Deze keer niet over het Midden-Oostenconflict, zoals
recentelijk [1], maar over een wilde staking onder het bagagepersoneel
op Schiphol, die op 23 april heeft plaatsgevonden. [2]
Het duurde maar een Dag, maar betekenisvol was het wel.
Daarover straks meer.
Nu eerst uw berichtgeving:
UW BERICHTGEVING:
GELAMENTEER REIZIGERS VERSUS SCHENDING ARBEIDSRECHTEN/UITBUITING BAGAGEPERSONEEL
WAAR LIGT HET ZWAARTEPUNT?
””Het is vervelend, maar op wereldschaal is het een luxeprobleem.” [3]
[Uitspraak van een van de reizigers]
Vooraf:Natuurlijk begrijp ik, dat de meeste reizigers verbazend geirriteerd zijn,als ze op Schiphol aankomen en er een chaos is, ze niet weg kunnen,hun Mei vakantie waar ze naar uitkijken, in het water dreigt te vallen.Ik zeg u eerlijk [want niets menselijks is Astrid Essed, Wreker van hetOnrecht] vreemd:Ik zou net zo reageren.Het grote verschil tussen mij en vele reizigers is echter wel, dat ikna een eerste mopperronde ook begrip voor de stakers zou hebben,al zou ik als de meeste mensen vinden, dat IK hier niet de dupe van behoef te zijnMaar aan de andere kant:Hoe moeten de stakers anders de KLM directie raken?Of zoals een andere, meer begripvolle, reiziger opmerkte en terecht:””Het is de perfecte timing als je je punt wilt maken en aandacht wilt krijgen” [4]FACTS!Met een vriendelijk briefje naar de KLM Directie komje er niet, dat is gebleken.
MAAR:Dat gezegd hebbende en met enig begrip voor de irritatievan reizigers, die niet met een prive vliegtuig de wereldrond kunnen reizen, dat wil nog niet zeggen, dat uin uw berichtgeving hoeft lopen mee te jammeren metde reizigers door hun jammerklachten zo breed in beeldte brengen, dat bijna de indruk wordt gewekt,dat de stakers een stelletje pesters zijn, die erop uitzijn, de ”hardwerkende Nederlander” te pakken.Ten eerste werkt dat bagagepersoneel ook kei enkeihard, TE hard [daar kom ik aan toe]En ten tweede is hier de enige Boosdoener de KLM,dat zich gedraagt als een 19 e Eeuwse werkgever: ACHTERGROND: Hiervoor kan ik het beste Schiphol arbeider/bagagemanUfuk Ayranci aan het woord laten:Ik citeer hem [in overigens een NOS bericht, waarin u heteen stuk beter doet]”De werkdruk is heel erg hoog.Wanneer je in het ruim zit van het vliegtuig, dan is datnog geen 75 cm hoog.Dan moet je echt op je knieen.Boven je schouders tillenJe voelt het aan je schoudersJe voelt het aan je rugDe werkdruk is zo hoog gewordenDat we 1100 a 1200 koffers op een dag, perpersoon moeten tillen.En dat is gewoon niet te doen.Tegenwoordig werken we met 30, 40, 50 mante kort per dag, per dienst, aan mensen.Het is zo’n 1100, 1200, 1300 koffers per persoonin je handen.[Interviewer]”Is dat nog te doen?””Het is…nee de maat is vol.Ook bij mijn collega’s.Het is bijna niet te doen.We hebben een verzuim van hier tot weet ik veel waar.Er zitten heel veel mensen ziek thuis.En de werkdruk is zo hoog bij ons.Wanneer we thuiskomen qua rusttijden.Het is bijna niet meer te doen johHet werk.” [5]
En voordat u aankomt met het argument, dat het citaat van Ayranci ineen later NOS bericht stond [NOS Nieuwsuur, 26 april- terwijl ikhier refereer aan uw berichtgeving van 23 april en u dat zogezegd niet zou weten,wil ik u in herinnering brengen uw eigen artikel van 23 april 2022”Dit is waarom KLM bagagepersoneel massaal het werk neerlegde” [6] Daarin wordt gerefereerd aan het hongerloontje, dat KLM bagagemedewerkersverdienen:Ik citeeer:””Medewerkers verdienen te weinig: 11,50 euro per uur. Ook zijn er te veel flexibele contracten”, zegt Joost van Doesburg van de FNV die formeel niet betrokken was bij de staking. “Zij willen minimaal 14 euro verdienen en eisen betere werkomstandigheden.” [7]Nou, dat ben ik en ook de FNV met die medewerkers eens:11.50 is te idioot voor woorden Ik lees in de tabel van de Rijksoverheid, dat hetminimumloon per uur voor iemand van 21 jaar en ouder,bij een 36 urige werkweek per uur 11.06 is, bij 38 uur10.48 en per 40 uur, 9.96 [8]Nog los van het aantal uren, dat deze bagagemedewerkers maken, is 11.50 dus het absoluteminimum en pure uitbuiting.Dat is niet alleen mijn mening [wie ben ik?], maar dusook van de FNV, zoals u heeft kunnen lezen [9]Maar naast de idioot lage lonen wordt ookde werkdruk genoemd [10] en niet alleen het bagagepersoneel klaagt, andere Schiphol sectoren, zoalsde beveiligers, maar ook de schoonmaaksector.Daags na uw door mij gewraakte NOS berichtgevingheeft FNV Schiphol, bij monde van Joost van Doesburg, een brief in de vorm van een eisenpakket gestuurd naar Schipholbaas Dick Benschop.Lees maar onder noot 11, waarin u ook kunt lezen, datde situatie in 2021 al even beroerd was en dat de SchipholGroup toen al evenmin naar de FNV vakbond luisterde.Zoals u ziet komen in de brief verder ook alle mistoestanden rondde behandeling van de werknemers aan de orde,zoals onaanvaardbare werkdruk, onzekere contracten [flexibel], lage lonen, te zwaar werk, ziekmakendearbeidsomstandigheden en ga zo maar door [12]Een Hete Zomer, zo belooft de FNV, als het eisenpakketvan de werknemers niet wordt ingewilligd! [13] EPILOOG Als u bovenstaande goed gelezen hebt en begrepen, zultu beseffen, waarom ik zo fel reageerde op uw berichtgeving:”Gedupeerde reizigers over chaos Schiphol, Verheugden onsop Spaans terrasje” [14]Begrijpelijk, dat reizgers gefrustreerd waren en evenbegrijpelijk en logisch, dat u daarvoor aandacht vraagt, maardan moet het wel in verhouding zijn.Niet in de vorm van een larmoyant artikel over deluxeproblemen van meivakantie reizigers, althans afgemetentegen de sociale ellende en bijna 19e Eeuwse toestandenop Schiphol.Uw verhoudingsgewijs gebrek aan aandacht voor endiepere achtergrondinformatie over de slechte arbeidsomstandigheden op Schiphol stoorde en trof mij.Hou bij een volgende berichtgeving de juiste verhoudingenin het oog.Een gemiste of opgehouden vakantie is vervelend, een laag loon en ziekmakende arbeidsomstandigheden, waardoorwerknemers wel gedwongen zijn, een dergelijke stakingop te zetten, veel erger. Vriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdam VOOR UW GEMAK ZIJN DE NOTEN INLINKS ONDERGEBRACHT
Vandaag is een goede dag voor de arbeidersstrijd, de solidariteit en de anarchie. Dankzij de stakers op Schiphol vanochtend. De staking zelf is voorbij, maar de klap die stakers aan KLM en Schiphol uitdeelden, dreunt na. Hulde aan die stakers, en moge hun voorbeeld veel worden gevolgd!
Het zal weinigen zijn ontgaan, want nieuws en Twitter staan er vol van. Afgelopen ochtend legden personeelsleden bij de bagageverwerking op Schiphol het werk neer. Ze zijn de enorme werkdruk al langer meer dan zat. Ik citeer de NOS.(1)‘ Een woordvoerder van vakbond FNV benadrukt dat het om een wilde staking gaat, die niet door de vakbond is georganiseerd. Aanleiding was volgens hem de mededeling van de KLM dat er vanwege vakantiedrukte extern personeel zou worden ingezet.’ KLM had gewoon ook extra personeel in dienst kunnen nemen, tegen een fatsoenlijk salaris en met draaglijke werktijden. Maar dat zal wel duurder zijn. Hoe dan ook, deze aankondiging was de druppel. ‘Het personeel heeft donderdagavond de mail gehad en de emoties liepen gisteren hoog op. Dat kwam deze ochtend tot uitbarsting. Ze hebben zich in de kantine verzameld en besloten niet naar buiten te gaan’, aldus de zegspersoon van de FNV.
Staking dus. Groot gelijk! En een wilde staking bovendien, met het initiatief in handen van betrokken arbeiders zelf, en niet in die van vakbondsbestuurders die doorgaans al een compromis hebben bedacht voor een vakbondsstaking goed en wel is gelanceerd. Deze arbeiders wachtten niet langer. Deze arbeiders doen het zelf. Petje af. Dit soort initiatief is hoognodig, tegen kapitalisten overal die arbeiders zo lang en zo hard mogelijk laten werken, tegen een zo laag mogelijk loon en met zo mager mogelijke arbeidsvoorwaarden. De arbeiders op Schiphol snapten: als we niks doen, wordt er geen rekening met ons gehouden. Ze handelden naar dat inzicht. Mooi zo.
Over die werkdruk en de slechte arbeidsvoorwaarden is meer te zeggen. KLM Moet het in hoge mate hebben, net van mensen voor wie A Nederland start- of eindplaats van de vliegreis is, maar van mensen die op Schiphol overstappen. Bij dat overstappen is afhandeling van bagage een factor. Dat zo goedkoop mogelijk regelen hoort bij het verdienmodel van de KLM, zo legt Ties Joosten uit in een thread op Twitter.(2) Joosten is auteur van De Blauwe fabel, een boek over de KLM door de jaren heen. Joosten trekt uit de analyse van dat verdienmodel weliswaar een verkeerde conclusie uit, namelijk dat meer betalen gewoon niet kan omdat het verdienmodel dat niet toestaat. Je kunt, beste Ties, natuurlijk ook dat verdienmodel op de helling zetten, de directie-inkomens aanpakken en dergelijke. Dan kunnen die lonen best omhoog en dan kan die werkdruk best omlaag, via het in dienst nemen van meer mensen bijvoorbeeld. Ja, dat kost wat. Pech voor directeuren en aandeelhouders, maar dat is dus niet het probleem van de mensen die het werk moeten doen.
Natuurlijk worden we intussen overspoeld met de jammerklachten van zogenaamde – en heel af en toe vast ook wel echte – ‘hardwerkende Nederlanders’ – last hebben van de staking, niet op reis konden naar Spanje en wat voor ellende al niet meer. Die jammerklachten kwamen prominent in beeld. Wat ik hierboven citeer uit NOS-berichtgeving komt uit een artikel onder de titel: ‘Gedupeerde reizigers op chaotisch Schiphol: “Verheugden ons op Spaans terrasje”’ Die teleurstelling is natuurlijk veel belangrijker dan de permanente oververmoeidheid van onderbetaald KLM-personeel dat voor een terrasje in Amsterdam de tijd al nauwelijks krijgt. De passages over de staking zelf staan in de zevende alinea, na zes alinea’s reacties van passagiers. De NOS doet hiermee zo ongeveer de public relations van de KLM die de overlast natuurlijk uitermate betreurt.
Die overlast is natuurlijk precies wat deze staking kracht geeft! Omdat Schiphol een belangrijk verkeersknooppunt is, waar het rond vakantietijd ook extra druk is, is die overlast voorpaginanieuws. Stakingen die niemand bespeurt omdat niemand er last van heeft, missen nogal hun doel. Ook een enkele gedupeerde reiziger snapt dat best. ‘ “Het is de perfecte timing als je je punt wil maken en aandacht wil krijgen”, erkent een andere reiziger (…) “Slim gedaan op dit moment”, beaamt een ander. “De pijn is nu heel groot”’. De staking werkte dus uitstekend. Er zijn vast allerlei arbeiders die zich strategische vragen beginnen te stellen. ‘Wat als wij nu eens…?’
En nee, natuurlijk is het niet leuk als het begin van je vakantie spaak loopt vanwege een staking. Natuurlijk mogen mensen daar best even over mopperen. Maar het is scheef om dat gemopper centraal te stellen, en de grieven van arbeiders ergens naar onderin een nieuwsartikel te verbannen. Gedupeerden kunnen met hun klachten naar de KLM die haar personeel zo tergt dat ze met een staking terugslaan. Niet vergeten een steunverklaring aan de stakers mee te nemen als je toch op Schiphol moet wezen.
En precies de opvallende overlast maakt de staking zo sterk! Precies dankzij al die ‘pijn’, die ‘overlast’ die ons vanaf voorpagina en sociale media toeschreeuwt, hebben we het er allemaal over! Precies daarom gaan discussies nu niet enkel over lange wachtrijen en gedupeerde reizigers, maar ook over hoge werkdruk en lage lonen, en over de vraag wie hier nu eigenlijk de harde werkers zijn over wie het vooral zou horen te gaan. De stakers op Schiphol geven ons gratis een stukje educatie in klassenverhoudingen in Nederland. De les is zo duidelijk als wat. Zij daarboven, in hun glimmende kantoren, jagen ons op en plukken ons leeg. Maar als wij hier beneden, mensen die het werk doen waar de maatschappij op draait en waar de rijken op parasiteren, samen terug slaan, dan kunnen we daar samen iets tegen doen. En terugslaan doe je bijvoorbeeld door het werk neer te leggen. Zeer leerzaam, en hopelijk doet goed voorbeeld weer eens goed volgen.
En dit goede voorbeeld gaat niet alleen over arbeidsverhoudingen. Dit goede voorbeeld is tegelijk een middelvinger in het gezicht van de autoriteit. Dit was een actie van mensen die gewoon samen eens luid NEE zeiden en NEE deden tegen wat het van hogerhand dag in dag uit wordt opgedrongen. Wat we hier dus heel even echt aan het werk zagen terwijl het werk stillag, dat was de anarchie. Hoeveel groepsimmuniteit tegen revolte ‘onze’ vakbondsbestuurders, journalisten en de kapitalistenklasse ook proberen te verwekken, dat virus van revolte blijkt weer eens springlevend. Ruim een week voor 1 Mei 2022 is dat helemaal geen vervelende gedachte
KLM, WEIGER MEDEWERKING AAN DE UITZETTING VAN VENANT R NAAR GEVAARLIJK RWANDA!
AAN DE KLMDIRECTIE EN MANAGEMENT Onderwerp:Dringend verzoek, niet mee te werken aan de dreigendeuitzetting van de heer Venant R naar RwandaReden:Oneerlijke rechtsgang aldaar, dreigende kans op een oneerlijkproces, dreigende kans op foltering Geachte DirectieGeacht Management De tijd dringt!Daarom is het van groot belang, dat u onderstaande goedtot u laat doordringen!Het betreft de dreigende uitzetting van de heer Venant R naar onveiligRwanda [in onderstaande licht ik dit nader toe]De heer Venant R wordt, volgens de aan mij verstrekte betrouwbareinformatie, op maandagochtend 26 juli 11.05 op Schiphol overgedragen aan de Rwandese autoriteiten.11.05 is tevens het tijdstip van vertrek:KLM vluchtnummer naar Kigali: KL0537 ACHTERGROND: De reden van de uitlevering van de heer Venant R is, volgens de mijbereikte, betrouwbare informatie, een door de IND [Immigratie en Naturalisatiedienst] [1] geuite beschuldiging van medeplichtigheid aangenocide.Nog afgezien van het feit, of deze IND beschuldiging gebaseerd is opdoorwrochte feiten, is de kwestie waar het hier om gaat het feit,dat in Rwanda van een eerlijke rechtsgang geen sprake is en in eenaantal gevallen verdachten zelfs zijn gefolterd.Dat zo toegelicht.Er is zelfs in 2016 door een Kamermeerderheid gepleit voor opschortingvan uitlevering van verdachten aan Rwanda, vanwege het ontbreken vaneen eerlijke rechtsgang. [2] Niet alleen de Tweede Kamer maakt gewag van de oneerlijke rechtsgang inRwanda:Ook is het te lezen in het Thematische Ambtsbericht over Rwanda 2016 [3]Ik citeer [bladzijde 27]” Het proces tegen Joel Mutabazi en vijftien anderen eindigde in oktober 2014. Joel Mutabazi, een voormalige lijfwacht van president Kagame, werd beschuldigd van het organiseren van aanvallen op de regering en werd veroordeeld tot levenslang. Hij kondigde aan in beroep te zullen gaan. Veel van zijn mede-aangeklaagden verklaarden voor de rechtbank dat zij waren gefolterd en waren gedwongen bekentenissen af te leggen. De rechtbank liet echter na deze aantijgingen te onderzoeken” [4] Ook noemt Amnesty International in haar rapportage over Rwanda [2020[verdwijningen, excessief politiegeweld en-weer-oneerlijke processen. [5]Kortom:Een Gevaarlijk Land om naartoe uitgezet te worden! Bovendien verbiedt het Anti Folterverdrag [door Nederland ondertekenden geratificeerd]uitzetting bij gevaar van foltering [6] UW VERANTWOORDELIJKHEID U, Directie en Management, hebt hierin een directe verantwoordelijkheidomdat u de facilitator bent van het vervoer van de uit te zetten vluchteling naar een land waar een oneerlijk proces en eventuele foltering dreigt.Een land, waarin mensen verdwijnen [7] En komt u niet aan met het Verhaaltje, dat u vervoersplicht hebt: [8]Dat klopt niet [zie noot 9]! En het beste bewijs daarvan is dat u destijds geweigerd hebt, mee te werken aan de uitzetting van Lili en Howick naar Armenie [10], waarvoorik u nog gecomplimenteerd heb [11] Handel nu dan ook zo als in het geval van Lili en HowickDat is uw humanitaire en beschavingsplicht Zo niet, dan zal ik u mede verantwoordelijk houden voor eventuelemensenrechtenschendingen, de heer Vincent R aangedaan.
