Opinie, gepost door: Joke Kaviaar op 27/02/2022 02:11:45
De manier waarop met vluchtelingen uit Oekraïne wordt omgegaan bewijst nogmaals dat het Europese, dus ook het Nederlandse, ‘asiel’beleid racistisch is. Dat geldt ook voor de berichtgeving.
Om te beginnen dit: aan de grens tussen Polen en Belarus wordt op dit moment een 180 kilometer lange muur gebouwd, vijfenhalf meter hoog, om vluchtelingen tegen te houden [1]. Aegon en Nationale Nederlanden profiteren daarvan door te beleggen in de bouwbedrijven die dat onding neerzetten [2]. Tegen die vluchtelingen wordt ook geweld gebruikt. Er zijn al veel vluchtelingen omgekomen aan de grens Polen – Belarus. Ze komen uit landen ver hiervandaan. Ze komen niet uit Europa en dat is toch wel het minimale vereiste waaraan een vluchteling moet voldoen als het aan de Europese politiek ligt. Want ze lijken niet op ons. Ze hebben een andere huidskleur, heel eng: ze zijn niet zo bleek als wij. Empathie: nul. Berichtgeving: Mwah.. Meeleven? Stuur ze toch terug naar Afrika of het Midden-Oosten, ze horen hier niet.
De ene oorlog is de andere niet. Het ene geweld is het andere niet. Zo is geweld tegen mensen uit islamitische landen bij voorbaat toegestaan. Sommige mensenlevens zijn meer waard dan andere. Voor al die politici met kilo’s boter op hun hoofd: ga het maar eens uitleggen aan de veertienjarige Tiba uit Irak, die vastzit aan de grens Polen-Belarus, die de kapotgeschoten lijken van twee schoolvriendinnetjes zag na een bombardement [3].
Hoe anders is de omgang met (potentiële) vluchtelingen uit Oekraïne! Hoe anders reageert nu Polen, en andere omringende landen, zelfs Orban van Hongarije die vluchtelingen eerder ‘gif’ heeft genoemd, op de komst van vluchtelingen uit buurland Oekraïne: van harte welkom! [4]. U kunt nog wel ergens de grens over waar we geen muur aan het neerzetten zijn. En dat geldt voor meer lidstaten van de EU. Overigens geldt dan wel: alleen mensen uit Oekraïne! Studenten uit Afrikaanse landen komen het door oorlog getroffen Oekraïne niet uit [5]. Dat begint al als Oekraïners hen ervan weerhouden om op de trein te stappen [6]. Een student die samen met anderen, roepend “We are students!” probeert de grens over te steken vanuit Oekraïne naar Polen, filmde hoe het er aan toe gaat. “They threatened to shoot us!” TW: Heftige beelden. [7]
Hier in het veilige Neederland, ver van al het oorlogsgeweld (zolang Poetin niet daadwerkelijk met atoombommen begint te gooien [8] ) , wierp ik vanmorgen een korte blik op een TV zender waar een praatprogramma gaande was van een van die rechtse omroepen waar we mee opgezadeld zijn. Er werd gesproken over het helpen van vluchtelingen uit Oekraïne. Wat dapper en wat goed! Veel sympathie was er voor burgerinitiatieven om mensen eigenhandig op te halen. Dubbele moraal? Nogal. Ik roep even in herinnering het initiatief ‘We gaan ze halen’ die mensen van Lesbos uit Griekenland op wilden halen na de brand in kamp Moria [9]. Daarvan kon natuurlijk geen sprake zijn! Het initiatief werd ronduit neergesabeld en bespot in diezelfde media die nu zoveel waardering tonen voor al wie mensen uit Oekraïne wil bevrijden. Je raadt het al: die mensen op Lesbos in die kampen komen niet uit Europa, het centrum van de wereld, het heiligdom van de Euro. Onze veilige haven, waar nu ineens een oorlog woedt!
Op diezelfde TV, en ook op internet trouwens, wordt je gebombardeerd met oorlogsbeelden, uit Oekraïne dus. Huilende mensen die hun huis hebben moeten verlaten. Kapotgeschoten gebouwen. Mensen die langs de weg lopen, ontredderd. Snel een camera en een microfoon erbij om een reportage te maken. Natuurlijk moet er aandacht zijn voor zulke ellende van mensen in oorlog. Maar net zo natuurlijk kun je met je cameraploeg in Palestina gaan filmen hoe de Israëlische bezetter hetzelfde doet, of hoe Erdogan de Koerden aanvalt. Je kunt ook in Jemen de ellende van mensen gaan filmen. In Irak. Misschien was gaan filmen toen de VS tijdens al die imperialistische oorlogen huizen van mensen plat bombardeerde ook een goed idee geweest, al is het alleen maar om te laten zien dat oorlogsgeweld niet uitsluitend het domein van Poetin is. Ik roep maar wat hoor…
Maar de slachtoffers van al die andere oorlogen zijn geen mensen waarvoor de media al te veel sympathie willen wekken: stel je voor dat de ‘eigen’ bevolking de vluchtelingen die daarvandaan komen ook bereid is te verwelkomen en zich massaal gaat verzetten tegen militarisering van de grenzen, mensonterende opvang, opsluiting en deportaties. Nee, het privilege van de empathie is er alleen voor door ‘ons’ uitgekozen, liefst witte westers ogende vluchtelingen. De media doen er met graagte aan mee de geschikte vluchtelingen uit te kiezen voor mededogen. Een BBC analist wist zijn racisme als volgt te verwoorden: “It’s very emotional for me because I see European people with blue eyes and blonde hair being killed.” [10]
En dan waren er nog de Afghaanse vluchtelingen. Nou vooruit, wie voor ‘ons’ het leven in de waagschaal heeft gesteld, mag hier komen. We maken alleen geen haast en de opvang hier is om te janken. Dat wordt goed onder de pet gehouden maar sijpelt toch naar buiten via twitter [11], waar te lezen valt: “Afghaanse families die in 1 kamp zijn gezet met grote groep alleenstaande mannen, zonder privacy, zonder basisvoorzieningen. (…) De psychische problemen nemen toe bij zowel de kinderen als de ouders. (…) Opvang in een in onbruik geraakte test/prik-tent langs de afrit van de snelweg. (…) Een Afghaanse tolk is naar een ander land vertrokken, waar hij ook voor had gewerkt, omdat hij zo teleurgesteld was over hoe hij in Nederland behandeld werd: “There so many times I was insulted by COA staff”. En dit zijn dan nog vluchtelingen waar tenminste nog naar omgekeken werd, uit schuldgevoel of plichtsbesef weliswaar. Dit zijn mensen die hierheen gehaald zijn. Het gros van de vluchtelingen die proberen Europa te bereiken verdrinkt echter in de Middellandse Zee, zit in nog veel ergere kampen aan de buitengrenzen van Europa of is een ander akelig lot beschoren. Verschil moet er zijn, zo oordelen Mark ‘Wat-zijn-we-toch-een-gaaf-land’ Rutte en zijn Europese medeplichtigen die maar blijven investeren in grensagentschap (lees: leger) Frontex en alleen mondjesmaat vluchtelingen verwelkomen als ze verwachten dat het uit te leggen valt. Tenslotte moet er rekening gehouden worden met het ‘draagvlak’ onder de bevolking die aldus het racisme met de paplepel ingegoten krijgt.
We wisten al dat ‘asielbeleid’ geen asielbeleid is. Maar het is nog erger: het is de tactiek van verdeel en heers ook nog eens toepassen op vluchtelingen onderling. Het is racisme van het allerzuiverste water. Had ik al gezegd dat al die muren en hekken en grenzen weg moeten? Overal, en voor iedereen. En ga maar rustig slapen hoor. Indien witte, westerse Neederlanders op de vlucht moeten omdat de oorlog ook hier komt, kunnen we gerust zijn. Wij hoeven het kanaal naar Engeland in elk geval niet in rubber bootjes over te steken. Ze sturen vast wel een cruiseschip om ons op te halen…
Perhaps I’ll write more about the Ukrain Tragedy, but I don’t promise anything
Although it was to be expected, yet I was shocked by that pure act ofagression, the Russian attack on the sovereign State of Ukraine.I am certainly no supporter of president Putin [1], committer of serioushuman rights violations in Russia and still worse, in Chechnya [2]like his predecessors, but that being said:The ones that condemn Putin most for his unlawful attack, namely the USA and the EU, are birds of the same feather:What about the US led attack on Afghanistan, Iraq and Libya? [3]Was the attack on Iraq in contrary to International Law or not! [4]Were not those countries sovereign States, like Ukraine?Are warcrimes not committed on large scale in those US led wars? [5] Certainly I am NOT a supporter of Putin at all and I am a fervent opponentof the division of the world into international Power Blocs, as if the world werea sort of mighty Cake [Ukraine for the Ukrainian people!].
But seen from a geopolitical point of view [not mine], I do understand, thatPutin is furious about the disturbed Game of Power since the late eightiesof the 20th century, called ”Perestroika” [6] and the fall of the Sovjet Empire,from which Western Europe took advantage by practically incorporate the Eastern European countries by the EU, countries, that back in the days belonged to the Warsaw Pact, the great enemy of the US led Western European NATO [7]
Granted, membership of the EU [8] was the own will of the new European governments and their people and the former Russian occupation and oppression of Eastern Europe was not right at all, but here I am talking, not about Eastern European rights, but the INTENTION of Western Europe.And that was:To weaken what was left of the Russian Empire…..
And we’ve witnessed the desastrous consequences of a world, ruled byone Super Power, the USA.Look at the bloody wars in Afghanistan, Iraq, Libya etc! [9]
EU, TWO FACED LIAR! And the EU is a two faced liar anyway!Now, when they can use it against Russia and for their own propaganda,they welcome Ukrainian refugees ‘[10] and don’t get me wrong:I am pleased with the saving of those war-refugees!But when desperate Syrian and Iraqi refugees [in both wars US and the EU took partand committed warcrimes] fled to Poland, via Belarus, EU member Polandbuilt a Wall and pushed the refugees back, letting them freeze and starvein the wintercold…….[11]
With the ”blessing” of the EU…….[12]
HELP ME, PLEASE I will never forget the sight of an old Ukrainian Lady,who seemed to have nobody to support here, bursting out in tearsand begging to the camera, begging to us:”HELP ME, PLEASE” That touched me deeply: I have no sympathy for and nothing to do with leaders of State, whether Russianor US/Western European and their deadly and sick game powers.NO, my sympathy lies with common Ukrainian people, who are thereal victims of the military adventures of powerseeking countriesand rulers:
”When Elephants fight, it is the grass that suffers”
INTRODUCTION: By applauding the Western military actions against Libya, the Libyan resistance doesn’t rely on their own strength, but will be bound to either a Western occupation, or a far going Western influence, when Gaddafi is defeated
ARTICLE MILITARY ATTACKS AGAINST LIBYA/LIBYAN RESISTANCE MUST RELY ON OWN STRENGTHUN SECURITY COUNCIL AND ARAB LEAGUE DOUBLE STANDARDS I UN SECURITY COUNCIL RESOLUTION 1973INSTALLATION NO FLY ZONE AND PROTECTION OF LIBYAN CIVILIAN POPULATION ”WITH ALL NECESSARY MEASURES”17 MARCH 2011 SECURITY COUNCIL APPROVES NO FLY ZONE OVER LIBYA, AUTHORIZING ”ALL NECESSARY MEASURES” TO PROTECT CIVILIANS , BY VOTE OF 10 IN FAVOUR WITH 5 ABSTENTIONS” ”Demanding an immediate ceasefire in Libya, including an end to the current attacks against civilians, which is said might constitute ”crimes against humanity”, the Security Council this evening imposes a ban on all flights in the country airspace – a no fly zone – and tightened sanctions on the Qadhafi regime and its supporters. Adopting resolution 1973 (2011) by a vote of 10 in favour to none against, with 5 abstentions (Brazil, China, Germany, India, Russian Federation), the Council authorized Member States, acting nationally or through regional organizations or arrangements, to tale all necessary measures to protect civilians under threat of attack in the country, including Benghazi, while excluding a foreign occupation force of any form on any part of Libyan territory – requesting them to immediately inform the Secretary General of such measures” http://www.un.org/News/Press/docs/2011/sc10200.doc.htm#Resolution II ”“Libya is not yours, Libya is for the Libyans. The security council, their resolution is void because it is not according to the charter to interfere with the internal affairs of the country. … You have no right. You will regret if you get involved in this, our country. We can never shoot a single bullet on our people, it is Al Qaeda organisation.” Part of the letter president Gaddafi wrote to president Sarkozy, prime minister Cameron and UN Secretary General Ban Ki Moon Dear Editor and Readers, The fatal decision is madeThe print paper of UN Security Council Resolution wasn’t dry yet, when military attacks on Libya were launched by France, the USA and the United KingdomRecently countries like Canada, Italty and Denmark have joined the groupAnd also Qatar, as first Arab country.”To prptect civilians under threat of attack in the country”” as been stated in the Resolution For the third time in a decade a military attack has been launched on an Islamic country by the same protagonists [US and UK], who have caused warcrimes and disaster in Afghanistan and Iraq, resulting in thousands of civilian death and inhuman treatments of prisoners of warThe monument of shame, Guantanamo Bay, which is not closed yet, is a disastrous example of the Afghanistan and Iraq dirty wars. It’s no coincidence the West is ring leader in implementing UN Resolution and attacking Libya.Probably the US lead coalition wants a Libyan regime change, which is remarkable, since Gaddafi has been a ”friend of the West” since 11 september 2001He has boasted on his ”struggle against terrorism” and even fullfilled the European wish to discourage the stream of refugees, by dirty deals with the Italian prime-minister Berlusconi [1] For we don’t believe in fairy tales.The Western countries did NOT implement a no fly zone out of compassion with the Libyan civilian population.You have only to look at their great lack of respect for other civilian populations, like the Servian in the Kosovo war, the Palestinian, Somalian, Afghan and IraqiIt’s an illusion to think, that it would be different now UN SECURITY DOUBLE STANDARDSPROTAGONIST: THE WEST That brings us on the double standard which is used by the UN Security CouncilIt may sound tempting for naive and good willing persons: The installation of a ”no fly” zone in protection of the threatened Libyan civilian population In reality, hypocrisy and selective indignation is the motor of the Security Council: Because during the Israeli military Operation ”Cast Lead” in dec 2008.january 2009, by which numerous warcrimes have been committed against the Palestinian civilian population in Gaza [2], there was no Western initiative at all in favour of a fly zone Also the still continuing Gaza siege, which implies systematic starvation of the civilian population [3], never has led to the Western wish to pressure Israel ”with all means necessary” to open the border In the case of Israel-Palestine, Europe could refer to the eternal American pro-Israel veto’s in the Security Council, which makes the coercion of a no fly zone a frustrated waste of time.However, that doesn’t work for Myanmar [Birma], where in 2007 demonstrations as ruthlessly were uppressed, as in Libya now [4]An initiative for a no fly zone in Myanmar was never taken DOUBLE STANDARDSPROTAGONIST THE ARAB LEAGUE The Arab League also is champion where it concerns double standardsSo the Arab League has recently suspended Libya [5], which is justice as such, considering the bloody repression against demonstrators and insurgents [6] The same League however didn’t consider that at all in the case of Sudan, which has committed yearlong war-crimes and etnic cleansings in Darfur [7] Actually, Arab leaders spoke out their support for the Sudanese president Bashir, rejecting the ICC arrest warrant against him [8] Syria/Jemen/Bahrain But also in the present situation Libya is not the only human rights perpetratorAlso in Jemen, Syria and Bahrain there is a bloody repression against demonstrators [9] Till sofar, the membership of those countries is not suspended But there is more to it: For the larger part, the members of the Arab League are pro-Western dictators, although sometimes it seems different, for example their rhetoric about Palestine [but that are just words, not deeds]In reality, there is a strong political, military and economical bond between countries of the Arab League [especially Saudi Arabia and the Gulf countries] and the West And regarding the socalled ”humanitarian intervention” in Libya, the Arab League and the West are one, despite the recent critic [10], which has been weakened alreadyThe critic was about the alleged 48 civilian death, according to Libyan officials, by a recent allied military attack [11] NO FLY ZONE/MILITARY INTERVENTIONI’S EFFECTIVITY The double standards of the West and the Arab League apart, what is really the effect of the no fly zone? Experts tell us, that the no fly zone is not really effective, since the Gaddafi’s ground troops are playing the most important role in the battle against the rebels [12] If one holds on to the fairy tale, that the military attacks stem from ”protecting the Libyan civilian population”the destruction of the Libyan Airforce is not enoughWhich means, that the war will be launched on a way that is contrary UN Security Resolutions, since the real aim is regime change [13] INTERNATIONAL HUMANITARIAN LAW Since the Western coalition, and particularly the USA, is reluctant to send ground troops to the soil of a third Islamic country, that means intensifying of air attacks, with the great risk of many civilian death [14] Not only because of the dense populated areas, but also the possible use of anti-personnel weapons and not making a strict distinction beween combatants [military] and non-combatants, which is a fundamental obligation under International Humanitarian Law [15] As we know, at least two coalition partners [USA and UK] are not exactly champions in maintaining International Humanitarian LawSee Afghanistan and Iraq, where they caused thousands of civilian death, because of the use of clustermunition and not making a clear distinction between combatants and non-combatantsThen, the other protagonist, Gadaffi, is a notorious violator of human rights [16]And also the rebels have a dubious human rights record [17] THE TROJAN HORSE The criteria of UN Resolution 1973 exclude the possibility of a foreign occupation [become wise after Afghanistan and Iraq]However, when the coalition forces are able to cause a regime change, it is higly unlikely, that they will pack their bags and leave, after a democratic government is installed Either there is a common confusion in the country, in which case the West will consider it ‘her duty” to prevent, that their ”work” will made undoneOr they will influence the new government deeply Therefore, however understandable, the resistance is naive to be too jubilant about the current military attacksWelcoming the West means inviting the Trojan Horse [18] EPILOGUE It’s like the film classic ”Fist”A young trade union leader has been frustrated from all sidesm untill a friendly ”organisation” wants to help himAlas, this is the MaffiaHe is able to build up his trade union, but of course, this comes with a price That can also be the fate of the Libuan resistance and as with the union trade leader, the price will be to high to pay Of course Gaddafi has to goBut not with Western military intervention A true democratic rule is only to be realized in dignity, when the Libyan population will defeat Gadaffi with their own strength YES, THEY CAN! Kind greetings Astrid EssedAmsterdamThe Netherlands [1] HUMAN RIGHTS WATCH [www.hrw.org]ITALY/LIBYA: GADDAFI VISIT CELEBRATES DIRTY DEAL9 JUNE 2009 http://www.hrw.org/en/news/2009/06/09/italylibya-gaddafi-visit-celebrates-dirty-deal [2] ASTRID ESSEDISRAELI ATTACKS ON GAZA/DIRTY WAR AGAINST THE PALESTINIAN CIVILIAN POPULATION19 JANUARY 2009 http://chicago.indymedia.org/newswire/display/85520/index.php [3] INTERNATIONAL RED CROSS GAZA CLOSURE: NOT ANOTHER YEAR!14 JUNE 2010 http://www.icrc.org/eng/resources/documents/update/palestine-update-140610.htm [4] HUMAN RIGHTS WATCH [www.hrw.org]BURMA: CRACKDOWN BLOODIER THAN GOVERNMENT ADMITS7 DECEMBER 2007 http://www.hrw.org/en/news/2007/12/06/burma-crackdown-bloodier-government-admits [5] L.A. TIMESLIBYA: ARAB LEAGUE SUSPENDS LIBYAN MEMBERSHIP22 FEBRUARY 2011 http://latimesblogs.latimes.com/babylonbeyond/2011/02/libya-arab-league-suspends-libyan-membership.html [6] HUMAN RIGHTS WATCH/LIBYA http://www.hrw.org/en/middle-eastn-africa/libya [7] ”Darfur, in western Sudan, saw continued large-scale attacks by government forces on rebel forces and civilians, as well as an increase in armed clashes between ethnic groups, particularly in South and West Darfur. The United Nations and humanitarian agencies increasingly came under attack and were targeted for robberies, kidnappings, and killings by armed elements in Sudan’s western region. ” HUMAN RIGHTS WATCH [www.hrw.org]WORLD REPORT 2011: SUDAN http://www.hrw.org/en/world-report-2011/sudan HUMAN RIGHTS WATCHSUDAN: NEW ATTACKS ON CIVILIANS IN DARFUR28 JANUARY 2011 http://www.hrw.org/en/news/2011/01/28/sudan-new-attacks-civilians-darfur [8] BBC NEWSARAB LEADERS BACK ”WANTED” BASHIR30 MARCH 2009 http://news.bbc.co.uk/2/hi/7971624.stm [9] JEMEN HUMAN RIGHTS WATCHUS: SUSPEND MILITARY AID TO YEMEN18 MAART 2011 http://www.hrw.org/en/news/2011/03/18/us-suspend-military-aid-yemen BAHRAIN HUMAN RIGHTS WATCHBAHRAIN: PROTEST LEADERS ARBITRARILY DETAINED18 MAART 2011 http://www.hrw.org/en/news/2011/03/18/bahrain-protest-leaders-arbitrarily-detained HUMAN RIGHTS WATCHBAHRAIN: INJURED PEOPLE DENIED MEDICAL CARE17 MAART 2011 http://www.hrw.org/en/news/2011/03/17/bahrain-injured-people-denied-medical-care SYRIA HUMAN RIGHTS WATCHPEACEFUL DEMONSTRATION VIOLENTLY DISPERSED17 MAART 2011 http://www.hrw.org/en/news/2011/03/16/syria-peaceful-demonstration-violently-dispersed [10] MONTREAL GAZETTEARAB LEAGUE CRITICIZES WEST’S STRIKES ON LIBYA20 MARCH 2011 http://www.montrealgazette.com/news/Arab+League+criticizes+Western+strikes+Libya/4473587/story.html [11] According to several sources, civilians were killed after an attack on Tripoli ”BENGHAZI, Libya — Libyan state TV is quoting the armed forces command as saying 48 people have been killed and 150 wounded in the the allied assault by U.S. and European forces. The report can’t be independently confirmed.” FORBES.COMLIBYAN TV CLAIMS 48 KILLED IN ALLIED ATTACKS19 MARCH 2011 http://www.forbes.com/feeds/ap/2011/03/19/general-af-libya_8365301.html THE MONTREAL GAZETTEWESTERN POWERS STRIKE LIBYA FOR SECOND NIGHT21 MARCH 2011 http://www.montrealgazette.com/news/Western+powers+strike+Libya+Arab+League+doubts/4473697/story.html [12] REGARDING THE NO FLY ZONE [NFZ]; ”Second, even if a no-fly zone can be implemented with minimum civilian casualties, we don’t know if it will save lives or tilt the playing field toward the rebels. Air power does give Qaddafi some advantages, but a no-fly zone might do little to stop his forces from attacking and murdering the opposition using other means if he chooses to ignore or abrogate the cease-fire. And beyond grounding Qaddafi’s air force, the NFZ would not erode his other substantial military advantages; indeed, as the conflict progressed, his tanks, artillery, sea power and better-armed infantry put rebel forces on the defensive.” THE NATIONLIBYA AND THE DILEMMA OF INTERVENTION18 MARCH 2011 http://www.thenation.com/article/159330/libya-and-dilemma-intervention ”A second objective being advanced by intervention proponents — but not supported in the resolution — is the need to tilt the balance of power away from Qaddafi. The no fly zone stands little chance of achieving this either; it’s a more than 600-mile trip from the rebel stronghold of Benghazi to Tripoli, and even if the rebels had air support on their journey, Qaddafi’s forces could clean their clocks as they advanced. ” DOES THE WORLD BELONG IN LIBYA’S WAR?NOT UNTIL WE KNOW WHAT WE’RE GETTING INTOMICAH ZENKO http://www.foreignpolicy.com/articles/2011/03/18/does_the_world_belong_in_libyas_war?page=0,2 [13] ”A second objective being advanced by intervention proponents — but not supported in the resolution — is the need to tilt the balance of power away from Qaddafi. The no fly zone stands little chance of achieving this either; it’s a more than 600-mile trip from the rebel stronghold of Benghazi to Tripoli, and even if the rebels had air support on their journey, Qaddafi’s forces could clean their clocks as they advanced. To really tip the balance, you’d probably need sustained close air support and arms. Yet paragraph nine of the earlier resolution (1970) expressly forbids arming the rebel forces. So if we really want to tip the balance of power and arm the rebels, as the Egyptians seem to be doing, we need to recognize that we will be in violation of a U.N. Security Council Resolution. And again, there’s no guarantee it would work. ” DOES THE WORLD BELONG IN LIBYA’S WAR?NOT UNTIL WE KNOW WHAT WE’RE GETTING INTOMICAH ZENKO http://www.foreignpolicy.com/articles/2011/03/18/does_the_world_belong_in_libyas_war?page=0,2 [14] ”But if it does not succeed quickly, and the intervention degenerates into a long quagmire of air strikes, grinding street battles, and growing pressure for the introduction of outside ground forces, then the impact could be quite different. Despite the bracing scenes of Benghazi erupting into cheers at the news of the Resolution, Arab support for the intervention is not nearly as deep as it seems and will not likely survive an extended war. If Libyan civilians are killed in airstrikes, and especially if foreign troops enter Libyan territory, and images of Arabs killed by U.S. forces replace images of brave protestors battered by Qaddafi’s forces on al-Jazeera, the narrative could change quickly into an Iraq-like rage against Western imperialism. What began as an indigenous peaceful Arab uprising against authoritarian rule could collapse into a spectacle of war and intervention. ” THE U.N.’S HIGH STAKES GAMBLE IN LIBYAMARC LYNCH18 MARCH 2011 http://lynch.foreignpolicy.com/posts/2011/03/18/towards_military_intervention_in_libya [15] INTERNATIONAL RED CROSSLIBYA/CIVILIANS AT HIGH RISK AMID ESCALATING CONFLICT’19 MARCH 2011 http://www.icrc.org/eng/resources/documents/news-release/2011/libya-news-2011-03-19.htm INTERNATIONAL RED CROSSBASIC RULES OF INTERNATIONAL HUMANITARIAN LAW IN ARMED CONFLICTS http://www.icrc.org/eng/resources/documents/misc/basic-rules-ihl-311288.htm [16] HUMAN RIGHTS WATCHLIBYA: END VIOLENT CRACKDOWN IN TRIPOLI13 MARCH 2011 http://www.hrw.org/en/news/2011/03/13/libya-end-violent-crackdown-tripoli HUMAN RIGHTS WATCHEVENTS OF 2 YEARS AGO SPARKED CURRENT UPRISING IN LIBYA11 MARCH 2011 http://www.hrw.org/en/news/2011/03/11/events-2-years-ago-sparked-current-uprising-libya [17] STR8TALK CHRONICLELIBYAN INSURGENTS KILL TWO NIGERIANS19 MARCH 2011 http://str8talkchronicle.com/?p=13153 [18] WIKIPEDIATROJAN HORSE http://en.wikipedia.org/wiki/Trojan_Horse
END OF THE ARTICLE
[4]
”Is war illegal without a second UN resolution?
The prohibition of the use of force is a foundational rule of international law. Only two exceptions are permitted: the use of force in self-defence, or with the express authorisation of the UN security council exercising its powers under chapter VII of the UN charter.
Iraq has not attacked the US, the UK or their allies, nor is there any evidence that it is about to do so. Force may only be used in self-defence in response to an actual or (according to some commentators) an imminent armed attack. Therefore any arguments based on self-defence fail. What the US national security strategy has advocated are pre-emptive attacks on countries which may threaten the US. The use of armed force in such circumstances is contrary to international law.”
THE GUARDIAN
THE LEGAL CASE FOR WAR WITH IRAQ
https://www.theguardian.com/world/2003/mar/13/qanda.politics As the US and UK appear set to pursue war in Iraq without a second UN resolution, Matthew Happold explains whether this course of action would be legalMatthew HappoldThu 13 Mar 2003 13.03 GMT
Is war illegal without a second UN resolution?
The prohibition of the use of force is a foundational rule of international law. Only two exceptions are permitted: the use of force in self-defence, or with the express authorisation of the UN security council exercising its powers under chapter VII of the UN charter.
Iraq has not attacked the US, the UK or their allies, nor is there any evidence that it is about to do so. Force may only be used in self-defence in response to an actual or (according to some commentators) an imminent armed attack. Therefore any arguments based on self-defence fail. What the US national security strategy has advocated are pre-emptive attacks on countries which may threaten the US. The use of armed force in such circumstances is contrary to international law.
What about UN resolution 1441?
Security council resolution 1441 does not authorise the use of force. Any attack on Iraq would consequently be illegal.
Resolution 1441 finds Iraq to be in “material breach” of its disarmament obligations under earlier security council resolutions. It gives Iraq a “final opportunity” to comply with its obligations and, to that end, establishes an onerous and rigidly-timetabled programme of Iraqi disclosures and UN inspections.
Failures by Iraq to comply are to be reported to the security council, which must then “convene immediately … to consider the situation and the need for full compliance”. The resolution also recalls that the council has repeatedly warned Iraq of “serious consequences” as a result of its continued violations of its obligations.
But the resolution does not authorise the use of force. The term “serious consequences” is not UN code for enforcement action (the term used is “all necessary measures”). And, in their explanations of their votes adopting resolution 1441, council members were careful to say that the resolution did not provide such an authorisation.
Why, then, does the government say there is a legal case for war?
It is difficult to know on exactly what grounds the government is basing its arguments that that is a legal basis for war, in the absence of a second security council resolution. Ministers have been less than explicit as to what that basis might be, and the government has refused to release the advice given them by the law officers and Foreign Office lawyers.
Nevertheless, there are arguments, if not very convincing ones, that the proposed US and UK action would be lawful. In particular, it is argued that security council resolution 678 (1990) provides express security council authorisation for force. That resolution, adopted by the security council in response to the Iraqi invasion and occupation of Kuwait, authorised the American-led coalition to use “all necessary means” to liberate Kuwait and restore peace and security to the region.
