Wij hebben u geprobeerd te bellen gezien wij een afspraak willen maken met de servicemonteur. Zou u ons terug willen bellen op telefoonnummer 078-8906500? Keuze nummer 1. Wij zijn van maandag t/m vrijdag bereikbaar van 9:00 uur t/m 17:00 uur.
In afwachting van uw reactie.
Met vriendelijke groet, Service Control
Reacties uitgeschakeld voor Noot 7/WAARDELOZE SERVICE!
Referentienummer vraag: 240129-042684Gemaakt op: 29/01/2024 15:41Laatst bijgewerkt op: 15/02/2024 09:59Onlangs heb je contact gehad met onze klantenservice en hieronder zie je ons antwoord. Je kan reageren door middel van een reply op deze e-mail.(15/02/2024 09:59)Beste A. Essed, Bedankt voor je e-mail waarin je vraagt naar je reparatie.
We hebben nog geen response van de afdeling. Ik heb je vraag weer doorgezet naar mijn collega’s. Zij hebben alle specifieke kennis in huis om je vraag te beantwoorden. Zodra we een antwoord hebben op je vraag zullen wij je dit direct laten weten. Heb je verder nog vragen? Ik help je graag.Met vriendelijke groet,AlfredMediaMarkt klantenservice Nog vragen?Bezoek onze FAQ-pagina of beantwoord deze e-mail.Volg ons: MediaMarkt – Saturn Holding Nederland BV, Wilhelminakade 161, 3072 AP Rotterdam
Reacties uitgeschakeld voor Noot 6/WAARDELOZE SERVICE!
Beste A ESSED,Op February 1, 2024 heb je ons laten weten dat je een probleem ondervindt met je product. We hebben daarom aan SERVICE CONTROL gevraagd om contact met je op te nemen zodat dit probleem kan worden verholpen.We begrijpen dat je snel geholpen wilt worden. Daarom blijven we graag op de hoogte van de voortgang, zodat we indien nodig de juiste acties kunnen ondernemen.Status doorgevenDoor op bovenstaande knop te klikken kom je op een pagina waar je ons kunt laten weten wat de huidige status is. Met vriendelijke groet,
Aan de hand van uw klachtomschrijving zijn er eventueel benodigde onderdelen besteld. Een of meerdere van de eventueel benodigde onderdelen staan op dit moment in bestelling. Zodra de monteur het onderdeel of de onderdelen heeft ontvangen neemt deze contact met u op.
Indien u vragen heeft, dan zijn wij telefonisch bereikbaar van maandag tot en met vrijdag van 08:30 tot 16:30 via 0900-0404040 of per e-mail via info@service-control.eu. Vermeld bij vragen altijd uw referentienummer: SCNL30012024-039719.
Service Control is specialist in installatie en reparatie van consumentenelektronica, voornamelijk witgoed en kokendwaterkranen, voor winkelketens, fabrikanten en importeurs. Wij zijn al erkend reparateur van de grootste merken in de Benelux, waaronder Quooker, Elica, Novy en Whirlpool.
NOOT 1
EERSTE REACTIE SERVICE CONTROL
On Tuesday, January 30, 2024 at 11:16:57 AM GMT+1, Elbeka Electro <support@insezo.com> wrote:
Als onze monteur u bezoekt, zal hij contant/per pin € 85,– aan voorrijkosten arbeidsloon met u afrekenen.
Evt. benodigde onderdelen en prijzen daarvan gaat in overleg met de monteur.
Ik hoor graag of u hiervan gebruik wilt maken.
Vriendelijke groet, Samantha Schouten Service Control NOOT 2
REACTIE ASTRID ESSED Astrid EssedFrom:astridessed@yahoo.comTo:Elbeka ElectroWed, Jan 31 at 11:48 AMAAN:SERVICE CONTROLtav Mevrouw S SchoutenGeachte mevrouw SchoutenVriendelijk bedankt voor uw mailWelzeker wil ik graag gebruik maken van de diensten van de monteurVriendelijk verzoek zo snel als mogelijk contact met mijop te nemen, aangezien ik al vanaf zondag 28 januari geen gebruik kan makenvan mijn koelkastKoelkast defect, lampje brandt welVriendelijk verzoek mij telefonisch te benaderen en niet per mailMijn telefoonnummer:Mocht ik niet aanwezig zijn, vriendelijk verzoek de boodschap pervoicemail in te spreken, met vermelding van uw telefoonnummerIk geef u alvast mijn beschikbare tijden door [voor bezoek monteur]Donderdag de gehele dag, met voorkeur voor ’s middagsVrijdag de gehele dagIk hoop, dat wij snel tot een afspraak kunnen komenVriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdamTel:NOOT 3Reparatie opdracht ontvangen door service. Ticket : SCNL30012024-039719 OKFrom:support@insezo.comTo:A. EssedWed, Jan 31 at 1:22 PMGeachte heer/mevrouw,
Wij danken u voor uw service aanvraag. Uw service aanvraag is in behandeling genomen met onderstaand referentienummer. De monteur zal zo spoedig mogelijk contact met u opnemen om een afspraak te maken. Indien u aanspraak wilt maken op garantie, verzoeken wij u de originele aankoopfactuur tijdens het bezoek aan de monteur voor te leggen.
Mocht uw apparaat buiten garantie zijn zullen er reparatiekosten in rekening worden gebracht, deze zijn als volgt:
Voorrijkosten: 65,00 incl. btw Arbeid per kwartier: 20,00 incl. btw
Indien u vragen heeft, dan zijn wij telefonisch bereikbaar van maandag tot en met vrijdag van 09:00 tot 16:30 uur via 0900-0404040 of per e-mail via info@service-control.eu.
Wij verzoeken u vriendelijk de onderstaande gegevens en de bijlage(n) te controleren en, indien van toepassing, melding te maken van onjuistheden.
Geschreven voor Konfrontatie, waar het al te lezen staat. Nu ook hier.
