[71]
”On arrival in Boston, she was enslaved by John Wheatley, a wealthy Boston merchant and tailor, who bought the young girl as a slave for his wife Susanna. John and Susanna Wheatley named her Phillis, after the ship that had transported her to America. She was given their last name of Wheatley, as was a common custom if any surname was used for enslaved people.[10]
The Wheatleys’ 18-year-old daughter, Mary, was Phillis’s first tutor in reading and writing. Their son, Nathaniel, also helped her. John Wheatley was known as a progressive throughout New England; his family afforded Phillis an unprecedented education for an enslaved person, and one unusual for a woman of any race”
WIKIPEDIA
PHILLIS WHEATLEY/EARLY LIFE
ORIGINELE BRON
WIKIPEDIA
PHILLIS WHEATLEY
”Gronniosaw was born in Bornu (now north-eastern Nigeria) in 1705. He said that he was doted on as the grandson of the king of Zaara. At the age of 15, he was taken by a Gold Coast ivory merchant and sold to a Dutch captain for two yards of check cloth.[2] He was bought by an American in Barbados, who took him to New York and resold him to a Calvinist minister, Theodorus Frelinghuysen, based in New Jersey.[2][3]
There Gronniosaw was taught to read and was brought up as a Christian”
WIKIPEDIA
UKAWSAW GRONNIOSAW/LIFE
ORIGINELE BRON
WIKIPEDIA
UKAWSAW GRONNIOSAW
[72]
””Ook beweert de bundel dat slaven niet mochten lezen en schrijven, maar hoe kon de zwarte abolitionist (voorstander afschaffing slavernij, red.) Equiano dan zijn memoires schrijven als hij dat als slaaf niet had geleerd?”
TROUW
WIE EEN BEPERKTE BLIK OP DE SLAVERNIJ WIL, SPOEDE ZICH NAAR HET RIJKSMUSEUM
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 7
[73]
ZIE NOOT 72
[74]
WIKIPEDIA
OLAUDAH EQUIANO
[75]
‘Ook beweert de bundel dat slaven niet mochten lezen en schrijven, maar hoe kon de zwarte abolitionist (voorstander afschaffing slavernij, red.) Equiano dan zijn memoires schrijven als hij dat als slaaf niet had geleerd?”
TROUW
WIE EEN BEPERKTE BLIK OP DE SLAVERNIJ WIL, SPOEDE ZICH NAAR HET RIJKSMUSEUM
22 JUNI 2021
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 7
[76]
”Pascal favoured Equiano and sent him to his sister-in-law in Great Britain so that he could attend school and learn to read and write.”
WIKIPEDIA
OULAUDAH EQUIANO//EARLY LIFE AND ENSLAVEMENT
”Robert King set Equiano to work on his shipping routes and in his stores. In 1765, when Equiano was about 20 years old, King promised that for his purchase price of 40 pounds (equivalent to £5,500 in 2019) he could buy his freedom.[15] King taught him to read and write more fluently, guided him along the path of religion, and allowed Equiano to engage in profitable trading for his own account, as well as on his owner’s behalf.”
