“‘CULTURELE BOYCOT ISRAEL SNOERT KRITIEK DE MOND”/
INLEIDING
Geachte lezers,
Recentelijk reageerde ik via een commentaar en ingezonden stuk
op een in Trouw gepubliceerd artikel van Els Swaab en Ken Gould,
respectievelijk voorzitter en directeur van de Stichting ”Kunst en
Israel”
Het artikel luidde ”Culturele boycot Israel snoert kritiek de mond”.
Zie mijn commentaar [waarin ook ingezonden stuk en artikel
mevrouw Swaab en de heer Gould]
Ik heb mijn commentaar met ingezonden stuk eveneens toegezonden
aan mevrouw Swaab en de heer Gould.
Hierop heb ik een reactie van de heer Gould ontvangen, die ik direct hieronder
vermeld [A]
Zie daaronder mijn beantwoording van die reactie [B], met aan het eind
het artikel van Swaab en Gould.
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
A
REACTIE VAN DE HEER GOULD OP MIJN COMMENTAAR
Geachte mevrouw Essed,
Dank voor uw mail. Omdat onze stichting geen politiek oogmerk heeft zullen wij niet verder ingaan op de inhoud van uw mail.
Met vriendelijke groeten,
Ken Gould
Netherlands Foundation for Israeli Culture
Nederlands Fonds voor Israëlische Cultuur
Ken Gould, Director
Website
Telephone: +31 20 785 7647 |
Post address: Nieuwe Uilenburgerstraat 91, 1011 LM Amsterdam, The Netherlands
Netherlands Foundation for Israeli Culture Nederlands Fonds voor Israëlische Cultuur
Ken Gould, Director
Website
Telephone: +31 20 785 7647 |
Post address: Nieuwe Uilenburgerstraat 91, 1011 LM Amsterdam, The Netherlands
B
MIJN BEANTWOORDING VAN DE REACTIE VAN DE HEER GOULD
AAN KUNST EN ISRAEL
TAV DE HEER KEN GOULD
DIRECTEUR
Geachte heer Gould
Recentelijk schreef ik u aan, om u in kennis te stellen van mijn reactie
op het door u en uw collega, mevrouw E Swaab [voorzitter Kunst en
Israel] in Trouw gepubliceerde artikel ”Culturele boycot Israel snoert
kritiek de mond”
Zie uw artikel geheel onderin
Zie mijn commentaar
In summiere vorm is dit als Ingezonden stuk naar Trouw en enkele
andere media gezonden
Zie direct onder P/S het Ingezonden stuk
UW REACTIE
In uw reactie aan mij schrijft u
”Dank voor uw mail. Omdat onze stichting geen politiek oogmerk heeft zullen wij niet verder ingaan op de inhoud van uw mail. ”
Ik beschouw uw reactie als onwaar en een zwaktebod.
Een zwaktebod, omdat u kennelijk niet de know how of de guts
hebt, inhoudelijk op mijn commentaar in te gaan.
En onwaar, omdat u wel degelijk een politieke stellingname
inneemt.
Want door bewust te kiezen voor kunst uit een land, dat stelselmatig
het Internationaal Recht schendt door te weigeren een 47 jarige
bezetting te beeindigen [1] EN in uw artikel als voorbeeld van Israelische kunst,
”Spot on Israel” te nemen, een door de Israelische ambassade gesponsord
cultureel gebeuren [2], bedrijft u wel degelijk politiek.
Ten voordele van bezettingsstaat Israel.
Of u dat nu wilt horen of niet.
Bovendien laat u uw masker vallen, door enerzijds ”ach en wee”
te roepen over een culturele boycot van Israel, omdat dat kritische
kunstenaars de mond zou snoeren, en anderszijds de facto
propaganda te maken voor Israel, door het volgende op te
merken.
”Kunstenaars de mond snoeren is niet de manier om de wereld te veranderen. Geef kunstenaars de kans om door middel van hun kunst hun standpunten uit te dragen. Welke dat ook mogen zijn.”
Dus ook standpunten, die de Israelische bezetting en haar misdaden
okay vinden?
