”We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.
We verwelkomen iedereen die aanwezig is op de Pride Walk om steun en solidariteit te tonen aan LHBTQIAP+ mensen over de hele wereld die niet volledig zichzelf kunnen zijn, ook in Nederland. En we verwelkomen iedereen die onze boodschap tegen onderdrukkende praktijken en voor inclusie en vrijheid van alle mensen onderschrijft. En iedereen die op zoek is naar verbinding en gemeenschap. ”
CIDI komt op voor het recht van Joden om in vrede en veiligheid te wonen en te leven. In Nederland, Israël en de rest van de wereld. Met ons werk richten we ons op het bestrijden van antisemitisme en het overbrengen van een reëel en eerlijk beeld van en over Israël. We doen dat door de kennis over gebeurtenissen in Israël, en de geopolitieke context waarin Israël zich bevindt, te vergroten en te duiden.
CIDI richt zich op verschillende doelgroepen: politici, media (als toegangspooort tot het algemene publiek), beleidsmakers, jongeren, studenten, de eigen achterban en het geïnteresseerde publiek.
We streven naar een veilig leven voor Joden in Nederland en Europa. Antisemitisme is een groeiend maatschappelijk probleem. Onze ambitie is een afname van het aantal antisemitische uitingen en incidenten te bewerkstelligen. In de preventieve sfeer door voorlichting en educatie. In de repressieve sfeer pleiten wij voor betere handhaving van de wet.
Ten aanzien van Israël willen we bewerkstelligen dat bij politici en maatschappij begrip voor de beweegredenen en een reëel beeld over Israël is, en de geopolitieke context waarin het land zich bevindt. Dit verklaart de aandacht die we vragen voor de politiek voor Iran en de aan haar gelieerde terreurorganisaties, die allemaal Israël dreigen te vernietigen.
Voor Israel CIDI verdedigt het recht van Israel om in vrede en veiligheid te leven. Sinds Israel in 1948 werd opgericht, heeft het meer dan eens oorlogen moeten voeren tegen landen en organisaties die de totale vernietiging van Israel prediken. Nog steeds wordt het bestaansrecht van Israel ontkend door veel landen en organisaties in de regio. CIDI is geen verlengstuk van de Israelische regering en ontvangt geen overheidssubsidies – ook niet uit Israel. Geen enkel land, ook Israel niet, is boven kritiek verheven. CIDI is voorstander van een tweestatenoplossing die het zelfbeschikkingsrecht van zowel Joden als Palestijnen respecteert. Maar wanneer Israel in zijn bestaansrecht wordt bedreigd, zal CIDI schouder aan schouder staan met de Israelische bevolking.
Tegen antisemitisme Joden in Nederland hebben, net als ieder ander, het recht op een veilig bestaan. CIDI bestrijdt antisemitisme in woord en daad. Het belangrijkste middel tegen antisemitisme en andere vormen van haat en discriminatie, is onderwijs. CIDI zet zich daarom actief in voor educatie en voorlichting. Maar wanneer individuen of organisaties haat of geweld prediken tegen Joden, zal CIDI niet aarzelen om gerechtelijke stappen te ondernemen.
[91]
Israëlische vlaggen
De Israëlische vlaggen worden tijdens de Pride Walk meegedragen in een groep van Joodse, zowel Nederlandse als Israëlische deelnemers. Esther Voet, hoofdredacteur van het Nieuw Israëlietisch Weekblad (NIW) en oud-directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), heeft zich gehuld in een aan elkaar genaaide vlag van Israël en een regenboogvlag.
HET PAROOL
PALESTIJNSE EN ISRAELISCHE VLAGGEN BIJ BLOEDHETE PRIDE WALK
Het was bloedheet, maar de opkomst bij de Pride Walk 2024 was groot. Er werden veel Palestijnse vlaggen meegedragen, en ook enkele Israëlische. Tot ongeregeldheden leidde dat niet, wel werd er gescholden.
Het lijkt een doodgewone zaterdagochtend op de Dam. Het is uitzonderlijk warm, maar verder is het er business as usual. Dus staat de hotdogverkoper er en zijn er levende standbeelden. Er wordt gedemonstreerd door aanhangers van de in China verboden beweging Falun Gong, iets verderop proberen christelijke evangelisten zieltjes te winnen.
Waar is iedereen?
