We would like to clarify our previous post, which has now been archived.
In the post we stated, among other things, that there are ”no Isrfaeli flags allowed”
at the Pride Walk.
That has caused understandable upheaval.
Our intention was to state our position against zionism and the practices that have
led to the current oppresion of Palestinian people.
It is a stance we have from the very beginning, because our vision is a world without
struggle, oppression and exc;lusion because of who you are, love or how you identify.
We strive for a world where everyone can be themselves and love and live freely.
This includes all places of the world, as LGBTQIAP+ people exist everywhere and our
fates are tied.
We understand that the wording in our previous post may have been confusing,
as there was no context provided.
That was an oversight due to human error.
We would like to sincerely apologise, especially if any members within our
community feel like they were not welcomed.
We welcome anyone and everyone that is at the Pride Walk to show support and solidarity
for LGBTQIAP+ people around the world that can’t fully be themselves, including in the
Netherlands. We welcome any and everyone that adheres to our message against
oppressive practices and for inclusion and liberation of all people.
And any and everyone that is looking for connection and community.
Moving forward we would like to focus on organising another succesful Pride
Walk where we can protest, cry and laugh alongside each other.
We have amazing speakers from varying backgrounds and walks pof lives that
we think deserve more of your attention, like activists from organisations like
Erev Rav, Homomonument and City Rights, who we look forward to welcoming.
We hope to have clarified any misunderstandings and that you are willing to offer us some grace as we move into this busy season to bring out the bestof this Queer Amsterdam month for you. With sincerity,love and solidarity.
‘ The death toll in Gaza since October 7 is approaching 40,000 people, according to Gaza’s Ministry of Health. Nearly 90,000 more have been injured, and struggle to receive adequate healthcare as Israeli forces have damaged or destroyed hospitals, targeted healthcare and aid workers, and blocked imports of medical goods and evacuations of patients.”
We write to you as the hostilities in Israel and Palestine have been raging for over nine months, and amid concrete risks of spillovers that could bring further suffering and destruction to the region. You have swiftly and rightly denounced and acted upon Palestinian armed groups’ war crimes, including the attacks in Israel that led to the killing of over 1,100 people on October 7, the taking of hostages, and indiscriminate rocket attacks. Regrettably, you have yet tocollectively acknowledge, denounce, and adopt appropriate measures to address the Israeli authorities’ war crimes and other international humanitarian law (IHL) violations, some of which have led to the unfolding humanitarian catastrophe in Gaza.
The death toll in Gaza since October 7 is approaching 40,000 people, according to Gaza’s Ministry of Health. Nearly 90,000 more have been injured, and struggle to receive adequate healthcare as Israeli forces have damaged or destroyed hospitals, targeted healthcare and aid workers, and blocked imports of medical goods and evacuations of patients.
About 90% of the population of the Gaza Strip have been displaced, many of them repeatedly. While Israel has stated that temporary evacuation is reversible, UN officials and the International Committee of the Red Cross (ICRC) have expressed their concerns that the evacuation orders may violate IHL and risk the war crime of forced displacement, given the extensive destruction of homes and civilian infrastructure.
People in Gaza are being deliberately starved and collectively punished as Israeli authorities are using starvation as a method of warfare, severely and arbitrarily restricting food, water, fuel, electricity, and humanitarian access. There is mounting evidence that the actions of the Israeli army are rendering large parts of the Strip unlivable, and massive reconstruction efforts will be required to enable Palestinians to return to their previous lives.
These developments are in flagrant violation of Israel’s obligations as an occupying power under IHL and of three binding rulings by the International Court of Justice (ICJ), issued in the case brought by South Africa against Israel for alleged violations of the UN Genocide Convention.
On May 20, the prosecutor of the International Criminal Court (ICC)requested arrest warrants against three Hamas leaders and two senior Israeli officials, on various counts of war crimes and crimes against humanity. The request is pending before the court’s judges. We welcome the clear statements by the High Representative and some EU governments highlighting the need to respect the court’s decisions and independence. At the same time, we regret that other EU member states spoke out against the prosecutor’s request. Member states should express support for the ICC’s critical role to deliver justice for victims in the context of the investigation in Palestine and across the court’s docket, regardless of where the crimes are committed and by whom.
We recall the June 2023 Council conclusions on the ICC, and the supportive role the EU has collectively played for the court and its activities, including most recently in the context of the ICC’s investigation in Ukraine and following the arrest warrants issued against Russia’s President Vladimir Putin and other Russian high-level officials. The same level of support should be provided to all situations under investigation by the ICC, including Palestine. As outlined in more detail below, the EU and its member states should consistently support the ICC’s work, respect the court’s independence and abide by its decisions, and push back against efforts to undermine its independence and mandate.
In the West Bank, since October 7, more than 520 Palestinians have been killed, 5,400 injured, and 2,400 displaced by military operations including home demolitions, with more than 1,200 displaced by settler-led violence. Israeli forces either actively take part in settler attacks or fail to protect Palestinians, as documented in an April report by Human Rights Watch. Fourteen Israelis, including nine members of Israeli forces and five settlers, were killed by Palestinians and at least 105 Israelis, including about 90 members of Israeli forces, were injured in the West Bank, including East Jerusalem. The EU and member states continue to denounce violence, mass demolitions and expansion of settlements in the West Bank, but their calls continue to be ignored by Israeli authorities. The two rounds of designations of a total of nine violent settlers and five entities under the EU’s global human rights sanctions regime are steps in the right direction, but many more should follow, including against Israeli officials enabling and supporting violence and dispossession and depriving people of their basic rights
Thousands of Palestinians, including scores of women and children, are arbitrarily detained by Israeli authorities, often in reportedly horrendous conditions. According to human rights experts and groups, including Israeli NGOs, Palestinians are routinely subject to torture and other inhuman and degrading treatment, including sexual violence. Israel’s national security minister, Itamar Ben Gvir, publicly brags about his efforts to worsen their detention conditions, including implementing the death penalty. We welcome the European Council’s call on Israeli authorities to grant the ICRC access to places of detention, and urge persuasive efforts to ensure that call is urgently heeded. Israeli authorities also hold 3,379 Palestinians in administrative detention, without charge or trial based on secret information, as of July 1, according to Israeli Prison Services figures. This figure marks a three-decade high, according to the Israeli human rights group HaMoked.
Finally, we are increasingly concerned about the military escalation across the Israel-Lebanon border. Human Rights Watch has documented Israel’s widespread use of airburst white phosphorus munitions in populated areas in south Lebanon, which is unlawful under IHL, in addition to unlawful attacks on aid workers and apparently indiscriminate and deliberate attacks on civilians. Since October 2023, the Israeli military has killed more than 490 people in Lebanon, including 95 civilians, according to media reports, and Hezbollah has killed at least 15 soldiers and 11 civilians in north Israel. The risks of unlawful attacks and of destruction of civilian infrastructure comparable to those in Gaza are extremely concrete, and the EU should spare no effort to ensure compliance with IHL and prevent further humanitarian catastrophes.
We welcome the EU’s repeated, unequivocal condemnation of the crimes committed during the October 7 attacks – which Human Rights Watch is reporting on – and its continued call for the unconditional release of civilian hostages held by Palestinian armed groups, condemnation of attacks by Palestinian armed groups against Israel, and adoption of concrete measures, including targeted sanctions, against those responsible for ongoing abuses.
At the same time, we are dismayed at the persistent efforts by some member states to prevent the adoption of EU positions that acknowledge and condemn the Israeli authorities’ war crimes, other IHL violations, and human rights abuses in Gaza, and the adoption of appropriate and persuasive EU measures to address them, such as targeted sanctions, suspension of arms transfers, and a review and possible suspension of the EU-Israel Association Agreement.
The EU faces growing and well-grounded accusations of double standards, notably from governments in the so-called “Global South” and from civil society groups and human rights experts, who are calling on the EU to go beyond slogans and generic statements of concern, condemn war crimes and other IHL violations, and adopt effective and persuasive measures to address them. The double standards on Israel and Palestine are harming the EU’s reputation as a global champion of human rights and international law and are all the more concerning at a time of growing instability and attacks against the international rules-based order and human rights system, including by other global powers.
While aware of persistent, sharp divisions among EU member states, we urge you all to recognize the wider implications of the EU’s double standards, overcome differences, and adopt positions and measures rooted in human rights and IHL that adequately reflect the tragic reality on the ground, and pursue accountability for atrocity crimes being committed.
In particular, we urge you to:
Unequivocally and publicly recognize and condemn the Israeli authorities’ war crimes, other IHL violations and rights abuses in Gaza and in the West Bank, both before and since October 7, and demand accountability. In particular, urge the Israeli authorities to:
Stop deliberately blocking the delivery of vital humanitarian assistance in and throughout Gaza, including items related to water, food, fuel, medicines and other items, and urgently open additional land crossings, in compliance with the ICJ rulings and with their IHL obligations as occupying power;
Halt all unlawful attacks against civilians and civilian objects humanitarian personnel and premises, journalists, hospitals, schools and other categories protected under IHL;
End any abuse, including torture and other inhuman and degrading treatment, against Palestinian detainees, immediately grant the ICRC and UN humanitarian and human rights bodies unfettered access to all places of detention, and ensure that all detainees’ rights are fully respected, including fair trial guarantees, and that those responsible for abuses are held to account;
Take appropriate and long-overdue measures, such as targeted sanctions, the suspension of arms transfers, and a review of the EU-Israel Association Agreement with a view to possibly suspend it in whole or in part, to meaningfully press Israeli authorities to halt their crimes and comply with their IHL and human rights obligations;
Continue to call for and support efforts towards the release of hostages held by Palestinian armed groups, and sustain pressure on Palestinian armed groups to end unlawful indiscriminate attacks on Israeli civilians and civilian infrastructure;
Step up political and financial support for UNRWA, the ICRC and other humanitarian actors that continue to provide life-saving aid throughout Gaza and in the region, often at great risk;
Unequivocally express support for the role of the International Criminal Court in the situation of Palestine and across the court’s docket, and make clear that EU member states will abide by the court’s decisions, including by fulfilling their arrest obligations and avoiding non-essential contacts with those sought by the ICC. Publicly condemn threats and attacks against the ICC, its officials and those cooperating with it, and be prepared to use concrete tools, such as the EU blocking statute or other mechanisms, to minimize the impact of potential sanctions or other measures aimed at thwarting the work of the court;
Support other efforts towards accountability for the serious crimes committed by all parties to the conflict, including calling for unfettered access for UN and other independent monitors, and prosecuting those responsible under the principle of universal jurisdiction;
Address the root-causes of recurring gross human rights abuses and atrocity crimes in Israel and Palestine, including persistent impunity, prolonged occupation, the crimes against humanity of apartheid and persecution, unlawful demolitions and the expansion of illegal settlements, and ensure thataccountability and reparation for abuses are part of any peace process and negotiated solution the EU may be pursuing.
