheid hun mening te geven en hoeven zich niet te houden aan de journalistieke
regels voor objectiviteit.
Dat is een wettelijk juist en inhoudelijk begrijpelijk standpunt. Echter, wanneer het vraagstuk
Israël aan de orde komt, is ook mevrouw Drayer aan de Grondwet gebonden, en zeker bij dit
onderwerp is haar woordkeuze van groot belang.
De titel de kroniek van 2024-10-03 25 geeft al een verkeerd beeld: het gaat niet over Joden,
Israël is het probleem. De tekst bevat tal van directe leugens en onbewezen beweringen. De
openingspassage geeft al een treffend voorbeeld:
[…] dat Hamas besloot om honderden willekeurige Joden af te slachten, levend verbranden,
te verkrachten en te ontvoeren teneinde aandacht te vragen voor de Palestijnse Zaak. Dat
lukte. Hoe afgrondelijk Hamas’ genocidale wreedheden ook waren, de sympathie ging
allerminst uit naar de slachtoffers – niet in de wereld, niet in dit land. Binnen de kortste keren
gebeurde wat er altijd gebeurt als het om Joden gaat: zij kregen de schuld.
24 Het officiële Israëlische beleid is dat in het belang van Israël de waarheid geweld mag worden aangedaan. En
er wordt wat afgelogen. Alle verklaringen van de woordvoerder van de Israel Defense Forces, Schout bij Nacht
[Tat-Aluf] Daniel Hugari, the head of the IDF Spokesperson’s Unit, geen enkele uitgezonderd dienen steeds op
het feitelijke waarheidsgehalte en op de consistentie met het internationaal recht te worden getoetst.
25 Elma Drayer, Binnen de kortste keren gebeurde wat altijd gebeurt als het om Joden gaat: zij krijgen de
schuld., 2024-10-03, de Volkskrant
BLADZIJDE 21
Deze klinkklare onzin past in een reeks van aan de werkelijkheid losgezongen kronieken. Dat
deze journalistieke vervuiling wordt geaccepteerd getuigt van een aanzienlijke mate van
redactionele tolerantie.
Ik nodig de Volkskrant-redactie uit deze bijdrage te confronteren met het raster van Annex A
en B. Deze zijn de letterlijke weergave van juridische teksten van een hogere wettelijke kracht
dan het Nederlands recht.
Ik heb dat gedaan. Mijn conclusie is: een krant die volledig steunt op deze Grondwet behoort
een dergelijk schotschrift resoluut te weigeren.
De NRC
De NRC heeft een aantal wonderlijke trekjes gekregen die mij doen terugverlangen naar de
kwaliteitskrant van weleer.
In mijn beleving is de functie van Ombudsman 26 een vak met veel juridische raakvlakken.
Hoewel in een dienstbetrekking, dient de persoon onafhankelijk te zijn. Bij het goed
functioneren binnen de taakopdracht kunnen geen disciplinaire maatregelen worden getroffen,
noch ontslag.
Bij de NRC functioneert een ‘ombudsman’. Deze staat niet ten dienste van de NRC-
medewerkers, zoals mag worden verwacht. Deze ‘Ombudsman’ fungeert ter beantwoording
van commentaar van lezers, eerder een redactiefunctie dan die van Ombudsman. Bij toerbeurt
nemen redactieleden deze functie waar.
De voormalige NRC-‘Ombudsman’, Sjoerd de Jong, schrijft als lid van de redactie een
wekelijkse kroniek en artikelen over internationale vraagstukken. Zijn bijdragen gaan niet
verwonderlijk over het vraagstuk Israël. Enige van zijn recente publicaties 27 vragen om
aandacht.
Enige citaten:
ad a. Twee weken na de massamoord van Hamas 28 Nb. onderstreping door SdJ […]
Ook hier leidt de Israëlische overmacht tot de roep om ‘evenwicht’ in de berichtgeving, […]
Internationaal recht speelt daarin een sleutelrol, aangejaagd door onthutsende beelden van
bebloede Palestijnse kinderen, van wie het (ongeverifieerde) dodental dagelijks wordt
bijgehouden. […] het gemilitariseerde Gaza bevat honderden legitieme militaire doelwitten en
Hamas heeft lak aan oorlogsrecht. Dat ontslaat Israël niet van de plicht zich er wel aan te
houden. Gedwongen evacuatie van burgers kan legitiem zijn, maar onder voorwaarden
(zoals het recht op terugkeer). Nb. onderstreping door SdJ […] Daarmee zou Israël […]
ook jihadisten onthouden waar zij naar hunkeren: oplaaiende Israël-hat en wie weet een
regionaal conflict met als inzet het einde van de ‘zionistische entiteit’.
ad b. […] één moordpartij van Hamas op 7 oktober. […] Zulke gefantaseerde onmacht doet
er toe. […] Toch ziet Hamas zichzelf als vertegenwoordiger van een onverslaanbare
meerderheid die ooit zal afrekenen met de Joodse indringers. De ‘zionistische entiteit’ is het
gehate Fremdkorper. “”Jullie horen hier niet” […] de bloedorgie van Hamas.
ad d. […] Wat niet wil zeggen dat je op de barricade moet gaan staan naast Hamas-
goedpraters als Mohammed Khatib en zijn supporters, […]
26 Een ombudsman […] is een onpartijdige klachtbehandelaar(ster) die gevraagd en ongevraagd onderzoek
verricht naar de rechtmatigheid van gedragingen van overheden of van particuliere instellingen en bedrijven.
Bron: Wikipedia
27 Sjoerd de Jong, NRC redacteur:
a. Ook oorlogsrecht is een wapen geworden., 2023-10-25;
b. Overal pogroms – behalve dan die ene? 2024-08-15;
c. Hoe Israël de natie werd die ‘deugdzaam’wordt gehaat, 2024-10-07, gepubliceerd 2024-10-02;
d. Hoog tijd dat Schoof zich uitspreekt over Gaza, 2024-10-31
28 Zie noot 32, hieronder.
BLADZUDE 22
houden. Gedwongen evacuatie van burgers kan legitiem zijn, maar onder voorwaarden (zoals het recht op terugkeer). Nb. onderstreping door SdJ […] Daarmee zou Israël […] ook jihadisten onthouden waar zij naar hunkeren: oplaaiende Israël-hat en wie weet een regionaal conflict met als inzet het einde van de ‘zionistische entiteit’.
ad b. […] één moordpartij van Hamas op 7 oktober. […] Zulke gefantaseerde onmacht doet er toe. […] Toch ziet Hamas zichzelf als vertegenwoordiger van een onverslaanbare meerderheid die ooit zal afrekenen met de Joodse indringers. De ‘zionistische entiteit’ is het gehate Fremdkorper. “”Jullie horen hier niet” […] de bloedorgie van Hamas.
ad d. […] Wat niet wil zeggen dat je op de barricade moet gaan staan naast Hamas-goedpraters als Mohammed Khatib en zijn supporters, […]
ad c. In nieuwe boeken over Israël vieren twee bekende auteurs hun voorkeuren bot, en probeert één uit te leggen waarom Israël voor studenten het land is geworden dat je ‘deugdzaam, kunt haten’.
In plaats van met nog meer citaten in herhaling te vallen, plaats ik hier enige kanttekeningen bij een paar genoemde en niet genoemde auteurs.
Ilan Pappé is één van de Israëlische New Historians. Zij ontdekten, in tegenstelling tot de officiële positie van de overheid, uit vrijgegeven officiële bronnen dat alle toen bekende militaire confrontaties door Israël waren begonnen. Pappé werd dusdanig bedreigd en weggetreiterd, dat hij naar het Verenigd Koninkrijk is uitgeweken.
Het besproken boek acht de Jong ‘eerder cumulatief dan analytisch’. Graag zou ik vernemen op welke elementen van de Methoden en Technieken van het Sociaal Wetenschappelijk Onderzoek hij zich baseert. In zijn optiek zou cumulatief onderzoek niet ook analytisch kunnen zijn. Papé’s academische accreditaties in zowel Israël als het VK zijn indrukwekkend.
De Jong laat na te vermelden dat de BDS-beweging een succesvol Palestijns initiatief is dat door Israël wordt bestreden. Ik ben, zoals Pappé, overtuigd tegen het politiek zionisme en lid van de Nederlandse Boycot, Desinvestering en Sancties vestiging.
Tom Segev behoorde eveneens tot de New Historians. Ik ken hem van een 800 bladzijden dikke biografie van David ben-Gurion. De index omvat 28 bladzijden. Het lemma Arendt, Hannah ontbreekt. Dat van Einstein, Albert bestaat. Een verwijzing van zijn ingezonden stuk, samen met Hannah Arendt en 23 Joodse leiders in New York, in de New York Times van 1948-12-02, met de constatering dat Israël al fascistische tendensen vertoonde, ontbreekt.
Onder ad. d brengt De Jong Namibië ter sprake, helaas over vervlogen tijden. Meer gewicht zou zijn aandacht kunnen verwerven door de Zuid-Afrikaanse Apartheid te verbinden met de Apartheid van Namibië en de Israëlische Apartheid van Palestina. De Zuid-Afrikaanse John Dugard is emeritus hoogleraar internationaal recht in Leiden en Witwatersrand en ad hoc rechter bij het Internationaal Gerechtshof. Hij is veruit de beste specialist van het vraagstuk Apartheid. De heer De Jong raad ik aan twee titels van John te raadplegen. De laatste passage in het door al Jazeera gepubliceerde artikel luidt aldus:
29 Tom Segev, A State at any Cost, the life of David ben-Gurion, 2019, Apollo, translated by Haim Watzman
30 John Dugard, Confronting Apartheid, A personal history of South Africa, Namibia and Palestine, 2018, Jacana Media (Pry) LtdJohn Dugard, Why aren’t Europeans calling Israel an apartheid state? Israel’s apartheid is not that different from the one South Africa used to have, both in terms of policy and brutality, 17 April 2019, al Jazeera
BLADZIJDE 24
Alle beschuldigingen over ‘wandaden’ komen van Israël. Geen enkele bewering is bewezen. Verstandig is aan te nemen dat een minimaal aantal betreurenswaardige gedragingen door Hamas en/of medestanders is gepleegd. Er is geen sprake van dat ‘een groot aantal Israëli’s’ gegijzeld zou zijn. Het waren er minder dan 300.
