HUMANITAIRE CRISIS POLEN-WIT RUSLAND EN DE EU ONMENSELIJKHEID/VERVOLG
Een Koerdische familie uit Irak wacht met zestien leden uit drie generaties op de grenswachten. Al acht keer werden ze teruggestuurd naar Wit-Rusland, waarbij ze klappen kregen en door honden gebeten werden. Foto Wojtek Radwanski / AFP
Voertuigen die zich nabij de grens begeven worden streng gecontroleerd. Foto Marko Djurica / Reuters
Achtergebleven spullen van migranten in de bossen. Velen van hen krijgen met geweld en intimidatie te maken. Foto Marko Djurica / Reuters
Ondertussen proberen hulporganisaties de migranten waar mogelijk te helpen. Hier sorteert een Poolse vrijwilligster gedoneerde kleding in een brandweerkazerne. Foto Kacper Pempel / Reuters
Activisten van de Poolse ngo Grupa Granica houden foto’s omhoog van gestrande migranten, met de oproep hen hulp te bieden. Foto Marko Djurica / Reuters
Oekraïense nationalisten houden borden en flares omhoog in protest tegen de komst van migranten voor de Poolse ambassade in Kiev. Foto Sergei Supinsky / AFP
Medici verzorgen een gewonde migrant, terwijl anderen verderop door de Poolse politie worden ingerekend. De Poolse premier Mateusz sprak onlangs van „een brute schending van onze oostelijke grens (…) de ergste in dertig jaar”. Foto Woitek Radwanski / AFP
Migranten drommen samen om noodpakketten te ontvangen van de Wit-Russische krijgsmacht. Foto Stringer / EPA
Een migrant draagt zijn ontvangen noodrantsoen weg van het uitdeelpunt van het Wit-Russische leger. Veel migranten verblijven in het grensgebied onder erbarmelijke omstandigheden. Foto Stringer / EPA
Poolse militairen en politieagenten staan rechts paraat langs de grens met Wit-Rusland, terwijl links migranten te zien zijn in hun geïmproviseerde kampementen.
Omdat de situatie in het grensgebied tussen Polen en Wit-Ruslandmij niet loslaat, is dit vervolg geschreven Lezers, Zoals bekend heb ik recentelijk geschreven [1] over de ”migratiecrisis” in het grensgebied tussen Polen en Wit-Rusland [2], wat een vuil steekspel is gewordentussen de Wit-Russische dictator Loekasjenko enerzijds en de EU/Polenanderszijds [3]Ik heb gewezen op de onmenselijkheid van de situatie, waarbij vluchtelingenheen en weer worden getost alsof het pingpongballen zijn.Wit-Rusland dirigeert ze richting Polen, omdat ze immers de EU in willen.En vervolgens werpt Polen een stevige barriere op in de vorm van tot detanden gewapende militairen, om hen niet door te laten. [4]Daarbij wordt geweld niet geschuwd en zijn pushbacks ”de gewoonstezaak van de wereld” geworden. [5]Ze verkeren daar in dat niemansland in mensonwaardige omstandigheden,zonder voldoende voedsel, medische hulp, in de vrieskou,zonder voldoende warmte, noem maar op. [6]Hulporganisaties, de Poolse Kerk en individuen proberen te helpen, maar Polen laat niemandbinnen een bepaalde straal bij de vluchtelingen toe [7]Ook de Wit Russische grenswachten laten zich niet onbetuigd, als hetop geweld tegen vluchtelingen aankomt.Lees het rapport van Human Rights Watch er maar op na ””Die here or go to Poland: ”Belarus’ and Poland’s shared responsibility for Border Abuses” [8]Veel menselijk leed dus.In mijn eerste stuk heb ik geschreven over de onmenselijkheid van de EU,omdat wel veel wordt gesproken over ”solidariteit met Polen” en het villeine Spel van dictator Loekasjenko [die tenminste noggezorgd heeft voor een verwarmde loods waarin vluchtelingen uithet niemandsland terecht konden] [9] maarde menselijke of liever onmenselijke situatie van de vluchtelingendaarin nauwelijks aandacht in krijgt [10] Dat dit een duivels machtsspel is tussen Wit-Rusland enerzijds en Polen-EU anderszijds, daarover zullen de meeste mensen het wel eens zijn.Maar los van de onmenselijkheid van de situatie, welke door haar zelfondertekende Verdragen, Wetten, Afspraken heeft Polen [een EU land, gebonden aan EU wetgeving] wel niet geschonden? HET RECHT OP ASIEL Het belangrijkste is natuurlijk:Het negeren van het recht om asiel aan te vragen.Want een land kan niet zomaar grenzen sluiten voor vluchtelingen,die asiel willen aanvragen.Volgens de wereldwijd erkende Universele Verklaring van deRechten van de Mens VN iedereen het recht om asiel aan te vragen [11]Ook heeft de EU het recht op asiel vastgelegd in artikel 18, Charter ofFundamental Rights [Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie]:Ik citeer”The right to asylum shall be guaranteed with due respect for the rules of the Geneva Convention of 28 July 1951 and the Protocol of 31 January 1967 relating to the status of refugees and in accordance with the Treaty establishing the European Community.” [12] Wanneer de grenzen door in casu Polen worden gesloten of liever gezegd, bewaakt door militairen, die vluchtelingen toegang ontzeggen, wordt dat recht genegeerd, geschonden, vertrapt! Want weliswaar moet een procedure uitmaken, of een vluchtelingdaadwerkelijk asiel krijgt, maar als niemand wordt binnengelaten,kan dat natuurlijk niet getoetst worden.Dat is op zich al een schande. PUSHBACKS ZIJN ILLEGAAL! [Charter for Fundamental Rights is het Handvest voor de van deGrondrechten van de EU] Polen past pushbacks toe! [13]Dat is het terugduwen of verdrijven van vluchtelingen, die proberentoegelaten te worden tot het land waar ze heen willen.Op zee kan dat ook gebeuren.Deze pushbacks zijn ten eerste in strijd met het in de Charter ofFundamental Rights gegarandeerde recht op asiel, vastgelegdin artikel 18 van de Charter of Fundamental Rights . [14]Maar er is meer!Die pushbacks gaan natuurlijk niet vanzelf, dus vaak wordter geweld bij gebruikt. [15]Dit kan leiden tot mishandeling of inhumane behandeling, wat-en dat zal de lezer niet verbazen, verboden is volgens artikel 4 van de Charter. [16]Er komt nog meer!Deze pushbacks zijn in strijd met artikel 19 van de EU Charter ofFundamental Rights, waarin duidelijk staat, dat collectieve of massaleverdrijvingen zijn verboden [want die pushbacks richten zich tegen mensen, diede grens proberen over te komen, indivisueel of als groep] Ik citeer:”1. Collective expulsions are prohibited. 2. No one may be removed, expelled or extradited to a State where there is a serious risk that he or she would be subjected to the death penalty, torture or other inhuman or degrading treatment or punishment.” [17]
KIJK NAAR WAT HUMAN RIGHTS WATCH OVER RECHT OP ASIEL ENPUSHBACKS SCHRIJFT ”Notwithstanding any changes to Polish law, Poland’s pushbacks without due process violate EU law including the Charter of Fundamental Rights.[25] The Charter guarantees the right to asylum and standard international refugee law practice, under which any expression of intent to seek asylum should promptly be forwarded to the competent authorities for assessment based on the person’s individual grounds for seeking asylum.[26]
The use of violence during a pushback may amount to ill-treatment, prohibited under article 3 of the European Convention on Human Rights (ECHR), and article 4 of the Charter.[27] The ECHR in article 3 and the Charter in article 19 also prohibit the expulsion of any person to a place where they face a serious risk of torture or other prohibited ill- treatment.
Polish pushback practices are also in violation of article 19 of the Charter and Protocol 4 of the ECHR, which both state unequivocally that collective or mass expulsions of aliens are prohibited.[28] The European Court of Human Rights has defined collective expulsions as “any measure compelling aliens, as a group, to leave a country, except where such a measure is taken on the basis of a reasonable and objective examination of the particular case of each individual alien of the group.”[29]” [18]
Duidelijke taal, lijkt mij POLEN’S GROF ”VERZETTEN VAN DE WET” Het is dus meer dan duidelijk, dat wat Polen doet [de grens afsluiten voorvluchtelingen, de pushbacks, het mensen laten verrekken in de vrieskou,het niet toelaten van journalisten in het Niemandsland, etc etc] [19]totaal in strijd is met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens [20], met Beschaving, met Menselijkheid.Maar Polen heeft meer gedaanVolgens de informatie uit het Human Rights rapport ””DIE HERE OR GO TO POLAND” BELARUS’ AND POLAND’S SHARED RESPONSIBILITY FOR BORDER ABUSES” [21] heeft Polen ook nog eens op eigen houtje wetgeving aangenomen, die in strijd is met het recht op asiel.Ik schrijf:”Op eigen houtje”, omdat die wetgeving in strijd is met EU wetgeving,die ook door Polen is onderschreven:Ik citeer hier uit het rapport van Human Rights Watch:”Poland’s government has introduced problematic legislation to limit access to asylum procedures. First, in August, the Polish Parliament passed an amendment to the regulation on temporary suspension or restriction of border traffic at certain border crossings with the effect that persons who are not authorized to enter Poland are instructed to leave the territory immediately and returned to the state border line.[22]
Second, in October, the Polish Parliament passed an amendment to the Act of Foreigners that effectively gives legal cover for pushbacks.[23] The amendment introduces a provision that mandates issuing orders of illegal entry. These orders are to be issued when a migrant is apprehended immediately after crossing the external border of the EU in an irregular manner. The provision enables the summary expulsion of migrants from Poland, even if they apply for international protection. The law does not require authorities to examine applications for international protection submitted by migrants apprehended immediately after irregularly crossing EU’s external border.” [22]
FRAAI, HEEL FRAAI
Dus de hand lichten met het recht op asiel, het
legitimeren van pushbacks, het legitimeren
van verdrijvingen…..
En dat van een EU land, dat mee de Charter of
Fundamental Rights heeft ondertekend…..[23]
En aan een land met een dergelijke mockery
of Law moet solidariteit betuigd worden? [24]
Laat me niet lachen!
MEDEPLICHTIGHEID EU
Natuurlijk moeten we het cynische machtsspel van dictator Loekasjenko niet uitwissen [25], die echter,
hoe cynisch het ook mag klinken, meer menselijkheid heeft getoond dan de EU door de
door hem gestrande vluchtelingen tenminste terug over te brengen naar een verwarmde loods. [26]
Ook het mensonterende gedrag van Wit-Russische grenswachten moeten we niet uitwissen [27]
Bigger criminal is hier echter Polen,
die vluchtelingen tegenhoudt, pushbackt en mishandelt [28]
Maar Top criminal is hier echter de EU, wier politici
mooie woorden uiten over ”Onze Waarden” [29], maar ondertussen wordt niet alleen stilzwijgend
ingestemd met de misdadige praktijken van Polen, ook wordt Polen ”solidariteit” betuigd! [30]
EN….
What about de mooie EU Verdragen, het Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie
[The Charter of Fundamental Rights] [31], die
door Polen, een EU land, stelselmatig worden
geschonden?
Het recht op asiel?
Het verbod op pushbacks
En de EU staat erbij en kijkt ernaar.
Dat is, in deze hele zogenaamde ”migratiecrisis”,
nog de grootste misdaad.
De EU, met al haar mooie Verdragen, laat openlijke schending ervan toe.
Laat toe, dat vluchtelingen worden gepushbackt,
mishandeld, dat zij creperen in de vrieskou, dat zij
op en neer worden getost, dat zij verkommeren.
Wat er nog aan schijnbeschaving in het EU
beleid was, is nu gesneuveld.
Voor de Camera
Voor de TV
Voor de hele wereld te zien.
Ik eindig met een noodkreet op Facebook Refugee Circle [32] omdat ik de vluchtelingen, die slachtoffer zijn
van deze misdadige machtspolitiek, als laatste
aan het woord wil laten
Omdat jullie het in de mainstream media niet
zullen lezen
HERE COMES THEIR VOCES!
”De situatie aan de Pools-Wit-Russische grens wordt met de dag erger. We krijgen steeds meer berichten dat aan de Wit-Russische kant van de grens mensen langzaam sterven van honger en kou. Het dodental stijgt elke dag. Zo ook het aantal vermiste personen. Steeds meer verliezen we het contact met de groepen die we in de omgeving hebben geholpen door ze te voorzien van water, voedsel, medicijnen, warme kleren en powerbanks.We ontvangen berichten over steeds meer brute push backs aan beide kanten. De slachtoffers van deze pushbacks zijn mensen die bedrogen zijn door het regime van Loekasjenko. Het lijdt hier geen twijfel dat de humanitaire crisis aan de Pools-Wit-Russische grens en aan de grenzen van Litouwen en Letland door Łukaszenka is ontstaan. Het lijdt hier geen twijfel dat Loekasjenko mensen op brute wijze heeft uitgebuit en blootgesteld aan verschrikkelijke martelingen. Het lijdt hier geen twijfel dat het regime van Łukaszenka deze mensen gevangen houdt – het brengt hen naar de grens en laat hen niet terugkeren naar Minsk om terug te gaan naar hun land van herkomst. We hebben het over de humanitaire crisis aan de grens, we kunnen onze ogen niet sluiten voor het kwaad dat daar gebeurt. De mensen die door Loekasjenko worden gebracht, worden geslagen en uitgehongerd door de Wit-Russische diensten. Vrouwen, kinderen en mannen lijden kou. Velen zijn al onderkoeld. Mensen die gevangen zitten in de grens-hel hebben geen drinkwater of voedsel. Het weer wordt steeds gevaarlijker onder de blote hemel- ’s nachts dalen de temperaturen onder 0 graden Celsius, en binnenkort zal er sneeuw vallen en onder zulke omstandigheden worden mensen vastgehouden, waaronder duizenden vrouwen en kinderen.
We hebben het over de humanitaire crisis, we kunnen niet zwijgen over het misbruik van mensen – het gewelddadig over de grens duwen aan beide kanten, gedwongen worden om de koude rivier over te steken in deze tijd van het jaar, de Wit-Russische autoriteiten die hen onder bedreiging van wapens dwingen hun plek te verlaten. We kunnen ook niet zwijgen over het vernielen van telefoons, documenten of het stelen van geld van mensen die in deze val opgesloten zitten. Ondanks het feit dat de crisis is veroorzaakt door het Wit-Russische regime, kan Polen zijn ogen niet sluiten voor wat zich vlak achter het prikkeldraad afspeelt. Polen, als democratisch land, dat het Verdrag van Genève heeft ondertekend, heeft de plicht om hulp te verlenen aan vluchtelingen en het is niet toegestaan om push backs te gebruiken tegen de mensen die door de Wit-Russische strijdkrachten naar Poolse zijde zijn gedwongen.Momenteel doen zowel Polen als Wit-Rusland mee aan dit onrecht. Van Loekasjenko kan je zeggen dat hij zich schuldig maakt aan mensenhandel. Polen daarentegen, aan het in de val lokken van mensen en hen terugzetten zonder humanitaire hulp te bieden, ze verergeren het leed van degenen die opgesloten zitten aan de grens – je kunt zelfs zeggen dat ze gemarteld worden. Elke verplaatsing van zieke, koude, uitgeputte, hongerige en dorstige mensen vormt een bedreiging voor het leven van deze vluchtelingen. Velen van jullie zijn geïnteresseerd in het lot van de zesjarige Taman en haar familie. Graag wil ik jullie eraan herinneren dat deze groep afgelopen vrijdag werd voorzien van water en voedsel en overlevingspakketten door activisten die werkzaam zijn in de noodzone. Helaas stond deze groep zaterdag alweer aan de andere kant van het prikkeldraad. Sinds maandag was er een escalatie van gebeurtenissen aan de grens en tijdens een korte verbinding met deze familie, hoorde ik dat deze groep, plus vele anderen, met geweld richting Ku źnica zijn gestuurd. Kinderen zitten daar gevangen. Ze hebben weer honger, ze willen drinken en ze hebben het erg koud. Sinds woensdag 15:30 heb ik geen contact meer met deze groep. In het laatste bericht dat ik van hen kreeg, sprak Hadi (vader Taman) over het feit dat de kinderen weer erge honger hebben, dat ze geen water hebben, dat ze ziek beginnen te worden, en de Wit-Russen slaan iedereen die om toestemming vraagt om terug naar naar Minsk te mogen. Hij smeekte om hulp en zei: “Als niemand ons helpt, zullen we sterven van kou en honger. “ Toch zijn er aan Wit-Russische kant duizenden kinderen zoals Taman, Zaman, Resa, Rahand en Rawan. Ze hebben niets te drinken of te eten. Het is koud voor ze. Ze slapen op de koude grond, onder de blote hemel. Ze zijn ziek – ze hebben pijn in hun buik, nieren, blaas, sommigen geven al een paar dagen over. We kunnen maar een paar van hen helpen, omdat slechts enkelen lang genoeg aan de Poolse kant zijn, waar activisten hen kunnen bereiken. Aan Wit-Russische kant is de kans op hulp minder dan 1%. Gevangen zitten tussen het prikkeldraad aan twee kanten is het ergste.De plek tussen twee prikkeldraadhekken is alsof je in een doodszone zit. Daar is de wreedheid van de Wit-Russen het grootst. En er is praktisch geen uitweg – niet veel zijn erin geslaagd. Dit is een dodenkamp. De mensen die daar vastgehouden worden gemarteld – ze worden geslagen, gedwongen om vele uren op blote voeten of in hun ondergoed te staan. Wie valt, ongeacht of het een vrouw of een kind is, wordt door honden gebeten, wordt geschopt, overgoten met ijskoud water, met geweld in de rivier gegooid. Kleine kinderen zitten er dagenlang zonder eten of drinken. Ouders die verzoeken om water voor hun peuters, die huilen van honger en dorst, worden door Wit-Russische bewakers uitgelachen en geslagen. Soms krijgen ze het antwoord: “kinderen huilen nou eenmaal, dat is normaal”. Darin, een zeventienjarige jongen uit Koerdistan vertelt:”Wit-Russische bewakers scheidden me van mijn vader. Ik weet niet waar hij nu is. Weet niet eens of hij nog leeft. Ze namen me mee naar een soort kamp en hielden me daar met andere mensen meer dan een week vast, zonder eten en water. Ze zeiden dat we de hele nacht in ons ondergoed moesten staan zonder beweging, en wie omviel werd geslagen. Na vele dagen werd ons gezegd ons te verzamelen en werden we ergens naar de Poolse grens geleid. Ze richtten wapens op ons en zeiden: Polen of de dood. We hadden geen uitweg. Poolse grenswachters vonden ons snel en stopten ons in een vrachtwagen. Ze reden ons terug naar de grens en zeiden dat we terug moesten gaan naar Wit-Rusland. We vroegen ze om water, maar dat gaven ze ons niet. “Steeds meer meldingen van mensen zoals Darin bereiken ons. De wrede behandeling die deze mensen aan beide kanten ervaren – geweld, bruut door natodraad duwen, zodat ze zich snijden, diepe wonden in hun huid, slaan, hondenbeten, telefoon vernietigen, het doorzoeken van rugzakken en bezittingen, diefstal van geld en vernieling van documenten. Dit is wat mensen aan beide kanten van de grens meemaken.Met Taman’s familie hebben we woensdag het contact verloren, Darin en ik hebben sinds vandaag geen contact meer. Wat is er met hen gebeurd? Wat is er met de honderden andere kinderen gebeurd? Wat is er gebeurd met de honderden mensen die we op een gegeven moment wisten te helpen aan Poolse kant, en die terug naar Wit-Rusland werden gebracht en gestopt zijn met contact met ons op te nemen?Zullen we ooit antwoorden vinden op deze vragen?”
Onder begeleiding van Wit-Russische grensbewakers trokken maandag zo’n duizend migranten naar de Poolse grens. In groepjes probeerden ze vervolgens die grens over te steken, telkens tegengehouden door Poolse militairen.
Wit-Rusland beschuldigt Polen van inhumaan beleid, maar volgens EU-landen stuurt Wit-Rusland bewust migranten de grens over. Polen spreekt van een “vijandige actie” en heeft duizenden extra militairen naar het gebied gestuurd.
“Dit is een schoolvoorbeeld van ondermijning”, zegt Oost-Europadeskundige Hubert Smeets. “Via de stroom migranten wil Wit-Rusland de interne Europese verhoudingen ondergraven.”
‘Vreemde situatie’
Dat is al even de aan gang. De afgelopen maanden reizen steeds meer migranten uit Azië, het Midden-Oosten en Afrika via Wit-Rusland naar de grens met Polen, Litouwen en Letland in een poging de EU binnen te komen. De eindbestemming is meestal Duitsland.
Polen stuurt die mensen geregeld terug naar Wit-Rusland. Bij de grens zijn al doden gevallen. Hoe het er in het grensgebied precies aan toegaat, probeert zowel Polen als Wit-Rusland stil te houden, zegt correspondent Saskia Dekkers. Zij is in Polen, vlak bij de grens. “Het is een heel vreemde situatie. Vijf kilometer achter me zitten honderden, misschien wel duizenden mensen vast in een bos en wij kunnen niet controleren hoe de situatie werkelijk is.”
De Poolse regering heeft de noodtoestand afgekondigd in het gebied. In een strook van drie kilometer langs de grens mogen media en hulpverleners niet komen. Dekkers: “Dus de enige informatie die we hebben zijn de propagandafilmpjes van het Wit-Russische leger, van het Poolse leger en de getuigenissen van migranten.”
Wit-Rusland helpt de migranten uit onder meer Irak, Jemen en Syrië actief de EU te bereiken. Met vliegtuigen van staatsluchtvaartmaatschappij Belavia worden ze vanuit bijvoorbeeld Dubai en Beiroet naar Wit-Rusland gebracht, zegt Oost-Europadeskundige Smeets.
Volgens hem wil president Aleksandr Loekasjenko hier twee dingen mee bereiken. Ten eerste wraak voor de sancties die de EU invoerde na mensenrechtenschendingen en de frauduleus verlopen presidentsverkiezingen in Wit-Rusland van vorig jaar. “Het helpen van migranten is een provocatie. Loekasjenko ondermijnt de verhoudingen in Europa.” Loekasjenko zet Polen, dat geen migranten wil opvangen, tegenover West-Europese landen “die humane opvattingen hebben over hoe met migranten om te gaan”.
“Europa weet zich hiermee geen raad. Je ziet het ongemak over het Poolse terugduwen dat in strijd is met EU-afspraken.”
‘Fascistische trekken’
Ten tweede leveren de migranten Loekasjenko geld op. “De migranten hebben vaak duizenden euro’s aan mensensmokkelaars betaald”, beaamt correspondent Dekkers. Een deel van dat geld vloeit door naar het regime. Smeets: “Loekasjenko ontpopt zich als mensensmokkelaar. Maar daar zit hij niet mee. Hij is elke schaamte voorbij. Het regime begint steeds fascistischer trekken te krijgen.”
Daarin wordt Loekasjenko gesteund door de Russische president Vladimir Poetin, zegt Smeets. Die wil de twee landen verder later samensmelten in de zogeheten Uniestaat. “Die krijgt steeds meer gezicht, onder meer middels gezamenlijk buitenland- en defensiebeleid.”
Maar ondanks de rol van Poetin spreken EU-landen hem er niet op aan. Dat terwijl sancties tegen Rusland wel wat kunnen uithalen, denkt Smeets. “Maar mensen in de omgeving van Poetin sanctioneren, kan de EU niet doen zolang die niet precies weet wat hun rol is.”
Vrees voor oorlog
Smeets vreest dat de provocaties van (Wit-)Russische zijde op geweld kunnen uitdraaien. “Er zou al sprake zijn van schoten over en weer.”
Ook aan Poolse kant zijn ze bang “dat het gaat escaleren of zelfs tot een oorlog komt”, hoort correspondent Dekkers. “Een oorlog tussen Wit-Rusland en Polen, waar dus ook de Europese Unie mee te maken krijgt.”
De migranten voelen zich ondertussen een speelbal in dit geopolitieke steekspel, zegt Dekkers. “Ze hebben niets meer te verliezen. Het enige wat we zeker weten is dat de mensen daar absoluut weg willen, naar West-Europa, die grens over.”
EINDE NOS BERICHT
[26]
NOS
GROTE GROEP MIGRANTEN OVERGEBRACHT VAN GRENSGEBIEDNAAR WIT-RUSSISCHE LOODS
Een grote groep migranten die bij de grens tussen Polen en Wit-Rusland zat, is per bus overgebracht naar een loods op Wit-Russisch grondgebied. Volgens de Wit-Russen gaat het om zo’n duizend migranten.
Het magazijn ligt volgens Wit-Rusland op zo’n 500 meter van de grens en is verwarmd. Ze krijgen er volgens Wit-Rusland voedsel, water, medische hulp en een slaapplek. Op beelden van internationale persbureaus is te zien dat het gebouw normaal gesproken wordt gebruikt voor de opslag van goederen. Nu liggen er mensen tussen metershoge stellingen.
Lang niet alle migranten hebben ervoor gekozen weg te gaan bij de grens. Sommigen willen blijven en hopen nog altijd dat ze in de Europese Unie terechtkunnen. Het gaat onder meer om Irakezen. De Iraakse overheid heeft zijn burgers opgeroepen terug te keren, omdat ze toch niet welkom zouden zijn in de EU. Er zijn terugvluchten geregeld, en naar verwachting vertrekt de eerste morgen vanuit de Wit-Russische hoofdstad Minsk. Onduidelijk is of en hoeveel mensen er mee zullen gaan.
Merkel belt met Loekasjenko
De Duitse bondskanselier Merkel heeft vandaag opnieuw telefonisch contact gehad met de Wit-Russische president Loekasjenko. Zij heeft volgens haar woordvoerder de noodzaak benadrukt om, samen met onder meer de VN, humanitaire hulp te bieden aan de mensen in het grensgebied. Hulporganisaties denken dat in het gebied de afgelopen tijd zo’n tien mensen zijn omgekomen, door onder meer de kou en verdrinking.
