CHRISTMAS MESSAGE 2022/TEN YEARS WANDERING THROUGH AMSTERDAM/TEN YEARS REFUGEE VICTIMS OF THE SADISTIC DUTCH GOVERNMENT
A Poor Couple on their way to their PLace of Birth, on the orders of a foreign occupier, who wants to registrate the occupied people.
So is nthe World.
Rulers want to have, they NEED control on everything and everyone.
It is a journey full of hardships, the Wife is pregnant and travels
on the only way poor people can, when they are not walking:
On a Donkey.
And of course she can not walk, for she is full of
Child and the Birth can happen anytime.
When they arrive in their PLace of Birth, there is nowhere a shelter
or Place and the Mother is obliged to deliver her Child in a sort
of Cave, facilitated by a compassionate innkeeper
The Couple gets a warm welcome, not by the authorities,
who don’t care about poor people [just as in our Times],
but by common people.
Like shepherds and local residents.
But also by three Wise Men, who were intrigued by a
miraculous natural phenomenon……
But Hardship is not the end of their Trouble, for the Couple has
to flee, because the occupiers puppet king wants to kill
the newborn child, since a prediction says, that a child, born in
that city, will overshadow the king, when it grows up.
They flee to Egypt, where they can take shelter until
the Danger is over.
Glad for them, that they lived two thousand years ago:
For in this Time, they were, fleeing from Asia [where their
country is situated] stopped at some Wall or deported again [1]
especially when they had the nerves to go to Europe……
2012-2022
That’s what happened in Christmas Night.
It’s all about persecution, exclusion, discrimination.
That’s NOT something from the past
IT HAPPENS NOW!
Because I know a Group of Refugees, who are hunted down
for ten years by a cruel Dutch government, that throws her responsibility from government to municipality, etc
No one to blame?
THEY ARE ALL TO BLAME, ALL SEGMENTS OF
THE DUTCH STATE!
It concerns the Refugee from the ”WE are Here Group”, originally
coming from asylum refugee Centre Ter Apel [2] to the city
of Amsterdam, because they couldn’t be deported [their asylum had
been rejected] to their country of origin, but were not permitted to remain in the Netherlands either. [3]
Is that not sadistic?
Like throwing people in purgatory! [4]
Yes, there is a socalled ”No Fault Criterium”, implying, that when
refugees can’t possibly return to their country, after tried their
stinking best to leave [for departure is entirely the responsibility of
rejected refugees], that they can get a permit to stay in the Netherlands [5, text alas in Dutch].
But in practice the criteria are that strict, that no one can meet
them……..
This also implies also this Group, composed of people,
coming from all sort of war and conflict countries [6] [which makes that they can’t be deported and also the fact, that their country of origin refuses to give travel documents to return to the country]
WANDERING FROM PLACE TO PLACE
So what’s their Fate?
Wandering from place to place, from squatter centre to squatter centre, mostly helped by leftist radical quatter activists, but
also organizing their own group, their own resistance [7]
With no help whatsoever from the municipality Amsterdam,
only evictions from their poor shelterings, making them homeless…
[8]
It;s a shame
Those people are totally without rights
As undocumented refugees they have only right to an advocate and
medical service in case of an emergency
That’s NOT the way you deal with people
People have the right to flee, the right on elementary
necessities of life, the right on a warm Shelter, the right on
enough food to live, the right to build a decent life
I AM FURIOUS BECAUSE OF THIS AND MORE THAN ONCE I CONFRONTED THE DUTCH AMSTERDAM MUNICIPALITY
GOVERNMENT WITH THIS! [9]
CHRISTMAS 2022
Long ago a Poor Couple was rejected and excluded
After 2022 years, on and on refugees are rejected,
as the We are here Group
We, people who seek Justice, will not stand by and let it pass
Reacties uitgeschakeld voor Christmas Message 2022/2012-2022/Ten Years wandering through Amsterdam/Ten years refugee victims of a sadistic Dutch Government!
A record number of people have been forced to sleep outside the refugee centre at Ter Apel on Tuesday as staff struggle to cope with demand. Some 700 people had to make do with makeshift shelters around the centre, a spokeswoman for the refugee settlement agency COA told press agency ANP. Backlogs at the immigration service IND and a lack of accommodation in other parts of the country for people who have been granted asylum are at the bottom of an ever deepening refugee crisis with no easy solution on the horizon.
The conditions at the centre, the first port of call for all refugees, have been causing tension for months. Instances of theft and violence have prompted Westerwold local council to declare the area around the centre a safety risk, giving police powers to stop and search. A number of intake staff reportedly interrupted work on Tuesday in protest. ‘We spoke about how we go from here. You could call that a work stoppage,’ COA spokeswoman Jacqueline Engbers told regional paper Dagblad van het Noorden. Staff are particularly upset about having to refuse people at the gate, Engbers said. ‘We are here to offer accommodation, not leave them to sort themselves out. At some point you start to think: is that what I joined COA for?’ The government is currently bypassing local council authorities in an effort to force them to take in refugees but the move has proved controversial, especially among local councillors from the right-wing governing party VVD.
Het kan voorkomen dat een vreemdeling er alles aan doet om terug te keren naar zijn land van herkomst, maar dat dit niet lukt. Dit kan bijvoorbeeld zo zijn als zijn land van herkomst weigert een (tijdelijk) reisdocument (laissez-passer) te geven, waarmee toegang tot dat land wordt verleend. Voor vreemdelingen die buiten hun schuld niet uit Nederland kunnen vertrekken is er een speciale verblijfsvergunning: de buitenschuldvergunning.
Voor alleenstaande minderjarigen is er een speciaal buitenschuldbeleid. Dit beleid geldt alleen als zij binnen drie jaar nadat de eerste aanvraag is ingediend, buiten hun schuld, niet kunnen terugkeren naar het land van herkomst. Om voor de buitenschuldvergunning in aanmerking te komen moet de amv aan een aantal voorwaarden voldoen. Bijvoorbeeld dat er geen adequate opvang is in het land van herkomst en dat de alleenstaande minderjarige heeft meegewerkt aan zijn terugkeer.
EINDE
PARTLY ENGLISH TRANSLATION
SERVICE RETURN AND DEPARTURE
[DUTCH STATE SERVICE TO PERSUADE AND FORCE
REJECTED REFUGEES TO RETURN TO THEIR COUNTRY OF ORIGIN]
NO FAULT CRITERIUM
It can happen that a foreigner [a rejected refugees/astrid essed explanation] does everything
he can to return to his country of origin, without results.
That is possible when the country of origin refuses to give a [temporary] permit to travel [laissez-passer],
which gives access to that country.
For foreigners, who can’t leave the Netherlands without
Voor ongedocumenteerde migranten die buiten hun schuld niet uit Nederland kunnen vertrekken is er een speciale verblijfsvergunning. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat de migrant geen identiteitsdocumenten heeft, en het land van herkomst weigert om een vervangend reisdocument te geven om terug te keren. Zo’n vervangend reisdocument heet een laissez-passer.
De verblijfsvergunning ‘buiten schuld’ is bedoeld als oplossing voor mensen die echt proberen om uit Nederland te vertrekken, maar waar dat niet lukt. Om in aanmerking te komen voor deze verblijfsvergunning, moet iemand zelf bewijzen dat hij buiten zijn schuld niet uit Nederland kan vertrekken. Hij moet laten zien dat:
Er geen twijfel is over zijn identiteit en nationaliteit
Hij altijd heeft meegewerkt met de DT&V om het vertrek mogelijk te maken
Hij gemotiveerd is voor terugkeer
Wat zijn de voorwaarden?
Om zijn best te doen om terug te keren, moet een ongedocumenteerde migrant in elk geval de volgende stappen hebben gezet:
de vreemdeling heeft de DT&V om bemiddeling verzocht ten behoeve van zijn vertrek uit Nederland of het verkrijgen van een (vervangend) reisdocument bij de autoriteiten van zijn land van herkomst of een ander land waar hij toegelaten zou kunnen worden, en deze bemiddeling heeft niet het gewenste resultaat opgeleverd;
de vreemdeling heeft naar het oordeel van de DT&V in houding en gedrag laten zien dat hij wil terugkeren naar zijn land van herkomst of een ander land waar hij toegelaten zou kunnen worden, bijvoorbeeld doordat dat hij zich heeft gehouden aan de afspraken die de DT&V met hem heeft gemaakt gedurende de bemiddelingsprocedure; en
op het moment van beslissen is er geen sprake van een lopende procedure in het kader van een aanvraag voor een verblijfsvergunning en voldoet de vreemdeling niet aan de voorwaarden voor verlening van een andere verblijfsvergunning.
Kunnen gezinsleden ook in Nederland blijven?
Ja. Dit is onder bepaalde voorwaarden mogelijk, maar alleen voor de partner en minderjarige kinderen. Om een verblijfsvergunning te kunnen krijgen, moeten de gezinsleden voldoen aan de volgende voorwaarden:
De gezinsleden verblijven samen met de aanvrager in Nederland.
Er is geen twijfel over dat de gezinsleden familie van elkaar zijn.
Hoe werkt het in de praktijk?
Het is erg lastig om deze verblijfsvergunning te krijgen. De DT&V gelooft vaak niet dat de aanvrager echt terug wil en er ook alles aan heeft gedaan om terug te keren. Begin op tijd met hulp te vragen van de DT&V, en volg hun adviezen op. Registreer ook zelf wat je hebt gedaan met de afspraken en adviezen van DT&V.
Om een verlenging te krijgen van de verblijfsvergunning buiten schuld moet iemand de hele tijd blijven proberen terug te keren naar het land van herkomst. Anders wordt de verblijfsvergunning niet verlengd.
Staatlozen hebben een bijzondere positie. Zij kunnen vaak hun staatloosheid niet bewijzen. Dat maakt het voor hen moeilijker om een verblijfsvergunning te krijgen. Dat geldt nog sterker voor een verblijfsvergunning ‘buitenschuld’. Er is beleid in ontwikkeling om staatloosheid vast te stellen.
Kinderen die in Nederland worden geboren zonder nationaliteit maar wel met een verblijfsvergunning, kunnen na 3 jaar naturaliseren. Er is beleid in ontwikkeling om het ook makkelijker te maken voor kinderen zonder nationaliteit en zonder verblijfsvergunning om te naturaliseren in Nederland.
Het VN-Vluchtelingenverdrag – Genève 1951 – verplicht elk land dat het ondertekend heeft om mensen die op de vlucht zijn voor oorlog, vervolging of andere vormen van geweld, de gelegenheid te geven een asielverzoek in te dienen in dat land. Vluchten is een recht.
Een groep van enkele honderden afgewezen vluchtelingen die niet in Nederland mogen blijven maar ook niet terug kunnen, zoekt sinds 2012 in Amsterdam de openbaarheid: Wij Zijn Hier.
Velen van hen zijn afgewezen omdat zij geen identiteits- of nationaliteitsdocumenten bezitten en op straat gezet met de aanzegging Nederland binnen 4 weken te verlaten. Zij zitten klem tussen de pressie om te vertrekken en de onmogelijkheid om daadwerkelijk terug te keren vanwege het geweld dat hun in het land van herkomst te wachten staat.
Als supporters van Wij Zijn Hier hebben wij in de afgelopen vier jaar grondige kennis opgedaan van de vluchtverhalen van deze vluchtelingen. Via deze mail vestigen wij uw aandacht op het feit dat deze vluchtelingen binnen het Nederlandse vreemdelingenrecht geen effectieve rechtsmiddelen hebben om aan te tonen dat zij buiten hun schuld niet kunnen vertrekken omdat terugkeer voor hen te gevaarlijk is.
De Buitenschuldprocedure: niet voor vluchtelingen
Het Nederlandse vreemdelingenrecht kent een procedure voor vreemdelingen die buiten hun schuld Nederland niet kunnen verlaten. Deze zogenoemde buitenschuldprocedure is bedoeld voor vreemdelingen van wie nationaliteit en identiteit boven elke twijfel verheven zijn, maar die er, ook met hulp van de Nederlandse overheid, niet in zijn geslaagd om te vertrekken, hoewel zij er alles aan gedaan hebben om zelfstandig het land te verlaten. Het kan hier bijvoorbeeld gaan om mensen aan wie de ambassades van het herkomstland of van een ander land waar de persoon verbleven heeft, geen inreispapieren willen verschaffen. Het vertrek uit Nederland stuit dan op wat men ‘administratieve problemen’ zou kunnen noemen.
Asielaspecten spelen bij de buitenschuldprocedure nadrukkelijk geen enkele rol. Het is een ‘reguliere’ procedure, geen asielprocedure. Gevaren die de vreemdeling bedreigen bij terugkeer, kunnen in de buitenschuldprocedure niet als beletstel voor het vertrek ingebracht worden. Dit is ook wat de Adviescommissie Vreemdelingenzaken (ACVZ) stelt in haar rapport over de buitenschuldprocedure Waar een wil is, maar geen weg 2013 p. 10: ‘Asielgerelateerde gronden kunnen geen rol spelen in het buitenschuldbeleid’. De ‘schuld’ van de onmogelijkheid te vertrekken ligt bij onwillige ambassades, en niet bij gevaren die bij terugkeer te duchten zijn.
Het merendeel van de vluchtelingen van Wij Zijn Hier is afkomstig uit een land dat in oorlog is (Somalië, Libië, Jemen, Zuid-Sudan, Congo), of zij kunnen bij terugkeer mishandeling, marteling of de dood tegemoet zien (Eritrea, Ethiopië). Zij kunnen dus niet terug naar hun land. Bij gebrek aan papieren is het hun tot nu toe niet gelukt hun identiteit of nationaliteit te bewijzen, zodat zij veroordeeld zijn tot een leven in de illegaliteit onder de voortdurende dreiging in detentie genomen te worden. Er staan hun geen effectieve rechtsmiddelen ter beschikking om aan te tonen dat zij buiten hun schuld niet kunnen vertrekken omdat terugkeer voor hen te gevaarlijk is.
Natuurlijk ZOUDEN vluchtelingen in deze positie kunnen besluiten hun vluchtelingenstatus op te geven en het buitenschuldtraject in te gaan, in de hoop op grond van de weigerachtigheid van hun ambassades verblijf-buiten-schuld te verwerven. Tot nu toe heeft echter geen enkele vluchteling van Wij Zijn Hier deze stap gezet. Om duidelijk te maken waarom dit zo is, schetsen wij wat gedetailleerder het reguliere buitenschuld traject dat de vluchtelingen van Wij Zijn Hier dus ZOUDEN moeten doorlopen als zij voor een verblijfsvergunning-buiten-schuld zouden gaan.
Allereerst zouden zij de vluchtelingenstatus moeten opgeven door eventueel nog lopende asielaanvragen in te trekken, waarmee zij dus afzien van een mogelijke erkenning als vluchteling.
Zij zouden bereid moeten zijn om onder de hoede van de Dienst Terugkeer & Vertrek (DT&V) een in het algemeen meerjarig voortraject in te gaan. Zij zouden hierbij geen verblijfsrecht of recht op voorzieningen hebben – gevaarlijk spel, omdat zij elk moment in detentie genomen kunnen worden.
In dit voortraject zouden zij hun herkomst aannemelijk moeten proberen te maken bij de ambassade van het herkomstland met wat zij inmiddels aan bewijsmiddelen bemachtigd hebben, en op grond van de aldus verkregen identiteitsdocumenten inreispapieren van de ambassade moeten proberen te verkrijgen. Maar de ervaring leert dat ambassades vaak helemaal geen zaken willen doen met onderdanen die illegaal uitgereisd zijn: zelfs weigeren zij vaak hen überhaupt te ontvangen. Als zij hen wel te woord willen staan, dan weigeren zij vaak de gevraagde reispapieren af te geven. Voor veel arme landen vormen onderdanen in de diaspora met de geldzendingen aan hun familie een belangrijke inkomstenbron, zodat de bereidheid om illegaal uitgereisde onderdanen terug te nemen vaak gering is.
Deze weigering zou vervolgens teruggemeld moeten worden aan de DT&V, en wel middels een schriftelijke verklaring van de betreffende ambassade, dat de aanvrager wel als onderdaan erkend wordt, maar toch het land niet in mag. De kans dat ambassades zo’n compromitterende verklaring afgeven is bijzonder klein.