Hostilities in the Gulf war were then terminated by resolution 687 (1991), which imposed a lengthy list of obligations on Iraq, including several regarding disarmament. Iraq is in breach of those obligations. Indeed, resolution 1441 found it to be in “material breach” of them. Accordingly, so the argument goes, the authorisation to use force granted the US and the UK by resolution 678 has been re-activated.
However, there are problems with this analysis. First, it is generally considered that security council authorisations of force are only for limited and specific purposes. In the case of resolution 678, the authorisation to use force terminated with the adoption of resolution 687. Secondly, such an analysis was specifically rejected by security council members in their explanations for their votes on resolution 1441. The general view was that resolution 1441 did not provide for “automaticity”, that is, it did not trigger any authorisation to use force.
Finally, it might be thought that even if resolution 678 did permit the USA and the UK to use force to enforce Iraq’s disarmament obligations, it does not provide authority for regime change.
Did the UN give permission for military action in Kosovo?
The security council did not authorise Nato intervention in Kosovo, although the situation was regularised by security council resolution 1244, which imposed a UN protectorate on Kosovo. Accordingly, many commentators consider Nato’s actions to have been illegal, although opinion is divided as to both the legal and the moral situation.
The British government argued that it was permitted to use force pursuant to a doctrine of humanitarian intervention. The legal foundations of such a doctrine are, at best, shaky. Certainly, the doctrine has been rejected by Russia, China and the 133 states of the G-77. In any case, the criteria advanced by the UK permitting humanitarian intervention do not apply to Iraq.
Are there any other precedents for action such as that which is being contemplated over Iraq?
Another precedent sometimes cited is the intervention by Ecowas (the Economic Community of West African States) in Liberia from 1990. This intervention was not authorised by the security council, but it was retrospectively approved. Whether the subsequent approval of the security council can serve to retrospectively legalise an action unlawful at the time of its commission is debatable. In any case, Ecowas was seen as a regional arrangement as defined by chapter VIII of the UN charter and, as such, as having a particular responsibility for peace and security within its region. It is difficult to see the US and UK having such a role in the Middle East.
Could the UK be prosecuted under international law?
In practice, no. The UK has acceded to the compulsory jurisdiction of the international court of justice. Iraq, however, has not. Even if Iraq were to do so now, it would be barred from bringing a case against the UK until six months had elapsed. If conflict does ensue, one might expect a new regime to have been installed in Baghdad before the six months is up.
Could Tony Blair follow Slobodan Milosevic into the dock?
Unlikely. The waging of aggressive war is a crime under international law, giving rise to individual criminal responsibility. A number of the defendants at Nuremberg and Tokyo were convicted of crimes against the peace for having planned and waged wars of aggression. However, no individuals have been convicted of aggression since.
The UK, unlike the US, is a party to the Rome statute of the international criminal court. The statute has been in force since July 1 2002, and the court is now in the process of being established. Crimes within the jurisdiction of the court include aggression, but only when a definition of the crime has been agreed, which has not yet occurred, and only in respect of acts committed after the adoption of the definition.
It is possible that UK nationals could be brought before the court and charged with war crimes or crimes against humanity. However, the court’s jurisdiction is subsidiary to national jurisdictions, so this would only happen if the UK courts had proved unable or unwilling to prosecute British nationals suspected of such crimes, which seems unlikely.
·Matthew Happold is lecturer in law at the University of Nottingham
Although I fully agree with holding a trial for leaders of the former Iraqi regime, it is a matter of justice that British and Americans also be put on trial for war crimes. In their air strikes, the United States and Britain used cluster bombs, which are internationally forbidden by the Treaty of Ottawa because of the big risk to civilians. According to international law, the use of weapons with an enlarged risk for civilians is a war crime. Several times Iraqi civilians were shot by American troops at checkpoints. The justification by military spokesmen, referring to a suicide attack by an Iraqi soldier in civilian clothes, made no sense, because shooting civilians is always a war crime, according to international law.
After World War II, the U.S. government, in cooperation with the governments of the United Kingdom, the Soviet Union, and France, established an International Military Tribunal to bring to justice the leaders of the European Axis regimes. The Tribunal’s Charter, published August 8, 1945, declared in Article 6: “The following acts, or any of them, are crimes coming within the jurisdiction of the Tribunal for which there shall be individual responsibility”:
(a) Crimes against Peace: namely, planning, preparation, initiation or waging of a war of aggression, or a war in violation of international treaties, agreements or assurances, or participation in a Common Plan or Conspiracy for the accomplishment of any of the foregoing;
(b) War Crimes: namely, violations of the laws or customs of war. Such violations shall include, but not be limited to, murder, ill-treatment or deportation to slave labor or for any other purpose of civilian population of or in occupied territory, murder or ill-treatment of prisoners of war or persons on the seas, killing of hostages, plunder of public or private property, wanton destruction of cities, towns, or villages, or devastation not justified by military necessity;
(c) Crimes against Humanity: namely, murder, extermination, enslavement, deportation, and other inhumane acts committed against any civilian population, before or during the war, or persecutions on political, racial, or religious grounds in execution of or in connection with any crime within the jurisdiction of the Tribunal, whether or not in violation of domestic law of the country where perpetrated.
The Article concluded by declaring pointedly that “leaders, organizers, instigators, and accomplices participating in the formulation of execution of a Common Plan or Conspiracy to commit any of the foregoing crimes are responsible for all acts performed by any persons in execution of such plan.”
Further, Section 7 states: “The official position of defendants, whether as Heads of State or responsible officials in Government departments, shall not be considered as freeing them from responsibility or mitigating punishment.” Moreover, Section 8 states: “The fact that the defendant acted pursuant to order of his Government or of a superior shall not free him from responsibility . . . .” The Tribunal also prohibited tu quoque (so did you) defenses—no surprise, inasmuch as this whole proceeding amounted to “victor’s justice,” and the prosecuting powers themselves scarcely wished to acknowledge that during the war they too had taken many actions that would not bear scrutiny.
At a series of trials at Nuremberg from 1945 to 1949, more than a hundred defendants were tried. At the most important trial, which placed before the bar of justice the top surviving leaders of Hitler’s government, twenty-two men were indicted on one or more of the counts listed above; nineteen were convicted on one or more counts; and three were found not guilty. Of those found guilty, twelve were sentenced to death by hanging; three were sentenced to life in prison; and four were sentenced to prison for terms that varied from ten to twenty years. No appeals were permitted.
If today the U.S. government were to put itself on trial, on the same basis it employed to try the Nazis at Nuremberg, for actions taken in Afghanistan and Iraq in recent years, it might have to convict itself—if only for the sake of consistency. Justice is no respecter of person. Can anyone sincerely maintain that what was a crime for Hermann Goering and Alfred Jodl is not equally a crime for Donald Rumsfeld and Dick Cheney?
Evidently, leaders of the Bush administration have given serious consideration to the possibility that their actions might lead to an indictment for war crimes, and they have taken legal measures to minimize their exposure to such prosecution. In a January 25, 2002, memorandum obtained and publicized recently by Newsweek, Alberto R. Gonzales, counsel to the president, outlined the pros and cons of the government’s decisions about the treatment of prisoners in the so-called war on terrorism. Gonzales agreed with President George W. Bush that because “the war against terrorism is a new kind of war,” the Geneva Convention III on the Treatment of Prisoners of War need not be heeded. As Gonzales wrote, “this new paradigm renders obsolete Geneva’s strict limitations on questioning of enemy prisoners and renders quaint some of its provisions . . . . [It] eliminates any argument regarding the need for case-by-case determinations of POW status.” An official presidential determination that the Geneva Convention “does not apply to al Qaeda and the Taliban,” Gonzales opined, “substantially reduces the threat of domestic criminal prosecution under the War Crimes Act (18 U.S.C. 2441).” That statute, he added pointedly, “prohibits the commission of a ‘war crime’ by or against a U.S. person, including U.S. officials. . . . Adhering to your determination that [the Geneva Convention] does not apply would guard effectively against misconstruction or misapplication of [the War Crimes Act]. . .” and thus would serve as “a solid defense to any future prosecution.”
Not for nothing were administration officials worried about a potential indictment for war crimes. I am neither a lawyer nor an expert on the Geneva Conventions, but as I consider how the U.S. government planned its recent military actions in Afghanistan and Iraq and how it has conducted—and continues to conduct—those actions, I encounter time and again prima facie evidence that U.S. leaders and their armed forces in the field have committed crimes against peace, war crimes, and crimes against humanity as defined by the Charter of the International Military Tribunal at Nuremberg in 1945.
First, in the light of voluminous evidence now available to everybody, it seems clear that leaders and advisers of the Bush administration engaged in “planning, preparation, initiation or waging of a war of aggression.” After all, Iraq posed no threat to the United States. Its government had neither the means nor the intention of waging war against this country; nor did it issue any threat to harm the United States. That high officials of the U.S. government and their supporters in the news media and elsewhere openly made many false statements to justify the invasion and occupation of Iraq surely exonerates nobody; if anything, those statements cast the guilty parties in an even starker light.
Second, in the light of voluminous evidence now available to everybody, it seems clear that Bush administration leaders and military personnel acting in obedience to those leaders have committed “violations of the laws or customs of war,” including “murder . . . of civilian population of or in occupied territory, murder or ill-treatment of prisoners of war . . . plunder of public or private property, wanton destruction of cities, towns, or villages, or devastation not justified by military necessity.” The perpetrators’ baseless pleas of military necessity, of course, cannot absolve them for their actual crimes as defined above.
The latest outrage, reported in the Washington Post on May 20, 2004, involved the killing by U.S. forces of more than forty civilians, most of them women and children, in the village of Makr al-Deeb in western Iraq. A U.S. military official in Baghdad said that “our sense is that this was a legitimate military target. We suspect that this was a smuggler or foreign-fighter” route. “It’s our estimation right now that the [Iraqi] personnel involved in this matter were part of the foreign-fighter safe house.” So, on the basis of suspicion of trafficking in unauthorized migrants, U.S. military forces, without warning, used aerial bombardments and strafing with high-powered guns to obliterate an entire village. An Iraqi witness at the scene told the Associated Press Television Network: “The planes came in and shot the whole family. They kept shooting [from approximately 2:45 a.m.] until the morning, until they destroyed all the houses. They didn’t leave anything.” In a May 21 follow-up report, Associated Press writer Scheherezade Faramarzi quoted a survivor of the attack, Madhi Nawaf, who said: “One of [the dead] was my daughter. I found her a few steps from the house, her 2-year-old son Raad in her arms. Her 1-year-old son, Raed, was lying nearby, missing his head.”
U.S. forces claim that they were fired upon first, but Iraqis on the scene maintain that the Americans attacked people who had gathered in the village the previous evening for a wedding celebration and that no shooting had taken place prior to the U.S. attack. Regardless of whether U.S. intelligence about a “foreign-fighter safe house” happened to be accurate or not, however, the killing of the village’s noncombatant inhabitants willy-nilly, firing from aircraft at a distance too great to discriminate among persons in targeting and also using bombs that cannot discriminate in any event, looks very much like a war crime. Another survivor of the attack, Sheik Dahan Haraj, denied the U.S. claims and asked the obvious question: If the American soldiers suspected that foreign fighters were in the village, “why not seal off the area and make sure they were indeed foreign fighters?”
In any event, the U.S. action was in this case, as it has been in countless others, wholly out of proportion to the underlying justification. This sort of attack has been going on in Afghanistan for almost three years and in Iraq ever since the U.S. invasion began in March 2003. Anybody can easily fill a cabinet with such news reports filed by journalists from many different countries. As Human Rights Watch concluded in a report last October, U.S. actions “reveal a pattern of over-aggressive tactics, excessive shooting in residential areas and hasty reliance on lethal force.”
Although the U.S. commanders exhibit insouciance about civilian casualties among the Afghan and Iraqi populations—in the immortal words of General Tommy Franks, “We don’t do body counts”—responsible estimates of the number of civilians killed in the recent U.S. military actions range from 1,000 to 5,000 in Afghanistan and from 9,000 to 11,000 (in some estimates as many as 35,000 or more) in Iraq. In addition, thousands of noncombatants have been wounded seriously or have suffered the wanton destruction of their homes and other property. Still, every day, the grisly toll continues to mount. Thus, “crimes against humanity,” including “murder . . . and other inhumane acts committed against any civilian population” seem sufficiently obvious to justify a prosecution under the terms of the Nuremberg Tribunal.
Anyone can guess, of course, how the perpetrators of these crimes might seek to excuse their actions—worse yet, to take public credit for them and to seek reelection to public office on the basis of having taken them proudly and enthusiastically while swathed magnificently in the Stars and Stripes (exception being made for the now-globally-publicized “abuse” of prisoners, of course, those actions having been officially designated as “un-American”). But just recall how far the Nazis got at Nuremberg when they invoked the same sorts of excuses. Did not Goering plead, for example, that operation of the concentration camps was necessary to preserve order? Did he not say, “It was a question of removing danger”?
No surprise, of course, if accused criminals offer excuses for their crimes—although Hitler’s minister of munitions Albert Speer was remarkably contrite at Nuremberg, saying “it is my unquestionable duty to assume my share of responsibility for the disaster of the German people.” Especially rare is admission of guilt by government officials: rulers and state functionaries habitually consider themselves above the laws that apply to other people. In Shakespeare’s Richard III, even bloodstained Gloucester had an excuse, but Lady Anne, the slain king’s widow, amidst the aftermath of the mayhem, was not buying it: “Fouler than heart can think thee, thou canst make no excuse, but to hang thyself.” As Lady Anne said to Gloucester, so others now might say to the leaders of the U.S. government:
For thou hast made the happy earth thy hell, Fill’d it with cursing cries and deep exclaims. If thou delight to view thy heinous deeds, Behold this pattern of thy butcheries.
We need not prejudge, of course. Let all the accused have their day in court. Consistency requires nothing less.ROBERT HIGGS is Retired Senior Fellow in Political Economy, Founding Editor and former Editor at Large of The Independent Review.
END OF THE ARTICLE
WORLD SOCIALIST WEBSITEUS USES CLUSTER BOMBS TO SPREAD DEATHAND DESTRUCTION IN IRAQ5 APRIL 2003
“Weapons of mass destruction” have truly been unleashed in Iraq: new-generation cluster munitions are being used by US and British forces to massacre and terrorise the Iraqi population. Not a single Iraqi bio-chemical weapon has been witnessed, but the “liberators” have already resorted to weapons notorious for their vast and indiscriminate destruction of human life.
After days of denials or refusals to comment, American and British government leaders and military commanders have admitted that high-flying bomber squadrons have dropped cluster bombs, which are designed to kill and maim thousands of people at a time. There is clear evidence that cluster weapons are also being fired from jet fighters, tanks, artillery and off-shore missile launchers.
Gruesome pictures and footage of the mutilated bodies of Iraqi children and other innocents—images that the Western media has largely refused to show—reveal the bloody face of the “liberation” that Washington and London have in mind for the Iraqi people. These methods of warfare are a warning of the reprisals and repression that will follow any military victory.
A clear pattern has emerged from the reports of cluster bomb carnage coming from places like Basra, Najaf, Karbala, Hilla and Baghdad itself. Wherever Iraqi soldiers and civilians have resisted or even obstructed the invading forces, cluster weapons have been deployed against them. The closer the US-British forces get to the outskirts of the sprawling Iraqi capital, the more the Pentagon and British military are utilizing these high-tech weapons of terror.
In the worst atrocity so far, a day and night of furious American bombing on Monday and Tuesday left at least 61 Iraqi civilians dead and more than 450 seriously injured in the region of Hilla, 80 kilometers south of Baghdad. Most were children.
Roland Huguenin-Benjamin, a spokesman for the International Committee of the Red Cross (ICRC) in Iraq, described what happened in Hilla and neighboring villages as “a horror.” His team saw “several dozens of bodies which were completely blown to pieces” and “dozens of severed bodies and scattered limbs.” Huguenin-Benjamin confirmed there were at least 460 wounded, being treated in an ill-equipped 280-bed hospital that was “completely unable to cope.” All victims were “farmers, women and children.”
Arab cameramen working for Reuters and Associated Press filmed babies cut in half, amputated limbs, children whose faces were a web of deep cuts. There were also two trucks full of bodies—mostly children and women—parked outside the Hilla hospital.
Dr. Hussein Ghazay from Hilla hospital confirmed that “all the injuries were either from cluster bombing or from bomblets that exploded afterwards when people stepped on them or children picked them up by mistake.” Iraqi journalists on site and later an Agence France Presse photographer said they saw debris equipped with small parachutes characteristic of cluster bombs—which release up to 400 time-delay bomblets.
Just south of Hilla, US tanks blew apart a civilian bus heading toward Najaf, killing all but one of its 35 passengers. “Many of the people on the bus were decapitated,” said hospital surgeon Dr. Dhiya Sultani.
Robert Fisk of the British Independent newspaper described the Hilla mortuary as “a butcher’s shop of chopped-up corpses.” After visiting the hospital, he wrote: “The wounds are vicious and deep, a rash of scarlet spots on the back and thighs or face, the shards of shrapnel from the cluster bombs buried an inch or more in the flesh. The wards of the Hilla teaching hospital are proof that something illegal—something quite outside the Geneva Conventions—occurred in the villages around the city once known as Babylon.”
Reports indicate that the cluster bombs used in Hilla were a type known as BLU97 A/B. Each canister contains 202 small bomblets—BLU97—the size of a soft drink can. These cluster bomblets scatter over a large area approximately the size of two football fields. On average, at least 5 percent do not explode upon impact, turning them into de facto anti-personnel mines.
Victims interviewed by Fisk remembered seeing bomblets filling the air. Rahed Hakem heard “the voice of explosions” and looked out to see “the sky raining fire.” Muhammad Moussa said clusters of “little boxes” fell like “small grapefruit.” He added: “If it hadn’t exploded and you touched it, it went off immediately. They exploded in the air and on the ground and we still have some in our home, unexploded.”
The hospital’s deputy administrator and a doctor said a US Special Forces operation involving Apache helicopters nearby had gone spectacularly wrong one night when militiamen forced them to retreat. Shortly afterward, the cluster bomb raids began, although the targeted villages appeared to have been on the other side of Hilla to the abortive American attack..
Victims and relatives bitterly denounced the Bush administration. One mother, whose five-year-old son lost his arm to a bomblet, pointed to six other beds occupied by youngsters with bloodstained bandages and bruises, and cried: “What did these little children do to the Americans? What did they do to Bush?”
Bassan Hoki, 38, said he was in the bus attack. Surgeons had amputated his right arm above the elbow, and seeping bandages covered deep wounds on both his legs. His mother, who was seated beside him, was killed instantly in the blast. “I looked around me, it seemed like everyone was dead,” he said. “People’s heads were snapped off their bodies. The bus was torn to pieces.”
He added, “I have just one thing to say to George Bush. He is a criminal and a liar to talk of bringing us freedom. He attacks civilians for no reason. This is a crime, a crime, a crime.”
Hussein Ali Hussein, 26, a salesman who lost most of one leg when a car was hit by an American tank shell, said: “We believed the Americans, when they said they were not going to attack civilians. Why would the Americans do this to me? But we Iraqis will never accept that this country is ruled by anybody but Iraqis, so we will fight to the last drop of our blood.”
A 21-minute videotape of the Hilla hospital carnage has been seen by reporters in Baghdad. In one sequence, according to the Independent, the video shows a father holding pieces of his baby and screaming “Cowards, cowards” at the camera.
Cluster bomb casualties have also been reported in Basra, Najaf, Karbala and Baghdad. On Thursday, Iraq’s information minister Mohammed Saeed al-Sahaf accused US-led forces of dropping cluster bombs on the Douri residential area of Baghdad, killing 14 people and wounding 66.
International law flouted
Widely used by US forces in Vietnam, the 1991 Gulf War, Kosovo and Afghanistan, and by Israel in the 1982 siege of West Beirut, cluster bombs have been condemned by human rights organizations. They compare their effects to anti-personnel mines, which are outlawed by the 1999 Ottawa Treaty.
The bomblets are so lethal they can demolish a tank, but they are notoriously erratic in their dispersal and many do not explode on impact—the failure rate is as high as 30 percent. Apart from inflicting immediate casualties, half-buried small yellow cylinders remain for years—deadly threats to civilians, especially children, who easily mistake them for toys or food parcels. [See accompanying article].
In a report released just before the Iraq invasion began, the New York-based Human Rights Watch organisation said cluster munitions dropped in the 1991 Gulf War were to blame for the deaths or injuries of more than 4,000 civilians after fighting ended.
The anti-landmine charity set up to commemorate the late British Princess Diana joined the condemnation. “It’s appalling that, despite the well-documented problems with cluster weapons, the US and UK are dropping them on Iraq,” said Andrew Purkis, chief executive of the Diana, Princess of Wales Memorial Fund.
Using cluster bombs in civilian areas violates the Geneva Conventions on war, which demand protection for civilians even if they are intermingled with military personnel. Amnesty International stated: “The use of cluster bombs in an attack on a civilian area of al- Hilla constitutes an indiscriminate attack and a grave violation of international humanitarian law.”
For the US and British forces it is a reckless policy that also endangers the lives of Allied ground troops. Human Rights Watch noted that two US marines were killed—one Sunday and the other the next day—after stepping on unexploded cluster bombs. In 1991, six US army combat engineers were killed while disposing of cluster bombs.
US and British officials have flatly defended the resort to cluster weapons, while denying they were used in civilian areas. The US military said Wednesday that B-52 bombers had for the first time dropped six new CBU-105 bombs—1,000-pound (454 kg) cluster bombs—on Iraqi tanks defending Baghdad.
A Central Command spokesman, Navy Captain Frank Thorp, said the munitions were playing a tactical role in the battlefield and working well against large targets, such as an airfield. “It’s a very effective weapon,” he said. While protecting civilians was important, he said, “Let’s be very clear, weapons are designed for war. There is no weapon that doesn’t cause harm except for the leaflets we have been dropping for the past month.”
British military commanders denied a BBC report on Thursday that they used cluster bombs in and around the southern city of Basra. BBC correspondent Hilary Andersson, with UK troops in southern Iraq, was told L20 cluster munitions had been used in Iraq’s second city of 1.5 million people, which British forces have failed to conquer despite more than two weeks of fighting.
British military spokesman Colonel Chris Vernon admitted that his forces were using such bombs, insisting they were “a legitimate munition,” but only against “Iraqi regular forces, where appropriate.” Defence Secretary Geoff Hoon confirmed this position in Parliament, claiming that cluster bombs had been considered in Basra but ruled out because of the likely civilian toll.
A more honest statement of the thinking in the British political and military establishment came from General Patrick Cordingley, who commanded a British armoured brigade in the Gulf War in 1991. He told the BBC that the British people must “harden our hearts” and accept that mistakes are made.
Other civilian deaths are being reported throughout Iraq. Early Thursday, reporters on the bus to Hilla said they saw the park set aside for Baghdad’s annual international trade fair with about a dozen large buildings completely flattened with smoke still rising. Iraqi officials said later that the strike had hit a maternity clinic on the fairground, killing nine women.
Al-Mustansariya University in Baghdad has been bombed, as had a Red Crescent maternity hospital. In Al Janabiy, in the southeast of Baghdad, a farm was pulverized by missiles, leaving at least 20 dead, including 11 children.
The Independent has established that an American missile was responsible for the devastation at the Shu’ale market in Baghdad on March 28, where at least 62 civilians were killed. Serial numbers found on fragments of the missile indicated that it was either a high speed anti-radiation missile (Harm) or a Paveway laser-guided bomb, both manufactured by Raytheon in Texas.
The Bush administration, the Blair government and the US Central Command continue to blame the market massacre in Baghdad on misfired Iraqi missiles. With the cluster bombs, however, no such evasion is possible.
Since there is no evidence that a single Iraqi aircraft has taken off since the start of the Anglo-American invasion, not even the US and British propaganda machine can claim the cluster bombs were dropped by Iraq.
The outrage expressed by the Hilla massacre survivors reflects the seething hostility developing throughout the Middle East. Even in Egypt, where the pro-US Mubarak regime has sought to suppress antiwar sentiment, the semi-official al-Ahram newspaper was compelled to conclude in a recent editorial: “The ‘clean war’ has become the dirtiest of wars, the bloodiest, the most destructive. Smart weapons have become deliberately stupid, blindly killing people in markets and popular neighborhoods.”
Cluster munitions pose an immediate threat to civilians during conflict by randomly scattering submunitions or bomblets over a wide area. They continue to pose a threat post-conflict by leaving remnants, including submunitions that fail to explode upon impact becoming de facto landmines. The 2008 Convention on Cluster Munitions prohibits the use, production, transfer, and stockpiling of cluster munitions. It also requires destruction of stockpiles, clearance of areas contaminated by remnants, and victim assistance. More than 120 states have joined the Convention on Cluster Munitions and are working to implement its provisions. Human Rights Watch is a founding member of the Cluster Munition Coalition and contributes to its annual Cluster Munition Monitor report
Tens of thousands of Ukrainians are arriving in Eastern Europe, fleeing the Russian invasion of their homeland. Experts predict between 1 million and 5 million could enter the European Union in coming weeks. This time, countries such as Poland are opening doors that were previously closed to others seeking asylum.
Grabbing any form of transportation they can, many Ukrainians are crossing their borders in search of safety. This group of refugees is arriving in Poland by train.
Others wait for hours to cross by car or walk kilometers to reach border points with Poland, Romania and Slovakia. Ukrainian men aged between 18 and 60 are not allowed to leave, they are supposed to be defending their homeland.
“We have, with all the frontline member states, explicit contingency plans to welcome and host immediately those refugees from Ukraine,” said European Commission President Ursula von der Leyen.
She has outlined European Union plans to support Ukrainian refugees and those internally displaced by the conflict through its humanitarian aid office, known as ECHO.
“And [as far as] internally displaced people are concerned we have a lot of support through ECHO humanitarian aid — shelter and all the necessities people who are internally displaced immediately need,” she added.
While the EU hopes there will be as few Ukrainians seeking asylum as possible, she said, Europe is prepared to welcome them.
The United Nations fears that up to 5 million Ukrainians could seek refuge in neighboring countries, including up to 3 million in Poland.
That is far more than there were during the 2015 migrant crisis, when 1.3 million Syrian, Afghan and other asylum seekers from conflict-torn countries flooded into Europe, the most in a single year since World War II. Germany granted asylum to many of them.
Eastern European countries such as Poland and Hungary, though, were reluctant to take them in. Hungary even built a border fence. Earlier this year, Poland also began building a border wall to prevent a new wave of Middle Eastern asylum seekers from entering from Belarus.
Today’s welcome is different. Poland is opening reception centers along its over 500-kilometer border with Ukraine. Poland’s interior minister says Warsaw will take in all the Ukrainians who arrive.
Here in France, far-right presidential candidate Marine Le Pen also affirmed her support for taking in Ukrainian refugees — even as her party earlier petitioned against a massive influx of refugees from Afghanistan.
Refugee rights groups welcome today’s open doors but they are concerned about discriminatory treatment of asylum seekers.
“Absolutely this kind of difference in treatment is something that we fear and that we see. With Ukraine, countries might be more inclined to keep their borders open. But we will see how this develops,” said Ole Solvang of the Norwegian Refugee Council.
Still others fear that if the conflict in Ukraine drags on, Europe’s welcome mat may be less welcoming than it is today.
More now on the EU agreeing to take in Ukrainian refugees for up to three years without asking them to first apply for asylum.
The BBC has been told that the vast majority of European interior ministers are in favour of invoking the EU’s Temporary Protection Directive for the first time ever, to cope with the mass influx of displaced Ukrainians arriving in EU states.
Currently, Ukrainians can stay visa-free within the EU for 90 days. The EU says invoking the temporary protection directive would make it easier for Ukrainians to temporarily settle in EU countries, removing all paperwork associated with typical asylum applications.
Having received a majority of support, ministers can now take this to the next council meeting on Thursday. The commission will then have to come up with a full proposal for member states to sign up to.
Anti-refugee governments in Poland and Hungary take decidedly different tone after Russian invasion forces tens of thousands to flee. Countries across Eastern Europe have announced plans to host hundreds of thousands of people fleeing the Russian invasion of Ukraine.Tens of thousands of Ukrainians have been turning up at the country’s border crossings with Poland, Romania and Moldova. Many of these countries, which have taken a hardline stance towards refugees arriving from countries such as Syria and Afghanistan in recent years have taken a decidedly different tone in pledging to host and support their Ukranian neighbours. Multiple humanitarian agencies have issued statements expressing their commitment to displaced Ukrainians asking countries to keep their borders open to refugees seeking shelter.“UNHCR is also working with governments in neighbouring countries, calling on them to keep borders open to those seeking safety and protection. We stand ready to support efforts by all to respond to any situation of forced displacement,” said the UN High Commissioner for Refugees Filippo Grandi. Grandi said on Twitter on Saturday that 150,000 Ukrainians had now fled the fighting in their country.
