Russia on Friday vetoed a United Nations Security Council resolution denouncing its invasion of Ukraine while China, India, and the United Arab Emirates abstained from the vote.
The remaining 11 council members voted in favor, allowing the draft resolution to be taken up by the 193-member UN General Assembly.
“You can veto this resolution but you cannot veto our voices,” U.S. Ambassador to the United Nations Linda Thomas Greenfield told her Russian counterpart and the council.
She continued: “You cannot veto the truth. You cannot veto our principles. You cannot veto the Ukrainian people. You cannot veto the UN charter.”
The U.S. helped draft the non-binding resolution and sought a vote to put members of the council on the record. The overwhelming rejection of Russian President Vladimir Putin’s attack on its neighbor – a sovereign democracy – is another move by Western countries and their allies to further politically isolate Russia.
UN Secretary-General António Guterres later announced the appointment of Amin Awad of Sudan as assistant secretary-general to serve as the UN’s crisis coordinator for Ukraine.
Awad was previously the UN’s regional refugee coordinator for the Syria and Iraq Situations, and director of the Middle East and North Africa Bureau at the Office of the United Nations High Commissioner for Refugees.
De ene na de andere regeringsleider brengt deze dagen een bezoek aan Kiev. Vooral westerse leiders willen hun steun betuigen aan Oekraïne vanwege de spanningen met Rusland. Dat blijft niet alleen bij mondelinge steun; steeds meer landen leveren ook wapens.
Vandaag bezoekt de Britse premier Johnson Kiev. Zijn kabinet is op dit moment een van de grootste leveranciers van wapens aan het Oekraïense leger. De Poolse premier en de Turkse president komen ook deze week langs. Polen maakte gisteren bekend wapens en munitie te gaan leveren en Turkije verkoopt drones aan Oekraïne. Ook Denemarken, de Baltische Staten en Tsjechië steunen het land met wapens. Allemaal reageren ze op het hulpverzoek dat Oekraïne deed aan landen van de NAVO.
Ook premier Rutte en minister Hoekstra van Buitenlandse Zaken gaan nu voor een tweedaags bezoek naar Kiev om te praten. Een gesprek met president Zelensky is verplaatst naar morgen, zodat die tijd heeft om vandaag Johnson te ontvangen. Die levert Oekraïne wapens en is daarmee een belangrijkere gesprekspartner voor het land.
Rutte en Hoekstra in Oekraïne
Het bezoek staat in het teken van de spanningen met Rusland en de samenwerking tussen Oekraïne en Nederland in de nasleep van de ramp met vlucht MH17. Vanavond worden Rutte en Hoekstra ontvangen door premier Shmygal. Morgen volgt een gesprek met president Zelensky.
Ook zijn Rutte en Hoekstra bij de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) om te praten over MH17 en leggen ze een krans bij de herdenkingsmuur voor de gevallen soldaten in het conflict in Oost-Oekraïne.
Londen stuurde transportvliegtuigen vol antitankwapens richting Kiev. De wapens zijn volgens de Britten alleen defensief inzetbaar, maar kunnen voor Oekraïne van groot nut zijn tegen de vele voertuigen die Rusland aan de grens verzameld heeft.
De Britten steunen Oekraïne al langer. Sinds 2015 trainen ze het Oekraïense leger. Onlangs onthulden ze een Russisch plan om de Oekraïense regering omver te werpen. Daarbij maakten ze ook de naam van de beoogde nieuwe president van het land bekend. Als het plan klopt, wordt de uitvoering door de bekendmaking een stuk lastiger.
Ook vanuit de Verenigde Staten en Canada ontvangt Oekraïne veel steun. De VS helpt Oekraïne met wapenleveranties ter waarde van 200 miljoen dollar. Ook vanuit Canada worden wapens gestuurd.
Canada geeft, net als de Britten, sinds 2015 training aan het Oekraïense leger. Ook de VS verzorgt trainingen aan het leger en ondersteunt het land al jaren met ontwikkelingshulp en leningen.
Duitsland: geschiedenis maakt het lastig
In tegenstelling tot bijvoorbeeld de VS, Groot-Brittannië en Canada is Duitsland een stuk terughoudender in de steun aan Oekraïne. Dat heeft voor een groot deel te maken met de rol van Duitsland in de Tweede Wereldoorlog.
Duitsland beroept zich op hun beleid dat ze geen dodelijke wapens naar conflictgebieden sturen. Daar valt Oekraïne in hun ogen ook onder.
Vorige week maakten de Duitsers wel bekend dat ze 5000 helmen sturen. Dat leverde smalende reacties op. De burgemeester van Kiev, de vroegere bokser Vitali Klitsjko, vroeg zich af wat ze nog meer uit Duitsland konden verwachten. “Kussens?”
Ook blokkeerde Duitsland andere landen in het steunen van Oekraïne. Zo wilde Estland oude houwitsers geven, maar de artillerie was ooit gekocht van het toenmalige Oost-Duitsland. De wapens aan Oekraïne doorgeven mocht van de Duitse regering niet.
De Duitse regering steunt Oekraïne wel op economisch en politiek vlak. Zo heeft het met de Nord Stream 2 een belangrijke troef in handen. Als Rusland Oekraïne binnenvalt hebben de Duitsers aangeven dat de gasleiding dicht blijft. Het zou een zware klap zijn voor de Russische gasexporten, maar ook de Duitse industrie zou door dat besluit geraakt worden.
Turkije: diplomatie of drones
Turkije wil in dit conflict de rol van bemiddelaar op zich nemen, maar moet voorzichtig te werk gaan vanwege zijn eigen belangen. Oekraïne is namelijk een grote afnemer van de Turkse Bayraktar TB2 drones. Deze bleken onlangs in oorlog tussen Armenië en Azerbaijan uitermate effectief te zijn.
Poetin is niet blij met die verkopen maar Turkije zegt dat het niet verantwoordelijk is voor de acties van Oekraïne met de drones. In september sloten Turkije en Oekraïne een overeenkomst om de drones in een fabriek net buiten Kiev te gaan produceren.
De NAVO benadrukt dat in het geval van een Russische aanval geen NAVO-troepen naar Oekraïne worden gestuurd. “We richten ons op het ondersteunen van Oekraïne”, zegt secretaris-generaal van de NAVO Jens Stoltenberg in een interview met de BBC. Sinds 2016 ondersteunt de NAVO Oekraïne op tal van vlakken, bijvoorbeeld op het gebied van cybersecurity en het beveiligen van belangrijke infrastructuur.
De NAVO versterkt ook de defensie van bondgenoten in Oost-Europa. Denemarken stuurt een fregat en F16’s richting de Oostzee. Spanje stuurt F16-straaljagers naar Bulgarije en Frankrijk overlegt op dit moment over het sturen van troepen naar Roemenië. Vanuit Groot-Brittannië en de Verenigde Staten staan daarnaast duizenden militairen klaar om snel ingezet te worden.
Wat doet Nederland?
Ook Nederland heeft extra middelen aan de NAVO beschikbaar gesteld. Zo gaan twee F35-gevechtsvliegtuigen in april en mei naar Bulgarije. Daarnaast staan twee militaire eenheden en een amfibisch transportschip klaar om ingezet te worden.
Over rechtstreekse steun van Nederland aan Oekraïne is nog niets bekend. Nederland zei eerder hiervoor open te staan, maar concrete plannen zijn er nog niet. “Als er een hulpverzoek komt vanuit Oekraïne zullen wij daar welwillend naar kijken”, zei minister Hoekstra recent tegen de Tweede Kamer. De kans is groot dat dit onderwerp van gesprek zal zijn als Rutte en Hoekstra straks in Kiev zijn.
EINDE ARTIKEL
”
United Kingdom
In January, Defence Secretary Ben Wallace said the UK had “taken the decision to supply Ukraine with light anti-armour defensive weapon systems”.
ALJAZEERA
WHICH COUNTRIES ARE SENDING MILITARY AID TO UKRAINE?
As the war between Ukraine and Russia continues to escalate after Moscow sent its troops into its neighbouring country, several countries across the globe are sending military aid to Kyiv.
According to Ukraine’s health ministry, the conflict has killed more than 350 civilians since the beginning of Russia’s invasion.
The UN’s refugee agency also believes at least 368,000 people have fled Ukraine to neighbouring countries, mostly to Poland.
So, which countries are sending military assistance to Ukraine?
United States
On February 25, President Joe Biden instructed the State Department to release up to an additional $350m worth of weapons from US stocks to Ukraine.
In a memorandum to Secretary of State Antony Blinken, Biden directed that $350m allocated through the Foreign Assistance Act be designated for Ukraine’s defence.
Ukraine has been asking for Javelin anti-tank weapons and Stinger missiles to shoot down aircraft.
The Pentagon said the weapons included anti-armour, small arms, body armour and various munitions in support of Ukraine’s front-line defenders. A State Department spokesperson said anti-aircraft systems were also included in the material.
Over the past year, the United States has committed more than $1bn in security assistance to Ukraine, Blinken said.
European Union
For the first time in its history, the EU is financing the purchase and delivery of arms after leaders agree to transport weapons worth 450 million euros ($502m) to Kyiv.
United Kingdom
In January, Defence Secretary Ben Wallace said the UK had “taken the decision to supply Ukraine with light anti-armour defensive weapon systems”.
On Wednesday, Downing Street promised military support to Ukraine, including lethal defensive weapons.
“In light of the increasingly threatening behaviour from Russia and in line with our previous support, the UK will shortly be providing a further package of military support to Ukraine,” Prime Minister Boris Johnson told parliament. “This will include lethal aid in the form of defensive weapons and non-lethal aid.”
France
France, which has already sent help, is dispatching more military equipment as well as fuel.
Paris said it has acted on earlier Ukrainian requests for defensive anti-aircraft and digital weapons.
The Netherlands
The Netherlands will supply air defence rockets and anti-tank systems to Ukraine, the Dutch government said in letters to parliament on Saturday.
The Dutch government agreed to a Ukrainian request to rapidly ship 200 Stinger air defence rockets and 50 “Panzerfaust 3” anti-tank weapons with 400 rockets, the letters said.
It is also jointly considering sending a Patriot air defence system alongside Germany to a NATO battle group in Slovakia, it said.
Germany
Germany will supply Ukraine with 1,000 anti-tank weapons and 500 Stinger surface-to-air missiles from Bundeswehr stocks for defence against Russia.
It is a major shift from Berlin’s longstanding policy of banning weapon exports to a conflict zone.
“The Russian invasion of Ukraine marks a turning point. It is our duty to do our best to support Ukraine in defending itself against Putin’s invading army,” German Chancellor Olaf Scholz said on Saturday.
Canada
Ottawa is sending lethal military weaponry to Ukraine and loaning Kyiv half a billion Canadian dollars ($394m) to help it defend itself.
Sweden, Norway and Denmark
Stockholm is also breaking its historic neutral stance to send 5,000 anti-tank weapons to Ukraine, with Denmark contributing a further 2,700. Norway is sending helmets and body armour and up to 2,000 M72 anti-tank weapons.
Finland
Neutral Finland takes the “historic” decision to supply weapons to Ukraine and will send 1,500 rocket launchers, 2,500 assault rifles, 150,000 rounds of ammunition, and 70,000 servings of field rations.
Belgium
Belgium says it will supply Ukraine with 3,000 more automatic rifles and 200 anti-tank weapons, as well as 3,800 tonnes of fuel.
Portugal
Portugal is giving Ukraine night-vision goggles, bulletproof vests, helmets, grenades, ammunition and automatic G3 rifles.
Greece
Greece, which has a large diaspora community in Ukraine – 10 of whom have been killed – is sending “defence equipment” as well as humanitarian aid.
Romania
Romania – which shares a border with Ukraine – is offering to treat wounded people from the crisis zones in its 11 military hospitals as well as sending fuel, bulletproof vests, helmets and other “military material” worth $3.3m.
Spain
Spain says it will supply Ukraine with 1,370 grenade launchers, 700,000 munitions and light automatic weapons.
Czech Republic
Prague said Saturday it is sending Ukraine 4,000 mortars “in the next few hours” as well as an arsenal of 30,000 pistols, 7,000 assault rifles, 3,000 machine guns, many sniper rifles and a million bullets.
The Czechs had already promised Kyiv 4,000 mortars worth $1.6m which have yet to be delivered.
Croatia
Zagreb will dispatch 16 million euros’ worth of small arms and body armour.
De strijd om Marioepol speelt zich alleen nog af rond een industrieterrein, Azovstal. Daar hebben zich gisteren 1026 Oekraïense militairen overgegeven, maakte het Russische ministerie van defensie bekend. Een onbekend aantal verzet zich nog. De Oekraïense regering kon de overgave niet bevestigen.
Marioepol is vanuit Russisch gezichtspunt een zeer belangrijke ‘buit’. Oekraïnes belangrijkste haven aan de Zee van Azov zou ook de grootste stad zijn die in Russische handen valt. In vredestijd woonden er 430.000 inwoners. Na wekenlange bombardementen en beschietingen ligt de stad grotendeels in puin.
Vermoedelijk zijn tienduizenden burgers omgekomen. Nu verblijven er nog zo’n 100.000 mensen, verstoken van alle voorzieningen. Burgemeester Boitsjenko beschuldigt de Russen ervan lichamen te verbranden om de sporen van oorlogsmisdaden uit te wissen.
Marioepol vormde ook het laatste bastion in de Russische corridor van de rebellengebieden in de Donbas naar de geannexeerde Krim. Als het Russische leger en rebellengroepen die in Marioepol hebben gevochten daar hun handen vrij maken, kan het noordwaarts oprukken naar de Donbas, waar een groot offensief verwacht wordt.
Een van Poetins voornaamste doelen
Voor de aanval verzamelen zich Russische troepen in het noorden en in de door rebellen bezette gedeelten van de Donbas. Volgens president Poetin is de ‘bevrijding’ van de Donbas een van de voornaamste doelen waarom hij op 24 februari zijn ‘militaire operatie’ begon. Troepen die Rusland heeft teruggetrokken na het echec rond Kiev, worden deels ingezet in de Donbas, waarschuwen inlichtingendiensten.
Om dat Russische offensief te kunnen weerstaan, blijft de Oekraïense president Zelenski hameren op de noodzaak van meer en zwaardere wapens: tanks, gevechtsvliegtuigen en raketsystemen.
“We hebben meer Russische wapens en militair materieel vernietigd dan sommige legers in Europa tot hun beschikking hebben, maar dat is niet genoeg”, zei hij. Zelenski waarschuwt dat Europese landen Ruslands volgende doelwit zullen zijn.
De lidstaten van de Europese Unie hebben zich woensdag akkoord verklaard met een extra bedrag van 500 miljoen euro in het fonds waaruit EU-landen wapensteun voor Oekraïne kunnen bekostigen. Daarmee is het bedrag voor dit jaar verdrievoudigd.
Meer dan 12.000 antitankwapens
Ook de VS gaan nog meer en zwaardere wapens leveren. President Biden maakte woensdag bekend nog eens 800 miljoen dollar te reserveren voor wapensteun, bovenop de 1,7 miljard aan Amerikaanse wapenleveranties sinds de invasie begon. De steun behelst artilleriesystemen, tweehonderd pantservoertuigen en elf Mig-gevechtshelikopters die waren bedoeld voor Afghanistan voordat de Taliban daar aan de macht kwamen.
Het Pentagon heeft woensdag gesproken met Amerikaanse wapenfabrikanten over wapensteun. Tot nog toe hebben de VS meer dan 12.000 antitankwapens geleverd, vooral Javelins, plus 1400 Stinger-raketten tegen laag vliegende helikopters en vliegtuigen. De Navo-lidstaten beginnen langzamerhand de bodem van hun voorraden te zien.
Probleem bij de leverantie van zwaardere wapensystemen zal het transport zijn. Stingers en Javelins laten zich makkelijk in vrachtwagens vervoeren, maar helikopters en pantservoertuigen niet. Rusland heeft gezegd dat het wapentransporten als militaire doelen beschouwt.
Vlak nadat Vladimir Poetin boos is geworden om wapenleveranties van de VS aan Oekraïne, sturen ook de Britten zware wapens naar Kiev. En minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov mag niet door EU-luchtruim naar Servië vliegen.
