In de praktijk pakte de Turkijedeal catastrofaal uit. Rechters oordeelden dat Turkije niet als ‘veilig derde land’ kan worden aangemerkt. Vluchtelingen kunnen daarom niet teruggestuurd worden naar Turkije. Maar omdat landen in Europa nog steeds niet samenwerken worden ze ook niet verdeeld over Europa. Het resultaat is dat duizenden vluchtelingen en asielzoekers al jarenlang onder mensonterende omstandigheden vastzitten op de Griekse eilanden.
….
….
”
Moria
Hoewel de deal dus aan beide kanten van de Egeïsche Zee catastrofaal uitpakte, is vooral de mensonterende chaos van de Griekse vluchtelingenkampen symbool komen te staan voor het falen van de Turkijedeal. Na vijf jaar zijn de omstandigheden in vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden slechter dan ooit. Deze kampen lijken vooral een boodschap te zijn voor andere vluchtelingen die de oversteek overwegen: ‘kom niet naar Europa’.
Vandaag bestaat de EU-Turkijedeal vijf jaar. Een triest jubileum. In 2016 sloten Europese landen, waaronder Nederland, een akkoord met Turkije dat tot op de dag van vandaag grote gevolgen heeft voor vluchtelingen in- en buiten Europa.
Hoe zat het ook al weer?
Door de oorlog in Syrië sloegen miljoenen mensen op de vlucht. Ook in Europa nam het aantal vluchtelingen in 2015 flink toe. Maar EU-lidstaten konden het niet eens worden over een gezamenlijke aanpak om hen goed op te vangen. Er ontstond een politieke crisis in Europa.
In plaats van een oplossing in Europa te zoeken, sloten een aantal landen (waaronder Nederland) daarom een beruchte afspraak met Turkije, die later de ‘Turkijedeal’ zou gaan heten. Die deal moest ervoor zorgen dat vluchtelingen niet meer naar Europa kwamen. In ruil daarvoor kreeg Turkije miljarden euro’s, bedoeld om de omstandigheden voor vluchtelingen te verbeteren. Daarnaast zouden Turken onder andere makkelijker naar de EU kunnen reizen.
De deal houdt in dat Turkije de grenzen strenger zal bewaken. Vluchtelingen en asielzoekers die toch de oversteek naar de Griekse eilanden maken, worden na een korte procedure teruggestuurd naar Turkije. In die procedure wordt gecheckt of iemand toch niet naar Turkije terug zou kunnen. En voor elke teruggestuurde vluchteling neemt Europa een andere vluchteling uit een Turks vluchtelingenkamp op. Vluchtelingen die toch niet teruggestuurd kunnen worden naar Turkije worden eerlijk verdeeld over alle Europese lidstaten.
5 jaar later: een catastrofe
In de praktijk pakte de Turkijedeal catastrofaal uit. Rechters oordeelden dat Turkije niet als ‘veilig derde land’ kan worden aangemerkt. Vluchtelingen kunnen daarom niet teruggestuurd worden naar Turkije. Maar omdat landen in Europa nog steeds niet samenwerken worden ze ook niet verdeeld over Europa. Het resultaat is dat duizenden vluchtelingen en asielzoekers al jarenlang onder mensonterende omstandigheden vastzitten op de Griekse eilanden.
Ook de ‘Turkse kant’ pakte heel anders uit. Na miljoenen Syrische vluchtelingen te hebben ontvangen sloot Turkije de grens met Syrië. Syriërs die toch probeerden naar Turkije te vluchten zijn zelfs neergeschoten aan de grens. En hoewel de omstandigheden voor Syriërs in Turkije wel degelijk wat zijn verbeterd, worden veel gezinnen uitgebuit in bijvoorbeeld naaiateliers en kunnen veel kinderen niet naar school. Ook zijn groepen Syriërs gedwongen teruggestuurd naar hun land.
Moria
Hoewel de deal dus aan beide kanten van de Egeïsche Zee catastrofaal uitpakte, is vooral de mensonterende chaos van de Griekse vluchtelingenkampen symbool komen te staan voor het falen van de Turkijedeal. Na vijf jaar zijn de omstandigheden in vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden slechter dan ooit. Deze kampen lijken vooral een boodschap te zijn voor andere vluchtelingen die de oversteek overwegen: ‘kom niet naar Europa’.
Wat moet er gebeuren en wat doet VluchtelingenWerk?
Al vijf jaar voeren we actie voor een beter Europees asiel- en migratiebeleid. En vragen we in de media en in de politiek aandacht voor de omstandigheden op de Griekse eilanden, zoals vorig jaar met de campagne #500kinderen. Dit is in het kort wat er volgens ons moet gebeuren:
Verbeter de omstandigheden in de Griekse vluchtelingenkampen, evacueer de Griekse eilanden zo snel mogelijk, en verdeel deze vluchtelingen en asielzoekers samen met welwillende landen over Europa
Erken dat de Turkijedeal heeft gefaald en maak afspraken met andere EU-lidstaten over een gezamenlijk asielbeleid en een eerlijke verdeling van asielverzoeken over Europa
Investeer fors in betere opvang van vluchtelingen in hun thuisregio
Zorg voor veilige manieren om asiel aan te vragen in Europa
EINDE STATEMENT VLUCHTELINGENWERK
Reacties uitgeschakeld voor Noot 23/Astrid Essed klaagt aan
”Vluchtelingen en asielzoekers die toch de oversteek naar de Griekse eilanden maken, worden na een korte procedure teruggestuurd naar Turkije. In die procedure wordt gecheckt of iemand toch niet naar Turkije terug zou kunnen. En voor elke teruggestuurde vluchteling neemt Europa een andere vluchteling uit een Turks vluchtelingenkamp op.”
Vandaag bestaat de EU-Turkijedeal vijf jaar. Een triest jubileum. In 2016 sloten Europese landen, waaronder Nederland, een akkoord met Turkije dat tot op de dag van vandaag grote gevolgen heeft voor vluchtelingen in- en buiten Europa.
Hoe zat het ook al weer?
Door de oorlog in Syrië sloegen miljoenen mensen op de vlucht. Ook in Europa nam het aantal vluchtelingen in 2015 flink toe. Maar EU-lidstaten konden het niet eens worden over een gezamenlijke aanpak om hen goed op te vangen. Er ontstond een politieke crisis in Europa.
In plaats van een oplossing in Europa te zoeken, sloten een aantal landen (waaronder Nederland) daarom een beruchte afspraak met Turkije, die later de ‘Turkijedeal’ zou gaan heten. Die deal moest ervoor zorgen dat vluchtelingen niet meer naar Europa kwamen. In ruil daarvoor kreeg Turkije miljarden euro’s, bedoeld om de omstandigheden voor vluchtelingen te verbeteren. Daarnaast zouden Turken onder andere makkelijker naar de EU kunnen reizen.
De deal houdt in dat Turkije de grenzen strenger zal bewaken. Vluchtelingen en asielzoekers die toch de oversteek naar de Griekse eilanden maken, worden na een korte procedure teruggestuurd naar Turkije. In die procedure wordt gecheckt of iemand toch niet naar Turkije terug zou kunnen. En voor elke teruggestuurde vluchteling neemt Europa een andere vluchteling uit een Turks vluchtelingenkamp op. Vluchtelingen die toch niet teruggestuurd kunnen worden naar Turkije worden eerlijk verdeeld over alle Europese lidstaten.
5 jaar later: een catastrofe
In de praktijk pakte de Turkijedeal catastrofaal uit. Rechters oordeelden dat Turkije niet als ‘veilig derde land’ kan worden aangemerkt. Vluchtelingen kunnen daarom niet teruggestuurd worden naar Turkije. Maar omdat landen in Europa nog steeds niet samenwerken worden ze ook niet verdeeld over Europa. Het resultaat is dat duizenden vluchtelingen en asielzoekers al jarenlang onder mensonterende omstandigheden vastzitten op de Griekse eilanden.
Ook de ‘Turkse kant’ pakte heel anders uit. Na miljoenen Syrische vluchtelingen te hebben ontvangen sloot Turkije de grens met Syrië. Syriërs die toch probeerden naar Turkije te vluchten zijn zelfs neergeschoten aan de grens. En hoewel de omstandigheden voor Syriërs in Turkije wel degelijk wat zijn verbeterd, worden veel gezinnen uitgebuit in bijvoorbeeld naaiateliers en kunnen veel kinderen niet naar school. Ook zijn groepen Syriërs gedwongen teruggestuurd naar hun land.
Moria
Hoewel de deal dus aan beide kanten van de Egeïsche Zee catastrofaal uitpakte, is vooral de mensonterende chaos van de Griekse vluchtelingenkampen symbool komen te staan voor het falen van de Turkijedeal. Na vijf jaar zijn de omstandigheden in vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden slechter dan ooit. Deze kampen lijken vooral een boodschap te zijn voor andere vluchtelingen die de oversteek overwegen: ‘kom niet naar Europa’.
Wat moet er gebeuren en wat doet VluchtelingenWerk?
