Neen heren, u bent niet medeplichtig [1] aan het in Frankrijk gangbare
harde politieoptreden [2]-waarvan u, naar ik aanneem, op de hoogte bent-,
WEL getuigt u met uw steunverklaring ”Steun en eerbetuiging aan alle
Franse collega’s [3] niet alleen van weinig tot geen respect voor het Recht
op Leven [4], impliciet verdedigt u het ook door Amnesty International
veroordeelde keiharde politieoptreden [5] door een dergelijke [excusez let
mots] idiote Steunverklaring [6], waarmee u zich kritiekloos schaart
achter de Franse politie.
Zegt u van niet?
Waarom schrijft u dan:
”Aan alle collega’s en vakbonden en verenigingen van politie en gendarmerie in Frankrijk: namens de Nederlandse Politiebond (NPB) schrijven wij u deze brief om onze diepe bewondering en steun uit te spreken voor alle leden van de politie, gendarmerie en andere veiligheidsdiensten in Frankrijk. [7]Realiseert u zich eigenlijk wel, dat als uschrijft ”alle”, dat u hiermee ook steunuitspreekt aan al die agenten, die keihardoptreden tegen demonstranten? [8]Dat u daarmee-onrechtstreeks” ook steunuitspreekt voor Florian M, de agent, dieop 27 juni 2023 de 17 jarige Nahel Merzouk heeft doodgeschoten en nuvastzit en wordt vervolgd wegens doodslag? [9]Vandaar ook, dat ik schrijf, dat uw ”Steunbetuiging” getuigt van geen enkelrespect voor het recht op Leven.Want waar blijft uw medeleven met ditzoveelste slachtoffer van Frans politiegeweld? [10]Waar blijft uw medeleven met de Familievan het slachtoffer?Ik heb tenminste op uw site geenBrief van medeleven aan de Moeder ofOma van de doodgeschoten Nahel aangetroffen.Zo ja, dan moet u mij deze Brief maar eens snel opsturen……….. OPSTANDVan zinloze rellen ben ik geen fan.Dat deel van uw Verklaring snap iknog wel.Maar daarvan is hier geen sprake!Hier is sprake van een Opstand.Want u denkt toch niet, dat er out of the blue zomaar duizenden mensen de straatopgaan in confrontatie, als alles redelijkpais en vree is!Jarenlang al is er sprake van structureelpolitiegeweld, niet alleen tegen demonstranten in general, maar vooral ook tegen mensen met een migratieachtergrond.Zie rapporten van Amnesty International! [11]En deze Nahel is echt niet de eerste politiedode met een migratieachtergrond.Lees maar! [12]Eerder is het bovendien in de banlieues alraak geweest met de politie, juistvanwege die politiedoden! [13]Dus wie is hier nu gewelddadig?De politie, die al decennialang vrijwelstraffeloos zich schuldig maakt aandodelijk geweld of mishandeling,of de demonstranten, die het een keer zat zijn! [14]En dan natuurlijk NIET te vergeten het feit, dat het Franse politieoptreden vaak[ik zeg niet alle agenten, maar wel structureel] racistisch is, waardoor vooralmensen met een ”Noord-Afrikaans” of”zwart” uiterlijk Kop van Jut zijn. [15]En juist die wonen vaak in die banlieues,zoals u ook wel weet.Daarom ook spreek ik over eenOpstand, niet over relletjesEn over ”Opstand” mag u denken zoalsu wil, maar er zijn wel wat zaken aanvoorafgegaanMensen worden doorgaans niet zomaar”gewelddadig” zoals u dat noemt. EPILOOG Zijn er ook niet gewoon ”relschoppers”onder die duizenden demonstranten? [16]Natuurlijk, maar daarom gaat het hier niet, die vind je bij ieder protest wel. Waar het hier om gaat is dat u, heren Struijs en Simmer, juist op een momentvan dodelijk politiegeweld, waarbij de agent-dat erkent ook president Macron- totaal fout zit en er terechte woede om is[want dit is echt niet de eerste keer!], steun uitspreekt aan ALLE ”
collega’s en vakbonden en verenigingen van politie en gendarmerie in Frankrijk” [17]
DAT HOUDT DUS AUTOMATISCH IN
AL DIE AGENTEN, DIE ER BIJ DEMONSTRATIES OP LOS SLAAN!’DE AGENT, DIE EEN ONGEWAPENDE17 JARIGE DOODSCHOOT EN NU INVOORARREST ZIT! Geen woord van sympathie met of medeleven met de Familie van het slachtoffer.Daarmee hebt u getoond geen enkel respect te tonen voor het recht van Leven. En met alle respect:U bent geen Knip voor de Neus waard!Ga u schamen! Ik heb gezegd Vriendelijke groetenAstrid Essed
Amsterdam NOTENVoor uw gemak zijn de Noten inlinks ondergebracht NOTEN 1 EN 2
”In deze moeilijke en penibele tijden, waarin uw collega’s het doelwit zijn van gewelddadige demonstranten, willen we onze solidariteit, ons respect en onze wensen voor moed uitdrukken.”
”Aan alle collega’s en vakbonden en verenigingen van politie en gendarmerie in Frankrijk: namens de Nederlandse Politiebond (NPB) schrijven wij u deze brief om onze diepe bewondering en steun uit te spreken voor alle leden van de politie, gendarmerie en andere veiligheidsdiensten in Frankrijk.”
This document refers to about 30 cases of young people who were subjected, or allegedly subjected, to serious human rights violations by police officers between 1991 and 2005. Such violations included unlawful killings, excessive use of force, torture or ill-treatment and racist abuse. Many of their complaints have only relatively recently been concluded or are still going through the judicial process. Eighteen cases are described in detail in this report. All involve persons of foreign origin.
ZIE RAPPORT UIT 2005
” This report has attempted to show some of the different factors which combine to create an atmosphere of effective impunity in cases of police brutality in France. That France is by no means unique in this regard does not detract from the urgent need to review the ways in which complaints about police abuse are handled and to change the generally indulgent attitude to police abuse by courts and prosecutors, at a time when the number of complaints of excessive and unnecessary use of force and ill-treatment is clearly on the rise. Amnesty International’s concern is compounded by the fact that the vast majority of such cases involve foreign nationals or French nationals of foreign origin – a fact which points to a continuing failure in training and education in racial discrimination, and in the concept that human rights, including France’s traditional “republican values”, mean the application of such rights and values equally to all, regardless of racial or national origin. The report has documented a pattern whereby elements of impunity may mark a case from the outset of detention, and may continue to manifest themselves in various ways throughout the process. Some of the cases described show how a provocative identity check, reflecting unprofessional conduct on the part of the police, can degenerate into violence and result in charges of ill-treatment on the one side, countered by charges of insulting or resisting a public official (outrage et rébellion) on the other.” [BLZ 74, ONDER ”CONCLUSIONS”
FRANCE
THE SEARCH FOR JUSTICE
The effective impunity of law enforcement officers in cases of
”Mensenrechtengroepen wijzen erop dat agenten na 2017 vaker hun vuurwapen gingen gebruiken. Dat jaar werd de instructie voor het gebruik daarvan versoepeld. Vorig jaar werden in Frankijk bij verkeerscontroles dertien mensen doodgeschoten. De meesten waren zwart of hadden een Noord-Afrikaanse achtergrond.”
