Maandelijks archief: september 2023

Noten 41 en 42/Opmerkelijkheden

[41]

HUMAN RIGHTS WATCH

FRONTEX DELIVERS CRUELRY FROM SKIES

14 DECEMBER 2022

https://www.hrw.org/news/2022/12/14/frontex-delivers-cruelty-skies

Despite its claims of saving lives, Frontex is putting refugees and migrants at risk by aiding Libya Coast Guard interceptions of boats.

In the footage, you can see the small, overcrowded wooden boat motoring away in the middle of the Mediterranean Sea as the Libyan Coast Guard vessel, the Ras Jadir, chases it. It is too far away to see any faces, but it seems like the people are aware they are being chased and are trying to evade capture.

They do not succeed. The Libyan Coast Guard eventually catches up with the boat and forces the 20 or so men to board their patrol vessel. After that, the video cuts off. What most likely happened afterwards was that the people from the boat were forcibly returned to Libya to almost certain detention and abuse.

The footage was shot on July 30, 2021, from the Seabird, a plane flown on behalf of the rescue group Sea-Watch and was obtained by Border Forensics and Human Rights Watch as part of our investigation into the practices of the European border agency, Frontex.

The fingerprints of the European Union and Frontex, its border agency, are all over this incident. The EU naval mission EUNAVFOR MED trained the Libyan Coast Guard. Italy donated the Ras Jadir.

Our analysis of the flight tracks of a drone that Frontex operates out of Malta suggests it very likely detected the wooden boat, as it was flying in the area on that day. It probably sent video and other data to its headquarters in Warsaw, where staff in turn passed the information to coastal authorities, including the Libyan Coast Guard.

Simply put, without the material, operational, and political support provided by the EU, this and many other sea interceptions would not have been possible.

Our research demonstrates that Frontex uses its vast resources to assist interceptions of refugee and migrant boats by Libyan forces. Over the last few years, Frontex has signed contracts with private companies to operate a remote-piloted Heron drone and several piloted planes out of airports in Malta and Italy. We obtained copies of them through freedom of information requests.

Each of these aircraft monitors a specific area of the central Mediterranean, forming a tightly knit yet extensive web of aerial patrol. Frontex aircraft have more than doubled their flight time over the central Mediterranean, from 1,396 hours in the air in 2018 to 2,869 hours in 2021.

On July 30, 2021, a date we looked at closely, Frontex’s own database recorded five interceptions facilitated by its aerial surveillance programme. Our analysis of its flight tracks suggests the drone spotted at least three of them.

Frontex says aerial surveillance helps to save lives, and that it has to alert all coastal authorities, including the Libyan Coast Guard, when it spots a boat in distress. The border agency told us it only sends out mayday alerts to all ships in the area if there is a risk of imminent loss of life, in other words, if the boat is about to sink. The Sea-Watch 3, an NGO rescue vessel, was near the wooden boat and could have provided assistance and taken the people on board to safety in Europe. Frontex did not alert them.

Data analysis by Border Forensics suggests that on days when Frontex assets fly more hours over their area of operation, the Libyan Coast Guard tends to intercept more vessels. At the same time, the flights have not had a meaningful impact on deaths at sea.

Frontex told us they issued 21 mayday alerts in the central Mediterranean between January 2020 and April 2022, while it says its aircraft made 433 detections in that operational area in 2021 alone.

This low number of mayday alerts compared with the number of boat sightings is based on a deliberately narrow interpretation of when a boat is in distress. This allows Frontex to alert Libyan authorities, even though the EU knows the Libyan Coast Guard is returning people to abusive situations, and gives it an excuse not to alert nearby vessels, including nongovernmental ships, which would seek to take passengers to safe European ports.

Frontex aerial surveillance now forms a central plank of the EU’s strategy to prevent asylum seekers from reaching Europe by boat and to knowingly return them to unspeakable abuse in Libya.

It goes hand in hand with the withdrawal of EU ships from the central Mediterranean, the handover of responsibility to Libyan forces, and the harassment of nongovernmental rescue groups. The increasing reliance on aerial surveillance is an attempt by the EU to further remove itself physically and legally from its responsibilities: It allows the EU to maintain a distance from boats in distress while keeping a close eye from the sky.

Ultimately, though, providing the Libyan Coast Guard with the information needed to capture people at sea, knowing full well the arbitrary detention, violence, and exploitation people face upon return to Libya, makes the EU complicit in this abuse.

At a recent meeting in Brussels, EU interior ministers “underlined the need to prevent loss of lives at sea”. Yet, they also approved an action plan that strengthens cooperation with Libya and reinforces aerial surveillance.

Under the EU’s deterrence approach, the Mediterranean has become the deadliest migration route in the world. Only a fundamental re-orientation of European migration policies towards legal and safe passage could help end this senseless carnage. Frontex itself also needs to be scrutinised for its practices, especially after new evidence emerged that it has engaged in serious misconduct, including covering up unlawful and abusive pushbacks of asylum seekers and migrants by Greece to Turkey.

In the meantime, EU countries should use aerial surveillance to support rescue at sea and disembarkations in safe ports, rather than returns to abuse in Libya. Frontex, and member states like Italy and Malta, should consider all overcrowded, unseaworthy boats in open waters to be in peril and alert all vessels in the area to ensure timely assistance, and cooperate with, rather than harass civilian rescue groups.

Otherwise, all the EU’s pledges about saving lives at sea will remain tragically empty rhetoric.

EINDE STATEMENT HUMAN RIGHTS WATCH

HUMAN RIGHTS WATCH

FRONTEX FAILING TO PROTECT PEOPLE 

AT EU BORDERS

23 JUNE 2015

https://www.hrw.org/news/2021/06/23/frontex-failing-protect-people-eu-borders

(Brussels) – The European Union border guard agency’s oversight mechanisms have failed to safeguard people against serious human rights violations at the EU’s external borders, Human Rights Watch said today.

An analysis of the actions of the European Border and Coast Guard Agency, known as Frontex, shows a pattern of failure to credibly investigate or take steps to mitigate abuses against migrants at EU external borders, even in the face of clear evidence of rights violations.

“Frontex has repeatedly failed to take effective action when allegations of human rights violations are brought to its attention,” said Eva Cossé, Western Europe researcher at Human Rights Watch. “Its rapid growth into an executive agency of the EU, with increased powers, funding, and legal responsibilities makes it all the more urgent for Frontex to put in place effective tools to safeguard fundamental rights.”

Human Rights Watch has examined in detail the situation in three countries where Frontex has major operations and where it failed to act promptly or at all in the face of credible evidence of abuse. On June 8, 2021, Human Rights Watch wrote to Frontex with its findings with the intention of including its response in the report but has yet to receive a response.

European and international nongovernmental groups, including Human Rights Watch, and media outlets have consistently reported abuses— by officials from EU member states against people arriving at EU borders where Frontex is operating. These include violence, illegal pushbacks, and denial of access to asylum by countries including BulgariaCroatia, Cyprus, Greece, Hungary, and Malta.

On June 23 Amnesty International is releasing related research on pushbacks from Greece to Turkey, which also includes a call for accountability for Frontex.

Frontex has seven oversight, reporting, and monitoring mechanisms with the stated purpose of ensuring that its officers do not engage in abuse, are held accountable if they do, and are not complicit in abuse by EU member states. They include a system to report serious incidents that has recorded a few incidents but failed to prevent abuse, and hold those responsible accountable. Under Article 46 of the Frontex Regulation, the agency also has a duty to suspend or terminate operations in case of serious abuses, but has only done so once, in Hungary, after a European court ruling.

In Greece, evidence has come to light since October 2020 that Frontex played an active role in concealing and supporting pushbacks of migrants at the land and maritime borders with Turkey. Frontex also went ahead with a rapid border operation (RABIT) in Greece in March 2020, although the Greek authorities had openly put abusive measures in place. These included temporarily suspending access to asylum, prosecuting asylum seekers for irregular entry, and violently forcing them back across the border.

Responding to widely reported allegations of Frontex involvement in illegal pushbacks, the Frontex Management Board created a Working Group in November 2020, consisting of 8 country representatives and the European Commission, to investigate 13 reported incidents in the Aegean Sea maritime border with Turkey. The group reported in March 2021 that there had been no wrongdoing by Greece or Frontex, despite clear evidence to the contrary. It also failed to look into other abuses by Greek authorities in areas where Frontex is operating, including violent pushbacks at Greece’s land border with Turkey.

In Hungary, Frontex failed for four years to take measures to prevent or stop human rights violations, despite reports from the United Nations refugee agency (UNHCR) about Hungary’s abusive treatment of asylum seekers and migrants, calls from Frontex’s own consultative forum on fundamental rights to suspend operations, and legal action by the European Commission against Hungary. Frontex suspended operations only after the EU Court of Justice found in December 2020 that Hungary was breaking EU law.

In CroatiaFrontex maintains its presence despite credible and consistent reports by Human Rights Watch and others of pushbacks, often violent, of migrants and asylum seekers into Bosnia and Herzegovina and Serbia since 2016.

As an EU agency, Frontex is bound to carry out all its operations consistent with the EU Charter of Fundamental Rights (including the right to asylum), the European Convention on Human Rights, and other norms of international law. Human rights law obliges Frontex not to expose anyone to human rights abuse either directly or indirectly and to take necessary measures to protect people from prohibited ill-treatment. Frontex’s own mandate, deriving from the Frontex Regulation, requires all personnel deployed in its operations to respect fundamental rights.

Frontex’s Management Board has expressed concern about the effectiveness of its reporting and monitoring mechanisms, and called for urgent improvements. Similarly, on June 15, the EU Ombudsman published a report that was critical of the functioning of the agency’s complaints mechanism and the role of its fundamental rights officer and made recommendations for reform. The European Parliament is also investigating Frontex operations.

“The European Union and its member states have a collective responsibility to ensure that Frontex operates in accordance with EU and international human rights law standards,” Cossé said. “That can’t happen unless Frontex avoids participation or complicity in abuses and its officials are held to account if they abuse people or put their rights at risk.”

For detailed analysis and recommendations, please see below.

Frontex was founded in 2004 as a European Union border enforcement and management agency. Its duties include enforcing migration control at the EU’s external borders.

Initially, Frontex played a coordinating role, using seconded officers to support member states at EU external borders. Over the last 15 years, its authority has significantly expanded. Its budget has skyrocketed, from 118 million euro in 2011 to 460 million euro in 2020, and is expected to average 800 million euro a year over the next seven years. In 2019 it was given a mandate to set up a standing corps of 10,000 border guards by 2027, giving it significant executive powers.

Frontex is active in numerous joint operations along EU external borders, including in the Mediterranean Sea and the Balkans, working closely with both EU and non-EU states.

Methodology

For the purpose of this report, Human Rights Watch used its previous on-the-ground research in Croatia, Greece, and Hungary documenting abuses taking place at the external borders of those states. It analyzed Frontex’s oversight, reporting, and monitoring mechanisms in operations in those and other countries. Human Rights Watch also reviewed the documents from Frontex and related bodies, and reports and other documents from non-governmental organizations, media organizations, and academics.

The resulting recommendations apply to all places where Frontex is present, including in aerial surveillance operations and cooperation with Libya’s coast guard.

Frontex Under Scrutiny

In October 2020, a joint media investigation concluded that Frontex may have been complicit in human rights violations at the Greek-Turkish maritime border, in the Aegean Sea. It documented six instances between March and August 2020 in which Frontex was either in close proximity to a pushback or directly involved. Journalists reported that asylum seekers and migrants were prevented from reaching EU soil or were forced out of EU waters, in breach of EU and international law.

The allegations of the agency’s complicity in these pushbacks and the serious shortcomings of its reporting and monitoring mechanisms, as well as other concerns about Frontex have led to multiple ongoing investigations by EU bodies: the European Parliament, the European Ombudsman, and the European Anti-Fraud Office.