De Britten gaan het Oekraïense leger raketten leveren met een bereik van iets meer dan honderd kilometer. Het gaat om ‘een handvol’ M270-raketlanceersystemen, die bedoeld zijn om de Russische artillerie in het oosten van Oekraïne te bestoken. Al een paar weken beschieten de Russen steden in het gebied in de hoop zo een doorbraak van grondtroepen te forceren. Op dit moment is vooral de stad Sjevjerodonetsk doelwit. Daar wordt hevig gevochten om de controle van de Donbas-regio, met daarin de separatistische ‘volksrepublieken’ Loehansk en Donetsk.
Dreigement Poetin
De Britse minister van Defensie Ben Wallace meent dat de wapenzending gerechtvaardigd is: ,,Als de Russen hun tactiek veranderen, geldt dat ook voor onze steun aan Oekraïne.” Het besluit van Londen komt vlak na een dreigement van de Russische leider Vladimir Poetin. Die waarschuwde gisteren dat Rusland nieuwe doelen gaat aanvallen als de Amerikanen eenzelfde soort raketsystemen gaan leveren aan Oekraïne. In dat geval gaat het om zogenaamde Himars, met een bereik van 300 kilometer, die vorige week beloofd werden door Washington. ,,We gaan toeslaan op plekken waar we dat eerder niet deden”, zei Poetin op de Russische staatstelevisie. Hij zei er niet bij waar precies. wat hem betreft zijn de wapenleveranties alleen bedoeld om ‘de oorlog zo lang mogelijk te verlengen’.
Oekraïne heeft op dit moment geen wapens waarmee zo ver geschoten kan worden. Zowel de Britten als de Amerikanen hebben als voorwaarde gesteld dat de raketten niet worden afgeschoten naar Russisch grondgebied. Ze zouden alleen bedoeld zijn om ‘Oekraïne te verdedigen, in Oekraïne’. Een bron op het Britse ministerie van Defensie heeft er ‘vertrouwen in dat de wapens op een juiste manier gebruikt gaan worden’.
Donbas
De strijd in de Donbas is intussen nog lang niet gestreden. Volgens het Amerikaanse Institute for the Study of War (ISW), dat de oorlog nauwgezet volgt, slagen de Oekraïners er de Russische aanvallen ‘met succes te vertragen’. In de zwaarbevochten stad Sjevjerodonetsk, voor een groot deel in handen van de Russen, voeren Oekraïense soldaten ‘effectieve tegenaanvallen’ uit: ,,Hun positie blijft sterk op dit belangrijke slagveld.” Tegelijkertijd sluit het ISW niet uit dat Moskou uiteindelijk Sjevjerodonetsk en de nabijgelegen stad Lysychansk toch verovert. Het heeft dan een uitstekende positie om te door te stoten naar Kramatorsk en Sloviansk, op weg naar de verovering van de hele Donbas.
Zelenski bezoekt front
De Oekraïense president Zelenski heeft gisteren een bezoek gebracht aan het front in de Donbas. Het gebeurt heel zelden dat hij de relatieve veiligheid van de hoofdstad Kiev verlaat. Zelenski zou commandoposten en stellingen in het gebied rond Bachmut en Lysychansk hebben gezocht. Dat is slechts een paar kilometer van Sjevjerodonetsk. Hij sprak er met de troepen en deelde enkele onderscheidingen uit: ,,Jullie verdienen allemaal de overwinning – dat is het allerbelangrijkste. Maar niet tot elke prijs.”
Ook werd bekendgemaakt dat hij eerder op de dag in de regio Zaporizja was. Dat is in het zuidoosten van Oekraïne. Hij kreeg daar van de gouverneur te horen dat de Russen inmiddels zestig procent van het gebied in handen hebben. Ook zou een aanzienlijk deel van de infrastructuur vernietigd zijn. Zaporizja biedt inmiddels onderdak aan vluchtelingen uit andere delen van het land, waaronder de steden Cherson en Marioepol. De president zou ook met enkelen van hen gesproken hebben.
Lavrov niet naar Belgrado
De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov heeft een bezoek aan Servië moeten afzeggen. Het vliegtuig waarmee hij de reis zou maken, mocht niet door het luchtruim van Bulgarije, Noord-Macedonië en Montenegro. Lavrov zou in de Servische hoofdstad Belgrado gaan praten met president Aleksander Vucic.
De Russen geven het westen de schuld van het incident. Volgens een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken is er hiermee ‘opnieuw een communicatiekanaal afgesloten’. Russische vliegtuigen mogen niet over het gebied van de Europese Unie vliegen. Het is onderdeel van het sanctiepakket van de EU. ,,We hebben helaas het teleporteren nog niet onder knie”, citeert het Russische persbureau Interfax een hoge ambtenaar op het ministerie.
Servië en Rusland delen tal van religieuze, culturele en historische banden. Moskou heeft Belgrado ook altijd gesteund in zijn verzet tegen de onafhankelijkheid van Kosovo, dat ooit deel uitmaakte van Servië. De Serviërs zijn volledig afhankelijk van Russische olie en Russisch gas. Ze doen daarom ook niet mee aan de sancties. Vorige maand werd nog een overeenkomst getekend over de voortdurende levering van gas, terwijl andere landen (waaronder Nederland) juist werd afgesloten.
Het verklaart waarom president Vucic lange tijd niet happig was op het veroordelen van de Russische invasie van Oekraïne. Die werd in enkele regeringskranten zelfs geportretteerd als een Oekraïense invasie van Rusland. Het is een ingewikkelde spagaat, want tegelijkertijd wil het land dolgraag lid worden van de Europese Unie. Het toetredingsproces is al in gang gezet (al gaat het nog wel een hele tijd duren).
Nederland en Duitsland gaan elk nog drie pantserhouwitsers aan Oekraïne leveren. Dat zeggen defensieminister Ollongren en haar Duitse collega Lambrecht in Madrid, waar de NAVO bijeen is.
De zes komen bovenop de twaalf die de twee landen al hadden toegezegd, en waar ze Oekraïners voor getraind hebben, zegt Ollongren. Kiev had om het zware geschut gevraagd, omdat het Oekraïense leger zegt behoefte te hebben aan achttien pantserhouwitsers. Daarmee hebben ze meer vuurkracht en kunnen ze meer verschillende grondtroepen tegelijkertijd ondersteunen.
“Oekraïne moet echt weten dat we ze helpen, dat ze op ons kunnen rekenen. Als ze zeggen wat ze nodig hebben, doen we ons uiterste best”, aldus minister Ollongren.
De Pantserhouwitser 2000 is het zwaarste geschut van de Nederlandse landmacht. Doordat de houwitser gepantserd is, is deze goed beschermd. Hij is mobiel, kan onder relatief grote snelheid vuur uitbrengen en snel verplaatsen naar een andere locatie.
Bron: ministerie van Defensie
Nu de pantserhouwitsers naar Oekraïne gaan, moet de Nederlandse voorraad worden aangevuld. De schenking heeft namelijk consequenties voor de operationele gereedheid van de Nederlandse krijgsmacht, aldus Ollongren.
“Ze staan niet in grote hoeveelheden in de schuur. Ook voor ons zijn het schaarse middelen.” Maar op dit moment is het het belangrijkste dat Oekraïne ze kan gebruiken tegen de Russische agressie, zegt de minister.
Eind april zegde Nederland al vijf pantserhouwitsers toe, die inmiddels zijn aangekomen in Oekraïne. Na de acht die Nederland in totaal aan Oekraïne geeft, heeft de Nederlandse landmacht er nog 46 over. Een deel daarvan is nodig om de vuurkracht op land te versterken, een deel om militairen mee te trainen en om te testen, een deel geldt als reservematerieel.
As the Russian invasion of Ukraine enters its sixth day, a Ukrainian far-right military regiment is back in the headlines.
Russian President Vladimir Putin referenced the presence of such units within the Ukrainian military as one of the reasons for launching his so-called “special military operation … to de-militarise and de-Nazify Ukraine”.
On Monday, Ukraine’s national guard tweeted a video showing Azov fighters coating their bullets in pig fat to be used allegedly against Muslim Chechens – allies of Russia – deployed in their country.
Azov has also been involved in training civilians through military exercises in the run-up to Russia’s invasion.
So what is the Azov regiment?
Azov is a far-right all-volunteer infantry military unit whose members – estimated at 900 – are ultra-nationalists and accused of harbouring neo-Nazi and white supremacist ideology.
The unit was initially formed as a volunteer group in May 2014 out of the ultra-nationalist Patriot of Ukraine gang, and the neo-Nazi Social National Assembly (SNA) group. Both groups engaged in xenophobic and neo-Nazi ideals and physically assaulted migrants, the Roma community and people opposing their views.
As a battalion, the group fought on the front lines against pro-Russian separatists in Donetsk, the eastern region of Ukraine. Just before launching the invasion, Putin recognised the independence of two rebel-held regions from Donbas.
A few months after recapturing the strategic port city of Mariupol from the Russian-backed separatists, the unit was officially integrated into the National Guard of Ukraine on November 12, 2014, and exacted high praise from then-President Petro Poroshenko.
“These are our best warriors,” he said at an awards ceremony in 2014. “Our best volunteers.”
Who founded Azov?
The unit was led by Andriy Biletsky, who served as the the leader of both the Patriot of Ukraine (founded in 2005) and the SNA (founded in 2008). The SNA is known to have carried out attacks on minority groups in Ukraine.
In 2010, Biletsky said Ukraine’s national purpose was to “lead the white races of the world in a final crusade … against Semite-led Untermenschen [inferior races]”.
Biletsky was elected to parliament in 2014. He left Azov as elected officials cannot be in the military or police force. He remained an MP until 2019.
The 42-year-old is nicknamed Bely Vozd – or White Ruler – by his supporters. He established the far-right National Corps party in October 2016, whose core base is veterans of Azov.
Before becoming part of Ukraine’s armed forces, who funded Azov?
The unit received backing from Ukraine’s interior minister in 2014, as the government had recognised its own military was too weak to fight off the pro-Russian separatists and relied on paramilitary volunteer forces.
These forces were privately funded by oligarchs – the most known being Igor Kolomoisky, an energy magnate billionaire and then-governor of the Dnipropetrovska region.
Azov received early funding and assistance from another oligarch: Serhiy Taruta, the billionaire governor of Donetsk region.
Neo-Nazi ideology
In 2015, Andriy Diachenko, the spokesperson for the regiment at the time said that 10 to 20 percent of Azov’s recruits were Nazis.
The unit has denied it adheres to Nazi ideology as a whole, but Nazi symbols such as the swastika and SS regalia are rife on the uniforms and bodies of Azov members.
For example, the uniform carries the neo-Nazi Wolfsangel symbol, which resembles a black swastika on a yellow background. The group said it is merely an amalgam of the letters “N” and “I” which represent “national idea”.
Individual members have professed to being neo-Nazis, and hardcore far-right ultra-nationalism is pervasive among members.
In January 2018, Azov rolled out its street patrol unit called National Druzhyna to “restore” order in the capital, Kyiv. Instead, the unit carried out pogroms against the Roma community and attacked members of the LGBTQ community.
“Ukraine is the world’s only nation to have a neo-Nazi formation in its armed forces,” a correspondent for the US-based magazine, the Nation, wrote in 2019.
Human rights violations and war crimes
A 2016 report by the United Nations Office of the High Commissioner for Human Rights (OCHA) has accused the Azov regiment of violating international humanitarian law.
The report detailed incidents over a period from November 2015-February 2016 where Azov had embedded their weapons and forces in used civilian buildings, and displaced residents after looting civilian properties. The report also accused the battalion of raping and torturing detainees in the Donbas region.
What has been the international response to Azov?
In June 2015, both Canada and the United States announced that their own forces will not support or train the Azov regiment, citing its neo-Nazi connections.
The following year, however, the US lifted the ban under pressure from the Pentagon.
In October 2019, 40 members of the US Congress led by Representative Max Rose signed a letter unsuccessfully calling for the US State Department to designate Azov as a “foreign terrorist organisation” (FTO). Last April, Representative Elissa Slotkin repeated the request – which included other white supremacist groups – to the Biden administration.
Transnational support for Azov has been wide, and Ukraine has emerged as a new hub for the far right across the world. Men from across three continents have been documented to join the Azov training units in order to seek combat experience and engage in similar ideology.
The oscillation of Facebook
In 2016, Facebook first designated the Azov regiment a “dangerous organisation”.
Under the company’s Dangerous Individuals and Organizations policy, Azov was banned from its platforms in 2019. The group was placed under Facebook’s Tier 1 designation, which includes groups such as the Ku Klux Klan and ISIL (ISIS). Users engaging in praise, support or representation of Tier 1 groups are also banned.
However, on February 24, the day Russia launched its invasion, Facebook reversed its ban, saying it would allow praise for Azov.
“For the time being, we are making a narrow exception for praise of the Azov regiment strictly in the context of defending Ukraine, or in their role as part of the Ukraine national guard,” a spokesperson from Facebook’s parent company, Meta, told Business Insider.
“But we are continuing to ban all hate speech, hate symbolism, praise of violence, generic praise, support, or representation of the Azov regiment, and any other content that violates our community standards,” it added.
The reversal of policy will be an immense headache for Facebook moderators, the Intercept, a US-based website, said.
“While Facebook users may now praise any future battlefield action by Azov soldiers against Russia, the new policy notes that ‘any praise of violence’ committed by the group is still forbidden; it’s unclear what sort of nonviolent warfare the company anticipates,” the Intercept wrote.
Volodymyr Zelensky heeft als president van Oekraïne de zware taak om zijn land door de huidige oorlog met Rusland te loodsen. Een behoorlijke klus voor iemand die pas drie jaar in de politiek zit. Een profiel van Zelensky, die zich in korte tijd ontwikkelde van komisch acteur tot oorlogspresident.
De 44-jarige Zelensky werd in mei 2019 ingezworen als de zesde president van Oekraïne. Bij de verkiezingen behaalde hij een overtuigende overwinning door bijna drie kwart van de stemmen binnen te halen. Daarmee troefde hij de zittende president Petro Poroshenko af.
De overwinning van Zelensky was behoorlijk verrassend, omdat hij weinig tot geen politieke ervaring had. Hij was voornamelijk bekend als acteur door zijn rol in de populaire Oekraïense comedyserie Sluha Narodu (dienaar van het volk). Daarin speelde hij een leraar die onverwacht president van Oekraïne wordt – een functie die hij inmiddels dus in het echt vervult. Daarvoor verwierf Zelensky bekendheid als komiek, onder meer door een sketch waarin hij met zijn penis een piano bespeelt.
De campagne van Zelensky speelde zich vooral af via sociale media, waardoor hij veel jongeren wist te bereiken die eerder niet stemden. Ook zijn belofte om corruptie aan te pakken, leverde hem veel populariteit op. Zelensky zei tijdens zijn campagne dat hij maar één termijn van vijf jaar zou uitdienen als hij zou winnen.
Geboren in Sovjet-Unie, maar ‘Oekraïens nationalist’
Zelensky werd in 1978 geboren in Kryvyi Rih, een stad in het midden van Oekraïne, toen dat nog onderdeel van de Sovjet-Unie was. Als gevolg daarvan spreekt hij naast Oekraïens ook vloeiend Russisch, hoewel hij sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 de onafhankelijkheid van Oekraïne als onbetwistbaar ziet.
Dat zijn regering door de Russische president Vladimir Poetin nu “neonazistisch” wordt genoemd, is gezien Zelensky’s Joodse achtergrond extra wrang. Allebei zijn ouders zijn van Joodse afkomst, hij is zelf praktiserend joods en meerdere familieleden kwamen om tijdens de Holocaust. De jonge Zelensky zelf kreeg een beurs om in Israël te gaan studeren, maar dat werd hem verboden door zijn vader.
In 2000 rondde Zelensky een studie rechten af aan de Kryvyi Rih National University. Hij verkoos echter een televisiecarrière boven een juridische loopbaan. Zelensky speelde in verschillende films en series voordat hij bij het grote publiek doorbrak met Sluha Narodu. Een groot deel van zijn teksten in die serie zou later de basis voor zijn verkiezingsprogramma vormen, waaronder keiharde woorden tegen de oligarchie (een kleine elite met veel macht) van zakenmannen en andere politici.
De ‘clown’ die president werd
Door zijn achtergrond in televisie en politieke onervarenheid werd Zelensky direct nadat hij zich had aangemeld als presidentskandidaat vergeleken met de toenmalige Amerikaanse president Donald Trump. De vrees onder de Oekraïense bevolking dat de ‘clown‘ Zelensky zijn verkiezing tot president niet serieus zou nemen, verstomde echter al snel.