Moldovan President Maia Sandu said her country’s borders were open to Ukrainian citizens and it would help those arriving in their “humanitarian needs”.Poland, which has taken a hardline stance against migration in recent years, announced its willingness to take “as many as there will be at our borders”.Hungary, which has taken a similarly hostile stance to refugees arriving from countries such as Syria in recent years, pledged to remain open for those fleeing from Ukraine.“We’re prepared to take care of them, and we’ll be able to rise to the challenge quickly and efficiently,” said Hungarian Prime Minister Viktor Orban, who has previously described migrants arriving in Europe as a “poison”.‘Only so many places’Hanne Beirens, director of Migration Policy Institute Europe, said there were reasons for the different attitudes taken by some countries that have been notably hostile in recent years to refugees.“Firstly, this is a positioning from EU states within a particular geopolitical conflict. In that respect it fits within a broader narrative of disapproving of Russian actions and the kind of solidarity in different kinds of dimensions with the Ukraine, government and population with those who may be displaced because of the conflict,” she said.“There’s only so many places that people who are displaced by the conflict with Russia can go, and some have already moved to Moldova. Others when crossing the border immediately land into EU territory, so there’s no other place for them to go and so that kind of principle of seeking protection in a safe haven in the first country you cross fits perfectly here.”Poland – which faced fierce criticism from human rights groups for its treatment of asylum seekers who were pushed to the Belarusian border by Belarusian authorities, including the legalisation of pushbacks last November – has taken a decidedly different stance towards the prospect of a large arrival of Ukrainian refugees.A number of reception centres have already been established in the country.Greece, an entry point for hundreds of thousands of people fleeing war and unrest from Syria and Afghanistan in recent years, also made pledges of support for Ukrainian citizens and those arriving in Ukraine’s neighbours.Earlier in the week, there were suggestions it would make commitments to host Ukrainian refugees, but a statement issued on Friday stopped short of this, offering instead technical and humanitarian aid to Ukraine’s neighbouring countries.“EU countries, including Greece, stepping in to protect Ukrainian refugees shows what we’ve long urged for: safe access to the EU for refugees is both necessary and feasible. And fair and humane asylum systems benefit us all.”Greece’s listing Ukraine as “a ‘safe country of origin’ only weeks ago runs counter to those very principles”, said Minos Mouzourakis, legal officer at Refugee Support Aegean.Greece has faced fierce criticism in recent years for heavily documented pushbacks of asylum seekers from its land and sea borders.Different responsesDimitris Choulis, a lawyer working with refugees on the Greek island of Samos, one of the main points of arrival for refugees in 2015-16, noted the different responses of many EU nations to the prospect of a large-scale displacement of Ukrainian refugees in Europe.“I was surprised from Finland, for example, in the announcement after the invasion how willing they are to receive refugees while after years of bombing in Syria or Afghanistan they don’t do the same,” he said.Choulis questioned how Ukrainians who choose to seek asylum outside of their neighbouring countries will be treated. “Are we going to ask them why they didn’t go to a neighbouring country and if they come here [to Greece] are they not refugees anymore?” he asked.Beirens said there were multiple different reasons for this different response among some countries.“It would be the test of time to see how many would be displaced from Ukraine and what the EU’s response would be moving forward … It’s hard to assess how long the conflict will last, whether there will continue to be attacks on multiple regions of Ukraine, which would, in and of itself, trigger refugee movements to Europe,” said Beirens.If that is the case it could lead to similar refugee numbers as in 2015.“The lowest predictions in terms of a full-scale invasion of Russia talks of one million displaced persons, but there are so others who talk about up to three million or more,” she said.“The response may be quite different precisely because of the longstanding tradition of Ukraine nationals coming into the EU to work and study there.”
In response to today’s proposals from the European Commission which would allow Latvia, Lithuania and Poland to derogate from EU rules, including by holding asylum-seekers and migrants at the border for 16 weeks with minimal safeguards, Eve Geddie, Director of Amnesty International’s European Office said:
“The arrival of people at the EU’s borders with Belarus is entirely manageable with the rules as they stand. Today’s proposals will further punish people for political gain, weaken asylum protections, and undermine the EU’s standing at home and abroad. If the EU can allow a minority of member states to throw out the rule book due to the presence of a few thousand people at its border, it throws out any authority it has on human rights and the rule of law.
“The current situation at the EU’s borders with Belarus is being used by some countries as an excuse to weaken protections of asylum-seekers and push their anti-migrant agenda. Holding asylum seekers in detention for four months, without the protection standards required by international law, is normalising de facto unlawful detention at the EU’s external borders.
“Asylum rules should be upheld, not allowed to be side-stepped by countries via so-called exceptional measures. Amnesty International is alarmed that the proposal will violate people’s rights, and exacerbate the humanitarian crisis at borders while continuing to expose the EU to further internal and external manipulation and blackmailing.
“While Lukashenka’s mistreatment and instrumentalization of migrants and asylum seekers is deplorable, he is exploiting the EU’s own tendency to treat people at their borders as a threat.
“At least 10 people, including a one-year-old child, have died at the EU’s Eastern borders in recent weeks. Today the European Commission is bringing in measures which undermine rights and normalize the dehumanization and suffering of people at the EU’s borders.”
END OF STATEMENT AMNESTY INTERNATIONAL
END OF THE NOTES
Reacties uitgeschakeld voor Notes 1 t/m 12/”The Ukrainian Tragedy”
DE RUSSISCHE PRESIDENT POETIN EN DE OEKRAINSEPRESIDENT ZELENSKY
DE OEKRAINE TRAGEDIE/POETIN EN HET WESTEN/EEN MOOISTEL VOOR DE BOKKENWAGEN! [Ongecensureerd en voor de vuist weg]
”Als Olifanten vechten, wordt het gras vertrapt”
Afrikaans spreekwoord
POETIN EN HET WESTEN/TWEE VOOR DE BOKKEWAGEN!
[Misschien schrijf ik hier nog meer over, dat merken jullie dan nog wel…..]
Hoewel het er zat aan te komen, ben ik toch wel geschrokkenvan die pure daad van agressie, de Russische aanval op de soevereine StaatOekraine.Ik ben bepaald geen aanhanger van Poetin, die zich in Ruslandaan ernstige mensenrechtenschendingen heeft schuldig gemaakten en in Tsjetsjenie nog erger tekeer gegaan is, net zoals zijn voorgangers
Dat gezegd hebbende echter zijn de VS/NAVO geen haar beter:What about de aanval op Afghanistan, en vooral die op Irak, diein strijd was met het Internationaal Recht?Waren dat dan soms geen soevereine Staten?Zijn daar niet op grote schaal oorlogsmisdaden gepleegd? Ik steun Poetin zeker niet en ben tegen de verdeling van werelddelenin machtsblokken [Oekraiene voor de Oekraieners], maar vanuit geopoliitiekstandpunt bekeken [niet het mijne natuurlijk] kan ik mij indenken,dat Poetin razend is over het sinds 1989 verstoorde machtsevenwicht inEuropa:Niet vanwege het feit, dat de Russische bezettingstroepen eninvloedssfeer teloor ging in de Oost-Europese landen-dat was volledig terecht-maar omdat de EU/Westen van de gelegenheid gebruik maakte, die landenmassaal in te lijven bij de EU [uiteraard, dat wilden die regeringen zelf ook],ondanks hun beroerde mensenrechtensituatie [toch een voorwaarde voorEU lidmaatschap, een zogenaamd correcte mensenrechtensituatie endemocratie?], waardoor de EU haar invloed ten koste van Ruslandvergrootte, wat de Russissche leiders natuurlijk in het verkeerdekeelgat schoot En we hebben de rampzalige gevolgen gezien [Irak,Afghanistan, etc] [2] van hetfeit, dat de wereld nog maar door een Supermacht werd geregeerd Maar goed, dat is een kwestie tussen twee machtsblokken [VS/EU en Ruslandmet in kielzog China] waarvoor ik geen van beiden sympathie heb MIJN sympathie gaat uit naar de VOLKEREN, die de dupe zijnvan die walgelijke machtsspelletjes, die slechts over gas en olie enterritoriumdrift gaan Hierin gaat mijn sympathie volledig uit naar het Oekraiense volk, dat lijdt enslachtoffer is van dat steekspel tussen Rusland en de EURusland is de agresssor ja, maar de EU, met het bloed van neo kolonialeoorlogen aan haar handen en de nare opstelling jegens vluchtelingen zijn wel de laatsten om naar Poetin als boosdoener te wijzen,want zelf zijn ze geen haar beter! [3]
Ik zat ooit bij een progressieve organisatie, dieals leuze voerde in dat verzet tegen de kruisraketten: ”Geen nieuwe raketten, Geen oorlog, maar vrede, Weg met de NAVO enhet Warschau pact” Ook huldig ik een oud Afrikaans spreekwoord: ”Als Olifanten vechten, wordt het gras vertrapt”
Op mijn netvlies was vandaag het beeld van een oude Oekraiense vrouw,die huilend op straat liep, met niemand aan haar zijde, dieuitriep:”Wie helpt mij!” DAT raakte mij Met die machthebbers heb ik niets te maken, noch met Poetin, nochde EU en hun vuile spelletjes Maar met gewone mensen, die van hun oorlogshitserij enmilitaire avonturen slachtoffer worden ””Als Olifanten vechten, wordt het gras vertrapt”
Hoe waar is dat.
Astrid Essed
NOTEN ONDER I, II EN III I NOOT 1 RUSLAND EN TSJETJENIE II
”Twee van zijn neven zijn vermist, twee jaar geleden opgepakt bij een van de vele controleposten van het Russische leger. ‘Bijna iedere Tsjetsjeen heeft zoiets wel meegemaakt. Het Russische leger vecht niet tegen de rebellen, maar tegen de gewone mensen. Op die manier creëren ze kamikaze-commando’s.’
Op maandag 29-3 hadden in Moskou twee zelfmoordaanslagen plaats, een op het metrostation Loebjanka en de tweede op metrostation Park Koeltoeri.
Hierbij kwamen 40 mensen om het leven.
Evident is, dat dergelijke gerichte aanvallen op burgers de ultieme schending van het fundamentele recht op leven van ieder mens zijn.
Inmiddels is bekend geworden, dat de verantwoordelijkheid is opgeeist door de Tsjetsjeense verzetsleider Dokoe Oemarov, de zogenoemde Emir van de Kaukasus. [1]
De aanslagen zouden een vergelding zijn voor een in het dorp Archty [Ingoesjetie] door Russische troepen veroorzaakt bloedbad onder Tsjetsjeense en Ingoestjeetse burgers. [2]
Ook in het recente verleden hebben aanslagen [3] plaatsgevonden, die te herleiden waren naar het Tsjetsjeense verzet. [4]
Hoewel vanuit humanitair en internationaalrechtelijk oogpunt geen enkele rechtvaardiging bestaat voor het plegen van aanslagen, is het opvallend, dat door de media weinig tot geen aandacht wordt besteed aan het jarenlange Russische militaire optreden in de Noord-Kaukasus [Tsjetsjenië en buurlanden], dat inmiddels tienduizenden burgerslachtoffers heeft geëist.
Een vuile oorlog, die tot vandaag de dag voortgang vindt
DE RUSSISCHE VUILE OORLOG IN TSJETSJENIË
ACHTERGRONDINFORMATIE:
De Tsjetsjeense bevolking is grotendeels islamitisch. Na eeuwenlange Russische overheersing, religieuze vervolging [5], degradatie tot tweederangsburgers en tijdens de Tweede Wereldoorlog aangedaan onrecht [6] was het Tsjetsjeense nationale gevoel alleen maar sterker geworden. Dit werd nog gestimuleerd tijdens de perestrojka onder president Gorbatsjov, die veel meer religievrijheid toestond, waardoor Moskeen herbouwd konden worden.
Al gauw ontstond dan ook de roep om onafhankelijkheid en het zal geen verbazing wekken, dat de daarop volgende strijd sterke religieus-islamitische componenten vertoonde, gezien de onderdrukking van de religieuze beleving in het verleden.
In de strijd in de negentiger jaren zou daarbij de orthodoxe Islam [de Tsjetsjenen waren door de eeuwen heen voornamelijk soefistisch], een steeds grotere rol gaan spelen [7]
TWEE TSJETSJEENSE OORLOGEN:
Nadat de voormalige Tsjetsjeense luchtmacht generaal, Doedajev [veteraan uit het Russische Rode Leger] in 1991 de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië had uitgeroepen en drie Russische couppogingen tegen zijn bewind waren mislukt, viel de toenmalige Russische president Jelstin in 1994 Tsjetsjenië binnen.
Om propagandistische redenen werd genoemd de toenemende uiteraard verwerpelijke discriminatie en achterstelling van de etnisch-Russische inwoners, die tegen onafhankelijkheid waren en uiteindelijk grotendeels wegvluchtten tijdens de oorlog. [8]
Hiermee begon het eerste Russische militaire ingrijpen, dat tot 1996 zou duren
Rusland slaagde er niet in Tsjetsjenië te onderwerpen en in 1996 werd een staakt het vuren getekend. [9]
Uiteraard accepteerde Rusland de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië niet en na veel onderlinge Tsjetsjeense twisten [tussen de niet-islamitische president Maschadov en de islamitische vice-president Basajev] viel Rusland in 1999 opnieuw Tsjetsjenië binnen
Directe aanleiding vormt de inval van Basajev en aanhangers in Dagestan. [10]
Ook deze in 2002 officieel beëindigde tweede Tsjetsjeense oorlog onder de toenmalige Russische president Poetin,werd gekenmerkt door grootschalige Russische mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden, die grotendeels gericht waren tegen de Tsjetsjeense burgerbevolking. Het Tsjetsjeense verzet was eveneens debet aan oorlogsmisdaden als bomaanslagen op Russische burgerdoelen [11] en foltering en executie van krijgsgevangenen.
Hoewel de oorlog officieel is beëindigd, gaan de mensenrechtenschendingen tegen de burgerbevolking echter tot de dag van vandaag door, waaraan naast Russische troepen ook regeringsgezinde Veiligheidsdiensten aan schuldig maken. [12] Als reactie daarop worden de aanslagen van het Tsjetsjeense verzet op Russische burgerdoelen voortgezet, zoals de recente dd 29-3. Honderdduizenden Tsjetsjenen zijn inmiddels het land ontvlucht, grotendeels naar buurland Ingoesjetië. [13]
Vanaf de Tweede Tsjetsjeense oorlog werd door de Russische autoriteiten steeds meer een ”tsjetsjenisering” van het gezag gepromoted. Dit hield in de benoeming van pro-Russische Tsjetsjeense leiders in Staatsfuncties. Ook werd de verantwoordelijkheid voor het neerslaan van het verzet steeds meer bij Tsjetsjeense Veiligheidstroepen gelegd. [14]
In 2003 werd als president, Akhmat Kadyrov aangesteld. Nadat hij in 2004 om het leven kwam bij een bomaanslag, werd aanvankelijk Aloe Alchanov president, waarna deze in 2007 vervangen werd door de zoon van Akhmat Kadyrov, Ramza Kadyrov, tevens leider van de beruchte Veiligheidstroepen. [15]
DE RUSSISCHE VUILE OORLOGEN IN TSJETSJENIË
INTERNATIONALE RECHTSPRINCIPES BIJ GEWAPENDE CONFLICTEN
Verplichting tot humane behandeling van gevangenen
1 – Persons hors de combat and those who do not take a direct part in hostilities are entitled to respect for their lives and their moral and physical integrity. They shall in all circumstances be protected and treated humanely without any adverse distinction.
”5 – Everyone shall be entitled to benefit from fundamental judicial guarantees. No one shall be held responsible for an act he has not committed. No one shall be subjected to physical or mental torture, corporal punishment or cruel or degrading treatment.”
Verbod militaire aanvallen op burgers en het verplichte onderscheid tussen combatanten [militairen en strijders] en non-combatanten [burgers].
”7 – Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.
Deze principes zijn eerder bekrachtigd in de Conventies van Genève en door andere Internationale Rechtsverdragen zoals het Anti-folterverdrag en de Verdragen betr de behandeling van gevangenen. Zij dienen door alle conflictpartijen te worden nageleefd
In de oorlogen in Tsjetsjenië zijn zij echter op grote schaal geschonden door de Russische troepen, met tienduizenden Tsjetsjeense en andere burgerslachtoffers ten gevolge
Ook het Tsjetsjeense verzet heeft zich aan ernstige mensenrechtenschendingen schuldig gemaakt.
A EERSTE TSETSJEENSE OORLOG:
BOMBARDEMENTEN OP GROZNY
In de Eerste Tsjetsjeense oorlog [1994-1996] vonden grootschalige Russische bombardementen op de Tsjetsjeense hoofdstad Grozny plaats, waarbij geen sprake was van het internationaalrechtelijk verplichte onderscheid tussen combatanten [militairen en strijders] en non-combatanten. Het gevolg was, dat er duizenden Tsjetsjeense burgers om het leven kwamen. Driehonderdduizend Tsjetsjenen sloegen op de vlucht. [16]
HET RUSSISCHE WILDE WESTEN
NIETS IS ONS TE DOL
”SCHOONMAAKOPERATIES” IN TSJETSJEENSE DORPEN
Berucht waren ook de zogenaamde zatjistiki [schoonmaakoperaties], waarbij dorpen werden uitgekamd op zoek naar verzetsstrijders. Hierbij maakten zowel het ”reguliere” Russische leger als Veiligheidstroepen zich schuldig aan mishandelingen, folteringen, buitengerechtelijke executies [executies zonder vorm van proces], plundering en brandstichting. [17]
WILLEKEURIGE ARRESTATIES EN MISHANDELINGEN IN KAMPEN
DE ”STRIJDERSLEEFTIJD”
Ook kwam het regelmatig voor, dat jongens en mannen tussen 15 en 60 jaar louter en alleen vanwege hun leeftijd ‘[‘strijdersleeftijd’]’ werden gearresteerd en weggevoerd naar zogenaamde ”filtratiekampen”, waar mishandelingen, folteringen, buitengerechtelijke executies en ”verdwijningen” [18] aan de orde van de dag waren. Aangezien er geen sprake was van enige bewijsbare arrestatiegrond, was hier sprake van ”collectieve straffen”, die in strijd zijn met artikel 33, 4e Conventie van Genève. [19]
B TWEEDE TSJETSJEENSE OORLOG
HET TREURSPEL HERHAALT ZICH
Ook bij de Tweede Tsjetsjeense oorlog maakte het Russische leger en Veiligheidstroepen zich schuldig aan een groot aantal mensenrechtenschendingen tegen de burgerbevolking
Intensieve bombardementen en artilleriebeschietingen in steden en dorpen eisten duizenden levens onder de burgerbevolking. Ook weer hier vonden de beruchte ”schoonmaakacties” in dorpen plaats en werden grote aantallen Tsjetsjeense burgers willekeurig gevangengenomen en overgebracht naar ”filtratiekampen, waar martelingen, buitengerechtelijke executies en verdwijningen plaatsvonden. Een berucht kamp, dat samen met andere kampen in een Human Rights Watch rapport beschreven wordt heette kamp Chernokozovo. [20]
Wat betreft die verdwijningen en andere mensenrechtenschendingen, die anno 2010 nog steeds aan de orde zijn in Tsjetsjenië, is Rusland een groot aantal keren gekapitteld door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. [21]
HUISVERBRANDINGEN ALS COLLECTIEVE STRAF
Als collectieve straffen waren reeds genoemd de willekeurige arrestaties in dorpen.
Genoemd dient echter ook de huisverbrandingen van mensen, van wie verondersteld wordt, dat hun familieleden wellicht behoren tot het Tsjetsjeens verzet. Deze praktijken hebben al een groot aantal Tsjetsjeense families dakloos gemaakt. [22]
C INGOESJETIE
Ook in Ingoesjetië, waar eenzelfde strijd woedt tussen het Russische leger/ Veiligheidstroepen en aan de andere kant het verzet, worden door Rusland dezelfde praktijken toegepast: Willekeurige arrestaties, verdwijningen, folteringen, buitengerechtelijke executies. [23]
D MENSENRECHTENSCHENDINGEN EN OORLOGSMISDADEN TSJETSJEENS VERZET
Zoals reeds bekend en door mij opgemerkt, heeft het Tsjetsjeens verzet zich in de loop der jaren eveneens schuldig gemaakt aan mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden. Er is sprake van aanslagen op Russische burgerdoelen, foltering en executies van krijgsgevangenen, aanslagen op en ontvoeringen van bestuursfunctionarissen in dienst van de Tsjetsjeense regering en ontvoeringen. [24]
Hoewel dit grotendeels reactie is op de grootschalige Russische mensenrechtenschendingen, is het, afgezien van de inhumaniteit, geen rechtvaardiging.
Burgers dienen in een conflict te allen tijde te worden ontzien en krijgsgevangenen humaan behandeld. Bovendien is het volgens het Internationaal Recht niet toegestaan, het ene onrecht te beantwoorden met het andere.
EPILOOG:
Het is evident, dat de recente aanslagen op de metro in Rusland in alle opzichten verwerpelijk zijn. Echter dient nadrukkelijk gesteld te worden, dat een en ander, hoe verwerpelijk ook, de resultante is van jarenlange Russische onderdrukking en ernstige oorlogsmisdaden, die slechts als vuile oorlog tegen de Tsjetsjeense burgerbevolking en die van haar buurlanden kan worden aangeduid.
Hiervoor is helaas veel te weinig media-aandacht.
Zolang het grootschalige Russische geweld doorgaat, zal het verzet, naast de volgens Internationaal Recht gerechtvaardigde militaire aanvallen op het Russische leger, de aanslagen op Russische burgerdoelen continueren. Het is aan de EU, op Rusland politieke druk uit te oefenen, deze vuile oorlog te beëindigen.
Nadrukkelijk dient gesteld te worden, dat van aanslagen alleen sprake is bij militaire aanvallen op burgers, die verboden zijn door het Internationaal Recht
Militaire aanvallen echter op combatanten [militairen en strijders], in casu hier het Russische leger, zijn internationaalrechtelijk gelegitimeerd.
Zie ook Principe 7, Internationaal Humanitair Oorlogsrecht
”…………………………Attacks shall be directed solely against military objectives.”
Vernietiging van Moskeen en het doden van spirituele leiders tijdens de Sovjet-Unie
” In de tijden van de Sovjet-Unie, waar religie tegen de grondbeginselen van het socialisme inging, werd de islamitische cultuur met grof geweld bestreden. Moskeeën werden vernietigd en de spirituele leiders werden vermoord. ”
Hun huizen en bezittingen waren echter grotendeels ingenomen door naar Tsjetsjenië verhuisde Russen en de gerepatrieerden werden slachtoffer van grove discriminatie, hetgeen leidde tot grote spanningen tussen de Russen en de autochtone Tsjetsjenen
”Yet the Russian authorities were not worried at all about the plight of the Russian-speakers, which was included on the list of reasons for the military operation only at the last moment, in the form of a propaganda trick. For years and years no one remembered the Russians, and only when the tanks needed to be rolled in did Moscow start talking about how bad things must be for the “compatriots” in Chechnya. ”
”Als Rusland in de zomer al zijn aandacht stort op de verkiezingen, zien de rebellen hun kans. Op de avond van de inauguratie van Jeltsin, na zijn verkiezingsoverwinning, voor zijn tweede ambtstermijn, verslaan de rebellen de federale troepen bij Grozny. Met het verlies van Grozny, stuurt Jeltsin de populaire generaal Aleksandr Lebed voor onderhandeling naar Chasavjoert, hier wordt een staakt-het-vuren getekend, waarmee de eerste Tsjetsjeense oorlog ten einde komt. Wat echter niet wil zeggen dat Rusland de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië accepteert. Toch werd Tsjetsjenië de facto onafhankelijk.”
”Aangezien Basajev de rechtstreekse confrontatie met Maschadov niet aandurft, besluit hij eerst de islamitische revolutie te ontketenen in de aangrenzende republiek Dagestan, waarna hij hoopt in Tsjetsjenië te worden ontvangen als ware volksheld. Alles loopt echter anders; Basajev en zijn aanhangers worden bij hun invasie van Dagestan in augustus 1999 genadeloos verslagen door de Russen. Niet alleen de islamitische revolutie is hiermee mislukt, maar de gevolgen blijken van grotere aard als voor de tweede keer de Russische troepen naar Tsjetsjenië worden gestuurd.”
”Op 23 october 2002 viel een groep van zwaar bewapende Tsjetsjeense mannen en vrouwen net na de pauze van de Russische musical Nord Ost de zaal van het theater binnen. De aanwezigen dachten aanvankelijk nog dat het in de lucht schieten bij de show hoorde, maar ze werden daarop gedwongen op de grond te gaan liggen. De gijzelnemers van die Theatergijzeling in Moskou eisten de terugtrekking van de Russische troepen.”
De zogenaamde Kadyrovstsy, die officieel zijn opgeheven in 2006, maar de facto nog het land controleren en verantwoordelijk zijn voor het leeuwedeel aan mensenrechtenschendingen
After more than a decade of war and lawlessness, hundreds of thousands of Chechens have left Chechnya and moved to other parts of Russia, the former Soviet Union and other countries. Spontaneous outmigration peaked, not surprisingly, during the bloodiest phases of the two wars, but the overwhelming majority of these internally displaced persons or IDPs went to Ingushetia, other parts of Russia or simply safer locations within Chechnya”
”Art. 33. No protected person may be punished for an offence he or she has not personally committed. Collective penalties and likewise all measures of intimidation or of terrorism are prohibited.
”In almost all of the 115 rulings, the court concluded that Russia was responsible for extrajudicial executions, torture, and enforced disappearances, and that it had failed to investigate these crimes.”
“De beschaving van een land valt af te meten aan de wijze, waarop met de tegenstanders wordt omgegaan”.
De eenzijdige morele verontwaardiging bij de 11 septemberherdenkingen is zeer stuitend. Wel een herdenking voor 11 september, terwijl alle door Amerikaanse, Britse en andere troepen gepleegde oorlogsmisdaden in Afghanistan en Irak, waarbij duizenden burgerslachtoffers zijn gevallen, buiten schot blijven .
Om bovendien een verklaring te vinden voor de uiteraard zeer verwerpelijke 11 september aanslagen, moet gekeken worden naar de historische achtergronden van het Amerikaanse politiek-militaire optreden en het decennialang door de VS gepleegde onrecht. Dat wekt de indruk, alsof Afghaanse en Iraakse burgerslachtoffers minder worden gewogen.
COMMENTAAR:
Dit jaar, op 11 september, heeft opnieuw de jaarlijkse Amerikaanse herdenking van de 11 septemberaanslagen plaatsgevonden. Het inhumane karakter van deze aanslagen op burgerdoelen [hierbij refereer ik aan de Twin Towers] is zonder meer evident. Opvallend is echter, dat er zelden wordt ingegaan op de oorzaken, die hiertoe geleid hebben, noch zijn er tot op heden geen harde bewijzen voor de betrokkenheid van de militante organisatie Al Qaeda bij 11 september. Ook wordt er geen onderscheid gemaakt tussen het inhumane karakter van de aanslagen als zodanig en het alleszins legitieme karakter van de doelstellingen van een organisatie als Al Qaeda
ONDERSCHEID TUSSEN GEPLEEGDE DAAD EN DOELSTELLINGEN:
Wanneer er sprake is van betrokkenheid van Al Qaeda, waarvan tot nu toe nog steeds de harde bewijzen ontbreken [1], dient te worden gesteld, dat haar doelstellingen niet alleen alleszins redelijk zijn, maar bovendien legitiem. Zo heeft Al Qaeda grote bezwaren tegen de Amerikaanse steun aan de op dat moment 34 jaar durende Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden [2] met daaraan inherent [zoals bij alle bezettingen ter wereld], onderdrukking, vernederingen en ongestraft gepleegde Israëlische schendingen van het Internationaal Humanitair Oorlogsrecht. [3]
Oorlogsmisdrijven dus.
Verder richt[te] Al Qaeda haar pijlen op de aanwezigheid van de Amerikaanse troepen in Saudi-Arabie en de Golfstaten, waardoor de respectievelijke repressieve regimes intact werden en worden gehouden.
In het verlengde van Al Qaeda worden verzetsorganisaties als Hamas, Hezbollah, Tsjetsjeense militanten en anderen [4] ongenuanceerd als ”terroristisch” aangeduid, met voorbijgaan aan het feit, dat zij volgens het Internationaal Recht het recht hebben, zich te verzetten tegen de legers van de respectievelijke bezettingsmachten. Uiteraard is daarbij iedere aanval op burgers en/of burgerdoelen illegaal en inhumaan. Zelden echter maken de Westerse media er melding van, dat deze organisaties ook regelmatig militaire aanvallen richten tegen het Israëlische of Russische leger.
ACHTERGRONDEN 11 SEPTEMBER:
Om licht te werpen op de aanslagen van 11 september, zonder ze uiteraard op enige wijze, te vergoelijken, dienen achtergronden bekeken te worden. En die achtergronden zijn vooral gelegen in het politiek-militaire optreden van de VS als Supermacht, vanaf het eind van de Tweede Wereldoorlog.
Inherent aan de positie van iedere Supermacht [of deze nu de VS, de Sovjet Unie of wellicht in de toekomst China heet] is het op grote schaal domineren van de wereld, op zowel politiek, economisch als militair gebied. Gezien deze machtige positie is het echter voor de slachtoffers van een dergelijke politiek, vrijwel onmogelijk, recht te verkrijgen, wanneer er sprake is van gepleegd onrecht.
Niet alleen roept dat terecht grote woede op, bovendien heeft iedere bevrijdingsbeweging of organisatie het recht, zich te verdedigen tegen het keer op keer straffeloos begaan onrecht.
Criterium is uiteraard, dat burgers en burgerdoelen onder geen enkele onstandigheid doelwit mogen worden van een militaire aanval. Volgens het Internationaal Humanitair Oorlogsrecht is dat immers verboden en daaraan dienen alle partijen zich aan te houden, zowel [bezettings]legers als militante verzetsorganisaties [5].
Aan de andere kant kan die Supermacht [of over het algemeen het machtige Westen] vrijwel straffeloos [oorlogs] misdrijven plegen, zonder daarvoor daadwerkelijk ter verantwoording te worden geroepen.
Een greep uit de geschiedenis van ongestrafte Amerikaanse oorlogsmisdaden: de atoombombardementen op Hiroshima en Nagasaki, die gezamenlijk aan meer dan 300.000 burgers het leven gekost hebben. Pijnlijk is, dat de Japanse oorlogsmisdadigers wel zijn berecht voor het Tokyo Tribunaal [6] en terecht, maar de Amerikanen [als overwinnaars] buiten schot bleven.
Andere voorbeelden [de rij is lang, dus hieruit ”een keur”] zijn de massale bombardementen op Cambodja en de napalm en Agent Orange bombardementen op Vietnam, de clusterbombardementen op Irak in de Eerste Golfoorlog en de clusterbombardementen tijdens de Kosovo oorlog. Duizenden en nog eens duizenden burgerslachtoffers waren het gevolg.
Ook moet genoemd worden de militaire en politieke steun aan militaire dictaturen zoals in Zuid-Amerika [Chili, Argentinie], de Filippijnen en de steun aan repressieve regimes in de Derde Wereld en het Midden-Oosten [7].