De ‘ijzeren voorraad’ door Israël gegijzelde Palestijnen beliep decennialang ca. 4.000 mannen, vrouwen en kinderen. Dat aantal steeg ongeveer vijf jaar geleden tot ongeveer 6.000. Na 2023-10-07 bereikt het aantal wederrechtelijk onder erbarmelijke omstandigheden gevangen gehouden Palestijnen ruim 10.000 mensen.
Als er al sprake zou zijn van onveiligheid van Israël, is dat een koekje van eigen deeg. De onveiligheid van de staat Palestina, van Libanon en van Iran is vele malen groter en voor 98% door Israëls schuld. Hamas, Hezbollah en Iran werden op instructie van Netanyahu om slechts één reden op de EU-sanctielijst geplaatst: ‘Bibi’ heeft vijanden nodig om het decennialang gehersenspoelde Joodse segment onder de duim te houden.
Hierboven wordt onafhankelijk en zorgvuldig beargumenteerd dat deze vooringenomen passage het gehele Briefadvies op een verkeerde voet zet. De Grondwet, art. 94, stelt dat het internationaal recht boven het Nederlandse recht gaat. Waar beide Advisory Opinions van het Internationaal Gerechtshof geheel op bestaand internationaal recht zijn gebaseerd, behoren deze ook tot het geldend Nederlands recht. Dat wordt kristalhelder door de gebruikte bewoordingen door het Hof.
De essentie van beide AO’s, zoals geformuleerd door het ICJ, volstaat als het Nederlandse Israël Beleid. Dit Briefadvies komt voort uit onbegrip en is overbodig.
Jammer.
12 Nederland, de Trias Politica en het ICJ
Waar komt die merkwaardige hondentrouw aan een politiek-zionistisch, loepzuiver fascistisch bewind toch vandaan?
32
“Meer dan honderd lichamen waaronder onthoofde baby’s gevonden in Israëlische kibboets Be’eri”. Israël verhinderde dat onafhankelijk onderzoek kon worden uitgevoerd. Sterker nog, lichamen van omgekomen Joden werden door Israel verwijderd. Daarmee werden ook de bewijzen vernietigd.
De VN-organisatie OCHA publiceerde een recent onderzoek. [2024-10-22] Daaruit blijkt dat intussen 13.319 van de door Israël gedode kinderen zijn geïdentificeerd. Van hen zijn er 786 jonger dan 1 jaar. De doodsoorzaak van de baby’s is bekend: ziekte, uitdroging, ondervoeding, maar vooral Israëlisch geweld. Baby’s werden geplet onder instortende gebouwen, verbrand of in stukken gereten bij bombardementen.
Bron: The Rights Forum, Israël doodde 786 Palestijnse doden in Gaza, maar in Nederland blijft het stil. 2024-10-28. De laatste passage:
Waarom blijft ophef nu dan uit? In oktober 2023 maakten de verhalen over verminkte Israëlische baby’s deel uit van een propagandacampagne die de geesten rijp moesten maken voor Israëls genocidale geweld in Gaza. Doel van de campagne was het ontmenselijken van de Palestijnen, zodat niemand wakker zou liggen van hun dood. Zo’n campagne is er nu niet. En dan blijkt het lot van 786 Palestijnse baby’s onvoldoende om de aandacht te trekken, laat staan ophef te veroorzaken.
33
Oren Ziv, Tapijten, cosmetica, motoren: Israelische soldaten plunderen massaal huizen in Gaza, Soldaten beschrijven hoe in de Gaza-oorlog het stelen van Palestijnse eigendommen routine is geworden – met minimale tegenwerking van hun commandanten. Soemoed, NPK, jaargang 52, nummer 5, blz. 29-31
BLADZIJDE 25
Geopolitiek speelt terecht een belangrijke rol. Internationaal is Nederland kennelijk tevreden met het Amerikaanse overwicht in en met de Western European and Others Group [WEOG], een van de regionale samenwerkingsverbanden in het VN-Systeem.
De EU heeft na het instorten van de Sovjet Unie op basis van een verzonnen ‘vredes dividend’ onze militaire capaciteit in NAVO-kader uitbesteed aan de VS, een blunder die we nu gehaast proberen te herstellen.
Regionaal – dus in EU-verband – zijn de lidstaten verdeeld. Israël heeft weten te bereiken dat de Europese Unie Hamas, Hezbollah en Iran, in dit kader zonder een deugdelijke onderbouwing van de onderliggende argumentatie geheel ten onrechte, op de ‘terroristenlijst’ heeft geplaatst. In de rangorde van rechtskracht gaan de uitspraken van het ICJ uit boven het Europese en het Nederlands recht.
De toenemende invloed van het samenwerkingsverband BRICS is mede toe te schrijven aan het falend westerse Israël beleid. Bijgevolg kalft de politieke en morele standing van de VS in hoog tempo af – zie de verschuivingen in het stemgedrag in de AVVN. Hier en daar begint bij West-Europese leiders het besef te gloren dat we, ook gegeven naderend oostelijk onheil , onze eigen soldatenbroek moeten kunnen ophouden. [Hfdst. 3]
De Grondwet wordt in de praktijk genegeerd, deels om bovenstaande redenen. Ook is die trouw mede te verklaren uit het zowel religieuze als het sociale karakter van het in de twintigste eeuw emanciperende katholicisme, protestantisme, socialisme, communisme en zionisme.
Het tragische lot van de Joden in WO-II droeg ook bij aan de solidariteit met Israël. Het Israëlische regime heeft die positieve mentaliteit uitgebuit door ons op de mouw te spelden dat de jonge staat Israël aan alle kanten belaagd werd en wordt en onze steun verdient.
Een niet te onderschatten rol is weggelegd voor de Israel Lobby, vooruitgeschoven buitenposten van het politiek-zionistisch regime. De Nederlandse tak – de Israël Lobby – heeft, het lijden van de Joden in WO-II maximaal exploiterend, velen in Nederland doen geloven dat Israël het slachtoffer is. Tegelijk worden acties gevoerd, gericht op het monddood maken van het Palestijnse geluid en van dat van hun medestanders. Deze acties worden niet alleen door de Joodse Lobby uitgevoerd. Ook andere groeperingen en zelfs politieke partijen bezondigen zich aan aanslagen op hun grondwettelijke vrijheid van meningsuiting en die van vereniging en vergadering.
Eenmaal was ik zelf deel van een gerichte aanval ter voorkomen van een bijeenkomst van zo’n 3.000 vredelievende Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen in De Doelen in Rotterdam. De gemeentelijke driehoek van burgemeester, hoofdcommissaris van Politie en de hoofdofficier van Justitie negeerde deze aanslag op onze democratie. Deze was gelanceerd door een gemeenteraadsfractie met in dit verband een bepaald opmerkelijke naam: Leefbaar Rotterdam. Gedurende de meerdaagse bijeenkomst hoefde de Politie geen enkele keer op te treden.
Er is zonder meer sprake van een wijdverbreide, diepgewortelde, vaak gecoördineerde aanslag op de Grondwet. [Bijlage 4] Het vormt één van de bewijzen dat Nederland in een diepe constitutionele crisis verkeert. Hier is sprake van allerlei vormen van intimidatie en obstructie op aanwijzingen van een maffiabaas in Jeruzalem.
BLADZIJDE 26
Iedereen, en politici in het bijzonder, kost het moeite om ongelijk te erkennen. Dat is nog moeilijker in dramatische omstandigheden die om herbezinning schreeuwen.
Het is verbluffend te zien dat de talloze voorbeelden van extreme wandaden tegen de Grondwet nauwelijks deuken maken in de hondentrouw van mediale en politieke smaak- en spraakmakers.
Herbezinning op ons nationale Israël beleid is onontkoombaar. Daar lijkt het vooralsnog niet op. Maar het komt eraan.
Nu denk ik weer aan mijn Amsterdamse filosoof:
Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg óf te laat.
Niettegenstaande alle inspanningen van Gretta Duisenberg, Dries van Agt, talloze medestanders en van mij, zijn wij – met wat zich nu in de Levant afspeelt – ernstig te laat.
Waar het de Israël Lobby en de meelopers betreft, zij zijn misschien nog vroeg genoeg. Er zijn analyses uitgebracht die voorspellen dat de Israel Lobby een belangrijke kracht is in de waarschijnlijke ondergang van de staat Israël.
Misschien kunnen het CIDI, de VVD en de PVV nog iets nuttigs doen om die ondergang en die afgang te voorkomen.
12.1 het ICJ en de Tweede Kamer
De schaamteloze minachting voor de Grondwet en voor het internationaal recht in de Tweede Kamer is voor iedereen die het ziet al decennialang kristalhelder: welgeteld 5 (vijf) fracties met ongeveer 25 zetels (16%) die hun ambtseed serieus nemen zijn GL, SP, Denk, PvdD en Volt.
Wanneer het dossier Israël ter tafel ligt zijn alle overige fractieleden, een overgrote meerderheid, bereid hun ambtseed te schenden: PvdA, PVV, VVD, NSC, D66, BBB, CDA, FvD, SGP, CU, JA21.