NOS
NACHT VAN RELLEN IN FRANKRIJK NA DOODSCHIETEN JONGEN, AGENT SCHOND
RAPPORT AMNESTY INTERNATIONAL OVER POLITIEOPTREDEN
FRANSE POLITIE [2009]
” Amnesty International has longstanding and continuing concerns regarding allegations of human rights violations by law enforcement officials2 in France, and the failure to bring those responsible for such acts to justice through independent, impartial and effective investigations. In 2005 the organisation published the report France: The search for justice (AI index: EUR21/001/2005), which examined allegations of serious human rights violations by law enforcement officials going back to 1991. Such violations included unlawful killings, excessive use of force, torture, and other ill-treatment. Racist abuse was reported in many cases, and racist motivation appeared to be a factor in many more.” [BLZ 5, INTRODUCTION]
….
…..
” Amnesty International wishes to draw attention once again to its concern that although the victims of ill-treatment and other human rights violations include both men and women and a variety of age groups, the vast majority of complaints that have come to the organization’s attention concern French citizens from an ethnic minority or foreign nationals. In several of the cases highlighted in this report, racist abuse was an explicit element” [BLZ 38]
This document refers to about 30 cases of young people who were subjected, or allegedly subjected, to serious human rights violations by police officers between 1991 and 2005. Such violations included unlawful killings, excessive use of force, torture or ill-treatment and racist abuse. Many of their complaints have only relatively recently been concluded or are still going through the judicial process. Eighteen cases are described in detail in this report. All involve persons of foreign origin.
ZIE RAPPORT UIT 2005
” This report has attempted to show some of the different factors which combine to create an atmosphere of effective impunity in cases of police brutality in France. That France is by no means unique in this regard does not detract from the urgent need to review the ways in which complaints about police abuse are handled and to change the generally indulgent attitude to police abuse by courts and prosecutors, at a time when the number of complaints of excessive and unnecessary use of force and ill-treatment is clearly on the rise. Amnesty International’s concern is compounded by the fact that the vast majority of such cases involve foreign nationals or French nationals of foreign origin – a fact which points to a continuing failure in training and education in racial discrimination, and in the concept that human rights, including France’s traditional “republican values”, mean the application of such rights and values equally to all, regardless of racial or national origin. The report has documented a pattern whereby elements of impunity may mark a case from the outset of detention, and may continue to manifest themselves in various ways throughout the process. Some of the cases described show how a provocative identity check, reflecting unprofessional conduct on the part of the police, can degenerate into violence and result in charges of ill-treatment on the one side, countered by charges of insulting or resisting a public official (outrage et rébellion) on the other.” [BLZ 74, ONDER ”CONCLUSIONS”
FRANCE
THE SEARCH FOR JUSTICE
The effective impunity of law enforcement officers in cases of
Mensenrechtengroepen wijzen erop dat agenten na 2017 vaker hun vuurwapen gingen gebruiken. Dat jaar werd de instructie voor het gebruik daarvan versoepeld. Vorig jaar werden in Frankijk bij verkeerscontroles dertien mensen doodgeschoten. De meesten waren zwart of hadden een Noord-Afrikaanse achtergrond.
NOS
NACHT VAN RELLEN IN FRANKRIJK NA DOODSCHIETEN JONGEN, AGENT SCHOND
”Brandende auto’s, meerdere gewonden, zeker dertien aanhoudingen en een politiemacht die de rust probeert te herstellen. Al vijf nachten voert de politie in de plaats Beaumont-sur-Oise, zo’n dertig kilometer ten noorden van Parijs, strijd tegen groepen jongeren die woedend zijn over de dood van een 24-jarige arrestant.
Het is bepaald niet voor het eerst dat de situatie uit de hand loopt in de buurt van de hoofdstad. De brandende auto’s van de afgelopen dagen roepen herinneringen op aan de chaos van najaar 2005. Toen braken in buitenwijken van Parijs en in andere Franse steden rellen uit die zo massaal waren dat president Chirac de noodtoestand afkondigde.”
Brandende auto’s, meerdere gewonden, zeker dertien aanhoudingen en een politiemacht die de rust probeert te herstellen. Al vijf nachten voert de politie in de plaats Beaumont-sur-Oise, zo’n dertig kilometer ten noorden van Parijs, strijd tegen groepen jongeren die woedend zijn over de dood van een 24-jarige arrestant.
Het is bepaald niet voor het eerst dat de situatie uit de hand loopt in de buurt van de hoofdstad. De brandende auto’s van de afgelopen dagen roepen herinneringen op aan de chaos van najaar 2005. Toen braken in buitenwijken van Parijs en in andere Franse steden rellen uit die zo massaal waren dat president Chirac de noodtoestand afkondigde.
De voedingsbodem voor de onrust toen en nu is de uitzichtloze situatie waarin veel jongeren zich bevinden. Volgens een onderzoek had 23 procent van de bewoners in de armste buitenwijken van Parijs in 2013 geen werk. Landelijk is dat 9 procent. Onder jongeren is de werkloosheid nog veel hoger. Veel mensen in de banlieues leven onder de armoedegrens.
Onder die omstandigheden is er weinig nodig om de vlam in de pan te doen slaan. In 2005 gebeurde dat nadat twee jongeren waren geëlektrocuteerd toen ze zich voor de politie verscholen bij een stroomverdeelstation.
Een decennium later is er in Clichy-sous-Bois, waar de rellen in 2005 begonnen, weinig veranderd, zeggen de bewoners. De belangrijkste verbindingsweg wacht al tijden op nog niet uitgevoerd wegwerk, een winkelcentrum even verderop staat grotendeels leeg. “Kijk maar eens rond. Zie je ergens veranderingen?”, vertelt een werkloze bewoner aan nieuwssite The Local.
Sinds 2005 gaat het regelmatig mis in de banlieues. “Bijna ieder jaar zijn er wel ergens rellen in een van de probleemwijken”, zegt correspondent Frank Renout. “Vanuit de gemeenschappen in die buitenwijken is kritiek op de politie. Ze zeggen dat veel agenten racistisch zijn.”
Franse media leggen de link met de Amerikaanse Black Lives Matter-beweging. Net als de actievoerders van die beweging zijn de relschoppers in Frankrijk kwaad over incidenten waarbij mogelijk sprake was van racisme. “Ze zijn ook kwaad op de media omdat incidenten waarbij blanken omkomen veel meer aandacht krijgen dan als er een allochtoon wordt doodgeschoten.”
Nu is de aanleiding voor de onrust opnieuw een incident waarbij de politie is betrokken. De 24-jarige Adama Traoré overleed na zijn arrestatie, volgens het Franse OM aan een infectie, maar zijn familie gelooft dat niet en eist onafhankelijk onderzoek naar de doodsoorzaak.
“De politie heeft hem gedood”, zegt Lassana Traoré, de oudere broer van Adama in de krant Libération. “Mensen met een Arabisch of Afrikaans uiterlijk worden in Frankrijk als uitschot behandeld. Je kunt hier gewoon overlijden in een politiebusje.”
Vrijdag werd een protestmars georganiseerd voor Adama. Zo’n 5000 mensen liepen mee, onder wie veel jongeren uit Persan, een voorstad die grenst aan Beaumont-sur-Oise. Ook daar was het de afgelopen nachten onrustig.
