VOORAFGAANDE AAN HALSEMA’S AANGIFTE TEGEN ”VANDALISME” VAN HEUTSZ MONUMENT: Voor wie direct de gang van zaken rond het bekladde van Heutsz monument wil lezen, ga direct door naar VAN HEUTSZ, onder D
ASTRID ESSED OVER FEMKE HALSEMABURGEMEESTERSCHAP , COCKTAIL VAN BETERE EN SLECHTERE ZAKEN
Vanaf haar aantreden is burgemeester Halsema voor ondergetekende een vreemde cocktail van betere en slechtere zaken geweest.Zo viel ik in mijn eerste comment op haar aantreden, over de in haar politieke verleden getoonde impliciete gedoging van het kwaadaardige Islamofobe gif van Wilders en haar eigen neiging tot Islamofobie [1]But let’s be fair:Dat was haar verleden: HALSEMA IN DE MIN:MAATREGELEN TEGEN IMAMS, DIE ONWENSELIJKE, GEEN STRAFBARE UITLATINGEN HEBBEN GEDAAN/GEVAARLIJK EN ONDEMOCRATISCH Maar direct na haar aantreden ging zij de fout in, door niet alleen te stoppen met toenadering tot salafistische organisaties [2], waar plaatsvervangend burgemeester van Aartsen terecht mee was begonnen [3], maar-en dat is graadjes erger-ook aan te kondigen, maatregelen te willen nemen tegen ”radicale imams” [hoe je dat ook mag interpreteren, grens wordt steeds ruimer], die uitlatingen hebben gedaan ” die niet strafrechtelijk vervolgd kunnen worden, maar de gemeente wel onwenselijk vindt.” [4] Hoe dat uiteindelijk in de praktijk vorm heeft gekregen, weet ik niet, maar het gaat mij om de intentie.De griezelig ondemocratische intentie om niet strafbare zaken in een juridisch kader te willen aanpakken en zo de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van godsdienst aan banden te willen leggen. [5] HALSEMA IN DE MIN/VERDEDIGING POLITIE OP HET FOUTE MOMENTGEEN GETOONDE EMPATHIE MET MOEDER GEDODE SLACHTOFFERPOLITIEKOGELS 21 [FREDERIK HENDRIK PLEIN]/HOUDING VAN HALSEMA Wat ik misschien nog het hoogste heb opgenomen is Halsema’s houding in die tragedie, die zich heeft afgespeeld op het Frederik Hendrikplein en die ik politiemoord noem.Want moord WAS het.Misschien niet in juridische termen, omdat ”voorbedachten rade” misschien ontbrak, maar doodslag? [6]JA Maar liefst 21 kogels werden afgevuurd op een 31 jarige Amsterdammer van Britse komaf, Michael Fudge, die volgens een melding van de politie ”dreigend” rondliep op het Oosteinde.De agent[en] voelde[n] zich bedreigd, schoten en het slachtoffer werd dodelijk gewond. [7]Moet je nagaan:Zo hevig is er door de agenten in het Wilde Weg geschoten, dat een voorbijrijdende fietser in het been werd geschoten! [8] Tot de tanden gewapende agenten, die zich ”bedreigd voelden” door iets wat later een nepvuurwapen bleek te zijn?Een executie, zo zie ik dat. [9]En dat was niet de eerste keer:
Op 28 augustus 2004 vond vrijwel exact hetzelfde plaats:
Het betrof een Duitser [helaas ken ik zijn naam niet], die de avond daarvoor al een confrontatie
met de politie gehad zou hebben, de volgende dag zelf de politie
gebeld zou hebben, politie arriveerde, hij zou op de politie geschoten’
hebben en daarna getroffen door een kogelregen van 21 kogels……[10]
In beide gevallen voelde de politie zich ”bedreigd” en werd het Verhaaltje ”suicide by cop” [waar ik sowieso mijn twijfels bij heb, omdat het beide keren wel erg goed uitkwam] [11], erbij gehaald.
Gezien de wijze waarop de politie wegkomt met dodelijke geweldsincidenten [12] zal het de lezer niet verbazen, dat het OM in het geval van die Duitser in 2004, heeft afgezien van vervolging van de betreffende agenten, want het zou ”zelfverdediging” zijn [13]
Zo gaat het bijna altijd [14] en in het enkele geval, dat agenten wel vervolgd worden, worden ze vrijgesproken [Rishi Chadrikasing, neergeschoten, toen hij al wegrende] [15] of komen ze er met zo’n lichte straf vanaf [zoals bij Mitch Henriquez, dood door nekklem], dat het een belediging is voor wat men ”rechtsstaat” noemt. [16]
Zo gaat het dus in wat men ”rechtsstaat” noemt
Recht voor de ene crimineel [Mokro Maffia] [17] is net iets anders dan recht voor de andere crimineel. [killer cops] [18]
Maar om op Halsema terug te komen:
Je mag toch verwachten, dat zij, nog los van de schuldvraag, de dood van een Amsterdammer, die waarschijnlijk nog verward was ook [19] ernstig zou opnemen en zich op zijn minst ook zo zou uitlaten.
Maar in het debat rond de terechte ”buitensporig geweld van de politie” uitspraak van Bij1 raadslid Sylvana Simons [20], by the way een beschamend debat, waarbij partijen over elkaar struikelden om Sylvana Simons te veroordelen [21], maakte Femke Halsema de beschamende opmerking ”trots” te zijn op de politie!
Moet je nagaan, na zo’n weerzinwekkende 21 kogels gebeurtenis.
Letterlijk zei zij [althans volgens AT5, dat ik hier citeer:
”De burgemeester sprak van een groot drama voor alle betrokkenen. ‘Het onderzoek door de Rijksrecherche wordt versneld uitgevoerd vanwege het grote belang van de zaak. Wij moeten als leken hierop wachten. Ik heb gisteren met de betrokken agenten gepraat. Dit is niet waarom je agent wordt. Je wordt agent omdat je mensen wil dienen. Omdat je de stad veiliger wil maken. Het is een nachtmerrie en traumatische gebeurtenis voor de agenten. Deze agenten verdienen ons inlevingsvermogen en niet ons oordeel. We kunnen trots zijn op onze politie.’ [22]
Pardon, nachtmerrie voor ALLE BETROKKENEN, dus ook voor de agenten, die 21 kogels hebben afgevuurd?
Verdienen zulke agenten ons ”inlevingsvermogen?”
En……
”Nachtmerrie en traumatische gebeurtenis voor de agenten?”
WHO THE HELL IS IN THE COFFIN!
Wat ik mogelijk nog erger vind, is dat Halsema WEL de betrokken agenten heeft opgezocht, maar niet de moeder van Michael Fudge, het slachtoffer van de 21 politiekogels en ook de toevallige voorbijganger niet, die in zijn been was geraakt door het Wild West schieten van de agenten! [23]
Is dat het gedrag voor een ”burgemeester voor alle Amsterdammers”?
Halsema heeft hier een lelijke steek laten vallen.HALSEMA IN DE MIN’KRAAKMAATREGELEN, DIE NEERKOMEN OP ILLEGALENJACHT
Naast haar weinig empathische houding naar een moeder, die haar zoon op dergelijke wijze [21 politiekogels] heeft verloren, is uw Wreker van het Onrecht allerminst te spreken over Halsema’s aanscherping van de kraakmaatregelen, waarbij vooral de ongedocumenteerden van We are Here het slachtoffer kunnen worden, ook al beweert Halsema van niet.Lees daar alles over onder noot 24 HALSEMA IN DE PLUS KETI KOTI Zijn er dan helemaal geen zaken, waarover uw Wreker van het Onrecht haar goedkeuring over kan uitspreken?O zeker wel:
Zo heeft Halsema een goede en invoelende speech gehouden bij de jaarlijkse Keti Koti [herdenking afschaffing van de slavernij] [25], die indruk op mij heeft gemaakt, waarmee zij haar betrokkenheid toonde. [26]
Ook is zij goed en prominent aanwezig geweest bij de kort geleden gehouden herdenking van de Decembermoorden, waarbij zij een speech gehouden heeft en in de Fakkeloptocht heeft meegelopen.[27]EEN VAT VAN TEGENSTRIJDIGHEDEN Ik zei het al:Min en PlusHet Halsema burgemeesterschap is een vat van tegenstrijdigheden Solidair met de nazaten van het slavernijverleden [28], maar geen ondersteuning van de terechte bezorgdheid van Sylvana Simons over de 21 kogels executie van de politie [29], politiegeweld, dat maar al te vaak zwarte mensen en mensen van kleur treft.Mitch Henriquez, Rishi Chadrikasing, Michael Winters, Ihsan Gurz…….[30]Bij hoog en bij laag beweren, niet in te zetten op illegalenjacht [31], maar maatregelen nemen, die daar in feite op neer komen. [32]Beweren ‘in de buurt te willen blijven van hen, die het moeilijk hebben”’ [33], maar geen empathie tonen met een moeder, wier zoon is omgekomen door politiegeweld [34]En dan nu weer die geschiedenis met het Van Heutz standbeeld B HET ONRECHT GEWROKEN/BEWEGINGEN TOT BEKLADDING/VERNIELING VAN STRAATNAMEN EN STANDBEELDEN VAN KOLONIALE SCHURKEN
Er is een Beweging op gang, al een paar kaar eigenlijk, om slavenhandelaars en andere koloniale moordenaars te exposen, door het geromantiseerde beeld te debunken [35], te demonstreren tegen verheerlijkende films over deze lieden [36], door hun straatnamen te attaqueren [37] en hen letterlijk van hun voetstuk te halen, door hun standbeelden het water in te smijten [38], te bekladden of te vernielen [39]Ook strekt de beweging zich uit tot het herzien van het foutieve historische beeld, dat nog vaak in het onderwijs van deze lieden wordt geschetst en geen recht meer doen aan de -al is het maar al te vaak slechts met de mond beleden-algemeen gangbare ideeen -althans op papier- van Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap. [40]Maar vergis u niet, lezer, ook ”in de tijd” van de heren Bloedjassen zelf klonk kritiek op hun wreedheden. [41]Dit ter vermaning van al die lieden, die beweren, dat je hun [wan]daden ”in zijn tijd” moet zien….[42] En vergeet niet lezers:Straatnamen en standbeelden zijn niet slechts getuigen van een voorbije tijd, maar een Eerbewijs en Blijk van waardering, dat deze lieden niet verdienen. Daarom sta ik achter deze acties en Beweging. [43] CHURCHILLMaar ook hedendaagse, 20ste Eeuwse Schurken ontspringen de dans niet!Sir Winston Churchill, een van de Bedwingers van het Derde Rijk [en dan ook zijn enige werkelijke verdienste], was niet alleen een racistische koloniaal [44][waarvan je nog kunt zeggen, dat dat in het vooroorlogse Engeland bij de meeste politici gangbaar was], maar ook een gifgasfanaat [lees noot 45] en was -geen geheim, verantwoordelijk voor grootschalige tapijtbombardementen op Duitse steden, die aan honderdduizenden burgers het leven heeft gekost,wat bovendien-het militair aanvallen van burgers en burgerdoelen- in strijd was met het Landoorlogsreglement. [46]Ook toen dus al. Heel passend dus, dat zijn standbeeld onlangs is beklad. GANDHI Wat mij WEL pijn doet-al vind ik het op zich terecht- is dat onlangs het standbeeld van Mahatma Gandhi is beklad, met het woord ”racist” erop geschreven. [47]Nu zullen sommigen van u denken:Wat een waanzin! Gandhi was toch een vrijheidsstrijder, voor de onafhankelijkheid van India en nog geweldloos bovendien? [48] Welnu, hoe pijnlijk ook, de waarheid moet onder ogen gezien:In zijn begintijd als advocaat in Zuid Afrika heeft Gandhi zich, volgens een aantal bronnen, denigrerend en racistisch uitgelaten over zwarte Zuid-Afrikanen, die hij ”wild” en ”ruw” zou hebben genoemd [49]Dat dateert uit zijn tijd in Zuid-Afrika [1893-1914] [50] Nu kun je zeggen:Dat was hooguit in 1914, maar hij kon later van gedachten zijn veranderd?Misschien was hij later wat meer genuanceerd, maar kennelijk [nog] niet bijgedraaid, want volgens een citaat uit The Washington Post, zou hij in 1939 hebben gezegd:”“I have no doubt about the soundness of my advice. However much one may sympathise with the Bantus, Indians cannot make common cause with them.” [51] In dat kader-als de bronnen de juiste informatie bevatten- is de bekladding van zijn standbeeld, terecht. Helaas……..
C HET VAN HEUTSZ MONUMENT We hebben hier in Amsterdam een heus Van Heutsz monument, dat destijds plechtig werd onthuld door koning Willem Alexanders overgrootmoeder, Koningin Wilhelmina [52].In 2004, is het beeld ”omgedoopt” tot ”Monument Indie-Nederland” monument”[53], maar de strekking is natuurlijk hetzelfde In de loop der tijden is dat Van Heutsz monument vaak beklad en terecht, [54]Over de bekladding van dit monument, dat onlangs opnieuw, terecht, is beklad, gaat burgemeester Halsema dus aangifte doen. [55] Waarom ik de bekladding van dit Monument een goede zaak is en de aangifte van de burgemeester zo laakbaar, dat ga ik nu onthullen, door een boekje open te doen over Van Heutsz.
D VAN HEUTSZ
VAN HEUTZ/LIED VAN EEN MOORDENAAR ”Heb je wel gehoord van de moordenaar van HeutszDe Moordenaar van Heutsz uit HollandHij had 1000 liters Bloed aan zijn HandEn messen scherp geslepen Van HeutszVan HeutszVan Heutsz zijn naam is kleinZijn daden benne wreedZijn daden benne wreedHij ja hij moordde bij de vleet Hij heeft bedwongen met geweheheheldHij Jo van Heutsz die moderne Held
VAN HEUTSZWIE WAS VAN HEUTSZ? Beschreven wordt nu militair en aarts koloniaal J.B. van Heutsz: Geboren in Coevorden in een militaire familie, maakte de man carrierein het ”Nederlands Indische” leger, ontwikkelde zich al sneltot een militaire hardliner [geen civiele, maar militaire ”oplossing”voor Atjeh, dat zich niet wilde onderwerpen aan het Nederlandsekoloniale gezag] [57] en nam ”enthousiast” als militair commandantdeel aan de onderwerping van Atjeh, bekend als de ”Atjeh oorlog” [1873-1914] [58] Dit heerschap, dat vanaf 1897 tot 1903 alscommandant de Atjeh persoonlijk de oorlog heeft geleid [59][daarvoor had hij ook al gevochten in Atjeh] [60]is samen met zijn rotgenoten als luitenant kolonel van Daalen [61], verantwoordelijkvoor duizenden doden. [62] Als ”beloning” voor zijn beulswerk heeft Van Heutsz het nog totGouverneur Generaal van ”Nederlands Indie” geschopt. [63]Rechterhand van van Heutsz werd Hendrikus Colijn [64], een Nederlandsmilitair en premier tijdens de crisisjaren [jaren dertig], ook eenkoloniale Bloedjas.Hij was al actief geweest, lang voordat hij zichzelf aan vanHeutsz verbond, namelijk in de Lombok oorlogin 1894, waarin vele burgerslachtoffers vielen. [65] Een inkijkje in de misdaden en mentaliteit van de man, Hendrikus Colijn, geeft hij zelf, ineen brief aan zijn vrouw:”Ik heb er een vrouw gezien die, met een kind van ongeveer 1/2 jaar op den linkerarm, en een lange lans in de rechterhand op ons aanstormde. Een kogel van ons doodde moeder en kind. We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. ’t Was een verschrikkelijk werk. Ik zal er maar over eindigen” [66]Hier past zwijgen. WAT HET VAN HEUTSZ MONUMENT BETREFT…….ONTHULLING MONUMENT/HET VERZETEr zijn voor Bloedjas van Heutsz talloze monumenten en standbeeldengebouwd. [67]Maar het meest geruchtmakende is het Van Heutsz monumentin Amsterdam, dat in 1935 werd onthuld door KoninginWilhelmina. [68]Dat monument is een gevaarte, dat een vrouw voorstelt metdaaronder een plaquette van Van Heutsz en het verheugt mij tezeggen, dat het idee van een monument voor deze massamoordenaarvoor zijn totstandkoming al fel werd bestreden, vooral in socialistische kringenvoor zijn totstandkoming al fel omstreden was. [69]Sterker nog:In de nacht na de onthulling door Koningin Wilhelmina, werd dat vermaledijde beeld al beklad met rode verf! [70]Het monument is dan ook [GOED ZO!] doelwit geweest vandemonstraties, bekladdingenen zelfs twee heuse bomaanslagen. [71]In 1984 werd de plaquette met de beeltenis van van Heutszgestolen [HAHAHAHAHA].De plaquette en ook de letters van zijn naam, zijn nooitteruggevonden. [72]Ook tegen andere monumenten voor van Heutsz, waaronderdat in zijn geboortestad Coevorden [73] was fel protest,onder andere van twee studenten, van wie een, Relus ter Beek,het nog geschopt heeft tot minister van Defensie en commissarisvan de Koningin in Drente. [74]Wat het Van Heutsz monument in Amsterdam betreft:In 2004 werd de naam veranderd in ”MonumentIndie-Nederland 1596-1949”Alle verwijzingen naar Van Heutsz werden verwijderd. [75]Okay, maar de tekst ”MonumentIndie-Nederland 1596-1949” is nog steedseen verwijzing naar een besmet koloniaal verleden!Belangrijk is nog te noemen, dat tegen het Van Heutszmonument destijds [in de negentiger] krachtig protest van een aantal buurtbewonersgeweest is. [76] PROTESTEN TEGEN KOLONIAAL OPTREDEN/TOEN EN NUPROTESTEERDERS ”IN DIE TIJD” UIT DE ANONIMITEIT/ALBERT HAHN, DE STUERS, THOMSON, ”WEKKER’ (PSEUDONIEMOUD OFFICIER W.A. VAN OORSCHOT) Overigens, nogmaals nadrukkelijk:Ook ”in de tijd” heeft nooit iedereen koloniale wandaden als ”noodzakelijk” of ”normaal” gezien:Niet alleen wist men het vaak niet, er waren wel degelijk protesten:Tegen het misdadige optreden van de latere premier Hendrikus Colijn [77] is ook ”in die tijd” fel geprotesteerd en niet alleen door de socialisten, die sowieso tegen het kolonialisme waren, maar ook van militairen, die in Atjeh gediend hadden en niet socialistische parlementariers. [78].Uit de anonimiteit wil ik hier halen de protesteerders, het katholieke Kamerlid de Stuers en zijn liberale collega EN Atjeh veteraan [die het optreden dus veel te ver ging] Lodewijk Thomson. [79]Ook wil ik noemen de kritische artikelen in het Haagse Dagblad ”De Avondpost”, geschreven door ene ”Wekker”, het pseudoniem van oud-officier W.A. van Oorschot, die in Atjeh gediend had.Ik citeer hem: ”Dit gebrek aan onderscheid tusschen strijders en gezeten bevolking ; dit solidair verantwoordelijk stellen der goedgezinden voor daden der kwaadwilligen ; dit verkapte repraisaille-stelsel,; dit straffen van vaak onschuldigen voor de daden der schuldigen ; deze uiting van onmacht in den hoogsten graad, wordt getoloreerd door een verlichte natie; wordt gelast door een beschaafd bestuur; maar wekt o ! zooveel haat en verbittering en o! zooveel onrust, maar…. brengt veel geld in de boetekas en…. gebrek aan tuchtigingsmateriaal ontbreekt nooit.Ziedaar het huidig Atjeh-pacificatiestelsel ! ”
EN ” Op nog andere wijze worden hoofden en bevolking vaak, ondanks zich zelven, in den strijd gemengd. Onschuldige gampong- bewoners worden vaak afgemaakt.Zoo is op Atjeh algemeen bekend het verhaal omtrent, een luitenant der cavalerie, die aan het zeestrand in Pedië, alwaar hij met den troep een bivak had betrokken, op een nacht een klewangaanval kreeg en uit weerwraak den volgenden ochtend den haria keudé, in de buurt waarvan hij in bivak lag, het hoofd afsloeg, omdat deze den commandant niet in tijds had gewaarschuwd. Voor dit geval moet genoemde officier eenige dagen arrest gekregen hebben. In Pedië boete moetende innen in vijf gampongs, liet een patrouille- commandant de vijf keutji’s komen en gaf hun 15 minuten tijd om de boete in geld in te leveren. Na verloop van die 15 minuten was de boete nog niet ingeleverd en werd de eerste keutji neergeschoten, omdat hij niets had meegebracht; de tweede onderging om dezelfde reden hetzelfde lot, ; de derde, vierde en vijfde brachten eenige dollars. Zoo gaat in Atjeh het verhaal van een civiel gezaghebber in Pedië, die, onmachtig het herhaald opbreken der rails van de trambaan in zijn gebied te beletten, eindelijk eenige kwaadwilligen, die hem in handen vielen, dwars over de rails heeft laten binden en een locomotief over hunne lichamen laten rijden.” [80] Dit uit: ”Hoe Beschaafd Nederland in de Twintigste Eeuw vrede en orde schept op Atjeh” [81]
Tenslotte mag niet vergeten worden politiek tekenaar Albert Hahn, die menig spotprent aan de volkerenmoord [onder leiding van Colijn] op Lombok wijdde. [82]
EPILOOG Dat ze in de dertiger jaren zo achterlijk en narrow minded waren om een standbeeld te onthullen van ”den bevestiger van het Nederlandsche gezag in de heele Indische Archipel [zie Youtube filmpje] [83] was een ding.Dat is 85 jaar geleden, toen teloorgaande koloniale Rijken nog alles eraan deden om de dekolonisatie [84] tegen te houden. Dat echter heden ten dage, anno 2020, de burgemeester van Amsterdam, die zich een jaar geleden in haar toespraak nog onverbloemd solidair had verklaard met de nazaten van de slavernij in Suriname [85] en heeft toegezegd straatnamen in Centrum eiland te gaan vernoemen naar strijders tegen de slavernij en koloniale overheersing [86], Hoog van de Toren blaast tegen actievoerders [87], die, terecht, het standbeeld van massamoordenaar Van Heutsz weg willen hebben, is een klap in het gezicht van iedereen, die de vrijheid liefheeft! En ja, apologeten van Van Heutsz:Ik heb het gelezen:Van Heutsz heeft zich verzet tegen het streven van een van de eerste multinationals ”De Koninklijke Nederlandsche Petroleum Maatschappij Olie” [de latere Shell] om heel Atjeh leeg te roven en vond, dat de opbrengst of een deel daarvan, de bevolking daar ten goede moest komen. [88]Maar dat maakt hem niet minder een massamoordenaar. [89] Terug naar Halsema:Geen aangifte moet gedaan worden tegen de dapperen, die het standbeeld van een moordenaar weg willen hebben. U, burgemeester Halsema, had dat vermaledijde Beeld of Indie momument allang moeten slopen!Met uw aangifte [90] hebt u zich aan de verkeerde kant van de geschiedenis geplaatst. De actievoerders hebben op dat monument geklad: ”Next Stop, Coentunnel” [91] Ik wacht het af. En ga zo door!
[53] ” Nadat het monument een aantal keer was vernield, in 1967 met dynamiet en in 1984 met explosieven, werd het controversiële object in 2004 omgedoopt in Monument Indië-Nederland 1596-1949. Alle verwijzingen naar Van Heutsz werden verwijderd.” WIKIPEDIAJO VAN HEUTSZ/AMSTERDAM https://nl.wikipedia.org/wiki/Jo_van_Heutsz#Amsterdam
”Nog dezelfde nacht na de onthulling in 1935 werd het monument met rode verf beklad. In de jaren erna viel het herhaaldelijk ten prooi aan bekladdingen en vernielingen. Er zijn in de loop der tijd diverse verzoeken gedaan om het monument af te breken of een andere functie te geven. Provo hield er in de jaren zestig diverse ludieke acties en schilderde de woorden “Provo” en “Image” op de sokkel. Tot tweemaal toe werd het monument getroffen door een bomaanslag, in 1967 en in 1984.” DOORBRAAK.EU ANTI-KOLONIALE ACTIVIST: ”LATEN WE OPHOUDEN FOUTEHEREN TE EREN”12 FEBRUARI 2016 https://www.doorbraak.eu/anti-koloniale-activist-laten-we-ophouden-foute-heren-te-eren/
TEKST
Anti-koloniaal verzet is er altijd geweest. Tijdens de koloniale overheersing, vooral door tot slaaf gemaakten en andere gekoloniseerden. Maar ook daarna, tegen de geschiedschrijving erover en de verbeelding ervan. Er bestaat ook in Nederland een strijdtraditie waarbij het verheerlijken van het koloniale gezag wordt aangevallen. Het verzet tegen het Amsterdamse Van Heutsz-monument is daarvan een belangrijk voorbeeld. Een gesprek met de activist Koos Borghouts, nauw betrokken bij dat verzet.“Toen wij in mei 1997 als buurtbewoners een uitnodiging ontvingen voor een inspraakavond over het opknappen van het Van Heutsz-monument, sloeg de schrik ons om het hart. Geen enkel woord over het misplaatste eerbetoon voor de koloniale moorden die zijn gepleegd door Van Heutsz, bevelhebber van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger, en zijn kornuiten tijdens de Atjeh-oorlog (1873-1913) in het toenmalige Nederlands-Indië”, aldus Borghouts. Hij wilde voorkomen dat het monument in z’n ‘oude glorie’ hersteld zou worden. Dat zette hem en anderen ertoe aan om te gaan strijden voor een herdefiniëring van het monument. “Voor ons was het monument en het water eromheen een bekende plek om in onze eigen buurt te recreëren, ook met onze kinderen erbij. De letters waarmee werd verwezen naar Van Heutsz, waren in die tijd van het monument verdwenen. Zolang ik me kan herinneren, is het beeld altijd flink beschadigd geweest, wat veelzeggend is.”
SlachtpartijenVanaf het moment dat bekend werd dat er een Van Heutsz-monument zou komen, was het omstreden. De in 1924 overleden Joannes Benedictus van Heutsz bracht met keiharde repressie Atjeh onder Nederlands bewind, daarna volgden er nog meer Indonesische eilanden. Als dank daarvoor kreeg hij op kosten van de staat een praalgraf en als enige niet-koninklijke persoon een staatsbegrafenis. Toen in de jaren dertig bekend werd dat er in Amsterdam ook nog een monument voor hem zou worden opgericht, leidde dat tot fel protest van communisten en sociaal-democraten. Want ook in “het moederland” was toen al wijd en zijd bekend welke koloniale slachtpartijen en plunderpraktijken er in Nederlands-Indië plaatsvonden. Het monument werd toch gebouwd en op 15 juni 1935 door koningin Wilhelmina onthuld.
Minister-president Hendrik Colijn, die in Nederlands-Indië de rechterhand van gouverneur-generaal Van Heutsz was geweest, zei bij de onthulling van het monument dat Van Heutsz de vergelijking met Hannibal, Caesar en Alexander de Grote gemakkelijk kon doorstaan. En dat bedoelde hij positief. Ook Colijn had zich schuldig gemaakt aan koloniale terreur. Vanuit Lombok schreef hij aan zijn vrouw: “Ik heb negen vrouwen en drie kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. Enige hartverscheurende kreten klonken en toen ik mij weer omdraaide, waren allen dood. Ik keerde mij naar achteren om een sigaar aan te steken. ’t Was een verschrikkelijk werk.”
Vrijheidsbeeld
De activisten uit latere tijden, onder wie Borghouts, voelden zich in hun strijd om het monument niet in ‘oude glorie’ te laten herstellen, gesterkt door Frits van Hall, de architect van het monument. Van Hall was zich indertijd terdege bewust van de controverse rond de koloniale misdadiger. Tot enorme teleurstelling van de Van Heutsz-bewonderaars had hij geen protserig traditioneel standbeeld gemaakt met een machtige hoog op een paard gezeten bevelhebber, ver boven de gewone mensen verheven. Zijn monument verbeeldde daarentegen het leven in de Indische archipel, waarbij in het midden een grote en trotse vrouwenfiguur is te zien. Hij plaatste er slechts een klein portret van Van Heutsz bij, in de vorm van een medaillon op de sokkel. Daarover zou hij later hebben opgemerkt: “Als het hier ooit zover komt, dan mag je dat portret verwijderen. Vervang het door de woorden ‘Vrijheid’, ‘Merdeka’ of ‘Indonesië’, en je hebt een vrijheidsbeeld.” In die geest streefden Borghouts en anderen een herziening van het monument na.
Nog dezelfde nacht na de onthulling in 1935 werd het monument met rode verf beklad. In de jaren erna viel het herhaaldelijk ten prooi aan bekladdingen en vernielingen. Er zijn in de loop der tijd diverse verzoeken gedaan om het monument af te breken of een andere functie te geven. Provo hield er in de jaren zestig diverse ludieke acties en schilderde de woorden “Provo” en “Image” op de sokkel. Tot tweemaal toe werd het monument getroffen door een bomaanslag, in 1967 en in 1984. De plaquette met het portret van Van Heutsz werd in 1984 gestolen en later verdwenen ook nog de letters die zijn naam vormden. In 1998 onthulde ex-Provo Roel van Duijn een blanco plaquette op de sokkel.In Indonesië is overigens meteen korte metten gemaakt met het verheerlijken van het koloniale gezag door middel van beelden. Borghouts: “Al bij het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1945 werd het Van Heutsz-monument in Jakarta gesloopt. Als vrije natie wilde Indonesië zich ontdoen van positieve herinneringen aan de koloniale overheersing. Een straat in Jakarta die naar Van Heutsz was vernoemd, werd omgedoopt in die van bekende Indonesische verzetsstrijders.”
Polderen
Het protest van de Amsterdamse buurtbewoners in de jaren negentig stond dus in een lange traditie. Borghouts en anderen dienden een officieel verzoek in “bij het stadsdeel om het monument een andere naam en functie te geven. In de geest van Van Hall zou dat een vrijheidsbeeld mogen zijn, een eerbetoon aan de slachtoffers van het koloniale regime. Of een eerbetoon aan de Indonesië-weigeraars die hun poot stijf hielden en geen deel wilden uitmaken van de zogenaamde politionele acties, bedoeld om het onafhankelijkheidsstreven van de Indonesiërs te breken.” Stadsdeelvoorzitter Weeda toonde zich er huiverig voor om met het verzoek in te stemmen, maar door aanhoudende druk werd Instituut Clingendael de opdracht gegeven om te onderzoeken of er voldoende draagvlak voor een ander soort monument was. In 2000 stelde Clingendael voor om de naam van Van Heutsz niet terug te laten keren op het monument. Een grote overwinning! De adviestekst was “1596 Nederland Indië 1949”. Op 31 januari 2004 werd eindelijk besloten dat de naam van het monument zou worden gewijzigd in “Monument Indië-Nederland”. Het moest voortaan gaan om een gedenkteken dat herinnert aan de relatie tussen Nederland en Indië gedurende de hele koloniale periode.Hoewel Borghouts niet ontevreden is over de herdefiniëring van het monument, noemt hij het een klassiek voorbeeld van een compromis. “Het jaartal 1949 is gehandhaafd. Dat had natuurlijk 1945 moeten zijn vanwege het uitroepen van de onafhankelijke republiek Indonesië, maar dat ligt in Nederland nog steeds gevoelig. De invloed van oud-Indiëstrijders is nog altijd enorm. Achterop de sokkel staat helaas nog steeds: ‘pacificator Van Heutz’. Hij wordt daarmee nog steeds neergezet als een soort vredestichter. De rest van de tekst is redelijk okee, maar gaat toch te veel uit van het standpunt van de overheerser.”
Dat polderen is overigens geen recent verschijnsel. Het voornemen om een monument voor Van Heutsz op te richten leidde indertijd tot een tegenactie en de roep om een standbeeld voor de anarchistische voorman en anti-militarist Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Door dat monument toe te staan hoopten de autoriteiten het verzet tegen het Van Heutsz-monument te kunnen smoren. Het standbeeld van de in 1919 overleden Domela Nieuwenhuis werd op 29 augustus 1931 onthuld op het Amsterdamse Nassauplein. Tienduizenden waren daarbij aanwezig, onder wie communisten, anarchisten, anti-militaristen en andere links georiënteerde groeperingen, zoals De Dageraad, de Vrije Socialisten, de Algemeene Nederlandsche Geheelonthoudersbond en de Nederlandschen Vegetariërsbond. Voor hen was Domela Nieuwenhuis “us ferlosser” (“onze redder”) geweest.
SlavernijmonumentOok in andere gemeenten zijn er in de loop der forse bezwaren gerezen tegen “het eren van foute heren” door middel van monumenten, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het protest tegen het standbeeld van de koloniale misdadiger Jan Pieterszoon Coen in Hoorn en de acties tegen het Leidse Indië-monument. Pas de laatste vijftien jaar worden er monumenten opgericht die juist de slachtoffers van het koloniale systeem herdenken, zoals het slavernijmonument in het Amsterdamse Oosterpark, waar elk jaar op 1 juli de afschaffing van de slavernij wordt herdacht. Dat monument is er gekomen dankzij de druk vanuit de zwarte gemeenschap, door nazaten van tot slaaf gemaakten. De laatste jaren is de anti-koloniale strijd versterkt door de opkomst van de beweging tegen de racistische karikatuur Zwarte Piet. Ook de acties tegen de propagandafilm “Michiel de Ruyter” en tegen de Gouden Koets van het koningshuis laten zien dat het verheerlijken van het koloniale verleden vandaag de dag flink wordt bekritiseerd.
“Nederland was fout”, aldus Borghouts. Hij was ook betrokken bij de totstandkoming van het boek “Er waren er die niet gingen” en bij acties tegen de viering van 400 jaar Verenigde Oostindische Compagnie (VOC). “Ik heb geen respect voor killers. Erkenning van de Nederlandse staat voor de verschillende begane wandaden in de voormalige koloniën? Nederland wil er niet aan. Er bestaat nog steeds een legerregiment dat trots de naam Van Heutsz draagt. Er is in Nederland geen enkel officieel monument voor de slachtoffers van het kolonialisme. Wat te doen met al die objecten die het koloniale verleden bevestigen of niet ter discussie stellen? Slopen, herinrichten of van nieuwe teksten voorzien! De activist Jan Bruens zei eens dat we een Vergissingenmuseum moeten inrichten. Daar kunnen we een hoop wandaden kwijt die in naam van de Nederlandse staat zijn gepleegd.“
Ellen de Waard Harry Westerink EINDE ARTIKEL
Zeker in de jaren zestig stond het Van Heutsz-monument symbool voor de Nederlandse koloniale onderdrukking en het was een populair doelwit van de provo’s. Tweemaal, in 1967 en in 1984 werd het getroffen door een bomaanslag. In 1984 werd de plaquette met de beeltenis van Van Heutsz gestolen. De plaquette, en ook de letters van zijn naam, zijn nooit teruggevonden.
NPO ANDERE TIJDEN VAN HEUTSZ
https://anderetijden.nl/aflevering/652/Van-Heutsz
TEKST
VAN HEUTSZ
In Amsterdam is een discussie over het Van Heutsz monument. Wat te doen met een besmette koloniale erfenis?
Het Van Heutsz monument in Amsterdam
Je moet het wel even weten: het gevaarte op de Apollolaan is bedoeld als monument voor generaal J.B. van Heutsz. Te zien is een ruim vier meter hoge vrouwenfiguur op een stenen sokkel, onder een enorme zonneboog. En verder twee leeuwen met wapenschilden van Amsterdam en Batavia, een vijvertje en een aantal reliëfs met verwijzingen naar Nederlands-Indië. Niets dat wijst op een eerbetoon aan de generaal, die Atjeh met harde hand onder Nederlands bewind bracht aan het begin van de vorige eeuw.
Van Heutsz heeft zijn monument in zekere zin aan zijn graf te danken. Hij werd begraven op 4 juni 1927, in een imposante graftombe op de Nieuwe Ooster Begraafplaats in Amsterdam. Voor deze tombe was geld ingezameld, naar later bleek zoveel, dat er na de bouw genoeg over was om ook elders in de stad een monument op te richten. Niet iedereen zat daarop te wachten. Vooral in socialistische kringen bestond veel weerstand tegen Van Heutsz en was men fel gekant tegen een eerbetoon aan de gouverneur-generaal. Twee jaar lang discussieerden voor- en tegenstanders in en buiten de gemeenteraad over het monument. Uiteindelijk kwam het tot een soort ruil-overeenkomst: de socialisten kregen een monument voor Domela Nieuwenhuis en de kolonialen een monument voor Van Heutsz.
De gemeente schreef in 1930 een ontwerpwedstrijd uit, die werd gewonnen door beeldhouwer Frits van Hall en architect G. Friedhoff. Zij hadden samen het ontwerp ingestuurd dat nu nog te zien is op de Apollolaan. Wel is de bronzen plaquette met daarop de beeltenis van Van Heutsz sinds 1984 verdwenen. Toch ging het ook de makers niet zozeer om Van Heutsz, maar om het verbeelden van de historische betrekkingen tussen Nederland en Indie. De staande vrouw symboliseert het Nederlandse gezag in Nederlands-Indie, de vijver staat voor het water tussen Nederland en Indie, en de stralenboog verbeeldt de vriendschap tussen de twee. Van Hall heeft waarschijnlijk rekening gehouden met de mogelijkheid dat Van Heutsz nog omstredener zou worden. Tegen collega Jan Meefout zou hij hebben gezegd: ‘Vervang het door de letters Vrijheid, Merdeka of Indonesia, en je hebt een Vrijheidsbeeld’.
Sinds 1935 is het monument regelmatig onder vuur komen te liggen. Een van de meest opmerkelijke protesten kwam van de zoon van Van Heutsz zelf, in 1943. Van Heutsz junior, die lid was van de SS, protesteerde tegen het monument voor zijn vader omdat het ‘te week’ zou zijn. De meeste protesten kwamen echter uit linkse hoek. Zeker in de jaren zestig stond het Van Heutsz-monument symbool voor de Nederlandse koloniale onderdrukking en het was een populair doelwit van de provo’s. Tweemaal, in 1967 en in 1984 werd het getroffen door een bomaanslag. In 1984 werd de plaquette met de beeltenis van Van Heutsz gestolen. De plaquette, en ook de letters van zijn naam, zijn nooit teruggevonden.
In 1997 stond het monument opnieuw in de belangstelling toen de gemeente aankondigde het te willen renoveren. Tegenstanders van het monument protesteerden tegen elke vorm van eerbetoon aan Van Heutsz, en al helemaal tegen het opnieuw ophangen van de plaquette met de beeltenis van Van Heutsz. De renovatie beperkt bleef tot het zandstralen van het monument en het wieden van onkruid, maar de onrust was gezaaid. Oud-provo Roel van Duyn maakte er een politieke kwestie van door bij de verkiezingscampagne voor de Groenen in 1998 een fictief gesprek met Van Heutsz te voeren bij het monument. Als afsluiting onthulde hij demonstratief een blanco plaquette.
Eind 1998 diende het Comité Herdenking Gevallenen Nederlands-Indie een aanvraag in tot naamsverandering van het monument. De deelraad Amsterdam Oud-Zuid zat nu in een lastig parket, aangezien het monument intussen ook in de procedure zat om rijksmonument te worden. In de hoop dat een externe instantie uitkomst zou kunnen bieden werd begin 1999 Instituut Clingendael om een advies gevraagd. Wat moet er gebeuren met het monument, dat de gemeente al 65 jaar last bezorgt? Clingendael heeft een aantal discussierondes georganiseerd met historici, vertegenwoordigers van belangengroepen, en buurtbewoners. Deze week komt het advies. Moet de Van Heutsz-plaquette terugkomen, krijgt het monument een nieuwe naam, wordt het een slachtoffer-monument, komt er een extra informatiebordje?
Andere monumenten voor Van Heutsz
Het monument aan de Apollolaan is niet het enige dat herinnert aan Van Heutsz. Aan de Vijzelstraat in Amsterdam is, hoog in het gebouw van de ABN-AMRO, een afbeelding van Van Heutsz te zien, samen met Jan Pietersz. Coen en Daendels. In Arnhem staat de buste die oorspronkelijk in de hoofdstad van Atjeh stond en ook in zijn geboorteplaats Coevorden staat een beeld. Bij dit laatste gedenkteken plaatsten de latere Minister van Defensie Relus ter Beek en Allard van Lenthe, toentertijd provo en redacteuren van de ‘Rooie Drentse Courant’, op 9 april 1965 een bord met een protest. Op dit bord stond te lezen: ‘Ontslapen onder het hakenkruis; gesneuveld bij het uitmoorden van het 39ste Atjehse dorp; bij het verkrachten van de 79ste Atjehse vrouw’ om het geschokte vertrouwen van het Nederlands-Indische bestuur opnieuw te funderen’.
Van Heutsz en Atjeh
Johannus Benedictus van Heutsz werd op 3 februari 1851 geboren te Coevorden. De beroemdste generaal uit de Nederlandsch-Indische geschiedenis zou vooral bekend worden als de ‘Pacificator van Atjeh’. De uit een familie van beroepsmilitairen stammende Van Heutsz nam op 16-jarige leeftijd dienst bij het Instructie Bataljon te Kampen. De infanterie, ‘de koningin van het slagveld’ werd zijn grote liefde. Toen in 1873 de oorlog met Atjeh uitbrak, ontstond er bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) grote behoefte aan manschappen en officieren. De avontuurlijke Van Heutsz meldde zich aan en vertrok naar Indië.
De Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC), de handelsorganisatie die de handel met Indië verzorgde, werd in 1799 failliet verklaard. Haar bezittingen gingen over in handen van de Nederlandse staat. De VOC had echter, omdat het een handelsorganisatie was, nooit de ambitie gehad het land, dat gelegen was achter de handelsposten (factorijen) langs de kust, aan haar bestuur te onderwerpen. Ze was slechts uit op handel met de verschillende inlandse vorsten. In de tweede helft van de negentiende eeuw begonnen de grote Europese naties steeds meer land aan hun bestuur toe te voegen en zich op deze wijze koloniën toe te eigenen. Ook Nederland was begonnen met het onderwerpen van de inlandse vorsten aan het Nederlandse gezag, daarmee de kolonie Nederlandsch-Indië creërend. In dat licht moet de langste en bloedigste van de Nederlandse koloniale oorlogen gezien worden, tegen het machtige en onafhankelijke sultanaat Atjeh. Deze oorlog in het noordoostelijke deel van het eiland Sumatra duurde van 1873 tot 1912.
De oorlog verzandde al snel, nadat de eerste pogingen Atjeh in te lijven in 1873 waren mislukt. Rond 1890 kwam hierin verandering met de oprichting van het ‘Korps Marechaussee te voet’, gericht op het bestrijden van de guerrilla door middel van contra-guerrilla. Van Heutsz, intussen opgeklommen tot chef-staf van de militaire troepenmacht in Atjeh, kreeg de kans zijn bekwaamheid te tonen in de uitzichtloze oorlog. De soldaten waren intensief getraind, bewapend met een korte karabijn, klewang en rentjong (Atjehse kris), lichte bepakking, tropenhoed in plaats van ongeschikte helm en maakte zo weinig mogelijk gebruik van dragers. Het korps, bestaande uit Ambonezen en Javanen, met inlandse en Afrikaanse onderofficieren en Europese officieren, zou uitgroeien tot een elitekorps en als leerschool fungeren voor de reguliere troepen. Het gebruikte een offensieve tactiek, vooral bestaande uit onophoudelijke patrouilles en achtervolgingen. Het korps was in staat snelle acties en verrassingsaanvallen uit te voeren en bleek het antwoord op de guerrilla van de Atjehers. In 1896 en 1897 werd het kerngebied van Atjeh onder Nederlands gezag geplaatst. Van Heutsz’ credo ‘Hard toeslaan, zonder wankelmoedigheid’ kan gezien worden als een typering van de tactiek van het korps.
Van Heutsz behaalde zijn eerste grote succes tijdens de expeditie naar Pedië in juni 1898. Zijn persoonlijke leiderschap droeg in hoge mate bij aan het succes, maar ook de wetenschappelijke adviezen van de arabist en islamkenner Christiaan Snouck Hurgronje, die officieren leerde dat de islamitische Atjehers een Jihad (heilige oorlog) vochten tegen de Nederlanders en pas op zouden geven wanneer ze de ‘voet op den nek’ zouden voelen. Hoewel succesvol, is Van Heutsz’ manier van optreden heden ten dage op zijn zachtst gezegd omstreden te noemen. Hij trad genadeloos op en hij wordt als verantwoordelijke gezien voor de massale slachtpartijen die er tijdens deze langdurige oorlog in de Atjehse dorpen werden aangericht. Tienduizenden, volgens sommigen zelfs zeventigduizend Atjehers vonden de dood. Toch wordt hij ook nu nog in door militair-historici gezien als een specialist op het gebied van het voeren van de contra-guerilla.
In 1898 werd Van Heutsz Gouverneur van Atjeh. Het korps, dat met haar hoge mobiliteit tot in alle hoeken van Atjeh kon komen, rekende met behulp van technologische ontwikkelingen, zoals het repeteergeweer, stoomschepen die troepen sneller konden verplaatsen in de archipel en beteren medische verzorging, rond de eeuwwisseling af met een groot deel van het verzet. In 1903 onderwierp de Sultan van Atjeh zich aan de Nederlandse overheersing. Daarna bestond de oorlog voor een groot deel uit opstanden in geïsoleerde gebieden, maar het duurde toch tot 1912 voordat het hardnekkige Atjeh geheel bij de kolonie was ingelijfd.
Als beloning voor de pacificatie van Atjeh werd Van Heutsz in 1904 benoemd tot Gouverneur Generaal van Nederlandsch-Indië, de hoogste post binnen het koloniale bestuur. Hij zou deze functie bekleden tot 1909 en in die periode de eilanden buiten Java, de buitengewesten, onder Nederlands gezag brengen. Daarmee wordt Van Heutsz door velen gezien als de man die Nederlandsch-Indië tot een eenheid smeedde; de eenheidsstaat, waarin het huidige Indonesie zijn oorsprong vindt. Van Heutsz keerde, nadat hij de functie van Gouverneur-generaal had neergelegd, terug naar Nederland, maar ging in 1922 vanwege zijn gezondheid in Zwitserland wonen. Daar overleed hij op 11 juli 1924 te Montreux, 73 jaar oud. Drie jaar later volgde een officiële staatsbegrafenisbegrafenis. Met veel eerbetoon en onder grote belangstelling werd de kist vanaf het Paleis op de Dam naar de Nieuwe Ooster Begraafplaats vervoerd.
Het Van Heutsz regiment
De naam Van Heutsz leeft voort in het nog altijd bestaande Regiment van Heutsz en is het meest gedecoreerde regiment van de Koninklijke Landmacht. Dit Regiment werd in 1950 opgericht als opleidingseenheid, met als doel de voortzetting van de traditie van het KNIL, dat na de soevereiniteitsoverdracht van Indonesië werd opgeheven. In oktober 1950 werd een deel van het Regiment Van Heutsz in het kader van de Verenigde Naties uitgezonden naar de oorlog in Korea. Het regiment kreeg in 1955 een eigen vaandel uitgereikt door Koningin Juliana en was begin 1991 het grootste regiment binnen de Landmacht. Herstructurering bracht het voortbestaan in gevaar, maar het regiment Van Heutsz overleefde. Tijdens parades wordt nog altijd in het karakteristieke uniform, met tropenhoed, korte karabijn en klewang het vaandel gepresenteerd.
EINDE ARTIKEL
YOUTUBE.COMEX PROVO JAN BRUENS OVER ZIJN BOM BIJ HET VAN HEUTSZ MONUMENT
De gemeente Amsterdam doet aangifte van de bekladding van het Monument Indië Nederland. Burgemeester Femke Halsema van Amsterdam vindt het, na eerdere soortgelijke incidenten, tijd een grens te stellen.
“Wij zullen vanaf nu altijd aangifte doen bij bekladding of vernieling van gemeentelijk bezit”, laat ze zondag weten. Ook de Federatie Indische Nederlanders (FIN) meldt aangifte te doen. “Onze monumenten, gebouwen en beelden zijn onderdeel van de Amsterdamse geschiedenis”, aldus Halsema. “Die geschiedenis verdient discussie en daar staan we voor open. Bekladding en vernieling zijn onacceptabel. Ik wil dat mensen afblijven van ons gezamenlijk bezit in de openbare ruimte.”
Rode verf
Het Monument Indië Nederland in Amsterdam Oud-Zuid bleek zondag te zijn beklad met rode verf. Bij de bekladding staat geschreven: “Van Heutsz leeft! Stop alle vormen van racisme! Next stop: Coentunnel”.
Een politiewoordvoerder liet weten dat de politie onderzoek doet naar de zaak.
Militaire held
Het gedenkteken is ooit opgericht ter herinnering aan Joannes van Heutsz, gouverneur-generaal van Nederlands-Indië van 1904 tot en met 1909. Van Heutsz werd aanvankelijk gezien als militaire held omdat hij Atjeh veroverde. Koningin Wilhelmina onthulde het bakstenen monument aan het Olympiaplein in Amsterdam Oud-Zuid in 1935.
Toen Van Teijn wegens gezondheidsredenen aftrad en in 1891 door Pompe van Meerdervoort werd opgevolgd, vroeg en verkreeg Van Heutsz overplaatsing en werd benoemd tot garnizoenscommandant te Batavia. Hier schreef hij zijn brochure De onderwerping van Atjeh (‘s-Gravenhage, 1893) – eerder gepubliceerd in het Indisch Militair Tijdschrift – waarin hij pleitte voor het weer instellen van een marineblokkade als middel tot de onderwerping van Atjeh.
Van Heutsz leerde in deze jaren Snouck Hurgronje (Islam-deskundige en adviseur Inlandse Zaken) kennen en waarderen. Beiden waren van oordeel dat Atjeh eerst militair onderworpen diende te worden alvorens er een civiel bestuur gevestigd kon worden en waren tegen de bezuinigingspolitiek van het Indisch gouvernement. Zij zetten vragen bij de methodes van generaal Deykerhoff om Teukoe Oemar met geld te bewegen zijn verzet op te geven. Snouck Hurgronje had dan ook alle waardering voor de militaire uitgangspunten van de brochure De onderwerping van Atjeh. In 1894 werd Van Heutsz bevorderd tot luitenant-kolonel en in die rang in 1895 benoemd tot gewestelijk militair commandant van Sumatra’s Oostkust in Medan. Snouck Hurgronje, adviseur van gouverneur-generaal Van der Wijck, prees Van Heutsz aan als de enige die de Nederlandse tegenslagen in de Atjehoorlog aan kon pakken. Toen in 1896 het bericht kwam dat Teukoe Oemar zich tegen Deijkerhoff had gekeerd, werd Van Heutsz opnieuw overgeplaatst naar Atjeh als deelnemer aan de expeditie onder leiding van generaal Vetter. Van Heutsz werd in 1897 benoemd tot kolonel, chef van de generale staf te Batavia.
[Dit was de tijdsperiode waarin massamoorden plaatsvonden
onder leiding van Bloedjas Van Heutsz.
De gehele Atjeh oorlog duurde van 1873-1914]
…..
…….
”Van Heutsz ontwikkelde de zogenaamde marechaussee-tactie k verder; oorlogsvoering met kleine goed bewapende mobiele eenheden van voornamelijk Menadonese en later Ambonese en Javaanse sol daten onder leiding van Europese officieren. In 1903 verklaarde Van Heutsz, die in 1898 gouverneur van Atjeh was geworden, dat de oorlog was gewonnen. Aanleiding was de plechtige overgave van sultan Mohammed Daoed aan Van Heutsz, met op de achtergrond een bijna levensgroot staatsieportret va n Koningin Wilhelmina.”
[Dit was de tijdsperiode waarin massamoorden plaatsvonden
onder leiding van Bloedjas Van Heutsz.
De gehele Atjeh oorlog duurde van 1873-1914]
…..
…….
”Van Heutsz ontwikkelde de zogenaamde marechaussee-tactie k verder; oorlogsvoering met kleine goed bewapende mobiele eenheden van voornamelijk Menadonese en later Ambonese en Javaanse sol daten onder leiding van Europese officieren. In 1903 verklaarde Van Heutsz, die in 1898 gouverneur van Atjeh was geworden, dat de oorlog was gewonnen. Aanleiding was de plechtige overgave van sultan Mohammed Daoed aan Van Heutsz, met op de achtergrond een bijna levensgroot staatsieportret va n Koningin Wilhelmina.”
”In 1883 keerde Van Heutsz terug naar Nederlands-Indië en was achtereenvolgens gedurende zes jaren commandant van verschillende garnizoenen. Hij werd in 1889 voor de derde maal, nu in de rang van kapitein (1886), naar Atjeh overgeplaatst, waar hij onder generaal-majoorVan Teijn alle kansen kreeg zich te ontplooien. Van Heutsz ging deel uitmaken van het Korps Marechaussee te voet en nam onder meer deel aan de verovering van Kota Toeankoe in 1890. In datzelfde jaar werd Van Heutsz bij keuze bevorderd tot majoor. Toen Van Teijn wegens gezondheidsredenen aftrad en in 1891 door Pompe van Meerdervoort werd opgevolgd, vroeg en verkreeg Van Heutsz overplaatsing en werd benoemd tot garnizoenscommandant te Batavia.”
Van Daalen vervulde een doorslaggevende rol in de Atjehoorlog door niets-ontziend de tactiek van de verschroeide aarde te volgen. Om het verzet in Atjeh te breken verwoestte Van Daalen dorpen in Atjeh waarbij tenminste 2.900 Atjehers de dood vonden waaronder 1.150 vrouwen en kinderen”
”Kuta Reh (in het Nederlands: Koeto Reh of Koetö Réh) is een plaatsje in de Alaslanden van Atjeh. Op 14 juni 1904 werd hier onder leiding van de Nederlandse generaal Van Daalen een massamoord gepleegd .”
[62]Officier en koloniaal bestuurder, die vorm gaf aan een nieuwe imperialistische politiek, gericht op de buitengewesten. Staat bekend als de pacificator van Atjeh en werd jarenlang door vele Nederlanders als een held beschouwd. Gezien het feit dat bij de pacificatie circa 70.000 inlanders omkwamen, werd hij later symbool voor een verderfelijk koloniaal bewind.”PARLEMENT & POLITIEKJ.B. VAN HEUTSZhttps://www.parlement.com/id/v g09llzb6jzy/j_b_van_heutsz
”Hoewel succesvol, is Van Heutsz’ manier van optreden heden ten dage op zijn zachtst gezegd omstreden te noemen. Hij trad genadeloos op en hij wordt als verantwoordelijke gezien voor de massale slachtpartijen die er tijdens deze langdurige oorlog in de Atjehse dorpen werden aangericht. Tienduizenden, volgens sommigen zelfs zeventigduizend Atjehers vonden de dood.”
NPO ANDERE TIJDEN VAN HEUTSZ
https://anderetijden.nl/aflevering/652/Van-Heutsz
TEKST
VAN HEUTSZ
In Amsterdam is een discussie over het Van Heutsz monument. Wat te doen met een besmette koloniale erfenis?
Het Van Heutsz monument in Amsterdam
Je moet het wel even weten: het gevaarte op de Apollolaan is bedoeld als monument voor generaal J.B. van Heutsz. Te zien is een ruim vier meter hoge vrouwenfiguur op een stenen sokkel, onder een enorme zonneboog. En verder twee leeuwen met wapenschilden van Amsterdam en Batavia, een vijvertje en een aantal reliëfs met verwijzingen naar Nederlands-Indië. Niets dat wijst op een eerbetoon aan de generaal, die Atjeh met harde hand onder Nederlands bewind bracht aan het begin van de vorige eeuw.
Van Heutsz heeft zijn monument in zekere zin aan zijn graf te danken. Hij werd begraven op 4 juni 1927, in een imposante graftombe op de Nieuwe Ooster Begraafplaats in Amsterdam. Voor deze tombe was geld ingezameld, naar later bleek zoveel, dat er na de bouw genoeg over was om ook elders in de stad een monument op te richten. Niet iedereen zat daarop te wachten. Vooral in socialistische kringen bestond veel weerstand tegen Van Heutsz en was men fel gekant tegen een eerbetoon aan de gouverneur-generaal. Twee jaar lang discussieerden voor- en tegenstanders in en buiten de gemeenteraad over het monument. Uiteindelijk kwam het tot een soort ruil-overeenkomst: de socialisten kregen een monument voor Domela Nieuwenhuis en de kolonialen een monument voor Van Heutsz.
De gemeente schreef in 1930 een ontwerpwedstrijd uit, die werd gewonnen door beeldhouwer Frits van Hall en architect G. Friedhoff. Zij hadden samen het ontwerp ingestuurd dat nu nog te zien is op de Apollolaan. Wel is de bronzen plaquette met daarop de beeltenis van Van Heutsz sinds 1984 verdwenen. Toch ging het ook de makers niet zozeer om Van Heutsz, maar om het verbeelden van de historische betrekkingen tussen Nederland en Indie. De staande vrouw symboliseert het Nederlandse gezag in Nederlands-Indie, de vijver staat voor het water tussen Nederland en Indie, en de stralenboog verbeeldt de vriendschap tussen de twee. Van Hall heeft waarschijnlijk rekening gehouden met de mogelijkheid dat Van Heutsz nog omstredener zou worden. Tegen collega Jan Meefout zou hij hebben gezegd: ‘Vervang het door de letters Vrijheid, Merdeka of Indonesia, en je hebt een Vrijheidsbeeld’.
Sinds 1935 is het monument regelmatig onder vuur komen te liggen. Een van de meest opmerkelijke protesten kwam van de zoon van Van Heutsz zelf, in 1943. Van Heutsz junior, die lid was van de SS, protesteerde tegen het monument voor zijn vader omdat het ‘te week’ zou zijn. De meeste protesten kwamen echter uit linkse hoek. Zeker in de jaren zestig stond het Van Heutsz-monument symbool voor de Nederlandse koloniale onderdrukking en het was een populair doelwit van de provo’s. Tweemaal, in 1967 en in 1984 werd het getroffen door een bomaanslag. In 1984 werd de plaquette met de beeltenis van Van Heutsz gestolen. De plaquette, en ook de letters van zijn naam, zijn nooit teruggevonden.
In 1997 stond het monument opnieuw in de belangstelling toen de gemeente aankondigde het te willen renoveren. Tegenstanders van het monument protesteerden tegen elke vorm van eerbetoon aan Van Heutsz, en al helemaal tegen het opnieuw ophangen van de plaquette met de beeltenis van Van Heutsz. De renovatie beperkt bleef tot het zandstralen van het monument en het wieden van onkruid, maar de onrust was gezaaid. Oud-provo Roel van Duyn maakte er een politieke kwestie van door bij de verkiezingscampagne voor de Groenen in 1998 een fictief gesprek met Van Heutsz te voeren bij het monument. Als afsluiting onthulde hij demonstratief een blanco plaquette.
Eind 1998 diende het Comité Herdenking Gevallenen Nederlands-Indie een aanvraag in tot naamsverandering van het monument. De deelraad Amsterdam Oud-Zuid zat nu in een lastig parket, aangezien het monument intussen ook in de procedure zat om rijksmonument te worden. In de hoop dat een externe instantie uitkomst zou kunnen bieden werd begin 1999 Instituut Clingendael om een advies gevraagd. Wat moet er gebeuren met het monument, dat de gemeente al 65 jaar last bezorgt? Clingendael heeft een aantal discussierondes georganiseerd met historici, vertegenwoordigers van belangengroepen, en buurtbewoners. Deze week komt het advies. Moet de Van Heutsz-plaquette terugkomen, krijgt het monument een nieuwe naam, wordt het een slachtoffer-monument, komt er een extra informatiebordje?
Andere monumenten voor Van Heutsz
Het monument aan de Apollolaan is niet het enige dat herinnert aan Van Heutsz. Aan de Vijzelstraat in Amsterdam is, hoog in het gebouw van de ABN-AMRO, een afbeelding van Van Heutsz te zien, samen met Jan Pietersz. Coen en Daendels. In Arnhem staat de buste die oorspronkelijk in de hoofdstad van Atjeh stond en ook in zijn geboorteplaats Coevorden staat een beeld. Bij dit laatste gedenkteken plaatsten de latere Minister van Defensie Relus ter Beek en Allard van Lenthe, toentertijd provo en redacteuren van de ‘Rooie Drentse Courant’, op 9 april 1965 een bord met een protest. Op dit bord stond te lezen: ‘Ontslapen onder het hakenkruis; gesneuveld bij het uitmoorden van het 39ste Atjehse dorp; bij het verkrachten van de 79ste Atjehse vrouw’ om het geschokte vertrouwen van het Nederlands-Indische bestuur opnieuw te funderen’.
Van Heutsz en Atjeh
Johannus Benedictus van Heutsz werd op 3 februari 1851 geboren te Coevorden. De beroemdste generaal uit de Nederlandsch-Indische geschiedenis zou vooral bekend worden als de ‘Pacificator van Atjeh’. De uit een familie van beroepsmilitairen stammende Van Heutsz nam op 16-jarige leeftijd dienst bij het Instructie Bataljon te Kampen. De infanterie, ‘de koningin van het slagveld’ werd zijn grote liefde. Toen in 1873 de oorlog met Atjeh uitbrak, ontstond er bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) grote behoefte aan manschappen en officieren. De avontuurlijke Van Heutsz meldde zich aan en vertrok naar Indië.
De Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC), de handelsorganisatie die de handel met Indië verzorgde, werd in 1799 failliet verklaard. Haar bezittingen gingen over in handen van de Nederlandse staat. De VOC had echter, omdat het een handelsorganisatie was, nooit de ambitie gehad het land, dat gelegen was achter de handelsposten (factorijen) langs de kust, aan haar bestuur te onderwerpen. Ze was slechts uit op handel met de verschillende inlandse vorsten. In de tweede helft van de negentiende eeuw begonnen de grote Europese naties steeds meer land aan hun bestuur toe te voegen en zich op deze wijze koloniën toe te eigenen. Ook Nederland was begonnen met het onderwerpen van de inlandse vorsten aan het Nederlandse gezag, daarmee de kolonie Nederlandsch-Indië creërend. In dat licht moet de langste en bloedigste van de Nederlandse koloniale oorlogen gezien worden, tegen het machtige en onafhankelijke sultanaat Atjeh. Deze oorlog in het noordoostelijke deel van het eiland Sumatra duurde van 1873 tot 1912.
De oorlog verzandde al snel, nadat de eerste pogingen Atjeh in te lijven in 1873 waren mislukt. Rond 1890 kwam hierin verandering met de oprichting van het ‘Korps Marechaussee te voet’, gericht op het bestrijden van de guerrilla door middel van contra-guerrilla. Van Heutsz, intussen opgeklommen tot chef-staf van de militaire troepenmacht in Atjeh, kreeg de kans zijn bekwaamheid te tonen in de uitzichtloze oorlog. De soldaten waren intensief getraind, bewapend met een korte karabijn, klewang en rentjong (Atjehse kris), lichte bepakking, tropenhoed in plaats van ongeschikte helm en maakte zo weinig mogelijk gebruik van dragers. Het korps, bestaande uit Ambonezen en Javanen, met inlandse en Afrikaanse onderofficieren en Europese officieren, zou uitgroeien tot een elitekorps en als leerschool fungeren voor de reguliere troepen. Het gebruikte een offensieve tactiek, vooral bestaande uit onophoudelijke patrouilles en achtervolgingen. Het korps was in staat snelle acties en verrassingsaanvallen uit te voeren en bleek het antwoord op de guerrilla van de Atjehers. In 1896 en 1897 werd het kerngebied van Atjeh onder Nederlands gezag geplaatst. Van Heutsz’ credo ‘Hard toeslaan, zonder wankelmoedigheid’ kan gezien worden als een typering van de tactiek van het korps.
Van Heutsz behaalde zijn eerste grote succes tijdens de expeditie naar Pedië in juni 1898. Zijn persoonlijke leiderschap droeg in hoge mate bij aan het succes, maar ook de wetenschappelijke adviezen van de arabist en islamkenner Christiaan Snouck Hurgronje, die officieren leerde dat de islamitische Atjehers een Jihad (heilige oorlog) vochten tegen de Nederlanders en pas op zouden geven wanneer ze de ‘voet op den nek’ zouden voelen. Hoewel succesvol, is Van Heutsz’ manier van optreden heden ten dage op zijn zachtst gezegd omstreden te noemen. Hij trad genadeloos op en hij wordt als verantwoordelijke gezien voor de massale slachtpartijen die er tijdens deze langdurige oorlog in de Atjehse dorpen werden aangericht. Tienduizenden, volgens sommigen zelfs zeventigduizend Atjehers vonden de dood. Toch wordt hij ook nu nog in door militair-historici gezien als een specialist op het gebied van het voeren van de contra-guerilla.
In 1898 werd Van Heutsz Gouverneur van Atjeh. Het korps, dat met haar hoge mobiliteit tot in alle hoeken van Atjeh kon komen, rekende met behulp van technologische ontwikkelingen, zoals het repeteergeweer, stoomschepen die troepen sneller konden verplaatsen in de archipel en beteren medische verzorging, rond de eeuwwisseling af met een groot deel van het verzet. In 1903 onderwierp de Sultan van Atjeh zich aan de Nederlandse overheersing. Daarna bestond de oorlog voor een groot deel uit opstanden in geïsoleerde gebieden, maar het duurde toch tot 1912 voordat het hardnekkige Atjeh geheel bij de kolonie was ingelijfd.
Als beloning voor de pacificatie van Atjeh werd Van Heutsz in 1904 benoemd tot Gouverneur Generaal van Nederlandsch-Indië, de hoogste post binnen het koloniale bestuur. Hij zou deze functie bekleden tot 1909 en in die periode de eilanden buiten Java, de buitengewesten, onder Nederlands gezag brengen. Daarmee wordt Van Heutsz door velen gezien als de man die Nederlandsch-Indië tot een eenheid smeedde; de eenheidsstaat, waarin het huidige Indonesie zijn oorsprong vindt. Van Heutsz keerde, nadat hij de functie van Gouverneur-generaal had neergelegd, terug naar Nederland, maar ging in 1922 vanwege zijn gezondheid in Zwitserland wonen. Daar overleed hij op 11 juli 1924 te Montreux, 73 jaar oud. Drie jaar later volgde een officiële staatsbegrafenisbegrafenis. Met veel eerbetoon en onder grote belangstelling werd de kist vanaf het Paleis op de Dam naar de Nieuwe Ooster Begraafplaats vervoerd.
Het Van Heutsz regiment
De naam Van Heutsz leeft voort in het nog altijd bestaande Regiment van Heutsz en is het meest gedecoreerde regiment van de Koninklijke Landmacht. Dit Regiment werd in 1950 opgericht als opleidingseenheid, met als doel de voortzetting van de traditie van het KNIL, dat na de soevereiniteitsoverdracht van Indonesië werd opgeheven. In oktober 1950 werd een deel van het Regiment Van Heutsz in het kader van de Verenigde Naties uitgezonden naar de oorlog in Korea. Het regiment kreeg in 1955 een eigen vaandel uitgereikt door Koningin Juliana en was begin 1991 het grootste regiment binnen de Landmacht. Herstructurering bracht het voortbestaan in gevaar, maar het regiment Van Heutsz overleefde. Tijdens parades wordt nog altijd in het karakteristieke uniform, met tropenhoed, korte karabijn en klewang het vaandel gepresenteerd.
Tekst: Rob Bruins Slot en Laura van Hasselt Reportage: Gerda Jansen Hendriks, Laura van Hasselt, Rob Bruins Slot
EINDE TEKST ANDERE TIJDEN
Van Daalen vervulde een doorslaggevende rol in de Atjehoorlog door niets-ontziend de tactiek van de verschroeide aarde te volgen. Om het verzet in Atjeh te breken verwoestte Van Daalen dorpen in Atjeh waarbij tenminste 2.900 Atjehers de dood vonden waaronder 1.150 vrouwen en kinderen”
”Kuta Reh (in het Nederlands: Koeto Reh of Koetö Réh) is een plaatsje in de Alaslanden van Atjeh. Op 14 juni 1904 werd hier onder leiding van de Nederlandse generaal Van Daalen een massamoord gepleegd .”