Aan wie zouden deze parlementariërs en bewindspersonen verantwoording over het toetsen en toepassen van de Grondwet moeten afleggen? Op grond van art. 120 is dat ………… het parlement. Geen wonder dus dat deze politici, met ook persoonlijke belangen, zichzelf niet aan hun haren uit het politiek-zionistisch moeras zullen trekken. Deze politiek-ambachtelijke keurslagers willen hun eigen bedorven vlees niet afkeuren, noch zullen afkeuren.
Zoals het vetorecht in de VNVR als een molensteen om de nek van de Verenigde Naties hangt, vormt art. 120 een loodzware last op onze rechtsstaat.
Ons politieke stelsel zit langdurig in een ernstige constitutionele crisis. Deze komt pas door de gebeurtenissen in de Levant op tafel. Ons parlementair stelsel blijkt niet in staat om aan de grondwettelijke verplichtingen af tedwingen. Het systeem moet dus radicaal en urgent op de schop.
12.2 het ICJ en de regering
Tijdens de Algemene Beschouwingen [2024-09-18/19] in de Tweede Kamer werd een ernstig dieptepunt bereikt.
34
Jonathan Cook, Israel’s burning alive of Shaaban al-Dalou also incinerated the western-led global order. The old world is dying once again, but the US-Israel axis is wrong to suggest it is slaying monsters. It is the monster, 2024/10/21, first published by Middle East Eye
BLADZIJDE 27
De fractievoorzitter van BBB stelde de premier voor de aanwijzing uit te zenden dat alle overheidsgebouwen op 2024-10-07, een jaar na de uitbraak van Hamas, c.s. uit de grootste, illegale openlucht gevangenis ter wereld, de Israëlische vlag zouden hijsen. De heer Schoof knikte instemmend, maar voegde daar toch aan toe dat hij die aanwijzing niet zou geven.
Zonder een spoor van gêne sprak de Nederlandse minister-president de wereldgemeenschap, verzameld in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New York, toe. [2024-09-26] Voor zover delegaties de moeite hebben genomen om op dat moment aanwezig te zijn, gingen hun gedachten zeer waarschijnlijk uit naar de bedenkelijke reputatie die ons land inmiddels heeft weten te vestigen.
Tegen die achtergrond zijn de gevolgen al zichtbaar. Premier Schoof informeerde, aldus de NPO-radionieuwsdienst, de Iraanse autoriteiten dezer dagen dat zij geen aanvallen – waarschijnlijk met drones en raketten – op Israël mogen afvuren. Bovendien wilde hij dat Iran geen drones en raketten meer aan Rusland levert. Dit is een sterk staaltje van meten met twee maten – één voor Israël en een andere voor Iran – van het internationaal recht en dus een schending van de Grondwet, art. 94.
Het is een variant op een klassiek voorbeeld: “Nederland waarschuwt Iran voor de laatste maal.”
Die ontwikkeling werd voorspeld.
Mohammed Khatib – een toonbeeld van steun aan de honderdduizenden Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen die sinds 1967 wederrechtelijk door Israël gevangen werden en worden gehouden – werd de toegang tot Nederland, ‘het toonbeeld van rechtsstatelijkheid’, ontzegd. In de Tweede Kamer waren van de VVD Claire Martens, Bente Becker, Ingrid Michon en de onvermijdelijke Ulysse Ellian de aanjagers en vanzelfsprekend van de SGP: Diederik van Dijk en Chris Stoffer.
In deze regering spraken Marjolein Faber (PVV), David van Weel (VVD) en Eppo Bruins (NSC) zich tegen de komst van Khatib uit. De minister-president sprak over ‘een zorgvuldig besluit’. Geconfronteerd met de informatie dat Khatib in mei jl. in Nederland was geweest, vergat hij de continuïteit van het regeren: “Over mei ga ik niet. Toen had ik een andere functie.”
Niemand van de parlementariërs en niemand van de bewindspersonen trok zich er iets van aan dat zij hun ambtseed op de Grondwet schonden. Erger nog: hoogstwaarschijnlijk weten zij het niet eens. En dat is laakbaar.
Camil Driessen, 2024-10-29, Gewelddadig klinkt Khatib niet tijdens zijn speech op de campus, Hij mag het land niet in, maar maandag sprak ‘jodenhaatverspreider’ Khatib toch op de Radboud Universiteit: via een videoverbinding. de NRC
12.3 het ICJ en Amsterdam
Het Nederlands Dagblad – Hebt uw naaste lief en God boven alles – meldde op de herdenkingsdag, 2024-10-07, al de aanwezigheid van de ambtsedige premier Dick School, aangetreden met een anticonstitutioneel oogmerk, in de Amsterdamse RAS – synagoge. Hij heeft een grote delegatie politici uit Den Haag meegebracht, onder wie de op de Grondwet ambtsedige ministers Caspar Veldkamp, Marjolein Faber en Mona Keijzer. Ook verschillende ambtsedige fractievoorzitters zijn bij de herdenking aanwezig: Geert Wilders (PVV), Dilan
BLADZIJDE 28
B), Chris Stoffer (SGP) en Mirjam Bikker (CU).
Deze synagoge staat achter de illegale Israëlische bezetting van de soevereine staat Palestina. De aanwezigheid van politici in functie was een overduidelijke schending van de Grondwet, art. 94.
Ik breng de plicht van deze gezagsdragers, in goddeloze bedevaart naar die synagoge in deze hoofdstad, nogmaals in herinnering:
All States are under an obligation not to recognize as legal the situation […] and not to render aid or assistance in maintaining the situation created by […] the State of Israel […].
Met het bezoek aan deze synagoge schenden de politieke leiders hun ambtseed. Minister Veldkamp doet er nog een schepje bovenop: de staat Palestina moet er komen, maar nu ‘nog even niet’. Het ICJ roept hem tot de orde:
The State of Israel is under an obligation to bring to an end its unlawful presence in the Occupied Palestinian Territory as rapidly as possible;
Het ICJ heeft, naast de staat Nederland, ook Amsterdam en zelfs de burgemeester deze passage, nu ook deel van de Grondwet, opgelegd. Zij schendt openlijk haar eed op de Grondwet, art. 94. Zekerheidshalve herhaal ik maar: het bovenstaande citaat staat hoger in onze rechtsorde dan het Nederlandse recht. Mogelijk verkeert zij in de veronderstelling dat het Koninkrijk der Nederlanden staatsrechtelijk bestaat uit de democratische staten Aruba, Curaçao, Nederland, Sint Maarten de republikeinse staat Amsterdam.
Deze demonstratie had van burgemeester Halsema geen toestemming mogen ontvangen. De ‘christelijke zionisten’ zijn voorstanders van het illegale ‘Eretz- of Groot-Israël’. Zij verkopen, onder andere in en rond Nijkerk, openlijk producten uit het door Israël bezette gebied, de Westoever.
Het artikel van het Nederlands Dagblad meldde ook dat de demonstratie op de Dam werd gehouden door ‘christelijke zionisten’. De daar bijgaande foto toont een aanzienlijk aantal aanwezigen onder een vlag met Davidster van stadionachtige grootte.
De in hun rechten geschonden Palestijnen en hun medestanders werden wèl en weer zwaar in hun rechten geschonden toen zij hun protest uitten door vlaggen met de Davidster – een fascistisch symbool – weg te rukken van de antidemocraten. De politie had het politiek-zionistische symbool, de vlag met de Davidster, in beslag moeten nemen. Het tegendeel gebeurde. De Amsterdamse politie greep in, niet tegen de racisten op de Dam, maar tegen het recht respecterende burgers.
Het bovenstaande citaat is ook relevant voor het anti grondwettelijk, anti democratische standpunt van mevrouw Halsema, eveneens grondwettelijk ambtsedig, als zou kritiek op de staat Israël antisemitisch zijn. Ik stel voor dat de burgemeester Zijne Majesteit en de gehele Nederlandse gemeenschap bij de herdenking van 2025-05-04 op de Dam om 20.00 uur haar aanwezigheid niet nogmaals zal, noch wil aandoen.
Ik stel de gemeenteraad voor om vanuit de wethouders of de gemeenteraad bij die gelegenheid een plaatsvervanger, met hoofddoek en de Palestijnse sjaal, als vertegenwoordiger van multicultureel Amsterdam aan te wijzen.
BLADZIJDE 29
De gemeente Den Haag, van Vrede en Recht, mag hopen dat zij die uitnodiging zal aannemen.
12.4 het openbaar ministerie en politieke gevangenen
Naar mijn beste weten kent Nederland twee authentieke politieke gevangenen: Saleh A. en Amin abu Rashid. Dat is twee te veel.
12.4.1 Saleh A.
Hij is een derde generatie Palestijns vluchteling. Hij koelde zijn woede en frustraties tweemaal op HaCarmel, een Amsterdams niet zo koosjer restaurant. Hij sloeg in 2017 voor de eerste keer toe.
Zijn tweede aanval op dit restaurant vond in mei 2020 plaats. Hij werd veroordeeld tot gevangenisstraf met tbs-dwangverpleging. Zeer terecht vreest Saleh A. dat tbs als een levenslange straf blijkt te zijn. Dat is om alle redenen die zijn advocaat aanvoert meer dan begrijpelijk. Maar drie andere ontwikkelingen maken die kans nog groter:
– tenzij zijn behandelende psychiaters uitgebreide militaire frontlijn ervering hebben opgedaan, heeft men geen flauw benul welke ziekmakende factoren hebben meegespeeld die hem – ook in Ruttes o zo ’gaaf landje’ – werd en wordt aangedaan;
– tbs met dwangverpleging kent vaak geen einde;
– dat komt politiek goed uit: het kabinet-Schoof moet nog bewijzen dat het op de Nederlandse rechtsorde is gebaseerd. De eerste daden zijn niet bemoedigend.