Ik verwacht van u, dat u het juiste doet en NIET meewerkt aandeze uitzetting. Vriendelijke groetenAstrid EssedAmsterdam NOTEN [1] IMMIGRATION AND NATURALISATION SERVICE https://ind.nl/en/Pages/default.aspx
Op initiatief van de ChristenUnie pleit een meerderheid van de Tweede Kamer voor opschorting van uitlevering van verdachten aan de Rwanda. In Rwanda kunnen verdachten niet rekenen op een verdediging die voldoet aan internationale standaarden. Processen verlopen daardoor oneerlijk. Vervolging van Rwandese verdachten gebeurt wat de ChristenUnie betreft voorlopig in Nederland. Een Kamermeerderheid van PvdA, D66, SP en GroenLinks steunen het initiatief.
ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind: “In Rwanda is er op dit moment helaas geen sprake van een eerlijke rechtsgang. Dat is onder meer bevestigd door M.R. Witteveen die als officier van justitie jarenlang onderzoek heeft gedaan in Rwanda. Ook Amnesty International heeft regelmatig gewaarschuwd voor het Rwandese rechtssysteem. In het ambtsbericht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt bovendien aangegeven dat de rechtspraak beïnvloed kan worden door de politiek, het leger of vermogende zakenlieden. Daarnaast is er amper sprake van een adequate juridische verdediging. Nederland staat op het punt om twee genocideverdachten uit te leveren aan Rwanda. Iedereen heeft er baat bij dat juist genocideplegers vervolgd worden, maar dan moet Nederland er ook zeker van zijn dat er sprake is van een eerlijke rechtsgang. Daarom pleit een meerderheid van de Tweede Kamer er gelukkig voor om de uitlevering aan Rwanda op te schorten en het proces in Nederland te laten plaatsvinden”.
—
Schriftelijke vragen namens de leden Voordewind (ChristenUnie), Recourt (PvdA), Sjoerdsma (D66), Gesthuizen (SP) en Voortman (GroenLinks) aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie en de Minister van Buitenlandse Zaken over de uitlevering van verdachten aan Rwanda?
1. Is het juist dat Nederland medewerking verleent aan de uitlevering van twee verdachten[1] van (indirecte) betrokkenheid bij de genocide aan Rwanda nu er geen juridisch beroep tegen de uitlevering meer openstaat?
2. Wat is uw reactie op de deskundige adviezen van mr. M.R. Witteveen, die als expert door het Ministerie van Buitenlandse Zaken uitgezonden is geweest als adviseur voor de Rwandese autoriteiten en die onlangs heeft opgetreden als expert getuige te Londen in een vergelijkbare uitleveringszaak, die stelt dat Rwandese verdachten in Rwanda geen kans hebben op een eerlijk proces omdat er geen sprake is van adequate verdediging die voldoet aan de meest elementaire internationale standaarden[2]?
3. Hoe verhoudt de voorgenomen uitlevering zich tot de constatering in het ambtsbericht dat verschillende bronnen suggereren dat de rechtspraak slechts ‘in theorie onafhankelijk’ is terwijl er sprake is van ‘politieke invloed op processen waarbij militairen, leden van de politieke oppositie of vermogende zakenlieden zijn betrokken[3]’?
4. Bent u op basis van het voorgaande ook niet van mening dat het in ieders belang is en daarom verre de voorkeur verdient als van genocide verdachte personen in Nederland worden berecht, waar de onafhankelijke waarheidsvinding is gegarandeerd en de kennis en ervaring voorhanden is en dat dat belang veel zwaarder weegt dan dat de feiten worden berecht daar waar ze gepleegd zijn?
5. Bent u bereid om uitleveringen aan Rwanda op te schorten zolang er in Rwanda geen sprake is van een eerlijke rechtsgang en/of tot de uitleveringsrechter in Londen een definitief oordeel heeft gegeven? Bent u bereid verder onafhankelijk onderzoek te laten doen naar de rechtspleging in Rwanda in genocide zaken, omdat er op zijn minst gerede twijfel is over de eerlijkheid daarvan?
[1] Jean Claude Iyamuremye en Jean Baptiste Mugimba
The authorities took measures to promote the right to health during the COVID-19 pandemic and promised accountability for excessive use of force by police officers. Reports of enforced disappearances, arbitrary detention, excessive use of force, unfair trials and restrictions on the right to freedom of expression continued.
Right to health
In March, the authorities responded rapidly to the COVID-19 pandemic, imposing a strict nationwide lockdown and suspending commercial flights. They provided free treatment and mass testing. Until mid-May, the government covered the cost of mandatory quarantine for travellers entering the country. Thereafter, it offered subsidized provision.
Children’s rights
In January, the UN Committee on the Rights of the Child reviewed the government’s report and commended Rwanda’s progress in reducing poverty and infant and child mortality rates, improving access to education and health services, and fighting HIV/AIDS. Meanwhile, it urged the government to take further measures to tackle sexual exploitation and abuse of children, to ensure that protection of children with disabilities included those with intellectual and psychosocial disabilities, and to ensure the police fully respected the rights of children living on the streets.
Sexual and reproductive rights
In May, the President pardoned 36 women convicted for abortion. All except eight of them were arrested and convicted after 2018 Penal Code revisions. While abortion remained illegal in most circumstances, the 2018 Penal Code introduced legal exceptions in cases of rape, incest or forced marriage.
Right to life
On 17 February, the Rwanda National Police announced that the popular singer Kizito Mihigo had been found dead that morning in his cell in Remera police station in the capital, Kigali. Three days earlier the Rwanda Investigation Bureau (RIB) had confirmed his arrest on charges which included joining “terrorist” groups and attempting to cross the border illegally. There was no independent investigation into his death. The National Public Prosecution Authority concluded he died by suicide and that there was no basis for criminal charges, in a finding based on a RIB investigation and the Rwanda Forensic Laboratory.1
Enforced disappearances
Enforced disappearances of political opposition members continued and several probable cases from previous years remained unresolved. In June, Venant Abayisenga, a member of Development and Liberty for All (DALFA-Umurinzi), and former member of the United Democratic Forces (FDU-Inkingi), both unregistered opposition political parties, was reported missing. He had been acquitted in January of forming an irregular armed group and released from prison. He told the media that he was tortured in detention. His whereabouts remained unknown at the end of the year.
Rwanda had not ratified the International Convention for the Protection of All Persons from Enforced Disappearance.2
Excessive use of force
In September, following an outcry on social media in response to police use of excessive, and at times lethal, force, including in response to alleged curfew violations, the President and the Minister of Justice condemned the actions of individual police officers. They said these actions violated operational guidelines and promised to hold perpetrators accountable. On 9 September, a police spokesperson said several officers were in custody while investigations and prosecutions were ongoing.
unfair trials
On 31 August, the RIB announced the arrest of Paul Rusesabagina, famed as the manager of Hotel des Milles Collines where over 1,200 people sought refuge during the 1994 genocide. He was later charged with offences including terrorism, arson, kidnap and murder in relation to his support for an armed group. He had left Dubai overnight on 27/28 August in mysterious circumstances; in court in November, he said that he had been abducted and blindfolded with his arms and legs bound. The authorities refused to explain how he arrived in Kigali but asserted that due process had been followed. He was initially denied access to a lawyer hired by his family and chose two lawyers from a list of pro bono advocates. From November he was represented by the lawyer chosen by his family. He remained in pre-trial detention at the end of the year, after three requests for release on bail were denied.3
Right to truth, justice and reparation
In May, Félicien Kabuga, acknowledged as a chief financier of the 1994 genocide, was arrested by French authorities in a Paris suburb. In 1997 the International Criminal Tribunal for Rwanda (ICTR), which tried genocide cases until 2015, indicted him on seven counts of genocide and related crimes. He was transferred to the custody of the International Residual Mechanism for Criminal Tribunals (IRMCT) in The Hague in October, and a plea of not guilty was entered during a pre-trial hearing in November.
In May, the IRMCT Chief Prosecutor confirmed DNA tests had proved that Augustin Bizimana, whom the ICTR had indicted in 2001 for genocide, had died in 2000 in the Republic of the Congo.
The authorities sought the extradition of genocide suspect Aloys Ntiwiragabo from France. In July, a preliminary investigation for crimes against humanity was launched in France after a journalist located him in Orléans, about 100km south-west of Paris.
Arbitrary detention
A night-time curfew was introduced in response to the COVID-19 pandemic. Police instructed those alleged to have violated the curfew to report to centres, including open-air stadiums, where they remained until the end of curfew the next morning. The police spokesperson said these were not “detention or prison facilities” but “central grounds used to control movements during curfew hours as well as sensitization centres with space for physical distancing, where people are educated on the pandemic and safety practices.”
In July, the Rwanda National Police published a list of 498 motorists (including some registration plate details) who, since April, had allegedly ignored orders and not reported to the centres. Those who did not report to the police within an allotted time were warned they would be arrested. Several similar lists were published on a regular basis until October.
Freedom of expression
In April, several YouTube bloggers reported on allegations that soldiers raped women and committed other human rights violations during lockdown in the Kangondo II neighbourhood known as “Bannyahe” in Kigali. Although the Rwanda Defence Force announced on 4 April that they were holding five soldiers suspected of involvement in these crimes, four bloggers who reported on the abuses and other consequences related to the authorities’ COVID-19 response, were later arrested. Two of the bloggers were provisionally released later the same month, and one was released on bail in May while Dieudonné Niyonsenga, also known as Cyuma Hassan, and his driver, Fidèle Komezusenge, remained in detention at the end of the year. The Rwanda Media Commission said that bloggers were not recognized as journalists and were “not authorized to interview the population.”
Refugees and asylum-seekers
In late August, UNHCR, the UN refugee agency, and the governments of Rwanda and Burundi began to facilitate organized returns of Burundian refugees from Rwanda.EINDE VERSLAG AMNESTY INTERNATIONAL[6] ARTIKEL 3, ANTI FOLTERVERDRAG1. No State Party shall expel, return (“refouler”) or extradite a person to another State where there are substantial grounds for believing that he would be in danger of being subjected to torture. CONVENTION AGAINST TORTURE AND OTHER CRUEL, INHUMAN ORDEGRADING TREATMENT OR PUNISHMENThttp://hrlibrary.umn.edu/instree/h2catoc.htm
ONDERTEKEND EN GERATIFICEERD DOOR NEDERLANDhttp://hrlibrary.umn.edu/research/ratification-netherlands.html [7]ZIE NOOT 5 [8] ”Onze referentie:6397669001Geachte mevrouw Essed, Vriendelijk dank voor uw bericht. We waarderen uw bezorgdheid. Vanwege privacy en veiligheidsredenen kunnen we niet bevestigen dat deze persoon met ons reist. Het is overigens niet ongebruikelijk dat luchtvaartmaatschappijen in opdracht van de autoriteiten passagiers vervoeren. KLM is daar geen uitzondering op. Voor vragen en opmerkingen over het overheidsbeleid verwijzen we naar de autoriteiten. Verder zal ik niet inhoudelijk ingaan op uw email. Ik vertrouw erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Met vriendelijke groet, PASSENGER BUSINESSMw. T.van der Linde Customer Care KLM Nederland DEZE KLM REACTIE STAAT VERMELD IN MIJN VOLGENDE BRIEF, DIE EEN ANTWOORD IS OP BOVENSTAANDE KLM REACTIE KLM MEDEPLICHTIGHEID AAN UITZETTING SOMALISCHE VLUCHTELING/REACTIE OP BRIEF KLMASTRID ESSED3 MEI 2013 https://www.astridessed.nl/klm-medeplichtigheid-aan-uitzetting-somalische-vluchtelingreactie-op-brief-klm-2/
[9]
”Is er een verplichting om mee te werken aan uitzettingen?Met betrekking tot een eventuele verplichting om mee te werken met uitzettingen, is Hoofdstuk 5, paragraaf C van Annex 9 van het Verdrag van Chicago relevant. Deze paragraaf ziet specifiek op “deportees”, en moet worden gelezen in samenhang met de niet-bindende Guidelines die IATA (de internationale organisatie van luchtvaartmaatschappijen) opstelde over de verwijdering van “deportees”. Echter, nergens wordt er een verplichting aan luchtvaartmaatschappijen opgelegd om mee te werken aan het uitvoeren van uitzettingen. Daar waar sprake is van een “deportation order”, gaat het om het bevel aan de vreemdeling om te vertrekken, niet om een bevel aan de luchtvaartmaatschappij om uit te zetten. De Guidelines definiëren zo’n “order” als: “A written order, issued by the competent authorities of a State and served upon a deportee, directing that person to leave that State” (cursivering toegevoegd), een terugkeerbesluit dus. Ook is sprake van “making arrangements with an aircraft operator for the removal of a deportee” (punt 5.19). Hieruit blijkt dat medewerking plaatsvindt op basis van een overeenkomstmet de vervoerder, niet op basis van een verplichtingvan de vervoerder.’
VERBLIJFBLOGMOET KLM MEEWERKEN AAN DE VERWIJDERING VAN AFGEWEZEN ASIELZOEKERS? MAARTEN DEN HEIJER
Een meerderheid in de Tweede Kamer wil dat het Kinderpardon wordt verruimd en dat in afwachting daarvan de betreffende kinderen niet worden uitgezet. Staatssecretaris Harbers wil de uitzetting niet opschorten en KLM voert aan dat het moet mee werken. Bestaat er zo’n verplichting voor luchtvaartmaatschappijen?
Door Maarten den Heijer, Jorrit Rijpma en Thomas Spijkerboer
Staatssecretaris Harbers wil geen verruiming van het Kinderpardon, en wil daarom ook geen uitzettingen opschorten. Er is een moreel beroep gedaan op de KLM om niet mee te werken aan de uitzetting van kinderen die onder het pardon zouden kunnen vallen. De KLM voert aan dat zij op basis van haar vervoersplicht geen andere keuze heeft dan mee te werken aan uitzettingen. Rust op luchtvaartmaatschappijen de verplichting uitzettingen te faciliteren?
Wat zijn de verplichtingen van vervoersondernemingen? De Vreemdelingenwet somt de verplichtingen op van vervoersondernemingen (luchtvaartmaatschappijen zoals de KLM, maar ook botennaar Engeland of busmaatschappijen):
zij moeten het nodige doen om te voorkomen dat vreemdelingen zonder toestemming naar Nederland komen; controles aan de incheckbalie gaan niet alleen over of u een ticket heeft, maar ook over de vraag of u een Nederlands paspoort heeft, of een visum als dat vereist is (artikel 4 lid 1 Vw);
op bepaalde, speciaal aangewezen vluchten is het verplicht om kopieën te maken van de reisdocumentenvan de passagiers (artikel 4 lid 2 Vw);
er kan gevraagd worden gegevens over de passagiers en de bemanning aan de grensbewaking te geven (artikel 4 lid 3 Vw);
als vreemdelingen aan de grens (in de praktijk vooral: op Schiphol) worden geweigerd, moet de luchtvaartmaatschappij hen weer mee terugnemen en ze gratis naar een plek buiten Nederland brengen (artikel 65 lid 1 onder a Vw; gratis: zie artikel 65 lid 2 Vw);
als vreemdelingen binnen zes maanden nadat ze zijn binnengekomen worden aangehouden, moet de vervoersmaatschappij waarmee ze zijn gekomen ze gratis naar een plek buiten Nederland brengen (artikel 65 lid 1 onder b Vw; gratis:zie artikel 65 lid 2 Vw).
Deze Nederlandse bepalingen vormen voor het overgrote deel de omzetting in Nederlands recht van Europeesrechtelijke verplichtingen. Artikel 26 lid 1 onder a van de Schengen Uitvoeringsovereenkomst en artikel 3 van Richtlijn 2001/51 zeggen dat een vervoerder een geweigerde vreemdeling die hij zelf heeft aangevoerd moet terugnemen en ergens anders heen moet brengen.
Die bepalingen zijn in lijn met het internationale recht. De toepasselijke regeling is te vinden in hoofdstuk 5, paragraaf B van Annex 9 bij het Verdrag van Chicago over de burgerluchtvaart. Die bevat een verplichting voor de luchtvaartmaatschappij om aan de grens geweigerde vreemdelingen mee terug te nemen (punt 5.11). Maar ook hier gaat het enkel over vreemdelingen die die luchtvaartmaatschappij zelf heeft aangevoerd, zogenaamde “inadmissible persons”. Punt 5.11 ziet immers specifiek op iemand die wordt “teruggebracht” naar de luchtvaartmaatschappij (“returned to the aircraftoperator for removal from the State”, punt 5.9, cursivering toegevoegd).