De formatie nadert haar ontknoping. Een fascistenkabinet is in de maak. De dreiging ervan is acuut, het gevaar dat daar van uit gaat groot. Wat er dreigt is niet zomaar meer van hetzelfde, meer neoliberaal beleid, verweven met meer racisme. Wat er dreigt is een versnelling van de verrechtsing, een kwalitatieve sprong naar iets anders dan – erg genoeg! – zomaar een rechtse regering in een via koloniale plundering volgevreten kapitalistisch land. Wat dreigt is regelrecht fascisme. Aan de regeringsmacht. Niet alleen op Twitter, niet alleen in een overheidslichaam hier en daar, een politiekorps, een ministerie, een extreemrechts omroepje en een stel naargeestige publicisten. Aan de macht. Dat is de dreiging.(1)
Er van uit gaan dat het zo’n vaart niet zal lopen, dat Wilders wel ingekapseld wordt door keurig rechts, is onverantwoord. In de eerste plaats: welk keurig rechts?! De tractorbestuurders van Caroline van der Plas? De VVD van Yesilgöz, druk bezig met het inrichten van concentratiekampen om vluchtelingen en andere migranten in weg te proppen, en met het uithollen van het demonstratierecht? Omtzigt misschien? Die heeft zijn kans om zijn keurigheid te bewijzen allang verspeeld, en wordt op zijn beurt met gemak ingepakt en op een zijspoor gezet door PVV, VVV en BBB. Op veel punten is hij sowieso nauwelijks minder reactionair dan Wilders.
Maar het is ernstiger nog dan dat. Eenmaal in sleutelposities laten fascisten zich niet zomaar via inkapseling onschadelijk maken. En Wilders hoeft maar te dreigen met het opblazen van de coalitie – en een nog grotere verkiezingsoverwinning na nieuwe verkiezingen – om de vereiste discipline in het kabinet er in te hameren. Natuurlijk kan de steun voor Wilders gaandeweg afkalven, al is dat bepaald geen automatisme. Maar in de tijd die dat kost, raakt het Wilders-fascisme verder genormaliseerd, zal het kabinet PVV-geestverwanten op bestuurlijke posities krijgen, en zal ook buiten de regering het fascisme extra de wind in de rug krijgen. ‘Netjes rechts’ gaat Wilders niet stoppen. Omdat zoiets als netjes rechts niet bestaat. Maar ook omdat Wilders zich niet zomaar zal laten inpakken.
We dreigen dus een fascistenkabinet te krijgen, vol agressieve reactionairen die de moeite om de schijn van democratisch liberalisme op te houden, steeds minder zullen nemen. Een kabinet van expliciete Palestijnenhaters en zionistische genocidefans. Een kabinet vol dodelijke vijanden van klimaatbeleid, van natuur, van milieumaatregelen. Een kabinet bestaand uit mensen en partijen die vreedzame klimaatdemonstranten haten en als terroristen wegzetten, en intussen agressieve tractorondernemers naar de mond praten. Een kabinet dat door retoriek de repressie zal aanjagen zoals vooral – maar niet alleen – de PVV nu al doet, maar de repressie dan zelf bestuurlijk vorm kan gaan geven ook.
Alleen al het bestaan van zo’n kabinet zal een nieuwe aanmoediging zijn voor loslopende fascisten om hun agressie bot te vieren op queer- en trans personen, op moslims, migranten, vluchtelingen, op klimaatactievoerders, op linkse mensen. Dat zien we al nu de PVV zoveel zetels heeft gewonnen op 22 november 2024. Dat zal versnellen en verhevigen als ze daadwerkelijk regeren. Fascisme in de regeringsgebouwen, bestuursapparaten en politiekorpsen, aangevuld en aangejaagd door fascisme op straat en op internet.
Nee, Wilders heeft geen paramilitaire beweging die de straten voor hem schoonveegt zoals de SA dat in de vroege jaren 1930 voor Hitler hielp doen. Zoiets is ook nauwelijks nodig, bij gebrek aan militante antifascistische beweging die Wilders ook maar enigszins effectief dwarsboomt. Dat laatste kan maar beter veranderen, en snel.
De dreiging is dus ernstig en acuut. Ik hamer daar zo op omdat ik de indruk heb dat die dreiging ter linkerzijde nog steeds ernstig wordt onderschat.
Te vaak hoor ik mensen die zeggen: laat Wilders nou maar regeren, hij valt wel door de mand. Hitler viel ook wel door de mand, maar het duurde wel 12 jaar en enkele tientallen miljoenen mensenlevens voordat hij weggewerkt was. Bij Mussolini duurde het nog veel langer. Nee, het is niet precies hetzelfde. Maar we horen het zekere voor het onzekere te nemen. Fascisten met regeringsmacht uitrusten is levensgevaarlijk, dat toelaten eveneens.
Te vaak hoor ik mensen praten alsof een fascistenregering nu eenmaal door de kiezers is gewild, en het ondemocratisch zou zijn om dat te blokkeren. In de eerste plaats heeft driekwart van de mensen die gingen stemmen, niet op die Wilders-bende gestemd. In de tweede plaats zijn er belangrijker dingen dan democratie. Als die democratie onontkoombaar fascisme produceert, dan bedank ik voor zowel dat fascisme als voor die democratie. Er staan levens op het spel, en een planeet
Het is dus bittere ernst, en we horen het gevaar onder ogen te zien, serieus te nemen en ons voor te bereiden op een fascistenregering. De strijd die we voeren zal dan doorgaan, maar onder wezenlijk moeilijker en gevaarlijker omstandigheden.
Ga maar uit van een veel hardere aanpak van de klimaatblokkades zoals Extinction Rebellion die organiseert. Met grover politiegeweld en met serieuze strafvervolgingen, ook van mensen die daar tot nu toe bijna of helemaal gevrijwaard zijn gebleven. Ga maar uit van een hardere politiehouding tegen de pro-Palestina sit-ins, met gerichte pogingen om bepaalde leuzen alsnog tot misdaad te bestempelen en aan te pakken. Ga maar uit van systematische pogingen om allerlei vormen van links en radicaal activisme en bijbehorende uitingen met politiegeweld, strafvervolging en censuur aan te pakken. Ja, die dingen gebeuren nu al, en dat is erg genoeg. Maar vergeleken bij wat er dreigt, stelt het nog niet al te veel voor. Laat niemand denken dat het niet veel erger kan.
