Boycot Israel/Samenwerkingsverband Amsterdam Tel Aviv/Brief aan B & W

Onderwerp

VAN STEDENBAND TOT SAMENWERKING AMSTERDAM TEL AVIV

Geachte heer burgemeester,

Geachte loco burgemeester,

Geachte Wethouders,

Geachte Secretaris,

Via de nieuwsberichtgeving heb ik kennisgenomen, dat weliswaar

de Stedenband tussen Amsterdam en Tel Aviv  en Ramallah

Welnu  dames en heren, dat is naar mijn mening lood om oud

ijzer, omdat er dan nog steeds een positieve connectie tussen

Amsterdam en Tel Aviv bestaat.

Met klem wil ik u verzoeken, niet tot een dergelijke samenwerking over te gaan.

Tegen een eventuele samenwerking  met de Palestijnse stad Ramallah heb ik, geen enkel bezwaar, omdat dat juist een opsteker zal zijn voor de Palestijnse

rechten.

Mijn bezwaren tegen die van de baan lijkende stedenband heb ik reeds

op een rijtje gezet [zie brief onderin] en die gelden uiteraard ook het

eventuele samenwerkingsverband.

Hier ga ik in op enkele opmerkingen uwerzijds ten gunste van die

stedenband en dus ook dat samenwerkingsverband:

In een brief van D’66 fractievoorzitter de heer Paternotte,

naar aanleiding van de bezwaren tegen de Stedenband, gaat hij

nader in op het standpunt van de burgemeester over de Stedenband,

zoals besproken in de Gemeenteraad.

Zie boven mijn brief aan B & W

Ik wil hierop ingaan, omdat ik ervanuitga , dat ditzelfde standpunt

het eventuele samenwerkingsverband geldt:

Uit de brief van D’66 fractievoorzitter de heer Paternotte:

”Landelijk en op Europees niveau zet D66 zich er inderdaad ook voor in dat er specifieke voorwaarden worden gesteld aan de relaties met Israel en Palestina, en om uiteindelijk tot een tweestaten oplossing te komen.

Op stedelijk niveau kunnen we hier het verschil niet mee maken. In het onderhavige voorstel van de burgemeester sluiten we een stedenband met de steden Tel Aviv en Ramallah”

…….

……..

”De gemeente Amsterdam gaat dan ook géén samenwerking aan met de staat Israel of de Palestijnse autoriteit. Daar heeft D66 ook geen behoefte aan. Steden sluiten samenwerkingsverbanden met steden, niet met staten.”

Geacht College, u kunt landelijk en stedelijk niet scheiden.

Steden bevinden zich immers niet in een vacuum, maar maken integraal

onderdeel uit van het land waartoe ze behoren en vallen dus ook

onder de wetten van het land.

Terecht merkte de heer Hamburger [voorzitter van Een Ander Joods

Geluid] op tijdens zijn toespraak tot de Commissie van Algemene

Zaken op donderdag 18 juni, waar over die Stedenband werd gesproken:

”Er zijn in Israël zelf meer dan vijftig wettelijke regelingen en voorschriften met discriminerende werking ten aanzien van Palestijnen. De belangrijkste daarvan betreffen stedelijke uitbreidingsplannen, het recht op grondbezit, immigratie, mogelijkheden een partner te kiezen onder Palestijnen buiten Israël in samenhang met woon- en vestigingsrechten. Die discriminerende wetten en regelingen houden geen halt voor de stadsgrenzen van Tel Aviv, meneer van der Laan.” [3]

En het laatste, dat een bezettingsstaat verdient.

Die moet juist internationaal afgestraft worden, niet beloond.

VERGELIJKING MET STEDENBANDEN MET BEIJNG, MOSKOU

EN ANDERE STEDEN

Uit de brief van D’66 fractievoorzitter de heer Paternotte:

”Amsterdam heeft een grote hoeveelheid stedenbanden, met gemeenten variërend van Bejing en Moskou tot het eiland Sint Maarten en de Groningse gemeente Delfzijl. Deze stedenbanden zijn allerminst een adhesiebetuiging aan China, Rusland, Sint Maarten of Groningen. Het gaat om samenwerking tussen steden, als economische motoren, maar ook als broedplaatsen van culturele en maatschappelijke vernieuwing, en leren van elkaars uitdagingen.”