Maar zonder zo’n verklaring van de ambassade, zo is de ervaring van ‘reguliere’ aanvragers, laat de DT&V zich er vaak niet van overtuigen dat de vreemdelingen er echt alles aan gedaan hebben om de gewenste papieren te verkrijgen: ‘u wilde niet echt terug’, ‘u werkt niet mee’. De bewijslast ligt geheel bij de vreemdelingen, zij moeten ‘beter hun best doen’, en het nog eens gaan proberen, en nog eens, en nog eens, soms tot tien keer toe, jarenlang. In heel weinig gevallen geeft de DT&V uiteindelijk een verklaring af aan de IND op grond waarvan deze de buitenschuldaanvraag in behandeling wil nemen. Het aantal toekenningen van verblijf-buitenschuld is dan ook bijzonder klein: in 2012 werden 40 van de 240 aanvragen ingewilligd, in 2013 waren dat er 10 van de 160. Het aantal aanvragen daalt dan ook gestaag, tot 80 in 2014. Tot nu toe zitten daar geen aanvragen van Wij-Zijn-Hier-vluchtelingen bij.
Van veel kanten wordt aangedrongen op een versoepeling van het buitenschuldcriterium. Maar om een dergelijk verblijfscriterium van toepassing te laten zijn op vluchtelingen als die bij Wij Zijn Hier zijn aangesloten, is meer nodig dan alleen een versoepeling van de huidige procedure. Er moet binnen de categorie asiel een parallel buitenschuldcriterium ingesteld worden waarin de gevaarvolheid van terugkeer tot gelding kan komen als grond voor verlening van verblijf-buiten-schuld.
Wat moet er veranderen?
Er dient een mogelijkheid te komen voor vluchtelingen om aan te tonen dat ze buiten hun schuld niet kunnen vertrekken omdat zij bij terugkeer naar hun land gevaar lopen. Zij dienen asiel te krijgen, conform artikel 3 EVRM, dat het terugsturen van asielzoekers die gevaar lopen bij terugkeer naar hun land, verbiedt.
Als zij meer dan drie jaar hun herkomst, identiteit en/of nationaliteit aannemelijk hebben proberen te maken, en dit lukt min of meer, ook al voldoen hun bewijsstukken niet alle aan de hardheidscriteria van de IND, dan moeten zij het voordeel van de twijfel krijgen.
Thank you very much for your support of more than two years, for everything you brought and you keep on bringing to us. Now that we have a hard moment than before, Now that we are tired and sick, now that the government is punishing us and now that we cannot go back to our respective countries, we turn ourselves towards you, the people of the Netherlands. Knowing that we cannot stay here, and we cannot go to other EU countries due to the EU Dublin’s agreement (law) what are we going to do? We need politically your support more than before.
When we come to Vlucht School in Zuidelijke wandelweg, the Gemeente decided to leave us staying in the Vlucht School until last Monday when suddenly and surprisingly the Gemeente decided that we have to free the building on Friday of this week. Hence, two days the Gemeente decided to evict us because if we do not leave the school building where we are actually squatting, we would be considered as criminals on Friday. “We are here” group decides to stay until police arrest us because we do not have any other options, we are tired and sick. Yesterday at five o’clock, the Gemente decided not to arrest us but rather to evict and put us on the street. Now that it’s very cold and raining what are going to do? We do not have any other alternative. We need your support at all levels, even politically!!
We are not radical group and we do not want to do radical actions. We came here to get peace and security. So we deserve to have the minimum right like you. Yesterday the Gemeente decided to leave us staying in the Vlucht School Zuidelijke wandelweg until Saturday morning at 07.00 am, when the police will come to evict us from the building.
Please, we call you for coming to support us on Saturday this week at 07.00 am. We do not want confrontation with the police or the Government. We just want normal live.
We Are Here (Dutch: Wij Zijn Hier) is a collective of migrants based in Amsterdam, the Netherlands, which campaigns for human rights for its members and all undocumented migrants. The asylum seekers have in many cases had their applications to remain in the Netherlands denied but they either cannot go back or refuse to return to their country of origin. They ask for access to social services such as medical care and housing. The group formed in 2012 and by 2015 contained over 200 migrants from around 15 countries.
The collective is constantly in flux as a result of individually precarious legal situations. Since its members refuse to use the homeless shelters offered by the city of Amsterdam, which can only be used from 5 p.m. until 9 a.m., the collective has squatted a chain of buildings in and around the city since 2012. Most buildings are quickly evicted, some have led to offshoot projects. The group is mostly composed of men originally from Africa, although there have also been women-only occupations. There have been some successes, such as the Vluchtmaat, where a long-term deal was negotiated with the owner, and some long-term squats such as the Vluchtgarage, where Amsterdam city council tolerated the occupation. As of 2017, roughly one hundred people from the group had gained Dutch residence permits.
By 2018, the new council had pledged to set up 24 hour shelters for up to 500 undocumented migrants, but We Are Here stated it was against the hostels since they were only for a short time period and it disputed the plan to send asylum seekers back to their country of origin at the end of the project. The collective has diversified into different subgroups occupying different buildings, such as a women-only group, a Swahili language group, and a group composed of people mainly from Ethiopia, Eritrea and Sudan.
Refugees seeking asylum in the Netherlands are assessed by the Immigration and Naturalisation Service and then either gain residency or fail to do so, based on their documentary evidence. For some who have fled warzones, it is difficult to provide documents or other proof for their claim. If the refugees fail to be granted asylum, they are given temporary housing and have 28 days to leave.[1][2] Some people fall into what human rights groups term the “asylum gap” since they are unable to return to their country of origin, whilst others want to go back but cannot because they do not possess the required visas or identity documents.[3] In 2016, it was estimated there were 35,000 undocumented migrants in the Netherlands. Without a residence permit they are denied access to social services such as healthcare and housing.[1][2]
By the end of 2017, the migrants of the We Are Here collective had occupied over 30 buildings and parks.[4] They argue that they should have access to basic needs such as housing and healthcare. The city council of Amsterdam refuses to accede to their demands. Much of the dispute with the council is that it only offers the so-called BBB service – Bed-Bath-Bread (Dutch: bed-bad-broodvoorziening) – that is to say an overnight accommodation open from 5 p.m. until 9 a.m., which cannot be stayed in during the day. The migrants reject this offer as insufficient and comment that the service is also often over-subscribed.[4] The city council argues that its actions are limited by the policy of the Dutch Government.[5] Therefore, We Are Here have chosen to squat a number of buildings to live in. By 2019, the total had risen to over 50 squats, according to the group. The occupations are tracked on a map hosted on the We Are Here website.[6]
We Are Here is mostly composed of men originally from Africa. In some squats, such as the Vluchtgarage occupation, the collective has been men only.[7] However, there have also been women only squats.[8] The group’s membership changes often since people are often being deported or detained. Overall, representatives of the group estimated that over one hundred people had gained residence permits by 2017.[4] A spokesperson for the group, Khalid Jone, who escaped war in Sudan and had lived in the Netherlands for 16 years, was granted a residence permit in 2018.[9] The collective regularly makes demonstrations highlighting the plight of individuals.[8] It has also set up the We Are Here Academy, a scheme to offer university level qualifications for undocumented migrants.[10]
In 2018, a newly elected Amsterdam city council, now controlled by a centre-left coalition of GroenLinks, D66, PvdA and SP, decided to go against the will of the Parliament and set up a 24-hour shelter for homeless failed asylum seekers.[11] However, We Are Here as a group announced it would not make use of the shelter, since it would only exist for a maximum time of eighteen months and afterwards participants would be required to return to their country of origin. Since We Are Here was set up for people unable to return to their motherland, a spokesman said the plan offered no real solution.[12] In March 2019, the council announced seven prospective sites for its plan to set up shelters for undocumented migrants. It was considering up to 23 sites, with around 30 beds at each. The cities of Rotterdam, Utrecht, Groningen and Eindhoven stated that they were all also looking for sites.[13]
Femke Halsema, previously parliamentary leader of GroenLinks, started serving a six-year term as Mayor of Amsterdam in July 2018. In 2019, she discussed making the enforcement of the Dutch squatting ban tougher and suggested that the immigration police could be employed to stop the We Are Here collective squatting. GroenLinks asked for clarification since the tradition in Amsterdam is that illegal migrants are not searched for by the police.[14] Halsema stated that if We Are Here members did nothing wrong they had nothing to fear, but that squatting was a criminal offence.[15] GroenLinks stated it was troubled by this position.[16]
We Are Here coalesced as a group in 2012, when a small number of asylum seekers whose claims had been rejected began a protest camp at the garden of the Diakonie on the Nieuwe Herengracht in the Grachtengordel in central Amsterdam.[17] More migrants joined the protest, which then moved location to Notweg in Osdorp. The camp swelled to 130 people and received national media attention. The camp was evicted on 30 November. Everyone was arrested and some people were held in foreign detention (Dutch: vreemdelingendetentie).[18]
After a few nights staying at the Vondelpark Bunker and OT301, the group squatted an empty church in Bos en Lommer. This became known as the Vluchtkerk, a portmanteau of the Dutch words for migrant (Dutch: vluchteling) and church (Dutch: kerk). This began the tradition of giving every new location a nickname, by adding ‘Vlucht’ to the type of place. The Vluchtkerk again generated a lot of media attention in the Netherlands.[19][20] Celebrities such as popstar Anouk made solidarity performances.[21]
The Vluchtkerk was occupied until 31 May 2013. Mayor of Amsterdam Eberhard van der Laan then asked the group to leave a building they had squatted on the Weteringschans and the council offered the migrants the possibility to stay in a former prison for 6 months. Many people refused, citing bad prior experiences of prisons, but 75 others took the opportunity and it became known as the Vluchthaven.[22][23] Only migrants who signed up with the Dutch Refugee Council were eligible to stay there. By the end of the period, a total of 165 people had stayed in the prison. Of these, three had returned to their country of origin, three more were planning to, twelve had successfully gained residency, one person had died and the largest group (38) was formed by those still gathering documents for their asylum process. In terms of country of origin, the largest numbers of people were from Somalia (48), Eritrea (31) and Ethiopia (28).[24]
On 13 December 2013, a building in Amsterdam Zuid Oost was occupied by a group of 90 migrants and their supporters. It was a derelict parking garage with offices attached, which became known as the Vluchtgarage.[25] It was occupied until April 2015. In August 2014, a Somali man called Nassir Guuleed died at the squat. A few days later, Ibrahim Touré from Côte d’Ivoire suffered a brain haemorrhage and broken vertebra when he fell off a stairway. Police and ambulance services refused to enter the building, citing fears of the presence of asbestos, though the city had found none in an inspection earlier that same day. The severely injured man was carried to the ambulance.[26]Fred Teeven, Undersecretary for Security and Justice announced his intention to evict the Vluchtgarage in January 2015. At this point there were around 100 people living there.[27] Following the eviction in April 2015, people camped on land in the De Pijp neighbourhood but were moved on by the council.[28]
By 2015, We Are Here was composed in total of around 225 migrants from about 15 countries. As well as occupying several buildings, they regularly made demonstrations demanding rights.[29] At each squat, the collective was helped out by local people who donated things. If something was needed, a request was made on the website or on Facebook. Often things were scavenged from the street.[30] The Vluchtmaat was occupied in 2015 by 40 migrants mainly from Ethiopia and Eritrea. The building had formerly been used by the construction company Bouwmaat. Unusually, the owner did not want to evict the squatters but came to an arrangement with them whereby they could stay for a fixed time as long as the building costs were paid. The security of short-term tenure allowed the former squatters to break the offices up into residential units and spaces which small businesses could rent affordably, thus supplying enough money to pay the costs of electricity, water, insurance and so on. A foundation, Stichting Noodzaak, was set up to deal with the owner. The initial contract was for six months and has since been extended in six month blocks.[31]
Another subgroup of We Are Here is composed of Swahili language speakers. They first squatted on Amstelstraat in the centre of Amsterdam at the end of 2016.[32] They then occupied a disused kindergarten in Amsterdam-Zuidoost in May 2017 and a building on Sarphatistraat in September of the same year.[33][34] In May 2018, they were occupying the former discotheque Club Empire on Buikslootermeerplein in Amsterdam-Noord.[35]
In April 2017, the We Are Here subgroup composed of men from West Africa, Ethiopia, Eritrea and Sudan occupied a derelict office building on Nienoord street in Diemen. The owner was the Arq Group, which specialises in treating people with severe psychotraumas which cannot be treated by psychologists or psychiatrists.[36] The owner was sympathetic to the squatters but said the building contained asbestos and therefore was unliveable.[36] We Are Here denounced Arq for not making a temporary contract since the building would not be demolished for two years and added that many in the group had actually attended treatment sessions for trauma provided by the group’s Equator Foundation.[37] Normally the group would leave a building willingly after a court order or having made an agreement with the owner, but in this case the squatters said they would resist the eviction, since they were tired of constantly moving.[38] The building was evicted in November 2017 by the police, with one arrest. It was the 29th building which had been squatted by We Are Here since 2012.[39] Out of the 90 people evicted, 17 were from Sudan. Some said they had escaped the Darfur genocide, but the immigration authorities had refused their claims.[40]
In April 2018, We Are Here occupied eleven apartments and a shop on Rudolf Dieselstraat in Amsterdam-Oost. They renamed the street ‘We Are Here Village’. Since the housing corporation, Ymere, had left the apartments empty for some time, they asked that they could stay there until they were demolished. The city council backed their request.[41] The previously unknown street became both a media and political sensation with many actors becoming involved in the debate about whether We Are Here should be able to stay or not.[42][43][44][45]
In Parliament, centre-right parties VVD and CDA demanded that the state took action to evict the squatters.[46] This was in response from a motion at the Amsterdam city council put forward by centre-left parties D66, PvdA, SP and GroenLinks proposing that the council would not put asylum seekers on the street and would ask owners of occupied buildings not to evict migrants.[47] Acting mayor Jozias van Aartsen of the VVD party opposed the motion. He later received criticism from within his party for not taking further action and replied that “You must be very careful with the mayor’s office and not go down the route of politicizing the mayor’s role.”[48] CDA Parliament member Madeleine van Toorenburg stated that “the enforcement of the law [which criminalised squatting] is a joke.”[49]
The housing corporation, Ymere, went to court to evict the squatters. The judge decided that Ymere was not demonstrating an immediate need for the buildings, which would eventually be demolished. He stated that the squat action had not disturbed the public order and that the squatters could stay until 1 June.[50] The situation then became more tense when a far-right group announced that they would also occupy a building on the same estate, in protest against We Are Here. Identitair Verzet (a small Dutch branch of Generation Identity) claimed to have squatted a building but Ymere later stated a property guardian had let them into a house.[51] The house was immediately attacked with fireworks and had its windows smashed.[52] The police then evicted the house on grounds of public order. Identitair Verzet had also previously tried to demonstrate against the Vluchtkerk.[53] The houses occupied by the We Are Here collective were subsequently evicted in June.[54]
2018-
We Are Here squatted in a building in Amstelveen on Groen van Prinstererlaan in June 2018, having left Rudolf Dieselstraat. They had briefly occupied a former bowling alley in Amsterdam-Noord and failed to squat at Hoog Kadijk and Weesperzijde.[55] They were then given an eviction order for the end of the month.[56]
The Weesperzijde squat action at a former United Nations building became a notorious incident, since the building was actually inhabited. A heated confrontation between We Are Here and a resident, who happened to be the son of the chair of the local branch of the VVD, was filmed and circulated in the press.[57][58] In April 2019, member of the collective Fortune M. was given a three-day jail sentence and a conditional fine of €150, for damaging a door during the attempt to squat the building.[59]
2015–2016: Inspired by meeting members of the We Are Here collective and following them around for several months, Dutch artist Manon van Hoeckel created the Limbo Embassy. This provided a way for people to hear the stories of We Are Here participants. Members of the collective were otherwise not allowed to work or volunteer, but because it was an artistic project they could be paid for performances and sell political printed matter. Between June 2015 to June 2016, the embassy visited 15 events, including the Dutch Design Week in Eindhoven.[1][61]
2015: Alexandra Jansse made an hour-long documentary called Wij Zijn Hier about the group [62]
2017: We Are Here featured in the exhibition Architecture of Appropriation at Het Nieuwe Instituut (the Dutch Institute of Architecture), in Rotterdam.[63]
2018: Artist Hilda Moucharrafieh won the International Bursary Award at the Amsterdam Fringe Festival for her project Tracing Erased Memories: A parallel walk of Amsterdam & Cairo. She worked with members of We Are Here to make a choreographed roadmap in which a person walked through central Amsterdam wearing headphones and hearing the sounds of someone walking through central Cairo.[64]
2018: Academics who have studied We Are Here organised a meeting at Spui 25 cultural centre to discuss their findings with members of the collective and to listen to their feedback.[65]
^ Karman, Jasper (6 December 2013). “Havenstraat biedt iedereen hoop”. Parool (in Dutch). Archived from the original on 5 July 2019. Retrieved 5 July 2019. Dat tot frustratie van de burgemeester en de gemeenteraad, die allebei graag meer wilden doen, maar moesten blijven herhalen dat niet Amsterdam, maar Den Haag over het asielbeleid gaat en dat de stad geen asielzoekers mág opvangen.