In de verklaring viel verder op dat er niet werd gesproken over “president Loekasjenko” maar “meneer Loekasjenko”. Veel westerse landen erkennen hem niet meer, na de frauduleus verlopen presidentsverkiezingen van augustus vorig jaar.
Polen was afgelopen week kritisch op Merkel, vanwege een telefoongesprek dat ze maandag met de Wit-Russische dictator had gevoerd. Volgens de woordvoerder van de Poolse regering was het gesprek “geen goede zet” en zal het land geen afspraken accepteren die zonder de deelname van de Polen zijn gemaakt.
Polen en de EU beschuldigen de Wit-Russische president Loekasjenko ervan dat hij de EU door het sturen van vele migranten wil destabiliseren als vergelding voor westerse sancties tegen zijn regime. Ze spreken van een “hybride oorlog”. Loekasjenko zei eerder dat hij mensen die op weg zijn naar een beter leven “in het aangename Westen” niet langer zal tegenhouden.
EINDE NOS BERICHT
[27]HUMAN RIGHTSHUMAN RIGHTS WATCH RAPPORT”DIE HERE OR GO TO POLAND”BELARUS’ AND POLAND’S SHARED RESPONSIBILITY FORBORDER ABUSES
Pleur op, zou ik in plat Haags zeggen.We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, daar maken zij gebruik van.
We hebben ook persvrijheid.
Deze mensen treden die persvrijheid, tredenze met voeten en laat ik het dan misschien meerals minister president zeggen:
Echt klip en klaar
Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.
Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.
We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd
Als mensen van buiten komen-en niemand in Nederland is e rmisschien op die meneer met dat gekke programma na-iser op tegen, dat je vluchtelingen opvangt, mits dieaantallen beheersbaar zijn-…..
De multiculturele samenleving, een woord dat ik haat, echt haat,het woord, dat ervan uitgaat, laat iedereen maar een beetje zijn gang gaan”
[11] ARTICLE 14, UNIVERSAL DECLARATION OF HUMAN RIGHTS ”1. Everyone has the right to seek and to enjoy in other countries asylum from persecution.” http://hrlibrary.umn.edu/instree/b1udhr.htm
[12]
”The right to asylum shall be guaranteed with due respect for the rules of the Geneva Convention of 28 July 1951 and the Protocol of 31 January 1967 relating to the status of refugees and in accordance with the Treaty establishing the European Community.”
”Volgens Poolse media probeerden groepen mensen op meer dan vijftig plekken door het hek te breken, meestal zonder succes. De enkele tientallen die het wel lukte, werden even verderop in hun kraag gevat en zonder pardon weer aan de andere kant van het prikkeldraad gekieperd.”
TROUW
POLEN WIL HULP VAN IEDEREEN BIJ HET BESTRIJDEN VAN DE CRISIS AAN ZIJN GRENS-BELAVE VAN DE EU
BERLIJN – „Het recht op asiel aan de EU-buitengrens is dood. Kijk wat er gebeurt in Polen en Hongarije, aan de Middellandse Zee in Griekenland en Libië. Daar heb je illegale push-backs, waartegen niemand in de EU zich verzet.” Deze harde conclusie trekt Gerald Knaus, de architect van de Europese migratie-deal met Turkije in 2015. TELEGRAAFHET RECHT OP ASIEL IN EU IS NU DOOD20 NOVEMBER 2021 https://www.telegraaf.nl/nieuws/1784799211/het-recht-op-asiel-in-eu-is-nu-dood ZIE VOOR GEHELE TEKST. NOOT 5
[14]
Right to asylum The right to asylum shall be guaranteed with due respect for the rules of the Geneva Convention of 28 July 1951 and the Protocol of 31 January 1967 relating to the status of refugees and in accordance with the Treaty establishing the European Community.
[15] The use of violence during a pushback may amount to ill-treatment, prohibited under article 3 of the European Convention on Human Rights (ECHR), and article 4 of the Charter.
”Volgens Poolse media probeerden groepen mensen op meer dan vijftig plekken door het hek te breken, meestal zonder succes. De enkele tientallen die het wel lukte, werden even verderop in hun kraag gevat en zonder pardon weer aan de andere kant van het prikkeldraad gekieperd.”
TROUW
POLEN WIL HULP VAN IEDEREEN BIJ HET BESTRIJDEN VAN DE CRISIS AAN ZIJN GRENS-BELAVE VAN DE EU
[16] Prohibition of torture and inhuman or degrading treatment or punishment No one shall be subjected to torture or to inhuman or degrading treatment or punishment ARTIKEL 4, CHARTER OF FUNDAMENTAL RIGHTS https://www.europarl.europa.eu/charter/pdf/text_en.pdf
[17] Protection in the event of removal, expulsion or extradition
”1. Collective expulsions are prohibited. 2. No one may be removed, expelled or extradited to a State where there is a serious risk that he or she would be subjected to the death penalty, torture or other inhuman or degrading treatment or punishment.”
‘Notwithstanding any changes to Polish law, Poland’s pushbacks without due process violate EU law including the Charter of Fundamental Rights.[25] The Charter guarantees the right to asylum and standard international refugee law practice, under which any expression of intent to seek asylum should promptly be forwarded to the competent authorities for assessment based on the person’s individual grounds for seeking asylum.[26]
The use of violence during a pushback may amount to ill-treatment, prohibited under article 3 of the European Convention on Human Rights (ECHR), and article 4 of the Charter.[27] The ECHR in article 3 and the Charter in article 19 also prohibit the expulsion of any person to a place where they face a serious risk of torture or other prohibited ill- treatment.
Polish pushback practices are also in violation of article 19 of the Charter and Protocol 4 of the ECHR, which both state unequivocally that collective or mass expulsions of aliens are prohibited.[28] The European Court of Human Rights has defined collective expulsions as “any measure compelling aliens, as a group, to leave a country, except where such a measure is taken on the basis of a reasonable and objective examination of the particular case of each individual alien of the group.”[29]”HUMAN RIGHTS WATCH RAPPORT”DIE HERE OR GO TO POLAND” BELARUS’ AND POLAND’S SHARED RESPONSIBILITY FOR BORDER ABUSES ONDER KOPJE”POLISH LEGISLATION & VIOLATIONS OF EU LAW” https://www.hrw.org/report/2021/11/24/die-here-or-go-poland/belarus-and-polands-shared-responsibility-border-abuses
”Poland’s government has introduced problematic legislation to limit access to asylum procedures. First, in August, the Polish Parliament passed an amendment to the regulation on temporary suspension or restriction of border traffic at certain border crossings with the effect that persons who are not authorized to enter Poland are instructed to leave the territory immediately and returned to the state border line.[22]
Second, in October, the Polish Parliament passed an amendment to the Act of Foreigners that effectively gives legal cover for pushbacks.[23] The amendment introduces a provision that mandates issuing orders of illegal entry. These orders are to be issued when a migrant is apprehended immediately after crossing the external border of the EU in an irregular manner. The provision enables the summary expulsion of migrants from Poland, even if they apply for international protection. The law does not require authorities to examine applications for international protection submitted by migrants apprehended immediately after irregularly crossing EU’s external border.”HUMAN RIGHTS WATCH RAPPORT”DIE HERE OR GO TO POLAND” BELARUS’ AND POLAND’S SHARED RESPONSIBILITY FOR BORDER ABUSES ONDER KOPJE”POLISH LEGISLATION & VIOLATIONS OF EU LAW” https://www.hrw.org/report/2021/11/24/die-here-or-go-poland/belarus-and-polands-shared-responsibility-border-abuses
Reacties uitgeschakeld voor Noten 11 t/m 22/Polen/Wit-Rusland/Vervolg
Het zijn schrijnende beelden: duizenden migranten zitten klem in het grensgebied tussen Polen en Wit-Rusland. In de Poolse media gaat de aandacht vooral uit naar het gevaar dat Polen op dit moment loopt. De plotselinge migrantenstroom, die wordt georkestreerd door de Wit-Russische dictator Loekasjenko, wordt gezien als een existentieel gevaar voor het land.
“Dit is een aanval op de hele EU. De stabiliteit en veiligheid van ons allen staat op het spel”, zei premier Morawiecki eerder deze week. De migratiecrisis wordt gezien als “staatsterrorisme“, maar de “dappere grensverdedigers” zullen de onafhankelijkheid van Polen beschermen, zo valt in de regeringsgetrouwe pers te lezen.
De oorlogstrom roffelt in Polen. Inmiddels heeft het land naar eigen zeggen 15.000 militairen naar de grens gebracht. De regering houdt serieus rekening met een verdere escalatie met Wit-Rusland en, in het verlengde daarvan, Loekasjenko’s bondgenoot Rusland. Gisteren en vanochtend vlogen twee Russische bommenwerpers langs de Wit-Russische grens, als steun aan Minsk.
Grenzen nooit veilig
De angst voor een conflict met de oosterburen is groot, vertelt de Pools-Nederlandse cultuurhistoricus Iwona Gusc. Dat is logisch gezien de beladen Poolse geschiedenis, waarbij het land als speelbal van de Europese grootmachten regelmatig van de kaart verdween. “De grenzen van Polen zijn nooit veilig geweest.”
Volgens Gusc benadrukken alle politici in het land het belang van vrijheid en soevereiniteit, meer dan in Nederland. “Zeker sinds de Russische inval in Georgië in 2008, en daarna de annexatie van de Krim in 2014, wordt er gevreesd voor een oorlog met Rusland.”
Ook Polen in Nederland volgen de spanningen op de voet, zegt Malgorzata Bos-Karczewska, hoofdredacteur van de Poolse nieuwssite over Nederland Polonia.nl. “Mensen leven mee, maar laten zich niet bang maken. De meeste mensen zijn niet ontvankelijk voor de oorlogsretoriek van de regering.”
Wel kent ze iemand die dicht bij de Pools-Wit-Russische grens woont, en bang is voor een conflict. “De militaire bewegingen brengen vooral bij oude mensen de oorlog in herinnering.”
Aandacht afleiden
Polen vond lange tijd dat het te weinig steun kreeg wat betreft Rusland enerzijds en de migratie anderzijds. Premier Morawiecki zegt daarom blij te zijn dat men inziet dat Polen de hele EU beschermt. Uit West-Europese landen klinkt veel steun voor de Poolse regering.
Dat was de afgelopen jaren wel anders. Warschau lag regelmatig onder vuur vanwege de strenge abortuswetgeving, afgenomen lhbti-rechten en aantasting van de rechtsstaat. “De regering kan die kritiek in de toekomst misschien trotseren door te verwijzen naar de Poolse verdediging van de EU-buitengrens”, zegt Bos-Karczewska.
De migratiecrisis komt de rechts-conservatieve PiS-regering daarom niet verkeerd uit, zegt de Poolse politicoloog Piotr Buras tegen Die Zeit. “Door de kwestie als oorlogssituatie te omschrijven, wordt de aandacht afgeleid van andere problemen.” Zo kampt het land met een hoge inflatie en oplopende coronabesmettingen, terwijl de vaccinatiegraad achterblijft.
“
De angst voor migranten wordt aangewakkerd.Iwone Gusc, historicus
De andere problemen in Polen worden compleet overschaduwd door het conflict met Wit-Rusland. Oppositie voeren is daardoor lastig: ook de politieke tegenpolen van PiS zijn fel gekant tegen Loekasjenko en zijn zogeheten hybride aanvallen. Toch klinkt er wel kritiek vanuit de oppositie, ziet historica Gusc: “Ze eisen dat journalisten in het gebied worden toegelaten en de linkse partij roept op tot het opnemen van meer migranten.”
Het leed van de migranten krijgt nauwelijks aandacht in de regeringsgetrouwe media, ziet Gusc. “De angst voor migranten wordt juist aangewakkerd. Het narratief is hetzelfde als tijdens de vluchtelingencrisis van 2015: zij zijn gevaarlijk en brengen ziektes met zich mee. Op dit moment is een meerderheid van de Polen tegen het opnemen van vluchtelingen.”
Kleine lokale hulpacties zijn er wel, zoals een oude dame die 10 liter soep voor migranten bereidde, maar dat haalt de publieke omroep niet, zegt Bos-Karczewska.
Nieuwsuur-correspondent Saskia Dekkers bezocht het grensgebied van Polen, dat al maanden als verboden zone geldt, waardoor journalisten er formeel niet mogen komen. Ze sprak daar met uitgeputte migranten, die na meerdere pushbacks toch Polen wist te bereiken. In podcast De Dag vertelt ze wat ze zag.
Een snelle oplossing voor het conflict ligt niet in het verschiet. De Poolse regering wil een grensmuur van 5,5 meter hoog bouwen en de EU-sancties tegen Wit-Rusland opvoeren. Loekasjenko zegt in dat geval wraak te nemen, onder meer door gastoevoer af te snijden. Ondertussen blijven de migranten vastzitten in het niemandsland tussen Polen en Wit-Rusland.
EINDE NOS BERICHT
[3]
ZIE OOK NOOT 2
[4]
”De oorlogstrom roffelt in Polen. Inmiddels heeft het land naar eigen zeggen 15.000 militairen naar de grens gebracht. De regering houdt serieus rekening met een verdere escalatie met Wit-Rusland en, in het verlengde daarvan, Loekasjenko’s bondgenoot Rusland. Gisteren en vanochtend vlogen twee Russische bommenwerpers langs de Wit-Russische grens, als steun aan Minsk.” NOS OORLOGSTROM ROFFELT IN POLEN, MIGRATIECRISISOVERSCHADUWT ANDERE PROBLEMEN11 NOVEMBER 2021 https://nos.nl/collectie/13882/artikel/2405221-oorlogstrom-roffelt-in-polen-migratiecrisis-overschaduwt-andere-problemen
ZIE VOOR GEHELE TEKST, NOOT 2
[5]
”Volgens Poolse media probeerden groepen mensen op meer dan vijftig plekken door het hek te breken, meestal zonder succes. De enkele tientallen die het wel lukte, werden even verderop in hun kraag gevat en zonder pardon weer aan de andere kant van het prikkeldraad gekieperd.”
TROUW
POLEN WIL HULP VAN IEDEREEN BIJ HET BESTRIJDEN VAN DE CRISIS AAN ZIJN GRENS-BELAVE VAN DE EU
BERLIJN – „Het recht op asiel aan de EU-buitengrens is dood. Kijk wat er gebeurt in Polen en Hongarije, aan de Middellandse Zee in Griekenland en Libië. Daar heb je illegale push-backs, waartegen niemand in de EU zich verzet.” Deze harde conclusie trekt Gerald Knaus, de architect van de Europese migratie-deal met Turkije in 2015. TELEGRAAFHET RECHT OP ASIEL IN EU IS NU DOOD20 NOVEMBER 2021 https://www.telegraaf.nl/nieuws/1784799211/het-recht-op-asiel-in-eu-is-nu-dood
BERLIJN – „Het recht op asiel aan de EU-buitengrens is dood. Kijk wat er gebeurt in Polen en Hongarije, aan de Middellandse Zee in Griekenland en Libië. Daar heb je illegale push-backs, waartegen niemand in de EU zich verzet.” Deze harde conclusie trekt Gerald Knaus, de architect van de Europese migratie-deal met Turkije in 2015. Aan de buitengrenzen van de Unie is het antwoord een harde, militaire opstelling. Warschau en de Baltische Staten bouwen hekken. „De Hongaarse premier Orbán gaf het voorbeeld, zes jaar geleden. Dat antwoord lijkt te zegevieren”, zegt Knaus, de directeur van de ESI-denktank. Als de Europese Unie push-backs accepteert, midden in de winter terwijl de mensen doodvriezen, dan is dat onmenselijk. Zelfs als Koerden geen legale asielzoekers zijn, hoef je ze niet onwaardig te behandelen. Polen houdt zich niet aan Europese regels. Maar als alle 27 EU-landen Polen steunen, dan is het VN-vluchtelingenverdrag met het recht op asiel ten einde.”„Er zijn nauwelijks meer legale manieren om asiel aan te vragen”, zegt de gerenommeerde migratie-expert.Oekraïne-dealDezelfde expert die het migratieprobleem met Turkije voor Europa oploste heeft een nieuw plan. Gerald Knaus wil Oekraïne paaien om de vluchtelingen in Wit-Rusland op te nemen. Net zo als bij de Turken in ruil voor veel EU-geld, dat daar hard nodig is.„We moeten met Oekraïne in zee gaan, want Loekasjenko en Poetin kunnen we niet faciliteren.” Concreet wil Knaus vliegtuigen vanuit Polen naar Oekraïne sturen. Daar worden de migranten dan opgenomen. EINDE BERICHT [6] EEN VANDAAG/AVRO/TROS MOEDERZIEL ALLEEN STERVEN IN EEN BOS ZONDER HULP: DAT GEBEURTNU IN HET GRENSGEBIED TUSSEN WIT-RUSLAND EN POLEN
“Sorry, we zijn hier nu en ik vind echt dat je dit moet weten”, stuurt Stichting Vluchteling de redactie vanuit het grensgebied tussen Polen en Wit-Rusland. De migratiecrisis die zich daar afspeelt is volgens hen ‘schrijnend’.
De vluchtelingencrisis tussen Wit-Rusland en Polen is een tegengeluid van de Wit-Russische president Loekasjenko op de sancties die het westen hem heeft opgelegd. Polen wil niet toegeven aan het beleid van Loekasjenko, dus stuurt hij de vluchtelingen terug. Net zoals Wit-Rusland op zijn beurt weer doet. “Polen is er zelfs trots op, want ze publiceren elke dag hoeveel vluchtelingen er zijn tegengehouden”, vertelt directeur Tineke Ceelen van Stichting Vluchteling.
Hulpverlening is verboden
Ceelen heeft het grensgebied opgezocht en schrok enorm van de situatie. “Elke dag duwt Loekasjenko mensen over de grenzen, letterlijk. Er wordt gedreigd en geslagen. De vluchtelingen komen terecht in een zone van 3 kilometer waar het verboden is om hulp te verlenen en journalisten niet welkom zijn.”
Deze zogenoemde 3-kilometer-zone is een groot oerbos met veel moeras. “Voor mensen is het heel moeilijk om om de moerassen heen te lopen, dus ze lopen er regelrecht in.” Volgens Polen zijn er nu dertien mensen overleden, maar ‘de overledenen kan je in het moeras echt niet terugvinden, dus er komen later vast nog meer nare berichten naar buiten’, zegt Ceelen.
‘Hartverscheurend om te zien’
Een van de dertien mensen die is overleden, is een 35-jarige man die dood werd gevonden in de bossen. “We waren bij die begrafenis en het is hartverscheurend om te zien dat iemand moederziel alleen sterft en onder de ogen van de wereldpers wordt begraven.”
Ceelen vindt de situatie heel heftig om te zien: “Mensen zijn totaal ontredderd en wanhopig. Het is regelrecht misdadig wat hier gebeurt.” Ze hoopt dat Loekasjenko medemenselijkheid laat zien nu het kouder wordt, maar ze vreest voor de toekomst het ergste. “De president heeft ontdekt dat hij een machtig wapen in handen heeft, dus je kunt erop rekenen dat het in het voorjaar opnieuw begint.”
Geïntimideerd en tegengehouden
De vluchtelingen worden, zover mogelijk, geholpen door lokale bevolking en hulporganisaties. Alleen is dit voor de hulpverlening ook niet veilig, vertelt Ceelen. “Ze worden tegengehouden, geïntimideerd en soms zelfs gevolgd om de vluchteling te vinden die ze dan weer weg kunnen sturen.”
“We zagen dat de lokale bevolking het telefoonnummer van hun advocaat op hun arm schreven als ze op pad gaan. Voor het geval ze in de cel terechtkomen”, licht Ceelen toe. Vanuit de cel mogen mensen namelijk één telefoontje plegen. “Dus soms lukt het de advocaten van de bevolking, die probeert te helpen, om hen vrij te krijgen.”
Hulp aan vluchtelingen
Stichting Vluchteling gaat zich inzetten om de vluchtelingen te helpen. “We willen expertise beschikbaar stellen, dus denk aan een psychologische EHBO-cursus om hulpverleners gezond te houden en de manier van omgaan met getraumatiseerde vluchtelingen. Ceelen vertelt ook dat ze iets gaan doen wat ze eigenlijk nog nooit hebben gedaan: “De vluchtelingen zitten verspreid over verschillende plekken, dus ze zelf allemaal helpen wordt lastig. Wat we daarom gaan doen is de lokale bevolking en hulporganisaties financieel ondersteunen.”
“Alle hulp die ze nu bieden, doen ze met privéspullen. Denk aan auto’s, thermoflessen en dekens”, zegt Ceelen. Hiermee kunnen de hulpverlenende organisaties betere zorg bieden zonder dat zij de eigen spullen moeten gebruiken. “Dit gebeurt met geld, oftewel met zo weinig mogelijk regels, omdat de situatie zo onvoorspelbaar is.”
Stichting Vluchteling gaat Poolse organisaties ondersteunen die hulp verlenen aan migranten die klemzitten aan de oostgrens met Wit-Rusland. Het gaat om zowel financiële als psychologische steun aan lokale hulpverleners. In Nederland wordt een donatie-actie gestart.
De steun gaat naar twee koepelorganisaties die buiten de zogeheten no-go-zone opereren, en naar bewoners in het afgesloten grensgebied die hulp proberen te bieden. Zij zijn volgens Stichting Vluchteling goed georganiseerd, maar staan onder grote druk van de Poolse autoriteiten.
Directeur Tineke Ceelen heeft “het grootst mogelijke respect” voor de Poolse hulpverleners. “Het zijn jonge, dappere vrijwilligers die mensen in hoge nood proberen te helpen”, zei ze in het NOS Radio 1 Journaal. Zij riskeren daarvoor vervolgd en gestraft te worden, omdat hulpverleners officieel niet in het gebied mogen komen. Op dit moment zijn er geen internationale hulporganisaties actief in de grensstreek.
Polen heeft in het grensgebied met Wit-Rusland de noodtoestand uitgeroepen. Daardoor zijn behalve hulporganisaties ook journalisten niet welkom in het gebied. De precieze omvang van het leed en de hoeveelheid migranten in het gebied is daardoor onduidelijk, zegt Ceelen.
Koude wintermaanden
Duidelijk is wel dat de erbarmelijke situatie van de migranten die klemzitten niet voorbij is, stelt Ceelen. Vandaag valt de eerste sneeuw van het seizoen, in de komende wintermaanden kan het ’s nachts -15 graden worden. Dat brengt de migranten die in de bossen bivakkeren in levensgevaar.
Lokale hulporganisaties schatten dat zeker tien mensen de afgelopen maanden zijn omgekomen. “Poolse buurtbewoners die ik sprak vrezen dat er meer doden in het bos liggen, omdat de bossen gevaarlijk zijn”, zei Ceelen. Het oerbos staat bekend als ondoordringbaar gebied waar men snel verdwaalt.
Ook wil de stichting dat iedereen asiel moet kunnen aanvragen, zoals is vastgelegd in internationale verdragen. Volgens Ceelen zijn er ook migranten in de bossen die terug naar hun land van herkomst willen, “maar zij kunnen niet terug naar Minsk omdat Wit-Russische militairen hen tegenhouden en richting Polen duwen.” Ze spreekt van ‘pingpongpushbacks’, omdat beide landen de migranten naar elkaars grondgebied terugsturen.
De Wit-Russische dictator Loekasjenko wordt ervan beschuldigd de illegale migratiestroom via Wit-Rusland naar de Europese Unie te orkestreren, om zo wraak te nemen voor westerse sancties die tegen zijn regime zijn ingesteld. In een interview met de BBC erkende hij impliciet dat Wit-Rusland de migranten helpt bij hun tocht naar de EU.
De Poolse Kerk houdt een collecte voor de migranten die vastzitten bij de grens met Wit-Rusland. Caritas Polen zal het geld gebruiken voor noodhulp voor de gestrande migranten.
Aartsbisschop Stanisław Gądecki, voorzitter van de Poolse bisschoppenconferentie, heeft de katholieken in zijn land opgeroepen om steun te bieden aan de duizenden migranten die vastzitten in een “humanitaire ramp” aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland. De collecte zal op 21 november gehouden worden in kerken en kapellen in Polen.
“Met het opgehaalde geld zal Caritas Polen hulp bieden bij de migratiecrisis aan de grens en in het langetermijnproces van de integratie van de vluchtelingen die in Polen willen blijven”, aldus de aartsbisschop.
Destabilisatiepoging
De migratiecrisis aan de Pools-Wit-Russische grens duurt al vanaf de zomer. Sinds vorige week dreigt de situatie uit de hand te lopen: volgens schattingen staan er zo’n vierduizend mensen aan de grens met Polen. De Poolse grenswacht, die sinds kort wordt bijgestaan door extra troepen, meldt dat migranten proberen om door de prikkeldraadhekken te breken. Algemeen Dagblad meldt dat er in de lucht is geschoten, al is onbekend door wie.
De Wit-Russische president Loekasjenko stuurt migranten uit onder meer Syrië, Irak en Afghanistan de grens over in een poging de Europese Unie te destabiliseren. Dit vat de EU op als zijn reactie op de economische sancties die de EU zijn land heeft opgelegd na Loekasjenko’s omstreden verkiezingszege in 2020. Loekasjenko ontkent dat Wit-Rusland de vluchtelingenstroom richting Polen faciliteert.
Barmhartige Samaritaan
De migranten in het grensgebied krijgen van de Poolse noch de Wit-Russische instanties hulp. Ze bivakkeren in tenten bij temperaturen onder het vriespunt. Caritas Polen bezorgt parochies nabij de grens pakketten met thermodekens, water, voedsel en warme kleding in een poging de migranten te helpen.
“Ongeacht de omstandigheden van hun komst, hebben deze mensen onze spirituele en materiële hulp nodig”, zegt aartsbisschop Gądecki. “Als vreemdelingen hulp nodig hebben, moeten we niet wegkijken.”