Al vijf jaar voeren we actie voor een beter Europees asiel- en migratiebeleid. En vragen we in de media en in de politiek aandacht voor de omstandigheden op de Griekse eilanden, zoals vorig jaar met de campagne #500kinderen. Dit is in het kort wat er volgens ons moet gebeuren:
Verbeter de omstandigheden in de Griekse vluchtelingenkampen, evacueer de Griekse eilanden zo snel mogelijk, en verdeel deze vluchtelingen en asielzoekers samen met welwillende landen over Europa
Erken dat de Turkijedeal heeft gefaald en maak afspraken met andere EU-lidstaten over een gezamenlijk asielbeleid en een eerlijke verdeling van asielverzoeken over Europa
Investeer fors in betere opvang van vluchtelingen in hun thuisregio
Zorg voor veilige manieren om asiel aan te vragen in Europa
EINDE STATEMENT VLUCHTELINGENWERK
Reacties uitgeschakeld voor Noot 24/Astrid Essed klaagt aan
Vluchtelingenbootjes die afgelopen dagen op zee werden beschoten, hulpverleners die urenlang in een auto vastzaten omdat ze door rechtsextremisten werden belaagd en een politie die de grens in Griekenland met traangas en versperringen op slot zet. Op de Griekse eilanden en aan de grens met Turkije voltrekt zich op dit moment een humanitaire ramp. Een crisis in een crisis, veroorzaakt door de EU-Turkijedeal. 7 vragen:
1. Wat behelst de EU-Turkijedeal ook alweer?
Op 18 maart 2016 sloten een aantal EU-lidstaten een deal met Turkije, die van begin af aan veel haken en ogen had. De deal moest een oplossing zijn voor de verdrinkingsdoden op de Middellandse Zee en zou een einde maken aan de toevlucht van vluchtelingen uit Syrië. Alle vluchtelingen die vanuit Turkije op de Griekse eilanden aankwamen, moesten volgens de deal terug naar Turkije worden gestuurd. Op de Griekse eilanden zou elke vluchteling een asielprocedure doorlopen om te beoordelen of ze veilig terug konden naar Turkije. Het werd mensen niet langer toegestaan door te reizen naar het vaste land, omdat Turkije alleen mensen van de eilanden terug zou nemen. Voor elke teruggestuurde vluchteling bood Europa aan één Syrische vluchteling uit Turkije bescherming. Turkije ontving in ruil daarvoor miljarden euro’s van de EU, bedoeld voor de opvang van vluchtelingen.
2. Waarom was de EU-Turkije deal gedoemd te mislukken?
Het aantal vluchtelingen dat van Europa bescherming krijgt, wordt door de deal gekoppeld aan het aantal vluchtelingen dat Griekenland weet te bereiken. Immers, voor elke asielzoeker of migrant die Griekenland naar Turkije terugstuurt, vangt Europa een Syrische vluchteling uit Turkije op. Er is zo sprake van een cynische ‘uitruil’ van vluchtelingen. De deal biedt daarnaast bescherming aan Syrische vluchtelingen, maar rept niet over mogelijke oplossingen voor vluchtelingen uit andere landen.
Ook laat Griekenland grote steken vallen in de opvang van asielzoekers en migranten en in hun asielprocedure. Voor de deal had het land nauwelijks ervaring met asielverzoeken omdat asielzoekers tot dan toe rechtstreeks naar Europa reisden. Het land moest vanuit het niets een asielprocedure en opvanglocaties opbouwen. Dit mislukte faliekant met als resultaat dat duizenden mensen jarenlang in overvolle kampen op een asielprocedure wachtten en daardoor vastzaten op eilanden als Lesbos en Samos. Daarnaast is Turkije geen veilig derde land. Het land stuurt asielzoekers terug naar onveilige landen als Afghanistan en Syrië. Lees hier een overzicht van schrijnende knelpunten die we afgelopen jaren al steeds signaleerden.
3. Waarom gaat het nu mis?
Voor Turkije was vorige week de maat vol. Toen besloot president Recep Erdogan om asielzoekers en migranten die naar de EU willen reizen, niet langer in Turkije tegen te houden. Turkije wil zich zo verzekeren van meer geld voor opvang nu miljoenen nieuwe vluchtelingen het schrijnende conflict in Idlib in Syrië proberen te ontvluchten. Ook wil hij zo meer steun van de NAVO in het conflict dat het land heeft met Syrië. Sommigen noemen Erdogan’s gedrag chantage. De architect van de Turkije-deal, Gerald Knaus, hekelt juist de kortzichtigheid van de EU die nog geen vervolgdeal aan Turkije heeft voorgesteld. De Turkijedeal loopt dit jaar af. Turkije heeft al die tijd meer dan 3 miljoen vluchtelingen opgevangen, veel meer dan de Europese lidstaten gezamenlijk.
4. Waarom sluit Griekenland nu de grenzen voor asielzoekers en migranten?
Omdat Turkije mensen niet meer aan de grenzen tegenhoudt, probeerden asielzoekers en migranten Griekenland te bereiken. De afgelopen twee dagen kwamen meer dan 1.200 migranten en vluchtelingen aan op de Griekse eilanden, veel meer dan gebruikelijk. Turkije zou asielzoekers zelfs helpen en begeleiden met de overtocht naar de Griekse eilanden. Aan de Turks-Griekse landsgrens zouden nu zo’n 13 duizend migranten wachten om Griekenland binnen te komen. De Griekse eilanden zitten ondertussen vol. Op dit moment zitten er zo’n 20.000 asielzoekers op Lesbos vast. Op Samos verblijven er 6000 mensen, terwijl er plek is voor 650.
Griekenland doet er alles aan om niemand meer binnen te laten. De politie houdt mensen met traangas tegen. De kustwacht doet er alles aan om de bootjes die aankomen weer de zee op te sturen. Griekenland houdt de grens gesloten omdat het land niet kan rekenen op steun van andere EU-lidstaten. Al jarenlang vraagt Griekenland andere EU-lidstaten tevergeefs om hulp als het gaat om het opvangen van asielzoekers en het beoordelen van hun asielverzoeken.
Eilandbewoners komen nu ook in opstand en verzetten zich tegen de wantoestanden op de eilanden. De overbevolkte kampen zijn een regelrechte humanitaire ramp. Ze zijn overvol, smerig en sanitaire voorzieningen ontbreken grotendeels. Veel van de mensen slapen in tenten buiten de kampen. Veel mensen kampen door de erbarmelijke omstandigheden met psychische klachten. Afgelopen dagen werden migranten zelf, maar ook hulpverleners en journalisten belaagd door extreemrechtse eilanders die van de migranten af willen. Verschillende (Nederlandse) hulporganisaties overwegen daarom te stoppen met hun werkzaamheden omdat het te gevaarlijk is om door te gaan.
5. Waarom mag de EU-Turkije Deal geen blauwdruk zijn voor soortgelijke migratiedeals met andere landen?
Maar al te vaak staan in migratiedeals niet de bescherming van vluchtelingen centraal, maar het afweren van migranten en asielzoekers. Dat staat haaks op de waarden van internationale solidariteit waarvoor vrijwel alle landen ter wereld het VN-Vluchtelingenverdrag hebben getekend. De deals komen ook op een ondoorzichtige wijze tot stand, zonder democratische controle door het Europees Parlement. De onduidelijke juridische aard van de deals bemoeilijkt zo een onafhankelijke rechterlijke controle. Hiermee zijn de deals ten onrechte niet voorzien van belangrijke rechtsstatelijke waarborgen.
Migratie is grensoverschrijdend. Het is dan ook logisch dat landen samenwerken op het gebied van migratie. Zolang de samenwerking tot gevolg heeft dat beschermingsmogelijkheden voor vluchtelingen worden vergroot en de vervolging of het geweld dat zij ontvluchten wordt weggenomen of beperkt, steunt VluchtelingenWerk dit volmondig. Samenwerking is goed als bescherming en solidariteit centraal staan en mensenrechten worden gewaarborgd.
6. Wat moet er gebeuren om de crisis in Griekenland en Turkije een halt toe te roepen?
Nu de afspraken door Turkije niet meer worden nagekomen, is er geen enkel argument om deze mensonterende situatie een dag langer te laten voortbestaan. De EU moet per direct actie nemen om deze schendingen van het internationaal recht te stoppen. Een ding is duidelijk: Griekenland kan dit niet alleen. Er is nu gecoördineerde actie nodig om de duizenden gestrande mensen naar het Griekse vasteland over te brengen om vanuit daar evenredig over alle lidstaten te verdelen. De Griekse autoriteiten hebben al eerder aan de Europese lidstaten gevraagd om tenminste 2500 alleenstaande kinderen uit de overvolle kampen over te nemen. We roepen Nederland op hier gehoor aan te geven.
Asielzoekers mogen niet langer als chantagemiddel worden gebruikt. Turkije bedrijft nu schaamteloos politiek over de rug van wanhopige vluchtelingen. De EU doet hier rustig aan mee door niet structureel in te grijpen. Te lang heeft de EU haar verantwoordelijkheden op Griekenland afgeschoven. In een brandbrief roepen we de Nederlandse regering en de EU daarom vandaag op een einde te maken aan de humanitaire ramp op de Griekse eilanden.
7. Wat doet VluchtelingenWerk Nederland in Griekenland?
We volgen de situatie op de voet. We werken samen met lokale hulporganisaties en blijven in gesprek met de vrijwilligers op de Griekse eilanden en vluchtelingen. Ook onderzoeken we de procedures die vluchtelingen op het eiland doorlopen en bieden we juridische steun. Dat wat we signaleren, brengen we onder de aandacht bij de Nederlandse politiek. We denken mee over oplossingen en voorstellen om nu in te grijpen en om herhaling in de toekomst te voorkomen.
