Maandelijks archief: januari 2024

Noten 22 t/m 24/Israelische Terreur

[22]

VN VEILIGHEIDSRAADSRESOLUTIE 2417/VERBOD OP

UITHONGERING ALS OORLOGSWAPEN

https://www.securitycouncilreport.org/atf/cf/%7B65BFCF9B-6D27-4E9C-8CD3-CF6E4FF96FF9%7D/s_res_2417.pdf

United Nations S/RES/2417 (2018) Security Council Distr.: General 

24 May 2018   

  Resolution 2417 (2018)

 Adopted by the Security Council at its 8267th meeting, on 24 May 2018 The Security Council, 

Recalling all relevant Security Council resolutions, including resolutions 1296 (2000), 1894 (2009), 2175 (2014), and 2286 (2016) and its Presidential Statement of 9 August 2017 (S/PRST/2017/14), 

Deeply concerned about the level of global humanitarian needs and the threat of famine presently facing millions of people in armed conflicts, as well as about the number of undernourished people in the world which, after decades of decreasing, increased over the last two years, with the majority of food insecure people and seventy-five percent of all stunted children under the age of five living in countries affected by armed conflict, amounting to 74 million people facing crisis food insecurity or worse in situations of armed conflict,

  Noting the devastating impact on civilians of ongoing armed conflict and related violence, and emphasising with deep concern that ongoing armed conflicts and violence have devastating humanitarian consequences, often hindering an effective humanitarian response, and are therefore a major cause of the current risk of famine,

Expressing concern over the growing number of armed conflicts in different geographic areas all over the globe, and underlining the urgent need for redoubled efforts for their prevention and resolution, addressing where pertinent the regional dimensions of armed conflicts with specific emphasis on regional diplomacy and arrangements, 

Reiterating its commitment to pursue all possible avenues to prevent and end armed conflicts, including through addressing their underlying root causes in an inclusive, integrated and sustainable manner, 

Recognising the need to break the vicious cycle between armed conflict and food insecurity, 

Reiterating its primary responsibility for the maintenance of international peace and security and, in this connection, its commitment to address conflict-induced food insecurity, including famine, in situations of armed conflict, 

Reaffirming the full respect for the sovereignty and territorial integrity of States in accordance with the Charter of the United Nations, 

Recognising that armed conflict impacts on food security can be direct, such as displacement from land, livestock grazing areas, and fishing grounds or destruction of food stocks and agricultural assets, or indirect, such as disruptions to food systems and markets, leading to increased food prices or decreased household purchasing power, or decreased access to supplies that are necessary for food preparation, including water and fuel, 

Noting with deep concern the serious humanitarian threat, posed to civilians by landmines, explosive remnants of war and improvised explosive devices in affected countries, which has serious and lasting social and economic consequences for the populations of such countries and their agricultural activities, as well as of personnel participating in law enforcement, humanitarian, peacekeeping, rehabilitation and clearance programmes and operations, 

Stressing the particular impact that armed conflict has on women, children, including as refugees and internally displaced persons, and other civilians who may have specific vulnerabilities including persons with disabilities and older persons, and stressing the protection and assistance needs of all affected civilian populations, 

Reaffirming the important role of women in the prevention and resolution of conflicts and in peacebuilding, and stressing the importance of their equal participation and full involvement in all efforts for the maintenance and promotion of peace and security, and the need to increase their role in decision-making with regard to conflict prevention and resolution, 

Recalling the Geneva Conventions of 1949 and their Additional Protocols of 1977, and the obligation of High Contracting Parties and parties to armed conflict to respect and ensure respect for international humanitarian law in all circumstance s, 

Underlining that using starvation of civilians as a method of warfare may constitute a war crime, 

Stressing that responding effectively to humanitarian needs in armed conflict, including the threat of conflict-induced famine and food insecurity in situations of armed conflict, requires respect for international humanitarian law by all parties to conflict, underlining the parties’ obligations related to protecting civilians and civilian objects, meeting the basic needs of the civilian population within their territory or under their effective control, and allowing and facilitating the rapid and unimpeded passage of impartial humanitarian relief to all those in need, 

Recalling its intention to mandate United Nations peacekeeping and other relevant missions, where appropriate, to assist in creating conditions conducive to safe, timely and unimpeded humanitarian assistance, 

Demanding that all parties to armed conflicts fully comply with their obligations under international law, including international human rights law, as applicable, and international humanitarian law, in particular their obligations under the Geneva Conventions of 1949 and the obligations applicable to them under the Additional Protocols thereto of 1977 and 2005, to ensure the respect and protection of all medical personnel and humanitarian personnel exclusively engaged in medical duties, their means of transport and equipment, as well as hospitals and other medical facilities, 

Reaffirming the obligation of all parties to an armed conflict to comply with international humanitarian law, in particular their obligations under the Geneva Conventions of 1949 and the obligations applicable to them under the Additional Protocols thereto of 1977, to ensure the respect and protection of all humanitarian personnel and United Nations and associated personnel, as well as with the rules and principles of international human rights law and refugee law, 

Reaffirming the need for all parties to armed conflict to respect the humanitarian principles of humanity, neutrality, impartiality and independence in the provision of humanitarian assistance, including medical assistance, and reaffirming also the need for all actors engaged in the provision of such assistance in situations of armed conflict to promote and fully adhere to these principles, 

Stressing that the fight against impunity and to ensure accountability for genocide, crimes against humanity, war crimes and other egregious crimes has been strengthened through the work on and prosecution of these crimes in the national and international criminal justice system, ad hoc and mixed tribunals as well as specialized chambers in national tribunals, 

Reaffirming the primary responsibility of States to protect the population throughout their whole territory, 

  1. Recalls the link between armed conflict and violence and conflict-induced food insecurity and the threat of famine, and calls on all parties to armed conflict to comply with their obligations under international humanitarian law regarding respecting and protecting civilians and taking constant care to spare civilian objects, including objects necessary for food production and distribution such as farms, markets, water systems, mills, food processing and storage sites, and hubs and means for food transportation, and refraining from attacking, destroying, removing or rendering useless objects that are indispensable to the survival of the civilian population, such as foodstuffs, crops, livestock, agricultural assets, drinking water installations and supplies, and irrigation works, and respecting and protecting humanitarian personnel and consignments used for humanitarian relief operations;

2. Stresses in this regard that armed conflict, violations of international humanitarian law and international human rights law, and food insecurity can be drivers of forced displacement, and, conversely, forced displacement in countries in armed conflict can have a devastating impact on agricultural production and livelihoods, recalls the relevant prohibition on the forced displacement of civilians in armed conflict, and stresses the importance of fully complying with international humanitarian law and other applicable international law in this context; 

3. Stresses the need for humanitarian assistance to be gender- and agesensitive, and to remain responsive to the different needs of the population, ensuring that these needs are integrated in the humanitarian response; 

4. Calls on all parties to armed conflict to comply with their obligations under international humanitarian law, and underlines the importance of safe and unimpeded access of humanitarian personnel to civilians in armed conflicts, calls upon all parties concerned, including neighbouring States, to cooperate fully with the United Nations Humanitarian Coordinator and United Nations agencies in providing such access, invites States and the Secretary-General to bring to its attention information regarding the unlawful denial of such access in violation of international law, where such denial may constitute a threat to international peace and security, and, in this regard, expresses its willingness to consider such information and, when necessary, to adopt appropriate steps; 

5. Strongly condemns the use of starvation of civilians as a method of warfare in a number of conflict situations and prohibited by international humanitarian law; 

6. Strongly condemns the unlawful denial of humanitarian access and depriving civilians of objects indispensable to their survival, including wilfully impeding relief supply and access for responses to conflict-induced food insecurity in situations of armed conflict, which may constitute a violation of international humanitarian law; 

7. Urges all parties to protect civilian infrastructure which is critical to the delivery of humanitarian aid and to ensure the proper functioning of food systems and markets in situations of armed conflict; 

8. Urges those with influence over parties to armed conflict to remind the latter of their obligation to comply with international humanitarian law; 

9. Recalls that the Council has adopted and can consider to adopt sanction measures, where appropriate and in line with existing practice, that can be ap plied to individuals or entities obstructing the delivery o 

10. Strongly urges States to conduct, in an independent manner, full, prompt, impartial and effective investigations within their jurisdiction into violations of international humanitarian law related to the use of starvation of civilians as a method of warfare, including the unlawful denial of humanitarian assistance to the civilian population in armed conflict, and, where appropriate, to take action against those responsible in accordance with domestic and international law, with a view to reinforcing preventive measures, ensuring accountability and addressing the grievances of victims; 

11. Requests the Secretary-General to continue to provide information on the humanitarian situation and response, including on the risk of famine and food insecurity in countries with armed conflict, as part of his regular reporting on countryspecific situations; 

12. Further requests the Secretary-General to report swiftly to the Council when the risk of conflict-induced famine and wide-spread food insecurity in armed conflict contexts occurs, and expresses its intention to give its full attention to such information provided by the Secretary-General when those situations are brought to its attention; 

13. Further requests the Secretary-General to brief the Security Council every twelve months on the implementation of this resolution within his annual briefing on the protection of civilians.

EINDE

HUMAN RIGHTS WATCH

ISRAEL: STARVATION USED AS WEAPON OF WAR IN GAZA

18 DECEMBER 2023

https://www.hrw.org/news/2023/12/18/israel-starvation-used-weapon-war-gaza

Evidence Indicates Civilians Deliberately Denied Access to Food, Water

  • The Israeli government is using starvation of civilians as a method of warfare in the Gaza Strip, which is a war crime.
  • Israeli officials have made public statements expressing their aim to deprive civilians in Gaza of food, water, and fuel – statements reflected in Israeli forces’ military operations.
  • The Israeli government should not attack objects necessary for the survival of the civilian population, lift its blockade of the Gaza Strip, and restore electricity and water. 

(Jerusalem) – The Israeli government is using starvation of civilians as a method of warfare in the occupied Gaza Strip, which is a war crime, Human Rights Watch said today. Israeli forces are deliberately blocking the delivery of water, food, and fuel, while willfully impeding humanitarian assistance, apparently razing agricultural areas, and depriving the civilian population of objects indispensable to their survival.

Since Hamas-led fighters attacked Israel on October 7, 2023, high-ranking Israeli officials, including Defense Minister Yoav GallantNational Security Minister Itamar Ben-Gvir, and Energy Minister Israel Katz have made public statements expressing their aim to deprive civilians in Gaza of food, water and fuel – statements reflecting a policy being carried out by Israeli forces. Other Israeli officials have publicly stated that humanitarian aid to Gaza would be conditioned either on the release of hostages unlawfully held by Hamas or Hamas’ destruction.

“For over two months, Israel has been depriving Gaza’s population of food and water, a policy spurred on or endorsed by high-ranking Israeli officials and reflecting an intent to starve civilians as a method of warfare,” said Omar Shakir, Israel and Palestine director at Human Rights Watch. “World leaders should be speaking out against this abhorrent war crime, which has devastating effects on Gaza’s population.”

Human Rights Watch interviewed 11 displaced Palestinians in Gaza between November 24 and December 4. They described their profound hardships in securing basic necessities. “We had no food, no electricity, no internet, nothing at all,” said one man who had left northern Gaza. “We don’t know how we survived.”

In southern Gaza, those interviewed described the scarcity of potable water, the lack of food leading to empty shops and lengthy lines, and exorbitant prices. “You are on a constant search for things needed to survive,” said a father of two. The United Nations World Food Programme (WFP) reported on December 6 that 9 out of 10 households in northern Gaza and 2 out of 3 households in southern Gaza had spent at least one full day and night without food.

International humanitarian law, or the laws of war, prohibits the starvation of civilians as a method of warfare. The Rome Statute of the International Criminal Court provides that intentionally starving civilians by “depriving them of objects indispensable to their survival, including willfully impeding relief supplies” is a war crime. Criminal intent does not require the attacker’s admission but can also be inferred from the totality of the circumstances of the military campaign.

In addition, Israel’s continuing blockade of Gaza, as well as its more than 16-year closure, amounts to collective punishment of the civilian population, a war crime. As the occupying power in Gaza under the Fourth Geneva Convention, Israel has the duty to ensure that the civilian population gets food and medical supplies.

On November 17, the WFP warned of the “immediate possibility” of starvation, highlighting that supplies of food and water were practically non-existent. On December 3, it reported a “high risk of famine,” indicating that Gaza’s food system was on the brink of collapse. And on December 6, it declared that 48 percent of households in northern Gaza and 38 percent of displaced people in southern Gaza had experienced “severe levels of hunger.”

On November 3, the Norwegian Refugee Council announced that Gaza was grappling with “catastrophic water, sanitation, and hygiene needs.” Wastewater and desalination facilities were shut down in mid-October due to fuel and electricity shortages and have been largely inoperable since, according to the Palestinian Water Authority. Even before October 7, according to the UN, Gaza had virtually no potable water.

Prior to the current hostilities, 1.2 million of Gaza’s 2.2 million people were estimated to be facing acute food insecurity, and over 80 percent were reliant on humanitarian aid. Israel maintains overarching control over Gaza, including over the movement of people and goods, territorial waters, airspace, the infrastructure upon which Gaza relies, as well as the registry of the population. This leaves Gaza’s population, which Israel has subjected to an unlawful closure for 16 years, almost entirely dependent on Israel for access to fuel, electricity, medicine, food, and other essential commodities.

After the imposition of a “total blockade” on Gaza on October 9, Israeli authorities resumed piping water to some parts of southern Gaza on October 15 and, as of October 21, allowed limited humanitarian aid to arrive through the Rafah crossing with Egypt. Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu said on October 18 that Israel would not allow humanitarian assistance “in the form of food and medicines” into Gaza through its crossings “as long as our hostages are not returned.”

The government continued to block the entry of fuel until November 15, despite warnings about the serious consequences of doing so, leading to the shutdown of bakeries, hospitals, sewage pumping stations, water desalination plants, and wells. These facilities, which have been left unusable, are indispensable to the civilian population’s survival. Although limited amounts of fuel were subsequently allowed in, on December 4, the UN Humanitarian Coordinator for the Occupied Palestinian Territory, Lynn Hastings, called it “utterly insufficient.” On December 6, Israel’s war cabinet approved a “minimal” increase in fuel supplies to southern Gaza.

On December 1, immediately after the seven-day ceasefire, the Israeli military resumed bombing Gaza and expanded its ground offensive, stating that its military operations in the south would carry “no less strength” than in the north. While United States officials said that they urged Israel to allow fuel and humanitarian aid to enter Gaza at the same levels observed during the ceasefire, the Defense Ministry’s coordinator of government activities in the territories said on December 1 that it halted all aid entry. Limited aid deliveries resumed on December 2, but still at grossly insufficient levels, according to the UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA).

Alongside the crushing blockade, the Israeli military’s extensive airstrikes in the strip have resulted in widespread damage or destruction to objects necessary for the survival of the civilian population.

UN experts said on November 16 that the significant damage “threatens to make the continuation of Palestinian life in Gaza impossible.” Notably, Israeli forces’ bombing of Gaza’s last operational wheat mill on November 15 ensures that locally produced flour will be unavailable in Gaza for the foreseeable future, as highlighted by OCHA. Additionally, the UN Office for Project Services (UNOPS) said that the decimation of road networks had made it more difficult for humanitarian organizations to deliver aid to those who need it.

“Bakeries and grain mills have been destroyed, agriculture, water and sanitation facilities,” Scott Paul, a senior humanitarian policy adviser for Oxfam America, told the Associated Press on November 23.

Israel’s military actions in Gaza have also had a devastating impact on Gaza’s agricultural sector. The sustained bombardment, coupled with fuel and water shortages, alongside the displacement of more than 1.6 million people to southern Gaza, has made farming nearly impossible, according to Oxfam. In a report from November 28, OCHA said that livestock in the north are facing starvation due to the shortage of fodder and water, and that crops are increasingly abandoned and damaged due to lack of fuel to pump irrigation water. Existing problems, such as water scarcity and restricted access to farming land near the border fence, have compounded the difficulties faced by local farmers, many of whom are displaced. On November 28, the Palestinian Central Bureau of Statistics said that Gaza is suffering from at least a US$1.6 million daily loss in farm production.

On November 28, the Palestine Food Security Sector, led by the WFP and the Food and Agriculture Organization, reported that over a third of agricultural land in the north had been damaged in the hostilities. Satellite imagery reviewed by Human Rights Watch indicates that since the start of the Israeli military’s ground offensive on October 27, agricultural land, including orchards, greenhouses, and farmland in northern Gaza, has been razed, apparently by Israeli forces.

The Israeli government should immediately cease using starvation of civilians as a method of warfare, Human Rights Watch said. It should abide by the prohibition on attacks on objects necessary for the survival of the civilian population and lift its blockade of the Gaza Strip. The government should restore water and electricity access, and allow desperately needed food, medical aid, and fuel into Gaza, including via its crossing at Kerem Shalom.

Concerned governments should call on Israel to end these abuses. The United States, the United KingdomCanadaGermany, and other countries should also suspend military assistance and arms sales to Israel as long as its forces continue to commit widespread and serious abuses amounting to war crimes against civilians with impunity.

“The Israeli government is compounding its collective punishment of Palestinian civilians and the blocking of humanitarian aid by its cruel use of starvation as a weapon of war,” Shakir said. “The deepening humanitarian catastrophe in Gaza calls for an urgent and effective response from the international community.”

Background

The Hamas-led attacks in southern Israel on October 7 killed at least 1,200 Israelis and foreign nationals, with more than 200 people taken hostage, acts amounting to war crimes. The resulting Israeli bombardment and ground offensive resulted in more than 18,700 Palestinians killed, including more than 7,700 children, according to Gaza authorities.

UN experts stated on November 16 that half of Gaza’s civilian infrastructure had been destroyed. OCHA reported that as of December 10, over half of Gaza’s housing units had been damaged or destroyed, as provided by the Ministry of Public Works and Housing in Gaza as well as hospitals, schools, mosques, bakeries, water pipes, sewage, and electricity networks. On November 4 and 5 alone, according to OCHA, seven water facilities across the Gaza Strip were directly hit and sustained major damage, including water reservoirs in Gaza City, the Jabalia refugee camp, and Rafah. 

The Israeli military’s repeated, apparently unlawful attacks on medical facilities, personnel, and transport are further destroying Gaza’s healthcare sector, thereby affecting the population’s ability to access life-saving treatment, including to prevent diseases, wasting, and deaths linked to malnutrition, exacerbating the dire ramifications of starvation. “We will see more people dying from disease than from bombardment if we are not able to put back together this health system,” the World Health Organization’s Margaret Harris said on November 28.