^“BED, BAD, BROOD EN MÉÉR…”Vluchtverhalen (in Dutch). 20 June 2017. Archived from the original on 5 July 2019. Retrieved 5 July 2019. Het zijn alleen mannen, afkomstig uit vooral Afrikaanse en Arabische landen.
^ van Unen, David (3 June 2018). “We Are Here probeert tevergeefs nieuw pand te kraken”. Parool. Archived from the original on 10 May 2019. Retrieved 10 July 2019. Het nieuwe college van Groenlinks, D66, PvdA en SP wil, ondanks weerstand uit Den Haag, 24-uursopvang gaan aanbieden voor de veelal uitgeprocedeerde asielzoekers van We Are Here.
^ van Unen, David (3 June 2018). “We Are Here probeert tevergeefs nieuw pand te kraken”. Parool. Archived from the original on 10 May 2019. Retrieved 10 July 2019. De nieuwe opvang biedt voor maximaal anderhalf jaar een oplossing. Daarna moeten asielzoekers meewerken aan een terugkeer naar het land van herkomst, terwijl dat juist niet is wat We Are Here wil.
^ Koops, Ruben (18 December 2019). “Halsema: ‘Illegalen die geen strafbare feiten plegen hebben niets te vrezen'”. Het Parool (in Dutch). Archived from the original on 14 March 2020. Retrieved 27 December 2019. GroenLinks had om opheldering gevraagd, nadat Halsema eerder dit jaar zei dat zij de vreemdelingenpolitie wil inschakelen tegen de asielactivisten van We Are Here […] GroenLinks was bang dat de burgemeester daarmee afscheid nam van de Amsterdamse traditie dat op illegale vreemdelingen in principe niet gejaagd wordt door de veiligheidsdiensten.
^ Koops, Ruben (18 December 2019). “Halsema: ‘Illegalen die geen strafbare feiten plegen hebben niets te vrezen'”. Het Parool (in Dutch). Archived from the original on 14 March 2020. Retrieved 27 December 2019. Illegalen die niets hebben gedaan worden niet in detentie geplaatst,” beloofde Halsema. “Maar ook voor We Are Here geldt dat, als er strafbare feiten worden gepleegd, er aanhoudingen volgen en de juridische procedure moet worden doorlopen.
^ Wolthuizen, Josien (17 November 2017). “Arrestatie bij ontruiming 29ste onderkomen Wij Zijn Hier”. Parool (in Dutch). Archived from the original on 20 June 2019. Retrieved 20 June 2019. In september van dat jaar sloegen drie asielzoekers uit Eritrea een tentje op in de achtertuin van de Diakonie op de Nieuwe Herengracht
^“BED, BAD, BROOD EN MÉÉR…”. VLUCHTVERHALEN. Vluchtverhalen. 20 June 2017. Archived from the original on 5 July 2019. Retrieved 5 July 2019. Het aantal bewoners in het tentenkamp in Osdorp groeit tot ongeveer 130 […] Uiteindelijk geeft burgemeester Eberhard van der Laan op 30 november 2012 de politie opdracht het kamp te ontruimen. Vele mensen worden gearresteerd. Een tiental verdwijnt in vreemdelingendetentie.
^ Redactie (26 December 2012). “Weblog Vluchtkerk: kerst met Anouk en PVV met een geweer”. BN DeStem (in Dutch). Archived from the original on 3 July 2019. Retrieved 3 July 2019. Afrikaanse muziek is het natuurlijk niet, maar de titel van een van de nummers die Anouk op kerstavond zong tijdens haar verrassingsoptreden in De Vluchtkerk was wel toepasselijk:’I don’t wanna hurt no more’ …….
^ Eigenraam, Anouk. “Amsterdamse asielzoekers kraken nieuw pand”. NRC (in Dutch). Retrieved 5 July 2019. Burgemeester Eberhard van der Laan eiste dat de groep uit dit pand zou vertrekken. Ongeveer 75 anderen accepteerden het bod van de gemeente Amsterdam en kregen zo onderdak in een voormalige gevangenis aan de Havenstraat. Ze mogen daar een halfjaar blijven.
^ Karman, Jasper (6 December 2013). “Havenstraat biedt iedereen hoop”. Parool (in Dutch). Archived from the original on 5 July 2019. Retrieved 5 July 2019. Daarnaast riep ook het gebouw zelf weerstand op: bij de aanblik van de gevangenis hadden velen vervelende associaties.
^ Eigenraam, Anouk. “Amsterdamse asielzoekers kraken nieuw pand”. NRC (in Dutch). Retrieved 5 July 2019. De uitgeprocedeerde asielzoekers die sinds begin december door Amsterdam zwerven, hebben vandaag een nieuw pand gekraakt, zo laten ze in een verklaring weten. Het gaat om de groep van negentig asielzoekers die niet in aanmerking kwam voor opvang in een voormalige gevangenis.
^“Vluchtgarage Amsterdam wordt ontruimd”. NOS (in Dutch). 13 January 2015. Archived from the original on 5 July 2019. Retrieved 5 July 2019. De ruim honderd uitgeprocedeerde asielzoekers die worden opgevangen in de Vluchtgarage in Amsterdam, moeten het gebouw uit. Staatssecretaris Teeven van Justitie laat weten dat de oude garage in Zuidoost ontruimd zal worden.
^ Jump up to:ab Wolthuizen, Josien (17 November 2017). “Arrestatie bij ontruiming 29ste onderkomen Wij Zijn Hier”. Parool (in Dutch). Archived from the original on 3 July 2019. Retrieved 20 June 2019. Over twee jaar wordt het gesloopt, maar vanwege de asbest kunnen we het niet verhuren. Daarom vinden we ook dat er geen mensen zouden moeten wonen. Het is hartstikke gevaarlijk
^“Wij Zijn Hier-leden kondigen verzet aan bij ontruiming”. Parool (in Dutch). 16 November 2017. Archived from the original on 20 June 2019. Retrieved 10 July 2019. ‘Wij zijn kapot van het rondzwerven en hebben besloten niet vrijwillig te vertrekken. We hebben al onze sympathisanten opgeroepen ons te komen ondersteunen in ons vreedzaam verzet.’
^“Darfur refugees among 90 forcibly evicted in Amsterdam”. Radio Dabanga. 18 November 2017. Archived from the original on 14 December 2017. Retrieved 11 July 2019. A human rights activist told Radio Dabanga that the Dutch immigration authority has closed the files of 17 Sudanese nationals in the Netherlands including Darfuris, as they do not believe they come from Darfur. The refugees said they had proved it, but the immigration authorities doubted their arguments.
^ Hiemstra, Eelco (26 January 2019). “Straks compact wonen in de nieuwe ‘Rudolf Dieselbuurt'”. Oost Online (in Dutch). Retrieved 20 June 2019. Ongedocumenteerde vluchtelingen van We Are Here kraakten er tijdens de paasdagen een aantal woningen en vanaf dat moment wisten vele voor- en tegenstanders, journalisten en politici de tot dan toe relatief onbekende straat te vinden.
^“ID Verzet is ‘rechtse splintergroepering'”. Nu (in Dutch). ANP. 18 June 2013. Archived from the original on 24 June 2015. Retrieved 12 July 2019. De Vluchtkerk in Amsterdam kreeg in april met ID Verzet te maken. Een aangekondigde demonstratie bij de Vluchtkerk ging niet door.
^“Celstraf en voorwaardelijke boete lid We Are Here”. Parool. ANP. 26 April 2019. Archived from the original on 10 May 2019. Retrieved 10 May 2019. De politierechter in Amsterdam heeft de 36-jarige Fortune M., lid van het vluchtelingencollectief We Are Here, veroordeeld tot een celstraf van drie dagen en een voorwaardelijke geldboete van 150 euro.
^“We Are Here”. International Photography Awards. Retrieved 5 July 2019.
Voor ongedocumenteerde migranten die buiten hun schuld niet uit Nederland kunnen vertrekken is er een speciale verblijfsvergunning. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat de migrant geen identiteitsdocumenten heeft, en het land van herkomst weigert om een vervangend reisdocument te geven om terug te keren. Zo’n vervangend reisdocument heet een laissez-passer.
De verblijfsvergunning ‘buiten schuld’ is bedoeld als oplossing voor mensen die echt proberen om uit Nederland te vertrekken, maar waar dat niet lukt. Om in aanmerking te komen voor deze verblijfsvergunning, moet iemand zelf bewijzen dat hij buiten zijn schuld niet uit Nederland kan vertrekken. Hij moet laten zien dat:
Er geen twijfel is over zijn identiteit en nationaliteit
Hij altijd heeft meegewerkt met de DT&V om het vertrek mogelijk te maken
Hij gemotiveerd is voor terugkeer
Wat zijn de voorwaarden?
Om zijn best te doen om terug te keren, moet een ongedocumenteerde migrant in elk geval de volgende stappen hebben gezet:
de vreemdeling heeft de DT&V om bemiddeling verzocht ten behoeve van zijn vertrek uit Nederland of het verkrijgen van een (vervangend) reisdocument bij de autoriteiten van zijn land van herkomst of een ander land waar hij toegelaten zou kunnen worden, en deze bemiddeling heeft niet het gewenste resultaat opgeleverd;
de vreemdeling heeft naar het oordeel van de DT&V in houding en gedrag laten zien dat hij wil terugkeren naar zijn land van herkomst of een ander land waar hij toegelaten zou kunnen worden, bijvoorbeeld doordat dat hij zich heeft gehouden aan de afspraken die de DT&V met hem heeft gemaakt gedurende de bemiddelingsprocedure; en
op het moment van beslissen is er geen sprake van een lopende procedure in het kader van een aanvraag voor een verblijfsvergunning en voldoet de vreemdeling niet aan de voorwaarden voor verlening van een andere verblijfsvergunning.
Kunnen gezinsleden ook in Nederland blijven?
Ja. Dit is onder bepaalde voorwaarden mogelijk, maar alleen voor de partner en minderjarige kinderen. Om een verblijfsvergunning te kunnen krijgen, moeten de gezinsleden voldoen aan de volgende voorwaarden:
De gezinsleden verblijven samen met de aanvrager in Nederland.
Er is geen twijfel over dat de gezinsleden familie van elkaar zijn.
Hoe werkt het in de praktijk?
Het is erg lastig om deze verblijfsvergunning te krijgen. De DT&V gelooft vaak niet dat de aanvrager echt terug wil en er ook alles aan heeft gedaan om terug te keren. Begin op tijd met hulp te vragen van de DT&V, en volg hun adviezen op. Registreer ook zelf wat je hebt gedaan met de afspraken en adviezen van DT&V.
Om een verlenging te krijgen van de verblijfsvergunning buiten schuld moet iemand de hele tijd blijven proberen terug te keren naar het land van herkomst. Anders wordt de verblijfsvergunning niet verlengd.
Staatlozen hebben een bijzondere positie. Zij kunnen vaak hun staatloosheid niet bewijzen. Dat maakt het voor hen moeilijker om een verblijfsvergunning te krijgen. Dat geldt nog sterker voor een verblijfsvergunning ‘buitenschuld’. Er is beleid in ontwikkeling om staatloosheid vast te stellen.
Kinderen die in Nederland worden geboren zonder nationaliteit maar wel met een verblijfsvergunning, kunnen na 3 jaar naturaliseren. Er is beleid in ontwikkeling om het ook makkelijker te maken voor kinderen zonder nationaliteit en zonder verblijfsvergunning om te naturaliseren in Nederland.
[3]
”Onder het schild is een wit lint met de wapenspreuk “Heldhaftig Vastberaden Barmhartig”. Ditzelfde ontwerp vindt men terug op de Amsterdamse vlag, maar dan liggend.”
GROENLINKS FRACTIE GEMEENTE AMSTERDAM, VOORKOMUITZETTING MENSEN ZONDER PAPIEREN UIT LVV
AAN:
Mevrouw F Roosma, Fractievoorzitter Groenlinks Gemeenteraad Amsterdam
Aan de fractieleden Groenlinks, Gemeenteraad Amsterdam
Onderwerp: Uitzetting ongedocumenteerden uit LVV Amsterdam
Geachte mevrouw Roosma,
Hoewel ik hier u aanspreek, geldt deze brief uiteraard evenzeer uw fractiegenoten in de Gemeenteraad Amsterdam. Mevrouw Roosma, ik heb u niet en detail gevolgd, maar waar ik wel van uwactiviteiten op de hoogte ben, heb ik een zeer gunstige indruk van u gekregen, met name in de kwestie van het door burgemeester Halsema geentameerde nieuwe kraakbeleid, waarop up-terecht-kritiek had. Ik citeer hier AT5: ”GroenLinks vreest echter voor de gevolgen van het beleid. ‘Kraken heeft ook een functie om leegstand tegen te gaan’, zegt fractievoorzitter Femke Roosma. ‘Ik maak me het meest zorgen over het registreren en het onverwachte. Want dat is met name voor mensen zonder papieren heel gevaarlijk. Als ze hun gegevens moeten achterlaten, dan kunnen ze in detentie raken. ‘[1] Dat is zeer juist. Het verweer van de burgemeester vond ik dan ook zeer zwak [2] en ik heb daarover zelf ook het mijne geschreven. [3] De reden, dat ik dit voor u zeer gunstige voorval noemde is, omdat daaruit blijkt, dat u wel degelijk hart voor mensen zonder papieren heeft en ik ga ervan uit, uw mede fractieleden ook.
Vandaar deze brief: Zoals u hebt kunnen zien [ik heb ze u cc toegezonden en een aantal fractieleden ook, wie deze niet heeft ontvangen, hierbij excuses, ik had niet alle gegevens], heb ik Groen LinksWethouder R Groot-Wassink aangeschreven [en ook via het meldformulier van de Gemeente [4], vanwege de door hem/Gemeente Amsterdam gestarte rechtszaken, erop gericht ongedocumenteerden uit de LVV te zetten, ”die niet of onvoldoende meewerken aan hun terugkeer” [5]
Ik heb de heer Groot-Wassink erop gewezen, dat de consequentie van het in het gelijk stellen van de Gemeente door de rechter kan zijn, dat een ongedocumenteerde dakloos wordt, zoals zo cynisch door de rechter in een van de rechtszaken is beaamd [6]Daarbij heb ik de Wethouder herinnerd aan het adagium van GroenLinks in het verkiezingsprogramma ”In Amsterdam slaapt niemand op straat” [7] en hem erop gewezen, dat het wel erg instrijd is met linkse solidariteit, niet alleen om mensen, die geen kant uit kunnen, dakloos te maken, maar ook omdat Groenlinks zo expliciet gezegd heeft ”In Amsterdam slaapt niemand op straat”.
Daarbij komt nog, dat de heer Groot-Wassink heel goed weet, omdat hij de hopeloze situatie van mensen zonder papieren kent, dat ondertekening van de LVV Verklaring [waarmee zij evt accoord gaan met de terugkeeroptie] de facto chantage is, want wie de keuze heeft: De Straat of LVV opvang, KAN niet in vrijheid beslissen, de machtsverhoudingen liggen totaal ongelijk en moet dan wel iets ondertekenen, dat niet altijd nagekomen kan worden. Het is dat of de straat [8]
En dan, juist als Groenlinks Wethouder, rechtszaken tegen deze hopelozen, deze bezitlozen aanspannen om ze wederom, in dezelfde uitzichtloze situatie, de straat op te schoppen [want dat IS het] vind ik lager dan laag en geheel in strijd met linkse solidariteit.
Ik weet ook wel, dat de heer Groot-Wassink hen geen permanente verblijfsvergunning kan verschaffen, wat ze, gezien hun positie, allang hadden moeten krijgen, maar hij kan WEL menselijkheid tonen. Hij kan wel zorgen voor een permanente locatie, waar ze tot rust kunnen komen en elementaire levensbehoeften krijgen. En in ieder geval dient hij geen rechtszaken tegen hen aan te spannen, om hen nog verder de ellende in te duwen. Protesteert het Rijk wees dan een echte Groen Linkser, ga tegen ze in geweer en weiger, deelgenoot te zijn van een dergelijk chantagebeleid.
Maar in ieder geval: Probeer ze niet via een rechtszaak de LVV uit te trappen!