Zelensky riep op tot eenheid en behaalde enkele maanden later tijdens de parlementsverkiezingen een ruime meerderheid in het Oekraïense parlement met zijn partij Sluha Narodu, vernoemd naar de tv-serie waardoor hij bekend werd. Ook ontsloeg hij Yuriy Lutsenko, de hoogste baas van het Oekraïense openbaar ministerie, omdat die betrokken bleek bij een vermeend verzoek van Trump om zijn politieke rivaal Joe Biden in een kwaad daglicht te stellen.
Ook na de gewonnen verkiezingen bleven sociale media een belangrijk platform voor Zelensky om in beeld te blijven. Zo liet hij zich vaak fotograferen terwijl hij op bezoek was bij Oekraïense burgers of oefeningen van het Oekraïense leger bijwoonde.
Oekraïne middelpunt van politieke spanningen
Zelensky is een voorstander van een betere band tussen Oekraïne en Europa, maar benadrukte ook vaak het belang van gesprekken met Rusland en Poetin. Hij is uitgesproken over zijn wens dat Oekraïne in de toekomst lid wordt van de NAVO en de EU, een wens die hem op ramkoers bracht met Rusland.
De Oekraïense president viel de afgelopen maanden internationaal op door zijn pogingen de kalmte te bewaren tijdens de escalerende situatie aan de grens met Rusland. Zelensky bleef herhalen dat Oekraïne voor niemand bang was en dat al sinds 2014 sprake is van oorlog met Rusland. Daarmee verwees hij naar de Russische annexatie van de Krim, een schiereiland in het zuiden van Oekraïne.
Sinds de invasie van Oekraïne door Rusland is Zelensky ook internationaal een president in oorlogstijd. Hij heeft westerse landen er meermaals toe opgeroepen Oekraïne bij te staan en blijft zijn landgenoten ertoe oproepen te vechten voor hun land. Zelensky liet weten Oekraïne niet te zullen verlaten, ook al is hij naar eigen zeggen als het voornaamste doelwit aangemerkt door de Russen.
EINDE ARTIKEL
WIKIPEDIA
VOLODYMYR ZELENSKY
https://en.wikipedia.org/wiki/Volodymyr_Zelenskyy
WIKIPEDIA
ONLINE TOESPRAKEN VAN VOLODYMYR ZELENSKY AAN
WERELDLEIDERS TIJDENS DE RUSSISCHE INVASIE IN 2022
Hieronder volgt de Nederlandse vertaling van de toespraak waarmee president Volodymyr Zelensky van Oekraïne zich donderdagochtend 31 maart 2022 richtte tot de Tweede Kamer der Staten-Generaal.
Mevrouw de voorzitter, Kamerleden, meneer de minister-president, Mark. Geachte minister van Buitenlandse Zaken en minister van Defensie. Nederlands volk.
Het is een grote eer voor mij om als eerste buitenlandse staatshoofd hier de Tweede Kamer van Nederland en uw volk toe te spreken. Op zo’n manier, in zo’n tijd. Ik dank u hartelijk voor deze mogelijkheid. En dat ik onder deze kritieke omstandigheden waarin mijn land en ons continent zich bevinden, direct aan u mag uitleggen wat er gebeurt en waarom het nu zo belangrijk is om samen te zijn. Samen met alle Europeanen en allen die de vrede op onze planeet op waarde schatten.
De Tweede Wereldoorlog mocht nooit meer gebeuren. Helaas
De vrede waar miljoenen mensen, een hele generatie van Europeanen, voor gevochten hebben. De vrede die door één beslissing in één moment werd vernietigd. Na de Tweede Wereldoorlog werd er zo veel gedaan opdat er nooit meer zoiets zou gebeuren wat er nu in Oekraïne gebeurt. Maar alles herhaalt zich, helaas. Nu nog maar voor één Europees land en niet voor een heel continent.
Maar ook de Tweede Wereldoorlog begon met het vernietigen van sommige landen. En later heeft het geleid tot de tragedie van Rotterdam, tot ernstige bombardementen van Londen en tot de bloedbaden in heel Europa.
Als we nu de vrede op het continent niet hebben kunnen bewaren, als de grote oorlog is teruggekeerd met niet minder wreedheid dan 80 jaar geleden, dan kan niemand een reden hebben om te denken dat de landsgrenzen agressie kunnen tegenhouden.
De schaduw van de ruïnes van Rotterdam hangt al boven vele Europese steden
Vooral omdat velen in Rusland deze agressie dieper Europa in willen brengen. De schaduw van de ruïnes van Rotterdam hangt al boven vele Europese steden. Oekraïne is slechts het begin. Als Rusland niet gestopt wordt. Als Rusland niet onmiddellijk gestopt wordt.
36 Dagen! Dat is hoeveel als ons land een-op-een tegen zogenaamd een van de sterkste legers ter wereld staat. Rusland heeft zich tientallen jaren op een opmars tegen ons en onze vrijheid voorbereid. Ze hebben zo veel middelen verzameld voor de oorlog, voor de dood, dat niet elk Europees land dat zou kunnen uitgeven voor het leven.
Deze Russische middelen worden nu met volle kracht en moeiteloos ingezet. Ze werken zo dat … hoe eng het ook klinkt, de mensen eraan beginnen te wennen. Ze passen zich aan. Ze laten alles wat ze over de oorlog horen langs zich heen gaan. Ze beginnen te wennen aan het nieuws over de nieuwe bombardementen van onze vredige steden en aan de nieuwe raketinslagen. Ze beginnen te wennen aan de vernieuwing van de lijsten van overledenen. De dagelijkse berichten over de aantallen kapotgeschoten gebouwen, beschoten steden en gemeentes roepen al geen emoties meer op.
Over het lot van de ontvoerden Oekraïners weten we niets
Voor vele anderen wordt de oorlog in Oekraïne een routine. Dat is zo. Gewoon routine. Maar niet voor degenen wier leven elke minuut gevaar loopt. Zoals voor de inwoners van Marioepol, die al drie weken volledig belegerd worden. En zonder water, eten, elementaire medicijnen en communicatiemiddelen zitten. Niet voor diegenen die genoodzaakt zijn in de kelders te zitten en die waar dan ook schuilen zodat ze niet door de beschietingen omkomen. En niet voor degenen die Rusland gedwongen heeft meegenomen naar zijn grondgebied. Zomaar gedeporteerd, zoals de nazi’s dat deden in bezette landen.
Duizenden Oekraïense kinderen en tienduizenden volwassenen zijn gedwongen afgevoerd naar het grondgebied van de bezetter. Over het lot van velen van hen weten we helaas helemaal niets. Hoe kunnen we hen terughalen? Verliezen ze het contact met hun families niet? Zou Rusland überhaupt deze mensen teruggeven?
We moeten Rusland dwingen om snel tot vrede te komen
Voor ons zijn dat de enige vragen. Maar voor sommigen wordt het al routine die je geen aandacht meer geeft. We bevinden ons nu op een moment dat we nóg sneller en nóg harder moeten handelen dan in de eerste maand van de oorlog. Toen de volkeren van Europa en de volkeren van de wereld zagen wat Rusland doet, was iedereen vol verontwaardiging en wilden ze helpen.
Maar de aandacht en de emoties van mensen blijven niet lang op hetzelfde gefocust. Als de situatie niet ten goede keert, gaan de mensen zich op iets anders richten. We hebben geen recht om nog 36 dagen aan deze oorlog te geven. We moeten met z’n allen Rusland dwingen om snel tot vrede te komen. Honderden kinderen zijn vermoord. Duizenden mensen zijn vermoord. Tienduizenden huizen zijn vernietigd. Steden en dorpen zijn verbrand. Russische bezetters verkrachten vrouwen in door hen bezette gebieden. Ze stelen alles wat ze vinden.
Ze doden zelfs niet meer om bepaalde militaire successen te behalen. En niet om terreur te zaaien. Ze zijn gaan doden omdat het voor hen gewoon amusement is. Amusement voor mensen die enorm veel munitie hebben en door niets worden afgeschrikt.
We zullen ons er nooit bij neerleggen! We zullen ons blijven verdedigen.
450 jaar geleden vocht Nederlands voor zijn vrijheid
Dames en heren! Nederlands volk! Ik weet dat Nederland morgen het 450ste jaar van de gewapende opstand tegen de tirannie viert. Dat is een belangrijke gebeurtenis voor jullie staat en maatschappij. Onder normale omstandigheden zou ik tot jullie spreken zoals jullie gewend zijn. Zoals over geschiedenis. Over nalatenschap. Over de prestaties van generaties mensen die 450 jaar geleden hebben geleefd. Maar vandaag, terwijl m’n land tegen tirannie vecht, praat ik er uitsluitend over als over een gebeurtenis in de tegenwoordige tijd. Als over iets wat hier en nu moet gebeuren. Hoe sneller, hoe beter.
Welk doel hadden de oprichters van Nederland? Dat is duidelijk: vrijheid, democratie, menselijke waardigheid, culturele en religieuze diversiteit. Zo begon de weg naar alles wat het moderne Europa kenmerkt. De weg tot vrij leven van tientallen verschillende volkeren in een gebied. De weg naar tolerantie, die, ongekend in de geschiedenis, een bepaald niveau van respect voor elkaar garandeert. En nu wordt dit alles aangevallen. Dat moet nu weer verdedigd worden. Verdedigd in het oosten van Europa, in ons land, in Oekraïne. Nu nog alleen in Oekraïne. Nu nog hebben we de kans om de tirannie juist in ons land te stoppen en buiten onze Oekraïense grenzen te brengen.
Er moet meer gebeuren dan sancties tegen Rusland
Ik ben u, politici en gewone mensen, dankbaar voor de uitzonderlijke steun voor mijn land en onze mensen in deze tijd. Voor de rol van de leider in sancties. Voor de principiële aanpak ten opzichte van zakelijke activiteiten die verband hebben met Rusland. Voor de hulp aan Oekraïense migranten, die in jullie land warm ontvangen zijn. Dit alles is extreem waardevol.
Maar Rusland stopt niet met gevechtsoperaties op het grondgebied van Oekraïne. Juist in Oekraïne. We moeten aanzienlijk meer doen om de vrede terug te brengen. Om de vrijheid te beschermen en om te blijven bestaan als land. En om daadwerkelijk één cruciaal feit te realiseren: dat er nooit meer oorlog in Europa zal zijn. Nooit meer!
In 2014 heeft de wereld nog niet volledig begrepen waarom Russische bezetters ons land binnenvielen. Toen in de Krim en gedeeltelijk in Donbas. Jullie voelden dat wel. Nadat door hen de MH17 uit Amsterdam werd neergehaald, was daar geen enkele twijfel meer over.
Dit is een oorlog die je Rusland niet kunt vergeven
Dit is een totaal onrechtvaardige oorlog. Dit is een oorlog die je Rusland niet kunt vergeven. Dit zijn honderden en honderden misdrijven waarvoor allen ter verantwoording geroepen moet worden. Allen die de misdadige bevelen hebben gegeven. Allen die ze hebben uitgevoerd. En allen die in politieke dekking voor deze bevelen voorzien. In jullie Den Haag, de hoofdstad van het internationaal recht, weet men hoe dat gedaan moet worden. En ik weet zeker dat zij dat zullen doen. Zodat het internationaal recht zal zegevieren. Om de rechtsstaat te doen gelden. Zodat iedereen ter wereld weet dat er nog rechtvaardigheid is.
Maar om dat te laten gebeuren moeten er wel strengere sancties komen. Samen met de andere landen van de Europese Unie moet er alles aan gedaan worden om ervoor te zorgen dat Rusland geen middelen zal hebben om oorlog te blijven voeren in Europa en dat er geen politieke mogelijkheid zal zijn om misdadigers te beschermen. Sluit jullie havens voor Russische schepen, samen met de rest van de landen van de Europese Unie. Stop welke handel dan ook met dit land dat alle lessen van de Tweede Wereldoorlog is vergeten. Bereid jullie sneller voor om afstand te doen van de Russische energiebronnen, zodat je geen miljarden euro’s betaalt voor het produceren van wapens en het financieren van massamoord.
Dames en heren! Nederlands volk! Tirannie moet verliezen. Tirannie moet altijd verliezen. En om dat te laten gebeuren, moet de vrijheid alle benodigde wapens voor de overwinning ontvangen. De wapens die op het continent zijn. Die jullie hebben. Oekraïne is jullie dankbaar voor de steun die het tot nu toe van jullie ontvangen heeft. Van jullie maatschappij. Van jullie staat. Deze steun is ongeëvenaard. Jullie zijn leiders in de steun.
We hebben enorm behoefte aan wapens die het luchtruim veilig kunnen houden
Maar de oorlog is zo intensief, de Russen zijn zo actief, dat we er aanzienlijk meer van nodig hebben. Stingers en Panzerfausten helpen ons staande te blijven. Maar met die wapens behaal je de overwinning niet. We hebben enorme behoefte aan wapens die het luchtruim veilig kunnen houden en wapens waarmee we onze steden kunnen ontzetten waar Rusland kunstmatige hongersnood veroorzaakt. We hebben wapens nodig die ons toelaten om de bezetter uit ons land te verjagen. Vliegtuigen, tanks, luchtafweergeschut, Spikes, munitie en raketten enzovoort. Jullie hebben al een volledig lijstje. En ik hoop dat jullie ons hierbij zo goed mogelijk kunnen helpen.
Ten tweede roep ik jullie op om invloed uit te oefenen op de internationale instellingen. De misdrijven van de Russische bezetters moeten bestraft worden. Deportaties, massamoorden, verwoesting van de civiele infrastructuur, bombardementen van ziekenhuizen. Hier moet een reactie op komen uit de democratische wereld. Stellen jullie je voor … De Russen verwoesten momenteel doelgericht onze landbouwsector. Ze plaatsen mijnen op akkers en blazen landbouwmachines op.
Ze doen er alles aan om onze landbouwcapaciteit te verwoesten en een voedselcrisis te veroorzaken. Niet alleen in Oekraïne, overal. En dat doen ze in het land dat een van de sterkste agrarische centra van Europa en de wereld zou kunnen worden. Maar ik weet zeker dat wij dit te boven komen. Ik ben ervan overtuigd dat wij samen een nog groter potentieel kunnen opbouwen. En een echte mondiale landbouwmacht kunnen worden.
Ik nodig jullie uit te helpen met de wederopbouw van Oekraïne
Ten derde moeten we ook al denken aan de wederopbouw van ons land. En hoe wij, niet alleen Oekraïners, maar alle Europeanen, weer terug kunnen keren naar een vredig bestaan. Ik droom van de dag waarop Oekraïense migranten die direct na het begin van de Russische agressie naar de Europese Unie zijn gekomen, tegen jullie “bedankt” zullen kunnen zeggen en terug kunnen gaan naar hun huis. Dat ze terug kunnen keren naar herbouwde steden en een vernieuwd Oekraïne. En ik nodig jullie land uit om deel te nemen aan dit project van het herbouwen van Oekraïne.
Ik roep jullie op om een stad en regio van ons land te kiezen om te herbouwen. Met de vaardigheden waar júllie goed in zijn. Zodat ieder die in jullie land nog twijfelt zeker zal weten dat wij Oekraïners samen met jullie in de Europese Unie kunnen zijn. Ik ben ervan overtuigd dat dit ons gezamenlijke Europese huis zal versterken. En het Europese project nog perfecter zal maken. Ik geloof dat dat al heel snel zal gebeuren. Omdat dit absoluut rationeel is. Met onze mogelijkheden, onze mensen, onze kunde om vrijheid te beschermen. Jullie weten dat. En jij weet dat ook, mijn vriend Mark, dat onze toetreding tot de Europese Unie sterk van jullie afhankelijk is.
Ik dank jullie hartelijk! Bedankt, Nederland! Leve Oekraïne!
EINDE BERICHT
Reacties uitgeschakeld voor Noten 11 en 12/Oekraine
ELMAU (ANP/DPA/AFP) – De Europese Unie zal zich waarschijnlijk aansluiten bij een boycot op Russisch goud. Charles Michel, voorzitter van de Europese Raad, bevestigde zondag bij de G7-top in het Duitse Schloss Elmau dat hij de oorlogskas van Rusland zo verder hoopt te raken.
De landen van de G7, een groep van rijke industrielanden, stellen volgens de Amerikaanse president Joe Biden ook een importverbod voor Russisch goud in. Een officiële aankondiging zou later deze week komen.
De goudexport leverde Rusland vorig jaar omgerekend zo’n 14,6 miljard euro op. Het edelmetaal is naast fossiele energiebronnen als olie, gas en kolen een belangrijk exportproduct van Rusland.