Aan de Peek & Cloppenburgzijde van het plein staat een podium van Pride Walk. Vlak voor aanvang van de manifestatie heeft zich voor het podium maar een handjevol demonstranten verzameld. Waar is iedereen? Ook Jenny, een 25-jarige trans vrouw die liever niet met haar achternaam in de krant wil, vraagt het zich ietwat benauwd af. “Ik had echt véél meer mensen verwacht.”
Dan, opgewekt: “Maar of je nou met twintig of met tweeduizend mensen bent, het gaat om het statement dat je maakt.”
Een minuut of tien later meldt Jenny zich weer: “Ik weet waar iedereen is: ze staan allemaal in de schaduw!” En inderdaad, op de Nieuwendijk en in de Damstraat en bij de Bijenkorf staan in de koelte heel veel demonstranten klaar. Bij de eerste spreker stroomt de Dam ineens vol. En als de stoet zich in beweging zet voor een rondje door de binnenstad dat weer eindigt op de Dam, is duidelijk dat dit een grote demonstratie is.
Vanaf het podium worden de deelnemers gewaarschuwd voor de hitte. “Neem genoeg te drinken mee. Voor wie zijn flesje wil bijvullen: er staat een watertank bij het paleis.” De Engelse vertaling daarvan luidt: “There’s a watertank near the house of Alexander.”
Spandoeken
De deelnemers aan de Pride Walk mogen divers worden genoemd. Er lopen dragqueens en mannen in rubber en met hondenmasker mee, en ook een geheel in het zwart gehulde vrouw met nikab en Palestijnse sjaal. Ze draagt een spandoek met de tekst ‘Zwijgen is medeplichtigheid, kom in verzet’. Ook gesluierd en eveneens in het zwart gekleed zijn enkele deelnemers met Antifa-vlaggen.
Het is vooral de politieke tak van de lhbtq-gemeenschap die meeloopt in de Pride Walk. Behalve veel Palestijnse vlaggen zijn er ook rode vlaggen met hamer en sikkel. Vanzelfsprekend is de regenboogvlag aanwezig, over een andere veelkleurige vlag krijgen we uitgelegd dat die van de trans-anarchisten is. Israëlische vlaggen zijn er ook. Veel zijn het er niet, maar ze vallen wel op.
Juist om die Israëlische vlaggen was de afgelopen week veel te doen. Dat Queer Amsterdam, de organisator van de Pride Walk, had laten weten dat in de demonstratie geen plaats zou zijn voor zionisme en er ook geen Israëlische vlaggen mochten worden meegedragen, leidde tot veel ophef. Ook burgemeester Halsema liet van zich horen. “Demonstratievrijheid geeft geen recht op censuur,” zei ze. Uiteindelijk trok Queer Amsterdam zich terug uit de organisatie.
Israëlische vlaggen
De Israëlische vlaggen worden tijdens de Pride Walk meegedragen in een groep van Joodse, zowel Nederlandse als Israëlische deelnemers. Esther Voet, hoofdredacteur van het Nieuw Israëlietisch Weekblad (NIW) en oud-directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), heeft zich gehuld in een aan elkaar genaaide vlag van Israël en een regenboogvlag.
Anderen in het groepje dragen alleen een bordje met de tekst There is no pride in exclusion. Onder hen Sam (24, ook liever geen achternaam), die best iets wil zeggen, maar daarbij benadrukt dat hij – Joods en gay – alleen namens zichzelf en niet namens een groep spreekt: “Het woord zionisme is gekaapt, er iets lelijks en negatiefs van gemaakt. Ik vind dat Joden recht op een eigen staat hebben, maar dat bekent niet dat ik automatisch achter Netanyahu sta. Ik ben ook Nederlander, dat betekent toch ook niet dat ik geen problemen heb met het toeslagenschandaal?”
Omstreden leuzen
De Israëlische vlaggen vallen bij sommige deelnemers verkeerd. Er wordt soms gescholden, waarbij ook het woord nazi valt, maar tot echte ongeregeldheden komt het niet. Toch trekt de Joodse groep zich soms even terug uit de demonstratie. Een leidende rol daarbij heeft Guy Spigelman, die initiatiefnemer was van een open brief van Joodse en Israëlische Amsterdammers aan Queer Amsterdam waarin werd opgeroepen tot een dialoog.