” In de brief aan zijn vrouw, de meest openhartige, beschrijft Colijn hoe een vrouw met een klein kind op de linkerarm en een lange lans in de andere op zijn eenheid afstormde. Moeder en kind werden door geweervuur gedood. ,,We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten en ze zoo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten.” NRCCOLIJN BEVAL OP LOMBOK EXECUTIE VROUWEN, KINDEREN15 APRIL 1998 https://www.nrc.nl/nieuws/ 1998/04/15/colijn-beval-op- lombok-executie-vrouwen- kinderen-7395254-a30237 TEKST
AMSTERDAM, 15 APRIL. Hendrikus Colijn, in de jaren twintig en dertig minister-president, is als 25-jarige bevelvoerende officier in 1894 verantwoordelijk geweest voor de executie van Balinese vrouwen en kinderen door zijn Ambonese soldaten. Dat gebeurde na afloop van de aanval op Tjakra Negara, een paleiscomplex op het Indonesische eiland Lombok. 15 april 1998
Dit vermeldt de historicus Herman Langeveld in het eerste deel van zijn biografie Hendrikus Colijn 1869-1944. Dit leven van krachtig handelen (uitgeverij Balans), die vandaag is verschenen.
Langeveld ontleent het feit aan twee brieven van Colijn aan respectievelijk zijn vrouw en zijn ouders. Twee eerdere biografen (de historici Van Reest in de jaren dertig en Puchinger in de jaren zestig) hebben hier nooit melding van gemaakt.
In 1894 nam Colijn deel aan een tweede militaire expeditie tegen een Balinese vorst op Lombok, nadat de koloniale strijdmacht in de eerste was verslagen. Tijdens de aanval leidde hij een eenheid Ambonezen.
Volgens Balinees gebruik namen ook de vrouwen deel aan de verdediging. Toen zijn eenheid het paleis had veroverd, stuitten de soldaten op vrouwen en kinderen die om genade smeekten. Ze werden desondanks gedood.
In de brief aan zijn vrouw, de meest openhartige, beschrijft Colijn hoe een vrouw met een klein kind op de linkerarm en een lange lans in de andere op zijn eenheid afstormde. Moeder en kind werden door geweervuur gedood. ,,We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten en ze zoo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten.”
In de brief aan zijn ouders schrijft Colijn over jonge, schone vrouwen die met zuigelingen op de arm meestreden en van de daken stukken lood wierpen. ,,Gelukkig stonden mijn dappere Amboneezen als een muur. Na den 8en aanval bleven nog eenige weinigen over, die genade vroegen, ik geloof 13. De soldaten keken mij vragend aan. Een 30-tal mijner manschappen was dood of gewond. Ik keerde mij naar achteren om een sigaar op te steken. Eenige hartverscheurende kreten klonken en toen ik mij weer omdraaide, waren ook die 13 dood.”
De tweede expeditie naar Lombok eindigde met een overwinning. Een aantal militairen, onder wie Colijn, kreeg het ridderkruis van de Militaire Willemsorde. Tot in de jaren dertig mochten Lombokstrijders paraderen voor koningin Wilhelmina, die hen tot de heldhaftige Nederlanders rekende.
Pagina 2: ‘Gevolg verzuilde achtergrond’
Volgens Langeveld hebben ook de vroegere biografen van Colijn, R. van Geest en G. Puchinger deze passages wel gelezen maar er geen melding van gemaakt ,,kennelijk om het verheerlijkend karakter van hun werken niet in gevaar te brengen”.
De historicus dr. J.C.H. Blom, directeur van het Rijksinstituut voor oorlogsdocumentatie, is daarover ,,enigszins verbaasd”. Weliswaar was al bekend dat Colijn ,,binnen het KNIL behoorde tot de officieren die uitblonken door hun hardheid”, maar de tekst van de brieven ,,is een opvallend gegeven dat je als auteur niet gauw laat liggen”. Volgens Blom hebben ze dat nagelaten door hun verzuilde achtergrond. ,,Het was geen bewuste manipulatie, maar hun focus was een hele andere.”
Dr. G.J. Schutte, hoogleraar geschiedenis aan de Vrije Universiteit, nuanceert deze verklaring. Volgens Schutte is de omissie niet alleen aan het verzuilde karakter van de geschiedschrijving te wijten. Het ligt ook aan de visie van deze auteurs op Colijn. ,,Het kan zijn dat Puchinger, after all een behoudend man, dacht: als ik dit meld, wordt het verhaal over Colijn onevenwichtig” , aldus Schutte. Dat zegt volgens hem meer over Puchinger dan over de VU. ,,Aan de VU werd Colijn in de jaren zestig niet meer bewierrookt. Puchinger is ook nooit werkzaam geweest aan de historische faculteit van de Vrije Universiteit. Misschien is dat niet toevallig. Voor de historici aan de VU is hij nooit aanvaardbaar geweest.”. Onder economen was het beeld van Colijn, mede onder invloed van AR-leider dr. J. Zijlstra, al eerder gekanteld. De historici aan de VU volgden in de jaren zestig. Bovendien is ,,onze gevoeligheid voor geweld de afgelopen decennia aanzienlijk toegenomen en onze gevoeligheid voor de werkelijk van de oorlog afgenomen. Wat Colijn in 1894 deed, wordt nu daarom als een doodzonde gezien”, aldus Schutte.
Van Reest is inmiddels overleden en Puchinger (77) is door ziekte niet meer aanspreekbaar.
EINDE ARTIKEL NRC ”Ik heb er een vrouw gezien die, met een kind van ongeveer 1/2 jaar op den linkerarm, en een lange lans in de rechterhand op ons aanstormde. Een kogel van ons doodde moeder en kind. We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. ’t Was een verschrikkelijk werk. Ik zal er maar over eindigen”WIKIPEDIAHENDRIKUS COLIJN/LOMBOK EXPEDITIE, 1894https://nl.wikipedia.org/wiki/ Hendrikus_Colijn#Lombok_Expedi tie.2C_1894 ORIGINELE BRON WIKIPEDIAHENDRIKUS COLIJNhttps://nl.wikipedia.org/wiki/ Hendrikus_Colijn
DE GROENEDE BRIEVEN VAN COLIJN6 MEI 1998 https://www.groene.nl/artikel/ de-brieven-van-colijn De onthulling dat onze oud-premier Hendrikus Colijn in zijn jonge jaren dingen heeft gedaan die we heden ten dage zouden betitelen als oorlogsmisdaden, was voor velen nauwelijks een verrassing. Goed, het onomstotelijke bewijs was niet geleverd, maar wie iets wist van de uitroeiingsoorlog op Atjeh, maakte zich over Colijns aandeel daarin weinig illusies. Toch kwam het voor velen nog als een schok. Bij het Historisch Documentatiecentrum voor het Nederlands Protestantisme, dat het Colijn-archief beheert, is men niet blij met al dit tumult. In een interview met EO-radio deed directeur Jan de Bruin, die in 1994 samen met Langeveld een boek over Colijn had geredigeerd, een poging de onthulling te bagatelliseren. Bovendien kwam hij vorige week met een speciale uitgave van de belastende brieven van Colijn, die hij van een verklarende inleiding voorzag: De slag om Tjakra Negara: Een verslag in drie brieven (VU-uitgeverij, Ÿ 12,50). De vraag is: wat wil het Historisch Documentatiecentrum met deze uitgave? Volgens archivaris Hans Seijlhouwer wil men hiermee Colijn uit de ‘rellerige sfeer’ halen. In het NRC van 27 april verklaart hij: ‘Colijn moet niet de geschiedenis ingaan als de enige die in Indi‰ oorlogsmisdaden heeft begaan.’ Hiermij wekt hij de suggestie, en De Bruin deed dat voor de EO-microfoon ook al, dat de wijze waarop Langeveld Colijns optreden heeft behandeld, selectief en wellicht onbetrouwbaar zou zijn. Een absurde veronderstelling. In zijn curieuze inleiding bij De slag om Tjakra Negara concludeert De Bruijn uit Langevelds opmerking dat de brief aan Colijns ouders minder betrouwbaar is dan die aan zijn vrouw, dat we Colijns wandaden misschien met een korreltje zout moeten nemen. De manier waarop De Bruijn reageert op het boek van Langeveld, met wie hij nog maar vier jaar geleden zo eendrachtig heeft samengewerkt, mag dan hoogst unfair zijn, het lamentabele verhaal over de ‘historische context’ waarin we Colijns oorlogsmisdaden moeten zien, is ronduit ergerlijk. In Nederland oordeelde men honderd jaar geleden anders over dit soort moordpartijen, wat onder meer zou blijken uit Colijns aansporing om zijn brieven ook door anderen te laten lezen, zodat wij ons er ook niet zo druk over hoeven te maken. Bij de presentatie van de Colijn-biografie merkte de Leidse hoogleraar P.W. Klein op: ‘We hebben gehoord dat we zijn optreden in zijn tijd moeten plaatsen. Je hoort dat nou nooit zeggen over Ilse Koch, Eichmann of Karadzic.’ Als je dit soort wandaden in hun historisch context wilt plaatsen, moet je ook de gehele context onder ogen willen zien. Wat op Lombok gebeurde, werd daarna op Atjeh, gedurende veel langere tijd, bloedige routine. En daar werd wel degelijk tegen geprotesteerd. Niet alleen door de sociaal-democraten – Albert Hahn wijdde menige prent aan de volkerenmoord – maar ook door het katholieke kamerlid De Stuers en zijn liberale collega Thomsom. Langeveld besteedt bovendien uitgebreid aandacht aan het optreden van kapitein Fanoy, die als christen grote bezwaren had tegen het ploertige optreden van het leger en aanvankelijk hoopte in medechristen Colijn een medestander te vinden. Zelfs als de meerderheid van de bevolking, die weinig te horen kreeg van de excessen, het eens was met het optreden op Lombok en Atjeh, maakt dat het optreden van Colijn er niet beter op. Dat Colijn zich niet schaamde voor zijn daden, en wilde dat ook anderen zijn brieven lazen, wat zegt dat eigenlijk? In zijn boek Hitlers gewillige beulen schrijft Goldhagen uitgebreid over de foto’s die leden van de politiebataljons maakten van hun ‘werk’. De prentjes werden op het prikbord gehangen, zodat collega’s konden nabestellen. Voorzien van verklarende of ironische teksten werden deze foto’s naar het thuisfront gestuurd. Waarschijnlijk is volgens professor De Bruijn verontwaardiging hier evenmin op zijn plaats. Gezien de ‘historische context’ was het immers ‘normaal’.
Anti-koloniaal verzet is er altijd geweest. Tijdens de koloniale overheersing, vooral door tot slaaf gemaakten en andere gekoloniseerden. Maar ook daarna, tegen de geschiedschrijving erover en de verbeelding ervan. Er bestaat ook in Nederland een strijdtraditie waarbij het verheerlijken van het koloniale gezag wordt aangevallen. Het verzet tegen het Amsterdamse Van Heutsz-monument is daarvan een belangrijk voorbeeld. Een gesprek met de activist Koos Borghouts, nauw betrokken bij dat verzet.
“Toen wij in mei 1997 als buurtbewoners een uitnodiging ontvingen voor een inspraakavond over het opknappen van het Van Heutsz-monument, sloeg de schrik ons om het hart. Geen enkel woord over het misplaatste eerbetoon voor de koloniale moorden die zijn gepleegd door Van Heutsz, bevelhebber van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger, en zijn kornuiten tijdens de Atjeh-oorlog (1873-1913) in het toenmalige Nederlands-Indië”, aldus Borghouts. Hij wilde voorkomen dat het monument in z’n ‘oude glorie’ hersteld zou worden. Dat zette hem en anderen ertoe aan om te gaan strijden voor een herdefiniëring van het monument. “Voor ons was het monument en het water eromheen een bekende plek om in onze eigen buurt te recreëren, ook met onze kinderen erbij. De letters waarmee werd verwezen naar Van Heutsz, waren in die tijd van het monument verdwenen. Zolang ik me kan herinneren, is het beeld altijd flink beschadigd geweest, wat veelzeggend is.”
Slachtpartijen
Vanaf het moment dat bekend werd dat er een Van Heutsz-monument zou komen, was het omstreden. De in 1924 overleden Joannes Benedictus van Heutsz bracht met keiharde repressie Atjeh onder Nederlands bewind, daarna volgden er nog meer Indonesische eilanden. Als dank daarvoor kreeg hij op kosten van de staat een praalgraf en als enige niet-koninklijke persoon een staatsbegrafenis. Toen in de jaren dertig bekend werd dat er in Amsterdam ook nog een monument voor hem zou worden opgericht, leidde dat tot fel protest van communisten en sociaal-democraten. Want ook in “het moederland” was toen al wijd en zijd bekend welke koloniale slachtpartijen en plunderpraktijken er in Nederlands-Indië plaatsvonden. Het monument werd toch gebouwd en op 15 juni 1935 door koningin Wilhelmina onthuld.
Minister-president Hendrik Colijn, die in Nederlands-Indië de rechterhand van gouverneur-generaal Van Heutsz was geweest, zei bij de onthulling van het monument dat Van Heutsz de vergelijking met Hannibal, Caesar en Alexander de Grote gemakkelijk kon doorstaan. En dat bedoelde hij positief. Ook Colijn had zich schuldig gemaakt aan koloniale terreur. Vanuit Lombok schreef hij aan zijn vrouw: “Ik heb negen vrouwen en drie kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. Enige hartverscheurende kreten klonken en toen ik mij weer omdraaide, waren allen dood. Ik keerde mij naar achteren om een sigaar aan te steken. ’t Was een verschrikkelijk werk.”
Vrijheidsbeeld
De activisten uit latere tijden, onder wie Borghouts, voelden zich in hun strijd om het monument niet in ‘oude glorie’ te laten herstellen, gesterkt door Frits van Hall, de architect van het monument. Van Hall was zich indertijd terdege bewust van de controverse rond de koloniale misdadiger. Tot enorme teleurstelling van de Van Heutsz-bewonderaars had hij geen protserig traditioneel standbeeld gemaakt met een machtige hoog op een paard gezeten bevelhebber, ver boven de gewone mensen verheven. Zijn monument verbeeldde daarentegen het leven in de Indische archipel, waarbij in het midden een grote en trotse vrouwenfiguur is te zien. Hij plaatste er slechts een klein portret van Van Heutsz bij, in de vorm van een medaillon op de sokkel. Daarover zou hij later hebben opgemerkt: “Als het hier ooit zover komt, dan mag je dat portret verwijderen. Vervang het door de woorden ‘Vrijheid’, ‘Merdeka’ of ‘Indonesië’, en je hebt een vrijheidsbeeld.” In die geest streefden Borghouts en anderen een herziening van het monument na.
Nog dezelfde nacht na de onthulling in 1935 werd het monument met rode verf beklad. In de jaren erna viel het herhaaldelijk ten prooi aan bekladdingen en vernielingen. Er zijn in de loop der tijd diverse verzoeken gedaan om het monument af te breken of een andere functie te geven. Provo hield er in de jaren zestig diverse ludieke acties en schilderde de woorden “Provo” en “Image” op de sokkel. Tot tweemaal toe werd het monument getroffen door een bomaanslag, in 1967 en in 1984. De plaquette met het portret van Van Heutsz werd in 1984 gestolen en later verdwenen ook nog de letters die zijn naam vormden. In 1998 onthulde ex-Provo Roel van Duijn een blanco plaquette op de sokkel.
In Indonesië is overigens meteen korte metten gemaakt met het verheerlijken van het koloniale gezag door middel van beelden. Borghouts: “Al bij het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1945 werd het Van Heutsz-monument in Jakarta gesloopt. Als vrije natie wilde Indonesië zich ontdoen van positieve herinneringen aan de koloniale overheersing. Een straat in Jakarta die naar Van Heutsz was vernoemd, werd omgedoopt in die van bekende Indonesische verzetsstrijders.”
Polderen
Het protest van de Amsterdamse buurtbewoners in de jaren negentig stond dus in een lange traditie. Borghouts en anderen dienden een officieel verzoek in “bij het stadsdeel om het monument een andere naam en functie te geven. In de geest van Van Hall zou dat een vrijheidsbeeld mogen zijn, een eerbetoon aan de slachtoffers van het koloniale regime. Of een eerbetoon aan de Indonesië-weigeraars die hun poot stijf hielden en geen deel wilden uitmaken van de zogenaamde politionele acties, bedoeld om het onafhankelijkheidsstreven van de Indonesiërs te breken.” Stadsdeelvoorzitter Weeda toonde zich er huiverig voor om met het verzoek in te stemmen, maar door aanhoudende druk werd Instituut Clingendael de opdracht gegeven om te onderzoeken of er voldoende draagvlak voor een ander soort monument was. In 2000 stelde Clingendael voor om de naam van Van Heutsz niet terug te laten keren op het monument. Een grote overwinning! De adviestekst was “1596 Nederland Indië 1949”. Op 31 januari 2004 werd eindelijk besloten dat de naam van het monument zou worden gewijzigd in “Monument Indië-Nederland”. Het moest voortaan gaan om een gedenkteken dat herinnert aan de relatie tussen Nederland en Indië gedurende de hele koloniale periode.
Hoewel Borghouts niet ontevreden is over de herdefiniëring van het monument, noemt hij het een klassiek voorbeeld van een compromis. “Het jaartal 1949 is gehandhaafd. Dat had natuurlijk 1945 moeten zijn vanwege het uitroepen van de onafhankelijke republiek Indonesië, maar dat ligt in Nederland nog steeds gevoelig. De invloed van oud-Indiëstrijders is nog altijd enorm. Achterop de sokkel staat helaas nog steeds: ‘pacificator Van Heutz’. Hij wordt daarmee nog steeds neergezet als een soort vredestichter. De rest van de tekst is redelijk okee, maar gaat toch te veel uit van het standpunt van de overheerser.”
Dat polderen is overigens geen recent verschijnsel. Het voornemen om een monument voor Van Heutsz op te richten leidde indertijd tot een tegenactie en de roep om een standbeeld voor de anarchistische voorman en anti-militarist Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Door dat monument toe te staan hoopten de autoriteiten het verzet tegen het Van Heutsz-monument te kunnen smoren. Het standbeeld van de in 1919 overleden Domela Nieuwenhuis werd op 29 augustus 1931 onthuld op het Amsterdamse Nassauplein. Tienduizenden waren daarbij aanwezig, onder wie communisten, anarchisten, anti-militaristen en andere links georiënteerde groeperingen, zoals De Dageraad, de Vrije Socialisten, de Algemeene Nederlandsche Geheelonthoudersbond en de Nederlandschen Vegetariërsbond. Voor hen was Domela Nieuwenhuis “us ferlosser” (“onze redder”) geweest.
Slavernijmonument
Ook in andere gemeenten zijn er in de loop der forse bezwaren gerezen tegen “het eren van foute heren” door middel van monumenten, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het protest tegen het standbeeld van de koloniale misdadiger Jan Pieterszoon Coen in Hoorn en de acties tegen het Leidse Indië-monument. Pas de laatste vijftien jaar worden er monumenten opgericht die juist de slachtoffers van het koloniale systeem herdenken, zoals het slavernijmonument in het Amsterdamse Oosterpark, waar elk jaar op 1 juli de afschaffing van de slavernij wordt herdacht. Dat monument is er gekomen dankzij de druk vanuit de zwarte gemeenschap, door nazaten van tot slaaf gemaakten. De laatste jaren is de anti-koloniale strijd versterkt door de opkomst van de beweging tegen de racistische karikatuur Zwarte Piet. Ook de acties tegen de propagandafilm “Michiel de Ruyter” en tegen de Gouden Koets van het koningshuis laten zien dat het verheerlijken van het koloniale verleden vandaag de dag flink wordt bekritiseerd.
Nederland was fout”, aldus Borghouts. Hij was ook betrokken bij de totstandkoming van het boek “Er waren er die niet gingen” en bij acties tegen de viering van 400 jaar Verenigde Oostindische Compagnie (VOC). “Ik heb geen respect voor killers. Erkenning van de Nederlandse staat voor de verschillende begane wandaden in de voormalige koloniën? Nederland wil er niet aan. Er bestaat nog steeds een legerregiment dat trots de naam Van Heutsz draagt. Er is in Nederland geen enkel officieel monument voor de slachtoffers van het kolonialisme. Wat te doen met al die objecten die het koloniale verleden bevestigen of niet ter discussie stellen? Slopen, herinrichten of van nieuwe teksten voorzien! De activist Jan Bruens zei eens dat we een Vergissingenmuseum moeten inrichten. Daar kunnen we een hoop wandaden kwijt die in naam van de Nederlandse staat zijn gepleegd.“
Ellen de Waard Harry Westerink
EINDE ARTIKEL DOORBRAAK
[71]”Nog dezelfde nacht na de onthulling in 1935 werd het monument met rode verf beklad. In de jaren erna viel het herhaaldelijk ten prooi aan bekladdingen en vernielingen. Er zijn in de loop der tijd diverse verzoeken gedaan om het monument af te breken of een andere functie te geven. Provo hield er in de jaren zestig diverse ludieke acties en schilderde de woorden “Provo” en “Image” op de sokkel. Tot tweemaal toe werd het monument getroffen door een bomaanslag, in 1967 en in 1984.” DOORBRAAK.EUANTI-KOLONIALE ACTIVIST: ”LATEN WE OPHOUDEN FOUTEHEREN TE EREN”12 FEBRUARI 2016 http://www.doorbraak.eu/anti-k oloniale-activist-laten-we-oph ouden-foute-heren-te-eren/ ”Nadat het monument een aantal keer was vernield, in 1967 met dynamiet en in 1984 met explosieven, werd het controversiële object in 2004 omgedoopt in Monument Indië-Nederland 1596-1949.”WIKIPEDIAJOANNES BENEDICTUS VAN HEUTSZ/MONUMENTEN https://nl.wikipedia.org/wiki/ Joannes_Benedictus_van_Heutsz# Amsterdam ORIGINELE BRON WIKIPEDIAJOANNES BENEDICTUS VAN HEUTSZ https://nl.wikipedia.org/wiki/ Joannes_Benedictus_van_Heutsz ”Zeker in de jaren zestig stond het Van Heutsz-monument symbool voor de Nederlandse koloniale onderdrukking en het was een populair doelwit van de provo’s. Tweemaal, in 1967 en in 1984 werd het getroffen door een bomaanslag.”
[72] ” In 1984 werd de plaquette met de beeltenis van Van Heutsz gestolen. De plaquette, en ook de letters van zijn naam, zijn nooit teruggevonden.” NPO ANDERE TIJDEN VAN HEUTSZ https://anderetijden.nl/aflevering/652/Van-Heutsz
Welke Nederlanders hebben zo’n grote invloed gehad op de twintigste eeuw dat na hen de wereld niet meer dezelfde was? Beroemd, berucht of onderschat, wie veroorzaakte een wending in onze levenswijze, markeerde een doorbraak in ons denken? Met het eind van de eeuw in zicht blikt Podium in Tijdsgewricht iedere dinsdag terug op invloedrijke landgenoten in de afgelopen honderd jaar.
De actualiteit van Joannes Benedictus van Heutsz (1851-1924) omspant deze hele eeuw. In 1902 werd hij in Nederland met eerbewijzen overladen als ‘pacificator van Atjeh’. Nu, aan het einde van de eeuw, scharen de Atjehers zich nog steeds niet onder het gezag van Jakarta en komen er van noord-Sumatra dezelfde berichten als honderd jaar geleden: guerrilla en schending van mensenrechten.
Toen en nu zag Van Heutsz kans volstrekt tegengestelde reacties op te roepen. Aan het begin van deze eeuw was er in de Tweede Kamer (niet alleen aan de linkerzijde) een kleine en hardnekkige kern, die vol afschuw over het optreden van de militaire en civiele gouverneur van Atjeh sprak. Aan het eind van de eeuw, in 1893 kwam de Nederlandse ambassadeur in Jakarta naar Atjeh met een door oud-Knil-militairen betaalde kopie van een plaquette met Van Heutsz’ kop voor het gouvernementshuis of het museum in de hoofdstad Banda Atjeh. De ambassadeur deed dat op verzoek van een tot minister gepromoveerde oud-gouverneur van Atjeh.
“Het eerste Nederlandsch-fascistische machtsvertoon” noteerde de schrijver, Frans Coenen bij Van Heutsz’ pompeuze herbegrafenis vanuit het paleis op de Dam op de Nieuwe Oosterbegraafplaats in Amsterdam. Dat was op 9 juni 1927 – dus vijf jaar na Mussolini’s mars op Rome en vijf jaar voor Hitlers aantreden als rijkskanselier. “Créateur de valeurs” karakteriseerde op 15 juli 1935 de toenmalige premier Hendrikus Colijn hem bij de onthulling door koningin Wilhelmina van het Van Heutsz-monument bij het Olympiaplein in Amsterdam. Colijn doelde daarbij vooral op de door Van Heutsz’ overwinningen verwerkelijkte eenheid van de kolonie. Een mooie paradox: de Indonesische president Soekarno maakte in de jaren vijftig, dwars tegen Nederland en Colijns erfgenamen in, hetzelfde thema tot zijn ideaal: ‘Van Sabang tot Merauke’.
In 1892 schreef majoor Van Heutsz in een brochure, teleurgesteld door het (zo’n 20 jaar durende) falen van het Indische leger, dat “de Atjehers zich nooit anders dan gedwongen zullen onderwerpen en dat slechts hij, die toont de macht te bezitten om zijn wil te doen eerbiedigen, de meester zal zijn, aan wiens bevelen zij zich zullen onderwerpen”.
In 1898 kreeg hij met zijn benoeming tot civiel en militair gouverneur van Atjeh de kans het hele programma uit te voeren. In het beeld van Van Heutsz overweegt de herinnering aan het militaire geweld, maar het is op z’n minst rechtvaardig er ook aan te herinneren hoe hij als gouverneur van Atjeh zich verzette tegen het elders verwerken van de zojuist in Atjeh gevonden aardolie door de Koninklijke Olie. Het economisch voordeel daarvan moest aan de bevolking van Atjeh ten goede komen. “Het gaat toch niet aan dat de ontwikkeling van het gewest opgeofferd zou worden ten bate van een maatschappij, die eens bijzonder voordelig exploiteren wil”, schreef hij de gouverneur-generaal in Batavia. Maar Van Heutsz miskende het bijzondere karakter van de misprijzend als ‘een maatschappij’ aangeduide Koninklijke. De minister van koloniën in Den Haag liet de gouverneur-generaal weten dat Van Heutsz moest inbinden.
Een paar jaar later, zelf gouverneur-generaal in Batavia, botst Van Heutsz weer op Den Haag. Hij heeft tot groot ongenoegen van de Nederlandse gemeenschap in Indië een subsidie gegeven aan het tijdschrift Bintang Hindia dat op een voorzichtige wijze leiding probeerde te geven aan de culturele ontwikkeling van de enigszins geschoolde Indonesiërs, onder wie nogal wat militairen van Indonesische afkomst. Dat paste in Van Heutsz’ beleid, net als zijn steun aan de ontwikkeling van het volksonderwijs, want bedenk wel: hij was benoemd door minister Idenburg om diens ‘ethische’ politiek in Indië uit te voeren. Van de kritiek in Indië trok Van Heutsz zich niets aan – zo was nu eenmaal zijn karakter – maar de arm van zijn tegenstanders was lang. Idenburgs opvolger als minister in Den Haag kwam er tenslotte aan te pas om het subsidie aan het tijdschrift te verbieden.
In de jaren zestig was het Van Heutsz-monument in Amsterdam het mikpunt van de voor deze nuances niet zo toegankelijke provo’s. “Zou er in deze stad een standbeeld van Van Heutsz staan, / men moest het onopvallend maar vandaag nog slopen” dichtte J.B. Charles in die jaren in zijn cyclus over Amsterdam, maar hij vond merkwaardig genoeg het eerst weerklank in Coevorden, Van Heutsz’ geboortestad, waar ook een Van Heutsz-monument staat. Twee studenten richtten hun actie tegen dat beeld om ‘de groei van de fascistische gedachte in deze tijd’ te bestrijden. Eén van hen was de 22-jarige Relus ter Beek, die het nog tot minister van defensie en commissaris van de Koningin in Drenthe bracht, ondanks het strafblad (vijftig gulden boete of tien dagen hechtenis) dat hij toen opliep.
Op de Nieuwe Oosterbegraafplaats, in een uithoek van Amsterdam (en daarom onttrokken aan het oog van oproerkraaiers) ligt Van Heutsz begraven in een negen meter diepe grafkelder onder een on-Nederlands ogend (3,5 meter hoog en 2,5 meter breed) mausoleum van grijsrood en onverwoestbaar Zweeds graniet van de architect D. Rosenberg en met merkwaardig, art déco-achtig beeldhouwwerk van B. Ingen Housz.
Het in 1932 in Batavia, naar een ontwerp van Dudok gebouwde monument hebben de Indonesiërs na de oorlog gesloopt. Het andere Amsterdamse monument (van de architect G. Friedhoff en de communistische – alweer zo’n paradox – beeldhouwer Frits van Hall) is inmiddels onttakeld doordat de plaquette met Van Heutsz’ portret is verdwenen.Misschien is er aanleiding alsnog een plaquette aan te brengen en dan liefst niet met de beeltenis van een martiale militair, maar van een civiele bestuurder uit de tropen die in voorgalerij van zijn huis, in pyjama, pantoffel bungelend aan zijn voet, een sigaartje rookt. Dat beeld hebben zijn bewonderaars ons ook geschilderd. EINDE ARTIKEL TROUW ” Op 9 april 1965 plaatsten Alard van Lenthe en de latere Minister van DefensieTer Beek, dan redacteuren van de Rooie Drentse Courant, bij het beeld een bord met daarop de tekst: Ontslapen onder het hakenkruis; gesneuveld bij het uitmoorden van het 39ste Atjehse dorp; bij het verkrachten van de 79ste Atjehse vrouw; om het geschokte vertrouwen van het Ned.-Indische bestuur opnieuw te funderen. De dochter van Van Heutsz diende hierop een aanklacht tegen Van Lenthe en Ter Beek in. Zij werden veroordeeld tot het betalen van een boete van 50 gulden” WIKIPEDIAJOANNES BENEDICTUS VAN HEUTSZ/COEVORDEN https://nl.wikipedia.org/wiki/ Joannes_Benedictus_van_Heutsz# Coevorden ORIGINELE BRON WIKIPEDIAJOANNES BENEDICTUS VAN HEUTSZ https://nl.wikipedia.org/wiki/ Joannes_Benedictus_van_Heutsz In zijn studententijd werd hij lid van de PvdA, waarbinnen hij tot Nieuw Linksbehoorde. Op 9 april 1965 plaatste Ter Beek als protest een tekst onder het borstbeeld van Joannes Benedictus van Heutsz in Coevorden. Hierop werd hij veroordeeld tot het betalen van vijftig gulden boete” WIKIPEDIARELUS TER BEEK https://nl.wikipedia.org/wiki/ Relus_ter_Beek [75] ”Nadat het monument een aantal keer was vernield, in 1967 met dynamiet en in 1984 met explosieven, werd het controversiële object in 2004 omgedoopt in Monument Indië-Nederland 1596-1949. Alle verwijzingen naar Van Heutsz werden verwijderd.”WIKIPEDIAJOANNES BENEDICTUS VAN HEUTSZ/AMSTERDAMhttps://nl.wikipedia.org/wiki/ Joannes_Benedictus_van_Heutsz# Amsterdam ORIGINELE BRON WIKIPEDIAJOANNES BENEDICTUS VAN HEUTSZ https://nl.wikipedia.org/wiki/ Joannes_Benedictus_van_Heutsz
[76] ”“Toen wij in mei 1997 als buurtbewoners een uitnodiging ontvingen voor een inspraakavond over het opknappen van het Van Heutsz-monument, sloeg de schrik ons om het hart. Geen enkel woord over het misplaatste eerbetoon voor de koloniale moorden die zijn gepleegd door Van Heutsz, bevelhebber van het Koninklijk Nederlands Indisch Leger, en zijn kornuiten tijdens de Atjeh-oorlog (1873-1913) in het toenmalige Nederlands-Indië”, aldus Borghouts. Hij wilde voorkomen dat het monument in z’n ‘oude glorie’ hersteld zou worden”
” In de brief aan zijn vrouw, de meest openhartige, beschrijft Colijn hoe een vrouw met een klein kind op de linkerarm en een lange lans in de andere op zijn eenheid afstormde. Moeder en kind werden door geweervuur gedood. ,,We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten en ze zoo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten.” NRCCOLIJN BEVAL OP LOMBOK EXECUTIE VROUWEN, KINDEREN15 APRIL 1998 https://www.nrc.nl/nieuws/ 1998/04/15/colijn-beval-op- lombok-executie-vrouwen- kinderen-7395254-a30237 TEKST
AMSTERDAM, 15 APRIL. Hendrikus Colijn, in de jaren twintig en dertig minister-president, is als 25-jarige bevelvoerende officier in 1894 verantwoordelijk geweest voor de executie van Balinese vrouwen en kinderen door zijn Ambonese soldaten. Dat gebeurde na afloop van de aanval op Tjakra Negara, een paleiscomplex op het Indonesische eiland Lombok. 15 april 1998
Dit vermeldt de historicus Herman Langeveld in het eerste deel van zijn biografie Hendrikus Colijn 1869-1944. Dit leven van krachtig handelen (uitgeverij Balans), die vandaag is verschenen.
Langeveld ontleent het feit aan twee brieven van Colijn aan respectievelijk zijn vrouw en zijn ouders. Twee eerdere biografen (de historici Van Reest in de jaren dertig en Puchinger in de jaren zestig) hebben hier nooit melding van gemaakt.
In 1894 nam Colijn deel aan een tweede militaire expeditie tegen een Balinese vorst op Lombok, nadat de koloniale strijdmacht in de eerste was verslagen. Tijdens de aanval leidde hij een eenheid Ambonezen.
Volgens Balinees gebruik namen ook de vrouwen deel aan de verdediging. Toen zijn eenheid het paleis had veroverd, stuitten de soldaten op vrouwen en kinderen die om genade smeekten. Ze werden desondanks gedood.
In de brief aan zijn vrouw, de meest openhartige, beschrijft Colijn hoe een vrouw met een klein kind op de linkerarm en een lange lans in de andere op zijn eenheid afstormde. Moeder en kind werden door geweervuur gedood. ,,We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten en ze zoo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten.”
In de brief aan zijn ouders schrijft Colijn over jonge, schone vrouwen die met zuigelingen op de arm meestreden en van de daken stukken lood wierpen. ,,Gelukkig stonden mijn dappere Amboneezen als een muur. Na den 8en aanval bleven nog eenige weinigen over, die genade vroegen, ik geloof 13. De soldaten keken mij vragend aan. Een 30-tal mijner manschappen was dood of gewond. Ik keerde mij naar achteren om een sigaar op te steken. Eenige hartverscheurende kreten klonken en toen ik mij weer omdraaide, waren ook die 13 dood.”
De tweede expeditie naar Lombok eindigde met een overwinning. Een aantal militairen, onder wie Colijn, kreeg het ridderkruis van de Militaire Willemsorde. Tot in de jaren dertig mochten Lombokstrijders paraderen voor koningin Wilhelmina, die hen tot de heldhaftige Nederlanders rekende.
Pagina 2: ‘Gevolg verzuilde achtergrond’
Volgens Langeveld hebben ook de vroegere biografen van Colijn, R. van Geest en G. Puchinger deze passages wel gelezen maar er geen melding van gemaakt ,,kennelijk om het verheerlijkend karakter van hun werken niet in gevaar te brengen”.
De historicus dr. J.C.H. Blom, directeur van het Rijksinstituut voor oorlogsdocumentatie, is daarover ,,enigszins verbaasd”. Weliswaar was al bekend dat Colijn ,,binnen het KNIL behoorde tot de officieren die uitblonken door hun hardheid”, maar de tekst van de brieven ,,is een opvallend gegeven dat je als auteur niet gauw laat liggen”. Volgens Blom hebben ze dat nagelaten door hun verzuilde achtergrond. ,,Het was geen bewuste manipulatie, maar hun focus was een hele andere.”
Dr. G.J. Schutte, hoogleraar geschiedenis aan de Vrije Universiteit, nuanceert deze verklaring. Volgens Schutte is de omissie niet alleen aan het verzuilde karakter van de geschiedschrijving te wijten. Het ligt ook aan de visie van deze auteurs op Colijn. ,,Het kan zijn dat Puchinger, after all een behoudend man, dacht: als ik dit meld, wordt het verhaal over Colijn onevenwichtig” , aldus Schutte. Dat zegt volgens hem meer over Puchinger dan over de VU. ,,Aan de VU werd Colijn in de jaren zestig niet meer bewierrookt. Puchinger is ook nooit werkzaam geweest aan de historische faculteit van de Vrije Universiteit. Misschien is dat niet toevallig. Voor de historici aan de VU is hij nooit aanvaardbaar geweest.”. Onder economen was het beeld van Colijn, mede onder invloed van AR-leider dr. J. Zijlstra, al eerder gekanteld. De historici aan de VU volgden in de jaren zestig. Bovendien is ,,onze gevoeligheid voor geweld de afgelopen decennia aanzienlijk toegenomen en onze gevoeligheid voor de werkelijk van de oorlog afgenomen. Wat Colijn in 1894 deed, wordt nu daarom als een doodzonde gezien”, aldus Schutte.
Van Reest is inmiddels overleden en Puchinger (77) is door ziekte niet meer aanspreekbaar.
EINDE ARTIKEL NRC ”Ik heb er een vrouw gezien die, met een kind van ongeveer 1/2 jaar op den linkerarm, en een lange lans in de rechterhand op ons aanstormde. Een kogel van ons doodde moeder en kind. We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. ’t Was een verschrikkelijk werk. Ik zal er maar over eindigen”WIKIPEDIAHENDRIKUS COLIJN/LOMBOK EXPEDITIE, 1894https://nl.wikipedia.org/wiki/ Hendrikus_Colijn#Lombok_Expedi tie.2C_1894 ORIGINELE BRON WIKIPEDIAHENDRIKUS COLIJNhttps://nl.wikipedia.org/wiki/ Hendrikus_Colijn
DE GROENEDE BRIEVEN VAN COLIJN6 MEI 1998 https://www.groene.nl/artikel/ de-brieven-van-colijn De onthulling dat onze oud-premier Hendrikus Colijn in zijn jonge jaren dingen heeft gedaan die we heden ten dage zouden betitelen als oorlogsmisdaden, was voor velen nauwelijks een verrassing. Goed, het onomstotelijke bewijs was niet geleverd, maar wie iets wist van de uitroeiingsoorlog op Atjeh, maakte zich over Colijns aandeel daarin weinig illusies. Toch kwam het voor velen nog als een schok. Bij het Historisch Documentatiecentrum voor het Nederlands Protestantisme, dat het Colijn-archief beheert, is men niet blij met al dit tumult. In een interview met EO-radio deed directeur Jan de Bruin, die in 1994 samen met Langeveld een boek over Colijn had geredigeerd, een poging de onthulling te bagatelliseren. Bovendien kwam hij vorige week met een speciale uitgave van de belastende brieven van Colijn, die hij van een verklarende inleiding voorzag: De slag om Tjakra Negara: Een verslag in drie brieven (VU-uitgeverij, Ÿ 12,50). De vraag is: wat wil het Historisch Documentatiecentrum met deze uitgave? Volgens archivaris Hans Seijlhouwer wil men hiermee Colijn uit de ‘rellerige sfeer’ halen. In het NRC van 27 april verklaart hij: ‘Colijn moet niet de geschiedenis ingaan als de enige die in Indi‰ oorlogsmisdaden heeft begaan.’ Hiermij wekt hij de suggestie, en De Bruin deed dat voor de EO-microfoon ook al, dat de wijze waarop Langeveld Colijns optreden heeft behandeld, selectief en wellicht onbetrouwbaar zou zijn. Een absurde veronderstelling. In zijn curieuze inleiding bij De slag om Tjakra Negara concludeert De Bruijn uit Langevelds opmerking dat de brief aan Colijns ouders minder betrouwbaar is dan die aan zijn vrouw, dat we Colijns wandaden misschien met een korreltje zout moeten nemen. De manier waarop De Bruijn reageert op het boek van Langeveld, met wie hij nog maar vier jaar geleden zo eendrachtig heeft samengewerkt, mag dan hoogst unfair zijn, het lamentabele verhaal over de ‘historische context’ waarin we Colijns oorlogsmisdaden moeten zien, is ronduit ergerlijk. In Nederland oordeelde men honderd jaar geleden anders over dit soort moordpartijen, wat onder meer zou blijken uit Colijns aansporing om zijn brieven ook door anderen te laten lezen, zodat wij ons er ook niet zo druk over hoeven te maken. Bij de presentatie van de Colijn-biografie merkte de Leidse hoogleraar P.W. Klein op: ‘We hebben gehoord dat we zijn optreden in zijn tijd moeten plaatsen. Je hoort dat nou nooit zeggen over Ilse Koch, Eichmann of Karadzic.’ Als je dit soort wandaden in hun historisch context wilt plaatsen, moet je ook de gehele context onder ogen willen zien. Wat op Lombok gebeurde, werd daarna op Atjeh, gedurende veel langere tijd, bloedige routine. En daar werd wel degelijk tegen geprotesteerd. Niet alleen door de sociaal-democraten – Albert Hahn wijdde menige prent aan de volkerenmoord – maar ook door het katholieke kamerlid De Stuers en zijn liberale collega Thomsom. Langeveld besteedt bovendien uitgebreid aandacht aan het optreden van kapitein Fanoy, die als christen grote bezwaren had tegen het ploertige optreden van het leger en aanvankelijk hoopte in medechristen Colijn een medestander te vinden. Zelfs als de meerderheid van de bevolking, die weinig te horen kreeg van de excessen, het eens was met het optreden op Lombok en Atjeh, maakt dat het optreden van Colijn er niet beter op. Dat Colijn zich niet schaamde voor zijn daden, en wilde dat ook anderen zijn brieven lazen, wat zegt dat eigenlijk? In zijn boek Hitlers gewillige beulen schrijft Goldhagen uitgebreid over de foto’s die leden van de politiebataljons maakten van hun ‘werk’. De prentjes werden op het prikbord gehangen, zodat collega’s konden nabestellen. Voorzien van verklarende of ironische teksten werden deze foto’s naar het thuisfront gestuurd. Waarschijnlijk is volgens professor De Bruijn verontwaardiging hier evenmin op zijn plaats. Gezien de ‘historische context’ was het immers ‘normaal’.
[78] ”Hoewel Van Heutz, die als gouverneur-generaal verantwoordelijk was voor het optreden van Van Daalen, in Nederland als held werd vereerd, was er ook kritiek. Die kwam niet alleen van socialisten, die sowieso tegen het kolonialisme waren, maar ook van militairen die in Atjeh hadden gediend. ”
Katholiek Tweede Kamerlid en cultuurbeschermer. Zoon van een hoge KNIL-officier en Indisch bestuurder. Was aanvankelijk advocaat, maar is waarschijnlijk nooit in de rechtbank opgetreden. Kaartte via het Gids-artikel ‘Nederland op zijn smalst’ de verwaarlozing van de Nederlandse monumenten aan. Als chef van de afdeling Kunsten op Binnenlandse Zaken streed hij vanaf 1875 voor behoud en restauratie van gebouwen op het Binnenhof. Kwam in 1901 via het district Weert in de Tweede Kamer. Stelde daar, tot ongenoegen van zijn geestverwanten, de Nederlandse wandaden tijdens de Atjeh-oorlog openlijk aan de kaak. Gehandicapt door voetjicht.
”In de Tweede Kamer werd er niet alleen kritiek geuit door de socialisten, maar ook door Atjeh-veteraan Lodewijk Thomson en het katholieke Kamerlid Victor de Stuers.”
Vanaf 1873 probeerden Nederlanders het opstandige Atjeh te ‘pacificeren’. Maar wat ze ook deden, nooit kregen ze het dwarse gebied er helemaal onder. De strijd ging bijna zeventig jaar lang door en kostte tienduizenden levens.
In zijn Max Havelaar (1860) laat Multatuli de 15-jarige Saïdjah ronddolen door ‘een dorp dat pas was veroverd door Nederlandsche soldaten, en dus in brand stond’. De huiveringwekkende argeloosheid van het woordje ‘dus’ geeft het wezen van de koloniale overheersing van de Indonesische archipel aan. Hoewel tegenwoordig nog vaak wordt benadrukt dat het koloniale bewind ook positieve kanten had en bijdroeg aan de modernisering van het uitgestrekte eilandenrijk, ging het hier natuurlijk om een bezetting door een buitenlandse mogendheid die met geweld haar wil oplegde.
Het Nederland van de negentiende eeuw waande zich buitengewoon ‘beschaafd’ en vond dat bloeddorstig optreden zoals in de beginjaren van de VOC niet meer kon. Toch hadden Nederlanders tussen 1825 en 1830, toen op Java een opstand woedde, nog zo’n 200.000 ‘inlanders’ over de kling gejaagd. Bovendien besloten ze in deze eeuw dat hun gezag niet beperkt moest blijven tot dat deel van de Indonesische archipel waar al vanaf de zeventiende eeuw de driekleur wapperde, maar dat alle eilanden volledig onder Nederlands bestuur moesten komen. Vaak was gewapend machtsvertoon al voldoende om de inheemse bevolking te onderwerpen, maar er was één plek waar dat absoluut niet werkte: in Atjeh, op de noordpunt van Sumatra.
Ministaatjes
Het dunbevolkte Atjeh bestond aanvankelijk uit een verzameling ministaatjes die vanaf de zestiende eeuw in naam werden geregeerd door een sultan. De voornaamste bronnen van welvaart waren de peperteelt en de piraterij. Tot 1871 werd Atjeh door Groot-Brittannië erkend als onafhankelijke staat, maar hierna kreeg Nederland vrij spel en kon het ook dit deel van Sumatra annexeren.
Machtige olèëbalangs
De Atjeeërs stonden bekend als trotse en fanatieke strijders, en al spoedig bleek deze reputatie volkomen terecht. Ook elders op Sumatra waren de Nederlanders op verzet gestuit, maar Atjeh zou een veel hardere noot blijken om te kraken.
De eerste, relatief kleine militaire expeditie, in april 1873, was een compleet fiasco, waarbij de bevelvoerende generaal Johan Köhler sneuvelde. Aan het eind van dat jaar landde een troepenmacht van 13.000 man op Sumatra onder bevel van generaal Jan van Swieten. Op 24 januari 1874 veroverden ze het versterkte paleis van de sultan in Koetaradja, het huidige Banda Atjeh. Dit werd gevierd als een grote overwinning, maar stelde niet zoveel voor. Niet alleen was de inderhaast gevluchte sultan in het oerwoud aan een ziekte overleden, zodat hij niet gedwongen kon worden de macht over te dragen, bovendien hadden de Nederlands een volkomen verkeerd beeld van de machtsverhoudingen in Atjeh.
De macht van de sultan was in werkelijkheid zeer beperkt. De feitelijke macht was vooral in handen van de ongeveer 150 oelèëbalangs, die ieder heersten over een aantal moekims (dorpen). De oelèëbalangs waren aanvankelijk leenmannen van de sultan, maar in de loop der tijd ontleenden ze hun macht vooral aan hun economisch dominante positie. Naast hun bestuurlijke en justitiële taak als zogenoemd adathoofd, waren ze actief als handelaren, vooral in peper en rijst.
Oppurtunistisch
Atjeh was dus een sterk verdeelde samenleving, en het heeft heel lang geduurd eer de Nederlandse autoriteiten begonnen te snappen hoe deze in elkaar zat. De verovering van de residentie van de sultan veranderde niets aan de machtsverhoudingen. De oelèëbalangs waren als typische handelaren buitengewoon opportunistisch, zodat ze de ene keer kozen voor de koloniale overheersers en zich even later weer aansloten bij het door de oelama’s geleide verzet. Meer dan twintig jaar lang bleef het Nederlandse gezag in Atjeh beperkt tot een vrij klein gebied rond Koetaradja, dat tegen enorme kosten verdedigd moest worden tegen voortdurende aanvallen van Atjeese verzetsstrijders, die een guerrillaoorlog voerden.
Strafexpedities
Doordat het niet lukte Atjeh te ‘pacificeren’, sloeg het koloniale bewind zowel binnenlands als internationaal een pleefiguur. Hoewel er tal van strafexpedities werden gehouden en Tjik di Tiro in 1891 door een omgekochte landgenoot was vergiftigd, kwam men geen stap dichter bij de overheersing van heel Atjeh. De druk om met een nieuwe, succesvolle strategie te komen was dan ook enorm, vooral toen in 1896 de belangrijkste Atjeese bondgenoot van de Nederlanders, de krijgsheer teukoe Oemar, overliep naar het verzet. (Teukoe was niet zijn voornaam, maar zijn titel, die erop wijst dat hij uit een familie van oelèëbalangs stamde.)
Die nieuwe strategie was inmiddels al uitgewerkt, door twee mannen die moeilijk meer van elkaar hadden kunnen verschillen. In 1892 had de arabist en islamkenner Christiaan Snouck Hurgronje zijn Verslag omtrent de religieus-politieke toestanden in Atjeh ingediend bij de gouverneur-generaal van Nederlands-Indië. Snouck had naam had gemaakt door zichzelf te besnijden en als moslim op bedevaart naar Mekka te gaan en daarover te publiceren. Hij sprak vijftien talen, waaronder Atjees, en had uitvoerig rondgereisd in het gebied. Hierbij had hij zijn moslimnaam Abd-el Ghaffar gebruikt, zodat de bevolking hem doorgaans vertrouwde.
Uit het veldonderzoek van Snouck bleek duidelijk dat de sultan nauwelijks invloed had, dat de oelèëbalangs in meerderheid zuivere opportunisten waren, en dat met de oelama’s niet te onderhandelen viel. De fanatieke moslimleiders voerden een heilige oorlog, die door Nederland alleen te winnen was door de vijand ‘zeer gevoelig [te] slaan’ en vervolgens ‘den voet op den nek’ te zetten. Deze harde aanpak diende gepaard te gaan met economisch beleid dat de bevolking ten goede kwam, zodat deze zich steeds meer zou distantiëren van het verzet. Hierdoor zouden ook de meeste oelèëbalangs eieren voor hun geld kiezen.
Contraguerrilla
Deze visie sloot nauw aan bij de opvattingen van een uiterst ambitieuze, zeer zelfverzekerde majoor die al jaren in Atjeh diende. Jo van Heutz (1851-1924) publiceerde in 1893 de brochure De onderwerping van Atjeh, waarin hij pleitte voor een offensieve, resolute aanpak. Hij was er echter geen voorstander van rücksichtslos alle dorpen plat te branden. Hij bepleitte een ‘chirurgisch’ militair ingrijpen van mobiele colonnes die vertrouwd waren met het terrein. Een hoofdrol was hierbij weggelegd voor het enkele jaren daarvoor opgerichte Korps Marechaussee te Voet, dat hoofdzakelijk bestond uit Ambonese en Javaanse soldaten, en dat enigszins te vergelijken was met hedendaagse special forces.
In 1898 werd Van Heutz, inmiddels bevorderd tot generaal-majoor, benoemd tot civiel en militair gouverneur van Atjeh. Met Snouck Hurgronje als zijn belangrijkste adviseur wist hij door middel van een energieke contraguerrilla de ene Atjeese verzetshaard na de andere op te rollen. Terwijl de fanatieke verzetsstrijders, die zich vrijwel nooit overgaven, keihard werden aangepakt, werden de oelèëbalangs beurtelings gestraft en beloond. Tegelijkertijd werd het voor de boerenbevolking veiliger en werd deze niet langer onder druk gezet door het gewapend verzet. In 1904 was de Nederlandse controle over Atjeh zozeer toegenomen dat Van Heutz op verlof kon naar het vaderland. Dit werd een ware zegetocht, die werd bekroond met zijn benoeming tot gouverneur-generaal van Nederlands-Indië.
Genocidaal
Hoewel Van Heutz en Snouck Hurgronje streefden naar een ‘beheerste’ toepassing van militair geweld, liep het in Atjeh geregeld behoorlijk uit de hand en kreeg deze ‘pacificatie’ af en toe toch genocidale trekken. Dat bleek heel sterk tijdens de veldtocht in de afgelegen Gajo- en Alas-landen in het voorjaar en vroege zomer van 1904. Onder bevel van de beruchte luitenant-kolonel Frits van Daalen hielden 200 marechaussees, vergezeld van 450 dwangarbeiders, huis in dit uitgestrekte en dunbevolkte gebied.
Hier was geen sprake van ‘chirurgisch’ geweld, maar werden hele dorpen uitgemoord. Tijdens de expeditie werden 2902 ‘inlanders’ gedood, onder wie 1159 vrouwen en kinderen – dat was ongeveer een derde van de totale bevolking in deze streek.
Iconisch is de foto die werd genomen op 11 juni 1904, na de bestorming van de kampong Koeto Reh. Links van zijn marechaussees staat de trotse Van Daalen, terwijl op de grond de lijken van de omgebrachte Atjeeërs liggen. In totaal kwamen bij deze moordpartij 313 mannen, 189 vrouwen en 59 kinderen om. Naast de enige marechaussee die niet op de borstwering staat, zit half verscholen onder wat stokken een kind dat de enige overlevende lijkt te zijn. Niemand weet wat er hierna met dit kind is gebeurd.
Zuinigheid
Van Daalen werd een jaar later benoemd tot gouverneur van Atjeh, en onder zijn bewind werd het idee van een ‘beheerste’ oorlogvoering helemaal losgelaten. Deze meedogenloze aanpak, die al spoedig ‘vandaalisme’ werd genoemd, kostte niet alleen veel Atjeeërs het leven, maar was ook volstrekt contraproductief en was er de oorzaak van dat het verzet weer oplaaide. Nog jarenlang werd er op Atjeh gevochten, en pas in 1918 werd de ‘pacificatie’ als voltooid beschouwd. Tot aan de Japanse verovering van Nederlands-Indië in 1942 zouden er echter in Atjeh verzetsgroepen actief blijven.
Hoewel Van Heutz, die als gouverneur-generaal verantwoordelijk was voor het optreden van Van Daalen, in Nederland als held werd vereerd, was er ook kritiek. Die kwam niet alleen van socialisten, die sowieso tegen het kolonialisme waren, maar ook van militairen die in Atjeh hadden gediend. Hieruit bleek dat het extreem bloedige karakter van de Atjeh-oorlog in het eerste decennium van de twintigste eeuw veel te maken had met een typisch Nederlandse eigenschap: zuinigheid. Doordat de marechausseecolonnes relatief klein waren, en de strafexpedities vaak weken duurden, was het niet mogelijk gevangenen mee te voeren.
Volgens een oud-officier bleven er dus slechts twee mogelijkheden over: ‘Doodt de gevangenen óf maakt allen af gedurende den overval en… opgelost is de moeilijkheid.’ Overigens meldde hij ook dat veel soldaten en tal van officieren er ‘een lolletje’ van maakten, en hun ‘werk’ met enorm enthousiasme uitvoerden. Maar de hoofdschuldige was de Nederlandse regering, ‘die zulke bloedbaden noodzakelijk maakt’.
Angst voor het verlies van Indië Was er protest? Beeldbepalend waren de spotprenten van Albert Hahn, die in de sociaal-democratische krant Het Volk fel protesteerde tegen de moordpartijen in Atjeh. Ook het links-liberale weekblad De Amsterdammer sprak schande van het optreden van luitenant-kolonel Frits van Daalen, en legde als eerste het verband tussen de ‘goedkope’ wijze van oorlogvoering en het extreem bloedige karakter ervan. Overigens was een van de argumenten dat Nederland op deze manier de ‘inlanders’ tegen zich in het harnas joeg, zodat het op den duur moeilijk zou worden om Nederlands-Indië te behouden.
In de Tweede Kamer werd er niet alleen kritiek geuit door de socialisten, maar ook door Atjeh-veteraan Lodewijk Thomson en het katholieke Kamerlid Victor de Stuers. Diepe indruk maakte in 1907 de artikelenserie in het Haagse dagblad De Avondpost, geschreven door ene ‘Wekker’, het pseudoniem van oud-officier W.A. van Oorschot. Hij had in Atjeh gediend en had met veel collega’s gesproken.
Ondanks de protesten destijds en de grote hoeveelheid informatie die er inmiddels over de gruwelijke Atjeh-oorlog beschikbaar is, heeft deze nog altijd geen opvallende plaats in het collectieve geheugen van Nederland gekregen. Vooral Atjeeërs kwamen om Duizenden slachtoffers
Wat betreft het aantal Atjeeërs dat tussen 1873 en 1942 door Nederlandse troepen werd omgebracht, lopen de schattingen uiteen van 50.000 tot 100.000. Het aantal gesneuvelde koloniale militairen – Nederlanders en Indonesiërs – bedroeg ongeveer 2000. Daarnaast bezweken, vooral in de beginjaren, nog eens 10.000 man aan allerlei tropische ziektes. Deze maakten nog veel meer slachtoffers onder de Indonesische dwangarbeiders die werden ingezet, en van wie er naar schatting 25.000 omkwamen.
EINDE ARTIKEL HISTORISCH NIEUWSBLAD
”Niet alleen door de sociaal-democraten – Albert Hahn wijdde menige prent aan de volkerenmoord – maar ook door het katholieke kamerlid De Stuers en zijn liberale collega Thomsom”
[80] ”Dit gebrek aan onderscheid tusschen strijders en gezeten bevolking ; dit solidair verantwoordelijk stellen der goedgezinden voor daden der kwaadwilligen ; dit verkapte repraisaille-stelsel,; dit straffen van vaak onschuldigen voor de daden der schuldigen ; deze uiting van onmacht in den hoogsten graad, wordt getoloreerd door een verlichte natie; wordt gelast door een beschaafd bestuur; maar wekt o ! zooveel haat en verbittering en o! zooveel onrust, maar…. brengt veel geld in de boetekas en…. gebrek aan tuchtigingsmateriaal ontbreekt nooit.Ziedaar het huidig Atjeh-pacificatiestelsel ! ”
EN ” Op nog andere wijze worden hoofden en bevolking vaak, ondanks zich zelven, in den strijd gemengd. Onschuldige gampong- bewoners worden vaak afgemaakt.Zoo is op Atjeh algemeen bekend het verhaal omtrent, een luitenant der cavalerie, die aan het zeestrand in Pedië, alwaar hij met den troep een bivak had betrokken, op een nacht een klewangaanval kreeg en uit weerwraak den volgenden ochtend den haria keudé, in de buurt waarvan hij in bivak lag, het hoofd afsloeg, omdat deze den commandant niet in tijds had gewaarschuwd. Voor dit geval moet genoemde officier eenige dagen arrest gekregen hebben. In Pedië boete moetende innen in vijf gampongs, liet een patrouille- commandant de vijf keutji’s komen en gaf hun 15 minuten tijd om de boete in geld in te leveren. Na verloop van die 15 minuten was de boete nog niet ingeleverd en werd de eerste keutji neergeschoten, omdat hij niets had meegebracht; de tweede onderging om dezelfde reden hetzelfde lot, ; de derde, vierde en vijfde brachten eenige dollars. Zoo gaat in Atjeh het verhaal van een civiel gezaghebber in Pedië, die, onmachtig het herhaald opbreken der rails van de trambaan in zijn gebied te beletten, eindelijk eenige kwaadwilligen, die hem in handen vielen, dwars over de rails heeft laten binden en een locomotief over hunne lichamen laten rijden.” DEEL 6 HOE BESCHAAFD NEDERLAND IN DE TWINTIGSTE EEUW VREDE EN ORDE SCHEPT OP ATJEH
ORIGINELE BRONHOE BESCHAAFD NEDERLAND IN DE TWINTIGSTE EEUW VREDE EN ORDE SCHEPT OP ATJEH Door WEKKER Oud-Maréchaussée-Officier van het Nederlandsch Oost-Indisch leger.
[81] HOE BESCHAAFD NEDERLAND IN DE TWINTIGSTE EEUW VREDE EN ORDE SCHEPT OP ATJEH Door WEKKER Oud-Maréchaussée-Officier van het Nederlandsch Oost-Indisch leger.
[VOORZITTER VAN HET UITVOEREND COMITE VAN DE COMMISSIE TOT HULDIGING VAN DE NAGEDACHTENIS VAN GENERAAL JOHANNES BENEDICTUS VAN HEUTSZ] ”Majesteit, Koninklijke Hoogheid, Excellenties, dames en heren.Het zij mij, als voorzitter van het uitvoerend Comite van de Commissie tot Huldiging van de nagedachtenis van generaal Johannes Benedictus Van Heutsz vergund in de eerste plaats Uwe Majesteit eerbiedig dank te betuigen voor haar aanwezigheid hier en in het byzonder voor de toezegging gedaan, persoonlijk het monument te onthullen van den bevestiger van van het Nederlandsche gezag in den geheelen Indischen Archipel…”
Frimangron, ‘land van vrije mensen’. Was de naam van de plek, tussen Paramaribo en de plantages, waar in de achttiende eeuw vrije Afro-Surinamers gingen wonen. Deze voormalige slaafgemaakten werden vrijgelaten omdat het systeem, met geweld alleen, niet vol was te houden, schrijft de Leidse historicus Karwan Fatah-Black. Ze kregen een sprankje hoop, valse hoop, om een systeem van racistische onderdrukking in stand te kunnen houden.
Tot 1863, toen de slavernij werd afgeschaft. Of, zoals het thema van de herdenking dit jaar luidt, men begon aan ‘een lange weg omhoog’. Want ook toen bleek de vrijheid voor velen slechts valse hoop: tot 1873 werden slaven gedwongen om op de plantages te blijven werken.
Vrijheid verloedert snel tot valse hoop als er geen wezenlijke gelijkheid is.
Valse hoop leidde 50 jaar geleden tot het grote verzet in Willemstad van zwarte arbeiders tegen het koloniale bestuur. Het was het begin van Afro-Curaçaos zelfbewustzijn.
Valse hoop was er ook voor de nazaten van slaafgemaakten. Toen de eerste Surinamers en Antillianen naar Amsterdam kwamen werden ze uit een aantal stadswijken geweerd. Een deel van de stad bleef gesloten voor hen. En discriminatie op de arbeidsmarkt is er tot de dag van vandaag. Het moeilijkste te verteren is nog wel dat de mensen die opstaan tegen uitsluiting en racisme nog altijd te maken krijgen met haat en bedreigingen. Een lange, maar ook een langzame weg omhoog.
En dat geldt ook voor de omgang met de geschiedenis van Amsterdam. De stad waar koopmannen verdienden aan de handel in mensen en investeerden in plantages. De stad die één van de drie eigenaren was van de Sociëteit Suriname, het bedrijf dat de kolonie bestuurde tot het einde van de achttiende eeuw. Of zoals een onderzoeker al in de achttiende eeuw concludeerde: in de stad was er niemand die geen stuk brood verdiende aan de slavernij.
Ook Amsterdam heeft een lange weg omhoog te gaan. Door de betekenis van slavernij in de lokale economie te onderzoeken, door een slavernijmuseum in het leven te roepen. En door verantwoordelijkheid te nemen.
Dat is niet alleen gerechtigheid voor de slachtoffers en hun nazaten, dat komt ook voort uit het besef dat we als stad incompleet zijn als we onze eigen geschiedenis niet kennen, als we de meest beschamende delen van onze geschiedenis ontkennen of onderbelichten.
De komende jaren willen wij een sprong maken. De stad groeit. Er komen woningen bij, sociale en culturele voorzieningen, plekken voor ondernemers en kunstenaars. We bouwen en breiden uit.
En in onze groeiende stad moeten nieuwe verhalen, nieuwe herinneringen hun centrale plek kunnen vinden. Ook als ze pijnlijk zijn. Niet als de herinneringen van een Afro-Caribische gemeenschap die worstelt met hoop en valse hoop. Maar als het cultuurgoed van alle Amsterdammers. Dat zijn de verschrikkingen die tijdens keti-koti worden herdacht, maar het zijn ook de verhalen over de helden die het verzet tegen slavernij hebben geleid en de pioniers die aan zelfbewustzijn hebben gewerkt. In Suriname, op de eilanden en in Nederland.
Wij willen samen de weg omhoog gaan. Zodat Amsterdamse jongeren nieuwe rolmodellen en iconen leren kennen. Uit heden en verleden. Niet alleen in de musea en de geschiedenisboekjes, maar op school, tijdens herdenkingen, bij vieringen en in onze publieke ruimte. Binnenkort zal een nieuwe wijk op IJburg – centrumeiland – worden vernoemd naar diegenen die een leven lang hebben gevochten tegen kolonialisme en slavernij in Indonesië, op de Antillen en in Suriname. Maria Ulfah, feministe en rechtsgeleerde uit Indonesië, Otto en Hermina Huiswoud, de Surinaamse activisten, Frank Martinus Arion, Curaçaose schrijver en pleitbezorger van dit monument. En vele anderen.
Wij willen dat Amsterdam ieders stad wordt. Waarvan we de geschiedenis delen, onderzoeken en dan berouwen. Een stad van gelijkwaardige en werkelijk vrije mensen.
STRATEN CENTRUM EILAND WORDEN VERNOEMD NAAR STRIJDERS TEGEN SLAVERNIJ
TRANSCRIPTIE TEKST Excellenties, dames en heren, Geachte aanwezigen,
Frimangron, ‘land van vrije mensen’. Was de naam van de plek, tussen Paramaribo en de plantages, waar in de achttiende eeuw vrije Afro-Surinamers gingen wonen. Deze voormalige slaafgemaakten werden vrijgelaten omdat het systeem, met geweld alleen, niet vol was te houden, schrijft de Leidse historicus Karwan Fatah-Black. Ze kregen een sprankje hoop, valse hoop, om een systeem van racistische onderdrukking in stand te kunnen houden.
Tot 1863, toen de slavernij werd afgeschaft. Of, zoals het thema van de herdenking dit jaar luidt, men begon aan ‘een lange weg omhoog’. Want ook toen bleek de vrijheid voor velen slechts valse hoop: tot 1873 werden slaven gedwongen om op de plantages te blijven werken.
Vrijheid verloedert snel tot valse hoop als er geen wezenlijke gelijkheid is.
Valse hoop leidde 50 jaar geleden tot het grote verzet in Willemstad van zwarte arbeiders tegen het koloniale bestuur. Het was het begin van Afro-Curaçaos zelfbewustzijn.
Valse hoop was er ook voor de nazaten van slaafgemaakten. Toen de eerste Surinamers en Antillianen naar Amsterdam kwamen werden ze uit een aantal stadswijken geweerd. Een deel van de stad bleef gesloten voor hen. En discriminatie op de arbeidsmarkt in onze samenleving is er tot de dag van vandaag. En het moeilijkste te verteren is nog wel dat de mensen die opstaan tegen uitsluiting en racisme nog altijd te maken krijgen met haat en bedreigingen. Het is een lange, maar ook een langzame weg omhoog.
En dat geldt ook voor de omgang met de geschiedenis van Amsterdam. De stad waar koopmannen verdienden aan de handel in mensen en investeerden in plantages. De stad die één van de drie eigenaren was van de Sociëteit Suriname, het bedrijf dat de kolonie bestuurde tot het einde van de achttiende eeuw. Of zoals een onderzoeker al in de achttiende eeuw concludeerde: in Amsterdam was er niemand die geen stuk brood verdiende aan de slavernij.
Ook Amsterdam heeft een lange weg omhoog te gaan. Door de betekenis van slavernij in de lokale economie te onderzoeken, door een Nationaal slavernijmuseum in het leven te roepen binnen onze stadsgrenzen. En door onze verantwoordelijkheid te nemen.
Dat is niet alleen gerechtigheid voor de slachtoffers en hun nazaten, dat komt ook voort uit het besef dat we als stad incompleet zijn als we onze eigen geschiedenis niet kennen, als we de meest beschamende delen van onze geschiedenis ontkennen of onderbelichten.
De komende jaren willen wij een sprong maken. Onze stad groeit. Er komen woningen bij, sociale en culturele voorzieningen, plekken voor ondernemers, mensen, kunstenaars. We bouwen, we breiden uit.
En in onze groeiende stad moeten nieuwe verhalen, nieuwe herinneringen hun centrale plek gaan vinden. Ook als ze pijnlijk zijn. En niet alleen als de herinneringen van een Afro-Caribische gemeenschap die worstelt met hoop en valse hoop. Maar als het cultuurgoed van alle Amsterdammers. En dat zijn de verschrikkingen die tijdens keti-koti worden herdacht, maar het zijn ook de verhalen over de helden die het verzet tegen slavernij hebben geleid en de pioniers die aan zelfbewustzijn hebben gewerkt. In Suriname, op de eilanden en in Nederland.
Wij willen samen de weg omhoog gaan. Zodat Amsterdamse jongeren nieuwe rolmodellen en iconen leren kennen. Uit heden en verleden. En niet alleen in de musea en de geschiedenisboekjes, maar op school, tijdens herdenkingen, bij vieringen en in onze publieke ruimte. Binnenkort zal een nieuwe wijk op IJburg – centrumeiland – worden vernoemd naar diegenen die een leven lang hebben gevochten tegen kolonialisme en slavernij in Indonesië, op de Antillen en in Suriname. Maria Ulfah, feministe en rechtsgeleerde uit Indonesië, Otto en Hermina Huiswoud, de Surinaamse activisten, Frank Martinus Arion, Curaçaose schrijver en pleitbezorger van dit monument. En vele, vele anderen.