Intussen zal er nog wat anders gebeuren. Terwijl Wilders stookt en racisme predikt, terwijl zijn junta de politie op actiebewegingen loslaat, terwijl de strijd tegen ‘woke’ – de strijd dus om het recht om queer- en trans personen in de grond te trappen, het recht om openlijk racist te zijn en ga zo maar door, het recht om te discrimineren en ongelijke behandeling te promoten – nieuwe hoogte zal bereiken, met het Catshuis als gigantische megafoon voor de bijbehorende hatelijke retoriek…. terwijl dit alles losgaat, zullen ondernemers hun gang kunnen gaan. Want zo’n fascistenkabinet dat dreigt, dat zal tegelijk een ondernemersvriendelijk kabinet zijn. Daar zal niet alleen de VVD garant voor staan.
Agrarische ondernemers zullen minder last hebben van milieuregels en vergunningsplichten. Daar zal de BBB voor helpen zorgen. Grote ondernemers zullen nog minder van serieus milieubeleid te duchten hebben dan nu. Daar zal de VVD voor helpen zorgen. Als de PVV al eens voor het armere deel van haar witte achterban sociaal wil doen, waar zal ze het benodigde geld halen? Vast niet uit hogere belastingen voor rijke lui, niet uit belastingen op winsten en vermogens, maar uit de kosten voor asielopvang die hij immers toch al niet wil, of uit de uitgaven aan de publieke omroep die hij wil slopen.
Terwijl de fascisten hun doelwitten in de hoek trappen om ze vervolgens aan te vallen, gaan de ondernemers achter dat fascistische rook- en vuurgordijn maar wat graag hun gang, ten koste van lonen en uitkeringen, ten koste van arbeidersrechten en sociale voorzieningen. Het fascisme is niet alleen maar een afleidingsmanoeuvre ten gunste van de ondernemersklasse. Het is een zelfstandig, ultranationalistisch en gewelddadig politiek project. Maar vanuit die ondernemersklasse bezien is die afleidingsmanoeuvre die het fascisme biedt, wel een een pluspunt die het fascisme biedt.
Dat ik zo hamer op het gevaar van een Wilders-fascistenkabinet, dat ik dat gevaar in volle scherpte probeer te schetsen, heeft nog een reden. Het is nog niet zo ver! Dat kabinet-Wilders zit er nog niet? En ook als het is aangetreden, is de Nederlandse staat niet van de ene dag op de andere in een fascistisch bewind omgevormd. Er is dus nog tijd! Niet alleen tijd om ons voor te bereiden op politieke activiteit onder wezenlijk repressiever verhoudingen. Niet alleen tijd om te kijken hoe we delen van onze activiteit veel meer ondergronds dienen te organiseren, terwijl we bovengronds blijven doen wat we kunnen. Er is ook nog tijd om dat dreigende fascistenkabinet tegen proberen te houden, en spaken in de willen te steken als het er toch komt, het leven ervan zo moeilijk te maken voordat het zich heeft geconsolideerd en goed op het oorlogspad kan. Het fascisme dreigt aan de regeringsmacht te komen. Maar zover is het nog niet.
Of het zo ver komt, hangt er nog steeds van af of antifascisten de krachten in zichzelf, in elkaar en in zoveel mogelijk anderen op de been weten te brengen om de fascistische machtsgreep effectief de voet dwars te zetten. We kunnen in ieder geval stappen zetten. Naar de komende demonstratie tegen extreem-rechts op 17 maart in Den Haag bijvoorbeeld.(2) Maar bij een enkele symbolische demonstratie kan het maar beter niet blijven als we de fascistische ramp echt tegen willen houden.
Noten:
(1) Ja, de formatie kan nog steeds mislukken. Het kan nog steeds een regering onder Timmermans worden. Maar dat is nauwelijks geruststellend. Niet alleen valt ook van zo’n kabinet meer neoliberalisme te verwachten plus toegevingen aan hard rechts. Ook zal zo’n kabinet een ideale context bieden voor verdere versterking van de fascistische rechterzijde.
Een kabinet van politici die doorgaan voor links, maar tegelijk onvrede genereert met neoliberaal beleid, zal oppositie oproepen. En elke linksigheid van het kabinets-imago zal het heel makkelijk maken voor fascisten – uit het Wilders-kamp – en verder naar rechts, om die onvrede te benutten voor verdere versterking van een agressieve en gewelddadige rechterzijde. En als dat kabinet dan valt, berg je dan maar in de volgende verkiezingscampagne. Kortom: een kabinet-Timmermans verandert iets aan het tempo van de nazificering van Nederland, en aan de vorm ervan, maar niet aan de richting zelf. Ook onder Timmermans geldt de noodzaak om een stevige en strijdbare antifascistische beweging op te bouwen niet minder dan onder een kabinet-Wilders.
(2) Op zondag 17 maart, 13.00 uur, op Lange Vijverberg, in Den Haag, onder het motto ‘Geef Haat Geen Macht’. Zie cvoor meer informatie, de oproep op de website van het organiserende Platform Stop racisme &Fascisme, https://www.platformstopracisme.nl/17-3-landelijk-actie-in-den-haag-geef-haat-geen-macht/ Of de actie opgezet is als het uiting van furieuze strijdlust die we nodig hebben, vraag ik me af. Maar we zijn er natuurlijk zelf bij om daar maximaal aan bij te dragen.
Peter Storm
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Alarm tegen fascisme – en actie graag
WESTERS ANTWOORD OP RUSSISCHE STAATSMISDAAD: GROTESKE
HYPOCRISIE
WEBSITE PETER STORM
vrijdag 23 februari 2024
Vladimir Poetin heeft Alexei Navalny om het leven gebracht. Nee, er is geen bewijs van vergiftiging of van een door hogerhand bevolen dodelijk pak slaag. Maar wie een persoon laat opsluiten en blootstelt aan een streng gevangenisregime, is ervoor verantwoordelijk als die persoon dat niet overleeft. Poetin liet Navalny opsluiten in een akelig strafkamp. Poetin is verantwoordelijk voor de dood van Navalny, hoe de precieze toedracht op en vlak voor zijn overlijden op 16 februari ook ook precies is geweest.
De vervolging van Navalny, de opsluiting van Navalny en diens hardvochtige behandeling waarmee hij de dood is in gejaagd: het zijn staatsmisdaden van een Russisch bewind dat wat dit betreft voor steeds minder terugdeinst. Hoe we de opvattingen en rol van Navalny als opponent van Poetin inschatten, staat daar los van en vraagt om een artikel op zichzelf. De misdaden van dat Russische bewind vragen om een antwoord, maar dat antwoord kunnen we maar beter niet aan Westerse staatshoofden en regeringsleiders overlaten. Die hebben weinig anders te bieden dan hypocrisie waarmee ze wellicht aandacht van hun eigen staatsmisdaden af trachten te leiden. Daar horen ze niet mee weg te komen.