Performances van groepen als het Habima Theater, die optreden
in de illegale nederzettingen? [3]
Wat laat u zich kennen.
Meneer Gould, het maakt mij weinig verschil, of u deze brief
nu leest of in de prullenbak gooit, u en uw Stichting zijn
laf, hypocriet en trachten de publieke opinie zand
in de ogen te strooien.
Tevergeefs, want de tijd, dat men in het Westen
onvoorwaardelijk pro Israel was, is voorgoed voorbij!
Daar zorgen de openlijk voor de TV camera gepleegde
Israelische misdaden wel voor.
Heb dan tenminste de guts om te verklaren, pro Israel
te zijn, dan bent u tenminste eerlijk.
U en uw stichting bedrijven wel degelijk politiek,
want het niet innemen van een mening/politiek standpunt
is een illusie, zeker betreffende een beladen kwestie als
het Midden Oostenconflict.
In uw geval geldt
Wie politiek ”neutraal” is, stemt toe.
Aan u tenslotte de vraag
Zou u een Stichting, die kunst uit Noord-Korea
aan het promoten is ook beschouwen als
”politiek neutraal”?
Ik weet wel zeker van niet.
Ik deel u bij dezen mede, dat mijn brief, met uw reactie,
op mijn website zal worden geplaatst.
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam
[1]
CIVIS MUNDI
ZWEEDSE FOTOGRAAF WINT WORLD PRESS PHOTO 2012
MISDADEN ISRAELISCHE POLITIEK IN BEELD GEBRACHT
ASTRID ESSED
8 MAART 2013
ALAKHBAR/ENGLISH
THE VICTIMS OF GAZA: A LIST OF PALESTINIANS KILLED
IN ISRAEL’S ONGOING ASSAULT
[2]
”SPOT ON ISRAELI THEATRE”
EMASSY OF ISRAEL
[3]
ISRAEL NATIONAL NEWS.COM
THEATER MANAGERS: ”WE’LL PERFORM FOR
ALL ISRAEL’S
9 FEBRUARY 2010
”The artists’ objection to Habima, the letter states, stems from the Israeli company’s past performances at “halls of culture” in “illegal Israeli settlements” along the disputed West Bank.”
THE HUFFINGTON POST
HABIMA, ISRAELI THEATER COMPANY, COMES UNDER SCRUNITY
IN LONDON’S CULTURAL OLYMPIAD
19 APRIL 2012
P/S
INGEZONDEN STUK
INGEZONDEN STUK
CULTURELE BOYCOT ISRAEL NOODZAKELIJK
Ingezonden stuk
Geachte Redactie
Wanneer een land zich structureel schuldig maakt aan fundamentele
mensenrechtenschendingen is een internationale boycot, ook op cultureel
gebied, noodzakelijk.
Israel is zo’n voorbeeld met de 47 jarige bezetting van de
Palestijnse gebieden, landroof door de illegale nederzettingen en bloedige
militaire aanvallen op Gaza, met honderden burgerdoden, verwoeste
huizen en aanvallen op ziekenhuizen en scholen.
Het argument, dat er ook Israelische kunstenaars zijn, die kritisch staan
tegenover de Israelische bezettingsstaat, volstaat niet, omdat zij de eersten
zouden moeten zijn, die weigeren, in het buitenland op te treden.
Zij appelleren het beste aan hun rechtvaardigheidsgevoel door
in Israel te protesteren.
Culturele optredens stellen een land in een positief daglicht,
als ze al niet openlijk worden gesponsord door eigen ambassades, zoals bij
Spot on Israel Festival in Amsterdam het geval was.
Een culturele boycot van Israel maakt duidelijk, dat bezetting en
onderdrukking niet thuishoren in een beschaafde wereld.