Spigelman, een in Amsterdam wonende Israëli, zegt: “Van tevoren hebben we gezegd: neem mee wat je wilt naar de Pride Walk, als je een Israëlische vlag wilt meenemen, dan kan dat. Maar we merken dat zich tijdens de demonstratie mensen met Israëlische vlaggen bij ons aansluiten die volgens mij niet eens queer zijn. Die geven een verkeerde boodschap af. Het gaat hier niet om Israël.”
Verderop in de demonstratie lijkt het wel degelijk vooral om Israël te gaan. Te midden van een groep met Palestijnse vlaggen houdt iemand een bord omhoog met de tekst ‘Fuck Israël’. Een vrouw met een megafoon gaat voor in anti-Israëlische en pro-Palestijnse spreekkoren. Ook het omstreden ‘From the river to the sea’ galmt door de straten.
Luchtig
En nog weer iets verderop gaat het aanzienlijk luchtiger toe. De dagprijs voor de beste grap gaat naar de vrouw die in de hitte een bord meezeult met de tekst ‘I’m queer and I’m here and I’m craving a lot of beer’ (Ik ben queer en ik ben hier en ik heb zin in veel bier).
EINDE BERICHT
Reacties uitgeschakeld voor Noten 88 t/m 91/KLEUR BEKENNEN!
Burgemeester Femke Halsema blijft erbij dat ze de leus From the river to the sea, Palestine will be free onaanvaardbaar vindt, al is deze niet verboden. ‘Waarom zou je mensen diep willen kwetsen?’
De burgemeester reageerde daarmee op vragen van Denkraadslid Sheher Khan en voormalig Bij1’er Jazie Veldhuyzen. Zij vroegen Halsema haar oordeel over de leus te nuanceren, die volgens hen ‘multi-interpretabel’ is. “De leus moet in de juiste context worden gezien,” zei Khan, die stelde dat de leus in overgrote mate niet wordt gebruikt als oproep tot geweld tegen Israëli’s, maar om te pleiten voor gelijkwaardigheid en vrijheid van Palestijnen.
Halsema draaide er in haar reactie niet omheen: “Wat u negeert, is dat de leus in 2017 is opgenomen in het handvest van Hamas. De leus wordt gebruikt door Hamas en Hezbollah. Daarmee is hij alle onschuld kwijt en dat maakt ’m voor mij onaanvaardbaar. Waarom zou je een slogan willen gebruiken waarvoor zoveel alternatieven zijn, terwijl je weet dat er zoveel Joodse mensen zijn die je hier diep mee kwetst?”
Ze noemde het ‘buitengewoon naïef’ dat wordt gedacht dat de leus nog ‘contextloos’ kan worden gezien na de terreuractie van Hamas begint oktober. Khan zei dat de leus al veel ouder was en dat de leus is gekaapt door Hamas en Hezbollah. “Ik heb er moeite mee dat ik in het kamp van Hamas wordt geplaatst: 99 procent scandeert dit helemaal niet als leus voor Hamas. Straks wordt Free Palestine nog te erg.”
Halsema kon zich ook daar niet in vinden en draaide de vraag om: als mensen de leus als kwetsend ervaren, waarom kunnen Khan en Veldhuyzen niet Free Palestine gebruiken? Halsema: “Waarom moet je gebruikmaken van een leus, terwijl een deel van de inwoners zich extreem bedreigd voelt? Mensen durven hun huis niet meer uit.”
Mauritshuis
Tijdens een eerder debat vroeg Halsema zich nog af of de leus strafbaar is. Ze kwam daarop terug en zei niet te weten dat er een uitspraak half augustus was gedaan door de rechter dat deze niet strafbaar was. Tegen de twee raadsleden zei ze dan ook dat ze het gewoon straffeloos mogen gebruiken zonder dat ze worden opgepakt, maar dat ze daar wel ‘grote bezwaren’ tegen heeft. “De vrijheid van meningsuiting is niet in het geding,” aldus Halsema.
De burgemeester wees ook naar de demonstraties in de coronaperiode. Verschillende actiegroepen gebruikten toen Davidsterren en hakenkruizen als vorm van protest. Bij wet is dat ook niet verboden, maar zowel Denk als Bij1 keurde het toen wel af. Halsema: “Toen was u het erg met mij eens.”