Een twintiger die deelnam aan de rellen in Persan zegt tegen Libération dat de dood van Adama de hele gemeenschap verenigt. “Iedere keer als er een jongen doodgaat, is dit onze manier om onze rouw te tonen. Het is niet georganiseerd. Het ontwikkelt zich vanzelf. Je zoekt elkaar op en dan ga je wat doen.”
Pascal, een oudere bewoner van Persan, is niet blij met het geweld van de afgelopen nachten. “Wat de relschoppers doen is niet kwaadaardig. Het is logisch dat ze schreeuwen om gerechtigheid. Maar brand stichten, daarmee schieten ze zichzelf in de voet.”
Wat gebeurde er in 2005?
Drie tieners slaan op 27 oktober 2005 op de vlucht voor de politie nadat die een melding kreeg van een mogelijke inbraak op een bouwterrein. Ze verbergen zich in een stroomverdeelstation in Clichy-Sous-Bois en worden geëlektrocuteerd.
Twee van hen overlijden. De derde wordt zwaar verbrand naar het ziekenhuis gebracht. Hij zegt dat de drie aan het voetballen waren en op de vlucht sloegen toen ze de politie zagen, om te vermijden dat ze lang ondervraagd zouden worden over hun identiteitspapieren.
De dood van de twee tieners is het startschot voor twee weken van enorme chaos en geweld in de Parijse voorsteden, nog eens extra aangewakkerd door een uitspraak van oud-president Sarkozy, toen minister van Binnenlandse Zaken, die de opstandige jeugd in de voorsteden ’tuig’ noemt en rept van een ‘oorlog’.
Nacht na nacht trekken de jongeren door de wijken. Ze steken auto’s in brand en gaan op de vuist met de politie. De rellen breiden zich in hoog tempo uit naar andere Franse steden.
In twee weken tijd vallen er drie doden, raken 126 politieagenten en brandweerlieden gewond en gaan zo’n 10.000 auto’s in vlammen op. De politie arresteert 6000 mensen. Op 8 november kondigt president Chirac de noodtoestand af. Het duurt tot 17 november voordat de autoriteiten de situatie weer onder controle hebben.
EINDE BERICHT
[14]
ZIE NOOT 13
[15]
”Mensenrechtengroepen wijzen erop dat agenten na 2017 vaker hun vuurwapen gingen gebruiken. Dat jaar werd de instructie voor het gebruik daarvan versoepeld. Vorig jaar werden in Frankijk bij verkeerscontroles dertien mensen doodgeschoten. De meesten waren zwart of hadden een Noord-Afrikaanse achtergrond.”
NOS
NACHT VAN RELLEN IN FRANKRIJK NA DOODSCHIETEN JONGEN, AGENT SCHOND
”De politieagent die dinsdag in de Parijse voorstad Nanterre een jonge automobilist doodschoot, hield zich niet aan de voorwaarden voor het gebruik van zijn dienstwapen. Dat zegt de officier van justitie die de dood van de 17-jarige Nahel onderzoekt.”
NOS
NACHT VAN RELLEN IN FRANKRIJK NA DOODSCHIETEN JONGEN, AGENT SCHOND
De politieagent die dinsdag in de Parijse voorstad Nanterre een jonge automobilist doodschoot, hield zich niet aan de voorwaarden voor het gebruik van zijn dienstwapen. Dat zegt de officier van justitie die de dood van de 17-jarige Nahel onderzoekt.
De jongen werd dinsdagochtend staande gehouden bij een verkeerscontrole. Op videobeelden is te zien dat een agent zijn pistool op hem richt en te horen dat iemand zegt: “Ik schiet een kogel door je kop”. Dan trekt de auto op en klinkt een schot. De auto botst tegen een paal en de jongen sterft ter plekke. Wat er daarvoor plaatsvond en wat er in de auto gebeurde, is in de video niet te zien.
De officier van justitie stelde op basis van verklaringen van agenten en getuigen en video-opnamen een tijdlijn samen:
Twee motoragenten zagen dinsdag om 07.55 uur een Mercedes AMG met een Pools kenteken met hoge snelheid over een busbaan rijden. In de auto zaten een jonge bestuurder en twee passagiers.
De agenten gaven twee keer aan dat de auto moest stoppen, maar de bestuurder bleef doorrijden en de motoragenten zetten de achtervolging in. Tijdens de achtervolging maakte de bestuurder meerdere verkeersovertredingen.
Uiteindelijk stopte de auto voor een rood licht, waarop een agent de bestuurder opdroeg de motor uit te zetten en uit de auto te komen.
De agenten zeggen dat ze hun wapens trokken en op de bestuurder richtten om hem ervan te weerhouden dat hij door zou rijden. De bestuurder trok toch op waarop de agent besloot om te schieten.
Een kogel trof de bestuurder in een arm en de borst, waarna de auto tegen een paal botste. Een passagier ging ervandoor. Het was 8.21 uur toen hulpverleners werden opgeroepen om eerste hulp te verlenen. Ze pasten eerste hulp toe, maar de bestuurder overleed ter plekke.
De aangehouden passagier is dinsdagavond vrijgelaten. Naar de tweede passagier wordt nog gezocht. In de auto zijn geen drugs of verboden voorwerpen gevonden.
Na verspreiding van de beelden braken gisteravond in meerdere Franse steden hevige onlusten uit. Het bleef tot aan het ochtendgloren onrustig. Verspreid over heel Frankrijk zijn zo’n 150 mensen aangehouden en 170 agenten raakten gewond.
President Macron kwam vanochtend met een aantal ministers in spoedberaad bijeen. Hij noemde het doodschieten Nahel gisteren al “niet uit te leggen en onvergeeflijk”. Na de rellen van vannacht noemde hij het geweld tegen politiebureaus, scholen en gemeentehuizen “niet goed te praten”. Vanavond en vannacht worden 40.000 agenten op de been gebracht om nieuwe onlusten de kop in te drukken.
In het parlement is gisteren een minuut stilte gehouden. Ook premier Borne is geschrokken: “De schokkende beelden die zijn uitgezonden, laten een politie-ingrijpen zien dat duidelijk niet overeen lijkt te komen met de regels waar de politie zich aan moet houden.”
De verontwaardiging van de politici is misschien oprecht, maar politiek Frankrijk is mogelijk ook bang voor een herhaling van de ongeregeldheden van het najaar van 2005. Toen waren er in Parijs en andere Franse steden wekenlang rellen, nadat twee jongeren in achterstandswijk waren geëlektrocuteerd toen zij zich op de vlucht voor de politie hadden verstopt in een stroomverdeelstation.
Ook in de jaren daarna ging het vaak mis, omdat de voedingsbodem voor de spanningen niet verdween. In de buitenwijken van grote Franse steden is de armoede groot, zijn de criminaliteit- en werkloosheidcijfers hoog en is het vertrouwen in de politie laag.
De bewoners vinden dat de politie hen vaak als uitschot behandelt. “Mensen met een Arabisch of Afrikaans uiterlijk worden in Frankrijk beschouwd als uitschot”, zei een broer van een man die in 2016 na zijn arrestatie overleed. “Je kunt hier gewoon overlijden in een politiebusje.”
Discriminatie en racisme
Burgerrechtenactivisten roepen opnieuw op om een eind te maken aan de manier waarop politiemensen met name in achterstandswijken te werk gaan. Die zouden zich stelselmatig schuldig maken aan discriminatie, racisme en het gebruik van buitensporig geweld.