Wij willen dat Amsterdam ieders stad is. Waarvan we de geschiedenis delen, onderzoeken en dan berouwen. Een stad van gelijke en werkelijk vrije mensen.
Op het nieuwe Centrumeiland krijgen 27 strijders tegen de koloniale overheersing een straatnaam. Samen openen de mannen en vrouwen een boek dat maar weinig Nederlanders kennen.
Toedeledokie, geuzenkapitein Taems Fredericksz, kanonnenbouwer Hendrik Trier en de andere helden van de Slag om de Zuiderzee van 1573, welkom Louis Doedel, Roestam Effendi, Quashiba en ruim twintig andere strijders tegen de Nederlandse overheersing in de voormalige kolonies.
Want zij zijn het die een straat naar zich vernoemd krijgen op het Centrumeiland op IJburg. Op initiatief van burgemeester Femke Halsema maken de vaderlandse mannen met baarden van weleer plaats voor een gemengd boeket van mannen en vrouwen die de koloniale macht bevochten in woorden en daden.
Femke Halsema
Bij de herdenking in het Oosterpark van de afschaffing van de slavernij lichtte Halsema al een tipje van de sluier op. “Wij willen dat Amsterdam ieders stad wordt,” zei de burgemeester bij die gelegenheid, “waarvan we de geschiedenis delen, onderzoeken en dan berouwen. Een stad van gelijkwaardige en werkelijke vrije mensen.”
Met de interventie gaf Halsema trouwens gehoor aan een oproep van de gemeenteraad om meer diversiteit te brengen in het aanbod van Amsterdamse straatnamen. Ook het stadsdeel Oost plaatste eerder kanttekeningen bij het gekozen thema Slag om de Zuiderzee, omdat zich onder de rauwdouwers geen enkele vrouw bevond.
De nieuwe oogst is een weloverwogen, keurige selectie geworden, met verzetsmensen uit Suriname, Indonesië en van de Nederlandse Antillen, maar ook schrijvers als Frank Martinus Arion, Julius Koenders en Cola Debrot. Uit de amusementswereld zijn Max Woiski senior en junior in de prijzen gevallen: zij krijgen samen de Woiskistraat.
Sommige straatnamen herinneren aan een pikzwarte bladzijde uit de geschiedenis. Janey Tetary werd in 1884 in Suriname gefusilleerd nadat zij een protest had georganiseerd tegen de arbeidsomstandigheden van de contractarbeiders. Vakbondsleider Louis Doedel verbleef op last van het koloniaal gezag 43 jaar in een psychiatrische inrichting.
Een opborrelende les uit het overzicht: wie geen zin heeft om voor het vuurpeloton te verschijnen, doet er verstandig aan de vijand met de pen te bevechten. Frank Martinus Arion ontving een ridderorde voor zijn kritische proza, Tip Marugg een nominatie voor de AKO Literatuurprijs, Boelie van Leeuwen de Cola Debrotprijs.
Ook opmerkelijk zijn de communisten op de lijst, toch een doelgroep waar tegenwoordig niet snel naar wordt gekeken als er een straatnaam te vergeven valt. Surinamer Otto Huiswoud was medeoprichter van de Communistische Partij in de Verenigde Staten, de Indonesische Tan Malaka agent voor de Komintern in Zuidoost-Azië.
Brede goedkeuring
Met elkaar gemeen hebben de 27 mannen en vrouwen dat zij samen een boek openslaan dat vermoedelijk weinig mensen hebben gelezen. Eerlijk zeggen: wie heeft gehoord van de Javaanse prins Diponegoro, die tussen 1825 en 1830 op zijn eiland een bloedige opstand leidde tegen het Nederlandse bewind?
Of van Virginia Dementricia, een slavin die in de negentiende eeuw op Aruba geen mogelijkheid onbenut liet om het gezag het leven zuur te maken? Of van Thomas Matulessy alias Pattimura, die op Ambon in 1817 een opstand leidde tegen het koloniaal gezag, een actie die naar de Nederlandse mores van toen leidde tot zijn ophanging?
De olympische ploeg van de koloniale kritiek heeft de goedkeuring van de Amsterdamse straatnamencommissie, het Koninklijk Instituut van Land, Taal en Volkenkunde en het dagelijks bestuur van het stadsdeel Oost, die zich alle drie over de namenlijst hebben gebogen en er hun fiat aan gaven.
Het slavernijinstituut Ninsee organiseerde in mei een panelgesprek met vertegenwoordigers van de zogenoemde grassrootorganisaties. Ook deze deskundigen gingen akkoord met de lijst. Daarmee is ook meteen het laatste woord gesproken, want de vernoeming van straatnamen staat niet open voor bezwaar of beroep.
De gemeente Amsterdam doet aangifte van de bekladding van het Monument Indië Nederland. Burgemeester Femke Halsema van Amsterdam vindt het, na eerdere soortgelijke incidenten, tijd een grens te stellen.
“Wij zullen vanaf nu altijd aangifte doen bij bekladding of vernieling van gemeentelijk bezit”, laat ze zondag weten. Ook de Federatie Indische Nederlanders (FIN) meldt aangifte te doen. “Onze monumenten, gebouwen en beelden zijn onderdeel van de Amsterdamse geschiedenis”, aldus Halsema. “Die geschiedenis verdient discussie en daar staan we voor open. Bekladding en vernieling zijn onacceptabel. Ik wil dat mensen afblijven van ons gezamenlijk bezit in de openbare ruimte.”
Rode verf
Het Monument Indië Nederland in Amsterdam Oud-Zuid bleek zondag te zijn beklad met rode verf. Bij de bekladding staat geschreven: “Van Heutsz leeft! Stop alle vormen van racisme! Next stop: Coentunnel”.
Een politiewoordvoerder liet weten dat de politie onderzoek doet naar de zaak.
Militaire held
Het gedenkteken is ooit opgericht ter herinnering aan Joannes van Heutsz, gouverneur-generaal van Nederlands-Indië van 1904 tot en met 1909. Van Heutsz werd aanvankelijk gezien als militaire held omdat hij Atjeh veroverde. Koningin Wilhelmina onthulde het bakstenen monument aan het Olympiaplein in Amsterdam Oud-Zuid in 1935.
EINDE ARTIKEL
TROUW
HALSEMA DOET AANGIFTE VAN BEKLADDEN INDIE MOMUMENT
Het Monument Indië Nederland in Amsterdam Oud-Zuid is beklad met rode verf.
De gemeente Amsterdam doet aangifte van de bekladding van het monument. Burgemeester Femke Halsema van Amsterdam vindt het, na eerdere soortgelijke incidenten, tijd om een grens te stellen. “Wij zullen vanaf nu altijd aangifte doen bij bekladding of vernieling van gemeentelijk bezit”, liet ze gisteren weten. Ook de Federatie Indische Nederlanders meldde aangifte te doen.
“Onze monumenten, gebouwen en beelden zijn onderdeel van de Amsterdamse geschiedenis”, aldus Halsema. “Die geschiedenis verdient discussie en daar staan we voor open. Bekladding en vernieling zijn onacceptabel. Ik wil dat mensen afblijven van ons gezamenlijk bezit in de openbare ruimte.”
Het Monument Indië Nederland in Amsterdam Oud-Zuid bleek gisteren te zijn beklad met rode verf. Bij de bekladding staat geschreven: Van ‘Heutsz leeft! Stop alle vormen van racisme! Next stop: Coentunnel.’
Het gedenkteken is ooit opgericht ter herinnering aan Joannes van Heutsz, gouverneur-generaal van Nederlands-Indië van 1904 tot en met 1909. Van Heutsz werd aanvankelijk gezien als militaire held omdat hij Atjeh veroverde.
Na de onthulling in 1935 kreeg het monument veel kritiek omdat de visie op het koloniale verleden van Nederland veranderde. Men zag Van Heutsz steeds meer als koloniale massamoordenaar.
In 2001 besloot het stadsdeel dat het niet langer een ereteken is voor Van Heutsz en werd de nieuwe naam bekend: Monument Indië Nederland.
De afgelopen tijd zijn op verschillende plaatsen beelden en panden beklad die verwijzen naar het koloniale verleden van Nederland, waaronder het Tropenmuseum in Amsterdam en het beeld van Piet Hein in Rotterdam. anp
EINDE ARTIKEL TROUW
[88]
”In 1898 kreeg hij met zijn benoeming tot civiel en militair gouverneur van Atjeh de kans het hele programma uit te voeren. In het beeld van Van Heutsz overweegt de herinnering aan het militaire geweld, maar het is op z’n minst rechtvaardig er ook aan te herinneren hoe hij als gouverneur van Atjeh zich verzette tegen het elders verwerken van de zojuist in Atjeh gevonden aardolie door de Koninklijke Olie. Het economisch voordeel daarvan moest aan de bevolking van Atjeh ten goede komen. “Het gaat toch niet aan dat de ontwikkeling van het gewest opgeofferd zou worden ten bate van een maatschappij, die eens bijzonder voordelig exploiteren wil”, schreef hij de gouverneur-generaal in Batavia. Maar Van Heutsz miskende het bijzondere karakter van de misprijzend als ‘een maatschappij’ aangeduide Koninklijke. De minister van koloniën in Den Haag liet de gouverneur-generaal weten dat Van Heutsz moest inbinden.”
De actualiteit van Joannes Benedictus van Heutsz (1851-1924) omspant deze hele eeuw. In 1902 werd hij in Nederland met eerbewijzen overladen als ‘pacificator van Atjeh’. Nu, aan het einde van de eeuw, scharen de Atjehers zich nog steeds niet onder het gezag van Jakarta en komen er van noord-Sumatra dezelfde berichten als honderd jaar geleden: guerrilla en schending van mensenrechten.
Toen en nu zag Van Heutsz kans volstrekt tegengestelde reacties op te roepen. Aan het begin van deze eeuw was er in de Tweede Kamer (niet alleen aan de linkerzijde) een kleine en hardnekkige kern, die vol afschuw over het optreden van de militaire en civiele gouverneur van Atjeh sprak. Aan het eind van de eeuw, in 1893 kwam de Nederlandse ambassadeur in Jakarta naar Atjeh met een door oud-Knil-militairen betaalde kopie van een plaquette met Van Heutsz’ kop voor het gouvernementshuis of het museum in de hoofdstad Banda Atjeh. De ambassadeur deed dat op verzoek van een tot minister gepromoveerde oud-gouverneur van Atjeh.
“Het eerste Nederlandsch-fascistische machtsvertoon” noteerde de schrijver, Frans Coenen bij Van Heutsz’ pompeuze herbegrafenis vanuit het paleis op de Dam op de Nieuwe Oosterbegraafplaats in Amsterdam. Dat was op 9 juni 1927 – dus vijf jaar na Mussolini’s mars op Rome en vijf jaar voor Hitlers aantreden als rijkskanselier. “Créateur de valeurs” karakteriseerde op 15 juli 1935 de toenmalige premier Hendrikus Colijn hem bij de onthulling door koningin Wilhelmina van het Van Heutsz-monument bij het Olympiaplein in Amsterdam. Colijn doelde daarbij vooral op de door Van Heutsz’ overwinningen verwerkelijkte eenheid van de kolonie. Een mooie paradox: de Indonesische president Soekarno maakte in de jaren vijftig, dwars tegen Nederland en Colijns erfgenamen in, hetzelfde thema tot zijn ideaal: ‘Van Sabang tot Merauke’.
In 1892 schreef majoor Van Heutsz in een brochure, teleurgesteld door het (zo’n 20 jaar durende) falen van het Indische leger, dat “de Atjehers zich nooit anders dan gedwongen zullen onderwerpen en dat slechts hij, die toont de macht te bezitten om zijn wil te doen eerbiedigen, de meester zal zijn, aan wiens bevelen zij zich zullen onderwerpen”.
In 1898 kreeg hij met zijn benoeming tot civiel en militair gouverneur van Atjeh de kans het hele programma uit te voeren. In het beeld van Van Heutsz overweegt de herinnering aan het militaire geweld, maar het is op z’n minst rechtvaardig er ook aan te herinneren hoe hij als gouverneur van Atjeh zich verzette tegen het elders verwerken van de zojuist in Atjeh gevonden aardolie door de Koninklijke Olie. Het economisch voordeel daarvan moest aan de bevolking van Atjeh ten goede komen. “Het gaat toch niet aan dat de ontwikkeling van het gewest opgeofferd zou worden ten bate van een maatschappij, die eens bijzonder voordelig exploiteren wil”, schreef hij de gouverneur-generaal in Batavia. Maar Van Heutsz miskende het bijzondere karakter van de misprijzend als ‘een maatschappij’ aangeduide Koninklijke. De minister van koloniën in Den Haag liet de gouverneur-generaal weten dat Van Heutsz moest inbinden.
Een paar jaar later, zelf gouverneur-generaal in Batavia, botst Van Heutsz weer op Den Haag. Hij heeft tot groot ongenoegen van de Nederlandse gemeenschap in Indië een subsidie gegeven aan het tijdschrift Bintang Hindia dat op een voorzichtige wijze leiding probeerde te geven aan de culturele ontwikkeling van de enigszins geschoolde Indonesiërs, onder wie nogal wat militairen van Indonesische afkomst. Dat paste in Van Heutsz’ beleid, net als zijn steun aan de ontwikkeling van het volksonderwijs, want bedenk wel: hij was benoemd door minister Idenburg om diens ‘ethische’ politiek in Indië uit te voeren. Van de kritiek in Indië trok Van Heutsz zich niets aan – zo was nu eenmaal zijn karakter – maar de arm van zijn tegenstanders was lang. Idenburgs opvolger als minister in Den Haag kwam er tenslotte aan te pas om het subsidie aan het tijdschrift te verbieden.
In de jaren zestig was het Van Heutsz-monument in Amsterdam het mikpunt van de voor deze nuances niet zo toegankelijke provo’s. “Zou er in deze stad een standbeeld van Van Heutsz staan, / men moest het onopvallend maar vandaag nog slopen” dichtte J.B. Charles in die jaren in zijn cyclus over Amsterdam, maar hij vond merkwaardig genoeg het eerst weerklank in Coevorden, Van Heutsz’ geboortestad, waar ook een Van Heutsz-monument staat. Twee studenten richtten hun actie tegen dat beeld om ‘de groei van de fascistische gedachte in deze tijd’ te bestrijden. Eén van hen was de 22-jarige Relus ter Beek, die het nog tot minister van defensie en commissaris van de Koningin in Drenthe bracht, ondanks het strafblad (vijftig gulden boete of tien dagen hechtenis) dat hij toen opliep.
Op de Nieuwe Oosterbegraafplaats, in een uithoek van Amsterdam (en daarom onttrokken aan het oog van oproerkraaiers) ligt Van Heutsz begraven in een negen meter diepe grafkelder onder een on-Nederlands ogend (3,5 meter hoog en 2,5 meter breed) mausoleum van grijsrood en onverwoestbaar Zweeds graniet van de architect D. Rosenberg en met merkwaardig, art déco-achtig beeldhouwwerk van B. Ingen Housz.
Het in 1932 in Batavia, naar een ontwerp van Dudok gebouwde monument hebben de Indonesiërs na de oorlog gesloopt. Het andere Amsterdamse monument (van de architect G. Friedhoff en de communistische – alweer zo’n paradox – beeldhouwer Frits van Hall) is inmiddels onttakeld doordat de plaquette met Van Heutsz’ portret is verdwenen.
Misschien is er aanleiding alsnog een plaquette aan te brengen en dan liefst niet met de beeltenis van een martiale militair, maar van een civiele bestuurder uit de tropen die in voorgalerij van zijn huis, in pyjama, pantoffel bungelend aan zijn voet, een sigaartje rookt. Dat beeld hebben zijn bewonderaars ons ook geschilderd.
EINDE ARTIKEL TROUW
”Hij vond dat de Koninklijke Nederlandse Petroleum Maatschappij, de toekomstige Shell, de olie die in Atjeh gevonden werd regionaal moest verwerken, zodat de bodemschatten zoveel mogelijk ten dienste kwamen van de plaatselijke bevolking.”
EEN BIOGRAFIE VAN ONZE NATIONALE BOEMAN J.B. VAN HEUTSZ
Amsterdam stroomde massaal uit voor de herbegrafenis van Jo van Heutsz op 9 juni 1927. Een foto uit het familiearchief toont de mensenmassa aan beide zijden van de Plantage Middenlaan, van het Wertheimpark tot aan Brug nr. 264. De stoet was vertrokken vanaf het Paleis op de Dam en passeerde Artis, op weg naar de Nieuwe Oosterbegraafplaats, waar een mausoleum voor de generaal was opgericht. Koningin Wilhelmina gunde de ‘bedwinger van Atjeh’ een heuse staatsbegrafenis, eega Hendrik begeleidde de baar naar zijn laatste rustplaats.
Acht jaar later opende Wilhelmina het Van Heutszmonument in het plantsoen van het Olympiaplein aan de Apollolaan in de Stadionbuurt. Op het moment suprême, de onthulling van de bronzen plaquette met de beeltenis van Van Heutsz, bleken actievoerders de begeleidende vrouwenfiguur van een beha te hebben voorzien. Sindsdien is de rust eigenlijk nooit meer weergekeerd in de stad.
Het monument werd een doelwit voor graffiti, bomaanslagen en diefstal. In 2003 had de stadsdeelraad van Amsterdam Oud-Zuid er genoeg van. Het Van Heutszmonument werd omgedoopt tot het Monument Indië-Nederland.
Moreel ongemak
Vilan van de Loo schreef met Uit naam van de majesteit. Het leven van J.B. van Heutsz 1851-1924 een meesterlijke biografie. Haar opzet? ‘Met dit boek hoop ik het morele ongemak ten opzichte van het koloniale verleden te vergroten,’ schrijft ze bij wijze van inleiding. Van Heutsz is sinds de jaren dertig uitgegroeid tot nationale boeman van ons koloniale verleden. Hij was verantwoordelijk voor de dood van tienduizenden inlanders die tijdens de laatste fase van de onderwerping van het gewest omgekomen zijn. Van Heutsz paarde militaire daadkracht aan een zo snel mogelijke ‘pacificatie’ van de veroverde gebieden, door de aanleg van spoorlijnen en wegen. Met zoveel ‘beschaving’ moest hij toch de harten en de hoofden van de inlandse bevolking kunnen winnen. Niet dus. In zijn verslagen van de expedities op Bali in 1906 berichtte Van Heutsz aan het thuisfront in Den Haag hoe de radja en zijn volgelingen ongewapend en in het wit gekleed het schietende leger tegemoet traden, hetgeen ‘geen prettige indruk’ maakte op de dienstdoende militairen.
De strategie van Van Heutsz sloot naadloos aan op de ethische politiek die Nederland aan het begin van de twintigste eeuw had ingezet. Sterker nog, Van Heutsz legde daarin verschillende accenten die de goede bedoelingen van Den Haag behoorlijk voorbijstreefden. Hij schafte tot grote woede van de Europese ambtenaren de hormat af, het eerbetoon dat inlandse hoofden aan gouvernementsdienaren verschuldigd waren. Van Heutsz stelde het ambtenarenkorps open voor inlanders en voegde de daad bij het woord door Raden Joesoema Joedha tot aspirant-controleur bij het Binnenlands Bestuur te benoemen. Voortaan commandeerden de ‘overheerschten’ de ‘beheerschers’, schreef Het Nieuws van den Dag voor Nederlandsch-Indië verontwaardigd. Hij vond dat de Koninklijke Nederlandse Petroleum Maatschappij, de toekomstige Shell, de olie die in Atjeh gevonden werd regionaal moest verwerken, zodat de bodemschatten zoveel mogelijk ten dienste kwamen van de plaatselijke bevolking. Voor het behoud van de kolonie was het noodzakelijk een ‘weerplicht voor inlanders’ in te voeren, een militaire dienstplicht dus, al kon die zich vroeg of laat tegen de kolonisator keren. Na zijn pensioen zette hij zich in voor het meisjesonderwijs op Java en investeerde hij in de ‘Indische kas’ die de opleiding van inlandse jongens mogelijk moest maken. Hij ijverde voor aanzienlijke investeringen in de Oost, terwijl de voorstanders van de ethische politiek hun goede geweten het liefst gecombineerd zagen met forse bezuinigingen op het wingewest. Daarbij moest Van Heutsz niets weten van hun kersteningsbedoelingen. Hij was een voorstander van godsdienstvrijheid, een principiële keuze ten aanzien van de overheersende islam. Wat dat betreft stond hij op één lijn met arabist Christiaan Snouck Hurgronje, zijn belangrijkste adviseur tot aan de komst van Hendrik Colijn.
Roddel en achterklap
Toekomstig minister-president en belangrijkste vertrouweling Colijn vond van Van Heutsz overigens ‘geen man van studie’ en ‘geen bekwaam man in de dagelijksche zin van het woord’, zo liet hij minister van koloniën Idenburg in een persoonlijk schrijven weten. Wel durfde Van Heutsz ‘de moed der verantwoordelijkheid’ te dragen – kortom, de kop van Jut te zijn als het er op aankwam. Roddel en achterklap waren nogal geduchte wapens in het gouvernementsbestuur. Het huwelijk van Van Heutsz zou vanwege zijn buitenechtelijke escapades op springen staan. Die geruchten werden ook breed uitgemeten in de opmerkelijk vrijmoedige pers in Nederlands-Indië, die Van Heutsz bepaald niet altijd goed gezind was. Toen hij in 1909 afscheid nam als gouverneur-generaal, haalde Het Nieuws van den Dag voor Nederlandsch-Indië opgelucht adem. Oef! kopte het dagblad. En dat zeiden de overwegend conservatieve ambtenaren ook. Oef! De generaal die Willemsordes maar onzin vond, een warm pleitbezorger was van vrouwenkiesrecht en persoonlijke talenten belangrijker vond dan anciënniteit had niet al te veel vrienden in ‘ons Indië’ gemaakt.
Onvoltooid tegenwoordige tijd
Voor Van Heutsz had de staatsbegrafenis van 1927 niet gehoeven. Het was zijn uitdrukkelijke wens om op het kerkhof van Cares in de buurt van Montreux met rust gelaten te worden. De laatste jaren van zijn leven had hij in Zwitserland doorgebracht, ver weg van de ‘betweters’ in Den Haag, met wie het nooit zo geboterd had. De familie, jongste zoon Willem Charles daargelaten, was door de Commissie tot Huldiging van de nagedachtenis van Generaal J.B. van Heutsz niet gekend in het gezeul met het stoffelijke overschot. Dochter Mathilde en schoonzoon Van der Weijden lieten weten op de geplande datum van de staatsbegrafenis andere verplichtingen te hebben. Hun afwezigheid vond de Commissie, met als erevoorzitter prins Hendrik, geen onoverkomelijk bezwaar.
Net als bij een standbeeld gaat het bij zo’n staatsbegrafenis allang niet meer om de persoon in kwestie, laat staan om de familie. Het gaat om wat hij of zij – onvoltooid tegenwoordige tijd – betekent. Geschiedenis is, om Pieter Geyl te citeren, ‘een discussie zonder eind’. Vilan van de Loo schetst met Uit naam van de majesteit. Het leven van J.B. van Heutsz 1851-1924 een interessant beeld van de erosie die bij een dergelijke betekenistoekenning kan plaatsvinden. Het is geenszins haar bedoeling om de excessen die onder Van Heutsz plaatsvonden goed te praten. Maar hij was de exponent van een vaderland dat zijn imperialistische aspiraties in de allerbeste ethische bedoelingen had verpakt. Dat verleden poets je niet weg door die op het conto van één man te schrijven, om van die man vervolgens een karikatuur te maken. Dat is het ‘morele ongemak’ waarmee Van de Loo ons confronteert. En daarvoor verdient ze alle lof.
”Het Monument Indië Nederland in Amsterdam Oud-Zuid bleek gisteren te zijn beklad met rode verf. Bij de bekladding staat geschreven: Van ‘Heutsz leeft! Stop alle vormen van racisme! Next stop: Coentunnel.’
TROUW
HALSEMA DOET AANGIFTE VAN BEKLADDEN INDIE MOMUMENT
Het Monument Indië Nederland in Amsterdam Oud-Zuid is beklad met rode verf. Dat bevestigt een politiewoordvoerder. De politie doet onderzoek naar de zaak.
Presentator Tom Egbers twitterde zondagochtend een foto van het bekladde monument. Bij de bekladding staat geschreven: “Van Heutsz leeft! Stop alle vormen van racisme! Next stop: Coentunnel #BLM”.
Militaire held
Het gedenkteken is ooit opgericht ter herinnering aan Joannes van Heutsz, Gouverneur-Generaal van Nederlands-Indië van 1904 tot en met 1909. Van Heutsz werd aanvankelijk gezien als militaire held omdat hij Atjeh veroverde. Koningin Wilhelmina onthulde het bakstenen monument aan het Olympiaplein in Amsterdam Oud-Zuid in 1935.
Na de onthulling kreeg het monument veel kritiek omdat de visie op het koloniale verleden van Nederland veranderde. Mensen zagen Van Heutsz steeds meer als koloniale massamoordenaar. In 1967 en 1984 waren er twee mislukte bomaanslagen bij het monument.
In 1997 neemt het stadsdeel Oud-Zuid de eerste stappen de betekenis ervan te veranderen. Het stadsdeel besluit in 2001 dat het monument niet langer een ereteken is voor Van Heutsz en wordt de nieuwe naam bekend: Monument Indië Nederland.
Koloniale beelden
De afgelopen tijd zijn op verschillende plaatsen beelden en panden beklad die verwijzen naar het koloniale verleden van Nederland, waaronder het Tropenmuseum in Amsterdam en het beeld van Piet Hein in Rotterdam. Eerder deze week bleek ook het standbeeld van Mahatma Gandhi op de Churchilllaan in Amsterdam met rode verf te zijn beklad.
In het buitenland zijn standbeelden van bijvoorbeeld slavenhandelaren omvergehaald. Het zijn antiracistische uitingen die volgen op de gewelddadige dood van de Amerikaan George Floyd door toedoen van een witte politieman.
De politiewoordvoerder laat weten de bekladding van het Monument Indië Nederland vooralsnog als afzonderlijke zaak te zien. Wel wordt er gekeken of er een link is tussen de bekladdingen van de afgelopen tijd, zegt ze.
EINDE ARTIKEL HART VAN NEDERLAND
EINDE NOTENAPPARAAT
Reacties uitgeschakeld voor Noten 52 t/m 91/”Halsema doet aangifte van bekladding Indie monument/Staan aan de verkeerde kant van de geschiedenis”
Burgemeester Femke Halsema stopt de toenadering tot salafistische organisaties die door haar voorganger Jozias van Aartsen was ingezet.
Daarnaast wil Halsema actie ondernemen tegen radicale imams die de strafrechtelijke grens net niet over gaan, maar wel onwenselijk zijn. Ook moet de financiering uit het Midden-Oosten, bedoeld om moslims te bekeren tot radicale stromingen, stoppen, vindt Halsema. “Het is niet acceptabel als Amsterdamse burgers door een buitenlandse overheid met financiële en politieke middelen worden overreed of gedwongen om geloofsopvattingen aan te hangen of uit te dragen.”
Dat schrijft de burgemeester woensdag in een brief aan de gemeenteraad. Hierin geeft ze voor het eerst sinds haar aantreden een beeld van hoe de gemeente wat haar betreft met het beladen onderwerp radicalisering zou moeten omgaan.
Vorig jaar raakte de werkwijze van Eberhard van der Laan in opspraak, door het strafontslag van een hooggeplaatste adviseur op dit gebied wegens vermeende factuurfraude. Hierna kwam naar voren dat de betreffende afdeling te veel leunde op het persoonlijk netwerk en te weinig openstond voor contra-expertise van buitenaf.
Halsema wil dat meer ambtenaren op dit soort afdelingen aan het begin van hun dienstverband gescreend worden door de AIVD. Ook de gemeente zelf scherpt de screening van dit personeel aan.
Anti-radicaliseringsprogramma Momenteel heeft de stad 59 personen in een speciaal anti-radicaliseringsprogramma opgenomen. 20 procent daarvan is vrouw. Dit aantal is al een tijdlang stabiel. Ook werkt de stad al heel lang met een uitgebreid netwerk van sleutelpersonen die het stadhuis een beeld moeten geven van wat er speelt in, voornamelijk, de islamitische gemeenschap. Halsema wil de rol van die sleutelpersonen heroverwegen, omdat nu niet altijd even duidelijk is of deze mensen professionals, of vrijwilligers zijn.
Ook de aandacht voor het Meldpunt Radicalisering moet verbeterd worden, de burgemeester laat onderzoeken hoe meer mensen van het bestaan van dit orgaan op de hoogte kunnen worden gebracht.
Polarisatie Daarnaast neemt Halsema afstand van het gebruik om radicalisering in één zin te noemen met polarisatie, alsof beide fenomenen onwenselijk zijn. Het tegengaan van polarisatie, bekend geworden door de beroemde metafoor van Cohen die ‘de boel bij elkaar wilde houden’ was sinds de moord op Van Gogh in 2004 staand beleid in Amsterdam.
Halsema ziet dat anders. “Heftig en soms onverzoenlijk meningsverschil hoort echter thuis in onze democratische rechtsstaat en in onze vrije stad, verrijkt deze ook en is nadrukkelijk geen voorwerp van radicaliseringsbeleid”, schrijft Halsema. “Beter lijkt het mij te spreken van radicalisering en extremisme.”
Op voorspraak van waarnemend burgemeester Van Aartsen werd toenadering gezocht tot salafistische organisaties, met oog voor de scheiding tussen kerk en staat, om zo een beter beeld te krijgen van de spanningen in de moslimgemeenschap.
Denktank Onder leiding van UvA-docent Floris Vermeulen zou vanaf september onderzochtworden hoe Amsterdam structurele samenwerkingen aan kan gaan met orthodoxe organisaties in de stad. Halsema stopt die toenadering nu, nog voor men er mee is begonnen. In plaats daarvan pleit de burgemeester voor de oprichting van een denktank met vooraanstaande experts, die de gemeente gevraagd en ongevraagd van advies kunnen dienen op het gebied van de radicalisering.
Ook de invloed van buitenlands geld en in het buitenland geschoolde predikers die in Amsterdam hun, veelal radicaal islamitsche, boodschap willen verkondigen legt Halsema onder de loep. Momenteel kan de gemeente al een pittig gesprek aangaan met de organisatoren, of politie in de zaal zetten om te checken of er strafbare uitingen worden gedaan. Dat is wat de burgemeester betreft niet genoeg.
Maatregelen Het gaat om maatregelen in de grijze zone voor uitlatingen die niet strafrechtelijk vervolgd kunnen worden, maar de gemeente wel onwenselijk vindt. “Het bestuurlijk instrumentarium is aan beperkingen gebonden bij anti-integratieve, antidemocratische uitingen.”
Halsema wil die beperkingen op een rijtje zetten, en met wijzigingsvoorstellen in de tas naar Den Haag. Daar moeten maatregelen worden gemaakt waarmee radicalisme van buiten de stad beter kan worden bestreden.
Hoe haar voorstellen er praktisch uit zullen zien zien, wordt dit najaar duidelijk, schrijft Halsema. De gemeenteraad zal de koerswijziging begin september bespreken. EINDE ARTIKEL HET PAROOL
Waarnemend burgemeester Jozias van Aartsen is ervan overtuigd dat de dialoog aangaan met orthodoxe moslimorganisties kan helpen in het tegengaan van radicalisering. ‘We hoeven het niet met hen eens te zijn, we hoeven niet naar consensus te streven, maar het is gewoon een pragmatische benadering. Gewoon praktisch zijn!’
Van Aartsen reageerde vanavond op AT5 voor het eerst op de kritiek van sommige partijen in de gemeenteraad op zijn nieuwe radicaliseringsaanpak. Daarin stelt hij voor om ook samen te werken met orthodoxe stromingen in de Islam, zoals het salafisme. Zo zei Marianne Poot van de VVD: ‘Die keren zich af van onze samenleving. Daar is geen basis om mee samen te werken.’
Deur openzetten Maar volgens Van Aartsen leidt dat juist tot meer problemen: ‘Als je als houding hebt; ‘jullie doen er niet toe’ of ‘jullie zijn salafisten’ dan wordt de afstand tot de Nederlandse samenleving alleen maar groter.’ Hij pleit juist voor meer samenwerking. ‘Ik denk dat het heel verstandig is om de deur open te zetten, dat we in die zin ook gesprekken met hen voeren.’
Annabel Nanninga van Forum voor Democratie zei vanochtend dat ze bang was voor een herhaling van de in haar ogen mislukte aanpak van de As-Soennahmoskee in Den Haag: ‘Die moskee was laatst nog in het nieuws: het bleek dat ze buitenlands geld ontvingen en vrouwenbesnijdenis predikten. Heel gek, maar het handreiken en bruggenbouwen leek niet te hebben geholpen.’
Vrijheid van meningsuiting Van Aartsen: ‘We hebben ook godsdienstvrijheid, vrijheid van meningsuiting, dat staat ook in onze grondwet. Als je over de schreef over gaat, dan treedt het Openbaar Ministerie op. Daar hebben we ook voorbeelden van, maar meestal is het dan heel moeilijk om te bewijzen of dit nu echt strafrechtelijk tot acties moet leiden.’
Volgens Van Aartsen schiet iedereen direct in een kramp wanneer deze discussie gevoerd wordt. ‘Ik heb níéts met orthodox salafisme. Ik zeg het nog maar even want sommige mensen denken: ‘die Van Aartsen is ook een halve salafist’. Dat is dus niet het geval, maar ik sta wel voor bepaalde waarden in deze samenleving en voor het inclusief zijn van een overheidsbeleid.’
‘En als je zegt het salafisme of een orthodoxe vorm van geloof leidt automatisch tot terrorisme, dat is bewezen niet het geval. Na een aanslag dat iedere keer wordt gezegd; ‘daar moeten moslims afstand van nemen’, terwijl negentig procent van de moslims daar helemaal niets mee heeft. En het idee dat je je iedere keer moet verdedigen en dat je dus geen onderdeel uit maakt van deze samenleving, leidt alleen maar tot nog meer afstand.’ YOUTUBE.COMVAN AARTSEN: ”MENSEN ZEGGEN, DAT IK EEN HALVESALAFIST BEN, MAAR DAT IS NIET ZO”INTERVIEW INTERIM BURGEMEESTER VAN AARTSEN MET AT5 JOURNALIST RONALD VAN OLSTHOORN https://www.youtube.com/watch?v=jrPFEv9qAZ4 TEKST DAARBIJ:
VAN AARTSEN: ”Ook daar is een heel ideologisch debat over gaande,als ik tenminste ook….debat hebben we wel in deRaad en in de Raadscommissie.Als ik zie, de eerste commentaren daarop…. RONALD VAN OLSTHOORN, JOURNALIST AT5: Veel kritiek…. VAN AARTSEN:Nou ja, ook daarvoor geldt….nou ja, aan een bepaalde zijdeheb ik wat kritiek gehoord….. RONALD VAN OLSTHOORN: VVD, CDA, Forum voor Democratie…. VAN AARTSEN:.Aan een bepaalde zijde…maar dat debat hebben we in de Raad….ik zie er eerlijk gezegd nogal naar uit.Maar ook daar, mogen we daar nou ook eens eenkeer praktisch naar kijken.Er zijn, en die onderzoeken zijn e, maar ik heb heel vel, ietsminder in Amsterdam overigens, maar in Den Haag ongelooflijkveel gesprekken gehad met veel jongere moslims in de stad Den Haag,zelfde fenomeen, zelfde zie je in de stad Amsterdam.Veel, veel jongeren, meer dan laten we zeggen tien jaar geleden,vinden in deze samenleving, we hadden het eerder erover, verruwingin de samenleving, maar vinden in een vorm van orthodox geloofeen soort houvast in het leven.Laat ik het even heel helder zeggen:Ik heb niets met Salafistische orthodoxe ideeen, ik heb uberhaupthelemaal niets met orthodoxe ideeen, maar daar gaat het helemaal niet om.Het gaat om de vraag, hoe bereik je een belangrijke groep mensenin je stad of in de steden, die geloven in een orthodoxe uitleg van deKoran.Hoe kan je het gesprek met hen aangaan,Hoe kan je niet de houding hebben van ”julliedoen er niet toe” of ”jullie zijn Salafisten, dus eigenlijk willenwij niet zoveel met jullie te maken hebben”Dat zal alleen maar leiden tot een grotere afstand totde Nederlandse samenleving, dat zal ook leiden….. RONALD VAN OLSTHOORN: Hoe ver moet je daarin gaan, want…… VAN AARTSENMag ik eerst het hele verhaal afmaken?Dat zie je op politiek terrein al komen.Het fenomeen Denk in Nederland komt rechtstreeksvoort uit een groepering mensen binnen de moslimgemenschap,die zeggen ”het is nou wel leuk geweest. Hier zijn wij en wijkomen nu echt op voor onze belangen en dat kan ooktot allerlei verkeerde daden en acties leiden.Er is in het buitenland, in Europa heel veel onderzoek naar gedaan.Ik heb inderdaad de Universiteit van Amsterdam, en ook de VU,althans een aantal wetenschappers, die hier veel van afweten, ookgevraagd ”kijk hier nou eens naar”Nou en ik denk, dat het heel verstandig is, dat we de deur openzetten,dat we in die zin ook gesprekken met hen voeren.We hoeven het niet met hen eens te zijn, we hoeven nietnaar consensus te streven, maar het is gewoon een pragmatische,een means based approach, zoals dat dan wetenschappelijk….gewoon…gewoon praktisch zijn. RONALD VAN OLSTHOORN: Ja, maar vreest u dan toch niet,dat het uiteindelijk weer de verkeerde kan op gaat, want wehadden het net over Den Haag, daar hebt u inderdaad ervaringmet de As Soennah Moskee, maar onlangs bleek ook uitreportages van Nieuwsuur ja daar, het wordt aanbevolen omvrouwen te besnijden…. VAN AARTSENJa, dat was een oude, dat waren allemaal berichten, die als ikhet goed heb, uit 2011 of 2013, ik heb nou die data niet helemaalmeer in mijn hoofd, as Soennah werd ook buitenlands gefinacierd,gebeurt hier in Amsterdam ook, gebeurt bij heel veel Moskeeen overigensin Nederland, daar kunnen we niets aan doen, want dat mag, danmoet het kabinet nog steeds met wetgeving komen, die er ooknog niet is….Iedereen….iedereen gaat meteen in een soort kramp naardeze discussie kijken, terwijl mijn boodschap…… RONALD VAN OLSTHOORN: U zegt dat het praktisch is, dat is ook logisch, maar op ideologischvlak moet je toch juist wel zeggen: ”tot hier en niet verder, dit kan niet….” VAN AARTSENNee, waar je….waar je….je moet….we hebben ook godsdienstvrijheid,vrijheid van meningsuiting ook, het hoort tot onze Grondwet.Als je de schreef over gaat, dan treedt het Openbaar Ministerie op,he, daar hebben we ook voorbeelden van, meestal is het dan heelmoeilijk om te bewijzen, of dat nu echt strafrechtelijk, strafvorderlijk totacties moet leiden. en ik heb -nogmaals – ik heb niets met orthodoxSalafisme…. RONALD VAN OLSTHOORN:Dat is mij duidelijk…… VAN AARTSENNee, maar ik zeg het nog maar even, omdat sommige mensen denken,”nou die van Aartsen is zeker ook een halve Salafist”.Dat is dus niet het geval, maar ik sta wel voor bepaaldewaarden in deze samenleving en voor het inclusief zijn van eenOverheidsbeleid.En wat natuurlijk….als je zegt ”het Salafisme of een orthodox vormvan geloof leidt automatischerwiijs tot terrorisme”, dat is bewezen niethet geval….iedere keer na een aanslag. iedere keer wordt gezegd ”daarmoeten de moslims afstand van nemen”, terwijl negentigprocent of meer van de moslims daar helemaal niets mee heeften het idee dat je iedere keer je moet verdedigen en dus eigenlijkniet een onderdeel bent van deze samenleving, leidt alleen maar, ja,tot afstand.EINDE TEKST INTERVIEW VAN AARTSEN
TELEGRAAFVAN AARTSEN ONDERZOEKT SAMENWERKING MET SALAFISTEN https://www.telegraaf.nl/nieuws/2203725/van-aartsen-onderzoekt-samenwerking-met-salafisten TEKSTAMSTERDAM – Amsterdam gaat onderzoeken hoe de gemeente op velerlei vlak structureel kan samenwerken met orthodoxe instanties, zoals salafistische moskeeën. Raadsleden botsen hard met waarnemend burgemeester Van Aartsen over diens voorgestelde aanpak voor het de-radicaliseringsbeleid.Van Aartsen stuurde gisteren een brief aan de gemeenteraad waarin hij ingaat op de voortgang van verbeteringen die moesten worden doorgevoerd op de afdeling Radicalisering en Polarisatie. De bedrijfsvoering en integriteit waren daar niet op orde, bleek na het ontslag van programmamanager Saadia Ait-Taleb.
Van Aartsen, die in zijn ambtsperiode in Den Haag de radicale As-Soennah moskee omarmde en subsidie gaf, voelt zich gesteund door aanbevelingen van wetenschappers, zoals hoogleraar terreurstudies Beatrice de Graaf.
„Een pragmatische benadering in de omgang met religieuze organisaties biedt, aldus de onderzoekers, méér mogelijkheden voor structurele samenwerking met genoemde organisaties”, aldus Van Aartsen. Het gaat dan niet alleen om bestrijding van radicalisering. „Beter is om een positieve, omvattende agenda op te stellen met uiteenlopende, ook positieve, punten.” Eerder zei Van Aartsen al dat de gemeente salafistische jongeren ’de hand moet reiken’.
De raad schrikt over het voornemen tot samenwerken met salafisten. CDA’er Diederik Boomsma schoot gisteren uit zijn slof toen hij de brief las. „Na de laatste vergadering met burgemeester Van Aartsen over dit debacle was ik niet gerust over het verdere verloop. Maar ik ben nu geschokt. Ik vind het zwak, licht, deels ambtelijk geneuzel, en wat betreft belangrijke kernpunten zie ik die helemaal niet terug”, aldus de christendemocraat.
Nauwelijks reflectie
„Ik zie nog steeds nauwelijks reflectie over waarom jarenlang niet is gehandeld na waarschuwingen voor vriendjespolitiek en belangenverstrengeling. Nu lijkt het of het probleem juist is dat we niet goed samenwerken met orthodoxe moslims.”
VVD’er Marianne Poot wil niet dat er een samenwerking wordt opgetuigd met salafistische organisaties. „Die keren zich af van onze samenleving. Daar is geen basis om mee samen te werken.” Ze vindt in de brief van Van Aartsen veel zaken missen. „Bijvoorbeeld over het begeleiden van ouders of scholen als kinderen radicaliseren. En ik wil nadrukkelijker aandacht voor de repressieve kant.”
Forum voor Democratie-voorvrouw Annabel Nanninga zet ook grote vraagtekens. „Het lijkt verdacht veel op de mislukte aanpak van Van Aartsen in Den Haag met de radicale As-Soennahmoskee”, zegt ze. „Die moskee was laatst nog in het nieuws: het bleek dat ze buitenlands geld ontvingen en vrouwenbesnijdenis predikten. Heel gek, maar het handreiken en bruggenbouwen leek niet te hebben geholpen.”
Coalitiepartij D66 zegt dat je met salafisten moet praten om de signalen van radicalisering te kunnen verzamelen, aldus Reinier van Dantzig. „Radicalisering heeft vele vormen, maar op dit moment zit de grootste zorg bij de radicale islam. Laten we eerlijk zijn dat daar gewoon een duidelijke link met de islam is en we de religieuze component dus niet kunnen negeren. Wil je radicalisering goed bestrijden zal je netwerken binnen moskeeën moeten hebben, ook salafistische. Maar belangrijk is dat we daar niet naïef in zijn en vooraf duidelijk stellen dat samenwerking nooit mag leiden tot het afbreken van de vrijheden die wij in Nederland voorstaan.”
Onder de radar
De PvdA laat bij monde van fractievoorzitter Sofyan Mbarki weten dat het ’onderzoeken van samenwerking nooit kwaad kan in dit dossier’. „Wat we niet moeten doen is groepen negeren. En juist als je je zorgen maakt zul je contact moeten houden en regelmatig op bezoek gaan en ze uitnodigen. Ik zou me juist zorgen maken als groepen die benaderd worden onder de radar willen blijven.”SP’er Nicole Temmink zegt niet te willen samenwerken met salafistische moskeeën, maar pleit wel voor het ’contact maken’. „Contact maken is wel echt iets anders dan een samenwerking aangaan.”
[4]
”Ook de invloed van buitenlands geld en in het buitenland geschoolde predikers die in Amsterdam hun, veelal radicaal islamitsche, boodschap willen verkondigen legt Halsema onder de loep. Momenteel kan de gemeente al een pittig gesprek aangaan met de organisatoren, of politie in de zaal zetten om te checken of er strafbare uitingen worden gedaan. Dat is wat de burgemeester betreft niet genoeg.
Maatregelen Het gaat om maatregelen in de grijze zone voor uitlatingen die niet strafrechtelijk vervolgd kunnen worden, maar de gemeente wel onwenselijk vindt. “Het bestuurlijk instrumentarium is aan beperkingen gebonden bij anti-integratieve, antidemocratische uitingen.”HET PAROOLHALSEMA STOPT TOENADERING TOT SALAFISTISCHEORGANISATIES22 AUGUSTUS 2018
”Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.”
Wanneer iemand van het leven wordt beroofd, kan de dader hiervoor strafrechtelijk vervolgd worden. Dit artikel gaat over doodslag: een strafrechtelijk delict waarbij iemand van het leven wordt beroofd. Daarnaast wordt het verschil tussen doodslag, moord en dood door schuld besproken en wordt gekeken naar de hoogte van de straf in verschillende vormen van doodslag.
Doodslag
Volgens de wet is doodslag het opzettelijk een ander van het leven beroven. In tegenstelling tot veel andere delictsomschrijvingen, is deze simpel: een ander moet van het leven beroofd worden én dat moet opzettelijk gedaan worden. In het geval van doodslag zal dit (vrijwel) altijd in een opwelling zijn gebeurd.In principe houdt ‘opzet’ in dat iemand het doel moet hebben gehad om een ander van het leven te beroven. Dit is echter niet geheel correct: ook lichtere vormen van opzet zijn voldoende om van doodslag te spreken. De grens ligt bij ‘voorwaardelijk opzet’. Dit houdt in dat er reeds van doodslag gesproken kan worden op het moment dat de dader een ander doel had, zich wel realiseerde dat het slachtoffer om het leven zou kunnen komen, maar dit risico heeft genomen omdat het hem niets uitmaakte of het slachtoffer het zou overleven of niet.’
Verschil doodslag – dood door schuld – moord – dood door mishandeling
Er bestaan een aantal delicten in het strafrecht waarbij iemand van het leven wordt beroofd. Naast doodslag bestaat ook moord, dood door schuld en mishandeling met de dood tot gevolg.
Zoals hierboven al werd geschreven is bij doodslag de opzet gericht op het doden van het slachtoffer, maar is er géén sprake van voorbedachte rade.Bij moord is de opzet ook gericht op het doden van het slachtoffer, maar is er wél sprake van voorbedachte rade.
Wanneer er sprake is van dood door schuld is er géén opzet die gericht is op het doden van het slachtoffer, maar is de dader het wel schuld dat het slachtoffer is overleden.
Bij mishandeling met de dood tot gevolg is er géén opzet die gericht is op het doden van het slachtoffer, maar wél opzet op het mishandelen van het slachtoffer. Door deze mishandeling is het slachtoffer overleden.
De hoogte van de straf voor doodslag
Zoals bij een zwaar delict te verwachten is, is de maximumstraf voor doodslag hoog. De rechter kan namelijk een straf tot 15 jaar of een geldboete van de vijfde categorie (78.000 euro) opleggen. Meestal zal de dader er niet enkel met een geldboete vanaf komen: hij kan rekenen op een gevangenisstraf.
Naast deze straffen is het mogelijk dat er een ontzetting van bepaalde rechten plaatsvindt. Dit houdt in dat de rechter kan beslissen dat de dader bepaalde ambten niet meer mag bekleden, niet meer mag dienen in het leger, geen raadsman of gerechtelijk bewindvoerder meer mag zijn en/of zijn beroep niet meer mag uitoefenen (wanneer hij de doodslag in de uitoefening van zijn beroep had gepleegd).
Uiteraard kan hier niet worden gezegd welke straf een rechter daadwerkelijk zal opleggen: dit hangt voornamelijk van de omstandigheden van het geval af.
Strafverzwarende omstandigheden bij doodslag
Doodslag is als delict op zichzelf strafbaar met maximaal 15 jaar gevangenisstraf, maar de wetgever heeft ook nog een aantal speciale vormen van doodslag beschreven. Daar horen ook afwijkende maximumstraffen bij:
‘Normale’ doodslag: 15 jaar;
Doodslag in combinatie met een ander strafbaar feit (denk bijvoorbeeld aan diefstal): 30 jaar;Doodslag gepleegd met terroristisch oogmerk: 30 jaar; EINDE ARTIKEL
[7] ‘De politie meldt op Twitter dat agenten een melding kregen van een persoon met een vuurwapen bij De Nederlandsche Bank. Een woordvoerder voegde daar later aan toe dat de man stond te zwaaien met een vuurwapen.
Toen agenten ter plaatse waren, kwam de persoon met het wapen op de agenten af. Daarop schoot de politie, waardoor de verdachte dodelijk werd getroffen. Een fietser raakte bij het schietincident gewond aan zijn been. Bij een woordvoerder van de politie was het niet bekend hoe het met het slachtoffer ging.”
”De politie zegt dat er om 19.15 uur een melding binnenkwam over een man met een vuurwapen die “dreigend rondliep” bij het Oosteinde. De agenten gingen daarheen en spraken hem later aan bij het Westeinde, waar ook De Nederlandsche Bank aan ligt. Bij die confrontatie voelde de politie zich naar eigen zeggen genoodzaakt om op hem te schieten, waarbij de man dodelijk werd verwond.”NOSPOLITIE SCHIET MAN DOOD OP STOEP NEDERLANDSCHE BANK/FIETSER GEWOND6 FEBRUARI 2019 https://nos.nl/artikel/2270822-politie-schiet-man-dood-op-stoep-de-nederlandsche-bank-fietser-gewond.html TEKST NOS BERICHT
Op de stoep voor De Nederlandsche Bank op het Frederiksplein in Amsterdam heeft de politie een man doodgeschoten. Het gaat om een 31-jarige Amsterdammer. Een fietser die passeerde raakte gewond, volgens de politie aan het been.
De politie zegt dat er om 19.15 uur een melding binnenkwam over een man met een vuurwapen die “dreigend rondliep” bij het Oosteinde. De agenten gingen daarheen en spraken hem later aan bij het Westeinde, waar ook De Nederlandsche Bank aan ligt. Bij die confrontatie voelde de politie zich naar eigen zeggen genoodzaakt om op hem te schieten, waarbij de man dodelijk werd verwond.
Volgens een woordvoerder van De Nederlandsche Bank lijkt het erop dat het incident niets met de bank te maken heeft.
“Het is nu rustig. De politie doet onderzoek”, zegt verslaggever Edwin van den Berg. “Het gebeurde op een hoek bij de bank. Daar staat nu een tentje waar de verdachte onder ligt. De omgeving van de bank is afgezet.” Ook de rijksrecherche is ter plaatse, omdat er een dode is gevallen door politievuur.
‘Twintig schoten’
Een ooggetuige zegt tegen AT5 dat er twintig schoten zijn gehoord. In de buurt van het Frederiksplein zijn mensen de tram uitgestuurd. De politie houdt nieuwsgierigen op enkele honderden meters bij de plek van het incident vandaan.
Eerder werd er een verband gelegd met een klemgereden auto bij een tankstation op de Gooiseweg, waarbij de inzittenden werden aangehouden. Die aanhoudingen hebben niets met het schietincident te maken, zei de politie later.
[10] ””De volgende dag belde hij de politie vanuit een telefooncel in de buurt van het Frederiksplein. Toen agenten arriveerden, zagen zij de jas van de man in de telefooncel hangen. De Duitser zat even verderop op de grond in het parkje op het plein. Toen hij de agenten zag aankomen, begon hij op hen te schieten. Die vuurden in antwoord daarop 21 kogels op de man af.””
Het Openbaar Ministerie (OM) gaat niet over tot strafrechtelijke vervolging tegen de zeven politiemannen die op 8 augustus een man hebben neergeschoten op het Frederiksplein in Amsterdam….
Justitie maakte woensdag bekend dat de betrokken politiemannen niet fout hebben gehandeld, omdat het slachtoffer zelf begon met schieten. De Duitser schoot met een gaspistool, dat bijna niet te onderscheiden is van een echt wapen, een of meerdere malen op de agenten en omstanders. Volgens het OM rende het slachtoffer vervolgens weg, waardoor de politie moest ingrijpen om hem niet te laten ontsnappen en gedwongen was geweld te gebruiken om hem te overmeesteren.
Om tot een goede beslissing te komen, besloot het OM tot een reconstructie. Die had op 27 oktober achter geblindeerde hekken, buiten het oog van publiek, plaats. De betrokken agenten werkten aan de reconstructie mee.
De schietpartij veroorzaakte veel opschudding. Het heeft er alle schijn van dat de Duitser de dood zelf heeft opgezocht. De man was de avond voorafgaand aan de schietpartij al een Amsterdams politiebureau ingelopen om te praten over een aanrijding waarbij hij betrokken was geweest. Bij de balie van het bureau trok hij een vuurwapen en bedreigde daarmee een politieagent, waarop hij de benen nam.
De volgende dag belde hij de politie vanuit een telefooncel in de buurt van het Frederiksplein. Toen agenten arriveerden, zagen zij de jas van de man in de telefooncel hangen. De Duitser zat even verderop op de grond in het parkje op het plein. Toen hij de agenten zag aankomen, begon hij op hen te schieten. Die vuurden in antwoord daarop 21 kogels op de man af. Vier daarvan raakten hem, waarop hij ter plekke stierf. Het wapen waarmee de man had geschoten, bleek achteraf een gaspistool te zijn. Hiermee kunnen personen verwond maar niet gedood worden.
AMSTERDAM – Het Openbaar Ministerie (OM) gaat niet over tot strafrechtelijke vervolging tegen de zeven politiemannen die in augustus een man hebben neergeschoten op het Frederiksplein in Amsterdam. De agenten schoten gericht op de 20-jarige Duitse man, die aan zijn verwondingen overleed.
Justitie maakte woensdag bekend dat de betrokken politiemannen niet fout hebben gehandeld, omdat het slachtoffer zelf begon met schieten. De Duitser schoot met een gaspistool, dat bijna niet te onderscheiden is van een echt wapen, een of meerdere malen op de agenten en omstanders. Volgens het OM rende het slachtoffer vervolgens weg, waardoor de politie moest ingrijpen om hem niet te laten ontsnappen en gedwongen was geweld te gebruiken om hem te overmeesteren.
”SUICIDE BY COPWanneer door de politie dodelijk geweld gebruikt wordt en nietbepaald in de strijd tegen de Mokro Maffia, een georganiseerde takvan de professionele criminaliteit [11], maar tegen burgers, die meestal in’hun eentje zijn en dus sowieso geen kans hebben tegen zwaarbewapendeagenten, die bepaald niet in hun eentje komen, wordt weleens hetargument ”suicide by cop” gebruikt. [12]In mensentaal samengevat:Iemand wil zelfmoord plegen en zoekt daarbij bewust een confrontatiemet de politie. [13]Nu zeg ik niet, dat dat altijd complete onzin is.Er zijn gevallen bekend, waarbij dat best kan hebben gespeeld [14],maar hoe bewijs je dat?Vaak [niet altijd] hebben we hier alleen de lezing van de politie, die -laten we’maar eerlijk zijn- zo’n verhaal natuurlijk wel goed uitkomt.Opvallend is, dat deze theorie is gebezigd, door het OM [dat vaak sowiesoniet happig is in het vervolgen van de politie] [15], in zowel het geval van degenoemde Duitser [jammer, ik ken zijn naam niet], als nu weerbij Micheal Fudge. [16]Ook suggereert Het Parool in een interview met zijn moeder,dat hij op ”suicide by cop” uit zou zijn. [17]OKAY, even aangenomen, dat dat zo is:Betekent dan, dat de politie hierin mee moet gaan.Want duidelijk is dat mensen met zo’n vreemde doodswens ernstigin de war zijn.En dan schieten we ze maar af?Dan is het nodig om 21 KOGELS af te vuren en volstaan twee of driegerichte kogels niet om iemand tijdelijk uit te schakelen?Tenslotte heeft destijds de politie Mohammed B, verantwoordelijk voorde dood van Islamofoob T van Gogh ook in het been geschoten [18],dus het kan wel, heren agenten!” UIT: ARTIKEL ASTRID ESSED: POLITIE SCHIET MAN NEER BIJ DE NEDERLANDSCHE BANK/DOOD OP DE STOEP/21 KOGELS AFVUREN IS EXECUTIE!ASTRID ESSED20 FEBRUARI 2019 https://www.astridessed.nl/politie-schiet-man-neer-bij-de-nederlandsche-bank-dood-op-de-stoep-21-kogels-afvuren-is-executie/
[12]
Het valt mij op, dat de agenten in wel heel veel gevallenbij betrokken geweldsincidenten als etiket ”handelend uit noodweer” krijgen opgeplakt
”De twee agenten, die eind januari betrokken waren bij het schietincident in de buurt van het Groninger Museum, handelden uit noodweer. Dat blijkt uit onderzoek van de Rijksrecherche in opdracht van het Openbaar Ministerie.” RTV NOORDAGENTEN HANDELDEN UIT NOODWEER BIJ SCHIETINCIDENT GRONINGER MUSEUM18 JUNI 2015 https://www.rtvnoord.nl/nieuws/150441/Agenten-handelden-uit-noodweer-bij-schietincident-Groninger-Museum De twee agenten, die eind januari betrokken waren bij het schietincident in de buurt van het Groninger Museum, handelden uit noodweer. Dat blijkt uit onderzoek van de Rijksrecherche in opdracht van het Openbaar Ministerie.Bij het incident kwam een 23-jarige, verwarde man om het leven.
Wat gebeurde er op die avond? De agenten schoten op de man die voorbijgangers met een mes bedreigde. Ze hadden de man eerst gesommeerd het mes te laten vallen. Dat deed hij niet en hij sloeg op de vlucht.
Nadat de man een stekende beweging richting een passerende fietser maakte, schoten de agenten de man in zijn benen. De man stopte niet, rende door en sprong bij het museum in het water.
Uit onderzoek is gebleken dat de man is overleden ten gevolge van fors bloedverlies, veroorzaakt door twee snijwonden in de halsstreek. De man is door een kogel uit een politiewapen in zijn linkerbeen geraakt. De kogel heeft volgens het onderzoek geen grote bloedvaten geraakt en heeft geen rol gespeeld bij het overlijden van de man.
Wat is noodweer? Voor een beroep op noodweer is vereist dat er sprake is van een noodzakelijke verdediging van eigen of andermans lijf, eerbaarheid of goed tegen een ogenblikkelijke wederrechterlijke aanranding of een onmiddellijk dreigend gevaar voor zo een aanranding.
Dreigend gevaar Volgens de Rijksrecherche was er sprake van onmiddellijk dreigend gevaar. ‘De beide politiemensen hebben geschoten omdat de man andere personen met een mes (ernstig) bedreigde, waarbij een fietser net wist te voorkomen dat hij gestoken werd. Zij schoten dus om te voorkomen dat de man daadwerkelijk iemand met zijn mes zou raken. Daarbij schoten ze gericht op de benen. Het schieten was daarom in deze situatie gerechtvaardigd.’
EINDE BERICHT RTV NOORD
”De agent die in mei in Nieuw-Vennep een 17-jarige overvaller uit Amsterdam neerschoot tijdens een gijzeling, handelde uit noodweer. Hij wordt daarom niet vervolgd. Dat besloot het Openbaar Ministerie dinsdag na onderzoek door de Rijksrecherche.” HET PAROOLAGENT VRIJUIT NA NEERSCHIETEN AMSTERDAMMER (17) IN NIEUW VENNEP1 OCTOBER 2013
De agent die in mei in Nieuw-Vennep een 17-jarige overvaller uit Amsterdam neerschoot tijdens een gijzeling, handelde uit noodweer. Hij wordt daarom niet vervolgd. Dat besloot het Openbaar Ministerie dinsdag na onderzoek door de Rijksrecherche. De overvaller raakte door het schietincident zwaargewond. Volgens het OM was sprake van zogenoemd ‘putatief noodweer’, waarbij de agent dacht dat hij werd aangevallen en zich daartegen verweerde, terwijl later bleek dat hij zich in de situatie vergiste.
Op woensdagavond 30 mei beroofden twee 17-jarige Amsterdammers een snackbar in Nieuw-Vennep. Ze bedreigden het personeel met een slagwapen en iets dat leek op een vuurwapen. Op de vlucht voor de politie verschansten de jongens zich in een woning waar ze de bewoner bedreigden. De politie omsingelde het huis, waarop een van de verdachten met de bewoner naar buiten kwam terwijl hij zijn gijzelaar onder schot hield. Een van de agenten loste met zijn dienstwapen een schot, dat de jongen in zijn schouder trof. De twee verdachten werden aangehouden en de gijzelaar kwam met de schrik vrij.
EINDE BERICHT HET PAROOL
”Volgens het Openbaar Ministerie was de situatie dermate dreigend dat het geweld dat de agent heeft gebruikt, gerechtvaardigd is. Hij handelde volgens het OM uit noodweer. Er wordt dan ook geen strafrechtelijke vervolging ingesteld.” TUBANTIA.NLAGENT HANDELDE UIT NOODWEER BIJ SCHIETINCIDENT4 SEPTEMBER 2012
HENGELO – De agent die in de nacht van zaterdag 21 op zondag 22 april betrokken was bij een schietincident in Hengelo, wordt niet vervolgd. Een 50-jarige man uit Hengelo raakte zwaargewond bij het incident en overleed enkele dagen later.
Volgens het Openbaar Ministerie was de situatie dermate dreigend dat het geweld dat de agent heeft gebruikt, gerechtvaardigd is. Hij handelde volgens het OM uit noodweer. Er wordt dan ook geen strafrechtelijke vervolging ingesteld.’
EINDE BERICHT TUBANTIA ”De agent die vorig jaar september in Den Haag een man van 34 jaar neerschoot, handelde uit noodweer. Dat concludeert het Openbaar Ministerie na een onderzoek van de Rijksrecherche.”
De agent die vorig jaar september in Den Haag een man van 34 jaar neerschoot, handelde uit noodweer. Dat concludeert het Openbaar Ministerie na een onderzoek van de Rijksrecherche.
De politie kreeg op 22 september in de vooravond meldingen dat op terrassen aan de Grote Markt een verwarde man met een mes dreigde. Er waren veel mensen op het plein vanwege het mooie weer en de koopavond.
Agenten lukte het niet om de man te kalmeren. Hij wilde zijn mes niet loslaten, ook niet nadat de agenten pepperspray hadden gebruikt. Uiteindelijk schoot een agent op de benen van de man, waarna die zichzelf een aantal keren met het mes in zijn hals stak.
Vervolgens schoot de agent nogmaals op de man, zodat hij zichzelf niet verder zou verwonden. De politiekogel raakte een slagader in het been van de man. Dat veroorzaakte veel bloedverlies, waarna de man overleed.
Niet strafbaar
Volgens het OM schoot de agent zowel de eerste als de tweede keer uit noodweer. Daarom heeft hij niet strafbaar gehandeld, zegt het OM.
Doordat de man zo agressief was en een mes had, was het volgens het OM niet mogelijk om de man op een andere manier te benaderen.
EINDE BERICHT NOS
[13]
” Het Openbaar Ministerie (OM) gaat niet over tot strafrechtelijke vervolging tegen de zeven politiemannen die op 8 augustus een man hebben neergeschoten op het Frederiksplein in AmsterdaM”
Het Openbaar Ministerie (OM) gaat niet over tot strafrechtelijke vervolging tegen de zeven politiemannen die op 8 augustus een man hebben neergeschoten op het Frederiksplein in Amsterdam….
ANP16 februari 2005, 14:35Justitie maakte woensdag bekend dat de betrokken politiemannen niet fout hebben gehandeld, omdat het slachtoffer zelf begon met schieten. De Duitser schoot met een gaspistool, dat bijna niet te onderscheiden is van een echt wapen, een of meerdere malen op de agenten en omstanders. Volgens het OM rende het slachtoffer vervolgens weg, waardoor de politie moest ingrijpen om hem niet te laten ontsnappen en gedwongen was geweld te gebruiken om hem te overmeesteren.
Om tot een goede beslissing te komen, besloot het OM tot een reconstructie. Die had op 27 oktober achter geblindeerde hekken, buiten het oog van publiek, plaats. De betrokken agenten werkten aan de reconstructie mee.
De schietpartij veroorzaakte veel opschudding. Het heeft er alle schijn van dat de Duitser de dood zelf heeft opgezocht. De man was de avond voorafgaand aan de schietpartij al een Amsterdams politiebureau ingelopen om te praten over een aanrijding waarbij hij betrokken was geweest. Bij de balie van het bureau trok hij een vuurwapen en bedreigde daarmee een politieagent, waarop hij de benen nam.
De volgende dag belde hij de politie vanuit een telefooncel in de buurt van het Frederiksplein. Toen agenten arriveerden, zagen zij de jas van de man in de telefooncel hangen. De Duitser zat even verderop op de grond in het parkje op het plein. Toen hij de agenten zag aankomen, begon hij op hen te schieten. Die vuurden in antwoord daarop 21 kogels op de man af. Vier daarvan raakten hem, waarop hij ter plekke stierf. Het wapen waarmee de man had geschoten, bleek achteraf een gaspistool te zijn. Hiermee kunnen personen verwond maar niet gedood worden.