EINDE STATEMENT VLUCHTELINGENWERK
Reacties uitgeschakeld voor Noot 25/Astrid Essed klaagt aan
Om de komst van vluchtelingen, asielzoekers en migranten te ontmoedigen sluiten 27 landen, waaronder Nederland, op 18 maart 2016 een overeenkomst met Turkije: mensen die de oversteek vanuit Turkije naar Griekenland maken mag Griekenland terugsturen. Voor elke teruggenomen Syriër zal Europa een Syrische vluchteling naar de EU laten overkomen. Turkije moet bovendien alle nodige maatregelen nemen om mensen tegen te houden die de oversteek naar de Griekse eilanden willen maken. Turkije zou 6 miljard euro krijgen om de situatie van vluchtelingen in eigen land te verbeteren én Turkse burgers zouden visumvrij naar Europa mogen reizen. De deal was rond. De betrokken politici waren enorm tevreden. Amnesty International noemt het ruilhandel in personen
TERUGSTUREN MAG NIET
In het Vluchtelingen Verdrag dat na de Tweede Wereldoorlog werd ondertekend staat dat het verboden is om mensen terug te sturen naar een onveilig land (Artikel 33. Non refoulement principe). Dit is echter precies wat er wél gebeurde dankzij de Turkijedeal. Vluchtelingen hebben in Turkije amper toegang tot onderwijs, werk of gezondheidszorg. Ze hebben er weinig toekomstperspectief en de leefomstandigheden zijn er slecht. Turkije stuurt mensen bovendien terug naar levensgevaarlijke landen zoals Syrië en Afghanistan. Kortom, Turkije is geen veilig land voor vluchtelingen. Een Griekse rechter trekt in mei 2016 dan ook een streep door het plan om mensen terug te sturen naar Turkije. Maar waar kunnen deze mensen dan naartoe? De EU-lidstaten zijn niet bereid ze op te nemen. Ze belanden massaal op de Griekse eilanden.
DE ELLENDE DIE VOLGDE
In de praktijk kwam van terugkeer naar Turkije vrijwel niets terecht. Bovendien kon Griekenland de asielaanvragen niet aan waardoor mensen lang (soms jarenlang) moesten wachten op hun asielbeslissing of relocatie. Lidstaten kwamen de beloftes niet na om mensen op te nemen vanuit Griekenland. Duizenden mensen zaten daardoor vast op de Griekse eilanden en leefden onder erbarmelijke omstandigheden. Moria, het grootse kamp, was geschikt voor ongeveer 3000 mensen. Na de Turkijedeal biedt Moria al snel onderdak aan 20 duizend mensen. In de zomer van 2020 slaat het noodlot toe. Een vuurzee verwoest het kamp, 13.000 mensen zijn opnieuw ontheemd. Vandaag leven er 4 miljoen vluchtelingen in Turkije. Na het sluiten van de Turkijedeal heeft president Erdogan het dreigement om de grens naar Europa te openen geuit en waargemaakt om zijn zin te krijgen. Griekenland duwt mensen ondanks dat dit niet mag volgens internationaal recht terug naar Turkije. De landen waar Europa doelbewust alle verantwoordelijkheid op heeft afgeschoven, kunnen het duidelijk niet aan.
WIJ STELLEN NEDERLAND AANSPRAKELIJK
De Turkijedeal wordt nog altijd als succesverhaal gebruikt en zelfs aangehaald als voorbeeld voor nieuwe plannen. Nederland speelde als voorzitter van de Raad van de Europese Unie een belangrijke rol bij de totstandkoming van de deal. Eerder bepaalde een rechter van de Europese Unie al dat het sluiten van de Turkijedeal geen handeling van de Unie als geheel is, maar een handeling van afzonderlijke lidstaten en Turkije. Amnesty International stelt samen met vredesorganisatie PAX, Defence for Children en Stichting Bootvluchteling de Nederlandse regering aansprakelijk voor de gevolgen van deze deal. Nederland had geen migratiedeal moeten sluiten zonder een ‘mensenrechtencheck’ vooraf. Er mag nooit meer een deal gesloten worden met zulke mensonterende toestanden als gevolg. Daarom geven wij een aansprakelijkstelling af aan de Nederlandse staat. Als ze die niet accepteren stappen we naar de rechter.
EINDE AMNESTY INTERNATIONAL STATEMENT
Reacties uitgeschakeld voor Noot 27/Astrid Essed klaagt aan
”EU-leiders hebben in Tunesië de eerste stappen gezet naar een migratiedeal. De Europese Unie belooft grote financiële investeringen te doen in het land. In ruil daarvoor moet Tunesië zich inzetten voor betere grensbewaking en mensensmokkel aanpakken.”
…..
…..
”Verder krijgt het land financiële hulp om de migratie via mensensmokkelaars aan te pakken. Tunesië krijgt 100 miljoen euro voor grensbewaking, reddingsoperaties en de terugkeer van migranten.”
….
….
”Het terugdringen van migratie was voor de Europese leiders het belangrijkste punt op de agenda. Zij willen dat het land de migratie naar Europa indamt en teruggestuurde migranten opvangt, ook als het geen Tunesiërs zijn.”NOSEU BIEDT TUNESIE HONDERDEN MILJOENEN IN RUIL VOOR TERUGDRINGEN MIGRATIE11 JUNI 2023
EU-leiders hebben in Tunesië de eerste stappen gezet naar een migratiedeal. De Europese Unie belooft grote financiële investeringen te doen in het land. In ruil daarvoor moet Tunesië zich inzetten voor betere grensbewaking en mensensmokkel aanpakken.
Tunesië krijgt op lange termijn 900 miljoen euro aan financiële steun, maakte voorzitter Von der Leyen van de Europese Commissie bekend in Tunis. Daarbij krijgt het land nu al 150 miljoen euro om de eerste problemen op te lossen. Het geld is onder meer bedoeld voor investeringen in handel en energie om de Tunesische economie, die er slecht voor staat, te verbeteren.
Verder krijgt het land financiële hulp om de migratie via mensensmokkelaars aan te pakken. Tunesië krijgt 100 miljoen euro voor grensbewaking, reddingsoperaties en de terugkeer van migranten.
Digitale brug
Ook zal er geld gaan naar een verbinding waarmee schoon opgewekte elektriciteit van Tunesië via Italië naar Europa kan worden geëxporteerd en naar een “digitale brug”. Dat is een snelle internetkabel tussen de Noord-Afrikaanse landen en Europa.
De EU wil ook investeren in kennisuitwisseling tussen universiteiten. Jonge Tunesiërs moeten de kans krijgen om in Europa te komen werken en studeren.
Von der Leyen bezocht Tunesië samen met de Italiaanse premier Meloni en premier Rutte. De laatste zei na afloop dat de EU-leiders en de Tunesische president Saied “uitstekende gesprekken” met elkaar hebben gehad. Meloni sprak van “een nieuwe bladzijde in de geschiedenis van Tunesië en de EU”. Ook zei ze Tunesië te willen helpen met de aanvraag voor een lening bij het Internationaal Monetair Fonds.
Het terugdringen van migratie was voor de Europese leiders het belangrijkste punt op de agenda. Zij willen dat het land de migratie naar Europa indamt en teruggestuurde migranten opvangt, ook als het geen Tunesiërs zijn.
Tunesië is nu een belangrijk doorvoerland voor mensen die naar Europa willen, mede vanwege de gunstige ligging. De helft van de migranten die dit jaar in Italië aan land kwamen, vertrok op bootjes uit het Noord-Afrikaanse land. Deze week nog kwamen de EU-landen gezamenlijk tot een deal over het opvangen, verdelen en terugsturen van migranten.
Europa-correspondent Ardy Stemerding:
“De Europese leiders hopen dat de afspraken met Tunesië net zo’n effect zullen hebben als de Turkije-deal van een aantal jaar geleden. Ook toen gingen de aantallen asielzoekers fors naar beneden. Tunesië krijgt daar geld voor terug, wat ze goed kunnen gebruiken. De EU is bereid te helpen, maar het echte doel is natuurlijk het binnenhalen van een migratiedeal.
De grote lijnen hebben ze vandaag vastgelegd, het is nu aan de ministers van Buitenlandse Zaken om de details uit te werken. Ze hebben een duidelijk doel gesteld: voor de zomer moet er een handtekening staan onder het akkoord.”
Kort voor de ontmoeting waarschuwde Saied nog dat het land niet de grenswacht van Europa wil worden. Een oplossing voor de illegale migratie mag niet ten koste gaan van Tunesië, zei de president. Maar afspraken maken met Europa kan grote voordelen hebben voor Tunesië. Door de zwakke economie, armoede en werkloosheid is de onvrede groot onder de bevolking.
EINDE ARTIKEL NOS
Reacties uitgeschakeld voor Noot 29/Astrid Essed klaagt aan
Kurt Rosenthal uit Düsseldorf heeft een Arische moeder, zijn vader is evangelisch maar van joodse herkomst. De nazi’s aanvaarden niet dat een halfjood met een Arische vrouw een relatie heeft. De man probeert zijn herkomst te ontkennen. Tevergeefs, in 1938 wordt hij wegens ‘Rassenschande’ in voorlopige hechtenis genomen. Zijn zoon Kurt is dan 26 en besluit te vluchten naar de Verenigde Staten, waar zijn zus woont. Op 12 maart steekt hij de grens met Nederland over. Te voet gaat hij naar Doetinchem, via Arnhem reist hij met de trein naar Den Haag. Hij komt terecht bij een joods vluchtelingencomité in Amsterdam. Omdat hij geldige reispapieren nodig heeft, gaat hij naar de vreemdelingenpolitie. Daar wordt hij in hechtenis genomen en terug naar Duitsland gestuurd. De nazi’s brengen hem naar Dachau.
MET EEN ACHTERWAARTSE kijk op de geschiedenis is het verbijsterend. Een half miljoen joden konden net voor de oorlog nog vluchten uit nazi-Duitsland, maar vonden geen land dat hen wilde opvangen. Het nazi-regime ontnam joden al hun waardigheid, beroofde hen en vervolgde hen op alle mogelijke manieren. Toen in 1938 de vluchtelingenstroom voor een dijkbreuk zorgde, sloten alle Europese landen op het vasteland hun grenzen. Hoe komt het dat democratische landen als Nederland, België en Zwitserland zich zo hard opstelden, ook al was ruimschoots bekend hoe zwaar joden het te verduren hadden?