WIKIPEDIA
OLAUDAH EQUIANO/RELEASE
ORIGINELE BRON
WIKIPEDIA
OLAUDAH EQUIANO
https://en.wikipedia.org/wiki/Olaudah_Equiano
”On arrival in Boston, she was enslaved by John Wheatley, a wealthy Boston merchant and tailor, who bought the young girl as a slave for his wife Susanna. John and Susanna Wheatley named her Phillis, after the ship that had transported her to America. She was given their last name of Wheatley, as was a common custom if any surname was used for enslaved people.[10]
The Wheatleys’ 18-year-old daughter, Mary, was Phillis’s first tutor in reading and writing. Their son, Nathaniel, also helped her. John Wheatley was known as a progressive throughout New England; his family afforded Phillis an unprecedented education for an enslaved person, and one unusual for a woman of any race”
WIKIPEDIA
PHILLIS WHEATLEY/EARLY LIFE
ORIGINELE BRON
WIKIPEDIA
PHILLIS WHEATLEY
”Gronniosaw was born in Bornu (now north-eastern Nigeria) in 1705. He said that he was doted on as the grandson of the king of Zaara. At the age of 15, he was taken by a Gold Coast ivory merchant and sold to a Dutch captain for two yards of check cloth.[2] He was bought by an American in Barbados, who took him to New York and resold him to a Calvinist minister, Theodorus Frelinghuysen, based in New Jersey.[2][3]
There Gronniosaw was taught to read and was brought up as a Christian”
WIKIPEDIA
UKAWSAW GRONNIOSAW/LIFE
ORIGINELE BRON
WIKIPEDIA
UKAWSAW GRONNIOSAW
[77]
”” De slaven waren het eigendom van een ander en ‘daarom kon er juridisch gezien geen sprake van mishandeling of verkrachting zijn’ door de eigenaar.
Waarom zijn er dan processen gevoerd tegen planters, die een slaaf hadden gemarteld of gedood?”
TROUW
WIE EEN BEPERKTE BLIK OP DE SLAVERNIJ WIL, SPOEDE ZICH NAAR HET RIJKSMUSEUM
22 JUNI 2021
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 7
[78]
”’ Onder het régime van Gouverneur Mauricius lezen wij, hoe op aanklacht van den Raad-Fiscaal huiszoeking gedaan werd bij een zekere juffrouw Pieterson, die als onmenschelijk wreed bekend stond. Het onderzoek bracht aan het licht, dat zij ‘eene menigte harer slaven om het leven heeft doen brengen op tyrannique en barbaarse manieren’. Zij dacht er ook niet aan deze daden te ontkennen, maar sprak tegenover de commissie van onderzoek de fiere woorden: ‘dat sy haer eigen goed, voor haer geld gekogt, destrueeren mogt’15) . De koloniale justitie heeft haar echter niet gestraft: – zij vond intusschen tijd om te ontvluchten.”
Wij Slaven van Suriname, Bladzijde 31 [Online versie][In het fysieke boek, bladzijde 33]A. De Kom1971 [Tweede Druk]
https://www.dbnl.org/tekst/kom_001wijs01_01/kom_001wijs01_01.pdf
EN
De weduwe Mauricius, een dame uit de hoogste kringen van Suriname, had een oude slavin aan een boom laten vastbinden en doodslaan. Zij verklaarde zelf, dat zij dit uit een gril toestond, want ze wilde gaarne haar oude verzorgster pijn zien lijden. Verscheidene harer slaven hadden ditzelfde lot ondergaan, ja zelfs de kleine kinderen op haar plantage werden vaak gestraft met een ‘Spaansche bok’ (een zeer geraffineerde geeseling, waarover wij nog zullen schrijven). De slaven van mevrouw Mauricius deelden nu aan het Koloniale Hof mede, dat zij weg zouden loopen wanneer de gouverneursweduwe niet uit het beheer der plantage ontzet werd. Inderdaad probeerde het Hof haar over te halen om de plantage voortaan door een administrateur te doen beheeren, ‘omdat men anders voor eene totale ruïne der bezitting harer pupillen vreesde’, maar mevrouw Mauricius gaf te kennen, dat de heerschappij over haar eigendom door niemand beter gevoerd kon worden dan door haar zelve. En een anderen keer verklaarde zij: ‘ik wil niet dat een neger van mij met zoo een glad vel zal rondloopen op mijn plantage’. Inderdaad had zij een efficiënte vermageringskuur uitgedacht, die zijn resultaat zelden miste. Zij liet nl. soms al haar slaven gedurende den tijd van 24 uur onafgebroken geeselen en ‘half afschinden of villen’. Een neger en twee negerinnen bezweken onder deze behandeling. De later uitgezonden commissie, die verslag over den toestand op haar plantage doen moest, verklaarde dan ook ‘dat de slaven er zeer slecht en mishandeld uitzagen’16) .