De tragiek van Saleh A. is, dat hij zijn zeer terechte woede en frustratie op het verkeerde adres heeft losgelaten. Ook restaurants met een groezelige achtergrond en thematiek, maar zonder het overtreden van ons rechtsbestel, worden in Nederland nu eenmaal tegen agressies in bescherming genomen.
Zijn echte doelwitten zijn Israël en Nederland. De VN-Toelatingsvoorwaarden van Israël waren in 1947, 1948 en 1949 in de AVVN aan de orde.
| AVVN Resolutie 194 (1948) | Het Recht op Terugkeer.‘The General Assembly, […] Resolves that the refugees wishing to return to their homes and live at peace with their neighbours should be permitted to do so at the earliest practicable date, and that compensation should be paid for the property of those choosing not to return and for loss of or damage to property which, under principles of international law or in equity, should be made good by the Governments or authorities responsible; […]’ |
Het recht op terugkeer is al sinds 1948 een vast onderdeel van Israëls Toetredingsvoorwaarden.
Zesenzeventig (76) jaar later is er van die terugkeer niets terecht gekomen. Integendeel, het vraagstuk Israël loopt gierend uit de hand.
BLADZIJDE 30
Nederland heeft steeds voor deze resoluties, waaronder no. 194 (1948) gestemd. Ook Nederland is nalatig geweest, en nog steeds, om Israël te dwingen zijn verplichtingen na te komen. Is het verwonderlijk dat je gek wordt over dit onrecht en de uitzichtlooshei?.
Sahid A. heeft authentieke ziekmakende ervaringen opgedaan. Hij is bij uitstek een politieke gevangene. Wat een schande.
12.4.2 Amin abu Rashid
Onze vriendschap ontstond in Libanon in 2006. Voorbijgaand aan onze gedeelde geschiedenis, meld ik hierbij in het kort enige bekende achtergronden en wat Amin mij persoonlijk heeft meegedeeld.
Zoals hierboven uiteen werd gezet, is Hamas een volstrekt legitieme Palestijnse politieke partij. Deze wordt door het politiek-zionistische bewind ervaren als de enige capabele tegenstander van het illegale streven naar Eretz- of Groot-Israël. Daarom wordt de organisatie decennialang ondermijnd en de leiders vermoord, hetgeen wij elke dag in verhevigde mate kunnen waarnemen.
Op aanwijzingen van het Israëlische regime heeft de Europese Unie Hamas zonder enige bewijsvoering, noch feietnonderzoek, op de lijst van terroristische organisaties geplaatst. Dat betekent dat het ook in Nederland verboden is Hamas te steunen. Echter, geen van de twee Advisory Opinions van het ICJ rangschikken Hamas onder de schuldigen. Integendeel, het Hof beschouwt Israël als de dader en de staat Palestina en de Palestijnen als hun slachtoffers. De EU-regels zijn dus de jure door het internationaal recht ongeldig en irrelevant gemaakt.
Amin was, en is, een voortrekker en vertegenwoordiger van Palestijnen in Europa. Hij organiseerde voor het inzamelen van geld ten behoeve van Hamas. Traditioneel verzorgt Hamas ter plaatse onderwijs, gezondheidszorg en veiligheid. Uit persoonlijke ervaring en onderzoek kon ik vaststellen dat dit geld terecht komt waar het voor werd geschonken.
De ambassadeur van Israël in Den Haag heeft de Hoofdofficier van Justitie in Rotterdam gewezen op het EU-verbod en de activiteiten van Amin. De Hoofdofficier rekende het tot zijn plicht om Amin en zijn dochter te arresteren en om onderzoek te doen naar de financiële handel en wandel van beiden. Na een langdurige detentie werd de dochter van rechtsvervolging ontslagen. Amin werd in staat van beschuldiging gesteld en mocht het proces buiten de gevangenis afwachten.
Twee aspecten trekken de aandacht:
- de Israëlische ambassadeur heeft de belangen van twee andere soevereine staten – Palestina en ons Koninkrijk – en hun onderdanen schade toegebracht;
- de Hoofdofficier heeft zich begrijpelijk niet gerealiseerd, dat hij op basis van de Grondwet, art. 120, niet bevoegd is. Ten rechte is het Parlement bevoegd;
- ook wordt kennelijk niet herkend dat het internationaal recht een hogere rechtskracht heeft dan het Europese en het Nederlandse recht. Amin’s activiteiten waren en zijn volstrekt legaal.
Opinions van het Internationaal Gerechtshof over dwingend recht. Dit
beleid is onderverdeeld in drie delen: de verplichtingen van Israël, de aanwijzingen voor het
BLADZIJDE 31
gehele VN-systeem en aan het Koninkrijk der Nederlanden opgelegde verplichtingen.
[Annex C]
14 la laïcité
Dit begrip neemt een centrale positie in binnen de Franse rechtsorde. Het houdt de strikte
scheiding van kerk-en-staat in. Dries van Agt, in hart en nieren voorstander van de
christendemocratie, moest even slikken toen ik hem in een ontwerptekst la Laïcité ter
beoordeling voorlegde. Na enig nadenken ging hij er – eigenlijk noodgedwongen – mee
akkoord. Uit tal van formuleringen in de Grondwet, waarover de grenzen van onze
grondrechten en de artikelen 90 en 94 worden bepaald, mag worden afgeleid dat ons
staatsbestel deze scheiding vereist.
Leden van de Staten-Generaal en bewindspersonen die zich associëren met de Israël Lobby
diskwalificeren zich voor openbare functies.
Kunnen de drie christelijke Tweede Kamerfracties, en nu het Nieuw Sociaal Contract [NSC],
hun trouw aan de Grondwet waarmaken? De CU en de SGP dragen steevast bij aan de
ondermijning van onze kernwaarden en -normen. Dat komt tot uiting in hun stemgedrag over
het vraagstuk Israël. In hun presentaties en stemgedrag blijkt dat niet de Grondwet (art. 90 en
94) het laatste woord heeft, maar de Bijbel. Vaak voegt het CDA zich daarbij.
Leidinggevende leden van deze partij en de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken
geven, zo bleek mij uit persoonlijke waarnemingen, nog geen blijk van een begin aan kennis
over de zowel de grondwettelijke als de internationaal rechtelijke aard van het Midden-Oosten
vraagstuk. De positie van coalitiepartner NSC is nog niet uitgekristalliseerd. Onduidelijk is of
deze partij hun Israël beleid in overeenstemming met de Grondwet zal brengen, en daarmee
met het voor iedereen geldend internationaal recht.
Niet alleen in het kader van het noodzakelijke politieke opschoningsproces van het
Nederlandse Israël-beleid dient de vraag gesteld, bediscussieerd en beantwoord te worden of
la laïcité, de scheiding tussen kerk en staat, strikt moet worden gehandhaafd. Het kan een
radicale herschikking van ons parlementair bestel betekenen.
Nederland is zowel meer seculier geworden als een mooi geschakeerd land met tientallen
geloven. Het is onverstandig om een proces van gelovig armpje duwen in stand te houden
over de vraag welk geloof over het hoogste waarheidsgehalte beschikt. Dat komt op mij over
als de hel op aarde.
De leden van deze fracties leggen als parlementsleden en bewindspersonen de ambtseed op de
Grondwet af. Op dat moment zijn zij er zich van bewust, althans behoren zich er van bewust
te zijn, dat zij het internationaal recht, van toepassing op Israël, zullen afwijzen en dus bij
voorbaat hun ambtseed schenden.
Dat is niet alleen in formele zin onaanvaardbaar. Zij dragenop onaanvaardbare wijze bij aan
het ondergraven van ons staatsbestel.
De christelijke partijen dienen een duidelijke keus te maken. Kiezen zij ondubbelzinnig voor
het primaat van het internationaal recht, dan kwalificeren zij zich voor democratische
participatie. Houden zij echter vast aan hun geloofsovertuigingen boven het internationaal
recht, dan treedt de Grondwet in werking: je mag geloven wat je wilt, maar “[…] behoudens
ieders verantwoordelijkheid volgens de wet”. In dat geval horen zij niet thuis in ons
staatsbestel.
BLADZIJDE 32
Volksvertegenwoordigers en bewindspersonen die langere tijd in Israël verbleven, zijn veelal
blind geworden voor de Israëlische realiteit.
Zonder enige uitzondering hebben deze volksvertegenwoordigers en bewindspersonen hun
ambtseed op de Grondwet, art. 94 geschonden. Zie Annex A en B.
15 een Israël Tribunaal
Ik kan niet voorbijgaan aan een voorspelling: Israëlische verdachten van ernstige misdrijven
en mogelijk ook hun belangrijkste medestanders zullen voor de wereldgemeenschap ter
verantwoording worden geroepen. Dat kan bij het Internationaal Strafhof [ICC] in Den Haag
plaatsvinden of in een speciaal ‘Israël Tribunaal’.
Het is niet waarschijnlijk dat voor de zogenaamde “Stad van Vrede en Recht” zal worden
gekozen. In dit giftige Nederlandse politieke klimaat zou zo de waarde en de waardigheid van
het internationaal recht geweld worden aangedaan. Het zou ook een merkwaardige indruk
geven wanneer verdachte Nederlandse politici zich in de zetel van ons parlement en onze
regering zouden moeten verantwoorden.
De plaats van het Israël Tribunaal ligt wat mij betreft voor de hand: de nu nog bezette
hoofdstad van de inmiddels door het Koninkrijk erkende staat Palestina, Oost-Jeruzalem.
Nergens wordt in verband met het vraagstuk Israël het internationaal recht zo genegeerd, zo
geschoffeerd als in de westerse wereld. Wij kunnen ons nog wel even wentelen in het warme
bad van de politieke en mediale waan van de dag. Misschien winnen wij, in het spoor van de
VS, de dishonest brooker, met Israël de veldslag. De internationaalrechtelijke, de morele
oorlog is al verloren, het mondiale politieke machtsspel hoogstwaarschijnlijk ook.