Hoe ziet de Westerse reactie er uit? Sancties! Jawel. De Amerikaanse (**) president Joe Biden kondigde ze aan. Ze gaan worden ingesteld tegen ‘het Russische militair-industriële complex en op bedrijven en andere landen die Rusland aan materieel helpen’. En ‘ ze gaan gelden voor meer dan vijfhonderd mensen en organisaties’, en ‘zullen in samenwerking met andere landen’ ingesteld worden’.zo voegt Nu.nl noch aan de berichtgeving toe.(1) Dat is de reactie van de VS. De reactie van Groot-Brittannië is zo mogelijk nog fraaier. Dat land gaat strafmaatregelen instellen tegen zes personen die verantwoordelijk worden gehouden voor de behandeling van Navalny. Onder dit getroffen zestal: de baas van de strafkolonie waar Navalny langzaam of abrupt om het leven is gebracht.(2)
Liggen jullie al onder de tafel, rollend van hoongelach, na lezing van bovenstaande alinea? Of moet ik eerst uitleggen dat deze sancties grotesk zijn, volstrekt belachelijk? Is er ook maar iemand die denkt dat Poetin en zijn handlangers vanwege deze sancties achter de oren krabben en denken: ‘Oei! Een politiek tegenstander opsluiten en om het leven brengen, dat moesten we maar niet doen, want nu kan onze geachte gevangenisdirecteur niet meer vrijelijk naar Londen op en neer reizen’? Is er ook maar iemand die denkt dat deze sancties ook maar enig verschil zullen maken in hoe het Poetin-fascisme omgaat met opponenten, critici, protesterende mensen en verzetsstrijders? Sancties zijn totaal ongeschikt als antwoord op repressief beleid. Vraag het maar aan de generaals van Myanmar. Pas als je via sancties de wapentoevoer en economische hulpbronnen afknijpt waarmee dictators – en koloniale bezettingsstaten! – tekeer gaan, begint het ergens op te lijken. Maar financiële strafmaatregelen en reisbeperkingen tegen wat staatsfunctionarissen, dat is symboolpolitiek. Een beetje tiran lacht daar om.
Sancties slaan ergens op als ze zo ontwrichtend zijn dat ze een regime ten val helpen brengen. Dan zijn het trouwens feitelijk oorlogsdaden, en moreel van hetzelfde gehalte als de oorlog waar ze deel uitmaken. Maar sancties wegens de dood van een politieke gevangene, tegen her en der wat functionarissen, zijn een gebaar voor de bühne, geschikt om de Russische leiding nog wat bozer te maken op het Westen dan die Russische leiding al is, maar totaal ongeschikt om die Russische leiding tot minder repressief beleid te bewegen. Sterker: het is zeer goed mogelijk dat dat het bewind de repressie opvoert, met ‘buitenlandse inmenging’ – zoals die sancties! – als voorwendsel voor verhevigde repressie. Wie er ook geholpen worden met die sancties, niet de talloze mensen die in de gevangenissen van Poetin zijn opgesloten. Niet de mensen in tal van Russische steden bloemen hebben gelegd ter nagedachtenis aan Navalny, meteen zijn opgepakt en twee weken celstraf kregen.
Er natuurlijk nog iets anders misselijk mis met die sancties. De VS die Rusland straft wegens repressie: het is een vertoning van geweldige huichelarij. Waar waren de sancties die de VS tegen zichzelf trof wegens de de dood van George Floyd, de zwarte man die in 2020 in Minneapolis met een minutenlange nekklem de dood in werd geworgd door politieagenten? Waar blijven de sancties tegen de directeuren van al die gevangenissen waar mensen langdurig zijn opgesloten, vaak in isolatie, vaak in kou of juist hitte, vaak met een zeer gebrekkige gezondheidszorg, en altijd in omstandigheden die de mentale en fysieke gezondheid systematisch ondermijnen? Waar zijn de sancties tegen de directeur van Guantanamo Bay, dat nog steeds niet opgedoekte strafkamp voor wie vanaf 2002 zijn aangemerkt als ‘illegale strijders’ in de War on Terror van president George Bush? O, en zullen we het eens hebben over Leonard Peltier, over Mumia Abu-Jamal? En waar zijn de sancties tegen Groot-Brittannië wegens de langdurige gevangenisstraf van Julian Assange en dreigende uitlevering aan de VS, als straf voor het naar buiten helpen brengen van wat de VS behandelt als staatsgeheimen, veelal van informatie die oorlogsmisdaden van diezelfde VS hielp onthullen?
Mensen langdurig opsluiten en via stelselmatige mishandeling langzaam of sneller de dood in jagen is bepaald geen Russische specialiteit. Het is wat staten – alle staten – doen met mensen met wie staten af willen rekenen. Het is wat staten maakt tot de kwaadaardige repressieve instituties die het nu eenmaal zijn, naar aard en wezen en zonder uitzondering. Al die staten verdienen het om aangepakt te worden, en de beste ‘sanctie’ is de opstand die al deze staten omverwerpt en de ontmanteling ervan inluidt. Maar de ene politiestaat die de andere politiestaat met sancties bestookt omdat de andere politiestaat zich evenzeer als politiestaat gedraagt als de ene politiestaat? Dat is toch door geen zinnig mens serieus te nemen?
Noten:
(**) en niet de Russische president,zoals er eerst stond; dat mocht-ie willen… Dank aan alerte/attente mensen voor het doorgeven. Gecorrigeerd, dus (noot toegevoegd 24 februari 2024, 23.41 uur)
ICJ South Africa v. Israel (Genocide Convention) CC-BY-SA-4.0
Foreword:
Dear Readers
On the request of drs J Wijenberg, former Dutch ambassador and
an important activist of the Palestinian Case, hereby I publish
the following article of another great advocate for Palestinian Rights:
PATRICK LAWRENCE
The article is titled:
”ISRAEL’S PLACE IN GLOBAL PUBLIC SPACE
THE ZIONIST STATE, LIKE US, CAN’T SURVIVE IN IT”
See more about Patrick Lawrence down below under his article [1]
And see for more information about drs J Wijenberg
or
Read further o Readers
FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINE WILL BE FREE!