De rechtbank Den Haag heeft in december 2017 uitspraak gedaan in deze strafzaak. De 2 agenten die verdacht werden van de dood van Mitch Henriquez zijn veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 6 maanden voor mishandeling die de dood van Henriquez tot gevolg heeft gehad.Het gerechtshof Den Haag startte in november 2018 met het hoger beroep. Het gerechtshof deed op 19 juni 2019 uitspraak en heeft één van de twee agenten die betrokken was bij de aanhouding van Mitch Henriquez vrijgesproken. EINDE BERICHT RECHTSPRAAK.NL ”De Rechtbank Den Haag veroordeelde beide agenten op 21 december 2017 tot een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van zes maanden wegens mishandeling met de dood als gevolg. De rechtbank kon de precieze doodsoorzaak niet vaststellen, maar oordeelde dat in ieder geval een causaal verband bestond tussen het toepassen van de nekklem en de dood van Henriquez. Naar het oordeel van de rechtbank waren het toepassen van de nekklem en het in het gezicht slaan en in het gezicht wrijven van pepperspray beide op zichzelf niet onrechtmatig, maar was het toepassen van de nekklem naar zijn duur disproportioneel en bijgevolg onrechtmatig, en had de tweede agent Henriquez “vanwege de onvoorspelbare cumulatieve gevolgen” niet mogen slaan en hem geen pepperspray in het gezicht mogen wrijven terwijl die nekklem werd toegepast.[11]Op 19 juni 2019 werd de agent die de nekklem toepaste in hoger beroep door het Gerechtshof Den Haag opnieuw veroordeeld tot een geheel voorwaardelijk gevangenisstraf van zes maanden.[12] De tweede agent werd in hoger beroep vrijgesproken. Het gerechtshof was, anders dan de rechtbank, van oordeel dat zijn handelen in de gegeven omstandigheden niet buitenproportioneel was” WIKIPEDIADOOD VAN MITCH HENRIQUEZ https://nl.wikipedia.org/wiki/Dood_van_Mitch_Henriquez
”Vanmiddag deed de Haagse rechtbank uitspraak in de strafzaak tegen twee van de vijf agenten die betrokken waren bij de gewelddadige dood van Mitch Henriquez. De twee agenten werden veroordeeld wegens mishandeling met de dood tot gevolg en kregen een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden. ”
Vanmiddag deed de Haagse rechtbank uitspraak in de strafzaak tegen twee van de vijf agenten die betrokken waren bij de gewelddadige dood van Mitch Henriquez. De twee agenten werden veroordeeld wegens mishandeling met de dood tot gevolg en kregen een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden. De rechtbank ging niet helemaal mee in het betoog van het OM dat de twee agenten weliswaar ‘buitenproportioneel geweld’ hadden toegepast, maar dat er geen sprake zou zijn geweest van een causaal verband tussen dit geweld en de dood van Mitch. Volgens de rechtbank was dat verband er wel. Daarom oordeelde de rechtbank dat de twee agenten zich schuldig hadden gemaakt aan mishandeling met de dood tot gevolg.De rechtbank legde een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden op: enerzijds om zo recht te doen aan het leed dat de nabestaanden van Mitch is aangedaan, anderzijds ook als signaal dat het geweld van de agenten niet door de beugel kan.Voor de nabestaanden kwam dit gedeeltelijk als een opluchting – zij hadden begrijpelijkerwijs weinig vertrouwen in deze rechtszaak en hadden daarom rekening gehouden met vrijspraak. Maar een erg rechtvaardige uitspraak is dit niet. De agenten hoeven niet de cel in en worden effectief niet gestraft. Daarbij zijn zij alleen schuldig bevonden aan mishandeling met de dood tot gevolg, maar vrijgesproken voor zware mishandeling met de dood tot gevolg en voor doodslag.Gezien de feiten in deze zaak – het grove geweld tegen Henriquez, het gebrek aan tijdige medische hulp – is dat ongelooflijk. De argumentatie van de rechters was dat de doodoorzaak van Mitch onduidelijk zou zijn geweest: die kon liggen in de verwurging door de nekklem, Mitch’ ‘opwindingstoestand’, of – het meest waarschijnlijke, volgens de rechters – een combinatie van beiden.DeskundigenNader onderzoek zou hier volgens de rechters niets aan veranderen: zij verwachtten niet dat de deskundigen het ooit eens zouden worden. Dat laatste is natuurlijk een open deur. Zoals we namelijk sinds de uitzending van Argos van afgelopen zaterdag weten, is het ‘accuut stress syndroom’ waaraan Mitch volgens drie deskundigen zou zijn overleden, een volstrekt fictieve aandoening. De enige redelijke conclusie zou natuurlijk zijn dat de deskundigheid van deze lieden in twijfel getrokken zou moeten worden.Maar dat deed de rechtbank niet. Hoewel de rechters het niet met het OM eens waren dat dit stress syndroom de enige mogelijke doodsoorzaak is geweest, blijven zij van mening dat het een van de mogelijke doodsoorzaken is. We moeten dus concluderen dat het rookgordijn van het ‘accuut stress syndroom’ gewerkt heeft: op basis van dit niet-bestaande syndroom is er ineens twijfel over de exacte doodsoorzaak van Mitch en komen de agenten de facto ongestraft weg.Het ligt daarom voor de hand dat deze zaak nog een staartje zal krijgen. De nabestaanden van Mitch zijn inmiddels al een procedure begonnen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Maar daar zou het niet bij moeten blijven. Deze rechtszaak heeft niet geleid tot rechtvaardigheid voor Mitch en zijn nabestaanden – die strijd gaat dus nog door. Maar het heeft wel een hele reeks vragen opgeworpen over de onafhankelijkheid van het Openbaar Ministerie, het NFI, de Nationale Politie en de rechtspraak zelf.VragenHet feit dat ook een tweede forensisch arts van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) – in tegenstelling tot zijn collega Vidija Soerdjbalie – concludeert dat Mitch alleen maar door een niet-bestaand syndroom kan zijn overleden, zou aanleiding moeten zijn voor een serieus onderzoek naar de kundigheid, maar vooral ook naar de onafhankelijkheid van het NFI. Aangezien dit ‘stress syndroom’ volgens een hele reeks aan deskundigen gewoonweg niet bestaat, dringt zich de vraag op hoe, en vooral waarom, deze arts tot zijn conclusies is gekomen.De politie is de agenten steeds blijven steunen. De inmiddels overleden oud-korpschef Bouman beloofde de agenten dat zij hun baan zouden behouden. Inmiddels heeft de politie laten weten dat de twee veroordeelde agenten voorlopig hun baan behouden. Dat is toch vrij opvallend, aangezien de wervingssite van de politie zegt dat ‘iedereen die bij de politie wil werken … van onbesproken gedrag [moet] zijn.’Ook de rol van het Openbaar Ministerie in deze zaak zou onderzocht moeten worden. Formeel gesproken was het OM aanklager in deze zaak, maar je kunt je afvragen of de aangeklaagden met zo’n aanklager nog wel een verdediging nodig hadden. Vanaf het begin van deze zaak heeft het OM fout op fout gestapeld – allen in het voordeel van de twee agenten.Zij beweerden aanvankelijk dat Mitch onderweg naar het politiebureau onwel was geworden en stelden dit pas bij toen beeldmateriaal van omstanders aantoonde dat dit niet zo was. Tijdens het proces voerden zij de drie deskundigen op die met het ‘accuut stress syndroom’ aankwamen. Ook raakte het OM belangrijk en belastend bewijsmateriaal kwijt, dat door de advocaat van de nabestaanden van Mitch moest worden opgerakeld.Dat de rechtbank mee is gegaan in het verhaal dat er onduidelijkheid zou zijn over de doodsoorzaak van Mitch en onderzoeken als bewijs is blijven accepteren die inmiddels volledig in diskrediet zijn gebracht zou te denken moeten geven. Op zijn minst wekt dit de suggestie dat hier sprake is geweest van klassenjustitie en dat in deze zaak niet het recht en de waarheidsvinding, maar de belangen van de politie doorslaggevend zijn geweest.Deze strafzaak tegen DH01 en DH02 heeft in ieder geval meer vragen opgeworpen dan het antwoorden heeft verschaft. Een grondig onderzoek naar de betrokken instellingen zou op zijn plaats zijn – maar zo’n onderzoek veronderstelt natuurlijk wel dat er de wil is om de waarheid boven tafel te krijgen. Gezien de geschiedenis van de afgelopen twee en een half jaar lijkt het er op dat het tegenovergestelde het geval is.
De Mocromaffia verandert haar naam in ‘maffia met een migratieachtergrond’. Volgens kopstuk Saïd R. had de oude naam een negatieve lading gekregen.
“Wij kregen veel e-mails van mensen die een nare bijsmaak kregen door de term ‘Mocro’. Daar wilden we vanaf. Wij willen namelijk niet dat mensen een vervelend gevoel krijgen door onze organisatie”, aldus R. in een verklaring.
De verdachte A.A. is ook veroordeeld voor het schieten op zijn toenmalige vriendin, die daar zwaar lichamelijk letsel aan overhield, en voor bezit van vuurwapens. Beide verdachten moeten in totaal ongeveer 35.000 euro betalen als schadevergoeding aan de verschillende benadeelde partijen.
De feiten
Op 29 december 2012 kwamen in de Staatsliedenbuurt in Amsterdam 2 auto’s – een Audi RS4 en een Volkswagen Golf – aan met daarin personen die gericht waren op de liquidatie van verschillende personen. Nadat B.A. was beschoten door de inzittenden van de Audi (waaronder A.B. en A.A.) en deze ternauwernood wist te ontkomen, zijn twee mannen doodgeschoten. De slachtoffers zijn achtervolgd door de daders, waarbij deze uit rijdende auto’s schoten. Daarbij is onder andere vanuit de Audi door de eigen voorruit heen geschoten. Na het verlaten van de Staatsliedenbuurt is er vanuit de Audi geschoten op motoragenten. Uit onderzoek bleek dat is geschoten met diverse vuurwapens, waaronder een AK-47 (Kalasjnikov).
De straf
De feiten die op 29 december 2012 plaatsvonden in de Staatsliedenbuurt in Amsterdam kunnen retrospectief worden beschouwd als een beginpunt van wat wel is benoemd als de ‘oorlog in de mocromaffia’. De gebeurtenissen in de Staatsliedenbuurt leidden tot een reeks van wraakacties met tal van (vergis)moorden tot gevolg. Dit is bij de waardering van de ernst van de feiten meegewogen.
Het gerechtshof acht de handelingen van A.B en A.A. kil en gewetenloos. Ongekend is het gebruikte vuurwapengeweld. Er is geschoten met (oorlogs)vuurwapens in een dichtbebouwde woonwijk in Amsterdam. Het is een wonder dat er niet meer volstrekt willekeurige slachtoffers zijn gevallen. Kil en gewetenloos is ook het tijdens de vlucht onder vuur nemen van de motoragenten. Ook zij zijn ternauwernood aan de dood ontsnapt.
Gezien de ernst van de feiten komt alleen een tijdelijke gevangenisstraf van de maximale duur of een levenslange gevangenisstraf in aanmerking.
Bij de keuze tussen de oplegging van een tijdelijke gevangenisstraf van de maximale duur of een levenslange gevangenisstraf heeft het gerechtshof gelet op de speciale preventie (voorkomen moet worden dat deze dader opnieuw een strafbaar feit pleegt) en de generale preventie (in algemene zin moet worden voorkomen dat anderen soortgelijke feiten plegen).
Het gerechtshof heeft geoordeeld dat uit het oogpunt van generale preventie de feiten streng moeten worden bestraft. Het gerechtshof beoogt met de wijze waarop deze zaak wordt afgedaan eraan bij te dragen dat anderen ervan worden weerhouden om dergelijke misdrijven te begaan. De verdachten meenden ook – kil en gewetenloos – te kunnen beschikken over leven en dood van anderen. Daarom dient ook de samenleving te worden beschermd tegen de verdachten. Het gerechtshof acht dan ook enkel een levenslange gevangenisstraf passend en geboden.
Ridouan Taghi, de meest gezochte crimineel van Nederland, is opgepakt in Dubai.
De 41-jarige Taghi wordt onder meer verdacht van betrokkenheid bij verschillende liquidaties. Ook wordt hij gezien als kopstuk in de cocaïnehandel.
‘Rustig verlopen’
De politie van Dubai arresteerde hem afgelopen nacht in een villa. De aanhouding is volgens de politie in het emiraat rustig verlopen, zei de Nederlandse politie tijdens een persconferentie over de zaak.
Volgens de autoriteiten in Dubai was hij met een vals paspoort en visum het emiraat binnengekomen via het vliegveld. Daarna gebruikte hij verschillende identiteitsbewijzen om uit handen te blijven van de politie.
De Nederlandse politie zegt dat de aanhouding te danken is aan “intensieve samenwerking” met de politie in Dubai.
Het Landelijk Parket heeft om Taghi’s uitlevering gevraagd. Het Openbaar Ministerie zegt dat de uitleveringsprocedure vermoedelijk enige tijd in beslag neemt.
Nederland heeft geen uitleveringsverdrag met Dubai, maar volgens hoofdofficier van justitie Fred Westerbeke hoeft dat een snelle uitlevering niet in de weg te staan. Hij denkt dat Taghi aanwezig is bij de eerstvolgende zitting in het proces tegen hem, eind februari.
Voor informatie die zou leiden tot de aanhouding van de crimineel werd vorig jaar een beloning van 100.000 euro uitgeloofd. Dat geld wordt niet uitgekeerd, omdat Taghi niet is gearresteerd naar aanleiding van een tip.
Volgens de politie hebben ongeveer 100 rechercheurs meer dan een jaar aan deze zaak gewerkt en is “alles uit de kast getrokken”.
Politiechef Landelijke Eenheid Jannine van den Berg zegt dat er met de aanhouding een grote klap is uitgedeeld aan de georganiseerde criminaliteit in Nederland. “Alle specialismen binnen de politie verdienen een groot compliment voor hun kunde en expertise.”
Het Openbaar Ministerie typeerde de criminele groep van Taghi en zijn rechterhand Said Razzouki als “een goed geoliede moordorganisatie”. Ook voor Razzouki is 100.000 euro tipgeld uitgeloofd.
Taghi is hoofdverdachte in het zogenoemde Marengo-proces, waarin vijf moorden en meerdere liquidatiepogingen worden behandeld. Kroongetuige in het liquidatieproces is Nabil B., die bij de politie belastende verklaringen aflegde over Taghi en zijn organisatie.
Moord op broer kroongetuige
Een week nadat bekend was geworden dat B. die verklaringen had afgelegd, werd zijn broer, die nergens iets mee te maken had, doodgeschoten in Amsterdam. Vandaag werd de dader in hoger beroep veroordeeld tot 28 jaar cel.
In september werd Derk Wiersum, een van de twee advocaten van B., doodgeschoten bij zijn huis in de Amsterdamse wijk Buitenveldert. Een neef van Taghi werd aangehouden voor betrokkenheid bij die moord.
De andere advocaat van de kroongetuige legde onlangs de verdediging neer. Vorige week werd duidelijk dat B. nog geen nieuwe raadsman heeft.
Mitch Henriquez, Rishi Chandrikasing, Ihsan Gürz, Bertus de Man, Wensley Udenhout, Bekim Hasani, Egbert Uitenwerf, Cyprian Broekhuis, Mitchel Winters, Jerry Landveld, Umuru Seray, Rubert Lodovica, Michael Koomen, Rinus van Loos, Mike Stok, Barry Kouwenberg, René Holshuijsen, Predrag Molnar, Meta Hofman, Hans Kok, Jan Weggelaar, Steven Ho A Chin, Hmidou Takrifa.
23 doden door politiegeweld en die lijst is bij lange na niet compleet. De rest in onvindbaar, met hun dood voorgoed in vergetelheid geraakt. Doodgeschoten, gewurgd, verdrukt, laten creperen in cellen, en vaak in statistieken niet eens voorkomend. Laat staan dat hun naam nog eens wordt genoemd.”
ALLES ONDER CONTROLE? JOKE KAVIAAR 24 DECEMBER 2017
Hij had euthanasie gewild, maar toen dat niet lukte koos hij voor ‘suicide by cop’.
“Deze wereld is niet voor mij, zei hij me woensdag nog,” zegt zijn moeder Tanja Samojlenko. “Hij had al van kinds af angststoornissen en hevige depressies. Kinderpsychologen, en vanaf zijn tiende jaar vier, vijf psychiaters, hebben hem niet kunnen helpen. Hij heeft me ooit geopperd: ‘Als ik er uit ga, laat ik me bij de Nederlandsche Bank neerschieten door de Marechaussee’.”HET PAROOLMOEDER DOODGESCHOTEN MICHAEL FUDGE:”MICKEY WAS ZIEK”7 FEBRUARI 2019https://www.parool.nl/amsterdam/moeder-doodgeschoten-michael-fudge-mickey-was-ziek~a4622849/ ‘H’ij had euthanasie gewild, maar toen dat niet lukte koos hij voor ‘suicide by cop’.
“Deze wereld is niet voor mij, zei hij me woensdag nog,” zegt zijn moeder Tanja Samojlenko. “Hij had al van kinds af angststoornissen en hevige depressies. Kinderpsychologen, en vanaf zijn tiende jaar vier, vijf psychiaters, hebben hem niet kunnen helpen. Hij heeft me ooit geopperd: ‘Als ik er uit ga, laat ik me bij de Nederlandsche Bank neerschieten door de Marechaussee’.”‘Zachtmoedig’ Michael ‘Mickey’ Fudge werd in Amsterdam geboren. Zijn vorig jaar overleden vader was van Britse komaf, maar woonde 45 jaar in Amsterdam. Zo kwam hij naast zijn Nederlandse aan zijn Britse nationaliteit. Zijn moeder is Nederlandse met een Oekraïense vader en een Russische moeder. “Dat vond Mickey ook wel een interessante combi.”Fudge woonde bij zijn moeder aan de Weteringschans, om de hoek van de plek waar hij gisteren werd doodgeschoten. Ze benadrukt dat haar zoon heel zachtmoedig was en bepaald geen crimineel. “Hij was aardig voor daklozen en had het beste voor met asielzoekers.” zegt Samojlenko. “Hij was heel erg antifascistisch. We hebben nog samen gedemonstreerd tegen dat extreemrechtse Pegida met hun varkenskoppen, de griezels.”
Als achttienjarige plakte hij witte tape over het woord ‘politie’ op een politiewagen en werd gearresteerd. “Hij moest in de cel slapen. Dat zal de reden zijn dat hij in de politiesystemen voor vernieling staat geregistreerd. Met criminaliteit of zo had hij niets te maken.”
Archeoloog Fudge zat op de ASVO-basisschool aan het Frederiksplein. Daarna op het Hervormd Lyceum Zuid, maar dat beviel niet. Vervolgens zat hij op een particuliere school. Hij wilde archeoloog worden en ‘groef in alle hoeken en gaten’. “Hij had als twaalfjarige menselijke botten opgegraven bij het Hortusplantsoen. (Van een twee eeuwen oude begraafplaats, red.) Daar stond hij nog mee in Het Parool,” zegt zijn moeder.
Later wilde hij onderzoeksjournalist worden, maar dat is er nooit van gekomen. “Zodra er druk achter kwam, ging het niet meer. Hartkloppingen, zweten. We hebben een heel lieve huisarts en die gaf hem medicijnen, maar het was niet voldoende om hem echt te kunnen helpen.
‘Het ging niet goed’ “Nadat hij met zijn moeder nog ‘een stom spelletje’ had gespeeld op de bank, vertrok Fudge woensdag aan het begin van de avond van huis. “Hij wilde een ommetje maken, dat deed hij wel vaker. Dan haalde hij een patatje of zo. Het ging niet goed, maar als ik écht het gevoel had gehad dat het zó mis was, had ik hem wel binnen gehouden, al is dat met een vent van 31 niet eenvoudig.”
Even later hoorde ze dat er wat groots aan de hand was om de hoek. “Sirenes, politiepaarden, het hele arsenaal. Ik ben naar buiten gegaan en zag op het Frederiksplein een jongen op een brancard een ambulance in worden gereden. Oh toch wat anders, dacht ik, dus ik ging weer naar binnen. Dat zal die fietser zijn geweest die in zijn been was geraakt door een afgedwaalde kogel.”
Verklaringen De opluchting was van korte duur. Op AT5 zag ze vervolgens tot haar schrik dat iemand was neergeschoten door de politie. “Op een gedeeltelijk geblurde foto van het slachtoffer zag ik Mickeys schoenen. Het was helemaal mis. Ik heb de politie gebeld: ‘Dat is mijn kind’. Ik heb urenlang verklaringen afgelegd. Dat hij geen terrorist of zo is, en geen bankovervaller.”Zijn moeder is, dwars door al het verdriet, ‘heel blij dat haar zoon nu rust heeft’. “Het lijkt me heel erg voor de agenten hoe dit is gegaan. Maar het is niet dat hij een heroïsch einde wilde of zo. Mickey was ziek en het ging niet meer.” EINDE ARTIKEL HET PAROOL
[20] ”Raadslid Sylvana Simons van BIJ1 vindt het politieoptreden waarbij Michael Fudge op de stoep van De Nederlandsche Bank werd gedood, ‘onnodig en buitensporig’. Volgens haar creërt het juist een gevoel van onveiligheid.” AT5SYLVANA SIMONS: POLITIE VUURDE BOVENMATIG AANTAL KOGELS AF BIJ DNB
Raadslid Sylvana Simons van BIJ1 vindt het politieoptreden waarbij Michael Fudge op de stoep van De Nederlandsche Bank werd gedood, ‘onnodig en buitensporig’. Volgens haar creërt het juist een gevoel van onveiligheid.
Ze wil dat het college met spoed verantwoording aflegt over de schietpartij.
Volgens Simons maken Amsterdamse inwoners zich ernstig zorgen over het ‘bovenmatige aantal kogels’ dat is gebruikt om Fudge neer te schieten. Getuigen lieten weten dat er ongeveer twintig schoten klonken. Bij het schietincident werd een voorbijkomende fietser geraakt in het been.
Suicide by cop De politie greep in toen Fudge met een vuurwapen op een agent af kwam rennen. Later bleek dat het om een nepwapen ging, dat volgens de politie niet van echt te onderscheiden was. De politie doet nog onderzoek en houdt er rekening mee dat Fudge mogelijk zichzelf wilde laten doden door een agent, ook wel bekend als suicide by cop.
Fudge werd in Amsterdam geboren. Maar heeft een Britse vader. Hij kwam eerder met justitie en politie in aanraking voor kleine vergrijpen zoals vernieling en overlast. Hij was de laatste tijd verward.
‘Onveiligheid’ Simons meent dat de stad juist onveiliger wordt door het optreden van de politie. ‘De Amsterdamse burgers verdienen dan ook een spoedige verantwoording van het college over het toepassen van dit buitensporige en onnodige politiegeweld’, schrijft ze.
EINDE BERICHT AT5
[21]
”De Amsterdamse gemeenteraad is woensdagmiddag over Sylvana Simons’ aanvraag voor een spoeddebat gevallen. De fractievoorzitter van het Amsterdamse BIJ1 was van mening dat er “onnodig en buitensporig” veel kogels waren afgevuurd bij het schietincident bij De Nederlandsche Bank (DNB).”NU.NLAMSTERDAMSE RAAD BOOS OP SIMONS NA AANVRAAG DEBAT”POLITIEGEWELD” DNB13 FEBRUARI 2019https://www.nu.nl/binnenland/5740209/amsterdamse-raad-boos-op-simons-na-aanvraag-debat-politiegeweld-dnb.html
”Bij1 sprak in de aanvraag voor het debat over een ‘bovenmatig aantal kogels’ en eiste ‘spoedige verantwoording van het college over het toepassen van dit buitensporige en onnodige politiegeweld’.……”Simons gaf aan dat ze de integriteit van de politie niet in twijfel wil trekken, maar wel vragen wil stellen. De toon die Bij1 had gebruikt bij de aanvraag van het debat was ‘te scherp’, erkende ze. ,,Dat was wellicht een faux pas.’’ ADKEIHARDE CLASH TUSSEN GEMEENTERAAD EN SYLVANASIMONS NA SUGGESTIE RACISME POLITIE https://www.ad.nl/politiek/keiharde-clash-tussen-gemeenteraad-en-sylvana-simons-na-suggestie-racisme-politie~ad4d8840/ De Amsterdamse gemeenteraad heeft vanmiddag in ongekende bewoording kritiek geuit op Sylvana Simons (Bij1), nadat die had gesuggereerd dat jongeren van kleur meer te vrezen hebben van de politie dan andere jongeren. Ze moet zich diep, diep schamen, heeft zich onsterfelijk belachelijk gemaakt en zaait angst onder jongeren, vond de raad.
Reinier van Dantzig (D66) noemde het emotionele debat ‘het dieptepunt uit zijn carrière als raadslid’.
Sylvana Simons had het debat zelf aangevraagd. Aanleiding was het schietincident eerder deze maand bij De Nederlandsche Bank, waarbij een man met wat later bleek, een nepwapen door de politie is neergeschoten en uiteindelijk overleed. Het lijkt te gaan om ‘suicide by cop’, waarbij het slachtoffer zich bewust laat neerschieten door de politie.
Bij1 sprak in de aanvraag voor het debat over een ‘bovenmatig aantal kogels’ en eiste ‘spoedige verantwoording van het college over het toepassen van dit buitensporige en onnodige politiegeweld’.
Gedeisd houden
Simons had nog geen woord gezegd, of SP-raadslid Nicole Temmink sprak al haar onvrede uit over het debat. De Rijksrecherche doet nog onderzoek naar het incident en politici moeten zich tijdens dit onderzoek gedeisd houden, vindt ze.
Simons gaf aan dat ze de integriteit van de politie niet in twijfel wil trekken, maar wel vragen wil stellen. De toon die Bij1 had gebruikt bij de aanvraag van het debat was ‘te scherp’, erkende ze. ,,Dat was wellicht een faux pas.’’
Daarmee was de kou niet uit de lucht, want het debat ontplofte toen Simons zei van jongeren van kleur te horen dat die bang zijn te worden neergeschoten door agenten. ,,En die zorgen zijn niet onterecht.’’
Schamen
Fractievoorzitter Eric van der Burg van de VVD vond dat Simons zich ‘kapot moet schamen.’ ,,U wekt de suggestie dat mensen van kleur te vrezen hebben van de politie. Dat is walgelijk. De agenten stonden er voor u omdat er klootzakken waren die u bedreigden.’’
Sofyan Mbarki (PvdA) vond dat Simons jongeren bang maakt. Johnas van Lammeren (Partij voor de Dieren) zei dat de politiek zich niet hoort uit te spreken als nog onderzoek loopt door de Rijksrecherche. ,,U zegt dat jongeren zich zorgen moeten maken dat ze worden neergeschoten door politie. U moet zich diep schamen. Ik neem het hoogst persoonlijk op.’’
Simons nam geen woord terug. ,,Ik spreek mensen wiens leven beïnvloed wordt door het feit dat zij een bepaalde kleur hebben. Kleur is voor mensen van kleur een bepalende factor. Zij vragen mij dat met u te bespreken.’’
Burgemeester Femke Halsema hield het kort. ,,Dit lijkt mij geen moment om over het functioneren van de politie te spreken. Ik heb gisteren met de twee agenten gepraat. Dit is juist niet waarom je agent wordt. Je wilt mensen dienen, de stad veiliger maken. Dit is een traumatische gebeurtenis.’’
EINDE BERICHT AD
OPINIES OVER SYLVANA SIMONS EN DE BOZE GEMEENTERAAD: GRUTJES.NL
Als de politie 23 kogels afvuurt om een suïcidale man dood te schieten en daarbij ook nog een toevallige voorbijganger in zijn been raakt, mogen er best een paar kritische vragen worden gesteld over de proportionaliteit van dat politiegeweld.
Wat zich gisteren voltrok in de Amsterdamse gemeenteraad, is dan ook een travestie, een aanfluiting van de democratie, het is gewoon eng, als de voltallige raad, inclusief de burgemeester, tegen één vrouw staat te blèren die het gore lef heeft vragen over de politie te stellen. Tegen haar schreeuwen dat ze zich moet schamen, dat ze zich onsterfelijk belachelijk maakt, dat ze jongeren bangmaakt, dat dit niet het moment is, dat het ongepast is.
Sylvana Simons moet, kortom, haar bek houden. In Nederland is het VERBOTEN kritiek te hebben op de politie of er zelfs maar vragen over te stellen. Wie het toch doet, krijgt te maken met de ongekende agressie van media, politiek, de burgerij en natuurlijk de politie zelf, die volstrekt allergisch is voor elke vorm van kritiek.
Disproportioneel geweld
Natuurlijk, er is een onderzoek gaande van de rijksrecherche, we weten nog niet wat er precies is gebeurd. Maar we weten een paar dingen. Er is een man dood door twintig politiekogels, een voorbijganger kreeg een politiekogel in zijn been. En je kunt het niemand kwalijk nemen een beetje sceptisch te zijn over het politie-onderzoek. We herinneren ons Mitch Henriquez nog, met zijn verbrijzelde strottenhoofd, wiens penis zelfs was vernield door de politie, maar die het toch voor elkaar had gekregen te overlijden aan stress. We herinneren ons tal van andere dodelijke slachtoffers van de politie: Rishi Chandrikasing, Ihsan Gürz, om er twee te noemen. We weten ook dat de politie nogal eens liegt na het zoveelste geval van misselijkmakend, disproportioneel geweld.
Een politieagent, Joeri Sterringa, schreef een open brief aan Sylvana Simons en plaatste dat op zijn blog. Het is een larmoyante smartlap waarin vooral de politie weer heel erg zielig is, en er staan een paar opmerkelijke dingen in, bijvoorbeeld dat de suïcidale man op de politie bleef schieten. Met een nepwapen.
De gebruikelijke Sylvana-haters reageren op het blog op hun gebruikelijke sjieke manier. Iemand vindt dat de politie goed gehandeld heeft en de volgende keer gewoon weer ‘de trekker moet overhalen’. Er staan racistische reacties tussen en iemand vindt dat Simons ‘een einde aan haar leven moet maken’.
Treurig dieptepunt
Sterringa verwijdert die reacties niet, hij vindt het blijkbaar best, dat naakte racisme en die doodwensen. Daarmee laat hij zien wat zijn echte bedoeling is: een volksvertegenwoordiger intimideren, haar de mond snoeren. De zwarte vrouw met haar grote mond moet haar plaats kennen.
Maar Simons heeft een achterban die terechte zorgen heeft, omdat ze dagelijks te maken heeft met het racisme dat welig tiert bij de politie, en met politiegeweld. Is het Simons die jongeren bangmaakt voor de politie, zoals PvdA’er Sofyan Mbarki beweert, of is het gewoon de politie zelf, die nog geen Marokkaan met rust kan laten die op een mooie fiets rijdt?
Het debat in de gemeenteraad is volgens D66’er Reinzier van Dantzig ‘het dieptepunt uit zijn carrière als raadslid.’ Dat klopt. Dantzig en ook Eric van der Burg van de PVV, de oliedomme Nicole Temmink van de SP maar ook het ruggegraatloze DENK, de Dierenpartij en Femke Halsema, met afstand de slechtste burgemeester die Amsterdam sinds decennia heeft gehad, hebben gisteren rock bottom bereikt met hun gebullebak, dat niet alleen een dikke middelvinger is naar Sylvana Simons, maar ook naar haar achterban van meer dan vijfduizend Amsterdammers die op haar hebben gestemd, die niet voor de eerste keer ingewreven kregen dat zij er niet toe doen voor de gevestigde orde. Treurig dieptepunt indeed.
Gebrek aan empathie
Simons is een volksvertegenwoordiger. Ze moet zich niet “gedeisd houden” en de witte mannen en vrouwen bepalen niet voor haar wat gepast is en niet. Als de politie 20 kogels in een man pompt en het zelfs nog voor elkaar krijgt een voorbijganger te raken, dan is dát het moment om het erover te hebben. Niet wanneer het Halsema uitkomt, of wanneer Temmink het gepast vindt, wanneer the man uptown thinks it’s due. Simons zit daar niet om het de VVD naar de zin te maken, ze zit daar voor haar kiezers. En die kiezers hebben vragen. Fucking terechte vragen. En die heb je te beantwoorden.
”De burgemeester sprak van een groot drama voor alle betrokkenen. ‘Het onderzoek door de Rijksrecherche wordt versneld uitgevoerd vanwege het grote belang van de zaak. Wij moeten als leken hierop wachten. Ik heb gisteren met de betrokken agenten gepraat. Dit is niet waarom je agent wordt. Je wordt agent omdat je mensen wil dienen. Omdat je de stad veiliger wil maken. Het is een nachtmerrie en traumatische gebeurtenis voor de agenten. Deze agenten verdienen ons inlevingsvermogen en niet ons oordeel. We kunnen trots zijn op onze politie.’
AT5
HELE RAAD NEEMT AFSTAND VAN SYLVANA SIMONS IN VERHIT DEBAT
Sylvana Simons (Bij1) heeft vanmiddag in de gemeenteraad haar aanvraag voor een spoeddebat over de fatale schietpartij bij de De Nederlandsche Bank verdedigd. Daar werd vorige week de 31-jarige Michael Fudge doodgeschoten door agenten. Wel zei Simons dat haar woorden misschien ’te scherp’ waren. De totale raad nam afstand van de uitspraken van Simons. ‘Dit debat is het dieptepunt uit mijn carrière’, zei D66’er Reinier van Dantzig.
Simons noemde het politieoptreden – waarbij Fudge op de stoep van De Nederlandsche Bank werd gedood – in de aanvraag voor het spoeddebat ‘onnodig en buitensporig’. Volgens haar creërt het juist een gevoel van onveiligheid en maken Amsterdamse inwoners zich ernstig zorgen over het ‘bovenmatige aantal kogels’ dat werd gebruikt.
SP-raadslid Nicole Temmink stond al bij de interruptiemicrofoon voor Sylvana Simons aan haar betoog kon beginnen. Ze wilde haar ongenoegen uitspreken over het spoeddebat. ‘Er is een tragisch voorval geweest waarbij een jongen is neergeschoten. Tragisch voor nabestaanden, agenten en familie van agenten. We moeten terughoudend zijn om uitspraken erover te doen. We weten niet wat er heeft plaatsgevonden. We weten nog niet wat er is gebeurd. De Rijksrecherche doet onderzoek. We moeten daarop wachten.’
Direct schoot Simons in de verdediging: ‘Ik wil u vragen hetzelfde te doen: wachten tot ik wat gezegd heb.’
Simons: ‘De woorden waren scherp, misschien te scherp. Misschien wel een faux pas. Het moet een waar drama zijn geweest voor alle betrokkenen. Suicide by cop moet voor de agenten tragisch zijn. Ik heb dankzij de politie de afgelopen drie jaar in veiligheid kunnen leven. Daarvoor ben ik ze dankbaar.’
‘Witte cisvrouw’ Gelijk daarna stond VVD-fractievoorzitter Eric van der Burg bij de interruptiemicrofoon. Hij haalde een tweet aan van Bij1-duoraadslid Vreer Verkerke en vroeg of Simons daar als fractievoorzitter achterstaat. De tweet van Verkerke werd maandag verstuurd met de tekst: ’21 kogels. Tegen 1 persoon. Die niet eens had geschoten. Je zou denken dat de politie getraind genoeg is om met een paar schoten iemand neer te brengen. Anders mankeert er iets aan hun training lijkt me. Jij hebt makkelijk praten als witte cisvrouw.’
Simons liet daarop weten geen afstand te nemen van deze tekst. ‘Ik ben niet verantwoordelijk voor alle tweets van mijn collega’s binnen de partij.’
Van de Burg: ‘Ik had hier een nederig raadslid verwacht, maar dat is niet zo.’
Woedende raadsleden De toon in het debat sloeg al snel om in boosheid bij overige raadsleden. Van der Burg: ‘U moet zich kapotschamen. Die agenten hebben er voor u gestaan toen klootzakken u bedreigden. U suggereert dat zwarte mensen moeten vrezen voor de politie en Openbaar Ministerie.’
Simons zei wel te begrijpen dat jongeren van kleur angst hebben voor de politie: ‘Ik heb jongeren van kleur gesproken die zich zorgen maken om neergeschoten te worden door de politie. Ik begrijp die zorgen.’
Fractievoorzitter van de PvdA, Sofyan Mbarki, nam afstand van deze uitspraken. ‘Ik spreek jongeren van kleur die zich beschermd voelen door de politie.’ Ook DENK-raadslid Numan Yilmaz zei zich niet te herkennen in het door Simons geschetste beeld.
Twijfels over OM In het debat twijfelde Simons ook openlijk in de vergadering aan de informatieverspreiding van het Openbaar Ministerie: ‘Als het OM verklaart over een incident, hoef ik dat niet meteen klakkeloos aan te nemen als de waarheid. Ik spreek mensen die zich druk maken hierover. Ik ben raadslid, volksvertegenwoordiger, ik moet hun zorgen hier vertellen. De informatie van de open brief van agent Joeri correspondeert ook al niet met de informatie van justitie. Joeri sprak over een rennende Michael Fudge, justitie zei daar niks over in het persbericht.’
Simons sloot haar betoog af met: ‘Er is veel ophef geweest over deze actualiteit. Ook in de zaal hier lopen de emoties hoog op. Er is mij verweten dat ik geen empathie had voor de politie. Daar kan ik mij niet mee identificeren. De enige waarmee ik mij kan identificeren is de moeder van het slachtoffer.’
‘Dieptepunt van mijn carrière’ Partij voor de Dieren-fractievoorzitter Johnas van Lammeren zei te hopen dat Amsterdammers weten dat de voltallige raad afstand neemt van de uitspraken van Simons. D66’er Reinier van Dantzig sprak van een dieptepunt in zijn carrière als raadslid: ‘Dit debat had er nooit moeten zijn.’
Ook burgemeester Femke Halsema vond het debat nu niet gepast. ‘Ik denk dat er hele goede redenen kunnen zijn om te praten over het functioneren van de politie. Binnenkort ontvangt u het rapport over etnisch profileren bij de politie. Dat zou een moment kunnen zijn om over het functioneren van de politie te praten. Dat is het nu niet.’
‘Agenten verdienen ons inlevingsvermogen’ De burgemeester sprak van een groot drama voor alle betrokkenen. ‘Het onderzoek door de Rijksrecherche wordt versneld uitgevoerd vanwege het grote belang van de zaak. Wij moeten als leken hierop wachten. Ik heb gisteren met de betrokken agenten gepraat. Dit is niet waarom je agent wordt. Je wordt agent omdat je mensen wil dienen. Omdat je de stad veiliger wil maken. Het is een nachtmerrie en traumatische gebeurtenis voor de agenten. Deze agenten verdienen ons inlevingsvermogen en niet ons oordeel. We kunnen trots zijn op onze politie.’
EINDE BERICHT AT5
[23]
”De burgemeester is ze gaan bezoeken. Die schietende agenten hè, niet de moeder van de doodgeschoten man, en ook niet de voorbijfietsende omstander die een politiekogel door zijn been kreeg.” GRUTJES.NL
Frimangron, ‘land van vrije mensen’. Was de naam van de plek, tussen Paramaribo en de plantages, waar in de achttiende eeuw vrije Afro-Surinamers gingen wonen. Deze voormalige slaafgemaakten werden vrijgelaten omdat het systeem, met geweld alleen, niet vol was te houden, schrijft de Leidse historicus Karwan Fatah-Black. Ze kregen een sprankje hoop, valse hoop, om een systeem van racistische onderdrukking in stand te kunnen houden.
Tot 1863, toen de slavernij werd afgeschaft. Of, zoals het thema van de herdenking dit jaar luidt, men begon aan ‘een lange weg omhoog’. Want ook toen bleek de vrijheid voor velen slechts valse hoop: tot 1873 werden slaven gedwongen om op de plantages te blijven werken.
Vrijheid verloedert snel tot valse hoop als er geen wezenlijke gelijkheid is.
Valse hoop leidde 50 jaar geleden tot het grote verzet in Willemstad van zwarte arbeiders tegen het koloniale bestuur. Het was het begin van Afro-Curaçaos zelfbewustzijn.
Valse hoop was er ook voor de nazaten van slaafgemaakten. Toen de eerste Surinamers en Antillianen naar Amsterdam kwamen werden ze uit een aantal stadswijken geweerd. Een deel van de stad bleef gesloten voor hen. En discriminatie op de arbeidsmarkt is er tot de dag van vandaag. Het moeilijkste te verteren is nog wel dat de mensen die opstaan tegen uitsluiting en racisme nog altijd te maken krijgen met haat en bedreigingen. Een lange, maar ook een langzame weg omhoog.
En dat geldt ook voor de omgang met de geschiedenis van Amsterdam. De stad waar koopmannen verdienden aan de handel in mensen en investeerden in plantages. De stad die één van de drie eigenaren was van de Sociëteit Suriname, het bedrijf dat de kolonie bestuurde tot het einde van de achttiende eeuw. Of zoals een onderzoeker al in de achttiende eeuw concludeerde: in de stad was er niemand die geen stuk brood verdiende aan de slavernij.
Ook Amsterdam heeft een lange weg omhoog te gaan. Door de betekenis van slavernij in de lokale economie te onderzoeken, door een slavernijmuseum in het leven te roepen. En door verantwoordelijkheid te nemen.
Dat is niet alleen gerechtigheid voor de slachtoffers en hun nazaten, dat komt ook voort uit het besef dat we als stad incompleet zijn als we onze eigen geschiedenis niet kennen, als we de meest beschamende delen van onze geschiedenis ontkennen of onderbelichten.
De komende jaren willen wij een sprong maken. De stad groeit. Er komen woningen bij, sociale en culturele voorzieningen, plekken voor ondernemers en kunstenaars. We bouwen en breiden uit.
En in onze groeiende stad moeten nieuwe verhalen, nieuwe herinneringen hun centrale plek kunnen vinden. Ook als ze pijnlijk zijn. Niet als de herinneringen van een Afro-Caribische gemeenschap die worstelt met hoop en valse hoop. Maar als het cultuurgoed van alle Amsterdammers. Dat zijn de verschrikkingen die tijdens keti-koti worden herdacht, maar het zijn ook de verhalen over de helden die het verzet tegen slavernij hebben geleid en de pioniers die aan zelfbewustzijn hebben gewerkt. In Suriname, op de eilanden en in Nederland.
Wij willen samen de weg omhoog gaan. Zodat Amsterdamse jongeren nieuwe rolmodellen en iconen leren kennen. Uit heden en verleden. Niet alleen in de musea en de geschiedenisboekjes, maar op school, tijdens herdenkingen, bij vieringen en in onze publieke ruimte. Binnenkort zal een nieuwe wijk op IJburg – centrumeiland – worden vernoemd naar diegenen die een leven lang hebben gevochten tegen kolonialisme en slavernij in Indonesië, op de Antillen en in Suriname. Maria Ulfah, feministe en rechtsgeleerde uit Indonesië, Otto en Hermina Huiswoud, de Surinaamse activisten, Frank Martinus Arion, Curaçaose schrijver en pleitbezorger van dit monument. En vele anderen.
Wij willen dat Amsterdam ieders stad wordt. Waarvan we de geschiedenis delen, onderzoeken en dan berouwen. Een stad van gelijkwaardige en werkelijk vrije mensen.
STRATEN CENTRUM EILAND WORDEN VERNOEMD NAAR STRIJDERS TEGEN SLAVERNIJ
TRANSCRIPTIE TEKST Excellenties, dames en heren, Geachte aanwezigen,
Frimangron, ‘land van vrije mensen’. Was de naam van de plek, tussen Paramaribo en de plantages, waar in de achttiende eeuw vrije Afro-Surinamers gingen wonen. Deze voormalige slaafgemaakten werden vrijgelaten omdat het systeem, met geweld alleen, niet vol was te houden, schrijft de Leidse historicus Karwan Fatah-Black. Ze kregen een sprankje hoop, valse hoop, om een systeem van racistische onderdrukking in stand te kunnen houden.
Tot 1863, toen de slavernij werd afgeschaft. Of, zoals het thema van de herdenking dit jaar luidt, men begon aan ‘een lange weg omhoog’. Want ook toen bleek de vrijheid voor velen slechts valse hoop: tot 1873 werden slaven gedwongen om op de plantages te blijven werken.
Vrijheid verloedert snel tot valse hoop als er geen wezenlijke gelijkheid is.
Valse hoop leidde 50 jaar geleden tot het grote verzet in Willemstad van zwarte arbeiders tegen het koloniale bestuur. Het was het begin van Afro-Curaçaos zelfbewustzijn.
Valse hoop was er ook voor de nazaten van slaafgemaakten. Toen de eerste Surinamers en Antillianen naar Amsterdam kwamen werden ze uit een aantal stadswijken geweerd. Een deel van de stad bleef gesloten voor hen. En discriminatie op de arbeidsmarkt in onze samenleving is er tot de dag van vandaag. En het moeilijkste te verteren is nog wel dat de mensen die opstaan tegen uitsluiting en racisme nog altijd te maken krijgen met haat en bedreigingen. Het is een lange, maar ook een langzame weg omhoog.
En dat geldt ook voor de omgang met de geschiedenis van Amsterdam. De stad waar koopmannen verdienden aan de handel in mensen en investeerden in plantages. De stad die één van de drie eigenaren was van de Sociëteit Suriname, het bedrijf dat de kolonie bestuurde tot het einde van de achttiende eeuw. Of zoals een onderzoeker al in de achttiende eeuw concludeerde: in Amsterdam was er niemand die geen stuk brood verdiende aan de slavernij.
Ook Amsterdam heeft een lange weg omhoog te gaan. Door de betekenis van slavernij in de lokale economie te onderzoeken, door een Nationaal slavernijmuseum in het leven te roepen binnen onze stadsgrenzen. En door onze verantwoordelijkheid te nemen.
Dat is niet alleen gerechtigheid voor de slachtoffers en hun nazaten, dat komt ook voort uit het besef dat we als stad incompleet zijn als we onze eigen geschiedenis niet kennen, als we de meest beschamende delen van onze geschiedenis ontkennen of onderbelichten.
De komende jaren willen wij een sprong maken. Onze stad groeit. Er komen woningen bij, sociale en culturele voorzieningen, plekken voor ondernemers, mensen, kunstenaars. We bouwen, we breiden uit.
En in onze groeiende stad moeten nieuwe verhalen, nieuwe herinneringen hun centrale plek gaan vinden. Ook als ze pijnlijk zijn. En niet alleen als de herinneringen van een Afro-Caribische gemeenschap die worstelt met hoop en valse hoop. Maar als het cultuurgoed van alle Amsterdammers. En dat zijn de verschrikkingen die tijdens keti-koti worden herdacht, maar het zijn ook de verhalen over de helden die het verzet tegen slavernij hebben geleid en de pioniers die aan zelfbewustzijn hebben gewerkt. In Suriname, op de eilanden en in Nederland.
Wij willen samen de weg omhoog gaan. Zodat Amsterdamse jongeren nieuwe rolmodellen en iconen leren kennen. Uit heden en verleden. En niet alleen in de musea en de geschiedenisboekjes, maar op school, tijdens herdenkingen, bij vieringen en in onze publieke ruimte. Binnenkort zal een nieuwe wijk op IJburg – centrumeiland – worden vernoemd naar diegenen die een leven lang hebben gevochten tegen kolonialisme en slavernij in Indonesië, op de Antillen en in Suriname. Maria Ulfah, feministe en rechtsgeleerde uit Indonesië, Otto en Hermina Huiswoud, de Surinaamse activisten, Frank Martinus Arion, Curaçaose schrijver en pleitbezorger van dit monument. En vele, vele anderen.
Wij willen dat Amsterdam ieders stad is. Waarvan we de geschiedenis delen, onderzoeken en dan berouwen. Een stad van gelijke en werkelijk vrije mensen.
Het is vandaag 37 jaar geleden dat vijftien vooraanstaande Surinamers werden vermoord onder het militaire bewind van Desi Bouterse. In Amsterdam wordt deze dag jaarlijks herdacht.
De fakkeltocht en bloemlegging start vanmiddag om 16.30 uur bij de Stopera aan de kant van metrohalte Waterlooplein. Rond 16.45 uur begint dan de plechtigheid bij het 8 Decembermonument bij de Mozes & Aäronkerk.
Herdenking
Om 17.30 uur begint de herdenking in de Amstelkerk. Hierbij zal burgemeester Femke Halsema een toespraak houden. Ook Tweede Kamerlid Sadet Karabulut (SP), Lilianne Ploumen (PvdA), advocaat Gerard Spong en columniste Sheila Sitalsing nemen het woord. Oud-president Ronald Venetiaan is hierbij aanwezig.
Op 29 november werd Desi Bouterse door de krijgsraad in de Surinaamse hoofdstad Paramaribo veroordeeld tot twintig jaar cel voor zijn rol in de Decembermoorden. Eerder noemde nabestaande Romeo Hoost de veroordeling ‘een felicitatie voor de rechtsstaat.’
AANWEZIGHEID BURGEMEESTER HALSEMA BIJ DE 8 DECEMBER HERDENKING
”Er wordt in Amsterdam niet op illegalen gejaagd’, reageerde Halsema. ‘Laat ik dat nog maar eens stevig herhalen. Daar is geen sprake van en er zal geen sprake van zijn. Dat zal niet gebeuren. Iets anders is het als mensen strafbare feiten plegen.’
GroenLinks is niet blij met het nieuwe kraak- en ontruimingsbeleid in de stad. Onder meer de namen van krakers worden straks bijgehouden en de politie kan meteen optreden tijdens het begin van een kraakactie. Voor de partij gaat dat veel te ver.
Burgemeester Femke Halsema informeerde de gemeenteraad gisteren over het nieuwe beleid. Volgens haar wordt kraken, dat nu vaak als ‘anoniem en risicoloos’ gezien wordt, op deze manier minder aantrekkelijk.
GroenLinks vreest echter voor de gevolgen van het beleid. ‘Kraken heeft ook een functie om leegstand tegen te gaan’, zegt fractievoorzitter Femke Roosma. ‘Ik maak me het meest zorgen over het registreren en het onverwachte. Want dat is met name voor mensen zonder papieren heel gevaarlijk. Als ze hun gegevens moeten achterlaten, dan kunnen ze in detentie raken.’
‘Het is met name voor mensen zonder papieren heel gevaarlijk’
FEMKE ROOSMA, GROENLINKS
De rechtse oppositiepartijen reageerden vandaag wel enthousiast. ‘Fantastisch dat zij deze stap zet’, vindt CDA-fractievoorzitter Diederik Boomsma. ‘Het is echt een stap de goede kant op. Al jaren zeggen wij, kraken moeten we bestraffen en niet belonen. En dat laatste gebeurde.’
‘Ik zou zeggen, eindelijk, Amsterdam gaat zich ook aan de landelijke regelgeving houden’, zegt VVD-fractievoorzitter Marianne Poot. ‘Dus dat is hartstikke positief. Het is nog niet genoeg wat mij betreft. Want het rare beleid dat er niet ontruimd wordt voor leegstand blijft gewoon.’
‘Het is nog niet genoeg wat mij betreft, het rare beleid dat er niet ontruimd wordt voor leegstand blijft’
MARIANNE POOT, VVD
Volgend jaar wil GroenLinks er opnieuw met Halsema over spreken. ‘De burgemeester is niet van GroenLinks, dus het is logisch dat GroenLinks soms anders denkt over het beleid van de Driehoek (gemeente, politie en justitie, red.)’, zegt Roosma. ‘Dat is volgens mij ook helemaal niet gek.’Roosma vroeg Halsema vandaag ook om opheldering over een eerdere uitspraak in het AT5-programma Het Gesprek met de Burgemeester. Daarin zei ze dat de vreemdelingenpolitie eigenlijk in actie zou moeten komen als illegalen voor problemen zorgen. Toen Het Parool hier over schreef, gaf GroenLinks aan vragen te stellen.
Er wordt in Amsterdam niet op illegalen gejaagd’, reageerde Halsema. ‘Laat ik dat nog maar eens stevig herhalen. Daar is geen sprake van en er zal geen sprake van zijn. Dat zal niet gebeuren. Iets anders is het als mensen strafbare feiten plegen.’Volgens Halsema gebeurt het op dit moment echter zelden dat asielzoekers zonder verblijfsvergunning na het plegen van meerdere strafbare feiten in vreemdelingendetentie worden geplaatst. ‘Waardoor Amsterdam bij herhaling te maken heeft met vreemdelingen die criminele feiten plegen. Op dat moment kan er wel sprake zijn van de vreemdelingenpolitie zijn en ik vind dat dat in dat geval ook logisch zou zijn.
Tijd om rustig in te werken krijgt de nieuwe burgemeester niet. De ambtsketen drukt meteen zwaar op de schouders van Femke Halsema.
Femke Halsema (52) was nog geen half uur burgemeester toen ze door de hoofdcommissaris even apart werd genomen. In de De Pijp was een liquidatiepoging geweest, iets waarvan de burgemeester altijd direct op de hoogte wordt gesteld. Het feest ging door, maar Halsema stond meteen op scherp.
Wat dacht u toen u dat hoorde? “Het is verschrikkelijk wat er is gebeurd, maar het illustreert ook wat zowel Jozias van Aartsen als ik hebben gezegd: het probleem dat zware criminaliteit vormt in de stad. Op zo’n moment voel je de volle verantwoordelijkheid van die ambtsketen.”
“Ik had me gelukkig gerealiseerd dat dit kon gebeuren, dus een van de andere wethouders had piketdienst, omdat ik nog niet alle vereiste telefoonnummers heb voor zoiets. Maar het is een enorme realitycheck. Op het moment dat je de keten om krijgt, ben je 24 uur per dag burgemeester.”
Wat ziet u als uw belangrijkste opdracht? “De vrijheid hoeden, al klinkt dat wat pretentieus. Ik heb maandag mijn eerste overleg met de politie en het Openbaar Ministerie. Ik ga mij inlezen en kennismaken zodat ik dit werk snel beheers. Dan kan ik een koers gaan ontwikkelen voor de stad.” ‘
“Als criminoloog heb ik altijd geleerd dat er voor hen die de wet overtreden, snelheid en zekerheid van straf moeten zijn, dat is nog veel belangrijker dan de zwaarte van de straf. De handhaving van de wet zal onder mijn verantwoordelijkheid dus heel veel aandacht krijgen. Het coalitieakkoord is kort over de openbare orde en veiligheid. Dat biedt mij de ruimte om een opvatting te vormen over de zware criminaliteit, de radicalisering en dergelijke onderwerpen, zodat de richting voor alle Amsterdammers duidelijk wordt.”
U heeft een achtergrond in GroenLinks. Gaat u andere accenten zetten dan uw PvdA-voorgangers? “De tijd zal het leren. Vooralsnog spiegel ik mij aan de geweldige burgemeesters die Amsterdam heeft gehad, zoals Van der Laan, Cohen en Van Thijn. Deze stad is altijd gezegend geweest met goede burgemeesters, die recht van lijf en leden en rechtsstatelijk waren. Als ik daarbij in de buurt kan komen ben ik al heel blij. Een inspiratie vormt Andrée van Es (voormalig GroenLinkswethouder, red.). Dat komt door haar combinatie van kalmte, wijsheid – maar ook een beetje stout.”
U zei in uw eerste toespraak dat u meer wil gaan praten met hen die zich niet gehoord voelen. Waarom? “Amsterdam is alleen een vrije stad als iedereen mee kan delen in die vrijheid. Ik gebruikte de opening van de Noord/Zuidlijn als voorbeeld, want dat mag geen feest worden voor alleen de mensen voor wie de verbinding met de stad beter wordt, maar ook voor de groepen die hierdoor juist afstand zien ontstaan. Anarchist en P.C. Hooft-prijswinnaar Arthur Lehning zei: ‘Als vrijheid het hoogste goed is, dan heeft iedereen er recht op, en moet er gelijkheid van vrijheid bestaan.’ Dat betekent dat iedereen evenveel toegang heeft tot de rijkdommen, de voorzieningen en het bestuur van deze stad.” “De wethouders gaan over het beleid, mijn taak wordt om in de buurt te blijven bij hen die het moeilijk hebben en met hen in gesprek te gaan. We moeten een lastig gesprek durven voeren over wat belangrijk is.”
Is er de laatste tijd dan iets veranderd in de manier waarop deze stad omgaat met de kansarmen? “De stad groeit heel snel, dus de relatieve afstand met de mensen die het minder goed hebben wordt groter. Het kan niet zo zijn dat de Ring een toegangspoort wordt. Het geldt overigens niet alleen buiten de Ring, maar ook in wijken zoals de Transvaalbuurt, waar ik nu woon.”
Blijft u daar wonen, of verhuist u naar de ambtswoning als de renovatie klaar is? “Daar zijn we als gezin in principe toe bereid, maar we willen er na de renovatie eerst een kijkje nemen. We hebben er hartzeer over, omdat de hond misschien niet mee kan. Er is bij de Herengracht weinig gras, zo’n beest kan nergens lopen. We zullen het zien als het af is, mijn kinderen hebben er ook iets over te zeggen.”
U bent de eerste vrouwelijke burgemeester. Heeft dat betekenis voor u? “Ja, het geeft mij een zekere verantwoordelijkheid naar vrouwen in de stad en de kansen die zij krijgen. Mijn dochter zit hier op een middelbare school en soms vind ik de cultuur voor meisjes zo hard, ze worden voor ‘bitch’ uitgemaakt terwijl ze soms zo onzeker zijn. Als ik een bijdrage kan leveren aan het zelfvertrouwen van jonge vrouwen en aan het gevoel dat ze hier vrij en veilig zijn, zou ik daar heel blij mee zijn.”
Waar wij ons tegen verzetten, is hoe de gebeurtenissen in de zeventiende eeuw in het dominante publieke vertoog worden verdraaid, hoe de misdaad van de transatlantische slavenhandel onder tafel wordt geveegd, hoe daarmee een groot deel van de mensheid uit de geschiedenis wordt weggeschreven, alsof ze nooit hebben bestaan, alsof de verschrikkingen die ze hebben ondergaan nooit hebben plaatsgevonden. Dat gebeurt in de film waar wij kritiek op leveren.”
VERKLARING BLOED AAN HUN HANDEN COLLECTIEF INDYMEDIA.NL
AMSTERDAM: GENOCIDALE STRAATNAAMBORDEN BEKLAD
https://www.indymedia.nl/node/48099
TEKST Nieuws, gepost door: Bloed Aan Hun Handen Collectief op 23/06/2020 06:09:38
Waar: Amsterdam, Netherlands Wanneer:23/06/2020 – 20:22[English below] Vanochtend zijn straatnaamborden, waarop oorlogscriminelen en koloniale moordenaars worden verheerlijkt, beklad met rode verf in de Admiralenbuurt en de Baarsjes in Amsterdam.
De gewelddadige en genocidale geschiedenis van Nederland, en Europa in het algemeen, wordt gevierd door de vele straten en pleinen die naar massamoordende kolonisten, handelaren in slavernij en hun handlangers zijn vernoemd.
Deze straatnaamborden zijn besmeurd met rode verf, verwijzend naar het bloed wat aan de handen van deze moordenaars kleeft en het bloedige gewelddadige systeem van witte superioriteit dat ze vertegenwoordigen. Bloed dat eveneens kleeft aan de handen van de gemeente Amsterdam, die de nalatenschap van deze kolonisten in stand houdt door hen als “helden” van vroeger te beschrijven.
Femke van het Bloed Aan Hun Handen Collectief zegt: ‘Waarom wordt genocidale geschiedenis verheerlijkt in onze straten? Hoe kunnen we als maatschappij tegen racisme en genocide zijn als we voortdurend de gezichten en namen van deze racistische moordenaars laten zien? We eisen dat de gemeente Amsterdam alle straatnamen hernoemt, en standbeelden en monumenten verwijdert, waar die onze koloniale geschiedenis verheerlijken. Haal ze neer of wij zullen het doen!’
De besmeurde borden en wie ze verheerlijken:
Witte de Withstraat Deze straat is vernoemd naar de bijzonder meedogenloze, koloniale kapitein Witte de With (1599-1658), die met geestdrift werkte voor zowel de West-Indische Compagnie als de Oost-Indische Compagnie (WIC en VOC), voornamelijk in het vandaag genoemde Indonesië en India. Voorbeelden van zijn venijnig en koloniale mentaliteit zijn de verwoesting van de stad Jaya Karta en het vernietigen van 90.000 kruidnagelbomen in de Molukken als een strafmaatregel en om de prijs van kruidnagel op te drijven zodat het Nederlandse rijk daarvan kon profiteren. Hiermee werd het levensonderhoud van de lokale bevolking verwoest.
Vasco De Gamastraat De Vasco De Gamastraat is vernoemd naar een Portugese graaf en koopman, de eerste Europeaan die naar India voer. Een van zijn vele bloedige misdaden is het geven van het bevel tot het vermoorden van honderden islamitische pelgrims om handelsconcurrentie te onderdrukken. Zijn nalatenschap leidde tot eeuwen van onderdrukking en uitbuiting van Zwarte, Indigenous, en niet-Zwarte mensen van kleur door Europees kolonialisme en slavernij.
Hudsonstraat Hudson (1565-1611) was in dienst van de VOC om zeeroutes naar Azië te vinden. Hij bereikte land nabij Nova Scotia, Canada, waar onder zijn leiding First Nation dorpen werden aangevallen en geplunderd omdat ze geen interesse hadden in ‘handel’. Zijn reis leidde tot Nederlandse invloeden in de regio en tot een winstgevende bonthandel vanaf 1614. Dit zou later de basis leggen voor de eeuwen van bloeddorstig kolonialisme en slavernij in wat nu de Verenigde Staten van Amerika wordt genoemd.
Cabralstraat Cabral (1457-1620) wordt gezien als de ‘Europese ontdekker van Brazilië’, en claimde Brazilië voor Portugal door met zwaar geweld het land en middelen van de oorspronkelijke bevolking te stelen. Hij maakte de weg vrij voor gewelddadige koloniale uitbuiting in Brazilië, India en over de hele wereld. Hij volgde de instructies van Vasco Da Gama om India te bereiken, wat laat zien dat deze schurken verbonden zijn in de koloniale geschiedenis.
————-ENGLISH————-
23/06/2020 – Amsterdam Genocidal Street Signs Desecrated
This morning street signs that celebrate war criminals and murderers in Admiralenbuurt and De Baarsjes in Amsterdam were found splattered with red paint.
The violent, genocidal history of The Netherlands, and of Europe more generally, is celebrated in these neighbourhoods through the many street names named after mass murdering colonisers, slave-traders and their conspirators.
These street signs were found ruined with red paint to symbolise the blood that is on the hands of these murderers and the violent system of white supremacy they represent, as well as on the municipality of Amsterdam, which continues to perpetuate their legacy by describing them as “heroes” from the past.
Femke from the Bloed Aan Hun Handen Collective says: “Why should our streets glorify genocidal history? How can we truly be a society against racism and genocide if we systematically uphold the faces and names of racist murderers in our streets? We demand that the Amsterdam Municipality renames all the streets, and removes statues and monuments that glorify colonial history. Take them down or we will take them down for you!”
The painted street signs and who they glorify:
Witte de Withstraat This street is named after a particularly ruthless high-ranking Dutch colonial naval officer Witte de With (1599-1658) who worked enthusiastically for both the Dutch West India Company and the Dutch East India Company (VOC and WIC), mostly in present-day Indonesia and India. Examples of his vicious and colonial mindset are the destruction of the city of Jaya Karta and destroying 90,000 clove trees in the Moluccas as a punitive action to drive up the price of spices to benefit the Dutch Empire, wrecking the livelihoods of local peoples.
Vasco De Gamastraat Vasco De Gamastraat is named after a Portugese count and merchant who was the first European to sail to India, who ordered the killings of hundreds of Muslim pilgrims to quash trade competition, amongst other bloody crimes. His legacy paved led to centuries of oppression and exploitation of Black, Indigenous, and non-Black people of colour through European colonialism and slavery.
Hudsonstraat Hudson (1565-1611) was employed by VOC to find sea ways to sail to Asia. He made landfall near Nova Scotia, Canada, where they assaulted and pillaged villages of First Nations people who would not ‘trade’ with them. His voyage was used to establish Dutch claims to the region and to the fur trade that prospered there after 1614. This would help lay the foundation for centuries of settler colonialism and slavery in what’s referred to as the United States of America.
Cabralstraat Cabral (1457-1620) is considered the ‘European discoverer of Brazil,’ claiming Brazil for Portugal, taking ownership of the land and resources from the indigenous population by violent force. He paved the way for vicious colonial exploits in Brazil, India and around the world. He followed Vasco De Gama’s instructions to reach India, showing how connected these characters are in colonial history.
EINDE VERKLARING BLOED AAN HUN HANDEN COLLECTIEF
AMSTERDAM: GENOCIDALE STRAATNAAMBORDEN BEKLAD/
ADHESIEBETUIGING AAN BLOED AAN HUN HANDEN COLLECTIEF
”Nederland is niet het enige land waar beelden en vernoemingen van mensen die verdiend hebben aan slavenhandel het moeten ontgelden. In Bristol in Engeland werd zondag het beeld van slavenhandelaar Edward Colston de haven in geduwd door demonstranten bij een antiracismeprotest.
NOSACTIEGROEP BEKLADT BEELD PIET HEIN EN GEVEL WITTE DE WITH IN ROTTERDAM
Thousands of protesters massed for a second day in London, as well as cities across the UK including Bristol, Manchester, Wolverhampton, Nottingham, Glasgow and Edinburgh.
Protests were generally peaceful, with aerial footage showing thousands of demonstrators flooding the roads outside the US embassy in Vauxhall, south London, before marching towards Parliament Square and Downing Street.But there were some disturbances, leading to 12 arrests in London – the majority for public order offences and one for criminal damage. Eight officers were injured, police said.
The Metropolitan Police’s Superintendent Jo Edwards said following a “predominantly peaceful protest” in the capital, officers were faced with further “scenes of violence and disorder” which were “entirely unacceptable”.
At around 20:00 BST, bottles were thrown at police and there were clashes near Parliament.
The crowd shouted “no justice, no peace” as they moved down Whitehall and let off smoke bombs.
As darkness fell, lines of police in riot gear took up positions to contain a small group of protesters in Westminster, the BBC’s Tom Symonds said.
A police officer received a head injury and a Section 35 dispersal order was issued until 06:00 on Monday.The Prime Minister later tweeted: “People have a right to protest peacefully & while observing social distancing but they have no right to attack the police. These demonstrations have been subverted by thuggery – and they are a betrayal of the cause they purport to serve. Those responsible will be held to account.”
Colston was a member of the Royal African Company, which transported about 80,000 men, women and children from Africa to the Americas.
On his death in 1721, he bequeathed his wealth to charities and his legacy can still be seen on Bristol’s streets, memorials and buildings.After the statue was toppled, a protester was pictured with his knee on the figure’s neck – reminiscent of the video showing George Floyd, the black man who died while being restrained by a Minnesota police officer. The statue was later dragged through the streets of Bristol and thrown into the harbour. The empty plinth was used as a makeshift stage for protesters.
Home Secretary Priti Patel called the tearing down of the statue “utterly disgraceful”, adding that “it speaks to the acts of public disorder that have become a distraction from the cause people are protesting about”.
“It’s right the police follow up and make sure that justice is undertaken with those individuals that are responsible for such disorderly and lawless behaviour,” she said.
Historian Prof David Olusoga told BBC News that the statue should have been taken down long before.
He said: “Statues are about saying ‘This was a great man who did great things.’ That is not true, he [Colston] was a slave trader and a murderer.”In a statement the Mayor of Bristol Marvin Rees said he knew the removal of the statue would divide opinion but it was “important to listen to those who found the statue to represent an affront to humanity”.
In Parliament Square, the statue of Sir Winston Churchill was sprayed with graffiti, and a Black Lives Matter sign attached – an act described as “stupid and counterproductive” by foreign office minister James Cleverly.And in Warwickshire, protesters caused the closure of the M6 for around an hour following on from the demonstrations in Coventry city centre.
It comes after clashes on Saturday night between police and protesters saw missiles and fireworks aimed at police and bikes thrown by some demonstrators.
The Metropolitan Police said 14 officers were injured, including a mounted officer who came off a horse as it bolted down Whitehall.
Met Chief Dame Cressida Dick said she was “appalled” by the scenes of unrest on Saturday night, which led to 14 arrests.Ms Patel said there was “no excuse for violent behaviour” and said the protests should stop.
However, speaking on Sunday morning, shadow foreign secretary Lisa Nandy backed the demonstrations, saying people “cannot be silent in the face of racism”, but she urged protesters to take precautions and socially distance.The Labour MP told the BBC’s Andrew Marr she was “proud” of young people demanding change.
Leden van de actiegroep De Grauwe Eeuw hebben afgelopen nacht in Hoorn de sokkel van het standbeeld van VOC-medewerker Jan Pieterszoon Coen beklad. Ook andere monumenten moesten het ontgelden.Standbeeld van Jan Pieterszoon Coen in Hoorn (FB)Actiegroep De Grauwe Eeuw vindt het niet juist dat in Hoorn, maar ook op andere plekken in Nederland, met monumenten een eerbetoon wordt gebracht aan het VOC-verleden. Op de muur onder drie beelden van de beroemde Scheepsjongens van Bontekoe schreef de actiegroep met rode verf:
“Weg met de koloniale verheerlijking”
En op de sokkel van het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen is met verf het woord ‘GENOCIDE’ geschreven, met daarboven een aangepast logo van de VOC, waarin de letter ‘O’ is vervangen door de afbeelding van een strop. Het standbeeld van Coen staat in het centrum van de oude VOC-stad en was al eerder onderwerp van discussie. Sinds enkele jaren staat er daarom een extra tekstbord bij het beeld waarin melding wordt gemaakt van de schaduwkanten van het bewind van de VOC-medewerker.
In een verklaring laat de actiegroep weten dat het “romantiseren van massamoorden en het oppoetsen van koloniale misdaden door Nederland” moet stoppen.
“J.P. Coen en Bontekoe waren twee massamoordenaars in dienst van de VOC en hebben hun koloniale terreur losgelaten op o.a. de bevolking van Nederlands Indië.”
Leden van de actiegroep bezochten ook de ligplaats van het schip de Halve Maen. Deze replica is momenteel vanwege een tournee echter niet in Hoorn aanwezig. Op de stoep voor de ligplaats schreven de actievoerders met rode verf ‘GENOCIDE’.
De actiegroep heeft meer acties aangekondigd in andere plaatsen in Nederland. De gemeente Hoorn heeft aangifte gedaan.
VERWIJDEREN STRAATNAMEN
”De gemeente Utrecht wil niet langer aan tafel zitten met actiegroep De Grauwe Eeuw. Deze actiegroep wil dat straatnamen die verwijzen naar het koloniale verleden aangepast worden
…..
…..
…..