Uiteindelijk blijken de Grondwet, art. 94 en het internationaal recht onaantastbaar te zijn, het
staat recht overeind en dat zal zo blijven. Het is de hoogste tijd dat onze morele,
grondwettelijke en juridische principes in ere worden hersteld.
16 de staat Palestina na 2023-10-07
De regering van de staat Palestina zou kunnen besluiten dat de Gazastrook – zoals Auschwitz
voor de Joden – onaanraakbare geheiligde grond is. Het ICJ stelt:
– The State of Israel is under an obligation to bring to an end its unlawful presence
in the Occupied Palestinian Territory as rapidly as possible;
– The State of Israel has the obligation to make reparation for the damage caused
to all the natural or legal persons concerned in the Occupied Palestinian
Territory.
In alle eerbied voor het onzegbare leed dat Israël, zonder noemenswaardige weerstand van
Nederland, de Palestijnen en hun staat heeft berokkend, geef ik de Palestijnse autoriteiten het
volgende in overweging.
BLADZIJDE 33
De Gazastrook is, met steun van de VS, door Israël doelbewust veranderd in een immense,
onbewoonbare ruïne. Herbouw zou minstens tachtig jaren vergen, en met de te verwachten
obstructie van Israël, nog veel langer.
Palestina zal de gehele Gazastrook bestemmen als erebegraafplaats en als gewijde grond,
in status overeenkomend met de vernietigingskampen voor Joden in de Duitse naziperiode.
Onder auspiciën van de Verenigde Naties sluit de Staat Israël met de Staat Palestina, op
basis van het dwingend internationaal recht, een permanente overeenkomst. Deze omvat
tenminste de overdracht van een geografisch, demografisch, economisch en infrastructureel
een aan de Gazastrook overeenkomstige kuststrook aan de Middellandse Zee, inclusief een
ruime aansluiting met de Westoever, Oost-Jeruzalem en Libanon.
Mochten de Palestijnse autoriteiten tot een compensatie langs soortgelijke lijnen besluiten, zal
het Koninkrijk der Nederlanden, de Grondwet, art. 94 indachtig, dit in welwillende
overweging dienen te nemen.
BLADZIJDE 34
B i j l a g e 1
d a s H e r r e n v o l k
das Herrenvolk
Goyim [niet-Joden] waren geboren om ons te dienen. Zonder dat hebben zij geen plaats in de wereld;
slechts om het Volk van Israël te dienen. Waarom zijn gentiles [ongelovigen] nodig? Zij zullen
werken, zij zullen ploegen, zij zullen oogsten. Wij zullen als een effendi [lid van de elite in het
Midden-Oosten] zitten en eten. Met ongelovigen zal het zijn als met iedereen: zij moeten sterven,
maar God zal hen een lang leven geven. Waarom? Stel je voor dat iemands ezel zou sterven, dan
zouden zij hun geld verliezen. Dit is zijn dienaar. Daarom krijgt hij een lang leven, om goed te werken
voor deze Jood.
Rabbijn Ovadia Yosef, leider van Israël’s Shas partij en de Sephardische hoofdrabbijn. 18 Oktober 2010
Nu iedereen weet wat zij ons aangedaan hebben, kunnen wij alles doen en niemand heeft het recht ons
te bekritiseren en ons vertellen wat wij moeten doen.
Golda Meir, na de zogenaamde ‘rechtszaak’ tegen Adolf Eichmann
Lebensraum
Hoe kunnen wij de bezette gebieden teruggeven? Er is niemand om deze aan terug te geven. Zoiets als de
Palestijnen zijn er niet, zij bestonden nooit.
Golda Meir, 1969 Naar ik hoop zal je nooit
de kwelling ervaren dat jouw land wordt gestolen. Ik hoop dat je nooit de pijn zult voelen om in gevangenschap
onder een bezetting te leven. Ik hoop dat je nooit van de vernietiging van jouw huis of de moord op jouw
geliefden getuige zult zijn. Ik hoop dat jij nooit verraden zult worden door jouw “vrienden”.
Haneen Ashrawi, 2020
Palästinensern, Untermenschen
Om Galilea te ontdoen van haar Arabische bevolking moeten wij terreur, moorden, intimidatie, in
beslag nemen van land en het afsnijden van alle sociale diensten inzetten.
Israel Koenig, 1979
De Palestiinen zijn op twee benen lopende beesten.
Menachim Begin, 1982
Wij moeten alle Palestijnen doden tenzij zij zich erbij neerleggen om hier als slaven te leven.
Chairman Heilbrun, Tel Aviv, 1983
Ausradieren; auslöschen; erledigen; ausrotten; vertilgeren; entvölkern
uitroeien; uitwissen; te gronde richten; verdelgen; uitroeien; ontvolken
De Palestijnen zullen als sprinkhanen worden doodgedrukt ……. hoofden gesmeten tegen de
rotsblokken en muren.
Yitzhak Shamir, 1988
Als 2.5 miljoen [Palestijnen] in het afgesloten Gaza leven […] zullen die mensen met de hulp van een
krankzinnige, fundamentalistische Islam zelfs grotere beesten worden dan zij nu zijn. […]. Dus, als
BLADZIJDE 35
wij willen overleven moeten wij doden en doden en doden. Alle dagen, elke dag. Als wij niet doden
zullen wij ophouden te bestaan. Het enige dat mij bezighoudt is hoe er voor te zorgen dat de [Joodse]
jongens en mannen die het doden zullen uitvoeren normale menselijke wezens kunnen zijn.
Prof. Arnon Sofer, 2004
B i j l a g e 2
B R I C S
Will the Brics inherit the earth? America can't stop multipolarity.
Thomas Fazi
October 22, 2024
A momentous global shift is currently underway. One which finds expression today in the
Russian city of Kazan where the Brics bloc is holding an international summit hosted by the
supposed global pariah Vladimir Putin.
Since the onset of the conflict in Ukraine, the West has sought to isolate Russia through
sanctions and diplomatic pressure. And yet Kazan will be welcoming heads of state or high-
ranking officials from 32 countries, including the bloc’s four new entrants — Egypt, Ethiopia,
Iran and the United Arab Emirates — as well as numerous other countries interested in
membership, including Turkey, the first ever Nato country to consider joining. The UN
Secretary-General Antonio Guterres will also be present.
The event testifies to the growing influence of the Global South — or the Global Majority, as
the Russians call it — and its search for an alternative to the US-led system. Some 40 nations
are reportedly on the waiting list to join, with Saudi Arabia and Indonesia expressing serious
interest, further illustrating the growing attractiveness of this “non-Western club”.
Membership is seductive to those nations seeking alternatives to Western-dominated
economic and financial structures which are often accused of jeopardising the economic
development, social stability and national sovereignty of weaker countries.
It’s particularly telling of the West’s tone-deaf approach to the rest of the world that, to the
former’s surprise, so many countries expressed an interest in joining the Brics after the
outbreak of the Russia-Ukraine war. Ironically, the West’s sanctions regime — and especially
the freezing of $300 billion of Russia’s foreign-exchange reserves, an unprecedent act of
economic warfare — is what motivated many countries to look for alternatives to the dollar-
denominated Western financial infrastructure.
“Now Russia has set the bloc a new strategic goal: de-dollarisation.”
The expansion of the Brics, coupled with the growing interest from the Global South,
underscores the geopolitical power shift underway — from the West to Rest. Indeed, the Brics
bloc already wields considerable economic clout. The group’s combined GDP, when adjusted
for purchasing power parity (PPP), accounts for 35.6% of the global economy, surpassing the
BLADZIJDE 36
G7’s share of just over 30%. In terms of population, the disparity is even more striking: Brics
nations are home to 45% of the world’s population, while the G7 accounts for less than 10%.
With India, China, and Russia’s GDP expected to grow by approximately 4% this year,
compared with 2% for Western economies, and with more countries set to join, the Brics have
the wind of history in their sails. No wonder this summit is being described as a “Bretton
Woods for the Global South”.
Nonetheless, Western countries have often dismissed the institutional relevance of the Brics,
pointing out that the bloc is little more than a loose association of countries with often
diverging economic and geopolitical interests. Furthermore, it has failed to offer a concrete
alternative to the Western systems. While it is true that the Brics have privileged economic
and infrastructural mutual cooperation, and the wider concept of “connectivity”, over
formalised governance structure, this might be about to change.
Russia has played a driving role in the Brics’ evolution, instrumental in the initial formation
of the group, the hosting of its first summit, the admission of South Africa, and the
subsequent push for expansion. Positioned as a mediator between China and India, Russia has
managed to maintain a key role within the organisation, making it a vital player in any
institutional leap forward.
Now Russia has set the bloc a new strategic goal: de-dollarisation. The sanctions against
Russia and the freezing of its assets by Western powers have underscored the need for
financial independence, making the de-dollarisation agenda not just aspirational but a
necessity — not just for Russia but for other countries as well. The main response so far from
the rest of the Brics has been to increasingly settle their international trade in national
currencies rather than the dollar, with remarkable outcomes: the volume of trade settled in the
currencies of member nations has already surpassed that of dollar-based transactions.
But aside from the creation of the New Development Bank (NDB), which operates as an
alternative to Western financial institutions like the IMF and World Bank, little has been done
so far in terms of creating a valid alternative to the Western international financial-monetary
infrastructure — a new Bretton Woods, so to speak. Could Kazan mark the beginning of a
new era in this respect? So far details have been sparse, but in recent months speculation has
been rife about the Brics’ plan to launch, possibly during the summit, a full-blown new global
monetary ecosystem.