Mensenrechtengroepen wijzen erop dat agenten na 2017 vaker hun vuurwapen gingen gebruiken. Dat jaar werd de instructie voor het gebruik daarvan versoepeld. Vorig jaar werden in Frankijk bij verkeerscontroles dertien mensen doodgeschoten. De meesten waren zwart of hadden een Noord-Afrikaanse achtergrond.
Op initiatief van de moeder van Nahel is er vanmiddag een stille tocht. De burgemeester van Nanterre roept iedereen op kalm te blijven.
EINDE BERICHT
” De agent die Nahel doodschoot, is donderdag in hechtenis geplaatst en wordt vervolgd voor doodslag.”
NANTERRE – In Frankrijk wordt zaterdag de 17-jarige Nahel begraven. Hij werd dinsdag doodgeschoten door de politie toen hij probeerde weg te rijden bij de agenten die zijn auto hadden gestopt vanwege verkeersovertredingen. De familie van de jongen heeft media gevraagd weg te blijven bij de uitvaart, omdat het „een dag van bezinning” is voor de nabestaanden.
Nahels dood heeft in heel Frankrijk tot woede en rellen geleid. Het werd eerst onrustig in Nahels woonplaats Nanterre, een voorstad van Parijs. Al snel verspreidde het geweld zich naar veel andere Franse steden. Veel mensen zijn kwaad om het politieoptreden en verwijten het korps dat het racistisch en te agressief te werk gaat.
Nahel had een Algerijnse afkomst. De betogers schreeuwden leuzen als „iedereen haat de politie” en „gerechtigheid voor Nahel.” De agent die Nahel doodschoot, is donderdag in hechtenis geplaatst en wordt vervolgd voor doodslag.
Donderdag werd in Nanterre een protestmars gehouden, die door zijn moeder werd geleid. De mars ging van Nahels huis naar het politiebureau, waar het opnieuw tot botsingen kwam. De menigte gooide met stenen en andere voorwerpen, de politie sloeg terug met wapenstokken en gebruikte traangas. Op veel plekken in Frankrijk zijn de afgelopen dagen auto’s en andere objecten in brand gestoken.
EINDE BERICHT
Reacties uitgeschakeld voor Noten 7 t/m 9/Nederlandse Politiebond
As this week, the President of the French Republic, Emmanuel Macron, closes the Beauvau security consultations, which aim to “modernise public security policy for the benefit of police officers, gendarmes and all French people”, Amnesty International is publishing a new report entitled “Redon: “Freeparty” repression”. This report highlights human rights violations committed during law enforcement operations at the Teknival festival last June, which had been banned by the lle-et-Vilaine Préfecture.
During the night of 18 to 19 June 2021, gendarmes set off tear gas, sting-ball grenades and explosive GM2L grenades on the Teknival participants over a seven-hour period, and again at the end of the next day, before illegally destroying the sound equipment. The human toll: a young man lost his hand, and eleven gendarmes and dozens of participants were injured (wounds, fractures, burns, respiratory distress, etc.).
Using interviews with a dozen people who were present (journalists, participants and organisation heads), as well as videos and other documents (orders, press releases, press articles, etc.), Amnesty International has analysed the law enforcement response to this event in terms of international human rights law.
The evidence from the Redon policing operation indicates that the use of force was neither necessary nor proportionate, as is required by both French law and the United Nation’s basic principles on the use of force.
Whether the banning of the gathering was legitimate or not, law enforcement officers did not respect the principles of necessity and proportionality on the use of force under international law. Force was used as a first resort, without mediation nor prior communication, without directions on how to evacuate the site, which was in a field, at night. Grenades were thrown at people who were gathered for a party, in extremely dangerous and low-visibility conditions, when such weapons can maim. Neither a ban on the festival nor violence by some participants towards the police can justify the failure of the state and its agents to respect human rights in all circumstances.
Furthermore, Redon is not an isolated case: whether it is the death of Steve Caniço during a night-time police operation in Nantes during a party, or the mutilations and serious injuries observed during demonstrations, Amnesty International has been highlighting abuse by police in France for years. This context of repeated cases of excessive use of force in policing calls for urgent responses from the French authorities to put an end to human rights violations.
In the face of repeated scenes of violence and serious injuries during law enforcement operations, it is high time for de-escalation strategies to be implemented. The police must respect human rights and the UN’s basic principles on the use of force to guarantee people’s safety! Their legitimacy is at stake: the public’s trust in them risks being undermined when force is used excessively, illegally or abusively, says Cécile Coudriou.
Although a preliminary investigation was launched in the case of the young man who lost his hand, the lack of critical assessment on the operation, along with the absence of an independent mechanism for investigating allegations of police violence in France, raises concerns that the gendarmes and their hierarchy will not be held accountable for this operation, nor will the practice of using excessive force be questioned.
When it comes to excessive, arbitrary, abusive or otherwise unlawful use of force, the main factor contributing to such behaviour is the prevalence of impunity. Law enforcement officials, like all people, are more likely to break laws, rules and regulations when they do not have to fear the consequences, concludes Cécile Coudriou.
Amnesty International is calling for the creation of an independent body to investigate complaints against law enforcement officers. The organisation is also asking the French government to ban the use of explosive grenades in police operations and to review intervention tactics to ensure that they are based on dialogue and de-escalation strategies, in order to reduce the use of force and the risk of human rights violations.
The Redon case took place in a context of repeated cases of excessive use of force in law enforcement operations. This situation calls for urgent responses from the French authorities to put an end to these human rights violations:
ensure that a judicial enquiry is launched as soon as possible to shed light on police interventions, the use of force and the injuries inflicted on the participants at this event, in particular in the case of the person who lost his hand;
immediately ban the use of sting-ball grenades and explosive tear gas grenades in law enforcement operations;
initiate structural reforms of policing to develop dialogue and de-escalation strategies;
issue clear instructions to local authorities and law enforcement agencies on the conditions for the use of force and the risks involved in the event of illegal use of force;
ensure that local authorities and law enforcement agencies are trained in mediation, negotiation and communication techniques and procedures in order to be able to resolve situations without resorting to force;
create an independent body with responsibility for investigating complaints against law enforcement officers.
EINDE BERICHT
RAPPORT AMNESTY INTERNATIONAL
REDON: ”FREEPARTY” DE LA REPRESSION
Analyse d’Amnesty International sur l’usage de la force contre le Teknival de Redon (France) les 18 et 19 juin 2021
Aan alle collega’s en vakbonden en verenigingen van politie en gendarmerie in Frankrijk: namens de Nederlandse Politiebond (NPB) schrijven wij u deze brief om onze diepe bewondering en steun uit te spreken voor alle leden van de politie, gendarmerie en andere veiligheidsdiensten in Frankrijk. In deze moeilijke en penibele tijden, waarin uw collega’s het doelwit zijn van gewelddadige demonstranten, willen we onze solidariteit, ons respect en onze wensen voor moed uitdrukken.
Met grote bezorgdheid hebben wij kennisgenomen van de uitdagingen waarmee u momenteel wordt geconfronteerd. We begrijpen dat uw dagelijkse taken steeds gevaarlijker en veeleisender zijn geworden, met steeds gewelddadigere botsingen en onvoorspelbare situaties. Juist in tijden van grote druk is het essentieel om eenheid en steun te tonen aan degenen die zich inzetten voor de handhaving van de openbare orde en veiligheid.
