WEARING OF THE GREEN/LONG LIVE A UNITED IRELAND/DOWN WITH BRITISH COLONIALISM!
Dear Readers Here you can hear and read the beautiful Irish Resistance Song againstthe century long brutal British oppression and colonialism, which not onlyoppressed and humiliated the Irish people, but also tried to destroy theirlanguage and culture!It makes me furious to watch, that till nowadays Northern Ireland, which is the rightful part of Ireland and an invention of British colonialism, is still oneof the last remnants of the British colonial Empire.
FINAL And let’s not forget this.When speaking about British colonialism, always the oppressed colonies in Africa and Asia were centres of the attention and with right, but much less Ireland.Never forget that the British colonialism started just there. SO: DOWN WITH THE PRO COLONIAL GOVERNMENT OF NORTHERN IRELAND!NORTHERN IRELAND MUST BE PART OF IRELAND AGAIN!THE IRA [1] WAS RIGHT ABOUT THAT!And for me:I support any progressive Irish movement, which wants to fight for aUnited Ireland! I hope to see the Day, that Northern Ireland is united with the rest ofIreland againIt’s a question of Justice! ASTRID ESSED [1] WIKIPEDIAIRISH REPUBLICAN ARMY
The following is the celebrated song which created such intense excitement throughout Great Britain, and for the incorporation of which in his piece, Mr. Bourcicault’ play of “Arrah na Pogue,” had to be withdrawn from the London stage.
I.
Oh, Paddy, dear, an’did you hear the news thats goin round?
The shamrock is forbid by law to grow on Irish ground.
No more St. Patrick’s day well keep, his color cant be seen,
For there’s a bloody law agin the wearin of the green.
I met with Napper Tandy, and he tuk me by the hand,
And he said, how’s poor ould Ireland, and how does she stand?
“She’s the most distressful country that ever you have seen,
They’re hangin men and women there for wearin of the green.”
II.
Then since the color we must wear is England’s cruel red,
Sure Ireland’s sons will neer forget the blood that they have shed.
You may take the shamrock from your hat and cast it on the sod,
It will take root and flourish there, though under foot ’tis trod.
When the law can stop the blades of grass from growing as they grow,
And when the leaves in summer time their verdure dare not show,
Then I will change the color I wear in my corbeen,
But till that day, plaze God, I’ll stick to wearin of the green.
III.
But if at last our color should be torn from Ireland’s heart,
Her sons with shame and sorrow from the dear ould soil will part.
I’ve heard whisper of a country that lies far beyant the say,
Where rich and poor stand equal in the light of freedom’s day.
Oh, Erin, must we lave you, driven by the tyrant’s hand,
Must we ask a mother—s welcome from a strange but happier land,
Where the cruel cross of England’s thraldom never shall be seen,
And where, thank God, we’ll live and die, still wearin of the green.
END OF THE SONG
Reacties uitgeschakeld voor Wearing of the Green/Long live a United Ireland!/Down with British colonialism!
Onderstaand artikel schreef ik voor Konfrontatie Digitaal. Daar is het dus al te lezen.
In het zwart en solidair: samen slaan we de repressie terug!
A longread, a very long read
De afgelopen maanden is politiegeweld en staatsrepressie in Nederland fors toegenomen. Waar je een jaar geleden demonstraties nog kon min of meer onderscheiden in wandeltochten zonder gevaar enerzijds, en risicowedstrijden anderzijds, daar heeft de politie en het ‘bevoegde gezag’ dat onderscheid zo ongeveer gewelddadig opgeheven. Elke demonstratie ter linkerzijde – voor corona-ontkenners, fascistoïde boeren en dergelijke gelden andere regels – staat onder concrete dreiging van staatsgeweld. Of dat geweld er daadwerkelijk komt, hangt niet af van het reële of door autoriteiten verwachte houding van actievoerders. Het hangt af van keuzes van het gezag: hoe ze deze keer de dreiging die ze sowieso van protesterende mensen voelen, tegemoet zullen treden. Je kunt dus niet meer zeggen: als wij een nette optocht of protestbijeenkomst houden en geen ‘geweld’ gebruiken, dan laat de politie ons met rust. Die dagen zijn voorbij. Die dagen komen terug, en meer dan dat… maar alleen als wij onze vrijheid op straat zo goed verdedigen dat we de repressieve staatsmacht op de terugtocht weten te dwingen. In het zwart en solidair: samen slaan we die repressie terug! Maar eerst: wat is er gebeurd en hoe staan we er voor?
Amsterdam: politie op krakersjacht
We zien de repressie al enkele maanden in een stroomversnelling. Amsterdam, het Woonprotest op 12 september 2021, is een belangrijk moment hierin. Al tijdens de optocht was de politie opdringerig aanwezig rond groepen demonstranten die een strijdbare indruk maakten en bijbehorende toon zetten. Een poging van een aantal demonstranten om aan het eind van de demonstratie een pand te kraken, was het excuus dat de politie misbruikte om niet alleen vermeende krakers, maar mensen die alleen maar in de buurt stonden, aan te vallen, af te tuigen en in een aantal gevallen ook te arresteren. Heel behendig maakte de politie onderscheid tussen verschillende soorten demonstranten om de actievoerders uit elkaar te spelen. ‘De politie benadrukt dat het gaat om aanhangers van de kraakbeweging “en niet om de gemiddelde demonstrant die er vandaag was.”’(1) Voor de ‘gemiddelde demonstrant’ is de politie niet zo bang: die loopt netjes tussen de voorgeschreven lijntjes. Maar ‘aanhangers van de kraakbeweging’, dat is een ander verhaal. Dat is ondermijning van het gezag en een aanval op het eigendomsrecht. Dat moet natuurlijk de kop worden ingedrukt. Afstand scheppen tussen goede demonstranten en slechte actievoerders. Een klassiek verdeel-en-heers spel van het gezag.
Spijtig genoeg voor de politie stelde Woonprotest, de actiecoalitie die de demonstratie op touw had gezet, zich vierkant op tegenover het politiegeweld.(2) ‘Laat het duidelijk zijn: wij zijn pro-kraken, dat zeiden we op het podium, dat zeggen we in de media en dat zeggen we nog steeds. Kraken moet gedecriminaliseerd worden, omdat het onderdeel is van het fundamentele woonrecht.’ En ook: ‘Kraken is het gevolg van onmenselijk wanbeleid.” En al eerder in dezelfde verklaring, over de politieterreur zelf: ‘ We zijn daar heel erg van geschrokken en veroordelen dit politiegeweld. Onze steun gaat uit naar de mensen die gewond zijn geraakt, trauma hebben opgelopen of in de cel zijn beland.’ Geen vleug van afstand-nemen, geen vleug van beide-partijen-droegen-aan-escalatie-bij, zoals je heel vaak ziet vanuit bredere actiecoalities als radicaler demonstranten op politiegeweld stuiten en daarvan dan al gauw de schuld krijgen ook. Doodgewoon glasharde solidariteit van het Woonprotest met alle deelnemers. Woonstrijd is overduidelijk ook kraakstrijd, en de poging van het gezag om die twee uiteen te scheuren is frontaal mislukt. Goed!
Den Haag: politie op journalistenjacht
Intussen was al duidelijk dat het niet bij een enkel woonprotest zou blijven. Uit de ene na de andere stad kwamen aankondigingen van demonstraties tegen de woningnood. De eerste grote zou Woonopstand in Rotterdam worden. Daar werd nadrukkelijk ver buiten die stad gemobiliseerd, al voor en op het woonprotest in Amsterdam. Voordat daar echter de volgende confrontatie plaatsvond, zagen we staatsrepressie op een heel ander actiefront. Vanaf 11 oktober hield de klimaatactiegroep Extinction Rebellion (XR) zogeheten disruptieve acties van burgerlijke ongehoorzaamheid in de straten van regeringszetel Den Haag. Natuurlijk ontregelt zoiets het verkeer. Daarin schuilt het alarmsignaal dat XR wil afgeven: regering, ga iets doen aan de klimaatramp! Natuurlijk gaat de regering niets serieus doen, daar is ze niet voor opgericht. Het hele pleidooi is dus verkeerd geadresseerd. Maar het signaal dat van de actie uit ging is daarmee niet waardeloos. En degenen die intussen echt iets probeerden te doen, waren de dappere actievoerders.
Het gezag vond het natuurlijk helemaal niets en probeerde weer dezelfde verdeel-en-heers praatjes. Demonstreren mag, blokkeren mag niet. Nu laat XR haar actievoerders vervolgens opgewekt wegslepen, en daar vind ik iets van. Maar in dit verband belangrijker: politie reageerde weer met grof geweld. Opvallend daarbij was dat ze de ene dag een Volkskrant-journalist die van dichtbij vroeg waar de politie mee bezig was, oppakte, en de andere dag hetzelfde deed met een AD-journalist en bijbehorende cameraman. De twee zaten in ene bus vol actievoerders, om de geplande actie van dichtbij te kunnen verslaan. Politie sloot de bus in en hield zowel actievoerders als de twee mediawerkers aan. Beiden hadden een perskaart, beiden moesten toch mee naar het bureau. Dat is een repressieve grensverlegging ten kwade, temeer omdat er vrij weinig commotie over ontstond. En het Openbaar Ministerie noemt de aanhoudingen nog ‘rechtmatig’ ook.(3)
Demonstranten maken vaker zulke op niets geloofwaardigs gebaseerde aanhoudingen mee, en dan geven journalisten doorgaans niet thuis. Nu het journalisten raakt, slaan ze wat meer alarm. Het zou ze sieren om van nu af aan ook scherper te zijn als het actievoerders weer eens overkomt, maar ik verwacht niet al te veel… Hans Nijenhuis, de opgepakte journalist, zei al: ‘Ik blijf er bij dat het niet nodig was om ons mee te nemen naar het bureau. Het was op straat al glashelder wie wij zijn en geen deel van het protest uitmaakten.’(3) Waar. Maar ook een manier om te zeggen: ons mag je niet oppakken maar die actievoerders wel. Zo redden journalisten wellicht hachjes, maar geen vrijheden. Want als straks alle actievoerders van de straat gesleept zijn of erger, zonder journalisten die voor ze opkomen, dan blijft er van de journalistieke vrijheid ook weer steeds minder over. Die zijn dan gewoon het volgende doelwit,.
Intussen zou het begrijpelijk, maar niet handig zijn als wij als activisten zouden zeggen: net goed, nu voelen jullie ook eens hoe het is. Beter is het om voor journalisten op te komen, ook al zijn het inhoudelijk doorgaans onze bondgenoten niet. Immers: waar journalisten door onderdrukking geen verslag meer kunnen doen van demonstraties, kunnen agenten ook makkelijker ongezien en ongeremd hun geweld inzetten tegen ons. Waar de journalistieke vrijheid teloor gaat, is van de demonstratievrijheid al snel niet veel meer over. Hier delen we een tactisch, maar wezenlijk gemeenschappelijk belang tegen de repressie. Als journalisten dat onderkenden, waren we verder. Nogmaals: er op rekenen doe ik niet. En intussen heeft de staat de paaltjes weer wat verder verzet richting expliciete politiestaat, met gebreidelde pers en al. Belarus in wording met het kabinet-Rutte als collectieve Loekasjenko die demissionair is en eindeloos blijft zitten.
Rotterdam: politie op anarchistenjacht
Een hele aanzienlijke verdere verscherping van de onderdrukking manifesteerde zich afgelopen zondag. Toen vonden burgemeester en politie het nodig om Woonprotest in Rotterdam – een levendige manifestatie en optocht met tegen de achtduizend deelnemers – het leven zuur te maken met gerichte en herhaalde politieaanvallen. Deze keer ontbrak ieder serieus klinkend excuus. Bij een poging tot kraken kun je nog zeggen: dat is strafbaar, dan gaat de politie optreden. Dat ik die strafbaarheid niet erken en kraken legitiem vind, is zo. Maar ik snap dan nog wel de staatslogica, die ik tegelijk verwerp. Ik snap het politiegeweld tegen Woonprotest Amsterdam 13 december, dat ik tegelijk totaal verwerpelijk en verachtelijk vind.
In Rotterdam is echter extra inspanning – en een totaal cynische houding jegens het gezag – nodig om het politiegeweld nog een beetje te kunnen begrijpen. Agenten sloten al vrij vroeg in de demonstratie een groep anarchisten en aanverwanten helemaal in, bejegende deelnemers vanaf het begin al met agressie, en zette die groep stil. Daarmee kwam de hele optocht tot stilstand, want demonstranten vertikten het om door te lopen zolang niet iedereen, ook de ingesloten actievoerders, onbelemmerd verder konden. Hoe dat allemaal verder ging, is op diverse plaatsen uitvoerig te lezen. De bottom line: politie viel bij herhaling demonstranten aan en probeerde die weg te knuppelen, zonder dat demonstranten de politie op enige wijze serieus aan het belagen waren. Er was letterlijk niets illegaals of dreigends aan de hand toen de politie begon met haar getreiter. Of het moeten spreekkoren geweest zijn tegen de politie, die agenten natuurlijk beledigend zullen hebben gevonden. Maar wie zich agressief gedraagt, moet nu eenmaal niet verbaasd zijn voor agressor te worden uitgemaakt.
Beelden spreken boekdelen, Op een filmpje zie je hoe achter mensen langs een groepje agenten in burgers – de beruchte stillen, ook wel bekend als Romeo’s – aan komen lopen, terwijl vooraan een linie ME zich opstelt. De Romeo’s storten zich de deels zittende menigte in en proberen mensen mee te sleuren. Panische bewegingen van actievoerders, en met grote agressie rukt de ME op. Zo opereerde de politie dus: doelbewust gewelddadig, en zonder aanleiding. Natuurlijk hoorden we allerhande smoesjes. Nu.nl had het over ‘acht mensen’ die door de politie (zijn) aangehouden wegens opruiing, belediging en verboden wapenbezit’.(4) Waar de opruiing uit bestond, bleef volslagen onduidelijk, de politie voelt zich al beledigd als mensen hardop zeggen wat het zijn – staatsterroristen – en dat verboden wapen bezit bleek te bestaan uit een enkele boksbeugel, zoals uit een latere brief van de locoburgemeester bleek.(5) De NOS had het over ‘een groep in het zwart geklede demonstranten (…) die mogelijk verboden voorwerpen zoals boksbeugels en vuurwerk bij zich hadden’, en ‘voor escalatie wilden zorgen’.(6) Oftewel: de politie denkt dat mensen moeilijkheden gaan maken en daartoe spullen bij zich hadden, en valt die mensen dus aan. Niet wegens wat mensen deden, maar om wat de politie beweert wat ze dacht dat ze wellicht zouden willen gaan doen, is de politie mensen gaan aanhouden, aanvallen en gaan slaan. Kortom: lulkoek.
De politie hield trouwens meer mensen aan dan de genoemde acht. De politie vorderde ter plekke een tram van de RET, het plaatselijke OV-bedrijf, joeg de inzittenden er uit en stopte de tram vol met opgepakte actievoerders. ID-check en fouillering volgde, evenals trouwens ook nog klappen tegen al opgesloten mensen. Daarna werden mensen er weer uit gelaten.
Dit is niet de plek voor ene verdere uitgebreide reconstructie. Her en der zijn goede uitgebreide verslagen te lezen waarin je kunt vinden wat er werkelijk gebeurde. Een aangrijpend verslag geeft “een trampassagier”, via Twitter en via een commentaar op Indymedia.(7) Salic Kilic vertelt op Vers Beton wat hij aan politiegeweld heeft gezien.(8) Eric Krebbers doet op de website van Doorbraak verslag vol foto’s en ook video.(9)De essentie is dit. De politie probeerde anarchisten te isoleren van de rest van de demonstratie, veel andere demonstranten weigerden door te lopen, politie viel zowel anarchisten als andere demonstranten aan op en rond de Erasmusbrug, actievoerders deden een uitbraakpoging met behulp van een ludiek actiemiddel, een huisje dat de woningnood symboliseerde maar noodgedwongen eventjes een andere functie kreeg. De politie sloeg, en sloeg hard ook. De hondenbrigade stond ook klaar. Het was intimidatie en terreur.
