september 20, 2021 · 1:53 am

Noten 41 t/m 49 bij Artikel over vluchtelingen

[41]
CORONAVIRUS BEREIKT LESBOS/POLITIEK,EVACUEER OVERVOLVLUCHTELINGENKAMP OP LESBOS!/BRIEF AAN TWEEDE KAMERLEDENASTRID ESSED22 MAART 2020
https://www.astridessed.nl/coronavirus-bereikt-lesbos-politiek-evacueer-overvol-vluchtelingenkamp-moria-op-lesbos-brief-aan-tweede-kamerleden/

[42]
ZIE NOOT 41
[43]

VOLKSKRANTDE MORIA DEAL ONTLEED: HAALBARE VOORWAARDENOF GEBAKKEN LUCHT?11 SEPTEMBER 2020
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/de-moria-deal-ontleed-haalbare-voorwaarden-of-gebakken-lucht~bdde144a/

Noodhulp heeft blijkbaar een prijskaartje, schamperde de oppositie nadat staatssecretaris Ankie Broekers-Knol (Asiel) de voorwaarden had gepresenteerd voor de opname van honderd kwetsbare vluchtelingen uit het afgebrande kamp Moria. De deal ontleed.

Honderd minder kwetsbare vluchtelingen

Nederland gaat honderd kwetsbare vluchtelingen uit Moria ophalen, maar neemt er volgend jaar honderd minder op. Oppositie, burger- en mensenrechtenorganisaties zijn woedend over deze papieren ‘uitruil’ van mensenlevens. In praktijk betekent het namelijk dat honderd andere vluchtelingen die vaak al jaren wachten in troosteloze vluchtelingenkampen in Turkije, Niger, Bangladesh of Libanon nog langer moeten wachten tot ze aan hun nieuwe leven kunnen beginnen.

Het aantal vluchtelingen dat via het zogeheten resettlement programma (hervestiging) van de Verenigde Naties een plek krijgt in westerse landen daalt al sinds 2016 hard, terwijl het aantal vluchtelingen juist sterk toeneemt. Wereldwijd zijn bijna 80 miljoen mensen op de vlucht, van wie het leeuwendeel wordt opgevangen in kampen of gastgemeenschappen in ontwikkelingslanden. Volgens de UNHCR staan momenteel 1,4 miljoen vluchtelingen klaar om direct te worden gehervestigd. In 2018 werden slechts 55.680 vluchtelingen daadwerkelijk opgehaald, 6 procent van de vastgestelde behoefte in dat jaar. Voor dit jaar ziet het er niet beter uit met nog slechts 23.349 toezeggingen.

Canada is nu met 30 duizend hervestigingen per jaar koploper in de wereld, gevolgd door Australië, Zweden en Noorwegen. Nederland behoort met jaarlijks 500 plekken tot de Europese middenmoot. De Verenigde Staten, die voor het tijdperk-Trump jaarlijks 100 duizend vluchtelingen opnamen, blijven dit jaar steken op 18 duizend vluchtelingen.

Het verkorten van de asielprocedures

Haagse bezuinigingen in 2017 hebben ertoe geleid dat de asielprocedure, ironisch genoeg, almaar verder werd opgerekt. Immigratiedienst IND kampt tot de dag van vandaag met forse achterstanden. Staatssecretaris Broekers-Knol probeert die nu weg te werken met behulp van een taskforce en stelt in het licht van de Moria-deal een nieuwe troef in het vooruitzicht: het afschaffen van het zogenaamde eerste gehoor.

Tijdens dit eerste gesprek met de IND krijgen asielzoekers vragen voorgelegd over identiteit, nationaliteit en reisroute, die ook al zijn gesteld tijdens het zogenaamde aanmeldgehoor – het gesprek dat direct na aankomst plaatsvindt in het Groningse Ter Apel. Dit heeft een vertragend effect op de procedure, schrijft Broekers-Knol aan de Kamer. Omdat het eerste gehoor volgens dit plan komt te vervallen, zal voortaan tijdens het aanmeldgehoor worden gevraagd naar het asielmotief.

Los van de zorgen die hulporganisaties als Vluchtelingenwerk en Defence for Children hebben over toenemende onzorgvuldigheid in de procedures, is het de vraag of deze verandering de beoogde tijdwinst oplevert. ‘Het eerste gehoor vindt normaal gesproken plaats op dag 1 van de procedure, het tweede gehoor op dag 3’, zegt Arjen Leerkes, hoogleraar migratie in Maastricht. ‘We hebben het hier dus over een beperkte tijdswinst van twee dagen per aanvraag.’

Criminele vreemdelingen sneller uitzetten

Op dit punt vangt Den Haag al vele jaren bot. Europese verdragen schrijven voor dat alle asielzoekers, en dus ook diegenen met criminele antecedenten, recht hebben op opvang tijdens hun procedure. Het uitzetten vormt een tweede obstakel: herkomstlanden zoals Marokko weigeren steevast criminele burgers terug te nemen.

Hoe wil Broekers-Knol ditmaal dan wel zegevieren? In haar brief aan de Kamer wijst ze op verruiming van het vierde lid van artikel 21 van de Vreemdelingenwet, zodat het makkelijker wordt om verblijfsvergunningen voor criminele vreemdelingen bij verschillende delicten in te trekken. Dit is nu alleen nog mogelijk bij opiumdelicten.