Humanitarian Consequences

On October 13, Israeli authorities issued an order for more than a million people to evacuate northern Gaza within 24 hours – an order that was impossible to comply with. Since then, and as conditions in the north worsened, hundreds of thousands have been displaced to Rafah and Khan Younis governorates in the south, where it has become increasingly difficult to secure the means to survive. Under international humanitarian law, evacuations must be carried out under conditions that ensure those displaced have access to unimpeded humanitarian aid, including sufficient food and work, otherwise they may amount to forcible displacement. Evacuations that would increase the likelihood of starvation are prohibited.

The humanitarian consequences of Israel’s military actions in Gaza have been severe. During the first eight weeks of hostilities, northern Gaza was the focus of the Israeli military’s intense air and, later, ground offensive. Except for the seven-day ceasefire that began on November 24, during which UN convoys brought in limited quantities of flour and high-energy biscuits, aid access to the north had been largely severed. Between November 7 and at least November 15, none of the bakeries in the north were operational due to the lack of fuel, water, wheat flour, and structural damage, according to OCHA.

According to the WFP, there is a serious risk of starvation and famine in Gaza. UN officials have said that 1.9 million people, over 85 percent of Gaza’s population, are internally displaced, adding that the conditions in an ever-shrinking southern area of the Gaza strip could become “even more hellish.”

UN aid chief Martin Griffiths stated on December 5 that the Israeli military campaign in southern Gaza had led to “apocalyptic” conditions, making meaningful humanitarian operations impossible.

As of December 6, the only water desalination plant in northern Gaza was nonfunctional and the pipeline supplying water to the north from Israel remained closed, increasing the risk of dehydration and waterborne diseases arising from the consumption of water from unsafe sources. Hospitals have been particularly hard hit, with only 1 of 24 hospitals in northern Gaza functional and able to admit new patients, although services are limited, as of December 14.

Across Gaza, the humanitarian crisis deepened with a persistent electricity blackout since October 11 as well as several communications shutdowns that denied people access to reliable safety information, emergency medical services, and severely hindered humanitarian operations, with OCHA saying on November 18 that the telecommunications blackout between November 16 and 18, the fourth such blackout since October 7, “brought the already challenging delivery of humanitarian assistance to an almost complete halt, including life-saving assistance to people injured or trapped under the rubble as a result of airstrikes and clashes.” Another telecommunications blackout took place on December 14.

Since the beginning of the Israeli military’s ground offensive on October 27, satellite imagery reviewed by Human Rights Watch indicates that orchards, greenhouses, and farmland in northern Gaza have been razed, apparently by Israeli forces, compounding concerns of dire food insecurity and loss of livelihood. Satellite imagery indicates that the razing of agricultural land continued in northern Gaza during the seven-day ceasefire, which began on November 24 and ended on December 1, when the Israeli military was in direct control of the area.

While the Israeli government allowed a steady and slightly increased stream of humanitarian aid, including cooking gas for the first time since October 7, to enter the Gaza Strip during the seven-day ceasefire that ended on December 1, it deliberately hindered the entry of relief supplies at the scale needed for over a month prior, while it imposed a siege affecting the entire civilian population. This contributed to a catastrophic humanitarian situation of far-reaching consequences with over 80 percent of the population internally displaced, many of whom have been sheltering in overcrowded, unhealthy and unsanitary conditions at UN shelters in the south. The aid that entered during the ceasefire “barely registers against the huge needs of 1.7 million displaced people,” said UN spokesperson Stephane Dujarric on November 27.

Some 200 trucks, including four tankers carrying up to 130,000 liters of fuel and four tankers of cooking gas, entered Gaza each day of the ceasefire. In comparison, an average of 500 trucks of food and goods entered Gaza each day before the conflict and 600,000 liters of fuel are needed in Gaza per day just to operate water and desalinization plants. As the bombardment resumed and Israeli forces advanced south, aid access was again severely hindered. On December 5, for the third consecutive day, OCHA reported that only Rafah governorate in Gaza received limited aid distributions. In the adjacent Khan Younis governorate, it said aid distribution largely stopped due to the intensity of hostilities.

Accounts from Civilians in Gaza

Human Rights Watch spoke to 11 civilians who evacuated northern Gaza to the perceived safety of the south due to heavy bombardment, fear of imminent airstrikes, or because Israel ordered them to evacuate. Several said they were displaced a number of times before reaching the south, as they struggled to find suitable shelters and safety along their journey. In the south, they found overcrowded shelters, empty markets and soaring prices, and long lines for limited supplies of bread and drinking water. To protect their identities, Human Rights Watch is using pseudonyms for all those interviewed.

“I have to walk three kilometers to get one gallon [of water],” said 30-year-old Marwan, who fled to the south with his pregnant wife and two children on November 9. “And there is no food. If we are able to find food, it is canned food. Not all of us are eating well.”

“We don’t have enough of anything,” said 36-year-old Hana, who fled her home in the north to Khan Younis in the south with her father, his wife and her brother on October 11. She said that in the south they don’t always have access to clean water, forcing them to drink nonpotable, salty, water.

Bathing has become a luxury, she said, due to the lack of means to heat water, requiring them to scavenge for wood. In desperate situations, she said, they even resort to burning old clothes for cooking. The process of making bread poses its own challenges, given the scarcity of ingredients that they cannot afford. “We make bad bread because we don’t have all the ingredients and we cannot afford it,” she said.

Majed, 34, who fled with his wife and four surviving children to the south on or around November 10 said that while the situation in the south was dire, it was incomparable to what he and his family had to endure while staying in the north. They had been in an area near al-Shifa hospital in Gaza City for just over a month after their house was bombed on October 13, killing Majed’s 6-year-old son:

“In those 33 days we didn’t have bread because there was no flour,” he said. “There was no water – we were buying water, sometimes for [US]$10 a cup. It wasn’t always drinkable. Sometimes, [the water we drank] was from the bathroom and sometimes from the sea. The markets around the area were empty. There wasn’t even canned food.”

Taher, 32, who fled south with his family on November 11, described similar conditions in Gaza city in the first weeks of November. “The city was out of everything, of food and water,” he said. “If you find canned food, the prices were so high. We decided to eat just once a day to survive. We were running out of money. We decided to just have the necessities, to have less of everything.”

International Standards and Evidence of Deliberate Action

Starvation of civilians as a method of warfare is prohibited under article 54(1) of the First Additional Protocol to the Geneva Conventions (Protocol I) and article 14 of the Second Additional Protocol (Protocol II). Although Israel is not a party to Protocols I or II, the prohibition is recognized as reflective of customary international humanitarian law in both international and noninternational armed conflicts. Parties to a conflict may not “provoke [starvation] deliberately” or deliberately cause “the population to suffer hunger, particularly by depriving it of its sources of food or of supplies.”

Warring parties are also prohibited from attacking objects indispensable to the survival of the civilian population, such as food and medical supplies, agricultural areas, and drinking water installations. They are obligated to facilitate rapid and unimpeded humanitarian assistance to all civilians in need, and to not deliberately block humanitarian aid or restrict the freedom of movement of humanitarian relief personnel. In each of its four previous wars in Gaza since 2008, Israel maintained the flow of drinking water and electricity into Gaza and opened the Israeli crossings for humanitarian delivery.

Evidence of intent to deliberately use starvation as a method of warfare can be demonstrated by public statements of officials involved in military operations. The following high-ranking Israeli officials could be expected to play a significant role in determining policy with respect to allowing or blocking food and other necessities to the civilian population.

On October 9, Defense Minister Yoav Gallant said: “We are imposing a complete siege on [Gaza]. No electricity, no food, no water, no fuel – everything is closed. We are fighting human animals and we must act accordingly.”

National Security Minister Itamar Ben-Gvir said in a tweet on October 17, “So long as Hamas does not release the hostages – the only thing that should enter Gaza is hundreds of tons of air force explosives – not an ounce of humanitarian aid.”

Energy Minister Israel Katz, who reported that he ordered the cuts to electricity and water, said on October 11:

“For years, we have given Gaza electricity, water, and fuel. Instead of a thank you, they sent thousands of human animals to butcher, murder, rape and kidnap babies, women and elderly people. This is why we have decided to cut off the supply of water, electricity and fuel, and now, the local power plant has collapsed, and there is no electricity in Gaza. We will keep holding a tight siege until the Hamas threat is lifted from Israel and the world. What has been will be no more.”

Katz said on October 12:

“Humanitarian aid to Gaza? Not a switch will be flicked on, not a valve will be opened, not a fuel truck will enter until the Israeli hostages come home. Humanitarian for humanitarian. Let no one lecture us about morality.”

He said on October 16:

“I supported the agreement between PM [Prime Minister] Netanyahu and President Biden to supply water to the southern Gaza Strip because it aligned with Israeli interests too. I am vehemently opposed to lifting the blockade and letting goods into Gaza for humanitarian reasons. Our commitment is to the families of the murdered and to the kidnapped hostages – not Hamas murderers and the people who helped them.”

On November 4, Finance Minister Bezalel Smotrich declared that no fuel must enter Gaza “under any circumstances.” He later called Israel’s war cabinet’s decision to permit small amounts to enter the strip “a grave mistake” and said that it “stop this scandal immediately and prevent fuel from coming into the Strip,” as reported by the Jerusalem Post.

In a video posted online on November 4, Col. Yogev Bar-Shesht, deputy head of the Civil Administration, said in an interview from inside Gaza, “Whoever returns here, if they return here after, will find scorched earth. No houses, no agriculture, no nothing. They have no future.”

On November 24, in a televised interview with CNN, Mark Regev, senior adviser to Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu, said that Israel was depriving Gaza of fuel since October 7 to strengthen Israel’s position when it came to negotiating with Hamas on release of hostages. “Had we done so [allowed the fuel in] … we would never have gotten our hostages out,” he said.

On December 1, the Defense Ministry’s coordinator of government activities in the territories, Maj. Gen. Ghassan Alian, said that the entry of fuel and aid to Gaza was halted after Hamas violated the conditions of the ceasefire agreement. His office confirmed his statement in response to a Times of Israel query, stating: “After the Hamas terror organization violated the agreement and in addition fired at Israel, the entry of humanitarian aid was stopped in the manner stipulated in the agreement.”

Other officials have since October 7 called for the limited entry of humanitarian aid to Gaza, saying that doing so serves Israel’s military aims.

Prime Minister Netanyahu on December 5 answered a question about Israel potentially losing leverage against Hamas if it allowed more humanitarian aid into Gaza, saying: “The war efforts are supported by the humanitarian effort … this is because we follow laws of war because we know that if there would be a collapse – diseases, pandemics, and groundwater infections – it will stop the fighting.”

Defense Minister Gallant said: “We’re required to allow the humanitarian minimum to allow for the military pressure to continue.”

Tzachi Hanegbi, Israel’s national security adviser, said at a news conference on November 17: “If there is an epidemic, the fighting will be stopped. If there is a humanitarian crisis and an international outcry, we will not be able to continue the fighting under those conditions.”

On October 18, the Office of the Prime Minister announced that Israel would not prevent humanitarian aid from entering Gaza from Egypt following pressure from the US and other international allies:

“In light of President Biden’s demand, Israel will not thwart humanitarian supplies from Egypt as long as it is only food, water and medicine for the civilian population in the southern Gaza Strip.”

Destruction of Agricultural Products and Impacts on Food Production

During ground operations in northern Gaza, Israeli forces have apparently destroyed agricultural products, exacerbating shortages of food with long-term effects. This has included razing orchards, fields, and greenhouses.

Israel’s military said it conducted military operations in the Beit Hanoun area, including in an undisclosed agricultural area in Beit Hanoun, to clear tunnels and other military objectives.

Fields and orchards north of Beit Hanoun, for example, were first damaged during hostilities following Israel’s ground operations in late October. Bulldozers carved new roads, clearing the way for Israeli military vehicles.

Since mid-November, after Israeli forces took control of the same area in northeastern Gaza, satellite imagery shows that orchards, fields, and greenhouses have been systematically razed, leaving sand and dirt. Human Rights Watch contacted the Israel Defense Forces for comment on December 8 but has not received a response.

Farmers in this area planted crops such as citrus fruit, potatoes, dragon fruit, and prickly pear, contributing to the livelihoods of Palestinians in Gaza. Other crops include tomatoes, cabbage, and strawberries. Some plots were razed in a day. Trees that yield citrus fruit, as well as the cacti that yield dragon fruit, take years of care to mature before they can yield fruit.

High resolution satellite imagery shows bulldozers were used to destroy fields and orchards. Tracks are visible, as well as mounds of earth on the edges of the former plots.

Whether by deliberate razing, damage due to hostilities or the inability to irrigate or work the land, farmland across northern Gaza has been drastically reduced since the beginning of the Israeli ground operations.

Farms and farmers in southern Gaza have also been affected. Action Against Hunger found that of 113 farmers from southern Gaza surveyed between October 19 and 31, 60 percent reported that their assets and/or crops have been damaged, 42 percent reported that they had no access to water to irrigate their farms, and 43 percent reported that they were unable to harvest their crops.

CORRECTION

12/18/2023: This news release has been updated to reflect the October date on which Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu said Israel would not allow humanitarian assistance “in the form food and medicines” into Gaza through its crossings “as long as [Israel’s] hostages are not returned.” 

1/15/2024: This news release has been updated to reflect the correct attribution for statistics provided regarding the damage and destruction to civilian infrastructure in Gaza.

[23]

The Israeli authorities must immediately restore Gaza’s electricity supply and suspend the increased restrictions imposed as a result of the Minister of Defence’s order of 9 October 2023 and lift its illegal 16-year blockade on the Gaza Strip. The collective punishment of Gaza’s civilian population amounts to a war crime – it is cruel and inhumane”

AMNESTY INTERNATIONAL

ISRAEL/OPT: ISRAEL MUST LIFT ILLEGAL AND

INHUMANE BLOCKADE ON GAZA AS POWER PLANT

RUNS OUT OF FUEL

12 OCTOBER 2023

The shutdown of Gaza’s only power plant will exacerbate an already desperate humanitarian crisis for more than 2.2 million people trapped in the Gaza Strip, amid a massive bombing campaign by Israel that has killed at least 1,350 people and injured more than 6,000 people.

The airstrikes were launched in retaliation to the attack on 7 October by Hamas and other Palestinian armed groups from Gaza who fired indiscriminate rockets and sent fighters into southern Israel, killing more than 1,200 people and injuring more than 2,700 and taking hostages, including many civilians.

“The Israeli authorities must immediately restore Gaza’s electricity supply and suspend the increased restrictions imposed as a result of the Minister of Defence’s order of 9 October 2023 and lift its illegal 16-year blockade on the Gaza Strip. The collective punishment of Gaza’s civilian population amounts to a war crime – it is cruel and inhumane. As the occupying power, Israel has a clear obligation under international law to ensure the basic needs of Gaza’s civilian population are met,” said Amnesty International’s Secretary General Agnès Callamard.

The blackout has plunged the Gaza strip into darkness and will exacerbate an ongoing humanitarian catastrophe. It will further limit communications and access to the internet. The power cuts will have a severe impact on essential services, access to clean water and will cause a public health disaster leaving Gaza’s already depleted hospitals without vital medical equipment at a time when medics are struggling to treat thousands gravely wounded in Israeli attacks. It will also endanger the lives of hospital patients, including people with chronic conditions or those in intensive care, including newborn babies on life support.

An Israeli minister said today that the authorities will not restore power or allow water or fuel to enter until Hamas releases hostages. This is an explicit confirmation that these acts have been taken to punish civilians in Gaza for the actions of Palestinian armed groups.  Amnesty reiterates that Palestinian civilians are not responsible for the crimes of Hamas and other Palestinian armed groups and Israel must not, under international law, make them suffer for acts they play no role in and cannot control.  

“Palestinian armed groups’ horrific mass killing of Israeli civilians and other serious violations do not absolve Israel from upholding its obligations to respect international humanitarian law and to protect civilians.  The collective punishment of civilians in Gaza will not bring justice to the victims of war crimes by Hamas and other armed groups or security to civilians in Israel,” said Agnes Callamard.

Amnesty International is also concerned by the repeated attacks on the Rafah border crossing. It calls on Israel to facilitate the establishment of humanitarian corridors for the delivery of humanitarian aid to Gaza, and to allow safe passage for those in need of medical care outside the Gaza Strip. It urges the international community to work towards an agreement over humanitarian corridors. 

Israeli authorities must refrain from committing unlawful attacks that kill or injure civilians and destroy civilian homes and infrastructure. Israeli officials must refrain from incitement to violence against Palestinians in the occupied West Bank, including East Jerusalem and ensure the safety of all civilians living under its control. All Palestinian armed groups in Gaza must release all civilian hostages unconditionally and immediately.

Amnesty International is currently investigating Israeli air strikes in Gaza, including the air strike on a residential building in al-Zeitoun neighbourhood, which killed 15 members of the same family, including seven children – five siblings and their two cousins, in addition to their elderly grandparents; the destruction of Burj Palestine, a high-rise building in al-Rimal neighbourhood in Gaza; and the bombing of a crowded market street in Jabalia refugee camp, which killed at least 69 people, including at least 15 Children.

Amnesty International is calling on Israel and Palestinian armed groups to take all feasible precautions to spare civilians, in line with their obligations under international humanitarian law.

This output is part of a series of articles by Amnesty International into the escalating violence and human rights violations in Israel, Gaza and elsewhere in the Occupied Palestinian Territories.  Amnesty International has published its initial findings on war crimes committed by Hamas and Palestinian armed groups including mass summary executions, hostage-taking, and the firing of inherently indiscriminate rockets. With evidence still emerging of the violations committed in southern Israel, Amnesty International will continue its investigations to determine the full range of crimes committed under international law.  

Background

Since 2007, Israel has imposed an air, land and sea blockade on the Gaza Strip collectively punishing its entire population. The current fighting is the sixth major military operation Israel and Gaza-based armed groups since then.  On 9 October Israel’s minister of defence Yoav Gallant announced a “complete siege on Gaza… No electricity, no food, no water, no gas – it’s all closed,” as part of the Israeli retaliatory attack following the attack by Hamas and other Palestinian armed groups that killed 1,200 people.

In June, Amnesty International published its investigation into the May 2023 offensive on the Gaza strip, finding that Israel had unlawfully destroyed Palestinian homes, often without military necessity in what amounts to a form of collective punishment against the civilian population. 