“De veiligheid van Polen en haar inwoners is belangrijk, maar we moeten ook solidariteit tonen aan mensen in nood”, vervolgt hij. “De boodschap van de parabel over de barmhartige Samaritaan is urgenter dan ooit en zou universeel toegepast moeten worden, ook op de migrantencrisis.”
Bron: Catholic News Agency
EINDE BERICHT
[8]
HUMAN RIGHTSHUMAN RIGHTS WATCH RAPPORT”DIE HERE OR GO TO POLAND”BELARUS’ AND POLAND’S SHARED RESPONSIBILITY FORBORDER ABUSES
Een grote groep migranten die bij de grens tussen Polen en Wit-Rusland zat, is per bus overgebracht naar een loods op Wit-Russisch grondgebied. Volgens de Wit-Russen gaat het om zo’n duizend migranten.
Het magazijn ligt volgens Wit-Rusland op zo’n 500 meter van de grens en is verwarmd. Ze krijgen er volgens Wit-Rusland voedsel, water, medische hulp en een slaapplek. Op beelden van internationale persbureaus is te zien dat het gebouw normaal gesproken wordt gebruikt voor de opslag van goederen. Nu liggen er mensen tussen metershoge stellingen.
Lang niet alle migranten hebben ervoor gekozen weg te gaan bij de grens. Sommigen willen blijven en hopen nog altijd dat ze in de Europese Unie terechtkunnen. Het gaat onder meer om Irakezen. De Iraakse overheid heeft zijn burgers opgeroepen terug te keren, omdat ze toch niet welkom zouden zijn in de EU. Er zijn terugvluchten geregeld, en naar verwachting vertrekt de eerste morgen vanuit de Wit-Russische hoofdstad Minsk. Onduidelijk is of en hoeveel mensen er mee zullen gaan.
Merkel belt met Loekasjenko
De Duitse bondskanselier Merkel heeft vandaag opnieuw telefonisch contact gehad met de Wit-Russische president Loekasjenko. Zij heeft volgens haar woordvoerder de noodzaak benadrukt om, samen met onder meer de VN, humanitaire hulp te bieden aan de mensen in het grensgebied. Hulporganisaties denken dat in het gebied de afgelopen tijd zo’n tien mensen zijn omgekomen, door onder meer de kou en verdrinking.
In de verklaring viel verder op dat er niet werd gesproken over “president Loekasjenko” maar “meneer Loekasjenko”. Veel westerse landen erkennen hem niet meer, na de frauduleus verlopen presidentsverkiezingen van augustus vorig jaar.
Polen was afgelopen week kritisch op Merkel, vanwege een telefoongesprek dat ze maandag met de Wit-Russische dictator had gevoerd. Volgens de woordvoerder van de Poolse regering was het gesprek “geen goede zet” en zal het land geen afspraken accepteren die zonder de deelname van de Polen zijn gemaakt.
Polen en de EU beschuldigen de Wit-Russische president Loekasjenko ervan dat hij de EU door het sturen van vele migranten wil destabiliseren als vergelding voor westerse sancties tegen zijn regime. Ze spreken van een “hybride oorlog”. Loekasjenko zei eerder dat hij mensen die op weg zijn naar een beter leven “in het aangename Westen” niet langer zal tegenhouden.
Een Koerdische familie uit Irak wacht met zestien leden uit drie generaties op de grenswachten. Al acht keer werden ze teruggestuurd naar Wit-Rusland, waarbij ze klappen kregen en door honden gebeten werden. Foto Wojtek Radwanski / AFP
Voertuigen die zich nabij de grens begeven worden streng gecontroleerd. Foto Marko Djurica / Reuters
Achtergebleven spullen van migranten in de bossen. Velen van hen krijgen met geweld en intimidatie te maken. Foto Marko Djurica / Reuters
Ondertussen proberen hulporganisaties de migranten waar mogelijk te helpen. Hier sorteert een Poolse vrijwilligster gedoneerde kleding in een brandweerkazerne. Foto Kacper Pempel / Reuters
Activisten van de Poolse ngo Grupa Granica houden foto’s omhoog van gestrande migranten, met de oproep hen hulp te bieden. Foto Marko Djurica / Reuters
Oekraïense nationalisten houden borden en flares omhoog in protest tegen de komst van migranten voor de Poolse ambassade in Kiev. Foto Sergei Supinsky / AFP
Medici verzorgen een gewonde migrant, terwijl anderen verderop door de Poolse politie worden ingerekend. De Poolse premier Mateusz sprak onlangs van „een brute schending van onze oostelijke grens (…) de ergste in dertig jaar”. Foto Woitek Radwanski / AFP
Migranten drommen samen om noodpakketten te ontvangen van de Wit-Russische krijgsmacht. Foto Stringer / EPA
Een migrant draagt zijn ontvangen noodrantsoen weg van het uitdeelpunt van het Wit-Russische leger. Veel migranten verblijven in het grensgebied onder erbarmelijke omstandigheden. Foto Stringer / EPA
Poolse militairen en politieagenten staan rechts paraat langs de grens met Wit-Rusland, terwijl links migranten te zien zijn in hun geïmproviseerde kampementen.
Wie mij een beetje heeft gevolgd weet, dat ik regelmatig heb geschreven en schrijf over vluchtelingen en wel over de schandalige manier waarop met hen door Nederland en andere EU landen wordt omgesprongen.
Over het terugsturen van vluchtelingen naar gevaarlijke situaties en de vaak desastreuze gevolgen daarvan. [1] Over een van de belangrijkste redenen, waarom vluchtelingen worden geweerd. Het zijn ”armoedzaaiers” [2] en daar heeft geen enkel welvarend land zin in.[3] Zo wordt het zelden of nooit gezegd. Zo is het WEL. Dat was in het niet zo verre verleden zo [4], dat is nu zo. En het argument om de vluchtelingenstroom te beperken ”aanzuigende werking”, wordt niet alleen nu gehanteerd [5]. Dat was ook al zo, toen Joodse vluchtelingen op de vlucht sloegen voor de terreur van het Nazi Beest [excuus aan alle dieren]. [6]
Over de gevaarlijke deals met dubieuze regimes om maar zoveel mogelijk vluchtelingen tegen te houden, waarbij niet alleen het recht op asiel wordt geschonden, maar mensen ook worden overgeleverd aan gevaarlijke situaties, zoals in Libië, waar vluchtelingen zelfs als slaven worden verkocht! [7]
Over Denemarken, het eerste EU land dat openlijk van het recht op asiel een lachertje maakt, door een Wet aan te nemen, die het mogelijk maakt vluchtelingen buiten Europa op te vangen. [8] Zie de misdadige krankzinnigheid: Je vraagt asiel aan in Denemarken, je moet je aanvraag afwachten in een land, dat buiten Europa ligt en als je asiel wordt toegekend, wordt je in dat land opgevangen. Buiten Europa. [9] Ik kan dat niet volgen en ik hoop de lezer ook niet!
Over die rare, misdadige koehandel in de Nederlanden, met het ”Kinderpardondeal”. Want het Kinderpardon, dat werd ”verruimd” met enkele tientallen, misschien honderden kinderen [10], werd daarna direct definitief opgeheven! [11]Het was dus het laatste kinderpardon! Daarbij werd de discretionaire bevoegdheid van de toen Staatssecretaris Harbers ook per direct opgeheven. [12] En raad eens, wie NU die ”discretionaire bevoegdheid” kreeg…..De IND [Immigratie- en Naturalisatiedienst]! [13] Dezelfde instantie dus, die de vluchteling al eerder had beoordeeld en afgewezen. [14] Het gemeenste vond ik nog, dat met dat ontroerende ”Kinderpardon”het aantal door de VN-Vluchtelingen geselecteerde ”uitgenodigde vluchtelingen” van wie Nederland er jaarlijks 750 opnam, teruggebracht werd tot 500. [15] DIT ZIJN KWETSBARE MENSEN, DIE KOMEN UIT OORLOGSGEBIEDEN! [16] Zo zijn ”Onze Waarden……” [17]
Over dappere mensen, die vluchtelingen hebben gered en gevangenisstraf boven het hoofd hangt of reeds zijn veroordeeld [18]
Over het drama in de Nederlanden met de Wij Zijn Hier vluchtelingen, onuitzetbare mensen, die niettemin geen verblijfsvergunning krijgen [via het buitenschuldcriterium] en gedoemd zijn door Amsterdam en elders te blijven zwerven. [19]
Zo kan ik nog meer tragedies, meer voorbeelden noemen, maar laat ik deze lijst even stoppen en naar een nog grotere tragedie gaan. Het drama van de vluchtelingen aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland. Maar wie een echte Inkijkje wil krijgen in de meest extreme vorm van inhumaan asielbeleid, hoeft daarvoor geen stukken van Astrid Essed, Joke Kaviaar [20] of andere vluchtelingenactivisten te lezen. Kijk alleen maar TV, naar het Journaal: Ja, lezers: Je hoeft helemaal niets te lezen en slechts te kijken en luisteren, wat zich afspeelt aan de grens tussen Wit-Rusland en Polen. Wat zich daar al wekenlang afspeelt: Hoe ontstond dit allemaal?
Vanwege EU-sancties tegen Wit-Rusland [anders genoemd: Belarus] [21] besloot de Wit-Russische dictator Loekasjenko terug te slaan, met als inzet: VLUCHTELINGEN! Deze dictator, president Loekasjenko, laat vluchtelingen, die Wit-Rusland binnenkomen, nu al sinds maanden ongehinderd door, richting grens met Polen, om zo de EU, die -laten we het maar zeggen zoals het is- niet op meer vluchtelingen zit te wachten, onder druk te zetten, vooral ook, omdat het om duizenden gaat. [22] En wat we al weten is gebeurd: Polen wil ze ook niet doorlaten, waardoor ze in een soort niemandsland terechtkomen. In een winterse kou, in een bos, waar het vriest [we leven in november/december], zonder voldoende eten, drinken, medische voorzieningen en noem maar op!
Mensenrechtenactivisten spreken van een mensonterende situatie! Kou, miskramen, geen eten……. [23] Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch, die over deze mensonterende situatie een rapport heeft uitgebracht ”Die here or go to Poland: ”Belarus’ and Poland’s shared responsibility for Border Abuses” [24] vermeldt in het statement daaraan voorafgaand onder andere: ”“Men, women, and children have been ping-ponged across the border for days or weeks in freezing weather, desperately needing humanitarian assistance that is being blocked on both sides.”
Ook schrijft Human Rights Watch in diezelfde verklaring: ”Trapped on the Belarusian side, stranded or lost on the Polish side, people told harrowing stories of trudging through forests, swamps, marshlands, and rivers in freezing temperatures for days and even weeks without food or water. Some said they were forced to drink swamp water or collect rain water in leaves to drink. At least 13 people have died as a result of inhumane conditions, including a 1-year-old Syrian boy.” [25]
Ondertussen staat er aan Poolse kant een tot de tanden bewapend leger [26], alsof het om een buitenlandse vijand ging. Ondertussen sterven er steeds meer vluchtelingen in dat onzalige niemandsland, nu reeds elf [27] en inmiddels misschien meer, en krijgen ze ook nog eens te maken met pushbacks aan Poolse kant [28] en mishandelingen van zowel Wit-Russische als Poolse grenswachten en militairen. [29]
Wit-Russische loods voor vuchtelingen
Ondertussen heeft Wit-Rusland dan een loods [normaal gesproken gebruikt voor de opslag van goederen] ter beschikking gesteld aan vluchtelingen [volgens de Wit-Russische regering zou het gaan om duizend migranten] die vastzitten in dat onzalige Niemandsland [30], terwijl de Iraakse regering begonnen is, terugvluchten te regelen onder het mom, dat de vluchtelingen toch niet welkom zijn in de EU [31], op zijn zachtst gezegd een understatement, maar niettemin volmondig waar. En het mag cynisch klinken: Maar hier lijkt het, alsof de keiharde dictator Loekasjensko nog meer menselijkheid getoond heeft dan de EU met haar politici, die leuteren over ”Onze Waarden” [32]
Ondertussen, de EU
Want hoe is ondertussen de reactie van EU politici op deze humanitaire crisis: Dat ga ik jullie vertellen:
De Belgische Staatssecretaris voor Asiel en Migratie: “Alle steun aan Polen. De buitengrenzen zullen met Europese steun versterkt worden. Dit is hét moment voor Europa om tot een krachtdadiger migratiebeleid te komen. Alleen een sterke EU met controles aan de buitengrenzen kan pushbacks en migratiecrisissen voorkomen.” [33]
Europarlementariër Hilde Vautmans [Open VLD] verklaart: ”We hebben vandaag nog steeds geen asiel- en migratiepact, met een versterking van de buitengrenzen. (…) Hierdoor kunnen we zo’n druk niet weerstaan. Dit is een zoveelste wake-up call voor de lidstaten om hier werk van te maken, ook voor Polen. Ik reken er dan ook op dat ze eindelijk constructief zullen meewerken aan zo’n beleid en om in de toekomst ook beroep te doen op Frontex.” [34]
De Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Horst Seehofer: “We moeten de Poolse regering helpen de buitengrens te beveiligen. Dit is de taak van de Europese Commissie. Ik roep haar op actie te ondernemen.” …. “We kunnen ze niet bekritiseren om het feit dat ze Europa’s buitengrenzen beschermen. Niet door vuurwapens te gebruiken natuurlijk, maar met andere middelen die beschikbaar zijn.” [35]
Onmenselijkheid EU
Polen beschermen, solidair zijn met Polen, de Buitengrenzen van de EU beschermen. Alsof het om een buitenlandse agressor gaat. In die hele EU discussie is de menselijke maat weg. Het gaat slechts om het ”beschermen” van de buitengrenzen. Maar wie beschermt die vluchtelingen tegen de honger, kou, vijandige grenswachten aan beide zijden en de te bouwen ”Muren” om Europa?
Van alle cases van EU-onmenselijkheid is dit Drama, dat zich voor het Oog van Camera [voor zover journalisten er wat van kunnen waarnemen, want die worden ook weggehouden] [36] en TV afspeelt, het meest naakte, het meest bizarre voorbeeld van de EU onmenselijkheid.
Ziedaar het Steekspel tussen Wit-Rusland en de EU, met vluchtelingen als Inzet. [37] ”Onze verworvenheden, met onze normen en waarden, is het alles of niets het is geen cafetaria model (……). We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd” [38]
JA, ZO ZIJN ONZE WAARDEN ……. ONE SHOT IN THE DARK AND A REFUGEE WAS DEAD……[39]
AAN DE GRENS TUSSEN WIT-RUSLAND EN POLEN/DE EU IN HAARNAAKTE ONMENSELIJKHEID
Een Koerdische familie uit Irak wacht met zestien leden uit drie generaties op de grenswachten. Al acht keer werden ze teruggestuurd naar Wit-Rusland, waarbij ze klappen kregen en door honden gebeten werden. Foto Wojtek Radwanski / AFP
Voertuigen die zich nabij de grens begeven worden streng gecontroleerd. Foto Marko Djurica / Reuters
Achtergebleven spullen van migranten in de bossen. Velen van hen krijgen met geweld en intimidatie te maken. Foto Marko Djurica / Reuters
Ondertussen proberen hulporganisaties de migranten waar mogelijk te helpen. Hier sorteert een Poolse vrijwilligster gedoneerde kleding in een brandweerkazerne. Foto Kacper Pempel / Reuters
Activisten van de Poolse ngo Grupa Granica houden foto’s omhoog van gestrande migranten, met de oproep hen hulp te bieden. Foto Marko Djurica / Reuters
Oekraïense nationalisten houden borden en flares omhoog in protest tegen de komst van migranten voor de Poolse ambassade in Kiev. Foto Sergei Supinsky / AFP
Medici verzorgen een gewonde migrant, terwijl anderen verderop door de Poolse politie worden ingerekend. De Poolse premier Mateusz sprak onlangs van „een brute schending van onze oostelijke grens (…) de ergste in dertig jaar”. Foto Woitek Radwanski / AFP
Migranten drommen samen om noodpakketten te ontvangen van de Wit-Russische krijgsmacht. Foto Stringer / EPA
Een migrant draagt zijn ontvangen noodrantsoen weg van het uitdeelpunt van het Wit-Russische leger. Veel migranten verblijven in het grensgebied onder erbarmelijke omstandigheden. Foto Stringer / EPA
Poolse militairen en politieagenten staan rechts paraat langs de grens met Wit-Rusland, terwijl links migranten te zien zijn in hun geïmproviseerde kampementen.
Wie mij een beetje heeft gevolgd weet, dat ik regelmatig heb geschreven enschrijf over vluchtelingen en wel over de schandalige manier waaropmet hen door Nederland en andere EU landen wordt omgesprongen. Over het terugsturen van vluchtelingen naar gevaarlijke situaties en de vaakdesastreuze gevolgen daarvan, [1] Over een van de belangrijkste redenen, waarom vluchtelingen wordengeweerd.Het zijn ”armoedzaaiers” [2] en daar heeft geen enkel welvarend land zin in.[3]Zo wordt het zelden of nooit gezegd.Zo is het WELDat was in het niet zo verre verleden zo [4], dat is nu zo. En het argument om de vluchtelingenstroom te beperken ”aanzuigende werking”, wordt niet alleen nu gehanteerd [5].Dat was ook al zo, toen Joodse vluchtelingen op de vlucht sloegenvoor de terreur van het Nazi Beest [excuus aan alle dieren] [6] Over de gevaarlijke deals met dubieuze regimes om maar zoveel mogelijkvluchtelingen tegen te houden, waarbij niet alleen het recht op asielwordt geschonden, maar mensen ook worden overgeleverd aan gevaarlijkesituaties, zoals in Libie, waar vluchtelingen zelfs als slaven wordenverkocht! [7] Over Denemarken, het eerste EU land dat openlijk van het recht op asieleen lachertje maakt, door een Wet aan te nemen, die het mogelijk maakt,vluchtelingen buiten Europa op te vangen. [8]Zie de misdadige krankzinnigheid:Je vraagt asiel aan in Denemarken, je moet je aanvraag afwachten ineen land, dat buiten Europa ligt en als je asiel wordt toegekend, wordtje in dat land opgevangen.Buiten Europa. [9]Ik kan dat niet volgen en ik hoop de lezer ook niet! Over die rare, misdadige koehandel in de Nederlanden, met het ”Kinderpardondeal” Want het Kinderpardon, dat werd ”verruimd” met enkele tientallen, misschienhonderden kinderen [10], werd daarna direct definitief opgeheven! [11]Het was dus het laatste kinderpardon!Daarbij werd de discretionnaire bevoegdheid van de toen Staatssecretaris Harbers ook per direct opgeheven. [12]En raad eens, wie NU die ”discretionnaire bevoegdheid” kreeg…..De IND! [13]Dezelfde instantie dus, die de vluchteling al eerder had beoordeeld en afgewezen. [14]Het gemeenste vond ik nog, dat met dat ontroerende ”Kinderpardon”het aantal door de VN Vluchtelingengeselecteerde ”uitgenodigde vluchtelingen” van wie Nederland er jaarlijks 750 opnam, teruggebracht werd tot 500. [15]DIT ZIJN KWETSBARE MENSEN, DIE KOMEN UIT OORLOGSGEBIEDEN! [16]Zo zijn ”Onze Waarden……” [17] Over dappere mensen, die vluchtelingen hebben gered en gevangenisstraf boven het hoofd hangt of reeds zijn veroordeeld [18] Over het drama in de Nederlanden met de Wij Zijn Hier vluchtelingen,onuitzetbare mensen, die niettemin geen verblijfsvergunning krijgen[via het buitenschuldcriterium] en gedoemd zijn door Amsterdam enelders te blijven zwerven. [19] Zo kan ik nog meer tragedies, meer voorbeelden noemen, maar laat ikdeze lijst even stoppen en naar een nog grotere tragedie gaan HET DRAMA VAN DE VLUCHTELINGEN AAN DE GRENS TUSSENPOLEN EN WIT RUSLAND Maar wie een echte Inkijkje wil krijgen in de meest extreme vorm van inhumaanasielbeleid, hoeft daarvoor geen stukken van Astrid Essed, Joke Kaviaar [20]of andere vluchtelingenactivisten te lezen.Kijk alleen maar TV, naar het Journaal:Ja, lezers:Je hoeft helemaal niets te lezen en slechts te kijken en luisteren, wat zichafspeelt aan de grens tussen Wit-Rusland en Polen.Wat zich daar al wekenlang afspeelt:Hoe ontstond dit allemaal? Vanwege EU sancties tegen Wit-Rusland [anders genoemd: Belarus] [21]besloot de Wit Russische dictator Loekasjenko terug te slaan, met als inzet:VLUCHTELINGEN!’deze dictator, president Loekasjenko, laat vluchtelingen, die Wit Ruslandbinnenkomen, nu al sinds maanden ongehinderd door, richting grens met Polen, om zode EU, die-laten we het maar zeggen zoals het is- niet op meer vluchtelingenzit te wachten, onder druk te zetten, vooral ook, omdat het om duizenden gaat. [22]En wat we al weten is gebeurd:Polen wil ze ook niet doorlaten, waardoor ze in een soort niemandsland terechtkomenIn een winterse kou, in een bos, waar het vriest [we leven in november/december], zonder voldoende eten, drinken, medische voorzieningenen noem maar op!Mensenrechtenactivisten spreken van een mensonterende situatie!Kou, miskramen, geen eten……. [23]Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch, die over deze mensonterendesituatie een rapport heeft uitgebracht ”Die here or go to Poland: ”Belarus’ and Poland’s shared responsibility for Border Abuses” [24] vermeldt inhet statement daaraan voorafgaand onder andere:”“Men, women, and children have been ping-ponged across the border for days or weeks in freezing weather, desperately needing humanitarian assistance that is being blocked on both sides.”Ook schrijft Human Rights Watch in diezelfde verklaring:”Trapped on the Belarusian side, stranded or lost on the Polish side, people told harrowing stories of trudging through forests, swamps, marshlands, and rivers in freezing temperatures for days and even weeks without food or water. Some said they were forced to drink swamp water or collect rain water in leaves to drink. At least 13 people have died as a result of inhumane conditions, including a 1-year-old Syrian boy.” [25]Ondertussen staat er aan Poolse kant een tot de tanden bewapend leger [26], alsof het om een buitenlandse vijand ging.Ondertussen sterven er steeds meer vluchtelingenin dat onzalige niemandsland, nu reeds elf [27] en inmiddels misschien meer, en krijgen ze ooknog eens te maken met pushbacks aan Poolse kant [28] en mishandelingen van zowel Wit Russische alsPoolse grenswachten en militairen. [29] WIT RUSSISCHE LOODS VOOR VLUCHTELINGEN Ondertussen heeft Wit Rusland dan een loods[normaal gesproken gebruikt voor de opslagvan goederen] ter beschikking gesteld aan vluchtelingen [volgens de Wit Russische regeringzou het gaan om duizend migranten] die vastzittenin dat onzalige Niemandsland [30], terwijl deIraakse regering begonnen is, terugvluchten teregelen onder het mom, dat de vluchtelingentoch niet welkom zijn in de EU [31], op zijnzachtst gezegd een understatement, maar nietteminvolmondig waar. En het mag cynisch klinken:Maar hier lijkt het, alsof de keiharde dictator Loekasjensko nog meer menselijkheid getoond heeftdan de EU met haar politici, die leuteren over ”Onze Waarden” [32] ONDERTUSSEN, DE EU Want hoe is ondertussen de reactie van EU politici op deze humanitaire crisis:Dat ga ik jullie vertellen: De Belgische Staatssecretaris voor Asiel en Migratie:”“Alle steun aan Polen. De buitengrenzen zullen met Europese steun versterkt worden. “Dit is hét moment voor Europa om tot een krachtdadiger migratiebeleid te komen. Alleen een sterke EU met controles aan de buitengrenzen kan pushbacks en migratiecrisissen voorkomen.” [33] Europarlementarier Hilde Vautmans [Open VLD] verklaart:”“We hebben vandaag nog steeds geen asiel- en migratiepact, met een versterking van de buitengrenzen. (…) Hierdoor kunnen we zo’n druk niet weerstaan. Dit is een zoveelste wake-up call voor de lidstaten om hier werk van te maken, ook voor Polen. Ik reken er dan ook op dat ze eindelijk constructief zullen meewerken aan zo’n beleid en om in de toekomst ook beroep te doen op Frontex.” [34] De Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Horst Seehofer:””We moeten de Poolse regering helpen de buitengrens te beveiligen. Dit is de taak van de Europese Commissie. Ik roep haar op actie te ondernemen.”………” “We kunnen ze niet bekritiseren om het feit dat ze Europa’s buitengrenzen beschermen. Niet door vuurwapens te gebruiken natuurlijk, maar met andere middelen die beschikbaar zijn.” [35] ONMENSELIJKHEID EU Polen beschermen, solidair zijn met Polen, de Buitengrenzenvan de EU beschermenAlsof het om een buitenlandse agressor gaatIn die hele EU discussie is de menselijke maat weg Het gaat slechts om het ”beschermen” van de buitengrenzenMaar wie beschermt die vluchtelingen tegen de honger,kou, vijandige grenswachten aan beide zijden en de te bouwen”Muren” om Europa?
En hoe zit het met het recht om asiel aan te vragen? Van alle cases van EU onmenselijkheid is dit Drama, dat zichvoor het Oog van Camera [voor zover journalisten er wat vankunnen waarnemen, want die worden ook weggehouden] [36]en TV afspeelt, het meest naakte, het meest bizarre voorbeeldvan de EU onmenselijkheid. Ziedaar het Steekspel tussen Wit Rusland en de EU, metvluchtelingen als Inzet. [37] ”’”Onze verworvenheden, met onze normen en waarden, is het alles of niets het is geen cafetaria model…………………………………………We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd” [38] JAZO ZIJN ONZE WAARDEN……… ONE SHOT IN THE DARK AND A REFUGEE WAS DEAD……[39]
Een grote groep migranten die bij de grens tussen Polen en Wit-Rusland zat, is per bus overgebracht naar een loods op Wit-Russisch grondgebied. Volgens de Wit-Russen gaat het om zo’n duizend migranten.