Frontex has also been accused of enabling the Libyan Coast Guard to intercept migrants in the Central Mediterranean, and then take them back to Libya, where they face nightmarish detention conditions. A joint media investigation reported in April 2021 that since January 2020, Frontex aircraft had flown over migrant boats in at least 20 cases, before Libya’s coast guard intercepted them and towed them back to Libya. Frontex has also been involved in training Libya’s coast guard.

Over the years, Frontex has relied on its coordinating role and lack of executive authority to evade human rights responsibility. In December 2020 Frontex Executive Director Fabrice Leggeri told the European Parliament there was no evidence of Frontex’s involvement in abuses in the Aegean and that only member states had the authority to make operational decisions, implying that Frontex could not be held responsible.

A 2011 investigation by Human Rights Watch into Frontex operations in Greece found the agency was complicit in abuse by handing over migrants it apprehended to Greek police for detention in inhumane conditions.

While some progress has been made since 2011 in clarifying the agency’s human rights obligations, and developing systems for addressing fundamental rights violations, in practice there has been little progress toward ensuring that the deployment of Frontex does not lead to complicity in abuse.

Oversight Mechanisms

Frontex has seven oversight, monitoring, and accountability entities or systems: the Consultative Forum on Fundamental Rights (CFFR), a Fundamental Rights Officer (FRO), fundamental rights monitors; a Serious Incident Reporting mechanism (SIR), an Individual Complaints MechanismForced Return Monitoring, and a duty to suspend or terminate operations or funding in a member state or cancel deployment in case of serious abuses linked to its activities.

Assessment by Human Rights Watch and others of these entities and systems show that they have failed to prevent complicity by Frontex in human rights abuses or to ensure accountability.

Frontex’s Consultative Forum on Fundamental Rights (CFFR) brings together European institutions and international and civil society organizations to advise Frontex on fundamental rights. Frontex should under its mandate consult the CFFR on matters such as the Fundamental Rights Strategy, the functioning of the complaints mechanism, and codes of conduct, and may do so on any other aspect of fundamental rights. But in its seventh annual report, in 2019 the CFFR notes that it was not consulted on the development of the Frontex European Integrated Border Management Strategy.

The forum itself faces barriers to carrying out its tasks, including to “access information about the respect for fundamental rights.” In its report, it said that it lacks the necessary support to fulfill its role, such as a secretariat independent of Frontex.

The Platform for International Cooperation on Undocumented Migrants (PICUM), a network of organizations working to protect undocumented migrants’ human rights, had been a forum member, but stepped down in January. In its statement about leaving, it said that the forum’s working methods don’t allow for meaningful participation, and that it was not consulted on human rights related matters in some cases, that it was not given sufficient notice to review information, and that Frontex often ignored its comments.

Frontex’s fundamental rights officer (FRO) is responsible for handling complaints related to fundamental rights issues and reporting to Frontex and the CFFR. Questions have been raised about the officer’s independence, given that Frontex management hires the officer. Letters published in January 2021 by Statewatch, a group that monitors civil rights in the European Union, outline attempts by Frontex’s executive director, who under applicable regulations should have no role in the appointment, to maintain hierarchical supervision of the role, undermine the post holder, or otherwise limit the officer’s independence.

CFFR has said that the officer “lacks human resources required to adequately fulfil its tasks and to … comply with its fundamental rights obligations.” This “seriously hinders the Agency’s ability to deliver on its fundamental rights obligations including on key areas such as Frontex operational activities.”

Fundamental rights monitors were introduced in 2019 and should have been in place by December 2020. The 40 officers, selected and appointed by the fundamental rights officer, are meant to visit Frontex operating areas and report to the officer on possible human rights violations. By the end of April 2021, only 20 had been recruited, according to a media reportLetters published in January by Statewatch go into the some of the reasons behind the failure to hire all 40. On June 15 the EU Ombudsman criticized the delays in hiring the 40 fundamental rights monitors.

Frontex can assist member states to help return people whose protection claims have been rejected to their country of origin. To ensure that these operations comply with EU law, Frontex has established a pool of forced-return monitors. A 2020 EU-funded academic study raised concerns about the effectiveness of this system, noting that the reports from the fundamental rights officer in 2018 and 2019 note serious violations of fundamental rights during joint return operations.

Inadequate Investigations

Frontex oversight mechanisms fail to carry out effective investigations into allegations of abuse during its operations.

The Serious Incident Reporting (SIR) mechanism is the key entity for reporting fundamental rights violations during Frontex operations.

According to the Frontex Code of Conduct, any Frontex officer who believes fundamental rights have been violated during a Frontex operation has the obligation to report this through the SIR mechanism. Yet few incidents are actually reported, and those that are do not lead to changes in practice, as demonstrated by the inquiry conducted by the Management Board Working Group investigation into Greece.

The Frontex Consultative Forum has raised concerns since 2018 about the effectiveness of the SIR mechanism in its annual reports and said it should be reformed. In 2018, Frontex only received 3 serious incident reports of alleged violations of fundamental rights, although independent bodies, including nongovernmental groups, made a much larger number of such reports. On June 15 the EU Ombudsman noted that “the SIR is an elaborate system, involving many participants, with the role of the FRO beginning only later in the process. This may diminish the influence of the FRO.”

March 2020 case demonstrates the mechanism’s failure. The commander of a Danish patrol boat in the Frontex-run Operation Poseidon in Greece said that after his crew rescued 33 people from a dinghy, Operation Poseidon headquarters ordered his crew to put them back on the dingy and “tow it out of Greek waters.”

Frontex told Human Rights Watch in June 2020 that the Danish crew had been given “incorrect instructions” by the Greek Coast Guard and the “misunderstanding” was later clarified, which Frontex director repeated during a debate in the European Parliament on July 6, 2020.

However, in November, the EU Observer published a redacted email chain from Frontex about the incident that confirms that the Greek Coast Guard gave direct orders in March to the Danish patrol boat to push people back into Turkish waters. Despite the seriousness of the incident, Frontex officials reportedly never filed a serious incident report.

Even when Frontex’s border guards file these reports, little action is taken as highlighted by the Working Group inquiry on Greece, opened in November 2020, which looked at 13 serious incident reports alleging a Greek Coast Guard misconduct. The Working Group report accepted the Greek government’s position without verifying allegations of abuses or contradictory information and gave little indication that the reports were taken seriously. A May report by Der Spiegel said that internal documents included evidence that Frontex’s own human rights watchdog considered the investigations by the consortium of media outlets, including Der Spiegel, on Aegean pushbacks to be based “on solid evidence.”

The Individual Complaints Mechanism was introduced in 2016. It allows anyone whose rights are violated by staff deployed during a Frontex operation to submit a complaint to Frontex. The procedure is managed by the FRO who oversees the admissibility of complaints.

The agency is allowed to conduct a substantive investigation and impose sanctions only when the allegations concern permanent staff. When it comes to Frontex border guards seconded by member states, Frontex can only refer complaints to the member state concerned, and cannot require it to respond.

Moreover, the complaints mechanism cannot be considered an effective remedy within the meaning of article 47 of the EU Charter of Fundamental Rights and article 13 of the European Convention on Human Rights (ECHR). As an employee of Frontex, the rights officer lacks independence. Moreover, even if the rights officer accepts the complaint against a staff member, the Frontex executive director is responsible for investigating it.

According to the June 2021 report by the EU Ombudsman on Frontex accountability mechanisms, between 2016 and January 2021, the FRO received 69 complaints of which 22 were admissible, with no complaints concerning the actions of Frontex staff members. The Ombudsman noted there has been “inadequate transparency in relation to the mechanism’s activities although progress is now being made” and recommended improving complaints handling and follow up and the accessibility of the complaints mechanism to potential victims.

In its March 2020 final report, the Working Group established to look into Frontex operations in the Aegean said that “reporting systems currently in place are not systematically applied, do not allow [Frontex] to have a clear picture of the facts relating to (potential) serious incidents and do not allow for a systematic analysis of fundamental rights concerns.” It added that Frontex “needs to make urgent improvements in this respect.”

Accountability Failures

Organizations including Human Rights Watch and media outlets have reported persistent violations against people arriving at EU borders, including pushbacks in some cases accompanied by violence. This includes in BulgariaCroatia, Cyprus, Greece, Hungary, and Malta, countries where Frontex has been working. In no case has Frontex taken clear and credible action to address those abuses or, where the risk has arisen, to avoid complicity in them.

In only one case – Hungary – has Frontex exercised its duty to halt funding or operations or to cancel a planned operation based on serious and persistent violations of fundamental rights related to its activities. However, this suspension came late after years of warnings and only after an EU court ruling.

Frontex’s director told the European Parliament Scrutiny group in March 2021 that article 46 should only be used as a last resort, with warnings and messages to host member states when there are concerns. However, for such an approach to be effective, the agency needs to demonstrate its willingness to take other actions in the interim to ensure improvements, which it has not done.

Hungary

In July 2016, Hungary adopted a new asylum law creating a fictitious “transit” area, eight kilometers inside Hungary’s external border, from which people could be pushed back to Serbia without any possibility to seek asylum. It also trapped asylum seekers in that area in appalling conditions.

In November 2016 the Consultative Forum recommended that Frontex withdraw from Hungary until it could guarantee that people at the border are “given access to an individualized procedure and to asylum … are not summarily returned to Serbia, and that instances of police abuse and violence are investigated.” Frontex never adopted this recommendation, even after the fundamental rights officer made two field visits to Hungary and raised similar concerns.

UNHCRHuman Rights Watchinternational human rights bodiesHungarian civil society, and the media also repeatedly raised concerns that Hungary’s border operations violated human rights, refugee, and EU law. The European Commission pursued legal enforcement action against Hungary over its regime.

It was not until January 27, 2021, that Frontex suspended its operations in Hungary. The move followed a ruling by the European Court of Justice in December 2020 that Hungary “was in breach of EU law” by restricting access to the territory to asylum seekers and migrants and by pushing them back over the Hungarian-Serbian border into Serbia.

A report published by the Hungarian Helsinki Committee on Frontex in January 2021 concluded that Frontex’s human rights compliance mechanisms are ineffective and that the agency did not properly investigate human rights violations. The committee notes in its report that its experience regarding the effectiveness of Frontex complaints mechanism is “very bleak.”

GREECE

The Frontex operation in Greece is the agency’s largest, with almost 600 guest officers, who perform border surveillance and assist in identifying and registering migrants. Officers have been at the Evros land border with Turkey since 2010, and in the Aegean Sea as part of Operation Poseidon Sea since 2006.

For more than a decade, UNHCR, the IOM, the Council of Europe Commissioner for Human Rights, the Committee for the Prevention of Torturenongovernmental groups, and media outlets have reported the unlawful return, including through violent pushbacks, of groups and individuals from Greece to Turkey by Greek law enforcement officers or unidentified masked men who appear to be working in tandem with border enforcement officials.

Since 2020 organizations including Human Rights Watch have documented multiple incidents in which Greek Coast Guard personnel, sometimes accompanied by armed masked men, abandoned migrants at sea, violently transferring people from Greek islands or from other boats to motorless rafts, and leaving them adrift near Turkish territorial waters.

Nongovernmental organizations and the media have also reported in 2020 on persistent allegations that Greek border forces carried out pushbacks in some cases with violence through the Evros land border with Turkey. Human Rights Watch has documented such situations in 20082018, and in March and July 2020.

On February 27, 2020, Turkish authorities announced they would no longer stop asylum seekers and migrants from leaving Turkish territory to reach the European Union, leading thousands of asylum seekers and migrants to congregate on the Turkish-Greek border. On March 1 the Greek government suspended access to asylum for 30 days for people irregularly entering the country. It prosecuted people for irregular entry, arbitrarily and summarily detained hundreds of new arrivals, and violently pushed back people attempting to enter Greece.

On March 2, apparently refusing to consider evidence of multiple violations of EU and human rights law by Greece, Frontex announced it was opening “a rapid border intervention” to assist Greece. On March 13, with ongoing human rights violations at Greece’s external borders, Frontex announced the deployment of an additional 100 border guards. These actions by Frontex indicate a disregard for its duty to avoid complicity in human rights abuse and an apparent breach of its own regulations.