Is er een verplichting om mee te werken aan uitzettingen? Met betrekking tot een eventuele verplichting om mee te werken met uitzettingen, is Hoofdstuk 5, paragraaf C van Annex 9 van het Verdrag van Chicago relevant. Deze paragraaf ziet specifiek op “deportees”, en moet worden gelezen in samenhang met de niet-bindende Guidelines die IATA (de internationale organisatie van luchtvaartmaatschappijen) opstelde over de verwijdering van “deportees”. Echter, nergens wordt er een verplichting aan luchtvaartmaatschappijen opgelegd om mee te werken aan het uitvoeren van uitzettingen. Daar waar sprake is van een “deportation order”, gaat het om het bevel aan de vreemdeling om te vertrekken, niet om een bevel aan de luchtvaartmaatschappij om uit te zetten. De Guidelines definiëren zo’n “order” als: “A written order, issued by the competent authorities of a State and served upon a deportee, directing that person to leave that State” (cursivering toegevoegd), een terugkeerbesluit dus. Ook is sprake van “making arrangements with an aircraft operator for the removal of a deportee” (punt 5.19). Hieruit blijkt dat medewerking plaatsvindt op basis van een overeenkomstmet de vervoerder, niet op basis van een verplichtingvan de vervoerder.
Punt 5.19.1 bevestigt enkel de regel dat de luchtvaartmaatschappij en de gezagvoerder (zelfs als de luchtvaartmaatschappij een ticket heeft verkocht om een vreemdeling mee uit te zetten) altijd het laatste woord houden ten aanzien van de veiligheid aan boord en van de vlucht zelf, en dat zij indien deze in geding is verdere medewerking aan uitzettingen mogen stopzetten. Daartoe hebben piloten uitgebreide bevoegdheden gekregen in het Verdrag inzake strafbare feiten en bepaalde andere handelingen begaan aan boord van luchtvaartuigen (Verdrag van Tokio, artikelen 6 t/m 10). Dit wordt ook onderstreept in de Guidelines (punt 1.2), die stellen dat de overeenkomst tussen de uitzettende staat en de luchtvaartmaatschappij niets afdoet aan de bevoegdheid van de gezagvoerder. Piloten van Lufthansa weigeren regelmatig mee te werken aanuitzettingen, en die bevoegdheid hebben ze.
Een luchtvaartmaatschappij heeft dus de verplichting om mee te werken aan de deportatie van vreemdelingen, maar alleen
als die maatschappij de vreemdelingen zelf heeft aangevoerd, en
als die vreemdelingen meteen na aankomst worden geweigerd, of als die vreemdelingen maximaal zes maanden na aankomst worden aangehouden en dan worden teruggestuurd.
Is er een andere verplichting voor vervoerders om mee te werken aan uitzettingen? Behalve als het gaat om de verplichtingen die hierboven werden beschreven, hoeven vervoersmaatschappijen geen overeenkomsten te sluiten met staten die vreemdelingen willen uitzetten. Dat vloeit alleen al voort uit de contractsvrijheid die ook vervoersmaatschappijen hebben. De vervoersplicht waar de KLM zich op beroept, die inhoudt dat een passagier die een geldig ticket heeft in principe dient te worden vervoerd, beschermt de gerechtvaardigde belangen van de passagier die zelf wil vliegen, en dus bijvoorbeeld niet enkel op grond van een lichamelijke beperking aan de gate geweigerd kan worden. De vervoersplicht beschermt niet de belangen van de uitzettende staat. Als een luchtvaartmaatschappij geen ticket verkoopt aan een staat voor een uit te zetten vreemdeling, ontstaat ook geen vervoersplicht. Virgin Atlantic weigert sinds vorige zomer deportaties uit te voeren, net als verschillende Amerikaanse maatschappijen.
Kortom: behalve de wettelijke verplichtingen zoals die zijn neergelegd in de Vreemdelingenwet zijn luchtvaartmaatschappijen niet verplicht om mee te werken aan uitzettingen. Zoals de Nederlandse Vreemdelingencirculaire het in paragraaf A1/9 treffend zegt: “De vervoerder is verplicht om een vreemdeling die hij naar Nederland heeft vervoerd en aan wie de toegang tot het Schengengebied is geweigerd, op aanwijzing van de ambtenaar belast met de grensbewaking terug te brengen naar een plaats buiten het Schengengebied.” Tot het terugbrengen van anderen zijn vervoerders niet verplicht.
Vallen potentiële pardonkinderen onder de wettelijke vervoersverplichting? Sowieso zou het alleen gaan om kinderen die met de KLM naar Nederland zijn gevlogen. Met andere kinderen (hier geboren, over land of met een andere luchtvaartmaatschappij gearriveerd) heeft de KLM immers niets te maken.
Maar ook voor kinderen die per KLM zijn gekomen is het niet goed voorstelbaar dat de KLM verplicht is ze terug te brengen. Kinderen die onder het nieuwe pardon zouden kunnen vallen zijn immers al een hele tijd in Nederland. De verplichting om mensen terug te brengen geldt alleen als mensen hier met de betreffende luchtvaartmaatschappij zijn aangekomen en vervolgens maximaal zes maanden na binnenkomst zijn aangehouden (artikel 65 lid 1 Vw). Het is eigenlijk uitgesloten dat kinderen die korter dan zes maanden geleden naar Nederland zijn gekomen (we hebben het dan over de late zomer van 2018) onder het nieuwe pardon zouden gaan vallen.
De conclusie is daarom: op grond van de wet zijn luchtvaartmaatschappijen, en dus ook de KLM, niet verplicht om mee te werken aan de verwijdering van kinderen die mogelijk onder het nieuwe Kinderpardon vallen. Mogelijk heeft de KLM, los van een wettelijke verplichting, een overeenkomst met de Nederlandse staat gesloten, waarin zij zich verplicht tot het vervoeren van iedereen die Nederland wil uitzetten. In dat geval heeft de KLM zich dus enkel zelf gebonden en zou zij dit contract kunnen beëindigen als zij dat wil.Maarten den Heijer is universitair docent internationaal recht aan de Universiteit Amsterdam, Jorrit Rijpma is universitair hoofddocent Europees recht aan de Universiteit Leiden en Thomas Spijkerboer is hoogleraar migratierecht aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
De avond voor de uitzetting van de Armeense tieners Lili en Howick annuleerde luchtvaartmaatschappij KLM hun vliegtickets.
KLM weigerde vorig jaar september mee te werken aan de uitzetting van de Armeense kinderen Lili en Howick. Op de avond voor hun vertrek annuleerde de luchtvaartmaatschappij hun tickets.
Een directeur van KLM gaf de Dienst Terugkeer en Vertrek – onderdeel van het ministerie van Justitie en Veiligheid – te kennen dat de luchtvaartmaatschappij de kinderen niet wilde vervoeren, bleek uit het donderdag gepubliceerde rapport over de uitzetting van de Armeense tieners.KLM bevestigde vrijdag, na berichtgeving van De Telegraaf, dat het inderdaad medewerking had geweigerd. Waarom de tickets van Lili en Howick geannuleerd werden, is niet bekendgemaakt. „Wat we in algemene zin kunnen melden is dat we vóór elke uitzetting onze eigen risicoanalyse doen en daar worden meerdere veiligheidsaspecten in gewogen. Ook over de aard en weging van deze aspecten communiceren we niet, omdat dit security-informatie betreft.” Lili en Howick ontglipten in die nacht – van 7 op 8 september – aan het toezicht van de autoriteiten en voogdijstichting Nidos, nadat een laatste verzetsprocedure bij de rechter was gestrand. De politie zette een grote opsporingsactie op, die tot veel publieke verontwaardiging leidde. Eerder tekenden meer dan 100.000 mensen een petitie om uitzetting van Lili en Howick te voorkomen. Uiteindelijk gebruikte de toenmalige staatssecretaris Mark Harbers (Migratie, VVD) zijn discretionaire bevoegdheid om de uitzetting van de twee tieners tegen te houden.
NOSKLM WEIGERDE LILI EN HOWICK TE VERVOEREN BIJ UITZETTING6 DECEMBER 2019
Luchtvaartmaatschappij KLM heeft vorig jaar geweigerd mee te werken aan de uitzetting van Lili en Howick. De tickets van de Armeense asielkinderen werden vorig jaar september op de avond voor de vlucht geannuleerd, staat in een rapport van de Inspectie Justitie en Veiligheid.
De directeur-generaal van de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) kreeg de avond voor uitzetting om 19.30 uur een telefoontje van een directeur van KLM. Die vertelde dat de luchtvaartmaatschappij niet zou meewerken aan het vertrek van de twee.
KLM bevestigt naar aanleiding van het nieuws, dat naar buiten kwam via De Telegraaf, dat het bedrijf de tickets inderdaad geannuleerd heeft. Over individuele gevallen wil het bedrijf niets kwijt. “Wat we in algemene zin kunnen melden is dat we voor elke uitzetting onze eigen risicoanalyse doen en daar worden meerdere veiligheidsaspecten in gewogen.” Die analyse heeft geleid tot het besluit.
Medewerkers van de DT&V gingen op zoek naar een vlucht van een buitenlandse luchtvaartmaatschappij een dag later, op 8 september. Dat leverde resultaat op: om 13.15 uur zouden de twee op het vliegtuig stappen. Maar zover kwam het nooit. Die nacht verdwenen Lili en Howick.
Fouten
Later bleek dat ze in het huis van hun opa en oma in Wijchen hadden verbleven, wat al bekend was bij instanties, en daarna naar een onbekende bestemming waren gebracht. Kort nadat toenmalig staatssecretaris Harbers de kinderen uit veiligheidsoverwegingen alsnog een verblijfsvergunning had gegeven, doken ze op.De precieze toedracht van de verdwijning blijft onduidelijk, maar vorige maand werd bevestigd dat meerdere instanties fouten hebben gemaakt bij de zaak. INSPECTIE JUSTITIE EN VEILIGHEIDMINISTERIE VAN JUSTITIE EN VEILIGHEID’RAPPORT HET VERTREKPROCES VAN DE ARMEENSE KINDERENhttps://www.inspectie-jenv.nl/Publicaties/rapporten/2019/11/05/het-vertrekproces-van-de-armeense-kinderen[3]
Uiteindelijk heeft Indymedia.nl mijn adhesiebetuiging toch geplaatst!
Zie daarvoor geheel onderin]
Het is verheugend om te zien, dat ook in deze Coronatijden de actiesvoor rechtvaardigheid aan vluchtelingen hun doorgang vinden.Ik vond en vind het belangrijk, aandacht te blijven schenken aan deschandalige wijze, waarin het Nederlands en EU vluchtelingenbeleid vorm krijgt.Er vinden zoveel onrechtmatigheden in plaats, ook tegen migranten in het algemeen [de zogenaamde ”economische vluchtelingen”] [1]dat het in dit bestek teveel isom op te noemen.Maar naast belangrijke en bizarre factoren als racisme [2] en criminaliseringvan vluchtelingen [3], is het in de grond een kwestie van rijk tegen arm.Een van de belangrijkste redenen, dat men geen vluchtelingen wil in Fort Europa [4] is het feit, dat zij hier arm en berooid aankomen.Want ook Polen, die immers niet zwart en kleurling zijn en arbeidsmigranten zijn, die binnen EU regelgeving vallen, worden schandaligbehandeld en uitgebuit. [5]Dat het-uiteraard- weer gaat om de mantra ”ze kosten geld”, kun je zien, hoeanders de houding is tegenover ”migranten” en ”vreemdelingen”, die meteen Zak Geld binnenkomen: Zo had destijds Staatssectretaris Teeven van Justitie en Veiligheid om buitenlandsemiljonairs naar Nederland te lokken, die dan een jaar een verblijfsvergunning kregenals ze minimaal 1,25 miljoen euro aan vrij vermogen hadden en dat investeerden in het Nederlanders bedrijfsleven. [6]Er was echter bij die buitenlandse miljonairs totaal geenanimo voor. [7]Had ik hem ook kunnen vertellen:Want waarom zou een buitenlandse miljonair, die vaak in zijneigen land in veel luxueuzere omstandigheden leeft, naar Nederland komen?Trouwens, het aanbod was nogal mager:Een jaar een verblijfsvergunning, als je minimaal 1.25 miljoen euroals vrij vermogen hebt….[8]Gaat dus niet werken. Dit Drama ”we willen geen armoedzaaiers” [om het even hard te zeggen], is niet alleenvan deze Tijd.Om dezelfde reden, waren door de nazi’s vervolgde Joden na de Kristallnachtnergens in Europa welkom [9], met de gevolgen, die wij nu kennen. ‘[10] MISDADEN De misdaden tegen de vluchtelingen gaan ver:Uitzetting naar gevaarlijke landen, de be/mishandeling van de We Are Here Vluchtelingen[vaak niet uitzetbaar, maar toch niet in aanmerking komend voor een verblijfsvergunning],detentie zonder strafbare feiten [de uitzetcentra], de vuile streken van de Dienst Terugkeer en Vertrek, de Turkije deal, dood door verdrinking in de Middellandse Zee, noem maar op.[11]Ik kom er nog over te spreken in een toekomstig artikel DEMONSTRATIE BIJ DCR Maar nu deze dappere demonstratie, in Coronatijd, bij het DeportatiecentrumRotterdam, DCR [Detentiecentrum Rotterdam]Ik citeer uit de verklaring:”Het Detentiecentrum Rotterdam (DCR) bestaat nu ruim 10 jaar. Vanuit deze gevangenis — het eerste detentieproject in Nederland dat werd gebouwd en beheerd vanuit een publiek-private samenwerking — worden de hele tijd al mensen gedeporteerd. Het huidige immigratiebeleid van Nederland en Fort Europa eist duizenden mensenlevens, ten gunste van wapenhandelaren en de rijken. Al meer dan een decennium wordt er strijd gevoerd tegen deze uitzetbajes: van de bezetting van het terrein tijdens de bouw ervan tot de hongerstakingen van opgesloten mensen na de ingebruikname. Met de demonstratie van afgelopen zondag geven we een duidelijk signaal dat zolang het DCR bestaat die strijd zal doorgaan![12] Omdat ik voor de volle honderd procent achter deze actie sta, heb ik opIndymedia.nl/Discussie, mijn adhesie getoond. Of Indymedia het ook daadwerkelijk plaatst, weet ik niet, maar dat doet nietzoveel ter zake.Belangrijk is, dat ik mijn adhesiebetuiging nu met u deel, lezers LEES DEZE ONDER DE VERKLARING VAN DE ACTIEVOERDERS, ONDER BDaaronder de noten, behorende bij dit stuk [C] Over de vluchtelingen bericht ik binnenkort meer! GEEN MENS IS ILLEGAAL! Astrid Essed A
Op zondag 30 mei hebben zeker 100 mensen een demonstratie gelopen voor de sluiting van het Detentiecentrum Rotterdam. De demonstratie begon bij de metrohalte Meijersplein en liep daarna richting de gevangenis bij Rotterdam-The Hague Airport. Er werd een rondje om de bajes heengelopen en stilgestaan op plekken waar contact met de gedetineerden mogelijk was. Tijdens de demonstratie was er kort telefonisch contact met een van de gevangenen die een boodschap achterliet.
Het Detentiecentrum Rotterdam (DCR) bestaat nu ruim 10 jaar. Vanuit deze gevangenis — het eerste detentieproject in Nederland dat werd gebouwd en beheerd vanuit een publiek-private samenwerking — worden de hele tijd al mensen gedeporteerd. Het huidige immigratiebeleid van Nederland en Fort Europa eist duizenden mensenlevens, ten gunste van wapenhandelaren en de rijken. Al meer dan een decennium wordt er strijd gevoerd tegen deze uitzetbajes: van de bezetting van het terrein tijdens de bouw ervan tot de hongerstakingen van opgesloten mensen na de ingebruikname. Met de demonstratie van afgelopen zondag geven we een duidelijk signaal dat zolang het DCR bestaat die strijd zal doorgaan!
Aan de achterkant van het DCR stond de demo stil, hier was er zichtbaar contact met gedetineerden op de tweede verdieping van het DCR en werd er over en weer gezwaaid. Een paar vlaggen op meterlange stokken wapperden ook over de muur van het DCR heen zodat mensen in de cellen op de begane grond ook de aanwezigheid van de demonstratie meemaakten. Bij het zien van de vlaggen klonk er gejuich en gebons vanuit het DCR. In de week voor de demonstratie was er ook telefonisch contact met iemand die gevangen zit in het detentiecentrum. Tijdens de demo werd er met deze persoon gebeld die toen een boodschap achterliet voor de aanwezigen. De boodschap was kort maar duidelijk: “Demonstraties bij het DCR zijn altijd mooi voor mensen die er opgesloten zitten. Mensen voelen zich erdoor gesteund. In het DCR is er geen democratie. In het DCR zijn geen mensenrechten”. Deze persoon gaf ook aan dat persoonlijke bezoeken aan mensen in het DCR ook zeer welkom zijn.
