donderdag 9 juni 2016
Twee Palestijnse jonge mannen hebben in de Israëlische stad Tel Aviv vier mensen omgebracht en twee verwond. Politie verwondde vervolgens één van de twee en pakte allebei op. De aanslag, maar vooral de grootschalige collectieve bestraffing die de regering aan tienduizenden Palestijnen oplegt, laat boven alles weer eens zien welke gewelddadigheid de hele Israëlische koloniale bezettingspolitiek – en daarmee de staat Israël zelf – in zich draagt. Zolang deze koloniale bezetting voortduurt, zal ook het geweld voortduren.
De aanslag zelf is onverdedigbaar, maar zeer verklaarbaar. Onverdedigbaar: mensen lukraak doodschieten, enkel omdat ze tot de burgers van een land behoren waartegen je strijdt, is verkeerd. Het maakt de bezetting niet zwakker. En het speelt de krachten in de Israëlische staat en maatschappij in de kaart die steeds hardere repressie tegen de Palestijnen nastreven – tot en met massadeportatie, etnische zuivering en massamoord toe. Maar iedere afwijzing van dit soort aanvallen dient gepaard te gaan met totale oppositie tegen de kern van het systematische anti-Palestijnse beleid.waarmee de staat Israël zich al sinds haar oprichting mee overeind houdt. Want het is die bezetting die Palestijnen zodanig tergt dat ze – terecht – de wapens opnemen. En het is diezelfde bezetting die sommige van die Palestijnen, in uitizchtloze wanhoop, die wapens doet richten op burgers. Daar boos over worden zonder honderd keer zo boos te zijn over de bezetting die aan dit soort aanvallen ten grondslag ligt, deugt niet. Het kernprobleem is Israëlische koloniale bezetting, niet de Palestijnse aanslagen die daarop reageren..Een verkeerde reactie op een probleem op dezelfde lijn stellen met het probleem waartegen het een reactie is, getuigt van valse neutraliteit.
Intussen komt de Israëlische reactie op de aanslag op gang. Het gezag heeft “alle reisvergunnvan Palestijnen voor Israël ingetrokken. Daardoor kunnen ruim 83.000 Palestijnen hun familie met Ramadan niet bezoeken.” Het excuus zal wel ‘veiligheid’ heten, de veiligheid van israélische burgers wel te verstaan, want de veiligheid van Palestijnen is sowieso geen Israëlisch beleidsdoel. Maar het is een onzin-excuus. Is de kans dat onder die 83.000 zich ‘terroristen’ bevinden die je dus op afstand moet houden ook maar iets wezenlijks veranderd vanwege de aanslagen? Misschien een heel klein beetje: er zijn twee mensen die kennelijk een aanslag pleegden minder. Die zijn immers na de aanslag opgepakt. De logica er achter is: elke Palestijn is een potentiële terrorist, dus is het afnemen van bewegingsvrijheid een legitieme reactie op een aanslag. Maar dat is dus de logica van de collectieve bestraffing van een hele bevolkingsgroep, systematische racistische discriminatie van staatswege, volstrekt in strijd met het principe dat iedereen onschuldig is en als zodanig dient te worden behandeld, tenzij het tegendeel overtuigend is bewezen. Een staat die er zich zo graag op laat voorstaan zich op democratische principes te baseren, kan die logica niet hanteren zonder te kijk te staan als hypocriet.
De bestraffing gaat nog verder: “Daarnaast zijn de werkvergunningen van 204 familieleden van de schutters ingetrokken.” Ook dat is het kwellen van mensen, niet eens om wat ze gedaan hebben maar puur op basis van tot welke groep ze behoren. Verwerpelijk en verachtelijk. En het voedt precies de frustratie waaruit nieuwe schutters zullen opstaan, nieuwe mensen die de de Israëlische bezetting met haar grootschalige onderdrukking zullen beantwoorden met daden van betrekkelijk kleinschalig geweld waarover dan weer grootschalige verontwaardiging kan losbreken bij mensen die kolonialisme okay vinden, maar verbaasd zijn als mensen zich ertegen verweren.. Laten we asjeblieft de verontwaardiging primair richten op de oorzaken van het conflict zelf: de Israëlische staat, gegrondvest met landroof, gehandhaafd met bezetting.
Hoe gewelddadig de staat Israël tegen Palestijnen optreedt, is makkelijk te illustreren. “In de eerste helft van 2016 hebben Palestijnse aanvallen 32 Israëli’s en tweee Amerikaanse bezoekers gedood. Israëlische troepen doodden minstens 196 Palestijnen”. Dat is tekenend. Intussen houdt de staat Israël 7000 Palestijnen gevangen. Het aantal gevangen gehouden Palestijnen groeit jaar na jaar, en datzelfde geldt voor het aantal vastgezette Palestijnse kinderen: van 104 in 2011 tot 470 in 2015. Ook dat is tekenend.
Een staat die zo bouwt op repressie van de oorspronkelijke bevolking op wiens grondgebied ze is gebouwd, heeft ieder recht om zich over welk soort van verzet tegen de staat dan ook te beklagen, al decennia geleden verloren. Hetzelfde geldt voor degenen die deze staat nog altijd in word en daad de hand boven het hoofd houden. Alleen wie om te beginnen de bezettingspolitiek zelf totaal en volledig afwijst, heeft enig recht van spreken om aanslagen die daar een reactie op vormen ook als verkeerd van de hand te wijzen. Nogmaals, het kernprobleem heet niet ‘terrorisme’. Het probleem heet bezetting.
Peter Storm