In June 2020 Frontex responded to a Human Rights Watch inquiry about the allegations of human rights violations at Greece’s external borders, saying it had received no reports of breaches of fundamental rights in its operations by Frontex officers or by Greek border guards in Greece, and did not have the authority to investigate such allegations.

Despite all of the evidence of wrongdoing by the Greek authorities, the Management Board Working Group concluded in March 2021 that suspending or terminating the Frontex operation under article 46 would not be justified.

CROATIA

Human Rights Watch has documented ongoing, summary collective expulsions of migrants and asylum seekers and often abusive pushbacks at borders by Croatia since 2016. Border officials used force and violence, pummeling people with fists and kicking them. They sometimes directed violence at women and children. Border officials abandoned migrants in remote border areas, and in some cases forced them to cross freezing streams at the border with Bosnia and Herzegovina, which is outside the EU external frontier.

The UN special rapporteur on the human rights of migrants, the Fundamental Rights Agencythe Council of Europe commissioner for human rights, and the Parliamentary Assembly of the Council of Europe have all raised concerns about the situation at the border between Croatia and Bosnia and Herzegovina. Croatian authorities have denied allegations of violent pushbacks and failed to take credible steps to halt the practice, including failing to create the independent border monitoring mechanism that the European Commission requested.

In May 2019 Frontex’s director confirmed in a letter to Human Rights Watch that Frontex had an aerial surveillance system since July 2018 on the Croatia-Bosnia and Herzegovina border, but said that Frontex had not detected any events indicating human rights violations, including pushback operations in the area.

The Consultative Forum expressed concerns in 2020 about Frontex’s continued operations in Croatia “given the consistent reports of police violence and pushbacks by Croatian authorities as documented by media and various organisations, including those represented in the Consultative Forum.”

Despite the persistent reports of violations of fundamental rights, and a duty under article 46 to suspend or terminate operations when those violations are of a serious nature or are likely to persist, Frontex continues to operate in Croatia.

Recommendations

Frontex and its Management Board should:

  • Ensure that Frontex operations are consistent with its human rights obligations under the EU Charter of Fundamental Rights, and applicable international human rights law in the regions where it operates, including the European Convention on Human Rights, and that Frontex complies with its duty to avoid complicity in abuse;
  • Ensure that the Fundamental Rights Officer and Fundamental Rights Monitors have adequate resources and that they have guaranteed independence to investigate allegations of the agency’s direct involvement or complicity in abuses, and act upon their findings and recommendations;
  • Suspend under article 46 the funding and deployment of EU border guards to countries that violate European and international standards on human rights, and publicly report on Frontex assessment of information available on violations by host member states and on actions considered and taken under article 46;
  • Conduct thorough assessments of the risk of complicity in human rights violations by Frontex in all of its operations, including aerial surveillance, taking into account reports from the Consultative Forum and its members before engaging in joint operations or deploying migration management support teams (former RABIT).

The European Commission, the European Parliament, and the Council of the EU should:

  • Establish a legally binding framework to implement article 46 of the Frontex regulation for suspension, termination, and cancellation of operations and funding;
  • Empower the European Ombudsman or the European Parliament to refer Frontex to the European Commission for investigation in the event that the Frontex executive director fails to activate article 46 despite persistent and serious rights violations by a host state;
  • Set up a credible and independent entity to assess whether the Fundamental Rights Officer and Fundamental Rights Monitors are able to carry out their role credibly and independently and that Frontex effectively acts upon their findings and recommendations, and if needed to directly investigate allegations of the agency’s direct involvement or complicity into abuses;
  • Under article 112 of the 2019 Frontex regulation, create a system for joint parliamentary scrutiny, by the European Parliament and national parliaments, similar to that in place for Europol, to ensure the political control of the activities of Frontex in the fulfillment of its mission, including with respect to the impact of Frontex’s activities on fundamental rights;
  • Put in place an independent monitoring system, as proposed in the new Pact on Migration and Asylum and required by the Returns Directive, to investigate alleged violations, including by police and border guards of EU member states, and to prevent future transgressions, in accordance with May 2021 guidance by the Council of Europe Committee on the Prevention of Torture.
  • Ensure that Frontex funding and material support, including in border and aerial surveillance capacities, do not encourage or contribute to human rights violations in Europe or in third countries;
  • Hold member states accountable, including by opening infringement proceedings, for human rights violations committed at the EU’s external borders;

EU member states participating in Frontex activities should:

  • Condition deployment of their officials in Frontex operations on ongoing independent assessment that the operation by the host state’s border guards adhere to binding human rights standards, and commit to suspend their participation if credible evidence of violations by Frontex or the host state come to light;
  • Ensure that their officials deployed on Frontex missions understand their obligations under EU and international law, and are trained and instructed in their duty to report any incident of abuse they witness both to Frontex and to their national headquarters.

EINDE STATEMENT HUMAN RIGHTS WATCH

[42]

TROUW

STOP MET VERVOLGEN VAN MENSEN,

DIE ANDERE MENSEN UIT ZEE REDDEN

18 JANUARI 2023

https://www.trouw.nl/opinie/stop-met-vervolgen-van-mensen-die-andere-mensen-uit-zee-redden~b9dd5bf9/

Reddingswerkers uit verschillende landen hangt nog altijd een celstraf boven het hoofd voor het helpen van vluchtelingen. Dat is onwenselijk. Solidariteit met vluchtelingen zou nooit strafbaar moeten zijn.

Een van de Nederlanders voor wie een veroordeling dreigde, is Pieter Wittenberg, die met zijn schip bootjes vluchtelingen begeleidde naar de Griekse kust in de jaren 2016 en 2017, toen zeer veel mensen via de Middellandse Zee het vasteland van Europa probeerden te bereiken. De Griekse rechtbank verklaarde recent gelukkig een groot deel van de aanklachten ongegrond, waardoor Wittenberg respijt kreeg.

Maar dat geldt lang niet voor alle zaken, die ook in Italië spelen of hebben gespeeld. De reddingswerkers wordt onder meer mensensmokkel verweten, en spionage (‘afluisteren van de kustwacht’). Het ophalen van donaties voor hulporganisaties wordt in dit soort zaken witwassen genoemd.

Afschrikken

Voor de Griekse autoriteiten lijkt het doel vooral het afschrikken van de hulporganisaties. Dat is althans de klacht van onder andere Amnesty International, en die klacht snijdt hout. Griekenland zet al langer alles op alles om het aantal vluchtelingen terug te dringen en mensen te ontmoedigen hen te helpen. Dat schuurt in dit soort zaken met de beginselen van de rechtsstaat.

Het schuurt ook in praktijken als de ‘push backs’, waarbij grenswachten vluchtelingen uit het oosten terug de grens over duwen, hen vernederen door kleding af te nemen of hen op te sluiten in mensonwaardige detentiecentra, waar pottenkijkers zoals de media geweerd worden. Dat bleek opnieuw door onthullingen in december van het journalistencollectief Lighthouse in samenwerking met enkele Europese media.

Makkelijk praten vanuit het noorden

Het is niet alleen Griekenland dat het in toenemende mate niet nauw neemt met de beginselen van de rechtsstaat. Het illegaal vastzetten van mensen gebeurde ook in Bulgarije, Hongarije en Kroatië, in detentiecentra die deels door EU-geld zijn gefinancierd.

De rechtszaken tegen hulpverleners passen in dit patroon van criminaliseren van mensen die asiel zoeken, en van mensen die hun solidariteit betuigen. Het is zeer onwenselijk dat autoriteiten hier hun energie aan besteden, terwijl de opvang en het in goede banen leiden van asielprocedures al zoveel energie vergt. Al is het soms makkelijk praten vanuit het noorden van Europa, terwijl de zuidelijke lidstaten met de praktische problemen zitten, en blijft solidariteit van noord naar zuid nodig.

EINDE ARTIKEL

Reacties uitgeschakeld voor Noten 41 en 42/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers

Noot 43/Opmerkelijkheden

[43]

” Artikel 18 

Het recht op asiel 

Het recht op asiel is gegarandeerd met inachtneming van de voorschriften van het Verdrag van Genève van 28 juli 1951 en het Protocol van 31 januari 1967 betreffende de status van vluchtelingen, en overeenkomstig het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (hierna „de Verdragen” genoemd).”

HANDVEST VAN DE GRONDRECHTEN VAN DE EUROPESE UNIE

https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/PDF/?uri=CELEX:12012P/TXT

Reacties uitgeschakeld voor Noot 43/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers

Noten 44 t/m 46/Opmerkelijkheden

[44]

AD

VLUCHTELINGENCRISIS POLEN VERHARDT IN RAP TEMPO: ”WATLOEKASJENKO DOET, GAAT HEEL VER”

9 NOVEMBER 2021

https://www.ad.nl/buitenland/vluchtelingencrisis-polen-verhardt-in-rap-tempo-wat-loekasjenko-doet-gaat-heel-ver~a32aa611/

ZIE VOOR GEHELE ARTIKEL:

NOOT 22:

EU EN DE VLUCHTELINGEN

HOREND BIJ ASTRID ESSED ARTIKEL:

AAN DE GRENS TUSSEN WIT-RUSLAND EN POLEN/

DE EU IN HAAR NAAKTE ONMENSELIJKHEID

ZIE OOK

[45]

AAN DE GRENS TUSSEN WIT-RUSLAND EN POLEN/

DE EU IN HAAR NAAKTE ONMENSELIJKHEID

ASTRID ESSED

27 NOVEMBER 2021

ZIE OOK

HUMANITAIRE CRISIS POLEN/WIT-RUSLAND EN DE EU ONMENSELIJKHEID/VERVOLG

ASTRID ESSED

30 NOVEMBER 2021

ZIE OOK

UITPERS.BE

DE EU IN HAAR NAAKTE ONMENSELIJKHEID

ASTRID ESSED

[46]

De Belgische Staatssecretaris voor Asiel en Migratie:”“Alle steun aan Polen. De buitengrenzen zullen met Europese steun versterkt worden. “Dit is hét moment voor Europa om tot een krachtdadiger migratiebeleid te komen. Alleen een sterke EU met controles aan de buitengrenzen kan pushbacks en migratiecrisissen voorkomen.” [33]
Europarlementarier Hilde Vautmans [Open VLD] verklaart:”“We hebben vandaag nog steeds geen asiel- en migratiepact, met een versterking van de buitengrenzen. (…) Hierdoor kunnen we zo’n druk niet weerstaan. Dit is een zoveelste wake-up call voor de lidstaten om hier werk van te maken, ook voor Polen. Ik reken er dan ook op dat ze eindelijk constructief zullen meewerken aan zo’n beleid en om in de toekomst ook beroep te doen op Frontex.” [34]
De Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Horst Seehofer:””We moeten de Poolse regering helpen de buitengrens te beveiligen. Dit is de taak van de Europese Commissie. Ik roep haar op actie te ondernemen.”………” “We kunnen ze niet bekritiseren om het feit dat ze Europa’s buitengrenzen beschermen. Niet door vuurwapens te gebruiken natuurlijk, maar met andere middelen die beschikbaar zijn.” [35]
UIT ASTRID ESSED ARTIKEL

AAN DE GRENS TUSSEN WIT-RUSLAND EN POLEN/

DE EU IN HAAR NAAKTE ONMENSELIJKHEID

27 NOVEMBER 2021

ZIE VOOR BIJ BOVENSTAAND CITAAT BEHORENDE NOTEN

Reacties uitgeschakeld voor Noten 44 t/m 46/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers

Noten 47 t/m 49/Opmerkelijkheden

[47]

ZIE NOOT 46

[48]

AAN DE GRENS TUSSEN WIT-RUSLAND EN POLEN/

DE EU IN HAAR NAAKTE ONMENSELIJKHEID

27 NOVEMBER 2021

[49]

ASTRID ESSED ATTACK ON BUDIMEX, CONTRACTOR OF THE 

POLAND-BELARUS WALL IN THE WAR ON MIGRANTS

ASTRID ESSED

14 FEBRUARY 2022

Reacties uitgeschakeld voor Noten 47 t/m 49/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers

Noot 50/Opmerkelijkheden

[50]

BBB

STRENG MET MENSELIJKE MAAT:

BBB OVER MIGRATIE

13 FEBRUARI 2023

https://boerburgerbeweging.nl/fractienieuws/streng-met-menselijke-maat-bbb-over-migratie/

Nederland is een huis, waarin Nederlanders een familie vormen. Zoals in veel huizen ontvangen wij gasten die weer vertrekken en is er een logeerkamer met een warm bed voor familie of bekenden, die het zwaar hebben en wat langer moeten blijven. Maar in de laatste decennia belden er zo veel hulpbehoevenden aan voor een plekje, dat de grond van de logeerkamer bezaaid ligt met matjes. En ons éigen familieleven wordt aangetast door onze gastvrijheid. Juist om dat originele warme bed te blijven bieden, moeten we voorlopig “nee” verkopen aan veel hulpbehoevende kennissen. 