Na een uur bij het DCR keerde de demo terug naar het Meijersplein terwijl de muziek hard uit de speakers klonk zodat deze ook binnen werd gehoord. Het DCR wordt in ieder geval voor de komende 15 jaar nog geopereerd door het consortium DC16. DC16 bestaat uit Ballast Nedam, Strukton en ISS Facility Services. De gevangenis is ooit ontworpen door Erik Fokkema van EGM architecten, die ook het Justitieel Complex Zaanstad en het Gevangeniscomplex Haren (Brussel) ontwierpen. De bajes in Zaanstad wordt ook beheerd met een Develop Build Finance Maintain Operate (DBFMO) contract door Ballast Nedam. De strijd tegen het DCR gaat door, en de strijd tegen de bedrijven er achter ook!
De bedrijven die geld verdienen aan het DCR zijn instanties die zich specialiseren in het bouwen van gevangenissen en andere staatsprojecten (zoals politiebureaus). De privatisering van gevangenissen in Nederland, ooit begonnen bij het DCR, zorgt ervoor dat er een financieel interesse is om mensen op te sluiten, te isoleren en te deporteren.
Het startsignaal is nu gegeven voor een 2e decennium van strijd tegen de deportatiemachine en de verdieners erachter. Fort Europa is overal, Fort Europa is ook hier: organiseer jezelf en kom in actie bij de kantoren en projecten van de bedrijven die geld verdienen aan deportaties, organiseer solidariteitsdemonstraties bij uitzetcentra ’s en AZC’s en steun de strijd van mensen zonder papieren!
Sluit DCR – Breek Fort Europa! Stop de deportatiemachine – Geen mens is illegaal!
ADHESIEBETUIGING MET DE ACTIE/GEEN MENS IS ILLEGAAL Beste Actievoerders, Hierbij van mijn kant een warme adhesiebetuiging met de gevoerdeactie bij Deportatiecentrum DCR!Het komt op het juiste moment, zoals altijd met dit soort acties.Op een moment, dat de samenleving, zowel in het publiekeals in het politieke, fascisme steeds meer salonhafig gaat vinden, fascisten zelfs door een Nationaal 4 en 5 Mei als ”inspirerend” worden gezien [1] en dit alles schouder aan schouder gaat met de hetze tegen vluchtelingen, die hand over hand toeneemt en door fascist Wilders in 2015-16 zo verbeten en ”overtuigend” is gevoerd [2]Maar er is meer dan die hetze tegen vluchtelingen! Steeds meer worden vluchtelingen gecriminaliseerd, overgelaten aande verdrinkingsdood, waaraan met de EU, ook Nederland schuldig is [3],het recht op asiel geschonden en met voeten getreden!De Turkije deal ging ons voor [4] en nu al een griezelig begin [want ikweet bijna zeker, dat andere landen dit ”voorbeeld” gaan volgen] metde ”Denemarken deal”, waarbij Denemarken zijn asielprocedure uitbesteedt aanlanden buiten Europa! [5]Daarbij worden niet de minste landen genoemd!Landen als Egypte. Eritrea en Ethiopie! [6]Landen waar mensenrechten niet eens een vodje papier zijn,maar minder dan opstuivend zand!In Egypte, waar een dictatuur heerst en tijdens die dictatuurwaarschijnlijk al misdaden tegen de menselijkheid zijn gepleegd! [7]Ethiopie, een land waar een genadeloze burgeroorlog woedt en het regimebommen op woonwijken gooit, etnische zuiveringen uitvoert en op weg isnaar genocide! [8]Ook Eritrea, de andere ‘partner” in het Tigray conflict, laat zich niet onbetuigd. [9]Eritrea, waar al jaren een keiharde dictatuur woedt! [10]En daar moeten asielprocedures plaatsvinden en de mensen hetRECHT hebben in dergelijke dictaturen te wonen!Nu al heeft Denemarken een overeenkomst met Rwanda tav de”asielprocedure”, ook zo’n voorbeeld van mensenrechtenhandhaving [11] De lijst van misdaden tegen vluchtelingen en asielzoekers is lang en somber Alle verzet tegen deze behandeling van vluchtelingen moet worden aangemoedigd. DEPORTATIECENTRA IN NEDERLAND En deportatiecentra zoals DCR blijven deportatiecentra, waar mensengevangen gehouden worden zonder het plegen van strafbare feiten, teruggestuurd naar onveiligheid, dictatuur, ellende. TERUGSTUREN NAAR FOLTERING En zijn we het vergeten?Minister Verdonk, die een Afghaanse asielzoeker liet uitzetten, die later in Afghanistan is gedood? [12]Staatssecretaris Harbers, die een asielzoeker liet uitzetten, die zondereerlijk proces levenslang kreeg in Bahrein? [13]En die Vent, die Harbers, zit vrolijk in de Tweede Kamer, terwijl hijin feite aangeklaagd had moeten worden, evenals minister Verdonk DE BEERPUT IS EINDELOOS! Ik kan nog meer opnoemen, zoals de We Are Here Groep, die al bijna10 jaar door Amsterdam zwerft zonder perspectief en reeele kansom een menswaardig bestaan op te bouwen! [14] Maar ik stop er nu mee, al ben ik de vluchtelingen bepaald nietvergeten Deze acties, zoals bij DCR, zijn nodig om op de Muren van dePolitiek te blijven beuken Zodat de vluchtelingen niet worden vergeten! WORDT VERVOLGD! GEEN MENS IS ILLEGAAL
Economische vluchtelingen is een benaming voor hen die niet zouden zijn gevlucht om politieke redenen, maar om een betere levensstandaard te vinden. De term wordt vaak afkeurend gebezigd in de zin van ‘niet-echte’ vluchtelingen.
In de praktijk blijkt het onderscheid tussen politieke vluchtelingen (in de zin van het Vluchtelingenverdrag) en economische vluchtelingen moeilijk te maken. Het vluchtmotief is vaak een combinatie van politiek geweld en moeilijke levensomstandigheden. De economische noodzaak of wens om te vluchten, zoals vanwege gebrek aan werk, inkomen en onderwijs, komt vaak voort uit politieke omstandigheden.
Voorbeelden daar van zijn: de regering benadeelt bepaalde minderheidsgroepen, middelen komen door corrupt bestuur vooral aan de elite toe, opgelegd corvee of lange dienstplicht maken het opbouwen van een eigen economisch bestaan heel moeilijk, het land is in handen van een kleine groep, enzovoort.
Economische vluchtelingen: Vluchtelingenverdrag
Omdat economische en politieke motieven zo doorheen lopen bij migranten/vluchtelingen, is wel voorgesteld om het Vluchtelingenverdrag aan te passen om ook economische migranten beter te beschermen. Wat daartegen pleit is dat politieke vluchtelingen vanwege de bedreigingen geen keus hebben en dus helemaal afhankelijk zijn van bescherming in andere landen, terwijl economische migranten wel een keuze hebben. EINDE ARTIKEL AMNESTY INTERNATIONAL
[2]
YOUTUBE,COM THIERRY BAUDET: ”IK WIL GRAAG DAT EUROPA DOMINANT,BLANK EN CULTUREEL BLIJFT, ZOALS HET IS”[THIERRY BAUDET BIJ HET DEBAT ”DE VLUCHTWEEK”,RADIOZENDER FM, https://www.youtube.com/watch?v=DpBzt9PyU5w
TRANSCRIPTIE[GESPREKSPARTNER]”Wat maakt het uit, als die mensen niet teruggaan?Dat is helemaal niet relevant.[PRESENTRATRICE]”Maar…..”[GESPREKSPARTNER]”Ik erger mij een beetje aan de houding….”[THIERRY BAUDET]”Ik vind het wel relevant!”[PRESENTRATRICE]”Maar Thierry, waarom is….[THIERRY BAUDET]”Omdat ik niet wil, dat Europa Afrikaniseert….”[GESPREKSPARTNER];;”Deze opmerking van Thierry vind ik best wel kwalijk,als je bedenkt, dat 20 procent van migranten, die naar Europakomen, Afrikanen zijn.Dus zo’n complete demonisering van Afrikanen is niet nodig.Tegelijkertijd….. [THIERRY BAUDET] ”Ik demoniseer niet, ik zeg wat ik wil, wat ik wenselijk vind en wat ik niet wenselijk vind.En wat ik niet wenselijk vind, is dat wij veel meer gaan lijken op delen van de wereld waar heel veel mensen weg willen…. ”[PRESENTRATRICE]”Je wil zeg maar een bepaald Europees goed.wil je eigenlijk zo houden zoals het is..Op zich mag dat…. ”’[THIERRY BAUDET]”Ik wil graag, dat Europa dominant, blank en cultureel blijft zoals het is.” EINDE YOUTUBE FILMPJE
DONDERDAG 17 SEPTEMBER 2015
[3]
YOUTUBE FILMPJE MET HETZE RETORIEK VAN WILDERS 0.00-0.16 ”Duizenden Arabische mannen hebben de afgelopen tijd honderden vrouwen sexueel aangevallen, vernederd, verkracht.Alle vrouwen zijn loslopend wild.Testosteronbommen heb ik de daders genoemd.”……..” Overal waar de onverantwoorde Open Deur politie zoals premier Rutte en kanselier Merkel de rode loper wordt uitgerold voor deze testosteronbommen”0.37-0.47
”Wat de PVV betreft is het duidelijk:
Onze grenzen moeten dicht.Dicht voor alle asielzoekers en alle immigranten uit islamitische landen.Maar zolang dat niet gebeurt, zolang de islamitische testosteronbommen als een Zwaard van Damocles boven de Nederlandse vrouwen hangen, stel ik voor, dat we mannelijke asielzoekers opsluiten in de AZC’s.2.29-2.50
GEERT WILDERS: MANNELIJKE ASIELZOEKERS OPSLUITEN IN AZC’S0.00-3.05
Geert Wilders [PVV]:”
Duizenden Arabische mannen hebben de afgelopen tijd honderden vrouwen sexueel aangevallen, vernederd, verkracht.
Alle vrouwen zijn loslopend wild.
Testosteronbommen heb ik de daders genoemd.
We hebben gezien, waar ze toe in staat zijn.
Het is sexueel terrorisme, een sexuele Jihad.En het gebeurt overal in Europa.
In Nederland, Duitsland, Zweden, Oostenrijk.Overal.Waar honderdduizenden vooral alleenstaande mannen uit een cultuur van vrouwenonderdrukking werden binnengelaten.
Overal waar de onverantwoorde Open Deur politie zoals premier Rutte en kanselier Merkel de rode loper wordt uitgerold voor deze testosteronbommen.
Overal krijgen we nu te maken met een verkrachtingsepidemie.
Het is een ramp, die vermeden had kunnen worden en vermeden had moeten worden, maar niet vermeden werd.Op vele plaatsen probeerden de autoriteiten en de media het verschrikkelijke nieuws onder de pet te houden, onder het tapijt te schuiven, maar dat lukt ze niet meer.De geest is uit de Fles.
En er heerst, terecht, woede, angst, in Nederland en in de rest van Europa.
Mensen zijn, terecht, heel erg boos, duizenden Nederlandse vrouwen stellen zich grote vragen bij hun eigen veiligheid.”Wie zal mij beschermen
”Duizenden Nederlandse mannen maken zich grote zorgen over de veiligheid van hun vrouwen.
”Wie zal hen helpen”En duizenden Nederlandse ouders zijn bang voor wat hun dochters kan overkomen.
”Wie waakt er over hen”Vreselijke massa aanrandingen zoals in Keulen kunnen ook hier in Nederland gebeuren.
En het is tijd, die waarheid onder ogen te zien.Deze daders komen uit een cultuur waarin vrouwen minderwaardige wezens zijn, een cultuur van eerwraak en vernedering.
Een cultuur, gesticht door een Profeet, die seksslavinnen had en een negenjarig meisje verkrachtte.
Het is tijd, ook die waarheid onder ogen te zien.
Want wie wegkijkt, wie wegkijkt, is medeschuldig.En het wordt steeds duidelijker:
Premier Rutte, mevrouw Merkel en al die andere politici in Europa, die hun grenzen weigerden te sluiten, ze laten onze vrouwen en dochters keihard in de steek en zijn dus medeverantwoordelijk.
Wat de PVV betreft is het duidelijk:Onze grenzen moeten dicht
.Dicht voor alle asielzoekers en alle immigranten uit islamitische landen.
Maar zolang dat niet gebeurt, zolang de islamitische testosteronbommen als een Zwaard van Damocles boven de Nederlandse vrouwen hangen, stel ik voor, dat we mannelijke asielzoekers opsluiten in de AZC’s.
Voor hen moeten de AZC’s gesloten instellingen worden.
Zodat geen enkele mannelijke asielzoeker nog de straat op kan en zodat onze vrouwen eindelijk worden beschermd.”
“Mam en pap, ik hou van jullie, maar ik kan niet meer ademen”, zo appte de 26-jarige Pham Thi Tra My aan haar ouders vlak voordat ze met 38 andere Vietnamezen overleed in een koelwagen in Essex op 23 oktober van dit jaar.
Dit gruwelijke voorval maakt opnieuw duidelijk wat de gevolgen van het restrictieve Europese, en in dit geval Engelse, vreemdelingenbeleid kunnen zijn. Hoewel dit soort specifieke incidenten gelukkig tamelijk zeldzaam is – het vorige dateert van juni 2000 toen 58 Chinezen in Dover de dood vonden – is sinds de jaren negentig van de vorige eeuw het aantal doden aan de zuidgrens van de Europese Unie dramatisch toegenomen.
Waar het fenomeen ‘grensdoden’ tijdens de Koude Oorlog was voorbehouden aan het streng bewaakte ijzeren gordijn tussen het Oostblok en het ‘vrije Westen’, heeft in de afgelopen dertig jaar de Middellandse Zee zich ontwikkeld tot veruit het meest dodelijke grensgebied ter wereld.
Stierven aan de grens tussen Oost- en West-Duitsland in de veertig jaar tussen 1949 en 1989 327 mensen, in de dertig jaar sinds 1988 lieten aan de zuidgrens van de EU bij benadering zo’n 38.000 migranten het leven. Daarmee voert die grens al jaren de wereldranglijst aan. Met in 2019 driemaal zoveel doden als nummer twee, de Mexicaans-Amerikaanse grens.
En daar komt nog een onbekend aantal mensen bij die in de Sahara verdrogen. Een route die sinds 2016 steeds gevaarlijker is geworden omdat de EU staten als Niger en Mali betaalt om migranten al aan zuidgrens van de Sahara tegen te houden.
Overigens is lang niet iedere migrant (of het nu asielzoekers zijn of arbeidsmigranten) aangewezen op de gevaarlijke reis per boot. Een deel komt per vliegtuig, met valse paspoorten, of door langer te blijven dan hun visum toestaat. Feit is dat sinds het begin van de jaren negentig het risico voor migranten die aangewezen zijn op irreguliere routes aanzienlijk is toegenomen. In de naoorlogse migratiegeschiedenis van West-Europa zijn tot de eeuwwisseling nauwelijks voorbeelden van grensdoden uit andere werelddelen te vinden.
De belangrijkste reden voor de enorme toename van het aantal ‘grensdoden’ is het Schengenverdrag uit 1985. Die zorgde ervoor dat de grenscontroles aan de binnengrenzen in de EU geleidelijk werden afgeschaft, maar scherpte de bewaking van de buitengrens juist aan. Met als belangrijkste ‘wapen’ de eis dat migranten alvorens af te reizen een visum moesten aanvragen. Krijg je dat niet, dan kom je geen vliegtuig in en ben je aangewezen op mensensmokkelaars. En hoe strenger het grensbeleid, des te hoger de prijs en de risico’s.
Van dit nieuwe beleid, dat in de loop van de jaren negentig werd geïmplementeerd, waren in eerste instantie vooral Albanese vluchtelingen de dupe. Die ontvluchtten het dictatoriale regime vanaf 1991 in groten getale door per boot de Adriatische Zee naar Italië over te steken. Sindsdien is de ‘papieren’ grens steeds belangrijker geworden. Tijdens de ‘vluchtelingencrisis’ van 2015 bleek dat vooral asielzoekers en arbeidsmigranten daarvan de dupe zijn.
In de afgelopen jaren heeft de EU, via allerlei deals met autoritaire regimes (Turkije, Mali, Niger), de buitengrens steeds verder geëxternaliseerd en betaalt zij zelfs Libische milities om mensen tegen te houden.
In de jaren negentig kwamen verreweg de meeste asielzoekers – toen waren het er meer dan in het huidige decennium en ook toen vooral afkomstig uit het Midden-Oosten en de Hoorn van Afrika – nog gewoon per vliegtuig, veerboot, trein of bus. Maar toen Assad in 2014 een oorlog begon tegen zijn eigen burgers, bleken die routes afgesloten en was men aangewezen op wrakke bootjes, met alle gevolgen van dien.
Toen bleek pas goed dat de bouw van ‘Fort Europa’, met het visumregime als belangrijkste middel om ongewenste migranten zo ver mogelijk weg te houden, een aanzienlijke menselijke prijs heeft. Die prijs wordt door politici gerechtvaardigd door het argument dat Europa anders ‘overspoeld’ zou worden door miljoenen migranten uit Afrika en Azië.