Het wetsartikel heeft overigens niets met asielzoekers te maken, maar met vreemdelingen die in Nederland zijn geboren of als kind naar Nederland zijn gekomen. Voor de goede orde: het gaat hier niet om Nederlanders, maar om bijvoorbeeld kinderen van migrantenouders die de Nederlandse nationaliteit nooit hebben aangevraagd.

Het is wel de vraag hoe groot deze groep is. ‘Van de mensen met een Marokkaanse achtergrond heeft, schat ik, 80 tot 90 procent de Nederlandse nationaliteit’, zegt hoogleraar Leerkes. Toch is het volgens hem een internationale trend om migranten die geen staatsburger zijn harder aan te pakken. ‘Dat heeft onder andere te maken met het afgenomen geloof in de effectiviteit van resocialisatie. Daarom wil de politiek deze mensen buiten de samenleving plaatsen. Vervolgens ontstaat een nieuwe discussie, want moet je Marokko laten opdraaien voor een criminele burger die daar nooit heeft gewoond?’

De suggestie dat criminele vreemdelingen sneller kunnen worden uitgezet door de regels aan te scherpen, is volgens migratiedeskundige Martijn Stronks een politieke illusie. ‘Het openbare-ordebeleid is op dit punt de afgelopen 25 jaar een keer of acht veranderd. Je kunt regels aanscherpen, maar de praktijk is weerbarstiger’.

Stronks wijst op de rechterlijke toets van proportionaliteit die aan een uitzetting vooraf gaat: iemand kan nog zo crimineel zijn, als hij al geruimde tijd in Nederland woont, kan een rechter besluiten om diegene vanwege familiebanden of geworteldheid niet uit te zetten.

Hogere straffen voor mensensmokkel

In 2016 maakte toenmalig staatssecretaris Dijkhof (VVD) zich hier al hard voor. Met succes: de maximumstraf voor mensensmokkel ging omhoog van vier naar zes jaar, met mogelijkheid tot verhoging tot achttien jaar als sprake is van zwaar lichamelijk letsel of de dood.

Omdat mensensmokkel volgens de wet betrekking heeft op ‘illegale toegang, doorreis en verblijf’, kom je met deze maatregel op het terrein van asiel uit. Een groot deel van de asielzoekers is immers met behulp van mensensmokkelaars naar Nederland gekomen.

Het is nog onduidelijk welke verhoging van de strafmaat het kabinet voor ogen heeft.

EINDE ARTIKEL VOLKSKRANT[44]
ZIE NOOT 43

[45]
EU EN TURKIJE SLUITEN DEAL OVER VLUCHTELINGEN/BRIEFAAN DE NEDERLANDSE EUROPARLEMENTARIERSASTRID ESSED23 MEI 2016
https://www.astridessed.nl/eu-en-turkije-sluiten-deal-over-vluchtelingenbrief-aan-nederlandse-europarlementariers/

[46]

VLUCHTELINGENWERKVLUCHTELINGENWERK CONSTATEERT: ”EU-LIBIE DEAL IN WERKINGGETREDEN”4 JANUARI 2018
https://www.vluchtelingenwerk.nl/nieuws/vluchtelingenwerk-constateert-%E2%80%98eu-libi%C3%AB-deal-werking-getreden

Bijna twee jaar na het sluiten van de omstreden ‘EU-Turkije deal’ is een nieuwe deal met het belangrijke migratieland Libië een feit, concludeert VluchtelingenWerk Nederland. De afgelopen weken zijn soortgelijke afspraken tussen Libië en Europese landen in werking getreden. Vluchtelingen en migranten die via Libië de oversteek naar Europa proberen te maken worden tegengehouden door de Libische kustwacht. In ruil daarvoor ondersteunen en financieren Europese landen de Libische kustwacht en nemen EU-lidstaten kwetsbare vluchtelingen van Libië over. De eerste 162 vluchtelingen zijn inmiddels overgevlogen naar Italië. Ook Frankrijk en Duitsland zullen een aantal kwetsbare vluchtelingen uit Libië opnemen. Jasper Kuipers, adjunct-directeur bij VluchtelingenWerk Nederland noemt de deal “een nieuw moreel dieptepunt in de Europese aanpak van migratie.”

Afschuiven van verantwoordelijkheden

Volgens VluchtelingenWerk mogen dergelijke afspraken alleen worden gemaakt als de mensenrechten van vluchtelingen en migranten geborgd zijn. In het geval van Libië is dit overduidelijk niet het geval: teruggestuurde vluchtelingen en migranten verblijven in smerige opvangcentra waarvan gebleken is dat er martelingen en slavenhandel plaatsvinden. Kuipers: “Het is duidelijk dat Europa hier maar een doel voor ogen heeft: het afschuiven van de verantwoordelijkheid voor vluchtelingenbescherming. Bij de EU-Turkije deal werd nog een rooskleurig beeld geschetst van de omstandigheden voor vluchtelingen in dat land. In het geval van Libië geven lidstaten ronduit toe dat de omstandigheden er afschuwelijk zijn. Wij vinden het onbegrijpelijk dat Europa dit willens en wetens doet.”

Regeerakkoord

In het Nederlandse regeerakkoord staat duidelijk aangegeven dat alleen afspraken over migratie gemaakt kunnen worden met zogenaamde veilige derde landen, die voldoen aan de voorwaarden van het Vluchtelingenverdrag. De Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid heeft in de Tweede Kamer eerder zelfs gezegd dat Libië, gelet op de mensonterende situatie, zich op dit moment niet kwalificeert voor een afspraak zoals de EU met Turkije heeft gemaakt. Kuipers: “Hoe kan de Staatssecretaris dit rijmen met wat we nu in de praktijk zien gebeuren?”