Asielmigratie-reductie korte termijn

Op de korte termijn moeten Nederland en de EU stevige maatregelen nemen, die binnen de verdragen passen, om een nieuwe inhumane asielcrisis in de zomer te voorkomen. De inzet van de BBB op dit vlak focust op drie punten:

  • Ontwikkelingslanden, die weigeren uitgeprocedeerde asielzoekers terug te nemen, moeten gekort worden op de financiële steun die Nederland en de EU bieden. En bij aanhoudend weigeren, moet de subsidiekraan dicht en de uitkeringenstroom gestopt worden richting die landen. Als landen weigeren ons te steunen in een crisis en hun eigen staatsburgers niet terug willen nemen, zijn ze geen goede buren en verdienen ze ook niet onze steun. 
  • De buitengrenzen van de EU moeten versterkt worden. Dit kan onder meer door de bouw van grenshekken op kwetsbare locaties voor migrantenstromen. Maar ook is het nodig dat Frontex (het Europees agentschap dat de buitengrenzen bewaakt) stevig versterkt wordt in bevoegdheden, middelen en manschappen.
  • Europese migratieafspraken moeten actief worden nageleefd. In de Dublin-verordening staat dat een asielzoeker asiel moet aanvragen in het eerste veilige Europese land waar hij aankomt. Nu gebeurt dit vaak niet en reizen asielzoekers via andere Europese landen naar Nederland om een asielaanvraag te doen. Landen aan onze buitengrenzen (zoals Italië en Bulgarije) laten dit toe of faciliteren dit zelfs, om zelf maar van het probleem af te zijn. Als de Dublin-afspraken zouden worden nageleefd, zou de asielinstroom in Nederland al gauw behapbaar worden. Europees Naoberschap houdt ook in dat we goede buren voor elkaar zijn. Afspraken die gemaakt zijn, of gemaakt worden, moeten worden nageleefd. Het is simpel voor BBB: of de Dublin-verordening wordt strikt nageleefd, of Nederland stelt Brussel op de hoogte dat het zich niet meer gebonden voelt door de afspraken. 

Asielmigratie-reductie lange termijn

Nederland heeft zich in het verleden gebonden aan allerlei verdragen, die op dat moment een nuttig doel dienden. Het Vluchtelingenverdrag van 1951, voortvloeiend uit de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust, is daar één van. Echter het doel van het verdrag in 1951 was nooit dat het de hedendaagse asielchaos tot gevolg zou hebben. Migratie is sindsdien enorm veranderd, in omvang en vorm. En als de uitkomst van een verdrag anders uitvalt dan de bedoeling was bij het tekenen, moet Nederland ook bereid zijn om te sleutelen aan de inhoud van een verdrag. Als de uitkomst anders is dan het doel, dan moeten er dus nieuwe afspraken komen die er wél voor zorgen dat het verdragsdoel wordt bereikt. 

Nederland moet inzetten op een update van het Vluchtelingenverdrag van 1951 en toewerken naar een Vluchtelingenverdrag van 2023. Wat BBB betreft moet zo’n verdrag de deelnemende landen de handvaten geven om grote asieltoestromen te dempen. Dit bijvoorbeeld door asielprocedures buiten de eigen grens te kunnen behandelen, een terugnameverplichting in te stellen voor landen wier onderdanen elders zijn uitgeprocedeerd en door het terugsturen of terugbrengen van uitgeprocedeerde asielzoekers te vereenvoudigen. Uiteraard zijn er talloze andere voorstellen die ook gewogen moeten worden in een nieuw verdrag. 

Acute asielstop

Niet elk land staat te juichen bij heronderhandeling van het Vluchtelingenverdrag van 1951. Sommige landen hebben economisch, sociaal of zelfs politiek profijt bij de oude afspraken en de chaos die ze ermee in andere landen kunnen veroorzaken. Daarom ziet BBB een acute asielstop tijdens het ontstaan van een asielcrisis als een effectief middel om: 

  1. de asielinstroom te dempen;
  2. aan te tonen dat het verdrag van 1951 onwerkbaar is;
  3. een drukmiddel richting andere landen om de verdragen te heronderhandelen

Mocht niks werken dan kan Nederland niet uitsluiten dat het als laatste redmiddel, samen met gelijkgezinde landen uit het verdrag stapt (zoals we recent uit het Energy Charter Treaty zijn gestapt) en met hun nieuwe afspraken maakt.

Pushbacks

Het is een natuurlijke reactie om een mens in nood te helpen. Niemand kijkt met de handen in de zakken toe hoe een ander verdrinkt, laat staan dat ze hem een trap na geven. Daarom wil BBB dit ook niet opleggen aan onze agenten aan de buitengrenzen van Europa. Het terugduwen van lekke bootjes, of mensen buiten de deur te houden zonder enige zorg en daarmee mensen veroordelen tot verdrinking of uitdroging, ziet BBB niet als menswaardig, zowel voor de pusher als de gepushte. Daarom zal BBB zich uitspreken tegen de pushbacks op zee waarvan aangenomen kan worden dat dit tot de dood leidt. Zoals hierboven aangetoond kunnen Nederland en de EU heel veel doen om migratie te beperken, voordat we ons zo diep verlagen. BBB is natuurlijk niet voor het toestromen van illegalen in de EU. BBB is wel voor het op een humane manier terugsturen van deze mensen naar het land van herkomst. 

Uiteindelijk wil BBB toe naar een migratiesysteem waarin mensen die écht op de vlucht zijn voor oorlog of onderdrukking, in Nederland veiligheid kunnen vinden. Waar we deze mensen een warm bed kunnen bieden in ons huis, zonder dat het huis daardoor ontwricht raakt. En voor de tijd die ervoor nodig is. Terugkeer naar land van herkomst, wanneer dat veilig is, verdient de voorkeur. 

Voordat we daar zijn, hebben we nog een lange weg te gaan, maar we hoeven geen dingen te doen die we onze kinderen en kleinkinderen niet zouden kunnen uitleggen. 

Arbeids- en studiemigratie

Om in de brede zin aan migratiereductie te werken moeten we niet alleen naar asielmigratie kijken maar ook naar migratie die voorkomt uit arbeid en studie. Ook deze stromen zijn groot en leggen veel beslag op voorzieningen, al leveren ze vaak ook welvaart op.

Op het gebied van arbeidsmigratie wil BBB kijken welke mensen Nederland nodig heeft en welke arbeidsmigranten meerwaarde creëren voor de Nederlandse economie. Onze stip op de horizon is hier een systeem van Orange Cards; waar na een jaarlijkse inventarisatie van behoeften en tekorten in de arbeidsmarkt er buitenlandse werknemers worden uitgenodigd om naar Nederland te komen om hier te werken. De kaart geeft hen dan een verblijfsstatus voor een bepaalde tijd, waarna de kaarthouder weer terug moet keren naar het land van herkomst óf onder specifieke voorwaarde het Nederlands staatsburgerschap kan aanvragen. In de huidige praktijk betekent dit dat Nederland deze Orange Cards vooral uitgeeft aan bijvoorbeeld technisch of medisch geschoold personeel en arbeiders die nodig zijn voor onze voedselzekerheid. 

Studentenmigratie

Bij studiemigratie wil BBB ook kijken naar de behoefte in Nederland. Voor veel universiteiten in de regio zijn internationale studenten een basisvoorwaarde om onderwijs aan te kunnen bieden aan Nederlandse studenten. Bij technische studies leveren internationale studenten een grote bijdrage aan innovatie en ontwikkeling van de Nederlandse techniek. Ook kan een klein aandeel internationale studenten op een studie goed zijn om kennis te maken met nieuwe ideeën en perspectieven. Helaas zijn voor een aantal grote universiteiten in de Randstad internationale studenten een winstmodel van uitbuiting geworden, wat bijvoorbeeld de lokale huizenmarkt ontwricht en studies ‘verengelst’. Net als bij arbeidsmigratie wil BBB hier dus kijken naar welke studenten een meerwaarde vormen voor regionale ontwikkeling, innovatie of ons academisch klimaat. Terwijl we intussen de gezonde balans voor de huizenmarkt en de rol van universiteiten als koploper in een onderscheidende Nederlandse academische cultuur, bewaken. 

Reacties uitgeschakeld voor Noot 50/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers

Noot 51/Opmerkelijkheden

[51]

”Een geliefd tegenargument. Feit is echter dat de rijkste 1% van de wereldbevolking twee keer zoveel CO2 uitstoot dan de armste helft. Dat houdt in dat 70 miljoen uitzonderlijk rijke mensen twee keer meer CO2 uitstoten dan de armste 3,5 miljard mensen. De verwachting is dat het aandeel van de rijkste groep alleen maar zal toenemen. Ook door bijvoorbeeld ruimtereizen. 

De gemiddelde Nederlander stoot zelfs twee keer zoveel uit als de gemiddelde wereldburger. Is overbevolking dus het probleem of moeten we het hebben over de verdeling van macht en middelen? Onze wereldeconomie moet anders ingericht worden. We verspillen nu een derde van ons voedsel, creëren bergen afval, vervuilen de lucht en bedreigen leefgebieden van dieren. ”

GREENPEACE

13 FABELS OVER KLIMAATVERANDERING EN WAAROM DEZE NIET KLOPPEN

29 APRIL 2022

https://www.greenpeace.org/nl/klimaatverandering/42024/klimaatverandering-is-een-hoax-13-andere-fabels/?gad=1&gclid=Cj0KCQjwl8anBhCFARIsAKbbpyS5A0P-ULFvvb4wEZkrK501clUq5Wzta_yd6daVQTc_CATSxOz7UiUaAqSAEALw_wcB

“Klimaatverandering: het zal toch allemaal zo’n vaart niet lopen.” “De aarde warmt al op sinds de ijstijd.” En: “vroeger hadden we ook al hittegolven.” Zit je ook wel eens op een verjaardag waar de urgentie van klimaatactie onder het tapijt wordt geveegd? Voilà, met deze feiten maak je elke klimaatvertrager duidelijk dat we nú moeten handelen. 

Klimaatontkenners en klimaatvertragers

Hoewel de klimaatontkenner bijna is uitgestorven en spoedig te vinden zal zijn op de rode lijst van bedreigde soorten, zijn er nog veel mensen die geloven dat we ‘’alleen wat extra windmolens nodig hebben om de snelle klimaatverandering tegen te gaan.’’

Machtsverhoudingen blootleggen of onze huidige economie onder de loep nemen: daar beginnen ze liever niet aan. Deze zogenaamde klimaatvertragers houden allerlei fabels in stand, waardoor er te weinig klimaatactie wordt ondernomen. Tijd om deze fabels over klimaatverandering te ontkrachten.

Klimaatfabel 1: “We kunnen de opwarming van de aarde niet meer stoppen.”

Het is niet te laat om in actie te komen voor het klimaat. Wel is het jaar 2030 een belangrijk keerpunt voor klimaatverandering. Als onze CO2-uitstoot dan nog niet voldoende is verminderd, halen we de doelstelling van 1,5 graden niet meer. De opwarming van de aarde kan dan versnellen. Ons toekomstscenario gaat dan van ‘slecht’ naar ‘angstaanjagend’. Elke maand waarin we te weinig doen wordt het probleem exponentieel groter.