Wij Slaven van Suriname, Bladzijde 31 en 32 [Online versie][In het fysieke boek, bladzijde 33 en 34]A. De Kom1971 [Tweede Druk]
https://www.dbnl.org/tekst/kom_001wijs01_01/kom_001wijs01_01.pdf
[79]
[79]
Het verder verminken of dooden van den slaaf was den meester, volgens de wet, niet geoorloofd; maar deze beperking van de magt des meesters werd op afgelegene plantaadjes dikwijls niet nageleefd; ja zelfs niet in de stad, gelijk meermalen uit de notulen van Gouverneur en Raden, uit de Journalen der Gouverneurs en uit de »brieven en pampieren” van Suriname blijkt. Om niet in te groote uitvoerigheid te vervallen, zullen wij slechts enkele feiten daarvan mededeelen: Notulen Gouverneur en Raden, 2 Mei 1731. »Ter occasie van het proces jegens Cornelia Mulder, huisvrouw van W. Celis (zie notulen 23 Januarij 1731), is door den Raad Fiscaal den Hove in bedenking gegeven, »dat eenige der inwoners alhier seer euvel en onmenschelijk met hunne slaven handelen, als deselve om cleyne fouten en misdrijven zoodanig castigeerende en straffende, dat [131]sy kort oft immediaet daarop door de Extravagante slagen koomen te sterven”, om dit voortaan strengelijk te verbieden en de overtreders te straffen.
»Notulen enz.” 4 Julij 1733. De Gouverneur berigt dat 15 negers, zoo mannen als vrouwen, bij hem zijn komen klagen over de wreede behandeling, hun door hun meester Hendrik Bisschoff aangedaan; zij bragten het hoofd mede van een neger, dat Bisschoff op een staak had laten zetten; uit het op de plaats ingestelde onderzoek bleek, dat hun meester verscheidene slaven doodgeschoten of doodgeslagen had en daarbij van drie de hoofden had laten afkappen en op staken doen stellen, anderen had hij om kleinigheden zeer zwaar en streng laten geesselen, o. a. eene Mulattin, die zoo geslagen was, dat er stukken vleesch uit haar ligchaam vielen (brief van den Gouv. aan de Direct. der Sociëteit), daarbij had hij zijne slaven gedurende 5 jaren weinig of geen kost gegeven. Bisschoff werd gearresteerd, doch overleed vóór hij veroordeeld werd.
Notulen enz. 21 Nov. 1742. Zekere P. Hotzz, pontevaarder, had een zijner slaven den 15den Augustus »seer strengelijk met zweepslagen van den hals af tot aan de beenen doen straffen, zoodat het vleesch van zijn ligchaam tusschen de lendenen ganschelijk door geronnen bloed was opgezet en het ingewand op verscheidene plaatsen geïnflameerd; uit wanhoop heeft die arme man een half uur daarna door het dubbeld draaijen van de tong in zijne keel zich zelven gesmoord.”
Notulen, 24 Oct. 1734. Eenige slaven van Sinabo komen klagen over de wreede behandeling van de Administrateur en Directeur, Pousset; zij brengen mede het hoofd van een neger, voor eenige dagen door Pousset gedood en van eene negerin, die hij eerst wreedelijk mishandeld en daarna vermoord heeft—een nader onderzoek bevestigt deze gruwelen enz.
Journaal van Mauricius, 29 December 1745. Op aanklagt van den Raad-Fiscaal is huiszoeking gedaan bij jufvrouw Pieterson, van ouds bekend voor dol en wreed, en is hieruit gebleken, dat zij soms hare slaven vermoordde en in haar huis liet begraven, de lijken werden gevonden en zij ontkende ook de daad niet, maar sustineerde, »dat sy haar eigen goed, [132]voor haar geld gekogt, destrueeren mogt.”—Men liet de schuldige tijd om te ontvlugten.95
DERDE HOOFDSTUK
Overzigt van den toestand en de behandeling der slaven, van den strijd met de wegloopers en van den met hen gesloten vrede 1761. (63.)