Daar valt echter veel op af te dingen. Zo is 80 procent van de West-Afrikaanse arbeidsmigranten die naar Noord-Afrika reizen helemaal niet van plan naar Europa te gaan, maar zoeken ze werk in landen als Libië en Algerije. En uit recent onderzoek blijkt dat bijna 60 procent van Syrische vluchtelingen in Turkije zouden blijven ook als ze de gelegenheid zouden krijgen om legaal door te reizen naar Europa.
Zoals Henk van Houtum en ik in ons boek Voorbij Fort Europauit 2016 betogen, zijn er goede redenen om de buitengrenzen poreuzer, en daardoor minder dodelijk, te maken. Dat kan wanneer de EU – in de geest van het vluchtelingenverdrag – echt werk maakt van een goede opvang in eigen regio en daarnaast zorg draagt voor hervestiging in de EU.
Daarnaast zouden er legale mogelijkheden moeten komen voor arbeidsmigranten, bijvoorbeeld uit Afrika. Bijvoorbeeld door een systeem van in eerste instantie tijdelijke werkvergunningen, gekoppeld aan een geleidelijke opbouw van sociale en verblijfsrechten en een goede controle van de arbeidsmarkt.
Op die manier kan ook de grove uitbuiting van ongedocumenteerde arbeidsmigranten in landen als Italië en elders beter worden bestreden. In het huidige migratie-pessimistische politieke klimaat is een dergelijke koerswijziging ondenkbaar. Maar als we het niet bij krokodillentranen willen laten als er weer eens een boot zinkt of een vrachtwagen te laat zijn deuren opent, dan zal het dodelijke Fort Europa beleid echt op de schop moeten.
Voor Pham Thi Tra My en haar ouders is dat te laat. Maar voor vele anderen niet.
EINDE ARTIKEL
[5]
AD
”ERWIN” ELFRINK GING UNDERCOVER: ”POOLSE ARBEIDSMIGRANTEN WORDEN SCHANDALIG UITGEBUIT”
ARNHEM – Arbeidsmigranten uit Oost-Europa worden in Nederland op schandalige wijze uitgebuit. Ze maken lange werkdagen en moeten zwaar dokken voor slechte huisvesting. De uitzendbranche verdient gouden bergen en lapt geldende regels aan de de laars.
De Arnhemmer solliciteerde als de werkloze Erwin met talloze uitzendbureaus gericht op arbeidsmigranten. Die zitten totaal niet te wachten op Nederlandse werkzoekenden, merkte Elfrink.
,,Nederlanders zijn te duur en te lastig.” Geregeld kreeg Elfrink eerst een Pools bandje te horen alvorens er werd opgenomen.
De afwijzing gebeurde soms op zeer botte wijze, zegt Elfrink. ,,Eenmaal werden ze boos en werd het gesprek gewoon beëindigd. Vaker werd hij subtiel afgewezen: ,,Stuur je cv maar op. Dan kijken we er naar’. Of men zei gewoon: ‘nee, sorry, we hebben momenteel geen vacatures.”
DRAMATISCHE VERHALEN
Elfrink werkte een paar dagen in het Westland in een fabriek. Hij zette kunststofmatten in elkaar voor transportbanden.
,,De eerste dag zat er een Nederlander in mijn ploegje. De andere drie waren Pools. De Nederlander stelde zich voor en begon Engels tegen me te praten. Ik zei: ‘ik ben Nederlands’. Hij zei: ‘Oh wat fijn. Dan kan ik vandaag een keer Nederlands praten.”
Elfrink sprak veel met arbeidsmigranten, en bezocht ook campings. Hij hoorde dramatische verhalen.
,,Vooral in de tuinbouwkassen werken Polen soms zestien uur per dag, zonder dat ze een weekeinde vrij zijn. Dat had ik als productiemedewerker wel. Sterker: als Nederlander kreeg ik een voorkeursbehandeling. Als ik mijn best zou doen, werd mij verzekerd, zou ik met enkele weken op een betere plek in de fabriek komen te werken.”
Uitzendbazen in dikke bakken
De mensen uit Oost-Europa worden veelal slecht, maar duur gehuisvest, zag hij. ,,Aan de huisvesting wordt goud geld verdiend. Niet voor niets rijden die uitzendbazen in dikke bakken rond. Men slaapt met zijn vieren op een klein kamertje, en mag dan 90 euro dokken. Dat geld wordt en mag van het minimumloon worden afgetrokken.
,,Zelf sliep ik met samen een Poolse jongen op een klein kamertje in een stapelbed. Op zo’n matrasje van nog geen tien euro. En dan kreeg ik nog een van de betere huizen. Vooraf werd verteld dat ik rekening moest houden met overlast: veel drank en drugs. Van de thermostaat moesten we afblijven: daar stond een boete van 15 euro op.”
NIEMAND DOET WAT
De cowboys in de uitzendbranche hebben vrij spel, merkte Elfrink. ,,Ze lappen regels aan hun laars. En niemand die er wat aan doet. De arbeidsinspectie is in Nederland dan ook totaal uitgekleed.’’
Gemeenten kijken weg, stelt hij. ,,Zeker in het Westland vinden ze economie belangrijker dan veiligheid. Neem ook mijn eigen stad. Arnhem stopt Polen en andere arbeidsmigranten weg op een camping. Middenin de winter. lekker uit het zicht. Dat heeft niets met recreatie of toerisme te maken.”
EINDE BERICHT
VOLKSKRANT
KAMER WIL UITBUITING POLEN EN ANDERE BUITENLANDSE ARBEIDERS TEGENGAAN
Arbeidsmigranten moeten minder afhankelijk worden van uitzendbureaus, die vaak zowel een baan als huisvesting voor hen regelen. Een meerderheid van de Tweede Kamer vindt dat de werk- en woonomstandigheden van deze groep zo snel mogelijk moet worden verbeterd. Maar het radicaal loskoppelen van ‘bed en baan’ wordt nog een brug te ver bevonden.
Uitzendbureaus hebben nu vaak een dubbele pet op: ze zijn zowel werkgever als huisbaas van arbeidsmigranten. Die combinatie leidt tot extreme afhankelijkheid en schrijnende toestanden. Want als een arbeidsmigrant zijn werk verliest, moet hij ook vaak binnen 24 uur zijn huis uit. Juist de afgelopen tijd wordt een toestroom van arbeidsmigranten in de daklozenopvang geconstateerd.
Minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid zei donderdag in de Kamer dat hij wel voorstander is van het ‘losknippen’ van werkcontract en huurcontract. Dat geeft arbeidsmigranten al wat meer zekerheid: bij baanverlies hoeven ze via het huurrecht (met opzegtermijn) niet meteen hun – vaak schamele – behuizing te verlaten.
Maar een motie van SP en GroenLinks om de uitzendbureaus te verbieden huurpenningen in te houden op het loon, haalde in de Kamer geen meerderheid. Minister Koolmees ontraadde de motie. Volgens hem zijn er ook bonafide uitzendbureaus die wél goede huisvesting leveren en dat is bij de huidige woningnood hard nodig.
Roemer
De Tweede Kamer vindt wel dat zo snel mogelijk aan de slag moet worden gegaan met de korte-termijnadviezen van het Aanjaagteam Bescherming Arbeidsmigranten onder leiding van Emile Roemer. Die presenteerde eind oktober zijn rapport met in totaal ruim vijftig aanbevelingen onder de veelzeggende titel ‘Geen Tweederangsburgers’.
Behalve het loskoppelen van ‘baan en bed’ adviseert Roemer onder meer ook om iedere arbeidsmigrant een eigen slaapkamer en ‘minimaal 15 vierkante meter leefoppervlakte’ te geven. Dat is zeker in deze coronatijd belangrijk voor de veiligheid. De Kamer is het daarmee eens.
Hoewel niet alle wensen zijn vervuld, vindt vakbond FNV toch dat de Kamer ‘een belangrijke stap’ heeft gezet in de verbetering van leef- en werkomstandigheden van arbeidsmigranten. ‘Als er een scheiding komt tussen huur- en werkcontract kunnen ze niet zomaar op straat te worden gezet’, aldus een woordvoerder. Ook het streven naar ‘één persoon per slaapkamer en minimaal 15 vierkante meter leefoppervlakte per persoon’ noemt hij een doorbraak.
‘WE HEBBEN GEEN RECHTEN, TERWIJL WE WEL BELASTING BETALEN. HET IS MODERNE SLAVERNIJ’
Marcin (49) uit Polen, werkt bij een distributiebedrijf van levensmiddelen en woont op het ‘Polenpark’ in Zeewolde, met meer dan duizend andere arbeidsmigranten in chalets en gebouwen met appartementen:
‘Ik deel nu met vier of vijf anderen een appartementje. We missen gastvrijheid en een menselijke behandeling. We zijn niet meer dan een nummer. Het huisvestingsbedrijf dat is ingehuurd door het uitzendbureau propt alle huisjes en appartementen vol met vijf of zes mensen. Ze vangen 100 euro per bed per week. Het gaat ze alleen maar om geld. Als ze ons zien, zien ze geld.
‘We wonen met te veel mensen in een veel te kleine ruimte. Je wilt niet met vreemden in hetzelfde appartementje wonen. Ik zou graag iets voor mezelf hebben, net als Nederlandse mensen.
‘In 2018 begon ik als orderpicker (iemand die goederen verzamelt voor verzending, red.) bij een distributiecentrum van supermarktketen Boni in Nijkerk. Eerst woonde ik een maand met tien anderen in een oude boerderij net buiten Nijkerk, die werd gehuurd door het uitzendbureau. Daarna ben ik drie keer verhuisd. Ik werk nu als combitruckchauffeur bij een logistiek bedrijf en woon op wat ook wel het ‘arbeidsmigrantenpark’ in Zeewolde wordt genoemd, samen met 1.500 anderen.
‘Wij noemen het zelf het Texaspark, want het is hier wildwest. Het zijn hier net cowboys. Dat is bedoeld als grap, maar het geeft een goede beschrijving van de omstandigheden hier. We hebben geen enkele zekerheid, niet qua huisvesting, niet qua werk. We kunnen elk moment worden ontslagen, zonder enige reden. Als je chef je niet mag, kan je zomaar naar huis worden gestuurd. En als je geen werk meer hebt, word je ook uit je huis gegooid. Dan ben je meteen dakloos.
‘We hebben geen rechten, terwijl we wel belasting betalen en bijdragen aan de economie. Dat is zo onrechtvaardig. Het is een soort moderne slavernij. Zo ga je toch niet met mensen om in een geciviliseerd Europees land anno 2021?
‘In juli vorig jaar werd ik bijna van het park gegooid. Een technicus kwam langs om iets in de badkamer te maken. Maar ik moest naar mijn werk en vroeg of ik nog snel even kon douchen. Dat kon niet, zei hij, en als het je niet bevalt hier, ga je maar naar een hotel. Dat liep zo hoog op dat het huisvestingsbedrijf me per brief sommeerde onmiddellijk het appartement en het park te verlaten, wegens ‘geen respect voor parkmedewerker, agressief gedrag’. Door tussenkomst van de FNV is dat gelukkig nog net opgelost. Maar het is toch vreemd dat anderen gewoon sleutels van je kamer hebben en zo binnen kunnen lopen.
‘Daarom is een scheiding tussen werk en huisvesting zo belangrijk. Ik voel me gevangen in het huidige systeem. Ik zou graag een normale baan hebben, zonder uitzendbureau. Maar als ik die zou vinden, raak ik mijn huisvesting kwijt. En met een uitzendbaan kan ik weer geen regulier huis betalen.’
—
‘IK HEB OOK IN ANDERE LANDEN GEWERKT, ZOALS GROOT-BRITTANNIË EN DUITSLAND. MAAR DIT IS HET TOPPUNT VAN UITBUITING’
Hugo Afecto (42) uit Portugal, werkt bij een transportbedrijf in Oss en woont in een kantoorpand langs de A59 in Nuland dat is omgebouwd tot woongebouw voor arbeidsmigranten:
‘Ik ben in juni 2020 in Nederland komen werken via een uitzendbureau, bij Ingram Micro in Waalwijk (dat voor Bol.com de logistiek verzorgt, red.) Mijn broer was twee maanden eerder gegaan – hij heeft voor mij de weg geëffend. Ze wilden ons eerst op een oud vakantiepark in Kaatsheuvel huisvesten, maar dat hebben we geweigerd.
‘Toen kwamen we in een hotel in Waalwijk terecht, waar de omstandigheden echt slecht waren: erg oud, alles vies, kamers voor drie mensen, slechte bedden, gemeenschappelijke douches. Daar zijn we bijna drie maanden gebleven. Daarna gingen we via een ander uitzendbureau naar Lelystad, waar we in het distributiecentrum van Zara kwamen. Daar heerste een agressieve sfeer: schreeuwen, chefs die alleen maar ‘work, work, work’ riepen, soms zelfs vechtpartijen.
‘Op de eerste dag moesten we zeven uur wachten voordat we naar onze huisvesting werden gebracht. Ook toen wilden ze ons weer op een camping buiten Lelystad zetten, ondanks andere beloften. Ik weigerde dat, samen met mijn broer en enkele andere arbeidsmigranten. Ze zeiden dat er voor die nacht geen andere oplossing was. Maar uiteindelijk gingen we naar een campus in Lelystad, waar een paar honderd mensen verbleven. Mijn broer en ik sliepen op de bank. Later kregen we alsnog een kamer in een appartement.
‘Toen we klaagden over de slechte woonomstandigheden, beëindigden ze het contract. We hadden zes uur om het huis te verlaten. Daarna kregen we via een ander uitzendbureau een andere baan en andere huisvesting. We werkten voor een groentebedrijf in Limburg, waar elke morgen de planning van werktijden veranderde en er problemen waren met transport.
‘En weer was het hetzelfde liedje: na klachten werd ons contract verbroken. Ze vinden altijd wel een reden om je te ontslaan en je op straat te zetten. Want als het werkcontract wordt opgezegd, moet je ook altijd je huis uit. Het probleem in Nederland is het monopolie van die uitzendbureaus: ze gaan niet alleen over je werk, maar ook over je huisvesting en transport. Als ze je niet mogen, verlies je zowel je werk als je huisvesting.
‘Ik heb in acht maanden wel tien banen gehad, en net zoveel accommodaties die overwegend in zeer slechte staat zijn. Je voelt je uitgebuit, het is een soort slavernij. Je kan wel weglopen, maar zonder geld in je zak kom je niet ver.
‘Ik heb ook vijftien jaar in andere landen gewerkt, zoals Groot-Brittannië en Duitsland. Maar dit is het toppunt van uitbuiting. Het ligt niet aan Nederland en de Nederlanders, want die zijn aardig. Maar het is het systeem van de uitzendbureaus dat niet deugt, waardoor je als arbeidsmigrant van hot naar her wordt gesleept. Soms denk ik dat ik een nachtmerrie ben beland.’
De poort gaat open voor buitenlandse miljonairs die willen investeren in de Nederlandse economie. Maar echt hartelijk klinkt het welkom van staatssecretaris Teeven niet.
Buitenlanders die minimaal 1,25 miljoen euro aan vrij vermogen hebben, kunnen voor een jaar een verblijfsvergunning krijgen, zo liet staatssecretaris Fred Teeven van Veiligheid en Justitie vrijdag per brief weten.
Maar rijk zijn is volgens Teeven een ‘te magere’ voorwaarde om zomaar toegelaten te worden. De staatssecretaris gaat een stap verder. “Ik wil daarom in aanvulling op deze voorwaarde als eis stellen dat de vermogende vreemdeling dit bedrag investeert in het Nederlandse bedrijfsleven.” Lees: de 1,25 miljoen.
Welvarende buitenlander moet in Nederland investeren
Kortom, de welvaart van de buitenlanders moet direct ten goede komen aan de Nederlandse economie.
In de praktijk lijkt het er wel op neer te komen dat buitenlanders aanzienlijk meer dan 1,25 miljoen euro moeten bezitten, wil de tijdelijke verblijfsvergunning aantrekkelijk zijn. Want wie minimaal 1,25 miljoen euro in Nederland moet stoppen, zal doorgaans over een veelvoud daarvan willen beschikken om zoiets te overwegen.
Het kabinet waarschuwt ook alvast dat het niet de bedoeling is dat criminelen hun miljoenen in Nederland parkeren. “Daarom toetst de IND of de vreemdeling een gevaar is voor de openbare orde of de nationale veiligheid”, aldus Teeven.
Tegenover persbureau ANP lichtte de staatssecretaris vrijdagmiddag nog toe welk soort migranten hij op het oog heeft: “Dit gaat niet om een rijke Chinees die een huis van 1,5 miljoen euro koopt in Wassenaar. Je moet bijvoorbeeld denken aan kleine IT-bedrijven, die langere tijd hier blijven.”
Holland promotion
Niet onbelangrijk is verder dat de vreemdeling een verklaring moet hebben van een Nederlands accountantsbureau met een vestiging in het land van herkomst, waarin staat dat het vermogen geen ‘malafide herkomst’ heeft. Ofwel: een vleugje Holland Promotion van Nederlandse accountantskantoren in het buitenland.