Recent vergelijkend wetenschappelijk onderzoek gaat na wat er voor het uitbreken van de oorlog precies aan de hand was. Tot nu toe was er alleen nationaal onderzoek, voor het eerst werd de internationale puzzel gelegd. De Belgische historicus Frank Caestecker (48), verbonden aan de Universiteit van Gent, organiseerde twee internationale colloquia over deze bittere periode. ‘De internationale samenhang is belangrijk’, zegt hij. ‘Want wat het ene land doet met vluchtelingen, ze toelaten of ze weigeren, heeft een directe weerslag op de andere landen. De onderlinge beïnvloeding werd nog niet onderzocht.’ Het project leidde tot het boek Refugees from Nazi-Germany and the Liberal European States, 1933-1939, dat in september tegelijkertijd zal verschijnen in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.
VANAF DE machtsgreep van Hitler in 1933 vluchtten andersdenkenden en joden weg uit Duitsland. Al werden communisten met argwaan bekeken – die zag men liever naar de Sovjet-Unie vertrekken – begin jaren dertig konden de vluchtelingen nog wel in verschillende Europese landen terecht. Velen trokken verder naar de VS en Argentinië. Vluchtelingen moesten toen zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien, de overheid had nog geen opvangnetwerk. Het waren dan ook vooral de meest gegoeden die de mogelijkheid hadden om te vluchten. Ook Nederland liet vluchtelingen toe. De voorwaarde was dat ze over geldige papieren beschikten of in acuut levensgevaar verkeerden, iets wat eng werd geïnterpreteerd. De dreiging van een concentratiekamp gold bijvoorbeeld niet als levensbedreigend.
Het tempo van de uitstroom van joden lag voor de nazi’s te laag. Ze gingen vanaf 1938 steeds driester tekeer bij het vervolgen van joden. De annexatie van Oostenrijk op 12 maart 1938 was een eerste cesuur. De Anschluss ging gepaard met een ongeziene golf van grof geweld tegen de joden in Oostenrijk. Dat geweld en het enthousiasme waarmee de joodse emigratie administratief werd gesteund hadden maar één doel: de etnische zuivering van Oostenrijk. Verschillende landen kantten zich tegen de stroom vluchtelingen, de controles werden scherper. Grenswachters kampten evenwel met een probleem: hoe zie je of iemand al dan niet een jood is? Want Arische Duitsers, zoals toeristen en zakenlui, mochten wél de grens over. Joden deden zich dan ook voor als toerist of zakenman, in de hoop de grens over te komen. Om joden te kunnen onderscheiden en terugsturen, drongen de Zwitserse en de Zweedse regering er bij de nazi’s op aan om in de paspoorten van joden een letter J te stempelen. De nazi’s voelden daar aanvankelijk weinig voor, omdat ze vreesden dat ze met de joden zouden blijven zitten. In september 1938 stemden ze toch toe om het reizen van Arische Duitsers niet te bemoeilijken.
Het Weense experiment van etnische zuivering onder leiding van Adolf Eichmann werd in Berlijn met veel aandacht gevolgd. Het succes van deze operatie leidde ertoe dat de anti-joodse politiek ook in Duitsland radicaliseerde. De pogrom tijdens Kristallnacht, de nacht van 9 op 10 november 1938, was een stuitende exponent van deze verharde nazi-agressie. Die avond werden tientallen joden vermoord en ongeveer dertigduizend joodse mannen in kampen opgesloten. Daarvan overleden er enkele honderden aan de verwondingen die ze bij de aanslag hadden opgelopen. Hoewel de Duitsers het voorstelden als agressie die door joden was uitgelokt, was de ware toedracht in het buitenland wel degelijk bekend.
Om joden te kunnen onderscheiden en terugsturen, drongen Zwitserland en Zweden er bij de nazi’s op aan om in de paspoorten van joden een J te stempelen
Kristallnacht zorgde voor een tweede cesuur: er kwam een massale vluchtelingenstroom op gang. Vermoed wordt dat vanaf dat moment tot aan het uitbreken van de oorlog zo’n half miljoen joden de vlucht namen. De nazi’s bleven joden dwingen te vertrekken, maar pas nadat ze hen van alle bezittingen hadden beroofd. Wie de grens over wilde, mocht niet meer dan tien mark meenemen. In landen als Nederland, België, Frankrijk en Zwitserland probeerden de joden een veilig onderkomen te zoeken of een route te vinden om overzee weg te trekken. Omdat ze met zo velen waren, en haveloos, werden overal de grenzen meer en meer gesloten. Ook Nederland verscherpte de maatregelen. Alleen vluchtelingen uit de grenszone die in prangend levensgevaar waren of Duitse joden die verwanten in Nederland hadden, mochten nog het land in. Er restte joodse vluchtelingen geen andere mogelijkheid dan illegaal te proberen een grens over te steken. ‘Je ziet verschuivingen’, zegt Frank Caestecker: ‘Als het niet lukte in Frankrijk kwamen ze weer in Duitsland terecht. De Duitse politie pakte de joodse vluchtelingen op of zette ze elders over de grens, bijvoorbeeld in Nederland of België, waar ze dan op grenscontroles van Belgen of Nederland botsten.’ Er ontstonden netwerken van mensensmokkelaars die joden illegaal hielpen te vluchten. Het risico bleef groot, want wie de grens over kwam en bij een controle werd opgepakt, kon terug naar Duitsland worden gebracht. Om diplomatieke redenen zette men de vluchtelingen niet over de grens van een lukraak gekozen buurland, want dan zou dat land allicht hetzelfde doen. Illegale joden werden vooral ook als afschrikking voor kandidaat-vluchtelingen naar Duitsland gerepatrieerd.
HET GEWELD van Kristallnacht wekte evenwel ook heel even solidariteit. Nederland besloot op 19 november 1938, tien dagen na Kristallnacht, dat joden die illegaal het land hadden bereikt, konden blijven, al was het oogmerk ze snel te laten emigreren naar een ander land. Er werden vijftienhonderd ongenode vluchtelingen getolereerd. Aanvankelijk moesten ze zich elke dag bij de politie melden, later werden ze onder administratief toezicht geplaatst in vluchtelingenkampen in Veenhuizen en Hoek van Holland. De opvangkosten werden op joodse liefdadigheidsorganisaties verhaald. Er kwam een breed ondersteunde oproep tot donaties en via burgemeesters werd 473.000 gulden ingezameld.
Nederland ondernam ook diplomatieke initiatieven om met andere buurlanden een transitzone in te stellen voor joden die overzee wilden vluchten. Het plan wekte weinig of geen enthousiasme in het buitenland en werd snel in de la gestopt. Het beleid verstrakte daarentegen: Zwitserland en de Scandinavische landen sloten de grenzen, Nederland volgde op 17 december dit voorbeeld. Vanaf dat moment werden joden zonder legale papieren toch teruggestuurd. Op Kerstmis 1938 bracht een bus een eerste groep van zeventig joodse vluchtelingen naar Duitsland. Aan alle grenzen waren er strenge controles om de joodse vluchtelingen tegen te houden. Nederland zette duizend extra grenswachters in, er gingen stemmen op om het aantal tot twintigduizend op te rekken, maar dat gebeurde niet. Wel kwamen er ‘vliegende teams’, die op de meest precaire plaatsen werden ingezet.
Helemaal hermetisch waren de grenzen echter nooit gesloten. Joden stonden onder een te grote druk om Duitsland te verlaten, ze werden opgejaagd. Een aantal mensen bleef het voor hen opnemen en stak de nek uit. Marij Leenders, onderzoeker aan de Radboud Universiteit te Nijmegen, verwijst naar burgemeester Verbeek die toen aan het hoofd stond van de grensgemeente Dinxperlo. Ondanks de regelgeving van Justitie bezorgde hij eigenhandig verblijfsvergunningen aan joden. Er werd een klacht tegen hem ingediend, maar de rechtbank sprak hem vrij. Uit respect voor het ambt vroeg de burgemeester eervol ontslag. Ontslag kreeg hij, maar niet eervol. In 1990 werd hij postuum gerehabiliteerd.
De jood Karl Grünberg zit tot 30 maart 1938 in Dachau opgesloten. Hij kan vluchten en bereikt illegaal Nederland. In de trein naar Utrecht wordt hij gearresteerd omdat hij een paspoort van een Nederlander gebruikt. Manu militari wordt hij aan Duitsland uitgeleverd, daar komt hij in Buchenwald terecht. Opnieuw slaagt hij erin te ontsnappen, deze keer vlucht hij illegaal naar België. Daar kan hij blijven.
‘IN BELGIË leefde de joodse kwestie veel sterker in de publieke opinie dan elders’, vertelt Frank Caestecker. ‘Dat kwam omdat de uitwijzing van joodse vluchtelingen net voor Kristallnacht op de politieke agenda had gestaan, de meningen waren verdeeld. De bevoegde minister stelde toen dat joodse vluchtelingen geen bescherming nodig hadden, iets wat na Kristallnacht voor een wrange nasmaak zorgde en een virulente discussie op gang bracht.’
‘Het ging om een verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Ook vreesde men voor een aanzuigende werking op joden in Polen en Hongarije’
Omdat geen enkele Belgische politicus publieke blaam wilde oplopen, werd besloten om illegale joodse vluchtelingen niet langer terug te sturen. Toch zijn er flink wat kanttekeningen te plaatsen bij deze gastvrijheid. De consulaten in Duitsland kregen het advies om zeer stringent om te springen met het verlenen van visa. Aan de Belgische grens werden joden nog steeds met man en macht tegengehouden en teruggestuurd. En net als in Nederland deden de Belgen er alles aan om de joodse vluchtelingen zo snel mogelijk te laten doorreizen.