As discussions on these pressing matters continue among EU governments and institutions and a new meeting of the EU-Israel Association Council is considered, we once again encourage each individual EU member state not to hide behind consensus and to issue statements, support accountability and humanitarian actors, and adopt measures in line with the recommendations listed above whenever possible.
We stand ready to discuss these issues with you any time.
Yours sincerely,
Bruno Stagno Ugarte
Chief Advocacy Officer, Human Rights Watch
”As of 17 July 2024, over 40,000 people (39,145 Palestinian[1] and 1,478 Israeli[13]) have been reported as killed in the Israel–Hamas war, including 108 journalists (103 Palestinian, 2 Israeli and 3 Lebanese)[14] and over 224 humanitarian aid workers, including 179 employees of UNRWA.[15]”
According to the Ministry of Health in Gaza, as of 15 July, at least 38,664 Palestinians have been reportedly killed in the Gaza Strip since 7 October. Another 89,097 Palestinians have been reportedly injured. ”
UNWRAUNWRA SITUATION REPORT #122 ON THE SITUATION IN THE GAZA STRIPAND THE WEST BANK, INCLUDING EAST JERUSALEM19 JULY 2024
Ongoing strikes by Israeli Security Forces (ISF) continue, with aerial, land and maritime bombardment across the Gaza Strip. These result in civilian casualties, displacement and the destruction of residential structures and civilian infrastructure. The ISF ground offensive continues to expand, particularly in the North and Gaza City, forcing people to be further displaced.
As of 17 July, the total number of UNRWA colleagues killed since 7 October is 197.
The World Health Organization (WHO) has recorded more than 1,000 attacks on healthcare facilities in the occupied Palestinian territory since 7 October 2023. The Palestinian health system continues to be severely overstretched. According to WHO, in the Gaza Strip, only 1,400 hospital beds are currently operational for a population of approximately 2.1 million people. Many of these hospital beds are already occupied/filled. According to the ICRC1, the 60-bed Red Cross Field Hospital in Rafah, southern Gaza, is nearly at full capacity following repeated mass casualty events.
The Commissioner General of UNRWA put out a statement on the X platform (formerly known as Twitter) that attacks on schools in Gaza have become an almost daily occurrence with at least eight schools hit in the last 10 days (9-16 July), including six UNRWA schools; “the war continues to rob the girls and boys in Gaza of their childhood and education” he said .
According to UNICEF2, as of May 2024, 60 per cent of WASH facilities have been destroyed or severely damaged. This increases water shortages and limits access to sanitation, increasing the risk of waterborne diseases, while approximately 30 per cent of hospitals remain partially functional, with the remainder out of service.
According to the UN, up to 1.9 million people (or nine in ten people) across the Gaza Strip are internally displaced, including people who have been repeatedly displaced (some up to 10 times).
Several challenges stand in the way of collecting much needed humanitarian supplies from the Karem Abu Salem (Kerem Shalom) crossing point in southern Gaza. One of the factors is the deteriorating law and order, other factors are insecurity, damaged infrastructure, fuel shortages and restricted access.
The latest information on supplies entering Gaza can be found below:
The West Bank, including East Jerusalem update is now once a week.
According to OCHA, between 7 October 2023 and 15 July 2024, 554 Palestinians, including 131 children, were killed in the West Bank, including East Jerusalem.
Overall Situation
The Gaza Strip
According to the Ministry of Health in Gaza, as of 15 July, at least 38,664 Palestinians have been reportedly killed in the Gaza Strip since 7 October. Another 89,097 Palestinians have been reportedly injured.
Humanitarian Access, Protection of Civilians
The Gaza Strip
UNRWA is working to verify the details of incidents reportedly affecting UNRWA premises. Further information will be provided once it becomes available.
Three incidents have been reported impacting UNRWA installations and internally displaced people (IDPs) sheltering there. While verification of details and casualty figures is ongoing, initial reports indicate:
[LATE REPORT] On 13 July 2024 (estimated date), ISF reportedly carried out a controlled detonation of a school in Rafah. The school was totally destroyed.
On 15 July 2024, ISF reportedly launched a missile at an UNRWA school in Gaza City, which was being used as a shelter. Even though the missile did not explode, its impact killed two and injured 10 IDPs sheltering at the school. The missile penetrated the roof of the school building and caused significant damage to three classrooms in the school.
On 16 July 2024, ISF reportedly fired a missile at an UNRWA school in the Middle Area, killing 20 IDPs sheltering in the school and injuring 50.
461* incidents impacting UNRWA premises and the people inside them have been reported since the beginning of the war (some with multiple incidents impacting the same location), including at least 74 incidents of military use and/or interference at UNRWA premises. 189 different UNRWA installations have been impacted by munitions or subjected to armed actor interference through these incidents.
UNRWA estimates that in total at least 561* internally displaced people (IDPs) sheltering in UNRWA shelters have been killed and at least another 1,768* injured since the start of the war. UNRWA continues to verify the number of casualties caused by incidents that impacted its installations, and notes that these figures do not include some reported casualties where the number of injuries could not be determined.
* Numbers continue to be subject to change once further verifications have been conducted.
UNRWA Response
The Gaza Strip
Health
As of 11 July, 83 medical points and ten (out of 261) UNRWA health centres were operational. These health centres provide primary health care, including outpatient services, non-communicable disease care, medications, vaccination, antenatal and postnatal health care and dressing for the injured.
On 11 July, almost 1,100 UNRWA health staff continued to work in operational health centres and medical points across the Gaza Strip, providing 16,317 medical consultations.
As of 11 July, UNRWA provided mental health and psychosocial support (MHPSS) services in the Middle and Khan Younis areas with teams of psychiatrists and supervisors to assist special cases referred from health centres and shelters. UNRWA teams responded to 605 cases. They responded to cases in health centres and at medical points through individual consultations, awareness sessions and support for cases of gender-based violence. The teams provided medical care for 485 post-natal and pregnant women at high risk.
According to the Health Cluster, UNRWA remains one of the largest health actors operating in the Gaza Strip, contributing to over half of the people reached with health services. Between 7 October – 14 July, UNRWA provided over 4.7 million medical consultations in health centres and medical points across the Gaza Strip. In addition to medical consultations, UNRWA continues to provide vaccines with over 120,000 children vaccinated.
Due to challenges in bringing health supplies into the Gaza Strip as well as challenges in retrieving health supplies and transporting them to health facilities, stock levels remain very low, with up to 60 per cent of medicines either fully depleted or available in very low quantities.
[1] Pre-conflict UNRWA had 22 health centres, following the conflict an additional temporary health centres have been established.
Psychosocial support (PSS)
With the support of more than 300 counsellors, UNRWA continues to provide lifesaving psychosocial support (PSS) services in Gaza, including psychosocial first aid, individual and group counselling, fatigue management sessions, recreational activities, Explosive Ordnance Risk Education (EORE), and protection cash assistance, reaching children, youth and adults.
Since the onset of the conflict, around 700,000 IDPs, including 450,000 children, have benefited from a total of 235,666 PSS sessions/activities. From 23 June–7 July 2024, a total of 61,798 IDPs, including 26,645 children, benefited from these services.
Food Security
UNRWA continued to distribute flour in the southern governorates. To date, a total of 380,225 families (nearly 1.9 million people) have been reached, of them 367,768 families have received two rounds of flour and another 300,978 families have received three rounds.
As part of its emergency response, UNRWA distributes food parcels in the southern governorates. UNRWA food parcels include1 flour, rice, chickpeas, lentils, cheese, hummus, and fish, and are designed to cover approximately 90 per cent of daily calorific needs. To date, nearly 1.15 million people have been reached, of whom nearly 215,000 people have received two rounds of food parcels since the war started.
In addition to the distribution of UNRWA food parcels, the Agency distributed other food parcels on behalf of other UN organisations, reaching around 1.4 million people.
[1] Note the composition of the food parcel may change based on food item availability.
Water, Sanitation and Hygiene (WASH)
Due to the security situation, in combination with challenges to internet connectivity, we have been unable to provide any additional updates since Sitrep 67.
Quote from Philippe Lazzarini, UNRWA Commissioner-General:
“The war robbed the girls and boys in Gaza of their childhood and education. Schools must never be used for fighting or military purposes by any party to the conflict. Schools are not a target.”
”We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn. ” QUEER AMSTERDAMSTATEMENT OVER POST12 JULI 2024
De organisatie achter de Pride Walk, Queer Amsterdam, heeft zaterdag haar excuses aangeboden na een bericht donderdag dat tot enige ophef heeft geleid. Daarin stond dat bij die Pride Walk Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan.
Burgemeester Femke Halsema liet daarop weten dat er geen sprake is van een verbod op die vlag. Dat eerste bericht ‘heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd’, stelt Queer Amsterdam nu.
Stichting Queer Amsterdam meldde donderdag op Instagram dat Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan bij de Pride Walk door het Amsterdamse centrum. Ook vanuit de Amsterdamse politiek werd daar verbaasd op gereageerd. Halsema benadrukte dat een organisatie mensen die willen meelopen niet mag verbieden om zich te uiten. “Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen”, aldus de burgemeester.
In een bericht laat de organisatie weten: “We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout. We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.”
Uit de excuses wordt niet duidelijk of vlaggen wat betreft de organisatie nu wel of niet welkom zijn. Queer Amsterdam is niet bereikbaar voor een toelichting. In het bericht zegt de organisatie dat het de bedoeling was om ‘ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk’.
De Pride Walk, een optocht door de stad, is op zaterdag 20 juli.
We would like to clarify our previous post, which has now been archived.
In the post we stated, among other things, that there are ”no Isrfaeli flags allowed”
at the Pride Walk.
That has caused understandable upheaval.
Our intention was to state our position against zionism and the practices that have
led to the current oppresion of Palestinian people.
It is a stance we have from the very beginning, because our vision is a world without
struggle, oppression and exc;lusion because of who you are, love or how you identify.
We strive for a world where everyone can be themselves and love and live freely.
This includes all places of the world, as LGBTQIAP+ people exist everywhere and our
fates are tied.
We understand that the wording in our previous post may have been confusing,
as there was no context provided.
That was an oversight due to human error.
We would like to sincerely apologise, especially if any members within our
community feel like they were not welcomed.
