NOOT 1
[1]
ENKELE GEDACHTEN OVER HET UITBREKEN VAN DE GROOTSTE
GEVANGENIS TER WERELD
NOOT 2
[2]
VOLGENS HET INTERNATIONAAL RECHT/GAZA IS NOG
STEEDS BEZET GEBIED
NOOT 3
[3]
ISRAELISCHE BOMBARDEMENTEN OP GAZA
ZIE NOTEN 11, 12 EN 13
DEZE NOTEN BEHOREN BIJ DIT ARTIKEL
NOOT 4
ZIE VOOR UITHONGERING ALS OORLOGSMISDAAD,
ONDERSTAANDE NOOT 18
DEZE NOOT 18 BEHOORT BIJ ARTIKEL
NOOT 5
[5]
Arabisch antisemitisme
”Wat Hamas op 7 oktober heeft gedaan is gruwelijk, maar uniek is het niet. Zijn de wreedheden die Frankrijk in Algerije beging minder gruwelijk? Of die van Nederland in Indonesië? De slachting in het Vietnamese dorp Mai Lai door de Amerikanen, “huge holes being blown into bodies, limbs being shot off, and heads exploding”, is die minder gruwelijk? Getuigen de Israëlische slachtpartijen in Khan Yunis en Rafah misschien van verfijnde beschaving?
En nooit never ever zal ik de Holocaust in dit rijtje overslaan, brought to you by onze superieure westerse beschaving. Niet door Aziaten, niet door Afrikanen of inheemse Amerikanen, maar door christelijke, witte Eurpeanen. Nu zie ik een trend onder de witte Vrienden van Israël, ook Montefiore doet het: elke witte reactionaire zultkop weet tegenwoordig uit z’n hoofd waar en wanneer welke pogrom in de Arabische wereld heeft plaatsgevonden en hoeveel Joden daarbij precies zijn omgekomen en verdreven. De Holocaust wordt voor het gemak vergeten en anders wordt die ook gewoon in de schoenen van de Arabieren geschoven.”
ARABISCHE LEVENS HEBBEN GEEN WAARDE
FRONTAAL NAAKT
[PETER BREEDVELD]
31 OCTOBER 2023
NOOT 6
[6]
”Bijgaand treft u een kort overzicht aan van antisemitische uitingen in de reacties op posts van CestMocro. In werkelijkheid is het een groot aantal. Uitingen als: “Hier is waar Hitler voor waarschuwde. Jammer dat hij zijn werk niet heeft afgemaakt”, “Hamas hamas alle joden aan de gas”, “Hitler moest jullie volledig uitroeien, hij wist toen al wat voor zionisten jullie waren en zijn’, “De nazi’s hadden beter hun werk moeten doen, of “Elke kk jood, ook uit Nederland, moet aangepakt worden”
CIDI
PERSBERICHT: CIDI DOET AANGIFTE TEGEN INSTAGRAMACCOUNT CEST MOCRO WEGENS AANZETTEN
TOT HAAT EN GEWELD TEGEN JODEN
25 OCTOBER 2023
Vandaag heeft CIDI aangifte gedaan tegen de eigenaar van het Instagramaccount CestMocro en verschillende reageerders die zich antisemitisch op het platform hebben uitgelaten. Ook heeft CIDI aan het kabinet gevraagd uitdrukkelijk stelling te nemen “tegen deze vorm van ophitsing jegens de Joodse gemeenschap.” Het account CestMocro heeft 1 miljoen volgers, overwegend jongeren. Een tweede Instagramaccount van dezelfde eigenaar, CestMocroTV, heeft bijna 400.000 volgers.
Bijgaand treft u een kort overzicht aan van antisemitische uitingen in de reacties op posts van CestMocro. In werkelijkheid is het een groot aantal. Uitingen als: “Hier is waar Hitler voor waarschuwde. Jammer dat hij zijn werk niet heeft afgemaakt”, “Hamas hamas alle joden aan de gas”, “Hitler moest jullie volledig uitroeien, hij wist toen al wat voor zionisten jullie waren en zijn’, “De nazi’s hadden beter hun werk moeten doen, of “Elke kk jood, ook uit Nederland, moet aangepakt worden” gaan alle grenzen over en zijn diep beledigend voor de Joodse gemeenschap in ons land. Ze zijn schokkend, verwerpelijk en zetten aan tot haat en geweld tegen Joden. Geen enkele emotie over de oorlog tussen Israel en Hamas rechtvaardigt deze huiveringwekkende uitingen.