….”Wij verzoeken de Nederlandse staat om per onmiddellijk te stoppen met het verheerlijken van massamoordenaar Jan Pieterszoon Coen d.m.v. van de tunnel die u naar hem vernoemd heeft. Dit verzoek is maar op één manier in te willigen en dat is via een naamsverandering van de desbetreffende tunnel. Komt de Nederlandse Staat ons niet tegemoet met dit verzoek dan zullen er acties volgen waarmee wij zullen trachten om alsnog het stopzetten van dit soort koloniale verheerlijking af te dwingen. De acties zullen ook gericht zijn aan uw persoon, aangezien u de enige bent die het besluit hierover kunt nemen.”1V
EENVANDAAG
ACTIEGROEP DE GRAUWE EEUW GEWEERD UIT STRAATNAMENOVERLEG UTRECHT
De gemeente Utrecht wil niet langer aan tafel zitten met actiegroep De Grauwe Eeuw. Deze actiegroep wil dat straatnamen die verwijzen naar het koloniale verleden aangepast worden. Onlangs bleek dat de actiegroep de directeur van Rijkswaterstaat persoonlijk bedreigde omdat deze weigerde de naam van de Coentunnel te veranderen.
De gemeente Utrecht was in overleg met De Grauwe Eeuw vanwege een bezwaar over enkele straatnamen in de wijk Lombok. De gemeente staakt per direct de samenwerking met de actiegroep naar aanleiding van verschillende uitingen op sociale media. Zo heeft de actiegroep de hoogste ambtenaar van Rijkswaterstaat bedreigd. In augustus stuurde de actiegroep een brief naar de directeur-generaal van Rijkswaterstaat Michèle Blom. Daarin schrijven ze:
Wij verzoeken de Nederlandse staat om per onmiddellijk te stoppen met het verheerlijken van massamoordenaar Jan Pieterszoon Coen d.m.v. van de tunnel die u naar hem vernoemd heeft. Dit verzoek is maar op één manier in te willigen en dat is via een naamsverandering van de desbetreffende tunnel. Komt de Nederlandse Staat ons niet tegemoet met dit verzoek dan zullen er acties volgen waarmee wij zullen trachten om alsnog het stopzetten van dit soort koloniale verheerlijking af te dwingen. De acties zullen ook gericht zijn aan uw persoon, aangezien u de enige bent die het besluit hierover kunt nemen.
Samenwerking met actiegroep stopzetten
Volgens Dimitri Gilissen, fractievoorzitter van de VVD in Utrecht, is deze brief genoeg reden voor de gemeente om samenwerking met de actiegroep te stoppen: ‘Ze gebruiken dreigende taal en hun commentaar en kritiek is gericht op individuele ambtenaren. Dat doe je niet. Een club die deze methodes gebruikt is wat mij betreft niet welkom. Er zijn heel veel goedwillende mensen die iets willen met de historie van straatnamen. Deze club doet dat niet op een respectvolle en waardevolle manier.’
Ook de Haagse politiek mengde zich in de kwestie. ‘Wat mij betreft heeft de groep zich echt gediskwalificeerd als gesprekspartner,’ aldus VVD’er Dilan Yesilgoz. Ronald van Raak van de SP uit ook zijn kritiek op de werkwijze van de actiegroep: ‘Iedereen heeft het recht van meningsuiting, maar als je dreigt met geweld, dan sta je buitenspel.’
Mensen persoonlijk aangesproken
De Grauwe Eeuw heeft het afgelopen jaar vaker mensen persoonlijk aangesproken. In mei werd de directeur van Bataviawerf in Lelystad benaderd. De jaarlijkse VOC dag zou volgens hen niet door mogen gaan. De organisator van een tipi-feest in Breda werd ook bedreigd. Haar vredes-tipi-tentenkamp zou een vorm van racisme zijn. In Hoorn ging de groep vorig jaar al over tot actie. Daar bekladden zij vorig jaar onder andere een standbeeld van JP Coen – volgens de groep een massamoordenaar verantwoordelijk voor koloniale terreur.
”Actiegroep ‘Helden van Nooit’ heeft vannacht verf gespoten op standbeelden en gebouwen in Rotterdam. Op de gevel van een gebouw aan de Witte de Withstraat staan rode handafdrukken. Op het standbeeld van Piet Hein in Rotterdam-Delfshaven staan de woorden ‘killer’ en ‘dief’.”
NOS
ACTIEGROEP BEKLADT BEELD PIET HEIN EN GEVEL WITTE DE WITH IN ROTTERDAM
Actiegroep ‘Helden van Nooit’ heeft vannacht verf gespoten op standbeelden en gebouwen in Rotterdam. Op de gevel van een gebouw aan de Witte de Withstraat staan rode handafdrukken. Op het standbeeld van Piet Hein in Rotterdam-Delfshaven staan de woorden ‘killer’ en ‘dief’.
De actiegroep schrijft in een verklaring dat de rode handen staan voor het koloniale geweld van Witte de With, een 17e-eeuwse zeevaarder die onder meer expedities leidde in Nederlands-Indië.
De groep is tegen de verheerlijking van de periode waarin Nederland kolonies stichtte, slaven verhandelde en kunst roofde en willen dat “onterechte helden”, zoals Piet Hein, worden verworpen. “Het standbeeld van de rovende moordenaar is een schaamteloos vertoon van koloniale nostalgie.”
De rode handen zijn gespoten op het gebouw van Kunstkwartier Rotterdam. In 2017 speelde al een discussie over een naamsverandering voor het kunstcentrum, maar dat is nog niet gebeurd, is te lezen bij Rijnmond. Op het standbeeld van Pim Fortuyn werd zwarte tape aangebracht.
Minister Van Engelshoven van Cultuur noemt het bekladden van beelden “buitengewoon spijtig”. Voorafgaand aan de ministerraad zei ze dat ze geen voorstander is van het omhalen van beelden zoals dat in sommige landen gebeurt. “Dat helpt niet in het voeren van de discussie.”
“De geschiedenis wis je niet uit met het weghalen van een beeld”, zei Van Engelshoven verder. “We moeten juist zorgen dat die geschiedenis van ons allemaal wordt.”
Nederland is niet het enige land waar beelden en vernoemingen van mensen die verdiend hebben aan slavenhandel het moeten ontgelden. In Bristol in Engeland werd zondag het beeld van slavenhandelaar Edward Colston de haven in geduwd door demonstranten bij een antiracismeprotest.
Ook het standbeeld in Londen van Winston Churchill, Brits premier in de Tweede Wereldoorlog, was het doel van activisten toen het van de week werd beklad. Vannacht is het beeld ingepakt met platen om het te beschermen tegen actievoerders.
Premier Johnson veroordeelt het bekladden van het beeld van Churchill, die in Groot-Brittannië nog altijd veel aanzien geniet. “Absurd en beschamend”, schrijft hij op Twitter, al wijst hij er wel op dat Churchill er opvattingen op na hield die vandaag de dag veroordeeld zouden worden. Zo liet de staatsman zich denigrerend uit over Mahatma Gandhi, die nu geldt als de belangrijkste leider van de Indiase onafhankelijkheidsstrijd.
EINDE NOS ARTIKEL
ACTIEGROEP HELDEN VAN NOOIT VERFT STANDBEELDEN, DIE RACISME VERHEERLIJKEN/GOED ZO EN ZET HET VOORT!/STATEMENT
[41] ZIE HOOFDSTUK VIN ZIJN TIJD ZIEN?/17E EN 18E EEUWSE DOMINEES IN VERZET!
VAN ARTIKELBEKLADDING STANDBEELDEN PIET HEIN, WITTE DE WITH EN CONSORTEN/KOLONIALE ROVERS, MOORDENAARS EN SLAVENHANDELAARS/WEG UIT HET STRAATBEELD!ASTRID ESSED25 JUNI 2020 https://www.astridessed.nl/bekladding-standbeelden-piet-hein-witte-de-with-en-consorten-koloniale-rovers-moordenaars-en-slavenhandelaren-weg-uit-het-straatbeeld/ [42] ”Spijt en excuses en sorry zijn voor mij hetzelfde”[Interviewer] ”Maar waarom is het voor Nederland dan zo moeilijk om bijvoorbeeld over het slavernijverleden om, om een excuus te maken?””Het slavernijverleden, daarvan is mijn punt altijd geweest:Dat is 150 jaar geleden.Ik vind het….ik heb het altijd gratuit gevonden om te zeggen over iets wat 150 jaar is geleden is gebeurd in die context, in die totaal andere situatie om daarvoor excuses te maken dus te zeggen, ja, de mensen toen hebben het fout gedaan,dat vind ik van een, dat vind ik, vanwege dat grote tijdsverschil en het feit dat je die context van 150 jaar geleden nooit zo kunt wegen, vind ik onjuist.””
INTERVIEW THIERRY BAUDET MET HISTORICUS ROBERT LEMM
Thierry Baudet:
”Hij is hier, Robert Lemm, auteur van meer dan dertig boeken, en filosoof, historicus, conservatief denker.Robert Lemm, fijn, dat je er bent.
[Robert Lemm knikt]”
Hoe bezie jij als historicus, maar ook kenner van het koloniale verleden, hoe bezie jij nou deze manie, deze hysterie, die door de Westerse Wereld golft van standbeelden naar beneden halen, in bepaalde bibliotheken worden nu ook al bepaalde boeken eruit gedrukt, ik heb dat gezien in Amerika bijvoorbeeld.
Hoe kijk jij daarnaar?
Historicus Robert Lemm:
”Eh….kijk Huizinga, een van onze grootste auteurs, historicus, heeft gezegd:
”Wij moeten het verleden levend houden”
Wat hij daarmee bedoelt is:Dat, een historicus moet zich verdiepen in een voorbije periode, gebeurtenissen en personages moet je zien in hun tijd.
En wat wij doen:
Wij projecteren onze eigen ideeen op die periodes en die mensen van toen en beoordelen en veroordelen ze daarmee en dat is fout.”
DE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI
ZIE OOK
FORUM VOOR DEMOCRATIE JOURNAAL: TEKST YOUTUBE FILMPJE MET INTERVIEW SLAVERNIJ EN KOLONIALISME APOLOGEET ROBERT LEMM DOOR RASSENWAAN IDEOLOOG THIERRY BAUDET
One notable absentee from the list of visitors was Winston Churchill, who thought it “nauseating” that Gandhi, “posing as a fakir of a type well known in the East” should dare to speak on equal terms with representatives of the “King-Emperor”
”He thought it “alarming and nauseating” that the Viceroy of India agreed to meet with independence activist Mohandas Gandhi, whom Churchill considered “a seditious Middle Temple lawyer, now posing as a fakir”
WIKIPEDIA
WINSTON CHURCHILL/MARLBOROUGH AND THE INDIA QUESTION: 1929-1932
”Back in London, Churchill was angered by the Labour government’s decision—backed by the Conservative Shadow Cabinet—to grant Dominion status to India.[306] He argued that giving India enhanced levels of home rule would hasten calls for full independence from the British Empire.[307] In December 1930 he was the main speaker at the first public meeting of the Indian Empire Society, set up to oppose the granting of Dominion status.[308] In his view, India was not ready for home rule. He believed that the HinduBrahmin caste would gain control and further oppress both the “untouchables” and the religious minorities.[309] When riots between Hindus and Muslims broke out in Cawnpore in March 1931, he cited it in support of his argument”
WIKIPEDIA
WINSTON CHURCHILL/MARLBOROUGH AND THE INDIA QUESTION: 1929-1932
””I am strongly in favour of using poisoned gas against uncivilised tribes. The moral effect should be so good that the loss of life should be reduced to a minimum. It is not necessary to use only the most deadly gasses: gasses can be used which cause great inconvenience and would spread a lively terror and yet would leave no serious permanent effects on most of those affected.”
A staggering 50,000 M Devices were shipped to Russia: British aerial attacks using them began on 27 August 1919, targeting the village of Emtsa, 120 miles south of Archangel. Bolshevik soldiers were seen fleeing in panic as the green chemical gas drifted towards them. Those caught in the cloud vomited blood, then collapsed unconscious.
The attacks continued throughout September on many Bolshevik-held villages: Chunova, Vikhtova, Pocha, Chorga, Tavoigor and Zapolki. But the weapons proved less effective than Churchill had hoped, partly because of the damp autumn weather. By September, the attacks were halted then stopped. Two weeks later the remaining weapons were dumped in the White Sea. They remain on the seabed to this day in 40 fathoms of water.
THE GUARDIAN
WINSTON CHURCHILL’S SHOCKING USE OF CHEMICAL WEAPONS
The use of chemical weapons in Syria has outraged the world. But it is easy to forget that Britain has used them – and that Winston Churchill was a powerful advocate for them S
ecrecy was paramount. Britain’s imperial general staff knew there would be outrage if it became known that the government was intending to use its secret stockpile of chemical weapons. But Winston Churchill, then secretary of state for war, brushed aside their concerns. As a long-term advocate of chemical warfare, he was determined to use them against the Russian Bolsheviks. In the summer of 1919, 94 years before the devastating strike in Syria, Churchill planned and executed a sustained chemical attack on northern Russia.
The British were no strangers to the use of chemical weapons. During the third battle of Gaza in 1917, General Edmund Allenby had fired 10,000 cans of asphyxiating gas at enemy positions, to limited effect. But in the final months of the first world war, scientists at the governmental laboratories at Porton in Wiltshire developed a far more devastating weapon: the top secret “M Device”, an exploding shell containing a highly toxic gas called diphenylaminechloroarsine. The man in charge of developing it, Major General Charles Foulkes, called it “the most effective chemical weapon ever devised”.
Trials at Porton suggested that it was indeed a terrible new weapon. Uncontrollable vomiting, coughing up blood and instant, crippling fatigue were the most common reactions. The overall head of chemical warfare production, Sir Keith Price, was convinced its use would lead to the rapid collapse of the Bolshevik regime. “If you got home only once with the gas you would find no more Bolshies this side of Vologda.”The cabinet was hostile to the use of such weapons, much to Churchill’s irritation. He also wanted to use M Devices against the rebellious tribes of northern India. “I am strongly in favour of using poisoned gas against uncivilised tribes,” he declared in one secret memorandum. He criticised his colleagues for their “squeamishness”, declaring that “the objections of the India Office to the use of gas against natives are unreasonable. Gas is a more merciful weapon than [the] high explosive shell, and compels an enemy to accept a decision with less loss of life than any other agency of war.”
He ended his memo on a note of ill-placed black humour: “Why is it not fair for a British artilleryman to fire a shell which makes the said native sneeze?” he asked. “It is really too silly.”
A staggering 50,000 M Devices were shipped to Russia: British aerial attacks using them began on 27 August 1919, targeting the village of Emtsa, 120 miles south of Archangel. Bolshevik soldiers were seen fleeing in panic as the green chemical gas drifted towards them. Those caught in the cloud vomited blood, then collapsed unconscious.
The attacks continued throughout September on many Bolshevik-held villages: Chunova, Vikhtova, Pocha, Chorga, Tavoigor and Zapolki. But the weapons proved less effective than Churchill had hoped, partly because of the damp autumn weather. By September, the attacks were halted then stopped. Two weeks later the remaining weapons were dumped in the White Sea. They remain on the seabed to this day in 40 fathoms of water.
EINDE ARTIKEL
[46]
”Een tapijtbombardement is een bombardement waarbij een groot aantal bommen wordt afgeworpen boven een doel, waarbij niet-individuele doelen worden aangevallen, maar hele doelgebieden. Tapijtbombardementen worden overwegend uitgevoerd met strategische bommenwerpers en het doel is vaak een grootstedelijk gebied. De dood van burgers wordt bij een dergelijke aanval op de koop toe genomen, of is uitdrukkelijk het doel van het bombardement. De techniek van tapijtbombardementen wordt ingezet om oorlogsindustrie uit te schakelen, om massieve verdedigingsstellingen uit te schakelen of om het moreel van de bevolking te breken.”
”De eerste aanval die volgens de strategie van het Area Bombing Directive werd uitgevoerd was het bombardement van Lübeck van 29 maart 1942. Deze werd gevolgd door diverse bombardementen op het Ruhrgebied. In de nacht van 30 op 31 mei 1942 werd de stad Keulen aangevallen met 1000 Britse bommenwerpers. Van 24 juli tot 3 augustus 1943 werd Hamburg gebombardeerd. Hierbij werden op grote schaal brandbommen ingezet en ontstond een vuurstorm. Er vielen hierbij naar schatting 42.000 doden. De Britse luchtaanval met het hoogste percentage slachtoffers was het bombardement op de stad Pforzheim op 23 februari 1945, waar bij een aanval van 22 minuten ruim 30% van de bevolking om het leven kwam. In totaal kwamen door Britse bombardementen in Duitsland tussen de 420.000 en 570.000 mensen om het leven. Ook de verliezen van de RAF waren hoog. Van de 125.000 ingezette militairen sneuvelden er 55.000.”
WIKIPEDIA
TAPIJTBOMBARDEMENT
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tapijtbombardement
”Het is verboden steden, dorpen, woningen of gebouwen, die niet verdedigd worden, met welke middelen ook aan te vallen of te bombardeeren.”
ARTIKEL 25, VERDRAG NOPENS DE WETTEN EN GEBRUIKEN VAN DE OORLOG TE LAND
‘S GRAVENHAGE, 18-10-1907
https://wetten.overheid.nl/BWBV0006273/1910-01-26
[47]
”Het beeld is besmeurd met rode verf en op de sokkel van het beeld is ‘racist’ geschreven”
Een beeld van Mahatma Gandhi in Amsterdam is besmeurd met rode verf. ,,Ik woon hier al veertig jaar en dit heb ik nog nooit meegemaakt.’’
Het beeld is besmeurd met rode verf en op de sokkel van het beeld is ‘racist’ geschreven. Op een andere kant staat het getal 1312, wat verwijst naar de afkorting ACAB: All cops are bastards. Pramod Sharma van de Stichting Standbeeld Mahatma Gandhi ziet hoe medewerkers de verf van ‘zijn’ beeld afschrapen: ,,Waardeloos, ik snap het ook niet. Gandhi is juist vriendelijk en vreedzaam, terwijl dit een vorm van geweld is.
Schoonmaken
Volgens wethouder Rutger Groot Wassink gaat de gemeente aangifte doen wegens de bekladding. ,,Vanzelfsprekend zijn wij tegen welke vorm van vandalisme dan ook en is bekladding van dit soort zaken volstrekt onaanvaardbaar”, zei hij vandaag in antwoord op vragen van D66. ,,Het ligt in de rede dat wij aangifte gaan doen, het beeld wordt schoongemaakt.”
Het is nog niet bekend wie er achter de bekladding zit. Een medewerker van de Kunstwacht, die onderhoud en reparaties verzorgt, zegt dat de schoonmaakwerkzaamheden wel uren kunnen duren. ,,Als je agressief te werk gaat, gaat het sneller. Maar je moet juist voorzichtig zijn met zo’n beeld.”
De 75-jarige buurtbewoner Nel zag de bekladdingen vanochtend en belde de gemeente. ,,Ik woon hier al veertig jaar en dit heb ik nog nooit meegemaakt. Het beeld hou ik al jaren in de gaten. In de avond steek ik hier soms waxinelichtjes aan en ruim ik het afval op. Ik heb hoogstens wel eens een Ajax-petje eraf gehaald. Ik ben bang dat ze het beeld gaan slopen. Ik snap het ook niet, ze verwijten Gandhi wat ze zelf ook doen. Dit is kwaad met kwaad bestrijden. Iedereen maakt weleens fouten.”
Straatnamen en standbeelden
Het standbeeld werd op 2 oktober 1990 op de Churchillaan onthuld ter ere van de 121ste verjaardag van de Indiër. Het ontwerp is gemaakt door de in 2016 overleden beeldhouwer Karel Gomes. Het plan voor het beeld kwam destijds van de Hindoe-organisatie Triveda. Mahatma Gandhi wordt lopend afgebeeld, kenmerkend gewaad om het lijf, slippers aan de voeten, een boek in de ene hand en een stok in de andere. Gandhi, een Indiaas politicus, stond vooral bekend om zijn strijd tegen ongelijkheid en koloniale overheersing. Helemaal onomstreden was hij niet. Zo zou hij zwarte Afrikanen ‘kaffers’ hebben genoemd, een racistisch scheldwoord.
Sinds de gewelddadige dood van de zwarte Amerikaan George Floyd en daaropvolgende wereldwijde Black Lives Matter-protesten is er veel discussie over straatnamen en standbeelden van personen met een koloniaal verleden. Overal ter wereld worden standbeelden van omstreden historische figuren neergehaald of beklad. Het is nog niet zeker of de bekladding van het Gandhi-beeld hiermee te maken heeft.
EINDE ARTIKEL
[48]
WIKIPEDIA
MAHATMA GANDHI
https://en.wikipedia.org/wiki/Mahatma_Gandhi
[49][49]
”In The South African Gandhi: Stretcher-Bearer of Empire, Desai and Vahed write that during his stay in Africa, Gandhi kept the Indian struggle “separate from that of Africans and coloureds even though the latter were also denied political rights on the basis of colour and could also lay claim to being British subjects”.
They write that Gandhi’s political strategies – fighting to repeal unjust laws or freedom of movement or trade – carved out an exclusivist Indian identity “that relied on him taking up ‘Indian’ issues in ways that cut Indians off from Africans, while his attitudes paralleled those of whites in the early years”. Gandhi, the authors write, was indifferent to the plight of the indentured, and believed that state power should remain in white hands, and called black Africans Kaffirs, a derogatory term, for a larger part of his stay in the country.”
….
…..
..”Gandhi’s biographer and grandson, Rajmohan Gandhi, says the younger Gandhi – he arrived in South Africa as a 24-year-old briefless lawyer – was undoubtedly “at times ignorant and prejudiced about South Africa’s blacks”. He believes Gandhi’s “struggle for Indian rights in South Africa paved the way for the struggle of black rights”. He argues that “Gandhi too was an imperfect human being”, but the “imperfect Gandhi was more radical and progressive than most contemporary compatriots”.
Mahatma Gandhi has been variously described as an anti-colonial protester, a religious thinker, a pragmatist, a radical who used non-violence effectively to fight for causes, a canny politician and a whimsical Hindu patriarch.
The authors of a controversial new book on Gandhi’s life and work in South Africa certainly believe so. South African academics Ashwin Desai and Goolam Vahed spent seven years exploring the complex story of a man who lived in their country for more than two decades – 1893 to 1914 – and campaigned for the rights of Indian people there.
In The South African Gandhi: Stretcher-Bearer of Empire, Desai and Vahed write that during his stay in Africa, Gandhi kept the Indian struggle “separate from that of Africans and coloureds even though the latter were also denied political rights on the basis of colour and could also lay claim to being British subjects”.
They write that Gandhi’s political strategies – fighting to repeal unjust laws or freedom of movement or trade – carved out an exclusivist Indian identity “that relied on him taking up ‘Indian’ issues in ways that cut Indians off from Africans, while his attitudes paralleled those of whites in the early years”. Gandhi, the authors write, was indifferent to the plight of the indentured, and believed that state power should remain in white hands, and called black Africans Kaffirs, a derogatory term, for a larger part of his stay in the country.
Racial segregation
In 1893, Gandhi wrote to the Natal parliament saying that a “general belief seems to prevail in the Colony that the Indians are a little better, if at all, than savages or the Natives of Africa”.
In 1904, he wrote to a health officer in Johannesburg that the council “must withdraw Kaffirs” from an unsanitary slum called the “Coolie Location” where a large number of Africans lived alongside Indians. “About the mixing of the Kaffirs with the Indians, I must confess I feel most strongly.”
The same year he wrote that unlike the African, the Indian had no “war-dances, nor does he drink Kaffir beer”. When Durban was hit by a plague in 1905, Gandhi wrote that the problem would persist as long as Indians and Africans were being “herded together indiscriminately at the hospital”.
This, in itself, say historians, is not entirely new and revelatory. Also, some South Africans have always accused the man who led India to independence of working with the British colonial government to promote racial segregation. In April, a man was arrested in connection with vandalising a statue of Gandhi. A hashtag #Ghandimustfall (sic) has gained circulation on social media.
Gandhi’s biographer and grandson, Rajmohan Gandhi, says the younger Gandhi – he arrived in South Africa as a 24-year-old briefless lawyer – was undoubtedly “at times ignorant and prejudiced about South Africa’s blacks”. He believes Gandhi’s “struggle for Indian rights in South Africa paved the way for the struggle of black rights”. He argues that “Gandhi too was an imperfect human being”, but the “imperfect Gandhi was more radical and progressive than most contemporary compatriots”.
“Gandhi believed in the Aryan brotherhood. This involved whites and Indians higher up than Africans on the civilised scale. To that extent he was a racist. To the extent that he wrote Africans out of history or was keen to join with whites in their subjugation he was a racist,” Ashwin Desai told me.
“To the extent that he accepted white minority power but was keen to be a junior partner, he was a racist. Thank God he did not succeed in this as we would have been culpable in the horrors of apartheid.
“But if Gandhi was part of the racist common sense of the time then how does this qualify him to be a person that is seen as part of the pantheon of South African liberation heroes? You cannot have Gandhi as an accomplice of colonial subjugation in South Africa and then also defend his liberation credentials in South Africa.”
‘Blind eye’
Desai also rejects the assertion that Gandhi paved the way for the local struggle for black rights – “in one sentence,” he says, “you are writing out the history of African resistance to colonialism that unfolded much before Gandhi even arrived”.
In his book, Guha writes what a friend in Cape Town once told him about Gandhi. “You gave us a lawyer, we gave you back a Mahatma [Great Soul]”. Ashwin Desai thinks this is a “ridiculous assertion” about a man who “supported more taxes on impoverished African people and turned a blind eye to the brutality of the Empire on Africans”.
More than a century after he left Africa, there has been a resurrection of Gandhi in South Africa. Despite their reservations about the ‘man of Empire’, Desai and Vahed acknowledge that Gandhi “did raise universal demands for equality and dignity”.
But even the greatest men are flawed. And Gandhi was possibly no exception.
EINDE ARTIKEL
”During his stay in South Africa, Gandhi routinely expressed “disdain for Africans,” says S. Anand, founder of Navayana, the publisher of the book titled “The South African Gandhi: Stretcher-Bearer of Empire.”
According to the book, Gandhi described black Africans as “savage,” “raw” and living a life of “indolence and nakedness,” and he campaigned relentlessly to prove to the British rulers that the Indian community in South Africa was superior to native black Africans”
Was Mohandas Karamchand Gandhi, the revered leader of India’s freedom movement, a racist?
A controversial new book by two South African university professors reveals shocking details about Gandhi’s life in South Africa between 1893 and 1914, before he returned to India.
During his stay in South Africa, Gandhi routinely expressed “disdain for Africans,” says S. Anand, founder of Navayana, the publisher of the book titled “The South African Gandhi: Stretcher-Bearer of Empire.”
According to the book, Gandhi described black Africans as “savage,” “raw” and living a life of “indolence and nakedness,” and he campaigned relentlessly to prove to the British rulers that the Indian community in South Africa was superior to native black Africans. The book combs through Gandhi’s own writings during the period and government archives and paints a portrait that is at variance with how the world regards him today.
Much of the halo that surrounds Gandhi today is a result of clever repackaging, write the authors, Ashwin Desai and Goolam Vahed, professors at the University of Johannesburg and the University of KwaZulu Natal.
As we examined Gandhi’s actions and contemporary writings during his South African stay, and compared these with what he wrote in his autobiography and ‘Satyagraha in South Africa,’ it was apparent that he indulged in some ‘tidying up.’ He was effectively rewriting his own history.”
Prize-winning Indian author Arundhati Roy says the book, which will hit stores next month, is “a serious challenge to the way we have been taught to think about Gandhi.”
Here is a sample of what Gandhi said about black South Africans:
* One of the first battles Gandhi fought after coming to South Africa was over the separate entrances for whites and blacks at the Durban post office. Gandhi objected that Indians were “classed with the natives of South Africa,” who he called the kaffirs, and demanded a separate entrance for Indians.
“We felt the indignity too much and … petitioned the authorities to do away with the invidious distinction, and they have now provided three separate entrances for natives, Asiatics and Europeans.”
* In a petition letter in 1895, Gandhi also expressed concern that a lower legal standing for Indians would result in degenerating “so much so that from their civilised habits, they would be degraded to the habits of the aboriginal Natives, and a generation hence, between the progeny of the Indians and the Natives, there will be very little difference in habits, and customs and thought.”
* In an open letter to the Natal Parliament in 1893, Gandhi wrote:
“I venture to point out that both the English and the Indians spring from a common stock, called the Indo-Aryan. … A general belief seems to prevail in the Colony that the Indians are little better, if at all, than savages or the Natives of Africa. Even the children are taught to believe in that manner, with the result that the Indian is being dragged down to the position of a raw Kaffir.”
* At a speech in Mumbai in 1896, Gandhi said that the Europeans in Natal wished “to degrade us to the level of the raw kaffir whose occupation is hunting, and whose sole ambition is to collect a certain number of cattle to buy a wife with, and then, pass his life in indolence and nakedness.”
* Protesting the decision of Johannesburg municipal authorities to allow Africans to live alongside Indians, Gandhi wrote in 1904 that the council “must withdraw the Kaffirs from the Location. About this mixing of the Kaffirs with the Indians, I must confess I feel most strongly. I think it is very unfair to the Indian population and it is an undue tax on even the proverbial patience of my countrymen.”
* In response to the White League’s agitation against Indian immigration and the proposed importation of Chinese labour, Gandhi wrote in 1903: “We believe also that the white race in South Africa should be the predominating race.”
Gandhi wrote in 1908 about his prison experience: “We were marched off to a prison intended for Kaffirs. There, our garments were stamped with the letter “N”, which meant that we were being classed with the Natives. We were all prepared for hardships, but not quite for this experience. We could understand not being classed with the whites, but to be placed on the same level with the Natives seemed too much to put up with.”
* In 1939, Gandhi justified his counsel to the Indian community in South Africa against forming a non-European front: “I have no doubt about the soundness of my advice. However much one may sympathise with the Bantus, Indians cannot make common cause with them.”
EINDE ARTIKEL
”While in South Africa, Gandhi focused on racial persecution of Indians but ignored those of Africans. In some cases, state Desai and Vahed, his behaviour was one of being a willing part of racial stereotyping and African exploitation.[81] During a speech in September 1896, Gandhi complained that the whites in the British colony of South Africa were degrading Indian Hindus and Muslims to “a level of Kaffir“.[82] Scholars cite it as an example of evidence that Gandhi at that time thought of Indians and black South Africans differently.[81] As another example given by Herman, Gandhi, at age 24, prepared a legal brief for the Natal Assembly in 1895, seeking voting rights for Indians. Gandhi cited race history and European Orientalists’ opinions that “Anglo-Saxons and Indians are sprung from the same Aryan stock or rather the Indo-European peoples”, and argued that Indians should not be grouped with the Africans”
WIKIPEDIA
MAHATMA GANDHI/CIVIL RIGHTS ACTIVIST IN SOUTH AFRICA (1893-1914)
”Gandhi, een Indiaas politicus, stond vooral bekend om zijn strijd tegen ongelijkheid en koloniale overheersing. Helemaal onomstreden was hij niet. Zo zou hij zwarte Afrikanen ‘kaffers’ hebben genoemd, een racistisch scheldwoord. ”
”While in South Africa, Gandhi focused on racial persecution of Indians but ignored those of Africans. In some cases, state Desai and Vahed, his behaviour was one of being a willing part of racial stereotyping and African exploitation.[81] During a speech in September 1896, Gandhi complained that the whites in the British colony of South Africa were degrading Indian Hindus and Muslims to “a level of Kaffir“.[82] Scholars cite it as an example of evidence that Gandhi at that time thought of Indians and black South Africans differently.[81] As another example given by Herman, Gandhi, at age 24, prepared a legal brief for the Natal Assembly in 1895, seeking voting rights for Indians. Gandhi cited race history and European Orientalists’ opinions that “Anglo-Saxons and Indians are sprung from the same Aryan stock or rather the Indo-European peoples”, and argued that Indians should not be grouped with the Africans”
WIKIPEDIA
MAHATMA GANDHI/CIVIL RIGHTS ACTIVIST IN SOUTH AFRICA (1893-1914)
Dit overzicht pretendeert nadrukkelijk NIET volledig te zijnSlechts enkele zaken, die schrijfster dezes zijn opgevallen en indruk op haar hebben gemaakt, ten goede of ten kwade. ASTRID ESSED OVER FEMKE HALSEMABURGEMEESTERSCHAP , COCKTAIL VAN BETERE EN SLECHTERE ZAKEN
Vanaf haar aantreden is burgemeester Halsema voor ondergetekende een vreemde cocktail van betere en slechtere zaken geweest.Zo viel ik in mijn eerste comment op haar aantreden, over de in haar politieke verleden getoonde impliciete gedoging van het kwaadaardige Islamofobe gif van Wilders en haar eigen neiging tot Islamofobie [1]But let’s be fair:Dat was haar verleden: HALSEMA IN DE MIN:MAATREGELEN TEGEN IMAMS, DIE ONWENSELIJKE, GEEN STRAFBARE UITLATINGEN HEBBEN GEDAAN/GEVAARLIJK EN ONDEMOCRATISCH Maar direct na haar aantreden ging voormalig Tweede Kamervoorzitter voor Groen-Links, nu dus burgemeester de fout in, door niet alleen te stoppen met toenadering tot salafistische organisaties [2], waar plaatsvervangend burgemeester van Aartsen terecht mee was begonnen [3], maar-en dat is graadjes erger-ook aan te kondigen, maatregelen te willen nemen tegen ”radicale imams” [hoe je dat ook mag interpreteren, grens wordt steeds ruimer], die uitlatingen hebben gedaan ” die niet strafrechtelijk vervolgd kunnen worden, maar de gemeente wel onwenselijk vindt.” [4] Hoe dat uiteindelijk in de praktijk vorm heeft gekregen, weet ik niet, maar het gaat mij om de intentie.De griezelig ondemocratische intentie om niet strafbare zaken in een juridisch kader te willen aanpakken en zo de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van godsdienst aan banden te willen leggen. [5] HALSEMA IN DE MIN/VERDEDIGING POLITIE OP HET FOUTE MOMENTGEEN GETOONDE EMPATHIE MET MOEDER GEDODE SLACHTOFFERPOLITIEKOGELS 21 [FREDERIK HENDRIK PLEIN]/HOUDING VAN HALSEMA Wat ik misschien nog het hoogste heb opgenomen is Halsema’s houding in die tragedie, die zich heeft afgespeeld op het Frederik Hendrikplein en die ik politiemoord noem.Want moord WAS het.Misschien niet in juridische termen, omdat ”voorbedachten rade” misschien ontbrak, maar doodslag? [6]JA Maar liefst 21 kogels werden afgevuurd op een 31 jarige Amsterdammer van Britse komaf, Michael Fudge, die volgens een melding van de politie ”dreigend” rondliep op het Oosteinde.De agent[en] voelde[n] zich bedreigd, schoten en het slachtoffer werd dodelijk gewond. [7]Moet je nagaan:Zo hevig is er door de agenten in het Wilde Weg geschoten, dat een voorbijrijdende fietser in het been werd geschoten! [8] Tot de tanden gewapende agenten, die zich ”bedreigd voelden” door iets wat later een nepvuurwapen bleek te zijn?Een executie, zo zie ik dat. [9]En dat was niet de eerste keer:
Op 28 augustus 2004 vond vrijwel exact hetzelfde plaats:
Het betrof een Duitser [helaas ken ik zijn naam niet], die de avond daarvoor al een confrontatie
met de politie gehad zou hebben, de volgende dag zelf de politie
gebeld zou hebben, politie arriveerde, hij zou op de politie geschoten’
hebben en daarna getroffen door een kogelregen van 21 kogels……[10]
In beide gevallen voelde de politie zich ”bedreigd” en werd het Verhaaltje ”suicide by cop” [waar ik sowieso mijn twijfels bij heb, omdat het beide keren wel erg goed uitkwam] [11], erbij gehaald.
Gezien de wijze waarop de politie wegkomt met dodelijke geweldsincidenten [12] zal het de lezer niet verbazen, dat het OM in het geval van die Duitser in 2004, heeft afgezien van vervolging van de betreffende agenten, want het zou ”zelfverdediging” zijn [13]
Zo gaat het bijna altijd [14] en in het enkele geval, dat agenten wel vervolgd worden, worden ze vrijgesproken [Rishi Chadrikasing, neergeschoten, toen hij al wegrende] [15] of komen ze er met zo’n lichte straf vanaf [zoals bij Mitch Henriquez, dood door nekklem], dat het een belediging is voor wat men ”rechtsstaat” noemt. [16]
Zo gaat het dus in wat men ”rechtsstaat” noemt
Recht voor de ene crimineel [Mokro Maffia] [17] is net iets anders dan recht voor de andere crimineel. [killer cops] [18]
Maar om op Halsema terug te komen:
Je mag toch verwachten, dat zij, nog los van de schuldvraag, de dood van een Amsterdammer, die waarschijnlijk nog verward was ook [19] ernstig zou opnemen en zich op zijn minst ook zo zou uitlaten.
Maar in het debat rond de terechte ”buitensporig geweld van de politie” uitspraak van Bij1 raadslid Sylvana Simons [20], by the way een beschamend debat, waarbij partijen over elkaar struikelden om Sylvana Simons te veroordelen [21], maakte Femke Halsema de beschamende opmerking ”trots” te zijn op de politie!
Moet je nagaan, na zo’n weerzinwekkende 21 kogels gebeurtenis.
Letterlijk zei zij [althans volgens AT5, dat ik hier citeer:
”De burgemeester sprak van een groot drama voor alle betrokkenen. ‘Het onderzoek door de Rijksrecherche wordt versneld uitgevoerd vanwege het grote belang van de zaak. Wij moeten als leken hierop wachten. Ik heb gisteren met de betrokken agenten gepraat. Dit is niet waarom je agent wordt. Je wordt agent omdat je mensen wil dienen. Omdat je de stad veiliger wil maken. Het is een nachtmerrie en traumatische gebeurtenis voor de agenten. Deze agenten verdienen ons inlevingsvermogen en niet ons oordeel. We kunnen trots zijn op onze politie.’ [22]
Pardon, nachtmerrie voor ALLE BETROKKENEN, dus ook voor de agenten, die 21 kogels hebben afgevuurd?
Verdienen zulke agenten ons ”inlevingsvermogen?”
En……
”Nachtmerrie en traumatische gebeurtenis voor de agenten?”
WHO THE HELL IS IN THE COFFIN!
Wat ik mogelijk nog erger vind, is dat Halsema WEL de betrokken agenten heeft opgezocht, maar niet de moeder van Michael Fudge, het slachtoffer van de 21 politiekogels en ook de toevallige voorbijganger niet, die in zijn been was geraakt door het Wild West schieten van de agenten! [23]
Is dat het gedrag voor een ”burgemeester voor alle Amsterdammers”?
Halsema heeft hier een lelijke steek laten vallen.HALSEMA IN DE MIN’KRAAKMAATREGELEN, DIE NEERKOMEN OP ILLEGALENJACHT
Naast haar weinig empathische houding naar een moeder, die haar zoon op dergelijke wijze [21 politiekogels] heeft verloren, is uw Wreker van het Onrecht allerminst te spreken over Halsema’s aanscherping van de kraakmaatregelen, waarbij vooral de ongedocumenteerden van We are Here het slachtoffer kunnen worden, ook al beweert Halsema van niet.Lees daar alles over onder noot 24 HALSEMA IN DE PLUS KETI KOTI Zijn er dan helemaal geen zaken, waarover uw Wreker van het Onrecht haar goedkeuring over kan uitspreken?O zeker wel:
Zo heeft Halsema een goede en invoelende speech gehouden bij de jaarlijkse Keti Koti [herdenking afschaffing van de slavernij] [25], die indruk op mij heeft gemaakt, waarmee zij haar betrokkenheid toonde. [26]
Ook is zij goed en prominent aanwezig geweest bij de kort geleden gehouden herdenking van de Decembermoorden, waarbij zij een speech gehouden heeft en in de Fakkeloptocht heeft meegelopen.[27]EEN VAT VAN TEGENSTRIJDIGHEDEN Ik zei het al:Min en PlusHet Halsema burgemeesterschap is een vat van tegenstrijdigheden Solidair met de nazaten van het slavernijverleden [28], maar geen ondersteuning van de terechte bezorgdheid van Sylvana Simons over de 21 kogels executie van de politie [29], politiegeweld, dat maar al te vaak zwarte mensen en mensen van kleur treft.Mitch Henriquez, Rishi Chadrikasing, Michael Winters, Ihsan Gurz…….[30]Bij hoog en bij laag beweren, niet in te zetten op illegalenjacht [31], maar maatregelen nemen, die daar in feite op neer komen. [32]Beweren ‘in de buurt te willen blijven van hen, die het moeilijk hebben”’ [33], maar geen empathie tonen met een moeder, wier zoon is omgekomen door politiegeweld [34] Ook een minder goede zaak, to say the least [35], was de aangifte van Halsema tegen de bekladding van het standbeeld-monument van de koloniale massamoordenaar Van Heutsz [36]Een Blamage en [ik zeg het hard] een impliciet en onbedoeld in bescherming nemen van een besmet koloniaal verleden.Maar daarover meer in een volgend artikel Astrid Essed
Burgemeester Femke Halsema stopt de toenadering tot salafistische organisaties die door haar voorganger Jozias van Aartsen was ingezet.
Daarnaast wil Halsema actie ondernemen tegen radicale imams die de strafrechtelijke grens net niet over gaan, maar wel onwenselijk zijn. Ook moet de financiering uit het Midden-Oosten, bedoeld om moslims te bekeren tot radicale stromingen, stoppen, vindt Halsema. “Het is niet acceptabel als Amsterdamse burgers door een buitenlandse overheid met financiële en politieke middelen worden overreed of gedwongen om geloofsopvattingen aan te hangen of uit te dragen.”
Dat schrijft de burgemeester woensdag in een brief aan de gemeenteraad. Hierin geeft ze voor het eerst sinds haar aantreden een beeld van hoe de gemeente wat haar betreft met het beladen onderwerp radicalisering zou moeten omgaan.
Vorig jaar raakte de werkwijze van Eberhard van der Laan in opspraak, door het strafontslag van een hooggeplaatste adviseur op dit gebied wegens vermeende factuurfraude. Hierna kwam naar voren dat de betreffende afdeling te veel leunde op het persoonlijk netwerk en te weinig openstond voor contra-expertise van buitenaf.
Halsema wil dat meer ambtenaren op dit soort afdelingen aan het begin van hun dienstverband gescreend worden door de AIVD. Ook de gemeente zelf scherpt de screening van dit personeel aan.
Anti-radicaliseringsprogramma Momenteel heeft de stad 59 personen in een speciaal anti-radicaliseringsprogramma opgenomen. 20 procent daarvan is vrouw. Dit aantal is al een tijdlang stabiel. Ook werkt de stad al heel lang met een uitgebreid netwerk van sleutelpersonen die het stadhuis een beeld moeten geven van wat er speelt in, voornamelijk, de islamitische gemeenschap. Halsema wil de rol van die sleutelpersonen heroverwegen, omdat nu niet altijd even duidelijk is of deze mensen professionals, of vrijwilligers zijn.
Ook de aandacht voor het Meldpunt Radicalisering moet verbeterd worden, de burgemeester laat onderzoeken hoe meer mensen van het bestaan van dit orgaan op de hoogte kunnen worden gebracht.
Polarisatie Daarnaast neemt Halsema afstand van het gebruik om radicalisering in één zin te noemen met polarisatie, alsof beide fenomenen onwenselijk zijn. Het tegengaan van polarisatie, bekend geworden door de beroemde metafoor van Cohen die ‘de boel bij elkaar wilde houden’ was sinds de moord op Van Gogh in 2004 staand beleid in Amsterdam.
Halsema ziet dat anders. “Heftig en soms onverzoenlijk meningsverschil hoort echter thuis in onze democratische rechtsstaat en in onze vrije stad, verrijkt deze ook en is nadrukkelijk geen voorwerp van radicaliseringsbeleid”, schrijft Halsema. “Beter lijkt het mij te spreken van radicalisering en extremisme.”
Op voorspraak van waarnemend burgemeester Van Aartsen werd toenadering gezocht tot salafistische organisaties, met oog voor de scheiding tussen kerk en staat, om zo een beter beeld te krijgen van de spanningen in de moslimgemeenschap.
Denktank Onder leiding van UvA-docent Floris Vermeulen zou vanaf september onderzochtworden hoe Amsterdam structurele samenwerkingen aan kan gaan met orthodoxe organisaties in de stad. Halsema stopt die toenadering nu, nog voor men er mee is begonnen. In plaats daarvan pleit de burgemeester voor de oprichting van een denktank met vooraanstaande experts, die de gemeente gevraagd en ongevraagd van advies kunnen dienen op het gebied van de radicalisering.
Ook de invloed van buitenlands geld en in het buitenland geschoolde predikers die in Amsterdam hun, veelal radicaal islamitsche, boodschap willen verkondigen legt Halsema onder de loep. Momenteel kan de gemeente al een pittig gesprek aangaan met de organisatoren, of politie in de zaal zetten om te checken of er strafbare uitingen worden gedaan. Dat is wat de burgemeester betreft niet genoeg.
Maatregelen Het gaat om maatregelen in de grijze zone voor uitlatingen die niet strafrechtelijk vervolgd kunnen worden, maar de gemeente wel onwenselijk vindt. “Het bestuurlijk instrumentarium is aan beperkingen gebonden bij anti-integratieve, antidemocratische uitingen.”
Halsema wil die beperkingen op een rijtje zetten, en met wijzigingsvoorstellen in de tas naar Den Haag. Daar moeten maatregelen worden gemaakt waarmee radicalisme van buiten de stad beter kan worden bestreden.
Hoe haar voorstellen er praktisch uit zullen zien zien, wordt dit najaar duidelijk, schrijft Halsema. De gemeenteraad zal de koerswijziging begin september bespreken. EINDE ARTIKEL HET PAROOL
Waarnemend burgemeester Jozias van Aartsen is ervan overtuigd dat de dialoog aangaan met orthodoxe moslimorganisties kan helpen in het tegengaan van radicalisering. ‘We hoeven het niet met hen eens te zijn, we hoeven niet naar consensus te streven, maar het is gewoon een pragmatische benadering. Gewoon praktisch zijn!’
Van Aartsen reageerde vanavond op AT5 voor het eerst op de kritiek van sommige partijen in de gemeenteraad op zijn nieuwe radicaliseringsaanpak. Daarin stelt hij voor om ook samen te werken met orthodoxe stromingen in de Islam, zoals het salafisme. Zo zei Marianne Poot van de VVD: ‘Die keren zich af van onze samenleving. Daar is geen basis om mee samen te werken.’
Deur openzetten Maar volgens Van Aartsen leidt dat juist tot meer problemen: ‘Als je als houding hebt; ‘jullie doen er niet toe’ of ‘jullie zijn salafisten’ dan wordt de afstand tot de Nederlandse samenleving alleen maar groter.’ Hij pleit juist voor meer samenwerking. ‘Ik denk dat het heel verstandig is om de deur open te zetten, dat we in die zin ook gesprekken met hen voeren.’
Annabel Nanninga van Forum voor Democratie zei vanochtend dat ze bang was voor een herhaling van de in haar ogen mislukte aanpak van de As-Soennahmoskee in Den Haag: ‘Die moskee was laatst nog in het nieuws: het bleek dat ze buitenlands geld ontvingen en vrouwenbesnijdenis predikten. Heel gek, maar het handreiken en bruggenbouwen leek niet te hebben geholpen.’
Vrijheid van meningsuiting Van Aartsen: ‘We hebben ook godsdienstvrijheid, vrijheid van meningsuiting, dat staat ook in onze grondwet. Als je over de schreef over gaat, dan treedt het Openbaar Ministerie op. Daar hebben we ook voorbeelden van, maar meestal is het dan heel moeilijk om te bewijzen of dit nu echt strafrechtelijk tot acties moet leiden.’
Volgens Van Aartsen schiet iedereen direct in een kramp wanneer deze discussie gevoerd wordt. ‘Ik heb níéts met orthodox salafisme. Ik zeg het nog maar even want sommige mensen denken: ‘die Van Aartsen is ook een halve salafist’. Dat is dus niet het geval, maar ik sta wel voor bepaalde waarden in deze samenleving en voor het inclusief zijn van een overheidsbeleid.’
‘En als je zegt het salafisme of een orthodoxe vorm van geloof leidt automatisch tot terrorisme, dat is bewezen niet het geval. Na een aanslag dat iedere keer wordt gezegd; ‘daar moeten moslims afstand van nemen’, terwijl negentig procent van de moslims daar helemaal niets mee heeft. En het idee dat je je iedere keer moet verdedigen en dat je dus geen onderdeel uit maakt van deze samenleving, leidt alleen maar tot nog meer afstand.’ YOUTUBE.COMVAN AARTSEN: ”MENSEN ZEGGEN, DAT IK EEN HALVESALAFIST BEN, MAAR DAT IS NIET ZO”INTERVIEW INTERIM BURGEMEESTER VAN AARTSEN MET AT5 JOURNALIST RONALD VAN OLSTHOORN https://www.youtube.com/watch?v=jrPFEv9qAZ4 TEKST DAARBIJ:
VAN AARTSEN: ”Ook daar is een heel ideologisch debat over gaande,als ik tenminste ook….debat hebben we wel in deRaad en in de Raadscommissie.Als ik zie, de eerste commentaren daarop…. RONALD VAN OLSTHOORN, JOURNALIST AT5: Veel kritiek…. VAN AARTSEN:Nou ja, ook daarvoor geldt….nou ja, aan een bepaalde zijdeheb ik wat kritiek gehoord….. RONALD VAN OLSTHOORN: VVD, CDA, Forum voor Democratie…. VAN AARTSEN:.Aan een bepaalde zijde…maar dat debat hebben we in de Raad….ik zie er eerlijk gezegd nogal naar uit.Maar ook daar, mogen we daar nou ook eens eenkeer praktisch naar kijken.Er zijn, en die onderzoeken zijn e, maar ik heb heel vel, ietsminder in Amsterdam overigens, maar in Den Haag ongelooflijkveel gesprekken gehad met veel jongere moslims in de stad Den Haag,zelfde fenomeen, zelfde zie je in de stad Amsterdam.Veel, veel jongeren, meer dan laten we zeggen tien jaar geleden,vinden in deze samenleving, we hadden het eerder erover, verruwingin de samenleving, maar vinden in een vorm van orthodox geloofeen soort houvast in het leven.Laat ik het even heel helder zeggen:Ik heb niets met Salafistische orthodoxe ideeen, ik heb uberhaupthelemaal niets met orthodoxe ideeen, maar daar gaat het helemaal niet om.Het gaat om de vraag, hoe bereik je een belangrijke groep mensenin je stad of in de steden, die geloven in een orthodoxe uitleg van deKoran.Hoe kan je het gesprek met hen aangaan,Hoe kan je niet de houding hebben van ”julliedoen er niet toe” of ”jullie zijn Salafisten, dus eigenlijk willenwij niet zoveel met jullie te maken hebben”Dat zal alleen maar leiden tot een grotere afstand totde Nederlandse samenleving, dat zal ook leiden….. RONALD VAN OLSTHOORN: Hoe ver moet je daarin gaan, want…… VAN AARTSENMag ik eerst het hele verhaal afmaken?Dat zie je op politiek terrein al komen.Het fenomeen Denk in Nederland komt rechtstreeksvoort uit een groepering mensen binnen de moslimgemenschap,die zeggen ”het is nou wel leuk geweest. Hier zijn wij en wijkomen nu echt op voor onze belangen en dat kan ooktot allerlei verkeerde daden en acties leiden.Er is in het buitenland, in Europa heel veel onderzoek naar gedaan.Ik heb inderdaad de Universiteit van Amsterdam, en ook de VU,althans een aantal wetenschappers, die hier veel van afweten, ookgevraagd ”kijk hier nou eens naar”Nou en ik denk, dat het heel verstandig is, dat we de deur openzetten,dat we in die zin ook gesprekken met hen voeren.We hoeven het niet met hen eens te zijn, we hoeven nietnaar consensus te streven, maar het is gewoon een pragmatische,een means based approach, zoals dat dan wetenschappelijk….gewoon…gewoon praktisch zijn. RONALD VAN OLSTHOORN: Ja, maar vreest u dan toch niet,dat het uiteindelijk weer de verkeerde kan op gaat, want wehadden het net over Den Haag, daar hebt u inderdaad ervaringmet de As Soennah Moskee, maar onlangs bleek ook uitreportages van Nieuwsuur ja daar, het wordt aanbevolen omvrouwen te besnijden…. VAN AARTSENJa, dat was een oude, dat waren allemaal berichten, die als ikhet goed heb, uit 2011 of 2013, ik heb nou die data niet helemaalmeer in mijn hoofd, as Soennah werd ook buitenlands gefinacierd,gebeurt hier in Amsterdam ook, gebeurt bij heel veel Moskeeen overigensin Nederland, daar kunnen we niets aan doen, want dat mag, danmoet het kabinet nog steeds met wetgeving komen, die er ooknog niet is….Iedereen….iedereen gaat meteen in een soort kramp naardeze discussie kijken, terwijl mijn boodschap…… RONALD VAN OLSTHOORN: U zegt dat het praktisch is, dat is ook logisch, maar op ideologischvlak moet je toch juist wel zeggen: ”tot hier en niet verder, dit kan niet….” VAN AARTSENNee, waar je….waar je….je moet….we hebben ook godsdienstvrijheid,vrijheid van meningsuiting ook, het hoort tot onze Grondwet.Als je de schreef over gaat, dan treedt het Openbaar Ministerie op,he, daar hebben we ook voorbeelden van, meestal is het dan heelmoeilijk om te bewijzen, of dat nu echt strafrechtelijk, strafvorderlijk totacties moet leiden. en ik heb -nogmaals – ik heb niets met orthodoxSalafisme…. RONALD VAN OLSTHOORN:Dat is mij duidelijk…… VAN AARTSENNee, maar ik zeg het nog maar even, omdat sommige mensen denken,”nou die van Aartsen is zeker ook een halve Salafist”.Dat is dus niet het geval, maar ik sta wel voor bepaaldewaarden in deze samenleving en voor het inclusief zijn van eenOverheidsbeleid.En wat natuurlijk….als je zegt ”het Salafisme of een orthodox vormvan geloof leidt automatischerwiijs tot terrorisme”, dat is bewezen niethet geval….iedere keer na een aanslag. iedere keer wordt gezegd ”daarmoeten de moslims afstand van nemen”, terwijl negentigprocent of meer van de moslims daar helemaal niets mee heeften het idee dat je iedere keer je moet verdedigen en dus eigenlijkniet een onderdeel bent van deze samenleving, leidt alleen maar, ja,tot afstand.EINDE TEKST INTERVIEW VAN AARTSEN
TELEGRAAFVAN AARTSEN ONDERZOEKT SAMENWERKING MET SALAFISTEN https://www.telegraaf.nl/nieuws/2203725/van-aartsen-onderzoekt-samenwerking-met-salafisten TEKSTAMSTERDAM – Amsterdam gaat onderzoeken hoe de gemeente op velerlei vlak structureel kan samenwerken met orthodoxe instanties, zoals salafistische moskeeën. Raadsleden botsen hard met waarnemend burgemeester Van Aartsen over diens voorgestelde aanpak voor het de-radicaliseringsbeleid.Van Aartsen stuurde gisteren een brief aan de gemeenteraad waarin hij ingaat op de voortgang van verbeteringen die moesten worden doorgevoerd op de afdeling Radicalisering en Polarisatie. De bedrijfsvoering en integriteit waren daar niet op orde, bleek na het ontslag van programmamanager Saadia Ait-Taleb.
Van Aartsen, die in zijn ambtsperiode in Den Haag de radicale As-Soennah moskee omarmde en subsidie gaf, voelt zich gesteund door aanbevelingen van wetenschappers, zoals hoogleraar terreurstudies Beatrice de Graaf.
„Een pragmatische benadering in de omgang met religieuze organisaties biedt, aldus de onderzoekers, méér mogelijkheden voor structurele samenwerking met genoemde organisaties”, aldus Van Aartsen. Het gaat dan niet alleen om bestrijding van radicalisering. „Beter is om een positieve, omvattende agenda op te stellen met uiteenlopende, ook positieve, punten.” Eerder zei Van Aartsen al dat de gemeente salafistische jongeren ’de hand moet reiken’.
De raad schrikt over het voornemen tot samenwerken met salafisten. CDA’er Diederik Boomsma schoot gisteren uit zijn slof toen hij de brief las. „Na de laatste vergadering met burgemeester Van Aartsen over dit debacle was ik niet gerust over het verdere verloop. Maar ik ben nu geschokt. Ik vind het zwak, licht, deels ambtelijk geneuzel, en wat betreft belangrijke kernpunten zie ik die helemaal niet terug”, aldus de christendemocraat.
Nauwelijks reflectie
„Ik zie nog steeds nauwelijks reflectie over waarom jarenlang niet is gehandeld na waarschuwingen voor vriendjespolitiek en belangenverstrengeling. Nu lijkt het of het probleem juist is dat we niet goed samenwerken met orthodoxe moslims.”
VVD’er Marianne Poot wil niet dat er een samenwerking wordt opgetuigd met salafistische organisaties. „Die keren zich af van onze samenleving. Daar is geen basis om mee samen te werken.” Ze vindt in de brief van Van Aartsen veel zaken missen. „Bijvoorbeeld over het begeleiden van ouders of scholen als kinderen radicaliseren. En ik wil nadrukkelijker aandacht voor de repressieve kant.”
Forum voor Democratie-voorvrouw Annabel Nanninga zet ook grote vraagtekens. „Het lijkt verdacht veel op de mislukte aanpak van Van Aartsen in Den Haag met de radicale As-Soennahmoskee”, zegt ze. „Die moskee was laatst nog in het nieuws: het bleek dat ze buitenlands geld ontvingen en vrouwenbesnijdenis predikten. Heel gek, maar het handreiken en bruggenbouwen leek niet te hebben geholpen.”
Coalitiepartij D66 zegt dat je met salafisten moet praten om de signalen van radicalisering te kunnen verzamelen, aldus Reinier van Dantzig. „Radicalisering heeft vele vormen, maar op dit moment zit de grootste zorg bij de radicale islam. Laten we eerlijk zijn dat daar gewoon een duidelijke link met de islam is en we de religieuze component dus niet kunnen negeren. Wil je radicalisering goed bestrijden zal je netwerken binnen moskeeën moeten hebben, ook salafistische. Maar belangrijk is dat we daar niet naïef in zijn en vooraf duidelijk stellen dat samenwerking nooit mag leiden tot het afbreken van de vrijheden die wij in Nederland voorstaan.”
Onder de radar
De PvdA laat bij monde van fractievoorzitter Sofyan Mbarki weten dat het ’onderzoeken van samenwerking nooit kwaad kan in dit dossier’. „Wat we niet moeten doen is groepen negeren. En juist als je je zorgen maakt zul je contact moeten houden en regelmatig op bezoek gaan en ze uitnodigen. Ik zou me juist zorgen maken als groepen die benaderd worden onder de radar willen blijven.”SP’er Nicole Temmink zegt niet te willen samenwerken met salafistische moskeeën, maar pleit wel voor het ’contact maken’. „Contact maken is wel echt iets anders dan een samenwerking aangaan.”
[4]
”Ook de invloed van buitenlands geld en in het buitenland geschoolde predikers die in Amsterdam hun, veelal radicaal islamitsche, boodschap willen verkondigen legt Halsema onder de loep. Momenteel kan de gemeente al een pittig gesprek aangaan met de organisatoren, of politie in de zaal zetten om te checken of er strafbare uitingen worden gedaan. Dat is wat de burgemeester betreft niet genoeg.
Maatregelen Het gaat om maatregelen in de grijze zone voor uitlatingen die niet strafrechtelijk vervolgd kunnen worden, maar de gemeente wel onwenselijk vindt. “Het bestuurlijk instrumentarium is aan beperkingen gebonden bij anti-integratieve, antidemocratische uitingen.”HET PAROOLHALSEMA STOPT TOENADERING TOT SALAFISTISCHEORGANISATIES22 AUGUSTUS 2018
”Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.”
Wanneer iemand van het leven wordt beroofd, kan de dader hiervoor strafrechtelijk vervolgd worden. Dit artikel gaat over doodslag: een strafrechtelijk delict waarbij iemand van het leven wordt beroofd. Daarnaast wordt het verschil tussen doodslag, moord en dood door schuld besproken en wordt gekeken naar de hoogte van de straf in verschillende vormen van doodslag.
Doodslag
Volgens de wet is doodslag het opzettelijk een ander van het leven beroven. In tegenstelling tot veel andere delictsomschrijvingen, is deze simpel: een ander moet van het leven beroofd worden én dat moet opzettelijk gedaan worden. In het geval van doodslag zal dit (vrijwel) altijd in een opwelling zijn gebeurd.In principe houdt ‘opzet’ in dat iemand het doel moet hebben gehad om een ander van het leven te beroven. Dit is echter niet geheel correct: ook lichtere vormen van opzet zijn voldoende om van doodslag te spreken. De grens ligt bij ‘voorwaardelijk opzet’. Dit houdt in dat er reeds van doodslag gesproken kan worden op het moment dat de dader een ander doel had, zich wel realiseerde dat het slachtoffer om het leven zou kunnen komen, maar dit risico heeft genomen omdat het hem niets uitmaakte of het slachtoffer het zou overleven of niet.’
Verschil doodslag – dood door schuld – moord – dood door mishandeling
Er bestaan een aantal delicten in het strafrecht waarbij iemand van het leven wordt beroofd. Naast doodslag bestaat ook moord, dood door schuld en mishandeling met de dood tot gevolg.
Zoals hierboven al werd geschreven is bij doodslag de opzet gericht op het doden van het slachtoffer, maar is er géén sprake van voorbedachte rade.Bij moord is de opzet ook gericht op het doden van het slachtoffer, maar is er wél sprake van voorbedachte rade.
Wanneer er sprake is van dood door schuld is er géén opzet die gericht is op het doden van het slachtoffer, maar is de dader het wel schuld dat het slachtoffer is overleden.
Bij mishandeling met de dood tot gevolg is er géén opzet die gericht is op het doden van het slachtoffer, maar wél opzet op het mishandelen van het slachtoffer. Door deze mishandeling is het slachtoffer overleden.
De hoogte van de straf voor doodslag
Zoals bij een zwaar delict te verwachten is, is de maximumstraf voor doodslag hoog. De rechter kan namelijk een straf tot 15 jaar of een geldboete van de vijfde categorie (78.000 euro) opleggen. Meestal zal de dader er niet enkel met een geldboete vanaf komen: hij kan rekenen op een gevangenisstraf.
Naast deze straffen is het mogelijk dat er een ontzetting van bepaalde rechten plaatsvindt. Dit houdt in dat de rechter kan beslissen dat de dader bepaalde ambten niet meer mag bekleden, niet meer mag dienen in het leger, geen raadsman of gerechtelijk bewindvoerder meer mag zijn en/of zijn beroep niet meer mag uitoefenen (wanneer hij de doodslag in de uitoefening van zijn beroep had gepleegd).
Uiteraard kan hier niet worden gezegd welke straf een rechter daadwerkelijk zal opleggen: dit hangt voornamelijk van de omstandigheden van het geval af.
Strafverzwarende omstandigheden bij doodslag
Doodslag is als delict op zichzelf strafbaar met maximaal 15 jaar gevangenisstraf, maar de wetgever heeft ook nog een aantal speciale vormen van doodslag beschreven. Daar horen ook afwijkende maximumstraffen bij:
‘Normale’ doodslag: 15 jaar;
Doodslag in combinatie met een ander strafbaar feit (denk bijvoorbeeld aan diefstal): 30 jaar;Doodslag gepleegd met terroristisch oogmerk: 30 jaar; EINDE ARTIKEL
[7] ‘De politie meldt op Twitter dat agenten een melding kregen van een persoon met een vuurwapen bij De Nederlandsche Bank. Een woordvoerder voegde daar later aan toe dat de man stond te zwaaien met een vuurwapen.
Toen agenten ter plaatse waren, kwam de persoon met het wapen op de agenten af. Daarop schoot de politie, waardoor de verdachte dodelijk werd getroffen. Een fietser raakte bij het schietincident gewond aan zijn been. Bij een woordvoerder van de politie was het niet bekend hoe het met het slachtoffer ging.”
”De politie zegt dat er om 19.15 uur een melding binnenkwam over een man met een vuurwapen die “dreigend rondliep” bij het Oosteinde. De agenten gingen daarheen en spraken hem later aan bij het Westeinde, waar ook De Nederlandsche Bank aan ligt. Bij die confrontatie voelde de politie zich naar eigen zeggen genoodzaakt om op hem te schieten, waarbij de man dodelijk werd verwond.”NOSPOLITIE SCHIET MAN DOOD OP STOEP NEDERLANDSCHE BANK/FIETSER GEWOND6 FEBRUARI 2019 https://nos.nl/artikel/2270822-politie-schiet-man-dood-op-stoep-de-nederlandsche-bank-fietser-gewond.html TEKST NOS BERICHT
Op de stoep voor De Nederlandsche Bank op het Frederiksplein in Amsterdam heeft de politie een man doodgeschoten. Het gaat om een 31-jarige Amsterdammer. Een fietser die passeerde raakte gewond, volgens de politie aan het been.
De politie zegt dat er om 19.15 uur een melding binnenkwam over een man met een vuurwapen die “dreigend rondliep” bij het Oosteinde. De agenten gingen daarheen en spraken hem later aan bij het Westeinde, waar ook De Nederlandsche Bank aan ligt. Bij die confrontatie voelde de politie zich naar eigen zeggen genoodzaakt om op hem te schieten, waarbij de man dodelijk werd verwond.
Volgens een woordvoerder van De Nederlandsche Bank lijkt het erop dat het incident niets met de bank te maken heeft.
“Het is nu rustig. De politie doet onderzoek”, zegt verslaggever Edwin van den Berg. “Het gebeurde op een hoek bij de bank. Daar staat nu een tentje waar de verdachte onder ligt. De omgeving van de bank is afgezet.” Ook de rijksrecherche is ter plaatse, omdat er een dode is gevallen door politievuur.
‘Twintig schoten’
Een ooggetuige zegt tegen AT5 dat er twintig schoten zijn gehoord. In de buurt van het Frederiksplein zijn mensen de tram uitgestuurd. De politie houdt nieuwsgierigen op enkele honderden meters bij de plek van het incident vandaan.
Eerder werd er een verband gelegd met een klemgereden auto bij een tankstation op de Gooiseweg, waarbij de inzittenden werden aangehouden. Die aanhoudingen hebben niets met het schietincident te maken, zei de politie later.
[10] ””De volgende dag belde hij de politie vanuit een telefooncel in de buurt van het Frederiksplein. Toen agenten arriveerden, zagen zij de jas van de man in de telefooncel hangen. De Duitser zat even verderop op de grond in het parkje op het plein. Toen hij de agenten zag aankomen, begon hij op hen te schieten. Die vuurden in antwoord daarop 21 kogels op de man af.””
Het Openbaar Ministerie (OM) gaat niet over tot strafrechtelijke vervolging tegen de zeven politiemannen die op 8 augustus een man hebben neergeschoten op het Frederiksplein in Amsterdam….
Justitie maakte woensdag bekend dat de betrokken politiemannen niet fout hebben gehandeld, omdat het slachtoffer zelf begon met schieten. De Duitser schoot met een gaspistool, dat bijna niet te onderscheiden is van een echt wapen, een of meerdere malen op de agenten en omstanders. Volgens het OM rende het slachtoffer vervolgens weg, waardoor de politie moest ingrijpen om hem niet te laten ontsnappen en gedwongen was geweld te gebruiken om hem te overmeesteren.
Om tot een goede beslissing te komen, besloot het OM tot een reconstructie. Die had op 27 oktober achter geblindeerde hekken, buiten het oog van publiek, plaats. De betrokken agenten werkten aan de reconstructie mee.
De schietpartij veroorzaakte veel opschudding. Het heeft er alle schijn van dat de Duitser de dood zelf heeft opgezocht. De man was de avond voorafgaand aan de schietpartij al een Amsterdams politiebureau ingelopen om te praten over een aanrijding waarbij hij betrokken was geweest. Bij de balie van het bureau trok hij een vuurwapen en bedreigde daarmee een politieagent, waarop hij de benen nam.
De volgende dag belde hij de politie vanuit een telefooncel in de buurt van het Frederiksplein. Toen agenten arriveerden, zagen zij de jas van de man in de telefooncel hangen. De Duitser zat even verderop op de grond in het parkje op het plein. Toen hij de agenten zag aankomen, begon hij op hen te schieten. Die vuurden in antwoord daarop 21 kogels op de man af. Vier daarvan raakten hem, waarop hij ter plekke stierf. Het wapen waarmee de man had geschoten, bleek achteraf een gaspistool te zijn. Hiermee kunnen personen verwond maar niet gedood worden.