UW OPDRACHT Mijn opdracht aan u is dan ook, dit niet zomaar te laten gebeuren. Stelt u Gemeenteraadsvragen over dit rechtszaken beleiden maakt u, als fractievoorzitter, als fractie of, gesteld door een individueel fractielid, duidelijk, dat u zich keert tegen de rechtszaken, die mensen zonder papieren in LVV’s nu worden aangedaan en die hen weer terugschopt in dakloosheid. Spreekt uw afkeuring uit over dit beleid van de Wethouder en zeg onverbloemd uw steun op aan zijn beleid! Dien een motie van afkeuring of wantrouwen in! Wanneer het u als Groen Linksers werkelijk ernst is, linkse solidariteit te tonen, is dit het moment om in actie te komen. Doet u dat niet, dan is uw adagium ”In Amsterdam slaaptniemand op straat” een holle frase, kiezersbedrog en een verraad aan de linkse idealen. Handel dus! Ik reken op u.
De aankomst van een Nederlands schip met Afrikaanse totslaafgemaakten voor de verkoop, Jamestown, Virginia, 1619. (Hulton Archive/Getty Images)Beeld Getty Images
Minister-president Mark Rutte biedt in deze toespraak excuses aan voor het handelen van de Nederlandse staat in het verleden: postuum aan alle tot slaafgemaakten die wereldwijd onder dat handelen hebben geleden, aan hun dochters en zonen, en aan al hun nazaten tot in het hier en nu. De minister-president uitte zijn excuses in het Nationaal Archief in Den Haag in aanwezigheid van vertegenwoordigers van organisaties die zich sterk maken voor erkenning van de gevolgen van slavernij.
Dames en heren, goedemiddag. En voor iedereen die meekijkt of luistert in een andere tijdzone: Bun morgu, Bon dia, Good morning,
Hier in het Nationaal Archief spreekt de geschiedenis tot ons in miljoenen documenten. En ook al horen we de ongeschreven stemmen uit het verleden niet, het verhaal dat uit al die archiefstukken naar voren komt, is niet alleen maar mooi. Het is vaak ook lelijk, pijnlijk en zelfs ronduit beschamend. Dat geldt zeker voor de rol van Nederland in het slavernijverleden. Wij, levend in het hier en nu, kunnen slavernij alleen in de allerduidelijkste bewoordingen erkennen en veroordelen als misdaad tegen de menselijkheid. Als een misdadig systeem, dat wereldwijd onnoemelijk veel mensen onnoemelijk veel en groot leed heeft gebracht, en dat doorwerkt in de levens van mensen hier en nu. En wij in Nederland moeten ons aandeel in dat verleden onder ogen zien. Daarom is het goed dat we elkaar vandaag in het Nationaal Archief ontmoeten. Hier ligt ons nationale geheugen opgeslagen. Dus dit is de plek voor nationaal gewetensonderzoek.
Hier kun je niet om de historische feiten heen. Tot 1814 werden ruim 600.000 tot slaaf gemaakte Afrikaanse vrouwen, mannen en kinderen onder erbarmelijke omstandigheden naar het Amerikaanse continent verscheept door Nederlandse slavenhandelaren. De meesten naar Suriname, maar ook naar Curaçao, Sint Eustatius en andere plaatsen. Zij werden weggerukt van hun families, ontmenselijkt, als vee vervoerd en behandeld. Vaak onder het overheidsgezag van de West-Indische Compagnie. In Azië werden tussen de 660.000 en ruim 1 miljoen mensen – we weten het niet eens precies – verhandeld binnen de gebieden die onder het gezag stonden van de Verenigde Oost-Indische Compagnie.
De getallen zijn onvoorstelbaar. Het menselijk leed dat er achter schuilgaat, is nog veel onvoorstelbaarder. Talloos zijn de overgeleverde verhalen en getuigenissen die bewijzen hoe er in het slavernijsysteem geen maat stond op wreedheid en willekeur. En dus geen maat op onrecht en pure angst. We hoeven alleen maar Anton de Koms Wij slaven van Suriname open te slaan om te lezen over de meest gruwelijke behandelingen en straffen. We lezen over geseling en marteling tot de dood erop volgde, over mensen van wie ledematen werden afgehakt, over brandmerken in het gezicht. Het lot van de ene persoon nog verschrikkelijker dan van de andere, op elke pagina onrecht en nog meer onrecht. En zoals Anton de Kom het beschreef voor Suriname, zo gebeurde het ook elders, onder hetzelfde Nederlandse overheidsgezag. We lezen het, we weten het, en toch is het afschuwelijke lot van tot slaaf gemaakte mensen nauwelijks te bevatten.
Of neem, inderdaad, de feiten zoals die uit de archieven spreken. Bijvoorbeeld uit de enorme administratie die is opgezet rond de afschaffing van de slavernij in 1863 en die hier ingezien kan worden. Pagina na pagina staan daarop per plantage en per slaveneigenaar de namen vermeld van tot slaaf gemaakten plus nog enkele andere persoonlijke gegevens. Zakelijk, systematisch, in een droge opsomming, die juist daardoor zo confronterend is, omdat het de absurditeit onderstreept van een systeem waarin de ene mens de andere mens tot handelswaar maakte. Een systeem zo onmenselijk en onrechtvaardig, dat in 1863 niet de tot slaaf gemaakten financieel werden gecompenseerd door de staat, maar de slaveneigenaren. En nog kon het hardvochtiger, nog oneerlijker, want iedereen die in Suriname in 1863 in naam vrij werd, moest gedwongen nog tien jaar lang onder staatstoezicht blijven werken. De facto betekende dat voor velen nog tien jaar langer een leven in onvrijheid, een leven onder dwang. Tot 1873. Komend jaar is dat 150 jaar geleden.
Die geschiedenis houdt ons bezig. Een complexe geschiedenis, waarin op verschillende plaatsen verschillende jaartallen en gebeurtenissen betekenis hebben. Niet alleen 1863 en 1873. Maar bijvoorbeeld ook 1860, de wettelijke afschaffing van de slavernij in toenmalig Nederlands Indië. 1814, het jaar dat ook Nederland de trans-Atlantische slavenhandel afschafte. 1848, toen op Sint Maarten de slavernij de facto voorbij was. Of bijvoorbeeld 1795, toen onder leiding van Tula op Curaçao een opstand plaatsvond die nog jaarlijks wordt herdacht. Eindeloos veel momenten, eindeloos veel verhalen, eindeloos veel geschiedenis.
Die geschiedenis krijgt de laatste jaren meer aandacht – in tentoonstellingen, in publicaties en in het maatschappelijk debat. Er vindt maatschappelijke bewustwording plaats. En daardoor ook een verandering in het denken. Dat is goed en terecht en nodig, want te lang is het stil gebleven.
Ik heb die verandering in denken ook persoonlijk doorgemaakt – daar wil ik open over zijn. Lange tijd dacht ik dat het niet goed mogelijk is op een betekenisvolle manier verantwoordelijkheid te nemen voor iets dat zo lang geleden is, en waar niemand van ons zelf bij is geweest. Lange tijd dacht ik dus eigenlijk: het slavernijverleden is geschiedenis die achter ons ligt. Maar ik had het mis. Want eeuwen van onderdrukking en uitbuiting werken door in het hier en nu. In racistische stereotypen. In discriminerende patronen van uitsluiting. In sociale ongelijkheid. En om dat te doorbreken, moeten we ook het verleden open en eerlijk onder ogen zien. Een verleden dat we delen met andere landen, waardoor onze samenlevingen voor altijd op een speciale manier met elkaar zijn verbonden. Het klopt dat niemand die nu leeft persoonlijk schuld draagt voor de slavernij. Maar het klopt ook dat de Nederlandse Staat in al zijn historische verschijningsvormen verantwoordelijkheid draagt voor het grote leed dat tot slaafgemaakten en hun nazaten is aangedaan. En dus kunnen we niet voorbij gaan aan de doorwerking van het verleden in onze tijd.
Het rapport Ketenen van het verleden van de Dialooggroep Slavernijverleden speelt een belangrijke rol in het bewustwordingsproces dat velen van ons doormaken. Dat rapport verscheen op 1 juli vorig jaar en bevatte een aantal niet mis te verstane conclusies en aanbevelingen. De drie kernwoorden zijn: erkenning, excuses, herstel. Vandaag sturen we de officiële kabinetsreactie naar de Tweede Kamer. Daarin omarmen we de analyse en conclusies van de Dialooggroep. In de tussenliggende anderhalf jaar heeft het kabinet op verschillende manieren, op verschillende plekken en met verschillende mensen en groepen over het slavernijverleden gesproken. Ik ben zelf in september jongstleden in Suriname geweest, waar ik heb geleerd hoe diep de geschiedenis nog altijd ingrijpt in het dagelijks leven van mensen, ook spiritueel. Ik heb ook geleerd hoe ervaringen, herinneringen en gevoelens per groep en per persoon kunnen verschillen. Het maakt uit of je voorouders uit Afrika werden geroofd of behoorden tot de oorspronkelijke bewoners. Het maakt uit in welk land of regio hun leven zich afspeelde. En het maakt ook uit in welke periode zij leefden.
Die historische, geografische en culturele verschillen tussen bevolkingsgroepen en mensen doen ertoe, ook in het hier en nu. En dat maakt het doen van algemene uitspraken over het slavernijverleden ook zo kwetsbaar. Want hoe doe je recht aan al die verschillen? Wat is daarvoor het beste moment? Hoe doe je recht aan alle spirituele symbolen en rituelen, die in sommige culturen zo enorm belangrijk zijn? En hoe omvat je met woorden zoveel onrecht, zoveel pijn, zoveel gruwelijkheden? Elke poging daartoe zal altijd onvolkomen zijn en nieuwe vragen en discussies oproepen. Met alle emoties die daarbij horen. Met alle beladenheid. We weten dat er niet één goed moment is voor iedereen, niet de juiste woorden voor iedereen, niet één juiste plaats voor iedereen. En ik erken dat de aanloop naar deze dag beter had gekund. Maar laat dat geen reden zijn dan maar niets te doen. We moeten met elkaar stappen vooruit zetten. We moeten met elkaar verder komen. Dus laat ons dat gesprek over het slavernijverleden alsjeblieft voeren, ook als dat een moeilijk gesprek is.
En dat gesprek begint met erkenning. Erkenning van het afschuwelijke leed dat generaties tot slaaf gemaakten is aangedaan. Erkenning van en eerherstel voor al die mensen die in verzet kwamen, zoals de dappere Marrons van Suriname. Ik noem vandaag met eerbied de namen van Tula op Curaçao, Jolicoeur, Boni en Baron in Suriname, One-Tété-Lohkay op Sint Maarten en we gedenken al die naamloos gebleven vrouwen en mannen die door de eeuwen heen heldhaftig de vrijheid zochten en daar vaak op de meest gruwelijke manier voor werden gestraft. En natuurlijk erkenning van historische verantwoordelijkheid, met de woorden die daarbij horen. Deze woorden.
Eeuwenlang hebben de Nederlandse staat en zijn vertegenwoordigers slavernij mogelijk gemaakt, gestimuleerd, in stand gehouden en ervan geprofiteerd. Eeuwenlang zijn in naam van de Nederlandse staat mensen tot handelswaar gemaakt, uitgebuit en mishandeld. Eeuwenlang is onder Nederlands staatsgezag de menselijke waardigheid met voeten getreden op de meest afschuwelijke manier. En te weinig hebben opeenvolgende Nederlandse regeringen na 1863 gezien en erkend dat het slavernijverleden een negatieve doorwerking had en heeft.
Daarvoor bied ik namens de Nederlandse regering excuses aan. Today I apologize. Awe mi ta pidi diskulpa. Tide mi wani taki pardon.
Vandaag bied ik namens de Nederlandse regering excuses aan voor het handelen van de Nederlandse staat in het verleden: postuum aan alle tot slaafgemaakten die wereldwijd onder dat handelen hebben geleden, aan hun dochters en zonen, en aan al hun nazaten tot in het hier en nu. We doen dit niet om schoon schip te maken. Niet om het verleden af te sluiten en achter ons te laten. We doen dit en we doen dit nu, om staande op de drempel van een belangrijk herdenkingsjaar, samen de weg vooruit te vinden. We delen niet alleen het verleden, maar ook de toekomst. Dus zetten we vandaag een komma, geen punt. Het gesprek over het slavernijverleden moet zo breed mogelijk worden gevoerd, niet alleen in Nederland, maar juist ook op de plekken waar het gebeurde, met iedereen die betrokken is of zich betrokken voelt. Daarom klinken de excuses die ik net uitsprak vandaag door op zeven andere plekken in de wereld, daar waar de pijn en de gevolgen van het slavernijverleden tot de dag van vandaag het meest worden gevoeld en het meest zichtbaar zijn. Ze klinken door in de woorden die worden uitgesproken door zeven vertegenwoordigers van de Nederlandse regering. In Suriname. Op Curaçao. Op Sint Maarten. Op Aruba. Op Bonaire. Op Saba. En op Sint Eustatius.
“We doen dit, en we doen dit nu, om staande op de drempel van een belangrijk herdenkingsjaar, samen de weg vooruit te vinden. We delen niet alleen het verleden, maar ook de toekomst. Dus zetten we vandaag een komma, geen punt.”
De regering wil in overleg met alle groepen en mensen uit alle landen waarmee wij dit verleden delen, intensiever werken aan meer kennis over het slavernijverleden en dus aan meer bewustwording, erkenning en begrip. Dat proces vraagt tijd en we kunnen het werk alleen in gezamenlijkheid doen. Op weg naar die belangrijke symbolische datum 1 juli 2023. Daarna, in het hele herdenkingsjaar. En in de jaren die daar op volgen. De kabinetsreactie op het rapport van de Dialooggroep Slavernijverleden gaat hier uitvoerig op in. Het belangrijkste is nu dat we alle stappen die we gaan zetten ook echt gezamenlijk zetten. In overleg, luisterend en met als enige intentie: recht doen aan het verleden, heling in het heden. Een komma, geen punt.
Met Suriname, met de Caribische delen van het Koninkrijk en met alle nazaten in Nederland werken we aan zichtbaarheid van erfgoed, aan bewustwording via onderwijs en aan wetenschappelijk historisch onderzoek. Tijdens het herdenkingsjaar zullen alle facetten van het slavernijverleden en de doorwerking in onze tijd in het volle licht staan. De Koning voelt zich persoonlijk zeer betrokken bij het onderwerp en zal op 1 juli aanwezig zijn bij de herdenking en viering in Amsterdam. En we kijken verder, over 2023 heen. Een onafhankelijk en breed samengesteld Herdenkingscomité buigt zich over de beste manier om ook in de toekomst waardig en zo veel mogelijk gezamenlijk te herdenken. En er komt een fonds voor maatschappelijke initiatieven in het hele Koninkrijk en Suriname, waarmee de doorwerking van het slavernijverleden de zichtbaarheid, aandacht en aanpak krijgt die nodig is. Het helingsproces moet nu beginnen en het programma daarvoor, schrijven we samen.
Dames en heren, Het boek van onze gedeelde geschiedenis kent veel pagina’s die ons – levend in de 21e eeuw – met verbijstering en afschuw vervullen. En met diepe schaamte. Die pagina’s wissen we met excuses niet uit en dat is ook niet de bedoeling. We kunnen het verleden niet veranderen, alleen onder ogen zien. Wat de regering vurig hoopt, wat ik ook persoonlijk vurig hoop, is dat dit moment, dat deze dag ons helpt Koninkrijksbreed en samen met Suriname en andere landen, de open pagina’s die vóór ons liggen in te vullen met dialoog, erkenning en heling. Dank u wel.
Please see below the feedback from the Editorial Team regarding the feedback that you have given.
OK, we’ve made a couple of small changes to this article, based on the reader’s message. Here’s the description of the revision in the article history (http://www.britannica.com/top ic/653692/history):
“Changing ‘usurped’ to ‘overthrown’ to acknowledge the contention of the legitimacy of the York claim based on the ‘Mortimer Claim.’ Also mentioned the 14th century practice among the nobility of privileging heir-male claims over heir-general claims.”
”House of York, younger branch of the house of Plantagenet of England. In the 15th century, having overthrown the house of Lancaster, it provided three kings of England—Edward IV, Edward V, and Richard III—and, in turn defeated, passed on its claims to the Tudor dynasty.”
If you can include any previous message history in your reply it will speed up the time it takes to reply.
We hope that this is of some help to you. If you require further assistance with this, please do not hesitate to contact us on 0800 282433 or +44 207 500 7843 for customers outside the UK.
Encyclopædia Britannica (UK) Ltd Registered in England and Wales: Number 3830890”
THAT WAS THEIR REACTION!
You can understand I was a little proud on that and see the
text about the House of York you can read now!