This would include a much-touted “Brics currency” — a unit of account used to settle
international transactions and manage balance-of-payment problems, not to be confused with
an actual supranational currency à la euro — as well as a groundbreaking blockchain-based
international payment system aimed at providing an alternative to existing global financial
systems, such as Swift, and the dollar-based financial infrastructure. The system would use
blockchain technology to enable secure, transparent and immutable payment transactions
across Brics member countries. Blockchain’s decentralised nature would eliminate the need
for a central intermediary, making cross-border payments more efficient and less susceptible
to censorship or interference from external entities.
The proposed payment system would not only support the de-dollarisation agenda but also
provide a much-needed financial safety net for countries facing Western sanctions. If
successful, this initiative could become the cornerstone of a new, decentralised global
financial order that relies on digital technologies to challenge the dominance of the dollar. As
Oleg Barabanov, programme director of the Valdai Discussion Club, a Moscow-based think
BLADZIJDE 37
tank, explains, this “could be the first step towards truly strengthening de-dollarisation within
the Brics and broader non-Western world”. At the same time, countries “will retain full
sovereign control over the traditional currencies of the Brics countries”.
Of course, this programme presents political as well as technical challenges. It’s important to
note that not all the member states are on the same page on this issue. While Russia and China
(also) want to use the Brics as a means to challenge the global dominance of the US — hence
Russia’s insistence on the need for the new payment system to be completely decoupled from
the dollar — not all members agree with this adversarial approach. Countries such as India,
Saudi Arabia or Turkey are arguably more interested in rearranging the seats around the
global table rather than building a new dining room altogether. But at a time of growing
power bloc rivalry — and as the West leans more and more towards an “either you’re with us
or against us” zero-sum mentality — how long will they be able to keep a foot in both shoes?
The 2024 Brics summit in Kazan couldn’t come at a more pivotal time for global geopolitics
and economics. With significant economic and demographic weight, the Brics have the
potential to reshape global governance, especially if they succeed in creating an alternative
global financial architecture. Challenges remain, as noted, particularly in terms of managing
the group’s non-hierarchical structure and accommodating the various positions of existing
and aspiring members, but the Kazan summit may very well lay the groundwork for a new era
in global economic relations.
How should the West react to these momentous changes? Given there’s little it can do to stop
the ineluctable shift towards multipolarity, threatening countries that move away from the
dollar, as Trump recently did, will only achieve the opposite effect; indeed, Western
countries, especially in Europe, are already paying a high price for the West-Rest decoupling.
They could choose, instead, to engage with the rest of the world on an equal footing, in the
knowledge that a smaller share of global GDP doesn’t necessarily mean a lower standard of
living — a lesson the Americans could learn from many European countries.
But the current geopolitical confrontation is about much more than just economics. It’s about
the end of five centuries of Western global dominance. And if history is anything to go by, we
know that established powers rarely, if ever, accommodate the rise of other powers. No
wonder, then, that the current global clashes are increasingly framed in civilisational terms.
As Russia, Iran and China gather in Kazan to posit their new world order, it is quite possible
that rather than auguring a new era, the meeting will be remembered as just another step on
the road to conflagration — something which, arguably, is already playing out on the
European eastern front as much as across the Middle East.
Thomas Fazi is an UnHerd columnist and translator. His latest book is The Covid Consensus,
co-authored with Toby Green.
BLADZIJDE 38
W a t b e t e k e n t n a a r d e f i l i s t i j n e n
en
w a a r k o m t d e z e u i t d r u k k i n g v a n d a a n ?
Naar de filistijnen betekent ‘kapot, naar de knoppen’, ‘bedorven’. Een zin als ‘Mijn jas
is naar de filistijnen’ betekent dus dat de jas kapot is of dat er bijvoorbeeld een vlek
op zit die er niet meer uit zal gaan. Iets kan naar de filistijnen zijn, maar ook naar de
filistijnen gaan of geholpen worden.
Deze uitdrukking gaat terug op de Bijbel: in verschillende bijbelboeken wordt de strijd
tussen de Filistijnen en de Israëlieten beschreven. De Filistijnen waren een volk dat
zich zo’n duizend jaar voor Christus langs de kust van Palestina had gevestigd (in de
buurt van Gaza). De beschrijvingen van de strijd tussen Filistijnen en Israëlieten in de
bijbelverhalen hebben de Filistijnen een slechte naam bezorgd: ze worden
afgeschilderd als een barbaars en moordzuchtig volk. Wie in handen van de
Filistijnen viel, was ten dode opgeschreven.
Filistijnen heeft zich daardoor langzaam maar zeker ontwikkeld tot een soort
scheldwoord met de betekenis ‘vernielers’, ‘verachtelijke, moordzuchtige mensen’.
Van daaruit ontstond de uitdrukking naar de filistijnen voor iets wat kapotgemaakt of
voorgoed bedorven werd.
De hoofdletter F is overigens vervallen in de uitdrukking omdat er niet direct wordt
verwezen naar het volk, zoals in ‘David vluchtte naar de Filistijnen’ (hij ging naar het
volk toe).
Bron: Onze Taal
BLADZIJDE 39
B I j l a g e 4
D e M o n d G e s n o e r d
d e o n d e r m i j n i n g
van
p r o – P a l e s t i j n s a c t i v i s m e i n N e d e r l a n d
Contents
I. Inleiding en samenvatting
II. Methodologie
III. De ondermijning van pro-Palestijns activisme in Nederland
1. Actoren
a. Primaire actoren: pro-Israël-groepen
b. Faciliterende actoren
2. De vijandige context voor pro-Palestijns activisme
a. De omstreden IHRA-werkdefinitie van antisemitisme in Nederland
b. Anti-BDS moties
3. Aanvallen op pro-Palestijns activisme: tactieken en incidenten, 2015 – 2020
4. De doelwitten en negatieve effecten van de incidenten
IV. Conclusie en aanbevelingen
Bijlage 1: Casussen ter illustratie
Bijlage 2: Formulier voor het melden van een incident
Eindnoten
DE ONDERM�NING VAN PRO-PALESTijNS ACTIVISME IN NEDERLAND
BLADZIJDE 40
III. Chilling Palestinian Rights Advocacy in the Netherlands 35
Main Findings
1. Actors
The incidents of suppression of advocacy for Palestinian human rights documented by the ELSC and
discussed in this Report were carried out in the Netherlands between 2015 and 2020 by a variety of
Dutch actors. Although not necessarily established or explicitly mandated for this purpose, all of
them amplify the disinformation campaign of Israel’s far-right governments and initiate, lead or
enable actions to smear, censor, criminalise or otherwise burden advocacy for Palestinian rights.
Concerned about the increasing international criticism of its gross violations of Palestinians' human
rights and international law, and about the growth of the Palestinian civil society-led Boycott,
Divestment and Sanctions (BDS) Movement in Europe and elsewhere, the Israeli government
mandated in 2015 the Ministry of Strategic Affairs (MSA) to lead its global fight against BDS, which it
defined as “the campaign to delegitimise the very existence of the state.”
During an anti-BDS conference organised in Jerusalem by the Israeli daily Yedioth
Ahronoth in 2016, then Minister of Strategic Affairs Gilad Erdan and Minister of
Intelligence Yisrael Katz called for the “targeted civil eliminations of BDS leaders” with
the help of Israeli intelligence.
The investigative documentary series by Al Jazeera, “The Lobby USA” and “The Lobby UK” clearly
shows that the MSA, which is mostly composed of former Israeli intelligence agents and soldiers,
crosses red lines by infiltrating the space of foreign states, organisations and individuals:
.
Since 2018, moreover, the MSA has repeatedly accused the European Union (EU) of funding
terrorism against Israel by means of two reports, “The Money Trail” and “Terrorists in Suits”, which
associate EU-funded Palestinian and European NGOs with proscribed Palestinian organisations. The
two MSA reports are based on information compiled by the NGO Monitor, an Israeli institution that
has been described by the Policy Working Group – an association of Israeli ex-diplomats and
academics – as a politically motivated organisation with close ties to the Israeli government,
promoting their unlawful policies, and shielding them from international criticism. Dutch Foreign
Affairs ministers also expressed reservations about the NGO Monitor’s allegations (see more in
section 2). Former EU Foreign Affairs chief Federica Mogherini firmly rejected the MSA’s “vague and
unsubstantiated” allegations, accusing the Israeli Ministry of disinformation because, “it mixes
terrorism with the boycott issue and creates unacceptable confusion in the public eye regarding these
two distinct phenomena.”
1 a.
35 De tekst is kennelijk in de Engelse taal beschreven en daarna door een kennelijke robot vertaald naar het
Nederlands. De talrijke fouten zouden afleiden van de inhoud.
BLADZIJDE 41
Israel-Advocacy Groups
Primary Actors
In the Netherlands, disinformation that is consistent with the unverified and politicallymotivated
messages circulated by the Israeli MSA and its supporters, such as the NGO Monitor, has frequently
been amplified and facilitated by Dutch organisations. Moreover, incidents of suppression have been
initiated by a few Dutch organisations and groups working in coordination with and/or staunchly
supportive of the anti-Palestinian policies and practices of the Israeli government. These politically
motivated entities, referred to as “Israel advocacy groups” in this Report, include public relations,
lobby and lawfare groups. They mobilise chains of support among their respective communal,
cultural and political environments and represent the group of primary actors.
Prominent among them is CIDI, the Centrum voor Informatie en Documentatie Israel (Center for
Information and Documentation Israel) founded in 1974. It is presenting its mission as strengthening
the ties between the Netherlands, the EU and Israel, stimulating the Israeli-Palestinian peace process
based on the two-state solution, and fighting antisemitism. Nevertheless, based on the incidents of
suppression reported to the ELSC. we concluded that CIDI has been at the forefront of attempts to
silence advocacy for Palestinian rights and Israel’s accountability to inter-national humanitarian and
human rights law. The organisation or members of its staff were involved in 46 of the 76 incidents
reported to the ELSC.