”Ten slotte: we houden doorgaans de inwoners en bestuurders van bevriende steden als Beijing, Mumbai en San Francisco niet verantwoordelijk voor het beleid van China, India en Amerika, en dat geldt hier evenmin. ”

Want het is zeer de vraag of Amsterdam uberhaupt een stedenband had moeten

aangaan met steden als Beijing en Moskou.

Ik denk van niet

Want ook in dat verband geldt:

Het is een opsteker voor mensenrechtenschendende regimes als

Rusland en China en natuurlijk zijn die steden niet verantwoordelijk

voor het landelijk beleid, maar maken er wel deel van uit.

Dat argument ”we gaan ook met andere steden een samenwerkingsverband

aan”, gaat hier dus ook niet op.

In het algemeen zou moeten gelden:

Geen vriendschapsbanden met steden van landen, die notoir de

mensenrechten schenden.

”TEL AVIV, TOLERANTE STAD”

HET PAROOL

STEDENBAND MET TEL AVIV IS VAN DE BAAN

25 JUNI 2015

NRC

STEDENBAND MET AMSTERDAM EN TEL AVIV GAAT NIET DOOR

25 JUNI 2015

[3]

[4]

Geachte heer/mevrouw,

D66 begrijpt uw zorgen. De situatie in de Palestijnse gebieden, de bezetting door Israël en de positie van Palestijnen in Israel blijven verontrustend. Een paar jaar geleden ben ik er zelf geweest. De checkpoints, de discriminatie en de onrechtvaardigheid die je daar dagelijks ziet, blijven op je netvlies staan.

Landelijk en op Europees niveau zet D66 zich er inderdaad ook voor in dat er specifieke voorwaarden worden gesteld aan de relaties met Israel en Palestina, en om uiteindelijk tot een tweestaten oplossing te komen.

Op stedelijk niveau kunnen we hier het verschil niet mee maken. In het onderhavige voorstel van de burgemeester sluiten we een stedenband met de steden Tel Aviv en Ramallah. Het besluit om dat te willen is anderhalf jaar geleden al genomen door de gemeenteraad. Dat gebeurde overigens met instemming van alle fracties in de toenmalige gemeenteraad. Het voorstel waar destijds over gestemd is sturen we u bij deze toe.

Amsterdam heeft een grote hoeveelheid stedenbanden, met gemeenten variërend van Bejing en Moskou tot het eiland Sint Maarten en de Groningse gemeente Delfzijl. Deze stedenbanden zijn allerminst een adhesiebetuiging aan China, Rusland, Sint Maarten of Groningen. Het gaat om samenwerking tussen steden, als economische motoren, maar ook als broedplaatsen van culturele en maatschappelijke vernieuwing, en leren van elkaars uitdagingen.

De gemeente Amsterdam gaat dan ook géén samenwerking aan met de staat Israel of de Palestijnse autoriteit. Daar heeft D66 ook geen behoefte aan. Steden sluiten samenwerkingsverbanden met steden, niet met staten.

Onze tradities getrouw staan mensenrechten altijd op de agenda in de contacten met de ons bevriende steden. We zullen de burgemeester dan ook vragen hoe hij deze gesprekken ingaat en welke boodschap hij wil achterlaten.

De burgemeester schreef hierover in de Metro vorige week het volgende:

Met dit in het achterhoofd zullen we er bij de burgemeester op aandringen de mensenrechten tijdens bezoeken aan Tel Aviv en Ramallah te bespreken. Dit geldt zowel voor wat betreft de positie van Palestijnen in Israel als voor bijvoorbeeld LGBT’s in Ramallah. Amsterdam als vrije stad moet die tolerantie en vrijheid om jezelf te zijn koesteren en altijd en overal uitdragen. Willen wij ook moeilijke onderwerpen aan de orde kunnen stellen, dan moeten we wel ook aan tafel zitten.  Het conflict in het Midden-Oosten is misschien wel het meest langdurige conflict van onze tijd. Wat ons betreft past het een stad Amsterdam dan eerder om aan tafel mee te denken, dan om Ramallah en Tel Aviv de rug toe te keren.

Met vriendelijke groet,

Jan Paternotte

Astrid Essed