UIT
GESCHIEDENIS VAN SURINAME
J. WOLBERS
1861
[Gedateerd, maar zeer de moeite waard]
ZIE OOK
BUKU/BIBLIOTHECA SURINAMICA
GESCHIEDENIS VAN SURINAME. WOLBERS [1861]
Julien Wolbers (1819-1889) was een Nederlands letterkundige die onder invloed raakte van Nicolaas Beets, de predikant/schrijver die pleitte voor de afschaffing van de slavernij in de Nederlandse koloniën. Wolbers nam samen met zijn broer het schildersbedrijf over van zijn vader. Op 37 jarige leeftijd stapte hij uit bedrijf en ging hij zich als rentenier toeleggen op de bestudering van de geschiedenis van Suriname. In 1861 verscheen zijn publicatie Geschiedenis van Suriname.
Wolbers is kritisch over het Nederlandse bestuur in Suriname en hij hekelt de wreedheid van planters en hun onzedelijk gedrag. De dagelijkse werkelijkheid van het harde en bijzonder wrede klimaat waarin slaven moesten werken was volgens Wolbers erger dan een romanschrijver zou kunnen verzinnen. Zo vertelt Wolbers over de ‘neger’ Darius die bij de fiskaal zijn beklag kwam doen over de wrede straffen op de plantage Sinabo. De directeur van deze plantage, Jan Jakob Bongaard, had een slaaf die verdacht werd van gifmengen laten afranselen en had hem de Spaanse bok laten geven. Vervolgens werd hij in de timmerloods opgesloten en verbood hij de slaaf te laten verplegen of hem water dan wel voedsel te geven. Toen de man stierf werd hij in opdracht van de directeur in het struikgewas geworpen waar hij onbegraven bleef liggen.
De zeden in Suriname stonden volgens Wolbers op een zeer laag peil. Er was weliswaar officieel een verbod voor witte Europeanen om geslachtsverkeer te hebben met slavinnen. Maar, zo schrijft Wolbers, dit was niet meer dan een dode wet want zelfs de bestuurders van de kolonie, die op naleving van de wet moesten toezien, maakten zich er zelf schuldig aan. Een sterk groeiende groep kleurlingen was het gevolg hier van. De lichtgekleurde kinderen die bij een slavin verwekt werden waren automatisch ook slaven.
Hoe verdorven de koloniale samenleving was maakt Wolbers duidelijk door te beweren dat de echtgenotes van de overspel plegende manen vaak hun slavinnen aan vrienden en bekenden aanboden voor een bepaalde prijs in de week. Dit ontleende hij aan het boek van Stedman. Wolbers had niet alleen archieven in Nederland en Engeland uitvoerig doorgespit, hij had ook alle literatuur die voorhanden was goed bestudeerd. Hij was bijzonder goed geïnformeerd maar was zelf nooit in Suriname geweest. Hij kan in vele opzichten de Hartsinck van de 19e eeuw genoemd worden. Zijn meer dan 850 pagina’s tellende boek is nog steeds de meest omvangrijke historische studie over Suriname. Het geldt nog steeds als één van de belangrijkste 19e eeuwse werken over Suriname.
EINDE ARTIKEL[80]
WIKIPEDIAANTON DE KOM
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anton_de_Kom
[81]
” De slaven van mevrouw Mauricius deelden nu aan het Koloniale Hof mede, dat zij weg zouden loopen wanneer de gouverneursweduwe niet uit het beheer der plantage ontzet werd. Inderdaad probeerde het Hof haar over te halen om de plantage voortaan door een administrateur te doen beheeren, ‘omdat men anders voor eene totale ruïne der bezitting harer pupillen vreesde’, maar mevrouw
Mauricius gaf te kennen, dat de heerschappij over haar eigendom door niemand beter gevoerd kon worden dan door haar zelve.”