Moreover, according to the Dutch NGO, The Rights Forum, CIDI, which presents itself as a watchdog
of antisemitism in the Netherlands, has developed close ties with farright and Christian parties,
sharing the same intentions to shield Israel from criticism and political and economic pressure.
Other incidents reported to the ELSC were led by Likoed Nederland (Likud Netherlands), a
representation of the right-wing Israeli political party registered in the Netherlands as an association
working to “achieve the goals of Zionism”. Among others, Likoed initiated campaigns against book
publishers ThiemeMeulenhoff and Noordhoff in 2015 and 2019 respectively, each time alleging that
certain Dutch schoolbooks would be “antisemitic”, contain “historical falsification” and “read like
Palestinian propaganda”.
Many reports of anti-Palestinian incidents also involved the following organisations: Evangelical
Christian association Christenen voor Israël, which is the Dutch branch of Christians for Israel
International promoting Christian Zionism; Jewish Dutch organisations and groups, in particular the
CJO (Centraal Joods Overleg/Central Jewish Consultation), an association that includes CIDI among its
members, and the small Federatief Joods Nederland professing orthodox religious Judaism.
Sometimes, incidents also involved explicit Israel-advocacy groups, foremost StandWithUs
Nederland, a Dutch charity part of a private, US-based global initiative, and Dutch Support for Israel.
In June 2020, Christenen voor Israël called upon their followers to message the Council of Churches
and its members, leading to a flood of hostile emails and comments on social media platforms at the
Council for its solid announced Israeli plans to formally annex large swaths of the occupied West
Bank. An official of the Council spoke of “insulting, resentful and even threatening” messages.
BLADZIJDE 42
1.b.
Enabling Actors
Media Outlets, Political Parties
Dutch media outlets and political parties have played a key role not as initiators but rather as
enablers of the anti-Palestinian campaigns of Israel-advocacy groups, primarily by hosting and
amplifying – voluntarily and/or without appropriate fact-checking – the allegations brought by the
primary actors.
Media Outlets
Dutch right-wing media outlets, in particular, have played a significant role as enablers. Among them
are the widely-read daily De Telegraaf and the weekly Elsevier Weekblad; online media like
GeenStijl, De Dagelkse Standaard, ThePostOnline and OpinieZ; as well as media that primarily
address Jewish readers, like the NIW (Nieuw Israëlietisch Weekblad/New Israelite Weekly), Joods.nl
and Jonet. These media outlets often echo each other’s allegations, propagating a hostile
environment for fact-based, accurate information about Israel and the Palestinian people.
Of these De Telegraaf is considered by many as the most influential. The daily has the highest print
circulation of newspapers in the Netherlands, and its website is among the topfive media in the
online market. Over the years, De Telegraaf has published news and background stories that initiated
from groups like CIDI, often based on information provided by the Israeli NGO Monitor. In 2020, for
instance, De Telegraaf reported a story accusing two Palestinian NGOs, and the Dutch government
for its funding of the latter. The story falsely, and without any evidence whatsoever, framed the
government as “financing terror”. In December 2018, for example, the NIW accused the Part van de
Arbeid (Dutch Labour Party; PvdA) of being “institutionally anti-semitic” for not adopting the IHRA
Working Definition of Antisemitism (IHRA-WDA). Once the party adopted the definition in February
2019, the NIW changed its tone, rewarding PvdA leader Lodewk Asscher with a friendly interview.
But when the PvdA constituency adopted a motion a year later rejecting the IHRA Working
Definition’s equation of political criticism of Israel with antisemitism, the NIW came back with false
allegations accusing the party again of “Jewhatred”, claiming that its members “love dead Jews”
while “the living may be pushed into the sea”.
Dutch right-wing media outlets also frequently echo biased articles of Israeli media and journalists,
such as Cnaan Liphshiz, a former CIDI employee working as editor with the New York-based Jewish
BLADZIJDE 43
Telegraphic Agency (JTA), whose articles are also regularly republished by mainstream Israeli media
outlets. Examples are the echoing in Dutch media of Liphshiz’s articles supporting the smear
campaign against former Dutch Prime Minister Dries van Agt, as well as CIDI’s campaigns against
former Minister Sigrid Kaag and a kite festival in Vlissingen, which are presented as Case Studies in
Appendix 1 of this Report.
Of even greater concern, however, is that more professional Dutch media outlets have also
replicated allegations of Israel-advocacy groups without the necessary scrutiny of the facts. Articles
published in August 2020 in the Het Parool and De Stentor, for example, accused the Dutch
government of funding terrorism against Israel by mirroring the allegations of the NGO Monitor, CIDI
and other Israel-advocacy groups.
Political Parties
Political parties that actively promote the agenda of the Israeli government and aligned advocacy
groups, such as the NGO Monitor, CIDI and Christenen voor Israël, are found on the extreme-right of
the political spectrum in the Netherlands that is represented by the PVV (Partij voor de
Vrijheid/Party for Freedom) and the FvD (Forum voor Democratie/ Forum for Democracy). Further
support for the Israeli government agenda is provided by the Evangelical Christian party SGP
(Staatkundig Gereformeerde Part/Reformed Political Party) and the Christian party CU
(ChristenUnie/ ChristianUnion).
These right-wing and/or Christian parties join and empower the anti-Palestinian campaigns of Israel-
advocacy groups primarily by offering them a platform in parliament. One of many examples is the
hosting of the NGO Monitor representatives in the Dutch national parliament in March 2016 by the
PVV, CU and SGP, which prepared the ground for the subsequent adoption by the House of
Representatives of a motion calling for the halt of Dutch funding to organisations promoting the
boycott of Israel.
Support is, however, not limited to rightwing and Evangelical Christian political
parties. Parties and members of Parliament (MPs) representing the centre of the
political spectrum – while seeking to stem the wave of right-wing populism – also
enable the anti-Palestinian campaigns, not least by cementing the traditional pro-
Israel stance of the majority of the Netherlands’ political and cultural institutions. 9
Central in perpetuating this stance, is the centre-right VVD (Volkspart voor Vrijheid en
Democratie/People’s Party for Freedom and Democracy), the Netherlands’ largest political party.
The Christian-democratic CDA also plays a major enabling role because this party often casts the
decisive vote in parliament, including on motions and bills affecting Dutch policy on Israel and the
Palestinian people – an issue on which the party is divided. Finally, it is important to mention that
many political parties, including in PvdA and D66 (Liberal Democrats), have CIDI employees or ex-
employees as active members.
A N N E X A
BLADZIJDE 44
THE INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE
the principle judicial organ of the United Nations
Legal Consequences of the Construction of a Wall in the
Occupied Palestinian Territories
The basic principle and two guiding principles
Hugo Grotius [1583-1645]: Pacta sunt servanda – agreements must be kept. This is a
universally accepted basic principle of civil law and of international law.
Relevant international law, of course, provides for the legal framework for all states, party to
these instruments, mandatory for the EU as well as for Israel. A vast number of relevant
international law is applicable. The two most important, universally accepted instruments of
binding law serve as guiding principles.
First, the International Court of Justice [ICJ] examined existing international law and arrived
at the landmark Advisory Opinion of 9th July 2004. It arrived at the following binding
conclusions:
– Israel is under an obligation to withdraw behind the Green of Armistice Line of 1967
totally, peacefully and without prior negotiations or land swaps. [By implication, the
International Court of Justice regards the ideology of Eretz- or Greater Israel, as well as
the resulting Israeli policies in the Occupied territories, illegal.] Once withdrawal from
all occupied territories is completed, final status negotiations will be held between Israel
and Palestine on an equal footing. ['On an equal footing' is generally understood as
meaning that the state of Israel negotiates with the state of Palestine];
– Israel is under an obligation to dismantle the wall on Palestine territory and
compensates the victims;
– All states are under an obligation not to recognize the illegal situation resulting from
the construction of the wall […];
– all States parties to the Fourth Geneva Convention […] have in addition an obligation,
while respecting the United Nations Charter and international law, to ensure compliance
by Israel with international humanitarian law as embodied in that Convention.
(…) in the event that the Security Council has failed to exercise its primary responsibility for
the maintenance of international peace and security, the General Assembly may consider the
matter immediately with a view to making recommendations to Member States.
The General Assembly, in its 10th Emergency Session on 20th July 2004, overwhelmingly
[150-6-10] demands Israel's compliance with the International Court of Justice Advisory
Opinion.
Second, in line with the ruling of the ICJ and the subsequent UNGA-decision, the Fourth
Geneva Convention is another guiding prime legal source.
This is a summary of an assessment by well known international experts. The ICJ issued a
synopsis of the findings and conclusions. It is attached to this report. See p. 115.
A N N E X B
BLADZIJDE 45
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE
YEAR 2024 2024 19 July Press Release No. 2024/57 19 July 2024
LEGAL CONSEQUENCES ARISING FROM THE POLICIES AND PRACTICES OF
ISRAEL IN THE OCCUPIED PALESTINIAN TERRITORY, INCLUDING EAST
JERUSALEM
In its Advisory Opinion, the Court responds to the questions posed by the General Assembly
by concluding that:
– The State of Israel’s continued presence in the Occupied Palestinian Territory is
unlawful;
– The State of Israel is under an obligation to bring to an end its unlawful presence
in the Occupied Palestinian Territory as rapidly as possible;
– The State of Israel is under an obligation to cease immediately all new settlement
activities, and to evacuate all settlers from the Occupied Palestinian Territory;
– The State of Israel has the obligation to make reparation for the damage caused
to all the natural or legal persons concerned in the Occupied Palestinian
Territory;
– All States are under an obligation not to recognize as legal the situation arising
from the unlawful presence of the State of Israel in the Occupied Palestinian
Territory and not to render aid or assistance in maintaining the situation created
by the continued presence of the State of Israel in the Occupied Palestinian
Territory;
– international organizations, including the United Nations, are under an obligation
not to recognize as legal the situation arising from the unlawful presence of the
State of Israel in the Occupied Palestinian Territory; and
– The United Nations, and especially the General Assembly, which requested the
opinion, and the Security Council, should consider the precise modalities and
further action required to bring to an end as rapidly as possible the unlawful
presence of the State of Israel in the Occupied Palestinian Territory.