Wat was van dit alles het doel? De repressie richtte zich vrij openlijk tegen anarchisten. Die liepen in een flinke en door rood-zwarte en rood-groene vlaggen herkenbare groep. Dat, en dat alleen, was kennelijk genoeg voor de politie om deze mensen in te sluiten en af te tuigen. De hoop was kennelijk dat de rest – beroofd van een strijdbaar en levendig deel van de demonstratie – dociel doorliep. Zoals in Amsterdam ‘aanhangers van de kraakbeweging’ losgescheurd moesten worden van ‘de gemiddelde demonstrant’, zo was het nu de bedoeling dat anarchisten en andere demonstranten uit elkaar werden gedreven. In beide gevallen richt de terreur tegen een strijdbaar en radicaal deel van de woonstrijd. En daar gaat het om.
De staat weet, of voelt, dat de woningnood mensen boos maakt. De staat weet of voelt ook dat kraken tegenover leegstand al;s idee dan best aannemelijk is voor boze demonstranten. De staat weet of voelt ook dat anarchisme – dat de strijd tegen woningnood ziet als strijd tegen het kapitalistische systeem, en daarbij directe actie zoals kraken belangrijk vindt – in zo’n situatie voet aan de grond kan krijgen binnen bredere protestbewegingen. De staat weet of voelt dat die bredere protestbewegingen tegen woningnood via kraken en anarchistische invloed aan scherpte en kracht zouden winnen. De staat zit daar niet op te wachten, want daarmee loopt haar ‘orde’ – bedoeld voor grote bezitters waaronder speculanten en huisjesmelkers – gevaar.
Door anarchisten en krakers aan te vallen, valt de politie dus precies dat deel van de beweging aan wat die beweging extra kracht geeft en extra gevaarlijk maakt voor staatsgezag en kapitaalsmacht. Daarmee is de aanval tegen krakers en anarchisten feitelijk een aanval op de hele woonstrijd. De hoop is dat anarchistische bewegingen in hun activiteiten worden belemmerd. De hoop zal vooral ook zijn dat andere demonstranten afstand houden van anarchisten, uit angst dat het staatsgeweld ook henzelf treft als ze te dicht bij anarchisten lopen. Hou de anarchisten uit jullie demonstraties, distantieer je van hun acties, en we laten jullie met rust. Dat is feitelijk de boodschap die via politiegeweld aan de andere demonstranten, en vooral aan organisatoren van het protest,wordt gegeven via charges, knuppelarij en arrestaties.
Die boodschap is binnengekomen – en op grote schaal beantwoord met een indrukwekkend ‘fuck you, blijf van onze anarchistische medebetogers af’. Dat bleek al doordat mensen weigerden door te lopen toen ze merkten dat de groep anarchisten was stilgezet en ingesloten. ‘Laat ze gaan, laat ze gaan!’ weerklonk het, of woorden van die strekking. De solidariteit leefde, daar op en rond de Erasmusbrug in Rotterdam. Ook nu kwam er na afloop vanuit de organisatie weer een ondubbelzinnige afwijzing van het politieoptreden.
De afstand tussen anarchisten en andere demonstranten is met dit alles kleiner geworden, en niet groter. Dit gebeurde zonder dat anarchisten zich in zaten te houden of zich wezenlijk minder radicaal voordeden dan ze – dan we! – zijn. Anarchistische zichtbaarheid en vastberadenheid was een deel van dat succes. Het intuïtieve besef van minstens vele honderden andere demonstranten dat de politieaanval tegen de anarchisten volslagen verwerpelijk en onterecht, leidde tot een solidariteit die we in deze vorm heel erg lang niet op deze schaal hebben meegemaakt. Dat was het andere deel van het succes van Rotterdam. Een tegen een hoge prijs van verwondingen en trauma behaald resultaat. Dat wel. Maar het was de staat voor de tweede keer niet gelukt om radicalen en meer gematigden in de woonstrijd uit elkaar te spelen. De solidariteit had de twee rondes woonstrijd in de twee grootste steden van Nederland gewonnen.
Repressie: hoe sterk staan zij?
Niets wijst er echter op dat de staat daarom haar repressieve houding gaat wijzigen in minder repressieve richting. Integendeel. Met een stevige woonstrijd in opkomst, en een zelfbewuste en door steeds meer mensen als legitiem erkende rol van anarchisten daarbinnen, is de dreiging die er van de woonstrijd tegen staat en kapitaal uitgaat, gegroeid. Staat en kapitaal zullen eerder harder terug proberen te slaan dan vrijwillig meer terrein prijs geven. Komende woonprotesten dienen dan ook te rekenen op grove politieaanvallen van allerlei soort, van ID-checks en fouilleringen en preventieve arrestaties tot en met onbeheerste knuppelpartijen, charges van politie te paard, optreden met hondenbrigades, waterkanon en traangas. Dat is het antwoord van een gezag dat zich bedreigd voelt en weet door de combinatie van radicaliteit en solidariteit die de woonstrijd steeds nadrukkelijker uitstraalt.
En ook dan zal de aanleiding van het staatsgeweld niet het optreden en gedrag van sommigen actievoerders zijn. Deelname aan woonprotesten door radicalen en met name anarchisten, of zelfs het vermoeden van deelname, is excuus genoeg. Het vermoeden van zulke deelname klopt natuurlijk bij voorbaat. Want anarchisten zijn overal, zoals het ook hoort, en waar we nog niet zijn, duiken we binnenkort wel op. De repressie is dus niet zonder meer een teken van kracht en zelfvertrouwen van het staatsgezag. Het is angst die ze drijft, angst om de greep te verliezen. Het is tegelijk ook de arrogantie van een macht die denkt dat ze met alles wegkomen, van toeslagenaffaire tot en met dertigduizend coronadoden, en dus ook met ongecontroleerd staatsgeweld tegen mensen die gewoon willen wonen zonder hemel en aarde te moeten bewegen en met fortuinen te hoeven schermen die ze niet hebben om aan een geschikte woning te komen.
Er zijn goede redenen om te vermoeden dat de repressiegolf niet zomaar gaat slagen, dat de staat haar greep in ieder geval op korte termijn verder gaat verliezen. Aan de mislukking van die repressie kunnen we op een aantal manieren ook krachtig bijdragen. Succesvolle verdediging tegen de repressie opent dan de weg naar verdere en radicaler verandering.
Waarom is de repressiegolf sowieso niet zeer kansrijk? Nieuw ontluikende protestbewegingen die opkomen voor breed gedeelde verlangens van naar sociale rechtvaardigheid zijn helemaal niet zo makkelijk door staatsgeweld in te tomen, zeker als die protestbewegingen vooral jonge mensen op de been brengen. De mensen die in Amsterdam en Rotterdam – en (binnenkort) in Arnhem, Tilburg, Nijmegen, Den Haag, Groningen en elders – de straat op gaan… die mensen hebben het gevoel dat ze voor een heel eenvoudige, heel rechtvaardige zaak staan; de vrijheid om te wonen, om niet dakloos te zijn, en om niet te arm te zijn om naast huur ook nog eten, drinken en kleding te kunnen betalen. Daar hebben die mensen natuurlijk groot gelijk in! Dit verlangen is rechtvaardig, en wordt ook door heel veel mensen als rechtvaardig erkend. Woondemonstranten aftuigen betekent dus mensen aftuigen die iets vragen waarvan bijna iedereen zegt: groot gelijk, dat wil toch iedereen? Dat diepe en breed erkende rechtvaardigheidsgevoel maakt sterk. Het maakt dat repressie de woede eerder zal vergroten dan zal doen afnemen, en repressie kan dan juist ook solidariteit oproepen met degenen die er door worden getroffen. Rechtvaardigheidsgevoel plus woede is een hele sterke cocktail. Woningnood plus repressie brouwen die cocktail. Misschien dat een vroegere Russische minister de cocktail weer eens een passende naam kan geven.
Daar komt iets bij. Deze woondemonstranten zijn overwegend nieuw. Ze demonstreren niet al jarenlang, ze zijn nog hoopvol en meestal nogal onervaren. Ze schrikken dus heel oprecht van wat ze aan repressie meemaken. Ze zijn veelal ook jong: de huidige woonstrijd heeft een hele sterke generatie-dimensie. Het is een jeugd die als het ware tegen de volwassen maatschappij zegt: je stuurt ons naar propvolle school, je duwt ons flutbanen in, je verpest ons klimaat, je legt ons allerlei beperkingen op wegens een pandemie die je niet eens serieus aan het bestrijden bent… en als we om zoiets als betaalbare woningen vragen heb je een wachtlijst van 20 jaar voor ons, plus politieknuppels als we bezwaren maken. What The Fuck?! Deze boze mensen zitten ook nog eens vol jeugdige energie en nog helemaal niet ‘realistisch’ geworden door eindeloos dromen in rook te hebben zien op gaan. Denken we echt dat duizenden jonge woondemonstranten zich door ene paar politiecharges tot gehoorzaamheid en lotsaanvaarding zullen laten terroriseren? Dat dachten burgemeesters en politiecommissarissen en universiteitsbestuurders in 1964 en 1965 in Amsterdam en Berkeley ook. Die inschattingsfout is ze niet goed bekomen.
Iets soortgelijks begint zich nu af te spelen, maar dan met een jeugd die veel slechtere vooruitzichten heeft dan toen, met mensen die weten dat zij het slechter krijgen dan hun ouders, zoals hun kinderen het slechter dreigen te krijgen dan zijzelf. Wat we nu zien is niet zomaar woonstrijd. Wat we zien heeft dimensies van een jongerenrevolte, gecombineerd met een opstand tegen armoedige, volstrekt inadequate maatschappelijke voorzieningen. Zoiets is niet snel te bedwingen. Als mensen in groten getale de moed verliezen en de hoop opgeven, ja, dan kan repressie een beweging echt breken. Maar we zitten in een situatie dat mensen juist moed aan het vatten zijn en en hoop aan het vinden zijn in hun eigen en in onze gezamenlijke kracht. Nee, deze woonstrijd wordt niet zomaar in drie maanden tijd in en uit elkaar getimmerd.
Hoe verder: wat doen wij?
Het is echter niet verstandig om hier uit af te leiden dat repressie haar effect ‘vanzelf’ wel verliest en de staat het wel opgeeft. De staat geeft het namelijk nooit op als we de staat niet verslaan. Nu beleven we een ontluikende beweging in snelle opkomst. Vroeg of laat bereikt die beweging resultaten – of niet. Blijven resultaten uit, dan raken mensen ontmoedigd en dan kan de repressie een beweging wel degelijk echt breken. Zover is het niet. We dienen ervoor te helpen zorgen dat het zover ook niet komt.
Dat vergt versteviging van de woonstrijd zelf: ja, een kraakrevival en wijdverbreide huurweigering is absoluut iets om actief na te streven. Het is goed dat het begrip ‘kraken’ weer een beetje mainstream wordt. Een liedje helpt.(10) Een kraakactie helpt nog iets meer.(11)
Dat vergt verbreding van het front: dezelfde overheid die een brute politiemacht op woondemonstranten afstuurt, laat een hardvochtige belastingdienst los op mensen die een sociale toeslag aanvragen en daarbij misschien een verkeerd woord invullen op ene onbegrijpelijk formulier. Hier zijn verbanden te leggen en bondgenootschappen te smeden.
Dat vergt verdieping van onze kritiek: dezelfde staatsmacht en hetzelfde kapitaalsbelang die ons geen woning gunnen, gunnen ons ook geen planeet waar we op kunnen wonen zonder weg te spoelen of te verschroeien. We botsen dus niet enkel tegen beleid, maar tegen een staat en uiteindelijk tegen een systeem.
Dat vergt vooral solidariteit! Opkomen voor elkaar, op demonstraties en daarbuiten. We zien wat dat betreft zeer vrolijkmakende zaken. De politie valt zwartgeklede anarchisten aan op demonstraties? Weet je wat, we gaan allemaal zwartgekleed naar de volgende demonstratie! Dat soort geluiden zie je nu buiten anarchistische kringen. Het is niet alleen hartverwarmend, het kan ook buitengewoon effectief zijn. Een zwart blok van 50 mensen kun je als ME wel insluiten en gaan aftuigen. Als een demonstratie van 5000 mensen er uit begint te zien als een soort zwart blok, dan wordt dat een beetje moeilijker. En zoals mededemonstranten voor anarchisten beginnen op te komen, zo is het ook een taak van anarchisten om anderen te helpen verdedigen tegen arrogante op hol geslagen staatsrepressie. Of die nu de vorm aanneemt van politiegeweld, huisuitzetting, deportatie of belastingterreur.
Dus: 1 Solidariseer! Kom voor elkaar op. 2 Generaliseer! Laten we onze gemeenschappelijke vijand onderkennen en bestrijden. 3 Radicaliseer! Achter onze problemen ligt een systeem van staatsmacht en kapitaalsbelang en andere autoritaire instituties, van patriarchaat en witte suprematie en natuurvernietiging en wat al niet. Hoe wijder verbreid dit soort kritiek, hoe sterker de strijd op elk afzonderlijk front ook staat. Hoe meer anarchisten er zijn, en hoe effectiever die weten te opereren, hoe sterker ook de strijd op al die fronten zal staan. Anarchisten hebben heel veel steun aan de solidariteit die ze – we! – momenteel steeds meer ervaren. Anarchisten hebben heel veel te bieden aan de strijd zelf, aan praktijkervaring en aan inzichten en radicale analyse, ter oriëntatie in de strijd.
Een sterkere woonstrijd een een steviger anarchistische deelname daaraan gaan dus hand in hand. Samen slaan we de repressie terug! Maar vooral ook: samen vechten we voor een wereld waarin woningnood een nachtmerrie is of een hoofdstuk in een geschiedenisboek, maar in ieder geval geen realiteit. Op naar dat volgende woonprotest, en allemaal in het zwart!
INPIKKEN VAN WONINGEN EN UITKERINGEN DOOR ASIELPROFITEURS/AANRANDING VAN ”ONZE VROUWEN EN DOCHTERS”/DE REGERINGVOOR EEN TRIBUNAAL/PVV LEIDER WILDERS IN HIS OWN WORDS
LezersAan de vooravond van mijn Wilders stuk nog een onthullende bijdrage vanWilders von der PVV LUISTER NAAR DIT FILMPJE HIERONDERCommentaar overbodig ASTRID ESSED YOUTUBE.COMNUL IS NUL EN VOL IS VOL!