Astrid Essed
Amsterdam
UW ARTIKEL IN TROUW
ARTIKEL ELS SWAAB, VOORZITTER VAN KUNST EN
ISRAEL EN KEN GOULDING, DIRECTEUR KUNST EN ISRAEL
”Culturele boycot Israël snoert kritiek de mond”
Trouw 25/9/2014
Culturele boycot Israël snoert kritiek de mond
ELS H. SWAAB, VOORZITTER KUNSTENISRAËL KEN GOULD, DIRECTEUR KUNSTENISRAËL − 25/09/14, 01:33
Als Israëlische kunst wordt geweerd, verstomt de kritiek uit eigen kring. Geen boycot dus, bepleiten Els Swaab en Ken Gould.
Onlangs vond een tweetal protesten plaats tijdens het theaterfestival ‘Spot On Israel’ in Amsterdam. Niet alleen buiten het theater, maar ook tijdens de voorstelling zelf lieten de demonstranten luid van zich horen. Burgemeester Van der Laan zei in een reactie: ‘Dat is over de grens. Buiten mag je protesteren wat je wilt, maar een voorstelling is een culturele uiting en die hoort bij de vrijheden van mensen. Daar blijf je van af.’ Wij onderschrijven deze woorden, want juist deze vrijheden staan momenteel bijzonder onder druk.
De roep om een culturele boycot van Israël neemt toe als antwoord op de recente Gaza-oorlog. Ook als het niet specifiek om kunst uit Israël gaat is er een sfeer van boycot, zoals het weren van het Joodse filmfestival in Londen vanwege Israëlische sponsoring, en de recente druk op de Belgische kunstenaar Michaël Borremans om zijn kunst niet in het Tel Aviv Museum tentoon te stellen.
De afgelopen maanden neemt ook in Nederland het aantal vergelijkbare gevallen toe. Talloze Israëlische kunstenaars ondervinden tegenwerking bij de presentaties van hun muziek, beeldende kunst, dansvoorstellingen en films. Je kunt je afvragen: welk doel wordt gediend door het snoeren van de kunstenaarsmonden? Wat denken de voorstanders van een culturele boycot te bereiken met het uitsluiten van Israëlische kunstenaars van het internationale podium?
Kunstenaars laten zich niet snel tot een verlengstuk maken van de staat en zijn politiek. Integendeel, ze zijn eerder kritisch en blijken keer op keer in staat om de werkelijkheid te doen kantelen. In het geval van Israël zijn kunstenaars vaak extra kritisch ten opzichte van hun eigen regering en het eigen leefklimaat. Denk aan schrijvers als Amos Oz, David Grossman, Edgar Keret, Sayed Kashua en Nir Baram. Aan theater- en filmmaker Udi Aloni en danser-choreograaf Arkadi Zaides – er is een lange lijst Israëlische topkunstenaars die zich zeer kritisch ten opzichte van hun regering opstellen, kunstenaars die de complexiteit van het conflict tot in hun botten begrijpen en in hun werk zorgvuldig en verhelderend ontleden. Een internationale boycot verstomt deze stemmen en speelt juist de meest conservatieve geluiden in de kaart.
Nu Israël wordt geassocieerd met oorlog en geweld, wordt het hele land gelijkgesteld aan deze termen, terwijl de kunstenaars een andere blik op de werkelijkheid kunnen geven.
Deze roerige tijden tonen aan dat het goed is om alle geluiden van kunstenaars uit Israël te laten horen tot ver over de grenzen. Maar dan ook alle geluiden: joods, islamitisch, rechts, links, maar daarnaast ook die zonder religieuze of politieke bijbetekenis. Alleen zo is het mogelijk om een tunnelvisie bij het publiek over Israël te voorkomen. In die zin laten de demonstraties van de afgelopen tijd zien dat kunst uit Israël juist moet worden gezien en gehoord.
Kunst kan debat aanzwengelen en doet een beroep op de verbeelding, waar de woorden van politieke of religieuze alledaagsheid klaarblijkelijk tekortschieten.
Kunstenaars de mond snoeren is niet de manier om de wereld te veranderen. Geef kunstenaars de kans om door middel van hun kunst hun standpunten uit te dragen. Welke dat ook mogen zijn.
KUNSTENISRAËL is een onafhankelijke, niet door enige overheid gesteunde organisatie