We welcome anyone and everyone that is at the Pride Walk to show support and solidarity
for LGBTQIAP+ people around the world that can’t fully be themselves, including in the
Netherlands. We welcome any and everyone that adheres to our message against
oppressive practices and for inclusion and liberation of all people.
And any and everyone that is looking for connection and community.
Moving forward we would like to focus on organising another succesful Pride
Walk where we can protest, cry and laugh alongside each other.
We have amazing speakers from varying backgrounds and walks pof lives that
we think deserve more of your attention, like activists from organisations like
Erev Rav, Homomonument and City Rights, who we look forward to welcoming.
We hope to have clarified any misunderstandings and that you are willing to offer us some grace as we move into this busy season to bring out the bestof this Queer Amsterdam month for you. With sincerity,love and solidarity.
We verduidelijken graag ons vorige bericht, dat inmiddels is gearchiveerd. Daarin stond onder andere dat ‘Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan’ op de Pride Walk. Dit heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd.
Het was onze bedoeling om ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk. Het is een standpunt dat we vanaf het begin innemen, omdat onze visie een wereld is zonder strijd, onderdrukking en uitsluiting vanwege wie je bent, van wie je houdt of hoe je je identificeert. Wij willen een wereld waarin iedereen zichzelf kan zijn en vrij kan liefhebben en leven. Dit betreft alle plaatsen in de wereld, aangezien er overal LHBTQIAP+ mensen bestaan en wij aan elkaar verbonden zijn.
We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout.
We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.
We verwelkomen iedereen die aanwezig is op de Pride Walk om steun en solidariteit te tonen aan LHBTQIAP+ mensen over de hele wereld die niet volledig zichzelf kunnen zijn, ook in Nederland. En we verwelkomen iedereen die onze boodschap tegen onderdrukkende praktijken en voor inclusie en vrijheid van alle mensen onderschrijft. En iedereen die op zoek is naar verbinding en gemeenschap.
In de aankomende periode richten we ons nu op het organiseren van een succesvolle Pride Walk, waarbij we naast elkaar kunnen protesteren, huilen en lachen. We hebben geweldige sprekers van diverse achtergronden en lagen van de bevolking die onze volledige aandacht verdienen, zoals activisten uit de organisaties Erev Nav, Homomonument en Amsterdam City Rights.
We hopen alle misverstanden te hebben opgehelderd en op jullie coulance, nu we dit drukke seizoen ingaan, om het beste van deze Queer Amsterdam-maand te maken.
Met oprechtheid, liefde en solidariteit.
Reacties uitgeschakeld voor Noten 10 en 11/Wat een idiote excuses!
”Het dilemma laat zich goed zien in Amsterdam. Maandag hees de gemeente de Israëlische vlag als enige van de 15 grootste steden. Dat deed de gemeente volgens burgemeester Femke Halsema ‘uit afschuw over het brute geweld van Hamas tegen onschuldige burgers en als steunbetuiging aan de Israëlische bevolking’.
….
….
”Sommige gemeenten kiezen ervoor helemaal geen vlag te hijsen of de eigen gemeentevlag halfstok te hangen. In Rotterdam wilde burgemeester Ahmed Aboutaleb in eerste instantie afzien van vlagvertoon, maar na intern overleg hing Rotterdam de eigen gemeentevlag halfstok ‘voor alle burgerslachtoffers van de recente explosie van geweld tussen Palestijnen en Israëli’s’.”
Gemeenten tonen zich terughoudend bij het hijsen van de Isräelische vlag uit solidariteit met de slachtoffers van de recente aanval van Hamas. Ze kiezen voor de vredesvlag of laten vlagvertoon achterwege.
Het kabinet besloot direct tot het hijsen van de Israëlische vlag na de onverwachte aanval van Hamas op Israël afgelopen weekend, waarbij ook grote aantallen onschuldige burgerslachtoffers vielen. Een landelijke vlaginstructie ontbreekt echter. Het is aan gemeenten en provincies zelf daar over te beslissen. Al snel bleek dat het hijsen van de Israëlische vlag voor gemeenten minder vanzelfsprekend is dan bijvoorbeeld de Oekraïnse vlag in de oorlog met Rusland of die van Marokko na de verwoestende aardbeving kortgeleden.
Een rondgang van het ANP langs ruim honderd gemeenten laat zien dat dorpen en steden nu veelal voor een alternatief kiezen. Uit bijbehorende summiere persverklaringen valt op te maken dat ze vooral geen partij willen kiezen in dit gewapende Midden-Oostenconflict. Een aantal gemeenten hijst wel de Israëlische vlag, zoals Noardeast Fryslân.
Dilemma
Het dilemma laat zich goed zien in Amsterdam. Maandag hees de gemeente de Israëlische vlag als enige van de 15 grootste steden. Dat deed de gemeente volgens burgemeester Femke Halsema ‘uit afschuw over het brute geweld van Hamas tegen onschuldige burgers en als steunbetuiging aan de Israëlische bevolking’. Na 24 uur heeft de vlag op het Amsterdamse stadhuis plaatsgemaakt voor de zogenoemde vredesvlag, die blauw is met daarop een afbeelding van een witte duif. ‘Deze vlag is een steunbetuiging aan alle onschuldige slachtoffers aan Israëlische en Palestijnse zijde, en aan alle Amsterdammers die meeleven of in angst en onzekerheid verkeren,’ schrijft de gemeente op X.
Vredesvlag
Ook andere gemeenten kiezen voor de vredesvlag, waaronder Arnhem, Zoetermeer en Dordrecht. De Arnhemse burgemeester Ahmed Marcouch hijst dinsdag de vredesvlag in zijn stad. De Gelderse hoofdstad wil medeleven betuigen ‘met alle burgerslachtoffers die deze dagen vielen in Israël en Palestijnse gebieden’. Ook Zoetermeer hangt de vredesvlag dinsdag bij het stadhuis. ‘Opnieuw een land in oorlog, waar onschuldige burgers de dupe van zijn,’ laat de Zuid-Hollandse gemeente weten.
Dordrecht liet de keus op de internationale vredesvlag vallen, een regenboogvlag met het woord pace erop. ‘De recente schokkende gebeurtenissen in Israël raken ook veel Dordtenaren, hun familie en naasten. Deze situatie doet ons beseffen op hoeveel plekken op de wereld onschuldige burgers in een oorlogssituatie zitten,’ aldus de gemeente. Het Gelderse Rheden laat weten: ‘We betreuren de uitbarsting van het geweld en de onschuldige burgers die hiervan het slachtoffer worden. De vredesvlag is bedoeld om te benadrukken hoe belangrijk vrede is.’
‘Polarisatie niet versterken’
Sommige gemeenten kiezen ervoor helemaal geen vlag te hijsen of de eigen gemeentevlag halfstok te hangen. In Rotterdam wilde burgemeester Ahmed Aboutaleb in eerste instantie afzien van vlagvertoon, maar na intern overleg hing Rotterdam de eigen gemeentevlag halfstok ‘voor alle burgerslachtoffers van de recente explosie van geweld tussen Palestijnen en Israëli’s’. In een brief aan de Rotterdamse raad schreef Aboutaleb: ‘Rotterdam is een stad met inwoners uit alle windstreken. Mijn taak is om niets te doen wat de polarisatie in de stad versterkt.’ Ook Utrecht en Zwolle, evenals verschillende andere gemeenten, hingen de gemeentevlag halfstok.
AmsterdamOp het Amsterdamse stadhuis wordt maandag de Israëlische vlag gehesen. Dat heeft burgemeester Femke Halsema besloten. “De vlag is een steunbetuiging aan de Israëlische bevolking en aan Amsterdammers met vrienden en familie in Israël die in angst en onzekerheid verkeren”, meldt de gemeente zondag.
Het college van burgemeester en wethouders is samen met Amsterdammers enorm aangedaan door het “brute geweld van Hamas tegen onschuldige burgers”, aldus de gemeente. Het college leeft ook zeer mee met onschuldige slachtoffers aan Palestijnse zijde, geeft Amsterdam verder aan.
De gemeente stelt dat Halsema “in lijn met het besluit van het kabinet” heeft besloten de Israëlische vlag op het stadhuis te hijsen. Maandagochtend wordt op het Binnenhof de Israëlische vlag gehesen, zo heeft demissionair premier Mark Rutte besloten. De Rijksvoorlichtingsdienst laat weten dat het overigens niet gaat om een vlaginstructie, en dat het gemeenten dus vrij staat de Israëlische vlag al dan niet te hijsen.
In reactie op het geweld van Hamas lieten premier Rutte en de Amsterdamse burgemeester Halsema de Israëlische vlag hijsen. Als hun solidariteit oprecht is, waar blijft dan de Palestijnse vlag?
Op 9 oktober lieten premier Mark Rutte (VVD) en burgemeester Femke Halsema (GroenLinks) op Nederlandse overheidsgebouwen en het Amsterdamse gemeentehuis de Israëlische vlag hijsen. Aanleiding was de gruwelijke aanslag van Hamas van twee dagen eerder.
Rutte motiveerde zijn besluit als volgt: ‘Er zijn daar mensen afgeslacht. Dan is het hijsen van de vlag toch het minste wat we kunnen doen?’ De gemeente Amsterdam stelde namens burgemeester Halsema:
De vlag is een steunbetuiging aan de Israëlische bevolking en aan Amsterdammers met vrienden en familie in Israël die in angst en onzekerheid verkeren. Het college van burgemeester en wethouders is samen met Amsterdammers enorm aangedaan door het brute geweld van Hamas tegen onschuldige burgers.
Hun argumenten zijn letterlijk van toepassing op de onschuldige Palestijnse burgers in Gaza. Die worden onder ieders ogen afgeslacht. Hun basisvoorzieningen zijn afgesloten. Een miljoen mensen is op drift. Een ongekende catastrofe voltrekt zich onder de ogen van Nederlanders met ‘vrienden en familie’ in Palestina of elders. Dat die in ‘angst en onzekerheid verkeren’ is een understatement.
Er zijn daar mensen afgeslacht. Dan is het hijsen van de vlag toch het minste wat we kunnen doen?–
Premier Mark Rutte
Vandaar de simpele vraag aan Rutte en Halsema: waar blijft de Palestijnse vlag? Is het ene mensenleven jullie evenveel waard als het andere? En zijn de angst en onzekerheid van de ene burger jullie evenveel waard als die van een andere? We zien jullie antwoord graag wapperen.
EINDE BERICHT
Reacties uitgeschakeld voor Noot 9/Wat een idiote excuses!
Dat Israëlische vlaggen niet welkom zijn tijdens de Pride Walk op 20 juli is volgens burgemeester Femke Halsema ‘onacceptabel’. Volgens de burgemeester mag een organisatie van een manifestatie deelnemers niet verbieden om zich te uiten.