Michel zei dat een importverbod voor goud op een manier moet worden ingesteld dat het “de economie van Rusland raakt, en niet onszelf”.
Op de G7-top vinden ook gesprekken plaats over het instellen van een prijsplafond voor Russische olie. Michel zei dat daarover nog veel details besproken moeten worden en waarschuwde dat hij instemming nodig heeft van alle 27 lidstaten voordat de EU zo’n maatregel kan nemen. “Het doel is Rusland te raken, en niet om ons leven nog gecompliceerder te maken.”
Frankrijk toonde zich bereid om een mechanisme voor een maximale prijs voor Russische olie te steunen. Maar president Emmanuel Macron zou liever willen dat olieproducerende landen een bovengrens instellen voor olieprijzen, om zo de inflatie te beteugelen. Dat zou effectiever zijn.
Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Japan en Canada gaan de import van Russisch goud aan banden leggen als sanctie vanwege de oorlog in Oekraïne. Het importverbod moet binnenkort van kracht worden en zal van toepassing zijn op nieuw gewonnen en geraffineerd goud.
Volgens de Britse premier Boris Johnson heeft de strafmaatregel direct gevolgen voor Russische oligarchen en “de oorlogsmachine van Poetin”. Veel oligarchen zetten bezittingen om in goud. Op die manier proberen ze de gevolgen van de strenge internationale sancties tegen Moskou het hoofd te bieden.
De maatregel zal Russisch goud effectief van de wereldgoudmarkt weren, zegt Johnson, aangezien Londen een centrale rol speelt in de internationale goudhandel en ook de drie andere grootmachten de import blokkeren. De goudexport leverde de Russische economie vorig jaar omgerekend zo’n 14,6 miljard euro op.
De andere G7-landen gaan volgens de Amerikaanse president Joe Biden ook een verbod instellen. Dat hebben de andere landen zelf nog niet bevestigd. Biden spreekt op Twitter van “ongekende kosten” voor president Vladimir Poetin en de financiering van de Russische inval in Oekraïne.
De sanctie wordt officieel gepresenteerd tijdens de G7-top in het Duitse Elmau. De grote industrielanden van de wereld overleggen daar de komende dagen over onder meer de gevolgen van de oorlog in Oekraïne. Volgens een Amerikaanse overheidsfunctionaris wordt het importverbod dinsdag toegelicht.
De Europese Unie zal waarschijnlijk ook aansluiten bij de boycot. Voorzitter van de Europese Raad Charles Michel hoopt zo de oorlogskas van Rusland verder te raken. Hij zegt dat een importverbod voor goud op een manier moet worden ingesteld dat het “de economie van Rusland raakt, en niet onszelf”.
Op 3 juni 2022 heeft de Europese Unie (EU) het zesde sanctiepakket tegen Rusland aangenomen. De sancties zijn ingesteld vanwege de aanhoudende Russische agressie tegen Oekraïne. De nieuwe sancties zijn onder andere gericht tegen de import van olie, tegen Russische banken, mediabedrijven, de defensie- en veiligheidssector, en verantwoordelijke personen en entiteiten. Ook de sancties tegen Belarus (Wit-Rusland) worden aangescherpt.
Nieuwe sancties tegen Rusland en Belarus
De EU heeft het zesde sanctiepakket tegen Rusland aangenomen. Het doel hiervan is om de druk op de verantwoordelijke personen te verhogen en het Rusland nog moeilijker te maken om de oorlog in Oekraïne te bekostigen. Net als in vorige sanctiepakketten worden ook maatregelen tegen Belarus genomen, vanwege de betrokkenheid van het land bij de oorlog.
De belangrijkste maatregelen in het kort:
Olie
Er komt in de EU een verbod op de aankoop, invoer en overdracht van ruwe olie (binnen 6 maanden) en geraffineerde olieproducten (binnen 8 maanden) uit Rusland. Er is een tijdelijke uitzondering voor EU-lidstaten die door hun ligging afhankelijk zijn van Russische voorraden en geen andere haalbare mogelijkheden hebben.
Banken
Drie extra Russische banken (Sberbank, Credit Bank of Moscow en Russian Agricultural Bank) worden afgesloten van het internationale betalingssysteem SWIFT. Dat geldt ook voor een Belarussische bank (Belarusian Bank For Development And Reconstruction).
Media
Een aantal Russische mediabedrijven mag niet meer in de EU uitzenden, om propaganda en nepnieuws tegen te gaan (Rossiya RTR/RTR Planeta, Rossiya 24/Russia 24 en TV Centre International).
Export
De EU breidt het exportverbod uit voor dual-use goederen (goederen die ook voor militaire doeleinden kunnen worden gebruikt) en technologie die door de Russische en Belarussische defensie- en veiligheidssectoren kunnen worden gebruikt.
Zakelijke diensten
Er komt een verbod op het verlenen van een aantal zakelijke diensten aan Rusland, zoals boekhouding, publieke relaties, consultancy en clouddiensten.
Sanctielijst
Er worden meer Russische en Belarussische personen en entiteiten op de sanctielijst geplaatst. Diegenen die verantwoordelijk zijn voor de Russische wandaden in Marioepol en Boetsja, vooraanstaande zakenlieden, politici, familieleden van oligarchen en bedrijven die het Russische leger bevoorraden.
Olieboycot tegen Rusland
Een boycot van Russische olie is een ingrijpende maatregel en heeft grote gevolgen. Niet alleen voor Rusland, maar ook voor de EU. Omdat Polen en Duitsland zullen afzien van Russische olie die zij nu nog per pijpleiding krijgen, zal de Russische olie-export naar de EU dit jaar waarschijnlijk afnemen met 80 tot 90 procent.
EU-landen in Centraal- en Oost-Europa die afhankelijker zijn van Russische olie krijgen langer de tijd om die afhankelijkheid af te bouwen. Het kabinet zet er nog steeds op in dat Nederland voor het einde van het jaar onafhankelijk is van Russische fossiele brandstoffen.
De Europese Unie blijft zich inzetten om Oekraïne te steunen in het recht op zelfverdediging tegen de Russische agressie. En om een vreedzame, democratische en welvarende toekomst op te bouwen. Een compleet overzicht van de sancties vind je op de sanctiepagina van de EU (pagina wordt bijgewerkt). Zie ook de EU-tijdlijn van de sancties tegen Rusland.
De EU heeft Rusland een reeks nieuwe sancties opgelegd sinds het land op 21 februari 2022 de niet onder Oekraïens gezag vallende gebieden van Donetsk en Loehansk erkende en op 24 februari 2022 zonder aanleiding of grond Oekraïne binnenviel.
De sancties komen bovenop de maatregelen die in 2014 tegen Rusland zijn ingesteld wegens de annexatie van de Krim en het niet uitvoeren van de akkoorden van Minsk.
Op deze pagina worden de volgende vragen beantwoord:
welke sancties heeft de EU tot dusver opgelegd, tegen wie en wat betekenen ze in de praktijk?
wat betekenen de sancties tegen de Russische banken en de Nationale Centrale Bank van Rusland in de praktijk?
welke sancties gelden er voor het wegvervoer en de lucht- en zeevaart?
wat zijn de gevolgen van de sancties voor de handel met Rusland en welke in- en uitvoerbeperkingen gelden er?
zijn EU-sancties in overeenstemming met het internationaal recht en wordt er samengewerkt met partners?
Welke sancties heeft de EU tot dusver aangenomen?
Sinds februari heeft de EU Rusland 6 sanctiepakketten opgelegd, waaronder individuele sancties, economische sancties en diplomatieke maatregelen.
De EU heeft ook sancties aangenomen tegen Belarus vanwege zijn betrokkenheid bij de invasie van Oekraïne.
De economische sancties moeten ervoor zorgen dat het militaire optreden Rusland zuur opbreekt en dat zijn aanvalsoorlog wordt gefnuikt.
De individuele sancties zijn gericht tegen personen die verantwoordelijk zijn voor het ondersteunen, financieren of uitvoeren van acties die de territoriale integriteit, de soevereiniteit en de onafhankelijkheid van Oekraïne ondermijnen of die van deze acties profiteren.
In totaal heeft de EU, inclusief de eerdere sancties wegens de annexatie van de Krim in 2014, tot dusver maatregelen genomen tegen 98 entiteiten en 1158 personen. Op de sanctielijst staan:
president Vladimir Poetin
minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov
oligarchen die banden hebben met het Kremlin, zoals Roman Abramovitsj
351 leden van de Doema (het Russische lagerhuis) die op 15 februari 2022 vóór de erkenning van Donetsk en Loehansk hebben gestemd
leden van de Nationale Veiligheidsraad
hoge ambtenaren en militairen
prominente zakenlieden (personen in de Russische staalindustrie en anderen die financiële diensten, militaire producten en technologie leveren aan de Russische staat)
propagandisten en actoren op het gebied van desinformatie
personen die verantwoordelijk zijn voor de gruweldaden in Boetsja en Marioepol
welbepaalde verwanten van een aantal van de bovengenoemde personen
Wat betekenen individuele sancties in de praktijk?
De sancties tegen personen zijn het reisverbod en de bevriezing van tegoeden. Een reisverbod belet dat personen het grondgebied van de EU nog binnenkomen of erdoor reizen, of dat nu over land, door de lucht of over de zee is.
Een bevriezing van tegoeden betekent dat alle rekeningen van een persoon of entiteit worden geblokkeerd. Het is daarmee verboden hun tegoeden of activa direct of indirect ter beschikking te stellen.
Zo kunnen ze hun geld niet langer gebruiken om het Russische regime te ondersteunen of om een veilig onderkomen in de EU te vinden.
Welke sancties gelden er voor de handel met Rusland?
De economische sancties omvatten onder meer een aantal beperkingen op de in- en uitvoer van producten naar en uit Rusland. Dit betekent dat Europese bedrijven bepaalde producten niet mogen uitvoeren naar Rusland (uitvoerbeperkingen) of invoeren uit Rusland (invoerbeperkingen).
Doel van de lijst met verboden producten is de Russische economie zo hard mogelijk te raken, maar de gevolgen voor Europese bedrijven en burgers te beperken. Om de Russische bevolking geen schade te berokkenen, staan producten die hoofdzakelijk bestemd zijn voor consumptie en gezondheids-, farmaceutische en landbouwproducten en levensmiddelen niet op de lijst.
De douaneautoriteiten in de EU controleren deze in- en uitvoerbeperkingen.
Bovendien heeft de EU, in samenwerking met gelijkgestemde partners, een verklaring aangenomen waarin zij zich het recht voorbehoudt om Rusland niet langer als meest begunstigde natie (een categorie in WTO-kader) te behandelen. De EU heeft ervoor gekozen om de invoertarieven niet te verhogen, maar wel een reeks beperkende maatregelen aan te nemen met onder meer een verbod op de in- en uitvoer van bepaalde goederen. De EU en haar partners hebben ook alle werkzaamheden voor de toetreding van Belarus tot de WTO opgeschort.
Welke goederen mogen niet worden uitgevoerd naar Rusland vanuit de EU?
Op de sanctielijst staan onder meer:
geavanceerde technologie (bijv. kwantumcomputers en geavanceerde halfgeleiders, elektronica en software)
bepaalde soorten machines en transportmiddelen
specifieke goederen en technologie voor petroleumraffinage
apparatuur, technologie en diensten voor de energiesector
goederen en technologie voor de luchtvaart- en ruimtevaartindustrie (bijv. vliegtuigen, reserveonderdelen of andere materialen voor vliegtuigen en helikopters, reactiemotorbrandstof)
goederen en radiocommunicatietechnologie voor de zeescheepvaart
een aantal producten voor tweeërlei gebruik (die kunnen worden gebruikt voor zowel civiele als militaire doeleinden), zoals software voor drones, drones zelf en encryptieapparatuur
luxegoederen (bijv. dure auto’s, horloges en juwelen)
Welke goederen mogen niet worden ingevoerd uit Rusland naar de EU?
Op de sanctielijst staan onder meer:
ruwe aardolie en geraffineerde aardolieproducten, met beperkte uitzonderingen (uitfasering in 6 tot 8 maanden)
steenkool en andere vaste fossiele brandstoffen (vanaf augustus 2022 i.v.m. afbouwperiode voor bestaande contracten)
staal en ijzer
hout, cement en bepaalde meststoffen
vis, schaal- en schelpdieren en sterke drank (bijv. kaviaar en wodka)
Wat betekent het olie-embargo in de praktijk?
In juni 2022 nam de Raad een zesde pakket sancties aan, dat onder meer de aankoop, invoer en overdracht van ruwe aardolie en bepaalde aardolieproducten uit Rusland naar de EU verbiedt. Deze maatregelen zullen geleidelijk ingaan: binnen 6 maanden voor ruwe aardolie en binnen 8 maanden voor geraffineerde aardolieproducten.
Er geldt een tijdelijke uitzondering voor de invoer van ruwe olie via pijpleidingen naar EU-lidstaten die vanwege hun geografische ligging specifiek afhankelijk zijn van Russische leveringen en geen haalbare alternatieven hebben.
Ook geldt er voor Bulgarije een tijdelijke uitzondering wat betreft de invoer van Russische ruwe olie over zee, en voor Kroatië wat betreft de invoer van vacuümgasolie.
Aangezien het grootste deel van de Russische olie over zee wordt vervoerd naar de EU, zorgt deze maatregel ervoor dat voor het einde van het jaar bijna 90% van alle invoer van Russische olie naar Europa wordt geboycot. Rusland zal dus aanzienlijk minder winst maken.
Welke sancties gelden er voor het wegvervoer?
De EU heeft afgesproken dat Russische en Belarussisch wegvervoerders de EU niet meer in mogen, ook niet voor goederen in doorvoer.
Zo kan Rusland minder gemakkelijk belangrijke goederen aankopen en wordt de handel over land van en naar Rusland verstoord. De EU-landen kunnen echter een uitzondering maken voor:
vervoer van energie
vervoer van farmaceutische, medische, landbouw- en voedingsproducten
humanitaire hulp
vervoer in verband met de diplomatieke en consulaire vertegenwoordiging van de EU en haar lidstaten in Rusland, of internationale organisaties in Rusland die overeenkomstig het internationaal recht immuniteiten genieten
overdracht aan of uitvoer naar Rusland van culturele goederen die in bruikleen zijn gegeven in het kader van een formele culturele samenwerking met Rusland
De maatregel geldt niet voor post en goederen in doorvoer tussen de oblast Kaliningrad en Rusland.
Wat betekenen de sancties in de luchtvaartsector?
In februari 2022 heeft de EU alle Russische luchtvaartmaatschappijen de toegang tot EU-luchthavens ontzegd en hen verboden nog over EU-grondgebied te vliegen. Het gaat om vliegtuigen die in Rusland of elders zijn geregistreerd en door een Russische burger of entiteit worden gehuurd of gecharterd. Het verbod geldt ook voor privévliegtuigen, zoals privéjets voor zakelijk gebruik.
Daarnaast verbiedt de EU dat er nog goederen en technologie voor de lucht- en ruimtevaartindustrie naar Rusland worden uitgevoerd.
Ook verzekeringen, onderhoudsdiensten en technische bijstand voor deze goederen en technologie zijn verboden. De Verenigde Staten, Canada en het Verenigd Koninkrijk hanteren soortgelijke beperkingen.
Dit betekent dat Russische luchtvaartmaatschappijen geen vliegtuigen, reserveonderdelen of uitrusting voor hun vloot kunnen kopen en niet de nodige reparaties of technische inspecties kunnen uitvoeren. Aangezien driekwart van Ruslands commerciële vliegtuigen in de EU, de VS of Canada is geproduceerd, zal het verbod er mettertijd mogelijk toe leiden dat een aanzienlijk deel van de Russische burgerluchtvaart aan de grond zal blijven, zelfs voor binnenlandse vluchten.
De EU heeft haar havens gesloten voor de gehele handelsvloot van Rusland (meer dan 2 800 schepen). De maatregel geldt echter niet voor schepen die de volgende zaken vervoeren:
energie
farmaceutische, medische, landbouw- en voedingsproducten
humanitaire hulpgoederen
splijtstof en andere goederen die nodig zijn voor de werking van civiele nucleaire vermogens
steenkool (tot 10 augustus 2022, daarna is de invoer van steenkool in de EU niet langer toegestaan)
De maatregel geldt ook niet voor schepen in nood die hulp zoeken, of schepen die een noodstop maken bij een haven om redenen van maritieme veiligheid of om mensenlevens op zee te redden.