‘Toch ging het bij de joden als een lopend vuurtje rond dat illegalen in België konden blijven’, zegt Caestecker. ‘Hun aantal nam snel toe, de Belgische regering greep in. Ze vroeg de nazi’s te verhinderen dat joden naar België zouden vluchten. De Duitsers stemden ermee in om joden die geen Belgisch visum hadden en die in de Duits-Belgische grenszone werden aangetroffen, te verhinderen naar België te reizen. De nazi’s wierpen dus ook een barricade op aan hun kant van de grens. Joden moesten vanaf dat moment dus niet alleen de Belgische grenswachters verschalken, maar ook de Duitse.’
‘Dat joden nergens welkom waren, heeft verschillende oorzaken’, stelt Caestecker: ‘Het ging om een totaal verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Bovendien vreesde men voor een aanzuigende werking, want ook in landen als Polen en Hongarije was er een enorme druk op joden. Vergeet niet dat er in 1939 ook een half miljoen vluchtelingen uit Spanje kwamen, waar Franco na de burgeroorlog een dictatuur installeerde.’ Heulden de landen die weigerden joodse vluchtelingen op te vangen indirect en misschien ongewild met nazi-Duitsland? Caestecker: ‘Die uitspraak gaat te ver. Het zijn de nazi’s die joden vervolgden, niet de andere landen. Wel waren verschillende regeringen bereid om met de Duitsers verregaand te onderhandelen over het inkrimpen van de vluchtelingenstroom, eerder dan dat ze pogingen deden om de vervolging aan te klagen. Denk aan het invoeren van de J-pas: alle landen waren daar opgetogen over. En het speelde de nazi’s in de kaart dat de joden nergens welkom waren, het werd tegen hen als argument uitgespeeld en zette de nazi-politiek kracht bij.’
Hij wijst ook op de historische context. Tot voor de Eerste Wereldoorlog kon je in de meeste landen vrij rondreizen en je vestigen. De enige voorwaarde was dat je in je eigen levensonderhoud kon voorzien. ‘In landen als Nederland en België werd na de Eerste Wereldoorlog het algemeen kiesrecht ingevoerd, dat gaf een omvangrijke bevolkingsgroep een stem. De communistische omwenteling in de Sovjet-Unie zorgde voor pleinvrees in het Westen. De overheden wilden daarom hun inwoners een zekere mate van economische bescherming bieden. Er kwamen steeds meer restricties voor buitenlanders, die konden zich niet zomaar meer vestigen en een zaak beginnen. In de jaren dertig was er bovendien de economische crisis, wat nog meer tot protectionisme aanzette. Uitgerekend in die periode begon de vervolging van joden, die een massale stroom straatarme vluchtelingen opleverde. Niemand zag ze graag komen, bovendien werd hun situatie als argument gebruikt om het protectionisme nog aan te scherpen.’
Paul Steiner is een Oostenrijkse jurist en journalist die na de Anschluss in 1938 naar Nederland vlucht, met het vliegtuig. Hij doet zich voor als handelsvertegenwoordiger van een uitgever maar wordt door de grenswachten niet geloofd. Hij heeft een Duits paspoort met een J en wordt gedwongen teruggestuurd naar Wenen. Hij slaagt er later alsnog in om naar Brussel te vluchten en dan naar de Verenigde Staten.
DE VERVOLGING van de joden heeft in 1951 tot de Conventie van Genève geleid. Die beschermt mensen die worden vervolgd op basis van hun geloof, hun politieke overtuiging, hun seksuele geaardheid, hun huidskleur of het behoren tot een sociale groep. Deze bescherming geldt voor individuen en voldeed lange tijd. Er kunnen echter altijd nieuwe motieven ontstaan om te vluchten. Op zulke situaties moet men steeds alert kunnen inspelen, vindt Frank Caestecker: ‘Bij het uitbreken van de oorlogen op de Balkan in de jaren negentig was er een groep oorlogsvluchtelingen die vooral aan de Duitse grens aanklopten. Zij vielen niet onder de Conventie, want ze waren collectief slachtoffer van geweld. Toch werden ze in West-Europa beschermd, maar de beschermingskwaliteit varieerde van land tot land. Duitsland, dat op de weke flank van Europa lag, vroeg om een EU-regeling voor oorlogsvluchtelingen, en die kwam er ook.’ Toch zijn er tegenwoordig nog lacunes: ‘Er is te weinig controle op wat buiten de EU gebeurt. Vanuit bijvoorbeeld Noord-Afrikaanse landen proberen vluchtelingen Europa te bereiken. We weten weinig over hoe vluchtelingen daar worden behandeld. Het lijkt me dat we in mechanismen moeten voorzien om ook die vluchtelingen van een veilige opvang te verzekeren.’
EINDE ARTIKEL
Reacties uitgeschakeld voor Noot 30/Astrid Essed klaagt aan
Rijke ondernemers uit het buitenland staan niet te trappelen om geld in Nederland te investeren in ruil voor een verblijfsvergunning. Een regeling die staatssecretaris Fred Teeven hiertoe ontwierp, heeft het afgelopen jaar nog niets opgeleverd.
Teeven wilde buitenlanders die minstens 1,25 milljoen euro in Nederland zouden investeren een tijdelijke verblijfstitel verstrekken. Aan zo’n investering verbond hij wel enkele voorwaarden. Gedachte erachter was de ingezakte economie te stimuleren, omdat het zou leiden tot werkgelegenheid of extra consumptie. In sommige andere landen bestaan dergelijke regelingen al.
De bewindsman veronderstelde vooraf dat tientallen en misschien wel honderden rijke ondernemers hierop af zouden komen, vooral uit China. Volgens justitie zijn er wel enkele serieuze gesprekken met belangstellenden gevoerd, maar leidde dat niet tot de gewenste resultaten. De reden daarvoor is niet duidelijk. Teeven evalueert de regeling nog.
“Onverstandig”, “beschamend” en “onjuist”. Zo classificeert de oppositie de plannen van staatssecretaris van Justitie Fred Teeven om vreemdelingen met een grote portemonnee vanaf 1 oktober makkelijker een tijdelijke verblijfsvergunning te geven.
Volgens Teeven kunnen rijke vreemdelingen een impuls geven aan de Nederlandse economie. De vreemdelingen moeten minstens 1.250.000 euro meebrengen en die investeren in het Nederlands bedrijfsleven.
Sharon Gesthuizen, Tweede Kamerlid voor de SP: “Dit is om twee redenen onverstandig. Allereerst vind ik het moreel onjuist: rijke mensen zijn welkom, voor armen is de deur dicht. Dat gaat te ver. Daarnaast brengt dit malafide investeerders naar Nederland. We gooien ons land gewoon te grabbel.”
Beschamend Joël Voordewind, ChristenUnie: “Beschamend dat rijke vreemdelingen met open armen in Nederland worden ontvangen terwijl grens dicht blijft voor Syrische vluchtelingen en voor kinderen die met hun ouders herenigd willen worden.”
Ook Eddy van Hijum (CDA) heeft grote twijfels over het voorstel. “Nationaliteit moet je niet kunnen kopen. Bovendien hanteren EU-lidstaten verschillende voorwaarden: voor 160.000 euro kun je Spanjaard worden, voor 300.000 euro Cyprioot en straks voor 1,25 miljoen Nederlander? Hoe tijdelijk is die vergunning van Teeven? Het risico op een ongecontroleerde instroom van immigranten en zwart geld is groot.”
Bron: RTL Nieuws
Reacties uitgeschakeld voor Noot 31/Astrid Essed klaagt aan
OEKRAIENSE VLUCHTELINGEN, EUROPA EN CHRISTENHONDEN, SOLIDARITEIT OF TROUBLE IN PARADISE?
Dit artikel is opgedragen aan vier activisten van de Poolse actieorganisatie Grupa Granica, die een gevangenisstraf van 8 jaar boven het hoofd hangt wegens het vertonen van menselijkheid aan een familie die is gestrand tussen Polen en Belarus, aan vluchtelingen als de Oekraïners die worden genegeerd, gepushbackt en mishandeld. En niet te vergeten aan de Poolse militair Emil Czeczko, die een mogelijke massamoord op vluchtelingen en ook op vluchtelingenwerkers door Poolse grenswachten onthulde … en daarvoor misschien wel met zijn leven heeft betaald.
[Dit is geen volledig verslag der Oekraïense Tragedie, want dat zou ondoenlijk zijn. Het gaat hier slechts om enkele Zaken, die ik zeer opmerkelijk vind. En soms pijnlijk ]
HOOFDSTUK EEN
De oplettende lezer zal gemerkt hebben, dat zijn/haar ‘Wreker van het Onrecht’ opmerkelijk weinig geschreven heeft over Europa’s HOT ITEM: De Oekraïense Tragedie, het Wel en Wee van de Oekraïners sinds Rusland’s agressieoorlog aldaar [1] en alles wat daarmee samenhangt.
Okay, aanvankelijk waren daarover wel wat Astrid Essed publicaties [2], waarin op een aantal zaken de Puntjes op de I werd gezet [3] maar daarna viel het wat stil rond dit Thema.
Niet alleen omdat er wel wat meer in de wereld gebeurt dan Oekraïne, ook al heeft de oorlog van Poetin in Oekraïne grote invloed op delen van [Noord] Afrika vanwege Oekraïne’s rol als belangrijke graanleverancier [4], maar ook, omdat ik de ontwikkelingen wilde afwachten. Er gebeurde en gebeurt dagelijks zoveel op dit gebied! In dit artikel wil ik focussen op een minder belichte kant van de Oekraïense Tragedie, die uitmondde in een grote Vlucht naar het Westen van Europa, tevens een minder fraaie kant in het kader van die ”Solidariteit met Oekraïne”. Want hoe zit dat daar eigenlijk feitelijk mee. Is het wel zo, of zitten er een aantal nare Addertjes onder het Gras. Daarover gaat dit Longread artikel [maak je borst dus maar nat]. Maar eerst een overzicht en een belichting van Andere Zaken.