In its February 2022 report, Amnesty International set out how Israeli forces have committed in Gaza (as well as in the West Bank and Israel) acts prohibited by the Statute of the International Criminal Court and the Apartheid Convention, as part of a widespread and systemic attack against the civilian population with the aim of maintaining a system of oppression and domination over Palestinians, thereby constituting the crime against humanity of apartheid. 

Previous reports by Amnesty International on violations and crimes committed in the context of fighting between Israel and Palestinian armed groups can be found here.

Amnesty International is an impartial human rights organization and seeks to ensure that all parties to an armed conflict comply with international humanitarian law and international human rights law. Accordingly, in future briefings, Amnesty International will be investigating Israel’s military action in the Gaza Strip to determine whether it is complying with the rules of international humanitarian law, including by taking necessary precautions to minimize harm to civilians and civilian objects and refraining from unlawful attacks and from collective punishment of the civilian population, as required under international law. Amnesty International will also continue to monitor the activities of Hamas and Palestinian armed groups.

END

ARTICLE 33, 4TH GENEVA CONVENTION

https://ihl-databases.icrc.org/en/ihl-treaties/gciv-1949/article-33?activeTab=default

Article 33 – Individual responsibility, collective penalties, pillage, reprisals

No protected person may be punished for an offence he or she has not personally committed. Collective penalties and likewise all measures of intimidation or of terrorism are prohibited.

Pillage is prohibited.

Reprisals against protected persons and their property are prohibited.

[24]

‘ 7 – Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to

spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the

object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.”

BASIC RULES OF INTERNATIONAL HUMANITARIAN LAW IN

ARMED CONFLICTS

https://www.icrc.org/en/doc/resources/documents/misc/basic-rules-ihl-311288.htm

The seven fundamental rules which are the basis of the Geneva Conventions and the Additional Protocols.  

 
 1 – Persons hors de combat and those who do not take a direct part in hostilities are entitled to respect for their

lives and their moral and physical integrity. They shall in all circumstances be protected and treated humanely

without any adverse distinction.

 2 – It is forbidden to kill or injure an enemy who surrenders or who is hors de combat .

 3 – The wounded and sick shall be collected and cared for by the party to the conflict which has them in its power.

Protection also covers medical personnel, establishments, transports and equipment. The emblem of the red

cross or the red crescent is the sign of such protection and must be respected.

 4 – Captured combatants and civilians under the authority of an adverse party are entitled to respect for their lives,dignity, personal rights and convictions. They shall be protected against all acts of violence and reprisals. They shall have the right to correspond with their families and to receive relief.

 5 – Everyone shall be entitled to benefit from fundamental judicial guarantees. No one shall be held responsible for an act he has not committed. No one shall be subjected to physical or mental torture, corporal punishment or cruel or degrading treatment.

 6 – Parties to a conflict and members of their armed forces do not have an unlimited choice of methods and means of warfare. It is prohibited to employ weapons or methods of warfare of a nature to cause unnecessary losses or excessive suffering.

 7 – Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to

spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the

object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.

Reacties uitgeschakeld voor Noten 22 t/m 24/Israelische Terreur

Opgeslagen onder Divers

Noten 25 t/m 27/Israelische Terreur

[25]

METRONIEUWS

BIJNA 24 000 DODEN IN GAZA OP HONDERDSTE DAG VAN DE

OORLOG

14 JANUARI 2024

In de Gazastrook zijn 23.968 mensen gedood in de honderd dagen die de oorlog tussen Hamas en Israël nu duurt, meldt het Palestijnse ministerie van Gezondheid. Er zouden meer dan 60.000 mensen gewond zijn geraakt.

De oorlog brak op 7 oktober uit toen Hamas in een grootschalige aanval op Israël bijna 1200 mensen doodde. Strijders verkrachtten burgers en gijzelden ongeveer 250 mensen, van wie meer dan honderd inmiddels zijn vrijgelaten. Israël reageerde met massale bombardementen op Gaza en is het gebied binnengevallen met grondtroepen.

Hulporganisaties benadrukken bij het bereiken van de trieste mijlpaal van honderd dagen oorlog dat de humanitaire situatie voor de Palestijnse burgers uitzichtloos is. Bijna de hele bevolking is op de vlucht en ziektes verspreiden zich snel. Israël beklemtoont juist dat het niet zal stoppen met de militaire operatie totdat Hamas volledig is uitgeschakeld en het land weer veilig is.

EINDE BERICHT

[26]

‘ De cijfers zijn ontstellend. Volgens het Palestijnse ministerie van Gezondheid heeft het conflict nu al aan meer dan 20.000 Palestijnen het leven gekost. Onder hen minstens 8.000 kinderen en 6.200 vrouwen. Ongeveer 56.000 Palestijnen raakten gewond. Dit aantal stijgt iedere dag.”

UNICEF.BE

KINDEREN BETALEN EEN EXTREEM HOGE PRIJS IN EEN

DODELIJKE CRISIS

4 JANUARI 2024

https://www.unicef.be/nl/news/kinderen-gaza-crisis#:~:text=De%20kinderen%20betalen%20een%20extreem%20hoge%20prijs%20in%20een%20dodelijke%20crisis&text=De%20cijfers%20zijn%20ontstellend.,8.000%20kinderen%20en%206.200%20vrouwen.

De cijfers zijn ontstellend. Volgens het Palestijnse ministerie van Gezondheid heeft het conflict nu al aan meer dan 20.000 Palestijnen het leven gekost. Onder hen minstens 8.000 kinderen en 6.200 vrouwen. Ongeveer 56.000 Palestijnen raakten gewond. Dit aantal stijgt iedere dag.

Het geweld tegen kinderen strekt zich uit tot buiten de Gazastrook. Meer dan dertig Israëlische kinderen zijn gedood, terwijl er minstens twintig nog steeds gegijzeld worden in de Gazastrook – hun lot is onbekend. Op de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, zijn minstens 56 kinderen gedood en 450.000 kinderen hebben humanitaire hulp nodig. 

80 UNICEF – vrachtwagens stonden al voor het staakt-het-vuren aan de grens met Gaza te wachten, volgeladen met drinkwater, medicijnen en hygiëneproducten en materiaal om sanitaire voorzieningen te herstellen. De afgelopen dagen konden al 100 vrachtwagens de grens met Egypte oversteken en hulp bieden aan honderdduizenden mensen.

  • UNICEF verdeelde 10.000 lokaal aangekochte hygiënekits voor gezinnen in Noord-Gaza voor meer dan 50.000 mensen.
  • UNICEF bereikte 13.500 kinderen (waaronder 6.884 meisjes en 107 kinderen met een handicap) met recreatieve activiteiten in 31 opvangplaatsen voor ontheemden in Khan Younis, Deir Al Balah, Rafah, An Nuseirat en Bani Suhila en kampen in Zuid-Gaza.
  • De vaccinatiediensten werden hervat met 3 types levensreddende vaccins die van de centrale opslagplaatsen in Gaza Stad werden naar het zuiden van Gaza werden gebracht door UNICEF en de WHO.
  • In totaal werden tien niet-begeleide en van hun familie gescheiden kinderen (drie in de Gazastrook en zeven op de Westelijke Jordaanoever) door UNICEF geïdentificeerd en geregistreerd. 
  • UNICEF bracht ook extra voorraden, waaronder dekensdekzeilententenmedisch materiaal, voedselvoorraden en water, per vliegtuig naar het vliegveld van El Arish in Egypte.

HUMANITAIRE SITUATIE MEER DAN KRITIEK

In Gaza is de humanitaire situatie meer dan kritiek: drinkwater en voedsel raken op, chaos en paniek nemen toe en vrachtwagens met hulpgoederen worden maar mondjesmaat toegelaten. Luchtaanvallen en bombardementen hebben ziekenhuizen en scholen verwoest. Minstens 370 scholen en ruim 177.000 woningen zijn beschadigd of vernield. van de 36 ziekenhuizen in Gaza – die ook worden gebruikt als schuilplaats voor mensen die hun huizen zijn ontvlucht – functioneren niet langer. Alle aanvoerroutes zijn afgesneden. Kinderen en families in Gaza hebben bijna geen voedsel of water meer, ze hebben geen toegang meer tot medicijnen of ziekenhuizen en de brandstof raakt op. Brandstof is van het grootste belang voor het functioneren van essentiële faciliteiten zoals ziekenhuizen, ontziltingsinstallaties en waterpompstations. Op de neonatale intensive care afdelingen liggen meer dan 100 pasgeborenen, waarvan sommigen in couveuses liggen en afhankelijk zijn van mechanische beademing, waardoor een ononderbroken stroomvoorziening een kwestie van leven of dood is.

WATER RAAKT OP

Gaza is een kerkhof geworden voor duizenden kinderen. En toch zijn het niet alleen de bombardementen die levensbedreigend voor hen zijn.  De meer dan een miljoen kinderen in Gaza hebben ook een gebrek aan water. De Gazastrook heeft geen beken, rivieren of andere betrouwbare waterbronnen en is daarom uitsluitend afhankelijk van zeewater. Speciale ontziltingsinstallaties, ondersteund door UNICEF, filteren het water. Door een gebrek aan brandstof en electriciteit werkt op dit moment geen van de zes installaties. 

DE WATERPRODUCTIECAPACITEIT LIGT OP 5% VAN HET NORMALE NIVEAU EN DE 2,3 MILJOEN INWONERS VAN GAZA MOETEN OVERLEVEN MET 3 LITER WATER PER PERSOON PER DAG.

Kinderen drinken zout of vervuild water, met nierproblemen, diarree en uitdroging tot gevolg. Tenzij de toegang tot schoon water wordt hersteld, zullen meer mensen, waaronder kinderen, ziek worden of sterven aan uitdroging of door water overgedragen ziekten.Ongeveer een miljoen mensen zijn hun huizen ontvlucht, waarvan bijna de helft kinderen, en velen schuilen in overvolle opvangplaatsen met zeer beperkte toegang tot water en sanitaire voorzieningen – omstandigheden die vooral gevaarlijk zijn voor jonge kinderen.

KINDEREN ZIJN GETRAUMATISEERD

Het aanhoudende conflict in de Gazastrook stelt kinderen niet alleen bloot aan fysiek gevaar, maar ook aan onvoorstelbare emotionele en psychologische schade die nog generaties lang voelbaar zal zijn. Voor deze nachtmerrie begon hadden al 800.000 kinderen in Gaza – dat zijn 3 kinderen op 4 – nood aan psychosociale hulp. Nesma, een UNICEF-collega, vertelde over haar vierjarige dochter Talia die ernstige symptomen van stress en angst vertoont. Ze trekt haar haren uit en krabt zichzelf tot bloedens toe. Maar op dit moment heeft ze niet de mogelijkheid om zich te bekommeren om haar mentale gezondheid. “Ik blijf tegen mezelf zeggen: “Nesma, zorg dat ze dit overleven. Eens dit allemaal voorbij is, kan ik op zoek naar mentale steun en medische zorg.”

VERHOOGD RISICO OP ONDERVOEDING

Nog voor de escalatie van het geweld hadden al veel kinderen in Gaza te kampen met groeiachterstand en bloedarmoede door ondervoeding. Op dit moment is de voedselonzekerheid bijzonder groot en lopen vooral kinderen, zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven, een verhoogd risico op ondervoeding en de gezondheidsproblemen die daarvan het gevolg kunnen zijn. Door de oorlog zijn de lopende voedingsprogramma’s bovendien ernstig verstoord voor naar schatting 337.000 kinderen jonger dan vijf jaar en 155.000 zwangere vrouwen en moeders die borstvoeding geven

UNICEF IN ACTIE

Medewerkers van UNICEF blijven ter plaatse om te voorzien in de eerste behoeften van kinderen. Net als de bevolking van Gaza, werden ook onze collega’s gevraagd de stad te verlaten, maar we blijven in het zuiden van de Gazastrook om kinderen verder te helpen, met onder andere medische benodigdheden, hygiënekits en brandstof.UNICEF blijft zich inzetten om de toegang tot zuiver water tijdelijk te herstellen voor 1.326 miljoen mensen in Deir Al Balah, Khan Younis, Rafah en Noord-Gaza, waaronder meer dan 670.000 kinderen, door brandstof en waterzuiveringsmateriaal aan te leveren.We leverden al medische benodigdheden en medicijnen aan ziekenhuizen, maar gezien het hoge aantal gewonden, raken ziekenhuisbedden en essentiële (anesthetische) medicijnen, snel op. Verder voorzag UNICEF ondersteuning in cash om meer dan 450.000 mensen, van wie de helft kinderen, te helpen water en voedsel te kopen, we organiseren dagelijks activiteiten voor ontheemde kinderen en voorzien psychosociale ondersteuning. Ook werken we samen met partners om de gezondheidszorg in zowel het noorden als het zuiden van Gaza te ondersteunen.

UNICEF EN PARTNERS DRINGEN AAN OP MEER TOEGANG OM DRINGEND WATER, MEDICIJNEN, GEZONDHEIDSZORG EN ESSENTIËLE DIENSTEN TE KUNNEN LEVEREN

Sinds de escalatie van het conflict op 7 oktober mag maar een beperkt aantal vrachtwagens met humanitaire hulp de Gazastrook in. De tekorten in Gaza leiden tot paniek en chaos onder de bevolking.  De levering van water in beperkte hoeveelheden redt levens, maar de noden zijn immens – niet alleen op het vlak water, maar ook van voedsel, brandstof, medicijnen en essentiële goederen en diensten. Als we geen regelmatige aanvoer van humanitaire hulp kunnen garanderen, is de dreiging van mogelijk dodelijke epidemieën zeer reëel.UNICEF gaat door met het aanleveren van extra noodvoorraden in Egypte en blijft aandringen op veilige, duurzame humanitaire toegang om levensreddende hulp te kunnen bieden aan kinderen in nood. Humanitaire hulpgoederen moeten kinderen en families in nood veilig kunnen bereiken, waar ze zich ook bevinden, in overeenstemming met het humanitair oorlogsrecht.

INTERNATIONAAL HUMANITAIR RECHT MOET WORDEN GERESPECTEERD

Niets kan het doden, verminken of ontvoeren van kinderen rechtvaardigen. Het gaat om een ernstige schending van het internationaal humanitair recht. We roepen alle partijen op om kinderen niet als doelwit te gebruiken en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om hun bescherming tijdens de vijandelijkheden te garanderen.De ontvoering van kinderen door een partij betrokken in het conflict is een ernstige schending het internationaal humanitair recht. Het nemen van gijzelaars is onder alle omstandigheden verboden. UNICEF roept op tot de onmiddellijke en veilige vrijlating van alle gijzelaars.Aanvallen op burgers en civiele infrastructuur, zoals ziekenhuizen, zijn onaanvaardbaar en moeten onmiddellijk stoppen. UNICEF blijft oproepen de vijandelijkheden onmiddellijk te staken, de bescherming van de kinderen te waarborgen en ervoor te zorgen dat humanitaire hulp veilig en op tijd bij kinderen in nood kan worden gebracht.

IEDER KIND, WAAR HET ZICH OOK BEVINDT EN WIE HET OOK IS, MOET WORDEN BESCHERMD.


EINDE

[27]
HET PAROOLZEE VAN SCHOENTJES OP DE DAM ALS STILLEHERINNERING AAN DE OMGEKOMEN KINDEREN VANGAZA13 JANUARI 2024https://www.parool.nl/amsterdam/zee-van-schoentjes-op-de-dam-als-stille-herinnering-aan-de-omgekomen-kinderen-van-gaza~b5320ace/
Tienduizend paar schoentjes werden op de Dam gezet om omgekomen Palestijnse kinderen te herdenken. Bekende en minder bekende Nederlanders lazen hun namen voor.

Gouden sandaaltjes, donkerblauwe rubberen laarsjes, rode Spider-Manslofjes, piepkleine tijgerprint All Stars, snowboots, gympen, Crocs en een paar zwarte pumps. Ze liggen als de stille herinnering aan de duizenden kinderen in Gaza die sinds oktober zijn omgekomen in de oorlog met Israël, zondag honderd dagen geleden begonnen.Vrijwilligers legen vuilniszak na vuilniszak met gedoneerde schoentjes. “Het is heftig om hier te zijn, maar ook mooi om mensen een beeld te geven van de realiteit,” zegt vrijwilliger Dounia Bouchlaghmi. “Bij het nieuws worden mensen snel ongevoelig gemaakt en dit maakt indruk. Ik zag een man al huilen. We proberen de kinderen op deze manier weer mens te maken. Er zijn ook mensen die spontaan aanbieden om te helpen.”Voorbijgangers blijven tussen winkelstraat en stadsbezoek even staan. Zo wisselt de samenstelling rondom de schoentjes voortdurend, als een tijdelijk monument, deze zee van schoentjes. Bloemen en knuffeltjes worden neergelegd en ondertussen worden sonoor de namen van de jonge slachtoffers opgenoemd. “Majida Muhannad, 5 jaar, Ahmad Hossam, 12 jaar, Sarah Mahmoud Ahl, baby.” Bekende en minder bekende Nederlanders lezen ze op, Theo Maassen komt langs, net als Najib Amhali. De namen schallen over de Dam en weerklinken in de omliggende straten.

Verdriet

Volgens Save the Children en het Palestijnse ministerie zijn sinds de uitbraak van de oorlog begin oktober, die volgde op de terroristische aanslag van Hamas in Israël, al meer dan tienduizend Palestijnse kinderen om het leven gekomen. Elke tien minuten sterft een Palestijns kind, concludeerde WHO-directeur Tedros Adhanom Ghebreyesus in november. Die aantallen worden op de Dam steeds herhaald.“Het duurt al veel te lang dat er dag en nacht gebombardeerd is op Gaza,” zegt Esther van der Most, directeur van stichting Plant een Olijfboom, dat doorgaans olijfbomen plant in de Palestijnse gebieden om verzet te steunen tegen landonteigening. “Meer dan tienduizend kinderen zijn inmiddels vermoord, dat moet gewoon stoppen. Ik zeg ook bewust vermoord, omdat er te vaak in verhullende termen over Palestijnen wordt gesproken.” Van der Most verloor zelf ook familie in de oorlog, haar schoonfamilie is Palestijns. “We zijn hier met elkaar omdat we ook veel verdriet hebben. Voor mensen die familie hebben zoals ik, maar ook mensen die dat niet hebben, raakt dit leed diep. Een heel volk wordt daar afgeslacht.”Sinds de oorlog in Gaza heeft de stichting meerdere acties georganiseerd, zowel in Nederland als in de vorm van hulpacties in Gaza. In december plaatsten vrijwilligers al achtduizend schoentjes voor Gazaanse kinderen in Rotterdam.Plant een Olijfboom hecht eraan dingen helder te benoemen, benadrukt ze. “De Palestijnse kinderen zouden in deze schoenen hebben kunnen lopen.”
EINDE ARTIKEL

Reacties uitgeschakeld voor Noten 25 t/m 27/Israelische Terreur

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Let This Slaughter Not Prevail! Open brief aan 013

COMMENTAAR ASTRID ESSED BEHELST ARTIKEL 1, GRONDWET

Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

https://www.denederlandsegrondwet.nl/id/via0icz1krrf/artikel_1_gelijke_behandeling_en

LET THIS SLAUGHTER NOT PREVAIL! OPEN BRIEF AAN 013

WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 15 januari 2024 door egel

Op 1 februari 2024 dreigt Slaughter To Prevail – een deathcore-band waarvan de zanger nogal eens extreem-rechtse, transhatelijke en queervijandige uitingen doet en meer, op te treden in Tilburg. Dat vereist protest: in het uitgaansleven van Tilburg hoort net zo min ruimte te zxijn voor fascisme als waar dan ook. De inclusiviteit, ja de veiligheid van met name trans en queerpersonen staat op het spel. Vandaar de noodzaak tot protest. Vandaar de onderstaande brief.