ASTRID ESSED
AND NOW THE PATRICK LAWRENCE ARTICLE!
ISRAEL’S PLACE IN GLOBAL PUBLIC SPACE”
The Zionist State, like the US, can’t survive in it
Patrick Lawrence
10 FEBRUARY 2024
PAGE 2
10 FEBRUARY
—At writing, it emerges that Israeli propagandists spun of whole
cloth the tales that Hamas militias engaged in “systematic” rape and sexual violence
when they breached the border between Gaza and southern Israel four months ago
this week.
Many of these accounts were preposterously implausible, but never mind:
Many Western media reported on Hamas’s “weaponization” of sexual violence. The
phenomenon now gets its own acronym. Those who accept this stuff as credible now
take to calling it CRSV, conflict-related sexual violence.
It is enough to put you off acronyms altogether.
There have been powerful, persuasive exposés of this assembly line—Israeli
propaganda productions to Western correspondents to the eyes, ears, and minds of
their readers and viewers. Here I should single out the work of Mondoweiss , which
covers developments in Israel and Palestine, and The Grayzone, which covers Israel,
Palestine, and a great deal more.
Let us rotate this phenomenon such that we see it
from another perspective. Let us then ask, to what extent does Israel pollute what I
will call global pubic space in the cause of its survival? Follow-on question: Can
Israel survive in global public space?
The International Court of Justice’s recent ruling on genocide in Gaza is a usefully
revealing place to begin seeking our answers.
PAGE 3
Two days before the ICJ ruled, on 26 January, that South Africa has presented
plausible evidence of Israel’s genocidal conduct in Gaza and a court case must
proceed, the Zionist government claimed it had declassified nearly three dozen
documents—cabinet minutes, internal orders, advisory notes—to suggest that its
intent all along has been to limit casualties among the Palestinians of Gaza. One of
these documents—these alleged documents, this is to say—reads in part:
The prime minister stressed time and again the need to increase significantly the
humanitarian aid in the Gaza Strip.
And from another:
It is recommended to respond favorably to the request of the U.S.A. to enable the
entry of fuel.
The Israelis allowed The New York Times to see copies of these texts—alleged copies
of alleged texts. So far as we know, no other person or organization other than the
ICJ has had access to them. The Times, as is its wont whenever it covers Israel,
reported on these alleged copies of alleged documents with wide-eyed credulity. It
never questioned their provenance or their authenticity—an omission that is easy to
understand but difficult to forgive.
Read these passages carefully. Can you imagine a circumstance in which an Israeli
minister or another government official would make such remarks in a closed-door
cabinet meeting or in an internal memorandum?
I cannot.
I interpret this exercise in
“declassification” at the eleventh hour as crude propaganda in anticipation of The
Hague’s ruling. My prediction: We will never again hear anything about these
“documents,” references to which merit quotation marks.
Instantly after The Hague ruled against Israel, shortly after The Times’s report on the
alleged copies of the alleged minutes and memos, the apartheid regime asserted it had
evidence that a dozen employees of the U.N. Relief and Works Agency, which bears
responsibility for the welfare of Palestinians in Gaza and elsewhere across the region,
participated in the incursions into southern Israel led by Hamas militias last October
7.
The evidence this time derives—the supposed evidence supposedly derives—from
several sources. There are the cellular telephone intercepts. Here are supposed
confessions of Palestinians the Israel Defense Forces captured during or after the
PAGE 4
events of 7 October. In addition, the Israelis claim to have cross-referenced a Relief
and Works Agency staff list with a list of Hamas members it claims to have found on
a computer in the course of its ground campaign in Gaza.
Again, no Western official or Western medium has raised even the mildest question
as to the verity of Israel’s “evidence.” The Israelis have a long, sordid record of
torturing confessions from captive Palestinians.
They operate a propaganda machine
the match of any nation’s and superior to most.
These realities go unmentioned.
No
one has yet proven Israel’s allegations to be true. Nonetheless, nearly 20
nations—Among them Britain, Germany France, the Netherlands, Italy, Switzerland,
Finland, Australia, Canada, Japan—have followed the Biden regime’s lead in cutting
off aid to Relief and Works.
On Saturday The Times published a piece quoting at length the director of Relief and
Works in Gaza, Philippe Lazarini, who gives a credible account of the circumstances
in which his agency works and the procedures it follows to prevent staff from
collaborating with Hamas.
Nonetheless, at writing the agency predicts it will be
unable to operate by the end of February.
Famine, starvation, disease, chronic
dehydration:
This kind of catastrophe is now very near. As Jonathan Cook notes in an
excellent commentary published 30 January, the U.S. and those acting with it are no
longer merely complicit in Israel’s genocide: They are now participants in it.
It is important at this moment to recognize what we know and do not know about
Israel’s reaction to ICJ’s judgment. We cannot be entirely certain that the Zionist
state has submitted falsified evidence at The Hague, although this is very likely the
case.
We are very unlikely ever to know the contents of any telephone intercepts, or if
there were indeed any such intercepts.
We cannot know with certainty how Israeli
interrogators obtained the confessions of captive Palestinians, or if they indeed
obtained any confessions, or if the IDF possesses any kind of Hamas membership list,
as the Israelis claim, and if they cross-referenced it as they also claim.
I confirm my
skepticism as to all of Israel’s accounts of these matters, but it is important also to
confirm that they remain too opaque to permit us to judge them with full confidence.
But the World Court’s ruling and Israel’s preliminary response are nonetheless
transformative—clarifying as a chemical agent turns a solution with suspended solids
transparent. We know two things now, as they are perfectly clear. One, Israel, with
PAGE 5
the backing of the U.S. and the various pilot fish that follow it, has begun—or
resumed, better put—a concerted attack on the U.N., global justice, and altogether on
international public space.
Two, if this strategy tells us anything, it is that neither the Israelis nor their Western
backers have any idea what time it is on history’s clock.
They do not understand that
the international public space just mentioned is undergoing a process of restoration.
John Whitbeck, an international lawyer and commentator in Paris, put last month’s
events in their proper historical context as well as anyone.
He subsequently wrote in
his privately circulated newsletter:
More so with each passing day, it appears that our world is restructuring itself for
the long term into two new geopolitical blocs, largely if not exclusively based on
historical divisions between colonizing states and colonized states and
ethnic/cultural divisions between “white” states and “non-white” states.