Poetins oorlog
We weten het inmiddels. Op 24 februari 2022 viel het Russische leger, in opdracht van Rusland’s president Poetin, Oekraine binnen. [5] Ik citeer uit de Verklaring van Vladimir Poetin, President Aller Russen: ”I am referring to the eastward expansion of NATO, which is moving its military infrastructure ever closer to the Russian border” EN ”The people’s republics of Donbass have asked Russia for help. In this context I made a decision to carry out a special military operation.” [6]
Lees het gehele Statement, dat bol staat van retoriek, waarop ik verder niet inga, onder noot 7.
Nu moet ik zeggen, wat betreft het opdringen van de NAVO richting Russische grens heeft Poetin, geopolitiek bekeken, natuurlijk wel een punt. [8] Nog los van de wens bij Staten en ook volkeren tot aansluiting bij de EU [9], is dit natuurlijk ook Westerse/NAVO machtspolitiek geweest om te profiteren van de verzwakking van Rusland na het uiteenvallen van de
Sovjet-Unie. Daarin heeft Poetin gelijk, maar dat rechtvaardigt uiteraard NIET het binnenvallen van Oekraine, een Soevereine Staat.
GOED! Of liever gezegd
SLECHT!
Wat er daarna gebeurde was te voorspellen: [Even in het kort] De EU stelde sancties in tegen Rusland [een proces dat nog doorgaat op het moment van schrijven van dit artikel] [10], er kwamen Europese en Amerikaanse wapenzendingen voor het zich [dat moet gezegd] dapper
verzettende Oekraiense leger, al zitten daarin, dat moet gezegd, nogal wat extreem-rechtse elementen. [11] Maar hoe verontrustend ook, dat maakt de strijd tegen het Russische imperialisme [niet minder gevaarlijk dan het Westerse imperialisme] er op zich niet minder heroïsch om.
Verder nu bijna klassiek de toespraken van de zo langzamerhand tot popster verheven Oekraïense president Zelensky [12] [die van geen wijken wil weten, dat moet gezegd]. Overigens, en dat moet hier nadrukkelijk gezegd, begonnen die wapenleveranties al VOOR de Russische aanval
op Oekraïne [13], wat een zeker Licht werpt op de Westerse Mogendheden.
De hele wereld tegen Rusland? Nonsens!
Naast die wapenleveranties aan dapper Oekraïne, dan ook nog twee VN Resoluties, een van de Algemene Vergadering en een VN-Veiligheidsraadsresolutie, ter veroordeling van de Russische invasie in Oekraïne. Die VN-Veiligheidsraadsresolutie werd, uiteraard, getroffen door een Veto van Rusland [14], de Algemene Vergaderingsresolutie werd wel aangenomen [15], al was het wereldwijd geen onverdeeld succes: want naast de vier [dictatoriale] landen, die Rusland bleven
steunen [Belarus oftewel Wit-Rusland, Syrië, Noord-Korea en Eritrea], waren er maar liefst 35 onthoudingen! [16] En dat waren niet de minste landen. Er waren belangrijke landen en grootmachten bij, zoals Ruslands Bondgenoot en Frenemy [in de zin van concurrent] [17] Wereldmacht China, Opkomende Economie India, Oude Bondgenoot [dus niet verwonderlijk] Cuba, maar ook Afrikaanse landen als Tanzania, Zimbabwe en Congo[18]. Wel opvallend is dat Myanmar, ook een min of meer Bondgenoot of Medestander van Poetin [19] een onverwachte move maakte en stemde voor de Rusland veroordelingsresolutie [20]
Natuurlijk, de diverse onthoudingslanden hebben alle zo hun eigen redenen, maar het EU/VS narratief, dat ”de hele wereld tegen Rusland is”, is dus een Sprookje [21]
HOOFDSTUK TWEE
DE VLUCHTELINGEN
WAT GEBEURT ER MET DE VLUCHTELINGEN?
A BLOND HAAR EN BLAUWE OGEN
Nu over de vluchtelingen, iets dat mij na aan het hart ligt. Besproken is de nare kant van de Politiek, de Invasie, het oplopende aantal oorlogsslachtoffers, de oorlogsmisdaden aan Russische, maar ook [mogelijke] aan Oekraïense kant [22], welk laatste maar weer bevestigt het Oud Afrikaanse Spreekwoord ”Als Olifanten vechten, wordt het Gras vertrapt”. [23]
Met andere woorden: De gewone mensen zijn door die oorlog en machtsspelletjes Kop van Jut, Kind van de Rekening.
Nu dus die Vluchtelingen:
Tragisch en actueel wat betreft de Oekraïners. Van hen zijn meer dan 6 miljoen mensen gevlucht
sinds de Russische invasie in de Oekraine [volgens informatie Europa Nu dd 12 mei 2022]. [24]
Meer dan twee miljoen Oekraiense vluchtelingen zijn in Polen, in Nederland waren er, geteld op 24 mei anno Domini 2022 [volgens het Dagblad van het Noorden], 64.000. [25] Dat is best een groot aantal, 6 miljoen vluchtelingen op een bevolking van ruim 44 miljoen mensen. [26]
Opvallend was het warme onthaal, dat ze door heel Europa kregen. [27] De Landelijke Actie Oekraïne leverde maar liefst 106 miljoen euro op [28] en Gastgezinnen stonden wijd en zijd klaar, ruim 25 000! [29] Dat is fijn. Ik gun iedere vluchteling een warm welkom: maar zoals bij elk Sprookje, had het Geheel ook een Schaduwzijde, namelijk een van de REDENEN, van
die plotselinge gastvrijheid jegens vluchtelingen, die weleens anders is geweest. [30]
Namelijk: Mensen, die op ons lijken, met [ook] Blond Haar en Blauwe Ogen. Zoals een journalist het verwoordde: ”“It’s very emotional for me because I see European people with blue eyes and blonde hair being killed.” [31]
Dat deugt niet.
En zeker niet als het van een journalist komt, een gildelid van de Pers, die zo’n grote invloed heeft op de Publieke Opinie [lees wat Malcolm X opmerkte over de pers….]. [32]
Maar…..er is ook een andere kant, want ik wil fair zijn tot op het bot.
Deze journalist is natuurlijk een kwaadwillige, want waarom speciaal die opwinding over ”Europeanen met blond haar en blauwe ogen” [33]
Aan de andere kant is het universeel [en dat hoeft helemaal geen racisme te zijn], dat mensen zich eerder identificeren met mensen, die op hen lijken. Dat is niet alleen in Europa zo, dat is ook zo in de rest van de wereld: Afrikaanse landen zetten graag hun grenzen open voor Afrikaanse vluchtelingen en leven erg mee [34], hoewel ze gastvrijer tegen buitenstaanders zijn dan Europa [35], en zo gaat het, wat herkenbaarheid en identificatie betreft, ook in andere delen in de wereld.
Op zich geen probleem, zolang die ”identificatie” maar niet ontaardt in de uitsluiting van andere mensen. DAN wordt het racisme en xenofobie, die – en dat is ook helaas een waarheid – lang niet alleen in Europa voorkomt, zowel wat regeringsbeleid betreft als de houding van de bevolking.
Niet alleen in Europa dus”. Want hoewel ik sprak over de vaak grotere verdraagzaamheid van Afrikaanse landen [36], is er ook een schaduwzijde.
Zo waren er enkele jaren geleden [ik noem 2008 en 2017] in Zuid-Afrika zware
xenofobische rellen tegen Afrikanen uit andere landen [37] en laten we ook de etnische zuiveringen van de Oegandese dictator Idi Amin jegens de toenmalige Indiase gemeenschap
in Oeganda niet vergeten. [38] Ik noem dit bewust om te benadrukken, dat xenofobie
een wereldwijd probleem is en niet alleen in het Westen voorkomt.
B ”ETNISCHE OEKRAIENERS” EN DE ANDEREN
Om terug te keren tot die vluchtelingen. Xenofobisch onderscheid werd gemaakt door burgers,
regeringen, de EU. Waar ”etnische” Oekraïners van overal van harte welkom werden geheten [39], was dat met anderen, die ook in Oekraïne woonden, Afrikanen, Aziaten, meest studenten, maar ook ”gewone” migranten, veel minder vanzelfsprekend. Het begon vaak al in ‘vlucht’-treinen richting Polen, waar zij discriminatie en vaak geweld ondervonden en bij de grens, waar er Poolse grenswachten waren, die hen weigerden door te laten. [40] Ook werd er gerapporteerd over Poolse hulpverleners, die weigerden Afrikaanse vluchtelingen uit Oekraïne te helpen. [41]
Gelukkig waren er ook positieve Verhalen over Oekraïners, die Afrikaanse vluchtelingen te hulp schoten bij geweld. [42] Nu waren al decennialang Poolse [en andere Oost-Europese
burgers] burgers opgestookt door media en politiek met de gebruikelijke negatieve anti-migratieretoriek [43], beïnvloed door het vaak herhaalde narratief, dat er miljoenen Afrikanen richting Europa komen.[44] Wat in de praktijk bepaald niet klopt. [45]
Ook daarom is het wel interessant om te benoemen, hoeveel Afrikaanse en andere migranten/studenten/vluchtelingen van kleur in Oekraïne woonachtig zijn [waren, door de oorlog
is zoals bekend een aantal gevlucht, ook al kon lang niet iedereen weg, zoals bekend [46]
Volgens gegevens van de Oekraïense regering waren er in 2019 80.470 buitenlandse studenten in
Oekraïne [noot One World] waarvan 20 procent uit Afrika, voornamelijk uit Nigeria, Ghana, Marokko en Egypte. [47] En dat zijn er dus bepaald geen ”miljoenen”.