[Wilders, PVV]”Nederland is vol.Bomvol.Maar dat intereseert politiek Den Haag helemaal niks.De leugenaars en wegkijkers uit kabinet en Tweede Kamer vinden het prima,dat er iedere week meer dan duizend asielzoekers ons land binnenkomen.[0.15]Hoe meer toekomstig stemvee en profiteurs het land binnenkomen,hoe beter ze het vinden. [0.18]Maar ik vind het niet OK.Ik vind het schandalig.Ik vind, dat Nederlanders worden verraden.[0.25]Asielzoekers pikken onze woningen in.Ze profiteren van onze uitkeringen.Ze krijgen gratis zorg.En Nederlanders mogen dat allemaal betalen.En onze wijken en straten worden nog onveiliger met al die gelukszoekerscentra. [0.35][0.36]Duizenden asielprofiteurs, waaronder ook veel jongemannenmet losgeslagen hormonen en achterlijke islamitische normen, kunnenonze vrouwen en dochters lastigvallen en aanranden. [0.44][0.44]En velen hebben de de boel ook bedonderd.Honderden mensen, die Nederland binnenkwamen als asielzoeker,omdat Afghanistan zogenaamd onveilig was, zijn gewoon voor vakantie enfamiliebezoek teruggegaan naar Afghanistan.We worden dus belazerd waar we bijstaan.En de politieke elite laat het allemaal gebeuren.Roept in koor”Meer, meer, nog meer asielzoekers”Ze hebben lak aan de Nederlanders.Het PVV plan is heel eenvoudig:Dicht, die grenzen.Nul asielzoekers meer toelaten in Nederland.Helemaal niemand.Nul is nul en vol is vol.Vang ze maar op in de regio, maar niet hier.[1.19]En de verantwoordelijken, de verantwoordelijken voor dit wanbeleid van opengrenzen en nog meer asiel en nog meer Islam verdienen het om ooit vooreen tribunaal te verschijnen.Om zich te verantwoorden voor het kapotmaken van Nederlanden het weggeven van alles wat we hebben.Rutte, Kaag, Klaver en die hele bende verdient geen steun, maar politiekverzet.En vergeet nooit:Nederland is van ons.En de PVV is er voor u. EINDE YOUTUBE FILMPJE
Reacties uitgeschakeld voor Inpikken van woningen door asielprofiteurs/Aanranding van ”onze vrouwen”/Regering voor tribunaal/Wilders style
Lezers!Binnenkort verschijnt van mijn hand een nieuw en onthullend stuk over de fascistische , extreem-rechtse PVV leider Wilders. [1]Interessant en misschien voor sommigen onder u onthullend is, dat de Anne Frank Stichting reeds in 2008 Wilders ”extreem-rechts” noemde.[2]Nu is daarover aardig wat gepubliceerd [3], maar wat is nu de exacte tekst enop grond waarvan zijn deze zo juiste beweringen gedaan?Uw Wreker van het Onrecht dook voor u de archieven van de Anne Frank Stichting in en vond de gehele tekst uit de Rapportage ”Monitor Racisme enExtremisme, Achtste Aflevering [4], die trouwens over veel meer dan Wilders ging.Dus speciaal voor u:Onderin de noten de gehele tekst van de rapportage:Met als opmerking, dat mijn nummering van de bladzijden kan verschillenvan die in de tekst aangegeven.
VEEL LEESPLEZIER!ZIE VOOR GEHELE TEKST ANNE FRANK STICHTING RAPPORTAGEDIRECT ONDER HET NOTENAPPARAAT! En wat mijn Wilders artikel betreft:Ik zeg met de Tovenaar Gandalf uit Lord of the Rings:Wait for my coming on the First Light on the 5th Day, at Dawn [0.24-28] https://www.youtube.com/watch?v=EApCLbgAE5E
ASTRID ESSED
[1]
PROTOTYPICAL FASCISM IN CONTEMPORARY DUTCH POLITICSTHESISHENK BOVEKERK Prototypical Fascism in Contemporary Dutch Politics Henk Bovekerk (s475630) Tilburg University the Netherlands BA Liberal Arts & Sciences (Humanities major) Under the supervision of dr. A.C.J. de Ruiter Read by prof. dr. J.M.E. Blommaert Fall Semester 2011 http://www.henkbovekerk.nl/wp-content/uploads/2020/01/BA-Thesis-Henk-Bovekerk.pdf
Henk Bovekerk, UvT-student (Liberal Arts & Sciences) werd voor zijn thesis ‘Prototypical Fascism in Contemporary Dutch Politics: An Analysis‘, beloond met het hoogst haalbare: een tien.
Naar aanleiding van het boekje De Eeuwige Terugkeer van het Fascisme van Rob Riemen (2010) maakte Bovekerk een analyse van de PVV van Geert Wilders. Rob Riemen stelt dat Geert Wilders en zijn beweging het prototype zijn van hedendaags fascisme. Wat is eigenlijk fascisme? Is er inderdaad een terugkeer van het fascisme? En zijn Geert Wilders en zijn beweging het prototype van hedendaags fascisme? Op basis van het werk van historicus Robert O. Paxton over hoe het fascisme werkt, en na bestudering van de werken van onder andere Geert Wilders en Martin Bosma, concludeert Bovekerk dat we in Nederland inderdaad te maken hebben met een fascistische partij in een gevorderd stadium: de PVV.
Overigens is de scriptie van Bovekerk nog niet gepubliceerd in de Theses-database van de UvT. Volgens de universiteit zal dat nog een week duren. Update: Bovekerk publiceerde de scriptie inmiddels wel op zijn eigen site. Lees de scriptie hier.
Bovekerk werd bij het schrijven van de scriptie begeleid door arabist Jan Jaap de Ruiter. Tweede lezer is Jan Blommaert. Beiden staan bekend als tegenstander van de PVV. Op internet ontstond daarom direct na bekendmaking van het nieuws een discussie over de onafhankelijkheid van de begeleiders en het linkse imago van de universiteit.
Is het niet opvallend dat een student, die de PVV fascistisch noemt, zo’n hoog cijfer krijgt van een academicus die bekend staat als PVV-criticus? Op Twitter laat de arabist weten de thesis academisch briljant te vinden: “De thesis van Bovekerk is door mij, als begeleider en prof Jan Blommaert als tweede lezer met een 10 beoordeeld op grond van de kwaliteit. De PVV aanhangers moeten niet zo bang zijn voor een beetje kritiek en een scherpe academische analyse.”
Tegen Univers zegt de arabist: “Het cijfer voor deze thesis heeft enkel te maken met de academische kwaliteit ervan; daar waren zowel ik als de tweede lezer het over eens.”
Via Twitter laat Geert Wilders weten: “Op de KU in T zijn ze allemaal Stapel.” De wetenschappers van de UvT reageren daar vervolgens weer op via Twitter. “Tilburg University nodigt de heer Wilders van harte uit voor een inhoudelijk debat op onze schone campus .”
”Geert Wilders heeft publiekelijk altijd afstand gehouden tot extreem-rechts. Zo distantieert hij zich van het Vlaams Belang en het Franse Front National.
Maar zijn uitspraken en ideeën – onder andere zijn ’tsunami van moslims’- uitspraak en zijn voorstel tot een verbod op de Koran – en zijn islamfilm Fitna leidden tot flinke commotie. In een lesboek werd Geert Wilders zelfs in één adem genoemd met het boek Mein Kampf. Iets wat later overigens werd gerectificeerd.
PVV-leider Wilders reageerde meteen woedend op de conclusies van het rapport. “Ze zijn helemaal van de pot gerukt. Het is een belediging van de PVV en onze kiezers”, stelde de PVV-leider.
In NOVA onderzoekers en PVV-stemmers over de ideologie van Wilders.”
Een aantal wetenschappers noemt Geert Wilders’ PVV extreem rechts. Is die kwalificatie wel terecht? ‘Het is te simpel voor wat hier aan de hand is.’ Harry de Winter heeft een eenvoudige maatstaf om te bepalen of iemand extreem rechts is: vervang in elke gesproken of geschreven tekst het woord ‘moslims’ door het woord ‘joden’.
Dus als Geert Wilders zegt dat miljoenen moslims die problemen veroorzaken Europa moeten worden uitgezet of dat hij geen islamscholen in Nederland wil, dan weet je hoe laat het is. Voor de ondernemer, programmamaker en pleitbezorger van ‘Een ander joods geluid’, is het daarom al lang overduidelijk dat de PVV extreem rechts is.
Drie wetenschappers komen nu tot dezelfde conclusie. In een rapport voor het ministerie van Binnenlandse Zaken kwalificeren ze de PVV van Wilders als een partij die islamofobie en systeemhaat tegen de overheid mobiliseert. Daarmee ondermijnt zij de sociale samenhang en de democratie in het land.
Toch houden ze bij hun kwalificatie enkele slagen om de arm. Net als onderzoekers van de Anne Frank Stichting en de Universiteit van Leiden dat eind vorig jaar deden in de achtste Monitor Racisme en Extremisme. Wilders voldoet op diverse punten aan de definitie van extreemrechts die de wetenschappers hanteren. Zo heeft hij een demagogische spreekstijl waarbij politieke tegenstanders verbaal worden besmeurd. Ook legt hij sterk de nadruk op de extreem rechtse ideologie, waarbij het eigene voorop staat.
Dit nationalisme en de scherpe afkeer van het vreemde, door de onderzoekers racisme genoemd, komt volgens wetenschapper Jaap Van Donselaar van de Anne Frank Stichting heel sterk terug bij de PVV. Volgens Van Donselaar, die bij beide onderzoeken betrokken was, is het extreem rechtse klimaat in Nederland aanzienlijk veranderd en is dat voor een belangrijk deel te wijten aan de PVV.
Daarentegen wijzen de onderzoekers er ook op dat de PVV absoluut geen geweld accepteert als middel om sociale en politieke conflicten te beslechten. In de ‘gangbare’ extreem rechtse kringen als Stormfront en Weerstand is dat juist wel toegestaan en wordt Hitler vereerd. Wilders distantieert zich nadrukkelijk van dit soort overtuigingen. Hij is zelf pro-Israël en relativeert nimmer de nazimisdaden in de Tweede Wereldoorlog.
Mede gezien deze ‘mitsen en maren’, zoals de onderzoekers het noemen, wil directeur Paul Schnabel van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) de PVV niet extreem rechts noemen. ”Dat is te simpel voor wat hier aan de hand is. Je kunt wel kritisch zijn over wat hij zegt, maar ik noem hem toch liever modern conservatief. Wilders is zeker niet vriendelijk over onder meer vreemdelingen en hij speelt heel nadrukkelijk in op het nationale gevoel, het oranjegevoel. Maar het gaat te ver om hem bijvoorbeeld fascistisch te noemen.”
Schnabel wijst erop dat veel PVV-stemmers bezorgd zijn over de dingen die vanzelfsprekend leken, maar dat niet meer blijken te zijn. Zoals sociale zekerheid, gezondheidszorg, de Nederlandse cultuur en de vrijheid van meningsuiting. Daarbij komt dan nog eens de komst van veel vreemdelingen van wie sommigen misschien wel slechte dingen willen.
”Wilders vindt dat er niets aan Nederland mag veranderen, zoals de SP dat vindt met de sociale zekerheid en de gezondheidszorg. Dat is iets anders dan extreemrechts, want dan denk je hoe dan ook al snel aan fascisme. Traditioneel betekent extreem rechts immers dat je verbonden bent met foute bewegingen en zeker niet dat je positieve opvattingen uitdraagt over de emancipatie van de vrouw en homoseksuelen, zoals Wilders doet.” (DICK HOFLAND)
De PVV is een extreem-rechtse partij. Dat is de opvallende conclusie in de achtste Monitor Racisme & Extremisme, een doorlopend wetenschappelijk onderzoek van de Universiteit Leiden en de Anne Frank Stichting.
PVV-leider Geert Wilders reageerde woedend: „Ze zijn helemaal van de pot gerukt. Het is een belediging van de PVV en onze kiezers.”
Volgens de onderzoekers, onder leiding van Jaap van Donselaar en Peter R. Rodrigues, is het probleem van ’islamofobie’ in Nederland het afgelopen jaar aanzienlijk groter geworden. Ze spreken van een ’negatief opinieklimaat’ over moslims en signaleren dat tegen moslims gerichte uitingsdelicten meer worden gedoogd. „Het evenwicht tussen vrijheid van meningsuiting en bescherming tegen discriminatie is de afgelopen monitorperiode verstoord”, stellen de onderzoekers. Oorzaken zijn gelegen in een veranderend politiek klimaat: „Kort samengevat: je moet kunnen zeggen wat je denkt.”
De onderzoekers denken dat beledigen en aanzetten tot haat op grond van zowel ras als religie bij Wilders aan de orde is. Ze beschrijven hoe de gevoerde campagne ’tegen de islamisering van Nederland’ van de PVV steeds radicaler werd.
Het door de PVV voorgestelde moratorium van vijf jaar op de bouw van nieuwe moskeeën en islamitische scholen tast volgens de onderzoekers de vrijheid van godsdienst en onderwijs aan.
De PVV vreest, zo staat in de monitor, zoals vrijwel alle extreem-rechtse politieke partijen de Ãœberfremdung, de overheersing van het ‘vreemde’.