We willen u verzekeren dat we de noodzaak van hervormingen binnen de politie- en veiligheidsdiensten volledig steunen. Het is cruciaal om voortdurend te evolueren en ons aan te passen aan de veranderende uitdagingen en bedreigingen waarmee wij en de samenleving worden geconfronteerd. Wij geloven in het belang van lokale politie (community policing), moderne training, technologische vooruitgang en adequate middelen om u in staat te stellen uw missies effectief en efficiënt te volbrengen. In dit kader wijzen wij erop dat onze organisatie altijd openstaat voor samenwerking en kennisuitwisseling.
Beste collega van politie of rijkswacht, onze gedachten zijn bij jou en al je collega’s in deze moeilijke tijd. We wensen je sterkte, eer en moed. We erkennen uw vastberadenheid en uw professionaliteit, evenals het belang van het werk dat u doet om de samenleving veilig te houden. Uw inzet en toewijding zijn bewonderenswaardig en verdienen onze oprechte dank.
Accepteer alstublieft onze steun en vriendelijke groeten,
Met eer
Jan Struijs en Koen Simmers
Reacties uitgeschakeld voor Noot 3/Nederlandse Politiebond
De Franse site voor onderzoeksjournalistiek Mediapart heeft aan de hand van talloze videobeelden en andere informatie nauwgezet gereconstrueerd hoe de Franse oproerpolitie langdurig grof geweld heeft gebruikt tegen vreedzame demonstranten. De autoriteiten gaven daarbij via sociale media een volstrekt verkeerde voorstelling van zaken en de verantwoordelijk minister loog er vervolgens over in het parlement.
Het gaat om een demonstratie die op 12 december plaatsvond in Parijs uit protest tegen de omstreden nieuwe veiligheidswet Sécurité globale. Die wet maakte het aanvankelijk onder meer strafbaar om beelden van politiegeweld te publiceren als de betrokken agenten herkenbaar waren. Dat aspect werd in november na talloze protesten geschrapt en er werd een aangepast wetsvoorstel beloofd. De demonstranten willen dat de hele wet geschrapt wordt.
De NOS citeerde op 12 december in een verslag van de demonstratie de minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin:
“Volgens Darmanin zijn honderden gewelddadige hooligans op het protest afgekomen, die “gereedschap meenemen dat niet hoort bij een demonstratie”. Hij prijst de standvastigheid van de politie, die de Parijse winkeliers heeft beschermd tegen mogelijke plunderingen en vernielingen.”
Talloze media gingen mee in het frame van politie en regering. Er zouden ‘ultra gewelddadige elementen’ bij de demonstratie aanwezig zijn geweest die uit waren op rellen. De politie sprak van leden van het beruchte ‘zwarte blok’.
Mediapart laat zien dat de werkelijkheid totaal anders is. Tegen de circa 5000 demonstranten werden 3000 agenten en vijf waterkanonnen ingezet. Gedurende de mars door de stad voerde de ME 38 keer een charge uit waarbij demonstranten tot bloedens toe werden geslagen. Voor geen van die charges was er een dwingende reden. De demonstranten gebruikten geen geweld. 142 betogers werden gearresteerd. Van hen zijn er uiteindelijk slechts twee door de rechter veroordeeld.
Een 26-jarige man is zodanig hard door een Franse politieagent geslagen dat hij geopereerd moest worden, waarbij noodgedwongen één teelbal werd verwijderd. ,,Het was extreem gewelddadig en bijna sadisme’’, zegt advocaat Lucie Simon van het slachtoffer.
Het gebeurde donderdag tijdens de demonstratie in Parijs tegen de pensioenhervorming. Vlakbij Place de la Bastille braken relletjes uit. De politie kwam in actie. Op televisiebeelden is te zien hoe de man, door onduidelijke oorzaak, achterover valt en op straat belandt. Als hij daar ligt, rent een agent op hem af. Die pakt zijn wapenstok en slaat de man hardhandig tussen diens benen. De man weet nog op te staan en maakt zich uit de voeten.
Misdaad
Hij heeft inmiddels een aanklacht ingediend. ,,Het gaat hier duidelijk om een misdaad’’, aldus advocaat Simon. Zij benadrukt dat het slachtoffer op de grond lag en niets deed op het moment dat de agent hem op zijn geslachtsdeel sloeg. ,,Er was geen noodzaak toe en er was geen sprake van zelfverdediging door de agent.’’
De zaak leidt inmiddels tot grote ophef in Frankrijk. De politie kwam al eerder in opspraak door het toepassen van hardhandig geweld. Bij de demonstraties van de Gele Hesjes raakten veel betogers gewond, maar ook zwarte Fransen beklagen zich vaak over onnodig politiegeweld.
De politie in Parijs is inmiddels een eigen onderzoek gestart naar het incident. ,,We willen weten wat de precieze omstandigheden waren waarbij dit gebeurde’’, laat een woordvoerder weten.
,,De beelden roepen veel vragen op’’, zegt regeringswoordvoerder Oliver Véran op de Franse televisie. Hij spreekt zijn medeleven uit voor de 26-jarige man en zegt ook dat onderzocht moet worden wat er precies is gebeurd en of de agent handelde uit zelfverdediging. ,,Het ging er daar op straat hard aan toe en sommige agenten werden ook aangevallen’’, aldus Véran.
De Franse politie is na de rellen in Marseille in opperste staat van paraatheid om Russische en Engelse hooligans uit elkaar te houden. Met inzet van onder meer traangas en pepperspray werden ternauwernood nieuwe rellen voorkomen. “Die klote-politie weer, met z’n traangas en die klote-Russen ook”, reageert een Engelse fan op de politiecharges.\
NIEUW BERICHT
”
Kritiek
Maar kritiek op de Franse politie is niet alleen van vandaag en komt niet alleen uit de banlieues. De Raad van Europa beschuldigde de Franse politie in maart nog van het gebruik van “buitensporig geweld” tijdens protesten tegen de pensioenwet. Mensenrechtencommissaris Dunja Mijatovic beschreef de situatie toen als “zorgwekkend”.
Nog geen twee maanden later werd Frankrijk weer op de vingers getikt, ditmaal door de Verenigde Naties. Tijdens de Universal Periodic Review worden de mensenrechten van elke VN-lidstaat onder de loep genomen. Meerdere landen uitten dit jaar hun zorgen over politiegeweld in Frankrijk, vanwege aanvallen op migranten, etnische profilering en religieuze intolerantie.”
Het was één van de heftigste nachten uit de geschiedenis van de Parijse voorstad Nanterre. Dinsdag schoot een politieagent in Frankrijk een 17-jarige jongen dood bij een verkeerscontrole. Dat zette het land op zijn kop. Die nacht die erop volgde waren er rellen, en ook een protestmars gisteren liep weer uit tot een confrontatie tussen demonstranten en de politie. Mensen schreeuwden leuzen als “politie dood” en “politie moordenaar”.
Dit soort incidenten komen regelmatig voor in de buitenwijken van Parijs, de zogeheten banlieues. De gemeenschappen in deze wijken beklagen zich al jaren over het optreden van de politie, die volgens hen racistisch is. En ook de VN tikte Frankrijk op de vingers over het toenemend politiegeweld. Waarom gaat het vaker mis in Frankrijk?