Overigens heeft de Oekraïense regering het racistische geweld tegen Afrikanen en andere studenten/migranten van kleur officieel veroordeeld: ‘’Afrikanen die op zoek zijn naar evacuatie zijn onze vrienden en moeten gelijke kansen krijgen om veilig terug te keren naar hun thuisland”, aldus de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Koeleba. [48]
Maar er was natuurlijk niet alleen racisme en xenofobie aan de Pools-Oekraïense grens of in Polen zelf: Ook in Nederland bleek dat bij de opvang van Oekraïense vluchtelingen: Zo wilde de eigenaar van een Opvangboot voor Oekraïners ”alleen kinderen, vrouwen en etnische Oekraïners. [49] En uiteraard heeft de Gemeente Amsterdam daarop de samenwerking met hem opgezegd. [50]
Ondergetekende heeft de betrokken Boosdoener nog een Brief op Poten geschreven [51]
C NIET TE VERGETEN: VLUCHTELINGEN, DIE VASTZITTEN TUSSEN POLEN EN BELARUS [WIT-RUSLAND]
“Ik ken een echtpaar dat in de zone woont”, zegt Karolina. “De man is een verklikker. Hij gaat dagelijks het bos in en belt de politie als hij iemand vindt. Intussen belde zijn vrouw mij, omdat ze heimelijk een berg sokken had gebreid voor de vluchtelingen.” [52]
De groep vluchtelingen, die bij alle commotie rond de xenofobie tegenover Afrikaanse en Aziatische studenten en/of migranten, die Oekraïne proberen te verlaten, een beetje wordt ondergesneeuwd, zijn de vooral uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen, die al sinds vorig jaar 2021 [pak em beet, september, oktober] vastzitten in een niemandsland tussen Polen en Belarus [Wit-Rusland], naar Belarus ”gelokt” door dictator Loekasjenko met een valse
voorspiegeling van zaken, dat ze zo snel via Polen de EU binnen zouden kunnen komen. [53]
Dat gebeurde niet, want ze werden bij de grens tegengehouden door Poolse grenswachten, waarna een naar machtsspelletje ontstond tussen Polen/EU enerzijds en Belarus anderszijds. [54]
Ondertussen werd het winter, hulp voor de vluchtelingen kwam er niet of te weinig, hoewel het Rode Kruis, maar ook Poolse vrijwilligers hun best deden [55], vluchtelingen overleden door kou, werden mishandeld, soms neergeschoten [56], een schande voor de ”Europese Waarden”. [57]
Het opvallendste was wel de giftige EU-retoriek, die, in plaats van Polen te wijzen op het Vluchtelingenverdrag [58] en recht op asiel, Polen stijfde in deze tegen het Internationaal Recht ingaande houding, waarbij ook nog sprake was van de illegale ”pushbacks” [59], door het recht van Polen, haar grenzen te verdedigen, bekrachtigde, alsof het hier een Buitenlandse Vijand betrof! [60]
Wat stond en staat dat in schril contrast met de Ontvangst, die nu de Oekraïense vluchtelingen krijgen [61], die worden ontvangen op een manier zoals het met iedere vluchteling zou moeten gaan! Tegen de komst van de vluchtelingen, die daar in Niemandsland vastzaten [en waarschijnlijk nog zitten], wordt er een Muur gebouwd [62], Oekraïners krijgen nog net
geen Rode Loper uitgespreid. Daarom heb ik mij hard gemaakt voor deze groep geneneerden, middels brieven en artikelen. [63] Iemand moet het doen
Maar daarnaast: Lof voor de Poolse vrijwilligers, individuele Poolse burgers, initiatieven, die deze mensen hielpen. [64] EN….speciaal Hulde aan vier activisten van de actiegroep
Grupa Grania, die [ik lees een artikel van april 2022] eind maart 2022 zijn gearresteerd wegens mensenhandel, terwijl hun enige ”misdaad” was het verlenen van humanitaire hulp aan een Familie, die gestrand was tussen Polen en Belarus! [65] Hen hangt 8 jaar gevangenisstraf boven het hoofd. [66] Ik weet niet, hoe het met hen is afgelopen, maar vergeten doe ik hen niet!
Al Deze mensen maken de wereld wat lichter!
HOOFDSTUK DRIE
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN
SOLIDARITEIT JEGENS DE ENE EN DISCRIMINATIE JEGENS DE ANDERE?
DE ENE VLUCHTELING IS DE ANDERE NIET…..
Uitgebreid heb ik de revu laten passeren [zie bovenstaande] over de ongelijke behandeling/ontvangst tussen voor de Poetin-agressie vluchtende Oekraïense vluchtelingen enerzijds en Afrikaanse/Aziatische al dan niet studenten, die in Oekraïne woonachtig waren [zijn, als ze bij de grens met succes werden tegengehouden] anderszijds Ook -wat mij na aan het hart ligt, omdat er steeds minder aandacht voor is- over de ongelijke behandeling tussen Oekraïense vluchtelingen en de vluchtelingen [merendeels uit het Midden-Oosten afkomstig], die nog steeds vastzitten tussen Belarus [Wit-Rusland] en Polen en slachtoffer werden van een cynisch machtsspel.
Maar er is meer dan het racisme van Poolse autoriteiten/grenswachten/burgers etc. Er is ook nog zoiets als het minder openlijke, maar wel degelijk discriminatoir EU-Beleid. En dat, beste lezers, is gevaarlijker dan het racistisch gestunt aan de grens van een aantal [niet allemaal, laat
dat ook gezegd zijn] [67] Poolse grenswachten, omdat een door de EU uitgestippeld beleid, dat zogenaamd voor ”Westerse Waarden” [68] staat, een directe invloed heeft op de publieke opinie, omdat zo discriminatie, het maken van onderscheid tussen groepen vluchtelingen, wordt
genormaliseerd.
En waarde lezers, het EU beleid IS discriminatoir: Waarom? Begin maart besloot de EU [Europese Unie dus] om mensen, die Oekraïne ontvluchten, tijdelijke bescherming te verlenen
op basis van de Richtlijn Tijdelijke Bescherming. [69] Deze Richtlijn Tijdelijke Bescherming is bedoeld voor [ik citeer Verblijfblog] ”een situatie van massale toestroom van ontheemden uit derde landen, die niet naar hun land van oorsprong kunnen terugkeren”. [70]
Nogal wiedes, zal de oplettende lezer opmerken, ze zijn net gevlucht, natuurlijk kunnen ze niet terug.
Hoe dan ook, die Richtlijn Tijdelijke Bescherming, in het leven geroepen na de burgeroorlogen in het voormalige Joegoslavie [in 2001 tot stand gekomen] [71] houdt onder andere in, dat vluchtelingen een tijdelijke verblijfsvergunning krijgen [ze hoeven dus geen asiel aan te vragen], dat ze mogen werken, onderwijs genieten, recht hebben op sociale voorzieningen en op gezinshereniging. [72]
Dat klinkt allemaal mooi en waar en blij, dat dit is toegepast op de Oekraïners, maar waarom dan niet op de massale stroom van Syrische vluchtelingen uit 2015-16, die toch ook onder deze categorie vielen? Dat vind ik discriminatoir en het niet toepassen van die Tijdelijke Richtlijn op de Syrische ontheemden viel auteurs van Verblijfblog ook op. [73]
Ook is het opvallend, met hoeveel gemak de Overheid de opvang van duizenden Oekraïners in korte tijd kon regelen en zelfs de Koning bood een logeer/woonplaats aan. [74] En dat vind ik mooi voor die Oekraïners uiteraard, maar dat de bereidheid van Gemeenten om vluchtelingen [vaak statushouders, nog steeds wachtend op een huis, maar ook ”gewone” asielzoekers] uit Ter Apel een opvang te verlenen, zo mager was [is] [75], dat er nu een ”dwangwet” in voorbereiding is om Gemeenten te verplichten, vluchtelingen op te nemen als het in Ter Apel uit de klauwen loopt. [76]
Ook heeft Vluchtelingenwerk gedreigd, naar de rechter te stappen, als de Overheid niet voor 1 augustus de vluchtelingen-Ter Apelcrisis heeft opgelost. [77] Wordt er dus met twee maten gemeten, ja of nee?
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
BARSTJES IN DIE SOLIDARITEIT
TROUBLE IN PARADISE?
Opvang in gezinnen
Onderwijs
Nou is meeleven met vluchtelingen, die moeten vluchten voor oorlog, Een Ding. Als die ”dichterbij” komen en ”gewone” mensen worden, weer een ander Ding. Activiste en schrijfster Joke Kaviaar merkte daarover op [naar aanleiding van de massale komst van Syrische vluchtelingen naar Europa/Nederland]. Zijn naam was Aylan Kurdi [78, noot Astrid Essed]
Heeft zijn dood iets veranderd? En zo ja, ten goede of ten kwade? Wat gebeurt er, als alle emotie weg is, als al die vluchtelingen in een opvangcentrum bij mensen in de buurt komen en gewone mensen blijken te zijn, sommige aardig, andere niet? Hoe snel is het medelijden dan vertrokken en heeft weer plaatsgemaakt voor wantrouwen?
[Einde citaat Joke Kaviaar] [79]
Nu viel-in dit geval- dat wantrouwen nog wel mee, voor zover ik dat kon constateren. Maar wat WEL een soms pijnlijke confrontatie was, dat na de aanvankelijke hype van de duizenden, die zich opgaven voor de opvang van Oekraïense vluchtelingen [80] al gauw de domper kwam, omdat dit in een niet onaanzienlijk aantal gevallen bar bleek tegen te vallen. [81] Nou nog los van het feit, of ze al dan niet ”aardig” waren, die Oekraïense vluchtelingen, werd het al gauw duidelijk, dat velen zich in de emotie van het moment hadden opgegeven.