HET EXTREEM-RECHTSE EN DISCRIMINATOIRE GEHALTE VAN DE PVV BLADZIJDE 170 In hoeverre is de pvv in verband te brengen met rechtsextremisme? En in hoeverre hebben uitingen van de pvv een discriminatoir karakter? Deze vragen worden niet zelden opgeworpen2 en zijn onlosmakelijk verbonden met de positie van de pvv in de Nederlandse samenleving. Ondanks het feit dat de pvv niet direct uit een extreemrechtse traditie is ontstaan, vormen deze vragen voor ons een goede reden om de pvv onder de loep te nemen.3 Onze aanpak is gebaseerd op die van twee al langer bestaande, longitudinale deelprojecten van de monitor, namelijk (a) onderzoek naar extreemrechtse formaties, dat overwegend sociaal-wetenschappelijk is en (b) onderzoek naar opsporing en vervolging van discriminatie, dat primair juridisch is. Ons onderzoek naar de pvv is dus multidisciplinair en bestaat uit twee delen. In het eerste staat de vraag centraal in hoeverre de pvv te beschouwen is als een extreemrechtse formatie. Het tweede deel gaat over de relatie tussen pvv en discriminatieverboden. 8.2 De pvv als extreemrechtse formatie De vijfde monitorrapportage (2002) bevat een deelonderzoek, getiteld Het extreem-rechtse en racistische gehalte van de lpf/Leefbaar-stroming. 4 Getracht werd genoemd ‘gehalte’ te bepalen aan de hand van drie indicatoren, ideologie, sociale genealogie en magneetfunctie. Ons onderzoek naar het extreemrechtse gehalte van de pvv heeft grotendeels langs dezelfde lijnen plaatsgevonden. Allereerst aan de hand van de vraag in hoeverre gesproken kan worden van een extreemrechtse ideologie. De tweede indicator, sociale genealogie, berust op de bevinding dat extreemrechtse
BLADZIJDE 171 groepen niet zomaar ontstaan, maar meestal uit andere extreemrechtse formaties voortkomen.5 Onder de oprichters van extreemrechtse organisaties bevinden zich heel vaak personen die voordien bij andere verwante, extreemrechtse organisaties aangesloten zijn geweest. Deze personele continuïteit geldt niet alleen voor de oprichters, maar evenzeer voor een aantal personen die zich gaandeweg bij een organisatie aansluiten. De derde indicator is de magneetfunctie: de aantrekkingskracht die de partij uitoefent op ‘radicalen’, personen die blijk hebben gegeven van uitgesproken extreemrechtse sympathieën. De indicatoren ideologie en magneetfunctie komen in de volgende paragrafen aan de orde. Over sociale genealogie kan hier worden volstaan met enkele opmerkingen. Noch onder de oprichters van de pvv noch onder de huidige Tweede Kamerfractie bevinden zich personen met een extreemrechtse ‘carrière’, althans voor zover wij hebben kunnen nagaan. De tweede vraag – het gaandeweg bij de organisatie aansluiten van ‘bekende’ rechtsextremisten – kan niet beantwoord worden, omdat de pvv tot dusverre geen leden heeft toegelaten. Omdat de pvv als formele organisatie vrijwel geen bemensing heeft, is van bovengenoemde sociale genealogie dus ook geen sprake. 8.2.1 Extreemrechtse ideologie in vogelvlucht De ideologie van extreemrechts in Nederland is oppervlakkig beschouwd in enkele zinnen te vangen. Men is in positieve zin georiënteerd op ‘het eigene’, heeft een afkeer van ‘het vreemde’, van politieke tegenstanders, van de gevestigde politiek in het algemeen, en men heeft een hang naar het autoritaire. Echter, binnen extreemrechtse groeperingen bestaan aanzienlijke verschillen van mening en scherpe tegenstellingen. Zo kan afkeer van het ‘vreemde’ gericht zijn tegen niet-westerse allochtonen in het algemeen, terwijl het in andere gevallen een primair antisemitische lading heeft. Dit geldt mutatis mutandis voor de oriëntatie op ‘het eigene’: dit kan betrekking hebben op het staatkundige Nederland, op een ‘Heelnederland’ (met Vlaanderen) of ook op de idee van verenigde ‘Germaanse’ volken in Europa, zoals Hitler voor ogen stond. Daarnaast kan het ideologische gehalte van diverse organisaties en van individuele rechtsextremisten nogal verschillen, variërend van een sterk ontwikkelde ideologische oriëntatie tot een die veeleer gebaseerd lijkt op enkele BLADZIJDE 172
racistische oneliners. Voorts kunnen zowel individuen als ook groepen verschillen qua radicalisme. De ideologische bewegingsruimte is niet onbeperkt, maar wordt begrensd door wettelijke bepalingen. Sinds de Tweede Wereldoorlog is het verbieden van organisaties voor extreemrechts een reële dreiging geweest, terwijl sedert de jaren zeventig daarnaast strafrechtelijke discriminatieverboden van betekenis werden. Trends van radicalisering dan wel matiging bij extreemrechts komen zowel opeenvolgend als gelijktijdig voor, waarbij matiging niet zelden het gevolg is van (dreigend) repressief overheidsoptreden. In extreemrechtse kringen bestaat van oudsher veel onderling verschil van mening. Vaak monden deze uit in onderlinge geschillen en conflicten, soms zozeer dat men in de eerste plaats elkaar lijkt te bestrijden. Deze conflicten kunnen uiteenlopende achtergronden hebben, waaronder niet in de laatste plaats ideologische. Voor een beter begrip van de extreemrechtse ideologische kaart in Nederland kan gebruik gemaakt worden van onderscheid dat in de wetenschappelijke literatuur wordt gemaakt tussen enkele basisstromingen in de (West-Europese) extreemrechtse ideeënwereld; met name bruikbaar is Bjørgo’s onderscheid tussen en analyse van de zogeheten ‘nationaaldemocraten’ en de ‘raciale revolutionairen’.6 Bjørgo’s onderscheid tussen ‘nationaaldemocraten’ en de ‘raciale revolutionairen’ valt grotendeels samen met dat tussen ‘anti-immigratie activisten’ en ‘neonazi’s’. De overeenkomsten tussen beide extreemrechtse denkrichtingen zijn hierboven al genoemd: positieve oriëntatie op het ‘eigene’, afkeer van het ‘vreemde’, afkeer van politieke tegenstanders en van de gevestigde politieke orde, een autoritaire houding. Ook de politieke stijl vertoont overeenkomsten: rigoureus, autoritair, afwijzen van bestaande politieke codes en gedragsregels. Maar er zijn ook dimensies waarop geen – zelfs geen oppervlakkige – overeenkomst valt waar te nemen, zoals de houding ten aanzien van de Tweede Wereldoorlog en het Duitse nationaal-socialisme ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De ‘raciale revolutionairen’, ofwel neonazi’s omarmen het nationaal-socialisme en identificeren zich met nazi-Duitsland. De ‘nationaaldemocraten’ daarentegen distantiëren zich van nazi-Duitsland en zijn geneigd zich juist te identificeren met het verzet tegen de nazibezetting; zij zien BLADZIJDE 173 zich als erfgenamen van verzet tegen vreemde overheersing. Een andere dimensie waarop een belangrijk verschil valt waar te nemen, is de houding ten opzichte van de parlementaire democratie. Terwijl de ‘nationaaldemocraten’ binnen de parlementaire democratie opereren en deze willen corrigeren in de door hen gewenste richting, nemen de ‘raciale revolutionairen’ het standpunt in dat de parlementaire democratie moet worden afgeschaft. In neonazi-jargon: ‘het systeem heeft geen fouten, maar het systeem is de fout’. Een derde dimensie waarop een in het oog springend verschil valt te benoemen betreft opvattingen over het gebruik van geweld om het uiteindelijke politieke doel te bereiken. Terwijl ‘raciale revolutionairen’ het gebruik van geweld gerechtvaardigd achten, wijzen ‘nationaaldemocraten’ dit middel af. Dit laatste althans in beginsel, want soms worden ook door ‘nationaaldemocraten’ bepaalde vormen van geweld als zelfverdediging beschouwd en derhalve gezien als een noodzakelijk kwaad. Hoewel de positieve oriëntatie op het ‘eigene’ en de afkeer van het ‘vreemde’ karakteristiek zijn voor beide extreemrechtse stromingen, worden verschillende definities, afgrenzingen en accenten gelegd. Zo zijn er verschillen wie tot het ‘vreemde’ en wie tot het ‘eigene’ worden gerekend. Bij de ‘raciaal revolutionairen’ is ‘ras’ van doorslaggevend belang, maar zijn er wel twee verschillende benaderingen te onderscheiden. In de eerste draait het bij ‘ras’ primair om joden en vervolgens volkeren die niet tot het ‘arische ras’ behoren (niet-westerse allochtonen). Joden zijn de ultieme vijand, trachten de wereld te overheersen en het arische ras te vernietigen, zo redeneert men. Maar even ‘volksvreemd’ zijn niet-westerse allochtonen en daarbij vormt huidskleur in de praktijk een belangrijk criterium. Bij deze benadering behoort de bevolking van omringende landen (Duitsers, Engelsen, Fransen) niet tot het vreemde. Het ‘eigene’, dat zijn ‘de Germaanse volkeren van Europa’. Bij de tweede, meer op Nederland gerichte benadering ligt het iets anders, omdat ‘ras’ primair betrekking heeft op Nederlanders en Vlamingen (die in feite als Nederlanders worden beschouwd). In deze Heelnederlandse benadering wordt vaak ook uitgegaan van een ‘stamverwantschap’ met blanke Zuid-Afrikanen. Gezien de geschiedenis van Zuid-Afrika worden vanuit deze zienswijze Engelsen als vreemden en zelfs als vreemde overheersers gezien. Ook Fransen worden als vreemd beschouwd en BLADZIJDE 174 gezien ‘hun’ onderdrukking van de Zuidelijke Nederlanden als vreemde overheersers. Maar niet-westerse allochtonen worden nóg meer als ‘vreemd’ beschouwd dan de blanke buurlanden en niet zelden gaat deze Heelnederlandse benadering gepaard met antisemitisme. Bij de ‘nationaaldemocraten’ zijn niet-westerse allochtonen het ‘vreemde’ en is het ‘eigene’ in veel mindere mate of zelfs in het geheel niet op ‘ras’ gebaseerd. Het gaat veeleer om de eigen natie, het eigen volk, het vaderland of eenvoudigweg ‘Nederland’. Men is gekant tegen de aanwezigheid van ‘niet-blanken’, vandaag de dag primair tegen moslims, die, zo redeneert men, het land overspoelen en zich steeds meer gaan gedragen als vreemde overheersers. Bij de ‘nationaaldemocraten’ staat antisemitisme niet op de voorgrond en soms is het zelfs vrijwel of geheel afwezig. Het onderscheid tussen ‘nationaaldemocraten’ en ‘raciale revolutionairen’ is een schematisch onderscheid. De sociale werkelijkheid is gecompliceerder. Er zijn allerlei gradaties, grijstinten en accenten.7 Een belangrijke interveniërende variabele is wat door Van Donselaar het aanpassingsdilemma is genoemd.8 In het kort: krachtige taboeïsering van ‘fout’ in de Tweede Wereldoorlog, nationaal-socialisme, betrokkenheid bij (politiek) geweld en vervolgens de (wettelijke) sancties die aan deze taboeïsering zijn verbonden, leiden op de voorgrond tot een verhulling of maskering. Achter de schermen daarentegen laat men zich in mindere mate leiden door de taboes. Anders gezegd: door het aanpassingsdilemma ontstaan verschillen tussen frontstage en backstage performances. 9 De afstand tussen voorgrond- en achtergrondkenmerken wordt vooral beïnvloed door de mate van overheidsrepressie waaraan een groepering blootstaat. Hoe groter de repressie – kans op vervolging, risico van verbod – des te groter de afstand tussen voor- en achtergrondkenmerken. Om zich een goed beeld te kunnen vormen van de ideologie van een bepaalde groepering dient men rekening te houden met de mogelijkheid dat bepaalde elementen op het eerste gezicht minder goed waarneembaar zijn. 8.2.2 Het ‘eigene’ en het ‘vreemde’ in de ideologie van de pvv Hameren op het ‘gevaar van islamisering’ is een hoeksteen van de ideologie van Wilders en van de pvv, nadat die begin 2006 was opgericht.10 In BLADZIJDE 175 de begintijd, voorjaar 2006, bracht de pvv ook andere punten naar voren: belastingverlaging, halvering aantal ambtenaren, hardere aanpak van immigratie en integratie, strengere straffen, invoering van bindende referenda, een nauwere band tussen kiezers en Kamerleden, directe verkiezing van burgemeesters, de minister-president én politiechefs en rechters. Verder stelde de pvv voor om in artikel 1 van de Grondwet vast te leggen dat de joods-christelijke en humanistische cultuur in Nederland dominant moeten zijn. Op weg naar de Kamerverkiezingen van november 2006 werd het thema ‘gevaar van islamisering’ verder uitgebreid: de komende vijf jaar zouden geen immigranten uit Marokko en Turkije mogen worden toegelaten, en zouden er geen nieuwe moskeeën en islamitische scholen bij mogen komen. Maar de meeste aandacht werd getrokken door Wilders’ inmiddels welbekende tsunami-metafoor.11 ‘Nederland staat aan de vooravond van een “tsunami van islamisering”. Moslims zullen de Nederlandse samenleving overspoelen en zorgen voor criminaliteit en overlast, ook op het platteland. Hun intolerante en gewelddadige cultuur zal de Nederlandse samenleving raken “in het hart, in onze identiteit”.’ Nadat in 2007 een nieuw kabinet (Balkenende iv) was aangetreden, bekritiseerde Wilders het feit dat twee staatssecretarissen (Albayrak en Aboutaleb) een dubbele nationaliteit hadden. De pvv diende een motie van wantrouwen in die weliswaar amper politieke steun kreeg, maar die wel leidde tot wekenlange discussies over dubbele nationaliteit. En tot een compliment van Vlaams Belang-voorman Dewinter, die opperde dat Wilders’ verzet tegen de dubbele nationaliteit navolging in België verdiende. In augustus 2007 werd het politieke programma van de pvv uitgebreid met een pleidooi voor verbod van de Koran. In een opiniestuk van Wilders in de Volkskrant viel onder andere het volgende te lezen.12 BLADZIJDE 176
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 175 ‘Verbied dat ellendige boek zoals ook Mein Kampf verboden is! Geef zo een signaal (…) dat de Koran in ons land nooit en te nimmer als inspiratie of excuus voor geweld mag worden gebruikt.(…) Ik heb genoeg van de islam in Nederland: geen moslimimmigrant er meer bij. Ik heb genoeg van de aanbidding van Allah en Mohammed in Nederland: geen moskee er meer bij. Ik heb genoeg van de Koran in Nederland: verbied dat fascistische boek.’ Aan de bestrijding van de islam werd eind 2007 een krachtig vervolg gegeven door het bekend worden van het voornemen van Wilders om een film te maken over de Koran, of beter: tegen de Koran. Het gerucht ging dat er beelden zouden worden vertoond van een brandende Koran. Toen Fitna eind maart 2008 werd uitgezonden bleek de inhoud in ideologisch opzicht niet veel nieuws te bevatten. Geen brandende Koran, wel opnieuw een krachtige waarschuwing tegen islamisering, dit keer voor een veel omvangrijker gehoor dan in voorgaande jaren. Een door Wilders frequent gebruikte slagzin luidt: ‘Stop de islamisering van Nederland’. Het ‘vreemde’ waar de pvv zich tegen afzet is primair, maar niet uitsluitend ‘islamisering’. In partij-jargon wordt tevens veelvuldig gerept van ‘niet-westerse allochtonen’. In oktober 2007 verscheen het pvv-immigratieplan: achttien maatregelen om de stroom echt in te dammen.13 Wilders lichtte bij de presentatie het plan als volgt toe.14 ‘De vreemdelingen blijven toestromen. De grootste groep wordt gevormd door gezinsvorming en gezinshereniging. Tot en met september van dit jaar zijn dat er al 17.297. Over heel 2006 worden dat er dan 23.000. Stel je eens voor wat dat betekent over tien jaar gezien. Daar komen asielzoekers en andere toestroom nog bij. Plus de illegalen, die letterlijk ontelbaar zijn. Ons opendeurbeleid zorgt ervoor dat we steeds een nieuwe “eerste generatie allochtonen” binnen krijgen – met alle problemen van dien.’ Enkele weken later in een interview met De Pers borduurde Wilders hierop verder.15 BLADZIJDE 177 1 7 6 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r ‘Autochtonen planten zich minder snel voort dan allochtonen. Nu zitten allochtonen, overwegend moslims, voornamelijk in de grote steden. Over twintig jaar zitten ze overal, van Apeldoorn tot Emmen en van Weert tot Middelburg.’ Wilders stelde voorts in april 2008 dat hij strijd voert ‘tegen de islamisering van Nederland en de massa-immigratie’.16 ‘Ik sta hierin niet alleen. Inmiddels blijkt dat zes op de tien Nederlanders de islam als bedreiging ziet en vindt dat de massa-immigratie de grootste fout uit onze geschiedenis is. Dat geeft hoop voor de toekomst.’ Dat de pvv gaandeweg radicaler is geworden kwam ook duidelijk naar voren tijdens de algemene beschouwingen in september 2008. Wilders kwalificeerde ‘Marokkanen, die hier de boel verzieken’ als ‘moslimkolonisten. Want ze zijn niet gekomen om te integreren, maar om de boel hier over te nemen, om ons te onderwerpen.’ De metafoor van moslims als kolonisten, vreemde overheersers is al jarenlang in zwang in extreemrechtse kringen, zoals het webforum Stormfront.org. ‘Islamisering’, ‘massa-immigratie’ en ‘niet-westerse allochtonen’ vormen de voornaamste bestanddelen van de door de pvv gepercipieerde dreigende beïnvloeding door en overheersing van het ‘vreemde’. Bij vrijwel alle extreemrechtse politieke partijen en bewegingen die Überfremdung hoog op hun politieke agenda hebben staan, valt ook enigerlei vorm van antisemitisme waar te nemen. Immers, in bepaalde extreemrechtse denkrichtingen worden joden gerekend tot ‘het vreemde’ waartegen men zich dient te verzetten (of radicaler: waarvan men zich dient te ontdoen). Soms is antisemitisme bij extreemrechts prominent en duidelijk aanwezig, maar veel vaker is antisemitisme gehuld in vage contouren en slechts op de achtergrond of binnenskamers waarneembaar. Dit laatste – antisemitisme op de achtergrond – hangt veelal samen met het controversiële karakter van antisemitisme sinds de Tweede Wereldoorlog, waardoor een partij met een openlijk antisemitisch profiel sterke weerstanden kan oproepen en repressieve reacties van overheidszijde kan uitlokken. BLADZIJDE 178