Onderstaande tekst verstuur ik per e-mail aan 013 Poppodium Tilburg, info@013.nl . Ik plaats de tekst bij deze ook als Open Brief aan 013 Poppodium Tilburg, Ik hoop dat anderen ook, via e-mail of anderszins, tot uiting willen brengen dat zij het optreden van deze band niet aceptabel vinden. De contactgegevens van 013 vind je via https://www.013.nl/contact

Peter Storm

Open Brief

Beste mensen van 013 Poppodium Tilburg,

Op vrijdag 1 februari 2024 staat in 013 Poppodium Tilburg een optreden geprogrammeerd van de band Slaughter To Prevail. Bij deze vraag ik de mensen die verantwoordelijk zijn voor het boeken van deze band, om dit optreden af te gelasten. Deze band, en met name haar zanger, brengt met optredens en andere uitingen de veiligheid van met name trans en queer personen in gevaar en verdient wegens fascistische uitingen geen podium.

Slaughter To Prevail, met name Alex Shikolai, zanger en frontman van de band, etaleert via symboliek nadrukkelijk nazi-sympathieën, heeft een verleden in nazi-kringen waar hij zich niet erg van distantieert, vertoont in zijn uitlatingen keer op keer haat tegen transgender- en queer personen. Hij verheerlijkt militarisme en draagt ook nazi- en extreem-nationalistische tattoos. Ook verkoopt de zanger als merchandise maskers voorzien van nazi-symbolen.

Veel hiervan ontkent hij achteraf, maar dat haalt hij zelf onderuit door te beklemtonen dat hij nergens spijt van heeft. De ontkenningen zijn vrij makkelijk te weerleggen. Er is ruimschoots documentatie van zijn trans- en queerhaat, zijn nazi-connecties en zijn participatie in gewelddadige nazi-kringen in Rusland. Er kan geen serieuze twijfel bestaan: Alex Shikolai en zijn band Slaughter To Prevail dragen actief een gewelddadige ideologie van haat en uitsluiting uit. Een eerdere tournee van de band, in 2015, is afgeblazen nadat duidelijk werd wat voor soort band het hier betrof, wat voor soort hatelijkheid de zanger uitdraagt.(1) Een optreden van deze band wordt in feite al gauw een fascistisch promo-event en trekt zonder twijfel ook gewelddadige aanhangers van deze ideologie aan.

013 hoort dit niet te faciliteren, 013 had deze band nooit horen te boeken en dient alsnog het optreden af te blazen. Ik wijs daarbij ook op de huisregels van 013, zoals die op de website te lezen zijn. Daar lees ik onder het kopje ‘Gedrag en respect’: ‘ongewenst gedrag wordt niet getolereerd: hiermee bedoelen we racistische, fascistische, seksistische, beledigende, discriminerende uitlatingen, ongewenste intimiteiten, vernielingen en geweld’. Het mag duidelijk zijn uit de hatelijke en agressieve uitingen op naam van Alex Shikolai, dat een optreden van deze band precies de kans op precies zulk ongewenst, discriminerend, met name seksistische, fascistisch gedrag, verhoogt. Als 013 een inclusieve locatie wil zijn,waar juist ook trans- en queer mensen zich veilig en welkom kunnen voelen, dan kunt u daar geen band als Slaughterhouse To Prevail laten optreden.

Bij deze nogmaals de oproep om dit optreden geen doorgang te doen vinden. Ook in het uitgaansleven geldt: toen niet, nu niet, nooit meer fascisme.

Met antifascistische groet,

Peter Storm

Noten:

(1) De informatie over Slaughterhouse To Prevail en haar zanger ontleen ik aan Unitedkids, ‘Slaughter To prevail – Neonazi, homophobic, transphobic band, canceled in Europe, T topurs Europe again’, Telegraph, 10 januari 2024, https://telegra.ph/SLAUGHTER-TO-PREVAIL—NEO-NAZI-HOMOPHOBIC–TRANSPHOBIC-BAND-CANCELED-IN-EUROPE-IN-2015-TOURS-EUROPE-AGAIN-01-10

(2) 013 Popcentrum Tilburg, ‘Huisregels’, https://www.013.nl/huisregels

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Let This Slaughter Not Prevail! Open brief aan 013

Opgeslagen onder Divers

Document-artikel van oud ambassadeur drs J.J. Wijenberg/HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ARTIKEL 94 EN ISRAEL

DOCUMENT-ARTIKEL VAN OUD-AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG:

HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ART 94 EN ISRAEL

VOORWOORD ASTRID ESSED

Beste Lezers,

Het is mij wederom een Eer, opnieuw een belangrijk stuk van oud ambassadeur en Palestina activist drs J. J. Wijenberg op mijn website te plaatsen.

Zie voor het eerste document, zijn Brief aan de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, noot 1

Dit belangrijke document-artikel is genaamd:

”Het VN Handvest, De Grondwet, artikel 94 en Israel”

De Inhoud [die u al gedeeltelijk kunt aflezen aan de titelkop] spreekt

voor zich en ik schaar mij er achter!

Uiteraard is dit Document op mijn website geplaatst met toestemming

van en op verzoek van de heer Wijenberg

Zie ook onder P/S meer informatie over de heer Wijenberg

ASTRID ESSED

P/S

NOOT 1

EERDER DOCUMENT VAN DRS J. J. WIJENBERG:

OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE

BEVOLKING/BRIEF VAN OUD AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG

AAN DE SECRETARIS GENERAAL VAN HET MINISTERIE VAN BUITENLANDSE ZAKEN

[OP HAAR WEBSITE GEPLAATST DOOR ASTRID ESSED OP VERZOEK VAN

EN MET TOESTEMMING VAN DE HEER WIJENBERG]

OF

https://astridessed.weebly.com/blog/over-de-israelische-genocide-op-de-palestijnse-bevolkingbrief-van-oud-ambassadeur-drs-j-j-wijenberg-aan-de-secretaris-generaal-van-het-ministerie-van-buitenlandse-zaken

AANVULLENDE INFORMATIE OVER DE HEER WIJENBERG

WIKIPEDIA

JAN WIJENBERG

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Wijenberg

ZIE OOK OP WEBSITE ASTRID ESSED

https://www.astridessed.nl/?s=Wijenberg

EN DAN HIERBIJ HET DOCUMENT-ARTIKEL VAN DRS J. J. WIJENBERG:

”HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ARTIKEL 94 EN ISRAEL

HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ART 94 EN ISRAEL

Het VN-Handvest, de Grondwet, art. 94 en Israël

Jan Wijenberg

Den Haag

2024-01-03

i n h o u d s o p g a v e

Conclusies en aanbevelingen

1. Het Handvest van de Verenigde Naties

2. Toetredingsvoorwaarden Israël tot de VN

3. De Advisory Opinion van het Internationaal Gerechtshof, 9 juli 2004

– de letter van de tekst

– en de praktijk van het Israëlische regime

4. Genocide

– de definitie

– het Russell Tribunaal, Brussel, 2014-09-24, vindt bewijs voor

aanzetten tot genocide en misdaden tegen de menselijkheid in Gaza

5. Hamas, de legitieme Palestijnse politieke partij

6. Iran, Netanyahu’s noodzakelijke vijand

7. De Grondwet, art. 94

8. De rechter, een Constitutioneel Hof of de Grondwet, art. 120 ?

9. Het Internationaal Gerechtshof en Israël

2

Conclusies en aanbevelingen

In de context van de Israëlische VN-Toetredingsvoorwaarden zijn zowel het VN-

Handvest als de Advisory Opinion van het Internationaal Gerechtshof – beide van

hogere rechtskracht dan het Nederlandse recht [de Grondwet, art. 94] – in de nationale

politiek dode letters geworden.

De doelstelling van het Israëlische regime was en is het creëren van het, onder het

internationaal recht illegale, ‘Eretz- of Groot-Israël’. De politiek-zionistische praktijk

was en is genocide op de oorspronkelijke – Palestijnse – bevolking. De aanval van

Israël op de Gazastrook na 7 oktober 2023 is dan ook één van de vele aanslagen op

het door Israël de facto bezette zuidelijk deel van de door de VN Algemene

Vergadering erkende soevereine staat Palestina.

Hamas is een legitieme Palestijnse politieke partij die streeft naar genormaliseerde

relaties met Israël conform de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 9 juli

2004. Deze is de enige geloofwaardige partner voor een duurzame vrede met Israël. In

strijd met deze uitspraak en het grondwetsartikel 94, heeft ook Nederland – onder

illegale Israëlische doelstellingen en oneigenlijke druk van het CIDI en andere

Nederlands/joodse pressiegroepen – Hamas op een lijst van ‘groeperingen met een

terroristisch oogmerk’ opgenomen. De uitval in Israël van Hamas en andere door het

Israëlische regime onderdrukte organisaties heeft tenminste drie verschillende

betekenissen: een wanhoopsdaad, een verzetsdaad en een bericht aan de

buitenwereld: wij willen jullie aandacht. De joodse opstand in Polen werd gezien as

een heldendaad. Nederlandse verzetsstrijders tegen nazi-Duitsland werden met eer

overladen en nooit vervolgd.

De letterlijke tekst in het Farsi [en de vertaling] van de uitspraak van de niet bijzonder

invloedrijke president Mahmoud Ahmadinejad zei nooit dat Iran een rol zou willen

spelen in Netanyahu’s bewering dat zijn land de Israëliërs in zee zou drijven. Israëls

premier heeft Iran voor binnenlandse doeleinden als dè grootste existentiële

bedreiging voor Israël nodig.

Waarom worden – ook door Nederland – moedige Palestijnse verzetsstrijders tegen

nazi-Israël gecriminaliseerd en wordt Hamas als een terroristische organisatie

weggezet?

Waarom gehoorzamen wij aan Netanyahu’s instructies en plaatsen wij, naast Hamas,

ook Iran op onze terroristen lijst?

Al deze ontwikkelingen tasten de rechtsstatelijkheid van Nederland aan. Wanneer het

Israëlische bewind op de politieke agenda staat, schenden talrijke parlementsleden en

bewindspersonen vrijwel achteloos en veelvuldig hun ambtseed op de Grondwet. Er

moet onmiddellijk een einde komen aan de teloorgang van de rechtsstaat Nederland.

Op 28 december 2023 bracht Zuid-Afrika de eerste aanzet naar een genocide

aanklacht tegen Israël bij het Internationaal Gerechtsfhof in.

Waar politici kwetsbaar zijn voor de verleidingen van de waan van de politieke dag, is

het Grondwetsartikel 120 – de politieke klasse keurt zijn eigen politieke keuzes – een

overbodige luxe en een groot risico.

De constitutionele toetsing door vele rechters vergt specifieke kennis en is in de

praktijk onwerkbaar. Een professioneel Constitutioneel Hof zal in de hoogst-

noodzakelijke checks and balances voorzien.

De Raad van State kan specifieke deskundigheid en een adviesfunctie opbouwen.

Deze zullen te zijner tijd aan het Constitutioneel Hof worden overgedragen.

3

1. het Handvest van de Verenigde Naties

San Francisco, 26 juni 1945

WIJ, DE VOLKEN VAN DE VERENIGDE NATIES, VASTBESLOTEN

komende geslachten te behoeden voor de gesel van de oorlog, die tweemaal in ons leven

onnoemelijk leed over de mensheid heeft gebracht, en opnieuw ons vertrouwen te

bevestigen in de fundamentele rechten van de mens, in de waardigheid en de waarde van

de menselijke persoon, in gelijke rechten voor mannen en vrouwen, alsmede voor grote en

kleine naties, en

omstandigheden te scheppen waaronder gerechtigheid, alsmede eerbied voor de uit

verdragen en andere bronnen van internationaal recht voortvloeiende verplichtingen kunnen

worden gehandhaafd, en

sociale vooruitgang en hogere levensstandaarden in grotere vrijheid te bevorderen.

EN TE DIEN EINDE

verdraagzaamheid te betrachten en in vrede met elkander te leven als goede naburen, en

onze krachten te bundelen ter handhaving van de internationale vrede en veiligheid, en door

het aanvaarden van beginselen en het invoeren van methodes te verzekeren, dat

wapengeweld niet zal worden gebruikt behalve in het algemeen belang, en gebruik te maken

van internationale instellingen van de economische en sociale vooruitgang van alle volken,

HEBBEN BESLOTEN ONZE INSPANNINGEN TE VERENIGEN OM DEZE

DOELSTELLINGEN TE VERWEZENLIJKEN.

dienovereenkomstig hebben onze onderscheiden regeringen […] overeenstemming bereikt

over dit Handvest van de Verenigde Naties en richten zij hierbij een internationale

organisatie op, die de naam zal dragen van de Verenigde Naties.

Hoofdstuk I werkt ‘de doelstellingen en beginselen’ nader uit. Hoofdstuk VI gaat nader in op

‘vreedzame regeling van geschillen’ en Hoofdstuk VII bepaalt het ‘optreden met betrekking tot

bedreiging van de vrede, verbreking van de vrede en daden van agressie’.

2. Toetredingsvoorwaarden Israël tot de VN

Israël is, met instemming van onder andere Nederland, in 1947, 1948 en 1949 verplichtingen

aangegaan. Onder de toetredingsvoorwaarden van Israël voor het lidmaatschap van de Verenigde

Naties is de erkenning van de ‘Arabische’ staat – nu bekend als de staat Palestina – opgenomen. De

Israëlische delegatie vond de belofte Palestina als staat te erkennen destijds slechts een politiek

spelletje, nodig en nuttig om de toelating van Israël tot de VN te realiseren. Israël was en is nog steeds

nalatig.

Ondanks obstructie van Israël en de Verenigde Staten, erkende de VN-Algemene Vergadering

[AVVN] uiteindelijk met een overgrote meerderheid Palestina op 29 november 2012 als staat – niet-

lid. Deze positie is te vergelijken met die als waarnemer van Vaticaanstad. Het was wel de bedoeling

dat Palestina zou doorgroeien naar het volledige VN-lidmaatschap.

Een overgrote meerderheid van de AVVN heeft Palestina inmiddels erkend. Nederland is nog steeds

nalatig in de plicht Palestina als staat te erkennen en dient deze onverwijld te honoreren. Ook heeft

ons land de taak om duidelijk te maken dat Israël eveneens de plicht heeft de staat Palestina

onmiddellijk te erkennen.

3. De Advisory Opinion van het Internationaal Gerechtshof, 9 juli 2004

Deze Advisory Opinion [AO] werd op verzoek van de VN-Algemene Vergadering uitgebracht. Deze

is, zoals ook uit het woordgebruik blijkt, volledig gebaseerd op bestaand internationaal recht. De

AVVN eiste tijdens de 10 de Buitengewone Zitting van 20 juli 2004 met een overweldigende

meerderheid [150-6-10] van Israël de naleving van de Advisory Opinion van het Internationaal

Gerechtshof.

4

de letter van de tekst

– Israël staat onder een verplichting zich vreedzaam, zonder voorafgaande voorwaarden en

zonder landruil achter de Bestandslijn van voor 1967 terug te trekken. Pas nadat deze

terugkeer heeft plaatsgevonden, kunnen de finale status onderhandelingen tussen de staat

Israël en de staat Palestina worden gevoerd. Het Internationaal Gerechtshof acht de ideologie

van Eretz- of Groot-Israël illegaal;

– Israël staat onder een verplichting de muur, voor zover gebouwd op Palestijns gebied, te

ontmantelen en de getroffenen schadeloos te stellen;

– Alle staten staan onder een verplichting om de illegale situatie als gevolg van de bouw van de

muur niet te erkennen;

– Israël staat onder een verplichting zich strikt te houden aan het internationaal humanitaire

recht zoals vastgelegd in de Vierde Geneefse Conventie;

– Staten die deze Conventie evenals Israël hebben bekrachtigd – zoals ook Nederland – staan

onder een verplichting van Israël af te dwingen dat deze zich daaraan houdt.

en de praktijk van het Israëlisch regime

Een uiterst beperkte selectie van sinds lang bekende Israëlische uitspraken:

Wij moeten terreur, moord, intimidatie, land in beslag nemen gebruiken, en alle sociale

diensten afsluiten om ons in Galilea te ontdoen van zijn Arabische bevolking.

Israel Koenig, “Het Koenig Memorandum” 1979

De Palestijnen zijn beesten die op twee benen lopen.

Menachim Begin, 1982

De Palestijnen zullen als sprinkhanen worden verpletterd …. hoofden tegen rotsblokken en

muren gebeukt.

Premier Yitzhak Shamir, 1 april 1988

Wij zullen onevenredig geweld gebruiken en grote schade en vernietiging veroorzaken. Vanuit

ons standpunt zijn dit geen burgerlijke dorpen, het zijn militaire bases. Dit is geen aanbeveling,

voor dit plan is de volmacht al verstrekt.

de Dahiya doctrine, Majoor Generaal Gadi Eisenkot, 3 oktober 2008

4. Genocide

Genocide betekent niet noodzakelijkerwijs de onmiddellijke ondergang van een

natie …. Het betekent eerder een gecoördineerd plan van verschillende acties

gericht op het vernietigen van het leven van nationale groepen, met als doel de

ondergang van diezelfde groepen. De doelen van zo’n plan zouden zijn: het

afbreken van de politieke en maatschappelijke instituten, van de cultuur, de

taal, nationale gevoelens, religie, vrijheid, waardigheid en zelfs van de levens

van de personen die tot zulke groepen behoren.