Hervestiging

VluchtelingenWerk noemt de hervestiging van kwetsbare vluchtelingen uit Libië naar Europa een ‘klein lichtpuntje’. De eerste 162 vluchtelingen zijn inmiddels overgebracht naar Italië. Het overnemen van de meest kwetsbare vluchtelingen is een van de belangrijkste voorwaarden voor migratie-afspraken. Kuipers: “Helaas is volstrekt onduidelijk hoeveel vluchtelingen Europa over zal nemen en welke lidstaten hieraan mee gaan doen. Tot nu toe is het een druppel op een gloeiende plaat.”

Voorwaarden voor migratie-afspraken

VluchtelingenWerk vindt samenwerking met landen buiten Europa op het gebied van migratie vanzelfsprekend, maar vindt dat daarin de mensenrechten centraal moeten staan. Zonder waarborgen daarvoor mogen onder geen beding afspraken worden gemaakt over het tegenhouden van vluchtelingen. Ook het naleven van het verbod op refoulement, juridische en democratische waarborgen en serieuze inspanningen voor het wegnemen van de grondoorzaken van migratie behoren tot deze voorwaarden. De uitwerking hiervan is te lezen in het rapport “Buiten de muren van fort Europa”.

Volgens VluchtelingenWerk moet samenwerking met derde landen op het gebied van migratie in ieder geval aan de volgende voorwaarden voldoen:

  • 1. Gedeelde verantwoordelijkheid: de EU moet ook verantwoordelijkheid nemen door vluchtelingen te hervestigen

Volgens de UNCHR zijn tot nu toe 162 personen, overwegend vrouwen en kinderen die volgens UNHCR dringend zorg nodig hadden, overgevlogen naar Italië. Frankrijk en Duitsland hebben ook toegezegd vluchtelingen op te vangen. Met deze hervestiging is wel pas begonnen nadat de EU de Libische kustwacht ondersteunt bij het onderscheppen en terugsturen van vluchtelingen naar Libië waardoor het aantal vluchtelingen dat de oversteek waagde is gedaald. Hiermee lijkt het erop dat hervestiging voorwaardelijk is gemaakt aan het aantal mensen dat de oversteek waagt. Het sluiten van grenzen mag echter geen voorwaarde zijn voor hervestiging van de meest kwetsbaren.

  • 2. Vluchtelingenbescherming centraal: mensenrechten moeten in de praktijk gewaarborgd zijn

In Libië is dit geenszins het geval: personen die door de Libische kustwacht zijn onderschept, komen in detentiecentra terecht. Zij zijn volgens Amnesty International het slachtoffer van willekeurige opsluiting, foltering, dwangarbeid, afpersing, moord en doodslag, uitgevoerd door zowel de autoriteiten als mensenhandelaars, gewapende groepen en milities.

  • 3. Democratische borging: deals moeten tot stand komen via transparante besluitvorming en democratische controle

Italië heeft een zogenaamd memorandum of understanding met Libië ondertekend, dat ondersteund wordt door de Europese Raad. Er is geen onafhankelijk toezicht en geen rapportage van EU-instanties over de mensenrechtensituatie. Het Europese Parlement heeft na het rapport van Amnesty International aangedrongen op een grondig onderzoek naar de manier waarop Brussel en lidstaten hun geld in Libië besteden.

  • 4. Wegnemen grondoorzaken: de EU moet zich inspannen om de toegang tot bescherming in het derde land te versterken

De EU heeft aangegeven zich in te zetten om de situatie van migranten in de Libische detentiecentra te verbeteren waarbij het uiteindelijke doel is deze detentiecentra te sluiten en te komen tot alternatieve ontvangst- en transitcentra. Maar voortgang blijft volgens het Kabinet ‘moeizaam gezien de complexe situatie in het land’. Daarnaast zet de EU zich in bij het faciliteren van vrijwillige terugkeer naar herkomstlanden vanuit Libië en het voorkomen van irreguliere migratie – via informatiecampagnes en aanpak van grondoorzaken. De EU zou zich echter hard moeten maken om te zorgen dat alle vluchtelingen die gedetineerd zijn, vrij worden gelaten en toegang hebben tot een zorgvuldige asielprocedure.

EINDE BERICHT VLUCHTELINGENWERK

[47]
AMNESTY INTERNATIONALHORRIFIC  VIOLATION IN DETENTION HIGHLIGHT EUROPE’SSHAMEFUL ROLE IN FORCED RETURNS15 JULY 2021
https://www.amnesty.org/en/latest/press-release/2021/07/libya-horrific-violations-in-detention-highlight-europes-shameful-role-in-forced-returns/

Fresh evidence of harrowing violations, including sexual violence, against men, women and children intercepted while crossing the Mediterranean Sea and forcibly returned to detention centres in Libya, highlights the horrifying consequences of Europe’s ongoing cooperation with Libya on migration and border control, said Amnesty International in a report published today.

‘No one will look for you’: Forcibly returned from sea to abusive detention in Libya documents how decade-long violations against refugees and migrants continued unabated in Libyan detention centres during the first six months of 2021 despite repeated promises to address them.