De maatregel geldt wel voor vaartuigen die proberen de sancties te omzeilen door niet langer onder de Russische vlag te varen of zich te registreren in een andere staat. Havenautoriteiten kunnen dit nagaan door het IMO-nummer van een schip te controleren (een uniek identificatienummer dat wordt toegewezen namens de Internationale Maritieme Organisatie).
Wat betekent het Swift-verbod voor Russische en Belarussische banken?
Dankzij het verbod kunnen 10 Russische en 4 Belarussische banken geen internationale betalingen meer verrichten of ontvangen via het Swift-systeem.
Swift is een berichtendienst die de uitwisseling van informatie tussen banken en andere financiële instellingen aanzienlijk vergemakkelijkt. Wereldwijd zijn er meer dan 11 000 entiteiten op aangesloten.
Concreet kunnen de gestrafte banken geen buitenlandse valuta meer ontvangen en kunnen ze geen activa meer naar het buitenland overmaken. Dat is slecht voor de Russische en de Belarussische economie.
Theoretisch gezien zouden banken internationale transacties kunnen uitvoeren zonder Swift, maar dat is duur en complex en vereist wederzijds vertrouwen tussen de financiële instellingen. Betalen moet dan immers weer zoals vanouds: elke transactie moet per telefoon en fax worden bevestigd.
Wat betekenen de sancties tegen de Nationale Centrale Bank van Rusland in de praktijk?
De Europese Unie verbiedt alle transacties met de Nationale Centrale Bank van Rusland die te maken hebben met het beheer van haar reserves en activa. Doordat de tegoeden van de centrale bank bevroren zijn, heeft ze geen toegang meer tot de activa die ze bij centrale banken en particuliere instellingen in de EU heeft staan.
In februari 2022 bedroegen de internationale reserves van Rusland $ 643 miljard (€ 579 miljard). Reserves in vreemde valuta aanhouden draagt er onder meer toe bij dat de wisselkoers van de eigen valuta van een land stabiel blijft.
Nu transacties vanuit de EU en andere landen verboden zijn, staat naar schatting meer dan de helft van de Russische reserves geblokkeerd. Ook andere landen waar Rusland reserves heeft staan, zoals de VS, Canada en het VK, hebben zo’n verbod.
Rusland kan deze buffer dus niet gebruiken om zijn banken van zuurstof te voorzien en zo de gevolgen van andere sancties te beperken. Zelfs de goudreserves die in Rusland zijn opgeslagen, lijken nu moeilijker te verkopen.
De EU heeft ook een verbod ingesteld op de verkoop, levering, overdracht en uitvoer van eurobankbiljetten naar Rusland. Dat moet voorkomen dat de Russische regering, de centrale bank en natuurlijke of rechtspersonen in Rusland de sancties omzeilen door contante euro’s te bemachtigen.
Soortgelijke sancties gelden voor Belarus.
Waarom heeft de EU de omroepactiviteiten van 5 Russische mediakanalen opgeschort?
Met zijn stelselmatige internationale campagne van desinformatie, informatiemanipulatie en verdraaiing van feiten wil Rusland zowel de eigen buurlanden als de EU en de EU-lidstaten uit evenwicht brengen.
Om dit tegen te gaan heeft de EU de omroepactiviteiten in de EU van 5 Russische staatszenders opgeschort:
Sputnik
Russia Today
Rossiya RTR/RTR Planeta
Rossiya 24/Russia 24
TV Centre International
Het Kremlin gebruikt deze staatsmedia om propaganda te verspreiden en desinformatiecampagnes te voeren, onder meer over zijn aanvalsoorlog tegen Oekraïne.
De maatregelen tegen Sputnik en Russia Today (en hun dochterondernemingen, zoals RT English, RT Germany, RT France en RT Spanish) gelden sinds 2 maart 2022. De andere drie mediakanalen staan sinds 4 juni 2022 op de lijst.
Het gaat om alle omroepactiviteiten in of voor de EU-lidstaten: via kabel, satelliet, IPTV, platforms, websites en apps.
In overeenstemming met het Handvest van de grondrechten weerhouden de maatregelen er deze mediakanalen en hun personeel niet van om zich in de EU met andere dan omroepactiviteiten bezig te houden, zoals met onderzoek en interviews.
Stemt de EU de sancties af met haar partners?
Sancties hebben meer effect als een grote groep internationale partners meedoet. De EU heeft de afgelopen weken nauw samengewerkt met gelijkgestemde partners zoals de Verenigde Staten om samen sancties op te leggen.
De EU werkt samen met de Wereldbankgroep, de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBWO), de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) en andere internationale partners om te voorkomen dat Rusland nog financiering van dergelijke instellingen verkrijgt.
Om deze internationale inspanning te coördineren, is onlangs de Russian Elites, Proxies, and Oligarchs (REPO) Task Force opgericht. Deze taskforce stelt de EU in staat samen te werken met de G7-landen – Canada, Duitsland, Frankrijk, Italië, Japan, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten – en met Australië, om ervoor te zorgen dat de sancties worden toegepast.
Hoewel de EU met heel wat partners nauw samenwerkt, beslist elk van deze niet-EU-landen nog altijd zelf welke sancties het zal opleggen.
Vallen de EU-sancties onder het internationaal recht?
Jazeker. Alle EU-sancties stroken geheel met de verplichtingen van het internationaal recht, en eerbiedigen de mensenrechten en de fundamentele vrijheden.
Zodra tussen de EU-lidstaten een politiek akkoord is bereikt, bereiden de Europese Dienst voor extern optreden en/of de Europese Commissie de nodige rechtshandelingen voor en worden deze ter aanneming voorgelegd aan de Raad.
Verordeningen en besluiten van de Raad zijn, als rechtshandelingen van algemene strekking, bindend voor alle personen en entiteiten die onder de jurisdictie van de EU vallen. Dit betekent elke persoon en entiteit binnen de EU, elke EU-onderdaan ongeacht waar, en alle bedrijven en organisaties die naar het recht van een EU-lidstaat zijn opgericht.
De oorlog in Oekraïne is ook een conflict tussen twee van ’s werelds grootste graanexporteurs. Tot tekorten leidt dat vooralsnog niet, maar vooral in Afrika wordt gevreesd voor de oplopende marktprijzen.
Oorlog treft ‘graanschuur van de wereld’ en dat merken Egypte en Turkije als eerst
Het conflict tussen Rusland en Oekraïne, de grootste en op vier na grootste graanexporteur van de wereld, leidt tot onzekerheid op de internationale markt voor tarwe – een basisingrediënt voor brood. Rusland wordt waarschijnlijk vooral getroffen door sancties als importverboden en beperkingen van het betalingsverkeer; de oorlog op Oekraïens grondgebied zal gevolgen hebben voor de oogst en de export.
Oekraïne en Rusland sturen tarwe de hele wereld over, maar op het gebied van graan ondervinden Egypte en Turkije de meeste directe gevolgen van het conflict. Egypte, de grootste graanimporteur van de wereld, haalt ruim 85 procent van de tarwe uit Rusland en Oekraïne. Voor nummer drie, Turkije, is dat 75 procent. Beide landen zijn sowieso sterk economisch afhankelijk van Rusland, wat het opleggen van sancties bemoeilijkt.
Buiten Egypte importeren ook andere Afrikaanse landen veel graan uit Rusland en Oekraïne. Voor tekorten wordt nog niet gevreesd, aldus de hoofdeconoom van de Zuid-Afrikaanse brancheorganisatie voor graanbedrijven. Afrikaanse landen kunnen vooralsnog terecht bij andere exporterende landen.
Prijs van tarwe stijgt met meer dan een kwart, maar niet in Oekraïne en Rusland
De grootste angst met betrekking tot het graanaanbod is op dit moment de opgelopen prijs van tarwe. In twee weken tijd is de prijs van een ton tarwe op veel markten met een kwart gestegen. De prijzen van Russisch en Oekraïens graan zijn weliswaar stabiel, maar dat komt hoogstwaarschijnlijk door vraaguitval. Tegelijkertijd is er meer belangstelling voor tarwe uit Duitsland en Frankrijk, waar ook veel van het Nederlandse graan vandaan komt. Ook de Amerikaanse en Canadese prijzen zijn sterk gestegen. In Nederland leidt een hogere graanprijs niet snel tot duurder brood, vanwege afspraken tussen verkopers en de industrie. In Afrikaanse landen is de bezorgdheid groter.
President of Russia Vladimir Putin: Citizens of Russia, friends,
I consider it necessary today to speak again about the tragic events in Donbass and the key aspects of ensuring the security of Russia.
I will begin with what I said in my address on February 21, 2022. I spoke about our biggest concerns and worries, and about the fundamental threats which irresponsible Western politicians created for Russia consistently, rudely and unceremoniously from year to year. I am referring to the eastward expansion of NATO, which is moving its military infrastructure ever closer to the Russian border.
It is a fact that over the past 30 years we have been patiently trying to come to an agreement with the leading NATO countries regarding the principles of equal and indivisible security in Europe. In response to our proposals, we invariably faced either cynical deception and lies or attempts at pressure and blackmail, while the North Atlantic alliance continued to expand despite our protests and concerns. Its military machine is moving and, as I said, is approaching our very border.
Why is this happening? Where did this insolent manner of talking down from the height of their exceptionalism, infallibility and all-permissiveness come from? What is the explanation for this contemptuous and disdainful attitude to our interests and absolutely legitimate demands?
The answer is simple. Everything is clear and obvious. In the late 1980s, the Soviet Union grew weaker and subsequently broke apart. That experience should serve as a good lesson for us, because it has shown us that the paralysis of power and will is the first step towards complete degradation and oblivion. We lost confidence for only one moment, but it was enough to disrupt the balance of forces in the world.
As a result, the old treaties and agreements are no longer effective. Entreaties and requests do not help. Anything that does not suit the dominant state, the powers that be, is denounced as archaic, obsolete and useless. At the same time, everything it regards as useful is presented as the ultimate truth and forced on others regardless of the cost, abusively and by any means available. Those who refuse to comply are subjected to strong-arm tactics.
What I am saying now does not concerns only Russia, and Russia is not the only country that is worried about this. This has to do with the entire system of international relations, and sometimes even US allies. The collapse of the Soviet Union led to a redivision of the world, and the norms of international law that developed by that time – and the most important of them, the fundamental norms that were adopted following WWII and largely formalised its outcome – came in the way of those who declared themselves the winners of the Cold War.
Of course, practice, international relations and the rules regulating them had to take into account the changes that took place in the world and in the balance of forces. However, this should have been done professionally, smoothly, patiently, and with due regard and respect for the interests of all states and one’s own responsibility. Instead, we saw a state of euphoria created by the feeling of absolute superiority, a kind of modern absolutism, coupled with the low cultural standards and arrogance of those who formulated and pushed through decisions that suited only themselves. The situation took a different turn.
There are many examples of this. First a bloody military operation was waged against Belgrade, without the UN Security Council’s sanction but with combat aircraft and missiles used in the heart of Europe. The bombing of peaceful cities and vital infrastructure went on for several weeks. I have to recall these facts, because some Western colleagues prefer to forget them, and when we mentioned the event, they prefer to avoid speaking about international law, instead emphasising the circumstances which they interpret as they think necessary.
Then came the turn of Iraq, Libya and Syria. The illegal use of military power against Libya and the distortion of all the UN Security Council decisions on Libya ruined the state, created a huge seat of international terrorism, and pushed the country towards a humanitarian catastrophe, into the vortex of a civil war, which has continued there for years. The tragedy, which was created for hundreds of thousands and even millions of people not only in Libya but in the whole region, has led to a large-scale exodus from the Middle East and North Africa to Europe.
A similar fate was also prepared for Syria. The combat operations conducted by the Western coalition in that country without the Syrian government’s approval or UN Security Council’s sanction can only be defined as aggression and intervention.
But the example that stands apart from the above events is, of course, the invasion of Iraq without any legal grounds. They used the pretext of allegedly reliable information available in the United States about the presence of weapons of mass destruction in Iraq. To prove that allegation, the US Secretary of State held up a vial with white power, publicly, for the whole world to see, assuring the international community that it was a chemical warfare agent created in Iraq. It later turned out that all of that was a fake and a sham, and that Iraq did not have any chemical weapons. Incredible and shocking but true. We witnessed lies made at the highest state level and voiced from the high UN rostrum. As a result we see a tremendous loss in human life, damage, destruction, and a colossal upsurge of terrorism.
Overall, it appears that nearly everywhere, in many regions of the world where the United States brought its law and order, this created bloody, non-healing wounds and the curse of international terrorism and extremism. I have only mentioned the most glaring but far from only examples of disregard for international law.
This array includes promises not to expand NATO eastwards even by an inch. To reiterate: they have deceived us, or, to put it simply, they have played us. Sure, one often hears that politics is a dirty business. It could be, but it shouldn’t be as dirty as it is now, not to such an extent. This type of con-artist behaviour is contrary not only to the principles of international relations but also and above all to the generally accepted norms of morality and ethics. Where is justice and truth here? Just lies and hypocrisy all around.
Incidentally, US politicians, political scientists and journalists write and say that a veritable “empire of lies” has been created inside the United States in recent years. It is hard to disagree with this – it is really so. But one should not be modest about it: the United States is still a great country and a system-forming power. All its satellites not only humbly and obediently say yes to and parrot it at the slightest pretext but also imitate its behaviour and enthusiastically accept the rules it is offering them. Therefore, one can say with good reason and confidence that the whole so-called Western bloc formed by the United States in its own image and likeness is, in its entirety, the very same “empire of lies.”
As for our country, after the disintegration of the USSR, given the entire unprecedented openness of the new, modern Russia, its readiness to work honestly with the United States and other Western partners, and its practically unilateral disarmament, they immediately tried to put the final squeeze on us, finish us off, and utterly destroy us. This is how it was in the 1990s and the early 2000s, when the so-called collective West was actively supporting separatism and gangs of mercenaries in southern Russia. What victims, what losses we had to sustain and what trials we had to go through at that time before we broke the back of international terrorism in the Caucasus! We remember this and will never forget.
Properly speaking, the attempts to use us in their own interests never ceased until quite recently: they sought to destroy our traditional values and force on us their false values that would erode us, our people from within, the attitudes they have been aggressively imposing on their countries, attitudes that are directly leading to degradation and degeneration, because they are contrary to human nature. This is not going to happen. No one has ever succeeded in doing this, nor will they succeed now.
Despite all that, in December 2021, we made yet another attempt to reach agreement with the United States and its allies on the principles of European security and NATO’s non-expansion. Our efforts were in vain. The United States has not changed its position. It does not believe it necessary to agree with Russia on a matter that is critical for us. The United States is pursuing its own objectives, while neglecting our interests.
Of course, this situation begs a question: what next, what are we to expect? If history is any guide, we know that in 1940 and early 1941 the Soviet Union went to great lengths to prevent war or at least delay its outbreak. To this end, the USSR sought not to provoke the potential aggressor until the very end by refraining or postponing the most urgent and obvious preparations it had to make to defend itself from an imminent attack. When it finally acted, it was too late.
As a result, the country was not prepared to counter the invasion by Nazi Germany, which attacked our Motherland on June 22, 1941, without declaring war. The country stopped the enemy and went on to defeat it, but this came at a tremendous cost. The attempt to appease the aggressor ahead of the Great Patriotic War proved to be a mistake which came at a high cost for our people. In the first months after the hostilities broke out, we lost vast territories of strategic importance, as well as millions of lives. We will not make this mistake the second time. We have no right to do so.
Those who aspire to global dominance have publicly designated Russia as their enemy. They did so with impunity. Make no mistake, they had no reason to act this way. It is true that they have considerable financial, scientific, technological, and military capabilities. We are aware of this and have an objective view of the economic threats we have been hearing, just as our ability to counter this brash and never-ending blackmail. Let me reiterate that we have no illusions in this regard and are extremely realistic in our assessments.
As for military affairs, even after the dissolution of the USSR and losing a considerable part of its capabilities, today’s Russia remains one of the most powerful nuclear states. Moreover, it has a certain advantage in several cutting-edge weapons. In this context, there should be no doubt for anyone that any potential aggressor will face defeat and ominous consequences should it directly attack our country.
At the same time, technology, including in the defence sector, is changing rapidly. One day there is one leader, and tomorrow another, but a military presence in territories bordering on Russia, if we permit it to go ahead, will stay for decades to come or maybe forever, creating an ever mounting and totally unacceptable threat for Russia.