Raphael Lemkin, de Pools-joodse rechtsgeleerde die streefde naar een Genocide Conventie. Zijn definitie is van 1943

Russell Tribunaal vindt bewijs voor aanzetten tot genocide en misdaden tegen de

menselijkheid in Gaza, 2014-09-24

De spoedzitting van het Russell Tribunal on Palestine op 24 september [2014] in Brussel over

de Israëlische operatie “Protective Edge” heeft bewijs gevonden van oorlogsmisdaden, misdaden

tegen de menselijkheid, moorden, uitroeiing, vervolging en het aanzetten tot genocide.

5

De jury rapporteerde: ‘Het cumulatieve effect van de jarenlange politiek van collectieve

bestraffing in Gaza blijkt levensomstandigheden tot stand te brengen die leiden tot de incrementele

vernietiging in de Gazastrook van de Palestijnen als een groep.’

‘Het Tribunaal beklemtoont het potentieel van een regime om te evolueren van vervolging

naar genocide. Gezien de duidelijke escalatie in het fysiek en retorisch geweld in Gaza in de zomer

van 2014, benadrukt het Tribunaal de verplichting van alle staten betrokken bij de Genocide

Conventie van 1948 om actie te ondernemen in het kader van het Handvest van de Verenigde Naties

die ze geschikt zien voor de preventie en onderdrukking van daden van genocide.’

De jury aanhoorde bewijzen van ooggetuigen van de Israëlische aanvallen tijdens de Gaza-

oorlog van 2014: de journalisten Mohammed Omer, Max Blumenthal, David Sheen, Martin Lejeune,

Eran Efrati en Paul Mason, de chirurg Mads Gilbert, Mohammed Abou Arab, de genocide-expert Paul

Behrens, kolonel Desmond Travers en Ivan Karkashian van Defence for Children International.

Betreffende de misdaad van het aanzetten tot genocide ontving het Tribunaal bewijs ‘van een

opstoot van racistische retoriek en aansporing tijdens de zomer van 2014. Er is bewijs dat dergelijke

aansporing gebeurde op verschillende niveaus in de Israëlische samenleving, in zowel traditionele als

sociale media, en door zowel voetbalfans, politieagenten, mediacommentatoren, religieuze leiders,

politici en ministers.’

Het Tribunaal vond ook bewijs voor de volgende oorlogsmisdaden:

 – opzettelijke doding

– extensieve vernietiging van eigendommen zonder militair doel

– opzettelijke aanvallen tegen de burgerbevolking en burgerlijke doelen

– disproportioneel gebruik van geweld

– aanvallen tegen religieuze gebouwen en onderwijsinstellingen

– het inzetten van Palestijnen als menselijk schild

– het gebruik van wapens en projectielen en methodes van oorlogsvoering die onnodige letsels

toebrengen en willekeurig ingezet worden

– het gebruik van geweld om terreur te verspreiden onder de bevolking

Het Tribunaal stelde verder: ‘het wordt erkend dat, in een situatie waar misdaden tegen de

menselijkheid ongestraft gepleegd worden en waar direct en publiek aanzetten tot genocide manifest

aanwezig in de samenleving, het zeer denkbaar is dat individuen of de staat deze voorwaarden

gebruiken om de misdaad van genocide te plegen.’

  ‘We hebben een reële angst dat in een omgeving van straffeloosheid en het gebrek aan

sancties van ernstige en herhaalde misdaden, de lessen van Rwanda en andere massawreedheden

opnieuw in de wind geslagen worden’

Het Tribunaal roept Israël op om haar verplichtingen in het kader van het internationaal recht

na te komen en roept Palestina op om onverwijld toe te treden tot het Statuut van Rome inzake het

Internationaal Gerechtshof, volledig meewerkt aan de onderzoekscommissie van de VN-

Mensenrechtencommissie en zich volledig inzet  voor de mechanismen van het internationaal recht.

Het Tribunaal herinnert er alle staten aan om mee te werken aan het beëindigen van elke

illegale situatie voortvloeiend uit de Israëlische bezetting, belegering en misdaden in de Gazastrook.

In het licht van de verplichting om geen steun te verlenen, moeten alle staten de nodige

stappen ondernemen om voldoende druk uit te oefenen op Israël, met inbegrip van het opleggen van

sancties, het verbreken van diplomatieke betrekkingen door internationale organisaties, of bij gebrek

aan consensus, het verbreken van bilaterale relaties met Israël.

Het Tribunaal roept alle staten op aan hun plicht te vervullen ‘om gepast actie te ondernemen

tot preventie en onderdrukking van daden van genocide.’

Het Tribunaal stelde haar bevindingen voor in het Europees Parlement op donderdag. [2014-

09-25]

5. Hamas, de legitieme Palestijnse politieke partij

Hamas vestigde zich als een vrijwilligersorganisatie die de Palestijnse bevolking diensten verleende

waar de overheid gaten liet vallen: vooral gezondheidszorg, onderwijs en veiligheid. Aanvankelijk

werd deze beweging door Israël gesteund, voornamelijk om Fatah te verzwakken.

6

De organisatie groeide geleidelijk uit tot een legitieme politieke partij in de soevereine staat Palestina.

De populariteit onder de bevolking bleek in 2006. Toen won Hamas de eerlijk verlopen verkiezingen

met een absolute meerderheid. De tegenpartij, Fatah, organiseerde samen met Israël, de VS en een

aantal EU-lidstaten, een regelrechte staatsgreep. Alleen in Gaza wist Hamas zich te handhaven. Omdat

de Fatah-president al bijna 23 jaar geen nieuwe verkiezingen durft uit te schrijven, mag Hamas nog

steeds en volkomen legitiem regeringsverantwoordelijkheid opeisen.

Hamas biedt Israël, langs de lijnen van de Arabische Liga en conform het internationaal recht, 1 steeds

normalisering van de betrekkingen aan en een Hudna, in de Arabische traditie een tienjarige status

quo.

Terecht beschouwt het Israëlische regime vanuit hun misdadige optiek het capabele Hamas het

belangrijkste obstakel voor de illegale ambitie om Eretz- of Groot-Israël te realiseren.

De uitval van 7 oktober jl. van Hamas en andere organisaties op Israël was het gevolg van 17 jaar

Israëlische bezetting. De structureel slechte kwaliteit van de officiële Israëlische ‘voorlichting’ in

aanmerking nemend, dienen beweringen over misdaden die Hamas c.s. in Zuid-Israël zouden hebben

begaan onafhankelijk en zorgvuldig op het waarheidsgehalte moeten worden onderzocht.

Hamas – de enige hoop op een rechtvaardige, dus duurzame vrede – dient met onmiddellijke ingang

van de EU-terroristenlijst verwijderd te worden.

De Israëlische militaire operatie tegen de Gazastrook was jarenlang voorbereid en is een grove aanslag

op de soevereine staat Palestina. De Nederlandse politieke klasse staat, zoals nu weer blijkt, daarin

met een ruime meerderheid solide achter het Israëlische bewind. Dat een meerderheid van de

kiesgerechtigden dat ook zou vinden, is hoogst twijfelachtig.

De talrijke verkiezingsdebatten, gehouden in de aanloop van 22 november 2023, waren een duidelijke

aanwijzing dat Israël “vanwege het te gevoelige karakter van het onderwerp” vrijwel geheel door de

nationale politieke klasse werd vermeden. Nog steeds wordt in de Nederlandse media niet of

nauwelijks het woord gegeven aan de (Nederlandse) Palestijnen.

6. Iran, Netanyahu’s noodzakelijke vijand

De letterlijke tekst in het Farsi [en de vertaling] van de uitspraak van de niet bijzonder invloedrijke

president Mahmoud Ahmadinejad zei: zoals de Sjah van Perzië, de Sovjet Unie en het Apartheid Zuid-

Afrika zijn verdwenen, zal ook ‘de zionistische entiteit’ verdwijnen. Hij zei niet dat Iran daarin een rol

zou willen spelen.

Decennialang worden de joods-Israëliërs decennialang gehersenspoeld. Een ruime meerderheid is

bijgevolg extreem angstig en extreem agressief. Netanyahu wil die angst en die agressie onderhouden

en beweerde dat Iran de Israëliërs in zee wilde drijven. In zijn optiek en beleid moet Iran als de

grootste existentiële bedreiging voor Israël centraal staan en blijven.

De atoommacht Israël bedreigt de bevolking van Iran. Een verantwoordelijke overheid organiseert de

tegenmacht, bijvoorbeeld met een effectief systeem van atoomwapens.

Iran hoort niet thuis op de EU-lijst van terroristenlanden.

7. De Grondwet, art. 94

Voorrang internationale rechtsorde boven nationale wet 

Binnen het Koninkrijk geldende wettelijke voorschriften vinden geen toepassing, indien deze

toepassing niet verenigbaar is met een ieder verbindende bepalingen van verdragen en van besluiten

van volkenrechtelijke organisaties.

1 Israël staat onder een verplichting zich vreedzaam, zonder voorafgaande voorwaarden en zonder landruil

achter de Bestandslijn van voor 1967 terug te trekken. Pas nadat deze terugkeer heeft plaatsgevonden, kunnen de

finale status onderhandelingen tussen de staat Israël en de staat Palestina worden gevoerd. Het Internationaal

Gerechtshof acht de ideologie van Eretz- of Groot-Israël illegaal.

7

Die grondwettelijke bepaling is dus voor iedereen in de Nederlandse samenleving bindend. Op wie de

eed van trouw aan de Grondwet hebben afgelegd – de leden van de Staten-Generaal, de

bewindspersonen en ambassadeurs – berust een extra zware verantwoordelijkheid.

De uitspraak van het Internationaal Gerechtshof van 9 juli 2004 begint als volgt:

Hugo Grotius [1583-1645]: Pacta sunt servanda – overeenkomsten moeten worden nagekomen.

Hierboven onder ad 3 werd vastgesteld welke internationale bepalingen voor Nederland in relatie tot

Israël dwingend recht zijn.

De beleidsvoornemens voor het Israëlbeleid van de aantredende coalitie regering dienen de VN-

Toetredingsvoorwaarden en de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof niet alleen te

onderschrijven. Deze zijn eveneens het vertrekpunt van en de taakopdracht voor het Nederlandse

Israëlbeleid. De beleidsparagraaf en de begeleidende Memorie van Toelichting dienen de

doelstellingen en de operationele beleidsvoornemens tot in detail en kristalhelder te hebben vorm

gegeven. Er mag geen licht zitten tussen het internationaal recht en de Grondwet enerzijds en de

geoperationaliseerde beleidsvoornemens anderzijds. De regering dient elk half jaar aan het parlement

verslag te doen van de vorderingen en de vertragingen.

8. De rechter, een Constitutioneel Hof of de Grondwet, art. 120?

“Constitutionele toetsing door de rechter houdt in dat de rechter toetst (of mag toetsen) of wetten al

dan niet in overeenstemming zijn met de Grondwet. Het huidige artikel 120 van de Grondwet bepaalt

dat de rechter niet mag beoordelen of wetten en verdragen in strijd zijn met de Grondwet. Nederland

kent momenteel, anders dan bijvoorbeeld in Duitsland, Frankrijk en Scandinavische landen dus geen

constitutionele toetsing door de rechter. De constitutionele toetsing wordt in Nederland overgelaten

aan de wetgever: de wetgever, dus Tweede en Eerste Kamer en de regering, moeten er op letten dat de

wetten die zij maken niet in strijd zijn met de Grondwet.

Wel kent de Grondwet de mogelijkheid tot verdragtoetsing. Het huidige artikel 94 stelt dat

Nederlandse wetgeving niet van toepassing is als deze in strijd is met internationale verdragen. Door

deze bepaling heeft de afgelopen decennia het internationaal recht een belangrijke plaats ingenomen in

de nationale rechtsontwikkeling van de grond- en mensenrechten.

Tussen 2002 en 2018 lag er een voorstel tot Grondwetsherziening klaar om constitutionele toetsing

mogelijk te maken, maar dat haalde de eindstreep niet. *) In 2018 pleitte de Staatscommissie

parlementair stelsel in haar eindrapport voor het instellen van een constitutioneel hof. In reactie op het

advies van de staatscommissie heeft het kabinet echter besloten om hiertoe geen voorstel tot wijziging

van de Grondwet te doen. In 2022 bracht de Raad van State **) een zienswijze uit, waarin afschaffing

van het toetsingsverbod werd bepleit, echter zonder apart constitutioneel hof.”

Bron: constitutionele toetsing, De Nederlandse Grondwet, denederlandsegrondwet.nl

*) Het voorstel was een initiatief van GroenLinks. De stemming in de Tweede Kamer over de

grondwetswijziging vereiste een twee/derde meerderheid. De VVD stemde tegen. Daarmee werd de

eindstreep niet gehaald.

**) In een brief van 22 april 2022 gaf de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van

State zijn visie. Hij is tegen het instellen van een constitutioneel hof en pleit ervoor dat elke rechtelijke

instantie de mogelijkheid voor constitutionele toetsing moet krijgen.

De Russische agressie tegen Oekraïne vestigde de politieke en de juridische schijnwerpers op een al

langer bestaande tweespalt. Vrijwel onmiddellijk na de Russische inval werd deze, op grond van

deugdelijke argumentatie ontleend aan het internationaal recht, veroordeeld.

Al snel volgden wereldwijd commentaren: waarom wordt Rusland wel ter verantwoording geroepen

en Israël al zo’n 75 jaar niet? Toen was er nog geen sprake van de Israëlische aanslag na 7 oktober

2023 op de soevereine staat Palestina. Is dit meten met twee maten? Zonder enige twijfel. Tijdens de

campagne als opmaat van de verkiezingen van 22 november 2023 kwam een reeks politieke

8

vraagstukken de revue. Het bleef oorverdovend stil over de twee belangrijke, om niet te zeggen dé

belangrijkste veiligheidsvraagstukken: Rusland en Israël.

Bij gebrek aan een solide juridische traditie in vooral het internationaal recht, neemt dit manco in

Nederland de vorm van een constitutionele crisis aan. De gesignaleerd tweespalt kan de positie van het

staatshoofd aantasten. Hij is weliswaar onschendbaar, maar de verantwoordelijke demissionaire

‘ministers’ schenden achteloos en routinematig hun eed op de Grondwet. De vooruitzichten op een

grondwettelijk klemvast kabinet zijn ronduit negatief.

Het internationaal recht is een enigszins apart staand juridisch vak. In Nederland is de kennis en

ervaring ook erg dun gezaaid. Het toekennen van de constitutionele toetsing aan rechters vergt een

aanzienlijke verbetering in de algemeen voor handen zijnde kennis van die specialisatie, inclusief de

omvangrijke dimensie van het internationaal recht. Om die redenen gaat de voorkeur uit naar een

gespecialiseerd Constitutioneel Hof. De Raad van State zou kunnen voorzien in een tijdelijke

gespecialiseerde adviserende afdeling.

9. Het Internationaal Gerechtshof en Israël

Robert Herbst berichtte op 31 december 2023 in Mondoweiss: South Africa appeals to the

International Court of Justice: Stop Israel’s genocide in Gaza.

Het 17 bladzijden lang artikel is een samenvatting van het 84 pagina’s omvattende Zuid-Afrikaanse

document. Hierbij enige saillante passages uit het artikel.

“On Thursday, December 28, South Africa filed an Application Instituting Proceedings at

the International Court of Justice to commence proceedings in a legal forum against Israel for its

genocide in Gaza, and to press for “provisional measures” – a preliminary order requiring the Israel

Government and military to cease their genocidal acts in Gaza pending a full hearing by the court.

South Africa’s Application is 84 pages long and devastating – to the State of Israel, to its Jewish

political and military leaders and personnel committing the genocidal acts and speaking openly of

their genocidal intent, to those in Israel, America, and Europe standing so firmly in support of

them, and to the Jewish people in whose name Israel purports to act.

The Application lays out these genocidal acts and statements in horrifying detail, after noting the

contextual background so often missing in diplomatic and mainstream media discussion of the

Gaza war. Israel’s acts of genocide, says South Africa: […]

Israel has already issued its first broadside condemning South Africa for launching its case against

it, calling upon the ICJ “to completely reject South Africa’s baseless claims.”  The Israeli Foreign

Ministry’s statement called it a “blood libel” by a nation cooperating with a terrorist organization,

and claimed that its army directs its military efforts only against Hamas. 

Genocidal Intent

No one who reads South Africa’s Application for themselves could possibly credit Israel’s claim

above because the statements of senior Israeli officials demonstrating genocidal intent are

displayed in all their infamy – from the Prime Minister, President and Minister of Defense on down

— proving that Israel is deliberately fighting a war against the entire Palestinian population of

Gaza. Here are some of the most disgusting morsels: […]

The Application draws the only possible conclusion:  

9

The above statements by Israeli decision-makers and military officials indicate in and of themselves a clear

intent to destroy Palestinians in Gaza as a group “as such.” They also constitute clear direct and public

incitement to genocide, which has gone unchecked and unpunished. The clear inference from the acts of the

Israeli army on the ground — including from the vast number of civilians killed and injured, and the scale of

displacement, destruction and devastation wrought in Gaza — is that those genocidal statements and

directives are being implemented against the Palestinian people.  

The Application goes on to quote IDF soldiers stationed on the ground in Gaza whose observations

support that conclusion, along with similar widespread genocidal rhetoric among non-cabinet

Knesset members, Israeli media and civil society generally.  The fundamental theme is that there

are no innocents in Gaza, only 2.3 million terrorists, who must be wiped out — Dresden and

Hiroshima often cited as positive examples.

All this convincingly proves that Israel’s response to the October 7 attack was not primarily

targeted at Hamas, as Israel claims, but rather at the Gaza population as a whole, designed to

inflict maximum collective punishment on non-combatants, and to encourage, if not require, the

entire Gazan population to leave, after which they would not be permitted to return.  This huge

ethnic cleansing dwarfs that of 1948. With its intent to destroy a large part of the Palestinian group

remaining in Palestine clearly established, Israel’s acts set forth in excruciating detail in the

Application constitute genocide. 

Genocidal acts 

And they are truly nauseating to read, digest and contemplate.  They are summarized as

follows: “(1) killing Palestinians in Gaza, including children, in large numbers; (2) causing serious

bodily and mental harm to Palestinians in Gaza, including Palestinian children; and inflicting on

them conditions of life intended to bring about their destruction a group.  Those conditions include:

(3) expulsions from homes and mass displacement, alongside the large-scale destruction of homes

and residential areas; (4) deprivation of access to adequate food and water; (4) deprivation of

access to adequate medical care; (5) deprivation of access to adequate shelter, clothes, hygiene

and sanitation; and (6) the destruction of the life of the Palestinian people in Gaza; and (7)

imposing measures intended to prevent Palestinian births.”