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 17 7 Bij de pvv valt van antisemitisme geen spoor te bekennen. Integendeel, er is sprake van een sterke affiniteit met Israël en het jodendom. ‘Joods’ wordt geenszins gekwalificeerd als het ‘vreemde’, maar juist als een bestanddeel van het ‘eigene’. Dit wordt onder andere tot uitdrukking gebracht in het pvv-pleidooi om in artikel 1 van de Grondwet de dominantie te verankeren van de ‘joods-christelijke en humanistische cultuur in Nederland’. De affiniteit van de pvv met Israël en jodendom valt samen met die van Wilders zelf, of is er wellicht een voortvloeisel van. In zijn jeugd heeft Wilders een paar jaar in Israël gewoond, komt er nog geregeld en beschikt er over een aanzienlijk netwerk van vrienden en bekenden. Van het ‘speciale gevoel van verbondenheid’ wordt door Wilders geen geheim gemaakt en dit is bij herhaling via de nieuwsmedia bevestigd. Met zowel de expliciete affiniteit met Israël als ook met de daarin besloten distantie van antisemitisme wijkt de pvv af van de meeste politieke partijen die zich keren tegen massale immigratie, niet-westerse allochtonen en ‘islamisering’, zoals het Front National in Frankrijk, Vlaams Belang in België en de Oostenrijkse fpö. Wat beslist wel tot het ‘vreemde’ wordt gerekend zijn Aruba en de Nederlandse Antillen. In maart 2005 – dus voordat de pvv werd opgericht – presenteerde Wilders zijn zogeheten Onafhankelijkheidsverklaring. 18 Daarin valt het volgende te lezen. ‘Gelet op het gevaar en de instroom van (drugs)criminaliteit, en gezien de grote corruptie en het bestuurlijk onvermogen van de Antillen, zal de regering met kracht moeten bevorderen dat de Antillen geen onderdeel meer zullen uitmaken van het Koninkrijk der Nederlanden.’ Afstoting van de Antillen wordt later door de pvv bij herhaling bepleit, waarbij krachttermen niet werden geschuwd. Wilders in de Tweede Kamer, mei 2008.19 ‘Voorzitter, de pvv is het zat, net als de burgers van Nederland. Het grotendeels corrupte boevennest dat al decennialang teert op de zakken van hardwerkende Nederlanders omdat zij inmiddels geheel failliet zijn, krijgt over een totaal van vier jaar 2,2 miljard keiharde euro’s uitgekeerd. In 2007 werd er al 410 miljoen euro voor de schuldsanering van de Antil BLADZIJDE 179
1 7 8 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r len gereserveerd. Sinterklaas weet de schurkeneilanden dus nog steeds te vinden. De pvv is helder: investeer dat geld in Nederland, bijvoorbeeld in de zorg om te voorkomen dat we hier in Nederland derde-wereldpraktijken krijgen.’ Zoals gezegd is ‘het eigene’ in het perspectief van de pvv de ‘joods-christelijke en humanistische cultuur in Nederland’. Ook ‘de Nederlandse identiteit’ en ‘onze westerse waarden’ zijn vaak genoemde elementen. Recent heeft de pvv zich uitgesproken voor eenwording van Nederland en Vlaanderen.20 Dit standpunt is gebaseerd op enerzijds de politieke crisis in België en de mogelijkheid dat België daardoor uiteindelijk zou kunnen scheuren; anderzijds op vermeende verbondenheid van Nederland en Vlaanderen. Er is, zo wordt betoogd, een gezamenlijke geschiedenis en een sterke lotsverbondenheid; de ‘afscheiding van het gedrocht België was een historische blunder’ en de grens tussen Nederland en België is ‘een kunstmatige’. Bovendien zou eenwording aantrekkelijk zijn, omdat de ‘herenigde Zeventien Provinciën’ een ‘economische en politieke grootmacht’ zou zijn, ‘een serieuze speler op het wereldtoneel’. Het pvv-betoog is in meer dan één opzicht opmerkelijk. Allereerst wordt duidelijk dat het nationalisme van de pvv niet samenvalt met de huidige staatkundige eenheid van Nederland. Laatstgenoemde wordt ter discussie gesteld ten faveure van een ‘Heelnederlands’ streven: een nieuwe ordening op basis van gezamenlijke taal, cultuur en geschiedenis. Voorts is er ook sprake van een ‘Grootnederlands’ streven (‘grootmacht’, ‘serieuze speler op wereldtoneel’). De Heelnederlandse en Grootnederlandse gedachte waren sterk verankerd in extreemrechtse bewegingen tijdens het interbellum, zoals de nsb en Zwart Front. Met het einde van de Tweede Wereldoorlog en de ondergang van deze bewegingen werd de eenwording van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden als politiek streven in Nederland sterk gemarginaliseerd. Sedert 1945 is het blijven voortleven in Nederlandse extreemrechtse kringen.21 In Nederland behoort de hereniging van Nederland en Vlaanderen al zo’n zeventig jaar grotendeels tot het extreemrechtse politieke domein, daarover zal niet veel discussie mogelijk zijn.22 Wel over de vraag of dit streven daardoor of exclusief als rechtsextremistisch kan worden bestempeld. In België is het streven naar onafhankelijkheid van Vlaanderen overigens in BLADZIJDE 180
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 179 mindere mate het domein van extreemrechts, al behoren groeperingen als Vlaams Belang wel tot de meest gedreven politieke voorvechters. In reactie op het opiniestuk van Wilders en Bosma liet Vlaams Belang een persbericht uitgaan met als kop ‘Vlaams Belang verwelkomt uitgestoken hand Wilders’.23 Met haar standpunten over het ‘eigene’ en het ‘vreemde’ schaart de pvv zich in wat door Mudde is aangeduid als de extreemrechtse partijfamilie. 24 Het gaat om een reeks partijen die, ondanks individuele verschillen, een overeenkomstige ideologie hebben waarin een nationalistische oriëntatie, xenofobie (afkeer van het vreemde) en law and order-denken een belangrijke plaats innemen. Maar ook al zouden er familiebanden zijn, van familiecontacten wil de pvv niets weten. Ondanks de ‘uitgestoken hand’ wordt krachtig afstand gehouden van het Vlaams Belang en eenzelfde distantie wordt betracht jegens het Franse Front National van Le Pen en jegens andere als extreemrechts bekend staande groeperingen. De vraag rijst of er verschillen bestaan tussen de ideologie van pvv frontstage en backstage, een onderscheid dat eerder in dit hoofdstuk is aangestipt. Over het interne reilen en zeilen van de pvv is echter zeer weinig bekend. De pvv is een kleine, gesloten formatie, die voor zover wij weten onderzoeksjournalisten en wetenschappelijk onderzoekers buiten de deur heeft weten te houden. Ook zijn er tot nu toe geen ‘dissidenten’ geweest die na een breuk met de partij een boekje hebben opengedaan. Op de vraag of er bij tijd en wijle binnenskamers extremere uitingen zijn gedaan dan in het openbaar moeten wij het antwoord schuldig blijven. 8.2.3 Magneetfunctie Bij de bepaling van het extreemrechtse gehalte van de pvv is naast ideologie de magneetfunctie van belang: de aantrekkingskracht die de partij uitoefent op ‘radicalen’, personen die blijk hebben gegeven van uitgesproken extreemrechtse sympathieën. Zo waren er uitgesproken sympathiebetuigingen vanuit kringen van oud-ss’ers en -nsb’ers voor de rechtsradicale Boerenpartij in de jaren zestig en de Nederlandse VolksUnie in de jaren zeventig.25 Op soortgelijke wijze mocht de Centrumpartij van Janmaat zich verheugen in sympathie van de zijde van de weduwe van nsb-leider Rost van Tonningen en haar nazistische ‘Consortium de BLADZIJDE 181 18 0 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r Levensboom’.26 Een recenter voorbeeld: de gelukwensen van het Vlaams Blok voor Fortuyn na het behaalde resultaat bij de gemeenteraadsverkiezingen van 6 maart 2002.27 De magneetfunctie heeft verschillende kanten: (a) het zich aangetrokken voelen tot een formatie, ofwel positieve identificatie; (b) als gevolg daarvan personele overlapping met extreemrechtse formaties. Met het laatste bedoelen wij dat bijvoorbeeld persoon X, die eerder een politieke loopbaan had bij de Centrumdemocraten, de Nederlandse Volks-Unie of een andere extreemrechtse formatie, opduikt bij de pvv. Positieve identificatie kan leiden tot een personele overlapping, maar dat hoeft niet per se het geval te zijn, zoals bovengenoemde voorbeeld van het Vlaams Blok laat zien. En om maar bij dit voorbeeld te blijven: uitingen van positieve identificatie van het Vlaams Belang (opvolger van het verboden Vlaams Blok) met de pvv zijn er bij herhaling geweest: bij de door Wilders aangezwengelde discussie over dubbele nationaliteiten en bij diens pleidooi voor hereniging van Nederland en Vlaanderen.28 Om in het gehele land aan parlementsverkiezingen te kunnen deelnemen dient aan een aantal voorwaarden te worden voldaan. Een daarvan is het verzamelen van minimaal dertig ondersteuningsverklaringen bij kandidatenlijsten in elk van de negentien kieskringen.29 Een ondertekenaar moet in de desbetreffende kieskring wonen en kiesgerechtigd zijn. Bij de door de pvv verzamelde steunverklaringen voor verkiezingsdeelname in 2006 bleken er enkele tientallen te zijn die afkomstig waren van personen met een (bekende) extreemrechtse achtergrond30; ook werd bekend dat er door een medewerker van de pvv getracht was ondertekenaars te werven via een extreemrechts en uitgesproken antisemitisch webforum.31 Volgens een pvv-medewerker is getracht om bekende rechtsextremisten te weren.32 Het aantal ondertekenaars met een bekend extreemrechts profiel had dus hoger kunnen uitvallen. Op extreemrechtse webfora zijn uitingen van positieve identificatie geen zeldzaamheid, maar dat geldt ook voor het tegenovergestelde, namelijk BLADZIJDE 182
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 181 afkeer van de pvv. Zo is op Stormfront.org een ‘discussiedraadje’ Ben jij voor of tegen Wilders? met de mogelijkheid tot stemmen. Terwijl het aantal voor- en tegenstemmers ongeveer gelijk is, zijn in de ‘draad’ de tegengeluiden dominant.33 Een uitgesproken afkeer valt vaak te bespeuren bij neonazi’s die de sympathieën van Wilders voor Israël en jodendom onverteerbaar vinden. Maar anderen loven de pvv, of zijn vooral gecharmeerd van de maatschappelijke onrust die de pvv zou kweken en die een voedingsbodem zou kunnen vormen voor een nationaal-socialistische beweging. Op het webforum van Holland Hardcore zijn de geluiden eveneens gemengd, maar daarbij springt positieve identificatie meer in het oog, onder andere door de pro-Wilders-opstelling van enkele moderatoren.34 Ook het forum van de Vereniging van Nederlandse Nationalisten (vnn) zijn uiteenlopende opvattingen waar te nemen, zowel pro als contra. Al dan niet positieve identificatie valt voor een belangrijk deel samen met het ideologische profiel van de pvv, namelijk een ‘nationaaldemocratische’ oriëntatie en zeker geen ‘raciaal revolutionaire’. Bij formaties die tot de laatstgenoemde categorie behoren, zoals de Nederlandse Volks-Unie en Nationaal-Socialistische Aktie (nsa), valt geen enkel spoor van positieve identificatie te bespeuren, integendeel, zij keren zich uitgesproken fel tegen de pvv en met name tegen Wilders persoonlijk.35 Op de avond dat de film Fitna voor het eerst uitgezonden werd, hield een tiental aanhangers van nsa een spontane anti-Wilders-demonstratie in Den Haag (‘Wilders is een vieze zionist’). Dan het tweede element van de magneetfunctie personele overlapping. Hierboven is reeds gewezen op de aanwezigheid van (bekende) rechtsextremisten bij de ‘ondersteuners’ van verkiezingsdeelname. ‘Bedrijfsongevalletje’ of niet, het is een indicatie van belangstelling vanuit extreemrechtse kringen voor de pvv en deze wordt bevestigd door andere uitingen van positieve identificatie, zoals hierboven weergegeven. Maar de vraag in hoeverre zich onder de leden van de pvv personen met een extreemrechtse achtergrond bevinden kan niet worden beantwoord. De partij is weliswaar een vereniging, maar tot dusverre worden er geen leden toegelaten. Wilders heeft nagenoeg volledige controle over de pvv. BLADZIJDE 183 18 2 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r Over de precieze achtergrond hiervan heeft Wilders zich altijd op de vlakte gehouden,36 zodat we het moeten doen met enkele beredeneerde veronderstellingen: vrees voor ‘lpf-toestanden’, voor concurrenten die de partij willen overnemen en na de handtekeningenaffaire wellicht ook voor rechtsextremisten die de partij in opspraak brengen. Hierdoor blijft – net als bij ideologie – een mogelijk contrast tussen een frontstage-profiel van de pvv en een radicaler ‘personeel’ backstage-profiel buiten ons blikveld. Een niet onbelangrijk gevolg van de huidige organisatiestructuur van de pvv is dat de partij er geen interne democratie op nahoudt en de leiding dus neerkomt op een eigentijdse vorm van autoritair leidersbeginsel. De huidige partijorganisatie van de pvv is strikt genomen niet in strijd met de wet, maar scheert wel langs de grens. Met de verenigingsvorm als vereiste bij verkiezingsdeelname door een politieke partij heeft de wetgever wel een democratische grondslag voor ogen gehad. In nrc Handelsblad kwamen de hoogleraren Elzinga (staatsrecht) en Andeweg (politicologie) hierover aan het woord.37 Elzinga: ‘De kwalificaties autoritair en nietdemocratisch kun je van toepassing verklaren, maar juridisch gezien is er geen probleem. Een vereniging moet twee oprichters hebben en minimaal één lid. Daar voldoet hij aan.’ Andeweg ziet ‘een autocratisch geleide partij onder het mom van een vereniging’. Wilders moet zich volgens Andeweg in bochten wringen om aan de verenigingseis te voldoen. 8.3 De pvv en discriminatieverboden In dit deel wordt allereerst nagegaan in hoeverre de uitlatingen gedaan door Wilders namens de pvv in strijd zijn met het verbod van discriminerende belediging (art. 137c Sr) en het verbod van het aanzetten tot haat, discriminatie of geweld (art. 137d Sr). Het Openbaar Ministerie (om) heeft in juni 2008 besloten op een aantal aangiften tegen deze uitlatingen niet tot vervolging over te gaan (seponeren). Bezien wordt hoe de rechtspraak op grond van art. 137c en 137d Sr zich verhoudt tot het besluit van niet-vervolgen (sepot) dat door het om is genomen.38 BLADZIJDE 184