Even now, with NATO’s eastward expansion the situation for Russia has been becoming worse and more dangerous by the year. Moreover, these past days NATO leadership has been blunt in its statements that they need to accelerate and step up efforts to bring the alliance’s infrastructure closer to Russia’s borders. In other words, they have been toughening their position. We cannot stay idle and passively observe these developments. This would be an absolutely irresponsible thing to do for us.
Any further expansion of the North Atlantic alliance’s infrastructure or the ongoing efforts to gain a military foothold of the Ukrainian territory are unacceptable for us. Of course, the question is not about NATO itself. It merely serves as a tool of US foreign policy. The problem is that in territories adjacent to Russia, which I have to note is our historical land, a hostile “anti-Russia” is taking shape. Fully controlled from the outside, it is doing everything to attract NATO armed forces and obtain cutting-edge weapons.
For the United States and its allies, it is a policy of containing Russia, with obvious geopolitical dividends. For our country, it is a matter of life and death, a matter of our historical future as a nation. This is not an exaggeration; this is a fact. It is not only a very real threat to our interests but to the very existence of our state and to its sovereignty. It is the red line which we have spoken about on numerous occasions. They have crossed it.
This brings me to the situation in Donbass. We can see that the forces that staged the coup in Ukraine in 2014 have seized power, are keeping it with the help of ornamental election procedures and have abandoned the path of a peaceful conflict settlement. For eight years, for eight endless years we have been doing everything possible to settle the situation by peaceful political means. Everything was in vain.
As I said in my previous address, you cannot look without compassion at what is happening there. It became impossible to tolerate it. We had to stop that atrocity, that genocide of the millions of people who live there and who pinned their hopes on Russia, on all of us. It is their aspirations, the feelings and pain of these people that were the main motivating force behind our decision to recognise the independence of the Donbass people’s republics.
I would like to additionally emphasise the following. Focused on their own goals, the leading NATO countries are supporting the far-right nationalists and neo-Nazis in Ukraine, those who will never forgive the people of Crimea and Sevastopol for freely making a choice to reunite with Russia.
They will undoubtedly try to bring war to Crimea just as they have done in Donbass, to kill innocent people just as members of the punitive units of Ukrainian nationalists and Hitler’s accomplices did during the Great Patriotic War. They have also openly laid claim to several other Russian regions.
If we look at the sequence of events and the incoming reports, the showdown between Russia and these forces cannot be avoided. It is only a matter of time. They are getting ready and waiting for the right moment. Moreover, they went as far as aspire to acquire nuclear weapons. We will not let this happen.
I have already said that Russia accepted the new geopolitical reality after the dissolution of the USSR. We have been treating all new post-Soviet states with respect and will continue to act this way. We respect and will respect their sovereignty, as proven by the assistance we provided to Kazakhstan when it faced tragic events and a challenge in terms of its statehood and integrity. However, Russia cannot feel safe, develop, and exist while facing a permanent threat from the territory of today’s Ukraine.
Let me remind you that in 2000–2005 we used our military to push back against terrorists in the Caucasus and stood up for the integrity of our state. We preserved Russia. In 2014, we supported the people of Crimea and Sevastopol. In 2015, we used our Armed Forces to create a reliable shield that prevented terrorists from Syria from penetrating Russia. This was a matter of defending ourselves. We had no other choice.
The same is happening today. They did not leave us any other option for defending Russia and our people, other than the one we are forced to use today. In these circumstances, we have to take bold and immediate action. The people’s republics of Donbass have asked Russia for help.
In this context, in accordance with Article 51 (Chapter VII) of the UN Charter, with permission of Russia’s Federation Council, and in execution of the treaties of friendship and mutual assistance with the Donetsk People’s Republic and the Lugansk People’s Republic, ratified by the Federal Assembly on February 22, I made a decision to carry out a special military operation.
The purpose of this operation is to protect people who, for eight years now, have been facing humiliation and genocide perpetrated by the Kiev regime. To this end, we will seek to demilitarise and denazify Ukraine, as well as bring to trial those who perpetrated numerous bloody crimes against civilians, including against citizens of the Russian Federation.
It is not our plan to occupy the Ukrainian territory. We do not intend to impose anything on anyone by force. At the same time, we have been hearing an increasing number of statements coming from the West that there is no need any more to abide by the documents setting forth the outcomes of World War II, as signed by the totalitarian Soviet regime. How can we respond to that?
The outcomes of World War II and the sacrifices our people had to make to defeat Nazism are sacred. This does not contradict the high values of human rights and freedoms in the reality that emerged over the post-war decades. This does not mean that nations cannot enjoy the right to self-determination, which is enshrined in Article 1 of the UN Charter.
Let me remind you that the people living in territories which are part of today’s Ukraine were not asked how they want to build their lives when the USSR was created or after World War II. Freedom guides our policy, the freedom to choose independently our future and the future of our children. We believe that all the peoples living in today’s Ukraine, anyone who want to do this, must be able to enjoy this right to make a free choice.
In this context I would like to address the citizens of Ukraine. In 2014, Russia was obliged to protect the people of Crimea and Sevastopol from those who you yourself call “nats.” The people of Crimea and Sevastopol made their choice in favour of being with their historical homeland, Russia, and we supported their choice. As I said, we could not act otherwise.
The current events have nothing to do with a desire to infringe on the interests of Ukraine and the Ukrainian people. They are connected with the defending Russia from those who have taken Ukraine hostage and are trying to use it against our country and our people.
I reiterate: we are acting to defend ourselves from the threats created for us and from a worse peril than what is happening now. I am asking you, however hard this may be, to understand this and to work together with us so as to turn this tragic page as soon as possible and to move forward together, without allowing anyone to interfere in our affairs and our relations but developing them independently, so as to create favourable conditions for overcoming all these problems and to strengthen us from within as a single whole, despite the existence of state borders. I believe in this, in our common future.
I would also like to address the military personnel of the Ukrainian Armed Forces.
Comrade officers,
Your fathers, grandfathers and great-grandfathers did not fight the Nazi occupiers and did not defend our common Motherland to allow today’s neo-Nazis to seize power in Ukraine. You swore the oath of allegiance to the Ukrainian people and not to the junta, the people’s adversary which is plundering Ukraine and humiliating the Ukrainian people.
I urge you to refuse to carry out their criminal orders. I urge you to immediately lay down arms and go home. I will explain what this means: the military personnel of the Ukrainian army who do this will be able to freely leave the zone of hostilities and return to their families.
I want to emphasise again that all responsibility for the possible bloodshed will lie fully and wholly with the ruling Ukrainian regime.
I would now like to say something very important for those who may be tempted to interfere in these developments from the outside. No matter who tries to stand in our way or all the more so create threats for our country and our people, they must know that Russia will respond immediately, and the consequences will be such as you have never seen in your entire history. No matter how the events unfold, we are ready. All the necessary decisions in this regard have been taken. I hope that my words will be heard.
Citizens of Russia,
The culture and values, experience and traditions of our ancestors invariably provided a powerful underpinning for the wellbeing and the very existence of entire states and nations, their success and viability. Of course, this directly depends on the ability to quickly adapt to constant change, maintain social cohesion, and readiness to consolidate and summon all the available forces in order to move forward.
We always need to be strong, but this strength can take on different forms. The “empire of lies,” which I mentioned in the beginning of my speech, proceeds in its policy primarily from rough, direct force. This is when our saying on being “all brawn and no brains” applies.
We all know that having justice and truth on our side is what makes us truly strong. If this is the case, it would be hard to disagree with the fact that it is our strength and our readiness to fight that are the bedrock of independence and sovereignty and provide the necessary foundation for building a reliable future for your home, your family, and your Motherland.
Dear compatriots,
I am certain that devoted soldiers and officers of Russia’s Armed Forces will perform their duty with professionalism and courage. I have no doubt that the government institutions at all levels and specialists will work effectively to guarantee the stability of our economy, financial system and social wellbeing, and the same applies to corporate executives and the entire business community. I hope that all parliamentary parties and civil society take a consolidated, patriotic position.
At the end of the day, the future of Russia is in the hands of its multi-ethnic people, as has always been the case in our history. This means that the decisions that I made will be executed, that we will achieve the goals we have set, and reliably guarantee the security of our Motherland.
I believe in your support and the invincible force rooted in the love for our Fatherland.
END OF THE STATEMENT OF PUTIN
[8]
”Poetin rechtvaardigt zijn agressie door te wijzen op de uitbreiding van de NAVO tot dicht bij de Russische grenzen. En inderdaad. In 1990 liep de grens van het bondgenootschap dwars door Duitsland. Inmiddels zijn Polen, Roemenië, Bulgarije, Tsjechië, Slowakije, Litouwen, Letland en Estland – allemaal landen die aan de vroegere Sovjet-Unie grensden of er zelfs deel van uitmaakten – NAVO lid. Daarmee is niet de vrede en de democratie gediend, maar vooral de machtspositie van de VS, en tevens de Amerikaanse wapenindustrie, want die nieuwe NAVO-landen werden vervolgens kersverse klanten van die industrie. De uitbreiding van de NAVO was en is een verwerpelijk imperialistisch project”
” Waarom waren al deze landen zo bereid om NAVO-lid te worden? Waarom dromen mensen in Oekraïne – en zeker niet alleen cynische generaals en rechts-liberale politici en zakenlieden in dat land – ervan dat ook dat land ooit NAVO-lid te worden? Zou dat misschien te maken hebben met een door Russische overheersing vele decennia lang aangewakkerde angst voor Rusland, en behoefte aan bescherming tegen die imperialistische mogendheid? Ik wijs het imperialistische project van NAVO-uitbreiding, geregisseerd door vooral de presidentschappen van Clinton en Obama,volledig af. Maar ik snap wel heel goed dat NAVO-lidmaatschap er, in de ogen van regeringen maar vooral ook bevolkingen van Oost-Europese landen, uitzag als een bescherming tegen een Rusland dat haar hegemonie over die landen met tegenzin had prijsgegeven en in die landen helemaal niet werd vertrouwd.”
Minister Hoekstra van Buitenlandse Zaken: ‘Nederland veroordeelt de Russische aanval op Oekraïne ten scherpste. Het is een oorlogsdaad waarvoor Rusland een zware prijs zal betalen. Nederland staat in nauw contact met EU- en NAVO-partners.’
De situatie in Oekraïne
In de nacht van 23 op 24 februari 2022 vielen Russische strijdkrachten Oekraïne binnen. Dit gebeurde nadat president Poetin een ‘speciale militaire operatie’ in de Donbas aankondigde. In verschillende steden in het oosten en zuiden van Oekraïne worden explosies gerapporteerd en raketinslagen in de hoofdstad Kyiv. Ook zijn er berichten van een landingsoperatie vanaf zee.
Advies aan Nederlanders
Reis niet naar Oekraïne. Bent u in het land? Verlaat het land op eigen gelegenheid als dit veilig kan. Kan dit niet, zoek dan een veilige plaats. Van evacuatie door de Nederlandse overheid is geen sprake. Bent u in Oekraïne? Laat uw familie en vrienden weten hoe het met u gaat. Volg altijd de instructies op van de lokale autoriteiten. Lees het reisadvies voor Oekraïne.
Noodhulp
Bent u in Oekraïne en heeft u een consulaire hulpvraag? Het contactcentrum van Buitenlandse Zaken is 24 uur per dag bereikbaar op het nummer +31 247 247 247.
Meer informatie
De situatie is onduidelijk en de ontwikkelingen volgen elkaar snel op. Meer informatie volgt op de pagina Rusland en Oekraïne.
EINDE BERICHT
BBC
WHY HAS RUSSIA INVADED UKRAINE AND WHAT DOES PUTIN WANT?
9 MAY 2022
https://www.bbc.com/news/world-europe-56720589
Vladimir Putin unleashed the biggest war in Europe since World War Two with the justification that modern, Western-leaning Ukraine was a constant threat and Russia could not feel “safe, develop and exist”.
Thousands of people have since died, towns and cities such as Mariupol lie in ruins and 13 million people have been displaced. But the questions remain: what was it all for and how will it end?
What was Putin’s original goal?
The Russian leader’s initial aim was to overrun Ukraine and depose its government, ending for good its desire to join the Western defensive alliance Nato. After a month of failures, he abandoned his bid to capture the capital Kyiv and turned his ambitions to Ukraine’s east and south.
Launching the invasion on 24 February he told the Russian people his goal was to “demilitarise and de-Nazify Ukraine“. His declared aim was to protect people subjected to what he called eight years of bullying and genocide by Ukraine’s government. Another objective was soon added: ensuring Ukraine’s neutral status .
Foreign Minister Sergei Lavrov spoke of freeing Ukraine from oppression while foreign intelligence chief Sergei Naryshkin argued “Russia’s future and its future place in the world are at stake”.
Ukraine’s democratically elected president, Volodymyr Zelensky, said “the enemy has designated me as target number one; my family is target number two”. His adviser said Russian troops made two attempts to storm the presidential compound.
Russia’s leader refused to call it an invasion or a war. Moscow continues to coin Europe’s biggest war since 1945 a “special military operation”.
The claims of Nazis and genocide in Ukraine are completely unfounded but part of a narrative repeated by Russia for years. “It’s crazy, sometimes not even they can explain what they are referring to,” complained Ukraine’s foreign minister Dmytro Kuleba.
However, an opinion piece by state-run news agency Ria Novosti made clear that “denazification is inevitably also de-Ukrainisation” – in effect erasing the modern state.
And it is Russia that is now accused by the international community of carrying out war crimes. Several countries including the US and Canada go further and call it genocide.
After so much destruction, the Russian leader’s words ring very hollow now: “It is not our plan to occupy the Ukrainian territory; we do not intend to impose anything on anyone by force.”
How have Putin’s aims changed?
A month into the invasion, Russia pulled back from Kyiv and declared its main goal was the “liberation of Donbas” – broadly referring to Ukraine’s eastern regions of Luhansk and Donetsk. More than a third of this area was already seized by Russian proxy forces in a war that began in 2014, now Russia wanted to conquer all of it.
The Kremlin claimed it had “generally accomplished” the aims of the invasion’s first phase, which it defined as considerably reducing Ukraine’s combat potential. But it became clear from Russia’s withdrawal that it had scaled back its ambitions.
“Putin needs a victory,” said Andrei Kortunov, head of the Russian International Affairs Council. “At least he needs something he can present to his constituency at home as a victory.”
Russian officials are now focused on seizing the two big eastern regions and creating a land corridor along the south coast, east from Crimea to the Russian border. They have claimed control of the southern region of Kherson and a leading Russian general has said they have hopes of seizing territory further west along the Black Sea coast towards Odesa and beyond.
“Control over the south of Ukraine is another way out to Transnistria,” said Maj Gen Rustam Minnekayev, referring to a breakaway area of Moldova, where Russia has some 1,500 troops.
f Russia does capture both eastern regions, it will most likely try to annexe them after a sham vote, as it did with Crimea in 2014. Ukraine also accuses occupying forces in Kherson of planning a referendum on creating separatist entity: they are already introducing Russia’s currency, the rouble, from 1 May.
Capturing Donbas and the land corridor is a mandatory minimum for the Kremlin, warns Tatiana Stanovaya, of analysis firm RPolitik and the Carnegie Moscow Center: “They will keep going. I always hear the same phrase – ‘we have no choice but to escalate’.”
The powerful head of Russia’s security council, Nikolai Patrushev, has spoken of Ukraine disintegrating into “several states”, blaming Ukrainian and Western hatred of Russia.
The question is whether Russian forces have the numbers to press forward. By not declaring this a war, the Kremlin cannot mobilise nationally and military analyst Michael Kofman believes unless that happens Russia’s Donbas offensive is the last it can attempt.
Is there a way out?
There is little sign of any negotiated end to this war in the immediate future.
A few weeks into the war, Russia said it was considering a Ukrainian proposal of neutrality, but there have been no negotiations since the end of March.
President Putin told the UN Secretary General at the end of April “we are negotiating, we do not reject [talks]”, but he earlier declared negotiations at a dead end. After a meeting with the Russian leader, Austrian Chancellor Karl Nehammer gave a very downbeat assessment of a man who had entered into a “logic of war”.
Ukraine’s Volodymyr Zelensky had already accepted that Ukraine would not join Nato: “It’s a truth and it must be recognised.” But after apparent Russian atrocities came to light in Bucha, Mariupol and elsewhere, he made it clear there would be no more talks until Russia withdrew from all territories seized since 24 February.