I am going to try to give you a sense of the evidence South Africa’s lawyers have compiled in each

of these sections, but to really appreciate the gruesome reality of what Israel has done and

continues to do, it is worth reading them in their entirety.

[Deze onderbouwing werd in deze beknopte weergave kortheidshalve weggelaten]

The relief sought 

After its detailed recitation of the evidence of the Jewish State’s genocidal acts and intent, South

Africa asks the ICJ to declare that Israel has breached its obligations as a State Party to the

Genocide Convention by committing genocide in relation to Palestinians in Gaza; that Israel must

cease forthwith all its genocidal acts; ensure that all persons committing, conspiring, attempting,

inciting, or complicit in them are punished by Israeli or international tribunals; collect and conserve

the evidence of genocide; perform the obligations of reparation in the interest of Palestinian

victims, such as allowing the safe and dignified return of forcibly displaced or abducted

Palestinians to their homes and providing for the reconstruction of what it has destroyed in Gaza;

and offer assurances and guarantees of non-repetition of its Convention violations.

10

Request for “Provisional Measures”

In light of the “ongoing, extreme and irreparable harm being suffered by Palestinians in Gaza” and

the flagrancy of Israel’s violations of the Genocide Convention, the Application requests the

preliminary relief of “Provisional Measures” under ICJ Rules and precedent that permit such

measures when at least some of the genocidal acts alleged are “capable of falling within the

provisions” of the Convention.  South Africa argues that the mass killing, the serious bodily and

mental harm imposed, the deliberate infliction of conditions of life calculated to bring about the

destruction of Palestinians in Gaza, and the imposition of measures intended to prevent births

within the group, all qualify.  

According to South Africa, previous decisions of the ICJ in Croatia’s and Bosnia’s genocide cases

against Serbia have held that methods of physical destruction other than killing, employed to seek

the death of the members of the group, are “capable of falling within the Convention’s

provisions.”  These include deprivation of food, medical care, shelter or clothing, lack of hygiene,

systematic expulsion from homes, or exhaustion as a result of physical exertion, subjecting the

group to a subsistence diet; failing to provide for adequate medical care, and generally creating

circumstances that would lead to a slow death, such as the lack of proper food, water, shelter,

clothing and sanitation.  The facts detailed in South Africa’s Application support its contention that

Israel has employed all these methods of physical destruction and will likely continue to do so. 

If the Court agrees, it could order significant preliminary relief before the case comes on for

hearing on the merits of South Africa’s claims.

ICJ jurisdiction

This case comes to the ICJ under its “Contentious Case” jurisdiction, which permits it to entertain a

dispute between two UN member states who are also parties to a treaty containing a provision

whereby, in the event of a disagreement over the interpretation or application of the treaty, one

of them may refer the dispute to the Court. South Africa and Israel are both UN members and

parties to the Genocide Convention, Article IX of which provides that disputes between

Contracting Parties relating to its interpretation, application or fulfilment, including the

responsibility of a State for genocide, shall be submitted to the ICJ at the request of any of the

parties to the dispute. South Africa recites that it has repeatedly made clear to Israel since October

30 that its actions in Gaza constitute genocide, most formally and directly by sending a “Note

Verbale” on December 21 to the Israeli Embassy in South Africa. On November 17, South Africa

was one of five nations to refer the genocide question to the International Criminal Court.

Although Israel has not responded to the Note Verbale, its public rejection of any suggestion that

its attacks on Gaza meet the legal definition of genocide, or that Israel has violated its obligations

under the Convention, serves, under the Court’s statute and case law, to establish, in South

Africa’s view, a cognizable “dispute” over the interpretation and application of the Convention,

and the Court’s jurisdiction to hear and decide it. It appears to be a strong argument for

jurisdiction, and Israel’s initial statement, while brief and preliminary, challenged South Africa’s

claims as “baseless” on the merits but did not appear to contest the Court’s jurisdiction.

Potential outcomes and implications     

With respect to the merits, South Africa’s lawyers have made a compelling case of Israel’s

genocidal acts and intent, and for the preliminary relief sought. South Africa is not alone. The

11

Presidents or other state officials of Algeria, Bangladesh, Bolivia, Colombia, Cuba, Egypt, Honduras,

Iran, Iraq, Jordan, Libya, Malaysia, Namibia, Pakistan, Syria, Turkiye, Tunisia, and Venezuela – all

State Parties to the Genocide Convention – have, according to the Application, described or

referred to Israel’s actions as genocide. They might lend support to South Africa’s case before the

ICJ.

As a member of the UN, Israel has an obligation to comply with the judgment of the ICJ in any

“contentious case” to which it is a party. If it fails to do so, resort may be had to the Security

Council, which can decide upon measures to be taken to give effect to the judgment. Of course,

the United States has often protected Israel in the Security Council with its veto before and may

well do so again in the event of preliminary Provisional Measures or a merits judgment adverse to

Israel. To be sure, Israel ignored the Court’s 2004 non-binding advisory opinion that the separation

wall was illegal, issued under its “Advisory Proceedings” jurisdiction. But that was different from

the binding judgment that Israel may face here under the Court’s “Contentious Case” jurisdiction.

And that was a wall. Genocide just might be different, especially if the Judgment is unanimous and

as well documented and reasoned as South Africa’s Application.  

Robert Herbst

Robert Herbst is a civil rights lawyer. He is co-chair of the board of ICAHD-USA and was chapter

coordinator for Westchester Jewish Voice for Peace from 2014-2017. He has served as an

independent investigator and prosecutor for the Special Court for Sierra Leone and the Residual

Mechanism of the International Criminal Tribunal for Rwanda.

EINDE

Reacties uitgeschakeld voor Document-artikel van oud ambassadeur drs J.J. Wijenberg/HET VN HANDVEST, DE GRONDWET, ARTIKEL 94 EN ISRAEL

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Luchtaanvallen op Jemen: met koloniale misdaad wordt genocide gesteund

LUCHTAANVALLEN OP JEMEN: MET KOLONIALE MISDAAD

WORDT GENOCIDE GESTEUND

WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 12 januari 2024 door egel

vrijdag 12 januari 2024

De Verenigde Staten en Groot-Brittannië hebben in de nacht van 11 op 12 januari luchtaanvallen gelanceerd op Jemen. Doelwit zijn posities en bases van de Houthi-beweging. En jaweel, ‘Nederland ondersteunt’,(1) het zal weer eens niet. Het is een schandalige en misdadige escalatie, die we actief tegen horen te werken met protest en meer.

Waaar gaat het om? De Houthi’s vormen een gewapende beweging die een deel van Jemen beheerst, en van daaruit drone-aanvallen uitvoert op schepen die door de Rode Zee varen. Die drone-aanvallen zijn een uiting van woede over de Israëlische genocide in Gaza, van solidariteit met de Palestijnen die dag in dag uit door Israël gebombardeerd en uitgehongerd worden. Die Amerikaanse en Britse luchtaanvallen zijn een aanval op die solidariteit, en een onderstreping van een Westerse houding waarin transporten van goederen belangrijker wordt gevonden dan het opkomen voor mensen die doelwit zijn van genocide. Aan containers valt grot geld te ‘verdienen’, aan het redden van mensenlevens een stuk minder. Kwestie van prioriteiten. De luchtaanvallen zijn een koloniale strafexpeditie en een ondersteuning van die genocide. Protest en actief verzet tegen die luchtaanvallen zijn nodig. Snel en hard.

Over die Houthi-beweging – ook bekend onder de naam Ansar Allah – weet ik niet heel veel. Maar wel iets. Iran steunt ze, maar dat maakt ze nog niet tot Iraanse marionetten. In Jemen oefenen ze een redelijk autoritair en conservatief bewind uit in het gebied waar ze de baas zijn. Inhoudelijk is er niets links of radicaals aan de beweging te ontwaren. De solidariteit met de Palestijnen in Gaza waar de Houthi’s uitdrukking aan geven, heeft een binnenlands politieke component. De Palestijnse zaak leeft heel sterk onder de bevolking van Jemen. Dat blijkt uit soms gigantische pro-Palestijnse demonstraties in dat land. Wat de Houthi’s feitelijk doen is: die solidariteit omzetten in binnenlandse macht, door te laten zien dat ze het gewapenderhand opnemen voor de mensen in Gaza. Daarmee hoopt de beweging klaarblijkelijk haar eigen gelederen te versterken.(2) Cynische machtspolitiek ontbreekt hier dus bepaald niet. Het is dan ook nergens voor nodig om ons als anarchist of aanverwant linksradicaal persoon inhoudelijk met de Houthi’s te vereenzelvigen.

Maar laten we niet de klassieke vergissing maken hier. Laten we niet in de klassieke val trappen. De VS en Groot-Brittannië voeren hun luchtaanvallen niet uit omdat de Houthi’s autoritaire machtspolitiek bedrijven. De VS en Groot-Brittannië voeren hun luchtaanvallen uit omdat ze kapitaalstromen – goederenvervoer is daar een deel van – willen verdedigen. De VS en Groot-Brittannië helpen daarmee de genocidale Israëlische politiek. Want de druk die de Houthi’s met hun drone-aanvallen uitoefenen, is een serieuze bedreiging van de internationale scheepvaart die ook Israël nodig heeft om als maatschappij te blijven functioneren. Als allerlei scheepvaartmaatschappijen de Rode Zee gaan mijden, dan heeft zowel de VS als Israël daar last van. De Houthi’s hebben een effectief pressiemiddel ingezset tegen de genocideplegers onder Netanyahu’s leiding. Dat – en niet hun binnenlandse politiek of reactionaire ideologie – is hun misdaad in Westerse koloniale ogen.

De Houthi’s kunnen er best zonder luchtaanvallen toe worden gebracht om de drone-aanvallen te stoppen. Israël hoeft daarvoor slechts op te houden met haar aanvallen op Gaza. De VS kan dat gedaan krijgen, als de VS zou willen. De VS wil niet. De Amerikaanse president Biden hoeft maar te bellen met de Israëlische premier Netanyahu en elke leverantie van wapens aan Israël stop te zetten, en het is afgelopen met de Israëlische aanvallen op Gaza. Biden wil niet. Biden heeft liever een voortgaande genocide. Biden verkiest een escalatie en gaat samen met de Britse premier Sunak dus bommen gooien op Jemen. Het laat zien hoe ver de VS en het Verenigde Koninkrijk willen gaan om Israël de hand boven het hoofd te houden. De Westerse luchtaanvallen vinden plaats, niet vanwege wat de Houthi’s allemaal verkeerd doen maar precies vanwege wat ze – om wat voor reden dan ook – juist goed doen: de Israëlische genocide actief dwarsbomen. Dat daarmee een bondgenoot van Iran – een van de favoriete vijanden van Israël en de VS – wordt geraakt is mooi meegenomen. Misschien wel meer dan dat, en een grotere oorlog tussen de VS en Iran is bepaald niet uitgesloten.

Het is ook nodig om tegen die luchtaanvallen met de grootst mogelijke felheid te protesteren. Weg met deze luchtaanvallen, geen bommen en raketten op Jemen! En ja hoor, ook Nederland heeft intussen dus alweer steun betuigd aan deze koloniale onderneming. Weg met die Nederlandse steun! En ondertussen, dag in dag uit: Stop de genocide in Gaza, leve de Palestijnse vrijheidsstrijd!

Noten:

(1) Amerikanen en Britten vallen Houthi-doelen aan in jemenm, Nederland ondersteunt’, NOS, 12 januari 2024, https://nos.nl/artikel/2504571-amerikanen-en-britten-vallen-houthi-doelen-in-jemen-aan-nederland-ondersteunt

(2) Justin Salhani, ‘Will the Houthi red Sea attacks destabilise Yemen’s fragile peace?’ Aljazeera, 6 januari 2024, https://www.aljazeera.com/news/2024/1/6/will-the-houthi-red-sea-attacks-destabilise-yemens-fragile-peace

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Luchtaanvallen op Jemen: met koloniale misdaad wordt genocide gesteund

Opgeslagen onder Divers

OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE BEVOLKING/Brief van oud-ambassadeur drs J. J. Wijenberg aan de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken

OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE BEVOLKING/BRIEF VAN OUD AMBASSADEUR DRS J. J. WIJENBERG AAN DE SECRETARIS-GENERAAL VAN HET MINISTERIE VAN BUITENLANDSE ZAKEN

VOORWOORD ASTRID ESSED

Beste Lezers,

Het is mij een Eer, onderstaande brief van oud ambassadeur en Palestina

activist drs J. J. Wijenberg op mijn website te plaatsen.

Deze is gericht aan de heer Huijts, Secretaris-Generaal van het Ministerie

van Buitenlandse Zaken.

De Inhoud [die u al gedeeltelijk kunt aflezen aan de titelkop] spreekt

voor zich en ik schaar mij er achter!

Uiteraard is deze Brief op mijn website geplaatst met toestemming

van en op verzoek van de heer Wijenberg

Zie ook onder P/S meer informatie over de heer Wijenberg

ASTRID ESSED

P/S

WIKIPEDIA

JAN WIJENBERG

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Wijenberg

ZIE OOK OP WEBSITE ASTRID ESSED

https://www.astridessed.nl/?s=Wijenberg

EN DAN NU DE AANGEKONDIGDE BRIEF VAN DE HEER WIJENBERG!

drs J.J. Wijenberg 

s-Gravenhage

De heer P. Huijts
Secretaris-Generaal
Ministerie van Buitenlandse Zaken
Postbus 20061
2500 EB Den Haag

Verzonden per e milbericht
Samenvattend:
“Gaza today has become the moral compass of the world. If you fail to call this a
genocide, it is on you. It is a sin and a darkness you willingly embrace.”
Dr. Munther Isaac, de Palestijnse dominee vanuit Bethlehem, 25 december 2023

Onderwerp Informele Opening Ambassadeursconferentie 2024, afzeggen uitnodiging

Bijlage Jan Wijenberg, het VN-Handvest, de Grondwet, art. 94 en Israël, 2023-12-30
Den Haag, 3 januari 2024

Geachte heer Huijts, waarde collega,
Enige jaren geleden werd de Informele Opening in de Scheveningse gevangenis – aka ‘het
Oranje hotel’ en nu een museum – gehouden. Achteraf bezien lijkt het van een vooruitziende
blik te getuigen.
Wanneer de aanklachten tegen leden van het Israëlische regime en – voornamelijk – westerse
verdachten bij het VN-Strafhof op gang zijn gekomen, is deze zelfs op loopafstand van de
gevangenis bereikbaar. Maar dan schiet de capaciteit daarvan tekort. Het her integreren van
het museum binnen de gevangenis zal een voor de hand liggende oplossing zijn. Het mag niet
als uitgesloten worden geacht dat ook [voormalige] Nederlandse politici daar in afwachting
van de behandeling van hun zaak in detentie worden gehouden.
Sinds mijn pensionering in maart 2003 ontving ik een uitnodiging voor deze jaarlijkse
Informele Opening. Deze aanvaardde ik steeds in dank en maakte er graag gebruik van.
Inmiddels heb ik de bevestiging ontvangen van mijn aanmelding voor 28 januari 2024.
Zeer tot mijn spijt moet ik jouw uitnodiging afzeggen. Participatie zou, het huidige
Israëlbeleid in aanmerking nemend, strijdig zijn met mijn persoonlijke eed van trouw aan de
Grondwet, in juni 1987 afgelegd ten overstaan van H.M. Koningin Beatrix.
Hannah Arendt, Albert Einstein en 25 rabbijnen uit New York vonden de ‘Partij van de
Vrijheid’ van Menachim Begin, de voorloper van Likud en Kadima, fascistisch en
vergelijkbaar met Nazi-Duitsland van rond 1930: a political party closely akin in its
organisation, methods, political philosophy and social appeal to the Nazi and Fascist parties.
[…] until recently they openly preached the doctrine of the Fascist state. It is in its actions
[o.a. de vernietiging van het Arabische dorp Deir Yassin] that the terrorist party betrays it
real character; from its past actions we can judge what it may be expected to do in the future.
[..] [The New York Times, 2 december 1948]
Inderdaad.

Raphael Lemkin, de Pools/joodse rechtsgeleerde, formuleerde het juridische concept
genocide in 1943. 1
Het huidige Israëlische bewind doet al decennialang zijn uiterste best om dit beeld in de gure
werkelijkheid op de soevereine staat Palestina en de Palestijnen uit te voeren. Genocide werd
en wordt één-op-één door alle politiek-zionistische coalitieregeringen in praktijk gebracht.
Vanuit deze optiek is met de oorlog anno 2023/2024 van Israël tegen de Palestijnse staat en
de bevolking zijn apotheose bereikt: levend of vermoord, het verwijderen van alle Palestijnen
uit het illegale Eretz- of Groot Israël.
DAT WAS, EN IS, DE KERN – DE POLITIEK-ZIONISTISCHE DOELSTELLING
Dezer dagen trok de Turkse minister-president, Recep Tayyip Erdogan, wereldwijde aandacht
met één vraag: Is er iets dat Netanyahu doet, dat minder is dan wat Hitler deed? Zijn
antwoord was ‘Nee’. Dat klopt, Netanyahu is nog amoreler, nog cynischer dan Hitlder, zijn
voorganger. Na een dagenlange reis in een veewagon werden de Joden bij aankomst in de
waan gebracht dat zij een verfrissende collectieve douche zouden krijgen. Palestijnse
kinderen schreven en schrijven na 9 september 2023 hun naam op hun huid. Zo zullen zij na
hun vrijwel zekere dood tenminste geïdentificeerd kunnen worden. Artsen en verplegers, voor
zover nog in leven en werkzaam in overgebleven ziekenhuizen in Gaza, ontvangen veel
alleenstaande kinderen. Zij durven hen niet te zeggen dat hun beide ouders dood zijn.
Netanyahu laat voor de gehele wereld zichtbaar en schaamteloos het zwaarste, door de VS
geleverde, wapengeweld op deze weerloze kinderen los.
Zelfs voor de min of meer zorgvuldige waarnemer is dit alles bepaald geen nieuws. De
resterende vragen zijn nu of het Israëlische regime, of zelfs de staat Israël, deze misdaad zal
overleven en met hoeveel meer bloedvergieten zich dit zal voltrekken.
Mijn ontsteltenis wordt veroorzaakt door de politieke waan van de dag van onze nationale
politiek. Deze was en blijft het fascistische Israëlische regime de facto steunen, zelfs met het
sturen van stafofficieren naar de Rode Zee. Daar helpen zij één van de drie Noord-
Jemenitische mega-stammen, de Houthi’s, te bestrijden. Dit is nota bene de stam die de met
algehele vernietiging bedreigde Palestijnen met hun beperkte middelen te hulp schiet door aan
het moorddadige zionistisch-fascistische bewind in verhouding een paar speldenprikjes uit te
delen.
Zo worden wij door onze hoogste politieke leiding een oorlog met wanstaltige doeleinden in
gerommeld.
Toch zijn de criteria, de basis van onze rechtsorde, glashelder: de Grondwet, art. 90 en 94 en
in het verlengde daarvan het relevante internationaal recht, waaronder de uitspraak van 9 juli
2004 door het Internationaal Gerechtshof. Dat is niet slechts mijn opvatting. D eze criteria
zijn zonder uitzondering niet voor discussie vatbaar. Deze waarden en normen gelden ‘voor
allen die in Nederland verblijven’. Alle parlementsleden, alle bewindspersonen [en alle
(gewezen) ambassadeurs] hebben de eed van trouw op deze Grondwet afgelegd. Dat schept
verplichtingen, zou je zeggen.