Klimaatfabel 2: “Overbevolking is het probleem.”

Een geliefd tegenargument. Feit is echter dat de rijkste 1% van de wereldbevolking twee keer zoveel CO2 uitstoot dan de armste helft. Dat houdt in dat 70 miljoen uitzonderlijk rijke mensen twee keer meer CO2 uitstoten dan de armste 3,5 miljard mensen. De verwachting is dat het aandeel van de rijkste groep alleen maar zal toenemen. Ook door bijvoorbeeld ruimtereizen. 

De gemiddelde Nederlander stoot zelfs twee keer zoveel uit als de gemiddelde wereldburger. Is overbevolking dus het probleem of moeten we het hebben over de verdeling van macht en middelen? Onze wereldeconomie moet anders ingericht worden. We verspillen nu een derde van ons voedsel, creëren bergen afval, vervuilen de lucht en bedreigen leefgebieden van dieren. 

Als we zuinig omspringen met wat de aarde ons geeft, is het voor 10 miljard mensen mogelijk om comfortabel te leven. Dat is 3 miljard meer mensen dan er nu op de planeet leven. Experts zeggen overigens dat het beste wat je kunt doen om overbevolking tegen te gaan, is vrouwen meer vrijheid en zekerheid geven. Investeren in onderwijs, gezondheidszorg, vrouwenrechten en seksuele rechten. 

Klimaatfabel 3: “De aarde warmt al op sinds de ijstijd.”

Het klimaat is altijd een beetje aan verandering onderhevig. Alleen verandert het klimaat nu sneller dan ooit door menselijk toedoen. De aarde, weerpatronen, dieren en planten hebben geen tijd om zich aan te passen aan deze klimaatverandering. De snelheid waarmee het klimaat nu verandert, kent nauwelijks historische voorbeelden. De vijfde massale uitstervingsgolf komt nog het dichtst in de buurt, 65 miljoen jaar geleden. Na de inslag van een komeet is de aarde in korte tijd vijf graden warmer geworden en stierf 95% van al het leven.

Klimaatfabel 4: “Mensen hebben niet zoveel invloed op zoiets groots als het klimaat op aarde.”

Een individu beïnvloedt misschien niet zoveel, maar de zeven miljard mensen op aarde wel. Wetenschappers noemen dit tijdperk niet voor niets het ‘antropoceen’. Oftewel: het tijdperk van de mens. Onze soort heeft, helaas, de meest dominante invloed op de aarde in dit geologische tijdvak.

Klimaatfabel 5: “Klimaatverandering komt door de zon of een andere planeet.”

Helaas heeft klimaatverandering echt met onze eigen uitstoot te maken. Er is een precieze relatie tussen de toename van de hoeveelheid CO2 en de stijging van de temperatuur op aarde. De zon of Pluto en Mars veranderen daar weinig aan.

Klimaatfabel 6: “CO2 is toch voeding voor planten?”

Planten en bomen hebben CO2 nodig om te groeien, dat klopt. Maar het klimaateffect van CO2 in de atmosfeer heeft niet zoveel te maken met de werking van CO2 in individuele planten. Een toename van CO2 zorgt uiteindelijk niet voor meer plantengroei en zeker niet tot een vermindering van de risico’s van de klimaatcrisis. 

Klimaatfabel 7: “Vroeger waren er ook hittegolven / er zijn nog steeds koude winters.”

Het klimaat is het gemiddelde van 30 jaar weersomstandigheden. Een warme zomer of koude winter zegt dus niets over het klimaat. Het gaat om trends die langere tijd volhouden. Extreem weer is van alle tijden, maar omdat de aarde nu gestaag opwarmt, krijgen we er nog vaker mee te maken.

Klimaatfabel 8: “Klimaatverandering is een hoax – een verdienmodel voor Greenpeace.”

Het zou mooi zijn als Greenpeace niet meer nodig is. Helaas zijn we op weg naar een oncontroleerbare klimaatverandering waarbij miljoenen mensen risico lopen en daarom blijven we voorlopig nog hard werken tegen deze klimaatcrisis. Als wereldwijd onafhankelijke organisatie neemt Greenpeace geen geld aan van bedrijven of overheden. We ontvangen dan ook 0 euro aan subsidies. Zo kunnen we altijd de waarheid blijven spreken. We zijn dus wel 100% afhankelijk van de steun van mensen die zich in willen zetten voor het klimaat. Mensen die mee willen vechten tegen het verspreiden van dergelijke klimaatfabels.

Klimaatfabel 9: “Wat maakt het uit wat wij doen als klein land?”

Gezien ons koloniale verleden hebben we in het Westen een historische plicht om de grootste verantwoordelijkheid voor klimaatverandering te dragen. Wij hebben andere landen beroofd van arbeidskrachten en natuurlijke hulpbronnen als steenkool en olie. Intussen hebben wij onze industrie op gang geholpen door massaal fossiele brandstoffen te verbranden en zijn we alsmaar rijker geworden. De landen die we toentertijd hebben benadeeld, raken we nu opnieuw met onze CO2-uitstoot. De historische droogte in de Hoorn van Afrika bedreigt de levens van 20 miljoen mensen. 


Daarom: elke ton broeikasgassen die we niet de lucht in pompen telt. Nederland is een klein land, maar heeft de 17e grootste economie ter wereld en levert dus zeker een bijdrage. Feit is dat Nederland lange tijd onderaan de lijst bungelde van Europese landen die investeren in (het opwekken van) duurzame energie. We lopen dus helemaal niet voor. Dankzij het klimaatakkoord zijn we met een inhaalslag bezig. Intussen weten alle landen dat vergroening noodzakelijk is.

Klimaatfabel 10: “Als het echt zo erg is, was er allang ingegrepen.”

De regering bestaat voornamelijk uit politici die de klimaatcrisis behandelen als een van de vele dossiers waarmee ze moeten dealen. Ze erkennen de problemen, maar doen alsof alles onder controle is. Klimaatvertragers dus. 


Als je als politicus werkelijk de wetenschap volgt, zet je nu in op een totale verbouwing van ons economisch systeem; een stevige prijs op CO2, een verbod op milieuvervuilende producenten, een eerlijke belasting op vliegreizen en schepen en een verbod op houtkap. En dat gebeurt niet. Vertrouwen op de goede wil van politici is dus niet genoeg. We moeten samen klimaatverandering afdwingen.

Klimaatfabel 11: “Duurzame energie kost banen.”

Integendeel. De omslag naar een duurzame en circulaire economie levert meer banen op. Er zijn tenslotte installateurs nodig voor zonnepanelen en warmtepompen en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Uit voorspellingen blijkt dat we zelfs te weinig mensen hebben om alle duurzame vacatures te vullen. Natuurlijk verdwijnen er ook banen. Maar deze mensen zijn heel goed te begeleiden naar een nieuwe baan. Zo is het kolenfonds ontstaan na het sluiten van de kolencentrales.

Klimaatfabel 12: “Arme landen hebben fossiele brandstoffen nodig.”

Hebben landen in opkomst dan ook een infrastructuur voor vaste telefoonlijnen nodig voordat ze met mobiele telefoons kunnen bellen? Nee, deze landen hebben juist de mogelijkheid direct de sprong te maken naar duurzame energie. De laatste 20 jaar is duurzame energie ongelooflijk veel beter en goedkoper geworden. 

In landen rond de evenaar is zonne-energie nu al goedkoper dan kolencentrales. Duurzame energie-opwekking is bovendien veel praktischer voor dunbevolkte gebieden. Kleine zonne-energiecentrales zet je overal neer. Een kolencentrale vereist allerlei leidingen naar individuele huizen. De reden dat sommige landen nog niet massaal voor duurzame energie kiezen, is omdat ze niet de juiste kennis in huis hebben of omdat andere delen van de economie nog zijn ingericht op fossiele energie. Of bijvoorbeeld door machtsinvloed uit de fossiele sector.

Klimaatfabel 13: “Vegans met hun sojabonen doen de regenwouden meer kwaad dan goed.”

Dit is ook een mythe. Feit: 90% van de sojateelt in bijvoorbeeld regenwouden gaat naar veevoer – niet naar jouw sojaburger. De vee-industrie vreet dus letterlijk aan de regenwouden. Het is een gek verhaal: als mens kun je veel efficiënter die eiwitten binnen krijgen door direct sojabonen te consumeren in de vorm van tofu, tempeh en sojamelk. In plaats daarvan stoppen we goed voedsel eerst in dieren (met ook nog eens veel watergebruik en milieuvervuiling tot gevolg). Vlees eten is ook nog eens heel slecht voor het milieu. De veeteelt stoot waanzinnig veel methaan en stikstof uit, waardoor de aarde nog sneller opwarmt. Bovendien verbruikt én vervuilt de vee-industrie onze bodem en wateren.

EINDE ARTIKEL GREENPEACE

Oorzaken klimaatverandering

Het klimaat verandert door veel verschillende oorzaken, zoals:

  • de activiteit van de zon;
  • de toename van broeikasgassen in de lucht;
  • vulkaanuitbarstingen;
  • meteorietinslagen.

Sinds de industriële revolutie is de invloed van de mens op het klimaat snel groter geworden. Dit komt vooral door de uitstoot van broeikasgassen als CO2 en methaan. Broeikasgassen zorgen ervoor dat warmte wordt vastgehouden en daardoor stijgt de temperatuur op aarde. Zonder broeikasgassen zou de aarde ijskoud zijn, maar met teveel broeikasgassen wordt het juist te heet.”

RIJKSOVERHEID

KLIMAATVERANDERING EN DE GEVOLGEN

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/klimaatverandering/gevolgen-klimaatverandering#:~:text=Sinds%20de%20industri%C3%ABle%20revolutie%20is,stijgt%20de%20temperatuur%20op%20aarde.

Het klimaat is altijd in beweging. Natuurlijke en menselijke invloeden zorgen voor verandering. Zo is de gemiddelde temperatuur van de aarde in de afgelopen 130 jaar met 1 graad gestegen. Ook is de zeespiegel in die tijd met 20 centimeter gestegen. Klimaatverandering heeft grote gevolgen voor mens, natuur en milieu.

Op 26 april 2023 heeft het kabinet extra maatregelen aangekondigd om de klimaatdoelen in 2030 te halen.

Oorzaken klimaatverandering

Het klimaat verandert door veel verschillende oorzaken, zoals:

  • de activiteit van de zon;
  • de toename van broeikasgassen in de lucht;
  • vulkaanuitbarstingen;
  • meteorietinslagen.

Sinds de industriële revolutie is de invloed van de mens op het klimaat snel groter geworden. Dit komt vooral door de uitstoot van broeikasgassen als CO2 en methaan. Broeikasgassen zorgen ervoor dat warmte wordt vastgehouden en daardoor stijgt de temperatuur op aarde. Zonder broeikasgassen zou de aarde ijskoud zijn, maar met teveel broeikasgassen wordt het juist te heet.

De toename van CO2 komt vooral door de verbranding van aardolie, aardgas en steenkool. De toename van methaan komt door landbouw (bijvoorbeeld koeien en rijstvelden), moerasgas in waterrijke gebieden en door weglekken van aardgas.

Gevolgen klimaatverandering

Als de uitstoot van broeikasgassen in hetzelfde tempo doorgaat, wordt het steeds warmer op aarde. Met grote gevolgen voor mens, natuur en milieu. Zo is de gemiddelde temperatuur van de aarde in de afgelopen 130 jaar met 1 graad gestegen. In Nederland met zelfs 1,7 graden. Het groei- en bloeiseizoen begint al vroeger. Leefgebieden van dieren en planten veranderen, bijvoorbeeld door hogere temperaturen. Daardoor sterven steeds meer dieren en plantensoorten uit of vertrekken zij uit hun leefgebied. Ook kan hun leefgebied door klimaatverandering juist groter worden.

