Geachte lezers,
In zijn standaardwerk ”Het Proces” [1] vertelt de schrijver Franz Kafka de geschiedenis van een man, Josef K
genaamd, die
wordt gearresteerd en veroordeeld door een schimmige authoriteit, terwijl noch aan hem, noch aan de
lezer duidelijk gemaakt wordt, waarvan hij nu eigenlijk wordt beschuldigd en waarvoor hij is veroordeeld.
Het eindigt dramatisch:
Hij wordt ter dood gebracht.
Zonder ooit te hebben geweten waarvan hij beschuldigd was, wat de bewijslast was. waardoor
hij zich niet heeft kunnen verdedigen.
Luguber en bizar?
Ja, en zo gaat het, al dan niet in minder ”extreme” vorm, in een groot aantal landen in de wereld,
waar hetzij een dictatuur, hetzij een autoritaire machtsvorm is. [2]
Maar Nederland kan er ook wat van.
Vaker heb ik geschreven over de anti-terreurwetgeving alhier, waarbij de rechten van verdachten
in ernstige mate worden beperkt [3]
En de processen tegen echte of vermeende ”terroristen” of ”extremisten”, waarbij de bewijslast
wel erg te wensen overliet [4]
Maar dat is de zogenaamde ”burgerlijke” rechtspraak of anders gezegd;
De rechtspraak van de bestaande Staten, die zijn gebaseerd op ongelijke economische/
machtsverhoudingen.
Je zou dus mogen verwachten, dat er bij mensen en/of groepen [in casu de anarchisten], die
zeggen te streven naar een vrije en solidaire samenleving, zonder de macht van
Staten waarin een einde is gekomen aan [economische]
macht en ongelijkheid in allerlei vormen [5] andere en meer eerlijke normen gelden.
Dat dat lang niet altijd [dit staat natuurlijk niet model voor het merendeel der anarchisten, die juist
erg hun best doen voor die eerlijkheid en gelijkheid] het geval is, blijkt wel uit het geval van de Pinksterlanddagen
2013 en de manier waarop met Maikel is omgesprongen.
In feite nog enger dan bij de ”reguliere” [en dus niet het bovenstaande anti terreurvoorbeeld, dat
onder de uitzonderingswetten valt] rechtspleging.
Ik kom hierop nog uitgebreid terug.