Meer bevoegdheid om te schieten
De 17-jarige Nahel is niet het eerste slachtoffer dat op deze manier is doodgeschoten. Hij was de derde dit jaar. Vorig jaar werd een recordaantal van dertien mensen doodgeschoten toen ze zich niet hielden aan een verkeerscontrole.
“Sinds 2017 is er een aanzienlijke toename van het aantal schietpartijen door de politie op vluchtende voertuigen”, zegt Emilie Schmidt, belangenbehartiger bij de Franse christelijke hulporganisatie Acat. Die organisatie registreert sinds 2000 alle slachtoffers van politiegeweld.
In 2017 kreeg de Franse politie, vanwege terroristische dreiging, meer bevoegdheid om hun vuurwapen te gebruiken. Zo mogen ze schieten wanneer een bestuurder een stopbevel negeert en een mogelijk risico vormt voor het leven of de fysieke veiligheid van anderen. Volgens critici maakt dit de wet veel te vaag, omdat het nu aan de agent is om te bepalen of iemand een ‘risico vormt’.
Sinds de wetswijziging vielen er vijf doden in één jaar tijd, zegt politicoloog en criminoloog Sebastian Roché. “Dat is nog nooit eerder gebeurd. De gevolgen waren meteen duidelijk.” Roché doet onderzoek naar de politie in de banlieues.
Kritiek
Maar kritiek op de Franse politie is niet alleen van vandaag en komt niet alleen uit de banlieues. De Raad van Europa beschuldigde de Franse politie in maart nog van het gebruik van “buitensporig geweld” tijdens protesten tegen de pensioenwet. Mensenrechtencommissaris Dunja Mijatovic beschreef de situatie toen als “zorgwekkend”.
Nog geen twee maanden later werd Frankrijk weer op de vingers getikt, ditmaal door de Verenigde Naties. Tijdens de Universal Periodic Review worden de mensenrechten van elke VN-lidstaat onder de loep genomen. Meerdere landen uitten dit jaar hun zorgen over politiegeweld in Frankrijk, vanwege aanvallen op migranten, etnische profilering en religieuze intolerantie.
Zware wapens
De Franse politie is zwaarder bewapend dan elders in Europa. De LBD40, een geweer dat rubberkogels (ter grootte van een golfbal) afvuurt en ernstige verwondingen of zelfs de dood kan veroorzaken, komt nauwelijks voor in Nederland, Groot-Brittannië of Duitsland, terwijl het in Frankrijk op grote schaal en vaak zonder waarschuwing wordt gebruikt.
Roché ziet de laatste tien jaar het aantal doden door politiekogels toenemen. “Oud-president Sarkozy heeft de politie voorzien van wapens om rubberkogels af te vuren, vervolgens zijn jongeren in arme wijken vuurpijlen als wapens gaan gebruiken. De politie gebruikt granaten om te handhaven, en de andere kant gebruikt weer brandbommen.”
Het is dus een soort wapenwedloop van twee kanten, zegt Roché. “Het gaat tussen de mensen uit de arme wijken en de politie, die zich steeds meer wil bewapenen. Zo houden ze elkaar gevangen.”
Boosheid uiten
“Deze rellen zijn het resultaat van jongeren die zich niet veilig voelen als ze over straat lopen of autorijden omdat ze gekleurd zijn of tot een minderheid behoren”, zegt Schmidt. “Ze voelen zich niet beschermd en vertegenwoordigd door de politie, wat hun belangrijkste taak is. De enige manier waarop ze hun stem kunnen laten horen, is door geweld te gebruiken. Want zonder geweld zou de regering niet verontwaardigd zijn over de gebeurtenissen en zou deze moord door de rest van het nieuws worden onderdrukt.”
Volgens Roché hangt het nu af van wat de overheid doet. “Macron hield een evenwichtige toespraak waarin hij zei dat we vernietiging niet kunnen accepteren, maar dat we het ook niet kunnen accepteren als een kind sterft.”
Maar mensen moeten ook hun boosheid kunnen uiten, zegt hij. “Ze zijn boos en daarom moeten ze kunnen demonstreren. De overheid moet hen helpen om hun woede publiekelijk maar vreedzaam te uiten.”
EINDE BERICHT
Reacties uitgeschakeld voor Noten 1 en 2/Nederlandse Politiebond
Op 19 juli staan acht mensen voor de rechter in Den Haag. Alle acht zijn in januari opgepakt omdat ze opriepen tot deelname aan de blokkade die Extinction Rebellion (XR) voor 28 januari 2023 had aangekondigd. Zeven van de acht gedaagden zijn activisten van XR. De achtste is Joke Kaviaar, anarchist. Ook zij riep met volle kracht tot de blokkade – en er op volgende A12-blokkades op, vooral ook om er aan bij te dragen dat de pogingen van het OM om klimaatactivisten de mond te snoeren en blokkades te blokkeren, tot mislukking gedoemd zijn. De blokkades horen tegen de verdrukking in juist te groeien!
De pogingen om ze te onderdrukken – met deze arrestaties wegens ‘opruiing’, en met de massa-arrestaties van 28 januari, 111 maart en 28 mei, en met de inzet van waterkanonnen op die laatste twee data – leiden er tot nu toe vooral toe dat zowel de aandacht als de deelname en ondersteuning van de blokkades verder groeit. Dat is een goede zaak. Niet omdat deze blokkades adequaat zijn als klimaatactie, want dat zijn ze niet. Ze zijn ruimschoots aan de voorzichtige en indirecte kant. Wel omdat ze bijdragen aan de hoognodige druk om tot daadwerkelijke klimaatrechtvaardigheid te komen. Daarom – en om de pogingen tot repressie een dikke middelvinger te geven – zal ik op 9 september, wanneer de volgende blokkade is aangekondigd, ook deelnemen en hoop ik dat jij dat ook doet. Ja, Openbaar Ministerie, dit is wederom een oproep van hoogst opruiende strekking. Naar de A12 in Den Haag allemaal op 9 september!
Intussen is er dus die rechtszaak! Daar staat wat op het spel. Worden de acht mensen veroordeeld wegens het oproepen tot een enigszins disruptieve demonstratie in blokkadevorm? Dan staat verdergaande repressie tegen dit soort blokkades ons te wachten. Dan zet de staat in Nederland een stap in de repressieve richting waarin Groot-Brittannië – waar mild-disruptieve klimnaatactivisten soms maandenlang in de cel worden gestopt,(1) en waar steeds scherpere wetgeving tegen demonstraties wordt doorgevoerd (2) – , Duitsland – waar mensen van klimaatactiegroep Letzte Generation politie-invallen te verduren hebben gehad (3) – en Frankrijk – waar klimaatactiegroep Les Soulèvement de la Terre van staatswege verboden wordt (4) – zich al veel verder hebben bewogen. Worden de acht niet veroordeeld, dan is dat een zeer welkome tegenslag voor de repressieve staat. Dan hebben we als klimaatactivisten wat tijd en speelruimte om ons verzet verder uit de bouwen en aan te scherpen. Dan kunnen we met wat minder angst onder wat minder dreiging vrolijk verder gaan met blokkeren en oproepen tot blokkeren. Dat zullen we sowieso wel doen, maar met een veroordeling van de acht zijn de risico’s van disruptief actievoeren en het mensen daartoe opstoken wel een stuk groter. De uitkomst van de rechtszaak doet er dus toe voor de strijd tegen klimaatontwrichting.