We krijgen vaker last van extreem weer. Er komen meer stortregens, zwaardere stormen of juist lange drogere en hete perioden.  Nederland is extra kwetsbaar voor overstromingen omdat ons land voor een groot deel onder de zeespiegel ligt. En de aanleg van hogere dijken is heel kostbaar. Ook kan klimaatverandering leiden tot een tekort aan drinkwater of voedsel. Daardoor ontvluchten steeds meer mensen hun regio of land. Dit kan gevolgen hebben voor de Nederlandse handel, die sterk afhankelijk is van de wereldeconomie.

Het veranderende klimaat kan nadelig zijn voor onze gezondheid. Denk aan luchtwegproblemen door luchtvervuiling, of meer allergieën. Door veranderingen in temperatuur, vochtigheid en neerslag kunnen infectieziekten meer ruimte krijgen.

Onderzoek als basis van maatregelen tegen klimaatverandering

Omdat een veranderend klimaat grote gevolgen heeft, is het van belang dat we ons bij het maken van beleid baseren op actuele wetenschappelijke inzichten. Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) beoordeelt de wetenschappelijke onderzoeken naar klimaatverandering en volgt de wetenschappelijke discussies. Het IPCC is een organisatie van de Verenigde Naties (VN). Nederland is samen met 194 andere landen lid van het IPCC.

Elke paar jaar publiceert het IPCC een rapport over de laatste stand van het wetenschappelijk onderzoek. Volgens het IPCC worden de effecten van klimaatverandering steeds duidelijker. Zo is de temperatuur wereldwijd gestegen. Hoe groot de gevolgen zijn, verschilt per regio en ecosysteem.

De Nederlandse klimaatrisico’s volgens het KNMI zijn een stijgende zeespiegel, meer droge lentes en zomers en meer extreme zomerse buien. Om de gevolgen van klimaatverandering zo klein mogelijk te houden, moet de overheid maatregelen tegen klimaatverandering nemen.

EINDE ARTIKEL

AD

VOORAL ARME LANDEN DUPE VAN KLIMAATVERANDERING,

BIJ ONS MINDER EXTEEEM WEER

3 MEI 2018

https://www.ad.nl/nieuws/vooral-arme-landen-dupe-van-klimaatverandering-bij-ons-minder-extreem-weer~a815b825/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F

De rijke landen zullen in de toekomst minder merken van temperatuurschommelingen. Juist in tropische landen, die vaak te arm zijn om zich te wapenen tegen klimaatverandering, neemt het extreme weer toe. 

Voor de helft van alle mensen in de wereld is het een wrange conclusie, die wetenschappers trekken. De welvarende landen die in het verleden het meest hebben bijgedragen aan het broeikaseffect, krijgen komende decennia minder last van hitte- en koudegolven. Tropische landen krijgen daarentegen vaker te maken met extreem weer.  Dat blijkt uit onderzoek door een team van Wageningen Universiteit samen met Franse en Britse wetenschappers.

Zij wijzen op een ‘klimaatonrechtvaardigheid’ die niet eerder is geconstateerd. Met elke graad opwarming door het broeikaseffect nemen de temperatuurvariaties in Zuidoost-Azië, India en de Sahel met 10 procent toe. In het Amazonegebied en Zuidelijk Afrika gaat het zelfs om 15 procent. Die fluctuaties hangen ook samen met droogte, blijkt uit de studie. 

Klimaatvluchtelingen

Wereldwijd gaat het om een ‘enorm probleem’, zegt de Wageningse hoogleraar ecologie Marten Scheffer. ,,De halve wereldbevolking woont op plekken waar het klimaat slechter wordt. Die landen staan voor de dubbele uitdaging van armoede en toenemend extreem weer. Bovendien is de bevolkingsgroei er bijzonder hoog. Voedsel en water worden een grote uitdaging. Dat zal ook gevolgen hebben voor de migratie: je kunt niet van mensen verwachten dat ze daar blijven.” Europa kan zich opmaken voor de komst van honderdduizenden klimaatvluchtelingen, bleek eerder al uit wetenschappelijk onderzoek

Orkanen 

Ondertussen komen de rijke landen hun belofte niet na om ontwikkelingslanden te helpen zich te wapen tegen de gevolgen van klimaatverandering. Volgens de afspraken zouden rijke landen daar 40 miljard euro per jaar voor uittrekken. In 2015 en 2016 kwamen ze niet verder dan 13 tot 18 miljard, becijferde Oxfam in een rapport dat vandaag is gepubliceerd. Het probleem is dat rijke landen ook leningen meetellen, terwijl dat niet de afspraak is, stelt Tracy Carty, klimaatbeleidsdeskundige bij Oxfam. 

,,Terwijl mensen op arme Caribische eilanden overvallen worden door verwoestende orkanen en anderen in Afrika lijden onder hevige droogte, blijft de geldstroom voor de armste mensen die het meest kwetsbaar zijn bij klimaatverandering jammerlijk ontoereikend”, stelt Carty.

Nederland 

In Nederland en andere westerse landen zullen de temperatuurschommelingen afnemen, voorspellen de klimaatmodellen. Dat neemt niet weg dat deze gebieden ondertussen verder opwarmen, stelt Scheffer. ,,De opwarming is juist groter in koude gebieden, zoals de polen. De fluctuaties in temperatuur worden daar echter minder groot.” 

Naar regenval hebben de onderzoekers niet gekeken. Eerder onderzoek suggereert dat Nederland als gevolg van klimaatverandering meer last van heftige buien krijgt. ,,In een warmere wereld valt over het algemeen meer regen”, verklaart de Wageningse hoogleraar Scheffer. ,,Hittegolven gaan echter gepaard met droogte, vandaar dat de tropen meer problemen krijgen om mensen van water en voedsel te voorzien.” 

 Voor hun onderzoek analyseerde het team 37 verschillende modellen die zijn gebruikt voor het laatste rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). Op de VN-klimaatconferentie in Bonn onderhandelen diplomaten deze week over de uitvoering van het Klimaatakkoord van Parijs. 

EINDE ARTIKEL

Reacties uitgeschakeld voor Noot 51/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers

Noot 52/Opmerkelijkheden

[52]

”Wereldwijd gaat het om een ‘enorm probleem’, zegt de Wageningse hoogleraar ecologie Marten Scheffer. ,,De halve wereldbevolking woont op plekken waar het klimaat slechter wordt. Die landen staan voor de dubbele uitdaging van armoede en toenemend extreem weer. Bovendien is de bevolkingsgroei er bijzonder hoog. Voedsel en water worden een grote uitdaging. Dat zal ook gevolgen hebben voor de migratie: je kunt niet van mensen verwachten dat ze daar blijven.” Europa kan zich opmaken voor de komst van honderdduizenden klimaatvluchtelingen, bleek eerder al uit wetenschappelijk onderzoek. ”

AD

VOORAL ARME LANDEN DUPE VAN KLIMAATVERANDERING,

BIJ ONS MINDER EXTEEEM WEER

3 MEI 2018

https://www.ad.nl/nieuws/vooral-arme-landen-dupe-van-klimaatverandering-bij-ons-minder-extreem-weer~a815b825/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F

ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 51

Milieu- en klimaatmigratie

Het milieu is altijd al een reden geweest voor migratie, omdat mensen vluchten van natuurrampen zoals overstromingen, orkanen en aardbevingen. Klimaatverandering zal naar verwachting zorgen voor meer extreme weersomstandigheden, wat betekent dat meer mensen op de vlucht zullen gaan.”

NIEUWS

EUROPEES PARLEMENT

DE OORZAKEN VAN MIGRATIE ONDERZOEKEN-

WAAROM MIGREREN MENSEN?

https://www.europarl.europa.eu/news/nl/headlines/world/20200624STO81906/de-oorzaken-van-migratie-onderzoeken-waarom-migreren-mensen

Er zijn vele redenen voor migratie. Ze variëren van veiligheid, demografie en mensenrechten tot armoede en klimaatverandering. Lees er meer over.

Het totaal aantal burgers van buiten de EU dat op 1 januari 2021 in de EU verbleef, bedroeg volgens Eurostat, het statistische bureau van de EU, 23,7 miljoen. Dit is 5,3% van de EU-bevolking. In de meeste EU-landen was de meerderheid van de buitenlanders afkomstig van buiten de EU.

Lees meer over migratie in Europa.

Wat is migratie?

Migratie is de verplaatsing van mensen van de ene plaats naar de andere, om zich op een nieuwe locatie te vestigen. Migratie kan vrijwillig of onvrijwillig zijn, en kan verschillende redenen hebben, waaronder economische, ecologische en sociale kwesties.

Redenen voor migratie: “Push- en pullfactoren”

Pushfactoren zijn de redenen waarom mensen een land verlaten. Pullfactoren zijn de redenen waarom ze naar een bepaald land verhuizen. Er zijn drie belangrijke push- en pullfactoren.

Sociale en politieke factoren

Etnische, religieuze, raciale en culturele vervolging kunnen mensen dwingen om een land te verlaten. Een belangrijke factor kan oorlog zijn of (de bedreiging van) conflict en vervolging door de regering. Mensen die wegvluchten van gewapende conflicten, schendingen van mensenrechten of vervolging hebben meer kans om humanitaire vluchtelingen te worden. Dit heeft een invloed op waar ze zich vestigen omdat sommige landen een liberalere aanpak hebben dan anderen ten opzichte van humanitaire vluchtelingen. In de eerste plaats zullen deze mensen meestal kiezen om naar het dichtstbijzijnde veilige land te verhuizen dat asielzoekers aanvaardt.

Tijdens de afgelopen jaren vluchtten mensen massaal weg van conflict, terreur en vervolging richting Europa. Van de 384 245 asielzoekers die in 2022 bescherming kregen in de EU, was meer dan één vierde afkomstig van het door oorlog verscheurde Syrië, met Afghanistan en Venezuela op de tweede en derde plaats.

Bekijk onze infografiek met cijfers over asielaanvragen in de EU.

Demografische en economische factoren

Ook demografische veranderingen bepalen hoe mensen bewegen en migreren. Een groeiende, verouderende of jonge bevolking heeft een impact op economische groei en arbeidskansen in landen van oorsprong of op het migratiebeleid in bestemmingslanden.

Demografische en economische migratie is gerelateerd aan slechte arbeidsnormen, hoge werkloosheid en de algemene gezondheid van de economie van een land. Onder andere hogere lonen, betere arbeidskansen, een hogere levenstandaard en onderwijskansen zijn pull-factoren. Als de economische omstandigheden slecht zijn en het risico bestaat dat ze verder verslechteren, verhuizen waarschijnlijk meer mensen naar landen met betere vooruitzichten.

Volgens het Internationaal Arbeidsbureau van de VN (IAB of ook bekend als het ILO), waren er in 2019 ongeveer 169 miljoen mensen in de wereld die migreerden met het oog op werk, wat meer dan twee derde van alle internationale migranten vertegenwoordigde. Meer dan twee derde van alle arbeidsmigranten was geconcentreerd in hoge-inkomenslanden.

Milieu- en klimaatmigratie

Het milieu is altijd al een reden geweest voor migratie, omdat mensen vluchten van natuurrampen zoals overstromingen, orkanen en aardbevingen. Klimaatverandering zal naar verwachting zorgen voor meer extreme weersomstandigheden, wat betekent dat meer mensen op de vlucht zullen gaan.

Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), zijn “milieumigranten mensen die door plotse of geleidelijke veranderingen in hun omgeving, die hun leven of leefomstandigheden beïnvloeden, verplicht zijn om tijdelijk of permanent hun thuis te verlaten, en die ofwel binnen hun eigen land verhuizen of naar het buitenland gaan.”

Het is moeilijk om in te schatten hoeveel milieumigranten er zijn in de wereld omdat factoren zoals bevolkingsgroei, armoede, regeringsbestuur, veiligheid en conflict allemaal een impact hebben. De schattingen variëren van 25 miljoen tot 1 miljard tegen 2050.

Hoe pakt de EU deze oorzaken aan?