Veel kwaad bloed heeft terecht bij de militanten in het Midden-Oosten gezet de jarenlange steun aan bezettingsmacht Israël. Hiermee zijn de VS in grote mate verantwoordelijk geworden voor het aan de bezette Palestijnse burgerbevolking aangedane leed.
TERRORISME
NIET HET KWAAD, MAAR DE REACTIE OP HET KWAAD
Uit de geschiedenis van het decennialang door de VS gepleegd onrecht, dat zich in het bijzonder toespitste op militaire betrokkenheid in het Midden-Oosten [Eerste Golfoorlog, politieke en militaire steun aan bezettingsmacht Israel, etc], valt dan ook 11 september te verklaren, zonder het in enigerlei opzicht te vergoelijken .
Het ”terrorisme” [militaire aanvallen op burgers dus!] is dan ook niet ”het Kwaad” op zich, maar de reactie op ”het Kwaad”. In casu het politiek-militaire Amerikaanse optreden. Het feit, dat de 11 september aanslagen afkomstig zijn van een of meerdere organisaties uit het Midden-Oosten, hangt uiteraard direct samen met de reeds genoemde VS betrokkenheid aldaar.
Overigens dient bij door Supermachten gepleegde oorlogsmisdrijven en mensenrechtenschendingen, de even kwalijke rol van de voormalige Sovjet Unie niet vergeten te worden. Een rol, die door erfgenaam en opvolger de Russische Federatie wordt voortgezet in o.a. de vuile oorlog in Tsjetjsenie en buurlanden [8].
WAR ON TERROR
Gesteld kan worden, dat bij het voeren van de zogenaamde ”war on terror’ mensenrechten op grote schaal zijn geschonden, zowel met betrekking tot de door de VS gevoerde oorlogen in Afghanistan en Irak, als betreffende de behandeling van echte of vermeende terreurverdachten
Amnesty International en Human Rights Watch hebben vooral over de behandeling van terreurverdachten, de foltermethodes van de CIA, de geheime CIA gevangenissen en kampen zoals Guantanamo Bay en anderen uitgebreid gedocumenteerd [9].
AANVALLEN OP AFGHANISTAN EN IN DIENS VERLENGDE, OP IRAK:
Bij zowel de aanvallen op Afghanistan en Irak en gedurende de daarop volgende bezettingen, is er sprake geweest van ernstige mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden. Ik noem de grootschalige bombardementen met clusterbommen, die duizenden burgerslachtoffers hebben gekost. Verder de liquidaties van Taliban en Al Qaeda leiders of activisten, die illegaal zijn volgens het Internationaal Recht. Het gedogen door de VS van door de Noordelijke Alliantie gepleegde oorlogsmisdaden in Afghanistan.
BEHANDELING ECHTE OF VERMEENDE TERREURVERDACHTEN
Berucht is het kamp Guantanamo Bay, waar tot op de dag van vandaag 226 gevangenen vastzitten zonder vorm van proces. Hun ”overbrenging” naar Guantanamo Bay was inhumaan en vernederend [geketend, met kappen over het gezicht], hun ”verblijf” eveneens inhumaan [in kooien en geketend, zodra zij uit hun ”kooi” kwamen]. Nu is komen vast te staan, dat de CIA zich schuldig gemaakt heeft aan een vorm van foltering, waterboarding, waarvoor officieel permissie was gegeven door de voormalige president Bush. Behalve Guantanamo Bay is ook Baghram [in Afghanistan] een berucht kamp.
ANTI-TERREURMAATREGELEN WERELDWIJD
Onder dekking van 11 september zijn onder het mom van ”terrorisme” door een groot aantal landen anti-terreurmaatregelen genomen, die op zeer gespannen voet met de mensenrechten staan
Niet in de laatste plaats, doordat het begrip ”terroristische misdrijven” zodanig is verruimd, dat daaronder eveneens vreedzaam verzet zou kunnen ressorteren. Zie voor Nederland o.a. de tussen 2004 en de eerste helft van 2007 genomen anti-terreurmaatregelen [10]. Bij deze anti-terreurmaatregelen [zowel in Nederland als internationaal] is er sprake van ernstige beperkingen en schendingen van de rechten van de verdachte [11]. Dit kan leiden tot oneerlijke processen [12].
Daarnaast is er in de loop der tijden sprake geweest van zowel door de VS als West-Europa verrichte uitzettingen van terreurverdachten naar landen en gebieden, waar sprake is van een gerede kans op foltering [13]. Dit is verboden volgens het Anti-folterverdrag, nog los van de aperte inhumaniteit [14].
EPILOOG
Samenvattend kan gesteld worden, dat om een verklaring te vinden voor 11 september, de historische achtergronden van het Amerikaanse politiek-militaire optreden en het door de VS gepleegde onrecht, nadrukkelijk moeten worden meegenomen .
Ook de selectieve verontwaardiging is zeer stuitend. Wel een herdenking voor 11 september, terwijl alle door Amerikaanse, Britse en andere troepen gepleegde oorlogsmisdaden in Afghanistan en Irak, waarbij in het geheel duizenden burgerslachtoffers zijn gevallen, buiten schot blijven. Dat wekt, afgezien van de morele ongeloofwaardigheid, de indruk, alsof Afghaanse en Iraakse burgerslachtoffers minder worden gewogen.
Terecht zet dat kwaad bloed en verscherpt dat de tegenstellingen in deze wereld, al weet president Obama er een schoonklinkende, maar in feite niet fundamenteel andere, draai aan te geven [15]. De enige weg naar vrede is het herstel van de gerechtigheid. Naast de onmiddellijke beëindiging van de Israëlische bezetting in de Palestijnse gebieden, die nog expliciet door de VS en impliciet door de EU wordt gesteund, dient er een eind gemaakt te worden aan de Amerikaanse bezettingen in Afghanistan en Irak.
Daarnaast dienen door de VS, Groot-Brittannië en andere landen gepleegde oorlogsmisdrijven [en uiteraard ook die van militanten als de Taliban] vervolgd en berecht te worden. Problemen als uitbuiting en armoede, waarvan het Westen en de in het Midden-Oosten aanwezige elites profiteren, dienen te worden aangepakt. Uiteraard geldt dit mondiaal [voor de gehele Derde Wereld]. Gebeurt dat niet en laat men het onrecht in stand, dan zal de zaak verder escaleren en is een tweede 11 september niet uitgesloten
(Uitpers nr. 124, 12de jg., oktober 2010)
Voetnoten:
[1] ”Als directe aanleiding tot de aanval is aangevoerd de echte of vermeende betrokkenheid van Osama bin Laden bij de WTC aanslagen en de mede-betrokkenheid van de Taliban-regering in Afghanistan. Opvallend echter is het feit, dat er tot op heden geen op harde feiten gebaseerd aantoonbaar bewijs is geleverd is voor een eventuele betrokkenheid van Osama bin Laden, laat staan de Taliban-regering. …….. ………
Deze indruk werd nog bevestigd door de stelselmatige weigering van de toenmalige Nederlandse premier Kok, zowel aan het Parlement als de fractievoorzitters van de grote partijen inzage te geven in het aan de NAVO-ministers overhandigde Amerikaanse bewijsmateriaal.”
BRON UITPERS ASTRID ESSED MAART 2008 NEDERLANDSE MILITAIRE DEELNAME IN AFGHANISTAN/WEDEROPBOUWMISSIE OF BEZETTINGSMACHT
[2] ISRAELISCHE BEZETTING VAN DE PALESTIJNSE GEBIEDEN:
”Zoals bekend is er nu reeds sprake van een bijna 42 jaar durende bezetting van de Palestijnse gebieden [de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en Gaza [5], ondanks de in 1967 aangenomen VN Veiligheidsraadsresolutie 242, die Israël opriep, zich terug te trekken uit de in de juni-oorlog veroverde gebieden, waaronder de Palestijnse.
Iedere bezetting ter wereld [dus ook de Israëlische] kent onderdrukking, vernederingen, mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden. Daarop is terecht Palestijns verzet gekomen, in de vorm van internatioaalrechtelijk gelegitimeerde militaire aanvallen op het Israëlische bezettingsleger en illegale en illegale militaire [zelfmoord] aanvallen op Israëlische burgers en burgerdoelen [6].
UITPERS JUNI 2009 ASTRID ESSED DURBAN II/COMMENTAAR OP WESTERSE HOUDING NAV REDEVOERING PRESIDENT AHMADINEJAD
[3] ”7 – Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.
BASIC RULES OF INTERNATIONAL HUMANITARIAN LAW IN ARMED CONFLICTS
”7 – Parties to a conflict shall at all times distinguish between the civilian population and combatants in order to spare civilian population and property. Neither the civilian population as such nor civilian persons shall be the object of attack. Attacks shall be directed solely against military objectives.
BASIC RULES OF INTERNATIONAL HUMANITARIAN LAW IN ARMED CONFLICTS
”The defense argued that Allied Powers’ violations of international law, including the atomic bombings of Japan, should be examined. The tribunal ignored this argument and thus left the door open for later criticism that the trials had merely carried out “victors’ justice.”
[7] 11 september/Oorzaken ”In die positie heeft de VS evenals de voormalige Sovjet-Unie zich schuldig gemaakt aan ernstige mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden, o.a. in de Korea- en Vietnam-oorlog, de massale bombardementen op Cambodja in 1970, de bombardementen op Servië dd 1999 en de twee Golfoorlogen en de oorlog met Afghanistan, met als gevolg tienduizenden burgerdoden. [3]
Een ander ernstig aan de VS te verwijten aspect is de structurele voormalige steun aan Zuid-Amerikaanse dictaturen zoals o.a. het voormalige Cuba onder dictator Batista, het Argentijnse regime onder Videla, gekenmerkt door de vele verdwijningen, en Nicaragua onder dictator Somoza. Ook heeft de VS reeds voor WO II een reputatie opgebouwd in militaire interventies ten gunste van plaatselijke dictatoren in Zuid-Amerika. ”
UITPERS JULI-AUGUSTUS 2009 ASTRID ESSED OBAMA REDEVOERING IN CAIRO/SCHOONKLINKEND, MAAR GEBREK AAN FUNDAMENTEEL RESPECT VOOR HET INTERNATIONAAL RECHT EN HUMANITAIRE WAARDEN
Article 3 1. No State Party shall expel, return (“refouler”) or extradite a person to another State where there are substantial grounds for believing that he would be in danger of being subjected to torture.
[15] UITPERS JULI-AUGUSTUS 2009 ASTRID ESSED OBAMA REDEVOERING IN CAIRO/SCHOONKLINKEND, MAAR GEBREK AAN FUNDAMENTEEL RESPECT VOOR HET INTERNATIONAAL RECHT EN HUMANITAIRE WAARDEN
Het is duidelijk: de Russische president Poetin heeft een aanvalsoorlog gelanceerd tegen Oekraïne. Hij verpakt het als een militaire operatie in Donbass, het gebied waarin de twee eerder deze week door Rusland erkende republieken Donets en Loekansk liggen. Explosies in Kiev en Kharkov suggereren iets voor omvangrijkers. Komende uren zal meer duidelijk worden. Maar met enkele observaties, in haast ingetikt, wil ik niet langer meer wachten.
Dit is een agressie-oorlog, een aanval die totaal, volledig en zonder voorbehoud dient te worden afgewezen. Wat ook de context is, Poetin, zijn militaire apparaat en zijn veiligheidsfunctionarissen kozen hiervoor. Er zijn verklaringen voor zijn keus. Maar er is geen enkele rechtvaardiging of excuus voor. Hoezeer ik als anarchist de Oekraïense staat, het Westerse NAVO-bondgenootschap en de VS als imperialistische chef van dat bondgenootschap en de Nederlandse rol als lid van dat bondgenootschap en als wapenleverancier ook net zozeer afwijs als de Russische staat, het verandert niets aan deze zaak. Rusland lanceert een aanvalsoorlog, en dat is een misdaad. Die hoort niet onbeantwoord te blijven. De vraag is alleen hoe, en door wie.
Officiële Westerse kritiek op die aanvalsoorlog is natuurlijk hypocrisie. De VS als kampioen aanvalsoorlogen – Libië, tweemaal Irak, Afghanistan, om een paar recente te noemen – heeft geen enkel recht van spreken. Als VS-president Biden klaagt over Poetin die zomaar grenzen in Europa wijzigt, foet toch, dan grinnik ik cynisch. VS-luchtaanvallen dwongen in 1999 een grenswijziging af toen Kosovo zich onafhankelijk verklaarde van Joegoslavië en daarmee een landgrens trok waar die niet bestond. De huidige kritiek op Poetins misdaden is uit monden van vergelijkbare criminelen op geen enkele manier geloofwaardig.
Poetin rechtvaardigt zijn agressie door te wijzen op de uitbreiding van de NAVO tot dicht bij de Russische grenzen. En inderdaad. In 1990 liep de grens van het bondgenootschap dwars door Duitsland. Inmiddels zijn Polen, Roemenië, Bulgarije, Tsjechië, Slowakije, Litouwen, Letland en Estland – allemaal landen die aan de vroegere Sovjet-Unie grensden of er zelfs deel van uitmaakten – NAVO lid. Daarmee is niet de vrede en de democratie gediend, maar vooral de machtspositie van de VS, en tevens de Amerikaanse wapenindustrie, want die nieuwe NAVO-landen werden vervolgens kersverse klanten van die industrie. De uitbreiding van de NAVO was en is een verwerpelijk imperialistisch project.
Maar voordat we Poetin op dit punt gelijk geven, even een vraag. Waarom waren al deze landen zo bereid om NAVO-lid te worden? Waarom dromen mensen in Oekraïne – en zeker niet alleen cynische generaals en rechts-liberale politici en zakenlieden in dat land – ervan dat ook dat land ooit NAVO-lid te worden? Zou dat misschien te maken hebben met een door Russische overheersing vele decennia lang aangewakkerde angst voor Rusland, en behoefte aan bescherming tegen die imperialistische mogendheid? Ik wijs het imperialistische project van NAVO-uitbreiding, geregisseerd door vooral de presidentschappen van Clinton en Obama,volledig af. Maar ik snap wel heel goed dat NAVO-lidmaatschap er, in de ogen van regeringen maar vooral ook bevolkingen van Oost-Europese landen, uitzag als een bescherming tegen een Rusland dat haar hegemonie over die landen met tegenzin had prijsgegeven en in die landen helemaal niet werd vertrouwd.
Ook is de timing een beetje merkwaardig. Polen werd al in 1999 NAVO-lid, net als Tsjechië en Hongarije. Roemenië, Bulgarije, Slowakije en de Baltische staten volgden in 2004.(1) Dat waren de laatste aan Rusland of de vroegere Sovjet-Unie grenzende landen die toetraden. Oekraïne zou wel willen, maar voor dat land is lidmaatschap op korte termijn niet aan de orde. Het oprukken van de NAVO-omvang in Oostwaartse richting ligt sinds 2004 zo goed als stil. Die NAVO-uitbreiding zelf – verwerpelijk als die is – is een excuus voor Russische agressie. Niet de reden, en al helemaal niet de actuele aanleiding. Anders had Poetin niet 18 jaar gewacht.
Poetin presenteert Oekraïne als een kunstmatig land dat eigenlijk gewoon bij Rusland hoort, maar waar nu Oekraïense nationalisten waaronder neonazi’s de dienst uit maken, de samenleving terroriseren en een extreem anti-Russische houding propageren en praktiseren. Het Oekraïense nationalisme is een feit, en dat nationalisme kent een nare, gewapende en vreeswekkend invloedrijke nazi-vleugel. Dat klopt. Maar voor we Poetin gelijk geven in zijn kruistocht tegen dit nationalisme en fascisme, eventjes een historische observatie, geformuleerd als vraag.
Waarom zou het zijn dat mensen in Oekraïne een zo fel nationaal zelfbewustzijn hebben ontwikkeld dat zich tegen Rusland – en helaas ook vaak tegen Russen – keert? Zou dat misschien in de hand gewerkt zijn door het feit dat Oekraïne in het Russische Tsarenrijk voor 1917 als kolonie werd behandeld en zeer scherp werd onderdrukt? Zou het misschien te maken kunnen hebben met het feit dat die koloniale onderdrukking door het als Sovjet-Unie gereïncarneerde Russische rijk is hervat, waarbij de Stalinistische orde met terreur en met kunstmatig opgewekte hongersnood in de jaren dertig, bekend geworden als de Holomodor, is afgedwongen? Kernmotivatie achter het Oekraïense nationalisme is anti-koloniaal besef! Dat mensen in Oekraïne Russische heerschappij afwezen en afwijzen, was en is volstrekt legitiem, ook als we datgene wat er na de ondergang van de Sovjet-Unie in 1991 voor in de plaats kwam – een Oekraïense staat gedomineerd door corrupte zakenlieden, geregeerd door hard rechtse politici en met een griezelige invloed van gewapende fascisten – terecht verafschuwen.
Dat dit Oekraïne nationalisme vaak zo’n extreem-rechtse draai kreeg, heeft te maken met het feit dat de koloniale onderdrukker zich als links, als communistisch, presenteerde. Wie tegen dat imperialisme in roodgevlagde hamer-en-sikkel-verpakking opkwam, zal des te makkelijker bij anticommunistisch rechts uitkomen – tenzij er een authentiek links te vinden is dat voor zelfbeschikking en tegen kolonialisme – het Westerse en het Russische – opkwam. De stalinistische machthebbers en hun voorlopers Lenin en Trotski hadden aan dat soort links hardhandig een eind gemaakt, al ontbraken in de begintijd van de revolutie welluidende frasen over zelfbeschikking niet in de retoriek van vooral Lenin. Die meende hij vast, maar de opbouw van de centrale staat had wel voorrang, en daarvoor moest bij hem wel alles wijken.
Dat sommige Oekraïense nationalisten in de jaren veertig van de twintigste eeuw zelfs Hitler als bondgenoot begroetten tegen Stalin – andere bondgenoten vielen vooral op door onzichtbaarheid – , is een misdadige keus, maar is tegen deze achtergrond verklaarbaar. Het Oekraïense nationalisme en haar vaak extreem-rechtse uitdrukking verdient geen enkele erkenning of steun. De er onder liggende drang om vrij te zijn van Russische koloniale overheersing verdient die steun wel degelijk. Alleen wie die aandrang erkent als legitiem, maakt enige kans om mensen ervan te overtuigen dat er betere wegen zijn richting antikoloniale vrijheid dan het pad naar nationale haat van Oekraïners tegen Russen. Een nationale haat die nu, met de Russische invasie, weer hoger zal oplaaien, maar dat heeft Poetin dan vooral aan zichzelf te wijten.
Als Poetin zijn huidige agressie presenteert als antifascistische strijd, dan berust dat op manipulatie van de geschiedenis waarvan ik hierboven enkele kernpunten schetste. Als Poetin zijn huidige aanval presenteert als antwoord op NAVO-agressie, dan manipuleert hij de boel dus ook. Maar achter al die manipulatie gaat zijn echte angst schuil: de angst voor machtsverlies. Poetin is bang de macht kwijt te raken, niet aan een oprukkend Westers bondgenootschap en ook niet aan nazi-horden in Kiev. Hij vreest boven alles de Russische bevolking zelf. De reden dat hij de greep over aan Rusland grenzende landen terug wil – en de NAVO er dus uit – ligt vooral daar. In veel van die landen heerst een stuk meer vrijheid dan in Rusland. Veel van die vrijheid is tot stand gekomen via protestbewegingen, opstanden en – in beperkte zijn – zelfs revoluties. In Oekraïne zelf verdreef een maandenlange protestbeweging in 2013-2014 ene pro-Russische en autoritair besturende president. In Belarus ging het in 2020 maandenlang diezelfde kant op nadat Loekasjenko de presidentsverkiezingen via bedrog en repressie naar zich toetrok. In Rusland zelf vonden in 2011 grote protesten plaats tegen Poetin en diens frauduleuze verkiezingswinst.
Russische heersers zijn als de dood voor dit soort bewegingen. Ze schrijven die toe aan Westerse geheime diensten en noemen het ‘kleurenrevoluties’ of doodgewoon staatsgrepen. Ze kunnen en willen niet erkennen dat die opstanden gedragen worden door authentiek boze mensen die geen corruptie willen, meer vrijheid en een dagelijks leven waarin boodschappen een beetje te betalen zijn. En ja, veel van deze mensen kijken naar het Westen en hebben de indruk dat het leven daar minder akelig is, en vrijer. Of die indruk klopt, doet er hier niet toe: het is wat mensen geloven, en wat hun pro-Westerse sympathieën in de hand werkt. Zo ontstonden dus revoluties van mensen maar al te vaak – en ten onrechte! – die Westerse regeringen, EU en zelfs NAVO als vrienden beschouwden. Dit type van omwentelingen was aanstekelijk, en Poetin zag de bui hangen dat de besmetting over zou slaan naar Rusland zelf. Ja, de Oekraïense staat is corrupt en biedt fascisten veel te veel speelruimte. De Oekraïense staat is echter ook liberaal-democratisch van opzet, en bestuurt een maatschappij met veel ruimere politieke en culturele vrijheden dan de Russische staat tolereert. Die vrijheden zijn overigens niet aan die staat te danken, maar bevochten door mensen zelf. Voor veel andere Oost-Europese landen geldt iets dergelijks: ze steken qua vrijheid bepaald gunstig af bij het Rusland van Poetin. De Russische president heeft goede reden om van die vrijheid niets goeds te verwachten, vooral niet als de drang naar die vrijheid in Rusland zelf weer eens op zich heen grijpt.
De oorlog die Poetin nu tegen Oekraïne lanceert is, naast een rancuneuze strafexpeditie tegen een land dat gene orders uit Moskou aanvaardt, ook een strijd tegen precies dat soort vrijheid, een preventieve contrarevolutionaire oorlog dus. Mensen in Oekraïne die zich van een wapen voorzien en zich op de strijd tegen de Russische invasie voorbereiden, doen dat deels uit verwerpelijk nationalisme en uit loyaliteit aan Oekraïne als staat en natie. Zo’n loyaliteit is inherent contrarevolutionair en verkeerd: staat en natie zijn vijand van vrijheid en van grensdoorbrekende solidariteit. Maar deze mensen vechten tegelijk ook tegen Rusland omdat ze weten dat een succesvolle bezetting door Poetins gewapende macht, het beetje vrijheid dat er in Oekraïne bestaat gewelddadig dreigt af te schaffen. Oekraïens verzet tegen de Russische invasie heeft dan ook een dimensie van een werkelijke vrijheidsstrijd.
De tragiek is dat dit niet de enige dimensie is. Waar de strijd tegen de Russische inval geleid en aangestuurd wordt door de Oekraïense staat, daar is de vrijheidsstrijd bij voorbaat ingekapseld in een nationalistisch en autoritair project. Elk succes van de strijd komt dan niet de vrijheid, maar die staat en haar heersers ten goede. En we weten hoe staten zich gedragen als ze oorlogen voeren: die behandelen kritiek als verraad, treffen zelfstandige geluiden met censuur, disciplineren de bevolking en militariseren de maatschappij, in dienst van de staat en de machthebbers. Zelfs als ze de Russische inval dan afslaat, dan zal er van de vrijheid al snel zo goed als niets meer over zijn. Een werkelijk vrijheidslievend gewapend verzet tegen de Russische invasie heeft slechts perspectief als partizanenstrijd, niet ondergeschikt aan het Oekraïense militaire apparaat maar autonoom, en in verbondenheid met andere strijdvormen, van staking tot en met sabotage. Je kunt de Russische inval bestrijden zonder tegelijk automatisch de Oekraïense staat te versterken en te verdedigen. Het gaat dan niet om Oekraïne. Het gaat om vrijheid en vrijheid en een solidariteit die van geen enkele staat iets goeds heeft te verwachten.
In de vrijheidsstrijd is Rusland de directe tegenstander, maar de Oekraïense staat dus geen bondgenoot. Evenmin bondgenoten zijn de NAVO-staten, de VS voorop. Elke bemoeienis met de Oekraïense oorlog uit die hoek is funest. Oorlogsdeelname zal het bloedvergieten eerder uitbreiden dan stoppen. En zelfs als Oekraïne met NAVO-hulp Rusland zou weten te verslaan, dan nog zou daar niet de bevolking, maar de Oekraïense machthebbers daar de vruchten van plukken – en de Westerse multinationals die van een door de NAVO uitgebreide Westerse invloedssfeer maar wat graag zullen willen profiteren. Oekraïne via een NAVO-oorlog overhevelen naar Westerse invloedssferen, betekent Oekraïne behandelen als wingewest en leverancier van goedkope arbeid. Elk pleidooi aan Westerse regeringen om ‘iets te doen’ tegen de Russische agressie, is een bijdrage aan precies dit koloniale project, waarmee Oekraïense mensen in feite gewoon van de ene opperheer verlost worden om aan een andere opperheer te worden uitgeleverd.
Voor vrijheidslievende mensen in Oekraïne, voor anarchisten aldaar, is de situatie nu beklemmend en complex. Strijden tegen de Russische invasie, maar zonder daarbij zich te verbinden tegen nationalisten en een staatsmacht die ook tegen die invasie vecht maar waar anarchisten tegelijk maar beter maximale afstand van kunnen houden, want het zijn net zo goed vijanden van de vrijheid als de Russische bezetters in aantocht. Voor anarchisten in Rusland zelf ligt het minder ingewikkeld, maar niet perse minder riskant. Daar is de keus helder: tegen de agressie die door ‘eigen’ land wordt bedreven.(2) Iets dergelijks geldt in Belarus, een staat vanwaar Russische troepen, met goedvinden van de Belarussische heersers, klaarstaan om Oekraïne aan te vallen: nee tegen die Russische troepen, en tegend e medewerking die Belarus aan de agressie verleent!(3)
En wat is de rol van vrijheidslievende mensen, van anarchisten, in een land als Nederland? In de eerste plaats: steun betuigen en ruchtbaarheid geven aan mensen in Rusland, Oekraïne, Belarus die tegen de stroom van oorlog en nationalisme in gaan en een strijd tegen oorlog en bezetting proberen te voeren zonder zich daarbij op nationalisme, militarisme en staatsmacht te beroepen. In de tweede plaats: de hypocrisie hekelen van de ‘eigen’ regering met haar praatjes over non-agressie en democratie. In de derde plaats: elke stap naar verdere escalatie, elke oorlogsdeelname, zo hinderlijk mogelijk voor de voeten lopen. Als Nederland aan de oorlog zou deelnemen, doet het dat voor geldelijk gewin, om haar plekje in de imperialistische rangorde te bewaken, uit prestige-overwegingen, en altijd in dienst van kapitaal en staat, en daarmee van de vijand die dagelijks tegenover ons staat. De vrijheid van mensen daar in Oekraïne is niet gediend met oorlogsdeelname door een Nederlandse regering die onder vrijheid vooral ondernemersvrijheid verstaat en over de grenzen heen vooral als zaakwaarnemer voor die ondernemers optreedt. Een echte vrijheidsstrijd ziet ook Nederlandse regeerders en ondernemers als de vijanden van werkelijke vrijheid in solidariteit die het zijn.
Protest en vrijheidsstrijd tegen Russische bezetters? Ja! Oorlog onder het mom van zo’n vrijheidsstrijd? Nee. De enige oorlog die het verdient om gevochten te worden, is de strijd tegen staat en kapitaal, antinationaal en universeel. Als onderdeel van die oorlog heeft de Oekraïense vrijheidsstrijd perspectief. Als onderdeel van een imperialistische strijd tussen kapitalistische machtsblokken en imperialistische mogendheden is die vrijheidsstrijd een kansloos bloedig aanhangsel. Weg met de Russische inval en bezetting! Maar ook: weg met de roep op een Westers militair of anderszins machtspolitiek antwoord! Oorlog tegen de oorlogen van staat en kapitaal! En: laten we ons voorbereiden om de vluchtelingen te verwelkomen die voor deze oorlog de wijk nemen. Dat is de solidariteit die we nu nodig hebben.
DE ZAAK GRUNBERG/WIJENBERG OF DE KARAKTERMOORDOP DE HEER WIJENBERG LEZERS!
Onderstaand Ingezonden Stuk heb ik toegestuurd aan de redacties vanJoop.nl en De Correspondent over de Zaak Grunberg/WijenbergIk heb natuurlijk geen idee of ze het zullen aandurven, het te plaatsen, maarin ieder geval hierbij met jullie gedeeldEven nog een toelichting, maar die kunnen jullie natuurlijkook overslaan en direct naar het Ingezonden Stuk [onder de noten] toegaanENJOY! TOELICHTING:
[Zie onder de noten, behorende bij Toelichting, mijn aan Joop.nl en deCorrespondent toegezonden Ingezonden Stuk]
In 2020 ontbrandde een verhitte discussie tussen Jan Wijenberg, oud ambassadeur en voorvechter voor een op het Internationaal Recht gebaseerde rechtvaardige vrede in het Midden-Oostenconflict en schrijver Arnon Grunberg.
Directe aanleiding vormde een brief van de heer Wijenberg aan premier Rutte en de voorzitter Nationaal Comite 4 en 5 mei, met kritische kanttekeningen over de jaarlijkse wijze van herdenking, met bijgevoegd rapportage over de Israelische bezettings en terreurpolitiek jegens de bezette Palestijnse bevolking, als ook kritische kanttekeningen over de 4 mei lezing van genoemde schrijver, de heer Grunberg. [1] Daarop ontstond een discussie tussen Wijenberg en Grunberg, die niet alleen fel was [dat zou geen probleem geweest zijn], maar van de kant van Grunberg ronduit beledigend, waarbij hij zich niet ontzag de heer Wijenberg, die hem inhoudelijk beleefd van repliek diende, uit temaken voor neo nazi en sympathisant van de Waffen SS [2]
Naar aanleiding daarvan heb ik actie ondernomen Zie onder noot 3
Aangezien Grunberg dit jaar de PC Hooft literatuurprijs uitgereikt krijgt, heeft Wijenberg de Stichting PC Hooft benaderdZie zijn brief onder noot 4
Om de heer Wijenberg te steunen, heb ik eveneens de Stichting PC Hooft aangeschreven.