Queer Amsterdam, de organisator van de manifestatie, deelde op social media een bericht dat Israëlische vlaggen niet welkom zijn. Op hun website staat ‘dat geen enkele vorm van zionisme getolereerd wordt’. Met die reden wordt de vlag niet toegestaan tijdens de loop.
Maar daar is de burgemeester het niet mee eens. “De Pride Walk is een manifestatie die onder het demonstratierecht valt. Die heeft de burgemeester te faciliteren en te beschermen ongeacht de inhoud. Vrijheid van demonstreren geeft echter geen recht op het opleggen van censuur aan demonstranten. Een organisatie mag mensen die willen meelopen dus niet verbieden om zich te uiten. Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen.”
Raadsvragen
VVD-fractievoorzitter Daan Wijnants liet eerder vandaag weten dat hij raadsvragen gaat stellen naar aanleiding van oproep vanuit de organisatie. “Ongelofelijk hoe openlijk antisemitisme kan zijn.” Wijnants noemde het besluit ‘schandalig en onacceptabel.’ De woordvoerder van Queer Amsterdam benadrukt dat zij ook niet achter antisemitisme staan.
EINDE BERICHT
HET PAROOL
QUEER AMSTERDAM WIL ISRAELISCHE VLAGGEN TIJDENS PROTESTMARS
Zionisten en Israëlische vlaggen zijn niet welkom bij de Pride Walk op 20 juli. Dit heeft de organisatie Queer Amsterdam laten weten via Instagram en op haar site. Halsema noemt het onacceptabel: ‘Vrijheid van demonstreren geeft geen recht op het opleggen van censuur.’
Queer Amsterdam – een van de twee organisaties van het jaarlijkse Pride Amsterdam – schrijft online dat er tijdens de protestmars en andere events van de organisatie ‘veiligheidsregels en gedragscodes’ worden gehanteerd waaraan iedereen zich heeft te houden. In de veiligheidsrichtlijnen wordt gesproken van een zerotolerancebeleid tegen elke vorm van discriminatie, waaronder zionisme.
Op Instagram kondigt de organisatie onderaan de aankondiging van de Pride Walk aan: ‘No Israeli flags allowed.’ Amsterdamse politici reageren daar verontwaardigd op. Zo noemt Daan Wijnants (VVD) het beleid schandalig. Itay Garmy (Volt) schrijft op X: ‘Het demonstreren tegen discriminatie en het steunen van de gemeenschap strookt niet met het verbieden van Israëlische vlaggen. Dit is op zichzelf een vorm van discriminatie. Het is kwetsend en niet inclusief.’ De politicus hoopt dat de organisatie het statement intrekt.
Onacceptabel
Burgmeester Halsema laat bij monde van haar woordvoerder weten: “De Pride Walk is een manifestatie die onder het demonstratierecht valt. Vrijheid van demonstreren geeft echter geen recht op het opleggen van censuur aan demonstranten. Een organisatie mag mensen die willen meelopen dus niet verbieden om zich te uiten. Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen. Dit geldt voor alle vlaggen, ook de Israëlische vlag.”
Een betrokkene van Queer Amsterdam wil telefonisch geen vragen beantwoorden, en verwijst door naar de website.
Reacties uitgeschakeld voor Noot 8/Wat een idiote excuses!
‘Dit betekent dat we opkomen voor en met hen die getroffen worden door ideologieën en uitingen van: homofobie, transfobie, racisme (waaronder anti-zwart racisme en xenofobie), seksisme, validisme, apartheid, uitbuitend en vestigingskolonialisme (waaronder Europees kolonialisme en Zionistisch kolonialisme), islamofobie, antisemitisme, vetfobie en haat of negatieve behandeling van sekswerkers.”
QUEER AMSTERDAM
ONZE VISIE
https://queer-amsterdam.org/nl/our-vision
Onze visie komt voort uit een intersectioneel perspectief, waarbij we als LHBTQIAP+ gemeenschap zien en begrijpen hoe verschillende onderdrukkende systemen ons verbinden in onze strijd voor daadwerkelijke gelijkwaardigheid. Hier en over de hele wereld zien we extreemrechtse ideologieen, homonationalisme, conservatisme en nationalisme groeien, wat vaak gepaard gaat met uitsluiting en geweld tegen de LHBTQIAP+ gemeenschap, vluchtelingen, sekswerkers, mensen zonder papieren, mensen met een beperking, Moslims, Joden en Zwarte mensen, Inheemse mensen en mensen van kleur.
Deze vormen van onderdrukking hebben effect op de kwaliteit van leven van onze mensen en maken het voor hen onveilig op straat, op het werk en op school. Met als resultaat dat zij soms zelfs worden gedwongen om hun seksuele geaardheid en genderidentiteit te verbergen. We kunnen niet streven naar emancipatie zonder de systemen en ideologieën aan te pakken die ons leven beïnvloeden. Daarom staan we in onze strijd voor een gelijkwaardige samenleving voor en met gemarginaliseerde groepen. Dit betekent dat we opkomen voor en met hen die getroffen worden door ideologieën en uitingen van: homofobie, transfobie, racisme (waaronder anti-zwart racisme en xenofobie), seksisme, validisme, apartheid, uitbuitend en vestigingskolonialisme (waaronder Europees kolonialisme en Zionistisch kolonialisme), islamofobie, antisemitisme, vetfobie en haat of negatieve behandeling van sekswerkers.
Onze harten en stem gaan ook uit naar diegenen onder ons die beperkt worden in hun vrijheid en fundamentele mensenrechten. We zijn solidair met de wereldwijde LHBTQIAP+ gemeenschappen in oorlogsgebieden en in gebieden waar genocidale aanvallen plaatsvinden. We zijn solidair met LHBTQIAP+ gemeenschappen in onder andere Afghanistan, Armenië, Colombia, Congo, Egypte, Ethiopië, Ghana, Jemen, Libanon, de Westelijke Jordaanoever, Mexico, het Middellandse Zeegebied, Myanmar, Oeganda, Oekraïne, Pakistan, Palestina, Soedan, Zimbabwe.
Sluit je aan bij onze missie van daadwerkelijke LHBTQIAP+ emancipatie.
[7]
QUEER AMSTERDAM
ONZE VISIE
https://queer-amsterdam.org/nl/our-vision
ZIE VOOR VERDERE TEKST, NOOT 6
Reacties uitgeschakeld voor Noten 6 en 7/Wat een idiote excuses!
”De organisatie achter de Pride Walk, Queer Amsterdam, heeft zaterdag haar excuses aangeboden na een bericht donderdag dat tot enige ophef heeft geleid.”
De organisatie achter de Pride Walk, Queer Amsterdam, heeft zaterdag haar excuses aangeboden na een bericht donderdag dat tot enige ophef heeft geleid. Daarin stond dat bij die Pride Walk Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan.
Burgemeester Femke Halsema liet daarop weten dat er geen sprake is van een verbod op die vlag. Dat eerste bericht ‘heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd’, stelt Queer Amsterdam nu.
Stichting Queer Amsterdam meldde donderdag op Instagram dat Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan bij de Pride Walk door het Amsterdamse centrum. Ook vanuit de Amsterdamse politiek werd daar verbaasd op gereageerd. Halsema benadrukte dat een organisatie mensen die willen meelopen niet mag verbieden om zich te uiten. “Het is onacceptabel dat mensen die een vlag willen meedragen, dat niet zouden mogen”, aldus de burgemeester.
In een bericht laat de organisatie weten: “We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout. We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.”
Uit de excuses wordt niet duidelijk of vlaggen wat betreft de organisatie nu wel of niet welkom zijn. Queer Amsterdam is niet bereikbaar voor een toelichting. In het bericht zegt de organisatie dat het de bedoeling was om ‘ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk’.
De Pride Walk, een optocht door de stad, is op zaterdag 20 juli.
EINDE BERICHT
[5]
”Het was onze bedoeling om ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk. Het is een standpunt dat we vanaf het begin innemen, omdat onze visie een wereld is zonder strijd, onderdrukking en uitsluiting vanwege wie je bent, van wie je houdt of hoe je je identificeert”QUEER AMSTERDAMSTATEMENT OVER POST12 JULI 2024
We verduidelijken graag ons vorige bericht, dat inmiddels is gearchiveerd. Daarin stond onder andere dat ‘Israëlische vlaggen niet zijn toegestaan’ op de Pride Walk. Dit heeft voor begrijpelijke opschudding gezorgd.
Het was onze bedoeling om ons standpunt ten opzichte van zionistische praktijken kenbaar te maken, die hebben geleid tot de huidige onderdrukking van het Palestijnse volk. Het is een standpunt dat we vanaf het begin innemen, omdat onze visie een wereld is zonder strijd, onderdrukking en uitsluiting vanwege wie je bent, van wie je houdt of hoe je je identificeert. Wij willen een wereld waarin iedereen zichzelf kan zijn en vrij kan liefhebben en leven. Dit betreft alle plaatsen in de wereld, aangezien er overal LHBTQIAP+ mensen bestaan en wij aan elkaar verbonden zijn.
We begrijpen dat onze formulering wellicht verwarrend is, omdat er geen context werd geboden. Dat hebben we gemist en is een menselijke fout.
We willen ons oprecht verontschuldigen voor de verwarring, vooral als er leden binnen onze gemeenschap zijn die het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn.
We verwelkomen iedereen die aanwezig is op de Pride Walk om steun en solidariteit te tonen aan LHBTQIAP+ mensen over de hele wereld die niet volledig zichzelf kunnen zijn, ook in Nederland. En we verwelkomen iedereen die onze boodschap tegen onderdrukkende praktijken en voor inclusie en vrijheid van alle mensen onderschrijft. En iedereen die op zoek is naar verbinding en gemeenschap.
In de aankomende periode richten we ons nu op het organiseren van een succesvolle Pride Walk, waarbij we naast elkaar kunnen protesteren, huilen en lachen. We hebben geweldige sprekers van diverse achtergronden en lagen van de bevolking die onze volledige aandacht verdienen, zoals activisten uit de organisaties Erev Nav, Homomonument en Amsterdam City Rights.
We hopen alle misverstanden te hebben opgehelderd en op jullie coulance, nu we dit drukke seizoen ingaan, om het beste van deze Queer Amsterdam-maand te maken.
Met oprechtheid, liefde en solidariteit.
Reacties uitgeschakeld voor Noten 4 en 5/Wat een idiote excuses!