In its offer of neutrality proposed at the end of March, Kyiv said:
Ukraine would become a non-aligned and “non-nuclear” state, with no foreign military bases or contingents on its territory
Strict, legally binding guarantees would require other countries to protect a neutral Ukraine in the event of attack
Within three days guarantor states would have to hold consultations and come to Ukraine’s defence
Ukraine would be allowed to join the European Union, but would not enter military-political alliances and any international exercises would require consent of guarantor states
The future status of Russian-annexed Crimea would be negotiated over the next 15 years
But neutrality for Vladimir Putin was never likely to be enough.
“Ultimately [Putin] wanted to divide the country and I think it’s becoming more evident that’s what he wants,” says Barbara Zanchetta of King’s College London’s Department of War Studies.
While the Kremlin wants to annex some areas of Ukraine, Tatiana Stanovaya believes “much more important is the fate of Ukraine: Putin wants to end Ukraine as a current state”.
How Putin sees Ukraine
Since Ukraine achieved independence in 1991, as the Soviet Union collapsed, it has gradually looked to the West – both the EU and Nato.
Russia’s leader has sought to reverse that, seeing the fall of the Soviet Union as the “disintegration of historical Russia”. He has claimed Russians and Ukrainians are one people, denying Ukraine its long history and seeing today’s independent state merely as an “anti-Russia project”. “Ukraine never had stable traditions of genuine statehood,” he asserted.
It was his pressure on Ukraine’s pro-Russian leader, Viktor Yanukovych, not to sign a deal with the European Union in 2013 that led to protests that ultimately ousted the Ukrainian president in February 2014.
Russia then seized Ukraine’s southern region of Crimea and triggered a separatist rebellion in the east and a war that claimed 14,000 lives.
As he prepared to invade in February, he tore up an unfulfilled 2015 Minsk peace deal and accused Nato of threatening “our historic future as a nation”, claiming without foundation that Nato countries wanted to bring war to Crimea. He has lately accused Nato of using Ukraine to wage a proxy war against Russia.
What’s Putin’s problem with Nato?
For Russia’s leader the West’s 30-member defensive military alliance has one aim – to split society in Russia and ultimately destroy it. In a Victory Day speech on 9 May he accused Nato of launching an active military build-up on territories adjacent to Russia.
Ahead of the war, he demanded that Nato turn the clock back to 1997 and reverse its eastward expansion, removing its forces and military infrastructure from member states that joined the alliance from 1997 and not deploying “strike weapons near Russia’s borders”. That means Central Europe, Eastern Europe and the Baltics.
In President Putin’s eyes, the West promised back in 1990 that Nato would expand “not an inch to the east”, but did so anyway.
That was before the collapse of the Soviet Union, however, so the promise made to then Soviet President Mikhail Gorbachev only referred to East Germany in the context of a reunified Germany. Mr Gorbachev said later that “the topic of Nato expansion was never discussed” at the time.
And the context in the 1990s was very different, says Barbara Zanchetta: “It was not done as a provocation, there was a partnership for peace.”
Nato maintains it never intended to deploy combat troops on its eastern flank, until Russia annexed Crimea illegally in 2014.
Does Putin have designs beyond Ukraine?
If he has, his military setbacks in Ukraine may have put paid to any wider ambitions beyond its borders. The most immediate threat is to Moldova, which is not part of Nato and has already come under Russian threat.
But President Putin’s ambition to roll Nato back to the late 1990s has taken a hit, with Finland and Sweden looking closely at joining an alliance that now seems as unified as ever. “He has triggered the opposite effect of what he wanted. He wanted to weaken Nato but Nato is now much stronger,” says Barbara Zanchetta.
Nato has warned of a war that could last weeks, months or even years, and said its members need to be prepared for a long haul.
Russia has already punished two Nato members, Poland and Bulgaria, for the West’s support for Ukraine, by cutting off their gas supplies.
Having witnessed Mr Putin’s willingness to lay waste to European cities to achieve his aims, Western leaders are now under no illusion. US President Joe Biden has labelled him a war criminal and German Chancellor Olaf Scholz believes “Putin wants to build a Russian empire… he wants to fundamentally redefine the status quo within Europe in line with his own vision.”
President of Russia Vladimir Putin: Citizens of Russia, friends,
I consider it necessary today to speak again about the tragic events in Donbass and the key aspects of ensuring the security of Russia.
I will begin with what I said in my address on February 21, 2022. I spoke about our biggest concerns and worries, and about the fundamental threats which irresponsible Western politicians created for Russia consistently, rudely and unceremoniously from year to year. I am referring to the eastward expansion of NATO, which is moving its military infrastructure ever closer to the Russian border.
It is a fact that over the past 30 years we have been patiently trying to come to an agreement with the leading NATO countries regarding the principles of equal and indivisible security in Europe. In response to our proposals, we invariably faced either cynical deception and lies or attempts at pressure and blackmail, while the North Atlantic alliance continued to expand despite our protests and concerns. Its military machine is moving and, as I said, is approaching our very border.
Why is this happening? Where did this insolent manner of talking down from the height of their exceptionalism, infallibility and all-permissiveness come from? What is the explanation for this contemptuous and disdainful attitude to our interests and absolutely legitimate demands?
The answer is simple. Everything is clear and obvious. In the late 1980s, the Soviet Union grew weaker and subsequently broke apart. That experience should serve as a good lesson for us, because it has shown us that the paralysis of power and will is the first step towards complete degradation and oblivion. We lost confidence for only one moment, but it was enough to disrupt the balance of forces in the world.
As a result, the old treaties and agreements are no longer effective. Entreaties and requests do not help. Anything that does not suit the dominant state, the powers that be, is denounced as archaic, obsolete and useless. At the same time, everything it regards as useful is presented as the ultimate truth and forced on others regardless of the cost, abusively and by any means available. Those who refuse to comply are subjected to strong-arm tactics.
What I am saying now does not concerns only Russia, and Russia is not the only country that is worried about this. This has to do with the entire system of international relations, and sometimes even US allies. The collapse of the Soviet Union led to a redivision of the world, and the norms of international law that developed by that time – and the most important of them, the fundamental norms that were adopted following WWII and largely formalised its outcome – came in the way of those who declared themselves the winners of the Cold War.
Of course, practice, international relations and the rules regulating them had to take into account the changes that took place in the world and in the balance of forces. However, this should have been done professionally, smoothly, patiently, and with due regard and respect for the interests of all states and one’s own responsibility. Instead, we saw a state of euphoria created by the feeling of absolute superiority, a kind of modern absolutism, coupled with the low cultural standards and arrogance of those who formulated and pushed through decisions that suited only themselves. The situation took a different turn.
There are many examples of this. First a bloody military operation was waged against Belgrade, without the UN Security Council’s sanction but with combat aircraft and missiles used in the heart of Europe. The bombing of peaceful cities and vital infrastructure went on for several weeks. I have to recall these facts, because some Western colleagues prefer to forget them, and when we mentioned the event, they prefer to avoid speaking about international law, instead emphasising the circumstances which they interpret as they think necessary.
Then came the turn of Iraq, Libya and Syria. The illegal use of military power against Libya and the distortion of all the UN Security Council decisions on Libya ruined the state, created a huge seat of international terrorism, and pushed the country towards a humanitarian catastrophe, into the vortex of a civil war, which has continued there for years. The tragedy, which was created for hundreds of thousands and even millions of people not only in Libya but in the whole region, has led to a large-scale exodus from the Middle East and North Africa to Europe.
A similar fate was also prepared for Syria. The combat operations conducted by the Western coalition in that country without the Syrian government’s approval or UN Security Council’s sanction can only be defined as aggression and intervention.
But the example that stands apart from the above events is, of course, the invasion of Iraq without any legal grounds. They used the pretext of allegedly reliable information available in the United States about the presence of weapons of mass destruction in Iraq. To prove that allegation, the US Secretary of State held up a vial with white power, publicly, for the whole world to see, assuring the international community that it was a chemical warfare agent created in Iraq. It later turned out that all of that was a fake and a sham, and that Iraq did not have any chemical weapons. Incredible and shocking but true. We witnessed lies made at the highest state level and voiced from the high UN rostrum. As a result we see a tremendous loss in human life, damage, destruction, and a colossal upsurge of terrorism.
Overall, it appears that nearly everywhere, in many regions of the world where the United States brought its law and order, this created bloody, non-healing wounds and the curse of international terrorism and extremism. I have only mentioned the most glaring but far from only examples of disregard for international law.
This array includes promises not to expand NATO eastwards even by an inch. To reiterate: they have deceived us, or, to put it simply, they have played us. Sure, one often hears that politics is a dirty business. It could be, but it shouldn’t be as dirty as it is now, not to such an extent. This type of con-artist behaviour is contrary not only to the principles of international relations but also and above all to the generally accepted norms of morality and ethics. Where is justice and truth here? Just lies and hypocrisy all around.
Incidentally, US politicians, political scientists and journalists write and say that a veritable “empire of lies” has been created inside the United States in recent years. It is hard to disagree with this – it is really so. But one should not be modest about it: the United States is still a great country and a system-forming power. All its satellites not only humbly and obediently say yes to and parrot it at the slightest pretext but also imitate its behaviour and enthusiastically accept the rules it is offering them. Therefore, one can say with good reason and confidence that the whole so-called Western bloc formed by the United States in its own image and likeness is, in its entirety, the very same “empire of lies.”
As for our country, after the disintegration of the USSR, given the entire unprecedented openness of the new, modern Russia, its readiness to work honestly with the United States and other Western partners, and its practically unilateral disarmament, they immediately tried to put the final squeeze on us, finish us off, and utterly destroy us. This is how it was in the 1990s and the early 2000s, when the so-called collective West was actively supporting separatism and gangs of mercenaries in southern Russia. What victims, what losses we had to sustain and what trials we had to go through at that time before we broke the back of international terrorism in the Caucasus! We remember this and will never forget.
Properly speaking, the attempts to use us in their own interests never ceased until quite recently: they sought to destroy our traditional values and force on us their false values that would erode us, our people from within, the attitudes they have been aggressively imposing on their countries, attitudes that are directly leading to degradation and degeneration, because they are contrary to human nature. This is not going to happen. No one has ever succeeded in doing this, nor will they succeed now.
Despite all that, in December 2021, we made yet another attempt to reach agreement with the United States and its allies on the principles of European security and NATO’s non-expansion. Our efforts were in vain. The United States has not changed its position. It does not believe it necessary to agree with Russia on a matter that is critical for us. The United States is pursuing its own objectives, while neglecting our interests.
Of course, this situation begs a question: what next, what are we to expect? If history is any guide, we know that in 1940 and early 1941 the Soviet Union went to great lengths to prevent war or at least delay its outbreak. To this end, the USSR sought not to provoke the potential aggressor until the very end by refraining or postponing the most urgent and obvious preparations it had to make to defend itself from an imminent attack. When it finally acted, it was too late.
As a result, the country was not prepared to counter the invasion by Nazi Germany, which attacked our Motherland on June 22, 1941, without declaring war. The country stopped the enemy and went on to defeat it, but this came at a tremendous cost. The attempt to appease the aggressor ahead of the Great Patriotic War proved to be a mistake which came at a high cost for our people. In the first months after the hostilities broke out, we lost vast territories of strategic importance, as well as millions of lives. We will not make this mistake the second time. We have no right to do so.
Those who aspire to global dominance have publicly designated Russia as their enemy. They did so with impunity. Make no mistake, they had no reason to act this way. It is true that they have considerable financial, scientific, technological, and military capabilities. We are aware of this and have an objective view of the economic threats we have been hearing, just as our ability to counter this brash and never-ending blackmail. Let me reiterate that we have no illusions in this regard and are extremely realistic in our assessments.
As for military affairs, even after the dissolution of the USSR and losing a considerable part of its capabilities, today’s Russia remains one of the most powerful nuclear states. Moreover, it has a certain advantage in several cutting-edge weapons. In this context, there should be no doubt for anyone that any potential aggressor will face defeat and ominous consequences should it directly attack our country.
At the same time, technology, including in the defence sector, is changing rapidly. One day there is one leader, and tomorrow another, but a military presence in territories bordering on Russia, if we permit it to go ahead, will stay for decades to come or maybe forever, creating an ever mounting and totally unacceptable threat for Russia.
Even now, with NATO’s eastward expansion the situation for Russia has been becoming worse and more dangerous by the year. Moreover, these past days NATO leadership has been blunt in its statements that they need to accelerate and step up efforts to bring the alliance’s infrastructure closer to Russia’s borders. In other words, they have been toughening their position. We cannot stay idle and passively observe these developments. This would be an absolutely irresponsible thing to do for us.
Any further expansion of the North Atlantic alliance’s infrastructure or the ongoing efforts to gain a military foothold of the Ukrainian territory are unacceptable for us. Of course, the question is not about NATO itself. It merely serves as a tool of US foreign policy. The problem is that in territories adjacent to Russia, which I have to note is our historical land, a hostile “anti-Russia” is taking shape. Fully controlled from the outside, it is doing everything to attract NATO armed forces and obtain cutting-edge weapons.
For the United States and its allies, it is a policy of containing Russia, with obvious geopolitical dividends. For our country, it is a matter of life and death, a matter of our historical future as a nation. This is not an exaggeration; this is a fact. It is not only a very real threat to our interests but to the very existence of our state and to its sovereignty. It is the red line which we have spoken about on numerous occasions. They have crossed it.
This brings me to the situation in Donbass. We can see that the forces that staged the coup in Ukraine in 2014 have seized power, are keeping it with the help of ornamental election procedures and have abandoned the path of a peaceful conflict settlement. For eight years, for eight endless years we have been doing everything possible to settle the situation by peaceful political means. Everything was in vain.
As I said in my previous address, you cannot look without compassion at what is happening there. It became impossible to tolerate it. We had to stop that atrocity, that genocide of the millions of people who live there and who pinned their hopes on Russia, on all of us. It is their aspirations, the feelings and pain of these people that were the main motivating force behind our decision to recognise the independence of the Donbass people’s republics.
I would like to additionally emphasise the following. Focused on their own goals, the leading NATO countries are supporting the far-right nationalists and neo-Nazis in Ukraine, those who will never forgive the people of Crimea and Sevastopol for freely making a choice to reunite with Russia.
They will undoubtedly try to bring war to Crimea just as they have done in Donbass, to kill innocent people just as members of the punitive units of Ukrainian nationalists and Hitler’s accomplices did during the Great Patriotic War. They have also openly laid claim to several other Russian regions.
If we look at the sequence of events and the incoming reports, the showdown between Russia and these forces cannot be avoided. It is only a matter of time. They are getting ready and waiting for the right moment. Moreover, they went as far as aspire to acquire nuclear weapons. We will not let this happen.
I have already said that Russia accepted the new geopolitical reality after the dissolution of the USSR. We have been treating all new post-Soviet states with respect and will continue to act this way. We respect and will respect their sovereignty, as proven by the assistance we provided to Kazakhstan when it faced tragic events and a challenge in terms of its statehood and integrity. However, Russia cannot feel safe, develop, and exist while facing a permanent threat from the territory of today’s Ukraine.
Let me remind you that in 2000–2005 we used our military to push back against terrorists in the Caucasus and stood up for the integrity of our state. We preserved Russia. In 2014, we supported the people of Crimea and Sevastopol. In 2015, we used our Armed Forces to create a reliable shield that prevented terrorists from Syria from penetrating Russia. This was a matter of defending ourselves. We had no other choice.
The same is happening today. They did not leave us any other option for defending Russia and our people, other than the one we are forced to use today. In these circumstances, we have to take bold and immediate action. The people’s republics of Donbass have asked Russia for help.
In this context, in accordance with Article 51 (Chapter VII) of the UN Charter, with permission of Russia’s Federation Council, and in execution of the treaties of friendship and mutual assistance with the Donetsk People’s Republic and the Lugansk People’s Republic, ratified by the Federal Assembly on February 22, I made a decision to carry out a special military operation.
The purpose of this operation is to protect people who, for eight years now, have been facing humiliation and genocide perpetrated by the Kiev regime. To this end, we will seek to demilitarise and denazify Ukraine, as well as bring to trial those who perpetrated numerous bloody crimes against civilians, including against citizens of the Russian Federation.
It is not our plan to occupy the Ukrainian territory. We do not intend to impose anything on anyone by force. At the same time, we have been hearing an increasing number of statements coming from the West that there is no need any more to abide by the documents setting forth the outcomes of World War II, as signed by the totalitarian Soviet regime. How can we respond to that?