AMSTERDAM – Het Openbaar Ministerie (OM) gaat niet over tot strafrechtelijke vervolging tegen de zeven politiemannen die in augustus een man hebben neergeschoten op het Frederiksplein in Amsterdam. De agenten schoten gericht op de 20-jarige Duitse man, die aan zijn verwondingen overleed.
Justitie maakte woensdag bekend dat de betrokken politiemannen niet fout hebben gehandeld, omdat het slachtoffer zelf begon met schieten. De Duitser schoot met een gaspistool, dat bijna niet te onderscheiden is van een echt wapen, een of meerdere malen op de agenten en omstanders. Volgens het OM rende het slachtoffer vervolgens weg, waardoor de politie moest ingrijpen om hem niet te laten ontsnappen en gedwongen was geweld te gebruiken om hem te overmeesteren.
”SUICIDE BY COPWanneer door de politie dodelijk geweld gebruikt wordt en nietbepaald in de strijd tegen de Mokro Maffia, een georganiseerde takvan de professionele criminaliteit [11], maar tegen burgers, die meestal in’hun eentje zijn en dus sowieso geen kans hebben tegen zwaarbewapendeagenten, die bepaald niet in hun eentje komen, wordt weleens hetargument ”suicide by cop” gebruikt. [12]In mensentaal samengevat:Iemand wil zelfmoord plegen en zoekt daarbij bewust een confrontatiemet de politie. [13]Nu zeg ik niet, dat dat altijd complete onzin is.Er zijn gevallen bekend, waarbij dat best kan hebben gespeeld [14],maar hoe bewijs je dat?Vaak [niet altijd] hebben we hier alleen de lezing van de politie, die -laten we’maar eerlijk zijn- zo’n verhaal natuurlijk wel goed uitkomt.Opvallend is, dat deze theorie is gebezigd, door het OM [dat vaak sowiesoniet happig is in het vervolgen van de politie] [15], in zowel het geval van degenoemde Duitser [jammer, ik ken zijn naam niet], als nu weerbij Micheal Fudge. [16]Ook suggereert Het Parool in een interview met zijn moeder,dat hij op ”suicide by cop” uit zou zijn. [17]OKAY, even aangenomen, dat dat zo is:Betekent dan, dat de politie hierin mee moet gaan.Want duidelijk is dat mensen met zo’n vreemde doodswens ernstigin de war zijn.En dan schieten we ze maar af?Dan is het nodig om 21 KOGELS af te vuren en volstaan twee of driegerichte kogels niet om iemand tijdelijk uit te schakelen?Tenslotte heeft destijds de politie Mohammed B, verantwoordelijk voorde dood van Islamofoob T van Gogh ook in het been geschoten [18],dus het kan wel, heren agenten!” UIT: ARTIKEL ASTRID ESSED: POLITIE SCHIET MAN NEER BIJ DE NEDERLANDSCHE BANK/DOOD OP DE STOEP/21 KOGELS AFVUREN IS EXECUTIE!ASTRID ESSED20 FEBRUARI 2019 https://www.astridessed.nl/politie-schiet-man-neer-bij-de-nederlandsche-bank-dood-op-de-stoep-21-kogels-afvuren-is-executie/
[12]
Het valt mij op, dat de agenten in wel heel veel gevallenbij betrokken geweldsincidenten als etiket ”handelend uit noodweer” krijgen opgeplakt
”De twee agenten, die eind januari betrokken waren bij het schietincident in de buurt van het Groninger Museum, handelden uit noodweer. Dat blijkt uit onderzoek van de Rijksrecherche in opdracht van het Openbaar Ministerie.” RTV NOORDAGENTEN HANDELDEN UIT NOODWEER BIJ SCHIETINCIDENT GRONINGER MUSEUM18 JUNI 2015 https://www.rtvnoord.nl/nieuws/150441/Agenten-handelden-uit-noodweer-bij-schietincident-Groninger-Museum De twee agenten, die eind januari betrokken waren bij het schietincident in de buurt van het Groninger Museum, handelden uit noodweer. Dat blijkt uit onderzoek van de Rijksrecherche in opdracht van het Openbaar Ministerie.Bij het incident kwam een 23-jarige, verwarde man om het leven.
Wat gebeurde er op die avond? De agenten schoten op de man die voorbijgangers met een mes bedreigde. Ze hadden de man eerst gesommeerd het mes te laten vallen. Dat deed hij niet en hij sloeg op de vlucht.
Nadat de man een stekende beweging richting een passerende fietser maakte, schoten de agenten de man in zijn benen. De man stopte niet, rende door en sprong bij het museum in het water.
Uit onderzoek is gebleken dat de man is overleden ten gevolge van fors bloedverlies, veroorzaakt door twee snijwonden in de halsstreek. De man is door een kogel uit een politiewapen in zijn linkerbeen geraakt. De kogel heeft volgens het onderzoek geen grote bloedvaten geraakt en heeft geen rol gespeeld bij het overlijden van de man.
Wat is noodweer? Voor een beroep op noodweer is vereist dat er sprake is van een noodzakelijke verdediging van eigen of andermans lijf, eerbaarheid of goed tegen een ogenblikkelijke wederrechterlijke aanranding of een onmiddellijk dreigend gevaar voor zo een aanranding.
Dreigend gevaar Volgens de Rijksrecherche was er sprake van onmiddellijk dreigend gevaar. ‘De beide politiemensen hebben geschoten omdat de man andere personen met een mes (ernstig) bedreigde, waarbij een fietser net wist te voorkomen dat hij gestoken werd. Zij schoten dus om te voorkomen dat de man daadwerkelijk iemand met zijn mes zou raken. Daarbij schoten ze gericht op de benen. Het schieten was daarom in deze situatie gerechtvaardigd.’
EINDE BERICHT RTV NOORD
”De agent die in mei in Nieuw-Vennep een 17-jarige overvaller uit Amsterdam neerschoot tijdens een gijzeling, handelde uit noodweer. Hij wordt daarom niet vervolgd. Dat besloot het Openbaar Ministerie dinsdag na onderzoek door de Rijksrecherche.” HET PAROOLAGENT VRIJUIT NA NEERSCHIETEN AMSTERDAMMER (17) IN NIEUW VENNEP1 OCTOBER 2013
De agent die in mei in Nieuw-Vennep een 17-jarige overvaller uit Amsterdam neerschoot tijdens een gijzeling, handelde uit noodweer. Hij wordt daarom niet vervolgd. Dat besloot het Openbaar Ministerie dinsdag na onderzoek door de Rijksrecherche. De overvaller raakte door het schietincident zwaargewond. Volgens het OM was sprake van zogenoemd ‘putatief noodweer’, waarbij de agent dacht dat hij werd aangevallen en zich daartegen verweerde, terwijl later bleek dat hij zich in de situatie vergiste.
Op woensdagavond 30 mei beroofden twee 17-jarige Amsterdammers een snackbar in Nieuw-Vennep. Ze bedreigden het personeel met een slagwapen en iets dat leek op een vuurwapen. Op de vlucht voor de politie verschansten de jongens zich in een woning waar ze de bewoner bedreigden. De politie omsingelde het huis, waarop een van de verdachten met de bewoner naar buiten kwam terwijl hij zijn gijzelaar onder schot hield. Een van de agenten loste met zijn dienstwapen een schot, dat de jongen in zijn schouder trof. De twee verdachten werden aangehouden en de gijzelaar kwam met de schrik vrij.
EINDE BERICHT HET PAROOL
”Volgens het Openbaar Ministerie was de situatie dermate dreigend dat het geweld dat de agent heeft gebruikt, gerechtvaardigd is. Hij handelde volgens het OM uit noodweer. Er wordt dan ook geen strafrechtelijke vervolging ingesteld.” TUBANTIA.NLAGENT HANDELDE UIT NOODWEER BIJ SCHIETINCIDENT4 SEPTEMBER 2012
HENGELO – De agent die in de nacht van zaterdag 21 op zondag 22 april betrokken was bij een schietincident in Hengelo, wordt niet vervolgd. Een 50-jarige man uit Hengelo raakte zwaargewond bij het incident en overleed enkele dagen later.
Volgens het Openbaar Ministerie was de situatie dermate dreigend dat het geweld dat de agent heeft gebruikt, gerechtvaardigd is. Hij handelde volgens het OM uit noodweer. Er wordt dan ook geen strafrechtelijke vervolging ingesteld.’
EINDE BERICHT TUBANTIA ”De agent die vorig jaar september in Den Haag een man van 34 jaar neerschoot, handelde uit noodweer. Dat concludeert het Openbaar Ministerie na een onderzoek van de Rijksrecherche.”
De agent die vorig jaar september in Den Haag een man van 34 jaar neerschoot, handelde uit noodweer. Dat concludeert het Openbaar Ministerie na een onderzoek van de Rijksrecherche.
De politie kreeg op 22 september in de vooravond meldingen dat op terrassen aan de Grote Markt een verwarde man met een mes dreigde. Er waren veel mensen op het plein vanwege het mooie weer en de koopavond.
Agenten lukte het niet om de man te kalmeren. Hij wilde zijn mes niet loslaten, ook niet nadat de agenten pepperspray hadden gebruikt. Uiteindelijk schoot een agent op de benen van de man, waarna die zichzelf een aantal keren met het mes in zijn hals stak.
Vervolgens schoot de agent nogmaals op de man, zodat hij zichzelf niet verder zou verwonden. De politiekogel raakte een slagader in het been van de man. Dat veroorzaakte veel bloedverlies, waarna de man overleed.
Niet strafbaar
Volgens het OM schoot de agent zowel de eerste als de tweede keer uit noodweer. Daarom heeft hij niet strafbaar gehandeld, zegt het OM.
Doordat de man zo agressief was en een mes had, was het volgens het OM niet mogelijk om de man op een andere manier te benaderen.
EINDE BERICHT NOS
[13]
” Het Openbaar Ministerie (OM) gaat niet over tot strafrechtelijke vervolging tegen de zeven politiemannen die op 8 augustus een man hebben neergeschoten op het Frederiksplein in AmsterdaM”
Het Openbaar Ministerie (OM) gaat niet over tot strafrechtelijke vervolging tegen de zeven politiemannen die op 8 augustus een man hebben neergeschoten op het Frederiksplein in Amsterdam….
ANP16 februari 2005, 14:35Justitie maakte woensdag bekend dat de betrokken politiemannen niet fout hebben gehandeld, omdat het slachtoffer zelf begon met schieten. De Duitser schoot met een gaspistool, dat bijna niet te onderscheiden is van een echt wapen, een of meerdere malen op de agenten en omstanders. Volgens het OM rende het slachtoffer vervolgens weg, waardoor de politie moest ingrijpen om hem niet te laten ontsnappen en gedwongen was geweld te gebruiken om hem te overmeesteren.
Om tot een goede beslissing te komen, besloot het OM tot een reconstructie. Die had op 27 oktober achter geblindeerde hekken, buiten het oog van publiek, plaats. De betrokken agenten werkten aan de reconstructie mee.
De schietpartij veroorzaakte veel opschudding. Het heeft er alle schijn van dat de Duitser de dood zelf heeft opgezocht. De man was de avond voorafgaand aan de schietpartij al een Amsterdams politiebureau ingelopen om te praten over een aanrijding waarbij hij betrokken was geweest. Bij de balie van het bureau trok hij een vuurwapen en bedreigde daarmee een politieagent, waarop hij de benen nam.
De volgende dag belde hij de politie vanuit een telefooncel in de buurt van het Frederiksplein. Toen agenten arriveerden, zagen zij de jas van de man in de telefooncel hangen. De Duitser zat even verderop op de grond in het parkje op het plein. Toen hij de agenten zag aankomen, begon hij op hen te schieten. Die vuurden in antwoord daarop 21 kogels op de man af. Vier daarvan raakten hem, waarop hij ter plekke stierf. Het wapen waarmee de man had geschoten, bleek achteraf een gaspistool te zijn. Hiermee kunnen personen verwond maar niet gedood worden.
De rechtbank Den Haag heeft in december 2017 uitspraak gedaan in deze strafzaak. De 2 agenten die verdacht werden van de dood van Mitch Henriquez zijn veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 6 maanden voor mishandeling die de dood van Henriquez tot gevolg heeft gehad.Het gerechtshof Den Haag startte in november 2018 met het hoger beroep. Het gerechtshof deed op 19 juni 2019 uitspraak en heeft één van de twee agenten die betrokken was bij de aanhouding van Mitch Henriquez vrijgesproken. EINDE BERICHT RECHTSPRAAK.NL ”De Rechtbank Den Haag veroordeelde beide agenten op 21 december 2017 tot een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van zes maanden wegens mishandeling met de dood als gevolg. De rechtbank kon de precieze doodsoorzaak niet vaststellen, maar oordeelde dat in ieder geval een causaal verband bestond tussen het toepassen van de nekklem en de dood van Henriquez. Naar het oordeel van de rechtbank waren het toepassen van de nekklem en het in het gezicht slaan en in het gezicht wrijven van pepperspray beide op zichzelf niet onrechtmatig, maar was het toepassen van de nekklem naar zijn duur disproportioneel en bijgevolg onrechtmatig, en had de tweede agent Henriquez “vanwege de onvoorspelbare cumulatieve gevolgen” niet mogen slaan en hem geen pepperspray in het gezicht mogen wrijven terwijl die nekklem werd toegepast.[11]Op 19 juni 2019 werd de agent die de nekklem toepaste in hoger beroep door het Gerechtshof Den Haag opnieuw veroordeeld tot een geheel voorwaardelijk gevangenisstraf van zes maanden.[12] De tweede agent werd in hoger beroep vrijgesproken. Het gerechtshof was, anders dan de rechtbank, van oordeel dat zijn handelen in de gegeven omstandigheden niet buitenproportioneel was” WIKIPEDIADOOD VAN MITCH HENRIQUEZ https://nl.wikipedia.org/wiki/Dood_van_Mitch_Henriquez
”Vanmiddag deed de Haagse rechtbank uitspraak in de strafzaak tegen twee van de vijf agenten die betrokken waren bij de gewelddadige dood van Mitch Henriquez. De twee agenten werden veroordeeld wegens mishandeling met de dood tot gevolg en kregen een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden. ”
Vanmiddag deed de Haagse rechtbank uitspraak in de strafzaak tegen twee van de vijf agenten die betrokken waren bij de gewelddadige dood van Mitch Henriquez. De twee agenten werden veroordeeld wegens mishandeling met de dood tot gevolg en kregen een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden. De rechtbank ging niet helemaal mee in het betoog van het OM dat de twee agenten weliswaar ‘buitenproportioneel geweld’ hadden toegepast, maar dat er geen sprake zou zijn geweest van een causaal verband tussen dit geweld en de dood van Mitch. Volgens de rechtbank was dat verband er wel. Daarom oordeelde de rechtbank dat de twee agenten zich schuldig hadden gemaakt aan mishandeling met de dood tot gevolg.De rechtbank legde een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden op: enerzijds om zo recht te doen aan het leed dat de nabestaanden van Mitch is aangedaan, anderzijds ook als signaal dat het geweld van de agenten niet door de beugel kan.Voor de nabestaanden kwam dit gedeeltelijk als een opluchting – zij hadden begrijpelijkerwijs weinig vertrouwen in deze rechtszaak en hadden daarom rekening gehouden met vrijspraak. Maar een erg rechtvaardige uitspraak is dit niet. De agenten hoeven niet de cel in en worden effectief niet gestraft. Daarbij zijn zij alleen schuldig bevonden aan mishandeling met de dood tot gevolg, maar vrijgesproken voor zware mishandeling met de dood tot gevolg en voor doodslag.Gezien de feiten in deze zaak – het grove geweld tegen Henriquez, het gebrek aan tijdige medische hulp – is dat ongelooflijk. De argumentatie van de rechters was dat de doodoorzaak van Mitch onduidelijk zou zijn geweest: die kon liggen in de verwurging door de nekklem, Mitch’ ‘opwindingstoestand’, of – het meest waarschijnlijke, volgens de rechters – een combinatie van beiden.DeskundigenNader onderzoek zou hier volgens de rechters niets aan veranderen: zij verwachtten niet dat de deskundigen het ooit eens zouden worden. Dat laatste is natuurlijk een open deur. Zoals we namelijk sinds de uitzending van Argos van afgelopen zaterdag weten, is het ‘accuut stress syndroom’ waaraan Mitch volgens drie deskundigen zou zijn overleden, een volstrekt fictieve aandoening. De enige redelijke conclusie zou natuurlijk zijn dat de deskundigheid van deze lieden in twijfel getrokken zou moeten worden.Maar dat deed de rechtbank niet. Hoewel de rechters het niet met het OM eens waren dat dit stress syndroom de enige mogelijke doodsoorzaak is geweest, blijven zij van mening dat het een van de mogelijke doodsoorzaken is. We moeten dus concluderen dat het rookgordijn van het ‘accuut stress syndroom’ gewerkt heeft: op basis van dit niet-bestaande syndroom is er ineens twijfel over de exacte doodsoorzaak van Mitch en komen de agenten de facto ongestraft weg.Het ligt daarom voor de hand dat deze zaak nog een staartje zal krijgen. De nabestaanden van Mitch zijn inmiddels al een procedure begonnen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Maar daar zou het niet bij moeten blijven. Deze rechtszaak heeft niet geleid tot rechtvaardigheid voor Mitch en zijn nabestaanden – die strijd gaat dus nog door. Maar het heeft wel een hele reeks vragen opgeworpen over de onafhankelijkheid van het Openbaar Ministerie, het NFI, de Nationale Politie en de rechtspraak zelf.VragenHet feit dat ook een tweede forensisch arts van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) – in tegenstelling tot zijn collega Vidija Soerdjbalie – concludeert dat Mitch alleen maar door een niet-bestaand syndroom kan zijn overleden, zou aanleiding moeten zijn voor een serieus onderzoek naar de kundigheid, maar vooral ook naar de onafhankelijkheid van het NFI. Aangezien dit ‘stress syndroom’ volgens een hele reeks aan deskundigen gewoonweg niet bestaat, dringt zich de vraag op hoe, en vooral waarom, deze arts tot zijn conclusies is gekomen.De politie is de agenten steeds blijven steunen. De inmiddels overleden oud-korpschef Bouman beloofde de agenten dat zij hun baan zouden behouden. Inmiddels heeft de politie laten weten dat de twee veroordeelde agenten voorlopig hun baan behouden. Dat is toch vrij opvallend, aangezien de wervingssite van de politie zegt dat ‘iedereen die bij de politie wil werken … van onbesproken gedrag [moet] zijn.’Ook de rol van het Openbaar Ministerie in deze zaak zou onderzocht moeten worden. Formeel gesproken was het OM aanklager in deze zaak, maar je kunt je afvragen of de aangeklaagden met zo’n aanklager nog wel een verdediging nodig hadden. Vanaf het begin van deze zaak heeft het OM fout op fout gestapeld – allen in het voordeel van de twee agenten.Zij beweerden aanvankelijk dat Mitch onderweg naar het politiebureau onwel was geworden en stelden dit pas bij toen beeldmateriaal van omstanders aantoonde dat dit niet zo was. Tijdens het proces voerden zij de drie deskundigen op die met het ‘accuut stress syndroom’ aankwamen. Ook raakte het OM belangrijk en belastend bewijsmateriaal kwijt, dat door de advocaat van de nabestaanden van Mitch moest worden opgerakeld.Dat de rechtbank mee is gegaan in het verhaal dat er onduidelijkheid zou zijn over de doodsoorzaak van Mitch en onderzoeken als bewijs is blijven accepteren die inmiddels volledig in diskrediet zijn gebracht zou te denken moeten geven. Op zijn minst wekt dit de suggestie dat hier sprake is geweest van klassenjustitie en dat in deze zaak niet het recht en de waarheidsvinding, maar de belangen van de politie doorslaggevend zijn geweest.Deze strafzaak tegen DH01 en DH02 heeft in ieder geval meer vragen opgeworpen dan het antwoorden heeft verschaft. Een grondig onderzoek naar de betrokken instellingen zou op zijn plaats zijn – maar zo’n onderzoek veronderstelt natuurlijk wel dat er de wil is om de waarheid boven tafel te krijgen. Gezien de geschiedenis van de afgelopen twee en een half jaar lijkt het er op dat het tegenovergestelde het geval is.
De Mocromaffia verandert haar naam in ‘maffia met een migratieachtergrond’. Volgens kopstuk Saïd R. had de oude naam een negatieve lading gekregen.
“Wij kregen veel e-mails van mensen die een nare bijsmaak kregen door de term ‘Mocro’. Daar wilden we vanaf. Wij willen namelijk niet dat mensen een vervelend gevoel krijgen door onze organisatie”, aldus R. in een verklaring.
De verdachte A.A. is ook veroordeeld voor het schieten op zijn toenmalige vriendin, die daar zwaar lichamelijk letsel aan overhield, en voor bezit van vuurwapens. Beide verdachten moeten in totaal ongeveer 35.000 euro betalen als schadevergoeding aan de verschillende benadeelde partijen.
De feiten
Op 29 december 2012 kwamen in de Staatsliedenbuurt in Amsterdam 2 auto’s – een Audi RS4 en een Volkswagen Golf – aan met daarin personen die gericht waren op de liquidatie van verschillende personen. Nadat B.A. was beschoten door de inzittenden van de Audi (waaronder A.B. en A.A.) en deze ternauwernood wist te ontkomen, zijn twee mannen doodgeschoten. De slachtoffers zijn achtervolgd door de daders, waarbij deze uit rijdende auto’s schoten. Daarbij is onder andere vanuit de Audi door de eigen voorruit heen geschoten. Na het verlaten van de Staatsliedenbuurt is er vanuit de Audi geschoten op motoragenten. Uit onderzoek bleek dat is geschoten met diverse vuurwapens, waaronder een AK-47 (Kalasjnikov).
De straf
De feiten die op 29 december 2012 plaatsvonden in de Staatsliedenbuurt in Amsterdam kunnen retrospectief worden beschouwd als een beginpunt van wat wel is benoemd als de ‘oorlog in de mocromaffia’. De gebeurtenissen in de Staatsliedenbuurt leidden tot een reeks van wraakacties met tal van (vergis)moorden tot gevolg. Dit is bij de waardering van de ernst van de feiten meegewogen.
Het gerechtshof acht de handelingen van A.B en A.A. kil en gewetenloos. Ongekend is het gebruikte vuurwapengeweld. Er is geschoten met (oorlogs)vuurwapens in een dichtbebouwde woonwijk in Amsterdam. Het is een wonder dat er niet meer volstrekt willekeurige slachtoffers zijn gevallen. Kil en gewetenloos is ook het tijdens de vlucht onder vuur nemen van de motoragenten. Ook zij zijn ternauwernood aan de dood ontsnapt.
Gezien de ernst van de feiten komt alleen een tijdelijke gevangenisstraf van de maximale duur of een levenslange gevangenisstraf in aanmerking.
Bij de keuze tussen de oplegging van een tijdelijke gevangenisstraf van de maximale duur of een levenslange gevangenisstraf heeft het gerechtshof gelet op de speciale preventie (voorkomen moet worden dat deze dader opnieuw een strafbaar feit pleegt) en de generale preventie (in algemene zin moet worden voorkomen dat anderen soortgelijke feiten plegen).
Het gerechtshof heeft geoordeeld dat uit het oogpunt van generale preventie de feiten streng moeten worden bestraft. Het gerechtshof beoogt met de wijze waarop deze zaak wordt afgedaan eraan bij te dragen dat anderen ervan worden weerhouden om dergelijke misdrijven te begaan. De verdachten meenden ook – kil en gewetenloos – te kunnen beschikken over leven en dood van anderen. Daarom dient ook de samenleving te worden beschermd tegen de verdachten. Het gerechtshof acht dan ook enkel een levenslange gevangenisstraf passend en geboden.
Ridouan Taghi, de meest gezochte crimineel van Nederland, is opgepakt in Dubai.
De 41-jarige Taghi wordt onder meer verdacht van betrokkenheid bij verschillende liquidaties. Ook wordt hij gezien als kopstuk in de cocaïnehandel.
‘Rustig verlopen’
De politie van Dubai arresteerde hem afgelopen nacht in een villa. De aanhouding is volgens de politie in het emiraat rustig verlopen, zei de Nederlandse politie tijdens een persconferentie over de zaak.
Volgens de autoriteiten in Dubai was hij met een vals paspoort en visum het emiraat binnengekomen via het vliegveld. Daarna gebruikte hij verschillende identiteitsbewijzen om uit handen te blijven van de politie.
De Nederlandse politie zegt dat de aanhouding te danken is aan “intensieve samenwerking” met de politie in Dubai.
Het Landelijk Parket heeft om Taghi’s uitlevering gevraagd. Het Openbaar Ministerie zegt dat de uitleveringsprocedure vermoedelijk enige tijd in beslag neemt.
Nederland heeft geen uitleveringsverdrag met Dubai, maar volgens hoofdofficier van justitie Fred Westerbeke hoeft dat een snelle uitlevering niet in de weg te staan. Hij denkt dat Taghi aanwezig is bij de eerstvolgende zitting in het proces tegen hem, eind februari.
Voor informatie die zou leiden tot de aanhouding van de crimineel werd vorig jaar een beloning van 100.000 euro uitgeloofd. Dat geld wordt niet uitgekeerd, omdat Taghi niet is gearresteerd naar aanleiding van een tip.
Volgens de politie hebben ongeveer 100 rechercheurs meer dan een jaar aan deze zaak gewerkt en is “alles uit de kast getrokken”.
Politiechef Landelijke Eenheid Jannine van den Berg zegt dat er met de aanhouding een grote klap is uitgedeeld aan de georganiseerde criminaliteit in Nederland. “Alle specialismen binnen de politie verdienen een groot compliment voor hun kunde en expertise.”
Het Openbaar Ministerie typeerde de criminele groep van Taghi en zijn rechterhand Said Razzouki als “een goed geoliede moordorganisatie”. Ook voor Razzouki is 100.000 euro tipgeld uitgeloofd.
Taghi is hoofdverdachte in het zogenoemde Marengo-proces, waarin vijf moorden en meerdere liquidatiepogingen worden behandeld. Kroongetuige in het liquidatieproces is Nabil B., die bij de politie belastende verklaringen aflegde over Taghi en zijn organisatie.
Moord op broer kroongetuige
Een week nadat bekend was geworden dat B. die verklaringen had afgelegd, werd zijn broer, die nergens iets mee te maken had, doodgeschoten in Amsterdam. Vandaag werd de dader in hoger beroep veroordeeld tot 28 jaar cel.
In september werd Derk Wiersum, een van de twee advocaten van B., doodgeschoten bij zijn huis in de Amsterdamse wijk Buitenveldert. Een neef van Taghi werd aangehouden voor betrokkenheid bij die moord.
De andere advocaat van de kroongetuige legde onlangs de verdediging neer. Vorige week werd duidelijk dat B. nog geen nieuwe raadsman heeft.
Mitch Henriquez, Rishi Chandrikasing, Ihsan Gürz, Bertus de Man, Wensley Udenhout, Bekim Hasani, Egbert Uitenwerf, Cyprian Broekhuis, Mitchel Winters, Jerry Landveld, Umuru Seray, Rubert Lodovica, Michael Koomen, Rinus van Loos, Mike Stok, Barry Kouwenberg, René Holshuijsen, Predrag Molnar, Meta Hofman, Hans Kok, Jan Weggelaar, Steven Ho A Chin, Hmidou Takrifa.
23 doden door politiegeweld en die lijst is bij lange na niet compleet. De rest in onvindbaar, met hun dood voorgoed in vergetelheid geraakt. Doodgeschoten, gewurgd, verdrukt, laten creperen in cellen, en vaak in statistieken niet eens voorkomend. Laat staan dat hun naam nog eens wordt genoemd.”
ALLES ONDER CONTROLE? JOKE KAVIAAR 24 DECEMBER 2017
Hij had euthanasie gewild, maar toen dat niet lukte koos hij voor ‘suicide by cop’.
“Deze wereld is niet voor mij, zei hij me woensdag nog,” zegt zijn moeder Tanja Samojlenko. “Hij had al van kinds af angststoornissen en hevige depressies. Kinderpsychologen, en vanaf zijn tiende jaar vier, vijf psychiaters, hebben hem niet kunnen helpen. Hij heeft me ooit geopperd: ‘Als ik er uit ga, laat ik me bij de Nederlandsche Bank neerschieten door de Marechaussee’.”HET PAROOLMOEDER DOODGESCHOTEN MICHAEL FUDGE:”MICKEY WAS ZIEK”7 FEBRUARI 2019https://www.parool.nl/amsterdam/moeder-doodgeschoten-michael-fudge-mickey-was-ziek~a4622849/ ‘H’ij had euthanasie gewild, maar toen dat niet lukte koos hij voor ‘suicide by cop’.
“Deze wereld is niet voor mij, zei hij me woensdag nog,” zegt zijn moeder Tanja Samojlenko. “Hij had al van kinds af angststoornissen en hevige depressies. Kinderpsychologen, en vanaf zijn tiende jaar vier, vijf psychiaters, hebben hem niet kunnen helpen. Hij heeft me ooit geopperd: ‘Als ik er uit ga, laat ik me bij de Nederlandsche Bank neerschieten door de Marechaussee’.”‘Zachtmoedig’ Michael ‘Mickey’ Fudge werd in Amsterdam geboren. Zijn vorig jaar overleden vader was van Britse komaf, maar woonde 45 jaar in Amsterdam. Zo kwam hij naast zijn Nederlandse aan zijn Britse nationaliteit. Zijn moeder is Nederlandse met een Oekraïense vader en een Russische moeder. “Dat vond Mickey ook wel een interessante combi.”Fudge woonde bij zijn moeder aan de Weteringschans, om de hoek van de plek waar hij gisteren werd doodgeschoten. Ze benadrukt dat haar zoon heel zachtmoedig was en bepaald geen crimineel. “Hij was aardig voor daklozen en had het beste voor met asielzoekers.” zegt Samojlenko. “Hij was heel erg antifascistisch. We hebben nog samen gedemonstreerd tegen dat extreemrechtse Pegida met hun varkenskoppen, de griezels.”
Als achttienjarige plakte hij witte tape over het woord ‘politie’ op een politiewagen en werd gearresteerd. “Hij moest in de cel slapen. Dat zal de reden zijn dat hij in de politiesystemen voor vernieling staat geregistreerd. Met criminaliteit of zo had hij niets te maken.”
Archeoloog Fudge zat op de ASVO-basisschool aan het Frederiksplein. Daarna op het Hervormd Lyceum Zuid, maar dat beviel niet. Vervolgens zat hij op een particuliere school. Hij wilde archeoloog worden en ‘groef in alle hoeken en gaten’. “Hij had als twaalfjarige menselijke botten opgegraven bij het Hortusplantsoen. (Van een twee eeuwen oude begraafplaats, red.) Daar stond hij nog mee in Het Parool,” zegt zijn moeder.
Later wilde hij onderzoeksjournalist worden, maar dat is er nooit van gekomen. “Zodra er druk achter kwam, ging het niet meer. Hartkloppingen, zweten. We hebben een heel lieve huisarts en die gaf hem medicijnen, maar het was niet voldoende om hem echt te kunnen helpen.
‘Het ging niet goed’ “Nadat hij met zijn moeder nog ‘een stom spelletje’ had gespeeld op de bank, vertrok Fudge woensdag aan het begin van de avond van huis. “Hij wilde een ommetje maken, dat deed hij wel vaker. Dan haalde hij een patatje of zo. Het ging niet goed, maar als ik écht het gevoel had gehad dat het zó mis was, had ik hem wel binnen gehouden, al is dat met een vent van 31 niet eenvoudig.”
Even later hoorde ze dat er wat groots aan de hand was om de hoek. “Sirenes, politiepaarden, het hele arsenaal. Ik ben naar buiten gegaan en zag op het Frederiksplein een jongen op een brancard een ambulance in worden gereden. Oh toch wat anders, dacht ik, dus ik ging weer naar binnen. Dat zal die fietser zijn geweest die in zijn been was geraakt door een afgedwaalde kogel.”
Verklaringen De opluchting was van korte duur. Op AT5 zag ze vervolgens tot haar schrik dat iemand was neergeschoten door de politie. “Op een gedeeltelijk geblurde foto van het slachtoffer zag ik Mickeys schoenen. Het was helemaal mis. Ik heb de politie gebeld: ‘Dat is mijn kind’. Ik heb urenlang verklaringen afgelegd. Dat hij geen terrorist of zo is, en geen bankovervaller.”Zijn moeder is, dwars door al het verdriet, ‘heel blij dat haar zoon nu rust heeft’. “Het lijkt me heel erg voor de agenten hoe dit is gegaan. Maar het is niet dat hij een heroïsch einde wilde of zo. Mickey was ziek en het ging niet meer.” EINDE ARTIKEL HET PAROOL
[20] ”Raadslid Sylvana Simons van BIJ1 vindt het politieoptreden waarbij Michael Fudge op de stoep van De Nederlandsche Bank werd gedood, ‘onnodig en buitensporig’. Volgens haar creërt het juist een gevoel van onveiligheid.” AT5SYLVANA SIMONS: POLITIE VUURDE BOVENMATIG AANTAL KOGELS AF BIJ DNB
Raadslid Sylvana Simons van BIJ1 vindt het politieoptreden waarbij Michael Fudge op de stoep van De Nederlandsche Bank werd gedood, ‘onnodig en buitensporig’. Volgens haar creërt het juist een gevoel van onveiligheid.
Ze wil dat het college met spoed verantwoording aflegt over de schietpartij.
Volgens Simons maken Amsterdamse inwoners zich ernstig zorgen over het ‘bovenmatige aantal kogels’ dat is gebruikt om Fudge neer te schieten. Getuigen lieten weten dat er ongeveer twintig schoten klonken. Bij het schietincident werd een voorbijkomende fietser geraakt in het been.
Suicide by cop De politie greep in toen Fudge met een vuurwapen op een agent af kwam rennen. Later bleek dat het om een nepwapen ging, dat volgens de politie niet van echt te onderscheiden was. De politie doet nog onderzoek en houdt er rekening mee dat Fudge mogelijk zichzelf wilde laten doden door een agent, ook wel bekend als suicide by cop.
Fudge werd in Amsterdam geboren. Maar heeft een Britse vader. Hij kwam eerder met justitie en politie in aanraking voor kleine vergrijpen zoals vernieling en overlast. Hij was de laatste tijd verward.
‘Onveiligheid’ Simons meent dat de stad juist onveiliger wordt door het optreden van de politie. ‘De Amsterdamse burgers verdienen dan ook een spoedige verantwoording van het college over het toepassen van dit buitensporige en onnodige politiegeweld’, schrijft ze.
EINDE BERICHT AT5
[21]
”De Amsterdamse gemeenteraad is woensdagmiddag over Sylvana Simons’ aanvraag voor een spoeddebat gevallen. De fractievoorzitter van het Amsterdamse BIJ1 was van mening dat er “onnodig en buitensporig” veel kogels waren afgevuurd bij het schietincident bij De Nederlandsche Bank (DNB).”NU.NLAMSTERDAMSE RAAD BOOS OP SIMONS NA AANVRAAG DEBAT”POLITIEGEWELD” DNB13 FEBRUARI 2019https://www.nu.nl/binnenland/5740209/amsterdamse-raad-boos-op-simons-na-aanvraag-debat-politiegeweld-dnb.html
”Bij1 sprak in de aanvraag voor het debat over een ‘bovenmatig aantal kogels’ en eiste ‘spoedige verantwoording van het college over het toepassen van dit buitensporige en onnodige politiegeweld’.……”Simons gaf aan dat ze de integriteit van de politie niet in twijfel wil trekken, maar wel vragen wil stellen. De toon die Bij1 had gebruikt bij de aanvraag van het debat was ‘te scherp’, erkende ze. ,,Dat was wellicht een faux pas.’’ ADKEIHARDE CLASH TUSSEN GEMEENTERAAD EN SYLVANASIMONS NA SUGGESTIE RACISME POLITIE https://www.ad.nl/politiek/keiharde-clash-tussen-gemeenteraad-en-sylvana-simons-na-suggestie-racisme-politie~ad4d8840/ De Amsterdamse gemeenteraad heeft vanmiddag in ongekende bewoording kritiek geuit op Sylvana Simons (Bij1), nadat die had gesuggereerd dat jongeren van kleur meer te vrezen hebben van de politie dan andere jongeren. Ze moet zich diep, diep schamen, heeft zich onsterfelijk belachelijk gemaakt en zaait angst onder jongeren, vond de raad.
Reinier van Dantzig (D66) noemde het emotionele debat ‘het dieptepunt uit zijn carrière als raadslid’.
Sylvana Simons had het debat zelf aangevraagd. Aanleiding was het schietincident eerder deze maand bij De Nederlandsche Bank, waarbij een man met wat later bleek, een nepwapen door de politie is neergeschoten en uiteindelijk overleed. Het lijkt te gaan om ‘suicide by cop’, waarbij het slachtoffer zich bewust laat neerschieten door de politie.
Bij1 sprak in de aanvraag voor het debat over een ‘bovenmatig aantal kogels’ en eiste ‘spoedige verantwoording van het college over het toepassen van dit buitensporige en onnodige politiegeweld’.
Gedeisd houden
Simons had nog geen woord gezegd, of SP-raadslid Nicole Temmink sprak al haar onvrede uit over het debat. De Rijksrecherche doet nog onderzoek naar het incident en politici moeten zich tijdens dit onderzoek gedeisd houden, vindt ze.
Simons gaf aan dat ze de integriteit van de politie niet in twijfel wil trekken, maar wel vragen wil stellen. De toon die Bij1 had gebruikt bij de aanvraag van het debat was ‘te scherp’, erkende ze. ,,Dat was wellicht een faux pas.’’
Daarmee was de kou niet uit de lucht, want het debat ontplofte toen Simons zei van jongeren van kleur te horen dat die bang zijn te worden neergeschoten door agenten. ,,En die zorgen zijn niet onterecht.’’
Schamen
Fractievoorzitter Eric van der Burg van de VVD vond dat Simons zich ‘kapot moet schamen.’ ,,U wekt de suggestie dat mensen van kleur te vrezen hebben van de politie. Dat is walgelijk. De agenten stonden er voor u omdat er klootzakken waren die u bedreigden.’’
Sofyan Mbarki (PvdA) vond dat Simons jongeren bang maakt. Johnas van Lammeren (Partij voor de Dieren) zei dat de politiek zich niet hoort uit te spreken als nog onderzoek loopt door de Rijksrecherche. ,,U zegt dat jongeren zich zorgen moeten maken dat ze worden neergeschoten door politie. U moet zich diep schamen. Ik neem het hoogst persoonlijk op.’’
Simons nam geen woord terug. ,,Ik spreek mensen wiens leven beïnvloed wordt door het feit dat zij een bepaalde kleur hebben. Kleur is voor mensen van kleur een bepalende factor. Zij vragen mij dat met u te bespreken.’’
Burgemeester Femke Halsema hield het kort. ,,Dit lijkt mij geen moment om over het functioneren van de politie te spreken. Ik heb gisteren met de twee agenten gepraat. Dit is juist niet waarom je agent wordt. Je wilt mensen dienen, de stad veiliger maken. Dit is een traumatische gebeurtenis.’’
EINDE BERICHT AD
OPINIES OVER SYLVANA SIMONS EN DE BOZE GEMEENTERAAD: GRUTJES.NL
Als de politie 23 kogels afvuurt om een suïcidale man dood te schieten en daarbij ook nog een toevallige voorbijganger in zijn been raakt, mogen er best een paar kritische vragen worden gesteld over de proportionaliteit van dat politiegeweld.
Wat zich gisteren voltrok in de Amsterdamse gemeenteraad, is dan ook een travestie, een aanfluiting van de democratie, het is gewoon eng, als de voltallige raad, inclusief de burgemeester, tegen één vrouw staat te blèren die het gore lef heeft vragen over de politie te stellen. Tegen haar schreeuwen dat ze zich moet schamen, dat ze zich onsterfelijk belachelijk maakt, dat ze jongeren bangmaakt, dat dit niet het moment is, dat het ongepast is.
Sylvana Simons moet, kortom, haar bek houden. In Nederland is het VERBOTEN kritiek te hebben op de politie of er zelfs maar vragen over te stellen. Wie het toch doet, krijgt te maken met de ongekende agressie van media, politiek, de burgerij en natuurlijk de politie zelf, die volstrekt allergisch is voor elke vorm van kritiek.
Disproportioneel geweld
Natuurlijk, er is een onderzoek gaande van de rijksrecherche, we weten nog niet wat er precies is gebeurd. Maar we weten een paar dingen. Er is een man dood door twintig politiekogels, een voorbijganger kreeg een politiekogel in zijn been. En je kunt het niemand kwalijk nemen een beetje sceptisch te zijn over het politie-onderzoek. We herinneren ons Mitch Henriquez nog, met zijn verbrijzelde strottenhoofd, wiens penis zelfs was vernield door de politie, maar die het toch voor elkaar had gekregen te overlijden aan stress. We herinneren ons tal van andere dodelijke slachtoffers van de politie: Rishi Chandrikasing, Ihsan Gürz, om er twee te noemen. We weten ook dat de politie nogal eens liegt na het zoveelste geval van misselijkmakend, disproportioneel geweld.
Een politieagent, Joeri Sterringa, schreef een open brief aan Sylvana Simons en plaatste dat op zijn blog. Het is een larmoyante smartlap waarin vooral de politie weer heel erg zielig is, en er staan een paar opmerkelijke dingen in, bijvoorbeeld dat de suïcidale man op de politie bleef schieten. Met een nepwapen.
De gebruikelijke Sylvana-haters reageren op het blog op hun gebruikelijke sjieke manier. Iemand vindt dat de politie goed gehandeld heeft en de volgende keer gewoon weer ‘de trekker moet overhalen’. Er staan racistische reacties tussen en iemand vindt dat Simons ‘een einde aan haar leven moet maken’.
Treurig dieptepunt
Sterringa verwijdert die reacties niet, hij vindt het blijkbaar best, dat naakte racisme en die doodwensen. Daarmee laat hij zien wat zijn echte bedoeling is: een volksvertegenwoordiger intimideren, haar de mond snoeren. De zwarte vrouw met haar grote mond moet haar plaats kennen.
Maar Simons heeft een achterban die terechte zorgen heeft, omdat ze dagelijks te maken heeft met het racisme dat welig tiert bij de politie, en met politiegeweld. Is het Simons die jongeren bangmaakt voor de politie, zoals PvdA’er Sofyan Mbarki beweert, of is het gewoon de politie zelf, die nog geen Marokkaan met rust kan laten die op een mooie fiets rijdt?
Het debat in de gemeenteraad is volgens D66’er Reinzier van Dantzig ‘het dieptepunt uit zijn carrière als raadslid.’ Dat klopt. Dantzig en ook Eric van der Burg van de PVV, de oliedomme Nicole Temmink van de SP maar ook het ruggegraatloze DENK, de Dierenpartij en Femke Halsema, met afstand de slechtste burgemeester die Amsterdam sinds decennia heeft gehad, hebben gisteren rock bottom bereikt met hun gebullebak, dat niet alleen een dikke middelvinger is naar Sylvana Simons, maar ook naar haar achterban van meer dan vijfduizend Amsterdammers die op haar hebben gestemd, die niet voor de eerste keer ingewreven kregen dat zij er niet toe doen voor de gevestigde orde. Treurig dieptepunt indeed.
Gebrek aan empathie
Simons is een volksvertegenwoordiger. Ze moet zich niet “gedeisd houden” en de witte mannen en vrouwen bepalen niet voor haar wat gepast is en niet. Als de politie 20 kogels in een man pompt en het zelfs nog voor elkaar krijgt een voorbijganger te raken, dan is dát het moment om het erover te hebben. Niet wanneer het Halsema uitkomt, of wanneer Temmink het gepast vindt, wanneer the man uptown thinks it’s due. Simons zit daar niet om het de VVD naar de zin te maken, ze zit daar voor haar kiezers. En die kiezers hebben vragen. Fucking terechte vragen. En die heb je te beantwoorden.
”De burgemeester sprak van een groot drama voor alle betrokkenen. ‘Het onderzoek door de Rijksrecherche wordt versneld uitgevoerd vanwege het grote belang van de zaak. Wij moeten als leken hierop wachten. Ik heb gisteren met de betrokken agenten gepraat. Dit is niet waarom je agent wordt. Je wordt agent omdat je mensen wil dienen. Omdat je de stad veiliger wil maken. Het is een nachtmerrie en traumatische gebeurtenis voor de agenten. Deze agenten verdienen ons inlevingsvermogen en niet ons oordeel. We kunnen trots zijn op onze politie.’
AT5
HELE RAAD NEEMT AFSTAND VAN SYLVANA SIMONS IN VERHIT DEBAT
Sylvana Simons (Bij1) heeft vanmiddag in de gemeenteraad haar aanvraag voor een spoeddebat over de fatale schietpartij bij de De Nederlandsche Bank verdedigd. Daar werd vorige week de 31-jarige Michael Fudge doodgeschoten door agenten. Wel zei Simons dat haar woorden misschien ’te scherp’ waren. De totale raad nam afstand van de uitspraken van Simons. ‘Dit debat is het dieptepunt uit mijn carrière’, zei D66’er Reinier van Dantzig.
Simons noemde het politieoptreden – waarbij Fudge op de stoep van De Nederlandsche Bank werd gedood – in de aanvraag voor het spoeddebat ‘onnodig en buitensporig’. Volgens haar creërt het juist een gevoel van onveiligheid en maken Amsterdamse inwoners zich ernstig zorgen over het ‘bovenmatige aantal kogels’ dat werd gebruikt.
SP-raadslid Nicole Temmink stond al bij de interruptiemicrofoon voor Sylvana Simons aan haar betoog kon beginnen. Ze wilde haar ongenoegen uitspreken over het spoeddebat. ‘Er is een tragisch voorval geweest waarbij een jongen is neergeschoten. Tragisch voor nabestaanden, agenten en familie van agenten. We moeten terughoudend zijn om uitspraken erover te doen. We weten niet wat er heeft plaatsgevonden. We weten nog niet wat er is gebeurd. De Rijksrecherche doet onderzoek. We moeten daarop wachten.’
Direct schoot Simons in de verdediging: ‘Ik wil u vragen hetzelfde te doen: wachten tot ik wat gezegd heb.’
Simons: ‘De woorden waren scherp, misschien te scherp. Misschien wel een faux pas. Het moet een waar drama zijn geweest voor alle betrokkenen. Suicide by cop moet voor de agenten tragisch zijn. Ik heb dankzij de politie de afgelopen drie jaar in veiligheid kunnen leven. Daarvoor ben ik ze dankbaar.’
‘Witte cisvrouw’ Gelijk daarna stond VVD-fractievoorzitter Eric van der Burg bij de interruptiemicrofoon. Hij haalde een tweet aan van Bij1-duoraadslid Vreer Verkerke en vroeg of Simons daar als fractievoorzitter achterstaat. De tweet van Verkerke werd maandag verstuurd met de tekst: ’21 kogels. Tegen 1 persoon. Die niet eens had geschoten. Je zou denken dat de politie getraind genoeg is om met een paar schoten iemand neer te brengen. Anders mankeert er iets aan hun training lijkt me. Jij hebt makkelijk praten als witte cisvrouw.’
Simons liet daarop weten geen afstand te nemen van deze tekst. ‘Ik ben niet verantwoordelijk voor alle tweets van mijn collega’s binnen de partij.’
Van de Burg: ‘Ik had hier een nederig raadslid verwacht, maar dat is niet zo.’
Woedende raadsleden De toon in het debat sloeg al snel om in boosheid bij overige raadsleden. Van der Burg: ‘U moet zich kapotschamen. Die agenten hebben er voor u gestaan toen klootzakken u bedreigden. U suggereert dat zwarte mensen moeten vrezen voor de politie en Openbaar Ministerie.’
Simons zei wel te begrijpen dat jongeren van kleur angst hebben voor de politie: ‘Ik heb jongeren van kleur gesproken die zich zorgen maken om neergeschoten te worden door de politie. Ik begrijp die zorgen.’
Fractievoorzitter van de PvdA, Sofyan Mbarki, nam afstand van deze uitspraken. ‘Ik spreek jongeren van kleur die zich beschermd voelen door de politie.’ Ook DENK-raadslid Numan Yilmaz zei zich niet te herkennen in het door Simons geschetste beeld.
Twijfels over OM In het debat twijfelde Simons ook openlijk in de vergadering aan de informatieverspreiding van het Openbaar Ministerie: ‘Als het OM verklaart over een incident, hoef ik dat niet meteen klakkeloos aan te nemen als de waarheid. Ik spreek mensen die zich druk maken hierover. Ik ben raadslid, volksvertegenwoordiger, ik moet hun zorgen hier vertellen. De informatie van de open brief van agent Joeri correspondeert ook al niet met de informatie van justitie. Joeri sprak over een rennende Michael Fudge, justitie zei daar niks over in het persbericht.’
Simons sloot haar betoog af met: ‘Er is veel ophef geweest over deze actualiteit. Ook in de zaal hier lopen de emoties hoog op. Er is mij verweten dat ik geen empathie had voor de politie. Daar kan ik mij niet mee identificeren. De enige waarmee ik mij kan identificeren is de moeder van het slachtoffer.’
‘Dieptepunt van mijn carrière’ Partij voor de Dieren-fractievoorzitter Johnas van Lammeren zei te hopen dat Amsterdammers weten dat de voltallige raad afstand neemt van de uitspraken van Simons. D66’er Reinier van Dantzig sprak van een dieptepunt in zijn carrière als raadslid: ‘Dit debat had er nooit moeten zijn.’
Ook burgemeester Femke Halsema vond het debat nu niet gepast. ‘Ik denk dat er hele goede redenen kunnen zijn om te praten over het functioneren van de politie. Binnenkort ontvangt u het rapport over etnisch profileren bij de politie. Dat zou een moment kunnen zijn om over het functioneren van de politie te praten. Dat is het nu niet.’
‘Agenten verdienen ons inlevingsvermogen’ De burgemeester sprak van een groot drama voor alle betrokkenen. ‘Het onderzoek door de Rijksrecherche wordt versneld uitgevoerd vanwege het grote belang van de zaak. Wij moeten als leken hierop wachten. Ik heb gisteren met de betrokken agenten gepraat. Dit is niet waarom je agent wordt. Je wordt agent omdat je mensen wil dienen. Omdat je de stad veiliger wil maken. Het is een nachtmerrie en traumatische gebeurtenis voor de agenten. Deze agenten verdienen ons inlevingsvermogen en niet ons oordeel. We kunnen trots zijn op onze politie.’
EINDE BERICHT AT5
[23]
”De burgemeester is ze gaan bezoeken. Die schietende agenten hè, niet de moeder van de doodgeschoten man, en ook niet de voorbijfietsende omstander die een politiekogel door zijn been kreeg.” GRUTJES.NL
Frimangron, ‘land van vrije mensen’. Was de naam van de plek, tussen Paramaribo en de plantages, waar in de achttiende eeuw vrije Afro-Surinamers gingen wonen. Deze voormalige slaafgemaakten werden vrijgelaten omdat het systeem, met geweld alleen, niet vol was te houden, schrijft de Leidse historicus Karwan Fatah-Black. Ze kregen een sprankje hoop, valse hoop, om een systeem van racistische onderdrukking in stand te kunnen houden.
Tot 1863, toen de slavernij werd afgeschaft. Of, zoals het thema van de herdenking dit jaar luidt, men begon aan ‘een lange weg omhoog’. Want ook toen bleek de vrijheid voor velen slechts valse hoop: tot 1873 werden slaven gedwongen om op de plantages te blijven werken.
Vrijheid verloedert snel tot valse hoop als er geen wezenlijke gelijkheid is.
Valse hoop leidde 50 jaar geleden tot het grote verzet in Willemstad van zwarte arbeiders tegen het koloniale bestuur. Het was het begin van Afro-Curaçaos zelfbewustzijn.
Valse hoop was er ook voor de nazaten van slaafgemaakten. Toen de eerste Surinamers en Antillianen naar Amsterdam kwamen werden ze uit een aantal stadswijken geweerd. Een deel van de stad bleef gesloten voor hen. En discriminatie op de arbeidsmarkt is er tot de dag van vandaag. Het moeilijkste te verteren is nog wel dat de mensen die opstaan tegen uitsluiting en racisme nog altijd te maken krijgen met haat en bedreigingen. Een lange, maar ook een langzame weg omhoog.
En dat geldt ook voor de omgang met de geschiedenis van Amsterdam. De stad waar koopmannen verdienden aan de handel in mensen en investeerden in plantages. De stad die één van de drie eigenaren was van de Sociëteit Suriname, het bedrijf dat de kolonie bestuurde tot het einde van de achttiende eeuw. Of zoals een onderzoeker al in de achttiende eeuw concludeerde: in de stad was er niemand die geen stuk brood verdiende aan de slavernij.
Ook Amsterdam heeft een lange weg omhoog te gaan. Door de betekenis van slavernij in de lokale economie te onderzoeken, door een slavernijmuseum in het leven te roepen. En door verantwoordelijkheid te nemen.
Dat is niet alleen gerechtigheid voor de slachtoffers en hun nazaten, dat komt ook voort uit het besef dat we als stad incompleet zijn als we onze eigen geschiedenis niet kennen, als we de meest beschamende delen van onze geschiedenis ontkennen of onderbelichten.
De komende jaren willen wij een sprong maken. De stad groeit. Er komen woningen bij, sociale en culturele voorzieningen, plekken voor ondernemers en kunstenaars. We bouwen en breiden uit.
En in onze groeiende stad moeten nieuwe verhalen, nieuwe herinneringen hun centrale plek kunnen vinden. Ook als ze pijnlijk zijn. Niet als de herinneringen van een Afro-Caribische gemeenschap die worstelt met hoop en valse hoop. Maar als het cultuurgoed van alle Amsterdammers. Dat zijn de verschrikkingen die tijdens keti-koti worden herdacht, maar het zijn ook de verhalen over de helden die het verzet tegen slavernij hebben geleid en de pioniers die aan zelfbewustzijn hebben gewerkt. In Suriname, op de eilanden en in Nederland.
Wij willen samen de weg omhoog gaan. Zodat Amsterdamse jongeren nieuwe rolmodellen en iconen leren kennen. Uit heden en verleden. Niet alleen in de musea en de geschiedenisboekjes, maar op school, tijdens herdenkingen, bij vieringen en in onze publieke ruimte. Binnenkort zal een nieuwe wijk op IJburg – centrumeiland – worden vernoemd naar diegenen die een leven lang hebben gevochten tegen kolonialisme en slavernij in Indonesië, op de Antillen en in Suriname. Maria Ulfah, feministe en rechtsgeleerde uit Indonesië, Otto en Hermina Huiswoud, de Surinaamse activisten, Frank Martinus Arion, Curaçaose schrijver en pleitbezorger van dit monument. En vele anderen.
Wij willen dat Amsterdam ieders stad wordt. Waarvan we de geschiedenis delen, onderzoeken en dan berouwen. Een stad van gelijkwaardige en werkelijk vrije mensen.
STRATEN CENTRUM EILAND WORDEN VERNOEMD NAAR STRIJDERS TEGEN SLAVERNIJ
TRANSCRIPTIE TEKST Excellenties, dames en heren, Geachte aanwezigen,
Frimangron, ‘land van vrije mensen’. Was de naam van de plek, tussen Paramaribo en de plantages, waar in de achttiende eeuw vrije Afro-Surinamers gingen wonen. Deze voormalige slaafgemaakten werden vrijgelaten omdat het systeem, met geweld alleen, niet vol was te houden, schrijft de Leidse historicus Karwan Fatah-Black. Ze kregen een sprankje hoop, valse hoop, om een systeem van racistische onderdrukking in stand te kunnen houden.
Tot 1863, toen de slavernij werd afgeschaft. Of, zoals het thema van de herdenking dit jaar luidt, men begon aan ‘een lange weg omhoog’. Want ook toen bleek de vrijheid voor velen slechts valse hoop: tot 1873 werden slaven gedwongen om op de plantages te blijven werken.
Vrijheid verloedert snel tot valse hoop als er geen wezenlijke gelijkheid is.
Valse hoop leidde 50 jaar geleden tot het grote verzet in Willemstad van zwarte arbeiders tegen het koloniale bestuur. Het was het begin van Afro-Curaçaos zelfbewustzijn.
Valse hoop was er ook voor de nazaten van slaafgemaakten. Toen de eerste Surinamers en Antillianen naar Amsterdam kwamen werden ze uit een aantal stadswijken geweerd. Een deel van de stad bleef gesloten voor hen. En discriminatie op de arbeidsmarkt in onze samenleving is er tot de dag van vandaag. En het moeilijkste te verteren is nog wel dat de mensen die opstaan tegen uitsluiting en racisme nog altijd te maken krijgen met haat en bedreigingen. Het is een lange, maar ook een langzame weg omhoog.
En dat geldt ook voor de omgang met de geschiedenis van Amsterdam. De stad waar koopmannen verdienden aan de handel in mensen en investeerden in plantages. De stad die één van de drie eigenaren was van de Sociëteit Suriname, het bedrijf dat de kolonie bestuurde tot het einde van de achttiende eeuw. Of zoals een onderzoeker al in de achttiende eeuw concludeerde: in Amsterdam was er niemand die geen stuk brood verdiende aan de slavernij.
Ook Amsterdam heeft een lange weg omhoog te gaan. Door de betekenis van slavernij in de lokale economie te onderzoeken, door een Nationaal slavernijmuseum in het leven te roepen binnen onze stadsgrenzen. En door onze verantwoordelijkheid te nemen.
Dat is niet alleen gerechtigheid voor de slachtoffers en hun nazaten, dat komt ook voort uit het besef dat we als stad incompleet zijn als we onze eigen geschiedenis niet kennen, als we de meest beschamende delen van onze geschiedenis ontkennen of onderbelichten.
De komende jaren willen wij een sprong maken. Onze stad groeit. Er komen woningen bij, sociale en culturele voorzieningen, plekken voor ondernemers, mensen, kunstenaars. We bouwen, we breiden uit.
En in onze groeiende stad moeten nieuwe verhalen, nieuwe herinneringen hun centrale plek gaan vinden. Ook als ze pijnlijk zijn. En niet alleen als de herinneringen van een Afro-Caribische gemeenschap die worstelt met hoop en valse hoop. Maar als het cultuurgoed van alle Amsterdammers. En dat zijn de verschrikkingen die tijdens keti-koti worden herdacht, maar het zijn ook de verhalen over de helden die het verzet tegen slavernij hebben geleid en de pioniers die aan zelfbewustzijn hebben gewerkt. In Suriname, op de eilanden en in Nederland.
Wij willen samen de weg omhoog gaan. Zodat Amsterdamse jongeren nieuwe rolmodellen en iconen leren kennen. Uit heden en verleden. En niet alleen in de musea en de geschiedenisboekjes, maar op school, tijdens herdenkingen, bij vieringen en in onze publieke ruimte. Binnenkort zal een nieuwe wijk op IJburg – centrumeiland – worden vernoemd naar diegenen die een leven lang hebben gevochten tegen kolonialisme en slavernij in Indonesië, op de Antillen en in Suriname. Maria Ulfah, feministe en rechtsgeleerde uit Indonesië, Otto en Hermina Huiswoud, de Surinaamse activisten, Frank Martinus Arion, Curaçaose schrijver en pleitbezorger van dit monument. En vele, vele anderen.
Wij willen dat Amsterdam ieders stad is. Waarvan we de geschiedenis delen, onderzoeken en dan berouwen. Een stad van gelijke en werkelijk vrije mensen.
Het is vandaag 37 jaar geleden dat vijftien vooraanstaande Surinamers werden vermoord onder het militaire bewind van Desi Bouterse. In Amsterdam wordt deze dag jaarlijks herdacht.
De fakkeltocht en bloemlegging start vanmiddag om 16.30 uur bij de Stopera aan de kant van metrohalte Waterlooplein. Rond 16.45 uur begint dan de plechtigheid bij het 8 Decembermonument bij de Mozes & Aäronkerk.
Herdenking
Om 17.30 uur begint de herdenking in de Amstelkerk. Hierbij zal burgemeester Femke Halsema een toespraak houden. Ook Tweede Kamerlid Sadet Karabulut (SP), Lilianne Ploumen (PvdA), advocaat Gerard Spong en columniste Sheila Sitalsing nemen het woord. Oud-president Ronald Venetiaan is hierbij aanwezig.
Op 29 november werd Desi Bouterse door de krijgsraad in de Surinaamse hoofdstad Paramaribo veroordeeld tot twintig jaar cel voor zijn rol in de Decembermoorden. Eerder noemde nabestaande Romeo Hoost de veroordeling ‘een felicitatie voor de rechtsstaat.’
AANWEZIGHEID BURGEMEESTER HALSEMA BIJ DE 8 DECEMBER HERDENKING
”Er wordt in Amsterdam niet op illegalen gejaagd’, reageerde Halsema. ‘Laat ik dat nog maar eens stevig herhalen. Daar is geen sprake van en er zal geen sprake van zijn. Dat zal niet gebeuren. Iets anders is het als mensen strafbare feiten plegen.’
GroenLinks is niet blij met het nieuwe kraak- en ontruimingsbeleid in de stad. Onder meer de namen van krakers worden straks bijgehouden en de politie kan meteen optreden tijdens het begin van een kraakactie. Voor de partij gaat dat veel te ver.
Burgemeester Femke Halsema informeerde de gemeenteraad gisteren over het nieuwe beleid. Volgens haar wordt kraken, dat nu vaak als ‘anoniem en risicoloos’ gezien wordt, op deze manier minder aantrekkelijk.
GroenLinks vreest echter voor de gevolgen van het beleid. ‘Kraken heeft ook een functie om leegstand tegen te gaan’, zegt fractievoorzitter Femke Roosma. ‘Ik maak me het meest zorgen over het registreren en het onverwachte. Want dat is met name voor mensen zonder papieren heel gevaarlijk. Als ze hun gegevens moeten achterlaten, dan kunnen ze in detentie raken.’
‘Het is met name voor mensen zonder papieren heel gevaarlijk’
FEMKE ROOSMA, GROENLINKS
De rechtse oppositiepartijen reageerden vandaag wel enthousiast. ‘Fantastisch dat zij deze stap zet’, vindt CDA-fractievoorzitter Diederik Boomsma. ‘Het is echt een stap de goede kant op. Al jaren zeggen wij, kraken moeten we bestraffen en niet belonen. En dat laatste gebeurde.’
‘Ik zou zeggen, eindelijk, Amsterdam gaat zich ook aan de landelijke regelgeving houden’, zegt VVD-fractievoorzitter Marianne Poot. ‘Dus dat is hartstikke positief. Het is nog niet genoeg wat mij betreft. Want het rare beleid dat er niet ontruimd wordt voor leegstand blijft gewoon.’
‘Het is nog niet genoeg wat mij betreft, het rare beleid dat er niet ontruimd wordt voor leegstand blijft’
MARIANNE POOT, VVD
Volgend jaar wil GroenLinks er opnieuw met Halsema over spreken. ‘De burgemeester is niet van GroenLinks, dus het is logisch dat GroenLinks soms anders denkt over het beleid van de Driehoek (gemeente, politie en justitie, red.)’, zegt Roosma. ‘Dat is volgens mij ook helemaal niet gek.’Roosma vroeg Halsema vandaag ook om opheldering over een eerdere uitspraak in het AT5-programma Het Gesprek met de Burgemeester. Daarin zei ze dat de vreemdelingenpolitie eigenlijk in actie zou moeten komen als illegalen voor problemen zorgen. Toen Het Parool hier over schreef, gaf GroenLinks aan vragen te stellen.
Er wordt in Amsterdam niet op illegalen gejaagd’, reageerde Halsema. ‘Laat ik dat nog maar eens stevig herhalen. Daar is geen sprake van en er zal geen sprake van zijn. Dat zal niet gebeuren. Iets anders is het als mensen strafbare feiten plegen.’Volgens Halsema gebeurt het op dit moment echter zelden dat asielzoekers zonder verblijfsvergunning na het plegen van meerdere strafbare feiten in vreemdelingendetentie worden geplaatst. ‘Waardoor Amsterdam bij herhaling te maken heeft met vreemdelingen die criminele feiten plegen. Op dat moment kan er wel sprake zijn van de vreemdelingenpolitie zijn en ik vind dat dat in dat geval ook logisch zou zijn.
Tijd om rustig in te werken krijgt de nieuwe burgemeester niet. De ambtsketen drukt meteen zwaar op de schouders van Femke Halsema.
Femke Halsema (52) was nog geen half uur burgemeester toen ze door de hoofdcommissaris even apart werd genomen. In de De Pijp was een liquidatiepoging geweest, iets waarvan de burgemeester altijd direct op de hoogte wordt gesteld. Het feest ging door, maar Halsema stond meteen op scherp.
Wat dacht u toen u dat hoorde? “Het is verschrikkelijk wat er is gebeurd, maar het illustreert ook wat zowel Jozias van Aartsen als ik hebben gezegd: het probleem dat zware criminaliteit vormt in de stad. Op zo’n moment voel je de volle verantwoordelijkheid van die ambtsketen.”
“Ik had me gelukkig gerealiseerd dat dit kon gebeuren, dus een van de andere wethouders had piketdienst, omdat ik nog niet alle vereiste telefoonnummers heb voor zoiets. Maar het is een enorme realitycheck. Op het moment dat je de keten om krijgt, ben je 24 uur per dag burgemeester.”
Wat ziet u als uw belangrijkste opdracht? “De vrijheid hoeden, al klinkt dat wat pretentieus. Ik heb maandag mijn eerste overleg met de politie en het Openbaar Ministerie. Ik ga mij inlezen en kennismaken zodat ik dit werk snel beheers. Dan kan ik een koers gaan ontwikkelen voor de stad.” ‘
“Als criminoloog heb ik altijd geleerd dat er voor hen die de wet overtreden, snelheid en zekerheid van straf moeten zijn, dat is nog veel belangrijker dan de zwaarte van de straf. De handhaving van de wet zal onder mijn verantwoordelijkheid dus heel veel aandacht krijgen. Het coalitieakkoord is kort over de openbare orde en veiligheid. Dat biedt mij de ruimte om een opvatting te vormen over de zware criminaliteit, de radicalisering en dergelijke onderwerpen, zodat de richting voor alle Amsterdammers duidelijk wordt.”
U heeft een achtergrond in GroenLinks. Gaat u andere accenten zetten dan uw PvdA-voorgangers? “De tijd zal het leren. Vooralsnog spiegel ik mij aan de geweldige burgemeesters die Amsterdam heeft gehad, zoals Van der Laan, Cohen en Van Thijn. Deze stad is altijd gezegend geweest met goede burgemeesters, die recht van lijf en leden en rechtsstatelijk waren. Als ik daarbij in de buurt kan komen ben ik al heel blij. Een inspiratie vormt Andrée van Es (voormalig GroenLinkswethouder, red.). Dat komt door haar combinatie van kalmte, wijsheid – maar ook een beetje stout.”
U zei in uw eerste toespraak dat u meer wil gaan praten met hen die zich niet gehoord voelen. Waarom? “Amsterdam is alleen een vrije stad als iedereen mee kan delen in die vrijheid. Ik gebruikte de opening van de Noord/Zuidlijn als voorbeeld, want dat mag geen feest worden voor alleen de mensen voor wie de verbinding met de stad beter wordt, maar ook voor de groepen die hierdoor juist afstand zien ontstaan. Anarchist en P.C. Hooft-prijswinnaar Arthur Lehning zei: ‘Als vrijheid het hoogste goed is, dan heeft iedereen er recht op, en moet er gelijkheid van vrijheid bestaan.’ Dat betekent dat iedereen evenveel toegang heeft tot de rijkdommen, de voorzieningen en het bestuur van deze stad.” “De wethouders gaan over het beleid, mijn taak wordt om in de buurt te blijven bij hen die het moeilijk hebben en met hen in gesprek te gaan. We moeten een lastig gesprek durven voeren over wat belangrijk is.”
Is er de laatste tijd dan iets veranderd in de manier waarop deze stad omgaat met de kansarmen? “De stad groeit heel snel, dus de relatieve afstand met de mensen die het minder goed hebben wordt groter. Het kan niet zo zijn dat de Ring een toegangspoort wordt. Het geldt overigens niet alleen buiten de Ring, maar ook in wijken zoals de Transvaalbuurt, waar ik nu woon.”