In mijn Ingezonden stuk is te lezen, dat Wijenberg en ik het niet helemaal eens zijn Wijenberg wil, dat de prijs niet aan Grunberg wordt uitgereikt, ik echter ben niet tegen een uitreiking op zich, maar verzet mij wel tegen een openbare.
Op hoofdpunten echter steun ik Wijenberg en sta volledig achter hem.Grunberg’s gedrag kan niet door de beugel en daaraan moeten consequenties worden verbonden Zie onder noot 5, mijn brief aan de Stichting PC Hooft ASTRID ESSED
”De Zaak Grunberg/Wijenberg of de karaktermoord op
de heer Wijenberg”
Ingezonden Stuk
Geachte Redactie,
In 2020 uitte oud-ambassadeur en voorvechter van de Palestijnsezaak, de heer J Wijenberg in een brief aan premier Rutte en de voorzittervan het Nationaal Comite 4 en 5 mei, kritiek op de wijze van herdenking door ditNationaal Comite, namelijk op de gelegde nadruk op de Joodse slachtoffersvan de nazi terreur. Daarbij legde hij verband tussen deze wijze van herdenking en het decennialangepro Israel beleid van de Nederlandse Staat, waarbij hij, wat het Comite betreft,ook het feit noemde, dat er bestuursleden waren, die vroeger verbonden geweest waren aan pro Israel club het Cidi en dus op deze wijze de aardvan de herdenking hadden kunnen beinvloeden. Ook maakte Wijenberg kritische kanttekeningen bij de 4 Mei voordracht 2020 door de[Joodse] schrijver Arnon Grunberg. Nadat hij volgens de regels der wellevendheid, de heer Grunberg op dehoogte had gesteld van de brief aan Comite en premier, waarin dus ookde kritiek op Grunberg[aangevuld met Wijenberg’s eigen documentatie en artikelen rond het Midden Oostenconflict], ontstonder een pittige discussie tussen Grunberg en Wijenberg.
Op zich niets mis mee, ware het niet, dat Grunberg al na korte tijd”op de man”’ ging spelen, Wijenberg een anti-semiet noemde enzelfs zover ging te schrijven, dat het Wijenberg wel zou spijten,dat hij, gezien zijn leeftijd, geen lid geweest had kunnen zijn van de Waffen SS en het vast wel zou betreuren, geenOost-Europese Joden te hebben kunnen executeren.
De correspondentie eindigde met een scheldkannonade van Grunberg, die voorsteldebij Wijenberg langs te komen om hem ”te genezen” en aangaf ”altijd al embedded te hebben willen gaan bij neo-nazi’s.”
Als voormalig mede bestuurslid, samen met heer Wijenberg, van de Stichting Stop de Bezetting heb ik mij in 2020 met deze onverkwikkelijke discussie bemoeiddoor zowel de Volkskrant, NRC als Amnesty International [Grunberg schrijftvoor deze drie] aan te schrijven over dit onverkwikkelijke gedrag van Grunberg.Nu, in 2022, nu Grunberg uit handen van Stichting PC Hooft de PC Hooftliteratuurprijs zal ontvangen, hebben de heer Wijenberg en ik deze Stichtingaangeschreven.
Ik ben van mening, dat Grunberg deze prijs best toegekend mag krijgen,maar dan in stilte.Iemand, die op een dergelijke wijze de vrijheid van meningsuiting schendt,waarop ook de heer Wijenberg recht heeft en hem voor rotte vis uitmaakt,omdat hij zijn kritiek op Israel onverbloemd uit, verdient geen Feestje.Bovendien verdenk ik Grunberg ervan, dat hij karaktermoord heeftwillen plegen, omdat hij geen kritiek op Israel kan velen.
Maar wat de reden van zijn liederlijke aanval op Wijenberg ook is,, het is beneden ieder peil om op een dergelijkewijze een debat te voeren, zeker daar de heer Wijenberg de regels der rationaliteit, beschaving en coherente argumentatie wel in acht namen op geen moment gedurende hun discussie grof is geworden.
Van de winnaar van de PC Hooftprijs mag men meer niveau verwachten enik acht het van het grootste belang, dat deze kant van Grunberg via ditIngezonden stuk bekend wordt gemaakt.
JAN WIJENBERG EN ARNON GRUNBERG/CONTINUING STORY/BRIEFASTRID ESSED AAN STICHTING PC HOOFT
WAT HIERAAN VOORAF GING: Weet u het nog lezers?In 2020 ontbrandde een verhitte discussie tussen Jan Wijenberg, oud ambassadeur en voorvechter voor een op het Internationaal Recht gebaseerderechtvaardige vrede in het Midden-Oostenconflict en schrijver Arnon Grunberg.De directe aanleiding vormde een brief van de heer Wijenberg aan premier Rutte en de voorzitter Nationaal Comite 4 en 5 mei, met kritische kanttekeningen over de jaarlijkse wijze van herdenking, de Israelische bezettings en terreurpolitiek jegens de bezette Palestijnse bevolking, alsookkritische kanttekeningen over de 4 mei lezing van genoemde schrijver, de heer Grunberg. [1]Daarop ontstond een discussie tussen Wijenberg en Grunberg, die nietalleen fel was [dat zou geen probleem geweest zijn], maar van de kantvan Grunberg ronduit beledigend, waarbij hij zich niet ontzag de heerWijenberg, die hem inhoudelijk beleefd van repliek diende, uit temaken voor neo nazi en sympathisant van de Waffen SS [2]Naar aanleiding daarvan heb ik actie ondernomenZie onder noot 3 Aangezien Grunberg dit jaar de PC Hooft literatuurprijs uitgereikt krijgt,heeft Wijenberg de Stichting PC Hooft benaderdZie zijn brief onder noot 4Om de heer Wijenberg te steunen, heb ik eveneens de Stichting PC Hooft aangeschreven.De lezer zal zien, dat Wijenberg en ik het niet helemaal eens zijn [Wijenbergwil, dat de prijs Grunberg niet wordt uigereikt, ik ben niet tegen een uitreiking opzich, maar verzet mij tegen een openbare], maar op hoofdpunten steun ikhem en fel ook.Grunberg’s gedrag kan niet door de beugel en daaraan moeten consequenties worden verbondenZie onder de noten, mijn brief aan de Stichting PC Hooft ASTRID ESSED NOTEN[Brieven/correspondentie van de heer Wijenberg zijn op mijn websitegepubliceerd met zijn uitdrukkelijke toestemming] [1] OUD-AMBASSADEUR JAN WIJENBERG/KRITISCHE BRIEF AAN PREMIER RUTTE EN DE VOORZITTER VAN HET NATIONAAL COMITE 4 EN 5 MEI OVER 4 MEI HERDENKING/”HET VERDRIET MONOPOLIE VAN DE JOODSE SLACHTOFFERS] https://www.astridessed.nl/oud-ambassadeur-jan-wijenberg-kritische-brief-aan-premier-rutte-en-de-voorzitter-van-het-nationaal-comite-4-en-5-mei-over-4-mei-herdenking-het-verdriet-monopolie-van-de-joodse-slachtoffers/
AANSTICHTING P.C. HOOFT-PRIJS VOOR LETTERKUNDE De heer A. MeindertsAmbtelijk Secretaris Onderwerp:De aan uw Stichting dd 29 december 2021 toegezonden brief van de heerJ.J. Wijenberg met als titel: ”Oeuvreprijs 2022″
Geachte heer Meinderts, Zou u zo vriendelijk willen zijn om deze brief, compleet metnoten en bijlagen te doen toekomen aan de leden en Bestuur van uw Stichting?Ik ben u zeer erkentelijk.Dan ga ik nu over tot mijn aan het Bestuur gerichte brief: Geachte leden van het Bestuur van de Stichting PC Hooft,[Bijlagen in Word:Brief van de heer Wijenberg aan de Stichting PC HooftCorrespondentie tussen de heren Jan Wijenberg en Arnon Grunberg][Aanbeveling:Mocht u in tijdnood zijn, dan raad ik u aan slechts te lezen:III”CORRESPONDENTIE JAN WIJENBERG/ARNON GRUNBERGDE ONSMAKELIJKE AD-HOMINEM BAGGER VAN SCHRIJVER ARNON GRUNBERG JEGENS JAN WIJENBERG:EN V CONCLUSIE EN UW OPDRACHT] Hierbij wil ik graag uw aandacht vragen voor het volgende: Op 29 december 2021 hebt u, via de ambtelijke secretaris van uw Stichting,de heer Meinderts, een schrijven ontvangen van de heer J.J. Wijenberg, oud ambasadeur, getiteld ”De Oeuvre Prijs 2022”, compleet het bijlagen,correspondentie tussen hem en schrijver Arnon Grunberg [die deze brief, samenmet andere betrokkenen, cc ontvangt], een brief van de Israelische ambassadeur in Nederland en rapportages.In deze brief formuleerde de heer Wijenberg aan u de eis, niet over te gaantot de toekenning van de PC Hooft lteratuurprijs 2022 aan de heer Grunberg [1] U hebt het vast gelezen, ik hoef dat niet meer toe te lichten, maar voor uw gemak een bijlage van de brief van de heer Wijenberg aan u. Alvorens verder te gaan mijn verzoek, om de heer Wijenberg zo snel mogelijkvan een reactie te voorzien, aangezien hij deze tot op heden niet van uheeft ontvangen. I ACHTERGRONDINFORMATIE BIJ HET SCHRIJVEN VAN DEZE BRIEF: MIJN BETROKKENHEID Graag wil ik u in het kort toelichten, hoe ik bij deze zaak betrokken geraaktben.Ik ben al jaren een zeer goede bekende van de heer Wijenberg, die ik heb lerenkennen toen wij beiden bestuursleden waren van de in 2004 doormevrouw Gretta Duisenberg opgerichte Stichting Stop de Bezetting. In die periode en daarna heb ik de heer Wijenberg leren kennen als een zeerinteger en betrokken medestrijder voor een op het Internationaal Recht gebaseerde rechtvaardige vrede in het Israelisch-Palestijnse conflict.Zijn rapporten en analyses getuige mijns inziens van een grote maatschappelijke betrokkenheid en worden door mij en belangrijkere mensendan mijzelf, zeer gewaardeerd. II BRIEF DE HEER WIJENBERG AAN HET NATIONAAL COMITE 4 EN 5 MEI,IN VERBAND MET DE 4 MEI HERDENKING IN 2020 In dit verband neem ik regelmatig kennis van zijn rapportages en publicaties,zo ook van een brief, die de heer Wijenberg in 2020 heeft gestuurd aan premierRutte en de voorzitter van het Nationaal Comite 4 en 5 mei, over ”het verdrietmonopolie” van de Joodse slachtoffers van de nazi’s [noot 2, opmijn website gepubliceerd met uitdrukkelijke toestemming van de heer Wijenberg], waarbij hij van mening was, dat de nadruk bij herdenking lagbij de joodse slachtoffers.Ook stond Wijenberg in die brief kritisch stil bij de 4 mei lezing van de schrijver de heer Arnon Grunberg [3], alsmede bij de volgens Wijenberg bestaande verwevenheid van het Nationaal Comite 4 en 5 meimet het pro Israel Centrum CIDI [Centrum voor Informatie en DocumentatieIsrael], aangezien volgens de informatie van Wijenberg een van de ledenvan het Nationaal Comite [de heer Onno Hoes], voorzitter van het CIDI is geweest [4], waardoor de pro Israel houding van het CIDI, alsmede die van de Nederlandse Staat, via een achterdeur de 4 Mei Herdenking zou beinvloeden. [5] III CORRESPONDENTIE JAN WIJENBERG/ARNON GRUNBERGDE ONSMAKELIJKE AD-HOMINEM BAGGER VAN SCHRIJVER ARNON GRUNBERG JEGENS JAN WIJENBERG: Van de hier bovengenoemde Wijenberg brief was ik dus op de hoogte en eveneens heeft de heer Wijenberg mij op de hoogte gesteld van de tussen hem en de heer Arnon Grunberg ontstane verhitte discussie [6] met als basis en achtergrond de reeds genoemdeWijenberg brief aan premier Rutte en de voorzitter van het NationaalComite 4 en 5 mei, waarin o.a. Wijenberg’s kritische opmerkingen over Grunberg [7] Voor ik daar verder op in ga, eerst dit.Ik heb groot respect en waardering [en dat mag hij gerust weten] voor deonverbloemde anti-racistische opstelling van de heer Grunberg, die indiverse publicaties duidelijk tot uiting is gekomen, zoals inzijn Volkskrant column ”Een slordig excuus voor haat” [8], maar ook inzijn op 4 mei 2020 gehouden 4 mei voordrachtZijn woorden:”Voor mij was het van begin af aan duidelijk: als ze het over Marokkanenhebben, dan hebben ze het over mij.”[9] hebben opmij grote indruk gemaakt en daarin verschil ik met de heer Wijenberg van opvatting, zoals ik hem ookheb meegedeeld. Grunberg blijft waarschuwen tegen het gevaar van het oprukkende fascisme,waarvan hij door zijn achtergrond helaas maar al te goed weet heeft en dat isbyzonder waardevol.Deden maar meer schrijvers en intellectuelen als hij! Wat zijn columns en vooral stukken in Amnesty’s maandblad Wordt Vervolgdbetreft:Daar ben ik niet altijd stuk van.In vele gevallen zeker vanuit een goede intentie geschreven, maar vaak wat [mijn mening hoor] verward en onsamenhangend. Over zijn literair Oeuvre heb ik persoonlijk geen mening [ik wil zonder meer aannemen,dat hij een goede schrijver is, want anders kreeg hij uw prijs niet],omdat ik-ik beken het- nooit eerder een boek van hem gelezen heb. MAAR DAAR STOPT MIJN WAARDERING! Want de weerzinwekkende bagger, die Grunberg over Wijenberg heeft uitgestorttijdens hun correspondentie [10], vind ik met geen pen te beschrijven!Kijk, je kunt het in een discussie nog zo ONeens zijn, maar er zijn grenzen,gesteld door beschaving en normaal fatsoen, waarvan IK vind, dat je ze niet overtreedt.Dat Grunberg het met Wijenberg’s gezichtspunten niet eens was, allemaalprima, maar weet wat je zegt! Ik haal een paar voorbeelden aan uit de correspondentie tussen de herenWijenberg en Grunberg: EERSTE VOORBEELD ARNON GRUNBERG: ”U bent een antisemiet. Het spijt me zeer dat u net iets te laat bent geboren om lid teworden van de Waffen-SS om eigenhandig Joden in Oost-Europa te fusilleren, datspijt u zelf kennelijk ook.” UIT MAIL [MAIL ARNON GRUNBERG DD 1 AUGUSTUS/REACTIE OP MAIL JAN WIJENBERGDD 31 JULI] TWEEDE VOORBEELD: ARNON GRUNBERG
”Ik raad u bijvoorbeeld aan het werk van Carl Schmitt te lezen.U weet ongetwijfeld wat Nietzsche zei, word wie je bent.Er zijn op het internet vinden nog wel SS-uniformen te vinden, die kunt u aantrekkenen daarmee kunt u door het huis en wellicht uw tuin paraderen.Als u wordt aangevallen zal ik u als uw hulpverlener verdedigen. Noodzakelijke enalternatieve therapie neemt soms curieuze vormen aan.Het zou u ook buitengewoon helpen als u onder uw mails vanaf nu consequent SiegHeil schrijft.” UIT MAIL MAIL ARNON GRUNBERG DD 1 AUGUSTUS/REACTIE OP MAIL JAN WIJENBERGDD 31 JULI
DERDE VOORBEELD ARNON GRUNBERG
”Het uitventen van uw antisemitischeonwetendheid en het jengelen orn mijn aandacht zijn kennelijk uw levensopgave. Soit. Merkwaardig toch,dat u meent mij te moqen omschrijven als Jood' wonend in een stad met yeel Joden, ik parafraseer,, maardat u er niet tegen kunt te worden aangernerkt als antisemiet- Het zou van zelfinzicht getuigen als uophield in ontkenning te leven.” IN DIEZELFDE MAIL, DUS OOK DERDE VOORBEELD: ”Nu geef ik toe, ik ben een Jood, maar niet zo maar een Jood. Ik ben Christus, zoals u ongetwiifeld weetanders zou u niet zo om mijn aandacht jengelen. Zoals u eveneens vermoedelijk weet misschien hebt ude biibel wel gelezen, was de valse Christus een vriend van hoeren en tollenaars.Welnu de echte Christus is dat ook.lk vermoed dat u geen oud-diplomaat bent maar een gepensioneerde sekswerker die door Christus wilworden gezalfd en vergeven. Dat zou dat niet aflatende gejengel om aandacht verklaren.Als u mij erkent als Heiland is uw virutente antisemitisme u vergeven. Zo ben ík.lndien gewenst kom ik van de herfst op huisbezoek. Laat mij weten of dat nodig is- U mag opendoen in uwuniform. Àls Heíland vergeef ik graag en veel, zeker voormalige antisemilsche sekswerkers zoals u.Misschien kunnen we dan ook onderzoeken waar uw virulente antisemÍtisme vandaan komt, maar als udat te veel is laten we het gewoon bij het ritueel. u zegt; 'Dag Heiland.'En ik antwoord:'lk vergeef je Jan.'” UIT MAIL: GEPENSIONEERDE SEKSWERKER'' MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN JAN WIJENBERG, DD 9AUGUSTUS VIERDE VOORBEELD ARNON GRUNBERG ”Kennis nemen is niet genoeg, Jan.Eerst Christus erkennen als Heiland dan vergeven worden en eeuwig leven. Dat is de volgorde,En biechten.Wanneer moet de Heiland bij Jan Wijenberg langskomen? Dan regelen we de vergiffenis en het eeuwigeleven-En kan dat gejengel om aandacht tot die tijd stoppen? Er zijn meer mensen die weinig tot niets van hunleven hebben gemaakt en die toch niet zo om aandachtt jengelen als u.” UIT MAIL REACTIE VAN ARNON GRUNBERG OP DE MAIL VAN JAN WIJENBERG DD 9 AUGUSTUS VIJFDE VOORBEELD ARNON GRUNBERG
”U begrijpt niet dat iemand van gejengel om aandacht kan worden beschuldigd zonder dat daarmee zijnvrijheid van meningsuiting met voeten wordt getreden. Dat u zelfs dat niet begrijpt lijkt me ernstig. Waarom uw uitlatingen antisemitisch zijn heb ik u meerdere malen uitgelegd. Maar u gaat daar lieverniet op in. Of u bent niet bij machte daarop in te gaan.Hebt u kinderen, een partner, familieleden? Wie zorgt voor u? Misschien kan ik bij hen embeddedgaan? Het lijkt me interessant om de omgeving van een ''oud-ambassadeur'' met antisemitischeobsessies die hij graag antizionistische obsessies noemt nader te bestuderen.Kunt u me in contact brengen met hen? Ook zou ik een week of zo bij u kunnen komen wonen. Misschien is dat nog beter. Ik wilde altijd aleens embedded gaan bij neonazi’s – maar het is misschien wel zo aardig te beginnen bij u —ik hoorgraag wanneer het schikt. We moeten niet te lang wachten. Ik wil u zeker niet reduceren tot uwantisemitische uitlatingen, u bent veel meer dan uw antisemitische uitlatingen. Misschien kunt u meeen lijstje sturen met wat u nog meer bent. Mens natuurlijk, oud-ambassadeur, beweert u. Wat hebt uallemaal bereikt als oud-ambassadeur? Behalve wat relletjes? Wat had u willen bereiken? Et cetera.Misschien kunt u me een lijstje sturen met de mensen die zich om u bekommeren? Dan kan ik ookdeze mensen interviewen. Allicht zijn uw artsen bereid met uw toestemming ook met mij te spreken,dat lijkt me nuttig voor het project.Graag dus ook een lijstje met namen en contactgegevens van uw artsen. Hoe dan ook heb ik van een arts een schriftelijke verklaring nodig dat u wilsbekwaam bent anders zou eendergelijk project immoreel zijn. Het gaat mij erom uw leven en uw opvattingen recht te doen, hoe beperkten antisemitisch uw uitlatingen ook moge zijn, ik wil u nogmaals graag recht doen.Ook ben ik benieuwd naar uw ouders. Was uw vader lid van de NSB en/of van de waffen-SS? Bent umisbruikt door uw ouders of door andere familieleden? Hebt u uw ouders of andere familieledenmisbruikt? Zo ja, in beide gevallen, hoe lang duurde het misbruik? Graag gegevens over de aard vanhet misbruik. Wie waren ervan op de hoogte? Hebt uw zussen, broers, die nog leven? Kunt u mij met hen in contact brengen? Hoe zijn uw ouders gestorven? Hebt u partners gehad? Hoeveel? Et cetera?Contactgegevens van de partners die nog leven.Maar graag eerst even een officiële bevestiging van de arts die u behandelt dat u handelings- enwilsbekwaam bent en daarna zetten we dit in de steigers.Ik zie uit naar onze ontmoeting en naar de week of tien dagen die ik bij u zal doorbrengen. En vooralook naar de gesprekken met de mensen in uw omgeving.Maar graag eerst, nogmaals, dit is echt belangrijk, omdat ik voor alle betrokkenen dit project graagcorrect wil uitvoeren, een verklaring van de behandelend geneesheer.” UIT MAIL: LAATSTE MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN JAN WIJENBERG, DD 12 AUGUSTUSREACTIE OP MAIL JAN WIJENBERG DD 11 AUGUSTUS EINDE CITATEN ARNON GRUNBERG UIT CORRESPONDENTIEJAN WIJENBERG/ARNON GRUNBERG
Schrijf ik dit out of context?Leest u dan de gehele correspondentie [11] en vormtu zich zelf een indruk/mening
IV AD HOMINEM Hoezeer je het ook met elkaar ONeens bent, hoe fel de discussieook kan oplopen, er zijn dingen, die je niet zegt, tenzij je er een rotsvasteonderbouwing en keihard bewijs voor hebt. Om aan de eigen woorden te refereren, die Grunberg tijdens de 4mei voordracht 2020 uitsprak:”Censuur en uitstoting zijn geen antwoord op die vruchtbaarheid, het is eenverworvenheid dat wij in een land leven waar de overheid ons niet vertelt wat zedelijk en onzedelijk denken is. Maar dat betekent niet dat elke grens overschreden moet kunnen worden” [12] PRECIES!Er zijn grenzen:En zonder keihard bewijs zeg je niet, ook niet in de felste discussies ””Het spijt me zeer dat u net iets te laat bent geboren om lid teworden van de Waffen-SS om eigenhandig Joden in Oost-Europa te fusilleren”EN”Er zijn op het internet vinden nog wel SS-uniformen te vinden, die kunt u aantrekkenen daarmee kunt u door het huis en wellicht uw tuin paraderen”EN”Bent umisbruikt door uw ouders of door andere familieleden? Hebt u uw ouders of andere familieledenmisbruikt? Zo ja, in beide gevallen, hoe lang duurde het misbruik? Graag gegevens over de aard vanhet misbruik” Waar haalt Arnon Grunberg de brutaliteit vandaan, om op deze laffe, onsmakelijke wijze, een ad hominem aanval uit te voeren op iemand,die het niet met hem eens is en zich WEL aan de regels van eenbeschaafde discussie houdt? [13]En zich zelfs niet ontziet, er de VADER van Wijenberg bij te betrekken?”Was uw vader lid van de NSB en/of van de waffen-SS?”, zoals Grunberg villeinopmerkte [14] U mag rustig weten, leden van het Bestuur, dat ik Jan Wijenberg heb geadviseerd, Arnon Grunberg aan te klagen, vooral wat die Waffen SS opmerking betreft,maar daarvan heeft hij afgezien.Hij is edelmoediger dan ik zou zijn geweest V CONCLUSIE EN UW OPDRACHT Mijn conclusie dus: In de eerste plaats dient u, leden van het Bestuur, de heer Jan Wijenbergonverwijld antwoord te geven op zijn mail dd 29 december, losvan uw mening over de inhoud van zijn mail.Dat vereist de beschaving en de zorgvuldigheid, waarvan ik uitga, dat uwStichting die bezit. En in de tweede plaats dit: In tegenstelling tot de heer Wijenberg [daarvan is hij ook op de hoogte]ben ik niet zozeer van mening, dat de heer Grunberg de prijs niet zoumoeten worden toegekend, omdat die nu eenmaal niet gaatover zijn karakter of zijn mi onzindelijke wijze van discussieren en moddergooierij, maar over zijn Oeuvre.Bovendien ben ik ook van mening, dat u, in dit stadium,nu alles al bekend is [15], toch niet meer kunt afzien van de prijs. Maar daarmee bent u NIET van mij af! Want wat ik namelijk WEL vind, is dat de heer Grunberg, die blijk gegevenheeft van een dergelijke onsmakelijke, onbeschaafde en onzindelijkementaliteit, deze prijsuitreiking NIET in het openbaar dient te ontvangen. Ik ben van mening, dat hij in het geheel geen Feestje verdient, maardat de prijs hem gewoon, onopvallend kan worden toegestuurd. Daarbij dient u, zo is mijn mening, daarvan ook de reden bekend te maken,namelijk de onzindelijke, ad hominem aanvallen op de heer Jan Wijenberg.Aan u laat ik over, of u deze correspondentie [wel na toestemmingvan de heer Wijenberg uiteraard] bekend maakt, of dat u eenandere formulering kiest, die duidelijk is, maar meer anonimiserend. Ook dient de heer Grunberg, publiekelijk of via de mail, zijn excuses aante bieden aan de heer Wijenberg, niet voor zijn afwijkende standpuntnatuurlijk [daar heeft hij uiteraard recht op], maar wel voor zijn misselijke,ad hominem ”Waffen SS” aanval en de manier, waarop hij Wijenberg’s vader,die er al helemaal niets mee te maken heeft, posthuum nog een trapna geeft.BAH! BAH! DRIEWERF BAH!
Ik ben benieuwd of u ook bereid bent te handelen naar de normenvan beschaving waarvan ik overtuigd bent, dat u ze wil uitdragen enaan mijn eis en opdracht voldoet. Ik hoop hiermee een zinvolle bijdrage te hebben geleverd bijde afhandeling van deze nare kwestie
Vaak heb ik me afgevraagd wat het nut is van herdenken, van bijeenkomsten als deze. Herdenken wij omdat de traditie ons dat voorschrijft, of staat er meer op het spel?
Verleden voorjaar tijdens een lezing over het werk van Marga Minco en de oorlog – ik weet niet of de oorlog míj achtervolgt of dat ík het ben die de oorlog achtervolgt – merkte ik op dat herdenken meer zou moeten zijn dan een ritueel, dat het een verlangen naar kennis in zich zou moeten dragen, en dat gemeenplaatsen daarom de vijand zijn van betekenisvolle herdenkingsrituelen. Ik besefte ook dat die andere gemeenplaats, dat we het verhaal over de oorlog en de Joden nu wel kennen, steeds luider is gaan klinken; een hoogmoedige gemeenplaats, die uitgaat van de gedachte dat onze kennis volmaakt is, dat we kunnen scheiden van het betrekkelijk recente verleden.
Zeggen het verleden nu wel te kennen is veelal een weigering om er kennis van te nemen. En wie zijn verleden niet kent, is niet zozeer gedoemd het te herhalen, als wel is hij gedoemd niet te weten wie hij is. Niets doet mensen zozeer naar een onwrikbare identiteit verlangen als het knagende vermoeden dat ze geen idee hebben wie ze zijn. En het is vaak de onwrikbare eigen identiteit, de weigering er speels mee om te gaan die ertoe leidt dat de ander als een volstrekte vreemde en een absolute vijand wordt gezien. Na afloop van die lezing over Minco kwam een psychotherapeut naar me toe die zei dat we rituelen en gemeenplaatsen nodig hebben om niet ziek te worden van het herdenken, dat we het verleden op afstand moeten houden om er niet aan onderdoor te gaan. Zeker, maar als we helemaal niet ziek worden van die twintigste eeuw vrees ik dat er niets herdacht is en al helemaal niets begrepen.
Niet ziek worden zou weleens een symptoom kunnen zijn van wegkijken, van ontkenning. Als we ontkennen dat de ziektes van de vorige eeuw, die van het geïndustrialiseerde totalitarisme, van het tot genocide verworden antisemitisme, van het biologisch racisme, diep in onze cultuur zitten, dan weten we niet wie we zijn. En juist dan zijn wij vatbaar voor verleiders die ons komen vertellen wie wij zijn en wie wij moeten vrezen. Herdenken is altijd ook een manier om aan te geven wie je níet wenst te zijn, maar wie je toch meent te kunnen worden. Geen herdenken zonder dit angstige vermoeden, geen betekenisvol herdenken zonder gegronde vrees dat wij de toekomstige daders en hun helpers zijn.
Herdenken gaat uit van de vaststelling dat het verleden niet voltooid is, van het besef dat de buik die het Derde Rijk baarde nog vruchtbaar is. Censuur en uitstoting zijn geen antwoord op die vruchtbaarheid, het is een verworvenheid dat wij in een land leven waar de overheid ons niet vertelt wat zedelijk en onzedelijk denken is. Maar dat betekent niet dat elke grens overschreden moet kunnen worden. Bepaalde taboes hebben zich geleidelijk aan na 1945 met goede redenen in onze cultuur genesteld; de taboebreuk is niet altijd een bevrijding, soms is die taboebreuk slechts een terugval. Deze herdenking is altijd ook een waarschuwing. Het verhaal van de overlevenden, van degenen die uit de concentratiekampen terugkeerden, Joden, Roma en Sinti, politieke tegenstanders, onder wie veel communisten en sociaaldemocraten, is een verhaal van uitzonderingen. De meeste slachtoffers hebben het kamp door de schoorsteen verlaten. Mijn moeder was een uitzondering; haar ouders, mijn grootouders, niet.