SEE TEXT ENCYCLOPAEDIA BRITANNICA UNDER NOTE 1
[NOTE 1, A]
And as an extra Source, under Note 1, my whole Correspondence with the Encyclopaedia Britannica
The house was founded by King Edward III’s fifth son, Edmund of Langley (1341–1402), 1st Duke of York, but Edmund and his own son, Edward, 2nd Duke of York, had for the most part undistinguished careers. Edward, dying childless, passed on the dukedom to his nephew Richard (whose mother was a descendant of Edward III’s second surviving son, Lionel, Duke of Clarence). Richard, 3rd Duke of York (1411–60), was the initial Yorkist claimant to the crown, in opposition to the Lancastrian Henry VI. It may be said that his claim, when it was advanced, was rightly barred by prescription, the house of Lancaster having then occupied the throne for three generations, and that it was really owing to the misgovernment of Queen Margaret of Anjou and her favourites that it was advanced at all. Yet it was founded upon strict principles of lineal descent, for the 3rd Duke of York was descended from Lionel, Duke of Clarence, the second surviving son of Edward III, whereas the house of Lancaster came of John of Gaunt, a younger brother of Lionel. One thing that might possibly have been considered an element of weakness in Richard’s claim was that it was derived through females—an objection actually brought against it by Chief JusticeJohn Fortescue (probably a reflection of the increasingly common practice among the English nobility of passing on their estates to a male heir). But apart from strict legality, Richard’s claim was probably supported in the popular view by the fact that he was descended from Edward III through his father no less than through his mother.
After seeking for many years to correct the weakness of Henry VI’s government, Richard first took up arms and at length claimed the crown in Parliament as his right. The Lords, or those who did not purposely stay away from the House, admitted that his claim was unimpeachable but suggested as a compromise that Henry should retain the crown for life and that Richard and his heirs succeed after his death. This was accepted by Richard, and an act to that effect received Henry’s own assent. But the act was repudiated by Margaret of Anjou and her followers, and Richard was slain at Wakefield fighting against them. In little more than two months, however, his son was proclaimed king at London by the title of
Edward IV, and the bloody victory in the Battle of Towton immediately after drove his enemies into exile and paved the way for his coronation.
After his recovery of the throne in 1471, Edward IV had little more to fear from the rivalry of the house of Lancaster. But the seeds of distrust had already been sown among the members of his own family, and in 1478 his brother Clarence was put to death—secretly, indeed, within the Tower of London, but still by his authority and that of Parliament—as a traitor. In 1483 Edward himself died; and his eldest son, Edward V, after a nominal reign of two months and a half, was put aside by his uncle, the Duke of Gloucester, who became Richard III, and then, it is said, caused him and his brother Richard, Duke of York, to be murdered. But in little more than two years Richard was slain at Bosworth Field by the Tudor Earl of Richmond, who, being proclaimed king as Henry VII, shortly afterwards fulfilled his pledge to marry the eldest daughter of Edward IV and so unite the houses of York and Lancaster.
Here the dynastic history of the house of York ends, for its claims were henceforth merged in those of the house of Tudor.
This article was most recently revised and updated by Jeff Wallenfeldt. END OF NOTE 1
B
MY CORRESPONDENCE IN EMAIL WITH THE ENCYCLOPAEDIA BRITANNICA
ADDED
MY LAST REACTION ABOUT THE CHANGES OF ENCYCLOPAEDIA
Please see below the feedback from the Editorial Team regarding the feedback that you have given.
OK, we’ve made a couple of small changes to this article, based on the reader’s message. Here’s the description of the revision in the article history (http://www.britannica.com/top ic/653692/history):
“Changing ‘usurped’ to ‘overthrown’ to acknowledge the contention of the legitimacy of the York claim based on the ‘Mortimer Claim.’ Also mentioned the 14th century practice among the nobility of privileging heir-male claims over heir-general claims.”
”House of York, younger branch of the house of Plantagenet of England. In the 15th century, having overthrown the house of Lancaster, it provided three kings of England—Edward IV, Edward V, and Richard III—and, in turn defeated, passed on its claims to the Tudor dynasty.”
If you can include any previous message history in your reply it will speed up the time it takes to reply.
We hope that this is of some help to you. If you require further assistance with this, please do not hesitate to contact us on 0800 282433 or +44 207 500 7843 for customers outside the UK.
Encyclopædia Britannica (UK) Ltd Registered in England and Wales: Number 3830890
______________________________ __ From: Astrid Essed [astridessed@yahoo.com] Sent: 25 February 2015 04:38 To: ukcustomerservice Subject: Re: (ESSED, Astrid) Britannica [AM]
TO BRITANNICA CUSTOMER SERVICE
Dear Sir/Madam,
You’re welcome. I passed this feedback to you with great pleasure. Thanks very much for your reaction and the trouble you have taken to pass my feedback to your Editorial Team.
To make things easier I send you the letter to Encyclopaedia Britannica as posted on my website, as a later comment on the same subject
See
THE WARS OF THE ROSES/LANCASTER AND YORK/ USURPATION AND THE RIGHT TO THE THRONE BY FEMALES/LETTER TO ENCYCLOPAEDIA BRITANNICA
We have passed your comprehensive feedback on to our Editorial Team for review. Thank you for taking the time to review this content and provide all of this feedback. When they have reviewed your comments we will let you know their response.
Kind regards
Britannica Customer Service
If you can include any previous message history in your reply it will speed up the time it takes to reply.
We hope that this is of some help to you. If you require further assistance with this, please do not hesitate to contact us on 0800 282433 or +44 207 500 7843 for customers outside the UK.
Encyclopædia Britannica (UK) Ltd Registered in England and Wales: Number 3830890
______________________________ __ From: Astrid Essed [astridessed@yahoo.com<mailto: astridessed@yahoo.com>] Sent: 16 February 2015 22:19 To: enquiries – General Enquiries at Britannica.co.uk Subject: Comments on your Page about the House of York
TO THE EDITORS OF ENCYCLOPAEDIA BRITANNICA YOUR ARTICLE ABOUT THE HOUSE OF YORK SOME COMMENTS
Dear Editors,
At first I want to express my great admiration for your large scale History Page about ther various periods of human history,
I especially paid attention on your contributions to the English Late Medieval History and visited your page about the Hundred Years War between England and France with pleasure, learning much of your information
However I want to make some comments on your contribution, referring to your remarks about the ”usurpation” of the House of Lancaster by the House of York, as the ”weakness” of the claim to the throne by Richard, Duke of York, being derived by females.
But first, the usurpation:
FIRST:
USURPATION OF THE THRONE OF THE HOUSE OF LANCASTER BY THE HOUSE OF YORK
I think you are wrong here, since, according to my opinion, there was no ”usurpation” here, in the classic meaning of the definition. To go to the definition of ”usurpation”:
”illegal seizure and occupation of a throne.” [3]
I will not go extensively into your remark that the House of York ”passed on its claims to the Tudor dynasty”, which is wrong. Because, although there was a certain [not Tudor, but Beaufort/Lancaster] claim to the English throne [4], the House of York had a far stronger claim to the throne. I refer to that later. And smart Henry Tudor [who became King Henry VII and was undoubtedly aware of that stronger York claim] claimed the throne as ”right of conquest”,not by ”right of inheritance”, after his victory in the Battle of Bosworth, where he defeated the Yorkist King Richard III. [5] And as a ”right of conquest” the legality of Henry’s kingship was considered generally. [6]
I said it before According the definition, usurpation is ”illegal seizure and occupation of a throne.”
That means not only deposing a King (which was almost a deadly sin in the Middle Ages), but also through someone who had none or lesser right to the throne.
In this case, at first there was no deposal of the throne at all, since there was ”the Act of Accord” and later, when King Edward IV ascended the throne, the deposal of King Henry VI was not as ”illegal” as it seemed, because of two factors: The stronger claim of the House of York to the throne, [the Mortimer claim to the throne], as the fact, that the House of Lancaster itself rose into power by usurpation. But first the Act of Accord
I referred to the fact, that there was no deposal at all at first, mentioning the Act of Accord in 1460. [8]. that included, that King Henry VI remained King of England, but that Richard, Duke of York and his heirs would succeed Henry, thus desinheriting Henry´s son, Edward of Westminster. [9]
Of course one can put questions by disinheriting the Kings´s son, but that’s another story. The Act of Accord was a legal document, as a result of negociations between the Duke of York and the Parliament.(10), after his come back from Ireland and (indeed) seemed to have tried to seize the throne.[11]
Admitted, that [the deal of the Duke of York with the Parliament] was power play, since the party of the Duke of York was on the winning hand in the Wars of the Roses at that moment, but the Act of Accord did not come ´´out of the blue´´ either.
ACT OF ACCORD WHAT HAPPENED BEFORE
Susan Higginbotham, historical fictional writer of Margaret Anjou, mentions the Act of Accord as ´´York, after all, had bullied her husband (Henry VI, my remark) into disinheriting his own son in favor of York´´ (12) and it is her right to see it like that, but I have another vision, because I take the whole history, which preceeded the Accord Act. into consideration.
Since King Henry VI’s uncle, Humphrey, Duke of Gloucester, died in 1447, Richard, Duke of York, was heir presumptive to the then childless King Henry VI. [13] But from various reasons, King Henry VI, and his wife, Queen Margaret of Anjou [14] favourited the party of the Duke’s adversary, Edmund Beaufort, 1st Duke of Somerset [who was of the Lancaster Swynford line] [15] and sent Richard as Lieutenant to Ireland, obviously in a sort of exile.[16] Tensions grew high in the 50ths between York and the Duke of Somerset [with the Queen as his ally], the King got mental ill and in 1453 became father, which ended York’s position as heir presumptive, but due to the mental illness of the King, he became Protector of the Realm twice. Enmity between York and Somerset [and Margaret of Anjou] rose farther and probably they wanted York to be arrested, so he and his allies armed themselves. A military confrontation was enevitable and broke out between York [with his brother in law and his nephew, Warwick the Kingmaker as allies] and the King [actually the Queen and Somerset], which was the start of the Wars of the Roses. After several bloody battles, in 1459, the Coventry Parliament [probably instigated by Margaret of Anjou] attainted York and his allies [declared them to ”traitors” without trial] and forfeited their lives and estates [17], which left York [according to my opinion] no choice than first flee to Ireland and later trying to seize the throne, resulting in the Act of Accord.
I don’t think either York, however ambitious, was after the throne, before 1460. He had enough opportunities to have taken the throne before that [especially when the King was in his power after the First Battle of St Albans in 1455], but he never made an attempt untill he was pushed to the edge by the attainder of 1459. [18]
THE ACT OF ACCORD AFTERMATH BLOODY WAR, WAKEFIELD
When the Act of Accord had been accepted by the Lancastrian party, probably King Henry should have remained King till his death, but the bloody battles intensified. Understandably, Margaret of Anjou was furious about her son’s disinheritance and refused to accept it. She went to Scotland, asking Mary of Guelders, the Queen Regent, military support against the Yorkist party[19] and the military confrontations went on. In her absence, the Battle of Wakefield took place,where the Duke of York [higly probable] died in battle and his son Edmund Earl of Rutland, as the Dukes brother in law, the 5th Earl of Salisbury [the father of Richard Neville, 16th Earl of Warwick, the ”Kingmaker], were executed after the battle. [20] Unlike popular belief, Margaret of Anjou was not present at Wakefield, so she couldn’t have ordered their executions. [21] She returned to England and defeated Warwick in the 2nd Battle of St Albans [22], where she was responsible for the executions following. [23] However, she spared the life of John Neville, brother of the Earl of Warwick, probably since the brother of her commander the 3rd Duke of Somerset [son to the late 2nd Duke of Somerset, enemy of Richard of York] was a captive in Yorkist hands. [24]
But relieved as she might have been to get rid of the Duke of York, she had a more formidable military adversary in his son and heir Edward, now Duke of York, who defeated the Lancastrian forces in the bloody and decisive Battle of Towton. [25]
THE ACT OF ACCORD/AFTERMATH THE DUKE OF YORK’S SON AND HEIR’S ASCENDANCY TO THE THRONE KING EDWARD IV
Edward of York was not like his father, who had a loyalty to the throne till he was pushed to the extremes. Probably hardened by the loss of his father and brother at Wakefield [where Warwick also lost his father and brother Edward’s maternal uncle and cousin],as by an attitude of machiavellistic politics, he was not inclined to hold on to the Act of accord, remaining Henry VI King of England. In fact, since his mental instability, as the reality of Edward’s victories, he wouldn’t have ruled anyway. He was imprisoned in the Tower.
At march 1461, Edward was declared King of England, fulfilling his father’s wishes for his sons.
USURPATION OR NOT? THE CLAIMS TO THE THRONE OF THE HOUSE OF YORK
Although you call the overthrowing of the Act of Accord an usurpation, to my opinion it is no usurpation at all, since the Lancasters should not have to be kings all along, due to the superior claim to the throne of York, as the Lancaster usurpation of King Richard II. [26]
The claims to the throne first.
Richard, Duke of York had superior claims to the throne. He was the grandson of Edmund of Langley, the fourth son of King Edward III, but that was not his superior claim, since the House of Lancaster [The ”King Henry’s” as the Beauforts} descended from John of Gaunt, the third son of King Edward III. But it was his mother” side, that gave him the superior claim.[27]
York’s maternal grandfather, Roger Mortimer, 4th Earl of March, was the materrnal grandson of Lionel of Antwerp, the SECOND son of King Edward III and that gave him a greater claim than that of the Lancaster. See the Family Tree
King Edward III
Lionel of Antwerp [second son to Edward III]
Philippa P lantagenet [Lionel’s daughter], married Edmund Mortimer, 3rd 3th Earl of March
Roger, 4th Earl of March [Philippa Plantagenet’s son]
Edmund Mortimer, 5th Earl of March [son to Roger]
Anne Mortimer [daughter to Roger], maried Richard Conisburtgh [son of Edmund of Langley, first Duke of York]
Richard, Duke of York [son to Anne Mortimer, descendant of Lionel of Antwerp, second son of Edward II]
Isabel Plantagenet [daughter to Anne Mortimer and sister to Richard, Duke of York] [28]
MORTIMERS CLAIM TO THE THRONE
But there was more, which asserted the superior York claims. Since King Richard II was childless, he appointed as his heir presumptive, Roger Mortimer, 4th Earl of March [Richard of York’s maternal grandfather]. Roger was the son of Richard II’s cousin Philippa [Richard II and Philippa were the children of two brothers, The Black Prince and Lionel of Antwerp, the first and second son of King Edward III]. [29]
Roger Mortimer never became King, since he died a year before Richard II, but his heir presumptive right passed to his son, Edmund, 5th Earl of March, who was the maternal uncle of Richard of York. [30]
However, since Henry Bolingbroke usurped the throne from Richard II, Edmund, only a boy, was overlooked, so also his superior right to the throne. [31] However, when Edmund Mortimer [brother to Richard the Duke’s mother, Anne Mortimer]died childless, York not only inherited his lands and estates, as his titles, but also his heir presumptive right.
After the death of King Henry VI’s uncle, Humphrey, Duke of Gloucester, [brother of his father Henry V],York became heir presumptive till the birth of Henry’s son in 1453, Edward of Westminster. [32]
WHO WERE THE REAL USURPERS? LANCASTER USURPATION OF RICHARD II
I have shown above, that it was Henry IV, founder of the House of Lancaster, who usurped not only the throne of England by deposing the rightful King Richard II [33], but also overlooked the rightful heir presumptive, Edmund Mortimer. When the right to the throne was justly followed, not King Henry IV, but Edmund Mortimer had ascended the throne and was probably succeeded by his nephew Richard, Duke of York.
Therefore it is [with all respect] utter nonsense to speak of an ”usurpation of the throne” by Edward, son of Richard of York, in 1461. The only usurpators were the Lancasters.
Amitted, due to the military succesful reign of King Henry V [34], the usurpation was forgotten, but that didn’t make it undone. Therefore it were the Mortimers and their descendant Richard of York, who should have been Kings from the beginning.
I think that was the reason, that York was ousted of power and sent to Ireland in the late 40s. And probably the reason, Margaret of Anjou didn’t trust him. [35]
SECOND:
THE ”WEAKNESS” OF THE CLAIM OF RICHARD OF YORK, SINCE IT WAS DERIVED FROM FEMALES?
You justly confirmed the superior claim of York to the House of Lancaster, as you correctly state, that was the reign of Henry VI succesful, the claim was never advanced at all. I also think, that the only reason York advanced his claim was the unsuccesful rule of Henry VI, due to his mental problems, his corrupt advisors, as the great losses in the Hundred Years War.
But I disagree with you on the point, that the weakness in the claim of York was, that it was derived from females.
Because although men had the first rights to the throne, there was no Salic Law in England, that exclude women from the throne, nor from claims to the throne, which passed through their descendants.