The report also found that since late 2020 Libya’s Directorate for Combatting Illegal Migration (DCIM), a department of the interior ministry, had legitimized abuse by integrating two new detention centres under its structure where hundreds of refugees and migrants had been forcibly disappeared in previous years by militias. At one recently rebranded centre, survivors said guards raped women and subjected them to sexual violence including by coercing them into sex in exchange for food or their freedom.

“The report also highlights the ongoing complicity of European states that have shamefully continued to enable and assist Libyan coastguards in capturing people at sea and forcibly returning them to the hellscape of detention in Libya, despite knowing full well the horrors they will endure.”

Amnesty International is calling on European states to suspend cooperation on migration and border control with Libya. This week Italy’s parliament will debate the continuation of their provision of military support and resources to Libyan coastguards.

The report details the experiences of 53 refugees and migrants previously detained in centres nominally under the control of DCIM, 49 of whom were detained directly following their interceptions at sea.

Libyan authorities have vowed to close DCIM centres rife with abuse, but similar patterns of violations have been reproduced in newly opened or re-opened centres. In an illustration of entrenched impunity, informal sites of captivity originally run by non-DCIM affiliated militias have been legitimized and integrated into the DCIM. In 2020, hundreds of people disembarked in Libya had been forcibly disappeared at an informal site, then controlled by a militia. Since then, Libyan authorities have integrated the site into the DCIM, named it the Tripoli Gathering and Return Centre, colloquially known as Al-Mabani, and also put the former director and other staff of the now-closed Tajoura DCIM centre in charge. Tajoura, which was notorious for torture and other ill-treatment, was ordered closed in August 2019, a month after airstrikes that killed at least 53 detainees.

Ongoing abuse in Libyan detention centres

In the first half of 2021, more than 7,000 people intercepted at sea were forcibly returned to Al-Mabani. Detainees held there told Amnesty International they faced torture and other ill-treatment, cruel and inhuman detention conditions, extortion and forced labour. Some also reported being subjected to invasive, humiliating and violent strip-searches.

Tripoli’s Shara’ al-Zawiya centre is a facility which was also previously run by non-affiliated militias and was recently integrated under DCIM and designated for people in vulnerable situations. Former detainees there said that guards raped women and some were coerced into sex in exchange for their release or for essentials such as clean water. “Grace” said she was heavily beaten for refusing to comply with such a demand: “I told [the guard] no. He used a gun to knock me back. He used a leather soldier’s shoe … to [kick] me from my waist.”

Two young women at the facility attempted to commit suicide as a result of such abuse.

Three women also said that two babies detained with their mothers after an attempted sea crossing had died in early 2021 after guards refused to transfer them to hospital for critical medical treatment.

Amnesty International’s report documents similar patterns of human rights violations, including severe beatings, sexual violence, extortion, forced labour, and inhuman conditions across seven DCIM centres in Libya. In Abu Issa centre in the city of al-Zawiya, detainees reported being deprived of nutritious food to the point of starvation.

In Al-Mabani and two other DCIM centres, Amnesty International documented the unlawful use of lethal force when guards and other armed men shot at detainees, causing deaths and injuries.

Libyan “rescue” missions endangering lives

Between January and June 2021, the EU-backed Libyan coastguards intercepted around 15,000 people at sea and returned them to Libya – more than in all of 2020 – during what they describe as “rescue” missions.

People interviewed by Amnesty International consistently described Libyan coastguards’ conduct as negligent and abusive. Survivors described how Libyan coastguards deliberately damaged their boats, in some cases causing them to capsize, leading refugees and migrants to drown on at least two occasions. One eyewitness said after Libyan coastguards caused a dinghy to capsize, they filmed the incident with their phones instead of instead of rescuing all survivors.  Over 700 refugees and migrants drowned along the central Mediterranean Sea route in the first six months of 2021.

Refugees and migrants told Amnesty International that as they attempted sea crossings, they frequently saw aircraft overhead or ships nearby that did not offer them assistance before the Libyan coastguards’ arrival.

Frontex, the European Border and Coast Guard agency, has carried out aerial surveillance over the Mediterranean to identify refugee and migrants’ boats at sea and has operated a drone over this route since May 2021. European navies have largely abandoned the central Mediterranean to avoid having to rescue refugee and migrants’ boats in distress.

Italy and other EU member states have also continued to grant material assistance, including speedboats, to Libyan coastguards and are working to establish a maritime coordination centre in Tripoli’s port, mostly funded by the EU Trust Fund for Africa.

“Despite overwhelming evidence of reckless, negligent and unlawful behaviour by Libyan coastguards at sea and systematic violations in detention centres after disembarkation, European partners have continued to support Libyan coastguards to forcibly return people to the very abuse they fled in Libya,” said Diana Eltahawy.

“It’s well past time for European states to acknowledge the indefensible consequences of their actions. They must suspend cooperation on migration and border control with Libya and instead open urgently needed pathways to safety for the thousands in need of protection currently trapped there.”

EINDE BERICHT AMNESTY INTERNATIONAL

RAPPORT AMNESTY INTERNATIONAL

”NO ONE LOOK FOR YOU”, FORCIBLY RETURNED

FROM SEA TO ABUSIVE DETENTION IN LIBYA

15 JULY 2021

https://www.amnesty.org/en/documents/mde19/4439/2021/en/
LIBYA ARMED CONFLICT

Libya has long been unsafe for refugees and migrants. Both state and non-state actors subject them to a catalogue of human rights violations and abuses including unlawful killings, torture and other ill-treatment, rape and other sexual violence, indefinite arbitrary detention in cruel and inhuman conditions, and forced labour, among others. Despite well-documented patterns of horrific abuse committed with impunity for over a decade, European states and institutions continue to provide material support and pursue migration policies enabling Libyan coastguards to intercept men, women and children attempting to flee to safety by crossing the Mediterranean Sea and forcibly return them to Libya.