On one side is a New Evil Empire (the Israeli/American one), supplemented by its
faithful and obedient servants in Europe and the settler-colonial Anglosphere.
On
the other side is a New Free World, encompassing countries with widely varying
cultures and internal governance systems which are both willing and able to stand
up to and resist domination by the New Evil Empire and, more broadly, to assert
their own freedom, sovereignty and national preferences …
Itamar Ben–Givr, Israel’s national security minister and one of its more repugnant
public figures, went on social media after the ICJ announced its decision with two
words those who know Jewish colloquialisms will easily recognize: “Hague
Schmague,” Ben–Givr posted on the message platform known as X.
Apart from this degree of crudity coming from an official of cabinet rank, there is no
surprise here. Illegal settlements, the criminal mistreatment of Palestinians, incidents
of torture, assassinations and covert operations:
The list of Israel’s transgressions of
international law is long.
It has contravened more than 30 Security Council
resolutions since the Six–Day War in 1967.
As the Israelis ignore the ICJ ruling and
proceed with their campaign to exterminate the Palestinian population of Gaza, this is
entirely of a piece with “the Jewish state’s” conduct since its founding amid the
PAGE 6
massacres and forced removals—al–Nakba, “the Catastrophe,” as Palestinians call
it—that began 76 years ago (but has never ended).
It is a forlorn hope that Israel’s leadership, psychotically extremist as it is, could
recognize that the global order is changing, that the ICJ decision reflects this, and a
new set of responses is necessary.
There is no chance of this.
The bitter truth is that
Israel, as constituted in 1948, cannot survive in international public space.
It is too
committed to Zionism, which is precisely the racist ideology the U.N. proclaimed it
to be, not quite 50 years ago, in General Assembly Council Resolution 3379.
3379. Israel is
in consequence too reliant on unending war, repression, institutionalized
discrimination, and violence to count as anything other than a failed experiment.
Resolution 3379, revoked in 1991 under heavy U.S. pressure, should be restored in
recognition of this reality.
Rejecting the validity of global public space is a considerable part of the bond Israel
enjoys—do I mean exploits?—with the U.S.
Where do we begin enumerating
America’s genocides—with Jackson’s Native American removals, the “Trail of
Tears,” in the late–1830s? Where its flouting of international law—with with the
annexation of Texas and the Mexican–American War, 1846–48?
Closer to our time,
matters have become more explicit. In 2002, shortly after the U.S. invaded
Afghanistan, it passed the American Service–Members Protection Act, otherwise
known as the Hague Invasion Act.
It proclaimed unilaterally that American military
personnel were immune from prosecution in courts such as the ICJ. Joe Biden, then a
senator, was an enthusiastic supporter of this bill as it made its way into law.
Quickly after the events of 7 October, the Israelis took to calling it “Israel’s 11
September,” a reference to the attacks in New York and Washington in 2001.
This is
too histrionic a notion to take seriously, in my view, except for one thing these events
have in common.
Israel and the U.S. share an obsession with total security, both
believing they were impregnable against the intrusions of others.
The Events of 7
October shocked Israel out of this illusion, just as 11 September ended it for
Americans. Both discovered, on these dates, that there is no such thing as total
security or immunity from history and the tempests that are inevitably part of it.
Two nations with “chosen people” complexes, to put the point another way, found
they were no more chosen than anyone else. It is not difficult to imagine the
PAGE 7
psychological shocks that led both to extreme, irrationally violent reactions when this
consciousness was disturbed.
And in my read, Israel is about to begin struggling with
the same bitter lesson Americans have so far declined to learn: As there is no such
thing as total security, quests for it are not merely doomed to failure but also to
destroy the people or nation seeking it.
It is useful now to consider Zionism as a variant of America’s claim to
exceptionalism. And in their responses to the judicial ruling in The Hague two weeks
ago, Israel and the U.S. have signaled they intend to continue insisting that they are
exceptions to the international community’s laws and norms.
Sadly but not
tragically—tragedy implies a cleansing, suffering that leads to knowledge—they have
read our moment wrongly. Can Zionism survive this mistake? Only with more
extreme violence. Can Israel survive the mistake of Zionism? Should it? These are
our questions now.
An earlier version of this essay appeared in Global Bridge.
END OF THE PATRICK LAWRENCE ARTICLE
[1]
MORE ABOUT PATRICK LAWRENCE!
SEE THIS ARTICLE
PATRICK LAWRENCE: THE PALESTINIANS WON IN THE HAGUE: SO
DID THE REST OF US
PATRICK LAWRENCE
29 JANUARY 2024
The non–West has spoken, it has raised its voice.
Half a dozen years ago I sat in the lobby lounge at the Algonquin Hotel in Manhattan talking at length with Richard Falk, the scholar, lawyer, U.N. rapporteur, and advocate of Palestinian rights. Inevitably, the conversation turned for a time to international law, a topic on which Falk has long been a recognized authority. Here is a little of what he said as we took our afternoon tea:
When international law is on the side of the geopolitical actors, then they are very serious about its relevance. When the American embassy was seized in Tehran after the Iranian Revolution, they talked about the flouting of international law as if that was the most sacred body of law that ever existed. International law is used very instrumentally. If you’re protecting private investment in Venezuela or Chile, then it’s barbaric not to uphold it. But if it’s blocking the pursuit of some kind of interventionist project, then it’s flaky or irrelevant to talk about it …
I thought about that exchange over the weekend, as I considered the International Court of Justice’s ruling last Friday that the apartheid state of Israel may be guilty of genocide against Gaza’s Palestinian population, as South Africa charges, and that the case Pretoria brought last month must proceed. Later Friday, the estimable Phyllis Bennis quoted Falk in a piece she wrote for In These Times. Falk called the decision the court’s “greatest moment,” and went on to explain, “It strengthens the claims of international law to be respected by all sovereign states—not just some.”
Consistency of thought: It does not get more admirable than this.
There are many, many ways to look upon the ICJ’s ruling, many things worth saying. The very first of these is that the significance of the ICJ’s interim finding lies beyond dispute. Will the barbarities of a nation self-evidently suffering a collective psychosis now stop? No. What Dick Falk said six years ago still holds: Israel has already made clear it will ignore The Hague’s judgment.