For example Queen Maud [mother to the later King Henry II and daughter to King Henry I, who was the son to William the Conqueror] was declared heiress to the throne by her father after the death of his only son. [36] Granted, the Norman barons didn’t accept her after the death of her father and civil war burst out [37], but were women excluded, her father should not have declare his daughter heiress.
But moreover, claiming rights to the throne from female line is done in English history at several occasions and was considered legally and valid.
FOUR IMPORTANT HISTORICAL OCCASIONS BY WHICH MEN CLAIMED OR INHERITED THE THRONE FROM FEMALE LINE
There are at least four important occasions by which men claimed the throne from female descent.
First: Stephen of Blois, cousin to Queen Maud [daughter of King Henry I and heiress to the throne], who claimed the right to the throne through female line [being a maternal grandson to William the Conqueror]
The first was in the time of Queen Maud [called also ”Empress Maud because of her earlier marriage with the Holy Roman Emperor]. Her right to the English throne was challenged by her cousin, Stephen of Blois, who claimed the throne through his grandfather, William the Conqueror, who was his maternal grandfather. [38] He had men enough, prepared to support his maternal claim, took the throne, drove his cousin Mathilda and her husband Henry of Anjou out of the country and a yearlong military struggle, the anarchy, started. [39] Eventually, after the death of Stephen’s son and heir, a deal was made, that Stephen would rule, but had to recognise Maud’s son, Henry of Anjou, as his heir. [40]
Second: Henry of Anjou [King Henry II], son to Queen Maud, who inherited the throne through his mother.
After Stephen’s death, Henry of Anjou would become King Henry II [41], father to Richard Lion Heart [Richard I] (42) and John, King of England [John Lackland] [43] Henry II was the founder of the Plantagenet Dynasty. [44]
So here are two men who claimed or inherited their throne from females. Stephen of Blois, claiming the throne as a grandson of William the Conqueror from his mother’s side as King Henry II, who inherited the throne from his mother’s side. No ”weakness” here.
Third King Edward III, who claimed the French throne through his mother, Isabella of France Resulting in the Hundred Years War with France, being the maternal grandson of the French King Philip IV.
Perhaps most famous is the claim to the French throne, laid by King Edward III [45], through is mother, Queen Isabella of France (46), who was the daughter of the French King, Philip IV (47) That made Edward III the maternal grandson to a French King. When the last son of King Philip IV, named Charles IV (48), died in 1328 without a male heir, the question was Who is going to be the new King! His sister Isabella, mother of Edward III, claimed the throne for her son, but problem was, that since 1316 the Salic Law was introduced in France (which excluded women as heirs to the throne). (49) This was no coincidence, but due to an adultery scandal, involving the wives of Charles IV and his brother Louis X (50), The Tour de Nesle Affair (51), questioning the paternity of the sons of the King. This was particularly urgent after the death of Louis X, since the legitimacy of his daughter Joan was in question, (52) due to her mother´s alleged adultery. (53)
Anyway, Isabella´s claim to the throne for Edward III was rejected, since she, being a woman, was excluded from the rights to the throne and couldn´t transmit a right what she didn´t possess. (54) But that was the French Law. Point I want to make is, that claiming through a female was quite strong in England, which didn´t know the Salic Law. Eventually Edward III would claim the French throne anyway [55], which was one of the causes of the Hundred Year´s war with France. And that´s my second point I want to state. Since no one in England questioned Edward´s claim through a female and the nobles wholeheartedly supported him in the war with France, female claims were neither unusual nor ´´weak´´.
FOURTH LANCASTER CLAIM TO THE THRONE THROUGH FEMALE LINE/THE QUESTION EDMUND CROUCHBACK
Since Henry Bolingbroke usurped the throne of Richard II in 1399, becoming King Henry IV, a Lancaster right to the throne was of the greatest importance, that was superior to that of Richard II, son of the first son of Edward III as the Mortimer right to the throne [descendants of Lionel of Antwerp, second son of Edward III. So Henry IV was clever enough not to base his claim on his fathers side, since John of Gaunt [his father] was the third son of Edward III. In stead of that, he based it on the side of his mother, Blanche, of Lancaster [56], who was the great granddaughter of Edmund Crouchback.[57] And Edmund Crouchback was the son of King Henry III [58] and the younger brother of King Edward I. [59] One could say? So what about the claim. Well, here it is. According to Henry IV [Lancastrian views], this Edmund Crouchback was not the second son of Henry III, but his first son in stead of Edward I, but disinherited because of his bodily deformity [a twisted back]
You see the consequences? That makes King Edward I, II, III and Richard II a sort of usurpers and the rights to the throne of Richard II as the Mortimers claim null and void, since Edward III would be an usurper king. However, it’s a pity for Henry IV and the other Lancasters, who claimed the Crouchback case, that there is no proof whatsoever, that Edward I was not the first son of King Henry III. So its pure Lancastrian propaganda. [60]
I mentioned this ”Edmund Crouchback claim” as the fourth historfical example of men, who based their claims on females or inherited the throne by females.
A proof, that deriving a right to the throne from females, as has done by Richard, Duke of York, was not ”weak” at all, but has proven valid and generally accepted through English history.
EPILOGUE
To my opinion, the deposing of King Henry VI by Edward of York, son of Richard, Duke of York, was no usurpation, since The Duke of York [who passed the right to the throne to his eldest son, Edward] had a superior right to the throne than King Henry VI, [called the Mortimer claim] being the descendant of Lionel of Antwerp, second son of Edward III, while Henry was the descendant of the third son of Edward III, John of Gaunt. In fact, after the death of King Richard II, the Dukes uncle, Edmund Mortimer, who was heir presumptive to Richard II should have become King of England. So by deposing Henry VI, Edward of York took his rightful place on the throne.
The reason why Edmund Mortimer didn’t become King was lain in the usurpation of Henry IV [grandfather to Henry VI] of the throne of Richard II, which was not only illegitimate, but also overlooking the superior Mortimer claim of Edmund Mortimer.
You also remarked the ”weak point” of the Mortimer claim [York’s right to the throne] his deriving from females. I’ve shown you four historical examples, by which claims to the throne [or even inheritance] by females were made, the most famous Edward III claim to the French throne by his mother, Queen Isabella [wife to Edward II] I think I have stated clearly, that the female right is valid and not weak.
I wrote this letter out of appreciation with your work. Thank you for reading it.
Much succes with your wortful historical research.
Kind greetings
Astrid Essed
Amsterdam The Netherlands
NOTES
[1]
ENGLISH HISTORY/THE WARS OF THE ROSES/ MARGARET OF ANJOU, TWO MAJOR PLAYERS ASTRID ESSED
The Swynford branch of the Lancaster line [the children of John of Gaunt, son to Edward III and his mistress Kathryn Swynford], called the ”Beauforts”, were legitimised first by King Richard II and later by King Henry IV [as legitimate son of John of Gaunt, the halfbrother of the Beauforts], on condition that they should not claim the throne.
”So Henry VII didn’t claim the throne through right of inheritance: he claimed it through the right of conquest, not through any of his own royal lineage.”
WOMEN’S HISTORY LEGITIMATE ENOUGH HERITAGE? TUDOR’S CLAIM TO THE THRONE [1485]
” Henry VII acknowledged the necessity of marrying Elizabeth of York to ensure the stability of his rule and weaken the claims of other surviving members of the House of York<http://en.wikipedia.org/w iki/House_of_York>, but he ruled in his own right and claimed the throne by right of conquest and not by his marriage to the heir of the House of York.”
”Margaret undoubtedly rejoiced over York’s death—York, after all, had bullied her husband into disinheriting his own son in favor of York, and Margaret had every reason to fear for her husband’s future in a government controlled by York—but she did not have what to her might well have been the pleasure of seeing her enemy fall.”
”The death of Humphrey, duke of Gloucester, in 1447 left York next in line for succession to the throne, and the Beauforts had him sent—virtually banished—to Ireland<http://www.britannica. com/EBchecked/topic/293754/Ire land> as lord lieutenant.”
ENCYCLOPAEDIA BRITANNICA RICHARD, 3RD DUKE OF YORK
Kings favouritism of the Somerset and Suffolk party [which was the ”peace” party to France, more open for negociations] against the Gloucester [the Kings uncle Humphrey Duke of Gloucester] and York party [the war party to France]
”His attitude toward the Council’s surrender of Maine<http://en.wikipedia.org/ wiki/Maine_(province_of_France )>, in return for an extension of the truce with France and a French bride for Henry, must have contributed to his appointment on 30 July as Lieutenant of Ireland<http://en.wikipedia.or g/wiki/Lord_Lieutenant_of_Irel and>. In some ways it was a logical appointment, as Richard was also Earl of Ulster<http://en.wikipedia.org /wiki/Earl_of_Ulster> and had considerable estates in Ireland, but it was also a convenient way of removing him from both England and France.”
”In December 1459 York, Warwick and Salisbury had suffered attainder<http://en.wikipedia. org/wiki/Attainder>. Their lives were forfeit, and their lands reverted to the king; their heirs would not inherit.”
”On this day in 1459 the ‘Wars of the Roses’ between the houses of Lancaster and York took on an increased ferocity. Parliament had not met for three and a half years, since March 1456, when it had been dissolved following the resignation of Richard, duke of York, as Protector and the nominal resumption of authority by the mentally-unstable Henry VI. That summer the seat of government was effectively removed to Coventry, in the Lancastrian heart-lands, and the chief offices of state were allotted to intimates of the queen, Margaret of Anjou.” ON THIS DAY, 20 NOVEMBER 1459, THE ”PARLIAMENT OF DEVILS ASSEMBLES AT COVENTRY HISTORY OF PARLIAMENT ONLINE http://www.historyofparliament online.org/periods/medieval/ day-20-november-1459- parliament-devils-assembles- coventry
”In December 1459 York, Warwick and Salisbury had suffered attainder<http://en.wikipedia. org/wiki/Attainder>. Their lives were forfeit, and their lands reverted to the king; their heirs would not inherit.”
”On this day in 1459 the ‘Wars of the Roses’ between the houses of Lancaster and York took on an increased ferocity. Parliament had not met for three and a half years, since March 1456, when it had been dissolved following the resignation of Richard, duke of York, as Protector and the nominal resumption of authority by the mentally-unstable Henry VI. That summer the seat of government was effectively removed to Coventry, in the Lancastrian heart-lands, and the chief offices of state were allotted to intimates of the queen, Margaret of Anjou.” ON THIS DAY, 20 NOVEMBER 1459, THE ”PARLIAMENT OF DEVILS ASSEMBLES AT COVENTRY HISTORY OF PARLIAMENT ONLINE http://www.historyofparliament online.org/periods/medieval/ day-20-november-1459- parliament-devils-assembles- coventry
”While Mary was still mourning the death of King James II<http://en.wikipedia.org/wik i/James_II_of_Scotland>, the Lancastrian Queen Margaret of Anjou<http://en.wikipedia.org/ wiki/Margaret_of_Anjou> fled north across the border seeking refuge from the Yorkists. Mary sympathetically aided Margaret and took Edward of Westminster<http://en.wikipedi a.org/wiki/Edward_of_Westminst er> into her household to keep them out of Yorkist hands. Mary’s dealings with Margaret were mainly to provide aid to the deposed queen. Mary gave a number of Scottish troops to help Margaret and the Lancastrian cause”
”John Neville had been captured but was spared execution, as the Duke of Somerset feared that his own younger brother who was in Yorkist hands might be executed in reprisal”
”Though Parliament conceded that Richard had the better claim to the throne, they were unwilling to depose him outright. A compromise was reached, and that compromise was the Act of Accord.”
´´Louis’ second wife Clementia was pregnant at the time of his death, leaving the succession in doubt. A son would have primacy over Louis’ daughter, Joan<http://en.wikipedia.org/w iki/Joan_II_of_Navarre>.[32]<h ttp://en.wikipedia.org/wiki/Lo uis_X_of_France#cite_note-32> A daughter, however, would have a weaker claim to the throne, and would need to compete with Joan’s own claims – although suspicions hung over Joan’s parentage following the scandal in 1314´´
Reacties uitgeschakeld voor Encyclopaedia Britannica versus Astrid Essed about the superior claim of the House of York on the English throne/Encyclopaedia Britannica corrects a mistake [2015]
Ach, dat is aardig toch? Een heuse kerstbonus ons toegekend door COVID-19! Een beginnende nieuwe corona-golf in Nederland minder dan twee weken voor de kerstdagen! Ons aangeboden door Ernst Kuipers, minister van Ongezondheid en Oversterfte. Een golfje, tot nu toe, maar hoe lang nog? Beter nog: Nederland voegt zich daarmee weer in de vaart der volkeren, nu van Groot-Brittannië tot in China COVID ruim baan krijgt en neemt ook. Op weg naar Zieke Feestdagen op wereldschaal!
Het RIVM maakt weinig ophef, het ministerie van Kuipers evenmin, maar de cijfers zijn helder. Uit de Weekcijfers coronavirus SARS CoV-2, gepubliceerd op 6 december 2022,(1) een week geleden dus: een stijging met 5,3 procent van het aantal mensen met corona-achtige klachten . De GGD meldde 5 procent meer mensen die positief testten op het virus. Minder IC-opnames, maar wel flink meer mensen in verpleeghuizen die positief getest werden, en iets meer mensen die met het virus in het ziekenhuis terechtkwamen. In het rioolwater steeg de hoeveelheid aangetroffen virus met een paar procent.
De cijfers van vandaag, 13 december 2022,(2) gaan dezelfde kant op. 5,6 procent meer mensen met corona-achtige verschijnselen, een stijging van 7 procent positieve testen bij de GGD’s, een stijging van maar liefst 51 procent van mensen in verpleeghuizen die het corona-virus blijken te hebben. Ook de rioolwaarden stijgen. In beide weken lag het reproductiegetal gemiddeld iets onder de 1, wat op afname van de verspreiding duidt. Maar de schatting van dat getal loopt altijd twee weken achter.
De cijfers lopen dus weer op, niet heel snel maar wel duidelijk. En we weten – of zouden sinds maart 2020 horen te weten – dat na weken van langzame stijging vrij opeens de versnelling kan worden ingezet. Iets met exponentiële groei en zo. En had hebben we volle ziekenhuizen – vol met zieke mensen, niet met personeel, want dat is gevlucht of zit thuis met Long COVID of burn-out. En, heel vreemd, dan gaat ook met vrijwel mathematische zekerheid de oversterfte weer omhoog, onbegrijpelijk want van de Omicron-variant worden we toch maar amper ziek, zo is ons toch verzekerd? Ja, de meeste mensen wel – in eerste instantie van een flink deel van hen krijgt later die hardnekkige symptomen die we inmiddels als Long COVID kennen. En bij grote aantallen betekenen ook lage percentages veel ellende. Een half procent dat ernstig ziek wordt leidt dan ook tot flink wat ziekenzalen, IC-bedden en overlijdens.
Om zich heen grijpende Corona-verspreiding dus, wederom, en niet alleen in Nederland. In Groot-Brittannie is het aantal mensen met Corona momenteel weer boven de 1 miljoen geklommen, en datw as sinds half oktovber niet mee4r gebeurd. Ook het aantal ziekenhuisopnames wegens COVID zit weer in de lift, met een stijging van 8 procent, zo berichtte Sky News gisteren, 12 december 2022 dus.(3)
In China intussen…
En dan hebben we de bijzondere en in toenemende mate griezelige situatie in China! Daar heeft de staat met steeds herhaalde, stringente en bruut gehandhaafde lockdowns de eerste grote uitbtraak in 2020 teruggeduwd, en kleinere nieuwe uitbraken zo klein mogelijk gehouden. Maar met steeds besmettelijker varianten wordt dat steeds moeilijker. EN wat een paar maanden met moeite te verteren is, wordt na meer dan twee en een half jaar onverdraaglijk. Mensen accepteren het niet om keer op keer in hun woningen te worden opgesloten, hun familieleden wegens besmetting afgevoerd te zien worden naar quarantainecentra, voor elk bezoek aan winkel en OV een coronatest te moeten doen.
Her en der waren er kleine, snel neergeslagen protesten. Eind november 2022 leidde de woede echter tot omvangrijke demonstraties in enkele tientallen steden. Toen op 24 novemer 2022 in de stad Oeroemqi een brand tien levens kostte – levens die volgens velen gered had kunnen worden als de brandweer niet door lockdownbeperkingen vertraagd was – was de maat vol en begon de protestgolf.(4) Wederom sloeg het gezag die protesten neer.