Het Openbaar Ministerie is gevraagd de eigenaar van het Instagramaccount te vervolgen op grond van groepsbelediging (artikelen 137 c, d en e van het Wetboek van Strafrecht), bedreiging (artikel 285) en intimidatie (artikel 284). Hetzelfde geldt voor degenen die de reacties hebben geplaatst. Ook vragen we het Openbaar Ministerie te onderzoeken of op grond van het onlangs uitgebreide artikel 2:20 BW het account CestMocro offline kan worden gehaald. De content op dit account is evident in strijd met de openbare orde, omdat het de nationale veiligheid bedreigt in het algemeen en die van de Joodse gemeenschap in het bijzonder, en aanzet tot haat en geweld.
CIDI heeft demissionair premier Rutte en demissionair minister van Justitie Yesilgöz bericht dat we ons enorme zorgen maken over de uitingen die op het platform worden gedaan en de gevolgen die dat heeft voor de Joodse gemeenschap. Ook is de bewindslieden gevraagd zich uit te spreken tegen deze vorm van ophitsing. “Als Joodse gemeenschap moeten we het gevoel hebben beschermd te worden door onze overheid. Bovendien kan het uitzonderen en beledigen van een bevolkingsgroep niet anders worden opgevat dan als een belediging van alle Nederlanders die een fatsoenlijke rechtsstaat voorstaan.”, aldus CIDI.
NOOT 7
[7]
”Er wordt naarstig gezocht naar belastend bewijs tegen pro-Palestijnse demonstranten, zodat elke vlag met Arabische teksten wordt aangemerkt als “Hamas-vlag”, “Taliban-vlag” of “Jihad-vlag” maar het zijn gewoon islamitische vlaggen. Islamofobie, heel simpel”
HEULEN MET DE DUIVEL VOOR ISRAEL
FRONTAAL NAAKT
PETER BREEDVELD
24 OCTOBER 2023
NOOT 8
[8]
”Nu ben je tegenwoordig al antisemiet als je Israël een apartheidsstaat noemt en ja, met zulke criteria zal het antisemitisme zijn opgelaaid als nooit tevoren in de naoorlogse geschiedenis. ”
HEULEN MET DE DUIVEL VOOR ISRAEL
FRONTAAL NAAKT
PETER BREEDVELD
24 OCTOBER 2023
”Het lijkt haast een wetmatigheid: doe verslag van de Israëlische bezetting van Palestina en je wordt beschuldigd van antisemitisme en/of antizionisme. Ik begrijp dus best dat Nederlandse media proberen uit de politieke vuurlinie te blijven, door niet van de actualiteit af te wijken en een zo ‘neutraal’ mogelijke berichtgeving na te streven.”
ONE WORLD
NOEM HET ”CONFLICT” TUSSEN ISRAEL EN PALESTINA WAT HET IS”: EEN BEZETTING
Het lijkt haast een wetmatigheid: doe verslag van de Israëlische bezetting van Palestina en je wordt beschuldigd van antisemitisme en/of antizionisme. Ik begrijp dus best dat Nederlandse media proberen uit de politieke vuurlinie te blijven, door niet van de actualiteit af te wijken en een zo ‘neutraal’ mogelijke berichtgeving na te streven.
Geen conflict maar een bezetting
Als het over de bezetting van Palestina gaat, klinkt vaak het geluid dat die complex is, met veel lagen en dimensies. Dat is waar: het is onmogelijk om de volledige context in één artikel weer te geven. Ook voor mij is het moeilijk om hierover te schrijven: ik ben bang verkeerd begrepen te worden door vrienden en familie. En ook ik heb niet de illusie dat ik hier een volledig verhaal kan schrijven. Belangrijke elementen moet ik noodgedwongen achterwege laten. Ik laat de Palestijnse autoriteiten hier bijvoorbeeld buiten beschouwing. Maar ik wil het wel hebben over een aantal lagen van de situatie die Nederlandse media doorgaans weinig bespreken.