But what “the Jewish state” does this week or next is not for the moment our question. What are the enduring consequences of this ruling for the global order? How shall we situate the court’s judgment? Where does its importance lie? These are our questions. And Falk was right last Friday, too: The ICJ has begun the work—the long work—of restoring international law as a foundational feature of a world order worthy of the term.
Having made this point, I must immediately note the abject deflections we find in the reports of our corporate media—which, nearly to a one, urge their readers, listeners, and viewers to dismiss the ICJ’s interim finding as, borrowing from Falk, more or less flaky and irrelevant. In the second paragraph of its main story Friday, The New York Times, fairly bursting to get the point across, wrote, “The court did not rule on whether Israel was committing genocide, and it did not call on Israel to stop its campaign to crush Hamas…”
Three untruths here, straight off the top. One, the South Africans did not ask The Hague to issue a ruling on genocide one way or the other. In the cause of expedience, to stop the savagery as quickly as possible, it asked for what it got—a swift interim judgment so the court could order Israel to stop the violence and that the larger case on genocide could proceed.
Two, a mountain has been made of the fact that the ICJ did not, in so many words, call upon Israel to cease fire in Gaza. This is preposterously misleading. Peruse the six stipulations that comprise the ruling, the first of which reads, “Israel shall take all measures within its power to prevent all acts within the scope of Genocide Convention, Article 2.” Here I defer to Raz Segal, an Israeli historian who professes at Stockton University in New Jersey. This is from a segment of Democracy Now!, distributed last Friday:
We’re already seeing headlines in The New York Times today which frame this as, “The court did not issue an order for a ceasefire”—which, in effect, it actually did, because if it ordered that Israel should cease from genocidal acts, and it ordered Israel should facilitate the entry of humanitarian aid, it actually said, “You have to cease fire because there is no [other] way of doing that.”
And three, what Israel is doing in Gaza—as any review of the daily death toll will make clear, any five minutes of video footage—can be characterized as “a military campaign to crush Hamas” only by those so abjectly committed to defending Israeli atrocities that all thought of honest reporting and writing is cast aside.
Almost all major media have followed The Times’s lead, per usual. Among the exceptions—and I confess my surprise here—is National Public Radio. It got the no-ceasefire bit wrong, but it otherwise published a quite good, balanced report from London that included worthy material from its South Africa correspondent (unless NPR took this off the wires):
Since former President Nelson Mandela’s administration, South Africa has long supported the Palestinian cause, saying it sees echoes of apartheid in the situation between the Israelis and Palestinians.
“We, as South Africans, will not be passive bystanders and watch the crimes that were visited upon us being perpetrated elsewhere,” [South African President Cyril] Ramaphosa said Friday. He noted the ICJ affirmed South Africa’s right to take Israel to court, “even though it is not a party to the conflict in Gaza.”
But exceptions prove rules, let us not forget. For the sheer nonsense of its reporting, I have to single out—the envelope, please—the reliably egregious MSNBC. You may want to take a moment to read this twice. In its Friday evening newscast, it had it that the ICJ ruling is nicely aligned with the Biden regime’s calls to minimize civilian casualties. Further, we need to know what The Hague’s finding is not and what it does not do: It is not any kind of indictment of the Biden regime’s policy, no, and it does not make Biden and the U.S. complicit in genocide.
It is and it does, in my view.
The running theme in American media is that The Hague’s judgment has changed nothing. Who can be surprised? Nothing ever changes when these media are telling us about the world. America is never wrong. America never makes a mistake. America is never on the wrong side. America is always good. America never loses.
Let us now consider what enormous changes occurred when Joan Donoghue, an American judge who currently presides at The Hague, read out the ruling.
■
As the Israeli military and propaganda machines reached full throttle late last autumn, a friend sent me a video link to a film called Defamation, made in 2009 by an Israeli documentarian named Yoav Shamir. It is a strangely lighthearted but thoroughly serious treatment of how Israel drills into its people, youth and adults alike, the thought that the world, all of it, rages with anti–Semitism, that they are destined to be hated, that they must remain a people apart. My friend urged me to watch it amid the circus-like charges of anti–Semitism everywhere just then overtaking America. I found the film sad—as I do the cynical manipulation of history and memory by people who seem to think nothing of pimping their own past and the suffering of the six million.
I watched Defamation again over the weekend. Here I transcribe a brief passage that features one Suzanne Prince and her husband, Harvey, who are active in the Los Angeles office of the American Defamation League. Shamir, who speaks from behind his camera, has asked them why the ADL makes incessant references to events that occurred many decades in the past:
S.P. To combat it [anti–Semitism] effectively you have to take responsibility for everything that happened in the past, then reach the present, and then go forward….
Y.S. Sometimes you need to give some slack to get what you want.
S.P. No, no, absolutely not…. I bring up everything from the past…. We need to play on that guilt.
Y.S. Maybe the guilt trip we are giving them doesn’t help. Maybe we should give them some slack.
H.P. Moderate.
S.P. The guilt of the father should not be visited upon the sons, true….
H.P. You cannot let it go down, but you can’t keep playing on it as heavily as some people do. You have to be moderate.
This dialogue is now 15 years in the past. Until last Friday I would have said it is likely we are in for at least another 15 years of this kind of thing. We may be: The Israelis have already begun to sound the anti–Semitism bell in response to the ICJ decision. Over the weekend they accused a dozen U.N. employees—of 13,000 in Gaza—of collaborating with Hamas on October 7. I will believe this when I see evidence of it—evidence other than what the Israelis claim is evidence. The Zionist propaganda machine is now exposed. There is no air left in the tires of the Suzanne and Harvey Princes among us. At long last, the disgraceful decades of guilt-tripping is up and one can say so publicly. The Holocaust card, to put the point another way, is at last played out.
Let us not miss the significance of this moment. As others have noted, 75 years of Israeli impunity will now draw to a close. Israel’s crimes can now be called Israel’s crimes. Contempt for the Zionist state can now be legitimately expressed. I describe as best I can a change of consciousness, or of the rules of discourse, or both. All the rubbish condemning criticism of Israel as anti–Semitic can now be discarded for what it is. The ICJ, in the six stipulations it imposes on Israel, requires Tel Aviv to report to the court in one month of its efforts to “prevent genocide.” This is subtle, and very astute. It imposes a higher authority on the Israelis. It tells them, “You are answerable now to something other than yourselves (and, of course, the United States). You are answerable to the community of nations.”