Herdenken is tevens namens de doden spreken, en namens de doden spreken kan alleen door de ooggetuigen aan het woord te laten. Ik wil een ooggetuige aan het woord laten die zeer dicht bij de doden is geweest, Filip Müller, een Slowaakse Jood, lid van het Sonderkommando van Auschwitz-Birkenau. Het Sonderkommando bestond voornamelijk uit Joden en was belast met het uit de gaskamers halen van de lijken, het knippen van de haren van de lijken, het trekken van gouden tanden uit de lijken, het verbranden van de lijken. De meeste leden van het Sonderkommando werden na enkele maanden vermoord. Het laatste Sonderkommando in Auschwitz kwam in de herfst van 1944 in opstand, waarbij vrijwel alle leden van dat Kommando zijn vermoord. Müller schrijft in zijn memoires over enkele Joodse gezinnen die onder erbarmelijke omstandigheden ondergedoken hebben gezeten in bunkers nabij het Poolse plaatsje Sosnowiec. Door het huilen van de kinderen is de SS hen op het spoor gekomen.
Ze zijn naar Auschwitz gebracht. De vrouwen en kinderen wordt gevraagd zich uit te kleden, de normale procedure. Ze worden echter niet vergast maar doodgeschoten, wat uitzonderlijk is. Müller verklaart niet waarom. Misschien waren er even niet genoeg mensen om de gaskamers mee te vullen, het Zyklon B mocht niet worden verspild. De moordmachine van de nazi’s was naast al het andere ook een economische aangelegenheid, een gigantische roofpartij waarbij het doden en wegwerken van de lijken zo efficiënt mogelijk moest gebeuren.
De naakte vrouwen staan met hun kinderen voor de executiemuur. Dan schrijft Müller over een vrouw met haar kind in haar armen: ‘Ondertussen liep Voss, de beul, met zijn kleinkalibergeweer nerveus om hen heen, om bij het kind een geschikte plaats te vinden waarop hij het wapen kon richten. Toen de wanhopige moeder dat merkte wrong ze zich in alle bochten om haar kind uit het schootsveld van het dodelijke wapen te houden. Wanhopig probeerde ze elke plek op het lichaam van haar kind met haar armen en handen te bedekken.
Toen knalden er opeens een paar schoten door de stilte. Het kind was van opzij in de borst getroffen. De moeder, die voelde dat het bloed van haar kind langs haar lichaam liep, verloor haar zelfbeheersing en smeet de moordenaar het kind in het gezicht, toen die de loop van zijn wapen al op haar had gericht. Oberscharführer Voss was van zijn stuk gebracht en stond daar als versteend. Toen hij het nog warme bloed in zijn gezicht voelde, liet hij zijn geweer vallen en wreef met zijn hand over zijn gezicht.’ Veelzeggend dat we de naam van de Oberscharführer nu kennen, maar de naam van die vrouw en dat kind niet weten en vermoedelijk nooit te weten zullen komen.
Als herdenken ook verlangen naar kennis is, dan zijn details belangrijk, kennis bestaat uit details, dan kunnen we het ons niet permitteren te zeggen dat wij bepaalde details niet wensen te horen omdat ze onze nachtrust verstoren.
Aan deze vrouw die haar halfdode kind in het gezicht van Oberscharführer Voss gooide, gingen verkiezingen vooraf, ambtelijke orders, gewillige en minder gewillige helpers, van wie de meesten nooit in een concentratiekamp waren, nooit iemand gedood hebben. Waarbij het goed is te beseffen dat het niet alleen de Duitsers waren die toen de oorlog voorbij was, zeiden dat ze het niet hebben geweten, dat ze slechts orders opvolgden.
De literatuurwetenschapper S. Dresden schrijft in zijn studie Vervolging, vernietiging, literatuur over een voorval waarover de schrijver K. Tzetnik, pseudoniem van Yehiel De-Nur, bericht. Een groep levende zigeunervrouwen en -kinderen wordt in een kuil gegooid in Auschwitz, omdat de crematoria overbelast zijn. Een Nederlandse gevangene krijgt het bevel kerosine over de mensen in de kuil te storten. Hij weigert en wordt daarop zelf levend in de vlammen getrapt. ‘Het Nederlandse “Nee! Nee!” klinkt de schrijver nog steeds in de oren,’ noteert Dresden.
Mijn moeder arriveerde in de herfst van 1944 in Auschwitz, kort na de opstand van het Sonderkommando, waarvan ze niets heeft meegekregen. Zelf zei ze dat ze gelukkig was in Auschwitz, omdat ze daar hoop had, hoop verloor ze pas na de bevrijding toen de omvang van de catastrofe tot haar doordrong.
Ze is geboren in 1927 in Berlijn, in 1939 reisde ze op het beroemd geworden schip St. Louis met haar ouders vanuit Hamburg naar Cuba, maar Cuba sloot de grenzen, Amerika sloot de grenzen, Canada sloot de grenzen, zo spoelde ze met haar ouders aan in Nederland.
Mijn vader, eveneens geboren in Berlijn, in 1912, overleefde de oorlog op diverse onderduikadressen. Vaak moest hij zich voordoen als gedeserteerde Wehrmachtsoldaat om een onderduikadres te krijgen. Hij vertelde weinig, en als hij dit al deed eigenlijk per ongeluk, terloops, maar een van de mensen die hem lieten onderduiken, schijnt na de oorlog tegen hem te hebben gezegd: ‘Als we hadden geweten dat je een Jood was, was je er niet ingekomen.’ Met een familie bij wie hij in Rotterdam ondergedoken had gezeten hield hij contact. Een keer per jaar ging hij daar met mij heen. Ze hadden witte muizen in een kooitje.
Dan was er nog een haringman die bij de beurs stond op het Rokin in Amsterdam. Hoewel wij in de Rivierenbuurt woonden, ging mijn vader met lijn 25 naar die haringman omdat hij hem nog uit de oorlog kende, de haringman had in het verzet gezeten. Ik ging weleens mee en hoewel ze elkaar goed moeten hebben gekend uit de oorlog zeiden ze nooit echt iets tegen elkaar, ze praatten slechts over haring. Dat was de oorlog voor mij als kind: witte muizen in een kooitje, een haringman bij de beurs, het geluk in Auschwitz.
Ik had toen niet gedacht dat ik een paar decennia later als columnist voor een Nederlandse krant een reeks onbeschaamd antisemitische e-mails zou ontvangen. Ik dacht toen dat het taboe te groot was. Dat was naïef. En het is ook logisch dat als er gesproken wordt over bepaalde bevolkingsgroepen op een manier die doet denken aan de meest duistere tijd uit de twintigste eeuw, als dat gewoon is geworden, er vroeg of laat op die manier ook weer over Joden gesproken kan worden. Voor mij was het van begin af aan duidelijk: als ze het over Marokkanen hebben, dan hebben ze het over mij.
‘Ik kan niet begrijpen, niet verdragen dat men een mens beoordeelt niet naar wat hij is, maar naar de groep waar hij toevallig toe behoort,’ schreef Primo Levi in de jaren zestig aan zijn Duitse vertaler. Woorden die wij wekelijks, misschien wel dagelijks zouden moeten herhalen al was het maar om ons eraan te herinneren hoe giftig woorden kunnen zijn. Dat een Nederlander in Auschwitz kerosine over levende vrouwen en kinderen moest uitgieten begon met woorden, met toespraken van politici. Juist in deze geseculariseerde tijden rust, meen ik, een speciale verantwoordelijkheid op Kamerleden, op ministers om het goede voorbeeld te geven, om het woord géén gif te laten zijn, om altijd voor ogen te houden dat de staat noodzakelijk is maar tevens een potentieel kwaad dat met achteloze vanzelfsprekendheid mensen, bevolkingsgroepen kan vermorzelen. De vrouw die haar halfdode kind in het gezicht van Oberscharführer Voss gooide, zij waarschuwt ons. De Nederlander die ‘Nee! Nee!’ riep, weigerde kerosine over levende vrouwen en kinderen uit te gieten, toen zelf het vuur in werd getrapt, hij waarschuwt ons.
EINDE 4 MEI VOORDACHT ARNON GRUNBERG
[4]
”O. Hoes
Hoe komt het toch, dat het accent van de herdenkingen vrijwel altijd bij de joodse slachtoffers
en hun nabestaanden wordt gelegd. Waarom overheerst het”verdriet-monopolie”;? A-1
Wellicht ligt de verklaring besloten in het lidmaatschap van de heer O(nno) Hoes in het bestuur van
Nationale Herdenking 4 en 5 mei. Onder zijn meerdere kwaliteiten is:”;Van 2010 tot 2015 was hij
TEKST CORRESPONDENTIECORRESPONDENTIE JAN WIJENBERG EN ARNON GRUNBERG [Met verwijdering van mailadressenen andere adresgegevens]VANAF 30 JULI 2020 T/M 12 AUGUSTUS 2020 ARNON GRUNBERGMAIL 30 JULI 2020uw brief aan een vandaag Arnon Grunberg 30 jul. 2020 17:50aan mijGeachte heer Weijenberg,Ik krijg uw bericht via Een Vandaag door.Als u mijn tekst van de 4-mei-lezing naleest zult u zien dat er vrij uitvoerig aandachtwordt besteed aan andere groepen slachtoffers van de nazi’s.Bronnenonderzoek kan nooit kwaad.Vriendelijke groet,Arnon Grunberg JAN WIJENBERGMAIL 31 JULI 2020Jan Wijenberg;31 jul. 2020 19:46aan ArnonGeachte heer Grunberg,Een Vandaag heb ik dezer dagen verzocht te bemiddelen om u en mij met elkaarin contact te brengen. Mijn bedoeling was en is om u mijn analyse toe te zenden vande Nederlandse participatie in de herdenking van de bevrijding van Auschwitz en de4 mei herdenking van dit jaar.Ik waardeer de actie van Een Vandaag en uw initiatief, waarvoor dank.Het komt mij verstandig voor dat wij ons contact niet bij voorbaat belasten metcommentaar shooting from the hip. Daarom laat ik na u op het koekje van eigendeeg te trakteren. Ik volsta met enig commentaar op uw opmerking: […] vrij uitvoerig aandacht wordtbesteed aan andere groepen slachtoffers van de nazi’s; U onderbouwt daarmee, zelfs zonder kennis te hebben genomen van de bijlage vandit bericht, één van mijn hoofdbezwaren tegen de vele 4 mei ceremonies op de Dam. Het is aan de andere groepen slachtoffers van de nazi's [helaas met uitzondering vande verstandelijk gehandicapte slachtoffers] voorbehouden om die op de Dam tegedenken. De monopolie-houders van het verdriet van 1940 tot en met 1945 dieneneindelijk eens plaats te maken voor die anderen. De datum 4 mei 2020 was zo'ndatum. Het organisatorisch comité heeft die gelegenheid volledig genegeerd.In de bijlage treft u die analyse ter kennisneming aan. Mocht u aanleiding vinden mijuw commentaar te zenden, zou ik dat zeer op prijs stellen.Met belangstelling zie ik uw reactie tegemoet.Met vriendelijke groeten,Jan Wijenberg ARNON GRUNBERG/REACTIE OP JAN WIJENBERG31 JULI Arnon Grunberg 31 jul. 2020 20:07aan mijGeachte heer Wijenberg,Ik heb uw bijlagen gelezen. De politiek van de staat Israël staat los van deherdenkingen van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Elke poging dietwee met elkaar in verband te brengen is gecamoufleerd of minder gecamoufleerdantisemitisme.Ik raad u aan mijn tekst nog eens grondig te lezen.Wat uit geen van de bijlagen blijkt dat u dat hebt gedaan.vriendelijke groet,Arnon Grunberg JAN WIJENBERG/MAIL 31 JULI/REACTIE OP MAIL GRUNBERG DD 31 JULIJan Wijenberg 31 jul. 2020 21:07aan ArnonGeachte heer Grunberg,U raakt het juiste aspect aan. De Nederlandse overheid schendt in het Israël-beleidhet internationaal recht om redenen waar u en ik boeiend over van gedachtenkunnen wisselen. De vrijwel exclusieve Nederlandse nadruk op het joodse lijden tijdens de herdenkingen zijn het rechtstreeks gevolg van falend Nederlands Israël-beleid. Lees mij analyse.Ik ben immuun geworden voor obligate beschuldigingen van antisemitisme. Mocht uzich in mijn gedachtegoed willen verdiepen, dan kunt u vaststellen dat ik mij verzettegen een uiterst misdadig Israëlisch regime. Niet voor niets gaat het InternationaalStrafhof onderzoek doen naar de meest ernstige schendingen van het internationaalrecht door Israëlische politieke en militaire leiders. Een van mijn motto's is: wie detoekomst van de staat Israël ter harte neemt, bestrijdt het regime en zijn uitwassen,zoals de kolonisten en de ook in Nederland opererende Israël Lobby. Hetinternationaal recht is de onontbeerlijke leidraad tot vrede tussen de staat Israël ende staat Palestina. Al het andere is ruis.Mijn eerste indruk is dat u enig onderhoud in de noodzakelijke kennis van hetinternationaal recht ter zake behoeft.Met vriendelijke groeten,Jan Wijenberg MAIL ARNON GRUNBERG DD 1 AUGUSTUS/REACTIE OP MAIL JAN WIJENBERGDD 31 JULIOp vr 31 jul. 2020 om 20:07 schreef Arnon Grunberg Arnon Grunberg 1 aug. 2020 14:01aan mijWaarde heer Wijenberg,De politiek van de staat Israël staat los van de vraag hoe de Tweede Wereldoorlog inNederland of elders herdacht moet worden. Zoals ook de beoordeling van de huidigepolitiek van de regeringen in Bolivia en Peru volledig losstaat van (onze beoordelingvan) de genocide op de oorspronkelijke bevolking in die en andere landen in diecontreien enkele eeuwen geleden.Ik ben van mening dat vrijheid van meningsuiting en het demonstratierecht ook voorneonazi’s en antisemieten gelden. Daarin verschilt het recht in veel Europese landenvan het recht in Amerika. Ik heb tot nu toe in deze veel sympathie voor deAmerikaanse wet. Kennelijk weet u niet wie u bent, vermoedelijk dat u daarom zo om mijn aandachtverlegen zit. U hebt een hulpvraag en u meent dat ik een effectieve en goedkopehulpverlener ben.Veel hulpvragen zijn weinig anders dan dit: wie ben ik?U bent een antisemiet. Het spijt me zeer dat u net iets te laat bent geboren om lid teworden van de Waffen-SS om eigenhandig Joden in Oost-Europa te fusilleren, datspijt u zelf kennelijk ook.Uw quasi-juridische formuleringen wijzen noch op intelligentie noch op werkelijkekennis van het recht, internationaal of niet. Ik raad u bijvoorbeeld aan het werk van Carl Schmitt te lezen.U weet ongetwijfeld wat Nietzsche zei, word wie je bent.Er zijn op het internet vinden nog wel SS-uniformen te vinden, die kunt u aantrekkenen daarmee kunt u door het huis en wellicht uw tuin paraderen.Als u wordt aangevallen zal ik u als uw hulpverlener verdedigen. Noodzakelijke enalternatieve therapie neemt soms curieuze vormen aan.Het zou u ook buitengewoon helpen als u onder uw mails vanaf nu consequent SiegHeil schrijft.Laat me over een maand weten hoe het genezingsproces verloopt.Vriendelijke groet, en sterkteArnon Grunberg REACTIE JAN WIJENBERG OP DE ''ANTIMSEMITISCHE/WAFFEN SS'' MAIL VAN ARNONGRUNBERGJan Wijenberg 15:58aan ArnonGeachte heer Grunberg,Zeer veel dank voor uw verhelderend email bericht van heden. Samen met de bijgaande briefvan 2 februari 2018 van Z.E. Aviv Shir-On, destijds ambassadeur van de Staat Israël, vormt uw laatstebijdrage een goede indruk van de kwaliteit van uw gedachtegoed over het vraagstuk Israël en aangaandede herdenking van 4 mei 2020. Beide berichten vormen een prima vertrekpunt voor mijn verdere discussies met het bestuur van deStichting 4 en 5 mei, met de minister-president, de minister van buitenlandse zaken, met relevante HogeColleges van Staat en andere instanties. Daarnaast onderhoud ik relaties met veel joodse en niet-joodsemedestanders, zij die met mij streven naar een rechtvaardige, dus duurzame vrede tussen de Staat Israëlen de Staat Palestina op basis van het vigerend internationaal recht.Zij zullen uw visie over mijn persoon eveneens op haar waarde weten te schatten.Het ga u goed.Met vriendelijke groeten,Jan Wijenberg REACTIE ARNON GRUNBERG DD 9 AUGUSTUS AAN JAN WIJENBERG/OFWEL DE''ANTISEMITISCHE SEKSWERKER MAIL"EERST JAN WIJENBERG AAN ARNON GRUNBERG ter informatie4 berichtenJan Wijenberg Aan: Arnon Grunberg Geachte heer Grunberg,Hierbij zend ik u kopie van de brief aan Eenvandaag die ik vandaag postte-Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg9 augustus 2020 om 11:162020.08.8, aan AVROTROS EenVandaag, correspondentie Grunberg' Wijenberg'doc''GEPENSIONEERDE SEKSWERKER'' MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN JAN WIJENBERG, DD 9AUGUSTUS Amon Grunberg Aan: Jan Wijenberg Geachte heer Wijenberg,9 augustus 202O am12.MHet ziet u kennelijk erg dwars dat ik in u een antisemiet heb herkend, althans iemand die antisemitischeuitlatingen doet door de herdenkiig van de moord op Europese Joden rechtstreeks in verband te brengenmet de politiek van lsraëI, en die denkt iets van het intemationale recht te begrijpen zonder kennis tehebben genomen van biivoorbeeld het werk van Carl Schmitt. Het uitventen van uw antisemitischeonwetendheid en het jengelen orn mijn aandacht zijn kennelijk uw levensopgave. Soit. Merkwaardig toch,dat u meent mij te moqen omschrijven als Jood' wonend in een stad met yeel Joden, ik parafraseer,, maardat u er niet tegen kunt te worden aangernerkt als antisemiet- Het zou van zelfinzicht getuigen als uophield in ontkenning te leven.Nu geef ik toe, ik ben een Jood, maar niet zo maar een Jood. Ik ben Christus, zoals u ongetwiifeld weetanders zou u niet zo om mijn aandacht jengelen. Zoals u eveneens vermoedelijk weet misschien hebt ude biibel wel gelezen, was de valse Christus een vriend van hoeren en tollenaars.Welnu de echte Christus is dat ook.lk vermoed dat u geen oud-diplomaat bent maar een gepensioneerde sekswerker die door Christus wilworden gezalfd en vergeven. Dat zou dat niet aflatende gejengel om aandacht verklaren.Als u mij erkent als Heiland is uw virutente antisemitisme u vergeven. Zo ben ík.lndien gewenst kom ik van de herfst op huisbezoek. Laat mij weten of dat nodig is- U mag opendoen in uwuniform. Àls Heíland vergeef ik graag en veel, zeker voormalige antisemilsche sekswerkers zoals u.Misschien kunnen we dan ook onderzoeken waar uw virulente antisemÍtisme vandaan komt, maar als udat te veel is laten we het gewoon bij het ritueel. u zegt; 'Dag Heiland.'En ik antwoord:'lk vergeef je Jan.'Vriendelijke groet,Arnon Grunberg REACTIEMAIL VAN JAN WIJENBERG DD 9 AUGUSTUS, OP ''GEPENSIONEERDE SEKSWERKER''MAIL VAN ARNON GRUNBERG, EVENEENS DD 9 AUGUSTUS Geachte heer Grunberg,lk heb kennis genomen van uw bericht van 23 minuten geleden.Met vriendelijke groeten,Jan WijenbergJan Wijenberg eveneens ter informatie1 berichtJan Wijenberg aan: Arnon Grunberg Geachte heer Grunberg,Zie de bijlagen. Bijlage 2 is u bekend en is niet toegevoegd.Met vriendelijke groeten,Jan Wijenberg4 bijlagen9 augustus 282O om12:42REACTIE VAN ARNON GRUNBERG OP DE MAIL VAN JAN WIJENBERG DD 9 AUGUSTUSAmon Grunberg Aan: Jan Wijenberg 9 augustus 2020 am 12:48Kennis nemen is niet genoeg, Jan.Eerst Christus erkennen als Heiland dan vergeven worden en eeuwig leven. Dat is de volgorde,En biechten.Wanneer moet de Heiland bij Jan Wijenberg langskomen? Dan regelen we de vergiffenis en het eeuwigeleven-En kan dat gejengel om aandacht tot die tijd stoppen? Er zijn meer mensen die weinig tot niets van hunleven hebben gemaakt en die toch niet zo om aandachtt jengelen als u.En nu Carl Schmitt gaan lezen- En de bijbel.Als altijduwHeilandREACTIE VAN ARNON GRUNBERG DD 11 AUGUSTUS OP EERDERE MAIL VAN JAN WIJENBERG Arnon Grunbergdi 11 aug. 10:08aan mijHeer Wijenberg.Heb ik u niet vriendelijk verzocht te stoppen met uw gejengel om aandacht?Bent u een stalker? En is uw virulent antisemitisme slechts de dekmantel voor uwerotische obsessie met ondergetekende?De wetgever houdt niet zo van stalkers, en ik zit, hoe vermakelijk u ook bent, niet opu als stalker te wachten.vr grLAATSTE MAIL JAN WIJENBERG DD 11 AUGUSTUS IN DE DISCUSSIE MET ARNON GRUNBERGdrs J.J. WijenbergAdresWoonplaats de heer A.Y.Y. Grünbergaka Arnon Grunbergvia e mailadresonderwerp afronding discussie, slotopmerkingenDen Haag, 11 augustus 2020Geachte heer Grunberg,In de voorgaande correspondentie heb ik mij uitsluitend met de formele, de zakelijke aspecten vanonze discussie bezig gehouden. Nu, aan het slot van onze virtuele ontmoeting, veroorloof ik mij enigevan mijn interpretaties en opvattingen vast te leggen. De kans, overigens, dat u het onderstaande zultlezen acht ik vrijwel verwaarloosbaar.AchtergrondDe herdenking van de bevrijding van Auschwitz en die van 4 mei jl. gaven mij aanleiding tot kritiek.Uw argumentatie in de Nieuwe Kerk vormde slechts een klein deel van mijn betoog. Diewaarnemingen en mijn opvattingen heb ik aan de bevoegde civiele en publieke autoriteitenaangeboden. Zoals het burgerlijk fatsoen vereist, dienen degenen waarover kritiek wordt geuit daarvanop de hoogte te worden gesteld. Door u kopie te verlenen heb ik daaraan voldaan.Uw reacties waren, mild uitgedrukt, verrassend. Bovendien bevestigden die mijn bezwaren tegenbepaalde elementen in uw toespraak.Uw niet ter zake doende, provocerende benadering had drie effecten:- het wijzigde mijn opvatting: van indrukken naar de vaste overtuiging dat mijn analyse over uw bijdragehout snijdt. Kennelijk was ik niet de enige die bezwaren koesterde;- denkt u nu werkelijk dat u zonder gevolgen iemand bij voortduring kunt kwetsen en belachelijk maken?- u bent kennelijk zeer onervaren in de maatschappelijke omgang met officiële instanties. U maakte mijsteeds weer, en geheel ongevraagd, duidelijk wat uw zorgelijke mentaliteit inhoudt. U legde de bal keurigvoor mij klaar. Ik hoefde alleen maar in te schieten. Wie zijn billen brandt moet nu eenmaal op de blarenzitten.Antisemiet''Iemand is een antisemiet wanneer hij of zij Joden haat omdat het Joden zijn. '' Dat is mijn werk-definitie.Antisemitisme is een kwaad dat altijd en fel bestreden moet worden. Het is ook strafbaar, want ''smaad enlaster''De Israel Lobby probeert wereldwijd de definitie op te rekken: wie kritiek heeft op Israël [waar hetregime is inbegrepen] is een antisemiet. De Grondwet kent de vrijheid van meningsuiting. Voor Israëlen zijn regime is geen uitzondering gemaakt. Die verwatering van een nuttig begrip ondergraaft debestrijding van een gevaarlijk fenomeen.U laat na uw stelling, als zou ik een antisemiet zijn, te onderbouwen. Omdat u de door mij aangeleverdestukken niet leest, is mijn opvatting ter zake u ontgaan. Bovendien maakt u niet duidelijk welkeinterpretatie u omarmt. Niet alleen het bedrijven van antisemitisme is strafbaar. Let beter op uwwoorden, mijnheer Grunberg, tenzij u een aanklacht van ''smaad en laster'' vanwege een valsebeschuldiging op prijs zou stellen.ConsistentieIn uw argumentatie bent u zich op verschillende momenten totaal niet bewust van de innerlijketegenspraak. Helder en kritisch denken is een nuttige eigenschap, ook voor u die in spraak en opschrift de openbaarheid zoekt.Zo juicht u de vrijheid van meningsuiting in de VS ten zeerste toe, om mij die zelfde vrijheid in devolgende zin te ontzeggen.Mijn door u toegeschreven ''gejengel'' paste aanvankelijk in mijn ziektebeeld. Psychiater Grunberg *)was bereid mij ten behoeve van zijn therapie ''over een maand'' thuis te bezoeken. Nu lees ik:''Heb ik uniet vriendelijk verzocht te stoppen met uw gejengel om aandacht?'' Dat is de openingszin van uw laatste e mailbericht. Nu, nee, zo heb ik het niet beleefd. Er sprak uit het gebruik van die kwalificatieeerder van satanische vreugde. Nu zich dat tegen u keert, moet u niet zeuren.