1 Genocide betekent niet noodzakelijkerwijs de onmiddellijke ondergang van een natie …. Het betekent
eerder een gecoördineerd plan van verschillende acties gericht op het vernietigen van het leven van nationale
groepen, met als doel de ondergang van diezelfde groepen. De doelen van zo’n plan zouden zijn: het afbreken
van de politieke en maatschappelijke instituten, van de cultuur, de taal, nationale gevoelens, religie, vrijheid,
waardigheid en zelfs van de levens van de personen die tot zulke groepen behoren.
Raphael Lemkin, de Pools-joodse rechtsgeleerde die streefde naar een Genocide Conventie. Zijn definitie is van 1943

  De ontwikkeling van het recente kiesgedrag van de lidstaten in de VN-Algemene Vergadering
toont de minieme, snel slinkende westerse steun aan dit politiek-zionistische regime aan. De
AVVN heeft minder machtsmiddelen dan de disfunctionerende VN-Veiligheidsraad. Toch
heeft de eerst genoemde de middelen ter beschikking om het Israëlische VN-lidmaatschap in
het gehele systeem via een totale schorsing te neutraliseren.
Geobsedeerd door binnenlandse politieke perikelen, staan alle grote Tweede Kamerfracties in
verschillende gradaties achter dit pur sang fascistische, Israëlische bewind. De vraag – is de
nationale politiek in overgrote meerderheid fascistoïde of wellicht ronduit fascistisch ? – doet
er eigenlijk niet meer toe. “Waar je mee omgaat, daar wordt je mee besmet”, ook in de
nationale politiek.
De veronderstellingen dat de Raad van State over het primaat van onze rechtsorde geen of
onvoldoende valide adviezen uitbrengt en dat in de komende maanden geen ingrijpende
politieke omstandigheden aangaande Israël zullen plaatsvinden, zijn niet wereldvreemd. Dan
dreigt de staatsrechtelijk rampzalige situatie te ontstaan dat alleen het staatshoofd het in-huis-
bereide fascistische tij nog weet te keren. Op grond van zijn persoonlijke eed van trouw aan
de Grondwet, zal de Majesteit daarop gebaseerde, gedetailleerde eisen moeten stellen aan het
Israëlbeleid van de aankomende coalitieregering.
Dat zal, alweer onder gelijkblijvende omstandigheden, een nodig novum in ons rechtsbestel
inhouden. Het zal ook een eenduidige waterscheiding tussen onze rechtsorde met de huidige
politiek en de nu levende politieke mentaliteit aan het licht brengen, maar niet per sé
afwijkend zijn van wat in meerderheid onder de Nederlandse bevolking leeft.
Bij een antidemocratische mentaliteit van toekomstige coalitiepartners, heeft de Koning geen
optie dan weigeren het voorgestelde coalitiekabinet te beëdigen.
Natuurlijk begrijp ik dat mijn procedureel besluit slechts een klein inhoudelijk gebaar van
protest betekent, in de nationale context en wereldwijd. Ik hoop vurig dat deze brief en de
bijlage als een dringende oproep tot staatsrechtelijke herbezinning zullen leiden.
Ook begrijp ik dat de nationale politieke ‘klasse’ de SG van het ministerie van Buitenlandse
Zaken voor een als onmogelijk gehouden dilemma heeft geplaatst. Ambtenaren zijn
ambtsedig verplicht de politieke prioriteiten getrouw uit te voeren. Maar er is één alles
overheersend ‘mits’: mits dat politiek beleid binnen de Grondwet en het internationaal recht
is vorm gegeven. Is dat in essentie niet het geval, dan heeft de DG maar één keus. Elke van
beide opties hebben verstrekkende gevolgen:
– verdedig ik, samen met mijn ambtenaren, een politiek zionistisch-fascistisch
georiënteerde coalitieregering
of
– verdedigen wij gezamenlijk de Nederlandse rechtsorde, gebaseerd op de Grondwet en
het internationaal recht?
Waarde collega,
Het is nu crisistijd, ook bij BZ. Ik wens je een, door jouw ambtelijke collega’s onderschreven,
koersvast beleid toe. Dank voor jouw aandacht, met hartelijke en collegiale groeten,
wg
Jan Wijenberg

Reacties uitgeschakeld voor OVER DE ISRAELISCHE GENOCIDE OP DE PALESTIJNSE BEVOLKING/Brief van oud-ambassadeur drs J. J. Wijenberg aan de Secretaris Generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken

Opgeslagen onder Divers

Christmas Sermon from Bethlehem by reverend Munther Isaac/Christ under the rubble

Screenshot 2023 12 14 at 16 46 20 o4jic5k5rvbyznqrzndl6kx2ce.jpg  jpeg image 1500   2000 pixels    scaled  44  .png?ixlib=rails 2.1

REV. MUNTHER ISAAC: Christ Under the Rubble.

We are angry. We are broken. This should have been a time of joy; instead, we are mourning. We are fearful.

More than 20,000 killed. Thousands are still under the rubble. Close to 9,000 children killed in the most brutal ways, day after day. One-point-nine million displaced. Hundreds of thousands of homes destroyed. Gaza as we know it no longer exists. This is an annihilation. This is a genocide.

The world is watching. Churches are watching. The people of Gaza are sending live images of their own execution. Maybe the world cares. But it goes on.

We are asking here: Could this be our fate in Bethlehem? In Ramallah? In Jenin? Is this our destiny, too?

We are tormented by the silence of the world. Leaders of the so-called free lined up one after the other to give the green light for this genocide against a captive population. They gave the cover. Not only did they make sure to pay the bill in advance, they veiled the truth and context, providing the political cover. And yet another layer has been added: the theological cover, with the Western church stepping into the spotlight.

Our dear friends in South Africa taught us the concept of the “state theology,” defined as “the theological justification of the status quo with its racism, capitalism and totalitarianism.” It does so by misusing theological concepts and biblical texts for its own political purposes.

Here in Palestine, the Bible is weaponized against us — our very own sacred text. In our terminology in Palestine, we speak of the empire. Here we confront the theology of the empire, a disguise for superiority, supremacy, chosenness and entitlement. It is sometimes given a nice cover, using words like “mission” and “evangelism,” “fulfillment of prophecy,” and “spreading freedom and liberty.”

The theology of the empire becomes a powerful tool to mask oppression under the cloak of divine sanction. It speaks of land without people. It divides people into “us” and “them.” It dehumanizes and demonizes. The concept of land without people, again, even though they knew too well that the land had people — and not just any people, a very special people. Theology of the empire calls for emptying Gaza, just like it called for the ethnic cleansing in 1948, a “miracle,” or “a divine miracle,” as they called it. It calls for us Palestinians now to go to Egypt, maybe Jordan. Why not just the sea?

I think of the words of the disciples to Jesus when he was about to enter Samaria: “Lord, do you want us to command fire to come down from heaven and consume them?” they said of the Samaritans. This is the theology of the empire. This is what they’re saying about us today.

This war has confirmed to us that the world does not see us as equal. Maybe it’s the color of our skins. Maybe it is because we are on the wrong side of a political equation. Even our kinship in Christ did not shield us. So they say if it takes killing 100 Palestinians to get a single “Hamas militant,” then so be it. We are not humans in their eyes. But in God’s eyes, no one can tell us that.

The hypocrisy and racism of the Western world is transparent and appalling. They always take the word of Palestinians with suspicion and qualification. No, we’re not treated equally. Yet, on the other side, despite a clear track record of misinformation, lies, their words are almost always deemed infallible.

To our European friends: I never ever want to hear you lecture us on human rights or international law again. And I mean this. We are not white, I guess. It does not apply to us, according to your own logic.

In this war, the many Christians in the Western world made sure the empire has the theology needed. It is thus self-defense, we were told. And I continue to ask: How is the killing of 9,000 children self-defense? How is the displacement of 1.9 million Palestinians self-defense?

In the shadow of the empire, they turned the colonizer into the victim, and the colonized into the aggressor. Have we forgotten — have we forgotten that the state they talk to, that that state was built on the ruins of the towns and villages of those very same Gazans? Have they forgot that?

We are outraged by the complicity of the church. Let it be clear, friends: Silence is complicity. And empty calls for peace without a ceasefire and end to occupation, and the shallow words of empathy without direct action, all under the banner of complicity.

So here is my message: Gaza today has become the moral compass of the world. Gaza was hell before October 7th, and the world was silent. Should we be surprised at their silence now?

If you are not appalled by what is happening in Gaza, if you are not shaken to your core, there is something wrong with your humanity. And if we, as Christians, are not outraged by the genocide, by the weaponization of the Bible to justify it, there is something wrong with our Christian witness, and we are compromising the credibility of our gospel message.

If you fail to call this a genocide, it is on you. It is a sin and a darkness you willingly embrace. Some have not even called for a ceasefire. I’m talking about churches. I feel sorry for you.

We will be OK. Despite the immense blow we have endured, we, the Palestinians, will recover. We will rise. We will stand up again from the midst of destruction, as we have always done as Palestinians, although this is by far maybe the biggest blow we have received in a long time. But we will be OK.

But for those who are complicit, I feel sorry for you. Will you ever recover from this? Your charity and your words of shock after the genocide won’t make a difference. And I know these words of shocks are coming. And I know people will give generously for charity. But your words won’t make a difference. Words of regret won’t suffice for you. And let me say it: We will not accept your apology after the genocide. What has been done has been done. I want you to look at the mirror and ask, “Where was I when Gaza was going through a genocide?” …

In these last two months, the psalms of lament have become a precious companion to us. We cried out, “My God, my God, why have you forsaken Gaza? Why do you hide your face from Gaza?”

In our pain, anguish and lament, we have searched for God and found him under the rubble in Gaza. Jesus himself became the victim of the very same violence of the empire when he was in our land. He was tortured, crucified. He bled out as others watched. He was killed and cried out in pain, “My God, where are you?”

In Gaza today, God is under the rubble.

And in this Christmas season, as we search for Jesus, he is not to be found on the side of Rome, but our side of the wall. He’s in a cave, with a simple family, an occupied family. He’s vulnerable, barely and miraculously surviving a massacre himself. He’s among the refugees, among a refugee family. This is where Jesus is to be found today.

If Jesus were to be born today, he would be born under the rubble in Gaza. When we glorify pride and richness, Jesus is under the rubble. When we rely on power, might and weapons, Jesus is under the rubble. When we justify, rationalize and theologize the bombing of children, Jesus is under the rubble.

Jesus is under the rubble. This is his manger. He is at home with the marginalized, the suffering, the oppressed and the displaced. This is his manger.

And I have been looking and contemplating on this iconic image. God with us precisely in this way, this is the incarnation — messy, bloody, poverty. This is the incarnation.

And this child is our hope and inspiration. We look and see him in every child killed and pulled from under the rubble. While the world continues to reject the children of Gaza, Jesus says, “Just as you did to one of the least of these brothers and sisters of mine, you did it to me.” “You did it to me.” Jesus not only calls them his own, he is them. He is the children of Gaza.

We look at the holy family and see them in every family displaced and wandering, now homeless in despair. While the world discusses the fate of the people of Gaza as if they are unwanted boxes in a garage, God in the Christmas narrative shares their fate. He walks with them and calls them his own.

So this manger is about resilience. It’s about sumud. And the resilience of Jesus is in his meekness, is in his weakness, is in his vulnerability. The majesty of the incarnation lies in its solidarity with the marginalized. Resilience because this is very same child who rose up from the midst of pain, destruction, darkness and death to challenge empires, to speak truth to power and deliver an everlasting victory over death and darkness. This very same child accomplished this.

This is Christmas today in Palestine, and this is the Christmas message. Christmas is not about Santas. It’s not about trees and gifts and lights. My goodness, how we have twisted the meaning of Christmas. How we have commercialized Christmas. I was, by the way, in the U.S.A. last month, the first Monday after Thanksgiving, and I was amazed by the amount of Christmas decorations and lights and all the commercial goods. And I couldn’t help but think: They send us bombs, while celebrating Christmas in their lands. They sing about the prince of peace in their land, while playing the drum of war in our land.

Christmas in Bethlehem, the birthplace of Jesus, is this manger. This is our message to the world today. It is a gospel message. It is a true and authentic Christmas message about the God who did not stay silent but said his word, and his word was Jesus. Born among the occupied and marginalized, he is in solidarity with us in our pain and brokenness.

This message is our message to the world today, and it is simply this: This genocide must stop now. Why don’t we repeat it? Stop this genocide now. Can you say it with me? Stop this genocide —

CONGREGATION: Stop this genocide now.

REV. MUNTHER ISAAC: Let’s say it one more time. Stop this genocide —

CONGREGATION: Stop this genocide now.

REV. MUNTHER ISAAC: This is our call. This is our plea. This is our prayer. Hear, O God. Amen.

SOURCE:

DEMOCRACY NOW

”CHRIST IN THE RUBBLE”: WATCH PALESTINIAN

PASTOR DELIVER POWERFUL CHRISTMAS SERMON

FROM BETHLEHEM

26 DECEMBER 2023

https://www.democracynow.org/2023/12/26/christ_in_the_rubble_christmas_sermon

TEXT

In the occupied West Bank city of Bethlehem, the birthplace of Jesus, city and church leaders canceled all Christmas festivities this year to mourn the more than 20,000 Palestinians killed in Gaza. We feature the Christmas sermon, “Christ in the Rubble: A Liturgy of Lament,” delivered Saturday by Reverend Munther Isaac at the landmark Evangelical Lutheran Church in Bethlehem, which has received international attention for a nativity scene depicting the figure of baby Jesus in a keffiyeh, surrounded by rubble. “If Jesus were to be born today, he would be born under the rubble in Gaza,” preached Isaac, who condemned using theology to justify Israel’s killing of innocent civilians. “If we, as Christians, are not outraged by the genocide, by the weaponization of the Bible to justify it, there is something wrong with our Christian witness, and we are compromising the credibility of our gospel message.”


Transcript

This is a rush transcript. Copy may not be in its final form.

AMY GOODMAN: We begin today’s show in the occupied West Bank in the city of Bethlehem, the birthplace of Jesus. City and church leaders canceled all Christmas festivities in the Holy Land this year to mourn the more than 20,000 Palestinians killed in Gaza. The landmark Evangelical Lutheran Christmas Church in Bethlehem created a nativity scene with the figure of baby Jesus in a keffiyeh, surrounded by rubble.

Later in the show, we’ll be joined by the church’s pastor, the Reverend Munther Isaac, but we begin by airing his Christmas sermon, which he delivered on Saturday.

REV. MUNTHER ISAAC: Christ Under the Rubble.

We are angry. We are broken. This should have been a time of joy; instead, we are mourning. We are fearful.

More than 20,000 killed. Thousands are still under the rubble. Close to 9,000 children killed in the most brutal ways, day after day. One-point-nine million displaced. Hundreds of thousands of homes destroyed. Gaza as we know it no longer exists. This is an annihilation. This is a genocide.

The world is watching. Churches are watching. The people of Gaza are sending live images of their own execution. Maybe the world cares. But it goes on.

We are asking here: Could this be our fate in Bethlehem? In Ramallah? In Jenin? Is this our destiny, too?

We are tormented by the silence of the world. Leaders of the so-called free lined up one after the other to give the green light for this genocide against a captive population. They gave the cover. Not only did they make sure to pay the bill in advance, they veiled the truth and context, providing the political cover. And yet another layer has been added: the theological cover, with the Western church stepping into the spotlight.

Our dear friends in South Africa taught us the concept of the “state theology,” defined as “the theological justification of the status quo with its racism, capitalism and totalitarianism.” It does so by misusing theological concepts and biblical texts for its own political purposes.

Here in Palestine, the Bible is weaponized against us — our very own sacred text. In our terminology in Palestine, we speak of the empire. Here we confront the theology of the empire, a disguise for superiority, supremacy, chosenness and entitlement. It is sometimes given a nice cover, using words like “mission” and “evangelism,” “fulfillment of prophecy,” and “spreading freedom and liberty.”

The theology of the empire becomes a powerful tool to mask oppression under the cloak of divine sanction. It speaks of land without people. It divides people into “us” and “them.” It dehumanizes and demonizes. The concept of land without people, again, even though they knew too well that the land had people — and not just any people, a very special people. Theology of the empire calls for emptying Gaza, just like it called for the ethnic cleansing in 1948, a “miracle,” or “a divine miracle,” as they called it. It calls for us Palestinians now to go to Egypt, maybe Jordan. Why not just the sea?

I think of the words of the disciples to Jesus when he was about to enter Samaria: “Lord, do you want us to command fire to come down from heaven and consume them?” they said of the Samaritans. This is the theology of the empire. This is what they’re saying about us today.

This war has confirmed to us that the world does not see us as equal. Maybe it’s the color of our skins. Maybe it is because we are on the wrong side of a political equation. Even our kinship in Christ did not shield us. So they say if it takes killing 100 Palestinians to get a single “Hamas militant,” then so be it. We are not humans in their eyes. But in God’s eyes, no one can tell us that.

The hypocrisy and racism of the Western world is transparent and appalling. They always take the word of Palestinians with suspicion and qualification. No, we’re not treated equally. Yet, on the other side, despite a clear track record of misinformation, lies, their words are almost always deemed infallible.

To our European friends: I never ever want to hear you lecture us on human rights or international law again. And I mean this. We are not white, I guess. It does not apply to us, according to your own logic.