De Nederlandse regeling is overigens niet uniek. Ook andere landen kennen speciale regelingen voor buitenlandse investeerders met verblijfsplannen.
In Canada moet iemand met een vermogen van 1,6 miljoen Canadese dollar minimaal de helft daarvan over een periode van vijf jaar in Canada investeren. De Verenigde Staten kennen een regeling die vereist dat buitenlandse ondernemers minstens één miljoen dollar investeren, wat in twee jaar minimaal 10 nieuwe banen moet opleveren.
Het kabinet wil rijke buitenlanders hier laten investeren, maar de miljonairsmigranten blijven weg. In een jaar tijd heeft slechts één vermogende vreemdeling zich gemeld, maar die kreeg vanwege het ontbreken van de juiste documenten geen verblijfsvergunning.
Staatssecretaris Fred Teeven van Veiligheid en Justitie kondigde de maatregel voor rijke buitenlanders vorig jaar september aan. Buitenlanders die minimaal 1,25 miljoen euro aan vrij vermogen hebben en dat investeren in het Nederlanders bedrijfsleven kunnen hiermee voor een jaar een verblijfsvergunning krijgen.
Daarmee lijkt het kabinet te mikken op buitenlanders die aanzienlijk meer dan 1,25 miljoen euro bezitten. Want wil de tijdelijke verblijfsvergunning aantrekkelijk zijn, dan zullen miljonairs doorgaans over een veelvoud van dat bedrag moeten beschikken om zoiets te overwegen.
Kleine IT-bedrijven lokken
Teeven zei vorig jaar dat de regeling niet bedoeld is voor “een rijke Chinees die een huis van 1,5 miljoen euro koopt in Wassenaar. Je moet bijvoorbeeld denken aan kleine IT-bedrijven, die langere tijd hier blijven.”
Het kabinet waarschuwde ook dat het niet de bedoeling is dat criminelen hun miljoenen in Nederland parkeren. “Daarom toetst de IND of de vreemdeling een gevaar is voor de openbare orde of de nationale veiligheid”, aldus Teeven vorig jaar.
Niet onbelangrijk is verder dat de vreemdeling een verklaring moet hebben van een Nederlands accountantsbureau met een vestiging in het land van herkomst, waarin staat dat het vermogen geen ‘malafide herkomst’ heeft. Ofwel: een vleugje Holland Promotion van Nederlandse accountantskantoren in het buitenland.
Regels versoepelen
Nu blijkt dat de regeling voor rijke buitenlanders is geflopt wil de VVD dat de regels versoepeld worden. “We zijn te voorzichtig en missen de boot”, aldus Kamerlid Malik Azmani dinsdagavond in de Tweede Kamer. “Beperk de regeling niet tot investeringen in innovatie, maar geef de investeerder keuzevrijheid. Laat ze investeren in innovatie óf het creëren van werkgelegenheid of onroerend goed.”
Staatssecretaris Teeven komt woensdag met een reactie op de voorstellen van Azmani. Eerder gaf hij aan begin volgend jaar de regeling te willen evalueren.
Soortgelijke regeling in andere landen
De Nederlandse regeling is overigens niet uniek. Ook andere landen kennen speciale regelingen voor buitenlandse investeerders met verblijfsplannen.
In Canada moet iemand met een vermogen van 1,6 miljoen Canadese dollar minimaal de helft daarvan over een periode van vijf jaar in Canada investeren. De Verenigde Staten kennen een regeling die vereist dat buitenlandse ondernemers minstens één miljoen dollar investeren, wat in twee jaar minimaal 10 nieuwe banen moet opleveren.
EINDE ARTIKEL
[8]
ZIE NOOT 6
[9][9]
”‘Het ging om een verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Ook vreesde men voor een aanzuigende werking op joden in Polen en Hongarije’” [ZIE OOK TEKST ZIJKANT ARTIKEL]
Net voor de Tweede Wereldoorlog waren joodse vluchtelingen een vogel voor de kat. Toen wás het nog mogelijk om Duitsland te ontvluchten, de nazi’s deden er zelfs alles aan om joden het land uit te jagen. Maar overal werden ze teruggestuurd naar Duitsland, waar hen een catastrofe te wachten stond.
Kurt Rosenthal uit Düsseldorf heeft een Arische moeder, zijn vader is evangelisch maar van joodse herkomst. De nazi’s aanvaarden niet dat een halfjood met een Arische vrouw een relatie heeft. De man probeert zijn herkomst te ontkennen. Tevergeefs, in 1938 wordt hij wegens ‘Rassenschande’ in voorlopige hechtenis genomen. Zijn zoon Kurt is dan 26 en besluit te vluchten naar de Verenigde Staten, waar zijn zus woont. Op 12 maart steekt hij de grens met Nederland over. Te voet gaat hij naar Doetinchem, via Arnhem reist hij met de trein naar Den Haag. Hij komt terecht bij een joods vluchtelingencomité in Amsterdam. Omdat hij geldige reispapieren nodig heeft, gaat hij naar de vreemdelingenpolitie. Daar wordt hij in hechtenis genomen en terug naar Duitsland gestuurd. De nazi’s brengen hem naar Dachau.
MET EEN ACHTERWAARTSE kijk op de geschiedenis is het verbijsterend. Een half miljoen joden konden net voor de oorlog nog vluchten uit nazi-Duitsland, maar vonden geen land dat hen wilde opvangen. Het nazi-regime ontnam joden al hun waardigheid, beroofde hen en vervolgde hen op alle mogelijke manieren. Toen in 1938 de vluchtelingenstroom voor een dijkbreuk zorgde, sloten alle Europese landen op het vasteland hun grenzen. Hoe komt het dat democratische landen als Nederland, België en Zwitserland zich zo hard opstelden, ook al was ruimschoots bekend hoe zwaar joden het te verduren hadden?
Recent vergelijkend wetenschappelijk onderzoek gaat na wat er voor het uitbreken van de oorlog precies aan de hand was. Tot nu toe was er alleen nationaal onderzoek, voor het eerst werd de internationale puzzel gelegd. De Belgische historicus Frank Caestecker (48), verbonden aan de Universiteit van Gent, organiseerde twee internationale colloquia over deze bittere periode. ‘De internationale samenhang is belangrijk’, zegt hij. ‘Want wat het ene land doet met vluchtelingen, ze toelaten of ze weigeren, heeft een directe weerslag op de andere landen. De onderlinge beïnvloeding werd nog niet onderzocht.’ Het project leidde tot het boek Refugees from Nazi-Germany and the Liberal European States, 1933-1939, dat in september tegelijkertijd zal verschijnen in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.
VANAF DE machtsgreep van Hitler in 1933 vluchtten andersdenkenden en joden weg uit Duitsland. Al werden communisten met argwaan bekeken – die zag men liever naar de Sovjet-Unie vertrekken – begin jaren dertig konden de vluchtelingen nog wel in verschillende Europese landen terecht. Velen trokken verder naar de VS en Argentinië. Vluchtelingen moesten toen zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien, de overheid had nog geen opvangnetwerk. Het waren dan ook vooral de meest gegoeden die de mogelijkheid hadden om te vluchten. Ook Nederland liet vluchtelingen toe. De voorwaarde was dat ze over geldige papieren beschikten of in acuut levensgevaar verkeerden, iets wat eng werd geïnterpreteerd. De dreiging van een concentratiekamp gold bijvoorbeeld niet als levensbedreigend.
Het tempo van de uitstroom van joden lag voor de nazi’s te laag. Ze gingen vanaf 1938 steeds driester tekeer bij het vervolgen van joden. De annexatie van Oostenrijk op 12 maart 1938 was een eerste cesuur. De Anschluss ging gepaard met een ongeziene golf van grof geweld tegen de joden in Oostenrijk. Dat geweld en het enthousiasme waarmee de joodse emigratie administratief werd gesteund hadden maar één doel: de etnische zuivering van Oostenrijk. Verschillende landen kantten zich tegen de stroom vluchtelingen, de controles werden scherper. Grenswachters kampten evenwel met een probleem: hoe zie je of iemand al dan niet een jood is? Want Arische Duitsers, zoals toeristen en zakenlui, mochten wél de grens over. Joden deden zich dan ook voor als toerist of zakenman, in de hoop de grens over te komen. Om joden te kunnen onderscheiden en terugsturen, drongen de Zwitserse en de Zweedse regering er bij de nazi’s op aan om in de paspoorten van joden een letter J te stempelen. De nazi’s voelden daar aanvankelijk weinig voor, omdat ze vreesden dat ze met de joden zouden blijven zitten. In september 1938 stemden ze toch toe om het reizen van Arische Duitsers niet te bemoeilijken.
Het Weense experiment van etnische zuivering onder leiding van Adolf Eichmann werd in Berlijn met veel aandacht gevolgd. Het succes van deze operatie leidde ertoe dat de anti-joodse politiek ook in Duitsland radicaliseerde. De pogrom tijdens Kristallnacht, de nacht van 9 op 10 november 1938, was een stuitende exponent van deze verharde nazi-agressie. Die avond werden tientallen joden vermoord en ongeveer dertigduizend joodse mannen in kampen opgesloten. Daarvan overleden er enkele honderden aan de verwondingen die ze bij de aanslag hadden opgelopen. Hoewel de Duitsers het voorstelden als agressie die door joden was uitgelokt, was de ware toedracht in het buitenland wel degelijk bekend.
Kristallnacht zorgde voor een tweede cesuur: er kwam een massale vluchtelingenstroom op gang. Vermoed wordt dat vanaf dat moment tot aan het uitbreken van de oorlog zo’n half miljoen joden de vlucht namen. De nazi’s bleven joden dwingen te vertrekken, maar pas nadat ze hen van alle bezittingen hadden beroofd. Wie de grens over wilde, mocht niet meer dan tien mark meenemen. In landen als Nederland, België, Frankrijk en Zwitserland probeerden de joden een veilig onderkomen te zoeken of een route te vinden om overzee weg te trekken. Omdat ze met zo velen waren, en haveloos, werden overal de grenzen meer en meer gesloten. Ook Nederland verscherpte de maatregelen. Alleen vluchtelingen uit de grenszone die in prangend levensgevaar waren of Duitse joden die verwanten in Nederland hadden, mochten nog het land in. Er restte joodse vluchtelingen geen andere mogelijkheid dan illegaal te proberen een grens over te steken. ‘Je ziet verschuivingen’, zegt Frank Caestecker: ‘Als het niet lukte in Frankrijk kwamen ze weer in Duitsland terecht. De Duitse politie pakte de joodse vluchtelingen op of zette ze elders over de grens, bijvoorbeeld in Nederland of België, waar ze dan op grenscontroles van Belgen of Nederland botsten.’ Er ontstonden netwerken van mensensmokkelaars die joden illegaal hielpen te vluchten. Het risico bleef groot, want wie de grens over kwam en bij een controle werd opgepakt, kon terug naar Duitsland worden gebracht. Om diplomatieke redenen zette men de vluchtelingen niet over de grens van een lukraak gekozen buurland, want dan zou dat land allicht hetzelfde doen. Illegale joden werden vooral ook als afschrikking voor kandidaat-vluchtelingen naar Duitsland gerepatrieerd.
HET GEWELD van Kristallnacht wekte evenwel ook heel even solidariteit. Nederland besloot op 19 november 1938, tien dagen na Kristallnacht, dat joden die illegaal het land hadden bereikt, konden blijven, al was het oogmerk ze snel te laten emigreren naar een ander land. Er werden vijftienhonderd ongenode vluchtelingen getolereerd. Aanvankelijk moesten ze zich elke dag bij de politie melden, later werden ze onder administratief toezicht geplaatst in vluchtelingenkampen in Veenhuizen en Hoek van Holland. De opvangkosten werden op joodse liefdadigheidsorganisaties verhaald. Er kwam een breed ondersteunde oproep tot donaties en via burgemeesters werd 473.000 gulden ingezameld.
Nederland ondernam ook diplomatieke initiatieven om met andere buurlanden een transitzone in te stellen voor joden die overzee wilden vluchten. Het plan wekte weinig of geen enthousiasme in het buitenland en werd snel in de la gestopt. Het beleid verstrakte daarentegen: Zwitserland en de Scandinavische landen sloten de grenzen, Nederland volgde op 17 december dit voorbeeld. Vanaf dat moment werden joden zonder legale papieren toch teruggestuurd. Op Kerstmis 1938 bracht een bus een eerste groep van zeventig joodse vluchtelingen naar Duitsland. Aan alle grenzen waren er strenge controles om de joodse vluchtelingen tegen te houden. Nederland zette duizend extra grenswachters in, er gingen stemmen op om het aantal tot twintigduizend op te rekken, maar dat gebeurde niet. Wel kwamen er ‘vliegende teams’, die op de meest precaire plaatsen werden ingezet.
Helemaal hermetisch waren de grenzen echter nooit gesloten. Joden stonden onder een te grote druk om Duitsland te verlaten, ze werden opgejaagd. Een aantal mensen bleef het voor hen opnemen en stak de nek uit. Marij Leenders, onderzoeker aan de Radboud Universiteit te Nijmegen, verwijst naar burgemeester Verbeek die toen aan het hoofd stond van de grensgemeente Dinxperlo. Ondanks de regelgeving van Justitie bezorgde hij eigenhandig verblijfsvergunningen aan joden. Er werd een klacht tegen hem ingediend, maar de rechtbank sprak hem vrij. Uit respect voor het ambt vroeg de burgemeester eervol ontslag. Ontslag kreeg hij, maar niet eervol. In 1990 werd hij postuum gerehabiliteerd.
De jood Karl Grünberg zit tot 30 maart 1938 in Dachau opgesloten. Hij kan vluchten en bereikt illegaal Nederland. In de trein naar Utrecht wordt hij gearresteerd omdat hij een paspoort van een Nederlander gebruikt. Manu militari wordt hij aan Duitsland uitgeleverd, daar komt hij in Buchenwald terecht. Opnieuw slaagt hij erin te ontsnappen, deze keer vlucht hij illegaal naar België. Daar kan hij blijven.
‘IN BELGIË leefde de joodse kwestie veel sterker in de publieke opinie dan elders’, vertelt Frank Caestecker. ‘Dat kwam omdat de uitwijzing van joodse vluchtelingen net voor Kristallnacht op de politieke agenda had gestaan, de meningen waren verdeeld. De bevoegde minister stelde toen dat joodse vluchtelingen geen bescherming nodig hadden, iets wat na Kristallnacht voor een wrange nasmaak zorgde en een virulente discussie op gang bracht.’
Omdat geen enkele Belgische politicus publieke blaam wilde oplopen, werd besloten om illegale joodse vluchtelingen niet langer terug te sturen. Toch zijn er flink wat kanttekeningen te plaatsen bij deze gastvrijheid. De consulaten in Duitsland kregen het advies om zeer stringent om te springen met het verlenen van visa. Aan de Belgische grens werden joden nog steeds met man en macht tegengehouden en teruggestuurd. En net als in Nederland deden de Belgen er alles aan om de joodse vluchtelingen zo snel mogelijk te laten doorreizen.
‘Toch ging het bij de joden als een lopend vuurtje rond dat illegalen in België konden blijven’, zegt Caestecker. ‘Hun aantal nam snel toe, de Belgische regering greep in. Ze vroeg de nazi’s te verhinderen dat joden naar België zouden vluchten. De Duitsers stemden ermee in om joden die geen Belgisch visum hadden en die in de Duits-Belgische grenszone werden aangetroffen, te verhinderen naar België te reizen. De nazi’s wierpen dus ook een barricade op aan hun kant van de grens. Joden moesten vanaf dat moment dus niet alleen de Belgische grenswachters verschalken, maar ook de Duitse.’
‘Dat joden nergens welkom waren, heeft verschillende oorzaken’, stelt Caestecker: ‘Het ging om een totaal verpauperde groep vluchtelingen, ze kwamen met duizenden tegelijk. Bovendien vreesde men voor een aanzuigende werking, want ook in landen als Polen en Hongarije was er een enorme druk op joden. Vergeet niet dat er in 1939 ook een half miljoen vluchtelingen uit Spanje kwamen, waar Franco na de burgeroorlog een dictatuur installeerde.’ Heulden de landen die weigerden joodse vluchtelingen op te vangen indirect en misschien ongewild met nazi-Duitsland? Caestecker: ‘Die uitspraak gaat te ver. Het zijn de nazi’s die joden vervolgden, niet de andere landen. Wel waren verschillende regeringen bereid om met de Duitsers verregaand te onderhandelen over het inkrimpen van de vluchtelingenstroom, eerder dan dat ze pogingen deden om de vervolging aan te klagen. Denk aan het invoeren van de J-pas: alle landen waren daar opgetogen over. En het speelde de nazi’s in de kaart dat de joden nergens welkom waren, het werd tegen hen als argument uitgespeeld en zette de nazi-politiek kracht bij.’