Dat begint al met de bewoordingen: ‘Frustraties in Jeruzalem bereiken gewelddadig hoogtepunt’, zoals NRC op 8 mei 2021 kopte. De avond ervoor ‘escaleerde opnieuw het geweld tussen Israëlische politie en Palestijnse demonstranten’, aldus het artikel. Die week begon inderdaad een korte maar hevige oorlog tussen Israël en de Palestijnse groepen Hamas en de Islamitische Jihad, die tot 21 mei zou duren. Maar het zijn formuleringen die je in berichtgeving over Israël-Palestina vaak tegenkomt. Ze suggereren dat het geweld geen daders kent. Geweld neemt schijnbaar uit zichzelf toe, net als de ‘spanningen’ en de ‘onrust’.
Door zulke verwoordingen lijken Palestijnse demonstranten even verantwoordelijk voor de geweldsuitbarstingen in de heilige stad als de Israëlische politie en ordetroepen. Het enige verschil lijkt te zijn dat de ene partij rubberen kogels afvuurt, terwijl de andere partij met stenen gooit. Zo schreef de Volksrant in diezelfde week dat er ‘rellen’ uitbraken ‘nadat Palestijnen na het avondgebed tegenover de Israëlische politie kwamen te staan’. Honderden Palestijnen raakten gewond ‘vanwege de rubberkogels en flitsgranaten die tegen hen zijn ingezet’. Degenen die die kogels afvuurden, Israëlische politieagenten, worden niet genoemd.
De landonteigening van Palestijnen wordt gepresenteerd als een conflict tussen twee gelijke partijen. Maar dat ‘conflict’ moeten we noemen wat het is: een bezetting. Er is geen Palestijnse politie in Jeruzalem; Israëlische politieagenten hebben alle vrijheid om gewelddadig op te treden in geannexeerd Oost-Jeruzalem, waar zij de dienst uitmaken. Palestijnse inwoners van Jeruzalem kunnen ondertussen amper de stad uit, krijgen nauwelijks middelen om een leven op te bouwen en hebben regelmatig te maken met de politie als bezettingsmacht.
Ter vergelijking: extreemrechtse Israëli’s kunnen door Palestijnse wijken marcheren terwijl ze ‘Dood aan de Arabieren’ scanderen, zonder dat de Israëlische politie hen tegenhoudt. Agenten lopen zelfs mee om ‘de orde te bewaken’.
Een koloniaal project
In 1895 wond Theodor Herzl, een van de grondleggers van het zionisme, er geen doekjes om in zijn pamflet De Joodse staat: het opbouwen van deze Joodse staat was volgens hem een koloniaal project, hoewel je je daar iets anders bij moet voorstellen dan het ‘klassieke’ Europese kolonialisme. Europese zionisten hoopten op een bestaan zonder discriminatie na de ‘terugkeer’ naar een verloren thuisland, zonder rekening te houden met de bevolking die er woonde. Ze kochten de grond op van Palestijnen en maakten het hen onmogelijk die terug te kopen.
Tijdens het vijfde zionistische congres in 1901, besloot men dat het Joods Nationaal Fonds, medeverantwoordelijk voor het opkopen van Palestijnse grond, deze grond nooit mocht doorverkopen. Bovendien mochten enkel Joden de grond huren om te bebouwen. Vandaag de dag past Israël een vergelijkbare strategie toe. Volgens het Israëlische recht mogen Joodse Israëli’s verloren grond terugeisen, terwijl Palestijnen via de Israëlische wet geen aanspraak kunnen doen op de grond die ze zijn verloren.
Het zionisme kent veel vormen en invullingen, maar in grote lijnen omvat het een nationalistische ideologie die een staat voor het Joodse volk in Palestina als oplossing ziet voor antisemitisme in diaspora. Vóór het ontstaan van het zionisme, eind negentiende eeuw, was er nog geen sprake van het Joodse volk in de etnische zin van het woord; joden1 waren een religieuze diaspora die meer met hun landgenoten gemeen hadden dan met joden duizenden kilometers verderop.
Het idee dat het Joodse volk een eenheid is en recht heeft op terugkeer naar het Heilige Land, zien we terug in Israëls natiestaatwet uit 2018. Daarin benadrukt het land een Joodse staat te zijn die het bouwen van nederzettingen voor Joden aanmoedigt en ondersteunt. Deze opzettelijke gelijkschakeling van een Joods volk en de staat Israël heeft tot gevolg dat Palestijnen met een Israëlisch paspoort, momenteel zo’n 20 procent van de bevolking, nooit gelijk zullen worden behandeld.