*) de zoektocht naar de BIG-registratie van dokter Grunberg heeft voorlopig niets opgeleverd. Wellichtkunt u mij nadere aanwijzingen verschaffen.U hebt ten stelligste ontkend dat er een verband zou bestaan tussen het lot van de Joden voor en inWOII en hedendaags Israël. Naast de onderbouwing van het tegendeel, zoals in Haaretz gesteld, valtook de volgende inconsistentie op. In een niet aflatende stroom berichten en programma's wordt vanzionistisch-Joodse zijde gehamerd op onze ''mede-schuld aan het Joodse lot'' [gemakshalve het lot deranderen negerend]. Die taktiek heeft verschillende doelstellingen, zoals ook uit de toespraak vanKoning Willem Alexander op 4 mei jl. bleek. Een andere doelstelling is om met het aangekweekte schuldgevoel een vrijbrief voor het Israëlischeregime te creëren, een doelstelling die al decennialang politiek en maatschappelijk succes heeft. Diesteun aan een misplaatst regime zal, zo zeggen verschillende Israëlische analysten, Israël uiteindelijk tegronde richten. De oplettende neutrale waarnemer ziet de onmiskenbare signalen in die richting.Deze voorbeelden illustreren uw gebrek aan analytisch vermogen, uw structureel duikgedrag, uwlaakbare wendbaarheid en, per saldo, uw consistentie.TrumpismeNaar de mate dat onze discussie voortschreed werd mijn indruk steeds sterker, in een aantal aspectenlijkt u vooral een Trump in de dop:- Trump leest, tot wanhoop van zijn staf, zijn briefings nooit. U krijgt een tekst van 39 bladzijden, vol metrelevante informatie, aangeleverd. Binnen 11 minuten is uw – afwijzende – mening al gevormd. U geeftonmiddellijk opinies, schietend van de heup, en dus meestal mis;- de voorliefde voor New York. Die stad is best wel een leuke bestemming voor een stedentrip. Maar omaltijd omringd te zijn door geneurotiseerde workaholics – ''een obsessief-compulsieve psychische stoornis''- is geen wenkend perspectief. Gelukkig hebben steeds meer jonge New Yorkse Joden een gezondeafkeer tegen Netanyahu en zijn kliek ontwikkeld;- Trump beschouwt zich als geniaal. Aanvankelijk meende u, bescheiden als u bent, psychiater te zijn.Kort daarna werd de ambitie – voorlopig? – opgeschaald naar ''Heiland';- ook u lijkt niet gewend te zijn aan tegenspraak, noch het te dulden;- wanneer bepaalde vragen van journalisten de VS-president onwelgevallig zijn, breekt hij depersconferentie af en loopt weg. Als u ongelijk blijkt te hebben, bent u niet meer beschikbaar voor verderdebat. U hebt op geen enkele van gestelde pertinente vragen een antwoord gegeven, laat staan eenbegrijpelijk of zelfs een inhoudelijk antwoord. Met uw laatste bericht, dat van vandaag, loopt u weer weg;- blijkt een bepaalde gehanteerde argumentatie niet meer geschikt, dan wordt deze onmiddellijkingeruild voor een andere, desnoods het tegengestelde. Zie hierboven: het lot van '';uwgejengel'';- zoals elke VS-presidentskandidaat, werd Trump tijdens zijn verkiezingscampagne van 2016 door casino-baas Sheldon Adelson voor US$ 54 miljoen omgekocht. Vrijwel overal in Europa, noemen wij datcorruptie. De prijs was en is de onvoorwaardelijke steun aan het Israëlische bewind. Sinds die tijd wordthet VS Midden-Oostenbeleid op hoofdlijnen in Las Vegas bepaald en in detail ingevuld in Jeruzalem. Uitdank voor deze dienstverlening wordt Israël, zoals gebruikelijk, ruimschoots met Amerikaansbelastinggeld gecompenseerd.De redenen van uw fervente steun aan het Israëlische moordsyndicaat cum roversnest doenmij vooralsnog in het duister tasten.VoorstelU hebt een solide reputatie opgebouwd in verslaglegging van leef- en werkomstandigheden vanbijzondere maatschappelijke groeperingen. U zult, gezien uw politieke oriëntatie, gemakkelijk toegangtot de Israëlische autoriteiten kunnen verwerven.Ik moedig u aan hen voor te stellen dat u, gewapend met een goede camera met microfoon, een weekjemeeloopt in het Israëlische martelcentrum voor Palestijnse kinderen. Vergeet vooral niet de rol van de begeleidende Israëlische artsen in beeld te brengen. Gebruikelijk adviseren zij welke martelmethodenmogen worden ingezet. Deze keuze is belangrijk. Wanneer het kind komt te overlijden – dat hoort nueenmaal bij het staand beleid – mogen de ingezette methodes niet zichtbaar waarneembaar zijn. Ookbepalen deze specialisten in de gezondheidszorg tot hoe ver het martelen mag worden voortgezet.Met veel belangstelling zal ik uw rapportage ter zake – bij voorkeur uit te zenden door de EO – volgen.Ik zou u graag en van harte ''Het ga u goed''. toewensen. Zoals de zaken er uwerzijds nu voor staanzou dat onrealistisch zijn, voor u persoonlijk, voor veel Joden en voor Israël. Wel wil ik u van hartedank zeggen voor uw welwillende medewerking aan de inhoud van deze brief.Met vriendelijke groeten,Jan Wijenbergoud-ambassadeur LAATSTE MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN JAN WIJENBERG, DD 12 AUGUSTUSREACTIE OP MAIL JAN WIJENBERG DD 11 AUGUSTUSVan: Arnon Grunberg;Date: wo 12 aug. 2020 om 00:30Subject: Re: tenslotteTo: Jan WijenbergHeer Wijenberg,U begrijpt niet dat iemand van gejengel om aandacht kan worden beschuldigd zonder dat daarmee zijnvrijheid van meningsuiting met voeten wordt getreden. Dat u zelfs dat niet begrijpt lijkt me ernstig. Waarom uw uitlatingen antisemitisch zijn heb ik u meerdere malen uitgelegd. Maar u gaat daar lieverniet op in. Of u bent niet bij machte daarop in te gaan.Hebt u kinderen, een partner, familieleden? Wie zorgt voor u? Misschien kan ik bij hen embeddedgaan? Het lijkt me interessant om de omgeving van een ''oud-ambassadeur'' met antisemitischeobsessies die hij graag antizionistische obsessies noemt nader te bestuderen.Kunt u me in contact brengen met hen? Ook zou ik een week of zo bij u kunnen komen wonen. Misschien is dat nog beter. Ik wilde altijd aleens embedded gaan bij neonazi’s – maar het is misschien wel zo aardig te beginnen bij u —ik hoorgraag wanneer het schikt. We moeten niet te lang wachten. Ik wil u zeker niet reduceren tot uwantisemitische uitlatingen, u bent veel meer dan uw antisemitische uitlatingen. Misschien kunt u meeen lijstje sturen met wat u nog meer bent. Mens natuurlijk, oud-ambassadeur, beweert u. Wat hebt uallemaal bereikt als oud-ambassadeur? Behalve wat relletjes? Wat had u willen bereiken? Et cetera.Misschien kunt u me een lijstje sturen met de mensen die zich om u bekommeren? Dan kan ik ookdeze mensen interviewen. Allicht zijn uw artsen bereid met uw toestemming ook met mij te spreken,dat lijkt me nuttig voor het project.Graag dus ook een lijstje met namen en contactgegevens van uw artsen. Hoe dan ook heb ik van een arts een schriftelijke verklaring nodig dat u wilsbekwaam bent anders zou eendergelijk project immoreel zijn. Het gaat mij erom uw leven en uw opvattingen recht te doen, hoe beperkten antisemitisch uw uitlatingen ook moge zijn, ik wil u nogmaals graag recht doen.Ook ben ik benieuwd naar uw ouders. Was uw vader lid van de NSB en/of van de waffen-SS? Bent umisbruikt door uw ouders of door andere familieleden? Hebt u uw ouders of andere familieledenmisbruikt? Zo ja, in beide gevallen, hoe lang duurde het misbruik? Graag gegevens over de aard vanhet misbruik. Wie waren ervan op de hoogte? Hebt uw zussen, broers, die nog leven? Kunt u mij met hen in contact brengen? Hoe zijn uw ouders gestorven? Hebt u partners gehad? Hoeveel? Et cetera?Contactgegevens van de partners die nog leven.Maar graag eerst even een officiële bevestiging van de arts die u behandelt dat u handelings- enwilsbekwaam bent en daarna zetten we dit in de steigers.Ik zie uit naar onze ontmoeting en naar de week of tien dagen die ik bij u zal doorbrengen. En vooralook naar de gesprekken met de mensen in uw omgeving.Maar graag eerst, nogmaals, dit is echt belangrijk, omdat ik voor alle betrokkenen dit project graagcorrect wil uitvoeren, een verklaring van de behandelend geneesheer.En ik wens u uiteraard veel goeds.Vriendelijke groet,Arnon GrunbergEINDE DISCUSSIE ARNON GRUNBERG EN JAN WIJENBERG
[7]
ZIE NOOT 2
[8]
[VOLKSKRANT STUKJE ARNON GRUNBERG]/EEN
SLORDIG EXCUUS VOOR HAAT
[OVERGENOMEN OP WEBSITE ASTRID ESSED OP 16 AUGUSTUS 2020]
CORRESPONDENTIE JAN WIJENBERG EN ARNON GRUNBERG [Met verwijdering van mailadressen en andere adresgegevens] VANAF 30 JULI 2020 T/M 12 AUGUSTUS 2020 ARNON GRUNBERG MAIL 30 JULI 2020 uw brief aan een vandaag Arnon Grunberg 30 jul. 2020 17:50 aan mij Geachte heer Weijenberg, Ik krijg uw bericht via Een Vandaag door. Als u mijn tekst van de 4-mei-lezing naleest zult u zien dat er vrij uitvoerig aandacht wordt besteed aan andere groepen slachtoffers van de nazi’s. Bronnenonderzoek kan nooit kwaad. Vriendelijke groet, Arnon Grunberg JAN WIJENBERG MAIL 31 JULI 2020 Jan Wijenberg; 31 jul. 2020 19:46 aan Arnon Geachte heer Grunberg, Een Vandaag heb ik dezer dagen verzocht te bemiddelen om u en mij met elkaar in contact te brengen. Mijn bedoeling was en is om u mijn analyse toe te zenden van de Nederlandse participatie in de herdenking van de bevrijding van Auschwitz en de 4 mei herdenking van dit jaar. Ik waardeer de actie van Een Vandaag en uw initiatief, waarvoor dank. Het komt mij verstandig voor dat wij ons contact niet bij voorbaat belasten met commentaar shooting from the hip. Daarom laat ik na u op het koekje van eigen deeg te trakteren. Ik volsta met enig commentaar op uw opmerking: […] vrij uitvoerig aandacht wordt besteed aan andere groepen slachtoffers van de nazi’s; U onderbouwt daarmee, zelfs zonder kennis te hebben genomen van de bijlage van dit bericht, één van mijn hoofdbezwaren tegen de vele 4 mei ceremonies op de Dam. Het is aan de andere groepen slachtoffers van de nazi's [helaas met uitzondering van de verstandelijk gehandicapte slachtoffers] voorbehouden om die op de Dam te gedenken. De monopolie-houders van het verdriet van 1940 tot en met 1945 dienen eindelijk eens plaats te maken voor die anderen. De datum 4 mei 2020 was zo'n datum. Het organisatorisch comité heeft die gelegenheid volledig genegeerd. In de bijlage treft u die analyse ter kennisneming aan. Mocht u aanleiding vinden mij uw commentaar te zenden, zou ik dat zeer op prijs stellen. Met belangstelling zie ik uw reactie tegemoet. Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg
ARNON GRUNBERG/REACTIE OP JAN WIJENBERG 31 JULI
Arnon Grunberg 31 jul. 2020 20:07 aan mij Geachte heer Wijenberg, Ik heb uw bijlagen gelezen. De politiek van de staat Israël staat los van de herdenkingen van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Elke poging die twee met elkaar in verband te brengen is gecamoufleerd of minder gecamoufleerd antisemitisme. Ik raad u aan mijn tekst nog eens grondig te lezen. Wat uit geen van de bijlagen blijkt dat u dat hebt gedaan. vriendelijke groet, Arnon Grunberg JAN WIJENBERG/MAIL 31 JULI/REACTIE OP MAIL GRUNBERG DD 31 JULI Jan Wijenberg 31 jul. 2020 21:07 aan Arnon Geachte heer Grunberg, U raakt het juiste aspect aan. De Nederlandse overheid schendt in het Israël-beleid het internationaal recht om redenen waar u en ik boeiend over van gedachten kunnen wisselen. De vrijwel exclusieve Nederlandse nadruk op het joodse lijden tijdens de herdenkingen zijn het rechtstreeks gevolg van falend Nederlands Israël- beleid. Lees mij analyse. Ik ben immuun geworden voor obligate beschuldigingen van antisemitisme. Mocht u zich in mijn gedachtegoed willen verdiepen, dan kunt u vaststellen dat ik mij verzet tegen een uiterst misdadig Israëlisch regime. Niet voor niets gaat het Internationaal Strafhof onderzoek doen naar de meest ernstige schendingen van het internationaal recht door Israëlische politieke en militaire leiders. Een van mijn motto's is: wie de toekomst van de staat Israël ter harte neemt, bestrijdt het regime en zijn uitwassen, zoals de kolonisten en de ook in Nederland opererende Israël Lobby. Het internationaal recht is de onontbeerlijke leidraad tot vrede tussen de staat Israël en de staat Palestina. Al het andere is ruis. Mijn eerste indruk is dat u enig onderhoud in de noodzakelijke kennis van het internationaal recht ter zake behoeft. Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg MAIL ARNON GRUNBERG DD 1 AUGUSTUS/REACTIE OP MAIL JAN WIJENBERG DD 31 JULI Op vr 31 jul. 2020 om 20:07 schreef Arnon Grunberg Arnon Grunberg 1 aug. 2020 14:01 aan mij Waarde heer Wijenberg, De politiek van de staat Israël staat los van de vraag hoe de Tweede Wereldoorlog in Nederland of elders herdacht moet worden. Zoals ook de beoordeling van de huidige
politiek van de regeringen in Bolivia en Peru volledig losstaat van (onze beoordeling van) de genocide op de oorspronkelijke bevolking in die en andere landen in die contreien enkele eeuwen geleden. Ik ben van mening dat vrijheid van meningsuiting en het demonstratierecht ook voor neonazi’s en antisemieten gelden. Daarin verschilt het recht in veel Europese landen van het recht in Amerika. Ik heb tot nu toe in deze veel sympathie voor de Amerikaanse wet. Kennelijk weet u niet wie u bent, vermoedelijk dat u daarom zo om mijn aandacht verlegen zit. U hebt een hulpvraag en u meent dat ik een effectieve en goedkope hulpverlener ben. Veel hulpvragen zijn weinig anders dan dit: wie ben ik? U bent een antisemiet. Het spijt me zeer dat u net iets te laat bent geboren om lid te worden van de Waffen-SS om eigenhandig Joden in Oost-Europa te fusilleren, dat spijt u zelf kennelijk ook. Uw quasi-juridische formuleringen wijzen noch op intelligentie noch op werkelijke kennis van het recht, internationaal of niet. Ik raad u bijvoorbeeld aan het werk van Carl Schmitt te lezen. U weet ongetwijfeld wat Nietzsche zei, word wie je bent. Er zijn op het internet vinden nog wel SS-uniformen te vinden, die kunt u aantrekken en daarmee kunt u door het huis en wellicht uw tuin paraderen. Als u wordt aangevallen zal ik u als uw hulpverlener verdedigen. Noodzakelijke en alternatieve therapie neemt soms curieuze vormen aan. Het zou u ook buitengewoon helpen als u onder uw mails vanaf nu consequent Sieg Heil schrijft. Laat me over een maand weten hoe het genezingsproces verloopt. Vriendelijke groet, en sterkte Arnon Grunberg REACTIE JAN WIJENBERG OP DE ''ANTIMSEMITISCHE/WAFFEN SS'' MAIL VAN ARNON GRUNBERG Jan Wijenberg 15:58 aan Arnon Geachte heer Grunberg, Zeer veel dank voor uw verhelderend email bericht van heden. Samen met de bijgaande brief van 2 februari 2018 van Z.E. Aviv Shir-On, destijds ambassadeur van de Staat Israël, vormt uw laatste bijdrage een goede indruk van de kwaliteit van uw gedachtegoed over het vraagstuk Israël en aangaande de herdenking van 4 mei 2020. Beide berichten vormen een prima vertrekpunt voor mijn verdere discussies met het bestuur van de Stichting 4 en 5 mei, met de minister-president, de minister van buitenlandse zaken, met relevante Hoge Colleges van Staat en andere instanties. Daarnaast onderhoud ik relaties met veel joodse en niet-joodse medestanders, zij die met mij streven naar een rechtvaardige, dus duurzame vrede tussen de Staat Israël en de Staat Palestina op basis van het vigerend internationaal recht.
Zij zullen uw visie over mijn persoon eveneens op haar waarde weten te schatten. Het ga u goed. Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg REACTIE ARNON GRUNBERG DD 9 AUGUSTUS AAN JAN WIJENBERG/OFWEL DE ''ANTISEMITISCHE SEKSWERKER MAIL" EERST JAN WIJENBERG AAN ARNON GRUNBERG ter informatie 4 berichten Jan Wijenberg Aan: Arnon Grunberg Geachte heer Grunberg, Hierbij zend ik u kopie van de brief aan Eenvandaag die ik vandaag postte- Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg 9 augustus 2020 om 11:16 2020.08.8, aan AVROTROS EenVandaag, correspondentie Grunberg' Wijenberg'doc ''GEPENSIONEERDE SEKSWERKER'' MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN JAN WIJENBERG, DD 9 AUGUSTUS Amon Grunberg Aan: Jan Wijenberg Geachte heer Wijenberg, 9 augustus 202O am12.M Het ziet u kennelijk erg dwars dat ik in u een antisemiet heb herkend, althans iemand die antisemitische uitlatingen doet door de herdenkiig van de moord op Europese Joden rechtstreeks in verband te brengen met de politiek van lsraëI, en die denkt iets van het intemationale recht te begrijpen zonder kennis te hebben genomen van biivoorbeeld het werk van Carl Schmitt. Het uitventen van uw antisemitische onwetendheid en het jengelen orn mijn aandacht zijn kennelijk uw levensopgave. Soit. Merkwaardig toch, dat u meent mij te moqen omschrijven als Jood' wonend in een stad met yeel Joden, ik parafraseer,, maar dat u er niet tegen kunt te worden aangernerkt als antisemiet- Het zou van zelfinzicht getuigen als u ophield in ontkenning te leven. Nu geef ik toe, ik ben een Jood, maar niet zo maar een Jood. Ik ben Christus, zoals u ongetwiifeld weet anders zou u niet zo om mijn aandacht jengelen. Zoals u eveneens vermoedelijk weet misschien hebt u de biibel wel gelezen, was de valse Christus een vriend van hoeren en tollenaars. Welnu de echte Christus is dat ook. lk vermoed dat u geen oud-diplomaat bent maar een gepensioneerde sekswerker die door Christus wil
worden gezalfd en vergeven. Dat zou dat niet aflatende gejengel om aandacht verklaren. Als u mij erkent als Heiland is uw virutente antisemitisme u vergeven. Zo ben ík. lndien gewenst kom ik van de herfst op huisbezoek. Laat mij weten of dat nodig is- U mag opendoen in uw uniform. Àls Heíland vergeef ik graag en veel, zeker voormalige antisemilsche sekswerkers zoals u. Misschien kunnen we dan ook onderzoeken waar uw virulente antisemÍtisme vandaan komt, maar als u dat te veel is laten we het gewoon bij het ritueel. u zegt; 'Dag Heiland.'En ik antwoord:'lk vergeef je Jan.' Vriendelijke groet, Arnon Grunberg REACTIEMAIL VAN JAN WIJENBERG DD 9 AUGUSTUS, OP ''GEPENSIONEERDE SEKSWERKER'' MAIL VAN ARNON GRUNBERG, EVENEENS DD 9 AUGUSTUS Geachte heer Grunberg, lk heb kennis genomen van uw bericht van 23 minuten geleden. Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg Jan Wijenberg eveneens ter informatie 1 bericht Jan Wijenberg aan: Arnon Grunberg Geachte heer Grunberg, Zie de bijlagen. Bijlage 2 is u bekend en is niet toegevoegd. Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg 4 bijlagen 9 augustus 282O om12:42 REACTIE VAN ARNON GRUNBERG OP DE MAIL VAN JAN WIJENBERG DD 9 AUGUSTUS Amon Grunberg Aan: Jan Wijenberg 9 augustus 2020 am 12:48 Kennis nemen is niet genoeg, Jan. Eerst Christus erkennen als Heiland dan vergeven worden en eeuwig leven. Dat is de volgorde, En biechten. Wanneer moet de Heiland bij Jan Wijenberg langskomen? Dan regelen we de vergiffenis en het eeuwige leven- En kan dat gejengel om aandacht tot die tijd stoppen? Er zijn meer mensen die weinig tot niets van hun leven hebben gemaakt en die toch niet zo om aandachtt jengelen als u. En nu Carl Schmitt gaan lezen- En de bijbel. Als altijd
uw Heiland REACTIE VAN ARNON GRUNBERG DD 11 AUGUSTUS OP EERDERE MAIL VAN JAN WIJENBERG Arnon Grunberg di 11 aug. 10:08 aan mij Heer Wijenberg. Heb ik u niet vriendelijk verzocht te stoppen met uw gejengel om aandacht? Bent u een stalker? En is uw virulent antisemitisme slechts de dekmantel voor uw erotische obsessie met ondergetekende? De wetgever houdt niet zo van stalkers, en ik zit, hoe vermakelijk u ook bent, niet op u als stalker te wachten. vr gr LAATSTE MAIL JAN WIJENBERG DD 11 AUGUSTUS IN DE DISCUSSIE MET ARNON GRUNBERG drs J.J. Wijenberg Adres Woonplaats de heer A.Y.Y. Grünberg aka Arnon Grunberg via e mailadres onderwerp afronding discussie, slotopmerkingen Den Haag, 11 augustus 2020 Geachte heer Grunberg, In de voorgaande correspondentie heb ik mij uitsluitend met de formele, de zakelijke aspecten van onze discussie bezig gehouden. Nu, aan het slot van onze virtuele ontmoeting, veroorloof ik mij enige van mijn interpretaties en opvattingen vast te leggen. De kans, overigens, dat u het onderstaande zult lezen acht ik vrijwel verwaarloosbaar. Achtergrond De herdenking van de bevrijding van Auschwitz en die van 4 mei jl. gaven mij aanleiding tot kritiek. Uw argumentatie in de Nieuwe Kerk vormde slechts een klein deel van mijn betoog. Die waarnemingen en mijn opvattingen heb ik aan de bevoegde civiele en publieke autoriteiten aangeboden. Zoals het burgerlijk fatsoen vereist, dienen degenen waarover kritiek wordt geuit daarvan op de hoogte te worden gesteld. Door u kopie te verlenen heb ik daaraan voldaan. Uw reacties waren, mild uitgedrukt, verrassend. Bovendien bevestigden die mijn bezwaren tegen bepaalde elementen in uw toespraak. Uw niet ter zake doende, provocerende benadering had drie effecten: – het wijzigde mijn opvatting: van indrukken naar de vaste overtuiging dat mijn analyse over uw bijdrage hout snijdt. Kennelijk was ik niet de enige die bezwaren koesterde; – denkt u nu werkelijk dat u zonder gevolgen iemand bij voortduring kunt kwetsen en belachelijk maken?
– u bent kennelijk zeer onervaren in de maatschappelijke omgang met officiële instanties. U maakte mij steeds weer, en geheel ongevraagd, duidelijk wat uw zorgelijke mentaliteit inhoudt. U legde de bal keurig voor mij klaar. Ik hoefde alleen maar in te schieten. Wie zijn billen brandt moet nu eenmaal op de blaren zitten. Antisemiet ''Iemand is een antisemiet wanneer hij of zij Joden haat omdat het Joden zijn. '' Dat is mijn werk-definitie. Antisemitisme is een kwaad dat altijd en fel bestreden moet worden. Het is ook strafbaar, want ''smaad en laster'' De Israel Lobby probeert wereldwijd de definitie op te rekken: wie kritiek heeft op Israël [waar het regime is inbegrepen] is een antisemiet. De Grondwet kent de vrijheid van meningsuiting. Voor Israël en zijn regime is geen uitzondering gemaakt. Die verwatering van een nuttig begrip ondergraaft de bestrijding van een gevaarlijk fenomeen. U laat na uw stelling, als zou ik een antisemiet zijn, te onderbouwen. Omdat u de door mij aangeleverde stukken niet leest, is mijn opvatting ter zake u ontgaan. Bovendien maakt u niet duidelijk welke interpretatie u omarmt. Niet alleen het bedrijven van antisemitisme is strafbaar. Let beter op uw woorden, mijnheer Grunberg, tenzij u een aanklacht van ''smaad en laster'' vanwege een valse beschuldiging op prijs zou stellen. Consistentie In uw argumentatie bent u zich op verschillende momenten totaal niet bewust van de innerlijke tegenspraak. Helder en kritisch denken is een nuttige eigenschap, ook voor u die in spraak en op schrift de openbaarheid zoekt. Zo juicht u de vrijheid van meningsuiting in de VS ten zeerste toe, om mij die zelfde vrijheid in de volgende zin te ontzeggen. Mijn door u toegeschreven ''gejengel'' paste aanvankelijk in mijn ziektebeeld. Psychiater Grunberg *) was bereid mij ten behoeve van zijn therapie ''over een maand'' thuis te bezoeken. Nu lees ik:''Heb ik u niet vriendelijk verzocht te stoppen met uw gejengel om aandacht?'' Dat is de openingszin van uw laatste e mailbericht. Nu, nee, zo heb ik het niet beleefd. Er sprak uit het gebruik van die kwalificatie eerder van satanische vreugde. Nu zich dat tegen u keert, moet u niet zeuren. *) de zoektocht naar de BIG-registratie van dokter Grunberg heeft voorlopig niets opgeleverd. Wellicht
kunt u mij nadere aanwijzingen verschaffen. U hebt ten stelligste ontkend dat er een verband zou bestaan tussen het lot van de Joden voor en in WOII en hedendaags Israël. Naast de onderbouwing van het tegendeel, zoals in Haaretz gesteld, valt ook de volgende inconsistentie op. In een niet aflatende stroom berichten en programma's wordt van zionistisch-Joodse zijde gehamerd op onze ''mede-schuld aan het Joodse lot'' [gemakshalve het lot der anderen negerend]. Die taktiek heeft verschillende doelstellingen, zoals ook uit de toespraak van Koning Willem Alexander op 4 mei jl. bleek. Een andere doelstelling is om met het aangekweekte schuldgevoel een vrijbrief voor het Israëlische regime te creëren, een doelstelling die al decennialang politiek en maatschappelijk succes heeft. Die steun aan een misplaatst regime zal, zo zeggen verschillende Israëlische analysten, Israël uiteindelijk te gronde richten. De oplettende neutrale waarnemer ziet de onmiskenbare signalen in die richting. Deze voorbeelden illustreren uw gebrek aan analytisch vermogen, uw structureel duikgedrag, uw laakbare wendbaarheid en, per saldo, uw consistentie. Trumpisme Naar de mate dat onze discussie voortschreed werd mijn indruk steeds sterker, in een aantal aspecten lijkt u vooral een Trump in de dop: – Trump leest, tot wanhoop van zijn staf, zijn briefings nooit. U krijgt een tekst van 39 bladzijden, vol met relevante informatie, aangeleverd. Binnen 11 minuten is uw – afwijzende – mening al gevormd. U geeft onmiddellijk opinies, schietend van de heup, en dus meestal mis; – de voorliefde voor New York. Die stad is best wel een leuke bestemming voor een stedentrip. Maar om altijd omringd te zijn door geneurotiseerde workaholics – ''een obsessief- compulsieve psychische stoornis'' – is geen wenkend perspectief. Gelukkig hebben steeds meer jonge New Yorkse Joden een gezonde afkeer tegen Netanyahu en zijn kliek ontwikkeld; – Trump beschouwt zich als geniaal. Aanvankelijk meende u, bescheiden als u bent, psychiater te zijn. Kort daarna werd de ambitie – voorlopig? – opgeschaald naar ''Heiland'; – ook u lijkt niet gewend te zijn aan tegenspraak, noch het te dulden; – wanneer bepaalde vragen van journalisten de VS-president onwelgevallig zijn, breekt hij de persconferentie af en loopt weg. Als u ongelijk blijkt te hebben, bent u niet meer beschikbaar voor verder debat. U hebt op geen enkele van gestelde pertinente vragen een antwoord gegeven, laat staan een begrijpelijk of zelfs een inhoudelijk antwoord. Met uw laatste bericht, dat van vandaag, loopt u weer weg;
– blijkt een bepaalde gehanteerde argumentatie niet meer geschikt, dan wordt deze onmiddellijk ingeruild voor een andere, desnoods het tegengestelde. Zie hierboven: het lot van '';uw gejengel''; – zoals elke VS-presidentskandidaat, werd Trump tijdens zijn verkiezingscampagne van 2016 door casino- baas Sheldon Adelson voor US$ 54 miljoen omgekocht. Vrijwel overal in Europa, noemen wij dat corruptie. De prijs was en is de onvoorwaardelijke steun aan het Israëlische bewind. Sinds die tijd wordt het VS Midden-Oostenbeleid op hoofdlijnen in Las Vegas bepaald en in detail ingevuld in Jeruzalem. Uit dank voor deze dienstverlening wordt Israël, zoals gebruikelijk, ruimschoots met Amerikaans belastinggeld gecompenseerd. De redenen van uw fervente steun aan het Israëlische moordsyndicaat cum roversnest doen mij vooralsnog in het duister tasten. Voorstel U hebt een solide reputatie opgebouwd in verslaglegging van leef- en werkomstandigheden van bijzondere maatschappelijke groeperingen. U zult, gezien uw politieke oriëntatie, gemakkelijk toegang tot de Israëlische autoriteiten kunnen verwerven. Ik moedig u aan hen voor te stellen dat u, gewapend met een goede camera met microfoon, een weekje meeloopt in het Israëlische martelcentrum voor Palestijnse kinderen. Vergeet vooral niet de rol van de begeleidende Israëlische artsen in beeld te brengen. Gebruikelijk adviseren zij welke martelmethoden mogen worden ingezet. Deze keuze is belangrijk. Wanneer het kind komt te overlijden – dat hoort nu eenmaal bij het staand beleid – mogen de ingezette methodes niet zichtbaar waarneembaar zijn. Ook bepalen deze specialisten in de gezondheidszorg tot hoe ver het martelen mag worden voortgezet. Met veel belangstelling zal ik uw rapportage ter zake – bij voorkeur uit te zenden door de EO – volgen. Ik zou u graag en van harte ''Het ga u goed''. toewensen. Zoals de zaken er uwerzijds nu voor staan zou dat onrealistisch zijn, voor u persoonlijk, voor veel Joden en voor Israël. Wel wil ik u van harte dank zeggen voor uw welwillende medewerking aan de inhoud van deze brief. Met vriendelijke groeten, Jan Wijenberg oud-ambassadeur LAATSTE MAIL VAN ARNON GRUNBERG AAN JAN WIJENBERG, DD 12 AUGUSTUS REACTIE OP MAIL JAN WIJENBERG DD 11 AUGUSTUS
Van: Arnon Grunberg; Date: wo 12 aug. 2020 om 00:30 Subject: Re: tenslotte To: Jan Wijenberg Heer Wijenberg, U begrijpt niet dat iemand van gejengel om aandacht kan worden beschuldigd zonder dat daarmee zijn vrijheid van meningsuiting met voeten wordt getreden. Dat u zelfs dat niet begrijpt lijkt me ernstig.