”In its Application, South Africa also requested the Court to indicate provisional measures in order to “protect against further, severe and irreparable harm to the rights of the Palestinian people under the Genocide Convention” and “to ensure Israel’s compliance with its obligations under the Genocide Convention not to engage in genocide, and to prevent and to punish genocide” (see press release No. 2023/77). ”
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE
APPLICATION OF THE CONVENTION ON THE PREVENTION AND
PUNISHMENT OF THE CRIME OF GENOCIDE IN THE GAZA STRIP
The State of Israel shall, in conformity with its obligations under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, and in view of the
worsening conditions of life faced by civilians in the Rafah Governorate:
(a) By thirteen votes to two
Immediately halt its military offensive, and any other action in the Rafah
Governorate, which may inflict on the Palestinian group in Gaza conditions of life that
could bring about its physical destruction in whole or in part;
INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE
APPLICATION OF THE CONVENTION AND PUNISHMENT OF THE
CRIME OF GENOCIDE IN THE GAZA STRIP (SOUTH AFRICA VS ISRAEL)
IN DE MAAND JANUARI DOODGESCHOTEN DOOR ISRAELISCHE MILITAIREN [1]
IN MEMORIAM DE TWEE PALESTIJNSE KINDEREN EN HUN VADER, DIE ZIJN OMGEKOMEN BIJ EEN ISRAELISCHE LUCHTAANVAL, WIER BEGRAFENIS IS AFGEBEELD OP DE WINNENDE WORLD PRESS PHOTO
IN MEMORIAM ALLE SLACHTOFFERS VAN DE ISRAELISCHE BEZETTING HOE LANG NOG?
’’The strength of the pictures lies in the way it contrasts the anger and sorrow of the adults with the innocence of the children. It’s a picture I will not forget’’ [2]
Met deze woorden karakteriseerde jurylid Mayu Mohanna uit Peru op treffende wijze de winnende World Press Photo [3] van de Zweedse fotograaf Paul Hansen voor zijn foto ’’Gaza Burial’’, die een begrafenisstoet van een menigte mannen in Gaza liet zien. Zij brachten twee overleden kinderen en hun vader naar de Moskee, nadat zij waren omgekomen bij een Israelische luchtaanval.
In deze tijd van vluchtige nieuwsinformatie, waar het ene onrecht [4] snel weer plaatsmaakt voor het andere [5] en het bloedige Israelische Gaza offensief van november 2012 [6] alweer vergeten lijkt, is deze prijswinning van deze tegelijkertijd huiveringwekkende en indrukwekkende Gaza Burial foto van groot belang, omdat zo de aandacht weer wordt gevestigd op deze schokkende oorlogsmisdaden, die zich voortdurend herhalen [7] tegen de achtergrond van de reeds 46 jaar durende Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden. Van belang dus, wat dieper op die bezetting in te gaan. Maar daarvoor korte aandacht voor de historische oorzaak van her Midden Oostenconflict
VOORGESCHIEDENIS De Palestijnse tragedie/Achtergronden
Hoewel de Israelische bezetting de oorzaak is van het hedendaagse Midden Oostenconflict, gaat de Palestijnse tragedie veel verder terug, namelijk tot aan het eind van de 19 de eeuw, toen, onder invloed van de hevige Jodenvervolgingen, met name in Oost-Europa, maar ook de kwestie Dreyfuss [8], door de Oostenrijkse journalist T Herzl de zionistische beweging werd gesticht, met als doel het stichten van een Joodse Staat in Palestina, toenmalige kolonie van het Ottomaanse Rijk. Dit streven kreeg de eerste voet aan de grond door middel van de Balfour Declaratie in 1917, waarbij de toenmalige Britse minister van Buitenlandse Zaken in een brief aan Lord Rotschild, voorzitter van de Britse Zionistische Federatie toezegde zich in te zetten voor de stichting van een ’’Joods Nationaal Tehuis’’ in Palestina [9]. Toen na de Eerste Wereldoorlog de vroegere kolonieen van verliezer het Turkse Rijk [10] werden opgedeeld tussen de koloniale machten Groot-Brittannie en Frankrijk, werd Palestina Brits mandaatgebied in 1922. Dit was de tijd, waarin zich in de kolonieen steeds actiever nationalistische onafhankelijkheidsbewegingen gingen ontwikkelen, zo ook in Palestina, waar men door te ijveren voor onafhankelijkheid uiteraard haaks kwam te staan, niet alleen tegenover het Britse kolonialisme, maar ook met tegenover het zionistische streven, een ’’Staat’’ te stichten in Palestina, wat immers een flagrante schending was van het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk.
Dit leidde in de dertiger jaren tot een grote botsing met het Brits koloniale gezag en de zionistische beweging en resulteerde in de Arabische Opstand [11], die hard door de Britten werd neergeslagen.
Na de Tweede Wereldoorlog
Maar de zaak escaleerde pas echt na de Tweede Wereldoorlog, toen middels VN Resolutie 181 [1947] over de ruggen van het Palestijnse volk, Palestina werd verdeeld in een Joods en Arabisch deel Jeruzalem zou een internationale status krijgen. Een puur neo kolonialistische beslissing, die ook grotendeels werd genomen door de toenmalige koloniale mogendheden [de kolonieen waren nog niet onafhankelijk en dus geen lid van de VN] en van hen afhankelijke landen. Het was dan ook geen wonder, dat de Palestijnen daarmee niet akkoord gingen.
In mei 1948 riep de zionistische leider David Ben Goerion eenzijdig de Staat Israel uit [VN resolutie 181 voorzag in een Federatie waarin een Joods en Arabisch deel zou bestaan], waarna een militair treffen plaatsvond tussen de Israelisch-zionistische geregelde [Haganah] troepen en de extreem rechtse terreurbendes Irgoen en Stern enerzijds en de door enkele[slecht bewapende] Arabische landen gesteunde Palestijnen anderszijds.
De oorlog liep voor de Palestijnen uit op een ramp en werd dan ook Al Nakba [ramp] genoemd Meer dan 750 000 Palestijnen werden door Israelisch-zionistische troepen en terreurbenden van huis en haar verdreven, er werden massaslachtingen aangericht zoals in het dorp Deir Yassin [12] en meer dan 400 Arabische dorpen werden verwoest [13]. Ook werd een deel van het aan de Arabieren toegewezen gebied [bij VN Resolutie 181] door de Israelische troepen bezet, waardoor in feite de bezetting al in 1948 begon.
TERUG NAAR HET ’’HEDEN’’ DE ISRAELISCHE BEZETTING
Het woord heden heb ik tussen aanhalingstekens gezet, omdat de Israelische bezetting in 1967 is begonnen. Aan de andere kant duurt deze tot de dag van vandaag voort, met alle vernietigende gevolgen van dien.
Sinds 1967 is er sprake van de Israelische bezetting van de Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever, Gaza [14] en Oost-Jeruzalem ondanks Vn Veiligheidsraadsresolutie 242, die Israel in 1947 opriep, zich terug te trekken uit de in de juni oorlog veroverde gebieden, waaronder de bovengenoemde Palestijnse. Een Resolutie, waaraan Israel tot op de dag van heden [16 februari 2013] geen gehoor gegeven heeft. Het ziet er ook bepaald niet naar uit, dat dit binnenkort wel zal gebeuren.
Nog los van de onrechtmatigheid van deze bezetting is inherent aan iedere bezetting waar ook ter wereld, onderdrukking, vernederingen en mensenrechtenschendingen. En tegen iedere bezetting komt verzet, in het geval van de Palestijnen in legitiem [gericht tegen het Israelische leger] en niet legitiem [gericht tegen Israelische burgers en burgerdoelen]. Ik ben tegenstander van niet legitiem verzet, maar moet bekennen, dat de Palestijnen steeds meer in een hopeloze situatie worden gedreven. Israel heeft volledig zelf de sleutel in handen om aan die bezetting een einde te maken, maar doet dat niet integendeel.
ISRAELISCHE BEZETTING DUISTER BIJPRODUCT VAN DE BEZETTING/DE NEDERZETTINGEN
Vanaf het einde van de zestiger jaren werden in de bezette Palestijnse gebieden Israelisch-Joodse nederzettingen gesticht. Niet alleen zijn zij in strijd met het Internationaal Recht [15] [artikel 49, 4e Conventie van Geneve en het Haags Verdrag van 1907], bovendien zijn zij tot stand gekomen door massale Palestijnse landonteigeningen, waardoor honderdduizenden Palestijnen nog eens van huis en haard zijn verdreven [16]. Deze nederzettingen zijn ook nogeens veroordeeld in twee VN Veiligheidsraadsresoluties, 446 en 452 en opgeroepen de bouw van nederzettingen in bezet Palestijns gebied te stoppen [17].
NEDERZETTINGENBOUW 2012/2013
Brutaalweg bouwt Israel tot op heden vrolijk door aan de nederzettingen in de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem [waar Palestijnen uit hun huizen worden verdreven].
Deze onverminderde nederzettingenbouw is in het jaarraport van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch in niet mis te verstand termen veroordeeld [18]. Veel minder verwacht is de terechtwijzing door minister van Buitenlandse Zaken Timmermans van het doorgaans zo pro Israel gezinde Nederland [19]. Daarvan trekt Israel zich niets aan. Het heeft zelfs de guts, door te gaan met de nederzettingenuitbreiding als ’’strafmaatregel’’ [20] tegen het feit, dat Palestina te langen leste de status als waarnemend niet lidstaat van de VN heeft verkregen [21]. Daarop heeft de EU voor haar doen schijnbaar pittig gereageerd door de Israelische ambassadeur op het matje te roepen [22], wat ook Groot Brittannie en Frankrijk gedaan hebben [23].
Hoewel het niet vaak voorkomt, dat de EU/EU landen dergelijke ’’schijnbaar pittige’’ signalen aan Israel afgeven [het woord ’’schijnbaar’’ zegt het al], moet men zich daarvan niet teveel voorstellen. Ten eerste heeft het voor Israel geen enkel daadwerkelijk gevolg gehad. Ten tweede heeft diezelfde EU in october 2012, toen de Israelische nederzettingenbouw op de Westelijke Jordaanoever in volle gang was, een handelsdeal met Israel gesloten [24].
ISRAELISCHE BEZETTING DE ISRAELISCHE MUUR/IN STRIJD MET HET INTERNATIONAAL RECHT
Israel bouwt sinds 2002 een Muur, die grotendeels door de bezette Palestijnse gebieden loopt en op 9 juli 2004 door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag is veroordeeld als illegaal. Omdat het door bezet Palestijns gebied loopt [25]. Ondanks die veroordeling heeft Israel sindsdien gewoon door gebouwd.