BLADZIJDE 46
A N N E X C
De Grondwet, art. 94, indachtig, heeft de regering het volgende beleid als bijdrage
aan het bereiken van een rechtvaardige, dus duurzame vrede in de Levant
vastgesteld:
– het Koninkrijk der Nederlanden komt de verplichtingen, door het
Internationaal Gerechtshof op 9 juli 2004 en op 19 juli 2024 opgelegd, na;
– de voortgezette aanwezigheid van de Staat Israël in het Bezette
Palestijnse Grondgebied is onwettig;
– het Koninkrijk draagt eraan bij dat Israël zich zo spoedig mogelijk geheel,
vreedzaam en zonder voorafgaande onderhandelingen of landruil
terugtrekt achter de Groene of Bestandslijn van 1967. Wanneer dat
volledig is gebeurd, zullen de finale status onderhandelingen tussen de
staat Israël en de staat Palestina plaatsvinden;
– het Koninkrijk draagt eraan bij dat Israël zijn verplichtingen honoreert om
alle activiteiten van nieuwe nederzettingen te beëindigen en dat deze
Staat alle kolonisten uit het Bezette Palestijns Gebied evacueert;
– het Koninkrijk zet zich in internationale fora met name in voor de precieze
modaliteiten en verdere benodigde actie om de illegale aanwezigheid van
de Staat Israël in het Bezette Palestijnse Gebied zo spoedig mogelijk te
beëindigen;
– het Koninkrijk bevordert dat de Staat Israël zijn verplichting om
vergoedingen uit te keren voor de schade, aan alle betrokken natuurlijke
en wettelijke personen in het Bezette Palestijnse Gebied berokkend, ook
honoreert;
– het Koninkrijk erkent de illegale situatie die is ontstaan als gevolg van de
bouw van de muur niet;
– het Koninkrijk houdt Israël aan zijn verplichting om de muur op Palestijns
gebied te ontmantelen;
– het Koninkrijk onthoudt zich van hulp of assistentie in het handhaven van
de situatie geschapen door de voortgezette onwettige aanwezigheid van
de Staat Israël in het Bezette Palestijnse Gebied;
– het Koninkrijk draagt eraan bij dat verzekerd wordt dat Israël zich schikt
naar internationale humanitair recht zoals vervat in de Vierde Geneefse
Conventie.
BLADZIJDE 47
A N N E X D
Genocide
does not necessarily mean the immediate destruction of
a nation…. It is intended rather to signify a coordinated
plan of different actions aiming at the destruction of
the life of national groups, with the aim of annihilating
the groups themselves. The objectives of such a plan
would be the disintegration of the political and social
institutions, of culture, language, national feelings,
religion, liberty, dignity, and even the lives of the
individuals belonging to such groups.
Ralphael Lemkin, the Polish-Jewish legal scholar who pushed for the
genocide convention, his definition is from 1943
BLADZIJDE 48
A N N E X E
de Mediawet 2008, art. 2.1.2, ad a t/m f
Publieke mediadiensten zijn in overeenstemming met publieke waarden, waarbij
zij voorzien in democratische, sociale en culturele behoeften van de Nederlandse
samenleving. Zij verzorgen daartoe media-aanbod dat:
a. evenwichtig, pluriform, gevarieerd en kwalitatief hoogstaand is en zich
tevens kenmerkt door een grote verscheidenheid naar vorm en inhoud;
b. op evenwichtige wijze een beeld van de samenleving geeft en de
pluriformiteit van onder de bevolking levende overtuigingen, opvattingen
en interesses op maatschappelijk, cultureel en levensbeschouwelijk gebied
weerspiegelt;
c. gericht is op en een relevant bereik heeft onder zowel een breed en
algemeen publiek, als bevolkings- en leeftijdgroepen van verschillende
omvang en samenstelling met in het bijzonder aandacht voor kleine
doelgroepen;
d. onafhankelijk is van commerciële invloeden en, behoudens het bepaalde
bij of krachtens de wet, van overheidsinvloeden;
e. voldoet aan hoge journalistieke en professionele kwaliteitseisen; en
f. voor iedereen toegankelijk is.
EINDE
ARTIKEL OVER DRS WIJENBERG:
ELECTRONIC INTIFADA
FORMER DUTCH AMBASSADOR CALLS FOR SANCTIONS IF
ISRAEL REFUSES TO COMPLY WITH INTERNATIONAL LAW
19 JUNE 2006
Some weeks ago I heard Jan Wijenberg, a retired Dutch Ambassador, speak about what the International Community could do to break with its complicity to the ongoing violations of international law and human rights by the Israeli regime. Wijenberg served over a decade as an ambassador for the Dutch government in Jemen, Tanzania and Saudi Arabia. He regularly writes to Dutch ministers and politicians to remind them of the responsibility of the international community, and specifically of the Dutch Government and the European Union, to hold Israel accountable to international law. His views are expressed in this article.
Israel is the problem
Quite often is spoken about the conflict in the Middle East between the Palestinians and Israel. If we look at the situation more closely we can observe something different. The media in Israel provide a platform for unpunished, insane calls for murdering peoples and a nation. An example is offered by Professor Arnon Sofer talking about Palestinians living in closed-off Gaza, “…those people will become even bigger animals than they are today, with the aid of an insane fundamentalist Islam… So, if we want to remain alive, we will have to kill and kill and kill. All day, every day. If we don’t kill we will cease to exist…..”1
In 2005 Ehud Barak stated on Dutch television2 that – in a secret and illegal retaliatory campaign against the Palestinian hostage takers at the Munich Olympic Winter Games – he personally had murdered thirteen innocent citizens. According to Barak this would teach the world not to fool around with Israel. Barak was and is not prosecuted for premeditated murder and could achieve the position of the country’s prime minister.
Among the settlers in the occupied Palestinian territories are opportunists and extremely violent Israeli’s who aim to occupy East Jerusalem, the Gaza Strip and the West Bank. The Palestinians must be driven out of these territories by all means possible, including murder. The government of Israel supports the settlers in full while they lay there hands on Palestinian property and act out their violence on Palestinians.
The annexation of East Jerusalem by Ehud Olmert while he was the mayor of West-Jerusalem can according to the Fourth Geneva Convention be interpreted as a war crime. After the last elections in Israel Ehud Olmert’s Kadima party won the vote and he is now the Prime Minister of Israel.
Israeli policies are driven by the Zionist ideal of creating a Jewish state, including the Palestinian territories. Israel is aiming systematically at destroying the identity of the Palestinian people. The so called “conflict in the Middle East” between Palestinians and Israel does not exist. Zionist Israel is the problem.
Rogue state
Israel is the world’s sole remaining occupying colonial power. It systematically sabotages all international efforts to end the occupation. In its capacity of occupying power Israel violates numerous obligations emanating from Security Council Resolutions and the Geneva Conventions. It also breaches the provisions of the Universal Declaration of Human Rights.
The USA applies a doctrine and the US-administration labels selected countries as ‘Rogue states’. These countries possess weapons of mass destruction illegally, suppress large populations, torture, keep people in detention on a large scale and commit murder outside their national borders. Israel has adopted as a strategy the execution of land and water grabs, the destruction of Palestinian infrastructure (including in education and health), the carrying out of extraterritorial executions, torture, and collective punishments and keeping thousands of Palestinians imprisoned indefinitely without charge or prosecution. On the basis of the definition by the USA, Israel has ever since its establishment been a monumental Rogue state and a highly active member of the Axis of Evil.
Letter to Dutch ministers
In February Wijenberg wrote to the ministers Bot, van Ardenne-van der Hoeven and Nicolaï, ministers of Foreign Affairs, Development Co-operation and State Secretary of European Affairs respectively. He reminded them that according to article 90 of the Dutch Constitution “The government nurtures the development of the international order of law”. So many previous Dutch governments violated this article when it concerns the Middle East. With referral to the Advisory Opinion of the International Court of Justice of 9 July 2004 Wijenberg calls upon the Dutch ministers to show the world that they are serious about international law, justice and democracy. A copy of the letter was sent to the prime minister Balkenende and the minister of Justice Donner. In his view the United States and the European Union – including the Netherlands – have for too long condoned Israels disrespect for international law.
In its response the ministry of Foreign Affairs replies that the Dutch government is actively engaged in an ongoing dialogue with Israel. Wijenberg questions this policy. “”Since when do we politely ask notorious violaters of international law to stop their daily terrorisation of the Palestinian civilians, with assassinations in broad daylight and theft of property, houses, land and water? Why aren’t the harshest peaceful means used to fight this?”
Cal for sanctions
In the view of Wijenberg the European Union and the Netherlands have become an instrument of Israels foreign policy by ignoring its own core values values and respect for international law and human rights. Europe can play a key role in achieving lasting peace for Israel and its neighbours. If Israel refuses to show respect for international law, heavy sanctions against Israel should be installed.
Adri Nieuwhof is an independent consultant and human rights advocate from the Netherlands.
Endnotes
[1] The Jerusalem Post, Up Front weekend supplement (21 May 2004)
[2] NOVA (15 December 2005)
EINDE