Mooi misschien, maar niet verstandig, want bij de opvang van zeker oorlogsvluchtelingen komt heel wat kijken. Vaak zijn de mensen, logischerwijs, getraumatiseerd, hier vormde natuurlijk ook de taal een barrière en het is verstandig je te realiseren, wat de opvang van vluchtelingen werkelijk betekent. [82]
Dat is dus de eerste Trouble in Paradise. Een tweede is nog griezeliger, de zorgen over seksuele uitbuiting van de toch al zo kwetsbare Oekraïense vluchtelingen. [83] Ronduit kwaadaardig, evenals de economische uitbuiting [door werkgevers] [84], waarop ik nog terug kom. Maar weer herhaal ik ten overvloede: Wat een verschil in opvangbereidheid van individuen en positieve berichtgeving over Oekraïense vluchtelingen, in tegenstelling tot andere groepen. [85]
Dan zijn er natuurlijk de hobbels/aanpassingsproblemen van Oekraiense leerlingen in het Nederlandse Onderwijs. Want hoewel scholen de leerlingen en masse met open armen lijken te ontvangen [86], haalt dat niet de angel uit de problemen. De kinderen komen uit een oorlogsgebied, hebben daar familie moeten achterlaten, vaak vaders, die in het leger tegen de Russische bezetter moeten vechten [87], hebben de nodige ellende gezien/meegemaakt, wat traumatisch kan zijn[worden].
Dan is er de taalbarrière, een andere cultuur, noem maar op. Problemen, die ook wel gezien worden door medewerkers van LOWAN, een organisatie, die scholen ondersteunt bij het geven aan onderwijs aan nieuwkomers, onder wie vluchtelingen. [88]
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
OEKARIENSE LEERLINGEN CONTACT MET MEDELEERLINGEN
WEER STEEKT RACISME ZIJN LELIJKE KOP OP
Over racisme aan de Grens met Polen/Oekraïne tegen Afrikaanse studenten en studenten van kleur [uit India etc], wat zich ook uitstrekte tot onaangename ervaringen in bijvoorbeeld Polen, heb ik genoeg geschreven. Lees Hoofdstuk twee nog maar eens terug.
Maar dan nu wederwaardigheden in Nederland en met dank aan Caroline van der Plas, Tweede Kamerlid en voorvrouw van BBB [BoerBurgerBeweging], die dit in de Tweede Kamer aan de orde stelde. Ik citeer haar: ”Zo vertelde een docent van de Middelbare School mij [opmerking Astrid Essed: ”mij” is Caroline van der Plas] vorige week, dat er problemen worden ondervonden bij het onderwijzen van Oekraïense kinderen. Kinderen, die moeilijk kunnen meekomen en zelfs een aantal incidenten, van racisme. Meisjes met hoofddoekjes, die worden uitgescholden en het gooien met bananen naar leerlingen met een donkere huidskleur. ” [89]
Nu weet ik ook wel: Dat geldt niet voor alle Oekraiense kinderen, zoals Caroline van der Plas ook terecht opmerkte [90] en zoals de Marokkaans-Nederlandse rapper reeds opmerkte: ”Met elke Boot komen er wel een paar ratten mee”. [91]
Maar dit is meer: Want in Oost-Europa is extreem-rechts een ernstig Probleem [92] en het is ronduit gevaarlijk, als dit hierheen wordt geïmporteerd en wordt toegevoegd aan de in Nederland helaas hand over hand toenemende invloed van extreem-rechts. [93]
NEDERLAND EN DE SOLIDARITEIT MET DE OEKRAIENERS
TROUBLE IN PARADISE? UITBUITING CHRISTENHONDEN HYPOCRISIE
En nu kom ik dan [eindelijk] toe aan de titel van dit artikel EN de reden, waarom ik die titel gekozen heb Want hoe zit het, bij alle echte/vermeende ”massale solidariteit met de Oekraïense vluchtelingen” [zie vooral de vluchtelingenhype in Hoofdstuk Twee] nu met de werkelijke, economische drijfveren? [diegenen met oprechte bedoelingen, van wie de meesten, niet te na gesproken uiteraard]. Reeds noemde ik de seksuele uitbuiting van toch al kwetsbare Oekraïense vluchtelingen. [94] Bah en ronduit misdadig.
Maar….er zitten nog meer Adders onder het Gras! Want al dat gejuich rond ”mensen, die op ons lijken” al dan niet vergezeld van de ”blond haar en blauwe ogen” kwalificaties [zie wederom Hoofdstuk Twee], al dan niet aangevuld met ”mensen, die ook van christelijken Huize zijn” [Let daarop, dames en heren], had ook – en dat had ik kunnen weten – naast de ideologische retoriek, een hardere, economische kant.
Dat werd al duidelijk door het gretige welkom, waarmee Westlandse tuinders Oekraïense vluchtelingen, die immers door de Tijdelijke Richtlijn Bescherming mogen werken [95], werden ontvangen, hetzij uitgenodigd, om in de kassen te komen werken. [96] EN… al gauw verschenen er lovende berichten, een uit het fundamentalistisch christelijke Dagblad, het Reformatorisch Dagblad [97], maar ook uit andere nieuwsmedia, over dankbare Oekraïners, die zo blij en dankbaar waren, dat ze mochten werken. [98] Nu begrijp ik dat ook wel van de kant van de Oekraïners: het leidt je af van de oorlog, de Ellende in je eigen land, de onzekerheid over het lot van je man, je ouders, andere familieleden.
Opvallend is echter WEL, dat veel Oekraïeners werkzaam zijn in horeca en land en tuinbouw. [99] En vooral in die laatste sector[met name in het Westland] is er nogal eens sprake van uitbuiting van arbeidsmigranten, vaak afkomstig uit Polen en anderen uit Midden en Oost-Europa. [100] AND GUESS WHAT? Ook bij een aantal Oekraïners ging het mis! Want de ”massale solidariteit” met ”mede-Europeanen” de Oekraïners weerhield niet, dat ook zij Kop van Jut werden.
WURG EN CHANTAGECONTRACTEN:
Aan het Licht kwam, dat Oekraïense [maar ook Poolse] werknemers werden onderworpen aan een uiterst vuile praktijk: de zogenaamde ”Wurgcontracten”. [101] Oekraïense vluchtelingen, maar ook Polen die in de Westlandse kassen aan de slag willen, komen daar veelal terecht via bemiddelaars, zoals het Poolse uitzendbureau Janpol. Een van de opvallendste clausules in het in kreupel Nederlands opgestelde contract is dat overtreding van de regels “kan leiden tot deportatie naar Oekraïne en een verbod op toegang tot EU-landen”. Met andere woorden: Oekraïners die fouten maken, worden teruggestuurd naar de oorlog. [102]
Kan het walgelijker? Vakbond CNV, die de noodklok luidde, is in het bezit van een geanonimiseerd contract, waar wordt vermeld een brutoloon van 10,48 euro per uur, het minimumloon. Aan het begin van elke maand moeten er 50 euro ‘administratiekosten’ worden afgedragen. De werknemer moet voor eigen verblijf en vervoer betalen, evenals voor werkkleding en schoenen (“als het moet”). [103]
En waar vinden dergelijke Vuile Praktijken dus plaats? Juist! In het Westland, met zijn o zo christelijke achtergrond…[104]
EPILOOG
CHRISTENHONDEN
Ik heb u meegenomen op een Reis door de Oekraïense Tragedie. De Russische aanval op de soevereiniteit van de Oekraïne, de onverzettelijkheid van het Oekraiense verzet [105] Russische [en ook Oekraïense] oorlogsmisdaden [106], het belang van Oekraïne als graanschuur, waardoor nog veel meer mensen werden getroffen en nog worden, door die oorlog. [107]
En natuurlijk: de Oekraïense vluchtelingenstroom en de massale solidariteit van West en Oost-Europa [108] waarbij ook helaas de schrijnende discriminatie tegen in Oekraïne [tot dusver] wonende Afrikaanse en Aziatische vluchtelingen [109] en dan niet te vergeten de EU-discriminatie, die opviel: Richtlijn Tijdelijke Bescherming voor Oekraïense vluchtelingen, maar destijds niet voor Syriers. [110]
De EU, die de Oekraiense vluchtelingen verdedigt [en terecht], maar de uit het Midden-Oosten afkomstige vluchtelingen, die vastzitten tussen Polen en Belarus, laat stikken. [111]
GOED
Maar niet voor niets heb ik in mijn titel de term ”Christenhonden” genoemd! Waarom? [Wie goed heeft opgelet, heeft dat al begrepen] Omdat met de mond solidariteit, vaak vanuit ”christelijke” hoek” werd beleden met Oekraïense vluchtelingen, maar kijk eens wat er in de praktijk in het zogenaamde ‘christelijke” Westland gebeurde? Uitbuiting van Oekraïense werknemers, die hun rechten niet kenden. Zie direct daarboven
Ik vraag mij af, of al die zondagse Kerkgangers onder hen, die zich schuldig maken aan die uitbuiting, zich [meestal zijn die lui erg Bijbelvast] deze Passage uit het Nieuwe Testament nog herinneren. Het staat in Mattheus 25: 35-45 en ik citeer de twee laatste gedeelten, 44 en 45.
Die laatste zinnen dus: ”Dan zullen ook dezen Hem antwoorden, zeggende: Heere wanneer hebben wij u hongerig gezien, of dorstig, of een vreemdeling, of naakt, of krank, of in de gevangenis, en hebben wij u niet gediend? ”Dan zal hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar Ik zeg u: Voor zoveel u dit aan deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.” [112]]
Hiermee sluit ik af. Van alle nare en pijnlijke aspecten uit deze Tragedie, is dit misschien nog het Pijnlijkste.