RAPPORT

file:///C:/Users/Essed/Downloads/MDE1944392021ARABIC.pdf

AMNESTY INTERNATIONAL

LIBYA’S DARK WEB OF COLLUSION

ABUSES AGAINST EUROPE BOUND REFUGEES AND MIGRANTS

https://www.amnesty.org/en/wp-content/uploads/2021/05/MDE1975612017ENGLISH.pdf

[48]

IOM

IOM LEARNS OF ”SLAVE MARKET” CONDITIONS ENDANGERING 

MIGRANTS IN NORTH AFRICA

11 APRIL 2017

https://www.iom.int/news/iom-learns-slave-market-conditions-endangering-migrants-north-africa

Libya – Over the past weekend, IOM staff in Niger and Libya documented shocking events on North African migrant routes, which they have described as ‘slave markets’ tormenting hundreds of young African men bound for Libya.

Operations Officers with IOM’s office in Niger, reported on the rescue of a Senegalese migrant (referred to as SC to protect his identity) who this week was returning to his home after being held captive for months.

According to SC’s testimony, while trying to travel north through the Sahara, he arrived in Agadez, Niger, where he was told he would have to pay 200,000 CFA (about USD 320) to continue north, towards Libya. A trafficker provided him with accommodation until the day of his departure, which was to be by pick-up truck.

The journey – over two days of travelling – through the desert was relatively smooth for this group. IOM has often heard from other migrants on this route who report seeing the remains of others abandoned by their drivers – and of trucks ransacked by bandits who siphon away their fuel.

SC’s fate was different. When his pick-up reached Sabha in southwestern Libya, the driver insisted that he hadn’t been paid by the trafficker, and that he was transporting the migrants to a parking area where SC witnessed a slave market taking place. “Sub-Saharan migrants were being sold and bought by Libyans, with the support of Ghanaians and Nigerians who work for them,” IOM Niger staff reported this week.

SC described being ‘bought’ and then being brought to his first ‘prison’, a private home where more than 100 migrants were held as hostages.

He said the kidnappers made the migrants call their families back home, and often suffered beatings while on the phone so that their family members could hear them being tortured. In order to be released from this first house, SC was asked to pay 300,000 CFA (about USD 480), which he couldn’t raise. He was then ‘bought’ by another Libyan, who brought him to a bigger house – where a new price was set for his release: 600,000 CFA (about USD 970), to be paid via Western Union or Money Gram to someone called ‘Alhadji Balde’, said to be in Ghana.

SC managed to get some money from his family via mobile phone and then agreed to work as an interpreter for the kidnappers, to avoid further beatings. He described dreadful sanitary conditions, and food offered only once per day. Some migrants who couldn’t pay were reportedly killed, or left to starve to death.

SC told IOM that when somebody died or was released, kidnappers returned to the market to ‘buy’ more migrants to replace them. Women, too, were ‘bought’ by private individuals – Libyans, according to this witness – and brought to homes where they were forced to be sex slaves.

IOM collects information from migrants returning from Libya and passing through IOM transit centres in Niamey and Agadez. “Over the past few days, I have discussed these stories with several who told me horrible stories. They all confirmed the risks of been sold as slaves in squares or garages in Sabha, either by their drivers or by locals who recruit the migrants for daily jobs in town, often in construction, and later, instead of paying them, sell their victims to new buyers. Some migrants – mostly Nigerians, Ghanaians and Gambians – are forced to work for the kidnappers/slave traders as guards in the ransom houses or in the ‘market’ itself,” said an IOM Niger staffer.

During the past week, IOM Libya learned of other kidnapping cases, like those IOM Niger has knowledge of.

Adam* (not his real name) was kidnapped together with 25 other Gambians while traveling from Sabha to Tripoli. An armed Gambian man and two Arab men kidnapped the party and took them to a ‘prison’ where some 200 men and several women were being held.

According to this witness, the captives were from several African nations. Adam explained that captives were beaten each day and forced to call their families to pay for their release. It took nine months for Adam’s father to collect enough money for Adam’s release, after selling the family house.

Adam said the kidnappers took him to Tripoli where he was released. There, a Libyan man found him and due to his poor health condition, took him to the hospital. The hospital staff published a post on Facebook requesting assistance. An IOM colleague saw the post and referred the case to an IOM doctor who visited him in the hospital. Adam spent 3 weeks in the hospital trying to recover from severe malnutrition – he weighed just 35 kilograms – and the physical wounds from torture.

Upon release from the hospital, IOM found a host family who sheltered him for approximately one month, while the IOM doctor and protection colleagues made frequent visits to the host family to provide Adam with food and medication and assist him with his rehabilitation. They also brought him fresh clothes.

Adam was also able to call his family in the Gambia, and after his condition stabilized, he was assisted by IOM Libya’s voluntary returns programme. On 4 April, he returned to Gambia.

The IOM doctor escorted Adam to Gambia where he was reunited with his family and immediately hospitalized. IOM Libya will continue to pay for his treatment in Gambia and he will also receive a reintegration grant.