In this war, the many Christians in the Western world made sure the empire has the theology needed. It is thus self-defense, we were told. And I continue to ask: How is the killing of 9,000 children self-defense? How is the displacement of 1.9 million Palestinians self-defense?

In the shadow of the empire, they turned the colonizer into the victim, and the colonized into the aggressor. Have we forgotten — have we forgotten that the state they talk to, that that state was built on the ruins of the towns and villages of those very same Gazans? Have they forgot that?

We are outraged by the complicity of the church. Let it be clear, friends: Silence is complicity. And empty calls for peace without a ceasefire and end to occupation, and the shallow words of empathy without direct action, all under the banner of complicity.

So here is my message: Gaza today has become the moral compass of the world. Gaza was hell before October 7th, and the world was silent. Should we be surprised at their silence now?

If you are not appalled by what is happening in Gaza, if you are not shaken to your core, there is something wrong with your humanity. And if we, as Christians, are not outraged by the genocide, by the weaponization of the Bible to justify it, there is something wrong with our Christian witness, and we are compromising the credibility of our gospel message.

If you fail to call this a genocide, it is on you. It is a sin and a darkness you willingly embrace. Some have not even called for a ceasefire. I’m talking about churches. I feel sorry for you.

We will be OK. Despite the immense blow we have endured, we, the Palestinians, will recover. We will rise. We will stand up again from the midst of destruction, as we have always done as Palestinians, although this is by far maybe the biggest blow we have received in a long time. But we will be OK.

But for those who are complicit, I feel sorry for you. Will you ever recover from this? Your charity and your words of shock after the genocide won’t make a difference. And I know these words of shocks are coming. And I know people will give generously for charity. But your words won’t make a difference. Words of regret won’t suffice for you. And let me say it: We will not accept your apology after the genocide. What has been done has been done. I want you to look at the mirror and ask, “Where was I when Gaza was going through a genocide?” …

In these last two months, the psalms of lament have become a precious companion to us. We cried out, “My God, my God, why have you forsaken Gaza? Why do you hide your face from Gaza?”

In our pain, anguish and lament, we have searched for God and found him under the rubble in Gaza. Jesus himself became the victim of the very same violence of the empire when he was in our land. He was tortured, crucified. He bled out as others watched. He was killed and cried out in pain, “My God, where are you?”

In Gaza today, God is under the rubble.

And in this Christmas season, as we search for Jesus, he is not to be found on the side of Rome, but our side of the wall. He’s in a cave, with a simple family, an occupied family. He’s vulnerable, barely and miraculously surviving a massacre himself. He’s among the refugees, among a refugee family. This is where Jesus is to be found today.

If Jesus were to be born today, he would be born under the rubble in Gaza. When we glorify pride and richness, Jesus is under the rubble. When we rely on power, might and weapons, Jesus is under the rubble. When we justify, rationalize and theologize the bombing of children, Jesus is under the rubble.

Jesus is under the rubble. This is his manger. He is at home with the marginalized, the suffering, the oppressed and the displaced. This is his manger.

And I have been looking and contemplating on this iconic image. God with us precisely in this way, this is the incarnation — messy, bloody, poverty. This is the incarnation.

And this child is our hope and inspiration. We look and see him in every child killed and pulled from under the rubble. While the world continues to reject the children of Gaza, Jesus says, “Just as you did to one of the least of these brothers and sisters of mine, you did it to me.” “You did it to me.” Jesus not only calls them his own, he is them. He is the children of Gaza.

We look at the holy family and see them in every family displaced and wandering, now homeless in despair. While the world discusses the fate of the people of Gaza as if they are unwanted boxes in a garage, God in the Christmas narrative shares their fate. He walks with them and calls them his own.

So this manger is about resilience. It’s about sumud. And the resilience of Jesus is in his meekness, is in his weakness, is in his vulnerability. The majesty of the incarnation lies in its solidarity with the marginalized. Resilience because this is very same child who rose up from the midst of pain, destruction, darkness and death to challenge empires, to speak truth to power and deliver an everlasting victory over death and darkness. This very same child accomplished this.

This is Christmas today in Palestine, and this is the Christmas message. Christmas is not about Santas. It’s not about trees and gifts and lights. My goodness, how we have twisted the meaning of Christmas. How we have commercialized Christmas. I was, by the way, in the U.S.A. last month, the first Monday after Thanksgiving, and I was amazed by the amount of Christmas decorations and lights and all the commercial goods. And I couldn’t help but think: They send us bombs, while celebrating Christmas in their lands. They sing about the prince of peace in their land, while playing the drum of war in our land.

Christmas in Bethlehem, the birthplace of Jesus, is this manger. This is our message to the world today. It is a gospel message. It is a true and authentic Christmas message about the God who did not stay silent but said his word, and his word was Jesus. Born among the occupied and marginalized, he is in solidarity with us in our pain and brokenness.

This message is our message to the world today, and it is simply this: This genocide must stop now. Why don’t we repeat it? Stop this genocide now. Can you say it with me? Stop this genocide —

CONGREGATION: Stop this genocide now.

REV. MUNTHER ISAAC: Let’s say it one more time. Stop this genocide —

CONGREGATION: Stop this genocide now.

REV. MUNTHER ISAAC: This is our call. This is our plea. This is our prayer. Hear, O God. Amen.

AMY GOODMAN: The Reverend Munther Isaac, the pastor of the Evangelical Lutheran Christmas Church in Bethlehem, delivering his Christmas sermon on Saturday. He titled it “Christ in the Rubble.” Coming up, Reverend Isaac will join us from Bethlehem in occupied West Bank. Stay with us.

[break]

AMY GOODMAN: “Song to the World,” a version of the popular Christmas song “Little Drummer Boy” sung by the Ramallah Friends School in the West Bank. The three Palestinian college students who were shot in Burlington, Vermont, last month are graduates of the Ramallah Friends School and met there in the first grade. The three students who were shot now go to Haverford, Trinity and Brown in the United States. In the video shared by the school, current students sing in Arabic with English subtitles. The school wrote, “Our hearts come together in prayer for the safety of the children in Gaza. May our shared prayers echo for peace and justice, weaving a tapestry of hope that goes beyond borders, embracing the shared humanity we all hold dear.”

Reacties uitgeschakeld voor Christmas Sermon from Bethlehem by reverend Munther Isaac/Christ under the rubble

Opgeslagen onder Divers

[Artikel Peter Storm]/Als het maar niet over Gaza gaat, nietwaar?

Vuur en rook boven Gaza-Stad na een Israëlische luchtaanval AFPHTTPS://NOS.NL/COLLECTIE/13864/ARTIKEL/2381067-UREN-NA-TOESPRAAK-NETANYAHU-OPNIEUW-ISRAELISCHE-LUCHTAANVALLEN-OP-GAZA

ALS HET MAAR  NIET OVER GAZA GAAT, NIETWAAR?

WEBSITE PETER STORM

Geplaatst op 5 januari 2024 door egel

vrijdag 5 januari 2024

Aandacht afleiden, het onderwerp veranderen: het is een trucje dat pro-Israëlische genocide-supporters graag toepassen. Het gaat als volgt. Terwijl wij met solidariteitsacties aandacht vragen voor de genocide in Gaza, oproepen delen voor sit-ins voor Ceasefire Now en Free Palestine en dergelijke, komen Israël-fans aanzetten met berichten over wandaden en bloedbaden elders, met een uitdagend zinnetje erbij in de sfeer van ‘Wanneer worden hier nu eens sit-ins voor georganiseerd’? Ach ja. Als het maar niet over Gaza gaat, nietwaar?

De sneer is duidelijk. Wel sit-ins voor Gaza. Niet voor de Oeigoeren, de Rohinya’s, vervolgde christenen in Nigeria of wie dan ook. De mensen van de Palestina-sit-ins zijn duidelijk inconsequent en hypocriet, anders zouden ze toch voor die andere slachtoffers ook wel actie voeren? Het is een verdachtmaking, een indirecte, nogal achterbakse poging om activisten tegen Israëlische genocide en voor een vrij Palestina verdacht te maken.

De poging is nogal doorzichtig, hoongelach is een goede reactie, volledig negeren ook wel. Maar omdat het mensen toch op het verkeerde been kan zetten, omdat niet iedereen even stevig in de argumenten staat, kan het wellicht geen kwaad om de truc wat verder te ontrafelen. Dan zien we een paar dingen.

Allereerst is hier iets grappigs aan de hand. Door te suggereren dat we acties voor al die andere slachtoffers zouden moeten voeren om consequent en niet hypocriet ze zijn, erkennen degenen die dit trucje hanteren impliciet dat het op zichzelf terecht is om voor Palestijnen in Gaza op te komen! Ze stellen de andere genoemde verschrikkingen impliciet gelijk aan wat er op Gaza gebeurt. Ze beklagen zich vervolgens dat we alleen maar voor Palestijnen op komen, en niet voor de andere genoemde slachtoffers.

Ze zeggen niet ‘Vergeet de Palestijnen, doe iets voor de Rohingya’s!’ Nee, ze zeggen eigenlijk: doe ook eens iets voor die Rohinya’s. Aan het ontkennen van de verschrikking die de Palestijnen door Israël wordt aan gedaan, wagen ze zich niet. Ontkennen werkt niet, dus proberen ze de aandacht af te leiden van wat niet te ontkennen valt. Juist daarom komen ze met zo’n trucje.

Je ziet de truc in twee versies. Soms gaat het in het aangehaalde voo0rbeelden om slachtoffers die Moslim zijn, net zoals veel van de slachtoffers in Gaza. Dan is de suggestie: waarom komen jullie wel op voor Palestijnse moslims, en niet vort Moslims die het slachtoffer zijn van China of Myanmar?

Het onuitgesproken antwoord is dan de suggestie dat het solidariteitsactivisten niet zozeer om moslims gaat, maar om Israël-bashen. En waarin onderscheidt Israël zich van China en van Myanmar? Israël is een Joodse staat, exclusief Israël kritiseren voor dingen die andere staten ook doen, is langs deze weg neergezet als antisemitisme. We zullen zien dat deze vlieger helemaal niet opgaat. Maar eerst de andere versie.

De andere versie hanteert graag een voorbeeld waarin de daders moslims zijn en de slachtoffers juist niet. Voorbeeld: Nigeria, waar dorpen met christelijke bewoners doelwit zijn van bewapende groepen van wie gezegd wordt dat het moslims zijn. Dan is de hint: waarom komen jullie enkel op voor Moslims als slachtoffers, en niet voor Christenen als slachtoffers? Jullie willen zeker geen kritiek op Moslims? Hier wordt niet alleen de aandacht van Gaza afgeleid, hier wordt ook nog een lading moslim-bashen uitgekieperd. In deze versie zijn ze bij de Christen-Unie kennelijk gespecialiseerd: opkomen voor arme Christenen is daar net zo favoriet als opkomen voor arm zielig Israël.

Ik noem beide versies een truc. Niet omdat de bloedbaden naar verwezen wordt, niet bestaan. DE onderdrukking van – jazeker, genocide tegen – Rohinya’s is een feit, net als de soortgelijke immense repressie tegen Oeigoeren. Rohinya’s zijn in bloedige etnische zuiveringsoperaties door militairen en racistische milities in Myanmar verdreven. Oeigoeren zijn in enorme aantallen in kampen gestopt waar hun religieuze identiteit gericht tot doelwit wordt gemaakt in een vorm van heropvoering die genocidale dimensies heeft. Moordpartijen in Nigeria,(1) vaak maar lang niet altijd uitgevoerd door Boko Haram, een extreem-gewelddadige militie die zich ideologisch op de Islam beroept, kosten inderdaad honderden mensenlevens en ja, dat veel daarvan christenen zijn is noch onwaar, noch toevallig. Niet de feiten waar de trucjes naar verwijzen maken dat het trucjes zijn. Het zijn de bijbehorende insinuaties die dat doen.

De insinuatie is steeds dat mensen zich wel druk maken over Palestijnen in gaza, maar dat ze die andere slachtoffers van terreur zomaar negeren. Waarom voeren ze er anders geen actie voor? De insinuatie is, waar het Rohinya’s en Oeigoeren betreft, onzin. Het heeft de afgelopen jaren veroordelingen geregend van zowel de etnische zuivering van de Rohinya’s als van de gewelddadige ‘heropvoering’ van de Oeigoeren. Beiden zijn een internationaal schandaal, wat natuurlijk niet betekent dat beide groepen nu effectief worden verdedigd…

Het lot van de Oeigoeren heeft echter de aandacht van de machtigste mogendheid die er is, van de VS die er maar wat graag China mee om de oren slaat. Het lot van de Rohinya’s is onderwerp van een zitting van het internationaal gerechtshof geweest in 2019, en vervolgens is ook het Internationaal Strafhof zich over gaan buigen. In geen van beide zaken treden de VS op als hoofdsponsors van de genocidale geweld, zoals ze dat met Israël wel doet. In het geval van de Oeigoeren hoort de VS tot de critici. Dat doet ze om machtspolitieke redenen: om China in verlegenheid te brengen. Met principieel mensenrechtenbeleid heeft het niets te maken. Maar je kunt niet in alle ernst beweren dat de Oeigoeren door de wereldgemeenschap veronachtzaamd worden zoals de Palestijnen dat zijn.

Voor Rohinya’s geldt dat in zekere mate wel, afgezien van genoemde internationale gerechtelijke instanties. Maar ook hier blijft er een groot verschil. De VS is niet de belangrijkste wapenleverancier van Myanmar. De VS spreekt niet keer op keer haar veto uit in de VN-Veiligheidsraad als daar Myanmar veroordeeld wordt. Nederland levert geen F-35-onderdelen aan het Myanmarese leger. Rutte verdedigt de etnische zuivering van de Rohinya’s niet en pretendeert niet dat Myanmar het recht heeft om zichzelf tegen Rohinya’s te verdedigen. Wee hebben hier geen Centrum Informatie Documentatie Myanmar (CIDM) dat het ‘recht van Myanmar als boeddhistische staat’ loopt te verdedigen met de leugens, zoals het CIDI en haar supporters dat met Israël als joodse staat zo graag doen. Nederland en de VS vertonen simpelweg niet de mate van medeplichtigheid met het generaalsbewind van Myanmar die ze wel vertonen met de staat Israël, inclusief haar extreem-rechtse leiding, inclusief Netanyahu. Wie voor Rohinya’s opkomt hoeft niet tegen ‘Myanmarisme’ op te boksen, zoals pro-Palestijnse mensen dat wel moeten tegen tegen zionistische verdraaiingen en propaganda.

Opkomen tegen de genocide die Israël in Gaza bedrijft, gaat gepaard met verontwaardiging over de Westerse, met name de Nederlandse, medeplichtigheid: Rutte, schande, bloed aan je handen! Precies die openlijke medeplichtigheid van een regering waar we in Nederland rechtstreeks mee te maken hebben, waar we in zekere zin verantwoordelijk voor zijn – we immers betalen belasting, en we laten immers na die regering te verdrijven… – maakt het zo noodzakelijk om ons met acties uit te spreken voor de Palestijnen, en tegen een Israël dat door Nederland in haar genocide wordt gesteund. Niets van dit alles geldt op zo’n manier voor China en Myanmar. Het is dus volstrekt niet vreemd dat solidaire mensen juist voor Gaza opkomen, tegen Israël. Het is een kwestie van het nemen van een eigen solidaire verantwoordelijkheid. Met Israël-bashen vanwege de Joodse bevolking van dat land heeft dat niets te maken, met antisemitisme al evenmin. Het is een teken van deze verrotte tijden dat je zoiets zelfs nog dient te zeggen.

Eigenlijk geld voor de slachtingen in Nigeria net zoiets. Ik citeer eventjes Gert jan Segers, vroeger CU-aanvoerder. ‘En wie komt er op voor deze belaagde christenen in Nigeria?’, schreef hij op 27 december op Twitter, met een link naar een artikel dat berichtte over slachtingen waarbij 100 christenen werden vermoord.(2) Elders op zijn tijdlijn regent het verontwaardiging over Hamas en, wat indirecter, steunbetuigingen aan Israël. Het antwoord op de vraag van Segers : Wie komt er voor deze belaagde Christenen op? Op Twitter deed ik een poging tot beantwoorden. Aldus:

U. U voelt zich betrokken en bent goed op de hoogte. Daarom gaat u er ook sit-ins voor organiseren., en/of andere solidariteitsactiviteiten. Laat maar weten waar en wanneer.

Niet? Gebruik het dan ook niet voor uw doorzichtige politieke spelletjes.’(3)

Verder dan een verwijzing naar zijn steun voor een organisatie die opkomt voor vervolgde Christenen kwam Segers niet. Op een aankondiging van sit-ins of andere solidariteitsacties wacht ik nog steeds.

En ook hier snap ik het ontbreken van dit soort straatactie. Want ook hier ontbreekt de omvangrijke en evidente Nederlandse medeplichtigheid aan de bloedbaden – een medeplichtigheid die er wat betreft de Israëlische genocide tegen Palestijnen in Gaza zo overduidelijk wel is.

Noten:

(1) Zie bijvoorbeeld ‘Bloedige aanvallen teisteren Nigeria: “Hele dorpen zijn platgebrand”’, RTL Nieuws, 5 januari 2024, https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/5427689/bloedige-aanvallen-teisteren-nigeria-hele-dorpen-platgebrand

(2) Gert-Jan Segers op X, 27 december 2023, https://twitter.com/gertjansegers/status/1739967636061159524

(3) Egel op X, 27 december 2023, https://twitter.com/Ravotrinfo1/status/1740051706577363301

Peter Storm

Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Als het maar niet over Gaza gaat, nietwaar?

Opgeslagen onder Divers

Happy New Year!

HAPPY NEW YEAR !

I wish to all my readers a Happy, Healthy and Prosperous 2024!

COVID-19 FREE!

https://www.astridessed.nl/tag/in-english/

Astrid Essed

Reacties uitgeschakeld voor Happy New Year!

Opgeslagen onder Divers

Gelukkig Nieuwjaar!

GELUKKIG NIEUWJAAR!

Iedereen een Gezond, Gelukkig en Strijdbaar 2024 toegewenst!

VRIJ VAN COVID-19!

EN EEN SPECIALE DANK AAN ALLE VRIENDEN IN

NEDERLAND, DIE LAK HEBBEN GEHAD AAN HET  VUURWERKVERBOD !

HET VUURWERK WAS PRACHTIG, MOOIER NOG DAN  VORIG

JAAR, WAARVOOR DANK!

ASTRID ESSED

Reacties uitgeschakeld voor Gelukkig Nieuwjaar!

Opgeslagen onder Divers