Het magazijn ligt volgens Wit-Rusland op zo’n 500 meter van de grens en is verwarmd. Ze krijgen er volgens Wit-Rusland voedsel, water, medische hulp en een slaapplek. Op beelden van internationale persbureaus is te zien dat het gebouw normaal gesproken wordt gebruikt voor de opslag van goederen. Nu liggen er mensen tussen metershoge stellingen.
Lang niet alle migranten hebben ervoor gekozen weg te gaan bij de grens. Sommigen willen blijven en hopen nog altijd dat ze in de Europese Unie terechtkunnen. Het gaat onder meer om Irakezen. De Iraakse overheid heeft zijn burgers opgeroepen terug te keren, omdat ze toch niet welkom zouden zijn in de EU. Er zijn terugvluchten geregeld, en naar verwachting vertrekt de eerste morgen vanuit de Wit-Russische hoofdstad Minsk. Onduidelijk is of en hoeveel mensen er mee zullen gaan.
Merkel belt met Loekasjenko
De Duitse bondskanselier Merkel heeft vandaag opnieuw telefonisch contact gehad met de Wit-Russische president Loekasjenko. Zij heeft volgens haar woordvoerder de noodzaak benadrukt om, samen met onder meer de VN, humanitaire hulp te bieden aan de mensen in het grensgebied. Hulporganisaties denken dat in het gebied de afgelopen tijd zo’n tien mensen zijn omgekomen, door onder meer de kou en verdrinking.
In de verklaring viel verder op dat er niet werd gesproken over “president Loekasjenko” maar “meneer Loekasjenko”. Veel westerse landen erkennen hem niet meer, na de frauduleus verlopen presidentsverkiezingen van augustus vorig jaar.
Polen was afgelopen week kritisch op Merkel, vanwege een telefoongesprek dat ze maandag met de Wit-Russische dictator had gevoerd. Volgens de woordvoerder van de Poolse regering was het gesprek “geen goede zet” en zal het land geen afspraken accepteren die zonder de deelname van de Polen zijn gemaakt.
Polen en de EU beschuldigen de Wit-Russische president Loekasjenko ervan dat hij de EU door het sturen van vele migranten wil destabiliseren als vergelding voor westerse sancties tegen zijn regime. Ze spreken van een “hybride oorlog”. Loekasjenko zei eerder dat hij mensen die op weg zijn naar een beter leven “in het aangename Westen” niet langer zal tegenhouden.
EINDE NOS BERICHT
[31]
”Lang niet alle migranten hebben ervoor gekozen weg te gaan bij de grens. Sommigen willen blijven en hopen nog altijd dat ze in de Europese Unie terechtkunnen. Het gaat onder meer om Irakezen. De Iraakse overheid heeft zijn burgers opgeroepen terug te keren, omdat ze toch niet welkom zouden zijn in de EU. Er zijn terugvluchten geregeld, en naar verwachting vertrekt de eerste morgen vanuit de Wit-Russische hoofdstad Minsk. Onduidelijk is of en hoeveel mensen er mee zullen gaan.”
[32] OVER ”ONZE WAARDEN” ZIE NOOT 17 [33] ”“Alle steun aan Polen. De buitengrenzen zullen met Europese steun versterkt worden. “Dit is hét moment voor Europa om tot een krachtdadiger migratiebeleid te komen. Alleen een sterke EU met controles aan de buitengrenzen kan pushbacks en migratiecrisissen voorkomen.” ROEP OM MUREN LANGS BUITENGRENZEN EU WORDT LUIDERNU LOEKASJENKO MIGRANTEN WEER GEBRUIKT IN GEOPOLITIEK STEEKSPEL https://businessam.be/roep-om-muren-langs-buitengrenzen-eu-wordt-luider-nu-loekasjenko-migranten-weer-gebruikt-in-geopolitiek-steekspel/
Binnen de Europese Unie stijgt de roep om een betere beveiliging van de EU-grenzen in landen als Polen, Litouwen en Griekenland, bijvoorbeeld met hogere hekken en muren, om te vermijden dat de Wit-Russische president Aleksandr Loekasjenko of zijn Turkse tegenhanger Recep Tayyip Erdogan migrantenstromen blijven gebruiken als geopolitiek wapen tegen de EU.
De tactiek van de Wit-Russische president Loekasjenko is cynisch: hij laat migranten overvliegen uit Afrika en het Midden-Oosten, om hen vervolgens Europa in te proberen krijgen. Er zijn daarbij aanwijzingen dat hij daarvoor de steun of, op zijn minst de goedkeuring, krijgt van Rusland (Vladimir Poetin) en Turkije (Erdogan).
“Misdadig spel van Loekasjenko, met migranten die als pionnen op een schaakbord nu verhongeren in Wit-Russische bossen”, zo reageerde staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) via Twitter. “Alle steun aan Polen. De buitengrenzen zullen met Europese steun versterkt worden. “Dit is hét moment voor Europa om tot een krachtdadiger migratiebeleid te komen. Alleen een sterke EU met controles aan de buitengrenzen kan pushbacks en migratiecrisissen voorkomen.”
“We moeten de Poolse regering helpen de buitengrens te beveiligen”, zegt de Duitse minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer aan het boulevardblad Bild. “Dat zou eigenlijk de taak van de Europese Commissie zijn. Ik roep ze nu op om actie te ondernemen. Alle EU-landen moeten hier samen staan omdat Loekasjenko, met de steun van de Russische president Vladimir Poetin, het lot van mensen gebruikt om het Westen te destabiliseren. Dus nu moeten we samen staan. Polen of Duitsland kunnen dit niet alleen aan.” Seehofer zegt nog de beslissing van Polen te steunen om een muur te bouwen aan de grens met Wit-Rusland.
De nationalistische Poolse regering legt dinsdag de klemtoon op de belangrijke rol die Poolse militairen en grenswachters zullen spelen. De EU is intussen gefrustreerd dat Polen weigerachtig staat om hulp van het EU-grensbewakingsagentschap Frontex te aanvaarden.
In een verklaring roept Commissievoorzitter Ursula von der Leyen de EU-lidstaten op om “eindelijk” de sancties goed te keuren die voorbereid zijn tegen de verantwoordelijken van wat ze “een hybride aanval op de EU” noemt. Ze beschuldigt Minsk van een “cynische instrumentalisering van migranten” en pleegde maandag al overleg met de Poolse eerste minister Mateusz Morawiecki en zijn collega’s uit Litouwen en Letland, de twee andere EU-landen die een grens met Wit-Rusland delen. Een maatregel die Von der Leyen overweegt: de luchtvaartmaatschappijen die de migranten overvliegen op een zwarte lijst zetten.
Artis Pabriks, de minister van Defensie van Letland, roept de EU op om onmiddellijk Europees geld vrij te maken voor “de constructie van moderne grenzen”.
Ook de Verenigde Staten moeien zich ermee. Het VS-ministerie van Buitenlandse Zaken roept het regime-Loekasjenko op “om onmiddellijk te stoppen met zijn campagne om illegale migrantenstromen richting de EU te orkestreren en te forceren”.
EINDE ARTIKEL [34]
”We hebben vandaag nog steeds geen asiel- en migratiepact, met een versterking van de buitengrenzen, dat ons in staat stelt om op een coherente en efficiënte manier om te gaan met migratie. Hierdoor kunnen we zo’n druk niet weerstaan. Dit is een zoveelste wake-up call voor de lidstaten om hier werk van te maken, ook voor Polen. Ik reken er dan ook op dat ze eindelijk constructief zullen meewerken aan zo’n beleid en om in de toekomst ook beroep te doen op Frontex.”EUROPEES PARLEMENT DEBATTEERT OVER SITUATIEAAN WIT RUSSISCHE GRENS10 NOVEMBER 2021https://hildevautmans.eu/europees-parlement-debatteert-over-situatie-aan-wit-russische-grens/ Brussel – Vandaag debatteert het Europees Parlement in alle hoogdringendheid over de situatie aan de grens tussen Wit-Rusland en Polen. Daar zitten momenteel duizenden migranten en vluchtelingen uit Afghanistan en Irak die door het Loekasjenko-regime naar daar werden overgevlogen als vergelding voor de sancties die de EU zijn land oplegde. Daar werden de mensen van de weg naar het bos geleid om over te steken op plaatsen zonder bewaakte grensovergang.Europarlementslid en lid van de AFET en LIBE Commissie, Hilde Vautmans (Renew, Open Vld) reageert verbolgen: “Loekasjenko blijft migranten smokkelen en uitbuiten als onderdeel van een perverse oorlog tegen de Europese Unie. Dit is afschuwelijk. We moeten daarom naar een volgende fase in de sancties. Het regime moet een onmiddellijke prijs betalen voor deze aanvallen en ook internationaal moet de druk worden opgevoerd tegen Wit-Rusland. De EU mag niet toegeven aan deze chantage. Er moet een einde komen aan de afschuwelijke smokkel van migranten. Daarom roepen wij de Poolse autoriteiten daarnaast op om de Europese asielregels en de hoogste mensenrechtennormen te respecteren. De rechten van de slachtoffers van mensenhandel moeten steeds op de eerste plaats komen en Polen heeft de plicht om degenen die zijn uitgebuit met waardigheid te behandelen. Tot slot is het ook onze verantwoordelijkheid dat tirannen zoals Loekasjenko ons blijven chanteren. We hebben vandaag nog steeds geen asiel- en migratiepact, met een versterking van de buitengrenzen, dat ons in staat stelt om op een coherente en efficiënte manier om te gaan met migratie. Hierdoor kunnen we zo’n druk niet weerstaan. Dit is een zoveelste wake-up call voor de lidstaten om hier werk van te maken, ook voor Polen. Ik reken er dan ook op dat ze eindelijk constructief zullen meewerken aan zo’n beleid en om in de toekomst ook beroep te doen op Frontex.”
De Europese Unie moet de Poolse regering gaan helpen bij de beveiliging van de buitengrenzen, zegt de Duitse binnenlandminister Horst Seehofer maandag in Bild. Langs de grens van Polen met Belarus dreigt een massale doorbraak van vluchtelingen die door het regime in Minsk zijn opgehaald om ze vervolgens door te sturen naar het Westen.
“Polen en Duitsland kunnen het niet alleen aan”, stelt Seehofer tegen de Duitse krant. “We moeten de Poolse regering helpen de buitengrens te beveiligen. Dit is de taak van de Europese Commissie. Ik roep haar op actie te ondernemen.”
Volgens Polen proberen momenteel duizenden migranten uit onder andere Syrië, Irak en Afghanistan de EU binnen te komen. Op sociale media zijn beelden te zien van honderden vluchtelingen die samendrommen aan de grens met Polen. Zij proberen door de grensafscheiding met prikkeldraad te breken, maar worden tegengehouden door de inzet van traangas.
Seehofer zegt het Poolse besluit een muur te bouwen te ondersteunen. “We kunnen ze niet bekritiseren om het feit dat ze Europa’s buitengrenzen beschermen. Niet door vuurwapens te gebruiken natuurlijk, maar met andere middelen die beschikbaar zijn.”
Europa beschuldigt de Belarussische dictator Alexander Lukashenko ervan Europa te willen destabiliseren door migranten uit Afrika en het Midden-Oosten binnen te halen en door te sturen naar het Westen. Rusland zou hem daarbij helpen. Lukashenko ontkent de aantijgingen.
De Poolse regering heeft inmiddels het aantal grenssoldaten opgeschroefd en de noodtoestand uitgeroepen. Eerder besloot buurland Litouwen al om de noodtoestand uit te roepen vanwege het grote aantal migranten dat via Belarus de EU in probeert te komen.
Demissionair minister Ben Knapen (Buitenlandse Zaken) noemde het “van een mensonterende onbeschoftheid” dat het regime in Belarus op grote schaal vluchtelingen de grens met Polen over stuurt. Er gaan volgens Knapen geruchten dat er komende winter tot wel 55 vluchten per week vanuit het Midden-Oosten naar Belarus zullen komen.
Knapen stelde dat de vluchtelingen door Belarus “als een soort kanonnenvoer” worden gebruikt om “als wapen de Europese Unie in verlegenheid te brengen”. De EU-ministers van Buitenlandse Zaken bespreken volgende week hoe het regime van Lukashenko het beste aangepakt kan worden.
”Polen stuurt die mensen geregeld terug naar Wit-Rusland. Bij de grens zijn al doden gevallen. Hoe het er in het grensgebied precies aan toegaat, probeert zowel Polen als Wit-Rusland stil te houden, zegt correspondent Saskia Dekkers. Zij is in Polen, vlak bij de grens. “Het is een heel vreemde situatie. Vijf kilometer achter me zitten honderden, misschien wel duizenden mensen vast in een bos en wij kunnen niet controleren hoe de situatie werkelijk is.”
Onder begeleiding van Wit-Russische grensbewakers trokken maandag zo’n duizend migranten naar de Poolse grens. In groepjes probeerden ze vervolgens die grens over te steken, telkens tegengehouden door Poolse militairen.
Wit-Rusland beschuldigt Polen van inhumaan beleid, maar volgens EU-landen stuurt Wit-Rusland bewust migranten de grens over. Polen spreekt van een “vijandige actie” en heeft duizenden extra militairen naar het gebied gestuurd.
“Dit is een schoolvoorbeeld van ondermijning”, zegt Oost-Europadeskundige Hubert Smeets. “Via de stroom migranten wil Wit-Rusland de interne Europese verhoudingen ondergraven.”
‘Vreemde situatie’
Dat is al even de aan gang. De afgelopen maanden reizen steeds meer migranten uit Azië, het Midden-Oosten en Afrika via Wit-Rusland naar de grens met Polen, Litouwen en Letland in een poging de EU binnen te komen. De eindbestemming is meestal Duitsland.
Polen stuurt die mensen geregeld terug naar Wit-Rusland. Bij de grens zijn al doden gevallen. Hoe het er in het grensgebied precies aan toegaat, probeert zowel Polen als Wit-Rusland stil te houden, zegt correspondent Saskia Dekkers. Zij is in Polen, vlak bij de grens. “Het is een heel vreemde situatie. Vijf kilometer achter me zitten honderden, misschien wel duizenden mensen vast in een bos en wij kunnen niet controleren hoe de situatie werkelijk is.”
De Poolse regering heeft de noodtoestand afgekondigd in het gebied. In een strook van drie kilometer langs de grens mogen media en hulpverleners niet komen. Dekkers: “Dus de enige informatie die we hebben zijn de propagandafilmpjes van het Wit-Russische leger, van het Poolse leger en de getuigenissen van migranten.”
Wit-Rusland helpt de migranten uit onder meer Irak, Jemen en Syrië actief de EU te bereiken. Met vliegtuigen van staatsluchtvaartmaatschappij Belavia worden ze vanuit bijvoorbeeld Dubai en Beiroet naar Wit-Rusland gebracht, zegt Oost-Europadeskundige Smeets.
Volgens hem wil president Aleksandr Loekasjenko hier twee dingen mee bereiken. Ten eerste wraak voor de sancties die de EU invoerde na mensenrechtenschendingen en de frauduleus verlopen presidentsverkiezingen in Wit-Rusland van vorig jaar. “Het helpen van migranten is een provocatie. Loekasjenko ondermijnt de verhoudingen in Europa.” Loekasjenko zet Polen, dat geen migranten wil opvangen, tegenover West-Europese landen “die humane opvattingen hebben over hoe met migranten om te gaan”.
“Europa weet zich hiermee geen raad. Je ziet het ongemak over het Poolse terugduwen dat in strijd is met EU-afspraken.”
‘Fascistische trekken’
Ten tweede leveren de migranten Loekasjenko geld op. “De migranten hebben vaak duizenden euro’s aan mensensmokkelaars betaald”, beaamt correspondent Dekkers. Een deel van dat geld vloeit door naar het regime. Smeets: “Loekasjenko ontpopt zich als mensensmokkelaar. Maar daar zit hij niet mee. Hij is elke schaamte voorbij. Het regime begint steeds fascistischer trekken te krijgen.”
Daarin wordt Loekasjenko gesteund door de Russische president Vladimir Poetin, zegt Smeets. Die wil de twee landen verder later samensmelten in de zogeheten Uniestaat. “Die krijgt steeds meer gezicht, onder meer middels gezamenlijk buitenland- en defensiebeleid.”
Maar ondanks de rol van Poetin spreken EU-landen hem er niet op aan. Dat terwijl sancties tegen Rusland wel wat kunnen uithalen, denkt Smeets. “Maar mensen in de omgeving van Poetin sanctioneren, kan de EU niet doen zolang die niet precies weet wat hun rol is.”
Vrees voor oorlog
Smeets vreest dat de provocaties van (Wit-)Russische zijde op geweld kunnen uitdraaien. “Er zou al sprake zijn van schoten over en weer.”
Ook aan Poolse kant zijn ze bang “dat het gaat escaleren of zelfs tot een oorlog komt”, hoort correspondent Dekkers. “Een oorlog tussen Wit-Rusland en Polen, waar dus ook de Europese Unie mee te maken krijgt.”
De migranten voelen zich ondertussen een speelbal in dit geopolitieke steekspel, zegt Dekkers. “Ze hebben niets meer te verliezen. Het enige wat we zeker weten is dat de mensen daar absoluut weg willen, naar West-Europa, die grens over.”
EINDE NOS BERICHT
[38]
‘”Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd”
Pleur op, zou ik in plat Haags zeggen.We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, daar maken zij gebruik van.
We hebben ook persvrijheid.
Deze mensen treden die persvrijheid, tredenze met voeten en laat ik het dan misschien meerals minister president zeggen:
Echt klip en klaar
Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.
Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.
We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebbenopgebouwd
Als mensen van buiten komen-en niemand in Nederland is e rmisschien op die meneer met dat gekke programma na-iser op tegen, dat je vluchtelingen opvangt, mits dieaantallen beheersbaar zijn-…..
De multiculturele samenleving, een woord dat ik haat, echt haat,het woord, dat ervan uitgaat, laat iedereen maar een beetje zijn gang gaan”
Oekraïne heeft gewaarschuwd dat migranten die vanuit Wit-Rusland de grens met de EU proberen over te steken, met alle mogelijke middelen, waaronder vuurwapens, zullen worden teruggedrongen.
Oekraïne, dat aan Wit-Rusland en verschillende EU-landen grenst, vreest dat migranten die aan de Poolse en Baltische grenzen worden tegengehouden, zullen proberen de EU via Oekraïne te bereiken.
Als het leven en de gezondheid van grenswachten worden bedreigd, zullen we alle middelen gebruiken die de wet ons ter beschikking stelt, waaronder vuurwapens”, zo zei minister van Binnenlandse Zaken Denys Monastyrsky in een toespraak in het parlement.
Duizenden migranten proberen al maanden vanuit Wit-Rusland de Europese Unie te bereiken. De situatie is in de afgelopen weken geëscaleerd, waarbij zich aan de Pools-Wit-Russische grens een groep van enkele duizenden mensen heeft gevormd, wat spanningen heeft veroorzaakt tussen het door Moskou gesteunde Minsk en Brussel.
EINDE BERICHT
EINDE NOTEN
Reacties uitgeschakeld voor Noten 30 t/m 39/EU en de vluchtelingen
Sinds oktober 2020 heeft de EU geleidelijk beperkende maatregelen tegen Belarus (Wit-Rusland) ingesteld. De maatregelen kwamen er vanwege het frauduleuze verloop van de presidentsverkiezingen van augustus 2020 en de intimidatie en gewelddadige onderdrukking van vreedzame demonstranten, oppositieleden en journalisten. De EU erkent de uitslag van de verkiezingen in Belarus niet en veroordeelt deze als niet vrij en niet eerlijk.
In totaal staan er nu 166 personen en 15 entiteiten op de sanctielijst voor Belarus. Het gaat onder meer om de president van Belarus, Aleksandr Loekasjenko, en zijn zoon en nationaal veiligheidsadviseur, Viktor Loekasjenko, alsook andere sleutelfiguren van de politieke leiding en de regering, hooggeplaatste leden van de rechterlijke macht en verscheidene vooraanstaande personen uit het bedrijfsleven.
De Raad besloot op 4 juni de sancties tegen Belarus aan te scherpen door alle Belarussische luchtvaartmaatschappijen uit het EU-luchtruim en de EU-luchthavens te weren.
Hybride aanvallen en instrumentalisering van migranten
Op 15 november 2021 paste de Raad zijn sanctieregeling in het licht van de situatie aan de EU‑grens met Belarus aan, om op te kunnen treden tegen het Belarussische regime als het mensen als politiek instrument inzet.
De Raad verruimde de criteria om namen op de sanctielijst te zetten. Daardoor kan de EU voortaan stappen ondernemen tegen personen en entiteiten die activiteiten organiseren of eraan meewerken met als doel mensen illegaal de EU binnen te loodsen.
Hulp aan kwetsbare personen aan de grens van Belarus
In november 2021 maakte de EU € 700 000 humanitaire hulp vrij ter ondersteuning van kwetsbare personen die aan de grens van Belarus zijn gestrand. De steun bestond uit € 200 000 voor de Internationale Federatie van Rode Kruis- en Rode Halve Maan-verenigingen (IFRC) en nog eens € 500 000 aan humanitaire financiering. De EU blijft in contact met haar partnerorganisaties over de uitvoering van de fondsen.
Gedwongen landing Ryanair-vlucht in Minsk op 23 mei 2021
Op 21 juni 2021 besloot de Raad beperkende maatregelen op te leggen aan 78 Belarussische personen en 8 entiteiten. Het besluit kwam er wegens de escalatie van ernstige mensenrechtenschendingen in Belarus en de gewelddadige onderdrukking van het maatschappelijk middenveld, de democratische oppositie en journalisten. Voor 7 personen en 1 entiteit kwamen de sancties er als reactie op de gedwongen en onrechtmatige landing van een Ryanair-vlucht in Minsk op 23 mei 2021.
De Raad besloot op 4 juni de sancties tegen Belarus aan te scherpen door alle Belarussische luchtvaartmaatschappijen uit het EU‑luchtruim en de EU‑luchthavens te weren.
De kandidaat-lidstaten de Republiek Noord‑Macedonië, Montenegro, Servië en Albanië, en de leden van de Europese Economische Ruimte (EER), sluiten zich bij dit besluit van de Raad aan.
Op 24 mei 2021 veroordeelde de Europese Raad ten stelligste de gedwongen landing van een Ryanair-vlucht in Minsk – waarmee de veiligheid van de luchtvaart in gevaar werd gebracht – en de detentie door de Belarussische autoriteiten van journalist Raman Pratasevitsj en van Sofia Sapega.
De Europese Raad:
eiste de onmiddellijke vrijlating van Raman Pratasevitsj en Sofia Sapega
riep de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie op om het incident te onderzoeken
verzocht de Raad zo spoedig mogelijk passende sancties tegen personen en entiteiten in te stellen
riep de Raad op om verdere gerichte economische sancties op te leggen en verzocht de hoge vertegenwoordiger en de Commissie om daartoe onverwijld voorstellen in te dienen
riep alle in de EU gevestigde luchtvaartmaatschappijen op om vluchten over Belarus te vermijden
riep de Raad op om maatregelen te nemen om Belarussische luchtvaartmaatschappijen te verbieden door het EU‑luchtruim te vliegen en om vluchten van die maatschappijen de toegang tot EU‑luchthavens te ontzeggen
sprak zijn solidariteit met Letland uit na de ongerechtvaardigde uitzetting van Letse diplomaten
Sancties tegen Wit-Rusland zijn niet nieuw. Al jarenlang probeert het Westen despoot Loekasjenko ermee te straffen. Toch zit hij nog altijd op het pluche. Wat gaat hier mis?
Ruim een jaar nadat Aleksandr Loekasjenko voor het eerst werd verkozen tot president van Wit-Rusland (1995), gaf de kersverse leider zijn leger opdracht om een luchtballon neer te schieten die vanuit Polen de grens met Wit-Rusland was overgewaaid. Zo gezegd, zo gedaan. Een helikopter steeg op vanaf een militaire basis en opende het vuur. De luchtballon, die meedeed aan een internationale race en per ongeluk van koers veranderde, ontplofte en de twee Amerikanen die in een mandje onder het gevaarte bungelden, kwamen om het leven.
Hoewel Loekasjenko het voorval destijds als incident afdeed en publiekelijk excuses maakte, werden hier al de contouren zichtbaar van een despoot. In de jaren daarna reeg de potentaat de mensenrechtenschendingen aaneen. Politieke tegenstanders verdwenen in het niets, verkiezingen werden aan de lopende band vervalst en journalisten, activisten en critici eindigden achter de tralies.
De president ging door met zijn even bizarre als brutale acties
Voor het Westen, en de Europese Unie in het bijzonder, was het repressieve handelen van Loekasjenko reden om het Wit-Russische regime vanaf de eeuwwisseling aan een vrijwel ononderbroken sanctiebeleid te onderwerpen. Wat begon met zogeheten ‘gerichte’ sancties tegen hoge figuren binnen het regime door middel van inreisverboden en het bevriezen van banktegoeden, breidde zich door de jaren heen uit tot bredere economische embargo’s.
Maar wie naar de gebeurtenissen van afgelopen jaar kijkt, is geneigd te zeggen dat die sancties weinig uithalen. Want hoewel Loekasjenko na de gestolen verkiezingen van vorig jaar augustus en de daarop volgende golf van repressie een nieuwe ronde sancties voor zijn kiezen kreeg, ging de president vrolijk door met zijn even bizarre als brutale acties. Absoluut hoogtepunt wat dat betreft was de ‘vliegtuigarrestatie’ van de Wit-Russische journalist Roman Protasevitsj en zijn vriendin Sofia Sapega in mei van dit jaar.