Another case IOM learned of this month, involves a young woman being held in what she describes as a warehouse near the port in Misrata by Somalian kidnappers. She is believed to have been held captive for at least 3 months, although the exact dates are unknown.  Her husband and young son have lived in the United Kingdom since 2012, and they have been receiving demands for money.

It has been reported that this victim is subjected to rape and physical assault. The husband has paid via family and members of the Somalia community USD 7,500, although they have recently been told the kidnappers are demanding a second payment of USD 7,500.

“The situation is dire,” said Mohammed Abdiker, IOM’s Director of Operation and Emergencies, who recently returned from a visit to Tripoli. “The more IOM engages inside Libya, the more we learn that it is a vale of tears for many migrants. Some reports are truly horrifying and the latest reports of ‘slave markets’ for migrants can be added to a long list of outrages.”

Abdiker added that in recent months IOM staff in Libya had gained access to several detention centres, where they are trying to improve conditions. “What we know is that migrants who fall into the hands of smugglers face systematic malnutrition, sexual abuse and even murder. Last year we learned 14 migrants died in a single month in one of those locations, just from disease and malnutrition. We are hearing about mass graves in the desert.”

He said so far this year the Libyan Coast Guard and others have found 171 bodies washed up on Mediterranean shores, from migrant voyages that foundered off shore. The Coast Guard has also rescued thousands more, he added.

“Migrants who go to Libya while trying to get to Europe, have no idea of the torture archipelago that awaits them just over the border,” said Leonard Doyle, chief IOM spokesman in Geneva. “There they become commodities to be bought, sold and discarded when they have no more value.”

Doyle added: “To get the message out across Africa about the dangers, we are recording the testimonies of migrants who have suffered and are spreading them across social media and on local FM radio. Tragically the most credible messengers are migrants returning home with IOM help. Too often they are broken, brutalized and have been abused, often sexually. Their voices carry more weight than anyone else’s.”

EINDE STATEMENT IOM

AL JAZEERA

IOM: AFRICAN MIGRANTS TRADED IN LIBYA’S ”SLAVE MARKETS”

11 APRIL 2017

https://www.aljazeera.com/news/2017/4/11/iom-african-migrants-traded-in-libyas-slave-markets

People are held for ransom, forced labour or sexual exploitation after being sold for up to $500, UN agency says.

Hundreds of African refugees and migrants passing through Libya are being bought and sold in modern-day slave markets before being held for ransom or used as forced labour or for sexual exploitation, survivors have told the UN’s migration agency. 

The International Organization for Migration (IOM) said on Tuesday that it had interviewed West African migrants who recounted being traded in garages and car parks in the southern city of Sabha, one of Libya’s main people-smuggling centres.

Refugees in Libya: ‘Smugglers have lost all humanity’

People are bought for between $200 and $500 and are held on average for two to three months, Othman Belbeisi, head of the IOM’s Libya mission, said in Geneva.

“Migrants are being sold in the market as a commodity,” he said. “Selling human beings is becoming a trend among smugglers as the smuggling networks in Libya are becoming stronger and stronger.”

The refugees and migrants – many from Nigeria, Senegal and The Gambia – are captured as they head north towards Libya’s Mediterranean coast, where some try to catch boats for Italy.

Along the way, they are prey to an array of armed groups and people-smuggling networks that often try to extort extra money in exchange for allowing them to continue.

Most of them are used as day labourers in construction or agriculture. Some are paid but others are forced to work for no money.

‘HORRIBLE STORIES’

“Over the past few days, I have discussed these stories with several who told me horrible stories.

“They all confirmed the risks of been sold as slaves in squares or garages in Sabha, either by their drivers or by locals who recruit the migrants for daily jobs in town, often in construction, and later, instead of paying them, sell their victims to new buyers.

“Some migrants – mostly Nigerians, Ghanaians and Gambians – are forced to work for the kidnappers/slave traders as guards in the ransom houses or in the ‘market’ itself.”

IOM Niger staffer

“About women, we heard a lot about bad treatment, rape and being forced into prostitution,” Belbeisi said.

The IOM said it had spoken to one Senegalese migrant who was held in a Libyan’s private house in Sabha with about 100 others, who were beaten as they called their families to ask for money for their captors.

He was then bought by another Libyan, who set a new price for his release.

Some of those who cannot pay their captors are reportedly killed or left to starve to death, the IOM said. When migrants die or are released, others are purchased to replace them.

‘Valley of tears’

The agency said migrants are buried without being identified, with families back home uncertain of their fate.

“The situation is dire,” Mohammed Abdiker, IOM’s director of operations and emergencies, who recently returned from a visit to  Libya’s capital, Tripoli, said in a statement, calling Libya a “valley of tears” for many refugees and migrants.

“What we know is that migrants who fall into the hands of smugglers face systematic malnutrition, sexual abuse and even murder,” he added.

“Last year we learned 14 migrants died in a single month in one of those locations, just from disease and malnutrition. We are hearing about mass graves in the desert.”

To warn potential migrants, the IOM is spreading testimonies of victims through social media and local radio stations.

Libya is the main gateway for people attempting to reach Europe by sea, with more than 150,000 people making the crossing in each of the past three years.

So far this year an estimated 26,886 migrants have crossed to Italy, over 7,000 more than during the same period in 2016.

More than 600 are known to have died at sea, while an unknown number perish during their journey north through the desert.