Op die uitkomst hebben we als actievoerders niet rechtstreeks invloed. De juridische vraag wordt: weet de verdediging de rechtbank ervan te overtuigen dat een blokkade weliswaar nogal eens strafbare feiten oplevert maar valt onder het demonstratierecht waarvan erkenning als grondrecht zwaarder hoort te wegen dan wat mogelijke verkeersovertredingen? Of slaagt het Openbaar Ministerie er in om de blokkade af te schilderen als zo ontwrichtend en gevaarlijk dat zelfs het oproepen eraan door de rechtbank als een strafbaar en strafwaardig feit hoort te worden behandeld? Natuurlijk hoop ik het eerste, maar bevredigend zou zelfs dat nog niet zijn. Ik laat me immers als anarchist niet door de ‘overheid’ – de staat, ons aller vijand – vertellen hoe wij wel en geen actie tegen diezelfde staat mogen voeren.
De enige bevredigende uitspraak zou zijn als de rechtbank zou zeggen: ‘deze mensen proberen onze planeet te redden en daartoe overheid en bevolking van de urgentie te doordringen die de klimaatcrisis heeft. Deze mensen hebben daarin zo overweldigend het recht aan hun zijde dat wij als rechtbank het vertikken om ons zelfs maar over de stukjes door het Openbaar Ministerie beweerde strafbaarheid gaan buigen waar politie en Officier van Justitie zo over mekkeren. Deze acht mensen brengen niemand in gevaar. Het is het beleid waar ze tegen protesteren dat ons allemaal in levensgevaar brengt. Wij ontslaan u met plezier en overtuiging van rechtsvervolging. U kunt gaan, en we wensen u veel succes de volgende keer op de A12’. Of woorden van die strekking. Vrijspraak doet nog geen recht. Maar vrijspraak, en daarmee voorrang voor het demonstratierecht, is natuurlijk wel veruit te verkiezen boven veroordeling wegens precies de soort opstokerij, het enthousiaste aanmoedigingen, het doen en verspreiden van oproepen om ook disruptief in actie te komen, die we zo hard nodig hebben. De uitslag van de rechtszaak van 19 juli doet er dus toe.
Aan het juridische getouwtrek zelf kunnen de meesten van ons niet bijdragen. Des te belangrijker wordt wat we wel kunnen doen. Openbaar Ministerie, Rechtbank – en ook politie en justitie in het algemeen, plus de Haagse burgemeester Van Zanen en al die anderen die blokkades en disruptie – dienen te voelen dat er veel mensen zijn die de strafvervolging van de acht klimaatactivisten afwijzen. Het hoort dus te gonzen van oproepen in die zin. Pleidooien voor vrijspraak zijn aardig. Pleidooien voor ontslag van rechtsvervolging zijn beter. Maar echt goed zijn publieke uitspraken tegen de strafzaak zelf als zijnde inherent repressief en daarmee verwerpelijk. Echt goed zijn ook oproepen in allerlei toonaarden en vanuit allerlei hoeken om ook op 9 september – en de dagen erna! – weer de A12 te blokkeren. Weg met de strafvervolging van klimaatactivisten! Leve de klimaatblokkades!
Dat soort oproepen horen we maximaal kracht bij te zetten met onze fysieke aanwezigheid op en rond de rechtszaak zelf op 19 juli. Als je enigszins in de gelegenheid bent die dag: zorg dus dat je er bij bent! Het zal hopelijk een boost zijn voor het moreel van onze acht mede-activisten als ze merken dat het mensen kan schelen, als ze voelen dat mensen – bekenden maar ook totaal onbekenden – de moeite nemen om hun steun aan hen te betuigen. Zo’n rechtszaak is een stress-toestand en een uitputtingsslag. Een steuntje in de rug voor wie dat moet doorstaan is dan ook helemaal niet verkeerd.
En de rechtbank dient zich te realiseren dat uitspraken ten nadele van de acht klimaatstrijders door veel mensen bepaald niet gaan worden gewaardeerd. Het Openbaar Ministerie dient te zien dat haar pogingen om acht mensen veroordeeld te krijgen, de weerstand tegen repressie niet breken maar juist aanwakkeren. Autoriteiten dienen zich te realiseren dat ze meer actie, meer disruptie en blokkades – en hopelijk nog veel verdergaande, directe acties – over zich afroepen. Actie, omdat het sowieso nodig is. Maar ook actie als antwoord op de repressie, de strafvervolging en de dreiging met veroordeling.
Rechters, officieren van justitie, politiemensen, burgemeesters en aanpalende gezagsdragers en machtsbehagers dienen te weten: wij blijven terugkomen. Op de A12 in Den Haag op 9 september, op 10 september, op 11 september, op 12 september… Bij Tata Steel. Bij Schiphol. Op de stoep van de ING. Zittend voor kolentreinen in het Amsterdamse westelijk havengebied. Waar dan ook waar we het fossiele kapitaal maar voor de voeten kunnen lopen en de verwoesting van onze planeet en het leven er op maar in de weg kunnen zitten.
De staat dient zich te realiseren dat aan haar repressie een prijskaartje hangt, dat die heilige ‘openbare orde’ alleen maar meer uitgedaagd en ondermijnd zal worden, als antwoord op de repressie en uit noodzaak voor het klimaat. Ook onze aanwezigheid op 19 juli brengt deze boodschap: Jullie repressie prikkelt ons tot extra protest en extra verzet. Misschien dat zo onze strijdlustige aanwezigheid de rechtbank een beetje ontmoedigt, haar neiging om een repressief vonnis uit te spreken afremt. Maar sowieso laten we zien: wij laten ons niet ontmoedigen. We komen terug. Jullie, ongeachte autoriteiten, gaan nog spijt krijgen dat jullie deze acht mensen – en die duizenden die inmiddels op A12 zijn weggesleept en/of natgespoten – zelfs maar een klein haartje hebben gekrenkt.
Naar de rechtszaak: 19 juli 2023, 9 uur ‘s ochtends, Gerechtshof Den Haag, Prins Clauslaan, Den Haag
Naar de blokkade: 9 september om 12 uur, en de dagen erna, zolang het nodig is: A12, Den Haag. Doel: Stop Fossiele Subsidies!Ziehttps://a12blokkade.nl/
Peter Storm
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/KLIMAATSTRIJD ONDER VUUR: TIJD VOOR SOLIDARITEIT! DEEL 1
Op 19 juli, om 9 uur ‘s morgens, moeten acht mensen voor de meervoudige kamer in Den Haag verschijnen wegens ‘opruiing’, ofwel de oproep om de A12 te blokkeren op 28 januari. Onder die acht zijn zeven XR rebellen. De achtste is ondergetekende. Maar waarom eigenlijk?
Hoe het begon…
Op donderdag 26 januari werd er om zeven uur ‘s morgens hard op de deur gebonkt. “Politie! Opendoen!” Juist voor ze met een stormram aan de slag zouden gaan, deed ik – snel aangekleed – open. Drie man speciale eenheid, in zwarte uniformen en met gezichtsbedekking, stevenden binnen. “Je bent aangehouden wegens opruiing”.