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 183 8.3.1 Vervolgbaar voor discriminatie? Het is van belang aan de hand van uitspraken van de Hoge Raad eerst het toetsingskader van art. 137c en 137d Sr te schetsen.39 Veroordelingen vonden vooral plaats bij vier typen uitingen die soms ook enige overlap kunnen vertonen: 1. discriminatoire scheldpartijen;40 2. het leggen van een causaal verband tussen een etnische minderheid en criminaliteit of profiteurschap;41 3. het stellen dat deze minderheden een gevaar zijn voor het ‘echte’ Nederland; met de term ‘intrinsiek conflictueuze tweedeling’ is deze tweespalt treffend door het Amsterdamse Hof verwoord;42 4. het aan minderheden onthouden van rechten of het bepleiten van hun verwijdering uit de maatschappij.43 De jurisprudentie van art. 137c Sr – verbod van discriminerende belediging – kent drie stappen in de beoordeling van een uiting. Als eerste wordt de vraag gesteld of er wel discriminatie is.44 Er moet sprake zijn van een belediging (krenking van de eer) die verband houdt met de beschermde gronden,45 op een manier die ‘de morele integriteit van de (leden van de) groep’ aantast. De beoordeling van de context waarin de discriminerende uiting is gedaan, is in de praktijk de tweede stap. De context, zoals het ‘maatschappelijk debat’, kan er namelijk voor zorgen dat deze uiting niet meer strafbaar is. Indien de context inderdaad een vrijwaring voor veroordeling biedt, kan er worden overgegaan tot de derde stap. Indien de bewoording onnodig grievend is, vervalt de mogelijke vrijwaring die de context had kunnen bieden. Bij art. 137d Sr – verbod van het aanzetten tot haat, discriminatie of geweld – is alleen de eerste stap anders. Het gaat bij dit artikel om in het openbaar aanzetten tot haat of discriminatie.46 Haat wordt niet nader gedefinieerd, maar in de literatuur wordt aansluiting gevonden bij ‘vijandschap’ of ‘minachting’. Het lijkt vooral aan de orde wanneer een minderheidsgroep in verband wordt gebracht met een dreiging of criminaliteit. Aanzetten tot discriminatie omvat volgens de jurisprudentie onder andere het onthouden van rechten aan bepaalde bevolkingsgroepen.47 BLADZIJDE 185 18 4 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r Via uitspraken van Wilders wordt de rechtsopvatting bij de Nederlandse strafrechter over discriminatie besproken. Hierbij worden voor de betreffende uitingen van Wilders de bovenstaande stappen zoveel mogelijk aangehouden. 8.3.2 Reële parallellen voor een mogelijke veroordeling Op 30 juni 2008 besloot het om enkele aangiften over uitingen in De Pers en de Volkskrant te seponeren (waarover meer in de volgende paragraaf). Bij deze sepots heeft het om zich gebaseerd op de redenering dat Wilders kritiek uit op de godsdienst zonder daarbij de gelovigen te betrekken. Maar hoe stevig is deze redenering eigenlijk? Waar Wilders stelt: ‘Ik heb genoeg van de islam in Nederland: geen moslimimmigrant er meer bij.’48 blijkt dat zowel de islam als zijn volgelingen bedoeld worden. Alle moslims zijn bij voorbaat verdacht als ‘moslimextremist’ en er dienen maatregelen te worden getroffen,49 omdat er niet zoiets zou bestaan als de gematigde islam.50 Dit extremisme houdt kennelijk ook geweld in: ‘De islam is in mijn ogen een gewelddadige religie en de Koran is een gewelddadig boek.’51 Die gewelddadigheid haalt hij weer aan wanneer gevraagd wordt naar een verband tussen de islam en criminaliteit. ‘Eén op de vijf Marokkaanse jongeren staat als verdachte bij de politie geregistreerd. Hun gedrag vloeit voort uit hun religie en cultuur. Je kunt dat niet los van elkaar zien. De paus had laatst volkomen gelijk: de islam is een gewelddadige religie. […] Het zit in die gemeenschap zelf.’ (cursivering toegevoegd)52 In 2006 vond het Hof Den Bosch in navolging van de Hoge Raad uit 2002,53 dat met politieke uitingen die het geloof (in casu ook de islam) betroffen betrokkene zich daarmee uitlaat over alle mensen die tot die geloofsgemeenschap behoren.54 De vraag naar het beledigende element van het leggen van een verband tussen islam(ieten) en criminaliteit komt in meer recente jurisprudentie niet aan de orde. De Hoge Raad achtte in 2003 nog wel het ongenuanceerde verband tussen allochtonen en criminaliteit strafbaar op grond van art. 137c Sr.55 BLADZIJDE 186
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 185 Er wordt wel beweerd dat politici, gezien hun functie in de democratie, meer ruimte hebben in het maatschappelijke debat dan anderen. Een vergelijkbare uitspraak als de bovengenoemde komt van het Hof Den Haag, alwaar de voorzitter van de extreemrechtse Nieuwe Nationale Partij werd veroordeeld, maar dan voor het aanzetten tot haat (137d) op grond van zowel ras als religie.56 Het is blijkbaar goed mogelijk dat ook in geval van de uitingen van de parlementariër Wilders de context niet hun strafwaardigheid ontneemt. Hier komt, ook in geval van art. 137c, bij dat passages noodzakelijk dienen te zijn voor het (kunnen) voeren van het door verdachte bedoelde debat volgens het Hof Amsterdam.57 Als kern van het probleem wijst Wilders ‘de fascistische islam, de zieke ideologie van Allah en Mohammed zoals neergelegd in de islamitische Mein Kampf: de Koran’ aan.58 De maatstaf die het Amsterdamse Hof aanlegt, houdt de mogelijkheid open deze uiting onnodig grievend te achten, waardoor ze alsnog strafbaar zou zijn. Behalve voor de band tussen moslims en criminaliteit waarschuwt Wilders ook voor ‘die tsunami van een ons wezensvreemde cultuur die hier steeds dominanter wordt. Daar moet een halt aan worden toegeroepen’.59 Uit het verband met het door Wilders aangehaald bedreigend tempo van voortplanting,60 voorbehouden aan mensen en niet aan religies, blijkt wederom dat de dreiging van de islam niet anders gezien kan worden dan dat die uitgaat van de gelovigen zelf. Door verdere vergelijkingen met (wereld)oorlogen,61 wordt ook een beeld van een acute, gewelddadige bedreiging door de islam en daarmee moslims gecreëerd,62 te meer nu de islam er op uit zou zijn anderen te elimineren.63 Een vergelijking met de natuurramp die in 2004 bijna 300.000 doden veroorzaakte kan in het kader van art. 137c Sr ook worden geacht niet noodzakelijk te zijn binnen een maatschappelijk debat dat problemen op bepaalde terreinen aan de kaak stelt waarin allochtonen een aandeel hebben. Het Hof Den Bosch stelde in 2006 dat een enkele poster met de tekst ‘Stop het gezwel dat islam heet’ suggereert dat er sprake is van een schadelijk ziekteproces dat vraagt om ingrijpen. Het hof vond dit een overschrijding van de maatschappelijk geaccepteerde grenzen van een inhoudelijke discussie.64 Opvallend is dat het hier om een poster van de extreemrechtse Nationale Alliantie ging: een politieke partij die toentertijd in de deelraad van Rotterdam-Rijnmond verte- BLADZIJDE 187
18 6 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r genwoordigd was. Bij de oproep van Wilders om de tsunami te stoppen komt het element van ingrijpen verder binnen het bereik van art. 137c Sr. Wat art. 137d Sr aangaat, brengt het onthouden van rechten aan bepaalde bevolkingsgroepen dit artikel in beeld. ‘Maar over vier jaar moet u toch kunnen laten zien dat u iets tegen de islam heeft gedaan? “We willen genoeg. De grenzen dicht, geen islamieten meer Nederland in, veel moslims Nederland uit, denaturalisatie van islamitische criminelen…”’65 Twee citaten illustreren ook in het licht van verwijdering het verband tussen enerzijds de gelovigen ‘Ik vind wel dat er minder moslims moeten zijn in Nederland’66 en anderzijds de godsdienst: ‘Gestreefd dient te worden naar minder islam in Nederland’.67 Het onthouden van rechten aan deze groep mensen aan de hand van hun godsdienst kan ook voldoen aan de delictsomschrijving van art. 137d Sr doordat het aanzet tot discriminatie.68 Artikel 90quater Sr geeft de definitie van discriminatie, waarbij een van de criteria is de uitsluiting of beperking van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden. Zo tast het voorgestelde moratorium van vijf jaar op de bouw van nieuwe moskeeën en islamitische scholen69 de vrijheid van godsdienst en onderwijs aan. Niet-westerse allochtonen, ook die met een Nederlandse nationaliteit zouden hun straf ‘moeten uitzitten in het land van afkomst’, waarbij Marokko en Turkije als land van herkomst worden aangewezen.70 Verder moeten, naast criminelen en hun families,71 ook Nederlanders met een andere etniciteit die ‘de Nederlandse taal niet alsnog leren’, worden uitgezet.72 Dit laatste lijkt vergelijkbaar met ongenuanceerde voorstellen om rechten aan allochtonen te onthouden die al eerder zijn gesanctioneerd door de Hoge Raad in 2001.73 Meer recent kwam het achterstellen van minderheden aan de orde in 2007.74 De verdachte werd schuldig bevonden aan het medeplegen van aanzetten tot discriminatie. De Hoge Raad beperkt zich tot een juridisch-technische beoordeling en laat inhoudelijk de bevindingen van het Hof onaangetast. Advocaat-generaal Vellinga onderstreept in zijn conclusie het standpunt van het Hof. ‘Medeburgers dienen gevrijwaard te blijven van uitlatingen van anderen die opwekken tot rassenhaat en rassendiscriminatie’, en naar het
BLADZIJDE 188
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 187 oordeel van het Hof ‘is het algemeen bekend dat de teksten “Blank” en “White Power” (met daarbij een op een voorrangsbord afgebeeld teken van White Power) het gedachtegoed “macht aan de blanken” vertegenwoordigen.’ Als deze teksten volgens het arrest ‘al onmiskenbaar de strekking [hebben] mensen die niet tot het blanke ras behoren achter te stellen’, dan zal het niet bevreemden dat het politieke streven dat dit expliciet beoogt nog steeds voor strafbaarheid in aanmerking komt. Het is voor de vraag van strafbaarheid wegens ‘aanzetten tot’ niet van belang of de pvv de sentimenten in de maatschappij heeft losgemaakt of slechts aanhaakt bij wat reeds leeft. Evenmin doet daaraan af dat het een politiek streven naar een electorale meerderheid betreft voor de gewraakte plannen (achterstelling van moslims). De Hoge Raad bepaalde al in 1996 dat een dergelijk streven niet in de weg staat aan strafbaarheid op grond van art. 137d Sr.75 Het is dus mogelijk dat ook hier de context niet de strafwaardigheid van de uitspraken ontneemt. Om in juridische zin van ‘ras’ te kunnen spreken is het geen noodzakelijke voorwaarde dat daarbij het taalkundige woord ‘ras’ wordt gebruikt. Het juridische begrip ras is namelijk breder dan het begrip in dagelijks spraakgebruik. Het kan ook slaan op godsdienstige minderheden. In dat kader betreffen de uitingen van Wilders vaak een combinatie van religie en ras. De termen migranten, islam, moslims en meer specifiek Turken en Marokkanen zijn in veel uitingen inwisselbaar. Sommigen verbinden problemen aan een ras en anderen aan een godsdienst. Zo schrijft Wilders maatschappelijke problemen zoals infrastructuur, files, huisvestingsproblemen en de verzorgingsstaat rechtstreeks toe aan migranten,76 waar hij eerder stelde dat ‘we […] een gigantisch probleem met moslims’ hebben: ‘het loopt aan alle kanten de spuigaten uit’.77 Het betreft kennelijk dezelfde problemen die worden geweten aan iemands etniciteit of religie, waarbij al eerder is aangetekend dat bij moslims ras en religie naadloos in elkaar kunnen overlopen.78 Wilders geeft zelf ook aan dat men een en ander ‘niet los van elkaar [kan] zien’.79 Artikel 4 van het Internationale Verdrag ter Uitbanning van alle Vormen van Rassendiscriminatie bepaalt dat het bij ras ook gaat om organisaties die uitgaan van de superioriteit van een ras. Wilders vindt herhaaldelijk dat ‘[o]nze cultuur een betere is dan die van veel immigranten’,80 die zelfs ‘achterlijk’ wordt genoemd.81 Als er sprake is van ongelijkwaardige BLADZIJDE 189 18 8 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r cultuur,82 is er een connotatie met etniciteit, die zich onderscheidt van kritiek op een religie sec. Het resultaat is een opruiende sfeer van superioriteit van de Nederlandse cultuur, die als wezenskenmerk de ‘echte’ Nederlander’ heeft ‘die deze orde en spelregels hebben gevormd en dragen’.83 Als de uitspraken van Wilders naast elkaar worden gezet, ontstaat niet alleen een beeld waarbij de religie en de gelovigen voor dezelfde problemen verantwoordelijk worden gesteld. Een van de eerste dingen die de pvv doet als het de macht heeft, is de grenzen sluiten voor alle niet-westerse allochtonen,84 daarmee doelend op islamieten, vooral ‘uit landen als Marokko of Turkije’.85 Als daarbij wordt betrokken de uitlating over de gewelddadige Marokkaanse jongeren,86 is het duidelijk dat het beledigen alsmede het aanzetten tot haat in juridische zin op grond van zowel ras als religie bij de uitspraken van Wilders aan de orde kan zijn.87 8.3.3 Vervolgingsbeleid om Sinds 2006 zijn talrijke aangiften tegen Wilders gedaan. Schattingen liggen rond de vijfenveertig. Zo heeft al op 6 februari 2006 de El Tahweed-moskee in Den Haag aangifte tegen Wilders gedaan vanwege de (Deense) spotprenten die hij op zijn website had geplaatst.88 Aangiften volgden met name na interviews uit 2007 in De Pers, waarin Wilders stelde dat de grenzen dicht moesten voor islamieten en veel moslims het land uit moesten,89 en in de Volkskrant over onder meer het verbieden van de Koran. Na een jaar heeft het om de aangevers laten weten dat de aangiften zouden worden samengevoegd en dat extra tijd nodig zou zijn vanwege de te volgen voorschriften in een dergelijke zaak. Uiteindelijk werd op 30 juni 2008 de beslissing tot seponeren via een persconferentie bekendgemaakt.90 Van enkele aangevers is bekend dat zij hiertegen beklag aantekenen bij het Hof (Amsterdam).91 Eind september maakte een van de aangevers bekend dat het Hof zich voor het einde van 2008 over het beklag zal buigen.92 Over de sepots vallen procedureel drie punten op te merken.93 Wat als eerste opvalt is de relatief lange periode tussen aangifte(s) en het kenbaar maken van de beslissing of het om al dan niet tot vervolging overgaat. Deze doorlooptijden zijn ook volgens de minister in het algemeen te lang.94 Er valt in dit verband te pleiten voor kenbare termijnen voor de BLADZIJDE 190
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 189 vervolgingsbeslissing en voor het uitbrengen van de dagvaarding. In het geval van Wilders is echter sprake van een zogenoemde gevoelige zaak,95 namelijk de vervolging van een Kamerlid.96 Een Kamerlid geniet weliswaar immuniteit voor wat hij in de Kamer zegt, maar dat geldt niet buiten de Kamer.97 Gevoelige zaken worden altijd ter advisering aan het Landelijk Expertise Centrum Discriminatie (lecd) van het om voorgelegd. Conform de Aanwijzing Discriminatie dient de discriminatieofficier de voorgenomen vervolgingsbeslissing ter besluitvorming aan het College van procureurs-generaal aan te bieden, vergezeld van het advies van het lecd. Een dergelijke zaak vergt meer omzichtigheid en daardoor ook meer tijd. Naast de termijnen dient als tweede punt ook aandacht besteed te worden aan de communicatie van het om met de aangever(s). De ervaring leert dat een aangever veel geduld moet betrachten. De meeste aangevers tegen Wilders hadden na de ontvangstbevestiging veelal meer dan een jaar niets van het om vernomen, terwijl juist in gevoelige zaken deze communicatie belangrijk is. Het derde punt betreft de hoofdregel ten aanzien van vervolging uit de Aanwijzing Discriminatie. Bij overtreding van de discriminatiebepalingen dient altijd een strafrechtelijke reactie te volgen (dagvaarding of transactie) indien de zaak bewijsbaar en de verdachte strafbaar is. De ruimte om over te gaan tot een sepot is volgens de Aanwijzing beperkt, waarbij wordt opgemerkt dat in discriminatiezaken op voorhand wordt aangenomen dat opportuniteit aanwezig is. De beslissing tot een beleidssepot dient dan ook met grote terughoudendheid te worden genomen.’ Het om heeft desalniettemin gemeend de zaak zelf op deze wijze af te moeten doen. Uiteraard dient het om geen zaken voor de rechter te brengen waarvan zij weet dat deze kansloos zijn. In de zaak-Wilders was dat echter niet zo evident. Dat blijkt niet alleen uit de hiervoor geschetste analyse van de jurisprudentie, maar ook uit de lange duur van de besluitvorming over de aangiftes. Binnen juridisch Nederland zijn de visies op het vervolgingstraject ook verdeeld, zoals onder meer blijkt uit de stemming hierover in een van de vraagpunten op de jaarvergadering (2008) van de Nederlandse Juristen Vereniging.98 Andere argumenten om de zaak toch aan de rechter voor leggen, zijn de maatschappelijke commotie omtrent de uitspraken van Wilders en de grote hoeveelheid aangiften ertegen.