There are many things that are for the moment unclear. If Israel ignores the court, as seems likely, and the U.N. Security Council convenes in response, what will the
Biden regime do? Veto a disciplinary resolution? Abstain? To what extent will Israel be isolated? And to what extent the U.S. with it? What about the Europeans? Will they act with some measure of autonomy in response to The Hague’s judgment? Cut off arms sales, scholarly and cultural exchanges? There are too many such questions to list.
However such eventualities turn out, there are larger matters we must not miss. International law, as Richard Falk noted well, stands to count more now, even if the Israelis transgress it for the umpteenth time. Equally, or maybe this is a yet larger point, it is highly significant that it was South Africa that precipitated last week’s events. The South Africans have emerged over the past year or so, maybe a little more, as committed advocates of a new world order I will call post–Western. They have an enlarging identity as a non–Western power.
We must all stand with the Palestinians, yes, however each of us is able to make this manifest. But we cannot isolate the ICJ’s ruling as a remedy for one incidence of genocide or one case of the aggression of Western power against the non–West. What happened last Friday in The Hague is best understood as a step, a big one, to ending half a millennium of genocides and violence.
The non–West has spoken, it has raised its voice. And it will have ever more to say from here on out.
END OF THE ARTICLE
Reacties uitgeschakeld voor Article from Patrick Lawrence/”Israel’s place in Global Public Space/The Zionist State, like the US, can’t survive in it”
Some weeks ago I heard Jan Wijenberg, a retired Dutch Ambassador, speak about what the International Community could do to break with its complicity to the ongoing violations of international law and human rights by the Israeli regime. Wijenberg served over a decade as an ambassador for the Dutch government in Jemen, Tanzania and Saudi Arabia. He regularly writes to Dutch ministers and politicians to remind them of the responsibility of the international community, and specifically of the Dutch Government and the European Union, to hold Israel accountable to international law. His views are expressed in this article.
Israel is the problem
Quite often is spoken about the conflict in the Middle East between the Palestinians and Israel. If we look at the situation more closely we can observe something different. The media in Israel provide a platform for unpunished, insane calls for murdering peoples and a nation. An example is offered by Professor Arnon Sofer talking about Palestinians living in closed-off Gaza, “…those people will become even bigger animals than they are today, with the aid of an insane fundamentalist Islam… So, if we want to remain alive, we will have to kill and kill and kill. All day, every day. If we don’t kill we will cease to exist…..”1
In 2005 Ehud Barak stated on Dutch television2 that – in a secret and illegal retaliatory campaign against the Palestinian hostage takers at the Munich Olympic Winter Games – he personally had murdered thirteen innocent citizens. According to Barak this would teach the world not to fool around with Israel. Barak was and is not prosecuted for premeditated murder and could achieve the position of the country’s prime minister.
Among the settlers in the occupied Palestinian territories are opportunists and extremely violent Israeli’s who aim to occupy East Jerusalem, the Gaza Strip and the West Bank. The Palestinians must be driven out of these territories by all means possible, including murder. The government of Israel supports the settlers in full while they lay there hands on Palestinian property and act out their violence on Palestinians.
The annexation of East Jerusalem by Ehud Olmert while he was the mayor of West-Jerusalem can according to the Fourth Geneva Convention be interpreted as a war crime. After the last elections in Israel Ehud Olmert’s Kadima party won the vote and he is now the Prime Minister of Israel.
Israeli policies are driven by the Zionist ideal of creating a Jewish state, including the Palestinian territories. Israel is aiming systematically at destroying the identity of the Palestinian people. The so called “conflict in the Middle East” between Palestinians and Israel does not exist. Zionist Israel is the problem.
Rogue state
Israel is the world’s sole remaining occupying colonial power. It systematically sabotages all international efforts to end the occupation. In its capacity of occupying power Israel violates numerous obligations emanating from Security Council Resolutions and the Geneva Conventions. It also breaches the provisions of the Universal Declaration of Human Rights.
The USA applies a doctrine and the US-administration labels selected countries as ‘Rogue states’. These countries possess weapons of mass destruction illegally, suppress large populations, torture, keep people in detention on a large scale and commit murder outside their national borders. Israel has adopted as a strategy the execution of land and water grabs, the destruction of Palestinian infrastructure (including in education and health), the carrying out of extraterritorial executions, torture, and collective punishments and keeping thousands of Palestinians imprisoned indefinitely without charge or prosecution. On the basis of the definition by the USA, Israel has ever since its establishment been a monumental Rogue state and a highly active member of the Axis of Evil.
Letter to Dutch ministers
In February Wijenberg wrote to the ministers Bot, van Ardenne-van der Hoeven and Nicolaï, ministers of Foreign Affairs, Development Co-operation and State Secretary of European Affairs respectively. He reminded them that according to article 90 of the Dutch Constitution “The government nurtures the development of the international order of law”. So many previous Dutch governments violated this article when it concerns the Middle East. With referral to the Advisory Opinion of the International Court of Justice of 9 July 2004 Wijenberg calls upon the Dutch ministers to show the world that they are serious about international law, justice and democracy. A copy of the letter was sent to the prime minister Balkenende and the minister of Justice Donner. In his view the United States and the European Union – including the Netherlands – have for too long condoned Israels disrespect for international law.
In its response the ministry of Foreign Affairs replies that the Dutch government is actively engaged in an ongoing dialogue with Israel. Wijenberg questions this policy. “”Since when do we politely ask notorious violaters of international law to stop their daily terrorisation of the Palestinian civilians, with assassinations in broad daylight and theft of property, houses, land and water? Why aren’t the harshest peaceful means used to fight this?”
Cal for sanctions
In the view of Wijenberg the European Union and the Netherlands have become an instrument of Israels foreign policy by ignoring its own core values values and respect for international law and human rights. Europe can play a key role in achieving lasting peace for Israel and its neighbours. If Israel refuses to show respect for international law, heavy sanctions against Israel should be installed.
Adri Nieuwhof is an independent consultant and human rights advocate from the Netherlands.
Endnotes
[1] The Jerusalem Post, Up Front weekend supplement (21 May 2004)
[2] NOVA (15 December 2005)
Reacties uitgeschakeld voor Article from Electronic Intifada [2006]/Former Dutch ambassador calls for sanctions if Israel refuses to comply with International Law