Behalve de de facto annexatie van bezet gebied door Israel heeft het ernstige gevolgen voor het dagelijks leven van de Palestijnse bevolking. Hun bewegingsvrijheid word belemmerd en omdat hun velden vaak in het ’’geannexreerde’’ deel liggen, is oogsten moeilijk evenals het verkopen van producten. Dit gaat om duizenden mensen [26]. Vaak wordt ook de toegang tot onderwijs en medische voorzieningen belemmerd. In sommige gevallen is zelfs een hele stad omsloten door de Muur, zoals bij de stad Qalqilya het geval is. Gevolg is, dat de bewoners alleen via twee controleposten in Oostelijke richting hun stad kunnen verlaten [27].
ISRAELISCHE BEZETTING BLOKKADE GAZA/MISDAAD TEGEN DE MENSELIJKHEID
Een van de meest verachtelijke zaken in een oorlog/conflict is wel het collectief straffen van de burgerbevolking, wat dan ook nadrukkelijk is verboden volgens het Internationaal Recht [28]. Dat collectief straffen kan allerlei vormen aannemen zoals intimidatie en huisvernietigingen [29]. Het meest verachtelijke en misdadige is echter het geheel of gedeeltelijk uithongeren van de burgerbevolking, zoals dat in Gaza door de Gaza Blokkade [30] gebeurt. Het uithongeren van de burgerbevolking ’’as a method of warfare’’ is verboden [31], dat zal iedereen duidelijk zijn. Maar los van dat verbod is het laf, misdadig en minderwaardig. Niet voor niets is de nu reeds vanaf 2006 durende Blokkade van Gaza door VN rapporteur Falk een ’’misdaad tegen de menselijkheid’’ genoemd [32]. Daarbij wordt nu eens wel, dan weer niet, de grens van Gaza door het Israelische leger afgesloten, waardoor allerlei noodzakelijke goederen en levensbehoeften [medicijnen brandstof, voedselproducten] niet door kunnen gaan. Ik heb mij ook in die zin al uitgelaten, voordat ik zijn reactie gezien had [33]. Mensenrechtenorganisaties als Amnesty International en Human Rights Watch roepen geregeld op tot beeindiging van de Gaza Blokkade [34].
Er zitten duizenden Palestijnse gevangenen gedetineerd in Israel, meestal in adminstratieve detentie [35] [zonder vorm van aanklacht en proces] wat verboden is en vaak onder zeer slechte omstandigheden. Voorbeelden zijn slechte hygiënische omstandigheden, slecht voedsel, intimidatie en langdurige eenzame opsluiting [36]. Nog ernstiger is foltering, vaak tijdens verhoren [37]. Ook kinderen zijn vaak slachtoffer van een slechte behandeling en detentieomstandigheden, wat gezien hun jonge en kwetsbare leeftijd nog ernstiger is [38].
Vanzelfsprekend zijn er dan ook geregeld hongerstakingen tegen deze inhumane omstandigheden. Op dit moment vraagt Amnesty International aandacht voor Samer Issawi, 34 jaar, DIE ERNSTIG ZIEK IS EN VOOR WIENS LEVEN GEVREESD MOET WORDEN [39]. De reden voor zijn hongerstaking is zijn protest tegen de weigering van de Israelische militaire Commissie hem en zijn advocaat inzicht te geven in de redenen, waarom hij gevangen zit [40].
ISRAELISCHE BEZETTING/DE ISRAELISCHE VUILE OORLOGEN TEGEN DE PALESTIJNSE BURGERBEVOLKING
’’Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.’’
Terug bij het begin van dit artikel. De dood van twee Palestijnse kinderen en hun vader bij een Israelische luchtaanval op Gaza: Dit is bij Israelische militaire aanvallen eerder regel dan uitzondering!
Een van de grondregels in het Internationaal Humanitair Oorlogsrecht is, naast humane behandeling van [krijgs] gevangenen, de bescherming van de burgerbevolking. Militaire aanvallen mogen alleen gericht zijn tegen combatanten [militairen en strijders] en een strict onderescheid tussen combatanten en non combatanten [burgers] moet gemaakt worden, zowel in aanval als in wapenkeuze. Ik kan wel stellen, na bestudering van een reeks Israelische militaire aanvallen, die zich vooral op Gaza richtten, dat Israel zich zelden of nooit aan die regels gehouden heeft. Het regent bij Israelische militaire campagnes van de willekeurige militaire aanvallen en bij de beruchte Israelische liquidaties van Palestijnse leiders en activisten [die for the record ook verboden zijn als buitengerechtelijke executies] worden meestal ook niets vermoedende voorbijgangers of bewoners getroffen, aangezien die aanvallen vaak plaatsvinden in drukke straten, op vluchtelingenkampen en flatgebouwen [41].
Bij Operation Cast Lead van 2008-2009 werden in drie weken tijd 1389 mensen gedood waaronder 350 kinderen, er raakten meer dan 5300 mensen gewond waaronder 350 ernstig [42].
Bij Operatie Pillars of Defense [of Pillars of Cloud] van 14 november tot 21 november 2012 [43] vielen in de week van strijd meer dan 100 doden aan Palestijnse kant, waaronder ruim 30 kinderen [44]. Aan Israelische zijde vielen drie burgerslachtoffers ten gevolge van Palestijnse raketaanvallen en enkele tientallen gewonden [45].
Na deze zeer bloedige week werd er een wapensstilstand gesloten tussen Israel en Hamas [46], die tot nu toe althans wat betreft de directe militaire confrontatie in Gaza [vertaal: Israelische militaire aanvallen[ stand lijkt te houden. Maar dit is niet aan Israel, maar aan de zelfbeheersing van Hamas [47] te danken Israel namelijk schond reeds de volgende dag de wapenstilstand door een Palestijn neer te schieten, die de bufferzone rondom de Gaza strook bij de stad Khan Younis naderde 8 Palestijnse tieners raakten gewond [48].
PALESTIJNSE RAKETAANVALLEN OP ISRAELISCHE STEDEN
’’Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.’’
Dit artikel is gestart met het onrecht van de israelische bezetting van de Palestijnse gebieden, die de bron is van het hedendaagse Midden Oostenconflict. De oplossing is dan ook gelegen in de het ongedaan maken van die bezetting door Israel Israel, de bezettende macht, is verantwoordelijk voor de onderdrukking, vernederingen en ongestrafte oorlogsmisdaden waaronder het Palestijnse volk al decennialang lijdt.
Dat wil echter niet zeggen, dat er geen onrecht/ mensenrechtenschendingen aan Palestijnse kant plaatsvinden. Dezelfde bescherming, die Palestijnse burgers dienen te krijgen tegen Israelische militaire aanvallen, geldt ook voor Israelische burgers tegen Palestijnse [raket] aanvallen op Israelische burgerdoelen.
Hoe begrijpelijk misschien ook, door de assymetrie van het conflict, de overweldigende militaire macht van bezettingsstaat Israël en de misdadige VS/EU steun aan deze bezettingsstaat, ook de Palestijnse strijd dient uitsluitend gericht te worden tegen het leger van de bezettende macht. Aanvallen op Israelische steden en burgers zijn niet acceptabel. Want ieder mensenleven telt, Israelisch of Palestijns [49].
EPILOOG
Naar aanleiding van de afschuwelijke en toch indrukwekkende foto van twee dode Palestijnse kinderen en hun vader heb ik laten zien, dat deze Israelische luchtaanval, die hen gedood heeft, niet op zichzelf staat, maar deel uitmaakt van de reeks vuile oorlogen, die Israel heeft gevoerd tegen het Palestijnse volk, te beginnen bij de Nakba oorlog van 1948, toen meer dan 750 000 Palestijnse burgers uit hun eigen land en van huis en haard werden verdreven [50]. Die vuile oorlogen minus de Nakba oorlog zijn weer het regelrechte gevolg van de 46 jaar durende Israelische bezetting en onderdrukking van het Palestijnse volk.
Er wordt vaak gesproken over ’’vrede in het Midden Oosten’’’, maar er is maar een sleutel daartoe en die sleutel ligt bij Israel, de bezettende macht.
Israel dient, comform de gerechtigheid en het Internationaal recht, zich terug te trekken uit alle in de juni oorlog [1967] veroverde gebieden, dus naast de Palestijnse OOK de Syrische Golan Hoogte. Het hoort ALLE in bezet gebied gebouwde nederzettingen te ontmantelen, de illegale Muur af te breken, het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen [50] te erkennen en alle verantwoordelijken voor de gepleegde oorlogsmisdaden te berechten.
Iemand vroeg mij een keer, waarom ik zo vaak zeg ’’Israel moet’’. Wel, heel simpel, omdat dat ook zo is. Met als onzalige erfenis het zionisme heeft Israel vanaf 1948 de Schurkenrol in het Midden Oosten gespeeld. met steun van de VS en ook de EU, die wel Israel veroordeelt maar niet eens bereid is, zelfs maar culturele sancties tegen deze bezettingsstaat in te stellen. De VS en de EU zijn dus meer dan medeplichtig aan alle door israel gepleegde oorlogsmisdaden.
Zolang Israel volhardt en zijn bezettingsrol blijft spelen en de Westelijke Jordaanoever volbouwt met nederzettingen, zal het van Kwaad tot Erger worden en de eens gehoopte Palestijnse Staat de vorm van aan Israel onderhorige Bantoestans krijgen en de Palestijnen tot slaven maken.
Dan rest het Palestijnse volk niets anders, dan de wapens op te nemen tegen het Israelische leger in een daadwerkelijke bevrijdingsstrijd. Om te zorgen voor een Palestijnse Lente zonder onderdrukker
Want het is zoals Malcolm X gezegd heeft: ’’‘We declare our right on this earth….to be a human being, to be respected as a human being, to be given the rights of a human being in this society, on this earth, in this day, which we intend to bring into existence by any means necessary
[10] Het Turkse Rijk was bondgenoot van Keizerrijk Duitsland en de Oostenrijks-Hongaarse monarchie geweest tegen de Geallieerde overwinnaars Groot Brittannie en Frankrijk Italie [later kwamen de VS in de strijd].
[11] LET OP: De in onderstaande link als ’’Joden’’ gekwalificeerde termen zijn tendentieus. Bezwaar gold niet het feit dat ’’de Joden’’ [van wie een kleine gemmenschap reeds voor het zionisme in Palestina in vrede leefden met de Arabieren] kwamen, maar het zionistische streven, in het land van de Arabische Palestijnen een Staat te stichten.
[12] The Deir Yassin Massacre of Palestinians by Jewish soldiers
“For the entire day of April 9, 1948, Irgun and LEHI soldiers carried out the slaughter in a cold and premeditated fashion…The attackers ‘lined men, women and children up against the walls and shot them,’…The ruthlessness of the attack on Deir Yassin shocked Jewish and world opinion alike, drove fear and panic into the Arab population, and led to the flight of unarmed civilians from their homes all over the country.” Israeli author, Simha Flapan, “The Birth of Israel.”’’