Waarom uw uitlatingen antisemitisch zijn heb ik u meerdere malen uitgelegd. Maar u gaat daar liever niet op in. Of u bent niet bij machte daarop in te gaan. Hebt u kinderen, een partner, familieleden? Wie zorgt voor u? Misschien kan ik bij hen embedded gaan? Het lijkt me interessant om de omgeving van een ''oud- ambassadeur'' met antisemitische obsessies die hij graag antizionistische obsessies noemt nader te bestuderen. Kunt u me in contact brengen met hen? Ook zou ik een week of zo bij u kunnen komen wonen. Misschien is dat nog beter. Ik wilde altijd al eens embedded gaan bij neonazi’s – maar het is misschien wel zo aardig te beginnen bij u —ik hoor graag wanneer het schikt. We moeten niet te lang wachten. Ik wil u zeker niet reduceren tot uw antisemitische uitlatingen, u bent veel meer dan uw antisemitische uitlatingen. Misschien kunt u me een lijstje sturen met wat u nog meer bent. Mens natuurlijk, oud-ambassadeur, beweert u. Wat hebt u allemaal bereikt als oud-ambassadeur? Behalve wat relletjes? Wat had u willen bereiken? Et cetera. Misschien kunt u me een lijstje sturen met de mensen die zich om u bekommeren? Dan kan ik ook deze mensen interviewen. Allicht zijn uw artsen bereid met uw toestemming ook met mij te spreken, dat lijkt me nuttig voor het project. Graag dus ook een lijstje met namen en contactgegevens van uw artsen. Hoe dan ook heb ik van een arts een schriftelijke verklaring nodig dat u wilsbekwaam bent anders zou een dergelijk project immoreel zijn. Het gaat mij erom uw leven en uw opvattingen recht te doen, hoe beperkt en antisemitisch uw uitlatingen ook moge zijn, ik wil u nogmaals graag recht doen. Ook ben ik benieuwd naar uw ouders. Was uw vader lid van de NSB en/of van de waffen-SS? Bent u misbruikt door uw ouders of door andere familieleden? Hebt u uw ouders of andere familieleden misbruikt? Zo ja, in beide gevallen, hoe lang duurde het misbruik? Graag gegevens over de aard van het misbruik. Wie waren ervan op de hoogte? Hebt uw zussen, broers, die nog leven? Kunt u mij met
hen in contact brengen? Hoe zijn uw ouders gestorven? Hebt u partners gehad? Hoeveel? Et cetera? Contactgegevens van de partners die nog leven. Maar graag eerst even een officiële bevestiging van de arts die u behandelt dat u handelings- en wilsbekwaam bent en daarna zetten we dit in de steigers. Ik zie uit naar onze ontmoeting en naar de week of tien dagen die ik bij u zal doorbrengen. En vooral ook naar de gesprekken met de mensen in uw omgeving. Maar graag eerst, nogmaals, dit is echt belangrijk, omdat ik voor alle betrokkenen dit project graag correct wil uitvoeren, een verklaring van de behandelend geneesheer. En ik wens u uiteraard veel goeds. Vriendelijke groet, Arnon Grunberg EINDE DISCUSSIE ARNON GRUNBERG EN JAN WIJENBERG
Reacties uitgeschakeld voor Ter herinnering/Correspondentie tussen Jan Wijenberg, oud-ambassadeur en schrijver Arnon Grunberg
onderwerp de oeuvreprijs 2022 bijlage 1 'Fokke & Sukke vinden het een fijne laureaat', 2021-12-15, NRC 2 correspondentie Jan Wijenberg en Arnon Grunberg, 2020-07-30 == 2020-08-12 3 passages uit het Rapport over de stand van zaken in de Nederlandse samenleving aangaande Israël en verwante onderwerpen, 2021-08-01 4 cc. brief Z.E. Aviv Shir-on, ambassadeur van Israël, zonder titel, 2018-02-02 cc. de heer A. Grunberg Prof. dr. W.B.H.J. van de Donk, voorzitter, Nationaal Comité 4 en 5 mei de heer R. Moerland, hoofdredacteur, de NRC de heer P. Klok, hoofdredacteur, De Volkskrant mevr. P. Boersma, hoofdredacteur, Wordt Vervolgd – het magazine van Amnesty Nederland mevr. D. Oudshoorn, uitgever Wordt Vervolgd
Den Haag, 29 december 2021 Geachte heer Meinderts,
Mag ik u verzoeken dit schrijven en de bijlagen te doen toekomen aan de leden van het Bestuur van de Stichting P.C. Hooft-prijs voor de Letterkunde, waarvoor bij voorbaat mijn dank.
samenvatting De website van het Literatuurmuseum stelt: Literatuur ontroert, vermaakt, geeft hoop. Arnon Grunberg wordt door de Stichting kennelijk gezien als 'ongeëvenaard in ambitie, productiviteit en intellectuele kracht'. Een verzoek om debat levert mijnerzijds evenwel inzicht in zijn onderontwikkeld besef van waarden en normen. Ik heb geen verstand van literatuur. Wanneer ik de weinige gelezen schrijfsels van Grunberg tot mij neem, ervaar ik geen ontroering, maar wel enig vermaak. Een klein straaltje hoop is mogelijk aan de politieke en maatschappelijke horizon te ontwaren. De Stichting loopt met de keuze van Arnon Grunberg als winnaar van de P.C. Hooft-oeuvreprijs 2022 op termijn een reëel risico verwikkeld te raken in het politiek en maatschappelijk debat over de schuldvraag: het Israëlische regime en de Nederlandse tak van 'The Israel Lobby' versus de Grondwet, het internationaal recht en bewijsbare en bewezen feiten. In de veronderstelling dat betrokkene zo verstandig zal zijn van de toekenning afstand te nemen, zou het probleem voor de Stichting zijn opgelost. Dat is,
gegeven zijn ongeëvenaarde ambitie, niet erg waarschijnlijk. Ik geef het Bestuur derhalve in overweging van het uitreiken van de prijs in mei 2022 af te zien. overwegingen Ik ben mij scherp bewust van de ongebruikelijke en verreikende aard van mijn voorstel. Daarom veroorloof ik mij in deze brief en de bijlagen een tamelijk uitgebreide onderbouwing te presenteren.
Bijlage 3 is ontleend aan een uitgebreide analyse van het vraagstuk Israël en het effect op de Nederlandse samenleving.
In dit kader moest ik vaststellen dat het Nationaal Comité 4 en 5 mei sinds jaar en dag op 4 mei in de Nieuwe Kerk en op de Dam vrijwel uitsluitend joodse sprekers met joodse thema's uitnodigt. Dit beleid wordt, aldus de website, ontleend aan 'de Holocaust'. Dit is echter een exclusief joods, verwarrend concept met enige duistere kanten. Het Nationaal Comité kan geen beleid aan dit beperkte concept ontlenen. Ten rechte dient het Comité zich te laten leiden door criteria met een nationale betekenis, zoals de Grondwet, art. 1: Allen die in Nederland zijn worden in gelijke omstandigheden gelijk behandeld. Zeker negen niet-joodse groeperingen slachtoffers – de Vergeten Negen – worden systematisch genegeerd.
In de bijdrage van de heer Grunberg op 4 mei 2020 in de Nieuwe Kerk meende ik een afleiding van de aandacht van de essentie van 4 mei te beluisteren: nauwelijks aandacht voor de Vergeten Negen. In het kader van de herdenking van oorlogsslachtoffer – juist 75 jaar na dato – is het accent op Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond irrelevant en ongepast. Ook met het Rapport streef ik naar het steekhoudende tegenargument. Daarom zond ik de heer Grunberg ter informatie de passage met mijn commentaar op zijn bijdrage. Deze luidt als volgt:
q u o t e Arnon Grunberg De 4 mei herdenking 2020 was bijzonder. Vijfenzeventig jaar geleden kwam de Bevrijding. In de Nieuwe Kerk traden een joodse aalmoezenier en een bekende joodse schrijver op. De laatste liet een belangrijke gelegenheid aan zichzelf en zijn landelijk gehoor voorbij gaan. Arnon Grunberg zei: En het is ook logisch dat als er gesproken wordt over bepaalde bevolkingsgroepen op een manier die doet denken aan de meest duistere tijd uit de twintigste eeuw, als dat gewoon is geworden, er vroeg of laat op die manier ook weer over Joden gesproken kan worden. Voor mij was het van begin af aan duidelijk: als ze het over Marokkanen hebben, dan hebben ze het over mij.
Tijdens de 4 mei herdenking zou men moed en integriteit van een hoofdspreker verwachten. Ook uit naam van Arnon Grunberg worden de Palestijnen en de bedoeïenen in Israël en de bezette staat Palestina verdreven, vervolgd, bestolen, gemarteld en vermoord. Hij zou dan gezegd hebben: "Voor mij was het van begin af aan duidelijk: als ze het over Palestijnen hebben, dan hebben ze het over mij." Hij presenteerde – risicoloos – zijn solidariteit met de Marokkanen, The Holocaust Industry op volle toeren. Grunberg spreekt zich, voor zover kon worden nagegaan, vrijwel nooit uit over het Israëlische regime, dat zegt ook in zijn naam te handelen, zelfs nauwelijks over het in het voorjaar van 2021 uitgebarsten conflict tussen Israël en Palestina. unquote
Bijlage 2 bevat onze per emailberichten hoogfrekwent uitgewisselde argumentatie. Een paar opmerkingen: – bijlage 1 geeft ruim anderhalf jaar na die gedachten uitwisseling een trefzekere kwalificatie. Vrijwel onmiddellijk bediende Grunberg zich namelijk van de beschuldiging als zou ik een antisemiet zijn. Hij liet na te specificeren welke van drie, mogelijk zelfs vier interpretaties hij op het oog heeft;
– de jury noemt de laureaat, althans aldus de NRC van 2021-12-18/19, ongeëvenaard in ambitie, productiviteit en intellectuele kracht'. Inderdaad, je moet heel wat in jouw mars hebben om je geloofwaardig als volwaardig psychater, compleet met behandelingsprotocollen, maar zonder BIG- registratie, te presenteren.
– het Israëlische regime – een van de staat Israël wel te onderscheiden bende moordenaars en rovers die zich de macht over een VN-lidstaat heeft weten toe te eigenen – schrijft wereldwijd geldende regels voor om de argumenten van opponenten te pareren. De schrijfsels waarmee de gevierde literator mij trakteerde passen keurig in het voorgeschreven model:
* 'antisemiet' is als kwalificatie nog slechts wisselgeld, te pas maar vooral te onpas uitbetaald;
* 'Geografische diversiteit'. Vroeger werd ons, opponenten, standaard voorgehouden dat er wel andere vraagstukken zijn dan 'Israël': bemoei je maar eens met Tibet of Darfour. Grunberg heeft inmiddels opgeschaald naar Bolivia en Peru;
* Character assessination: the slander of a person usually with the intention of destroying public confidence in that person [Merriam-Webster] Karaktermoord: Gretta Duisenberg, Dyab Abu Jahjah, Andreas van Agt, destijds beoogd minister Sigrid Kaag, historicus Jan Tervoort, Simon Vrouwe, Martijn de Rooi, Chris Kors, Derk Walters, Abdelkader Benali, voormalig Labour-leider Jeremy Corbyn en Shawan Jabarin kunnen deze ervaringen met de internationaal opererende Israel Lobby bevestigen. 'Mijn' Heiland, Arnon Grunberg, leidt mij geheel ongevraagd dit selecte gezelschap binnen;
* shitstorm: een stortvloed aan negatieve kritiek in de (sociale) media over een bepaald onderwerp [ENSIE] De Israël Lobby, waaronder vooral het CIDI en de jeugdorganisatie CiJO, organiseert en orkestreert een springvloed aan berichten, meestal om geadresseerde de valse indruk te geven dat veel burgers tegen bepaalde personen of evenementen zijn: nep nieuws, dus. De productiviteit en intellectuele kracht van 'mijn' Christus waren, voor zo ver kon worden nagegaan, nog niet toegekomen aan analyse van dit fenomeen;
* De ultieme trap onder de gordel is wel de uitgebreide insinuatie van mijn lidmaatschappen van nazi- organisaties, (ondanks mijn jeugd) tijdens de Tweede Wereldoorlog en daarna. De laureaat, die zielsveel van zijn ouders zegt te houden, geeft mijn vader posthuum ook nog een trap na;
[…] Maar dat betekent niet dat elke grens overschreden moet kunnen worden. […] 2020-05-04, Arnon Grunberg, NEE, de Nieuwe Kerk aan de Dam, Amsterdam Hoe zeer de oeuvreprijs houder 2022 – 'Heiland', 'Christus', 'psychiater' en 'nazis jager' – in de pas van het Israëlische bewind loopt, blijkt ook uit bijlage 4. zwijgende minachting
De Albanese schrijver Ismael Kadare meende, aldus de gelauwerde auteur, dat stilzwijgende minachting de beste manier was om oppositie te voeren. Grunberg: De pragmaticus – en de scepticus in mij heeft veel begrip voor pragmatisme – kan altijd vluchten in stilzwijgende minachting. 2021-12/januari 2022, Arnon Grunberg, Woke, Wordt Vervolgd
In alle compactheid presenteert deze passage een intrigerend vraagstuk. Ik was namelijk op zoek naar een afdoend antwoord op de vraag waarom ik 'mijn' Heiland niet voor de rechter wilde dagen.
Al snel werd duidelijk dat ik een besluit moest nemen op basis van het afwegen van tenminste zeven onderling verweven factoren, elk inhoudelijk onduidelijk of nogal complex: 'woke', 'cancellation', stilzwijgen, minachting, pragmatisme, het lichaam waarin je geboren bent en een scepticus. Slechts iemand, begiftigd met krachtige intellectuele kracht, kan hier chocola van maken.
Eindelijk begrijp ik de diepere betekenis van de titel: woke is stilzwijgende minachting.
Tenslotte vond ik mijn oplossing, een ambtelijke nog wel. Uit (internationale) onderhandelingen heb ik geleerd dat stilzwijgen bedoeld is de andere partij voorlopig onzeker over onze bedoelingen te houden. Om het gestelde doel te bereiken kan het dus een nuttig instrument zijn. Ik wil één doel, een niet onderhandelbaar doel, bereiken: een rechtvaardige, dus duurzame vrede tussen de staat Israël en de staat Palestina. Daarin is de rol van een doe-het-zelf psychiater een side-show. Een rechtszaak tegen deze zielenknijper zou nodeloos verlies aan tijd en aandacht vergen.
Ik beriep mij op het recht op doelgericht stilzwijgen. De laudatio deed mij het stilzwijgen verbreken.
Bijltjesdag Ik, en velen met mij, geloof niet meer dat de westerse wereld het Israëlische regime op het pad naar gerechtigheid en vrede kan brengen. Het regime heeft het concept Eretz- of Groot-Israël er zo sterk ingeramd, dat de vreedzame oplossing als voorgeschreven door het Internationaal Gerechtshof geen enkele kans maakt. De wijdere wereld raakt toch steeds meer geïrriteerd. Geopolitieke verschuivingen en klimaat-gerelateerde ontwikkelingen in het Midden-Oosten verstoren de machtsbalans waar het regime te lang op heeft vertrouwd. De Iraanse president Ahmadinejad zei ooit dat het Israëlische regime zou verdwijnen, zoals de Perzische Sjah, de Sovjet Unie en het Zuid-Afrikaanse Apartheidsbewind. Hij claimde geen rol voor Iran, hoewel Israël hem en zijn volgers daarvan beschuldigen. Verstandige joodse Israëliërs [zij zijn schaars, maar gelukkig toch luid en duidelijk aanwezig] zijn het met hem eens, maar wijzen op interne joods/Israëlische spanningen, vooral het beschadigend nederzettingenbeleid, als de onderliggende oorzaken. Een stafchef van het Witte Huis – waarschijnlijk onder Obama – zei dat de staat Israël het jaar 2050 niet zal halen. Onder gelijkblijvende omstandigheden zal Nederland totaal door deze ontwikkelingen worden verrast. Het is niet uitgesloten dat de regering op enig moment het Midden-Oosten beleid razend snel zal moeten herformuleren. De vraag komt aan de orde waarom Nederland het desastreuze Israëlische bewind de facto zo lang heeft gesteund. En dan komt de schuldvraag, Bijltjesdag.
Ik gun de Stichting graag het recht op doelgericht stilzwijgen. Maak er in mei aanstaande een mooi feestje van.
Ook kan worden overwogen om uit voorzorg zoveel mogelijk afstand te nemen van het vraagstuk Israël en zijn supporter.
afrondende opmerkingen De oeuvreprijs houder 2022 hield mij voor wat Friedrich Nietzsche (1844 – 1900) zei: Word wie je bent. Zekerheidshalve heb ik het lemma Nietzsche in Wikipedia geraadpleegd. Ik trof een verwijzing naar zijn publicatie uit 1889 aan: Ecce Homo – hoe iemand wordt wat hij is. Beide passages komen zonder nadere adstructie als nogal tegenstrijdig over. Ik lees in dit handzame overzicht dat Nietzsche wordt beschouwd als de voorbereider, zo niet de grondlegger, van het fascistisch gedachtegoed, dat door het Nazidom werd omarmd. Anderen stellen dat zijn zuster, Elisabeth, deze kerngedachten na zijn dood in fascistische richting heeft uitvergroot.
Niets doet mensen zozeer naar een onwrikbare identiteit verlangen als het knagende vermoeden dat ze geen idee hebben wie zij zijn. En het is vaak de onwrikbare eigen identiteit, de weigering er speels mee om te gaan die ertoe leidt dat de ander als een volstrekte vreemde en een absolute vijand wordt gezien. 2020-05-04, Arnon Grunberg, NEE, Amsterdam Wat nu? Nietzsche, sprekend tijdens de Dodenherdenking van 2020 in de Nieuwe Kerk aan de Dam? Is dit Grunbergs 'speelse' opvatting over het herdenken van de slachtoffers op 4 mei? Of is de laureaat geworden wat hij is? De eerste zin doet mensen niets méér verlangen dan naar een onwrikbare identiteit. Welke en waarom? Zij lijden aan een knagend vermoeden. Welk knagend vermoeden? Dat 'ze' geen idee hebben wie zij zijn! De tweede zin: En het is vaak [toch !] de onwrikbare eigen identiteit […] die ertoe leidt dat […]. Dat wat? […] dat de ander als een volstrekte vreemde en een absolute vijand wordt gezien. Tot welke voorkeur leidt Grunbergs intellectuele kracht: het verlangen naar ….. of de eigen identiteit? Heeft de laureaat enig idee wie hij is? Kiest mijn psychiater misschien voor de tweede optie, zijn eigen onwrikbare identiteit? En, heb ik wellicht de eer die volstrekt vreemde, absolute vijand te mogen zijn?
Om mijn begrip van het internationaal recht te bevorderen, adviseerde 'Christus' de mij onbekende Carl Schmitt (1888 – 1985) te lezen. De onvolprezen Wikipedia melden het volgende: Schmitt behoorde tot de controversieelste denkers van de twintigste eeuw. […] Uit zijn Glossarium, een posthuum esoterisch dagboek van de periode 1947 – 1951, blijkt dat zijn antisemitisme na de oorlog nog altijd even levendig was. De vraag is alweer: hoe is 'mijn' Christus verworden tot wat hij is?
Ik blijf bij nader inzien toch de voorkeur geven aan de oorspronkelijke teksten van de relevante instrumenten van internationaal recht.
slotopmerkingen
Desgewenst stel ik u het gehele Rapport – bijna 100 bladzijden en bijna 100 noten en de vier bijlagen – graag ter beschikking.
Van harte houd ik mij beschikbaar voor eventueel nader schriftelijk en/of mondeling overleg.
De laureaat 2022 was zich destijds kennelijk niet bewust van het openbare karakter van mijn eerste bericht. Het maakt deel uit van het noodzakelijke openbare debat dat ik nastreef. Onze daarop volgende uitwisseling van standpunten [bijlage 2] is derhalve eveneens openbaar.
Alle u ter beschikking gestelde stukken, waaronder deze brief en de bijlagen, kunt u desgewenst naar eigen inzicht verspreiden – al dan niet met bronvermelding.
Kopie van deze brief werd ter informatie verleend aan de laureaat en aan het Nationaal Comité 4 en 5 mei, waar al het ongerief ontstond. Twee van de Nederlandse 'kwaliteitskranten' en onder auspiciën van de belangrijkste mensenrechten ngo, Amnesty International Nederland, publiceerde 'Wordt Vervolgd' bijdragen op basis van de intellectuele kracht van de houder van de oeuvreprijs. Na kennisname van onze gedachtewisseling zagen de redacties geen reden om daar conclusies aan te verbinden. Ter heroverweging ontvangen zij kopie van deze brief en de onderbouwende bijlagen.
Met belangstelling zie ik uw reactie tegemoet.
Met vriendelijke groeten,
wg
Jan Wijenberg
Reacties uitgeschakeld voor De kwestie Arnon Grunberg/Brief van Jan Wijenberg, oud-ambassadeur, aan de Stichting PC Hooft
Vijftien februari is, voor wie strijdt tegen oorlog en imperialisme, een belangrijke datum om even bij stil te staan. Op 15 februari 2003 – terwijl ik dit schrijf negentien jaar geleden – vonden wereldwijd gigantische protesten tegen de snel naderende aanvalsoorlog die de VS en Groot-Brittannië aan het voorbereiden waren tegen Irak. Ook in Amsterdam waren we op straat, rond de honderdduizend demonstranten. Het was een van de grootste demonstraties sinds jaren. In Londen liepen er twee miljoen betogers. In Madrid en in Rome waren de aantallen soortgelijk. Zo indrukwekkend was het wereldwijde protest dat de New York Times stelde dat er nog maar twee supermogendheden waren: de Verenigde Staten aan de ene kant, de wereldwijde vredesbeweging aan de andere. Het leek denkbaar dat deze druk van de straat de gang naar oorlog kon afstoppen, of in ieder geval een aanloop zou zijn voor zodanig fel protest als de oorlog begon dat die oorlog er serieus door ontregeld zou raken.
We weten dat dit niet is gebeurd. De oorlog kwam op 19 maart, met zware luchtaanvallen en een invasie. Zes weken later was het regime van Saddam Hoessein weggevaagd, en de Westerse bezetting van Irak een feit. Maar daarmee bleek de oorlog pas goed begonnen, toen een guerrillastrijd de bezettingsmacht uitdaagde en raakte. Botte onderdrukking door de bezetters – het uit elkaar schieten van protest op straat, om maar eens wat te noemen – werkte dit verzet in de hand. Bloedige onderdrukkingsmaatregelen en felle gevechten volgden elkaar al snel op. Het totaal aantal doden – Iraakse burgers, Iraakse militairen, en ja, ook enkele duizenden Amerikaanse en wat Britse soldaten – liep in de vele honderdduizenden.
Rond 2011 verlieten vrijwel alle Amerikaanse militairen het land, met achterlating van een kapotgeschoten maatschappij en een corrupte autoritaire regering. Al in 2014 kwam het Amerikaanse militaire apparaat terug met luchtaanvallen en troepen op de grond, dit keer in actie tegen Daesh/IS, een ultrareactionaire, jihadistische beweging die deels ontkiemd was onder door Amerikaanse bezettingsmacht gevangen en geterroriseerde Irakezen. De VS bestreed weer eens haar eigen griezelige product.
Terug naar die vijftiende februari 2003. Ja, ik had werkelijk de hoop dat de vredesbewegingen van die tijd – waar ik destijds als actief lid van de Internationale Socialisten deel van uitmaakte – het tij naar oorlog kon keren. Ik geloofde ook dat het niet zo heel veel scheelde. En inderdaad, de Britse oorlogsdeelname was een dubbeltje op zijn kant, en de druk die het anti-oorlogsprotest uitoefende speelde daarin een rol. Oorlogsdeelname was voor Labour – de regeringspartij destijds – electoraal riskant en aan flinke delen van haar achterban onverkoopbaar, zeker als de verkoper van het wanproduct de aalgladde reactionair Tony Blair was. Maar de hang naar imperiale glorie plus de loyaliteit aan de VS won, en ook het Britse leger trok ten strijde.
Ja, Nederland deed trouwens ook meet, met een bataljon om op een deel van Irak te passen waar weinig strijd was. Zo konden Britse en Amerikaanse op soldaten zich richten op het nog vuilere werk, zonder dat de Nederlandse koloniale rol al te erg in de gaten liep. Ook in Nederland waren we dus niet sterk genoeg om oorlogsdeelname te blokkeren, of zelfs maar om de Nederlandse rol voldoende omstreden te maken.
Ik denk dat hier een les in verborgen is. De bewegingen van destijds, daarin actief gesteund door organisaties zoals die Internationale Socialisten, ging voor kwantiteit. Ze ging voor zo groot mogelijke acties. En ze poogde die acties, ook toen oorlog en bezetting een feit waren, keer op keer te herhalen, in de kennelijke hoop dat de druk zo groot zou worden dat regeringen uit de oorlogscoalitie zouden vallen en de oorlog opgegeven moest worden. Ik accepteerde helaas die aanpak en deed er actief aan mee.
Helemaal zonder effect was dat allemaal niet. In Tilburg konden een paar Internationale Socialisten, samen met activisten van het toen nog min of meer linkse Groen Links, de op dit thema erg actieven SOP en zelfs de PvdA, acht bussen vol demonstranten naar de demonstratie van 15 februari krijgen, en nog eens een keer twee of drie bussen toen de oorlog daadwerkelijk was uitgebroken en er weer landelijk protest was. Op de avond van de dag dat de oorlog was begonnen, liep het ongekende aantal van 600 demonstranten door de binnenstad van Tilburg, oog in oog met een verbouwereerde politie toen de menigte niet op de stoep van de Spoorlaan liep, maar gewoon op straat zoals dat hoort als je demonstreert. Aan inzet heeft het niet gelegen, en aan brede steun evenmin. Maar de oorlogsmakers, oorlogsstokers, de militaristen, imperialisten en hun regeringen lieten zich er niet door van de wijs brengen. En dat is eigenlijk niet zo vreemd.
Staten beginnen oorlogen met redenen. Ze beginnen grote oorlogen met grote redenen. Voor de VS waren die redenen tweeledig. In de eerste plaats wilde de VS, na de vernedering van de aanslagen van 11 september 2001, laten zien wie de baas was in de wereld. Het arme Afghanistan meteen in 2001 een bloedige aframmeling geven was daarvan het voorspel. Irak aan gruzelementen schieten was daarvan de follow-up. Het onderstrepen van die Amerikaanse overmacht was voor de VS geen kleinigheid: ze heeft die overmacht en het bijbehorende prestige nodig om haar belangen wereldwijd af te kunnen dwingen. Als mensen niet meer geloven in de bereidheid van de VS om een land in de as te leggen, wie luistert er dan nog naar Amerikaanse diplomaten als die van een land eisen om de economie te privatiseren en voor Amerikaanse multinationals open te leggen?
De tweede oorlogsreden was natuurlijk olie! Niet omdat de VS zelf geen olie heeft. Niet omdat de VS bang is dat al die SUV’s zonder komen te zitten als ze geen olie uit Irak kunnen halen. Zelfs niet omdat zonder de Iraakse olie Exxon geen winst meer kan maken. Nee. Olie is namelijk niet alleen ene gebruiksartikel, in de vorm van brand- en grondstof. Het is niet alleen lucratieve handelswaar. Het is een strategische grondstof. Wie de baas is over de olie van het Midden-Oosten, kan landen die olie nodig hebben zijn wil op leggen. De greep van de VS naar de olie van Irak was een greep naar hegemonie, want daarmee kon de VS bepalen onder welke voorwaarden landen zonder olie dat onmisbare spul konden verkrijgen. Saoedi-Arabië was al deel van de Amerikaanse invloedssfeer. Irak en Iran niet. De oorlog tegen Irak was mede bedoeld om dat te veranderen, en volgens de oorlogsplanners rond president Bush was daarna Iran aan de beurt. De oorlog tegen Afghanistan speelde en verwante rol: daar ging het mede op de greep op een gebied waar belangrijke pijpleidingen moesten komen – en de VS hadden daar graag iets over te zeggen.
Strategisch overwicht, de greep op immens belangrijke grondstoffen in een regio die ervan bulkt: dat stond er voor de VS op het spel. Andere staten deden mee om bij de VS in een goed blaadje te blijven en wat mee te graaien van dat overwicht. Het was een imperialistische oorlog om hegemonie en strategische grondstoffen. Gezien vanuit machthebbers in vooral de VS stond er nogal wat op het spel.
Welnu, is het reëel om te geloven dat machthebbers van zo’n belangrijk project afzien,. Enkel en alleen omdat de publieke opinie nee zegt? Gaat een Bush, een Blair, een Balkenende, terugkrabbelen vanwege opiniepeilingen, twee grote landelijke demonstraties, wat plaatselijke demonstraties en vervolgens eens per jaar een landelijke betoging om ons eraan te helpen herinneren dat de oorlog maar door ging? Dat is waar de strategie van de vredesbeweging op neer kwam. Ja, de Internationale Socialisten gingen verder, en ageerden ook tegen imperialisme en kolonialisme. Maar dat waren vooral woorden, in publicaties, tijdens openbare bijeenkomsten en symposia. Bijbehorende daden bleven uit. In de praktijk van de beweging overheerste de indruk dat de publieke opinie als zodanig de oorlog tegen kon houden of alsnog kon doen stoppen. Maar de tweede supermacht, die wereldwijde anti-oorlogsbeweging, bleek daartoe volstrekt niet in staat. Precies haar geloof in de kracht van een publieke opinie als machtsmiddel bleek haar grootste zwakte. En precies dat geloof, die democratische illusie, werd ook door radicaler groepen als de Internationale Socialisten, volstrekt onvoldoende bestreden. Laat staan dat we een radicaler praktijk zochten of aanmoedigden, Eerder het tegendeel: geen kleinschalige blokkades, kameraden! Laten we ons niet isoleren van De Massa’s! Ja, ook ik deed aan die flauwekul.
De vredesbeweging keerde het oorlogstij dus niet. Daar is nu niets meer aan te doen, maar imperialistische staten, groot en klein, bereiden nieuwe oorlogen voor terwijl ze met de bestaande doorgaan. De vraag hoe je zoiets stopt is daarmee actueel. Welnu, hoe stop je oorlogen? Door ze impopulair te maken en het gebrek aan steun ervan te laten zien, zoals we in 2003 deden, op zichzelf met succes? Dat kan een begin zijn, maar iet meer dan dat.
Breed protest tegen oorlog en oorlogsdreiging kan de springplank zijn voor verzet – maar dan dient er ook gesprongen te worden! Wat nu als aan het eind van 15 februari 2003 honderdduizenden mensen in tientallen hoofdsteden nu eens niet netjes naar huis waren gegaan, maar naar regeringsgebouwen, Amerikaanse en Britse ambassades waren opgetrokken om die te belegeren? Wat nu als demonstranten naar kazernes waren opgetrokken om soldaten op te roepen niet te gaan? Wat als de enkele pogingen van arbeiders om militaire transporten te blokkeren, nu eens maximaal waren ondersteund en uitgebreid? Wat nou als er systematisch was ingezet op stakingsactie in wapenfabrieken, op havenstakingen tegen troepentransporten? Wat als directe actie en sabotage tegen oorlogsvoorbereiding en oorlog vanaf het begin waren beklemtoond en op touw gezet? Wat nou als de hoofdstroom van de beweging van af het begin scherp was geweest en gezegd had: de publieke opinie is op zich geen machtsmiddel, we moeten de oorlog onuitvoerbaar helpen maken?
Protest is niet genoeg, verzet is nodig. Dat geldt sowieso bij grote maatschappelijke problemen, van woningnood tot en met klimaatellende. Bij grote oorlogen geldt het niet minder. Protest, hoe omvangrijk ook, oefent te weinig druk uit om oorlogen te stoppen of voortijdig te doen beëindigen. Dat zag ik als trotskist helaas volstrekt onvoldoende in rond die historische 15 februari 2003, en handelen naar dat inzicht deed ik al helemaal niet. Het is dan ook een inzicht dat veel meer past bij het anarchisme dat ik veel later herontdekte, ook in mezelf, en omarmde: niet smeken, maar zelf doen! Dat inzicht, en een bijbehorende strategie van directe actie – van staking tot en met sabotage en ontmanteling van de oorlogsmachine, uiteindelijk van staat en kapitaal zelf – kan daadwerkelijk aan oorlog en oorlogsgevaar een einde maken.
Peter Storm
Reacties uitgeschakeld voor [Artikel Peter Storm]/Vijftien februari, of hoe je een oorlog niet stopt