Tegen Veldhuyzen zei ze ook specifiek dat, ondanks zijn vertrek bij Bij1, ze niet begrijpt dat zijn oude partij op het Mauritshuis in Den Haag deze leus heeft geprojecteerd. “Bij1 komt altijd op voor de positie van gemarginaliseerde groepen. En dan komen ze met zo’n kwetsende leus. Waarom zou je dat doen?”
Stilte in de raad
Opvallend was ook de stilte van andere partijen tijdens de rondvraag. VVD, JA21 en Volt waren om uiteenlopende redenen afwezig, terwijl veel andere partijen ervoor kozen zich niet in het debat te mengen.
Het was alleen Rob Hofland van D66 die zei zich uit te spreken namens meerdere partijen. Hofland: “Een groot deel van de raad is erg tevreden over de manier waarop de burgemeester het juridisch en moreel verwoordt.” In de Tweede Kamer is recent een motie aangenomen die oordeelt dat de leus een oproep is tot geweld.
EINDE
[93]
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE
APPLICATION OF THE CONVENTION AND PUNISHMENT OF THE
CRIME OF GENOCIDE IN THE GAZA STRIP (SOUTH AFRICA VS ISRAEL)
AGAINST: Vice-President Sebutinde; Judge ad hoc Barak;
(2) Indicates the following provisional measures:
The State of Israel shall, in conformity with its obligations under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, and in view of the
worsening conditions of life faced by civilians in the Rafah Governorate:
(a) By thirteen votes to two
Immediately halt its military offensive, and any other action in the Rafah
Governorate, which may inflict on the Palestinian group in Gaza conditions of life that
could bring about its physical destruction in whole or in part;
IN FAVOUR: President Salam; Judges Abraham, Yusuf, Xue, Bhandari, Iwasawa,
Despite repeated calls on Israel from heads of state, UN officials and humanitarian NGOs to refrain from expanding its ground offensive to Rafah, Israeli troops entered the governorate on May 7. Over 1.5 million people, including 600,000 children, are at serious risk; more than 450,000 Palestinians have fled Rafah since Israel first issued unlawful “evacuation orders” there on May 6. While the Israeli army has already taken control of urban areas inside Rafah, the issuance of new “evacuation orders” on May 11 is setting the stage for further advancement of the military invasion, which will lead to the total collapse of lifesaving services. The Israeli military offensive has interrupted the access of aid to Gaza through Rafah and Kerem Shalom / Karm Abu Salem crossings.
“The Israeli military invasion of Rafah took us back to last October, when we had to stop almost all our operations. Our team had to flee Rafah, they do not know where to go. We had to close the two clinics we had opened there, where we were treating about 500 people a day. We are now setting up a new medical camp where people have fled to, but it will take a few days,” said Florence RIGAL, President of Médecins du Monde France.
“In the meantime, people are left without access to healthcare. We have been warning for months that Israel must be stopped from entering Rafah or Gaza would face an even greater humanitarian catastrophe. The inaction of third countries is seen as a lack of concern for the consequences for the exhausted civilian population. It is unacceptable and immediate action must be taken to prevent further suffering.”
Third States have the responsibility to urgently act in bringing to an end, and pursue accountability for, the Grave Breaches of IHL taking place in Gaza. The first step for Third States in upholding their own legal obligations to ensure IHL is respected is to stop the Rafah invasion, open all land crossings and lift internal barriers for humanitarian access. As the main weapon provider for Israel’s military effort, the United States bears a significant responsibility for Israel’s IHL violations. In addition to halting the transfer of high payload bombs, the US should also use all its leverage to halt the ongoing military operation in Rafah. In fact, All suppliers of arms have to respect the Human Rights Council resolution voted on April 5 calling on them to cease the sale, transfer and diversion of arms, munitions and other military equipment to Israel. All states must act now to ensure an immediate and sustained ceasefire.
The Israeli military’s “evacuation orders” are unlawful and amount to forcible transfer, a grave violation of international humanitarian law (IHL). Israel has ordered hundreds of thousands of Palestinians to flee, without providing civilians and humanitarian actors clear information nor timeframe. IHL sets clear conditions for an evacuation to be lawful: the occupying power must ensure that these displacements are temporary and that displaced persons are provided with satisfactory conditions of hygiene, health, safety and nutrition, and members of the same family must not be separated. Israeli authorities have failed to meet any of these requirements. Already burdened by multiple displacements, people in Rafah are yet again being ordered to flee amidst destroyed infrastructure and streets contaminated by unexploded ordinances. Displaced individuals are seeking refuge in the Middle Area, Khan Younis and Al Mawasi despite high levels of destruction and lack all necessities to sustain life. The concept of “humanitarian safe zones” is void as areas previously designated as such have been targeted by bombing and ground operations. While the relentless bombardment persists in Rafah, airstrikes and ground assaults are escalating in the North, leading to additional forcible displacement in the enclave.