In het weekend ervoor had ik, reagerend op het bericht dat Extinction Rebellion rebel Lucas wegens opruiing van zijn fiets was getrokken en opgepakt, nadrukkelijk op Twitter de oproep verspreid om met de eis “Stop fossiele subsidies!” op zaterdag 28 januari de A12 te blokkeren. Als de staat namelijk een oproep tot actie in de kiem wil smoren, dan is het zaak ervoor te zorgen dat dit niet lukt. Het is ook een kwestie van solidariteit met de arrestant. Om deze redenen hebben veel mensen die dagen na de arrestatie van Lucas de oproep verspreid. Dat waren beslist niet alleen XR rebellen. Bekende Nederlanders waren er ook bij. En de opzet ervan is geslaagd: de blokkade van 28 januari was een stuk groter dan eerdere.
Zeven XR rebellen en een ‘afa voorvrouw’
Van al die mensen die op dat moment lieten zien dat repressie averechts werkt, hebben ze mij eruit gepikt. Iemand die op dat moment nog niet eerder aan een actie van XR had meegedaan, nog niet eerder een oproep van ze had verspreid. Ik was met mijn eigen activisme bezig, intussen artikelen schrijvend en de actiebereidheid aanmoedigend en ondersteunend met concerten van Your Local Pirates. Die ochtend dat ik uit mijn bed getimmerd werd, begreep ik daarom pas waar het om ging toen ik hoorde: “We brengen je naar Den Haag”. Ik meende op dat moment dat meer mensen moesten zijn opgepakt die zo druk bezig waren geweest de oproep te verspreiden. Maar nee: de enige andere doelwitten waren na Lucas nog zes andere XR rebellen. Die dag werden de zes mensen die ze te pakken hadden gekregen (de zevende was niet thuis) over drie politiebureaus verspreid om het de advocaat lastig te maken iedereen te bezoeken, ook wel bekend als de ‘RAF-methode’. Eind van de middag stonden we buiten zonder onze telefoons. Die waren in beslag genomen. Wat we wel hadden: een gebiedsverbod.
CTER* registraties
Later zou blijken dat de politie een infiltrant, ‘Inge’ had ingezet om in appgroepen van XR te infiltreren en dat ze zo bij zeven rebellen van XR waren uitgekomen die ze wilden vervolgen. Maar toen Lucas als eerste gearresteerd was, keken ze ook wat er op sociale media voor reactie kwam en ziedaar: een oude bekende riep op om de A12 te blokkeren en de oproep verder te verspreiden. Lezend in het strafdossier, blijkt dat op 22 januari een Haagse smeris op Twitter keek en mijn tweets zag. In zijn proces verbaal staat: “Ik ken haar ambtshalve, omdat zij deel uitmaakt van de harde-kern van de actiegroep, AFA (Anti Fascistische Aktie). Vanuit deze actiegroep is zij al vele malen aangehouden in de stad Den Haag.” en later nog eens: “Zij is een voorvrouw van de Anti Fascistische Aktie (AFA).” Dit soort dingen staan al jaren in mijn CTER registraties, waarvan veel is bijgehouden door de politie Den Haag. De CTER officier van justitie die deze hele zaak in gang heeft gezet, W.J. Veldhuis, doet er nog een schepje bovenop: “Zij is een “influencer”, heeft een grote aanhang en noemt zichzelf een anarchist. Zij roept ook niet-Extinction Rebellion leden op om in opstand te komen tegen de overheid en strafbare feiten te plegen (A12-blokkade)”. NB. Die ‘grote aanhang’ van me is er juist dankzij deze hele vervolging (en de vorige) wegens opruiing. Het OM vraagt erom. Goed. Ze kunnen het krijgen.
Politieke vervolging
De hele vervolging van klimaatactivisten is bij uitstek politieke vervolging. Men vervolgt namelijk mensen die de klimaatcrisis willen bezweren en niet degenen die de klimaatcrisis veroorzaken. Dat is een politieke keus. Door mij als enige van de vele andere tot blokkade oproepende twitteraars te vervolgen op grond van ‘noemt zich anarchist’ en ‘is voorvrouw van de AFA’ gaat het OM nog een stap verder. Het OM verdedigt deze beslissing door te wijzen op mijn ‘strafblad’ dat bol staat van de veroordelingen die uit acties zijn voortgekomen maar het is overduidelijk dat het daar niet mee is begonnen. Het OM controleert van al die andere twitteraars toch ook niet of ze een strafblad hebben? Dat zijn namelijk geen (ambtshalve bekende) antifascisten en anarchisten.
Wie bepaalt dat?
Maar wie precies hebben er wanneer besloten tot mijn arrestatie en vervolging? Uit documenten verkregen met een WOO verzoek blijkt dat er op 23 januari sprake was plannen om na Lucas nog zes mensen te arresteren. Het is aannemelijk dat dit van de groep van acht die nu vervolgd worden de zes andere XR rebellen waren die ze na de infiltratie van ‘Inge’ op de korrel hadden. Wat is er gebeurd tussen 23 januari en 26 januari? Heeft de Haagse driehoek zich vreselijk druk zitten maken over het feit dat ik de oproep deelde en is toen besloten mij ook op te pakken? Immers: “Zij roept ook niet-Extinction Rebellion leden op om in opstand te komen tegen de overheid en strafbare feiten te plegen (A12-blokkade)”.
Wat gaan we eraan doen?
De waarheid zal tijdens de rechtszaak op woensdag 19 juli ongetwijfeld niet aan het licht komen, maar ik weet genoeg. Het is nodig om te laten zien dat we dit niet pikken. Kom daarom naar de rechtbank of uit je ongenoegen op een andere plek of manier. Laat zien dat repressie beantwoord zal worden met (meer) verzet. Verspreid ook de oproep om op 9 september de A12 te blokkeren. Niet alleen om die actie nog groter te maken, maar ook omdat veroordelingen in deze zaak zullen betekenen dat iedereen die deze oproep doet dan vogelvrij is: in het bijzonder klimaatactivisten en onder hen vooral anarchisten en antifascisten. Precies daarom moeten we de handen ineen slaan. We laten ons niet intimideren.
Blokkeer de A12 op 9 september om 12 uur. En de dagen erna. Doe ook je eigen ding om de klimaatcrisis te stoppen. Op de barricades!
Joke Kaviaar, 7 juli 2023
*CTER = Contra Terrorisme Extremisme en Radicalisering. Onder deze vlag worden mensen in de gaten gehouden en hun doen en laten geregistreerd. Dat heeft veel gevolgen. Je kunt problemen krijgen als je naar het buitenland gaat, onderweg zomaar worden staande gehouden en gecontroleerd en loopt meer risico op politieke vervolging. Klimaat- en dierenrechtenactivisten krijgen code CTER 04. CTER 05 is gereserveerd voor iedereen die gezien wordt als ‘links extremist’. Ik heb al jaren de CTER code 05 achter mijn naam staan. Zie de volgende artikelen: Ben jij ook een CTER object? – https://archief.jokekaviaar.nl/CTER-object.html CTER registratie doet alarmbellen rinkelen – https://archief.jokekaviaar.nl/CTER-registratie-doet-alarmbellen-rinkele…
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Joke Kaviaar]/19 JULI: POLITIEK PROCES WEGENS OPROEP DE A12 TE BLOKKEREN-DE ACHTSTE ”OPRUIER”