The outcomes of World War II and the sacrifices our people had to make to defeat Nazism are sacred. This does not contradict the high values of human rights and freedoms in the reality that emerged over the post-war decades. This does not mean that nations cannot enjoy the right to self-determination, which is enshrined in Article 1 of the UN Charter.
Let me remind you that the people living in territories which are part of today’s Ukraine were not asked how they want to build their lives when the USSR was created or after World War II. Freedom guides our policy, the freedom to choose independently our future and the future of our children. We believe that all the peoples living in today’s Ukraine, anyone who want to do this, must be able to enjoy this right to make a free choice.
In this context I would like to address the citizens of Ukraine. In 2014, Russia was obliged to protect the people of Crimea and Sevastopol from those who you yourself call “nats.” The people of Crimea and Sevastopol made their choice in favour of being with their historical homeland, Russia, and we supported their choice. As I said, we could not act otherwise.
The current events have nothing to do with a desire to infringe on the interests of Ukraine and the Ukrainian people. They are connected with the defending Russia from those who have taken Ukraine hostage and are trying to use it against our country and our people.
I reiterate: we are acting to defend ourselves from the threats created for us and from a worse peril than what is happening now. I am asking you, however hard this may be, to understand this and to work together with us so as to turn this tragic page as soon as possible and to move forward together, without allowing anyone to interfere in our affairs and our relations but developing them independently, so as to create favourable conditions for overcoming all these problems and to strengthen us from within as a single whole, despite the existence of state borders. I believe in this, in our common future.
I would also like to address the military personnel of the Ukrainian Armed Forces.
Comrade officers,
Your fathers, grandfathers and great-grandfathers did not fight the Nazi occupiers and did not defend our common Motherland to allow today’s neo-Nazis to seize power in Ukraine. You swore the oath of allegiance to the Ukrainian people and not to the junta, the people’s adversary which is plundering Ukraine and humiliating the Ukrainian people.
I urge you to refuse to carry out their criminal orders. I urge you to immediately lay down arms and go home. I will explain what this means: the military personnel of the Ukrainian army who do this will be able to freely leave the zone of hostilities and return to their families.
I want to emphasise again that all responsibility for the possible bloodshed will lie fully and wholly with the ruling Ukrainian regime.
I would now like to say something very important for those who may be tempted to interfere in these developments from the outside. No matter who tries to stand in our way or all the more so create threats for our country and our people, they must know that Russia will respond immediately, and the consequences will be such as you have never seen in your entire history. No matter how the events unfold, we are ready. All the necessary decisions in this regard have been taken. I hope that my words will be heard.
Citizens of Russia,
The culture and values, experience and traditions of our ancestors invariably provided a powerful underpinning for the wellbeing and the very existence of entire states and nations, their success and viability. Of course, this directly depends on the ability to quickly adapt to constant change, maintain social cohesion, and readiness to consolidate and summon all the available forces in order to move forward.
We always need to be strong, but this strength can take on different forms. The “empire of lies,” which I mentioned in the beginning of my speech, proceeds in its policy primarily from rough, direct force. This is when our saying on being “all brawn and no brains” applies.
We all know that having justice and truth on our side is what makes us truly strong. If this is the case, it would be hard to disagree with the fact that it is our strength and our readiness to fight that are the bedrock of independence and sovereignty and provide the necessary foundation for building a reliable future for your home, your family, and your Motherland.
Dear compatriots,
I am certain that devoted soldiers and officers of Russia’s Armed Forces will perform their duty with professionalism and courage. I have no doubt that the government institutions at all levels and specialists will work effectively to guarantee the stability of our economy, financial system and social wellbeing, and the same applies to corporate executives and the entire business community. I hope that all parliamentary parties and civil society take a consolidated, patriotic position.
At the end of the day, the future of Russia is in the hands of its multi-ethnic people, as has always been the case in our history. This means that the decisions that I made will be executed, that we will achieve the goals we have set, and reliably guarantee the security of our Motherland.
I believe in your support and the invincible force rooted in the love for our Fatherland.
END OF THE STATEMENT OF PUTIN
[2]
POETIN, DE EU EN OEKRAINE/VAN CRIMINELEN, DIE CRIMINELEN BESTRIJDEN/[INGEZONDEN STUK]
Namens De Nederlandsche Bank bied ik vandaag excuses aan. Excuses aan alle nazaten van slaafgemaakten in Nederland, in Suriname, in Bonaire, Sint Eustatius en Saba, in Aruba, Curaçao en Sint Maarten. Excuses aan alle mensen die door de persoonlijke keuzes van ook mijn voorgangers herleid werden tot hun huidskleur. Excuses aan alle mensen die vandaag nog steeds de gevolgen hiervan dragen.”
Dit zei Klaas Knot op 1 juli 2022, Keti Koti, de jaarlijkse viering en herdenking van de slavernij. Hij beklemtoonde ook dat De Nederlandsche Bank niet alleen voor woorden kiest, maar ook voor daden. Daden die De Nederlandsche Bank op koers zetten naar een inclusievere toekomst.
Datum: 1 juli 2022 Spreker: Klaas Knot Locatie: Slavernijmonument, Amsterdam
Hun naam, hun economische waarde, en een aantekening over hun gezondheid. Zo werden slaafgemaakten bij hun aankoop of verkoop in een inventaris genoteerd. Een inventaris van een Surinaamse suiker- en koffieplantage. Een inventaris die werd bijgehouden voor een van de eigenaren van de plantage: Jan Hodshon. Dezelfde man die in 1816, twee jaar na de afschaffing van de slavenhandel in Nederland, twee jaar na de oprichting van De Nederlandsche Bank, en na twee jaar directeur te zijn geweest, president wordt van De Nederlandsche Bank.
Hij zal dit negen jaar lang blijven. En al die tijd wordt voor hem dit soort inventaris bijgehouden. Al die tijd verdient hij geld aan slavernij. En al die tijd, wanneer hij de directietafel van De Nederlandsche Bank rondkijkt, is hij niet de uitzondering. Aan de directietafel is persoonlijke betrokkenheid bij slavernij eerder de regel.
En wanneer slavernij ernstig ter discussie gesteld wordt in Nederland, proberen bestuurders van De Nederlandsche Bank het politieke proces in tegengestelde richting te beïnvloeden.
Mijn voorgangers aan de directietafel van De Nederlandsche Bank hadden álle tijd om anders te kiezen. Maar ze deden dat niet.
Zo begint de geschiedenis van De Nederlandsche Bank, het instituut dat ervoor moet zorgen dat mensen vertrouwen kunnen hebben in het financiële stelsel – een geschiedenis waar de huidige directie nu duidelijk zicht op heeft, dankzij het onafhankelijke onderzoek van de Universiteit Leiden. Een geschiedenis die de huidige directie een heldere opdracht geeft. Een geschiedenis waarin mijn collega-directieleden en ik weliswaar in de schoenen van onze voorgangers staan, maar er resoluut voor kiezen om een andere weg in te slaan.
Namens De Nederlandsche Bank erken ik dat vele van mijn voorgangers handelswaar zagen waar het om mensen ging. Dat velen het bestaan en het voortbestaan van slavernij verdedigden. En dat velen later lang de gevolgen van slavernij negeerden.
Namens De Nederlandsche Bank erken ik ook onze betrokkenheid als “instituut”. Zo werd het geld waarmee De Nederlandsche Bank werd opgericht, voor een deel verdiend met slavernij. Zo aanvaardde De Nederlandsche Bank producten van de plantages, zoals koffie en suiker, als onderpand voor een lening. En zo betaalde De Nederlandsche Bank bij de afschaffing van slavernij, in opdracht van het Ministerie van Koloniën, compensatie uit aan voormalige plantage-eigenaren. Met onder hen ook bestuurders van De Nederlandsche Bank.
Namens De Nederlandsche Bank bied ik hiervoor vandaag excuses aan. Excuses aan alle nazaten van slaafgemaakten in Nederland, in Suriname, in Bonaire, Sint Eustatius en Saba, in Aruba, Curaçao en Sint Maarten. Excuses aan alle mensen die door de persoonlijke keuzes van ook mijn voorgangers herleid werden tot hun huidskleur. Tot een bedrag. Tot handelswaar op een inventaris. Excuses aan alle mensen die vandaag nog steeds de gevolgen hiervan dragen.
De voorbije maanden hoorde ik veel persoonlijke verhalen – verhalen over leed, maar ook over verzet en strijd. Wat ik leerde, wat ik hoorde, deed mij pijn. Het bracht het leed van toen en nu heel dichtbij. En tegelijk bleef dat leed ontzettend, onthutsend veraf voor iemand die opgroeide in de Groningse klei. De gesprekken die ik had, maakten duidelijk dat het leed van lang geleden nog lang niet geleden is. Dat die strijd nog lang niet gestreden is.
Daarom kiest De Nederlandsche Bank ervoor om vandaag niet alleen excuses aan te bieden. We kiezen niet alleen voor woorden, maar ook voor daden. Daden die hopelijk bijdragen aan de strijd tegen racisme, ongelijkheid, en onrechtvaardigheid. Daden die De Nederlandsche Bank vandaag kan waarmaken. Daden die ons op koers zetten naar een inclusievere toekomst:
We richten een fonds op waarmee we maatschappelijke projecten zullen financieren – rond educatie, gezondheidszorg, werk, en meer. Projecten in Nederland, in het Caribisch gebied, en in Suriname. Met dit fonds zal over de komende tien jaar vijf miljoen euro verdeeld kunnen worden.
Naast dit fonds dragen we – ook voor vijf miljoen euro – eenmalig bij aan enkele grotere projecten, zoals het Nationaal Slavernijmuseum en Kenniscentrum.
We kijken ook naar onze eigen organisatie. De Nederlandsche Bank moet diverser en inclusiever worden. Daar blijven we aan werken. We willen racisme vandaag beter kunnen herkennen en hier vervolgens op kunnen reageren. En we willen de diversiteit bij De Nederlandsche Bank vergroten via onze werving en selectie, via stages, via het traineeship en bij promoties.
En ons verleden, dat we nu beter kennen, zullen we niet verstoppen. In ons gebouw op het Frederiksplein zal dit in alle openheid een plek krijgen. En dit zal ook steeds een uitnodiging tot gesprek zijn. Een gesprek dat we ook zullen voeren aan de hand van de kunstwerken uit onze collectie. Een collectie die er in de toekomst nog diverser uit zal gaan zien.
De woorden die ik vandaag uitspreek, en de daden die ik vandaag aankondig, markeren voor De Nederlandsche Bank geen eindpunt – maar een ijkpunt.
Voor De Nederlandsche Bank markeert één juli 2022 een toetssteen voor de toekomst. Een toekomst met een inclusievere De Nederlandsche Bank. Een toekomst – hoop ik – met een inclusievere samenleving. Een toekomst mét elkaar.
Dank u dat ik dit, namens de volledige directie van De Nederlandsche Bank, hier heb mogen uitspreken.
EINDE SPEECH
ZIE OOK
NOS
DE NEDERLANDSE BANK BIEDT EXCUSES AAN VOOR SLAVERNIJVERLEDEN
De Nederlandsche Bank biedt excuses aan voor slavernijverleden
President Klaas Knot van De Nederlandsche Bank (DNB) heeft excuses aangeboden voor de rol van de bank in het slavernijverleden. Knot deed dat tijdens de nationale herdenking van de afschaffing van de slavernij in Amsterdam, waar voor het eerst in drie jaar weer publiek bij aanwezig was. Ook de provincie Noord-Holland greep de jaarlijkse herdenking aan om excuses te maken.
Bij het monument in het Amsterdamse Oosterpark maakte Knot excuses aan alle nazaten van slaafgemaakten in Nederland, Suriname, op Bonaire, Sint Eustatius en Saba, Aruba, Curaçao en Sint Maarten. “Excuses aan alle mensen die door de persoonlijke keuzes van mijn voorgangers herleid werden tot hun huidskleur,” zei de bankpresident.
De excuses volgen op een onderzoeksrapport dat in februari verscheen. DNB bleek nauw verbonden te zijn geweest bij de Nederlandse slavernij, sinds de oprichting van de bank in 1814, tot 1863. “De voorbije maanden hoorde ik veel persoonlijke verhalen, verhalen over leed, maar ook over verzet en strijd. Wat ik leerde, wat ik hoorde, deed mij pijn. Het bracht het leed van toen en nu heel dichtbij,” zei Knot.
Andere sprekers tijdens de nationale herdenking waren minister voor Rechtsbescherming Weerwind en de Amsterdamse burgemeester Halsema. Amsterdam heeft vorig jaar excuses gemaakt voor het slavernijverleden.
DNB en het slavernijverleden
DNB gaf in 2020 opdracht het slavernijverleden van de centrale bank te onderzoeken. Uit het onderzoeksrapport blijkt dat DNB nauw betrokken was: het startkapitaal van DNB kwam deels van ondernemers die directe belangen hadden in de plantageslavernij.
Bijna 30 procent van de producten die bij DNB werden aangeboden als onderpand voor leningen bestond uit goederen die door tot slaafgemaakten werden geproduceerd. Verder had een deel van de oprichters en bestuurders van DNB grote persoonlijke belangen in de slavernij en zij bedongen hoge compensaties toen die werd afgeschaft. Vervolgens speelde DNB een belangrijke rol in de uitbetaling van de compensatietegoeden.
De komende tien jaar zal DNB een fonds starten voor meerjarige projecten om de doorwerking van het slavernijverleden te helpen verminderen, meldt de bank in een persbericht. Het gaat om projecten op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg en kennisdeling.
Geld voor educatieve projecten
Ook trekt DNB eenmalig vijf miljoen euro uit voor projecten met een educatief karakter, zoals het Nationaal Slavernijmuseum en een bijbehorend kenniscentrum. Een financiële compensatie voor geleden schade uit het verleden vindt DNB een zaak voor de overheid. De bank gaat daarom niet over tot financiële compensatie voor geleden schade.
Hoe zit het bij andere banken?
ABN Amro maakte afgelopen april al excuses vanwege betrokkenheid bij slavernij van voorgangers van de bank. Dan gaat het om Hope & Co, die een spilfunctie vervulde in de 18e-eeuwse internationale slavernij-economie. Een andere voorganger, Mees & Zoonen, verkocht verzekeringen voor slavenschepen en transport van producten die door slaafgemaakten waren geoogst.
ING laat het slavernijverleden van een van de voorgangers van de bank onderzoeken. Dat gaat om de Britse Barings-bank, die in 1995 werd overgenomen en sinds 1762 bestaat. Het Barings-archief en de Universiteit van Leeds starten dit najaar met dat onderzoek. Andere voorlopers van ING, zoals de Rijkspostspaarbank (1881), zijn van na de afschaffing van de slavernij (1863).
Bij de Rabobank speelt de kwestie niet. De boerenleenbanken waar de Rabobank uit voortkwam ontstonden pas eind 19e, begin 20e eeuw.
Na de uitkomsten van het onderzoeksrapport in februari gaf Knot al aan dat DNB kan bijdragen aan de verwerking van het leed. DNB anno 2022 staat volgens de bankpresident niet los van zijn verleden. “De bevindingen zijn behoorlijk stevig bij ons binnengekomen,” zei Knot eerder dit jaar.
Het is vandaag Keti Koti, wat het verbreken van de ketenen betekent, officieel een Surinaamse feestdag ter viering van de formele afschaffing van de slavernij in Suriname en de Nederlandse Antillen in 1863. Uiteindelijk hebben tot slaafgemaakten nog tot 1873 op de plantages in Suriname gewerkt, omdat ze volgens de wet nog onder toezigt van den Staat vielen.
Excuses Noord-Holland
Ook de commissaris van de Koning in de provincie Noord-Holland, Arthur van Dijk, maakte excuses voor de rol van de provincie bij de slavernij. Hij deed dat bij een viering in Paviljoen Welgelegen in Haarlem. “Ook al bestaat het gewest Holland al heel lang niet meer, we hebben net als de toenmalige bestuurders een verantwoordelijkheid te dragen.”
Van Dijk bood excuses aan voor “wat onze gezagsdragers hebben aangericht in het leven van onschuldige mensen”. Het is voor het eerst dat een provincie excuses maakt voor het slavernijverleden, meldt de regionale omroep NH Nieuws.
EINDE BERICHT NOS
EINDE BERICHT
Reacties uitgeschakeld voor De Nederlandsche Bank biedt excuses aan voor slavernijverleden/Grote stap in erkenning internationale misdaad/Speech bankpresident Klaas Knot op Keti Koti