Gemakkelijkere toegang tot legale trajecten voor arbeidsmigranten

De Europese Unie stimuleert legale migratie om tekorten aan arbeidskrachten aan te pakken, ontbrekende vaardigheden aan te vullen en de economische groei te stimuleren. Deze omvatten:

  • De Europese blauwe kaart: een werk- en verblijfsvergunning waarmee burgers van buiten de EU in een EU-land kunnen werken en wonen, op voorwaarde dat ze een diploma of een gelijkwaardig opleidingsniveau hebben en een werkaanbieding die aan een minimumsalaris voldoet.
  • De gecombineerde vergunning: een gecombineerde werk- en verblijfsvergunning die door het EU-land voor maximaal twee jaar wordt toegekend.
  • EU-status van langdurige inwoner: hiermee kunnen mensen van buiten de EU voor onbepaalde tijd vrij in de EU verblijven, werken en reizen.

Lees meer over de wettelijke mogelijkheden om in de EU te werken.

Nieuwe migratie- en asielpact

De efficiënte behandeling van asielaanvragen en de bescherming van de externe grenzen is sinds vele jaren een prioriteit voor de EU. In april 2023 keurde het Parlement zijn standpunt goed over het nieuwe migratie- en asielpact en zal nu beginnen met de onderhandelingen met de EU-landen om ze in februari 2024 af te ronden. Het nieuwe pact zal zorgen voor betere en snelle procedures doorheen het EU-asiel en migratiesysteem. Het nieuwe pact, een herziening van de Dublinverordening, bepaalt welk land verantwoordelijk is voor een asielaanvraag. Het voorgestelde systeem moedigt flexibele bijdragen van EU-landen aan, uiteenlopend van de herlocatie van asielzoekers uit het land van eerste binnenkomst tot de terugkeer van personen die geacht worden geen recht op verblijf te hebben. Het nieuwe systeem is gebaseerd op vrijwillige samenwerking en flexibele vormen van steun, die in tijden van druk een verplichting kunnen worden.

Lees meer over de EU-respons op de migrantenuitdaging.

Meer lezen over migratie in Europa:

EINDE ARTIKEL

Reacties uitgeschakeld voor Noot 52/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers

Noten 53 t/m 55/Opmerkelijkheden

[53]

BBB

STRENG MET MENSELIJKE MAAT:

BBB OVER MIGRATIE

13 FEBRUARI 2023

https://boerburgerbeweging.nl/fractienieuws/streng-met-menselijke-maat-bbb-over-migratie/

ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 50

[54]

”De meeste mensen die op de vlucht staan blijven in eigen land. Als zij wel grenzen oversteken, blijven ze meestal in hun eigen regio. De meeste mensen die hun land ontvluchten, vluchten naar een buurland. In 2022 werd 70 procent van alle vluchtelingen opgevangen door buurlanden.”

UNHCR NEDERLAND

AANTAL VLUCHTELINGEN WERELDWIJD

HOEVEEL VLUCHTELINGEN ZIJN ER WERELDWIJD?

https://www.unhcr.org/nl/wie-we-zijn/cijfers/#:~:text=De%20meeste%20landen%20die%20vluchtelingen,het%20totaal%20aantal%20vluchtelingen%20op.

108,4 miljoen mensen wereldwijd gedwongen op de vlucht

Eind 2022 waren er in totaal 108,4 miljoen mensen wereldwijd op de vlucht. Nooit eerder telde UNHCR zo veel mensen op de vlucht.

Dit aantal bestaat uit de volgende vier groepen:

Vluchtelingen

Van de 108,4 miljoen mensen die wereldwijd op de vlucht zijn, zijn 35,3 miljoen vluchtelingen: dit zijn mensen die hun land ontvlucht zijn. 29,4 miljoen van hen vallen onder UNHCR-mandaat. 5,9 miljoen van hen zijn Palestijnse vluchtelingen, geregistreerd door vluchtelingenorganisatie UNRWA.

Asielzoekers

In 2022 hadden 5,4 miljoen asielzoekers een asielaanvraag lopen in een ander land. Zij wachtten op een beslissing over hun asielaanvraag.

Andere mensen die internationale bescherming nodig hebben

De categorie “Andere mensen die internationale bescherming nodig hebben” verwijst naar: “Mensen buiten hun land of territorium van herkomst, meestal omdat ze met geweld zijn verdreven over internationale grenzen heen, die niet zijn gerapporteerd onder de andere categorieën maar

die waarschijnlijk internationale bescherming nodig hebben. Denk hierbij bijvoorbeeld aan mensen uit Venezuela.

Binnenlands ontheemden

Het grootste gedeelte van de mensen op de vlucht (62,5 miljoen mensen) zijn binnenlands ontheemden: mensen die op de vlucht zijn in hun eigen land.

Waar worden vluchtelingen opgevangen?

De meeste mensen die op de vlucht staan blijven in eigen land. Als zij wel grenzen oversteken, blijven ze meestal in hun eigen regio. De meeste mensen die hun land ontvluchten, vluchten naar een buurland. In 2022 werd 70 procent van alle vluchtelingen opgevangen door buurlanden.

De meeste landen die vluchtelingen opvangen zijn lage- en midden inkomenslanden. 76% van alle vluchtelingen wordt opgevangen in lage en midden inkomenslanden. De minst ontwikkelde landen vingen in 2022 20 procent van het totaal aantal vluchtelingen op.

Top opvanglanden

De vijf landen die de meeste vluchtelingen opvangen, vangen allemaal meer dan een miljoen vluchtelingen op: landen die de meeste vluchtelingen opvangen:

  • Turkije (3,6 miljoen)
  • Iran (3,4 miljoen)
  • Colombia (2,5 miljoen)
  • Duitsland (2,1 miljoen)
  • Pakistan (1,7 miljoen)

Waar komen de meeste vluchtelingen vandaan?

Er zijn een aantal langdurige crises gaande waardoor veel mensen hun land ontvluchten. De oorlog in Syrië zorgt nog steeds voor de meeste vluchtelingen.

Meer dan 52% van alle vluchtelingen komt uit slechts 3 landen:

  • Syrië (6,5 miljoen)
  • Oekraïne (5,7 miljoen)
  • Afghanistan (5,7 miljoen)

Hoeveel vluchtelingen zijn er in Nederland?

Eind 2022 waren er ongeveer 110.000 vluchtelingen in Nederland. Dit zijn mensen met een vluchtelingenstatus: mensen die hun land zijn ontvlucht wegens oorlog, conflict of vervolging, asiel hebben aangevraagd in Nederland en erkend zijn als vluchteling. Na minimaal 5 jaar kunnen vluchtelingen een Nederlands paspoort aanvragen en naturaliseren.

De meeste vluchtelingen in Nederland komen uit Syrië. Daarnaast wonen er in Nederland vluchtelingen uit landen als onder andere Eritrea, Afghanistan, Iran, Turkije, Jemen, Somalië en Irak.

Hoeveel asielzoekers zijn er in Nederland?

In 2022 deden 35.535 mensen een eerste asielaanvraag in Nederland, een stijging ten opzichte van 2021 (24.686 mensen). Daarnaast deden 1.529 mensen een herhaalde asielaanvraag. Dit zijn mensen die, na een afwijzing van hun asielaanvraag, opnieuw een aanvraag indien, bijvoorbeeld omdat er iets gewijzigd is in hun persoonlijke situatie of in hun land van herkomst. Het aantal herhaalde asielaanvragen was in 2022 lager dan in 2021 (1.814 mensen).

Ook reisden 10.927 mensen hun familieleden achterna, ook wel ‘nareizigers’ genoemd. Als een asielzoeker een verblijfsvergunning heeft gekregen, kan die een aanvraag indienen om diens familieleden naar Nederland te laten komen. Dit heet gezinshereniging. Het aantal mensen dat in 2022 via gezinshereniging naar Nederland kwam (10.927 mensen) is vergelijkbaar met 2021 (10.120 mensen).

Het totaal aantal asielzoekers en nareizigers in Nederland in 2022 komt daarmee op 47.991. Veruit de grootste groep kwam uit Syrië, gevolgd door Turkije en Afghanistan. In 2021 bedroeg het totaal aantal asielzoekers 36.620.

Alleenstaande kinderen

In 2022 vroegen 4.207 alleenstaande kinderen asiel aan in Nederland. De kinderen komen uit Syrië (2.427), Eritrea (606) en Somalië (319). Het aantal alleenstaande kinderen dat asiel aanvroeg in Nederland is de afgelopen jaren flink toegenomen (2.191 in 2021 en 986 in 2020).

Bron: IND

UNHCR NEDERLAND

MYTHEN EN FEITEN OVER VLUCHTELINGEN

Allerlei cijfers en statistieken over vluchtelingen en asielzoekers vliegen je om de oren. Maar wat is waar?

Sinds het kabinet is gevallen over het beperken van gezinshereniging vliegen er, nog meer dan daarvoor, allerlei getallen in de rondte over vluchtelingen en asielzoekers.

UNHCR checkt de meest besproken cijfers.

Politici en de media strooien met cijfers over vluchtelingen en asielzoekers. Over bijvoorbeeld het werkelijke dan wel te verwachten aantal asielzoekers, hoeveel familieleden van vluchtelingen er jaarlijks naar Nederland komen, en het aantal Oekraïense vluchtelingen. Maar ook over wat de aankomst van vluchtelingen zou betekenen voor de woningmarkt en het onderwijs.

UNHCR wil, ook met het oog op de aanstaande verkiezingscampagnes, graag duidelijkheid scheppen omtrent de cijfers en aantallen die rondgaan in de media. Voor het checken van cijfers en feiten baseren wij ons alleen op bronnen van de overheid (o.a. het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), het Ministerie van Justitie en Veiligheid) of cijfers die UNHCR zelf verzamelt.

Waar of niet waar: In 2023 komen er 67.000 asielzoekers naar Nederland

Het cijfer dat de afgelopen tijd misschien wel het vaakst genoemd is, is dat van het te verwachte aantal asielzoekers dat naar Nederland zou komen in 2023. Volgens de Meerjaren Productie Prognose (MPP) van het Ministerie van Justitie en Veiligheid zou het gaan om 67.000 mensen (het ‘midden scenario’). Het is UNHCR onduidelijk waarop deze cijfers gebaseerd zijn.

Het totale aantal asielzoekers in Nederland was in het eerste half jaar van 2023 nagenoeg gelijk aan vorig jaar. Is het dan nog mogelijk dat het voorspelde scenario van 67.000 asielzoekers en nareizende familieleden in 2023 uitkomt? Het lijkt ons zeer onwaarschijnlijk. Dan zouden er in de resterende zes maanden van 2023 gemiddeld 8.000 personen per maand naar Nederland moeten vluchten. In het eerste half jaar waren dat er 3.238 gemiddeld per maand.

Conclusie: zeer onwaarschijnlijk

Waar of niet waar: het beperken van gezinshereniging voor oorlogsvluchtelingen zal het migratiecijfer sterk naar beneden brengen

En daarmee de druk op de woningmarkt en het onderwijs verlichten

Het kabinet is gevallen over onenigheid over het beperken van de migratie naar Nederland. Met name over het beperken van gezinshereniging voor vluchtelingen die hun land zijn ontvlucht voor oorlog (oorlogsvluchtelingen).

Het totale aantal personen wat in 2022 naar Nederland migreerde komt volgens cijfers van het CBS en de IND uit op 390.000 personen. Dat betreft mensen die naar Nederland kwamen voor bijvoorbeeld werk, hun gezin, studie of asiel. Dit aantal was hoger dan in voorgaande jaren, maar deze stijging komt met name door de 87.000 vluchtelingen uit Oekraïne, die 22,3% van de totale immigratie naar Nederland uitmaakten.

Asielzoekers maakten slecht 9% van het geheel uit, en ‘nareizigers’ (familieleden van vluchtelingen) nog geen 3%.

Gezinshereniging

In 2022 kwamen er 10.930 familieleden van vluchtelingen naar Nederland. In 2023 zijn dat er tot nu toe 4.582. Maar hoe verhoudt zich dat tot de totale gezinsmigratie?