EINDE BERICHT AL JAZEERA

JOOP.NL

VLUCHTELINGEN VERKOCHT OP SLAVENMARKTEN IN NIGER EN

LIBIE

11 APRIL 2017

https://joop.bnnvara.nl/nieuws/vluchtelingen-verkocht-op-slavenmarkten-niger-en-libie

Op slavenmarkten in Niger en Libië worden vluchtelingen gekocht en verkocht. De Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) trekt daarover de noodklok in Genève. Mensensmokkelaars drijven handel met honderden mensen, voor bedragen variërend van 200 tot 500 dollar. De slachtoffers worden maandenlang vastgehouden en gedwongen tot dwangarbeid. Niet in de laatste plaats worden ze ingezet als seksslaven of prostituees, aldus Othman Belbeisi. Belbeisi leidt de operaties van het VN-agentschap in Libië.

Libië is één van de belangrijkste vertrekplaatsen voor Afrikanen die de Middellandse Zee willen oversteken naar Europa. Het IOM heeft getuigenissen van vluchtelingen verzameld die Libië probeerden te bereiken. Ontvoerders zouden hen geld hebben afgeperst en hen hebben gefolterd. Ook zouden ze zijn gedwongen familie op te bellen om losgeld te vragen. Anderen getuigen gedwongen te zijn om op slavenmarkten te werken, of om plaatsen met losgeld te bewaken. Zij die er niet in slagen om het geld bijeen te krijgen, sterven de hongerdood. Zo behandelde een IOM-dokter een Gambiaan die nog maar 35 kilo woog.

EINDE BERICHT JOOP.NL

JOOP.NL

SCHOKKEND: SLAVENMARKT IN LIBIE OP VIDEO VASTGELEGD

14 NOVEMBER 2017

https://joop.bnnvara.nl/nieuws/schokkend-slavenmarkt-libie

In Libië worden Afrikaanse vluchtelingen tot slaaf gemaakt en verkocht. Dat bericht kwam in april van dit jaar al naar buiten nadat de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) de noodklok luidde. Nu heeft CNN daar ook beelden van, in het geheim met mobiele telefoons opgenomen.

Nadat bekend werd dat in Libië, en ook in Niger, slavenmarkten bestonden, ging CNN op onderzoek uit en vond zo’n markt net buiten hoofdstad Tripoli. Binnen zes à zeven minuten, zag CNN een tiental mensen ‘onder de hamer’ gaan.

De videobeelden zijn overgedragen aan de Libische autoriteiten, die hebben toegezegd een onderzoek te starten. Of dat wat uithaalt, is nog maar de vraag. Een leidinggevende van het Libische anti-immigratiebureau erkent van het bestaan van de slavenmarkten te weten, hoewel hij zegt er zelf nooit een te hebben gezien.

Binnen de Europese Unie wordt al langere tijd gesproken over een vluchtelingendeal met Libië, gelijk aan de bestaande deal met Turkije. Het toestaan van zo’n deal was volgens bronnen rond de kabinetsformatie een van de breekpunten voor toenmalig coalitiekandidaat GroenLinks. In september kwam het nieuws naar buiten dat de Italiaanse geheime dienst een deal had gesloten met mensensmokkelaars in Libië om vluchtelingen, tegen alle vluchtelingenverdragen in en met alle gevolgen van dien, ervan te weerhouden de reis naar Europa te ondernemen.

Let op: de beelden kunnen als schokkend worden ervaren’

EINDE BERICHT JOOP.NL

VRT.BE

MIGRANTEN WORDEN IN LIBIE VERKOCHT OP SLAVENMARKT

15 NOVEMBER 2017

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2017/11/15/migranten-worden-in-libie-verkocht-op–slavenmarkt-/

Moderne slavenmarkten: ze bestaan in Libië. De Amerikaanse zender CNN trok naar het Noord-Afrikaanse land en filmde er hoe jonge migranten worden verkocht aan de hoogste bieder. “Een grote gast, geschikt voor werk op het land” wordt verkocht voor 1.200 dinar, omgerekend zo’n 740 euro.

CNN kreeg in augustus een filmpje van niet al te beste kwaliteit in handen dat was opgenomen in de Libische hoofdstad Tripoli. Daarin was te zien hoe twee jonge migranten te koop worden aangeboden door mensensmokkelaars. CNN besloot om zelf ter plaatse te gaan om te achterhalen of dergelijke “slavenmarkten” een realiteit zijn in Libië.

De journaliste kreeg van haar contactpersonen te horen dat er iedere maand één of twee van dergelijke “veilingen” worden georganiseerd in Tripoli. Ze slaagde er ook in om er een bij te wonen en te filmen met verborgen camera. Op haar opnames (de foto bovenaan is een archieffoto en niét afkomstig uit de CNN-reportage) is te zien hoe twaalf vermoedelijk Nigeriaanse jongemannen per opbod worden verkocht op de binnenplaats van een woning. In enkele minuten is de zaak afgehandeld. 

CNN heeft het bewijsmateriaal overgemaakt aan de Libische autoriteiten, die beloven dat ze een onderzoek zullen starten. Wat die belofte waard is, valt nog wel te bezien, want sinds de val van dictator Muanmar Kadhafi is Libië ondergedompeld in chaos. Twee autoriteiten, de GNA (Government of National Accord) in Tripoli, en een verkozen parlement en regering in het oosten van het land, eisen de macht op.