Hij wijst ook op de historische context. Tot voor de Eerste Wereldoorlog kon je in de meeste landen vrij rondreizen en je vestigen. De enige voorwaarde was dat je in je eigen levensonderhoud kon voorzien. ‘In landen als Nederland en België werd na de Eerste Wereldoorlog het algemeen kiesrecht ingevoerd, dat gaf een omvangrijke bevolkingsgroep een stem. De communistische omwenteling in de Sovjet-Unie zorgde voor pleinvrees in het Westen. De overheden wilden daarom hun inwoners een zekere mate van economische bescherming bieden. Er kwamen steeds meer restricties voor buitenlanders, die konden zich niet zomaar meer vestigen en een zaak beginnen. In de jaren dertig was er bovendien de economische crisis, wat nog meer tot protectionisme aanzette. Uitgerekend in die periode begon de vervolging van joden, die een massale stroom straatarme vluchtelingen opleverde. Niemand zag ze graag komen, bovendien werd hun situatie als argument gebruikt om het protectionisme nog aan te scherpen.’
Paul Steiner is een Oostenrijkse jurist en journalist die na de Anschluss in 1938 naar Nederland vlucht, met het vliegtuig. Hij doet zich voor als handelsvertegenwoordiger van een uitgever maar wordt door de grenswachten niet geloofd. Hij heeft een Duits paspoort met een J en wordt gedwongen teruggestuurd naar Wenen. Hij slaagt er later alsnog in om naar Brussel te vluchten en dan naar de Verenigde Staten.
DE VERVOLGING van de joden heeft in 1951 tot de Conventie van Genève geleid. Die beschermt mensen die worden vervolgd op basis van hun geloof, hun politieke overtuiging, hun seksuele geaardheid, hun huidskleur of het behoren tot een sociale groep. Deze bescherming geldt voor individuen en voldeed lange tijd. Er kunnen echter altijd nieuwe motieven ontstaan om te vluchten. Op zulke situaties moet men steeds alert kunnen inspelen, vindt Frank Caestecker: ‘Bij het uitbreken van de oorlogen op de Balkan in de jaren negentig was er een groep oorlogsvluchtelingen die vooral aan de Duitse grens aanklopten. Zij vielen niet onder de Conventie, want ze waren collectief slachtoffer van geweld. Toch werden ze in West-Europa beschermd, maar de beschermingskwaliteit varieerde van land tot land. Duitsland, dat op de weke flank van Europa lag, vroeg om een EU-regeling voor oorlogsvluchtelingen, en die kwam er ook.’ Toch zijn er tegenwoordig nog lacunes: ‘Er is te weinig controle op wat buiten de EU gebeurt. Vanuit bijvoorbeeld Noord-Afrikaanse landen proberen vluchtelingen Europa te bereiken. We weten weinig over hoe vluchtelingen daar worden behandeld. Het lijkt me dat we in mechanismen moeten voorzien om ook die vluchtelingen van een veilige opvang te verzekeren.’
Bootvluchtelingen
Joden die het zich konden veroorloven, probeerden overzee te vluchten, maar ook op andere continenten golden steeds meer restricties. Het verhaal van de Saint Louis is bekend. Het schip voer uit naar Cuba en had vooral joodse vluchtelingen aan boord. Noch in Cuba, noch in de Verenigde Staten mochten ze aan wal. Niemand wou hen opvangen, het schip bleef ronddwalen op zee. Na veel onderhandelingen bleken onder andere België en Nederland bereid een klein deel van de vluchtelingen op te vangen, liefst alleen joden die bereid waren verder te emigreren en dus snel weer het land zouden verlaten. De lotgevallen van de Saint Louis zijn achteraf meermaals beschreven, maar representatief zijn ze niet. Er waren verscheidene schepen met joodse vluchtelingen die meestal geen andere keus hadden dan na lange omzwervingen hun passagiers weer in Duitsland aan wal te zetten.
EINDE ARTIKEL
[10]
WIKIPEDIA
HOLOCAUST
https://nl.wikipedia.org/wiki/Holocaust
[11]
”De misdaden tegen de vluchtelingen gaan ver:Uitzetting naar gevaarlijke landen, de be/mishandeling van de We Are Here Vluchtelingen[vaak niet uitzetbaar, maar toch niet in aanmerking komend voor een verblijfsvergunning],detentie zonder strafbare feiten [de uitzetcentra], de vuile streken van de Dienst Terugkeer en Vertrek, de Turkije deal, dood door verdrinking in de Middellandse Zee, noem maar op.”
[12]INDYMEDIA.NLMEER DAN 100 MENSEN BIJ DEMONSTRATIE SLUIT DCR: GEEN MENSIS ILLEGAAL https://www.indymedia.nl/node/49847 ZIE VOOR GEHELE TEKST, BOVENIN ONDER A EINDE NOTEN, BEHORENDE BIJ ”INLEIDING” EINDE NOTEN
ADHESIEBETUIGING MET DE ACTIE/GEEN MENS IS ILLEGAAL
Beste Actievoerders,
Hierbij van mijn kant een warme adhesiebetuiging met de gevoerde actie bij Deportatiecentrum DCR! Het komt op het juiste moment, zoals altijd met dit soort acties. Op een moment, dat de samenleving, zowel in het publieke als in het politieke, fascisme steeds meer salonhafig gaat vinden, fascisten zelfs door een Nationaal 4 en 5 Mei als ”inspirerend” worden gezien [1] en dit alles schouder aan schouder gaat met de hetze tegen vluchtelingen, die hand over hand toeneemt en door fascist Wilders in 2015-16 zo verbeten en ”overtuigend” is gevoerd [2] Maar er is meer dan die hetze tegen vluchtelingen!
Steeds meer worden vluchtelingen gecriminaliseerd, overgelaten aan de verdrinkingsdood, waaraan met de EU, ook Nederland schuldig is [3], het recht op asiel geschonden en met voeten getreden! De Turkije deal ging ons voor [4] en nu al een griezelig begin [want ik weet bijna zeker, dat andere landen dit ”voorbeeld” gaan volgen] met de ”Denemarken deal”, waarbij Denemarken zijn asielprocedure uitbesteedt aan landen buiten Europa! [5] Daarbij worden niet de minste landen genoemd! Landen als Egypte. Eritrea en Ethiopie! [6] Landen waar mensenrechten niet eens een vodje papier zijn, maar minder dan opstuivend zand! In Egypte, waar een dictatuur heerst en tijdens die dictatuur waarschijnlijk al misdaden tegen de menselijkheid zijn gepleegd! [7] Ethiopie, een land waar een genadeloze burgeroorlog woedt en het regime bommen op woonwijken gooit, etnische zuiveringen uitvoert en op weg is naar genocide! [8] Ook Eritrea, de andere ‘partner” in het Tigray conflict, laat zich niet onbetuigd. [9] Eritrea, waar al jaren een keiharde dictatuur woedt! [10] En daar moeten asielprocedures plaatsvinden en de mensen het RECHT hebben in dergelijke dictaturen te wonen! Nu al heeft Denemarken een overeenkomst met Rwanda tav de ”asielprocedure”, ook zo’n voorbeeld van mensenrechtenhandhaving [11]
De lijst van misdaden tegen vluchtelingen en asielzoekers is lang en somber
Alle verzet tegen deze behandeling van vluchtelingen moet worden aangemoedigd.
DEPORTATIECENTRA IN NEDERLAND
En deportatiecentra zoals DCR blijven deportatiecentra, waar mensen gevangen gehouden worden zonder het plegen van strafbare feiten, teruggestuurd naar onveiligheid, dictatuur, ellende.
TERUGSTUREN NAAR FOLTERING
En zijn we het vergeten? Minister Verdonk, die een Afghaanse asielzoeker liet uitzetten, die later in Afghanistan is gedood? [12] Staatssecretaris Harbers, die een asielzoeker liet uitzetten, die zonder eerlijk proces levenslang kreeg in Bahrein? [13] En die Vent, die Harbers, zit vrolijk in de Tweede Kamer, terwijl hij in feite aangeklaagd had moeten worden, evenals minister Verdonk
DE BEERPUT IS EINDELOOS!
Ik kan nog meer opnoemen, zoals de We Are Here Groep, die al bijna 10 jaar door Amsterdam zwerft zonder perspectief en reeele kans om een menswaardig bestaan op te bouwen! [14]
Maar ik stop er nu mee, al ben ik de vluchtelingen bepaald niet vergeten
Deze acties, zoals bij DCR, zijn nodig om op de Muren van de Politiek te blijven beuken
AANDE KLMDIRECTIE EN MANAGEMENT Onderwerp:Uw recente weigering, mee te werken aan de uitzetting van de Armeense kinderen Lili en Howick naar Armenie Geachte DirectieGeacht Management
Waar ik u nu al een hele tijd, in stevige bewoordingen toe tracht aan te zetten,namelijk weigering mee te werken aan de uitzetting van asielzoekers naar hetzij oorlogsgebieden, hetzij andere oorden der verschrikking [vanaf vrees voor vervolging, armoede, etc] [1], is nu zowaar voor tenminste een keer bewaarheid geworden.U hebt geweigerd, mee te werken aan de uitzetting van de Armeense kinderen Lili en Howick naar Armenie! [2]Reden voor mij om u een voorzichtig compliment te maken.Waarom voorzichtig?Dat wordt u in deze brief wel duidelijk. Overigens ontkrachtte u met uw weigering uw herhaalde bewering, dat u alsluchtvaartmaatschappij een vervoersplicht zou hebben ten aanzien uit te zetten asielzoekers, [3], een bewering, die u met zoveel woorden aan mij had gesuggereerd [4] in een reactie op een van mijn brieven [5]Want naar aanleiding schreef u mij [overigens de enige keer dat u de moeite nam om te reageren] het volgende terug ”Onze referentie:6397669001Geachte mevrouw Essed, Vriendelijk dank voor uw bericht. We waarderen uw bezorgdheid. Vanwege privacy en veiligheidsredenen kunnen we niet bevestigen dat deze persoon met ons reist. Het is overigens niet ongebruikelijk dat luchtvaartmaatschappijen in opdracht van de autoriteiten passagiers vervoeren. KLM is daar geen uitzondering op. Voor vragen en opmerkingen over het overheidsbeleid verwijzen we naar de autoriteiten. Verder zal ik niet inhoudelijk ingaan op uw email. Ik vertrouw erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Met vriendelijke groet, PASSENGER BUSINESSMw. T.van der Linde Customer Care KLM Nederland Onder noot 6 mijn brief naar aanleiding waarvan uw bovenstaande reactie.
GOED! Maar niet alleen uw terechte weigering, Lili en Howick niet te willen vervoeren [7] ontkracht uw sprookje over uw absolute vervoersplicht-onder bepaalde condities hebt u wel een vervoersplicht, toegegeven- [8], ookeen artikel, geschreven door belangrijke deskundigen, bevestigt, dat die vervoersplicht van u NIET altijd geldt Ik citeer [zet u schrap!] ””Is er een verplichting om mee te werken aan uitzettingen?Met betrekking tot een eventuele verplichting om mee te werken met uitzettingen, is Hoofdstuk 5, paragraaf C van Annex 9 van het Verdrag van Chicago relevant. Deze paragraaf ziet specifiek op “deportees”, en moet worden gelezen in samenhang met de niet-bindende Guidelines die IATA (de internationale organisatie van luchtvaartmaatschappijen) opstelde over de verwijdering van “deportees”. Echter, nergens wordt er een verplichting aan luchtvaartmaatschappijen opgelegd om mee te werken aan het uitvoeren van uitzettingen. Daar waar sprake is van een “deportation order”, gaat het om het bevel aan de vreemdeling om te vertrekken, niet om een bevel aan de luchtvaartmaatschappij om uit te zetten. De Guidelines definiëren zo’n “order” als: “A written order, issued by the competent authorities of a State and served upon a deportee, directing that person to leave that State” (cursivering toegevoegd), een terugkeerbesluit dus. Ook is sprake van “making arrangements with an aircraft operator for the removal of a deportee” (punt 5.19). Hieruit blijkt dat medewerking plaatsvindt op basis van een overeenkomstmet de vervoerder, niet op basis van een verplichtingvan de vervoerder.” [9] Zo, uw ”vervoersplicht” Fabeltje is dus ontkracht Lees verder, over dat voorzichtige compliment mijnerzijds
VOORZICHTIG COMPLIMENT
U, Geachte Directie en Management, zult zeggen: ”Doe ik eens een keertje iets goeds, krijg ik NOG een voorzichtig compliment van troubleshooter Astrid Essed [10] Dat heeft twee oorzaken Ten eerste: Uit de berichtgeving over uw weigering [ik acht de berichtgeving van NOS en NRC redelijk betrouwbaar] blijkt, dat uw luchtvaartmaatschappij de tickets van de kinderen heeft geannuleerd en de avond voor de uitzetting de Dienst Terugkeer en Vertrek telefonisch op de hoogte heeft gesteld van haar weigering, de kinderen te vervoeren [11]Maar uw redenen zijn in mijn ogen dubieus:In de berichtgeving [NRC] lees ik:”Waarom de tickets van Lili en Howick geannuleerd werden, is niet bekendgemaakt. „Wat we in algemene zin kunnen melden is dat we vóór elke uitzetting onze eigen risicoanalyse doen en daar worden meerdere veiligheidsaspecten in gewogen” [12]Een risico-analyse en veiligheidsaspecten dus, dat waren uw overwegingen.Geen overwegingen-en dat zou wel moeten- in het belang van de vluchtelingen, hier dus de betreffende Armeense kinderen.En dat is zwak.Dat is dubieus, naar mijn oordeel. Een tweede reden voor mijn voorzichtige compliment is, dat ik niet kan nagaan, in hoeveel gevallen u, na de geweigerde medewerking aan de uitzetting van Lili en Howick, WEL uw medewerking hebt verleend aan uitzetting van vluchtelingen.Hoeveel vluchtelingen er na uw weigering, wel, met uw medewerking, zijn teruggestuurd naar oorlog, vervolging en andere ellende.
EPILOOG Maar hoe het ook zij, ook al woog u ”veiligheidsaspecten” mee bij uw weigering, Lili en Howick uit te zetten, toch hebt u besloten, het niet te doen.En dat beschouw ik als een [voor zover ik dat kan beoordelen] eerste en voorzichtige stap in de goede richting. Nogmaals, Directie en Management, u moet niet meewerken aan de uitzetting van vluchtelingen naar gebieden, waar zij hoe dan ook risico lopen.Is het niet vanwege de oorlogsomstandigheden [heel vaak, zie Irak en Afghanistan], dan speelt vervolging of andere ellende wel een rol. Weiger dus uw medewerking aan de autoriteiten en zoals u heel goed weet en overtuigend is aangetoond [13] hebt u geen vervoersplicht in de absolute zin en daarvan moet u gebruik maken. En nogmaals, wat Lili en Howick betreft, die trouwens nog op discretionaire bevoegdheid, een verblijfsvergunning hebben gekregen, toch een voorzichtig compliment mijnerzijds, ook al hebt u zich beroepen op ”veiligheidsaspecten” Overigens begrijpt u, dat ik u zeer kritisch blijf volgen.En als ik weer aanleiding vind om u te schrijven over een uitzetting waaraan u medewerking verleent [mits dat mij ter ore komt natuurlijk, vaak gebeurt dit in het geniep, dan zal ik zeker van mij laten horen.
De avond voor de uitzetting van de Armeense tieners Lili en Howick annuleerde luchtvaartmaatschappij KLM hun vliegtickets.
KLM weigerde vorig jaar september mee te werken aan de uitzetting van de Armeense kinderen Lili en Howick. Op de avond voor hun vertrek annuleerde de luchtvaartmaatschappij hun tickets.
Een directeur van KLM gaf de Dienst Terugkeer en Vertrek – onderdeel van het ministerie van Justitie en Veiligheid – te kennen dat de luchtvaartmaatschappij de kinderen niet wilde vervoeren, bleek uit het donderdag gepubliceerde rapport over de uitzetting van de Armeense tieners.KLM bevestigde vrijdag, na berichtgeving van De Telegraaf, dat het inderdaad medewerking had geweigerd. Waarom de tickets van Lili en Howick geannuleerd werden, is niet bekendgemaakt. „Wat we in algemene zin kunnen melden is dat we vóór elke uitzetting onze eigen risicoanalyse doen en daar worden meerdere veiligheidsaspecten in gewogen. Ook over de aard en weging van deze aspecten communiceren we niet, omdat dit security-informatie betreft.” Lili en Howick ontglipten in die nacht – van 7 op 8 september – aan het toezicht van de autoriteiten en voogdijstichting Nidos, nadat een laatste verzetsprocedure bij de rechter was gestrand. De politie zette een grote opsporingsactie op, die tot veel publieke verontwaardiging leidde. Eerder tekenden meer dan 100.000 mensen een petitie om uitzetting van Lili en Howick te voorkomen. Uiteindelijk gebruikte de toenmalige staatssecretaris Mark Harbers (Migratie, VVD) zijn discretionaire bevoegdheid om de uitzetting van de twee tieners tegen te houden.
Luchtvaartmaatschappij KLM heeft vorig jaar geweigerd mee te werken aan de uitzetting van Lili en Howick. De tickets van de Armeense asielkinderen werden vorig jaar september op de avond voor de vlucht geannuleerd, staat in een rapport van de Inspectie Justitie en Veiligheid.
De directeur-generaal van de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) kreeg de avond voor uitzetting om 19.30 uur een telefoontje van een directeur van KLM. Die vertelde dat de luchtvaartmaatschappij niet zou meewerken aan het vertrek van de twee.