The Israeli military ground invasion of Rafah is disrupting the humanitarian response, in breach of the UN Security Council resolutions 2720 and2728 as well as the International Court of Justice’s provisional measures ordering Israel to enable the provision of basic services and humanitarian assistance. As a result of Israel’s military activity in the northern governorates in previous months, humanitarian actors have been forced to relocate a significant portion of aid capacities in Rafah, including premises and warehouses. The Israeli offensive is now already forcing part of humanitarian staff and operations to close or to relocate again to other areas under extremely dangerous circumstances. Warehouses containing direly needed lifesaving aid in eastern Rafah remain inaccessible due to the presence of Israeli forces. Medical facilities in Rafah are shutting down one after another[1].
Every hour during which Israeli forces occupy the crossings of Rafah and Kerem Shalom / Karm Abu Salem condemns more Palestinians to starvation and denial of medical care. Israeli forces are completely preventing humanitarian aid and staff from using the Rafah crossing. The heavy militarization around the Kerem Shalom / Karm Abu Salem crossing resulting from the Israeli ground invasion does not provide the conditions for sustained movement of humanitarian convoys. These two crossings constitute the main critical lifeline for entry of aid into the enclave: their closures are plunging Gaza into an even larger humanitarian disaster. While the state of famine has been confirmed by the World Food Program in northern Gaza and the health system sinks deeper into collapse, stocks of critical aid provisions, including food, water, fuel and medical supplies are rapidly depleting. This already resulted in the closure of services essential to civilians’ survival[2]. The extremely limited reopening of the northern crossings or the prospect of a maritime route cannot be used as a rationale to justify diminishing access through southern land crossings.
The depletion of fuel poses a grave risk of halting humanitarian operations and basic services. The functioning of the whole humanitarian response depends on fuel, including to address priority needs of more than 1.7 million displaced persons. Urgently prioritizing the immediate entry of fuel is crucial to sustain what of Gaza’s devastated health system and humanitarian response[3].
Jamil Sawalmeh, ActionAid Palestine Country Director | occupied Palestinian territory, said:
“The only result of the ongoing ground invasion in Rafah is that more human suffering is caused. People are being forcibly pushed into the already overcrowded so-called ‘humanitarian zones,’ where many people cannot even find shelter. It is time to put maximum pressure on Israel and the international community to end the repeated forcible displacement of the people of Gaza. It is equally important to ensure the reopening of the Rafah crossing, which is the only lifeline for more than 2 million vulnerable people.”
Signatories:
ActionAid
Action Against Hunger
American Friends Service Committee (AFSC)
Amnesty International
A.M. Qattan Foundation
Anera
Churches for Middle East Peace (CMEP)
DanChurch Aid (DCA)
Humanity & Inclusion/ Handicap International (HI)
IM Swedish Development Partner
INTERSOS
Médecins du Monde International Network
Mennonite Central Committee
Mercy Corps
Norwegian Church Aid (NCA)
Norwegian People’s Aid
Oxfam
Plan International
Relief International
War Child Alliance
[1] Al Najjar hospital, the largest health facility in the governorate, ceased operations as it is located in the area seized by Israeli forces, and Al Kuwaiti hospital is likely to follow as it is now included in the zone threatened by Israeli “evacuation orders”.
[2] Eight out of the twelve bakeries of Southern Gaza, while more throughout the enclave are at risk of shutting operations down due to the lack of supplies and fuel. Medical evacuations have abruptly halted, directly condemning critical patients, including children, to death.
[3] Of particular concern, at least 10 hospitals, 8 bakeries, 28 ambulances, 23 medical points and 17 primary health care centres could stop operating if fuel is not urgently allowed in the enclave. The lives of babies in intensive care, women with complicated pregnancies and births and trauma patients are hanging in the balance. The dire lack of fuel also endangers telecommunication, which is already negatively impacting humanitarian operations in Gaza.
Reacties uitgeschakeld voor Noten 92 en 93/KLEUR BEKENNEN!