Wij Slaven van Suriname, Bladzijde 31 en 32 [Online versie][In het fysieke boek, bladzijde 33 en 34]A. De Kom1971 [Tweede Druk]
https://www.dbnl.org/tekst/kom_001wijs01_01/kom_001wijs01_01.pdf
[82]
”’ Onder het régime van Gouverneur Mauricius lezen wij, hoe op aanklacht van den Raad-Fiscaal huiszoeking gedaan werd bij een zekere juffrouw Pieterson, die als onmenschelijk wreed bekend stond. Het onderzoek bracht aan het licht, dat zij ‘eene menigte harer slaven om het leven heeft doen brengen op tyrannique en barbaarse manieren’. Zij dacht er ook niet aan deze daden te ontkennen, maar sprak tegenover de commissie van onderzoek de fiere woorden: ‘dat sy haer eigen goed, voor haer geld gekogt, destrueeren mogt’15) . De koloniale justitie heeft haar echter niet gestraft: – zij vond intusschen tijd om te ontvluchten.”
Wij Slaven van Suriname, Bladzijde 31 [Online versie][In het fysieke boek, bladzijde 33]A. De Kom1971 [Tweede Druk]
https://www.dbnl.org/tekst/kom_001wijs01_01/kom_001wijs01_01.pdf
[83]
”De slaven van mevrouw Mauricius deelden nu aan het Koloniale Hof mede, dat zij weg zouden loopen wanneer de gouverneursweduwe niet uit het beheer der plantage ontzet werd. Inderdaad probeerde het Hof haar over te halen om de plantage voortaan door een administrateur te doen beheeren, ‘omdat men anders voor eene totale ruïne der bezitting harer pupillen vreesde’, maar mevrouw Mauricius gaf te kennen, dat de heerschappij over haar eigendom door niemand beter gevoerd kon worden dan door haar zelve.”
Wij Slaven van Suriname, Bladzijde 31 en 32 [Online versie][In het fysieke boek, bladzijde 33 en 34]A. De Kom1971 [Tweede Druk]
https://www.dbnl.org/tekst/kom_001wijs01_01/kom_001wijs01_01.pdf
[84]
ZIE NOTEN 78, 79, 81, 82 EN 83
[85]
ZIE NOOT 81
[86]
ZIE NOOT 82
[87]
”
AFRIKANEN WERDEN VAAK VERKOCHT DOOR ANDERE AFRIKANEN.
Correct. Dus?
DUS KUNNEN WE EUROPEANEN NIET SCHULDIG HOUDEN VOOR TRANS-ATLANTISCHE SLAVERNIJ!
Oeh, die ga ik de volgende keer in de rechtszaal gebruiken. “Edelachtbare, ik ben niet schuldig aan brandstichting want Pietje Bell gaf me de benzine.” Daarnaast valt er nogal wat te zeggen over de rol die Europees kapitaal speelde in het aansporen, uitbreiden en in stand houden van de West-Afrikaanse slavernij.
OKE MAAR DE ARABISCHE SLAVENHANDEL DAN?
“Ja maar hullie doen ‘t ook” had je al af moeten leren in groep 3.”
ONE WORLD
TWAALF VRAGEN OVER SLAVERNIJ, DIE JE MAAR BETER NIET HAD KUNNEN STELLEN
SANDER PHILIPSE
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 47
[88]
WIKIPEDIA
SLAVERNIJ/NABIJE OOSTEN EN NOORD-AFRIKA
ORIGINELE BRON
WIKIPEDIA
SLAVERNIJ
[89]
ZIE NOOT 88
[90]
” De Europeanen sloten dan ook aan bij een al zeker zes eeuwen bestaand netwerk van Arabische slavenhandel. De slaven werden aangeleverd door Afrikaanse en Arabische handelaren en door de Europeanen naar Amerika gebracht”
WIKIPEDIA
TRANSATLANTISCHE SLAVENHANDEL/AANVANGSCONDITIES
ORIGINELE BRON
WIKIPEDIA
TRANSATLANTISCHE SLAVENHANDEL