Wederom volgden er sancties uit Brussel en Washington en wederom liet het Loekasjenko ogenschijnlijk koud. Sterker nog, volgens de spaarzame oppositiemedia en mensenrechtenorganisaties die nog in Wit-Rusland actief zijn, nam de repressie de afgelopen weken alleen maar toe. Klaarblijkelijk trekt het regime zich weinig aan van de kritiek vanuit de internationale gemeenschap.
Het roept de vraag op of al die sancties wel werken. “Dat ligt eraan hoe je het bekijkt”, zo stelt Christian von Soest, sanctie-expert verbonden aan het German Institute for Global and Area Studies (Giga) in Hamburg. “De effectiviteit van sancties heeft allereerst te maken met welk doel je voor ogen hebt als zender. Doorgaans onderscheiden we drie mogelijke doelen: gedragsverandering door middel van dwang; de speel- en manoeuvreerruimte van een doelwit beperken door de middelen waarover hij beschikt terug te dringen; en een signaal afgeven omdat je het als afzender niet eens bent met de acties van een regime”.
Lijn in het zand
Met name dat laatste, een signaal afgeven, wordt vaak afgedaan als symboolpolitiek. Maar volgens Von Soest is dat te simplistisch. “Kijk maar naar de sancties die de EU aan Rusland oplegde nadat Moskou de Krim annexeerde. In Brussel wisten ze destijds heus wel dat het Kremlin door die sancties de Krim niet terug zou geven aan Oekraïne, maar ze gaven er wel een signaal mee af. De EU trok een lijn in het zand en maakte duidelijk dat het onder geen omstandigheden akkoord gaat met de inbreuk op de soevereiniteit van een land.”
Sancties hebben dus vaak als doel om aan de buitenwereld te tonen dat je als land, of coalitie van landen, in elk geval iets doet tegen veronderstelde mensenrechtenschenders. Zeker voor een machtsblok als de EU is het een handig instrument in het buitenlandbeleid. Een instituut dat bij veel mensen toch het imago heeft van een papieren tijger, krijgt zo de kans om zich te laten gelden op het wereldtoneel.
Maar dat is ook zo’n beetje het enige middel dat Brussel in kan zetten tegen kwaadaardige regimes. Bij gebrek aan een leger is gezamenlijke Europese militaire actie immers uitgesloten. “Ook individuele landen gaan uiteraard niet zomaar een land binnenmarcheren bij wijze van vergeldingsmaatregel”, zegt Von Soest. “Daarvoor zijn de economische en politieke consequenties van een oorlog simpelweg te groot. Daarom kiezen de meeste landen voor sancties. Sanctions are between words and wars.”
Ongetwijfeld goed bedoeld, die morele afkeuring, maar met het afgeven van een signaal schieten de mensen die in een land als Wit-Rusland wonen weinig op. Zij hebben dagelijks te maken met de repressie en tirannie van een regime dat als een dolle hond van zich af bijt. Zij zijn enkel en alleen gebaat bij regimeverandering of op zijn minst een regime dat uiteindelijk zijn koers wijzigt en een democratischer pad gaat bewandelen. Daar is in Wit-Rusland vooralsnog geen enkele sprake van.
“In de praktijk is het inderdaad moeilijk om door middel van sancties een koerswijziging bij een regime te bewerkstelligen”, zegt Von Soest. “Maar er zijn zeker wel voorbeelden uit het verleden die aantonen dat sancties wel degelijk kunnen helpen”. Zoals de strafmaatregelen die het Westen in de jaren tachtig tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika instelde. Samen met de grote maatschappelijke protesten waren die sancties destijds een van de factoren die de weg richting democratie inluidde.
Dat sancties niet altijd falen, bewijst ook het voorbeeld van Iran. De maatregelen die de Amerikaanse regering onder leiding van toenmalig president Barack Obama instelde tegen Iran, leidden ertoe dat Teheran om de tafel ging zitten met Washington om te onderhandelen over een nucleaire deal. Iran beloofde zijn nucleaire programma sterk in te perken in ruil voor de opheffing van de grootschalige economische boycot tegen het land.
Onrealistisch doel
“De crux is dat sancties gekoppeld moeten zijn aan realistische doelstellingen”, zo stelt Von Soest. “En daarnaast moet het voor een regime ook duidelijk zijn waar ze aan moet voldoen om weer van de sancties af te komen. Dat was in het geval van de nucleaire sancties tegen Iran duidelijk: jullie stoppen met het verrijken van uranium, dan heffen wij de sancties op.”
Toen de sancties tegen Teheran onder ex-president Trump weer werden afgestoft, was dat dan ook het probleem. De regering Trump mikte met de hernieuwde strafmaatregelen tegen Iran op regimeverandering, een veel breder en onrealistischer doel.
De Kim-dynastie stevig in het zadel
Voorbeelden van sanctiebeleid dat geen enkele verandering teweeg brengt, zijn er net zo goed. Lichtend voorbeeld is Noord-Korea. Dat land is al ruim een halve eeuw doelwit van een vrijwel algehele boycot uit het Westen en nog altijd zit de Kim-dynastie stevig in het zadel in Pyongyang.
“Dat is een volgend probleem dat zich altijd aandient met sancties”, vertelt Von Soest. “Doorgaans werken ze beter bij regimes die een iets opener machtsstructuur hebben. Dan kunnen strafmaatregelen namelijk bijdragen aan het veroorzaken van onrust binnen de elite of bij de bevolking die vervolgens veranderingen gaat eisen. In een totalitair regime als Noord-Korea is er geen ruimte voor dat soort protest of kritiek. In Iran was dat anders. Dat is zeker geen open democratie, maar er zijn wel meerdere machtscentra die genoeg druk kunnen veroorzaken, waardoor het tot een koerswijziging kan komen.”
Wat dat betreft valt Wit-Rusland eerder in de categorie Noord-Korea dan in de categorie Zuid-Afrika of Iran. Zelfs met de beste wil van de wereld valt er geen greintje democratie te ontdekken in het land. Alle macht is in handen van één man en iedereen die ook maar een beetje kritiek uit, verdwijnt in een donkere kerker of erger. Bovendien lijken de sancties vanuit het Westen erop gericht om Loekasjenko van de troon te stoten. Een andere voorwaarde voor het verlichten of opheffen van sancties is gezien zijn staat van dienst voor westerse leiders niet aan de orde.
Dat maakt het onwaarschijnlijk dat de sancties tot ander gedrag van het regime leiden. Het enige waar de kopstukken in Minsk de afgelopen tijd mee bezig zijn, is hun eigen politieke overleven. Loekasjenko wil koste wat kost aan de macht blijven. Hoewel de gedwongen landing van de Ryanair-vlucht in mei dit jaar een stuiptrekking leek van een paranoïde leider die zich in het nauw gedreven voelt, heeft zo’n actie wel degelijk een functie. De potentaat geeft er een signaal mee af: waag het niet mij uit te dagen, want ik pak jullie allemaal, ongeacht de consequenties.
Pijn in de portemonnee
“Toch voelt Loekasjenko de nieuwste ronde sancties ongetwijfeld”, meent Von Soest. “Die richten zich namelijk op belangrijke sectoren van de Wit-Russische economie. Op staatsbedrijven die veel geld in het laatje brengen. Die kunnen hun producten vanwege exportverboden niet meer kwijt in Europa. Dat doet pijn in de portemonnee.”
Maar het regime in Minsk heeft een sluiproute om die financiële pijn te verzachten en die loopt via Moskou. Zo kunnen de kunstmest- en olieproducten die de motor van de Wit-Russische economie vormen (en nu grotendeels aan een Europees embargo onderhevig zijn) ook aan Russische bedrijven worden verkocht, die ze op hun beurt weer op de Europese markt kwijt kunnen.
Bovendien is de onderlinge handel tussen Minsk en Moskou van oudsher al groot. Een blik in de cijfers van het Observatory for Economic Complexity toont dat van de totale Wit-Russische export over 2019 ruim 40 procent in Rusland belandde. De EU nam daarentegen nog geen twintig procent voor zijn rekening. Moskou is dus met afstand de grootste handelspartner van Minsk.
“Van enige vorm van aanpassing en omzeiling van sancties is altijd sprake”, weet ook Von Soest. “Maar er is zeker ook een groot nadeel voor Loekasjenko en co. Zo kunnen ze niet bij hun buitenlandse tegoeden, is het importeren van moderne technologie veel lastiger en hebben ze ook vrijwel geen toegang tot geld en middelen op de financiële markten.”
Daarnaast wordt het regime vele malen afhankelijker van het Kremlin. In het verleden kon Minsk nog van twee walletjes eten door zowel met Europa als Rusland in zee te gaan op economisch gebied, maar die optie heeft het nu niet meer. Loekasjenko moet nu wel oostwaarts kijken en dat verschaft Poetin een uiterst sterke onderhandelingspositie, bijvoorbeeld bij het verwezenlijken van zijn droom om Wit-Rusland en Rusland samen te voegen in één uniestaat.
Dreigend verlies van banen
Tot slot is er nog altijd de vraag of sancties niet onbedoelde neveneffecten hebben. Hoewel de embargo’s zich in het geval van Wit-Rusland voornamelijk op de elite en staatsbedrijven richten, trekken de strafmaatregelen ook een wissel op de bevolking. Neem een bedrijf als Belaruskali dat grote hoeveelheden kunstmestproducten produceert en sinds kort op de Brusselse sanctielijst prijkt. Belaruskali heeft een personeelsbestand van 16.000 mensen. Als de productie bij het bedrijf terugloopt, voelen al die werknemers dat ook. Ze ontvangen minder salaris of verliezen in het ergste geval hun baan.
“Dat soort overwegingen zijn altijd onderwerp van discussie”, stelt Von Soest. Die humanitaire discussie ontstond voor het eerst in de jaren negentig toen er een compleet economisch embargo werd afgekondigd tegen het Irak van Saddam Hoessein. Die sancties waren zo verwoestend dat zich in Irak een humanitaire ramp aftekende. Er was een schrijnend tekort aan voedsel, medicijnen en andere primaire levensbehoeften met alle gevolgen van dien.
Maar zo’n scenario zal zich volgens Von Soest in Wit-Rusland niet herhalen. “De sancties tegen Minsk zijn weliswaar relatief omvangrijk en ze raken zeker ook een deel van de bevolking. Maar ik ben geneigd te zeggen dat het om een compromis gaat, een afweging. Voor nu lijken de gevolgen voor de bevolking niet in verhouding te staan tot de klappen die de elite krijgt.”
“Bovendien lobbyde de Wit-Russische oppositie ook actief in het Westen om dit soort sancties van de grond te krijgen. Daarmee hopen ze dat de druk op het regime vroeg of laat zo hoog wordt, dat ze wel iets moét doen.” Maar zolang Poetin vanuit Moskou zijn bondgenoot in Minsk de hand boven het hoofd houdt, lijkt dat eerder een kwestie van de lange dan de korte termijn.
Welke sancties zijn er dan?
In juni presenteerde de EU het recentste sanctiepakket tegen het Wit-Russische regime, dit naar aanleiding van de arrestatie van journalist Roman Protasevitsj. Deze strafmaatregelen richten zich onder meer op staatsbedrijven die van groot belang zijn voor de Wit-Russische economie en de portemonnee van Loekasjenko en zijn handlangers. Vooral de olie- en kunstmestsector wordt getroffen.
Daarnaast kregen nog eens 78 functionarissen van het regime te maken met zogeheten ‘gerichte’ sancties die hen onder meer inreisverboden opleggen en die hun Europese banktegoeden bevriezen. In totaal telt de Brusselse sanctielijst nu 166 personen, inclusief Loekasjenko zelf, en vijftien entiteiten, waaronder dus staatsbedrijven en overheidsinstanties zoals de KGB. De VS, Canada en het Verenigd Koninkrijk stelden op negen augustus soortgelijke sancties in tegen Minsk.
TEKST De situatie aan de grens van Polen met Belarus verslechtert met de dag. De taal verhardt, de roep om sancties groeit. Duizenden vluchtelingen kunnen intussen geen kant op. Het is nog niet zo eenvoudig om helder te krijgen wat er precies gebeurt, daar aan de noordoostelijke grens van de Europese Unie. Zeker is dat Litouwen, Letland en Polen grote problemen hebben met hun buurman Belarus. Die wordt ervan beschuldigd vluchtelingen uit het Midden-Oosten naar de grens te dirigeren, inmiddels vele duizenden, om zo druk te zetten op de Europese Unie. President Alexandr Loekasjenko zou dat doen, omdat hij boos is vanwege Europese kritiek op de manier waarop hij de oppositie in zijn land aanpakt. Zijn ontkenningen worden inmiddels door niemand meer echt geloofd. Ook menen waarnemers dat hij wordt ingefluisterd door de Russische president Vladimir Poetin.
Polen geeft de indruk dat het helemaal klaar is met de situatie aan zijn 400 kilometer lange grens. De regering maakte maandag bekend 12.000 militairen naar het oosten te sturen om daar de grenswachten te ondersteunen. ,,Wij zijn klaar om de Poolse grenzen te verdedigen”, aldus minister Mariusz Blaszczak van Buitenlandse Zaken. In de regio is niet alleen de noodtoestand afgekondigd, maar ook een strook van 3 kilometer breed langs de grens tot verboden gebied verklaard. Niemand mag er in, inclusief de media, hulporganisaties en Frontex (dat namens de EU de Europese grenzen bewaakt), en niemand mag eruit. Daardoor weet niemand precies wat er gebeurt. Er zou inmiddels een tiental doden zijn gevallen, waarschijnlijk door de kou. Er is ook onduidelijkheid over het aantal vluchtelingen in het gebied. Polen houdt het op ‘enkele duizenden’, met nog duizenden die onderweg zijn. Andere bronnen reppen van honderden mensen.
‘Pushbacks’
Het Poolse parlement heeft intussen ingestemd met ‘pushbacks’: het al dan niet met harde hand terugsturen van vluchtelingen naar Belarus. Dit is tegen Europese regels (want iedereen heeft het recht asiel aan te vragen in de EU), maar daar trekt Warschau zich niks van aan. Ook Litouwen stuurt vluchtelingen meteen terug en overweegt een noodtoestand. Het heeft deze week 1200 soldaten dichter bij de grens gestationeerd. Letland noemt de situatie ‘alarmerend’. Belarussische media beschuldigen Polen tegelijkertijd van ‘onverschilligheid’ en ‘onmenselijkheid’, omdat het ‘wanhopige vluchtelingen’ terug de grens over jaagt.
De situatie lijkt op die in Turkije, begin vorig jaar. President Recep Tayyip Erdogan wees toen ook duizenden vluchtelingen vriendelijk de weg naar de grens met Griekenland, met de boodschap dat ze van harte welkom waren in de Europese Unie. De vluchtelingen kwamen er pas achter dat dit niet zo was, toen ze met geweld werden tegengehouden door de Griekse grenspolitie. Ook toen bivakkeerden hele gezinnen in de nachtelijke vrieskou aan de grensrivier Evros of waagden de overtocht naar het Griekse eiland Lesbos.
Harde taal
En net als toen klinkt er nu harde taal vanuit de EU. Belarus wordt beschuldigd van ‘hybride oorlogvoering’ (oorlog zonder wapens) en opgeroepen te stoppen met het ‘riskeren van mensenlevens’. Ursula von der Leyen, de voorzitter van de Europese Commissie, wil dat de lidstaten akkoord gaan met strengere sancties tegen het bewind van Loekasjenko.
Ook kondigde ze vandaag aan dat er actie gaat volgen tegen vliegmaatschappijen die uit landen als Irak, Turkije, Libanon, Syrië en Rusland mensen naar Minsk vervoeren, de hoofdstad van Belarus. Er zouden wekelijks meer dan 120 vluchten die kant op gaan.
Duitsland heeft de EU nadrukkelijk om hulp gevraagd. De meeste vluchtelingen willen namelijk helemaal niet in Polen blijven, maar reizen 700 kilometer door naar het westen. Volgens Berlijn zijn er in de laatste vier maanden achtduizend vluchtelingen zo het land binnengekomen. ,,Polen en Duitsland kunnen dit niet alleen”, aldus minister Horst Seehofer van Binnenlandse Zaken. De Poolse oppositieleider Donald Tusk wil zelfs dat de Navo wordt ingeschakeld. Volgens het beroemde Artikel 5 moet die in actie komen als een van de lidstaten wordt bedreigd.
Verboden
Europarlementariër Tineke Strik (GroenLinks) was twee weken geleden in Polen en Litouwen om poolshoogte te nemen aan de grens. Dat lukte wel in Litouwen, maar in Polen kwam ze niet verder dan Warschau: de rest van de reis werd verboden. Polen lost het graag zelf op, zo laat de regering telkens weten, en wil ook geen pottenkijkers. Strik noemt de situatie ‘alarmerend’, maar plaatst ook kanttekeningen bij de manier waarop de Polen de crisis aanpakken. ,,Er is heel weinig ruimte voor een kritische noot over de omgang met migranten. Wat Loekasjenko doet, gaat heel ver, en het is goed dat de EU de chartervluchten wil aanpakken. Maar je moet ook wat met de mensen die nu vastzitten.”
Polen stuurt ze het liefst linea recta terug naar Belarus, maar volgens Strik is dat onacceptabel. ,,Iedereen heeft recht op asiel. Er wordt graag de indruk gewekt dat alle migranten gelukszoekers zijn, maar intussen is het wel zo dat bijna de helft van de Irakezen gewoon asiel krijgt. Polen kan simpelweg niet zijn eigen gang gaan, het moet zich houden aan de Europese regels. Laat de EU dan daarbij helpen, door bijvoorbeeld het opzetten van centra waar op een fatsoenlijke manier asielaanvragen behandeld kunnen worden. Polen speelt het hard, prima, maar daar hoort dan ook een strak antwoord bij: als je zo doorgaat krijg je geen cent meer van de EU.”
Intussen heeft een groep van twaalf EU-lidstaten (Oostenrijk, Bulgarije, Cyprus, Tsjechië, Denemarken, Griekenland, Hongarije, Estland, Letland, Litouwen, Polen en Slovenië) opgeroepen de buitengrenzen van de unie te beschermen met het ‘maximale veiligheidsniveau’. Wat dat precies is, wordt in het midden gelaten, maar het lijkt te gaan om een muur of een hek. Hongarije heeft al zo’n hek neergezet, Polen is nu bezig met hetzelfde.
VRT.BEPRESIDENT LOEKASJENKO GEEFT TOE: DAT WIT RUSLANDMIGRANTEN GRENS HIELP OVERSTEKEN, IS ”ABSOLUUT MOGELIJK”
In een interview met de Britse openbare omroep BBC heeft de Wit-Russische president Aleksandr Loekasjenko toegegeven dat het “absoluut mogelijk” is dat zijn troepen migranten hielpen om de grens met Polen over te steken. Maar dat de migranten doelbewust naar Wit-Rusland werden gehaald, ontkent hij dan weer.
“Wij zijn Slaven. Wij hebben een hart. Onze troepen weten dat de migranten naar Duitsland gaan”, zei Loekasjenko in een exclusief interview met de BBC. “Misschien heeft iemand hen geholpen. Maar ik zal dat niet eens onderzoeken.”
Aan de grens van Wit-Rusland en Polen verblijven duizenden migranten, vooral uit het Midden-Oosten, die hopen de oversteek naar de Europese Unie te maken. Polen en de EU verwijten het regime van Loekasjenko dat het doelbewust migranten aanvoert om die naar de grens te sturen en zo druk uit te oefenen op de EU. Dat zou een vergeldingsactie zijn voor sancties die de EU oplegt aan Wit-Rusland nadat Loekasjenko daar de oppositie onderdrukt had.
In het interview met de BBC ontkent Loekasjenko dat hij de migranten naar Wit-Rusland laat komen. “Ik heb de EU gezegd dat ik geen migranten aan de grens ga vasthouden want ze komen niet naar mijn land, ze gaan naar de EU”, zegt hij. “Maar ik heb hen hier niet uitgenodigd. En om eerlijk te zijn, wil ik niet dat ze door Wit-Rusland gaan.”
Situatie gekalmeerd, maar niet afgelopen
Op de grens is de situatie wat gekalmeerd, nadat het daar de voorbije week tot een escalatie was gekomen. De tentenkampen die er waren opgetrokken zijn afgebroken, en de meeste vluchtelingen zijn overgebracht naar een opvangcentrum. Ook is Irak begonnen met het repatriëren van migranten op de grens.
Toch dwalen er nog altijd honderden mensen rond in het oerbos op de grens tussen Wit-Rusland en Polen. “De temperatuur is er ’s nachts onder nul, en de migranten zitten er zonder voedsel, zonder drinkwater en zonder dat ze zich warm kunnen houden”, zegt Tineke Ceelen van de hulporganisatie Stichting Vluchteling, die momenteel in het gebied is om contact te leggen met lokale hulporganisaties en migranten.
Het aantal migranten dat probeert om de grens over te steken is volgens Polen ook gisteren weer gedaald. De Poolse grenswacht zegt dat er gisteren 195 pogingen zijn geregistreerd, tegenover 250 op donderdag en 501 op woensdag. De grootste groep bestond volgens Polen uit ruim 200 mensen, andere groepen uit een paar tientallen mensen. Polen zegt echter nog altijd spanningen te verwachten bij de grens. Premier Mateusz Morawiecki zal dit weekend Estland, Letland en Litouwen bezoeken om de kwestie te bespreken.
Dramatisch en mensonterend: zo omschrijven mensenrechtenactivisten de situatie aan de grens tussen Wit-Rusland en Polen. Naar schatting 2000 mensen zitten daar al dagen vast. Ingeklemd tussen Wit-Russische grenstroepen die hen de grens naar de Europese Unie wijzen aan de ene kant en Poolse militairen die hen uit alle macht proberen tegen te houden aan de andere.
De mannen, vrouwen en kinderen maken zich op voor een derde nacht in de vrieskou, met alleen tentdoek en kampvuurtjes om ze enigszins warm te houden.
Vandaag werd op allerlei niveaus veel overlegd over de kwestie. De Europese Unie wil nieuwe sancties tegen Wit-Rusland, de Duitse bondskanselier Merkel belde met de Russische president Poetin. Zij wil dat hij zijn invloed op de Wit-Russische president Loekasjenko gebruikt om hem te laten stoppen met het doorsturen van migranten naar de buitengrenzen van de Europese Unie.
Voorzitter van de Europese Raad Charles Michel zei gisteren in Berlijn dat de financiering van een muur op de grens met Wit-Rusland toch bespreekbaar is. Saillant, omdat 9 november de dag is dat in 1989 de Berlijnse Muur viel. Michel herhaalde zijn woorden vandaag in Warschau. Voor de Europese Commissie, het dagelijks bestuur van Europa, was EU-geld voor hekken om de buitengrenzen te beschermen was tot nu toe onbespreekbaar.
Het gepraat leidt niet tot oplossingen op de korte termijn. Er blijven meer mensen komen naar de grens, die voor journalisten en hulpverleners potdicht zit; in een strook van 3 kilometer aan de Poolse kant van de grens geldt de noodtoestand.
”“Men, women, and children have been ping-ponged across the border for days or weeks in freezing weather, desperately needing humanitarian assistance that is being blocked on both sides.”………..”Trapped on the Belarusian side, stranded or lost on the Polish side, people told harrowing stories of trudging through forests, swamps, marshlands, and rivers in freezing temperatures for days and even weeks without food or water. Some said they were forced to drink swamp water or collect rain water in leaves to drink.” HUMAN RIGHTS WATCHBELARUS/POLAND: ABUSE, PUSHBACKS ATBORDER24 NOVEMBER 2021 https://www.hrw.org/news/2021/11/24/belarus/poland-abuse-pushbacks-border
(Brussels) – The crisis at the Belarus–Poland border is leading to serious human rights violations against migrants and asylum seekers by both governments, Human Rights Watch said in a report released today.
The 26-page report, “‘Die Here or Go to Poland’: Belarus’ and Poland’s Shared Responsibility for Border Abuses,”documents serious abuses on both sides of the border. People trapped on the Belarus border with Poland said that they had been pushed back, sometimes violently, by Polish border guards to Belarus despite pleading for asylum. On the Belarusian side, accounts of violence, inhuman and degrading treatment and coercion by Belarusian border guards were commonplace.
“While Belarus manufactured this situation without regard for the human consequences, Poland shares responsibility for the acute suffering in the border area,” said Lydia Gall, senior Europe and Central Asia researcher at Human Rights Watch. “Men, women, and children have been ping-ponged across the border for days or weeks in freezing weather, desperately needing humanitarian assistance that is being blocked on both sides.
Human Rights Watch went to both countries in October 2021 and conducted in-depth interviews with 19 people, including single men, families with children, and women traveling alone.
Trapped on the Belarusian side, stranded or lost on the Polish side, people told harrowing stories of trudging through forests, swamps, marshlands, and rivers in freezing temperatures for days and even weeks without food or water. Some said they were forced to drink swamp water or collect rain water in leaves to drink. At least 13 people have died as a result of inhumane conditions, including a 1-year-old Syrian boy.
A 35-year-old man from the Democratic Republic of Congo, traveling with his wife and 3 children, all under 7, said his family was pushed back twice by Polish border guards in October. During the second incident, he said he pleaded with the Polish guards for asylum but that they would not listen: “They said, ‘There’s no asylum, there’s nothing, go back to where you came from!’ They [took us by vans] and made us go back to Belarus, to the neutral zone.”
The mid-November standoff at the Bruzgi border crossing, where thousands of people were trapped, is the culimination of developments since last May following the state hijacking by Belarus of a Ryanair airplane to arrest a passenger. His arrest triggered European Union sanctions against Belarus, to which Belarus president Aleksandr Lukashenko responded by stating that he would open Belarus’ border to migrants by facilitating visas.
Since August, thousands of people, mainly from Syria, Iraq, and Yemen, have traveled to the capital Minsk in Belarus, through Middle East-based holiday tour operators making false claims of easy EU entry.