Doordat de staat zichzelf momenteel in etnische termen definieert, zit racisme verankerd in de Israëlische wet. In Gaza en op de Westelijke Jordaanoever voeren de Israëlische autoriteiten de segregatie tussen Joodse Israëli’s en Palestijnen zelfs zo ver door dat Human Rights Watch vorig jaar reden zag om Israël van apartheid te beschuldigen. In februari van dit jaar deed Amnesty International hetzelfde.
Israël is niet verantwoordelijk voor antisemitisme
Een ander gevolg van de gelijkschakeling van het volk en de staat Israël, is dat joden elders ter wereld zonder band met Israël betrokken raken in een kwestie waar ze niks mee te maken (willen) hebben. Het is geen geheim dat elders in de wereldantisemitisme oplaait zodra de verontwaardiging over de Israëlische bezetting toeneemt. Laat ik duidelijk zijn: de antisemiet is verantwoordelijk voor zijn/haar/hun antisemitisme; niet Israël. Maar deze staat die beweert antisemitisme te bestrijden, wakkert zo ironisch genoeg wel antisemitisme in diaspora aan, door het verschil tussen Israël en joden opzettelijk vaag te houden.
Dat zien we terug in de eeuwige discussie over wanneer iets antisemitisch is. De International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) hanteert een definitie van antisemitisme die algemeen geaccepteerd is, maar niettemin op kritiek kan rekenen. De IHRA stelt dat het antisemitisch is om Joden hun zelfbeschikkingsrecht te ontnemen door bijvoorbeeld te zeggen dat Israël een racistisch project is. De kritiek die veel personen en organisaties op deze definitie hebben, luidt dat deze het moeilijk maakt om de bezetting van Palestina te bekritiseren.
Doordat de IHRA-definitie breed te interpreteren valt, beschouwde de regering van Netanyahu – die ruim 15 jaar premier was – antizionisme óók als antisemitisme, met als gevolg dat joden elders ter wereld wederom met de staat Israël gelijk worden gesteld.
Vandaar dat 200 wetenschappers een alternatieve definitie ondertekenden die als aanvulling diende op de IHRA-definitie. Volgens hun Jerusalem Declaration of Antisemitism (JDA) is het bijvoorbeeld antisemitisch om het bestaansrecht van joden ín Israël te ontkennen; niet het bestaansrecht van Israël zelf. Zolang iemand pleit voor een oplossing die gelijkheid tussen joden en Palestijnen ‘tussen de rivier en de zee’ garandeert, is er volgens de JDA dus geen sprake van antisemitisme.
Strategische positie in het Midden-Oosten
In de Nederlandse media hoor je nauwelijks over de geopolitieke belangen die de EU, de VS en de Golfstaten in Israël hebben. De VS en EU zien in het land een ideologische evenknie, waar Israël op inspeelt door zich te profileren als een westerse staat. Deze houding komt deels voort uit de Koude Oorlog, waarin Israël haar socialistische veren van zich afschudde om steun te krijgen van de Verenigde Staten. De Sovjet-Unie steunde namelijk (socialistische) vijanden van Israël zoals Egypte en Syrië.
Europa was ver voor de de oprichting van Israël in 1948 betrokken bij de kolonisatie van Palestina. Groot-Brittannië, dat destijds het mandaat had in Palestina, tekende in 1917 al de Balfour-declaratie. Daarin beloofde de koloniale grootmacht een toekomstige Joodse staat in het Midden-Oosten – specifiek Palestina – te ondersteunen. Voor Groot-Brittannië was Israël oorspronkelijk een makkelijke manier om controle te behouden over het Suezkanaal en om de joden bij wijze van een gunst te laten emigreren.
Israël is vanaf het ontstaan omringd geweest door vijandige buurlanden. De enige manier waarop het zijn veiligheid kan garanderen is dus om zichzelf onmisbaar te maken in de regio. Dit doet het land via militaire steun en door nauwe economische banden aan te gaan. De normalisering van banden tussen Israël en Golfstaten als de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en (onofficieel) ook Saudi-Arabië, komen hieruit voort.