Blijft u daar wonen, of verhuist u naar de ambtswoning als de renovatie klaar is? “Daar zijn we als gezin in principe toe bereid, maar we willen er na de renovatie eerst een kijkje nemen. We hebben er hartzeer over, omdat de hond misschien niet mee kan. Er is bij de Herengracht weinig gras, zo’n beest kan nergens lopen. We zullen het zien als het af is, mijn kinderen hebben er ook iets over te zeggen.”
U bent de eerste vrouwelijke burgemeester. Heeft dat betekenis voor u? “Ja, het geeft mij een zekere verantwoordelijkheid naar vrouwen in de stad en de kansen die zij krijgen. Mijn dochter zit hier op een middelbare school en soms vind ik de cultuur voor meisjes zo hard, ze worden voor ‘bitch’ uitgemaakt terwijl ze soms zo onzeker zijn. Als ik een bijdrage kan leveren aan het zelfvertrouwen van jonge vrouwen en aan het gevoel dat ze hier vrij en veilig zijn, zou ik daar heel blij mee zijn.”
”In Batavia raakte Van der Wijck mede dankzij Snoucks pleidooien steeds meer overtuigd van de juistheid van de militaire inzichten van Van Heutsz. In 1898 werd deze dan ook bevorderd tot generaal-majoor en benoemd tot civiel en militair gouverneur van Atjeh, waarbij Snouck Hurgronje hem als adviseur diende. In de periode van zijn gouverneurschap, van 1898 tot 1904, wist hij onder het motto waakzaamheid en bewegelijkheid met snelle onverwachte aanvallen gehele streken te bezetten. Van Heutsz volgende Hurgronje’s aanbevelingen door de inzet het Korps Marechaussee te voet en de tactiek van de verschroeide aarde. Van Heutsz beval Kolonel Gotfried van Daalen om het verzet te breken. Van Daalen verwoestte meerdere dorpen waarbij tenminste 2.900 Atjehers de dood vonden waaronder 1.150 vrouwen en kinderen” WIKIPEDIAJO VAN HEUTSZ/GOUVERNEUR GENERAAL VAN NEDERLANDS INDIE https://nl.wikipedia.org/wiki/Jo_van_Heutsz#Gouverneur-generaal_van_Nederlands-Indi%C3%AB
”Hoewel succesvol, is Van Heutsz’ manier van optreden heden ten dage op zijn zachtst gezegd omstreden te noemen. Hij trad genadeloos op en hij wordt als verantwoordelijke gezien voor de massale slachtpartijen die er tijdens deze langdurige oorlog in de Atjehse dorpen werden aangericht. Tienduizenden, volgens sommigen zelfs zeventigduizend Atjehers vonden de dood. Toch wordt hij ook nu nog in door militair-historici gezien als een specialist op het gebied van het voeren van de contra-guerilla.”
TEKST
VAN HEUTSZ
In Amsterdam is een discussie over het Van Heutsz monument. Wat te doen met een besmette koloniale erfenis?
Het Van Heutsz monument in Amsterdam
Je moet het wel even weten: het gevaarte op de Apollolaan is bedoeld als monument voor generaal J.B. van Heutsz. Te zien is een ruim vier meter hoge vrouwenfiguur op een stenen sokkel, onder een enorme zonneboog. En verder twee leeuwen met wapenschilden van Amsterdam en Batavia, een vijvertje en een aantal reliëfs met verwijzingen naar Nederlands-Indië. Niets dat wijst op een eerbetoon aan de generaal, die Atjeh met harde hand onder Nederlands bewind bracht aan het begin van de vorige eeuw.
Van Heutsz heeft zijn monument in zekere zin aan zijn graf te danken. Hij werd begraven op 4 juni 1927, in een imposante graftombe op de Nieuwe Ooster Begraafplaats in Amsterdam. Voor deze tombe was geld ingezameld, naar later bleek zoveel, dat er na de bouw genoeg over was om ook elders in de stad een monument op te richten. Niet iedereen zat daarop te wachten. Vooral in socialistische kringen bestond veel weerstand tegen Van Heutsz en was men fel gekant tegen een eerbetoon aan de gouverneur-generaal. Twee jaar lang discussieerden voor- en tegenstanders in en buiten de gemeenteraad over het monument. Uiteindelijk kwam het tot een soort ruil-overeenkomst: de socialisten kregen een monument voor Domela Nieuwenhuis en de kolonialen een monument voor Van Heutsz.
De gemeente schreef in 1930 een ontwerpwedstrijd uit, die werd gewonnen door beeldhouwer Frits van Hall en architect G. Friedhoff. Zij hadden samen het ontwerp ingestuurd dat nu nog te zien is op de Apollolaan. Wel is de bronzen plaquette met daarop de beeltenis van Van Heutsz sinds 1984 verdwenen. Toch ging het ook de makers niet zozeer om Van Heutsz, maar om het verbeelden van de historische betrekkingen tussen Nederland en Indie. De staande vrouw symboliseert het Nederlandse gezag in Nederlands-Indie, de vijver staat voor het water tussen Nederland en Indie, en de stralenboog verbeeldt de vriendschap tussen de twee. Van Hall heeft waarschijnlijk rekening gehouden met de mogelijkheid dat Van Heutsz nog omstredener zou worden. Tegen collega Jan Meefout zou hij hebben gezegd: ‘Vervang het door de letters Vrijheid, Merdeka of Indonesia, en je hebt een Vrijheidsbeeld’.
Sinds 1935 is het monument regelmatig onder vuur komen te liggen. Een van de meest opmerkelijke protesten kwam van de zoon van Van Heutsz zelf, in 1943. Van Heutsz junior, die lid was van de SS, protesteerde tegen het monument voor zijn vader omdat het ‘te week’ zou zijn. De meeste protesten kwamen echter uit linkse hoek. Zeker in de jaren zestig stond het Van Heutsz-monument symbool voor de Nederlandse koloniale onderdrukking en het was een populair doelwit van de provo’s. Tweemaal, in 1967 en in 1984 werd het getroffen door een bomaanslag. In 1984 werd de plaquette met de beeltenis van Van Heutsz gestolen. De plaquette, en ook de letters van zijn naam, zijn nooit teruggevonden.
In 1997 stond het monument opnieuw in de belangstelling toen de gemeente aankondigde het te willen renoveren. Tegenstanders van het monument protesteerden tegen elke vorm van eerbetoon aan Van Heutsz, en al helemaal tegen het opnieuw ophangen van de plaquette met de beeltenis van Van Heutsz. De renovatie beperkt bleef tot het zandstralen van het monument en het wieden van onkruid, maar de onrust was gezaaid. Oud-provo Roel van Duyn maakte er een politieke kwestie van door bij de verkiezingscampagne voor de Groenen in 1998 een fictief gesprek met Van Heutsz te voeren bij het monument. Als afsluiting onthulde hij demonstratief een blanco plaquette.
Eind 1998 diende het Comité Herdenking Gevallenen Nederlands-Indie een aanvraag in tot naamsverandering van het monument. De deelraad Amsterdam Oud-Zuid zat nu in een lastig parket, aangezien het monument intussen ook in de procedure zat om rijksmonument te worden. In de hoop dat een externe instantie uitkomst zou kunnen bieden werd begin 1999 Instituut Clingendael om een advies gevraagd. Wat moet er gebeuren met het monument, dat de gemeente al 65 jaar last bezorgt? Clingendael heeft een aantal discussierondes georganiseerd met historici, vertegenwoordigers van belangengroepen, en buurtbewoners. Deze week komt het advies. Moet de Van Heutsz-plaquette terugkomen, krijgt het monument een nieuwe naam, wordt het een slachtoffer-monument, komt er een extra informatiebordje?
Andere monumenten voor Van Heutsz
Het monument aan de Apollolaan is niet het enige dat herinnert aan Van Heutsz. Aan de Vijzelstraat in Amsterdam is, hoog in het gebouw van de ABN-AMRO, een afbeelding van Van Heutsz te zien, samen met Jan Pietersz. Coen en Daendels. In Arnhem staat de buste die oorspronkelijk in de hoofdstad van Atjeh stond en ook in zijn geboorteplaats Coevorden staat een beeld. Bij dit laatste gedenkteken plaatsten de latere Minister van Defensie Relus ter Beek en Allard van Lenthe, toentertijd provo en redacteuren van de ‘Rooie Drentse Courant’, op 9 april 1965 een bord met een protest. Op dit bord stond te lezen: ‘Ontslapen onder het hakenkruis; gesneuveld bij het uitmoorden van het 39ste Atjehse dorp; bij het verkrachten van de 79ste Atjehse vrouw’ om het geschokte vertrouwen van het Nederlands-Indische bestuur opnieuw te funderen’.
Van Heutsz en Atjeh
Johannus Benedictus van Heutsz werd op 3 februari 1851 geboren te Coevorden. De beroemdste generaal uit de Nederlandsch-Indische geschiedenis zou vooral bekend worden als de ‘Pacificator van Atjeh’. De uit een familie van beroepsmilitairen stammende Van Heutsz nam op 16-jarige leeftijd dienst bij het Instructie Bataljon te Kampen. De infanterie, ‘de koningin van het slagveld’ werd zijn grote liefde. Toen in 1873 de oorlog met Atjeh uitbrak, ontstond er bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) grote behoefte aan manschappen en officieren. De avontuurlijke Van Heutsz meldde zich aan en vertrok naar Indië.
De Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC), de handelsorganisatie die de handel met Indië verzorgde, werd in 1799 failliet verklaard. Haar bezittingen gingen over in handen van de Nederlandse staat. De VOC had echter, omdat het een handelsorganisatie was, nooit de ambitie gehad het land, dat gelegen was achter de handelsposten (factorijen) langs de kust, aan haar bestuur te onderwerpen. Ze was slechts uit op handel met de verschillende inlandse vorsten. In de tweede helft van de negentiende eeuw begonnen de grote Europese naties steeds meer land aan hun bestuur toe te voegen en zich op deze wijze koloniën toe te eigenen. Ook Nederland was begonnen met het onderwerpen van de inlandse vorsten aan het Nederlandse gezag, daarmee de kolonie Nederlandsch-Indië creërend. In dat licht moet de langste en bloedigste van de Nederlandse koloniale oorlogen gezien worden, tegen het machtige en onafhankelijke sultanaat Atjeh. Deze oorlog in het noordoostelijke deel van het eiland Sumatra duurde van 1873 tot 1912.
De oorlog verzandde al snel, nadat de eerste pogingen Atjeh in te lijven in 1873 waren mislukt. Rond 1890 kwam hierin verandering met de oprichting van het ‘Korps Marechaussee te voet’, gericht op het bestrijden van de guerrilla door middel van contra-guerrilla. Van Heutsz, intussen opgeklommen tot chef-staf van de militaire troepenmacht in Atjeh, kreeg de kans zijn bekwaamheid te tonen in de uitzichtloze oorlog. De soldaten waren intensief getraind, bewapend met een korte karabijn, klewang en rentjong (Atjehse kris), lichte bepakking, tropenhoed in plaats van ongeschikte helm en maakte zo weinig mogelijk gebruik van dragers. Het korps, bestaande uit Ambonezen en Javanen, met inlandse en Afrikaanse onderofficieren en Europese officieren, zou uitgroeien tot een elitekorps en als leerschool fungeren voor de reguliere troepen. Het gebruikte een offensieve tactiek, vooral bestaande uit onophoudelijke patrouilles en achtervolgingen. Het korps was in staat snelle acties en verrassingsaanvallen uit te voeren en bleek het antwoord op de guerrilla van de Atjehers. In 1896 en 1897 werd het kerngebied van Atjeh onder Nederlands gezag geplaatst. Van Heutsz’ credo ‘Hard toeslaan, zonder wankelmoedigheid’ kan gezien worden als een typering van de tactiek van het korps.
Van Heutsz behaalde zijn eerste grote succes tijdens de expeditie naar Pedië in juni 1898. Zijn persoonlijke leiderschap droeg in hoge mate bij aan het succes, maar ook de wetenschappelijke adviezen van de arabist en islamkenner Christiaan Snouck Hurgronje, die officieren leerde dat de islamitische Atjehers een Jihad (heilige oorlog) vochten tegen de Nederlanders en pas op zouden geven wanneer ze de ‘voet op den nek’ zouden voelen. Hoewel succesvol, is Van Heutsz’ manier van optreden heden ten dage op zijn zachtst gezegd omstreden te noemen. Hij trad genadeloos op en hij wordt als verantwoordelijke gezien voor de massale slachtpartijen die er tijdens deze langdurige oorlog in de Atjehse dorpen werden aangericht. Tienduizenden, volgens sommigen zelfs zeventigduizend Atjehers vonden de dood. Toch wordt hij ook nu nog in door militair-historici gezien als een specialist op het gebied van het voeren van de contra-guerilla.
In 1898 werd Van Heutsz Gouverneur van Atjeh. Het korps, dat met haar hoge mobiliteit tot in alle hoeken van Atjeh kon komen, rekende met behulp van technologische ontwikkelingen, zoals het repeteergeweer, stoomschepen die troepen sneller konden verplaatsen in de archipel en beteren medische verzorging, rond de eeuwwisseling af met een groot deel van het verzet. In 1903 onderwierp de Sultan van Atjeh zich aan de Nederlandse overheersing. Daarna bestond de oorlog voor een groot deel uit opstanden in geïsoleerde gebieden, maar het duurde toch tot 1912 voordat het hardnekkige Atjeh geheel bij de kolonie was ingelijfd.
Als beloning voor de pacificatie van Atjeh werd Van Heutsz in 1904 benoemd tot Gouverneur Generaal van Nederlandsch-Indië, de hoogste post binnen het koloniale bestuur. Hij zou deze functie bekleden tot 1909 en in die periode de eilanden buiten Java, de buitengewesten, onder Nederlands gezag brengen. Daarmee wordt Van Heutsz door velen gezien als de man die Nederlandsch-Indië tot een eenheid smeedde; de eenheidsstaat, waarin het huidige Indonesie zijn oorsprong vindt. Van Heutsz keerde, nadat hij de functie van Gouverneur-generaal had neergelegd, terug naar Nederland, maar ging in 1922 vanwege zijn gezondheid in Zwitserland wonen. Daar overleed hij op 11 juli 1924 te Montreux, 73 jaar oud. Drie jaar later volgde een officiële staatsbegrafenisbegrafenis. Met veel eerbetoon en onder grote belangstelling werd de kist vanaf het Paleis op de Dam naar de Nieuwe Ooster Begraafplaats vervoerd.
Het Van Heutsz regiment
De naam Van Heutsz leeft voort in het nog altijd bestaande Regiment van Heutsz en is het meest gedecoreerde regiment van de Koninklijke Landmacht. Dit Regiment werd in 1950 opgericht als opleidingseenheid, met als doel de voortzetting van de traditie van het KNIL, dat na de soevereiniteitsoverdracht van Indonesië werd opgeheven. In oktober 1950 werd een deel van het Regiment Van Heutsz in het kader van de Verenigde Naties uitgezonden naar de oorlog in Korea. Het regiment kreeg in 1955 een eigen vaandel uitgereikt door Koningin Juliana en was begin 1991 het grootste regiment binnen de Landmacht. Herstructurering bracht het voortbestaan in gevaar, maar het regiment Van Heutsz overleefde. Tijdens parades wordt nog altijd in het karakteristieke uniform, met tropenhoed, korte karabijn en klewang het vaandel gepresenteerd.
Tekst: Rob Bruins Slot en Laura van Hasselt Reportage: Gerda Jansen Hendriks, Laura van Hasselt, Rob Bruins Slot
EINDE ARTIKEL NPO/ANDERE TIJDEN EINDE NOTENAPPARAAT
Reacties uitgeschakeld voor Noten 1 t/m 36/”Burgemeester Femke Halsema/Over goede en minder goede zaken/[Tot 17 juli 2020]
FORUM VOOR DEMOCRATIE JOURNAAL/TEKST YOUTUBE FILMPJE MET INTERVIEW VAN KOLONIALISME EN SLAVERNIJ APOLOGEET ROBERT LEMM DOOR RASSENWAAN IDEOLOOG THIERRY BAUDET
AAN DE LEZERS Wie mijn website[blog] goed heeft gelezen, heeft gezien, dat ik in een brief, gericht aan de Universiteit van Amsterdam, De Afdeling Geesteswetenschappen en het tijdschrift Folia, gehakt gemaakt heb van de beweringen van Forum voor Democratie voorman en zijn geestverwant en handlanger, ”historicus” [althans volgens Baudet, ik heb er geen bewijzen voor kunnen vinden] Robert Lemm. [1]Aanleiding vormde een op het Forum voor Democratie Journaal van 26 juni anno Domini 2020 gehouden interview met deze meneer Lemm, waarin werd ingegaan op het slavernij en koloniale verleden. Dit Forum voor Democratie Journaal, dat over meer onderwerpen ging, is te beluisteren via Youtube.com [2], maar eruit gelicht heb ik dus dat interview met Lemm.Ook interessant is een Thierry Baudet uitspraak over het communisme, dat hij aanduidt als ”meest moorddadige ideologie uit de geschiedenis” [3], waarop zeer deskundig, ook door middel van een brief aan de Universiteit aan Amsterdam, is ingegaan door activist en publicist Peter Storm. [4] KOLONIALISME EN SLAVERNIJ De reden, dat ik inging op het interview met Lemm en enkele opmerkingen hierover van Baudet is niet alleen de achterlijkheid [””Je had goede slavenhouders en slechte slavenhouders. Zo is het ook nog eens een keer.”], maar vooral de geschiedvervalsing en de van minachting voor mensen van niet westerse komaf getuigende opmerkingen.Zie onder noot 5, mijn brief aan de Universiteit van Amsterdam. THIERRY BAUDET EN DE UITSPRAKEN VAN ROBERT LEMM? Maar, Thierry Baudet is toch niet verantwoordelijk voor de uitspraken van Robert Lemm”, zult u misschien opmerken.Op zich natuurlijk niet, nee.Maar in het door mij gewraakte interview heeft Baudet Lemm niet alleen uitgebreid aan het woord gelaten, maar nauwelijks enige kritische vragen gesteld.
Integendeel, hij gaf hem nog een voorzet voor zijn gevaarlijke onzin, door het interview als volgt te beginnen: ”Hoe bezie jij als historicus, maar ook kenner van het koloniale verleden, hoe bezie jij nou deze manie, deze hysterie, die door de Westerse Wereld golft van standbeelden naar beneden halen, in bepaalde bibliotheken worden nu ook al bepaalde boeken eruit gedrukt, ik heb dat gezien in Amerika bijvoorbeeld.
Hoe kijk jij daarnaar?” [6]
Uit het interview blijkt, dat zowel Lemm niet alleen apologeet is van kolonialisme en slavernij, maar zich schuldig maakt aan geschiedvervalsing.
Iets, wat Baudet later in het Journaal met het ”communisme” [alsof het een eenduidig verschijnsel is] zal doen. [7]
Trouwens, ook Baudet is niet vies van kolonialistische verheerlijking en apologisme, waarmee hij en Lemm wat wereldbeeld betreft in elkaars vaarwater zitten:
Ik citeer uit een toespraak van Thierry Baudet:
”FVD IS HET VLAGGESCHIP VAN DE RENAISSANCEVLOOT”
””Inderdaad, we zijn in Europa eigenlijk nooit teruggeschrokken voor idealen die voorbij onze horizon lagen. Integendeel: we kozen ze juist als leidraad: eerst het verre Jerusalem, daarna het oude Athene – weer later waren het de uitgestrekte zeeën en niet-ontdekte landen daarginds, waarheen we zeilden en waarvan we terugkwamen met nieuwe specerijen, nieuwe uitvindingen, nieuwe technieken.Hoe verder weg, hoe uitdagender. Xenofobie is ons wezensvreemd – geen enkele andere cultuur op aarde is ooit zo open en pluriform geweest als de onze altijd geweest is, en mede daardoor hebben wij ons, onder deze sterrenhemel, op het schiereiland van Azië, in de delta van continentale riviermondingen, altijd kunnen vernieuwen en ontwikkelen – heeft ons boreaal Europa steeds de bouwstenen gevonden voor kruisbestuiving, nieuwe vonken: wedergeboortes.” [8]Zie voor gehele toespraak, helemaal onderaan
Verder is Thierry Baudet niet vrij van rassenwaan:
Ik citeer twee van zijn uitspraken:
”Ik wil graag, dat Europa dominant, blank en cultureel blijft, zoals het is.” [9]
EN:
””Het fundamentele gebrek aan zelfvertrouwen, dat wijhebben in onze cultuur, die zelfhaat……de Nederlandsebevolking homeopathisch te verdunnen met alle volkerenvan de wereld, doordat we….er nooit meer een Nederlander zal bestaan,zodat wie wij zijn niet meer gestalte…….heeft allemaal EEN oorzaaken die oorzaak is onze cultuur van zelfhaat.” [10] Meer hoef ik hieraan niet toe te voegen, dunkt mij MAAR WAAROM EEN BRIEF AAN DE UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM? Welnu, omdat FvD voorman Thierry Baudet aan de Universiteit van Amsterdam de bachelorgraad geschiedenis gehaald heeft [11] en het mij zo lijkt, dat de Universiteit van Amsterdam een houder van een aan haar instituut behaalde Bachelorgraad, iemand bovendien met grote politieke invloed, die niet alleen een kolonialistisch verheerlijkend en racistisch wereldbeeld heeft, maar zowel zelf de geschiedenis vervalst [12], als een geschiedvervalser als Lemm aan het woord laat [13], wel mag aanspreken op zijn uitspraken en in ieder geval kan laten blijken, afstand van dit verderfelijk gedachtegoed te nemen.Zeker een Universiteit, die er prat op gaat, zich in te zetten voor diversiteit [14], want dergelijke opvattingen zijn een klap in het gezicht van en een minachting voor mensen met een niet-westerse achtergrond. [15] TEKST INTERVIEW Om u als lezer te gerieven-beschouw het maar als een service van mijn kant, heb ik dan ook het gehele interview met Robert Lemm direct hieronder voor u uitgeschreven! Toegegeven, het is ook verwerkt in noot 9 van mijn artikel [16], maar wie kijkt daar nou naar?Dus, te uwer ”pleziere”, direct hieronder de tekst van het gehele interview met Robert Lemm [niet de tekst van het hele FvD Journaal, maar dat is als Youtube filmpje verwerkt, zie onder noot 17] MAAR NU EERST:THIERRY BAUDET EN ROBERT LEMM!Daaronder:Bovenstaand notenapparaatEn tenslotte: De tekst van de redevoering van Thierry Baudet uit 2017:”FvD is het vlaggeschip van de Renaissancevloot”
DE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI
BEGIN FVD JOURNAAL:
”Het is vrijdag 26 juni, dit is het FvD Journaal, we spreken over biomassacentrales in Noord-Holland, want Forum voor Democratie heeft die van de baan gekregen, over de steun voor KLM, Air France, over het verleden, wat wij daarmee moeten, er zijn vragen met Eva Vlaardingerbroek….., Robert Lemm is hier, het is kortom heel goed, dat je kijkt…”
0.00-0.19
GEHELE INTERVIEW THIERRY BAUDET MET ROBERT LEMM
VOORAF AAN INTERVIEW
15.05-15.46
Thierry Baudet:
Ja, het is natuurlijk het thema, the talk of the town van deze tijd:
Het verleden, het koloniale verleden, maar uberhaupt eigenlijk het hele verleden.
Hoe gaan we daarmee om?
Moeten we vooral een houding hebben van trots, moeten we vooral kijken naar de dingen, die mensen hebben gedaan in het verleden, die we mooi vinden of moet je zeggen:
Ja, nee, maar hij of zij heeft ook dat verkeerd gedaan en daar moeten we het vooral over hebben.Dat moet de focus zijn.
Over al dat soort zaken is hier zometeen te gast Eva Vlaardingenhoek om met jullie te spreken.
Jullie kunnen je vragen ook nu al stellen, er is ook een superchatmogelijkheid, dan weet je zeker dat je vraag gesteld wordt, maar eerst gaan we spreken met Robert Lemm, filosoof en historicus, die ook bekend werd van dit programma…
FILMOPNAMES VAN ROBERT LEMM EN ZIJN UITSPRAKEN
15.46-16.46
[Aansluitend, filmopnames van Robert Lemm en zijn uitspraken]
” ”Scholen, Universiteiten en media verhullen het echte verhaal over ons verleden””….En Thierry is ook de eerste, die dat zal zeggen: het zijn onbeschreven bladen, ze weten niks, je moet ze invullen, ik bedoel: ze hebben dingen gehoord, die ze napraten, op Internet, de media, je moet ze opnieuw een historisch besef bijbrengen, he, je moet ze vertellen, hoe de geschiedenis is,wij staan op de puinhopen en de brokstukken van een samenleving, die sneller afbreekt dan we zien en dat is nog bij de meeste mensen, bij jonge mensen, die zijn daar helemaal niet van overtuigd.
Die zien dat helemaal niet, die leven nu, die hebben geen historisch inzicht,die weten niet, wat er vroeger gebeurd is, hoe het langzaam gegaan is, dat horen ze niet, dus, en wat ze horen, is steeds alleen maar het vooruitgangsverhaal, dat horen ze, maar ze horen niet, wat er is opgegeven, en dat wil ik aan ze vertellen, en ik wil ze daar in elk geval bewust van maken, dat is alles”
16.46-27.05
INTERVIEW THIERRY BAUDET MET HISTORICUS ROBERT LEMM
Thierry Baudet:
”Hij is hier, Robert Lemm, auteur van meer dan dertig boeken, en filosoof, historicus, conservatief denker.Robert Lemm, fijn, dat je er bent.
[Robert Lemm knikt]”
Hoe bezie jij als historicus, maar ook kenner van het koloniale verleden, hoe bezie jij nou deze manie, deze hysterie, die door de Westerse Wereld golft van standbeelden naar beneden halen, in bepaalde bibliotheken worden nu ook al bepaalde boeken eruit gedrukt, ik heb dat gezien in Amerika bijvoorbeeld.
Hoe kijk jij daarnaar?
Historicus Robert Lemm:
”Eh….kijk Huizinga, een van onze grootste auteurs, historicus, heeft gezegd:
”Wij moeten het verleden levend houden”
Wat hij daarmee bedoelt is:Dat, een historicus moet zich verdiepen in een voorbije periode, gebeurtenissen en personages moet je zien in hun tijd.
En wat wij doen:
Wij projecteren onze eigen ideeen op die periodes en die mensen van toen en beoordelen en veroordelen ze daarmee en dat is fout.
Een voorbeeld is in onze Nederlandse geschiedenis is het geval van Jan Pieterszoon Coen he, we hebben gehoord, dat het standbeeld naar beneden wordt gehaald, de man wordt helemaal verguisd, het was helemaal fout, maar nu is het interessante, dat over deze Stichter van Batavia heeft onze grote dichter Slauerhoff een toneelstuk geschreven en in dat toneelstuk verplaatst hij zich in de geest van Pieterszoon Coen….hij moest bepaalde belsissingen nemen in het begin van Batavia en daar moest hij af en toe hard voor optreden en dat was een zaak voor erop of eronder en Slauerhoff laat alleen maar zien, hij registreert, hij veroordeelt niet, maar hij laat, hij zegt zegt tegen de me….kijk, kijk, hoe die man was, wat voor karakter die had, hoe die omging met zijn vrouw, met zijn kinderen, en hoe hij dat eerste, dat oorspronkelijke Batavia runde.Dat toneelstuk werd een keer opgevoerd en daarna verboden.Waarom werd het toneelstuk verboden……”
Thierry Baudet [valt Lemm in de rede]
”Omdat het te kritisch was op Coen……”
Historicus Robert Lemm [herneemt het woord]:
”Eh….nee, dat was hij niet, Hij….men vond hem dus niet kritisch genoeg op Coen.Men vond, dat hij teveel begrip voor hem had.Daarom is het verboden.Nou ja, dat was toen al, het is een toneelstuk uit 1931, het is nooit meer opgevoerd…..”
Thierry Baudet:
”Maar je kunt dus concluderen, dat die discussie al veel langer voert.”
Historicus Robert Lemm:
”De discussie is al veel ouder en dat kunnen we ook zien….”
Thierry Baudet:
”Maar wat is er dan fout aan, want je zou ook kunnen zeggen, je moet continu met een ethisch bewustzijn overal naar kijken en ik geloof de Vrijheidslaan in Amsterdam, hier in Amsterdam, die heette eerst de Stalinlaan, volgens mij of de Stalinweg….”
Historicus Robert Lemm:
”Stalinlaan”
Thierry Baudet:
”En die naam hebben we veranderd”
Historicus Robert Lemm:
”Ja”
Thierry Baudet:
”Is dat ook verkeerd, denk je?”
Historicus Robert Lemm:
”Nou ja, dat hebben we gedaan in de jaren vijftig was Stalin nog een held, omdat hij mee had geholpen met het bevrijden van, van het neerhalen van het Derde Rijk, maar al snel, ja, viel hij dus in ongenade en dat werd beoordeeld op dat moment en men vond het ongepast om hem, om die straat, om die grote laan Stalinlaan te blijven noemen, dus werd het Vrijheidslaan.
Het is iets van….maar dan heb je dus…….ja, dat is een eigentijds geval en dat ligt dus vrij dicht bij een ander voorbeeld uit Nederlands Indie namelijk generaal Spoor, de man van de politionele acties
Op dit ogenblik-ik geloof gisteravond was er ook weer een uitzending op de televisie- wordt deze periode honderd procent veroordeeld.Wij waren helemaal fout, we hadden nooit in Indie mogen zitten, dat waren allemaal, die Vrijheidshelden, die gevochten hebben voor de vrij….die hadden groot gelijk, en generaal Spoor en de Nederlandse militairen, die daar zaten , die waren fout, veroordeeld, verkeerd….”
Thierry Baudet:
”Wie zegt dat, dit…….dat vinden sommige mensen nu….”
Historicus Robert Lemm:
”Dat wordt nu gezegd, He…we hebben nu ook het Van….”
Thierry Baudet:
”Je hebt ook mensen, die iets anders zeggen over het koloniale verleden he….”
Historicus Robert Lemm:
”Maar je hebt ook het Van Heutsz monument, dat is ook weggehaald, dat is ook een foute man geweest.Maar generaal Spoor was….” Thierry Baudet: ”…In de ogen van veel mensen…”
Historicus Robert Lemm:
”In de ogen van nu….”
Thierry Baudet
”…Je moet wel een beetje duidelijk maken….”
Historicus Robert Lemm:
”De opinie van nu Nou wat…..sommige mensen….”
Thierry Baudet:
”…Sommige mensen”
Historicus Robert Lemm:
”Sommige mensen…..wat ze op de Universiteiten leren, in Academia, het is gewoon….zo wordt nu gekeken naar het verleden, maar ….”
Thierry Baudet:
”Is het niet zo, dat je….kijk je kunt natuurlijk altijd de discussie hebben van hoe kijk je naar het verleden.Als ik door Rome loop, en het Forum Romanum, dan zie je daar standbeelden van mensen, die hebben daar gladiatorengevechten georganiseerd, he, waar een gevangene tegen een Leeuw moest vechten, dat zou ik nu veroordelen, een vreselijk idee, toch komt het niet in mijn hoofd op om dat standbeeld weg te halen, want ik denk, het verleden….een beschaving kenmerkt zich doordat die zich verhoudt tot het verleden, beelden weghalen, dat doet ISIS, dat deed, dictaturen doen dat,, dat is eigenlijk een heel onbeschaafd iets.”
”Net als boeken verbranden!
”Dat doet men niet!”
Historicus Robert Lemm:
”Het is heel onbeschaafd, want daarmee kennen we het ook niet meer. .Dus natuurlijk zijn er in het verleden, net zoals in onze tijd, in elke tijd, mensen geweest, als je ethisch naar ze kijkt, dat daar het nodige op aan te merken is, …”
Thierry Baudet:
”Zeker met de standaarden van nu he,want…..”
Historicus Robert Lemm:
”Zeker met de standaarden van nu.
Maar je moet wel….je moet het verleden gewoon wat dat betreft, met rust laten.
”Dat….want het verleden zou net zoveel recht hebben om ons te veroordelen.Want concentratiekampen, zes miljoen Joden, genocides, dat is echt iets van de twintigste Eeuw, dat begon met de Franse Revolutie, met de Guillotine, met de Rode Terreur, dat is iets van onze tijd.Dus het verleden heeft in het laatste oordeel, evenveel recht om onze tijd te veroordelen.”
Thierry Baudet:
”We worden…”
Historicus Robert Lemm:
”Dat moeten we niet doen.”
Thierry Baudet:
”Met andere woorden:Wij zijn, in onze ”moderne” tijd, onze verlichte tijd waar we zo trots op zijn, ook schuldig geweest aan allerlei zaken, die vreselijk zijn, omgekeerd zijn mensen, die nu demonstreren, want dat zie je namelijk ook, ook niet brandschoon, ik zag, dat de voorouders van Akwasi-dat heeft die zelf gezegd- die anti-slavernij-Black Lives Matter demonstrant, dat dat waarschijnlijk zelf slavenhouders waren geweest, in het verleden.
Dus met andere woorden: ”Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen”
Historicus Lemm:
”Je had goede slavenhouders en slechte slavenhouders. Zo is het ook nog eens een keer. Het is niet alleen….”
Thierry Baudet:
”Wat bedoel je daarmee?”
Historicus Robert Lemm:
”Nou er waren…zeggen….de afschaffing van de slavernij-dat is ongeveer zeg maar halverwege de 19e Eeuw gebeurd, dat wij denken, dat de afschaffing van de slavernij de wereld beter heeft gemaakt, dat is gewoon niet zo.”
Thierry Baudet:
”Hoe bedoel je”‘
Historicus Robert Lemm:
”Omdat de slavernij gewoon andere maskers krijgt. Dus je kunt wel de ketens verbreken, natuurlijk…..”
Thierry Baudet:
”Maar het is toch goed, dat mensen burgerrechten krijgen”
Historicus Robert Lemm:
”O absoluut, maar…..”
Thierry Baudet:
”Maar jij bedoelt misschien, dat door de industrialisatie nieuwe uitbuiting ontstond”
Historicus Robert Lemm:
”Ja, precies, dus de slavernij wordt gewoon, krijgt een ander masker.En…eh….mensen worden in de tijd van het fabrieksproletariaat of mensen die gedwongen worden om bepaalde diensten te verrichten, het is een vorm van, ja ….dus slavernij heb je …..”
Thierry Baudet:
”Ook nu nog…”
Historicus Robert Lemm:
”Ook nu nog”
Thierry Baudet:
”Maar is het niet zo, dat er nu 24 miljoen slaven in China leven of zo’n soort aantal.Dat soort aantallen, gewoon ook economische slaven…..In Afrika
Historicus Robert Lemm:
”….En dat kon ons helemaal niets schelen, want wij willen handelsrelaties met China, dus wat daar gebeurt, dat vinden wij, ja, dat moeten zij weten…”
Thierry Baudet:
”Ik vind dat juist wel belangrijk’….
En dat vind ik ook zo merkwaardig aan die vrijhandelsaccoorden. Wij hebben hier ook allemaal standaarden over economische productie waar boeren aan moeten voldoen, maar we sluiten wel een vrijhandelsaccoord met Oekraine waardoor legbatterij producten ongehinderd onze markt op kunnen komen.
Dat is enorm hypocriet.
Historicus Robert Lemm:
”’Het is hypocriet”
Thierry Baudet:
”En je hoort ook nooit iemand protesteren tegen de slavernij in China, in Afrika.Het lijkt wel alsof het een soort culturele, vooral culturele zelfhaat is, die overal…Wij moeten alsmaar boete doen.
Het is geen open gesprek, het is niet een eerlijk gesprek over ”jongens, wat vinden we nou van het verleden”, maar het is een zelfkastijding…”
Historicus Robert Lemm:
”Het is een zelfkast…..Het is ook een vals schuldgevoel, wat ons wordt aangepraat he, vals schuldgevoel.
Wij moeten ons schuldig voelen over de slavernij van een aantal Eeuwen geleden….”
Thierry Baudet
”Waar wij natuurlijk persoonlijk niets mee….”
Historicus Robert Lemm:
”Nou had ik ook een standbeeld van Columbus, de ontdekker van Amerika, is omvergehaald en dat is toch wel heel erg merkwaardig.
Als we nagaan:
Columbus:
In 1892 was het vierhonderd jaar geleden, dat Amerika werd ontdekt.
Dat werd toen groots gevierd aan beide zijden van de Oceaan.
In 1992 was het vijfhonderd jaar geleden.
Totaal veranderd.
Columbus werd toen vergeleken met Hitler, hij was schuldig aan genocide, alle lelijke dingen werden over hem gezegd.
Wie deden dat?
Dat was de generatie van 1968.
Dat was de generatie van de studentenrevolutie, die toen ineens Columbus verguisden en dat gebeurde in heel West-Europa.
Maar Columbus was in de 19e Eeuw een held en niet alleen dat, er was zelfs een Zaligverklaringsproces op gang in de Katholieke Kerk in de !9e Eeuw en ook nog, het was
We moeten ook niet vergeten, dat de Katholieke Kerk de eerste internationale instantie is, die de slavernij heeft veroordeeld, al heel vroeg en….helemaal vergeten….”
Thierry Baudet:
”Het Westen heeft de slavernij afgeschaft…de Westerse wereld”
Historicus Robert Lemm:
Ja en het is begonnen in de Katholieke Kerk, de Pausen hebben dat in 1537 al gezegd…..”
Thierry Baudet:
”Robert Lemm, zoals altijd, wij kunnen nog veel langer doorpraten en er is heel veel meer over te zeggen.Ontzettend bedankt voor al deze gedachten, gedachtelijnen, provocerende, vernieuwende ideeen.
We zullen je vaker gaan horen hier.
Dank je wel Robert Lemm,
Fijn, dat je er was!”
EINDE INTERVIEW THIERRY BAUDET MET HISTORICUS ROBERT LEMM
”Je hebt bijvoorbeeld in Amsterdam ook het standbeeld van Pieter Jelles Troelstra. Dat was een marxist, een communist, die die in 1917 een communistische revolutie wou in Nederland, en het communisme is de meest moorddadige ideologie uit de geschiedenis, heeft honderden miljoenen doden op zijn geweten”.
”Hoe bezie jij als historicus, maar ook kenner van het koloniale verleden, hoe bezie jij nou deze manie, deze hysterie, die door de Westerse Wereld golft van standbeelden naar beneden halen, in bepaalde bibliotheken worden nu ook al bepaalde boeken eruit gedrukt, ik heb dat gezien in Amerika bijvoorbeeld.
Hoe kijk jij daarnaar?”
16.57-17.17
YOUTUBE.COM THIERRY BAUDETDE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI
[7]”Je hebt bijvoorbeeld in Amsterdam ook het standbeeld van Pieter Jelles Troelstra. Dat was een marxist, een communist, die die in 1917 een communistische revolutie wou in Nederland, en het communisme is de meest moorddadige ideologie uit de geschiedenis, heeft honderden miljoenen doden op zijn geweten”. 34.40 YOUTUBE.COM THIERRY BAUDETDE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI
[8]
‘”Inderdaad, we zijn in Europa eigenlijk nooit teruggeschrokken voor idealen die voorbij onze horizon lagen. Integendeel: we kozen ze juist als leidraad: eerst het verre Jerusalem, daarna het oude Athene – weer later waren het de uitgestrekte zeeën en niet-ontdekte landen daarginds, waarheen we zeilden en waarvan we terugkwamen met nieuwe specerijen, nieuwe uitvindingen, nieuwe technieken.Hoe verder weg, hoe uitdagender. Xenofobie is ons wezensvreemd – geen enkele andere cultuur op aarde is ooit zo open en pluriform geweest als de onze altijd geweest is, en mede daardoor hebben wij ons, onder deze sterrenhemel, op het schiereiland van Azië, in de delta van continentale riviermondingen, altijd kunnen vernieuwen en ontwikkelen – heeft ons boreaal Europa steeds de bouwstenen gevonden voor kruisbestuiving, nieuwe vonken: wedergeboortes.”
FVD IS HET VLAGGESCHIP VAN DE RENAISSANCEVLOOT TOESPRAAK THIERRY BAUDET IN 2017
[9] YOUTUBE.COM THIERRY BAUDET: ”IK WIL GRAAG DAT EUROPA DOMINANT,BLANK EN CULTUREEL BLIJFT, ZOALS HET IS”[THIERRY BAUDET BIJ HET DEBAT ”DE VLUCHTWEEK”,RADIOZENDER FM, DONDERDAG 17 SEPTEMBER 2015] https://www.youtube.com/watch?v=DpBzt9PyU5w TRANSCRIPTIE[Kiza Magendane, uit Congo afkomstige student en blogger]”Wat maakt het uit, als die mensen niet teruggaan?Dat is helemaal niet relevant.[PRESENTRATRICE]”Maar…..”[Kiza Magendane]”Ik erger mij een beetje aan de houding….”[THIERRY BAUDET]”Ik vind het wel relevant!”[PRESENTRATRICE]”Maar Thierry, waarom is….[THIERRY BAUDET]”Omdat ik niet wil, dat Europa Afrikaniseert….”[Kiza Magendane];;”Deze opmerking van Thierry vind ik best wel kwalijk,als je bedenkt, dat 20 procent van migranten, die naar Europakomen, Afrikanen zijn.Dus zo’n complete demonisering van Afrikanen is niet nodig.Tegelijkertijd…..[THIERRY BAUDET]”Ik demoniseer niet, ik zeg wat ik wil, wat ik wenselijk vind enwat ik niet wenselijk vind.En wat ik niet wenselijk vind, is dat wij veel meer gaan lijkenop delen van de wereld waar heel veel mensen weg willen….”[PRESENTRATRICE]”Je wil zeg maar een bepaald Europees goed.wil je eigenlijkzo houden zoals het is..Op zich mag dat….”’[THIERRY BAUDET]”Ik wil graag, dat Europa dominant, blank en cultureel blijft zoals het is.”EINDE YOUTUBE FILMPJE
[10] YOUTUBE.COMDE ZELFHAAT VAN THIERRY BAUDET https://www.youtube.com/watch?v=mt-s0B7mZn0 TRANSCRIPTIE”Het fundamentele gebrek aan zelfvertrouwen, dat wijhebben in onze cultuur, die zelfhaat……de Nederlandsebevolking homeopathisch te verdunnen met alle volkerenvan de wereld, doordat we….er nooit meer een Nederlander zal bestaan,zodat wie wij zijn niet meer gestalte…….heeft allemaal EEN oorzaaken die oorzaak is onze cultuur van zelfhaat.”EINDE YOUTUBE FILMPJE
[11]
”In 2006 behaalde hij zijn doctoraalexamen voor rechten en een academische bachelor voor geschiedenis.”
[12]’Je hebt bijvoorbeeld in Amsterdam ook het standbeeld van Pieter Jelles Troelstra. Dat was een marxist, een communist, die die in 1917 een communistische revolutie wou in Nederland, en het communisme is de meest moorddadige ideologie uit de geschiedenis, heeft honderden miljoenen doden op zijn geweten”.
”Wij vinden diversiteit belangrijk. We streven ernaar een diverse en inclusieve leer- en werkomgeving te bieden waar studenten en medewerkers zich thuis voelen. We willen dat iedereen die aan de UvA verbonden is zich volledig kan ontplooien en met de eigen unieke persoonlijkheid, achtergrond en talenten bijdraagt aan de identiteit van onze universiteit.” UVADIVERSITEIT EN INCLUSIE https://www.uva.nl/over-de-uva/over-de-universiteit/diversiteit-en-inclusie/diversiteit-en-inclusie.html
[15] ”TENSLOTTE
Geachte Dames en Heren, u hebt de hoeveelheid kolonialisme vergoeilijkende Bagger gehoord, die over uw, mijn en de hoofden van anderen is uitgestort.Een giftige cocktail van hedendaags racisme en superioriteitswaan, met een nostalgische knipoog naar onmenselijke en baarbaarse Tijden. Dit mag niet onweersproken blijven. Mijn eis naar u is dan ook, dat u hier werk van maakt. Hoe u dat doet, is aan u. U kunt Baudet, die tenslotte deze waanzinnige slavernij en kolonialisme apologeet gratis zendtijd heeft gegeven en er zelf nog een schepje bovenop gedaan heeft, aanschrijven. OF u kunt via uw bladen en/of [bestuurs] organen, of in welke vorm dan ook, hier openlijk afstand van nemen. Het mag niet blijven hangen bij protesten van mijn kant en een aantal andere solidaire mensen.Dit moet breder gedragen worden. U als Universiteit, wilt zich toch inzetten voor Diversiteit? https://www.uva.nl/over-de-uva/over-de-universiteit/diversiteit-en-inclusie/diversiteit-en-inclusie.html
Maak dat dan waar! Want als u een man als Lemm onweersproken laat zeggen ””Je had goede slavenhouders en slechte slavenhouders. Zo is het ook nog eens een keer.” [23] zonder dat u uw stem verheft, dan bent u geen knip voor uw neus waard!”
Je hoeft de metafysische stellingnames van het Christendom niet te onderschrijven om de wederopstandingsgedachte als toonaangevend motief van onze beschaving te kunnen waarderen. Het idee dat iets dat ‘dood’ was, iets dat achter ons ligt, iets dat voorgoed voorbij was, opnieuw tot bloei kan komen, heeft heel veel voor ons betekend. Zo inspireerde het ons bijvoorbeeld aan het eind van de Middeleeuwen om de klassieke oudheid weer in onze cultuur te incorporeren – in de periode die we aanduiden als de renaissance.
Waar Mao Zedong het verleden van China heeft willen uitwissen; waar de Communistische revolutie alles wat er daarvoor bestond vernietigde; waar de Islamitische staat vandaag de dag musea met de grond gelijkmaakt – daar kozen wij in het Westen ervoor om alles te onderzoeken en het goede te behouden; om juist voorbij ons eigen begripsveld te kijken naar wat ons kon verrijken.
Inderdaad, we zijn in Europa eigenlijk nooit teruggeschrokken voor idealen die voorbij onze horizon lagen. Integendeel: we kozen ze juist als leidraad: eerst het verre Jerusalem, daarna het oude Athene – weer later waren het de uitgestrekte zeeën en niet-ontdekte landen daarginds, waarheen we zeilden en waarvan we terugkwamen met nieuwe specerijen, nieuwe uitvindingen, nieuwe technieken.
Hoe verder weg, hoe uitdagender. Xenofobie is ons wezensvreemd – geen enkele andere cultuur op aarde is ooit zo open en pluriform geweest als de onze altijd geweest is, en mede daardoor hebben wij ons, onder deze sterrenhemel, op het schiereiland van Azië, in de delta van continentale riviermondingen, altijd kunnen vernieuwen en ontwikkelen – heeft ons boreaal Europa steeds de bouwstenen gevonden voor kruisbestuiving, nieuwe vonken: wedergeboortes.
Maar onze openheid staat onder druk. Onze vrije, tolerante, vrijzinnige, nieuwsgierige, humoristische, vrolijke en democratische samenleving verkeert in levensgevaar – is zelfs dodelijk gewond.
We moeten haar echter niet achterlaten; we moeten niet denken dat wat voorbij is, voor altijd voorbij is: we moeten haar juist in de beste traditie van het Westen, opnieuw tot leven wekken. We moeten een Europese renaissance teweeg brengen.
Deze grote taak wil Forum voor Democratie samen met anderen op zich nemen. Ik ben vereerd en blij dat we vandaag met zovelen bij elkaar zijn om daar samen een begin mee te maken.
Misschien stonden we nooit voor een grotere, meer existentiële uitdaging dan nu. Misschien waren de tijden nooit moeilijker dan nu. We zijn in het verleden natuurlijk weleens aangevallen, zelfs veroverd. Het water heeft ons in dit mooie land ook letterlijk weleens aan de lippen gestaan. We hebben glorierijke momenten gekend, maar we hebben ook diepe crises met elkaar meegemaakt in de vele eeuwen van onze gedeelde geschiedenis. En we hebben ons er steeds doorheen geslagen.
Nu worden we aangevallen door een vijand die we nog niet eerder tegenover ons hebben gehad. Een atypische vijand. Een vijand die ons eigen uniform draagt.
We worden aangevallen door degenen die ons zouden moeten beschermen.
Zij die zouden moeten waken over onze integriteit, onze cultuur en onze tradities: zij die een verantwoordelijkheid dragen voor het voortbestaan van de gemeenschap; juist zij, juist deze mensen hebben zich – van binnenuit – tegen ons gekeerd.
Het Westen lijdt aan een auto-immuunziekte. Een deel van ons organisme – een belangrijk deel: ons afweersysteem, datgene wat ons zou moeten beschermen – heeft zich tegen ons gekeerd. Op elk vlak worden we verzwakt, ondermijnd, overgeleverd.
Kwaadwillende, agressieve elementen worden ons maatschappelijk lichaam in ongehoorde aantallen binnengeloodst, en de werkelijke toedracht en gevolgen worden verdoezeld. Politierapporten over geweld in AZC’s worden niet in de openbaarheid gebracht. Het openbaar ministerie knijpt een oogje toe wanneer het shariarechtbanken tegenkomt.
Op universiteiten wordt het vrije woord ingeperkt, het open debat mag niet meer plaatsvinden. Kritiek op Islam, maar ook onderzoek naar de kosten van de massa-immigratie en überhaupt het debat over de botsing van culturen wordt gefrustreerd.
Al decennia domineert in de internationale betrekkingen een al even zelfdestructieve politiek, waarin Westers gezinde leiders, of in elk geval mensen waarmee we afspraken konden maken – van de Sjah in Perzië tot Assad in Syrië – worden ondermijnd of zelfs ten val gebracht, ten gunste van wat de NPO ‘gematigde rebellen’ noemt: islamisten die vrouwen en homo’s onderdrukken en alle Westerse waarden verachten. Ook sturen onze elites aan op oorlog met Rusland, zonder enige reden, zonder enig belang – terwijl we zoete broodjes bakken met Turkije.
De controle over ons bestaan wordt ons ondertussen op sluipende wijze steeds verder ontnomen door doortrapte soevereiniteitsoverdrachten naar onpersoonlijke politieke megaprojecten waarin burgers elke democratische controle zijn verloren. Zo werden het afgelopen jaar zelfs de pensioenen in een achternamiddag onder EU-toezicht gesteld. Tegelijkertijd werd elke maand 80 miljard euro geld bijgedrukt door Draghi. Multinationals profiteren van continentale regelgeving maar het MKB zucht onder verstikkende bureaucratie.
De reden dat al deze zaken kunnen voortduren is dat wij als bevolking vrijwel niets te zeggen hebben. We leven in een schijndemocratie, waarin verschillende politieke spelers tezamen een kartel vormen, en een publieke omroep hebben gecoöpteerd die dagelijks hun schijndebatten uitzendt. Minder dan 10.000 mensen draaien rond in een baantjescarrousel, waarin ze van topfunctie bij de zorgverzekeraars, naar burgemeesterspost, naar bestuursfunctie in de onderwijsraden en bouwend Nederland gaan. De enige kwaliteit van deze kartelleden is hun loyaliteit aan de partijtop, en hun enige activiteit is vergaderen. Vandaar dat overal regels voor zijn en de kosten van de bureaucratie de spuigaten uitlopen. Nog fundamenteler: de dynamiek is uit de samenleving verdwenen. Het partijkartel ligt als een dikke deken over de samenleving en houdt de gelederen gesloten. Als bevolking kunnen we geen kant op. Waar moet je op stemmen als je verandering wil?
Jarenlang was er geen serieuze optie. Even leek er een lichtpuntje te verschijnen in de donkere nacht van onze ten grave gedragen democratie toen we een campagne voerden voor een referendum. Maar dames en heren, gister zat ik in de rechtszaal voor de meervoudige kamer van de rechtbank Den Haag. Op 6 april gingen 4.2 miljoen Nederlanders naar de stembus. Ruim 61 procent stemde TEGEN.
En ik zat in de rechtszaal om een uitspraak van de rechter te krijgen over het getreuzel en gepruttel van onze minister-president. Zo ver is het gekomen in ons land: we moeten een rechtszaak voeren om te zorgen dat onze regering zich aan de wet houdt. Alles om de burger buiten spel te houden.
De nasleep van dat tweede genegeerde referendum, na het eerste genegeerde referendum van 1 juni 2005, heeft ons vanuit Forum voor Democratie doen besluiten dat het noodzakelijk is om een politieke partij te vormen en Den Haag van binnenuit open te breken.
Als wij met miljoenen naar de stembus gaan om onze stem te laten horen, en zelfs dan wordt er helemaal niets mee gedaan: dan moeten we onze stem zelf gaan terugpakken.
Dames en heren, het is nooit urgenter geweest dan nu; het is nooit noodzakelijker geweest dan nu, dat mensen van goede wil de handen ineen slaan om de banden met onze tradities te herstellen, om onze kracht te hervinden en nieuwe kruisbestuivingen tot stand te laten komen: om al het goede dat we in de wereld kunnen vinden te verbinden met onze oude wortels en zo het land weer te laten bloeien.
Wij gaan bouwen. We gaan een partij bouwen met een opleidingsinstituut, lokale afdelingen, een sociaal netwerk. We gaan een nieuwe elite opleiden; we gaan de huidige leiders vervangen en verslaan. Jullie hebben vandaag ons team gezien – fantastische mensen met verschillende discplines, maar allemaal een grote drive om de noodzakelijke veranderingen te realiseren.
Wij hebben de mensen om de Europese Unie te verslaan; wij hebben concrete oplossingen om de massa-immigratie te stoppen; wij hebben de mensen die de controle over onze grenzen kunnen herstellen en de euromunt te ontvlechten: zodat we weer baas worden over ons eigen land.
We zullen niet rusten totdat onze democratie is hersteld en het partijkartel is gebroken. We gaan bindende referenda en volksinitiatieven introduceren, open solicitaties voor publieke functies, gekozen burgemeesters en sanering van de partijdige en vooringenomen NPO.
We gaan opnieuw voorbij onze horizon reiken: we gaan een renaissance teweeg brengen, waarin ons zelfvertrouwen is hersteld, waarin we weer veilig kunnen leven in een vertrouwde omgeving: waarin de democratische rechtsstaat is hersteld en de economische en culturele dynamiek kan terugkeren.
Dat doen we graag samen met alle andere partijen en bewegingen die ons willen versterken. Forum voor Democratie is het vlaggeschip van de renaissancevloot, en andere schepen kunnen zich bij ons voegen. We willen met iedereen samenwerken. We gaan niet onderling ruziemaken. Maar we gaan ook geen lijstverbindingen aan: we vertrouwen op eigen kracht – eigenlijk zoals Nederland ook weer op eigen kracht zou moeten vertrouwen.
Dames en Heren, we gaan deze partij van de grond krijgen, we gaan op deze rots onze zuil bouwen, we gaan ons land terugveroveren en onze democratie herstellen – WE PAKKEN ONZE STEM TERUG op 15 maart!
EINDE TOESPRAAK THIERRY BAUDET
Reacties uitgeschakeld voor Forum voor Democratie Journaal/Tekst Youtube filmpje met interview slavernij en kolonialisme apologeet Robert Lemm door rassenwaan ideoloog Thierry Baudet
ASTRID ESSED’S EIS AAN UNIVERSITEIT!BRIEF! AAN UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM/GEESTESWETENSCHAPPENREDACTIE FOLIA Onderwerp:Geschiedvervalsing door de heer Thierry Baudet. voorman Forum voor Democtrinatie, jurist en behaler van de Bachelor graad Geschiedenis
Geachte Directie en BestuurGeachte RedactieGeachte medewerkers, Een vriend van mij, voor wie ik veel waardering heb, maakte mij attent op het Youtube Forum voor Democratie Journaal filmpje, aflevering dd 26 juni, waarover op zijn zachtst gezegd kan worden opgemerkt dat dit nogal opmerkelijk was [neem mij het pleonasme maar even niet kwalijk].Want naast te berde gebrachte onderwerpen zoals [ik citeer voorman Thierry Baudet op het filmpje] [1] biomassacentrales in Noord-Holland, steun voor KLM en Air France, werden te berde gebracht het communisme als ideologie, althans volgens de versie van Thierry Baudet en over hoe om te gaan met het verleden, in het byzonder het koloniale verleden. [2] Over deze laatste twee onderwerpen heb ik niet alleen het een en ander te zeggen:Ook verbind ik daaraan een eis en pleidooi naar u toe.Waarom een eis en pleidooi naar u toe? Omdat zowel Thierry Baudet, die zich ”de grootste intellectueel van Nederland” noemt [3]-maar dat laat ik uiteraard voor zijn rekening,evenals de door Baudet in zijn Youtube Journaal geinterviewde hispanist, conservatief katholiek denker, alsmede historicus [dat laatste althans volgens Baudet, ik heb daarvan geen bewijzen kunnen vinden], Robert Lemm [4], zich naar mijn mening schuldig maken aan geschiedvervalsing, verpakt in politieke indoctrinatie, die getuigt voor minachting van mensen van niet-westerse komaf.
Bovendien zet ik u vooral ook aan tot actie, omdat Baudet, volgens mijn informatie, in 2006 zijn bachelor diploma geschiedenis behaald heeft aan de Universiteit van Amsterdam [5], wat vanuit oogpunt van wetenschappelijke integriteit alle reden is voor u als Universiteit, onderstaande ter harte te nemen.
HET COMMUNISME Laten we met het communisme beginnen:Daarover merkt voorman Thierry Baudet op, na 34 minuten en 40 seconden van het filmpje ”“Je hebt bijvoorbeeld in Amsterdam ook het standbeeld van Pieter Jelles Troelstra. Dat was een marxist, een communist, die die in 1917 een communistische revolutie wou in Nederland, en het communisme is de meest moorddadige ideologie uit de geschiedenis, heeft honderden miljoenen doden op zijn geweten” [6] Eerst dit:Pieter Jelles Troelstra was helemaal geen communist, in de marxistische betekenis van het woord, maar een van de belangrijkste voormannen van de socialistische [en beslist niet communistisch-marxistische] SDAP [Sociaal Democratische Arbeiderspartij] [7] Wat betreft het communisme als ”meest moorddadige ideologie uit de geschiedenis”, die ”honderden miljoenen doden op zijn geweten heeft”, zeker hebben communistische of zich communistisch noemende regimes vele, en waarschijnlijk miljoenen, slachtoffers gemaakt.Maar een andere moorddadige ideologie is het kolonialisme, dat de wereld vanaf de ”ontdekking” van de Amerika’s in 1492 tot diep in de twintigste Eeuw heeft geteisterd, eerst in de vorm van de transatlantische slavenhandel [slavernij] en het met geweld veroveren van handelsfactorijen in Azie [VOC en aanverwante West-Europese handelsondernemingen] en vanaf de 19e Eeuw in de vorm van grootschalige landverovering en eveneens miljoenen slachtoffers heeft geeeist.Tenzij Baudet met serieuze historische cijfers komt, is zijn bewering maar een historische speculatie en daarom onwetenschappelijk en gevaarlijk. Wat hij verder te beweren heeft over het communisme, is uitstekend weerlegd in een aan u toegezonden Open Brief door publicist Peter Storm [8].
DE WAARHEID OVER ONS VERLEDENONWAARHEDEN EN EN BAGATELLISERING SLAVERNIJ, KOLONIALISME EN KOLONIALE [OORLOGS]MISDADEN Schokkender vond en vind ik echter nog, wat Baudet en de door hem geinterviewde conservatieve denker Robert Lemm te berde brachten over slavernij, kolonialisme en [koloniale] misdaden, waarbij ik vooral stuitend vond de tentoongespreide minachting voor volkeren van niet westerse komaf. Natuurlijk, iedereen heeft het recht op vrijheid van meningsuiting, ook over het koloniale verleden, maar dan moeten er geen Fabeltjes of aperte onwaarheden worden geuit.En daaraan maakte vooral [maar ook Baudet!] conservatief denker Robert Lemm, die door Thierry Baudet in deze Journaaluitzending werd geinterviewd, zich schuldig [Zie het gehele interview met Lemm onder noot 9]Maar ook Baudet [die ik aan de beurt laat komen], liet zich niet onbetuigd. Nou zult u misschien opmerken, dat Baudet niet verantwoordelijk is voor de uitspraken van Lemm en dat klopt natuurlijk.Alleen:Hij laat hem uitgebreid aan het woord, is nergens wezenlijk kritisch en ondersteunt zijn uitspraken ideologisch nog, zoals u zult lezen:
UITSPRAKEN ROBERT LEMM TIJDENS INTERVIEW DOOR THIERRY BAUDET ”IN ZIJN TIJD”: Thierry Baudet:’Hoe bezie jij als historicus, maar ook kenner van het koloniale verleden, hoe bezie jij nou deze manie, deze hysterie, die door de Westerse Wereld golft van standbeelden naar beneden halen, in bepaalde bibliotheken worden nu ook al bepaalde boeken eruit gedrukt, ik heb dat gezien in Amerika bijvoorbeeld.Hoe kijk jij daarnaar? Historicus Robert Lemm:”Eh….kijk Huizinga, een van onze grootste auteurs, historicus, heeft gezegd:”Wij moeten het verleden levend houden”Wat hij daarmee bedoelt is:Dat, een historicus moet zich verdiepen in een voorbije periode, gebeurtenissen en personages moet je zien in hun tijd.”En wat wij doen:Wij projecteren onze eigen ideeen op die periodes en die mensen van toen en beoordelen en veroordelen ze daarmee en dat is fout.Een voorbeeld is in onze Nederlandse geschiedenis is het geval van Jan Pieterszoon Coen he, we hebben gehoord, dat het standbeeld naar beneden wordt gehaald, de man wordt helemaal verguisd, het was helemaal fout……..” 16.49-18.11, Forum voor Democratie Journaal, 26 juni, op Youtube.com [10] Nou hoor ik dat soort beweringen wel vaker ”het verleden in zijn tijd zien”, maar als een [althans volgens Baudet] historicus en ”kenner van het koloniale verleden”, dergelijke beweringen doet, moet dat ook wel berusten op feiten/bewijzen.En dat ontbreekt hier. Bovendien is het domme aan de bewering van Lemm is dat hij als 17e eeuws voorbeeld nu juist komt aanzetten met Jan Pieterszoon Coen, nu juist de historische figuur bij uitstek, op wie juist in zijn tijd, ook veel kritiek is gekomen. Aan het woord laat ik ook een VOC officier, die opmerkte [ik citeer hem]”“De mensen stierven zonder ook maar één geluid te laten horen, behalve één die Nederlands sprak. Die zei: ‘Heeren, heeft dan niemand van U medelijden?’ Alles wat gebeurde was zo afschuwelijk dat we erdoor verstomd waren. Alleen God weet wie gelijk heeft. Wij allen, als praktizerende Christenen, waren vervuld met afschuw over de manier waarop deze zaak werd afgehandeld en we hadden geen plezier in dergelijke aangelegenheden.” [11]De VOC officier refereerde hier aan de massamoord door Jan Pieterszoon Coen op de Banda Eilanden.Zie voor achtergronden, noot 12Over die massamoord was er zelfs kritriek gekomen van de zijde van de VOC opdrachtgevers van Coen, die verklaarden ”dat het optreden van Coen wel wat minder gekund had.” [13] Ook wat betreft de opvattingen over slavenhandel/slavernij gaat het ”in zijn tijd zien” Verhaal maar zeer ten dele op, want een groep van zowel 17 als 18e eeuwse orthodox protestantse dominees hebben zich fel tegen de slavenhandel verzet, waaronder Brakel, de Teellincks, Smijtegelt, Poudroyen, De Raad en Voetius en Jacobus Hondius.Jacob Hondius was de meest prominente onder hen. [14] Toegegeven, het anti slavernij verzet van Hondius is pas recentelijk ontdekt, maar een beetje historicus mag worden verondersteld, daarvan op de hoogte te zijn.En het eeuwenlang verzet van Quakers, Baptisten en Methodisten [15] moet historicus Lemm toch bekend zijn! SLAVERNIJ De ”slavernij” uitspraak van Lemm wil ik u niet onthouden!
””Nou er waren…zeggen….de afschaffing van de slavernij-dat is ongeveer zeg maar halverwege de 19e Eeuw gebeurd, dat wij denken, dat de afschaffing van de slavernij de wereld beter heeft gemaakt, dat is gewoon niet zo.” [16] 23.40-23.45 , YOUTOBE. FILMPJE FORUM VOOR DEMOCRATIE JOURNAAL Mag ik deze uitspraak zonder commentaar laten?Ik geloof, dat het, op zich, wel duidelijk genoeg is.
Toch zijn ”motivatie” lezen? ”Thierry Baudet: ”Maar jij bedoelt misschien, dat door de industrialisatie nieuwe uitbuiting ontstond” Historicus Robert Lemm: ”Ja, precies, dus de slavernij wordt gewoon, krijgt een ander masker.En…eh….mensen worden in de tijd van het fabrieksproletariaat of mensen die gedwongen worden om bepaalde diensten te verrichten, het is een vorm van, ja ….dus slavernij heb je …..” [17] Hier ga ik verder niet opin. Het is wel duidelijk denk ik. En dat is dan precies het probleem met het interview:Bestaande[historische] Afrikaanse slavernij [Afrikaanse stamhoofden en anderen, die zwarte slaven veerkochten aan witte handelaren] wordt erbij gehaald, huidige op slavernij lijkende omstandigheden in Afrika en China, ellende van het industriele proletariaat, op zich allemaal waar, maar hier gebruikt om slavernij en kolonialisme te bagatelliseren. [18] IN ZIJN TIJD?LATERE GESLACHTEN OVER DE HOLOCAUST Lemm hangt ook nog eens van tegenstrijdigheden aan elkaarWant elders zegt hij ”’Zeker met de standaarden van nu.Maar je moet wel….je moet het verleden gewoon wat dat betreft, met rust laten.”Dat….want het verleden zou net zoveel recht hebben om ons te veroordelen.Want concentratiekampen, zes miljoen Joden, genocides, dat is echt iets van de twintigste Eeuw, dat begon met de Franse Revolutie, met de Guillotine, met de Rode Terreur, dat is iets van onze tijd.Dus het verleden heeft in het laatste oordeel, evenveel recht om onze tijd te veroordelen.” [19] Maar wat krijgen we nu!Want als ”je het verleden, het verleden moet laten”, moeten dan latere generaties dan ook geen ”oordeel” geven over de genocide van de Holocaust.Wat Lemm, volkomen terecht [anders had ik hem nog erger gefileerd] hier WEL doet. Veel valt er nog over Lemm te zeggen, bijvoorbeeld zijn bagatellisering van de politionele acties in Indonesie [Lemm spreekt nog over ”Nederlands Indie” [20]Verdient dat nog een weerlegging? Daar ga ik geen energie meer in steken en u bent deskundig en intelligent genoeg om dat niet nodig te hebben.