KLM bevestigt naar aanleiding van het nieuws, dat naar buiten kwam via De Telegraaf, dat het bedrijf de tickets inderdaad geannuleerd heeft. Over individuele gevallen wil het bedrijf niets kwijt. “Wat we in algemene zin kunnen melden is dat we voor elke uitzetting onze eigen risicoanalyse doen en daar worden meerdere veiligheidsaspecten in gewogen.” Die analyse heeft geleid tot het besluit.
Medewerkers van de DT&V gingen op zoek naar een vlucht van een buitenlandse luchtvaartmaatschappij een dag later, op 8 september. Dat leverde resultaat op: om 13.15 uur zouden de twee op het vliegtuig stappen. Maar zover kwam het nooit. Die nacht verdwenen Lili en Howick.
Fouten
Later bleek dat ze in het huis van hun opa en oma in Wijchen hadden verbleven, wat al bekend was bij instanties, en daarna naar een onbekende bestemming waren gebracht. Kort nadat toenmalig staatssecretaris Harbers de kinderen uit veiligheidsoverwegingen alsnog een verblijfsvergunning had gegeven, doken ze op.De precieze toedracht van de verdwijning blijft onduidelijk, maar vorige maand werd bevestigd dat meerdere instanties fouten hebben gemaakt bij de zaak. INSPECTIE JUSTITIE EN VEILIGHEIDMINISTERIE VAN JUSTITIE EN VEILIGHEID’RAPPORT HET VERTREKPROCES VAN DE ARMEENSE KINDEREN
”Onze referentie:6397669001Geachte mevrouw Essed, Vriendelijk dank voor uw bericht. We waarderen uw bezorgdheid. Vanwege privacy en veiligheidsredenen kunnen we niet bevestigen dat deze persoon met ons reist. Het is overigens niet ongebruikelijk dat luchtvaartmaatschappijen in opdracht van de autoriteiten passagiers vervoeren. KLM is daar geen uitzondering op. Voor vragen en opmerkingen over het overheidsbeleid verwijzen we naar de autoriteiten. Verder zal ik niet inhoudelijk ingaan op uw email. Ik vertrouw erop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Met vriendelijke groet, PASSENGER BUSINESSMw. T.van der Linde Customer Care KLM Nederland DEZE KLM REACTIE STAAT VERMELD IN MIJN VOLGENDE BRIEF, DIE EEN ANTWOORD IS OP BOVENSTAANDE KLM REACTIE KLM MEDEPLICHTIGHEID AAN UITZETTING SOMALISCHE VLUCHTELING/REACTIE OP BRIEF KLMASTRID ESSED3 MEI 2013 https://www.astridessed.nl/klm-medeplichtigheid-aan-uitzetting-somalische-vluchtelingreactie-op-brief-klm-2/
”Wat zijn de verplichtingen van vervoersondernemingen?
De Vreemdelingenwet somt de verplichtingen op van vervoersondernemingen (luchtvaartmaatschappijen zoals de KLM, maar ook botennaar Engeland of busmaatschappijen):
zij moeten het nodige doen om te voorkomen dat vreemdelingen zonder toestemming naar Nederland komen; controles aan de incheckbalie gaan niet alleen over of u een ticket heeft, maar ook over de vraag of u een Nederlands paspoort heeft, of een visum als dat vereist is (artikel 4 lid 1 Vw);
op bepaalde, speciaal aangewezen vluchten is het verplicht om kopieën te maken van de reisdocumentenvan de passagiers (artikel 4 lid 2 Vw);
er kan gevraagd worden gegevens over de passagiers en de bemanning aan de grensbewaking te geven (artikel 4 lid 3 Vw);
als vreemdelingen aan de grens (in de praktijk vooral: op Schiphol) worden geweigerd, moet de luchtvaartmaatschappij hen weer mee terugnemen en ze gratis naar een plek buiten Nederland brengen (artikel 65 lid 1 onder a Vw; gratis: zie artikel 65 lid 2 Vw);
als vreemdelingen binnen zes maanden nadat ze zijn binnengekomen worden aangehouden, moet de vervoersmaatschappij waarmee ze zijn gekomen ze gratis naar een plek buiten Nederland brengen (artikel 65 lid 1 onder b Vw; gratis:zie artikel 65 lid 2 Vw).”
VERBLIJFBLOGMOET KLM MEEWERKEN AAN DE VERWIJDERING VAN AFGEWEZEN ASIELZOEKERS? MAARTEN DEN HEIJERJORRIT RIJPMATHOMAS SPIJKERBOER http://verblijfblog.nl/?p=2707
[9]
””Is er een verplichting om mee te werken aan uitzettingen?Met betrekking tot een eventuele verplichting om mee te werken met uitzettingen, is Hoofdstuk 5, paragraaf C van Annex 9 van het Verdrag van Chicago relevant. Deze paragraaf ziet specifiek op “deportees”, en moet worden gelezen in samenhang met de niet-bindende Guidelines die IATA (de internationale organisatie van luchtvaartmaatschappijen) opstelde over de verwijdering van “deportees”. Echter, nergens wordt er een verplichting aan luchtvaartmaatschappijen opgelegd om mee te werken aan het uitvoeren van uitzettingen. Daar waar sprake is van een “deportation order”, gaat het om het bevel aan de vreemdeling om te vertrekken, niet om een bevel aan de luchtvaartmaatschappij om uit te zetten. De Guidelines definiëren zo’n “order” als: “A written order, issued by the competent authorities of a State and served upon a deportee, directing that person to leave that State” (cursivering toegevoegd), een terugkeerbesluit dus. Ook is sprake van “making arrangements with an aircraft operator for the removal of a deportee” (punt 5.19). Hieruit blijkt dat medewerking plaatsvindt op basis van een overeenkomstmet de vervoerder, niet op basis van een verplichtingvan de vervoerder.’
VERBLIJFBLOGMOET KLM MEEWERKEN AAN DE VERWIJDERING VAN AFGEWEZEN ASIELZOEKERS? MAARTEN DEN HEIJERJORRIT RIJPMATHOMAS SPIJKERBOER http://verblijfblog.nl/?p=2707
TEKST
Een meerderheid in de Tweede Kamer wil dat het Kinderpardon wordt verruimd en dat in afwachting daarvan de betreffende kinderen niet worden uitgezet. Staatssecretaris Harbers wil de uitzetting niet opschorten en KLM voert aan dat het moet mee werken. Bestaat er zo’n verplichting voor luchtvaartmaatschappijen?
Door Maarten den Heijer, Jorrit Rijpma en Thomas Spijkerboer
Staatssecretaris Harbers wil geen verruiming van het Kinderpardon, en wil daarom ook geen uitzettingen opschorten. Er is een moreel beroep gedaan op de KLM om niet mee te werken aan de uitzetting van kinderen die onder het pardon zouden kunnen vallen. De KLM voert aan dat zij op basis van haar vervoersplicht geen andere keuze heeft dan mee te werken aan uitzettingen. Rust op luchtvaartmaatschappijen de verplichting uitzettingen te faciliteren?
Wat zijn de verplichtingen van vervoersondernemingen? De Vreemdelingenwet somt de verplichtingen op van vervoersondernemingen (luchtvaartmaatschappijen zoals de KLM, maar ook botennaar Engeland of busmaatschappijen):
zij moeten het nodige doen om te voorkomen dat vreemdelingen zonder toestemming naar Nederland komen; controles aan de incheckbalie gaan niet alleen over of u een ticket heeft, maar ook over de vraag of u een Nederlands paspoort heeft, of een visum als dat vereist is (artikel 4 lid 1 Vw);
op bepaalde, speciaal aangewezen vluchten is het verplicht om kopieën te maken van de reisdocumentenvan de passagiers (artikel 4 lid 2 Vw);
er kan gevraagd worden gegevens over de passagiers en de bemanning aan de grensbewaking te geven (artikel 4 lid 3 Vw);
als vreemdelingen aan de grens (in de praktijk vooral: op Schiphol) worden geweigerd, moet de luchtvaartmaatschappij hen weer mee terugnemen en ze gratis naar een plek buiten Nederland brengen (artikel 65 lid 1 onder a Vw; gratis: zie artikel 65 lid 2 Vw);
als vreemdelingen binnen zes maanden nadat ze zijn binnengekomen worden aangehouden, moet de vervoersmaatschappij waarmee ze zijn gekomen ze gratis naar een plek buiten Nederland brengen (artikel 65 lid 1 onder b Vw; gratis:zie artikel 65 lid 2 Vw).
Deze Nederlandse bepalingen vormen voor het overgrote deel de omzetting in Nederlands recht van Europeesrechtelijke verplichtingen. Artikel 26 lid 1 onder a van de Schengen Uitvoeringsovereenkomst en artikel 3 van Richtlijn 2001/51 zeggen dat een vervoerder een geweigerde vreemdeling die hij zelf heeft aangevoerd moet terugnemen en ergens anders heen moet brengen.
Die bepalingen zijn in lijn met het internationale recht. De toepasselijke regeling is te vinden in hoofdstuk 5, paragraaf B van Annex 9 bij het Verdrag van Chicago over de burgerluchtvaart. Die bevat een verplichting voor de luchtvaartmaatschappij om aan de grens geweigerde vreemdelingen mee terug te nemen (punt 5.11). Maar ook hier gaat het enkel over vreemdelingen die die luchtvaartmaatschappij zelf heeft aangevoerd, zogenaamde “inadmissible persons”. Punt 5.11 ziet immers specifiek op iemand die wordt “teruggebracht” naar de luchtvaartmaatschappij (“returned to the aircraftoperator for removal from the State”, punt 5.9, cursivering toegevoegd).
Is er een verplichting om mee te werken aan uitzettingen? Met betrekking tot een eventuele verplichting om mee te werken met uitzettingen, is Hoofdstuk 5, paragraaf C van Annex 9 van het Verdrag van Chicago relevant. Deze paragraaf ziet specifiek op “deportees”, en moet worden gelezen in samenhang met de niet-bindende Guidelines die IATA (de internationale organisatie van luchtvaartmaatschappijen) opstelde over de verwijdering van “deportees”. Echter, nergens wordt er een verplichting aan luchtvaartmaatschappijen opgelegd om mee te werken aan het uitvoeren van uitzettingen. Daar waar sprake is van een “deportation order”, gaat het om het bevel aan de vreemdeling om te vertrekken, niet om een bevel aan de luchtvaartmaatschappij om uit te zetten. De Guidelines definiëren zo’n “order” als: “A written order, issued by the competent authorities of a State and served upon a deportee, directing that person to leave that State” (cursivering toegevoegd), een terugkeerbesluit dus. Ook is sprake van “making arrangements with an aircraft operator for the removal of a deportee” (punt 5.19). Hieruit blijkt dat medewerking plaatsvindt op basis van een overeenkomstmet de vervoerder, niet op basis van een verplichtingvan de vervoerder.
Punt 5.19.1 bevestigt enkel de regel dat de luchtvaartmaatschappij en de gezagvoerder (zelfs als de luchtvaartmaatschappij een ticket heeft verkocht om een vreemdeling mee uit te zetten) altijd het laatste woord houden ten aanzien van de veiligheid aan boord en van de vlucht zelf, en dat zij indien deze in geding is verdere medewerking aan uitzettingen mogen stopzetten. Daartoe hebben piloten uitgebreide bevoegdheden gekregen in het Verdrag inzake strafbare feiten en bepaalde andere handelingen begaan aan boord van luchtvaartuigen (Verdrag van Tokio, artikelen 6 t/m 10). Dit wordt ook onderstreept in de Guidelines (punt 1.2), die stellen dat de overeenkomst tussen de uitzettende staat en de luchtvaartmaatschappij niets afdoet aan de bevoegdheid van de gezagvoerder. Piloten van Lufthansa weigeren regelmatig mee te werken aanuitzettingen, en die bevoegdheid hebben ze.
Een luchtvaartmaatschappij heeft dus de verplichting om mee te werken aan de deportatie van vreemdelingen, maar alleen
als die maatschappij de vreemdelingen zelf heeft aangevoerd, en
als die vreemdelingen meteen na aankomst worden geweigerd, of als die vreemdelingen maximaal zes maanden na aankomst worden aangehouden en dan worden teruggestuurd.
Is er een andere verplichting voor vervoerders om mee te werken aan uitzettingen? Behalve als het gaat om de verplichtingen die hierboven werden beschreven, hoeven vervoersmaatschappijen geen overeenkomsten te sluiten met staten die vreemdelingen willen uitzetten. Dat vloeit alleen al voort uit de contractsvrijheid die ook vervoersmaatschappijen hebben. De vervoersplicht waar de KLM zich op beroept, die inhoudt dat een passagier die een geldig ticket heeft in principe dient te worden vervoerd, beschermt de gerechtvaardigde belangen van de passagier die zelf wil vliegen, en dus bijvoorbeeld niet enkel op grond van een lichamelijke beperking aan de gate geweigerd kan worden. De vervoersplicht beschermt niet de belangen van de uitzettende staat. Als een luchtvaartmaatschappij geen ticket verkoopt aan een staat voor een uit te zetten vreemdeling, ontstaat ook geen vervoersplicht. Virgin Atlantic weigert sinds vorige zomer deportaties uit te voeren, net als verschillende Amerikaanse maatschappijen.
Kortom: behalve de wettelijke verplichtingen zoals die zijn neergelegd in de Vreemdelingenwet zijn luchtvaartmaatschappijen niet verplicht om mee te werken aan uitzettingen. Zoals de Nederlandse Vreemdelingencirculaire het in paragraaf A1/9 treffend zegt: “De vervoerder is verplicht om een vreemdeling die hij naar Nederland heeft vervoerd en aan wie de toegang tot het Schengengebied is geweigerd, op aanwijzing van de ambtenaar belast met de grensbewaking terug te brengen naar een plaats buiten het Schengengebied.” Tot het terugbrengen van anderen zijn vervoerders niet verplicht.
Vallen potentiële pardonkinderen onder de wettelijke vervoersverplichting? Sowieso zou het alleen gaan om kinderen die met de KLM naar Nederland zijn gevlogen. Met andere kinderen (hier geboren, over land of met een andere luchtvaartmaatschappij gearriveerd) heeft de KLM immers niets te maken.
Maar ook voor kinderen die per KLM zijn gekomen is het niet goed voorstelbaar dat de KLM verplicht is ze terug te brengen. Kinderen die onder het nieuwe pardon zouden kunnen vallen zijn immers al een hele tijd in Nederland. De verplichting om mensen terug te brengen geldt alleen als mensen hier met de betreffende luchtvaartmaatschappij zijn aangekomen en vervolgens maximaal zes maanden na binnenkomst zijn aangehouden (artikel 65 lid 1 Vw). Het is eigenlijk uitgesloten dat kinderen die korter dan zes maanden geleden naar Nederland zijn gekomen (we hebben het dan over de late zomer van 2018) onder het nieuwe pardon zouden gaan vallen.
De conclusie is daarom: op grond van de wet zijn luchtvaartmaatschappijen, en dus ook de KLM, niet verplicht om mee te werken aan de verwijdering van kinderen die mogelijk onder het nieuwe Kinderpardon vallen. Mogelijk heeft de KLM, los van een wettelijke verplichting, een overeenkomst met de Nederlandse staat gesloten, waarin zij zich verplicht tot het vervoeren van iedereen die Nederland wil uitzetten. In dat geval heeft de KLM zich dus enkel zelf gebonden en zou zij dit contract kunnen beëindigen als zij dat wil.Maarten den Heijer is universitair docent internationaal recht aan de Universiteit Amsterdam, Jorrit Rijpma is universitair hoofddocent Europees recht aan de Universiteit Leiden en Thomas Spijkerboer is hoogleraar migratierecht aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
[11] ”KLM weigerde vorig jaar september mee te werken aan de uitzetting van de Armeense kinderen Lili en Howick. Op de avond voor hun vertrek annuleerde de luchtvaartmaatschappij hun tickets.”
”De directeur-generaal van de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) kreeg de avond voor uitzetting om 19.30 uur een telefoontje van een directeur van KLM. Die vertelde dat de luchtvaartmaatschappij niet zou meewerken aan het vertrek van de twee.”
”’Waarom de tickets van Lili en Howick geannuleerd werden, is niet bekendgemaakt. „Wat we in algemene zin kunnen melden is dat we vóór elke uitzetting onze eigen risicoanalyse doen en daar worden meerdere veiligheidsaspecten in gewogen”
VERBLIJFBLOGMOET KLM MEEWERKEN AAN DE VERWIJDERING VAN AFGEWEZEN ASIELZOEKERS? MAARTEN DEN HEIJERJORRIT RIJPMATHOMAS SPIJKERBOER http://verblijfblog.nl/?p=2707
Reacties uitgeschakeld voor Over KLM vervoersplicht/Brief aan KLM over weigering, mee te werken aan uitzetting Lili en Howick/Voorzichtig compliment?
Reacties uitgeschakeld voor Deportation of Ezzedine Mehimmid to unsafe Sudan/Report from a KLM passenger about Ezzedine’s mistreatment on board of the KLM
MY PEN DEFENDS WHAT’S RIGHT