Het is maar de vraag of de tactiek van Israël op de lange termijn werkt. Uit een enquête van een onderzoeksbureau uit Qatar blijkt dat 82 procent van de bewoners uit de Golfstaten zich nog steeds identificeert met de Palestijnse zaak. Maar vooralsnog hebben de regeringen van de Golfstaten, net als Nederland en andere westerse landen, te veel belangen in Israël als handelspartner én als bondgenoot om in te grijpen in de Israëlische bezetting van Palestina.
En zolang dat zo blijft, spreken Nederlandse media over Israël-Palestina als een conflict tussen twee kampen, in plaats van wat zich werkelijk afspeelt: een gewelddadige bezetting.
EINDE
ONE WORLD
”FROM THE RIVER TO THE SEA” IS GEEN
OPROEP TOT GENOCIDE
3 NOVEMBER 2023
De afgelopen weken hoorde je waarschijnlijk regelmatig de slogan From the river to the sea Palestine will be free, toen Palestijnen in hun thuisland, in het hele Midden-Oosten en overal ter wereld de afgelopen weken in opstand kwamen. In steden over de hele wereld reageerden demonstranten op de aanstaande uitzetting van Palestijnse inwoners uit hun huizen in Jeruzalem, op Israëlische aanvallen op heilige plaatsen en op de bombardementen op Gaza. Als je deze protesten hebt bekeken of bijgewoond, heb je de slogan waarschijnlijk op borden zien staan of in de menigte gehoord.
Je hebt misschien ook gehoord dat de slogan antisemitisch of zelfs genocidaal wordt genoemd. Op 19 mei 2021 bijvoorbeeld werd de vakbond New Yorker Union breed aangevallen om deze tweet: ‘Solidarity with Palestinians from the river to the sea who went on a 24-hour strike yesterday for dignity and liberation.’ (‘Solidariteit met de Palestijnen from the river to the sea die gisteren 24 uur in staking gingen voor waardigheid en bevrijding.’) Of het nu uit oprechte onwetendheid of kwaadwillendheid is, volgens critici van de river-to-the-sea-formulering zouden de vakbond, en anderen die de slogan gebruiken, impliciet oproepen tot de ontmanteling van de staat Israël en het zuiveren van de hele regio – van de rivier de Jordaan tot de Middellandse Zee: een gebied dat de Westelijke Jordaanoever, Gaza en heel Israël beslaat binnen de internationaal erkende grenzen van vóór 1967. Helaas is de vakbond gezwicht voor deze laster.
Vandaag de dag lijkt het gesprek steeds meer in deze richting verschoven. Dat komt deels door een algemeen intellectueel en moreel ontwaken over het onderwerp Israël/Palestina – in de media, in de academische wereld, in activistische kringen en zelfs onder bepaalde politici – maar het komt ook door de steeds gruwelijkere realiteit ter plaatse. Meer dan ooit erkennen mensen over de hele wereld dat het probleem veel verder gaat dan de bezetting van de Westelijke Jordaanoever, en dat discriminatie tegen Palestijnen aan beide zijden van de Groene Lijn2 plaatsvindt.
De zin From the river to the sea dekt een toekomst zonder Groene Lijn als geen ander, omdat het de volledige ruimte beslaat waarin Palestijnse rechten worden ontzegd. Het is in die ruimte dat Palestijnen vrij willen leven. Het is in die ruimte dat Palestijnen zich moeten verenigen om verandering te creëren, ondanks de politieke en geografische verdeeldheid die de Israëlische overheersing heeft veroorzaakt. Het is die ruimte die Palestijnen ‘thuis’ noemen, ongeacht wat iemand anders het noemt.
Een systeem van discriminatie en apartheid
From the river to the sea is een antwoord op de versnippering van het Palestijnse land en het uit elkaar drijven van het Palestijnse volk door de Israëlische bezetting en door discriminatie. Palestijnen zijn op talloze manieren uiteengedreven door het Israëlische beleid. Er zijn Palestijnse vluchtelingen die door discriminerende Israëlische wetten niet mogen terugkeren. Er zijn Palestijnen binnen het internationaal erkende grondgebied van Israël die als tweederangsburgers leven, zonder gelijke rechten. Er zijn Palestijnen onder Israëlische militaire bezetting op de Westelijke Jordaanoever zonder staatsburgerschapsrechten. Er zijn Palestijnen in bezet Jeruzalem die in juridische onzekerheid verkeren en worden geconfronteerd met uitzetting. Er zijn Palestijnen in Gaza die onder Israëlische belegering leven. Allemaal lijden ze onder een scala van beleidsmaatregelen in een systeem van discriminatie en apartheid – een systeem dat ze alleen kunnen bestrijden door gezamenlijke oppositie.