Three people told Human Rights Watch that Polish border guards separated their families, including parents from their children, when they took those in need of medical care to the hospital, but pushed the other family members back to Belarus. A Syrian woman whom the Polish border guards decided needed medical care was separated from her 5-year-old son in late October, who, together with other family members, was pushed back to Belarus. Still in Poland, she had had no contact with her family since being separated from them.
In response to a letter from Human Rights Watch,Polish authorities denied that they engaged in pushbacks, separating families, or refusing to consider asylum claims. However, citing a recent amendment to the law in Poland, they said border officials were authorized to immediately return people who crossed the border illegally and, as of November 16, 2021, border officials had prevented 29, 921 from crossing illegally this year.
Following Polish pushbacks, interviewees said, Belarusian border guards detained and abused them in “collection sites,” open spaces where migrants were gathered and trapped, without food, water, or shelter and prevented from going back to Minsk or their own countries. Belarusian authorities have not responded to a request from Human Rights Watch to comment on the findings
Until November 18, thousands of people on the Belarusian side were sleeping in a makeshift camp at Bruzgi, one of the major border crossings. Belarusian authorities have dismantled the camp and reportedly accommodated at least some of the people in a warehouse nearby, although the situation and whereabouts of those who had been in the makeshift camp is unknown.
Belarusian and Polish authorities have an obligation to prevent further deaths by ensuring regular humanitarian access to the people stuck in the border area, Human Rights Watch said. Both countries should also immediately halt ping-pong pushbacks and allow independent observers, including journalists and human rights workers, access to currently restricted border areas. In August and September, the European Court of Human Rights instructed Poland to provide food, water, clothing, adequate medical care, and if possible temporary shelter to persons on the border. The European Court does not have jurisdiction over Belarus.
Belarus’ abuse of people at its border amounts at least to inhuman or degrading treatment or punishment, and may in some cases constitute torture, in violation of Belarus’ international legal obligations. The authorities should immediately halt the abusive practices and hold those responsible for abuses to account.
Pushback practices by Polish border guards violate the right to asylum under EU law including the charter of fundamental rights, create a risk of chain refoulement contrary to international refugee law, and expose people to inhuman and degrading conditions, in violation of Polish and EU law.
European Commission has failed to speak publicly about Poland’s responsibility for the abuses and the human crisis at its border, or to clearly call on Poland to stop banning media and humanitarian groups from areas where abuses are taking place.
“The European Commission should start showing solidarity with the victims at the border on both sides who are suffering and dying,” Gall said. “Belarus may have orchestrated the crisis but that doesn’t absolve Poland and EU institutions of their human rights obligations. Brussels should push Warsaw to put preservation of human life at the core of its response.”
EIND STATEMENT HUMAN RIGHTS WATCH
[26]
” Aan de Poolse kant staat een steeds groter groeiend leger van grenswachten, aan de andere kant van het prikkeldraad staan duizenden mensen die hopen de EU binnen te kunnen.”
TROUW
POLEN WIL HULP VAN IEDEREEN BIJ HET BESTRIJDEN VAN DE CRISIS AAN ZIJN GRENS-BELAVE VAN DE EU
In het naargeestige spel tussen Wit-Rusland en de EU probeert Polen zelf de regie te houden over de grens. Het land neemt wel Britse hulp aan en vraagt ook om Amerikaanse inmenging. De EU, met al haar regels, staat aan de zijlijn.
Niemand weet waar het gerucht precies vandaan kwam, maar het Duitse ministerie van buitenlandse zaken probeert het uit alle macht te ontkrachten. Nee, zegt het ministerie in verschillende talen op Twitter, wij komen niet met bussen naar de grens tussen Polen en Wit-Rusland om migranten op te halen.
Het afgelopen weekeinde ging dat verhaal van mond tot mond langs het grenshek dat Polen van Wit-Rusland scheidt. Aan de Poolse kant staat een steeds groter groeiend leger van grenswachten, aan de andere kant van het prikkeldraad staan duizenden mensen die hopen de EU binnen te kunnen. Met hele gezinnen kwamen ze van heinde en verre af op de belofte dat ze vanuit Minsk vrije doorgang zouden krijgen naar Duitsland of het Verenigd Koninkrijk.
De premier van Litouwen vertelde maandag aan de pers dat de mensen in de grensstrook inmiddels van Wit-Russische kant instructies krijgen om de Poolse grens te bestormen. Dat begon afgelopen weekeinde. Volgens Poolse media probeerden groepen mensen op meer dan vijftig plekken door het hek te breken, meestal zonder succes. De enkele tientallen die het wel lukte, werden even verderop in hun kraag gevat en zonder pardon weer aan de andere kant van het prikkeldraad gekieperd.
In het gebied geldt de noodtoestand
Dat terugduwen van mensen over de grens mág eigenlijk niet, maar Polen doet het toch. In het gebied geldt de noodtoestand en een onlangs aangenomen wet maakt het mogelijk dat Poolse grenswachten veel verder gaan dan de Europese regels eigenlijk toestaan. Diezelfde wet zorgt er ook voor dat journalisten nog altijd niet precies weten wat zich er rond die grens afspeelt.
De grenscrisis met Wit-Rusland maakt eens te meer duidelijk dat Polen liever zo min mogelijk te maken heeft met Europese regels. Brussel heeft al veel hulp aangeboden: van grensbewakingsdienst Frontex bijvoorbeeld. Maar Polen wijst zulke hulp steeds van de hand. “Wij hebben militairen, Frontex heeft ambtenaren”, zei de Poolse regering. Warschau stuurde 12.000 militairen naar de grens, waar ook al achtduizend grenswachten stonden.
Maar diezelfde regering nam dankbaar hulp aan van niet-EU-lid Verenigd Koninkrijk, al bestond die uit een klein groepje van tien logistieke medewerkers. Die zullen helpen met het leggen van prikkeldraad. Later, tegen de zomer, zal Polen de helft van dat prikkeldraad hebben vervangen door een bijna 6 meter hoog hek van 200 kilometer lengte.
Strijd in Brussel
Het hek zal 350 miljoen euro kosten. Tussen de Brusselse instituties woedt momenteel nog een strijd over de vraag of de EU eraan zal meebetalen. De lidstaten in de Europese Raad willen dat wel doen, maar commissievoorzitter Ursula von der Leyen is tegen.
Intussen heeft ook Polen liever niet meer dat de EU zich ermee bemoeit: vertegenwoordigers van regeringspartij PiS in het Europees Parlement wijzen hun landgenoten erop dat aan ieder aanbod van Brussel altijd lastige voorwaarden zijn verbonden.
Waarschijnlijk vragen de Poolse premier Mateusz Morawiecki en zijn regering ook daarom inmiddels om steun van anderen dan de EU. “De Navo moet in actie komen”, zei hij maandag. “Dit is een zaak voor de hele alliantie.”
De belangstelling van de Verenigde Staten is gewekt. Daar is de regering ervan overtuigd dat de Wit-Russische kwestie president Vladimir Poetin goed uitkomt, omdat die ‘de aandacht afleidt van wat de Russen in Oekraïne doen’, zoals de Amerikaans minister van buitenlandse zaken Antony Blinken zei.
Geen ticket meer naar Wit-Rusland boeken
Polen waarschuwt intussen dat de situatie aan de grens nog maanden kan aanhouden, ook al zijn de EU-pogingen om de aanvoer van mensen naar Minsk af te knijpen redelijk succesvol. Gisteren ging commissaris Margaritis Schinas naar Afghanistan om de Taliban uit te leggen hoe Afghaanse burgers naar Minsk worden gelokt door de Wit-Russische overheid.
Sinds Schinas dat uitlegde aan Turkije en Libië, kunnen burgers uit Irak, Syrië of Jemen daar geen ticket meer naar Wit-Rusland boeken. Schinas hoopt dat meer landen dit voorbeeld zullen volgen.
EU-buitenlandchef Josep Borrell sprak maandag nog hoopvol dat het ‘bijna gedaan’ is met de vluchten uit zeker twaalf landen naar Minsk, maar er is alweer een nieuwe route. Inmiddels komen de mensen via Moskou.
In het koude niemandsland aan de oostkant van Polen is intussen nog geen hulp voor de ongeveer vierduizend ontheemden.
Brussel breidt strafmaatregelen uit
De Europese Unie schakelde maandag een tandje bij in het sanctiebeleid tegen Wit-Rusland. Met het uitbreiden van de criteria voor die strafmaatregelen kunnen nu ook personen en instellingen worden getroffen die direct te maken hebben met het actief ophalen en doorsturen van migranten naar de grenzen van EU-landen. De 27 EU-ministers hebben maandagochtend ingestemd met die stap.
“Het besluit weerspiegelt de vastberadenheid van de EU om op te treden tegen de instrumentalisering van migranten voor politieke doeleinden”, zei EU-buitenlandchef Josep Borrell. “We duwen terug tegen deze onmenselijke en illegale praktijk.”
Sinds vorig jaar zomer heeft de EU al vier sanctiepakketten tegen het regime in Minsk aangenomen.
Christoph Schmidt
EINDE ARTIKEL TROUW
[27]
”At least 13 people have died in the area in recent weeks, most due to exposure.”
Boy is youngest known victim of crisis as medical workers say family had been living in forest for a month
A one-year-old child from Syria has died in a forest in Poland near the border with Belarus, according to Polish medical workers, becoming the youngest known victim of the crisis on the eastern edge of the European Union.
Thousands of people attempting to reach the EU are still stranded in freezing conditions, amid a standoff between the bloc and Belarus, which has been accused of deliberately creating the crisis by flying in people from the Middle East and facilitating their travel to the border.
“Around 2:26 am we received a report that at least one person needed medical assistance,” PCPM said on Twitter. “When we arrived on the spot, it turned out that three people were injured. They had been in the forest for 1.5 months.”
PCPM said its staff had come across a young man with severe abdominal pain who was hungry and dehydrated, and a Syrian couple. “The man had a lacerated wound to his arm, and the woman had a stab wound to her lower leg,” the group tweeted. “Their one-year-old child died in the forest.”
The cause of the boy’s death was not yet established. At least 13 people have died in the area in recent weeks, most due to exposure.
In the last few days, the local Muslim community of Bohoniki, a village in north-east Poland, has held the funerals of two victims. On Monday, residents streamed to his family via Skype the funeral of 19-year-old Syrian Ahmad al-Hasan, who was found dead in the Bug river in eastern Poland on 19 October. According to witnesses, Ahmad, who could not swim, was pushed by a Belarusian soldier to enter the water.
The family of Ferhad, a man from Kobane in Syria who died in a car accident in October while fleeing the Polish police, said they were still waiting for his body.
“He left Syria, like many others, to reach Europe,” said Ferhad’s cousin Rashwan Nabo, a Syrian humanitarian worker.
Ferhad had boarded a direct flight to Minsk from Erbil, in northern Iraq. “In Raqqa, Damascus and Aleppo, word has been spreading for months that the easiest and fastest way to reach Europe is a direct flight to Belarus,” Nabo said.Advertisement
Alexander Lukashenko, the president of Belarus, has been accused of deliberately provoking the refugee crisis in revenge for EU sanctions on his authoritarian regime.
According to charities, in recent days, more and more people have managed to cross the barbed wire separating Poland from Belarus.
Requests for help received by charities and doctors from asylum seekers in the forest around the secure zone have increased. According to doctors, most common medical emergencies they have treated are injuries from beatings, dehydration and hypothermia.
Aid workers are urging the Polish government to create a humanitarian bridge for those trapped at the border to allow them to enter Polish territory. With temperatures dropping to below freezing in recent days, charities fear more people will die without the necessary medical assistance.
Anna Chmielewska, the coordinator of the Help Center for Foreigners, said: “It is a matter of time when we will be getting more and more tragic news like this.”
EINDE ARTIKEL THE GUARDIAN [28] ”Volgens Poolse media probeerden groepen mensen op meer dan vijftig plekken door het hek te breken, meestal zonder succes. De enkele tientallen die het wel lukte, werden even verderop in hun kraag gevat en zonder pardon weer aan de andere kant van het prikkeldraad gekieperd.”
TROUW
POLEN WIL HULP VAN IEDEREEN BIJ HET BESTRIJDEN VAN DE CRISIS AAN ZIJN GRENS-BELAVE VAN DE EU
”Encouraged by local travel agents in the Middle East to travel to the Belarus capital, Minsk, they have come to the Belarusian/Polish border with hopes of crossing irregularly into Poland. Polish officials repel those who try to cross, or push back those who initially succeed in crossing.”
[29]Polish officials repel those who try to cross, or push back those who initially succeed in crossing. Belarusian officials beat and detain those who return, and coerce them to try to cross into Poland again, meanwhile preventing them in most cases from either traveling elsewhere in Belarus or returning to their home countries.
”De vier coalitiepartijen VVD, CDA, D66 en ChristenUnie hebben een akkoord bereikt over het kinderpardon. Er komt een ruime regeling voor ‘bestaande gevallen’ van ouders met gewortelde kinderen die eigenlijk geen recht hebben op verblijf. Het kinderpardon zelf wordt “met ingang van vandaag beëindigd”, zei staatssecretaris Harbers. ”NOSAKKOORD OVER KINDERPARDON, 700 KINDERENOPNIEUW BEOORDEELD29 JANUARI 2019
De vier coalitiepartijen VVD, CDA, D66 en ChristenUnie hebben een akkoord bereikt over het kinderpardon. Er komt een ruime regeling voor ‘bestaande gevallen’ van ouders met gewortelde kinderen die eigenlijk geen recht hebben op verblijf. Het kinderpardon zelf wordt “met ingang van vandaag beëindigd”, zei staatssecretaris Harbers.
De hele huidige groep, bestaande uit 700 kinderen, zal opnieuw worden beoordeeld. De verwachting is dat zo’n 90 procent van hen mag blijven. Omdat de ouders dan ook niet meer kunnen worden uitgezet, zal het totaal uitkomen op 1300 kinderen en volwassenen.
“Wat we gedaan hebben, is voor de toekomst een stelsel te bouwen waar je mensen geen hoop geeft op een verblijfsvergunning, die geen hoop zouden moeten hebben”, zegt staatssecretaris Harbers. “Je moet je neerleggen bij wat de rechter beslist en niet denken dat omdat je zaak daarna veel aandacht krijgt, je toch nog kan blijven.” Op die manier wil hij het rekken van de procedures minder aantrekkelijk maken.
Dit verandert er, in het kort:
De groep kinderen wordt opnieuw beoordeeld. De verwachting is dat 90 procent van die groep mag blijven.
Het kinderpardon zelf wordt per direct beëindigd.
Het hoofd van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) krijgt voortaan de discretionaire bevoegdheid in plaats van staatssecretaris Harbers.
De IND krijgt extra geld voor snellere asielprocedures.
De vrijwillige overname van vluchtelingen uit oorlogsgebieden gaat van 750 terug naar 500.
Voor schrijnende gevallen blijft de optie voor de overheid om in te grijpen bestaan, bijvoorbeeld als er volgens de regels geen recht is op een verblijfsvergunning. Deze zogenoemde discretionaire bevoegdheid gaat dan van de staatssecretaris voor Asielzaken naar het hoofd van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND).
Staatssecretaris Harbers benadrukt dat alleen aan het begin van de procedure, tot en met een eventueel hoger beroep, getoetst zal worden of er andere schrijnende omstandigheden meespelen. “Als de eerste aanvraag die je in Nederland doet, wordt geoordeeld dat er geen andere omstandigheden meespelen, dan moet je je daar bij neerleggen.”
Ook krijgt de IND er 13 miljoen euro bij om procedures in de toekomst sneller te maken, zodat er geen nieuwe groep van gewortelde kinderen ontstaat die niet kan blijven.
Aangezien er door het nieuwe akkoord meer mensen in Nederland mogen blijven, zal Nederland minder vluchtelingen overnemen van de VN-organisatie UNHCR. Die vrijwillige overname van mensen uit oorlogsgebieden gaat terug van 750 naar 500.
Ruime regeling
Eerder op de dag werd duidelijk dat de VVD bereid was om te onderhandelen. In ruil voor een tijdelijke stop op het uitzetten van gewortelde kinderen zouden er nieuwe afspraken over toekomstige gevallen worden gemaakt. Dat is dus gelukt.
“We moeten een nieuwe balans vinden en ik denk dat dat gelukt is”, aldus VVD-fractievoorzitter Dijkhoff. “Als je beslist dat je het regeerakkoord wilt veranderen, komen er flinke gesprekken. In de toon was het allemaal wel gelaten en ging het over de inhoud, maar je weet wat er op het spel staat.”
ChristenUnie-fractievoorzitter Segers noemt het akkoord “winst voor al die kinderen die in onzekerheid hebben gezeten”.
D66-fractievoorzitter Jetten zegt dat hij blij is dat “we duidelijk een perspectief aan de kinderen kunnen bieden. We hebben ook een beter systeem voor de toekomst en dat was voor iedereen een beetje geven en nemen”.
CDA-fractievoorzitter Buma vindt het eveneens goed voor de toekomst van het asielbeleid. “Het systeem wordt aangescherpt, zodat er niet weer nieuwe gevallen bij komen.” Volgens hem is er nu alle reden om aan het begin mee te werken met de procedure. “We hebben een evenwichtig akkoord bereikt.”
Vandaag debatteert de Tweede Kamer over het akkoord. Dan zullen de oppositiepartijen ook aan het woord komen. Vanaf 10.15 uur is het debat rechtstreeks te volgen op NPO politiek.’
EINDE NOS ARTIKEL
[12]
”Voor schrijnende gevallen blijft de optie voor de overheid om in te grijpen bestaan, bijvoorbeeld als er volgens de regels geen recht is op een verblijfsvergunning. Deze zogenoemde discretionaire bevoegdheid gaat dan van de staatssecretaris voor Asielzaken naar het hoofd van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND).
”NOS
AKKOORD OVER KINDERPARDON, 700 KINDERENOPNIEUW BEOORDEELD
”Voor schrijnende gevallen blijft de optie voor de overheid om in te grijpen bestaan, bijvoorbeeld als er volgens de regels geen recht is op een verblijfsvergunning. Deze zogenoemde discretionaire bevoegdheid gaat dan van de staatssecretaris voor Asielzaken naar het hoofd van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND).
NOS
AKKOORD OVER KINDERPARDON, 700 KINDERENOPNIEUW BEOORDEELD
Nederland is al een tijd een van de strengste landen van de EU als het gaat om vluchtelingen uit Afghanistan. Dat blijkt uit cijfers van statistiekenbureau Eurostat.
De Tweede Kamer dwong het demissionaire kabinet woensdag niet alleen de Afghaanse tolken van de Nederlandse ambassade te helpen, maar ook voor de andere medewerkers een verblijfsvergunning te garanderen. Staatssecretaris Broekers-Knol (VVD) sputterde in eerste instantie tegen, maar ging overstag.
Ook in andere Europese landen is de discussie losgebarsten of en zo ja, hoeveel Afghaanse vluchtelingen welkom zijn. Ook in Duitsland, waar na de Syrische crisis (‘Wir schaffen das’) nog veel vluchtelingen welkom waren, klinken afwerende geluiden. Het roept de vraag op hoe stringent Nederland en de andere Europese landen zijn als het gaat om Afghaanse vluchtelingen.’
De afgelopen onrustige jaren in Afghanistan hebben gezorgd voor een continue toestroom van vluchtelingen van enkele miljoenen Afghanen. Veruit het grootste deel verblijft in de regio: in Pakistan en Iran. Ruim een half miljoen Afghanen hebben in de afgelopen tien jaar in Europa asiel aangevraagd. Van deze 520 duizend aanvragen zijn er zo’n 235 duizend in Duitsland ingediend, in Nederland waren dat er 12,6 duizend.
De Nederlandse Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) behoort tot de strengste in de Europese Unie, blijkt uit de cijfers van statistiekbureau Eurostat over de periode 2012-2020. Duitsland, Frankrijk en Italië zijn ruimhartiger. Zo honoreerde Duitsland in 2019 de helft van de aanvragen, Nederland een kwart. Zelfs het Verenigd Koninkrijk, dat zich deels vanwege de immigratie- en vluchtelingenproblematiek van de voorgaande jaren in een Brexit stortte, weigerde in 2019 slechts eenderde van de aanvragen.
Afgelopen jaar was Nederland iets minder streng, maar waren er een heel weinig aanvragen. In 2020 kreeg Nederland 530 aanvragen van Afghaanse asielzoekers, waarvan ruim de helft werd geweigerd. In België lag dit aandeel afwijzingen hoger, met 68 procent. In 2020 lag het gemiddelde van de Europese Unie op 65 procent.
De Italianen, die wel altijd streng controleren op de Middellandse Zee, hanteren binnen de Europese Unie een aanzienlijk ruimhartiger beleid. De twintigduizend aanvragen mondden de afgelopen tien jaar in de meeste gevallen uit in een succesvol einde. Afghanen worden alleen afgewezen als ze bijvoorbeeld bij nader inzien toch Pakistaans blijken te zijn.
Nederland wijst asielaanvragen van vluchtelingen uit Syrië en Eritrea veel minder vaak af, blijkt uit een analyse van alle aanvragen sinds 2016. Deze landen staat bekend als onveilige landen. Afghanistan stond volgens Nederland lange tijd wel op de lijst met veilige landen, waardoor aanvragen vaker werden afgewezen. Een Afghaan had de afgelopen jaren ruwweg evenveel kans als een vluchteling uit Irak en Iran. Asielzoekers afkomstig uit Marokko en Algerije krijgen zelden toelating, blijkt uit diezelfde gegevens. Deze landen zijn niet alleen een ‘veilig land’, maar hebben ook geen burgeroorlog, zoals in Afghanistan het geval was.
In het recente verleden beschouwde Nederland een deel van Afghanistan geschikt om afgewezen asielzoekers naar terug te sturen. De afgelopen jaren zijn weinig Afghanen teruggekeerd. Ook vanuit de buurlanden Pakistan en Iran ging bijna niemand terug. In 2020 keerden in totaal slechts tweeduizend Afghanen vrijwillig terug, een fractie van de 3,5 miljoen vluchtelingen.
EINDE ARTIKEL VOLKSKRANT
[15]
”Aangezien er door het nieuwe akkoord meer mensen in Nederland mogen blijven, zal Nederland minder vluchtelingen overnemen van de VN-organisatie UNHCR. Die vrijwillige overname van mensen uit oorlogsgebieden gaat terug van 750 naar 500.”
NOS
AKKOORD OVER KINDERPARDON, 700 KINDERENOPNIEUW BEOORDEELD
‘”Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben opgebouwd”
Pleur op, zou ik in plat Haags zeggen.We hebben in Nederland het recht om te demonstreren, daar maken zij gebruik van.
We hebben ook persvrijheid.
Deze mensen treden die persvrijheid, tredenze met voeten en laat ik het dan misschien meerals minister president zeggen:
Echt klip en klaar
Onze verworvenheden, met onze normen en waarden,is het alles of niets het is geen cafetaria model.
Onze manier van leven, we hadden het net over homosexualiteit,we hebben het in Nederland over man en vrouw.
We hebben het over onze verworvenheden, die voortkomen uit humanisme, uit Verlichting, die we in honderden jaren hebben
opgebouwd
Als mensen van buiten komen-en niemand in Nederland is e rmisschien op die meneer met dat gekke programma na-iser op tegen, dat je vluchtelingen opvangt, mits dieaantallen beheersbaar zijn-…..
De multiculturele samenleving, een woord dat ik haat, echt haat,het woord, dat ervan uitgaat, laat iedereen maar een beetje zijn gang gaan”
Weer heeft het Nederlandse vluchtelingenbeleid een slachtoffer geëist. De Afghaanse vluchteling Nezam Azimi, die door de overheid in 2006 werd uitgezet, blijkt in de Afghaanse hoofdstad Kabul te zijn vermoord door de Taliban, na eerst te zijn ontvoerd en gemarteld.
Azimi had in 2001 in Nederland asiel aangevraagd, omdat hij zich verzette tegen de onderdrukking van vrouwen door de Taliban en daardoor problemen had gekregen met de moslimfundamentalisten. Zijn leven liep gevaar en hij moest vluchten. Maar zijn asielaanvraag werd afgewezen. Tijdens zijn jarenlange verblijf in Maastricht zette hij zich in voor de steungroep Vluchtalarm Maastricht en voor Amnesty International. Nadat hij uitgeprocedeerd raakte, vroeg Gerd Leers, de toenmalige burgemeester van Maastricht en de huidige minister van Immigratie en Asiel, aan de toenmalige minister van Vreemdelingenzaken Rita Verdonk om Azimi alsnog verblijfsrecht te geven. Tevergeefs, want ijzeren Rita, die later “getraumatiseerd” bleek door haar eigen misdaden, bleef bij haar besluit en stuurde Azimi de dood in.
“Nu is precies gebeurd waar wij altijd bang voor zijn geweest”, laat Paul Rutten van Vluchtalarm Maastricht weten. Azimi hield zich de afgelopen jaren in Afghanistan schuil voor de Taliban, die hem zochten. Omdat hij werk nodig had, kon hij niet langer meer ondergronds door het leven gaan. Zo werd hij ontdekt door de Taliban. De Nederlandse overheid is mede schuldig aan zijn dood, omdat men keihard weigerde om hem bescherming te bieden.
Leers zegt de dood van Azimi te betreuren. Maar als verantwoordelijk minister deporteert hij dag in dag uit vluchtelingen naar landen vol geweld en armoede. Daar maalt hij niet om. Zo biedt hij het Afghaanse meisje Sahar, die al 10 jaar in Nederland leeft, maar al te graag een enkele reis richting boerka aan. Ook de dood van Azimi rechtvaardigt de minister met de bekende mantra “regels zijn regels”. Hij wijst er namelijk op dat “de procedure destijds zorgvuldig was”. Met andere woorden: minister Leers van nu vindt dat burgemeester Leers van toen onzinnig bezig was toen hij met een brief aan Verdonk probeerde om Azimi in Nederland te houden.
