LATE ROOS
GEDICHT VAN J. PRESSER
Door Astrid Essed genoemd:
LATE ROOS
LEZERS!
Al schrijvend over de griezelige opkomst/herleving van het Fascisme in
Europa, door nog veel te weinigen onderkend, las ik-hoe kan
het ook anders- weer eens terug in het magistrale werk van
de historicus Presser over de Jodenvervolging in het door Nazi Duitsland
bezette Nederland [1]
En werd opnieuw getroffen door zijn prachtige Gedicht over een man,
die teruggekeerd was uit de Verschrikking en zijn schier onmogelijke Weg
terug moest vinden in de Wereld.
Genoeg gepraat:
Hierbij het Gedicht, door mij getiteld als Late Roos.
ASTRID ESSED
GEDICHT
Zo keerde hij terug en moest
De taal der levenden weer spreken,
In vreemde tuinen onverwoest
Zijn eigen late rozen kweken,
Zijn brood aan vreemde tafels breken
Na arbeid weer als vroeger noest.
Hij was dan toch niet zo bezeerd
Als sommigen veronderstelden;
Men oordeelde ook wel verkeerd,
Dat de herinnering hem kwelde,
Of was hij toch een van die helden,
Die door een vuur gaan ongedeerd?
Misschien, misschien; hij sprak die taal,
Hij deed dat werk; hij leek te leven;
Dat was ook zo. Al deed eenmaal,
Zègt men, bij ’t rozenplukken even
Een woord, een klank zijn handen beven:
Ook dat misschien maar een verhaal.
J. VAN WAGENINGEN
CON SORDINO
[1]
ONDERGANG
PRESSER
TERUGKEER
UIT
DR PRESSER
ONDERGANG
DE VERVOLGING EN VERDELGING VAN HET
NEDERLANDSE JODENDOM
1940-1945