Maar tegelijk kwam er een snelle koerswijziging. Het verplichte testen wordt in de ene stad en situatie na de andere afgeschaft, mensen mogen bij besmetting thuis in isolatie en hoeven niet meer naar zo’n opvangcentrum, de checkpoints en bewegingsbeperkingen worden afgebouwd. Dit is een overwinning voor die protesterende mensen, en als zodanig goed nieuws. De protesten richtten zich tegen een inderdaad ondraaglijk en hardvochtig beleid, dat steeds moeilijker als bescherming van de gezondheid verkocht kon worden – zeker toen er bijvoorbeeld mensen overleden, naar verluidt omdat lockdown-bewegingsbeperkingen de rit van ambulances fatale vertraging bezorgden. Plaatselijke bestuurders overdreven het lockdown-beleid nog extra en gooiden de boel soms al bij een enkele besmetting dicht, uit angst door hogerhand verantwoordelijk te worden gehouden voor een grotere uitbraak.
Dit ging om repressie, om machtsbehoud, en slechts zeer gedeeltelijk om bescherming van de gezondheid. En waar die gezondheid als beleidsmotief speelde, is de zorg daarvoor ook ingegeven door… machtsbehoud. Een regering die mensen in gangen van ziekenhuizen laat creperen – de taferelen uit Woehan, maar ook uit Bologna, in de eerste maanden van 2020 – verliest aanzien en legitimiteit in de ogen van de bevolking. Een regering die miljoenen mensen ziek laat worden, krijgt ook te maken met stilvallende bedrijven en voorzieningen, zoals we momenteel in onder andere Nederland meemaken, al zegt bijna niemand dat hardop. Er zaten dus politieke en economische belangen achter het lockdown-beleid, het was niet zomaar bureaucratisch op hol geslagen bescherming van mensen.
Er was echter ook economisch belang gemoeid bij het loslaten van de lockdowns. Economie en export had bepaald te lijden van de onderbrekingen die de periodieke sluiting van soms complete steden met zich meebracht. Er was dus ondernemersbelang – en daarmee staatsbelang, want de Chinese ‘Communistische’ staat is een kapitalistische ondernemersstaat! – gemoeid met het loslaten van het autoritaire Zero-COVID-beleid. Het was niet alleen maar een concessie aan de protesterende menigten, al was het dat wel degelijk ook. Opgemerkt mag nog worden dat de protesten klaarblijkelijk niet ingegeven waren door corona-ontkenning of iets degelijks. Het is unfair om de boze demonstranten in China op een lijn te zetten met de mensen die in Amsterdam protesteerden omdat ze een tijdje lang niet naar de kroeg konden en een mondkapje op moesten in de trein. De demonstranten in China stonden en staan gewoon in hun recht, tegenover een hardvochtige kapitalistische politiestaat.
De demonstraties hebben dus resultaat gehad. Veel mensen halen opgelucht adem, en dat is begrijpelijk. Veel andere mensen maken zich echter grote zorgen, en ook dat is begrijpelijk. Want zonder maatregelen om snelle verspreiding van het virus tegen te gaan, dreigt een nieuwe ramp. Het aantal mensen – met name ouderen – dat voldoende gevaccineerd is, is relatief laag. Het vaccin dat China hanteert is minder effectief dan de vaccins die in bijvoorbeeld Nederland gebruikt worden. Bovendien zijn er relatief weinig ziekenhuisbedden en IC-bedden beschikbaar.
De Chinese staat heeft de tijd die ze met eindeloze lockdowns tegen het virus gewonnen heeft, niet bepaald goed gebruikt om de capaciteit van ze ziekenzorg te vergroten, en ook niet om tijdig een snelle en adequate vaccinatiecampagne op gang te zetten. Zonder lockdowns – en zonder een sociaal en zelfbestuurd alternatief voor zo’n lockdown! – is een groot deel van de Chinese bevolking onbeschermd tegen dat virus. Voor zover eerdere besmetting tijdelijk immuniteit oplevert, is die er in China dus ook nauwelijks – vanwege die lockdowns-zonder-uitzicht, die tegen een veel te hoge prijs wel degelijk virusverspreiding tegenhield en ook mensenlevens redde. Een wrange tegenstrijdigheid.
Het autoritaire ZeroCOVID wordt dus losgelaten, en daarmee ook het virus. Zhong Nansang, adviseur van de regering rond gezondheidszorg, zei onlangs in een interview al dart het virus weer flink om zich heen grijpt. ‘De Omicron-mutatie … is zeer besmettelijk… een persoon kan [het virus] overdragen aan 22 mensen’, zo legt hij uit. Het Aljazeera-bericht waaraan in dit ontleen, vertelt ook dat in Beijing winkelcentra leeg blijven, kennelijk vanwege mensen die bang zijn voor het niet langer met lockdowns afgeremde virus. At de lockdowns niet langer doen, doet het virus nu zelf: de economie ontregelen. Volgens Zhong ‘zijn er tekenen “dat honderdduizenden of tienduizenden mensen besmet zijn in diverse steden”’(5) De angst is geen onzin. The Guardian haalt een schatting aan dat Covid alsnog de levens van tussen de 1,3 miljoen en de 2,1 miljoen mensen, vooral van onvoldoende gevaccineerde ouderen, kan kosten.(6)
Nu kunnen we in het Westen heel zelfvoldaan doen en zeggen: tja, maar Zero COVID-via-lockdowns werkt dus ook niet, zelfs China geeft dat nu toe. Maar dat is zeer oneerlijke zelfgenoegzaamheid. China’s beleid legt het alsnog af tegen Omicron – maar Omicron kan wereldwijd zo verwoestend rond razen omdat vrijwel alle andere staten het virus nauwelijks nog tegenwerken. Omicron kon ontstaan als mutatie omdat het virus zoveel ruimte kon kreeg dat het onbelemmerd en rampzalig kon muteren. Dat China niet slaagt in iets wat Westerse regeringen niet eens serieus hebben geprobeerd, is niet iets dat supporters van het Westerse laat-maar-rondrazen-beleid de Chinese regering geloofwaardig kunnen verwijten.
Met mondkapje op beschermen we elkaar
China voegt zich nu bij landen als de VS, Groot-Brittannië, Nederland en Zweden: bij de landen die het virus dus niet bestrijden, maar faciliteren. En dat gaat ver. China heeft namelijk niet alleen de lockdowns zo ongeveer opgedoekt. Zelfs de vanzelfsprekendheid van het dragen van mondkapjes wordt ondermijnd. ‘Op sociale media lieten publieke informatievideo’s lachende mannen en vrouwen zien die hun gezichtsbedekking die jarenlang verplicht was, af deden’.(7) Ook als je mondkapjes niet langer verplicht stelt zou je het dragen ervan – juist nu de boel opengegooid wordt! – gewoon kunnen blijven aanmoedigen, zodat mensen tenminste elkaar en zichzelf nog een beetje beschermen. Maar nee hoor. Je gaat haast denken dat Ernst Kuipers erelid geworden van de Chinese Communistische Partij om de machthebbers te adviseren hoe je corona de ruimte geeft.
Nog wranger: nu het virus zich weer ongebreideld kan verspreiden, is het reservoir van dragers waar het virus vrolijk verder kan muteren, met 1,4 miljard mensen gegroeid. Wie denkt dat nieuwe virusvarianten die daaruit kunnen ontstaan, binnen China zullen blijven, en niet op wereldtournee gaan, maakt een fatale denkfout.
Dat is dus de Corona- toestand momenteel: een virus dat zich nu echt wereldwijd vrijwel ongebreideld kan verspreiden, kan muteren, mensen ziek kan maken, mensen levenslang gezondheidsschade kan opleveren, mensen de dood in kan jagen. Ieder idee dat regeringen ons efficiënt kunnen, maar vooral willen, beschermen blijkt steeds meer een dodelijke illusie.
Evengoed is bescherming tegen dat virus noodzakelijk: de ellende die corona oplevert is gewoon te groot. Waar hogerhand ons niet beschermt, geldt nog altijd wat ik keer op keer tijdens de corona-pandemie probeer te beklemtonen: elkaar en onszelf beschermen doen we zelf, over en weer. Jazeker, ik doe nog steeds met overtuiging dat mondkapje op, in winkels en andere drukbezochte binnenruimtes, en in het OV. Jij ook? Het is niet genoeg. Maar het is meer dan Kuipers, de Britse regering en de Chinese Communistische partij bereid en/of in staat zijn te doen. En dat is al heel wat.
(2) ‘Wekelijkse uodate coronavirus SARS-CoV-2: 13 december 2022’, RIVM, 6 december 2022, https://www.rivm.nl/coronavirus-covid-19/weekcijfers Dit is dezelfde link als in noot 1. De wekelijkse updates worden steeds onder die link gepubliceerd, als je over een week naar die link gaat, zie je dus hoogstwaarschijnlijk de cijfers van 20 december 2022.
DE PEN EN DE TONG KUNNEN EEN ZEGEN OF EEN VLOEK ZIJN
” Everyone charged with a penal offence has the right to be presumed innocent until proved guilty according to law in a public trial at which he has had all the guarantees necessary for his defence.”
1. Everyone charged with a penal offence has the right to be presumed innocent until proved guilty according to law in a public trial at which he has had all the guarantees necessary for his defence.
”Een aantal (oud-)collega’s geeft in niet mis te verstane woorden aan dat er over hun grenzen gegaan is. Daar zijn we van geschrokken en dat gaat ons aan het hart, want dit past niet bij het veilige werkklimaat dat we bij BNNVARA willen bieden”
Ik denk, dat bijna iedereen de narratief nu wel wel kent:
Jarenlange angstcultuur bij De Wereld Draait Door. [1]
Daarover uitgebreid verhaald in het geruchtmakende en zo langzamerhand
legendarisch geworden Volkskrant artikel, getiteld: ”In de succesvolletv machine van DWDD werd menig redacteur vermalen” [2]
In dat artikel is te lezen, dat voormalig De Wereld Draait Door presentator
Matthijs van Nieuwkerk [3] zich zou hebben schuldig gemaakt aan ”grensoverschrijdend gedrag” [4] in de zin van het intimideren, vernederen en bullyen van
medewerkers en regelmatig als een razende tegen mensen zou hebben geschreeuwd. [5]
En ten gevolge van dit echte/vermeende wangedrag van van Nieuwkerk
zou het burn outs hebben geregend. [6]
En hoe komt de Volkskrant aan die Wijsheid:
Uit gesprekken met meer dan 70 medewerkers, volgens de krant.
Ik citeer de Volkskrant:
”In totaal sprak de Volkskrant met meer dan zeventig oud-medewerkers uit de vijftien jaar dat het programma liep” [7]
En van die zeventig zouden ruim vijftig beweerd hebben, dat er achter
de schermen van DWDD sprake zou zijn van ”structureel grensoverschrijdend gedrag. [8]
Dat is dus de Bron, een Volkskrant artikel.
En al die tijd zou BNN VARA op de hoogte geweest zijn, maar niet
hebben ingegrepen [9]
Ook zou NPO directeur Frans Klein, destijds als mediadirecteur VARA
[later BNNVARA] verantwoordelijk voor de werkomstandigheden
bij De Wereld Draait Door [10] er meer van weten.
Een wegkijkcultuur dus.
De gevolgen van deze Volkskrant annonce waren er naar:
Target Matthijs van Nieuwkerk verbrak de banden met BNN VARA [11], de
BNN VARA reageerde op het Volkskrant artikel en de [BNN VARA} directeur bood excuses aan [12], genoemde Frans Klein, een machtig man in
de TV Wereld [13] legde tijdelijk zijn taken
neer als NPO directeur neer [14]
Een onafhankelijk onderzoek werd aangekondigd [15]
EN…..het onvermijdelijke ostracisme [sociale uitsluiting] kon beginnen [16]:
OSTRACISME
Zonder nog de resultaten van het onderzoek af te wachten [17] stopte NTR
met Top 2000 quiz en Top 2000 a gogo met Van Nieuwkerk [18]
[Okay, in het NOS bericht staat, dat ook Van Nieuwkerk tot de conclusie
was gekomen, dat dit beter was [19], maar dan uiteraard WEL onder druk
van de NTR, die haar belissing baseert op het genoemde, onthullende
Volkskrant artikel [20]]
Zonder de resultaten van het onderzoek af te wachten, bood de directeur
van BNNVARA ”excuses” aan [21] en reageerde op het Volkskrant artikel,
alsof de angstcultuur al onomstotelijk was komen vast te staan [22]
Ook vond NPO directeur Leeflang het kennelijk niet nodig, onderzoeksresultaten
af te wachten en ging hij er, ook weer op grond van dat Volkskrant artikel vanuit,
dat de werksfeer bij De Wereld Draait Door door en door ziek was, door zich af te vragen [en ik citeer haar in een NOS artikel]
””Hoe heeft dit vijftien jaar lang zo kunnen bestaan?” [23]
Ook Staatssecretaris van Cultuur en Media Uslu [24] bemoeide
zich met de Van Nieuwkerk affaire:
Zij verklaarde [volgens NOS berichtgeving]het volgende:
”Het raakt me, dat medewerkers zich zo onveilig hebben
gevoeld en heel naar zijn behandeld” [25]
Ook heeft zij over de Affaire van Nieuwkerk intensief contact
gehad met NPO directeur Leeflang [26]
En dan steekt het toch even, dat Uslu in deze Zaak op ”Hoog Niveau” WEL acte de presence geeft, terwijl het haar kennelijk
aan beleefdheid ontbreekt, een aangetekende brief van een
gewone burger zelfs maar te beantwoorden [27]
Was het niet de bedoeling, dat de Politiek er voor
de Burger was…………
Maar dat daargelatenIk kan niet nalaten, alvast een reactie van van Nieuwkerk[daarover later meer] te vermelden naar aanleidingvan het Volkskrant artikelDaarvoor citeer ik de NOS:”
Het artikel in de Volkskrant noemt hij “een draconische karikatuur van vijftien jaar DWDD”. Hij stelt verder: “Ik ben nu gemakshalve teruggevouwen tot een Eeuwige Driftbui.” [28]
EN AL DEZE COMMOTIE NAAR AANLEIDING VAN
EEN VOLKSKRANT ARTIKEL [29]
Wat weer benadrukt, hoe waar Malcolm X’s uitspraak over de
media was…Ik citeer de onvergetelijke Malcolm X:”
“The media’s the most powerful entity on earth. They have the power to make the innocent guilty and to make the guilty innocent, and that’s power. Because they control the minds of the masses.” [30]
DE RATTEN VERLATEN HET ZINKENDE SCHIP Het Volkskrant artikel, waarmee overigens ook Tweede Kamerleden zich hadden bemoeid
[31] betrof dus het echte/vermeendebully gedrag van Matthijs van Nieuwkerk, maar wie het goed gelezen heeft, moet zijn opgevallen, dat hij langniet de enige was [of correcter ”geweest zou zijn”] [32]Daarover later meer Ook zijn er mensen geweest, die ervan geweten hebben,eraan hebben meegedaan, en nu snel hun eigen Straatje proberen schoon te vegen, door Ach en Wee te roepenover iets dat door een aantal mensen beweerd wordt[let daar goed op lezers, want we werken naar de cruxvan mijn artikel], maar waarvan nog geen inhoudelijken hard bewijs is geleverd.Ik noem twee voorbeelden, maar ik vermoed, dat er welmeer ”ratten, die het zinkende schip verlaten” [33] nu haastigVan Nieuwkerk voor de bus hebben helpen gooien, om huneigen straatje schoon te vegen DE RATTEN VERLATEN HET ZINKENDE SCHIPDIEUWKE WYNIA: Zij was tussen 2008 en 2016
de eind- en hoofdredacteur van De Wereld Draait Door en was dus acht jaar lang verantwoordelijk voor alle uitzendingen van De Wereld Draait Door, gepresenteerd door Van Nieuwkerk.
Ze geeft daarbij toe, al die jaren achter het harde
werkklimaat [volgens het Volkskrant artikel
ook wel ”Champions League” genoemd [34] te
hebben gestaan en Van Nieuwkerk’s genoemde
grensoverschrijdende gedrag te hebben gedoogd,
maar nu heeft ze spijt, blablabla [35], maar ondertussen geeft ze Van Nieuwkerk een lekkere
Trap Na [36], ook wel Dolkstoot in de Rug genoemd.Waarom dolkstoot in de rug?Kijk, het is een ding om vermeend grensoverschrijdend gedrag te gedogen, maar vertel dan ook het Hele VerhaalWat Wynia er in haar klaagzang tav van NieuwkerkNIET bijvertelt is het feit, dat zij, althans volgenshet genoemde Volkskrantartikel, hard meedeedaan het vermeende Van Nieuwkerk bully gedrag:Ik citeer:”
Maar als eindredacteur ondergaat ze een ‘bizarre transformatie’, stellen oud-medewerkers: ze ontwikkelt zich tot het verlengstuk van Van Nieuwkerk. ‘Als Matthijs iets niet goed vond, kwam zij schreeuwend de redactie op’, zegt een samensteller.” [37]
Dat liegt er niet om
Weliswaar bagatelliseert Wynia haar vermeend bully gedrag in haar commentaar
op Van Nieuwkerk als ”Bully” [38] en dat mag natuurlijk, maar mij dunkt, dat als je
zelf, volgens dat Volkskrant artikel, boter op je
hoofd hebt, dat het niet aangaat een ander af te branden,
die wordt beschuldigd in datzelfde Volkskrantartikel
Het Zinkende Schip…….