Ze hebben allemaal het recht om vrij te leven in het land from the river to the sea. Maar omdat zionistische kolonisten profiteren van verdeeldheid, hebben ze belang bij de onjuiste weergave van het juist inclusieve en verenigende karakter van de slogan. Het is immers gemakkelijker om een verdeeld volk te domineren dan één verenigd volk in een gezamenlijke strijd voor dezelfde universele rechten. Journalist Marc Lamont Hill werd daarom ontslagen bij CNN omdat hij opriep tot Palestijnse vrijheid ‘from the river to the sea’.
Als Palestijnen ‘From the river to the sea Palestine will be free’ zeggen, beweren veel zionisten dat dit een oproep tot genocide is. Maar zoals historicus Maha Nassar opmerkt: er is nooit een ‘officieel Palestijns standpunt geweest dat oproept tot gedwongen verwijdering van Joden uit Palestina’. Die interpretatie lijkt, denkt hij, het resultaat van ‘een Israëlische mediacampagne na de oorlog van 1967, waarin ten onrechte werd beweerd dat Palestijnen Joden in zee wilden gooien’.
Racisme en islamofobie
Joodse groeperingen zoals het American Jewish Committee beweren ook dat de slogan antisemitisch is omdat militante groeperingen zoals de PLO, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina en Hamas de leus hebben overgenomen. Maar zoals Nassar schrijft, gaat de zin veel verder terug, en maakt die deel uit van een bredere oproep tot een seculiere, democratische staat in heel historisch Palestina.
De bewering dat de zin ‘from the river to the sea’ genocidaal bedoeld is, berust niet op historische feiten, maar eerder op racisme en islamofobie. Door de zin als genocidaal weg te zetten, kun je doen alsof Palestijnen niet te vertrouwen zijn, en dat als zij oproepen tot gelijkheid, ze eigenlijk ‘uitroeiing’ bedoelen. Om voortdurend geweld tegen Palestijnen te rechtvaardigen, wordt die redeneertrant gebruikt om ons af te schilderen als irrationele wilden die uit zijn op het vermoorden van Joden.
De poging om Palestijnen te verbinden met het streven naar uitroeiing wordt ook in veel andere contexten ingezet. In 2015 deed de Israëlische premier Benjamin Netanyahu bijvoorbeeld aan Holocaust-ontkenning door te beweren dat het eigenlijk een Palestijn was, en niet Hitler, die aanstuurde op de ‘Endlösung’. De toenmalige Duitse bondskanselier Angela Merkel moest de Israëlische premier helpen herinneren dat de Duitsers verantwoordelijk waren voor de Holocaust. Zionisten profiteren van de voortdurende angst dat Palestijnen hen zouden willen uitroeien: in zo’n gevaarlijke omgeving kun je voortdurende misstanden tegen Palestijnen rechtvaardigen.
Die logica is niet voorbehouden aan Palestijnen. Ook andere gemarginaliseerde groepen worden vaak beschuldigd van onbetrouwbaarheid en van de diepgewortelde verborgen wens om de samenleving te vernietigen. Joden zouden dat stereotype goed moeten kennen, aangezien het ook een centraal kenmerk is van antisemitisme. In feite werd de ergste antisemitische aanslag in de Amerikaanse geschiedenis een paar jaar geleden gepleegd door een moordenaar die een synagoge aanviel, omdat hij dacht dat Joden de wit-christelijke gedomineerde samenleving vernietigden door bruine immigranten binnen te halen onder het mom van ‘humanitarisme’.
Dergelijke argumenten gaan voorbij aan dat waartoe Palestijnen oproepen als ze de zin in kwestie gebruiken: een staat waarin Palestijnen kunnen leven als vrije en gelijke burgers, zonder door anderen te worden gedomineerd of anderen te domineren. Wanneer we pleiten voor een vrij Palestina from the river to the sea, is het juist het bestaande systeem van overheersing dat we willen beëindigen.
EINDE