Harry Westerink
EINDE ARTIKEL
AMNESTY INTERNATIONALDOOR NEDERLAND UITGEZETTE VLUCHTELING KRIJGT ZONDEREERLIJK PROCES LEVENSLANG IN BAHREIN5 MAART 2019 LINK https://www.amnesty.nl/actueel/nederland-uitgezette-vluchteling-oneerlijk-proces-levenslang-bahrein TEKSTAli Mohammed al-Showaikh, een vluchteling die direct nadat hij vorig jaar door Nederland was uitgezet naar Bahrein werd gearresteerd en gedetineerd, heeft afgelopen donderdag zonder eerlijk proces een levenslange gevangenisstraf gekregen. VluchtelingenWerk Nederland en Amnesty International reageren vol afschuw op deze onterechte veroordeling en stellen dat Nederland zich, met het terugsturen van Al-Showaikh, schuldig heeft gemaakt aan een ernstige mensenrechtenschending.
Hoewel algemeen bekend is hoe Bahrein omgaat met familieleden van politiek activisten besloot Nederland om Al-Showaikh uit te leveren aan Bahrein. Amnesty en VluchtelingenWerk Nederland roepen de Nederlandse overheid op om alles op alles te zetten om ervoor te zorgen dat Bahrein Al-Showaikh in vrijheid stelt.
Oneerlijk proces
Sinds oktober zat Al-Showaikh zonder vertrouwelijke toegang tot een advocaat gevangen, tekende hij onder druk een bekentenis en zijn er sterke aanwijzingen dat hij is mishandeld. Afgelopen donderdag werd hij veroordeeld op basis van brede en vaag geformuleerde terrorismewetgeving. Ook kreeg hij een boete van 1.170 euro en werd zijn nationaliteit ingetrokken, waardoor hij nu ook stateloos is.
Verantwoordelijkheid Nederlandse overheid
Door Ali Mohammed al-Showaikh terug te sturen naar zijn land van herkomst maakte Nederland zich schuldig aan het non-refoulementprincipe (het verbod op terugzending naar een land waar de vluchteling vervolging te vrezen heeft of waar zijn leven of veiligheid in gevaar is). De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) had moeten weten dat Al-Showaikh in Bahrein gevaar zou lopen. VluchtelingenWerk Nederland en Amnesty International roepen de Nederlandse overheid op om:
Alles op alles te zetten om ervoor te zorgen dat Al-Showaikh in vrijheid wordt gesteld.
Onafhankelijk onderzoek te doen naar de werkwijze van de IND.
Voorlopig te stoppen met uitzettingen naar Bahrein en geen negatieve beslissingen te nemen.
Angst voor vervolging
Al-Showaikh reisde in 2017 naar Nederland uit angst voor vervolging. Zijn broer ontvluchtte Bahrein al eerder vanwege zijn politieke activiteiten en kreeg asiel in Duitsland. Bahreinse autoriteiten staan er om bekend politieke opposanten en hun familieleden te beschuldigen van terrorisme om hen zo het zwijgen op te leggen. Human Rights Watch maakt in hun meest recente jaarboek melding van een zaak waarbij drie familieleden van de mensenrechtenactivist Sayed Ahmed al-Wadaei veroordeeld zijn voor dubieuze, aan terrorisme gerelateerde aanklachten die als vergelding lijken te dienen voor zijn activiteiten.
Ondanks de openbare informatie en de verslechterde mensenrechtensituatie in Bahrein, heeft Nederland Al-Showaikh gedwongen naar Bahrein uitgezet. Vlak voor zijn uitzetting gaf Al-Showaikh nog aan dat hij desnoods bereid was zelfstandig te vertrekken naar een ander land om uitzetting naar Bahrein te voorkomen.
Australische voetballer Hakeem
Recent was de zaak van de voetballer Hakeem Ali al-Araibi, een door Australië erkende vluchteling, in het nieuws. Tijdens zijn huwelijksreis in Thailand werd hij opgepakt omdat de Bahreinse autoriteiten via Interpol een verzoek tot zijn uitlevering hadden gedaan. In afwezigheid was Al-Araibi veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf voor ‘aan terrorisme gerelateerde vergrijpen’, waaronder een aanval op een politiestation, terwijl hij op dat moment aan het voetballen was. Onder druk van de Australische autoriteiten is hij vrijgelaten en kon hij veilig terugkeren naar Australië.
”‘Het ging om een verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Ook vreesde men voor een aanzuigende werking op joden in Polen en Hongarije’
Net voor de Tweede Wereldoorlog waren joodse vluchtelingen een vogel voor de kat. Toen wás het nog mogelijk om Duitsland te ontvluchten, de nazi’s deden er zelfs alles aan om joden het land uit te jagen. Maar overal werden ze teruggestuurd naar Duitsland, waar hen een catastrofe te wachten stond.
Kurt Rosenthal uit Düsseldorf heeft een Arische moeder, zijn vader is evangelisch maar van joodse herkomst. De nazi’s aanvaarden niet dat een halfjood met een Arische vrouw een relatie heeft. De man probeert zijn herkomst te ontkennen. Tevergeefs, in 1938 wordt hij wegens ‘Rassenschande’ in voorlopige hechtenis genomen. Zijn zoon Kurt is dan 26 en besluit te vluchten naar de Verenigde Staten, waar zijn zus woont. Op 12 maart steekt hij de grens met Nederland over. Te voet gaat hij naar Doetinchem, via Arnhem reist hij met de trein naar Den Haag. Hij komt terecht bij een joods vluchtelingencomité in Amsterdam. Omdat hij geldige reispapieren nodig heeft, gaat hij naar de vreemdelingenpolitie. Daar wordt hij in hechtenis genomen en terug naar Duitsland gestuurd. De nazi’s brengen hem naar Dachau.
MET EEN ACHTERWAARTSE kijk op de geschiedenis is het verbijsterend. Een half miljoen joden konden net voor de oorlog nog vluchten uit nazi-Duitsland, maar vonden geen land dat hen wilde opvangen. Het nazi-regime ontnam joden al hun waardigheid, beroofde hen en vervolgde hen op alle mogelijke manieren. Toen in 1938 de vluchtelingenstroom voor een dijkbreuk zorgde, sloten alle Europese landen op het vasteland hun grenzen. Hoe komt het dat democratische landen als Nederland, België en Zwitserland zich zo hard opstelden, ook al was ruimschoots bekend hoe zwaar joden het te verduren hadden?
Recent vergelijkend wetenschappelijk onderzoek gaat na wat er voor het uitbreken van de oorlog precies aan de hand was. Tot nu toe was er alleen nationaal onderzoek, voor het eerst werd de internationale puzzel gelegd. De Belgische historicus Frank Caestecker (48), verbonden aan de Universiteit van Gent, organiseerde twee internationale colloquia over deze bittere periode. ‘De internationale samenhang is belangrijk’, zegt hij. ‘Want wat het ene land doet met vluchtelingen, ze toelaten of ze weigeren, heeft een directe weerslag op de andere landen. De onderlinge beïnvloeding werd nog niet onderzocht.’ Het project leidde tot het boek Refugees from Nazi-Germany and the Liberal European States, 1933-1939, dat in september tegelijkertijd zal verschijnen in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.
VANAF DE machtsgreep van Hitler in 1933 vluchtten andersdenkenden en joden weg uit Duitsland. Al werden communisten met argwaan bekeken – die zag men liever naar de Sovjet-Unie vertrekken – begin jaren dertig konden de vluchtelingen nog wel in verschillende Europese landen terecht. Velen trokken verder naar de VS en Argentinië. Vluchtelingen moesten toen zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien, de overheid had nog geen opvangnetwerk. Het waren dan ook vooral de meest gegoeden die de mogelijkheid hadden om te vluchten. Ook Nederland liet vluchtelingen toe. De voorwaarde was dat ze over geldige papieren beschikten of in acuut levensgevaar verkeerden, iets wat eng werd geïnterpreteerd. De dreiging van een concentratiekamp gold bijvoorbeeld niet als levensbedreigend.
Het tempo van de uitstroom van joden lag voor de nazi’s te laag. Ze gingen vanaf 1938 steeds driester tekeer bij het vervolgen van joden. De annexatie van Oostenrijk op 12 maart 1938 was een eerste cesuur. De Anschluss ging gepaard met een ongeziene golf van grof geweld tegen de joden in Oostenrijk. Dat geweld en het enthousiasme waarmee de joodse emigratie administratief werd gesteund hadden maar één doel: de etnische zuivering van Oostenrijk. Verschillende landen kantten zich tegen de stroom vluchtelingen, de controles werden scherper. Grenswachters kampten evenwel met een probleem: hoe zie je of iemand al dan niet een jood is? Want Arische Duitsers, zoals toeristen en zakenlui, mochten wél de grens over. Joden deden zich dan ook voor als toerist of zakenman, in de hoop de grens over te komen. Om joden te kunnen onderscheiden en terugsturen, drongen de Zwitserse en de Zweedse regering er bij de nazi’s op aan om in de paspoorten van joden een letter J te stempelen. De nazi’s voelden daar aanvankelijk weinig voor, omdat ze vreesden dat ze met de joden zouden blijven zitten. In september 1938 stemden ze toch toe om het reizen van Arische Duitsers niet te bemoeilijken.
Het Weense experiment van etnische zuivering onder leiding van Adolf Eichmann werd in Berlijn met veel aandacht gevolgd. Het succes van deze operatie leidde ertoe dat de anti-joodse politiek ook in Duitsland radicaliseerde. De pogrom tijdens Kristallnacht, de nacht van 9 op 10 november 1938, was een stuitende exponent van deze verharde nazi-agressie. Die avond werden tientallen joden vermoord en ongeveer dertigduizend joodse mannen in kampen opgesloten. Daarvan overleden er enkele honderden aan de verwondingen die ze bij de aanslag hadden opgelopen. Hoewel de Duitsers het voorstelden als agressie die door joden was uitgelokt, was de ware toedracht in het buitenland wel degelijk bekend.
Kristallnacht zorgde voor een tweede cesuur: er kwam een massale vluchtelingenstroom op gang. Vermoed wordt dat vanaf dat moment tot aan het uitbreken van de oorlog zo’n half miljoen joden de vlucht namen. De nazi’s bleven joden dwingen te vertrekken, maar pas nadat ze hen van alle bezittingen hadden beroofd. Wie de grens over wilde, mocht niet meer dan tien mark meenemen. In landen als Nederland, België, Frankrijk en Zwitserland probeerden de joden een veilig onderkomen te zoeken of een route te vinden om overzee weg te trekken. Omdat ze met zo velen waren, en haveloos, werden overal de grenzen meer en meer gesloten. Ook Nederland verscherpte de maatregelen. Alleen vluchtelingen uit de grenszone die in prangend levensgevaar waren of Duitse joden die verwanten in Nederland hadden, mochten nog het land in. Er restte joodse vluchtelingen geen andere mogelijkheid dan illegaal te proberen een grens over te steken. ‘Je ziet verschuivingen’, zegt Frank Caestecker: ‘Als het niet lukte in Frankrijk kwamen ze weer in Duitsland terecht. De Duitse politie pakte de joodse vluchtelingen op of zette ze elders over de grens, bijvoorbeeld in Nederland of België, waar ze dan op grenscontroles van Belgen of Nederland botsten.’ Er ontstonden netwerken van mensensmokkelaars die joden illegaal hielpen te vluchten. Het risico bleef groot, want wie de grens over kwam en bij een controle werd opgepakt, kon terug naar Duitsland worden gebracht. Om diplomatieke redenen zette men de vluchtelingen niet over de grens van een lukraak gekozen buurland, want dan zou dat land allicht hetzelfde doen. Illegale joden werden vooral ook als afschrikking voor kandidaat-vluchtelingen naar Duitsland gerepatrieerd.
HET GEWELD van Kristallnacht wekte evenwel ook heel even solidariteit. Nederland besloot op 19 november 1938, tien dagen na Kristallnacht, dat joden die illegaal het land hadden bereikt, konden blijven, al was het oogmerk ze snel te laten emigreren naar een ander land. Er werden vijftienhonderd ongenode vluchtelingen getolereerd. Aanvankelijk moesten ze zich elke dag bij de politie melden, later werden ze onder administratief toezicht geplaatst in vluchtelingenkampen in Veenhuizen en Hoek van Holland. De opvangkosten werden op joodse liefdadigheidsorganisaties verhaald. Er kwam een breed ondersteunde oproep tot donaties en via burgemeesters werd 473.000 gulden ingezameld.
Nederland ondernam ook diplomatieke initiatieven om met andere buurlanden een transitzone in te stellen voor joden die overzee wilden vluchten. Het plan wekte weinig of geen enthousiasme in het buitenland en werd snel in de la gestopt. Het beleid verstrakte daarentegen: Zwitserland en de Scandinavische landen sloten de grenzen, Nederland volgde op 17 december dit voorbeeld. Vanaf dat moment werden joden zonder legale papieren toch teruggestuurd. Op Kerstmis 1938 bracht een bus een eerste groep van zeventig joodse vluchtelingen naar Duitsland. Aan alle grenzen waren er strenge controles om de joodse vluchtelingen tegen te houden. Nederland zette duizend extra grenswachters in, er gingen stemmen op om het aantal tot twintigduizend op te rekken, maar dat gebeurde niet. Wel kwamen er ‘vliegende teams’, die op de meest precaire plaatsen werden ingezet.
Helemaal hermetisch waren de grenzen echter nooit gesloten. Joden stonden onder een te grote druk om Duitsland te verlaten, ze werden opgejaagd. Een aantal mensen bleef het voor hen opnemen en stak de nek uit. Marij Leenders, onderzoeker aan de Radboud Universiteit te Nijmegen, verwijst naar burgemeester Verbeek die toen aan het hoofd stond van de grensgemeente Dinxperlo. Ondanks de regelgeving van Justitie bezorgde hij eigenhandig verblijfsvergunningen aan joden. Er werd een klacht tegen hem ingediend, maar de rechtbank sprak hem vrij. Uit respect voor het ambt vroeg de burgemeester eervol ontslag. Ontslag kreeg hij, maar niet eervol. In 1990 werd hij postuum gerehabiliteerd.
De jood Karl Grünberg zit tot 30 maart 1938 in Dachau opgesloten. Hij kan vluchten en bereikt illegaal Nederland. In de trein naar Utrecht wordt hij gearresteerd omdat hij een paspoort van een Nederlander gebruikt. Manu militari wordt hij aan Duitsland uitgeleverd, daar komt hij in Buchenwald terecht. Opnieuw slaagt hij erin te ontsnappen, deze keer vlucht hij illegaal naar België. Daar kan hij blijven.
‘IN BELGIË leefde de joodse kwestie veel sterker in de publieke opinie dan elders’, vertelt Frank Caestecker. ‘Dat kwam omdat de uitwijzing van joodse vluchtelingen net voor Kristallnacht op de politieke agenda had gestaan, de meningen waren verdeeld. De bevoegde minister stelde toen dat joodse vluchtelingen geen bescherming nodig hadden, iets wat na Kristallnacht voor een wrange nasmaak zorgde en een virulente discussie op gang bracht.’
Omdat geen enkele Belgische politicus publieke blaam wilde oplopen, werd besloten om illegale joodse vluchtelingen niet langer terug te sturen. Toch zijn er flink wat kanttekeningen te plaatsen bij deze gastvrijheid. De consulaten in Duitsland kregen het advies om zeer stringent om te springen met het verlenen van visa. Aan de Belgische grens werden joden nog steeds met man en macht tegengehouden en teruggestuurd. En net als in Nederland deden de Belgen er alles aan om de joodse vluchtelingen zo snel mogelijk te laten doorreizen.
‘Toch ging het bij de joden als een lopend vuurtje rond dat illegalen in België konden blijven’, zegt Caestecker. ‘Hun aantal nam snel toe, de Belgische regering greep in. Ze vroeg de nazi’s te verhinderen dat joden naar België zouden vluchten. De Duitsers stemden ermee in om joden die geen Belgisch visum hadden en die in de Duits-Belgische grenszone werden aangetroffen, te verhinderen naar België te reizen. De nazi’s wierpen dus ook een barricade op aan hun kant van de grens. Joden moesten vanaf dat moment dus niet alleen de Belgische grenswachters verschalken, maar ook de Duitse.’
‘Dat joden nergens welkom waren, heeft verschillende oorzaken’, stelt Caestecker: ‘Het ging om een totaal verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Bovendien vreesde men voor een aanzuigende werking, want ook in landen als Polen en Hongarije was er een enorme druk op joden. Vergeet niet dat er in 1939 ook een half miljoen vluchtelingen uit Spanje kwamen, waar Franco na de burgeroorlog een dictatuur installeerde.’ Heulden de landen die weigerden joodse vluchtelingen op te vangen indirect en misschien ongewild met nazi-Duitsland? Caestecker: ‘Die uitspraak gaat te ver. Het zijn de nazi’s die joden vervolgden, niet de andere landen. Wel waren verschillende regeringen bereid om met de Duitsers verregaand te onderhandelen over het inkrimpen van de vluchtelingenstroom, eerder dan dat ze pogingen deden om de vervolging aan te klagen. Denk aan het invoeren van de J-pas: alle landen waren daar opgetogen over. En het speelde de nazi’s in de kaart dat de joden nergens welkom waren, het werd tegen hen als argument uitgespeeld en zette de nazi-politiek kracht bij.’
Hij wijst ook op de historische context. Tot voor de Eerste Wereldoorlog kon je in de meeste landen vrij rondreizen en je vestigen. De enige voorwaarde was dat je in je eigen levensonderhoud kon voorzien. ‘In landen als Nederland en België werd na de Eerste Wereldoorlog het algemeen kiesrecht ingevoerd, dat gaf een omvangrijke bevolkingsgroep een stem. De communistische omwenteling in de Sovjet-Unie zorgde voor pleinvrees in het Westen. De overheden wilden daarom hun inwoners een zekere mate van economische bescherming bieden. Er kwamen steeds meer restricties voor buitenlanders, die konden zich niet zomaar meer vestigen en een zaak beginnen. In de jaren dertig was er bovendien de economische crisis, wat nog meer tot protectionisme aanzette. Uitgerekend in die periode begon de vervolging van joden, die een massale stroom straatarme vluchtelingen opleverde. Niemand zag ze graag komen, bovendien werd hun situatie als argument gebruikt om het protectionisme nog aan te scherpen.’
Paul Steiner is een Oostenrijkse jurist en journalist die na de Anschluss in 1938 naar Nederland vlucht, met het vliegtuig. Hij doet zich voor als handelsvertegenwoordiger van een uitgever maar wordt door de grenswachten niet geloofd. Hij heeft een Duits paspoort met een J en wordt gedwongen teruggestuurd naar Wenen. Hij slaagt er later alsnog in om naar Brussel te vluchten en dan naar de Verenigde Staten.
DE VERVOLGING van de joden heeft in 1951 tot de Conventie van Genève geleid. Die beschermt mensen die worden vervolgd op basis van hun geloof, hun politieke overtuiging, hun seksuele geaardheid, hun huidskleur of het behoren tot een sociale groep. Deze bescherming geldt voor individuen en voldeed lange tijd. Er kunnen echter altijd nieuwe motieven ontstaan om te vluchten. Op zulke situaties moet men steeds alert kunnen inspelen, vindt Frank Caestecker: ‘Bij het uitbreken van de oorlogen op de Balkan in de jaren negentig was er een groep oorlogsvluchtelingen die vooral aan de Duitse grens aanklopten. Zij vielen niet onder de Conventie, want ze waren collectief slachtoffer van geweld. Toch werden ze in West-Europa beschermd, maar de beschermingskwaliteit varieerde van land tot land. Duitsland, dat op de weke flank van Europa lag, vroeg om een EU-regeling voor oorlogsvluchtelingen, en die kwam er ook.’ Toch zijn er tegenwoordig nog lacunes: ‘Er is te weinig controle op wat buiten de EU gebeurt. Vanuit bijvoorbeeld Noord-Afrikaanse landen proberen vluchtelingen Europa te bereiken. We weten weinig over hoe vluchtelingen daar worden behandeld. Het lijkt me dat we in mechanismen moeten voorzien om ook die vluchtelingen van een veilige opvang te verzekeren.’
Bootvluchtelingen
Joden die het zich konden veroorloven, probeerden overzee te vluchten, maar ook op andere continenten golden steeds meer restricties. Het verhaal van de Saint Louis is bekend. Het schip voer uit naar Cuba en had vooral joodse vluchtelingen aan boord. Noch in Cuba, noch in de Verenigde Staten mochten ze aan wal. Niemand wou hen opvangen, het schip bleef ronddwalen op zee. Na veel onderhandelingen bleken onder andere België en Nederland bereid een klein deel van de vluchtelingen op te vangen, liefst alleen joden die bereid waren verder te emigreren en dus snel weer het land zouden verlaten. De lotgevallen van de Saint Louis zijn achteraf meermaals beschreven, maar representatief zijn ze niet. Er waren verscheidene schepen met joodse vluchtelingen die meestal geen andere keus hadden dan na lange omzwervingen hun passagiers weer in Duitsland aan wal te zetten.
EINDE ARTIKEL GROENE AMSTERDAMMER
[5]
AANZUIGENDE WERKING:
Wanneer wordt die ‘aanzuigende werking’ dan als argument gebruikt om asielbeleid aan te scherpen?
‘Neem het zogenoemde ‘categoriale beschermingsbeleid’. Asielzoekers hoeven, als ze uit een ‘categorisch beschermd’ land komen, niet meer aan te tonen dat zij, in geval van terugzending, individueel gevaar zouden lopen. Dat je uit een bepaald land komt [zoals lange tijd Somalië, KS] is dan al voldoende om een vergunning te krijgen. Op 19 november 2013 nam de Eerste Kamer een wetsvoorstel aan waardoor de mogelijkheid om één land te beschermen binnenkort wordt geschrapt. In de toelichting bij dit wetsvoorstel staat dat het kabinet-Balkenende IV al meende dat het voeren van een categoriaal beschermingsbeleid – gelet op het ‘risico’ van aanzuigende werking – niet langer verantwoord was.’
Het is hét argument voor een streng asielbeleid. ‘Als we te soepel zijn, komt straks iedereen hier heen.’ Maar bestaat de zogenoemde ‘aanzuigende werking’ eigenlijk wel? Op verzoek van meerdere lezers legde ik deze vraag voor aan de migratie-experts van de Vrije Universiteit.
ZORGT EEN SOEPEL BELEID VOOR MEER ASIELZOEKERS?
Elke twee weken beantwoordt de vakgroep Migratierecht van de Vrije Universiteit te Amsterdam een lezersvraag Zie hier de vorige edities van deze rubriek.van De Correspondent. Deze week is dat een vraag die meerdere lezers bezig bleek te houden.
In het debat over het Nederlandse asielbeleid stellen bewindslieden en politici regelmatig dat dit beleid de instroom van asielzoekers kan beïnvloeden. Is er bewijs dat het soepeler of juist strenger maken van het asielbeleid invloed heeft op de asielinstroom?
In de periode 2010 tot 2012 nam Nederland tussen de 3,9 en 5 procent van het totale aantal asielverzoeken in de gehele Europese Unie voor zijn rekening. Of dat veel is, hangt van je interpretatie af. Tegenover 1.300 Nederlanders stond in 2012 één toegelaten asielzoeker. Duitsland had één asielzoeker per 1.054 inwoners te verwerken, Zweden maar liefst één asielzoeker per 217 inwoners. Het percentage asielzoekers dat uiteindelijk een vergunning krijgt, ligt in Nederland dan weer iets hoger.Zie hier een site waar de cijfers van 14 EU-landen handig zijn te vergelijken
We zien twee pieken in de jaren negentig. Hoezo?
‘De pieken en dalen in deze grafiek volgen over het algemeen vrij nauwgezet de aanwezigheid van brandhaarden in Europa. Begin jaren negentig waren dat vluchtelingen uit voormalig Joegoslavië, later waren dat de Kosovaren. Na 2013 zul je ook een toename zien, die kan worden verklaard door de toegenomen stroom Syriërs.’
En de strenge wet uit 2000?
‘Ik denk niet dat de Vreemdelingenwet 2000 Bekijk hier deze wet, die destijds door Staatssecretaris Cohen werd ingevoerdde toestroom asielzoekers heeft doen dalen. De wet is niet per se strenger dan het beleid dat we ervoor hadden. De daling heeft eerder te maken met het feit dat Nederland sinds die tijd nauwelijks meer landen in zijn geheel bestempelt als onveilig, zoals daarvoor wel het geval was. En met het feit dat er nog wel conflicten zijn, maar dat die relatief verder bij ons vandaan plaatsvinden. Niet zo dichtbij als de Balkan.’
Heeft streng of soepel asielbeleid dan wel invloed op deze cijfers?
‘De Nijmeegse wetenschapper Carolus Grütters heeft dat onderzocht. In zijn artikel ‘De Hoogste Tijd’ Terug te lezen op de website van zijn universiteit.heeft hij de instroom van asielzoekers uit Afghanistan, Irak en Somalië vergeleken met het Nederlandse asielbeleid voor die landen. Dan moet je denken aan de invoering en afschaffing voor speciaal beschermingsbeleid. Hij concludeert dat de feitelijke invloed van specifieke beleidsmaatsregelen voor deze landen van herkomst slechts minimaal is. Het bestaan van ‘aanzuigende werking’ is volgens hem niet aangetoond.’
Waarom is dat relevant?
‘Vaak wordt gesteld dat voor asielzoekers gunstige maatregelen of omstandigheden kunnen leiden tot een hogere instroom van asielzoekers in Nederland. Denk aan beleid dat een asielvergunnning toekent aan bepaalde groepen asielzoekers, het verlenen van toegang tot voorzieningen, of toegang tot de arbeidsmarkt. Dat kun je dus niet zeggen.’
Wanneer wordt die ‘aanzuigende werking’ dan als argument gebruikt om asielbeleid aan te scherpen?