BLADZIJDE 191 19 0 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r In de sepots wordt onder meer gesteld dat er vanwege het belang van het maatschappelijke debat geen sprake van strafbaarheid zou zijn. Tevens zou strafbaarheid niet aan de orde zijn, omdat de uitlatingen gericht waren tegen het geloof en niet tegen de gelovigen. Bovendien werden volgens het om geen onnodig grievende bewoordingen gebruikt. Hier valt zoals gezien in de vorige paragraaf het nodige tegenin te brengen. Heeft een politicus niet ook een verantwoordelijkheid om tweespalt in de samenleving te voorkomen? Met dat doel zijn gedragscodes in het leven geroepen99 en internationale aanbevelingen gedaan.100 Het Europese Hof voor Rechten van de Mens (ehrm) heeft beslist dat beledigingen aan de Profeet strafbaar kunnen zijn vanwege de beledigingen die daar vanuit gaan voor moslims.101 Bovendien moet worden opgemerkt dat de moslims meer zijn dan louter een groep gelovigen. Het begrip heeft ook een etnische connotatie en raakt bijvoorbeeld ook de Nederlands-Marokkaanse gemeenschap. Wilders doet dat ook en betrekt bijvoorbeeld de cultuur bij crimineel gedrag van jonge Marokkanen.102 8.4 Slot In hoeverre is de pvv in verband te brengen met rechtsextremisme? En in hoeverre hebben uitingen van de pvv een discriminatoir karakter? Deze vragen zijn in dit hoofdstuk in twee delen aan de orde geweest en de voornaamste uitkomsten volgen hieronder. Wilders en de pvv beschouwen zichzelf niet als extreemrechts en wensen zich van extreemrechts te distantiëren. Men kan de ideologie van extreemrechts – in Nederland – op hoofdlijnen als volgt samenvatten: een positieve oriëntatie op ‘het eigene’, een afkeer van ‘het vreemde’, van politieke tegenstanders, van de gevestigde politiek in het algemeen, en een hang naar het autoritaire. Deze punten kan men – ondanks de verbale distantie van de pvv van rechtsextremisme – evenzeer aantreffen bij de pvv. De positieve oriëntatie van de pvv betreft Nederland, maar niet het huidige Koninkrijk der Nederlanden. Het ideale Nederland is ontdaan van de Antillen, terwijl Vlaanderen eraan is toegevoegd. Bij de pvv weegt etnische homogeniteit kennelijk zwaarder dan de huidige staatsgrenzen.
BLADZIJDE 192 het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 191 De afkeer van ‘het vreemde’ betreft vermeende ‘islamisering’, ‘niet-westerse allochtonen’ en komt tot uitdrukking in een reeks van krachtige aanduidingen, waarvan in het voorgaande veel voorbeelden zijn gegeven – ‘tsunami’, ‘schurkeneilanden’, ‘moslimkolonisten’ – die hier niet uitputtend zullen worden herhaald. Als men extreemrechtse denkrichtingen verdeelt in ‘nationaaldemocraten’ en ‘raciale revolutionair’ zou men de pvv kunnen rekenen tot de eerste categorie en niet tot de tweede. Karakteristieken van de ‘raciale revolutionairen’, of zo men wil: neonazisme, treft men bij de pvv niet aan. Wij vonden bij de pvv geen sporen van antisemitisme of van een positieve identificatie met nazi-Duitsland, integendeel. De pvv heeft ten dele een magneetfunctie: er zijn aanwijzingen dat rechtsextremisten door de pvv worden aangetrokken, maar dat geldt, voor zover wij kunnen overzien, niet voor rechtsextremisten met een neonazistische oriëntatie. Vanuit deze kring zet men zich tegen Wilders en de pvv af of neemt men zelfs een ronduit vijandige houding aan. Wilders heeft geen extreemrechtse achtergrond en dat geldt ook voor de andere leden van de pvv-fractie. De pvv is niet voortgekomen uit een extreemrechtse traditie, zoals in het verleden bij veel extreemrechtse groepen wel het geval was. Zo beschouwd is de pvv een vreemde eend in de bijt. De pvv is buitengewoon hiërarchisch georganiseerd. Tussen de kiezers en de minuscuul kleine partijtop bevinden zich – tot dusverre – geen leden. Vrijwel alle macht berust bij Wilders. De partijorganisatie van de pvv is niet democratisch en de kwalificatie ‘autoritair’ vinden wij niet vergezocht. Omdat de pvv geen leden toelaat, kunnen zich onder de pvv’ers ook geen personen met een eerdere extreemrechtse achtergrond bevinden. De vraag rijst wat er kan gebeuren als de pvv de deuren opent. Wij achten de kans bijzonder groot dat tientallen rechtsextremisten, die radicaler zijn dan de pvv, zullen proberen zich als lid aan te sluiten, niet alleen omdat de pvv aantrekkingskracht uitoefent, maar ook omdat er een aanzienlijk potentieel is van extreemrechtse activisten dat na de neergang van een aantal extreemrechtse partijen in de afgelopen jaren politiek dakloos is geworden. BLADZIJDE 193 19 2 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r In dit hoofdstuk is ook uitvoerig ingegaan op de vraag in hoeverre uitingen van de pvv in de context van de wettelijke discriminatieverboden een discriminatoir karakter hebben en op het vervolgingsbeleid van het om. Noch de juridische literatuur, noch de jurisprudentie is eenduidig. Veel hangt af van de specifieke omstandigheden van het geval en die vragen om een oordeel van een rechter. Wij hebben getracht de uitlatingen van Wilders in een bredere context te plaatsen en te vergelijken met recente arresten. Daaruit blijkt dat ook politici niet gevrijwaard zijn van veroordelingen als zij hun politieke idealen verwoorden. Deze lijn is ook terug te vinden bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.103 Daarnaast maakt Wilders gebruik van uitingen waarbij respectievelijk het criminaliseren, het aanbrengen van een maatschappelijke tweedeling of het uitsluiten van rechten belangrijke thema’s zijn. Wij hebben laten zien dat juist deze thema’s tot strafrechtelijke veroordelingen hebben geleid. In de afweging van het Openbaar Ministerie tot het al dan niet vervolgen is het aspect dat er ook sprake kan zijn van discriminatie op grond van ras geheel buiten beschouwing gelaten. Naar onze mening trekt Wilders de lijn van religie naar cultuur moeiteloos door. In recente uitspraken van de Hoge Raad is deze meervoudigheid bij achterstelling van moslims juist in de overwegingen betrokken. Reden te meer dat een rechter zich ten volle over de mogelijke strafwaardigheid van de uitlatingen uitspreekt. Anders gezegd: niet justitie dient te oordelen, maar de onafhankelijke rechter. De pvv is een relatief jonge partij met een navenant beperkte geschiedenis. Daardoor zijn de marges voor een afgewogen beoordeling smaller dan wij ons zouden wensen. Wetenschappers zouden de pvv liever op een wat langere termijn volgen. Hoe zou het de pvv bij een reeks van verkiezingen vergaan? Hoe zouden ledencongressen verlopen? En de verdere rechtsgang? Dergelijke vragen zijn nog niet te beantwoorden. Onze onderzoeksbevindingen zijn gebaseerd op een korte actualiteit en daardoor te beschouwen als een tussenbalans. Immers, het is waarschijnlijk dat in de nabije toekomst meer en specifieker wetenschappelijk onderzoek naar de pvv zal worden verricht. Wij hopen dat onze bevindingen daarbij van nut zullen zijn.
BLADZIJDE 194 het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 193 Noten 1 Frans van Deijl, ‘Ik lust ze rauw’, hp/De Tijd 6 februari 2004. 2 Zie bijvoorbeeld Y. Buruma, ‘Wilders, Mussolini en de burgerlijke samenleving’, Nederlands Juristenblad (njb) 2007, p. 1949. 3 Geert Wilders heeft aan ons onderzoek geen medewerking verleend, ondanks herhaalde verzoeken. 4 Zie J. van Donselaar & P. R. Rodrigues, Monitor racisme en extreem-rechts; vijfde rapportage. Amsterdam: Anne Frank Stichting / Universiteit Leiden 2002, p. 59-88. 5 Jaap van Donselaar, Fout na de oorlog: facistische en racistische organisaties in Nederland 1950-1990. Amsterdam: Bert Bakker 1991. 6 T. Bjørgo, Racist and right-wing violence in Scandinavia: patterns, perpetrators, and responses. Oslo: Tano Aschehoug 1997. Zie vooral dimensions of organisation and ideology (p. 53 e.v.), ideological dimension, p. 63-64. 7 Zoals de Britse facisme-onderzoeker Billig zich eens liet ontvallen: ‘One cannot expect that the fringes of the extreme right should conform to the logical and ordered categories of the social scientist.’ M. Billig, Fascists: a social psychological view of the National Front. London: Academic Press 1978. p. 103. 8 Jaap van Donselaar, Fout na de oorlog, p 16 e.v.; Jaap van Donselaar, De staat paraat? De bestrijding van extreem-rechts in West-Europa. Amsterdam: Babylon-de Geus 1995, p. 9-14; 192. e.v. 9 De dramaturgische metafoor is ontleend aan Goffman’s klassiek geworden analyse van alledaagse interactieprocessen. E. Goffman, The presentation of self in everyday life. New York: Doubleday Anchor Book 1959. 10 Zie voor onstaan en ontwikkeling van de pvv ook A.P.M. Lucardie, Twee in, dertien uit: electoraal succes en falen van nieuwe partijen in 2006. Groningen: Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen 2008. (29 augustus 2008); Huib Pellikaan & Sebastiaan van der Lubben, Ruimte op rechts? 2006. (29 augustus 2008). 11 Sanne ten Hoove en Raoul du Pré, ‘Wilders vreest “tsunami” moslims’, de Volkskrant 6 oktober 2006. (23 augustus 2008). 12 Geert Wilders, ‘Genoeg is genoeg: verbied de Koran’, de Volkskrant 8 augustus 2007. (23 augustus 2008). 13 Website pvv (22 augustus 2008). 14 Website pvv BLADZIJDE 195
19 4 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r 716&Itemid=120> (22 augustus 2008). 15 ‘Nederland wordt verkocht aan de duivel Mohammed’, De Pers 27 november 2007. 16 Weblog Geert Wilders 11 april 2008. (23 augustus 2008). 17 Zie Jaap van Donselaar, De staat paraat? 18 (30 augustus 2008). 19 (30 augustus 2008). 20 Geert Wilders en Martin Bosma, ‘Nederland en Vlaanderen horen bij elkaar’, nrc Handelsblad 7 juli 2008. 21 Vanaf medio jaren zeventig, toen extreemrechtse groepen als de Nederlandse VolksUnie, zich naar buiten toe primair als antivreemdelingenpartijen gingen manifesteren, kreeg de eenwording van Nederland en Vlaanderen minder prioriteit. Maar op de achtergrond en zeker intern heeft het thema bij extreemrechts altijd volop aandacht gehad en dat is tot op de dag van vandaag het geval. Zie C. Bouw, J. van Donselaar, C. Nelissen, De Nederlandse Volks-Unie: portret van een racistische splinterpartij. Bussum: Wereldvenster 1981, p. 88. 22 Een van de uitzonderlijke gevallen waarin politici zonder extreemrechtse signatuur voor hereniging van Nederland en Vlaanderen pleitten was in 2001. De senatoren Jurgens (pvda), Terlouw (d66) en Postma (cda) deden in het tv-programma Netwerk van 7 augustus een oproep tot eenwording van Vlamingen en Nederlanders. De Telegraaf en Trouw 8 augustus 2001. 23 Persbericht Vlaams Belang 8 juli 2008. (24 augustus 2008). 24 Cas Mudde, The ideology of the extreme right. Manchester: Manchester University Press 2000. 25 Jaap van Donselaar, Fout na de oorlog, p. 121 e.v. 26 Ibidem, p. 202 e.v. 27 Zie J. van Donselaar & P. R. Rodrigues, Monitor racisme en extreem-rechts; vijfde rapportage, p. 72. 28 Overigens is de pvv door het vb ook wel eens als te radicaal bestempeld, bijvoorbeeld inzake het Koran-verbod. 29 De handtekeningeis geldt alleen voor partijen die niet in het parlement zijn vertegenwoordigd en is bedoeld om niet serieuze kandidaatstellingen te weren. 30 Deze achtergronden betroffen de Centrumpartij, Centrumdemocraten, Voorpost, BLADZIJDE 196
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 195 Centrumpartij ’86, Nederlands Blok en Nieuw Rechts. 31 Joep Dohmen, ‘pvv riep steun van extreem-rechts in’, nrc Handelsblad 13 januari 2007. Dit artikel is mede gebaseerd op Verkiezingsonderzoek van Kafka. Zie http://kafka.antifa.net/, artikelen, Verkiezingsonderzoek 11 november 2006. 32 De pvv-medewerker hierover in nrc Handelsblad van 13 januari 2007: ‘We hadden zes medewerkers. Dat was te weinig om iedereen als een soort detectivebureau te checken. Dus hebben we geprobeerd mensen, die een gevaar zouden kunnen zijn, eruit te filteren. (…) Er zijn gesprekken geweest en sommige namen hebben we gegoogled. Zo zijn er mensen uitgehaald. Hoeveel weet ik niet. Ik ken voorbeelden van mensen die achteraf van de Centrum Democraten bleken te zijn geweest.’ 33 (28 augustus 2008). 34 Zie (26 augustus 2008); (26 augustus 2008). 35 Zie op de website van de nvu bijvoorbeeld Wilders en zijn zionistische wortels. (25 augustus 2008). 36 Zo weigerde hij, ondanks herhaald verzoek, zijn medewerking aan een artikel van nrc Handelsblad over de partijorganisatie van de pv v. Zie Joep Dohmen, ‘Alleen Wilders lid pv v ’, nrc Handelsblad 21 april 2007. (28 augustus 2008). 37 Joep Dohmen, ‘Alleen Wilders lid pv v ’, nrc Handelsblad 21 april 2007. 38 Zie hoofdstuk 9, Opsporing en vervolging in 2007, voor het wettelijk kader en toelichting op het sepot(beleid). 39 Art. 147 Sr is gericht op het beschermen van een religie, en niet van personen zoals neergelegd in de discriminatieartikelen en valt buiten het bestek van dit onderzoek. 40 Hiervan is in dit onderzoek nauwelijks sprake, een uitzondering lijkt de verwijzing naar de verdachten van een steekpartij in Almere welke ‘drie beesten van Surinaamse komaf’ werden genoemd. Geert Wilders, Column op GeenStijl.nl 28 juli 2007. 41 hr 15 april 2003, nj 2003, 334, r.o .3.4 en 3.5. 42 Te kennen uit hr 2 april 2002, ljn AD8693. 43 hr 18 mei 1999, nj 1999, 634, bevestigd in herzieningsverzoek in hr 6 mei 2003, ljn AF7895. 44 A.L.J. Janssens, A.J. Nieuwenhuis, Uitingsdelicten. Kluwer: Deventer 2008, p. 155 e.v. en W. Wedzinga, in: C.P.M. Cleiren, J.F. Nijboer (red.), Strafrecht : tekst & commentaar, art. 137c e.v., Deventer: Kluwer 2008 (7e dr.), p. 765.