[14] Ondanks de Israelische militaire terugtrekking uit Gaza in 2005 is Israel volgens de 4e Conventie van Geneve nog steeds een bezettende macht, omdat het het luchtruim en de grenzen controleert.
Zie VRAAG EN ANTWOORD/ISRAELS TERUGTREKKINGSPLAN UIT DE GAZASTROOK 12. Is Israël nog steeds een bezettende macht na de terugtrekking uit de Gazastrook en is het nog gebonden aan de Vierde Conventie van Genève? http://www.politics.be/ duiding/596/#12
[15] BTSELEM Land Expropriation and Settlements in the International Law Published: 1 Jan 2013 The establishment of settlements in the West Bank violates international humanitarian law which establishes principles that apply during war and occupation. Moreover, the settlements lead to the infringement of international human rights law.
The Fourth Geneva Convention prohibits an occupying power from transferring citizens from its own territory to the occupied territory (Article 49). The Hague Regulations prohibit an occupying power from undertaking permanent changes in the occupied area unless these are due to military needs in the narrow sense of the term, or unless they are undertaken for the benefit of the local population.’’ http://www.btselem.org/ settlements/international_law
[18] CONTINUERING NEDERZETTINGENBOUW ’’Meanwhile, Israel’s provision of preferential services and planning – such as the approval of thousands of new settlement housing units and the retroactive “authorization” of settlement outposts – encouraged and facilitated civilian settlement in occupied territory in violation of the Geneva Conventions.’’
[26] ’’Thousands of Palestinians have difficulty going to their fields and marketing their produce in other areas of the West Bank. The areas west of the Barrier are one of the most fertile areas in the West Bank, and the agriculture there generates, according to the World Bank, 8 percent of Palestinian agricultural production. The harm to the farming sector prevents Palestinian farmers from gaining additional income and prevents an increase in the number of Palestinians working in agriculture, which is a major sector of the Palestinian economy.’’
[27] PALESTINA-ISRAEL INFO VOOR JONGEREN BEZETTING DE MUUR ’’Op dit kaartje is goed te zien, hoe de Palestijnse stad Qalqilya vrijwel geheel is omsloten door het Israelische Veiligheidshek (de apartheidsmuur). Alleen via twee controleposten in oostelijke richting kunnen de bewoners hun stad (en de directe omgeving) verlaten’’ http://www.palestina-israel. info/demuur.html
[28] VERBOD OP COLLECTIEVE STRAF ’’Art. 33. No protected person may be punished for an offence he or she has not personally committed. Collective penalties and likewise all measures of intimidation or of terrorism are prohibited. Pillage is prohibited. Reprisals against protected persons and their property are prohibited.’’
[31] ’’. Starvation of civilians as a method of warfare is prohibited. ’’ ARTIKEL 54, PROTOCOL ADDITIONAL TO THE GENEVA CONVENTIONS OF AUGUST 1949, AND RELATING TO THE PROTECTION OF VICTIMS OF INTERNATIONAL ARMED CONFLICTS (PROTOCOL l) http://www.unhcr.org/refworld/ docid/3ae6b36b4.html
’’Israel should end its punitive closure of Gaza, which Israeli leaders have said was partly to pressure Hamas to release captured Israeli soldier Gilad Shalit, but which extends far beyond denying military shipments to Hamas.’’
Israeli authorities must be held accountable for committing the crime of apartheid against Palestinians, Amnesty International said today in a damning new report. The investigation details how Israel enforces a system of oppression and domination against the Palestinian people wherever it has control over their rights. This includes Palestinians living in Israel and the Occupied Palestinian Territories (OPT), as well as displaced refugees in other countries.
The comprehensive report, Israel’s Apartheid against Palestinians: Cruel System of Domination and Crime against Humanity, sets out how massive seizures of Palestinian land and property, unlawful killings, forcible transfer, drastic movement restrictions, and the denial of nationality and citizenship to Palestinians are all components of a system which amounts to apartheid under international law. This system is maintained by violations which Amnesty International found to constitute apartheid as a crime against humanity, as defined in the Rome Statute and Apartheid Convention.
Amnesty International is calling on the International Criminal Court (ICC) to consider the crime of apartheid in its current investigation in the OPT and calls on all states to exercise universal jurisdiction to bring perpetrators of apartheid crimes to justice.
“There is no possible justification for a system built around the institutionalized and prolonged racist oppression of millions of people. Apartheid has no place in our world, and states which choose to make allowances for Israel will find themselves on the wrong side of history. Governments who continue to supply Israel with arms and shield it from accountability at the UN are supporting a system of apartheid, undermining the international legal order, and exacerbating the suffering of the Palestinian people. The international community must face up to the reality of Israel’s apartheid, and pursue the many avenues to justice which remain shamefully unexplored.”
Amnesty International’s findings build on a growing body of work by Palestinian, Israeli and international NGOs, who have increasingly applied the apartheid framework to the situation in Israel and/or the OPT.
Identifying apartheid
A system of apartheid is an institutionalized regime of oppression and domination by one racial group over another. It is a serious human rights violation which is prohibited in public international law. Amnesty International’s extensive research and legal analysis, carried out in consultation with external experts, demonstrates that Israel enforces such a system against Palestinians through laws, policies and practices which ensure their prolonged and cruel discriminatory treatment.
In international criminal law, specific unlawful acts which are committed within a system of oppression and domination, with the intention of maintaining it, constitute the crime against humanity of apartheid. These acts are set out in the Apartheid Convention and the Rome Statute, and include unlawful killing, torture, forcible transfer, and the denial of basic rights and freedoms.
Amnesty International documented acts proscribed in the Apartheid Convention and Rome Statute in all the areas Israel controls, although they occur more frequently and violently in the OPT than in Israel. Israeli authorities enact multiple measures to deliberately deny Palestinians their basic rights and freedoms, including draconian movement restrictions in the OPT, chronic discriminatory underinvestment in Palestinian communities in Israel, and the denial of refugees’ right to return. The report also documents forcible transfer, administrative detention, torture, and unlawful killings, in both Israel and the OPT.
Amnesty International found that these acts form part of a systematic and widespread attack directed against the Palestinian population, and are committed with the intent to maintain the system of oppression and domination. They therefore constitute the crime against humanity of apartheid.
The unlawful killing of Palestinian protesters is perhaps the clearest illustration of how Israeli authorities use proscribed acts to maintain the status quo. In 2018, Palestinians in Gaza began to hold weekly protests along the border with Israel, calling for the right of return for refugees and an end to the blockade. Before protests even began, senior Israeli officials warned that Palestinians approaching the wall would be shot. By the end of 2019, Israeli forces had killed 214 civilians, including 46 children.
In light of the systematic unlawful killings of Palestinians documented in its report, Amnesty International is also calling for the UN Security Council to impose a comprehensive arms embargo on Israel. This should cover all weapons and munitions as well as law enforcement equipment, given the thousands of Palestinian civilians who have been unlawfully killed by Israeli forces. The Security Council should also impose targeted sanctions, such as asset freezes, against Israeli officials most implicated in the crime of apartheid.
Palestinians treated as a demographic threat
Since its establishment in 1948, Israel has pursued a policy of establishing and then maintaining a Jewish demographic majority, and maximizing control over land and resources to benefit Jewish Israelis. In 1967, Israel extended this policy to the West Bank and Gaza Strip. Today, all territories controlled by Israel continue to be administered with the purpose of benefiting Jewish Israelis to the detriment of Palestinians, while Palestinian refugees continue to be excluded.
Amnesty International recognizes that Jews, like Palestinians, claim a right to self-determination, and does not challenge Israel’s desire to be a home for Jews. Similarly, it does not consider that Israel labelling itself a “Jewish state” in itself indicates an intention to oppress and dominate.
However, Amnesty International’s report shows that successive Israeli governments have considered Palestinians a demographic threat, and imposed measures to control and decrease their presence and access to land in Israel and the OPT. These demographic aims are well illustrated by official plans to “Judaize” areas of Israel and the West Bank, including East Jerusalem, which continue to put thousands of Palestinians at risk of forcible transfer.
Oppression without borders
The 1947-49 and 1967 wars, Israel’s ongoing military rule of the OPT, and the creation of separate legal and administrative regimes within the territory, have separated Palestinian communities and segregated them from Jewish Israelis. Palestinians have been fragmented geographically and politically, and experience different levels of discrimination depending on their status and where they live.
Palestinian citizens in Israel currently enjoy greater rights and freedoms than their counterparts in the OPT, while the experience of Palestinians in Gaza is very different to that of those living in the West Bank. Nonetheless, Amnesty International’s research shows that all Palestinians are subject to the same overarching system. Israel’s treatment of Palestinians across all areas is pursuant to the same objective: to privilege Jewish Israelis in distribution of land and resources, and to minimize the Palestinian presence and access to land.
Amnesty International demonstrates that Israeli authorities treat Palestinians as an inferior racial group who are defined by their non-Jewish, Arab status. This racial discrimination is cemented in laws which affect Palestinians across Israel and the OPT.
For example, Palestinian citizens of Israel are denied a nationality, establishing a legal differentiation from Jewish Israelis. In the West Bank and Gaza, where Israel has controlled the population registry since 1967, Palestinians have no citizenship and most are considered stateless, requiring ID cards from the Israeli military to live and work in the territories.
Palestinian refugees and their descendants, who were displaced in the 1947-49 and 1967 conflicts, continue to be denied the right to return to their former places of residence. Israel’s exclusion of refugees is a flagrant violation of international law which has left millions in a perpetual limbo of forced displacement.
Palestinians in annexed East Jerusalem are granted permanent residence instead of citizenship – though this status is permanent in name only. Since 1967, more than 14,000 Palestinians have had their residency revoked at the discretion of the Ministry of the Interior, resulting in their forcible transfer outside the city.
Lesser citizens
Palestinian citizens of Israel, who comprise about 19% of the population, face many forms of institutionalized discrimination. In 2018, discrimination against Palestinians was crystallized in a constitutional law which, for the first time, enshrined Israel exclusively as the “nation state of the Jewish people”. The law also promotes the building of Jewish settlements and downgrades Arabic’s status as an official language.
The report documents how Palestinians are effectively blocked from leasing on 80% of Israel’s state land, as a result of racist land seizures and a web of discriminatory laws on land allocation, planning and zoning.