‘Neem het zogenoemde ‘categoriale beschermingsbeleid’. Asielzoekers hoeven, als ze uit een ‘categorisch beschermd’ land komen, niet meer aan te tonen dat zij, in geval van terugzending, individueel gevaar zouden lopen. Dat je uit een bepaald land komt [zoals lange tijd Somalië, KS] is dan al voldoende om een vergunning te krijgen. Op 19 november 2013 nam de Eerste Kamer een wetsvoorstel aan waardoor de mogelijkheid om één land te beschermen binnenkort wordt geschrapt. In de toelichting bij dit wetsvoorstel staat dat het kabinet-Balkenende IV al meende dat het voeren van een categoriaal beschermingsbeleid – gelet op het ‘risico’ van aanzuigende werking – niet langer verantwoord was.’
Maar die ‘aanzuigende werking’ is nog nooit aangetoond dus?
‘Die is nooit overtuigend aangetoond. Maar om dit écht vast te kunnen stellen moet je kijken naar de redenen waarom asielzoekers een bepaald land uitzoeken. Uit buitenlands onderzoek blijkt dat niet iedereen die zijn land ontvlucht zelf bepaalt naar welk land hij afreist om daar vervolgens asiel aan te vragen. Veel asielzoekers reizen met behulp van een mensensmokkelaar, Lees hier Dick Wittenbergs interview met een ‘goedaardige’ mensensmokkelaar.die een grote stem heeft in de keuze van het land van bestemming. Sommige asielzoekers Zie bijvoorbeeld p. 25 en 26 van dit onderzoek, uitgevoerd door de Britse overheid.weten zelfs niet eens naar welk land de mensensmokkelaar hen zal brengen en komen daar pas op de plaats van bestemming achter. De keuzevrijheid van asielzoekers voor het land van bestemming wordt beperkt door geografie, financiële middelen, beschikbare reisroutes, visaopties en de netwerken en de routes die door mensensmokkelaars worden gebruikt.’
Ons asielbeleid – streng of juist soepel – speelt dus geen enkele rol?
‘Het bestaan van ‘aanzuigende werking’ is nooit bevestigd, maar kan ook niet worden uitgesloten. De strekking van het meeste onderzoek hiernaar is dat het asielbeleid in het bestemmingsland slechts een kleine of zelfs een verwaarloosbare rol speelt bij de keuze van een asielzoeker. Asielzoekers blijken vaak niets of weinig te weten over het asielbeleid en de sociale voorzieningen in het land van bestemming. Het beeld van een calculerende asielzoeker die heel bewust kiest voor het land met het gunstigste asielbeleid of de beste voorzieningen, klopt in elk geval niet.’
EINDE ARTIKEL DE CORRESPONDENT
[6]
”‘Het ging om een verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Ook vreesde men voor een aanzuigende werking op joden in Polen en Hongarije’
Libya – Over the past weekend, IOM staff in Niger and Libya documented shocking events on North African migrant routes, which they have described as ‘slave markets’ tormenting hundreds of young African men bound for Libya.
Operations Officers with IOM’s office in Niger, reported on the rescue of a Senegalese migrant (referred to as SC to protect his identity) who this week was returning to his home after being held captive for months.
According to SC’s testimony, while trying to travel north through the Sahara, he arrived in Agadez, Niger, where he was told he would have to pay 200,000 CFA (about USD 320) to continue north, towards Libya. A trafficker provided him with accommodation until the day of his departure, which was to be by pick-up truck.
The journey – over two days of travelling – through the desert was relatively smooth for this group. IOM has often heard from other migrants on this route who report seeing the remains of others abandoned by their drivers – and of trucks ransacked by bandits who siphon away their fuel.
SC’s fate was different. When his pick-up reached Sabha in southwestern Libya, the driver insisted that he hadn’t been paid by the trafficker, and that he was transporting the migrants to a parking area where SC witnessed a slave market taking place. “Sub-Saharan migrants were being sold and bought by Libyans, with the support of Ghanaians and Nigerians who work for them,” IOM Niger staff reported this week.
SC described being ‘bought’ and then being brought to his first ‘prison’, a private home where more than 100 migrants were held as hostages.
He said the kidnappers made the migrants call their families back home, and often suffered beatings while on the phone so that their family members could hear them being tortured. In order to be released from this first house, SC was asked to pay 300,000 CFA (about USD 480), which he couldn’t raise. He was then ‘bought’ by another Libyan, who brought him to a bigger house – where a new price was set for his release: 600,000 CFA (about USD 970), to be paid via Western Union or Money Gram to someone called ‘Alhadji Balde’, said to be in Ghana.
SC managed to get some money from his family via mobile phone and then agreed to work as an interpreter for the kidnappers, to avoid further beatings. He described dreadful sanitary conditions, and food offered only once per day. Some migrants who couldn’t pay were reportedly killed, or left to starve to death.
SC told IOM that when somebody died or was released, kidnappers returned to the market to ‘buy’ more migrants to replace them. Women, too, were ‘bought’ by private individuals – Libyans, according to this witness – and brought to homes where they were forced to be sex slaves.
IOM collects information from migrants returning from Libya and passing through IOM transit centres in Niamey and Agadez. “Over the past few days, I have discussed these stories with several who told me horrible stories. They all confirmed the risks of been sold as slaves in squares or garages in Sabha, either by their drivers or by locals who recruit the migrants for daily jobs in town, often in construction, and later, instead of paying them, sell their victims to new buyers. Some migrants – mostly Nigerians, Ghanaians and Gambians – are forced to work for the kidnappers/slave traders as guards in the ransom houses or in the ‘market’ itself,” said an IOM Niger staffer.
During the past week, IOM Libya learned of other kidnapping cases, like those IOM Niger has knowledge of.
Adam* (not his real name) was kidnapped together with 25 other Gambians while traveling from Sabha to Tripoli. An armed Gambian man and two Arab men kidnapped the party and took them to a ‘prison’ where some 200 men and several women were being held.
According to this witness, the captives were from several African nations. Adam explained that captives were beaten each day and forced to call their families to pay for their release. It took nine months for Adam’s father to collect enough money for Adam’s release, after selling the family house.
Adam said the kidnappers took him to Tripoli where he was released. There, a Libyan man found him and due to his poor health condition, took him to the hospital. The hospital staff published a post on Facebook requesting assistance. An IOM colleague saw the post and referred the case to an IOM doctor who visited him in the hospital. Adam spent 3 weeks in the hospital trying to recover from severe malnutrition – he weighed just 35 kilograms – and the physical wounds from torture.
Upon release from the hospital, IOM found a host family who sheltered him for approximately one month, while the IOM doctor and protection colleagues made frequent visits to the host family to provide Adam with food and medication and assist him with his rehabilitation. They also brought him fresh clothes.
Adam was also able to call his family in the Gambia, and after his condition stabilized, he was assisted by IOM Libya’s voluntary returns programme. On 4 April, he returned to Gambia.
The IOM doctor escorted Adam to Gambia where he was reunited with his family and immediately hospitalized. IOM Libya will continue to pay for his treatment in Gambia and he will also receive a reintegration grant.
Another case IOM learned of this month, involves a young woman being held in what she describes as a warehouse near the port in Misrata by Somalian kidnappers. She is believed to have been held captive for at least 3 months, although the exact dates are unknown. Her husband and young son have lived in the United Kingdom since 2012, and they have been receiving demands for money.
It has been reported that this victim is subjected to rape and physical assault. The husband has paid via family and members of the Somalia community USD 7,500, although they have recently been told the kidnappers are demanding a second payment of USD 7,500.
“The situation is dire,” said Mohammed Abdiker, IOM’s Director of Operation and Emergencies, who recently returned from a visit to Tripoli. “The more IOM engages inside Libya, the more we learn that it is a vale of tears for many migrants. Some reports are truly horrifying and the latest reports of ‘slave markets’ for migrants can be added to a long list of outrages.”
Abdiker added that in recent months IOM staff in Libya had gained access to several detention centres, where they are trying to improve conditions. “What we know is that migrants who fall into the hands of smugglers face systematic malnutrition, sexual abuse and even murder. Last year we learned 14 migrants died in a single month in one of those locations, just from disease and malnutrition. We are hearing about mass graves in the desert.”
He said so far this year the Libyan Coast Guard and others have found 171 bodies washed up on Mediterranean shores, from migrant voyages that foundered off shore. The Coast Guard has also rescued thousands more, he added.
“Migrants who go to Libya while trying to get to Europe, have no idea of the torture archipelago that awaits them just over the border,” said Leonard Doyle, chief IOM spokesman in Geneva. “There they become commodities to be bought, sold and discarded when they have no more value.”
Doyle added: “To get the message out across Africa about the dangers, we are recording the testimonies of migrants who have suffered and are spreading them across social media and on local FM radio. Tragically the most credible messengers are migrants returning home with IOM help. Too often they are broken, brutalized and have been abused, often sexually. Their voices carry more weight than anyone else’s.”
EINDE STATEMENT IOM
AL JAZEERA
IOM: AFRICAN MIGRANTS TRADED IN LIBYA’S ”SLAVE MARKETS”
People are held for ransom, forced labour or sexual exploitation after being sold for up to $500, UN agency says.
Hundreds of African refugees and migrants passing through Libya are being bought and sold in modern-day slave markets before being held for ransom or used as forced labour or for sexual exploitation, survivors have told the UN’s migration agency.
The International Organization for Migration (IOM) said on Tuesday that it had interviewed West African migrants who recounted being traded in garages and car parks in the southern city of Sabha, one of Libya’s main people-smuggling centres.
Refugees in Libya: ‘Smugglers have lost all humanity’
People are bought for between $200 and $500 and are held on average for two to three months, Othman Belbeisi, head of the IOM’s Libya mission, said in Geneva.
“Migrants are being sold in the market as a commodity,” he said. “Selling human beings is becoming a trend among smugglers as the smuggling networks in Libya are becoming stronger and stronger.”
The refugees and migrants – many from Nigeria, Senegal and The Gambia – are captured as they head north towards Libya’s Mediterranean coast, where some try to catch boats for Italy.
Along the way, they are prey to an array of armed groups and people-smuggling networks that often try to extort extra money in exchange for allowing them to continue.
Most of them are used as day labourers in construction or agriculture. Some are paid but others are forced to work for no money.
‘HORRIBLE STORIES’
“Over the past few days, I have discussed these stories with several who told me horrible stories.
“They all confirmed the risks of been sold as slaves in squares or garages in Sabha, either by their drivers or by locals who recruit the migrants for daily jobs in town, often in construction, and later, instead of paying them, sell their victims to new buyers.
“Some migrants – mostly Nigerians, Ghanaians and Gambians – are forced to work for the kidnappers/slave traders as guards in the ransom houses or in the ‘market’ itself.”
IOM Niger staffer
“About women, we heard a lot about bad treatment, rape and being forced into prostitution,” Belbeisi said.
The IOM said it had spoken to one Senegalese migrant who was held in a Libyan’s private house in Sabha with about 100 others, who were beaten as they called their families to ask for money for their captors.
He was then bought by another Libyan, who set a new price for his release.
Some of those who cannot pay their captors are reportedly killed or left to starve to death, the IOM said. When migrants die or are released, others are purchased to replace them.
‘Valley of tears’
The agency said migrants are buried without being identified, with families back home uncertain of their fate.
“The situation is dire,” Mohammed Abdiker, IOM’s director of operations and emergencies, who recently returned from a visit to Libya’s capital, Tripoli, said in a statement, calling Libya a “valley of tears” for many refugees and migrants.
“What we know is that migrants who fall into the hands of smugglers face systematic malnutrition, sexual abuse and even murder,” he added.
“Last year we learned 14 migrants died in a single month in one of those locations, just from disease and malnutrition. We are hearing about mass graves in the desert.”
To warn potential migrants, the IOM is spreading testimonies of victims through social media and local radio stations.
Libya is the main gateway for people attempting to reach Europe by sea, with more than 150,000 people making the crossing in each of the past three years.
So far this year an estimated 26,886 migrants have crossed to Italy, over 7,000 more than during the same period in 2016.
More than 600 are known to have died at sea, while an unknown number perish during their journey north through the desert.
Op slavenmarkten in Niger en Libië worden vluchtelingen gekocht en verkocht. De Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) trekt daarover de noodklok in Genève. Mensensmokkelaars drijven handel met honderden mensen, voor bedragen variërend van 200 tot 500 dollar. De slachtoffers worden maandenlang vastgehouden en gedwongen tot dwangarbeid. Niet in de laatste plaats worden ze ingezet als seksslaven of prostituees, aldus Othman Belbeisi. Belbeisi leidt de operaties van het VN-agentschap in Libië.
Libië is één van de belangrijkste vertrekplaatsen voor Afrikanen die de Middellandse Zee willen oversteken naar Europa. Het IOM heeft getuigenissen van vluchtelingen verzameld die Libië probeerden te bereiken. Ontvoerders zouden hen geld hebben afgeperst en hen hebben gefolterd. Ook zouden ze zijn gedwongen familie op te bellen om losgeld te vragen. Anderen getuigen gedwongen te zijn om op slavenmarkten te werken, of om plaatsen met losgeld te bewaken. Zij die er niet in slagen om het geld bijeen te krijgen, sterven de hongerdood. Zo behandelde een IOM-dokter een Gambiaan die nog maar 35 kilo woog.
In Libië worden Afrikaanse vluchtelingen tot slaaf gemaakt en verkocht. Dat bericht kwam in april van dit jaar al naar buiten nadat de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) de noodklok luidde. Nu heeft CNN daar ook beelden van, in het geheim met mobiele telefoons opgenomen.
Nadat bekend werd dat in Libië, en ook in Niger, slavenmarkten bestonden, ging CNN op onderzoek uit en vond zo’n markt net buiten hoofdstad Tripoli. Binnen zes à zeven minuten, zag CNN een tiental mensen ‘onder de hamer’ gaan.
De videobeelden zijn overgedragen aan de Libische autoriteiten, die hebben toegezegd een onderzoek te starten. Of dat wat uithaalt, is nog maar de vraag. Een leidinggevende van het Libische anti-immigratiebureau erkent van het bestaan van de slavenmarkten te weten, hoewel hij zegt er zelf nooit een te hebben gezien.
Binnen de Europese Unie wordt al langere tijd gesproken over een vluchtelingendeal met Libië, gelijk aan de bestaande deal met Turkije. Het toestaan van zo’n deal was volgens bronnen rond de kabinetsformatie een van de breekpunten voor toenmalig coalitiekandidaat GroenLinks. In september kwam het nieuws naar buiten dat de Italiaanse geheime dienst een deal had gesloten met mensensmokkelaars in Libië om vluchtelingen, tegen alle vluchtelingenverdragen in en met alle gevolgen van dien, ervan te weerhouden de reis naar Europa te ondernemen.
Let op: de beelden kunnen als schokkend worden ervaren’
Moderne slavenmarkten: ze bestaan in Libië. De Amerikaanse zender CNN trok naar het Noord-Afrikaanse land en filmde er hoe jonge migranten worden verkocht aan de hoogste bieder. “Een grote gast, geschikt voor werk op het land” wordt verkocht voor 1.200 dinar, omgerekend zo’n 740 euro.
CNN kreeg in augustus een filmpje van niet al te beste kwaliteit in handen dat was opgenomen in de Libische hoofdstad Tripoli. Daarin was te zien hoe twee jonge migranten te koop worden aangeboden door mensensmokkelaars. CNN besloot om zelf ter plaatse te gaan om te achterhalen of dergelijke “slavenmarkten” een realiteit zijn in Libië.
De journaliste kreeg van haar contactpersonen te horen dat er iedere maand één of twee van dergelijke “veilingen” worden georganiseerd in Tripoli. Ze slaagde er ook in om er een bij te wonen en te filmen met verborgen camera. Op haar opnames (de foto bovenaan is een archieffoto en niét afkomstig uit de CNN-reportage) is te zien hoe twaalf vermoedelijk Nigeriaanse jongemannen per opbod worden verkocht op de binnenplaats van een woning. In enkele minuten is de zaak afgehandeld.
CNN heeft het bewijsmateriaal overgemaakt aan de Libische autoriteiten, die beloven dat ze een onderzoek zullen starten. Wat die belofte waard is, valt nog wel te bezien, want sinds de val van dictator Muanmar Kadhafi is Libië ondergedompeld in chaos. Twee autoriteiten, de GNA (Government of National Accord) in Tripoli, en een verkozen parlement en regering in het oosten van het land, eisen de macht op.
Mensensmokkelaars ontpoppen zich tot mensenhandelaars
Ieder jaar proberen tienduizenden migranten via Libië naar Europa te komen. Sinds afgelopen zomer ondersteunt de Europese Unie de Libische kustwacht bij het onderscheppen van vluchtelingenboten op de Middellandse Zee. Sindsdien is de migratiestroom tussen Libië en Italië, de voornaamste route van Afrika naar Europa, sterk afgenomen.
Maar voor de gestrande migranten is de situatie in Libië bijzonder precair. Velen worden het slachtoffer van mensensmokkel, ontvoering, marteling, verkrachting of dwangarbeid. Volgens CNN ontpoppen mensensmokkelaars zich tot moderne slavenhandelaars nu ze minder boten richting Europa kunnen sturen.
De EU kreeg gisteren nog vlijmscherpe kritiek van Zeid Ra’ad Al Hussein, de hoge VN-commissaris voor de mensenrechten. Hij verweet de EU dat ze nog niets heeft gedaan om de misbruiken in te perken. Hij noemde Europa “medeplichtig aan de onmenselijke behandeling van vluchtelingen”.
EU: “Niet de Europese acties hebben onmenselijk systeem gecreëerd”
De EU heeft vandaag gereageerd op de kritiek. “Het zijn niet de acties van de Europese Unie die een onmenselijk systeem hebben gecreëerd in Libië”, zegt woordvoerster Catherine Ray van de Europese dienst voor extern optreden (EEAS). “Integendeel: we proberen de problemen in het land op te lossen en resultaten te bereiken in een extreem moeilijke omgeving.”
Ze benadrukte dat de EU voorlopig niet van plan is om de ondersteuningsoperaties van de Libische kustwacht stop te zetten. “Dit beleid zal worden voortgezet, want daardoor kunnen we duizenden levens redden in de Libische wateren.”
“Ik deel de bezorgdheid over Libië”, reageerde Europees commissaris voor Migraties Dimitris Avramopoulos op zijn beurt. “De situatie op het terrein is akelig: mensensmokkelaars misbruiken radeloze mensen”.
Dat de EU mee aan de basis ligt van de problemen, vindt hij echter een brug te ver. “Ik wil een ding duidelijk stellen: de EU heeft een heel duidelijk standpunt ingenomen. Maar dit is geen Europees probleem, het is een globaal probleem. We moeten de internationale gemeenschap mobiliseren, en dat is wat we proberen te doen.”
Het Deense parlement heeft een wet aangenomen die het mogelijk maakt asielzoekers buiten Europa op te vangen. Denemarken zegt dat het al gesprekken voert met meerdere niet-Europese landen waar asielzoekerscentra ingericht kunnen worden.
Het is nog onduidelijk om welke landen het gaat, maar in Deense media worden onder meer Egypte, Eritrea en Ethiopië genoemd als locaties. In april liet de regering weten dicht bij een overeenkomst te zijn met Rwanda.
Het EU-land voert al een streng asielbeleid en scherpt dat met deze nieuwe wet verder aan. Migranten die zich melden aan de grens kunnen straks naar een locatie buiten Europa worden gevlogen. Als hun asielaanvraag daar wordt goedgekeurd, krijgen ze het recht om in dat gastland te blijven, maar een verblijf in Denemarken behoort niet tot de mogelijkheden.
Voorstanders van het plan hopen dat de wet bijdraagt aan het verder afremmen van migratie. “Als je asiel aanvraagt in Denemarken, weet je dat je naar een land buiten Europa wordt gestuurd”, zegt een woordvoerder van de sociaaldemocratische regeringspartij. “Dus we hopen dat mensen stoppen met het aanvragen van asiel in Denemarken.”
‘Krankzinnig en absurd’
De Europese Commissie reageert bezorgd. “Deze wet is niet mogelijk binnen de bestaande EU-regels,” zegt een woordvoerder. “Het recht op een asielaanvraag is fundamenteel in de EU. Het verwerken van asielverzoeken buiten de EU roept fundamentele vragen op over zowel toegang tot asielprocedures als het recht op bescherming voor vluchtelingen.”
Ook internationale organisaties laten zich kritisch uit over de wet. Een hoge functionaris van VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR vreest voor een domino-effect. Ook andere Europese landen zouden met dergelijke wetgeving kunnen komen.
“Dit is krankzinnig en absurd”, zegt vluchtelingenorganisatie Refugees Welcome tegen persbureau AP. “Denemarken wil gewoon van vluchtelingen af.”
EINDE NOS ARTIKEL
[9]
ZIE NOOT 8
[10]
”Wil Eikelboom van de Vereniging van Asieladvocaten Nederland denkt dat het gaat om “enkele tientallen, misschien honderden kinderen”. “Maar duizenden lijkt mij niet”, zei hij op NPO Radio 1.”
Kinderen die nog niet eerder aanspraak hebben gemaakt op het kinderpardon, maar wel aan de definitieve voorwaarden voldoen, mogen zich alsnog melden bij de immigratiedienst. De IND geeft hen twee weken de tijd om zich te melden.
De aanvragers kunnen zich tot 25 februari opgeven via een formulier, blijkt uit de criteria voor de overgangsregeling voor het kinderpardon die de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) heeft gepubliceerd in de Staatscourant.
“Om hoeveel nieuwe aanvragen het gaat, kunnen we niet inschatten”, zegt IND-hoofddirecteur Aly van Berckel. “Het hangt ervan af of er een groep is die eerder in aanmerking zou zijn gekomen voor de definitieve regeling, maar daar toen geen beroep op heeft gedaan. We kunnen ook niet inschatten hoeveel dat er zijn.”
Ander criterium
“Voorheen was het zo dat je geacht werd mee te werken aan je vertrek, wat niet altijd gebeurde. Het kan zijn dat deze kinderen het advies gekregen hebben geen beroep op de regeling te doen. Nu wordt het zo dat je beschikbaar moet zijn geweest voor vertrek; dat is een ander criterium. Het kan zijn dat de kinderen daardoor nu wel recht hebben op de regeling”, zegt Van Berckel.
Wil Eikelboom van de Vereniging van Asieladvocaten Nederland denkt dat het gaat om “enkele tientallen, misschien honderden kinderen”. “Maar duizenden lijkt mij niet”, zei hij op NPO Radio 1.
De groep komt in ieder geval boven op de groep van 700 kinderen waarvan al bekend was dat hun dossier opnieuw geëvalueerd zou worden. De verwachting is dat zo’n 90 procent van hen mag blijven. Omdat de ouders dan ook niet meer kunnen worden uitgezet, zal die groep uitkomen rond de 1300 kinderen en volwassenen.
Uitgezet
Kinderen binnen die groep, die enkel op grond van het zogenoemde meewerkcriterium zijn afgewezen en die op 29 januari 2019 op een voor de IND bekende plek verbleven zoals een asielcentrum, hoeven niets te doen.
Mensen die eerder zijn afgewezen en niet meer in asielzoekerscentra verblijven, maar op een onbekende plek in Nederland, worden opgeroepen zich binnen twee weken te melden. Bij hen geldt wel de voorwaarde dat ze niet langer dan drie maanden buiten beeld zijn geweest bij de instanties.
De asielzoekers die Nederland werden uit gezet in de periode dat er werd onderhandeld over verruiming van het pardon, komen definitief niet meer in aanmerking voor een verblijfsstatus: alleen wie op 29 januari in Nederland verbleef kan aanspraak maken op de nieuwe regeling.
Akkoord
Dat meer kinderen een permanente verblijfsvergunning kunnen krijgen, is het gevolg van het akkoord tussen de coalitiepartijen over een versoepeling van de pardonregeling. VVD, CDA, D66 en ChristenUnie besloten vorige maand dat er een ruime regeling komt voor ‘bestaande gevallen’ van ouders met gewortelde kinderen die eigenlijk geen recht hebben op verblijf.
Kinderen die hier langer dan 5 jaar zijn en tevergeefs asiel hebben aangevraagd, kunnen nu alsnog een aanvraag voor een verblijfsvergunning op grond van de Afsluitregeling indienen. De IND wil voor het einde van het jaar alle (her)beoordelingen hebben afgerond.
“We zullen elk dossier zorgvuldig behandelen”, stelt IND-hoofddirecteur Aly van Berckel. “Het is een hele grote klus voor de IND. Tegelijkertijd begrijpen we dat tot onzekerheid leidt bij de kinderen en de gezinnen. Daar hebben we alle begrip voor en we gaan proberen deze klus zo snel mogelijk te klaren.”
De belangrijkste voorwaarden voor een verlening van een verblijfsvergunning zijn, dat het kind:
Op 29 januari 2019 in Nederland verbleef
Op het moment van indiening van de oorspronkelijke aanvraag (of op enige moment tussen 1 februari 2013 en 29 januari 2019) jonger was dan 19 jaar
Ten minste 5 jaar voor het bereiken van het 18e levensjaar een asielaanvraag heeft ingediend
Zich niet aan Rijkstoezicht heeft onttrokken
Zijn/haar lopende procedures intrekt bij verblijfsverlening op grond van de Afsluitingsregeling
Verder mag iemand niet de openbare orde hebben verstoord, moet er zijn meegewerkt aan het vaststellen van de identiteit en moet het kind gedurende het verblijf beschikbaar zijn geweest voor vertrek.
Het kinderpardon zelf is door het coalitie-akkoord per direct beëindigd. Vanaf nu wordt alleen aan het begin van de procedure, tot en met een eventueel hoger beroep, getoetst of er andere schrijnende omstandigheden meespelen.
De IND maakt later dit jaar bekend hoe ze dit gaan doen. De discretionaire bevoegdheid van staatssecretaris Harbers komt daarmee te vervallen.
EINDE NOS ARTIKEL
Reacties uitgeschakeld voor Noten 1 t/m 10/EU en de vluchtelingen
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr27.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr16.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr18.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr11.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr26.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr9.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr28.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr3.jpg)
/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2021/11/1211inbmigrantenpowr29.jpg)