Mensensmokkelaars ontpoppen zich tot mensenhandelaars

Ieder jaar proberen tienduizenden migranten via Libië naar Europa te komen. Sinds afgelopen zomer ondersteunt de Europese Unie de Libische kustwacht bij het onderscheppen van vluchtelingenboten op de Middellandse Zee. Sindsdien is de migratiestroom tussen Libië en Italië, de voornaamste route van Afrika naar Europa, sterk afgenomen.   

Maar voor de gestrande migranten is de situatie in Libië bijzonder precair. Velen worden het slachtoffer van mensensmokkel, ontvoering, marteling, verkrachting of dwangarbeid. Volgens CNN ontpoppen mensensmokkelaars zich tot moderne slavenhandelaars nu ze minder boten richting Europa kunnen sturen.

De EU kreeg gisteren nog vlijmscherpe kritiek van Zeid Ra’ad Al Hussein, de hoge VN-commissaris voor de mensenrechten. Hij verweet de EU dat ze nog niets heeft gedaan om de misbruiken in te perken. Hij noemde Europa “medeplichtig aan de onmenselijke behandeling van vluchtelingen”.

EU: “Niet de Europese acties hebben onmenselijk systeem gecreëerd”

De EU heeft vandaag gereageerd op de kritiek. “Het zijn niet de acties van de Europese Unie die een onmenselijk systeem hebben gecreëerd in Libië”, zegt woordvoerster Catherine Ray van de Europese dienst voor extern optreden (EEAS). “Integendeel: we proberen de problemen in het land op te lossen en resultaten te bereiken in een extreem moeilijke omgeving.”

Ze benadrukte dat de EU voorlopig niet van plan is om de ondersteuningsoperaties van de Libische kustwacht stop te zetten. “Dit beleid zal worden voortgezet, want daardoor kunnen we duizenden levens redden in de Libische wateren.”

“Ik deel de bezorgdheid over Libië”, reageerde Europees commissaris voor Migraties Dimitris Avramopoulos op zijn beurt. “De situatie op het terrein is akelig: mensensmokkelaars misbruiken radeloze mensen”.

Dat de EU mee aan de basis ligt van de problemen, vindt hij echter een brug te ver. “Ik wil een ding duidelijk stellen: de EU heeft een heel duidelijk standpunt ingenomen. Maar dit is geen Europees probleem, het is een globaal probleem. We moeten de internationale gemeenschap mobiliseren, en dat is wat we proberen te doen.”

EINDE BERICHT VRT.BE

[49]

RIJKSOVERHEID

WELKE LANDEN STAAN OP DE LIJST VAN VEILIGE

LANDEN VAN HERKOMST (ASIELZOEKERS)?

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/asielbeleid/vraag-en-antwoord/lijst-van-veilige-landen-van-herkomst

Nederland heeft een lijst opgesteld met veilige landen van herkomst. Deze lijst kan veranderen; er kunnen landen bijkomen of afgaan. Asielzoekers uit veilige landen komen ook naar Nederland.

Nederlandse lijst van veilige landen van herkomst

Op de lijst staan landen waar volgens de Rijksoverheid over het algemeen geen sprake is van:

  • vervolging vanwege bijvoorbeeld ras of geloof;
  • foltering;
  • onmenselijke behandeling.

Dit zijn de volgende landen:

  • Albanië
  • Andorra
  • Armenië
  • Australië
  • België
  • Bosnië-Herzegovina
  • Brazilië
  • Bulgarije
  • Canada
  • Cyprus
  • Denemarken
  • Duitsland
  • Estland
  • Finland
  • Frankrijk
  • Georgië
  • Ghana
  • Griekenland
  • Hongarije
  • Ierland
  • India*
  • Italië
  • Jamaica
  • Japan
  • Kosovo
  • Kroatië
  • Letland
  • Liechtenstein
  • Litouwen
  • Luxemburg
  • Malta
  • Marokko
  • Monaco
  • Mongolië
  • Montenegro
  • Nieuw-Zeeland
  • Noord-Macedonië
  • Noorwegen
  • Oekraïne
  • Oostenrijk
  • Polen
  • Portugal
  • Roemenië
  • San Marino
  • Senegal
  • Servië
  • Slovenië
  • Slowakije
  • Spanje
  • Trinidad en Tobago
  • Tsjechië
  • Tunesië
  • Vaticaanstad
  • Verenigd Koninkrijk
  • Verenigde Staten
  • IJsland
  • Zweden
  • Zwitserland

Deze lijst kan veranderen; er kunnen landen bijkomen of afgaan. Dit hangt af van de veiligheid in een land.

*India staat nog wel op de lijst, maar de situatie in India wordt nogmaals onderzocht. Daarom wordt het beleid voor veilige landen op dit moment niet toegepast op asielzoekers uit India.

Waarom een lijst veilige landen?

Asielzoekers uit veilige landen komen ook naar Nederland. Om asielaanvragen sneller af te handelen, heeft het kabinet een lijst met veilige landen gemaakt. Asielzoekers uit deze landen komen bijna nooit in aanmerking voor bescherming.

Ook de Europese Unie (EU) werkt aan een lijst met veilige landen. Het is nog niet bekend wanneer deze klaar is. Daarom heeft Nederland zelf alvast een lijst opgesteld. Andere lidstaten van de EU hanteren ook lijsten met veilige landen van herkomst.

Documenten

Zie ook

Verantwoordelijk

EINDE BERICHT RIJKSOVERHEID

Reacties uitgeschakeld voor Noten 41 t/m 49 bij Artikel over vluchtelingen

Opgeslagen onder Divers

Reacties zijn gesloten.