The situation in the Negev/Naqab region of southern Israel is a prime example of how Israel’s planning and building policies intentionally exclude Palestinians. Since 1948 Israeli authorities have adopted various policies to “Judaize” the Negev/Naqab, including designating large areas as nature reserves or military firing zones, and setting targets for increasing the Jewish population. This has had devastating consequences for the tens of thousands of Palestinian Bedouins who live in the region.
Thirty-five Bedouin villages, home to about 68,000 people, are currently “unrecognized” by Israel, which means they are cut off from the national electricity and water supply and targeted for repeated demolitions. As the villages have no official status, their residents also face restrictions on political participation and are excluded from the healthcare and education systems. These conditions have coerced many into leaving their homes and villages, in what amounts to forcible transfer.
Decades of deliberately unequal treatment of Palestinian citizens of Israel have left them consistently economically disadvantaged in comparison to Jewish Israelis. This is exacerbated by blatantly discriminatory allocation of state resources: a recent example is the government’s Covid-19 recovery package, of which just 1.7% was given to Palestinian local authorities.
Dispossession
The dispossession and displacement of Palestinians from their homes is a crucial pillar of Israel’s apartheid system. Since its establishment the Israeli state has enforced massive and cruel land seizures against Palestinians, and continues to implement myriad laws and policies to force Palestinians into small enclaves. Since 1948, Israel has demolished hundreds of thousands of Palestinian homes and other properties across all areas under its jurisdiction and effective control.
As in the Negev/Naqab, Palestinians in East Jerusalem and Area C of the OPT live under full Israeli control. The authorities deny building permits to Palestinians in these areas, forcing them to build illegal structures which are demolished again and again.
In the OPT, the continued expansion of illegal Israeli settlements exacerbates the situation. The construction of these settlements in the OPT has been a government policy since 1967. Settlements today cover 10% of the land in the West Bank, and some 38% of Palestinian land in East Jerusalem was expropriated between 1967 and 2017.
Palestinian neighbourhoods in East Jerusalem are frequently targeted by settler organizations which, with the full backing of the Israeli government, work to displace Palestinian families and hand their homes to settlers. One such neighbourhood, Sheikh Jarrah, has been the site of frequent protests since May 2021 as families battle to keep their homes under the threat of a settler lawsuit.
Draconian movement restrictions
Since the mid-1990s Israeli authorities have imposed increasingly stringent movement restrictions on Palestinians in the OPT. A web of military checkpoints, roadblocks, fences and other structures controls the movement of Palestinians within the OPT, and restricts their travel into Israel or abroad.
A 700km fence, which Israel is still extending, has isolated Palestinian communities inside “military zones”, and they must obtain multiple special permits any time they enter or leave their homes. In Gaza, more than 2 million Palestinians live under an Israeli blockade which has created a humanitarian crisis. It is near-impossible for Gazans to travel abroad or into the rest of the OPT, and they are effectively segregated from the rest of the world.
“The permit system in the OPT is emblematic of Israel’s brazen discrimination against Palestinians. While Palestinians are locked in a blockade, stuck for hours at checkpoints, or waiting for yet another permit to come through, Israeli citizens and settlers can move around as they please.”
Amnesty International examined each of the security justifications which Israel cites as the basis for its treatment of Palestinians. The report shows that, while some of Israel’s policies may have been designed to fulfil legitimate security objectives, they have been implemented in a grossly disproportionate and discriminatory way which fails to comply with international law. Other policies have absolutely no reasonable basis in security, and are clearly shaped by the intent to oppress and dominate.
The way forward
Amnesty International provides numerous specific recommendations for how the Israeli authorities can dismantle the apartheid system and the discrimination, segregation and oppression which sustain it.
The organization is calling for an end to the brutal practice of home demolitions and forced evictions as a first step. Israel must grant equal rights to all Palestinians in Israel and the OPT, in line with principles of international human rights and humanitarian law. It must recognize the right of Palestinian refugees and their descendants to return to homes where they or their families once lived, and provide victims of human rights violations and crimes against humanity with full reparations.
The scale and seriousness of the violations documented in Amnesty International’s report call for a drastic change in the international community’s approach to the human rights crisis in Israel and the OPT.
All states may exercise universal jurisdiction over persons reasonably suspected of committing the crime of apartheid under international law, and states that are party to the Apartheid Convention have an obligation to do so.
“Israel must dismantle the apartheid system and start treating Palestinians as human beings with equal rights and dignity. Until it does, peace and security will remain a distant prospect for Israelis and Palestinians alike.”
In April, Human Rights Watch released a 213-page report, “A Threshold Crossed,” finding that Israeli authorities are committing the crimes against humanity of apartheid and persecution. We reached this determination based on our documentation of an overarching government policy to maintain the domination by Jewish Israelis over Palestinians coupled with grave abuses committed against Palestinians living in the occupied territory, including East Jerusalem
In the months since, a growing chorus of voices, from former Israeli ambassadors to South Africa and current Knesset members to the ex-UN Secretary General and the French foreign minister, have referenced apartheid in relation to Israel’s discriminatory treatment of Palestinians, in particular in the occupied territory. Yet many in Germany, including those critical of Israeli human rights abuses, remain hesitant to apply the label to Israeli conduct.
Given history, one can certainly understand Germany’s concern for the welfare of the Jewish people, but that should not carry over to an endorsement of abusive and discriminatory Israeli government conduct, especially in the occupied territory. As recognition grows that these crimes are being committed, the failure to recognize that reality requires burying your head deeper and deeper into the sand.
The problem begins with the Israeli government having exercised primary control for more than a half-century over the land between the Mediterranean Sea and Jordan River, encompassing Israel and the occupied territory, where two main groups of people of roughly equal size live. Throughout this area, Israeli authorities methodologically privilege one of the groups, Jewish Israelis, who are governed under the same body of laws with the same rights and privileges wherever they live. At the same time, authorities allocate different baskets of inferior rights to the other, Palestinians, systematically discriminating against them wherever they live and most severely in the occupied territory.
Our sense that our research was not capturing this underlying reality led us to write this report. Reporting on “separate, not equal” schools for Palestinians inside Israel, Palestinians being forced out of their homes in occupied East Jerusalem, the serious rights abuses stemming from the Israeli settlement enterprise in the West Bank, and the crushing closure of the Gaza Strip, we felt that our work captured important dynamics, including entrenched discrimination, in particular areas, but did not capture the full scope of Israel’s discriminatory rule over Palestinians.
We set out in the report to evaluate Israel’s treatment of Palestinians across Israel and the occupied territory. As we do in the nearly 100 countries across the world we work in, we began by documenting the facts—drawing on years of our own research, case studies that compared Palestinian areas with predominantly or exclusively Jewish ones, and a review of government planning documents, statements by officials, and a range of other materials.
Across Israel and the occupied territory, Human Rights Watch found that Israeli authorities have pursued an intent to privilege Jewish Israelis at the expense of Palestinians. They have done so by undertaking policies aimed at mitigating what they openly describe as the “demographic threat” Palestinians pose and maximizing the land available for Jewish communities, while concentrating most Palestinian in dense enclaves. The policy takes different forms and is pursued in a particularly severe form in the occupied territory. It includes efforts to, as leading Israelis officials have put it, “Judaize” the Negev and Galilee regions of Israel and to maintain “a solid Jewish majority,” as described in government planning documents, in the Jerusalem municipality, which includes the eastern part of Jerusalem, which Israel unilaterally annexed and occupies. It also encompasses efforts to “settle [Jews in] the land between the [Palestinian] minority population centers and their surroundings” in the West Bank, as set out in plans that have guided the government’s settlement, and to pursue “separation” between the West Bank and Gaza. The policy across the board serves the same fundamental goal: maximum land, minimum Palestinians.
Furthermore, we found that Israeli authorities have carried out the grave abuses needed for the crimes of apartheid and persecution against Palestinians living in the occupied territory. It has done so through, among other policies, sweeping restrictions on movement in the form of the 14-year generalized closure of Gaza and the discriminatory permit system in the West Bank; the confiscation of more than a third of the land in the West Bank; and denial of residency rights to hundreds of thousands of Palestinians and their relatives. Israel has imposed draconian military rule over millions of Palestinians, suspending their basic civil rights, while Jewish Israelis living in the same territory are governed under the permissive Israeli civil law; and imposed harsh conditions in parts of the West Bank that led to forcing thousands of Palestinians out of their homes.
We then evaluated these facts against the relevant areas of international law—in this case, the established law on discrimination—which includes a universal prohibition against apartheid. While the term was coined in relation to specific practices in South Africa, international treaties define apartheid as a universal legal term referring to a particularly severe form of discriminatory oppression.
International criminal law, including the 1973 International Convention on the Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid and the 1998 Rome Statute to the International Criminal Court, define apartheid as a crime against humanity consisting of three primary elements: (1) an intent by one racial group to dominate another; (2) systematic oppression by the dominant group over the marginalized group; and (3) particularly grave abuses known as inhumane acts.
Racial group is understood today also to encompass treatment on the basis of descent and national or ethnic origin. International criminal law also identifies a related crime against humanity of persecution. Under the Rome Statute and customary international law, persecution consists of severe deprivation of fundamental rights of a racial, ethnic, or other group with discriminatory intent.
The ratification by the State of Palestine of these two treaties in recent years has strengthened the legal application of these two crimes in its territory. A ruling by a chamber of the International Criminal Court (ICC) earlier this year confirmed that it has jurisdiction over war crimes and crimes against humanity – including apartheid and persecution – committed in the Occupied Palestinian Territory since 2014.
Applying the facts to the laws, Human Rights Watch concluded that Israeli authorities are committing the crimes against humanity of apartheid and persecution. We found that the elements of the crimes come together in the occupied territory as part of a single Israeli government policy. That policy is to maintain the domination by Jewish Israelis over Palestinians across Israel and the occupied territory. It is coupled in the occupied territory with systematic oppression and inhumane acts against Palestinians living there.
Sometimes the most important thing someone who cares deeply about you can do is to share hard truths and push you to confront them. The late Israeli Prime Minister Yitzhak Rabin and leaders of Israel’s closest ally, the US, including former President Jimmy Carter and former Secretary of State John Kerry, warned of the prospect of apartheid if things did not change.
Today, apartheid is not a hypothetical or future scenario. A 54-year-occupation is not temporary. The threshold has been crossed. Apartheid, and parallel persecution, is the reality for millions of Palestinians. Recognizing and correctly diagnosing a problem is the first step to solving it and ending apartheid is vital to the future of both Palestinians and Israelis and the cause of peace. It is by extension Germany’s special relationship with Israel and history that should prompt them to recognize the reality of apartheid and persecution and bring to bear the sorts of tools needed to end these crimes against humanity.