BLADZIJDE 197 19 6 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r 45 Art. 137c Sr kent de gronden ras, godsdienst of levensovertuiging, hetero- of homoseksuele gerichtheid en lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap. 46 Hierbij hoort ook aanzetten tot geweld, maar dit is bij ons onderzoek naar de pvv niet aan de orde. 47 hr 18 mei 1999, nj 1999, 634, bevestigd in herzieningsverzoek in hr 6 mei 2003, ljn AF7895. 48 Geert Wilders, ‘ Genoeg is genoeg: verbied de Koran’, de Volkskrant 8 augustus 2007. 49 Raoul du Pré, ‘Ik geef het land weer terug aan de burger’, de Volkskrant 14 maart 2005. 50 Sanne ten Hoove, Raoul du Pré, ‘De lijsttrekkers (3): Geert Wilders: “De paus heeft gelijk”’, de Volkskrant 7 oktober 2006. 51 ‘Nederlandse cultuur duizend keer beter dan islam’, Spits 9 november 2006. 52 Sanne ten Hoove, Raoul du Pré, ‘De lijsttrekkers (3): Geert Wilders: “De paus heeft gelijk”’, de Volkskrant 7 oktober 2006; zie ook het interview in Contrast, maart 2007. 53 hr 2 april 2002, nj 2002, 421. ljn AD8693 54 Hof Den Bosch 10 november 2006, parketnr. 20-010210-05. 55 hr 15 april 2003, nj 2003, 334, r.o .3.4 en 3.5. 56 Hof Den Haag, 25 februari 2003, parketnr. 1101005302. 57 Hof Amsterdam 17 november 2006, ljn AZ3011. 58 Geert Wilders, ‘Genoeg is genoeg: verbied de Koran’, de Volkskrant 8 augustus 2007. 59 Sanne ten Hoove, Raoul du Pré, ‘De lijsttrekkers (3): Geert Wilders: “De paus heeft gelijk”’, de Volkskrant 7 oktober 2006. 60 Ibidem. 61 ‘Wat drijft Geert Wilders’, interview in De Pers 13 februari 2007. 62 Column op GeenStijl.nl 6 februari 2007; zie ook Geert Wilders, ‘Genoeg is genoeg: verbied de Koran’, de Volkskrant 8 augustus 2007. 63 Ibidem, zo ook de aangifte van G. Spong e.a.. 64 Hof Den Bosch 10 november 2006, parketnr. 20-010210-05. Tegen het arrest loopt cassatieberoep. 65 ‘Wat drijft Geert Wilders’, De Pers 13 februari 2007. 66 Interviews Geert Wilders met Het Nieuwsblad (Vlaams) 9 februari 2008. 67 Cursivering toegevoegd. Zendtijd voor politieke partijen pvv, 10 februari 2008. 68 A.L.J. Janssens, A.J. Nieuwenhuis, Uitingsdelicten. Kluwer: Deventer 2008, p. 158 e.v. en W. Wedzinga, in: C.P.M. Cleiren, J.F. Nijboer (red.), Strafrecht : tekst & commentaar, art. 137c e.v., Deventer: Kluwer 2008 (7e dr.), p. 768, 653. 69 Verkiezingspamflet van de Partij voor de Vrijheid (pvv) voor de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2006; zie ook Joost Niemöller, ‘Wilders spreekt: Ik capituleer niet’, interview met hp/De Tijd 12 december 2007
BLADZIJDE 198
het extreemrechtse en discriminatoire gehalte van de pv v | 197 70 Column op GeenStijl.nl 24 juli 2007. 71 Joost Niemöller, ‘Wilders spreekt: Ik capituleer niet’, interview met hp/De Tijd 12 december 2007. 72 Eerste reactie Groep Wilders op Miljoenennota op www.geertwilders.nl 21 september 2004. 73 hr 29 mei 2001, nj 2001, 694 en zie met name Hof Den Haag 7 mei 1999, E.R. van Eck et al., (red.), Rechtspraak rassendiscriminatie 1995-2000. Rotterdam: Landelijk Bureau ter bestrijding van Rassendiscriminatie, nr. 514 m.n. Van der Meij. 74 hr 28 augustus 2007, ljn BA5618, zie ook conclusie mr. Vellinga. 75 hr 16 april 1996, nj 1996, 527. 76 Interview met Duits persbureau dpa, 3 januari 2008. 77 Sanne ten Hoove, Raoul du Pré, ‘De lijsttrekkers (3): Geert Wilders: “De paus heeft gelijk”’, de Volkskrant 7 oktober 2006. 78 P.R. Rodrigues, ‘De meervoudigheid van moslimdiscriminatie’, in: Anita Böcker et al. (red.), Migratierecht en rechtssociologie, Liber Amicorum Kees Groenendijk. Wolf Legal Publishers: Nijmegen 2008, p. 479-486 en hoofdstuk 10, Jurisprudentie racisme en extremisme in 2007. 79 Sanne ten Hoove, Raoul du Pré, ‘Wilders vreest “tsunami” moslims’, de Volkskrant 7 oktober 2006; zie ook Patrick Pouw, ‘Onze cultuur is gewoon beter’, Contrast, maart 2007. 80 Joost Niemöller, ‘Wilders spreekt: Ik capituleer niet’, interview met hp/De Tijd 12 december 2007. 81 Frans van Deijl, ‘Ik lust ze rauw’, hp/De Tijd 6 februari 2004; ‘retarded’ in: Dutch Politician Plans to Air Film Criticizing the Koran, Fox News Channel 25 januari 2008, op 00:48 min. (28 augustus 2008) en ap Television News 19 november 2004. 82 Dutch Politician Plans to Air Film Criticizing the Koran, Fox News channel 25 januari 2008. 83 Geert Wilders, Klare Wijn (manifest door Geert Wilders), 31 maart 2006. 84 Sanne ten Hoove, Raoul du Pré, ‘De lijsttrekkers (3): Geert Wilders: “De paus heeft gelijk”’, de Volkskrant 7 oktober 2006. 85 Geert Wilders, ‘Den Haag laf tegen islamitisch extremisme’, nrc Handelsblad 22 juli 2005. 86 Sanne ten Hoove, Raoul du Pré, ‘De lijsttrekkers (3): Geert Wilders: “De paus heeft gelijk”’, de Volkskrant 7 oktober 2006; zie ook het interview in Contrast, maart 2007. 87 Hof Den Haag 25 februari 2003, parketnr. 1101005302. 88 Algemeen Dagblad 7 februari 2006.
BLADZIJDE 199 19 8 | d av i d o v ic´, va n d o ns e l a a r , r odr ig u e s e n wa g e n a a r 89 ‘Wat drijft Geert Wilders’, De Pers 13 februari 2007. 90 Zie het persbericht: (29 augustus 2008). 91 Zie ‘Onbegrip bij klagers over besluit om’, de Volkskrant 1 juli 2008 (onder meer Nederland Bekent Kleur) en ‘Spong wil alsnog vervolging Wilders’, Algemeen Dagblad 30 juni 2008 (Spong e.a.). Het betreft het beklag bij het hof wegens niet of niet verder vervolgen ex art. 12 Sv. 92 anp-bericht 27 september 2008. 93 Opgemerkt moet worden dat op sommige aangiftes door het om nog niet beslist is. 94 Kamerstukken II 2007/08, 31 200 VI, nr. 130, p. 6. 95 Aanwijzing Discriminatie, Staatscourant 2007, 233. 96 Y. Buruma, ‘Strafvervolging van een Kamerlid’, njb 2008, p. 749-750. 97 Art. 71 Grondwet. 98 njv jaarvergadering van 13 juni 2008 en zie ook Ybo Buruma, ‘Zonder grote woorden en zonder dubbele standaard, De Nederlandse Juristen-Vereniging over multiculturaliteit en recht’, njb 2008, p. 1647. De tekst van het vraagpunt 2 is opgenomen in njb 2008, p. 1417. 99 The Charter for political parties for a non-racist society. Zie voor de tekst: (8 augustus 2008). 100 cerd-Comité 2004, General Recommendation no. 30, Discrimination against NonCitizens, par. 12. 101 Dirk Voorhoof, ‘Europees Hof tolereert geen beledigingen aan adres profeet’, De Juristenkrant 2005/115, 1; ehrm 13 september 2005 (I.A. tegen Turkije), 42571/98, en recent ehrm 10 juli 2008 (Soulas tegen Frankrijk), European Human Rights Cases 2008, 112 m.n. Gerards. 102 Sanne ten Hoove, Raoul du Pré, ‘ De lijsttrekkers (3): Geert Wilders: “De paus heeft gelijk”’, de Volkskrant 7 oktober 2006. 103 R. Lawson, ‘Wild, Wilder, Wildst, Over de ruimte die het evrm laat voor de vervolging van kwetsende politici’, njcm-Bulletin 2008, p. 469-484. EINDE ANNE FRANK STICHTING RAPPORTAGE OVER WILDERS UIT:
Hugo de Jonge heeft de laatste tijd geen beste pers, maar hij scoorde bij de Algemene Beschouwingen wat deugpunten door Thierry Baudet de rug toe te draaien omdat die koppig zijn Holocaustanalogieën in het coronadebat blijft verdedigen. De Jonge vindt het ranzig dat Baudet op “de belangrijkste plek van Nederland”, namelijk het parlement, het hart van onze democratie, mensen moedwillig kwetst.
Heeft-ie natuurlijk gelijk in. Maar Geert Wilders liet zich bij de Algemene Beschouwingen ook niet onbetuigd. Leest u even mee?
“Je hoeft geen demografisch genie te zijn om te zien dat als we het tij nu niet keren, we straks een vreemde in eigen stad, in eigen land worden. Dan wacht ons een onheilspellend lot. Dan wordt Nederland, net als die achterlijke islamitische zandbaklanden, de hel op aarde. Dan wordt ons land nog voller, met nog meer islam en nog meer tuig dat niet elkaar, maar onze eigen mensen terroriseert en dat als hyena’s onze wijken afstruint om onze eigen mensen het ziekenhuis in te jagen, net zoals de mocromaffia nu al doet.”“Als u kijkt naar de immigratie, dan hebben we de afgelopen tien jaar, zeg maar sinds Rutte aan de macht is, zo’n 870.000 niet-westerse immigranten Nederland binnengehaald. Als je dat maal die 8,2 ton doet, dan kom je uit op ongeveer 7,4 megaton uitstoot. Dat zijn twee kolencentrales.”“Sterker nog, door de grenzen open te zetten, is D66 verantwoordelijk voor minstens drie tot zeven kolencentrales, die zijn gebouwd omdat u de grenzen open had staan. Nu u weer.”
“Ondertussen besteden we miljarden aan klimaat, besteden we miljarden aan immigratie, miljarden aan ontwikkelingshulp, aan Afrika en weet-ik-wat allemaal voor gekkigheid en laten we onze eigen mensen in de steek. Die wonen in moeilijke wijken waar ze last hebben van het tuig, Marokkaans of anders, die hun straten onveilig maken, die hun dochters verkrachten, naschreeuwen of tegen hen sissen, weet ik wat dan ook. Die hebben geen woningen, omdat de mensen ons land binnenkomen.”
Ongedierte
Immigranten uit islamitische zandbaklanden (schrijft Bart Nijman tegenwoordig de speeches van Wilders?) en “Marokkaans tuig” die onze wijken als hyena’s afstruinen, onze dochters verkrachten en ook nog verantwoordelijk zijn voor het klimaatprobleem. Die van Nederland de hel op aarde maken, de hel, lieve mensen, op aarde. Het delirische georakel van Wilders over de immigrantenstromen die ons land binnenkomen en het als ongedierte onder de voet lopen mag dan inmiddels traditie zijn, daarom hoeven we het niet normaal te gaan vinden.
Daarbij roepen ze bij mij onmiskenbaar associaties op met de antisemitische propaganda van de nazi’s, die tot de Holocaust heeft geleid, inderdaad. Ratten die uit hun riolen kwamen kruipen om het land in het verderf te storten, hyena’s die onze wijken afstruinen, same difference, nietwaar.
Dus waarom de fuck keert niet iedereen ook Wilders de rug toe? En de antisemiet Eerdmans, for that matter, die ook lekker van leer trok tegen “massa-immigratie” en de islam. Ik weet wel waarom, omdat Wilders en Eerdmans niet, zoals Baudet, tegen het coronabeleid tekeer gaan. Want met de vreemdelingenhaat van Baudet, Wilders en Eerdmans is iedereen het gewoon eens. Daarom is er door een meerderheid in de Kamer, ook door de held van progressief Nederland Pieter Omzigt, een motie van Eerdmans aangenomen om te zien of Nederland niet iets van het Deense asielbeleid kan leren. Denemarken wekt al jaren de afgunst van iedereen in Nederland, van extreemrechts tot Asscher-links, omdat dat land erop is gericht geen dochterverkrachtende hyena’s meer toe te laten. Het nieuwste Deense plan is ze allemaal naar Tunesië, Egypte, Ethiopië en Rwanda te sturen. Zogenaamd om te voorkomen dat ze verdrinken in de Middellandse zee, maar dat is ook het excuus dat Annabel Nanninga altijd aandraagt om haar virulente racisme te verdedigen.
Hitleriaans schuimbekken
Ik word daarom een beetje misselijk van die amechtig beleden verontwaardiging over Baudets onsmakelijke Holocaust-vergelijkingen, omdat de Kamer Wilders niet alleen z’n gang laat gaan als hij daar Hitleriaans staat te schuimbekken, maar het gewoon met ‘m eens is, wat immigranten betreft. Dat we vlijtig helpen hun thuisland totaal onbewoonbaar te maken, wil niet zeggen dat ze hier maar mogen komen om de boel op te souperen.
En sorry dat ik het zeg, maar in dat licht wordt de verontwaardiging over Baudet, worden al die mooie woorden over de Holocaust een betekenisloos ritueel, bedoeld om iemand uit te sluiten, niet om de slachtoffers van de extreme gevolgen van vreemdelingenhaat recht te doen.
Ik zag een filmpje waarin Wilders Rob Jetten verwijt dat D66 de grenzen wagenwijd openzet voor immigranten, waarop Jetten met een sarcastische grimas met zijn handen een uitnodigend gebaar naar de denkbeeldige vluchtelingenstromen maakt, zo van: “kom allemaal maar binnen. Túúrlijk, Wilders, je hebt helemaal gelijk.” Implicerend dat Wilders ook wel weet dat ie uit z’n nek staat te lullen. Ook D66 is voor beperking van de vluchtelingenopvang, niemand wil ze hier, die hyena’s. Die verkrachters en moordenaars, die Nederland willen onderwerpen aan de sharia.
Slavernijverleden
En dan hoort D66 nog bij de good guys. Het was Jetten die pleitte voor het maken van excuses door de Nederlandse staat voor haar aandeel in de Transatlantische slavenhandel. Surrealistisch is het, dat Rutte daarop antwoordt dat hij het daarmee moeilijk heeft, omdat het al zolang geleden is. Surrealistisch, omdat Rutte bij de opening van het Holocaust Namenmonument nog had gezegd dat de “hand van de geschiedenis een enorme schaduw blijft werpen op ons leven”, wat gezien z’n verzet tegen excuses voor het Nederlandse slavernijverleden dus holle woorden blijken te zijn.
Maar ook surrealistisch omdat die excuses blijkbaar afhankelijk zijn van de persoonlijke worsteling van onze grote Staatsman. Of Nederland excuses gaat maken, hangt af van of Rutte besluit dat de hand van de geschiedenis ook een schaduw werpt op de levens van de nabestaanden van mensen die als bederfelijke handelswaar werden beschouwd.
EINDE ARTIKEL
Reacties uitgeschakeld voor Artikel Frontaal Naakt/[Peter Breedveld]/Waarom keert niemand Geert Wilders de rug toe?