Ik eindig met twee misselijke en schokkende uitspraken van Baudet, die er duidelijk op gericht zijn, de aandacht af te leiden van het onrecht en de onderdrukking uit de slavernij/koloniale periode Baudet 1 ”’Met andere woorden:Wij zijn, in onze ”moderne” tijd, onze verlichte tijd waar we zo trots op zijn, ook schuldig geweest aan allerlei zaken, die vreselijk zijn, omgekeerd zijn mensen, die nu demonstreren, want dat zie je namelijk ook, ook niet brandschoon, ik zag, dat de voorouders van Akwasi-dat heeft die zelf gezegd- die anti-slavernij-Black Lives Matter demonstrant, dat dat waarschijnlijk zelf slavenhouders waren geweest, in het verleden.Dus met andere woorden: ”Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen” [21] Baudet 2 ”En je hoort ook nooit iemand protesteren tegen de slavernij in China, in Afrika.Het lijkt wel alsof het een soort culturele, vooral culturele zelfhaat is, die overal…Wij moeten alsmaar boete doen. Het is geen open gesprek, het is niet een eerlijk gesprek over ”jongens, wat vinden we nou van het verleden”, maar het is een zelfkastijding…” [22] Beide uitspraken zijn giftig, omdat de bedoeling is, het Westerse koloniale verleden te bagatelliseren door op ander onrecht te wijzen. Bovendien getuigen de uitspraken van Lemm en Baudet, juist door dat bagatelliseren, van de minachting voor niet westerse volkeren en hun leed.Ook doen ze voorkomen [lees dat interview maar goed] alsof die kritiek en veroordeling van het kolonialisme voornamelijk iets is van Westerse mensen: Waar is het verzet begonnen, dachten zeNooit van slavenopstanden, plantageverzet, Indianenoorlogen [tegen de blanke overheersing] en wat dies meer zij, gehoord Ik vind, dat ik meer dan genoeg gezegd heb! TENSLOTTE
Geachte Dames en Heren, u hebt de hoeveelheid kolonialisme vergoeilijkende Bagger gehoord, die over uw, mijn en de hoofden van anderen is uitgestort.Een giftige cocktail van hedendaags racisme en superioriteitswaan, met een nostalgische knipoog naar onmenselijke en baarbaarse Tijden. Dit mag niet onweersproken blijven. Mijn eis naar u is dan ook, dat u hier werk van maakt. Hoe u dat doet, is aan u. U kunt Baudet, die tenslotte deze waanzinnige slavernij en kolonialisme apologeet gratis zendtijd heeft gegeven en er zelf nog een schepje bovenop gedaan heeft, aanschrijven. OF u kunt via uw bladen en/of [bestuurs] organen, of in welke vorm dan ook, hier openlijk afstand van nemen. Het mag niet blijven hangen bij protesten van mijn kant en een aantal andere solidaire mensen.Dit moet breder gedragen worden. U als Universiteit, wilt zich toch inzetten voor Diversiteit? https://www.uva.nl/over-de-uva/over-de-universiteit/diversiteit-en-inclusie/diversiteit-en-inclusie.html
Maak dat dan waar! Want als u een man als Lemm onweersproken laat zeggen ””Je had goede slavenhouders en slechte slavenhouders. Zo is het ook nog eens een keer.” [23] zonder dat u uw stem verheft, dan bent u geen knip voor uw neus waard! Laat zien, dat u morele guts hebt en kom in actie! Ik reken niet op u.Ik verwacht dat van u! Vriendelijke groeten Astrid EssedAmsterdam
NOTEN
[1]
Het is vrijdag 26 juni, dit is het FvD Journaal, we spreken over biomassacentrales in Noord-Holland, want Forum voor Democratie heeft die van de baan gekregen, over de steun voor KLM, Air France, over het verleden, wat wij daarmee moeten, er zijn vragen met Eva Vlaardingerbroek….., Robert Lemm is hier, het is kortom heel goed, dat je kijkt…” 0.00-0.19
”Ja, het is natuurlijk het thema, the talk of the town van deze tijd:Het verleden, het koloniale verleden, maar uberhaupt eigenlijk het hele verleden.Hoe gaan we daarmee om?Moeten we vooral een houding hebben van trots, moeten we vooral kijken naar de dingen, die mensen hebben gedaan in het verleden, die we mooi vinden of moet je zeggen:Ja, nee, maar hij of zij heeft ook dat verkeerd gedaan en daar moeten we het vooral over hebben.Dat moet de focus zijn.Over al dat soort zaken is hier zometeen te gast Eva Vlaardingenhoek om met jullie te spreken.Jullie kunnen je vragen ook nu al stellen, er is ook een superchatmogelijkheid, dan weet je zeker dat je vraag gesteld wordt, maar eerst gaan we spreken met Robert Lemm, filosoof en historicus, die ook bekend werd van dit programma….” 15.05-15.45
“Je hebt bijvoorbeeld in Amsterdam ook het standbeeld van Pieter Jelles Troelstra. Dat was een marxist, een communist, die die in 1917 een communistische revolutie wou in Nederland, en het communisme is de meest moorddadige ideologie uit de geschiedenis, heeft honderden miljoenen doden op zijn geweten” 34.40 YOUTUBE.COM THIERRY BAUDETDE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI https://www.youtube.com/watch?v=R_vwPMaMvWI
15.05-16.46”Ja, het is natuurlijk het thema, the talk of the town van deze tijd:Het verleden, het koloniale verleden, maar uberhaupt eigenlijk het hele verleden.Hoe gaan we daarmee om?Moeten we vooral een houding hebben van trots, moeten we vooral kijken naar de dingen, die mensen hebben gedaan in het verleden, die we mooi vinden of moet je zeggen:Ja, nee, maar hij of zij heeft ook dat verkeerd gedaan en daar moeten we het vooral over hebben.Dat moet de focus zijn.Over al dat soort zaken is hier zometeen te gast Eva Vlaardingenhoek om met jullie te spreken.Jullie kunnen je vragen ook nu al stellen, er is ook een superchatmogelijkheid, dan weet je zeker dat je vraag gesteld wordt, maar eerst gaan we spreken met Robert Lemm, filosoof en historicus, die ook bekend werd van dit programma….”[Uitspraken van Robert Lemm tot 16.49, bijgevoegde tekst ”Scholen, Universiteiten en media verhullen het echte verhaal over ons verleden””….En Thierry is ook de eerste, die dat zal zeggen: het zijn onbeschreven bladen, ze weten niks, je moet ze invullen, ik berdoel: ze hebben dingen gehoord, die ze napraten, op Internet, de media, je moet ze opnieuw een historisch besef bijbrengen, he, je moet ze vertellen, hoe de geschiedenis is,wij staan op de puinhopen en de brokstukken van een samenleving, die sneller afbreekt dan we zien en dat is nog bij de meeste mensen, bij jonge mensen, die zijn daar helemaal niet van overtuigd. die zien dat helemaal niet, die leven nu, die hebben geen historisch inzicht,die weten niet, wat er vroeger gebeurd is, hoe het langzaam gegaan is, dat horen ze niet, dus, en wat ze horen, is steeds alleen maar het vooruitgangsverhaal, dat horen ze, maar ze horen niet, wat er is opgegeven, en dat wil ik aan ze vertellen, en ik wil ze daar in elk geval bewust van maken, dat is alles” 16.46
INTERVIEW THIERRY BAUDET MET HISTORICUS ROBERT LEMM 16.47/27.00 Thierry Baudet:”Hij is hier, Robert Lemm, auteur van meer dan dertig boeken, en filosoof, historicus, conservatief denker.Robert Lemm, fijn, dat je er bent. [Robert Lemm knikt]”Hoe bezie jij als historicus, maar ook kenner van het koloniale verleden, hoe bezie jij nou deze manie, deze hysterie, die door de Westerse Wereld golft van standbeelden naar beneden halen, in bepaalde bibliotheken worden nu ook al bepaalde boeken eruit gedrukt, ik heb dat gezien in Amerika bijvoorbeeld.Hoe kijk jij daarnaar? Historicus Robert Lemm:”Eh….kijk Huizinga, een van onze grootste auteurs, historicus, heeft gezegd:”Wij moeten het verleden levend houden”Wat hij daarmee bedoelt is:Dat, een historicus moet zich verdiepen in een voorbije periode, gebeurtenissen en personages moet je zien in hun tijd.En wat wij doen:Wij projecteren onze eigen ideeen op die periodes en die mensen van toen en beoordelen en veroordelen ze daarmee en dat is fout.Een voorbeeld is in onze Nederlandse geschiedenis is het geval van Jan Pieterszoon Coen he, we hebben gehoord, dat het standbeeld naar beneden wordt gehaald, de man wordt helemaal verguisd, het was helemaal fout, maar nu is het interessante, dat over deze Stichter van Batavia heeft onze grote dichter Slauwerhoff een toneelstuk geschreven en in dat toneelstuk verplaatst hij zich in de geest van Pieterszoon Coen….hij moest bepaalde belsissingen nemen in het begin van Batavia en daar moest hij af en toe hard voor optreden en dat was een zaak voor erop of eronder en Sluawerhoff laat alleen maar zien, hij registreert, hij veroordeelt niet, maar hij laat, hij zegt zegt tegen de me….kijk, kijk, hoe die man was, wat voor karakter die had, hoe die omging met zijn vrouw, met zijn kinderen, en hoe hij dat eerste, dat oorspronkelijke Batavia runde.Dat toneelstuk werd een keer opgevoerd en daarna verboden.Waarom werd het toneelstuk verboden……Thierry Baudet [valt Lemm in de rede]”Omdat het te kritisch was op Coen……” Historicus Robert Lemm [herneemt het woord]:”Eh….nee, dat was hij niet, Hij….men vond hem dus niet kritisch genoeg op Coen.Men vond, dat hij teveel begrip voor hem had.Daarom is het verboden.Nou ja, dat was toen al, het is een toneelstuk uit 1931, het is nooit meer opgevoerd…..” Thierry Baudet:”Maar je kunt dus concluderen, dat die discussie al veel langer voert.” Historicus Robert Lemm:”De discussie is al veel ouder en dat kunnen we ook zien….” Thierry Baudet:”Maar wat is er dan fout aan, want je zou ook kunnen zeggen, je moet continu met een ethisch bewustzijn overal naar kijken en ik geloof de Vrijheidslaan in Amsterdam, hier in Amsterdam, die heette eerst de Stalinlaan, volgens mij of de Stalinweg….” Historicus Robert Lemm:”Stalinlaan” Thierry Baudet: ”En die naam hebben we veranderd” Historicus Robert Lemm:”Ja” Thierry Baudet: ”Is dat ook verkeerd, denk je?” Historicus Robert Lemm: ”Nou ja, dat hebben we gedaan in de jaren vijftig was Stalin nog een held, omdat hij mee had geholpen met het bevrijden van, van het neerhalen van het Derde Rijk, maar al snel, ja, viel hij dus in ongenade en dat werd beoordeeld op dat moment en men vond het ongepast om hem, om die straat, om die grote laan Stalinlaan te blijven noemen, dus werd het Vrijheidslaan.Het is iets van….maar dan heb je dus…….ja, dat is een eigentijds geval en dat ligt dus vrij dicht bij een ander voorbeeld uit Nederlands Indie namelijk generaal Spoor, de man van de politionele acties Op dit ogenblik-ik geloof gisteravond was er ook weer een uitzending op de televisie- wordt deze periode honderd procent veroordeeld.Wij waren helemaal fout, we hadden nooit in Indie mogen zitten, dat waren allenaal, die Vrijheidshelden, die gevochten hebben voor de vrij….die hadden groot gelijk, en generaal Spoor en de Nederlandse militairen, die daar zaten , die waren fout, veroordeeld, verkeerd….” Thierry Baudet:”Wie zegt dat, dit…….dat vinden sommige mensen nu….” Historicus Robert Lemm: ”Dat wordt nu gezegd, He…we hebben nu ook het Van….” Thierry Baudet:”Je hebt ook mensen, die iets anders zeggen over het koloniale verleden he….” Historicus Robert Lemm:”Maar je hebt ook het Van Heutsz monument, dat is ook weggehaald, dat is ook een foute man geweest.Maar generaal Spoor was….” Thierry Baudet: ”…In de ogen van veel mensen…” Historicus Robert Lemm: ”In de ogen van nu….” Thierry Baudet ”…Je moet wel een beetje duidelijk maken….” Historicus Robert Lemm: ”De opinie van nu Nou wat…..sommige mensen….” Thierry Baudet: ”…Sommige mensen” Historicus Robert Lemm ”Sommige mensen…..wat ze op de Universiteiten leren, in Academia, het is gewoon….zo wordt nu gekeken naar het verleden, maar ….” Thierry Baudet: ”Is het niet zo, dat je….kijk je kunt natuurlijk altijd de discussie hebben van hoe kijk je naar het verleden.Als ik door Rome loop, en het Forum Romanum, dan zie je daar standbeelden van mensen, die hebben daar gladiatorengevechten georganiseerd, he, waar een gevangene tegen een Leeuw moest vechten, dat zou ik nu veroordelen, een vreselijk idee, toch komt het niet in mijn hoofd op om dat standbeeld weg te halen, want ik denk, het verleden….een beschaving kenmerkt zich doordat die zich verhoudt tot het verleden, beelden weghalen, dat doet ISIS, dat deed, dictaturen doen dat,, dat is eigenlijk een heel onbeschaafd iets.””Net als boeken verbranden!”Dat doet men niet!” Historicus Robert Lemm: ”Het is heel onbeschaafd, want daarmee kennen we het ook niet meer. .Dus natuurlijk zijn er in het verleden, net zoals in onze tijd, in elke tijd, mensen geweest, als je ethisch naar ze kijkt, dat daar het nodige op aan te merken is, …” Thierry Baudet: ”Zeker met de standaarden van nu he,want…..” Historicus Robert Lemm: ”Zeker met de standaarden van nu.Maar je moet wel….je moet het verleden gewoon wat dat betreft, met rust laten.”Dat….want het verleden zou net zoveel recht hebben om ons te veroordelen.Want concentratiekampen, zes miljoen Joden, genocides, dat is echt iets van de twintigste Eeuw, dat begon met de Franse Revolutie, met de Guillotine, met de Rode Terreur, dat is iets van onze tijd.Dus het verleden heeft in het laatste oordeel, evenveel recht om onze tijd te veroordelen.” Thierry Baudet: ”We worden…” Historicus Robert Lemm: ”Dat moeten we niet doen.” Thierry Baudet: ”Met andere woorden:Wij zijn, in onze ”moderne” tijd, onze verlichte tijd waar we zo trots op zijn, ook schuldig geweest aan allerlei zaken, die vreselijk zijn, omgekeerd zijn mensen, die nu demonstreren, want dat zie je namelijk ook, ook niet brandschoon, ik zag, dat de voorouders van Akwasi-dat heeft die zelf gezegd- die anti-slavernij-Black Lives Matter demonstrant, dat dat waarschijnlijk zelf slavenhouders waren geweest, in het verleden.Dus met andere woorden: ”Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen” Historicus Lemm: ”Je had goede slavenhouders en slechte slavenhouders. Zo is het ook nog eens een keer. Het is niet alleen….” Thierry Baudet: ”Wat bedoel je daarmee?” Historicus Robert Lemm: ”Nou er waren…zeggen….de afschaffing van de slavernij-dat is ongeveer zeg maar halverwege de 19e Eeuw gebeurd, dat wij denken, dat de afschaffing van de slavernij de wereld beter heeft gemaakt, dat is gewoon niet zo.” Thierry Baudet: ”Hoe bedoel je”‘ Historicus Robert Lemm: ”Omdat de slavernij gewoon andere maskers krijgt. Dus je kunt wel de ketens verbreken, natuurlijk…..” Thierry Baudet: ”Maar het is toch goed, dat mensen burgerrechten krijgen” Historicus Robert Lemm: ”O absoluut, maar…..”
Thierry Baudet: ”Maar jij bedoelt misschien, dat door de industrialisatie nieuwe uitbuiting ontstond” Historicus Robert Lemm: ”Ja, precies, dus de slavernij wordt gewoon, krijgt een ander masker.En…eh….mensen worden in de tijd van het fabrieksproletariaat of mensen die gedwongen worden om bepaalde diensten te verrichten, het is een vorm van, ja ….dus slavernij heb je …..” Thierry Baudet ”Ook nu nog…” Historicus Robert Lemm: ”Ook nu nog” Thierry Baudet: ”Maar is het niet zo, dat er nu 24 miljoen slaven in China leven of zo’n soort aantal.Dat soort aantallen, gewoon ook economische slaven…..In Afrika Historicus Robert Lemm: ”….En dat kon ons helemaal niets schelen, want wij willen handelsrelaties met China, dus wat daar gebeurt, dat vinden wij, ja, dat moeten zij weten…” Thierry Baudet: ”Ik vind dat juist wel belangrijk’….En dat vind ik ook zo merkwaardig aan die vrijhandelsaccoorden. Wij hebben hier ook allemaal standaarden over economische productie waar boeren aan moeten voldoen, maar we sluiten wel een vrijhandelsaccoord met Oekraine waardoor legbatterij producten ongehinderd onze markt op kunnen komen.Dat is enorm hypocriet. Historicus Robert Lemm: ”’Het is hypocriet” Thierry Baudet: ”En je hoort ook nooit iemand protesteren tegen de slavernij in China, in Afrika.Het lijkt wel alsof het een soort culturele, vooral culturele zelfhaat is, die overal…Wij moeten alsmaar boete doen. Het is geen open gesprek, het is niet een eerlijk gesprek over ”jongens, wat vinden we nou van het verleden”, maar het is een zelfkastijding…”
Historicus Robert Lemm: ”Het is een zelfkast…..Het is ook een vals schuldgevoel, wat ons wordt aangepraat he, vals schuldgevoel.Wij moeten ons schuldig voelen over de slavernij van een aantal Eeuwen geleden….”
Historicus Robert Lemm: ”Nou had ik ook een standbeeld van Columbus, de ontdekker van Amerika, is omvergehaald en dat is toch wel heel erg merkwaardig.Als we nagaan:Columbus:In 1892 was het vierhonderd jaar geleden, dat Amerika werd ontdekt.Dat werd toen groots gevierd aan beide zijden van de Oceaan.In 1992 was het vijfhonderd jaar geleden.Totaal veranderd.Columbus werd toen vergeleken met Hitler, hij was schuldig aan genocide, alle lelijke dingen werden over hem gezegd.Wie deden dat?Dat was de generatie van 1968.Dat was de generatie van de studentenrevolutie, die toen ineens Columbus verguisden en dat gebeurde in heel West-Europa.Maar Columbus was in de 19e Eeuw een held en niet alleen dat, er was zelfs een Zaligverklaringsproces op gang in de Katholieke Kerk in de !9e Eeuw en ook nog, het wasWe moeten ook niet vergeten, dat de Katholieke Kerk de eerste internationale instantie is, die de slavernij heeft veroordeeld, al heel vroeg en….helemaal vergeten….” Thierry Baudet: ”Het Westen heeft de slavernij afgeschaft…de Westerse wereld”
Historicus Robert Lemm: Ja en het is begonnen in de Katholieke Kerk, de Pausen hebben dat in 1537 al gezegd…..” Thierry Baudet: ”Robert Lemm, zoals altijd, wij kunnen nog veel langer doorpraten en er is heel veel meer over te zeggen.Ontzettend bedankt voor al deze gedachten, gedachtelijnen, provocerende, vernieuwende ideeen.We zullen je vaker gaan horen hier.Dank je welRobert Lemm, Fijn, dat je er was!” EINDE INTERVIEW THIERRY BAUDET MET HISTORICUS ROBERT LEMM [10]
Thierry Baudet:’Hoe bezie jij als historicus, maar ook kenner van het koloniale verleden, hoe bezie jij nou deze manie, deze hysterie, die door de Westerse Wereld golft van standbeelden naar beneden halen, in bepaalde bibliotheken worden nu ook al bepaalde boeken eruit gedrukt, ik heb dat gezien in Amerika bijvoorbeeld.Hoe kijk jij daarnaar? Historicus Robert Lemm:”Eh….kijk Huizinga, een van onze grootste auteurs, historicus, heeft gezegd:”Wij moeten het verleden levend houden”Wat hij daarmee bedoelt is:Dat, een historicus moet zich verdiepen in een voorbije periode, gebeurtenissen en personages moet je zien in hun tijd.”En wat wij doen:Wij projecteren onze eigen ideeen op die periodes en die mensen van toen en beoordelen en veroordelen ze daarmee en dat is fout.Een voorbeeld is in onze Nederlandse geschiedenis is het geval van Jan Pieterszoon Coen he, we hebben gehoord, dat het standbeeld naar beneden wordt gehaald, de man wordt helemaal verguisd, het was helemaal fout……..”16.49-18.11, Forum voor Democratie Journaal, 26 juni, op Youtube.com YOUTUBE.COM THIERRY BAUDETDE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI https://www.youtube.com/watch?v=R_vwPMaMvWI
[11]
Aan het woord laat ik ook een VOC officier, die opmerkte [ik citeer hem]”“De mensen stierven zonder ook maar één geluid te laten horen, behalve één die Nederlands sprak. Die zei: ‘Heeren, heeft dan niemand van U medelijden?’ Alles wat gebeurde was zo afschuwelijk dat we erdoor verstomd waren. Alleen God weet wie gelijk heeft. Wij allen, als praktizerende Christenen, waren vervuld met afschuw over de manier waarop deze zaak werd afgehandeld en we hadden geen plezier in dergelijke aangelegenheden
Dispereert niet.’ Met die woorden sloot koningin Wilhelmina op 14 mei 1940 haar toespraak tot het Nederlandse volk af. Ze citeerde de lijfspreuk van Jan Pieterszoon Coen: “Dispereert niet, ontziet uw vijanden niet, want God is met ons.”
Het leek de juiste tekst op het juiste moment. De stichter van Batavia en gouverneur-generaal in Nederlands-Indië (1587-1629) hoorde voor de meeste Nederlanders nog gewoon thuis in het rijtje van Hollandse helden. Toch waren het eigenlijk precies de foute woorden voor dat ogenblik. Leek de manier waarop Coen in zijn tijd huishield in de Oost niet verschrikkelijk veel op het brute optreden van de Duitse bezettingsmacht? Was het zelfs niet een graadje gruwelijker?
De koopmanszoon Jan Pieterszoon Coen was er vooral op uit om voor de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) het monopolie op de handel met Indië te verwerven. Hij schuwde daarbij geen enkel middel. Zelfs in eigen kring trad Coen hard en streng op. Maar berucht werd vooral zijn optreden op de Banda-eilanden, waar bewoners hun muskaatnoten ook aan de Britten leverden.
De Hollanders namen er, zelfs voor die jaren, op ongekend wrede wijze wraak. Japanse samoerai-beulen in dienst van de VOC onthoofdden een groot deel van de leiders. Van de andere vijftienduizend Bandanezen overleefde slechts een fractie de strafexpeditie. Een VOC-officier verbaasde zich over de gruwelijke orders die hij moest uitvoeren: “De mensen stierven zonder ook maar één geluid te laten horen, behalve één die Nederlands sprak. Die zei: ‘Heeren, heeft dan niemand van U medelijden?’ Alles wat gebeurde was zo afschuwelijk dat we erdoor verstomd waren. Alleen God weet wie gelijk heeft. Wij allen, als praktizerende Christenen, waren vervuld met afschuw over de manier waarop deze zaak werd afgehandeld en we hadden geen plezier in dergelijke aangelegenheden.”
Zelfs de Heeren Zeventien, de bestuurders van de VOC, lieten later weten dat het wel wat minder had gekund. Coen zelf noteerde na zijn ingrijpen tevreden: “De inboorlingen zijn meest allen door de oorlog, armoede en gebrek vergaan. Zeer weinig is er op de omliggende landen ontkomen.”
De geschiedschrijving benadrukte lang de grootheid van Coen. Al waren er criticasters.
De negentiende-eeuwse schrijver en criticus Conrad Busken Huet bijvoorbeeld: “De daden van geweld, waardoor men oudtijds zich van Banda en van zoveel andere punten in de Archipel heeft meester gemaakt, gaan zozeer de maat te buiten van hetgeen ons heden ten dage toeschijnt zelfs met de hardste en minst nauwgezette staatkunde bestaanbaar te zijn, dat de toestand van uitdroging en kwijning, waarin de Moluksche Eilanden in later tijd allengs geraakt zijn, verkieslijk moet schijnen boven de vroegere vruchtbaarheid.”
Maar de negentiende eeuw was ook de eeuw van het nationalisme. Nederlands trots ging pleinen opsieren: Oranjes, staatslieden, kunstenaars, zeehelden en ook kolonialen als Coen. Zijn beeld in Hoorn werd in 1893 onthuld.
Nieuw protest kwam met de golf van maatschappijkritiek die in de jaren zestig opkwam. Waren de in steen vereeuwigde Hollandse helden wel helden? In 1965 kreeg de jonge Relus ter Beek (later in zijn leven minister van defensie voor de PvdA) vijftig gulden boete voor het plaatsen van een kritisch bord bij het beeld van generaal Van Heutsz in diens geboorteplaats Coevorden. In 1967 was het monument voor dezelfde pacificator van Atjeh doelwit van een bomaanslag. Een jaar eerder werd een tunnel onder het Noordzeekanaal in Amsterdam nog gewoon Coentunnel genoemd.
Het beeld in Hoorn bleef sommige mensen ergeren. De aanstaande aanpassing van de tekst volgt uit een burgerinitiatief. “Zowel tijdgenoten als historici uitten kritiek op Coens bijzondere handelspolitiek”, memoreert het nieuwe bijschrift, waarna het “bijzondere” wordt uitgelegd met het voorbeeld van de Banda-eilanden.
Het beeld van Jan Pieterszoon Coen in Hoorn blijft, maar de tekst erbij gaat wel wat meer recht doen aan ’s mans schaduwzijden. Kritiek op zijn optreden was er al van tijdgenoten.
[13] ”Zelfs de Heeren Zeventien, de bestuurders van de VOC, lieten later weten dat het wel wat minder had gekund. Coen zelf noteerde na zijn ingrijpen tevreden: “De inboorlingen zijn meest allen door de oorlog, armoede en gebrek vergaan. Zeer weinig is er op de omliggende landen ontkomen.”
ZIE OOK ”Over de uitspraken van de Nederlandse predikanten over de slavenhandel is veel gediscussieerd. Brakel, de Teellincks, Smijtegelt, Poudroyen, De Raad en Voetius zijn genoemd als predikanten die de slavenhandel afwezen, en Jacobus Hondius nam deze mensendiefstal op in zijn ”Swart Register van duysent Sonden”
Cham. Die naam werd vaak genoemd als christelijke Europeanen de slavenhandel probeerden te rechtvaardigen. Ook predikanten namen niet altijd een ondubbelzinnig standpunt in. Uiteindelijk was het mede aan pleidooien vanuit kerkelijke kring te danken dat de mensonterende praktijken werden afgeschaft.
Veel slaven werden van Afrika naar Amerika verhandeld. In 1728 kwam een van hen echter naar Nederland: een elfjarige jongen, Capitein, genoemd naar de kapitein van wie zijn eigenaar hem kreeg. Deze zwarte jongeman, afkomstig van de Goudkust, werd predikant. Ondanks zijn afkomst verdedigde Jacobus Joannes Eliza Capitein in zijn oratie op 10 maart 1742 de ”Slaverny.” Hij vond de slavenhandel niet strijdig met de christelijke vrijheid: geestelijke vrijheid kan samengaan met lichamelijke onvrijheid.
Vol idealen keerde hij nog in datzelfde jaar terug naar zijn geboortegrond: „Mij, die een blinde Heyde! een arme slaave was, laat de Heere nu uitsenden in dien grooten ruymen en ryken oogst der Mooren om mynen broederen Christus Jezus aan te bieden.” Maar zijn blanke collega’s keken op hem neer en zijn volksgenoten zagen hem als een verrader. Nauwelijks dertig was ds. Capitein toen hij op raadselachtige wijze stierf.
De slavenhandel was door velen geaccepteerd, en dat heeft kennelijk zelfs deze ex-slaaf beïnvloed. Gepensioneerde kapiteins van slavenschepen waren gerespecteerde burgers. Slavernij werd nogal eens gezien als een middel om heidenen met het Evangelie in aanraking te brengen. Daar kwam echter weinig van terecht. Anderen wezen op slavernij als mogelijkheid om mensen tijdens een oorlog in leven te laten die anders zouden worden gedood.
Discussie
Over de uitspraken van de Nederlandse predikanten over de slavenhandel is veel gediscussieerd. Brakel, de Teellincks, Smijtegelt, Poudroyen, De Raad en Voetius zijn genoemd als predikanten die de slavenhandel afwezen, en Jacobus Hondius nam deze mensendiefstal op in zijn ”Swart Register van duysent Sonden”.
Classisvergaderingen in Amsterdam en op Walcheren schreven in 1628 al dat het „niet christelyck was lyffeygene te hebben.” De Middelburgse pastor Smijtegelt noemde het „grove dieverij” om een mens te stelen. „Dat soort van dieverij wordt begaan in den slavenhandel; die enen mens steelt, zegt God, zal zekerlijk gedood worden. Ex. 21:16. Is dat niet droevig, daar hebben de Christenen een negotie van gemaakt. Ach! mochten die menschen die zoo verkogt, vervoert, en dikwils daarom vermoort worden, eens spreken; zouden ze niet zeggen, als eertyds Joseph: ik ben dieffelyk ontstoolen uit myn land?”
Ook Justus Vermeer verwees naar Exodus 21:16, toen hij schreef over „den onbehoorlijken slavenhandel, in vreemde landen; als men daar mensen (met ons uit enen bloede) als beesten drijft, koopt en verkoopt, daarover de ongunste Gods zeer te vrezen is.”
Poudroyen vond „dat het den christenen niet en betaemt haer in desen rouwen, onsekeren, verwarden, periculeusen ende onbillicken handel te steken, ende daerdoor yemant sijn quaet vermeerderen ende executeur te zijn van yemants quellinge ende ellende.”
Kritiek op Udemans
Udemans stelde in ”’t Geestelyck roer van ’t coopmans schip” (1638) –handboek voor de christen-koopman-zeevaarder– dat slaven mochten weglopen. Hij noemde de mogelijkheid om slaven na een bepaalde tijd vrij te laten: zeven jaar nadat ze zich tot het christelijk geloof hadden bekeerd. Tegenover historici die er de vinger bij legden dat Udemans de slavenhandel niet ondubbelzinnig afwees, stelde dr. L. J. Joosse dat de Zierikzeese predikant „vanuit de Bijbel trefzeker kooplieden tot een negatieve koers” tegenover deze handel wilde brengen, „al accepteerde hij volkenrechtelijk kortstondig uitzonderingen van slavernij.”
Andere predikanten –„coccejaans gekleurde kerkleiders” (Joosse)– rechtvaardigden de slavenhandel wel, onder meer met Chams vervloeking als argumentatie. Voetiaanse predikanten lieten het tegenovergestelde geluid horen, maar het ontbrak aan politieke of juridische actie. De slavenhandel bleef nog lang bestaan.
Kerkslaven
Tot de jaren 1820 was de trans-Atlantische stroom van Afrikaanse slaven ten minste viermaal groter dan de totale stroom van blanke emigranten naar Amerika. De Rooms-Katholieke Kerk nam eeuwenlang deel aan de slavernij. Deze kerk hield op grote schaal negerslaven op suikerplantages en als huisslaven. Dat gebeurde niet alleen in Zuid-Amerika, maar ook in Azië en Afrika. Het Vaticaan bood later ook maar minimaal steun aan het abolitionisme, de pogingen om de slavernij af te schaffen.
Die pogingen kwamen onder meer voort uit protestantse groepen in Amerika en Engeland: de quakers in het midden van de achttiende eeuw, de baptisten en methodisten niet lang daarna. Het was een van de thema’s waarmee ze zich afzetten tegen gevestigde kerken zoals de anglicaanse Church of England.
Anderen sloten zich bij de antislavernijbeweging aan. De christelijke inslag bleek uit de vele tekeningen die werden vervaardigd van geknielde zwarten die met gevouwen handen en de ogen ten hemel geslagen om vrijheid en een menswaardige behandeling smeekten.
John Newton (1725-1807), een tot bekering gekomen slavenhandelaar die predikant werd, had invloed op William Wilberforce (1759-1833), die als parlementariër een van de leiders van de antislavernijbeweging werd.
Reveil
In Nederland werd het verzet tegen de slavernij sterk door Engeland beïnvloed. Dat land zette Nederland onder druk om de slavenhandel te stoppen. Daarmee was de slavernij in de Nederlandse koloniën echter nog niet afgeschaft.
De Utrechtse hoogleraar J. J. G. Jansen heeft erop gewezen dat er slechts één cultuur is geweest die de slavernij afschafte: de christelijke. De verlichting heeft daaraan volgens hem geen bijdrage geleverd.
De mannen van het vroege Reveil waren aanvankelijk echter beducht voor het abolitionisme. In zijn ”Bezwaren tegen den geest der eeuw” (1823) duidde Isaäc da Costa de beweging nog als een gevaarlijk symptoom van de tijdgeest. Hij hekelde het feit dat medelijden met de slaven gepaard ging met „gevoelloosheid voor de geestelijke nood van de halve wereld”, geestelijke slavernij onder „liberale dwingelanden.” Willem Bilderdijk was dezelfde mening toegedaan.
Da Costa vond dat slavernij in de Bijbel niet werd veroordeeld. Van dat standpunt kwam hij echter terug. Wat bekend werd van de wreedheden en misstanden op de slavenplantages, was niet met christelijke uitgangspunten te verenigen. Da Costa was onder de indruk van het vlammende betoog tegen de slavernij dat Elizabeth Fry, overgekomen uit Engeland, begin 1840 hield op Reveilbijeenkomsten in Den Haag en Amsterdam: „Wij zagen en hoorden haar. Zulke kennismakingen zijn époques in het leven.”
Drie petities
Fry pleitte voor de oprichting van een landelijke antislavernijvereniging. Vooral mr. G. Groen van Prinsterer zette zich ervoor in om de bestaande comités te bundelen. Hij probeerde wel te bewerkstelligen dat de Nederlandsche Maatschappij ter Bevordering van de Afschaffing der Slavernij (NMBAS) een protestants-christelijke grondslag kreeg. In de statuten die hij opstelde, stond dat iedere vergadering met gebed zou worden geopend. De liberalen liepen dan ook boos weg.
Het gevolg was dat koning Willem II drie verschillende petities tegen slavernij ontving: één ondertekend door 56 Reveilmannen –onder wie Groen van Prinsterer en Da Costa–, een van 125 liberalen en de derde was afkomstig van 128 Rotterdamse vrouwen met voornamelijk Engelse achternamen.
De koning wees de adressen in 1842 af. Hij onthield ook zijn goedkeuring aan de statuten van de antislavernijvereniging die vanuit het Reveil was opgericht. De regering vond dat de slavernij op termijn wel zou moeten worden afgeschaft, maar dit moest geleidelijk verlopen. De actievoerders legden zich er voorlopig bij neer. Het thema werd soms door andere strijdpunten naar de achtergrond gedrongen.
Zwarten hebben harten
De antislavernijgevoelens werden door ds. N. Beets in een gedicht verwoord:
Och Neêrlands machtigen en braven! Verbreekt ons juk; Brengt, brengt uwe arme negerslaven Toch eindlijk, eindlijk uit den druk. Wij zijn wel zwarten, Maar hebben harten, Zoo goed als gij. En zoo uw harten beter zijn, Verlost dan de onzen van de pijn! Veel lijden wij.
Voor de Reveilvrienden leidde de actie tegen de slavernij overigens tot blijvende samenwerking tussen gelijkgezinden in verschillende steden. Zo schreef J. W. Gefken in 1842 aan H. J. Koenen: „Wat ook van de Zaak worde, gij zult het met mij verblijdend vinden, dat hier vereeniging en verlangen om vereenigd te werken onder de broeders ontstaat.”
Nadat Gefken in 1851 tevergeefs de slavernij ter sprake had gebracht, stelde hij op 6 april 1853 tijdens de zestiende bijeenkomst van de Christelijke Vrienden met succes voor om de in 1842 opgerichte maatschappij die de slavernij wilde afschaffen (NMBAS) te revitaliseren. De overgebleven bestuursleden, Groen van Prinsterer, Elout van Soeterwoude en Gefken, stuurden een circulaire rond en op 25 juli 1853 had een eerste vergadering plaats. Daar werden de statuten uit 1842 ongewijzigd overgenomen.
Uitstel
De maatschappij streefde haar doelstellingen na door de uitgave van een blad, het indienen van adressen (petities) bij koning en parlement en het vrijkopen van slaven in Suriname. De leden van de beweging die in de Tweede Kamer zaten, lieten daar van zich horen.
Nog in datzelfde jaar 1853 werd er een staatscommissie ingesteld die over het slavernijbeleid moest adviseren. Groen van Prinsterer verliet de commissie overigens binnen een jaar, omdat hij van haar omslachtige werkwijze een onaanvaardbaar lang uitstel van de slavenemancipatie verwachtte.
Dat uitstel kwam er toch, als gevolg van de verdeeldheid binnen de politiek en de verflauwende belangstelling van het publiek voor het onderwerp. Net als in Engeland stonden liberalen en orthodoxe christenen met hun streven naar afschaffing van de slavernij tegenover conservatieve politici, al lagen de tegenstellingen in Nederland minder scherp.
De planters in Suriname betoogden in anonieme pamfletten dat emancipatie niet alleen de koloniën zou bedreigen. Door het verlies van de koloniale handel waarop ieders welvaart gebaseerd was, zou het voortbestaan van het moederland zelf groot gevaar lopen.
Uiteindelijk schafte Nederland de slavernij in 1863 toch af. Dat gebeurde in hetzelfde jaar als in Verenigde Staten, maar pas 68 jaar na Denemarken, 30 jaar na Engeland en 15 jaar na Frankrijk.
De NMBAS had zich in 1862 al opgeheven. De leden kregen het verzoek voortaan de Maatschappij tot bevordering van het Godsdienstig onderwijs onder de slaven en verdere heidensche bevolking in de kolonie Suriname te steunen.EINDE ARTIKEL ZIE OOK
REFORMATORISCH DAGBLAD
HISTORICUS: VERZET SMIJTEGELT TEGEN SLAVERNIJ VERDIENT PLAQUETTE
Volgens drs. Peter Sijnke is de Middelburgse predikant Bernardus Smijtegelt een voorloper van de anti-slavernijbeweging. Smijtegelt verdient daarom een herinneringsplaquette, vindt de historicus.
Slavenhandel was in de zeventiende en achttiende eeuw breed geaccepteerd, vertelt de gepensioneerde stadsarchivaris van Middelburg. „De zeventiende-eeuwse rechtsgeleerde Hugo de Groot zag die zelfs als gewone handel.”
In Smijtegelts dagen had de slavenhandel een flinke vlucht genomen. „De Middelburgse Commercie Compagnie richtte zich vanaf 1732 op het vervoeren van slaven van Afrika naar Amerika toen het monopolie van de West-Indische Compagnie op de driehoekshandel verviel. Schepen namen goederen als fluweel, geweren en brandewijn mee, en verhandelden die met Afrikaanse vorsten in ruil voor slaven. Die werden vervolgens verscheept naar Amerika. Op de terugreis namen zij cacao en suiker mee naar Zeeland.”
Smijtegelt was in zijn verzet tegen slavenhandel een uitzondering, stelt Sijnke. „Veel collega’s van hem vonden met een beroep op de Bijbel slavernij legitiem.”
Zelfs de zwarte predikant Jacobus Capitein (1717-1747) verdedigde de slavernij. „Vaak verdedigde men die met een beroep op de vervloeking van Cham in het Bijbelboek Genesis. Zwarte mensen zouden zijn nazaten zijn.”
Al voor 1740 fulmineerde Smijtegelt in zijn preken tegen de slavernij, met de handelaren onder zijn gehoor. „Vanaf de kansel noemde Smijtegelt de handel in mensen een grove en vreselijke zonde. De verhandelde Afrikanen waren „diefelijk ontstolen” uit hun vaderland. Hij preekte: „Die een mens steelt, zegt God, zal zeker gedood worden. Dat soort dieverij wordt begaan in de slavenhandel. Is het niet droevig, dat christenen daarvan een handel hebben gemaakt?””
Volgens Sijnke zou een steen of plaquette bij Smijtegelts huis aan de Herengracht in Middelburg het mooiste zijn geweest. „Maar helaas weten we niet meer in welk huis hij precies woonde. Daarom is een plaquette bij het monument voor de afschaffing van de slavernij een passende plek.”
Bij dit monument werd maandag herdacht dat 156 jaar geleden de slavernij werd afgeschaft.
Afkeer
Bij dat voorstel sluit dr. Huib Uil, stadshistoricus van Zierikzee, zich aan. „Zo’n herinnering laat zien dat er ook tegengeluiden waren tegen de slavenhandel.”
De ouderling van de oud gereformeerde gemeente in Nederland in Zierikzee nuanceert wel het beeld van Smijtegelt als een uitzondering in het verzet tegen slavernij. „Dan zou er ook kritiek hebben geklonken van andere predikanten op zijn standpunten.”
Volgens Uil is Smijtegelt meer een overgangsfiguur op weg naar een verbod op slavernij. „De zeventiende-eeuwse predikant Godefridus Udemans had al voor die tijd een genuanceerde opvatting over slavernij. Slaven die christen werden, moesten van hem na zeven jaar vrijgelaten worden. Bovendien kweekte deze Zierikzeese predikant afkeer tegen slavernij. De zeventiende-eeuwse predikanten Georgius de Raad in Vlissingen en Johannes de Mey in Middelburg sloten zich daarbij aan. Smijtegelt scherpte dat standpunt verder aan door slavernij beslist af te keuren. De volgende stap was het verbieden van slavernij.”
Kan een plaquette over Smijtegelts verzet tegen slavernij ook aandacht vragen voor zijn bevindelijk-gereformeerde prediking? Dat idee spreekt Uil niet aan. „We mogen hem zeker in achting houden, maar laten we de persoon niet verheerlijken. De beste manier om Smijtegelt in herinnering te houden, is door zijn preken te lezen.”
De zeventiende-eeuwse dominee Jacobus Hondius uit Hoorn is sinds kort herontdekt. Want hij en zijn orthodoxe collega-predikanten spraken zich wel degelijk tegen de slavenhandel uit.
Gisteren, 1 juli, is weer herdacht hoe Nederland in 1863 de slavernij afschafte. Die had toen zo’n 250 jaar bestaan, sinds ’we’ rond 1600 de wereldzeeën waren gaan bevaren. In de veroverde gebieden werden Aziaten en Afrikanen op grote schaal gekocht, te werk gesteld en gemarteld als ze zich verzetten.
’Je moet het in de tijd zien’, wordt vaak gezegd. Inderdaad, in Azië en Afrika was slavernij een bekend verschijnsel. De Nederlanders deden niet veel anders dan flink gebruik maken van een bestaande praktijk in een verre vreemde wereld. Toch waren er vanaf het begin mannen van gezag die de vinger op de wonde plek legden.
Zoals Jacob de Hond, meer bekend als Jacobus Hondius, die jarenlang predikant was in Hoorn. Terwijl de havenstad groeide en bloeide, schepen van de VOC en de WIC de haven verlieten en volgeladen met exotische waar terugkeerden, preekte hij twee keer per zondag in de Grote Kerk.
En hij schreef. In het Zwart Register van Duizend Zonden somde hij alle zonden op waar een kerkganger zich verre van diende te houden. De slavenhandel hoorde daarbij. Dat andere volkeren zich hier wel mee bezighielden, was voor hem geen argument. ’Leden van onze kerk horen zich niet te besmetten met zulke onbarmhartige handel’, waarschuwde hij. Zij begaan een grove zonde als ze ’slaven kopen om weer te verkopen en met die ongelukkige mensen handel te drijven, net als met andere waren en goederen, alsof het maar beesten waren.’ Want, schreef hij, ’Het zijn immers mensen van een en dezelfde aard als zij zelf zijn’.
Hondius is herontdekt. Hij heeft een ereplekje in de kortgeleden verschenen Gids Nederlands Slavernijverleden en wordt de laatste jaren vaker genoemd als lichtend voorbeeld. Dat heeft iets grappigs, want veel van zijn andere uitspraken zou men niet zo prijzen. Hij beschouwde bijvoorbeeld ook het kerkorgel en het Sinterklaasfeest als zondig, en vond dat een vrouw haar hoofd moest bedekken.
Hondius behoorde tot de orthodoxe stroming in de protestantse staatskerk. Die predikanten – zo heeft de kerkhistoricus G.J. Schutte vastgesteld – waren behoorlijk kritisch tegenover slavenhandel en slavernij. Zodat ze in de 21e eeuw opeens weer een kleine heldenrol hebben gekregen. Want ze doen heel herkenbare uitspraken.
Zo schreef dominee Festus Hommius uit Leiden in 1617 dat slavenhandel een grove zonde was. Omdat je mensen daarmee ’berooft van hun kostbaarste goed: de vrijheid’. In 1653 schreef de Zuid-Hollandse predikant Cornelius van Poudroyen: ’Het betaamt christenen niet zich in deze harde, onzekere, verwarde, gevaarlijke en oneerlijke handel te mengen, en zo iemands ongeluk te vergroten en de uitvoerder te zijn van iemands kwelling en ellende.’
De Zeeuwse predikant Georgius de Raad nam in 1665 helemaal geen blad voor de mond: ’Men lokt ze in onze schepen, rooft ze, voert ze tegen hun wil weg, scheidt de ouders van de kinderen, de kinderen van de ouders, de mannen van de vrouwen, de vrouwen van de mannen’, schreef hij. ’Ik zwijg nog maar van de ongehoorde en heidense wreedheid die de christenen plegen tegenover de heidense slaven in de schepen, en van de manier waarop de slaven op onze plantages worden ontvangen.’ Hij besluit: ’Ons land is aan het zinken, en de zonden die dagelijks in de slavenhandel worden gepleegd, zouden wel eens de zwaarste ballast kunnen wezen, die het schip ten gronde doet gaan.’
Het bleef bij woorden. Slavernij was nu eenmaal economisch erg interessant en in de praktijk werd slavenhandelaren en plantage-eigenaren dus weinig in de weg gelegd. Er waren zelfs predikanten die het verschijnsel verdedigden. Afrikaanse krijgsgevangenen werden via de slavenhandel van de dood gered en wellicht zelfs tot bekering gebracht, zeiden ze. Of: stond er niet al in de Bijbel dat de zwarte zonen van Cham, de zoon van Noach, waren vervloekt om eeuwig andere volkeren te dienen?
Zo werd slavernij ’gewoon’ en zou tot in de negentiende eeuw voortduren. Maar toch, er zijn altijd mensen geweest die beter wisten. Het verleden is ook weer niet zó’n vreemd land als wel eens wordt gezegd.
EINDE ARTIKEL
[15]
”In 1783 ontstond er een anti-slavernij beweging onder het Britse publiek. In dat jaar vormde een groep Engelse quakers de eerste abolitionistische organisatie. De quakers bleven van het grootste belang gedurende de hele geschiedenis van de beweging”……………
”Een netwerk van lokale abolitionistische groepen werd opgericht. Ze voerden campagne door middel van publieke bijeenkomsten, pamfletten en petities. De beweging had de steun van quakers, baptisten en methodisten en ze probeerden ook het industrieel proletariaat mee te krijgen. Zelfs vrouwen en kinderen, voorheen een niet-politieke groep, raakten betrokken. Sierra Leone werd een kolonie voor Britse ex-slaven in Afrika dankzij de quakers.”
”. Quakers proberen, vaak met anderen samen, mensen tot elkaar te brengen om verzoening, gerechtigheid en vrede te bevorderen. In de Verenigde Staten en in het Verenigd Koninkrijk speelden zij een belangrijke rol bij de afschaffing van de slavernij.
Historicus Robert Lemm: ”Ja, precies, dus de slavernij wordt gewoon, krijgt een ander masker.En…eh….mensen worden in de tijd van het fabrieksproletariaat of mensen die gedwongen worden om bepaalde diensten te verrichten, het is een vorm van, ja ….dus slavernij heb je …..”
YOUTUBE.COM THIERRY BAUDETDE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI
[18]
YOUTUBE.COM THIERRY BAUDETDE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI
[19] ”Zeker met de standaarden van nu.Maar je moet wel….je moet het verleden gewoon wat dat betreft, met rust laten.”Dat….want het verleden zou net zoveel recht hebben om ons te veroordelen.Want concentratiekampen, zes miljoen Joden, genocides, dat is echt iets van de twintigste Eeuw, dat begon met de Franse Revolutie, met de Guillotine, met de Rode Terreur, dat is iets van onze tijd.” 22.28-22.52 YOUTUBE.COM THIERRY BAUDETDE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI
[20] ”Het is iets van….maar dan heb je dus…….ja, dat is een eigentijds geval en dat ligt dus vrij dicht bij een ander voorbeeld uit Nederlands Indie namelijk generaal Spoor, de man van de politionele acties Op dit ogenblik-ik geloof gisteravond was er ook weer een uitzending op de televisie- wordt deze periode honderd procent veroordeeld.Wij waren helemaal fout, we hadden nooit in Indie mogen zitten, dat waren allenaal, die Vrijheidshelden, die gevochten hebben voor de vrij….die hadden groot gelijk, en generaal Spoor en de Nederlandse militairen, die daar zaten , die waren fout, veroordeeld, verkeerd….” Thierry Baudet:”Wie zegt dat, dit…….dat vinden sommige mensen nu….” 20.27-21.20
[21] ”Met andere woorden:Wij zijn, in onze ”moderne” tijd, onze verlichte tijd waar we zo trots op zijn, ook schuldig geweest aan allerlei zaken, die vreselijk zijn, omgekeerd zijn mensen, die nu demonstreren, want dat zie je namelijk ook, ook niet brandschoon, ik zag, dat de voorouders van Akwasi-dat heeft die zelf gezegd- die anti-slavernij-Black Lives Matter demonstrant, dat dat waarschijnlijk zelf slavenhouders waren geweest, in het verleden.Dus met andere woorden: ”Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen’ 22.57-23.24 YOUTUBE.COM THIERRY BAUDETDE WAARHEID OVER ONS VERLEDEN/FVD JOURNAAL/26 JUNI https://www.youtube.com/watch?v=R_vwPMaMvWI
[22] ‘En je hoort ook nooit iemand protesteren tegen de slavernij in China, in Afrika.Het lijkt wel alsof het een soort culturele, vooral culturele zelfhaat is, die overal…Wij moeten alsmaar boete doen. Het is geen open gesprek, het is niet een eerlijk gesprek over ”jongens, wat vinden we nou van het verleden”, maar het is een zelfkastijding…’ 24.58-25.16
Opinie, gepost door: Joke Kaviaar op 27/06/2020 06:09:02
De afgelopen weken heb ik met groeiende verbazing gekeken naar mensen die achter Virus Waanzin goeroe Willem Engel aanlopen. Wie kritiek op hem heeft wordt uitgemaakt voor gezagsgetrouw, gehoorzaam aan de staat en zelfs ‘slaafs’. O ja, en we zijn niet wakker en blijkbaar voorstanders van een politiestaat. Blijkbaar snappen Engel’s volgelingen niet dat het ook nog mogelijk is voor jezelf te denken.
Er is al veel geschreven over deze Willem Engel, ontdekte ik toen ik zelf op zoek ging naar de reden voor de aantrekkingskracht van dit figuur. Ja, ik snap dat je je in je vrijheid beknot voelt. Ja, ik snap dat je het helemaal zat bent. Maar als het antwoord op al die frustratie is om de pandemie te voeden in plaats van deel van de oplossing te zijn en te helpen een eind te maken aan de verdere verspreiding van het coronavirus, dan denk ik dat je helemaal niet zo wakker bent.
Laat ik hiermee beginnen: die groepsknuffel vorige week op het Malieveld is wel heel wat erger dan de rellen en het vechten met de ME diezelfde dag. Dat laatste, daar maakt de staat zich druk over, want de openbare orde is heilig en de politie.. nou ja, die moet alles mogen als het aan de staat ligt. Ik zeg, fuck de openbare orde en weg met de racistische politie en de politiestaat. En weg met die coronawet ook. Maar ik zeg ook: fuck you met je arrogante, egoïstische en asociale gedrag op het Malieveld. Heb je wel bedacht dat ik, en met mij vele anderen, wel weer eens veilig mijn moeder een knuffel wil kunnen geven? Heb je bedacht dat totaal overbelast zorgpersoneel misschien wel eens rust wil? Rust die ze van Engel niet mogen en zullen krijgen want “Mijn stelling is dat de ziekenhuizen niet zijn overgelopen.” [1] Engel gaat volledig voorbij aan het feit dat verplegend personeel zich zwaar onderbetaald en overwerkt maandenlang in vele bochten heeft moeten wringen om levens te redden. Dat het een loodzware tijd is geweest voor hen. Maar Engel denkt alleen aan zichzelf.
Al die regeringsmaatregelen waar je als Engelvolger zo tegen bent, zoals anderhalve meter afstand houden en het afsluiten van verzorgingstehuizen, gaan niet stoppen als je eigenhandig voor een nieuwe opleving van het virus zorgt. En het virus waart niet alleen rond in die afschuwelijke horroroorden die slachthuizen heten. Het is ook opnieuw geconstateerd in die twee verzorgingshuizen en hup! De deur gaat weer op slot. Vreselijk: familie, vaak mantelzorgers van ouderen ook, konden en kunnen er niet bij terwijl zorgpersoneel te weinig materiaal krijgt om veilig de zorg te verlenen en zich niet kon laten testen waardoor het virus kon worden overgedragen aan die geïsoleerde ouderen. Dat is het echte probleem met het overheidsbeleid: het NIET serieus nemen van het virus, te makkelijk denken erover, het niet zorgen voor bescherming, niet zorgen voor voldoende testen, niet zorgen voor het indammen van het virus. Het probleem is niet: het overreageren op het virus, het bang maken ervoor. Ik zou haast willen zeggen: deden ze dat maar! Werden mensen maar eens wat meer doordrongen van het gevaar. Werd er nu maar eens wel gedegen voorlichting gegeven. Want goed voorlichting en consistent beleid zijn een beter medicijn tegen het virus dan repressie, en ook: tegen doorgeslagen complottheorieën. Die hele lockdown had niet eens in beeld hoeven komen.
Maar Willem Engel, goeroe in bange dagen, beweert bij hoog en laag dat het virusgevaar wordt overdreven om repressieve maatregelen in te voeren al kan hij niet uitleggen waarom en hoe, maar daar zit deze pseudowetenschapper toch al niet mee, met bewijs leveren voor zijn stellingen. [2] Het idee van een overheid die angst zaait om repressie te kunnen doorvoeren staat lijnrecht tegenover de werkelijkheid. Dit nog afgezien van het feit dat als de overheid repressie wil opvoeren, ze daar echt geen virusangst voor nodig heeft. De werkelijkheid is dat we een overheid hebben die juist veel te laks met het virus is omgesprongen en nu als een kat in het nauw rare sprongen maakt en beleid voert dat aan de lopende band tegenstrijdig is. Ook houdt de overheid er als altijd een dubbele moraal op na: zo moet er vooral zo snel mogelijk doorgewerkt worden ook al is dat (nog) niet veilig maar worden tegelijk BOA’s op mensen afgestuurd om bij de minste 10 centimeter minder afstand mensen te beboeten en een strafblad op te laten lopen. BOA’s die vervolgens klop krijgen door hun botte manier van doen en daarom weer bewapening eisen en nog krijgen ook. Verfoeilijk ja. De coronawet die nu in de maak is moet noodverordeningen landelijk in beton gieten en is beslist een gevaar voor ons aller vrijheid. Dat is zonder meer waar en het is het waard om tegen in het geweer te komen. Het risico bestaat wel degelijk dat zo’n wet, wanneer eenmaal in gebruik, niet zo tijdelijk zal zijn als nu wordt beweerd. Maar het virus is er niet voor verzonnen en het gevaar wordt er ook niet voor overdreven. Indien Engel bovenstaande reële kritiek op de staat die ons blootstelt aan dit virus, die repressief is en slechte voorlichting geeft, voorop zou stellen in plaats van een hele berg complottheorieën over ons allen uit te storten en mensen op te roepen het virus lekker verder te verspreiden (wat de facto het gevolg van zijn oproepen is), dan zou hij een punt hebben. Maar dat is niet het geval. Hij is feitelijk juist de belichaming van het overheidsbeleid. In extremo. Door het gevolg geven aan zijn oproepen zal het virus zich weer verspreiden en dat maakt Willem Engel een ware Engel des Doods.
Deze Willem Engel is in de eerste plaats een dansleraar. Laten we dat niet vergeten. Zelf zegt hij op de website van viruswaanzin dat hij “wetenschappelijke carrière (heeft) gemaakt als Bio Farmaceutisch wetenschapper nadat hij in 2001 afstudeerde aan de Universiteit van Leiden”. Maar wacht, waarom is hij dan dansleraar geworden? Is het misschien omdat het hem niet lukte om ook daadwerkelijk te promoveren? Op de website van viruswaanzin kun je zijn thesis wel bestellen, maar gepubliceerd is deze niet. Een promovendus zou zijn thesis gepubliceerd hebben. Zou hij gepromoveerd zijn, dan zou hij dat bovendien schaamteloos misbruiken. Meerdere bronnen geven ook aan dat hij niet gepromoveerd is en dat hij juist voor hij dat kon doen dansleraar is geworden. Dat klinkt als een mislukte wetenschappelijke carrière. We kunnen er dus van uitgaan dat deze man, die wel aerosolen bestudeerd heeft maar juist niet met betrekking tot virussen, zich ten onrechte beroept op wetenschap. Volgens mij wil hij gewoon weer danslessen kunnen geven en de maatregelen staan dat in de weg. En daarom roept hij bij hoog en laag dat de anderhalve meter afstand onzin is omdat het virus juist niet in die grote druppels wordt verspreid en wel door aerosolen. Nog wat andere onwetenschappelijke beweringen [3], gespeend van elk bewijs, zijn onder meer de bewering dat er ‘maar iets van tachtig mensen’ in dit land aan corona zijn overleden en dat al die andere doden toevallig corona hadden toen ze ergens anders aan doodgingen en dat koeien zouden zijn geïnjecteerd met een coronavaccin terwijl er nog helemaal geen vaccin is en dat daardoor medewerkers in slachthuizen het virus hebben opgelopen en, en.. “Het virus is er al niet meer!” … Het is teveel om op te noemen. Complotdenkers goochelen in het algemeen voortdurend met cijfers en waarheden, vergelijken maandcijfers met jaarcijfers om hun gelijk te halen, en zo wel meer appels met peren. Wil je wat meer gedegen onderzoek lezen, kijk dan op de website Klopt Dat Wel? [4] en Van Eijck [5]. Intussen loopt Engel net als Baudet in alle openheid handen te schudden omdat ook door aanraking met de hand het virus niet verspreid kan worden, aldus beide ‘heren’. En zo heeft Engel wel meer gemeen met allerhande rechtse figuren die naadloos bij zijn gedachtegoed aansluiten.
Ik zie nogal wat mensen heel erg aanslaan om het imago en de uitstraling van de hippie, de dansleraar, yoga-adept, make-love en geef-elkaar-een-knuffel dreadlocks dragende mediterende witte alternatieveling met een Jezus-complex, dus mag ik je even uit de droom helpen? Deze man is een ondernemer die zich omringt met, en de acties en ongetwijfeld ook de rechtszaken laat financieren door… andere ondernemers [6]. Ondernemers die weer aan de slag willen, zoals horecabaas en multimiljonair Won Yip en nog een hele rij ondernemers en horeca. Mensen met een persoonlijk financieel belang en niet ons aller vrijheid. De demonstratie op het Malieveld die vorige week niet doorging, was georganiseerd door Smart Exit, een horeca-ondernemers initiatief, opgericht door Maurice de Hond en de steenrijke vastgoedmagnaat Klaas Hummel [7]. Hoe anders konden 110 ordehandhavers, een podium, wc-hokje, muzikanten en dj’s worden ingehuurd? Dus: voor wie of wat ga je de straat op eigenlijk? Virus Waanzin is een onderneming en is er niet voor de vrijheid maar voor het geld. Daar sta je dan met je liefde en je vrijheid: voor het grote geld. En dan het rechts gepeupel dat hem omringt en helpt zijn bagger te verspreiden: Cafe Weltschmerz, vast podium voor Forum voor Democratie, en Powned. Moet er nog iets uitgelegd? Op het podium van Virus Waanzin zou zelfs Tom Zwitser hebben gesproken als het door had mogen gaan die eerste keer [7] op het Malieveld. Tom Zwitser is synoniem voor De Blauwe Tijger, uitgever van mensen als Paul Cliteur en Sid Lukassen, beiden ideologen van ‘alt-right’, en ook weer zielsverwanten van eerder genoemde Thierry Baudet. Wil je daar nu echt bij horen? Wil je nog steeds achter goeroe Willem Engel aanlopen? Wil je braaf staan luisteren naar dit soort figuren op het podium? Op de demonstraties die hij en aanverwante Stop The Lockdown en dergelijke schreeuwlelijken organiseren komt bovendien ook hardcore extreem-rechts volk af, als ze het niet al zelf organiseren [8] want ook dat gebeurt onder diezelfde vlag van ‘onze vrijheid’ veel. Vorige week op het Malieveld was trouwens ook Ben van der Kooi aanwezig, een bekende NVU fascist die zelf zegt dat hij niet alleen was. Nu kun je zeggen: kan ik er wat aan doen dat hij er ook is? Maar je kunt ook zeggen: met zulke mensen wil ik niet (meer) samen demonstreren dus ik doe niet (meer) mee. Het kan nog dat je als Engel-adept die denkt voor ‘de vrijheid’ te demonstreren dit soort lieden allemaal niet kent. Wel, dan weet je het nu. Daar wil je toch niet mee geassocieerd worden?
En nog is dit betoog niet af. De laatste dagen maakt Willem Engel het namelijk steeds bonter met zijn uitlatingen. Het was al duidelijk dat hij graag de slachtofferrol zoekt door doelbewust op verboden demonstraties aan te sturen met zijn weerstand tegen het afstand houden en het gebruik van mondkapjes, en ja, die dingen zijn vreselijk benauwd en ik zou het ook niet willen hoeven doen allemaal. Maar het is eenvoudigweg een kwestie van solidariteit met zwakkeren in de samenleving. Ik heb daar wel wat voor over. Wie heeft er nu niet een partner, broer, zus, vader, moeder, opa of oma die risico loopt? Telt hun leven niet? Hoe kun je daar nu niet aan denken als je gaat lopen knuffelen met honderd mensen op het Malieveld? Maar goed, de slachtofferrol dus. Van iemand die geen slachtoffer is. In een video roept Willem Engel nu Black Lives Matter op om mee te doen. [9] Hoe veel meer wit privilege kun je tentoonspreiden door dat te motiveren met: “Wat wij nu meemaken is eigenlijk wat Black Lives al een hele tijd meemaakt (…) en nu wordt het duidelijk dat dat voor ons allemaal geldt.” (ofwel: ‘all lives matter’) Engel vergelijkt hiermee het politiegeweld tegen de door zijn eigen toedoen verboden demonstratie met het politiegeweld dat zwarte mensen dagelijks treft ook al doen ze niks strafbaars. Wil je dat nu echt vergelijken, Willem Engnek? En hoezo verwacht je dat Black Lives Matter samen met alt-right en extreem-rechts komt demonstreren? Bah! Een andere tenenkrommende vergelijking die Engel maakt is die van de anderhalve meter samenleving met marteling [10]: “Het is niet voor niets dat een isoleercel een extreem middel is om binnen een gevangenis nog eens extra te kunnen straffen. Die anderhalve meter hoort denk ik in hetzelfde rijtje thuis als waterboarding.” Nu weet ik toevallig uit eigen ervaring wat het zitten in een isoleercel betekent, anders dan Engel, en ik kan Engel zeggen dat ook deze vergelijking een belediging is. Een schoffering voor iedereen die de marteling van isolatie in een kale cel, en erger nog die van waterboarding, heeft moeten ondergaan. De stelling dat anderhalve meter afstand houden daarmee te vergelijken is wijst opnieuw op zijn behoefte zichzelf in de slachtofferrol te plaatsen. Let op: zichzelf. Niet de geïsoleerde ouderen in verzorgingshuizen die hij tot nog meer isolement veroordeelt als hij zo doorgaat. Samengevat: de beide vergelijkingen zijn een regelrechte schoffering, belediging van (vooral zwarte) slachtoffers van staatsrepressie. Engel wil zo graag roepen dat hij en zijn volgelingen onderdrukt worden dat hij voorbij gaat aan wat echte repressie is. Daarmee ontkent hij die ook.
Tenslotte: een andere geplande spreker vorige week, voorzitter Bas Filippini van Stichting Privacy First), verdedigde doodleuk de verontwaardiging over het feit dat Black Lives Matter wel mag demonstreren. [11] Maar rara hoe kan dat, Willem Engel, dat Black Lives Matter wel mag demonstreren? Zou het kunnen dat Black Lives Matter wel doet aan solidariteit, en dus afstand houden en mondkapjes dragen? Zou dat zomaar kunnen? Maar dat wil je toch niet, afstand houden? En het gaat nog verder want Filippini presteert het namelijk om het volgende toe te voegen: “Een aantal mensen zei het gevoel te hebben drie weken lang naar een slechte Hollywoodfilm te hebben zitten kijken. Ze zeiden geen zin te hebben in de tweespalt die wordt gezaaid door een rage die is gecreëerd door Amerikaanse pr-bureaus.” “Tweespalt zaaien”? “Een rage”?! “Pr-bureaus”?!! Gelooft Filippini dat BLM Cambridge Analytica heeft ingehuurd ofzo? Een van de organisatoren van de Virus Waanzin demonstraties, Krispijn, slaagt er dan ook nog in te vertellen dat “de boosheid over het antiracismeprotest de beweging van Viruswaanzin voedt”… Dat je dat durft te zeggen in plaats van te weerspreken, te weerleggen, het racisme probleem bij jezelf te erkennen en te benoemen. Er is voor de zoveelste keer een zwart persoon door een witte smeris vermoord. Gebeurt hier ook. Daar wordt volledig aan voorbijgegaan. Dit is regelrecht racisme. Wil je daarbij horen, Engelvolgeling? Wil je daartussen staan? Wil je dat rechtvaardigen?
Maar is nu al dat verbieden goed en terecht? Nee. Ik wil niet dat goeroe Willem Engel zich nog meer in zijn slachtofferrol kan wentelen. Ik wil ook niet dat demonstratieverboden gevaarlijke precedenten scheppen. Ik wil wel dat al zijn volgelingen echt wakker worden. Even een reality check graag!
Wil je na het lezen van dit alles nog steeds achter Willem Engel aanlopen? Wil je nog steeds jezelf en mensen om je heen besmetten met het coronavirus? Wil jij, als witte wanne-be alternatieveling werkelijk je positie vergelijken met die van onderdrukte zwarte mensen en tegelijk toestaan dat ze door Virus Waanzin racistisch worden bejegend, beledigd, geschoffeerd? Wil je je scharen achter en meelopen met alt-right en extreem-rechts? Wil je je voor het karretje van ondernemers laten spannen? Of… gaan we met ons allen veilig maar wel anti-autoritair en solidair de straat op? Tegen de repressieve coronawet, maar voor de vrijheid van iedereen, de vrijheid van zwakkeren in de samenleving? En gaan we misschien ook demonstreren tegen de wet die de politie meer wapens en meer vrijbrief geeft voor etnisch profileren en racistisch politiegeweld? Kom je meedoen met Black Lives Matter in plaats van toe te staan dat Willem Engel hen voor het karretje van Virus Waanzin probeert te spannen (spoiler alert: gaat niet gebeuren, het wachten is op hun woedende reactie op de vergelijking)? Het is om te kotsen!
Intussen: wie morgen naar de opnieuw verboden demonstratie op het Malieveld gaat, zal nu ook de steun vinden van Bouw In Verzet. [12] Dat is een club die vorig jaar tegen de stikstof maatregelen actie voerde, net als de boeren van Farmers Defence Force. Ook allemaal rechts tuig, leuk voor een klimaatactivist om als coalitiegenoot te nemen. Ik las ergens op internet trouwens dat Farmers Defence Force ook van de partij zal zijn, maar kon daarvoor geen echte aanwijzing vinden. Het zou zomaar kunnen. En dan? Zou het Engel gaan lukken als hij zegt: “Maak je geen zorgen, we openen de snelwegen als dat moet. Dit is ons land en het is afgelopen. Het is afgelopen met deze onzin.” ? Om de snelwegen te openen komen boeren en bouwers met zwaar materieel natuurlijk wel van pas, al bestaat de kans dat ze die juist blokkeren. Maar als je gaat zeggen dat ‘dit ons land’ is, dan ben je wat mij betreft sowieso al ‘af’. Het is niet zo ver meer verwijderd van ‘eigen volk eerst’, dat ‘ons land’. Want van wie is het dan niet? Van ouderen? Van zieke mensen? Van vluchtelingen die nu buiten Europa worden gehouden om als zondebok voor het verspreiden van het virus te dienen? Van krap behuisde mensen die geen afstand kunnen houden ook al zouden ze dat nog zo graag willen? En van wie is het wel? Van ondernemers? Van allerlei rechts tuig? Van asocialen?
Willem Engel is een gevaarlijk figuur. Hij is Eng. Ik heb hier geprobeerd zo duidelijk mogelijk op een rijtje te zetten wat er allemaal zo problematisch is aan Engel en zijn Virus Waanzin. Had ik al gezegd dat het gebruik van de term ‘waanzin’ nog validistisch is ook? Bij deze dan. Dat is het. Denk zelf, volg Rutte noch Engel, en neem verantwoordelijkheid voor de vrijheid en veiligheid van jezelf en je medemensen. Want dat virus trekt zich niks aan van je behoefte aan vrijheid. Het trekt zich ook niks aan van je gezondheid want ook jonge en gezonde mensen worden getroffen. Het is de overheid, en het zijn figuren als Engel en alle aanverwante clubs, die ons aller vrijheid, veiligheid en levens voortdurend al bekvechtend op het spel zetten. Zo komt Lockdown 2.0 er heel snel aan.
Wees solidair met ouderen Wees solidair met zwakkeren Wees solidair met vluchtelingen Wees solidair met zwarte mensen Wees solidair voor de vrijheid van iedereen en niet alleen van jezelf en het grootkapitaal