Als je kijkt naar alle gezinsmigratie als onderdeel van de totale migratie naar Nederland in 2022, dan zijn dat ongeveer 70.250 familieleden. Dat zijn familieleden van vluchtelingen (‘nareizigers’), van non-EU-immigranten en EU-immigranten. De familieleden van vluchtelingen maken hier 15% (10.930 mensen) van uit. De andere ongeveer 60.000 familieleden die zich in Nederland vestigden in 2022 zijn geen vluchtelingen. Zij vestigden zich in Nederland omdat hun moeder, vader of partner in Nederland woont of werkt als migrant.

Ook uit deze cijfers blijkt dat de familieleden van vluchtelingen niet zorgen voor de grootste druk op woningbehoefte en het onderwijs in Nederland.

Conclusie: niet waar

Waar of niet waar: “Nederland vangt veel meer vluchtelingen en asielzoekers op dan andere Europese landen”

In de media en onder politici leeft soms de gedachte dat Nederland veel meer vluchtelingen opvangt of sneller een vergunning verleent dan andere EU-landen. In 2022 deden ruim 35.000 asielzoekers een eerste aanvraag bij de IND in Nederland. Vaak wordt geconstateerd dat zij ook allemaal in Nederland mogen blijven, maar dat is niet waar.

Momenteel zijn de wachttijden bij de IND erg lang. Omdat de procedure van asielzoekers momenteel tussen de een en twee jaar duurt, is het lastig om per jaar aan te geven hoeveel asielzoekers een status krijgen. Veel aanvragen worden niet in hetzelfde jaar behandeld als het jaar waarin de aanvraag is gedaan.

Een beter beeld krijg je als je naar de gemiddelden kijkt over de laatste negen jaar (2014-2022). Gemiddeld kwamen er in de afgelopen negen jaar zo’n 24.000 asielzoekers per jaar naar Nederland. 11.230 asielzoekers kregen een verblijfsvergunning van de IND. Gemiddeld genomen mocht dus iets minder dan 50% van alle asielzoekers uiteindelijk in Nederland blijven wonen als vluchteling.

Conclusie: niet waar

Waar of niet waar: “Nederland verleent veel meer asielzoekers een verblijfsvergunning dan andere Europese landen”

Is het waar dat Nederland meer asielzoekers een vluchtelingenstatus verleent dan buurlanden? Om een dergelijke vergelijking te maken moeten we kijken naar hoeveel asielvergunningen Nederland en andere EU/EFTA-landen hebben verleend per hoofd van de bevolking.

In 2022 heeft Nederland bijna één vergunning verleend per 1.000 inwoners. Hiermee staat Nederland achter Oostenrijk (2,3), Duitsland (1,9) en Zwitserland (1,1) en gelijk met België. Bovendien zit Nederland niet ver af van het gemiddeld aantal verleende vergunning van alle EU-landen per hoofd van de bevolking, dichtbij Frankrijk en Italië.

Het is dus sowieso niet het geval dat Nederland van alle EU-landen de meeste vergunningen per hoofd van de bevolking verleent. Nederland zit in de buurt van het EU-gemiddelde.

Conclusie: niet waar

EINDE ARTIKEL

[55]

ZIE NOOT 53

Reacties uitgeschakeld voor Noten 53 t/m 55/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers

Noten 56 en 57/Opmerkelijkheden

[56]

””Considering that the Charter of the United Nations and the Universal Declaration of Human Rights approved on 10 December 1948 by the General Assembly have affirmed the principle that human beings shall enjoy fundamental rights and freedoms without discrimination,’

CONVENTION RELATING TO THE STATUS OF REFUGEES

http://hrlibrary.umn.edu/instree/v1crs.htm

[57]”

Whereas disregard and contempt for human rights have resulted in barbarous acts which have outraged the conscience of mankind, and the advent of a world in which human beings shall enjoy freedom of speech and belief and freedom from fear and want has been proclaimed as the highest aspiration of the common people”

UNIVERSAL DECLARATION OF HUMAN RIGHTS

https://www.un.org/en/about-us/universal-declaration-of-human-rights

Preamble

Whereas recognition of the inherent dignity and of the equal and inalienable rights of all members of the human family is the foundation of freedom, justice and peace in the world,

Whereas disregard and contempt for human rights have resulted in barbarous acts which have outraged the conscience of mankind, and the advent of a world in which human beings shall enjoy freedom of speech and belief and freedom from fear and want has been proclaimed as the highest aspiration of the common people,

Whereas it is essential, if man is not to be compelled to have recourse, as a last resort, to rebellion against tyranny and oppression, that human rights should be protected by the rule of law,

Whereas it is essential to promote the development of friendly relations between nations,

Whereas the peoples of the United Nations have in the Charter reaffirmed their faith in fundamental human rights, in the dignity and worth of the human person and in the equal rights of men and women and have determined to promote social progress and better standards of life in larger freedom,

Whereas Member States have pledged themselves to achieve, in co-operation with the United Nations, the promotion of universal respect for and observance of human rights and fundamental freedoms,

Whereas a common understanding of these rights and freedoms is of the greatest importance for the full realization of this pledge,

Now, therefore,

The General Assembly,

Proclaims this Universal Declaration of Human Rights as a common standard of achievement for all peoples and all nations, to the end that every individual and every organ of society, keeping this Declaration constantly in mind, shall strive by teaching and education to promote respect for these rights and freedoms and by progressive measures, national and international, to secure their universal and effective recognition and observance, both among the peoples of Member States themselves and among the peoples of territories under their jurisdiction. 

Article 1

All human beings are born free and equal in dignity and rights. They are endowed with reason and conscience and should act towards one another in a spirit of brotherhood.

Article 2

Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration, without distinction of any kind, such as race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status. Furthermore, no distinction shall be made on the basis of the political, jurisdictional or international status of the country or territory to which a person belongs, whether it be independent, trust, non-self-governing or under any other limitation of sovereignty.

Article 3

Everyone has the right to life, liberty and security of person.

Article 4

No one shall be held in slavery or servitude; slavery and the slave trade shall be prohibited in all their forms.

Article 5

No one shall be subjected to torture or to cruel, inhuman or degrading treatment or punishment.

Article 6

Everyone has the right to recognition everywhere as a person before the law.

Article 7

All are equal before the law and are entitled without any discrimination to equal protection of the law. All are entitled to equal protection against any discrimination in violation of this Declaration and against any incitement to such discrimination.

Article 8

Everyone has the right to an effective remedy by the competent national tribunals for acts violating the fundamental rights granted him by the constitution or by law.

Article 9

No one shall be subjected to arbitrary arrest, detention or exile.

Article 10

Everyone is entitled in full equality to a fair and public hearing by an independent and impartial tribunal, in the determination of his rights and obligations and of any criminal charge against him.

Article 11

  1. Everyone charged with a penal offence has the right to be presumed innocent until proved guilty according to law in a public trial at which he has had all the guarantees necessary for his defence.
  2. No one shall be held guilty of any penal offence on account of any act or omission which did not constitute a penal offence, under national or international law, at the time when it was committed. Nor shall a heavier penalty be imposed than the one that was applicable at the time the penal offence was committed.

Article 12

No one shall be subjected to arbitrary interference with his privacy, family, home or correspondence, nor to attacks upon his honour and reputation. Everyone has the right to the protection of the law against such interference or attacks.

Article 13

  1. Everyone has the right to freedom of movement and residence within the borders of each state.
  2. Everyone has the right to leave any country, including his own, and to return to his country.

Article 14

  1. Everyone has the right to seek and to enjoy in other countries asylum from persecution.
  2. This right may not be invoked in the case of prosecutions genuinely arising from non-political crimes or from acts contrary to the purposes and principles of the United Nations.

Article 15

  1. Everyone has the right to a nationality.
  2. No one shall be arbitrarily deprived of his nationality nor denied the right to change his nationality.

Article 16

  1. Men and women of full age, without any limitation due to race, nationality or religion, have the right to marry and to found a family. They are entitled to equal rights as to marriage, during marriage and at its dissolution.
  2. Marriage shall be entered into only with the free and full consent of the intending spouses.
  3. The family is the natural and fundamental group unit of society and is entitled to protection by society and the State.

Article 17

  1. Everyone has the right to own property alone as well as in association with others.
  2. No one shall be arbitrarily deprived of his property.

Article 18

Everyone has the right to freedom of thought, conscience and religion; this right includes freedom to change his religion or belief, and freedom, either alone or in community with others and in public or private, to manifest his religion or belief in teaching, practice, worship and observance.

Article 19

Everyone has the right to freedom of opinion and expression; this right includes freedom to hold opinions without interference and to seek, receive and impart information and ideas through any media and regardless of frontiers.

Article 20

  1. Everyone has the right to freedom of peaceful assembly and association.
  2. No one may be compelled to belong to an association.

Article 21

  1. Everyone has the right to take part in the government of his country, directly or through freely chosen representatives.
  2. Everyone has the right of equal access to public service in his country.
  3. The will of the people shall be the basis of the authority of government; this will shall be expressed in periodic and genuine elections which shall be by universal and equal suffrage and shall be held by secret vote or by equivalent free voting procedures.

Article 22

Everyone, as a member of society, has the right to social security and is entitled to realization, through national effort and international co-operation and in accordance with the organization and resources of each State, of the economic, social and cultural rights indispensable for his dignity and the free development of his personality.

Article 23

  1. Everyone has the right to work, to free choice of employment, to just and favourable conditions of work and to protection against unemployment.
  2. Everyone, without any discrimination, has the right to equal pay for equal work.
  3. Everyone who works has the right to just and favourable remuneration ensuring for himself and his family an existence worthy of human dignity, and supplemented, if necessary, by other means of social protection.
  4. Everyone has the right to form and to join trade unions for the protection of his interests.

Article 24

Everyone has the right to rest and leisure, including reasonable limitation of working hours and periodic holidays with pay.

Article 25

  1. Everyone has the right to a standard of living adequate for the health and well-being of himself and of his family, including food, clothing, housing and medical care and necessary social services, and the right to security in the event of unemployment, sickness, disability, widowhood, old age or other lack of livelihood in circumstances beyond his control.
  2. Motherhood and childhood are entitled to special care and assistance. All children, whether born in or out of wedlock, shall enjoy the same social protection.

Article 26

  1. Everyone has the right to education. Education shall be free, at least in the elementary and fundamental stages. Elementary education shall be compulsory. Technical and professional education shall be made generally available and higher education shall be equally accessible to all on the basis of merit.
  2. Education shall be directed to the full development of the human personality and to the strengthening of respect for human rights and fundamental freedoms. It shall promote understanding, tolerance and friendship among all nations, racial or religious groups, and shall further the activities of the United Nations for the maintenance of peace.
  3. Parents have a prior right to choose the kind of education that shall be given to their children.

Article 27

  1. Everyone has the right freely to participate in the cultural life of the community, to enjoy the arts and to share in scientific advancement and its benefits.
  2. Everyone has the right to the protection of the moral and material interests resulting from any scientific, literary or artistic production of which he is the author.

Article 28

Everyone is entitled to a social and international order in which the rights and freedoms set forth in this Declaration can be fully realized.

Article 29

  1. Everyone has duties to the community in which alone the free and full development of his personality is possible.
  2. In the exercise of his rights and freedoms, everyone shall be subject only to such limitations as are determined by law solely for the purpose of securing due recognition and respect for the rights and freedoms of others and of meeting the just requirements of morality, public order and the general welfare in a democratic society.
  3. These rights and freedoms may in no case be exercised contrary to the purposes and principles of the United Nations.

Article 30

Nothing in this Declaration may be interpreted as implying for any State, group or person any right to engage in any activity or to perform any act aimed at the destruction of any of the rights and freedoms set forth herein.

Reacties uitgeschakeld voor Noten 56 en 57/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers

Noten 58 en 59/Opmerkelijkheden

[58]

BBB

STRENG MET MENSELIJKE MAAT:

BBB OVER MIGRATIE

13 FEBRUARI 2023

https://boerburgerbeweging.nl/fractienieuws/streng-met-menselijke-maat-bbb-over-migratie/

ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 50

[59]

ZIE NOOT 58

Reacties uitgeschakeld voor Noten 58 en 59/Opmerkelijkheden

Opgeslagen onder Divers