DE RATTEN VERLATEN HET ZINKENDE SCHIP
MIRJAM DE KLERK
Mirjam de Klerk was vijftien jaar lang als personeelsadviseur betrokken bij De Wereld Draait
Door.Nou is een personeelsadviseur natuurlijk niethetzelfde als een eind of hoofdredacteur en staat dus watverder af van het dagelijks reilen en zeilen op deredactie en werkvloer van De Wereld Draait Door.Toch is zo iemand een belangrijk figuur, wantin die functie adviseer en ondersteun je de directieen de managers. [39]Je positie en je rol is dus belangrijk tot zeer belangrijk.Die belangrijkheid brengt een grote verantwoordelijkheidmet zich mee.Je kunt dus geen vijftien jaar meedraaien bij een organisatie zonder niet alleen de misstanden te zien-en dat geeft Mirjam de Klerk ook toe [40]-zonder ook medeverantwoordelijk te zijn voor de gang van zaken.Dus voor zover de Bully cultuur bij De Wereld Draait Door [vanaf nu aangeduid met DWDD] klopt, danheeft de Klerk hierin ook een kwalijke rol gespeeld.Helaas geeft zij dit niet alleen maar halfslachtig toein haar commentaar op de gang van zaken [41], ze presenteert zichzelf ook nogeens als een soortGoede Fee [”Ik moest telkens weer naar Amsterdamom mensen op te lappen] [42] en probeert verder alleBlaam af te schuiven op ”Bully” Van Nieuwkerk. [43] Het Zinkende Schip……….. DE RATTEN VERLATEN HET ZINKENDE SCHIP/”ONZICHTBARE RATTEN”, DIE HET ZINKENDE SCHIP VERLATEN Ik heb twee voorbeelden genoemd van mensen,die in een of ander opzicht betrokken waren bijde vermeende [want er zijn nog geen harde bewijzengeleverd, vergeet dat niet, lezers] Bully cultuurbij DWDD onder Matthijs van Nieuwkerk, hetgeenze zelf min of meer hebben toegegeven [44]Maar nu even gesteld, dat de inhoud van hetVolkskrant artikel op te bewijzen feitenberust [in gewoon Nederlands ”als het allemaalwaar is wat er door de echte/vermeende ”slachtoffers]]beweerd wordt], dan zijn er veel meer mensendan Van Nieuwkerk bij betrokkenIk citeer uit het artikel:”
Uit de verhalen blijkt dat Van Nieuwkerk extreme woede-uitbarstingen had. Vele medewerkers werden door de presentator ten overstaan van anderen op centimeters afstand toegeschreeuwd, vernederd en geïntimideerd. Medewerkers beschreven aan de Volkskrant tientallen van zulke incidenten, slechts enkele daarvan zijn opgenomen in dit verhaal. Meerdere eindredacteuren – de eindverantwoordelijken voor de redactie – werkten hier volgens bronnen aan mee” [45]
Waarom, beste lezers, dan alleen Van Nieuwkerk
”gepakt” en aan de schandpaal genageld?
Waarom niet een onderzoek gedaan naar die nu nog
anonieme eindredacteuren, die ”mededaders” zouden zijn?
Bovendien is het is zo makkelijk voor de oud-medewerkers, die met beschuldigingen kwamen [van wie een deel nog actief zou zijn in de media wereld] om
alleen op anonieme basis durven praten, omdat de door
hen beschuldigde ”mededaders” nog invloedrijke posities
bekleden [46], want welke beschuldigde kan dergelijke vage beschuldigingen nagaan?
Daarom heb ik ook een pesthekel [vergeef mijntaalgebruik] aan ”anonieme” klagers, ik vind het ook nogeens vrij laf en op gespannen voet met het rechtssysteem.Want hoe kan je je verweren tegen mensen, die ”anoniem” willen blijven en van wie je hun Verhaal niet kunt natrekken? Maar hoe dan ook:Gesteld, dat de Verhalen, die aan de Volkskrant verteld zijn, allemaal waar is:Dan zijn er dus andere Bully’s, die onder dekkingvan de anonimiteit [want of ze worden door de klagerstegenover de Volkskrant niet met naam en toenaam genoemd, of de Volkskrant brengt hun namen nietnaar buiten vanwege de door beschuldigers beweerde”angst voor hun carriere” [47]
ermee wegkomen. Het Zinkende Schip…..
DE AFFAIRE VAN NIEUWKERK/DE SCHIMMIGEEWART VAN DER HORST Dan is er ook nog de voor mij [ik ben niet thuisin de TV Wereld] schimmige Ewart van der Horst [48],die in 2005 DWDD begon en nu ook volgens hetVolkskrant artikel wordt genoemd als een Bully,die als een Briesende Leeuw tekeer zou zijngegaan [49]Ook weer hier die Astrid Vraag, waarom er dan geen naderonderzoek komt naar die Van der Horst en alleenVan Nieuwkerk voor de bus wordt gegooid?
AAN DE WIEG VAN DE VAN NIEUWKERK AFFAIREHET VOLKSKRANT ARTIKEL Aan de Wieg van de Van Nieuwkerk affaire stond hetVolkskrant artikel : ”
‘In de succesvolletv machine van DWDD werd menig redacteur vermalen” [50]waarin het echte/vermeende Bully Gedrag van Van Nieuwkerk [en laten wij niet vergeten, ook anderen, zoals Dieuwke Wynia [51] uit de doeken werd gedaan.Hiertoe sprak de Volkskrant met
meer dan zeventig oud-medewerkers uit de vijftien jaar dat het programma liep. En ruim vijftig van hen stellen dat achter de schermen bij DWDD sprake was van structureel grensoverschrijdend gedrag. [52]
Ook werden in het Volkskrant artikel [anoniem]
een gedeelten uit medische dossiers genoemd. [53]Zowel de Volkskrant heeft een Verantwoording geschreven [54], als [ze hebben zeker aan Hoor enWederhoor gedaan] Van Nieuwkerk de gelegenheid gegeven te reageren, hetgeen hij ook heeft gedaan. [55]Wat de Volkskrant ook zorgvuldig heeft gedaan is datzij Van Nieuwkerk [nadat hem volgens de VK eerst27 vragen ter hoor en wederhoor waren toegestuurd,die hij niet zou hebben beantwoord] de tekst van hetartikel hebben toegestuurd [56], voordat hij zijnreactie [die is gegeven, zie noot 55] kon geven. Verder heeft de Volkskrant duidelijk de extreme stress genoemd,waaraan zowel Van Nieuwkerk als de medewerkersblootstonden bij het maken van een programma alsDWDD [57] SO FAR, SO GOOD.
WAAR WRINGT NU DE SCHOEN?/KNELPUNTEN Toch wringt de schoen bij Astrid Essed en wel omeen aantal redenen:De Volkskrant:In de Verantwoording door de Volkskrant [58]lees ik weliswaar de benadering naar Matthijs van Nieuwkerk, maar weinig over de exacte wijze waarophet onderzoek tot stand is gekomen en vooralniet over hoe de Volkskrant aan de in het artikelgenoemde medische dossiers is gekomen enhoe zich dit rijmt met de medische Ethiek [59][ik denk hierbij aan de geheimhoudingsplichtvan behandelaars etc] [60]Bovendien kan de lezer onmogelijk beoordelen,wat het verband is tussen stressklachten etcvan de betreffende medewerkers en de relatieop de werkvloer, o.a. met Van Nieuwkerk.En bovendien:Ook al zou er een relatie zijn tussen die stressverschijnselen en de relatie op de werkvloer,’hoe meet je of dat alleen aan Van Nieuwkerk ligten welke mogelijke rol anderen gespeeld hebben? Nu is de medische ethiek en de zaak rond geheimhoudingsplicht uiteraard de verantwoordelijkheid van arts/behandelaar, maar de verantwoordelijkheidvan de Volkskrant journalisten is, al dan geen medische bronnen in hun artikelen te gebruikenDoor die WEL te gebruiken wordt van in casu Van Nieuwskerk [in casu: Latijn: in het geval van] [61] een bijna demonisch beeldafgeschilderd, al dan niet bewust bedoeld.Kortom:Met de vermelding van medische gegevens moeten nietmedisch deskundigen als journalisten zorgvuldig omgaan! REACTIE BNN VARA/KAMERVRAGEN, STAATSSECRETARIS/NTR EN ANDEREN”Onschuldig tot schuld bewezen?” Er is een Volkskrant artikel over echt/vermeend grensoverschrijdend gedrag bij DWDD, met inde Hoofdrol Matthijs van Nieuwkerk, naar aanleiding waarvan een onafhankelijk onderzoek wordtingesteld waaraan, by the way, Van Nieuwkerkbereid is, mee te werken [62]Wat mij aan de gang van zaken nog meer stoort dan het in mijn ogen [nog] niet opgehelderde gebruikvan medische gegevens door de Volkskrant [zie bovenstaande] is het feit, dat bij voorhand al wordtaangenomen, dat de tegen Van Nieuwkerk geuitebeschuldigingen [want meer zijn het nog niet]wel op waarheid zullen berusten,Want dat blijkt uit de reactiesvan BNNVARA directeur, die excuses aanbood voor de werkomstandigheden bij DWDDIk citeer de NOS”
Ze richtte haar woorden aan “al die mensen, al die oud-collega’s en collega’s die nog steeds bij BNNVARA werken, die hier soms de dupe van zijn geworden, die in angst hebben gewerkt”. “Die verdriet hebben moeten meemaken, die dat leed hebben moeten ervaren. Dat is echt verschrikkelijk. Ik vind het echt niet normaal dat mensen in angst werken. Ik vind dat nu niet normaal, maar ik had dat destijds ook echt niet getolereerd.” [63]
NPO directeur huilde mee met de wolven en vroeg
zich in een artikel af ””Hoe heeft dit vijftien jaar lang zo kunnen bestaan?” [64]
Ook Staatssecretaris van Cultuur en Media Uslu bemoeide
zich met de Van Nieuwkerk affaire:
Zij verklaarde [volgens NOS berichtgeving]het volgende:
”Het raakt me, dat medewerkers zich zo onveilig hebben
gevoeld en heel naar zijn behandeld” [65]
Zonder het onderzoek af te wachten gaan bovengenoemden
[en ik heb die Geluiden ook in actualiteitenprogramma’s
en talkshows gehoord] er dus al vanuit, dat de beweringen
over Van Nieuwkerk wel waar zullen zijn
Zouden deze mensen ooit gehoord hebben van het principe
”Onschuldig tot schuld bewezen?”
Daarmee wil ik allerminst grensoverschrijdend en/of Bully gedrag
bagatelliseren, maar alleen beweren, dat er voor beschuldigingen harde en duidelijke bewijzen moeten zijn,
niet alleen een krantenartikel, dat zich op een aantal
[deels anonieme [66] bronnen baseert.
Ook zijn op basis van het Volkskrant artikel Kamervragen
gesteld [67], die ook van de kennelijke Waarheid van
de beweringen uitgingen.
En dat allemaal over Zaken, die nog niet bewezen zijn
Onschuldig tot schuld bewezen……. Net zo is het gegaan in geval van The Voice of Holland, in de Affaire rond het PvdA Kamerlid van Dijk en in zekere zin [zie zo meer daarover] in het geval vande voormalige Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib.In het geval van het echte/vermeende grensoverschrijdende gedrag bij The Voice of Hollandwerd bij voorbaat al van schuld uitgegaan-zo werder in talkshows en actualiteitenprogramma’s overgepraat, zo werd erover geschreven. [68]Maar haastige Spoed is zelden goed!Want zeker bij twee aangiften tegen een verdachtewerden geseponeerd [69], waarbij uiteraard niet
is gezegd, dat de andere aangiften niet op feitelijke
juistheid berusten, wel, dat voorzichtigheid in
deze zaken geboden is.
In geval van oud PvdA Kamerlid Van Dijk was het
nog sterker:
Ook hier werd voorbarig ”schuld” aangenomen:
Naar aanleiding van het feit, dat meerdere vrouwen’
hem hadden beschuldigd van ongeoorloofd gedrag,
besloot het partijbestuur dat het “onwenselijk” was dat hij de “de komende vier jaar politieke of bestuurlijke functies namens de PvdA bekleedt”. [70]
Later concludeerde de beroepscommissie
van de PvdA, dat het bestuur onzorgvuldig met
de klachten was omgegaan en dat Van Dijk bovendien
geen hoor en wederhoor was geboden.
Het Bestuur heeft nu recentelijk excuses aangeboden
en stelt [volgens de NOS] o.a.:
””dat de kwestie draait om meldingen die betrekking hebben op de privésfeer. Daarbij gaat het niet om meldingen die betrekking hebben op seksueel overschrijdend gedrag. Het spijt het partijbestuur dat die indruk niet eerder is weggenomen.” [71]
De Zaak van oud Kamervoorzitter Khadija Arib [waarover ik misschien nog schrijf] stuitte mij vooral zo tegen
de borst omdat hier sprake was van anonieme klachten [72]
Laf en niet in overeenstemming met het rechtssysteem,
dat zoiets alleen in heel uitzonderlijke gevallen toelaat [73]
waarvan hier geen sprake was.
Want hoe kan je je verweren tegen anonieme klachten,
zonder precies de omstandigheden waaronder het echte/
vermeende grensoverschrijdende gedrag plaats zou
hebben gevonden, te kennen?
En recentelijk las ik in de Volkskrant, dat het bewijsmateriaal in de Zaak Khadija Arib ernstig rammelt……[74]
EPILOOG
Er is een Gezegde:
Een Zwaluw maakt nog geen zomer.
Maar een Volkskrant artikel brengt wel teweeg, dathet Leeuwedeel van de Publieke Opinie, of het nu debetrokken Omroepen, of talkshows, ofactualiteitenrubrieken, er maar direct vanuit gaan,dat wat in het artikel over in casu Van Nieuwkerkwordt beweerd, ook waar is.Daarmee zeg ik niet, dat de gedane beweringen perdefinitie onjuist zijn, ik zeg alleen, dat er zonderonomstotelijk bewijs, niets vaststaat.Wel een onafhankelijk onderzoek starten, maar bijvoorbaat van het Bully gedrag van van Nieuwkerken misschien ook Frans Klein uitgaan is nietalleen Groepshysterie, het is ook bij voorbaathet eigen denken uitschakelen en voetstoots aannemen,wat men hoort en/of leest.Het kan waar zijn of niet:Dat moet nader onderzoek en misschien welde rechter uitmaken, op grond van harde bewijzen,niet op in de mode zijnde Me Too sentimentaliteit,die bij voorbaat de ”slachtoffers” [eerst uitmakenOF het slachtoffers zijn] gelooft.IK persoonlijk geloof niemand op zijn mooieblauwe, bruine, grijze en whatever beautiful eyes.Ik geloof feiten en bewijzen. En dat het ook mis kan gaan, wijst de Affaire Van Dijk wel uit.Dat de Waarheid niet onomstotelijk altijd de Waarheid hoeft tezijn, kun je zien in de Zaak The Voice of Holland[Zie hierboven] Ook in de Affaire Khadija Ariblijkt het Bewijsmateriaal te rammelenEn wat ”anonieme bronnen” of ”anonieme getuigen”betreftWeg ermee, tenzij er zeer uitzonderlijke situaties zijn [georganiseerde misdaad etc] wat in de meestegevallen niet zo is. Dus nogmaals:Goed dat Me Too er isGoed dat vrouwen en iedereen, die door machtsverhoudingen wordt vernederd, gebullyed enop andere wijze te grazen genomen wordt, zich nu kanuitspreken en dat er ruimte voor is. Maar laten we dan ook niet uit het oog verliezen, dat juistharde feiten en bewijzen een rechtvaardige Zaak ondersteunen.Anders werkt het averechts en stevenen we af ophet ”The Boy who cried wolf” [75] Syndrome ASTRID ESSED[Die controverses niet uit de weg gaat] NOTEN NOTEN 1 T/M 20
De aankomst van een Nederlands schip met Afrikaanse totslaafgemaakten voor de verkoop, Jamestown, Virginia, 1619. (Hulton Archive/Getty Images)Beeld Getty Images
.jpg)
.jpg)
